05-11-2018, 09:50 AM
(This post was last modified: 10-10-2019, 12:37 PM by prasad_rao16. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
అప్డేట్ ః 1
రాము తన సూట్ కేస్ లో నాలుగు జతల బట్టలు ఇంకా కావలసినవి సర్దుకుని airport కి వెళ్ళాడు.
Airport కి వెళ్ళిన రాము లోపలికి వెళ్ళి సెక్యూరిటీ ఫార్మాలిటీస్ పూర్తి అయిన తరువాత్ ముంబయ్ వెళ్ళే ఫ్లైట్ కోసం విజిటర్స్ గ్యాలరీలో కూర్చి ఎదురుచూస్తున్నాడు.
అలా కూర్చున్న రాముకి తన బ్యాగ్ లో ఉన్న అల్చమ్ తీసుకుని అందులో ఫోటోలు చూస్తూ, రేణుక తనకు ఇచ్చిన అడ్రస్ ని ఒకసారి చూసికున్నాడు.
అలా ఫ్యామిలీ ఆల్బమ్ చూస్తున్న రాముకి గతం మొత్తం ఒక్కసారిగా గిర్రున తిరిగింది….తన జీవితంలో తాను ఇంతలా కనీవినీ ఎరుగని ఊహించని మార్పులు జరుగుతాయని అసలు ఊహించలేదు….తన జీవితంలో జరిగిన సంఘటనలు కూడా ఎవరికైనా చెబితే నమ్మేట్టుగా కూడా లేవు….అంతెందుకు ఒక్కోసారి గతం మొత్తం గుర్తుకొచ్చినప్పుడల్లా ఒక కలలాగ అనిపించేది.
ఆల్బమ్ లో ఉన్న ఫోటోలు చూస్తూ ఆ ఫోటోల్లో ఉన్న వాళ్ళ మొహం మీద చేతి వేళ్ళతో తాకుతూ నిజంగానే తాను వాళ్ళను తాకినట్టు అనిపించగానే రాము కళ్ళల్లో ఒక్కసారిగా అతనికి తెలియకుండానే రెండు కన్నీటి చుక్కలు రాలి ఆల్బమ్ మీద పడ్డాయి.
అది చూసి రాము వెంటనే తన కన్నీళ్ళను తుడుచుకుని ఆల్చమ్ లోపల పెట్టేసి తాను కూర్చున్న చైర్ లో వెనక్కి ఆనుకుని కళ్ళు మూసుకుని, “ఇప్పుడు వీళ్ళు నన్ను చూస్తే ఎలా ఫీలయితారు…..నేను వస్తున్నట్టు కూడా ఎవరికీ చెప్పలేదు….నన్ను వాళ్ళ ఫ్యామిలీ మెంబర్ లా అంగీకరిస్తారా…..అసలు నన్ను చూసి నమ్ముతారా…..” అని తన మనసు నిండా చెప్పలేనన్ని ఆలోచనలు ముసురుకుంటుండగా కళ్ళు మూసుకుని అలాగే కూర్చున్నాడు.
అలా ఎంత సేపు కూర్చున్నాడో తెలియదు కాని తనను ఎవరో తట్టిలేపినట్టు అనిపిస్తే కళ్ళు తెరిచి చూసాడు.
ఎదురుగా ఎయిర్ హోస్టెస్ అతని వైపు చూసి నవ్వుతూ, “సార్….మీరు ముంబయ్ ఫ్లైట్ కి వెళ్ళాలి కదా….” అనడిగింది.
రాము ఆమె వైపు చూసి చిన్నగా నవ్వుతూ అవునన్నట్టు తల ఊపాడు.
“అయితే అనౌన్స్ మెంట్ అయింది సార్…..మీరు చెక్ ఇన్ అవొచ్చు…..” అంటూ వినయంగా చెప్పింది.
రాము ఆమె వైపు చూసి, “చాలా థాంక్స్ మేడమ్,” అని సూట్ కేస్, బ్యాగ్ తీసుకుని బయలుదేరి….అక్కడ లగేజ్ కౌంటర్ లో తన సూట్ కేస్, బ్యాగ్ ఇచ్చి తను ఫ్లైట్ లోకి ఎక్కి తన సీట్లో కూర్చుని తన వాళ్ళ గురించి ఆలోచిస్తూ ఎలా జరుగుతుందో….తన వాళ్ళు తనని ఎలా రిసీవ్ చేసుకుంటారో అని అనుకుంటూ తన వాచీలో టైం చూసుకున్నాడు.
టైం ఉదయం 11 అయింది….అలా కూర్చున్న రాము దగ్గరకు ఒక ఎయిర్ హోస్టెస్ వచ్చి డ్రింక్స్ ఇచ్చింది.
రాము ఆమె చేతిలో డ్రింక్ తీసుకుంటూ, “ముంబయ్ ఎన్నింటికి చేరుకుంటుంది…..” అనడిగాడు.
“సార్….రెండు గంటలు పడుతుంది,” అన్నది ఎయిర్ హోస్టెస్.
“చాలా థాంక్స్,” అని అన్నాడు రాము.
దానికి ఎయిర్ హోస్టెస్ చిన్నగా నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయింది.
అలా ట్రావెల్ చేస్తున్న రాము సుమారు మధ్యాహ్నం 1:30 ప్రాంతంలో ముంబయ్ లో ఫ్లైట్ దిగాడు.
లగేజ్ తీసుకుని ఎయిర్ పోర్ట్ నుండి బయటకు వచ్చి క్యాబ్ ని ఆపి లోపల కూర్చున్నాడు.
క్యాబ్ డ్రైవర్ : సార్…..ఎక్కడకు వెళ్ళమంటారు….
రాము : Grand Hayatt Hotal కి పోనివ్వు…..
క్యాబ్ డ్రైవర్ : అలాగే సార్…..
అంటూ కార్ స్టార్ట్ చేసి రాము చెప్పిన 5 స్టార్ హోటల్ వైపు పోనిచ్చాడు.
పావుగంటకు రాము ఎక్కిన క్యాబ్ Grand Hayatt ముందు ఆగింది.
రాము అతనికి డబ్బులు ఇచ్చి….కారు దిగాడు….అంతలో హోటల్ బెల్ బాయ్ వచ్చి రాముకి విష్ చేసి అతని లగేజీ తీసుకుని లోపలికి వచ్చాడు.
రాము రిసెప్షన్ లోకి వచ్చి బిజినెస్ సూట్ ఒకటి తీసుకున్నాడు.
బెల్ బాయ్ రిసిప్షన్ లో రాము బుక్ చేసిన సూట్ కీస్ తీసుకుని అతని లగేజ్ తీసుకుని రాము వైపు చూసి, “రండి సార్….నేను మిమ్మల్ని సూట్ కి తీసుకెళ్తాను,” అంటూ అక్కడ నుండి కదిలాడు.
రాము అతన్ని వెనకాలే లిఫ్ట్ లోకి వెళ్ళి అక్కడ నుండి ఫోర్త్ ఫ్లోర్ లో ఉన్న తన సూట్ దగ్గరకు వెళ్ళి బెల్ బోయ్ లాక్ ఓపెన్ అవంగానే లోపలికి వెళ్ళాడు.
బెల్ బోయ్ తన చేతిలో ఉన్న సూట్ కేస్, బ్యాగ్ అక్కడ ఉన్న వార్డ్ రోబ్ లో పెట్టి రాము వైపు చూసి, “సార్….ఇది హాల్….అదిగో అది బెడ్ రూమ్…..మీకు ఏదైనా అవసరం ఉంటే రిసెప్షన్ కి ఫోన్ చేయండి….ఇందులో మొత్తం రూమ్ సర్వీస్, రిసిప్షన్ నెంబర్లు ఉన్నాయి,” అంటూ ఫోన్ పక్కనే ఒక క్యాటలగ్ చూపించి….బెడ్ రూమ్ లోకి తీసుకెళ్ళి రూమ్ చూపించాడు.
రాము తన పాకెట్ లో ఉన్న వాలెట్ తీసి అతనికి టిప్ ఇచ్చి బెడ్ మీద పడుకున్నాడు.
బెల్ బోయ్ టిప్ తీసుకుని హాల్లోకి వచ్చి AC ఆన్ చేసి వెళ్ళాడు.
రాము ఐదు నిముషాలు అలాగే పడుకుని బాత్ రూమ్ లోకి వెళ్ళి ఫ్రెష్ అయ్యి రిసిప్షన్ కి ఫోన్ చేసి లంచ్ ఆర్డర్ చేసాడు.
పది నిముషాలకు రూమ్ సర్వీస్ వచ్చి లంచ్ ఇచ్చి వెళ్ళారు.
రాము భోజనం చేసిన తరువాత కొద్దిసేపు అలాగే ఆలోచిస్తూ పడుకున్నాడు.
సాయంత్రం ఐదు గంటలకు రాముకి మెలుకువ వచ్చి లేచి టీ తెప్పించుకుని తాగిన తరువాత నిద్ర మత్తు మొత్తం వదిలింది.
బెడ్ మీద తన ఫోన్ తీసుకుని ముంబయ్ లో ఒక నెంబర్ కి ఫోన్ చేసాడు.
ఆ నెంబర్ డయల్ చేస్తున్నప్పుడు రాము చేతి వేళ్ళు వణకడం మొదలుపెట్టాయి.
అవతల ఫోన్ రింగ్ అవుతుంటే రాము గుండె శబ్దం తనకే వినబడటం గమనించి, తన మనసులో, “ఎవరు ఫోన్ ఎత్తుతారు…. ఒకవేళ ఫోన్ ఎవరైనా లిఫ్ట్ చేస్తే తాను ఎవరని చెప్పాలి,” అని ఆలోచిస్తున్నాడు.
అంతలో అవతల వైపు నుండి ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసి, “హలో…..ఎవరు సార్ మాట్లాడేది….” అన్నారు.
అవతల వైపు నుండి తనను సార్ అని పిలిచేసరికి ఎవరో ఎంప్లాయ్ ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసి ఉంటాడని రాము అనుకుని, “హలో….అది స్వస్థిక్ విల్లానా…..” అని అడిగాడు.
“అవును సార్….చెప్పండి….” అన్నారు అవతల వైపు నుండి.
“నేను రేణుక గారితో మాట్లాడాలి…..” అన్నాడు రాము.
“సారీ సార్….మేడమ్ గారు….గుడికి వెళ్ళారు….” అన్నాడు అతను.
“అయితె….ఆమె కొడుకులు కాని, మనవళ్ళు కాని ఎవరైనా ఉన్నారా,” అనడిగాడు రాము.
“లేరు సార్….అందరూ వినాయకుడి గుడికి వెళ్ళారు….ఇవ్వాళ అక్కడ పూజ ఉన్నది,” అన్నాడు.
“సరె….అయితే వాళ్ళను నేను అక్కడే కలుస్తాను….అడ్రస్ చెప్పండి,” అన్నాడు రాము.
దాంతో అతను రేణుక వాళ్ళందరూ వెళ్ళిన గుడి ఎక్కడ ఉన్నదో అడ్రస్ చెప్పాడు.
రాము సరె అని చెప్పి ఫోన్ పెట్టేసి….బెడ్ మీద ఫోన్ పెట్టి తన సూట్ కేస్ లోనుండి తనకు ఎంతో ఇష్టమైన డ్రస్ తీసుకుని బెడ్ మీద పెట్టి బాత్ రూమ్ లోకి వెళ్ళి స్నానం చేసి వచ్చాడు.
స్నానం చేసి వచ్చిన తరువాత రాము డ్రస్ చేసుకుని రూమ్ లాక్ చేసి హోటల్ లో ఉన్న రెస్టారెంట్ కి వెళ్ళి టిఫిన్ చేసి బయటకు వచ్చే సరికి సాయంత్రం 6.30 అయింది.
అలా రాము బయటకు రాగానే ఒక క్యాబ్ వచ్చి అతని ముందు ఆగింది.
రాము క్యాబ్ లో కూర్చుని డ్రైవర్ కి వినాయకుడి గుడికి తీసుకెళ్ళమని చెప్పాడు.
క్యాబ్ డ్రైవర్ అలాగే అంటూ కార్ స్టార్ట్ చేసి వినాయకుడి గుడి వైపుకి పోనిచ్చాడు.
“గుడికి వెళ్ళడానికి ఎంత టైం పడుతుంది,” అన్నాడు రాము.
“సార్….దాదాపు గంటన్నర పడుతుంది….ట్రాఫిక్ లేకపోతే గంటలో వెళిపోవచ్చు,” అన్నాడు డ్రైవర్.
“సరె…..తొందరగా పోనివ్వు,” అన్నాడు రాము.
డ్రైవర్ సరె అని తల ఊపుతూ కార్ వినాయకుడి గుడి వైపు పోనిచ్చాడు.
రాము వెనక సీట్లో ఆనుకుని కూర్చుని కళ్ళు మూసుకుని, “వాళ్ళను కలిసి దాదాపు 50 ఏళ్ళు అవుతుంది….అసలు రేణుక నన్ను గుర్తు పడుతుందా…..నా పిల్లలు ఐదేళ్ళ వయసు కన్నా చిన్నప్పుడే వాళ్ళను వదిలి వెళ్ళాను…..పెద్ద అబ్బాయికి కనీసం 45 ఉంటాయి….రెండో వాడికి 44 ఏళ్ళు….నా చిట్టి కూతురుకి 42 ఏళ్ళు ఉంటాయి…..వాళ్ళ పిల్లలు కూడా దాదాపు ఒక్కొక్కళకి పాతికేళ్ళ పైనే ఉంటుంది…..పెద్దోడికి ఇద్దరు అబ్బాయిలు, ఒక అమ్మాయి, రెండో వాడికి ఒక అబ్బాయి….కూతురికి ఒక అబ్బాయి అని రేణుక లెటర్ రాసి పెట్టింది….ఇన్నేళ్ళ తరువాత వాళ్ళను కలిసిన తరువాత నేను వాళ్ళను ఎలా పలకరించాలి…..వాళ్ళు నన్ను ఎలా రిసీవ్ చేసుకుంటారు….” అంటూ ఆలోచనల్లో ఉన్న అతనికి ఎంత టైం అయిందో తెలియలేదు.
అలా ఆలోచిస్తున్న రాముకి డ్రైవర్, “సార్….గుడి దగ్గరకు వచ్చాము…..” అని కారుని రోడ్ మీద ఒక పక్కగా తీసి వెనక్కి తిరిగి చెప్పడంతో రాము ఆలోచనల్లోంచి బయటకు వచ్చాడు.
రాము కార్ విండో లోనుండి బయటకు చూసాడు….అంతా హడావిడిగా ఉన్నది.
“సరె…..కారు ఇంత దూరంలో ఆపావెందుకు….గుడి లోపలికి పోనివ్వు,” అన్నాడు రాము.
“సార్….ఇవ్వాళ గుడి చాలా రష్ గా ఉన్నది….లోపలికి పోనివ్వడం కుదరదు….కాని గుడి ముందు ఆపుతాను,” అన్నాడు డ్రైవర్.
“సరె….పోనివ్వు…..ఇంత మంది జనం ఉన్నారు….ఏంటి స్పెషల్,” అనడిగాడు రాము.
“ఇవ్వాళ ఒబెరాయ్ ఫ్యామిలీ వాళ్ళు పూజలు చేయిస్తున్నారు సార్…..అందుకనే ఇంత రష్ గా ఉన్నది,” అన్నాడు డ్రైవర్.
క్యాబ్ డ్రైవర్ అలా అనగానే రాముకి ఇవ్వాళ స్పెషల్ ఏంటో వెంటనే తట్టింది….కాని తన డౌట్ క్లియర్ చేసుకోవడానికి….
“ఏంటి సంగతి….నీకేమైనా తెలుసా,” అనడిగాడు రాము.
“కరెక్ట్ గా తెలియదు సార్…కాని ప్రతి సంత్సరం ఈరోజు పెద్ద పండగలా చేస్తారు…ఎందుకు ఏంటి అని తెలియదు సార్,” అన్నాడు డ్రైవర్.
డ్రైవర్ చెప్పింది విని రాము మనసు సంతోషంతో నిండిపోయింది….తన వాళ్ళు తనను మర్చిపోలేదన్న విషయం తెలిసిన తరువాత రాముకి వాళ్ళను ఎంత తొందరగా వీలైతే అంత తొందరగా కలవాలని మనసు తెగ ఆరాటపడిపోతున్నది.
డ్రైవర్ వెనక్కి తిరిగి రాము మొహంలో సంతోషం చూసి ఎందుకంత ఆనందంగా ఉన్నాడో అర్ధంకాక కారు స్టార్ట్ చేసి గుడి ముందుకు వెళ్ళిన తరువాత లోపలికి తీసుకెళ్ళడానికి పార్కింగ్ వైపు తిప్పాడు.
కాని అక్కడ ఉన్న సెక్యూరిటీ అధికారి కానిస్టేబుల్ క్యాబ్ ని ఆపి, “ఇటు వైపు ఎంట్రీ లేదు…..అటు వైపు వెళ్ళు,” అంటూ రాము కూర్చున్న విండో దగ్గరకు వచ్చి, “నువ్వు గుళ్ళోకి వెళ్ళాలనుకుంటే ఇక్కడ నుండి నడిచి వెళ్ళాలి,” అంటూ డోర్ తీస్తున్నాడు.
అంతలో అప్పుడే గుడి లోపల నుండి వాకీటాకీలో మాట్లాడుతూ వస్తున్న ACP వస్తూ తన కానిస్టేబుల్ ఆపిన రాముని చూసి ఒక్కసారిగా ఆశ్చర్యపోయాడు.
ACP ఒక్కసారి గుడి లోపలికి చూసి మళ్ళీ తల తిప్పి రాము వైపు చూసి తాను చూస్తున్నది కలా నిజమా అన్నట్టు బిత్తరపోయి చూస్తున్నాడు.
అప్పటి దాకా తాను చూసిన వ్యక్తి స్వభావానికి తన ఎదురుగా కనిపిస్తున్న రాము స్వభావం వేరని అతని పోలిస్ బుధ్ధి వెంటనే గ్రహించింది.
కాని ఇదెలా సాద్యం….అయినా ఒకవేళ తన అంచనా తప్పయితే రాముని ఆపిన కానిస్టేబుల్ పరిస్థితి ఏంటి అని ఆలోచిస్తూ, “ఏయ్….” అని గట్టిగా కానిస్టేబుల్ ని అరుస్తూ, “ఎవరిని ఆపుతున్నావో అర్ధమవుతుందా….ప్రశాంతంగా జాబ్ చేసుకోవాలని లేదా,” అని అరుస్తూ….రాము వైపు తిరిగి, “సార్….సారీ సార్….మా కానిస్టేబుల్ మిమ్మల్ని ఇంతవరకు చూడలేదు కదా….అతనికి మీరెవరో తెలియదు….వాడి తరుపున నేను సారి చెబుతున్నాను….” అన్నాడు.
ACP అలా అనగానే ఆయన తనను ఎవరు అని అనుకుంటున్నాడో అర్ధం అయ్యి రాము తన మనసులో నవ్వుకుంటూ అక్కడ నుండి నడుచుకుంటూ గుడిలోకి వెళ్ళబోయాడు.
కాని ACP అతన్ని ఆపుతూ, “సార్…మీరు నడుచుకుంటూ వెళ్ళడం ఏంటి…” అంటూ ఇంతకు ముందు రాము ఎక్కి వచ్చిన క్యాబ్ అక్కడే ఉండటంతో వెనక డోర్ తీసి పట్టుకుని, “సార్….మీరు కారులో వెళ్ళండి…..డైరెక్ట్ గా VIP ఎంట్రన్స్ దగ్గర దింగండి,” అంటూ డ్రైవర్ తో వెళ్ళమని చెప్పి….తన చేతిలో ఉన్న వాకీటాకీలో రాము ఎక్కిన క్యాబ్ నెంబర్ చెప్పి తన కింద వాళ్ళకు ఆ క్యాబ్ ని ఎక్కడా ఎవరు ఆపొద్ది అని instructions ఇచ్చి, కానిస్టేబుల్ తో, “నువ్వు కూడా సార్ తో పాటు వెళ్ళి VIP ఎంట్రన్స్ దగ్గర దింపు,” అన్నాడు.
దాంతో కానిస్టేబుల్ రాముని ఆపినందుకు ఏమంటాడో అని భయపడుతూ క్యాబ్ ఫ్రంట్ డోర్ తీసుకుని డ్రైవర్ పక్కనే కూర్చున్నాడు.
ACP కారు విండో లోనుండి రాము వైపు చూసి, “సార్….ఇక మిమ్మల్ని ఎవరూ ఆపరు….అయినా మీరు క్యాబ్ లో రావడం ఏంటి సార్,” అన్నాడు.
రాము చిన్నగా నవ్వుతూ డ్రైవర్ ని పోనివ్వమన్నాడు.
డ్రైవర్ కార్ మళ్ళీ స్టార్ట్ చేసాడు….అతనికి కూడా అంతా అయోమయంగా ఉన్నది…. ACP అంతటి అతను రాముని చూస్తి సార్ అని పిలుస్తున్నాడంటే…అతను మామూలోడు కాదనుకుని కారుని ముందుకు పోనిచ్చాడు.
లోపల కూర్చున్నా కానిస్టేబుల్ వెనక్కు తిరిగి రాము వైపు భయంగా చూస్తూ, “సార్….మీరెవరో తెలియక మిమ్మల్ని అపాను… నన్ను క్షమించండి సార్…..” అన్నాడు.
“పర్లేదు….జరిగింది మర్చిపో,” అన్నాడు రాము.
రాము అలా అనడంతో కానిస్టేబుల్ మనసు తేలిక పడింది….ముందుకు తిరిగి డ్రైవర్ కి ఎలా వెళ్ళాలో చెబుతున్నాడు.
అంతకు ముందే ACP అందరికి instructions ఇచ్చి ఉండటంతో రాము వస్తున్న క్యాబ్ ని ఎవరూ ఆపలేదు.
దాంతో డ్రైవర్ తన క్యాబ్ ని నేరుగా VIP ఎంట్రన్స్ దగ్గరకు తీసుకెళ్ళి ఆపాడు.
కానిస్టేబుల్ వెంటనే డోర్ తీసుకుని కార్ దిగి వెనక్కు వచ్చి రాము కూర్చున్న డోర్ తీసి పట్టుకున్నాడు.
రాము తన వాలెట్ లోనుండి డ్రైవర్ కి అడిగిన దానికన్నా డబల్ అమౌంట్ ఇచ్చాడు.
దాంతో డ్రైవర్ సంతోషంగా రాముకి నమస్కారం చేసి క్యాబ్ స్టార్ట్ చేసుకుని వెళ్ళిపోయాడు.
రాము కారు దిగగానే అక్కడ ఉన్న మార్షల్స్ (పర్సనల్ బాడీగార్డ్స్) ఐదుగురు అతన్ని చూసి హడావిడిగా పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చారు.
వాళ్ళు రాముని చుట్టూ నిల్చుని అతని దగ్గరకు ఎవరూ రాకుండా, గుడిలోకి వెళ్ళడానికి జనాన్ని పక్కకు జరుపుతూ రాముని గుడి లోకి తీసుకెళ్తున్నారు.
అక్కడ గుళ్ళో వినాయకుడికి ఒబెరాయ్ ఫ్యామిలో వారసులు ముగ్గురూ హారతి ఇస్తున్నారు.
చాలా వైభవంగా పూజారులు శంఖాలు ఊదుతుండగా, భక్తులు గంటలు కొడుతూ వినాయకుడిని ప్రార్దిస్తూ ఉంటే….గుడి మొత్తం చాలా కోలాహలంగా ఉన్నది.
వాళ్ళ పక్కనే రేణుక, ఆమె ఇద్దరు కొడుకులు, ఇద్దరు కోడళ్ళు, కూతురు, అల్లుడు, మనవరాలు అందరూ నిల్చుని హారతి చూస్తున్నారు.
ఇక్కడ మార్షల్స్ మధ్యలో గుడిలోకి వస్తున్న రాము ఆనందంగా ఉన్నాడు.
వాళ్ళల్లో ఒకతను ధైర్యం చేసి, “సార్….లోపల హారతి జరుగుతుంటే….మీరు ఇక్కడ ఉన్నారేంటి….మీరు ఇక్కడ లేటుగా వచ్చారని తెలిస్తే సార్ కోప్పడతారు….అయినా మీరు ఇక్కడ ఉంటే అక్కడ హారతి ఎవరు ఇస్తున్నారు….” అనడిగాడు.
రాము ఏదో సమాధానం చెప్పేలోపు అక్కడ గుడి ముందు ఒక్కసారిగా కలకలం మొదలయింది.
ఏంటా అని అందరు ఒక్కసారిగా అటు వైపు చూసారు.
అక్కడ జనం మొత్తం గట్టిగా అరుస్తూ దూరంగా పరిగెత్తుతున్నారు.
రాము చుట్టూ ఉన్న మార్షల్స్ అతని దగ్గరకు జనం రాకుండా అడ్డంగా నిల్చున్నారు.
అక్కడ ఒకతను ఒంటి మీద పెట్రోల్ పోసుకుని నిప్పంటించుకోవడానికి ట్రై చేస్తున్నాడు.
అతను ఒంటి మీద పెట్రోల్ పోసుకుని జేబులో ఉన్న అగ్గిపెట్టె తీసుకుని వెలిగించడానికి ట్రై చేస్తున్నాడు.
అది చూసి రాము గట్టిగా అరుస్తూ మార్షల్స్ మధ్యలో నుండి వాళ్ళను తోసుకుంటూ పెట్రోల్ పోసుకుంటున్న అతని వైపు పరిగెత్తాడు.
రాము అలా పరిగెడతాడని ఊహించని మార్షల్స్ ఒక్కసారిగా తేరుకుని రాము వెనకాలే పరిగెడుతూ, “సార్….ఆగండి….వాడు వెలిగించుకున్నాడంటే మీ ప్రాణాలకే ప్రమాదం….ఆగండి సార్,” అని అరుస్తున్నారు.
కాని రాము వాళ్ళ కేకలు పట్టించుకోకుండా పెట్రోల్ పోసుకున్న అతన్ని కాపాడటానికి పరిగెడుతున్నాడు.
ఒంటి మీద పెట్రోల్ పోసుకున్న అతను జేబులో ఉన్న అగ్గిపెట్టె కూడా తడిచిపోవడంతో అది వెలగకపోయేసరికి అందులో ఉన్న ఒక్కో అగ్గిపుల్ల తీసుకుని వెలిగించడానికి ట్రై చేస్తూ టెన్షన్ తో చుట్టూ చూస్తున్నాడు.
అలా చూస్తున్న అతనికి తన వైపు రాము పరిగెత్తుకుంటూ రావడం చూసి ఇంకా భయంతో చేతిలో ఉన్న అగ్గిపెట్టెని కింద పడేసి చుట్టూ చూసి అక్కడ ఒక ప్రమిదలో దీపం వెలుగుతూ ఉండే సరికి అటు వైపు చూసాడు.
రాము కూడా అతను చూస్తున్న వైపు చూసి అతని ఆలోచన పసిగట్టి దీపం వైపు పరిగెత్తాడు.
అలా ఇద్దరూ ఒక్కసారే దీపం దగ్గరకు వచ్చారు….రాము వెంటనే అతన్ని పట్టుకుని వెనక్కు లాగి కింద పడేసాడు.
కాని అంతలోనే అతని ఫ్యాంట్ దీపానికి అంటుకోవడంతో అతని ఒంటికి ఒక్కసారిగా మంటలు అంటుకున్నాయి.
రాముతో పాటు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చిన మార్షల్స్ అక్కడ పక్కనే ఉన్న బకెట్ లో నీళ్ళు తీసుకుని పోసారు.
కాని పెట్రోల్ వలన మంటలు చాలా త్వరగా అంటుకున్నాయి….అతని మీద పడిన రాముకి కూడా మంటల సెగ తగలడంతో రాము వెంటనే పక్కకు దూకాడు.
పక్కనే ఉన్న దుప్పటి తీసుకుని అతని మీద కప్పి మంటలను ఆర్పేసాడు…..పక్కనే ఉన్న మార్షల్స్ కూడా తమకు దొరికిన దానితో నీళ్ళు తెచ్చి పోసేసరికి మంటలు ఆరిపోయాయి.
లోపల హారతి ఇస్తున్న ఒబరాయ్ ఫ్యామిలో వారసులు, కుటుంబ సభ్యులు అందరూ బయటకు వచ్చారు.
అక్కడ జరుగుతున్నది చూసి రేణుక పెద్ద మనవడు ముందుకు పరిగెత్తి అతన్ని కాపాడబోయాడు.
కాని అంతలోనే రాము పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి అతన్ని కాపాడటంతో అక్కడే ఆగిపోయాడు.
అక్కడ ఉన్న వాళ్ళు అంబులెన్స్ కి ఫోన్ చేయడంతో వెంటనే అతన్ని హాస్పిటల్ కి తీసుకెళ్ళారు.
పెట్రోల్ పోసుకున్న వ్యక్తి మీద నీళ్ళు పోసినా మార్షల్స్ కింద పడిన రాము పైకి లేపడానికి ముందుకు వచ్చి హారతి ఇస్తూ మధ్యలో బయటకు వచ్చి తమ బాస్ ఫ్యామిలీ మొత్తం అక్కడ నిల్చుని ఉండటం చూసి…..వాళ్ళతో పాటు బాస్ కొడుకు కూడా నిల్చోవడంతో….అతని వైపు, కింద పడి ఉన్న రాము వైపు మార్చి మార్చి చూస్తున్నారు.
మార్షల్స్ అలా ఎందుకు చూస్తున్నారో అర్ధం కాని రేణుక పెద్ద కొడుకు వాళ్ళ వైపు చూసి, “అలా కళ్ళప్పగించి చూస్తున్నారేంటిరా. ముందు అతనిని పైకి లేపి దెబ్బలేమైనా తగిలాయో చూడండి,” అన్నాడు.
మార్షల్స్ రాముని పైకి లేపడానికి ముందుకు వస్తుండగా రేణుక పెద్ద మనవడు వాళ్ళను ఆగమన్నట్టు సైగ చేసి ముందుకు అడుగులు వేసి రాము దగ్గరకు వచ్చి అతని భుజం మీద చెయ్యి వేసి రెండు చేతులు పట్టుకుని పైకి లేపుతూ, “మీకు ఎలా థాంక్స్ చెప్పాలో అర్ధం కావడం లేదు…పెట్రోలు పోసుకుని సూసైడ్ చేసుకోవడానికి ట్రై చేసిన అతను మా కంపెనీలో ఎంప్లాయ్… .సమయానికి వచ్చి అతన్ని రక్షించి మంచి పని చేసారు….లేకపోతే అతనికి ఏదైనా అయితే ఇంత సంతోషమైన రోజు మేమందరం బాధ పడాల్సి వచ్చేది,” అంటూ రాముని పైకి లేపి తన వైపుకు తిప్పుకుని రాముని చూసి ఒక్కసారిగా ఆశ్చర్యంతో తాను చూస్తున్నది కలా నిజమా అన్నట్టు అలాగే రాము వైపు కన్నార్పకుండా చూస్తున్నాడు.
రాము తన సూట్ కేస్ లో నాలుగు జతల బట్టలు ఇంకా కావలసినవి సర్దుకుని airport కి వెళ్ళాడు.
Airport కి వెళ్ళిన రాము లోపలికి వెళ్ళి సెక్యూరిటీ ఫార్మాలిటీస్ పూర్తి అయిన తరువాత్ ముంబయ్ వెళ్ళే ఫ్లైట్ కోసం విజిటర్స్ గ్యాలరీలో కూర్చి ఎదురుచూస్తున్నాడు.
అలా కూర్చున్న రాముకి తన బ్యాగ్ లో ఉన్న అల్చమ్ తీసుకుని అందులో ఫోటోలు చూస్తూ, రేణుక తనకు ఇచ్చిన అడ్రస్ ని ఒకసారి చూసికున్నాడు.
అలా ఫ్యామిలీ ఆల్బమ్ చూస్తున్న రాముకి గతం మొత్తం ఒక్కసారిగా గిర్రున తిరిగింది….తన జీవితంలో తాను ఇంతలా కనీవినీ ఎరుగని ఊహించని మార్పులు జరుగుతాయని అసలు ఊహించలేదు….తన జీవితంలో జరిగిన సంఘటనలు కూడా ఎవరికైనా చెబితే నమ్మేట్టుగా కూడా లేవు….అంతెందుకు ఒక్కోసారి గతం మొత్తం గుర్తుకొచ్చినప్పుడల్లా ఒక కలలాగ అనిపించేది.
ఆల్బమ్ లో ఉన్న ఫోటోలు చూస్తూ ఆ ఫోటోల్లో ఉన్న వాళ్ళ మొహం మీద చేతి వేళ్ళతో తాకుతూ నిజంగానే తాను వాళ్ళను తాకినట్టు అనిపించగానే రాము కళ్ళల్లో ఒక్కసారిగా అతనికి తెలియకుండానే రెండు కన్నీటి చుక్కలు రాలి ఆల్బమ్ మీద పడ్డాయి.
అది చూసి రాము వెంటనే తన కన్నీళ్ళను తుడుచుకుని ఆల్చమ్ లోపల పెట్టేసి తాను కూర్చున్న చైర్ లో వెనక్కి ఆనుకుని కళ్ళు మూసుకుని, “ఇప్పుడు వీళ్ళు నన్ను చూస్తే ఎలా ఫీలయితారు…..నేను వస్తున్నట్టు కూడా ఎవరికీ చెప్పలేదు….నన్ను వాళ్ళ ఫ్యామిలీ మెంబర్ లా అంగీకరిస్తారా…..అసలు నన్ను చూసి నమ్ముతారా…..” అని తన మనసు నిండా చెప్పలేనన్ని ఆలోచనలు ముసురుకుంటుండగా కళ్ళు మూసుకుని అలాగే కూర్చున్నాడు.
అలా ఎంత సేపు కూర్చున్నాడో తెలియదు కాని తనను ఎవరో తట్టిలేపినట్టు అనిపిస్తే కళ్ళు తెరిచి చూసాడు.
ఎదురుగా ఎయిర్ హోస్టెస్ అతని వైపు చూసి నవ్వుతూ, “సార్….మీరు ముంబయ్ ఫ్లైట్ కి వెళ్ళాలి కదా….” అనడిగింది.
రాము ఆమె వైపు చూసి చిన్నగా నవ్వుతూ అవునన్నట్టు తల ఊపాడు.
“అయితే అనౌన్స్ మెంట్ అయింది సార్…..మీరు చెక్ ఇన్ అవొచ్చు…..” అంటూ వినయంగా చెప్పింది.
రాము ఆమె వైపు చూసి, “చాలా థాంక్స్ మేడమ్,” అని సూట్ కేస్, బ్యాగ్ తీసుకుని బయలుదేరి….అక్కడ లగేజ్ కౌంటర్ లో తన సూట్ కేస్, బ్యాగ్ ఇచ్చి తను ఫ్లైట్ లోకి ఎక్కి తన సీట్లో కూర్చుని తన వాళ్ళ గురించి ఆలోచిస్తూ ఎలా జరుగుతుందో….తన వాళ్ళు తనని ఎలా రిసీవ్ చేసుకుంటారో అని అనుకుంటూ తన వాచీలో టైం చూసుకున్నాడు.
టైం ఉదయం 11 అయింది….అలా కూర్చున్న రాము దగ్గరకు ఒక ఎయిర్ హోస్టెస్ వచ్చి డ్రింక్స్ ఇచ్చింది.
రాము ఆమె చేతిలో డ్రింక్ తీసుకుంటూ, “ముంబయ్ ఎన్నింటికి చేరుకుంటుంది…..” అనడిగాడు.
“సార్….రెండు గంటలు పడుతుంది,” అన్నది ఎయిర్ హోస్టెస్.
“చాలా థాంక్స్,” అని అన్నాడు రాము.
దానికి ఎయిర్ హోస్టెస్ చిన్నగా నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయింది.
అలా ట్రావెల్ చేస్తున్న రాము సుమారు మధ్యాహ్నం 1:30 ప్రాంతంలో ముంబయ్ లో ఫ్లైట్ దిగాడు.
లగేజ్ తీసుకుని ఎయిర్ పోర్ట్ నుండి బయటకు వచ్చి క్యాబ్ ని ఆపి లోపల కూర్చున్నాడు.
క్యాబ్ డ్రైవర్ : సార్…..ఎక్కడకు వెళ్ళమంటారు….
రాము : Grand Hayatt Hotal కి పోనివ్వు…..
క్యాబ్ డ్రైవర్ : అలాగే సార్…..
అంటూ కార్ స్టార్ట్ చేసి రాము చెప్పిన 5 స్టార్ హోటల్ వైపు పోనిచ్చాడు.
పావుగంటకు రాము ఎక్కిన క్యాబ్ Grand Hayatt ముందు ఆగింది.
రాము అతనికి డబ్బులు ఇచ్చి….కారు దిగాడు….అంతలో హోటల్ బెల్ బాయ్ వచ్చి రాముకి విష్ చేసి అతని లగేజీ తీసుకుని లోపలికి వచ్చాడు.
రాము రిసెప్షన్ లోకి వచ్చి బిజినెస్ సూట్ ఒకటి తీసుకున్నాడు.
బెల్ బాయ్ రిసిప్షన్ లో రాము బుక్ చేసిన సూట్ కీస్ తీసుకుని అతని లగేజ్ తీసుకుని రాము వైపు చూసి, “రండి సార్….నేను మిమ్మల్ని సూట్ కి తీసుకెళ్తాను,” అంటూ అక్కడ నుండి కదిలాడు.
రాము అతన్ని వెనకాలే లిఫ్ట్ లోకి వెళ్ళి అక్కడ నుండి ఫోర్త్ ఫ్లోర్ లో ఉన్న తన సూట్ దగ్గరకు వెళ్ళి బెల్ బోయ్ లాక్ ఓపెన్ అవంగానే లోపలికి వెళ్ళాడు.
బెల్ బోయ్ తన చేతిలో ఉన్న సూట్ కేస్, బ్యాగ్ అక్కడ ఉన్న వార్డ్ రోబ్ లో పెట్టి రాము వైపు చూసి, “సార్….ఇది హాల్….అదిగో అది బెడ్ రూమ్…..మీకు ఏదైనా అవసరం ఉంటే రిసెప్షన్ కి ఫోన్ చేయండి….ఇందులో మొత్తం రూమ్ సర్వీస్, రిసిప్షన్ నెంబర్లు ఉన్నాయి,” అంటూ ఫోన్ పక్కనే ఒక క్యాటలగ్ చూపించి….బెడ్ రూమ్ లోకి తీసుకెళ్ళి రూమ్ చూపించాడు.
రాము తన పాకెట్ లో ఉన్న వాలెట్ తీసి అతనికి టిప్ ఇచ్చి బెడ్ మీద పడుకున్నాడు.
బెల్ బోయ్ టిప్ తీసుకుని హాల్లోకి వచ్చి AC ఆన్ చేసి వెళ్ళాడు.
రాము ఐదు నిముషాలు అలాగే పడుకుని బాత్ రూమ్ లోకి వెళ్ళి ఫ్రెష్ అయ్యి రిసిప్షన్ కి ఫోన్ చేసి లంచ్ ఆర్డర్ చేసాడు.
పది నిముషాలకు రూమ్ సర్వీస్ వచ్చి లంచ్ ఇచ్చి వెళ్ళారు.
రాము భోజనం చేసిన తరువాత కొద్దిసేపు అలాగే ఆలోచిస్తూ పడుకున్నాడు.
సాయంత్రం ఐదు గంటలకు రాముకి మెలుకువ వచ్చి లేచి టీ తెప్పించుకుని తాగిన తరువాత నిద్ర మత్తు మొత్తం వదిలింది.
బెడ్ మీద తన ఫోన్ తీసుకుని ముంబయ్ లో ఒక నెంబర్ కి ఫోన్ చేసాడు.
ఆ నెంబర్ డయల్ చేస్తున్నప్పుడు రాము చేతి వేళ్ళు వణకడం మొదలుపెట్టాయి.
అవతల ఫోన్ రింగ్ అవుతుంటే రాము గుండె శబ్దం తనకే వినబడటం గమనించి, తన మనసులో, “ఎవరు ఫోన్ ఎత్తుతారు…. ఒకవేళ ఫోన్ ఎవరైనా లిఫ్ట్ చేస్తే తాను ఎవరని చెప్పాలి,” అని ఆలోచిస్తున్నాడు.
అంతలో అవతల వైపు నుండి ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసి, “హలో…..ఎవరు సార్ మాట్లాడేది….” అన్నారు.
అవతల వైపు నుండి తనను సార్ అని పిలిచేసరికి ఎవరో ఎంప్లాయ్ ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసి ఉంటాడని రాము అనుకుని, “హలో….అది స్వస్థిక్ విల్లానా…..” అని అడిగాడు.
“అవును సార్….చెప్పండి….” అన్నారు అవతల వైపు నుండి.
“నేను రేణుక గారితో మాట్లాడాలి…..” అన్నాడు రాము.
“సారీ సార్….మేడమ్ గారు….గుడికి వెళ్ళారు….” అన్నాడు అతను.
“అయితె….ఆమె కొడుకులు కాని, మనవళ్ళు కాని ఎవరైనా ఉన్నారా,” అనడిగాడు రాము.
“లేరు సార్….అందరూ వినాయకుడి గుడికి వెళ్ళారు….ఇవ్వాళ అక్కడ పూజ ఉన్నది,” అన్నాడు.
“సరె….అయితే వాళ్ళను నేను అక్కడే కలుస్తాను….అడ్రస్ చెప్పండి,” అన్నాడు రాము.
దాంతో అతను రేణుక వాళ్ళందరూ వెళ్ళిన గుడి ఎక్కడ ఉన్నదో అడ్రస్ చెప్పాడు.
రాము సరె అని చెప్పి ఫోన్ పెట్టేసి….బెడ్ మీద ఫోన్ పెట్టి తన సూట్ కేస్ లోనుండి తనకు ఎంతో ఇష్టమైన డ్రస్ తీసుకుని బెడ్ మీద పెట్టి బాత్ రూమ్ లోకి వెళ్ళి స్నానం చేసి వచ్చాడు.
స్నానం చేసి వచ్చిన తరువాత రాము డ్రస్ చేసుకుని రూమ్ లాక్ చేసి హోటల్ లో ఉన్న రెస్టారెంట్ కి వెళ్ళి టిఫిన్ చేసి బయటకు వచ్చే సరికి సాయంత్రం 6.30 అయింది.
అలా రాము బయటకు రాగానే ఒక క్యాబ్ వచ్చి అతని ముందు ఆగింది.
రాము క్యాబ్ లో కూర్చుని డ్రైవర్ కి వినాయకుడి గుడికి తీసుకెళ్ళమని చెప్పాడు.
క్యాబ్ డ్రైవర్ అలాగే అంటూ కార్ స్టార్ట్ చేసి వినాయకుడి గుడి వైపుకి పోనిచ్చాడు.
“గుడికి వెళ్ళడానికి ఎంత టైం పడుతుంది,” అన్నాడు రాము.
“సార్….దాదాపు గంటన్నర పడుతుంది….ట్రాఫిక్ లేకపోతే గంటలో వెళిపోవచ్చు,” అన్నాడు డ్రైవర్.
“సరె…..తొందరగా పోనివ్వు,” అన్నాడు రాము.
డ్రైవర్ సరె అని తల ఊపుతూ కార్ వినాయకుడి గుడి వైపు పోనిచ్చాడు.
రాము వెనక సీట్లో ఆనుకుని కూర్చుని కళ్ళు మూసుకుని, “వాళ్ళను కలిసి దాదాపు 50 ఏళ్ళు అవుతుంది….అసలు రేణుక నన్ను గుర్తు పడుతుందా…..నా పిల్లలు ఐదేళ్ళ వయసు కన్నా చిన్నప్పుడే వాళ్ళను వదిలి వెళ్ళాను…..పెద్ద అబ్బాయికి కనీసం 45 ఉంటాయి….రెండో వాడికి 44 ఏళ్ళు….నా చిట్టి కూతురుకి 42 ఏళ్ళు ఉంటాయి…..వాళ్ళ పిల్లలు కూడా దాదాపు ఒక్కొక్కళకి పాతికేళ్ళ పైనే ఉంటుంది…..పెద్దోడికి ఇద్దరు అబ్బాయిలు, ఒక అమ్మాయి, రెండో వాడికి ఒక అబ్బాయి….కూతురికి ఒక అబ్బాయి అని రేణుక లెటర్ రాసి పెట్టింది….ఇన్నేళ్ళ తరువాత వాళ్ళను కలిసిన తరువాత నేను వాళ్ళను ఎలా పలకరించాలి…..వాళ్ళు నన్ను ఎలా రిసీవ్ చేసుకుంటారు….” అంటూ ఆలోచనల్లో ఉన్న అతనికి ఎంత టైం అయిందో తెలియలేదు.
అలా ఆలోచిస్తున్న రాముకి డ్రైవర్, “సార్….గుడి దగ్గరకు వచ్చాము…..” అని కారుని రోడ్ మీద ఒక పక్కగా తీసి వెనక్కి తిరిగి చెప్పడంతో రాము ఆలోచనల్లోంచి బయటకు వచ్చాడు.
రాము కార్ విండో లోనుండి బయటకు చూసాడు….అంతా హడావిడిగా ఉన్నది.
“సరె…..కారు ఇంత దూరంలో ఆపావెందుకు….గుడి లోపలికి పోనివ్వు,” అన్నాడు రాము.
“సార్….ఇవ్వాళ గుడి చాలా రష్ గా ఉన్నది….లోపలికి పోనివ్వడం కుదరదు….కాని గుడి ముందు ఆపుతాను,” అన్నాడు డ్రైవర్.
“సరె….పోనివ్వు…..ఇంత మంది జనం ఉన్నారు….ఏంటి స్పెషల్,” అనడిగాడు రాము.
“ఇవ్వాళ ఒబెరాయ్ ఫ్యామిలీ వాళ్ళు పూజలు చేయిస్తున్నారు సార్…..అందుకనే ఇంత రష్ గా ఉన్నది,” అన్నాడు డ్రైవర్.
క్యాబ్ డ్రైవర్ అలా అనగానే రాముకి ఇవ్వాళ స్పెషల్ ఏంటో వెంటనే తట్టింది….కాని తన డౌట్ క్లియర్ చేసుకోవడానికి….
“ఏంటి సంగతి….నీకేమైనా తెలుసా,” అనడిగాడు రాము.
“కరెక్ట్ గా తెలియదు సార్…కాని ప్రతి సంత్సరం ఈరోజు పెద్ద పండగలా చేస్తారు…ఎందుకు ఏంటి అని తెలియదు సార్,” అన్నాడు డ్రైవర్.
డ్రైవర్ చెప్పింది విని రాము మనసు సంతోషంతో నిండిపోయింది….తన వాళ్ళు తనను మర్చిపోలేదన్న విషయం తెలిసిన తరువాత రాముకి వాళ్ళను ఎంత తొందరగా వీలైతే అంత తొందరగా కలవాలని మనసు తెగ ఆరాటపడిపోతున్నది.
డ్రైవర్ వెనక్కి తిరిగి రాము మొహంలో సంతోషం చూసి ఎందుకంత ఆనందంగా ఉన్నాడో అర్ధంకాక కారు స్టార్ట్ చేసి గుడి ముందుకు వెళ్ళిన తరువాత లోపలికి తీసుకెళ్ళడానికి పార్కింగ్ వైపు తిప్పాడు.
కాని అక్కడ ఉన్న సెక్యూరిటీ అధికారి కానిస్టేబుల్ క్యాబ్ ని ఆపి, “ఇటు వైపు ఎంట్రీ లేదు…..అటు వైపు వెళ్ళు,” అంటూ రాము కూర్చున్న విండో దగ్గరకు వచ్చి, “నువ్వు గుళ్ళోకి వెళ్ళాలనుకుంటే ఇక్కడ నుండి నడిచి వెళ్ళాలి,” అంటూ డోర్ తీస్తున్నాడు.
అంతలో అప్పుడే గుడి లోపల నుండి వాకీటాకీలో మాట్లాడుతూ వస్తున్న ACP వస్తూ తన కానిస్టేబుల్ ఆపిన రాముని చూసి ఒక్కసారిగా ఆశ్చర్యపోయాడు.
ACP ఒక్కసారి గుడి లోపలికి చూసి మళ్ళీ తల తిప్పి రాము వైపు చూసి తాను చూస్తున్నది కలా నిజమా అన్నట్టు బిత్తరపోయి చూస్తున్నాడు.
అప్పటి దాకా తాను చూసిన వ్యక్తి స్వభావానికి తన ఎదురుగా కనిపిస్తున్న రాము స్వభావం వేరని అతని పోలిస్ బుధ్ధి వెంటనే గ్రహించింది.
కాని ఇదెలా సాద్యం….అయినా ఒకవేళ తన అంచనా తప్పయితే రాముని ఆపిన కానిస్టేబుల్ పరిస్థితి ఏంటి అని ఆలోచిస్తూ, “ఏయ్….” అని గట్టిగా కానిస్టేబుల్ ని అరుస్తూ, “ఎవరిని ఆపుతున్నావో అర్ధమవుతుందా….ప్రశాంతంగా జాబ్ చేసుకోవాలని లేదా,” అని అరుస్తూ….రాము వైపు తిరిగి, “సార్….సారీ సార్….మా కానిస్టేబుల్ మిమ్మల్ని ఇంతవరకు చూడలేదు కదా….అతనికి మీరెవరో తెలియదు….వాడి తరుపున నేను సారి చెబుతున్నాను….” అన్నాడు.
ACP అలా అనగానే ఆయన తనను ఎవరు అని అనుకుంటున్నాడో అర్ధం అయ్యి రాము తన మనసులో నవ్వుకుంటూ అక్కడ నుండి నడుచుకుంటూ గుడిలోకి వెళ్ళబోయాడు.
కాని ACP అతన్ని ఆపుతూ, “సార్…మీరు నడుచుకుంటూ వెళ్ళడం ఏంటి…” అంటూ ఇంతకు ముందు రాము ఎక్కి వచ్చిన క్యాబ్ అక్కడే ఉండటంతో వెనక డోర్ తీసి పట్టుకుని, “సార్….మీరు కారులో వెళ్ళండి…..డైరెక్ట్ గా VIP ఎంట్రన్స్ దగ్గర దింగండి,” అంటూ డ్రైవర్ తో వెళ్ళమని చెప్పి….తన చేతిలో ఉన్న వాకీటాకీలో రాము ఎక్కిన క్యాబ్ నెంబర్ చెప్పి తన కింద వాళ్ళకు ఆ క్యాబ్ ని ఎక్కడా ఎవరు ఆపొద్ది అని instructions ఇచ్చి, కానిస్టేబుల్ తో, “నువ్వు కూడా సార్ తో పాటు వెళ్ళి VIP ఎంట్రన్స్ దగ్గర దింపు,” అన్నాడు.
దాంతో కానిస్టేబుల్ రాముని ఆపినందుకు ఏమంటాడో అని భయపడుతూ క్యాబ్ ఫ్రంట్ డోర్ తీసుకుని డ్రైవర్ పక్కనే కూర్చున్నాడు.
ACP కారు విండో లోనుండి రాము వైపు చూసి, “సార్….ఇక మిమ్మల్ని ఎవరూ ఆపరు….అయినా మీరు క్యాబ్ లో రావడం ఏంటి సార్,” అన్నాడు.
రాము చిన్నగా నవ్వుతూ డ్రైవర్ ని పోనివ్వమన్నాడు.
డ్రైవర్ కార్ మళ్ళీ స్టార్ట్ చేసాడు….అతనికి కూడా అంతా అయోమయంగా ఉన్నది…. ACP అంతటి అతను రాముని చూస్తి సార్ అని పిలుస్తున్నాడంటే…అతను మామూలోడు కాదనుకుని కారుని ముందుకు పోనిచ్చాడు.
లోపల కూర్చున్నా కానిస్టేబుల్ వెనక్కు తిరిగి రాము వైపు భయంగా చూస్తూ, “సార్….మీరెవరో తెలియక మిమ్మల్ని అపాను… నన్ను క్షమించండి సార్…..” అన్నాడు.
“పర్లేదు….జరిగింది మర్చిపో,” అన్నాడు రాము.
రాము అలా అనడంతో కానిస్టేబుల్ మనసు తేలిక పడింది….ముందుకు తిరిగి డ్రైవర్ కి ఎలా వెళ్ళాలో చెబుతున్నాడు.
అంతకు ముందే ACP అందరికి instructions ఇచ్చి ఉండటంతో రాము వస్తున్న క్యాబ్ ని ఎవరూ ఆపలేదు.
దాంతో డ్రైవర్ తన క్యాబ్ ని నేరుగా VIP ఎంట్రన్స్ దగ్గరకు తీసుకెళ్ళి ఆపాడు.
కానిస్టేబుల్ వెంటనే డోర్ తీసుకుని కార్ దిగి వెనక్కు వచ్చి రాము కూర్చున్న డోర్ తీసి పట్టుకున్నాడు.
రాము తన వాలెట్ లోనుండి డ్రైవర్ కి అడిగిన దానికన్నా డబల్ అమౌంట్ ఇచ్చాడు.
దాంతో డ్రైవర్ సంతోషంగా రాముకి నమస్కారం చేసి క్యాబ్ స్టార్ట్ చేసుకుని వెళ్ళిపోయాడు.
రాము కారు దిగగానే అక్కడ ఉన్న మార్షల్స్ (పర్సనల్ బాడీగార్డ్స్) ఐదుగురు అతన్ని చూసి హడావిడిగా పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చారు.
వాళ్ళు రాముని చుట్టూ నిల్చుని అతని దగ్గరకు ఎవరూ రాకుండా, గుడిలోకి వెళ్ళడానికి జనాన్ని పక్కకు జరుపుతూ రాముని గుడి లోకి తీసుకెళ్తున్నారు.
అక్కడ గుళ్ళో వినాయకుడికి ఒబెరాయ్ ఫ్యామిలో వారసులు ముగ్గురూ హారతి ఇస్తున్నారు.
చాలా వైభవంగా పూజారులు శంఖాలు ఊదుతుండగా, భక్తులు గంటలు కొడుతూ వినాయకుడిని ప్రార్దిస్తూ ఉంటే….గుడి మొత్తం చాలా కోలాహలంగా ఉన్నది.
వాళ్ళ పక్కనే రేణుక, ఆమె ఇద్దరు కొడుకులు, ఇద్దరు కోడళ్ళు, కూతురు, అల్లుడు, మనవరాలు అందరూ నిల్చుని హారతి చూస్తున్నారు.
ఇక్కడ మార్షల్స్ మధ్యలో గుడిలోకి వస్తున్న రాము ఆనందంగా ఉన్నాడు.
వాళ్ళల్లో ఒకతను ధైర్యం చేసి, “సార్….లోపల హారతి జరుగుతుంటే….మీరు ఇక్కడ ఉన్నారేంటి….మీరు ఇక్కడ లేటుగా వచ్చారని తెలిస్తే సార్ కోప్పడతారు….అయినా మీరు ఇక్కడ ఉంటే అక్కడ హారతి ఎవరు ఇస్తున్నారు….” అనడిగాడు.
రాము ఏదో సమాధానం చెప్పేలోపు అక్కడ గుడి ముందు ఒక్కసారిగా కలకలం మొదలయింది.
ఏంటా అని అందరు ఒక్కసారిగా అటు వైపు చూసారు.
అక్కడ జనం మొత్తం గట్టిగా అరుస్తూ దూరంగా పరిగెత్తుతున్నారు.
రాము చుట్టూ ఉన్న మార్షల్స్ అతని దగ్గరకు జనం రాకుండా అడ్డంగా నిల్చున్నారు.
అక్కడ ఒకతను ఒంటి మీద పెట్రోల్ పోసుకుని నిప్పంటించుకోవడానికి ట్రై చేస్తున్నాడు.
అతను ఒంటి మీద పెట్రోల్ పోసుకుని జేబులో ఉన్న అగ్గిపెట్టె తీసుకుని వెలిగించడానికి ట్రై చేస్తున్నాడు.
అది చూసి రాము గట్టిగా అరుస్తూ మార్షల్స్ మధ్యలో నుండి వాళ్ళను తోసుకుంటూ పెట్రోల్ పోసుకుంటున్న అతని వైపు పరిగెత్తాడు.
రాము అలా పరిగెడతాడని ఊహించని మార్షల్స్ ఒక్కసారిగా తేరుకుని రాము వెనకాలే పరిగెడుతూ, “సార్….ఆగండి….వాడు వెలిగించుకున్నాడంటే మీ ప్రాణాలకే ప్రమాదం….ఆగండి సార్,” అని అరుస్తున్నారు.
కాని రాము వాళ్ళ కేకలు పట్టించుకోకుండా పెట్రోల్ పోసుకున్న అతన్ని కాపాడటానికి పరిగెడుతున్నాడు.
ఒంటి మీద పెట్రోల్ పోసుకున్న అతను జేబులో ఉన్న అగ్గిపెట్టె కూడా తడిచిపోవడంతో అది వెలగకపోయేసరికి అందులో ఉన్న ఒక్కో అగ్గిపుల్ల తీసుకుని వెలిగించడానికి ట్రై చేస్తూ టెన్షన్ తో చుట్టూ చూస్తున్నాడు.
అలా చూస్తున్న అతనికి తన వైపు రాము పరిగెత్తుకుంటూ రావడం చూసి ఇంకా భయంతో చేతిలో ఉన్న అగ్గిపెట్టెని కింద పడేసి చుట్టూ చూసి అక్కడ ఒక ప్రమిదలో దీపం వెలుగుతూ ఉండే సరికి అటు వైపు చూసాడు.
రాము కూడా అతను చూస్తున్న వైపు చూసి అతని ఆలోచన పసిగట్టి దీపం వైపు పరిగెత్తాడు.
అలా ఇద్దరూ ఒక్కసారే దీపం దగ్గరకు వచ్చారు….రాము వెంటనే అతన్ని పట్టుకుని వెనక్కు లాగి కింద పడేసాడు.
కాని అంతలోనే అతని ఫ్యాంట్ దీపానికి అంటుకోవడంతో అతని ఒంటికి ఒక్కసారిగా మంటలు అంటుకున్నాయి.
రాముతో పాటు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చిన మార్షల్స్ అక్కడ పక్కనే ఉన్న బకెట్ లో నీళ్ళు తీసుకుని పోసారు.
కాని పెట్రోల్ వలన మంటలు చాలా త్వరగా అంటుకున్నాయి….అతని మీద పడిన రాముకి కూడా మంటల సెగ తగలడంతో రాము వెంటనే పక్కకు దూకాడు.
పక్కనే ఉన్న దుప్పటి తీసుకుని అతని మీద కప్పి మంటలను ఆర్పేసాడు…..పక్కనే ఉన్న మార్షల్స్ కూడా తమకు దొరికిన దానితో నీళ్ళు తెచ్చి పోసేసరికి మంటలు ఆరిపోయాయి.
లోపల హారతి ఇస్తున్న ఒబరాయ్ ఫ్యామిలో వారసులు, కుటుంబ సభ్యులు అందరూ బయటకు వచ్చారు.
అక్కడ జరుగుతున్నది చూసి రేణుక పెద్ద మనవడు ముందుకు పరిగెత్తి అతన్ని కాపాడబోయాడు.
కాని అంతలోనే రాము పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి అతన్ని కాపాడటంతో అక్కడే ఆగిపోయాడు.
అక్కడ ఉన్న వాళ్ళు అంబులెన్స్ కి ఫోన్ చేయడంతో వెంటనే అతన్ని హాస్పిటల్ కి తీసుకెళ్ళారు.
పెట్రోల్ పోసుకున్న వ్యక్తి మీద నీళ్ళు పోసినా మార్షల్స్ కింద పడిన రాము పైకి లేపడానికి ముందుకు వచ్చి హారతి ఇస్తూ మధ్యలో బయటకు వచ్చి తమ బాస్ ఫ్యామిలీ మొత్తం అక్కడ నిల్చుని ఉండటం చూసి…..వాళ్ళతో పాటు బాస్ కొడుకు కూడా నిల్చోవడంతో….అతని వైపు, కింద పడి ఉన్న రాము వైపు మార్చి మార్చి చూస్తున్నారు.
మార్షల్స్ అలా ఎందుకు చూస్తున్నారో అర్ధం కాని రేణుక పెద్ద కొడుకు వాళ్ళ వైపు చూసి, “అలా కళ్ళప్పగించి చూస్తున్నారేంటిరా. ముందు అతనిని పైకి లేపి దెబ్బలేమైనా తగిలాయో చూడండి,” అన్నాడు.
మార్షల్స్ రాముని పైకి లేపడానికి ముందుకు వస్తుండగా రేణుక పెద్ద మనవడు వాళ్ళను ఆగమన్నట్టు సైగ చేసి ముందుకు అడుగులు వేసి రాము దగ్గరకు వచ్చి అతని భుజం మీద చెయ్యి వేసి రెండు చేతులు పట్టుకుని పైకి లేపుతూ, “మీకు ఎలా థాంక్స్ చెప్పాలో అర్ధం కావడం లేదు…పెట్రోలు పోసుకుని సూసైడ్ చేసుకోవడానికి ట్రై చేసిన అతను మా కంపెనీలో ఎంప్లాయ్… .సమయానికి వచ్చి అతన్ని రక్షించి మంచి పని చేసారు….లేకపోతే అతనికి ఏదైనా అయితే ఇంత సంతోషమైన రోజు మేమందరం బాధ పడాల్సి వచ్చేది,” అంటూ రాముని పైకి లేపి తన వైపుకు తిప్పుకుని రాముని చూసి ఒక్కసారిగా ఆశ్చర్యంతో తాను చూస్తున్నది కలా నిజమా అన్నట్టు అలాగే రాము వైపు కన్నార్పకుండా చూస్తున్నాడు.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)