Thriller కాలేజ్ డేస్

[banasura1]

కాలేజ్ డేస్:

                                         సొరంగ మార్గం             



               గుడిని చేరుకునే లోపే ఆ తోడేల్లు వారిని చుట్టు ముట్టాయి. అప్సానాని తన వెనక్కి లాక్కుని చేతిలో వున్న
వస్తువుతో వాటిని ఎదురించాడు. పదునైన కత్తుల్లా వున్న కోరలని బయటపెట్టి వాళ్ల మీదకి రావడానికి సిద్దంగా వున్న సమయమ్లో ఒక పెద్ద పక్షి అరుస్తూ వచ్చి తోడేల్ల మద్యన వాలింది. దాని రెక్కల సవ్వడి చేసిన గాలికి ఆ తోడేల్లు వెనక్కి జరిగాయి. 

            దాని బయంకరమైన అరుపు వినలేక రాజు, అప్సానాలు చెవులు మూసుకున్నారు. అది వచ్చి రాగానే ముక్కుతోనూ, 
కాలిగోళ్లతోనూ తోడేల్ల మీద దాడి చేసింది. దాడి క్షణాలలోనే ముగిసిపోయింది. తోక ముడిచి వచ్చిన దారినే వెనక్కి మల్లాయి. 
చివరన వురుకుతున్న తోడేలును కాళ్లకింద అణిచి పెట్టేసిందా పక్షి.

           రాజు తరవాత జరగబోయే పనిని చూడాలనుకోలేదు. అప్సానా చేయి పట్టుకుని గుడిలోపలికి లాక్కుని పోయాడు. సారాసరి వాళ్లు పైకి ఎక్కి వచ్చినా బావి దగ్గరకి వచ్చి వూడని పట్టుకుని కిందకు దిగడానికి సిద్దపడిపోయాడు. పెద్ద రెక్కలని వూపుతూ వచ్చి ఆ మర్రి చెట్టు మీదున్న పెద్ద గూడు పైన వాలింది. నోటితో చిన్న పిల్లి కూత కూసింది. వెంటనే కిస కిసమని పక్షి పిల్లల కువ కువలు.

           రాజు ముందగా మర్రి వూడ పట్టుకుని కిందికి జారాడు. సొరంగం అంచులకు రాగానే వూడను వదిలి సొరంగం లోకి దూకేశాడు. తిరిగి ఆ వూడను చేజిక్కించుకుని సంద్యకి సైగ చేశాడు. ఆమె కూడా వూడంటి సొరంగమ్లోకి జారింది. వారు సొరంగం లోకి వెళ్లే ముందుగా ఒక పక్షి పిల్ల ఆ మర్రి కొమ్మపై వాలింది. 

         రాజు అప్సానా టార్చ్ వెలుగులో ముందుకి నడవసాగారు. రాజు సొరంగం గోడల వైపు టార్చ్ ని ఫొకస్ చేస్తూ దేని కోసమో
వెతుకుతున్నాడు. "ఏమిటి వెతుకుతున్నావు " అనింది అప్సానా. " ఇక్కడ ఇంకో సొరంగ మార్గం వుండాలి దాని కోసమే
వెతుకుతున్నా" అన్నాడు. అప్సానాకి అతడు ఎం మాట్లాడుతున్నాడో అర్థం కాక "నీకెలా తెలుసు" అడిగింది."ముందు ఆ మార్గం
 వెతుకు తరవాత చెబుతాను " అని ఆ సొరంగ మార్గం వెతకడం వేగవంతం చేశాడు. పది నిమిషాల అన్వేషణ తరవాత వారికి ఆ మార్గం కనిపించింది.

          ఆ సొరంగాన్ని ఏటవాలుగా పైకి తవ్వారు.ఎక్కడానికి వీలుగా కిందనున్న మట్టినే మెట్లు మాదిరిగా చేశారు. అక్కడక్కడ ఆ మట్టి వూడిపోయి కాలు పెట్టగానే జారిపోతొంది. ఎక్కడానికి బహు దుర్బరంగా అనిపిస్తొంది.ఎలాగో కష్టం పడి ఎక్కుతున్నారు.
ఒకటి రెండు సార్లు ఆమె జారి కింద పడబోతే పట్టుకున్నాడు.
        "మనం వచ్చినప్పుడే ఈ మార్గం కనిపించింది కానీ ఆ సొరంగంలో కనిపించిన వెలుగు మీది ఆసక్తితో దీన్నంతగా 
పట్టించుకోలేదు."అని ఆమె అంతకు ముందు వ్యక్తపరిచిన అనుమానానికి జవాబు చెప్పాడు. "నాకు తెలిసి ఈ సొరంగం ఆ ముగ్గురు వెల్లిన చోటుకి తీసుకెళ్లాలి. తీసుకెల్తుందని ఆశ పడదాం " అన్నాడు నడుస్తూనే. అప్సానా అతని ముందు నడుస్తూ "అదెంటి " అతని చేతిలో వున్న వస్తువుని గురించి అడిగింది. "ఓ ఇదా . . . ." అని తరవాత చెప్తాను.
        అరగంట పైగా పట్టింది ఆ సొరంగం చివరకు చేరుకోవడానికి చివరికి ఆ సొరంగం ఇంకో సొరంగంతో కలిసింది. ఆ కొత్తమార్గం 
గుండా ముందుకి కదిలారు. కొంచెం ముందుకి వెళ్లగానే అది మూడు పాయలుగా విడిపోయింది. ఎడమ వైపునున్న మార్గాన్ని
ఎంచుకుని సాగిపోయారు. ఆ మర్గం కూడా రెండుగా విడిపోయింది. ఒకటి పెద్దది ఇంకొకటి చిన్నది.

        చిన్న మార్గాన్ని ఎంచుకున్నాడు. రాజు ఎంపిక ఎప్పుడు ఇలానే వుంటుంది. అతనెప్పుడు ఇరుకైన దారుల గుండా 
పయనించడానికి ఇష్టపడతాడు. కన్య పిల్లల దారులు కూడా ఇరుకుగానే వుంటాయి కదా. 

          ఆ చిన్న మార్గ మద్యలో మెట్లు ఎదురొచ్చాయి. వాటిని అదిగమించి ముందుకి సాగారు. పోను పోను మార్గం మరింత ఇరుకుగా మారింది. అక్కడక్కడ వ్యర్థ పదార్థాలు ఎదురయ్యాయి. 
         వాటిని చూడగానే "ఇంతకు ముందు ఇక్కడికి ఎవరో వచ్చినట్టున్నారు" అనింది. రాజు మూతి మీద వేలు వేసుకుని "ష్. . ."అని సైగ చేశాడు. కొంచెం ముందుకు వెల్లిన తరవాత కుడి వైపుకు చూడమని సైగ చేశాడు. అక్కడ ఒక పెద్ద  మంటపం కనిపించింది.ఆ మంటపంలో అక్కడక్క కాగడాలను వెలిగించారు. ఆ మంటపం మద్యలో పెద్ద వేదిక. ఆ వేదికపై ఒక సింహసనం వుంది. రాతి సింహాసం.  

          అలాంటి గదులు ముందుకి వెళ్లే కొద్ది వారికి ఎదురుపడ్డాయి. అప్సానా నోరు తెరుచుకుని వాటిని చూస్తొంది. ఏమిటీ సొరంగం మార్గం ఇక్కడికి ఈ గదులు ఎలా వచ్చాయి. అక్కడికి గాలి ఎలా వస్తొందో ఆమెకు ఎంత ఆలోచించినా అర్థం కాలేదు. ఒక మంటపం దగ్గర రాజు ఆగిపోయాడు. అది గమనించని అప్సానా రాజుని గుద్దుకుంది. "ఎందుకు ఆగిపోయావ్" అడిగింది. గదిలోకి
చూడమన్నట్టు  సైగ చేశాడు.

          గదిలోకి చూసిన అప్సానా నోరెల్ల బెట్టింది. ఆ గదిలోకి కొందరు యువతీ యువకులు నగ్నంగా వున్నారు. పెద్ద పానుపు 
పైన వారందరూ రతి క్రీడ సాగిస్తున్నారు. ఆ పాన్పు అంచుపైన ఒక యువతిని కుర్చో బెట్టి ఆమె రెండు కాళ్ల మద్యన నిల్చుని 
ముందుకి వెనక్కి వూగుతున్నాడు. ఇంకో యువతి ఒక యువకుని పురుషాంగాన్ని నోట కరుచుకుని తలని ముందుకి వెనక్కి 
ఆడిస్తున్నాది. ఆమె వెనక భాగాన వేరొక యువకుడు పురుషాంగాన్ని ఆమె లోనికి దూర్చి ముందుకి వెనక్కి కదులుతున్నాడు.
ఇద్దరితో రమిస్తొందా యువతి. మరొక పానుపుపై ఇంకో జోడి రమిస్తొంది. వారి తియ్యటి మూలుగులతో ఆ గది ద్వనిస్తొంది.
వారినలా చూసి అప్సానా సిగ్గుపడింది.

        "వాళ్లలో మీయక్కుందా " అడిగాడు రాజు.
        "లేదు. అయినా మాయక్కిలాంటి పనులు చేయదు. దానికసలు తెలీదు" అనింది.
        "అంటే ఇంతకు ముందు నీకు తెలుసా" 
        "నాకూ తెలీదు"
        "మరన్నీ తెలిసినట్లు చేశావ్"        
        "నేనేమి చేశానో నాకైతె గుర్తు లేదు నీ వల్లే నేను అలా చేశాను" అని రాజు కళ్లలోకి చూసింది. ఆ కళ్లలో అమాయకత్వం 
కనిపించింది. "నీతో గడపాలని వుండేది అది ఈ రాత్రితో తీరిపోయింది. ఇలాంటి రాత్రులు మరెన్నో గడవాలని కోరుకుంటున్నాను"
కళ్లలోకి సూటిగా చూస్తూ చెప్పింది. ఆమె మరింత దగ్గరకు జరిగి రాజుని ఆనుకుంది. ఆమె వక్షాలు రాజు ఛాతి కింద తగులు 
తున్నాయి. వారి శరీరాలు వశం తప్పుతున్నాయి. అక్కడి వాతావరణం కూడా అలాగే వుంది. ఆ నగ్న జంటల రతి క్రీడ చూసిన
కొద్దీ అప్సానాలో కోరికలు పెరుగుతున్నాయి. చను కొనలు వాడిగా రాజు శరీరాన్ని తగులుతున్నాయి. ఆమె పెదాలు అతని 
పెదాలను సమీపించాయి. 

           వెంటనే రాజు తన తలను పక్కకు తిప్పాడు. "ఇది సమయం కాదు. ముందు మీ అక్కను వెతకాలి. సమయం వృధా 
అయ్యేకొద్ది ఆమె మరింత ప్రమాదంలో చిక్కుకుంటుంది" అని ముందుకి కదిలిపోయాడు. ఆమె నిరాశ చెందింది. 

            వారా సొరంగంలో చానాసేపు వెతికారు. ఆ గదిలో తప్ప ఇంకే గదిలోనూ మానవ సంచారం లేదు. సమయం గడిచే కొద్ది 
రాజులో అసహనం పెరిగిపోతొంది. చివరగా చిన్న గదిలో మాటలు విని ఆగిపోయారు.

           "రేయ్ జాగ్రత్త. ఏమన్నా తిక్క తిక్క వేషాలు వేస్తే తలలెగిరిపొతాయి. వీరందరూ గురువు గారి సొత్తు. నేనలా పోయి వస్తాను" అనే మాటలు వినిపించాయి. రాజు ఆ గదిలోకి తొంగిచూశాడు. ఆ గదిలో ముగ్గురు కన్యలు కూర్చుని వున్నారు. వారు దేవ కన్యల్లా తెల్లటి వస్త్రాలు దరించి, వొంటి నిండుగా బంగారు ఆభరణాలు దరించి దగ దగా మెరిసిపోతున్నారు. వారు ముగ్గురు మూడు సుఖాసనాలపై ఆసీనులై వున్నారు. వారిని ఇద్దరు వ్యక్తులు కాపలా కాస్తున్నారు. వారికి కొంచెం దూరంగా ఒక పెద్ద పానుపు వుంది. దానిని మల్లేపూలతో అలంకరించి సుగంధ ద్రవ్యాల సువాసనలను జల్లారు. ఆ వాసనకు ముక్కుపుటాలు అదిరిపోతున్నాయి. ఆ వాసనే మనసులోని కోరికల తేనె తుట్టెను కదిపేలా వుంది.

           ఆ ఇద్దరి వ్యక్తుల పరిస్తితి కూడా అలాగే వుంది. తట్ట నిండుకు పరమాన్నం పెట్టి తినద్దంటే ఎలా. వారు ఆ కన్యలను చూస్తూ పెదాలు తడుముకుంటున్నారు. ఆ కన్యలు మాత్రం ప్రాణం లేని గాజు బొమ్మల్లా కొయ్యబారిపోయి వున్నారు. 

          రాజు అప్సానాని పిలిచి రుక్సానా వుందో లేదో చూడమన్నాడు. అప్సానా తన సోదరిని గుర్తు పట్టింది.
"ఆ చివరనున్నది మా అక్కే" అనింది. "చూడు ఎలా చలనం లేకుండా వుందో, ఇంటి నుండి వచ్చేటప్పుడు కూడా ఇలాగే వుంది.
మాట్లాడించపోతే కొట్టింది" గద్గద స్వరంతో చెప్పింది. కళ్లనిండా నీళ్లు పెట్టుకుంది రుక్సానాని చూసి.

           "పద పోయి పిలుచుకొని ఇంటికి పోదాం" ముందుకి కదలబోయింది. చేయి పట్టుకుని ఆపేశాడు రాజు. కాపలా వాళ్లని 
చూపించాడు. చెవిలో ఎదో చెప్పి ముందుకి కదిలిపోయాడు. మెల్లిగా శబ్దం చేయకుండా కాపలా వారి వెనకకు చేరుకుని చేతిలోని 
వస్తువుతో మెడమిద బలంగా కొట్టాడు. వాళ్లు విరుచుకు పడిపోయారు. అప్సానా తన అక్క దగ్గరికి పరిగెత్తింది.
 
            "రుక్కు . . .రుక్కు " అని పలకరించింది. ఆమెలో ఎటువంటి చలనమూ లేదు. నాడి ఆడుతొంది కానీ ఆమె పలకడం లేదు. రాజు పడిపోయిన ఒకన్ని వాళ్లొచ్చిన ఇరుకు సొరంగం లోకి లాగేశాడు. ఇంకొకన్ని ఆ ఆసనాల వెనక దాచేశాడు.

           "తొందరగా" అప్సానాని తొందరపెట్టాడు. 
           "తను కదలడం లేదు " అనింది అప్సానా.

            సొరంగంలో అలికిడి వినపడింది. ఆలస్యం చేస్తే మొదటికే మోసం వస్తుందని, తానూ అప్సానా కూడా వాళ్లకి దొరికి
పోతామనిపించింది. వెంటనే ఆమెను భుజాన ఎత్తుకుని వచ్చిన దారి కాకుండా వేరే దారిన వేగంగా నడవడం మొదలెట్టారు.