Misc. Erotica చిట్టిపొట్టి కథలు — పెద్దల కోసం

[Vikatakavi02]

గుమ్మడికాయలు
(తరువాయి భాగం)

"మీ గదిలోకొద్దండీ- ఇటు వెడదాం-" కళ్ళతో నీటిగదిని చూపించిందామె.
ఇంతింత కళ్ళు చేసుకొని ఒకే ఒక్క క్షణం ఆమె మొహంలోకి సమ్మోహనంగా చూసి, మరుక్షణంలో నడుం మీద చెయ్యి వేసి ఆమె చెప్పిన వైపుకే నడిపించి తీసుకెళ్ళిపోయాడు తను.
పైన ఆస్బెస్టాస్ రేకులు వేయడం వలన ఆ నీళ్ళ గది ఎంత వేడిగా ఉండాలో అంత వేడిగానూ ఉంది. అయితే- వాళ్ళు కూడా అంతకన్నా వేడిమీదున్నారు గనుక ఆ విషయమే పట్టించుకోలేదు! లోపల అడుగు పెట్టడంతోటే అర్జంటుగా ఆమె భుజం మీద నుంచి పయిట లాగిపడేసి, జాకెట్టు మీద నుంచే రెండు రొమ్ములూ అందుకుని పిసికేశాడు భుజంగం. ఆ కంగారు చూసి నవ్వాపుకోలేకపోయింది జూలపాలమ్మ.
"ఇన్ని రోజులూ ఏమీ ఎరగని నంగనాచిలా వుండి ఇవ్వాళ ఒక్కసారే ఇలా విజృంభించేశారేమిటి తమరూ?" వెటకారంగా సాగదీసుకొంటూ జాకెట్టు గుండీలు విప్పేసింది.
ఎంతైనా వరలక్ష్మిగారి ఇష్టసఖివి కదా! ఏదైనా చేస్తే ఎటుతిరిగెటొస్తుందోనన్న భయం చొప్పున ఊరుకునేవాణ్ణి. ఇవ్వాళ నిగ్రహం తప్పిపోయింది. తెగించేశాను" అని మరింకేమీ అడగడానికి సావకాశమివ్వకుండా ఆమె అధరాలని తన పెదాలతో సీలు వేసేశాడు.
రెండు నిముషాలపాటతని వేడి ముద్దుల జోరు ఊపిరిసలపనివ్వలేదామెకి. మొహమంతా ఎంగిలి చేసి పారేశాక మెడ మీదనుంచి భుజాల పైకి దిగాయ్ అతని అధరాలు. ఆ బట్టలు పిండి ఆరేశాక పప్పు కూడా రుబ్బాలి. పిన్ని లేస్తుందో ఏమిటో?" పురేసుకుపోయిన్న అతని నరాలపుట్ట, తన చీర కుచ్చెళ్ళకి గట్టిగా వత్తుకొంటున్నందువల్ల కలుగుతోన్న ఉల్లాసాన్ని దాచుకోడానికి ప్రయత్నిస్తూ గోముగా గొణిగింది జూలపాలమ్మ. ఆ మాటతో తనకేం నిమిత్తం లేనట్టూరుకున్నాడు భుజంగం. తను గదువు పెట్టిన పది నిముషాల్లోనూ అప్పుడే ఐదు నిముషాలు గతించిపోయినట్టు కూడా తెలియదతనికి.
"ఈ కితకితలు భరించలేకపోతున్నాను. ఆ ముద్దుల్లు మానేసి ముచ్చిక చప్పరించు. పాలు మాత్రం రావు సుమీ!" అతని మెడ చుట్టూ చేయి మెలేసి తన ఎదకి హత్తుకుంటూ కొంటెగా నవ్వింది తను. గమ్మున అమ్మాణీ గుర్తొచ్చిందతనికి ఆమె పొంగులు మరీ ఇంత సూపర్ సైజు కాదు. తన చేతులకి సమంగా అమరేవి. వాటినిలా ముట్టీ ముట్టడంతోనే ఆమెలో విపరీతమైన వేడి పుట్టుకొచ్చేది. అతని చేతుల మీద తన చేతులేసి నొక్కుకుంటూ పిచ్చిగా పిసికించుకునేది. ముచ్చికని పెదాల మధ్య పెట్టుకుని చీకుదామనుకుంటే, అలా కాదని మొత్తం రొమ్మునంతా నోట్లో కుక్కి కరిచేయండి బాగా కరిచేయంది అనరిచేది.
"అబ్బా! మండిపోతున్నాయ్! చప్పరించమని అడిగినందుకు శిక్షలగుంది! అమ్మోయ్!!" బేలగా అరచింది జూలపాలమ్మ. తను ఎవరితో ఇదవుతున్నదీ గుర్తొచ్చి, ఈసారామె మొహంలోకి చూసాడు భుజంగం. అప్పటిదాకా అతని నడుమును పట్టుకున్న చేతిని మెల్లగా క్రిందికి పోనిస్తూ "ఆలస్యమైపోతుంది ఇక వెళ్ళిపోదాం!" చిన్నగా అంది.
"ఊఁ..! అసల్ది చేసుకోకుండానే?"
"............"
"ఇంకా సిగ్గేనా? ఇలా చూడు!"
"............"
"ఎప్పుడెప్పుడా అని నాకూ ఎంతో కంగారుగా ఉంది చీర పైకెత్తు"
"ఊఁహుఁ.. అది మీ పనే"
అతను వాదించలేదు. రెండు గుప్పెళ్ళతోనూ పట్టుకుని అంచులు పైకెగలాగేశాడు. అతని కళ్ళల్లోకి ఓరగా చూస్తూ కాళ్ళు దగ్గర సాకూడదీసుకొంది తను. "ఇదిలా పట్టుకో" మీదికెత్తిన చీర చెంగుల్ల్ని ఆమె చేతికందించి, క్రిందికి దృష్టి సారించాడు భుజంగం. అమ్మాణీ తెలుపును చూడ్డానికి అలవాటుపడిన ఆ కళ్ళకి, జూలపాలమ్మ నల్ల తొడల్లో ఓ విషిష్టమైన ఆకర్షణ కనిపించింది. మునివేళ్ళతో వాటి నునుపుని టెస్ట్ చేస్తూ కొద్దిగా వంగి చూశాడు. సిగ్గుతో బిక్కచచ్చిపోయిందామె. తన మందనమందిరానికి దృష్టి తగిలిపోతుందేమో అన్నంత ఆత్రుతతో అక్కFఅ అరచెయ్యి మూతేసింది.
మురిపంతో ఆ చేతిమీదే ఓ ముద్దు పెట్టుకున్ మెల్లగా ఆ అడ్డు తొలగించాడు తను.
"ఊఁ... ఏమిటా చిలిపితనం? త్వరగా తెముల్చుకుపోదాం రండి?"
ఆ మాటలతని చెవుల్లో పడనేలేదు. రెండు రెమ్మల మీదా బొటనవేళ్ళు నొక్కిపట్టి విడదీసి చూస్తున్నానన్నాడు. పగులు విశాలమై బొట్టీం పొడుచుకొచ్చింది. ఇది చూడ్డానికే ఎన్నాళ్ళనుంచో తపించి పోతున్నాడు. ఉప్పెనలా పొంగిన ఉద్రేకానికి నిదర్శనంగా 'చుప్' మంటూ శబ్ధం చేశాయ్ అతని అధరాలు.
"ఛ! ఛ! ఛా!! ఇదేం పిచ్చిపనీ??"
విస్మయంతో, సిగ్గుతో మనిషి వంకర్లు తిరిగిపోతూ క్రిందికి చూసింది జూలపాలమ్మ. మొహం కనిపిస్తేగా? తలలోకి వేళ్ళు దూర్చి తన్మయత్వంతో తనకేసి వత్తుకుంటూ "చాలండీ పైకి లేవండీ" అంటూ గారాలు తీసింది. అంతట్లోనే లేచిపోతే అతని ఆవేశానికర్ధమేముందీ? నల్లగా ఎత్తుగా పెరిగున్న రెమ్మల్ని పెదాలతో పీల్చి పీల్చి వదిలేశాడు. 'హమ్మయ్య!' అని ఊపిరి తిప్పుకొంది జూలపాలమ్మ కానీ, అంతలోనే సురుక్కున గుచ్చుకొందతని నాలుక-
"హేయ్! ఇదెక్కడి చిత్రం బాబోయ్! ప్రాణం జిల్లార్చుకుపోతుంది- అబ్బా! ఏవండీ లోపలకంటా పోనివ్వండీ... ఏమిటో? ఆ పని చేయకుండానే- ఇలాగే అయిపోతుందేమో నాకు! ఆఁ-హాఁ...!!" తాపాన్ని తమాయించుకోలేక నోటికెలావస్తే అలా అనేస్తోంది!
ఆ ఆవేశం చూసి భుజంగానికి తెగ ఆశ్చర్యమేసింది. ఆమె తొడల్లోనుంచి తల పైకెత్తి చూశాడు. సన్నగా నవ్వుతూ పైకి లేవమన్నట్టు కళ్ళతోనే సంజ్ఞ చేసిందామె. లేచి చంకల క్రిందినుంచి రెండు చేతులూదూచి ఆలింగనం చేసుకున్నాడు.
"తమరు చేసినపని నాకేమీ నచ్చలేదు..." మునివేళ్ళతో అతని తడి మూతి తుడిచింది. "ఊఁహుఁ?" అంటూ తన నడుము మీదున్న ఆమె రెండో చేతిని లుంగీ మీద నొక్కుకుని "నాకు నచ్చింది గనుక చేశాను. కావాలంటే నువ్వు ఇప్పుడు నీకు నచ్చిన పని చెయ్యొచ్చు!" అన్నాడు.
జూలపాలమ్మకి అతని ఆంతర్యం అర్ధమైంది. ముసిముసిగా నవ్వుతూ లుంగీలోకి చెయ్యి పోనిచ్చి అతని మగతనాన్ని ఆశగా అందుకొంది. ఇనుపగొట్టంలా గట్టిగా గుండ్రంగా ఉన్నాడు. పిడికిలి నిండిపోయిన ఆ కండరాల్ని కసికొద్దీ నొక్కుతూ "పడుకొని చేసుకుందాం?" అందామె భుజంగం ఆశ్చర్యంగా కనుబొమలెగరేసి "ఇక్కడా! ఎలా పడుకుంటావు?" అనడిగాడు. ఆ ప్రశ్నకి, కొంటె కోణంగిలా చూస్తూ కిలకిల నవ్వి "నేలంతా పొడిగానే ఉందిగా! ఇదే మన మంచమనుకొని వెల్లకిలా కాళ్ళారజాపుకొని తొంగుంటాను. ఏఁ! మోకాళ్ళు కొట్టుకుపోతాయని తమరికి భయంగా ఉందా?" అని ఎదురు ప్రశ్న వేసింది. ఆ చిలిపి మాటలతనికి గిలిగింతలు పెట్టినట్టనిపించాయ్. "నా మోకాళ్ళూ నీ వీపుకన్నా ఎక్కువేం కాదులే- పడుకో" అంటూ కౌగిలి సడలించాడు.
చీరంతా నడుం పైకి ఎగలాక్కొని, అక్షరాలా తను చెప్పినట్టే కాళ్ళు చెరోపక్కా చాపేసి వెల్లకిలా పడుకొంది జూలపాలమ్మ. నల్ల స్తంబాల్లా నిగనిగలాడుతోన్న ఆ తొడలవంక కైపుగా చూస్తూ లుంగీ ఊడలాగేసుకొని వబ్బిడిగా మోకాళ్ళ మీదికి ఒరిగాడు భుజంగం.
అరక్షణం కూడా ఆలస్యం చేయ్యలేదామె. "ఈ స్థలం ఎటువంటిదైనా, మనకిది మొట్టమొదటి ఫిటింగు కనుక ఈ పద్దతే తృప్తిగా ఉంటుంది ఔనా?" తన రెమ్మల మధ్య అతని ఆయుధాన్ని నిలువునా రాపాడించుకొంటూ గోముగా అడిగింది. యాంత్రికంగా బుర్రూపేడు భుజంగం. ఇదివర్కట్నుంచీ నా మీద మీకు మనసుందన్న మాట ఎంతవరకూ నిజమో నాకు తెలియదు. నాకు మాత్రం, ఒడుపుగా ఒక్కసారైనా మీతో ఒత్తించుకోవాలన్న ఉబలాటం మీరీ గదిలోకి చేరినప్పట్నుంచీ ఉంది. కాని మరీ ఆడదాన్ని గనుక నా అంతట నేను బయట పడ్లేక నీరు ముందుకొచ్చేదాకా నిబ్బరించుకోవాల్సొచ్చింది. ఊఁ.. తోసెయ్యండి! ఇన్నాళ్ళ కరువు తీరిపోయేలా కసుక్కున తోసెయ్యండి!" ఆశగా అతని కళ్ళలోకి చూస్తూ చెరువంత మొత్తని చివాల్న పైకెత్తిపెట్టింది.
కట్టుకున్న కళత్రం దూరమై, ఏళ్ళ తరబడి ఆడగాలి కోసం అలమటిస్తోన్న ఏ మగవాడికైనా అటువంటి తరుణంలో వేయి ఏనుగుల బలమొస్తుందంటే అతిశయోక్తి కాదేమో!
జూలపాలమ్మకి కరువు తీరిపోవడమే కాదు వళ్ళంతా నజ్జు నజ్జయిపోయింది. చెవి దగ్గర నోరు పెట్టి ముద్దుగా అతను పిలిచేదాకా కళ్ళు కూడా విప్పలేదు. ఆ వెంటనే సిగ్గు ముంచుకొచ్చి రెండు చేతుల్లోనూ మొహం దాచేసుకొంది. సగర్వంగా నవ్వుకుంటూ, ఆ వేగం తగ్గక, ఇంకా ఎగసెగసి పడుతోన్న ఆమె స్తనాల మధ్య చుంబించాడు భుజంగం.
మరో రెండు నిముషాలకి ఇద్దరి అలసటా తగ్గింది. ఒకరి తరువాత ఒకరు లేచారు. అతను ఒలగబోసిన ఉష్ణం ఆమె గిన్నె నిండిపోయి ఇరుతొడల మీదా ధారలుకట్టింది. "అలా ఎందుకు చూసుకుంటావులే, నేకడిగేస్తాను రా" అని నవ్వేడు భుజంగం. ఆమె వద్దంది. వినిపించుకోకుండా చెంబుతో నీళ్ళందుకున్నాడు తను.
"మళ్ళీ ఈ పండుగ ఎప్పుడు చేసుకుందాం?" ఆశగా అడిగాడు.
దానికి జూలపాలమ్మ మాత్రం ఏం చెప్పగలదూ? ఇలాటి అవకాశం మళ్ళీ ఎప్పుడు దొరికితే అప్పుడే అంది. "అమ్మ బాబోయ్" అంటూ గుండెలు బాదుకున్నాడు. అంతవరకూ తాళలేనని గారం గునిశాడు. సాయంత్రం వరలక్ష్మితో గుడుకి వెళ్ళకుండా వుండిపొమ్మని సజెస్ట్ చేశాడు.
దానికామె గుండెలు బాదుకుని అది మాత్రం కుదరదంది. బిక్క మొహం వేశాడు భుజంగం. జాలేసింది జూలపాలమ్మకి. ఓ క్షణం క్రితమే మరువరాని సుఖాన్నిచ్చాడు. ఈ క్షణంలో ఎప్పుడూ మరిచిపోలేని పని చేస్తున్నాడు. మళ్ళీ ఇంటువంటి చాన్స్ దొరికేదాకా అతను కనబడకుండా ఉండే పరిథితీ కాదు. ఈ ఇంటికి రావడంతోనే అతని మొహం కనిపిస్తుంది. తను మాత్రం చూస్తూ చూస్తూ ఊరుకోగలదా? ఇవాళ ఈ మజా రుచి చూశాకా మళ్ళీ ఇదివరకటి నిబ్బరం వస్తుందా? అసలతని మాటెలా ఉన్నా మళ్ళీ ఇటువంటి రోజు వచ్చేవరకూ ఆగడానికి తనకె నిగ్రహం చాలనట్టుగా ఉంది.
ఓ క్షణం అలా ఆలోచించగా, బ్రహ్మాండమైన ఐడియా తట్టింది జూలపాలమ్మకి. అప్పటికతను కడాగడం కూడా పూర్తయింది. "ఇక మీ సంగతి చూసుకోండి" అంటూ తూము దగ్గర్నుంచి తువ్వున లేచింది. చీర, దానంతటదే క్రిందికి దిగిపోయింది. ఓ క్షణంలో తన వ్యవహారం ముగించుకొని, చెంబు ప్రక్కన పెట్టేసి అతనూ లేచాడు.
"మీరు ధైర్యం చేయగలనంటే ఓ మార్గం చెబుతాను...?" సాలోచనగా అంది. నడుముకి లుంగీ చుట్టబెట్టుకుంటూ ఆశ్చర్యంగా చూశాడు తను. నవ్వుతూ దగ్గరకొచ్చింది. "మా ఇల్లు మీకు తెలుసుగా! వారం క్రిందటే మేము ఇవతలి ప్రక్క వాటాలోకి మారాం. అంటే సందులోకి వస్తోండగా మొదటి గుమ్మం కనిపిస్తుందీ అదన్నమాట! సాయంత్రం అరున్నర తర్వాత ఎప్పుడు చీకటి పడితే అప్పుడు తిన్నగా అలా వచ్చేయండి. నేను గుమ్మం దగ్గరే ఉంటాను. మీరు వచ్చిన ఆనవాలుగా చిన్నగా ఓ మారు దగ్గండి. నేను అటూ ఇటూ చూసుకుని చెయ్యి ఊపుతాను. వెంటనే మీరు లోపలికొచ్చేయ్యొచ్చు. సరేనా?" కుతూహులంగా చూసింది.
"నీకేం గొడవరాదంటే నాకేం అభ్యంతరం లేదు" అంటూ ఆనందంగా ఆమెను వాటేసుకొని "ఈ ప్లాను ఇవ్వాల్టికా? రోజూ రావడానికా?" అనడిగాడు.
నవ్వింది. "మగవాళ్ళకి అసలు ఇటువంటి మార్గం చెప్పనేకూడాదు. ఒకసారి చెప్పేక మళ్ళీ వద్దన్నా వదల్రు. మీరు మటుకు నేను చెప్పిన వేళకి రోఝూ అలా ఓ మారు దయచేయండి. మా ఆయన తొమ్మిందింటికొస్తాడు. అంచేత ఏదైనా ఇబ్బంది వస్తే ఇరుగు పొరుగు వాళ్ళ వల్లనే రావాలి. అందుకే మనం కొంచెం జాగ్రత్తగా ఉండాలి. ఆరు గంటల నుంచి ఎనిమిది గంటల వరకూ మన ప్రాంతానికి కరెంటుండదు గనుక చీకటి పడ్డపట్నుంచీ మా సందులో కన్ను పొడుచుకున్నా కనబడదు. మా ఇల్లు సంగతి సరేసరి. అసలు కరెంటు గొడవే లేదు. మీరా చీకటి టైములో వచ్చి సర్ధుకొంటూ వుండొచ్చు. ఎలా ఉంది నా ఐడియా?"
"అమోఘంగా ఉంది"
'అయితే ఇప్పుడు నన్ను వదిలిపెట్టేసి మీ దారిన మీరు వెళ్ళండి. అన్నట్టూ ఈ రోజు శనివారం, రేపు ఆదివారం. ఇవ్వాళ నేను ఇంటి దగ్గర ఉండను. రేపేమో మా ఆయనుంటాడు. ఈ రెండురోజులు మినహా, ఏ వారంలో అయినా మిగిలిన ఐదురోజులూ మీ ఇష్టం" అని నవ్వుతూ అతని చేతులు విడిపించుకుని చట్టున బయటికొచ్చేసింది జూలపాలమ్మ.
ఆ సాయంత్రం పనిగట్టుకుని తను కూదా వెంకటేస్వరస్వామి గుడికెళ్ళి శ్రద్ధా భక్తులతో స్వామివారిని సేవించుకొని కరెంటు కోతవల్ల ఈ బ్లాకౌట్ కొనసాగినంతకాలం ప్రతివారం వచ్చి ఓ కోకోనట్ సమర్పించుకుంటాను స్వామీ" అని మనసా వాచా మొక్కుకున్నాడు.
స్వామివారు చిరునవ్వు నవ్వుకున్నారు. కుర్రాడు ఎన్నికాయలు కొడతాడో చూద్దామని.
వరసగా ఆయనకి ఆరు కాయలు దొరికాయి. ఏడోవారం ఏడో కాయ కూడా న్యాయతః ఆయనకి డ్యూ కాని, సరిగ్గా ఆ ముందరి రోజే ఊళ్ళో అధికార్క ప్రకటన వెలువడింది. ఆ మర్నాటి నుంచీ పవర్కట్ కి సంబంధించిన ఆంక్షలన్నీ ఉపసమ్హరించుకోవటం జరిగిందీ" అని.
తత్ఫలితంగా, ఆ సాయంత్రం ఆరు గంటలకల్లా ఆ లొకాలిటీలో అన్ని దీపాలూ వెలిగిపోయి వీధులూ, సందులూ పట్టపగల్లా అయిపోయాయి. బుజంగం పని మాత్రం బ్లాకౌట్ అయిపోయింది.
ఇలా జరిగినందుకు జూలపాలమ్మ కూడా చాలా నిరుత్సాహపడింది. ఆ నెలా పదిహేనురోజుల్లోనూ అతని పోటుకి చాలా అలవాటు పడిపోయింది. పైగా,అతనితో వేయించుకోవడం మొదలెట్టాక ఇంతవరాకూ పాతగుద్దాల అవుసరం పడలేదు. పోనీ ఈ నెల ఆలస్యమైందేమో అనుకోడానికి ఇంతకు ముందెప్పుడూ ఇలా జరగలేదు. నెలతప్పిన లక్షణాలు కొద్దికొద్దిగా బయటపడ్డం కూడా జరుగుతోంది.
ఇటువంటి టైములో అప్పుడప్పుడూ అయినా అతనితో పడుకోకుండా యెలా ఉండగలదు తనూ? ఆ తదుపరి వారం గుడికి వెళ్ళడాం మానేసి, వంట్లో బాగుండలేదని వరలక్ష్మికి మస్కా కొట్టి, ఆమె అటు వెళ్ళగానే అతని గదిలోకి దూరి దూల దుళ్ళగొట్టేసుకొంది.
"ఇదేం బాగాలేదు. ఒకళ్ళనొకళ్ళం చూసుకొంటూ కూడా మనసుదీరా చేసుకోడానికి వీలు చిక్కకుండా ఉంది. ఇంకో మంచి మార్గమేదైనా నువ్వే ఆలోచించు" అన్నాడు భుజంగం.
జూలపాలమ్మకీ ఏమీ పాలుపోవడంలేదు. తను రాననడం వల్ల వరలక్ష్మి ముగ్గురు కొడుకుల్నీ తీసుకుని బయల్దేరిందిగనుక ఈ చాన్సయినా దొరికింది. ఇంటి కాపలాకి పెద్దవాణ్ణి వదిలేస్తే ఇదీ దక్కకపోను.
"ఇంకా ఐదియా ఏమీ తట్టలేదా?" రొమ్ముల మీద నుంచి తల పైకెత్తి అడిగాడు భుజంగం. అప్పటికి ఒక షాటయింది. రెడవ షాటుకి ప్రిలిమినరీస్ మొదలయ్యాయి. ఇద్దరి దేహాల మీదా అడ్డులేమీ ఉంచుకోలేదు.
"నువ్వంటే నాకెంత ఇష్టమున్నా ఈ సరదా కోసం నీ వెనకాల బయటకి రావడం నాకు కుదరదు. అంత ధైర్యం చెయ్యలేను" అతని తల నిమురుతూ బరువుగా నిట్టూర్చింది జూలపాలమ్మ. "మనం కల్సుకోడానికి రెండే రెండు చోట్లున్నాయి. ఒకటి మా ఇల్లు. రెండోది ఈ ఇల్లు. మా ఇంటిదగ్గర బాగోతమైపోయింది. ఇప్పట్లో ఇక కుదరదు. ఏ మాత్రం కక్కుర్తిపడదామనుకున్నా నలుగురి కళ్ళల్లోనూ పడిపోతాం. ఆ సంగతింక వదిలెయ్. ఇక ఈ ఇంట్లో కూడా, మామూలుగా అయితే ఏం లాభంలేదు. మా పిన్నో, పిల్లలో ఎవరొకరు ఎప్పుడూ అటూ ఇటూ తారట్లాడుతూనే ఉంటారు. ఈ వారమంతా అనుభవించాంగా! కొంచెం రహస్యం మాట్లాడుకుందామంటేనే వీలవకుండా ఉంది"
"మరేం చేద్దామంటావ్?" నీరసంగా అడిగాడు భుజంగం.
ఆమె వెంటనే సమాధానం చెప్పలేదు. సాలోచనగా కాసేపు ఇంటి కప్పు వంక చూసి "ఏదైనా చేయవలసివస్తే నువ్వే చెయ్యాలనుకొంటాను!" నిదానంగా అంది.
"చెబుతాను. నువ్వు పిసకడం మాత్రం మానకు. నీ చేతులు పడక వాటికీమధ్య సలుపెక్కువైంది. ఊఁ ఇంకా గట్టిగా?"
"......"
"తేరిపారగా ఎప్పుడైనా మా పిన్ని సళ్ళని చూశావా నువ్వూ?"
కొయ్యబారిపోయాడు భుజంగం. అది ఆమె చాలా సీరియస్ గా అడిగిన ప్రశ్న. లోపల ఏదో మోటివ్ పెట్టుకునే అలా అడిఉండాలి. ఇంతకు ముందు ఏ సంధర్భంలోనూ వరలక్ష్మిని గురించి ఈ విధంగా మాట్లాడ్లేదామె! మరొక సంగతేమిటంటే వరల్క్మికి నాలుగుపదులు నిండినా, ముగ్గురు బిడ్డల తల్లైనా ఆ వంటితీరో ఏమిటోగానీ, ఎక్కడా బిగి సడల్లేదు. ఇదివరకెప్పుడో రెండు మూడు సార్లు ఈ విష్యాన్ని తర్కించుకుని, అంత పెద్దావిడ గురించి అలాంటి ఆలోచనలు చేయడం పాపమన్న లెక్కలో వదిలిపెట్టేశాడు.
"ఏం చెప్ప్పడానికి సిగ్గేస్తుందా?" నవ్వుతూ అడిగింది జూలపాలమ్మ.
"సిగ్గెందుకూ! ఇలా బేర్ గా ఎప్పుడూ చూడలేదు. బాడీతో ఉండగా మాత్రం ఆరుసార్లు చూశాను- అయినా ఆవిడ గొడవెందుకిప్పుడూ?"
"కావాలి. మనిద్దరం ఎప్పుడూ ఇలా కలుస్తుండాలీ అనుకుంటే మనం ఆమెను ఈ విధంగా కూడా మంచి చేసుకోవాలి. నువ్వు మా పిన్నిని తగులుకోడానికి ట్రయ్ చెయ్..."
"ఏడిసినట్టుంది నీ ప్లాను. ఓ ప్రక్క అక్కయ్యగారూ అని పిలుస్తూ ఇలాంటి వెధవ పనికి పూనుకున్నానంటే, వెంటనే ఇక్కడ్నుంచి ఖాళీ చేసి వెళ్ళిపొమ్మంటుంది!"
"చాల్లే ఊరుకో, తెలిసీ తెలియని కబుర్లు చెప్పకు. ఆవిడేం పెద్ద పతివ్రత కాదు. నాలాంటి చిల్లు చెంబే! అయితే అదిప్పటి మాట కాదనుకో, పదకొండేళ్ళయింది. నా మాట అబద్దమౌకుంటే ఆలయం నుంచి వాళ్ళు రావడంతోటే చూడు, రెండో కుర్రాడిలో వాళ్ళ అమ్మ పోలికగాని, నాన్న పోలికగాని చిన్నమెత్తు కూడా కైపించదు. వాడు అచ్చంగా మా పెద్దన్నయ్య పోలిక. అప్పట్లో వాడంటే పడి చచ్చిపోయేది తను. వాళ్ళిద్దరూ సరసాలాడుకోవడం, షంటింఫు చేసుకోవడం ఎన్నోసార్లు నా కళ్ళతో చూశాను. ఇవ్వాళ తను నా మీద ఇంత ప్రేమా, అభిమానం ఒలకబొసేస్తుందంటే ఊరికే కాదు. అప్పటి తన రహస్యం ఇప్పటికీ నాలో దాచుకున్నాను గనుక.
"అయితే వరలక్ష్మిగారిది కూడా పెద్ద చెయ్యే అన్న మాట?"
"ఆఁ.. అది కూడా పెద్దదే నీ అరచెయ్యంత ఉంటుంది చూసుకో! ఊరికే ఒక్కసారే బయటపడిపోయేలాగ కాకుండా నెమ్మది నెమ్మదిగా పడగొట్టటానికి చూడు. ఈవిడంటే ఇంకా పిక్కలా ఉందికానీ, మా బాబాయిలో సరుకైపోయింది. అప్పుడప్పుడూ ఆవిడ చెప్పే మాటల్నిబట్టి చూస్తే ఈ మధ్య తనకి కొద్దిగా గురెక్కుతున్నట్టు అనుమానమేస్తోంది. ఇలాంటప్పుడే జాగ్రత్త పడ్డావంటే కొన్నాళ్ళకీ గదికి అద్దె కూడా ఇచ్చుకోనక్కరేదు నువ్వు!"
మొత్తం మూడుసార్లు వేయించుకుని జూలపాలమ్మ పెళ్ళిపోయిన తర్వాత కూడా, ఆ ఆఖరి మాటలు భుజంగం చెవుల్లో గింగురుమంటూనే ఉన్నాయి.
"ఏమీ అలికిడి వినిపించడంలేదు. పడుకున్నావేంటయ్యా పంతులూ?" వరలక్ష్మి పిలుపు వినబడీ వినబడ్డంతోటే భుజంగం బుర్రలో మెరుపులాంటి ఆలోచన పుట్టింది. ఆ రోజు శనివారం గ్నౌక, ఆ పూట చేసిన మినపరొట్టె పెట్టడానికి అలా కేకేసి వుండాలి తను. అదే నిజమైతే ఓ క్షణం తనకోసం చూసి తర్వాత ఆవిడే స్వయంగా పట్టుకొస్తుంది. ఈలోగా చిన్న నాటకమాడి ఫస్ట్ టెస్ట్ చేస్తేనో?
భుజంగం ఊహించినట్లే, స్టీలుప్లేటులో మినపరొట్టే పట్టుకుని ఓరగా తెరిచున్న తలుపును తోసుకుంటూ "ఏం జేస్తున్నావయ్యా పంతులూ?" అని గుమ్మంలో అడుగెట్టింది వరలక్ష్మి అంతే! ఆమెకి కళ్ళూ చెదిరిపోయాయి!!
వీక్లీ చదువుతూ చదువుతూ నిద్రపోయినట్టుగా వుందతని వాలకం సన్నగా బుస కూడా విననడుతోంది. అయితే ఆ బుస అతని నిద్రకి సంబందించిందో, లేక లుంగీలోంచి బయటికెగదన్నుకొచ్చి నాగుపాములా ఊగిసలాడుతున్న అతని మగతనం ఆ విధంగా ఏమైనా అల్లరి చేస్తుండో అంతుపట్టలేదు వరలక్ష్మికి అతని మొహం వంకా, మొల వంకా మార్చి మార్చి సుమారు ఐదారు నిముషాలు అట్టే నిలబడిపోయింది. లోపలికి వచ్చేసరికి తెల్లగా ఉండే ఆ మొహం, కొద్ది క్షణాల్లోనే వింతగా ఎరుపెక్కిపోయింది. ఖాళీగా ఉన్న చేత్తో చీర కుచ్చిళ్ళను గట్టిగా అక్కడి దేహానికి వత్తుకుని బరువుగా నిట్టూర్పు విడిచిపెట్టింది. అంతలోంకే- "అమ్మా" అంటూ లోపల్నుంచి చిన్నకొడుకు కేకేశాడు. ఉలిక్కిపడింది వరలక్ష్మి చేతిలో ఉన్న ప్లేటును టేబులు మీద పెట్టేసి, ఎందుకైనా మంచిదని లైటు తీసేసి, బయటకొచ్చి తలుపు దగ్గరకి జారేసి- వడివడిగా నడుచుకొంటూ వెళ్ళిపోయింది.
ఈ వ్యవహారమంతా, నిద్ర నటిస్తూనే అబ్జర్వ్ చేసిన భుజంగం కొండంత ఆనందంతో పొంగిపోయాడు. వరలక్ష్మిని వల్లో వేసుకోవడం పెద్ద విశేషం కాదన్న విషయం మొదటి పరీక్షలో నిర్ధారణైపోయింది గనుక, ఇక ముందు ఏం చెయ్యాలా అనాలోచిస్తూ అలాగే నిద్రపోయాడు.
ఒక రాత్రివేల ఎవరో తనని పట్టుకు లాగుతున్నట్టుగా అనిపించి తృళ్ళిపడి లేచాడు.
"నేనే పంతులూ జడుసుకున్నావేమిటి, కొంపదీసి?" అతని తొడల్లోనుంచి తలపైకెత్తి మొహంలోకి చూస్తూ గోముగా నవ్వింది వరలక్ష్మి. ఆ మొహంలో సిగ్గుగాని సంకోచంగాని కంపించడంలేదు.
తన కళ్ళని తానే నమ్మలేకపోతున్నంత విస్మయంతో చూస్తూ తల అడ్డంగా ఆడించాడు భుజంగం. ఆవిడ ఎప్పుడొచ్చిందో తనకి తెలియదు. లైటు కూడా వేసి ప్రక్కలోకొచ్చి కూర్చుని, తీరుబడిగా తన దానిని పట్టుకుని ఎంగిలి చేసేవరకూ తనకి మెలుకువ రాలేదన్నమాట!
"ఇంతకాలం నుంచీ చూస్తున్నానన్న మాటేగాని ఎప్పుడూ ఏమీ అనిపించలేదు. రాత్రి ఎనిమిదింటికిలా వచ్చినప్పుడు వీదు కనిపించాడు. అంతే..! నిద్రేపట్టలేదనుకో!!" అంటూ ఇంత నోరు తెరిచేసిందామె...!

****సమాప్తం****

(typed by Satish bro)