16-11-2019, 11:48 AM
‘...నాలిగింటికల్లా రెడీగా ఉండు!...స్టేషన్ కి వెళ్దాం!...’ అంటూ ఎవరికో చెయ్యూపుతూ వెళ్లిపోయాడు వికాస్... ‘...ఎవరా!...’ అని చూస్తే ...మధు - వకుళ... అది భారంగా కారు దిగుతూంటే , నాకు కాజువల్ గా చెయ్యూపి వెళ్ళిపోయాడు మధు...
‘...చూశావే మన మొగుళ్ళని!...ఎలా నిర్లక్ష్యంగా వెళ్లిపోతున్నారో!...’ అంది వకుళ ‘... మోజు తీరిపోతే అంతేనేమోనమ్మా!...’ అని నేను అంటూంటే ... ‘...మీటింగ్ కి రమ్మంటూన్నారు మేడం ...’ అంటూ ప్యూన్ కబురు...
‘...వస్తున్నాం...’ అని వాడిని పంపించి ... ‘...వకూ!...బెడ్షీట్స్ అన్నీ మార్పించావే!...అంకుల్ , ఆంటీ వచ్చేస్తున్నారివాళ!!...’ అన్నాను , మీటింగ్ హాల్ వైపు నడుస్తూ... ‘...అందుకేకదమ్మా!...ఇంత ఆలస్యమౌత...’ అందది అలసటగా!
...మేము మీటింగ్ హాల్ జేరేసరికి అప్పటికే చాలా మంది వచ్చేశారు...బరువు కళ్ళతో దీపా మేడం , చాలా మామూలుగా ప్రొఫెసర్ , పలకరింపుగా నవ్వారు మమ్మల్ని చూసి... కాసేపట్లో అందరూ వచ్చేయడంతో నెక్స్ట్ వీక్ సెమినార్ ఏర్పాట్ల గురించి చర్చ మొదలెట్టాడు ప్రొఫెసర్...
...ఎవరు ఏం చెయ్యాలో చెప్పడం మొదలెట్టాడతగాడు... తలొంచుకుని వింటూ కూర్చున్నాను...కాసేపు తరవాత ‘...సంధ్యా!...’ అంటూ నా పేరు వినిపించేసరికి తలెత్తాను... ‘...నువ్వు ఫలానా , ఫలానా వాళ్ళని కలిసి ఆహ్వానించాలి...ఇవిగో వాళ్ళ వివరాలు...’ అంటూ,ఓ కాగితం అందించాడు...
...పక్క చూపులు చూస్తూ , సన్నగా వణుకుతూన్న చేతుల్తో అందుకున్నాను ... ‘...ఓకే!?...’ అన్నాడు ఏ భావమూ లేకుండా నా వైపు చూస్తూ ... ‘...ఇతడేనా , నిన్న రాత్రి నన్ను ...మూడు...సార్లు ... అనుభవించిందీ?...ఎంత నిర్లిప్తంగా ఉన్నాడో!...’ అనుకుంటూ తలొంచుకునే బుర్రూపాను...
... ఏర్పాట్లగురించి ఓ గంట చర్చ జరిగింతరవాత ...టీ బ్రేక్...
‘... అంత పట్టనట్లుగా ఎలా ఉన్నాడా!... అని అనుకుంటున్నావా!... ఈ మగ జాతి లక్షణమే అంత!...దులుపుకుని పోయే రకాలు...’ అంటూ శాపనార్థాలు పెట్టింది , మెల్లిగా నా పక్కన జేరిన దీపా మేడం... ‘...నిజం...’ అంటూ వంత పాడింది వకుళ...
...మళ్ళీ చర్చ మొదలు.... అది పూర్తైంతరవాత , ప్రతీ డిపార్ట్మెంట్ వాళ్ల అవసరాల్నీ కనుక్కుని , ఒకటికి రెండు సార్లు ‘...నో ప్రాబ్లంస్...’ అనిపించి మీటింగ్ ముగించేసరికి నాలుగున్నర దాటింది . అందరికీ ...బై.. లు చెప్పుకుని నేనూ వకుళా బైటికొచ్చేసరికి మరో ఐదు నిముషాలు...
‘...ఏమైపోయారే ఈ మగాళ్ళూ!...పిల్లల ట్రైన్ వచ్చేస్తుందేమో!...మనం టాక్సీ లో వెళ్దాం!...’ అంటూ చిందిలు తొక్కింది వకుళ...
‘...ఇంకోసారి ఫోన్ చేసి చూద్దాం!...’ అంటూ వికాస్ నంబర్ ట్రై చేస్తే ...నో రిప్లై... వకుళ వైపు చూశాను ... లిఫ్ట్ చెయ్యట్లేదన్నట్లుగా చెయ్యాడించి మెట్లు దిగడం మొదలెట్టిందది...
...నేనూ కదులుతూంటే వికాస్ కారొచ్చి ఆగింది దుమ్ము లేపుకుంటూ... ‘...కూర్చో!...’ అంటూ ముందు తలుపు తెరిచాడు వికాస్...వెనక సీట్లో కూర్చోమన్నట్లుగా వకుళకి సైగ చేస్తూ , నేను ముందు సీట్ లో కూర్చోగానే బయల్దేరిపోయాడు... వకుళ మొహం మాడిపోయింది...
‘...ఏయ్ , ఆగు...అదీ వస్తూంది!...’ అంటూంటే , ‘...ఆ మాత్రం తెలీదనుకోకు...మధు వెనకే ఉన్నాడు...’ అని తను అంటూండగానే , మధు కారు క్రాస్ అయింది...
...మేము స్టేషన్ జేరేసరికి పిల్లల ట్రైన్ వస్తూన్నట్లు ఎనౌన్స్మెంటూ...మరికాసేపట్లో వకుళా వాళ్ళ అమ్మా, నాన్నా ...నలుగురు పిల్ల శాల్తీల లగేజీలతో సహా బైటికొచ్చాం... ‘...మాఇంటికి వెళ్దాం అందరం...భోంచేసి వెళ్దురుగాని...’ అంటూ ఆహ్వానించాను... ‘...నోరు ముయ్యవే!...’ అని వకుళ పక్కనించి పళ్ళు పిండుకుంటున్నా పట్టించుకోకుండా...
‘...ఇవాళ ఒద్దులే సంధ్యా!...అలిసి పోయున్నాం...అవునూ!...మీరిద్దరూ అలా ఉన్నారేంటీ...చీకేసిన మామిడి పళ్ళల్లా!!...ఎప్పుడొచ్చారూ పిక్నిక్ నించీ!!?...’ అంటూ ప్రశ్నల వర్షం కురిపించిందావిడ...
‘...అయిందా!...’ అంటూ నన్ను గిల్లి... ‘...మొన్ననే వచ్చాం లేవే అమ్మా!...నడు బయల్దేరుదాం...’ అంటూ , పిల్లల్ని సర్దుతూన్నట్లు మొహం పక్కకి తిప్పుకుని తల్లికి సమాధానం చెప్పింది వకుళ ...
...ఓ రెండ్రోజుల తరవాత డిన్నర్ కి వచ్చేట్లుగా ఆంటీ దగ్గర్నుంచి ప్రామిస్ తీసుకుని ఇంటికి బయదేరాం...
...మర్నాడు ఓ రెండు క్లాసుల తరవాత సెమినార్ పనులు... లంచ్అవర్ లో నా డబ్బా పట్టుకుని వకుళ వాళ్ల డిపార్ట్ మెంట్ కి వెళ్ళాను...‘...వచ్చావా!...’ అంటూ తన చుట్టూ ఉన్న స్తూడెంట్స్ ని లంచ్ చేసి రమ్మని పంపేసి...
‘...ఈ మధు తప్పుడు కూతలు కూసి నా పీకమీదికి తెస్తున్నాడే!... సర్దుకునేటప్పటికి తలప్రాణం తోకకొస్తూంది...’ అని మొదలెట్టిందది... తన లంచ్ బాక్స్ విప్పుతూ ‘...ఏమైందీ!...’ అన్నాను , లంచ్ కానిస్తూ
‘...ఇంటికి చేరే లోపలే మొదటి సమస్య...ఏవైనా కాంపిటీషన్స్ లో పార్టిసిపేట్ చేశారా రోహిత్!...’ అన్నాడే డ్రైవ్ చేస్తూ...ఓ పక్క వాడు లిస్టు మొదలెడుతూంటే ... ‘...అవును నాన్నా! నువ్వు రన్నింగ్ కాంపిటీషన్ చేశావుకదా, సంధ్యా ఆంటీతో!...’ అని దివ్య అంటూంటే గబుక్కున దాని నోరు నొక్కి, మధు వైపు చురచురా చూశేసరికి అర్థమైందన్నట్లుగా చెంపలేసుకున్నాడు...అదీ ,నేనూ ముందుసీట్లోనూ ...అమ్మా, నాన్నా , రోహిత్ వెనక సీట్లోనూ కూర్చోడం వల్ల బ్రతికిపోయామనుకో!...వికాస్ ఇటువంటి పిచ్చి పనులు చెయ్యడ్లే!...’ అంది వకుళ...
‘...చూశావే మన మొగుళ్ళని!...ఎలా నిర్లక్ష్యంగా వెళ్లిపోతున్నారో!...’ అంది వకుళ ‘... మోజు తీరిపోతే అంతేనేమోనమ్మా!...’ అని నేను అంటూంటే ... ‘...మీటింగ్ కి రమ్మంటూన్నారు మేడం ...’ అంటూ ప్యూన్ కబురు...
‘...వస్తున్నాం...’ అని వాడిని పంపించి ... ‘...వకూ!...బెడ్షీట్స్ అన్నీ మార్పించావే!...అంకుల్ , ఆంటీ వచ్చేస్తున్నారివాళ!!...’ అన్నాను , మీటింగ్ హాల్ వైపు నడుస్తూ... ‘...అందుకేకదమ్మా!...ఇంత ఆలస్యమౌత...’ అందది అలసటగా!
...మేము మీటింగ్ హాల్ జేరేసరికి అప్పటికే చాలా మంది వచ్చేశారు...బరువు కళ్ళతో దీపా మేడం , చాలా మామూలుగా ప్రొఫెసర్ , పలకరింపుగా నవ్వారు మమ్మల్ని చూసి... కాసేపట్లో అందరూ వచ్చేయడంతో నెక్స్ట్ వీక్ సెమినార్ ఏర్పాట్ల గురించి చర్చ మొదలెట్టాడు ప్రొఫెసర్...
...ఎవరు ఏం చెయ్యాలో చెప్పడం మొదలెట్టాడతగాడు... తలొంచుకుని వింటూ కూర్చున్నాను...కాసేపు తరవాత ‘...సంధ్యా!...’ అంటూ నా పేరు వినిపించేసరికి తలెత్తాను... ‘...నువ్వు ఫలానా , ఫలానా వాళ్ళని కలిసి ఆహ్వానించాలి...ఇవిగో వాళ్ళ వివరాలు...’ అంటూ,ఓ కాగితం అందించాడు...
...పక్క చూపులు చూస్తూ , సన్నగా వణుకుతూన్న చేతుల్తో అందుకున్నాను ... ‘...ఓకే!?...’ అన్నాడు ఏ భావమూ లేకుండా నా వైపు చూస్తూ ... ‘...ఇతడేనా , నిన్న రాత్రి నన్ను ...మూడు...సార్లు ... అనుభవించిందీ?...ఎంత నిర్లిప్తంగా ఉన్నాడో!...’ అనుకుంటూ తలొంచుకునే బుర్రూపాను...
... ఏర్పాట్లగురించి ఓ గంట చర్చ జరిగింతరవాత ...టీ బ్రేక్...
‘... అంత పట్టనట్లుగా ఎలా ఉన్నాడా!... అని అనుకుంటున్నావా!... ఈ మగ జాతి లక్షణమే అంత!...దులుపుకుని పోయే రకాలు...’ అంటూ శాపనార్థాలు పెట్టింది , మెల్లిగా నా పక్కన జేరిన దీపా మేడం... ‘...నిజం...’ అంటూ వంత పాడింది వకుళ...
...మళ్ళీ చర్చ మొదలు.... అది పూర్తైంతరవాత , ప్రతీ డిపార్ట్మెంట్ వాళ్ల అవసరాల్నీ కనుక్కుని , ఒకటికి రెండు సార్లు ‘...నో ప్రాబ్లంస్...’ అనిపించి మీటింగ్ ముగించేసరికి నాలుగున్నర దాటింది . అందరికీ ...బై.. లు చెప్పుకుని నేనూ వకుళా బైటికొచ్చేసరికి మరో ఐదు నిముషాలు...
‘...ఏమైపోయారే ఈ మగాళ్ళూ!...పిల్లల ట్రైన్ వచ్చేస్తుందేమో!...మనం టాక్సీ లో వెళ్దాం!...’ అంటూ చిందిలు తొక్కింది వకుళ...
‘...ఇంకోసారి ఫోన్ చేసి చూద్దాం!...’ అంటూ వికాస్ నంబర్ ట్రై చేస్తే ...నో రిప్లై... వకుళ వైపు చూశాను ... లిఫ్ట్ చెయ్యట్లేదన్నట్లుగా చెయ్యాడించి మెట్లు దిగడం మొదలెట్టిందది...
...నేనూ కదులుతూంటే వికాస్ కారొచ్చి ఆగింది దుమ్ము లేపుకుంటూ... ‘...కూర్చో!...’ అంటూ ముందు తలుపు తెరిచాడు వికాస్...వెనక సీట్లో కూర్చోమన్నట్లుగా వకుళకి సైగ చేస్తూ , నేను ముందు సీట్ లో కూర్చోగానే బయల్దేరిపోయాడు... వకుళ మొహం మాడిపోయింది...
‘...ఏయ్ , ఆగు...అదీ వస్తూంది!...’ అంటూంటే , ‘...ఆ మాత్రం తెలీదనుకోకు...మధు వెనకే ఉన్నాడు...’ అని తను అంటూండగానే , మధు కారు క్రాస్ అయింది...
...మేము స్టేషన్ జేరేసరికి పిల్లల ట్రైన్ వస్తూన్నట్లు ఎనౌన్స్మెంటూ...మరికాసేపట్లో వకుళా వాళ్ళ అమ్మా, నాన్నా ...నలుగురు పిల్ల శాల్తీల లగేజీలతో సహా బైటికొచ్చాం... ‘...మాఇంటికి వెళ్దాం అందరం...భోంచేసి వెళ్దురుగాని...’ అంటూ ఆహ్వానించాను... ‘...నోరు ముయ్యవే!...’ అని వకుళ పక్కనించి పళ్ళు పిండుకుంటున్నా పట్టించుకోకుండా...
‘...ఇవాళ ఒద్దులే సంధ్యా!...అలిసి పోయున్నాం...అవునూ!...మీరిద్దరూ అలా ఉన్నారేంటీ...చీకేసిన మామిడి పళ్ళల్లా!!...ఎప్పుడొచ్చారూ పిక్నిక్ నించీ!!?...’ అంటూ ప్రశ్నల వర్షం కురిపించిందావిడ...
‘...అయిందా!...’ అంటూ నన్ను గిల్లి... ‘...మొన్ననే వచ్చాం లేవే అమ్మా!...నడు బయల్దేరుదాం...’ అంటూ , పిల్లల్ని సర్దుతూన్నట్లు మొహం పక్కకి తిప్పుకుని తల్లికి సమాధానం చెప్పింది వకుళ ...
...ఓ రెండ్రోజుల తరవాత డిన్నర్ కి వచ్చేట్లుగా ఆంటీ దగ్గర్నుంచి ప్రామిస్ తీసుకుని ఇంటికి బయదేరాం...
...మర్నాడు ఓ రెండు క్లాసుల తరవాత సెమినార్ పనులు... లంచ్అవర్ లో నా డబ్బా పట్టుకుని వకుళ వాళ్ల డిపార్ట్ మెంట్ కి వెళ్ళాను...‘...వచ్చావా!...’ అంటూ తన చుట్టూ ఉన్న స్తూడెంట్స్ ని లంచ్ చేసి రమ్మని పంపేసి...
‘...ఈ మధు తప్పుడు కూతలు కూసి నా పీకమీదికి తెస్తున్నాడే!... సర్దుకునేటప్పటికి తలప్రాణం తోకకొస్తూంది...’ అని మొదలెట్టిందది... తన లంచ్ బాక్స్ విప్పుతూ ‘...ఏమైందీ!...’ అన్నాను , లంచ్ కానిస్తూ
‘...ఇంటికి చేరే లోపలే మొదటి సమస్య...ఏవైనా కాంపిటీషన్స్ లో పార్టిసిపేట్ చేశారా రోహిత్!...’ అన్నాడే డ్రైవ్ చేస్తూ...ఓ పక్క వాడు లిస్టు మొదలెడుతూంటే ... ‘...అవును నాన్నా! నువ్వు రన్నింగ్ కాంపిటీషన్ చేశావుకదా, సంధ్యా ఆంటీతో!...’ అని దివ్య అంటూంటే గబుక్కున దాని నోరు నొక్కి, మధు వైపు చురచురా చూశేసరికి అర్థమైందన్నట్లుగా చెంపలేసుకున్నాడు...అదీ ,నేనూ ముందుసీట్లోనూ ...అమ్మా, నాన్నా , రోహిత్ వెనక సీట్లోనూ కూర్చోడం వల్ల బ్రతికిపోయామనుకో!...వికాస్ ఇటువంటి పిచ్చి పనులు చెయ్యడ్లే!...’ అంది వకుళ...