బ్లూ బ్యాగ్ కుర్రాడు

[jaydeep]

బ్లూ బ్యాగ్ కుర్రాడు 7 

( నెల రోజుల్లోపు నేను రెండు సార్లు నా వర్జీనిటీ ని పోగొట్టుకున్నా. ఆ సంగతి నేను చెప్పడం కన్నా రచయిత కథనం బాగుంటుందనిపించింది. ఇప్పుడిలా చదివెయ్యండి. తర్వాతి కథ నేనొచ్చి చెబుతా – జయ) 

కేరళా నుంచి తెలుగు సినిమాల్లోకి దిగుమతయ్యే లేత కొబ్బరిలాంటి సరుకుకి ఏమాత్రం తీసిపోదు జయ. అందం తో పాటు మొడ్డని ఠంగున లేపి నిలబెట్టగలిగే ఆకర్షణ ఉంటుందామెలో. మెరుగు పెట్టిన బంగారం లాంటి రంగు. నిక్కచ్చి గా నిలబడి, మగజాతికి సవాల్ విసురుతున్నట్టు ఠీవిగా రొమ్ములు. రసపట్టులో ఉన్నప్పుడు చేతికి అనువుగా దొరికే సన్నని, నున్నని వంపు తిరిగిన నడుము. ఆ వంపు విశాలమై, ఉయ్యాలలూగడానికి అనువుగా ఉండే మొత్త, వెనుక వైపు ఫర్మ్ గా , బరువుగా ఊగే పిరుదులు. మగాడికి స్వర్గ సుఖాలూ చూపించగలిగే అన్ని హంగులూ, పొంగులూ ఉన్న పిల్ల. 

వొళ్ళు చూస్తే అస్సలు నలగని మల్లె చెండు లాగుంది. తీరు చూస్తే జాణ తనం గుబాళిస్తోంది. కొన్నేళ్ళ క్రితం తన వళ్ళో కూర్చోబెట్టుకుని తొడలు నిమురుతూ, కింద నుంచి పిర్రల మధ్య రుద్దుకుంటున్నప్పుడు, తనూ నడుము కదుపుతూ సహకరించింది. అప్పుడే అంత అవగాహన ఉన్న పిల్లని ఈ మధ్య కాలం లో ఎవడో ఒకడు గెలక్క పోయుంటాడా అన్న చిన్న సందేహం ఉంది రమణ కి. కానీ అదేమంత పెద్ద డౌటేమీ కాదు. సీలు సరుకైతే పండగే. కాకపోయినా పండగే! 

అతన్ని చూడగానే బస్సులోంచి దూకేసినంత పని చేసింది  జయ. పరుగున వచ్చి హగ్ చేసుకుంది...రొమ్ములు అతనికి పచ్చిగా తగిలేలా. కాలేజ్ నుంచి నేరుగా బస్టాండ్ కి వచ్చిందేమో, మస్కీ గా , స్పైసీ గా కవ్వించింది ఆమె సుగంధం. 

ఊరికి రేపు వెళ్ళొచ్చుగా అంటే సరే అని బైక్ ఎక్కేసింది. 

గంట తర్వాత ఆమెని ఎక్కేశాడు రమణ.

( ఇంకా ఉంది)