Adultery భర్తల మార్పిడి (Husband Swap) by sandhya kiran (completed)

[sarit11]

...సుజాతక్క రమ్మందే ...కాలేజ్ అయినతర్వాత వెళ్దాం వాళ్ళింటికి...’ అన్నాను వకుళ తో మర్నాడు లంచ్ టైమ్ లో...‘...మరి పిల్లలో!...’అందది....వికాస్ పికప్ చేసెళ్తానన్నాడులే నలుగుర్నీ!...శ్యామా ఉంటుంది మనమొచ్చేదాకా!...అన్నాను...సరే నన్నట్లుగా తలూపిందది...
...అనుకున్నట్లుగానే వెళ్ళాం , సుజాతక్క ఇంటికి ...దోవ లో ఓ మెడికల్ షాప్ దగ్గరాగి....
...టిఫెన్లూ , కాఫీలూ , కబుర్లే తప్ప ...తెచ్చావా అదీ ...అని అడగదే సుజాతక్క!...దాన్ని పక్కకి పిలిచి నేనే చేతిలో పెట్టాను , వచ్చేసే ముందు...
... దానికీ , వాళ్ల అత్తగారికీ బై చెప్పి , నేనూ వకుళా మా ఇల్లు చేరేసరికి పిల్లలు హోరాహోరీగా ఆడుతున్నారు...ఇల్లంతా పరుగులెడుతూ...
...‘...బోర్న్ వీటా , స్నాక్సూ ఇచ్చాను దీదీ!...డిన్నర్ రెడీ చేశాను...’ అంది శ్యామా...అడక్కుండానే...ఇంకా ఉండాలో , వెళ్ళాలో తెలుసుకోవడం కోసం...
...మాకూ కాఫీ , స్నాక్స్ ఇచ్చెళ్లమని శ్యామా కి చెప్తూంటే , వకుళ కష్టపడి దివ్యని పట్టుకుని ‘...ఆడింది చాల్లే!...బాగ్ తీసుకో!...రేపటి ఎగ్జామ్ కి తయారు కావక్కర్లే!?...’ అనేసరికి అది రాగం లంకించుకుంది...అప్పుడేనా!?...అంటూ...
ఇంతలో ఎక్కడ్నుంచో సుడిగాలిలా వచ్చి ‘...ఓ టెన్ మినిట్స్ ఆంటీ!...’ అంటూ దివ్య ని విడిపించుకుని పోయాడు మా పెద్దాడు...
‘...పెద్దైంతర్వాత నా కూతుర్ని ఇలాగే ఎత్తుకుపోతాడేమోనే నీ కొడుకూ!...’ అంది వకుళ ... వీళ్ల వరకూ ఐతే వరసలు పర్లేదు కానీ... అని నే నంటూంటే కాఫీ , బిస్కెట్లూ తెచ్చింది శ్యామా... తాగెళ్దుగానిలే!...అంటూ దాన్ని కూర్చోబెట్టేశాను...
...శ్యామా వెళ్ళిందో లేదో ...‘...ఏంటే నీ ఉద్దేశ్యం!?...’ అని నిలదీసింది వకుళ, కాఫీ ముట్టుకోకుండా ...
...తీసుకోమ్మా... అంటూ కప్పు అందించి....వీళ్ల వరకూ తండ్రులెవరో తెలుసు కనక పర్లేదు...అని ఆపేశాను ...‘...అదే నేనడిగేది...ఏంటి నీ ఉద్దేశ్యమని?...’ అంటూ రెట్టించిందది...
...ఈ సారి ...ఏమైనా...అయితే...తండ్రులెవరో చెప్పగలమంటావా!?...అన్నాను ...దాని కళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ...
‘...అంటే...లెక్క చూశావా!?...’ అంది వకుళ... ఆ!......నిన్న మనం అనుకున్నదే కరెక్టు...శనివారం పొద్దున్నకే అయిపోయింది మన సేఫ్ పీరియడ్... అన్నాను...
మౌనంగా కాఫీ తాగుతూ ఆలోచనల్లో పడ్డాం...
‘...ఎన్ని కొన్నావవీ!?...’ అందది...కాసేపు తరవాత ...ఓ అరడజను కొన్నానుగానీ...మనకి పనిచేయవేమో!...అన్నాను...
‘...ఎంచేతా!...’ అందది ... 72 గంటలైపోయిందిగదమ్మా!...అన్నాను... ‘...ఎలా?...’ అందది...
...లెక్కెట్టు... శనివారం...ఏదైనా అయిందనుకుంటే...ఆది , సోమ , మంగళ... , ఇవాళ బుధవారం...సాయంత్రం ఆరు దాటింది... టైమైపోలే!? ...అన్నాను
‘...మరేంటి మార్గం?...ఎమ్.టి.పి యేనా!...’ అందది మొహం కందగడ్దలా చేసుకుని... ... నీ మొహం ...చూలేలేదింకా...మెడికల్టెర్మినేషనేంటీ?! ...అన్నాను...
‘...అంటే!...నెల తప్పేదాకా ఏమీ చెయ్యలేమంటావా!...ఆలోచిస్తూంటే నాకు బి .పి ...పెరిగిపోతూందే...ఇంటికి పోతాను...’ అంటు లేచి...‘...ఇంక చాలాటలు...రండి!...’ అని అరిచింది వకుళ...తల్లి గొంతులో సీరియస్నెస్ గుర్తు పట్టి వెంటనే బాగులు తగిలించుకుని పక్కన చేరారు దాని పిల్లలిద్దరూ...
...అంతకన్నా చేయగలిగిందేముందీ!?... అన్నాను ,... దాన్ని సాగనంపడానికి గేటు దాకా వెళ్తూన్నపుడు... అది నిష్టూర్చి ,‘...అవునూ! ..సుజాతక్కకి...అ...ది...ఇచ్చావా?...వేసుకుందా!?...’ అంది... టాక్సీ కోసం చూస్తూ
...ఇచ్చాను కానీ వేసుకుందో!...లేదోతెలీదు...‘...మీతో ఓ ముఖ్యమైన విషయం మాట్లాడాలనుకుంటే మా అత్తగారుంది పక్కన...వీలు చూసుకుని ఫోన్ చేస్తాలే ’ అంది... అన్నాను...
ఇంతలో వకుళకి మధు ఫోను...ఎక్కడున్నావంటూ!...‘...సంధ్యా వాళ్ల గేటు దగ్గరున్నా...’ అని దాని సమాధానం...ఓ రెండు నిమిషాల్లో అక్కడుంటా...టాక్సీ ఎక్కకు...అంటూ...
...కంగారు పడకే!...మార్గం దొరక్క పోదు... మనిద్దరి పొలాల్లో విత్తనాలు నాటే పోటీ పెడదాం మన మొగుళ్ళకి!...అంటూ దానికి ధైర్యం చెప్పాను, నాకూ కాళ్ళు వణుకుతూన్నా , వకుళ భయాన్ని చూసి నేను ధైర్యం తెచ్చుకుంటూ...
ఇంతలో మధు కార్ ఆగింది...నన్ను చూడగానే చాటంతైంది మధు మొహం... ఈ రాత్రే అంటాడేమో! అనే ఊహ మెదలడంతో ... ఒళ్ళు ఝల్లుమంటూన్నా...కాఫీ తాగి వెళ్లు మధూ...అంటూ నేను గృహిణి ధర్మాన్ని వెలగబెట్టాను...‘...సరే...’ అంటూ కారు దిగబోయాడు...
‘.. నడు...పిల్లల్ని చదివించాలి... ఇంటికెళ్ళింతరవాత నేనిస్తాలే!...’ అంటూ పిల్లల్ని లోపలికి తోసి అదీ ఎక్కింది...మొగుడివైపో కోర చూపు విసిరి...పిల్లలు బై లూ , టాటాలూ చెప్పుకుంటూంటే కదిలింది వాళ్ళ కారు...
...మర్నాడు మధ్యాహ్నం , నేను ప్రాక్టికల్స్ క్లాస్ లో కూర్చుంటే వచ్చింది వకుళ...‘...ఏమ్మా!...మా ఆయన మీద అంత ప్రేమ ఒలకబోసేస్తున్నావ్!?...’ అంటూ...
...నీ మొహం...ఇంటికొచ్చింతరవాత కాఫీ తాగి వెళ్ళమనకపోతే ఏవనుకుంటాడే!?... అని ఎదురు ప్రశ్నేశాను... ‘...ఆహాఁ...ఆదర్శ గృహిణివమ్మా!..ఏమైందో తెలుసా దాని వల్ల!... విత్తనాల పోటీ గుర్తుకొచ్చి వికాస్ కి ఫోన్ చేశాడు...ఏం మాట్లాడుకున్నారో ఏమోగానీ వీకెండ్ నైట్స్ కి ఫిక్స్ అయిపోయింది వాయింపు ప్రోగ్రామ్... ’ అంది వకుళ...
...అదెలాగూ జరిగేదే!...అన్నాను... ‘ సర్లే! ఇంతకీ ... అ...ది... వేసుకున్నానని సుజాతక్క ఫోన్ చేసిందా?...’
...చెప్తా విను... అంటూ మొదలెట్టాను...
...నువ్వెళ్ళింతరవాత బుర్రలో పరిపరి విధాల ఆలోచనలు వస్తూంటే మనస్సు చిక్కబట్టుకుని పిల్లల్ని చదివించడంలో పడ్డాను...ఎనిమిదిన్నర దాటింది . చిన్నాడు జోగుతూంటే చదువు ఆపి వాళ్లకి అన్నాలు పెడుతూంటే వికాస్ ఫోను...ఆలస్యమౌతూందంటూ...దాంతోపిల్లలతోబాటు నేనూ భోజనం ముగించి , వాళ్లని పడుకోబెట్టి , హాల్లోకొచ్చానో లేదో...సుజాతక్క పోను...
...‘...మా అత్తగారు హాల్లో టి వి... చూస్తున్నారు’ అందది నేనడక్కుండానే... ...ఇంతకీ వేసుకున్నావా?... అన్నాను...
‘...లేదింకా!...దానిగురించే నీ సలహా కావాలి...’ అందది... దేని గురించీ!...అన్నాను...‘...ఇది చెప్పు...అదేసుకుంటే తరవాత పిల్లలు పుట్టడం కష్టమా!?...’ అందది సీరియస్ గా... ...ఆ మాటా అంటారు... అని ఒప్పుకున్నాను...
‘...అయితే ఆ రిస్క్ తీసుకోలేను...’ అందది కాసేపాగి...
‘...అయితే ఏమిటీ!...అంది వకుళ... నేనూ అదే అన్నానే ...రేపు సాయంత్రం మీ బావ వాళ్లమ్మ గారిని దింపడానికి వైజాగ్ వెళ్తాడు...ఐదింటి ఫ్లైట్ లో ... అంచేత రాత్రి వికాస్ ని మా ఇంటికి పంపించు...అంది సిగ్గు పడిపోతూ...
‘... ఉఫ్ఫ్...అంత బరితెగించిందా!...’ అంది వకుళ ... ఊఁ!... ఓ అరక్షణం నాకు నోట మాట రాలేదు ...