Adultery அவள் இதயத்தின் மொழி

[Senharry]

நண்பா தொடர்ந்து தமிழில் எழுதுங்க கதை அனுமயாக செல்கிறது

[Siva40]

தொடர்ந்து எழுதவும் 

அருமையாக உள்ளது எழுத்து நடை

[Sumadhan]

Arumaiyana story nanba....story continue pannunga!!

[Rajsri111]

Plz continue bro... Inge nerya peri login panama padikiranga so like comnent varathu

[Senharry]

நண்பா தமிழ் லையும் தொடர்ந்து பதிவிடுங்கள் ப்ளீஸ் நல்லா போய்கிட்டு இருக்கு கொஞ்சம் உங்க முடிவ மாத்தி தமிழ் பதிவை தொடரவும்

[nani1058]

நண்பா தமிழ் லையும் தொடர்ந்து பதிவிடுங்கள் ப்ளீஸ் நல்லா போய்கிட்டு இருக்கு கொஞ்சம் உங்க முடிவ மாத்தி தமிழ் பதிவை தொடரவும்

நண்பா நிறைய ரசிகர் இருக்கிறோம் தயவுசெய்து தொடருங்கள்

[God Villian]

Bro tamil continue pannunga bro plz ungala maari romba slow oru character manasu purinchu, sex thoughts marura maari kondu pora writers romba kammi
Neenga romba naala ezhuthuringa. Story nalla kondu poringa so plz intha story continue pannunga...atleast oru vatti sex scene kondu poi end pannunga bro plz

[nani1058]

நண்பா நீங்க மறுபரிசலனை பண்ணுங்க நண்பா கதை அருமை யாக சென்று கொண்டுறுக்கிறது ப்ளீஸ் நண்பா பதிவிடுங்கள்

[Senharry]

நண்பா என்ன ஆச்சு பதிவை தொடருங்கள் கொஞ்சம் எங்களுக்காக

[nani1058]

நண்பா கதை அருமையாக சென்று கொண்டு இருக்கு ப்ளீஸ் பிரேக் போடவேண்டாம். தொடர்ந்து பதி விடுங்க உங்க உரை நடை சூப்பர் வாசகர் கம்மியாக இருக்கிறதே என்று எழுதாமல் இருக்காதீர்கள் இருக்கிற நல்ல வாசகர்களுக்காக நீங்கள் தொடர்ந்து எழுதுங்கள்

[Ravikanth31]

Nanba continue pannuga. Atleast English Stories Name achi sollunga

[sexycharan]

Very hot going

[yazhiniram]

Part 43:



நான் மறுபடியும் அந்த மெசேஜைப் பார்த்தேன். அவன் என் முலைகளைப் பார்த்ததை, என்கிட்டயே சொன்னாலும், அப்படி ஒரு கவிதை மாதிரி சொல்லியிருந்தான் பாருங்க... என் மனசுக்குள்ள ஒரு பெரிய இடியே விழுந்த மாதிரி இருந்துச்சு. அவன் என்ன அனுப்பியிருந்தான் தெரியுமா? "அந்த இருட்டுல, நான் நிலாக்களப் பார்த்தேன். இப்போ என்னால வேற எதையும் நெனச்சுக் கூட பாக்க முடியல மேடம்."

அடப் பாவமே! இவன் சும்மா பார்க்கலையே! அவன் என் முலைகளைப் பார்த்ததை, ஒரு பெரிய ரகசியத்த வெளியிடுற மாதிரி, அதுக்கு ஒரு பெரிய புகழ்ச்சியால மூடி, அதுக்கு **'நிலாக்கள்'**னு பேரு வச்சுட்டான்! பிரகாஷ் பாக்கத்தான் குள்ளமா, கறுப்பா, ஒரு சாதாரண செக்யூரிட்டியா இருக்கலாம், ஆனா, அவனுக்கு ஏதோ ஒண்ணு வேணும்னு நெனச்சா, அவன் வாயில இருந்து கவிதை சரசரன்னு கொட்டும் போல! இதுதான் அவனோட ட்ரிக் (trick) போல.

என் நெஞ்சு "துடும், துடும்"னு பயங்கரமா அடிச்சுக்கிச்சு. என் புருஷன், கார்த்திக், பெட்ரூம்ல, என்னை இந்த உலகத்துலேயே இல்லாத மாதிரி நெனச்சுட்டு, நிம்மதியாப் போர்வையைப் போத்திட்டுத் தூங்கிக்கிட்டு இருந்தார். ஆனா, இங்கே, இந்தச் செக்யூரிட்டி கார்ட் என் அம்மண மார்பைப் புகழ்ந்ததுக்காக, என் உடம்பு முழுக்க ஒரு சூடு பரவிச்சு. இந்தக் குற்ற உணர்ச்சி என்னை மூச்சுத் திணற வச்சாலும், 'இவன் என்னையப் பார்த்திருக்கான், ரசிச்சிருக்கான்'னு நெனச்சப்போ வந்த அந்தப் போதை, எனக்குள்ள ஒருவிதமான சுகத்தைக் குடுத்துச்சு.

நான் இவனை இதோட நிறுத்தணும்னு முடிவு பண்ணினேன். ஆனா, கோவப்படாம, நான் ஒரு அடக்கமான பொண்ணு, என் கௌரவத்த நிலைநிறுத்த நெனச்சேன்.

பவித்ரா: பிரகாஷ். நீ எதையும் பார்க்கல. அங்க இருட்டா இருந்துச்சு. சும்மா இல்லாம, இப்படி இல்லாததையும் பேசாதே.

நான் அவன்கிட்ட, நான் ஒரு கண்ணியமான பொண்ணு, எனக்குன்னு ஒரு மரியாதை இருக்குன்னு காட்ட ட்ரை பண்ணினேன். ஆனா, என் ஆசைகள் (பழம்) உள்ளுக்குள்ள பெருத்துப் போச்சு.

பிரகாஷ்: நான் பொய் சொல்லல மேடம். என் கண்ணு அந்த இருட்டுக்கு பழகிடுச்சு, அந்த இருட்டுல கொஞ்சம் தெளிவாப் பார்க்க முடிஞ்சுச்சு. உள்ளுக்குள்ள இருக்கிற அழகோட வெளிச்சத்த நான் பார்த்தேன் மேடம்.

"அழகோட வெளிச்சம்." இவன் என்னை, நான் டிரஸ் இல்லாம இருந்த டைம்ல, என் உடம்பு மின்னுனதை தான் சொல்றான். என் ரகசிய அழகை, இப்படி ஒரு கவிதை வார்த்தையால சொல்றது, எனக்கு ரொம்பப் பிடிச்சிருந்தது.

பவித்ரா: நீ என்னைய தப்புப் பண்ணுன மாதிரி ஃபீல் பண்ண வைக்கிற பிரகாஷ். நான் ஒரு கல்யாணம் ஆன பொம்பளை.

பிரகாஷ்: நீங்க எந்தத் தப்பும் பண்ணல மேடம், அது அந்தச் சூழ்நிலை மேடம்.

அவன் என்னோட கற்பைப் பாதுகாக்க ட்ரை பண்றான். நான் அம்மணமா இருந்ததுக்கு, நான் காரணம் இல்ல, அங்க இருந்த சூடுதான் காரணம்னு சொல்றான். இது அவனோட சாமர்த்தியம்.

பவித்ரா: சரி. அங்க புழுக்கம் இருந்துச்சுதான். ஆனா, நீ அதப் பார்த்திருக்கக் கூடாது. ஒரு நல்ல ஆள் மாதிரி லிஃப்ட் கதவைப் பார்த்துட்டு இருந்திருக்கணும்.

பிரகாஷ்: நான் ட்ரை பண்ணினேன் மேடம். ஆனா, ஒரு புயல்ல ஒரு புனிதமான கோயில் திறக்கப்படும்போது, ஒரு சாதாரண மனுஷன் எப்படித் தலையைக் குனிஞ்சுட்டு இருக்க முடியும்?

நான் போனை என் மார்புல வச்சு, வாயை மூடி சிரிச்சேன். அந்தச் சிரிப்பு ஒரு நடுக்கமா இருந்துச்சு. அவன் என் உடம்பை **'புனிதமான கோயில்'**னு சொல்றான்! அவன் பேசுற ஒவ்வொரு வார்த்தையும், எனக்குள்ள ஒரு இனிமையான, வெட்கமான கிளர்ச்சியைக் குடுத்துச்சு.

பவித்ரா: நீ பெரிய பெரிய வார்த்தைகள வச்சு, உன் தப்பான எண்ணங்களை மறைக்கிறாய் பிரகாஷ்.

பிரகாஷ்: இல்ல மேடம். என் மனசு ரொம்ப உண்மையானது. உங்களைப் பார்க்கும்போது, என் மனைவி எப்படி இருக்கணும்னு நான் ஆசைப்படுறேனோ, அது எல்லாமே உங்ககிட்ட இருக்கு.

பவித்ரா: மனைவியா? இவன் மனைவி என்ன மாதிரி இருக்கணும்னு ஆசைப்படுறான், லூசு. ஆனா, இன்னொருத்தனோட மனைவி மேல ஆசைப்படுறான்.

பவித்ரா: அப்போ, போய் ஒரு நல்ல பொண்ணைப் பாரு. இன்னொருத்தருக்குச் சொந்தமானவளப் பார்க்காதே.

பிரகாஷ்: நான் ட்ரை பண்ணிட்டுதான் இருக்கேன் மேடம். ஆனா, ஒவ்வொரு தடவையும் உங்க சின்ன டி.பி.யை நான் பார்க்கும்போது, ஒரு நல்ல பொண்ணுன்னா எப்படி இருக்கும்னு மறந்துடுறேன்.

பவித்ரா: அந்தப் போட்டோவ பார்க்காதே.

பிரகாஷ்: முடியாது மேடம். அதுதான் எனக்கு மோட்டிவேஷன் (ஊக்கம்).

பவித்ரா: வெறிச்சுப் பாக்குறது தான் உன்னோட மோட்டிவேஷனா?

பிரகாஷ்: இல்ல மேடம். அப்படி இல்ல மேடம். நான் வெறிச்சுப் பார்க்க மாட்டேன். ஜஸ்ட் என் ஏஞ்சல பார்க்கணும் தினமும் காலையில.

பவித்ரா: நீ கேட்ல இருப்ப. நான் வீட்ல இருப்பேன். நீ எதையும் பார்க்க மாட்டே.

பிரகாஷ்: வீட்ல இருந்தா கூட, நீங்க கடைக்குப் போறப்போ, வரப்போ உங்க நடை எனக்கு எல்லாத்தையும் காட்டிடும் மேடம்.

பவித்ரா: என் நடையில என்ன இருக்கு? லூசு மாதிரிப் பேசாதே.

பிரகாஷ்: மேடம், நீங்க நடக்கும்போது, உங்க உடல் பேலன்ஸ்ஸா நகரும். அது தண்ணி மேல இருக்கிற தாமரை மாதிரி அசையும். என்னால அத விளக்கவே முடியல. ஆனா, அது எனக்கு ரொம்பச் சந்தோஷத்தைக் குடுக்குது.

அவன் என் சூத்தப் பத்திதான் பேசுறான்—சேலைக்குள்ள இருந்தத அப்புறம் அதோட மெதுவான அசைவைப் பத்தி. அந்த நடைய நினைச்சதுமே, என் வயிறுக்குள்ள ஒரு சூடான கிளர்ச்சி வந்துச்சு. என் புருஷன் என்னையப் பார்க்காததுக்கு, நான் இன்னொருத்தன்கிட்ட ஏதோ காட்ட ட்ரை பண்றேன்ங்கிற துரோக உணர்வு எனக்குள்ள ஓடிச்சு.

பவித்ரா: நீ ரொம்ப மோசமானப் பையன் பிரகாஷ். எல்லைய மீறுறே. தேவையில்லாததெல்லாம் பேசிட்டு இருக்க, உன்னை வார்னிங் பண்றேன்.

பிரகாஷ்: எனக்குத் தெரியும் மேடம். நான் உங்ககிட்ட பேசும்போது மட்டும் தான் இப்படி இருக்கேன். ஆனா, ப்ளீஸ், என்கூடப் பேசுறதை நிறுத்தாதீங்க. உங்க நடையைப் பத்திப் பேசுறதை நான் நிறுத்திடுறேன்.

பவித்ரா: அப்போ, வேற என்ன பத்திப் பேசப் போற? என் சமையலைப் பத்தியா?

பிரகாஷ்: இல்ல மேடம். உங்க சிரிப்பைப் பத்தி. நீங்க இன்னைக்கு என்னைப் பார்த்துச் சிரிச்சீங்க. உங்க பையனைப் பிக்கப் பண்ண வரும்போது. அது எனக்கு மட்டும்தான் திறந்த ஒரு பூ மாதிரி இருந்துச்சு.

பவித்ரா: நான் என் ஃப்ரெண்ட்ஸப் பார்த்தும் சிரிப்பேன் பிரகாஷ். அது என்னோட இயல்பு. ஆனா, இனிமே நான் உன்னைப் பார்த்துச் சிரிக்க மாட்டேன்.

பிரகாஷ்: இல்ல மேடம். நீங்க சிரிக்கணும், நிறுத்தவே கூடாது. ஆனா, அந்தச் சிரிப்பு வேற மாதிரி இருந்துச்சு. அதுக்குள்ள ஒரு ரகசியம் இருந்துச்சு. என் புரிதல் படி...

அவன் சொல்றது உண்மை. அவன் என்னையப் பார்த்தத நான் ரசிச்சேன்னு சொல்ற, ஒரு மறைமுகமான ஒப்புதல் அந்தச் சிரிப்புல இருந்துச்சு.

பவித்ரா: அங்க எந்த ரகசியமும் இல்ல. இப்போ நிறுத்து.

பிரகாஷ்: மேடம், சும்மா ஆர்வம் தான். இன்னைக்கு... நாம லிஃப்ட்ல இருந்தோம்ல. நீங்க என் மேல விழுந்தப்போ, உங்க கண்ணு மூடி இருந்துச்சு. நீங்க பயந்துட்டீங்களா?

பவித்ரா: கண்டிப்பா பயந்தேன்! லைட் போச்சு, லிஃப்ட் நின்னுச்சு. ஏதோ நடக்கப் போகுதுன்னு நெனச்சேன்.

பிரகாஷ்: நீங்க பயந்திருந்தா, ஏன் கத்தல?

பவித்ரா: நான் ஏன் கத்தணும்? நான் செக்யூரிட்டி கார்ட் கூடத்தானே இருந்தேன்.

இது ஒரு பொய் தான். ஆனா, 'நான் உங்களை நம்புனேன்'னு சொல்றதுல, எனக்கு ஒரு பவர் கிடைச்சது.

பிரகாஷ்: உங்க நம்பிக்கைதான் என் உயிர் மேடம். ஆனா, நீங்க விழுந்தப்போ, என் கைகள் உங்களைத் தொட்டுச்சு. சாரி.

பவித்ரா: எனக்குத் தெரியும் பிரகாஷ். அது ஒரு விபத்து. அத விடு.

பிரகாஷ்: ஆனா, அந்த உணர்வு மேடம்... ஒரு எலெக்ட்ரிக் கரண்ட் மாதிரி இருந்துச்சு. உங்க உடம்புக்குள்ளேயும் அதே கரண்ட் ஓடிச்சா, இல்ல எனக்கு மட்டும் தானா?

அவன் இப்போ, நான் அவனோட உணர்வுகளைப் பகிர்ந்துகிட்டேனான்னு கேட்கிறான். 'கரண்ட்' பத்திப் பேசுறது, என் அடக்கத்த இன்னும் அதிகமா உடைக்கிற மாதிரி இருந்துச்சு.

பவித்ரா: நான் பெட்டியப் பாக்குறதுல ரொம்ப பிஸியா இருந்தேன் பிரகாஷ். எனக்கு எந்தக் கரண்ட்டும் தெரியல. நான் விழுந்ததால வந்த பயம் மட்டும்தான் இருந்துச்சு.

பிரகாஷ்: நீங்க என் மேல விழுந்தப்போ, உங்ககிட்ட இருந்து ஒரு சக்தி வந்தது. உங்களுக்கும் ஏதோ தெரிஞ்சதுன்னு எனக்குத் தெரியும்.

அவன் இன்னும் என்னையத் தேவதையாப் பாக்குற மாதிரி பேசுறான். அதுக்கப்புறம் ஒரு ஃபீலிங் எனக்குள்ள வந்துச்சு, அவனோட சுண்ணியோட நெனப்பு, அதோட சைஸ், இந்த தாட்ஸ்லாம் வந்துச்சு, அதனால என்னோட ஜட்டி நனைஞ்சுச்சு.

பவித்ரா: பிரகாஷ்! நீ மரியாதையில்லாமப் பேசுறே. நான் கல்யாணம் ஆனவ!

பிரகாஷ்: சாரி மேடம். டாபிக்க மாத்திடுறேன். என் நம்பர உங்க மொபைல்ல என்னன்னு சேவ் பண்ணியிருக்கீங்க?

பவித்ரா: 'செக்யூரிட்டி'னு சேவ் பண்ணியிருக்கேன். அது அலுவலக விஷயம்.

பிரகாஷ்: 'ஓ செக்யூரிட்டியா,' அவ்வளவுதானா? பேரு கூட இல்லையா?

பவித்ரா: ஆமாம். வேற என்ன வேணும்? நான் உன்னத் திட்டணுமா?

பிரகாஷ்: அப்போ திட்டுங்க மேடம். ஆனா, நீங்க திட்டும்போது அதிகமாப் பேசுவீங்க. ப்ளீஸ், என்னைய இன்னும் அதிகமாத் திட்டுங்க. நான் ராத்திரி முழுக்கக் கேட்டுட்டு இருக்கேன்.

நான் மாட்டிட்டேன். அவன் என்னையத் திட்டச் சொல்றதுல கூட ஒரு சுயநலமான ஆசை இருக்கு.

பவித்ரா: நான் திட்டி முடிச்சுட்டேன். நான் தூங்கப் போறேன்.

பிரகாஷ்: ப்ளீஸ் போகாதீங்க மேடம். எனக்கு ஒரு பிரச்னை இருக்கு.

பவித்ரா: என்ன பிரச்னை?

பிரகாஷ்: எனக்கு இன்னும் லிஃப்ட்ல இருந்த புழுக்கம் குறையல. நான் எரிஞ்சுட்டு இருக்கேன்.

பவித்ரா: போய் ஒரு சில்லுனு குளிப்பாட்டு எடு. என்னைத் தொந்தரவு செய்யாதே.

பிரகாஷ்: நான் குளிச்சேன் மேடம். ஆனா, அந்த நெருப்பு உள்ளுக்குள்ள இருக்கு. என் மனசுல இருக்கு.

பவித்ரா: உன் நெருப்பைப் பத்தி நான் என்ன பண்ணணும் பிரகாஷ்?

பிரகாஷ்: எனக்கு ஒரு குளிர்ச்சியான விஷயத்தைப் பார்க்கணும் மேடம். ஒரு அமைதியான விஷயத்த. என் கண்ணைக் குளிர வைக்க.

பவித்ரா: நான் சொன்னேன்ல. என் முகம் உனக்கு இல்லை.

பிரகாஷ்: உங்க முகம் இல்ல மேடம். உங்க முகம் எனக்கு ஞாபகம் இருக்கு. அது ரொம்ப அழகு. அதப் பார்த்தா நெருப்பு இன்னும் அதிகமாகும்.

பவித்ரா: அப்போ, வேற என்ன?

பிரகாஷ்: சும்மா... உங்க கூந்தல்லோட போட்டோ மேடம். நீங்க வீட்டுக்கு வந்தப்போ, அது ஈரமா இருந்துச்சு. ஒரு இருண்ட, ஓடுற நதி மாதிரி இருந்துச்சு. அந்த ஓட்டத்தை நான் பார்க்கணும்.

என் கூந்தலா? இது ஒரு விசித்திரமான, ஆனா பாதுகாப்பான கோரிக்கை.

பவித்ரா: என் முடி இப்போ பின்னல் போட்டிருக்கு.

பிரகாஷ்: பின்னலும் அழகுதான் மேடம். ஒரு அழகான ராணியப் பாதுகாக்குற ஒரு கருப்புப் பாம்பு மாதிரி இருக்கு. அந்தப் பாம்பை நான் பார்க்கலாமா?

நான் கண்ணாடில என்னையப் பார்த்தேன். அவன் சொல்றது சரிதான். என் பின்னல் அழகாதான் இருந்துச்சு.

பவித்ரா: நான் எந்தப் போட்டோவும் அனுப்ப மாட்டேன் பிரகாஷ். இது தப்பு. இது பாவம்.

பிரகாஷ்: ஸாரி மேடம் அப்போ அனுப்பாதீங்க. ஆனா, உங்க கூந்தல்ல இப்போ என்ன வாசனை அடிக்குதுன்னு சொல்லுங்க. இன்னும் மல்லிகைப்பூ இருக்கா?

பவித்ரா: ஷாம்பு வாசனை அடிக்குது. அப்புறம் தேங்காய் எண்ணெய் வாசனை.

பிரகாஷ்: தேங்காய் எண்ணெய்யும் ஷாம்பூவும்... அப்புறம் உங்களோட வாசனை. சொர்க்கமா இருக்கும்.

பவித்ரா: கிறுக்குத்தனம் பண்ணாதே பிரகாஷ். இப்போ நான் கண்டிப்பாத் தூங்கப் போறேன்.

பிரகாஷ்: ப்ளீஸ் மேடம். நான் உங்களை கெஞ்சி கேட்கிறேன். என் ரூம்ல இருக்கிற இருட்டு என்னையக் கொல்லுது. ப்ளீஸ், உங்க போட்டோவ நான் பார்க்கலாமா? ஒரு சின்ன போட்டோ. உங்க முகம் மட்டும்.

அவன் மறுபடியும் போட்டோவுக்கே வந்துட்டான். அந்தப் போட்டோ தான் அவனுக்கு வேணும்.

பவித்ரா: இல்ல பிரகாஷ். நான் என் போட்டோவ உனக்கு அனுப்ப மாட்டேன். என்னால முடியாதுன்னு உனக்குத் தெரியும்.

பிரகாஷ்: ஏன் மேடம்? நான் வெறும் செக்யூரிட்டி கார்ட்ங்கிறதாலயா? நான் குள்ளமா, அசிங்கமா இருக்கேங்கிறதாலயா?

அவன் இப்போ பாவமாப் பேசுறான். இந்தக் குற்ற உணர்ச்சிதான், என் அடக்கத்த நீக்கப் போற கருவி.

பவித்ரா: நான் கல்யாணம் ஆனவ! அது தப்பு! உனக்குத் தெரியும்! எனக்கு ஒரு வாழ்க்கை இருக்கு, ஒரு பையன் இருக்கான். உன் சும்மா பேச்சுகாக என் வாழ்க்கைய நான் ரிஸ்க் எடுக்க முடியாது.

பிரகாஷ்: எனக்குத் தெரியும் மேடம். ஆனா, உங்ககிட்ட ஒரு நிமிஷம் பேசுறதுக்காக நான் என் வேலைய ரிஸ்க் எடுக்கிறேன். நான் எல்லா விஷயத்துக்காகவும், எல்லாருக்காகவும் கஷ்டப்பட்டு வேலை செய்றேன். ஆனா, நீங்க எனக்காக ஒரு சின்னப் போட்டோவ கூட ரிஸ்க் எடுக்க மாட்டீங்களா?

பவித்ரா: இது என்ன நியாயம்? அது உன் வேலை, நான் என் மொத்த வாழ்க்கைய ரிஸ்க் எடுக்கணும்னு சொல்ற?

பிரகாஷ்: ப்ளீஸ் மேடம்.

பவித்ரா: கெஞ்சாதே பிரகாஷ்.

பிரகாஷ்: எனக்குத் தெரியும் மேடம். நான் சாரி கேட்டுக்கிறேன். ஆனா, ப்ளீஸ், எனக்கு ஒரு போட்டோ அனுப்புங்க. ஒரு வாரத்துக்கு எனக்குத் திருப்தியா இருக்கும்.

பவித்ரா: அப்புறம் என்ன? இன்னும் அதிகமா கேட்பியா?

பிரகாஷ்: இல்ல மேடம். நான் சத்தியம் பண்றேன். ஒரே ஒரு போட்டோ. ஒரு சாதாரண போட்டோ. நீங்க தூரத்துல இருந்து கூட அனுப்புங்க. ஒரு சின்ன ஞாபகம்.

அவன் விடவே மாட்டான். நான் சரண்டர் ஆகுறதத் தவிர வேற வழி இல்ல. ஆனா, என் அடக்கத்த நான் காப்பாத்தணும்.

பவித்ரா: நான் ஒண்ணு அனுப்புனா, நீ எனக்கு மூணு விஷயங்களுக்கு சத்தியம் பண்ணனும்.

பிரகாஷ்: எது வேணும்னாலும் கேளுங்க மேடம்! உங்களுக்காக நான் சாகக் கூட ரெடி!

பவித்ரா: நடிக்காதே.

பவித்ரா: ஒண்ணு: நீ பார்த்துட்டு, உடனே டெலிட் பண்ணனும். வெச்சுக்கக் கூடாது.

பிரகாஷ்: ஆமா மேடம். நான் சத்தியம் பண்றேன்.

பவித்ரா: ரெண்டு: நீ அதை யார்கிட்டயும், ஒருபோதும் காட்டக் கூடாது. உன் மேல சத்தியம்.

பிரகாஷ்: நான் சத்தியம் பண்றேன். நான் ஒருபோதும் காட்ட மாட்டேன். இது என் கண்ணுக்கு மட்டும்தான்.

பவித்ரா: மூணு: நீ லிஃப்ட்டைப் பத்திப் பேசுறதை நிறுத்தணும். நான் அதப் பத்திப் பேசாத வரைக்கும், ஒரு நல்ல ஃப்ரெண்ட் மாதிரி, கண்ணியமாப் பேசணும்.

பிரகாஷ்: ஆமா மேடம். நான் உங்களுக்கு ஒரு நல்ல ஃப்ரெண்டா இருப்பேன். ஒரு நல்ல மனுஷனா இருப்பேன். இந்த மூணுக்கும் நான் சத்தியம் பண்றேன்.

பவித்ரா: இந்த மூணு சத்தியத்துல எதையாவது உடைச்சேன்னா, எனக்குத் தெரியும். அப்புறம் நான் கம்ப்ளைன்ட் பண்ணுவேன். உன் வாழ்க்கைய நான் நாசமாக்கிடுவேன் பிரகாஷ். உனக்குப் புரியுதா?

பிரகாஷ்: எனக்குப் புரியுது மேடம். என் ராணிக்கு நான் ஒருபோதும் கொடுத்த சத்தியத்தை உடைக்க மாட்டேன். நான் சத்தியம் பண்றேன்.

பவித்ரா: ஓகே.

நான் கடைசி மெசேஜை டைப் பண்ணினேன். இதுதான் எல்லை. எனக்கு ஒரே நேரத்துல பயமாகவும், உற்சாகமாகவும் இருந்துச்சு. என் விரல்கள் நடுங்குச்சு.

பிரகாஷ்: காத்துட்டு இருக்கேன் மேடம்.

பவித்ரா: வெயிட் பண்ணு. நான் இன்னும் போட்டோ எடுக்கல.

பிரகாஷ்: நான் ராத்திரி முழுக்கக் காத்துட்டு இருக்கேன் மேடம். என் நிலா உதிக்கிறதுக்காகக் காத்திருப்பேன்.

பவித்ரா: நான் அனுப்புவேன். ஆனா, நீ எனக்கு ஒரு கடைசி சத்தியம் பண்ணனும்.

பவித்ரா: நான் அனுப்பினதும், நீ உடனே, **'டெலிட் பண்ணியாச்சு மேடம்'**னு ஒரு மெசேஜ் அனுப்பணும். சத்தியம் பண்ணு?



Part 44:



அவ்வளவுதான். நான் மொத்தமா அவன்கிட்ட சரண்டர் ஆயிட்டேன். நான் போட்ட மூணு சத்தியங்களோட, இப்போ போட்டோ அனுப்ப வேண்டியது என் நிலைமை ஆயிடுச்சு. நான் சோஃபால சாய்ஞ்சு உக்காந்திருந்தேன். என் கையில இருந்த போன், பயங்கரமா வெயிட் ஆன மாதிரி, சூடா இருந்துச்சு. நான் பெட்ரூம் கதவையே வெறிச்சுப் பார்த்தேன், உள்ள கார்த்திக் சௌகரியமாத் தூங்கிக்கிட்டு இருக்கார். அங்கே இருந்த அமைதி, 'நீ ஏதோ ஒரு தப்பு பண்ணப் போற, அது எங்கயோ கொண்டு போய் விடப் போகுது, அதுக்காக நான் காத்துக்கிட்டு இருக்கேன்'னு சொல்ற மாதிரி இருந்துச்சு.

ஒரு போட்டோவ, அதுவும் என்னோட முகத்த, ஒரு செக்யூரிட்டி கார்டுக்கு—ஒரு அந்நியனுக்கு—அனுப்பப் போறேன்னு நெனச்சப்போ, என் வயிறு மொத்தமாச் சுருங்கி, கூசிச்சு. 'ஐயோ, நாம என்ன பண்ணப் போறோம்?'னு ஒரு பயம் வந்துச்சு. ஆனா, அந்த ஆசை, அவன் கவனத்த முழுசா நான் மட்டும் வாங்கப் போறேன்னு நெனச்சப்போ வந்த அந்த இருண்ட ஆசை, ஒரு பவர்ஃபுல் கரண்ட் மாதிரி என்னைய இழுத்துச்சு.

நான் சோஃபால இருந்து மெதுவா எழுந்தேன். நான் போட்டிருந்த பழைய காட்டன் நைட்டி என் மேல ரொம்ப மெலிசா ஒட்டி இருந்துச்சு. நான் கண்ணாடிக் கிட்டப் போனேன், போனை உயர்த்திப் பிடிச்சுக்கிட்டு. நான் கண்டிப்பா எதையாவது அனுப்பணும், ஆனா என் முகம் முழுசாத் தெரியக் கூடாது. நான் ஒரு எல்லைய, ஒரு சின்ன மரியாதையாவது நிலைநிறுத்திக்கணும்னு நெனச்சேன்.

'ஓகே, அரை முகம் மட்டும் போதும். என் அழகப் பத்தி அவன் பேசினாலும், அவன் என்னைய முழுசா அடையாளம் கண்டுபிடிக்கக் கூடாது. இது சேஃப் (safe). அவன் பேசுற அந்த 'ஏஞ்சல' லேசாப் பார்க்கட்டும். என் முகம் முழுசாத் தெரிஞ்சா, அவன் இன்னும் ரொம்பத் தைரியமாப் பேசிடுவான்.'

நான் போனை மேல தூக்கிப் பிடிச்சு, கேமராவ என் கண்ணுக்கும் நெத்திக்கும் நேரா ஆங்கிள் பண்ணி வச்சேன். என் வாய், தாடைன்னு மீதி முகத்த, இன்னொரு கையால மறைச்சுக்கிட்டேன். என் கண்ணுங்க பெருசா, லேசாப் பயந்த மாதிரி, ஆனா அதே சமயம் ஆர்வமா, போனுக்குள்ளேயே வெறிச்சுப் பார்த்தது. வேகமா ஷட்டர (shutter) அழுத்தினேன்.

'இது போதும். போதும் இல்ல, ரொம்ப அதிகம். ஒரு கல்யாணம் ஆனவ இப்படிப் பண்ணக் கூடாது.'

நான் திரும்ப லிவிங் ரூமுக்கு வந்து, அவனோட சாட்டை ஓப்பன் பண்ணினேன். என் கை நடுங்குச்சு.

பவித்ரா: ஓகே, நான் அனுப்புறேன். நீ சத்தியம் பண்ணினே. எல்லா ரூல்ஸும் (rules). அப்புறம் கடைசியாச் சொன்னதும். உடனே, 'டெலிட் பண்ணியாச்சு மேடம்,'னு அனுப்பணும்.

பிரகாஷ்: ரொம்ப ஆவலா காத்துட்டு இருக்கேன் மேடம். நான் ஒரு சத்தியத்தையும் மீற மாட்டேன். என் உயிர் மேல சத்தியம்.



பவித்ரா: (போட்டோவை அனுப்பினேன்)

பிரகாஷ்: ....

(என் மனசுக்குள்ள: இப்போ அவனுக்கு ஷாக் ஆயிருக்கும். அவன் என்ன பண்ணிட்டு இருக்கான்?)

பவித்ரா: பிரகாஷ்! என்ன ஆச்சு? உடனே டெலிட் பண்ணியாச்சுன்னு சொல்லு!

பிரகாஷ்: மேடம்... ஐயோ... எனக்கு உங்க முகம் முழுசாத் தெரியல. நீங்க மறைச்சுட்டீங்க. ப்ளீஸ் மேடம்.

(என் மனசுக்குள்ள: பார்த்தியா? இப்போதே அதிகமா கேட்க ஆரம்பிச்சுட்டான். நான் எதிர்பார்க்கலையே.)

பவித்ரா: போட்டோ இதுதான் பிரகாஷ். நீ சத்தியம் பண்ணினே. டெலிட் பண்ணு. இது என்னோட இறுதி வார்னிங்.

பிரகாஷ்: மேடம், உங்க கண்ணுங்க... ரொம்பப் பெருசா, அழகா இருக்கு. அந்தப் பார்வ... ஐயோ! என்னால டெலிட் பண்ணவே முடியல.

பவித்ரா: சும்மாப் பேசாதே! நீ இன்னும் டெலிட் பண்ணல! நான் இப்போதே ப்ளாக் பண்ணப் போறேன்.

பிரகாஷ்: ப்ளீஸ், மேடம். நான் கெஞ்சி கேட்கிறேன். இன்னும் ஒரு நிமிஷம் மட்டும் பார்க்க விடுங்க. ஒரு நிமிஷம் மேடம், ப்ளீஸ்.

(என் மனசுக்குள்ள: அவன் எவ்வளவு கஷ்டப்படுறான்னு பாரு. அவனுக்கு என் மேல அவ்வளவு ஆசையா? சரி, இன்னும் கொஞ்ச நேரம் பார்க்கலாம்.)

பவித்ரா: நீ இன்னும் அஞ்சு செகண்ட்ல டெலிட் பண்ணலன்னா, இதுக்கு மேல நான் உனக்கு மெசேஜ் பண்ண மாட்டேன்.

பிரகாஷ்: ஓகே, ஓகே மேடம். நான் டெலிட் பண்ணிட்டேன். ப்ளீஸ். ஆனா மேடம், நீங்க ஏன் உங்க முகத்த மறைச்சீங்க? எனக்குப் பார்க்கணும்னு அவ்வளவு ஆசையா இருக்கு மேடம்.

பவித்ரா: எனக்கு என்னவோ மாதிரி இருக்கு பிரகாஷ். இதுதான் என்னோட லிமிட்.

பிரகாஷ்: வெட்கப்படாதீங்க மேடம். நீங்க என் ஏஞ்சல். ப்ளீஸ் உங்க முகம் முழுசையும் காட்டுங்க மேடம். நான் என் ஏஞ்சலோட முகத்த மட்டும்தான் பார்க்கணும்.

பவித்ரா: இல்ல பிரகாஷ். கேட்கிறத நிறுத்து. நீ கேட்டத நான் குடுத்துட்டேன். நீ ரொம்ப தைரியமா கேட்டு வாங்குறே.

பிரகாஷ்: எனக்கு அரைக் குடம் தான் கிடைச்சுச்சு மேடம். ப்ளீஸ், என் மகாராணி. இன்னும் ஒரே ஒரு போட்டோ. நான் உடனே டெலிட் பண்ணிடுறேன்.

பவித்ரா: இல்ல.

பிரகாஷ்: ப்ளீஸ் மேடம். ஒரே ஒரு போட்டோ. முகம் முழுசும்.

பவித்ரா: நான் வேணான்னு சொல்லிட்டேன் பிரகாஷ். மறுபடியும் பேசாதே.

பிரகாஷ்: மேடம், ப்ளீஸ். உங்க சிரிப்ப முழுசா பார்க்கணும். ப்ளீஸ். நான் சத்தியமா இதுக்கு மேல எதுவும் கேட்க மாட்டேன். நான் என் உயிர் மேல சத்தியம் பண்றேன்.

(என் மனசுக்குள்ள: இவன் விடவே மாட்டான் போல. இவனுக்கு என் மேல அவ்வளவு ஆசையா? ஒருவேள நான் அவனுக்குக் குடுக்கலன்னா, நாளைக்கு என்னைய வெறுத்துடுவானோ? என் மேல இருக்கிற இந்தத் தீவிரமான ஆசையை நான் இழக்கக் கூடாது.)

பவித்ரா: நீ ரொம்ப அதிகமா கேட்கிறே. நான் எவ்வளவு பெரிய ரிஸ்க் எடுக்கிறேன்னு உனக்குப் புரியுதா? உன் வேலையவிட என் வாழ்க்கை முக்கியம் பிரகாஷ்.

பிரகாஷ்: எனக்குப் புரியுது மேடம். ஆனா, நீங்க என் கனவு மேடம். ப்ளீஸ், ஜஸ்ட் ஒன் மோர் (just one more). நான் அப்புறம் ஒரு வாரத்துக்கு உங்ககிட்ட எதுவும் கேட்க மாட்டேன்.

பவித்ரா: நான் அனுப்புனா, நீ உடனே டெலிட் பண்ணனும். செகண்ட் (second) கூட வெயிட் பண்ணக் கூடாது.

பிரகாஷ்: ஆமா மேடம். என்னோட விரல்கள் ரொம்ப வேகமா டெலிட் பண்ணும். நான் உங்களை ஏமாத்த மாட்டேன்.

நான் மறுபடியும் கண்ணாடிக் கிட்டப் போனேன். என் கூந்தலைச் சரி பண்ணினேன். அது என் முகத்தைச் சுத்தி லேசா விழுந்துச்சு. என் உதட்டுல ஒரு சின்ன, ஆசையான சிரிப்பு வந்தது. நான் என் போனைத் தூக்கினேன்.

நான் மூச்சை ஆழமா இழுத்தேன். இந்தத் தடவை என் முகம் முழுசும், என் கழுத்து எலும்பு (collarbone) தெரியிற வரைக்கும் கவர் ஆச்சு. நான் சிரிச்சப்போ, என் நைட்டியோட 'வி' நெக் (V-neck) என் காலர் எலும்புகளையும், என் மார்புப் பிளவின் மேல்பகுதியையும் காட்டுச்சு. அது போதும். என் அழகையும், என் வெட்கத்தையும் காட்டுச்சு.



பவித்ரா: (இரண்டாவது போட்டோவை அனுப்பினேன்)

பிரகாஷ்: …

(என் மனசுக்குள்ள: அட, இவன் பார்க்க ஆரம்பிச்சுட்டான்! இப்போ அவன் டைப் பண்ணிட்டு இருக்கான். அவனோட மூணு டாட் (dot)ஸ் காட்டுது. ஐயோ, அவன் என்ன சொல்லப் போறான்?)

பவித்ரா: பிரகாஷ்! ஏதாவது சொல்லு! அப்புறம் டெலிட் பண்ணு!

பிரகாஷ்: மேடம்... நான் என் ஏஞ்சலப் பார்த்துகிட்டு இருக்கேன் மேடம். உங்க முகம்... ஐயோ... உங்களை இப்படியே பார்த்துகிட்டே இருக்கணும்.

பவித்ரா: இப்போ உடனே டெலிட் பண்ணு. நீ சத்தியத்த மீறுறே!

பிரகாஷ்: டெலிட் பண்ணியாச்சு மேடம். சத்தியமா டெலிட் பண்ணிட்டேன்.

பவித்ரா: குட்.

பிரகாஷ்: ஆனா மேடம்... நீங்க அந்த நைட்டியில ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க. உங்க முகம் அவ்வளவு சாஃப்டா இருக்கு. உங்க கண்ணு, உங்க லிப்ஸ் (lips) எல்லாமே போதும். நான் பார்த்த பொண்ணுங்கள்லயே நீங்கதான் ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க. நீங்க என் ஏஞ்சல் மேடம்.

'ராணி' அப்புறம் 'ஏஞ்சல்'. அவன் மறுபடியும் அதைச் சொன்னான். இந்த வார்த்தைகள் என் மனச ரொம்பத் தாக்கிச்சு. அவன் என் அழகைப் புகழும் அந்த விதம், கார்த்திக் என்னையப் பார்க்காததுக்கு ஒரு பெரிய பழிவாங்கல் மாதிரி இருந்துச்சு.

[intrested]

உண்மையான மனதுக்கு நெருக்கமான பதிவு.. அருமை..

பெண்களின் உள்ளம் விரும்பும் எண்ண ஓட்டம் அருமை...

உடலை தொடுவதை விட இதயம் தொடும் பேச்சில் தான் பல பெண்கள் தங்களை இழக்கிறார்கள்..

இழப்பு என்பது விட உண்மையான சுகம் பெறுகிறார்கள்..

[Gilmalover]

superb update !!!

[nani1058]

நண்பா உங்க ரசிகரை மதித்து மீண்டும் பதிவிட்டதற்கு நன்றி அருமையான பதிவு பிரகாஷ் பவி உரையாடல்கள் அருமை பிரகாசம் பவியும் எப்போ ஒன்றாக சேருவார்கள் என்று ஆர்வமாக இருக்கிறது

[Vijay42]

நன்றி நண்பா

[God Villian]

Thanks for coming back and continuing this story bro...romba thanks and epavum pola than update is awesome ♥️

[Vijay42]

நண்பா நான் ஏற்க்கனவே கேட்ட நியாபகம் ...இந்த உரையாடல் நிறையா வேணும்னு அது நிறைய இருப்பது மிக மகிழ்ச்சி நண்பா...இந்த உரையாடல்களை புதிதாக படிப்பது ஒரு எதிர்பார்ப்போட படிப்பது அதில் கதையின் போக்கு தெரியும்.மறுபடியும் படித்தால் இரண்டும் கேரக்டரின் உணர்ச்சியின் ஆழம் தெரியும் அதைத்தான் எதிர்பார்த்து கேட்டேன் நண்பா. உரையாடல்கள் அனைத்தும் அருமையான பதிவுகள் நண்பா இன்னும் கிளுகிளுப்பு, காம கிண்டல்,உணர்ச்சி தூண்டுதல் போன்ற பல எதிர்பார்க்கிறேன் நண்பா. எக்காரணம் கொண்டும் பவித்ராவின் ஆசையை பலபேர் பார்த்து ஆசிங்க படுத்தும் நிலைக்கு கதையை கொண்டு போகவேண்டாம்.பவித்ராவின் இந்த ரகசியம் பலபேரிடம் காண்பித்து அசிங்க படுத்த வேண்டாம்.தவறு செய்வது மனித இயல்புதானே? தவறுக்கும் தப்புக்கும் அர்த்தங்கள் வேறு வேறு....
தொடர்ந்து வர வேண்டுகிறேன் ....பவித்ரா புகைப்படங்கள் மிக மிக அருமை

அருமை..புகைப்படங்கள் பதிவு செய்யலாமா?

[Deepika2021]

You are a Simply superb narrator. Slow seduction giving more erotic inner feelings.
Pls continue regularly....