Adultery భర్తల మార్పిడి (Husband Swap) by sandhya kiran (completed)

[sarit11]

‘...మళ్ళీ తనెక్కడ వెనక్కొస్తాడుగానీ...నా కారు తీసికెళ్ళు బావా!...నీకు తెలియని వైజాగ్ కాదుగా!...నేనే వచ్చేవాడ్ని కానీ ఏదో పనిపెట్టారు ఆడాళ్ళు...మేం అన్నయ్య కార్లో వెళ్లొస్తాం...’ అన్నాడు మా చిన్నతమ్ముడు... ఇక తప్పక , ... మేము రాం...అని మొరాయిస్తూన్న పిల్లల్ని బుజ్జగించి , అందరం తయారై బయల్దేరాం ఓ అరగంటలో... కరుణాకర్ గారి కార్ వెనకే నడిపించాడు వికాస్ , ఎంత మారిపోయింది వైజాగ్!...అనుకుంటూ...
...వాళ్ళిల్లు చేరగానే ...రండి రండి అంటూ ఎదురొచ్చింది సుశీల , అత్తగార్నీ , అప్పుడే నడక నేర్చుకుంటూన్న ఓ ఏడాది వయసున్న కుర్రాడ్నీ వెంటెట్టుకుని...
...సుశీలా , కరుణాకర్ మాంఛి రంగున్నజంటైనా , కుఱ్ఱగాడి రంగుమాత్రం చామన ఛాయ కన్నా కాస్త మెరుగు...అంతే!...అదీ పాల తెలుపనుకుంటా!...కాస్త పెద్దైన తరవాత నా చిన్నకొడుకులా తయారౌతాడు , అచ్చు వికాస్ లా!...ఎలా సర్ది చెప్పుకుంటున్నారో వీళ్లు...అనుకుంటూ కారు దిగాను...
‘... అమ్మా!...అచ్చు చిన్నాలాగున్నాడు కదే ఆ పిల్లాడు!?... అన్నాడు మా పెద్దాడు , కారు దిగుతూనే...ఎవరైనా వింటారని వాడి నోరు నొక్కి... ఆవిడ్ని పరిశీలనగాచూశాను...
తెల్లటి ఛాయైనా అప్పట్లో పాలిపోయిన రంగుతో వడిలిపోయినట్లుండేది...ఇపుడు ఒంటి రంగులో అదో తళుకు... కళ్లల్లో ఏదో మెరుపు ... ఒంటి వంపులు కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తున్నాయి... డెలివరీ తరవాత నేవళంగానూ తయారైంది...సిగ్గులూ పెరిగాయి...అనుకున్నాను , వికాస్ తో చూపు కలవగానే ఎఱ్ఱబడ్డ ఆవిడ బుగ్గల్ని చూసి...
నా చూపు గమనించిందేమో!...‘ ఎంత బాగుందో నీకూతురు! నీకన్నా పెద్ద కళ్ళు... మీ ఇద్దరికన్నా మంచి రంగు!...’ అంటూ సునయన ని ఎత్తుకుంది సుశీల... మనస్సు చివుక్కుమనిపించిందే ఓ క్షణం.... అంటూ వకుళ మొహం చూశాను...
‘...అది తప్పదే పిల్లా!...ఓర్చుకోడం అలవాటుచేసుకో!... ఊఁ...’ అందది , కధ కానిమ్మన్నట్లుగా!
...సరేలే , విను !...దోవలో కొన్న గిఫ్టు అందించాం , లోపలికెళ్లింతరవాత... కాసేపట్లో పిల్లాడితో ఆటల్లో పడ్డారు మా వాళ్ళు... అంటూ కంటిన్యూ చేశాను...
‘...బావున్నారా!...బాబయ్యగారెలా ఉన్నారు!?...’ అంటూ వికాస్ పలకరించాడు , సుశీల అత్తగార్ని....
‘...ఏదో లాక్కొస్తున్నాం నాయనా... ప్రస్తుతం ఆయన గారు మా అమ్మాయి దగ్గరున్నారు ...దాని పిల్లల్ని స్కూళ్లకి పంపించడాలూ , తీసుకు రావడాలూ చేస్తూ...వీళ్లల్లాగే వాళ్ళిద్దరూ ఉద్యోగస్తులుకదా!... మా అత్తమామలు ఊరెళ్తున్నారు , ఓ రెండు వారాలు మాఇంట్లో ఉండు నాన్నా!... అని కూతురు పిలిస్తే నాలుగురోజుల క్రితం చెన్నైవెళ్ళారు ...అప్పుడే ఫోనూ...పసివాడ్ని తీసుకుని నువ్వూ వచ్చీసీ!...అంటూ... వంశాంకురం మీద మమకారం మరి!...’ అంటూ ఆవిడ గడగడా చెప్పేస్తూంటే... ‘...అత్తయ్యా!...’ అంటూ వంటింట్లోంచి సన్నగా పిలిచింది సుశీల...
మేం ముగ్గురం పాత విషయాలు నెమరేసుకుంటూంటే, టిఫెన్లు పట్టుకుని సుశీలొచ్చింది , అత్తగారి వెనక... అవి లాగిస్తూ కబుర్లు...
‘... రండి ...మా కొత్తిల్లు చూద్దురుగాని...’ అన్నాడు కరుణాకర్... ‘...దా!...’ అని నాతో అంటూ లేచాడు వికాస్... ఈ కాసేపట్లోనే

వికాస్ తో చూపు కలిసేనప్పుడల్లా సుశీల బుగ్గలెఱ్ఱబడిపోతూండడం గమనించి ...బైట పడిపోతుందేమో పిచ్చిపిల్ల!...అనిపించి ‘...నాకు సుశీల చూపిస్తుంది ...అంటూ తనని మరో వైపు నడిపించాను...
ఇల్లంతా తిరుగుతూ...ఎప్పుడెళ్తున్నారేంటీ మీ అత్తగారు!?... అన్నాను యధాలాపంగా...
‘...రేప్పొద్దున్న...ఆఫీసుకెళ్ళేముందు ఆయన రైలెక్కిస్తారు... అని సుశీల సమాధానం...
...నీ బ్యాంక్ డ్యూటీ రెండింటికల్లా ఐపోతుందికదా!?... అన్నాను...
‘...అవును ...ఎందుకూ!?...’ అంటూ నా వైపు చూసింది తను...
...అహఁ...ఊరికే!... అంటూ తనకళ్లల్లోకి కవ్వింపుగా చూశాను... సిగ్గుల మొగ్గైపోయింది సుశీల... అని నే చెప్పేస్తూంటే...
‘...నువ్వెంత జాణవైపోయావే!...’ అంది వకుళ ఆశ్చర్యంగా...
...దీంట్లో నా జాణ తనమేముందమ్మా!?... అంటూ బుకాయించబోయాను...
‘...సర్లే!...కాసేపట్లో నువ్వే బైట పెట్టుకుంటావ్...కానీ కధ...’ అంటూ దాటేసింది వకుళ... (EOP 298 & in 60 –nsj3)
 
...అదీ చూద్దాం...విను...అలా ఓ రెండు గంటలు గడిపి బైల్దేరబోతూంటే , ...ఉండమ్మా....అంటూ బొట్టెట్టి ఓ చీర చేతులో పెట్టింది పెద్దావిడ... పిల్లలూ , ఇది మీకోసం... అంటూ ఇద్దరికీచెరో పాకెట్టూ అందించారు కరుణాకర్...
‘... ఒక్కనిముషం సంధ్యా!...’అంటూ నన్ను వాళ్ళ బెడ్ రూం లోకి తీసికెళ్ళి , ఓ చక్కటి పట్టుచీర చేతిలో పెట్టింది సుశీల...
...మీ అత్తగారిచ్చారుగా!... ఇదెందుకూ?...అని నేనంటూంటే ... ‘...కాదనకు...’అంటూ సుశీల నా చేతులట్టుకుని కళ్ళనీళ్లెట్టుకుంది...ఇక కాదనలేక తీసుకున్నా... అని నే చెప్పుకుపోతూంటే...
...‘... సవితి కట్నం ... ఎలా ఒదులుకుంటావ్!?...’అని వెక్కిరించింది వకుళ...
... ఛ... అదేం కాదులేవే!... ఆవిడ బాధ చూడలేక తీసుకున్నా!...ఇంతలో ...ఒద్దర్రా!... పడిపోతారూ!... అంటూన్న వాళ్లత్తగారి మాట దగ్గరగా వినిపించింది... చటుక్కున ఓ జాకెట్ ముక్క నా చేతిలో పెట్టి , చీరని ఓ కవర్ లో పెట్టి , కొంగు చాటున దాచుకుని ... రండి... అంటూ బైటికి దారితీసి. , మొగుడితో కలిసి మా కారు దాకా వచ్చి , పిల్లల్ని వెనకసీట్లల్లో ఎక్కిస్తూ చీర కవరు లోపలెట్టేసింది...
... వెళ్ళొస్తామని చెప్తూ వికాస్ కారు పోనిస్తూంటే , మెరిసే కళ్ళతో నా మొగుడ్నో చూపు చూసి , నాకు థాంక్స్ చెప్పింది సుశీల...
నేను నవ్వుకుంటూంటే , అది గమనించి వికాస్ ఇబ్బందిగా కదిలి , ‘... బోల్డెన్ని చీరలు సంపాదిస్తున్నావ్ ... సూట్ కేసుల్లో ఖాళీ ఉందా?...’అని వెక్కిరించాడు...
... సూట్ కేసులకేం భాగ్యం!... మరోటి తీసుకుంటాను మా వాళ్లదగ్గర్నుండి ... కష్టమొకరిదైతే ఫలితం మరొకరికి దక్కుతూందని బాధగా ఉందా!?.... అని ఎదురు దాడి చేశేసరికి నోరు మూశాడు ...
మాకు కూడా కావాలమ్మా ఓ సూట్ కేసు... బోల్డెన్ని టాయెస్ ఇచ్చారు అందరూ... అన్నాడు మా చిన్నాడు...రోడ్లు ఖాళీగా ఉండడంతో ఓ అరగంటలో ఇల్లుచేరాం... అప్పటికే తొమ్మిదైంది...జోగుతూన్న పిల్ల మేళానికి అన్నాలు పెట్టి , పెద్దాళ్ళందరమూ భోజనాలు ముగించి హాల్లో సమావేశమయ్యేసరికి పది...
... కొద్దిసేపు కబుర్ల తరవాత , కావాలనే మాటలగాలి సింహాచలం దగ్గర్లో వస్తూన్న కాలనీలవైపు తిప్పి , ...ఈ కాలనీల పుణ్యమా అని సింహాద్రి అప్పన్న కనుమరుగైపోతాడేమో!... అన్నాను నా ప్లాన్ లో మొదటి భాగంగా....
... అంతదాకా రాకపోయినా , ఆ చక్కటి వాతావరణం తగ్గుతుంది...ఓసారి వెళ్తే బాగుంటుందేమో! ...చూసినట్లూ ఉంటుంది...పిల్లలకి దర్శనమూ చేయించచ్చు.... అన్నారు నాన్న...
‘... టైం ఎక్కడుందీ? ఇప్పుడు వీలు కాదు...మరోసారి చూద్దాం మామయ్యా!...’అంటూ దాటేయ్యబోయాడు వికాస్
... ‘... ఎందుకు వీలు కాదయ్యా!...అందరం కలిసే వెళ్ళొద్దాం ... పసిదాన్ని సింహాద్రి అప్పన్నకి చూపించచ్చు... పెద్దాడా!... దర్శనం ఏర్పాట్లు చూడు... చిన్నాడా! ఓ వాన్ బుక్ చెయ్యి....’అంటూ ఆఙ్ఞలు జారీ చేశేసింది మాఅమ్మ...
...అలాగే!... అన్నట్లు బుర్రలూపారు మాతమ్ముళ్ళు , సెల్ ఫోన్లు తీస్తూ....
...‘పొద్దున్న ఎనిమిదింటికల్లా వాన్ వచ్చేస్తుంది...అన్నాడు మా చిన్న తమ్ముడు
... ‘స్పెషల్ దర్శనానికి ఏర్పాటు చేశాను... మధ్యాహ్నం రెండింటికల్లా ఇంటికి వచ్చేయచ్చు... రాత్రి ఎనిమిదింటికి కదా మీ ఫ్లైటు!... కాసేపు రెస్టు తీసుకుని బయల్దేరచ్చు ’ ... అన్నాడు మా పెద్దతమ్ముడు...
‘...అలాగైతే కబుర్లాపి పడుక్కోడింక... పొద్దున్నే బయల్దేరాలి...’అంటూ అందర్నీ బెడ్ రూమ్స్ కి తరిమారు మా నాన్న...
పక్కమీదికి చేరగానే ‘.... ఏంటీ!...భక్తి ఎక్కువైపోతూందీ!?...’అంటూ నా మీదడి పోయాడు వికాస్ ...
...ఛీ!...ఏంటీ మొరటుతనం!!... అంటూ తప్పించుకోబోయాను...
‘... మూడురోజుల్నీంచీ ఎండబెట్టింది చాలక , ఏంటీ నాటకాలూ!...’అంటూ నా చేతుల్నట్టుకుని , తలకట్టు వైపు విరిచీస్తూంటే ,
...ఇష్ష్ ...విదులు...నలుగురున్న ఇళ్ళల్లో ఎప్పుడంటే అప్పుడు వీలౌతూందేంటీ!... అంటూనే తనకి వీలుగా సర్దుకున్నాను...
అప్పటికే స్పెషల్ జాకెట్లోంచి బైట పడ్డ నా స్థనాలకి కాసేపు మొహాన్ని రుద్దుకుని , ఆ పైన కొద్దిగా పైకి లేచి , కాసేపు తీక్షణంగా చూసి ,
‘...రోజు రోజుకీ ... సైజులు పె...ద్ద...వై...పోతున్నాయ్...’అంటూ కుదుళ్ళ దగ్గర ఒడిసిపట్టుకుని మెల్లిగా ఒత్తాడే!...ఒళ్లు జివ్వుమనడంతో... ఎవరివీ?!...అంటూ తనని మీదికి లాక్కున్నానే...
‘...ఇంకెవరివీ!?...నీవే!...’అన్నాడు నా కళ్లతో కళ్ళు కలపకుండా పక్కచూపులు చూస్తూ...
...ఏమోలే!...నాలో ఇంకెవర్ని చూసుకుంటున్నావో!... అంటూ ఓ సన్నాయి నొక్కు నొక్కాను...
...మరో మాట మాట్లాడకుండా నా గుబ్బల్నీ , చనుమొనల్నీ మెలిపెట్టేస్తూనే ... కసు...క్కున దిగేశాడు...