Misc. Erotica చిట్టిపొట్టి కథలు — పెద్దల కోసం

[Vikatakavi02]

గుమ్మడికాయలు

వేసవి వస్తోందంటేనే రెండు మూడేళ్ళనుంచి జనానికొకరకమైన బెంగ పట్టుకొంటొంది. పల్లెటూళ్ళల్లో ఉండే వాళ్ళకి మంచినీళ్ళ చెరువులూ, నూతులూ ఎండిపోతాయేమోనన్న బెంగా. పట్టణాల్లో ఉండేవాళ్ళకి పైపులు సరిగ్గా పడవేమోనన్న బెంగా ఎప్పుడూ వుంది. మరి ఈ కొత్త బెంగ ఏమిటయ్యా అంటే- కరెంటు కొరతకు సంబందించిన బెంగ.
దీనివల్ల పల్లెటూళ్ళు ఎలా ఎఫక్టవుతున్నాయోగాని పట్టణాలకైతే పగటిపూట కనీసం నాలుగ్గంటలూ రాత్రిపూట రెండుగంటలూ పూర్తిగా సప్లై నిలిపివేయడం జరుగుతుంటుంది. ఇదిగాక, ఇన్ని యూనిట్లకి మించి కాలిస్తే డబుల్ ది రేట్ అన్న హెచ్చరిక కూడా చేయబడుతుంది.
ఎలక్ట్రిసిటీ సప్లయికి కూడా ఇటువంటి రేషన్ పెట్టడం ఎందుకు జరుగుతోంది? అని ఆలోచించి యధార్ధ పరిస్థితిని అర్ధం చేసుకోడానికి ప్రయత్నించే వాళ్ళెంతమందుంటారు? చీకట్లో దీపాలు ఆర్పివేసుకోడానికీ, ఉక్కబోస్తున్నప్పుడు ఫేన్ ఆన్ చేసుకోడానికీ కూడా లేనిపోని ఆంక్షలేమిటని ప్రభుత్వాన్ని దుయ్యబట్టే ప్రభుద్దులు మాత్రం ప్రతిచోటా కనిపిస్తారు. ఎలక్ట్రిసిటీ బోర్డుమీదనే ఈ నిందనంతా మోపేసి తమ ఉక్రోషాన్ని వెళ్ళబోసుకునే వాళ్ళు కూడా లేకపోలేదు.
ఐతే-
ఈ వేసవిలో- ఆ లొకాలిటీలో సాయంత్రం ఆరున్నర గంటలనుంచి రాత్రి ఎనిమిదింటివరకూ పవర్ కట్ జరుగుతున్నందుకు ప్రతీ శనివారం ఓ కొబ్బరికాయ కొడతానని వెంకటేశ్వరస్వామికి నిండు మనసుతో మొక్కుకున్నాడు భుజంగరావ్...!
జేబులోంచి తీసే ప్రతి పైసానూ తూచి చూసి ఖర్చు చేసే మనిషి. ప్రతి శనివారం కొబ్బరికాయ నిమిత్తం రూపాయిపైగా ఖర్చు చేయడానికి నిర్ణయించుకున్నాడంటే డెఫినిట్ గా దీనిలో ఏదో కుంభకోణముందనే అనుకోవాలి.
అదీగాక సరిగ్గా వంట వండుకొనీ భోజనాలు చేసే టైముకి దీపాలు లేకుండా పోతున్నాయని అందరూ అఘోరిస్తుంటే, అతనొక్కడూ అది పెద్ద వరంలా భావించి చంకలు కొట్టుకోవడం ఇంకా గొప్ప సర్ప్రైజు కడూ!!
భుజంగానికిప్పుడు ముప్పైయేళ్ళు ఎగ్జాట్టుఘా ఆరేళ్ళ్ క్రితం అతనికి అగ్నిసాక్షిగా పెళ్ళయింది. ఐతే ఈ విషయం మాత్రం అతనెవరికీ చెప్పడు. చెబితే, నీ పెళ్ళామేదని అవతలివాళ్ళు టక్కున అడిగేస్తారని భయం. ఆ మాటకొస్తే తనకి పెళ్లయిందన్న విషయం తనే మర్చిపోయాడేమో అనుకోవచ్చు. ఆ పెళ్ళి వ్యవహారమంతా ఇప్పుడొక పీడకలగా ఫీలవుతుంటాడు తను.
ప్రేమా, గీమా అనకుండా పెద్దవాళ్ళు ఏరికోరి కుదిర్చిన పిల్ల మెడలోనే ఎంతో సంబరంగా మూడు ముళ్ళూ వేశాడు. మరి అది ఆ ముహూర్తబలమో, తన అర్ధాంగిగా వచ్చిన అమ్మాణీ లోపమో తెలియదు. శోభనమ్నాటి రాత్రినుంచే ఆ పిల్ల అతన్ని ఎదిరించి మాట్లాడ్డం మొదలెట్టింది. కొత్త మోజుగనుక సర్ధుకుపోవడానికి ప్రయత్నించాడు. అది ఆమె అలుసుగా తీసుకుని ఇంకా మీదెక్కిపోవడం మొదలెట్టింది.
డబ్బు విషయంలో మొదట్నుంచీ అతను కొంచెం జాగ్రత్తైన మనిషి. ఆమె దానికి సుద్దవ్యతిరేకం- చూసిన సినిమాయే నాలుగుసార్లు చూడ్డం, సినిమాల్లో చూపిన చీరలూ, నగల్లంటివి తనకీ కావాలని గొంతెమ్మ కోరికలు కోరడం చేస్తుండేది. తనకొచ్చే గుమస్తా జీతంతో అవన్నీ ఎక్కడ సమకూర్చగలదు తనూ? ఆ మాత చెబితే- ఛా నీలాంటి పిసినిగొట్టు మొగుడు దొరకడం నా ఖర్మ! అని నెత్తి బాదుకొంటూ శోకండాలు పెట్టేది అది. ఆమె అమాయకత్వమో, మూర్ఖత్వమో కూడా అంతుపట్టేది కాదు భుజంగానికి. అలాగే రెండేళ్ళు నెట్టుకొచ్చాడు. ఆమె వైఖరి ఏ మాత్రం మారలేదు.
అతనిలో సహనం చచ్చిపోయింది. తన మాటము కాదన్నప్పుడల్లా చావదన్నడం ప్రారంభించాడు. వాళ్ళ గొడవ ఆలకించిన ఇరుగు పొరుగువాళ్ళు కూడా అమ్మాణీనే మందలిస్తుండేవారు. కొంతమందయితే ఆ పిల్లకి చిన్న పిచ్చి ఉందేమో! అన్న సందేహాన్ని వెలిబుచ్చారు. అది భుజంగం చెవినబడి, ఒకసారామెను డాక్టరుకి చూపిద్దామనుకునేతలో మావగారు చక్కా వచ్చాడు. మొగుడు రోజూ తాగొచ్చి తనని చితక బాదుతున్నాడని అమ్మాణీ ఉత్తరం వ్రాసిందట.
ఆ పెద్దమనిషి ముందూ వెనకా ఆలోచించకుండా వచ్చీ రావడంతోటే అల్లుడి మీద అగ్గిఫైరైపోయాడు. దాంతో భుజంగానికీ చిర్రెత్తింది. "నీకూతురు నీకు అంతగా అబ్బురమైతే, తీసుకెళ్ళి నీ ఇంట్లోనే పెట్టుకో... ఇక్కడింకేమైనా వాగావంటే ఇద్దర్నీ మెడ పట్టుకొని బయటకు గెంటేస్తాను" అని ఇంటికప్పు లేచిపోయేలా అరిచాడు. దాంతో ఆ పెద్దమనిషి మరి నోరెత్తకుండా కూతుర్ని తీసుకొని పౌరుషంగా వెళ్ళిపోయాడు.
అంతే-
ఇప్ప్పటికి మూడేళ్ళుపైనయింది. భుజంగం అక్కడికి వెళ్ళినదీ లేదు. అమ్మాణీ ఇక్కడికి వచ్చినదీ లేదూ! ఏదో విధంగా ఈ భార్యా భర్తల్ని మళ్ళీ కలుపుదామని ఇరుపక్షాల పెద్దలూ నడుములు బిగించి ఏవో ప్రయత్నాలు చేశారుగానీ ఏవీ ఫలించలేదు. ప్రజలకి జడిసి తల్లీతండ్రీ ఎంతగానో నచ్చచెప్పబోతున్నా మొగుడి తాపులకి జడిసి అమ్మాణీ కాపురానికి రావడానికి ససేమిరా ఒప్పుకోవడంలేదు.
ఇటువంటి పరిస్థితిలో భుజంగానికి విశాఖపట్నం ట్రాన్స్ఫరొచ్చింది. ఇదీ తన మంచికే వచినట్టు ఫీలై జాయినింగు టైము కూడా వాడుకోకుండా డ్యుటీలో చేరిపోయాడు. అదృష్టశావత్తూ ఆఫీసుకు దగ్గరలోనే మకాంకి గది దొరికింది.
ఆ గది కుదుర్చుకోడానికి వెళ్ళినప్పుడు, అతను భార్యా సమేతంగా దిగబోతాడనుకొని ఇది ఒంటి ప్రాణికేగానీ జంటకు చాలదు నాయనా అని నవ్విందా ఇంటావిడ.
ఆమె పేరు వరలక్ష్మి. ఆవిడ మాటకి తను కూడా నవ్వుతూ నేను ఒంటి ప్రాణినేనండీ అనేశాడు భుజంగం. ఓ క్షణం అతని మొహంలోకి ఆశ్చర్యంగా చూసి "నీకింకా పెళ్ళికాలేదా నాయనా?" అనడిగిందావిడ. సమాధానం చెప్పడానికి నోరు పెగలక, ఏం చెప్పాలో తొచక తల అడ్డంగా ఆడించి ఊరుకున్నాడు తను.
అప్పట్నుంచీ ఏదైనా సంధర్భం వచ్చినప్పుడల్లా- "తల నెరిసిపోతేనేగానీ పెళ్ళి చేసుకోవేమిటయ్యా పంతులూ?" అని పరిహాసం చేస్తుంటుందావిడ. దానికింకేం మాట్లాడలేక ఆ టాపిక్ మార్చేయడానికి మరో సంగతేదో ఎత్తుకుంటాడు భుజంగం.
తన పనేమిటో తన లోకమేమిటో తనదేగాని, ఇతరుల విషయాల్లో అనవసరంగా జోక్యం చేసుకుని అధికంగా మాట్లాడే స్వభావం కాదు వరలక్ష్మిది. భగవంతుడు తమకి కలిగిస్తున్న దాంట్లో ఎదుటివాళ్ళకి చేతనైనంత సాయం చేద్దామనుకునే మనిషామె.
ఆవిడ మొగుడు వెల్డరు స్వంతంగా చిన్న వర్క్ షాప్ పెట్టుకున్నాడు. రాబడి బావుంది. తను అట్టే చదువుకోలేదు గనుక, తన ముగ్గురు కొడుకుల్నీ బాగా చదివించి పైకి తీసుకురావాలని అతని సంకల్పం. పిల్లలు కూడా తెలివైన వాళ్ళే పెద్దవాడు నైంత్ క్లాసు చదువుతున్నాడు. రెండోవాదు ఆరవ తరగతిలోకొచ్చాడు. ఆఖరువాడు రెండో తరగతి ఆ ముగ్గురి పిల్లలకీ భుజంగమంటే ఎంతో ఇష్టం. అంకుల్ అంకుల్ అంటూ ఎంతో అభిమానంగా తిరుగుతారు. ఆఫీసునుంచి వచ్చాక మళ్ళీ బయటకు వెళ్ళే పనుండదు భుజంగానికి. వీధిలోకి వెడితే ఏదొక లేనిపోని ఖర్చూ, కాళ్ళపీకుడూ అన్న ధోరణిలో ఆలోచిస్తాడు. అందుకని, సాయంత్రం పూటంతా ఆ కుర్రాళ్ళతోనే కాలక్షేపం చేసేస్తుంటాడు. ఇక భోజనానిక్కూడా ఎక్కడికీ వెళ్ళాల్సిన పన్లేదు. స్వయంపాకమే! కూర రెండు పూటలకీ కలిపి ఉదయమే తయారు చేసేస్తాడు. సాయంత్రం రావడంతోనే కాసిన్ని బియ్యం కడిగి స్టౌ మీద పడేస్తే పదినిముషాల్లో అన్నమైపోతుంది. ఇంక పనేముంటుంది?
"ఎలాగూ స్టౌ ముట్టిస్తావు గనుక సాయంత్రానికి వేరే ఇంత కూరేదో వండి పడేసుకుంటే వేడివేడిగా తినొచ్చు కదయ్యా పంతులూ?" అని, రెండు మూడు సార్లు పెద్దమనిషి తరహాగా సలహా ఇచ్చింది వరలక్ష్మి. దానికతను వినీ విననట్టూరుకోవడంతో మైంకా మాటెత్తడం మానేసిందామె. అయితే-
కూరా నారా లేకుండా ఏ మజ్జిగతోనో అతను కాలక్షేపం చేసేస్తున్నాడని అనుమానం కలిగినప్పుడల్లా తను వండిన దానిలో ఓ గిన్నెడు కూర తీసి పిల్లలతో పంపిచడమో స్వయంగా తనే తీసుకెళ్ళి అందివ్వడమో చేస్తుంటుంది. ఇదంతా అతని ఒంటరి జీవితం పట్ల సానుభూతేగాని లోపల మరో ఉద్దేశ్యం ఉండిగాదు.
ఆ మాటకొస్తే! జూలపాలమ్మ విషయంలో ఇంకా చాలా ఉదారంగా ఉంటుంది తను. వరలక్ష్మికి ఆవిడ దూరపు బంధువు. కొంచెం బీద స్థితిలో ఉన్న కుటుంబం వాళ్ళది. మొగుడు ఏదో బట్టల షాపులో సేల్సుమాన్ గా పంచేస్తున్నాడు. అతను తెచ్చేది మహా అయితే నూట ఏభై ఉండొచ్చు. ఈ రోజుల్లో ఆ జీతమేపాటిది? వేడ్నీళ్ళకి చన్నీళ్ళుగా ఉంటుందని (ఇంకా పిల్లా పీతా లేదుగనుక) తీరిక వేళల్లో కాయితం సంచులు తయారుచేసి అమ్ముతూ నాలుగు రాళ్ళు సంపాదిస్తోంది జూలపాలమ్మ.
వరలక్ష్మికి, జూలపాలమ్మ ఆర్ధిక స్థితిపట్ల అంతో ఇంతో సానుభూతి ఉంది. తన ఇంట్లో చేసుకున్న ఏ వంటకమైనా ఆమెకి పెట్టడం, ఆపూట వండిన కూరా, పులుసూ లాంటివి ఇవ్వడం, అవసరమున్నప్పుడు రూపాయి, అర్ధా సర్ధుబాటు చేయడం ఇత్యాడి సహాయాలెన్నో చేస్తుంటుంది. జూలపాలమ్మ కూడా ఇక్కడ నుంచి ఏదొకటి మోసుకుపోవడానికొచ్చినట్టుగాకుండా బియ్యం ఏరడమనీ, పప్పురుబ్బడమనీ, చేసిపెడుతుంది. ఇంటి పనుల్లో సాయం చేయడానికి వరలక్ష్మికి ఆడపిల్లలు లేరుగనుక, జూలపాలమ్మ అప్పుడప్పుడూ వచ్చి అలా చిన్నపనికీ, పెద్దపనికీ సాయపడుతుండడం, ఆమెకెంతో రిలీఫ్గా వుంటుంది.
సంచులు కట్టడానికి పాత కాగితాలు కొనడం కోసం వరలక్ష్మి దగ్గర ఓ ఐదు రూపాయిలు చేబదులు తీసుకెడదామని వచ్చింది జూలపాలమ్మ ఒకరోజు.
దురదృష్టవశాత్తూ, ఆవేళకి, వరలక్ష్మి దగ్గర కూడా డబ్బులేదు. ఏం చేయడానికీ తోచక దిగులుగా కూర్చొంది జూలపాలమ్మ. అంతలోనే ఆఫీసునుండి తిరిగొచ్చాడు భుజంగం. పోనీ ఈ సారికి మన పంతుల్ని అడిగి చూడకూడదూ? అని యధాలాపంగా నవ్వుతూ అంది వరలక్ష్మి. అప్పటికతనా గదిలో చేరి మూడు నెలలవుతోంది. ఎలా లేదన్నా వారానికి మూడు నాలుగు రోజులు జూలపాలమ్మ అక్కడికి విధిగా వస్తుంటుంది గనుక, ఆ ఇద్దరికీ అంతో ఇంతో పరిచయం కూడా ఏర్పడింది. అయితే, ఎప్పుడేం మాట్లాడుకున్నా వరలక్ష్మి సమక్షంలోనేగాని విడిగా మాట్లాడుకునే సంధర్భం ఎప్పుడూ రాలేదు. అందుచేతనే ఆవిడా మాటనడంతోనే గమ్మున సిగ్గు పడిపోయింది జూలపాలమ్మ. భుజంగానికి ఆ సంగతేదో అర్ధం కాక, మామూలుగా ఏ సినిమా గొడవో అయ్యుండొచ్చునన్న ధోరణిలో తాళం తీయబోతున్న వాడల్లా గబుక్కున వెనక్కు తిరిగి "ఏమిటండీ అక్కయ్యగారూ?" అనడిగాడు.
వరలక్ష్మి నవ్వుతూనే విషయం చెప్పింది. వెంటనే జూలపాలమ్మ వైపు చూశాడు. అప్పటిదాకా గుమ్మ్మం ప్రక్కన గోడకి జారబడి కూర్చున్నదల్లా తువ్వున లేచి నిలబడి "అవునండీ... రెండు మూడు రోజుల్లో మళ్ళీ అప్పు తీర్చేస్తాను" అంది సిగ్గుపడుతూ. అసలీ విషయం తనంత తానే డైరక్టుగా ఆడిగుంటే అతని సమాధానమెలా వుండేదో మరి ముందుగా వరలక్ష్మి కలగజేసుకొని చెప్పడం వలన దానికేముందండీ! మీకు తోచినపుడే ఇవ్వండి అని నవ్వుతూ అక్కడికక్కడే జేబులోంచి కాయితం తీసి అందించాడు. అదామె అబ్బురంగా తీసుకోవడంలో ఒకరి వేళ్ళొకరికి మృదువుగా తగిలాయి. ఆ స్పర్శ, జూలపాలమ్మలో ఏదైనా సంచలనాన్ని కలిగించిందేమో తెలియదుగాని, భుజంగం మాట్రం తలక్రిందులైపోయాడు.
అసలు పెళ్ళంటూ జరగకుండా ఇప్పటిదాకా బ్రహ్మచారిగానే ఉంటే, పరిస్థితి ఎలా ఉండేదోగానీ, వివాహమై కొంత కాలం దాంపత్య జీవితాన్ని చవిచూసి, ఈ నాడిలా కఠిన భ్రమచర్యాన్ని పాటించవలసిన పరిస్థితి రావడం ఎవరికైనా బాధాకరంగానే ఉంటుంది మరి.
పగలు ఎలా పోట్లాడినా, రాత్రి పక్కమీదకు చేరేసరికి మాత్రం ఎంతో సరదాగా సహకరిస్తూ పనిచేయించుకునేది అమ్మణీ... ఆమెతో గడిపిన ఆ మధుర ఘడియలు మరచిపోదామన్నా మరపురావడంలేదు. ఆమెకి అంత అందాన్నిచ్చిన భగవంతుడు, ఆ పనికిమాలిన మూర్ఖత్వాన్ని ఎందుకు పెట్టాడా? అని అప్పుడప్పుడూ అదేపనిగా ఆలోచిస్తుంటాడు భుజంగం. అంతలోనే, మళ్ళీ విరక్తిభావం కలిగిపోయి ఛా! ఇంకా దానిగురించాలోచించడమేమిటీ! అని గొణుక్కుంటాడు.
కాని, దానివల్ల లోపల దహించివేస్తున్న మదనతాపం చల్లారుతుందా?
పోనీ- ముందు మునుపూ ఏదైనా ఎడ్వెంచర్ చేసుంటే, అమ్మాణీ వెళ్ళిపోయినా ఎదో విధంగా ఎక్కడో ఒక పిట్టను పట్టి పబ్బం గడుపుకునేవాడు. ఆ అనుభవం కూడా లేదు. ఇప్పుడు కొత్తగా ఎవరికైనా వలవేద్దామన్నా ఆ పట్టూ తెలియొద్దూ?
రోజురోజుకీ రగులుతున్న కోరికను జయించలేక అప్పుడప్పుడూ హస్తప్రయోగం చేసుకోవడం మొదలెట్టాడు. కొంతకాలానికి. దానివల్ల కూడా ఆశించినంత సుఖం అందక, ఎంతో ధైర్యం చేసి నిరోధ్ ఒకటి కొనుక్కుని ముండ దగ్గరకి వెళ్ళాడు. ఇది జరిగి చాలాకాలమైంది. చెయ్యక చెయ్యక ఆనాడంత సాహసం చేస్తే, పని మధ్యలో నిరోధ్ పిట్లిపోయింది. ఏదైనా రోగం అంటుకుందేమోనని మహా హడలిపోయాడు. కాని, అదృష్టవశాత్తూ అటువంటిదేమీ కలుగలేదు. ఇంకెప్పుడూ ఇట్లాంటి తప్పుడు తిరుగుళ్ళు తిరగకూడదని గట్టిగా రెండు చెంపలూ వాయించుకున్నాడు. అంతే- ఆనాటి నుంచి ఈనాటిదాకా మళ్ళీ ఆడ స్పర్శ ఎలాంటిదో ఎరుగడు తను.
జూలపాలమ్మ మునివేళ్ళ స్పర్శ అతనిలో నిద్రాణమైయున్న కోర్కెల్ని వెన్నుతట్టింది. అమాంతంగా ఆమె పట్ల విపరీతమైన గ్లామరు ఏర్పడిపోయింది. ఇంచుమించు అర్ధరాత్రివరకూ ఆమె గురించి ఆలోచించి, వేడెక్కిన వళ్ళు చల్లార్చుకోడానికి కుడిచేతిని ఉపయోగించక తప్పలేదు.
జూలపాలమ్మకిప్పుడు ఇరవైఎనిమిదేళ్ళు. చాయ నలుపైనా చేవగల ఒళ్ళామెది. ఇంకా పిల్లలు కూడా పుట్టలేదేమో వంపులన్నీ చెక్కు చెదరకుండా ఉన్నాయి. అందం విషయంలో అమ్మణీతో పోల్చే పనిలేదుగాని, అవుసరం తీర్చుకోడానికి మాత్రం అద్భుతంగా పనికొస్తుంది. ఆ చూపులు కూడా అదోమాదిరిగా, కవ్విస్తున్నట్టే ఉంటాయి. అతనిపట్ల ఓ విధమైన ఇది ఉన్నదానిలాగానే అవుపిస్తుంది. దానికితోడు ఇప్పుడు చిన్న సాయం కూడా చేశాడాయే!
నాలుగోనాడు నోటు పట్టుకొచ్చింది జూలపాలమ్మ... "అవుసరానికి దేవుడిలా ఆదుకున్నారు. ఇదుగోనండీ-" అంటూ వరలక్ష్మి సమక్షంలోనే ఐదు రూపాయిలూ తిరిగిచ్చివేసింది. ఈసారి కావాలనే ఆమె వేళ్ళను తాకాడు భుజంగం. వళ్ళు జలదించినట్లుగా అనిపించింది. ఓరగా మొహంలోకి చూశాడు. సిగ్గుగా నవ్వుతోంది. ఆ నవ్వునెలా అర్ధం చేసుకోవాలో అర్ధం కాలేదు. తనకి వరలక్ష్మి అక్కడే ఉందన్న విషయం గమ్మున గుర్తొచ్చి చటుక్కున దృష్టి మరల్చేసుకొని తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయాడు.
అయినా మనసటే లాగుతోంది. వారపత్రికను అడ్డం పెట్టుకొని, కిటికీలోంచి దుర్భిణీ వేయడం ప్రారంభించాడు. అట్నుంచి కూడా అప్పుడప్పుడూ చూపు కలుస్తోంది. నరాలు పురేసుకుపోతున్నాయి భుజంగానికి. ఆరాత్రి బొత్తిగా నిద్రపట్టలేదు. కుడిచేతికి రెండుసార్లు పని తగిలింది.
ఆ మర్నాడు శనివారం. అతనికి ఆఫ్ డే. భోజనం చేసి పక్క మీద నడుం వాల్చాడు. క్రిందటి రాత్రి సమంగా నిద్ర లేదేమో, వెంటనే రెప్పలు మూతలు పడిపోయాయి కానీ, ఇంకా పూర్తిగా మాగన్ను పట్టలేదు.
జూలపాలమ్మ గొంతు వినిపించింది. "ఎండ పోతుందేమో! ముందు బట్టలు పిండి ఆరేసి, ఆ తర్వాతే పప్పు రుబ్బుతాను నువ్వు పడుకో పిన్నీ" అంటోంది.
తువ్వున లేచి కూర్చున్నాడు భుజంగం.
వారంలో ఏరోజు వచ్చినా ఏ రోజు రాకపోయినా శనివారం మాత్రం అక్కడికి విధిగా వస్తుంటుంది జూలపాలమ్మ. వరలక్ష్మి శనివారం చాలా నిష్టగా చేస్తుంది. ఒంటిపూట భోజనం, రాత్రికి ఇడ్లీయో, మినపరొట్టో వేసుకుంటుంది. అయితే అందుకు పప్పురుబ్బే డ్యూటీ జూలపాలమ్మది. సాయంకాలం ఇద్దరూ కల్సి వెంకటేశ్వరస్వామి ఆలయానికెళ్ళి వస్తారు. ఇదక్కడ రొటీన్ గా జరిగే వ్యవహారం. టైము చూశాడు భుజంగం. పావుతక్కువ రెండయింది. వడగాలి చెవులకి వెచ్చగా తగుల్తోంది. ఇంత ఎండలో వచ్చేసిందేవిటి చెప్మా అనుకొంటూ వెళ్ళి కిటికీలోంచి చూశాడు. నూతి పళ్లెం దగ్గర కూర్చుని, ఆ ఉదయం వరలక్ష్మి విడిచేసిన బట్టలు గుంజుతోంది జూలపాలమ్మ. తన చీర తడిచిపోకుండా ముందరివైపు ఎగదోపుకొని కూర్చున్నట్టుంది. మోకాళ్ళు కొనంతవరకూ తొడలూ బేర్ గా కనిపిస్తున్నాయి. ఎండ పొడలో కూర్చున్న మూలాన మొహమంతా చెమట పట్టేసింది. పయిట, భుజం జారింది. జాకెట్టుకి పై బటను లేదో, ఊడిపోయిందోగాని, ఆ రెండూ మొత్తానికి చక్కగా కంపిస్తున్నాయి. అది కూడా, ఆ బట్టలు గుంజడంలో చేతులెంత వేగంగా కదుల్తున్నాయో అవీ అలానే ఊగిసలాడుతున్నాయి. ఇమ్మీడియట్ గా నూట ఇరవై డిగ్రీల కోణంలో లేచిందతని ఉద్రేకం.
ఇందాక వినిపించిన జూలపాలమ్మ డైలాగునుబట్టి వరలక్ష్మి నిద్రపోతూ ఉండాలి. తెల్లవారుజామున నాలుగున్నరకి లేచి ఇంటెడు పనీ తనే చక్కబెట్టుకోవటం వల్ల వళ్ళు అలసి మధ్యాహ్నం పూట ఓ గంట నడుం వాల్చడం అలవాటే ఆమెకి. జూలపాలమ్మతో డీలింగు పెట్టుకోదలుచుకుంటే ఇంతకన్నా మంచి చాన్సు దొరకదనుకున్నాడు భుజంగం. లోపల ఏమిటో భయం భయంగా ఉంది. సన్నగా దగ్గాడు. గిరుక్కున తల తిప్పి చూసిందామె. ఎం చెయ్యాలో పాలుపోక వెకిలిగా నవ్వేడు. ఆమె అధరాల మీద కూడా ధరహాసం విరిసింది. కాని, అంతలోనే ఓసారి క్రిదికి చూసుకుని ఆ రుబ్బు చేత్తోనే గమ్మున పయిట సర్దేసుకుంది. మేఘం కమ్మేసిన చంద్రుడిలా అయిపోయింది భుజంగం మొహం. తల దించేసుకుని యధాప్రకారంగా తన పని చేసేసుకొంటుందామె.
చూస్తూ చూస్తూ కేసు వదలబుద్ది కావడంలేదు! భుజంగానికి అలాగని ముందుకు ప్రొసీడవడనికి ధర్యమూ చాలడం లేదు! పది నుఇముషాలపాటు శ్లేష్మంలో పడ్డ ఈగలా కొట్టుకుందతని మనస్సు ఈలోగా. జూలపాలమ్మ దృష్టి రెండు మూడు సార్లయినా ఇటు పడి ఉంటుంది. దాని వల్లనే అతనిలో కొంచెం సంచలనం కలిగింది.
తలుపు తీసి బయటికొచ్చాడు. అది గమనించి మోకాళ్ళ మీదకి చీరలాక్కొందామె. "మంచి ఎండలో వచ్చారూ?" నూతిగట్టుకి జారబడుతూ అన్నాడు. ఆమె మాట్లాడలేదు. ఓసారి తన మొహంలొకి చూసి సన్నగా నవ్వి ఊరుకుంది. "వరలక్ష్మిగారు పడుకున్నారాండీ?" అంటూ కొద్దిగా ఆమెవైపుకి జరిగాడు. ఔనన్నట్ట్లు తలూపుతూ లేచి నిలబడింది. ఆ లేవడంలో పయిట మళ్ళీ స్థానం తప్పింది.
తాటికాయల్ని బోలిన ఆమె బంతుల బింకాల్ని క్లొజప్లో చూడ్డంతోనే ఆశ్చర్యంగా కళ్ళు తేలేసి నోరెళ్ళబెట్టాడు తను.
"ఏమిటలా వింతగా చూస్తున్నారూ?" కవ్వింపుగా నవ్వుతూ నిర్లక్ష్యంగా పయిట సవరించుకుంది జూలపాలమ్మ. ఆ నవ్వు అతన్ని మరింత వెర్రెక్కించింది. "నా మాట విని మీరు త్వరగా పెళ్ళి చేసేసుకోండి సార్! అటు పొద్దున్నా సాయంత్రం వంట బాఢా తగ్గుతుందీ! ఇటు హాయిగా..." అని వాక్యాన్ని పూర్తి చేయకుండా నానిచేసింది. జూలపాలమ్మ. "ఊఁ..! ఆ చెప్పదలుచుకున్నదేదో పూర్తిగా చెప్పేయండీ!" భుజంగం కొద్దిగా ఉత్సాహాన్ని పుంజుకున్నాడు. "నేను చెప్పకపోతే మీకు తెలియదంటారా?"
"ఎలా తెలుస్తుందీ?"
"అబ్బా! పాపం, మీరు చిన్నపాపాయి కదూ- అందుకూ!"
"పాపాయిని కాదుగానీ..."
"ఔనౌను- నోట్లో వేలుపెట్టినా కరవలేని అమాయకులు!"
"వెటకారమెందుకులెండి ఒకసారి పెట్టిచూస్తే మీకే నిజం తెలుస్తుంది. ఇక్కడింకెవరూ లేరు కూడానూ!"
ఆ మాటలకి జూలపాలమ్మలో సిగ్గావహించి అవాక్కుగా ఉండిపోయింది.
"కావాలంటే నీళ్ళు నేను తోడిపెడతాను. ఆ తాడు నాకిచ్చి మీరా మాటేదో చెప్పండి" అంటూ బాగా దగ్గరగా వెళ్ళి చొరవగా చేద తాడు లాక్కున్నాడు.
అతని ప్రవర్తన ఆమెకి మహాశ్చర్యంగా వుంది. ప్రక్కకి తప్పుకోవాలన్న విషయం కూడా మర్చిపోయి అక్కడే అచేతనంగా నిలబడిపోయింది. ఈ లోగా ఓ బొక్కెన తోడి ప్లాస్టిక్ బకెట్ లో కుమ్మరించాడు తను. "పిన్ని వచ్చి చూసిందంటే బావుండదు...!" మెల్లగా నసిగింది. ఆ కళ్ళలో సిగ్గు చాయలు కనిపిస్తున్నాయి.
భుజంగం ఆ అవకాశాన్ని వదులుకోలేదు. "ఆవిడ చూడకపోతే బాగానే వుంటుందంటారా?" అని ఠక్కున అడిగేసి, దానికి మళ్ళీ ఆమె నుంచి సమాధానం వచ్చేలోగా తనే అందుకొని "అలా అయితే నా గదిలోకి వెళ్ళిపోదాం- రండి" అన్నాడు.
"ఎందుకూ??" షాక్ తిన్నట్టు చూసింది జూలపాలమ్మ. "నేను చెప్పకపోతే- మీకు తెలియదంటారా?" వ్యంగ్యంగా ఆమె ప్రశ్నను ఆమెకే అప్పగిస్తూ మోచేత్తో జాకెట్టు మీద పొడిచాడు. ఆ స్పర్శకామె షాక్ తింది. అయితే అక్కడ్నుంచి మాట్రం కదలలేదు. భుజంగం హృదయం విజయోస్తాహంతో ఉప్పొంగిపోయింది. నూతిలో వేసిన బొక్కెనను రెండు బారల్లో పైకి లాగిపడేసి "రండి వెడదాం" అంటూ చేయి పట్టుకున్నాడు. భీత హరిణిలా చూస్తూ పట్టు విడిపించుకోబోయిందామె. "ప్లీజ్! సరిగ్గా పదంటే పది నిముషాలు!! కాదనకండి?" సన్నగా గొణుగుతూ ఆశగా చూశాడు. మేకపోతు గాంభీర్యంతో మాటలంటే ఆడేస్తున్నాడు గానీ కాళ్ళూ చేతులూ గజగజ వణికిపోతున్నాయి తనకి.

To be continued... (typed by Satish bro)