17-02-2024, 12:49 PM
(This post was last modified: 17-02-2024, 11:19 PM by Shrutikrishnan. Edited 2 times in total. Edited 2 times in total.)
"என்னங்க... தூங்கிட்டிங்களா?"
மணி 10 ஆகா போது. துர்கா இப்போ தான் நைட் சாப்பிட தட்டு, பாத்திரம்லா கழுவி வச்சிட்டு, துவைச்ச துணில மடிச்சு வச்சிட்டு பெட்ல வந்து படுத்தா. அவளோட புருஷன் கிருஷ்ணன் பக்கம் படுத்துட்டு இருந்தாரு. கிருஷ்ணனும் தூங்காம எதையோ யோசிச்சிட்டு படுத்துட்டு இருந்தாரு.
துர்கா கூப்பிடுறது கேட்டு, லேசான குரலுல, "இல்ல... சொல்லு மா,"னு சொன்னாரு.
"அது வந்து…,"னு துர்கா சொல்ல தயங்கினா.
கிருஷ்ணன் திரும்பி அவரோட மனைவியை பாத்தாரு. அவளோட முகத்துல இருந்த தடடுமாற்றம் புரியாம இருந்தாரு.
"என்ன ஆச்சு துர்கா?"
கொஞ்சம் தயங்கிட்டே, துர்கா சொல்ல ஆரமிச்சா, "நம்ம மேல் வீட்டுல இருக்குற மகேஷ்..."னு இழுத்தா.
இவங்க குடி இருக்குற வீடு ரெண்டு போர்சன் கொண்டது. கீழ இவங்களும், மேல ஒரு குடும்பம் இருக்கு. அவங்களுக்கு காலேஜ்க்கு போகுற ஒரு பையன் இருக்கான். அவன் தான் மகேஷ்.
"சொல்லு... மகேஷுக்கு என்ன,"னு கிருஷ்ணன் கேட்டாரு.
"இல்ல... இன்னைக்கு நான் காலைல நான் துணி துவைச்சு காயவச்சன். இப்போ மடிக்கும் போது தான் கவனிச்சன், என்னோட..." கொஞ்சம் தயங்கினாள்.
கிருஷ்ணன் எதும் சொல்லாம அவரோட மனைவியை பாத்துட்டு இருந்தாரு.
"என்னோட... பேன்ட்டியா காணோம்,"னு துர்கா தயங்கிட்டே சொன்னா.
இத கேட்டு கிருஷ்ணன் முகத்துல ஒரு பதட்டம் தெரிஞ்சது.
"பேன்ட்டிய காணமா?"னு துர்கா கிட்ட கேட்டாரு.
அதுக்கு அவ ஆமான்னு தலையை ஆட்டிட்டு, "அத்தான்... மேல் வீட்டுல இருக்குற மகேஷ் எடுத்து இருப்பானோனு சந்தேகமா இருக்குங்க,"னு சொன்னா.
அதுக்கு கிருஷ்ணன், "ஹே... அப்டிலாம் இருக்காது டி. அவன் தான் ரொம்ப நல்ல பையன் ஆச்சே. நீயும் அவனும் எவளோ பிரிஎண்ட்லியா பேசுவீங்க,"னு சொன்னாரு.
"ஆமாங்க. ஆனா இங்க வேற யாரு இருகாங்க. அவ தான் ஒரே ஒரு வயசு பையன். அதனால அவனா தான் இருக்கும்னு யோசிக்கிறான்,"னு சொன்னா.
"இல்ல துர்கா. மகேஷ் பண்ணி இருக்க மாட்டான். எதாவது காத்து அடிச்சு பறந்து போய் இருக்கும். நீ துணி காயா வைக்கும் போது கிளிப் போட மறந்து இருப்ப,"னு சொன்னாரு.
ஆனா துர்கா, "இல்லங்க... ரெண்டு வாரத்துல என்னோட மூணு பேன்ட்டி காணோம்,"னு சொன்னா.
"என்ன? மூணு பேன்ட்டி காணோமா?,"னு துர்கா கிட்ட அவ சொன்னதாவே திரும்ப கேட்டாரு.
துர்காவும் ஆமானு தலையை ஆட்டினா.
"சரி இத அப்டியே விடு. மேல போய் மகேஷ் கிட்ட ஏதும் கேக்க வேண்டாம். அவன் எடுத்தானா இல்லையானு கன்பார்மா தெரியாது. அதனால திரும்ப இப்படி எதாவது ஆச்சுன்னா... அப்போ பேசிக்கிலாம்,"னு சொன்னாரு.
துர்காவும் சரினு தலையை ஆட்டிட்டு தூங்கினா.
ஆனா கிருஷ்ணன் தூங்காம மேல பேன் சுத்துறத பார்த்துட்டு, எதையோ யோசிச்சிட்டு இருந்தாரு. கொஞ்சம் நேரத்துல அப்டியே தூங்கிட்டாரு.
அடுத்த நாள் காலைல கிருஷ்ணன் ஆஃபீஸுக்கு ரெடி ஆகிட்டு இருந்தாரு. துர்கா அவருக்கு லஞ்ச் பேக் பன்னிட்டு இருந்தா. அவங்களோட 5 வயசு பையன் டிவி பாத்துட்டே, பிரட் ஜாம் சாப்பிட்டு இருந்தான். அவனும் ஸ்கூல் போக யூனிபார்ம்ல இருந்தான்.
காலைல சாப்பிட்டு பையன கூட்டிட்டு வெளிய போய் அவரோட வண்டிய எடுத்தாரு, அப்போ மாடி படில இருந்து மகேஷ் காலேஜ்க்கு போக ரெடி ஆகி வந்தான்.
கிருஷ்ணன்ன பாத்துட்டு, "ஹாய் அண்ணா,"னு சொன்னான்.
அப்றம் குட்டி பையன் கன்னத்தை புடிச்சு விளையாட கிள்ளினான்.
கிருஷ்ணனும் மகேஷ்க்கு ஹாய் சொன்னாரு.
வீட்டு வாசப்படில துர்கா நிண்டிட்டு இவங்கள பாத்துட்டு இருந்தா.
மகேஷ் திரும்பி துர்காவை பார்த்தான். நீல கலர் புடைவைல, தலைக்கு குளிச்சிட்டு, ஈரமான கூந்தலை துண்டு வச்சி கொண்ட போட்டு நிண்டிட்டு இருந்த. அவ கழுத்துல கிருஷ்ணன் கட்டின தாலி புடவைக்கு அடில மறைஞ்சு இருந்தது.
"ஹாய் அக்கா,"னு மகேஷ் அவளை பார்த்து சிரிச்ச முகத்தோட சொன்னான்.
ஆனா துர்கா, முகம் குடுத்து பேசாம, ஹாய்னு மட்டும் சொல்லிட்டு, கிருஷ்ணன் கிட்ட, "என்னங்க... எனக்கு உள்ள வேல இருக்கு. நான் போறேன். நீங்க கிளம்புங்க,"னு சொல்லிட்டு அவளோட வீட்டுக்கு உள்ள போய் கதவை சாத்திக்கிட்டா.
மகேஷ் ஓட முகத்துல அவனோட சிரிப்பு மறைஞ்சு, கவலை தெரிஞ்சது.
இத பார்த்த கிருஷ்ணன், "ஒன்னும் இல்லபா. அவளுக்கு கொஞ்சம் தல வலி. அத்தான்,"னு இழுத்தாறு.
மகேஷும் பரவலா அண்ணனு சொல்லிட்டு கேட் திறந்து வெளிய போனான்.
கிருஷ்ணனும் பைக் ஸ்டார்ட் பண்ணி, பையன ஸ்கூலை விட்டுட்டு, அவரோட ஆபீஸ்க்கு போய்ட்டாரு.
ஒரு ரெண்டு மணி நேரம் அவரோட கேபின்ல உட்காந்து வேல செஞ்சிட்டு இருந்தாரு. அப்றம் மணி 12 ஆகும் போது, மேனேஜர் ஓட பி.ஏ. கயாத்திரின்னு ஒரு 25 வயசு பொண்ணு கிருஷ்ணன் கிட்ட வந்து, "சார்... உங்கள மேனேஜர் வர சொல்லறாரு,"னு சொன்னா.
கிருஷ்ணன் கொஞ்சம் பதட்டமா வரேன்னு சொல்லிட்டு மேனேஜர் ரூம்க்கு எழுந்து போனாரு.
மேனேஜர் ரூம்ல முரளின்னு ஒரு 48 வயசு ஆளு உட்காந்து இருந்தாரு. அவர் தான் இந்த கம்பனிக்கு மேனேஜர். அவரோட மாமனார் தான் இந்த கம்பெனி முதலாளி.
கிருஷ்ணன் உள்ள வரத பாத்துட்டு, "நேத்து கரெக்ட் டைம்க்கு ராஜ் கேட்ட பைல் எல்லாம் சென்ட் பண்ணிட்டிங்களா,"னு கேட்டாரு.
அதுக்கு கிருஷ்ணனும் எஸ் சார்னு சொன்னாரு.
முரளியும் குட்னு சொல்லிட்டு, அவரோட ரூம் கதவை எட்டி பாத்தாரு. அது முடி தான் இருக்குனு தெரிஞ்சதும், கிருஷ்ணன் கிட்ட, "அப்றம் நம்மளோட ப்ராஜெக்ட் என்ன ஆச்சு. கொண்டு வந்து இருக்கீங்களா,"னு கேட்டாரு.
கிருஷ்ணன் தயங்கிட்டே கூனி குறுகி ஆமானு தலையை ஆடினாரு.
முரளி சிரிச்சிட்டே, "குட். வெரி குட்,"னு சொல்லிட்டு, அவரோட கைய நீட்டி, "கொடுங்கன்னு,"னு கேட்டாரு.
கிருஷ்ணனும் திரும்பி புட்டி இருக்குற கதவை பாத்துட்டு, கை நடுங்கிட்டே அவரோட பான்ட் பாக்கெட்ல கைய விட்டு, எடுத்து முரளி கிட்ட கொடுத்தாரு.
முரளி சிரிச்சிட்டே அத வாங்கி அவரோட முகத்துக்கு கிட்ட கொண்டு போய் மோந்து பாத்தாரு.
கிருஷ்ணன்க்கு முரளி பண்றத பார்க்க முடில. தல குமிஞ்சு நிண்டிட்டு இருந்தாரு.
"என்னங்க... திரும்ப துவச்ச அப்றம் கொண்டு வந்து இருக்கீங்க. துவைக்காத உங்க பொண்டாட்டி போட்டு கழட்டி வச்ச பேன்ட்டி கொண்டு வந்து இருக்கலாம்ல,"னு கேட்டாரு.
அவர் அப்டி பச்சையா கேட்டதை கேட்டு கிருஷ்ணனுக்கு ரத்தம் கொதிச்சது. இருந்தாலும் கட்டுப்படுத்திகிட்டு தயங்கிட்டே, "இல்ல சார்... இதுக்கே அவளுக்கு சந்தேகம் வந்துருச்சு. ரெண்டு வாரத்துல இது மூணாவது பேன்ட்டி,"னு சொன்னாரு.
"சரி அடுத்த முறை முடிஞ்ச அளவு அவங்க யூஸ் பண்ணது கொண்டு வாங்க,"னு கேட்டாரு.
அதுக்கு கிருஷ்ணன், "சார்... ப்ளீஸ் வேண்டாம். என்ன மன்னிச்சிருங்க. இதுவே போதும்,"னு சொன்னாரு.
அதுக்கு முரளி கோவமா, "அதுல என்னோட கம்பெனி பணத்தை திருடுறதுக்கு முன்னாடி யோசிச்சு இருக்கனும்,"னு மெதுவா வெளிய கேக்காத மாரி கத்தினாரு.
கிருஷ்ணன் ஏதும் பேசாம தல குமிஞ்சு நிண்டிட்டு இருந்தாரு.
"இது வேலைக்கு ஆகாது. நான் போலீஸ்க்கு கால் பண்றேன்,"னு சொல்லிட்டு அவரோட போன் எடுத்தாரு.
கிருஷ்ணன் ஓடி போய், முரளி ஓட கைய புடிச்சு தடடுத்து, "சார் வேண்டாம். நீங்க என்ன சொன்னாலும் செய்யுறேன்,"னு சொன்னாரு.
முரளி சிரிச்சிட்டே, அவரோட போன் எடுத்து டேபிள் மேல வச்சிட்டு. துர்கா ஓட பேன்ட்டி எடுத்து, கிருஷ்ணன்ன பாத்துட்டே, நக்கலா சிரிச்சிட்டு, அவரோட பான்ட்ல முட்டிட்டு இருக்குற சுன்னி மேல துர்காவோட பேன்ட்டிய தடவினாரு.
கிருஷ்ணன் ஏதும் கோவ பட முடியாம, அவரோட மேனேஜர் அவரோட மனைவி பேன்ட்டிய அவரோட பான்ட்ல முட்டிட்டு இருக்குற சுன்னி மேல தடவுறத பார்த்துட்டு இருந்தாரு.
அதுக்கு அப்றம், முரளி, "இன்னைக்கு நைட் உங்க பொண்டாட்டி தூங்கும் போதும் எனக்கு போட்டோ எடுத்து அனுப்புங்க,"னு சொன்னாரு.
அத கேட்டு கிருஷ்ணன் அதிர்ந்து போனாரு. வெறும் பேன்ட்டி மட்டும் குடுத்து சமாளிச்சாரலாம்னு நினைச்சாரு, ஆனா இப்போ முரளி போட்டோ கேட்டதும் கிருஷ்ணன்னுக்கு என்ன சொல்ரதுனு தெரில. கோவமும் பட முடில, கத்தவும் முடியாம முரளியை பாத்திட்டு இருந்தாரு.
முரளி சிரிச்சிட்டே, "ஒரு பழமொழி சொல்லுவாங்க நியாபகம் இருக்கா. திருடனுக்கு தேள் கொட்டினா கத்தாம போத்திட்டு இருக்கணும்னு. அதே தான் உனக்கும். என் இடத்துக்கே வந்து என்னோட மடில கை வச்சி என்னோட பணத்தை திருடினல. அதே மாரி உன் வீட்டுக்கே வந்து உன்னோட பொண்டாட்டி மடில கை வைக்காம விட மாட்டேன்,"னு சொன்னரு.
"சார்... நான் பணத்தை வேணும் நாளும் திரும்ப குடுத்தறேன்,"னு கிருஷ்ணன் சொன்னாரு.
அதுக்கு முரளி, "வேண்டாம். அந்த 7 லட்சத்தை நீயே வச்சிக்கோ. உன் பொண்டாட்டிய எனக்கு கூட்டி குடுக்க போறதுக்கு அந்த காசு இருக்கட்டும்,"னு திமிர சொன்னாரு.
வெறும் 7 லட்சம் பணம் தான். கிருஷ்ணன் நாலா அத விட ரெண்டு மடங்கு கூட சேத்தி திருப்பி குடுக்க முடியும். ஆன 7 லட்சத்துக்கு இவரோட பொண்டாட்டிய கூட்டி குடுக்க வேண்டிய சூழ்நிலைல மாட்டிட்டு இருக்கறத நினைச்சு கிருஷ்ணனுக்கு அவர் மேல அவருக்கே கோவம் வந்தது.
கிருஷ்ணன் அமைதியா இருக்கறத பாத்துட்டு, முரளி, "வேணும்னா இன்னும் 7 லட்சம் சேத்தி கொடுக்குறேன். வாங்கிக்கோ. ஒர்த் ஆனா பீஸ் தான் உங்க பொண்டாட்டி,"னு சொன்னாரு.
கிருஷ்ணன் வேண்டாம்னு சொல்லி தலையை ஆடினாரு.
"என்ன பா நீ... வேண்டாம்னு சொல்ற. உன் பொண்டாட்டி அழகு தெரியாம பேசுற. சேரி போ. நைட் மறக்காம போட்டோ எடுத்து அனுப்பு,"னு சொன்னரு.
கிருஷ்ணனும் சரினு சொல்லி தலையை ஆட்டிட்டு அவரோட கேபின்க்கு திரும்பி போனாரு.
கிருஷ்ணன் ஆபீஸ்ல அவர் செஞ்ச தப்ப நினச்சு வேதனை பட்டு வேல பாத்துட்டு இருந்தாரு. அப்போ அவரோட வீட்டுல துர்காவும் அவ செஞ்ச தப்ப நினைச்சு வேதனை பட்டு படுத்துட்டு இருந்தா. காலைல மகேஷ் எவளோ பிரிஎண்ட்லியா ஹாய்னு சிரிச்சிட்டு சொன்னான், ஆனா அவன் கிட்ட மூஞ்சு குடுத்து பேசாம கதவை சாத்திட்டோமேன்னு மனசு கஷ்டமா இருந்தது.
அவளோட மனசு குள்ள பல கேள்வி இருந்தது. மகேஷ் தான் அவ பேன்ட்டி எடுத்தானா இல்லையானு துர்காவுக்கு தெரியாது. இருந்தாலும் அவளோட பேன்ட்டி காணோம்னு தெரிஞ்சதும், அவளோட முதல் சந்தேகம் மகேஷ் மேல தான் போச்சு. என்ன தான் மகேஷ் நட்பா இவ கிட்ட சிரிச்சு பேசினாலும், அவனோட பார்வை அப்போ அப்போ இவளோட மார்பு மேல போகுறத துர்கா கவனிச்சு இருக்கா. அத்தான் மகேஷ் தான் எடுத்து வச்சி இருப்பான்னு இவளுக்கு ஒரு சந்தேகம்.
மகேஷ் இல்லனா இங்க இருக்குற ஆம்பளை இவளோட புருஷன் மட்டும் தான். மகேஷ்க்கு அப்பா இல்ல. சின்ன வயசுலயே இறந்துட்டாரு. அப்போ தான் துர்காக்கு ஒரு சந்தேகம் வந்தது. ஒரு வேல இவ புருஷனே எடுத்து இருப்பாரோனு. அப்றம் அவளே, மனசுக்குள்ள, "ச்ச... அத எடுத்து அவர் என்ன பண்ண போறாரு, அதனால மகேசா தான் இருக்கும்,"னு நினைச்சா.
அன்னைக்கு ஈவினிங், மாடில காயா வச்ச துணிய எடுத்துட்டு இருந்தா, அப்போ மகேஷ் மாடிக்கு வந்தான்.
துர்காவா பாத்திட்டு, ஏதும் பேசாம ஹெட் செட் எடுத்து போட்டுக்கிட்டு மாடில நடந்திட்டு இருந்தான்.
துர்காவுக்கு மனசு கஷ்டமா இருந்தது. என்ன இருந்தாலும் அவ அப்டி பண்ணி இருக்க கூடாதுனு அவளுக்கு தோணிச்சு.
அதனால துணி எடுத்துட்டு, மகேஷ் கிட்ட போய், "சாரி,"னு சொன்னா.
மகேஷ் காது கேக்காம ஹெட் செட் கழட்டிட்டு, துர்காவை பார்த்தான். இன்னும் அதே நீல கலர் புடவைல ரொம்ப அழகா இருந்தா. அவளோட ஜாக்கெட் அக்குளுக்கு அடில வேர்வைல நலஞ்சி இருந்தது. அத பாத்து மகேஷுக்கு சுன்னி லேசா எழுந்திச்சு.
துர்கா திரும்பவும், "சாரி டா,"னு சொன்னா.
"எதுக்கு அக்கா சாரி,"னு மகேஷ் கேட்டான்.
"இல்ல... இன்னைக்கு காலைல நீ பேசின அப்போ நான் கோவமா கதவை சாத்திட்டேன்ல. அத்தான்,"னு சொன்னா.
"ஓ... அப்போ என் மேல கோவமா தான் இருந்து இருக்கீங்க. நான் என்ன அக்கா பண்ணேன். ரெண்டு வராம என்கிட்ட சரியா முகம் குடுத்து பேச மாட்டேங்கிறீங்க,"னு சொல்லி வறுத்த பட்டான்.
அத கேட்டு துர்க்கா மனசு வலிச்சது.
"சாரி டா. நான் ஏதோ ஒரு கோவத்தை உன்மேல காட்டிட்டேன்,"னு சொன்னா.
அதுக்கு மகேஷ், "என்ன கோவம் அக்கா. என்ன ஆச்சு,"னு கேட்டான்.
அதுக்கு துர்கா அவன்கிட்ட இந்த வீசியதை சொல்லலாமா வேண்டாம்னு யோசிச்சு, வேண்டாம்னு முடிவு பண்ணி, "அத விடு டா. ஒன்னும் இல்ல. இப்போ எல்லாம் சரியா போயிருச்சு,"னு லேசா சிரிச்சிட்டே சொன்னா.
அதுக்கு மகேஷ், "என்கிட்ட எதையோ மறைக்கிறாங்க. சரி சொல்ல வேண்டாம்னா விடுங்க. நீங்க நார்மல்ல என்கிட்ட பேசுங்க. அதுவே போதும்,"னு சொன்னான்.
துர்காவும் சிரிச்சிட்டே, சரினு சொல்லி தலையை ஆட்டிட்டு, "சாரி டா,"னு திரும்ப சொன்னா.
"சாரில வேண்டாம். நீங்க ரெண்டு வாரம் என் மனச கஷ்ட படுத்தினத்துக்கு உங்களுக்கு ஒரு பனிஷ்மென்ட்,"னு சிரிச்சிட்டே சொன்னான்.
அத கேட்டு துர்கா கோவமா கிண்டலுக்கு முறைச்சு, "என்ன பனிஷ்மென்ட்,"னு கேட்டா.
துர்கா மனசுல அவன் என்ன பனிஷ்மென்ட் கொடுக்கா போறானோன்னு லேசா பயத்துல அவனை பார்த்துட்டு இருந்தா. அவனோட பார்வை இவளோட புடவைல மறஞ்சி இருக்குற மார்பு மேல ஒரு செகண்ட் போய்ட்டு வந்ததை கவனிச்சா. அவளோட நெஞ்சு வேகமா துடிச்சது. அவ மனசுல திரும்பவும் மகேஷ் தான் இவளோட பேன்ட்டி எடுத்து வச்சி இருப்பானோன்னு சந்தேகம் வந்தது. இவளோட பேன்ட்டி எடுத்து மகேஷ் என்னால பண்ணனோ நினைச்சு இவளுக்கு உடம்பு கூசுச்சு.
அதுக்கு மகேஷ், "வீக் எண்டு அன்னைக்கு எனக்கு லஞ்ச் ரெடி பண்ணி கொடுங்க,"னு சொன்னான்.
அத கேட்டு அப்போ தான் அவ ரிலாக்ஸ் ஆனா. துர்கா சிரிச்சிட்டே, "அவளோ தான. எத்தனை நாள் உனக்கு லஞ்ச் செஞ்சி குடுத்து இருக்கேன். இந்த வாரம் ஜமாச்சிரலாம்,"னு சொன்னா.
அதுக்கு அப்றம் ரெண்டு பேரும் சிரிச்சிட்டு, கொஞ்சம் நேரம் பேசிட்டு இருந்தாங்க.
துர்காவும் கிருஷ்ணன் வண்டி வர சத்தம் கேட்டு கீழ இறங்கி போனா. அவ படில இறங்கி போகும் போது அசையுற அவளோட ரெண்டு குண்டி அழக மகேஷ் பாத்து ரசிச்சிட்டு இருந்தான்.
மணி 10 ஆகா போது. துர்கா இப்போ தான் நைட் சாப்பிட தட்டு, பாத்திரம்லா கழுவி வச்சிட்டு, துவைச்ச துணில மடிச்சு வச்சிட்டு பெட்ல வந்து படுத்தா. அவளோட புருஷன் கிருஷ்ணன் பக்கம் படுத்துட்டு இருந்தாரு. கிருஷ்ணனும் தூங்காம எதையோ யோசிச்சிட்டு படுத்துட்டு இருந்தாரு.
துர்கா கூப்பிடுறது கேட்டு, லேசான குரலுல, "இல்ல... சொல்லு மா,"னு சொன்னாரு.
"அது வந்து…,"னு துர்கா சொல்ல தயங்கினா.
கிருஷ்ணன் திரும்பி அவரோட மனைவியை பாத்தாரு. அவளோட முகத்துல இருந்த தடடுமாற்றம் புரியாம இருந்தாரு.
"என்ன ஆச்சு துர்கா?"
கொஞ்சம் தயங்கிட்டே, துர்கா சொல்ல ஆரமிச்சா, "நம்ம மேல் வீட்டுல இருக்குற மகேஷ்..."னு இழுத்தா.
இவங்க குடி இருக்குற வீடு ரெண்டு போர்சன் கொண்டது. கீழ இவங்களும், மேல ஒரு குடும்பம் இருக்கு. அவங்களுக்கு காலேஜ்க்கு போகுற ஒரு பையன் இருக்கான். அவன் தான் மகேஷ்.
"சொல்லு... மகேஷுக்கு என்ன,"னு கிருஷ்ணன் கேட்டாரு.
"இல்ல... இன்னைக்கு நான் காலைல நான் துணி துவைச்சு காயவச்சன். இப்போ மடிக்கும் போது தான் கவனிச்சன், என்னோட..." கொஞ்சம் தயங்கினாள்.
கிருஷ்ணன் எதும் சொல்லாம அவரோட மனைவியை பாத்துட்டு இருந்தாரு.
"என்னோட... பேன்ட்டியா காணோம்,"னு துர்கா தயங்கிட்டே சொன்னா.
இத கேட்டு கிருஷ்ணன் முகத்துல ஒரு பதட்டம் தெரிஞ்சது.
"பேன்ட்டிய காணமா?"னு துர்கா கிட்ட கேட்டாரு.
அதுக்கு அவ ஆமான்னு தலையை ஆட்டிட்டு, "அத்தான்... மேல் வீட்டுல இருக்குற மகேஷ் எடுத்து இருப்பானோனு சந்தேகமா இருக்குங்க,"னு சொன்னா.
அதுக்கு கிருஷ்ணன், "ஹே... அப்டிலாம் இருக்காது டி. அவன் தான் ரொம்ப நல்ல பையன் ஆச்சே. நீயும் அவனும் எவளோ பிரிஎண்ட்லியா பேசுவீங்க,"னு சொன்னாரு.
"ஆமாங்க. ஆனா இங்க வேற யாரு இருகாங்க. அவ தான் ஒரே ஒரு வயசு பையன். அதனால அவனா தான் இருக்கும்னு யோசிக்கிறான்,"னு சொன்னா.
"இல்ல துர்கா. மகேஷ் பண்ணி இருக்க மாட்டான். எதாவது காத்து அடிச்சு பறந்து போய் இருக்கும். நீ துணி காயா வைக்கும் போது கிளிப் போட மறந்து இருப்ப,"னு சொன்னாரு.
ஆனா துர்கா, "இல்லங்க... ரெண்டு வாரத்துல என்னோட மூணு பேன்ட்டி காணோம்,"னு சொன்னா.
"என்ன? மூணு பேன்ட்டி காணோமா?,"னு துர்கா கிட்ட அவ சொன்னதாவே திரும்ப கேட்டாரு.
துர்காவும் ஆமானு தலையை ஆட்டினா.
"சரி இத அப்டியே விடு. மேல போய் மகேஷ் கிட்ட ஏதும் கேக்க வேண்டாம். அவன் எடுத்தானா இல்லையானு கன்பார்மா தெரியாது. அதனால திரும்ப இப்படி எதாவது ஆச்சுன்னா... அப்போ பேசிக்கிலாம்,"னு சொன்னாரு.
துர்காவும் சரினு தலையை ஆட்டிட்டு தூங்கினா.
ஆனா கிருஷ்ணன் தூங்காம மேல பேன் சுத்துறத பார்த்துட்டு, எதையோ யோசிச்சிட்டு இருந்தாரு. கொஞ்சம் நேரத்துல அப்டியே தூங்கிட்டாரு.
அடுத்த நாள் காலைல கிருஷ்ணன் ஆஃபீஸுக்கு ரெடி ஆகிட்டு இருந்தாரு. துர்கா அவருக்கு லஞ்ச் பேக் பன்னிட்டு இருந்தா. அவங்களோட 5 வயசு பையன் டிவி பாத்துட்டே, பிரட் ஜாம் சாப்பிட்டு இருந்தான். அவனும் ஸ்கூல் போக யூனிபார்ம்ல இருந்தான்.
காலைல சாப்பிட்டு பையன கூட்டிட்டு வெளிய போய் அவரோட வண்டிய எடுத்தாரு, அப்போ மாடி படில இருந்து மகேஷ் காலேஜ்க்கு போக ரெடி ஆகி வந்தான்.
கிருஷ்ணன்ன பாத்துட்டு, "ஹாய் அண்ணா,"னு சொன்னான்.
அப்றம் குட்டி பையன் கன்னத்தை புடிச்சு விளையாட கிள்ளினான்.
கிருஷ்ணனும் மகேஷ்க்கு ஹாய் சொன்னாரு.
வீட்டு வாசப்படில துர்கா நிண்டிட்டு இவங்கள பாத்துட்டு இருந்தா.
மகேஷ் திரும்பி துர்காவை பார்த்தான். நீல கலர் புடைவைல, தலைக்கு குளிச்சிட்டு, ஈரமான கூந்தலை துண்டு வச்சி கொண்ட போட்டு நிண்டிட்டு இருந்த. அவ கழுத்துல கிருஷ்ணன் கட்டின தாலி புடவைக்கு அடில மறைஞ்சு இருந்தது.
"ஹாய் அக்கா,"னு மகேஷ் அவளை பார்த்து சிரிச்ச முகத்தோட சொன்னான்.
ஆனா துர்கா, முகம் குடுத்து பேசாம, ஹாய்னு மட்டும் சொல்லிட்டு, கிருஷ்ணன் கிட்ட, "என்னங்க... எனக்கு உள்ள வேல இருக்கு. நான் போறேன். நீங்க கிளம்புங்க,"னு சொல்லிட்டு அவளோட வீட்டுக்கு உள்ள போய் கதவை சாத்திக்கிட்டா.
மகேஷ் ஓட முகத்துல அவனோட சிரிப்பு மறைஞ்சு, கவலை தெரிஞ்சது.
இத பார்த்த கிருஷ்ணன், "ஒன்னும் இல்லபா. அவளுக்கு கொஞ்சம் தல வலி. அத்தான்,"னு இழுத்தாறு.
மகேஷும் பரவலா அண்ணனு சொல்லிட்டு கேட் திறந்து வெளிய போனான்.
கிருஷ்ணனும் பைக் ஸ்டார்ட் பண்ணி, பையன ஸ்கூலை விட்டுட்டு, அவரோட ஆபீஸ்க்கு போய்ட்டாரு.
ஒரு ரெண்டு மணி நேரம் அவரோட கேபின்ல உட்காந்து வேல செஞ்சிட்டு இருந்தாரு. அப்றம் மணி 12 ஆகும் போது, மேனேஜர் ஓட பி.ஏ. கயாத்திரின்னு ஒரு 25 வயசு பொண்ணு கிருஷ்ணன் கிட்ட வந்து, "சார்... உங்கள மேனேஜர் வர சொல்லறாரு,"னு சொன்னா.
கிருஷ்ணன் கொஞ்சம் பதட்டமா வரேன்னு சொல்லிட்டு மேனேஜர் ரூம்க்கு எழுந்து போனாரு.
மேனேஜர் ரூம்ல முரளின்னு ஒரு 48 வயசு ஆளு உட்காந்து இருந்தாரு. அவர் தான் இந்த கம்பனிக்கு மேனேஜர். அவரோட மாமனார் தான் இந்த கம்பெனி முதலாளி.
கிருஷ்ணன் உள்ள வரத பாத்துட்டு, "நேத்து கரெக்ட் டைம்க்கு ராஜ் கேட்ட பைல் எல்லாம் சென்ட் பண்ணிட்டிங்களா,"னு கேட்டாரு.
அதுக்கு கிருஷ்ணனும் எஸ் சார்னு சொன்னாரு.
முரளியும் குட்னு சொல்லிட்டு, அவரோட ரூம் கதவை எட்டி பாத்தாரு. அது முடி தான் இருக்குனு தெரிஞ்சதும், கிருஷ்ணன் கிட்ட, "அப்றம் நம்மளோட ப்ராஜெக்ட் என்ன ஆச்சு. கொண்டு வந்து இருக்கீங்களா,"னு கேட்டாரு.
கிருஷ்ணன் தயங்கிட்டே கூனி குறுகி ஆமானு தலையை ஆடினாரு.
முரளி சிரிச்சிட்டே, "குட். வெரி குட்,"னு சொல்லிட்டு, அவரோட கைய நீட்டி, "கொடுங்கன்னு,"னு கேட்டாரு.
கிருஷ்ணனும் திரும்பி புட்டி இருக்குற கதவை பாத்துட்டு, கை நடுங்கிட்டே அவரோட பான்ட் பாக்கெட்ல கைய விட்டு, எடுத்து முரளி கிட்ட கொடுத்தாரு.
முரளி சிரிச்சிட்டே அத வாங்கி அவரோட முகத்துக்கு கிட்ட கொண்டு போய் மோந்து பாத்தாரு.
கிருஷ்ணன்க்கு முரளி பண்றத பார்க்க முடில. தல குமிஞ்சு நிண்டிட்டு இருந்தாரு.
"என்னங்க... திரும்ப துவச்ச அப்றம் கொண்டு வந்து இருக்கீங்க. துவைக்காத உங்க பொண்டாட்டி போட்டு கழட்டி வச்ச பேன்ட்டி கொண்டு வந்து இருக்கலாம்ல,"னு கேட்டாரு.
அவர் அப்டி பச்சையா கேட்டதை கேட்டு கிருஷ்ணனுக்கு ரத்தம் கொதிச்சது. இருந்தாலும் கட்டுப்படுத்திகிட்டு தயங்கிட்டே, "இல்ல சார்... இதுக்கே அவளுக்கு சந்தேகம் வந்துருச்சு. ரெண்டு வாரத்துல இது மூணாவது பேன்ட்டி,"னு சொன்னாரு.
"சரி அடுத்த முறை முடிஞ்ச அளவு அவங்க யூஸ் பண்ணது கொண்டு வாங்க,"னு கேட்டாரு.
அதுக்கு கிருஷ்ணன், "சார்... ப்ளீஸ் வேண்டாம். என்ன மன்னிச்சிருங்க. இதுவே போதும்,"னு சொன்னாரு.
அதுக்கு முரளி கோவமா, "அதுல என்னோட கம்பெனி பணத்தை திருடுறதுக்கு முன்னாடி யோசிச்சு இருக்கனும்,"னு மெதுவா வெளிய கேக்காத மாரி கத்தினாரு.
கிருஷ்ணன் ஏதும் பேசாம தல குமிஞ்சு நிண்டிட்டு இருந்தாரு.
"இது வேலைக்கு ஆகாது. நான் போலீஸ்க்கு கால் பண்றேன்,"னு சொல்லிட்டு அவரோட போன் எடுத்தாரு.
கிருஷ்ணன் ஓடி போய், முரளி ஓட கைய புடிச்சு தடடுத்து, "சார் வேண்டாம். நீங்க என்ன சொன்னாலும் செய்யுறேன்,"னு சொன்னாரு.
முரளி சிரிச்சிட்டே, அவரோட போன் எடுத்து டேபிள் மேல வச்சிட்டு. துர்கா ஓட பேன்ட்டி எடுத்து, கிருஷ்ணன்ன பாத்துட்டே, நக்கலா சிரிச்சிட்டு, அவரோட பான்ட்ல முட்டிட்டு இருக்குற சுன்னி மேல துர்காவோட பேன்ட்டிய தடவினாரு.
கிருஷ்ணன் ஏதும் கோவ பட முடியாம, அவரோட மேனேஜர் அவரோட மனைவி பேன்ட்டிய அவரோட பான்ட்ல முட்டிட்டு இருக்குற சுன்னி மேல தடவுறத பார்த்துட்டு இருந்தாரு.
அதுக்கு அப்றம், முரளி, "இன்னைக்கு நைட் உங்க பொண்டாட்டி தூங்கும் போதும் எனக்கு போட்டோ எடுத்து அனுப்புங்க,"னு சொன்னாரு.
அத கேட்டு கிருஷ்ணன் அதிர்ந்து போனாரு. வெறும் பேன்ட்டி மட்டும் குடுத்து சமாளிச்சாரலாம்னு நினைச்சாரு, ஆனா இப்போ முரளி போட்டோ கேட்டதும் கிருஷ்ணன்னுக்கு என்ன சொல்ரதுனு தெரில. கோவமும் பட முடில, கத்தவும் முடியாம முரளியை பாத்திட்டு இருந்தாரு.
முரளி சிரிச்சிட்டே, "ஒரு பழமொழி சொல்லுவாங்க நியாபகம் இருக்கா. திருடனுக்கு தேள் கொட்டினா கத்தாம போத்திட்டு இருக்கணும்னு. அதே தான் உனக்கும். என் இடத்துக்கே வந்து என்னோட மடில கை வச்சி என்னோட பணத்தை திருடினல. அதே மாரி உன் வீட்டுக்கே வந்து உன்னோட பொண்டாட்டி மடில கை வைக்காம விட மாட்டேன்,"னு சொன்னரு.
"சார்... நான் பணத்தை வேணும் நாளும் திரும்ப குடுத்தறேன்,"னு கிருஷ்ணன் சொன்னாரு.
அதுக்கு முரளி, "வேண்டாம். அந்த 7 லட்சத்தை நீயே வச்சிக்கோ. உன் பொண்டாட்டிய எனக்கு கூட்டி குடுக்க போறதுக்கு அந்த காசு இருக்கட்டும்,"னு திமிர சொன்னாரு.
வெறும் 7 லட்சம் பணம் தான். கிருஷ்ணன் நாலா அத விட ரெண்டு மடங்கு கூட சேத்தி திருப்பி குடுக்க முடியும். ஆன 7 லட்சத்துக்கு இவரோட பொண்டாட்டிய கூட்டி குடுக்க வேண்டிய சூழ்நிலைல மாட்டிட்டு இருக்கறத நினைச்சு கிருஷ்ணனுக்கு அவர் மேல அவருக்கே கோவம் வந்தது.
கிருஷ்ணன் அமைதியா இருக்கறத பாத்துட்டு, முரளி, "வேணும்னா இன்னும் 7 லட்சம் சேத்தி கொடுக்குறேன். வாங்கிக்கோ. ஒர்த் ஆனா பீஸ் தான் உங்க பொண்டாட்டி,"னு சொன்னாரு.
கிருஷ்ணன் வேண்டாம்னு சொல்லி தலையை ஆடினாரு.
"என்ன பா நீ... வேண்டாம்னு சொல்ற. உன் பொண்டாட்டி அழகு தெரியாம பேசுற. சேரி போ. நைட் மறக்காம போட்டோ எடுத்து அனுப்பு,"னு சொன்னரு.
கிருஷ்ணனும் சரினு சொல்லி தலையை ஆட்டிட்டு அவரோட கேபின்க்கு திரும்பி போனாரு.
கிருஷ்ணன் ஆபீஸ்ல அவர் செஞ்ச தப்ப நினச்சு வேதனை பட்டு வேல பாத்துட்டு இருந்தாரு. அப்போ அவரோட வீட்டுல துர்காவும் அவ செஞ்ச தப்ப நினைச்சு வேதனை பட்டு படுத்துட்டு இருந்தா. காலைல மகேஷ் எவளோ பிரிஎண்ட்லியா ஹாய்னு சிரிச்சிட்டு சொன்னான், ஆனா அவன் கிட்ட மூஞ்சு குடுத்து பேசாம கதவை சாத்திட்டோமேன்னு மனசு கஷ்டமா இருந்தது.
அவளோட மனசு குள்ள பல கேள்வி இருந்தது. மகேஷ் தான் அவ பேன்ட்டி எடுத்தானா இல்லையானு துர்காவுக்கு தெரியாது. இருந்தாலும் அவளோட பேன்ட்டி காணோம்னு தெரிஞ்சதும், அவளோட முதல் சந்தேகம் மகேஷ் மேல தான் போச்சு. என்ன தான் மகேஷ் நட்பா இவ கிட்ட சிரிச்சு பேசினாலும், அவனோட பார்வை அப்போ அப்போ இவளோட மார்பு மேல போகுறத துர்கா கவனிச்சு இருக்கா. அத்தான் மகேஷ் தான் எடுத்து வச்சி இருப்பான்னு இவளுக்கு ஒரு சந்தேகம்.
மகேஷ் இல்லனா இங்க இருக்குற ஆம்பளை இவளோட புருஷன் மட்டும் தான். மகேஷ்க்கு அப்பா இல்ல. சின்ன வயசுலயே இறந்துட்டாரு. அப்போ தான் துர்காக்கு ஒரு சந்தேகம் வந்தது. ஒரு வேல இவ புருஷனே எடுத்து இருப்பாரோனு. அப்றம் அவளே, மனசுக்குள்ள, "ச்ச... அத எடுத்து அவர் என்ன பண்ண போறாரு, அதனால மகேசா தான் இருக்கும்,"னு நினைச்சா.
அன்னைக்கு ஈவினிங், மாடில காயா வச்ச துணிய எடுத்துட்டு இருந்தா, அப்போ மகேஷ் மாடிக்கு வந்தான்.
துர்காவா பாத்திட்டு, ஏதும் பேசாம ஹெட் செட் எடுத்து போட்டுக்கிட்டு மாடில நடந்திட்டு இருந்தான்.
துர்காவுக்கு மனசு கஷ்டமா இருந்தது. என்ன இருந்தாலும் அவ அப்டி பண்ணி இருக்க கூடாதுனு அவளுக்கு தோணிச்சு.
அதனால துணி எடுத்துட்டு, மகேஷ் கிட்ட போய், "சாரி,"னு சொன்னா.
மகேஷ் காது கேக்காம ஹெட் செட் கழட்டிட்டு, துர்காவை பார்த்தான். இன்னும் அதே நீல கலர் புடவைல ரொம்ப அழகா இருந்தா. அவளோட ஜாக்கெட் அக்குளுக்கு அடில வேர்வைல நலஞ்சி இருந்தது. அத பாத்து மகேஷுக்கு சுன்னி லேசா எழுந்திச்சு.
துர்கா திரும்பவும், "சாரி டா,"னு சொன்னா.
"எதுக்கு அக்கா சாரி,"னு மகேஷ் கேட்டான்.
"இல்ல... இன்னைக்கு காலைல நீ பேசின அப்போ நான் கோவமா கதவை சாத்திட்டேன்ல. அத்தான்,"னு சொன்னா.
"ஓ... அப்போ என் மேல கோவமா தான் இருந்து இருக்கீங்க. நான் என்ன அக்கா பண்ணேன். ரெண்டு வராம என்கிட்ட சரியா முகம் குடுத்து பேச மாட்டேங்கிறீங்க,"னு சொல்லி வறுத்த பட்டான்.
அத கேட்டு துர்க்கா மனசு வலிச்சது.
"சாரி டா. நான் ஏதோ ஒரு கோவத்தை உன்மேல காட்டிட்டேன்,"னு சொன்னா.
அதுக்கு மகேஷ், "என்ன கோவம் அக்கா. என்ன ஆச்சு,"னு கேட்டான்.
அதுக்கு துர்கா அவன்கிட்ட இந்த வீசியதை சொல்லலாமா வேண்டாம்னு யோசிச்சு, வேண்டாம்னு முடிவு பண்ணி, "அத விடு டா. ஒன்னும் இல்ல. இப்போ எல்லாம் சரியா போயிருச்சு,"னு லேசா சிரிச்சிட்டே சொன்னா.
அதுக்கு மகேஷ், "என்கிட்ட எதையோ மறைக்கிறாங்க. சரி சொல்ல வேண்டாம்னா விடுங்க. நீங்க நார்மல்ல என்கிட்ட பேசுங்க. அதுவே போதும்,"னு சொன்னான்.
துர்காவும் சிரிச்சிட்டே, சரினு சொல்லி தலையை ஆட்டிட்டு, "சாரி டா,"னு திரும்ப சொன்னா.
"சாரில வேண்டாம். நீங்க ரெண்டு வாரம் என் மனச கஷ்ட படுத்தினத்துக்கு உங்களுக்கு ஒரு பனிஷ்மென்ட்,"னு சிரிச்சிட்டே சொன்னான்.
அத கேட்டு துர்கா கோவமா கிண்டலுக்கு முறைச்சு, "என்ன பனிஷ்மென்ட்,"னு கேட்டா.
துர்கா மனசுல அவன் என்ன பனிஷ்மென்ட் கொடுக்கா போறானோன்னு லேசா பயத்துல அவனை பார்த்துட்டு இருந்தா. அவனோட பார்வை இவளோட புடவைல மறஞ்சி இருக்குற மார்பு மேல ஒரு செகண்ட் போய்ட்டு வந்ததை கவனிச்சா. அவளோட நெஞ்சு வேகமா துடிச்சது. அவ மனசுல திரும்பவும் மகேஷ் தான் இவளோட பேன்ட்டி எடுத்து வச்சி இருப்பானோன்னு சந்தேகம் வந்தது. இவளோட பேன்ட்டி எடுத்து மகேஷ் என்னால பண்ணனோ நினைச்சு இவளுக்கு உடம்பு கூசுச்சு.
அதுக்கு மகேஷ், "வீக் எண்டு அன்னைக்கு எனக்கு லஞ்ச் ரெடி பண்ணி கொடுங்க,"னு சொன்னான்.
அத கேட்டு அப்போ தான் அவ ரிலாக்ஸ் ஆனா. துர்கா சிரிச்சிட்டே, "அவளோ தான. எத்தனை நாள் உனக்கு லஞ்ச் செஞ்சி குடுத்து இருக்கேன். இந்த வாரம் ஜமாச்சிரலாம்,"னு சொன்னா.
அதுக்கு அப்றம் ரெண்டு பேரும் சிரிச்சிட்டு, கொஞ்சம் நேரம் பேசிட்டு இருந்தாங்க.
துர்காவும் கிருஷ்ணன் வண்டி வர சத்தம் கேட்டு கீழ இறங்கி போனா. அவ படில இறங்கி போகும் போது அசையுற அவளோட ரெண்டு குண்டி அழக மகேஷ் பாத்து ரசிச்சிட்டு இருந்தான்.