Adultery భర్తల మార్పిడి (Husband Swap) by sandhya kiran (completed)

[sarit11]

‘...హుఁ ! ... ఏం చదువులో , ఏమి ఉద్యోగాలో!... దీని కడుపునెప్పుడు ఓ కాయ కాస్తుందో!... నేను హరీ...మనేలోగా జరుగుతుందో జరగదో అది!...’ అంటూ నిష్టూర్చింది నన్ను ఆపిన ముసలమ్మ...
...విచారించకు పిన్నీ!...దేవుడు చల్లగా చూస్తే వచ్చే సంక్రాంతికి మునిమనవడ్నిస్తుంది చూడు...అంటూ ఓదార్చింది ఓ మధ్య వయస్కురాలు...
...రజని మొహం కాస్త మాడడం గమనించి , నెమ్మదిగా ఆ అమ్మాయి చెయ్యిరాశాను , ...టేకిట్ ఈజీ... అన్నట్లుగా ...థాంక్స్... అన్నట్లుగా పెదాలు కదిపి మొహం పక్కకి తిప్పుకుంది , కళ్లల్లో సుళ్ళు తిరుగుతున్న నీటిని దాచుకోడానికి...
...కాసేపట్లో భోజనాలకి పిలుపులు...
...నన్ను రమ్మని చంపాడు , వినోద్ ఏడీ? అన్నాడు వికాస్ ...
... అక్కచెల్లెళ్లనీ , బావగార్లనీ తీసుకు రావడానికి తనూ వైజాగ్ వెళ్ళాడు , సాయంత్రానికల్లా వచ్చేస్తాడులే!... అని సమాధానం తో బాటు , ...మేము లేమేంటీ!?... అన్నఓ పెద్దాయన ప్రేమపూర్వకమైన మందలింపు...
...అహాఁ... అదికాదు బాబాయ్ , నా ఉద్దేశ్యం!... అంటూ సర్దుకున్నాడు వికాస్

చాలాకాలం తరవాత మన వంటలు చూశామేమో!... సుష్టుగా లాగించేశాం అందరం...
...కాసేపు రెస్టు తీసుకోండి ... అంటూ లోపలికి తీసుకెళ్ళారు... రెండు మండువాల లోగిలి...చక్కటి గాలీ , వెలుతురూ ఉన్న , ఓ మూల గది చూపించారమ్మా మా కుటుంబానికి...ఒకటే అసౌకర్యం... టాయ్ లెట్లు ఇంటికి దూరంగా , దొడ్లో ఉన్నాయి... మధ్య లో గడ్డి వాములూ... రాత్రిపూటెలారా భగవంతుడా!... అనిపించినా , ఓ రెండ్రోజులకి సర్దుకోవాలి... అనుకున్నాను... మంచం మీద పడుకుంటూ...
మెలుకువొచ్చేసరికి మసక చీకటిగా ఉంది చుట్టూ...పక్కనున్న మంచాలమీద ఎవరూ లేరు... సునీ కూడా లేదు...మొబైల్ లో టైమ్ చూస్తే ఐదున్నర... సాయంత్రమో ,తెల్లవారు ఝామో అర్థంకాలేదు ... పసిపిల్ల ఏమైపోయిందబ్బా!... అని కంగారు పడుతూ లేచేసరికి , దూరంనుంచి దాని కేరింతలు వినిపించాయి ... కొత్తలేదు పిల్లకి... అనుకుంటూ , బధ్ధకంగా ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ బయటికొచ్చాను... వెనక సావిట్లోంచి ఆడాళ్లమాటలు వినిపిస్తూంటే అటైపు నడిచాను... ఓ అరడజనుపైన ఉన్నారు ఆడాళ్ళు...
...లేచావా!... బావిదగ్గరకెళ్ళి మొహం కడుక్కురా!...కాఫీ తాగుదుగాని... అంది మా పిన్నత్తగారు...
...పిల్ల ఏడవలేదు కదా!...ఎక్కడుందీ!? అన్నాను...కాస్త మొహమాటంగా దిక్కులు చూస్తూ...
...పాలకేనా!?... నిన్ను లేపడమెందుకని ఆవుపాలు పట్టాం!... అదో!...అక్కడ రజని దగ్గర ఆడుతూంది... అన్నారు ఓ పెద్దావిడ...
...ఫ్రెష్ అయి కాఫీతాగుతూ చుట్టూ చూశాను ... నాకొడుకులిద్దరూ దొడ్లోఉన్న జామచెట్టుమీద కోతికొమ్మచ్చులాడుతున్నారు... మిగతా పిల్లలతో కలిసి... కాస్త దూరంలో నా కూతురు తనూ చెట్టెక్కేద్దామన్న కుతూహలంతో రజని చేతుల్లోంచి బయట పడడానికి విశ్వ ప్రయత్నం చేస్తూంది... దాన్ని అదుపు చెయ్యడానికి తను పడే తిప్పలు చూసి , వాళ్ల పక్కన జేరి సునీని నెమ్మదిగా చేతుల్లోకి తీసుకున్నాను... బట్టలు మారుస్తా!... అంటూ...
...డ్రెస్ నే సెలక్ట్ చేస్తానక్కా!... అంటూ నా వెనకే వచ్చి , చకచకా దాని ముస్తాబు పూర్తి చేసింది , నన్ను చెయ్యనీ అక్కా!...అంటూ...
...పిల్లలంటే అంత ముచ్చటున్నదానివి వెంటనే కానీరాదమ్మా!... ఐదేళ్ళైనట్లుంది మీ పెళ్ళై.. అన్నాను నోరు జారి...
...తన కళ్లల్లో మళ్ళీ నీళ్ళు తిరగడం చూసి , సారీ రజనీ!...ఏమీ అనుకోకు...ఏమైనా జాగ్రత్తలు తీసుకుంటున్నారా!?... అన్నాను
‘... జాగ్రత్తలేమీ తీసుకోపోయినా , మొదటి రెండు సంవత్సరాలూ ఇది బాగానే ఉంది అనుకున్నాం ...’ అంది , కంట్రోల్ చేసుకుంటూ...
... ఆర్మీ జాబ్ కదమ్మా వినోద్ ది...అంచేత , తగినన్ని సార్లు ...కలుసు...కోవటం లేదేమో!... అన్నాను
‘... అలా అనుకునే క్రిందటేడాది రిసెర్చి లాబ్ లో పోస్టింగ్ తీసుకున్నారు... అప్పట్నుంచీ , కనీసం రోజుకో రెం...డు... సార్లు...తప్ప ట్లేదనుకో!... అంది , సిగ్గుల మొగ్గైపోతూ...
...అయితే ఇంకేం!... నేడో రేపో శుభవార్త వింటాం... ఎందుకైనా మంచిది డాక్టర్ దగ్గరకెళ్లి రండి...ఇద్దరూ!... అన్నాను
‘...అదీ జరిగింది...క్రిందటి నెలే కలకత్తాలో ఓ డాక్టర్ ని కలిశాం ...ఆ రిపోర్ట్స్ చూసింతరవాత సెకండ్ ఒపీనియన్ తీసుకోవాలనిపించి మొన్ననే వైజాగ్ లో మరో డాక్టర్ ని కలిశాం... ’ అంది రజని కాస్త చిన్నబుచ్చుకున్న మొహంతో...
... కంగారుపడకు... మిస్ మాచ్ ఏమైనా ఉంటే మందులతో కరెక్ట్ చేస్తారు... అని ధైర్యం చెప్పి , ...ఇంతకీ కలకత్తా డాక్టర్ ఏమన్నాడేంటీ!? ... అన్నాను .... తను ఏదో చెప్పబోతూంటే ...
...ఏవమ్మా , వదినలూ!... ఇక్కడ కూర్చుని ఏం గూడు పుఠాణీ చేస్తున్నారూ!?... అంటూ బిలబిల్లాడుతూ లోపలికొచ్చేశారు మా ఇద్దరి ఆడపడుచులూ... అని ఆగాను ఊపిరి తీసుకోడానికి...
‘...అంటే సమస్య ఏంటో బయట పడలేదన్నమాట!...నాకో అనుమానం కలుగుతూంది...నువ్వు చెప్పే పధ్ధతి బట్టి... ’ అని కొంటెగా అంది , ఓపికగా వింటూన్న వకుళ...
...ఏంటదీ!?... అన్నాను...
‘...కాసేపట్లో నువ్వే చెప్తావులే!...కానీ!...’ అందది , అదే కొంటె నవ్వుతో...
...వంకర ఆలోచనలు మానవుకదా!...సర్లే విను... బాగున్నారా అర్థ మొగుళ్ళూ... ఇంతాలస్యమా రావడానికి?...పిల్లలేరీ!... వినోద్ వచ్చాడా?.. అని ప్రశ్నల వర్షం కురిపించానే!... అంటూ కంటిన్యూ చేశాను...
‘...పిల్లలు బైట ఆడుతున్నారు... వినోద్ కూడా అక్కడే!...వికాస్ అన్నయ్య తో ఏదో మాట్లాడుతున్నాడు... ఇదేగా సునయన!... పేరుకు తగ్గట్లు పెద్దపెద్ద కళ్ళు... మీ ఇద్దరికన్నా రంగుంది వదినా మా కోడలుకీ !...’ అంటూ నా ప్రశ్నలకి గబగబా సమాధానం చెప్పేసి , వంతులవారీగా సునీ ని ముద్దు చెయ్యడంలో పడ్డారు... , వాళ్లిద్దరికీ ఆడపిల్లలు లేకపోవడంతో... ...కాసేపు వాళ్లతో ఆకబుర్లూ , ఈ కబుర్లూ చెప్పి మెల్లిగా బైటికొచ్చా వకుళా!... అని కాస్త ఊపిరి తీసుకున్నాను...
‘...వినోద్ ని చూడడానికేగా!?...’ అందది కన్ను గీటుతూ...
...ఛీ!...నీ ఆలోచనలు నాకంటగట్టకు!...’ అంటూ ...చర్రు... మన్నాను...
‘...నాకు తెలీదే నీ బుధ్ధి...కానీ!...’ అంది వకుళ చిలిపి చూపుతో...
...బైటికొచ్చేసరికి గొడవ గొడవ గా ఉంది...ఓ పెద్దాయన అజమాయషీలో , నా కొడుకుల్తో సహా మగపిల్లలందరూ దొడ్లో ఉన్న ఎండు పుల్లలన్నీ పట్టుకొచ్చి , ఇంటి ముందున్న విశాలమైన ఖాళీ స్థలంలో పడేస్తున్నారు... మరో పెద్దాయన ఓ పాలేరు తో వాట్నీ , పిడకల్నీ పేర్పిస్తున్నాడు...భోగి మంటకి కాబోలు...అనుకుంటూ చుట్టూ చూశాను వికాస్ కోసం...
...కుప్పకి అటు వైపు , ఓ ఓపెన్ నెక్ ఆలివ్ గ్రీన్ టీ షర్ట్ వెనకనీంచి తనమొహం ఓ లిప్త కనిపించి మాయమైంది... ఎవరబ్బా!...వికాస్ ఫ్రేమ్ ని అంతగా కప్పేయగల్గే శాల్తీ!?... అనుకుంటూ జాగ్రత్తగా చూశాను... వాడు వికాస్ వైపు తిరిగుండడంతో మొహం కనిపించలేదు... కానీ...పశువుల కొట్టం తలుపులా ఓ గజం వెడల్పుంది , బల్ల చెక్కలా నిటారుగా ఉన్న వాడి వీపు...ఏదో సీరియస్ గా చర్చిస్తున్నారు ... మాట్లాడుతూన్నపుడు కదులుతూన్న అతగాడి చేతులు , ఇంత దూరం నీంచీ దుంగల్లా కనిపిస్తున్నాయి...
...ఇంతలో వికాస్ పక్కకి జరిగి ఇంటివైపు చూడడంతో నేను కనిపించినట్లున్నాను...అతడితో ఏదో చెప్పి , చెయ్యి తట్టి నా వైపు కదిలాడు...వాడూ నన్ను చూసి , తెల్లటి పళ్ళు తళుక్కుమనేలా నవ్వి , చురుగ్గా వంగి , నేలమీద పడున్న ఓ బుష్షర్ట్ ని అందుకుని , రెండంగల్లో వికాస్ని కలిసి , దాన్ని తొడుక్కుంటూ నా వైపు బైల్దేరాడు... ఆ పని చేస్తూన్నపుడు అంత దూరం నీంచీ కొట్టొచ్చినట్లు కనిపించిన , వాడి బలిష్టమైన ఛాతీనీ , మెలితిరిగిన దండల్నీ చూసేసరికి...ఎందుకో సిగ్గనిపించి చూపు కిందికి దింపాను...బ్లూ జీన్ లో చక చకా కదులుతూన్న వాడి తొడల మీద పడిందది... మద్ది మానుల్లా ఉన్నాయే అవీ!... అంతా కండే!...ఎక్కడా వీసమెత్తు కొవ్వు లేదంటే నమ్ము... జీన్ టైట్ గా ఉందేమో , ఓ పక్కకున్న ...దా...ని... ఔట్ లైన్ కూడా కనిపించిందే!... ఎం...దు...కో...ఒళ్ళు ఝల్లుమనడంతో చూపు తిప్పుకున్నానమ్మా! ... అంటూ ఆగాను , ఊపిరి తిప్పుకోడానికి...
...‘...ఎందుకేంటీ?!... వెంటనే చెమ్మబారిపోవడంతో...’ అంది వకుళ ...కొంటెనవ్వుతో....
...ఛ! పోవే!... నువ్వూ వికాస్ లాగే నాలో తప్పుడు ఆలోచనలు రేకెత్తిస్తావ్!... అని విసుక్కున్నాను...
‘...నీకొచ్చేవే అవీ!...ఇంతకీ వికాస్ ఏమన్నాడేంటీ?...’ అంది వకుళ...
...చెప్తా విను ... వాళ్ళు వచ్చేలోగా నేనూ , వికాస్ తీసుకున్న నిర్ణయాలు గుర్తు తెచ్చుకుంటూ మనస్సు కుదుటపరుచుకుని , దగ్గరకొస్తూన్న వినోద్ ని గుర్తు పట్టి మామూలుగా పలకరించాను ...
...‘...నువ్వేం మారలేదొదినా!...పైగా బాగా రంగుతేలావ్...’ అంటూ కబుర్లు మొదలెట్టాడు... వాడి చూపులెందుకో ఒళ్ళంతా కితకిత లెడుతూంటే , కష్టం మీద మనస్సునదుపులో పెట్టుకుని పాతకాలపు విషయాలు గుర్తు చేసుకుంటూ కబుర్లు మొదలెట్టానే!... మేం మాట్లాడుతూన్నంత సేపూ వికాస్ నా వైపు కొంటెగా చూడడమే!...ఇంతలో వినోద్ ని ఎవరో పిలిస్తే అటెళ్ళగానే , ...ఏంటీ!?... అదోలా చూస్తున్నావ్ నన్నూ!... అంటూ నిలదీశానే!...
‘...నీ మనస్సులో మెదిలే ఆలోచనల్ని అంచనా వేస్తున్నాను...’ అంటూ ఓ సిగ్గుమాలిన జవాబు...
...ఏంటో అవీ!?... అన్నానే సీరియస్ గా...
...‘...దుక్కలాగయ్యాడు కదూ వినోద్!...’ అన్నాడే , కన్ను గీటి....
‘...ఏంటి నీ ఉద్దేశ్యం?... కొద్ది రోజుల క్రితం ఏమనుకున్నామో గుర్తు తెచ్చుకో! ’ అంటూ నేను ఘాటుగా వికాస్ ని నిలదీస్తూంటే, ఇంకెవరో తనని పిలిచారు ...
...‘...నీ ఉద్దేశ్యమే నాదీనూ!...’ అని కొంటెగా అంటూ తప్పించుకెళ్ళిపోయాడే!... నా ఒంటికి కారం రాసుకున్నట్లైందనుకో!...ఈలోగా మా ఆడపడుచులు బైటికొచ్చారు , పిల్లేడుస్తూందమ్మా!... అంటూ...