09-11-2018, 07:28 PM
34.2
తను ఎందుకు అంత కోపంగా వుందో నాకు అర్తం కాలేదు. పక్కనే ఉన్న జలజ ఆ సంభాషణ వింటూ ముసి ముసిగా నవ్వసాగింది. నను బట్టలు మార్చుకొని వెళ్లాను
సర్పంచ్ ఇంటికి వెళ్లి వాళ్ళ కారు ఓ సారి చెక్ చేసి , వేల్లడానికి రెడీ అయ్యారు. శైలజా , పల్లవి , పవన్ బయలు దేరారు. బట్టలు తీసికొని వెనుక్క రావడమే వెళ్ళాల్సిసిన టౌన్ మేము హైదరాబాదు నుంచి వచ్చేటప్పుడు దారిలో వున్నా తోవే. దాదాపు ఓ రెండు గంటలు ప్రయాణం. అందులోనా ముప్పావు గంట రోడ్డు బాగోదు.
పల్లవి ముందు సీట్లో , శైలజా వాళ్ళ అబ్బాయి వెనుక సీట్లో కుచోన్నారు. ఇంతకూ మునుపు పల్లవిని సరిగా గమనించ లేదు ఇప్పుడు చూస్తుంటే , తను కుడా శాంతాకు ఎ మాత్రం తీసి పోదు. కుర్తా పైజామాలో వుంది , ఎత్తులు ఉబికి కనిపిస్తున్నాయి. కానీ తన మొహం లో ఎదో తెలీని బాధ కనబడుతుంది.
"ఇంతకీ , ఏమి కొనాలి పల్లవీ మేడం "
"కాలేజికి వెళ్లేందుకు , డ్రెస్ లు కొనాలంట అన్నా " అంటూ శైలజా అంది.
"మీది అమ్మాయిల కాలేజీ లేకుంటే , అమ్మాయిలు అబ్బాయిలు అందరు ఉంటారా ? "
"కో-ఎడ్యుకేషన్ , అందరు వుంటారు "
"ఎన్నో సంవస్తరం ఇప్పుడు "
"2 ఇయర్ "
"మీరు నవ్వితే బాగుంటారు , కొద్దిగా నవ్వండి "
"అది ఇప్పుడు నవ్వే తట్లు లేదు అన్నా , చానా ఇబ్బందుల్లో వుంది , నిజానికి మేము నీతో గుడ్డలు కొనడాని పోవటలేదు, దాని కున్న ఇబ్బంది నీకు చెబుదామని అది మొన్న నువ్వు మా ఇంట్లోకి వచ్చినదగ్గరనుంచి అనుకొంటున్నాము"
"అవునా , వాళ్ళ అన్నకు చెప్పాల్సింది "
"ఆ , మా అయన వున్నది కాస్తా పెద్దది చేసి ఆ తరువాత చేత కాలేదని చేతులేత్తేస్తాడు , అందులోనా ఆడపిల్ల పరువు పోతుంది బయట ఎక్కడైనా తెలిస్తే, పెళ్లి కావాల్సిన పిల్ల , ఈ పల్లెల్లో మంచి కంటే పుకార్లనే జనాలు తొందరగా నమ్ముతారు. " అంది శైలజ
"సరే , అలాగే , ఇంతకీ ఏంటి ఇబ్బంది."
"చెప్పవే , అల్లవీ "
"తన కళ్ళల్లో నీళ్ళు కారుతున్నాయి , ఏడుపు ఆపుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తుంది. "
"ఏడుపు వచ్చేటప్పుడు ఆపుకుంటే ఇంకా దుఃఖం పెరుగుతుంది , పూర్తిగా ఏడవండి , అయినా మీరు ఏడుస్తుంటే కుడా బాగుంటారు" అన్నాను నవ్వుతు
"నా మీద నమ్మకము ఉంచి బయలు దేరారుగా , ఇంక బాధ పడకుండా ఇబ్బంది ఏంటో చెప్పండి " . తన కళ్ళు తుడుచుకొని
తను ఎందుకు అంత కోపంగా వుందో నాకు అర్తం కాలేదు. పక్కనే ఉన్న జలజ ఆ సంభాషణ వింటూ ముసి ముసిగా నవ్వసాగింది. నను బట్టలు మార్చుకొని వెళ్లాను
సర్పంచ్ ఇంటికి వెళ్లి వాళ్ళ కారు ఓ సారి చెక్ చేసి , వేల్లడానికి రెడీ అయ్యారు. శైలజా , పల్లవి , పవన్ బయలు దేరారు. బట్టలు తీసికొని వెనుక్క రావడమే వెళ్ళాల్సిసిన టౌన్ మేము హైదరాబాదు నుంచి వచ్చేటప్పుడు దారిలో వున్నా తోవే. దాదాపు ఓ రెండు గంటలు ప్రయాణం. అందులోనా ముప్పావు గంట రోడ్డు బాగోదు.
పల్లవి ముందు సీట్లో , శైలజా వాళ్ళ అబ్బాయి వెనుక సీట్లో కుచోన్నారు. ఇంతకూ మునుపు పల్లవిని సరిగా గమనించ లేదు ఇప్పుడు చూస్తుంటే , తను కుడా శాంతాకు ఎ మాత్రం తీసి పోదు. కుర్తా పైజామాలో వుంది , ఎత్తులు ఉబికి కనిపిస్తున్నాయి. కానీ తన మొహం లో ఎదో తెలీని బాధ కనబడుతుంది.
"ఇంతకీ , ఏమి కొనాలి పల్లవీ మేడం "
"కాలేజికి వెళ్లేందుకు , డ్రెస్ లు కొనాలంట అన్నా " అంటూ శైలజా అంది.
"మీది అమ్మాయిల కాలేజీ లేకుంటే , అమ్మాయిలు అబ్బాయిలు అందరు ఉంటారా ? "
"కో-ఎడ్యుకేషన్ , అందరు వుంటారు "
"ఎన్నో సంవస్తరం ఇప్పుడు "
"2 ఇయర్ "
"మీరు నవ్వితే బాగుంటారు , కొద్దిగా నవ్వండి "
"అది ఇప్పుడు నవ్వే తట్లు లేదు అన్నా , చానా ఇబ్బందుల్లో వుంది , నిజానికి మేము నీతో గుడ్డలు కొనడాని పోవటలేదు, దాని కున్న ఇబ్బంది నీకు చెబుదామని అది మొన్న నువ్వు మా ఇంట్లోకి వచ్చినదగ్గరనుంచి అనుకొంటున్నాము"
"అవునా , వాళ్ళ అన్నకు చెప్పాల్సింది "
"ఆ , మా అయన వున్నది కాస్తా పెద్దది చేసి ఆ తరువాత చేత కాలేదని చేతులేత్తేస్తాడు , అందులోనా ఆడపిల్ల పరువు పోతుంది బయట ఎక్కడైనా తెలిస్తే, పెళ్లి కావాల్సిన పిల్ల , ఈ పల్లెల్లో మంచి కంటే పుకార్లనే జనాలు తొందరగా నమ్ముతారు. " అంది శైలజ
"సరే , అలాగే , ఇంతకీ ఏంటి ఇబ్బంది."
"చెప్పవే , అల్లవీ "
"తన కళ్ళల్లో నీళ్ళు కారుతున్నాయి , ఏడుపు ఆపుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తుంది. "
"ఏడుపు వచ్చేటప్పుడు ఆపుకుంటే ఇంకా దుఃఖం పెరుగుతుంది , పూర్తిగా ఏడవండి , అయినా మీరు ఏడుస్తుంటే కుడా బాగుంటారు" అన్నాను నవ్వుతు
"నా మీద నమ్మకము ఉంచి బయలు దేరారుగా , ఇంక బాధ పడకుండా ఇబ్బంది ఏంటో చెప్పండి " . తన కళ్ళు తుడుచుకొని