Fantasy పాత జ్ఞాపకాలు by కామరావు

[Vikatakavi02]

నాకు సడెన్ గా రాత్రి నేను చూసిన అంకుల్, ద మయంతి రాక్షస క్రీడ గుర్తుకు వచ్చింది. పాపం ఆంటీ ఎలా వుందో అని అనుకున్నా. కొంచంసేపు అయ్యాకా వెళ్లాలి అనుకున్నా. సుందరమ్మతో కొద్దిగా అనుభవం వచ్చినా ఎందుకో తృప్తిగా లేదు. ఎలాగైనా ఆంటీని పడగొట్టాలి, ఆంటీ మంచి వయసులో వుంది, నిన్న రాత్రి చూసిన ఆంటీ సల్లు కళ్లలో మెదులుతున్నాయి.

చక్కటి సైజు ఆంటీని సాధిస్తే చాలు, నా జీవితానికి అనిపించింది.

మెల్లగా మనసు చదువు మీదకు మళ్లించి, తరువాత గడియారంకేసి చూసే సరికి 1.00 అయ్యింది. ఒకసారి ఆంటీని చూద్దామనిపించింది. లేచి తలుపు తాళం వేసి ఆంటీ ఇంటికి వెళ్లా. బహుశా ఆంటీ ఒక్కతే వుండి వుంటుంది, అంకుల్ క్యాంపు వెళ్లాడు, గౌరి ఏదో పేరంటం అని వెళ్లింది.

ఆంటీ ఇంటికి వెళ్లే సరికి ఇల్లంతా చాలా నిశ్శబ్దం గా వుంది. చప్పుడు చేయకుండా ఇంట్లోకి వెళ్లాను. ఆంటీ హాల్ లో లేదు, తన గదిలో మంచం మీద పడుకొని ఏదో ఆలోచిస్తోంది.

నేను "ఆంటీ ఏమి చేస్తున్నావు?" అన్నాను.

ఒక్కసారి ఉలిక్కిపడి మంచం మీద నుంచి లేచి మంచం అంచున కూర్చుంది.

"ఏమయ్యా, పొద్దున్న చెప్పకుండా వెళ్లిపోయావు?" అంది.
"ఊరికినే ఆంటీ మీరు ఇంకా లేవలేదు, మళ్ళీ వస్తాను కదా అని వెళ్లిపోయా" అంటూ ఆంటీ మొహంలోకి చూసా.

ఆంటీ మొహం వాచినట్లుగా వుంది, కళ్లు ఉబ్బి ఎర్రగా ఉన్నాయి. బహుశా రాత్రంతా ఏడిచింది కాబోలు. మెల్లగా ఆంటీకి కొద్దిగా దగ్గరగా వెళ్లేను.

"ఏంటి ఆంటీ అలాగ ఉన్నావు"

"ఏమి లేదయ్యా, ఒంట్లో బాగా లేదు" "లేదు ఆంటీ అబద్దం చెబుతున్నావు"

"నీ దగ్గర అబద్దాలెందుకు"

"ఐతే నిజం చెప్పు, రాత్రంతా ఏడిచావు కదా."

ఆంటీ ఆశ్చర్యంగా నాకేసి చూసింది. 'వీడికి ఎలా తెలుసా అని.' ఇంక నాకు అంకుల్ మీద కోపం ఆగలేదు.

"ఆంటీ తప్పో ఒప్పో తెలీదు, నేను రాత్రి అంకుల్ మిమ్మల్ని ఎలా బాధపెట్టాడో చూసాను. తప్పు ఐతే క్షమించు."

ఒక్కసారి ఆంటీ మొహంలో ఆశ్చర్యం. ఒక్కసారిగా మంచం మీద నుంచి లేచి నా దగ్గరకు వచ్చి నన్ను కావలించుకొని ఏడవసాగింది. నాకు ఏమి చెయ్యాలో అర్ధం కాలేదు. ఆంటీ నా కన్నా పొడవుగా ఉంటుంది. నన్ను కావలించుకునే సరికి సరిగ్గా నా మొహం ఆంటీ రెండు సల్ల మీదా వుంది. నాకు ఒక పక్కన కుతూహలం. ఒక పక్క ఆనందం. మెల్లగా నా చేత్తో ఆంటీ తల ఎత్తాను. ఆంటీ ఏడుస్తోంది.
"ఆంటీ ఏడవకు. ఏడిస్తే నేను చూడలేను" అంటూ నా చేతులతో కన్నీళ్లు తుడిచాను. ఆంటీ బుగ్గల మీద చారికలు కూడా తుడిచాను.

"ఆంటీ ఏడవద్దన్నానా" అంటూ మంచం మీద కూర్చొ బెట్టాను.

"రవీ రాత్రి జరిగింది చూసానన్నావు? అంతా చూసావా!" అంది.

సిగ్గుతో తల వంచుకుని బుర్ర ఊపాను.

"అలా చూడటం తప్పు కదూ!"

"ఏమో నాకు తెలియదు, నీ ఏడుపు వినిపించి నిన్ను అంకుల్ ఏమి చేస్తున్నాడో అని చూసా. తరువాత మిగతాది చూడకుండా ఉండలేక పోయా."

"నిజంగా నేనంటే అంత ఇష్టమా?"

"అవును ఆంటీ... రాత్రి అంకుల్ మీద నాకు చాలా కోపం వచ్చింది."

"చూడవయ్యా మీ అంకుల్ నన్ను ఎలా బాధ పెడుతున్నాడో? నాకు ఇష్టం లేని పనులన్నీ చేయమంటాడు. బాగా తాగి వస్తాడు, ఆయన చెప్పినట్లు చేయకపోతే కొడతాడు, ఇంకా కోపం ఎక్కువయితే బయటికి పోయి ఏ బజార్ దాని దగ్గరో పడుకుని వస్తాడు, చిన్నవాడివి నీకు చెప్పకూడదు, ఐనా నాకు ఎవరున్నారు చెప్పుకోడాని కి ఇక్కడ" అంటూ మళ్లీ ఏడవసాగింది.
"ఆంటీ ఏడవద్దన్ననా అంటూ తల ఎత్తి, కన్నీళ్లు తుడిచి ఏడ వద్దు ప్లీజ్ నేను చూడలేను" అని ఆంటీ బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టా.

ఆంటీ నా రెండు చేతులు పక్కకు తీసి మంచం మీద నుండి లేచి బాత్ రూం లోకి వెళ్లింది. కొంతవరకూ బాగానే సాధించాననిపించింది. ఆంటీ మొహం కడుక్కొని వచ్చింది.

"ఆంటీ భోజనం చేసావా?"

"లేదయ్య చెయ్యాలని లేదు"

"అలా భోజనం మానేస్తే ఎలా? ఉండు నేను తెస్తాను అని చనువుగా వాళ్ల వంట గదిలోకి వెళ్లి కంచంలో కూరా అన్నము కలిపి తెచ్చా."

ఆంటీ మొహం టవలుతో తుడుచుకుని మంచం మీద కూర్చుంది. ఆంటీ చేతికి ఆ కంచం ఇచ్చా. కంచం ఒక చేత్తో పట్టుకుని నా మొహంలోకి చూసింది. నేను నవ్వాను, ఆంటీ అన్నం తినటం లేదు.

"ఆంటీ నువ్వు తింటావా? నన్ను తినిపించమంటావా?"

"తినిపించు, చాలా రోజులు అయింది, ఎవరైనా అన్నం పెడితే తిని"

నేను మెల్లగా ఆంటీ దగ్గరకు వెళ్లి, ఆంటీ చేతిలో కంచం తీసుకుని చిన్న చిన్న ముద్దలు చేసి ఆంటీ నోట్లో పెడుతున్నా. ఆంటీ పెదాలు ఎర్రగా దొండ పళ్లలా ఉన్నాయి. కూరా అన్నం అయిపోయాకా మళ్ళీ వంట గదిలోకి వెడుతూంటే "పెరుగు కలిపి తేవయ్యా, అంత కన్నా తినలేను" అంది.

నేను పెరుగు కలిపి మళ్ళీ ముద్దలు పెట్టసాగాను. ఆంటీ నవ్వుతూ ప్రేమగా నా కళ్లలోకి చూస్తోంది. ఇలాంటి మంచి అవకాశం ఇచ్చిన ఆ దేవుడికి నా కృతజ్ఞతలు చెప్పాలి . ఆఖరి ముద్ద పెట్టి నోట్లో నుంచి చేయి తీస్తుండగా ఆంటీ తన పళ్లతో నా చేతిని పట్టుకుని గట్టి గా కొరికింది.

"అమ్మా" అన్నాను.

వెంటనే వదిలేసి "ఏమి, నొప్పిగా ఉందా?"

"లేదు, చాలా తియ్యగా ఉంది" అన్నాను. ఆంటీ లేచి కంచం తీసుకుని, బాత్ రూం లోకి వెళ్లి చేయి కడుక్కున్ని వచ్చింది.

"రవీ, ఈ రోజు నుంచి మన మిద్దరమూ మంచి ఫ్రెండ్స్ లా వుండాలి , ఎవరూ మనసులో ఏమున్నా దాచకూడదు, సరేనా?" అంది.

"సరే ఆంటీ" అన్నాను.

ఆంటీ నా దగ్గరకు వచ్చి నా రెండు బుగ్గలకూ గట్టిగా ముద్దు పెట్టింది. నేను అక్కడ కాదు ఇక్కడా" అని నా పెదాలు చూపించాను.

"అమ్మా... ఎంత ఆశ!"
"నువ్వే అన్నావుగా, ఈ రోజు నుండీ మనసులో ఏమున్నా దాచకుండా చెప్పాలని, అందుకే అడిగా"

ఇంతలో సైకిలు చప్పుడయింది.

"మా గౌరి వచ్చినట్లుంది" అంటూ హాల్ లోకి వెళ్లింది.

నేను ఆమె వెనకే హాల్ లోకి వచ్చేసా.

గౌరి చేతిలో చిన్న సంచితో ఇంట్లోకి వచ్చింది.

"ఏమే గౌరీ, పేరంటం బాగా జరిగిందా? నేను రాలేదేమని ఆంటీ అడిగారా?"

"బాగానే జరిగింది" అని తన గదిలోకి వెళ్లింది.

"ఏమి పేరంటం ఆంటీ ఇప్పుడు ఏమీ పండగలు కూడా లేవు?"

"వాళ్ల ఫ్రెండ్ చెల్లెలు పెద్ద మనిషి అయ్యిందయ్యా"

"పెద్ద మనిషి అవడం అంటే ఏంటి ఆంటీ?"

"నోరు మూసుకుంటావా, తన్నాలా?"

నేను నవ్వు కుంటూ "ఆంటీ రాత్రి వస్తాను, మా నాన్న రాక పోతే" అని మా ఇంటి దారి పట్టాను.
జరిగిన వన్నీ తలచుకుంటూ, భోజనం చేసి పడుకున్నా.
'నిజంగా ఈ రోజు ఎంత మంచి రోజు, రెండు అనుభవాలు,' తలచుకుంటూ పడుకున్నా.

(ఇంకా ఉంది)