16-11-2019, 01:38 PM
‘...అప్పట్లో మనం వాళ్లింటికి దగ్గర్లోనే ఉండేవాళ్ళం...ఎందుకోగానీ ఆవిడ వీలైనప్పుడల్లా వచ్చి చిన్నాని తెగ ముద్దుచేసేది ...వాడితో సమానంగా ఇల్లంతా పరుగులుపెడుతూ , దాగుడు మూతలాటలు కూడా ఆడేది... ఆ హడావిడిలో ఓ రోజు ,అప్పుడే నిద్ర లేచొస్తూన్న నామీదడిపోయింది...’అంటూ నా మొహం లోకి చూశాడు...
...రిబౌండై కిందడిపోయిందా ఆవిడ?...అన్నాను...
...‘...ఉహూఁ...నా దండలట్టుకుని ఆపుకుంది...’ అన్నాడు...
...మరి నువ్వేం సహాయం చెయ్యలే!?... అన్నాను...
‘...ఆ పని చెయ్యడం వల్లే ఇంతదాకా వచ్చింది...నేనూ ఆవిడ నడుం వెనకనుంచి చేతులు పోనిచ్చి పిరుదుల్నట్టుకున్నాను... ’అన్నాడు నా వైపు మొహమాటంగా చూస్తూ...
...అంతేనా!...ఇంకేమైనా ఛేశావా?...అన్నాను...
‘...ఏం చేసుంటాడో ఊహించలేవే?...నువ్వే అనుకుని అంకిన ...వా...టి...ని పిసికేసుంటాడు...నీ రేషను పుణ్యమా అని ...నిగిడిపోయిన ...తన ...అ...ది... ఆవిడకి...బొడ్లో...గు...చ్చు...కు... పోయుంటుంది...’అంది వకుళ కళ్ళతో చూసిందానిలా వర్ణించేస్తూ...
...నా హైటే ఆవిడ ... అంచేత అదే జరిగుంటుందిలే!.... వికాస్ కి ఆమాట చెప్పకుండా...ఆ మాత్రం గుర్తుపట్టలేవా!...నేనో, మరోళ్ళో!?...అంటూ ఫైరైపోయా...
‘...నిద్ర మత్తులో ఉన్నానని చెప్పాకదా సంధ్యా!... , దానికి తోడు నా చెయ్యి పడగానే దూరం జరగడానికి బదులు తాపడమైపోయింది , నా ఒంటికి...... దాంతో నువ్వే అనుకుని ’... అని చెప్పుకుపోతూంటే
... ఎలాగనుకున్నావ్!?...ఈ మధ్య ఒళ్ళొచ్చిందిగానీ ,అప్పట్లో నాకన్నా బక్కపల్చగానే ఉండేదిగా!... అంటూ అడ్డు పడ్డాను...
‘...నిజమే!...నిద్ర మత్తులో ఉన్నానని చెప్పాగా!...చేతుల్లో ఇమిడిపోయిన ఆవిడ మెత్తటి పిఱ్ఱల్ని పిసుకుతూ...తనని నా ఒంటికి హత్తుకున్నాను సంధ్యా!... ...ఉఁ...ఉఁమ్మ్... నే...నూ...సుశీ... అంటూ ఆవిడ గొణిగేదాకా తెలీలేదు ...అప్పుడొదిలేశా...సారీ ...అంటూ...
...మొహం కడుక్కొచ్చి మరో సారి సారీ చెబ్దామంటే ఆవిడ కనిపించలేదు...నీకు కంప్లైంట్ చేస్తుందేమో! ...కరుణాకర్ తో చెప్పి గొడవ చేస్తుందేమో!... అని భయపడ్డా!...మా ఏర్పాటు ప్రకారం ఆరోజు రాత్రి డ్యూటీకెళ్తూ , కరుణాకర్ ని బైక్ మీద ఎక్కించు కుంటూంటే , మామూలుగా గేట్ దగ్గరకొచ్చి బై చెప్పింది...ఆవిడ వైపు చూడడానికి కూడా సిగ్గనిపించింది నాకు...
...ఆ రోజు కరుణాకర్ ఏమన్నా అంటాడేమో , కనీసం సీరియస్ గా ఉంటాడేమో అనుకున్నాగానీ...తనా మాటెత్తకుండా , మామూలుగా మాట్లాడేస్తూంటే ...అమ్మయ్య...అనుకుని ఊపిరి పీల్చుకున్నాను...ఓ రెండ్రోజుల తరవాత మనింటికి ఆవిడ రాకపోకలు మళ్ళీ మొదలయ్యే సరికి నన్ను క్షమించేసిందిలే!... అని ధైర్యం తెచ్చుకున్నా!...ఎందుకోగానీ అప్పట్నుంచీ ఆవిడ నన్ను చూసేసరికి తెగ సిగ్గుపడిపోయేది...’ ’ అంటూ చెప్పుకొచ్చాడు...
...అది అలుసుగా తీసుకుని ఆవిడకి గాలం వేశావన్నమాట...అన్నాను...
‘... ఛ...అలా ఏమీ చెయ్యలేదు...అప్పట్నుంచీ ఇంకా జాగ్రత్తగా ఉండేవాడిని...ఆవిడకి వీలైనంత దూరంగా ఉండేవాడిని... ఆ రోజు గుర్తుందా!...సైక్లోను వల్ల వర్షాలు...చలి.. నైట్ .డ్యూటీకి వెళ్ళాలని లేదు సంధ్యా!...పైగా వర్షం పడుతూంది...అని బ్రతిమాలుకున్నా ... వర్షం పడుతూంటే రెయిన్ కోటేసుకెళ్ళు... లేక పోతే కరుణాకర్ వాళ్ళ డొక్కు కారులో వెళ్ళు ...ఇంట్లో ఉంటే నా ప్రాణాలు తీస్తావ్...బోల్డెంత రాసుకోవాల్సిన పనుంది...అంటూ నన్ను తరిమావు...
‘.....కారులోనే వెళ్ళేపాటికి రెయిన్ కోటెందుకూ... అంటూ సన్నటిజల్లు పడుతూన్నా లెక్క చెయ్యకుండా బయల్దేరాను కానీ ఓ వంద గజాలవతలున్న వాళ్లిల్లు చేరుతూంటే వర్షం పెద్దదైంది...గబగబా పరిగెత్తి వాళ్ల పోర్టికో చేరి .తలుపు తట్టాను... కరుణాకర్...అంటూ...
... ఆయన ఊరెళ్ళారండీ!...అంటూ ఓ తలుపు రెక్క తీసి ... వాళ్ల అమ్మగారిని తీసుకురావడానికి...ఎల్లుండొస్తారు ,... అని చెప్పిందావిడ , నేనడక్కపోయినా...
.... సరే నే ఇంటికెళ్ళి బైక్ తీసుకెళ్తా!...అంటూ వెనక్కి తిరుగుతూంటే... ... మీ ఇద్దరి డ్యూటీలూ ఎవరికో అప్పగించారట , ఆ మాట మీకు చెప్పెళ్తానంటే .....ఆయనొచ్చినపుడు నే చెప్తాలేండన్నాను... అందావిడ సన్నగా...
...అలాగైతే ఇంటికెళ్లిపోతా!... అంటూ ఓ అడుగు ముందుకేశానోలేదో , ... వర్షం పెద్దదైనట్లుంది...ఓ గడియ ఆగెళ్లండి... అందావిడ , పక్కకి తప్పుకుంటూ... ’ అంటూ తను చెప్పేస్తూంటే
...చంకలు గుద్దుకుంటూ లోపలికి దూరుంటావ్... అని పొడిచాను..
.‘...ఛ...మరీ కాదంటే బాగోదని లోపలికెళ్ళాను సంధ్యా!... అంటూ నా మాటని పక్కకి తోసేసి ....తడిసిపోయారు , తల తుడుచు కోండి...అంటూ ఓ తువ్వాలు...’ అంటూ తను చెప్తూంటే
...తువ్వాలందించిందా!?...లేకపోతే తనే తుడిచిందా!?... అన్నాను వెటకారంగా...
...ఎహె!...ఏంటా వంకరమాటలూ!... అలా ఏం జరగలే...తువ్వాలందిస్తూ నా బట్టల వైపు చూసి , అయ్యో , ముద్దైపోయారు...మా ఆయన లాల్చీ ఇస్తాను ...అంటూ , లాల్చీ తోపాటు ఓ లుంగీ కూడా పట్టుకొచ్చి , పక్క గదిలో కుర్చీమీదెట్టి , ...ఆ పక్కనే బాత్ రూం ఉంది...తడి బట్టలారేసుకోండి... అంటూ సన్నగా నవ్వి , వంటింట్లోకి మాయమైంది...
...ఆవిడ మాటల్లో , నవ్వులో ఏదో సందేశం ఉందనిపించినా... ...ఛ... తప్పు...నమ్మిన స్నేహితుడి భార్య... అని మనస్సులోనే చెంపలేసుకుని , తడి బట్టలన్నీ తీసేసి ... అని తను చెప్పేస్తూంటే...
...అన్నీ ... అంటే అండర్వేర్ కూడానా!?... అన్నానే వకూ, తనని రెచ్చగొడదామని... అంటూ ఆగాను దాని మొహం లోకి చూస్తూ...
...‘...నాకు తెలీదే నీ దుష్టు బుధ్ధీ!... కానీ!...ఏవన్నాడో చెప్పు... ’ అంది వకుళ నవ్వుతూ...
...దాంతో...‘ ...ఛీ!...నీకెప్పుడూ తప్పుడాలోచన్లే వస్తాయి.సంధ్యా!..తడి అండర్వేర్ మీద తెల్ల లుంగీ చుట్టబెట్టు కుంటారేంటీ ,ఎవరైనా?... అంటూ ఫైరైపోయాడు...
...వెంటనే ...పవిత్రమైన మనస్సున్న ఓ మహానుభావా! , క్షమించు...పోనీ లాల్చీ ఐనా వేసుకున్నావా?... అన్నాను నాటకీయంగా...
...డ్రామాలాపు...వీలు కాలేదు...కరుణాకర్ ది చిన్న సైజు...ఇప్పుడంటే కాస్త ఒళ్లు చేశాడు గానీ , అప్పట్లో సన్నగా , రివటలా ఉండేవాడు ...గుర్తుందిగా! ...అంచేత చింపేస్తానేమో అని భయపడి , తువ్వాలే కప్పుకునెళ్ళాను హాల్లోకి... అన్నాడే!...
...కాసేపట్లో చింపవలసిందెలాగూ ...చిం...పే...స్తా..గా... అనుకున్నావేమో!... అనబోయి...మళ్ళీ దెబ్బలాటెందుకులే! ... అని ఆ మాట మింగేసి ... ఆహా...కానీ... అన్నాను ...పెదాలు బిగబట్టి నవ్వాపుకుంటూ...
....అది చూసేసినట్లున్నాడు... నీ బుధ్ధి మారదులే!... అంటూ నా వైపు కొరకొరా చూసి... నే హాల్లోకి వెళ్ళి పేము సోఫాలో కూర్చోగానే ఆవిడ పొగలు కక్కే బోర్న్ వీటా కప్పుల్తో వచ్చింది...
... ఎందుకండీ శ్రమా!... అన్నాను...‘...శ్రమేముందీ!?...’ అంటూ టీ పాయ్ మీద కప్పుల ట్రే ... అంటూ తను చెప్పేస్తూంటే...
... పెడుతూంటే ఆవిడ పైట జారిందా??...అన్నానే...
‘...అటువంటి చీప్ ట్రిక్స్ ఏమీ ఉపయోగించలేదు.... పవిట నడుంచుట్టూ తిప్పి కొస బొడ్లో దోపుకునొచ్చిం దావిడ...’అంటూంటే
...పన్లో పనిగా తన బొడ్డు చూపించేసిందన్నమాట...అని వెక్కిరించాను...
‘...ఛ!...ఆవిడ ట్రే పుచ్చుకునొస్తూంటే నే మధ్యలో వేసిన ముగ్గుని చూస్తూ ఉండిపోయాగానీ , తన వైపేంచూడ్లేదు అన్నాడే వికాస్ గుర్రుగా నా వైపు చూస్తూ...’ అని నే చెప్తుంటే...
... ‘...చూడకపోతే పవిట కొస బొడ్లో దోపుకుందో! , మ...రో... చోట దోపుకుందో ఎలా తెలిసిందని అడగలేకపోయావూ!?...’ అంటూ కిసుక్కున నవ్వింది వకుళ...
...అడిగితే కోపాలూ , తాపాలూ!... అంచేత ఎందుకులే!...అనుకుని ... ...సర్లే!...కానీ!!...అన్నాను నవ్వాపుకుంటూ...
...పిచ్చి పిచ్చి కామెంట్సు తో అడ్డురాకుండా ఉంటే చెప్తా!...అన్నాడు...
...అలాగే!...అన్నట్లుగా బుర్రూపాను...
వర్షంలో తడిశారు...తీసుకోండి...అంటూ ట్రే లోంచి ఓ కప్పుచ్చుకుని , దోపుకున్న పైట కొసని పైకి లాక్కుంటూ నాఎదురుగా కూర్చుంది , కళ్ళు వాల్చుకుని... కాసేపిద్దరం మౌనంగా సిప్ చేస్తూ ఉండిపోయింతరవాత... ఆరోజు మా ఇంట్లో జరిగిందాన్ని మీరు పెద్దమనస్సుతో క్షమించినా , పర్సనల్గా...సారీ...చెప్పుకుందామంటే అవకాశమే రాలేదు ... నా వల్ల పొరపాటు జరిగిపోయింది... అయామ్ ...రియల్లీ...సారీ!... అన్నాను సంధ్యా , మనస్ఫూర్తిగా ’... అంటూ నా వైపు చూశాడు...
...ఊ... ఏవందేంటీ?... అన్నాను....
‘...ఆ మాటకేమీ సమాధానం చెప్పకుండా... మా ఆయన లాల్చీ మీకు సరిపోదనే అనుకున్నాను...కరెక్టే ,నా అంచనా!... అంటూ , నా ఛాతీవైపోసారి ఓరగా చూసి , చూపు తిప్పుకుంటూంటే , తెరిచున్న కిటికీల్లోంచి చొరబడ్డ ,వర్షపు జల్లుతో కలిసిన చల్లగాలి నా భుజాలమీదున్న తువ్వాల్నీ , ఆవిడ పైటనీ రివ్వున ఎగరేసుకుపోయి ,మమ్మల్నిద్దరినీ అతలాకుతలం చేసింది...
...రిబౌండై కిందడిపోయిందా ఆవిడ?...అన్నాను...
...‘...ఉహూఁ...నా దండలట్టుకుని ఆపుకుంది...’ అన్నాడు...
...మరి నువ్వేం సహాయం చెయ్యలే!?... అన్నాను...
‘...ఆ పని చెయ్యడం వల్లే ఇంతదాకా వచ్చింది...నేనూ ఆవిడ నడుం వెనకనుంచి చేతులు పోనిచ్చి పిరుదుల్నట్టుకున్నాను... ’అన్నాడు నా వైపు మొహమాటంగా చూస్తూ...
...అంతేనా!...ఇంకేమైనా ఛేశావా?...అన్నాను...
‘...ఏం చేసుంటాడో ఊహించలేవే?...నువ్వే అనుకుని అంకిన ...వా...టి...ని పిసికేసుంటాడు...నీ రేషను పుణ్యమా అని ...నిగిడిపోయిన ...తన ...అ...ది... ఆవిడకి...బొడ్లో...గు...చ్చు...కు... పోయుంటుంది...’అంది వకుళ కళ్ళతో చూసిందానిలా వర్ణించేస్తూ...
...నా హైటే ఆవిడ ... అంచేత అదే జరిగుంటుందిలే!.... వికాస్ కి ఆమాట చెప్పకుండా...ఆ మాత్రం గుర్తుపట్టలేవా!...నేనో, మరోళ్ళో!?...అంటూ ఫైరైపోయా...
‘...నిద్ర మత్తులో ఉన్నానని చెప్పాకదా సంధ్యా!... , దానికి తోడు నా చెయ్యి పడగానే దూరం జరగడానికి బదులు తాపడమైపోయింది , నా ఒంటికి...... దాంతో నువ్వే అనుకుని ’... అని చెప్పుకుపోతూంటే
... ఎలాగనుకున్నావ్!?...ఈ మధ్య ఒళ్ళొచ్చిందిగానీ ,అప్పట్లో నాకన్నా బక్కపల్చగానే ఉండేదిగా!... అంటూ అడ్డు పడ్డాను...
‘...నిజమే!...నిద్ర మత్తులో ఉన్నానని చెప్పాగా!...చేతుల్లో ఇమిడిపోయిన ఆవిడ మెత్తటి పిఱ్ఱల్ని పిసుకుతూ...తనని నా ఒంటికి హత్తుకున్నాను సంధ్యా!... ...ఉఁ...ఉఁమ్మ్... నే...నూ...సుశీ... అంటూ ఆవిడ గొణిగేదాకా తెలీలేదు ...అప్పుడొదిలేశా...సారీ ...అంటూ...
...మొహం కడుక్కొచ్చి మరో సారి సారీ చెబ్దామంటే ఆవిడ కనిపించలేదు...నీకు కంప్లైంట్ చేస్తుందేమో! ...కరుణాకర్ తో చెప్పి గొడవ చేస్తుందేమో!... అని భయపడ్డా!...మా ఏర్పాటు ప్రకారం ఆరోజు రాత్రి డ్యూటీకెళ్తూ , కరుణాకర్ ని బైక్ మీద ఎక్కించు కుంటూంటే , మామూలుగా గేట్ దగ్గరకొచ్చి బై చెప్పింది...ఆవిడ వైపు చూడడానికి కూడా సిగ్గనిపించింది నాకు...
...ఆ రోజు కరుణాకర్ ఏమన్నా అంటాడేమో , కనీసం సీరియస్ గా ఉంటాడేమో అనుకున్నాగానీ...తనా మాటెత్తకుండా , మామూలుగా మాట్లాడేస్తూంటే ...అమ్మయ్య...అనుకుని ఊపిరి పీల్చుకున్నాను...ఓ రెండ్రోజుల తరవాత మనింటికి ఆవిడ రాకపోకలు మళ్ళీ మొదలయ్యే సరికి నన్ను క్షమించేసిందిలే!... అని ధైర్యం తెచ్చుకున్నా!...ఎందుకోగానీ అప్పట్నుంచీ ఆవిడ నన్ను చూసేసరికి తెగ సిగ్గుపడిపోయేది...’ ’ అంటూ చెప్పుకొచ్చాడు...
...అది అలుసుగా తీసుకుని ఆవిడకి గాలం వేశావన్నమాట...అన్నాను...
‘... ఛ...అలా ఏమీ చెయ్యలేదు...అప్పట్నుంచీ ఇంకా జాగ్రత్తగా ఉండేవాడిని...ఆవిడకి వీలైనంత దూరంగా ఉండేవాడిని... ఆ రోజు గుర్తుందా!...సైక్లోను వల్ల వర్షాలు...చలి.. నైట్ .డ్యూటీకి వెళ్ళాలని లేదు సంధ్యా!...పైగా వర్షం పడుతూంది...అని బ్రతిమాలుకున్నా ... వర్షం పడుతూంటే రెయిన్ కోటేసుకెళ్ళు... లేక పోతే కరుణాకర్ వాళ్ళ డొక్కు కారులో వెళ్ళు ...ఇంట్లో ఉంటే నా ప్రాణాలు తీస్తావ్...బోల్డెంత రాసుకోవాల్సిన పనుంది...అంటూ నన్ను తరిమావు...
‘.....కారులోనే వెళ్ళేపాటికి రెయిన్ కోటెందుకూ... అంటూ సన్నటిజల్లు పడుతూన్నా లెక్క చెయ్యకుండా బయల్దేరాను కానీ ఓ వంద గజాలవతలున్న వాళ్లిల్లు చేరుతూంటే వర్షం పెద్దదైంది...గబగబా పరిగెత్తి వాళ్ల పోర్టికో చేరి .తలుపు తట్టాను... కరుణాకర్...అంటూ...
... ఆయన ఊరెళ్ళారండీ!...అంటూ ఓ తలుపు రెక్క తీసి ... వాళ్ల అమ్మగారిని తీసుకురావడానికి...ఎల్లుండొస్తారు ,... అని చెప్పిందావిడ , నేనడక్కపోయినా...
.... సరే నే ఇంటికెళ్ళి బైక్ తీసుకెళ్తా!...అంటూ వెనక్కి తిరుగుతూంటే... ... మీ ఇద్దరి డ్యూటీలూ ఎవరికో అప్పగించారట , ఆ మాట మీకు చెప్పెళ్తానంటే .....ఆయనొచ్చినపుడు నే చెప్తాలేండన్నాను... అందావిడ సన్నగా...
...అలాగైతే ఇంటికెళ్లిపోతా!... అంటూ ఓ అడుగు ముందుకేశానోలేదో , ... వర్షం పెద్దదైనట్లుంది...ఓ గడియ ఆగెళ్లండి... అందావిడ , పక్కకి తప్పుకుంటూ... ’ అంటూ తను చెప్పేస్తూంటే
...చంకలు గుద్దుకుంటూ లోపలికి దూరుంటావ్... అని పొడిచాను..
.‘...ఛ...మరీ కాదంటే బాగోదని లోపలికెళ్ళాను సంధ్యా!... అంటూ నా మాటని పక్కకి తోసేసి ....తడిసిపోయారు , తల తుడుచు కోండి...అంటూ ఓ తువ్వాలు...’ అంటూ తను చెప్తూంటే
...తువ్వాలందించిందా!?...లేకపోతే తనే తుడిచిందా!?... అన్నాను వెటకారంగా...
...ఎహె!...ఏంటా వంకరమాటలూ!... అలా ఏం జరగలే...తువ్వాలందిస్తూ నా బట్టల వైపు చూసి , అయ్యో , ముద్దైపోయారు...మా ఆయన లాల్చీ ఇస్తాను ...అంటూ , లాల్చీ తోపాటు ఓ లుంగీ కూడా పట్టుకొచ్చి , పక్క గదిలో కుర్చీమీదెట్టి , ...ఆ పక్కనే బాత్ రూం ఉంది...తడి బట్టలారేసుకోండి... అంటూ సన్నగా నవ్వి , వంటింట్లోకి మాయమైంది...
...ఆవిడ మాటల్లో , నవ్వులో ఏదో సందేశం ఉందనిపించినా... ...ఛ... తప్పు...నమ్మిన స్నేహితుడి భార్య... అని మనస్సులోనే చెంపలేసుకుని , తడి బట్టలన్నీ తీసేసి ... అని తను చెప్పేస్తూంటే...
...అన్నీ ... అంటే అండర్వేర్ కూడానా!?... అన్నానే వకూ, తనని రెచ్చగొడదామని... అంటూ ఆగాను దాని మొహం లోకి చూస్తూ...
...‘...నాకు తెలీదే నీ దుష్టు బుధ్ధీ!... కానీ!...ఏవన్నాడో చెప్పు... ’ అంది వకుళ నవ్వుతూ...
...దాంతో...‘ ...ఛీ!...నీకెప్పుడూ తప్పుడాలోచన్లే వస్తాయి.సంధ్యా!..తడి అండర్వేర్ మీద తెల్ల లుంగీ చుట్టబెట్టు కుంటారేంటీ ,ఎవరైనా?... అంటూ ఫైరైపోయాడు...
...వెంటనే ...పవిత్రమైన మనస్సున్న ఓ మహానుభావా! , క్షమించు...పోనీ లాల్చీ ఐనా వేసుకున్నావా?... అన్నాను నాటకీయంగా...
...డ్రామాలాపు...వీలు కాలేదు...కరుణాకర్ ది చిన్న సైజు...ఇప్పుడంటే కాస్త ఒళ్లు చేశాడు గానీ , అప్పట్లో సన్నగా , రివటలా ఉండేవాడు ...గుర్తుందిగా! ...అంచేత చింపేస్తానేమో అని భయపడి , తువ్వాలే కప్పుకునెళ్ళాను హాల్లోకి... అన్నాడే!...
...కాసేపట్లో చింపవలసిందెలాగూ ...చిం...పే...స్తా..గా... అనుకున్నావేమో!... అనబోయి...మళ్ళీ దెబ్బలాటెందుకులే! ... అని ఆ మాట మింగేసి ... ఆహా...కానీ... అన్నాను ...పెదాలు బిగబట్టి నవ్వాపుకుంటూ...
....అది చూసేసినట్లున్నాడు... నీ బుధ్ధి మారదులే!... అంటూ నా వైపు కొరకొరా చూసి... నే హాల్లోకి వెళ్ళి పేము సోఫాలో కూర్చోగానే ఆవిడ పొగలు కక్కే బోర్న్ వీటా కప్పుల్తో వచ్చింది...
... ఎందుకండీ శ్రమా!... అన్నాను...‘...శ్రమేముందీ!?...’ అంటూ టీ పాయ్ మీద కప్పుల ట్రే ... అంటూ తను చెప్పేస్తూంటే...
... పెడుతూంటే ఆవిడ పైట జారిందా??...అన్నానే...
‘...అటువంటి చీప్ ట్రిక్స్ ఏమీ ఉపయోగించలేదు.... పవిట నడుంచుట్టూ తిప్పి కొస బొడ్లో దోపుకునొచ్చిం దావిడ...’అంటూంటే
...పన్లో పనిగా తన బొడ్డు చూపించేసిందన్నమాట...అని వెక్కిరించాను...
‘...ఛ!...ఆవిడ ట్రే పుచ్చుకునొస్తూంటే నే మధ్యలో వేసిన ముగ్గుని చూస్తూ ఉండిపోయాగానీ , తన వైపేంచూడ్లేదు అన్నాడే వికాస్ గుర్రుగా నా వైపు చూస్తూ...’ అని నే చెప్తుంటే...
... ‘...చూడకపోతే పవిట కొస బొడ్లో దోపుకుందో! , మ...రో... చోట దోపుకుందో ఎలా తెలిసిందని అడగలేకపోయావూ!?...’ అంటూ కిసుక్కున నవ్వింది వకుళ...
...అడిగితే కోపాలూ , తాపాలూ!... అంచేత ఎందుకులే!...అనుకుని ... ...సర్లే!...కానీ!!...అన్నాను నవ్వాపుకుంటూ...
...పిచ్చి పిచ్చి కామెంట్సు తో అడ్డురాకుండా ఉంటే చెప్తా!...అన్నాడు...
...అలాగే!...అన్నట్లుగా బుర్రూపాను...
వర్షంలో తడిశారు...తీసుకోండి...అంటూ ట్రే లోంచి ఓ కప్పుచ్చుకుని , దోపుకున్న పైట కొసని పైకి లాక్కుంటూ నాఎదురుగా కూర్చుంది , కళ్ళు వాల్చుకుని... కాసేపిద్దరం మౌనంగా సిప్ చేస్తూ ఉండిపోయింతరవాత... ఆరోజు మా ఇంట్లో జరిగిందాన్ని మీరు పెద్దమనస్సుతో క్షమించినా , పర్సనల్గా...సారీ...చెప్పుకుందామంటే అవకాశమే రాలేదు ... నా వల్ల పొరపాటు జరిగిపోయింది... అయామ్ ...రియల్లీ...సారీ!... అన్నాను సంధ్యా , మనస్ఫూర్తిగా ’... అంటూ నా వైపు చూశాడు...
...ఊ... ఏవందేంటీ?... అన్నాను....
‘...ఆ మాటకేమీ సమాధానం చెప్పకుండా... మా ఆయన లాల్చీ మీకు సరిపోదనే అనుకున్నాను...కరెక్టే ,నా అంచనా!... అంటూ , నా ఛాతీవైపోసారి ఓరగా చూసి , చూపు తిప్పుకుంటూంటే , తెరిచున్న కిటికీల్లోంచి చొరబడ్డ ,వర్షపు జల్లుతో కలిసిన చల్లగాలి నా భుజాలమీదున్న తువ్వాల్నీ , ఆవిడ పైటనీ రివ్వున ఎగరేసుకుపోయి ,మమ్మల్నిద్దరినీ అతలాకుతలం చేసింది...