Fantasy சப்தஸ்வரங்கள்

[prrichat85]

good updateee

[lotoffun768]

arumai sekkiram aduttha padhivai tharungal

[Kaja.pandiyan]

குழந்தைக்கு பால் கொடுப்பதால் பிரா போடாமல் நைட்டியை அணிந்து கொண்டிருந்ததால் அவளது முலைகளின் காம்புகள் இரண்டும் அந்த நைட்டியின் முன்பக்கம் முட்டிக் கொண்டு நின்றது. அது ரோஸ் நிற நைட்டி என்பதால் கருப்பு நிறத்திலான முலைக் காம்புகள் துருத்திக்கொண்டு சற்று தெள்ள தெளிவாக தெரிந்தன. அது மட்டுமல்லாமல் சாந்தி முக்கியமாக சொல்லி இருந்ததால் கீழே பாவாடையோ ஜட்டியோ போடாமல் இருந்ததால் அந்த மெல்லிய சில்க் நைட்டியில் மிகவும் கவர்ச்சியாக இருந்தாள். இடுப்புக்குக் கீழே தொடைகளுக்கு நடுவில் இறங்கிய இடைவெளி கூட தெளிவாக தெரிந்து கொண்டு இருந்தது.

கண்ணாடியில் அவள் தன்னுருவத்தை பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருக்கும்போது அங்கே வந்த சாந்தி வாணியை தலை முதல் கால்வரை பார்த்து விட்டு வாணியைப் பார்த்து புன்னகைத்தாள். அதை கவனித்த வாணி சாந்தியை பார்த்து....'என்ன அத்தை....எதுக்கு என்னைப் பாத்து இப்படி சிரிக்கீங்க...?' என்று கேட்டாள்.

'இந்த நைட்டில உன்னை பாத்துட்டு சந்தோசத்துல சிரிச்சேன்..'

'ம்ம்...போங்க அத்தை...இப்டித்தான் அப்பப்போ ஏதாவது சொல்லிகிட்டே இருப்பீங்க...'

'ஆமாண்டி....நான் சொல்லாம வேற யாரு சொல்வாங்களாம்...? சரி....ரேவதி இன்னும் உறங்கிக்கிட்டுதான் இருக்காளா...?'

'ஆமா அத்தை...இப்போ அவள் விழிக்கிற நேரம்தான்.. '

'ம்ம்....வா...காப்பி குடிக்கலாம்....ராகவனும் இப்ப வந்துருவான்...'

'அதுக்குத்தான் என்னை இந்த நைட்டியை போடச் சொன்னீங்களா...?'

'ஆமா....வேற எதுக்கு...?'

'போங்க அத்தை....இதப் போட்டுக்கிட்டு எப்படி அவங்க முன்னாடி போய் நிக்கிறதாம்...இதோ பாருங்க....ரெண்டும் குத்திகிட்டு நிக்கிற மாதிரி இருக்கு..'

'போடி இவளே....அதான் காலையில ரெண்டையும் தொறந்து காட்டிகிட்டு இருந்தியே....அப்புறம் என்ன...?'

'நான் ஒன்னும் வேணும்னே அப்படி தொறந்து காட்டலை...'

'சரி...சரி...நீயா காட்டலை....நான் சொல்லித்தான் அப்படி காட்டினே...ஒத்துக்கிறேன்....அதே மாதிரி இப்பவும் நான் சொல்றதை மட்டும் செய்...அது போதும்....'

'அத்தை....கீழயும் ஜட்டி கூட போடலை...'

'அதுக்கென்னடி.... அதான் போட வேண்டான்னு சொன்னேனே....எல்லாம் காரணமாத்தான்...ஒண்ணொண்ணா கேட்டுகிட்டு இருக்காம பேசாம நான் சொல்றதை மட்டும் செய் .. என்ன சரியா...?'

'நீங்க சொல்றதை பாத்தா காலைல நடந்ததை விட ஜாஸ்தியா ஏதாவது நடக்க வைக்கப் போறீங்களா...?'

'அதெல்லாம் அந்தந்த நேரத்தை பொறுத்து.....சும்மா கேள்வி கேட்டுகிட்டே இருக்காதே....வா....'என்று சொல்லி விட்டு சாந்தி திரும்பி ஹாலுக்குள் போக....வாணியும் மீண்டும் ஒரு முறை கண்ணாடியில் தன்னை பார்த்து திருப்தி அடைந்தவளாய் சாந்தியை தொடர்ந்து ஹாலுக்குள் செல்ல...வாசலில் ராகவன் வந்து நிற்பது தெரிந்தது.

வாசல் படியேறி வந்து கொண்டே செல்போனில் பேசினான்.

'ஆமா இப்போதான் கால் மணி நேரத்துக்கு முன்னாலதான் வந்தேன்....'
'.........................'
'ஆமா....இருக்காங்க.... காபி குடிக்க கூப்பிட்டாங்க....'
'................................'
'ம்ம்....ரெண்டு பேரும் நல்லா இருக்காங்க.....இந்த வாணிகிட்ட போனை குடுக்கேன்...பேசு....'

போனை காதில் இருந்து எடுத்து வாசலில் இருந்தே வாணியை அழைத்தான்.

'வாணி......சந்தியா போன்ல இருக்கா...உன்கிட்ட பேசணுமாம்...'

அவன் அழைத்தவுடன் அவனை நோக்கி செல்ல அவனும் உள்ள வந்து வாணியிடம் போனை கொடுக்க அவள் போனை வாங்கி சந்தியாவிடம் பேசத் துவங்க ... ராகவன் வாணியை கண்கள் விரியப் பார்த்தான்.

'இவள்தான் எத்தனை அழகு...?'

ராகவன் வாணியின் எதிரே நின்று அவளை மௌனமாக ரசிக்கத் துவங்க வாணி சந்தியாவிடம் பேசிக் கொண்டிருக்க.....சாந்தி வாணிக்கு பின்னால் இருந்து ராகவனை பார்த்து குரல் கொடுத்தாள். .

'உள்ள வாப்பா....'

'ம்ம்...இதோ வர்றேன்....சந்தியா போன் பண்ணினா......வாணிக்கிட்ட பேசனும்னு சொன்னா....அதான்....'

'ம்ம்...அதானே பார்த்தேன்... அவ இங்க இருக்கும்போதே ரெண்டு பேரும் தனியா உட்கார்ந்து மணிக்கணக்கா பேசுவாங்க....அப்படி என்னதான் ரகசியம் பேசுவாங்களோ....இப்போ போன் பேச ஆரம்பிச்சாச்சா.....எப்போ முடிக்கப் போறாங்களோ....?'

போன் பேசிக் கொண்டிருந்த வாணியை தாண்டி ராகவன் ஹாலுக்குள் வந்தான்.

வாணியை கடந்து வரும்போது அவள் மேல் லேசாக உரச நேர்ந்த ராகவனுக்கு அவள் அணிந்திருந்த அந்த சில்க் நைட்டி பஞ்சு போல வருடி விட்டதை போல உணர....இனிமேல் அவள் தங்கை என்றுதான் பார்க்க வேண்டும் என்று ஆபீசில் வைத்து எடுத்த உறுதிமொழி மறந்து போயிற்று.

[Gandhi krishna]

Very nice update. please post big ones.

[xossipyenjoy]

Super update

[Kaja.pandiyan]

சந்தியாவிடம் போனில் பேசிக் கொண்டு நின்ற வாணியை கடந்து வரும் போது அவள் மேல் உரச நேர்ந்த அந்த வினாடி ராகவனுக்கு ஒரு புது வித உணர்ச்சி தோன்றி மறைந்தது.
அவள் அணிந்திருந்த அந்த மெல்லிய சில்க் நைட்டியும் அவள் மேல் இருந்து வந்த ரம்மியமான பவுடர் வாசனையும் அவனை ஒழுக்கத்தை சற்று நிலை தடுமாற வைத்தது.

வாணியிடம் போனை கொடுப்பதற்கு முன்பே சந்தியாவிடம் போனில் பேசிக் கொண்டே தனக்கு முன்னால் நின்ற வாணியை பார்த்த ராகவனுக்கு அவளது கவர்ச்சியான தோற்றம் தடுமாற்றத்தைக் கொடுத்தது.
அந்த மெல்லிய ரோஸ் நிற நைட்டியின் முன்பக்கம் குத்திக் கொண்டு நின்ற அவளது முலைக்காம்புகளும் கழுத்துக்குக் கீழே மிகவும் இறங்கி இரு பக்க முலைகளின் நடுவே தெரிந்த பள்ளத் தாக்கும் அவள் உள்ளே ஒன்றும் அணியாமல் நின்றதால் அரசல் புரசலாக தெரிந்த அவளது தொப்புளும் அதற்கு கீழே தொடைகளுக்கு நடுவில் அந்த நைட்டியை கவ்வி பிடித்த மாதிரி உள்வாங்கி நின்ற கோலமும் ராகவனை ரொம்பவே பாதித்தது. சந்தியாவிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தாலும் ராகவனது பார்வை வாணியின் மீது படிந்து விலக மறுத்தது.
ஆயினும் ரொம்ப நேரம் அப்படியே பார்த்தால் வாணி தன்னை பற்றி ஏதாவது தவறாக நினைத்துக் கொள்வாளோ என்ற பயத்தில் சட்டென்று போனை அவளிடம் கொடுத்து விட்டு அவளைக் கடந்து உள்ளே வந்த ராகவனை மேலும் சோதிப்பதை போல அவளது நைட்டியின் மீது உரச நேர்ந்தது.

இனிமேல் அவளை பற்றி எதுவும் தவறான விதத்தில் சிந்தனை செய்யக் கூடாது என்று தீர்மானம் செய்திருந்த ராகவனுக்கு இப்போது அந்த தீர்மானம் நினைவுக்கே வர வில்லை.. உள்ளே வந்த ராகவனிடம் சாந்தி வாணியும் சந்தியாவும் போனில் பேசிக் கொள்வதை பற்றி கிண்டல் செய்து பேசுவதைக் கேட்டு சிரித்தபடியே வாணியை நோக்கி திரும்பிய ராகவனுக்கு வாசலை பார்த்து நின்று போனில் பேசிக் கொண்டிருந்த வாணியின் பின்புற தோற்றம் கண்ணில் பட்டது.

அவளுக்கு நல்ல அளவான உடம்பு. அது மட்டுமின்றி அவள் அணிந்திருந்த நைட்டி நன்கு சிக்கென்று உடலை பற்றியிருந்ததால் அவளது உடம்பின் அளவுகள் மிக தெளிவாகத் தெரிந்தது. ஏறக்குறைய ஸ்லீவ்லெஸ் நைட்டி போல இருந்ததால் இரண்டு பக்கங்களிலும் தோளுக்குக் கீழே வளவளப்பாக தெரிந்த அவளது கைகளும் தடியங்காய் சைசில் இருந்த அவளது இரண்டு பிருஷ்டங்களும் அவன் பார்வையில் பட....அவனால் அங்கே இருந்து பார்வையை அகற்ற முடியவில்லை... அவன் வாணியை அப்படி விழுங்கி விடுவதை போல பார்ப்பதை அவன் அருகே நின்ற சாந்தி அக்காவும் கவனித்தாள். வாணியை ராகவன் அப்படி பார்ப்பதை கண்ட சாந்திக்கு மனதுக்குள் சந்தோசம் தாங்க முடியவில்லை... அவளும் இதைத்தானே எதிர்பார்த்தாள்.

[Kaja.pandiyan]

ஆயினும் அவனை அதற்கு மேல் ரொம்பவும் சோதிக்க விரும்பாமல் .... 'அதுகளுக்கு வேற என்ன.....எதையாவது வெட்டியா பேசிகிட்டு இருப்பாளுங்க....நீ வா தம்பி....காப்பி ஆறிப் போயிடப் போவுது....'என்று அளித்த சாந்தியின் குரலால் சுதாரித்த ராகவன் வாணியின் மீது இருந்த தனது பார்வையை திருப்பி ஒரு அசட்டுச் சிரிப்போடு சாந்தியை பார்க்க....தான் வாணியை வெறித்துப் பார்த்ததை அக்கா கவனித்து விட்டால் என்பதை உணர்ந்து கொண்ட ராகவன் ... அதே அசட்டு சிரிப்போடு....கஷ்டப் பட்டு தன்னை நிதானிக்க செய்து கொண்டு ...சாதாரணமாக கேட்பதை போல...'இந்த நைட்டியை எங்க வாங்கினீங்க....புதுசா இருக்கே....நல்ல செலெக்சன்....'என்று சமாளிப்பதை போல சாந்தியிடம் கேட்க....அவன் சமாளிப்பதை புரிந்து கொண்ட சாந்தி மனதுக்குள் சிரித்தபடி....'அது புதுசு இல்ல தம்பி....பழசுதான்...ரொம்ப நாளா போடாம உள்ளேயே வச்சு இருந்தா....இத மாதிரி இன்னும் மூணு நாலு வச்சு இருக்கா..உள்ளேயே வச்சு இருந்தா வீணாத்தானே போவும் அதான் வீட்டுக்குள்ள இருக்கும் போது எடுத்து போடச் சொன்னேன்...நல்லா இருக்காப்பா...?' என்று அவனை உசுப்பி விடுவதை போல சாந்தி கேட்க.... நன்றாக இருக்கிறதா என்று பார்ப்பதை போல மீண்டும் ஒரு முறை வாணியை திரும்பி பார்த்து விட்டு சாந்தியிடம் திரும்பி.... 'ரொம்ப நல்லா இருக்கு அக்கா.....எங்க வாங்கினீங்க....தெரிஞ்சா சந்தியாவுக்கும் இதே மாதிரி வாங்கலாமேன்னு பாக்கிறேன்...' என்றான்.

'நான் எங்க போயி வாங்கினேன்..... சந்திரன்தான் கல்யாணமான புதுசுல இவளை கடைக்கு கூட்டிகிட்டு போய் வாங்கி குடுத்தான். ' என்று சாந்தி சொன்னவுடன் .... ராகவன் மேற்கொண்டு எதுவும் பேசாமல் சாந்தியை பார்த்தபடி சற்று நேரம் நிற்க....சந்திரனின் பேச்சை எடுத்தது அவனுக்கு பிடிக்கவில்லையோ என்று நினைத்துக் கொண்டு.....'இந்தாப்பா....குடி...நல்லா சூடா இருக்கு...பாத்து....' என்றபடி காபி டம்ளரை அவனிடம் நீட்டினாள்.

காபி டம்ளரை வாங்கிய ராகவனை உட்கார்ந்து குடிக்கும்படி சொல்லி விட்டு வாணியை நோக்கி சென்ற சாந்தி தானும் சந்தியாவிடம் பேசவேண்டும்என்று சொல்லி போனை வாங்கி பேசினாள்.

'என்னடி சந்தியா....எப்படி இருக்கே....எதுக்கு ரெண்டு மூணு நாளா போனே பண்லை...? வயித்துக்குள்ள பாப்பா என்ன செய்யுது...வேளாவேளைக்கு நல்லா சாப்பிடறியா...?'

'..............................................................................'

'ம்ம்....அப்டித்தான் இருக்கணும்.....இங்க உன் புருஷன் எப்பவும் உன்னப் பத்திதான் பேசிகிட்டே இருக்கான்மா....ஆனா நீ இல்லாம ரொம்ப கஷ்டப் படுறான்...'

'..................................................'

'இல்லடி.... காலைல எந்திரிச்சு ஆபீஸ் போறதுக்கு கிளம்ப நீ இல்லாம ரொம்ப கஷ்டப் படுறான்....'

'.......................................................'

'அப்புறம் நீ என்ன நினைச்சே ?''

'...............................................'

'நான் அந்த மாதிரி எல்லாம் எதுவும் சொல்லலை .....இதைத்தான் சொன்னேன்.......நீ அந்த மாதிரி நினச்சா அதுக்கு நான் என்ன பண்ண....அப்படின்னா என்ன அர்த்தம்....அங்கே நீயும் அவன் பக்கத்துல இல்லாம அந்த மாதிரிதான் கஷ்டப்படுறியோ....?'

சாந்தி பேசுவதை கேட்டுக் கொண்டிருந்த வாணியும் ராகவனும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டார்கள். அதை கவனித்துக் கொண்டே சாந்தி தொடர்ந்து பேசினாள்.

'அதுக்கு என்னடி செய்ய....எல்லாம் இன்னும் கொஞ்ச நாளைக்குத்தானே....பிள்ளைய பெத்து ரெண்டு மாசத்துல நீ இங்க வந்துரப் போற....அப்புறம் நீ உன் புருஷன் பக்கத்துலேதானே இருக்கப் போற....அதனால கொஞ்சம் பொறுத்துக்கோடி....பொண்ணா பிறந்துட்டா இதெல்லாம் பொறுத்துக்கத்தான் வேணும்....சரி...அங்கே உங்க அம்மா அப்பாவெல்லாம் எப்படி இருக்காங்க....நீ ரொம்ப அவங்களை கேட்டதா சொல்லு...என்ன....?' என்று கொஞ்ச நேரம் பேசி விட்டு போனை அனைத்து கொண்டு வந்து ராகவனிடம் கொடுத்துக் கொண்டே....
'உன் பொண்டாட்டி உன்னை பாக்காம ரொம்ப கஷ்ட படுறா போல இருக்கே....' என்று கேட்டாள்.

'எனக்கு நல்லா புரியுது அக்கா ஆனா அதுக்கு என்ன செய்ய முடியும்..... அவ இல்லாம எனக்கும் ரொம்ப கஷ்டமாத்தான் இருக்கு....'

'ம்ம்....அதான் எனக்கு தெரியுமே....'என்று வாய் தவறி சொல்லி விட்டதை போல நாக்கை கடித்துக் கொண்டதை போல செய்ய....

அதை பார்த்த ராகவன்....'என்னக்கா சொல்றீங்க.....?' என்று நிஜமாகவே ஆச்சரியப் பட்டு கேட்க.....'இல்லப்பா.....அதான் நீ ஆபீசுக்கு கிளம்ப ரொம்ப நேரமாவுதே....அதை சொன்னேன்....'என்று சின்ன தடுமாற்றத்தோடு சொல்ல.....அதை நம்பாதவனை போல....காபி குடிப்பதை நிறுத்தி விட்டு அவளிடம் மேலே கேட்டான்.

'இல்லக்கா.....நீங்க ஏதோ சொல்லனும்னு சொல்றீங்க.....ஆனா நீங்க சொல்ல வந்தது வேற.....என்னக்கா சும்மா சொல்லுங்கக்கா....'என்று முகத்தை பாவம் போல வைத்து கொண்டு கேட்ட ராகவனையும் அவனுக்கு எதிரே முகத்தில் குறும்பு தொனிக்க நின்ற சாந்தியையும் பார்த்த வாணிக்கு சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை.

சாந்தி எதை குறித்து ராகவனிடம் அப்படி பேசினாள் என்று அவளுக்கு தெரியும்....சாந்தி இந்த பேச்சை வளர்த்துக் கொண்டு போய் எங்கே முடிப்பாள் என்பதும் அவளுக்குத் தெரியும்..... ஆகவே அவளுக்கு சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை.

[LustyLeo]

SUPERRRRRRRRRRRRR BROOOOOO

[Gilmalover]

சூப்பரா போகுது, போட்டோ ல இருக்க பொம்பள தான் எதோ வட நாட்டுக்காரி மாதிரி இருக்கு, போட்டோ எல்லாம் வேண்டாம், எடுத்துருங்க

[Micron123456]

Engalukkkum adaka mudiya villlai

[Kaja.pandiyan]

சூப்பரா போகுது, போட்டோ ல இருக்க பொம்பள தான் எதோ வட நாட்டுக்காரி மாதிரி இருக்கு, போட்டோ எல்லாம் வேண்டாம், எடுத்துருங்க

நன்றி சகோ..போட்டோ...ஒரு கூடுதல் கிளர்சிக்காகவே.....உங்க யாருக்கும் பிடிக்கலைன்னா இனிமேல் போடல...தொடர்ந்து ஆதரியுங்கள்.

[Kaja.pandiyan]

'நிஜமா வேற ஒன்னும் இல்லை தம்பி...... இதுல வேற என்ன இருக்கு....?'
'சரி அக்கா .....நீங்க சொல்ல விரும்பலைன்னா வேண்டாம்.... ஆனா நீங்க சொல்ல வந்தது இது இல்லைன்னு மட்டும் எனக்கு புரியுது....'

அப்படி சொல்லி விட்டு மீண்டும் காபியை குடிக்கத் தொடங்கிய....ராகவனை ஒரு நிமிடம் குறும்பு தொனிக்க பார்த்து விட்டு....சாந்தியே பேசத் தொடங்கினாள்.

'நீ சொல்றதும் சரிதான் தம்பி....சரி...நமக்குள்ள என்ன இருக்கு.....அது வேற ஒன்னும் இல்லை தம்பி....சந்தியா ஊருக்கு போனதுல இருந்து ராத்திரி நேரத்துல நீ ரொம்ப நேரம் உறங்காம இருக்குறதும்.....நடு ராத்திரியில எந்திரிச்சு பாத் ரூமுக்கு போறதையும்....திரும்பி வந்து படுக்க ரொம்ப நேரம் ஆகுறதையும் நான் கவனிச்சுகிட்டுதான் இருக்கேன்... இதெல்லாம் எல்லா வீட்டுலயும் நடக்குறதுதானே....ஆனா என்ன செய்ய....ஆசாபாசமா இருக்குற பொண்டாட்டியும் புருசனும் வேற வழியில்லாம இப்படி பிரிஞ்சு இருக்குற சமயத்துல இந்த மாதிரி கஷ்டம் எல்லாம் வரத்தான் செய்யும்....வேற வழி...கொஞ்சம் சமாளிக்கத்தான் வேணும்.

ராகவன் சாந்தி சொல்வதை எல்லாம் கேட்டுக் கொண்டிருந்தானே தவிர பதில் எதுவும் பேச வில்லை..... அதில் இருந்தே தான் சொல்வதை எல்லாம் அவன் ஒத்துக் கொள்கிறான் என்பது சாந்திக்கும் வாணிக்கும் புரிந்தது. சாந்தி தொடர்ந்து பேசினாள்.

'என்னமோ தெரியலைப்பா.....நான் உன்னை என்னோட சொந்த தம்பி மாதிரிதான் நினைக்கிறேன்.....அதான் உன்கிட்ட இத்தனை வெளிப்படையா பேசுறேன்....நீ எதுவும் நினைச்சுக்காதேப்பா....'
'ஐயோ....அப்டில்லாம் எதுவும் இல்லக்கா...உங்களுக்கு இல்லாத உரிமையா.....நீங்க கேட்டதை பத்தி நான் எதுவும் தப்பா நினைக்கலை அக்கா....நீங்க சொன்னதெல்லாம் நிஜம்தான்.....நானும் உங்ககிட்ட எதுக்கு மறைக்கணும்.....சந்தியா இருக்குற வரை என்னை நல்லாப் பாத்துகிட்டா....எனக்கு என்ன என்ன பிடிக்கும் பிடிக்காதுன்னு அவளுக்கு நல்லாவே தெரியும்.....அதனால எல்லாத்தையும் பாத்து பாத்து செய்வா....அதான் இப்போ அவ இல்லாம ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு.....ஆனா நீங்க சொல்றமாதிரி வேற என்ன செய்ய.....அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்க வேண்டியதுதான்....'
'இன்னும் கொஞ்ச நாள்தானே....எல்லாம் சரியாப் போயிடும்....எனக்கு இந்த வேதனை எல்லாம் நல்லா தெரியும் தம்பி... நானும் உங்க வயசை கடந்துதான் வந்து இருக்கேன்.


'கரெக்டுக்கா....அவளும் அங்கே இதே மாதிரிதான் கஷ்டப் பட்டுகிட்டு இருக்கா....என்கிட்டயும் போன்ல சொல்லி வருத்தப்படுறா.,..இப்போ இங்க நீங்க ரெண்டு பேரு மட்டும்தானே இருக்கீங்க....அதனால உங்ககிட்ட சொல்றதுக்கு எனக்கு எந்த கூச்சமும் இல்லக்கா....சந்தியாவும் சரி...நானும் சரி....ஒரு நாள் கூட பிரிஞ்சு இருந்ததே இல்லைக்கா.....(என்னவோ தெரியவில்லை....ராகவன் திடீரென்று உணர்ச்சி வசப் பட்டவனை போல பேசத் தொடங்கினான்)......பிரிஞ்சு இருந்தது இல்லைன்றது மட்டும் இல்லை...தனியா கூட உறங்கினது இல்லைக்கா.....அதான் அங்க அவளுக்கும் இங்க எனக்கும் ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு....'

ராகவன் இதை சொன்னவுடன் அவனுக்கெதிரே நின்ற சாந்தி அவனை பார்த்து 'களுக்' என்று ஒரு குறும்பு சிரிப்பு சிரித்து விட்டு 'அதுதான் எனக்கு தெரியுமே தம்பி....'என்று சொல்ல......'என்னக்கா சொல்றீங்க....அதெப்படி உங்களுக்குத் தெரியும்....?' என்று ஆச்சரியமாக கேட்க....

'என்னப்பா நீ....இடையிலே இந்த கதவு மட்டும்தான இருக்கு.....ராத்திரி நேரத்துல அங்க பேசுறது எல்லாம் இங்க தெளிவா கேக்கும்....' என்று சொல்லி விட்டு நிறுத்தி அவனை நோக்கி ஒரு குறும்புப் பார்வை பார்க்க.....அவளது அந்த பார்வையில் இருந்தே ராகவனுக்கு எல்லாம் புரிந்து போனது.

இரவு நேரங்களில் தானும் சந்தியாவும் களியாட்டங்கள் போடும் நேரத்தில் அந்த சப்தம் எல்லாம் இங்கே இவர்களுக்கு கேட்டு இருக்கிறது என்று நினைக்கும்போதே அவனுக்கு ஒரு மாதிரி கூச்சமாக இருந்ததால் கட்டிலில் இருந்தபடி லேசாக நெளிந்தான். சாந்தி அவனைப் பார்த்து சொன்னதையும் அதை கேட்டு விட்டு ராகவன் கூச்சத்தில் நெளிந்ததையும் பார்த்து கொண்டிருந்த வாணி அடக்க முடியாமல் வந்த சிரிப்பை அடக்க சிரமப்பட்டு முகத்தை வேறுபுறம் திருப்பிக் கொண்டு புன்னகைத்தாள்.அதையும் ராகவன் கவனித்தான்.

'சரி சரி....விடுப்பா....இப்பத்தானே ஊருக்கு போயிருக்கா.....ஆரம்பத்துல ஒருவாரம் பத்து நாள் இப்படித்தான் இருக்கும்....அப்புறம் சரியாயிடும்... '
அதன்பிறகு அங்கே அவர்கள் மூவருக்குமிடையே எவ்வித பேச்சும் இன்றி அங்கே ஒரு வித அமைதி நிலவியது.
தன்னுடைய அத்தை மிகச் சரியாக காய் நகர்த்தி பேச்சை சரியான இடத்தில் கொண்டு வந்து நிறுத்தி இருக்கிறாள் என்று வாணிக்கு புரிந்தது.

[Kaja.pandiyan]

ஸ்வரம் - பத்து

அந்த அறையில் நிலவிய அமைதியான சூழ்நிலையில் மூன்று பேர் மனதிலும் வெவ்வேறு சிந்தனைகள் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. ராகவனுக்கு சற்று தர்மசங்கடமாக இருந்தாலும் இந்த பேச்சு இப்படியே நீடிக்குமானால் அதை தொடர்ந்து வாணியை மீண்டும் ஒரு முறை காலையில் பார்த்த மாதிரி பார்க்க வாய்ப்பு கிடைக்குமா என்று ஆசையாக இருந்தது.

அவள் குழந்தைக்கு எப்போது பால் கொடுப்பாள் என்ற ஆசையில் மனதை அலைபாய விட்டுக் கொண்டிருந்தான்.
சாந்தியோ இந்த பேச்சை இதே போல எப்படி வளர்த்துக் கொண்டு போகலாம் என்று யோசித்தபடி நின்று கொண்டிருந்தாள்.
உண்மையில் சொல்ல வேண்டுமெனில் அவளுக்கு அதெல்லாம் ஒரு பெரிய விசயமே இல்லை... ஏற்கனவே தர்மசங்கடத்தில் நெளிந்தபடி உட்கார்ந்திருக்கும் ராகவனுக்கு சற்று மூச்சு விட அவகாசம் கொடுப்பதை போல அவள் சற்று நிதானித்துக் கொண்டிருக்கிறாள் என்பதுதான் உண்மை.

ராகவனுக்கும் சாந்திக்கும் இடையில் சற்று பக்கவாட்டில் நின்று இருவரையும் கவனித்துக் கொண்டிருந்த வாணிக்கு....அத்தை போகிற போக்கை பார்த்தால் இன்னும் சற்று நேரத்தில் ஏதாவது ஒரு சூழ்நிலையை செயற்கையாக ஏற்படுத்தி தன்னை இந்த நைட்டியை கூட அவிழ்த்து விட்டு நிற்க வைத்து விடுவாளோ என்று தோன்றியது. மூன்றுபேரும் அப்படி ஆளுக்கொரு சிந்தனையில் இருக்கும்போதே ஏதோ ஒரு வாய்ப்பை உண்டாக்கி கொடுக்கும் விதமாக வாணியின் குழைந்தை அழும்சப்தம் உள்ளறையில் இருந்து கேட்டது.

அந்த சப்தம் கேட்டவுடன் மூவருக்குமே ஒரு வித மெல்லிய பதட்டம் தொற்றிக் கொண்டதை போல உணர்ந்தார்கள்.
அந்த பதட்டமான சூழ்நிலையிலும் ராகவனுக்கு ஏதோ உள்ளுணர்வு அவனை எச்சரிக்கை செய்ய.....என்னதான் வாணியை அரைகுறையாக பார்க்க அடிமனதில் ஆசை இருந்தாலும் ... ஒரு நல்ல ஆணுக்கே உரிய எச்சரிக்கை உணர்வுடன்....
'சரி அக்கா.....நான் லைப்ரரி வரை போயிட்டு கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு வர்றேன்....' என்று சொல்லிக் கொண்டே எழுந்த ராகவனை பார்த்து சாந்தி 'இன்னிக்கு செவ்வாய்க் கிழமைதானே.....லைப்ரரி இன்னிக்கு லீவு இல்லியா...?' என்று கேட்டாள்.

ராகவனுக்கு அந்த விஷயம் அப்போதுதான் நினைவுக்கே வந்ததை போல.....'ஆமா அக்கா....நான் எப்படி இதை மறந்து போனேன்...?'' என்று தன் மறதியை நொந்து கொண்டபடி....'சரி....பரவாயில்லை.....லைப்ரரி இல்லைன்னா என்ன.....சும்மா ஒரு வாக் போயிட்டு வர்றேன்....' என்று சொன்ன ராகவனை பார்த்து 'சரி....போயிட்டு வாப்பா....வர நேரமாவுமா....?' என்று கேட்டாள்.

'இல்லக்கா.....ஒரு ஒரு மணி நேரமாவும்.....கடைதெருவுல யாராவது தெரிஞ்சவங்க நிப்பாங்க....அப்படியே பேசிட்டு கொஞ்சம் டைம் பாஸ் பண்ணிட்டு வர்றேன்....'

'அப்படின்னா இங்க இருக்குறது உனக்கு போர் அடிக்குதாக்கும்....?'
'ஐயோ....அப்படில்லாம் இல்லை அக்கா.....'
'அப்படின்னா எதுக்கு தேவை இல்லாம வெளியே போகணும்.....சும்மா இங்கே இருந்து டிவி பாரு....சரி சரி....உன் இஷ்டம்....'
'நானும் அதுதான் யோசிச்சேன் அக்கா.....லைப்ரரி இல்லாம வேற எங்கும் போற பழக்கமும் கிடையாது....'
'ஒரு வேளை.....சிகரெட் எதுவும் பிடிக்கப் போறியோ....சந்தியா சொல்லி இருக்காளே....தினமும் காலையிலும் ராத்திரியிலும் சிகரெட் பிடிப்பேன்னு'
'ம்ம்....அதையும் சொல்லிட்டாளா....?' என்று சாந்தியிடம் சொல்லிக் கொண்டே ஒரு வித தயக்கத்துடன் வாணியைப் பார்க்க....அதை கவனித்த சாந்தி....'எதுக்கு அவளைப் பாக்குற... அந்த விஷயம் ரெண்டு பேருக்குமே தெரியும்.....' என்றாள்.,
'இல்லக்கா.... அதிகமா எல்லாம் கிடையாது.....தினமும் ரெண்டு மட்டும்தான்....'
'அதுல என்ன இருக்கு....ஆம்பிளையா இருந்தா ஏதாவது ஒரு பழக்கம் இருக்கத்தான் செய்யும்....இது மட்டும்தானா....இல்ல வேற ஏதாவது ...?' என்று கிண்டலாக சிரித்தபடி இழுத்தாள்.

அதை கேட்டு விட்டு ....'ஏன்...சந்தியா வேற எதுவும் சொல்லலையா....?' என்று அவனும் அதே போல சிரித்துக் கொண்டே கேட்டான்.

'ம்ம்....சொல்லி இருக்கா....'
'என்ன சொல்லி இருக்கா....சொல்லுங்களேன்...'
'வாரத்துக்கு ஒரு தடவை ஏதோ பாட்டில் வாங்கிட்டு வந்து குடிப்பியாமே....?'
'ம்ம்... நினைச்சேன்....ஆமா அக்கா....வாரத்துக்கு ஒரு தடவை மட்டும்தான்.....ஆனா அதுவும் வெளியே போய் எல்லாம் குடிக்கிற பழக்கம் கிடையாது....வீட்டுல வச்சுத்தான்.....'
'அது நல்ல பழக்கம்தான் தம்பி......யாருக்கும் தொந்தரவு இல்லாம வெளிய தெரியாம என்ன பண்ணினாலும் தப்பே இல்லைப்பா...'

இதை கேட்டவுடன் வாணிக்கு தன் அத்தையை நினைத்து சிரிப்பு வந்தது.

கொஞ்சம் சின்ன இடம் கிடைத்தாலோ சின்னா பாயிண்ட் கிடைத்தாலோ அதை கப்பென்று பிடித்து பயன்படுத்திக் கொள்வதில் அத்தை அடிச்சுக்கவே முடியாது என்று தனக்குள் சிலாகித்துக் கொண்டாள்.

சாந்தி சொன்னதை கேட்டு ஏதோ ஒன்று தட்டுப் பட்டதை போல டக்கென்று அவளை ராகவன் ஏறிட்டுப் பார்க்க....
'ஆமாம் வெளியே போய் யார் கூடவாவது சேர்ந்து குடிச்சா தேவை இல்லாம பிரச்சினைதான் வரும்....அதுக்கு பதிலா இப்படி வீட்டுல வச்சு யார்க்கும் தெரியாம குடிச்சாக்கா தப்பே இல்லை....அதுவும் இல்லாம வாரத்துல ஒரு தடவை குடிக்கிறதுல தப்பே இல்லை....அதைதான் சொன்னேன்...'

உண்மையில் அவள் பொடி வைத்துதான் பேசினாள் என்பது அவளுக்கும் தெரியும்....ராகவனுக்கும் அது கொஞ்சம் பிடிபடத்தான் செய்தது...ஆனாலும் அதை தொடர்ந்து விளக்கம் அளித்த சாந்தியை பார்த்து....'ஆமா அக்கா....வீட்டுல வச்சு....சந்தியாவுக்கு தெரிஞ்சுதான் குடிப்பேன்....' என்ற ராகவனை மீண்டும் பார்த்து முறுவலித்துக் கொண்டே....'ஆமாப்பா....அப்பத்தானே ஒரு ஆசைக்கு பொண்டாட்டிக்கும் குடுக்க குடியும்....' என்று சொல்லி விட்டு நிறுத்த ... அதை கேட்டு வாணி இப்போது அடக்க முடியாமல் 'கொல்'லென்று சிரித்து விட....ராகவனின் நிலைமை சற்று அலங்கோலமாகத்தான் இருந்தது.

இப்போது ராகவன் ஒரு கையால் தன் நெற்றியை பிடித்துக் கொண்டு தலையை குனிந்தபடி 'ஐயோ...ராமா....சந்தியா ஒரு விஷயத்தை கூட விடலியா....?' என்று அங்கலாய்ப்பதை போல முனக....அதை கேட்டு சாந்தியும் வாணியும் சப்தமாக சிரித்துக் கொண்டார்கள்.

இதற்குள் உள்ளறையில் இருந்து குழைந்தை மீண்டும் அழும் சப்தம் கேட்க.....
'ஏய்...குழந்தை முழிச்சுட்டு போல இருக்கே.....தூக்கிட்டு வா....'என்று சாந்தி வாணியிடம் சொல்ல....வாணி திரும்பி....உள்ளறையை நோக்கி நடக்க...எதிரே கட்டிலில் உட்கார்ந்து இருந்த ராகவன் மெதுவாக தலையை உயர்த்தி நடந்து செல்லும் வாணியின் பின்புற கோல அசைவுகளை பார்க்க...அதை சாந்தியும் கவனித்து தனக்குள் புன்னகைத்தாள்.

வாணி உள்ளறைக்குள் போனவுடன் ராகவன் சாந்தியை பார்த்து பாதியில் விட்ட பேச்சை தொடருவதை போல.....'அக்கா ....எப்பவாவது சும்மா ஒரு ஜாலிக்கு அவகிட்ட கொஞ்சம் போல குடிக்கச் சொல்வேன்....அவ எனக்காகத்தான் கொஞ்சமா ஒரு வாய் குடிப்பா....'என்று தயங்கி தயங்கி சொல்ல....'அதுல என்னப்பா இருக்கு....சும்மா ஒரு ஜாலிக்குத்தானே....பொம்பளைக்கு என்ன வாய் இல்லியா....?' என்று சாந்தியும் அவனுக்கு சாதகமாக சொல்ல....அவன் முகத்தில் ஒரு நிம்மதி தெரிந்தது.

'அப்போ இன்னிக்கு குடிக்கிற மூடுலதான் இருக்கியா....?' என்று கொக்கி போடுவதை போல சாந்தி தொடர்ந்து கேட்க.....அவள் கேட்ட கேள்விக்கு உடனே பதில் சொல்லாமல் ஒரு அசட்டு சிரிப்பு சிரித்தபடி அவளை ஓரிரு வினாடிகள் பார்த்து விட்டு....மெதுவாக சொன்னான்.

'கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி வரை அந்த நினைப்பு இல்லை....ஆனா இப்போ லேசா ஒரு ஆசை வருது.....'
'ம்ம்....அப்போ இன்னிக்கு குடிக்கப் போற...அப்படித்தானே...'என்று சொல்லி விட்டு சிரித்த சாந்தியை பார்த்து 'ஆமா அக்கா...எதுவும் தப்பா நினைச்சுகாதீங்க அக்கா...' என்று கெஞ்சுவதை போல சொன்னான்.

அவன் கெஞ்சுவதற்கு அவசியமே இல்லை என்றாலும் வேண்டுமன்றே அப்படி கெஞ்சுவதை போல சொன்னான். அதை கேட்டு சிரித்த சாந்தி....'இதுல நாங்க தப்பா நினைக்கிறதுக்கு என்னப்பா இருக்கு....தாராளமா நடக்கட்டும்....' என்று சொல்லி விட்டு....அவனுக்கு ஒரு இன்ப அதிர்ச்சியை கொடுப்பதை போல....தொடர்ந்து சொன்னாள்.

'இன்னிக்கு உனக்கு ஒரு கிப்ட் தரலாம்னு நினைக்கிறேன்... '
'என்ன கிப்ட் அக்கா....?'
'ம்ம்....கொஞ்சம் இரு.....'என்று சொல்லிக் கொண்டு உள்ளறையின் வாசலை நோக்கி சாந்தி பார்வையை திருப்ப....சொல்லி வைத்தாற்போல வாணி கையில் குழைந்தையோடு உள்ளறையில் இருந்து வெளியே வந்தாள்.

சாந்தி அவளைப் பார்த்து....'வாணி.....அந்த ரெண்டு பாட்டிலை எங்கேடி வச்சு இருக்கே....?'
உள்ளறைக்கு குழைந்தை எடுத்து வர சென்ற வாணி ஹாலுக்குள் சாந்தியும் ராகவனும் பேசியதை எல்லாம் கேட்டுக் கொண்டுதான் இருந்தபடியால் சாந்தி கேட்டதற்கு ராகவனையும் ஒரு பார்வை பார்த்தபடியே வாணி உடனே பதில் சொன்னாள்.

'அதை இங்கதான் பீரோவுக்குள் அடியில வச்சு இருக்கேன்.....'
சாந்தி கேட்டதையும் அதற்கு வாணி பதில் சொன்னதையும் செவியுற்ற ராகவன் சாந்தியையும் வாணியையும் பொதுவாக பார்த்து கேட்டான்.
'நீங்க எதை பத்தி பேசுறீங்க....அக்கா....?'
அதை கேட்டு மீண்டும் புன்னகைத்துக் கொண்டே சாந்தி அவனுக்கு பதில் சொன்னாள்.

'வேற என்ன.....என் மகன் லீவுல வரும்போது வழக்கமா அங்கே இருந்து ரம் பாட்டில் கொண்டு வருவான். அவனும் உன்னை மாதிரித்தான் ..... அடிக்கடி இல்லாம சந்தோசத்துக்காக என்கிட்டே சொல்லிட்டே வீட்டுல வச்சு குடிப்பான்....போன தடவை கொண்டு வந்ததுல ஒண்ணு மிச்சம் வச்சுட்டு போயிருக்கான்...'
'மிலிட்டரி பாட்டிலா....?'
'ஆமாப்பா.....உனக்கு ஓகேன்னா அதை எடுத்து தரச் சொல்றேன்.....வேணா குடிச்சுக்கோ....'
'நிஜமாவா சொல்றீங்க அக்கா....?'
'ஆமாப்பா.....'
'உங்க பையன் திரும்பி வரும்போது அந்த பாட்டிலை எங்கேன்னு கேக்க மாட்டாரா....?'
'அதெல்லாம் கேக்க மாட்டான்....அப்படியே கேட்டாலும் பாத்துக்கலாம்....?'
'என்ன சொல்லி சமாளிப்பீங்க அக்கா...?'
'அதை நான் பாத்துக்கிறேன் தம்பி.......உனக்கு வேணுமா....அதை மட்டும் சொல்லு....'
'ம்ம்... மிலிட்டரி பாட்டில் நல்லாத்தான் இருக்கும்.....'
'சரி....அது போதும்.....நீ இங்கியே வீட்டுல வச்சே குடி.....வாணி அந்த பாட்டிலை எடுத்துட்டு வந்து தம்பிகிட்ட குடுடி....'
சாந்தி சொன்னதை கேட்டு உண்மையாகவே சற்று ஆச்சரியப்பட்டு பார்த்த வாணி....'இந்தாங்க...ரேவதியை பிடிங்க....நான் போய் எடுத்துட்டு வர்றேன்...'என்று சொல்லி விட்டு சாந்தியை நோக்கி வர....

எதிரே இருந்த ராகவன் வாணியை பார்க்க.....அவள் கையில் இருந்த குழைந்தை ஒரு கையால் அவளது நைட்டியின் மேல்முனையை பிடித்து இழுத்தபடி இருக்க....அந்த சின்ன குழந்தையின் இழுப்பில் கொஞ்சம் இறங்கி இருந்த ஜிப்பின் விரிவினால் அவளது முலைகளின் திரட்சி ராகவனுக்கும் சாந்திக்கும் தெரிந்தது.

(காட்சிகள் தொடரும்)

[Renjith]

Super bro

[prrichat85]

super updatee

[Kaja.pandiyan]

சாந்தியிடம் குழைந்தையை கொடுத்து விட்டு திரும்பி உள்ளறைக்கு வாணி போய்விட ... 'ரொம்ப சந்தோசம் அக்கா.....' என்று ராகவன் சாந்தியிடம் சொன்னான்.

'இதுல என்னப்பா இருக்கு.....இங்கே அந்த பாட்டில் சும்மாதானே இருக்கு.....'
'சரி அக்கா.....நான் சந்தியாகிட்ட ஒரு வார்த்தை சொல்லிடுறேன்...'
'நீ ஒரு ஆளுப்பா....இதுக்கும் சந்தியாகிட்ட அனுமதி வாங்கனுமா.....எனக்கென்னமோ அதெல்லாம் வேண்டாம்னு தோணுது.....ஆனா உனக்கு அவகிட்ட சொல்லனும்னு தோணிச்சுன்னா சொல்லிக்கோ. '

'இல்லக்கா.....எந்த சின்ன விசயம்னாலும் அவளுக்கு தெரியாம செஞ்சது இல்ல.....பின்னாடி அவளுக்கு தெரிஞ்சா மனசு வருத்தபடுவா....அதான்....'

'ம்ம்....சொல்றது சரிதான்.....ஆனா நானோ வாணியோ சொன்னாதானே தெரியும்.....நாங்க சொல்லப் போறது இல்ல.....இது ஒண்ணும் அந்த மாதிரி தப்பான விஷயம் இல்ல....அது வேற விஷயம்.....நான் என்ன சொல்றேன்னா....இந்த சின்ன விஷயத்தை எல்லாம் சொல்லிக்கிட்டு இருக்கனுமான்னுதான் சொன்னேன்பா.....திரும்பவும் சொல்றேன்....உனக்கு அவகிட்ட சொல்லனும்னு தோணிச்சுன்னா சொல்லிக்கோ....'

'இல்லக்கா....நீங்க சொல்றதும் கரெக்டுதானே....இந்த சில்லியான விஷயத்தை எல்லாம் போயி அவகிட்ட சொல்லனுமா என்ன....வேண்டாம்...சொல்லலை....'

ராகவன் தனது பிடிக்குள் கொஞ்ச கொஞ்சமாக வருவதை போல பட்டது.
'சரிப்பா....இப்பவே குடிக்குப் போறியா....இல்ல கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு போதுமா....?'
'இல்லக்கா....நான் கொஞ்சம் வெளியில போயி.....கொஞ்சம் சாமான் வாங்கிட்டு வந்துடுறேன்....'
'அப்படியா.....எதுவும் அவசியமான பொருளா....?'

'ம்ம்....வேற ஒண்ணும் இல்லக்கா....இந்த மாதிரி குடிக்கிற நேரத்துல ரெண்டு சிகரெட் குடிப்பேன்.....அதுவும் இல்லாம கொஞ்சம் பொரிச்ச சிக்கன் வாங்கிட்டு வந்துடுறேன்...'

'ஓகோ....அதுக்கா.....சரி...சரி.....போயிட்டு வா...அப்புறம் தம்பி......கடைக்கு போயிட்டு நேரா இங்கியே வந்துரு.....உன்னோட போர்ஷனுக்கு கொண்டு போய்தான் குடிக்கனும்னு இல்ல....இங்க வச்சே தாராளமா குடிக்கலாம்....'
'என்னக்கா சொல்றீங்க.....நிஜமாவா சொல்றீங்க....?'

'ஆமாப்பா......இதுல என்ன இருக்கு.....அங்கே நீ மட்டும் தனியாதானே உக்காந்து குடிப்பே...இங்க வச்சுன்னா சும்மா பேசிகிட்டு இருக்கலாம்ல ...அதுக்குத்தான்....'
அதற்குள் வாணி உள்ளறையில் இருந்து அந்த பாட்டிலை எடுத்துக் கொண்டு வெளியே வர....அதை பார்த்த ராகவனுக்கு முகம் மலர்ந்தது.மதுபானம் குடிப்பவர்களுக்கே உண்டான ஒரு பரவசம் ராகவனுக்கு அந்த பாட்டிலை பார்த்தவுடன் உண்டானது.

உள்ளறையில் இருந்து வெளியே வந்த வாணி சிரித்தபடியே அந்த பாட்டிலை கையில் பிடித்துக் கொண்டு ராகவனை நோக்கி வர....ராகவனுக்கோ ஒரே நேரத்தில் இரண்டு விதமான பரவசம் உண்டானதை போல உணர்ந்தான்.

அந்த அழகான பாட்டிலை கையில் வைத்து கொண்டு வந்த வாணியின் தோற்றம் மிக கவர்ச்சியாக இருந்ததால் அவன் அவளை கண்ணிமைக்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருக்க....அவனை நெருங்கிய வாணி அந்த பாட்டிலை அவனிடம் நீட்ட....
அவன் சாந்தியை திரும்பி பார்க்க....'ம்ம்...உனக்காகத்தானே கொண்டு வந்து இருக்கா....வாங்கிக்கோ...'என்று சம்மதம் சொல்ல...அந்த பாட்டிலை அவன் வாணியிடமிருந்து வாங்கினான்.

அப்படி வாங்கும் போது அவளது கையை தடவ நேரிட்டது. இதற்கு முன்னால் அவன் வாணியிடம் நிறைய நாட்கள் பேசி இருக்கிறானே தவிர....ஒரு நாளும் தொட்டதில்லை...

அதற்கான எந்த வாய்ப்பும் நேரிட்டதில்லை. இப்போது முதன் முதாலாக அவளது கையை வருடிக் கொண்டே அந்த பாட்டிலை வாங்கும் போது அவனது உடம்பில் ஒரு மின்னல் கீற்று போல ஏதோ ஒன்று ஒடி மறைவதை உணர்ந்தான்.

[Kaja.pandiyan]

அவன் மட்டுமல்ல....அவளும்தான்..... அவளுக்கும் அதே மாதிரியான உணர்வுதான். சந்தியா இருந்தவரை இருவருமே அண்ணன் தங்கை என்ற உணர்வுப் பூர்வமான வரையறைக்குள் இருந்து வெளியே வந்தது கிடையாது. ஆனால் இப்போது நிலைமை வேறு..

வாணியை பொருத்தவரை சாந்தி வெளிப்படையாக சொல்லி விட்டதால் அவளால் ராகவனை இப்போது சகோதரன் என்ற கோணத்தில் பார்க்க முடியவில்லை.... அவர்கள் இருவரையும் ஒன்று சேர்த்து வைக்க சரியான நேரம் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை சாந்தி அவளிடம் சொன்னதிலிருந்து வாணியை பொருத்தவரை ஏதோ புதிதாக அவளுக்காக நிச்சயம் செய்யப் பட்ட மாப்பிள்ளையை பார்ப்பதை போலவே நினைக்கத் தொடங்கினாள்.

ஆகவே அவனுடைய கை தன் கையில் பட்டவுடன் அவளுக்கும் தன்னுடம்பில் ஒரு சிலிர்ப்பை உணர நேர்ந்தது. ராகவனைப் பொருத்தவரை நான்கு நாட்களுக்கு முன்பு வீட்டின் பின்புறம் வைத்து குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த அவளது ஒரு பக்க முலையை பார்த்தது போதாதென்று இன்று காலையில் அவனுக்கு கிடைத்த அவளது இரண்டு முலைகளின் வெளிப்படையான தரிசனத்துக்கு பிறகு என்னதான் மனசுக்கு கடிவாளம் போட்டாலும் முன்னை மாதிரி அவளை தங்கை என்ற கோணத்தில் பார்க்க முயன்று முயன்று தோற்றுப் போய்க் கொண்டிருந்தான். .

ஆயினும் இருவரும் அந்த புதுவித உணர்ச்சியை சாந்தியின் முன்னால் பட்டவர்த்தனமாக வெளிப்படுத்தாமல் சமாளித்தார்கள்.

வாணியிடமிருந்து வாங்கிய பாட்டிலை அவன் உட்கார்ந்திருந்த கட்டிலின் மேல் ஓரமாக வைத்து விட்டு அப்படியே எழுந்து நின்று சாந்தியை பார்த்து...'சரிக்கா....நான் கடைக்குப் போயிட்டு வர்றேன்....உங்களுக்கு ஏதாவது வாங்கனுமா....?' என்று கேட்டான்.

'இல்லப்பா......எங்களுக்கு எதுவும் இப்போ வேண்டாம்.....நீ சீக்கிரமா போயிட்டு வா....' என்று வழியனுப்ப.....அவன் கிளம்பி வெளியே போனான்.

அவன் போனவுடன் வாணி சாந்தியிடமிருந்து குழந்தையை வாங்கி கட்டிலில் போய் உட்கார்ந்து கொண்டு நைட்டியின் ஜிப்பை இன்னும் கீழே இறக்கி ஒரு பக்கத்து முலையை வெளியே எடுத்து, அருகிலிருந்த கர்சிப்பை எடுத்து முலைக்காம்பை துடைத்து விட்டு ரேவதிக்கு பாலூட்டத் தொடங்கினாள்..
சாந்தி அடுக்களைக்கு போகப் போவதை போல அங்கே இருந்து நகர முயல....வாணி அவளை ஏறிட்டுப் பார்த்து....'நீங்க என்ன அத்தை இப்படி திடீர்னு அந்த பாட்டிலை எடுத்து குடுக்க சொல்லிட்டீங்க...அது தேவையா அத்தை....?' என்று கேட்டாள்.

நகரப் போன சாந்தி வாணி அப்படிக் கேட்டவுடன் நின்று அவளைப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாள்.

'ம்ம்..... ஒரு விதத்துல சொன்னா தேவை இல்லைதான்.....ஆனா ஒரு விதத்துல தேவைதான்....'
'என்ன அத்தை நீங்க...? ரொம்ப குழப்புறீங்க....?'
'இதுல என்ன குழப்பம் இருக்கு.....நான் என்ன செஞ்சாலும் காரணம் இல்லாம செய்ய மாட்டேன்னு உனக்கு நல்லா தெரியும்தானே....'
'ம்ம்....அது தெரிந்த விசயம்தானே......ஆனா பாட்டில் எல்லாம் குடுக்கிற அளவுக்கு போகனுமா...?'

'நிஜமா சொல்லு.....அவனுக்கு இந்த பாட்டிலை குடுக்குறதுல உனக்கு கொஞ்சம் கூட இஷ்டம் இல்லைன்னு....'
'அப்டி இல்லைன்னு சொல்ல வரலை.....ஆனா....?'
'என்னடி உளர்ற... அதான் இதுல உனக்கும் சந்தோசம்னு உன் முகமே சொல்லுதே.....அந்த பாட்டிலை அவன்கிட்ட எடுத்துக் கொடுன்னு நான் உன்கிட்ட சொன்னவுடனேயே உன் முகத்துல உண்டான சந்தோசத்தை நான் கவனிச்சேனே....'

'ம்ம்...நீங்க பெரிய ஆள்தான் அத்தை......'
'ஆமாண்டி....நான் பெரிய ஆள்தான்.....அது இல்லாம உங்க மாமனாரோட இத்தனை வருஷம் குப்பை கொட்டியிருக்க முடியுமாடி....?'

'அத்தை....நானே கேக்கனும்னு நினைச்சுகிட்டு இருந்தேன்...கேட்டா தப்பா நினைக்க மாட்டீங்களே....?'
'அப்படி என்ன கேக்கப் போற....நான் எதுவும் நினைக்க மாட்டேன்.....அதுவும் இல்லாம நாம ரெண்டுபேரும் மாமியார் மருமக மாதிரியா பழகுறோம்...?'

'வேற ஒண்ணுமில்ல....இந்த விஷயத்துல என்னவெல்லாம் ப்ளான் போடுறீங்க.....எப்படில்லாம் தின்க் பண்றீங்க....அப்புறம் எப்படி அத்தை நீங்களும் மாமாவும் இப்படி ஒரே ஒரு பிள்ளையோட நிறுத்துனீங்க.....?' என்று கேட்ட வாணிக்கு சிரிப்பை அடக்க முடியாமல் சிரித்து விட ... அதை பார்த்த சாந்தியும் சப்தமாக இல்லாமல் கொஞ்சம் அமைதியாக சிரித்தாள்.

[zulfique]

Super hot story

[prrichat85]

good updatee

[Kaja.pandiyan]

Thanks for your supporting and valuable comments friends..!