Romance పారిజాతాలు(6వ కథ - "అభినవ సుమతి ")

[dippadu]

   మర్చి పోలేదండీ గుర్తుంది.
 కానీ ఎందుకో కుదరలేదు.
ఈసారి మీరు ఇంకో కథను పోస్ట్ చేసే లోగా ఈ కథకి అన్ని ఫొటోస్ పెడతా

మీ బొమ్మలకోసం ఆతృతగా ఎదురుచూసే వారిలో నేను కూడా ఉన్నాను. లక్ష్మి గారు పారిజాతాలు పెడితే మీరు కమలములు పెడుతున్నారు మిత్రమ.

బొమ్మ అదిరింది మిత్రమ రాజ్కుమార్.

అసలే అందగాడివి పైగా అంతలా వ్యాయమం చేసి కండలు పెంచావు. ఇరుగు పొరుగు ఉన్న నా లాంటి వివాహితలని వెర్రెక్కించి తీరా వస్తే ఏమి తెలియనట్టు అలా వెర్రి చూపులు చూస్తావేంట్రా. చక్కర కాఫీ అరువు కోసం ఐతే ఇంకో ఇంటికి వెళ్ళేదాన్ని కదా ఇంకా అర్థమవ్వలేదా ఎందుకొచ్చానో?

[dippadu]

freeimagehosting
చాల హృద్యంగా ఉంది లక్ష్మి గారు, నెక్స్ట్ పారిజాతం మీ  సొంత అనుభవం నుండి రాయండి

బొమ్మ అదిరింది మిత్రమ పండు.

ఓరి నీ ఆతృత ఆంబుతులెత్తుకెళ్ళ. లక్ష్మిగారు మరొక పారిజాతం ఎప్పుడు పెడతారా అని ఇంత రసపట్టులో ఉన్న ఈ పనిని కూడా మానేసి అలా ఫోన్ కేసి చూస్తావేంట్రా. ముందు నువ్వు పెట్టినదానిని ఆడించరా కుయ్యా, అవతల నా మొగుడొచ్చే వేళయ్యింది.

[dippadu]

హాయ్ 

నమస్తే అండి

స్టోరీ  చదవడానికి బాగానే ఉంది , కానీ  నిజ జీవితంలో   ఇలా  జరగడం ఏమో లెండి నా వరకు వీలు కాదు.   

నిజ జీవితం లో  నాది కూడా   ప్రేమ పెళ్లి ,    అది కూడా మాములుగా జరగా లేదులెండి ,  మన  పూరి జగన్నాద్  సినిమాలో లా  అమ్మాయి వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లి  కత్తులు , బాంబులతో వెళ్ళాను అమ్మాయిని తీరుస్కోని రావడానికి.  ఇదేదో సినిమా కాదు లెండి నా నిజ జీవితం. చెప్పినా నమ్మకం కుదరదు లెండి.

ఇది కధే కాబట్టి  ok , మరి నాలాంటి వారికి  ఇది వర్తించక పోవచ్చు ,   నిజమే అందురు నాలాగా స్వార్త పరులుగా  ఉండరు లే

ఏది ఏమైనా  కథ బాగుంది.   

ఇది నా వ్యక్తి  గత ఆభిప్రాయం మాత్రమె  ఎవరినీ ఉద్దేశించి  కాదు.

కృతఙ్ఞతలతో

శివ

మీది రాయలసీమ కనుక అలా నడిపించారు. అందరికి అలా చేతకాదు కదా మిత్రమ. ఎదో ఇలా రాజీపడిపోతూ ఉంటారు జీవితముతో.

[dippadu]

ప్రేమ

జాబ్ లో జాయిన్ అయిన రోజే  వారం రోజులు లీవ్ పెట్టి వెళ్తున్న నన్ను అందరూ ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నా పట్టించుకోకుండా  ఆఫీస్ నుండి బయటకు వచ్చేసాను నేను…. సరాసరి విమానాశ్రయానికి వెల్లిపోయాను…  ఎప్పుడెప్పుడు  హైదరాబాద్ వెల్లిపోదామా అని తొందరగా ఉంది  నాకు. ఫ్లైట్ బయలుదేరడానికి ఇంకా గంట టైం ఉంది... ఆ గంట సేపట్లో  ఒక వెయ్యిసార్లయినా వాచ్ వంక చూసి ఉంటాను. సెకన్ల ముల్లు కూడా గంటల ముళ్లంత నెమ్మదిగా కదులుతున్నట్టనిపించింది నాకు … విమానం బయలుదేరే వరకు క్షణమొక యుగంగా గడిచింది… ఎట్టకేలకు విమానం బయలుదేరింది…   ఈ క్షణం కోసం మూడేళ్ళుగా ఎదురుచూస్తున్నాను నేను… విమానం కన్నా వేగంగా నా  మనసు పరుగెడుతూ విమానానికి దారి చూపిస్తుంది... ఢిల్లీ నుండి హైదరాబాద్ కి సుమారు మూడు గంటలు ప్రయాణం… మూడేళ్లు వెయిట్ చేసిన నాకు ఈ మూడు గంటలు వెయిట్ చేయడం కష్టంగా ఉంది…. కిటికి లోంచి చూస్తే మేఘాలు వేగంగా వెనక్కి  వెల్లిపోతున్నాయ్ … నా మనసులో ఆలోచనలు కూడా వేగంగా వెనక్కి పోసాగాయి ...

మూడేళ్ల కింద ఇలాగే ఫ్లైట్ లో వెళ్తున్నాం…. అంతకు రెండు రోజుల ముందు అకస్మాత్తుగా  దివ్య వచ్చి ఊటీ వెళదాం అంది...
" అందరూ పెళ్లయ్యాక హనీమూన్ కి ఊటీ వెళ్తారు …. నువ్వేంటి పెళ్లికి ముందే వెళ్దాం అంటున్నావు… పెళ్లికి ముందే శోభనం ప్లాన్ చేసావా ఏంటి…”  అన్నాను చిలిపిగా….

"అబ్బా ఆశ … అంతలేదు కానీ  …తీసుకెళతావా లేదా ..." అంది …

సరే అని విమాన టికెట్లు బుక్ చెసా… విడిగా రెండు రూమ్స్ బుక్ చేస్తుంటే  .... " రెండు ఎందుకు ఒకటి చాలు…. నీ మీద నాకు నమ్మకం ఉంది” అంటూ ఒకే రూం బుక్ చేయించింది…

దివ్య నేను చిన్నప్పటినుంచే స్నేహితులం… ఒకే కాలేజ్, ఒకే క్లాస్… ఇద్దరం పోటీ పడి చదివేవాళ్ళం… ఎప్పుడూ మేమే మొదటి రెండు ర్యాంకుల్లో ఉండే వాళ్ళం … ఇంటర్లోనూ ఒకే కాలేజ్ ….చిన్నప్పట్నుంచి ఉన్న స్నేహం ఇంటర్లో మరింత బలపడింది…. ... ఇంటర్ ముగిశాక ఇద్దరం విడిపోయాం… ఎంసెట్ లో మంచి ర్యాంకులు  వచ్చాయి… దివ్య ఫార్మసీలో చేరింది, నేను బిటెక్ లో చేరా… వేరయ్యాక మా మధ్య ప్రేమ మొదలయయింది… 3rd ఇయర్ పూర్తయ్యే సరికి పీకల్లోతు ప్రేమలో మునిగి పోయాము… రోజూ దివ్యని కలవడానికి గంట జర్నీ చేసేవాణ్ణి… మరో గంట పాటు ఇద్దరం కలిసి తిరిగే వాళ్ళం… ఇంటికెళ్ళాక చాలాసేపు ఫోన్లో మాట్లాడుకునే వాళ్ళం… అందువల్ల మాకు వచ్చే మార్క్స్ ప్రతి సంవత్సరం తగ్గిపోసాగాయి …..

నా 3 వ సంవత్సరం ఫలితాలు వచ్చిన రోజే  దివ్య ఊటీ  వెళ్దాం అనడంతో రెండు రోజుల తర్వాత వెళ్ళాం…. ఫ్లైట్ దిగి కార్ లో కాటేజ్ కి చేరుకున్నాక ఫ్రెష్ అయి బయటకు వెళ్ళాం…
కొండలు, లోయలు, పెద్ద పెద్ద చెట్లు, తేయాకు తోటలు, ఎటు చూసినా పచ్చగా ఊటీ వాతావరణమంతా చాలా ఆహ్లాదకరంగా ఉంది… దివ్య చాలా ఎంజాయ్ చేసింది… సాయంత్రం వరకు ఊటీ అందాలు చూస్తూ తిరిగాం… చీకటి పడుతుండగా రోస్ గార్డెన్ చేరుకున్నాం… వేల రకాల గులాబీలను చూస్తూ  ఒక బెంచ్ మీద కూర్చున్నాం… కొంచెం దూరం లో మరో బెంచ్ మీద ఒక జంట గాఢంగా ముద్దెట్టుకుంటున్నారు... నేను దివ్యకి ఆ జంటను చూపించి కొంటెగా నవ్వాను… దివ్య సిగ్గు పడుతూ తలదించుకున్నదల్లా… అకస్మాత్తుగా నా తలను పట్టుకొని నా పెదాలపై తన పెదాలతో గట్టిగా అదిమింది... జరిగింది అర్థం కావడానికి నాకు క్షణకాలం పట్టింది… మరుక్షణం నేను కూడా నా రెండు చేతుల్లో తన మొహాన్ని సున్నితంగా పట్టుకొని తన పెదాల్ని గట్టిగా వత్తాను.. మా ఇద్దరికీ అదే మొదటి ముద్దు.... ఎంత బాగుందో నేను మాటల్లో చెప్పలేను… రెండు నిమిషాల తర్వాత మా పెదాలు విడిపోయాయి… కానీ కొన్ని సెకన్ల వ్యవధిలో మళ్లీ కలుసుకున్నాయి… ఈ సారి అయిదు నిమిషాల దాకా అవి విడిపోలేదు…. తర్వాత కూడా నేను మళ్ళీ తన పెదాల్ని అందుకోబోతుంటే దివ్య నన్ను నెట్టేసి పైకి లేచి పరుగెత్తింది….  రోజ్ గార్డెన్ అంతా తిరిగి డిన్నర్ చేసి కాటేజ్  కి చేరుకున్నాం ... దివ్య వాష్ రూమ్ కి వెళ్లి  వచ్చే సరికి నేను బెడ్ పై పడుకున్నా ... బాగా  తిరగడం  వల్ల పూర్తిగా అలిసిపోయినట్ట్టుండి కళ్ళు మూసుకున్న ..

“ఏయ్ ఏంటీ ఇలాగే పడుకుంటావా … ఫ్రెష్ అయిరా…  వెళ్లు  “  అంది …

" అబ్బా నా వల్ల కాదు దివ్య .... బాగా అలసిపోయాను "

"కనీసం  డ్రెస్ చేంజ్ చేస్కో లే .." అంటూ చెయ్యి పట్టుకుని లేపింది... . బ్యాగ్ లో  నుండి నా షార్ట్, టి-షర్ట్ తీసి ఇచ్చింది... నేను వాష్ రూమ్ వైపు వెళ్తుంటే ...

"ఎక్కడికీ ..." అంది …

“డ్రెస్ చేంజ్ చేస్కొస్తా...."

"ఇక్కడే చేస్కోవోయ్ ... నిన్నెం కొరుక్కు తిననులే ..." అంటూ నా షర్ట్ తీయబోయింది….

“ఏయ్ ఆగు…” అని నేనే విప్పి వేసుకున్న… దివ్య నా వైపే చూస్తుంటే ప్యాంట్ నుండి షార్ట్ లోకి మారేప్పుడు నేను కాస్త ఇబ్బంది పడ్డాను… అది గమనించి తను పగలబడి నవ్వుతోంది...

నేను బెడ్ మీద కూర్చుని "ఇప్పడు నువ్ కూడా ఇక్కడే మార్చుకోవాలి" అన్నాను ఉడుక్కుంటు …

"నేనేం నీలా సిగ్గుపడను ..." అంటూ తన షర్టు బటన్స్ విప్పడం మొదలెట్టింది  ... తను విప్పుతుంటే ఆశ్చర్యంగ నోరెళ్ళబెట్టాను నేను … వయ్యారంగా ఒక్కొక్క బటన్ విప్పి షర్ట్ తీసి నా మొహం మీదికి విసిరింది... నల్లటి బ్రా నుండి తన  తెల్లటి పాలిండ్లు నా కళ్ళలో పడేలోగానే షర్ట్ నా కళ్ళని కప్పేసింది… నేనా షర్ట్ మొహం మీది నుండి  తప్పించే సరికి దివ్య తన జీన్స్ ప్యాంటు బటన్ విప్పి ప్యాంట్ ను కిందికి లాగుతుంది… తన సీట్ పెద్దగా ఉన్నందుకో ఏమో ప్యాంట్ కిందికి వెళ్ళడానికి మొరాయిస్తుంది…. కొన్ని క్షణాలు ఇబ్బంది పెట్టి అడ్డంకిని దాటి కిందికి వచ్చింది...  ప్యాంట్ ని కాళ్లనుండి వేరు చేయడానికి దివ్య  కిందికి వంగడంతో నా కళ్ళు జూమ్ చేసిన కెమెరా లెన్స్ లాగా విచ్చుకున్నాయి ... దివ్య పూర్తిగా వంగడంతో తన పెద్ద కొండలు వాటి మధ్య ఇరుకైన లోయ స్పష్టంగా కనబడుతున్నాయి.... నేను నోరు వెళ్ళబెట్టి అలా చూస్తుండగానే దివ్య తన రెండు కాళ్ళ నుండీ పాంట్ లాగేసి నా మీదికి విసిరింది… ఈసారి నేను మొహం మీద పడకముందే దాన్ని పట్టుకున్నాను…  నా వైపు కొంటెగా చూస్తూ వయ్యారంగా నడుచుకుంటూ  బ్యాగ్ వైపు వెళ్ళింది  దివ్య…  ఇప్పడు తన వెనక భాగం కనబడుతుంది నాకు .. నల్లటీ బ్రా పాంటిల నుండి తన  బాడీ మెరుస్తుంది ... విశాలంగా ఉన్న వీపు మీద బ్రా లేస్ ఉన్నా లేనట్టుగానే ఉంది… ఇక పెద్ద గుమ్మడికాయల్లా ఉన్న తన పిరుదుల్ని ఆ చిన్న ప్యాంటీ ఏ మాత్రం కవర్ చేయలేకపోయింది… తను వంగి బ్యాగ్ నుండి డ్రెస్ తీస్తుంటే గుమ్మడి కాయలు మరింత పెద్దగా కనబడుతున్నాయి… దివ్య ఇవేమీ పట్టించుకోకుండా  బ్యాగ్ లో నుండి ఒక షార్ట్ తీసుకొని వేసుకుంది… అది మరీ షార్టుగా ఉండడంతో కేవలం తన పిరుదుల్ని మాత్రమే కవర్ చేస్తుంది… తన నున్నటి తెల్లటి తొడలు లైట్ వెలుగులో మెరుస్తూ బయటే ఉండిపోయాయి… పైన ఒక తెల్లటి టాప్ వేసుకుంది దివ్య… అది మరీ పల్చగానూ, టైట్ గానూ ఉండడంతో ఇంతకు ముందులాగే విశాలమైన తన వీపంతా కనబడుతుంది…. ముడేసిన జుట్టుని విడదీసి వీపంతా జుట్టుతో కప్పేయడంతో నిరాశ పడిన నన్ను ఓదారుస్తూ నా వైపు తిరిగింది దివ్య…
పల్చటి తెల్లటి టాప్ లో నుండి నల్లటి బ్రా… బ్రా లో నుండి తన్నుకునివస్తూ కనిపిస్తున్న తెల్లటి వక్షోజాలు చూస్తుంటే మతిపోయింది నాకు… చలిగా ఉన్నా చెమటలు పట్టాయి నాకు...
హొయలు పోతూ నడుచుకుంటూ నా దగ్గరికి వచ్చి నా చేతుల్లో ఉన్న తన ప్యాంట్, షర్ట్ తీసుకుని వాటిని బ్యాగ్ పైకి విసిరి, తెరుచుకుని ఉన్న నా నోటిని మూస్తూ…
“చూసింది చాలు గానీ… నిద్రొస్తుందన్నావ్ గా ఇక పడుకో…” అంటూ నన్ను మంచం పైకి తోసింది… నా పక్కనే పడుకొని  చిలిపిగా నా వైపు చూసింది...
నేను వెంటనే దివ్య పైకి ఎక్కి తనను పట్టుకుని గట్టిగా ముద్దు పెట్టాను… తను కూడా నన్ను గట్టిగా హత్తుకొని నా పెదాలతో తన పెదాలని కలిపింది… పొట్లాడుకుంటున్నట్టుగా మా పెదవుల మధ్య యుద్ధం మొదలైంది… తను నా కింది పెదవిని తన నోట్లోకి తీసుకొని చప్పరిస్తుంటే నేను తన పై పెదవిని అందుకున్నాను… పెదాల నుండి తేనెలేవో ఊరుతున్నట్టు అనిపిస్తుంది మాకు… ఎంతసేపు జుర్రినా వదల బుద్దెయ్యడంలేదు…
కాసేపటికి నా నాలుక తన నోట్లోకి వెళ్లి తన నాలుకను పెనవేసింది… ఏ ఆచ్చాదన లేని తన కాళ్ళు నా కాళ్ళని పెనవేసాయి… నా ప్రమేయం లేకుండానే నా చేతులు దివ్య  సళ్ళని కసిగా పిసుకుతున్నాయి...
దివ్య “ఆ…  ఉమ్మ్…   హా…  అబ్బ...”... అంటూ మూలుగుతుంది…
ఒక వైపు తన మూలుగులూ, మరోవైపు పిసికిన కొద్దీ ఉబ్బుతున్న తన సళ్ళు చూస్తుంటే ఉద్రేకం పెరిగిపోతుంది నాలో… దాంతో మరింత కసిగా పిసకసాగాను…
“ఆ…  అమ్మా… అజయ్… ఎంత హాయిగా ఉందిరా… అబ్బా… అలాగే పిసుకూ…హా గట్టిగా….ఇంకా … హా అలాగే… అలాగే అబ్బా … అదీ… అలా పిసుకు… “ అంటూ నన్ను ఇంకా రెచ్చగొట్టి మరీ పిసికించుకుంది దివ్య… కాసేపటికి ఇంక ఆగలేమని అర్థం అయింది మాకు… దివ్యను కాస్త పైకి లేపి తన టాప్ లాగేసాను నేను… నల్లటి బ్రా లో నుండి ఎప్పుడెప్పుడు బయటకు వద్దామా అని భారీ చందమామలు తొంగి చూస్తున్నాయి… వాటి కష్టం చూడలేక ఒక్క ఉదుటున బ్రా హుక్ విప్పేసి బ్రా లాగి పక్కకు పడేసాను… రెండు నిండు చందమామలు తెల్లగా మెరుస్తూ బయటపడ్డాయి… జేగురు రంగులోని  నిప్పిల్స్ వాటి చుట్టూ అదే రంగులో వృత్తాకార మచ్చలు ఆమె సళ్లకి మరింత అందాన్నిచ్చాయి... కన్నార్పకుండా నేను వాటినే చూస్తుంటే తన చేతుల్తో వాటిని కప్పుకుని సిగ్గుతో కళ్ళు మూసుకుంది దివ్య… నేను నెమ్మదిగా తన చేతులమీద నా చేతులు వేసి సున్నితంగా వత్తాను….
“ఉమ్మ్…. “ అంటూ మూలిగింది దివ్య…
తన చేతులని తప్పించి ఆమె సళ్ళను సున్నితంగా తడిమాను … ఎంత స్మూత్ గా ఉన్నాయో అంటూ ఆశ్చర్యపోతూ చిన్నగా నొక్కాను… “హ్మ్మ్…” అంది…
కొద్దిగా వంగి రెండు నిపిల్స్ మీదా చిన్నగా ముద్దు పెట్టాను…
షాక్ కొట్టినట్టు వణికింది దివ్య… మెల్లిగా ఒక దాన్ని నోట్లోకి తీసుకుని చప్పరిస్తూ మరొక దాన్ని చేత్తో స్మూత్ గా మర్దనా చేస్తున్నాను….దివ్య మత్తుగా కళ్ళు మూసుకుంది… కాసేపటికి తన చెయ్యి నా చెయ్యి మీద వేసి వత్తింది… నాకు తనకేం కావాలో అర్థం అయ్యింది… గట్టిగా పిసకడం మొదలెట్టాను… తను మూలగడం మొదలెట్టింది…
నా టీ షర్ట్ లాగేసింది… నా చుట్టూ చేతులు వేసి తనకేసి బలంగా లాక్కుంటుంది… ఇద్దరి అర్ధ నగ్న శరీరాలు ఒకదాంతో మరొకటి అతుక్కుంటే మా పెదాలు మళ్లీ ఒకచోట చేరాయి… దొర్లుకుంటూ స్థానాలు మారాం… ఇప్పుడు నేను కింద … తను పైన… అయినా మా పెదాలు విడివడలేదు… చాతీలు దూరం కాలేదు… నా చేతులు తన వీపంతా నిమురుతూ కిందికి దిగి తన వెనకెత్తులని పిసకసాగాయి… ముందు షార్ట్ పై నుండి పిసికినా తర్వాత నా చేతులు నెమ్మదిగా షార్ట్ లోకి దూరి పోయాయి… నున్నటి తన పిర్రలను కసిగా పిసుకుతుంటే… దివ్య తట్టుకోలేక ఆ కసినంతా నా పెదాలపై చూపిస్తోంది…. నాకు ఇంకా కసి రేగి తన షార్ట్ ను ప్యాంటీ తో సహా కిందికి లాగాను… పిర్రల్ని దాటి కిందికి వచ్చిన వాటిని నా కాలి సహాయంతో తన కాళ్ళ నుండి వేరు చేశాను… పూర్తి నగ్నంగా మారానని గ్రహించిన దివ్య నా మీద  అలాగే బోర్లా పడుకొని గట్టిగా వాటేసుకుంది… నేను తన పిర్రల మీద చేతులు వేసి నాకేసి వత్తుకున్నాను…. అప్పటికే నిగిడిన నా మగతనం షార్ట్ లో నుండే తన ఆడతనాన్ని గుచ్చినట్టుంది... ఒక్కసారిగా జర్క్ ఇచ్చింది...
నేను తిరిగి దివ్యను కిందికి మార్చాను… నుదుటి దగ్గర మొదలెట్టి కళ్ళు, ముక్కు, పెదాలు, చెంపలు, గదవ, మెడగుండా వరుసగా ముద్దులుపెడుతూ సళ్ళని కూడా ముద్దాడి మరోసారి కాసేపు చప్పరించి తన సన్నని నడుముని తడుముతూ బొడ్డుని నాలుకతో కెలికి పొత్తికడుపు మీదుగా కిందికి వచ్చాను… చిన్న వెంట్రుకల మధ్య రసాలూరుతున్న తన ఆడతనాన్ని కాసేపు కన్నార్పకుండా చూసాను… అది గమనించిన దివ్య చటుక్కున లేచి కూర్చుంది…

“నన్ను న్యూడ్ గా మార్చి నివ్ మాత్రం అలాగే ఉంటావా…” అంటూ నా షార్ట్ ఇన్నర్ తో సహా కిందికి లాగింది…
పడగ విప్పిన పాములాగా నా ఆయుధం ఒక్కసారిగా ఊగుతూ బయటపడింది… దివ్య దాని వంకే చూస్తోంది…

“బాగుందా… “ అని అడిగా ….

“చీ పో…” అంటూ తిరిగి వెల్లకిలా పడుకుంది…

“నాకు మాత్రం నీది బాగా నచ్చింది…” అంటూ దివ్య ఆడతనం పై చిన్నగా ముద్దు పెట్టాను…

“ఇస్స్స్స్….” అంటూ మూలిగింది…

వరుసగా తన నిలువు పెదాల నిండా ముద్దుల వర్షం కురిపించాను… దివ్య తట్టుకోలేకపొతుంది… నడుముని అటూ ఇటూ కదిలిస్తూ కాళ్ళని పైకి కిందికి జరుపుతుంది…
నా జుట్టు పట్టుకొని పైకి లాక్కుని నా పెదాలని అందుకుని జుర్రడం మొదలు పెట్టింది…
నేను తిరిగి తనను ఆక్రమించాను… నా ఛాతీ కింద దివ్య రొమ్ములు మెత్తగా నలుగుతుంటే కింద నా ఆయుధం తన ఆడతనాన్ని రుద్దుతుంది…
దివ్య నోటికి నా పెదాల్ని అప్పగించి నా చేతుల్ని కిందికి తీసుకెళ్ళి తన కాళ్ళని విడదీస్తూ పైకి మడిచా… ఇప్పుడు నా దండం తన నిలువు పెదాల చీలికమీద రుద్దుతుంది… వాటి మధ్య తడి నా మగతనానికి తెలుస్తుంది… నేను పైకి కింది చీలిక మీద రాస్తూ ఉంటే దివ్య సన్నగా మూలుగుతూ నా పెదాలని వదిలేసింది… నేను దివ్య చేతిని తీసుకెళ్ళి నా దండాన్ని అందించాను… సరిగ్గా చీలిక మధ్యలో సర్డుకొమ్మని చిన్నగా చెవిలో చెప్పాను… తను తపటాయిస్తూనే నేను చెప్పినట్టు చేసింది…

“దివ్యా...మొదటి సారి నొప్పిగా ఉంటుందట కాస్త ఓర్చుకో…” అన్నాను..

సరే అంటూ తలూపింది…
నేను దివ్య సళ్ళని ఊతంగా పట్టుకుని నెమ్మదిగా నా ఆయుధాన్ని తన దాంట్లోకి తోసాను…
సగం దూరిందో లేదో అమ్మా అంటూ అరిచింది దివ్య.. నేను అక్కడే ఆపాను…

“నొప్పిగా ఉందా …”
అవునని తలూపింది

“తీసేయనా…”

వద్దంటూ తల అడ్డంగా ఊపింది…
నేను నా దాన్ని అలాగే ఉంచి తన మొహం నిండా ముద్దులు పెట్టాను… తన సళ్ళని నెమ్మదిగా వత్తుతూ నిపిల్స్ చప్పరించాను… కాసేపాగి మళ్లీ సళ్ళని ఊతంగా పట్టుకుని ఇంకో సారి గట్టిగా నా దండాన్ని తన దాంట్లోకి దింపాను… దివ్య మళ్లీ అరిచింది… కానీ ఈ సారి నాది పూర్తిగా దిగబడింది…  నేను కాస్త పైకి లాగి మళ్లీ దిగేసాను…రెండు మూడు సార్లు అలాగే కొద్దిగా లాగి దిగేసాను..దివ్య పంటి బిగువున బాధను భరిస్తుంది… నేను తన సళ్ళని పిసుకుతూ, చీకుతూ కంటిన్యూ చేశాను కాసేపటికి దివ్య కళ్ళల్లో బాధ మాయమై, హాయి కనబడింది… నేను తన పెదాలని ముద్దాడాను… తను నా పెదాలని నోట్లోకి తీసుకొని పీల్చసాగింది… నా నడుము ఊగుతూనే ఉంది… దివ్య మూలుగుతూనే ఉంది…కొద్దిసేపటికి దివ్య కింది నుండి పైకి గుద్దడం మొదలు పెట్టింది… దాంతో ఉత్సాహం పెరిగి నేను మరింత బలంగా కిందికి గుద్దసాగాను… కాసేపటికే దివ్య ఇంక నా వల్ల కాదంటూ కార్చుకొని ఆపేసింది… నేను తన రెండు కాళ్ళు పైకి చాపి వాటిని ఊతంగా పట్టుకుని మోకాళ్ళమీద కూర్చుని పొడవడం మొదలు పెట్టాను… ఈ పొజిషన్ లో నాది తన దాంట్లోకి సులువుగా వెళ్లి రావడమే కాకుండా మరింత లోతుగా పొడస్తున్నట్టు అనిపిస్తుంది… లోపలెక్కడో నాది తగిలినట్టు అనిపిస్తుంటే నాలో ఉద్రేకం కట్టలు తెంచుకుంటోంది… దానికితోడు దివ్య గట్టిగా అరుస్తుంది… దాంతో నేను మరింత వేగంగా పొట్లు వేసాను… దివ్యతో పాటు నేను కూడా గట్టిగా అరవడం మొదలు పెట్టాను… ఇద్దరి అరుపులూ తారాస్థాయికి చేరుకున్న వేళ దివ్య మరో సారి కార్చేసింది అదే సమయంలో నేను కూడా భలుక్కున కార్చేసాను… ఇద్దరి రసాలు కలిసి తన దాంట్లోంచి బయటకు కారుతుంటే ఆయాసంతో రొప్పుతూ అలిసిపోయి దివ్య మీద వాలిపోయాను…

ఆ రాత్రి ఇంకో రెండు సార్లు మేమిద్దరమూ అలిసిపోయాము…
తెల్లవారుఝామున దివ్య నా ఎద మీద తలపెట్టి పడుకుంది…
నా ఛాతీ మీద వెంట్రుకలని తన వేళ్ళతో తిప్పుతూ దీర్ఘంగా ఆలోచిస్తుంది….

“ఏంటి దివ్యా అంతా సీరియస్ గా ఆలోచిస్తున్నావు….” అడిగాన్నేను….

“అజయ్… మన పెళ్ళికి పెద్దవాళ్ళు ఒప్పుకుంటారా…?”

“హ్మ్మ్ కష్టమే… మీ వాళ్ళు క్రిస్టియన్లు, మా వాళ్ళు బ్రాహ్మలు…. ఒప్పుకోవడం చాలా కష్టం…. అయినా అది ప్రేమించకముందు ఆలోచించాలి … ఇప్పుడు కాదు… కనీసం రాత్రి ఇలా పడక ఎక్కక ముందు ఆలోచించినా ప్రయోజనం ఉండేది…” అన్నా కొంటెగా….

“నిన్నూ….” అంటూ తన చేతిలోని వెంట్రుకలను పీకింది…

“ఆ.. “ అంటూ అరిచి “భయపడకు దివ్యా… పెద్దలు ఒప్పుకోకపోయినా… నిన్ను నేను పెళ్లి చేసుకుంటాను….” అన్నాను తన తలని నిమురుతూ….

తను నన్ను మరింత గట్టిగా హత్తుకుంటూ….
“నాకు తెలుసు అజయ్ … నీ మీద నాకా నమ్మకం ఉంది గనుకే నీతో ఇక్కడిదాకా వచ్చాను… కానీ నేను ఆలోచిస్తున్నది అది కాదు…”

“మరి…”

“మనం పెద్దల్ని ఎదురించి పెళ్లి చేసుకొని సుఖంగా జీవించాలంటే ఇద్దర్లో ఒకరికైనా మంచి జాబ్ ఉండాలి అవునా…”

“అవును….”

“ కానీ ఈ మధ్య మన చదువు ఎలా సాగుతుంది…. నేనైతే చావుతప్పి కన్ను లోట్టబోయిన చందంగా బోర్డర్ లో పాసయ్యాను…. నీక్కూడా అత్తెసరు మార్కులే వస్తున్నాయి… ఇలా చదివితే మనకు మంచి జాబ్స్ వస్తాయా …?”

“కష్టమే కానీ ప్రయత్నిద్దాం… ఈ సారి బాగా చదువుదాం…”

“ఈ మాట లాస్ట్ ఇయర్ కూడా అనుకున్నాం అజయ్.. గుర్తుందా…?”

“కానీ ఈ సారి కచ్చితంగా మాట మీద నిలబడదాం…”

“అజయ్ దీనికి నేనొక పరిష్కారం ఆలోచించాను…”

“ఏంటది...”

“నేను చెప్పినట్టు చేస్తానని ప్రామిస్ చెయ్యి…” అంటూ చెయ్యి చాచింది…

“నువు ఏది చెప్పినా చేస్తాను…ప్రామిస్ ” అంటూ చెయ్యి వేసాను

“అజయ్...మన ఇద్దరిలో ఎవరో ఒకరికి మంచి జాబ్ వచ్చే వరకు మనం కలుసుకోకూడదు….”

తన మాటలు పూర్తవకుండానే “వ్వాట్….” అంటూ అరిచాన్నేను…

“అవును అజయ్… నేను బాగా ఆలోచించాను… మనం ఫ్రెండ్స్ గా ఉన్నన్ని రోజులు బాగా చదివాం… ప్రేమలో దిగాక చదువు మీద ధ్యాస తగ్గింది… అందుకే ఇక మీదట మనం కలుసుకోకుండా చదువు మీదే దృష్టి పెడదాం… కేవలం కలుసుకోవడం మాత్రమే కాదు ఫోన్లో కూడా మాట్లాడుకోవద్దు…”

“దివ్యా… నువ్వేం మాట్లాడుతున్నావో తెలుస్తుందా… నిన్ను కలుసుకోకుండా మాట్లాడకుండా ఉండగలనా… పోనీ నువ్వు ఉండగలవా…”

“తప్పదు అజయ్… నా ప్రేమ కోసం నీ బంగారు భవిష్యత్తు పాడు కావడం నాకు ఇష్టం లేదు…”

“నా భవిష్యత్తా…”

“అఫ్కోర్స్ మనిద్దరి భవిష్యత్ అజయ్… కొన్నాళ్ళు దూరంగా ఉందాం… నీకు మంచి జాబ్ దొరికితే నువ్వు నా దగ్గరకు రా… నాకు ముందుగా దొరికితే నేను నీ దగ్గరకు వస్తాను.. ప్లీజ్ అర్థం చేసుకో..”

ఇలా ఒక గంట పైగా నాతో వాదించి మొత్తానికి ఆ రోజు దివ్య నాతో ఒప్పించింది….బతిమాలితే నాకు పరిహారం గా మూడు రోజుల ఊటీ టూర్ ని వారం వరకు పొడిగించింది… ఆ వారం రోజులు ఊటీ అంతా తిరిగాము… రాత్రిళ్ళు వీలైనన్ని ఎక్కువ సార్లు ఎంజాయ్ చేసాము… తిరిగి హైదరాబాద్లో దిగాక ఏర్ పోర్ట్ లో నన్ను గట్టిగా హగ్ చేసుకొని బై చెప్పి వెళ్ళిపోయింది… తను వెళ్తుంటే నేను అక్కడే నిలబడి చూస్తున్నా… కొద్ది దూరం వెళ్ళాక తిరిగి చూసింది…. తన కళ్ళ నిండా నీళ్లు… ఇప్పటికీ ఆ దృశ్యం నా కళ్ళలో కదలాడుతుంది… తలచుకున్నప్పుడల్లా నా కళ్ళ లోనూ నీళ్లు తిరుగుతాయి…

ఆ రోజు నుండి ఈ మూడేళ్లుగా నేను అహోరాత్రులు కష్టపడి చదివాను… బిటెక్ అవగానే ఎంటెక్ లో చేరాను… క్యాంపస్ ఇంటర్వ్యూలో గూగుల్ వాళ్ళు నన్ను తీసుకున్నారు … కోటిన్నర ప్యాకేజీ… ఈ రోజు జాబ్ లో జాయిన్ అయ్యి దివ్యను కలవడానికి హైదరాబాద్ వెళ్తున్నాను...
ఫ్లైట్ దిగే వరకూ దివ్య గురించిన ఆలోచనలే…

ఫ్లైట్ దిగగానే క్యాబ్ బుక్ చేసుకుని సరాసరి దివ్య వాళ్ళింటికి వెళ్ళిపోయా...
డోర్ బెల్ కొట్టాను…  బెల్ శబ్దం కన్న  గుండె కొట్టుకునే శబ్దం ఎక్కువగా వినిపిస్తుంది నాకు…
కాసేపటికి ఒక అమ్మాయి తలుపు తీసింది… తను దివ్య వాళ్ళ చెల్లెలు… కాలేజ్ లో చూసే వాన్ని…

“మీరు… అజయ్ కదా…. “ అంది పోల్చుకుంటూ….

“అవును…”అన్నాన్నేను …

“లోపలికి రండి ….” అంటూ  నన్ను పిలిచి… “అమ్మా కాఫీ తీసుకురా…” అంటూ సోఫా చూపించి…”కూర్చోండి” అంది..

నేను.. “దివ్య…?” అని అడుగుతుండగానే…

“ఇప్పుడే వస్తాను … కూర్చోండి..” అంటూ పక్క గదిలోకి వెళ్ళింది…

“ఎవరే వచ్చిందీ…” అంటూ వాళ్ళమ్మ కాఫీ కప్ తో బయటకు వచ్చింది … నేనొక్కడినే ఉండడం చూసి కప్ నాకు అందించి “ఎవరు బాబూ నువ్వూ…” అంది..

కప్ అందుకుంటూ… “ఆంటీ… నా పేరు అజయ్… దివ్యను కలవడం కోసం వచ్చాను…” అన్నాను…

“అయ్యో దివ్య ఇక్కడ లేదుగా అబ్బాయ్… అమెరికాలో ఉంది గా” అంది

“అమెరికానా… అమెరికా ఎందుకు వెళ్ళింది??…” అడిగాను ఆశ్చర్యంగా…

“పెళ్లయ్యాక మూడేళ్లుగా వాళ్లక్కడే ఉంటున్నారుగా బాబూ…” అంది..

ఆ మాట వినగానే “వ్వాట్…” అని అరుస్తూ గబుక్కున పైకి లేచాను... నా చేతిలోని కప్పు జారి పడి ముక్కలైపోయింది… దానిలాగే నా హృదయం కూడా వేయి ముక్కలైంది…. నాకు ఏం చెయ్యాలో అర్థం కాలేదు… కాళ్ళు చేతులు సన్నగా వణుకుతున్నాయి...
“ఏమైంది బాబూ…” అంటూ ఆవిడ అడుగుతున్నా పట్టించుకోకుండా ఇంట్లోంచి బయటకు వచ్చేసాను…
గేట్ తీయబోతుండగా “అజయ్ గారూ ఒక్క నిమిషం…” అంటూ దివ్య వాళ్ళ చెల్లి పరుగెత్తుకు వచ్చింది…
“మీరొస్తే అక్క మీకీ కవర్ ఇవ్వమంది…” అంటూ ఒక కవర్ నా చేతికి ఇచ్చింది…

అది తీసుకొని బయటకు వచ్చి ఆటో ఎక్కాను… ఇంటి అడ్రస్ చెప్పి కళ్ళు మూసుకున్నాను…
దివ్య కు పెళ్ళయిందన్న మాట నాకు జీర్ణం కావడం లేదు…
ఎన్ని కలలు కన్నాను… ఎన్ని రోజులుగా తన కోసం ఎదురుచూస్తున్నాను… తన కోసం ఎంత కష్టపడ్డాను… ఇప్పుడు ఆ కష్టమంతా వృథానేనా… నాతో ఎన్ని మాటలు చెప్పింది… నన్ను ఎంత నమ్మించింది… కలవొద్దు, ఫోన్ చెయ్యొద్దు అని చెప్పి తెలివిగా తప్పించుకొని పెళ్లి చేసుకొని వెళ్ళిపోయింది… లేదంటే నేను తన పెళ్లికి అడ్డు వస్తానని అనుకుందా… అందుకే నన్ను డైవర్ట్ చేసిందా... తనకి నా మీద ప్రేమ లేదా…  సమాధానం లేని ప్రశ్నలతో నా తల తిరిగిపోతుంది…

ఆటో దిగి ఇంట్లోకి రాగానే అమ్మ ఎదురొచ్చింది...
అమ్మ ఏదో అడుగుతుంది …. మాటలు వినబడుతున్నాయి… కానీ చెవికెక్కడం లేదు… మౌనంగా నా గదికి వెళ్లి  బెడ్ మీద పడి కళ్ళు మూసుకున్నాను…  దివ్య అలా ఎందుకు చేసింది అన్న ప్రశ్న నా మనసును దహించి వేస్తుంది… ఎంత ఆలోచించినా సమాధానం దొరకడం లేదు… ఇంతలో అమ్మ వచ్చింది… “ఒరేయ్ ఇదిగో ఈ కవర్ ఆటోలో మర్చిపోయావట… ఆ ఆటో అబ్బాయి తెచ్చిచ్చాడు…” అంటూ ఇచ్చి వెళ్ళింది...

ఆ కవర్ ని చింపి చూసాను… అందులో రెండు మూడు పేపర్లు ఉన్నాయి…
తీసి చదివాను…

“ నా ఆరోప్రాణమయిన  అజయ్…


నువు ఈ ఉత్తరం చదువుతున్నావు అంటే నువు నేను చెప్పింది సాధించావనే అనుకుంటాను… నువు సాధిస్తావని నాకు తెల్సు అజయ్… నాకోసమైనా నువ్ సాధిస్తావాని తెలుసు... నా మీద నీకు ఎంత ప్రేమ ఉందో నాకు బాగా తెలుసు… నీ మీద కూడా నాకు అపారమైన ప్రేమ ఉంది అజయ్… కాకపోతే నేను దాన్ని  నీకు సంపూర్ణంగా అందించలేకపోతున్నాను…. దానికి కారణం కూడా “ప్రేమే”....

అజయ్ …
మనం ఊటీ వెళ్ళడానికి  వారం ముందు ఒకరోజు మా నాన్న నా గదికి వచ్చాడు… నాతో కాస్త మాట్లాడాలి అన్నాడు… నీకు తెలుసనుకుంటా మా నాన్న గారికి ఒక చిట్ ఫండ్  ఉండేది అని… దాన్ని మరో ఇద్దరు పార్టనర్స్ తో కలిపి నడిపేవాడు…  వాళ్ళిద్దరూ మోసం చేయడం వల్ల చిట్ వినియోగదారుల డబ్బంతా నాన్న కట్టవలసిన స్థితి వచ్చింది…  మాకున్న ఆస్తులన్నీ అమ్మినా సగం కూడా సరిపోని స్థితి … మా నాన్న గారు చాలా మంది దగ్గరికి తిరిగాడట… ఒక రోజు ఒకాయన దగ్గర మాట్లాడుతుంటే వాల్లబ్బాయి రాకేష్ కూడా అక్కడే ఉన్నాడట.  మాటల మధ్యలో రాకేష్, నేను ఒకే కాలేజ్ అని  తెలిసిందట… తను నాకు సీనియర్ అట కాలేజిలో..

రెండు రోజుల తర్వాత రాకేష్ మా నాన్న గారిని కలిశాడట…
చాలా రోజులుగా అతను నన్ను ప్రేమిస్తున్నాను అని చెప్పి నన్ను అతనికి ఇచ్చి పెళ్లి చేస్తే నాన్నగారికి సహాయం చేస్తానని అన్నాడట… వాళ్ళ నాన్నతో కూడా మాట్లాడించాడట…
నాన్న నన్ను అడిగి చెప్తానని వచ్చాడట….
ఇదే నాన్న నా  దగ్గర చెప్పిన విషయం….

నేను నీతో ప్రేమలో ఉన్న విషయం నాన్నకి చెప్పాను…
దానికి నాన్న… చూడమ్మా నిజానికి నేను రాకేశ్ కి సరే అనే చెబుదాం అనుకున్నా… కానీ ఒక మాట నిన్ను అడగడం న్యాయం అనుకొని వచ్చాను… కానీ ఇప్పుడు నువ్వు ఎవర్నో ప్రేమించాను అంటున్నావు… కాబట్టి నిన్ను బలవంతం చేయను…అన్ని విషయాలూ నీకు చెప్పాను…ఏం చేయాలన్నది నువ్వే నిర్ణయించుకో… కానీ నిర్ణయం తీసుకునే ముందు నీ నిర్ణయం మీదే మన కుటుంబ భవిష్యత్తు, నీ ఇద్దరి చెల్లెళ్ల భవిష్యత్తు ఆధారపడి ఉందని మాత్రం గుర్తుంచుకో… అంతే కాదు పైసా పైసా కూడబెట్టి మన దగ్గర చిట్ కట్టిన వేల కుటుంబాలు కూడా నీ నిర్ణయం మీదే ఆధారపడి ఉంటాయి… బాగా ఆలోచించి ఏదో ఒకటి చెప్పు….. అంటూ వెళ్లిపోయాడు….
నాకు ఏం చేయాలో అర్థం కాలేదు….

మర్నాడు కాలేజ్ లో రాకేశ్ నన్ను కలిశాడు… నేనంటే తనకి చాలా ఇష్టం అని చెప్పాడు… కానీ నేను  “నిన్ను” ప్రేమిస్తున్నాను అని రాకేశ్ తో చెప్పాను… అయినా ఫరవాలేదు పెళ్లి చేసుకుంటా అన్నాడు… నేను అతనికి నచ్చజెప్పెందుకు చూసాను… కానీ అతను వినలేదు… బలవంతం ఏమీ లేదని… ఇష్టం లేకపోతే వద్దని అంటూనే…. నాన్నకు సహాయం కావాలంటే మాత్రం పెళ్లి చేసుకోవాలి అని చెప్పి వెళ్లిపోయాడు… వెళ్ళేముందు పదిహేను రోజులు గడువు విధించి వెళ్ళాడు…
రోజూ నాన్న నీ నిర్ణయం ఏంటీ అన్నట్టు చూసేవాడు…నాకేం చెయ్యాలో తోచలేదు…
బాగా ఆలోచించి ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాను...

అజయ్...
నువ్ చాలా సార్లు అంటుంటే వాడివి… తనను ప్రేమించే వాళ్ళ సంతోషం కోసం ఏం చేయడానికైనా వెనకాడకూడదు అని... అయితే ప్రేమ అనేది కేవలం ప్రేయసీ ప్రియుల మధ్యే ఉంటుందా… తల్లిదండ్రులు, తోబుట్టువుల మధ్య ఉండేది ప్రేమ కాదా… మా నాన్న నన్ను చిన్నప్పటి నుంచీ ఎంతో ప్రేమగా పెంచాడు… ఆఖరికి ఇప్పుడు ఈ విపత్కర పరిస్థితుల్లో కూడా నన్ను బలవంతం చేయకుండా నిర్ణయం నన్నే తీసుకోమన్నాడు… నా మీద ఎంత ప్రేమ ఉంటే అలా చేయగలడు…
అందుకే నన్ను అంతగా ప్రేమించే నాన్న కోసం నీ ప్రేమని వదులుకోవడానికి నిర్ణయం తీసుకున్నాను…

అజయ్…
కులం, మతం, ఆస్తి లాంటి కారణాలతో నాన్న మన ప్రేమను నిరాకరిస్తే కచ్చితంగా నాన్న ప్రేమని వదులుకొని నీ దగ్గరకు వచ్చేదాన్ని… కానీ ఇప్పుడు కారణం అవేవీ కాదు…
మన ప్రేమ బతకాలంటే నా కుటుంబంతో పాటు అనేక కుటుంబాలు రోడ్డున పడాలి.… మనకు అది మంచిది కాదు అనిపించింది… అందుకే నీ ప్రేమని వదులుకోవాలి అనుకున్నాను…

నీతో కూడా ఇవన్నీ చెప్పాలని అనుకున్నాను… నిజానికి నా స్థానంలో నువ్వు ఉన్నా నేను తీసుకున్న నిర్ణయమే తీసుకునేవాడివి అనిపించింది… ఎందుకంటే మనిద్దరమూ ఎప్పుడూ ఒకేలా ఆలోచించే వాళ్ళం… అందుకే నీకు చెప్పాలని అనుకున్నా…. కానీ అంత సడన్ గా చెప్తే నువు ఎలా రియాక్ట్ అవుతావో తెలియదు… అందుకే నీతో చెప్పలేదు…

అంతలోనే నాకు ఇంకో భయం మొదలయ్యింది…రాకేశ్ తో పెళ్ళయితే నిన్ను నేను కలవలేను...
నేను చెప్పకపోయినా నీకు  విషయం తెలిసిపోతుంది…
అంత సడన్ గా నేను నీకు దూరం అయితే నువ్ తట్టుకోలేవు అని నాకు తెలుసు… నువ్ సరిగ్గా చదవకపోయినా, ఏ తాగుడుకో అలవాటు అయినా, డిప్రెషన్ లోకి వెళ్ళిపోయినా,  ఏదైనా చేసుకున్నా నేను తట్టుకోలేను….  
నా కుటుంబం కోసం నీ జీవితాన్ని నాశనం చేసినదాన్ని అవకూడదు అని ఆలోచించాను…
బాగా ఆలోచించాకే నిన్ను ఊటీ తీసుకెళ్ళమని అడిగాను … అక్కడ ఆ ప్రశాంత వాతావరణంలో సెటిల్ అయ్యే వరకూ  మనం కలుసుకోవడానికి వీల్లేదు అనే కండిషన్ కి నిన్ను ఒప్పించాను…  నా వల్ల నీ చదువు, కెరీర్ నాశనం కావద్దనే నా లక్ష్యం నెరవేర్చుకున్నాను…  బోనస్ గా ఊటీలో మరిన్ని “మధురానుభూతులు” కూడా నాకు లభించాయి…
ఈ జీవితానికి ఇవి చాలు నాకు…
నీ జ్ఞాపకాలతో జీవితమంతా గడిపేస్తాను…

అజయ్...
నువు ఈ ఉత్తరం చదివే సమయానికి నేను ఎక్కడుంటానో ఎలా ఉంటానో నాకే తెలియదు… కానీ ఎక్కడున్నా, ఎలా ఉన్నా నేనెప్పుడూ నీకు మంచి జరగాలనే కోరుకుంటాను…

చివరగా నాది ఒక్క కోరిక అజయ్…

నువు ఇప్పుడు మంచి జాబ్ సంపాదించి మంచి కెరీర్ ని ఆరంభించి ఉంటావు…
నాకోసం కోటి ఆశలతో వచ్చి ఉంటావు…
కానీ నేను నీ ఆశలన్నీ తుంచేసాను అని బాధ పడవద్దు …
నైరాశ్యంలో కూరుకుపోవద్దు
నీవు జీవితంలో ఉన్నత శిఖరాలను అధిరోహించాలని నా కోరిక…

నా కోరిక తీరుస్తావు కదూ…

ఇట్లు

నీ ప్రేమని సంపూర్ణంగా అనుభవించే అదృష్టం లేని అభాగ్యురాలు

దివ్య”


ఉత్తరం ఆసాంతం చదివాక నా కళ్ళలోంచి ధారగా నీళ్లు కారుతున్నాయి… మనసంతా శూన్యంగా మారిపోయింది
నేను ప్రాణంగా ప్రేమించిన దివ్య నాకు అందకుండా పోయిందనే బాధ గుండెని పిండేస్తున్నా దివ్య చూపిన పరిణతి నాకు దివ్యమీదున్న ప్రేమని మరింత పెంచింది….

మర్నాడు ఉదయం ఆఫీస్ లో…  వారం రోజులు సెలవు పెట్టేసి వెళ్లి ఒక్కరోజులో తిరిగొచ్చిన నన్ను అందరూ ఆశ్చర్యంగా చూస్తుంటే ఎవర్నీ పట్టించుకోకుండా నా క్యాబిన్ లోకి వెళ్లి బ్యాగ్ లోంచి దివ్య ఫోటో తీసి కంప్యూటర్ పక్కన పెట్టుకొని లాగిన్ అయ్యాను...

అనంతకోటి ధన్యవాదములు లక్ష్మి గారు. అమోఘమైన పారిజాతమునందించారు. దీని సుగంధం అద్భుతముగా ఉంది.

మొత్తానికి సర్వేజనా సుఖినోభవంతు అనిపించారు. కాలేజి ఏజిలో టీనేజ్ మోజులో చదువు, వ్యాపారం లో పడిపోయి ఈ ప్రేమ అనేది అన్నీ సాఫీగా సాగిపోతున్న వారికే కాని నాలాంటి వాడికి కాదని అనుకునేవాడిని. Valentine's day కి అబ్బాయిలందరు girl's college బయట పడిగాపులు కాస్తుంటే వాళ్ళకి గులాబీలు సమోసాలు అమ్మి లాభాలు గడించిన నా లాంటి వాడికి "ప్రేమ ఎంత మధురం ప్రియురాలు అంత కఠినం ..." వంటి పాటలు అస్సలర్థమవ్వవు.

మొత్తానికి తొలి అనుభవం అద్భుతం ఇద్దరికి ఆ తరవాత ఇద్దరు కడుపులో చల్ల కదలకుండా ఉన్నారు. దివ్యని పెళ్ళి చేసుకునుంటే మామగారి అప్పులన్నీ తీర్చేసరికి ఎలా దూల తీరిపోయి పులుసు కారిపోయేదో ఊహించుకుంటే అజయ్ దు:ఖించడం మర్చిపోయి ఆనందం తొ చిందులేస్తాడు. నా లాంటి వాడు లేడకుంటాను వాడి మిత్రబృందం లో. 

మీ కథనం శ్లాఘనీయము లక్ష్మి గారు. చిన్ననాటి నుండి స్నేహితులు ఆ పైన ప్రేమికులైన జంట మొదటి  ముద్దు మొదలుకుని మొదటి అనుభవాన్ని చాలా సున్నితమైన పదములతో అత్యద్భుతముగా వర్ణించారు. 

[dippadu]

తప్పకుండా

బొమ్మ అదిరింది మిత్రమ రాజ్కుమార్. అద్భుతమైన బొమ్మలు భలే అందిస్తున్న మీకు ధన్యవాదములు.

కోహ్లి+ ధోని+ సచిన్ ని మిక్సి లో వేసి అరగంట తిప్పితే వచ్చినవాడిలా పెద్ద పోసు కొడుతున్నాడు వీడు క్రికట్ చూస్తూ, ఇప్పుడు చూపిస్తాను నా talent.

ఈ అట అయ్యేలోపు వాడి తలని నా తొడల మధ్యలోకి తెచ్చుకోలేదో నేను సాధ్విని ఐపోయి రాజకీయాల్లోకి వెళ్ళిపోతానే challenge.

[dippadu]

“హెలో అండీ నా పేరు అర్చన మీ పక్క వాటాలో అద్దెకు  ఉంటాను”

---

బొమ్మలు అదరహో మిత్రమ రాజ్కుమార్. భలే వెతికి పట్టారు కథకి సరిగ్గా సరిపోయే బొమ్మలని.

పక్కింట్లో సినిమా హీరోయిన్ లాంటి పిల్ల కొత్తగా అద్దెకి దిగింది అని అమ్మ చెప్తె VIP సినిమాలో లాగా చొంగ కార్చుకుంటూ ఎప్పుడు కనిపిస్తుందా అని బీటేస్తు ఉంటారు కదా మీ మగాళ్ళు. అలాగే మాకు కూడా పక్కింట్లో సినిమా హీరొ లాంటి వాడు అద్దెకి దిగాడని తెలిసినప్పుడు కారడం సహజం. మగాళ్ళకి ఒక జత పెదవులే కనుక చొంగ అందరికి కనపడేలా కార్తుంది కాని మాకు ఇంకొక జత ఉంది కనుక అక్కడ కారుతుంది ఎవ్వరికి కనపడకుండా.

ఏ అనుభవం లేని ఎదవలకే అందమైన అమ్మాయి కనపడగానే అంత చొంగ కారితే మరి పెళ్ళైనదాన్ని అందులో మొగుడు దేశం లో లేని దాన్ని నాకెంతలా కారుతుంది.

[dippadu]

అత్తారింటికి దారేది…

(ఈ కథ నా సొంత కథ కాదు… నేను మొదటగా చదివిన శృంగార కథ…
అయితే కథ(కాన్సెప్ట్)  మాత్రమే పాతది.. పేరుతొ సహా  కథనం అంతా కొత్తగా నేను రాసిందే….)

స్నేహితురాలితో మ్యాట్నీ సినిమాకి వెళ్దాం అని రెడీ అయ్యి ఇంటికి తాళం వేసిన అర్చనకి గేటు బయట ఒక DCM కనబడింది… అందులోంచి ఇద్దరు ముగ్గురు కూలీలు సామాన్లు దించుతూ కనబడ్డారు… పక్క వాటాలోకి ఎవరో వస్తున్నట్టున్నారు అనుకొని ఒకసారి వాళ్ళని పలకరిద్దామనుకుంది…  కానీ కూలీలు తప్ప ఎవరూ కనిపించలేదు… అప్పటికే ఆలస్యం అవడంతో వచ్చాక పలకరించొచ్చులే అనుకుని హడావిడిగా వెళ్ళిపోయింది… సాయంత్రం ఇంటికి తిరిగి వచ్చి తాళం తియ్యబోతూ పక్క వాటాలోకి కొత్త వాళ్ళు వచ్చిన సంగతి గుర్తొచ్చి ఆ ఇంట్లోకి వెళ్ళింది…. లోపల ఒకతను సామాన్లు సర్దుతూ కనబడ్డాడు….   అర్చన రావడం చూసి ప్రశ్నార్థకంగా మొహం పెట్టాడు… అది గమనించిన అర్చన “హెలో అండీ నా పేరు అర్చన మీ పక్క వాటాలో అద్దెకు  ఉంటాను” అంది అతన్ని గమనిస్తూ…. ఆరు అడుగులు ఉండొచ్చు అనుకుంది అతని హైట్ చూసి… జుట్టు రింగులు తిరిగి ఉంది… ఛాతీ విశాలంగా ఉంది… ఆజానుబాహుడు అనుకుంటూ ఉండగా… అతను “హెలో అండీ” అంటూ పలకరించాడు…

“మీ పేరు” అడిగింది అర్చన…
 
“ఆనంద్”

“మీ ఆవిడెక్కడా… కనిపించట్లేదు”

“మా అత్తారింట్లో ఉందండి”

“అవునా...ఏ ఊరు”

“తెలీదండీ…”


“అదేంటీ.. తెలియక పోవడం!!?”

“వెతుక్కుoటున్నానండి”

“వెతుక్కోవడమెందుకు”

“ఎందుకంటే నాకింకా పెళ్లి కాలేదండీ… “అత్తారింటికి దారేదీ” అని వెతుక్కుంటున్నానండి”

అతని సమాధానం విని పొట్ట చెక్కలయ్యేలా నవ్వింది అర్చన…

ఆమె నవ్వుతుంటే పరిశీలనగా ఆమె వైపు చూసాడు ఆనంద్…

“రంగు తమన్నాది… కళ్ళు కాజల్ వి, ముక్కు అనుష్కది,  బుగ్గలు రకుల్ ప్రీత్ సింగ్ వి,  పెదాలు ‘రశ్మిక’వి, సళ్ళు నిత్యా మీనన్ కన్నా పెద్దగా ఉన్నట్టున్నాయి, నడుము ఇలియానాదే మరి వెనకెత్తులు కూడా ఇలియానావో కావో కనబడట్లేదు” అనుకుంటూ ఉండగా అర్చన అతన్ని గమనించింది…

“ఏంటి అలా చూస్తున్నారు” అడిగింది…

ఆనంద్ తడబడి… “ఏం లేదండీ…. మీరు నవ్వుతుంటే చాలా బాగున్నారు…” అన్నాడు…

“మీరు కథలు బాగా అల్లుతారనుకుంటా…”

“అయ్యో… ఇప్పుడు నేనేం కథ అల్లలేదండీ…. నిజమే చెప్తున్నా…”

“ఇందాక అల్లలేదు?… అత్తారింటి గురించి…”

“అదేదో తమాషాకి…”

“సరే గానీ ఇంకా సర్దుతూనే ఉన్నారు… ఏమైనా వండుకున్నారా….”

“ఇంకా లేదండీ… .”

“ఈ పూటకి ఏం వండకండి… మా ఇంట్లో భోంచేద్దురు గానీ…”

“అయ్యో మీకెందుకండీ శ్రమ…”

“ఇందులో శ్రమేముందండీ…. ఎలాగూ నాకోసం వండుకుంటాగా కాసిన్ని బియ్యం ఎక్కువేస్తే సరి… ఇరుగు పొరుగు అన్నాక ఆ మాత్రం సహాయం చేసుకోకపోతే ఎలా…. ఆ మాటకొస్తే నాకేదైనా అవసరం ఉంటే మీరు సహాయం చేయరూ…”

“తప్పకుండా చేస్తానండీ…”

“అందుకే ఇంకేం మాట్లాడకుండా ఎనిమిదింటికల్లా మా వాటాలోకి రండి… ఆలోపు నేను వంట చేస్తాను” అంటూ వెనుదిరిగింది అర్చన
“బాక్ కూడా ఇలియానానే” మెల్లిగా మనసులో అనుకుంటూనే బయటకు అనేసాడు ఆనంద్…

అతను మెల్లిగా అన్నా ఆ మాటలు అర్చన చెవిలో పడనే పడ్డాయి….
తనకి అలాంటి మాటలు వినడం కొత్త కాదు కాబట్టి నవ్వుకుంటూ తన వాటాలోకి వెళ్ళిపోయింది అర్చన..

******
అర్చన వయసు 26, పెళ్లయి నాలుగేళ్ళయింది… రెండేళ్ల కింద భర్త దుబాయ్ వెళ్లడంతో ఒంటరిగా ఉంటుంది…. ఇంతకు ముందు పక్క వాటాలో ఉన్న కమలతో అర్చనకి మంచి స్నేహం ఉండేది… వాళ్ళు ఖాళీ చేసిన తర్వాత మూడు నెలలుగా ఆ వాటా ఖాళీగా ఉండడంతో అర్చనకి ఏమీ తోచడం లేదు..


ఏడున్నర కల్లా వంట చేసింది అర్చన…. చిరాగ్గా అనిపిస్తుందని స్నానం చేద్దామని వెళ్ళింది… ఒంటిమీద బట్టలు అన్నీ విప్పేసి ఒకసారి తనను తాను చూసుకుంది…. ఎంతందంగా ఉన్నావే అని తనను తానే మెచ్చుకుంటూ స్నానం ముగించి టవల్ కట్టుకుని బయటకు వచ్చింది… అద్దం ముందు నిలబడి టవల్ విప్పేసి మరొకసారి తన అందాలను తానే చూసుకుని మురిసిపోయింది… ఇన్ని అందాలు అడవికాచిన వెన్నెలలా వృధా అవుతున్నాయని నిట్టూర్పు విడిచింది…

ఇంతలో “ఏమండీ ఉన్నారా” అంటూ ఆనంద్ పిలుపు వినబడడంతో “ఆ వస్తున్నా ఒక్క నిమిషం కూచోండి…” అంటూ కేకేసి గబగబా బట్టలు కట్టుకుని బయటకు వచ్చింది అర్చన…. సోఫాలో కూర్చుని స్వాతి మ్యాగజైన్ చూస్తున్నాడు ఆనంద్… టీపాయ్ మీద మరికొన్ని మ్యాగజైన్స్ ఉన్నాయి… వాటిల్లో తాను ఉదయం చదివిన బూతుకథల మ్యాగజైన్ పైనే కనబడుతుంది….  దాన్ని ఆనంద్ చూసాడా ఏంటి అని కంగారు పడుతూ వేగంగా వచ్చి పైన ఉన్న పుస్తకాన్ని తీసి అడుగున పెట్టింది అర్చన… హడావిడిగా వచ్చి వంగి సర్దుతుంటే పైట జారిపోయింది… ఇందాక  తొందర్లో పిన్ పెట్టుకోలేదు అర్చన… బ్రా కూడా వేయకపోవడంతో లొనెక్ జాకెట్ లో నుండి ఆమె కలశాలు మచ్చికలతో సహా ఆనంద్ కి దర్శనం ఇచ్చాయి… కంగారుగా బుక్స్ సర్ది తలెత్తిన అర్చన ఆనంద్ నోరెళ్ళబెట్టి తనవైపే చూస్తుండడం గమనించి చటుక్కున లేచి పైట సర్దుకుంది… ఆనంద్ తలకిందికి దించేసుకున్నాడు… అర్చన సిగ్గు పడుతూ మీరెళ్లి డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చోండి నేను భోజనం తెస్తాను అంటూ కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది… వెళ్తుంటే ఆనంద్ చూపులు తన వెనకే ఫాలో కావడం అర్చనకి తెలుస్తోంది… ఇందాక  “బ్యాక్ ఇలియానాదే” అన్న ఆనంద్ మాటలు గుర్తొచ్చి ఆమె తొడల మధ్య చెమ్మగిల్లింది… కిచెన్ లోకి వెళ్లేంతవరకు ఆమె గుండె వేగంగా కొట్టుకుంటూనే ఉంది… తన పైట జారినప్పుడు ఆనంద్ కళ్ళల్లో కోరిక స్పష్టంగా కనిపెట్టింది తను…. చాలా రోజులుగా భర్తకి దూరంగా ఉన్న కారణంగా ఆమె మనసు కట్టు తపుతున్నట్టనిపించింది… “కంట్రోల్ అర్చనా కంట్రోల్” అనుకుంటూ… పైట మళ్లీ జారకుండా ఉండాలని వెనకనుండి తీసి చీరలో దోపుకుంది… పాత్రలు తీసుకుని వస్తుంటే ఆనంద్ మళ్లీ తననే చూస్తుండడం ఆ కళ్లలో ఏదో మెరుపుండడం అర్చన గమనించింది…
మళ్లీ కిచెన్ లోకి వెళ్లి ఆనంద్ ఏమి చూసి ఉంటాడా అని తనను తాను పరిశీలించుకుంది అర్చన… చీర కొంగుని దోపడం వల్ల తన సన్నని నడుము బొడ్డుతో సహా కనబడుతుంది… చీ చీ అనుకుంటూ కొంగుని తిరిగి మాములుగా వేసుకుని జారకుండా చూసుకుంటే సరి అనుకుని పెరుగు గిన్నె తీసుకుని మళ్లీ వచ్చింది… ఈ సారి ఆనంద్ మొహంలో నిరాశ చూసి “సక్సెస్” అనుకుంటూ నవ్వుకుంది అర్చన…
ఎందుకైనా మంచిదని వడ్డించేటప్పుడు ఆనంద్ పక్కనే నిలబడి వడ్డించింది అర్చన… ఫ్యాన్ గాలికి చీర రెపరెపలాడుతూ నడుమూ, బొడ్డు కనబడుతున్నాయి…
అతని చూపు ఇంకాస్త కిందికి దిగింది… కాళ్ళ మధ్య చీర కాస్త లోపలికి వెళ్లింది ..  “ఇక్కడే ఉంటుంది అసలు గని… త్రికోణాకారంలో ఉన్న ఆ గని కోసమే ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఎన్నో యుద్ధాలు జరిగాయి” అనుకున్నాడు ఆనంద్…

“తిని ఎలా ఉన్నాయో చెప్పండి” అంది అర్చన…

“మీరు కూడా వడ్డించుకోండి…”

“మీరు తినండి, నేను తర్వాత తింటాను…”

“ఫర్వాలేదు కూర్చోండి ఇద్దరమే కదా ఉన్నది… అన్నీ ఇక్కడే ఉన్నాయి కదా” అన్నాడు..

సరే అని ఆనంద్ కి ఎదురుగా కూర్చుంది అర్చన…
ప్లేట్ పెట్టుకుని అన్నీ ఆనంద్ వైపే ఉండడంతో వాటిని అందుకునేందుకై లేచి ముందుకు వంగింది… అంతే పైట మళ్లీ జారడం అర్చన తెలుసుకొని సర్దుకునే లోపలే  ఆనంద్ కళ్ళు మెరవడం జరిగిపోయింది… ఆనంద్ ని పాత్రలన్నీ తనవైపు జరపని చెప్పి వడ్డించుకుని సిగ్గుపడుతూ తింటుంది… ఆనంద్ మళ్లీ అవకాశం వస్తుందేమో అని ఆశగా చూస్తున్నాడు… కానీ అర్చన మళ్లీ ఆ అవకాశం ఇవ్వలేదు…

భోజనం చేశాక “ఇక నేను వెళ్తానండీ” అన్నాడు ఆనంద్…

“అయ్యో కూర్చోండి కాసేపు…  వెళ్లి మాత్రం ఏం చేస్తారు…” అంది అర్చన…

ఇద్దరూ ఎదురెదురుగా కూర్చున్నారు…

“ మీ వారేం చేస్తుంటారు”

“ఆయన దుబాయిలో సంపాదిస్తున్నాడు…”

“మిమ్మల్ని ఇక్కడ ఒంటరిగా వదిలేసి ఎలా వెళ్లాడు…”

“నన్ను వంటరిగా వదిలి వెళ్లకూడదు అందరికీ అనిపిస్తుంది… ఒక్క ఆయనకి తప్ప… ఏం చేస్తాం అంతా విధిరాత” అంది అర్చన నిస్పృహతో….

ఆనంద్ కి ఎలాగో అనిపించింది.. వెంటనే టాపిక్ మార్చేసాడు… ఇద్దరూ సినిమాల గురించి, రాజకీయం గురించి చాలా సేపు మాట్లాడుకున్నారు…
ఎంతసేపు మాట్లాడినా వాళ్ళకి ఇంకా ఏదో మాట్లాడాలని అనిపిస్తుంది…
ఎప్పుడు జారుతుందా అని ఆనంద్ ఆశగా ఆమె ఎద వైపే చూస్తున్నాడు… అది అర్చనకి తెలుస్తోంది… మాట్లాడుతూనే ఆమె పైట తీసి మళ్లీ వేసుకుంటుంది… ఆ ఒక్క క్షణంలో ఆనంద్ స్కాన్ చేస్తున్నాడు… అర్చనకి ఇదంతా బాగనిపిస్తుంది… ఆనంద్ అలా చూపులకే పరిమితం కాకుండా ఏదైనా చేస్తే బాగుండనిపిస్తుంది…. ఆనంద్ కి కూడా ఏదైనా చెయ్యాలని అనిపిస్తుంది కానీ వచ్చిన మొదటి రోజే అడ్వాన్స్ అవ్వడానికి ధైర్యం సరిపోవడం లేదు… ట్రై చేస్తే అర్చన ఈజీ గా పడిపోతుందని అతనికి అర్థం అవుతుంది ...

“మీ హాబీస్ ఏంటి …” అని అడిగాడు ఆనంద్ …

“ రీడింగ్… చదవడం నాకు చాలా ఇష్టం… పుస్తకాల పురుగు అంటుంటారు అందరూ నన్ను… మరి మీ హాబీస్….”

“నాక్కూడా పుస్తకాలంటే బాగా ఇష్టం… ఏ పుస్తకాలు ఎక్కువగా చదువుతారు మీరు….”

“నవలలు… ఇంకా కథలు…. మరి మీరు…”

“నేను కూడా కథలు బాగా చదువుతాను … కాకపోతే మీరిందాక దాచేసారే ‘ఆ’ కథల పుస్తకాలు ఎక్కువగా చదువుతాను..”

“ఓహ్ చూసారా మీరు దాన్నీ… అదీ… అదీ…” నసిగింది  అర్చన సిగ్గుగా…

“అరే అలా సిగ్గుపడతారేంటండీ… అందులో ఏ తప్పూ లేదు… నా దగ్గర బోలెడు కలెక్షన్స్ ఉన్నాయి… మీకు కావాలంటే ఇస్తాను… మీ దగ్గరున్నవీ నాకు ఇవ్వండి…”

“అలాగే” అంది అర్చన సిగ్గుపడుతూ…

ఆనంద్ కి ఇక ఏం మాట్లాడాలో తెలియలేదు…

“ఇక వెళ్ళొస్తానండీ” అంటూ లేచాడు…

“అయ్యో అప్పుడేనా కాసేపు కూర్చొండీ వెళ్లి మాత్రం ఏం చేస్తారూ..” అంటూ తానూ లేచి నిలబడింది అర్చన …

“పడుకోవాలీ….” అన్నాడు ఆనంద్ ఆమె వైపు చూస్తూ..

ఆమె లేస్తుంటే...పైట సగం స్తానభ్రంశం చెంది ఆమె ఒక రొమ్ము బయటకు కనబడుతుంది…ఆనంద్ దాన్నే చూస్తున్నాడు.. అర్చన అది గమనించినా కూడా సరి చేసుకోలేదు… ఆనంద్ స్టెప్ తీసుకుంటాడేమో అని ఇంతసేపు ఎదురు చూసింది… ఇక లాభం లేదు… తానే ముందుకు కదలాలి అనుకుంది…

“ఇక్కడే పడుకొండి…  అక్కడైన ఒక్కరేగా” అంటూ ముందుకు జరిగింది… పైట మరింత జరిగి లోయ క్లియర్ గా కనిపిస్తుంది….

“యూ మీన్…” అంటూ నసిగాడు ఆనంద్…
“యెస్  ఐ  మీన్” అంటూ మరింత దగ్గరగా జరిగింది అర్చన…
పైట పూర్తిగా జారిపోయి ఆమె వక్షస్థలం అతని ఛాతీని అనుకుంది…
ఆనంద్ ఇక ఆగలేదు… ఆమె నడుము చుట్టూ చేయివేసి తనకేసి లాక్కుంటూ ఆమె పెదవుల్ని తన పెదవులతో లాక్ చేసాడు…అర్చన అతని మెడ చుట్టూ చేతులు వేసి అతని ముద్దును ఆస్వాదిస్తుంది… ఒక చేయిని ఆమె వెనకెత్తులపై వేసి కసిగా పిసుకుతూ మరో చేత్తో నడుముని బిగించాడు ఆనంద్… క్రమేపీ అతని ఫోర్స్ పెరగడంతో ఊపిరి తీసుకోవడం కూడా కష్టంగా మారింది అర్చనకి.. ఒక ఐదు నిమిషాల పాటు ఆనంద్ ఆమెని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసి వదిలాడు…

ఏంటా మోటు సరసం అంటూ బెడ్రూం కి వెల్దామా అని అడిగింది అర్చన…. ఆమె అడగడమే ఆలస్యం అమాంతంగా ఆమెని చేతుల్లోకి ఎత్తుకుని బెడ్రూం వైపుకి నడిచాడు ఆనంద్…
అలాగే ఆమెను తీసుకెళ్లి బెడ్ మీద పడుకోబెట్టాడు…
బెడ్రూం ని పరికించి చూసి
“waw సూపర్ ఉంది మీ బెడ్రూం… ప్రతిరాత్రీ ఒక వసంతమే అనుకుంటా మీకు” అన్నాడు…

“హ్మ్మ్….  ప్రతీ రాత్రీ  ఒక వసంతం కాదు… ప్రతి వసంతానికీ ఒక రాత్రి…” అంది అర్చన నిట్టూరుస్తూ…

“ఎందుకలా ..”

“ఎందుకేంటి నా సుఖం డబ్బులోనే ఉందని నా మొగుడు దుబాయ్ పొయ్యాడు… నువ్వేమో ప్రశ్నలు వేస్తూ టైం వేస్ట్ చేస్తున్నావ్ …” అంది అర్చన కొంటెగా….

“అమ్మనీఅమ్మ ఎంత మాట” అంటూ అర్చన మీద పడ్డాడు ఆనంద్… పెదాలని పెదాలతో మూసేసి రెండు సళ్ళనీ కసిదీరా పిసకసాగాడు…. ఉమ్మ్ ఉమ్మ్ అంటూ గిజుకుంటూనే ఎంజాయ్ చేస్తుంది అర్చన… ఒక చేత్తో కుచ్చిళ్ళు పట్టి లాగేసాడు ఆనంద్… పిన్స్ ఏవీ లేకపోవడంతో. ఒక్క సారికే చీర మొత్తం అతని చేతుల్లోకి వచ్చేసింది… తానేమీ తక్కువ కాను అన్నట్టు అతని లుంగీని లాగేసింది అర్చన…
జాకెట్ లో నుండి తన్నుకొస్తున్న ఆమె సళ్ళని నాలుకతో రాస్తూ… రెండు చేతుల్తో బ్లౌస్ ని పట్టి లాగాడు… హుక్స్ అన్నీ ఫట్టున తెగిపోయి గోడకు కొట్టిన రబ్బరు బంతుల్లా ఆమె పాలిండ్లు ఊగుతూ బయట పడ్డాయి… వెంటనే ఒక దాన్ని నోట్లోకి తీసుకుని మరోదాన్ని చేత్తో కసిగా నలిపాడు ఆనంద్…. “మెల్లిగా అంత తొందరెందుకు… నేనేం పారిపోను లే…” అంది అర్చన…

“ ఇందాక టైం వేస్ట్ చేస్తున్నా అన్నావ్ గా…”

“అందుకని ఇలాగా…. మెల్లిగా బాబూ..”

సరే అంటూనే… మరో రొమ్ముని నోట్లోకి తీసుకొని చీకసాగాడు ఆనంద్…

మాటకి మెల్లిగా అని అంది కానీ ఆనంద్ అలా రఫ్ గా చేస్తుంటే సమ్మగా ఉంది అర్చనకి…
ఆనంద్ చేష్టలని బాగా ఎంజాయ్ చేస్తుంది…
కాసేపు సళ్ళతో ఆడుకొని కిందికి జరిగాడు ఆనంద్.. బొద్దు మీద ముద్దు పెట్టి “ఎంతలా రెచ్చగొట్టావే  నన్ను” అంటూ బొడ్డులో నాలుక జొనిపాడు…. చుట్టూరా నాలుకను తిప్పుతుంటే తమకంతో అర్చన మెలికలు తిరిగిపోసాగింది … బోడ్డు చుట్టూ నాకుతూనే ఒక చేత్తో లంగా బొందుని లాగేసాడు ఆనంద్… అర్చన నడుమును పైకెత్తి  సహకారం అందించించడంతో ఆనంద్ సులభంగా  లంగాను  లాగేసాడు… తెల్లగా మెరిసిపోతున్న కాళ్ళ మధ్య దట్టంగా అడవిలా పెరిగింది ఫ్యూబిక్ హెయిర్ … కాళ్ళ మధ్యకి చేరి చేతుల్తో వెంట్రుకలని జరుపుతూ వెతుకుతున్నాడు ఆనంద్… అర్చన నవ్వుకుంటూ కొద్దిగా కాళ్ళని  విడదీసింది … సన్నటి చీలిక దర్శనం ఇచ్చింది ఆనంద్ కి… సుతారంగా వేలితో చీలిక మీద  రాసాడు…

“స్స్స్స్స్......  అంటూ మరింతగా కాళ్ళను విడదీసింది అర్చన … ఈ సారి  వంగి చీలికలో నాలుకతో రాసాడు ఆనంద్…  “అబ్బా…. చంపేస్తున్నావ్ రా…” అంటూ మెలికలు తిరిగి పోతుంది అర్చన …
ఆనంద్ చీలిక గుండా మరింత లోపలి నాలుకను దూర్చి  పైకి కిందికి రాస్తున్నాడు…  అర్చనకు తమకం పెరిగిపోతుంది… గట్టిగా మూలుగుతూ  ఆనంద్ తలని తన మొత్తకేసి వత్తుకుంటుంది…  ఆనంద్ మరింతగా విజృంభించి నాకుతున్నాడు… కాసేపటికి  “ఇంక  ఆగలేను బాబూ పైకి రా” అంటూ అతని జుట్టు పట్టుకుని పైకి లాక్కుంది అర్చన …

ఆనంద్ ఆమె పైకి చేరుకున్నాడు… తిరిగి ఆమె పెదాలని అందుకుని నోట్లోకి నాలుక జొనిపాడు… రెండు చేతులతో ఆమె సళ్ళని కసపిసా  నలుపుతున్నాడు.  ఉక్కిబిక్కిరి అయిపొయింది అర్చన .. ఆనంద్ ఇప్పుడప్పుడే అసలు మొదలు పెట్టేలా అనిపించలేదు ఆమెకి… తనకేమో తొందరగా ఉంది.. ఇంకా ఆగలేక  తన కాళ్లతో ఆనంద్ అండర్వేర్ని లాగేసింది అర్చన… ఊగుతూ బయట పడ్డ అతని ఆయుధాన్ని పట్ట్టుకుంది… అప్పుడే కొలిమిలో నుండి తీసిన ఉక్కు కడ్డీలా కాలిపోతుంది అది.. కాళ్ళు వెడల్పు చేసి తన నిలువు పెదాలపై నిలువుగా రాసుకుంది…  చీలికలో రుద్దుకుంటూనే … “ఉమ్మ్..” అంటూ నడుమును పైకి లేపింది… సగానికి పైగా ఆనంద్ దండం ఆమెలోకి దిగిపోయింది… ఆనంద్ కి ఆమె ఆరాటం అర్థం అయ్యింది… ఫోర్స్ గా తన నడుమును కిందికి దించాడు.. ఇద్దరి మొత్తలు గుద్దుకుని బెడ్ మీద పడ్డాయి …. అమ్మా మెల్లిగా…  అంటూ అరిచింది అర్చన… అవేమీ పట్టని ఆనంద్ వేగంగా పొడవడం  మొదలు పెట్టాడు… అర్చనకి హాయిగా ఉంది..  “ఆహా ఏమి దున్నుతున్నావురా బాబూ … ఇవ్వాళే  శోభనం జరుగుతున్నట్టు ఉంది నాకు ..” అంది అర్చన ఎదురొత్తులు ఇస్తూ …

“మనకు ఇవ్వాళేగా … “ అన్నాడు ఆనంద్ …

“అబ్బో మాటకారివే..” అంది అర్చన…

“ పోటుగాన్ని కూడా…”  అన్నాడు ఆనంద్ ఇంకా గట్టిగా పొడుస్తూ…

“తెలుస్తూనే ఉందిలే ….“అబ్బా.. పొడువు ఇంకా పొడువు.. .. ఆహా అదీ …ఆ..  పొడువ్ అలాగే పొడువ్… ఇవ్వాళ నాది  చిరిగిపోయినా  సరే… ఆపకు …  ఆ ఆ… అలాగే.. ఇంకా.. ఇంకా.. ” అంటూ అర్చన అరుస్తుంటే  ఇంకా కసి రేగి వేగం పెంచాడు ఆనంద్…  

అలా పది  నిమిషాల తర్వాత  ఇద్దరూ ఒకేసారి కార్చేసుకున్నారు…

కాసేపయ్యాక  

“నిన్ను కట్టుకోబోయేది ఎవ్వతో  గాని… అదృష్టవంతురాలు …  బాగా సుఖపడుతుంది….” అంది అర్చన..

“ ఇప్పుడు నీకూ  దక్కిందిగా ఆ అదృష్టం … కుళ్ళు ఎందుకు…”

“ అవుననుకో…  అయినా  నాకెన్నాల్లు  ఆ అదృష్టం… నీకు  అత్తారింటికి దారి దొరికేదాకే కదా… “ అంది అర్చన నిట్టూరుస్తూ …

“నీ మొగుడు తిరిగి వచ్చేదాకా నేను అత్తారింటిని  వెతకనులే…”

“నిజంగానా …”

“అవును నిజమే… తేరగా ఇంత అందాల బొమ్మ దొరికాక …  నాకు అప్పుడే తొందరేముంది..”

“అబ్బా ఎంత మంచి మాట చెప్పావ్…” అంటూ ఆనంద్  మీదికి ఎక్కింది అర్చన…  రెండో రౌండ్ కి నాంది పలుకుతూ …

అమోఘమైన పారిజాతం అందించినందుకు అనంతకోటి ధన్యవాదములు లక్ష్మి గారు. 

దీని శీర్షిక రంకింటికి దారేది అని కూడా ఉండచ్చేమొ. మొత్తానికి కథ సర్వేజనా సుఖినోభవంతు అనిపించారు.

డబ్బుకి డబ్బు సుఖానికి సుఖం అర్చన కి రంకు సుఖమయం. పెళ్ళాం అత్తమామలు మొదలైన పోరు లేకుండా సుఖం మాత్రమే పొందే అవకాశం లభించిన ఆనంద్ కి ఆనందమే ఆనందం. 

Women bear sex for marriage while men bear marriage for sex అని ఎప్పుడో ఎక్కడొ విన్నాను ఒక పెద్దమనిషి నుండి. ఇది ఎంతవరకు నిజమో తెలియదు పెళ్ళి కాని డిప్పడుకి. పెళ్ళైన పెద్దలే చెప్పగలరు.

కథనం మీదే కాని వర్ణన మీ శైలి కాదని అర్థం ఐపోయింది లక్ష్మి గారు. మీరు ఎలాగు ముందు చెప్పారు. మొత్తం మీద అమోఘమైన అనుభూతి ఈ కథ చదవడం.

[dippadu]

పగటిపూట ఇలా కనిపించే మధురిమ



రాత్రిపూట ఇలా కనిపించి ఇబ్బందిపెట్టేది 

100% Love సినిమాలో డియాలో డియాల పాటకి సరిపోయేలా ఉంది ఈ కథ మరియు బొమ్మ.

డబ్బు డబ్బని నేను పోరగా సంపాదించడాకి దుబై ఎల్లిపోనాడు నా మొగుడు. డబ్బైతే వచ్చినాది కాని మరి ఈ సుఖమే కరువైపోనాది. గుట్టు సప్పుడు కాకుండా సుఖపెట్టే కత్తి లాంటి మగాడి కోసం ఇన్నాళ్ళు ఎదురు సూసాన్రా ఇక time waste చెయ్యకుండా రా రా కుర్రాడా సుఖపడదాం.

[dippadu]

మీ తర్వాతి కథ మాత్రం బాగా కసెక్కేలా రాయండి 

బొమ్మ కసిగా ఉంది మిత్రమ రాజ్కుమార్.

నేను మీ పక్క ఇంట్లో ఉంటాను మా వారు దుబై లో ఉంటారు. మీరు చాలా manly and handsome గా ఉన్నారు. నేనెందుకొచ్చానో ఇప్పటికీ అర్థం అవలేదా లేక అనుభవం లేదా అలా చూస్తూ ఉండిపోయారేమిటి?

[dippadu]

 Happy Holi  

బొమ్మ అద్భుతముగా ఉంది మిత్రమ రాజ్కుమార్. హోలి ఆడితే ఇలా వదినలతో ఆడాలి.

అనగనగా ఒక రాజు ఉండేవాడు. ఆయనకి 8 కొడుకులు. అందులో ఆఖరివాడికి తప్ప అందరికి పెళ్ళిళ్ళు చేసారు. ఒక రోజు పెళ్ళైన ఆ ఏడుగురు రాజుగారి కొడుకులు వేటకెళ్ళారు.

వెళ్ళిన వారు అడవిలో అందమైన భామలని మరిగారో మరి పులికి ఆహారమయ్యారో ఏమో తిరిగిరాలేదు. అంతలో హోలి పండగొచ్చింది. ఆ ఏడుగురు రాజకుమారుల భార్యలు ఇలా రంగులు పూసుకుని సూర్యుడికి పూజ చేసి ఇలా నిలబడ్డారు వాళ్ళ మరిది గది ముందు.

అన్నయ్యలని వెతికి తెమ్మని ఎన్ని సార్లు ఎందరు అడిగినా వాడు దాటేసాడు. సుఖపెడితే ఐనా తమ పని చేసిపెడతాడని అతడి ఏడుగురి వదినలు ఇలా నిలబడ్డారు. ఆ తరవాత ఎమయ్యింది అన్నది లక్ష్మి గారి రాబోయే పారిజాతం కథలో తెలుసుకుందామోచ్చ్.

[kamal kishan]

100% Love సినిమాలో డియాలో డియాల పాటకి సరిపోయేలా ఉంది ఈ కథ మరియు బొమ్మ.

డబ్బు డబ్బని నేను పోరగా సంపాదించడాకి దుబై ఎల్లిపోనాడు నా మొగుడు. డబ్బైతే వచ్చినాది కాని మరి ఈ సుఖమే కరువైపోనాది. గుట్టు సప్పుడు కాకుండా సుఖపెట్టే కత్తి లాంటి మగాడి కోసం ఇన్నాళ్ళు ఎదురు సూసాన్రా ఇక time waste చెయ్యకుండా రా రా కుర్రాడా సుఖపడదాం.

ఒక రాజ్యంలో రాజు గారికి సంతానం లేకపోవడంతో ఉత్త్తరాధికారిని నియమించెందుకు రాజు ఏనుగుకి దండ ఇఛ్చి ఊరిమీదకు తోలాడు.
ఏనుగు అటుగా వస్తున్నా చాకలి వాడి మెళ్ళో దండ వేసింది. ఎంత సమాధాన పరుచుకున్నా వీడి మెళ్ళో ఎందుకు వేసింది అన్నది ఎవ్వరికీ అర్ధం కాలేదు.
మంత్రి గారిని అడిగాడు రాజుగారు. ఈ వెదవ ఏమన్నా ఆ ఏనుగుకి మందు ఏమన్నా పెట్టాడా? అని సందేహం వచ్చింది.
అప్పుడు మంత్రి గారు వాడి జాతకం, లక్షణాలూ., మంచీ చెడూ అంతా లెక్కలు కట్టించాడు ఏమీ తెలియలేదు. దాంతో బియ్యం పిండి మెత్త్తగా కొట్టించి ఒక గుట్టగా పోసి వాడిని నగ్నంగా చేసి దాని మీద కూర్చో మన్నాడు. ఆ చాకలి వాడు కూర్చున్నాడు. కూర్చుని లేచిన తరువాత చూస్తే............ఆ బియ్యం పిండి మీద; గుద్దలో ఉన్న సుడి ఆ పిండి మీద పడింది. 
అది చూపించాడు రాజు గారికి.

అదృష్టం ఉంటె.............అదీ వస్తుంది. దాంతో పాటూ వాళ్ళమ్మా వస్తుంది. కావాలంటే రోగాలు కూడా వస్తాయి.
ఒకడు పట్టుకుంటే అంతా బంగారమవుతుంది. కాకుంటే బంగారం కాపాడుకోవడమే కష్టం.
మంచి పోరీని చూస్తే..ఎవ్వనికి లేవదు?! అందరికీ లేస్తుంది.

లేవదు నాయనా.రోజూ ఐశ్వర్యారాయ్ ఫోటో చూస్తే..................వద్దంటే లేస్తుంది. కానీ అభిషేక్ బచ్చ్చన్ కి.....
 రోజూ కాదు కదా సంవత్సరానికి ఒక్కసారి లేస్తే గ్రేట్.



మినిమం 6గురు లేకపోతే మావిడికాయ పచ్చడ పెట్టినా వేస్ట్...........ఎందుకంటే మాఆవిడ ఒప్పుకోదులే......

[dippadu]

చిలిపి కోరిక...

బెల్ కొట్టినా ఎవరూ తీయకపోయే సరికి డోర్ మీద చేత్తో కొట్టబోతుంటే సడన్ గా డోర్ ఓపెన్ అయింది... ఎత్తిన చెయ్యిని అలాగే ఉంచి ఎదురుగా ఉన్న ఆమెను చూస్తూ నిలబడి పోయాను... అప్పుడే స్నానం చేసినట్టుంది... ఆమె జుట్టు ఇంకా తడితడిగా ఉంది... పింక్ కలర్ అంచు ఉన్న బ్లూ కలర్ సారీ, మాచింగ్ గా పింక్ కలర్ బ్లౌజ్ లో అప్సరసలా ఉందామె... కళ్ళు, ముక్కు, పెదాలు, మెడ... అన్నీ తీర్చి దిద్దినట్టు ఉన్నాయి....
ఎత్తుగా ఉన్న ఆమె వక్షస్థలాన్ని దాచడానికి ఆమె పైట ఎంతగా కష్టపడుతున్నా సాధ్యం కావడంలేదు...
ఇంకాస్త కిందికి వెళ్ళగానే మరీ చిక్కిపోయినట్టుగా ఉంది నడుము .... అయ్యో పాపం అనుకుంటూ.... మధ్యలో లోతుగా కనబడుతున్న బొడ్డును చూసి  దాని లోతును కొలిచేందుకై లోపలికి వెళ్లిన నా చూపులు బయటకు రాలేక  లోపలే చిక్కుకుపోయాయి...

“హలో హలో” అంటూ గట్టిగా అరిచినట్టనిపించి మళ్లీ ఈ లోకంలోకి వచ్చాను...
"ఎవరు మీరు... ఎవరు కావాలి... " అని ఆమె అడుగుతుంటే మధురమైన ఆమె కంఠస్వరాన్ని వింటూ.. . ఆమె మళ్ళీ అడగడంతో  "ప్ర.. ప్రసాద్  గారూ" అన్నాను తడబడుతూ..
"ఉన్నారు... రండి" అంటూ లోపలికి పిలిచి "కూర్చోండి" అంటూ సోఫా చూపిస్తూ " ఏమండీ మీకోసం ఎవరో వచ్చారు..." అంటూ కిచెన్ లోకి వెళ్ళిపోయింది…

ఆమె వెళ్లినవైపే చూస్తూ ఉన్న నేను “ఏంటి రాజేష్ ఎలా జరిగింది ప్రయాణం” అన్న మాట విని తలతిప్పి చూసాను… లోపల్నుంచి ప్రసాద్ అన్నయ్య వచ్చి పక్కన కూర్చున్నాడు…. “బాగా జరిగింది అన్నయ్యా” అంటూ సమాధానం ఇచ్చాను తడబడుతూనే… ఇంతలో “బావా కాఫీ…” అంటూ ఒక కుర్రాడు కాఫీ కప్పులతో వచ్చాడు… ప్రసాద్ అన్నయ్య నాకొక కప్ ఇచ్చి తనొకటి తీసుకుని…  “మీ అక్కేదిరా..” అని అడిగాడు ఆ కుర్రాన్ని…
“కిచెన్ లో ఉంది బావా…”

“ఒకసారి ఇటు రమ్మను….”

కాసేపటికి ఆ కుర్రాడితో పాటు ఆమె వచ్చింది…
నేను మళ్ళీ ఆమెను కన్నార్పకుండా చూస్తుండగా
“రాజేష్… నువ్ నా పెళ్ళికి రాలేదు కదూ... ఈవిడే మీ వదిన… పేరు మధురిమ…
ఆ మధు… వీడు రాజేష్… నీకు సురేష్ తెలుసుగా… వాడి తమ్ముడు...” అంటూ పరిచయం చేయగా…
“నమస్కారం” అంటూ ఆమె చేతులు జోడించడంతో
నేను తేరుకుని  “నమస్తే అండీ…” అన్నాను…

“పెద్దమనుషుల్లా అలా దన్నాలు పెట్టుకుంటారేంట్రా… హాయ్ చెప్పుకుంటే సరిపోదూ…. “ అన్నాడు ప్రసాదన్నయ్య..
ఆమెతో పాటు నేను కూడా నవ్వుకున్నాం…

“బావా నన్ను పరిచయం చేయవా” అంటూ కాఫీ తెచ్చిన  కుర్రాడు అనడంతో

“నిన్ను పరిచయం చేయకపోతే ఎలా రా .. రాజేష్ వీడు మురళి… మధురిమ తమ్ముడు..  ఇక్కడే ఉండి  చదువుకుంటున్నాడు.. మధురిమ పుట్టాక పన్నెండు ఏళ్లకు  పుట్టడంతో ఇంకా ఫిఫ్త్ క్లాస్ లోనే ఉన్నాడు.”  నవ్వుతు నాతో చెప్తూ… మధురిమ వైపు తిరిగి …

“ఆ మధు రాజేష్  మెడిసిన్ లో పీజీ చేయడానికి ఇక్కడికి వచ్చాడు. ఈరోజు నుండీ మనతోనే ఉంటాడు… వాడికి కావలసిన ఏర్పాట్లు చూడు ” అన్నాడు  

అలాగే అంటూ తలూపుతూ మధురిమ లోపలికి వెళ్తుంటే నా చూపులు ఆమెనే ఫాలో అయ్యాయి… కాస్త దూరం వెళ్ళాక ఆమె సడన్ గా వెనక్కి తిరిగి నావేపు చూడడంతో నేను వెంటనే చూపులు మరల్చాను… కాస్త గిల్టీగా అనిపించిండి నాకు. అలా చూడ్డం తప్పని నన్ను నేనే తిట్టుకున్నాను..

“బావా అక్క పిలుస్తుంది…. “ అంటూ మురళి పిలవడంతో ప్రసాదన్నయ్య లోపలి వెళ్ళాడు…  


నేను ఇంటిని పరిశీలిస్తూ కూర్చున్నా… ఇల్లు చాలా నీట్ గా ఉంది… ఇంటిని చూసి ఇల్లాలిని గురించి చెప్పవచ్చు అని పెద్దలు ఎందుకు అంటారో నాకు బాగా అర్థం అయింది…
లోపల్నుంచి చిన్నగా మాటలు వినబడుతున్నాయి…

“అతను మనిన్ట్లో ఎందుకండీ…”

“అదేంటి మధు వాళ్ళు మనకి బాగా కావలసిన వాళ్ళు.. సురేష్ సహాయం లేకపోయి ఉంటే నా చదువు, ఉద్యోగం ఏవీ ఉండేవి కావు..”

‘అది కాదండీ మీరేమో ఎప్పుడూ ఆఫీస్ పని అంటూ ఊళ్ళు తిరుగుతూ ఉంటారు… మీరు లేకుండా అతనితో ఒంటరిగా ఎలా ఉండడం… ఆలోచించండి…”

“చూడు మధూ .. వాళ్ళింట్లో నేను నాలుగు సంవత్సరాలు ఉన్న్నాను..  రాజేష్ చాలా మంచి వాడు.. నువ్వు అనవసరమైన అపోహలేమీ పెట్టుకోవద్దు.. నీకొక మాట చెప్పనా. .. ఇన్నాళ్లు నిన్ను ఇంట్లో ఒక్కదాన్నే వదిలేసి వెళ్తున్నందుకు  భయంగా ఉండేది..  ఇప్పుడు . వాడు ఇంట్లో ఉంటే నాకు కొంత నిశ్చింతగా ఉంటుంది.. వాడు నా సొంత తమ్ముని కన్నా ఎక్కువ..  మనకి మురళి ఎలాగో వాడు కూడా అలాగే…కొన్నాళ్ళు పొతే నీకే తెలుస్తుంది.. ”

వాళ్ళ మాటలు వింటున్న  నాకు కాస్త ఇబ్బందిగా అనిపించింది… నిజానికి నేను బయటే హాస్టల్ లో గానీ, లేదా ఎక్కడైనా రూమ్ తీసుకుని ఉంటాను అన్నాను.. కానీ ప్రసాద్ అన్నయ్య ఒప్పుకోలేదు.. సురేష్ అన్నయ్య కూడా చెప్పినా వినకుండా తన ఇంటికే రమ్మన్నాడు…. తప్పని సరిగా నేను వాళ్ళింటికి వచ్చాను …. బేసిగ్గా నేను ఎప్పుడూ ఏ అమ్మాయినీ తప్పుడు దృష్టితో చూడలేదు…  నాలో ఎలాంటి దురుద్దేశం లేదు కానీ ..  ఈరోజు మధురిమను మాత్రం కాస్త తేరిపార చూసాను…  వచ్చినప్పటినుండి నేను తనని  చూసిన  విధానమే మధురిమకి ఇబ్బంది కల్గించి ఉంటుంది.. . అందుకే తనకి నేను ఇంట్లో ఉండడం ఇష్టం లేనట్టుంది.. ఇప్పుడు ఎవరు చెప్పినా ప్రసాద్ అన్నయ్య వినడు.. నేను ఇక్కడ ఉండడం తప్పదు కనుక జాగ్రత్తగా ఉండాలి …  ఇప్పటివరకు ఉన్న మంచిపేరు పోగొట్టుకొకూడదు  అనుకున్నాను… ..  


అనుకున్నట్టుగానే ఆ ఇంట్లో కాస్త  జాగ్రత్తగా ఉన్నాను…  కొన్ని  రోజుల్లోనే నేను ఆ ఇంట్లో ఒకడిగా మారిపోయాను… కాలేజీకి వెళ్లొచ్చాక మురళికి చదువులో డౌట్స్ క్లియర్ చేసే వాణ్ని.. ఇంటికి కావలసిన సరుకులు, కూరగాయలు తెచ్చేవాణ్ణి.. అప్పుడప్పుడూ మధురిమకి వంటలో హెల్ప్ చేసేవాణ్ణి.. అలా   ఏడాది తిరిగే సరికి మధురిమా, నేను మంచి ఫ్రెండ్స్ అయిపోయాము...
ఈ ఏడాది కాలంలో మధురిమకు ఇబ్బంది కలిగేలా  ప్రవర్తించకుండా జాగ్రత్తగా ఉన్నాను… తను దగ్గరున్నపుడు చాలా డీసెంట్ గా ఉండేవాన్ని… కానీ రాత్రి పడుకునేప్పుడు మాత్రం మధురిమ నన్ను బాగా ఇబ్బంది పెట్టేది… తప్పని నాకు నేను ఎన్నిసార్లు చీవాట్లు పెట్టుకున్నా కూడా మధురిమ ఆలోచనలు నన్ను నిద్రపోనిచ్చేవి కావు… చాలా వరకు ఆమె చీరలే కట్టేది.. తన చీర కట్టు చాలా బాగా నచ్చేది నాకు… ఎప్పుడైనా నైటీలు వేసుకుంటే ఆమె ఎద భాగం కొట్టొచ్చినట్టు కనబడి ఇబ్బంది పెట్టేది… తప్పు తప్పు అనుకుంటూనే ఎన్ని రాత్రులు ఆమెని ఊహించుకుంటూ కొట్టుకుని కార్చుకున్నానో లెక్కేలేదు…

మధురిమ నాకు బాగా నచ్చడానికి ఆమె అందం మాత్రమే కారణం కాదు… ఆమె ప్రవర్తన కూడా…
ఉత్తమ ఇల్లాలు అవార్డు అంటూ ఏదైనా ఇస్తే అది మీదటగా మధురిమకే దక్కాలి… ఎంత చక్కగా ఇంటిని చూసుకుంటుందో… ఒక్కసారి కూడా ఆమెలో విసుగు అనేది కనిపించేది కాదు… ఆమె పెదవుల మీద చిరునవ్వు కనిపించని క్షణం అంటూ ఉండదు… ప్రసాదన్నయ్య నెలలో సగం రోజులు ఉద్యోగరీత్యా కాంప్ కి వెళ్లినా ఏనాడు అసంతృప్తి వ్యక్తం చేయగా చూడలేదు… ఒక్కసారైనా ఆమె అన్నయ్యతో గోడవపడ్డ సంఘటన ఈ ఏడాదిలో జరగలేదు.. ఇలాంటి జంటను నేను ఎక్కడా చూడలేదు… అయితే ఇందులో గొప్పతనం అంతా మధురిమదే అని ఘంటాపథంగా చెప్పగలను నేను…. ఎన్నో సార్లు ఆమెను మనసులోనే మెచ్చుకున్నాను…
నాకు కూడా మధురిమలాంటి భార్య ఉంటే బాగుంటుందని అనిపించేది నాకు… రోజు రోజుకి ఆ కోరిక పెరిగిపోసాగింది… కానీ అది అసాధ్యం అనిపించేది నాకు..
నాక్కూడా ఇలాంటి భార్యనే ప్రసాదించమని ఎన్నో సార్లు దేవుణ్ణి వేడుకున్నా నేను…

********************************************************************************************************

ఒక రోజు మురళి పక్కింటి పిల్లల్తో ఆడుకుంటూ ఇంటిమీదికి వెళ్ళాడు… ఆ ఇంటిపై నుండి విద్యుత్ తీగలు చేతికి అందే ఎత్తులోనే ఉంటాయి… వాటికి పైపులు తొడిగించమని నేను ప్రసాద్ అన్నయ్యకి రెండుమూడు సార్లు చెప్పాను… చేద్దాం అంటూనే ప్రసాద్ అన్నయ్య వాయిదా వేసాడు… ఇప్పుడు ఆ నిర్లక్ష్యమే మురళికి తీరని అన్యాయం చేసింది…
పిల్లల్తో కలిసి ఆడుకోడానికి పైకి వెళ్లిన మురళి తన ఫ్రెండ్ తో బెట్ కట్టి ఆ తీగలని పట్టుకున్నాడు …. వాళ్ళు పైకి వెళ్ళినప్పుడు కరెంట్ లేదు… మురళి ఆ ధైర్యంతోనే వాటిని పట్టుకున్నాడు…. కానీ అదే సమయంలో కరెంట్ రావడంతో విపరీతమైన షాక్ కొట్టింది…
వెంటనే అపోలో ఆసుపత్రిలో చేర్పించాము..
హాస్పిటల్ లో చేర్పించాక  ప్రాణాలతో బయటపడ్డాడు కానీ రెండు కాళ్ళు మోకాళ్ళకు కొంచెం కింది వరకు తీసేయ్య వలసి వచ్చింది…
ప్రసాద్ అన్నయ్య ఊళ్ళో లేకపోవడంతో నేనే దగ్గరుండి చూసుకున్నాను…. మధురిమ పూర్తిగా బేలగా అయిపోయింది… తనని ఓదార్చడం చాలా కష్టంగా ఉండేది… మర్నాటికి ఆమె అమ్మా నాన్నా వచ్చారు… ప్రసాద్ అన్నయ్య మూడు రోజుల తర్వాత వచ్చాడు… కార్పొరేట్ హాస్పిటల్ కావడంతో చాలా ఖర్చయ్యింది… మధురిమ వాళ్ళ అమ్మా నాన్నలు చాలా పేద వాళ్ళు… ఆ హాస్పిటల్ లో ఒక్కరోజు అయ్యే ఖర్చుని కూడా వాళ్ళు భరించే స్తాయిలేదు… అలాంటిది మురళిని ఆ హాస్పిటల్లో 15 రోజులు ఉంచవలసి వచ్చింది… ప్రసాద్ అన్నయ్య పరిస్థితి కూడా ఏమీ బాగా లేదు…... ఇవన్నీ నాకు బాగా తెలుసు..   అందుకే మొత్తం ఖర్చు నేనే భరించాను… సుమారు 30 లక్షలు ఖర్చయ్యింది…

WQrgహాస్పిటల్ నుండి డిశ్చార్జ్ అయ్యాక కొన్నాళ్ళకి మురళికి ఆర్టిఫిషల్ లెగ్స్ కూడా పెట్టించాను… మురళి తిరిగి నడుస్తుంటే మధురిమ కళ్ళలో ఆనందం చూసి నాకు చాలా సంతోషం వేసింది…
ఆ రోజు రాత్రి భోజనం చేశాక నేను  సోఫాలో కూర్చుని టీవీ చూస్తున్నాను… మురళి తన కొత్త కాళ్లతో బయట అటు ఇటు నడుస్తున్నాడు…
ప్రసాద్ అన్నయ్య రెండు రోజుల కిందటే క్యాంప్ కి వెళ్ళాడు… నేను ఏదో సినిమా వస్తుంటే సీరియస్ గా చూస్తున్నాను… ఇంతలో  మధురిమ వచ్చి సడన్ గా నా రెండు కాళ్ళు పట్టుకుని వాటి మీద తల ఉంచి మోక్కింది… హఠాత్తుగా గా ఆమె అలా చేసేసరికి నేను నా కాళ్ళని లాక్కోబోయాను… కానీ ఆమె గట్టిగా పట్టుకోవడంతో అవి వెనక్కి రాలేదు… “మధురిమా ఏంటీ పని లే” అంటూ తన భుజాలని పట్టుకుని బలవంతంగా పైకి లేపాను… తన రెండు కళ్ళ నుండి నీళ్ళు ధారగా కారుతున్నాయి….
మధురిమ పైకి లేచి రెండు చేతులు జోడించింది..
“ఏంటిది మధురిమా ఏంటీ పిచ్చిపని” అన్నాను నేను…

“ఇంత కన్నా ఏమీ చేయగలను రాజేష్… ఈ రోజు నువ్ లేకపోతే మురళి మాకు దక్కేవాడు కాదు…. వాడీరోజు అలా సంతోషంగా తిరిగి నడుస్తున్నాడంటే అంతా నీ చలవే…. నువ్వే గనక ఆదుకోక పోతే మా ఆస్తులు, మా అమ్మా నాన్న ల ఆస్తులు అమ్మినా మేము సరిపోయే వాళ్ళం కాదు…”

“ అవేం మాటలు మధురిమా…  మీరంతా నా మనుషులు అనుకున్నాను … నువ్వు ఇప్పుడిలా చేసి నన్ను దూరం చేస్తున్నావు… అంటే నువ్ నన్ను పరాయి వాడిని అనుకుంటున్నావన్నమాట…”

“ఛ, ఛ నా ఉద్దేశ్యం అది కాదు రాజేష్…”

“మరింకేంటి”

“సొంత అన్నదమ్ములు కూడా ఈ రోజుల్లో రూపాయి ఖర్చు పట్టడానికి కూడా వెనుకడుతారు… అలాంటిది నువ్వు మాకోసం అన్ని లక్షలు వెచ్చించావు…”

“మీ లాంటి మంచి వాళ్ళకి సహాయం చెయ్యమనే దేవుడు మాకు అంత ఆస్తిని ఇచ్చాడు మధురిమా.. నువ్వేమన్నా థాంక్స్ చెప్పదలుచుకుంటే ఆ దేవుడికి చెప్పు”

“నాకు ఈ మధ్య దేవుడే నీ రూపంలో వచ్చాడని అనిపిస్తుంది రాజేష్”

“మధురిమా  ఇంక ఆ టాపిక్ వదిలేయ్.. ప్లీస్..”

మధురిమ కన్నీళ్లు తుడుచుకుని నా ఎదురుగా ఉన్న సోఫాలో కూర్చుంది… నేను మళ్ళీ టీవీలో నిమగ్నమయ్యాను… కాసేపయ్యాక నేను మళ్ళీ మధురిమను చూసాను… ఏదో సీరియస్ గా ఆలోచిస్తుంది..
“ఏంటి మధురిమా అంత దీర్ఘంగా ఆలోచిస్తున్నావ్” అని అడిగా…

“నీ మంచితనం గురించే రాజేష్”

“అబ్బా మళ్లీ అదేమాట”

“నిజం రాజేష్... నీవు చేసిన సహాయం చిన్నది కాదు… ఎన్ని జన్మలెత్తితే నీ రుణం తీర్చుకోగలం చెప్పు”

“ఒక పని చెయ్ మధురిమా…. వచ్చే జన్మలో నాకు భార్యగా పుట్టు… ఒకే జన్మతో నీ రుణం మొత్తం తీరిపోతుంది..” అన్నాను నవ్వుతూ…

మధురిమ సీరియస్ గా చూసింది….

మనసులో మాట బయటకు అన్నందుకు నన్ను నేనే తిట్టుకుంటూ…
“సారి మధురిమా… ఏదో జోక్ చేసాను… తప్పుగా అనుకోవద్దు…” అన్నాను చిన్నగా నవ్వుతూ....

“తప్పుగా ఏమీ అనుకోలేదు రాజేష్… నువ్వన్నది నిజమే అయితే, అవకాశం ఉంటే తప్పకుండా నీ భార్యగా పుడతాను…అంతెందుకు ఈయనతో పెళ్లి కాకుంటే ఈ జన్మలోనే నిన్ను పెళ్లిచేసుకునేదాన్ని … నీలాంటి మంచి వాడికి భార్యకావడం కూడా అదృష్టమే…” అంది తనూ నవ్వుతూ…

“నిజంగానా.. “

“నిజం రాజేష్…. నీకు కాబోయే భార్య ఎవరో చాలా అదృష్టవంతురాలు... ఈ మాట ఇప్పుడు కాదు .. నేను చాలా సార్లు అనుకున్నాను… ఎవరో ఆ అమ్మాయి ఎక్కడుందో గానీ ... పెట్టి పుట్టింది”

“అదే మాట నీగురించి  నేను కూడా చాలా సార్లు అనుకుంటాను మధురిమా… ప్రసాద్ అన్నయ్య చాలా అదృష్టవంతుడు అని… ఎంతో పుణ్యం చేసుకుంటే గానీ నీ లాంటి భార్య దొరకదు…”

“ఏంటి బాబు మోసేస్తున్నావ్…నేను నిన్ను పొగిడానని… నువ్వు నన్ను పొగుడుతున్నావా…”

“మొయ్యడం కాదు మధురిమా… ఇది నిజం… నీలాంటి భార్య దొరకడం అదృష్టమే… అలాంటి అదృష్టం దొరకాలని నేను రోజూ దేవుణ్ణి మొక్కుతాను తెలుసా…”

“ఇంక చాలు బాబూ ….” అంది సిగ్గుపడుతూ..

“లేదు మధురిమా నిజమే చెప్తున్నాను… అప్పుడప్పుడు నాకేమనిపిస్తుందో తెలుసా… నీలాంటి భార్యతో ఒక్కరోజు గడిపినా చాలు … జన్మ ధన్యమైనట్టే….”

మధురిమ ఏమీ మాట్లాడకుండా కూర్చుంది…

“మధురిమా … ఒక్కటి అడుగుతాను ఏమీ అనుకోవుగా…’ అన్నాను

ఏంటి అన్నట్టు చూసింది మధురిమ తలెత్తి ..

“నువ్వు ఇందాక అన్నమాట నిజమేనా…?”

“ఏ మాట?...”

“అదే … అవకాశం ఉంటె ఈ జన్మలోనే నన్ను పెళ్ళిచేసుకునే దాన్ని .. అని అన్నావే … ఆ మాట”....

“అది నిజం రాజేష్ … నువ్ చేసిన సహాయానికి , నీ ఋణం తీర్చుకోడానికి ఏం చేసినా తక్కువే… నిన్ను పెళ్లిచేసుకోవడం చాలా చిన్నది… కానీ ఆ అవకాశం లేదుగా … ఐ హావ్ ఏ స్వీట్ హస్బెండ్ అండ్ ఐ లవ్ హిమ్ వెరీ మచ్ ” అంది నవ్వుతూ..

“ఉంటె చేసేదానివా”

“తప్పకుండా…నేను చేయగలిగేది ఏదైనా చేస్తాను.. ” అంది నా వైపు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ…

“అయితే నాకోసం ఒక పని చేస్తావా”

“చెప్పు రాజేష్ నా ప్రాణం ఇవ్వమన్నా సంతోషంగా ఇస్తాను…”

“చిన్న పనే మధురిమా… నేను అడిగాక నీకు ఇష్టమైతే చెయ్…  లేదంటే ఊరుకో…  కానీ  నువ్వు కోప్పడకూడదు…”

“సరే.. ఏంటో చెప్పు…”

“అలా అని నాకు మాటివ్వు…” అంటూ చేయి చాపాను…

“అలాగే … కానీ ఊరించకుండా  ఏంటో చెప్పు బాబూ…” అంటూ చేతిలో చెయ్యి వేసింది మధురిమ…

“మధురిమా.. నేను ఈ ఇంటికి వచ్చిన నాటి నుండీ నిన్ను గమనిస్తున్నాను.. నీ వ్యక్తిత్వం నాకు బాగా నచ్చింది. నాకు కూడా నీలాంటి భార్యే దొరకాలని నేను దేవుణ్ణి కోరుకుంటున్నానని, ఒక్క రోజైన నీలాంటి భార్యతో గడిపితే చాలని నేను  ఇందాక చెప్పింది నిజం మధురిమా… కానీ నాకు ఆ అదృష్టం దొరుకుతుందో లేదో తెలియదు… అందుకని నాదొక చిన్న కోరిక … నువ్వు  ఒక రోజు  పాటు  నాకు భార్యగా ఆక్ట్ చెయ్యాలి…” అన్నాను భయపడుతూనే…

మధురిమ చివ్వున తలెత్తి చూసింది…

“మధురిమా… నువు కోప్పడనని మాటిచ్చావ్… నేను నాలో ఉన్న  కోరికను నీకు తెలియజేశాను… నీకు ఇష్టం ఉంటె చెయ్ లేదంటే లేదు కానీ ప్లీజ్ కొప్పుడొద్దు…” అన్నాను  తన చేతులు పట్టుకుని…

తను నా చేతులు విడిపించుకొని సీరియస్ గా చూస్తూ…  “ఇంత చిన్న కోరికా…” అంటూ  గట్టిగా నవ్వింది…

ఆశ్చర్యపోతూ నేను కూడా తనతో పాటే నవ్వాను…

“అయితే నా కోరిక తీరుస్తావు కదా” అన్నాను …

“తప్పకుండా”

“ఎప్పుడూ”

“ఎప్పుడో ఎందుకు … మురళిని చూడాలి ఒకసారి తీసుకురా అని అమ్మ మొన్నే ఫోన్ చేసింది.. నువ్  రేపు వెళ్లి మురళిని మా అమ్మా వాళ్ళ దగ్గర వదిలిపెట్టి రా… ఆయన రావడానికి ఎలాగు ఇంకో వారం పడుతుంది… ఈలోగా నీ కోరిక తీర్చేస్తా…” అంది నవ్వుతు…

మర్నాడు  పొద్దున్నే వెళ్లి మురళిని వాళ్ళ అమ్మ వాళ్ళ ఇంట్లో దిగబెట్టి రాత్రికల్లా ఇంటికి వచ్చేసా… ఆరాత్రి భోజనం చేసాక మధురిమను అడిగా ఎప్పుడూ ? అని…

“తొందరగా ఉందా..? అయితే రేపే” అంది మధురిమ…

ఆ రాత్రి నాకు చాలా  సేపటి వరకు నిద్రే పట్టలేదు…. రేపటి గురించి ఆలోచిస్తూ ఎప్పుడు పడుకున్నానో తెలియదు…

ఎవరో తట్టి పిలుస్తున్నట్టనిపిస్తే కళ్ళు తెరిచి చూసాను.. ఎదురుగా   మధురిమ ….
నేను ఆ ఇంటికి వచ్చిన రోజు కట్టుకున్న బ్లూ కలర్ చీరలో అప్సరసలా నిలబడి నవ్వుతూ నా వైపే చూస్తుంది… అప్పుడే తల స్నానం చేసినట్టుంది.. జుట్టు తడి తడిగా ఉండి  వదులుగా ఉంది... నేను ఆమెనే చూస్తూ ఉంటే…
“ఏంటి శ్రీవారు ఇంకా లేవరా.. బారెడు పొద్దెక్కింది” అంది నవ్వూతూ …  
“ఇదిగొండి మీకు బెడ్ కాఫీ తెచ్చా లేచి తాగండి” అంటూ పక్కన ఉన్న కప్ చూపించి వెళ్ళిపోయింది...

నాకు మత్తు వదిలిపోయింది… మధురిమ ఈ రోజు నా భార్య అని తలపుకు రాగానే ఒళ్ళు పులకరించింది… చటుక్కున లేచి కూర్చున్నా… కాఫీ తాగేసి వాష్ రూమ్ కి వెళ్లి బయటకు వచ్చా…
మధురిమ కిచెన్ లో ఉంది…
“ఏం చేస్తున్నావ్” అంటూ నేనూ కిచెన్ లోకి వెళ్ళాను…

“టిఫిన్ రెడి చేస్తున్నానండి” అంది…

“అండి ఏంటి” అడిగా

“భర్తను అలాగే పిలవాలిగా…” అంది

“థాంక్స్ మధురిమా, నా కోరిక మన్నించినందుకు” అన్నాను…

“భార్యా భర్తల మధ్య థాంక్స్ లు  ఉండవు…” అంది నవ్వుతూ...

“అవునా .. సారీ అయితే”

“సారీలు కూడా ఉండవు…”

“మధురిమా నువ్ చాలా గడుసుదానివి సుమా… ఏమో అనుకున్నాను…”

“మధురిమా… అంటూ అంత పొడుగ్గా పిలవనక్కరలేదు మధు అంటే చాలు…” అంది నవ్వుతూ…

“ఓ రియల్లీ… థాంక్స్ మధురిమా…”

“అదిగో మళ్లీ….”

“ఓహ్ సారి..”

“అరే”

“సరే సరే ఇకనుంచి థాంక్స్, సారి రెండు చెప్పను సరేనా మధురి… నో నో మధూ..”

“ఓకే ఓకే… కానీ వెళ్లి స్నానం చేసి రండి… ఆలోపు టిఫిన్ రెడి చేస్తా….”

“నేను చేయను”

“ఏం”

“నువ్వే స్నానం చేయించాలి నాకు”

“అబ్బో కోరికలు బాగానే ఉన్నాయే… స్నానమేనా పళ్ళు కూడా నేనే తోమాలా..”

“ఒళ్ళు తోమితే చాలు పళ్ళు నేనే తోముకుంటా…”

“సరే ముందు అది కానివ్వండి మరి … నేను వచ్చేస్తా…”

అలా ఆరోజు మధురిమే నాకు ఆరోజు స్నానం చేయించింది… డ్రెస్ ఇస్త్రీ చేసి పెట్టింది… దగ్గరుండి టిఫిన్ వడ్డించింది…

తర్వాత rose exhibition జరుగుతుంది వెల్దామా అంది మధురిమ…  సరే అని బయలుదేరాం… తను చీర మార్చుకుని చుడీదార్ లో వచ్చింది… బైక్ మీద నా భుజం పై చేయి వేసి రెండు వైపులా కాళ్ళు వేసి కూర్చుంది… నేను ఆశ్చర్య పోయాను తన కమిట్మెంట్ చూసి... మధ్యాహ్నం అంతా అక్కడ రకరకాల గులాబీలను చూస్తూ గడిపింది తను… నేను ఆమెనే గమనిస్తున్నాను…. ఇన్నాళ్లు ఆమెను తేరిపారా చూడాలంటే భయం వేసేది…. ఈ రోజు మాత్రం ఏ భయం లేకుండా ఆమెనే చూస్తున్నాను…
సాయంత్రం పూట ఒక పార్కులో వెళ్లి కూర్చున్నాం… తన చిన్నతనం నుండి తనకు సంబంధించిన చాలా విషయాలు చెప్పింది… అక్కడినుండి ఒక మల్టీప్లెక్స్ లో సినిమాకి వెళ్ళాం… సినిమా చూస్తున్నప్పుడు నేను తన భుజంపై చేయి వేసాను… తను నా వైపు తిరిగి చూసింది… నా చెయ్యి వణకడం ప్రారంభం అయ్యింది… నా చెయ్యి మీద తన చెయ్యి వేసి అలాగే ఉంచింది… భయపడకు అని నాకు చెప్పడానికి అలా చేసిందా లేక… నా చెయ్యి ఇంకా కిందికి వెళ్లకుండా ఆపడానికి చేసిందా అర్థం కాలేదు నాకు… అలాగే సినిమా చూసాం… కానీ సినిమా అంతగా నచ్చకపోవడంతో మధ్యలోనే లేచి వచ్చేసాం…
అక్కడినుండి షాపింగ్ కి వెళ్లాం… మధురిమకు ఒక మంచి చీర తీసుకున్నాం… తను నాక్కూడా ఒక డ్రెస్ కొన్నది.. ఆ తర్వాత ఒక రెస్టారెంట్ కి వెళ్లి డిన్నర్ చేసి ఇంటికి తిరిగి వచ్చాం… మొత్తం రోజంతా మధురిమ ఏదో ఒకటి మాట్లాడుతూనే ఉంది… అన్ని చోట్లా తనకి ఉన్న చిన్నప్పటి జ్ఞాపకాలను చెప్పింది… నేను ఎప్పుడో గానీ ఎక్కువ మాట్లాడలేదు… తన దగ్గర ఇన్ని విషయాలు ఉన్నాయా అనిపించింది నాకు… నాకు అలాంటి అనుభవాలు ఏవీ లేవు ఎందుకా అనిపించింది... ఇంటికి వచ్చాక కూడా తను కబుర్లు చెప్తూనే ఉంది… నేను వింటూ కూర్చున్నా…

అలా రాత్రి పది అవుతుండగా….

“ఇంకేంటి రాజేష్… కోరిక తీరిందా…. ఒక రోజంతా నీకు భార్యలా గడిపాను… సంతోషమేనా..” అని అడిగింది…

“అదేంటి మధూ ఒక రోజు అంటే 24 గంటలు కదా… పగలు మాత్రమేనా… రాత్రి నాకు భార్యగా ఉండవా …” అన్నాను కొంటెగా….

మధురిమ ఏమీ మాట్లాడలేదు…

“మధూ ఇందాక మనం కొన్న చీర చాలా బావుంది … అదే కట్టుకొని  బెడ్ రూమ్ కి రా…” అని చెప్పి నేను వెళ్ళాను….

బెడ్ నీట్ గా సర్ది… అగరొత్తులు వెలిగించాను… పూలు కూడా తేవాల్సింది అని నన్ను నేను తిట్టుకున్నాను… బాత్రూం కి వెళ్లి స్నానం చేసి వచ్చా… మధురిమ కోసం ఎదురు చూస్తూ బెడ్ మీద పడుకున్నా… కాసేపటికి మధురిమ వచ్చింది… ట్రాన్సఫరెంట్ నైటీ వేసుకుని ఉంది…
“అదేంటి చీరలో వస్తావనుకుంటే” అని నేను అంటుండగానే… F2  సినిమాలో తమన్నా లాగా
“నాకు కంఫర్ట్ ముఖ్యం” అంటూ నా మీద పడింది…
తన పెదాలతో నా పెదవులని మూసి చీకడం మొదలు పెట్టింది… ఆమె శరీరంతో పాటు తన సున్నిత పెదాల స్పర్శని అనుభవిస్తూ హాయిగా కళ్ళు మూసుకున్నాను నేను… ఎంతసేపు చీకినా నాకు తనివి తీరడం లేదు… పదినిమిషాలో, ఇరవై నిమిషాలో తెలియదు కానీ పెదాలని మాత్రం దూరం కానివ్వలేదు…
ఇంతలో ఎవరో తలుపు కొట్టిన చప్పుడు అయితే కళ్ళు తెరిచి చూసా… ఆశ్చర్యంగా అక్కడ మధురిమ నిలబడి ఉంది… మేం ఆరోజు కొన్న చీరనే కట్టుకుంది… నేను నా మీద చూసుకున్నాను ఎవరూ లేరు… ఇంతసేపు నేను కలగన్నానని అప్పుడు అర్థం అయింది… వెంటనే తేరుకుని
“రా మధు…” అన్నాను…
మెల్లిగా లోపలికి వచ్చింది..
“ఇలా కూర్చో …” అంటూ నేను కూడా లేచి కూర్చున్నా….
మధురిమ బెడ్ మీద కూర్చుంది… తల కిందికి దించుకుని ఉంది…
“మాట్లాడవేం మధూ సిగ్గేస్తోందా… ఇలా చూడు” అంటూ  తన చుబుకాన్ని పట్టుకుని నా వైపుకు తిప్పుకున్నాను.... అంతే నాకు షాక్..
తన కళ్ళ నిండా నీళ్లున్నాయి…
“ఏమైంది మధూ… ఎందుకేడుస్తున్నావ్…” అన్నాను  
మరుక్షణం కళ్ళలోని కన్నీళ్ళు ధారగా కిందికి కారడం మొదలుపెట్టాయి…
నాకు అర్థం అయ్యింది… వెంటనే తన పక్కనుండి పైకి లేచాను… నేను చేసిన తప్పేంటో నాకు ఇప్పుడు తెలుస్తుంది.. చిన్న కోరిక పేరుతో తనని నా పక్కలోకి పిలిచాను… పొద్దున్నుండి చేసినదంతా నటన…  కాబట్టి మధురిమ సులభంగా చేయగలిగింది… ఇప్పుడు మంచం మీద ఎలా నటించగలదు... మధురిమకి ప్రసాద్ అన్నయ్య అంటే ఎంత ఇష్టమో నాకు బాగా తెలుసు...  అలాంటిది ఈ పని ఎలా చేయగలదు…

నేను ఎంత తప్పు చేసానో నాకు ఇప్పుడు బాగా అర్థం అయ్యింది…
వెంటనే మధురిమ కాళ్ళు పట్టుకున్నాను..
“ ఐ యాం సారీ ...మధురిమా ….
నేను కోరకూడని కోరిక నిన్ను కోరాను... నిన్ను చాలా బాధ పెట్టాను… ఈ ఒక్కసారికీ నన్ను క్షమించు... మా అమ్మ మీద ఒట్టేసి చెబుతున్నా ఇక మీదట నిన్నెప్పుడూ ఇబ్బంది పెట్టను… I am really sorry… please forgive me” అని చెప్పి బయటకు వచ్చేసాను… వస్తుంటే ఏడుస్తున్న మధురిమ వెక్కిళ్ళు వినబడుతున్నాయి… సోఫాలో పడుకున్నాక చాలా సేపటి వరకు మధురిమ వెక్కిళ్ళు వినిపించాయి… ఎప్పుడు నిద్రపోయానో తెలియదు…

పొద్దున లేచే సరికి మధురిమ కిచెన్ లో ఉంది… నేను లేవడం చూసి స్నానం చేసి “రా రాజేష్ టిఫిన్ రెడి గా ఉంది” అంది… నాకు ఆశ్చర్యమేసింది...  ఒక రెండు మూడు రోజులు ఆమె ముందు తిరగడం మాట్లాడడం ఇబ్బందిగా అనిపించింది నాకు… కానీ మధురిమ మాత్రం ఏమీ జరగనట్టే ప్రవర్తించింది… వారం రోజుల్లో మేమిద్దరమూ మళ్లీ మాములు ఫ్రెండ్స్ లా అయిపోయాం… తేడా అల్లా ఒకటే ఇప్పుడు రాత్రుళ్ళు పడుకునేప్పుడు  మధురిమ నన్ను ఇబ్బంది పెట్టడం లేదు.

అనంతకోటి ధన్యవాదములు లక్ష్మి గారు. కథని భలే తిప్పారు. అస్సలు ఊహించలేదు. మురళికి షాక్ కొట్టడం దానికి రాజేష్ సహాయం మలుపు అద్భుతం.
కోరి వచ్చిన కాంతతో సుఖం అమోఘం కాని బలవంతం లో సుఖం కాదు నరకమే ఉంటుంది. తనని భగవంతుడిలా పూజిస్తున్న మధురిమని పిచ్చి కోరిక కోరి అంతా చెడగొట్టుకున్నాడు రాజేష్ అని నాకనిపించింది. అందగాడు పైగా వైద్యుడు. కోరి వచ్చే కాంతలెందరో దొరుకుతారు అతనికి చుట్టుపక్కల. 
కూర్చున్న కొమ్మని నరుక్కోవడమంటే ఇదేనేమో.

కథనం వర్ణన, మలుపులు, పద ప్రయోగం అద్భుత: లక్ష్మిగారు. మీరు సినిమాల్లోకి వస్తే మాటల మాంత్రికుడు అని పిలవబడే త్రివిక్రం మరియు ఇతరులు address లేకుండా పోతారేమో. ఈ పాటలా మాత్రం భావించకండి దయచేసి.
https://www.youtube.com/watch?v=fl7AXuMblBo

[Lakshmi]

ఓటమి చుట్టూ ముట్టినా ,జీవితమంతా చీకటి అవరించినా ,
విషాదం వెంటాడినా ,కష్టాలు కలవరపెడుతున్నా ..
మిన్ను విరిగి మిద పడేంత సమస్యలు ఎదురైనా ..
జీవినపోరాటంలో అడుగు వెనక్కు వేయకు...
ఎందుకంటే చావు బతుకుల మద్య కేవలం రెప్పపాటు గగనమే జీవితం
మరి ఇంత చిన్న జీవితం లో కొంత రిలాక్స్ ఈ xossipy 
 దిన్ని వదుల్తాను అంటే ఎలా మిత్రమా 

వదులుతాను అనలేదండి.... అప్పుడప్పుడు రావాలని అనిపించట్లేదు అంతే...

[Lakshmi]

ధన్యవాదాలు డిప్పడు గారూ... ఆలస్యంగా చదివినా ప్రతి కథని క్షుణ్ణంగా చదివి, విశ్లేషిస్తూ కామెంట్ రాయడం మీకే చెల్లింది... హంగౌట్స్ లోనూ మీ 'ఈ' పద్ధతి నాకు బాగా నచ్చేది... మరొకసారి మీకు ధన్యవాదాలు

 అనంతకోటి ధన్యవాదములు లక్ష్మి గారు. ఇన్ని మంచి పారిజాతాలని మాకందరికి అందించినందుకు. సావకాశముగా అన్నీ చదివి నాకనిపించినది చెప్పాలనే ఇన్నాళ్ళు ఆగాను.

మీరు ప్రచురించిన క్రమములో లేకుండా కొద్దిగా ముందు వెనక అయ్యాయి నా సమాధానాలు దయచేసి మన్నించగలరు.

అభినవ సుమతి కథ అత్యద్భుతముగా ఉంది. అన్నాళ్ళ అనుభవం ఉన్నా చీకట్లో తన పెళ్ళాన్ని గుర్తుపట్టలేకపోయాడు అభిరాం. ఐనా రంకు మీదకి మనసు మళ్ళినప్పుడు అది పెళ్ళానికి చెప్తే ఇలా కాక ఇంకెలా అవుతుంది. అభిరాం కి రంకు చేసాననే అనిపిస్తె అది నచ్చితే మరొక్కసారి ఇంకెవరితోనో చెయ్యాలనిపించచ్చు. భార్యకి తెలిస్తె చంపేస్తుందని తెలియకుండా చెయ్యచ్చు. గుర్రం ఎగరావచ్చు లాగా అనుకుంటు పోతే ఎన్నో అవ్వచ్చు. బహుసా పెళ్ళైన వారికి ఈ కథ ఇంకొక కోణములో కనిపిస్తుందేమో. మూడు వదినలు ఆరు సేవలుగా బ్రతికేస్తున్న బ్రహ్మచారి గాడికి ఇంకోలా అర్థమవటం సహజం.

కథనం అమోఘం. ఒక్కో ఘట్టములో పాత్రలకి మీరు కూర్చిన మాటలు చేష్టలు శ్లాఘనీయం లక్ష్మి గారు. ఎంతో జీవితానుభవం దీని వెనక ఉన్నదని అనిపిస్తున్నది.

జీవితానుభవం ఏమీ లేదండి... పఠన అనుభవమే...

అనంతకోటి ధన్యవాదములు లక్ష్మి గారు. అమోఘమైన పారిజాతమునందించారు. దీని సుగంధం అద్భుతముగా ఉంది.

మొత్తానికి సర్వేజనా సుఖినోభవంతు అనిపించారు. కాలేజి ఏజిలో టీనేజ్ మోజులో చదువు, వ్యాపారం లో పడిపోయి ఈ ప్రేమ అనేది అన్నీ సాఫీగా సాగిపోతున్న వారికే కాని నాలాంటి వాడికి కాదని అనుకునేవాడిని. Valentine's day కి అబ్బాయిలందరు girl's college బయట పడిగాపులు కాస్తుంటే వాళ్ళకి గులాబీలు సమోసాలు అమ్మి లాభాలు గడించిన నా లాంటి వాడికి "ప్రేమ ఎంత మధురం ప్రియురాలు అంత కఠినం ..." వంటి పాటలు అస్సలర్థమవ్వవు.

మొత్తానికి తొలి అనుభవం అద్భుతం ఇద్దరికి ఆ తరవాత ఇద్దరు కడుపులో చల్ల కదలకుండా ఉన్నారు. దివ్యని పెళ్ళి చేసుకునుంటే మామగారి అప్పులన్నీ తీర్చేసరికి ఎలా దూల తీరిపోయి పులుసు కారిపోయేదో ఊహించుకుంటే అజయ్ దు:ఖించడం మర్చిపోయి ఆనందం తొ చిందులేస్తాడు. నా లాంటి వాడు లేడకుంటాను వాడి మిత్రబృందం లో. 

మీ కథనం శ్లాఘనీయము లక్ష్మి గారు. చిన్ననాటి నుండి స్నేహితులు ఆ పైన ప్రేమికులైన జంట  మొదటి  ముద్దు మొదలుకుని మొదటి అనుభవాన్ని చాలా సున్నితమైన పదములతో అత్యద్భుతముగా వర్ణించారు.   

నేను రాసిన ఆరు కథల్లో నాకు ఎక్కువ నచ్చిన కథ ఇదే డిప్పడు గారూ...

అనంతకోటి ధన్యవాదములు లక్ష్మి గారు. కథని భలే తిప్పారు. అస్సలు ఊహించలేదు. మురళికి షాక్ కొట్టడం దానికి రాజేష్ సహాయం మలుపు అద్భుతం.
కోరి వచ్చిన కాంతతో సుఖం అమోఘం కాని బలవంతం లో సుఖం కాదు నరకమే ఉంటుంది. తనని భగవంతుడిలా పూజిస్తున్న మధురిమని పిచ్చి కోరిక కోరి అంతా చెడగొట్టుకున్నాడు రాజేష్ అని నాకనిపించింది. అందగాడు పైగా వైద్యుడు. కోరి వచ్చే కాంతలెందరో దొరుకుతారు అతనికి చుట్టుపక్కల. 
కూర్చున్న కొమ్మని నరుక్కోవడమంటే ఇదేనేమో.

కథనం వర్ణన, మలుపులు, పద ప్రయోగం అద్భుత: లక్ష్మిగారు. మీరు సినిమాల్లోకి వస్తే మాటల మాంత్రికుడు అని పిలవబడే త్రివిక్రం మరియు ఇతరులు address లేకుండా పోతారేమో. ఈ పాటలా మాత్రం భావించకండి దయచేసి.
https://www.youtube.com/watch?v=fl7AXuMblBo

మీరు అన్నట్టు ఇష్టం లేకపోయినా రాజేష్ మధురిమ ను అనుభవించి ఉంటే కూర్చున్న కొమ్మను నరుక్కున్నట్టు అయ్యేది...

ఇక మీరు నన్ను త్రివిక్రం లాంటి వాళ్ళతో పోల్చి అతిపెద్ద మునగ చెట్టు ఎక్కించేసారు....


అత్తారింటికి దారేది కథ మీద మీ అభిప్రాయం కూడా నాకు నచ్చింది..



ఏది ఏమైనా మీ అభిమానానికి మీ మాటల్లోనే చెప్పాలంటే "అనంతకోటి ధన్యవాదాలు"...


ఇక పండు గారు, రాజు గారు పెట్టిన ఫోటోలపై మీ కామెంటరీ అద్భుతంగా ఉంది... ఆ బొమ్మలకు నా కథకు సరైన లింక్ ఏర్పరుస్తూ మీరు రాసిన వ్యాఖ్యానాలు అద్భుతం...

అన్నింటికీ కలిపి మీకు మరోసారి ధన్యవాదాలు...

[Lakshmi]

బొమ్మలు అదరహో మిత్రమ రాజ్కుమార్. భలే వెతికి పట్టారు కథకి సరిగ్గా సరిపోయే బొమ్మలని.

పక్కింట్లో సినిమా హీరోయిన్ లాంటి పిల్ల కొత్తగా అద్దెకి దిగింది అని అమ్మ చెప్తె VIP సినిమాలో లాగా చొంగ కార్చుకుంటూ ఎప్పుడు కనిపిస్తుందా అని బీటేస్తు ఉంటారు కదా మీ మగాళ్ళు. అలాగే మాకు కూడా పక్కింట్లో సినిమా హీరొ లాంటి వాడు అద్దెకి దిగాడని తెలిసినప్పుడు కారడం సహజం. మగాళ్ళకి ఒక జత పెదవులే కనుక చొంగ అందరికి కనపడేలా కార్తుంది కాని మాకు ఇంకొక జత ఉంది కనుక అక్కడ కారుతుంది ఎవ్వరికి కనపడకుండా.

ఏ అనుభవం లేని ఎదవలకే అందమైన అమ్మాయి కనపడగానే అంత చొంగ కారితే మరి పెళ్ళైనదాన్ని అందులో మొగుడు దేశం లో లేని దాన్ని నాకెంతలా కారుతుంది.

మీరిలా ఈ పద్ధతిలో రచయితలని, పాఠకులని అభినందిస్తూ ఉంటే ఏ రచయిత/రచయిత్రి రాయడం ఆపేయరు... రాజు గారు, పండు గారి లాంటి వాళ్ళు కష్టమైనా బొమ్మలను శోధించి ఇతరులకి అందిస్తారు... మీలాంటి వాళ్ళు సైట్ లో ఎక్కువగా ఉండి ఉంటే బాగుండేది

[dippadu]

"తిరిగొచ్చిన వసంతం”

“అత్తయ్యా వెళ్ళొస్తాను” అంటూ హ్యాండ్ బ్యాగ్  తీసుకొని హడావిడిగా బయటకు వెళ్ళిపోయింది సుమనశ్రీ… అలాగే జాగ్రత్తగా వెళ్ళిరామ్మా అంటూ ఆమె వెనకే గుమ్మం దాకా వచ్చి మళ్ళీ వెనుదిరిగింది పద్మావతి…  సోఫాలో కూర్చుని గోడమీద తగిలించి ఉన్న ఫోటో ఫ్రెమ్ వైపు చూసింది..  ఫొటోలో సుమనశ్రీ తో పాటు నవ్వుతూ ఉన్న తన కొడుకును చూసి కళ్ళల్లో నీళ్లు తిరిగాయి ఆవిడకి.. పెళ్లయిన ఆరు నెల్లకే ప్రభుత్వ ఉపాధ్యాయుడిగా పని చేసే ఆమె కొడుకు బైక్ కి ఆక్సిడెంట్ అయ్యి ప్రాణాలు కోల్పోయాడు… ఇప్పుడు అతని ఉద్యోగం కోడలు సుమశ్రీకి  ఇచ్చారు..  సుమనశ్రీ ఆమెకు మేనకోడలే ..  చిన్నప్పుడే తల్లీ తండ్రులని పోగొట్టుకున్న ఆమెని పద్మావతే పెంచి పెద్ద చేసింది … డిగ్రీ వరకు చదివించింది… తన కొడుక్కే ఇచ్చి పెళ్లి చేసింది.. వాళ్లిద్దరూ చిలకా గోరింకల్లా తన కళ్ళముందు తిరిగితే చూసి సంతోషించాలని అనుకుంది.. పాపో బాబో పుడితే వాళ్ళని ఆడిస్తూ తన శేష జీవితం గడపాలని అనుకుంది… . కానీ విధి వారి జీవితాలతో ఆటలాడుకుంటుంది... అయితే ఆమె ఎప్పుడూ విధికి తలవంచలేదు.. కఠిన పరిస్థితుల్ని ధైర్యoగా  ఎదుర్కొంది.. తన భర్త చిన్నవయసులోనే చనిపోయినా కొడుకుని, కోడల్ని ఏ లోటూ లేకుండా పెంచింది..  కొడుకు చనిపోయాక కూడా ఆమె గుండె దిటువు చేసుకొని బ్రతుకుతుంది.. ఇప్పుడు ఆమెకు ఉన్న దిగులల్లా ఒకటే .. అది సుమనశ్రీ భవిష్యత్తు… కొడుకు చనిపోయి ఇప్పటికే ఐదేళ్లు గడుస్తుంది.. మళ్లీ పెళ్లి చేసుకొమ్మని ఎన్నోసార్లు చెప్పింది… కానీ సుమనశ్రీ ఒప్పుకోలేదు… చిన్నవయసులోనే భర్తను కోల్పోయిన ఆడదాని బతుకు ఎంత దుర్భరమో అనుభవించిన ఆమెకన్నా ఇంకెవరికి తెలుస్తుంది… కనీసం ఆమెకు ఒక కొడుకన్నా ఉండేవాడు… సుమనశ్రీకి ఆ అదృష్టం కూడా లేదు… తను చనిపోయాక సుమనశ్రీ  ఒంటరిదై పోతుందని ఆమె రోజూ దిగులుపడుతుంది… సుమనశ్రీని ఒక మంచి వ్యక్తికి ఇచ్చి పెళ్లి చేస్తే తనకు కాస్త నిశ్చింతగా ఉంటుంది….  మొగుడు పోయిన అమ్మాయికి మంచి సంబంధం వెతకడం అంత ఈజీ కాదని కూడా ఆమెకు తెలుసు… అయితే దానికన్నా ముందు సుమనశ్రీ ని పెళ్లికి ఒప్పించడమే ఆమెకు సాధ్యం కావడం లేదు….
మోడు బారిన ఆమె జీవితంలోకి వసంతం తిరిగి రావాలని  రోజూ వేల దేవుళ్ళకి మొక్కుకుంటుంది….


సుమనశ్రీకి పద్మావతి  దిగులు గురించి పూర్తిగా తెలుసు… తనకి ఇంకో పెళ్లిచేయాలని ఆమె ఎందుకు ఆరాటపడుతుందో తెలుసు… కానీ తను ఇంకో పెళ్లి చేసుకొని వెళ్ళిపోతే ఆమెకు దిక్కెవరు…? తనను రెండోపెళ్లి చేసుకునే వ్యక్తి తననే గౌరవంగా చూస్తాడో లేదో  తెలియదు…  మరి ఆమెను పట్టించుకుంటాడా?
తన తల్లిదండ్రులు పోయినప్పటి నుండీ ఎంతో ప్రేమగా పెంచి పెద్ద చేసిన అత్తయ్యను వృద్ధాప్యంలో ఒంటరిగా వదిలేసి తను ఎలా వెళ్లగలదు… కృతజ్ఞతతో ఉండాల్సిన సమయంలో కృతఘ్నత చూపించడం న్యాయమా... అందుకే ఎన్నిసార్లు అడిగినా ఇంకో పెళ్లికి ఆమె ఒప్పుకోవడం లేదు…  అయితే ఇదే కారణం అని  ఆమె పద్మావతికి చెప్పలేదు… పెళ్లి ఇష్టంలేదని మాత్రమే చెబుతూ వస్తుంది…

కాలం సాగుతూనేవుంది..

ఒకరోజు కాలేజ్లో ఉండగా సుమనశ్రీ కి ఉత్తరం ఒకటి వచ్చింది…
ఈ రోజుల్లో ఉత్తరం ఎవరు రాసారబ్బా అనుకుంటూ  కవర్ వెనక చూసి ఫ్రమ్ అడ్రస్ లేకపోవడంతో విప్పి చదవడం మొదలుపెట్టింది…

“ ప్రియమైన సుమనశ్రీ కి….

 ప్రేమతో రాయునది…

మిమ్మల్ని ఇలా  సంబోధించడం సరైందో కాదో నాకు తెలియదు… కానీ  చల్లకొచ్చి ముంత దాచడమెందుకని  ‘ప్రియమైన’ అని రాసాను…
నిజంగానే మీరు నాకు ప్రియమైన వారు.. అంటే మీరంటే నాకు చాలా ఇష్టం… మీ వ్యక్తిత్వం నాకు ఎంతగానో నచ్చింది… మీ ప్రవర్తన, మీ మాటతీరు, మీ కట్టుబొట్టు ఒకటేమిటి మీ పేరుతో సహా ప్రతీది నాకు చాలా ఇష్టం… మిమ్మల్ని గత నాలుగైదేళ్లుగా గమనిస్తున్నాను… మీరంటే ఇష్టమని చెప్పాలని కూడా చాలా రోజులుగా అనుకుంటున్నాను… కానీ ఎదురుపడి చెప్పడానికి ధైర్యం చెయ్యలేకపోయ్యాను… అందుకే ఈ రోజు ఇలా ఈ ఉత్తరం ద్వారా అడుగుతున్నాను…

“మీరు నన్ను పెళ్లి చేసుకుంటారా…?”

మీకు మళ్లీ పెళ్లి చేసుకోవడం ఇష్టం లేదని నాకు తెలుసు… దానికి కారణం ఏంటో కూడా నాకు తెలుసు… మీరు ఒప్పుకుంటే పిన్నిని నా సొంత తల్లిలా ..కాదు కాదు…  కన్నకూతురిలా చూసుకుంటాను… మీకు తెలుసు నాకు ఇప్పటికే మూడేళ్ల కూతురు ఉందని… నేను మిమ్మల్ని పెళ్లిచేసుకోవాలని అనుకోడానికి అది కూడా ఒక కారణం… అంటే మిమ్మల్ని ఆయాలా భావిస్తున్నట్టు అనుకోవద్దు…

నా భార్య నన్ను వదిలిపెట్టి వెళ్లిపోయిన తర్వాత ఇక నేను పెళ్లి చేసుకోకూడదనే అనుకున్నాను… నా కూతుర్ని నేనే పెంచాలనుకున్నాను.. అయితే ఎన్ని చేసినా అమ్మ ప్రేమను దానికి అందించలేను అనే విషయం నాకు అర్థమయ్యింది…అదేసమయంలో మళ్లీ పెళ్లి చేసుకుంటే ఆ వచ్చినావిడ నా బిడ్డని సరిగా చూస్తుందో లేదోననే భయంతో పెళ్లిని గురించిన ఆలోచన కూడా చేయలేదు ఇన్నాళ్లు… మీరు నా పట్లా, నా బిడ్డ పట్లా చూపించే ఆదరం చూసాక మీరైతే నా బిడ్డను సరిగా చూసుకుంటారని అనిపించింది…
అందుకే మీ ముందు ఈ ప్రతిపాదన ఉంచుతున్నాను…

ఇందులో బలవంతం ఏదీ లేదు.. మీరు కాదన్నా నేను ఏమీ అనుకోను… మీకు ఇష్టంలేకపోతే ఈ విషయం ఇక్కడితో మర్చిపోండి… నాతో గానీ, పిన్నితో గానీ ఈ విషయమై చర్చించ వద్దని కోరుకుంటున్నాను… ఎందుకంటే ఈ ఉత్తరం వల్ల మన మధ్య ఇంతకుముందు ఉన్న సంబంధాలు చెడిపోకూడదు…

మీరు బాగా ఆలోచించి ఒక నిర్ణయానికి రండి…
మీరు ఒప్పుకుంటారనే ఆశిస్తూ…

ఒకవేళ ఈ ఉత్తరం రాసి మిమ్మల్ని బాధపెట్టి ఉంటే నన్ను క్షమించమని  కోరుకుంటూ...

మీ
రమేష్”


ఉత్తరం చదివాక సుమనశ్రీ కాసేపు స్తబ్దుగా కూర్చుండి పోయింది… వేరొకరైతే ఆమె ఉత్తరం చదివిన వెంటనే చింపి అవతల పారేసేది… కానీ రాసింది రమేష్…
రమేష్ అలాంటి ప్రతిపాదన తెస్తాడని ఆమె కలలో కూడా అనుకోలేదు.. అందుకే ఆలోచిస్తుంది…

రమేష్ కూడా ఒక ప్రభుత్వ ఉపాధ్యాయుడే… పద్మావతికి దూరపు చుట్టంకూడా… భర్తను కోల్పోయాక సుమనశ్రీకి ఉద్యోగం ఇప్పించడానికి ఎంతగానో సహాయపడ్డాడు… ఆఫీస్ ల చుట్టు ఏడాది పాటు తిరిగాడు…. తను ఉంటున్న అపార్ట్మెంట్ లొనే వాళ్ళకీ ఒక ఫ్లాట్ ఇప్పించి వాళ్ళకి అన్ని విషయాల్లో చేదోడు వాదోడుగా ఉంటున్నాడు…
.
అతను కూడా విధి వంచితుడే…. కలకాలం కలిసి ఉంటానని ఏడు అడుగులు అతనితో నడిచిన అతని భార్య మూడేళ్లు కూడా అతనితో కలిసి కాపురం చేయలేదు…. ఆమెకు మధ్యతరగతి బతుకు బతకడం ఇష్టం లేదు… పెద్దల బలవంతం మీద రమేష్ ని పెళ్లి చేసుకుంది... హై క్లాస్ జీవితం గడపాలని ఆమె కోరిక… జీవితంలో పార్టీలు, క్లబ్బులు, పబ్బులు అన్నీ ఉండాలని ఆమె ఆశ… రమేష్ చేసే ఉద్యోగంతో అవి సాధ్యం కావు కనుక  ఉద్యోగానికి రాజీనామా చేసి ఏదైనా బిసినెస్ చెయ్యమని పోరేది… తనకు తెలియని దాంట్లోకి ప్రవేశించి చేతులు కాల్చుకోలేనని రమేష్ ఆమె మాట వినలేదు… వాదనల మధ్యనే రెండేళ్లు గడిచాయి… ఈలోపు ఒక పాప వాళ్ళ మధ్యకి వచ్చింది… కానీ వాళ్ళ ఆలోచనలు కలవలేదు…
ఒకరోజు ఆమె విడాకులు కావాలంది…రమేష్  నచ్చజెప్పాడు…కానీ ఆమె వినలేదు…
రమేష్  పాపను ఇవ్వను అన్నాడు…ఆమె  అక్కర్లేదు అంది… పాపకు ఏడాది నిండకుండానే ఆమె వెళ్ళిపోయింది…
చాలా మంది రమేష్ ని మళ్లీ పెళ్లి చేసుకోమన్నారు… కొంత మంది తమ కూతుళ్ళని ఇవ్వడానికి కూడా ముందుకు వచ్చారు… కానీ రమేష్ ఒప్పుకోలేదు… చంటిపాపను ఒంటరిగానే సాకుతున్నాడు…. పద్మావతి  అతనికి సహాయపడుతు వస్తుంది...

సుమనశ్రీకి తెలిసినంత వరకు ఇదీ  రమేష్ జీవితం…

తనకు తెలిసి రమేష్ ఎప్పుడూ ఇలాంటి ఆలోచన ఉన్నవాడిలా కనిపించలేదు… ఎంతో హుందాగా ప్రవర్తించే వాడు… అలాంటిది ఈ రోజు ఇలా ఈ ఉత్తరం రాయడం ఆమెకు ఆశ్చర్యాన్ని కలిగిస్తోంది… ఇంటికెళ్ళాక కూడా ఆమెను ఆలోచనలు వదల్లేదు…
ఉత్తరాన్ని ఆమె మళ్లీ మళ్లీ చదివింది... ఉత్తరం చదివినప్పుడల్లా రమేష్ చెప్పింది నిజమే అనిపిస్తోంది..  అంతలోనే అతని మాటలు నమ్మొచ్చా అనిపిస్తుంది…
ఒకో సారి రమేష్ కి ఓకే చెప్పేద్దామా అనిపిస్తోంది అంతలోనే  మళ్లీ భయమేస్తోంది…  తర్జనభర్జన పడుతుండగానే వారం రోజులు గడిచిపోయింది…  
వారం రోజుల తర్వాత ఆమెకి కొరియర్ వచ్చింది…
విప్పి చూస్తే అందులో మరో ఉత్తరంతో పాటు ఒక అందమైన చీర ఉంది…
ఆత్రంగా ఆ ఉత్తరం తీసి చదివిందామె…


“ప్రియమైన సుమనశ్రీ….

నా మనసేమిటో మీకు మొదటి లేఖలో వివరించాను….
మీరు చదివి అర్థం చేసుకుని ఉంటారు…
ఇప్పుడు
మీ అభిప్రాయం ఏంటో తెలుసుకోవాలని ఈ ఉత్తరం రాస్తున్నా… దీంతో పాటు మీకు ఒక చీరను పంపిస్తున్నా…. మీరు నాతో పెళ్లికి ఒప్పుకునేట్లయితే  ఈ ఆదివారం నాడు ఈ చీరను కట్టుకోగలరు…
మీకు నేను నచ్చి మీరీ  చీరను కట్టుకున్నట్టయితే సమయం చూసి పిన్నితో  నేను మాట్లాడుతాను…

నచ్చనట్టయితే  నా ఉత్తరాలతో పాటు ఈ చీరను కూడా కాల్చేయండి…


మళ్లీ చెబుతున్నాను…
దీనివల్ల మన పూర్వ సంబంధాలు ఎట్టి పరిస్థితుల్లోనూ దెబ్బతినకూడదు...
మీ నిర్ణయం ఏదైనా నాకు సమ్మతమే….

మీ నిర్ణయం కోసం ఎదురు చూస్తూ….

… రమేష్”

సుమనశ్రీ ఆ రాత్రంతా తీవ్రంగా ఆలోచించింది…

రమేష్ ఎంత మంచివాడో తనకు బాగా తెలుసు… అందుకని రమేష్ కి ఓకే చెప్పడానికే నిర్ణయించుకుంది…
ఆదివారం నాడు ఉదయాన్నే స్నానం చేసి  రమేష్ పంపిన చీర కట్టుకుంది…
కానీ రమేష్ ఎప్పుడొస్తాడో అని కాస్త టెన్షన్ గా ఉంది… తాను ఒప్పుకున్న విషయం రమేష్ కి ఎప్పుడెప్పుడు తెలియజేద్దామా అని ఆమెకి ఆత్రంగా ఉంది...తనే వెళ్లి అతనికి కనబడితే ఎలా ఉంటుంది అని ఆలోచించింది… కానీ బాగోదేమో అనిపించింది…  ఎక్కడికెళ్తున్నావే  పొద్దున్నే రెడీ అయ్యావు అంటూ పద్మావతి అడిగితే గుడికి వెళ్ళొస్తా అత్తయ్య అంటూ బయటకు వెళ్ళింది…
గుడి నుండి తిరిగి వస్తుంటే రమేష్ బైక్ మీద బయటకు వెళ్తూ కనిపించాడు… తనని చూసాడా లేదా అనేది సుమనశ్రీకి తెలియలేదు…
అతను వస్తాడేమో అని పొద్దంతా ఎదురుచూసింది…
చివరికి సాయంత్రం ఐదవుతుండగా రమేష్ వాళ్ళింటికి వచ్చాడు… అత్తా కొడళ్లు ఇద్దరూ హాల్ లొనే ఉన్నారు…
రమేష్ రాగానే సుమనశ్రీ టీ తీసుకొచ్చింది… అతనిచ్చిన చీర కట్టుకొని అతనికి  టీ ఇస్తుంటే ఆమెకు కాస్త సిగ్గుగా అనిపించింది…టీ ఇచ్చి పద్మావతి కూర్చున్న సోఫా వెనక నిలబడింది.

“పిన్నీ నేను నీతో ఒక విషయం మాట్లాడాలని వచ్చాను…” అన్నాడు రమేష్ టీ తాగుతూ…

“చెప్పు రమేష్…” అంది పద్మావతి…

“నేను పెళ్లి చేసుకోవాలనుకుంటున్నాను పిన్నీ…”

“మంచి నిర్ణయం నాయనా… నేను నీకు చాలా సార్లు చెప్పాను… కానీ నువ్ వినలేదు… పోనీలే ఇప్పటికైనా సరైన నిర్ణయం తీసుకున్నావు… మా సుమన మనసు కూడా ఆ దేవుడు మారిస్తే బాగుండు…”

“పిన్నీ… నేను పెళ్లిచేసుకోవాలనుకుంటున్నది సుమనశ్రీనే… మీకు అభ్యంతరం లేకపోతే…..” అంటూ నసిగాడు రమేష్…

“ ఎంత మాట రమేష్… నీలాంటి మంచివాడు దాన్ని చేసుకుంటానంటే నాకు మాత్రం  అభ్యంతరం ఏముంటుంది… అది ఒప్పుకోవాలే గానీ వెంటనే చేసేస్తా…. ఏమంటావే “ అంటూ సుమనశ్రీ వైపు చూసింది పద్మావతి….

“మీ ఇష్టం అత్తయ్యా… “ అంటూ సిగ్గుపడుతూ లోపలికి వెళ్ళిపోయింది సుమనశ్రీ…

“ఇంకేం నాయనా .. ఆ దేవుడు నా మొర ఆలకించాడు… మంచిరోజు చూసుకుని వెంటనే మీ పెళ్లి చేస్తాను… నాకు కాస్త మనశ్శాంతి దొరుకుంది..” అంటూ ఊపిరి పీల్చుకుంది ఆవిడ…

వారం రోజుల్లో మంచిరోజు చూసి సింపుల్ గా వాళ్ళ పెళ్లి జరిపించి… అదే రోజు రాత్రి వాళ్లకు శోభనం ఏర్పాటు చేసింది పద్మావతి…

పూలతో అలంకరించిన బెడ్ పై రమేష్ కూర్చుని ఉండగా తెల్ల చీర కట్టుకుని పాల గ్లాస్ తో  గదిలోకి వచ్చి బోల్ట్ పెట్టింది సుమనశ్రీ… రమేష్ ఆమెనే చూస్తుండగా మెల్లిగా వచ్చి పాలగ్లాస్ అందించింది… రమేష్ కాసిన్ని తాగి మిగతావి సుమనశ్రీకి అందించాడు… సుమనశ్రీ మిగిలిన పాలు తాగి గ్లాస్ పక్కనపెట్టింది..
“కూర్చో సుమనా” అన్నాడు రమేష్… సుమనశ్రీ కూర్చోకుండా అలాగే నించుంది… “సిగ్గు పడతావేం సుమనా… మనకి  మొదటిసారి కాదుగా శోభనం….” కొంటెగా అన్నాడు రమేష్…
“మనిద్దరికీ మొదటిసారే గా”..  అంది సుమనశ్రీ నవ్వుతూ…
“అయితే మాత్రం”  అంటూ చెయ్యి పట్టుకొని లాగాడు రమేష్… అనుకోకుండా ఒక్కసారిగా లాగే సరికి అమాంతంగా అతనిమీద పడిపోయింది సుమనశ్రీ…. రమేష్ అలాగే ఆమెను పట్టుకొని  వెనక్కి పడిపోయాడు… చాలా రోజులుగా పురుష స్పర్శకి దూరంగా ఉన్న సుమనశ్రీకి అతని మీద పడ్డప్పుడు అతని స్పర్శ ఆమెలో మధురమైన అనుభూతిని కలిగించసాగింది... రమేష్ కి కూడా చాలా రోజుల తర్వాత కలిగిన స్త్రీ స్పర్శ మెత్తగా కొత్తగా ఉండి మత్తును కలిగిస్తుండగా … ఆమెను అలాగే తన బాహువులలో బిగించాడు….  ఆమె పెదవుల్ని అందుకొని గట్టిగా ముద్దాడాడు…. చాలా రోజుల గ్యాప్ రావడంతో ఇద్దరికీ ఆత్రంగా ఉంది… దాంతో సుమనశ్రీ కూడా అతనితో సమానంగా పెదవులని వత్తింది.. ఇద్దరి పెదాలూ అయిదు నిమిషాల పాటు  అతుక్కుపోయాయి…
రమేష్ చుట్టూ చేతులు వేసి గట్టిగా హత్తుకుంది సుమనశ్రీ…. ఇద్దరి బిగి కౌగిలి వల్ల బెడ్ మీద చల్లిన మల్లెల మాదిరిగానే ఆమె పూలపొట్లాలు కూడా నలిగిపోసాగాయి…. అవి నలిగిన కొద్దీ ఆమె మరింత బిగించసాగింది… రమేష్ ఒడుపుగా సుమనశ్రీ పైట లాగేసాడు..  పిన్నులేవీ పెట్టుకొని రాకపోవడంతో ఆమె చీర సులభంగా ఊడి వచ్చింది….. లోనెక్ బ్లౌజ్ లో నుండి ఆమె సళ్ళు  నెలవంకల్లా తొంగిచూస్తూ   కవ్విస్తుంటే రెండు అరచతుల్ని వాటి మీద బోర్లించి కసిగా పిసికాడు రమేష్…

“ఉమ్మ్ మెల్లిగా” అంటూ మత్తుగా మూలిగింది సుమనశ్రీ…
వాటిని వత్తుతూనే లాఘవంగా బ్లౌజ్ హుక్స్ విప్పేసాడు రమేష్… బ్రా వేసుకొనట్టుంది సుమనశ్రీ… అంతసేపు నెలవంకల్లా తొంగిచూసిన ఆమె సళ్ళు పౌర్ణమి నాటి చందమామల్లా మెరుస్తూ రమేష్ కళ్ళలో కాంతులు వెదజల్లాయి… అబ్బురంగా వాటి నునుపుదానాన్ని... బిగిసడలని పొంకాన్ని చూసి మనసులోనే  మెచ్చుకుంటూ… వాటిమీద హక్కు దొరికిందని తన అదృష్టానికి మురిసిపోతూ చుపుక్కుమంటూ ముద్దాడాడు రమేష్… అతని పెదవుల స్పర్శ సుమనశ్రీ లో గిలిగింతలు రేపింది…. రమేష్ తలని పట్టుకొని తన సళ్ళకేసి వత్తుకుంది…

“నువ్వు బ్రా వేసుకోవా” అడిగాడు రమేష్…

“వేస్తాను కానీ ఇవ్వాళ మీకు ఇబ్బంది ఎందుకని వెయ్యలేదు” అంది సుమనశ్రీ…

“హ్మ్మ్ థాంక్యూ”  అంటూ కాసేపు రమేష్ ఆమె సళ్ళని ముఖంతో మర్దనా చేసినట్టుగా అటూ ఇటూ రాసి ఒకదాన్ని నోట్లో పెట్టుకుని కసుక్కున కొరికాడు…
‘ఆ నెమ్మదీ’...  అంటూ సుమనశ్రీ అరిచే సరికి తప్పు తెలుసుకుని కొరికిన చోట మందు పూస్తున్నట్టుగా నాలుకతో రాసాడు… నొప్పి మాయమై సుమనశ్రీకి హాయిగా ఉంది… చిన్నపిల్లాడిలా సళ్ళను చీకుతూనే ఒక చేతిని కిందికి తెచ్చి ఆమె లంగా బొందును లాగేసాడు రమేష్… కాళ్ల సహాయంతో లంగాను కిందికి జార్చేసింది సుమనశ్రీ… పాంటీ కూడా వేయకపోవడంతో ఆమె ఆడతనం నున్నగా మెరుస్తూ బహిర్గతం అయ్యింది..  
రమేష్ కూడా  తన బట్టలన్నీ విప్పెసుకున్నాడు. ఇద్దరూ పక్కపక్కన పడుకున్నారు ..
రమేష్ ని గట్టిగా కౌగిలించుకుంది సుమనశ్రీ...
నగ్నంగా వున్న ఆమె వీపును నిమురుతూ చేతిని మరింత కిందకు జార్చి కసిగా సుమనశ్రీ వెనకెత్తుల్ని  నలిపేయసాగాడు రమేష్… సుమనశ్రీ అతని తొడల మధ్య చేయి పెట్టి ఎక్కడెక్కడో గుచ్చుకుంటున్న జూనియర్ రమేష్ ని పట్టుకుంది… కొలిమిలోంచి తీసిన ఇనుపకడ్డీలా కాలిపోతుంది అతని గూటం…. గట్టిదనాన్ని చెక్ చేస్తున్నట్టుగా దాన్ని వత్తి చూసింది సుమనశ్రీ…దాంతో రమేష్ గూటం ముందుకన్నా మరింత గట్టిపడడమే కాక పిడికిట్లో పట్టనంతగా ఉబ్బింది… సుమనశ్రీ తొడలమధ్య రసాలు ఊరుతున్నాయి దాని స్పర్శకి… కానీ ఇది తన దాంట్లో పడుతుందా అని సందేహం కలిగింది సుమనశ్రీకి...   అంతలో రమేష్ ఆమెని వెల్లకిలా తిప్పి ఆమెపై నిలువుగా పడుకున్నాడు…. అతనికి ఇంకా ఆగడం కష్టమైపోతుంది… సుమనశ్రీ కాళ్ళని తన కాళ్లతో వెడల్పు చేయడంతో అతని దడ్డు ఆమె నిలువు పెదాలని రాసుకుంటూ కిందికి వెళ్ళింది….
హా అంటూ హాయిగా మూలిగింది సుమనశ్రీ….
రమేష్ అలాగే ఆమె పూపెదాలపై నిలువుగా పైకీ కిందికి రుద్దసాగాడు… సుమనశ్రీకి తమకం పెరిగిపోతుంది… చేత్తో అతని గూటాన్ని పట్టుకుని తన పూ ద్వారంపై ఉంచి… ఉమ్మ్ అంటూ నడుముని పైకి ఎగరేసింది… అప్పటికే రసాలు ఊరి రొచ్చు రొచ్చుగా ఉన్న ఆమె ఆడతనంలోకి రమేష్ మగతనం కస్సున దిగబడింది…
మొదటిసారి కాకపోయినా….సుమనశ్రీకి  తన దాంట్లో నిండుగా ఉన్నట్టనిపించింది…    
రమేష్ కి కూడా  బాగా టైట్ గా ఉన్నట్టనిపించి ..   “కన్నెపిల్ల దానిలా  ఇంత టైట్ గా ఉందేంటి సుమనా నీ చెల్లి”  అన్నాడు…

“ మీ తమ్ముడు తక్కువున్నాడా  ఏంటి… ఇందాక పట్టుకుంటే పిడికిట్లో అంకలేదు … అంతుంటే నాదేంటి బజారు వాళ్ళది కూడా టైట్ గానే ఉంటుంది… ” అంది సుమనశ్రీ అతని ముక్కు పట్టుకుని ఊపుతూ…

“ నీ చెల్లిని చూసే మా వాడు అలా  ఉబ్బిపోయాడు.. పైగా నీ చెల్లికి తాళం పడి  చాలా రోజులైందిగా … అందుకే బిగుసుకుపోయినట్టుంది…” అన్నాడు నవ్వుతు…  ఆమె  బిగువుని అనుభవిస్తూ అలాగే వుండిపోయాడు రమేష్…

“మాటల్తోనే సరిపెడ్తారా ఏంటి” అంది సుమనశ్రీ…

“ఏం చెయ్యాలేంటి” అన్నాడు రమేష్

“ఏం  చెయ్యాలో తెలియకుండానే ఒక  పాపను కన్నారా” అంది సుమనశ్రీ  కింది నుండి నడుమును ఎగరేస్తూ…

నవ్వుతూ రమేష్ తన నడుముని ఊపడం మొదలుపెట్టాడు…  ఒక్కో పోటుకీ ఆ ఆ ఆ  అంటూ  గట్టిగా అరుస్తుంది సుమనశ్రీ…  ఆమె అరుస్తుంటే ఉత్సాహం పెరిగిపోయింది రమేష్ కి … దాంతో మరింత బలంగా పొడుస్తున్నాడు…
“ఆ ఆ అలాగే కొట్టండీ …  గట్టిగా కొట్టండీ … ఇంకా ...ఇంకా… ఆ ఆ  ఆ” అంటూ అరుస్తూ తనూ  ఎదురు పొడుస్తుంది సుమనశ్రీ ….
రమేష్ ఆమెకు తగ్గట్టుగా బలంగా  కిందికి పొడుస్తున్నాడు…. ఆమె లోతుల్లోకి దూసుకుపొయ్యి చివరికంటా దింపసాగాడు..  
అలా అరగంటకి పైగా సాగింది రమేష్ దూకుడు.…
అరుస్తూ, వగరుస్తూ, రొప్పుతూ …..  అలసి, సొలసి సంతృప్తిగా  ముగించారు వారు తమ  మొదటి ప్రణయ కలహం ….


తెల్లవారు ఝామున మరోసారి సుమనశ్రీతో స్వర్గంలో  విహరించాక ఆమె ఒళ్ళో పడుకొని సళ్ళతో ఆడుకుంటూ… “చాలా థ్యాంక్స్ సుమనా …” అన్నాడు రమేష్…

“ ఎందుకు..?” అంది సుమనశ్రీ…

“నువ్వు నన్ను పెళ్లి చేసుకున్నందుకు”

“దానికి మీరేగా కారణం”

“నేనా..? ఎలా..?”

“మీరేగా ఉత్తరం రాసి.....  పెళ్ళిచేకుంటావా అని అడిగింది….”

“నేనెప్పుడు ఉత్తరం రాసాను… నువ్వేగా నాకు ఉత్తరం రాసావు…”

“నేను రాయడమేంటండీ… మీరేగా రాసారు… పైగా రెండోసారి ఉత్తరంతో పాటు మంచి చీర కూడా బహుమతిగా పంపారు…ఉండండి చూపిస్తాను” అంటూ లేచి వెళ్లి ఉత్తరాలు తెచ్చి ఇచ్చింది సుమనశ్రీ…

అవి చదివి అయోమయంగా ఆమెవైపు  చూసాడు రమేష్..

ఒక్కనిమిషం అంటూ లేచి బట్టలు వేసుకుని బయటకు వెళ్ళాడు…

తన ఫ్లాట్ లోకి వెళ్లి కొద్దిసేపట్లోనే చేతిలో పేపర్స్ తో మళ్ళీ లోపలి వచ్చాడు..  

లోపలికి రాగానే ఇవి చూడు అంటూ సుమనశ్రీ చేతిలో రెండు కాగితాలు పెట్టాడు..

అవి చదివిన సుమనశ్రీ ఆశ్చర్యంగా రమేష్ ని చూసింది… వాటిల్లో తనను పెళ్లి చేసుకొమ్మని రమేష్ ని కోరుతూ తాను రాసినట్టుగా ఉంది.. రెండో దాంట్లో నేను మీకు నచ్చితే ఈ డ్రెస్ వేసుకొని సాయంత్రం అత్తయ్యతో మాట్లాడండి అంటూ వుంది… ఆమెకు ఏమీ అర్థం కాలేదు…

“ఇవి నేను రాయలేదండీ” అంది సుమనశ్రీ అయోమయంగా…

“ఆ ఉత్తరాలు కూడా నేను రాయలేదు సుమనా” అన్నాడు రమేష్..

సుమనశ్రీ నాలుగు ఉత్తరాల్నీ మార్చి మార్చి చూసింది…

“మీరు ఒకటి గమనించారా అన్ని ఉత్తరాల్లోనూ చేతి రాత ఒకేలా ఉంది..” అంది సుమనశ్రీ

పరిశీలనగా చూసి … “అవును సుమనా… ఇవి ఒక్కరే రాసారు… ఎవరు రాసి ఉంటారు….” అన్నాడు రమేష్

అంతకు అయిదు నిమిషాల ముందు…  పొద్దున్నే బయటకు వెళ్లి అంతలోనే గబగబా లోపలికి వచ్చిన  రమేష్ వైపు అనుమానంగా చూసింది అప్పుడే లేచి హాల్లో  కూర్చున్న పద్మావతి..

రమేష్ లోనికి వెళ్ళగానే తను కూడా వాళ్ళ  బెడ్ రూమ్ దగ్గరకు వచ్చి తలుపుకు చెవి ఆనించి వినసాగింది…

“ఉత్తరాలు ఎవరు రాశారా” అని సుమనశ్రీ, రమేష్ లు  తికమక పడుతుంటే విని నవ్వుకుంటూ కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది పద్మావతి.

(సమాప్తం)

అమోఘమైన పారిజాతం అందించినందుకు అనంతకోటి ధన్యవాదములు లక్ష్మి గారు. 

ఈ కథ నిజ జీవితం లో సంఘటనల ఆధారముగా వ్రాసారనిపిస్తోంది. మేనత్తే స్వంత తల్లిలా ఆలోచించి ఉత్తరాల రాయబారం నడిపి మొత్తానికి సర్వేజనా సుఖినోభవంతు చేసింది. మేనత్త చేతివ్రాతని మేనకోడలు గుర్తుపట్టలేకపోవడం కొద్దిగా ఆశ్చర్యం కలిగించింది.

కథనం భేషుగ్గా ఉంది. తమ్ముడు చెల్లి పదప్రయోగం అమోఘం. పాత్రల మధ్యలో మాటలు చాలా బాగా మలిచారు. శృంగారం బాగా పండించారు.

[Dpdpxx77]

వెల్కమ్ బ్యాక్ లక్ష్మీ గారు...
 చాలా గ్యాప్ తర్వాత మళ్ళీ మిమ్మల్ని ఇక్కడ చూడ్డం చాలా ఆనందంగా ఉంది...
మీ లాస్ట్ కథకి రిప్లై ఇవ్వడం కామెంట్ పెట్టడం మర్చిపోయా...sorry...

కధ చదువుతున్నతసేపు మళ్ళీ కొంచెం హెవీ ఫీలింగ్ తో ఎండ్ అవుతుందేమో అనుకున్నా.....బట్ లాస్ట్ లో ఆ ట్విస్ట్ మాత్రం ఎక్సపెక్ట్ చెయ్యాలా.....సూపర్...

మీ ముందు కథలకంటే కొంచెం డిఫరెంట్గా అనిపించింది...అండ్ టైటిల్ కి తగ్గట్టు కొత్తగా అనిపియించింది.....

మీరు ఇప్పటివరకు కథలలో  బాధ త్యాగం ఇలాంటి డీప్ ఎమోషన్స్ ఎక్కువగా ఉండేటట్టు రాశారు...

కానీ ఈ కధలో ఆ ట్రాక్ నుండి పక్కకు వచ్చి కొత్తగా రాసినట్టు అనిపించింది...
మీరు ఇలానే ముందు ముందు కూడా డిఫరెంట్ డిఫరెంట్ genres లో కధలు రాయాలని కోరుకుంటూ మీ నెక్స్ట్ కధ కోసం ఎదురుచూస్తున్నా...

[dippadu]

welcome back lakshmi jee...

బొమ్మ చాలా బాగుంది మిత్రమ రాజ్కుమార్.



ప్రమోషన్ కోసం ఏడాదంతా గొడ్డు చాకిరి చేసేవారు దద్దమ్మలు. ఒక్క వారం సుఖపడి సరైంవాడిని సుఖపెట్టి పదోన్నతి పొందే నా లాంటి వారే తెలివైన వారు.

[dippadu]

ధన్యవాదాలు డిప్పడు గారూ...

మీకు సదా సుస్వాగతం లక్ష్మి గారు. ఇంత మంచి పారిజాతములని మాకందిచిన మీకు మా అందరి ధన్యవాదములు.

[dippadu]

ఒక రాజ్యంలో రాజు గారికి సంతానం లేకపోవడంతో ఉత్త్తరాధికారిని నియమించెందుకు రాజు ఏనుగుకి దండ ఇఛ్చి ఊరిమీదకు తోలాడు.
ఏనుగు అటుగా వస్తున్నా చాకలి వాడి మెళ్ళో దండ వేసింది. ఎంత సమాధాన పరుచుకున్నా వీడి మెళ్ళో ఎందుకు వేసింది అన్నది ఎవ్వరికీ అర్ధం కాలేదు.
మంత్రి గారిని అడిగాడు రాజుగారు. ఈ వెదవ ఏమన్నా ఆ ఏనుగుకి మందు ఏమన్నా పెట్టాడా? అని సందేహం వచ్చింది.
అప్పుడు మంత్రి గారు వాడి జాతకం, లక్షణాలూ., మంచీ చెడూ అంతా లెక్కలు కట్టించాడు ఏమీ తెలియలేదు. దాంతో బియ్యం పిండి మెత్త్తగా కొట్టించి ఒక గుట్టగా పోసి వాడిని నగ్నంగా చేసి దాని మీద కూర్చో మన్నాడు. ఆ చాకలి వాడు కూర్చున్నాడు. కూర్చుని లేచిన తరువాత చూస్తే............ఆ బియ్యం పిండి మీద; గుద్దలో ఉన్న సుడి ఆ పిండి మీద పడింది. 
అది చూపించాడు రాజు గారికి.

అదృష్టం ఉంటె.............అదీ వస్తుంది. దాంతో పాటూ వాళ్ళమ్మా వస్తుంది. కావాలంటే రోగాలు కూడా వస్తాయి.
ఒకడు పట్టుకుంటే అంతా బంగారమవుతుంది. కాకుంటే బంగారం కాపాడుకోవడమే కష్టం.
మంచి పోరీని చూస్తే..ఎవ్వనికి లేవదు?! అందరికీ లేస్తుంది.

లేవదు నాయనా.రోజూ ఐశ్వర్యారాయ్ ఫోటో చూస్తే..................వద్దంటే లేస్తుంది. కానీ అభిషేక్ బచ్చ్చన్ కి.....
 రోజూ కాదు కదా సంవత్సరానికి ఒక్కసారి లేస్తే గ్రేట్.



మినిమం 6గురు లేకపోతే మావిడికాయ పచ్చడ పెట్టినా వేస్ట్...........ఎందుకంటే మాఆవిడ ఒప్పుకోదులే......

ఛలోక్తి చాలా బాగుంది మిత్రమ కమల్. సుడి పసిగట్టడానికి ఈ పిండి పద్ధతి కడుపుబ్బ నవ్వించింది.