Fantasy சப்தஸ்வரங்கள்

[Kaja.pandiyan]

ஸ்வரம் - ஐந்து

வாணியின் மனதில் ஏதோ ஒரு பொறி தட்டினாலும் முழுமையாக புரியாததால் சாந்தியை உற்று நோக்கியபடி ...
'நீங்க .....நீங்க என்ன கேக்குறீங்கன்னு புரியலை அத்தை...' என்று தடுமாற்றமாக சொன்னாள்.
சாந்தி அதே நிதானத்துடன் மீண்டும் கேட்டாள்.
'ராகவன் தம்பியை பத்தி நீ என்ன நினைக்கிற....?'
'அவருக்கே என்ன அத்தை....ரொம்ப நல்ல மனுஷன்...சொந்த அண்ணன் மாதிரி என்கிட்டே நடந்துக்கிறார்...'
'ம்ம்...வேற ...?'
'வேற என்ன.....?'
'ஆள் பாக்க எப்படி இருக்கிறார்...'
ஏற்கனவே மனதுக்குள் ஒருவித பரவசமான உணர்ச்சி ஓடிக்கொண்டிருந்த வாணிக்கு சாந்தியின் இந்த கேள்வி மேலும் பரவசமூட்டியது.

ஆயினும் அந்த பரவசத்தை வெளிக்காட்டாமல் தன்னை சற்று கட்டுப் படுத்திக் கொண்டு நிதானமாக சொன்னாள்.
'அவருக்கென்ன....பார்க்க நல்லாத்தான் இருக்கார்....சந்தியாவுக்கேத்த நல்ல சரியான ஜோடி....'
'ம்ம்...அதான் சொல்றேன்...சந்தியா ஊருக்கு போனதுல இருந்து அவனும் ஒரு மாதிரி தவிச்சுக்கிட்டுதான் இருக்கான்...'
'அப்படியா....எப்படி சொல்றீங்க...?'

'ராத்திரி ரொம்ப நேரம் டிவி ஓடுதே...கவனிக்கலியா....வழக்கமா பத்த பத்தரை மணிக்கெல்லாம் தூங்கிடுவான்....ஆனா இப்போ அவன் ஊருக்கு போனதுல இருந்து ரொம்ப நேரம் தூங்காம இருக்கான்...'
உண்மையில் இதெல்லாம் ஒரு காரணம் இல்லை என்றாலும் கூட தந்து பேச்சுக்கு வலு சேர்ப்பதற்காக சாந்தி இந்த விஷயத்தை பெரிது படுத்துவதை போல வாணியிடம் சொல்ல...'ஐயோ...என்ன அத்தை நீங்க....சந்தியா இல்லாம தனியா ப்ரீயா இருக்குறதால அவரு அப்படி ரொம்ப நேரம் முழிச்சுகிட்டு இருக்காரு...'
'போடி..இவளே....சந்தியா இருந்தவரை ஒரு ராத்திரி கூட அங்கே அந்த மாதிரி சத்தம் கேட்காம இருந்தது இல்லை....ஆனா இப்போ அதுக்கு வழி இல்லியே...அதான் அவன் உறக்கம் வராம அந்த மாதிரி முழிச்சுகிட்டு இருக்கான்...'
'சரி...அதுக்கு என்ன அத்தை...?'
'ம்ம்....நீ ஒரு விவரம் புரியாதவடி....'
'நிஜமாலுமே எனக்கு புரியலை அத்தை....'
'அதான் எனக்கு தெரியுதே....நான் என்ன சொல்ல வர்றேன்னா.....அங்கே அவனும் சந்தியா இல்லாம உன்னை மாதிரி ரொம்ப கஷ்டப் படுறாண்டி....'
சாந்தி இத்தனை வெளிப்படையாக சொன்னவுடன் வாணிக்குள் மேலும் பரவசம் உண்டாக...ஆயினும் அதை கட்டுப் படுத்திக் கொண்டாள்.

'அதுக்கு நாம என்ன அத்தை பண்ண முடியும்..../' என்று அப்பாவியாக கேட்க....
'நாம நினைச்சா அவனுக்கு உதவி பண்ண முடியுமடி....'என்று சொல்லி நிறுத்தி விட்டு வாணியை உற்றுப் பார்த்தாள்.
சுற்றி வளைத்து அவள் எங்கே வரப் போகிறாள் என்று வாணிக்கு முக்கால் வாசி புரிந்து போயிற்று.
ஆனால் எப்படி அந்த பேச்சை தானாக வளர்ப்பது என்று புரியாமல்...
.'அத்தை அது அவரோட கஷ்டம்....அதுக்கு நீங்க என்ன பண்ண முடியும்....?' என்றாள்.
'அட...மக்கு....நான் அதுல ஒன்னும் பண்ண முடியாதுடி....நீ நினச்சா அவனுக்கு உதவி பண்ணலாம்டி...'
'அத்தை....நிஜமாவே எனக்குப் புரியலை....'
'ம்கும்....இதுக்கு மேல நான் எப்படிம்மா விவரமா சொல்ல....?'
'அத்தை....அப்போ நீங்க என்ன சொல்ல வர்றீங்க....?'
'ம்ம்...ஆமாடி....சந்திரன் இல்லாம நீயும் அவஸ்தை படுற.....சந்தியா இல்லாம அவனும் அங்க கஷ்டப் படுறான்...நீ நினச்சா ரெண்டு பேருமே கஷ்டப் படாம இருக்கலாம்டி...' இதற்கு மேல் வெளிப்படையாக சொல்ல முடியுமா என்ன...?
'அத்தை...நீங்க தெரிஞ்சுதான் பேசுறீங்களா...அவரு அந்த மாதிரில்லாம் நடந்துக்கிற ஆள் இல்லை அத்தை....அதுவும் இல்லாம அந்த மாதிரி நினைச்சுப் பாக்கவே ஒரு மாதிரி இருக்கு அத்தை...'
'ஏய்....மறைக்காம சொல்லு.....உனக்கு அவனை பாக்கும் போது அணு அளவு கூட ஒரு ஈர்ப்பு இல்லையா என்ன...?'
'ஐயோ...அத்தை...என்ன கேக்குறீங்க....?'
'ஆமாடி....நேரடியாவே கேக்குறேன்...அந்த மாதிரி சந்தர்ப்பம் அமைஞ்சா என்ன செய்வே....?'


'ஐயோ....உங்க மகனுக்கு துரோகம் பண்ண சொல்றீங்களா அத்தை...?'
'போடி...இவளே....துரோகம்னா என்னடி....தெரியாம செஞ்சாதான் துரோகம்...உன் புருஷனை பெத்தவ நானே உன்கிட்ட கேக்குறேன்...எனக்கு தெரிஞ்சு பண்றது எப்படிடி துரோகமாகும்....?'
இப்போது இருக்குமிடையே கொஞ்ச நேரம் ஒரு அமைதி நிலவியது. இருவருமே எதுவும் பேசிக் கொள்ளாமல் இருந்தார்கள்.
வாணி தலையை குனிந்தபடி எதையோ யோசித்தபடி இருக்க...சாந்தி வாணியின் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
வெகுநேரம் தலையை குனிந்த நிலையிலேயே வாணி அமர்ந்திருக்க....அவளுடைய தயக்கத்தையும் மன ஓட்டத்தையும் புரிந்து கொண்ட சாந்தி உட்கார்ந்து இருந்த நிலையிலேயே மேலும் சற்று வாணியை நெருங்கி அமர்ந்து வலது கையால் வாணியின் முகத்தை நிமிர்த்த....வானியில் கண்கள் லேசாக கலங்கி இருந்ததை கண்டு ... 'எதுக்குடி இப்போ இப்படி கண் கலங்குற......நீ படுற கஷ்டத்தை பாக்க முடியாமத்தானே நான் அப்படி சொன்னேன்...?" என்று ஆறுதலாக சொல்ல....சின்னதாக மூக்கை உறிஞ்சியபடி...வாணி சாந்தியை பார்த்து....'என்ன இருந்தாலும்....அப்படில்லாம் நடந்துக்க முடியுமா அத்தை....அது தப்பில்லையா....?' என்று கேட்டதிலிருந்தே வாணியின் மறைமுகமான சம்மதத்தை உணர்ந்து கொண்ட சாந்தி தனக்குள் சந்தோஷித்தபடி... 'ஒன்னும் தப்பில்லைடி....நீ என்னோட மகனோட பொண்டாட்டி...நானே உன்கிட்ட இந்த விஷயத்தை சொல்றேன்னா நான் உன்னோட கஷ்டத்தை பார்த்து எந்த அளவுக்கு வருத்தப் படுறேன்னு புரிஞ்சுக்கோ....எனக்கு இதை விட்டா வேற வழி தெரியலைடி....இதுக்கு மேல உன் இஷ்டம்....' என்று பேச்சை நிறுத்துவதை போல மீண்டும் பழையபடி நகர்ந்து உட்கார்ந்து கொள்ள....வாணி சற்று இடைவெளி விட்டு...
'நீங்க சொல்றது புரியுது அத்தை....ஆனா இது கஷ்டம் அத்தை....நான் அவர்கிட்ட அண்ணன் மாதிரிதான் பழகுறேன்...அவரும் என்கிட்டே அந்த மாதிரி தான் நடந்துக்கிறார் அத்தை...'


'போடி...போ....அண்ணன் தங்கச்சி எல்லாம் ஒரு லிமிட்டு வரைக்கும்தாண்டி....இந்த காலத்துல கூடப் பிறந்த அண்ணன் தங்கச்சியையே நம்ப முடியல...நியூஸ்இ பேப்பரெல்லாம்து நீ படிக்கிறது இல்ல? நீ வேற....'
'அப்போ....இது தப்பிலைன்னு சொல்றீங்களா....... ?'
'ஆமாடி....எல்லாம் நம்ம மனசு நினைக்குறதுதான் வாணி....நான் ஒன்னும் இதை திடீர்னு நினைச்சு சொல்லலை....ரொம்ப யோசிச்சுதான் சொல்றேன்....ராகவன் ரொம்ப நல்ல பையன்....நாம பேசிக்கிற மாதிரி நடந்தா கூட வெளியே யார்கிட்டயும் சொல்ல மாட்டான்....ஏன்..சந்தியாவுக்கு கூட தெரியாது....அது மட்டுமில்லாம நல்ல ஆரோக்கியமான பையானத்தான் இருக்கான்....அழகாவும் இருக்கான்....வேற எந்த கெட்ட பழக்கமும் இல்லாத பையனா இருக்கான்.....அண்ணன் மாதிரி உன்கிட்ட பழகுறான்னு நீ சொல்றதுக்காக வேணும்னா ....இப்போ நான் சொல்றேன்....இந்த நிமிஷத்துல இருந்து நான் ராகவனையும் என்னோட மகன் மாதிரி நினச்ச்க்கிறேன்...என்ன இப்போ சரிதானே...?' என்று நீளமாக பேசி முடித்தாள்.
சாந்தி இப்படி நீளமாக பேசும்போதே அதை கேட்டுக் கொண்டிருந்த வாணியின் மனதில் மேலும் மேலும் சந்தோஷ அலைகள் எழுந்தன.

'நீங்க சொல்றதை பார்த்தா ராகவன் அண்ணன் என்னை சும்மா பேருக்காகத்தான் தங்கச்ச்சி தங்கச்சின்னு கூப்பிகிட்டு இருக்காரா...?'
'அப்படி இல்லைடி....அவன் இந்த நிமிஷம் வரை நம்மகிட்ட நல்ல டீசண்டாதான் பழகிக்கிட்டு இருக்கான். ...ஆனா அவனுக்கும் உன்மேல கொஞ்சம் ஈர்ப்பு இருக்குன்னு நான் புரிஞ்சு வச்சு இருக்கேன்...?'
'என்ன சொல்றீங்க அத்தை...?'
'ஆமாடி.....ரெண்டு மூணு தடவை ஏதேதோ பேசிகிட்டு இருக்கும் போது....மெனக்கிட்டு 'நம்ம வாணி மாதிரி.....நம்ம வாணி மாதிரி' ன்னு உன்னை உதாரணம் காட்டி பேசி இருக்கான்.. நிஜமாவே அந்த பேச்சுக்கு நடுவுல உன்னோட பேரை நுழைக்க வேண்டிய அவசியமே இல்லை....ஆனா அவன் வேணும்னு உன் பேரை உதாரணம் காட்டி பேசினான்....அதுவும் இல்லாம அப்படி உன்னோட பேரை சொல்லும்போதே அவன் முகத்துல ஒரு சந்தோசம் உண்டானதைக் நான் கவனிச்சு இருக்கேன்...அதனாலதான் சொல்றேன்....கொஞ்சம் சான்ஸ் கிடைச்சாலும் அவன் மடங்கிருவான்....'

'ஐயோ அத்தை....நீங்க எப்படில்லாம் கவனிச்சு இருக்கீங்க....நீங்க பெரிய ஆள்தான் அத்தை... '
'ஆமாடி....என்னோட அனுபவுத்துல இதெல்லாம் கவனிக்காம இருக்க முடியுமாடி....உன் மாமா இருக்குறப்போ அவரு வேலை விசயமா ஒரு அஞ்சு நாள் வெளியூரு போனா நான் என்ன பாடு பட்டு இருக்கேன்னு எனக்கு தெரியும்டி....அதனாலதான் நான் இப்போ எல்லாத்தையும் யோசிச்சு பாத்து உன்கிட்ட சொல்றேன்.....இதை எல்லாம் சொல்றதாலே நீ என்னை எதுவும் தப்பா நினச்சுக்காதேடி...'
'ஐயோ...இல்லை அத்தை....நீங்க நினைக்கிறதை என்னால புரிஞ்சுக்க முடியுது .....ஆனா திடீர்னு நீங்க இப்படி சொன்னவுடனே எனக்கு என்ன சொல்லன்னு தெரியல அத்தை...ஆனா இது தப்புன்னு மட்டும் மனசுக்கு படுது ....'

'சரி...வாணி....நான் திடீர்னு இப்படி கேட்டதால உனக்கு குழப்பமா இருக்கு.....ஒண்ணு பண்ணலாம் ...நான் குளிக்கப் போறேன் ...நீயும் குளிச்சுட்டு சாபிட்டுட்டு நல்லா ரெஸ்ட் எடு ....மத்தியானத்துக்கு மேல நாம இதை பத்தி பேசலாம்....என்ன சரியா...?' என்று சொல்லிவிட்டு...அங்கே இருந்து சாந்தி எழுந்து போக....வாணி பலவிதமான உணர்ச்சி போராட்டத்தில் அதே இடத்தில் உட்கார்ந்து இருந்தாள்.

[Kaja.pandiyan]

சாந்தி சொன்னதை போலவே அதன் பிறகு வாணியிடம் எதுவும் பேசாமல் போய் குளித்து விட்டு காலை சாப்பாட்டை முடித்து விட்டு மீண்டும் சமையல் அறைக்குள் போய் விட்டாள். வாணியும் எழுந்து குழந்தையை உறங்க வைத்து விட்டு வீட்டின் பின்னால் சென்று பாத்ரூமுக்குள் சென்று உடைகளை களைந்து விட்டு ரொம்ப நேரம் குளித்தாள்.
சாந்தி தன்னிடம் சொன்னவற்றை மனதில் ஒருதரம் ஓடவிட்டபடி எத்தனை நேரம் குளித்தாள் என்று தெரியாமல் மார்காம்புகள் சில்லிட்டு சுருங்கி போகுமளவு குளித்து முடித்தாள்.

குளித்து முடித்துவிட்டு தலை துவட்டி விட்டு புதியதொரு வெளிர் நீல நிற உள் பாவாடையை எடுத்து மார்புக்கு மேலாக கட்டிக் கொண்டு வெளியே வந்தாள். இந்த இடத்தில் வாணியை பற்றி சொல்லியே ஆக வேண்டும். அவள் சினிமா நடிகையை போன்று அத்தனை பெரிய அழகி இல்லை என்றாலும் பார்ப்பவரை திரும்பி பார்க்க வைக்கும் அழகுக்கு சொந்தக்காரி. நல்ல நிறமும் நீளமான தலை முடியும் நல்ல நடுத்தரமான உயரமும் சற்று பூசினாற்போல உடம்புமாக பார்க்க சுந்தரியாகத்தான் இருந்தாள். குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துக் கொண்டிருப்பதால் நல்ல திரட்சியான உருண்டை முலைகளும் அதற்கேற்ற மாதிரி மத்தளம் போன்ற இடுப்புமாக கவர்ச்சியாகவே இருந்தாள்.

உண்மையில் ராகவனுக்கு வேணியை பார்க்கும் போதெல்லாம் 'உதடுதான் தங்கை' என்று உச்சரிக்குமே தவிர.. மனதில் அவ்வப்போது சின்ன சின்ன காமக்கீற்று ஒடி மறையவே செய்யும். சந்தியாவும் வாணிக்கு அழகில் சற்றும் சளைத்தவளில்லை என்றாலும் ராகவனுக்கு என்னவோ சந்தியாவை விட வாணி சற்று கவர்ச்சியாகத்தான் தெரிந்தாள்.
இக்கரைக்கு அக்கறை எப்போதுமே பச்சைதானே....? ஆனால் என்ன செய்ய...ஏதாவது தவறாக நிகழ்ந்து விடக் கூடாதே என்று அவன் மிகவும் கவனமாகவே நடந்து வந்தான்.

வாணியிடம் மூன்று சிறப்புகள் உண்டு....

1.அவள் சிரிக்கும் போது தெரியும் அழகான பல்வரிசை ஒன்று.

2.அடுத்து ஒளிவு மறைவாகத் தெரியும் முலை அழகு.

3. கடைசியாக அவள் எத்தனைதான் பதவிசாக புடவை உடுத்தி இருந்தாலும் அதையும் மீறி வெளிப்படும் அவளுடைய இடுப்பு பிரதேசம்.

இந்த மூன்றையுமே ராகவன் கவனிக்காமல் இல்லை...ஆனால் என்ன பயன்.. ? தங்கை என்ற பொய்வளையத்தில் வளைய வரும் நிலைமையில் எதையும் வெளிக்காட்டிக் கொள்ள தருணம் கிடைக்க வில்லை.

உள்பாவாடை கட்டிக்கொண்டு வெளியே வந்த வாணியை அந்த நேரம் பார்த்து அடுத்த வீட்டின் பின்புறம் வந்த பாக்கியம் அக்கா பார்த்து விட...இருவரும் அனிச்சையாக ஒருவர் ஒருவர் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டார்கள்.
'என்ன வாணி...இப்பதான் குளிச்சியா...?'
'ஆமாக்கா....'
'குளிச்சுட்டு வர்றப்ப உன்னை பாக்கும்போது புதுசா பூத்த பூ மாதிரி இருக்கியேடி....என்ன அழகுடி நீ....உள்ள போனவுடனே சாந்திகிட்ட சொல்லி சுத்தி போடச் சொல்லு....என் கண்ணே பட்டுடும் போல இருக்குடி....'
'போங்கக்கா...உங்களுக்கு வேற வேலையே இல்லை...'
'நிஜமாத்தாண்டி சொல்றேன்...சாந்திக்கு முன்னாலேயே நீ என் கண்ணுல பட்டு இருந்தேன்னா என் பையனுக்குதாண்டி உன்னை கட்டி வச்சிருப்பேன்...'
'நூறு தடவை இதை சொல்லிட்டீங்க...போங்கக்கா...நான் என் அத்தைகிட்ட சொல்லிடுவேன்...'
'தாராளமா சொல்லிக்க...நான் உன் அத்தைகிட்டேயே இதை சொல்லி இருக்கேனே...'

அதற்கு மேல் வாணி அங்கே நின்று பேச்சை வளர்க்காமல் வீட்டுக்குள் வந்து ஈரமாக இருந்த தலை முடியை வாரிமுடிந்து கொண்டு வேறு புடவைக்கு மாறி சமையல் அறைக்கு போய் சிம்பிளாக சாப்பிட்டு விட்டு தனது அறைக்கு வந்து கட்டிலில் படுத்தாள். சமையல் அறையில் இருந்த சாந்தியும் தேவை இல்லாமல் வேறு எதுவும் பேசாமல் அவளுக்கு சாப்பாடு பரிமாறி விட்டு சமையல் வேலையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அறையில் வந்து கட்டிலில் படுத்த வாணிக்கு ரொம்பவும் குழப்பமாக இருந்தது ... கூடவே ஒரு பரவசமான உணர்ச்சி பிரவாகமும் இருந்தது.

அத்தை சொல்வதெல்லாம் நடப்பதற்கு சாத்தியம் இருக்கிறதா....? அப்படியே சந்தர்ப்பம் கிடைத்தாலும் ராகவன் அண்ணன் என்னை அந்த மாதிரி எப்படி பார்ப்பார்? நான்தான் அவரை எப்படி அந்த மாதிரி கோணத்தில் பார்க்க முடியும்.....? அவரால் என்னை தொட்டு பழக முடியுமா...? இல்லை என்னால்தான் அவரை அனுமதிக்க முடியுமா...?
என் கணவர் மட்டுமே தீண்டிய இந்த உடம்பை வேறொரு ஆண்மகன் தொடும்போது அதை எப்படி என்னால் ஏற்றுக்கொள்ள மூடியும்...? ஆனாலும் இந்த அத்தை ரொம்ப மோசம்....

என்னையும் ராகவன் அண்ணனையும் இப்படி உறவாட வைக்க வேண்டும் என்கிற அளவிற்கு யோசித்து இருக்கிறார்களே....ச்சீ...எல்லாம்...என் மேல் உள்ள பரிவினால்தானே... ?

நான் ராத்திரி நேரங்களில் அந்த மாதிரியான காம வேட்கையில் தத்தளிக்கும் போதெல்லாம் என்னை கூர்ந்து கவனித்து இருக்கிறார்கள். தன்னுடைய மகனுடைய மனைவி,மருமகள் என்று கூட பார்க்காமல் என்னுடைய உணர்வுகளுக்கு மதிப்பு கொடுத்து இந்த அவஸ்தையை தீர்த்து வைக்க முன் வருகிறார்கள் என்றால் அவர்களுக்கு தான்எ ன் மீது எத்தனை பாசம் பரிவு இருக்க வேண்டும்...என்றெல்லாம் யோசித்தபடி குழப்பம் தீராத மனதோடே உறங்கிபோனவள் மீண்டும் விழிக்க பகல் மணி ஒன்றை தாண்டி விட்டது.

குழந்தையும் நடுவில் பசிக்கு அழாமல் உறங்கியதால் நன்றாக உறங்கி எழுந்தவள் ... கட்டிலை விட்டு இறங்கி ஹாலுக்கு போனவளின் பார்வையில் அங்கே தரையில் கால்களை நீட்டியபடி டிவி பார்த்துக் கொண்டு இருந்த சாந்தி பட்டாள்.
வாணியை பார்த்ததும் ...வா...இங்க வந்து உட்காரு....என்று சொல்லிக் கொண்டு எழப் போனாள்.
'என்னை உட்கார சொல்லிட்டு நீங்க எங்க போறீங்க அத்தை...?' என்று சொல்லிக் கொண்டே உட்காரப் போன வாணியை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே...

'இருடி...ஜூஸ் போட்டு வச்சு இருக்கேன்....எடுத்துட்டு வர்றேன்...' என்று சொன்ன சாந்தியிடம்...'நீங்க இருங்க...நான் போய் எடுத்துட்டு வர்றேன்...' என்று கையமர்த்தி விட்டு வாணி சமையல் அறைக்குள் போய் அங்கே இருந்த FRIDGE திறந்து அங்கே இருந்த JUICE சூசை இரண்டு தம்ளர்களில் ஊற்றி எடுத்துக் கொண்டு வந்து சாந்திக்கு எதிரே உட்கார்ந்தாள்.

இருவரும் எதிர் எதிரே அமர்ந்து ஜூசை குடித்துக் கொண்டு டீவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்களே ஒழிய எதுவும் பேசிக் கொள்ள வில்லை.கொஞ்ச நேரம் கழித்து எதேச்சையாக சாந்தி வாணியை திரும்பி பார்க்க வாணியும் அனிச்சையாக சாந்தியை பார்த்தாள். இருவரும் ஓரிரு வினாடி ஒருவரை ஒருவர் அமைதியாக பார்க்க....சாந்தி வாணியை பார்த்து புன்னகைத்தாள். பதிலுக்கு அதே போல புன்னகைத்த வாணி...'என்ன அத்தை ... அப்படி பாக்குறீங்க...?' என்று மெதுவாகக் கேட்க....

'ஒண்ணுமில்ல...என்ன ஒண்ணுமே சொல்லாம இருக்கியே...அதான் பார்த்தேன்...'என்று காலையில் நிறுத்திய பேச்சை தொடங்க....வாணி சற்று நேரம் அதுவுமே பேசாமல் டீவி பார்ப்பதை போல இருந்தாள்.
அவள் பேசுவதற்கு தயங்குகிறாள் என்பதை புரிந்து கொண்ட சாந்தி....'இதோ பாரு வாணி....இதுல எந்த நிர்பந்தமும் கிடையாது.... நான் உன்னை எந்த விதத்திலயும் கட்டாயப் படுத்தலை...... அதுக்கு மேலயும் ஒன்னு சொல்றேன்....தப்புன்னு நினச்சா தப்புதான்.....சரின்னு நினச்சா சரிதான்....நான் காலைல சொன்ன மாதிரி எனக்கு இது தப்பா படல....அதுலயும் நீயா இதுல இஷ்டப்பட்டு எதுவும் செய்யலை....
நீ படுற அவஸ்தையை கவனிச்சுட்டு நானாத்தான் இந்த பேச்சை ஆரம்பிச்சேன்....இதுல உன்னோட இஷ்டம்தான் முக்கியம்....ஒருவேளை இது சந்திரனுக்கு பண்ற துரோகம்னு நீ நினச்சா வேண்டாம்....ஆனா என்கிட்டே கேட்டா நான் அப்படி சொல்ல மாட்டேன். ஏன்னா...எனக்கு இதுல முழு சம்மதம்...உன்னையும் என்னையும் தவிர வேற யாருக்கும் தெரியாம பார்த்துக்கலாம்....'என்று ஒரே மூச்சில் பேசி முடிக்க....
சாந்திக்கு தன்மேல் உள்ள பாசமும் பரிவும் முழுமையாக புரிய....மெதுவாக பேசத் தொடங்கினாள்.
'நீங்க சொல்றது புரியுது அத்தை....எனக்காகத்தான் இதை எல்லாம் நீங்க ரொம்ப யோசிச்சு சொல்றீங்க....ஆனா எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியலை....நான் இப்படி யோசிக்கிறதெல்லாம் உங்க மகனுக்கு தெரிஞ்சா என்ன ஆகும்னு நினச்சாலே நெஞ்சு பதறுது அத்தை...'

'அடியே அசடு....திரும்ப திரும்ப சொன்னதையே சொல்லிக்கிட்டு இருக்கியே....அதான் சொல்றேன்ல...நம்ம ரெண்டு பேரையும் தவிர வேற யாருக்கும் தெரியாம பாத்துக்கலாம்னு.....முதல்ல உனக்கு இதுல சம்மதமான்னு சொல்லு....எனக்கு அதுதான் தெரியனும்...'
அதற்கு பதில் சொல்லாமல் கொஞ்ச நேரம் வாணி அப்படியே உட்கார்ந்து இருக்க....சாந்தி மீண்டும் அவளை பார்த்து....
'நீ சரின்னு சொல்ல தடுமார்றன்னு எனக்கு தெரியுது.....நீ அமைதியா இருக்குறதை சம்மதம்னு நான் எடுத்துக்கட்டுமா...' என்று உசுப்பி விடுவதை போல கேட்க...வாணி அதற்கும் பதில் சொல்லாமல் இருக்க....
சாந்தி சற்று சத்தமாய் சிரித்துக் கொண்டே...

'சரி...உனக்கு சம்மதம்னு தெரியுது....ஆனா அதை என்கிட்டே எப்படி சொல்றதுன்னு யோசிக்கிற.....அப்படித்தானே...?'
அதற்கும் வாணி பதில் சொல்லாமல் அமைதியாக இருக்கவே....
சாந்தி பேச்சை தொடர்ந்தாள்.
'சரி....ராகவனை உனக்கு பிடிச்சு இருக்குதானே....?' என்று ஒரு மாதிரி கிண்டலாக கேட்க....
'ச்சீ போங்க அத்தை.....இப்பதான் எனக்கு மாப்பிள்ளை பாக்கப் போற மாதிரி கேக்குறீங்க...?' என்று சினுங்கினாள்.

(தொடரும் )

[Renjith]

Super bro

[xbiilove]

superb

[manigopal]

@kaja.pandian ~ can you reply to my question ? which i have asked earlier..

[Shriya George]

Nice update.

[prrichat85]

Nice update

[Kallapurushan]

சுவரம் நான்கு போடவில்லையே நண்பா ????

[Gitaranjan]

Super update

[Kaja.pandiyan]

@kaja.pandian ~ can you reply to my question ? which i have asked earlier..

complete panna mudiyumanu ketingala?  i can..do

[Kaja.pandiyan]

'ச்சீ போங்க அத்தை.....இப்பதான் எனக்கு மாப்பிள்ளை பாக்கப் போற மாதிரி கேக்குறீங்க...?' என்று சினுங்கினாள்.
'ஏறக்குறைய அப்படித்தாண்டி....உனக்கு புதுசா மாப்பிள்ளை பாக்குற மாதிரிதான்னு வச்சுக்கோயேன்....'

ஸ்வரம் -ஆறு


'ஐயோ அத்தை....நீங்க எனக்கு அத்தையான்னே எனக்கு சந்தேகமா இருக்கு....' என்று புன்னகைத்துக் கொண்டே மீண்டும் சிணுங்க...
'ம்ம்..அத்தை சொல்லாதே....வேணா மாமான்னு சொல்றியா....?'
என்று கிண்டலாக சாந்தி கேட்க....அதை கேட்டு விட்டு...வாணி தனது இரண்டு கைகளாலும் தன முகத்தை மூடிக் கொள்ள....
அப்போது குழந்தை அழும் சத்தம் கேட்டது. அழும் குழந்தையின் சத்தம் கேட்டு வாணி எழுந்திரிக்கப் போக...அவளை கையமர்த்தி விட்டு சாந்தி எழுந்து போய் தொட்டிலில் இருந்து குழந்தையை எடுத்துக் கொண்டு வந்து வாணியிடம் கொடுத்தாள்.வாணி குழந்தையை வாங்கி தனது மடியில் போட்டுக் கொண்டு ஒரு நிமிடம் கொஞ்சி விட்டு
புடவை தலைப்பை ஒதுக்கி விட்டுக் கொண்டு ப்ளவுஸ் பட்டன்களை அவிழ்த்து ஒரு பக்க மார்பில் குழந்தையின் வாயை வைத்தாள்.

அதை பார்த்துக் கொண்டிருந்த சாந்தி....வாணியை பார்த்து...மீண்டும் புன்னகைக்க....வீணா என்னவென்று கேட்க....சிரிப்பை அடக்க முடியாததை போல சாந்தி வாணியை பார்த்து கேட்டாள்.
'நீ இப்படி குழந்தைக்கு பால் குடுக்கையில ராகவன் என்னிக்காவது பாத்து இருக்கானா...?'

அந்த கேள்வியை வாணி நிஜமாகவே எதிர்பார்க்க வில்லை....
ஆனால் இனிமேல் சாந்தியிடம் இருந்து இந்த மாதிரி கேள்விகள் நிறைய வரும் என்று தோன்றியது.
'ம்ம்...என்ன கேக்குறீங்க அத்தை....? அதெல்லாம் இல்லை....
அவங்க பாக்குற மாதிரி எல்லாம் பாப்பாக்கு நான் பால் குடுக்க மாட்டேன்....'
அதை கேட்டு மீண்டும் சிரித்த சாந்தி....'சரி..சரி...இது வரை குடுக்கலை....ஆனா இனிமேல் குடுக்கணும்...என்ன சரியா...?'
'என்ன சொல்றீங்க....இப்படி வெளியே தெரியிற மாதிரி வச்சுகிட்டா பால் குடுக்கச் சொல்றீங்க....?'
'ஆமாடி...அப்பத்தானே அவன் இதை பார்ப்பான்...'என்று சொல்லிக் கொண்டே வெளியே தெரிந்து கொண்டிருந்த அவளது ஒரு பக்க மார்பை நோக்கி கண்ணைக் காட்ட....'ச்சீ...நீங்க ரொம்ப மோசம் அத்தை....எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு....' என்று சிணுங்கிய வாணியை பார்த்த சாந்திக்கு ,ஒரு வழியாக வாணி தன பேச்சுக்கு கட்டுப் பட்டு விட்டதோடல்லாமல் அதற்கேற்ற மாதிரியும் நடந்து கொள்ள ஆயத்தமாகி விட்டாள் என்பது புரிந்து போனதால் அவள் தனக்குள் ஒரு நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டுக் கொண்டாள்.

'என்னடி ஒரு மாதிரி இருக்கு.....சும்மா இந்த மாதிரி வச்சு குடு....அப்பத்தான் அவன் பார்ப்பான்....'
'அது எப்படி அத்தை முடியும்.....?'
'முடியனும்டி....பிறகு நான் அவன்கிட்ட நேரடியாவா கேட்க முடியும் 'என் மருமகளை செய்றியான்னு '?
'ச்சீ....ரொம்ப அசிங்கமா பேசுறீங்க அத்தை....'
'அதுவே அசிங்கமான விசயம்தானே....அப்புறம் வேற எப்படி பேசுறதாம்...?'
'அதுக்காக இப்படியா செய்யப் போறியான்னு கேப்பீங்க...?'
'சரி..அதை எல்லாம் விடு....இப்போ நான் சொல்லப் போறதை நல்லா கேட்டுக்கோ....இந்த மாதிரி அவன் முன்னால வச்சு பால் குடுக்குறது மட்டுமில்ல...டிரஸ் பண்றதுலையும் கொஞ்சம் மாத்திக்கோ...'
'அது எப்படி அத்தை . ... வேற மாதிரி டிரஸ் பண்றது....?'
'வேற ஒன்னும் இல்லைடி....உனக்கு கல்யாணம் ஆனா புதுசுல சந்திரன் உனக்கு ரெண்டு மூணு நைட்டி எடுத்து தந்தானே....அதை நீ அப்ப போட்டதோட சரி....அதை எல்லாம் பத்திரமாத்தானே வச்சு இருக்கே....'
'ஆமா....'
'அதை எடுத்து போட்டுகோ...'
'ஐயோ..,..அது ரொம்ப மோசமா இருக்கும் அத்தை....அதான் அதை போடாம உள்ள வச்சு இருக்கேன்...உங்க பிள்ளை....கல்யாணம் ஆனா புதுசுல அந்த கிறக்கத்துல வாங்கிட்டு வந்து என்னை போடச் சொன்னாரு ....'
'அதாண்டி சொல்றேன்....அதை போட்டா எப்படி இருக்கும்னு எனக்கு தெரியும்.....ராகவன் இங்கே சாப்பிட வரும்போதும்....வேலை முடிஞ்சு வந்ததுக்கு பிறகு நாம ஒண்ணா உட்கார்ந்து பேசிகிட்டு இருக்கும்போதும் நீ அந்த நைட்டிகளை போட்டுக்கோ....மத்த நேரத்துல வேண்டாம்...என்ன சரியா...?'
சாந்தி சொல்வதை எல்லாம் கேட்ட வாணிக்கு இப்போதே உடம்பில் சூடுபரவத் தொடங்கியது.
'அத்தை நீங்க ரொம்ப சூப்பரா யோசனை பண்றீங்க அத்தை....என்னவோ செக்ஸ் படம் எடுக்கப் போற டைரக்டர் மாதிரி இல்ல ப்ளான் போடுறீங்க...?'
'ஆமாடி....நான் உன்னையும் ராகவனையும் வச்சு செக்ஸ் படம் எடுக்கப் போற டைரக்டர்தான். போதுமா....?' என்று முத்தாய்ப்பாக பேசி முடிக்க...அதை கேட்டு விட்டு வாணி முதல்முறையாக சத்தமாக சிரித்தாள்.

அதன் பிறகு சாந்தி இயக்கத்தில் நடிக்கும் புதுமுக கதாநாயகி போலவே வாணி செயல்படத் தொடங்கினாள்.
பீரோவுக்குள் மற்ற துணிகளுக்கு அடியில் கிடந்த மூன்று நைட்டிகளையும் வெளியே அடுத்து அணிந்து கண்ணாடி முன் நின்று பார்க்க....
அவளுக்கே தான் ரொம்ப கவர்ச்சியாக இருப்பதை போல தெரிந்தது.
அதுவும் குழந்தை பிறப்பதற்கு முன்னால் வாங்கிய நைட்டிகள்...
அவைகள் இப்போது முன்னை விட நன்றாக உடலோடு ஒட்டிப் போய் மிகவும் கவர்ச்சியாக தெரிந்தன....
இரண்டு மார்புகளும் முன்னை விட பெருத்து விட்டிருந்ததால் மிகவும் விம்மிக்கொண்டு நின்றன.
ராகவன் அண்ணன் இந்த கோலத்தில் என்னை பார்த்தால் நிச்சயமாக சற்று ஆடித்தான் போவார் என்று நினைக்கும் போதே வாணிக்கு உள்ளுக்குள் என்னவோ செய்தது.

இந்த அத்தை போகிற போக்கை பார்த்தால் இந்த டிரஸ்ஸில் என்னை ராகவன் அண்ணன்கூட தனியாக இருந்து பேச கூட வைப்பார். அப்படி தனியாக இருந்து பேசும்போது அருகே இருந்து என்னை பார்த்து சற்று தடுமாறி என்னை ஏதாவது செய்ய முயன்றால் அதை நான் எப்படி எதிர்கொள்வது....?

எப்படி நடந்து கொள்வது....என்று யோசிக்கும்போதே...தனக்கு தானே சிரிப்பு வந்தது. கூடவே அந்த கற்பனை அதோடு நிற்காமல் ராகவனை பற்றி சந்தியா சொன்னதெல்லாம் ஞாபகம் வந்தது.

ராகவன் அண்ணனுக்கு அந்த இடத்தில்வாய் வைத்து சுவைத்து விடுவதென்றால் ரொம்ப இஷ்டமாமே....அது மட்டுமில்லாமல் அவருடையதை வாயில் வைத்து ரொம்ப நேரம் சூப்பி விடச் சொல்வாராமே....என்றெல்லாம் நினைக்கும்போதே வாணிக்கு கீழே தொடையிடுக்கிலும் நாக்கிலும் ஒரே நேரத்தில் நீர் சுரந்தது.
அதற்கு சுதி சேர்ப்பதை போல சீரான தாள கதியில் அவளது இரண்டு மார்புகளும் விம்மி விம்மி அடங்கியது.
அதனை முன்னாலிருந்த கண்ணாடியில் பார்த்த வாணிக்கு வெட்கம் வந்தது.
அடுத்த நாளில் இருந்தே வாணி அந்த நைட்டிகளை போட்டுக் கொண்டு ராகவன் முன்னால் சங்கோஜமின்றி நடமாடத் தொடங்கினாள்.
முதலில் அவளுக்கு சற்று கூச்சமாகத்தான் இருந்தது. அதை கவனித்த சாந்தி அவளுக்கு பின்புலமாக நின்று தைரியமூட்டவே மெல்ல மெல்ல சகஜமாகி ராகவனை நெருங்கி நின்று பேசும் போதும் பரிமாறும்போதும் அந்த நைட்டிகளையே அணிந்து கொண்டாள்.
அதை பார்த்த ராகவனும் தடுமாறிப் போனதையும் தர்ம சங்கடத்தில் நெளிவதையும் கவனித்த வாணிக்கு உள்ளுக்குள் அந்த காம நீரூற்று பொங்கி வடியலாயிற்று.
அப்படித்தான் அன்று ஞாயிற்றுக் கிழமை மத்தியானம் ராகவனை சாப்பிடக் கூப்பிட்ட சாந்தி வாணிக்கும் சைகை காட்டி இயக்க....
அதை போலவே வாணி வீட்டின் பின்புறத்தில் சுவற்றில் சாய்ந்தாற்போல அமர்ந்து ஒரு பக்கத்து முலை ராகவனுக்கு தெரியும்படி வைத்துக் கொண்டு குழந்தைக்கு பால் கொடுக்க ...
நினைத்த மாதிரியே அங்கே வந்து படியிறங்கிய ராகவன் அதை பார்த்து சற்று நிலை தடுமாறி நின்றான்.அந்த நேரம் பார்த்து பக்கத்து வீட்டு பாக்கியம் அக்கா இடுப்புயரமான சுவற்றுக்கு அந்த பக்கத்திலிருந்து வாணியையும் அருகே நின்று அவளை பார்த்து தடுமாறி நின்ற ராகவனையும் பார்த்து கிண்டலாக கேட்க அதை கவனித்த சாந்தி வாணியை கடிந்து கொள்ள....
அதை பார்த்த ராகவன் அங்கே சாப்பிட்டு விட்டு வந்த பின்னால் படுக்கையில் கிடந்து தனக்குள்ளாகவே புலம்பி விட்டு...உறங்கி போக...

மறுநாள் காலையில் இருந்து வாணி மீதும் சாந்தி மீதும் கோபம் கொண்டு அவர்கள் பக்கமே திரும்பாமல் அவர்கள் வீட்டுக்கு சாப்பிடவும் போகாமல் தானுண்டு தன வேலை உண்டு என்பதை போல இரண்டு மூன்று நாட்கள் கழிக்க....
இதை விட்டால் இன்னொரு அருமையான சந்தர்ப்பம் கிடைக்காது என்பதை உணர்ந்த சாந்தி...
நான்காம் நாள் காலை ராகவன் வெளியே செல்லும் நேரம் பார்த்து வெளியே போய் அவனிடம் கெஞ்சுவதை போல பேசி வீட்டுக்குள் அழைக்க...
ராகவனும் அவளது கெஞ்சலான பேச்சை தவிர்க்க இயலாமல் வீட்டிற்குள் வந்தான்.
பக்கத்து வீட்டில் குடியிருக்கும் பாக்கியம் நல்ல வேளையாக ஊருக்குப் போயிருந்தாள்.
அதையும் உறுதி படுத்திக் கொண்டுதான் சாந்தி ராகவனை வீட்டுக்கு அழைத்தாள்.
அவளது திட்டப்படி வாணி வீட்டிற்கு பின்னால் குளிக்கப் போயிருந்தாள்.

[opheliyaa]

super update.

[prrichat85]

good updatee

[Losliyafan]

nice update. post more

[Sarvesh Siva]

super update bro.

[Renjith]

Super bro

[Kaja.pandiyan]

சாந்தி அக்காவின் வீட்டினுள் சென்ற ராகவன் எதுவும் பேசாமல் முன்னரையிலேயே அமைதியாக நிற்க....அவனை நோக்கி சாந்தி பேச தொடங்கினாள்.

'எதுக்குப்பா அங்கியே நிக்கிற....உள்ள வந்து உட்காரேன்..'
'இல்ல.... எனக்கு நேரமில்லை... ஆபீசுக்கு போகணும்....என்ன விசயம்னு சொல்லுங்க...'
'சொல்றதுக்குதானே உன்னை கூப்பிட்டேன்...அதுக்கு முன்னாடி உள்ள வந்து உட்காரேன்...'
'இல்லை...நேரமாவுது....என்ன சொல்லணுமோ சீக்கிரம் சொல்லுங்க....'
'இந்தா பாரு தம்பி...என்னவோ இன்னிக்குத்தான் புதுசா இந்த வீட்டுக்குள்ள வர்ற மாதிரி இப்படி வெளியவே நிக்கிற...?'
'நான் எதையும் புதுசா பேசலை....நீங்கதான் புதுசு புதுசா செய்றீங்க...'
'என்ன தம்பி சொல்ற...நான் அப்படி என்ன புதுசா செய்றேன்....சரி..சரி...நீ எதை பத்தி சொல்லுறேன்னு புரியுது...'
'உங்களுக்கே புரியுதுல்ல...அப்புறம் என்ன....நான் என்னவோ தப்பு செஞ்ச மாதிரியும்...நான் என்னவோ புதுசா வாணிகிட்ட பேசுற மாதிரியில்ல அன்னிக்கு அப்படி வாணிகிட்ட சத்தம் போட்டீங்க....'
'தெரியும்...நீ அதை இப்டித்தான் தப்பா புரிஞ்சுப்பேன்னு எனக்கு தெரியும்....அந்த நேரத்துல என்னால உன்கிட்ட எதையும் விளக்கமா சொல்ல முடியலை...'
'வேண்டாங்க....நீங்க எதையும் என்கிட்டே விளக்கமா சொல்ல வேண்டாம்...நான்தான் எப்போதும் போல உரிமையோட பேசிட்டேன்...அது என்னோட தப்புத்தான்....'

இப்போது சாந்தி ராகவனை நெருங்கி அவனுடைய ஒரு கையை பிடித்துக் கொண்டு..
'நீ நிசமாவே என்னை உன்னோட அக்கா மாதிரி நினச்சின்னா ஒரு ரெண்டு நிமிஷம் உள்ள வந்து உட்கார்ந்து நான் சொல்றதை கேளு....கேப்பியா மாட்டியா...?'

சாந்தியுடைய அந்த உரிமையான அதட்டலை புறந்தள்ள இயலாமல் சாந்தியை பார்த்துக் கொண்டே உள்ளே நடந்து சென்று ஹாலில் நடுவாக நிற்க...அவனை தொடர்ந்து பின்னால் சென்ற சாந்தி...
'ம்ம்..எதுக்கு நிக்கிற...உட்காரு...' என்று சொல்ல....மீண்டும் அவளைப் பார்த்துக் கொண்டே ஓரமாக அங்கே கிடந்த கட்டிலில் உட்கார...சாந்தி அவனுக்கு அருகே போய் நின்று ...
'சாப்பிட்டுட்டே பேசலாம்...இரு...இட்டிலி எடுத்துட்டு வர்றேன்...'என்று சொல்லிக் கொண்டே சமையல் அறையை நோக்கி நகரப் போக....

அதை கண்டு அவசரம் அவசரமாக ராகவன் சொன்னான்.
'அதெல்லாம் வேண்டாம்....நான் வெளியே சாப்பிட்டுக்கிறேன்....நீங்க முதல்ல சொல்ல வந்ததை சொல்லுங்க...'
'சரிப்பா....உன் இஷ்டம்...நான் சொல்லி முடிச்சதும் நீயே சாப்பிடுவே...'என்று சொல்லிக் கொண்டே மீண்டும் அவனை சற்று நெருங்கி நின்று பேசினாள்.

'வாணிக்கும் எனக்கும் மூணு நாளா பேச்சு வார்த்தையே இல்லை தெரியுமா....? அது மட்டுமில்ல... அவ இந்த மூணு நாளா சரியாவே சாப்பிடலை...'
அதை கேட்டவுடன் சாந்தியை முகத்தில் கேள்விக்குறியோடு நிமிர்ந்து பார்த்த ராகவனை பார்த்து சாந்தி தொடர்ந்து பேசினாள்.
'ஆமாம்பா....அவளும் உன்னை மாதிரியே அன்னிக்கு நான் சத்தம் போட்டதை தப்பா புரிஞ்சுகிட்டு என்கிட்டே கோவிச்சுகிட்டு இருக்கா...?'
இப்போது ராகவனின் பேச்சில் சற்று கோபம் தணிந்து விட்டதை போல தெரிந்தது.
'நீங்க அப்படி திடீர்னு சத்தம் போட்டா யாருக்குத்தான் கோபம் வராது... வாணி பாவம்...அவ என்ன செய்வா....நீங்களே சொல்லுங்க...நாங்க அப்படி என்ன தப்பு பண்ணினோம்....?'
'இதுக்குத்தான் காத்துகிட்டு இருந்தேன்...நீ இந்த மாதிரி கேக்கனும்னுதான் காத்துகிட்டு இருந்தேன்...'
அதை கேட்டு விட்டு....சாந்தியை நேருக்கு நேராக உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டே கேட்டான்.
'சொல்லுங்க...அப்படி என்ன சொல்லப் போறீங்க...?'

'நீங்க ரெண்டு பேரும் அன்னிக்கு செஞ்சது தப்புதான் தம்பி....'என்று சொல்லி பாதியில் நிறுத்துவதை போல நிறுத்தி விட்டு சாந்தி ராகவனை பார்க்க...ராகவனிடம் ஆச்சரியம் தொற்றிக் கொண்டது....
சமாதானப் படுத்த தன்னை கூட்டிக் கொண்டு வந்து உட்கார வைத்து விட்டு இப்படி பட்டவர்த்தனமாக தானும் வாணியும் தப்பு செய்தோம் என்று சொல்கிறார்கள்....என்ன இது...? என்று ஆச்சரியப் பட்டு சாந்தியையே பார்க்க...
'ஆமா தம்பி....திரும்பவும் சொல்றேன்....அன்னிக்கு நீங்க ரெண்டு பேரும் செஞ்சது தப்புத்தான்... என்ன நான் சொல்றது புரியலையா...?' என்று பூடகம் போடுவதை போல கேட்க....
ராகவனுக்கு இப்போது குழப்பம் தொற்றிக் கொண்டது.

என்னடா இது....இவர்கள் என்ன சொல்ல வருகிறார்கள் என்று குழம்பி தவிக்க...
அந்த குழப்பத்தில் அதுவரை அவனுக்கு இருந்த அத்தனை கோபமும் ஓடி ஒளிந்து கொண்டது...
'ஆமா தம்பி....இன்னும் உனக்கு புரியலையா....அந்த பாக்கியம் என்ன மாதிரி பொம்பளை தெரியுமா....? அவளுக்கு ஒரு விஷயம் தெரிஞ்சா அடுத்த நிமிஷமே அது இந்த தெருவுக்கு மட்டுமில்லை....இந்த ஏரியாவுக்கே தெரிஞ்சுரும்....அந்த மாதிரி பொம்பளை பார்த்து கிண்டலா கேள்வி கேக்குற அளவுக்கு நடந்துக்கனுமான்னுதான் நான் அவளை சத்தம் போட்டேன்....அது அந்த கழுதைக்குத்தான் புரியலைன்னா....உனக்கும் ஏன் தம்பி புரிய மாட்டேங்குது....?'
சாந்தி இத்தனை விவரமாக பேசி முடிக்க...அதற்கு என்ன பதில் சொல்வதென்று ராகவனுக்கு புரியவில்லை... அதனால் சாந்தியே தொடர்ந்து பேசினாள்.

'நீயும் வாணியும் ஒருத்தர் மேல ஒருத்தர் எம்புட்டு பாசம் வச்சு இருக்கீங்கன்னு எனக்கு நல்லா தெரியும்....நீங்க எப்படி பழகினாலும் நான் தப்பா நினைக்கவே மாட்டேன்...நீயும் எனக்கு ஒரு மகன் மாதிரிதான்....'
இப்போதுதான் விஷயம் புரிந்ததை போல சமாதானமான முகத்தோடு சாந்தியிடம் கேட்டான்.
'அப்போ அந்த பாக்கியம் அக்கா பாத்ததுக்குத்தான் அப்படி வாணியை சத்தம் போட்டீங்களா...?'
'அப்புறம் வேற எதுக்கு தம்பி நான் சத்தம் போடப் போறேன்....அவ உனக்கு முன்னாடி அப்படி உட்கார்ந்து குழந்தைக்கு பால் குடுத்ததுக்குத்தான் சத்தம் போட்டேன்னு நீ தப்பா நினச்சுட்டே.....அப்டித்தானே...'
ம்ம்.. ஆமா....'

'எனக்கு தெரியும்....நீ அப்டிதான் நினச்சுகிட்டு இந்த மாதிரி என் மேல கோவப் பட்டுகிட்டு இங்க வராம இருக்கேன்னு....'
'இல்ல சாந்திக்கா....எனக்கு இப்பதான் புரியுது....அந்த பாக்கியம் அக்கா பத்தி சந்தியாவும் என்கிட்டே ஏற்கனவே சொல்லி இருக்கா...அவங்க முன்னாடி அந்த மாதிரி நாங்க நடந்துகிட்டது தப்புத்தான்....ஆனா அது கூட எதிர்பாராம எதேச்சையாத்தான் நடந்துச்சி சாந்திக்கா...'
'அது எனக்கு தெரியும் தம்பி.....'

'அதுக்கு முன்னாடி வாணி எப்பவுமே அந்த மாதிரி எல்லாம் என் முன்னால வச்சு குழைந்தைக்கு பசியாத்துனதே இல்லை...'
'அதுவும் எனக்கு தெரியும்....உனக்கு ஒண்ணு தெரியுமா....நாம நாலுபேரும் உட்கார்ந்து கார்ட்ஸ் விளையாடும் போது குழந்தை அழுதுச்சுன்னா வாணி நம்மகிட்ட இருந்து எந்திரிச்சு போய் குழந்தைக்கு பால் குடுத்துட்டு வருவா...அதுக்கே நான் அவளை சத்தம் போட்டு இருக்கேன்...நீ என்ன வேத்து மனுஷனா....அவளுக்கு கூடப் பிறக்காத அண்ணன் மாதிரிதானே பழகுற...பிறகு எதுக்கு உன்கிட்ட அந்த மாதிரி நடந்துக்கணும்...'
வேண்டுமன்றே சுக்கானை திசை திருப்புவதை போல பேச்சை திசை திருப்பி சாந்தி பேச....
அதை கேட்ட ராகவனுக்கு சாந்தி மீது ஒரு புது விதமான மரியாதையும்....அதே சமயம் ஒருவிதமான கிளுகிளுப்பான உணர்ச்சியும் உண்டானது...என்ன இது...நம் முன்னால் வைத்து பால் கொடுக்காமல் இருந்ததற்காக வாணியை கடிந்து கொண்டு இருக்கிறார்களே....?

நம் மீது அத்தனை நம்பிக்கையா...என்றெல்லாம் அவன் மனதில் சிந்தனை ஓடிக் கொண்டிருக்க....சாந்தி தொடர்ந்து பேசினாள்.

'ஆமாப்பா....நான் உன்னை என்னோட இன்னொரு மகன் மாதிரிதான் நினைக்கிறேன்....நீ இந்த வீட்டுல ஒரு ஆள்...உன் முன்னாடி அவ அப்படி நடந்துகிட்டா அது உன்னை அவமதிக்கிற மாதிரி ஆகாதா...நீயே சொல்லு...'
'இல்லக்கா...அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை...'

'உன்னையும் வாணியையும் பத்தி இந்த அளவுக்கு நினைக்கிற நான் அன்னிக்கு அவ பால் குடுத்துட்டு இருக்கும்போது நீ தெரியாம போய் நின்னதுக்கு நான் சத்தம் போடுவேனா...அந்த பாக்கியம் பாத்ததுக்குத்தான் சத்தம் போட்டேன்....அன்னிக்கு அங்க இல்லாம இங்க வீட்டுக்குள்ள வச்சு அந்த மாதிரி நடந்து இருந்த நான் எதுக்கு சத்தம் போடப் போறேன்...'
இப்போது ராகவன் முழுமையாக சமாதானம் ஆனதோடல்லாமல் சாந்தியிடம் சரணடைந்ததை போல ஆகி விட்டான் ராகவன்.

'இப்போ எனக்கு நல்லா புரியுது அக்கா....விஷயம் புரியாம நான் கோபப் பட்டுட்டேன்...ரொம்ப சாரிக்கா...' என்று சொன்ன ராகவனை பார்த்து முறுவலித்த சாந்தி....'ம்கும்...உன்னோட சாரி ஒன்னும் எனக்கு வேண்டாம்....இப்பவாவது புரிஞ்சுகிட்டியே...அது போதும் எனக்கு....'
என்று சொல்ல...ராகவன் அவளுக்கு பதில் சொல்லாமல் அவளை பார்த்து ஒரு அசட்டு சிரிப்பு சிரித்தான்.

'அதெல்லாம் சரிப்பா....நீ புரிஞ்சுகிட்டு சமாதானம் ஆயிட்ட....ஆனா பாரு...அந்த கழுதை இன்னும் என்மேல கோவமா இருக்கா....இன்னும் என்கிட்டே பேச மாட்டேன்றா....உன்கிட்ட சொன்ன மாதிரி அவகிட்டயும் ரெண்டு மூன்று தடவை சொல்லி பாத்துட்டேன்...ஆனா அதை நம்ப மாட்டேன்றா...அவளை சமாதானப் படுத்தத்தான் நான் அப்படில்லாம் கதை சொல்றேனாம்...நீதாம்பா உன் தங்கச்சிகிட்ட எடுத்து சொல்லி புரிய வைக்கணும்....'
'நீங்க விடுங்கக்கா...நான் பாத்துக்கிறேன்....வாணிகிட்ட நான் எப்படி சொல்லணுமோ அப்படி சொல்லி புரிய வைக்கிறேன்...அவ குளிச்சுட்டு வரட்டும்..'

கிடைத்த எந்த ஒரு சிறிய வாய்ப்பையும் நழுவ விட தயாரில்லாத சாந்தி ...இந்த வாய்ப்பையும் தவறா விடாமல் அவனை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாள்.

'எதுக்கு அவ குளிச்சுட்டு வர்ற வரைக்கும் நீ இங்க காத்து இருக்கணும்....
நீயே போய் அங்க வச்சே அவகிட்ட விவரமா எடுத்து சொல்லி கூட்டிகிட்டு வா...இங்க நான் இருந்தா அவ உன்கிட்டயும் சரியா பேச மாட்டா...திமிர் பிடிச்ச கழுதை...'
'ஐயோ..என்ன சொல்றீங்க சாந்திக்கா...வாணி குளிச்சுகிட்டு இருக்கும்போது நான் எப்படி அங்க போறது...?'
'பாத்தியா....இத்தனை நேரம் நான் சொன்னதுக்கெல்லாம் என்ன அர்த்தம்...? அவ குளிச்சு முடிச்சுட்டு தலை முடியை காய வச்சுகிட்டுதான் இருக்கா...போ...போய் பேசு...' என்று சாந்தி அவனை உசுப்பி விட.

இனம் புரியாத சந்தோசம் மனதை ஆட்கொள்ள...மெதுவாக எழுந்து நடந்து வீட்டின் பின்கட்டை நோக்கி திரும்ப அங்கே வாணி வீட்டின் பின்புறம் இருந்த கொய்யா மரத்தின் அடியில் வெறும் பாவாடையை மார்புக்கு மேலே கட்டிக்கொண்டு தலையை சாய்த்து மேலே பார்த்தபடி நீண்டு வளர்ந்து இருந்த தனது தலை முடியை ஒரு கையால் வருடி கொண்டிருந்தாள்.

( இனிய சம்பவங்கள் இனி தொடரும்..)

[Renjith]

Super bro

[lotoffun768]

arumaiyana pathivu nanba sikkiram adutha padhivai tharungal

[Kaja.pandiyan]

ஸ்வரம் - ஏழு

வீட்டினுள் இருந்தே அங்கே நின்ற வாணியை பார்த்து விட்ட ராகவன் அவள் நின்ற நிலை கண்டு திரும்பி..சாந்தியை பார்த்து , 'அக்கா...வேண்டாம்...வாணி சேலை உடுத்தாம நிக்கிறா.......'

'அடப் போப்பா....அவ பாவாடை கட்டிக்கிட்டு நின்னா என்ன....? உன்னோட தங்கச்சிதானே....நீ அவளுக்கு அண்ணன்தானே...அப்புறம் என்ன...போ...'

'அதுக்கில்லை அக்கா....அங்கே வாணிகிட்ட போய் பேசும்போது அன்னிக்கு மாதிரி அந்த பாக்கியம் அக்கா பாத்துட்டா தப்பா போயிருமே அதான். ' என்று இழுக்க...அதை கேட்டு அவனுக்கு மட்டும் கேட்கும் படி சற்று சத்தமாக சிரித்த சாந்தி....'அதெல்லாம் ஒன்னும் பாக்க மாட்டா...நானும் எதுவும் தப்பா சொல்ல மாட்டேன்...பாக்கியம் ஊருக்கு போயிருக்கா....அங்கே அவங்க வீட்டுல யாரும் இல்ல...அதனால நீ தைரியமா போயி உன் தங்கச்சிகிட்ட பேசு...பேசி புரியவச்சு கூட்டிகிட்டு வா....நான் உங்க ரெண்டுபேருக்கும் இட்லி ரெடி பண்ணி வைக்கிறேன்...வந்து சாப்பிடுங்க...என்ன சரியா...?' என்று தைரியப் படுத்துவதை போல சொல்ல....பக்கத்து வீட்டில் இருந்து யாரும் பார்க்க வாய்ப்பில்லை என்பதும் ஒரு வித தைரியத்தை கொடுக்க...ராகவன் மீண்டும் வீட்டின் பின்வாசலை நோக்கி நடந்து படியிறங்கி அங்கே மரத்தினடியில் வேருபுரமாக திரும்பி நின்று கொண்டிருந்த வாணியை படபடக்கும் மனதோடு நெருங்கி மெதுவான குரலில் 'வாணி...'என்று அழைக்க....டக்கென்று அதிர்ந்து திரும்புவதை போல திரும்பிய வாணியின் முன்புற தோற்றத்தை கண்டு ராகவன் வாயடைத்துப் போய் நின்றான்.

நல்ல திரட்சியாக விம்மி நின்ற அவளது இரண்டு மாங்கனிகளும் அவள் கட்டியிருந்த உள்பாவாடையிற்கு மேல் பாதி தெரிய...இரண்டுக்கும் நடுவில் இறங்கிய கோடு ராகவனை ஒரு வினாடி தடுமாறச் செய்தது. அவனை அங்கே எதிர்பார்க்காத வாணியின் கண்கள் விரிய அவனை பார்த்த படியே அனிச்சையாக இரு கைகளையும் மார்புக்கு குறுக்காக வைக்க...அதை பார்த்த ராகவன்....'ஐயோ...தப்பா நினைச்சுக்காத வாணி...சாந்தி அக்காதான் உன்கிட்ட வந்து பேச சொன்னாங்க..'என்று லேசாக குழறியபடி சொல்ல...இதுவும் அத்தையின் வேலைதானா...அதுதான் குளிச்சுட்டு என்னை இங்கியே நிற்க சொன்னார்களா... அப்படி என்றால் நாம் இந்த மாதிரி நடந்து கொள்ளக் கூடாது .... என்று மனதினுள் நினைத்தபடி ...ராகவன் அண்ணனை இதற்கு மேலும் வருத்தப் படுத்தக் கூடாது என்று முடிவு செய்து கொண்டு மார்பின் குறுக்காக வைக்கக் கொண்டு போன இரு கைகைளையும் இறக்கி கொண்டு ராகவனைப் பார்த்து சிரித்து கொண்டே...'ஐயோ..நீங்களா அண்ணா...ரெண்டு மூணு நாளா நீங்க இங்க வரலியா...அதான்...உங்களை எதிர்பார்க்காம டக்குன்னு ஆம்பிளை குரல் கேட்டவுடன் பதறிட்டேன்...'என்று அவனை தர்மசங்கடப் படுத்தாமல் இருக்க முயல்வதை போல சொல்ல....ராகவனுக்கும் வாணி கைகளை குறுக்காக வைத்து மறைக்க முயல்வதை பார்த்து உண்டான தர்மசங்கடம் இப்போது விலகி....அவளைப் பார்த்து புன்னகைத்தான்.

வாணி தன்னுடைய பாதி மார்புக் கலசங்களை மறைக்காமல் காட்டும்படி நின்ற நிலையில் ராகவனை பார்த்து கேட்டாள். 'என்ன அண்ணா....நீங்க எப்போ வந்தீங்க...எதுக்கு ரெண்டு மூணு நாளா வராம இருந்தீங்க...?'
'அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லை....சும்மாதான்...அதான் இப்போ வந்திட்டேனே...'
'சும்மா சொல்றீங்க...எனக்கு தெரியும்....நீங்க கோவத்துல தானே இங்கே வராம இருந்தீங்க...இந்த அத்தைக்கு வேற வேலையே கிடையாது....திடீர் திடீர்னு அந்த மாதிரி ஏதாவது யோசிக்காம சொல்லிருவாங்க...'
'ம்ம்...அதை பத்தி உன்கிட்ட பேசத்தான் வந்தேன் வாணி....நான்தான் அவங்களை பத்தி தப்பா நினைச்சிட்டேன்...'
ஓகோ...அப்படின்னா அத்தை அப்படி பேசினது சரின்னு சொல்ல வர்றீங்களா...?'
'ஆமா வாணி....அவங்க என்கிட்டே விளக்கமா சொன்ன பிறகு எனக்கு புரிஞ்சுட்டு....நான்தான் அவங்க சொன்னதை தப்பா நினச்சுகிட்டு தேவை இல்லாம கோபப் பட்டுட்டேன்...'
'போங்க அண்ணா...நீங்க இப்படி சொல்வீங்கன்னு நான் எதிர்பார்க்கவே இல்லை...உங்களை சமாதானப் படுத்துதற்காக அந்த மாதிரி கதை சொல்றாங்க...'
'இல்ல வீணா...அவங்க சரியாத்தான் சொல்லி இருக்காங்க...'
'அப்போ நீங்களும் அவங்க கட்சியில சேர்ந்தீட்டீங்க...அப்படித்தானே...'
'ஐயோ..வீணா...கொஞ்சம் நான் சொல்றதை கேளேன்...'

ராகவன் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே சற்று நகர்ந்து சென்ற வாணி அருகே இருந்த கயிற்றுக் கொடியில் கிடந்த ஒரு டவலை எடுத்து தனது தோளினை சுற்றி போட்டு விம்மிநின்ற கனிகளை மறைத்து கொண்டு ராகவனைப் பார்த்து திரும்பி...
'நீங்க என்ன வேணா சொல்லுங்க...ஆனா நான் நம்ப மாட்டேன்...அத்தை சொன்னது தப்புத்தான். '
'இல்லவே இல்லை...நான் சொல்றதை முதல்ல கேளு...' என்று சொல்லிக் கொண்டே வாணியை நெருங்க ..வாணியும் கோபத்தில் சற்று பக்கவாட்டில் திரும்பி நிற்க...இப்போது இருவருக்கும் இடையே அரை அடி இடைவெளிதான் இருந்தது.
அந்த நிலையில் ராகவனுக்கு வாணியின் உடம்பில் இருந்து மஞ்சளும் சந்தனமும் சேர்ந்த ஒரு மனம் வீசியதை உணர்ந்து அதை மூச்சை இழுத்து உள்வாங்க...அதே நேரம் ராகவன் குளித்து முடித்து ஆபீசுக்கு போக தயாராகி வந்து இருந்ததால் அவன் தன்னுடம்பில் ஸ்பிரே செய்திருந்த பாய்சன் வாசனை திரவியம் வாணியை கிறக்கியது. ராகவனை போலவே அவளும் அந்த வாசனையை நன்கு உள்வாங்கி சுவாசிக்க...ராகவன் தொடர்ந்து பேசினான்.

'நானும் உன்னை மாதிரிதான் அக்கா மேல ரொம்ப கோபமா இருந்தேன். வாணி....ஆனா அவங்க ஒண்ணு விடாம மறைக்காம சொன்னதுல எனக்கு புரிஞ்சு போயிட்டு வாணி...'.ஆனால் அதற்கு வாணி எதுவும் பதில் பேசாமல் பக்கவாட்டில் முகத்தை திருப்பியபடி நிற்க...ராகவன் மேலும் பேசினான்.

'அவங்க வேற என்ன சொன்னாலும் நான் உன்னை மாதிரியே நம்பாமல்தான் இருந்து இருப்பேன்...ஆனா கடைசியா அவங்க ஒரு விஷயம் சொன்னாங்க தெரியுமா...அதான் எனக்கு நான் செஞ்சது தப்புன்னு புரிய வச்சது...'
இப்போது வாணி அவனை பார்த்து திரும்பி அவன் முகத்தையே உற்றுப் பார்ப்பதை போல நிற்க...மிக அருகில் இருந்த அவளது அழகான முகத்தை பார்த்தபடி ராகவன் மெதுவாக சொன்னான்.

'என்ன சொன்னாங்க தெரியுமா....என் முன்னாடி வச்சு நீ அந்த மாதிரி வெளியே தெரியிற மாதிரி பால் கொடுத்தது ஒன்னும் தப்பு இல்லையாம்...அதை அந்த பாக்கியம் அக்கா பாத்ததுதான் அவங்களுக்கு பிடிக்கலையாம்....வீட்டுக்குள்ள வச்சு நீ அந்த மாதிரி எனக்கு முன்னால வச்சு செஞ்சு இருந்தேன்னா ஒன்னும் சொல்லி இருக்க மாட்டாங்களாம்...பாக்கியம் அக்காவுக்கு தெரிஞ்சா இந்த ஏரியாவுக்கு தெரிஞ்ச மாதிரியாம்...அதுதான் அவங்க உன்கிட்ட அப்படி சத்தம் போட்டாங்களாம். ..வீட்டுக்குள்ள வச்சு நடந்து இருந்தா ஒண்ணுமே சொல்லி இருக்க மாட்டாங்களாம்...'
மிக நீளமாக பேசி முடித்த ராகவனை நிமிர்ந்து பார்த்த வாணி...'நிஜமாவா சொல்றீங்க....அத்தை அப்படியா சொன்னாங்க...?' என்று கேதுவாகக் கேட்டாள்.

'ஆமா வாணி....வெளிப்படையா அவங்க இப்படி சொன்ன பிறகுதான் எனக்கு அவங்க மேல உள்ள கோபம் எல்லாம் போயிடுச்சு...'
'அப்போ நான் விவரம் புரியாமத்தான் அத்தைகிட்ட கோவிச்சுகிட்டு பேசாம இருந்திட்டேனோ...'
'ஆமா வாணி....அது மட்டுமில்லாம நீ ரெண்டு மூணு நாளா சரியாவே சாப்பிடைலயாமே...?'
'ஆமா அண்ணா....கோபத்துல அப்படி இருந்திட்டேன்...இப்பதாண்ணா புரியுது....'
'இப்பவாவது புரிஞ்சுதே...அதுவரை சந்தோசம்.....சரி வா....வீட்டுக்குள்ள போகலாம்...எனக்கும் நேரமாவுது....அக்கா நாம ரெண்டு பேருக்கும் இட்டிலி ரெடி பண்ணி வச்சு இருக்காங்களாம்...'

ராகவனும் வாணியும் ஒன்றாக நடந்து வந்து வீட்டுப் படியேறி உள்ளே வர....சாந்தி வாணியை பார்த்து....
'என்னடி....என் மேல உள்ள கோவம் எல்லாம் போயிடுச்சா...?' என்று சிரித்தபடி கேட்க....வாணி வருத்தம் தொனிக்கும் குரலில் ,'ஆமா அத்தை என்னை மன்னிச்சுக்கோங்க....நான் விவரம் தெரியாம உங்ககிட்ட கோபப் பட்டுட்டேன்...' என்று சொல்ல....சாந்தி இருவரையும் பார்த்து சொன்னாள்.

'சரி..சரி...விடு....இப்பவாவது புரிஞ்சுகிட்டியே...அது போதும்...ஆனாலும் எனக்கு ஒரு வருத்தம்தாண்டி உன்மேல...?'
அதற்கு பதில் சொல்லாமல் என்ன என்று கேட்பதை போல வாணி சாந்தியை பார்க்க...ராகவனும் சாந்தியை பார்த்தான்.
சாந்தி மீண்டும் இரண்டு பேரையும் பார்த்து சொன்னாள்.

'நான் எத்தனை சொல்லியும் கேட்காம கடைசியில உன் அண்ணன் வந்து சொன்ன பிறகுதான் புரிஞ்சு சமாதானமாயிருக்கியே....அதான்...'
அதை கேட்டு மிகுந்த சந்தோசத்தில் சாந்தியையும் வாணியையும் வாயெல்லாம் சிரிப்பாக ராகவன் பார்த்துக் கொண்டு நிற்க...
'அப்படில்லாம் இல்லை....அத்தை....'என்று அசடு வழிவதை போல வாணி சொல்ல... 'சரி..சரி....வாங்க ரெண்டு பேரும் வந்து உட்காருங்க...
இட்டிலி வச்சு இருக்கேன்...சாப்பிடுங்க...' என்று சாந்தி சொன்னாள்.

'இதோ டிரஸ் மாத்திட்டு வந்துடுறேன் அத்தை...'என்று சொல்லிக் கொண்டு உள்ரூமுக்குள் போக முயன்ற வாணியை பார்த்து சட்டென்று கையமர்த்திய சாந்தி....'அதெல்லாம் ஒண்ணும் வேண்டாம்...சாப்பிட்டு முடிச்சுட்டு அப்புறமா போய் வேற டிரஸ் போட்டுக்கொள்...' என்றாள்.

'இல்லை..அத்தை...'என்று மீண்டும் வாயெடுத்த வாணியை நோக்கி...'அதான் சொல்றேன்ல ... சும்மா இப்படியே உட்கார்ந்து சாப்பிடு...அண்ணனும் தங்கச்சியும் தானே ஒண்ணா உட்கார்ந்து சாப்பிடப் போறீங்க...பிறகு என்ன...?' என்று சற்று அதட்டலாக சொல்ல....வாணி ஒரு வினாடி ராகவனை பார்த்து விட்டு வேறு எதுவும் பேசாமல் போய் சாப்பிட உட்கார ராகவனும் நிறைந்த மனதோடு அவளருகே போய் சற்று தள்ளி அமர்ந்தான்.