Adultery సంధ్యావందనం-(వి.యస్.పి తెన్నేటి) ... by Vikatakavi

[Vikatakavi02]

12

ఉషకి నాకూ పెళ్ళయ్యి నాలుగు నెలలయ్యింది.
సంధ్య నా జీవితంలోకి ప్రవేశించి మూడు నెలలు దాటింది.
మేము ఏ రోజూ అలసిపోయి సెక్స్ ఒద్దు బాబూ అని అనుకోలేదు.
ఉష మాత్రం క్రమం తప్పకుండా ఐస్ క్రీం చేస్తూనే వుంది.
ఈ మధ్య సంధ్య కాస్త డల్ గా వుంటోందని నేను గమనించాను.
"ఏమయ్యింది సాండీ?" అడిగాను.
"అబ్బే ఏం లేదు డియర్" అంది.
రాత్రి భోజనాలయ్యాక—
"ప్లీజ్ ఉషా, ఈ రోజు నన్ను ఒదిలెయ్యాలి. ఐ డోంట్ వాంట్ సెక్స్—" అంది సంధ్య.
వీరావేశంగా చిందులు తొక్కింది ఉష.
"నథింగ్ డూయింగ్. నీకు సెక్స్ అవసరం లేకపోతే నాకు స్పాటీ అయినా చెయ్యాలి. అభినయ్ కి ఐస్ క్రీం అయినా చెయ్యాలి. తప్పదు!" అంది ఉష.
"వద్దులే పాపం-డోంట్ డిస్టర్బ్ సాండీ" అన్నాను.
అయినా ఉష ఆమెను ప్రశాంతంగా వదిలిపెట్టలేదు.
ఆమె ముందు నా బిగ్ షాట్ తో ఆడుకుంటూ, ఫాంటసీల మధ్య బిగ్ షాట్ ని పెట్టి ఆడిస్తూ, ఐస్ క్రీం చేస్తూ, చివరికి పుస్సీక్యాట్ కి బిగ్ షాట్ ని సమర్పించి — రాత్రి ఒంటిగంట వరకు సంధ్యని నిద్రపోనివ్వకుండా చంపుకు తిన్నది.
మర్నాడు ఉదయం...
నేను డాక్టర్ కి ఫోన్ చేసాను.
"డోంట్ బి టూ సెన్సిటివ్ అభినయ్. ఏమయ్యిందని? ఈ మాత్రం దానికి డాక్టరు ఎందుకు చెప్పు..." అంది సంధ్య.
"అబినయ్ గారికి నీ మీద ప్రేమ. నువ్వు డల్ గా వున్న దగ్గర నుంచీ అతనూ డల్ గానే వున్నాడు. గమనించావా?" అని అడిగింది ఉష.
నేనూ, సంధ్య నవ్వి వూరుకున్నాం.
డాక్టర్ రామకృష్ణారావు వచ్చాడు, నర్సుతో పాటు.
మేము ముగ్గురం బుద్ధిమంతుల్లా నిండుగా దుస్తులు తొడుక్కుని వున్నది బహుశా ఆ క్షణంలో నేనేమో.
సంధ్యని పరీక్ష చేసి - చెప్పాడు.
"షీ ఈజ్ కారీయింగ్. ఆమెకు నెల తప్పింది" అని.
పట్టరాని ఆనందంతో అరిచాను.
డాక్టర్ వెళ్ళిపోగానే సంధ్యని ఎత్తుకుని గిరగిరా తిప్పి—
"కంగ్రాచ్యులేషన్స్ సాండీ! కంగ్రాట్స్..." అన్నాను మహదానందంగా.
"అభినయ్!!!"
దిశలు దద్దరిల్లేలా అరిచింది ఉష.
నేను, సంధ్య ఆమె వైపు తిరిగాం.
"ఇది మోసం! ఇది దగా!! ఇది అన్యాయం!!!" ఎక్సెంట్రిక్ గా అంటోంది ఉష.
నాకేమీ అర్ధం కాలేదు.
నేను సంధ్య మొహంలోకి అయోమయంగా చూసాను.
"నో... నేనొప్పుకోను. సాండీ ఇది నేను ఒప్పుకోను. అభీ... ఐ కాంట్ బేర్ దిస్" అంటూ నావైపు సివంగిలా దూకి నా కాలరు పట్టుకుని ఊపుతూ—
"నాకు ఇవ్వనిది ఆమె కెందుకిచ్చావ్? నాకు తెలీకుండా ఆమెను తల్లిని చేసే ధైర్యం నీకెలా వచ్చింది? నో... సాండీ— నీ కడుపులో నలుసు పడటానికి వీల్లేదు. వెంటనే అబార్షన్ చెయ్యించుకో—" అంది సంధ్య వైపు తిరిగి.
"కమాన్ ఉషా. ఏమిటీ పిచ్చి మాటలు. సాండీని అభినందించాల్సింది పోయి ఏమిటిది? వెరీ బ్యాడ్!!" అన్నాను సౌమ్యంగా ఆమెను సముదాయించే ప్రయత్నం చేస్తూ.
"మై ఫుట్... అసలు సాండీ ఎవరు? నేను నీ భార్యని! నువ్వు నా భర్తవి... అసలామె ఎవరు నీకు బిడ్డని కనివ్వడానికి!" ఆవేశంగా అడిగింది ఉష.
"ఉషా... కోపంలో నువ్వేం మాట్లాడుతున్నావో నీకు తెలీటం లేదు!" అన్నాను సౌమ్యంగా.
"నో! నాకంతా తెలుసు? మొట్టమొదటిసారి నువ్వు సాండీని చూసినప్పుడే నువ్వు లాలనగా చూసావ్. ఆమె పేరు ఉచ్ఛరిస్తే నువ్వు ఉలికి ఉలికి పడ్డావు. అనుక్షణం నువ్వు సాండీ కోసమే ఆరాటపడటం నేను గమనించలేదనుకుంటున్నావా అభినయ్? నాకు తెలుసు! నువ్వు సంధ్యని ఇష్టపడుతున్నావ్. నాకన్నా ఎక్కువ ఇష్టం— నో... ఇష్టంకాదు ప్రేమ... లవ్... ఔను! ప్రేమే!! నాకు నువ్వు ఇవ్వనిది సాండీకి నువ్వు నిరంతరం ఇచ్చింది ప్రేమ! ఇది దారుణం! అన్యాయం! వెంటనే సాండీకి అబార్షన్ చెయ్యించాలి! లేకపోతే నేనే చేసేస్తాను..." అరిచింది ఉష.
నేను ఉష వైపు కదలబోయాను.
నా చెయ్యి పట్టుకుని సంధ్య ఆపింది.
"నువ్వు ఆగు అభినయ్. ఏయ్ ఉషా... ఏం చేస్తావ్ నువ్వు? నన్ను చంపుతావా? నా కడుపులో బిడ్డని చంపుతావా? అసలు నువ్వెవరివే ఆ పని చెయ్యడానికి? ఒద్దు ఒద్దంటుంటే నీ మొగుడు పక్కలో పడుకోబెట్టటం నీ ఇష్టమే. నేను వెళ్ళిపోతానంటే వెళ్ళనివ్వకుండా ఆపెయ్యటం నీ ఇష్టం! అంతా నీ ఇష్టమేనా? అసలేమనుకుంటున్నావ్ నువ్వు? సెక్స్ లో లిబరలిజం గురించి చెప్పి, జీవితంలో నియంతృత్వం పెట్టాలని చూస్తున్నావా? మనిషికి స్వేచ్ఛ కావాలి అని వాదించే నువ్వు, మా అందరివీ సంకుచిత హృదయాలుగా అభివర్ణించే నువ్వు... ఒక శాడిస్ట్ గా మరుతున్నావ్? నా కడుపులో పడిన శిశువు ఏం తప్పు చేసిందని నన్ను అబార్షన్ చెయ్యించుకోమని అరుస్తున్నావ్? అభినయ్ ఏం తప్పు చేసాడని అతన్ని మోసగాడని అంటున్నావ్? ఇంత కాలం నువ్వు ఏం చెబితే అది విన్నాను. నువ్వేం చేస్తే అది భరించాను. కానీ ఇది నా వ్యక్తిగత విషయం. దీని గురించి ఒక్క మాట మాట్లాడే అధికారం నీకు తెలీదు! జాగ్రత్త!!" హెచ్చరికగా సంధ్య అంటూవుంటే నేను నిరుత్తరుడనయ్యాను.
సంధ్య వంక శిలాప్రతిమలా చూస్తూ వుండిపోయింది ఉష.
మరుక్షణం ఫకాలున నవ్వేస్తూ, చప్పట్లు కొట్టసాగింది.
"శభాష్ సాండీ! చాలా కరెక్ట్ గా చెప్పావు! ఔనౌను... అసలు నేనెవరిని... నాకేం హక్కుంది. వావ్ సంధ్య వహ్... సంధ్యా నీకు జోహార్! సంధ్యా వందనం! నీకు ఇదే నా అభివందనం!! అయాం సో సారీ... యు ఆర్ సో గ్రేట్... నేను ఇవ్వలేనిది నువ్వు అభినయ్ కిచ్చావ్. నాకు ఇవ్వలేనిది అభినయ్ నీకిచ్చాడు! అభినయ్... యు టూ ఆర్ గ్రేట్!!" అంది ఉష అదోలా నవ్వుతూ.
"ఉషా. అలా ఎందుకనుకుంటున్నావ్? నీకు ఇవ్వలేనని ఎందుకనుకుంటున్నావ్? నాలుగురోజు లాగితే నువ్వు కూడా నెల తప్పవచ్చు" అన్నాను.
అంతే.
మరుక్షణం గొల్లున నవ్వింది.
తెరలు తెరలుగా నవ్వుతూ— మా ముందు నుంచి పారిపోయింది.
తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది.
సంధ్య అటు వెళ్ళబోయింది.
నేనామె చెయ్యి పట్టుకుని ఆపాను.
"ఒద్దు. డోంట్ డిస్టర్బ్ హెర్— కాస్సేపైతే నార్మల్ మూడ్ లోకి వచ్చేస్తుంది. అంతెందుకు? బిగ్ షాట్ జ్ఞాపకం వస్తే నా గదిలోకి పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి ఐస్ క్రీమ్ చేసెయ్యదూ?" అన్నాను నవ్వుతూ.
మేమిద్దరం ఆహ్లాదంగా నవ్వుకున్నాం.
కానీ నేను అనుకున్నట్లు ఉష రాలేదు. మేమే ఆమె గదిలోకి వెళ్ళాం. చాలా నార్మల్ గా వుంది. మాతోపాటూ భోజనం చేసింది. అయితే ఇంతకు ముందులా హుషారుగా లేదు. ముభావంగా వుంది.
ఆ రాత్రి సెక్స్ మాకెవరికీ జ్ఞాపకం రాలేదు.
ఉష నిద్రపోయింది.
ఓ రాత్రప్పుడు— సంధ్యా వందనం, సంధ్యా వందనం అని మాత్రం కలవరిస్తోంది. మర్నాడు వుదయాన్నే ఆమె ఒళ్ళు నిప్పులా కాలిపోతుంటే కంగారుపడి డాక్టర్ ని పిలిపించాం.
డాక్టర్ దగ్గరికి రాగానే మేమెవ్వరం వూహించని విధంగా— పక్కనే టీపాయ్ మీద వున్న పేపర్ వైట్ విసిరి కొట్టింది. డాక్టరు నుదుటి మీద గాయమై రక్తం స్రవిస్తోంది. ఉష పగలబడి నవ్వుతోంది. సివంగిలా లేచి నిల్చుంది.
కనిపించిన వస్తువులన్నిటినీ క్రిందకి త్రోసిపారేస్తోంది.
గ్లాసులన్నీ విరక్కొట్టింది.
షాండీలియర్స్ తెగి క్రిందపడ్డాయి.
పగలబడి విరగబడి నవ్వుతోంది ఉష.
"ఉషా— ఉషా— ఉషా—"
మా అరుపులు ఆమెకు ఎంతమాత్రం వినిపించటంలేదు.
నేను నిస్సహాయంగా టెలిఫోన్ దగ్గరికి కదిలాను.
నెంబర్స్ డయల్ చేస్తుంటే నా చేతులు వణుకుతున్నాయి.
"అభి... అభి... ఏమిటిదంతా?" గద్గదిక స్వరంతో అంటోంది సంధ్య. ఆమె కళ్ళల్లో భయాందోళనలు. చాలా టెన్స్ గా వుందామె.
ఊరడింపుగా ఆమె భుజం మీద చెయ్యి వేసాను.
ఆమె నా భుజం మీద వాలిపోయింది.
"అభీ... అభీ... నేను... దీనికంతటికీ కారణం నేను కదూ?" చెమ్మగిల్లిన కళ్ళతో అంటోంది సంధ్య.
లేదన్నట్లు తలూపాను.
"నెవ్వర్ సంధ్యా నెవ్వర్! దీనికంతటికీ కారణం భాస్కర్— దట్ బ్లడీ భాస్కర్..."
"భాస్కరా? వాడెవడు?"
"ఉష బావ... ఏమీ తెలియని అమాయకపు వయసులో ఐస్ క్రీములనీ నా బొందని అలవాటు చేస్తే ఆడపిల్ల ఏమవుతుంది? మన పూర్వీకులు పిచ్చివాళ్ళు కారు. ఈ కట్టుబాట్లు, ఆచారాలు, సిద్ధాంతాలు, పద్ధతులు, నీతి నియమాలు ఒక్క రాత్రి పుట్టుకొచ్చినవి కావు... ఏళ్ళ తరబడిగా మానవుడు సంస్కృతికి, మానవతా విలువలకి ప్రాధాన్యత నివ్వడానికి కృషి సాగిస్తూనే వున్నాడు. కేవలం శారీరక ఆనందం కోసం, కేవలం తుచ్ఛమైన కామవాంఛని తీర్చుకోవడం కోసం లక్ష్మణ రేఖల్ని దాటితే ప్రతి మనిషినీ ఓ రాక్షస హస్తం కబళిస్తుంది! హద్దు మీరినదేదైనా హానికరమే!! ఫాంటసీలు స్వప్నాల్లోనే బాగుంటాయి! వాస్తవ రూపం దాలిస్తే... ఒకానొక దురదృష్టపు క్షణంలో ఫెటిల్లుమంటుంది మానవ మస్తిష్కం!!" అంటున్నాను నేను ఒక ప్రవక్తలా, ఒక సంఘ సంస్కర్తలా.
కానీ—
నా మనసు అట్టడుగు పొరల్లో రవంత పాప భీతి లేకపోలేదు. అగ్నికి ఆజ్యం పోసిన పాపం నాకూ దక్కింది.
లోపల గదిలోంచి... ఉష నవ్వులు వికృతంగా ఇల్లంతా ప్రతిధ్వనిస్తున్నాయి. ఏవేవో వస్తువులు ముక్కలు ముక్కలవుతున్న చప్పుడు వినిపిస్తోంది.
"హలో... లూనటిక్ అసైలమ్" అని వినిపించింది.
అది పిచ్చాసుపత్రి అధికారుల కంఠస్వరం.
నా ఉషకి పిచ్చెక్కిందని వాళ్ళకి నేనెలా చెప్పానో నాకే తెలీదు. ఆంబులెన్స్ వచ్చి మా ఇంటిముందు ఆగినప్పుడు కూడా నాకు ఒంటిమీద స్పృహ లేదేమో అనిపించింది.
ఉషని బలవంతంగా లాక్కుపోతుంటే—
ఆమెను ఆంబులెన్స్ ఎక్కిస్తుంటే—
సంధ్య కళ్ళు చెమ్మగిల్లటం గమనించాను నేను.
నో సంధ్యా నో...
ఏడవకు...
ఉషమీద సానుభూతి చూపించకు...
జాలిపడకు—
స్వయంకృతాపరాధులు వీళ్ళంతా—
మానవ మస్తిష్కంలో క్రూర ఘోర కర్కోటక నృత్యం చేసే సెక్స్ పెర్వర్షన్స్ ఇలాగే... స్వయం సమాధులవుతాయి.
సంధ్యా...
నువ్వే గనుక నా జీవితంలోకి అడుగుపెట్టకపోయివుంటే—
బహుశా ఒకరోజు...
నన్ను కూడా ఇలాగే... బలవంతంగా పిచ్చాసుపత్రివారి ఆంబులెన్స్ ఎక్కించి తీసుకుపోతూ వుండేవారు.
ఏం జరుగుతుందో గ్రహించే విచక్షణాజ్ఞానం కోల్పోయి నేను నవ్వుతూ నవ్వుతూ... నవ్వుతూ... అంతరించిపోయేవాడినేమో—
సంధ్య... వందనం...
సంధ్యని దగ్గరకి తీసుకుంటూ నేనా మాటలు అంటూ వుంటే...
ఆమె గువ్వపిట్టలా ఒదిగిపోయింది.

—శుభాభివందనం—