Adultery அவள் கணவன் செய்த தவறு (Completed)

[Mindfucker]

Nice update bro

[Shrutikrishnan]

காயத்ரி அனுப்பின அந்த "3ms$H7y"ங்குற பாஸ்வேர்ட் மெசேஜ் வந்ததும், கிருஷ்ணன் முகத்துல ஒரு நிம்மதிப் பெருமூச்சு மட்டும் வரல, கூடவே ஒரு சின்னக் குறுகுறுப்பும் தொத்திக்கிச்சு. ஒரு பெரிய மலை இறங்கின மாதிரி, ஆனா இன்னொரு பெரிய மலையை ஏறப் போற மாதிரி ஒரு த்ரில்.


துர்கா அந்த மெசேஜைப் பார்த்தா. அவளோட அழகான முகத்துல ஒரு தெளிவு பிறந்தது. "சூப்பர்... இனிமே ஆட்டம் நம்ம கையில,"னு சொல்லிக்கிட்டே, சோபாவுல கால் மேல கால் போட்டு, ஒரு மகாராணி மாரி சாய்ஞ்சு உக்காந்தா. அவளோட அந்தத் தோரணையில பயமோ கவலையோ துளி கூட இல்ல. இரைக்காகக் காத்திருக்கிற ஒரு வேட்டைக்காரி மாரி கண்கள்ல ஒரு தீப்பொறி பறந்துச்சு. அவளோட அந்தச் சிவந்த, சதைப்பிடிப்பான உதட்டுல ஒரு விதமான ராஜ தந்திரச் சிரிப்பு ஒட்டிக்கிட்டு, அவளோட அழகை இன்னும் கூட்டிக்காட்டுச்சு.


கிருஷ்ணன் அவளையே இமைக்காம பார்த்துக்கிட்டு, அவ பக்கத்துல நெருங்கி உக்காந்தான். அவளோட வாசனையை நுகர்ந்துகிட்டே, "சரி துர்கா... இப்போ பாஸ்வேர்ட் இருக்கு. ஆனா போன் அவன் கையிலயே, பாக்கெட்ல பத்திரமா இருக்குமே. அதை எப்படி எடுக்குறது? வீடியோவை எப்படி அழிக்கிறது?"னு கேட்டான்.


துர்கா அவளோட கூந்தலை லேசா ஒதுக்கி விட்டுக்கிட்டு, கிருஷ்ணனைப் பார்த்து ஒரு மயக்குற பார்வை பார்த்தா. "அதுக்குத்தான் அவனை ஒரு வழி பண்ணனும். அவனுக்குத் தேவை நான் தான... என் உடம்பு மேல தானே அவனுக்குப் பைத்தியம்? அந்தப் பைத்தியத்தை நான் தெளிவாக்காம விடுவேனா?"னு சொல்லிட்டு, அவளோட முந்தானையைச் சரி பண்ற சாக்குல, அவளோட முன்னழகை லேசா நிமிர்த்திக் காட்டுனா.


"அவனை என் வலைல விழவச்சு... அவன் என் மேல விழுந்து, உலகத்தையே மறந்து, சுயநினைவே இல்லாம கிடக்கிறப்போ... நீங்க அவனோட போனை எடுத்து அந்த வீடியோஸ் எல்லாத்தையும் டெலீட் பண்ணிருங்க. இதுதான் பிளான்,"னு துர்கா விவரமாச் சொன்னா. அவ சொல்லும்போதே அவளோட குரல்ல ஒரு கிறக்கம் இருந்தது.


"செம ஐடியா டி. சரி... அப்போ அவனுக்கு எப்ப போன் பண்ணலாம்? இப்போவே கூப்பிடவா?" கிருஷ்ணன் அவசரப்பட்டான்.


"வேண்டாம்... வேண்டாம்..." துர்கா அவசரமா மறுத்தா. அவளோட ஆள்காட்டி விரலை ஆட்டி, "கொஞ்சம் விட்டுப் புடிப்போம். நாமளா தேடிப் போய் கால் பண்ண வேண்டாம். அவன் நமக்குக் கால் பண்ணி கெஞ்சணும். அவனே திரும்பக் கால் பண்ணட்டும். அப்போ தான் அவனுக்கு வெறி இன்னும் அதிகமாகும்,"னு கண் சிமிட்டினா.


நேரம் ஓடிக்கிட்டே இருந்துச்சு. "அவன் கூப்பிடுவான்... அப்போ பேசிக்கலாம்,"னு துர்கா சொன்னாலும், கிருஷ்ணனுக்கு உள்ளுக்குள்ள ஒரு 'பக் பக்' இருந்துச்சு. எப்போ போன் அடிக்குமோ, என்ன சொல்லுவானோங்கற பதட்டம். அவன் பாட்டுக்கு கால் ஏதும் பண்ணாம நெட்ல வீடியோ போடுற போறான்னு ஒரு பயம். துர்காவுக்கு அவன் போட்டாலும் கவலை இல்லன்னு சொல்ற ஆனா கிருஷ்ணனுக்கு தான் எல்லாம் பயமுமே.


மதியம் சாப்பாடு முடிஞ்சது. கிருஷ்ணன் ஹால்ல சோபாவுல வந்து உக்காந்தான். அவன் சும்மா பேருக்கு டிவியைப் போட்டான். ஆனா அவன் கண்ணு டிவியில இல்ல, டீப்பாய் மேல இருந்த போன் மேலேயே இருந்துச்சு. துர்கா கிச்சன்ல இருந்து கையைத் துடைச்சுக்கிட்டே வந்து, அவனுக்குப் பக்கத்துல, லேசா உரசுற மாரி வந்து உக்காந்தா. அவளோட அந்த நெருக்கம் கிருஷ்ணனுக்கு ஒரு தைரியத்தைக் கொடுத்துச்சு.


சரியா மணி மூணரை.


'ட்ரிங்... ட்ரிங்...'


எதிர்பார்த்த அந்தச் சத்தம். கிருஷ்ணன் திடுக்கிட்டுப் போனைப் பார்த்தான். ஸ்கிரீன்ல 'முரளி சார்'.


அவன் துர்காவைப் பார்த்தான். அவ கண்ணுல ஒரு சின்னப் பயம் கூட இல்ல. "எடுங்க... அட்டெண்ட் பண்ணி ஸ்பீக்கர்ல போடுங்க,"னு சைகை காட்டுனா.


கிருஷ்ணன் நடுக்கத்தக் கட்டுப்படுத்திக்கிட்டு, போனை எடுத்து அட்டெண்ட் பண்ணி, "ஹலோ..."னு இழுத்தான்.


"என்னடா... என்ன முடிவு பண்ணிருக்க? என் பொறுமையைச் சோதிக்காத... அந்த வீடியோவை அப்லோட் பட்டன்ல வச்சுட்டுத் தான் பேசுறேன்," முரளியோட குரல் மிரட்டலா வந்தது.


கிருஷ்ணன் துர்காவைப் பார்த்தான். அவ கண்ணாலயே 'கெஞ்சு'னு சைகை பண்ணா.


"ஐயோ... சார்... வேண்டாம் சார்... ப்ளீஸ் சார்..." கிருஷ்ணன் வேணும்னே குரலைத் தாழ்த்தி, அழுது வடியுற மாரி பேசினான். "அந்த வீடியோவை நெட்ல விட்றாதீங்க சார்... என் பொண்டாட்டி மானம் போயிரும்... நீங்க என்ன சொல்றீங்களோ அதைச் செஞ்சுக்குறோம் சார். அவளும் சம்மதிச்சுட்டா."


அந்தப் பக்கம் முரளிக்கிட்ட இருந்து ஒரு வெற்றிச் சிரிப்பு வந்தது. "ஹா ஹா ஹா... அதானே பார்த்தேன்... வழிக்கு வந்துட்டீங்களா? குட் பாய்... சமத்து. அப்பவே இப்படிச் சொல்லிருந்தா எவ்ளோ நல்லா இருந்திருக்கும்? சரி... போன உன் பொண்டாட்டி கிட்டக் குடு."


கிருஷ்ணன் போனை ஸ்பீக்கர்லையே வச்சுட்டு, துர்கா கிட்ட நீட்டுனான்.


துர்கா போனை வாங்கல. கிருஷ்ணன் கையில இருக்கும்போதே, குனிஞ்சு போன் கிட்ட பேசுனா. "ஹலோ சார்..." அவ குரல் இப்போ தேன்ல குழைச்ச மாரி, அத்தனை நளினமா, போதையா இருந்துச்சு.


"என்னடி... முடிவு பண்ணிட்டியா?" முரளி அதிகாரமா, ஆனா ஆசையா கேட்டான்.


"ம்ம்... முடிவு பண்ணிட்டேன் சார். நீங்க கேட்ட மாரி... என் புருஷனை ஓரமா உக்கார வச்சுட்டு... உங்களுக்குக் கால விரிக்க நான் ரெடி,"னு அவ பச்சையாச் சொன்னப்போ, கிருஷ்ணனுக்கே ஒரு ஜிவ்வுனு இருந்தது.


"சபாஷ் டி... இதுதான்டி பேச்சு. சரி... நான் சாயங்காலம் ஆபீஸ் முடிஞ்சதும் நேரா என் வீட்டுக்குப் போறேன். நீ அங்க வந்துரு..."னு முரளி பிளான் போட்டான்.


"இல்ல சார்... அங்க வேண்டாம்..." துர்கா இழுத்த குரல்ல, ஒரு ஊடல் கலந்த சிணுங்கலோட சொன்னா.


கிருஷ்ணன் புரியாம துர்காவை பாத்தான்.


"ஏன்டி? அங்க தான வசதியா இருக்கும்?" முரளி கேட்டான்.


துர்கா கிருஷ்ணனை ஒரு பார்வை பார்த்துட்டு, போன்ல உதட்டை ஒட்ட வச்சுப் பேசுனா. "இல்ல சார்... அங்க வந்தா... ஏதோ வேலைக்காரி மாரி வந்துட்டுப் போற பீல் இருக்கு. போன முறையே நீங்க குடிச்சிட்டு வந்து என்ன ஆச்சுன்னு தெரியும்ல? நான் ஆசை ஆசையா... 'என் உடம்பு முழுக்க உங்களுக்கு மட்டும் தான் சொந்தம், நீங்க மட்டும் தான் என்னை ஆளனும்'னு நினைச்சு அங்க வந்தேன். ஆனா நீங்க என்ன பண்ணீங்க? குடிபோதையில... உங்க ஃப்ரெண்ட்ஸை எல்லாம் கூட்டிக்கிட்டு வந்து, அவங்களுக்கும் என்னைக் கொடுக்கப் பார்த்தீங்க..."


அவ குரல்ல ஒரு போலி வருத்தம் தெரிஞ்சது. "இந்த உடம்பு என்ன சந்தைப் பொருளா சார்? யார் வேணா வந்து மேயுறதுக்கு? இது... இது உங்களுக்கு மட்டும் தான சார் சொந்தம்? நீங்க மட்டும் தானே இதைக் கசக்கிப் பிழியணும்? அதை விட்டுட்டு மத்தவங்களுக்குக் கொடுக்கப் பார்த்தா... எனக்கு வலிக்காதா?"


முரளிக்கு அந்தப் பக்கம் குற்ற உணர்ச்சியும், அதே சமயம் அவ பேசுற விதத்துல வெறியும் ஏறுச்சு. "ஐயோ... சாரி டி செல்லம்... அது அன்னைக்குக் குடி போதையில தெரியாம பண்ணிட்டேன் டி. அது என் தப்பு தான். அதுனால தான் இவ்ளோ பிரச்சினையும். இனிமே அப்டி நடக்காது டி. சத்தியமா சொல்றேன்... நீ எனக்கு மட்டும் தான். என் ராணி மாரி உன்னை வச்சுப்பேன். உன்னை வேற எவனும் தொட விட மாட்டேன்."


துர்கா உதட்டைக் கடிச்சுச் சிரிச்சா. கிருஷ்ணனுக்கு அவளோட நடிப்புத் திறமையைப் பார்த்து வியப்பா இருந்தது.


"ம்ம்... நம்புறேன் சார். அதனால தான் சொல்றேன்... அங்க வந்தா எனக்கு அந்தப் பழைய ஞாபகம் வந்து மூட் அவுட் ஆகிரும்."


"அப்போ என்ன பண்ணலாம். எங்க போலாம்?" முரளி ஆர்வமா கேட்டான்.


"நீங்க... இங்க வாங்க சார். எங்க வீட்டுக்கு,"னு துர்கா குண்டைத் தூக்கிப் போட்டா.


"உன் வீட்டுக்கா?" முரளி குரல்ல ஒரு தயக்கம்.


"ஆமா சார்... ஏன் தயங்குறீங்க?" துர்கா நக்கலாச் சிரிச்சா. "ஏற்கனவே நீங்க வந்துட்டு போனது தான."


அவ குரலை இன்னும் தாழ்த்தி, "யோசிச்சுப் பாருங்க சார்... என் புருஷன் இருக்க… அவரோட வீடு... அவரோட பெட்ரூம்... அவர் தினமும் படுக்குற அதே கட்டில்ல... அவர் கண் முன்னாடியே... அவரோட பொண்டாட்டியோட புடவையை நீங்க உருவும் போது... உங்களுக்கு எப்படி இருக்கும்? அதுல கிடைக்கிற போதை... உங்க வீட்டுல கிடைக்குமா?"


முரளியோட மூச்சுச் சத்தம் வேகமாச்சு. அந்தக் கற்பனையே அவனை உலுக்கிப் போட்டுச்சு. "அடிப்பாவி... எவ்ளோ பெரிய ரசனைக்காரி டி நீ... நீ சொல்றதக் கேட்கும்போதே எனக்கு துடிக்குது டி... அடுத்தவன் இடத்துல போய், அவனையே பொட்டையாக்கிட்டு, அவன் பொண்டாட்டிய ஓக்குற சுகம்... ச்ச... வேற லெவல் டி."


"அதானே பார்த்தேன்... சரி வாங்க சார். ஆனா இப்போ வராதீங்க. இருட்டட்டும். அப்போ தான் ஊர் கண்ணுல படாம வர முடியும். அதுமட்டும் இல்லாம..."


"இன்னும் என்னடி?"


"உங்களுக்காக ஒரு ஸ்பெஷல் சர்ப்ரைஸ் காத்துட்டு இருக்கு சார்,"னு சொல்லி ஒரு சிரிப்பு சிரிச்சா.


"சர்ப்ரைஸா? என்னடி அது? சொல்லுடி..."


"அதான் சர்ப்ரைஸ் ஆச்சே... சொன்னா சுவாரஸ்யம் போயிரும். நான் கால் பண்ணி டைம் சொல்றேன். குளிச்சு, ரெடியா இருங்க,"னு சொல்லிட்டு, அவனைக் காத்திருக்க வச்சுட்டுப் போனை வச்சா.


கட் பண்ணிட்டு, துர்கா கிருஷ்ணனைப் பார்த்தா. "பாத்தீங்களா... மீன் தானா வந்து வலையில விழுது. அவன் நம்ம வழிக்கு வந்துட்டான். இனிமே அவன் மூளையை மழுங்கடிச்சு, காரியத்தை முடிக்க வேண்டியது என் பொறுப்பு,"னு சொல்லி, அவளோட முந்தானையைத் தூக்கி இடுப்புல செருகுனா. அவ கண்ணுல ஒரு வேட்டைக்காரிக்கு உரிய வெறி தெரிஞ்சது.


"சரி... அவன ஏன் டி வீட்டுக்கு வர சொன்னா? அவன் வீடுன்னா இன்னும் வசதியால இருந்து இருக்கும். ஸ்விம்மிங் பூல் அங்க இங்கன்னு அவனை மயக்கி இருக்கலாம்ல…" கிருஷ்ணன் புரியாம கேட்டான்.


துர்கா உடனே உதட்டைச் சுழிச்சு மறுத்தா. "ச்ச... வேண்டாங்க. அவன் வீட்டுக்குப் போனா நமக்கு பாதுகாப்பு இல்ல. அந்தாளு எவ்ளோ பெரிய ஃப்ராடு... அவன் பெட்ரூம்ல நமக்கே தெரியாம மறைமுகமா கேமரா கூட வச்சிருந்தாலும் வச்சிருப்பான். நாம அங்க போய் உல்லாசமா இருக்கிறத அவன் ரெக்கார்ட் பண்ணி, திரும்ப நம்மள பிளாக்மெயில் பண்ணா என்ன பண்றது? அதனால... நமக்குத் தெரிஞ்ச, நாம கண்ட்ரோல் பண்ணக்கூடிய இடம் தான் வேணும்."


துர்கா கிருஷ்ணனோட தொடையில கையை வச்சு, "அதுக்கு தான் நம்ம வீடு,"னு அழுத்திச் சொன்னா.


கிருஷ்ணன் துர்காவை பார்த்தான்.


"ஆமா... நம்ம வீடுதான் பெஸ்ட். இங்க கேமரா பயம் இல்ல. கதவைச் சாத்திட்டா வெளிய என்ன நடந்தாலும் தெரியாது. லைட்டை ஆஃப் பண்றதுல இருந்து, அவனை ஆட்டுவிக்கிறது வரைக்கும் எல்லாம் நம்ம கண்ட்ரோல்ல இருக்கும். இங்க வச்சுதான் அவனைக் கவிழ்க்கணும்."


"சரி... ஆனா பையன் இருப்பானே டி. அவனை வச்சுக்கிட்டு எப்படி?"


"அதை அவன்கிட்ட போன்ல பேசும் போதே நான் யோசிச்சுட்டேன். பையனை இன்னைக்கு ராத்திரி மகேஷ் வீட்டுல விட்டுரலாம். மகேஷ் பாத்துப்பான்," துர்கா கூலா சொன்னா.


"மகேஷா? அவன் ஒத்துக்குவானா? நீ அந்த முரளி கூட இருக்கிறது தெரிஞ்சா..." கிருஷ்ணன் இழுத்தான்.


துர்கா சிரிச்சா. அந்தச் சிரிப்புல ஒரு அர்த்தம் இருந்தது. "அவனுக்குத் தெரியாததா? அவனுக்கு நம்ம நிலைமை நல்லாவே தெரியும். அவனுக்கும் அந்த முரளி மேல செம காண்டுல இருக்கான். அதுவுமில்லாம, நேத்து அவன் என் மேல எவ்ளோ அக்கறையா இருந்தான்னு பார்த்தீங்கள்ல? அவன் நம்ம பக்கம் தான். நம்ம கஷ்டத்தைப் புரிஞ்சுக்கிட்டு, அவன் கண்டிப்பா ஒத்துப்பான்,"னு நம்பிக்கையா சொன்னா.


கிருஷ்ணனும் அது சரின்னு தலையாட்டினான். "சரி... இடத்தை ஃபிக்ஸ் பண்ணியாச்சு. நம்ம வீடு தான் பாதுகாப்பு. ஆனா... அவனை எப்படி அந்த நிலைக்குக் கொண்டு வர்றது? சும்மா 'வாங்க சார்'னு கூப்பிட்டா, அவன் வருவான்... அவனுக்கு வேணுங்கறதை முடிச்சுட்டு, உஷாரா கிளம்பிப் போயிருவான். அவன் முழு சுயநினைவோட இருக்கும்போது, அந்தப் போனை அவன் பாக்கெட்ல இருந்து உருவுறது கஷ்டம் டி. மாட்டிக்கிட்டா வம்பாயிரும்."


துர்கா சோபாவுல கொஞ்சம் முன்னாடி சரிஞ்சு உக்காந்து, கிருஷ்ணனோட தொடையில கையை வச்சு லேசா வருடினா. அவ கண்ணுல ஒரு காமப் போதை தெரிஞ்சது.


"அதானே விஷயமே... அவன் சாதரணமா வந்துட்டுப் போனா நம்ம வேலைக்கு ஆகாது. அவன் உள்ள நுழையும்போதே, அவனுக்குப் பாதி உசுரு போயிரணும். மிச்சம் இருக்குற உசுரும் என் இடுப்பு மடிப்புல சிக்கிக்கிட்டுத் தவிக்கணும்,"னு சொல்லி அவ இடுப்பை லேசா ஆட்டிக் காட்டினா.


"எப்படி டி?" கிருஷ்ணன் ஆர்வமா கேட்டான்.


"எப்படியா? இந்த உடம்பு... இது தான் நமக்கு இப்போ இருக்கிற ஒரே ஆயுதம்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, குனிஞ்சு அவளோட தளதளக்குற உடம்பைப் பார்த்தா. 


"அவன் கண்ணு முன்னாடி... நான் ஒரு சாதாரணப் பொம்பளையாத் தெரியக் கூடாது. அவனுக்குத் தூக்கத்துல வர்ற ஒரு காம மோகினி மாரித் தெரியணும். என்னைப் பார்த்த அடுத்த நிமிஷம், அவனுக்கு மூளை வேலை செய்யக் கூடாது. அவனோட ரத்தம் முழுக்கச் சூடேறி, சுன்னி மட்டும்தான் வேலை செய்யணும். அந்த அளவுக்கு அவனைப் பைத்தியம் பிடிக்க வைக்கணும்."


துர்கா விவரிக்கும் போதே கிருஷ்ணனுக்கு மூச்சு வாங்கியது. "ஆமா டி... கரெக்ட். அவனுக்குப் போதை ஏறணும்."


"வெறும் போதை இல்லங்க... வெறி. 'இவளை இப்போவே அனுபவிச்சுத் தீர்த்திரணும்'ங்குற வெறி அவன் மண்டைக்குள்ள ஏறணும். நான் கை அசைச்சா அவன் ஆடனும்... நான் கண்ணசைச்சா அவன் நிக்கணும். மொத்தமா என் கட்டுப்பாட்டுல, என் வலைக்குள்ள அவன் மீன் மாரி மாட்டிக்கணும். அவன் என் மேல விழுந்து கிடக்கிறப்போ... அவனுக்கு உலகம் இருண்டு போகணும். நான் மட்டும்தான் அவனுக்குத் தெரியணும்,"னு அவளோட விரல்களால காத்துல ஏதோ வரைஞ்சு காட்டினா.


"செம டி... நீ சொல்றதைப் கேட்கும் போதே எனக்கே கிர்ருனு வருது. ஆனா... அதை எப்படிச் செய்யப் போற? அவனைக் கிறங்கடிக்கிற மாரி என்ன பண்ணப் போற?"


துர்கா சிரிச்சா. "அதுக்குத் தான்... டிரெஸ்ஸிங் ரொம்ப முக்கியம். அவன் வாய் பிளக்க வைக்கிற மாரி ஒரு டிரஸ் வேணும்."


"என்ன டிரஸ் டி?"


துர்கா யோசிச்சா. "என்ன போடலாம்? நீங்கதான் சொல்லுங்களேன்... என் புருஷனுக்குத் தானே தெரியும், நான் எதைப் போட்டா மத்த ஆம்பளைங்களுக்குச் சூடு ஏறும்னு..."னு கிருஷ்ணனைக் கண்ணடிச்சுச் சீண்டினா.


துர்கா சொன்னது கேட்டு கிருஷ்ணன் அசடு வழிஞ்சு சிரிச்சிட்டு. ஒரு நொடி யோசிச்சான். "ம்ம்... அந்த நைட்டி? முரளி வாங்கி குடுத்தது. அன்னைக்கு போட்டோ எடுத்து அனுப்பினேனே... ஸ்லீவ்லெஸ்... அது போடறியா?"


"அதுவும் நல்லாதான் இருக்கும். ஆனா அது எடுத்த உடனே எல்லாத்தையும் தட்டுல வச்ச மாரி இருக்கும். ஒரு கிஃப்டைப் பிரிக்கிற மாதிரி, மெதுவா... ஒவ்வொன்னா விலக்கிப் பாக்குறதுல தான் ஒரு சுவாரஸ்யம் இருக்கும். அதுக்கு ஏத்த மாரி வேணும்,"னு சொன்னா.


கிருஷ்ணன் அவளோட இடுப்பைப் பார்த்துக்கிட்டே சொன்னான், "கரெக்ட்... அப்போ புடவை தான் பெஸ்ட். நம்ம ஊரு ஆம்பளைங்களுக்குப் புடவையை விடப் பெரிய போதை வேற எதுவும் இல்ல. உன் இடுப்புத் தெரிய, உன் தொப்புள் தெரிய, உன் ஜாக்கெட்ல முதுகு தெரிய... ஒரு புடவையைக் கச்சிதமா கட்டினா... எவனா இருந்தாலும் விழுந்துருவான்."


துர்கா அவ புருஷன் சொல்றதைக் கேட்டு ரசிச்சா. மத்த ஆம்பளைங்க அவ உடம்பைப் பார்த்து ரசிக்கிறதை நினைச்சுத் துடிக்கிற அவ புருஷன் பேசுறதைக் கேக்க அவளுக்குப் போதையா இருந்துச்சு. அவ உதட்டைக் கடிச்சுக்கிட்டே, "ஆமாங்க... நீங்க சொல்ற மாரி செஞ்சிரலாம்... புடவை தான் சரி. ஆனா என்ன புடவை? பீரோல இருக்கிறதெல்லாம் ரொம்பச் சாதாரணமாச்சே. கோவில் திருவிழாவுக்குக் கட்டுற மாரி இருக்கும்,"னு சொன்னா.


அவளே தொடர்ந்து, "வாங்க... பீரோவைத் திறந்து பார்க்கலாம். எதாச்சும் ஒண்ணு தேறாமயா போயிரும்,"னு சொல்லிக்கிட்டே துர்கா எழுந்து, அவளோட அகலமான குண்டி ஆடுற மாரி இடுப்பை ஆட்டிக்கிட்டே பெட்ரூமுக்குப் போனா. கிருஷ்ணனும் அவ பின்னாடியே அவளோட அடிமை மாரி அவ சொல்றது எல்லாம் கேட்டுட்டு ஆர்வமாப் போனான்.


பெட்ரூம்ல துர்கா பீரோவைத் திறந்தா. உள்ள கலர் கலராப் புடவைகள் அடுக்கி வச்சிருந்தது. அவ ஒவ்வொரு புடவையா எடுத்து உடம்புல வச்சுப் பார்த்தா.


"இந்த ஊதா கலர் பட்டுப் புடவை?"


"ம்ஹூம்... இது ரொம்பக் கனமா இருக்கு. இதுல உன் உடம்பு வாகு தெரியாது. சும்மா பொதி மூட்டை மாரி இருக்கும். வேணாம்."


"சரி... இந்த காட்டன் புடவை?"


"ஐயய்யே... இது ஸ்கூல் டீச்சர் மாரி இருக்கு. அந்த ஆளு இதைப்பார்த்தா பாடம் படிக்க உக்காந்துருவான். வேற எதாச்சும் எடு... சும்மா பார்த்தாலே 'ஜிவ்'வுனு இருக்கணும்."


துர்கா சிரிச்சுக்கிட்டே தேடினா. கடைசியா, பீரோவோட ஒரு மூலையில, ரொம்ப நாளா உடுத்தாம இருந்த ஒரு புடவை அவ கண்ணுல பட்டுச்சு.


அதை வெளிய இழுத்தா. அது ஒரு பால் வெள்ளை நிறப் புடவை. ஆனா சாதாரணப் புடவை இல்ல. ஷிஃப்பான் மெட்டீரியல். காத்தாடி மாதிரி அவ்ளோ லேசா, மெலிசா, தொட்டா வழுக்கிட்டு ஓடுற மாரி இருந்துச்சு. அதுல அங்கங்க பெரிய பெரிய சிகப்பு ரோஜாப்பூ டிசைன் போட்டிருந்துச்சு. அந்தத் துணியைத் தூக்கிப் பிடிச்சா, அதுக்கு அந்தப் பக்கம் இருக்கிறது அப்படியே கண்ணாடி மாரித் தெரிஞ்சது. அவ்ளோ ட்ரான்ஸ்பரன்ட்.


"இது எப்படி இருக்குங்க?" துர்கா அந்தக் கண்ணாடிப் புடவையைத் தன் உடம்பு மேல வச்சுக்கிட்டுக் கேட்டா. அவளோட மார்பு, இடுப்பு எல்லாம் அந்தத் துணிக்குப் பின்னால மங்கலாத் தெரிஞ்சது.


கிருஷ்ணனுக்கு அதைப் பார்த்ததுமே கண்ணுல ஒரு ஒளி வந்துச்சு. அவன் முகம் மலர்ந்துச்சு. "வாவ்... இதுதான் டி... இதுதான் வேணும்! இதுல நீ கட்டுனா... உள்ள இருக்கிறது எல்லாம் பளிங்கு மாரித் தெரியும். அந்த ரோஜாப்பூ மட்டும் தான் அங்கங்க மறைக்கும். மத்ததெல்லாம்... அப்பா... நினைச்சாலே கும்முனு இருக்கு."


துர்கா அந்தப் புடவையைத் தன் மேல போர்த்திக்கிட்டே, ஒரு கள்ளச் சிரிப்பு சிரிச்சா. அவளோட அந்த உதட்டை லேசா நாக்கால வருடிக்கிட்டே, "உங்களுக்கு இந்த புடவை ஞாபகமே இல்லையா?"னு தன்னோட அந்தப் பெரிய, மையிட்ட கண்ணை உருட்டி விழிச்சுக்கிட்டுக் கேட்டா.


கிருஷ்ணன் புரியாம முழிச்சான். "இல்லையே டி... இது எப்போ வாங்கினது? நான் வாங்கித் தந்தது மாரி ஞாபகம் இல்லையே."


"நீங்க வாங்கித் தரல... உங்க காலேஜ் ஃப்ரெண்ட்... அந்த ரகு இருக்கானே... அவன் வாங்கித் தந்தது,"னு துர்கா சொன்னதும் கிருஷ்ணன் நெத்தியச் சுருக்கினான்.


"ரகுவா? அவனா? அவன் எப்போ உனக்கு புடவை வாங்கி தந்தான்?" கிருஷ்ணன் குழப்பமா கேட்டான்.


துர்கா மெதுவா நடந்து வந்து, கிருஷ்ணனோட மடியில ஒரு கைய வச்சுக்கிட்டு, குனிஞ்சு அவனோட முகத்தைப் பார்த்துப் பேசுனா. அவளோட மார்பு அவன் கண்ணு முன்னாடி ஆடுச்சு.


"என்னங்க... உங்களுக்கு நிஜமாவே மறந்து போச்சா? குட்டிப் பையன் கூட அப்போ இல்ல. நமக்குக் கல்யாணம் ஆகி அப்போ ரெண்டு மூணு மாசம் தான் ஆகியிருக்கும். என் பொறந்தநாள் வந்துச்சே ஞாபகம் இருக்கா?"


கிருஷ்ணன் யோசிச்சான். "ஆமா..."


"அதே தான். அன்னைக்கு உங்க பிரண்ட் வீட்டுக்கு வந்து வெறும் வாழ்த்து மட்டும் சொல்லிட்டு கிளம்பப் பார்த்தான். நான் தான் சும்மா விடாம, 'என்ன அண்ணா... தங்கச்சிக்கு வெறும் வாழ்த்து மட்டும் தானா? கிஃப்ட் எதுவும் கிடையாதா?'னு சும்மா விளையாட்டுக்குக் கேட்டேன்."


கிருஷ்ணன் தலையாட்டினான். "ஆமா ஆமா... இப்போ தான் ஞாபகம் வருது. அவன் கூட 'அச்சச்சோ மறந்துட்டேன் மா... நாளைக்கு உனக்குப் பிடிச்ச மாரி ஒரு கிஃப்ட் வாங்கிட்டு வர்றேன்'னு சொல்லிட்டுப் போனான்ல."


துர்கா சிரிச்சா. "கரெக்ட். சொன்ன மாரியே அடுத்த நாள் சாயங்காலம் இந்தப் புடவையை பார்சல் பண்ணிக் கொண்டு வந்து கொடுத்தான். நீங்களும் அப்போ வீட்ல தான் இருந்தீங்க. ஆனா அவசரத்துல வாங்கிட்டுப் போனதால, அப்போ பிரிச்சுப் பார்க்கல. நீங்க ஆபீஸ் போனதுக்கு அப்புறம் தான் நான் ஆசையா அதைப் பிரிச்சுப் பார்த்தேன்."


"அப்புறம் ஏன் டி இதை ஒரு நாள் கூட நீ கட்டுனதே இல்ல? நான் கூட மறந்துட்டேன்."


துர்கா அந்தப் புடவையைத் தன் மார்போடு அணைச்சுக்கிட்டே, ஒரு மாதிரி சிலிர்ப்பாச் சொன்னா. "எப்படிங்க கட்ட முடியும்? அன்னைக்கு அதைப் பிரிச்சுப் பார்த்தப்போவே எனக்குத் தூக்கி வாரிப் போட்டுருச்சு. இது புடவையா இல்ல கண்ணாடியானு தெரியல. இதை போட்டா உடம்புல இருக்கிற மச்சம் வரைக்கும் வெளிய தெரியும். அவ்ளோ மெலிசு."


அவ குரல்ல ஒரு சின்னக் கோவம் கலந்த கேலி இருந்துச்சு. "அப்பதான் எனக்குப் புரிஞ்சது, அந்த ரகுவோட திருட்டுப் பார்வைக்கு என்ன அர்த்தம்னு. அவன் என் மூஞ்சியைப் பாக்குறதை விட, என் மார்பையும் இடுப்பையும்தான் அடிக்கடி நோட்டம் விடுவான்னு நான் கவனிச்சுருக்கேன். ஆனா உங்க ஃப்ரெண்டாச்சேனு சும்மா இருந்தேன். ஆனா அவன் மனசுல எவ்ளோ வக்கிரம் இருந்தா, புதுசா கல்யாணமான ஒரு பொண்ணுக்கு, அதுவும் பிரண்ட் பொண்டாட்டிக்கு, தங்கச்சின்னு வாய் நிறைய சொல்லிட்டு, இப்படி ஒரு புடவையை வாங்கிக் கொடுத்து, அதுக்குள்ள என் உடம்பு எப்படி நெளியும்னு கற்பனை பண்ணிப் பார்த்துருப்பான்? சீ... இவன்லாம் என்ன மனுஷன்னு, அப்பவே இதை மடிச்சு பீரோவோட மூலைல தூக்கி வீசிட்டேன்."


கிருஷ்ணன் அந்தப் புடவையைத் தொட்டுப் பார்த்தான். "அடப்பாவி... அவன் மனசுக்குள்ள இப்டி ஒரு ஆசையை வச்சுக்கிட்டு தான் சுத்தியிருக்கானா?" சொல்லிக்கிட்டே அவன் துர்காவை மேல இருந்து கீழ வரைக்கும் ஒரு பார்வை பார்த்தான். அவனோட கண்ணுல ஒரு காமப் பசி தெரிஞ்சது.


"ஆனா ஒண்ணு டி... அன்னைக்கு நீ இதைக் கட்டாம விட்டது நல்லதுதான்," கிருஷ்ணன் ஒரு குறும்புச் சிரிப்போட சொன்னான்.


"ஏங்க?" துர்கா புரியாம கேட்டா.


கிருஷ்ணன் எழுந்து அவகிட்ட நெருங்கி, அவளோட இடுப்பைப் பிடிச்சுத் தன் பக்கம் இழுத்தான். "அன்னைக்கு உனக்குக் கல்யாணம் ஆன புதுசு... உடம்பு சும்மா குச்சி மாரி, ஒல்லியா, தட்டையா இருப்ப. அப்போ இதைக் கட்டியிருந்தா கூட, புடவை உடம்புல நிக்காம வழுக்கிக்கிட்டு ஓடியிருக்கும். அவ்ளோ எடுப்பா இருந்திருக்காது."


அவன் கையை அவளோட இடுப்புல இருந்து மெதுவா மேல ஏத்தி, அவளோட ஜாக்கெட்ல விம்மிக்கிட்டு நிக்கிற மார்புப் பக்கம் கொண்டு போனான்.


"ஆனா இப்போ... ஒரு குழந்தை பெத்ததுக்கு அப்புறம்... உடம்பு சும்மா பூசினாப்ல, கச்சிதமா, 'கும்'முனு வந்திருக்கு. இடுப்பு நல்லா அகலமா விரிஞ்சு, மார்பெல்லாம் சும்மா தளதளன்னு... தொட்டா உள்ள அமுங்குற மாரி ஆகிட்ட. முன்னாடி இருந்ததை விட இப்போதான் டி உனக்குக் கட்டழகே கூடியிருக்கு."


அவன் பேச்சைக் கேட்டு துர்காவுக்கு வெட்கம் தாங்கல. "ச்சீ... போங்க..."னு சிணுங்கினா.


கிருஷ்ணன் விடல. "நிஜமாத் தான் டி சொல்றேன். இப்போ இருக்குற இந்த உடம்பு வாகுக்கு... இந்த ட்ரான்ஸ்பரன்ட் புடவையை நீ கட்டுன... அந்த ரகு என்ன... எவனா இருந்தாலும் பித்துப்பிடிச்சு உன் பின்னாடியே நாய் மாரி அலைவான்."


கிருஷ்ணன் அப்படிச் சொல்லி முடிச்சதும், துர்கா முகத்துல ஒரு மர்மமான, அதே சமயம் போதையேத்துற சிரிப்பு வந்துச்சு. அவ வெட்கப்படல, மாறாக, கிருஷ்ணனை ஒரு சவாலான பார்வை பார்த்தா.


"அதான் தெரியுமே... என் உடம்பு மேல மத்தவங்களுக்கு எவ்ளோ வெறி வரும்னு என் புருஷனுக்குத் தெரியாதா என்ன? அது நல்லாத் தெரிஞ்சுத்தானே... உங்க பொண்டாட்டியைக் 'கூட்டிக் கொடுத்து' காசு பாக்கலாம்னு உங்களுக்கே தோணுச்சு?"


அவளோட குரல்ல கோவம் இல்ல, ஒரு விதமான கேலி கலந்த அதிகாரம் இருந்துச்சு. 


"என் உடம்பு மேல எவன் வேணா மயங்குவான்னு உங்களுக்கு இருந்த அந்த 'நம்பிக்கை' தான்... என்னைய ஒரு சரக்கு மாரி டீல் பேச வச்சுச்சு... என் உடம்புக்கு எவ்ளோ ரேட் பேசலாம்னு உங்களுக்குத் தைரியத்தைக் கொடுத்துச்சு... இல்லையா?"


அவ அவனோட நெஞ்சுல கையை வச்சு அழுத்தி, "சும்மா சொல்லக்கூடாது புருஷா... வியாபாரத்துல உங்களுக்கு மூளை அதிகம் தான். சரியான சரக்கைத் தான் விக்கப் பார்த்திருக்கீங்க,"னு சொல்லி அவனோட உதட்டைக் கடிச்சு இழுத்தா.


கிருஷ்ணன் அவளோட பேச்சுக் கணையிலயும், அவளோட பாரத்துலயும் சிக்கி, அவளோட அந்த ஆளுமையைப் பார்த்து மயங்கி, "அது தெரியாம தப்பு பண்ணிட்டேன்... அதான்..."னு வார்த்தை வராம உளறினான்.


அவளோட கண்கள்ல ஒரு மினுமினுப்பு. திரும்ப அவளோட பார்வை அந்தப் புடவையைத் தன் உடம்போட சேர்த்து இறுக்கிப் பிடிச்சா.

[Shrutikrishnan]

"செமயா இருக்க டி... பல வருஷமா பீரோல தூங்கிக்கிட்டு இருந்த புடவைக்கு இன்னைக்குத் தான் விடிவுகாலம் போல. அன்னைக்கு ரகு பார்க்க முடியாம ஏங்குனதை... இன்னைக்கு முரளி பாக்க போறான். குடுத்து வச்சவன்,"னு கிருஷ்ணன் சொன்னான்.


"இத்தனை வருஷம் பத்தினியா இருந்தேன். அதனால தான் இது பீரோல மூலைல இருந்துச்சு. ஆனா இப்போ தான் என் புருஷன் என்னை வித்துட்டாரே.,"னு துர்கா கண்ணடிச்சுச் சிரிச்சா.


அவளோட அந்தச் செய்கையும், பழைய கதையைச் சொல்லும்போது அவ கண்ணுல வந்த அந்தச் சின்னத் திமிரும், கிருஷ்ணனுக்கு ஒரு புதுப் போதையை ஏத்துச்சு.


"சரி... இந்தப் புடவைக்கு எந்த ஜாக்கெட் போடுறது? இதுக்குனு தனியா ஜாக்கெட் இல்லையே,"னு துர்கா சொன்னா.


கிருஷ்ணன் யோசிச்சான். "சிவப்பு கலர் ஜாக்கெட் இருக்கா? அந்த ரோஜாப்பூ கலர்ல? வெள்ளைக்கும் சிவப்புக்கும் காம்பினேஷன் சும்மா அள்ளும்."


துர்கா தேடிப் பார்த்தா. "இருக்கு... ஆனா அது போன வருஷம் தச்சது. இப்போ எனக்கு உடம்பு கொஞ்சம் பூசினாப்புல வந்திருக்கு. அது பத்துமான்னு தெரியல. ரொம்ப டைட்டா இருக்கும்ங்க."


"அதானே டி வேணும்! லூசா இருந்தா என்னடி அழகு? டைட்டா இருந்தாதான் மார்பு பிதுங்கிக்கிட்டுத் தெரியும். மூச்சு முட்டுற மாரி இருக்கணும். அப்போதான் அந்த ஆளுக்கு மூச்சு வாங்கும். அதையே எடு."


துர்கா அந்தச் சின்னச் சிவப்பு ஜாக்கெட்டை எடுத்தா. "சரி... இப்போ நான் இதைக் கட்டிப் பார்க்குறேன். டிரையல் பார்ப்போம். எப்படி இருக்குனு சொல்லுங்க. அப்போதான் நைட்டுக்குக் கச்சிதமா ரெடியாக முடியும்,"னு சொல்லிட்டு, கிருஷ்ணனைப் பார்த்துச் சிரிச்சா.


"தாராளமா... நான் இங்கேயே உக்காந்து வேடிக்கை பாக்குறேன்,"னு கிருஷ்ணன் பெட்ல சம்மணங்கால் போட்டு உக்காந்துட்டான். அவன் கண்ணுல ஒரு எதிர்பார்ப்பு.


துர்காவுக்கு அவன் சொன்ன அந்த 'வேடிக்கை'ங்குற வார்த்தை உள்ளுக்குள்ள ஒரு பொறியைத் தட்டி விட்டுச்சு. முரளியைப் பழிவாங்குற பிளானை எல்லாம் தாண்டி, ஒரு விசித்திரமான காம விளையாட்டு அவங்க ரெண்டு பேருக்குள்ளயும் பத்திக்கிச்சு. அவளோட கையில அந்த மெலிசான வெள்ளை ரோஜாப்பூ புடவை காத்துல லேசாப் பறந்துக்கிட்டு இருந்துச்சு. இன்னொரு கையில அந்தச் சின்ன சிகப்பு ஜாக்கெட்டைத் தொங்க விட்டுக்கிட்டு, இடுப்பை ஒடிச்சு ஒரு நில்லு நின்னா பாரு... கிருஷ்ணனுக்கு அங்கேயே பாதி உசுரு போயிருச்சு.


"அதுதான் தெரியுமே... வேடிக்கை பாக்குறதுல என் புருஷனை அடிச்சுக்க ஆளே இல்லையே,"னு ஒரு நக்கலான, அதே சமயம் ஆசையைத் தூண்டுற குரல்ல சொன்னா. அவளோட அந்தப் பெரிய கண்ணை உருட்டி, அவனை ஒரு மேலிருந்து கீழாப் பார்வை பார்த்தா.


"நேத்து காலைல கூட... மகேஷ் என்கூட இருக்கும்போது... நீங்க என்ன பண்ணீங்க? பெட்ல உக்காந்துபாத்தா என்னவாம். அத விட்டுட்டு அந்தத் தரைல... ஒரு ஓரமா... எவ்ளோ பவ்வியமா உக்காந்து வேடிக்கை பாத்தீங்க... மறக்க முடியுமா அத?"னு சொல்லி, அவளோட கீழ் உதட்டைக் கடிச்சுச் சிரிச்சா.


கிருஷ்ணன் வெட்கத்துல நெளிஞ்சாலும், அந்த ஞாபகம் அவனுக்குச் சூடு ஏத்துச்சு. "அது... அது வந்து டி... அங்க இருந்து பார்த்தா தான் டி வியூ கரெக்டா தெரியும். அதான்..."


துர்கா 'கலகல'னு சிரிச்சா. அந்தச் சிரிப்பு சலங்கை குலுங்குற மாரி அவ்ளோ இன்பமா இருந்துச்சு. அவ மெதுவா நடந்து பெட் கிட்ட வந்தா.


"வியூவா? ம்ம்... ஆமா ஆமா... நீங்க தான் பெட்ரூம் வாசல் வழியா எட்டிப் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தீங்க... அங்க இருந்து பார்க்குறப்போ உங்களுக்குத் திருப்தி இல்லல. 'ச்ச... என் பொண்டாட்டி கூதிக்குள்ள அவன் விடுறது சரியாத் தெரியலையே'னு துடிச்சுப் போயி... உள்ள வந்தீங்க. சரி வந்தீங்க... அங்க தான் சேர் இருந்துச்சே... அதை எடுத்துப் போட்டு ராஜாவாட்டம் உக்காந்து வேடிக்கை பார்த்திருக்கலாம்ல? அதை விட்டுட்டு... ஏன் அவன் காலுக்குக் கீழே, அந்தத் தரைல வந்து உக்காந்தீங்க?"


அவ பேசிக்கிட்டே அவளோட கையில இருந்த அந்தப் புடவையைத் தன் தோள் மேல சும்மாப் போட்டுக் காட்டினா. அந்த வெள்ளை நிறம் அவளோட மேனிக்கு அவ்ளோ பொருத்தம். அவளோட பார்வை இன்னும் கூர்மையாச்சு.


"எவ்ளோ கிட்ட தெரியுமா? நீங்க மூச்சு விடுற அந்தச் சூடான காத்து... என் தொடை இடுக்குல படுற அளவுக்கு அவ்ளோ பக்கத்துல... பிச்சைக்காரன் மாரி தரைல மண்டி போட்டு உக்காந்து இருந்தீங்க. அவ்ளோ வெறியா உங்களுக்கு?"


கிருஷ்ணன் அவளையே வெறிச்சுப் பார்த்தான். "ஆமா டி... நீ சொல்றது நிஜம்தான். அதைத் தூரத்துல இருந்து பார்க்க எனக்கு மனசு வரல டி. அந்த அவசரத்துல சேர் எங்க இருக்குனு தேடுறதுக்கெல்லாம் எனக்குப் பொறுமை இல்ல. ஒவ்வொரு இன்ச்சா அவன் உள்ள விடுறதையும், அதுக்கு நீ துடிக்கிறதையும் க்ளோஸ்-அப்ல பார்க்கணும்னு ஆசை. அதான் கிடைச்ச இடத்துல... அவன் கால் அடியிலயே தரைல உக்காந்துட்டேன். தப்பா?"


"தப்புன்னு யாருங்க சொன்னா? என் புருஷன் என் கால் அடியில கிடக்குறது எனக்குப் பிடிக்காதா என்ன?" துர்கா அவன்கிட்ட இன்னும் கொஞ்சம் நெருங்கி வந்தா. "நீங்க அப்படிப் பக்கத்துல உக்காந்து வேடிக்கை பார்த்தீங்க பாருங்க... அது எனக்கே ஒரு தனி போதையைக் கொடுத்துச்சு தெரியுமா? என் புருஷன் முன்னாடி... மகேஷ் என்னை இடிக்கிறான்... அதை என் புருஷன் ரசிச்சுப் பார்க்குறான்னு நினைக்கும்போதே... எனக்குள்ள இருந்த காமம் இன்னும் பல மடங்கு அதிகமாச்சு."


அவளோட குரல் இப்போ கிசுகிசுப்பா மாறுச்சு. அவளோட கண்கள்ல ஒரு மயக்கம்.


"அதுமட்டும் இல்ல... நேத்து பாத்ரூம்ல சார் என்ன பண்ணீங்க? நியாபகம் இருக்கா?"னு கேட்டா.


கிருஷ்ணன் சுன்னி துடிச்சது. "என்ன பண்ணேன்?"


துர்கா அவனோட கன்னத்தைத் தட்டினா. "நடிக்காதீங்க சார்... பாத்ரூம்ல... ஷவர் தண்ணி கொட்டும்போது... என்ன பண்ணீங்க? நான் எவ்ளோ சொல்லியும் கேக்காம... என் காலை விரிச்சுப் பிடிச்சு..."


கிருஷ்ணனுக்கு உடம்பு சிலிர்த்தது.


"சொல்லுங்க... என்ன பண்ணீங்க?" துர்கா அதட்டலா, ஆனா ஆசையா கேட்டா.


"சுத்தம் பண்ணேன் டி..."


"எதை வச்சு? கைய வச்சா?"


"இல்ல..."


"பின்ன?"


"நாக்க வச்சு..." கிருஷ்ணன் குரல் கம்மியது.


துர்கா சிரிச்சா. "உங்க நாக்க வச்சு... எதைச் சுத்தம் பண்ணீங்க? வெறும் தண்ணியையா?"


கிருஷ்ணன் அமைதியா இருந்தான். அமைதியா இல்லன்னு மட்டும் லேசா அவன் பொண்டாட்டிய பாத்துட்டே தலையை ஆட்டினான்.


"வாயத் திறந்து சொல்லுங்க... என் புருஷன் வாயில இருந்து அந்த வார்த்தை வரணும்," அவ அவனோட தாடையைப் பிடிச்சுத் தூக்கினா.


"அவன்... மகேஷ்... உனக்குள்ள விட்டுட்டுப் போன... கஞ்சியை..." கிருஷ்ணன் மூச்சு வாங்கிக்கிட்டே சொன்னான்.


"ஆஹா... எவ்ளோ அழகாச் சொல்றீங்க... வேற ஒருத்தன் என் கூதிக்குள்ள இறைச்ச கஞ்சியை... என் புருஷன் நாக்கு போட்டு நக்குனீங்க... அப்படித்தானே?"


"ஆமா டி..."


"நக்கிட்டு என்ன பண்ணீங்க? துப்பிட்டீங்களா?"


"இல்ல..."


"பின்ன?"


"முழுங்கிட்டேன்..."


துர்காவுக்கு இதைக் கேட்கும்போதே உச்சம் வர்ற மாரி இருந்துச்சு. அவளோட முகம் செவந்து போச்சு.


"ச்சீ... என்னங்க இது... எவ்ளோ கேவலம்... ஒரு புருஷன் பண்ற வேலையா இது? ஏன் முழுங்குனீங்க?"


கிருஷ்ணன் இப்போ நிமிர்ந்து துர்காவைப் பார்த்தான். அவனோட கண்கள்ல ஒரு வெறி தெரிஞ்சது. "இல்ல டி... அதுல... அதுல ஒரு ருசி இருந்துச்சு. அவன் உனக்குள்ள எவ்ளோ ஆழமா விட்டிருக்கான்னு தெரிஞ்சுக்கத் தான் அப்படிப் பண்ணேன். ஒவ்வொரு சொட்டா நான் நக்கி எடுக்கும்போது... உன் உடம்பு துடிச்சது பாரு... அது எனக்கும் போதையை ஏத்துச்சு. அவன் கஞ்சி உன் உடம்புல இருந்து வரும்போது... அது அமுதம் மாரி இருந்துச்சு டி. அதை வீணாக்க எனக்கு மனசு வரல."


துர்கா ஒரு வெற்றிகரமான சிரிப்பு சிரிச்சா. "இதுதான்... இதுதான் எனக்கு வேணும். என் புருஷன்... நான் ஆசைப்பட்டு ஏத்துக்கிட்டவனோட மிச்சத்தை ருசிக்கிறப்போ கிடைக்கிற சுகம் இருக்கே... அது வேற லெவல்,"னு சொல்லிட்டு, கிருஷ்ணனைக் கட்டிப் பிடிச்சு, அவனோட உதட்டுல ஒரு முத்தம் கொடுத்தா.


"கடைசியா உங்க உதட்டுல ஒட்டிகிட்டு இருந்த அந்த ஒரு சொட்டு… அப்போ நான் கொடுத்த முத்தம். ஞாபகம் இருக்கா? "


"எப்படி டி மறக்க முடியும்? என் வாழ்நாள்லையே மறக்க முடியாத இன்பம் டி அது."


"சூப்பர்... இதுதான் என் புருஷன்,"னு சொல்லி, துர்கா நிமிந்து அவளோட கையில இருந்த அந்தச் சின்னச் சிவப்பு ஜாக்கெட்டைத் தூக்கி அவன் மூஞ்சியில செல்லமா வீசினா.


"இப்போ பாருங்க... அந்த முரளி மட்டும் இல்ல... நீங்களும் சொக்கி விழுற மாரி ஒரு தரிசனம் காட்டப் போறேன்,"னு சொல்லிட்டு, ஒரு குறும்புப் புன்னகையோட பின்னாடி நகர்ந்தா.


அவளோட தோள் மேல சும்மாப் போட்டிருந்த அந்த வெள்ளை ஷிஃப்பான் புடவையை எடுத்து, லேசா ஒரு உதறு உதறினா. அது காத்துல ஒரு வெண்புறா மாரிப் பறந்து, மெதுவா அவ கையில வந்து அடங்குச்சு.


"என்னங்க... ரெடியா? படம் ஆரம்பிக்கலாமா?"னு கண்ணடிச்சுக் கேட்டா.


"ஆரம்பி டி... வெயிட் பண்ண முடியல," கிருஷ்ணன் ஆர்வத்துல பெட் விளிம்புல வந்து உக்காந்து, அவளோட ஒவ்வொரு அசைவையும் ரசிக்கத் தயாரானான்.


அவ கிருஷ்ணனைப் பார்த்துக்கிட்டே, அந்தப் பழைய ஜாக்கெட்டோட கொக்கியை ஒவ்வொன்னா கழட்டினா. அவளோட மார்பகங்கள் விடுதலைக்காகக் காத்துட்டு இருந்த மாரி லேசா குலுங்குச்சு. ஜாக்கெட்டை உருவித் தூக்கிப் போட்டா. உள்ள அவ ஒரு சாதாரணக் கருப்பு கலர் பிரா போட்டிருந்தா. அதுக்கு மேல அவளோட தாலி தொங்கிட்டு இருந்துச்சு.


"அந்தப் பிராவையும் கழட்டு டி. அந்த வெள்ளை புடவைக்கு உள்ள சிவப்பு பிரா போட்டா... செமையா இருக்கும். சிவப்பு ஜாக்கெட், சிவப்பு பிரா, வெள்ளை புடவை... நினைச்சாலே வெறி ஏறுது," கிருஷ்ணன் ரசனை ததும்பச் சொன்னான்.


துர்கா சிரிச்சுக்கிட்டே, "பரவாயில்லையே... என் புருஷனுக்கு இப்போ ரசனை அதிகமாயிடுச்சு,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அந்தக் கருப்பு பிராவைக் கழட்டினா. அவளோட தளதளக்குற மார்பு குலுங்கி ஆடுச்சு. அதுகூடவே அவளோட தாலியும் அடிச்சு. அப்புறம் பீரோல இருந்து ஒரு சிவப்பு கலர் பேன்ஸி பிராவை எடுத்து மாட்டி, கொக்கி போட்டா. அந்தச் சிவப்பு கலர் அவளோட வெள்ளையான உடம்புக்குத் தனி அழகைக் கொடுத்துச்சு. அவளோட மார்புப் பிளவு அதுல ஆழமாத் தெரிஞ்சது.


அப்புறம் அந்த டைட்டான சிவப்பு ஜாக்கெட்டை எடுத்தா. கைக்குள்ள நுழையவே கஷ்டமா இருந்துச்சு. "ம்ம்ம்... நுழையலையே..."னு சிணுங்கிக்கிட்டே, உடம்பை வளைச்சு, நெளிச்சு, மூச்சை உள்ள இழுத்து, கஷ்டப்பட்டு மாட்டி, முன்னாடி இழுத்து, அந்தக் கொக்கியைப் போட்டா.


கிருஷ்ணன் சொன்ன மாரியே, அந்த ஜாக்கெட் ரொம்ப டைட்டா இருந்ததால, அவளோட ரெண்டு மார்பகங்களும் ஒண்ணோட ஒண்ணு ஒட்டி, நடுவுல ஆழமான பிளவு உண்டாகி, ஜாக்கெட்டை விட்டு வெளிய பிதுங்கிக்கிட்டுத் தெரிஞ்சது. ஜாக்கெட் தையல் பிரிஞ்சுருமோங்கற அளவுக்கு இழுத்துக்கிட்டு நின்னுச்சு. அந்த பிதிங்கிட்டு இருக்குற ஜாக்கெட் மேல அந்த தாலி தொங்குறது பாக்கவே நல்ல கண்கொள்ளா காட்சியா இருந்தது.


"அப்பா... சும்மா கும்முனு இருக்கு டி. அந்த முரளி இதைப் பார்த்தானாலே பாதி செத்துருவான்," கிருஷ்ணன் எச்சில் முழுங்கினான்.


அடுத்து, அந்தப் பழைய பாவாடையை அவிழ்த்துப் போட்டுட்டு, அந்த வெள்ளை புடவைக்கு ஏத்த மாரி ஒரு சிவப்பு சாட்டின் பாவாடையை எடுத்து மாட்டிக்கிட்டா. அதோட நாடாவை இடுப்புக்குக் கீழே, நல்லா இறக்கமா, தொப்புள் முழுசாத் தெரியுற மாரி இருக்கிக் கட்டுனா. அவளோட இடுப்புச் சதை அந்த நாடாவுக்கு மேல அழகாப் பிதுங்கித் தெரிஞ்சது.


கடைசியா, அந்த வெள்ளை ஷிஃப்பான் புடவையை எடுத்தா. அதைத் தன் இடுப்பைச் சுத்தி ஒரு சுற்று சுத்தி, சொருகினா. அந்தத் துணி அவ்ளோ மெலிசா இருந்ததால, உள்ள இருந்த சிவப்புப் பாவாடையும், அவளோட இடுப்பு வளைவும், தொடையோட ஷேப்பும் அப்பட்டமாத் தெரிஞ்சது.


அவ நிதானமா, ஒவ்வொரு மடிப்பா எடுத்து, கொசுவம் வச்சா. மடிப்பு மடிப்பா எடுத்து, அதைத் தொப்புளுக்குக் கீழே சொருகும் போது, கிருஷ்ணன் கண்ணு அங்கேயே நிலைகுத்தி நின்னுச்சு. அப்புறம் முந்தானையை எடுத்து, இழுத்து, இடது தோள் மேல போட்டா.


அந்தப் புடவை அவளோட உடம்பை மூடின மாதிரியும் இருந்துச்சு, மூடாத மாதிரியும் இருந்துச்சு. அந்த ரோஜாப் பூக்கள் மட்டும் தான் அங்கங்க மறைச்சது. மத்தபடி, அவளோட வயிறு, இடுப்பு, முதுகு, ஏன்... அந்த ஜாக்கெட்ல பிதுங்குற மார்பு வரைக்கும் எல்லாமே ஒரு மெலிசான திரை போட்ட மாரி, கண்ணாடிக்குள்ள இருக்கிற மாரித் தெரிஞ்சது. அவ மூச்சு விடும்போது அந்தப் புடவை ஏறி இறங்குறது அவ்ளோ அழகா இருந்தது.


துர்கா கண்ணாடியில தன்னோட பிம்பத்தைப் பார்த்தா. அந்த வெள்ளை ஷிஃப்பான் புடவைக்குள்ள அவளோட உடம்பு ஒரு அப்பட்டமான ஓவியம் மாரி தெரிஞ்சது. அவளோட சிவப்பு பாவாடை, அவளோட தொப்புள் குழி, மேல அந்த ஜாக்கெட்ல திமிறிக்கிட்டு நிக்கிற மார்பு… புடவை வழிய ஜாக்கெட் மேல தெரியர தாலி… எல்லாமே அந்தக் கண்ணாடிப் புடவை வழியா 'வா வா'னு கூப்பிடுற மாரி இருந்துச்சு.


அவ இடுப்பை லேசா ஆட்டி, அவளோட பின்னழகைக் கண்ணாடியில ரசிச்சா. அப்புறம் திரும்பிக் கிருஷ்ணனைப் பார்த்தா. அவன் வாய் பிளந்து, அவளையே முழுங்குற மாரி பார்த்துட்டு இருந்தான்.


துர்கா அவன்கிட்ட நெருங்கி வந்தா. அவளோட பார்வை சும்மா தீயா இருந்துச்சு. கிருஷ்ணனோட சட்டைக்காலரைப் பிடிச்சுத் தன் பக்கம் இழுத்தா.


"என்னங்க... கண்ணு அங்கேயே நிக்குது? ரொம்ப ஓவரா இருக்கா? எல்லாமே தெரியுதா?"னு ஒரு வக்கிரமான சிரிப்போட கேட்டா. "உள்ளாடை வரைக்கும் தெரியுதுன்னு தானே பாக்குறீங்க? வேற மாத்திக்கிலாம?"


கிருஷ்ணன் ஏதும் பேசாம வேண்டாமுன்னு தலையை ஆடிட்டே அவளோட இடுப்பைத் தொடப் போனான். ஆனா துர்கா அவன் கையைத் தட்டி விட்டா.


"தொடாதீங்க... இது இப்போ உங்களுக்கானது இல்ல. இது அந்த முரளிக்கான விருந்து,"னு சொல்லி அவனைக் காயப்படுத்தினா. ஆனா அது கிருஷ்ணனுக்கு ஒரு போதையைத் தந்தது.


"ஆனா... இதுல ஏதோ ஒண்ணு குறையுதே..."னு சொல்லிக்கிட்டே, துர்கா அவளோட கையைத் தன் கழுத்துக்குக் கொண்டு போனா.


"பார்த்தீங்களா...  ஒரு பொண்டாட்டிக்கு அழகு சேர்க்குற முக்கியமான விஷயமே உள்ள மறைஞ்சு கிடக்கு,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவளோட கையை புடவைக்குள்ள விட்டா.


அவளோட அந்த ஆழமான மார்புப் பிளவுல சிக்கிக்கிட்டு இருந்த அந்த மஞ்சக் கயிறு தாலியைப் பிடிச்சு, மெதுவா வெளிய இழுத்துவிட்டா. அந்தத் தாலி, அவளோட புடவைக்கு மேல வந்து விழுந்து, அந்தச் வெள்ளை நிறத்து புடவைல தாலி மட்டும் 'பளிச்'னு தெரிஞ்சது.


"இப்போ பாருங்க... இதுதானே அந்த முரளிக்கு முக்கியம்? அவனுக்குத் தேவை சும்மா ஒரு பொம்பளை இல்ல... அவனுக்குத் தேவை 'அடுத்தவன் பொண்டாட்டி'. அதுவும் உங்க பொண்டாட்டி," னு அழுத்தி சொன்னா.


அவ அந்தத் தாலியை எடுத்து, தன்னோட உதட்டுல வச்சு லேசாத் தடவினா.


"இந்தத் தாலி என் கழுத்துல ஊஞ்சல் ஆடுறப்போ... நான் ஒரு குடும்பப் பொண்ணு மாரித் தெரிவேன். ஆனா இந்தப் புடவை... அது என்னைக் காசுக்கு வர்ற ஒரு 'ஐட்டம்' மாரி காட்டுது. இந்தப் 'பத்தினி வேஷமும்', இந்தப் 'பச்சையான கவர்ச்சியும்' ஒண்ணாச் சேரும்போது தான்... அவனுக்குப் பைத்தியம் பிடிக்கும். அப்போ தான் அவன் நம்ம வலைல ஈஸியா விழுவான். என்ன நான் சொல்றது சரிதானே?"


கிருஷ்ணனுக்கு அந்த வார்த்தை சவுக்கடி மாரி இருந்தாலும், அவளோட பேச்சு அவனுக்கு ஒரு கிளர்ச்சியைக் கொடுத்துச்சு. அவன் கட்டின தாலி, அவளை இன்னொருத்தன் அனுபவிக்கப் போறதுக்கு ஒரு தூண்டுகோலா இருக்கப் போகுதுங்குற நினைப்பு அவனுக்குச் சூடேத்துச்சு.


"ஆமா டி... நீ சொல்றது நூத்துக்கு நூறு உண்மை. அந்தத் தாலி உள்ள இருந்தப்போ நீ வெறும் அழகாத் தெரிஞ்ச... ஆனா அதை வெளிய எடுத்துப் போட்டதும்... நீ 'இன்னொருத்தனுக்குச் சொந்தமானவ'ங்குற அந்த முத்திரை குத்துன மாரி... இன்னும் வெறி ஏறுது டி. அவன் இதைப் பார்த்தா சும்மா இருக்க மாட்டான்."


" சரி. ட்ரெஸ்ஸிங் ஓகே. அப்றம் தலைக்கு என்ன பூ வைக்கிறது?" துர்கா கேட்டா.


"ரோஜாப் பூ வச்சா மேட்சா இருக்கும். ஆனா... மல்லிகைப் பூ தான் டி வாசம் தூக்கலா இருக்கும். ஒரு முழம் மல்லிகைப் பூவை வாங்கி, தலையில வச்சு... அந்த வாசம் ரூம் முழுக்கப் பரவும். அந்த வாசம் மூக்குல ஏறினாலே ஆம்பளைக்குப் பாதி புத்தி மழுங்கிடும்," கிருஷ்ணன் விளக்கினான்.


"கரெக்ட். மல்லிகைப் பூவே வச்சுக்கலாம். அப்புறம்... நெத்தில ஒரு பெரிய சிவப்புப் பொட்டு. கண்ணுக்கு நல்லா மை. உதட்டுக்கு... ஒரு டார்க் லிப்ஸ்டிக்," துர்கா பிளான் பண்ணா.


கிருஷ்ணன் சரினு தலையை ஆட்டினான்.


துர்கா அவனோட தாடையைப் பிடிச்சு ஆட்டுனா. "சரி... இப்போ நான் சொல்றதைக் கேளுங்க. சும்மா புடவை மட்டும் கட்டினா பத்தாது. அந்த ஆள நான் முழுசா வீழ்த்தணும்னா... சூழலும் அதுக்கு ஏத்த மாரி இருக்கணும்."


"என்ன பண்ணலாம் டி?" கிருஷ்ணன் அவளோட கட்டளைக்காகக் காத்துட்டு இருந்தான்.


"அவனுக்கு என்ன ஆசை? அடுத்தவன் பொண்டாட்டிய அனுபவிக்கணும்னு தானே துடிக்கிறான்? அதனால... நாம இன்னைக்கு அவனுக்கு ஒரு செட் அப் ரெடி பண்ணலாம்," னு சொன்னா.


"எது மாரி?"


துர்கா யோசிச்சா. "நம்ம பெட்ரூம் இருக்குல... இத 'ஃபர்ஸ்ட் நைட்' செட்டப் போட்டுக்கிலாம். அடுத்தவன் பொண்டாட்டிய, அவன் வீட்டு பெட்ரூமலேயே, ஃபர்ஸ்ட் நைட் செட் அப்ல ரெடி பண்ணா அதுலயே அவன் முழுசா விழுந்துருவான்,"னு துர்கா கண்ணடிச்சா.


"ஃபர்ஸ்ட் நைட்டா?" கிருஷ்ணன் ஆச்சரியமா கேட்டான்.


"ஆமா... முதலிரவு. நம்ம பெட்ரூமை ஒரு முதலிரவு அறை மாரி மாத்தணும். நீங்க போய் ஒரு முழம் தலைக்கு வச்சிக்க. அப்றம், நாலு முழம் மல்லிகைப் பூ வாங்கிட்டு வாங்க. ரோஜாப் பூவும் கொஞ்சம் வாங்குங்க. பெட்ல புதுப் பெட்ஷீட் விரிச்சு, அது மேல ரோஜா இதழ்களைத் தூவி விடுங்க. ரூம்ல லைட்டை ஆஃப் பண்ணிட்டு, அங்கங்க மெழுகுவர்த்தி ஏத்தி வைங்க. அந்த மங்கலான வெளிச்சத்துல, இந்த டிரான்ஸ்பரன்ட் புடவையில, கழுத்துல தாலி மின்ன நான் நிக்கும்போது... அவன் நிஜமாவே சொர்க்கத்துல இருக்கிற மாரி நினைச்சுச் சாகணும்."


"அடிப்பாவி... உனக்கு இவ்ளோ விவரம் தெரியுமா டி? செம ஐடியா," கிருஷ்ணன் வழிஞ்சான்.


"பின்ன... சும்மாவா? அவனைக் கிறங்கடிக்கணும்ல,"னு சொல்லிட்டு, துர்கா அடுத்த திட்டத்தைப் போட்டா. "அப்புறம்... குடிக்கறதுக்கு? அவனுக்குத் தண்ணி அடிக்கணுமே?"


"அதுக்குத் சரக்கு பாட்டிலும் ஒன்னு வாங்கிறன்,"னு கிருஷ்ணன் சொன்னான்.


"சரக்கு இருக்கட்டும்... ஆனா முதலிரவுனா சம்பிரதாயத்துக்குப் பால், பழம் எல்லாம் இருக்கணும்ல? ஒரு டம்ளர்ல பாதாம் பால் ரெடி பண்ணி வைங்க. முக்கியமா அந்தப் பால்ல..." துர்கா ஒரு மர்மச் சிரிப்பு சிரிச்சா.


"அந்தப் பால்ல?"


"நான் வாங்கிட்டு வந்தேனே... அந்த வயாக்ரா மாத்திரை. அது இன்னும் என்கிட்ட தான் இருக்கு. அதுல ஒரு நாலஞ்சு மாத்திரையை நல்லா இடிச்சுப் பொடியாக்கி, அந்தப் பால்ல கலந்து வச்சிருங்க. அவன் வந்ததும், ஆசையாப் பாலைக் குடிப்பான்னு என் கையாலயே கொடுப்பேன். அவன் குடிச்சதும்... அவனுக்கு வெறி உச்சத்துக்கு ஏறும். அவன் புத்தி மொத்தமா மழுங்கி, மிருகம் மாரி ஆயிருவான். அந்த கேப்ல தான் நீங்க உங்க வேலையைக் காட்டணும்."


கிருஷ்ணன் தயங்கினான். "நாலஞ்சு மாத்திரையா டி? அந்த ஆளு தாங்குவானா?"


துர்கா அவனை முறைச்சா. "தாங்கலைனா போறான். நமக்கு என்னங்க? அவன் கிடந்து துடிக்கட்டும். நம்ம காரியம் நடக்கணும். அவன் எவ்வளவு வெறியா இருக்கானோ, அவ்வளவு ஈஸியா ஏமாறுவான். அவன் கவனம் பூரா என் உடம்பு மேல, என் காலுக்கு நடுவுல இருக்குறது மேல மட்டும் தான் இருக்கும். அவன் என்னைப் போட்டுப் புரட்டும் போது... நீங்க சத்தமில்லாம காரியத்தை முடிச்சிரணும். புரிஞ்சுதா?"


கிருஷ்ணன் தலையாட்டினான். "புரிஞ்சுது டி."


"சரி... அப்போ எல்லாம் ரெடி. குட்டி பையன் ஸ்கூல் முடிய போகுது. நீங்க போய் கூட்டிட்டு வந்துருங்க. அவனை நான் மகேஷ் வீட்டுல கூட்டிட்டு போய் விட்டுட்டு, மகேஷ் கிட்ட நம்ம பிளான் எல்லாம் சொல்லிறன். நீங்க அந்த டைம்ல கடைக்கு போய், முதலிரவுக்கு தேவையான பூ பழம் எல்லாம் வாங்கிட்டு வந்து ரூமை ரெடி பண்ணுங்க,"னு துர்கா ஆர்டர் போட்டா.


கிருஷ்ணன் அவளை ஒரு முறை ரசிச்சுப் பார்த்துட்டு, அவளோட இடுப்புல கை வச்சு, "சீக்கிரம் ரெடியாகும்மா. எனக்கு இப்போ உன்னைப் பார்க்கும் போதே... இன்னைக்கே இதுல ஒண்ணு பண்ணிரலாம் போல இருக்கு,"னு ஜொல்லு விட்டான்.


துர்கா அவனைச் செல்லமா, ஆனா அழுத்தமாத் தள்ளி விட்டா. "ச்சீ போங்க... உங்க வேலையை அப்புறம் வச்சுக்கோங்க. மொதல்ல நான் சொன்னதைச் செய்யுங்க. பூ வாங்கிட்டு வாங்க... பெட்டை ரெடி பண்ணுங்க... போங்க..."னு விரட்டினா.


கிருஷ்ணன் ஒரு வேலைக்காரன் மாரி, "சரிங்க எஜமானி..."னு சொல்லிட்டு, ஒரு உற்சாகத்தோட ரூமை விட்டு வெளிய ஓடினான்.


துர்கா கண்ணாடியில தெரிஞ்ச தன் பிம்பத்தைப் பார்த்து, தன்னோட மார்புல ஆடுற அந்தத் தாலியைத் தடவிப் பார்த்துக்கிட்டே, "வாடா முரளி... இன்னைக்கு உனக்கு இருக்குடி கச்சேரி,"னு தனக்குத் தானே சொல்லிக்கிட்டு, வேட்டைக்குத் தயாரான மாரி மின்னிக்கிட்டு இருந்தது.


***
ஸ்கூல் பெல் அடிச்சதும் குட்டிப் பையன் ஓடி வந்தான். கிருஷ்ணன் அவனை பைக்கில் ஏத்திக்கிட்டு வீட்டுக்கு வந்தான். துர்கா அப்போதான் அந்த ட்ரையல் பார்த்த புடவையைக் கழட்டிட்டு, ஒரு சாதாரண நைட்டியை மாட்டிக்கிட்டு இருந்தா. அவளோட முகத்துல ஒரு பரபரப்பு, ஆனா அதுல ஒரு தெளிவு இருந்தது.


"பையனை நான் பாத்துக்கிறேன்,"னு துர்கா சொன்னா.


கிருஷ்ணன் தலையாட்டிட்டு, "சரி டி... நான் கடைக்குப் போய் தேவையான சாமான் வாங்கிட்டு வந்தர்றேன்,"னு சொல்லிட்டு, வேகமா கிளம்பினான்.


துர்கா குட்டிப் பையனைக் கூப்பிட்டு, முகம் கழுவி விட்டு, டிரஸ் மாத்தி விட்டா. அவனுக்குப் பிடிச்ச ஸ்நாக்ஸைக் கொடுத்துட்டு, "கண்ணா... இன்னைக்கு நீ மகேஷ் அண்ணா வீட்டுல கேம் விளையாடப் போறியா?"னு கேட்டா.


பையன் குஷியாகிட்டான். "ஜாலி! போலாம் அம்மா!"


ரெண்டு பேரும் மாடிக்குப் போனாங்க. மகேஷோட அம்மா வாசல்லயே இருந்தாங்க.


"வா மா,"னு சொன்னாங்க.


பின்னாடியே, "வாங்க அக்கா,"னு மகேஷ் கூப்பிட்டான்.


"இல்லம்மா... இவன் மகேஷ் கம்ப்யூட்டர்ல கேம் விளையாடணும்னு அடம் பிடிக்கிறான். ஹோம்வொர்க் முடிச்சிட்டு இங்கேயே விளையாடிட்டுப் படுத்துக்கட்டும்னு சொல்லிட்டுப் போலாம்னு வந்தேன்,"னு துர்கா சமாளிச்சா.


மகேஷ் அம்மா முகத்துல சந்தோஷம். "அட... இதுக்கென்னம்மா... இவன் இங்க இருந்தா எங்களுக்கும்தான் பொழுது போகும். வாடா செல்லம்,"னு அவங்க பையனைக் கூட்டிட்டுப் போயிட்டாங்க.


இப்போ துர்காவும் மகேஷும் மட்டும் தனியா இருந்தாங்க. அவங்க மேல் மாடிக்கு போனாங்க.


துர்கா குரலைத் தாழ்த்தி, "மகேஷ்... இன்னைக்கு நைட்டு ஒரு முக்கியமான விஷயம்..."னு ஆரம்பிச்சா.


"என்னக்கா?"


"அந்த முரளி... இன்னைக்கு வீட்டுக்கு வர்றான்."


மகேஷோட முகம் மாறுச்சு. கோவம் தலைக்கு ஏறுச்சு. "எதுக்கு? மறுபடியும் உங்களைத் தொந்தரவு பண்ணவா? அந்த நாய் சும்மா இருக்க மாட்டானா?"


"இல்லடா... இது நாங்க போட்ட பிளான். அவன்கிட்ட ஒரு வீடியோ இருக்கு... அதை அழிக்கணும். அதுக்கு அவனைக் கொஞ்சம்... கவனிக்கணும்,"னு துர்கா தயங்கிட்டே சொன்னா.


"கவனிக்கணும்னா? அவன் கூட..." மகேஷ் பல்லக் கடிச்சான். "சீ... அந்த ஆளு கூடவா? உங்களுக்கு அருவருப்பா இல்லையா?"


"வேற வழி இல்லடா. அந்த வீடியோவை அழிச்சாதான் நிம்மதியா இருக்க முடியும். நீ கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கோ,"னு கெஞ்சுற மாரி சொன்னா.


மகேஷ் பெருமூச்சு விட்டான். அவனுக்குக் கோவம் வந்தாலும், துர்காவோட நிலைமை புரிஞ்சுது. "சரி அக்கா... நீங்க சொன்னா சரிதான். ஆனா அந்த ஆளு ஏதாவது ஓவரா பண்ணா... சும்மா விட மாட்டேன்,"னு எச்சரிச்சான்.


துர்கா அவன் கையப் பிடிச்சு ஒரு அழுத்து அழுத்திட்டு, "தேங்க்ஸ் டா,"னு சொல்லிட்டு, "நான் போய்ட்டு வரேன்,"னு சொல்லிட்டு வேகமாப் படி இறங்கிப் போனா.

[Shrutikrishnan]

ரெண்டு மணி நேரம் கழிச்சு கிருஷ்ணன் பைகள் நெறைய சாமான்களோட வந்து இறங்கினான். உள்ள நுழைஞ்சப்போ பாத்ரூம்ல இருந்து தண்ணி கொட்டுற சத்தம் கேட்டுச்சு. துர்கா குளிக்கப் போயிருக்கா.


கிருஷ்ணன் ஒரு பெருமூச்சு விட்டான். "சரி... வேலையை ஆரம்பிப்போம்,"னு தனக்குத் தானே சொல்லிக்கிட்டு, அந்தப் பைகளை பெட்ரூம் தரைல வச்சான்.


அது ஒரு சாதாரண மிடில் கிளாஸ் பெட்ரூம். ஒரு மரக்கட்டில், ஒரு பீரோ, ஒரு சின்ன டிரெஸ்ஸிங் டேபிள். ஆனா இன்னைக்கு அது சொர்க்கமா மாறப்போகுது.


கிருஷ்ணன் முதல்ல பெட்ல இருந்த பழைய பெட்ஷீட்டை உருவித் தூக்கிப் போட்டான். பையில இருந்து ஒரு புது, பளபளக்குற வெள்ளைச் சாட்டின் பெட்ஷீட்டை எடுத்தான். அதை விரிச்சப்போ, அதுல இருந்த மடிப்புகள் அழகாத் தெரிஞ்சது. அதை மெதுவா, ஒவ்வொரு மூலையையும் இழுத்து, சுருக்கம் இல்லாம மெத்தை மேல விரிச்சான். அந்த வெள்ளை நிறம் அந்த ரூமுக்கே ஒரு பிரகாசத்தைக் கொடுத்துச்சு.


அடுத்து தலைகாணி உறை. அதுவும் அதே வெள்ளை சாட்டின் துணி. அதைத் தலைகாணிக்கு மாட்டி, கட்டிலோட தலைப்பக்கம் சாய்ச்சு வச்சான். இப்போ அந்தக் கட்டில், ஏதோ ஒரு தேவதை படுக்குற மேடை மாரி இருந்தது.


அவன் பையில இருந்து ரோஜாப் பூக்களை எடுத்தான். நல்ல சிவந்த, பன்னீர் ரோஜாக்கள். அதோட இதழ்களை ஒவ்வொன்னாப் பிய்ச்சு, அந்த வெள்ளை பெட்ஷீட் மேல தூவினான். அந்தச் சிவப்பு இதழ்கள் வெள்ளை மெத்தையில விழுந்து, ரத்தத் துளிகள் மாரி மின்னியது. அது ஒரு காமக் கவிதை மாரி இருந்தது.


அடுத்து மல்லிகைப் பூ. கட்டிலை அலங்கரிக்க நாலு முழம் வாங்கியிருந்தான். அதை எடுத்து, கட்டிலோட நாலு மூலைலயும் தொங்க விட்டான். மிச்சம் இருந்த பூவை, கட்டிலோட தலைமாட்டுல ஒரு தோரணம் மாரி கட்டுனான். அந்த மல்லிகை வாசம்... அப்பா... ரூம் முழுக்கப் பரவி, மூக்கைத் துளைச்சது. அது ஒரு மயக்கத்தைக் கொடுத்துச்சு.


கடைசியா, மெழுகுவர்த்திகள். வாசனை மெழுகுவர்த்திகள். அதை ரூமோட நாலு மூலைலயும், டிரெஸ்ஸிங் டேபிள் மேலேயும் ஏத்தி வச்சான். மின்விளக்கை அணைச்சான்.


இப்போ அந்த ரூம்... மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல, மல்லிகை வாசத்துல, ரோஜா இதழ் மெத்தையில... ஒரு கனவுலகம் மாரி மாறிடுச்சு. அந்த மங்கலான மஞ்சள் வெளிச்சம், சுவர்கள்ல ஆடுற நிழல்கள்... எல்லாமே ஒரு கிளர்ச்சியைக் கொடுத்துச்சு.


கிருஷ்ணன் அந்த அறையின் நடுவுல நின்னு, தன்னோட படைப்பை ரசிச்சான். "இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல... இந்த மேடையில... என் பொண்டாட்டி... இன்னொருத்தனுக்காக ஆடப்போறா..."னு நினைக்கும் போதே அவனுக்கு ஒரு ஜிவ்வுனு இருந்தது.


பாத்ரூம் கதவு திறக்குற சத்தம் கேட்டுச்சு. கிருஷ்ணன் திரும்பினான்.


துர்கா பாத்ரூம் கதவைத் திறந்துக்கிட்டு வெளிய வந்தா. உள்ளே இருந்து வந்த அந்தச் சூடான ஆவி, அந்த ரூம்ல ஒரு காம்பப் புகையாப் பரவுச்சு.


அவ உடம்புல ஒரே ஒரு சின்ன டவல் மட்டும் தான். அது அவளோட உடம்பைச் சுத்தி, அவசரமா முடிச்சுப் போட்ட மாதிரி, தொடைக்குக் கீழே வரைக்கும் கூட வராம, சும்மா பேருக்கு மறைச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு. அவ நடக்கும் போது அந்த டவல் முடிச்சு அவிழ்ந்துருமோங்கற அளவுக்குத் தளர்வா இருந்தது.


அவளோட அந்தத் தளதளக்குற, ஈரம் மின்னும் உடம்பு, கிருஷ்ணன் ஏத்தி வச்சிருந்த அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல, ஒரு தங்கச் சிலை மாரி 'தகதக'னு ஜொலிச்சது. அவளோட கூந்தல் ஈரம் காயாம, முதுகுல சிதறிக் கிடந்தது. அவ ஒரு கையைத் தூக்கி, அந்தக் கூந்தலை ஒரு பக்கமா ஒதுக்கிவிட்டு, இன்னொரு கையால ஒரு சின்ன டவலை வச்சுத் தலைமுடியைத் துவட்டினா.


அவ அந்த அறையைப் பார்த்தா. அவ கண்கள் ஆச்சரியத்துல விரிஞ்சது.


"வாவ்..." அவ உதட்டுல இருந்து அந்த வார்த்தை காத்து மாரி வந்தது.


கிருஷ்ணன் அவகிட்டப் போனான். அவளோட அந்த வழுவழுப்பான, குளிர்ந்த தோள்பட்டையைப் பிடிச்சான். அவன் கைப்பட்டதும் அவ உடம்புல ஒரு சிலிர்ப்பு ஓடுச்சு.


"எப்படி இருக்கு துர்கா?" அவன் குரல்ல ஒரு பெருமை.


"செமங்க... நிஜமாவே ஒரு ஃபர்ஸ்ட் நைட் ரூம் மாரி இருக்கு,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவளோட பார்வை அந்தப் பூத் தூவின மெத்தை மேல போச்சு. "இதுல படுத்தா... உடம்புல பூ வாசம் ஒட்டிக்கும் போலயே..."னு அவ ஒரு மயக்கத்துல சொன்னா.


கிருஷ்ணன் அவளோட ஈரமான உடம்பைப் பார்த்துகிட்டே, "ஆமா டி... இன்னைக்கு அந்த முரளிக்கு, இது சொர்க்கம். ஆனா... உன்னைப் பார்த்தா எனக்கே இப்போ கிக் ஏறுதே,"னு ஜொல்லு விட்டான்.


துர்கா சிரிச்சுக்கிட்டே, அவளோட ஈரத் தலைமுடியை உதறினா. அதுல இருந்து சிதறின தண்ணித் துளிகள் கிருஷ்ணன் முகத்துல பட்டுத் தெறிச்சது. "போங்க சார்... இப்போ ஜொல்லு விடுற நேரம் இல்ல. வேலையைப் பாக்கணும்."


"சரி... சரி... சீக்கிரம் ரெடியாகு. நேரம் ஆச்சு. நான் அவனுக்குக் கால் பண்ணி வரச் சொல்லிடறேன்,"னு கிருஷ்ணன் அவசரப்படுத்தினான்.


அவன் அங்கங்க எரிஞ்சிக்கிட்டு இருந்த மெழுகுவர்த்திகள் எல்லாத்தையும் ஒவ்வொண்ணா ஊதி அணைச்சான். "இப்போ இது வேணாம்... அவன் வரும்போது ஏத்திக்கலாம். இப்போ நீ ரெடி ஆகணும்ல,"னு சொல்லிட்டு, ஸ்விட்ச் போர்டு கிட்ட போய், டியூப் லைட்டைப் போட்டான்.


பளிச்சுனு ரூம் வெளிச்சம் ஆனதும், துர்காவோட அழகும், அந்த உடம்பு துண்டுல அவ நின்ன கோலமும் இன்னும் அப்பட்டமாத் தெரிஞ்சது.


"சீக்கிரம் டி... நான் வெளிய போய் அவனுக்குக் கூப்பிடுறேன்,"னு சொல்லிட்டு, அவளைக் கடைசியா ஒரு வெறித்தனமான பார்வை பார்த்துட்டு, ரூமை விட்டு வெளிய போனான்.


துர்கா அந்த வெளிச்சத்துல, டிரெஸ்ஸிங் டேபிள் முன்னாடி போய் உட்கார்ந்தா. கண்ணாடியில தெரிஞ்ச தன்னோட அந்த அழகைப் பார்த்து அவளே ரசிச்சுக்கிட்டா. "ரெடியாகு துர்கா... இன்னைக்கு ராத்திரி உனக்கு வேட்டை,"னு தனக்குத் தானே சொல்லிக்கிட்டு, அந்த ஈரம் சொட்டற உடம்பு துடைச்சிட்டு ரெடி ஆகா ஆரம்பிச்சா.


***


மணி கரெக்டா ஒன்பது. 'டிங் டாங்...'னு காலிங் பெல் சத்தம் கேட்டது.


கிருஷ்ணன் ஹால்ல சோபாவுல உக்காந்து இருந்தான். அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு 'பக் பக்' இருந்தாலும், வெளிய காட்டிக்காம ஒரு சாதாரண டி-ஷர்ட்டும், லுங்கியும் கட்டிட்டு இருந்தான். அந்த பெல் சத்தம் கேட்டதும், அவன் பெருமூச்சு விட்டான். "வந்துட்டான்..."னு மனசுக்குள்ள சொல்லிக்கிட்டே எழுந்தான்.


திரும்பி அந்தப் பெட்ரூம் கதவைப் பார்த்தான். அது சாத்தியிருந்தது. உள்ளே... அவன் பொண்டாட்டி துர்கா... அவங்க போட்ட பிளான் படி, அந்த வெள்ளை ரோஜாப் புடவையில, ஒரு தேவதையா, இல்ல இல்ல... ஒரு மோகினிப் பிசாசா மாறி, வேட்டைக்குத் தயாரா காத்துக்கிட்டு இருக்கா. 


கிருஷ்ணன் ஏக்கத்தோட அந்தக் கதவை ஒரு பார்வை பார்த்துட்டு, மெதுவா நடந்து போய் மெயின் டோர் கதவைத் திறந்தான்.


வெளிய முரளி நின்னுட்டு இருந்தான்.


ஆளு நல்லா குளிச்சு ஃப்ரெஷ்ஷா, ஒரு டைட்டான ஜீன்ஸ், அதுக்கு மேல உடம்போட ஒட்டின மாரி ஒரு டி-ஷர்ட் போட்டிருந்தான். அவன் மேல இருந்து அடிச்ச அந்த காஸ்ட்லி செண்ட் வாசனை 'குப்'புனு வந்து கிருஷ்ணன் மூக்குல ஏறுச்சு. ராத்திரி நேரம்னு கூடப் பார்க்காம, கண்ணுல ஒரு கூலிங் கிளாஸ் வேற மாட்டியிருந்தான். பார்க்கவே ஒரு மார்க்கமா, 'இன்னைக்கு ஒரு புடி புடிக்கப் போறோம்'ங்கிற மிதப்புல வந்து நின்னான்.


கிருஷ்ணனைப் பார்த்ததும், முரளி உதட்டுல ஒரு நக்கலான சிரிப்பு. "என்னடா... எப்படி இருக்க?"னு கண்ணாடியைக் கழட்டாமலே கேட்டான்.


கிருஷ்ணன் பல்லக் கடிச்சுக்கிட்டு, எதுவும் பேசாம ஒதுங்கி வழி விட்டான்.


முரளி கிருஷ்ணனை உரசிக்கிட்டே திமிறா வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்சான். கிருஷ்ணன் கதவைச் சாத்தினான்.


முரளி ஹாலை சுத்தி முத்திப் பார்த்தான். "எங்கடா உன் பொண்டாட்டி? ஆளையே காணோம்?"


கிருஷ்ணன் பெட்ரூம் கதவைக் கையை நீட்டிக் காட்டினான். "உள்ள இருக்கா சார்."


"ஓஹோ... உள்ளயா? இதுதான் அந்த சர்ப்ரைஸா?"னு முரளி ஒரு நமுட்டுச் சிரிப்பு சிரிச்சுக்கிட்டே, வேகமா நடந்து போய், அந்த பெட்ரூம் கதவின் கைப்பிடியைப் பிடிச்சுத் திருகித் தள்ளினான்.


கதவு திறந்தது.


முரளி உள்ளே கால் எடுத்து வச்சான். உள்ளே இருந்த காட்சியைப் பார்த்ததும், அவன் வாய் தானா பிளந்தது. அவன் போட்டிருந்த கூலிங் கிளாஸ் மூக்குல இருந்து வழுக்கி விழற அளவுக்கு ஆடிப்போயிட்டான். கிருஷ்ணனும் அவன் பின்னாடியே போய், சத்தம் வராம கதவைச் சாத்திட்டு, ஒரு ஓரமா நின்னு வேடிக்கை பார்த்தான்.


அந்த ரூம்... அது ஒரு பெட்ரூம் மாரியே இல்ல. ஏதோ சொர்க்கத்துல இருக்குற ஒரு அறை மாரி மாறிப் போயிருந்தது.


மின்விளக்குகள் எதுவும் எரியல. அங்கங்கே ஏத்தி வச்சிருந்த அந்த வாசனை மெழுகுவர்த்திகள் மட்டும், காத்துல லேசா ஆடி, ஒரு மங்கலான, மயக்குற மஞ்சள் வெளிச்சத்தைக் கொடுத்துக்கிட்டு இருந்தது. அந்த அறை முழுக்கப் பரவியிருந்த மல்லிகைப் பூ வாசனை, உள்ள நுழைஞ்ச உடனே ஒரு கிறக்கத்தைக் கொடுத்துச்சு.


கட்டில் மேல... அந்தப் புது வெள்ளைச் சாட்டின் பெட்ஷீட், மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல பளபளன்னு மின்னுச்சு. அது மேல தூவியிருந்த அந்தச் சிவப்பு ரோஜா இதழ்கள், "வா... வந்து படு..."னு கூப்பிடுற மாரி இருந்துச்சு.


கட்டிலுக்குப் பக்கத்துல இருந்த சின்ன டேபிள் மேல, ஆப்பிள், திராட்சைனு பழங்கள் அடுக்கி வச்சிருந்தது. பக்கத்துல ஒரு விஸ்கி பாட்டில். அதுக்கு பக்கம், ஒரு வெள்ளிச் சொம்புல, ஆவி பறக்க சூடான பால்... அதுல மிதக்குற பாதாம் பருப்பு... கூடவே அந்த நாலு வயாக்ரா மாத்திரையும் கரைஞ்சு போய்... எல்லாம் தயாரா இருந்துச்சு.


முரளி அந்தப் பாலைப் பார்த்துட்டு, "அடேங்கப்பா... ஃபர்ஸ்ட் நைட் ரேஞ்சுக்கு ரெடி பண்ணிருக்காளே..."னு மனசுக்குள்ள நினைச்சுச் சிரிச்சான்.


அவன் பார்வை மெதுவா ரூமை ஸ்கேன் பண்ணிக்கிட்டே வந்துச்சு. பெட், பழம், பால்... அப்புறம்… துர்கா எங்கன்னு தேடுச்சு.


அவன் கண்ணு ஜன்னல் ஓரமாப் போச்சு.


அங்க... அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல... ஜன்னல் கம்பியைப் பிடிச்சுக்கிட்டு... துர்கா நின்னுட்டு இருந்தா.


அவளைப் பார்த்த அந்த ஒரு நொடி... முரளிக்கு மூச்சே நின்னு போச்சு.


அவ கட்டியிருந்த அந்த வெள்ளை ஷிஃப்பான் புடவை... அதுல இருந்த சிகப்பு ரோஜாப்பூ டிசைன்... அந்த மங்கலான வெளிச்சத்துல, அவ உடம்பு மேல பூக்களே பூத்திருக்கிற மாரி தெரிஞ்சது. அந்தத் துணி அவ்ளோ மெலிசு... அவளோட உடம்புல இருக்குற ஒவ்வொரு வளைவு நெளிவையும், கண்ணாடிக்குள்ள வச்ச வைரம் மாரிக் காட்டிச்சு.


உள்ளே அவ போட்டிருந்த அந்தச் சிவப்புச் சாட்டின் பாவாடை, அவ இடுப்புக்குக் கீழே இறக்கமா, தொப்புள் தெரியுற மாரி கட்டியிருந்தா. அந்த வெள்ளை புடவை வழியா அவளோட இடுப்பு மடிப்பு, அவளோட தொப்புள் குழி... எல்லாம் ஒரு புகைமூட்டத்துக்குள்ள தெரியுற நிலா மாரி மயக்கமாத் தெரிஞ்சது.


மேல... அந்த டைட்டான சிவப்பு ஜாக்கெட். அது அவளோட மார்பகங்களையும் தாங்க முடியாம, திக்குமுக்காடிப் பிதுக்கிக்கிட்டு நின்னுச்சு. அவளோட ஆழ்ந்த மார்புப் பிளவு, அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல ஒரு பள்ளம் மாரித் தெரிஞ்சது.


அவ தலைல... ஒரு முழம் நல்ல அடர்த்தியான மல்லிகைப் பூவை வச்சு, அவளோட நீளமான கூந்தலை பின்னாம, லூஸ் ஹேரா விட்டு, அதுல அந்தப் பூவை வச்சி இருந்தா. அவ அசையும் போதெல்லாம் அந்த மல்லிகை வாசம் முரளியைச் சுண்டி இழுத்தது.


எல்லாத்தையும் விட ஹைலைட்டா... அவளோட கழுத்துல... அந்தப் புடவைக்கு மேல.... கிருஷ்ணன் கட்டுன அந்தத் தாலி... தங்கமா மின்னிக்கிட்டு, 'டங் டங்'னு ஊஞ்சல் ஆடிச்சு.


அவளோட முகம்... நெத்தியில ஒரு சிவப்புப் பொட்டு. உதட்டுல அந்த ரத்தச் சிவப்பு லிப்ஸ்டிக். கண்ணுல மை. அவ முரளியைப் பார்க்கல... ஜன்னல் வழியா வெளிய பார்த்துட்டு இருந்தா... அவளோட அந்த நிக்கிற தோரணையே... "வாடா... வந்து என்னை மேயுடா..."னு சொல்ற மாரி இருந்துச்சு.


முரளிக்குத் தொண்டை வறண்டு போச்சு. அவன் கண்கள் அவளோட அந்த டிரான்ஸ்பரன்ட் புடவைக்குள்ளத் தெரியுற அவளோட இடுப்பு, முதுகு, மார்புனு எல்லாத்தையும் மேஞ்சுக்கிட்டே இருந்துச்சு. அவனுக்குக் கீழ... ஜீன்ஸுக்குள்ள... அவனோட சுன்னி இரும்புக்கம்பி மாரி விறைச்சுத் துடிக்க ஆரம்பிச்சது.


முரளி தன்னோட கண்ணுல மாட்டி இருந்த அந்த கூலிங் கிளாஸைக் கழட்டி, தன்னோட பேன்ட் பாக்கெட்ல சொருகினான். அவனோட கண்கள் இப்போ தடையில்லாம துர்காவோட அந்தப் பின்னழகை மேய ஆரம்பிச்சது.


துர்கா ஜன்னல் கம்பியைப் பிடிச்சுக்கிட்டு, வெளிய வேடிக்கை பாக்குற மாரி நின்னுகிட்டு இருந்தா. அவளோட இடுப்புக்குக் கீழே இறக்கமா கட்டியிருந்த அந்தச் சிவப்புப் பாவாடை, வெள்ளை ஷிஃப்பான் புடவைக்குள்ள பளிச்சுனு தெரிஞ்சது. அவளோட அகலமான குண்டி, அந்தப் பாவாடைக்குள்ள கும்முனு புடைச்சுக்கிட்டு நின்னுச்சு.


முரளி பூனை மாரி சத்தம் வராம அவ பின்னாடி போனான். எவ்ளோ நெருக்கமாப் போக முடியுமோ அவ்ளோ நெருக்கமாப் போய் நின்னான். அவனோட டைட்டான ஜீன்ஸ் பேண்ட்டைக் கிழிச்சுக்கிட்டு வெளிய வர்ற மாரி விறைச்சு நின்ன அவனோட அந்த இரும்புத் தடி... துர்காவோட அந்த மெத்துனு இருக்கிற குண்டிச் சதை மேல போய் 'நச்'னு இடிச்சு, உரசற தூரத்துல நின்னுச்சு. அவனோட சுன்னியோட சூடு, ஜீன்ஸ் வழியா துர்காவோட குண்டிக்குக் கடத்துச்சு.


அவன் மெதுவாத் குனிஞ்சு, அவளோட தலைல இருந்த அந்த மல்லிகைப் பூவை மூக்கால உரசினான். "ஷ்ஷ்ப்பா... என்ன வாசம் டி..."னு முனகிக்கிட்டே, அவளோட கழுத்துல விழுந்து கிடந்த அந்தச் தலைமுடியை அவனோட மூக்காலயே ஒதுக்கி விட்டான்.


இப்போ அவளோட பிடரி சுத்தமாத் தெரிஞ்சது. அங்க... அவளோட புருஷன் கட்டுன அந்த மஞ்சத் தாலிக் கயிறு, அவளோட சதைக்குள்ள பதிஞ்சு, வேர்வை ஈரத்தோட மின்னிக்கிட்டு இருந்தது.


முரளி தன்னோட உதட்டை, அந்தக் கயிறு மேலேயே வச்சு, அவளோட கழுத்தோட சேர்த்து ஒரு ஆழமான முத்தம் கொடுத்தான். அவனோட மீசை அவளோட கழுத்துல குத்துச்சு.


"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆ..." துர்கா உடம்பு சிலிர்த்து, நெளிஞ்சா. அவ நெளியும் போது, அவளோட குண்டி பின்னாடி வந்து, முரளியோட சுன்னியை இன்னும் அழுத்தமா இடிச்சது.


முரளிக்கு போதை தலைக்கு ஏறுச்சு. அவன் அவளோட கழுத்துல, அந்தத் தாலிக் கயிறு மேலேயே ஈரம் படப் படத் தொடர்ந்து முத்தம் கொடுத்துக்கிட்டே இருந்தான்.


துர்கா டக்குனு சிணுங்கிக்கிட்டே, அவளோட தோளை உயர்த்தினாள். அவ திரும்பாமலே, ஜன்னல் கம்பியை இறுக்கமாப் பிடிச்சுக்கிட்டு, ஒரு பொய்யான கோவத்தோட பேசுனா.


"சீ... போங்க சார்... என்கிட்ட வராதீங்க... தொட்டீங்கன்னா கையைத் தட்டி விட்டுருவேன்..." அவ குரல்ல கோவம் இருக்கற மாரி தெரிஞ்சாலும், அதுல ஒரு ஊடல் இருந்துச்சு. "ஆசை ஆசையா வந்தா... என்னைய உங்க குடிகார பிரண்ட்ஸுக்கெல்லாம் பங்கு பிரிச்சுக் கொடுக்கப் பாத்தீங்கள்ல? நான் என்ன ஊறுகாயா? யாரு கேட்டாலும் தட்டுல வைக்கிறதுக்கு?"


முரளி சிரிச்சான். அந்தச் சிரிப்பு அவளோட கழுத்துல அதிர்வாப் பரவுச்சு. அவன் அவளோட இடுப்புல கையை வச்சு, அவளைத் தன் பக்கமா இன்னும் இழுத்து, அவனோட சுன்னியை அவ குண்டிப் பிளவுல வச்சுத் தேய்ச்சான்.


"ஐயோ... செல்லம்ல... என் தங்கம்ல... அது அன்னைக்குக் குடிபோதையில தெரியாம பண்ணிட்டேன் டி... மன்னிச்சுக்க மாட்டியா? இனிமே உன்னை வேற எவன் கண்ணுலயாவது காட்டுவேனா? நீ எனக்கு மட்டும்தான் டி... இவளோ ஏன்... உன் புருஷனை கூட உன்ன தொட விடாம பாத்துக்கிறேன்,"னு அவ காது மடல்ல நாக்கால நக்கிக்கிட்டே கெஞ்சினான்.


"போங்க... எனக்கு நம்பிக்கை இல்ல... அன்னைக்கும் இப்படித்தான் ஆசை வார்த்தை பேசுனீங்க..." துர்கா இன்னும் கொஞ்சம் நெளிஞ்சா.


"நம்புடி... இப்போ பாரு... உன் புருஷன் கண்ணு முன்னாடியே... உன் புருஷன் வீட்டுல... உன்கிட்ட மண்டியிட்டு மன்னிப்பு கேக்குறேன்... போதுமா?"னு சொல்லிட்டு, அவளோட இடுப்பைத் தன் கையால அழுத்திப் பிசைஞ்சான். "உனக்காகத் தான்டி இவ்ளோ தூரம் ஓடி வந்தேன்... இந்தக் குண்டியையும், இந்த உடம்பையும் பார்க்காம எனக்குத் தூக்கமே வரல டி."


கிருஷ்ணன் ஒரு ஓரமா இருட்டுல நின்னுக்கிட்டு, முரளி அவனோட சுன்னியைத் துர்காவோட குண்டில தேய்க்கிறதையும், துர்கா வேணும்னே அவனைக் கிறங்கடிக்கப் பேசுறதையும் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான். இது அவங்க போட்ட பிளான் தான். இருந்தாலும், முரளி அவளோட கழுத்துல முத்தம் கொடுக்கும்போது, துர்கா சுகத்துல நெளியுறதப் பார்க்கும்போது, அவனுக்கு ஒரு பக்கம் பொறாமையும், இன்னொரு பக்கம் அவனோட சுன்னி துடிக்கிற சுகமும் மாறி மாறி வந்துச்சு.


துர்கா மெதுவாத் திரும்பினா. அவளோட மார்பு இப்போ முரளியோட நெஞ்சுல இடிச்சது. அவளோட கண்கள்ல ஒரு காந்தம் இருந்துச்சு.


"நிஜமாவா சார் சொல்றீங்க? இனிமே இனிமே அப்டி பண்ண மாட்டிங்கன்னு சத்தியம் பண்ணுவீங்களா?"னு அவளோட ஆள்காட்டி விரலை அவனோட உதட்டு மேல வச்சுக் கேட்டா.


முரளி அவளோட விரலைக் கவ்விச் சப்பினான். "சத்தியமா டி... நீ இல்லாம எனக்கு வேற எதுவுமே வேணாம்,"னு காம வெறியில உளறினான்.


துர்கா சிரிச்சா. "சரி..."


முரளி அவளோட புடவைய இழுக்க போனான்.


"ம்ம்... முதல்ல... அந்தப் பாலைக் குடிங்க... அது குடிச்சாத் தான் தெம்பு வரும்,"னு சொல்லி, கட்டில் பக்கம் இருந்த அந்தப் பால் சொம்பைக் கண்ணால காட்டுனா.


முரளி சிரிச்சான். "அடிப்பாவி... அதுக்குள்ளயா? சரி... நீ ஆசைப்பட்டுக் கொடுக்குற... குடிக்கிறேன்,"னு சொல்லிட்டு, அவளை விட மனசில்லாம விலகினான்.


துர்கா ஒரு நளினமான சிரிப்போடு திரும்பினாள். அந்த அறையின் இருட்டான ஒரு மூலையில், சுவரோடு சுவரா ஒட்டி நின்னு வேடிக்கை பார்த்துக்கிட்டு இருந்த அவ புருஷன் கிருஷ்ணனைப் பார்த்து, கண்ணைச் சிமிட்டி ஒரு நமட்டுச் சிரிப்பு சிரிச்சா. அவளோட அந்தப் பார்வையில், "பார்த்தீங்களா... மீன் தானா வந்து சிக்கிருச்சு"ங்கிற பெருமை தெரிஞ்சது.


அப்புறம் முரளியோட கையை லேசாப் பிடிச்சுக்கிட்டு, அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல மெதுவா நடந்து பெட் கிட்ட போனா. அவ நடக்கும்போது, அந்த வெள்ளை ஷிஃப்பான் புடவை காத்துல பறந்து, உள்ளே இருந்த அவளோட சிவப்புப் பாவாடையையும், இடுப்பு மடிப்பையும் காட்டிக்கிட்டே வந்தது.


முரளி அந்தக் கட்டில்ல போய் உக்காந்தான். அந்தப் புது சாட்டின் பெட்ஷீட்டும், அது மேல இருந்த ரோஜா இதழ்களும் அவனுக்கு ஒரு விதமான சுகத்தைக் கொடுத்துச்சு.


"ஆஹா... என்னடி இது... மெத்தை சும்மா ஜம்முனு இருக்கு... உட்கார்ந்தாலே தூக்கம் வருது,"னு சொல்லிச் சிரிச்சான்.


துர்கா சிரிச்சுக்கிட்டே, பக்கத்துல இருந்த அந்தச் சின்ன டேபிள் மேல இருந்த வெள்ளிச் சொம்பை எடுத்தா. அதுல ஆவி பறக்குற பாதாம் பால் இருந்தது. அந்தப் பாலோட வாசனை, அதுல கலந்திருந்த குங்குமப்பூ வாசனை, அறை முழுக்க இருந்த மல்லிகைப் பூ வாசனையோட கலந்து ஒரு மயக்கத்தைக் கொடுத்துச்சு.


அவ அதை எடுத்துக்கிட்டு முரளி கிட்ட நீட்டினா. "இந்தாங்க சார்... குடிங்க."


முரளி அவளோட இடுப்பை ஒரு தட்டு தட்டி, "என்னடி சார்... தூரமா நின்னு நீட்டுற? இங்க வா... என் மடியில வந்து உக்காரு,"னு சொல்லித் தன் தொடையைத் தட்டிக் காட்டினான்.


துர்கா வெட்கப்படுற மாரி நடிச்சுக்கிட்டே, "சீ... போங்க..."னு சிணுங்கினாள். ஆனா மறுக்கல. மெதுவா நகர்ந்து வந்து, அவனோட தொடை மேல, அவளோட அகலமான குண்டியை வச்சு உக்காந்தா. அவளோட பாரம் அவன் மேல விழுந்ததும், முரளிக்கு 'ஜிவ்'வுனு ஏறுச்சு. அவளோட மென்மையான சதை அவன் கெட்டித் தொடையில உரசுற சுகம் தனி.


முரளி அவ கையில இருந்த சொம்பை வாங்கினான். அவனோட ஒரு கை அவளோட இடுப்பைச் சுத்தி வளைச்சுப் பிடிச்சிருக்க, இன்னொரு கையால அந்தப் பாலை வாயில வச்சு ஒரு குடுக்கு குடிச்சான்.


அவன் குடிச்சதும், முகம் லேசா மாறுச்சு. நாக்கைச் சுழட்டிச் சுவைச்சுப் பார்த்தான்.


"என்னடி இது... பால்ல ஒரு மாதிரி கசப்புத் தட்டுது? பாதாம் பால்னா இனிப்பா தானே இருக்கணும்?"னு சந்தேகமா கேட்டான்.


துர்கா கொஞ்சம் கூடப் பதறல. அவ முகம் மலர்ந்து ஒரு கள்ளச் சிரிப்பு சிரிச்சா. அவளோட ஆள்காட்டி விரலை எடுத்து, அவனோட மூக்கு மேல வச்சு ஆட்டினா.


"அதுவா சார்... அது பாதாம் பால் தான். ஆனா... நாம இன்னைக்கு ராத்திரி ஆடப்போற ஆட்டத்துக்கு, வெறும் பால் மட்டும் போதாதுல? அதான்... அதுல ஒண்ணு கலந்துருக்கேன்,"னு ரகசியமாச் சொன்னா.


"என்னதுடி ஒண்ணு?" முரளி புரியாம கேட்டான்.


"அதான் சார்... எல்லாம் நம்ப ஐட்டம் தான்… வயாக்ரா,"னு அவ காதுல கிசுகிசுப்பாச் சொன்னா.


முரளிக்குச் சிரிப்பு வந்துருச்சு. "அடிப்பாவி... அது எதுக்குடி? என்னைக் கிழவன்னு நெனச்சுட்டியா? அது இல்லாமலேயே உன்னைப் விடிய விடியப் புரட்டி எடுப்பேன் டி."


"சும்மா இருங்க சார்... எனக்குத் தெரியாதா? இன்னைக்கு ராத்திரி முழுக்க நீங்க தூங்கக் கூடாது. என் மேலேயே கிடக்கணும். ஒரு ரவுண்டு முடிஞ்சதும் நீங்க பாட்டுக்குச் சோர்வாப் படுத்துட்டா நான் என்ன பண்றது? அதான்... ஒரு பாதுகாப்புக்கு,"னு சொல்லிச் சிரிச்சா.


"அப்படியா... சரி சரி... ஆமா எவ்ளோ டி போட்ட?" முரளி கேட்டான்.


"ஒண்ணே ஒண்ணு தான் சார்... சும்மா ஒரு கிக் ஏத்துறதுக்கு,"னு பச்சைப் பொய்யைச் சொன்னா. உள்ள நாலஞ்சு மாத்திரை கரைஞ்சு கிடக்குன்னு அவனுக்குத் தெரியாது.


"சரி... நீ ஆசைப்பட்டுக் கொடுக்குற... குடிக்கிறேன்,"னு சொல்லிட்டு, முரளி மிச்சம் இருந்த பாலைக் கடகடனு குடிச்சான். குடிச்சு முடிச்சுட்டு, அந்தச் சொம்பைத் துர்கா கிட்ட நீட்டினான்.


"இந்தா..."

[Shrutikrishnan]

துர்கா அந்தச் சொம்பை வாங்கினா. அதுல இன்னும் அடியில கொஞ்சம் பால் மிச்சம் இருந்தது. அவளோட புருஷன் அந்த இருட்டுல நின்னு பார்த்துக்கிட்டே இருக்கான்ங்கிற போதைல, அவ அந்தச் சொம்பைத் தன் வாயில வச்சு, முரளி எச்சில் பண்ணுன அந்த மிச்சப் பாலை, அண்ணாந்து ஒரே மூச்சுல குடிச்சா. அவ குடிக்கிற அழகைப் பார்த்து முரளிக்கு இன்னும் வெறி ஏறுச்சு.


கிருஷ்ணன் அந்த இருட்டு மூலையில நின்னு, இதையெல்லாம் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான். அவனுக்கு உள்ளுக்குள்ள ஒரு எரிமலை புகைஞ்சுக்கிட்டு இருந்தது. இது அவங்க போட்ட பிளான் தான். அவனோட பழிவாங்கும் நடவடிக்கை தான். ஆனா... தன் கண் முன்னாடியே, தன் பொண்டாட்டி, முதலிரவு செட் அப்ல, வேற ஒருத்தன் மடியில உக்காந்து, அவன் குடிச்ச எச்சில் பாலைக் குடிக்கிறதைப் பார்க்கும் போது... அவனுக்கு அவமானமா இருந்தாலும், அவனோட லுங்கிக்குள்ள இருந்த சுன்னி அடங்காமத் துடிச்சுது. 'எப்படி டி உன்னால முடியுது... இப்டி ஒரு வேசியாட்டமா நடிக்க...'னு நினைச்சுக்கிட்டே அவன் சுன்னியைப் பிசைஞ்சான்.


பால் குடிச்சு முடிச்சதும், முரளி பக்கத்துல இருந்த தட்டுல இருந்து ஒரு ஆப்பிளை எடுத்தான். அதைத் தன் வாயில வச்சு ஒரு கடி கடிச்சான். பாதி ஆப்பிள் அவன் வாயில இருக்க, மீதி பாதியைத் துர்கா கிட்ட நீட்டினான்.


"சாப்பிடு டி..."


துர்கா மறுக்கல. அவளோட முகத்தை அவன் முகம் கிட்டக் கொண்டு போனா. அவளோட சிவந்த உதடுகள் திறக்க, அந்தப் பாதியைக் கடிச்சா. அவங்க ரெண்டு பேர் மூக்கும் உரச, உதடுகள் கிட்டத்தட்ட முட்டும் தூரத்துல இருந்தது. ஒரு ரொமான்டிக் படத்துல வர்ற சீன் மாரி, ரெண்டு பேரும் அந்த ஆப்பிளைப் பகிர்ந்து சாப்பிட்டாங்க.


அப்புறம் முரளி ஒரு திராட்சைப் பழத்தை எடுத்தான். அதைத் துர்காவோட வாயில ஊட்டி விடுற மாரி கொண்டு போனான். அவ வாயைத் திறந்ததும், கையை டக்குனு பின்னாடி இழுத்துட்டான்.


சிரிச்சுக்கிட்டே, அந்தத் திராட்சையை, அவளோட ஜாக்கெட் மேல வச்சான். அந்த மெலிசான வெள்ளை ஷிஃப்பான் புடவைக்கு மேலேயே, அந்தத் திராட்சையை வச்சு, அவளோட மார்பு மேல உருட்டி விட்டான். அவளோட ஜாக்கெட்ல பிதுங்கிக்கிட்டு இருந்த அந்த மார்பு மேல, அந்தத் திராட்சை உருளுறது அவனுக்குப் போதையை ஏத்துச்சு.


"என்னடி... பழத்தை விட இது தான் மெதுவா இருக்கு..."னு சொல்லிக்கிட்டே, அந்தத் திராட்சையை நசுக்கினான். அந்தப் பழச்சாறு அவளோட வெள்ளை புடவையிலயும், சிவப்பு ஜாக்கெட்லயும் பட்டு, ஒரு கறை மாரி ஆச்சு.


முரளி குனிஞ்சு, அந்தப் பழச்சாறு பட்ட இடத்தை, புடவைக்கு மேலேயே தன்னோட வாயாலக் கவ்வி, சப்புக் கொட்டி உறிஞ்சினான். அவனோட எச்சிலும் பழச்சாறும் கலந்து துர்காவோட மார்பை நனைச்சது.


"ஆஆஹ்... சார்... கூசுது..." துர்கா நெளிஞ்சா.


"கூசுதா? இரு... இன்னும் கூச வைக்கிறேன்,"னு சொல்லிட்டு, முரளி அவளோட புடவை முந்தானையைப் பிடிச்சான். ஒரே இழுப்பு. அந்த ஷிஃப்பான் புடவை அவளோட தோள்ல இருந்து நழுவி, இடுப்புல போய் விழுந்துச்சு.


இப்போ அவளோட மேல் தேகம் அப்பட்டமாத் தெரிஞ்சது. அந்த டைட்டான சிவப்பு ஜாக்கெட்... அதுக்குள்ள திமிறிக்கிட்டு நிக்கிற அவளோட ரெண்டு பெரிய மார்பகங்கள்... நடுவுல அந்த ஆழமான பிளவு... அதுல தொங்கிக்கிட்டு, ஆடுற அந்தத் தாலி... எல்லாமே அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல தகதகன்னு மின்னுச்சு.


முரளி வெறி பிடிச்சவன் மாரி, அவளோட ரெண்டு மார்பையும் ஜாக்கெட்டோட சேர்த்துப் பிடிச்சுக் கசக்கினான். "எவளோ சாப்ட்டா இருக்கு டி..."னு முனகிக்கிட்டே, அவளோட ஜாக்கெட் கொக்கியைப் பிடிச்சு இழுத்தான்.


அவனுக்குப் பொறுமை இல்ல. ஒவ்வொரு கொக்கியா கழட்டுற நிதானம் அவனுக்கு இல்ல. 'சர்ர்ர்'னு ஒரே இழுப்பு. அந்தப் பழைய ஜாக்கெட் தையல் பிரியுற சத்தம் கேட்டுச்சு. கொக்கிகள் எல்லாம் தெறிச்சு ஓட, ஜாக்கெட் ரெண்டா விலகிருச்சு.


உள்ளே... அந்தச் சிவப்பு கலர் பேன்ஸி ப்ரா. அவளோட வெள்ளையான மார்பை அது அலங்கரிச்சுச்சு. பாதி மார்பு வெளிய பிதுங்கித் தெரிய, அந்தப் ப்ரா கப்புக்கு நடுவுல, கிருஷ்ணன் கட்டுன தாலி சிக்கிக்கிட்டுத் தவிச்சது.


முரளி அந்த அழகைப் பார்த்துட்டு, "அப்பா... எவ்ளோ கும்முனு இருக்க டி..."னு சொல்லிக்கிட்டே, அவளை மடியில இருந்து கீழே இறக்கி விட்டான்.


"கீழ போடி... எனக்கு இப்போ ஒண்ணு பண்ணனும்..." முரளி கட்டளையிட்டான்.


துர்கா புரிஞ்சுக்கிட்டா. அவ மெதுவாத் தரைல முட்டிப் போட்டா. அவளோட கலைஞ்ச தலைமுடி, மல்லிகைப் பூவோட சேர்ந்து அவ முகத்துல விழுந்துச்சு. அவ ஒரு கையைத் தூக்கி, அந்த முடியை ஒதுக்கிவிட்டா. அவளோட கழுத்துல தாலி ஆடுச்சு.


முரளி அவனோட ஜீன்ஸ் பட்டனை அவிழ்த்தான். ஜிப்பை 'சர்ர்'னு கீழே இறக்கினான். உள்ளே இருந்து அவனோட சுன்னியை வெளிய எடுத்தான்.


அது ஏற்கனவே நல்லா விறைச்சுப் போய், நரம்பெல்லாம் புடைச்சு, சிவந்து போய் நின்னுச்சு. அந்த வயாக்ரா மாத்திரை வேலை செய்ய ஆரம்பிச்சிருச்சு போல. அது சாதாரணமா இல்லாம, ஒரு இரும்புத் தடி மாரி அசைக்க முடியாம நின்னுச்சு.


துர்கா அதைப் பார்த்தா. "அடேங்கப்பா... என்ன சார் இது... இப்டி நிக்குது..."னு நடிச்சுக்கிட்டே, தன்னோட மென்மையான கையை அது மேல வச்சா.


அவ கை பட்டதும் முரளிக்கு ஷாக் அடிச்ச மாரி இருந்தது. "சீக்கிரம் டி... வாயில வைடி..."னு அவசரப்படுத்தினான்.


துர்கா அவளோட தலையை முன்னாடி கொண்டு போனா. அவளோட அந்த நீளமான, அடர்த்தியான கூந்தல்... லூஸ் ஹேர். அதுல சுத்தியிருந்த மல்லிகைப் பூச் சரம், அவ குனியும் போது, சரிஞ்சு வந்து முரளியோட தொடையிலயும், சுன்னியிலயும் உரசிச்சு. அந்தப் பூ வாசம் அவனுக்கு இன்னும் கிறக்கத்தைக் கொடுத்துச்சு.


அவளோட சிவந்த உதடுகள் மெதுவாத் திறந்தது. அவ நாக்கை வெளிய நீட்டி, அவனோட சுன்னி மொட்டை ஒரு நக்கு நக்கினா. அப்புறம்... 'ஆம்'னு ஒரு சத்தத்தோட, அவனோட சுன்னியை வாய்க்குள்ள விட்டா.


"ஆஆஆஹ்... ஸ்ஸ்ஸ்... அப்படித் தான் டி..." முரளி முனகினான்.


துர்கா இப்போ முழு மூச்சுல இறங்கினா. அவளோட வாய் அவனோட சுன்னியை முழுங்குறதும், வெளிய விடுறதுமா விளையாடுச்சு. அவளோட கன்னம் குழி விழுந்து, அந்தத் தடியை உள்ளே இழுக்கும் போது உண்டாகுற அந்த 'சப்... சப்...' சத்தம் அந்த அமைதியான ரூம்ல தெளிவாக்க் கேட்டுச்சு.


அவளோட எச்சில் வழிஞ்சு, அவனோட சுன்னியை வழுவழுப்பாக்குச்சு. அவ தலை ஆடும் போது, அவளோட தாலி... அது அவ கழுத்துல இருந்து தொங்கி, ஒவ்வொரு முறை அவ தலையை முன்னும் பின்னும் ஆட்டும் போதும், 'டங்... டங்...'னு முரளியோட சுன்னிக்குக் கீழே இருக்கிற அந்த ரெண்டு கொட்டை மேல இடிச்சது.


அந்தத் தங்கத் தாலி... அவனோட விதைப்பை மேல இடிக்குற அந்த உணர்வு... அது முரளியை உச்சத்துக்குக் கொண்டு போச்சு.


"செம டி... உன் தாலி என் கொட்டையில படுற சுகமே தனி டி..."னு அவன் கத்தினான். அவன் தன்னோட இடுப்பைத் தூக்கித் தூக்கி, அவளோட வாய்க்குள்ள இடிச்சான்.


துர்கா ஒரு அடிமை மாரி, அவன் இஷ்டத்துக்குத் தலையை ஆட்டிக் கொடுத்தா. அவளோட கண்ணு சொருகிப் போயிருந்தது. அவளோட சிவப்பு பிராவுக்கு மேல, அவளோட மார்பு வேகமா ஏறி இறங்குச்சு.


கிருஷ்ணன் அந்த இருட்டு மூலையில நின்னு, கண்ணு இமைக்காம இதைப் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான். மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல, அவன் பொண்டாட்டி, அவன் கட்டுன தாலியைத் தொங்க விட்டுக்கிட்டு, தலை விரிச்சுக் கோலமா, வேற ஒருத்தன் சுன்னியை வெறித்தனமா ஊம்புற அந்தக் காட்சி... அது அவனுக்குள்ள இருந்த மிருகத்தை எழுப்புச்சு. அவன் கை தானா லுங்கிக்குள்ள போச்சு. அவன் சுன்னி, முரளி சுன்னியை விட வேகமாத் துடிச்சுக்கிட்டு இருந்தது. "ஊம்பு டி... நல்லா ஊம்பு... அவனைக் சாகடி..."னு மனசுக்குள்ள கத்திக்கிட்டே, அவன் அவனோட சுன்னியை ஆட்ட ஆரம்பிச்சான்.


"போதும்டி... சப்பினது... எழுந்து நில்லு," முரளி ஒரு பெருமூச்சோட சொல்லி, துர்காவோட தலையை மெதுவா விலக்கிட்டு எழுந்தான். அவனோட குரல்ல ஒரு விதமான போதை மயக்கம் இருந்துச்சு.


அவன் எழுந்து நின்னதும், அவனோட அந்த முரட்டு சுன்னி, ஈரம் பளபளக்க, அந்த மங்கலான மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல ஆடிக்கிட்டு நின்னுச்சு. "இந்தத் துணிமணி எல்லாம் எதுக்கு? தடையா இருக்கு,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவன் தன்னோட டி-ஷர்ட்டைக் கழட்டி, ஒரு மூலையில வீசினான். அவனோட மார்பு வேர்வையில மின்னிக்கிட்டுத் தெரிஞ்சது.


அடுத்து, அவனோட ஜீன்ஸைக் காலோட சேர்த்து உருவி, அப்படியே தரைல ஒரு உதை உதைச்சு விட்டான்.


அந்த ஜீன்ஸ் போய் விழுந்த இடம், சரியாக் கட்டிலுக்குப் பக்கத்துல. அது சுருண்டு விழும் போது... அதோட வலது பாக்கெட்ல இருந்து, முரளியோட அந்த காஸ்ட்லி போன் லேசா எட்டிப் பார்த்தது. இன்னொரு பாக்கெட்ல இருந்து அவனோட கூலிங் கிளாஸ் வெளிய தலை காட்டுச்சு.


துர்கா அதைக் கவனிச்சுட்டா. அவளோட கண்கள் ஒரு வினாடி மின்னல் வேகத்துல, அந்த இருட்டு மூலையில நின்னுக்கிட்டு இருந்த கிருஷ்ணனைத் தேடுச்சு. "பார்த்தியா?"ங்குற மாரி ஒரே ஒரு செகண்ட் அவனைக் கூர்மையாப் பார்த்தா. அப்புறம் ஒண்ணுமே நடக்காத மாரி, தன்னோட கவனத்தை திரும்பவும் முரளி மேல திருப்பினா.


கிருஷ்ணனுக்கு அந்த சிக்னல் புரிஞ்சிருச்சு. அவனோட கண்கள் இப்போ அந்த ஜீன்ஸ் பாக்கெட்ல எட்டிப் பாக்குற போன் மேலேயே குறியா இருந்தது. 'அதுதான்... அதுதான் சாவி'னு அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு கணக்கு ஓடுச்சு.


முரளி இப்போ முழு அம்மணமா நின்னான். அவன் துர்கா கிட்ட நெருங்கி வந்தான். அவளோட அந்தச் சிவப்பு ஜாக்கெட், ஏற்கனவே பாதியாத் திறந்துகிட்டு, அவளோட முன்னழகைப் பிதுக்கி வெளிய தள்ளிக்கிட்டு இருந்தது.


"இப்போ உன்னோட முறை..."னு முனகிக்கிட்டே, அவளோட ஜாக்கெட்டைப் பிடிச்சு உருவினான். அது அவளோட வழுவழுப்பான கைகள் வழியா சறுக்கிக்கிட்டு வந்து தரையில விழுந்துச்சு.


உள்ளே... அந்தச் சிவப்பு கலர் பேன்ஸி பிரா. அது அவளோட வெள்ளையான மேனியை, ஒரு கிஃப்ட் பேக் பண்ணி வச்ச மாரி அழகாக்கிக் காட்டுச்சு. முரளிக்கு அதைப் பார்த்ததும் கை பரபரன்னு ஆச்சு.


அவன் அவளோட முதுகுப் பக்கம் கை விட்டு, அந்தக் கொக்கியை நைஸா விடுவிச்சான். விடுவிச்ச வேகத்துல, அந்தப் பிராவை உருவி, சும்மா ஒரு பந்து வீசுற மாரி, கிருஷ்ணன் நின்னுக்கிட்டு இருந்த திசையை நோக்கித் தூக்கி எறிஞ்சான்.


அந்தச் சிவப்புப் பிரா, காத்துல பறந்து வந்து, கிருஷ்ணனோட காலுக்கு அடியில போய் விழுந்துச்சு. கிருஷ்ணன் குனிஞ்சு அதைப் பார்த்தான். அதுல இன்னும் அவ பொண்டாட்டியோட உடம்புச் சூடு இருக்கும். அவளோட வாசனை இருக்கும்.


இப்போ துர்கா மேல ஒட்டுத் துணி இல்ல. அவளோட ரெண்டு பழுத்த, திரண்ட மார்பகங்களும், எந்தத் தடையும் இல்லாம, சுதந்திரமா, கம்பீரமா நிமிர்ந்து நின்னுச்சு. அவளோட காம்புகள், முரளி ஊம்பிக் கொடுத்த ஈரத்துல இன்னும் மினுமினுத்துக்கிட்டு இருந்தது. அதுக்கு நடுவுல அவளோட தாலி தொங்கிட்டு இருந்துச்சு.


முரளி பக்கத்துல இருந்த அந்தப் பழத் தட்டுல இருந்து, ஒரு கறுப்புத் திராட்சையை எடுத்தான்.


"உன் காம்பு ரொம்பக் காஞ்சு போயிருக்குடி... கொஞ்சம் ஜூஸ் குடிக்கட்டும்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அந்தத் திராட்சையை அவளோட இடது மார்புக் காம்பு மேல வச்சான். அவளோட அந்த விறைச்ச காம்பும், அந்தத் திராட்சையும் ஒண்ணோட ஒண்ணு உரச, அவன் மெதுவாத் தன்னோட கட்டைவிரலால அந்தத் திராட்சையை நசுக்கினான்.


'சளக்'னு அந்தத் திராட்சை உடைஞ்சு, அதுல இருந்த சில்லுனு இருக்கிற ரசம், அவளோட காம்பு மேல வழிஞ்சு, அவளோட மார்பு முழுக்கப் பரவிச்சு.


"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆஹ்... சில்லுனு இருக்கு சார்..." துர்கா நெளிஞ்சா.


முரளி விடல. குனிஞ்சு, அந்தத் திராட்சைச் சாறு வழிஞ்ச அவளோட காம்பை, பழத்தோட சேர்த்துத் தன் வாய்க்குள்ள கவ்விக்கிட்டான். ஒரு சின்னக் குழந்தைப் பால் குடிக்கிற மாரி இல்லாம, ஒரு வெறி பிடிச்ச மிருகம் கறியைக் கடிக்கிற மாரி, அவளோட காம்பைச் சப்புக் கொட்டி, உறிஞ்சு, அந்தத் திராட்சைச் சாறோட சேர்த்துச் சுவைச்சான். மாறி மாறி ரெண்டு மார்புலயும் இதே விளையாட்டை விளையாடினான்.


துர்கா போதையில, அவன் தலையைக் கோதிவிட்டுக்கிட்டே, "ம்ம்ம்... இன்னும்... இன்னும்..."னு முனகினா.


அப்புறம் முரளி நிமிர்ந்தான். "மீதி இருக்கிறதையும் கழட்டிருவோமா?"னு கேட்டுக்கிட்டே, அவளோட இடுப்புல சுத்தியிருந்த அந்த வெள்ளை ஷிஃப்பான் புடவையைப் பிடிச்சு இழுத்தான். அது ஒரு பாம்புச் சட்டை உரிஞ்ச மாரி, அவளோட உடம்புல இருந்து வழுக்கிக்கிட்டுத் தரைல விழுந்துச்சு. கூடவே அந்தச் சிவப்புப் பாவாடையும் போச்சு.


கடைசியா... அவ போட்டுருந்த அந்தச் சிவப்பு கலர் ஃபேன்ஸி பேன்ட்டி. பளபளக்குற சாட்டின் துணி. முரளி அதோட ஓரத்தைப் பிடிச்சு, மெதுவா, ரசிச்சு ரசிச்சு, அவளோட தொடை வழியா உருவி, கணுக்கால் வரைக்கும் கொண்டு வந்து கழட்டிப் போட்டான்.


இப்போ... அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல... அந்த மல்லிகைப்பூ வாசனை நிறைஞ்ச அறைல... ரெண்டு பேரும் முழு நிர்வாணமா நின்னுக்கிட்டு இருந்தாங்க.


துர்கா... ஒரு ஓவியம் மாரி நின்னா. அவளோட உடம்புல இப்போ ஆடைனு சொல்லிக்கிற மாரி இருந்தது ரெண்டே விஷயம் தான். ஒண்ணு... அவளோட அந்த நீளமான, தளர்வா விடப்பட்ட கூந்தல்ல சுத்தியிருந்த மல்லிகைப்பூ சரம். இன்னொன்னு... அவ கழுத்துல, அவளோட ரெண்டு நிமிர்ந்த மார்பகங்களுக்கு நடுவுல தொங்கிக்கிட்டு இருந்த அந்த மஞ்சத் தாலி.


அவளோட முகம்... அது ஒரு தனி அழகு. அவளோட கண்கள்ல தீட்டின மை, அவளோட காம வேர்வையில லேசா கரைஞ்சு, கண்ணுக்குக் கீழே படர்ந்து, அவளை ஒரு மயக்கமான தேவதை மாரி காட்டுச்சு. நெத்தியில இருந்த பொட்டு, கலைஞ்ச தலைமுடி... எல்லாமே அவளை இன்னும் கவர்ச்சியாக்குச்சு.


முரளி அவளோட இடுப்பைப் பிடிச்சு, அவளைத் தன் பக்கம் இழுத்தான். அவளோட மென்மையான வயிறு, அவளோட விறைச்ச சுன்னி மேல இடிச்சது.


"வாடி... பெட்டுக்குப் போலாம்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவளைத் தரதரனு இழுத்துக்கிட்டுப் போய், அந்த ரோஜா இதழ் தூவின மெத்தை மேல தள்ளினான்.


துர்கா மல்லாக்க விழுந்தா. முரளி அவளுக்கு மேல ஏறல. அவன் அவளோட கால் பக்கம் போய் நின்னான். அவளோட ரெண்டு காலையும் அகலமா விரிச்சுப் பிடிச்சான்.


அவன் மெதுவா, அவளோட உடம்புக்கு மேல, ஆனா தலைகீழா ஏறினான். அதாவது, அவனோட முகம் அவளோட காலுக்கு நடுவுல, அவளோட முகம் அவனோட காலுக்கு நடுவுல. 69 பொசிஷன்.


அவன் தலையைத் திருப்பி, அந்த இருட்டுல நின்னுக்கிட்டு இருந்த கிருஷ்ணனைப் பார்த்தான்.


"டேய்... கிருஷ்ணா... அங்க என்னடா பண்ற இருட்டுல? இங்கே வா... இங்க வந்து முட்டி போடு,"னு கூப்பிட்டான்.


கிருஷ்ணன் திடுக்கிட்டான். "சா... சார்... நான் அங்க..."


"வாடா... சொன்னாக் கேளு. வந்து இங்க, இந்தக் கட்டிலுக்குப் பக்கத்துல முட்டி போடு. உன் பொண்டாட்டிக்கு நான் எப்படிச் சுகம் குடுக்குறேன்னு நீயும் கத்துக்க வேண்டாமா?" முரளி நக்கலாச் சொன்னான்.


கிருஷ்ணன் தயங்கிட்டே நடந்தான். ஆனா மனசுக்குள்ள ஒரு கணக்கு போட்டான். முரளி கூப்பிட்ட இடம்... அது சரியா முரளியோட ஜீன்ஸ் பேண்ட் கிடக்குற இடத்துக்குப் பக்கத்துல.


அவன் வந்து, அந்தக் கட்டிலுக்கு ஓரமா, அந்த ஜீன்ஸுக்குப் பக்கத்துல முட்டி போட்டான். அவன் முட்டி போடும் போது, அவனோட முழங்கால் அந்த ஜீன்ஸ் பாக்கெட் மேல லேசா உரசுச்சு. உள்ள இருந்த போன் பாரம் அவனுக்குத் தெரிஞ்சது.


துர்கா படுத்தபடியே கிருஷ்ணனைப் பார்த்தா. அவ கண்ணுல ஒரு செய்தி இருந்தது. 'கொஞ்சம் பொறுத்துக்கோ... இது தான் சந்தர்ப்பம்... என் ஆட்டத்தைப் பாரு'ங்குற மாரி ஒரு பார்வை.


69 பொசிஷன் செட் ஆச்சு.


முரளி, துர்காவோட விரிஞ்ச காலுக்கு நடுவுல, அவனோட முகத்தைப் புதைச்சான். அவளோட அந்தப் பிங்க் கலர் கூதி, ஈரம் சொட்டச் சொட்ட அவனுக்காகத் திறந்திருந்தது. அவன் அவனோட மூக்கால அவளோட கூதி மேட்டை உரசினான். அந்த வாசனை அவனுக்குப் போதையை ஏத்துச்சு.


துர்காவுக்கு நேரா, முரளியோட இடுப்பு இருந்தது. அவனோட அந்த மீடியம் சைஸ், ஆனா நல்லாத் தடிமனான, கட்டையான சுன்னி, அவளோட முகத்துக்கு நேரா 'டங் டங்'னு ஆடிக்கிட்டு இருந்தது. அதுல இருந்த நரம்பெல்லாம் புடைச்சுக்கிட்டு, அவளை 'வா... சப்பு'னு கூப்பிடுற மாரி இருந்தது.


முரளி கிருஷ்ணனைப் பார்த்தான். "டேய்... அந்தத் தட்டுல இருக்குற திராட்சைல ஒண்ணு எடுத்து என் கைல குடுடா,"னு கேட்டான்.


கிருஷ்ணன், ஒரு வேலைக்காரன் மாரி, அந்தத் தட்டுல இருந்து ஒரு திராட்சையை எடுத்து, முரளி கைல கொடுத்தான்.


முரளி அந்தத் திராட்சையை வாங்கிக்கிட்டு, அதை அப்படியே கொண்டு போய், துர்காவோட கூதி மேல, அவளோட அந்தச் சின்னப் பருப்பு மேல வச்சான்.


"இங்க பாருடி... இதுதான் இப்போ உனக்கு லாலிபாப்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அந்தத் திராட்சையை அவளோட பருப்பு மேல வச்சு, தன்னோட ஆள்காட்டி விரலால வட்டமாத் தேய்க்க ஆரம்பிச்சான்.


"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆஹ்... சார்..." துர்கா இடுப்பைத் தூக்கினாள்.


முரளி அந்தத் திராட்சையை அவளோட பருப்பு மேல வச்சு நசுக்கினான். 'சளக்'னு அது உடைஞ்சு, அந்தப் பழச்சாறு அவளோட மதன நீரோட கலந்துச்சு. முரளி உடனடியாத் தன் நாக்கை வெளிய நீட்டி, அந்தத் திராட்சை, அதோட சாறு, அவளோட பருப்பு... எல்லாத்தையும் சேர்த்து 'சப் சப்'னு வெறித்தனமா நக்க ஆரம்பிச்சான். அவனோட நாக்கு அவளோட கூதிக்குள்ள புகுந்து புகுந்து விளையாடிச்சு.


"ஆஆ... ம்மா... முரளி சார்... கொல்லுறீங்களே..." துர்கா சுகத்துல கத்தினா. அவளோட கால் தானா விரிஞ்சு, கிருஷ்ணன் முகத்துல இடிக்கிற அளவுக்கு அகலமாச்சு.


இந்தப் பக்கம்... துர்காவோட முகத்துக்கு நேரா... முரளியோட சுன்னி ஆடிக்கிட்டு இருந்தது.


துர்கா தன்னோட ஒரு கையைத் தூக்கி, அவனோட அந்த விறைச்ச தடியைப் பிடிச்சா. "என்ன சார்... கீழே மட்டும்தான் கவனிப்பீங்களா? மேல கவனிக்க மாட்டீங்களா?"னு கேட்டுக்கிட்டே, அவளோட வாயை நல்லாத் திறந்தா.


அவனோட அந்தச் சுன்னி மொட்டை, அவளோட வாய்க்குள்ள விட்டா. அவளோட மென்மையான நாக்கு, அவனோட சுன்னியைச் சுத்தி வளைச்சுப் பிடிச்சுது. அவளோட கன்னம் குழி விழ, அவ அதை உறிஞ்ச ஆரம்பிச்சா.


முரளிக்குக் கீழே நக்குற சுகம் ஒரு பக்கம்னா, மேலே துர்கா சப்புற சுகம் இன்னொரு பக்கம். அவன் இடுப்பைத் தூக்கித் தூக்கி, அவளோட வாய்க்குள்ள இடிச்சான்.


"அப்படித்தான் டி... நல்லா ஊம்பு... தொண்டை வரைக்கும் விடுறேன்... வாங்கிக்குறியா?" முரளி அவளோட வாய்க்குள்ள இடுப்பை ஆட்டி ஆட்டி விட்டான்.


துர்கா கொஞ்சம் கூடச் சளைக்காம, அவனோட வேகத்துக்கு ஈடு கொடுத்தா. அவ தலை ஆடும் போதெல்லாம், அவ கழுத்துல இருந்த அந்தத் தாலி... 'சிலு சிலு'னு சத்தம் போட்டுக்கிட்டு, முரளியோட அடிவயித்துல உரசிச்சு. அவளோட லூஸ் ஹேர், அந்த மெத்தை மேல ஒரு கருப்பு மேகம் மாரிப் படர்ந்து, அதுல இருந்த மல்லிகைப் பூக்கள் நசுங்கி, வாசம் இன்னும் தூக்கலா வீசுச்சு.


கிருஷ்ணன்... அவன் முட்டி போட்ட இடத்துல இருந்து... அவனுக்கு இடது பக்கம் முரளியோட ஜீன்ஸ்... வலது பக்கம் அவன் பொண்டாட்டி இன்னொருத்தனுக்கு ஊம்பி விடுற காட்சி.


முரளி அவனோட நாக்கால துர்காவோட கூதியை நோண்டிக்கிட்டே, அவளோட பருப்பைக் கடிச்சு இழுத்தான். அதே சமயம், அவன் இடுப்பைத் தூக்கி, துர்காவோட வாய்க்குள்ள ஆழமா இடிச்சான்.


"செமடி... உன் வாயி... அமிர்தம் மாரி இருக்குடி... எவ்ளோ சூடு..." முரளி முனகினான்.


துர்கா அவனோட ரெண்டு கொட்டையையும் ஒரு கையால பிடிச்சு உருட்டிக்கிட்டே, இன்னொரு கையால அவனோட சுன்னியைப் பிடிச்சு, அவளோட வாய்க்குள்ள ஆழமாத் திணிச்சுக்கிட்டு, அவளோட கண்களால கிருஷ்ணனைப் பார்த்தா.


அவளோட கண்கள், "இப்போ... இதுதான் நேரம்... எடு..."னு சொல்ற மாரி இருந்தது.


கிருஷ்ணன் மெதுவா, சத்தம் வராம, தன்னோட கையை அந்த ஜீன்ஸ் பக்கம் நகர்த்தினான். அவனோட விரல்கள் அந்தப் பாக்கெட்டைத் தொட்டது.


மேலே... கட்டில்ல... ஒரு காமப் போர் நடந்துகிட்டு இருந்தது. முரளியோட நாக்கு துர்காவோட கூதிக்குள்ளயும், துர்காவோட வாய் முரளியோட சுன்னிக்குள்ளயும் ஐக்கியமாகி, அந்த அறை முழுக்க 'சப்... சளக்... ஆஆஹ்...'ங்கிற சத்தம் மட்டும் தான் எதிரொலிச்சுது.


"போதும்டி..."னு சொல்லிக்கிட்டே, முரளி சட்டுனு தன்னோட இடுப்பைப் பின்னாடி இழுத்தான்.


அவன் டக்குனு நகர்ந்த வேகத்துல, கிருஷ்ணனுக்குப் பகீர்னு ஆச்சு. ஜீன்ஸ் பாக்கெட்டை நோக்கி நீண்டுக்கிட்டு இருந்த அவனோட கையை, கரண்ட் ஷாக் அடிச்ச மாரி வெட்டிழுத்து, ஒண்ணுமே தெரியாத மாரி பவ்யமா மண்டி போட்டு உக்காந்தான். நல்லவேளை, அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல முரளி அதைக் கவனிக்கல.


முரளி எழுந்து நின்னான். அவன் முகத்துல ஒரு ராஜ களை. "எழுந்திருடி…"னு சொல்லிட்டு, துர்காவோட தோளைப் பிடிச்சு எழுப்பினான்.


"திரும்பு... திரும்புடி... நல்லா நாலு கால்ல நில்லு... நாய் மாரி நில்லு,"னு அவளைத் திருப்பிக் குனிய வச்சான்.


துர்கா மறுப்பேதும் சொல்லாம, அந்த மெத்தை மேல ஏறி, முரளிக்கு முதுகு காட்டி, டாகி ஸ்டைல்ல குனிஞ்சு நின்னா.

[Shrutikrishnan]

அவ குனிஞ்சப்போ... கிருஷ்ணன் வாய் பிளந்து பார்த்தான். இது வரைக்கும் அவன் பொண்டாட்டி அந்த முரளிக்கு ஊம்பி விடுறதை மட்டும்தான் பார்த்துருக்கான். ஆனா இப்போ... இப்போதான் அவன் பொண்டாட்டி கூதிக்குள்ள முரளி சுன்னி போக போறதை, லைவ் ரிலே மாரி பார்க்கப் போறான்.


துர்காவோட கோலம்... அப்பா... அவ குனிஞ்சப்போ, அவளோட தலைமுடி அவிழ்ந்து, சிதறிக் கிடந்தது. அதுல அவ ஆசையா வச்சிருந்த அந்த மல்லிகைப் பூச் சரம், அவங்க 69 ஆட்டத்துல நசுங்கி, கசங்கி, அவளோட முதுகு மேலேயும், கழுத்துலேயும் தொங்கிக்கிட்டு இருந்தது. அந்த நசுங்கின பூ வாசம் அறை முழுக்கத் தூக்கலா வீசுச்சு.


அவ குனிஞ்சதால, அவளோட ரெண்டு பெரிய, பழுத்த மார்பகங்களும், செங்குத்தாத் தொங்குச்சு. அது பார்க்கவே அவ்ளோ பாரமா, கும்முனு இருந்தது. அதுக்கு நடுவுல... அந்தத் தாலி... கிருஷ்ணன் கட்டுன அந்த தாலி... அந்த ரெண்டு மொலைக்கும் நடுவுல ஊஞ்சல் ஆடி, அந்தரத்துல தொங்கிக்கிட்டு இருந்தது.


முரளி அவளோட பின்னாடி போய் நின்னான். அவளோட இடுப்புல கை வச்சு, அவளோட அந்த அகலமான குண்டிப் பிரதேசத்தைப் பார்த்தான். "என்ன ஒரு ஷேப்புடா சாமி... இதுல வச்சு இடிக்கலைனா நான் ஆம்பளையே இல்ல,"னு முனகிக்கிட்டே, அவளோட ஒரு குண்டி மேல ஓங்கி 'பளார்'னு ஒரு அறை விட்டான்.


அந்த சத்தம் அறை முழுக்க எதிரொலிச்சது. துர்கா குண்டி 'தளும்பு தளும்பு'னு ஆடுச்சு. "ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆ..."னு அவ இடுப்பை வளைச்சுக் கொடுத்தா.


முரளி தன்னோட எச்சிலைத் தொட்டு, அவனோட விறைச்ச சுன்னி மொட்டுல தடவிட்டு, அதை எடுத்து அவளோட கூதிப் பிளவுல வச்சு மேலேயும் கீழேயும் தேய்க்க ஆரம்பிச்சான்.


அப்போ திடீர்னு அவனுக்கு என்ன தோணுச்சோ, கிருஷ்ணனைத் திரும்பிப் பார்த்தான்.


"டேய்... அங்க இருட்டுல உக்காந்து வேடிக்கை பாக்குற? கண்ணு தெரியுதா இல்லையா?"னு அதிகாரமா கேட்டான்.


கிருஷ்ணன் திருதிருனு முழிச்சான். "தெரியுது சார்..."


"பொய் சொல்லாதடா... ஒரு பெரிய மெழுகுவர்த்தி எடுத்துப் பத்த வச்சிட்டு கொண்டு வந்து நீட்டு,"னு டேபிள் மேல இருந்த ஒரு பெரிய மெழுகுவர்த்தியைக் காட்டுனான்.


கிருஷ்ணன்க்கு ஒரு மாரி இருந்தது. விளக்கு புடிக்க சொல்லறான்னு புரிஞ்சது.


கிருஷ்ணன் எழுந்து, அந்த மெழுகுவர்த்தியை எடுத்துப் பத்த வச்சான்.


"கொண்டு வாடா... அதை எடுத்துக்கிட்டு இங்க வா," முரளி கூப்பிட்டான்.


கிருஷ்ணன் அந்த எரியுற மெழுகுவர்த்தியோட பெட் கிட்ட போனான்.


"இன்னும் கிட்ட வா... இங்க... என் பக்கத்துல வந்து நில்லு," முரளி அதட்டினான். கிருஷ்ணன் தயங்கிட்டே, துர்காவோட குண்டிக்கு ரொம்பப் பக்கத்துல, முரளிக்கு வலது பக்கமா போய் நின்னான்.


முரளி கிருஷ்ணனை மேல இருந்து கீழ வரைக்கும் ஒரு பார்வை பார்த்தான். கிருஷ்ணன் இன்னும் அவனோட லுங்கியும், டீ ஷர்ட் போட்டுக்கிட்டு இருந்தான்.


முரளிக்கு ஒரு நக்கலான சிரிப்பு வந்துச்சு. "என்னடா இது... அநியாயமா இருக்கு? உன் பொண்டாட்டி இங்க முழு அம்மணமா, ஒரு தேவதை மாரி காத்துக்கிட்டு இருக்கா... நான் இங்க பிறந்த மேனியோட நிக்கிறேன்... நீ மட்டும் என்னடா ஊருக்குக் கிளம்புறவன் மாரி துணி போட்டுட்டு நிக்கிற? கழட்டுடா..."


கிருஷ்ணன் அதிர்ச்சியாப் பார்த்தான். "சா... சார்..."


"கழட்டுனு சொன்னேன்... உன் பொண்டாட்டி முன்னாடி நீயும் அம்மணமா நில்லு... அப்போ தான் அவளுக்கு மூடு வரும்,"னு முரளி சிரிச்சான்.


கிருஷ்ணன் துர்காவைப் பார்த்தான். அவ தலைகீழா இவனைப் பார்த்தா. அவ கண்ணுல 'செஞ்சுரு'னு ஒரு கெஞ்சல் தெரிஞ்சது.


வேற வழி இல்லாம, கிருஷ்ணன் மெழுகுவர்த்தியைப் பக்கத்துல இருந்த ஸ்டூல் மேல வச்சுட்டு, அவனோட டீ ஷர்ட்க் கழட்டினான். அப்புறம் லுங்கியையும் அவிழ்த்துப் போட்டான். ஜட்டியையும் உருவினான்.


இப்போ மூணு பேரும் அந்த ரூம்ல அம்மணம். கிருஷ்ணனோட சுன்னி, அவன் பொண்டாட்டி நிக்கிற அந்த நாய் பொசிஷனைப் பார்த்துத் துடிச்சுக்கிட்டு நின்னுச்சு.


முரளி அதைப் பார்த்துட்டு, "பரவாயில்லையே... அந்த குட்டி குஞ்சே துடிச்சிட்டு இருக்கு... ஆனா அதைப் பயன்படுத்தத்தான் உனக்குத் துப்பு இல்ல,"னு நக்கலாச் சிரிச்சான். அப்புறம் அவனோட ஞாபகம் வேற எங்கேயோ போச்சு.


"ஆமா... அன்னைக்கு என் வீட்டுல என்னடா டயலாக் விட்ட? 'உன்னால முடிஞ்சதப் புடுங்கிக்கோ'னு சொன்னால... ஞாபகம் இருக்கா?"னு கேட்டுக்கிட்டே, முரளி தன்னோட இடது கையால துர்காவோட கூந்தலைக் கொத்தாப் பிடிச்சான். அந்த மல்லிகைப் பூ அவனோட பிடியில நசுங்கிச் சப்பையாச்சு. அவன் அவளோட தலையை லேசாப் பின்னாடி இழுத்தான்.


"என்னடா பதில் பேசாம நிக்கிற? இப்போ என்னடா புடுங்குவ? என் பூலையா?"னு கேட்டுச் சிரிச்சான்.


அவன் பார்வை தற்செயலாத் தரைப்பக்கம் போச்சு. அங்க... கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி துர்கா கழட்டிப் போட்ட அந்தச் சிவப்பு கலர் பேன்ட்டி கிடந்தது.


முரளியோட மூளைல ஒரு வக்கிரமான எண்ணம் உதிச்சது.


"டேய்... அங்க பாரு... தரையில என்ன கிடக்கு?"


கிருஷ்ணன் குனிஞ்சு பார்த்தான். "பேன்ட்டி சார்..."


"யாருது?"


"என்... என் ஒயிஃப் து..."


"ம்ம்... அதை எடு."


கிருஷ்ணன் குனிஞ்சு அந்தச் சின்னச் சிவப்புத் துணியை எடுத்தான். அதுல இன்னும் துர்காவோட வாசனை இருக்கும்.


"இப்போ என்ன சார் பண்ணனும்?" கிருஷ்ணன் அப்பாவியா கேட்டான்.


"அத போடு,"னு முரளி சொன்னான்.


கிருஷ்ணன் அத சுருட்டி தூக்கி போட பாத்தான்.


அப்போ முரளி தடுத்து, விழுந்து விழுந்து சிரிச்சான். "ஹா ஹா ஹா... போடு னா தூக்கி போடு இல்லடா... மாட்டிக்கோனு சொன்னன்."


கிருஷ்ணன் காதுல ஈயத்தைக் காய்ச்சு ஊத்துன மாரி இருந்துச்சு. "என்ன சார்?"


"ஆமாண்டா... அதை எடுத்து நீ போடு. உன் பொண்டாட்டி தான் கழட்டிப் போட்டாளே... அது சும்மாத் தானே கிடக்கு? நீ போட்டுக்கோ... உனக்குத் தான் அது கரெக்ட்டா இருக்கும்," முரளி சொன்னான்.


கிருஷ்ணன் அவமானத்துல துடிச்சான். "சார்... ப்ளீஸ் சார்... இது லேடீஸ்..."


"லேடீஸா இருந்தா என்னடா? நீ என்ன பெரிய ஆம்பளையா? பொண்டாட்டிய இன்னொருத்தன் ஓக்குறதை வேடிக்கை பாக்குறவன் தானே நீ? உனக்கு இதுதான்டா கச்சிதமான டிரஸ். போடுடா..." முரளி கத்தினான்.


கிருஷ்ணன் துர்காவைப் பார்த்தான். துர்கா வலி தாங்காதவ மாரி முனகிக்கிட்டே, கண்ணாலயே 'போடுங்க... ப்ளீஸ்... காரியம் கெட்டுறப் போகுது'னு சைகை பண்ணா.


கிருஷ்ணன் மனசைக் கல்லாக்கிக்கிட்டு, அந்தச் சின்னப் பேன்ட்டியைத் தன்னோட காலுக்குள்ள விட்டான். அது அவனோட தொடை வரைக்கும் தான் ஏறுச்சு. அவ்ளோ டைட். அவன் கஷ்டப்பட்டு இழுத்து, அவனோட இடுப்பு வரைக்கும் ஏத்தினான்.


அந்தச் சின்னப் பொம்பள ஜட்டி, அவனோட இடுப்பை இறுக்கிப் பிடிச்சுச்சு. அவனோட விறைச்ச சுன்னி, அந்தச் சின்னத் துணிக்குள்ள அடங்காம, பிதுங்கிக்கிட்டு, ஒரு கூடாரம் மாரி முன்னாடி துருத்திக்கிட்டு நின்னுச்சு. பாக்கவே ஒரு கோமாளி மாரி, அதே சமயம் ஒரு கேவலமான ஆம்பளை மாரி அவன் நின்னான்.


முரளி அதைப் பார்த்துட்டு ரசிச்சான். "சூப்பர்டா... இதுதான்... இதுதான் எனக்கு வேணும். என் கீப் பொண்டாட்டியோட ஜட்டி, அவ புருஷன் இடுப்புல... ஆஹா... என்ன ஒரு பொருத்தம்!"


அவன் கிருஷ்ணனைப் பார்த்து, "சரி... இப்போ அந்த எரியுற மெழுகுவர்த்தியை எடுத்துக்கோ. இங்க வா... வந்து உன் பொண்டாட்டி குண்டிக்குக் கீழே, நான் இடிக்கிற இடத்துல வெளிச்சம் காட்டு. எனக்கு எல்லாம் பளிச்சுனு தெரியணும்,"னு கட்டளையிட்டான்.


கிருஷ்ணன் அந்த மெழுகுவர்த்தியைத் தன் கையில ஏந்திக்கிட்டு, நடுங்குற கால்களோட பெட் கிட்ட போனான். அவன் பொண்டாட்டி குனிஞ்சு நிக்க, அவளோட அகலமான குண்டிக்கு நேரா, அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்தைக் காட்டினான்.


அந்த மஞ்ச வெளிச்சத்துல... துர்காவோட அந்தப் பிங்க் கலர் கூதி, ஈரம் பளபளக்க, ரோஜாப் பூ மாரி விரிஞ்சு தெரிஞ்சது. அவளோட சூத்து ஓட்டை சுருக்கங்கள் கூட அந்த வெளிச்சத்துல துல்லியமாத் தெரிஞ்சது.


முரளி அந்தக் காட்சியைப் பார்த்துட்டு, "அடேங்கப்பா... என்ன வியூ டா... நீ காட்டுற வெளிச்சத்துல உன் பொண்டாட்டி இன்னும் அழகாத் தெரியுறா,"னு சொல்லிக்கிட்டே... அவனோட சுன்னியை அவளோட கூதி வாசல்ல வச்சான்.


துர்கா தயாரா இருந்தா. முரளி அவளோட இடுப்பை ரெண்டு கையாலயும் கெட்டியாப் பிடிச்சுக்கிட்டு... 'சர்ர்ர்'னு ஒரே இடி இடிச்சான்.


"ஆஆஹ்..." துர்கா அலறினாள்.


அந்த முரட்டு சுன்னி, கிருஷ்ணன் கையில இருந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல, துர்காவோட கூதிக்குள்ள சறுக்கிக்கிட்டுப் போறதை, கிருஷ்ணன் ஒரு அடி தூரத்துல இருந்து பார்த்தான். அவனோட சொந்தப் பொண்டாட்டிக்குள்ள, இன்னொருத்தன் நுழையுறதை, அவனே வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுறான்.


முரளி உள்ள முழுசா இறக்கிட்டு, நிதானமா, ரசிச்சு ரசிச்சு இடிக்க ஆரம்பிச்சான். ஆரம்பத்துல மெதுவா... 'சளக்... சளக்...'னு சத்தம் வர இடிச்சவன், போகப் போக வேகத்தைக் கூட்டினான்.


அவன் ஒவ்வொரு முறை இடிக்கும் போதும்... துர்காவோட உடம்பு அதிர்ந்து குலுங்குச்சு. அவ குனிஞ்சு இருந்ததால, அவளோட தொங்குற மார்பகங்கள் 'தளும்பு தளும்பு'னு முன்னாடி ஊஞ்சல் ஆடிச்சு. அதுக்கு நடுவுல இருந்த அந்தத் தாலி... அது ஒரு பெண்டுலம் மாரி, அவ இடுப்பு ஆடுற வேகத்துக்கு ஏத்த மாரி, அவளோட மார்புல பட்டுப் பட்டுத் தெரிச்சு, 'சிலு சிலு'னு சத்தம் போட்டுச்சு.


"எப்படிடா இருக்கு... உன் பொண்டாட்டி குண்டி எவ்ளோ மெத்துனு இருக்கு தெரியுமா?" முரளி கிருஷ்ணனைப் பார்த்துக் கேட்டான். கிருஷ்ணன் பதில் சொல்லாம, அந்த மெழுகுவர்த்தியை அணையாமப் பிடிச்சுக்கிட்டு, அவங்க சேர்ற இடத்தையே வெறிச்சுப் பார்த்துட்டு இருந்தான். அவன் பேன்ட்டிக்குள்ள இருந்த சுன்னி, அந்த இறுக்கத்துல இன்னும் வேகமாத் துடிச்சுது. இந்த அவமானம்... அவனுக்கு ஒரு விசித்திரமான போதையை ஏத்துச்சு.


முரளி இப்போ வேகத்தை இன்னும் கூட்டினான். அவன் ஒரு கையால துர்காவோட இடுப்பைப் பிடிச்சுக்கிட்டு, இன்னொரு கையால அவளோட தலைல இருந்த அந்த நசுங்கின மல்லிகைப் பூவோட சேர்த்து, அவ முடியைக் கொத்தாப் பிடிச்சு இழுத்தான்.


துர்கா வலி தாங்காம, "ஆஆஹ்... சார்... மெதுவா... முடி வலிக்கிது..."னு கத்துனா.


"கத்துடி... நல்லா கத்து... உன் புருஷன் கேக்கட்டும்... அவனுக்குத் தான் இது தாலாட்டு,"னு சொல்லிக்கிட்டே, முரளி அவளோட குண்டி மேல 'பளார் பளார்'னு மாத்தி மாத்தி அறைஞ்சான். அவனோட கைத் தடம் அவளோட மென்மையான குண்டியில செவந்து தடிச்சுச்சு.


அவன் முடியைப் பிடிச்சு இழுத்த வேகத்துல, துர்காவோட தலை பின்னாடி சாய, அவளோட முகம் மேல்நோக்கி இருந்தது. அவ கழுத்து நரம்பு புடைக்க, வாய் பிளந்து, "ம்மா... ஆஆஹ்... கொல்லுறானே..."னு காமத்துல பிதற்றினாள்.


அவளோட கூந்தல்ல இருந்த மல்லிகைப் பூக்கள் உதிர்ந்து, மெத்தை மேலேயும், முரளியோட கை மேலேயும், கிருஷ்ணனோட முகத்துலேயும் விழுந்துச்சு.


கிருஷ்ணனுக்கு இப்போ வெறி உச்சத்துக்கு ஏறிடுச்சு. அவன் கையில மெழுகுவர்த்தி உருகி வழிஞ்சு அவன் விரல்ல சுட்டாலும், அவனுக்கு அது தெரியல. அவன் கண்ணு முன்னாடி... அவன் பொண்டாட்டி ஒரு மிருகம் மாரி நடத்தப்படுறா... அவளோட தாலி ஆடுது... அவளோட குண்டி சிவக்குது... அவளோட கூதி இன்னொருத்தன் சுன்னியை முழுங்குது...


"அவனை எப்படியாவது மயக்குன்னு"னு மனசுக்குள்ள நினைச்சுக்கிட்டே, அவன் அந்தப் பொம்பள ஜட்டிக்குள்ள திமிறுற அவனோட சுன்னியை அவனையே மறந்து ஒரு கையால பிடிச்சுத் தேய்க்க ஆரம்பிச்சான்.


முரளி ஒரு வெறி பிடிச்ச காட்டு யானை மாரி துர்காவைத் துவம்சம் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தான். அவளோட உடம்பு முழுசும் அவனோட கட்டுப்பாட்டுல இருந்தது. அவன் அவளை ஆட்டிப் படைக்கிற விதம்... அதுல ஒரு திமிரும், அதிகாரமும், அதே சமயம் ஒரு ஆணவமும் இருந்தது.


"என்னடா கிருஷ்ணா... பார்த்துக்கிட்டே தடவுற... புடிச்சுருக்கா?" முரளி மூச்சு வாங்கிக்கிட்டே கேட்டான்.


அதைக் கேட்டு கிருஷ்ணன் டக்குனு அவனோட சுன்னில இருந்து கையை எடுத்துட்டான். அவன் கை நடுங்குச்சு. மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல அவன் முகம் வேர்த்து விறுவிறுத்துப் போயிருந்தது.


முரளிக்கு இப்போ உச்சம் நெருங்கிருச்சு. அவன் சுன்னி இப்போ இரும்புக் கம்பி மாரி இறுகிப்போய், துர்காவோட கூதிச் சுவர்களை இடிச்சுத் தள்ளிக்கிட்டு இருந்தது. அவன் பக்கத்துல அந்த மெத்தை மேல சிதறிக் கிடந்த அந்தச் சிவப்பு ரோஜா இதழ்களைப் பார்த்தான். அவனுக்கு ஒரு வக்கிரமான ஆசை வந்துச்சு.


இடிக்கிறதை நிறுத்தாமலே, ஒரு கையால அந்த ரோஜா இதழ்களை அள்ளி, துர்காவோட அந்த அகலமான, வழுவழுப்பான குண்டி மேல தூவினான். அந்தச் சிவப்பு இதழ்கள் அவளோட வியர்வை வழியுற குண்டிச் சதை மேல ஒட்டிக்கிச்சு. பார்க்கவே ஏதோ தேனிலவு கேக் மேல செர்ரி பழம் வச்ச மாரி இருந்தது.


"இதுதான் டி அழகு... என் கஞ்சி ஊத்துறதுக்கு முன்னாடி ஒரு அலங்காரம்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, முரளி தன்னோட இடுப்பை வேகமா முன்னாடி தள்ளினான்.


'நச்... நச்... நச்...'னு சத்தம்.


துர்கா "அம்மா... ஆஆஹ்..."னு அலறினாள்.


அடுத்த நொடி, முரளியோட உடம்புல இருந்து அந்தச் சூடான கஞ்சி, எரிமலைக் குழம்பு மாரி பீறிட்டுத் துர்காவோட கூதி ஆழத்துக்குள்ள பாய்ஞ்சது. அவன் சுன்னி துடிச்சுத் துடிச்சு, அந்த வெள்ளை திரவத்தை அவளுக்குள்ள இறைச்சது. அவன் அப்படியே அவ மேல சரிஞ்சு, அவளோட முதுகுல முகத்தைப் புதைச்சான்.


கிருஷ்ணன் அந்த மெழுகுவர்த்தியைப் பிடிச்சுக்கிட்டு, கண்ணு இமைக்காம அந்த இடத்தையே பார்த்தான். அவன் பொண்டாட்டி கூதிக்குள்ள முரளி கஞ்சியைக் கொட்டுற அந்தத் தருணம்... அவனுக்குள்ள ஒரு விசித்திரமான வலியை உண்டாக்கியது.


முரளி மூச்சு வாங்கிக்கிட்டே, மெதுவாத் தன்னோட சுன்னியை வெளிய உருவினான். 'வழுக்'னு அது வெளிய வந்ததும், துர்காவோட விரிஞ்ச கூதி ஓட்டையில இருந்து, முரளியோட கஞ்சி, நுரைச்சுக்கிட்டு வெளிய வழிஞ்சு, அவளோட தொடை இடுக்கு வழியா பெட்ஷீட்ல கொட்டுச்சு.


துர்கா சோர்ந்துபோய் மெத்தையில சரிஞ்சா. அவளோட மூச்சுக்காத்து வேகமா இருந்தது. முரளி அவளை விட்டு விலகி, பக்கத்துல மல்லாக்கப் படுத்தான். ஆனா ஆச்சரியம் என்னன்னா... அவ்ளோ பெரிய ஆட்டம் போட்டு, கஞ்சி கக்கின பிறகும், முரளியோட சுன்னி சுருங்கவே இல்ல. அந்த வயாக்ரா மாத்திரை தன்னோட வேலையைக் கச்சிதமாச் செஞ்சுக்கிட்டு இருந்தது. அது இன்னும் பாதி விறைப்போட, வானத்தைப் பார்த்துத் துடிச்சுக்கிட்டு இருந்தது.


ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் அந்த ரூம்ல மூச்சு வாங்குற சத்தம் மட்டும் தான் கேட்டுச்சு. கிருஷ்ணன் இன்னும் அந்த மெழுகுவர்த்தியைப் பிடிச்சுக்கிட்டே சிலை மாரி நின்னுட்டு இருந்தான். அவனோட கால் மரத்துப்போய் வலிச்சது, ஆனா நகர முடியல.


திடீர்னு முரளி கண்ணைத் திறந்தான். அவன் கண்கள்ல இன்னும் வெறி அடங்கல.


"என்னடி... அதுக்குள்ள டயர்ட் ஆயிட்டியா? இன்னும் விடியறதுக்கு எவ்ளோ நேரம் இருக்கு தெரியுமா? வா... என் மேல ஏறு,"னு சொல்லித் துர்காவைத் தன் மேல இழுத்துப் போட்டான்.


துர்கா மறுக்க முடியாம, அவன் மேல ஏறி உக்காந்தா. கௌகேர்ள் பொசிஷன்.


அவளோட ரெண்டு காலையும் முரளியோட இடுப்புக்கு ரெண்டு பக்கமும் போட்டு, அவளோட கூதியை அவனோட சுன்னிக்கு நேரா வச்சு, மெதுவா உக்காந்தா. அவளோட கூதி அந்த விறைச்ச தடியை முழுங்குறதைக் கிருஷ்ணன் அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல துல்லியமாப் பார்த்தான்.


துர்கா இப்போ முரளி மேல ஏறி, மேலும் கீழுமா குதிக்க ஆரம்பிச்சா. அவ குதிக்கும் போது... அவளோட அந்த ரெண்டு பெரிய மார்பகங்களும் சுதந்திரமா, தாளத்துக்கு ஏத்த மாரி குலுங்கி ஆடுச்சு. அவளோட கழுத்துல இருந்த அந்தத் தாலி... அது அவளோட மார்புல பட்டு, 'சிலு சிலு'னு சத்தம் போட்டு, முரளியோட முகத்துல உரசிச்சு.


முரளி அவளோட ஆடுற மார்பைப் பிடிச்சுக்கசக்கிக்கிட்டே, "அப்படித்தான் டி... நல்லா குதி... உன் புருஷன் தான் விளக்கு பிடிச்சுக்கிட்டு நிக்கிறானே... அவனுக்கு நல்ல ஷோ காட்டு,"னு நக்கலாச் சொன்னான்.


கிருஷ்ணனுக்கு அந்த வார்த்தை சுருக்னு தச்சது. ஊருல சொல்லுவாங்களே... 'பொண்டாட்டியைக் கூட்டிக் கொடுத்துட்டு விளக்குப் பிடிக்கிறவன்'னு... அதை இப்போ அவன் நிஜமாவே செஞ்சுக்கிட்டு இருக்கான். கையில மெழுகுவர்த்தியோட, அவன் பொண்டாட்டி இன்னொருத்தன் மேல ஏறிச் சவாரி செய்றதை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டிக்கிட்டு இருக்கான். அவமானம் அவனைக் கொன்னுச்சு. ஆனா அந்த அவமானத்துலயும் ஒரு போதை இருந்தது.


அரை மணி நேரம் ஓடுச்சு. துர்கா களைச்சுப் போய் முரளி மேல சாய்ஞ்சா. ஆனா முரளி விடல. அவளைத் திருப்பிப் போட்டு, ரிவர்ஸ் கௌகேர்ள் பொசிஷன்ல உக்கார வச்சான். இப்போ அவளோட முதுகு முரளிக்கும், முகம் கிருஷ்ணனுக்கும் தெரிஞ்சது. அவளோட அந்த அகலமான குண்டி, முரளியோட இடுப்புல மத்தளம் மாரி அடிச்சுக்கிட்டு இருந்தது. கிருஷ்ணன் அந்த ஆட்டத்தைப் பார்த்துக்கிட்டே, அவனோட பேன்ட்டிக்குள்ள இருந்த சுன்னியை உருவிக்கிட்டே இருந்தான்.


முரளிக்கு இப்போ வெறி உச்சிக்கு ஏறிருச்சு. அவன் அவளோட அந்த வழுவழுப்பான இடுப்பை ரெண்டு கையாலயும் இரும்புப் பிடியா இறுக்கிப் பிடிச்சுக்கிட்டு, கீழே இருந்து மேல் நோக்கி 'நச் நச்'னு வெறித்தனமா குத்தினான். அவளோட கூதிக்குள்ள அவன் சுன்னி இடிக்கிற வேகம் அதிகமாக, துர்கா "அம்மா... ஆஆஹ்..."னு கத்திக்கிட்டே முன்னாடி சாய்ஞ்சா. அடுத்த நொடி, முரளியோட உடம்பு விறைச்சு, அவன் சுன்னி துடிச்சு, அந்தச் சூடான கெட்டி கஞ்சியை அவளோட கர்ப்பப்பை வாய் வரைக்கும் பீய்ச்சி அடிச்சது. அவன் துடிச்சுத் துடிச்சு உள்ளேயே கக்கும் போது, துர்கா அந்தச் சூட்டைத் தாங்க முடியாம சிலிர்த்தா.


முரளி கக்கி முடிச்சதும், துர்காவுக்கு உடம்புல இருந்த மொத்த சக்தியும் வடிஞ்சு போச்சு. அவளால நிமிர்ந்து உட்காரக் கூட முடியல. அப்படியே முன்னாடி சரிஞ்சு, மெத்தையில முகத்தைப் புதைச்சா. அவளோட முதுகு முழுக்க வேர்வை வழிஞ்சு பளபளக்க, அவளோட கலைஞ்ச தலைமுடி அவ முகத்தை மூடிருச்சு. அவளோட குண்டிக்கு நடுவுல இருந்து, முரளி இப்போதான் இறைச்ச அந்தப் புது வெள்ளைக் கஞ்சி, நுரைச்சுக்கிட்டுப் பொங்கி வழிஞ்சு, அவளோட தொடை இடுக்கு வழியா ஓடி, கிருஷ்ணன் கண்ணு முன்னாடியே பெட்ஷீட்ல சிந்திக்கிட்டு இருந்துச்சு. அவ "ஷ்ஷ்ப்பா... எவ்ளோ நேரம்டா..."னு வாய்ல முனகிக்கிட்டே, அசைவில்லாம அந்த இடத்துலையே சோர்ந்து போய்க் கிடந்தா.


நேரம் கடந்துச்சு. அப்படியே பிரேக் விட்டு பிரேக் விட்டு... நாலு ரவுண்டு முடிஞ்சது.


நடுவுல நடுவுல முரளிக்கு ஊம்பி விடுறது, அவனோட கொட்டையை நக்குறதுனு துர்கா அவனோட ஒவ்வொரு இச்சைக்கும் அடிபணிஞ்சா.


மணி இப்போ மூணரை.


அந்த ரூம்ல இருந்த அலங்காரம் எல்லாம் சின்னாபின்னமாகிப் போச்சு. கட்டில்ல தொங்க விட்டிருந்த மல்லிகைப் பூ சரம் எல்லாம் அறுந்து, தரைல சிதறிக் கிடந்தது. துர்காவோட தலைமுடி, ஏதோ சூறாவளி அடிச்ச காடு மாரி கலைஞ்சு, சிக்காகிப் போயிருந்தது. அவளோட தலைல இருந்த பூவெல்லாம் கசங்கி, வெறும் நூலும், பிஞ்சு போன பூக்களுமாத் தொங்குச்சு.


அவளோட முகம்... அது ஒரு காமக் களமா மாறிடுச்சு. நெத்தியில இருந்த பொட்டு அழிஞ்சு, குங்குமம் கலைஞ்சு, கன்னத்துல முரளி கடிச்ச தடம், உதட்டுல வீக்கம்னு அவ பாக்கவே ஒரு மாதிரி வெறியா இருந்தா. அவளோட உடம்பு பூரா முரளியோட பல் தடமும், நகக் கீறலும் சிவந்து தெரிஞ்சது. அவளோட குண்டி... அது அடி வாங்கி அடி வாங்கிச் செக்கச் செவேல்னு பழம் மாரி இருந்தது. அவளை ஒரு காம அரக்கி மாரி யூஸ் பண்ணித் தூக்கிப் போட்டிருந்தான் முரளி.


கிருஷ்ணன் கையில இருந்த மெழுகுவர்த்தி கரைஞ்சு, அவன் விரல் மேல சூடா ஒழுகிச்சு. வலிச்சாலும் அவன் அதைக் கண்டுக்கல. அவன் கண்கள் அந்த ஜீன்ஸ் பாக்கெட் மேலேயே இருந்தது. முரளி இத்தனை நேரம் ஆகியும் நல்ல தெளிவா இருந்தான். அந்த வயாக்ரா அவனுக்குக் கொடுத்த தெம்பு அப்படி. கிருஷ்ணன் விளக்கு பிடிச்சுக்கிட்டே நின்னதால, அவனால அந்தப் போன் கிட்ட நெருங்கவே முடியல. நடு நடுவுல கிருஷ்ணன் கைல ரெண்டு மெழுகுவர்த்தி மாத்திட்டான். ரூமலையும் புதுசா எல்லாம் மெழுகுவர்த்தியும் ரெண்டு முறை ஏத்தினான்.


துர்கா இப்போ மூச்சு வாங்கிக்கிட்டே பெட்ல உக்காந்து இருந்தா. அவளோட உடம்பு வேர்வையில குளிச்சிருந்தது. அவ கிருஷ்ணனை ஒரு பார்வை பார்த்தா. அவ கண்ணுல ஒரு கெஞ்சல் தெரிஞ்சது. 'இதுதான் கடைசி சான்ஸ்... இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல விடிஞ்சிரும்... இவன் காரியத்தை முடிச்சுட்டுப் போயிருவான்... அதுக்குள்ள எதாச்சும் பண்ணு'ங்கற மாரி இருந்தது.


அவ ஒரு முடிவோட எழுந்து நின்னா. அவளோட கால்கள் நடுங்குச்சு. அவளோட கூதியில இருந்து முரளியோட கஞ்சி வழிஞ்சு தொடையில இறங்குச்சு. அவ அதைப் பத்திக் கவலைப்படாம நடந்தா.


"எங்கடி போற?" முரளி படுத்தபடியே கேட்டான். அவனுக்கு இப்போ தான் லேசா சொக்குச்சு. அதுவும் காமக் களைப்பு இல்ல, ராத்திரி நேரம்ங்குறதால வந்த இயற்கைத் தூக்கம்.


துர்கா அவளோட சுண்டு விரலைக் காட்டினா. "ஒண்ணுக்குப் போயிட்டு வர்றேன் சார்..."


முரளி சிரிச்சான். "இருடி... நானும் வர்றேன். எனக்கும் முட்டுது,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவனும் அம்மணமா எழுந்தான். அவனோட சுன்னி இன்னும் சாகாம ஆடிக்கிட்டு இருந்தது.


அவன் எழுந்து அவகிட்டப் போய், அவளோட குண்டியை ஒரு கசக்கு கசக்கிட்டு, "பளார்"னு ஒரு அடி அடிச்சான். "வாடி... போலாம்,"னு அவளைக் கூட்டிக்கிட்டுப் பாத்ரூம் போனான்.


பாத்ரூம் கதவுக்கிட்ட போகும்போது, துர்கா திரும்பி கிருஷ்ணனைப் பார்த்தா. அவ கண்ணாலயே, "இதுத்தாங்க சந்தர்ப்பம்... மிஸ் பண்ணிராத"னு உறுதியாச் சைகை பண்ணா.


ரெண்டு பேரும் பாத்ரூமுக்குள்ள போய், கதவைச் சாத்தி, தாழ்ப்பாள் போடுற சத்தம் 'டக்'னு கேட்டுச்சு.


அடுத்த நொடி... கிருஷ்ணன் சிலிர்த்து எழுந்தான்.

[Shrutikrishnan]

அவன் இன்னும் அவன் பொண்டாட்டியோட அந்தச் சின்னச் சிவப்புப் பேன்ட்டியோட தான் நின்னான். அந்த இறுக்கத்துல அவனுக்கு வலிச்சாலும், இப்போ அதைப் பத்திக் கவலைப்பட நேரமில்ல.


கையில இருந்த அந்த மெழுகுவர்த்தியை அவசரமா ஸ்டூல் மேல வச்சான். அவன் விரல்ல உருகி ஒட்டியிருந்த மெழுகை, அவசரமாத் தரையில தேய்ச்சுட்டு, அவன் லுங்கியிலத் தொடைச்சான்.


இதயம் 'தட தட'னு அடிச்சுக்க, அவன் பூனை மாரி சத்தம் வராம, தரைல கிடந்த முரளியோட ஜீன்ஸ் பேண்ட் கிட்ட போனான்.


அவனோட கண்கள் பாத்ரூம் கதவைப் பார்த்துக்கிட்டே இருந்தது. உள்ளே இருந்து துர்காவோட சினுங்கலும், முரளியோட சிரிப்புச் சத்தமும் கேட்டுச்சு. "ஆஹா... நான் ஒண்ணுக்கு போறது அப்படி பாக்காதீங்க. கூச்சமா இருக்கு?"னு துர்கா சொல்றது தெளிவாக்க் கேட்டுச்சு. அவ அவனை அங்கேயே மயக்கி வச்சிருக்கா.


கிருஷ்ணன் நடுங்குற கையால அந்த ஜீன்ஸ் பாக்கெட்டுக்குள்ள கையை விட்டான். அவனோட விரல்கள் அந்த போனைத் தொட்டது. அதை மெதுவா வெளிய எடுத்தான்.


திரும்பி பாத்ரூமைப் பார்த்தான். சத்தம் தொடர்ந்துச்சு.


அவசரமா அந்தப் போனை ஆன் பண்ணான். பாஸ்வேர்ட் ஸ்கிரீன் வந்தது. காயத்ரி அனுப்பின அந்த மந்திர எழுத்துக்கள் அவன் மனசுல ஓடுச்சு.


"3... m... s... $... H... 7... y..."


கடைசி எழுத்தைத் தட்டினதும்... 'டக்'னு போன் அன்லாக் ஆச்சு.


கிருஷ்ணனுக்கு உயிரே வந்தது. ஆனா அவனோட நெஞ்சுப் படபடப்பு அடங்கல. அவசரமா மெனுவுக்குள்ள போய் 'கேலரி' (Photos) ஐகானைத் தேடினான். கிடைச்சது. அதைத் தொட்டான்.


கேலரி ஓபன் ஆச்சு.


அடுத்த நொடி... கிருஷ்ணனோட முகம் சுருங்கிப் போச்சு. அவன் உடம்புல இருந்த ரத்தம் எல்லாம் வடிஞ்ச மாரி ஆகிருச்சு.


கேலரி... காலியா இருந்தது.


சமீபத்துல எடுத்த போட்டோ, வீடியோ எதுவுமே இல்ல. 'Recent' ஃபோல்டர்ல பார்த்தா... சும்மா நாலஞ்சு வாட்ஸ்அப் ஃபார்வர்டு மெசேஜ் படங்கள், கொஞ்சம் ஆபீஸ் சம்பந்தப்பட்ட போட்டோக்கள்... அவ்ளோ தான். கேமரா ரோல் ஃபோல்டரே காலியா இருந்தது.


கிருஷ்ணனுக்குத் தலையைச் சுத்துச்சு. "எங்கடா? எங்க போச்சு?"னு முணுமுணுத்தான்.


ஒருவேளை 'Hidden' ஃபோல்டர்ல இருக்குமோ? அவன் தேடிக் கண்டுபிடிச்சு 'Hidden' ஆல்பத்தைத் தொட்டான். பாஸ்வேர்ட் கேட்டுச்சு. அதே பாஸ்வேர்டைப் போட்டான். ஓபன் ஆச்சு.


அதுவும் காலி. ஒண்ணுமே இல்ல. சும்மா நெட்ல இருந்து எடுத்த சில பிட்டு போட்டோஸ் மட்டும் இருந்தது.


அவனுக்குப் பயம் வந்துச்சு. ஒருவேளை ஃபைல் மேனேஜர்ல இருக்குமோ? வெளிய வந்து 'Files' ஆப்பை ஓபன் பண்ணி, வீடியோஸ் செக் பண்ணான். ம்ஹூம்... இல்ல.


கடைசியா... செட்டிங்ஸ் போய் ஸ்டோரேஜ் பார்த்தான். 256 GB போன் அது. ஆனா 223 GB ஃப்ரீயா இருந்தது. அதாவது... இந்த போன்ல பெருசா எந்த டேட்டாவும் இல்ல. 


கிருஷ்ணனுக்கு இப்போ என்ன பண்றதுன்னே தெரியல. முரளி வேற எங்கயாவது சேவ் பண்ணி வச்சிருக்கானா? இல்ல கிளவுட்ல ஏத்திட்டானா? மண்டை வெடிக்கிற மாரி இருந்தது.


அப்போ... பாத்ரூம்ல தண்ணி நிக்கிற சத்தம் கேட்டுச்சு. தாழ்ப்பாள் திறக்குற சத்தம் 'க்ளிக்'னு கேட்டது.


கிருஷ்ணன் பதறிப் போனான். அவசரமாப் போனை லாக் பண்ணி, எப்படி எடுத்தானோ அதே மாரி அந்த ஜீன்ஸ் பாக்கெட்டுக்குள்ள திணிச்சான். பேண்ட்டை இருந்த மாரியே சரி பண்ணி வச்சுட்டு, வேகமா எழுந்து, பழைய இடத்துல போய், ஒண்ணுமே நடக்காத மாரி நின்னான்.


கதவு திறந்தது.


முரளியும் துர்காவும் வெளிய வந்தாங்க. ரெண்டு பேரும் ஈரம் சொட்டச் சொட்ட அம்மணமா இருந்தாங்க. முரளி துர்காவோட தோள் மேல கையைப் போட்டு, அவளை இடிச்சுக்கிட்டே சிரிச்சுக்கிட்டு வந்தான். துர்கா அவனோட மார்புல சாய்ஞ்சுக்கிட்டே, ஒரு கள்ளச் சிரிப்போட வந்தா.


அவளோட கண்கள் நேரா கிருஷ்ணனைத் தேடுச்சு.


"என்ன ஆச்சு?"னு அவ கண்ணாலயே கேட்டா. புருவத்தை உயர்த்தி, ஒரு கேள்விக்குறியோட பார்த்தா.


கிருஷ்ணன் அவளைப் பார்த்தான். அவன் முகத்துல ஈயாடல. ஒரு சோகம், ஒரு ஏமாற்றம், ஒரு தோல்வி... எல்லாமே அவன் முகத்துல அப்பட்டமாத் தெரிஞ்சது. அவன் மெதுவா, யாருக்கும் தெரியாம, இல்லங்குற மாரித் தலையை ஆட்டினான்.


துர்காவோட முகம் சட்டுனு வாடிப் போச்சு. அவ்ளோ நேரம் நடிச்ச அந்தச் சிரிப்பு, சந்தோஷம் எல்லாம் ஒரு நொடியில மறைஞ்சு, ஒரு பயம் அவ கண்ணுல வந்தது. "அப்போ... அவ்ளோதானா? எல்லாம் வீணா?"னு மனசுல கேள்வி எழுந்தது. 


துர்காவுக்கு ஒரு நொடி தோணுச்சு, 'ச்ச... எதுக்கு இந்த வயாக்ரா கருமம் எல்லாம்? பேசாம ஒரு தூக்க மாத்திரையை வாங்கி அந்தப் பால்ல கலந்து கொடுத்திருந்தா, அவன் குடிச்சதும் பொத்துனு விழுந்திருப்பான். நிம்மதியா வேலையை முடிச்சிருக்கலாம்ல?'னு. ஆனா, அடுத்த நிமிஷமே அவளுக்கு எதார்த்தம் புரிஞ்சது. மெடிக்கல் ஷாப்ல போய் 'தூக்க மாத்திரை குடுங்க'னு கேட்டா எவன் தருவான்? டாக்டர் சீட்டு இல்லாம ஒரு பய தர மாட்டான். அப்படியே கஷ்டப்பட்டு வாங்கினாக் கூட, அவன் குடிச்ச வேகத்துல மயங்கி விழுந்தான்னா, காலையில முழிக்கும் போது அவனுக்குச் சந்தேகம் வராதா? 'என்னடா பால் குடிச்சதும் இப்படி மயக்கம் போட்டுட்டோம்? ஏதோ கலந்துட்டானுங்களோ?'னு நம்ம கழுத்தைப் பிடிப்பான். ஆனா இந்த வயாக்ரா அப்படி இல்ல... இது அவனுக்குச் சுகம். அவன் நினைப்பான், 'ஆஹா... துர்காவைப் பார்த்ததும் நமக்கு வெறி ஏறிடுச்சு... நாம என்ன பெரிய ஆம்பளடா... விடிய விடிய ஓத்தோம்'னு அவனையே அவன் மெச்சிக்கிட்டுப் பெருமையா போவான். நம்ம மேல துளி கூடச் சந்தேகம் வராது. காம போதையில கண்ணு மறைக்கும் போது தான், எதையும் கவனிக்க மாட்டான், காரியத்தைச் சாதிக்க முடியும்னு நினைச்சுத் தான் இவ்வளவு மெனக்கெட்டா. ஆனா, அந்தத் திட்டம் இப்போ இப்டிப் பாழாயிடுச்சேனு நினைக்கும் போது அவளுக்கு நெஞ்சு வெடிச்சது.
முரளி இதையெல்லாம் கவனிக்கல. அவன் உற்சாகமா இருந்தான். "டேய் கிருஷ்ணா... என்னடா முழிச்சுட்டு நிக்கிற? வந்து வெளிச்சம் காட்டுடா... இன்னும் மிச்சம் இருக்கு,"னு சொல்லிக்கிட்டே, துர்காவைத் தரதரனு இழுத்துட்டுப் போய் மறுபடியும் பெட்ல தள்ளினான்.


மணி அஞ்சு ஆச்சு.


கடைசியா ஒரு முறை... மிஷனரி பொசிஷன்ல... முரளி துர்காவை வெறித்தனமா ஓத்துக்கிட்டு இருந்தான். அவனோட சுன்னி இன்னும் சளைக்காம வேலை செஞ்சது. துர்கா இப்போ நம்பிக்கையிழந்து, வெறும் உடம்பை மட்டும் கொடுத்துக்கிட்டு, உயிரில்லாம கிடந்தா.


முரளி அவளோட ரெண்டு காலையும் தோள் மேல போட்டுக்கிட்டு, "ஆஆஹ்... துர்கா... உனக்கு ஈடே இல்ல டி... இந்த உலகத்துலையே சிறந்த கூதி உன்னோடது தான் டி..."னு புலம்பிக்கிட்டே, அவனோட கடைசிச் சொட்டு கஞ்சியையும் அவளுக்குள்ள கக்கினான்.


அவன் கக்கி முடிச்சு, அவ மேல கொஞ்ச நேரம் படுத்துக் கிடந்தான். அப்புறம் மெதுவா எழுந்தான். அவன் சுன்னி அப்போவும் முழுசாச் சுருங்கல. அந்த அரை விறைப்போடவே ஆடிக்கிட்டு இருந்தது.


அவன் எழுந்து, துண்டால் உடம்பைத் துடைச்சுக்கிட்டு, தன்னோட டிரஸ்ஸைப் போட ஆரம்பிச்சான். ஜீன்ஸைப் போடும்போது, கிருஷ்ணன் நெஞ்சு 'திக் திக்'னு அடிச்சது. அவன் போனை எடுத்துப் பார்ப்பானோனு பயந்தான். ஆனா அவன் போனை எடுக்கல.


சட்டையைப் போட்டுக்கிட்டே, "அப்பா... என்ன ஒரு ராத்திரி டா... செமையா இருந்துச்சு,"னு முரளி கிருஷ்ணனைப் பார்த்துச் சொன்னான். "உன் பொண்டாட்டி இருக்காளே... சும்மா மேஜிக் பண்றா டா. அந்த டாகி ஸ்டைல்ல அவ இடுப்பை ஆட்டுனது... அப்பறம் அந்த 69... சான்சே இல்ல. முக்கியமா அவ தாலி என் சுன்னில உரசுச்சு பாரு... அதுதான் ஹைலைட்."


அவன் கூலிங் கிளாஸை எடுத்து மாட்டிக்கிட்டு, வாசலை நோக்கினடந்தான். "சரி... நான் போய்க் குளிச்சுட்டு, ஒரு மணி நேரம் படுத்துட்டு ஆபீஸ் போகணும். அடுத்த வாட்டி எப்போனு அப்புறம் சொல்றேன்,"னு சொல்லிட்டு, துர்காவைப் பார்த்து ஒரு பிளையிங் கிஸ் கொடுத்தான். "பை டி செல்லம்... நல்லாத் தூங்கு."


அப்புறம் கிருஷ்ணன் கிட்ட வந்து, அவனோட தோளைத் தட்டி, "நீயும் போய் படுடா... நல்லா டியூட்டி பார்த்திருக்க... இதே மாரி அடுத்த முறையும் உன் பொண்டாட்டிய ரெடி பண்ணி வை... செமையா என்ஜாய் பண்ணலாம்,"னு ஒரு கேவலமான சிரிப்பு சிரிச்சுட்டு, விசிலடிச்சுக்கிட்டே வெளிய போனான்.


கிருஷ்ணன் அவன் போனதுக்கப்புறம், மெதுவாப் போய்க் கதவைச் சாத்தித் தாழ்ப்பாள் போட்டான். அவனுக்குக் கால்கள்ல தெம்பே இல்ல.


மெதுவா நடந்து பெட்ரூமுக்கு வந்தான்.


அங்க துர்கா... அந்த அலங்கோலமான மெத்தையில... கால் பரப்பிப் படுத்துக்கிடந்தா. அவளோட முகம் களைச்சுப் போய், கண்கள் சிவந்து இருந்தது. ஆனா அவ கிருஷ்ணனைப் பார்த்ததும், ஒரு சின்ன நம்பிக்கையோடு எழுந்தா.


"என்னங்க... ஆச்சு? அழிச்சிட்டீங்களா? எல்லாம் ஓகே தான?"னு ஆவலா கேட்டா. அவளுக்கே தெரியும் இல்லன்னு. ஆனா அவ மனசு கேக்கல. கடைசி சொட்டு நம்பிக்கையோட கேட்டா.


கிருஷ்ணன் தலை குனிஞ்சான். அவன் இன்னும் அந்தப் பொம்பள ஜட்டியோட தான் நின்னான். அது அவனுக்கு இப்போ இன்னும் அசிங்கமா உறுத்துச்சு.


"இல்ல துர்கா... அவன் போன்ல... ஒண்ணுமே இல்ல."


"என்னது?" துர்கா அதிர்ச்சியா எழுந்தா. அவ எழும்போது அவளோட கூதியில இருந்து முரளியோட கஞ்சி 'வழுக்'னு வழிஞ்சு தொடையில ஓடுச்சு.


"ஆமா டி... கேலரி, ஃபைல்ஸ், ஹிட்டன் ஃபோல்டர்னு எல்லாத்தையும் அலசிட்டேன். அந்த வீடியோவும் இல்ல... வேற எந்த போட்டோவும் இல்ல. போன்ல பாதிக்கு மேல ஸ்பேஸ் காலியாத்தான் கிடக்கு. அவன் வேற எங்கயாவது மாத்தி வச்சுட்டு வந்திருக்கான்,"னு உடைஞ்சுபோய் சொன்னான்.


துர்கா அப்படியே இடிஞ்சு போய் பெட்ல உக்காந்தா. "அப்போ... அப்போ நேத்து ராத்திரி முழுக்க... நான் அந்த நாய்கிட்டப் பட்ட பாடு... என் மானத்தை விட்டு, என் உடம்பைக் கொடுத்து... இவ்ளோ கேவலப்பட்டது... எல்லாம் வீணா?" அவ குரல் உடைஞ்சது.


"தெரியல துர்கா... இப்போ என்ன பண்றதுனு எனக்கும் தெரியல," கிருஷ்ணன் அவ பக்கத்துல உக்காந்தான்.


ரெண்டு பேரும்... புருஷனும் பொண்டாட்டியும்... தோத்துப் போய், அவமானத்துல குறுகி, அந்த மெத்தையில உக்காந்து இருந்தாங்க.


துர்கா அப்படியே இடிஞ்சு போய், தளர்ந்து அந்த பெட்ல உக்காந்து இருந்தா. அவளோட ரெண்டு கால்களும் இன்னும் அகலமாவே விரிஞ்சு கிடந்தது. ராத்திரி முழுக்க முரளி அந்த முரட்டுத் தடியை விட்டு ஆட்டி, இடிச்சுத் தள்ளுனதுல, அவளோட அந்தச் சின்ன கூதி, இப்போ நல்லா வீங்கிப்போய், செவந்து, மூட முடியாம அகலமாப் பிளந்துகிட்டு இருந்தது.


அந்தத் திறந்த வாசல்ல இருந்து... முரளி கடைசியா அவளோட கர்பப்பை வரைக்கும் இரைச்சுட்டுப் போன அந்தச் சூடான, கெட்டி வெள்ளைக் கஞ்சி... அவளோட மதன நீரோட கலந்து, நுரைச்சுப்போய், ஒரு நீரூற்று மாரி 'வழுக் வழுக்'னு வெளிய வழிஞ்சு, அவளோட வழுவழுப்பான தொடையை நனைச்சுக்கிட்டு பெட்ஷீட்ல சொட்டிக்கிட்டு இருந்துச்சு.


கிருஷ்ணன் அவளுக்கு பக்கம் உட்காந்து, அந்த ஒழுகுற கஞ்சியையே வெறிச்சுப் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான். அவனோட இடுப்புல, அவன் பொண்டாட்டியோட அந்தச் சின்னச் சிவப்புப் பேன்ட்டி, அவனோட ஆண்மையை இறுக்கிப் பிடிச்சுக்கிட்டு, அவனொரு பொட்டங்கறதை மாரி அவனுக்கு ஞாபகப்படுத்திக்கிட்டே இருந்தது.


அந்த ரூம் முழுக்க கசங்கின மல்லிகைப் பூ வாசம், அவங்களோட வேர்வை நெடி, அப்புறம் முக்கியமா அந்த விந்து வாடை கலந்து ஒரு மயக்கத்தைக் கொடுத்துச்சு. முரளி... அவன் ஒரு ராஜா மாரி வந்து, துர்காவோட உடம்புல இருக்கிற ஒவ்வொரு இன்ச் சதையையும் கடிச்சு, ருசிச்சு, அவளோட ஆழம் வரைக்கும் போய், அவனோட மொத்தக் காமத்தையும் அவ கூதிக்குள்ளேயே கக்கித் தீர்த்துட்டு, அவளை ஒரு தேவிடியா மாரி யூஸ் பண்ணிட்டுப் போயிட்டான்.


இப்போ... அவன் அவ்ளோ ஆழமா ஊத்துன அந்த விதை அவ வயித்துல வளராம இருக்க... துர்கா மறுபடியும் அந்த 'பிளான் பி' மாத்திரையை எடுத்துப் போட்டு, அவனோட எச்சத்தை அழிக்க வேண்டிய கட்டாயத்துல, அவளோட கூதி கஞ்சியைச் சொட்ட விட்டுக்கிட்டே அனாதையா உக்காந்து இருந்தா.

[Selva single]

Intha twist semma bro

[Punidhan]

Fuckkkk wooow. Every episode is a cuckold dream come true. Especially the தாலி reference. கஞ்சி கொட்டும் பொண்டாட்டி புண்டை. Awesome. Sad their plan didn't work out

[Rajsri111]

Sema update bro

[sam_s123]

semma intresting

[xavierrxx]

very good

[Selva single]

very good

Good

[Selva single]

Waiting for your next update

[intrested]

Durga made krishnan to wear panties permanently like a challenge when he defeats murali then only he removed...

[Karkuzhazhi]

Murali ya pali vanga ore vali ooru la irunthu murali wife vanthathum avala krishna illa magesh usar panni othu video yeduthu murali ya off panrathu mattum tha

[Shrutikrishnan]

மறுநாள் காலை பதினொன்னு மணி. ஒரு காபி ஷாப்ல, கிருஷ்ணன், துர்கா, மகேஷ்… மூணு பேரும் முகம் வாடிப் போய் உட்கார்ந்திருந்தாங்க. மகேஷ் இன்னைக்குக் காலேஜுக்குப் போகல. அவனோட முகம் கடுப்பா இருந்தது. துர்கா சோகமா காபியை கலக்கிட்டே இருந்தா. கிருஷ்ணன் தலையைத் தொங்கப்போட்டுக்கிட்டு உட்கார்ந்திருந்தான். அவங்க முன்னாடி இருந்த காபி ஆறிப்போய்க் கிடந்தது.


அந்த வீடியோ எங்க இருக்கும்ங்கற குழப்பம் எல்லார மண்டையையும் குடைஞ்சு எடுத்தது. ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் மௌனம் நீடிச்சது.


அப்போ... அந்த காபி ஷாப் வாசல்ல காயத்ரி வேகவேகமா நடந்து வந்தா. அவ ஒரு சாதாரண காட்டன் சுடிதார் தான் போட்டிருந்தா. ஆனா அது அவ உடம்போட கச்சிதமாப் பொருந்தி, அவளோட அந்த எடுப்பான அழகை எடுத்துக்காட்டுச்சு. அவளோட முடியை லூஸ் ஹேரா விட்டு, ஒரு சின்ன கிளிப் மாட்டியிருந்தா. நடக்கும்போது அந்த முடி காத்துல ஆடி, அவ முகத்துல விழுந்து விளையாடுச்சு. கையில ஒரு சாதாரண வாட்ச். ஆனா அவளோட அந்தச் செக்கச் செவேல் நிறத்துக்கும், அந்த எளிமையான அலங்காரத்துக்கும்... சும்மா தேவதை மாரி இருந்தா.


மகேஷோட பார்வை அவளைப் பார்த்ததும் ஒரு செகண்ட் நிலைச்சு நின்னுச்சு. கிருஷ்ணன் சொல்லி இவளைப் பத்திக் கேள்விப்பட்டிருந்தாலும், நேர்ல பார்க்கும்போது அவனுக்கு ஒரு ஜிவ்வுனு இருந்தது. 'அடேங்கப்பா... இவளோ அழகான பொண்ணையா அந்த முரளி வச்சிருக்கான்?'னு மனசுக்குள்ள நினைச்சுக்கிட்டான். அவளோட அந்தத் துடிப்பான நடை, அவளோட அந்த வசீகரமான முகம்... எல்லாமே அவனைக் கவர்ந்தது. காயத்ரி மகேஷை விட ஆறு வயசு பெரியவ. ஆனா அந்த முதிர்ச்சி அவளுக்கு இன்னும் அழகைச் சேர்த்துச்சு.


காயத்ரி அவங்க டேபிள் கிட்ட வந்து, "ஹாய் சார்... ஹாய் அக்கா..."னு சொல்லிக்கிட்டே, ஒரு சேரை இழுத்துப் போட்டு உக்காந்தா. அது ஒரு வட்ட டேபிள். துர்காவுக்கு இடது பக்கம் கிருஷ்ணன், வலது பக்கம் காயத்ரி. காயத்ரிக்கு வலது பக்கம் மகேஷ். மகேஷுக்கு வலது பக்கம் கிருஷ்ணன்.


காயத்ரி உக்காந்ததும், அவளோட கண்கள் மகேஷை ஒரு முறை நோட்டம் விட்டது. இவன் யாருனு அவளுக்குத் தெரியாது. காலேஜ் படிக்கிற சின்னப் பையன். இவன் எதுக்கு இங்க இருக்கான்னு அவளுக்குப் புரியல. அவளோட ரகசியங்களை, அந்த முரளி விவகாரத்தை எல்லாம் இப்படி ஒரு வெளியாள் முன்னாடி பேசுறதுக்கு அவளுக்குக் கூச்சமா இருந்தது.


அவ கிருஷ்ணனைப் பார்த்துத் தயங்கினாள். "சார்... இவர்..."னு இழுத்து, மகேஷைக் கண்ணால் காட்டினாள்.


கிருஷ்ணன் அவளோட தயக்கத்தைப் புரிஞ்சுக்கிட்டான். "பரவாயில்ல காயத்ரி... இவன் மகேஷ். எங்க வீட்டுக்கு மாடி போர்ஷன்ல இருக்கான். இவன் நம்ம ஆளு தான்,"னு சொன்னான்.


காயத்ரி இன்னும் சந்தேகமாப் பார்த்தா.


கிருஷ்ணன் குரலைத் தாழ்த்தி, "நம்ம விஷயம் எல்லாம் இவனுக்குத் தெரியும் காயத்ரி. துர்கா அந்த முரளி கிட்ட மாட்டிக்கிட்டது... நேத்து நடந்த பிரச்சனை... எல்லாத்தையும் இவன்கிட்ட சொல்லிட்டோம். சொல்லப்போனா, இவனும் நமக்கு உதவி செய்யத் தான் வந்திருக்கான்,"னு சொன்னான்.


அந்த வார்த்தையைக் கேட்டதும் காயத்ரிக்குத் தூக்கி வாரிப் போட்டுச்சு. அவளோட கண்கள் படபடன்னு அடிச்சுக்கிச்சு. அவ அதிர்ச்சியா மகேஷைப் பார்த்தா. மகேஷ் அவளையே ஒரு கூர்மையான, அதே சமயம் ரசிக்கிற பார்வையோட பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான்.


'எல்லாம் தெரியும்னா... என்ன அர்த்தம்?' காயத்ரியோட மனசுக்குள்ள ஒரு மின்னல் வெட்டுச்சு. துர்கா அக்கா முரளி கூடப் படுத்தது இவனுக்குத் தெரியும்னா... அப்போ... நானும் அந்த முரளி கூடப் படுத்தது இவனுக்குத் தெரியுமா? எல்லாத்தையும் கிருஷ்ணன் சார் இவன்கிட்ட சொல்லியிருப்பாரோ?


அந்த நினைப்பு வந்ததும், காயத்ரிக்கு உடம்பெல்லாம் 'ஜிவ்'வுனு ஒரு கூச்சம் பரவுச்சு. அவளோட முகம் தானா செவந்து போச்சு. ஒரு சின்னக் காலேஜ் பையன் முன்னாடி, தான் ஏதோ அம்மணமா நிக்கிற மாரி ஒரு உணர்வு அவளுக்கு வந்தது. அவளோட மார்புக் காம்புகள் அந்தச் சுடிதாருக்குள்ள விறைச்சு, அவளுக்கு ஒரு விதமான குறுகுறுப்பை உண்டாக்கியது. 


அவ மகேஷைப் பார்க்கத் தயங்கினா. ஆனா மகேஷ்... அவன் கண்ணுல ஒரு ஒளி தெரிஞ்சது. அவளோட அந்த வெட்கம், அவளோட அந்தத் தவிப்பு... அதைப் பார்க்கப் பார்க்க மகேஷுக்கு ஒரு கிளர்ச்சி உண்டானது.


காயத்ரி கஷ்டப்பட்டுத் தன்னோட கூச்சத்தை மறைச்சுக்கிட்டு, "ஓ... அப்படியா... சரி சார்..."னு தலையைக் குனிஞ்சுக்கிட்டா. அவளோட துப்பட்டாவை எடுத்து மார்புல இன்னும் நல்லா போர்த்திக்கிட்டா.


"என்னக்கா இப்படிச் சொதப்பிருச்சு? நேத்து நைட் ஃபுல்லா நான் தூங்கவே இல்ல. பாஸ்வேர்ட் ஒர்க் ஆகலையா?"னு காயத்ரி பேச்சை மாத்தினா.


"இல்ல காயத்ரி... பாஸ்வேர்ட் கரெக்ட் தான். போன் ஓபன் ஆச்சு. ஆனா... உள்ள ஒண்ணுமே இல்ல," துர்கா விரக்தியாச் சொன்னா.


"என்னது? ஒண்ணுமே இல்லையா? அப்போ அந்த நாய் எங்க தான் வச்சிருப்பான்?" காயத்ரி யோசிச்சா.


"ஒருவேளை... ஆபீஸ் கம்ப்யூட்டர்ல இருக்குமோ?" கிருஷ்ணன் சந்தேகமா கேட்டான்.


காயத்ரி உடனே மறுத்தா. "சான்ஸே இல்ல சார். ஆபீஸ் சிஸ்டம் பாஸ்வேர்ட் எனக்குத் தெரியும். நான் அடிக்கடி செக் பண்ணுவேன். அதுல அவன் பர்சனல் எதையும் வைக்க மாட்டான். அதுவும் இந்த மாதிரி வீடியோவை... கண்டிப்பா ஆபீஸ்ல வச்சிருக்க மாட்டான்."


எல்லாரும் மௌனமா யோசிச்சாங்க. அப்போ மகேஷ் மெதுவா வாயைத் திறந்தான். அவன் பார்வை காயத்ரியைவிட்டு நகரவே இல்ல. அவளோட அந்தச் சிவந்த முகம், அவளோட உதட்டுல இருந்த அந்தத் தயக்கம்... எல்லாம் அவனுக்குப் பிடிச்சிருந்தது.


"ஒருவேளை... அவனோட வீட்டுல... எதாச்சும் பர்சனல் லேப்டாப், கம்ப்யூட்டர் இருக்குமா?"னு கேட்டான். அவன் காயத்ரிகிட்ட பேசுறப்போ, அவனோட குரல்ல ஒரு நடுக்கம், ஒரு தயக்கம் இருந்தது.


காயத்ரி நிமிர்ந்து மகேஷைப் பார்த்தா. அவளோட பெரிய கண்கள் அவனை அளவெடுத்துச்சு. ஒரு சின்னப் பையன், ஆனா கண்ணுல ஒரு தீர்க்கமான பார்வை. அவளுக்கு அந்தப் பார்வை மேல ஒரு இனம் புரியாத ஈர்ப்பு வந்தது.


துர்கா இதைக் கவனிச்சா. மகேஷ் காயத்ரியைப் பார்க்குற விதமும், பேசுறப்போ தடுமாறுறதும் அவளுக்கு லேசா ஒரு பொறாமையைக் கொடுத்துச்சு. 'என்னடா இவன்... நம்மளையே சுத்திச் சுத்தி வந்தவன்... இப்போ இவளைப் பார்த்து ஜொல்லு விடுறானே'னு மனசுக்குள்ள நினைச்சா.


காயத்ரி யோசிச்சுப் பார்த்தா. "ஆமா... நீங்க சொல்றது கரெக்ட். அவனுக்கு ஒரு பர்சனல் லேப்டாப் இருக்கு,"னு சொன்னா.


"அப்போ கன்ஃபார்ம் அந்த வீடியோ அந்த லேப்டாப்ல தான் இருக்கணும்,"னு மகேஷ் உறுதியாச் சொன்னான்.


"ஆனா... அந்த லேப்டாப்பை எப்படி எடுக்குறது? அவன் வீட்டுக்குள்ள போறதே கஷ்டமாச்சே," கிருஷ்ணன் கவலைப்பட்டான்.


துர்கா ஒரு முடிவோட நிமிர்ந்தா. "அதுக்கு ஒரு வழி இருக்கு,"னு மர்மமா சொன்னா.


எல்லாரும் அவளை ஆச்சரியமாப் பார்த்தாங்க.


***


எல்லாரும் துர்கா சொல்ற பிளான் பொறுமையா கேட்டுட்டு, அந்த காபி ஷாப்பை விட்டு வெளிய வந்தாங்க. கிருஷ்ணன் அவனோட பைக்கை எடுத்தான். மகேஷ் அவனோட பிரெண்ட் கிட்ட இருந்து வாங்கிட்டு வந்த பைக்கை ஸ்டார்ட் பண்ணான்.


கிருஷ்ணன் காயத்ரியைப் பார்த்து, "காயத்ரி... நீ மகேஷ் வண்டியில வந்துரு... நான் துர்காவைக் கூட்டிட்டு முன்னாடி போறேன்,"னு சொன்னான்.


காயத்ரியும் சரின்னு தலையாட்டினா. மகேஷ் பைக்கை ஸ்டார்ட் பண்ணி, "ஏறுங்க..."னு சொன்னான்.


காயத்ரி கொஞ்சம் தயங்கித் தயங்கி, அந்த பைக் சீட்ல ஒரு பக்கமா சாய்ஞ்சு உக்காந்தா. அவளோட அந்த எடுப்பான மார்பு, துப்பட்டாவுக்குள்ள அடங்காமத் திமிறிட்டு இருந்துச்சு. அவ மகேஷ் தோளைப் பிடிக்காம, கொஞ்சம் இடைவெளி விட்டு, சீட்டுக்குக் கீழே இருந்த அந்த இரும்புக் கம்பியை இறுக்கிப் பிடிச்சுக்கிட்டு, காத்துல அவளோட துப்பட்டா பறக்காம இருக்க, ஒரு கையால அதை அமுக்கிப் பிடிச்சுக்கிட்டு உக்காந்தா. அவளோட அந்த நளினம், பார்க்கவே ஒரு தனி அழகா இருந்துச்சு.


துர்கா கிருஷ்ணன் பைக்ல ஏறி உக்காந்தா. அவளும் ஒரு பக்கமாத் தான் உக்காந்திருந்தா. வண்டி கிளம்பிச்சு. கிருஷ்ணன் முன்னாடி போக, மகேஷ் பின்னாடி வந்தான்.


துர்கா கிருஷ்ணன் முதுகுக்குப் பின்னாடி உக்காந்து இருந்தாலும், அவ கண்ணு முழுக்கப் பின்னாடி வந்த மகேஷ் மேலேயே இருந்துச்சு. அவ அடிக்கடித் திரும்பித் திரும்பிப் பார்த்தா. மகேஷோட முதுகுக்குப் பின்னாடி, காயத்ரியோட அந்த செக்கச் செவேல்னு இருக்குற உடம்பு ஆடிக்கிட்டு வர்றதப் பார்க்கப் பார்க்க துர்காவுக்கு வயிறு எரிஞ்சது. ஒரு பொறாமை தீயா சுட்டுச்சு.


மகேஷ் பாவம், பின்னாடி ஒரு தேவதை உக்காந்து இருக்குற பதட்டத்துல, வண்டிய ரொம்பக் கவனமா, மேடு பள்ளம் பார்த்து ஓட்ட முயற்சி பண்ணான். ஆனா அவனோட கவனம் சிதறிச்சோ என்னவோ, ஒரு வேகத்தடையைக் கவனிக்காம விட்டுட்டான்.


வண்டி அந்த மேட்டுல ஏறி, 'தடக்'னு இறங்குச்சு.


அந்த ஆட்டத்துல, காயத்ரி நிலைத் தடுமாறி, அவளோட பிடியை விட்டுட்டு, முன்னாடி சரிஞ்சா. அவளோட அந்த மெத்துனு இருக்கிற மார்பு, மகேஷோட முதுகுல 'நச்'னு போய் இடிச்சு, ஒரு செகண்ட் நல்லா அமுங்கி, தேய்ச்சு நிமிர்ந்தது.


மகேஷுக்கு உடம்பெல்லாம் 'ஜிவ்'வுனு ஒரு மின்னல் பாய்ச்சுன மாரி இருந்துச்சு. அவளோட அந்தப் பரிசத்துல அவன் பல்லக் கடிச்சுக்கிட்டு, ஹேண்டில் பாரை இறுக்கிப் பிடிச்சான்.


முன்னாடி போய்ட்டு இருந்த துர்கா இதைச் சரியாக் கவனிச்சுட்டா. அவளுக்குப் பக்குனு ஆச்சு. "பாருடா... சந்தர்ப்பத்தைப் பயன்படுத்தரயா..."னு அவளுக்குள்ள ஒரு காண்டு.


ஒரு வழியா நாலு பேரும் முரளியோட வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தாங்க.


கேட்ல அந்த வாட்ச்மேன் இருந்தான். நாலு பேரையும் பார்த்ததும் அவனுக்கு ஒண்ணும் புரியல. எழுந்து வந்து, "சார் இல்லையே... ஆபீஸ் போயிருக்காரு,"னு கிருஷ்ணன் கிட்ட சொன்னான்.


"இல்ல அண்ணா... சாரைப் பார்க்க வரல... உங்களைப் பார்க்கத் தான் வந்தோம்,"னு துர்கா முன்னாடி போய் நின்னா. அவளுக்குப் பின்னாடியே கிருஷ்ணன், மகேஷ், காயத்ரி மூணு பேரும் நின்னாங்க.


துர்கா அந்த வாட்ச்மேன் கிட்ட விஷயத்தைச் சொன்னா. அவங்க என்ன செய்யப் போறாங்க, எதுக்காக வந்திருக்காங்கனு சுருக்கமா, ஆனா அழுத்தமாச் சொன்னா. அவளோட குரல்ல இருந்த வேதனையும், அதே சமயம் இருந்த உறுதியும் அந்த வாட்ச்மேனை யோசிக்க வச்சது. கிருஷ்ணன் தலை குனிஞ்சு நிக்கிறதையும், துர்கா கலங்கி நிக்கிறதையும் பார்த்து அவருக்கும் மனசு கஷ்டமாச்சு.


வாட்ச்மேன் முகம் வாடிப் போச்சு. அவருக்கும் கிருஷ்ணன் குடும்பத்து மேல ஒரு பரிதாபம், ஒரு அனுதாபம் இருந்துச்சு. ஆனா... காலம் காலமா சோறு போடுற முதலாளிக்குத் துரோகம் பண்ணவும் மனசு வரல. அவர் தவிச்சுப் போய் நின்னார். துர்கா விடாம, "அண்ணா... என் வாழ்க்கையே போயிரும்... ப்ளீஸ் அண்ணா..."னு கெஞ்சுற மாரி கேட்டா.


கடைசியா... அந்த வாட்ச்மேன் ஒரு பெருமூச்சு விட்டார். அவர் துர்கா, கிருஷ்ணன் முகத்தைப் பார்க்காம, வேற எங்கயோ பார்த்துக்கிட்டு, விரக்தியா சொன்னார்.


"சார் ஈவினிங் ஆபீஸ் முடிஞ்சு வந்ததும்... குளிச்சுட்டுத் திரும்பவும் வெளிய போவாரு. அவர் கார் வெளிய போனதும்... நானும் கேட்டைச் சும்மா சாத்திட்டு, டீ குடிக்கக் கடைக்குப் போயிருவேன். ஒரு அரை மணி நேரம் ஆகும் நான் வர..."


அவர் நிறுத்தினார். ஒரு நிமிஷம் அமைதியா இருந்துட்டு, "அந்த கேப்ல... கேட் பூட்டாமத் தான் இருக்கும்... உள்ள என்ன நடக்குதுனு எனக்குத் தெரியாது... நான் எதையும் பார்க்க மாட்டேன்,"னு சொல்லிட்டு, ஒரு குற்ற உணர்ச்சியோட தலையைக் குனிஞ்சுக்கிட்டு அவரோட ரூமுக்குள்ள போயிட்டார்.


துர்கா முகத்துல ஒரு வெற்றிப் புன்னகை பூத்தது. அவ திரும்பி எல்லாரையும் பார்த்தா. "வேலை முடிஞ்சது..."னு சொன்னா.


அந்த கூட்டம் ஒரு நிமிஷம் நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டு அமைதியா நிண்டாங்க.


"சரிங்க சார்... ஆபீஸ்க்கு ஹாஃப் டே பர்மிஷன் தான் சொல்லி இருந்தேன். இப்போ மணி ஆகிடுச்சு. நான் அப்படியே ஆபிஸ் கிளம்புறேன். சாயங்காலம் ஆபீஸ் முடிஞ்சதும், நம்ம பிளான் படி நான் நேரா முரளி வீட்டுக்கு வந்துடறேன்,"னு காயத்ரி சொன்னா. அவளோட முகத்துல ஒரு பதட்டம் இருந்தாலும், துர்காவோட வாழ்க்கையைச் சரி பண்ணணுங்கிற ஒரு உறுதி தெரிஞ்சது.


கிருஷ்ணன், "சரி காயத்ரி... இரு, நானே உன்னை ஆபிஸ்ல டிராப் பண்ணிடுறேன்,"னு சொன்னான்.


"ஐயோ... பரவாயில்ல சார்... நான் பஸ்ல போய்க்கிறேன். நீங்க அக்கா கூடப் போங்க,"னு காயத்ரி மறுத்தா.


"இல்ல... பரவாயில்ல. இந்த வெயில்ல பஸ்ல அலைய வேண்டாம். வா நான் கொண்டு போய் விடுறேன்,"னு கிருஷ்ணன் பிடிவாதமாச் சொன்னான். அப்புறம் அவன் துர்கா பக்கம் திரும்பினான்.


காயத்ரி தயங்கிட்டே, "அக்கா..."னு இழுத்தா. அவளோட கண்கள் துர்காவையும், பக்கத்துல நின்னுட்டு இருந்த சின்ன காலேஜ் பையன் மகேஷையும் மாறி மாறிப் பார்த்தது. 


"மகேஷ் இருக்கான்ல... அவன் துர்காவை வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போயிருவான்..."னு கிருஷ்ணன் சொன்னான்.


அந்த ஒரு நிமிஷம், காயத்ரி மகேஷையும் துர்காவையும் பார்த்த பார்வையில ஆயிரம் அர்த்தம் இருந்தது. அவளுக்கு லேசாப் பொறி தட்டுச்சு. காலைல கிருஷ்ணன் கால் பண்ணி, பிளான் சொதப்பிரிச்சு... நாம காபி ஷாப்ல மீட் பண்ணலாமான்னு கிருஷ்ணன் கேக்க. காயத்திரி தயங்காம சம்மதம் சொன்னா. 


அப்றம் காபி ஷாப்ல மகேஷ் யார்னு தெரியாம அவ பாத்து, இது யாருனு கேக்க. அவனுக்கு 'எல்லாமே தெரியும்'னு அவர் சொன்னதுக்கு அர்த்தம் இப்போதான் அவளுக்குப் புரிஞ்சது. இப்போ இவங்க நிக்கிற தோரணை, மகேஷ் துர்காவை முழுங்குற மாரி பாக்குற விதம், துர்கா எந்தத் தயக்கமும் இல்லாம மகேஷ் பக்கத்துல இடிச்சுக்கிட்டு உரிமையா நிக்கிறது... இதையெல்லாம் வச்சுப் பார்க்கும்போது, 'ஓஹோ... இவங்களுக்குள்ளயும் ஏதோ ஓடுது போல... பையன் சும்மா உதவிக்கு மட்டும் வரல...'னு அவ மனசுக்குள்ள ஒரு பிசிறு தட்டுச்சு. ஆனா அதை வெளிக் காட்டிக்காம, ஒரு மர்மப் புன்னகையோட, "சரி சார்,"னு தலையாட்டினா.


கிருஷ்ணன் துர்காவைப் பார்த்து, "சரி துர்கா... நீ மகேஷ் கூட வீட்டுக்குப் போ. நான் காயத்ரியை விட்டுட்டு வந்துடறேன்,"னு சொல்லிட்டு, பைக்கை ஸ்டார்ட் பண்ணான்.


காயத்ரி பைக்ல ஏறி, ஒரு பக்கமா சாய்ஞ்சு லாவகமா உட்கார்ந்தா. அவளோட சுடிதார் துப்பட்டா காத்துல லேசா விலக, அவளோட எடுப்பான முன்னழகு லேசாத் தெரிஞ்சது. கிருஷ்ணன் வண்டியைக் கிளப்பத் தயாரா இருந்தான்.


காயத்ரி முதல்ல துர்காவைப் பார்த்தா. அவ முகத்துல ஒரு தெளிவான, பிரகாசமான சிரிப்பு இருந்துச்சு. "போயிட்டு வர்றேன் அக்கா..."னு ரொம்ப இயல்பா, உரிமையாச் சொன்னா.


அப்புறம்... அவளோட அந்தப் பெரிய கண்கள் மெதுவா நகர்ந்து, பக்கத்துல நின்னுக்கிட்டு இருந்த மகேஷ் மேல வந்து நிலைச்சுது. அவனைக் கண்டதும் அவளோட அந்தப் பிரகாசமான சிரிப்பு மாறி, உதட்டோரம் ஒரு நளினமான, வெட்கம் கலந்த புன்னகை பூத்துச்சு. 


அவ அவனை ஒரே ஒரு வினாடி ஆழமா உத்துப்பார்த்தா. அவளோட கன்னம் லேசாச் சிவக்க, இதழோரம் அந்தச் சின்னச் சிரிப்போட, "போயிட்டு வர்றேன்..."னு மெதுவா, ஆனா அழுத்தமாச் சொல்லி, அவளோட தலையை லேசா ஆட்டினா. அந்தச் சின்ன அசைவுல அவளோட காது ஜிமிக்கி ஆடுனது, மகேஷோட நெஞ்சுக்குள்ள மணியடிச்ச மாரி இருந்தது. 


மகேஷ் அப்படியே அந்த இடத்துல உறைஞ்சு போயிட்டான். முரளி மாரி ஒரு ஆளுக்கிட்ட மாட்டித் தவிச்சாலும், இவளோ அழகான ஒரு பொண்ணு, அவனைக் பார்த்து அவ்ளோ வெட்கப்பட்டு, கண்ணாலேயே பேசிட்டுப் போறதப் பார்த்ததும், அவனுக்கு உடம்புல புது ரத்தம் பாய்ஞ்சது. அவளோட அந்தப் பார்வையும், அந்தச் சின்னத் தலையசைப்பும் அவனுக்குள்ள ஒரு மின்னலையே வெட்டிச்சு. அவன் கண்ணு இமைக்காம அவளைப் பார்த்துக்கிட்டே, அவளுக்கே தெரியாம தானாத் தலையை ஆட்டினான்.


கிருஷ்ணன் வண்டி ஆக்ஸிலேட்டரை முறுக்க, வண்டி தூசியைக் கிளப்பிட்டுப் பறந்தது. மகேஷ் அந்தத் தூசுக்குள்ள மறைஞ்சு போற காயத்ரியோட அந்த ஆடுற பின்னழகையே வெறிச்சுப் பார்த்துக்கிட்டு, ஒரு மயக்கத்துல நின்னான்.



இப்போ அந்த முரளி வீட்டுக்கு வெளிய இருந்த ரோட்டுல, மகேஷும் துர்காவும் மட்டும் தனியா நின்னுகிட்டு இருந்தாங்க. துர்கா ஒரு சாதாரண காட்டன் புடவை தான் கட்டியிருந்தா. ஆனா அவளோட கட்டழகை மறைக்க எந்தத் துணியாலயும் முடியாதுங்கற மாரி, காத்துல அவ முந்தானை லேசா விலக, இடுப்பு மடிப்பு தெரிஞ்சது.


"சரிங்க்கா... போலாமா?"னு மகேஷ் கேட்டான். அவன் பார்வை இன்னும் அந்தத் தெருமுனையில மறைஞ்ச காயத்ரி போன திசையையே பார்த்துட்டு இருந்தது.


துர்காவுக்குச் சுர்ருனு கோவம் வந்துச்சு. அவளோட வலது கையை ஓங்கி, மகேஷோட மண்டையில செல்லமா, ஆனா கொஞ்சம் அழுத்தமா ஒரு கொட்டு வச்சா. 'டொக்'னு சத்தம் கேட்டுச்சு.


"ஆவ்... அக்கா... வலிக்குது..."னு மகேஷ் தலையைத் தேய்ச்சுக்கிட்டான்.


"வலிக்கட்டும்டா... நான் இங்க உனக்காக நின்னுக்கிட்டு இருக்கேன்... நீ என்னடான்னா அவ போன திசையையே வாய் பிளந்து பார்த்துட்டு இருக்க? நான் இருக்கும் போதே அவளை சைட் அடிக்கிறியா?"னு துர்கா இடுப்புல கை வச்சுக்கிட்டு, ஒரு பொய்யான கோவத்தோட முறைச்சா.


மகேஷ் அசடு வழிஞ்சான். "அய்யய்யோ... அக்கா இல்லக்கா... சும்மா ரோட்டைப் பார்த்தேன்... வண்டி வருதான்னு..."னு சமாளிச்சான்.


"ஆமா ஆமா... ரோட்டைப் பார்த்தா... நம்பிட்டேன். அவ ஆட்டத்தைப் பார்த்தியா இல்ல ரோட்டைப் பார்த்தியான்னு எனக்குத் தெரியும்,"னு சொல்லிக்கிட்டே துர்கா சுத்தி முத்திப் பார்த்தா. ரோட்டுல ஆள் நடமாட்டம் கம்மியா இருந்தது.


"சரி வண்டிய எடு... வீட்டுக்குப் போய் உன்னை வச்சுக்கிறேன்,"னு சொன்னா.


மகேஷ் சிரிச்சுக்கிட்டே பைக்கைல ஏறி ஸ்டார்ட் பண்ணான். "ஏறுங்க..."


துர்கா பைக் பின்னாடி ஏறுனா. காயத்ரி மாரி பம்மிக்கிட்டு, பயந்துகிட்டு, சீட் கம்பியைப் பிடிச்சுக்கிட்டு நுனில உட்காரல. அவ சேலையைச் சரி பண்ணிக்கிட்டு, ஒரு பக்கமாத் திரும்பி, நல்லா சாய்ஞ்சு, வசதியா 'ஜம்'முனு உக்காந்தா.


உக்காந்த வேகத்துல, அவளோட இடது கையைத் தூக்கி, மகேஷோட தோள்பட்டை மேல உரிமையா வளைச்சுப் பிடிச்சா. அவளோட உடம்பை முன்னாடி வளைச்சு, அவளோட அந்த ரெண்டு பெரிய மார்பகங்களும் மகேஷோட முதுகுல 'நச்'னு இடிச்சு, நல்லா அழுந்திப் பிதுங்குற அளவுக்கு, எவ்ளோ நெருக்கமா ஒட்ட முடியுமோ அவ்ளோ நெருங்கி, உரசி உக்காந்தா.


வண்டி கிளம்புச்சு.


காத்துல துர்காவோட தலைமுடி லேசாப் பறந்து மகேஷோட கழுத்துல பட்டு கிச்சுக்கிச்சு மூட்டுச்சு. அவளோட புடவை முந்தானை காத்துல படபடன்னு அடிச்சுக்கிட்டு, அவளோட இடுப்பை மறைக்காம விலகி வழிவிட்டது.


மகேஷுக்கு முதுகுல ஒரு மெத்தென்ற சுகம். துர்காவோட அந்த ரெண்டு பெரிய மார்பகங்களும், பிராவுக்குள்ள இருந்து திமிறிக்கிட்டு, அவனோட முதுகுல பட்டு நசுங்குற உணர்வு அவனுக்குப் போதையை ஏத்துச்சு. அவனுக்குத் தெரியும், காயத்ரி உக்காந்தப்போ இருந்த இடைவெளியை விட, இப்போ துர்கா உக்காந்திருக்கிறது எவ்ளோ நெருக்கம்னு.


வேணும்னே... மகேஷ் வண்டியைக் கொஞ்சம் வேகமா ஓட்டிட்டுப் போய், ரோட்டுல இருந்த ஒரு சின்னக் பள்ளத்தைக் கூட விடாம, அதுல வண்டியை இறக்கி ஏத்தினான்.


'தடக்'னு வண்டி குலுங்குச்சு.


அந்தக் குலுங்கல்ல, துர்கா நிலைதடுமாறி, இன்னும் வேகமா முன்னாடி வந்து மகேஷ் மேல விழுந்தா. அவளோட மார்பு முழுசா நசுங்கி, அவளோட மூச்சுக்காத்து அவனோட கழுத்துல பட்டுச்சு.


"டேய்... பார்த்து ஓட்டுடா... வேணும்னே பண்றீயா?"னு துர்கா அவன் தோளைக் கிள்ளி வச்சா. ஆனா அவ குரல்ல கோவத்தை விடக் கொஞ்சல் தான் அதிகமா இருந்தது.


"ரோடு சரியில்ல அக்கா... நான் என்ன பண்றது?"னு மகேஷ் சிரிச்சுக்கிட்டே சொன்னான். அவனோட கண்கள் ரியர் வியூ மிரர் வழியா, பின்னாடி உக்காந்துருந்த துர்காவோட முகத்தைப் பார்த்துச் சிமிட்டுச்சு.


துர்கா அவனோட அந்தப் பொய்யான சமாதானத்தைக் கேட்டு, லேசாத் தன் உதட்டைச் சுழிச்சா. "ஆமா... ரோடு சரியில்லையா? இல்ல உன் புத்தி சரியில்லையா?"னு கேட்டுக்கிட்டே, அவளோட பிடியை இன்னும் இறுக்கமாக்கினாள்.


வண்டி போய்கிட்டு இருந்த வேகம் ஒரு சுகமான காத்து வீசுற வேகத்துல இருந்தது. துர்கா ஒரு பக்கம் சாய்ஞ்சு உக்காந்திருந்தாலும், அவளோட உடம்போட மொத்த பாரத்தையும் மகேஷ் மேல சாச்சிருந்தா. அவளோட இடது கை மகேஷோட தோளைச் சுத்தி வளைச்சு, அவனோட நெஞ்சைத் தடவிக்கிட்டு இருந்தது. அவளோட வலது கை, பைக் சீட்டோட கம்பியைப் பிடிக்குறதுக்கு பதிலா, அவளோட இடுப்பு மடிப்புல கை வச்சு, அவளோட புடவை காதுல விலகி தெரிஞ்சிட்டு இருக்குற அவளோட தொப்புளை மறைக்க, புடவையைச் சரி பன்னிட்டு இருந்தா.


காத்து வேகமா வீச, அவளோட காட்டன் புடவை படபடன்னு அடிச்சுக்கிட்டு, அவளோட சதைப்பிடிப்பான கால்களைச் சுத்திப் பின்னிக்கிச்சு. அவளோட ஜாக்கெட்... அது கொஞ்சம் பழைய ஜாக்கெட் தான். ஆனா அவளோட இப்போதைய 'கும்'முனு இருக்குற உடம்புக்கு, அது ரொம்பவே டைட்டா இருந்தது. அவளோட ரெண்டு பெரிய மார்பகங்களும், அந்த ஜாக்கெட்டுக்குள்ள அடைபட்டுக்கிடக்க முடியாம, ஒவ்வொரு முறை வண்டி குலுங்கும் போதும், 'விம்மி விம்மி' மேல எழும்பி அடங்குச்சு.


மகேஷ் வேணும்னே ரோட்டுல இருந்த ஒவ்வொரு சின்னக் கல்லையும் குறி வச்சு ஓட்டினான்.


'தடக்... தடக்...'


ஒவ்வொரு குலுங்கலுக்கும், துர்காவோட உடம்பு ஒரு ரப்பர்பந்து மாரி எகிறி, மகேஷோட முதுகுல வந்து 'பொத்'துனு விழுந்தது.


விழும்போதெல்லாம், அவளோட மார்புச் சதை, அவனோட முதுகு எலும்புல பட்டு நசுங்குற சுகம் இருக்கே... அது மகேஷுக்குப் போதையை ஏத்துச்சு. அவளோட ஜாக்கெட்ல இருந்த ஹூக், அவனோட முதுகுல குத்துறது கூட அவனுக்கு வலியாத் தெரியல, ஏதோ ஊசி போட்டு போதையை ஏத்துற மாரி இருந்தது.


"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆ... மெதுவாடா... இடுப்பு உடையுது..."னு துர்கா பொய்யாச் சிணுங்கினா. ஆனா அவ விலகல. இன்னும் நெருக்கமா, அவனோட முதுகுல பசை போட்ட மாரி ஒட்டிக்கிட்டா.


அவளோட முகம் அவனோட கழுத்துக்கிட்ட இருந்தது. அவளோட சூடான மூச்சுக்காத்து, அவனோட காது மடல்ல பட்டு, கழுத்து வழியா இறங்கி, அவனோட முதுகுத்தண்டுல ஒரு சிலிர்ப்பை உண்டாக்கியது. அவளோட மூக்கு நுனி, அவனோட கழுத்துல இருந்த வேர்வை மேல பட்டு உரச, அவளுக்கே ஒரு கிறக்கம் வந்தது.

[Shrutikrishnan]

"ஏன்டா... இப்டி வேர்த்து விறுவிறுத்துப் போயிருக்க?"னு கேட்டுக்கிட்டே, அவளோட நாக்கைச் சும்மா ஒரு சென்டிமீட்டர் வெளிய நீட்டி, அவனோட கழுத்துல வழிஞ்ச ஒரு துளி வேர்வையை 'நச்'னு நக்கி எடுத்தா.


மகேஷுக்கு வண்டியே கைவிட்டுப் போற மாரி ஆகிருச்சு. "அக்கா... என்னக்கா பண்றீங்க? வண்டி ஸ்கிட் ஆகிடும்க்கா..."னு பதறினான். ஆனா அவன் குரல்ல ஒரு சந்தோஷம் இருந்தது.


"ஸ்கிட் ஆகட்டுமே... அப்போதானே நாம ரெண்டு பேரும் ரோட்டுல உருண்டு பிரள முடியும்..."னு துர்கா காதுல கிசுகிசுத்தா.


அவளோட கை இப்போ சும்மா இருக்கல. அவனோட தோள்ல இருந்து மெதுவா தூக்கி, கீழ கொண்டு போய், அவனோட கைக்கு அடில விட்டு, அவனோட மார்பு மேல ஊர்ந்து, அப்படியே அவனோட தட்டையான வயித்துல வந்து நின்னுச்சு. அவளோட விரல்கள் அவனோட டீ-ஷர்ட்டுக்கு மேலேயே அவனோட தொப்புளை நோண்டிக்கிட்டு இருந்தது.


திடீர்னு முன்னாடி ஒரு பெரிய ஸ்பீட் பிரேக்கர். மகேஷ் அதை பார்த்தும் பார்க்காத மாரி, ஸ்பீடைக் குறைக்காம ஏத்தினான்.


வண்டி காத்துல பறந்து, 'தட்'னு தரைல இறங்குச்சு.


அந்த அதிர்வுல, துர்கா தூக்கி வீசப்பட்ட மாரி முன்னாடி வந்து, மகேஷோட முதுகுல மோதினா. இந்த முறை அவளோட மார்பு மட்டும் இல்ல, அவளோட அடிவயிறு, தொடை எல்லாமே அவன் மேல இடிச்சது. அவளோட ரெண்டு கால்களும் அகலமா விரிஞ்சு, பைக்கோட அதிர்வைத் தாங்கிக்கிச்சு.


"அம்மாடி..."னு துர்கா கத்துனா.


"என்னக்கா... ரொம்ப வலிக்குதா?"னு மகேஷ் சிரிச்சுக்கிட்டே கேட்டான்.


"வலிக்குதுடா... பொறுக்கி,"னு துர்கா சொன்னா. "நீ இடிக்க இடிக்க... உள்ளுக்குள்ள ஏதோ ஒண்ணு கழண்டு விழற மாரி இருக்குடா."


அவளோட கை இப்போ அவனோட வயித்துல இருந்து இன்னும் கீழே இறங்கி, அவனோட பேண்ட் பெல்ட் கிட்ட வந்து நின்னுச்சு. அவளோட சுண்டு விரல், அவனோட பேண்ட் ஜிப் மேல பட்டுப் படாம உரசிச்சு.


மகேஷுக்கு அங்கே ஏற்கனவே கூடாரம் போட்டிருந்தது. அவனோட சுன்னி, ஜீன்ஸ் பேண்ட்டைக் கிழிச்சுக்கிட்டு வெளிய வரத் துடிச்சுக்கிட்டு, அவளோட விரல் ஸ்பரிசத்துக்காக ஏங்கிக்கிட்டு இருந்தது.


"அக்கா... கைய அங்க வச்சா... அப்புறம் வண்டி வேற எங்கயாவது போயிரும்..."னு மகேஷ் எச்சரிச்சான்.


"போகட்டுமே... எங்க கொண்டு போற? காட்டுக்குள்ளயா?"னு துர்கா விஷமமாச் சிரிச்சா. அவளோட விரல் அவன் தொடையில தாளம் போட்டுச்சு.


"காட்டுக்குள்ள கூட்டிட்டுப் போய் என்னடா பண்ணுவ? அங்க தான் ஆள் நடமாட்டமே இருக்காதே... வண்டியை ஓரமா நிப்பாட்டிட்டு... அந்த நடுக்காட்டுல... என் மேல இருக்குற இந்த ஆறு முழப் புடவையை... சர்ருனு உருவிருவியா?" 


அவளுக்கு இன்னும் இவன் காயத்திரிய அப்படி பாத்தது பொறாமையா இருந்தது. அத்தான் இவனை சூடேத்திட்டு இருக்கா. பக்கம் டிராபிக் பெருச இல்ல. அவங்க பாட்டுக்கு போயிடு இருக்கறதால இவ அவளோட ஆட்டத்தை காமிக்கிறா.


மகேஷுக்குத் தொண்டை வறண்டு போச்சு. "அக்கா..."


"இல்ல... பீச்சுக்கா? அங்க ஈரம் காத்து வீசுமே... அந்த அலைல என்னைக் கூட்டிட்டுப் போய்... ஈரமாக்கி... இந்த ஜாக்கெட் எல்லாம் தண்ணில நனைஞ்சு... உள்ள இருக்குறது எல்லாம் அப்படியே வெளிய தெரியுற மாரி... அந்த ஈரம் சொட்டச் சொட்ட இருக்குற மணல்ல என்னைப் படுக்கப் போடுவியா?"னு அவனோட காதுல சூடா ஊதுனா.


அவன் பதில் பேசல. வண்டி வேகம் தானா குறைஞ்சது.


"இல்ல... தியேட்டருக்கா? இருட்டு மூலைல... கார்னர் சீட்ல கூட்டிட்டுப் போய் உக்கார வச்சு... படம் ஓடிக்கிட்டு இருக்கும் போது... இருட்டுல யாருக்கும் தெரியாம... மெதுவா என் புடவைக்குள்ள கைய விட்டு... என் பாவாடை நாடாவை அவிழ்ப்பியா? இல்ல... என் ஜாக்கெட் ஹூக்கை கழட்டி... அந்த ஏசி குளிருல விறைச்சுப் போய் நிக்குற என் காம்பைத் திருகுவியா?"


அவளோட கை இப்போ அவனோட பேண்ட் ஜிப் மேல லேசா அழுத்தம் கொடுத்துச்சு.


"இல்ல... பார்க்குக்கா? மரம் மறைவுல... எவனாச்சும் வர்றானான்னு பார்த்துக்கிட்டே... அவசர அவசரமா என் ஜாக்கெட்டுக்குள்ள கையை விட்டுப் பிசைவியா? பயத்துல என் உடம்பு தூக்கித் தூக்கிப் போடுமே... அந்தத் துடிப்பை ரசிப்பியா?"


மகேஷ், "ஷ்ஷ்ப்பா... அக்கா... ப்ளீஸ் கா... இதுக்கு மேல பேசாதீங்க... வண்டி ஆடுது..."னு கெஞ்சினான். அவன் சுன்னி இப்போ இரும்பு ராடு மாரி அவ கையில தட்டுப்பட்டது.


துர்கா விடல. "இல்லனா... ஓயோ ரூமா? ஜில்லுனு ஏசி ரூம்... மெதுவான மெத்தை... சுத்தி கண்ணாடி... அங்க கூட்டிட்டுப் போவியா? அங்க போனா... அவசரம் இல்லையே... நிதானமா... ஒவ்வொரு துணியா... முதல்ல புடவை... அப்புறம் பாவாடை... கடைசியா ஜாக்கெட்... எல்லாத்தையும் கழட்டிப் போட்டுட்டு... அந்த முழு நீளக் கண்ணாடி முன்னாடி... ஒட்டுத் துணி இல்லாம... அம்மணமா என்னை நிக்க வச்சு... என் உடம்புல இருக்குற ஒவ்வொரு இன்ச்ரசிப்பியா?"


அவ பேசப் பேச... மகேஷுக்குக் கண்ணு முன்னாடி ரோடு தெரியல. துர்கா அம்மணமா நிக்கிற காட்சி தான் தெரிஞ்சது.


"சொல்லுடா... எங்க கொண்டு போற? எங்க போனாலும் எனக்குச் சம்மதம் தான்... நீ என் புடவையை உருவுறதுக்காகத் தான்டா... நான் இதைக் கட்டிக்கிட்டே வந்திருக்கேன்..."னு சொல்லி, அவனோட சுன்னியை ஒரே பிடி பிடிச்சு அழுத்தினா.


மகேஷ் துடிச்சு போனான். 


அவளோட பார்வை ரியர் வியூ மிரர்ல மகேஷோட கண்ணைச் சந்திச்சது.


"ஆமா... அந்த காயத்ரி... அவ உக்காந்து வரும்போது இப்டி தான் இடிச்சாளா?"னு துர்கா திரும்பவும் அந்தப் பழைய பல்லவியைப் பாடினா. அவனோட சுன்னி மேல இருந்து கைய எடுத்தா. அவளுக்கு காயத்திரி மேல எந்த கோவம் இல்ல. அவளுக்கு மகேஷ் காயத்திரிய பாக்குறது தான் பொறாமை. அதுக்கு இப்படி பேசிட்டு இருக்கா.


"அய்யோ... அவளை விடுங்கக்கா... அவ சும்மா ஒரு குச்சி மாரி... எலும்பும் தோலுமா... அவ இடிச்சா வலிக்கத் தான் செய்யும். ஆனா நீங்க... நீங்க இடிக்கும் போது... பஞ்சு மெத்தை வந்து மோதுற மாரி இருக்கு. உங்க உடம்புல இருக்குற அந்த 'வெயிட்' இருக்கே... அது தான்டா ஆம்பளைக்கு வேணும். அவளெல்லாம் உங்க கால் தூசிக்குக் கூட வர மாட்டா,"னு மகேஷ் ஐஸ் வச்சான்.


துர்காவுக்கு அது பிடிச்சிருந்தது. "பரவாயில்லையே... ரசனை கூடிப் போச்சு உனக்கு."


மகேஷ் கொஞ்சம் நேரம் வண்டி ஓடிட்டே யோசிச்சான்.


"நீங்க மட்டும் என்னவாம்? நேத்து ராத்திரி... எனக்குப் பிடிக்காம, நான் தவிச்சுட்டு இருந்தப்போ... நீங்க அந்த முரளி கூட ஜாலியா இருந்தீங்க இல்ல? அது மட்டும் நியாயமா?"னு மகேஷ் திடீர்னு கேட்டான். அவன் குரல்ல ஒரு ஏக்கம், ஒரு உரிமைத் தெரிஞ்சது.


துர்கா அவனோட வயித்துல வருடிக்கிட்டு இருந்த கையை டக்குனு நிறுத்தினா.


"டேய்... அது நான் இஷ்டப்பட்டுப் பண்ணுனேனா? வேற வழி இல்லாம தானே டா? அவன்கிட்ட மாட்டிக்கிட்டு நான் பட்ட பாடு எனக்குத் தான் தெரியும்,"னு சோகமாச் சொன்னா.


மகேஷுக்கு ரத்தம் தலைக்கு ஏறுச்சு. ஹேண்டில் பாரை இறுகப் பிடிச்சான். அவனோட நரம்பெல்லாம் புடைச்சுக்கிட்டுத் தெரிஞ்சது.


எதிர் காத்துல அவன் பேசுறது நல்லா சத்தமா கேக்கணுமுன்னு, கத்தி, "புரிஞ்சுதுக்கா... ஆனா நினைச்சாலே ரத்தம் கொதிக்குது. அந்த நாயை இன்னைக்கு ஒரு வழி பண்ணாம விடமாட்டேன். அவன் உங்களைத் தொட்ட கையை வெட்டணும்..."னு பல்லக் கடிச்சுக்கிட்டே வண்டியை முறுக்கினான்.


துர்காவுக்கு இப்போ முரளியை நினைச்சு, அந்த அருவருப்பான நினைப்புல மூட் அவுட் ஆக விரும்பல. அவளோட இப்போதைய தேவை வேற. அவளுக்குத் தேவை ஒரு ஜாலியான, வெறித்தனமான சுகம்.


அவளோட முகத்தை அவனோட கழுத்துல இன்னும் ஆழமாப் புதைச்சா. அவளோட மார்பு அவனோட முதுகுல அமுங்குற அழுத்தத்தைக் கூட்டிக்கிட்டே, அவனோட காதுல கிசுகிசுப்பாப் பேசுனா.


"ஷ்ஷ... விடுடா செல்லம்... இப்போ எதுக்கு அவனைப் பத்திப் பேசிட்டு? நல்ல மூட்ல வந்துட்டு இருக்கோம்... அதை ஏன் கெடுக்குற?"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவளோட நாக்கால அவனோட காது மடலை லேசா நக்கினா.


"அவனைப் பழிவாங்குறது... அவனை ஒரு வழி பண்றது எல்லாம் இருக்கட்டும்... அதெல்லாம் அப்புறம் பார்த்துக்கலாம். ஆனா இப்போ..."


அவ ஒரு சின்ன இடைவெளி விட்டு, அவளோட கையை அவனோட நெஞ்சுக்குக் கொண்டு வந்து, அவனோட இதயத்துடிப்புக்கு மேல வச்சா.


"முதல்ல... என்னை ஒரு வழி பண்ணுடா..."


அந்த வார்த்தை மகேஷோட காதுல தேனாப் பாய்ஞ்சது. அவனோட கோவம் எல்லாம் பனி மாரி கரைஞ்சு, அது காமமா மாறுச்சு. வண்டி போற வேகமும் குறைஞ்சது.


"அவனை நினைச்சு கோவப்படுற நேரத்துல... என்னைய நினைச்சு சூடேத்து... வீட்டுக்குப் போனதும், என்னைக் கசக்கிப் பிழிஞ்சு, உன் வெறியைத் தணிச்சுக்கோ... எனக்கு அதுதான்டா வேணும்,"னு கெஞ்சுற குரல்ல சொன்னா.


மகேஷ் வண்டி ஓட்டிக்கிட்டே, ரியர் வியூ மிரர்ல அவளைப் பார்த்தான். கண்ணாடியில துர்காவோட முகம் தெரிஞ்சது. அவ கண்ணு சொக்கிப் போய், உதட்டைச் சுழிச்சு, "என்னடா... பண்றியா?"னு கேக்குற மாரி ஒரு பார்வை பார்த்தா.


மகேஷ் அதைப் பார்த்துட்டு, ஒரு கள்ளச் சிரிப்பு சிரிச்சான். "பண்றேன் அக்கா... உன்னை ஒரு வழி பண்ணாம நான் விடுவேனா? இன்னைக்கு உனக்கு இருக்கு கச்சேரி,"னு மனசுக்குள்ள நினைச்சுக்கிட்டே, ஆக்சிலேட்டரைத் திருகினான்.


அவ பேசுற பேச்சும், வண்டி குலுங்குற குலுங்கலும் சேர்ந்து, அந்தப் பயணம் ஒரு காமப் பயணமா மாறிடுச்சு. ஒவ்வொரு வேகத்தடை வரும்போதும், துர்கா வேணும்னே முன்னாடி வந்து, அவனோட முதுகுல தன்னோட மென்மையான மார்பை அழுத்தித் தேய்ச்சா. அவளோட தொடை அவனோட இடுப்புல உரசும்போது உண்டான சூடு, அந்த பைக் இன்ஜின் சூட்டை விட அதிகமா இருந்தது.


ஒரு கட்டத்துல, ரோட்டுல ஒரு பெரிய பள்ளம். மகேஷ் வண்டியை அதுல இறக்க, வண்டி ஒரு குதி குதிச்சது. துர்கா பயந்த மாரி நடிச்சுக்கிட்டு, அவனோட கழுத்தைக் கட்டிப்பிடிச்சுக்கிட்டா. அவளோட முகம் அவனோட தோள் மேல இருக்க, அவளோட உதடு அவனோட காதுக்குக் கீழே இருந்த கழுத்துப் பகுதியில பதிஞ்சது.


சும்மா பதியல... ஒரு முத்தமாப் பதிஞ்சது.


"ம்ம்ம்... உப்புக்கரிக்குதுடா..."னு அவ முனகினா.


மகேஷ் சிலித்துப் போனான். "அக்கா... விட்ருங்க... இதுக்கு மேல தாங்காது..."


"தாங்கலைனா என்னடா பண்ணுவ? இங்கயே வண்டியை நிப்பாட்டிட்டு என் மேல பாய்ஞ்சுருவியா?"னு அவ சவால் விட்டா.


"செய்யத் தோணுது... ஆனா இடம் சரியில்லையே..."


"அப்போ வேகமா ஓட்டு... வீட்டுக்கு எவ்ளோ சீக்கிரம் போறோமோ... அவ்ளோ சீக்கிரம் உனக்கு விருந்து,"னு சொல்லி, அவளோட கையை அவனோட பேண்ட் பாக்கெட்டுக்குள்ள விட்டா. அங்க இருந்த அவனோட சுன்னியை, துணிக்கு மேலேயே ஒரு பிடி பிடிச்சு அழுத்தினா.


அந்தப் பிடியில மகேஷ் வண்டியைக் காற்றைக் கிழிச்சுக்கிட்டுப் பறக்க விட்டான். அவனுக்கு முன்னாடி ரோடு தெரியல... துர்காவோட அந்த அம்மண உடம்பும், அவளோட விரிஞ்ச கால்களும் தான் தெரிஞ்சது.


***


தெரு முனை வந்ததும், அதுவரைக்கும் பைக் சீட்ல மகேஷ் முதுகுல மார்பு தேய்ச்சுக்கிட்டு, இடுப்பைக் கிள்ளிவிட்டுக்கிட்டு வந்த அந்தத் துர்கா, டக்குனு ஒரு விநாடியில மாறிட்டா. அவளோட இடுப்பை நேராக்கி, புடவை முந்தானையை எடுத்து இடுப்புல செருகி, மார்பை மூடி, ஒரு பக்கா குடும்பப் பெண் மாரி, ஒரு 'பத்தினி' வேஷத்தைப் போட்டுக்கிட்டு, கொஞ்சம் தள்ளி உக்காந்தா. அவளோட அந்த மாற்றத்தைப் பார்த்து மகேஷுக்குச் சிரிப்பு வந்தாலும், உள்ளுக்குள்ள ஒரு கிளர்ச்சி இருந்துச்சு. 'இவ்ளோ நேரம் என்ன ஆட்டம் போட்டா... இப்போ ஊர் கண்ணுக்கு நாடகம் ஆடுறாளே'னு நினைச்சுக்கிட்டான்.


வண்டி அவங்க காம்பவுண்டுக்குள்ள மெதுவா நுழைஞ்சுது. இன்ஜின் சத்தம் நின்னதும், அந்த இடமே அமைதியா இருந்தது. மகேஷ் வண்டியை ஸ்டாண்ட் போட்டுட்டு, கேட்டைச் சாத்தப் போனான்.


துர்கா பைக்கில இருந்து இறங்கி, அவளோட இடுப்பை ஒய்யாரமா ஆட்டிக்கிட்டே வீட்டு வாசலை நோக்கி நடந்தா. நடக்கும்போது, அவ சும்மா போகல... திரும்பித் திரும்பி மகேஷைப் பார்த்தா. அவ பார்வையில, "சீக்கிரம் வாடா... உள்ள வந்து பூட்டுடா..."ங்கற அந்த அழைப்பு அப்பட்டமாத் தெரிஞ்சது. அவளோட உதட்டுல ஒரு மர்மப் புன்னகை.


மகேஷ் கேட்டைச் சாத்திட்டுத் திரும்பினான். துர்கா அவங்க வீட்டு மெயின் டோர் கதவைத் திறந்து, உள்ளே ஒரு காலடி எடுத்து வச்சா. உள்ள போறதுக்கு முன்னாடி, அவளோட கழுத்தைத் திருப்பி, ஒருக்களிச்சு மகேஷைப் பார்த்தா. அந்தப் பார்வை... அது சும்மா ஒரு பார்வை இல்ல. ஒரு ஆம்பளையைச் சுண்டி இழுக்குற காந்தம்.


மகேஷ் சுத்தி முத்திப் பார்த்தான். மாடியில யாரும் இல்ல. அவன் அம்மா எப்படியும் தூங்கிட்டு தான் இருப்பாங்கன்னு நினைச்சான். தெருவுல ஆள் அரவம் இல்ல. அவ்ளோதான். அவன் ரத்தத்துல வேகம் ஏறுச்சு.


டக்குனு ஓடினான். துர்கா பாதி திறந்து வச்சிருந்த அந்தக் கதவை, அவளோட கையோடு சேர்த்துப் பிடிச்சு, அவளையும் உள்ள தள்ளிக்கிட்டு, அவனும் உள்ள நுழைஞ்சு, 'டப்'னு கதவைச் சாத்தினான்.


இப்போ ஹால்ல அவங்க ரெண்டு பேரும் மட்டும் தான். வெளிய வெயில் வெளிச்சம் இருந்தாலும், உள்ள ஜன்னல் எல்லாம் சாத்தி இருந்ததால, ஒரு மங்கலான, காமத்துக்கு ஏத்த வெளிச்சம்.


மகேஷ் ஒரு வினாடி கூடத் தாமதிக்கல. நேரா கதவுத் தாழ்ப்பாள் கிட்ட கை வச்சான்.


"டேய்... லாக் பண்ணாதடா... என் புருஷன் வந்துருவாரு..." துர்கா அவளோட முகத்தை ஒரு அப்பாவி மாரி வச்சுக்கிட்டு, கண்ணை உருட்டி நடிச்சா. அவ குரல்ல ஒரு செல்லச் சிணுங்கல். அவளோட மூச்சுக்காத்து வேகம் எடுத்திருந்தது.


மகேஷ் அவளை ஒரு செகண்ட் உத்துப்பார்த்தான். அவளோட அந்தப் போலியான அப்பாவிதனதையும், உள்ளுக்குள்ள இருக்கிற அந்தத் தாகத்தையும் அவனால பார்க்க முடிஞ்சது. அவன் முகத்துல ஒரு திமிரான சிரிப்பு வந்துச்சு. "வரட்டும்... அவர் பொண்டாட்டிகூட நான் உள்ள இருக்கும் போது, வெளிய அவர் வெயிட் பண்ணட்டும்…"னு சொல்லிக்கிட்டே, 'நச்'னு தாழ்ப்பாளைப் போட்டான்.


துர்கா அவளோட கீழ் உதட்டைக் கடிச்சுக்கிட்டு, "அடப் பொறுக்கி..."னு செல்லமாத் திட்டினா.


அந்த வார்த்தை மகேஷுக்கு இன்னும் சூடேத்துச்சு. அவன் பதில் பேசல. அவகிட்ட ஒரே பாய்ச்சலாப் பாய்ஞ்சு, அவளோட இடுப்பை வளைச்சு, அவளை அப்படியே தூக்கினான். அவளோட மொத்த உடம்பையும் அலேக்காத் தூக்கித் தன் தோள் மேல போட்டுக்கிட்டான்.


துர்கா தலைகீழாத் தொங்கினா. அவளோட குண்டி இப்போ மகேஷோட முகத்துக்கு நேரா இருந்தது. அவனோட ஒரு கை, அவளோட அந்தச் சதைப்பிடிப்பான, காட்டன் புடவைக்குள்ள மறைஞ்சிருந்த குண்டி மேல 'பதியமா' உக்காந்தது. அவன் விரல்கள் அவளோட சதையை அழுத்திப் பிடிச்சு பிசைஞ்சுக்கிட்டே பெட்ரூமை நோக்கி நடந்தான்.


"டேய்... விடுடா... தலை சுத்துது..."னு துர்கா கால்ல உதைச்சுக்கிட்டே சிரிச்சா. அவளோட சேலைத் தலைப்பு தரைல ஊர்ந்துச்சு.


மகேஷ் பெட்ரூம் கதவை காலால் எட்டி உதைச்சுத் திறந்தான்.


உள்ள நுழைஞ்சதும், அவனுக்கு ஒரு ஷாக் காத்துட்டு இருந்தது.


அந்த ரூம்... அது இன்னும் நேத்து ராத்திரி நடந்த அந்த 'காமக் கச்சேரி'யோட மிச்சம் மீதியோடவே இருந்தது. கிருஷ்ணன் அலங்காரம் பண்ணின அந்தப் புது வெள்ளைச் சாட்டின் பெட்ஷீட், இப்போ கசங்கி, நசுங்கி, ஒரு மூலையில சுருண்டுக் கிடந்தது. அதுல அங்கங்க ஈரம் காஞ்ச தடம்.


தரையிலும், கட்டில் மேலேயும் அந்த மல்லிகைப் பூக்கள்... வாடிப் போய், நிறம் மாறி, மிதிப்பட்டுச் சிதறிக் கிடந்தது. அங்கங்க அந்த வாசனை மெழுகுவர்த்திகள் உருகி வழிஞ்சு, அணைஞ்சு போய்க் கிடந்தது. அந்த ரூம்ல இன்னும் அந்தப் பழைய காம நெடி, வியர்வை வாடை, மல்லிகைப்பூவோட வாடிய மணம் எல்லாம் கலந்து ஒரு கிறக்கமான காத்து வீசுச்சு.


அதைப் பார்த்ததும் மகேஷுக்கு உள்ளுக்குள்ள ஒரு வெறி கிளம்புச்சு. "நேத்து ராத்திரி... இந்த பெட்ல தான அந்த முரளி இவளைப் போட்டுப் புரட்டி இருப்பான்? இவளோட இந்த உடம்பை, அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல அவன் ரசிச்சு இருப்பான்ல?"ங்கிற நினைப்பு அவனுக்குக் கோவத்தையும், அதை விட அதிகமான காம வெறியையும் உண்டாக்குச்சு.


"இனிமே இந்த இடம் எனக்குத் தான்டி... அவனோட வாசனையை என் வாசனை வச்சு அழிக்கிறேன் பாரு,"னு மனசுக்குள்ள கறுவிக்கிட்டே, தோள்ல இருந்த துர்காவைத் தூக்கி, அந்த கசங்கின பெட் மேல 'தொப்'னு போட்டான்.


விழுந்த வேகத்துல துர்கா பந்து மாரி எகிறினா. அவளோட சேலை விலகி, பாவாடை தெரிய, மல்லாக்க விழுந்தா.


மகேஷ் அவசர அவசரமாத் தன்னோட டீ-ஷர்ட்டைக் கழட்டி வீசினான். அவனோட ஷார்ட்ஸை உருவித் தூக்கிப் போட்டான். ஜட்டியையும் கழட்டி எறிஞ்சான்.


இப்போ அவன் முழு நிர்வாணமா, ஒரு காட்டுமிராண்டி மாரி, அவளோட கட்டில் முன்னாடி நின்னான். அவனோட அந்தத் தடிமனான சுன்னி, நல்லா விறைச்சுப்போய், நரம்பெல்லாம் புடைச்சு, அவளைப் பொளக்கத் தயாரா 'டங் டங்'னு ஆடிக்கிட்டு இருந்தது.


துர்கா படுத்தபடியே அவனைப் பார்த்தா. அவ கண்ணுல ஒரு ரசனை. "அப்பா... என்னா கம்பீரம்டா..."னு நினைக்கிற மாரி, அவனோட உடம்பையும், அந்த ஆடுற சுன்னியையும் மேல இருந்து கீழ வரைக்கும் அளவெடுத்தா.


மகேஷ் பெட்ல இருந்த அந்த வாடிப்போன, காஞ்சுபோன ஒரு சிவப்பு ரோஜா இதழை எடுத்தான். அதை எடுத்து, மெதுவாத் துர்கா கிட்ட குனிஞ்சான்.


அவளோட அந்தச் சிவந்த, சதைப்பிடிப்பான உதட்டுல, அந்த ரோஜா இதழை வச்சான். அவளோட உதட்டுச் சூட்டுல அந்த இதழ் ஒட்டிக்கிச்சு.


"இது அவனோட எச்சம் இல்லடி... இனிமே இது என் முத்திரை,"னு சொல்ற மாரி அவளை ஒரு பார்வை பார்த்துட்டு, அவளோட காலைப் பிடிச்சு இழுத்தான்.


அவளை இழுத்து, கட்டிலோட விளிம்புக்கே கொண்டு வந்தான். அவளோட தலை கட்டிலுக்கு வெளியத் தொங்குற மாரி படுக்க வச்சான்.


இப்போ துர்காவோட தலை பின்னாடி சரிஞ்சு, தொண்டை நல்லா வளைஞ்சு, வாய் வானத்தைப் பார்த்த மாரித் திறந்திருந்தது. அவளோட கூந்தல் தரைல பட்டு விரிஞ்சு கிடந்தது. அவ தலைகீழா மகேஷைப் பார்த்தா. அவளோட கழுத்துல இருந்த தாலி, ஈர்ப்பு விசை காரணமா, அவளோட முகத்துக்கு நேரா வந்து விழுந்து, அவளோட கன்னத்துல உரசிச்சு.


மகேஷ் அவளோட தலைமாட்டுல போய் நின்னான். இப்போ அவனோட இடுப்பு, அவளோட முகத்துக்கு நேரா இருந்தது.


"வாயத் திற அக்கா..." அவன் குரல் கரகரப்பா வந்தது.


துர்கா அவனோட சுன்னியைப் பார்த்தா. அது அவளோட முகத்துக்கு மேல, ஒரு பெரிய இரும்பு உலக்கை மாரித் தொங்கிக்கிட்டு இருந்தது. அவ மெதுவா, ஆசையாத் தன் வாயைத் திறந்தா. அந்த ரோஜா இதழ் அவ உதட்டுல இருந்து நழுவி விழுந்தது.


மகேஷ் ஒரு கையை அவளோட நெத்தியில வச்சுப் பிடிச்சுக்கிட்டு, அவனோட அந்த முரட்டுத் தடியை, அவளோட திறந்த வாய்க்குள்ள விட்டான். தலைகீழா இருக்கிறதால, அவளோட தொண்டைச் சதை முழுசா விரிஞ்சு கொடுத்துச்சு.


'ப்ளக்'னு ஒரு சத்தத்தோட, அவனோட சுன்னி மொட்டு அவளோட தொண்டைக்குழிக்குள்ள போய் இடிச்சது.


"உவ்வ்..." துர்கா லேசாத் திணறினா. ஆனா அவளோட நாக்கு உடனே அவனோட சுன்னியைச் சுத்தி வளைச்சுப் பிடிச்சுக்கிச்சு.


மகேஷ் இப்போ நிதானமா, ஆனா அழுத்தமா இடுப்பை ஆட்ட ஆரம்பிச்சான். அவன் ஒவ்வொரு முறை உள்ளே விடும் போதும், துர்காவோட கழுத்துத் தசை புடைச்சு, அவளோட கன்னம் குழி விழுந்து, அந்தத் தடியை முழுங்குறது பாக்கவே வெறியா இருந்துச்சு. அவளோட எச்சில் வழிஞ்சு, அவனோட சுன்னி வேர் வரைக்கும் நனைச்சது.


அவன் அவளோட வாயை ஓத்துக்கிட்டே, அவளோட உடம்பைப் பார்த்தான். அவளோட காட்டன் புடவை இடுப்புல சுருண்டு கிடந்தது. அவனுக்கு அது தடையாத் தெரிஞ்சது.


வாயில சுன்னியை வச்சுக்கிட்டே, அவனோட ரெண்டு கைகளாலயும் அவளோட புடவையைச் சர்ருனு மேல இழுத்தான். அவளோட வழுவழுப்பான தொடைகள் தெரிஞ்சது. பாவாடையையும் சேர்த்துத் தூக்கினான்.


உள்ளே... அவளோட அந்தச் சின்ன, கருப்பு கலர் பேன்ட்டி. அது அவளோட அகலமான குண்டியையும், இடுப்புச் சதையையும் இருக்கிப் பிடிச்சிருந்தது.


மகேஷ் ஒரு கையால அவளோட அந்தச் சின்னக் கருப்புப் பேன்ட்டியைப் பிடிச்சு, 'சர்'னு ஓரமா விலக்கினான்.


அங்க... அவளோட அந்தப் பெண்மை... அது பூ மாரி மூடி இல்ல.


நேத்து ராத்திரி அந்த முரளி போட்ட ஆட்டத்துல... அவளோட கூதி இதழ்கள் ரெண்டும் நல்லா வீங்கிப்போய், செக்கச் செவேல்னு சிவந்து போயிருந்தது. அவளோட அந்த மென்மையான சதை, முரளியோட முரட்டு இடியில நசுங்கி, கசங்கி, இன்னும் அந்த எரிச்சலோட துடிச்சுக்கிட்டு இருக்கிற மாரி தெரிஞ்சது. அது ஒரு காயப்பட்ட பழம் மாரி, நிலைமையில விரிஞ்சு கிடந்தது.


அதைப் பார்த்ததும் மகேஷுக்குத் தலைக்குள்ள தீ புடிச்சது. "அடப்பாவி... என் அக்காவை இப்டியா வச்சுச் செஞ்சிருக்கான்? பூ மாரி இருந்தவளை... இப்டி வீங்க வச்சு, சிவக்க வச்சு... அவனோட வெறியைத் தீர்த்துருக்கானே..."னு நினைக்கிறப்போ அவனுக்குக் காண்டா வந்தது. அவனோட சொந்தப் பொருளை வேற ஒருத்தன் எடுத்து, இஷ்டத்துக்கு உபயோகிச்சு, கசக்கிப் போட்டா எப்படி இருக்கும்? அந்த வெறி அவனுக்கு வந்தது.

[Shrutikrishnan]

"என்னடி இது... இப்டி செவந்து போய் கிடக்கு? அவன் இப்டியா உன்னைப் போட்டுத் துவைச்சான்?"னு மனசுக்குள்ள கறுவிக்கிட்டே... அவனுக்கு ஆத்திரம் தாங்கல.


அவன் வாயில இடிக்கிறதை நிறுத்தாமலே, தன்னோட வலது கையை ஓங்கி, அவளோட அந்த ஏற்கனவே வீங்கிச் சிவந்து போயிருந்த கூதி மேல, அந்தப் பேன்ட்டி விலகின இடத்துல... 'பளார்'னு ஒரு அறை விட்டான்.


அந்த அறை விழுந்த சத்தம்... அந்த அமைதியான ரூம்ல 'சட்'னு கேட்டுச்சு.


துர்கா வாயில சுன்னி இருக்கறதால கத்த முடியாம, "ம்ம்ம்... ம்ம்ம்..."னு முனகிக்கிட்டே, இடுப்பைத் தூக்கித் துடிச்சா. அந்த அடியில அவளோட கூதிச் சதை அதிர்ந்து, சிவந்து போச்சு. அவளுக்கு வலிச்சது... ஆனா அந்த வலி ஒரு மின்சாரம் பாய்ச்சுன சுகத்தைக் கொடுத்துச்சு. அவளோட கண்கள் சொருகி, நீர் கோர்த்துச்சு.


"என்னடி மூடி வச்சிருக்க? நேத்து அவனுக்கு மட்டும் விரிச்சியே... இன்னைக்கு எனக்கு விரிக்க மாட்டியா?"னு மனசுக்குள்ள கேட்டுக்கிட்டே, அவன் மறுபடியும் அவளோட கூதி மேல தன்னோட விரல்களை வச்சு அழுத்தித் தேய்ச்சான்.


மேல அவனோட சுன்னி அவளோட தொண்டையை இடிச்சுக்க, கீழே அவனோட கை அவளோட கூதியைத் தோண்டி எடுக்க... துர்கா ரெண்டு பக்கமும் தாக்குதல் தாங்க முடியாம, காமத்துல நெளிஞ்சுக்கிட்டு இருந்தா. அவளோட கழுத்துல இருந்த தாலி, அவ தலை ஆடுற வேகத்துக்கு, அவளோட நெத்திலயும், மகேஷோட வயித்துலையும் மாறி மாறி அடிச்சுக்கிட்டு, 'சிலு சிலு'னு சத்தம் போட்டுக்கிட்டே இருந்தது. அது அவளோட புருஷனோட ஞாபகத்தையும், அவளோட இப்போதைய நிலையையும் அவளுக்கு உணர்த்திக்கிட்டே இருந்தது.


அது மாரி கொஞ்சம் நேரம் பன்னிட்டு, அதுக்கு அப்றம், மகேஷ் தன்னோட சுன்னியை அவளோட வாயில இருந்து 'பொத்'துனு வெளிய உருவினான். துர்கா மூச்சு வாங்கிக்கிட்டே, "என்னடா?"னு கண்களாலயே கேட்டா.


அவன் பதில் சொல்லல. அவளை அப்படியே பெட்ல உட்கார வச்சான். அவளோட புடவை இடுப்புல சுருண்டு கிடக்க, மேல ஜாக்கெட், பாவாடைனு அவ ஒரு பாதி கலைஞ்ச ஓவியம் மாரி இருந்தா. மகேஷ் அவளோட ஜாக்கெட் ஹூக்கைப் பிடிச்சான். ஆனா அவசரமா இல்ல. ஒவ்வொரு ஹூக்கா, ரொம்ப நிதானமா, ரசிச்சு ரசிச்சு கழட்டினான்.


ஒவ்வொரு ஹூக் கழலும் போதும், அவளோட மார்புச் சதை கொஞ்சம் கொஞ்சமா விடுதலை ஆகி, வெளிய வந்து விழுந்தது. அந்த ஜாக்கெட் விலக விலக, அவளோட கருப்புப் பிரா, அதுக்கு மேல இருந்த வேர்வை ஈரம், அந்தத் தாலி... எல்லாமே ஒரு திரை விலகுற மாரி மெதுவாத் தெரிஞ்சது. கடைசியா ஜாக்கெட்டைத் தோள்ல இருந்து உருவித் தூக்கிப் போட்டான்.


அப்புறம் அவளோட பிரா. அவன் பின்னாடி போய், அந்தக் கொக்கியை 'டக்'னு கழட்டல. அவளோட முதுகுல மெதுவாத் தடவி, அந்தப் பிரா பட்டையை லேசா இழுத்து விட்டு, அப்புறம் தான் கழட்டினான். பிரா கழண்டதும், அவளோட ரெண்டு மார்பகங்களும் சுதந்திரமாத் துள்ளிக் குதிச்சு ஆடுச்சு.


அடுத்து பாவாடை நாடா. அவன் அதை அவிழ்க்கும் போது, அவளோட வயிற்றுச் சதையில அவன் விரல் உரசிச்சு. துர்கா சிலிர்த்துப் போனா. நாடா அவிழ்ந்ததும், அந்தப் பாவாடையை அவளே இடுப்பைத் தூக்கி இறக்கி விட்டா. அதுகூடவே அவளோட பேன்ட்டியும் உருவினான்.


இப்போ அவ முழு நிர்வாணமா, வெறும் தாலியோட மகேஷ் முன்னாடி படுத்திருந்தா.


மகேஷ் அவளோட காலுக்கு நடுவுல போய், அவளோட அந்த வீங்கிச் சிவந்து போயிருந்த கூதிக்கு நேராத் தன்னோட சுன்னியை வச்சான். அவன் கொஞ்சம் கூடத் தயங்காம, 'சர்ர்'னு உள்ள இறக்கினான்.


துர்கா "ஆஆஹ்..."னு அலறினா. அவளோட கூதி ஏற்கனவே வலிச்சிட்டு இருந்துச்சு, அவனோட அந்த முரட்டுத் தடி உள்ள நுழையுறப்போ அவளுக்கு உயிர் போற வலி.


அவன் ரெண்டு இடி தான் இடிச்சிருப்பான்.


"டேய்... மகேஷ்... வேணாம்டா... வலிக்குது... என்னால முடியல... வெளிய எடுடா..."னு துர்கா  கெஞ்சினா.


மகேஷ் அவளோட முகத்தைப் பார்த்தான். அவ கண்ணுல வலி தெரிஞ்சது. அவன் சுன்னியை மெதுவா வெளிய உருவினான். "என்னக்கா ஆச்சு?"


"அது... நேத்து அவன் பண்ணுனதுல... உள்ள எல்லாம் எரியுது... என்னால தாங்க முடியல,"னு அவ உதட்டைக் கடிச்சுக்கிட்டுச் சொன்னா. அப்புறம் அவனைக் சமாதானப்படுத்த, "வேணும்னா... நான் வாயில பண்ணி விடவா?"னு கேட்டா.


மகேஷ் ஒரு செகண்ட் யோசிச்சான். அவனோட பார்வை அவளோட முகத்துல இருந்து இறங்கி, அவளோட மார்பு, வயிறு, இடுப்பு வழியாப் போய்... கடைசியா அவளோட அந்தப் பின்னழகுல நிலைச்சு நின்னுச்சு.


"வாயிலயா? அதுதான் இப்ப பண்ணிட்டியே... இப்போ எனக்கு வேற ஒண்ணு வேணும்,"னு சொன்னான்.


"என்னடா?"


"போய்... அந்தத் தேங்காய் எண்ணெய் பாட்டிலை எடுத்துட்டு வாங்க,"னு கட்டளையிட்டான்.


"எண்ணெய்யா? எதுக்குடா?" துர்கா புரியாம கேட்டா.


"கேள்வி கேக்காதீங்க... எடுத்துட்டு வாங்க,"னு அவன் அதட்டினான்.


துர்கா மெதுவா பெட்ல இருந்து இறங்கினாள். அவளோட அம்மண உடம்புல, அந்தக் கழுத்துத் தாலி மட்டும் ஆடிக்கிட்டு இருந்துச்சு. அவ நடந்து போகும் போது, அவளோட அந்தப் பெரிய, உருண்டையான குண்டி ரெண்டும் தனித்தனியா ஆடுற அழகை மகேஷ் படுத்துக்கிட்டே ரசிச்சான்.


அவ டிரெஸ்ஸிங் டேபிள் கிட்ட போய், அங்க இருந்த விவிடி தேங்காய் எண்ணெய் பாட்டிலை எடுத்தா. அதை எடுத்துக்கிட்டுத் திரும்பி, அதே ஒய்யார நடையோட வந்து, மகேஷ் கிட்ட நீட்டினா.


மகேஷ் அந்த பாட்டிலை வாங்கின கையோட, அவளோட கையையும் சேர்த்துப் பிடிச்சு, அவளை அப்படியே பெட்ல இழுத்துப் போட்டான்.


"திரும்புங்க... குனியுங்க..."னு சொல்லி, அவளைத் திருப்பிக் குனிய வச்சான். டாகி ஸ்டைல்.


துர்கா அந்த மெத்தையில குனிஞ்சு, டாகி ஸ்டைல்ல நின்ன தோரணையை பார்த்தாலே ஒரு வெறியை வரவழைக்கிற மாரி இருந்தது. அவளோட மார்பு மெத்தையில அமுங்கி கிடக்க, அவளோட அகலமான, சதைப்பிடிப்பான குண்டி மட்டும் வானத்தைப் பார்த்த மாரி தூக்கிக்கிட்டு, "வாடா... வந்து என்னை முழுங்குடா"னு கூப்பிடுற மாரி திமிரா நின்னுச்சு.


மகேஷ் அவளோட பின்னாடி முட்டி போட்டு உக்காந்தான். அவளோட அந்தப் பளபளக்குற பின்னழகைப் பார்த்ததும் அவனுக்கு எச்சில் ஊறுச்சு. அந்த எண்ணெய் பாட்டிலை பக்கத்துல வச்சுட்டு, அவளோட இடுப்புல கை வச்சான்.


முதல்ல அவன் அவளோட அந்த ரெண்டு குண்டிச் சதையையும் தன்னோட ரெண்டு கைகளாலயும் கெட்டியா பிடிச்சான். பிடிச்சு, மெதுவா ரெண்டு பக்கமும் விலக்கி, நல்லா அகலமா விரிச்சான்.


அவ அப்படி விரிச்சதும், அந்த ரெண்டு மலைக்கும் நடுவுல ஆழமா மறைஞ்சு கிடந்த அவளோட அந்த ரகசிய வாசல்... அவளோட சூத்து ஓட்டை... அது இப்போ வெளிச்சத்துக்கு வந்துச்சு.


மகேஷ் கண்ணு இமைக்காம அதையே வெறிச்சுப் பார்த்தான்.


அது ஒரு சின்ன, சுருக்கமான பட்டன் மாரி, நல்ல கருமை கலந்த பிரவுன் நிறத்துல, காத்து கூடப் போக முடியாத அளவுக்கு இருக்கமா மூடிக்கிட்டு இருந்தது. சுத்தி இருக்கிற அவளோட குண்டிச் சதை நல்லா வெள்ளையா, பால் மாரி இருக்க, நடுவுல அந்த ஓட்டை மட்டும் ஒரு கருப்பு வைரம் பதிச்ச மாரி தனியாத் தெரிஞ்சது. அவ மூச்சு விடுற வேகத்துக்கு, அந்தச் சின்ன ஓட்டை லேசாச் சுருங்கிச் சுருங்கி விரிஞ்சது. ஒரு பூவோட மொட்டு மாரி, யாராவது வந்து திறக்க மாட்டாங்களானு ஏங்குற மாரி அது இருந்துச்சு.


மகேஷ் அந்த அழகைப் பார்த்துட்டு, "அப்பா... என்னடி இது... இப்டி ஒரு ஓட்டையை வச்சுக்கிட்டு இத்தனை நாளா மறைச்சு வாழ்ந்துருக்க..."னு மனசுக்குள்ள நினைச்சுக்கிட்டு, குனிஞ்சு அதுகிட்ட போனான்.


அவனோட மூச்சுக்காத்து அவளோட அந்த மென்மையான சந்துல பட்டுச்சு. அவனோட வாய் அவளோட சூத்து ஓட்டைக்கு ரொம்பப் பக்கத்துல போனதும், அவன் தன்னோட வாயில எச்சிலைச் சேத்து, "தூ"னு ஒரு சத்தத்தோட, நேரா அவளோட அந்தச் சுருக்கமான ஓட்டை மேலேயே துப்பினான்.


அந்தச் சூடான, வழவழப்பான எச்சில், அவளோட அந்தச் சென்சிடிவ்வான ஓட்டை மேல 'பச்'னு விழுந்து நனைச்சது.


அந்த ஈரம் பட்டதும் தான் துர்காவுக்குப் பொறி தட்டுச்சு. அவளுக்கு உடம்பெல்லாம் ஒரு மாதிரி கூசுச்சு. அவ அதிர்ச்சியாத் தலையைத் திருப்பிப் பார்த்தா.


"டேய்... மகேஷ்... என்னடா பண்ற? எச்ச துப்புற... அது..."னு அவ பதறினா. அவளுக்கு அப்போ தான் புரிஞ்சது அவன் எதைக்குறி வைக்கிறான்னு.


மகேஷ் அவளைப் பார்த்து ஒரு கள்ளச் சிரிப்பு சிரிச்சான். "ஷ்ஷ்... சத்தம் போடாதீங்க அக்கா... இன்னைக்கு இதுதான் ரூட். உன் புருஷன் கூட உனக்கு இப்டி ஒரு சுகத்தைக் கொடுத்திருக்க மாட்டான்... நான் காட்டுறேன் பாரு,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவன் திரும்பவும் குனிஞ்சான்.


இப்போ அவன் சும்மா பாக்கல. அவனோட நாக்கை நல்லா வெளிய நீட்டி, அந்த எச்சில் தேங்கி நின்ன அவளோட சூத்து ஓட்டையை, ஒரு ஐஸ் க்ரீம் கப்பை நக்குற மாரி, 'சளக்'னு ஒரு நக்கு நக்கினான்.


அந்தச் சொரசொரப்பான நாக்கு, அவளோட அந்தச் சுருக்கமான ஓட்டையை வருடினதும், துர்காவுக்கு 'ஜிவ்'வுனு இருந்தது. அவளோட குண்டி தசை தானாத் துடிச்சது.


மகேஷ் விடல. அவளோட அந்த ஓட்டை மேல இருந்த தன்னோட எச்சிலை, தன்னோட நாக்காலேயே சுத்திச் சுத்தித் தேய்ச்சான். அவனோட நாக்கு நுனி, அவளோட அந்த இருக்கமான ஓட்டைக்குள்ள நுழைய முயற்சி பண்ற மாரி, குத்திக்குத்தி விளையாடிச்சு. அந்த உப்புக்கரிச்ச இடத்த, அவன் ஒரு வெறி பிடிச்சவன் மாரி ருசிச்சான். அவனோட நாக்கு அந்தச் சின்ன ஓட்டையை விரிச்சுப் பாக்குற மாரி நோண்டிக்கிட்டே இருந்தது.


"ஆஆ... ஷ்ஷ... டேய்... கூசுதுடா... அங்க போய் நக்குற..."னு துர்கா சுகத்துல நெளிஞ்சா. அவளோட கழுத்துல தொங்கிக்கிட்டு இருந்த தாலி, அவளோட அசைவுக்கு ஏத்த மாரி மெத்தையில பட்டுத் 'டங் டங்'னு தெரிச்சுது.


மகேஷ் தலையை நிமிர்த்தி, அவளோட அந்தச் சின்னச் சூத்து ஓட்டையை ஒரு ஆராய்ச்சி பண்ற மாரி பார்த்தான். அவளோட அந்த ரெண்டு மலைக்கும் நடுவுல, அது ஒரு சின்னச் சுழி மாரி, ரொம்பவும் கூச்ச சுபாவத்தோட, இருக்கமா மூடிக்கிட்டு இருந்தது.


அவன் தன்னோட வலது கையை முன்னாடி கொண்டு போனான். அவளோட அந்தப் பிங்க் கலர் கூதிக்குக் கீழே, ஒரு இன்ச் இடைவெளியில இருக்கிற அந்தப் பிரவுன் கலர் சுருக்கத்தைத் தன்னோட கட்டை விரலால லேசா வருடினான்.


"என்னக்கா... இவ்ளோ இருக்கமா வச்சிருக்கீங்க? இதுக்கு முன்னாடி அண்ணன் இதுல ஒண்ணுமே பண்ணலையா?"னு கேட்டுக்கிட்டே, அவன் வாயில ஊறுன எச்சிலை, தன்னோட ஆள்காட்டி விரல்லயும், நடுவிரல்லயும் நல்லாத் துப்பி, வழவழப்பாக்கினான்.


அந்த வழுவழுப்பான எச்சிலைத் தொட்டுக்கிட்டு, அவனோட விரல்கள் அவளோட ஓட்டையைச் சுத்தி வட்டமா மசாஜ் பண்ண ஆரம்பிச்சது. அவனோட கட்டை விரலால் அந்தச் சின்ன ஓட்டையை மெதுவா அழுத்தி, அந்தச் சுருக்கங்களை விரிக்க முயற்சி பண்ணான்.


"ம்ம்ம்... காத்து கூடப் புகாத அளவுக்கு லாக் பண்ணி வச்சிருக்கீங்களே... இதையும் இன்னைக்கு நான் தான் திறந்து வைக்கணும் போல,"னு முனகிக்கிட்டே, அவன் தன்னோட ஆள்காட்டி விரலை, அந்த எச்சில் ஈரத்தோட சேர்த்து, அவளோட ஓட்டை மையத்துல வச்சு ஒரு அழுத்து அழுத்தினான்.


துர்கா துள்ளி விழுந்தா. "டேய்... வலிக்கிதுடா... நகம் படுது பாரு..."


"நகம் இல்லக்கா... என் விரல் நுனி தான்... சும்மா லூசா விடுங்க... இப்டி இருக்கிப் பிடிச்சா எப்படி உள்ள போடுறது?"னு அவன் அதட்டினான்.


அவன் மறுபடியும் முயற்சி பண்ணான். இந்த முறை அவசரப்படல. அவனோட ஆள்காட்டி விரலை ஒரு ஆணி மாரி வச்சுக்காம, லேசா வளைச்சு, அந்த ஓட்டையோட விளிம்பை மட்டும் வருடினான். அவளோட அந்தத் தசை, அவனோட விரல் பட்டதும் 'சுருக்'னு உள்ள இழுத்துக்கிச்சு. அந்த ரியாக்ஷனை அவன் ரசிச்சான்.


"பரவாயில்லையே..."னு சொல்லிக்கிட்டே, அவன் ஒரு சின்ன இடைவெளி கிடைச்சதும், 'சளக்'னு தன்னோட விரல் நுனியை, அதாவது அந்த முதல் ரேகை வரைக்கும் உள்ள தள்ளினான்.


துர்கா இடுப்பை வெட்டி இழுத்தா. "ஆஆ... உள்ள போகுதுடா... குத்துது..."


"குத்தல அக்கா... இப்போ தான் வாசலையே தொட்டுருக்கேன்,"னு சொல்லிட்டு, அவன் அந்த விரல் நுனியை வெளிய எடுக்காம, அங்கேயே வச்சு லேசாச் சுத்தினான். அவளோட அந்தச் சூத்துச் சதை, அவனோட விரலை ஒரு ரப்பர் பேண்ட் மாரி இருக்கிப் பிடிச்சு, நசுக்குச்சு. அவ்ளோ டைட். அவளோட உடம்புச் சூடு அந்த விரல் வழியா அவனுக்குத் தெரிஞ்சது.


அவன் மெதுவா, மில்லி மீட்டர் மில்லி மீட்டரா உள்ள நகர்த்தினான். அவன் விரல் உள்ள போகப் போக, அவளோட தசை விலக வழி இல்லாமத் திணறுச்சு.


"ஷ்ஸ்ஸ்... ஆஆ... போதும்டா... விரலே இவ்ளோ பெருசாத் தெரியுது..." துர்கா முனகினா.


"பொறுங்கக்கா... இன்னும் பாதி விரல் கூடப் போகல,"னு சொல்லிட்டு, அவன் இன்னொரு கையை அவளோட இடுப்புல வச்சு அழுத்திப் பிடிச்சுக்கிட்டு, அந்த ஆள்காட்டி விரலை முழுசா உள்ள திணிச்சான்.


'வழுக்'னு அந்த விரல் முழுசும் உள்ள போனதும், துர்கா ஒரு பெருமூச்சு விட்டா. அவளோட அந்த இருக்கமான தசை வளையத்துக்குள்ள, ஒரு அந்நியப் பொருள் நுழைஞ்ச உணர்வு அவளை ஒரு மாரி பண்ணுச்சு.


மகேஷ் உள்ள போன விரலை சும்மா வச்சிருக்கல. அவன் அதை உள்ளேயே வளைச்சு, ஒரு தூண்டில் முள்ளு மாரி ஆக்கினான். அவளோட குண்டிச் சுவரை அந்த விரலால நோண்டி, சுரண்டி, அந்த இடத்தைப் பழக்கப்படுத்தினான்.


"வலிக்குதா?"


"ம்ம்... லேசா... ஆனா ஒரு மாரி எரியுதுடா..."


"எரியட்டும்... அப்போ தான் வழி பொறக்கும்,"னு சொல்லிட்டு, அவன் அந்த விரலை வெளிய உருவினான். விரல் வெளிய வரும்போது, அவளோட சதை அந்த விரலை விடாம கவ்விப் பிடிச்சுக்கிட்டு வெளிய வந்து, அப்புறம் 'பளக்'னு உள்ள போச்சு.


"இப்போ பாருங்க..."னு சொல்லிட்டு, அவன் தன்னோட ஆள்காட்டி விரலையும், நடுவிரலையும் சேர்த்தான். ரெண்டு விரலையும் தன்னோட வாய்க்குள்ள விட்டு, நல்லா எச்சில் பண்ணி ஈரம் ஆக்கினான்.


"டேய்... ரெண்டு விரலா? வேண்டாம்டா... கிழிஞ்சுரும்..." துர்கா பயந்தா.


"ஒண்ணும் ஆகாது... என் சுன்னி எவ்ளோ பெருசுனு பார்த்தீங்கள்ல? அது போவணும்னா... குறைஞ்சது மூணு விரலாவது நுழையுற அளவுக்கு கேப் வேணும்,"னு நியாயம் பேசுனான்.


அவன் அந்த ரெண்டு விரலையும் சேர்த்து, அவளோட அந்தச் சின்ன ஓட்டை மேல வச்சான்.


ஒரே நேரத்துல ரெண்டு விரலை உள்ள தள்ள முயற்சி பண்ணான். ஆனா வழி பத்தல. துர்கா "அம்மாடி..."னு கத்தினா.


மகேஷ் உடனே உத்தியை மாத்தினான். முதல்ல ஒரு விரலை உள்ள விட்டான். அது உள்ள போனதும், அந்த விரலை வச்சு ஒரு பக்கமாச் சதையை இழுத்து, வழி உண்டாக்கினான். அந்த கேப்ல, ரெண்டாவது விரலை மெதுவா நுழைச்சான்.


இப்போ அவளோட அந்தச் சின்னச் சூத்து ஓட்டைக்குள்ள அவனோட ரெண்டு விரலும் இருந்தது. அவளோட ஓட்டை 'O' வடிவத்துல விரிஞ்சு, அவனோட விரல்களை முழுங்கியிருந்தது.


மகேஷ் உள்ள இருந்தபடியே, அந்த ரெண்டு விரலையும் கத்திரிக்கோல் மாரி விரிச்சான்.


"ஆஆஆ... டேய்... வலிக்குதுடா... விரிக்காதடா..." துர்கா தலையணையைக் கடிச்சுக்கிட்டுத் துடிச்சா.


"தாங்கிக்கோங்க அக்கா... இப்போ விரிஞ்சா தான்... அப்புறம் சுகமா இருக்கும்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவன் இரக்கமே இல்லாம, உள்ள வச்சு அந்த ரெண்டு விரலையும் விலக்கினான்.


அவன் விரிக்க விரிக்க... துர்காவோட அந்தச் சுருக்கமான ஓட்டை, ஒரு ரப்பர் வளையல் மாரி இளிச்சுக்கிட்டு விரிஞ்சது. உள்ளே இருந்த அந்தச் சிவந்த சதை, வெளியுலகத்தைப் பார்க்குற மாரி பிதுங்கிக்கிட்டுத் தெரிஞ்சது.


அவன் அந்த ரெண்டு விரலை வச்சு, அவளோட ஓட்டையை வட்டமாச் சுத்திச் சுத்தி, அந்தத் தசையைத் தளர்த்தி விட்டான். அவனோட எச்சில் ஈரம் காஞ்சு போகப் போக, அவன் திரும்பத் திரும்பத் துப்பி, அந்த இடத்தை ஈரம் பண்ணிக்கிட்டே இருந்தான்.


"இன்னும் கொஞ்சம்... இன்னும் கொஞ்சம்..."னு முனகிக்கிட்டே, அவன் மூணாவது விரலையும் உள்ள நுழைக்கப் பார்த்தான்.


துர்கா இப்போ முழுசாச் சரணடைஞ்சுட்டா. அவளுக்கு வலிச்சாலும், அந்த வலிக்குள்ள ஒரு அலாதியான சுகம் இருந்தது. பின்னாடி வாசல் வழியா இவன் நோண்டுறது, அவளோட அடிவயித்துல ஒரு கிளர்ச்சியை உண்டாக்குச்சு. "செய்றா... என்னவோ பண்ற... ஆனா மெதுவா..."னு முனகினா.


மகேஷ் இப்போ தன்னோட மூணு விரலையும் உள்ள விட்டு, நல்லா ஆழமா நோண்டி எடுத்துக்கிட்டு இருந்தான். அவளோட சூத்து இப்போ நல்லா பழகிருச்சு. அவனோட விரல் அசைவுக்கு ஏத்த மாரி, அதுவும் 'சுருக் சுருக்'னு சுருங்கி விரிஞ்சு ஒத்துழைப்பு கொடுத்தது.


"அக்கா... பாத்தீங்களா... எவ்ளோ அழகா விரிஞ்சு கொடுக்குதுனு...னு அவன் ஆசையைத் தூண்டினான்.


மகேஷ் தன்னோட விரல்களை மெதுவா வெளிய எடுத்தான். விரல் வெளிய வந்ததும், அவளோட சூத்து ஓட்டை உடனே மூடல. கொஞ்ச நேரத்துக்கு அது அப்படியே ஒரு கிணறு மாரி, அகலமாத் திறந்துகிட்டு, சிவந்து போய், துடிச்சுக்கிட்டு இருந்தது. உள்ளே இருந்த ஈரம் பளபளன்னு தெரிஞ்சது.


மகேஷ் அந்த அழகைப் பார்த்துட்டு, "செமக்கா... இப்போ ரெடி..." னு சொல்லிக்கிட்டே தான், அந்தத் தேங்காய் எண்ணெய் பாட்டிலை எடுத்தான்.


"இப்போ பாருங்க அக்கா... நிஜமான விளையாட்டு ஆரம்பிக்கப் போகுது,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அந்தப் பாட்டிலைக் கவுத்து, அதுல இருந்த அந்தச் சில்லுனு இருந்த தேங்காய் எண்ணெய்யை, அவளோட அந்த விரிக்கப்பட்ட, சிவந்த சூத்துப்பிளவுக்குள்ள ஊத்தினான்.


எண்ணெய் வழிஞ்சு, அவளோட சூத்து ஓட்டையை நனைச்சு, அவளோட தொடை இடுக்கு வரைக்கும் வழிஞ்சு ஓடுச்சு. அவளோட அந்த விரிஞ்ச ஓட்டை, அந்த எண்ணெய்யை ஆசையா குடிச்சது.


அவன் அந்த பாட்டிலை வச்சுட்டு, திரும்பவும் தன்னோட கையை வச்சு, அந்த எண்ணெய்யை அவளோட சூத்து ஓட்டைக்குள்ளயும், வெளியயும் நல்லாத் தேய்ச்சு விட்டான். அவளோட அந்த இடமே இப்போ எண்ணெய் குளியல் போட்ட மாரி பளபளன்னு மின்னுச்சு.


அப்புறம் அவன் தன்னோட கையில கொஞ்சம் எண்ணெய்யை ஊத்தி, அவனோட அந்தத் தடிமனான, இரும்பு உலக்கை மாரி விறைச்சு நின்ன சுன்னி மேல ஊத்தினான். அவனோட கையால அந்தத் தடியை மேலிருந்து கீழ வரைக்கும் உருவி, எண்ணெய்யை எல்லா இடத்துலயும் படற வச்சான். அவனோட கருப்புச் சுன்னி இப்போ எண்ணெய்ல குளிச்சு, ஒரு கருங்கல் சிலை மாரி ஜொலிச்சுது.


அவன் தன்னோட இடுப்பைத் தூக்கி, முன்னாடி நகர்ந்தான். அவனோட அந்த வழுவழுப்பான சுன்னி மொட்டை, அவளோட அந்த எண்ணெய் வழியுற, விரிக்கப்பட்ட சூத்து ஓட்டை வாசல்ல வச்சு, ஒரு அழுத்து அழுத்தினான்.


அந்த மொட்டு, அவளோட அந்த ஓட்டையை முட்டிக்கிட்டு, "இப்போ உள்ள வரலாமா?"னு கேக்குற மாரி துடிச்சுது.


மகேஷ் அவனோட அந்த வழுவழுப்பான, எண்ணெய் சொட்டச் சொட்ட இருந்த சுன்னி மொட்டை, அவளோட அந்தச் சின்னச் சூத்து ஓட்டை வாசல்ல வச்சு, ஒரு அழுத்து அழுத்தினான்.


அந்த மொட்டு, அவளோட அந்த இருக்கமான ஓட்டையை முட்டிக்கிட்டு துடிச்சுது. ஆனா, அது அவ்ளோ சுலபமா இல்ல. அவளோட சூத்து ஓட்டை, இதுவரைக்கும் வெளிக்காத்து கூடப் படாத ஒரு கன்னித் தீவு மாரி, இத்தனை வருஷம் இருக்கமா மூடிக்கிட்டு இருந்தது. மகேஷ் குடுத்த அந்த முதல் அழுத்தத்துலேயே, துர்கா உடம்பெல்லாம் 'விர்ர்'னு ஒரு அதிர்வு.


"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆ... டேய்... வலிக்குதுடா"னு துர்கா பயமும், ஆசையும் கலந்து கேட்டா. அவ குரல்ல ஒரு நடுக்கம் இருந்தது. ஏன்னா, அவளோட கூதியை வேணும்னா எவ்ளோ வேணா விரிக்கலாம், ஆனா பின்னாடி... அது இரும்புக்கதவு மாரி மூடி இருக்கும்னு அவளுக்குத் தெரியும்.


மகேஷ் அவளோட பயத்தைப் பார்த்துச் சிரிச்சான். "போகும் அக்கா... போகாத இடமா இது? எண்ணெய் இருக்குல்ல... அது பாத்துக்கிறோம்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவன் லேசா இடுப்பை அசைச்சு, அந்த மொட்டை அந்த ஓட்டைக்குள்ள திணிக்கப் பார்த்தான்.


மகேஷ் தன்னோட அந்த முரட்டுச் சுன்னியை மறுபடியும் கையில பிடிச்சான். அது இப்போ இன்னும் வெறியோட, நரம்பெல்லாம் புடைச்சுக்கிட்டு, ஒரு கருங்கல் உலக்கை மாரி இருந்தது. அவன் அதுல இன்னும் கொஞ்சம் எண்ணெய்யைத் தடவி, அதை வழுவழுப்பாக்கினான்.


அவன் தன்னோட இடுப்பைத் தூக்கி, அவனோட சுன்னி மொட்டை, அவளோட அந்தத் திறந்த சூத்து வாசல்ல வச்சான்.


இந்த முறை அவன் சும்மா வைக்கல. ஒரு கையால அவளோட இடுப்பை அழுத்திப் பிடிச்சுக்கிட்டு, இன்னொரு கையால அவனோட சுன்னியைப் பிடிச்சு, குறி பார்த்து... 'அழுத்து'னு ஒரு அழுத்து அழுத்தினான்.


அந்தப் பெரிய மொட்டு, அவளோட அந்தச் சின்ன ஓட்டைக்குள்ள நுழையப் போராடுச்சு. அவளோட சூத்துத் தோல், அந்த மொட்டோட அகலத்துக்கு ஈடு கொடுக்க முடியாம, கண்ணாடித் தாள் மாரி மெலிசா இழுத்துக்கிட்டு விரிஞ்சது.


"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆ... ம்மா... வலிக்குதுடா... உள்ள போக மாட்டேங்குது..."னு துர்கா தலையணைக்குள்ள கத்தினா. அவளோட குண்டித் தசை துடிச்சு, அந்தச் சுன்னியை வெளிய தள்ளப் பார்த்தது.


மகேஷ் விடல. அவன் தன்னோட மூச்சை இழுத்துப் பிடிச்சுக்கிட்டு, "கொஞ்சம் பொறுத்துக்கோங்க அக்கா... தலை மட்டும் உள்ள போயிருச்சுனா... அப்புறம் எல்லாம் ஈசி தான்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, இன்னும் கொஞ்சம் பலத்தைக் கூட்டி அழுத்தினான்.


'வழுக்... முக்...'னு ஒரு சத்தத்தோட, அவனோட சுன்னி மொட்டு, அவளோட அந்த டைட்டான தசை வளையத்தைத் தாண்டி, உள்ள சறுக்கிக்கிட்டுப் போச்சு.

[Shrutikrishnan]

அந்தத் தலை உள்ள போனதும், துர்காவுக்கு உயிர் போற வலி. அவளோட சூத்துஓட்டை கிழிஞ்சு போற மாரி ஒரு எரிச்சல். "ஐயோ... எரியுதுடா... வெளிய எடுடா... என்னால முடியல..."னு அவ கத்தினா.


ஆனா மகேஷ் வெளிய எடுக்கல. அவன் அப்படியே அந்த இடத்துல உறைஞ்சு நின்னான். ஏன்னா, அவனோட சுன்னி மொட்டு, அவளோட அந்த இருக்கமான தசைக்குள்ள சிக்கிக்கிட்டு, ஒரு கதகதப்பான, இருக்கமான குகைக்குள்ள மாட்டுன சுகத்தை அவனுக்குக் கொடுத்துச்சு. அவளோட குண்டித் தசை அவனோட மொட்டை 'நச் நச்'னு கவ்விப் பிடிச்சுது.


வெளிய... தெருவுல...


கிருஷ்ணனோட பைக் சத்தம் கேட்டது. அவன் வண்டியை ஸ்டாண்ட் போடுற சத்தம், கேட் திறக்குற சத்தம் எல்லாம் அந்த அமைதியான மதியத்துல தெளிவாக்க் கேட்டுச்சு.


பெட்ரூம்ல இருந்த துர்காவுக்கும் மகேஷுக்கும் அது யாருனு நல்லாவே தெரியும். ஆனா ரெண்டு பேர் முகத்துலயும் ஒரு துளி பயம் கூட இல்ல. மாறாக, ஒரு கள்ளச் சிரிப்பு அவங்க உதட்டுல ஒட்டிக்கிச்சு.


துர்கா இடுப்பை லேசாத் திருப்பினா. "டேய்... அவர் வந்துட்டாருடா..."னு சொன்னா. ஆனா அவ குரல்ல 'ஐயோ வந்துட்டாரே'ங்கற பதட்டம் இல்ல. "அவர் வந்துட்டாரு... ஆனா நீ இன்னும் முழுசா உள்ள விடாம இருக்கியே"ங்கற அந்த ஏக்கம் தான் இருந்தது. அவளோட சூத்து ஓட்டைக்குள்ள மகேஷோட மொட்டு மாட்டிட்டு இருக்கிற அந்த ரணமான சுகம், அவ புருஷன் வெளிய நிக்கிறாங்கற நினைப்பை விடப் பெருசா இருந்தது.


மகேஷுக்கு, வெளிய கிருஷ்ணன் வந்து நிக்கிறான், உள்ள அவனோட பொண்டாட்டி இவன் சுன்னியில மாட்டிட்டு நிக்கிறாங்கற நினைப்பு, ஒரு அசுரத்தனமான போதையை ஏத்துச்சு. அது அவனுக்கு ஒரு அதிகாரத்தைக் கொடுத்துச்சு.


"வரட்டும் அக்கா... அவருக்கும் தெரியும்ல... நாம என்ன பண்றோம்னு... கொஞ்ச நேரம் வெயிட் பண்ணட்டுமே... புருஷன் வெயில்ல காத்துட்டு இருக்க, பொண்டாட்டி உள்ள கும்மாளம் போடுறான்னு தெரிஞ்சா... அவருக்கு இன்னும் மூடு ஏறும்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவன் அவளோட இடுப்பை இன்னும் இறுக்கமாப் பிடிச்சுக்கிட்டு, "நகராதீங்க... இப்போ கழண்டா மறுபடியும் சொருகுறது கஷ்டம்... அப்படியே இருங்க,"னு அவளை அசைய விடாம லாக் பண்ணான்.


வெளிய காலிங் பெல் சத்தம். 'டிங் டாங்... டிங் டாங்...'


கிருஷ்ணன் வாசல்ல நின்னு பெல் அடிச்சுக்கிட்டு இருந்தான். ஒரு தடவை... ரெண்டு தடவை... மூணு தடவை...


உள்ள யாரும் கதவைத் திறக்கல.


துர்காவுக்கு அந்த பெல் சத்தம் கேட்டுச்சு. ஆனா அவளுக்கு எழுந்திருச்சு போய் கதவைத் திறக்க மனசு வரல. "கதவைத் திறக்கப் போனா... இந்தச் சுகம் கலைஞ்சுருமே... அவர் தான் நம்ம ஆளுதானே... புரிஞ்சுப்பாரு... வெயிட் பண்ணட்டும்..."னு அவ மனசு அலட்சியமாச் சொல்லுச்சு. அவளோட கவனம் முழுக்க, அவ பின்னாடி வாசல் வழியா நுழையப் போராடுற அந்தத் தடிமனான விருந்தாளி மேல தான் இருந்தது.


"ம்ம்... பெல் அடிக்குறாருடா..." துர்கா இதழைக் கடிச்சுக்கிட்டே முனகினா.


"அடிக்கட்டும்... நீங்க இப்போ கத்துற சத்தம் வெளிய அவருக்குக் கேக்கணும்... அப்போ தான் அவருக்குப் புரியும் உள்ள என்ன நடக்குதுனு... கதவைத் தட்டுறதை நிறுத்திட்டு வேடிக்கை பார்க்க வருவாரு,"னு மகேஷ் கிசுகிசுத்தான்.


ரெண்டு பேரும் அந்த பெல் சத்தத்தை ஒரு பின்னணி இசை மாரி எடுத்துக்கிட்டு, அவங்க வேலையில மும்முரமா இருந்தாங்க. கிருஷ்ணன் வெளிய காத்துக்கிட்டு இருக்கான்ங்கற அந்த எண்ணமே, அவங்க ரெண்டு பேருக்கும் இன்னும் வெறியைத் தூண்டுச்சு.


கிருஷ்ணனுக்கு சந்தேகம் வந்தது. "என்னடா இது... கதவு திறக்கலையே..."னு யோசிச்சான். அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு பொறி தட்டுச்சு. "ஒருவேளை... அவங்க..."


அவன் உடம்புல ஒரு நடுக்கம் பரவுச்சு. அவன் கதவைத் தட்டுறதை நிறுத்திட்டு, ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் அங்கேயே காத்துக்கிட்டு நின்னான். உள்ள இருந்து எந்தச் சத்தமும் வரல. ஆனா அவனுக்குத் தெரியும், உள்ள ஏதோ நடக்குதுன்னு.


"போச்சு... ஆரம்பிச்சுட்டாங்களா?"னு அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு குரல்.


அவன் மெதுவா, சத்தம் வராம, வீட்டுக்குப் பின்னாடிப் பக்கம் நடந்தான். அங்க அவங்க பெட்ரூம் ஜன்னல் இருக்குற இடம். அந்தச் சந்துல அவன் பதுங்கிப் பதுங்கிப் போனான்.


அங்க போய் பார்த்தா... அந்தப் பெட்ரூம் ஜன்னல் ஒரு பக்கம் சாத்தியிருந்தது. ஆனா இன்னொரு பக்கம்... லேசா, ஒரு சின்ன இடைவெளி விட்டுத் திறந்திருந்தது. உள்ளே டியூப் லைட் வெளிச்சம் மங்கலாத் தெரிஞ்சது.


கிருஷ்ணன் அந்த ஜன்னல் கிட்ட போய், எக்கி உள்ள பார்த்தான். ஸ்கிரீன் பாதி மூடியிருந்ததால, அவனால முழுசாப் பார்க்க முடியல. ஆனா... அவனுக்குக் கேட்டது...


"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆ... வலிக்குதுடா... மெதுவா..."னு அவன் பொண்டாட்டி முனகுற சத்தம்.


அந்தக் குரல்ல இருந்த வலி... அது சாதாரண வலி இல்ல. ஏதோ புதுசா, தாங்க முடியாத ஒண்ணு உள்ள நுழையுறப்போ வர்ற வலி.


கிருஷ்ணனுக்கு அந்த இடத்துலேயே கால் வேர் பிடிச்சுப் போச்சு. அவன் காதை ஜன்னல் ஓரமா வச்சு, உள்ள நடக்குற ஒவ்வொரு அசைவையும் உன்னிப்பாக்க் கவனிச்சான்.


உள்ளே...


ஜன்னல் ஸ்க்ரீன் பின்னாடி நிழல் ஆடுறத பாத்தான். கிருஷ்ணன் வெளிய நிக்கிறான், ஜன்னல் வழியா ஒட்டுக்கேக்குறான்னு அவனுக்கு புரிஞ்சது. அந்த நினைப்பே அவனுக்கு ஒரு போதையை ஏத்துச்சு. "புருஷன் வெளிய நிக்கிறான்... பொண்டாட்டி உள்ள குண்டி காட்டிக்கிட்டு நிக்கிறா... என்ன ஒரு த்ரில்..."


அவன் துர்காவோட இடுப்பை இன்னும் இறுக்கமாப் பிடிச்சான். "அக்கா... அண்ணன் ஜன்னல் கிட்ட நிண்டு ஒட்டு கேக்குறாரு... இன்னைக்கு இந்தக் குண்டியைக் கிழிச்சுட்டுத் தான் மறுவேலை,"னு கிசுகிசுத்தான்.


துர்கா நிமிந்து ஜன்னலை பாத்து சிரிச்சா. அவளோட சூத்துக்குள்ள மாட்டிட்டு இருக்குற அந்த சுன்னி மொட்டு குடுக்குற சுகம் அவளை மயக்கிருச்சு. "சரிடா... என்னமோ பண்ணு... ஆனா மெதுவா..."னு சரணடைஞ்சா.


மகேஷ் இப்போ அந்த எண்ணெய் பாட்டிலை எடுத்து, அவனோட சுன்னி தண்டு மேல இன்னும் கொஞ்சம் ஊத்தினான். எண்ணெய் வழிஞ்சு, அவளோட அந்த விரிய ஆரம்பிச்ச சூத்து ஓட்டைக்குள்ள போச்சு.


அவன் ஒரு பெருமூச்சு விட்டுட்டு... இடுப்பைப் பின்னாடி இழுக்காம... அப்படியே முன்னாடி அழுத்தினான்.


'க்ர்ர்ர்...'னு ஒரு சத்தத்தோட, அவனோட சுன்னி இன்னும் கொஞ்சம் உள்ள இறங்குச்சு. அவளோட அந்தச் சின்ன ஓட்டை, "ஐயோ என்னால முடியலையே"னு கதறுற மாரி விரிஞ்சது. அவளோட தசை நார் நாராப் பிரியுற மாரி ஒரு உணர்வு.


"ஆஆஆஹ்... ம்மா..." துர்கா சத்தமா அலறினா. இந்த அலறல் வெளிய நின்ன கிருஷ்ணன் காதுல ஈட்டியா பாய்ஞ்சது.


"என்னடி ஆச்சு? அவ்ளோ பெருசா?"னு கிருஷ்ணன் வெளிய நின்னு கற்பனை பண்ணிப் பார்த்தான். அவன் பாண்ட்க்குள்ள கை தானாப் போச்சு.


மகேஷ் இப்போ அவசரப்படல. ஒரு இன்ச் உள்ள தள்ளுவான். அப்புறம் நிறுத்துவான். துர்கா அந்த வலிக்குப் பழகுற வரைக்கும் காத்திருப்பான். அப்புறம் மறுபடியும் ஒரு இன்ச்.


இப்படி கொஞ்சம் கொஞ்சமா... அவளோட அந்த கன்னித் தன்மையோட இருந்த பின் வாசலை, அவன் தன்னோட முரட்டுத் தடியால ஆக்கிரமிச்சுக்கிட்டு இருந்தான்.


பாதி சுன்னி உள்ள போனதும், துர்காவுக்கு மூச்சு முட்டுச்சு. அவளோட வயித்துல ஏதோ ஒரு பெரிய பாரம் ஏறுன மாரி இருந்தது. அவளோட குண்டித் தசை எல்லாம் இழுத்துப் பிடிச்சுக்கிட்டு, மகேஷோட சுன்னியை நெரிச்சது.


"டேய்... மகேஷ்... வயிறு வரைக்கும் வருதுடா... இதுக்கு மேல வேணாம்டா..."னு அவ கெஞ்சினா.


"இல்லக்கா... இன்னும் கொஞ்சம் தான்... முழுசாப் போனாத் தான் சுகம்..."னு சொல்லிக்கிட்டே, அவன் தன்னோட முழு பலத்தையும் திரட்டி, 'நச்'னு ஒரே இடி இடிச்சான்.


அந்த இடியில... அவனோட சுன்னியோட மிச்சம் இருந்த பகுதியும் 'வழுக்'னு உள்ள பாய்ஞ்சு, அவனோட அடிவயிறு துர்காவோட குண்டியில போய் 'டப்'னு மோதிச்சு.


முழு சுன்னியும் இப்போ அவளோட சூத்துக்குள்ள.


துர்கா வாயைப் பிளந்து, சத்தம் வராம காத்துல கத்தினா. அவளோட கண்ணுல இருந்து தண்ணி வழிஞ்சது. வலி... ஆனா அதுல ஒரு நிறைவு. அவளோட உடம்புல இருந்த அத்தனை ஓட்டையும் இப்போ அடைக்கப்பட்டுருச்சு.


மகேஷ் உள்ள முழுசாப் போனதும், கொஞ்ச நேரம் அசையாம அப்படியே இருந்தான். அவனோட சுன்னி அவளோட அந்த இறுக்கமான, சூடான குகைக்குள்ள புதைஞ்சு கிடக்குற சுகத்தை அனுபவிச்சான். அவளோட குண்டிச் சதை அவனோட தடியை 'கவ்'வுனு பிடிச்சுக்கிட்டு, விடமாட்டேன்னு அடம் பிடிச்சது.


வெளிய நின்ன கிருஷ்ணனுக்கு, உள்ள ஏற்பட்ட அந்தத் திடீர் அமைதி இன்னும் பதட்டத்தைக் கொடுத்துச்சு. "என்னடா சத்தத்தைக் காணோம்?"னு அவன் துடிச்சான்.


அப்போ... உள்ள இருந்து ஒரு மெல்லிய முனகல் ஆரம்பிச்சது.


"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆ... ம்ம்ம்..."


மகேஷ் மெதுவா... மிக மெதுவா... தன்னோட இடுப்பை அசைக்க ஆரம்பிச்சான். அவன் சுன்னியை வெளிய உருவும் போது, அவளோட சூத்துச் சதை அதோட ஒட்டிக்கிட்டே வெளிய வந்து, ஒரு குழாய் மாரி நீண்டது. அப்புறம் அவன் உள்ள தள்ளும் போது, அந்தச் சதை உள்ள சுருண்டு போச்சு.


அவன் ஒவ்வொரு முறை உள்ளேயும் வெளியேயும் ஆட்டும் போதும்... அந்த எண்ணெய் பிசுபிசுப்புல... 'சளக்... சளக்... சளக்...'னு ஒரு ஈரமான, ஆபாசமான சத்தம் உண்டாச்சு.


அந்தச் சத்தம்... அதுதான் கிருஷ்ணனுக்கு மரண அடி. அவன் பொண்டாட்டி வேற ஒருத்தன் ஓக்குற சத்தம். 


மகேஷ் போகப் போக வேகத்தைக் கூட்டினான். ஆரம்பத்துல வலியில துடிச்ச துர்கா, இப்போ அந்த வலியே ஒரு சுகமா மாற, தன்னோட குண்டியைத் தூக்கித் தூக்கி அவனுக்கு ஈடு கொடுக்க ஆரம்பிச்சா.


அவளோட கழுத்துல தொங்கிக்கிட்டு இருந்த அந்தத் தாலி... அவ இடுப்பு ஆடுற வேகத்துக்கு, அந்த மெத்தையில பட்டுப் பட்டுத் தெரிச்சு, ஒரு தாளம் போட்டுச்சு.


"அக்கா... ஸ்ஸ்ஸ்... எவ்ளோ டைட்டா இருக்குக்கா... உங்க கூதியை விட இதுதான் கா... சொர்க்கம்... சும்மா கவ்விப் பிடிக்குது..."னு மகேஷ் சுகத்துல புலம்பிக்கிட்டே இடிக்கிற சத்தம் தெளிவா வெளிய கேட்டது.


அந்த வார்த்தை... அது ஜன்னல் கம்பியைப் பிடிச்சுக்கிட்டு நின்னுட்டு இருந்த கிருஷ்ணன் காதுல இடி மாரி விழுந்தது.


"கூதியை விட இதுதான் சொர்க்கமா?" கிருஷ்ணனுக்கு ஒரு நிமிஷம் ஒண்ணுமே புரியல. மூளை ஸ்தம்பிச்சுப் போச்சு. "அப்போ இவன் அவ்ளோ நேரம் இடிச்சுக்கிட்டு இருக்கிறது... அவளோட கூதியில இல்லையா?"


அவன் நெஞ்சு 'திக் திக்'னு அடிச்சது. "அடப்பாவி... என் பொண்டாட்டியோட பின்னாடி வாசலைத் திறந்துட்டானா..." கிருஷ்ணனுக்குத் தலைக்குள்ள 'வ்விர்ர்'னு ஒரு போதை ஏறுச்சு. அவனால நம்பவே முடியல. அவன் பொண்டாட்டி... அவன் கூடப் படுக்கும்போது கூட, அந்தப் பக்கம் கை கொண்டு போனாலே, "சீ... அங்கெல்லாம் வேணாம், அசிங்கம்"னு சிணுங்குறவ... இன்னைக்கு இந்தச் சின்னப் பையன் கிட்ட குண்டி காட்டிக்கிட்டு, அவன் முரட்டுத் தடியை பின்னாடி வாங்கிட்டு நிக்கிறாளே!


அதுவும் அந்தப் பையன், "டைட்டா இருக்கு... கவ்விப் பிடிக்குது"னு சொல்லும் போது, கிருஷ்ணனுக்குக் கற்பனை குதிரை பறந்தது. அவன் பொண்டாட்டியோட அந்தச் சின்னச் சூத்து ஓட்டை, மகேஷோட அந்தத் தடிமனான சுன்னியை முழுங்கிக்கிட்டு, "இன்னும் குடு... இன்னும் குடு..."னு விரியுறதை நினைச்சப்போவே, கிருஷ்ணனுக்குப் பைத்தியமே புடிச்சது.


மதிய உச்சி வெயில் மண்டையைப் பொளக்குது. கிருஷ்ணன் பேண்ட், சட்டை போட்டுக்கிட்டு, அந்த ஜன்னல் ஓரத்துல வேர்வையில குளிச்சுக்கிட்டு நின்னான். அவனோட சட்டை எல்லாம் நனைஞ்சு உடம்போட ஒட்டிருச்சு. அவனோட நெத்தியில இருந்து வேர்வை வழிஞ்சு கண்ணுல விழுந்து எரிச்சது. ஆனா அவன் அதையெல்லாம் துடைக்கல. அவனோட கவனம் முழுக்க உள்ளே இருந்து வர்ற அந்த முனகல் சத்தத்துல தான் இருந்தது.


உள்ளே...


அந்த ரூம் முழுக்க அனல் காத்து வீசுச்சு. துர்காவோட உடம்பு பூரா வியர்வை முத்து முத்தாப் பூத்திருந்தது. அவளோட முதுகுல வேர்வை வழிஞ்சு, அவளோட இடுப்புப் பள்ளத்துல தேங்குச்சு. மகேஷோட உடம்புல இருந்து வழிஞ்ச வேர்வை, அவளோட குண்டி மேல பட்டு, அந்தத் தேங்காய் எண்ணெய்யோட கலந்து வழுவழுப்பாக்குச்சு.


"சளக்... சளக்... சளக்..."


அந்தச் சத்தம் இப்போ இன்னும் சத்தமா, இன்னும் ஈரமா வெளிய கேட்டது. உள்ளே மகேஷ் ஒரு வெறி பிடிச்ச மாரி செஞ்சான். அவன் ஒவ்வொரு முறை இடிக்கும் போதும், அவனோட வேர்வை ஈரம் பட்ட மார்பு, துர்காவோட முதுகுல இடிச்சு, "ப்பளார்... ப்பளார்..."னு சத்தம் வந்துச்சு. அந்தச் சத்தம் வெளிய நிக்கிற கிருஷ்ணனுக்கு, சாட்டையால அடிக்கிற மாரி சுகமா விழுந்தது.


துர்கா இப்போ வலியைக் கடந்து, ஒரு உச்சகட்ட போதையில இருந்தா. அவளோட சூத்துத் தசை, மகேஷோட சுன்னியை இறுக்கிப் பிடிச்சு, கறந்த பால் மாரி அதை ருசிச்சது. அவளோட முகம் தலையணையில புதைஞ்சு இருக்க, அவளோட குண்டி மட்டும் மகேஷோட ஆட்டத்துக்கு ஏத்த மாரி மேலேயும் கீழேயும் குதிச்சு ஆடுச்சு.


அவளோட கழுத்துல இருந்த அந்தத் தாலி... அது இப்போ அவளோட வேர்வை நனைஞ்ச மார்புல ஒட்டிக்கிட்டு, அவ மூச்சு வாங்குற வேகத்துக்கும், மகேஷ் இடிக்கிற வேகத்துக்கும் ஏத்த மாரி, அவளோட மார்புக் காம்புகள் மேல பட்டுப் பட்டுத் தெரிச்சு, ஒரு லயத்தோட ஆடிக்கிட்டு இருந்தது.


"ஆஆ... ம்மா... மகேஷ்..."னு அவ கத்துனா.


அந்தக் குரல் வெளிய நின்ன கிருஷ்ணனைச் சாகடிச்சது. அவன் தன்னோட பேண்ட்டுக்கு மேலேயே, அவனோட சுன்னியைப் பிடிச்சுத் தேய்ச்சான். அவனுக்குத் தானே போய் இடிக்கணும் போல ஒரு வெறி. ஆனா அதை விட, இவன் இடிக்கிறதை ஒளிஞ்சு நின்னு கேக்குறதுல ஒரு அலாதி சுகம்.


மகேஷுக்கு இப்போ முடிவு நெருங்கிருச்சு. அவனோட சுன்னி சூடேறி, நெருப்புக்குழம்பு மாரி கொதிச்சது. அவளோட அந்த இருக்கமான சூத்துச் சுவர், அவனோட தடியை உருவி எடுத்துக்கிட்டு இருந்தது.


"அக்கா... அக்கா... வருதுக்கா... தாங்க முடியல... கக்கப் போறேன்..." மகேஷ் கத்தினான்.


அந்தக் குரல் கிருஷ்ணனுக்கு 'ஷாக்' அடிச்சது. "கக்கப் போறானா? எங்க?"


அடுத்த நொடியே துர்காவோட குரல் கேட்டது. "ஊத்துடா... எனக்குள்ளேயே ஊத்து... வெளிய எடுக்காத... ஒரு சொட்டு விடாம நிரப்புடா..."னு துர்கா வெறியோட அனுமதி கொடுத்தா.


கிருஷ்ணனுக்குக் கண்ணு இருட்டிக்கிட்டு வந்தது. "குண்டிக்குள்ளயேவா?"


உள்ளே... மகேஷ் தன்னோட இடுப்பை முழு வேகத்துல முன்னாடி தள்ளினான். அவனோட சுன்னி, அவளோட சூத்து ஓட்டைக்குள்ள ஆழமா, அவளோட குடலைக் கிளறுற அளவுக்கு உள்ள போய் இடிச்சது. அவன் அங்கேயே உறைஞ்சு நின்னான்.


அவனோட உடம்பு நடுங்க, அவனோட சுன்னி துடிச்சுத் துடிச்சு, அந்தச் சூடான, கெட்டியான கஞ்சியை, அவளோட சூத்து ஆழத்துக்குள்ள பீய்ச்சி அடிச்சது.


"ஆஆஆஹ்..." துர்கா அந்தச் சூட்டைத் தாங்க முடியாம அலறினா. அவளோட குண்டித் தசை சுருங்கி விரிஞ்சு, அந்த வெள்ளைக் குழம்பை ஆசையா உள்ள வாங்கிக்கிச்சு.


மகேஷ் அப்படியே அவ மேல சரிஞ்சான். அவனோட மார்பு அவளோட முதுகுல அழுத்த, அவனோட முகம் அவளோட கழுத்துல புதைஞ்சது. ரெண்டு பேரும் மூச்சு வாங்கிக்கிட்டே, வேர்வையில குளிச்சு, ஒருத்தரோட ஒருத்தர் பின்னிப் பிணைஞ்சு கிடந்தாங்க.


அந்த அஞ்சு நிமிஷம்... அந்த ரூம்ல அவங்களோட மூச்சுச் சத்தம் மட்டும் தான் கேட்டுச்சு. மகேஷ் மெதுவாத் தலையைத் தூக்கி, அவளோட கழுத்துல, அந்தத் தாலிக் கயிறு பதிஞ்சிருந்த இடத்துல வழிஞ்ச வேர்வையைத் தன்னோட நாக்கால நக்கினான். அந்த உப்புச் சுவை அவனுக்கு அமிர்தமா இருந்தது.


"எப்படி இருந்துச்சு அக்கா?" அவன் கிசுகிசுப்பா கேட்டான்.


துர்கா கண்ணைத் திறக்காமலே சிரிச்சா. "கொன்னுட்டடா... என் பின்னால இப்டி ஒரு சுகம் இருக்குனு நீ வந்து தான் காட்டுன..."


மகேஷ் மெதுவா அவளை விட்டு விலகினான். அவனோட சுன்னி அவளோட சூத்துல இருந்து 'வழுக்'னு வெளிய வந்தது.


அது வெளிய வந்ததும்... அவளோட அந்த விரிஞ்ச சூத்து ஓட்டைக்குள்ள இருந்து... மகேஷ் உள்ளே நிறைச்சு வச்சிருந்த அந்த வெள்ளைக் கஞ்சி... அந்தத் தேங்காய் எண்ணெய்யோட கலந்து... நுரைச்சுக்கிட்டு... 'புளுக்'னு வெளிய வழிஞ்சது. அது அவளோட குண்டிப் பிளவு வழியா ஓடி, அவளோட தொடை இடுக்குல சொட்டுச்சு.


மகேஷ் எழுந்து நின்னு, தன்னோட துணியைத் தேடினான். துர்கா அப்படியே படுத்துக்கிட்டு, அவனோட அம்மண உடம்பை ரசிச்சா. அவளோட பார்வை அவனோட சுருங்குன சுன்னி மேல இருந்தது.


"சரி அக்கா... நான் கிளம்புறேன்... ஈவினிங் வர்றேன்... நம்ம பிளான் படி அந்த நாயை இன்னைக்குக் கவனிப்போம்,"னு சொல்லிக்கிட்டே பேண்ட்டைப் போட்டான்.


அப்புறம் ஜன்னலைப் பார்த்துட்டு, ஒரு குறும்புச் சிரிப்போட, "அண்ணன் வேற பாவம்... அவ்ளோ நேரமா வெயில்ல காத்துட்டு இருக்காரு... கால் வலிக்கும்ல..."னு கிண்டலாச் சொன்னான்.


துர்கா சிரிச்சுக்கிட்டே எழுந்து உக்காந்தா. அவளோட குண்டியில இருந்து கஞ்சி வழிஞ்சு பெட்ஷீட்ல ஒழுகுச்சு. அவ அதைத் துடைக்கக் கூட இல்ல.


"இப்போ தான் அண்ணன் மேல பாவம் வருதா? இவளோ நேரம் இடிக்கும் போது தெரியலையா?"னு கேட்டுச் சிரிச்சா.


"அது அப்போ... இப்போ வேலை முடிஞ்சுதுல்ல..."னு சொல்லிட்டு, மகேஷ் அவகிட்ட வந்து, அவளோட உதட்டுல ஒரு முத்தம் கொடுத்துட்டு, "போயிட்டு வர்றேன்..."னு சொல்லிட்டு ரூமை விட்டு வெளிய போனான்.


கிருஷ்ணன் வெளிய நின்னு இதையெல்லாம் கேட்டுட்டு இருந்தான். மகேஷ் வெளிய வர்ற சத்தம் கேட்டதும், அவன் அவசரமாத் தன்னோட பேண்ட், சட்டையைச் சரி பண்ணிக்கிட்டு, வேர்வையைத் துடைச்சுக்கிட்டு, வாசல் பக்கம் ஓடி வந்தான்.


மகேஷ் கதவைத் திறந்து வெளிய வந்தான். வாசல்ல நின்ன கிருஷ்ணனைப் பார்த்ததும், ஒரு அசட்டுச் சிரிப்பு சிரிச்சான்.


"சாரி ணா... கொஞ்சம் லேட் ஆகிருச்சு... வேலைய முடிக்க டைம் எடுத்துக்கிச்சு,"னு டபுள் மீனிங்ல சொல்லிட்டு, "ஈவினிங் வர்றேன் ணா..."னு சொல்லிட்டு, மாடிப் படியேறிப் போயிட்டான்.


கிருஷ்ணன் அவன் போனதுக்கப்புறம், வேகமா வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்சு, கதவைச் சாத்தித் தாழ்ப்பாள் போட்டான். அவனுக்கு இப்போ பொறுமை இல்ல. அவனோட சுன்னி வெடிக்கிற நிலைமையில இருந்தது.


அவன் நேரா பெட்ரூமை நோக்கி ஓடினான். கதவைத் திறந்து உள்ள போனான்.


அங்க... பெட்ல... அவனோட பொண்டாட்டி துர்கா... முழு அம்மணமா, உடம்பு பூரா வேர்வை மினுமினுக்க, கலைஞ்ச தலைமுடியும், கழுத்துல அந்தத் தாலியுமா, ஒரு போர்க்களத்துல ஓய்வெடுக்குற ராணி மாரி சாய்ஞ்சு கிடந்தா.


அவளோட முகம் களைப்பா இருந்தாலும், அதுல ஒரு பிரகாசம், ஒரு திருப்தி தெரிஞ்சது. கிருஷ்ணனைப் பார்த்ததும், அவளோட கண்கள்ல ஒரு சிரிப்பு வந்தது.


"வாங்க..." அவளோட குரல் கம்மலா, காமமா ஒலிச்சது.


கிருஷ்ணனால நிக்க முடியல. அவன் ஓடிப் போய் பெட்ல ஏறினான். அவளை அப்படியே அள்ளித் தன் மடியில போட்டுக்க ஆசைப்பட்டான். ஆனா அவன் கண்ணு வேற ஒண்ணைத் தேடுச்சு.


அவன் அவளோட தோளைப் பிடிச்சு, அவளைக் குப்புறப் படுக்க வச்சான்.


"திரும்பு டி..."


துர்கா சிரிச்சுக்கிட்டே திரும்பினா. அவளோட அந்த அகலமான, சிவந்து போன குண்டியை அவன் கண்ணு முன்னாடி காட்டிப் படுத்தா.


கிருஷ்ணன் அவளோட ரெண்டு குண்டிச் சதையையும் தன்னோட கைகளால பிடிச்சு, நல்லா அகலமா விரிச்சான்.


அங்க... அவளோட அந்தச் சூத்து ஓட்டை... அது இன்னும் மூடாம, மகேஷோட சுன்னி போனத் தடத்தோட, லேசாத் திறந்துகிட்டு, வீங்கிப் போய், செவந்து இருந்தது.


அந்தத் திறந்த வாயில இருந்து... மகேஷ் உள்ளே இறைச்ச அந்தக் கெட்டி வெள்ளைக் கஞ்சி... எண்ணெய்யோட கலந்து, 'வழுக்'னு வெளிய வந்து, அவளோட சூத்துஓட்டையச் சுத்தி ஒரு குளம் மாரி தேங்கி வழிஞ்சுக்கிட்டு இருந்தது.


அதைப் பார்த்ததும் கிருஷ்ணனுக்குத் தலை சுத்துச்சு. "அப்பா... என்னடி இது... எவ்ளோ ஊத்திருக்கான்..."னு அவனுக்கே தெரியாம முனகினான். அவனோட விரல் நடுங்கிக்கிட்டே போய், அந்த வழியுற கஞ்சியைத் தொட்டது. அது இன்னும் சூடா இருந்தது.


வேற ஒருத்தன்... அவனோட ஆண்மையை, இவன் பொண்டாட்டியோட பின்னாடி வாசல் வழியா உள்ளே செலுத்தி, அங்கேயே விட்டுட்டுப் போயிருக்கான். அந்த நினைப்பு கிருஷ்ணனை ஒரு மிருகமா மாத்துச்சு.


அவன் அப்படியே குனிஞ்சான். அவளோட அந்த அகலமான, சிவந்து போயிருந்த குண்டிச் சதைகளுக்கு நடுவுல தன்னோட முகத்தைப் புதைச்சான். அவளோட சூத்துல இருந்து அடிச்ச அந்த நெடி... மகேஷோட முரட்டு வேர்வை வாடை, அந்தத் தேங்காய் எண்ணெய் மணம், அப்புறம் அந்தப் பச்சை விந்து வாடை... எல்லாம் கலந்து அவனுக்கு ஒரு புதுப் போதையை ஏத்துச்சு.


அவன் தயங்கல. ஒரு நாய் தனக்குக் கிடைச்ச எலும்புத் துண்டைக் கவ்வுற மாரி, வெறியோட அவளோட அந்தச் சூத்து ஓட்டையில வாய் வச்சான்.