Adultery భర్తల మార్పిడి (Husband Swap) by sandhya kiran (completed)

[sarit11]

...నా సరసులందరితో ...చే...యిం...చు...కో...వా...లని కదా నీ కోరికా!...వెంకట్ గాడొక్కడే మిగిలిపోయాడు... అంచేతేమో!? .... అన్నాను వెక్కిరింపుగా...
...‘...ఛ!... అటు...వంటి...వన్నీ మానేద్దామనికదా అనుకుంట!...’ అంది వకుళ...
...ఈ ఒ...క్క...సా...రీ... అయింతరవాత మానేద్దాం!... అనిపించిందేమో నీ మనస్సుకి... అన్నాను ...
‘...ఛ...పోవే!...అక్కడికి నీకా కోరిక లేనట్టూ! ’ అంటూ గోమూగా విసుక్కుని సంభాషణ ని మరో వైపు తిప్పిందది...కాసేపు తరవాత ఫోన్ పెట్టేస్తూంటే ... నా కల గురించి చెప్పడం మర్చిపోయానే!...అనిపించిందికానీ ... మళ్ళీ వస్తే చూద్దాంలే!... అనుకుని , ఇంటిపనిలో పడ్డాను...
...కానీ ఆ రాత్రి కూడా మళ్ళీ...అ...వే...కలలు...పిచ్చెక్కించేశాయి... ఎలాగో లేచి , పనులు ముగించుకుని కాలేజీలొ పడ్డాను...
పొద్దున్న సెషన్ క్లాసులు ముగించేసరికి ఓపిక నశించింది... మధ్యాహ్నం సెషన్ లో స్టూడెంట్స్ ప్రాక్టికల్స్ రివైజ్ చేసుకుంటాం... అన్నారు... నెత్తిన పాలోశారు... అనుకుంటూ కుర్చీలో కూలబడిపోయాను...
వకుళ కి ఫోన్ చేద్దామని అనుకుంటూంటే అదే వచ్చింది‘...ఏమ్మా!...మళ్ళీ మొదలయ్యాయేంటీ కలలూ!... అంటూ...
...ఛ...ఏం లేదే!...అంటూ తప్పించుకోబోయాను...
...‘ చీకేసిన మామిడి టెంకలాంటి నీ మొహమే చెప్తూంది...ఫోజులు మానేసి విషయానికి రా!...’ అందది ,ధారాళంగా...
...ఇంత దారుణమైన కలెన్నడూ రాలేదే!...అన్నాను ఉపోద్ఘాతంగా... ఊఁ...అందది...
...నేనూ , వికాస్ చెయ్యీ, చెయ్యీ పట్టుకుని ఎక్కడికో వెళ్తున్నాం... ఇంతలో ఓ చిన్నసైజు గుంపు...మధ్యలో వెచ్చటి మంట... చాలా మందివి తెలిసిన మొహాలే... పలకరిస్తూ ,పలకరిస్తూనే నేనూ, వికాస్ దూరమైపోయాం... తనకోసం వెతుకుతూంటే ఎవర్నో తగిలి తూలిపడబోయి , చేతికి తగిలినదాన్ని పట్టుకోబోయాను...ఓ మగాడి దండ అది... అతడి చెయ్యి నా నడుంని చుట్టేసి నిలబెట్టాడు...పట్టు జారిపోతూంటే రెండో చెయ్యి కూడా ఉపయోగించాను...అతడు చిన్నగా నా వెన్నుపూసని , నిమిరి వెళ్ళిపోబోతూంటే కసిగా మళ్ళీ ప్రయత్నించాను...అప్పటికీ అంకదే!...అతగాడు సన్నగా నవ్వి , మెత్తగా నా పిరుదుల్ని పిసికి చీకట్లోకి మాయమయ్యాడే!...నేను బిత్తరపోయి దిక్కులు చూస్తూంటే ... అతగాడి దండ గానీ...మ...రో...టి... గానీ రెండు చేతుల్లోనూ పట్టవ్!!... అంది , పక్కనుంచి ఓ మత్తైన ఆడగొంతు... ఏంటో... ఆ...మ...రో...టీ!... అని రెట్టించానే పిచ్చిదానిలా!... అంత తెలీకుండానే ఇంతకాలం సంసారం చేశావేంటీ!?...అని వెక్కిరించిందా గొంతు!...
...ఛీ!... అనుకున్నాను...బుగ్గల్లోకి రక్తం ఎగ తన్నుతుంటే!...ఒళ్ళంతా వేడెక్కిపోవడంతో మెలుకువొచ్చేసిందే వకూ!...ఏంటమ్మా ఈ మనస్థితీ!...సజావుగా సంసారం చేసుకోనివ్వదా!?... అన్నాను బరువుగా ఊపిరి పీలుస్తూ...
...‘...రోలొచ్చి మద్దెలతో మొర పెట్టుకుందట...ఏంటీ వాయింపూ!...అని...అలా ఉంది మనిద్దరి పరిస్థితీ!...మనస్సుని అదుపులో పెట్టుకోవాలి...’ అందది , కాసేపు తరవాత... ...నేనేం మాట్లాడలేదు...
‘...ఐనా బ్రెస్ట్ ఫీడింగ్ చేస్తున్నాం కనుక ప్రమాదాలేవీ ఉండవుగా!?... ’ అందది ఇంకాసేపు తరవాత...
...ఏమో! చెప్పలేం...ఎందుకైనా మంచిది, స్టెరిలైజేషన్ గురించి మీ డాక్టర్ సునంద తో మరోసారి మాట్లాడవే!...అన్నాను...
‘...ఇద్దరం వెళ్దాం!... అపాయెంట్మెంట్ తీసుకుంటాలే!...’ అంది వకుళ , కుర్చీలోంచి లేస్తూ... ఆవిడ ఊళ్ళో లేదంది మర్నాడు...
...మరో వారం గడిచింది...
...ప్రయత్నం మీద ఖాళీ చేసుకుని వకుళని పట్టుకున్నాను ,లాస్ట్ అవర్లో...
...వకుళా!...నువ్వో రెండు సహాయాలు చెయ్యాలే!... అన్నాను ...
‘...మళ్ళీ ...వా...డు... కల్లోకొచ్చాడా!?... అందది వెక్కిరింపుగా...
...ఛ...అదేం కాదమ్మా!... అన్నాను ... వికాస్ పక్కన లేకపోయిన రాత్రుళ్ళు ఆ కలలు ఛంపేస్తూన్నా , ఎగతాళి చేస్తూందన్న బెరుకుతో...
‘...మరేంటీ!...’ అందది...
...మా ఇంటికి కంపెనీ వాళ్ళు ఇంటీరియర్ డెకరేషన్ చేయిస్తున్నారని తెలుసుగా!... అంటూంటే
‘...తెలీకపోడవేం?...మనిద్దరం కలిసేగా కలర్సూ , డిజైన్సూ సెలక్ట్ చేస్త!... ’ అంది వకుళ ...
...మధ్యలో అడ్డురాకు తల్లీ!...చెప్పేది విను... అనుకోకుండా ఓ నాలుగురోజుల వైజాగ్ ట్రిప్ పడింది...ఎల్లుండే ప్రయాణం...మనం చూసుకోకపోతే వర్కర్స్ చెత్త చెత్త చేస్తారుకదా! ... అంచేత నువ్వు వీలు చేసుకుని రోజూ సాయంత్రం మా ఇంటికెళ్ళి చూడాలి...ప్లీజ్... అన్నాను
‘...రాహుల్ గాడితో కష్టమౌతుందేమో!... మానేజ్ చేస్తాలే!... ఐనా ఎందుకీ సడెన్ ప్రయాణం!?...’ అందది
...చెప్తా విను!...అంటూ మొదలెట్టాను...
... ‘...సంధ్యా!...ఇవాళ వినోద్ ఫోన్ చేశాడు...మళ్ళీ అదే మాట!’ అన్నాడే వికాస్, మొన్నపడుకోబోయేముందర , ఓ ఓ నాలుగు రోజుల క్రితం మాట ని గుర్తు చేస్తూ...
... వినోద్ ఎవడని అడక్కు తల్లీ ... వికాస్ , చిన్నాన్న కొడుకు ...వైజాగ్ లో చదువు కుంటూన్న టైంలో తరచూ వచ్చేవాడింటికి...ఆమదాలవలస దగ్గర ఓ పల్లెటూరు వాళ్లది... ఓ నాలుగేళ్ళు చిన్న , వికాస్ కంటే... ఛాయ కూడా కాస్త తక్కువ...... రివటలా ఉండేవాడు ... సన్నసన్న స్ఫోటకం మచ్చలున్నా కళైన మొహం... వదినా , వదినా ...అంటూ సరదాగా నా వెంటే ఉండేవాడు!... ఆర్మీ ఆఫీసరయ్యాడు , ఇంజనీరింగ్ ఐన తరవాత ...కాప్టెనో , మేజరో!... ఏదో ఉంది రాంకు...రెండేళ్ళక్రితం తన పెళ్ళికి కూడా వెళ్ళాం... చక్కగా ఉంటుంది అమ్మాయి...ఎయిర్పోర్ట్ లో కనిపిస్తే ఇంటికి తీసుకురాలేదేం? బావున్నాడా!?... అన్నానే...
‘...వాడికేం!...దుక్కలా అయ్యాడు... గౌహతీ ఫ్లైట్ ఎక్కబోతూ రెండు మాటలు మాట్లాడి వెళ్ళిపోయాడు...ఈ సారి సంక్రాంతికి మనం కలిసితీరాలని వాడి పట్టుదల... టైం లేదురా , పైగా పసిపిల్లతో కష్టం! ... అంటే వినడే!... వాడి పేరు ఎనౌన్స్ అయ్యేసరికి ,...తరవాత ఫోన్ చేస్తా!... పరిగెత్తాడు...’ అన్నాడు వికాస్
...ఏవంటాడేంటీ?... అన్నాను...
‘...ఏవుందీ!...అదే పాట...అందరూ వస్తున్నారు...పైగా నాయనమ్మ ఒకటే చంపుతూంది...ఆఖరుసారి కనిపించండిరా! , ఉంటానో పోతానో!అంటూంది , సెంచరీ అయ్యేదాకా ఆవిడకేం కాదనుకో , అది వేరే విషయం!... ఈ మధ్య ఫ్లైట్స్ కూడా వచ్చాయిగా వైజాగ్ కి...అంచేత రావాల్సిందే అని పట్టు...భోగికి ఓ రోజు ముందర చేరుదాం , కనుము నాడు మధ్యాహ్నం బైల్దేరుదాం , మర్నాడు డ్యూటీకి వెళ్ళిపోవచ్చు ...ఏజెంటు చేత బుక్ చేయిస్తాను... అన్నాడు వికాస్...
...ఓరోజు ఆలస్యం ఐతే ఏంటో!?...... అన్నాను , వైజాగ్ లో అమ్మదగ్గర ఓరోజు గడపడానికి గబగబా మనస్సులో ప్లాన్ వేస్తూ ...
‘...మీ టీచింగు జాబ్స్ కి ఏం పర్లేదుకానీ నాకు వీలుకాదు!...’ అంటూ నన్ను దగ్గరకి తీసుకోబోయాడు...
...ఆహాఁ!... అక్కడికి నువ్వొక్కడివే మీ కంపెనీ ని ఉధ్ధరించేవాడివి!!...అంటూ దూరంగా జరిగాను...
...‘...ఎహె!...ఫోజు కొట్టకు!...’ అంటూ తను , నన్నాక్రమించుకుంటూంటే ఓ ఆలోచన తట్టింది... అమలు చేశాను కాసేపు తరవాత ... ముక్కనుము మధ్యాహ్నం బైల్దేరుతే!...మర్నాడు డ్యూటీకి వెళ్ళిపోవచ్చు!...ఏవంటావ్!?...అన్నాను...తనకి వీలుగా సర్దుకుని , చిన్నగా ఎదురొత్తులిస్తూ
...ప్రయత్నిస్తా!...అన్నాడు రొప్పుల మధ్య...
...ప్రయత్నిస్తా!...అనడం కాదు ... చేసి తీరాల్సిందే!...అని సన్నాయి నొక్కులు నొక్కుతూ తనని అల్లుకుపోయానమ్మా...
‘...ఇంకేముందీ!...కుదేలైపోయుంటాడు...అంటే నాలుగు రోజులు ఎంజాయ్ చేసొస్తావన్నమాట!...గో ఆన్!...’ అంటూ కుర్చీలోంచి లేచిందే , ...‘...ఇది మొదటిది...మరి రెండో సాయమేంటో?...’ అంటూ మళ్ళీ కూర్చుండిపోయింది...ఇంతలో వకుళ మొబైల్ లో మెసేజ్ సిగ్నల్ బ్లీప్ అయింది...
‘...డాక్టర్ సునంద దగ్గర్నుంచే!... ఇవాళ గానీ , రేపు గానీ రమ్మంది...’ అందది మెసేజ్ చూసి...
...అమ్మయ్య!... అదే రెండో సాయం!... అన్నాను ...
‘... మరింకేం!... రేపెళ్దాం...’ అంది వకుళ... రేపు వీలౌతుందో కాదో!...ఇవాళే , ఇప్పుడే వెళ్దాం... అని పట్టుబట్టాను...
‘...అలాగే తల్లీ!...నడు...’ అంటూ లేచిందది...
... డాక్టర్ సునందని కలిసి, చెకప్ చేయించుకుని , పిల్లల్ని చూపించిన తరవాత లాప్రోస్కోపీ మాటెత్తాం...
...‘...మీ మొగుళ్లని పంపించమని ఎప్పుడో చెప్పాగా!?...’ అందావిడ...
... వాళ్లకి తీరికుండటంలేదు... అని గొణిగాం...
...అంత అవసరమా లాప్రోస్కోపీ? బ్రెస్ట్ ఫీడింగ్ చేస్తున్నారుగా!... అందావిడ , మా కళ్లల్లోకి గుచ్చి ,గుచ్చి చూస్తూ...