18-11-2018, 05:11 AM
‘...నాకు తెలుసు ఆ విషయం...అందుకే...భార్య లేని సుధ తండ్రి...అదే వాసుదేవ్ కీ...నా తల్లికీ , నేనూ, సుధా యు.యస్ కి వెళ్ళే లోగా పెళ్ళి చెయ్యాలనీ, ఈ లోగా వాళ్ళిద్దరినీ దగ్గర చేద్దామనీ, ఈ పిక్నిక్ ప్లాన్ చేశాం...మా అమ్మ రెచ్చిపోయి వికాస్ సర్ తో అలా డాన్స్ చేస్తూంటే వాసు గారు ఏమనుకుంటారూ?...’ అన్నాడు జేవురించిన మొహంతో... నాకు ఒళ్ళు మండిపోయింది...‘...నీ మగ బుధ్ధి పోనిచ్చుకున్నావుగాదు...ఆడదానికో న్యాయం, మగాడికో న్యాయమూనా!?...అటు చూడు...నీ సుధా వాళ్ళ నాన్న, వకుళ వంపుల్ని ఎలా నిమిరేస్తున్నాడో! ’ అన్నాను...‘...నేను ముచ్చట పడ్డ మగాడితో ఈ వకుళ పిల్ల చాన్స్ కొట్టేసింది కదా!...’ అన్న కసిని మనసులోనే అణుచుకుంటూ...తనూ అటూవైపు తల తిప్పాడు...
....మా కుర్చీల్నుంచి ఓ పదడుగుల దూరం లో డాన్స్ ఫ్లోర్ ఓ చివర, వకుళ తో ఏదో సీరియస్ గా చర్చిస్తూనే, తన చేతి వేళ్లతో, దాని మెత్తటి పిరుదుల్నీ,సన్నటి నడుంనీ,...అప్పుడప్పుడు దాని పల్చటి పొత్తికడుపు మీద టెంపరరీగా పడే మూడు ముడతల్నీ నిమురుతున్నాడు...అలా చేసినపుడు దానికి కితకితలెడుతున్నాయేమో!...అది మెలికలు తిరిగిపోతూ, తన బంగారు రంగు గుబ్బల్ని అతగాడి చాతీకి రుద్దుతూంటే ,అవి చూపరులని రెచ్చగొట్టేట్టుగా...అలవోకగా...స్పాంజ్ బంతుల్లా, ఎగిసెగసి పడుతున్నాయి...అర చిరునవ్వుని తన పెదాల మీద మెరిపిస్తూ... మత్తొలికే కళ్ళతో వాసుదేవ్ ని రెచ్చగొడుతూ కబుర్లు చెప్పేస్తూంది...
.‘...ఉఫ్!...పిచ్చెక్కించే సైజులావిడవి...చెరో అరకిలో ఉండవూ!... బ్రాసియర్ వేసుకోకపోయినా అవెంత నిక్కి బింకంగా ఉన్నాయో!...’ అన్నాడు మిళింద్...‘...అర చేతుల్తో దాని స్థనాల్ని తూకం వేశావేంటీ!?...’ అన్నాను వేళాకోళంగా...‘...ఉహూ!...ఆవిడంత ఛాన్స్ ఇవ్వలే!...ఐనా ఎందుకలా అన్నారూ?...’ అంటూ మిళింద్ ఎదురు ప్రశ్న...‘ మరి...వాటి బరువెలా చెప్పగలవేంటీ?..’ అన్నాను ...నా స్వరం లోఈర్ష్యని దాచుకోకుండా ‘...అలా...చేస్తేనేగానీ తెలీదేంటీ!?...చూపుల్తో అంచనా వెయ్యచ్చు...’ అన్నాడు.. మిళింద్...
....ఏ కామ పిశాచం పూనిందో నాకు!.‘...ఓహో!...ఐతే నేను బ్రా వేసుకున్నానో లేదో చెప్పగలవా!... ఇవి...ఎంత బరువుంటాయో చెప్పగలవా!...’ అంటూ ...సినిమా శ్రీదేవిలా...ఓ లిప్త ...నా గుబ్బల వైపు రెప్పలార్పి వాడిని కవ్వించాను...‘...చెప్తే నాకేమిస్తారూ!...’ అన్నాడు...‘...నీక్కావలసినది!...’ అంటూ కూర్చున్న కుర్చీ వెనకాతల చేతులు బిగించి ...రొమ్ముని కొద్దిగా విరిచి...వాడిని రెచ్చగొట్టాను...వెంటనే ఫలితం కనిపించింది...కాసేపు నాగుబ్బల వైపూ, మరికాసేపు వకుళ స్థనాలవైపూ దీక్ష చూసి...‘...మీరు డెఫినిట్ గా బ్లౌజ్ కలర్ బ్రా వేసుకున్నారు...లేక పోతే...కనీసం...చెరో కిలో ఉండే ఆ పొత్రాలు...అంత బింకంగా పొడుచుకురావు...’ అన్నాడు...‘...ఓడిపోయావ్!...’ అన్నాను...‘...బ్రాసియర్ వేసుకోలేద...’న్నట్లుగా చేతుల్తో సైగ చేస్తూ!
‘...మామూలు బ్రాసియర్ కాక పోయినా ఓ చిన్న సపోర్ట్స్ ఉండుంటుంది మీ బ్లౌజులో!...’ అన్నాడు......‘...లేదన్నట్లుగా తలని అడ్దంగా తిప్పాను...‘...చెక్ చేస్తే తప్ప నే ఓడిపోయినట్లు ఒప్పుకోను...’ అన్నాడతగాడు...నా గుబ్బల్ని పరీక్షగా చూస్తూ...‘...ఎలా చేస్తావేంటీ!...’ అని గొణుగుతూ తల వాల్చుకుంటూ అతడివైపు ఓరగా చూశాను...అదే నా కొంప ముంచింది...
...అతగాడు లిప్తలో నాకు దగ్గరగా జరిగి, నా వీపుకీ, కుర్చీ బాక్ రెస్ట్ మధ్య ఖాళీలోంచి తన ఎడం చేతిని దూర్చేసి...జాకెట్ మీదినుంచే నా వీపుమీద , ఎడమ భుజం మీద బ్రాసియర్ ఉండే స్థలం లోచూపుడు వేలితో కాసేపు వెతికి ...వేళ్లని నా ఎడమ స్థనం మీదికి పోనిచ్చాడు...ఒళ్ళంతా పులకింత లెడుతూంటే ...సన్నగా వణుకుతూ ,.భుజం మీది పైట క్లిప్ ని కొద్దిగా లూజ్ చేసి, కొంగుని అతగాడి చెయ్యిని కవర్ చేసేలా కిందికి జార్చాను... ఇప్పుడు మిళింద్ వేళ్ళు నా గుబ్బల లోయ లోకీ, ఆతర్వాత కుడి స్థనం మీదికీ పాకి వెతుకులాటని కంటిన్యూ చేశాయి...‘...దొరికిందా!...’ అని కవ్వించాను... అతగాడి స్పర్శ కొద్దిగా అలవాటవ్వడంతో...
...ఏం మాట్లాడకుండా నా బ్లౌజ్ అడుగు హుక్స్ ని ఒక చేత్తోనే విప్పడానికి తంటాలు పడుతున్నాడు...అవి విడివడ్డం లేదు...‘...ఛీ...వద్దు...ఐనా ఎందుకూ!...అదీ లైట్లల్లో!?...’అని సణిగాను...‘...అక్కడేమైనా సపోర్టుందేమో అని!!...’ అంటూ నా ఒళ్ళోకి చెయ్యి జార్చి...టేబుల్ కింద దేనికోసమో వెతుకులాట మొదలెట్టాడు...‘...చేస్తానన్నదేంటి!...చేస్తూందేంటీ!...’ అని మత్తుగా దీర్ఘం తీస్తూ నా కుర్చీని టేబుల్ కి మరింతగా దగ్గరగా జరిపి...‘ వీడు చీర మీంచే వేళ్లని పూరెమ్మల్లో దిగేసేలా ఉన్నాడు బాబూ!...’ అనుకుంటూనా తొడల్ని దానికింద దాచుకుంటూ ...బెరుకు బెరుకుగా దిక్కులు చూశాను...మమ్మల్నెవరైనా గమనిస్తున్నారేమోనని...
చుట్టు పక్కల ఎవ్వరూ కనిపించలేదుకానీ...డాన్స్ ఫ్లోర్ నుంచి చెట్టా పట్టాలేసుకుని, లైట్ తక్కువున్న ఓ టేబుల్ వైపెళ్తూన్న ఓ జంట కనిపించింది ... ముందు ‘...ఎవరోలే! మాలాంటి బాపతేమో!...’ అనుకున్నా...మగాడి నడక పరిచయమైనదిగా అనిపించడంతో మరో క్షణం పరిశీలనగా చూసి వికాస్ ని గుర్తు పట్టాను...‘...ఎవరా లేడీ!... వకుళా!?...అనుకుంటూ జాగ్రత్తగా చూశా!...కన్సీల్డ్ లైటింగ్ ప్రభావమేమో, పింక్ చీరలోంచి ఆడమనిషి వంపులు కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తున్నాయ్...‘...వకుళ పిల్ల సరుకులింత పెద్దవికావు...మరెవరో ఈవిడ!...’ అనుకుంటూండగానే వాళ్ళు ఓ టేబుల్ దగ్గరకి చేరారు...నా సస్పెన్స్ విడిపోయింది...వికాస్, రాధ... తన భారీ స్థనాల్ని టేబుల్ మీద ఆనించి...రెండర చేతుల్నీ గెడ్డం కింద పెట్టుకుని సిగ్గులొలకబోస్తూ, ఏదో డిస్కషన్ మొదలెట్టింది...నేననుకున్నట్లుగానే వికాస్ చేతుల్ని ముందుకి జాపి వేళ్లతో ఆవిడ గుబ్బల్ని నిమిరినట్లున్నాడు...ఇంతదూరంనుంచీ ఆవిడ స్థన సంపద వణకడం...ఆవిడ బుగ్గల్లో గులాబీలు పూయడం...ఆవిడ పెదాలు అస్పష్టంగా కదలడం... స్పష్టంగా కనిపించింది...మరుక్షణం వికాస్ కుడి చెయ్యి టేబుల్ కిందికెళ్ళడం... మీద వేలాడుతూన్న లైట్ డిమ్ ఐపోడం ఒకేసారి జరిగాయి...
...ఇంతలో మా టేబుల్ మీదున్న లైట్ కూడా డిమ్ ఐపోయింది....‘...అక్కడేదో కంట్రోలున్నట్లుందనుకుంటూండగానే మిళింద్ రెండు చేతుల్తో నా బ్లౌజ్ క్రింది హుక్స్ ని విడదీయడం కూడా జరిగిపోయింది...‘...ఇష్ష్...పిసికేస్తాడేమో బాబూ వాటిని...’ అనుకుంటూ తన వేళ్లని బైటికి లాగబోయాను కానీ అవి...నేననుకున్న వైపుకి కాకుండా బ్లౌజ్ కింది పట్టీని...పట్టి, పట్టి వెతకడం మొదలెట్టాయి... ‘...బ్లౌజ్ అడుగున ఓ స...న్నటి సపోర్ట్ ఇస్తా మేమ్...... బ్రాసియర్ లేకుండానే మీ స్థనాలు నిక్కబొడుచుకున్నాయనే ఫీలింగ్ కలుగుతుంది....చూసే వాళ్ళకి...’ అన్న టైలర్ షాప్ ఆవిడ కొంటె మాటలు గుర్తుకొచ్చాయి...‘...రహస్యాన్ని పట్టుకున్నాడు తుమ్మెదగాడు...’ అనుకుంటూ నేనే మరో హుక్ ని తప్పించి... వాడి రెండు చేతుల్నీ నా గుబ్బల మీదికి లాక్కున్నాను....
....మా కుర్చీల్నుంచి ఓ పదడుగుల దూరం లో డాన్స్ ఫ్లోర్ ఓ చివర, వకుళ తో ఏదో సీరియస్ గా చర్చిస్తూనే, తన చేతి వేళ్లతో, దాని మెత్తటి పిరుదుల్నీ,సన్నటి నడుంనీ,...అప్పుడప్పుడు దాని పల్చటి పొత్తికడుపు మీద టెంపరరీగా పడే మూడు ముడతల్నీ నిమురుతున్నాడు...అలా చేసినపుడు దానికి కితకితలెడుతున్నాయేమో!...అది మెలికలు తిరిగిపోతూ, తన బంగారు రంగు గుబ్బల్ని అతగాడి చాతీకి రుద్దుతూంటే ,అవి చూపరులని రెచ్చగొట్టేట్టుగా...అలవోకగా...స్పాంజ్ బంతుల్లా, ఎగిసెగసి పడుతున్నాయి...అర చిరునవ్వుని తన పెదాల మీద మెరిపిస్తూ... మత్తొలికే కళ్ళతో వాసుదేవ్ ని రెచ్చగొడుతూ కబుర్లు చెప్పేస్తూంది...
.‘...ఉఫ్!...పిచ్చెక్కించే సైజులావిడవి...చెరో అరకిలో ఉండవూ!... బ్రాసియర్ వేసుకోకపోయినా అవెంత నిక్కి బింకంగా ఉన్నాయో!...’ అన్నాడు మిళింద్...‘...అర చేతుల్తో దాని స్థనాల్ని తూకం వేశావేంటీ!?...’ అన్నాను వేళాకోళంగా...‘...ఉహూ!...ఆవిడంత ఛాన్స్ ఇవ్వలే!...ఐనా ఎందుకలా అన్నారూ?...’ అంటూ మిళింద్ ఎదురు ప్రశ్న...‘ మరి...వాటి బరువెలా చెప్పగలవేంటీ?..’ అన్నాను ...నా స్వరం లోఈర్ష్యని దాచుకోకుండా ‘...అలా...చేస్తేనేగానీ తెలీదేంటీ!?...చూపుల్తో అంచనా వెయ్యచ్చు...’ అన్నాడు.. మిళింద్...
....ఏ కామ పిశాచం పూనిందో నాకు!.‘...ఓహో!...ఐతే నేను బ్రా వేసుకున్నానో లేదో చెప్పగలవా!... ఇవి...ఎంత బరువుంటాయో చెప్పగలవా!...’ అంటూ ...సినిమా శ్రీదేవిలా...ఓ లిప్త ...నా గుబ్బల వైపు రెప్పలార్పి వాడిని కవ్వించాను...‘...చెప్తే నాకేమిస్తారూ!...’ అన్నాడు...‘...నీక్కావలసినది!...’ అంటూ కూర్చున్న కుర్చీ వెనకాతల చేతులు బిగించి ...రొమ్ముని కొద్దిగా విరిచి...వాడిని రెచ్చగొట్టాను...వెంటనే ఫలితం కనిపించింది...కాసేపు నాగుబ్బల వైపూ, మరికాసేపు వకుళ స్థనాలవైపూ దీక్ష చూసి...‘...మీరు డెఫినిట్ గా బ్లౌజ్ కలర్ బ్రా వేసుకున్నారు...లేక పోతే...కనీసం...చెరో కిలో ఉండే ఆ పొత్రాలు...అంత బింకంగా పొడుచుకురావు...’ అన్నాడు...‘...ఓడిపోయావ్!...’ అన్నాను...‘...బ్రాసియర్ వేసుకోలేద...’న్నట్లుగా చేతుల్తో సైగ చేస్తూ!
‘...మామూలు బ్రాసియర్ కాక పోయినా ఓ చిన్న సపోర్ట్స్ ఉండుంటుంది మీ బ్లౌజులో!...’ అన్నాడు......‘...లేదన్నట్లుగా తలని అడ్దంగా తిప్పాను...‘...చెక్ చేస్తే తప్ప నే ఓడిపోయినట్లు ఒప్పుకోను...’ అన్నాడతగాడు...నా గుబ్బల్ని పరీక్షగా చూస్తూ...‘...ఎలా చేస్తావేంటీ!...’ అని గొణుగుతూ తల వాల్చుకుంటూ అతడివైపు ఓరగా చూశాను...అదే నా కొంప ముంచింది...
...అతగాడు లిప్తలో నాకు దగ్గరగా జరిగి, నా వీపుకీ, కుర్చీ బాక్ రెస్ట్ మధ్య ఖాళీలోంచి తన ఎడం చేతిని దూర్చేసి...జాకెట్ మీదినుంచే నా వీపుమీద , ఎడమ భుజం మీద బ్రాసియర్ ఉండే స్థలం లోచూపుడు వేలితో కాసేపు వెతికి ...వేళ్లని నా ఎడమ స్థనం మీదికి పోనిచ్చాడు...ఒళ్ళంతా పులకింత లెడుతూంటే ...సన్నగా వణుకుతూ ,.భుజం మీది పైట క్లిప్ ని కొద్దిగా లూజ్ చేసి, కొంగుని అతగాడి చెయ్యిని కవర్ చేసేలా కిందికి జార్చాను... ఇప్పుడు మిళింద్ వేళ్ళు నా గుబ్బల లోయ లోకీ, ఆతర్వాత కుడి స్థనం మీదికీ పాకి వెతుకులాటని కంటిన్యూ చేశాయి...‘...దొరికిందా!...’ అని కవ్వించాను... అతగాడి స్పర్శ కొద్దిగా అలవాటవ్వడంతో...
...ఏం మాట్లాడకుండా నా బ్లౌజ్ అడుగు హుక్స్ ని ఒక చేత్తోనే విప్పడానికి తంటాలు పడుతున్నాడు...అవి విడివడ్డం లేదు...‘...ఛీ...వద్దు...ఐనా ఎందుకూ!...అదీ లైట్లల్లో!?...’అని సణిగాను...‘...అక్కడేమైనా సపోర్టుందేమో అని!!...’ అంటూ నా ఒళ్ళోకి చెయ్యి జార్చి...టేబుల్ కింద దేనికోసమో వెతుకులాట మొదలెట్టాడు...‘...చేస్తానన్నదేంటి!...చేస్తూందేంటీ!...’ అని మత్తుగా దీర్ఘం తీస్తూ నా కుర్చీని టేబుల్ కి మరింతగా దగ్గరగా జరిపి...‘ వీడు చీర మీంచే వేళ్లని పూరెమ్మల్లో దిగేసేలా ఉన్నాడు బాబూ!...’ అనుకుంటూనా తొడల్ని దానికింద దాచుకుంటూ ...బెరుకు బెరుకుగా దిక్కులు చూశాను...మమ్మల్నెవరైనా గమనిస్తున్నారేమోనని...
చుట్టు పక్కల ఎవ్వరూ కనిపించలేదుకానీ...డాన్స్ ఫ్లోర్ నుంచి చెట్టా పట్టాలేసుకుని, లైట్ తక్కువున్న ఓ టేబుల్ వైపెళ్తూన్న ఓ జంట కనిపించింది ... ముందు ‘...ఎవరోలే! మాలాంటి బాపతేమో!...’ అనుకున్నా...మగాడి నడక పరిచయమైనదిగా అనిపించడంతో మరో క్షణం పరిశీలనగా చూసి వికాస్ ని గుర్తు పట్టాను...‘...ఎవరా లేడీ!... వకుళా!?...అనుకుంటూ జాగ్రత్తగా చూశా!...కన్సీల్డ్ లైటింగ్ ప్రభావమేమో, పింక్ చీరలోంచి ఆడమనిషి వంపులు కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తున్నాయ్...‘...వకుళ పిల్ల సరుకులింత పెద్దవికావు...మరెవరో ఈవిడ!...’ అనుకుంటూండగానే వాళ్ళు ఓ టేబుల్ దగ్గరకి చేరారు...నా సస్పెన్స్ విడిపోయింది...వికాస్, రాధ... తన భారీ స్థనాల్ని టేబుల్ మీద ఆనించి...రెండర చేతుల్నీ గెడ్డం కింద పెట్టుకుని సిగ్గులొలకబోస్తూ, ఏదో డిస్కషన్ మొదలెట్టింది...నేననుకున్నట్లుగానే వికాస్ చేతుల్ని ముందుకి జాపి వేళ్లతో ఆవిడ గుబ్బల్ని నిమిరినట్లున్నాడు...ఇంతదూరంనుంచీ ఆవిడ స్థన సంపద వణకడం...ఆవిడ బుగ్గల్లో గులాబీలు పూయడం...ఆవిడ పెదాలు అస్పష్టంగా కదలడం... స్పష్టంగా కనిపించింది...మరుక్షణం వికాస్ కుడి చెయ్యి టేబుల్ కిందికెళ్ళడం... మీద వేలాడుతూన్న లైట్ డిమ్ ఐపోడం ఒకేసారి జరిగాయి...
...ఇంతలో మా టేబుల్ మీదున్న లైట్ కూడా డిమ్ ఐపోయింది....‘...అక్కడేదో కంట్రోలున్నట్లుందనుకుంటూండగానే మిళింద్ రెండు చేతుల్తో నా బ్లౌజ్ క్రింది హుక్స్ ని విడదీయడం కూడా జరిగిపోయింది...‘...ఇష్ష్...పిసికేస్తాడేమో బాబూ వాటిని...’ అనుకుంటూ తన వేళ్లని బైటికి లాగబోయాను కానీ అవి...నేననుకున్న వైపుకి కాకుండా బ్లౌజ్ కింది పట్టీని...పట్టి, పట్టి వెతకడం మొదలెట్టాయి... ‘...బ్లౌజ్ అడుగున ఓ స...న్నటి సపోర్ట్ ఇస్తా మేమ్...... బ్రాసియర్ లేకుండానే మీ స్థనాలు నిక్కబొడుచుకున్నాయనే ఫీలింగ్ కలుగుతుంది....చూసే వాళ్ళకి...’ అన్న టైలర్ షాప్ ఆవిడ కొంటె మాటలు గుర్తుకొచ్చాయి...‘...రహస్యాన్ని పట్టుకున్నాడు తుమ్మెదగాడు...’ అనుకుంటూ నేనే మరో హుక్ ని తప్పించి... వాడి రెండు చేతుల్నీ నా గుబ్బల మీదికి లాక్కున్నాను....
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)