Adultery భర్తల మార్పిడి (Husband Swap) by sandhya kiran (completed)

[sarit11]

...గదిలో కెళ్ళి ,సునీ ని ఫీడ్ చేసి , దాన్ని తీసుకుని ముందు వసారాలోకొచ్చేసరికి చుట్టూ చీకట్లు ముసురుకుంటున్నాయి... ముందు ఖాళీ స్థలంలో, ఓ ఆడ గుంపుకి కాస్త దూరంగా , వికాస్ , రజని కబుర్లు చెప్పేసుకుంటున్నారు. గుంపు లో ఉన్న మా ఆడబడుచులు చేతులూపారు...నేనటు వెళ్లబోతూంటే వినోద్ ఎదురొచ్చాడు ....‘ సునయన కదూ దీని పేరూ!...బలే ఉంది వదినా! ఇలా ఇయ్యి!...’ అంటూ చేతులు జాపాడు...
...అదీ కొత్తలేకుండా ముందుకి దూకింది ...నా పైటని చేతుల్లో పట్టుకుని... దాంతో...ఇ...వి... బైట పడ్డాయే వకూ!... సిగ్గుతో చచ్చిపోతూ దాని చేతుల్లోంచి పైట లాక్కుని సర్దుకుంటూ చుట్టూ చూశాను...అదృష్టం కొద్దీ ఎవరూ మమ్మల్ని పట్టించుకోటంలేదు...బ్రతికానురా దేవుడా! అనుకుంటూ పైట సర్దుకుంటూంటే...
‘... నువ్వేమాత్రం మారలేదొదినా!...పైపెచ్చు ... మాంఛి... నేవళంగా తయారయ్యావు!...’ అంటూన్న వినోద్ మాట విని , తనవైపు ఓరగా చూశాను...వాడు నిర్లజ్జగా నా ఒంటిని చూసేస్తున్నాడు , అ...దో... రకంగా మెరుస్తూన్న కళ్ళతో!... తట్టుకోలేక కనురెప్పలు వాల్చు కుంటూంటే , నా చూపు వాడి ...ఉ...బ్బు... మీద పడిందమ్మా! ఒక్కసారి వెయ్యి వోల్టుల కరెంటు నా ఒంట్లో పాకినట్లయ్యిందే వకూ!...బోలెడు సిగ్గూ , కించిత్తు గర్వం నా మనస్సుని ఉక్కిరి,బిక్కిరి చేశేసరికి ! ... అంటూ ఆగాను , ఆ ఘట్టం తలుచుకుంటే ఊపిరి వేగం పెరగడంతో...
‘...సిగ్గంటే ఒప్పుకుంటాను...గర్వమెందుకే సిగ్గుమాలిందానా! ’ అంది వకుళ , నవ్వుతూ...
... నాకన్నా చాలా చిన్నదీ , అందమైందీ అయిన భార్య ఉన్నా , నా అం...దా...లు... వా...డి..దాన్ని... టక్కుమని ...లే...పే...శాయంటే గర్వం కాదేంటీ!... అన్నాను , కాస్త దెబ్బతిన్న స్వరంతో...
‘...మగాళ్లు పశువులని మర్చిపోకు...అది చూసి ...వరదలు... కట్టుంటా...య...క్క...డ!... ’ అందది , అదే చిరునవ్వుతో...
...అదీ అయ్యిందిలే!... దాంతో పిల్లని తీసుకోవాలన్న ఆలోచనకూడా విదిలేసి , గబగబా వసారా మెట్లు దిగుతూ , పెట్టీ కోటుతో ...త...డి... ఒత్తేసుకుని ఆడగుంపు వైపు చకచకా అడుగులేస్తూంటే వికాస్ - రజని జంట తగిలింది!
పక్కనుంచే వెళ్తూన్న నన్ను పట్టించుకోకుండా ,వికాస్ ఏదో చెప్పేస్తూంటే , ఆరాధనా భావం తో వినేస్తూందాపిల్ల ... చూసేసరికి ఒళ్ళు చర్రు మనడంతో అడుగుల వేగం పెంచి ఆడ గుంపులో చేరి, కబుర్లు చెప్తూనే అప్పుడప్పుడు వాళ్ళవైపు చూస్తూనే ఉన్నాను... సునీ ని ఎప్పుడిచ్చి వెళ్ళాడో వినోద్!... అది పైటని అటూ , ఇటూ లాగేస్తూన్నా , వికాస్ చూపులు తన ఒంటిమీద తారట్లాడేస్తూన్నా , ముసిముసి నవ్వుల్తో సర్దుకుంటూందేతప్ప కబుర్లాపలేదా అమ్మాయి...

...చుట్టూ చీకటి కమ్ముకుంటూంటే మా గుంపు ఇంటివైపు దారితీసింది... అది చూసి వాళ్ళిద్దరూ మా వైపు కదిలారు... వికాస్ అన్నా... మాట!... అంటూన్న వినోద్ పిలుపు విని వికాస్ ఆగిపోయాడు...రజని మాత్రం మాతో చేరింది...
...ఏమ్మా! ...అయ్యాయా మీ బావతో కబుర్లూ!... అన్నాను , కంఠస్వరాన్ని వీలైనంత అదుపులో పెట్టుకుంటూ...
...నీకివాళ మొగుడయ్యాడు గానీ , తనకి పుట్టుకతోనే బావలేమ్మా వికాస్!... అని చురకెడుతూనే నా వీపు నిమిరింది , పక్కనే ఉన్న ఆడబడుచు...
‘...మాకన్నా ఓ పది ,పన్నెండేళ్ళు పెద్దైనా , చిన్నప్పట్నుంచీ తనంటే హీరో వర్షిప్పే అక్కా , వరసైన నా ఈడు ఆడపిల్లలందరికీ!...’ అని రజని నిష్కల్మషంగా అంటూంటే , మనస్సులోనే నాలిక కరుచుకున్నానే వకూ!
‘...ఊఁ!...కానీ!!...’ అంది వకుళ కామెంట్ ఏమీ చెయ్యకుండా...
...చాలాసేపట్నుంచీ ఆడారేమో, తొమ్మిదౌతూండగానే పిల్లలు పడకెక్కేశారు భోజనాలు చేసి... మగాళ్ళు భోజనాలకి కూర్చోబోతూంటే , వికాస్, వినోదులేరీ?...అన్నారు ఎవరో!... ఓ పదిహేనేళ్ల కుర్రాడు వెతికి పట్టుకొచ్చాడు వాళ్ళని... ఏదో సీరియస్ విషయం చర్చిస్తున్నట్లుగా గంభీరంగా ఉన్నాయి వాళ్ళ మొహాలు... ‘...ఏంటయ్యా సంగతీ!?...’ అని అడిగేశారు , వినోద్ నాన్నగారు...
‘...అహాఁ...ఏం లేదు బాబాయ్!...కాళ్ళు కడుక్కొస్తాం...’ అంటూ దొడ్లోకి దారి తీశాడు వికాస్... మగాళ్ల భోజనాలైన తరవాత ఆడాళ్ళం కూర్చున్నాం...పదకొండు దాకా ఆ కబుర్లూ , ఈ కబుర్లూ...
...పడుక్కోండింక...పొద్దున్నే లేవాలి భోగి మంటకి... అంటూ లోపలికి వచ్చారు ,మా పిన మామగారు...
... ఒళ్ళో నిద్దరోయిన సునీ ని ఎత్తుకుని గదిలోకెళ్ళి పిల్లల పక్కనే నడ్డి వాల్చాను... వికాస్ కూడా వచ్చాడు ,కాసేపు తరవాత...ఏదో ఆలోచిస్తూ...
...ఏంటీ?...సీరియస్ గా ఉన్నావ్!?... అన్నాను తనమొహం చూసి... ‘... అహ!...ఏంలేదూ!... ’ అంటూ పిల్లలకి మరో పక్క పడకేశాడు , మాటా మంతీ లేకుండా... ప్రాపర్టీ సమస్యలేవైనానా?...ఏం లేవే...నాకు తెలిసినంతవరకూ!...’ అనిపించినా , ఉంటే తనే చెప్తాడులే!... అనుకుని , తలుపు దగ్గరకేసి నేనూ పడుక్కున్నాను...
...కొత్త ప్రదేశమేమో , నిద్ర గాఢంగా పట్టలేదు... తలుపు కిఱ్ఱు మనడంతో మెలుకువొచ్చింది... చూసేసరికి వినోద్ వస్తున్నాడు లోపలికి... నా కాలు గోకడు కదా!... అనిపించేసరికి గుండెలు దడదడా కొట్టుకోడం మొదలెట్టాయే వకూ , ఉద్వేగంతో! ... ’ అంటూంటే...
‘...ఏదీ!...చూడనీ!!...’ అంటూ నా వైపు చెయ్యి జాపింది వకుళ...
...ఛ...ఆరోజు మాట , నే చెప్తూంట!...వినూ!!... అంటూ దాని చెయ్యి పక్కకి తోసేస్తూంటే , ‘... సర్లే!... గోకాడా కాలూ!...’ అందది కన్ను గీటుతూ...
...ఆ...కాపోతే నాది కాదు, వికాస్ ది!...ఆ పని చేసి వెంటనే బైటికెళ్ళిపోయాడు... అన్నాను... ‘...ఛ...గాలి తీసేశావ్ కదే!...కానీ!!...’ అంది వకుళ...
...వికాస్ నెమ్మదిగా లేచి నా వైపు చూస్తూంటే నిద్ర నటించాను... పర్లేదనుకున్నట్లున్నాడు , తనూ లేచి బైటికెళ్ళాడు...కాసేపాగి తలుపు ఓరగా తీసి చూశాను... దూరంగా పెరట్లో కనిపిస్తున్నారు వాళ్ళు... చుట్టూ చూశాను... మండువాలో పడుక్కున్న అండరూ గాఢ నిద్రలో ఉన్నారు... పిల్లిలా నక్కుతూ వీలైనంత దగ్గరకెళ్ళాను...వాళ్ల మొహాలు కనిపించటంలేదుకానీ , మాటలు మాత్రం అస్పష్టంగా వినిపిస్తున్నాయి...చెవులు రిక్కించాను...
‘...తప్పురా!...మరోసారి ఆలోచించు...’ అంటున్నాడు వికాస్...
‘...చెప్పాకదన్నా, విషయమంతా!...ఇదే ఉత్తమమైన మార్గం...అన్నీ నే చూసుకుంటాను...గొడవేం కాదు...నాదీ భరోసా!...’ అంటున్నాడు వినోద్ ...
...వాళ్ళు ఇంట్లోకొస్తూంటే చప్పుడు చేయకుండా గదిలోకొచ్చి పడుక్కున్నాను... కాసేపట్లో వికాస్ కూడా వచ్చి పడుక్కున్నాడు , మంచి నీళ్ళు తాగి... కాసేపు పక్కమీద అటూ, ఇటూ దొర్లి చివరికి నిద్దరోయాడు వికాస్...
...ఏం ప్లాన్ చేస్తున్నారు వీళ్ళూ!...అన్న ఆలోచన మనస్సు దొలిచేస్తూంటే నిద్రట్టలేదు చాలా సేపటివరకూ!... వీళ్లమీద ఓ కన్నేసుంచాలి ... అని నిర్ణయించుకున్నాను , కళ్ళు మూతలడిపోతూంటే!
...లే వదినా! భోగి మంటలేస్తున్నారు... అంటూ నాలుగున్నరకల్లా లేపేశారు మా ఆడబడుచులు!... గబగబా బ్రష్ చేసుకుని , సునీ క్లీనింగూ ,ఫీడింగూ పూర్తి చేసి , దాన్నెత్తుకుని ముందు వసారాలోకెళ్ళేసరికి , పిల్లని నా చేతిలోచి తీసుకుని వేడి వేడి కాఫీ గ్లాసు ఇచ్చారెవరో...నెమ్మదిగా సిప్ చేస్తూ కాస్త దూరంలో జరుగుతూన్న హడావిడి వైపు విశ్రాంతిగా చూపు తిప్పాను...
...వెన్నెలగా ఉంది...ఇంటికి కాస్త దూరంగా , ఖాళీ స్థలం మధ్యలో భోగి మంటేశారు...పిల్లలందరూ దాని చుట్టూ ఎగురుతున్నారు...పెద్దల పర్యవేక్షణలో...ఆడా , మగా , చిన్న చిన్న గ్రూపులుగా చేరి కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నారు... కాఫీ గ్లాసు పక్కనెట్టి , వాళ్ళతో కలుద్దామని సునీ కోసం చుట్టూ చూశాను...
...మా దగ్గరుంటుందిలేమ్మా , నువ్వెళ్ళు... అన్నారో పెద్దావిడ , కాస్త దూరం నుంచి...
... సరే!...అంటూ మెట్లు దిగాను...ఖాళీ స్థలంలో అడుగెట్టగానే చిరుచలి... పైటని భుజాలచుట్టూ కప్పుకుంటూ ఓ గుంపులోచేరి కబుర్లు చెప్తూనే చుట్టూ చూశాను....రజని , వినోద్ , వికాస్ లు వేరు వేరు గుంపుల్లో కబుర్లు చెప్పేస్తున్నారు... ఒళ్ళు మరిచిపోయి... అనవసరంగా అనుమానించానా!...అనుకుని నేనూ కబుర్లలో పడ్డాను... గుంపులు మారుతూ... చీకట్లో కదులుతూంటే కాలు గుంటలో పడడంతో తూలాను ...
...జాగ్రత్త వదినా!... అంటూన్న ఓ పరిచయమైన స్వరం చెయ్యందించింది... అంకిన దాన్ని పట్టుకోబోతే ఓ చేతిలో ఇమడదే!... పైకి లేచానే గానీ మళ్ళీ తూలడంతో ఈ సారి రెండు చేతుల్తోనూ పట్టుకోబోయాను... అప్పటికీ అంకలేదంటే నమ్ము... ఇంతలో ఆ చెయ్యి నా నడుంని అలవోకగా చుట్టేసి పైకి లేపింది...మొన్నటి కల నిజం కావటం లేదు కదా!... అనిపించగానే ఒళ్ళు ఝల్లు మందే వకూ!... ... అంటూ ఆగాను...
‘...ఎందుకనదూ?...ఇంతకీ ఏంటో నువ్వు రెండు చేతుల్లో పట్టుకున్నా అంకనిది!...’ అంది వకుళ , వంకర నవ్వుతో...