16-11-2019, 12:45 PM
... ‘ అదలా ఉండనీ! ఎన్ని రౌండ్లేంటీ!... పాత పధ్ధతిలోనే రఫ్ఫాడించేశాడా!...’ అందది వెక్కిరింపు స్వరంతో...
...ఉహూఁ...ఒక్కసారే!...అదీ చాలా జాగ్రత్తగా!...నా పొత్తికడుపు మీద ఏమాత్రం బరువు మోపకండా!... కాపోతే ,తన బట్టలిప్పేసుకుని నాబట్టలూడదీస్తూంటే , ... ఇవన్నీ ఎందుకు మధూ...ఇప్పటికే ఆలస్యం అయింది... అన్నానే ... మళ్ళీ పది నెల్లాగాలి నీ అందమైన ఫిగర్ చూడడానికి...ప్లీజ్...అంటూ బట్టలొలిచేస్తూంటే. ..కాదనలేకపోయాను... అని ఒప్పుకుంటూ , దాని మొహం చూశాను...నీ సంగతి చెప్పమన్నట్లు...
‘...మీ ఆయనా ఇలాగే మాట్లాడులే ఇంచుమించు!...కాపోతే ఓ అరగంట తరవాత... సరసం ముందనుకున్నాడో ఏమో!...గదిలో అడుగెట్టినప్పట్నుంచీ పాల ట్రే ని టేబుల్ మీద పెట్టి తన పక్కన చేరే వరకూ , చూపుల్తో ...ఒళ్లంతా ఒకటే తడమడం !...’ అంటూ అది శోభనం మర్నాటి పెళ్ళికూతుర్లా ముసి ముసి నవ్వుల్తో చెప్తూంటే , ...ఆ తరవాత అమాంతం మీదడిపోయాడా!... అన్నాను ఒళ్ళు మండి...
‘...ఉహూఁ... లేదు... చేతల్తోనే కాకుండా , చూపుల్తోనూ , మాటల్తోనూ ఒళ్ళంతా కితకితలెట్టేస్తాడే మీ ఆయన ... కవలలమీద మీ ఇద్దరికీ ఆ ముచ్చటేంటీ!?... అన్న నా ప్రశ్న కి సూటిగా సమాధానం చెప్పకుండా
... సృష్టిలో అన్నీ రెండు రెండుండడం సహజం కదా వకూ!..., రెండు కళ్ళూ , రెండు ముక్కుషోణాలూ , రెండు పెదాలూ ...అంటూ వాటిని సుతారంగా ముద్దెట్టుకుని , రెండు అమృత కలశాలూ...వాటిపైన రెండు బిరడాలూ , ... టైలర్ కి కూడా జంటలంటే ఇష్టమనుకుంటా!... అందుకే కలశానికీ , పై బిరడాకీ వేరు వేరు గదులు కుట్టాడు... అంటూ ...వీ...టి...ని ...’ అంటూ తన స్థనాలవైపు కళ్ళార్పి...‘...ఎక్స్ రే కళ్ళతో కాసేపు చూసి ...’ అని అది చెప్పుకుపోతూంటే...
...ఒళ్ళు విడిపోయి మీదికి లాక్కునుంటావ్... అన్నాను...
‘...అలాగే చేద్దామనుకున్నా!...కానీ తనే కొద్దిగా దూరం జరిగి... రెండివీ...అంటూ నా తొడలవైపు వేళ్ళు తిప్పుతూ సైగ చేసి ...వాటి మధ్య కూడా రెండవీ!... అంటూ రెమ్మల్ని దువ్వుతూన్నట్లుగా , మరో సారి వేళ్ళతో సైగ చేసేసరికి ..... మరి ఇదొక్కటే ఎందుకుందో అంటూ ముందుకొంగి , నీ మొగుడి...దా...ని...మీద ఓ జెల్లకాయిచ్చుకున్నానమ్మా!...’ అని ఆగిపోయింది వకుళ , బరువుగా ఊపిరి పీలుస్తూ...
...గోరు తగిలితే రక్తం చిందేలా ఎఱ్ఱబడిపోయిన దాని బుగ్గల్ని చూస్తూ ఉండిపోయాను...మాటల్తోనే దీన్నింతగా రెచ్చగొట్టాడా నా మొగుడూ!...అని కించిత్తు గర్వంతో అనుకుని... ఎటెన్షన్ కొచ్చేశాడా దాంతో!?... అన్నాను
...ఎప్పుడో!... చెక్కపేడుని కొట్టినట్టనిపించింది...దాంతో వెఱ్ఱెత్తి...పడిపోయానమ్మా మీఆయన మీద... ...నెమ్మది వకూ!...ఒట్టి మనిషివి కాదాయె... పైగా బట్టలు నలిగిపోతాయి...ఆగు... అంటూ నాభుజాలట్టుకుని ఆపాడు... ...తను ఒద్దంటున్నకొద్దీ నాలో...ఆ...కోరిక రెట్టింపైపోయిందమ్మా... నా జీవితంలో మొట్టమొదటిసారి , నా అంతట నేనే బట్టలిప్పిపారేసి ...నీ మొగుడి మీద పడిపోయాను...నన్ను సుతారం గా పట్టుకుని , మంచం మీద పడుకో బెట్టి ... తనూ తీరిగ్గా పైజామా , లాల్చీ విప్పేసి , నా పక్కన చేరడమాలస్యం... తాపడం ఐపోయాను నీ మొగుడికి... పొద్దున్న నువ్వు పిలిచినపుడే మేము విడివడత!... ’ అంది వకుళ... సిగ్గుల మొగ్గైపోతూ...
...అయితే నీ ప్రశ్న కి సమాధానం చెప్పనే లేదా!?... అన్నాను...
‘...చెప్పాడులే , మొదటి విడత తరవాత!.... నాకు కొసరి కొసరి డిసెర్ట్ తినిపిస్తూంటే నిలదీశాను... ఏంటిదీ! ... అని... నాకూ , మధుకీ చెరొక బిడ్డనీ ఇవ్వాలికదా!... అంటూ నా మొగుడు చెప్పిన కారణాలే ఏకరువు పెట్టాడు... తన వల్ల మగపిల్లాడూ , మధు వల్ల ఆడపిల్లా వస్తే బాగుంటుందని నీమొగుడూ అన్నాడు...ఇద్దరూ కూడబలుక్కున్నారా! ... అనిపించింది ఇందాకా నువ్వు చెప్తూంటే!...’ అంది వకుళ
...అలా కాకపోతేనో!?... అన్నాను ... ‘...అదే నా భయమూనూ!...’ అంది వకుళ ... ఇద్దరం ఆలోచిస్తూ ఉండిపోయాం... ఏం చేయాలా అని...
...కాసేపు తరవాత వకుళే నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదించింది...‘...ఆ విషయం ఆలోచిద్దాంగానీ , ఒళ్ళూ , మనసూ రెండూ అర్పించేశానన్నావ్ కదూ ఇందాకా!...నాదీ అదే కేసు...కాస్త ఆలోచించు...మొదటిది పర్లేదు గానీ రెండోది వెనక్కి తీసేసుకోపోతే గొడవలైపోతాయి.... ’ అని సీరియస్ గా అంటూ!...
... ఎంత సైకాలజీ చదువుకోకపోయినా మనసర్పించడం అన్న మాట తలపుల పుటల్లో దాచుకోవాలని నాకూ తెలుసులేమ్మా!... నీతో గనక అన్నాను గానీ!!... అని సాగదీస్తూంటే ...
‘.... లేకపోతే డైవర్సులదాకా వచ్చీగల్దు... పిల్లల భవిష్యత్తేంకాను!... బంధువర్గంలోనూ ,సమాజంలోనూ మన పరువేంగాను!...’ అంది వకుళ... ...ఒప్పుకుంటాను...ఆడాళ్ళం మనం సర్దుకుపోగలం... మన మగాళ్ళ బుర్రల్లోనూ ఎక్కించాలీ ఆలోచన!... అన్నాను...
‘...అంత తెలివి తక్కువ వాళ్ళేమీ కారులే మనవాళ్ళు!... ఐనా ఎందుకంటున్నావీమాట!?...’ అంది వకుళ ...
... ఈ మధ్య మధుకి నేను నచ్చుతున్నాను...శారీరికంగానేకాదు...మానసికంగా కూడానూ!... వకుళ అన్నింటికీ వాదన మొదలెడుతుంది... నువ్వేమో ఎంచక్కా చెప్పింది వింటావ్! ...అవసరమైనప్పుడు సరైన సలహాలు ఇస్తావ్...అంటున్నాడు , గత రెండు మూడు నిద్దర్లల్లోనూ!... అన్నాను ... ‘ఆహాఁ !...’ అంది వకుళ వెక్కిరింపుగా...
... నిన్నరాత్రి ఏమన్నాడో చెప్తే నీ నవ్వులు మాయమైపోతాయి... అన్నాను ఉక్రోషంగా... ‘... అదీ చెప్పు!...వింటాను!!...’ అంది వకుళ చిరునవ్వుతో...
‘...సరే!...చెప్పేస్తున్నాను విను...వకుళ కన్నా ముందు నీతో పరిచయమైఉంటే నిన్నే పెళ్ళిచేసుకునేవాడిని!... అన్నాడు... ఈ మాట అనడం ఇది రెండో సారి...అంచేత చెప్తున్నాను... అన్నాను సీరియస్ గా...
...వకుళ విరగబడి నవ్వింది... ...ఛీ!...ఆపు , ఆ సిగ్గుమాలిన నవ్వూ!... అంటూ చెయ్యి విసిరాను... అది ముందర్నుంచీ సిధ్ధంగా ఉన్నట్లుంది...చులాగ్గా తప్పుకుని మళ్ళీ విరగబడి నవ్వింది...
...కోపాన్ని అదుపు చేసుకుంటూ మౌనంగా ఉండిపోయాను...
‘...నా పిచ్చి సంధ్యా!...పొరుగింటి పుల్లకూర సామెత మర్చిపోయావా!?... నీ మొగుడూ అన్నాడు ఇదే మాట...మధు కన్నా ముందు నేను తారసపడుంటే నన్ను పెళ్ళి చేసుకునేదానివా!?... అని!.... అంచేత ఈజీగా తీసుకో!...’ అంది అది...
...అంత తేలిక గా కొట్టేయకు...రెండు వైపుల్నుంచీ ముదురుతున్నాయి భావాలు... అన్నాను
...ఇది సహజమే సంధ్యా!...మనమో నగో , చీరో కొనుక్కుంటాం...అందరూ మెచ్చుకుంటారు...ఐనా మరొకళ్లది చూసి ముచ్చట పడతాం... ’ ...అని అది అంటూంటే ... వాటికేముంది!...దొరికితే మనమూ కొనుక్కోవచ్చు... స్నేహితులైతే మార్చుకోనూవచ్చు...ఇది అటువంటిది కాదుగా!... అన్నాను
... నేను చెప్పేదీ అదే!...కష్టపడి , ఓ ఇల్లు కట్టించుకుంటాం...అందరూ బాగుందంటారు...కానీ కొంతకాలం తరవాత మన సమాన ఫాయాలో ఉన్న మిత్రుల ఇళ్ళు చూసినపుడూ , వాటి సౌకర్యాలు ఏర్పాటు చేసుకోడం వీలు కానప్పుడూ ఏం చేయగలం!?... మహా అయితే టెంపరరీగా ఒకరి ఇంట్లో మరొకళ్ళం ఉండగలం...అదీ అందరికీ ఇష్టం అయితేనే!... శాశ్వతంగా కాదని గుర్తుంచుకోవాలి!!...’ అంది వకుళ...
...బుధ్ధుందాలేదా?...జీవితాలకీ , ఇళ్ళకీ ముడి పెడతావేంటీ!?... అన్నాను కోపంగా
‘...ఇదీ అటువంటిదే! కాకపోతే మనం సొంతదారుకి అనుకోని బహుమతి ఇచ్చి , తిరిగొచ్చేటపుడు ఒక ఎదురుచూడని కానుక ని తెచ్చుకుంటున్నాం!...’ అంది వకుళ ...
... కాసేపు మౌనంగా ఉండిపోయాం...
...మగాళ్లు కవలల భ్రమ లో ఉన్నారు...రిజల్టు బైటపడేదాకా వాళ్లనలాగే ఉండనిద్దామా!?...లేక కుండ బద్దలుకొట్టేద్దామా!?... అన్నాను...
‘...వాళ్లకి తెలియదని నేననుకోను...ఎలాగైనా పరువు దక్కించుకుందామని ప్రయత్నిస్తున్నారు...మరో మాట!...పుట్టిన పసిగుడ్డుకి పోలికలు స్పష్టంగా తెలుస్తాయా!?...రంగులో తేడా కొట్టొచ్చినట్లు ఉంటే తప్ప!... ...ఎవరికి వాళ్ళు మాపోలికంటే మా పోలిక అని పొంగిపోతారు...మనమెందుకు బైటపడాలీ!?...’ అంది వకుళ...
...మళ్ళీ ఆలోచనలో పడ్డాం...
...నీకు సమస్య ఉందదనుకుంటా!...ఎందుకో చెప్తా విను...మిళింద్ వల్ల నీకు మగపిల్లాడూ , నాకు ఆడపిల్లా వచ్చే అవకాశం ఎక్కువ... మగపిల్లాడికి నీరంగూ , పోలికలూ రావడం సహజం... ఇబ్బందేమైనా ఉంటే నాకే!...వాడి రంగూ, పోలికల్తో ఆడపిల్ల వచ్చే ఛాన్సులు ఎక్కువ...అంచేతే రిజల్టుకి ముందే చెప్పుకోడం మంచిదనిపిస్తూందమ్మా!...అన్నాను... భయం భయంగా...
‘...ఎహె!...కంగారు పడకు... మిళింద్ ది ఎఱ్ఱటి ఎరుపేం కాదు!...’ అని వకుళ ధైర్యం చెప్పింది...
...నాకన్నా ఫెయిరేగా!... అన్నాను...
...ఉహూఁ...ఒక్కసారే!...అదీ చాలా జాగ్రత్తగా!...నా పొత్తికడుపు మీద ఏమాత్రం బరువు మోపకండా!... కాపోతే ,తన బట్టలిప్పేసుకుని నాబట్టలూడదీస్తూంటే , ... ఇవన్నీ ఎందుకు మధూ...ఇప్పటికే ఆలస్యం అయింది... అన్నానే ... మళ్ళీ పది నెల్లాగాలి నీ అందమైన ఫిగర్ చూడడానికి...ప్లీజ్...అంటూ బట్టలొలిచేస్తూంటే. ..కాదనలేకపోయాను... అని ఒప్పుకుంటూ , దాని మొహం చూశాను...నీ సంగతి చెప్పమన్నట్లు...
‘...మీ ఆయనా ఇలాగే మాట్లాడులే ఇంచుమించు!...కాపోతే ఓ అరగంట తరవాత... సరసం ముందనుకున్నాడో ఏమో!...గదిలో అడుగెట్టినప్పట్నుంచీ పాల ట్రే ని టేబుల్ మీద పెట్టి తన పక్కన చేరే వరకూ , చూపుల్తో ...ఒళ్లంతా ఒకటే తడమడం !...’ అంటూ అది శోభనం మర్నాటి పెళ్ళికూతుర్లా ముసి ముసి నవ్వుల్తో చెప్తూంటే , ...ఆ తరవాత అమాంతం మీదడిపోయాడా!... అన్నాను ఒళ్ళు మండి...
‘...ఉహూఁ... లేదు... చేతల్తోనే కాకుండా , చూపుల్తోనూ , మాటల్తోనూ ఒళ్ళంతా కితకితలెట్టేస్తాడే మీ ఆయన ... కవలలమీద మీ ఇద్దరికీ ఆ ముచ్చటేంటీ!?... అన్న నా ప్రశ్న కి సూటిగా సమాధానం చెప్పకుండా
... సృష్టిలో అన్నీ రెండు రెండుండడం సహజం కదా వకూ!..., రెండు కళ్ళూ , రెండు ముక్కుషోణాలూ , రెండు పెదాలూ ...అంటూ వాటిని సుతారంగా ముద్దెట్టుకుని , రెండు అమృత కలశాలూ...వాటిపైన రెండు బిరడాలూ , ... టైలర్ కి కూడా జంటలంటే ఇష్టమనుకుంటా!... అందుకే కలశానికీ , పై బిరడాకీ వేరు వేరు గదులు కుట్టాడు... అంటూ ...వీ...టి...ని ...’ అంటూ తన స్థనాలవైపు కళ్ళార్పి...‘...ఎక్స్ రే కళ్ళతో కాసేపు చూసి ...’ అని అది చెప్పుకుపోతూంటే...
...ఒళ్ళు విడిపోయి మీదికి లాక్కునుంటావ్... అన్నాను...
‘...అలాగే చేద్దామనుకున్నా!...కానీ తనే కొద్దిగా దూరం జరిగి... రెండివీ...అంటూ నా తొడలవైపు వేళ్ళు తిప్పుతూ సైగ చేసి ...వాటి మధ్య కూడా రెండవీ!... అంటూ రెమ్మల్ని దువ్వుతూన్నట్లుగా , మరో సారి వేళ్ళతో సైగ చేసేసరికి ..... మరి ఇదొక్కటే ఎందుకుందో అంటూ ముందుకొంగి , నీ మొగుడి...దా...ని...మీద ఓ జెల్లకాయిచ్చుకున్నానమ్మా!...’ అని ఆగిపోయింది వకుళ , బరువుగా ఊపిరి పీలుస్తూ...
...గోరు తగిలితే రక్తం చిందేలా ఎఱ్ఱబడిపోయిన దాని బుగ్గల్ని చూస్తూ ఉండిపోయాను...మాటల్తోనే దీన్నింతగా రెచ్చగొట్టాడా నా మొగుడూ!...అని కించిత్తు గర్వంతో అనుకుని... ఎటెన్షన్ కొచ్చేశాడా దాంతో!?... అన్నాను
...ఎప్పుడో!... చెక్కపేడుని కొట్టినట్టనిపించింది...దాంతో వెఱ్ఱెత్తి...పడిపోయానమ్మా మీఆయన మీద... ...నెమ్మది వకూ!...ఒట్టి మనిషివి కాదాయె... పైగా బట్టలు నలిగిపోతాయి...ఆగు... అంటూ నాభుజాలట్టుకుని ఆపాడు... ...తను ఒద్దంటున్నకొద్దీ నాలో...ఆ...కోరిక రెట్టింపైపోయిందమ్మా... నా జీవితంలో మొట్టమొదటిసారి , నా అంతట నేనే బట్టలిప్పిపారేసి ...నీ మొగుడి మీద పడిపోయాను...నన్ను సుతారం గా పట్టుకుని , మంచం మీద పడుకో బెట్టి ... తనూ తీరిగ్గా పైజామా , లాల్చీ విప్పేసి , నా పక్కన చేరడమాలస్యం... తాపడం ఐపోయాను నీ మొగుడికి... పొద్దున్న నువ్వు పిలిచినపుడే మేము విడివడత!... ’ అంది వకుళ... సిగ్గుల మొగ్గైపోతూ...
...అయితే నీ ప్రశ్న కి సమాధానం చెప్పనే లేదా!?... అన్నాను...
‘...చెప్పాడులే , మొదటి విడత తరవాత!.... నాకు కొసరి కొసరి డిసెర్ట్ తినిపిస్తూంటే నిలదీశాను... ఏంటిదీ! ... అని... నాకూ , మధుకీ చెరొక బిడ్డనీ ఇవ్వాలికదా!... అంటూ నా మొగుడు చెప్పిన కారణాలే ఏకరువు పెట్టాడు... తన వల్ల మగపిల్లాడూ , మధు వల్ల ఆడపిల్లా వస్తే బాగుంటుందని నీమొగుడూ అన్నాడు...ఇద్దరూ కూడబలుక్కున్నారా! ... అనిపించింది ఇందాకా నువ్వు చెప్తూంటే!...’ అంది వకుళ
...అలా కాకపోతేనో!?... అన్నాను ... ‘...అదే నా భయమూనూ!...’ అంది వకుళ ... ఇద్దరం ఆలోచిస్తూ ఉండిపోయాం... ఏం చేయాలా అని...
...కాసేపు తరవాత వకుళే నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదించింది...‘...ఆ విషయం ఆలోచిద్దాంగానీ , ఒళ్ళూ , మనసూ రెండూ అర్పించేశానన్నావ్ కదూ ఇందాకా!...నాదీ అదే కేసు...కాస్త ఆలోచించు...మొదటిది పర్లేదు గానీ రెండోది వెనక్కి తీసేసుకోపోతే గొడవలైపోతాయి.... ’ అని సీరియస్ గా అంటూ!...
... ఎంత సైకాలజీ చదువుకోకపోయినా మనసర్పించడం అన్న మాట తలపుల పుటల్లో దాచుకోవాలని నాకూ తెలుసులేమ్మా!... నీతో గనక అన్నాను గానీ!!... అని సాగదీస్తూంటే ...
‘.... లేకపోతే డైవర్సులదాకా వచ్చీగల్దు... పిల్లల భవిష్యత్తేంకాను!... బంధువర్గంలోనూ ,సమాజంలోనూ మన పరువేంగాను!...’ అంది వకుళ... ...ఒప్పుకుంటాను...ఆడాళ్ళం మనం సర్దుకుపోగలం... మన మగాళ్ళ బుర్రల్లోనూ ఎక్కించాలీ ఆలోచన!... అన్నాను...
‘...అంత తెలివి తక్కువ వాళ్ళేమీ కారులే మనవాళ్ళు!... ఐనా ఎందుకంటున్నావీమాట!?...’ అంది వకుళ ...
... ఈ మధ్య మధుకి నేను నచ్చుతున్నాను...శారీరికంగానేకాదు...మానసికంగా కూడానూ!... వకుళ అన్నింటికీ వాదన మొదలెడుతుంది... నువ్వేమో ఎంచక్కా చెప్పింది వింటావ్! ...అవసరమైనప్పుడు సరైన సలహాలు ఇస్తావ్...అంటున్నాడు , గత రెండు మూడు నిద్దర్లల్లోనూ!... అన్నాను ... ‘ఆహాఁ !...’ అంది వకుళ వెక్కిరింపుగా...
... నిన్నరాత్రి ఏమన్నాడో చెప్తే నీ నవ్వులు మాయమైపోతాయి... అన్నాను ఉక్రోషంగా... ‘... అదీ చెప్పు!...వింటాను!!...’ అంది వకుళ చిరునవ్వుతో...
‘...సరే!...చెప్పేస్తున్నాను విను...వకుళ కన్నా ముందు నీతో పరిచయమైఉంటే నిన్నే పెళ్ళిచేసుకునేవాడిని!... అన్నాడు... ఈ మాట అనడం ఇది రెండో సారి...అంచేత చెప్తున్నాను... అన్నాను సీరియస్ గా...
...వకుళ విరగబడి నవ్వింది... ...ఛీ!...ఆపు , ఆ సిగ్గుమాలిన నవ్వూ!... అంటూ చెయ్యి విసిరాను... అది ముందర్నుంచీ సిధ్ధంగా ఉన్నట్లుంది...చులాగ్గా తప్పుకుని మళ్ళీ విరగబడి నవ్వింది...
...కోపాన్ని అదుపు చేసుకుంటూ మౌనంగా ఉండిపోయాను...
‘...నా పిచ్చి సంధ్యా!...పొరుగింటి పుల్లకూర సామెత మర్చిపోయావా!?... నీ మొగుడూ అన్నాడు ఇదే మాట...మధు కన్నా ముందు నేను తారసపడుంటే నన్ను పెళ్ళి చేసుకునేదానివా!?... అని!.... అంచేత ఈజీగా తీసుకో!...’ అంది అది...
...అంత తేలిక గా కొట్టేయకు...రెండు వైపుల్నుంచీ ముదురుతున్నాయి భావాలు... అన్నాను
...ఇది సహజమే సంధ్యా!...మనమో నగో , చీరో కొనుక్కుంటాం...అందరూ మెచ్చుకుంటారు...ఐనా మరొకళ్లది చూసి ముచ్చట పడతాం... ’ ...అని అది అంటూంటే ... వాటికేముంది!...దొరికితే మనమూ కొనుక్కోవచ్చు... స్నేహితులైతే మార్చుకోనూవచ్చు...ఇది అటువంటిది కాదుగా!... అన్నాను
... నేను చెప్పేదీ అదే!...కష్టపడి , ఓ ఇల్లు కట్టించుకుంటాం...అందరూ బాగుందంటారు...కానీ కొంతకాలం తరవాత మన సమాన ఫాయాలో ఉన్న మిత్రుల ఇళ్ళు చూసినపుడూ , వాటి సౌకర్యాలు ఏర్పాటు చేసుకోడం వీలు కానప్పుడూ ఏం చేయగలం!?... మహా అయితే టెంపరరీగా ఒకరి ఇంట్లో మరొకళ్ళం ఉండగలం...అదీ అందరికీ ఇష్టం అయితేనే!... శాశ్వతంగా కాదని గుర్తుంచుకోవాలి!!...’ అంది వకుళ...
...బుధ్ధుందాలేదా?...జీవితాలకీ , ఇళ్ళకీ ముడి పెడతావేంటీ!?... అన్నాను కోపంగా
‘...ఇదీ అటువంటిదే! కాకపోతే మనం సొంతదారుకి అనుకోని బహుమతి ఇచ్చి , తిరిగొచ్చేటపుడు ఒక ఎదురుచూడని కానుక ని తెచ్చుకుంటున్నాం!...’ అంది వకుళ ...
... కాసేపు మౌనంగా ఉండిపోయాం...
...మగాళ్లు కవలల భ్రమ లో ఉన్నారు...రిజల్టు బైటపడేదాకా వాళ్లనలాగే ఉండనిద్దామా!?...లేక కుండ బద్దలుకొట్టేద్దామా!?... అన్నాను...
‘...వాళ్లకి తెలియదని నేననుకోను...ఎలాగైనా పరువు దక్కించుకుందామని ప్రయత్నిస్తున్నారు...మరో మాట!...పుట్టిన పసిగుడ్డుకి పోలికలు స్పష్టంగా తెలుస్తాయా!?...రంగులో తేడా కొట్టొచ్చినట్లు ఉంటే తప్ప!... ...ఎవరికి వాళ్ళు మాపోలికంటే మా పోలిక అని పొంగిపోతారు...మనమెందుకు బైటపడాలీ!?...’ అంది వకుళ...
...మళ్ళీ ఆలోచనలో పడ్డాం...
...నీకు సమస్య ఉందదనుకుంటా!...ఎందుకో చెప్తా విను...మిళింద్ వల్ల నీకు మగపిల్లాడూ , నాకు ఆడపిల్లా వచ్చే అవకాశం ఎక్కువ... మగపిల్లాడికి నీరంగూ , పోలికలూ రావడం సహజం... ఇబ్బందేమైనా ఉంటే నాకే!...వాడి రంగూ, పోలికల్తో ఆడపిల్ల వచ్చే ఛాన్సులు ఎక్కువ...అంచేతే రిజల్టుకి ముందే చెప్పుకోడం మంచిదనిపిస్తూందమ్మా!...అన్నాను... భయం భయంగా...
‘...ఎహె!...కంగారు పడకు... మిళింద్ ది ఎఱ్ఱటి ఎరుపేం కాదు!...’ అని వకుళ ధైర్యం చెప్పింది...
...నాకన్నా ఫెయిరేగా!... అన్నాను...