ప్రొఫెసర్ భార్య
విశ్వాస్
మూడవభాగం
***********
ఇది ఖచ్చితంగా చదవాలి.. లేదా టెంపో మిస్సవుతారు.
**************
సాయంత్రం 5 గంటలు అవుతుంది. నా ముందున్న బుక్ పక్కన పెట్టి వెళ్ళడానికి లేవబోతుంటే, వినయ్ వస్తూ కనిపించాడు, "ఎక్ష్ క్యూజ్ మీ సర్" అని లోపలికి వచ్చాడు. "ఎస్ వినయ్ కం " అని, కూర్చున్నాను. వినయ్ వచ్చి నాముందున్న కుర్చీలో కూర్చుంటూ. సర్ మీకో విషయం చెప్పాలి" అన్నాడు. "చెప్పు " అంటూ అగా వినడానికి "అది", సర్ మొన్న మీ ఇంటికి వచ్చాను కద". అది ... మేడం పిలవలేదు సర్, నేనే వచ్చాను. అని ఆగి........ తలవంచు కుంటూ.... "సారీ సర్" అన్నాడు "నాకు తెలుసు వినయ్, సుధ నాకు చెప్పింది", అన్నా "రియల్లీ ఐ యాం వెరీ సారీ సర్," అది నేనే చాలా ఫోర్స్ చేసాను. అందుకే సుధా మేడం ఒప్పుకున్నారు. నేను వినయ్ మొహంలోకి చూసాను. తను చాలా గిల్టీగా ఫీలవుతున్నాడని ఎర్రబడిన తన మొహంలో సాడ్ నెస్ చెప్తుంది. నాకు ఒకరకమైన ఆనందం కలిగింది. అప్పుడు సుధ జరిగింది జరిగినట్టుగా నాకు చెప్పి నన్ను గెలుచుకుంటే, ఇప్పుడు వినయ్ కూడా నా ప్రియ శిష్యుడు అనిపించుకున్నాడు, ఈ వయసులో ఇలాంటి మంచి అలవాట్లు ఉండటం నిజంగా గ్రేట్, నిజాయితీ కలిగిన మనుష్యుల మద్య ఎప్పటికీ ఇబ్బందులుండవు. ఇప్పుడు నేను ఏం చెపుతానో అని ఎదురుచూస్తున్నాడు, ఏం చెప్పాలి?.. వినయ్ నువ్వు చేసింది తప్పు అనడానికి లేదు. ఎందుకంటే మొదటి సారి ఆరాత్రి నా ఎదురుగా నా అనుమతితోనే జరిగింది. యవ్వనంలో ఉండి అనుభవం కోసం తహతహలాడే వయసు అలాంటిది. మునుపు జరిగిన ఇన్సిడెంట్ వల్ల, సుధ దగ్గర ఉన్న చనువు వల్ల వినయ్ అలాంటి అనుభవాలు కావాలనుకోవడం సామాన్యమైన విషయమే, అసలు సుధ లాంటి ఆకర్షణ, అందం కలిగిన ఆడది అంతవరకూ అవకాశం ఇస్తే ఆగగలిగే మగాడు ఉండగలడా?, కుర్రాళ్ళు వీళ్ళు ఆగగలరనడం ఇంపాసిబుల్. సుధ వాళ్ళతో బాగా చనువుగా ఉండటం కూడా ఒక కారణం అని తెలుసు, తెలియని వాళ్ళతో వాళ్ళు అలా బిహేవ్ చేయరు. నేను చిన్నగా గొంతు సవరించుకొని, "చూడు వినయ్" "మీరు బుద్దిమంతులు, మంచిగా చదివే కుర్రాళ్ళనే నేను మీకు ఎక్కువ చనువు ఇచ్చాను. ఏదో జరిగింది, జరిగిన వాటిని మర్చిపొండి. చదువుమీద శ్రద్దపెట్టి. మంచి మార్కులు సంపాదించండి". అని ఆగాను "నేను గాని, తను గాని నీమీద ఏ చెడ్డ అభిప్రాయం కలిగిలేము. తను ఏదైనా నాకు చెప్తుంది. మీరు ఎప్పటిలాగే మాతో ఉండచ్చు", కాని హద్దులు మాత్రం మరిచిపోవద్దు. కొచెం కంఠంలో పదును చూపిస్తూ "ఒకేనా"? తన మొహంలోకి చూస్తూ చెప్పాను. నేను అలా అనడంతో వినయ్ మొహంలో మళ్ళీ వెలుగు వచ్చింది. "తాంక్యూ సర్, మీలాంటి ప్రెండ్లీ సర్ మాకు దొరకటం నిజంగా మా లక్" "నాకు తెలుసు, యు కెన్ అండర్ స్టాండ్ మి" అని "సర్ ఒకసారి ఇంటికి వచ్చి సుధామేడంను కలిసి సారీ చెప్పాలి, ఎప్పుడు రాను" అడిగాడు. నీకెప్పుడు వీలుంటే అప్పుడు వెళ్ళు, నో ప్రోబ్లం. బట్ నో కింకీ ఏక్షన్స్... ఒకే" అన్నా నవ్వుతూ.. "ఒకే సర్" తాంక్యూ బై" అని వెళ్ళిపోయాడు డోర్ తీసుకుని లోపలికి వెళ్ళా, వంట ఇంటి నుండి చప్పుళ్ళు వస్తున్నాయి. సుధ పని మనిషికి పని పురమాయిస్తున్నటుంది. మాటలు వినిపిస్తున్నాయి. నేను వచ్చిన అలికిడి విని బయటకు వచ్చింది. దగ్గరకు వచ్చి నా లాప్ టాప్ బాగ్ తీసుకుంది. చిన్నగా నా బుగ్గమీద ముద్దు పెట్టి, "సార్ మొహంలో వెలుగు కనిపిస్తుంది, ఏమిటీ సంగతి ? "అంది. తను ఈరోజు కాటన్ సారీలో ఉంది. శారీ కట్టుకుంటే, తను కొంచెం బొద్దుగా ఉన్నట్టుంటుంది, తన పిర్రలు ఇంకా ఎత్తుగా అనిపిస్తాయి. నేను ఆమె వెనక చెయ్యి పెట్టి పిర్ర కండను పట్టి నొక్కి వదులుతూ "వినయ్ నీకు సారీ చెప్పడానికి వస్తాడట" అన్నా నా చేతి మీద చిన్నగా ఒకటేసి, "అమ్ములుంది", అంటూ (మా పనిమనిషిని అమ్ములని పిలుస్తుంది) "సారీనా ?" నాకా? ఎందుకు? అడిగింది, నా మొహంలోకి ప్రశ్నార్ధకంగా చూసి నేను పెదవి విరిచి, బుజాలు కదిలిస్తూ "ఏమో?" అన్నా నేను ఏమో అన్న విధానానికి తనకు అర్ధమయ్యింది. ఏదో ఉందని. "సరే, ముందు ప్రెష్ అయ్యి రండి", టీ ఇస్తాను" "ఆపుడు ఏమోలన్నీ బయటికొస్తాయి" నవ్వుతూ అని లోపలికి దారితీసింది. సాధారణంగా సుధ ఎవరైనా ఉన్నపుడు, బయటకు వెళ్ళీనపుడు నన్ను "అండి, ఏవండి" ఇలా పిలుస్తుంది. మిగతా సమయాల్లో నువ్వనే పిలుస్తుంది. మూడ్ బావుంటే "బంగారం, డియర్, బేబీ , హానీ" అని అంటుంది, నేను ప్రెష్ అయ్యి, నా వర్క్ టేబుల్ ముందు కూర్చుని, రాసుకుంటున్నాను, పని మనిషిని పంపేసి, నాకు టీ తీసుకొచ్చి ఇచ్చింది. తనూ ఒక కప్పు తీసుకుని సోపాలో కూర్చుంది. నేను టీ తాగుతూ సుధనే చూస్తున్నాను. తను ఎప్పుడూ పీస్ఫుల్ గా కనిపిస్తుంటుంది. చాలా విషయాల్లో తను నన్ను డామినెట్ చెస్తుంది, అది మొదటి నుండీ ఉన్నదే కాని దాని వల్ల నేను ఇబ్బంది పడ్దం జరగదు. ఎక్కువగా ఇంటి విషయాలను తను ఒక్కతే చూస్తుంది. బిల్స్, మెయింటనెన్స్, ఇంటికి కావలసిన ఏదైనా తను నామీద పెట్టదు. ఎక్కూవ ఇళ్ళల్లో భార్యలు భర్తలపై అన్ని బాధ్యతలు వేసేస్తారు. దాని వల్ల భర్త చాలా చిరాకుగా ఉంటాడు, అది ఇంట్లో మళ్ళీ భార్యపైనే చూపిస్తాడు. ఇక్కడ నాకా అవకాశం సుధ ఎప్పుడూ ఇవ్వదు. తనకు నాపై ప్రేమ మాత్రమే కాదు, చాలా శ్రద్ద కూడా. నాకు ఒకోసారి ఆశ్చర్యం కలుగుతుంది, నేను ఏం కావాలో చెప్పకుండానే నాకు కావల్సినవి, నాకెలా కావాలో అలా అరేంజ్ చెసెస్తూ ఉంటుంది. ఎప్పుడైనా కొన్ని సార్లు మాత్రం నా హెల్ప్ తీసుకుంటుంది తప్ప ఎప్పుడూ విసిగించడం ఉండదు. అందుకే తను డామినేటింగ్ గా ఉన్నా నేను పట్టించుకోను. "ఏమిటి అలా చూస్తున్నారు" అడిగింది చిర్నవ్వుతో "సుధా! నేను చాలా లక్కీ కదా?" అడిగా ఎందుకు లక్కీ? అడిగింది అదే చిర్నవ్వుతో "ఎందుకంటే, చాలా ఉన్నాయి", తను లేచి నా దగ్గరకొచ్చి నా తలను తన పొట్టకు ఆనించుకొనొంటూ, "హానీ" నువ్వెలా అనుకుంటావో నేనూ అలానే అనుకుంటాను. నీకు తెలుసో లేదో?, నాకు పెళ్ళంటే చాలా భయాలు ఉండేవి. మా బందువుల్లో భార్యాభర్తల గొడవలు చూసి, అస్సలు పెళ్లంటేనే అసహ్యం వేసెది. కాని నీ పరిచయం, నీ అభిప్రాయాలు వినే కొద్దీ నువ్వంటే ఇష్టం ఏర్పడింది. అప్పటికీ పెళ్ళిఅంటే భయమే. ఇవి నీకు చాలా సార్లు చెప్పే ఉంటాను, అవునా? అవునని తల ఊపాను. "పెళ్ళి తర్వాత నా భయాలు అన్నీ కొంచెం కొంచెంగా పోయాయి. నువ్వేంటో తెలిసేకొద్దీ నీ మీద ప్రేమ పెరుగుతూ ఉందే తప్ప తగ్గలేదు". "సో" "నువ్వు కాదు లక్కీ నేనే, ఎందరికో దక్కని అదృష్టం నాదే, నీలాంటి భర్త దొరికినందుకు". "ఐ లవ్యూ డియర్ హబ్బీ" అంటూ నా తల పైకెత్తి నా పెదాలపై ముద్దిచ్చింది. "ఇప్పుడు చెప్పు, ఏమన్నాడు వినయ్?" అడిగింది నేను లేచి తనను సోపా వైపు తీసుకెళ్ళి కూర్చున్నాక, సారీ, చెప్పాడు, తను పోర్స్ చెస్తేనే నువ్వు ఒప్పుకున్నావని అన్నాడు. నీకు సారీ చెప్పడానికి వస్తాడట పర్మిషన్ అడిగాడు. మీరున్నపుడు రమ్మనవలసింది. ![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)