Adultery அவள் இதயத்தின் மொழி

[xavierrxx]

Great writing.

[Ravikanth31]

Good Writing... physical Touching Scene Add panna Nalla Irrukum...

[krish196]

Awosame bro

[Senharry]

Next update yeppa bri story super ah irukku so sikiram update pannunga bro

[yazhiniram]

Part 14

நான் தூங்கத் தயாரானப்போ, போன் மறுபடியும் 'டிங்'னு சத்தம் குடுத்துச்சு. ஆனா, எப்படியோ அந்த மெசேஜை நான் கண்டுக்காம, என் மனசை அடக்கிக்கிட்டுத் தூங்கிட்டேன்.

அடுத்த நாள் காலையில அலாரம் சத்தத்துக்கு நான் முழிச்சேன். அத அணைச்சிட்டுப் பார்த்தா, மணி காலைல ஆறு. நான் போய் பிரெஷ் பண்ணிட்டு வந்தேன். என் பையனும் கார்த்திக்கும் தூங்கிட்டு இருந்தாங்க. கார்த்திக் எப்போ வந்தான்னு எனக்குத் தெரியல. 'சரி, தூங்கட்டும்'னு முடிவு பண்ணினேன்.

அப்புறம் போனை கையில எடுத்துக்கிட்டு ஹாலுக்கு வந்தேன். அதுல அஞ்சு படிக்காத மெசேஜ்கள் இருந்துச்சு. எல்லாமே அவன்கிட்ட இருந்துதான்.

மெசேஜ்கள் இப்படி இருந்துச்சு: "மேடம், ஏன் இவ்ளோ சீக்கிரம் (சாட்டை) நிறுத்திட்டீங்க? எனக்குத் தூக்கமே வரல." அடுத்த மெசேஜ்: "மேடம், அந்த ஆரஞ்சு சேலைல நீங்க ரொம்ப கியூட்டா இருந்தீங்க. நான் அந்தச் சேலையில உங்கள மறுபடியும் பாக்கணும்." அப்புறம்: "நீங்க நடந்தப்போ, என்னால கண்ண எடுக்கவே முடியல, அது உங்களுக்கு ரொம்பப் பொருத்தமா இருந்துச்சு." அப்புறம் அடுத்த மெசேஜ்: "மேடம், நான் சொல்றதத் தப்பா எடுத்துக்காதீங்க, நீங்க சேலைலயும் சுடிதார்லயும் ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க." அப்புறம்: "மேடம், நீங்க இருக்கீங்களா?" கடைசி மெசேஜ்: "குட் நைட் மேடம்."

இந்த மெசேஜ்களப் படிச்சதுக்கு அப்புறம், எனக்குள்ள ஒரு ஆர்வம் கிளம்பிச்சு, ஆனா அதே சமயம் ஒரு கோவமும் வந்துச்சு. 'நான் மிரட்டியும் இவனுக்குத் தைரியம் குறையலையே? இவ்வளவு வெளிப்படையா எப்படி என்கிட்டப் பேசுறான்?' ஆனா நான் அவன encourage பண்ணக்கூடாது அப்புறம்னு முடிவு பண்ணி, அவனுக்குப் பதில் சொல்லல. 'இனிமே அவனுக்குப் பதில் சொல்லக் கூடாது'ன்னு முடிவு பண்ணி, அவனோட சாட்டை ஆர்கைவ்க்கு (Archive) மாத்திட்டேன்.

வழக்கம் போல வீக்கெண்ட் வேலைய ஆரம்பிச்சேன். கொஞ்ச நேரத்துல கார்த்திக்கும் என் பையனும் முழிச்சுட்டாங்க. அவங்க விளையாடிட்டு இருந்தாங்க. கார்த்திக் "வாங்க சினிமாக்குப் போகலாம்"னு சொன்னான். நாங்க சினிமாக்குப் போனோம். நல்லா இருந்துச்சு. கார்ல திரும்ப வந்தோம். கேட்ல பிரகாஷ் நின்னுட்டு இருந்தான், ஆனா நான் அவனப் பாக்காத மாதிரி கடந்துட்டேன்.

இன்னிக்கு கார்த்திக் ரொம்ப நாள் கழிச்சு ஃப்ரீயா, ரிலாக்ஸா இருந்தான். ராத்திரி டின்னர் முடிச்சோம். என் பையன் தூங்கப் போயிட்டான். கார்த்திக் என் பக்கத்துல வந்தான், முத்தம் குடுத்தான், நானும் அவனுக்கு முத்தம் குடுத்தேன். அவன் என் டிரஸ்ஸையும் அவன் டிரஸ்ஸையும் கழட்டிட்டு, என்னைய ஓக்க ஆரம்பிச்சான்.

அவன் என்னைய ஓத்துட்டு இருக்கும்போது, நான் அவனோட சுன்னியத் தொட்டேன். அது நல்லா விரைச்சு இருந்துச்சு. ஆனா, அந்த சைஸ் எனக்குப் பிரகாஷோடது மாதிரி இருந்துச்சு. 'ஏன் இப்போ அவனோட சுன்னி என் ஞாபகத்துக்கு வருது?'ன்னு எனக்குத் தெரியல. ஆனா, நான் உடனே ஒப்பிட்டுப் பாக்க ஆரம்பிச்சேன். 'கார்த்திக்கோடது நல்லா விரைச்சு இருந்தும், அது பிரகாஷோட normal அளவுக்குக் கூட வரல. அப்போ அவனோடது எவ்வளவு பெருசா இருக்கும்?'—ன்னு நான் அந்த நேரத்துல நெனச்சுட்டு இருந்தேன். இந்த ஒப்பீடு என் உடம்புல ஒருவிதமான கூச்சத்தை குடுத்துச்சு. ஆனா கார்த்திக் என்னைய ஓத்துட்டு இருந்தான்.

அஞ்சு நிமிஷத்துக்குள்ள, அவன் முடிச்சுட்டான், என் மேல சாஞ்சுட்டான். வேகமா முடிச்சுட்டதால எனக்குத் ஒரு திருப்தியும் இல்ல. அப்புறம், "நான் போய் க்ளீன் பண்ணிட்டு வரேன்"னு சொன்னான். அவன் போனதுக்கு அப்புறம், கவிதா சொன்ன மாதிரி திருப்தி கிடைக்கல. ஆனா அவனுக்குத் திருப்தி கிடைச்சிருக்கலாம், கவிதா சொன்ன மாதிரி, ஒரு முழுமையான பொண்ணா எனக்குத் தோணல. 'ஆனா, என் புருஷன்கிட்ட இருந்து எனக்குக் கிடைக்கிறது இதுதான், இதுல நான் திருப்தி அடைஞ்சுக்க வேண்டியதுதான்'—இந்த மாதிரி எண்ணங்கள் என் மண்டைக்குள்ள ஓடிட்டு இருந்துச்சு.

அப்புறம் நானும் போய் க்ளீன் பண்ணிட்டு, டிரஸ்ஸ மாத்திக்கிட்டேன். நான் பெட்ல ஏறுறதுக்கு முன்னாடியே, கார்த்திக் நல்லா தூங்க ஆரம்பிச்சுட்டான். ஆனா, இன்னிக்கு எனக்குத் திருப்தி இல்லாமப் போனாலும், கார்த்திக் என் கூட இருந்தான், அது ஒரு விதத்துல எனக்கு ஒரு திருப்தியக் குடுத்துச்சு. நான் சந்தோஷமா உணர்ந்து, அவன அணைச்சுக்கிட்டுத் தூங்கிட்டேன்.

அடுத்த நாள் ஞாயிற்றுக்கிழமை வழக்கம் போல போச்சு. கார்த்திக் mutton வாங்கிட்டு வந்தான், சமைச்சுச் சாப்பிட்டோம். கார்த்திக் நாள் பூரா ஒரு மீட்டிங்ல இருந்தான், நாள் கடந்துச்சு. வீடு அமைதியா இருந்துச்சு. நான் என் பையனுக்கு ஹோம் ஒர்க் பண்ண வச்சேன், சும்மா டி.வி. பார்த்தேன். எந்தப் பெரிய சுவாரஸ்யமும் இல்லாம நாள் போச்சு.

கடைசியா, தூங்கப் போறதுக்கு முன்னாடி அவன், "நாளைக்கு ஆபீஸ்ல இருந்து ஒரு பார்சல் வரலாம், ஆபீஸ் வேலைக்காக அனுப்புறாங்க"னு சொன்னான். நான் "சரி"னு சொன்னேன், "எப்போ வரும்?"னு கேட்டேன். "தெரியல. வர்ற நேரத்துல கால் பண்ணுவாங்க, அவங்களுக்கு OTP தேவைப்படலாம்"னு சொன்னான். நான் "சரி, நான் வாங்கிக்கிறேன்"னு சொன்னேன். அப்புறம் நாங்க தூங்கப் போனோம்.

அடுத்த நாள் திங்கட்கிழமை. வழக்கம் போல, பையன் ஸ்கூலுக்குப் போனான், கார்த்திக்கும் கிளம்பிப் போனான். இப்போ நான் தனியா, கையில காஃபியோட சோஃபாவுல உக்காந்து இருக்கேன். வாட்ஸ்அப் ஓப்பன் பண்ணேன். ஆர்கைவ்டு சாட்டுக்குப் போகும்போது, அதுல அவன்கிட்ட இருந்து மூணு படிக்காத மெசேஜ்கள் இருந்துச்சு.

நான் ஆர்கைவ்ல இருந்த மெசேஜை ஓப்பன் பண்ணிப் பார்த்தப்போ, அதுல "குட் மார்னிங்", "ஹாய் மேடம்" மற்றும் "குட் நைட்" மெசேஜ்கள் மட்டும்தான் இருந்துச்சு. கூடவே சில ஸ்மைலி எமோஜிக்கள் (smiley emojis). வேற எதுவும் பெரியதா இல்ல. 'என் புருஷன் வீட்ல இருந்ததால, நான் அவனுக்குப் பதில் சொல்ல மாட்டேன்னு இவன் புரிஞ்சுக்கிட்டான் போல. நல்ல வேளை, இப்போதைக்கு அடங்கிப் போனான்'னு நெனச்சேன். இருந்தாலும், அவன் விடாம மெசேஜ் அனுப்பின அந்த ஆர்வம் எனக்குள்ள ஒரு சின்ன சந்தோஷத்தை குடுத்துச்சு. அதனால, அந்த சாட்டை ஆர்கைவ்ல இருந்து சாதாரண செக்‌ஷன்ல கொண்டு வந்து வச்சேன், ஆனா எதுக்கும் பதில் அனுப்பல.

அப்புறம் நான் என் வீட்டு வேலைகள ஆரம்பிச்சேன். பாத்திரம் கழுவுறது, வீடெல்லாம் பெருக்கித் துடைக்கிறதுன்னு வேலை முடிஞ்சது. உடம்பெல்லாம் வியர்த்து, நைட் ட்ரெஸ் உடம்போட ஒட்டிப் பிடிச்சு இருந்துச்சு. இன்னிக்கு கோடை வெய்யில் (summer heat) வழக்கத்தை விட ரொம்ப அதிகமா இருந்துச்சு, ஏப்ரல் மாசத்து அக்னி நட்சத்திரம் ஆரம்பிச்ச சூடு அது. ஹால்ல ஃபேன் போட்டிருந்தாலும், சூடான காத்துதான் வந்துச்சு. எனக்கு ஒரே எரிச்சலா இருந்துச்சு. 'சரி, ஒரு குளியலப் போட்டா நல்லா இருக்கும்'னு நெனச்சேன்.

பாத்ரூம்க்குள்ள போயி, நைட் ட்ரெஸ்ஸை கழட்டிட்டு, தண்ணிய உடம்புல ஊத்தினேன். அந்தச் சில்லுனு தண்ணி என் உடம்புல பட்டப்போ, உள்ளுக்குள்ள இருந்த அந்தச் சூடும், கார்த்திக் ஓத்துட்டு போன அந்த அறையும் குறையுமனா ஓலும், என்னோட எரிச்சலும் மொத்தமா மறைஞ்சுச்சு. கண்ண மூடி நிம்மதியா ஒரு ஃபுல் ஹெட்பாத் எடுத்தேன்.



Part 15

குளிச்சு almost முடிச்சசுச்சு, எனக்கு இன்னும் 4-5 கப் தண்ணியில குளிக்கணும் போல இருந்துச்சு இந்த heat-உக்கு. அதான் குளியலை வேகமா முடிக்கணும்னு ட்ரை பண்ணினேன்.

நான் கிட்டத்தட்ட குளியலை முடிக்கப் போற நேரத்துல, திடீர்னு ஒரு தடவை டோர்பெல் சத்தம் கேட்டுச்சு. 'ஓ! இது கார்த்திக் சொன்ன டெலிவரியா இருக்கலாம்'னு நெனச்சேன்.

ஆனா, அடுத்த சில செகண்டுகள்ல, டோர்பெல் சத்தம் மறுபடியும் கேட்டுச்சு. 'இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் லேட் பண்ணா, டெலிவரி காரன் யாரும் இல்லனு ரிட்டர்ன் போயிட்டனா, கார்த்திக் கோபப்படுவான், அதனால டெலிவரிய மிஸ் பண்ணக் கூடாது'ன்னு நெனச்சேன். அதனால, வேகமா ஒரு டவலை எடுத்து என் உடம்பைச் சுத்தி இறுக்கமா கட்டிட்டு, யார் வந்திருக்காங்கன்னு பார்க்கப் போனேன். அந்த டவல் normal சைஸ் தான், என் நெஞ்சுல இருந்து தொடை வரையும் தான் cover பண்ணியிருக்கும்.

நான் பாத்ரூம்ல இருந்து வெளிய வந்து, ஹால் பக்கம் நடந்து வந்துட்டு இருந்தேன். மூன்றாவது தடவையா டோர்பெல் சத்தம் கேட்டுச்சு. எனக்கு கோபமும், எரிச்சலும் வந்துச்சு. 'இந்தக் கொரியர் காரனுக்கு ஏன் இவ்வளவு அவசரம்? ஒரு நிமிஷம் கூட வெயிட் பண்ண மாட்டானா?'னு மனசுக்குள்ள திட்டிக்கிட்டேன்.

நான் மெயின் டோர் கிட்டப் போய், கதவை லேசா திறந்து என் தலையை மட்டும் வெளிய நீட்டினேன். டவலைச் சுத்தி இருந்த என் முழு உடம்பையும் கதவுக்குப் பின்னாடி மறைச்சுக்கிட்டேன்.

"யாரு?"ன்னு எரிச்சலோட கேட்டேன்.

வெளிய நின்னது டெலிவரி பர்சன் இல்ல, செக்யூரிட்டி பிரகாஷ்!

அவனைப் பார்த்ததும் எனக்கு ஒருவிதமான relaxation கிடைச்சுச்சு—'கொரியர் காரன்னு நெனச்சு வேக வேகமா வந்தேன் வெறும் டவலைச் சுத்திட்டு'

"ஏன் இவ்ளோ அவசரம்? ஏன் திரும்பத் திரும்ப பெல் அடிக்கிற?"ன்னு கோபமா சத்தம் போட்டேன்.

அவன் என்னுடைய எரிச்சலைப் பத்திக் கவலைப்படாம, "மேடம், எலெக்ட்ரிசிட்டி பில் குடுக்க வந்தேன். ரெண்டு தடவ அடிச்சேன், நீங்க கதவைத் திறக்கவே இல்ல. அதான்..."னு தயக்கமாச் சொன்னான்.

அவன் கிட்ட இருந்து மின்சார பில்லைப் பிடுங்கி வாங்குனேன். பில்லை வாங்கும்போது, நான் தற்செயலா கதவை இன்னும் கொஞ்சம் அகலமாத் திறந்துட்டேன்.

அந்த வினாடி!

அவன் என் உடம்பை முழுக்க ஒரு ஸ்கேன் பண்ணான். என் கணுக்கால்ல இருந்து ஆரம்பிச்சு, என் தொடை, டவலுக்கு மேல இருந்த மார்பின் மேல் பகுதி, என் கழுத்து, அப்புறம் என் ஈரமான கூந்தல்ன்னு நிதானமா வெறிச்சுப் பார்த்தான். என் டவல் என் உடம்போட ஒட்டி, என் curves-ah ரொம்ப அழகா, ஆனா வெளிப்படையாக் காட்டிச்சு. அவன் கண்ணுல ஒருவிதமான ஆசையையும், வெறியையும் என்னாலத் தெளிவாப் பார்க்க முடிஞ்சுச்சு.

அவனுடைய பார்வை என்னை உரிச்சுத் தின்னுச்சு. எனக்கு கோபத்துல டென்ஷன் தான் ஆச்சு.

நான் சட்டென்று சுதாரிச்சு, **கடும் குரல்ல, "ஏதோ urgent-னு வந்தா, நீ எலெக்ட்ரிசிட்டி பில்லைத் தூக்கிட்டு வர, வாங்க டோர்-அ தொறந்தா ஆஹ்னு பார்க்குற. போ, போய் வேலையப் பாரு."**ன்னு சொல்லி, கதவை வேகமாச் சாத்திப் பூட்டினேன்.

என் நெஞ்சு படபடன்னு அடிச்சுக்கிச்சு. நான் திரும்பவும் பாத்ரூமுக்கு ஓடிப் போனேன். அவன் பார்த்த பார்வை என் உடம்புல மறுபடியும் ஏதோ ஸ்டார்ட் பண்ணி விட்டுச்சு.

குளிச்சு முடிச்சுட்டு, டவலோட வெளியில வந்தப்போ, ரொம்பப் புத்துணர்ச்சியா (fresh) ஃபீல் பண்ணினேன்.

Buero-ல இருந்து காட்டன் ஊதா நிறச் சேலையும் —அது ரொம்ப மெலிசான காட்டன் சேலை—அதுக்கு மேட்ச்சான ஜாக்கெட், பிரா, பேண்டி மற்றும் பாவாடையையும் எடுத்தேன். முதல்ல பிராவையும், பேண்டியையும் போட்டேன். பிராவோட ஹூக்ஸப் போடும்போது, அந்த ஈரமான சருமத்துல அதோட இறுக்கம் ஒருவிதமான கூச்சத்தை குடுத்துச்சு. அப்புறம் பாவாடை, அப்புறம் ஜாக்கெட், கடைசியா அந்த ஊதா நிறச் சேலைய மெல்ல உடம்புல சுத்தி, இடுப்புக்குக் கீழ லோ ஹிப்ல கட்டினேன். சேலை கட்டினதுக்கு அப்புறம், அந்த காட்டன் துணி உடம்போட ஒட்டி, என் parts-ah அழகா எடுத்து காட்டுச்சு.

என் முடி இன்னும் ஈரமாத்தான் இருந்துச்சு. அதனால, காய வைக்கிறதுக்காக, balcony-க்கு போனேன். ஆனா, அங்க போனப்போ சூரியனோட அந்தச் சூடு தாங்க முடியல. 'சே! இங்க நிக்கவே முடியாது'ன்னு நெனச்சு, ஒரு ரெண்டு நிமிஷம் மட்டும் நின்னுட்டு, முடி லேசா காஞ்சுதும், உள்ளுக்குள்ள வந்தேன். அப்புறம் என் கூந்தலை சும்மா ஒரு பின்னல் போட்டு, சின்னதா ஒரு பொட்டு வச்சுக்கிட்டேன். பவுடரோ, மேக்கப்போ எதுவும் போடல. இப்போ ரொம்பப் ஃப்ரெஷ்ஷா, அழகா-ஆ ஃபீல் பண்ணினேன். கண்ணாடில என்னையப் பார்த்தேன், 'ஆமா, இந்த ஊதா நிறச் சேலைல நான் செம அழகாத்தான் இருக்கேன்'னு எனக்கே ஒரு திருப்தி.

நான் சோஃபாவுல வந்து உக்காந்தப்போ, மணி 11:30 இருக்கும்னு கவனிச்சேன். அந்தப் புத்தம் புதுச் சேலையோட சில்லென்ற உணர்வுல, ரொம்ப ரிலாக்ஸா ஃபீல் பண்ணினேன். போனை எடுத்து இன்ஸ்டாகிராம் ரீல்ஸ் பார்க்க ஆரம்பிச்சேன். கொஞ்ச நேரத்துல, என் போன் அடிச்சுச்சு. ஸ்கிரீன்ல கார்த்திக்கோட பேரு தெரிஞ்சுச்சு.

"கேட்ல கொரியர் வந்திருக்கு, போய் வாங்கிக்கோ"னு சொன்னான். நான், "அவங்கள வீட்டுக்கு வரச் சொல்லுங்க. எதுக்கு நான் gate-உக்கு போகணும்? ரொம்ப hot-ஆ இருக்கு வெளிய"ன்னு கேட்டேன். அதுக்கு அவன், "அவங்க கேட் வரைக்கும் மட்டும்தான் வருவாங்களாம், ஃப்ளாட்டுக்கு வர மாட்டாங்களாம். ரூல்ஸ்லாம் இருக்குனு சொல்றான்"னு ரொம்பச் சாதாரணமாக் சொன்னான். நான், "என்ன இது! இந்த வெயில்ல என்னால போக முடியாது"ன்னு எரிச்சலோட சொன்னேன். அவன், "இந்த ஒரு தடவ அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கோ. தூக்க முடியலன்னா செக்யூரிட்டி கிட்ட உதவி கேளு, அவன் தூக்கிட்டு வந்து குடுப்பான்"னு அலட்சியமா சொன்னான். எனக்குக் கோவம் உச்சத்துக்கே போச்சு. 'தன் வேலைக்காக என்னைய இந்த வெயில்ல அனுப்பவும் செய்வான், ஆனா செக்யூரிட்டி கிட்ட உதவி கேக்கச் சொல்லவும் அவனுக்கு மனசு வருதே!'னு நெனச்சு, "சரி"னு சொல்லிட்டு, கால கட் பண்ணேன். ஆனா மனசுக்குள்ள அவன திட்டினேன். 'இந்த மனுஷனுக்கு என் மேல கொஞ்சம் கூட அக்கறை இல்ல'னு வெறுப்பா இருந்துச்சு.

மணி 11:35 இருக்கும்னு கவனிச்சுட்டு, ஒரு தடவ கண்ணாடி முன்னாடி என்னையப் பார்த்துக்கிட்டேன். இந்த ஊதாச் சேலையில வெளிய போக வேணாம்னு தோணுச்சு. 'சரி, வேற வழியில்ல'ன்னு நெனச்சு, கதவப் பூட்டிட்டு, லிஃப்ட் பக்கம் நடக்க ஆரம்பிச்சேன். லிஃப்ட்க்குள்ள நுழைஞ்சதும், உடனே ஃபேனப் போட்டேன். அது நல்லா இருந்துச்சு, ஆனா சூடான காத்துதான் வந்துச்சு. என் உடம்புல இருந்து ஒரு சின்ன வியர்வை அரும்ப ஆரம்பிச்சது.

கீழ 'G' ஃப்ளோர அடைஞ்சு, லிஃப்ட்ட விட்டு வெளியில வந்தேன். வெப்பம் முகத்துல 'பளார்'னு அடிச்சது. நான் மெதுவா கேட்டை நோக்கி நடந்தேன். பிரகாஷ் அந்த டெலிவரி பர்சன் பக்கத்துல நின்னுட்டு இருந்தான். அவன் யூனிஃபார்ம் போட்டு, வியர்க்க விறுவிறுக்க இருந்தான். நான் வர்றதப் பார்த்ததும், பிரகாஷ் முகத்துல ஒரு பெரிய சிரிப்பு இருந்துச்சு. அவனோட கண்ணு என் மேல, குறிப்பா இந்த ஊதாச் சேலை மேல, ஒரு செகண்ட்ல இருந்து கீழ வரைக்கும் ஸ்கேன் பண்ணுச்சு. ஆனா நான் சிரிக்காம, அவனப் பாக்காம, டெலிவரி பர்சன்கிட்ட, "டி.பி.டி. கொரியரா?"ன்னு கேட்டேன்.

அவன் தலைய ஆட்டிட்டு, "கார்த்திக் பார்சல்"னு சொன்னான். நான், கார்த்திக் ஃபார்வேர்ட் பண்ண OTP-ய சொன்னேன். டெலிவரி பர்சன் தரையில ஒரு பெரிய அட்டைப் பெட்டிய கீழ வச்சான். அது ஒரு பிரிண்டர் பாக்ஸ். அது ரொம்பப் பெருசா, என் இடுப்பு அளவுக்கு உயர்ந்து, அகலமா இருந்துச்சு. என்னால தனியாத் தூக்கவே முடியாது. என் கைகள் நடுங்க ஆரம்பிச்சது.

எனக்கு என்ன செய்யணும்னு தெரியல. ஆனா, இந்த பிரகாஷ் கிட்ட போய் உதவி கேட்க எனக்கு மனசே இல்ல. எப்படியாவது அவனத் தவிர்க்கணும்னுதான் நான் நெனச்சேன். நான் பெட்டிய ஒருக்கண்ல பார்த்தேன், அப்புறம் லிஃப்ட் பக்கத்தைப் பார்த்தேன். இந்தப் பெட்டிக்கும், லிஃப்ட்டுக்கும் இருக்கிற தூரம் இப்போ எனக்கு நூறு மைல் தூரம் மாதிரி தெரிஞ்சுச்சு. என் நிலைமைய பாத்து பிரகாஷ் இன்னும் சிரிச்சுக்கிட்டே நின்னான். என் உடம்புல லேசா வேர்க்க ஆரம்பிச்சது.

[Bala]

Wow very interesting story....

Real feel story... Keep continue update nanba....

[krish196]

Wow super nalla irukku sekirama matter kondu vanga nanba

[yazhiniram]

Part 16:

டெலிவரி பையன் கிளம்பிப் போயிட்டான். பார்சல், செக்யூரிட்டி room-க்குப் பக்கத்துல தரையில கிடந்துச்சு. பிரகாஷ் என்னையவே உத்துப் பார்த்துகிட்டு இருந்தான். அவன் முகத்துல ஒரு சின்ன, விஷமமான சிரிப்பு. 'இப்போ உனக்கு வேற வழியில்ல, என் உதவியை நீ கேட்டுத்தான் ஆகணும்'னு அவனோட கண்ணு சொல்லுச்சு.

எனக்கு வேற வழியே இல்ல. அந்த அட்டைப் பெட்டி ரொம்பப் பெருசா இருந்துச்சு. நான் அதத் தூக்க முயற்சி பண்ணினேன். என் கை விரல்களைப் பெட்டிக்குள்ள நுழைச்சுத் தூக்கினேன், அது கிட்டத்தட்ட ஒரு பதினைந்து கிலோவுக்கு மேல இருக்கும். என் கை நரம்புகள் புடைச்சு, உடம்பு மொத்தமும் அதிர்ந்துச்சு. ஒரு இன்ச் கூட அத என்னால நகர்த்த முடியல. இங்க நின்னுகிட்டு வேடிக்கை பாக்குறவன் கிட்ட உதவி கேட்க நான் விரும்பல.

வெளியில அவ்வளவு சூடா இருந்துச்சு. சூரியன் நேரா என் தலைக்கு மேல நின்னுச்சு. என் நெத்தி வியர்த்து, தலை சுத்துற மாதிரி இருந்துச்சு. என்னோட ஊதா நிறக் காட்டன் சேலை உடம்போட ஒட்ட ஆரம்பிச்சுச்சு.

பிரகாஷ் இதப் பார்த்தான். என் முகம் சிவந்து வியர்க்குறத அவன் கவனிச்சான். அவன் மெதுவா நடந்து என் பக்கத்துல வந்து, என் அருகில் வந்து நின்னான். அவன் உடம்புல இருந்த வியர்வை நெடி லேசா வீசுச்சு.

"மேடம், நானே எடுத்துட்டு வந்து கொடுக்கட்டுமா?" அவனாகவே உதவ முன்வந்தான். அவனோட குரல்ல, 'வேணாம்னு சொல்லு, ஆனா நான் விடமாட்டேன்'ங்கிற ஒரு தொனி இருந்துச்சு.

நான் என் கோவத்தை வெளியில காட்டாம, "பரவால்ல, வேணாம். என்னால தூக்க முடியும்"னு சொன்னேன். ஆனா, அவன் விட மாட்டான்னு எனக்குத் தெரியும்.

அவன் இன்னும் கொஞ்சம் பக்கத்துல வந்து, "மேடம், இது ரொம்பக் கனமா இருக்குற மாதிரி தெரியுது. என்னையக் தூக்கி கொண்டு வந்து கொடுக்க விடுங்க, இது ரொம்ப weight-ஆ இருக்கும் போல"னு சொன்னான். அவன் பேசிய அந்தத் வார்த்தைகள் ரொம்பச் சாதாரணமாக இருந்தாலும், அவனோட கண்ணு என் முலையையும் இடுப்பையும் மாறி மாறிப் பார்த்தது. இப்போ எனக்கு வேற வழியில்லை. இந்த வெயில்ல இந்தச் சுமையைத் தூக்கிக்கிட்டுப் போக முடியாது. என் வெட்கத்தையும், கோவத்தையும் விழுங்கிட்டு நான் தலையை அசைச்சுக் சம்மதிச்சேன்.

உடனே அவன், பக்கத்துல இருந்த இன்னொரு செக்யூரிட்டி கிட்ட ஏதோ சைகையில சொல்லிட்டு, "அவன் இங்க பாத்துக்குவான்"னு சொன்னான். அப்புறம் அந்தப் பெரிய பிரிண்டர் பெட்டியைத் தூக்கினான். அது அவனுக்கு ஒரு பெரிய பாரமாத் தெரியல. கொஞ்சம்கூடச் சிரமமே இல்லாம, அவன் லிஃப்ட் பக்கம் நடக்க ஆரம்பிச்சான்.

நான் அவனப் பின் தொடர்ந்து நடக்க ஆரம்பிச்சேன். அன்னிக்கு மத்தியானம் time அது, அப்பார்ட்மென்ட்ல சுத்திப் பார்த்தா யாருமே இல்ல. இந்த வெயில்ல எல்லாருமே வீட்டுக்குள்ள அடங்கிப் போயிருந்தாங்க. நாங்க லிஃப்ட் பக்கத்த அடைஞ்சோம்.

நான் லிஃப்ட் பட்டனை அழுத்தினான். லிஃப்ட் அடித்தளத்துல இருந்து மேல வந்து கதவைத் திறந்துச்சு.

நான் "இங்கேயே வச்சுட்டு நீ போ"னு சொன்னேன்.

ஆனா, அவன் விடல. "இல்ல மேடம், இது ரொம்பக் கனமா இருக்கு. உங்க வீட்டு வரைக்கும் கொண்டு போய் வச்சுட்டுப் போறேன்"னு வற்புறுத்தினான்.

நான் இன்னும் கொஞ்சம் உறுதியாப் பேச நெனச்சேன். "நீ கேட்ல தான் இருக்கணும். போயி உன்னோட வேலையப் பாரு. நான் பாத்துக்குறேன்"னு சொன்னேன்.

அதுக்கு அவன், "இல்ல மேடம், நான் வேற செக்யூரிட்டி கார்ட் கிட்டச் சொல்லி என்னோட works-ஐ ஃபில் பண்ணச் சொல்லிட்டேன். அவன் அங்க இருப்பான். பிரச்சனை இல்ல, உங்களுக்கு உதவுறது எனக்குச் சந்தோஷம் தான்"னு சொன்னான். அவன் கண்ணுல ஒரு குறும்புத்தனம் தெரிஞ்சுச்சு. இந்த 'சந்தோஷம்' வேற ஏதோ ஒன்னக் குறிக்குதுன்னு எனக்குப் புரிஞ்சுச்சு.

இப்போ லிஃப்ட் கதவு முழுசாத் திறந்துச்சு. நான் முதல்ல உள்ள நுழைஞ்சேன். நான் உள்ள போனப்போ, அவன் மறுபடியும் என் சூத்தப் பாத்திருப்பானு தோணுச்சு. லிஃப்ட் சின்னதா இருந்ததால, நான் பின்னாடி லாஸ்ட்ல போய் நின்னேன். அவன் பெட்டியோட உள்நோக்கி நுழையறதுக்கு வசதியா, பின்பக்கமாத் திரும்பி உள்ள வந்தான்.

இப்போ அவன் அந்தப் பிரிண்டர் பெட்டியத் தாங்கிக்கிட்டு முன்னாடி நின்னான். நான் லிஃப்ட்க்குப் பின்னாடி நின்னேன். இப்போ அவனோட சூத்தும் அவனோட இடுப்பும் என் இடுப்புக்கும் முலைகளுக்கும் முன்னாடி இருந்துச்சு. அவனுக்கும் எனக்கும் மத்தியில ஒரு சில இன்சஸ் இடைவெளி தான் இருந்துச்சு. அவன் உடம்புல இருந்து வர்ற வியர்வை நெடியும், வாசமும் அந்தச் சின்ன லிஃப்ட்க்குள்ள நிறைஞ்சு இருந்துச்சு.

லிஃப்ட் ரொம்பச் சூடா இருந்துச்சு. நான் ஃபேன ஆன் பண்ண ட்ரை பண்ணினேன். ஃபேனோட சுவிட்ச் என் பக்கத்துல இல்ல. அது அவனுக்கு முன்னாடி இருந்துச்சு.

நான் முன்னாடி லேசா சாய்ஞ்சு, கையா நீட்டி ஃபேன ஆன் பண்ண குனிஞ்சப்போ, என் முலைகள் அவன் முதுகுல லேசாத் தட்டுச்சு. அந்தத் தொடுகை, என் உடம்புல ஒரு மின்சார அதிர்ச்சி (electric shock) மாதிரிப் பாய்ஞ்சுச்சு. அவன் முதுகுல இருந்த வியர்வை என் முலைகள்ல ஒட்டுற மாதிரி ஒரு உணர்வு. அவன் உடம்பு லேசா அதிர்ந்த மாதிரி எனக்குத் தோணுச்சு. ஆனா, நான் என் முகத்துல எந்த உணர்ச்சியையும் காட்டல. அத கண்டுக்காத மாதிரி, ஃபேன ஆன் பண்ணிட்டு, மறுபடியும் அதே இடத்துக்கு வந்து நின்னேன்.

இப்போ லிஃப்ட் கதவு மூடிட்டு இருந்துச்சு. நாங்க ரெண்டு பேரும் ரொம்ப நெருக்கமா, அந்தச் சின்ன சூடான லிஃப்ட்க்குள்ள, அந்தப் பார்சலோட இருந்தோம். என் இதயம் வேகமாத் துடிச்சுச்சு. அவன் மூச்சு விடுற சத்தம் எனக்கு நல்லாக் கேட்டுச்சு. அவனுக்கும் எனக்கும் இடையில இருந்த அந்தச் சில இன்சஸ் இடைவெளியும், அந்தப் பார்சலும் ஒரு கண்ணுக்குத் தெரியாத திரை மாதிரி இருந்துச்சு.



Part 17:

பார்சலைத் தூக்கிப் பிடிச்சுட்டு இருந்ததால, அவன் என்னைப் பார்த்து ஃப்ளோர் பட்டனை அழுத்தச் சொன்னான். பட்டன் அழுத்துறதுக்கு நான் குனிஞ்சா, என் முலைகள் மறுபடியும் அவனோட முதுகுல படும்னு அவனுக்குத் தெரியும். ஒருவேளை, அவன் அத நெனச்சுத்தான் கேட்கிறானோன்னு எனக்குள்ள ஒரு எண்ணம் ஓடுச்சு. ஆனா, பெட்டியத் தூக்கிட்டு இருக்கிறதால அவனால அழுத்த முடியாதுன்னும் எனக்குப் புரிஞ்சுச்சு. 'சரி, உதவி செய்வோம்'னு நெனச்சு, மறுபடியும் நான் முன்னாடி லேசா சாய்ஞ்சு, பட்டனை அழுத்தப் போனேன்.

நான் குனிஞ்சப்போ, அவன் சும்மா இல்ல. அவன் ஒரு சின்ன அசைவால திட்டமிட்டே லேசா என் பக்கம் சாய்ஞ்சான். இப்போ என் முலைகள் இரண்டும் மொத்தமா அவனோட முதுகுல அழுந்துச்சு. அந்தத் திடீர் அழுத்தத்துல, என் வாய்ல இருந்து ஒரு சின்ன "ச்"சத்தம் வெளிவந்துச்சு. அந்த ஒரு செகண்ட்ல, என் முலைகள் ரெண்டும் அவனோட சட்டையக் கிழிச்சுட்டு அவனோட வியர்த்த முதுகுல ஒட்டுற மாதிரி ஒரு உணர்வு. அந்தக் கணம் அவன் அத முழுசா ரசிச்சிருக்கணும். அவனோட முதுகுல இருந்த சூடும் வியர்வையும் என் முலைகள்ல நல்லா அழுந்துச்சு. ஆனா, ஒரு செகண்டுக்குள்ள அவன் லேசா நகர்ந்து நின்னான். அதுக்குள்ள நான் பட்டனை அழுத்திட்டேன்.

"சாரி மேடம்"னு சொன்னான். அவன் குரல்ல ஒரு சின்னப் பதட்டம் தெரிஞ்சாலும், அதுக்குப் பின்னாடி ஒரு வக்கிரமான சந்தோஷம் மறைஞ்சிருந்தது.

நான் எதுவும் பேசல. என் மூச்சு லேசா வேகமா இருந்துச்சு. என் முலைகளோட காம்புகள் இறுக்கமாகி, கூச்சம் எடுக்க ஆரம்பிச்சுச்சு. நான் என் பழைய இடத்துக்கே வந்து நின்னேன். லிஃப்ட் நகர ஆரம்பிச்சுச்சு.

லிஃப்ட்க்குள்ள இருந்த காத்து ரொம்பக் கனமா, சூடா இருந்துச்சு. ஃபேன் சுழன்றாலும், சூடான காத்துதான் அடிச்சுச்சு. அந்த மெல்லிய ஊதாச் சேலைலேயும் வியர்க்க ஆரம்பிச்சுச்சு. 'G', '1', '2', '3'ன்னு லிஃப்ட் மெதுவா நகர்ந்துட்டு இருந்துச்சு. நான் தரையில இருந்த நம்பர்களை வெறிச்சுப் பார்த்தேன். என் மனசுல படபடப்பு அதிகமா இருந்துச்சு.



அப்போ திடீர்னு, லிஃப்ட்ல ஒரு செகண்ட் "பீப்" சத்தம் வந்துச்சு. அது ஏதோ மெக்கானிக்கல் சத்தம் மாதிரி இருந்துச்சு.

எந்தவித எச்சரிக்கையும் இல்லாம, லிஃப்ட் சட்டுனு நின்னுச்சு. ஒரு சின்ன 'குலுக்கு' குலுங்கி, நாங்க நின்ன தரை லேசா கீழ இறங்குச்சு—ஒரு ரெண்டு இன்ச் இருக்கும். அந்தச் சின்ன சரிவு கூட, என் மொத்த உடம்போட பேலன்ஸையும் மொத்தமா இழக்கச் செஞ்சுச்சு. நான் சுதாரிக்குறதுக்குள்ள, என் உடம்பு மின்னல் வேகத்துல முன்னால பிரகாஷ் மேல மோதிச்சு.

அது லேசான மோதல் இல்ல. என் முழு மார்பு—ரெண்டு முலைகளும்—அவனோட முதுகுல பலமா அழுந்த மோதிச்சு. அந்த ஊதா நிற ஜாக்கெட்டின் மெல்லிய துணி அப்படியே பரவி அவனோட வியர்த்த சட்டையில ஒட்டிக்கிச்சு. என் உடம்போட ஷேப் மொத்தமா அவன் முதுகுல பதிஞ்சது. என் கை, அவன் தூக்கிட்டு இருந்த பிரிண்டர் பெட்டியோட விளிம்புல இடிச்சுச்சு.

எனக்கே தெரியாம, அந்த sudden change-னால நான் பதிலுக்குச் செயல் பண்ணினேன்—என் கைகள் தானாகவே அவனச் சுத்திச்சு. ஒரு ஆபத்துல இருந்து தப்பிக்கிற முயற்சி மாதிரி. ரொம்ப இறுக்கமா. அது ஒரு அனிச்சை-யான செயல். அது ஒரு அணைப்பு இல்ல, ஆனா அப்படித் தான் தெரிஞ்சுச்சு. ஒரு முழுமையான, சூடான, மார்போடு முதுகு ஒட்டிய அணைப்பு மாதிரி இருந்துச்சு.

நான் மொத்தமா அவன் மேல சாஞ்சுட்டேன். என் கன்னம் அவனோட கழுத்துப் பக்கத்துல உரசுச்சு. அவன் சட்டையில இருந்து வந்த வியர்வை வாசம், என் தலை முடி வாசனையோட கலந்து ஒரு மாதிரி இருந்துச்சு. என் ஈரமான முடி அவனோட தோள்பட்டையில பட்டுச்சு. என் உடம்போட முன்பகுதி, அவனோட முதுகுக்குள்ள அப்படியே ஒரு செகண்ட் புதைஞ்சு, ஒட்டிக்கிட்ட மாதிரி இருந்துச்சு. அவனோட உடம்போட இறுக்கம், என் மென்மையான முலைகளுக்கு ஒரு பலமான சப்போர்ட்டா இருந்துச்சு.

என் முலைகளோட மொத்த எடையும் அவனோட முதுகுல அழுந்தி, அவனோட வியர்வை என் மேல பரவுச்சு. என் தொப்புள் பகுதி அவனோட இடுப்புப் பக்கத்துல உரசுச்சு. அந்தச் சிறிய இடத்துல, இப்போ நாங்க உடலால, நெருப்பால ஒட்டிப் போயிருந்தோம். என் புண்டைக்குள்ள ஒரு எதிர்பாராத குடைச்சலும், கூச்சமும் கிளம்பிச்சு. அந்த நிலைமையில, நாங்க லிஃப்ட்ல மாட்டிக்கிட்டதையும், வெயிலையும் மறந்து, அந்த உடல்களோட சூடும் நெருக்கமும் மட்டும்தான் எனக்குத் தெரிஞ்சுச்சு.

நாங்க ரெண்டு பேரும் அப்படியே உறைஞ்சு போய் நின்னோம். ஒரு நீண்ட அமைதி. அவன் சுவாசிக்கிற சத்தம் மட்டும் லிஃப்ட்க்குள்ள கேட்டுச்சு. அவன் மூச்சு அவனோட முதுகு வழியா என் மார்புல படுறத என்னால உணர முடிஞ்சுச்சு.



Part 18:

லிஃப்ட் திடீர்னு குலுங்கி நின்ன அதிர்ச்சியில, பிரகாஷ் முன்னாடி லேசா குலுங்கி, லிஃப்ட்டோட முன் பேனல்ல "டும்"னு மெதுவா மோதினான். அவன் பிடியில இருந்த அட்டைப் பெட்டி லேசா ஆடுச்சு. அவன் அதைத் தவற விடாம இருக்க, தன்னோட உடம்ப முன்னாடி வளைச்சான். ஆனா, அவன் அதக் கீழ போடல. அதே சமயம், என் கிட்ட இருந்து விலகவும் இல்ல. அவன் அப்படியே உறைஞ்சு போய் நின்னான். அவனோட மூளை மொத்தமா ஸ்தம்பிச்சுப் போன மாதிரி இருந்துச்சு.

நானும் ஒரு முழு செகண்ட்க்கு எந்த எதிர்வினையும் காட்டல. அப்புறம் ரெண்டு செகண்ட். என் கைகள் இன்னும் அவனச் சுத்தி இறுக்கமாத்தான் இருந்துச்சு. என் உடம்பு, தேவைப்பட்ட நேரத்தை விட ஒரு நொடி அதிகமா அவன் மேல சாஞ்சு, ஒட்டிப் பிடிச்சு இருந்துச்சு. அந்த ஒரு நொடியில, என் முழு முலைகளோட வெப்பமும் அவனோட முதுகுல பதிஞ்சுச்சு.

அப்புறம், நான் கண் சிமிட்டினேன். என் சுய உணர்வுக்குத் திரும்பினேன்.

நான் வேகமா அவனை விட்டு விலகினேன். சட்டென்று என் கைகளை என் பக்கவாட்டுல கீழ போட்டுக்கிட்டேன். ஒரு இன்ச் பின்னாடி நகர்ந்தேன், அப்புறம் இன்னொரு இன்ச்—எங்க ரெண்டு பேருக்கும் இடையில இருந்த உடல் தொடர்ப மொத்தமா உடைக்கிறதுக்கு அந்த இடைவெளி போதுமானதா இருந்துச்சு.

தோள்ல இருந்து நழுவிய என் சேலைக் கொசுவத்தை (pallu) சரி பண்ணினேன். என் முதுகை நேராக்கினேன். அவனப் பார்க்கவே இல்லை. பேசவும் இல்லை.

அவன் இன்னும் நகரவே இல்லை. அப்படியே உறைஞ்சு போய் நின்னான். பெட்டியப் பிடிச்சுக்கிட்டு, கதவைப் பார்த்தபடி, இன்னும் மெதுவாச் சுவாசிச்சுட்டு இருந்தான். ஒரு தசையைக் கூட அசைக்கப் பயப்படுற மாதிரி அவனோட மார்பு மெல்ல ஏறி இறங்குச்சு. இப்போ அவனோட கழுத்துக்குப் பின் பகுதி நல்லா ஈரமா இருந்துச்சு. வியர்வையா? இல்ல வேற ஏதோ உணர்ச்சியின் ஈரமா?ன்னு தெரியல.

நான் மறுபடியும் அவனுக்குப் பின்னாடி நின்னேன். லிஃப்ட் குலுக்குறதுக்கு முன்னாடி எந்த இடத்துல இருந்தேனோ, அதே இடத்துல. ஆனா, எங்க ரெண்டு பேருக்கும் இடையில எல்லாமே மாறிப் போயிருந்துச்சு. அந்த விஷயம் எங்க ரெண்டு பேருக்கும் நல்லாத் தெரிஞ்சுச்சு.

நான் மெதுவா விலகி நின்னேன், ஆனா என் உடம்பே அந்தக் கணத்தை விட விரும்பாத மாதிரி எனக்குத் தோணுச்சு. என் கைகள் என் பக்கவாட்டுல கீழ விழுந்தாலும், அவை இன்னும் ஏதோ ஒன்றைத் தாங்கிக் கொண்டிருக்கிற மாதிரி உணர்வு இருந்துச்சு. என் விரல்கள் கூச ஆரம்பிச்சுச்சு. என் கைகள் சூடா இருந்துச்சு. அவனோட சட்டையின் கீழ், அவனோட மார்பு வளைவையும், விலா எலும்புகளின் வடிவத்தையும் என் உள்ளங்கைகள் மனப்பாடம் செஞ்சு வச்ச மாதிரி இருந்துச்சு. அவன் வியர்த்த சட்டை என் தோல் மேல பதிஞ்சிருந்த அந்த உணர்வும், அவனோட உடல் வெப்பமும் என் மனசுல பதிஞ்சுச்சு.

என் முலைகளோட நிலைமை? அது இன்னும் அந்த அதிர்ச்சியில இருந்து மீளல. என் ஜாக்கெட் இன்னும் அந்த மோதலின் சூட்டைத் தாங்கிக்கிட்டு இருந்துச்சு. அந்தத் திடீர்னு, எதிர்பாராத அழுத்தம். அது மென்மையாவும் இல்ல, மெதுவாவும் இல்ல. வெறும் முழுமையான அழுத்தம். ரெண்டு செகண்ட் இருக்கலாம். ஒருவேள அதவிட அதிகமா இருக்கலாம். ஆனா, அது என் மார்புல ஒரு கைரேகை மாதிரி ஒரு வடிவத்தை விட்டுட்டுப் போயிருந்துச்சு.

[Rajsri111]

Wowwww semaya poguthu

[Senharry]

Super nanba

[Isaac]

Nice writing

[yazhiniram]

Part 19:

அவன் இன்னும் parcel box-ஐ கெட்டியாப் பிடிச்சுட்டு இருந்தான். லிஃப்ட் திடீர்னு நின்ன அதிர்ச்சியில அது கீழே விழுந்துடாம பாத்துக்கிட்டான். ஆனா, இப்ப நடந்த அந்த விஷயத்தை அவனால மறக்க முடியாது, நான் என்னையே அறியாம அவன கட்டிப் பிடிச்சத அவன் கண்டிப்பா ரசிச்சிருக்கணும். அதனால்தான் அவனோட உடம்பு இன்னும் லேசா நடுங்கிட்டு இருந்துச்சு.

லிஃப்ட் ஃபேன் ஆஃப் ஆயிருந்ததால, உள்ளுக்குள்ள ரொம்பச் சூடா, புழுக்கமா இருந்துச்சு. என் ஜாக்கெட்டுக்குள்ள லேசா வியர்த்துச்சு. என் உடம்புல வந்த வியர்வையை விட, அவனோட வியர்வை நெடிதான் அந்தச் சிறிய இடத்துல அதிகமா நிரம்பி இருந்துச்சு. அது வியர்வை வாடைன்னு சொல்றதைவிட, ஒரு உஷ்ணமான நெடி மாதிரி இருந்துச்சு. நான் விலகிப் பின்னாடி நின்னாலும், அந்த வாசனை என் மூக்குல அதிகமா அடிச்சுச்சு. அவன் உடம்பு, என் கிட்ட இருந்து ஒரு சில இன்சஸ் தள்ளிதான் இருந்துச்சு. நான் மூச்சு இழுத்து வெளியிடும்போது எல்லாம், அவனோட வியர்வை என் மூச்சுக்குள்ள வந்துச்சு. இந்த நிலைமையில, நாங்க லிஃப்ட்க்குள்ள மாட்டிக்கிட்டோம்ங்கிறதைவிட, ரொம்ப நெருக்கமா, உடலால ஒட்டி மாட்டிக்கிட்டோம்ங்கிற உணர்வு அதிகமா இருந்துச்சு.

நான் கண்ணைச் சுழற்றிப் பார்த்தேன். 'என்னால இந்த வெப்பத்தையும், இந்த நெருக்கத்தையும் தாங்க முடியல, மௌனமா இருந்தா இன்னும் தப்பா யோசிப்போம்'னு நெனச்சு, லேசாப் பெருமூச்சு விட்டேன். அது அவனுக்கு நல்லாக் கேட்கும் அளவுக்குச் சத்தமா இருந்துச்சு.

"பிரகாஷ், இப்போ என்னாச்சு? ஏன் லிஃப்ட் இப்படிப் பண்ணுது?"

நான் பேச்ச ஆரம்பிச்சதும், அவன் பதில் சொல்ல ட்ரை பண்ணினான். அவனோட கழுத்து லேசா அசைஞ்சுச்சு. பெட்டியத் தூக்கிட்டு இருந்ததால, அவனால உடம்பத் திருப்ப முடியல. நான் லிஃப்ட் corner-ல லேசா சாய்ஞ்சுக்கிட்டேன்—கொஞ்சம் வசதியா நிக்கிறதுக்காக. என் கைகள மெதுவா கட்டி கட்டினேன். என் விரல்கள் என் சேலைக் கொசுவத்தோட ஓரத்துல பட்டுட்டு இருந்துச்சு.

நான் அதே கேள்விய மறுபடியும் கேட்டேன்: "இப்போ என்னாச்சு? இது சாதாரணமாக நடக்குற விஷயமா? இல்லைன்னா இது ஒரு பெரிய பிரச்னையா?"

அவன் தலை இப்போ லேசாத் திரும்புச்சு. ஒரு சின்ன, கஷ்டப்பட்டு பேசுற மாதிரி ஒரு குரல் வந்துச்சு—"இல்ல மேடம்... சில நேரத்துல கரண்ட் போகும்... ஆனா வழக்கமா லிஃப்ட் இப்படி நடுவுல நிக்காது. நான் நெனக்கிறேன்..."

நான் இடைமறிச்சு, "ம்ம்ம்"னு சத்தம் குடுத்தேன். அப்புறம் நான் கேட்டேன், "அப்போ, எனக்கு மட்டும் தான் இப்படி நடக்குதா? அதுவும், நான் உன் கூட இருக்கும்போது தான் இது நடக்குதா?"

இந்தக் கேள்வி அவனத் தயங்க வச்சுச்சு. அவன் உடனே பதில் சொல்லல. அவனுக்கு என்ன பதில் சொல்றதுன்னே தெரியல.

"ஏன் இப்போ அமைதியா இருக்க பிரகாஷ்? பதில் சொல்லு"னு கேட்டேன்.

"நான் யோசிச்சுட்டு இருந்தேன்... மேடம்,"ன்னு தயக்கத்தோட இழுத்தான். "இப்படி ஏன் நடக்குதுன்னு..."

"அன்னைக்கு மாதிரி, ரெண்டு நிமிஷத்துல கரண்ட் வந்துடுமா? இது கரண்ட் கட்-ஆ? இல்ல வேற ஏதாவது சிக்கலா?" மறுபடியும் கேட்டேன்.

அவன் அத விளக்க ட்ரை பண்ணினான்: "மேடம், நான் நெனக்கிறேன், இது... கரண்ட் கட் தான் இருக்கணும். நார்மலா அது தானாகவே ஜெனரேட்டருக்கு மாறிடும். ஒரு நிமிஷம் இல்லன்னா ரெண்டு நிமிஷம் ஆகலாம்... நீங்க பயப்படாதீங்க மேடம்."

அப்போ நான் அவன்கிட்ட இன்னொரு question கேட்க நெனச்சு "நீங்கதான், 'வழக்கமா இப்படி நடக்காது'ன்னு சொன்னீங்களே?"னு கேட்டேன்

இதுக்கு அவன், "ஆமாம் மேடம்... இப்படி நடுவுல நிக்காது. ஒருவேளை ஃபியூஸ்ல பிரச்சனையோ என்னமோ. இல்லன்னா எனக்குத் தெரியல மேடம். சீக்கிரமா சரியாகிடும்"னு சமாதானப்படுத்துற மாதிரி பேசினான்.

நான் என் கோவத்தை அதிகப்படுத்துற மாதிரி பேசினேன். "இப்போ நம்ம என்ன பண்ணணும்? எவ்வளவு நேரம் இங்க நிக்கப் போறோம் இந்த வெயில்ல?"

அவன், "ஒரு நிமிஷம் இல்லன்னா ரெண்டு நிமிஷம் வெயிட் பண்ணுவோம், கரண்ட் திரும்ப வந்துடும். மேடம்"னு சொன்னான். நான் எரிச்சலோடப் பெருமூச்சு விட்டேன். "ஓ, சரி"ன்னு சொன்னேன்.

அப்புறம் எனக்குச் சிரிப்பா வந்துச்சு. அவனக் கிண்டல் பண்ண நெனச்சு, நான் சத்தமாச் சிரிச்சுட்டு, "அந்தப் பெட்டி உன்ன காப்பாத்தி இருக்கு. அந்தப் பெட்டி மட்டும் இல்லன்னா, நீ முன்னாடி போய் லிஃப்ட் கதவுல தலைய இடிச்சுட்டு இருப்ப"னு சொன்னேன்.

நான் சிரிச்சதும், அவன் குரல் லேசா நெகிழ்ஞ்சுச்சு. அவன் உடனே ஒரு பெரிய சிரிப்போட பதில் குடுத்தான்: "ஆமாம் மேடம், நான் ரொம்ப கொடுத்து வச்சவன். அந்தப் பெட்டி என்னைய காப்பாத்தி இருக்கு, அதுமட்டுமில்லாம, நீங்களும் என்னையக் காப்பாத்துனீங்க மேடம்."

நான் அவனைப் பார்த்தேன், 'என்னையக் காப்பாத்துனீங்க'ன்னு அவன் சொன்னதும், அவன் எதைச் சொல்றேன்னு எனக்குப் புரிஞ்சு போச்சு. அவன நான் அணைச்சுப் பிடிச்ச அந்தத் தற்செயலான அணைப்பைத் தான் அவன் சொல்றான். அவன் என்னோட அந்தப் பிடியையும், என் உடம்பு அவன் மேல அழுந்தினதையும் ரசிச்சிருக்கான். அதுதான் அவனுக்கு ரொம்பப் பிடிச்சிருக்கு. அவனது கண்கள் அந்த நினைவூட்டலில் மின்னியது. அவன் பெட்டியை இன்னும் இறுக்கமாகத் தூக்கிப் பிடிச்சுட்டு நின்னான்.



Part 20:

சில வினாடிகள் ஓடுச்சு, ஆனா அதுவே ஒரு யுகம் போற மாதிரி இருந்துச்சு. லிஃப்ட்டுக்குள்ள இருந்த சூடு, நாங்க ரெண்டு பேரும் ஒரு அடுப்புக்குள்ள இருக்கிற மாதிரி உணர்வைக் குடுத்துச்சு. உடம்பெல்லாம் முழுசா வியர்த்துப் போச்சு. என் சேலையும் ஜாக்கெட்டும் வியர்வையில நனைஞ்சு, உடம்போட ஒட்ட ஆரம்பிச்சுச்சு. என் panty முழுசா ஈரமாயி, அரிப்பு எடுக்கிற மாதிரி ஒரு உணர்வு. அவனும் அதே மாதிரி வியர்த்திருந்தான். ஆனா, அவனோட வியர்வை நெடி... அது ரொம்ப அடர்த்தியா, strong-ஆ இருந்துச்சு. அந்தச் சிறிய இடத்துல, அது எல்லாப் பக்கமும் வியர்வை smell-ஆ நிறைஞ்சு இருந்துச்சு. என்னால மூச்சு விடவே கஷ்டமா இருந்துச்சு.

அவன் அந்தப் பெட்டியோட லேசா இங்கயும் அங்கயுமாச் சாய்ஞ்சுட்டு இருந்தான். ஒருவேளை அவனால அந்தப் பாரத்தைத் தாங்க முடியல போல.

நான் எரிச்சலோட அவனைச் சத்தம் போட்டேன்: "பிரகாஷ், ஒழுங்கா நில்லு! என்ன பண்ணிட்டு இருக்க?"

அவன் உடனே, "சாரி மேடம், பெட்டி ரொம்பக் கனமா இருக்கறதாலதான், என்னால ஒரு இடத்துல நிக்க முடியல. கொஞ்சம் பேலன்ஸ் மிஸ் ஆகுது"னு சொன்னான்.

அப்போ நான் சலிப்போட சொன்னேன், "அதனாலதான் நான் வர வேணாம்னு சொன்னேன். இப்போ வந்துட்டு, பெட்டி கனமா இருக்குன்னு கம்ப்ளைன்ட் பண்றியா? என்னோட நேரத்தையும் வீணாக்குறியே?"

அவன் உடனே பதில் சொன்னான்: "இல்ல மேடம், நான் கம்ப்ளைன்ட் பண்ணல. உள்ள இடம் ரொம்பச் சின்னதா இருக்கு, அதோட ஃபேனும் இல்ல, அதனாலதான் கொஞ்சம் மூச்சு முட்டுது மேடம். அதான் லேசா அசையறேன்."

இப்போ நான் யோசிச்சேன்: கரண்ட்டும் இல்ல, வெளிச்சமும் இல்ல, முழுக்க இருட்டா இருக்கு. அதுல வியர்வை வேற. இந்த அரைக் குறை வெளிச்சம் கூட இல்லாம, இவன் கூடவா இப்போ மாட்டிக்கிடணும்?

சுமார் ரெண்டு நிமிஷம் இருக்கும். ஆனா, லிஃப்ட் ஆன் ஆகல. என் சலிப்பு அதிகமாகி, பயமா மாற ஆரம்பிச்சுச்சு.

அப்போ நான் அவனைப் பார்த்து, "என்ன பிரகாஷ்? இன்னும் எவ்வளவு நேரம் ஆகும்? நீ பொய் சொல்றியா?"னு கேட்டேன்.

அவன், "மேடம், இப்போ வந்திருக்கணும். ஆனா, வரல."னு பதிலளித்தான்.

அப்போ நான், "ஏதாவது பண்ணு. யாரையாவது கூப்பிட்டு விவரம் கேளு. சும்மா நின்னுட்டு இருக்காத"னு சொன்னேன்.

அவன் தலையை ஆட்டினான். சுத்தி இருந்த முழு இருட்டுல, அவனோட தலை அசையறதை என்னால லேசாத்தான் பார்க்க முடிஞ்சுச்சு. ஆனா, அவன் இன்னும் கால் பண்ணல.

நான் மறுபடியும் கேட்டேன்: "ஏன் யாரையும் கூப்பிடாம வெயிட் பண்ணிட்டு இருக்க? உனக்கு என்ன பயமா?"

அதுக்கு அவன், "மேடம், பெட்டி, பெட்டி என் கையில இருக்கு. அதான்!"ன்னு சொன்னான். அவன் குரல்ல ஒரு விதமான கையறு நிலை இருந்துச்சு.

எனக்குச் சிரிப்பு வந்துச்சு. நான் சிரிச்சுட்டு, "ஓ, அப்போ அதக் கீழ வச்சுட்டு யாருக்காவது கால் பண்ணு. கீழே வச்சா, அதுக்குக் கால் முளைச்சு ஓடிடுமா?"ன்னு கேட்டேன்.

அவன் உடனே கீழ வச்சான். பெட்டியக் கீழ வைக்க அவன் குனிஞ்சப்போ, அவனோட முதுகு லேசா என் தொடைப் பகுதியில உரசுச்சு. அந்தத் தொடுகை, இப்போ எனக்குள்ள ஒருவிதமான கூச்சத்தையும், எரிச்சலையும் கிளப்பிச்சு. நான் உடனே சுதாரிச்சு, லிஃப்ட் ஓரத்துல இருந்த கார்னருக்கு, பின்னாடி சுவிட்ச் போர்டுக்குப் பக்கத்துல, இன்னும் நகர்ந்துட்டேன்.

அவனும் நகர்ந்து இன்னொரு கார்னர்ல போய் நின்னான். இப்போ எங்க ரெண்டு பேருக்கும் நடுவுல, இன்னொரு ஆள் நிக்கிற அளவுக்கு இடைவெளி இருந்துச்சு. லிஃப்ட் கார்னர்ல, நாங்க ரெண்டு பேரும், அந்தப் பெரிய பிரிண்டர் பெட்டியோட மாட்டிக்கிட்டு இருந்தோம்.

அவன் தன்னோட மொபைல எடுத்தான். அந்த மொபைல் வெளிச்சத்துல அவனோட முகம் தெரிஞ்சுச்சு. அதே கொஞ்சம் டார்க்-ஆன முகத்தோட, வியர்வையில நனைஞ்சு, ஒரு மாதிரி தடுமாற்றத்தோட இருந்தான்.

அவன் ஒரு நம்பருக்குக் கால் பண்ணிப் பேசினான். "டி பிளாக் லிஃப்ட் நின்னுடுச்சு... என்னாச்சு... கரண்ட் இருக்கா... லிஃப்ட் வேலை செய்யல... எலக்ட்ரீஷியன செக் பண்ணச் சொல்லு... எவ்வளவு நேரம் ஆகும்... ஒரு மணி நேரமா?... சீக்கிரம் பண்ணச் சொல்லுங்க." அவன் காலைத் துண்டிச்சான்.

நான் என்ன நடந்திருக்குன்னு புரிஞ்சுக்கிட்டேன். இருந்தாலும் நான், "என்ன ஆச்சு? ஏன் ஒரு மணி நேரம் ஆகும்னு சொல்றாங்க?"ன்னு கேட்டேன்.

அவன், "மேடம், கரண்ட் இருக்கு. ஆனா, லிஃப்டோட ஃபியூஸ் போயிருக்கலாம். எலக்ட்ரீஷியன் அப்பார்ட்மென்ட்க்கு லைட் வாங்க வெளியில போயிருக்காரு. ஒரு மணி நேரத்துல திரும்ப வந்துடுவாராம். அதுவரைக்கும் நாம இங்கதான் மாட்டிக்கிட்டு இருக்கணும்"னு சொன்னான்.

'ஓ மை காட்!' இப்போ நான் சாமியைக் கூட திட்டினேன். ஒரு மணி நேரமா? இந்தச் சூட்லயும், இந்த இருட்லயும், இவன் கூடவா? என் மூளை மறுபடியும் லூசுத்தனமா வேலை செய்ய ஆரம்பிச்சுச்சு. அந்த ஒரு மணி நேரம் இவன் கூட இந்தச் சூட்டுல எப்படிச் சமாளிக்கப் போறேன்னு எனக்குப் பயம் அதிகமாச்சு.

(அவன் பெட்டியை இன்னும் இறுக்கமாகத் தூக்கிப் பிடிச்சுட்டு நின்னான். in his hands.)



Part 21:

என் பதட்டமும் லிஃப்ட் குள்ள வெப்பமும் அதிகமாச்சு. அதனால நான் அவனைப் பார்த்துக் கேட்டேன், "பிரகாஷ். Manual-ஆ Force-ஆ கதவைத் திறக்க ட்ரை பண்ண முடியுமா? ஒரு மணி நேரம் இங்க மாட்டிக்கிட்டு இருக்க முடியாது."

அவன் "ட்ரை பண்றேன்"னு சொல்லிட்டு, வேகமாப் போய் கதவைத் திறக்க முயற்சி செஞ்சான். கைப்பிடியப் பிடிச்சு இழுத்தான், பலமாத் தள்ளினான், ஆனா லிஃப்ட் அசையவே இல்லை. கதவு மூடியேதான் இருந்துச்சு. ஒரு இரும்புப் பெட்டிக்குள்ள மாட்டிக்கிட்ட மாதிரி உணர்வு. எங்களுக்கு வேற வழியே இல்ல. சூடு அதிகமாயிட்டே போச்சு. எனக்கு வியர்த்து, மூச்சு விடவே கஷ்டமா இருந்துச்சு.

நான் என் சேலை கொசுவத்த (pallu) எடுத்து, என் முகத்துக்குக் காத்து வீசினேன். அந்த மெல்லிய ஊதாச் சேலைத் துணியால என் முகத்தையும் கழுத்துப் பகுதியையும் துடைச்சேன்.

இந்த நேரத்துல, அவன் மறுபடியும் தன்னோட மொபைல எடுத்து யாருக்கோ கால் பண்ணிப் பேசினான். "என்ன ஆச்சு? நீ எங்க இருக்க? சீக்கிரம் வா, இதச் சரி பண்ணு. மேல நாங்க மாட்டிக்கிட்டோம்"னு அவசரமாப் பேசினான். அவனோட குரல்ல ஒருவிதமான பதட்டமும், அதே சமயம் அந்த மொபைல் வெளிச்சத்துல ஒரு சின்னச் சிரிப்பும் தெரிஞ்சுச்சு. 'இந்தச் சிரிப்பு எதுக்கு?'ன்னு எனக்குள்ள ஒரு சந்தேகம் எழுந்துச்சு.

பேசி முடிச்சதும், அவன் தன்னோட மொபைல்ல டார்ச்சை ஆன் பண்ணினான். அந்த வெளிச்சத்தை என் முகத்துல அடிச்சான். என்னோட நெத்திப் பொட்டும், வேர்த்த முகமும் அவனுக்குத் தெரிஞ்சுச்சு.

நான் உடனே, "டார்ச்சை கீழ வையுங்க"ன்னு கோவத்தோட சொன்னேன்.

அவன் டார்ச்சை கீழ இறக்கினான். இப்போ அந்த வெளிச்சம் என் வயித்துப் பகுதியில, என் தொப்புளுக்குப் பக்கத்துல பட்டுச்சு. நான் என் சேலை கொசுவத்தை ஃபேனாப் பயன்படுத்திக்கிட்டு இருந்ததால, இப்போ என் இடுப்புப் பகுதி, லோ ஹிப்ல கட்டியிருந்த அந்தச் சேலையோட மடிப்பு, அவனுக்கு நல்லாத் தெரிஞ்சுச்சு. அந்த மெல்லிய காட்டன் சேலை, வியர்வையில லேசா நனைஞ்சு, என் வயிற்றுப் பகுதியின் வளைவுகள் அவனுக்குத் தெளிவாத் தெரிஞ்சுச்சு.

நான் கோவத்தோட அவனைப் பார்த்து, "டார்ச்சை கீழ வையுங்க"ன்னு வெடுக்கன்னு சொன்னேன்.

அவன் உடனே டார்ச்சைத் தரையில வச்சான். "மேடம், எலக்ட்ரீஷியன்ட்ட பேசினேன். அவரு கிளம்பிட்டாராம், 30 நிமிஷத்துல வந்துடுவாராம். சீக்கிரமாச் சரி பண்ணிடுவார். நீங்க பயப்படாதீங்க"னு சொன்னான்.

30 நிமிஷம்னு கேட்டதும் எனக்கு லேசா நிம்மதி வந்துச்சு. ஆனா, இந்த சூடான அடுப்பு மாதிரி இருக்கிற லிஃப்ட்க்குள்ள, இன்னும் அரை மணி நேரம் இருக்கணும்ங்கிறது என்னால தாங்கிக்க முடியாத ஒரு விஷயமா இருந்துச்சு.

நாங்க அப்புறம் சும்மா அவனைப் பத்தியும், வெளியில இருக்கிற சூழலைப் பத்தியும் சில நிமிஷம் பேசிக்கிட்டு இருந்தோம். ஆனா, அவனுக்கும் எனக்கும் அதிகமா வியர்த்துக் கொட்டிட்டு இருந்துச்சு. அவனோட வியர்வை நெடி திரும்பவும் அதிகமாச்சு. அவன் மொபைல் டார்ச்சை ஆஃப் பண்ண, மறுபடியும் முழு இருட்டு உள்ள நிறைஞ்சுச்சு.

இந்த அதிகச் சூட்லயும், வியர்வையிலயும் என்னால நின்னுட்டு இருக்க முடியல. உக்காந்தா நல்லா இருக்கும்னு தோணுச்சு. 'உக்காந்தா என் ஊதாச் சேலை அழுக்காகிடும். ஆனா, 30 நிமிஷம் நிக்க முடியாது'ன்னு முடிவு பண்ணினேன். நான் உக்காந்துக்கப் போறதாச் சொல்லி, மெதுவாத் தரையில உக்காந்தேன். தரையும் சூடா இருந்துச்சு. 'பரவால்ல, நான்தான் துவைக்கப் போறேன்'னு என்னைய நானே சமாதானப்படுத்திக்கிட்டேன்.

அவன் இன்னும் நின்னுட்டே இருந்தான். ஆனா, அவன் மேல வியர்வை இன்னும் அதிகமா வந்துச்சு. அவன் உடம்பு முழுக்க வழிய ஆரம்பிச்சது. அவன் யூனிஃபார்ம் சட்டை உடம்போட ஒட்டிப் பிடிச்சு இருந்துச்சு.

நான் தரையில உக்காந்த நிலையில இருந்தே, அவனைப் பார்த்துக் கேட்டேன், "பிரகாஷ், ஏன் உனக்கு இவ்ளோ வியர்க்குது? இது வெறும் சூட்டுனாலதானா இல்ல உனக்கு fan வேணும்-ஆ எப்பவுமே?"

அவன், "தெரியல மேடம், சூட்டுனாலதான். மத்தபடி வேற எதுவும் இல்ல. எனக்கு இவ்வளவு வியர்க்காது"னு சொன்னான். அவன் குரல்ல ஒரு விதமான தவிப்பு தெரிஞ்சுச்சு.

அப்போ நான் சலிப்போட, "smelly-ஆ இருக்கு. ஏதாவது கைக்குட்டை வச்சுத் துடை"ன்னு சொன்னேன்.

அவன் தன்னோட பாக்கெட்ல கைக்குட்டை இருக்கான்னு தேடிப் பார்த்தான். ஆனா, "இல்ல மேடம், என் கிட்ட கைக்குட்டை இல்ல"னு சொன்னான்.

அப்போ நான் ஒருமாதிரி எரிச்சலோட, "என்னோட சேலைய வேணும்-ஆ துடைக்க? இப்படி லூசு மாதிரி நிக்காத. உனக்கு வாசம் அடிக்கலையா? வேணும்னா உன்னோட சட்டையைக் கழட்டி வச்சுத் துடைங்க, இந்த வாடை அதிகமாயிட்டு இருக்கு பிரகாஷ். கொஞ்சமா பிரெஷ்ஷா இரு"னு சொன்னேன்.

நான் சட்டையைக் கழட்டச் சொன்னதுல, அவனோட முகம் இருட்டுலயும் லேசா வாடின மாதிரி எனக்குத் தோணுச்சு. ஒருவேளை, என்னோட கோபமான வார்த்தைகள அவன் எதிர்பார்க்கல போல. அவனோட மூச்சு விடுற சத்தம் அதிகமாச்சு. அவன் தரையில இருந்த பிரிண்டர் பெட்டியத் தாண்டி என்னையே பார்த்துட்டு நின்னான்.



Part 22:

நான் கோபமாப் பேசினதுக்கு அப்புறம், பிரகாஷ் தன்னோட வியர்வை நெடிக்கு ரொம்ப வருத்தப்பட்டான். அவன் மெதுவாத் தரையில உக்காந்துட்டு இருந்த என்னைப் பார்த்து, "சாரி மேடம்"னு சொல்லிட்டு, தன்னோட யூனிஃபார்ம் சட்டையோட பட்டன்களை அவிழ்க்க ஆரம்பிச்சான்.

சுத்தி ரொம்ப இருட்டா இருந்ததால, எனக்கு எதுவும் தெளிவாத் தெரியல. ஆனா, பட்டன்கள் அவிழும் சத்தம் "கிளிக், கிளிக்"னு அந்தச் சின்ன லிஃப்ட்க்குள்ள கேட்டுச்சு. அவன் முழுசா எல்லாப் பட்டன்களையும் அவிழ்த்துட்டு, சட்டையை உடம்பிலிருந்து கழற்றினான். சட்டை கழட்டப்பட்டு, அவனோட கையில தொங்கிட்டு இருந்துச்சு.

அவன் சட்டையை கழற்றியபோது, அந்தச் சட்டை லேசா காத்துல என் பக்கம் மிதந்து வந்துச்சு. அவனோட வியர்வை நெடியும், அவனோட உடம்பு வாசனையும் கலந்து வந்து என் மூக்கைத் தாக்குச்சு. முதல்ல எனக்கு அது பிடிக்கல, ஒருவிதமான குமட்டல்தான் வந்துச்சு. ஆனா, அந்த நெடியில ஒரு ஆண்மைத் தன்மை (masculine) வாசனையும் இருந்தது. என்னைய அறியாமலே அந்த வாடய நான் ரசிக்க ஆரம்பிச்சேன். அந்த இருட்டுலயும், அந்த வாடை எனக்கு ஒருவிதமான போதையைக் குடுத்துச்சு.

அப்புறம், அந்த இருட்டிலேயே நான் உக்காந்திருந்ததால, என் கண்ணு மெதுவா அந்த இருட்டுக்குள்ள அட்ஜஸ்ட் ஆச்சு. இப்போ எனக்கு அவனை இன்னும் லேசாத் தெளிவாப் பார்க்க முடிஞ்சுச்சு. நான் கவனிச்சேன், அவன் சட்டையைக் கழட்டிட்டான், ஆனா உள்ளுக்குள்ள வேற எதுவும் போடல—சாதாரண பனியன் இல்ல. வெறும் உடம்புதான். வியர்வையில நனைஞ்ச அவனோட சருமம், அந்த இருட்டுலயும் மினுங்குற மாதிரி இருந்துச்சு.

அவன் உடம்பைப் பார்த்தா, ஜிம்முக்குப் போறவன் மாதிரியோ, இல்ல அதிகமா உழைக்கிறவனோட உடம்பு மாதிரியோ, நல்லா இறுக்கமா (perfect body), சிக்ஸ் பேக் போல இருந்துச்சு. அவனோட கைகள் நல்லா பெருசா, பலமா, புஜங்கள் இறுகி இருந்துச்சு. அவனோட மார்பு முழுக்க முடி தெரிஞ்சுச்சு—அது தெளிவாத் தெரியல, ஆனா அங்க கருமையான முடி இருக்குன்னு என்னால உணர முடிஞ்சுச்சு. அந்த முடி வியர்வையில நனைஞ்சு, அவனோட உடம்போட ஒட்டிப் பிடிச்சு இருந்தது. இப்போ என் கண்ணு அவனோட உடம்பு மேல மெதுவா சுத்திப் பார்க்க ஆரம்பிச்சுச்சு. அவன் அதை கவனிக்கிறானா இல்லையான்னு தெரியல, ஆனா அந்த இருட்டுல என் பார்வை மொத்தமா அவன் உடம்பு மேலதான் இருந்துச்சு. அவன் தன்னோட வியர்த்த சட்டைய வச்சு உடம்பத் துடைக்க ஆரம்பிச்சான். அவன் அப்படித் துடைக்கிறதைப் பார்த்து, எனக்குள்ள ஒருவிதமான திருப்தி வந்துச்சு. அவனோட மேலாடை இல்லாத உடம்ப நான் ரசிக்க ஆரம்பிச்சேன். 'ஒரு குறையா இவன் குள்ளமா இருக்கான். அது ஒன்னுதான். மத்தபடி இவன் எல்லாமே நல்லாத்தான் இருக்கான். இவனோட இந்த உடம்புல இருந்து வர்ற வாசனை கூட எனக்குப் பிடிக்குது'னு மனசுக்குள்ள நெனச்சுக்கிட்டேன்.

அவன் துடைச்சு முடிச்சதும், என்ன மாதிரி தன்னோட சட்டையை ஃபேனாப் பயன்படுத்த ஆரம்பிச்சான்.

ஆனா, எனக்கோ வியர்வை அதிகமாயிட்டே போச்சு. உள்ளுக்குள்ள ரொம்பச் சூடா இருந்துச்சு. அவன் மேல சட்டை இல்லாம, லேசா ஆசுவாசமா இருந்தான். அவன் ஃப்ரீயா உக்காந்து இருக்கான். ஆனா, நான் ஒரு அடுப்புக்குள்ள உக்காந்த மாதிரி உணர்வு. அதுக்கு மேல, நான் பேண்டிஸ், பாவாடை, பிரா, ஜாக்கெட், சேலைன்னு இவ்வளவு லேயர்ஸ் போட்டு இருந்தேன். இந்தச் சூட்ல என் உடம்பு மூச்சு விடவே கஷ்டப்பட்டுச்சு. என் மார்பு வியர்வையில நனைஞ்சு, ஜாக்கெட்டும் பிராவும் மொத்தமா ஈரமாயிருந்துச்சு.

ரொம்பச் சூடா, இருட்டாக் கிடந்த அந்த லிஃப்ட்க்குள்ள, நான் உக்காந்துட்டு ஆசுவாசமா இருக்க நெனச்சேன். அதனால, நான் என்னைய அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கிட்டு, என் ஜாக்கெட்டோட மேல இருந்த ரெண்டு கொக்கிகளை (hooks) அவிழ்க்க ஆரம்பிச்சேன். கொக்கிகளை அவிழ்த்தா, என் முலை பிளவு அதிகமாத் தெரியும். ஆனா, அவன் கவனிக்காம, இருட்டா இருக்கிறதால, அவனுக்குத் தெரியாதுன்னு நான் நம்பினேன். இதுதான் சரியான நேரம்.

மெதுவா அந்த மேல் ரெண்டு கொக்கிகளையும் அவிழ்த்தேன். ஜாக்கெட்டோட இறுக்கம் மொத்தமாத் தளர்ந்தது. என் முலைகள் அந்த இறுக்கத்திலிருந்து விடுதலை ஆன மாதிரி ஒரு உணர்வு. அது எனக்கு ஒரு பெரிய ஆசுவாசத்தைக் குடுத்துச்சு. உடனே என் சேலைக் கொசுவம் வீசுற காத்து, அதிகமா உள்ள போய், உடம்புக்கு இன்னும் கொஞ்சம் ரிலாக்ஸா இருந்துச்சு. இந்தச் செயலை நான் லிஃப்ட்ல இருந்த சூட்டுக்காகச் செஞ்சாலும், எனக்குள்ள ஒரு விதமான ரகசியமான பரபரப்பையும் (thrill) அது குடுத்துச்சு. 'இவன் என்னையப் பார்க்கக் கூடாது,'னு நெனச்சு, லேசா என் கொசுவத்தை இன்னும் இழுத்துப் போத்திக்கிட்டேன்.

[Punidhan]

Beautifully written. Its the dilemma of a பத்தினி that makes it sexy. பவித்ரா பத்தினி தானா? Let's see

[Kingofcbe007]

bro excellent update. lift la nadaka pora hot matter ku waiting

[krish196]

Super semaya irukku bro

[intrested]

Liftla minimum oral kodunga

[Bala]

Please update nanbaa

[yazhiniram]

Part 23:



லிஃப்ட் கார்னர்ல நான் உக்காந்திருந்த விதம், என் முதுகு சுவரோட ஒட்டி இருந்துச்சு, என் சூத்து தரையில பட்டுச்சு. என் கால்களை மடக்கி அப்புறம் கால் ரெண்டை கொஞ்சம் அகட்டி வச்சிருந்தேன், என் கையை அதுக்கு மேல வச்சிருந்தேன். அந்தச் சூட்ல, அந்த நிலைமை கொஞ்சம் ஆசுவாசமா இருந்துச்சு.

அவனும் அதே மாதிரி, தன்னோட சட்டையைக் கையில வச்சு ஃபேனாப் பயன்படுத்திக்கிட்டு, என் எதிர்த்த கார்னர்ல உக்காந்திருந்தான்.

இப்போ அவன் என்னையப் பார்க்கிறான் போல. நான் உக்காந்திருக்கிற விதம், என் முழங்கால்கள் மட்டும் தான் அவனைப் பார்த்திருக்கும். ஆனா, அவனோட கண்ணு, கீழ இருந்து மேல, என் உடம்பை ஸ்கேன் பண்ணிக்கிட்டு இருந்துச்சு. என் கணுக்கால்கள் (ankles)ல இருந்து முழங்கால்கள் வரைக்கும், அப்புறம் என் முகம், என் இடுப்புல சேலை பிடிச்சிருந்த இடம், என் கழுத்து, அப்புறம் ஜாக்கெட்டோட கொக்கி அவிழ்ந்திருந்த பகுதி—அவன் அத ரசிச்சுப் பார்க்கிறான் போல இருந்துச்சு. நான் என் சேலை கொசுவத்த இழுத்துப் போட்டு இருந்தாலும், என் ஜாக்கெட்டுக்குள்ள லேசாத் தெரியுற என் முலை பிளவுப் பகுதி வரைக்கும் அவன் பார்வை போயிட்டு வந்துச்சு.

நான் திடீர்னு அவனைப் பார்த்துக் கேட்டேன், "என்ன பிரகாஷ், என்ன பாக்குற?"

அவன் கொஞ்சம் தயங்கி, "ஒன்னும் இல்ல மேடம்"னு சொல்லிச் சிரிச்சான்.

நான் விடல. "சட்டையில்லாம உக்காந்துட்டு, சட்டைய ஃபேனாப் பயன்படுத்திட்டு, நீ ரொம்ப jolly-ஆ இருக்குற மாதிரி தெரியுதே?"ன்னு கேட்டேன்.

அவன் சிரிச்சான். "இல்ல மேடம், ரொம்பச் சூடா இருக்கு, அதனாலதான் இப்படிப் பண்ண வேண்டியதா போச்சு. நீங்களும் உக்காந்துட்டீங்க"னு சொன்னான்.

நான் உக்காந்திருந்ததால, என் செருப்பை கழட்டிப் பக்கத்துல வச்சேன். ஆனா, அவன் இன்னும் தன் பூட்ஸோடதான் உக்காந்திருந்தான்.

அப்போ திடீர்னு, அவன் கீழ இருந்த தன்னோட போனை எடுக்கக் குனிஞ்சான். அவன் அப்படிச் செஞ்சப்போ, அவனோட பூட்ஸ் லேசா அசைஞ்சு என் கணுக்காலச் சின்னதா உரசுச்சு. எனக்கு உடனே லேசா வலிச்சுச்சு. அந்தச் சூட்ல அது இன்னும் எரிச்சலா இருந்துச்சு.

நான் ஒரு சிறிய சத்தம் போட்டுட்டு, கோவமா, "பார்த்து பிரகாஷ்! உன்னோட பூட்ஸ் என் கணுக்காலச் இடுச்சுடுச்சு! இங்க ஏற்கனவே ரொம்பச் சூடா இருக்கு, கொஞ்சம் கவனமா இரு"னு சத்தம் போட்டேன்.

அவன் உடனே பதட்டமா எழுந்து நின்னு, "சாரி மேடம், ரொம்பச் சாரி. கவனிக்கல"னு சொன்னான்.

அப்புறம் அவன் தன்னோட பூட்ஸைக் கழட்டி, லிஃப்ட்டோட இன்னொரு கார்னர்ல வச்சான். இப்போ, அவன் பூட்ஸ் இல்லாம வெறுங்காலோட நின்னதால, அவனால சுலபமா அசைய முடிஞ்சுச்சு.

அப்புறம் தன்னோட போனை எடுத்து மறுபடியும் டார்ச்சை ஆன் பண்ணினான். அந்த வெளிச்சத்த என் பக்கமாத் திருப்பினான்.

"மேடம், எங்க கீறுச்சுன்னு பாக்குறேன், காட்டுங்க"னு அக்கறையா சொன்னான்.

நான் உக்காந்திருந்த விதம், என் கால்கள் அகட்டி இருந்துச்சு. என் முழங்கால்களுக்குக் கீழ இருந்த கணுக்கால் வரைக்கும் பார்க்க அவன் இப்படி டார்ச்சை ஆன் பண்ணிப் பார்ப்பான்னு நான் எதிர்பார்க்கல. அதனால, நான் சட்டென்று என் கால்களை ஒட்டி வச்சுகிட்டு, கோவமா, "ஏய்! என்ன பண்ணிட்டு இருக்க? அந்த டார்ச்சை ஆஃப் பண்ணு"னு கத்தினேன்.

அவன் உடனே, "சாரி, சாரி மேடம்"னு சொல்லி டார்ச்சை ஆஃப் பண்ணினான்.

ஆனா, அவன் டார்ச்சை ஆஃப் பண்ண திரும்புன அந்த நொடியில, அவனோட கண்ணு என்னோட கணுக்கால்களையும், முழங்கால்களுக்குக் கீழ வரைக்கும் இழுக்கப்பட்ட என் சேலைத் துணியையும், அந்த நிலமையில இவன் என்ன பார்க்கக் கூடாதுன்னு நான் ரொம்ப கவனமா இருந்த என்னோட உடம்பையும் பார்த்திருக்கணும்னு எனக்குத் தோணுச்சு.

அவன் மறுபடியும் மன்னிப்புக் கேட்டான். அவன் திரும்பத் திரும்பச் "சாரி" சொல்றது எனக்குச் சிரிப்பைக் குடுத்துச்சு.

நான் சிரிச்சேன். "என்ன பிரகாஷ், ஏன் திரும்பத் திரும்பத் தப்பு செஞ்சுட்டு, திரும்பத் திரும்ப மன்னிப்பு கேட்டுகிட்டே இருக்க?"னு கேட்டேன்.

அதுக்கு அவன் மறுபடியும், "சாரி"னு இழுத்தான். நான், "விடு"னு சொல்லி, என் கையை அசைச்சேன். அந்தச் சூட்லயும், அவனோட தொடர்ச்சியான மன்னிப்பும், அந்த இருட்டுல அவன் என்னையப் பார்த்திருக்கலாம்ங்கிற நினைவும் எனக்குள்ள ஒருவிதமான கலவையான உணர்வுகளைக் குடுத்துச்சு. அவன் மெதுவா மறுபடியும் உக்காந்தான்.



Part 24:



நான் கோபமா, டார்ச் போடாம இருக்கச் சொன்னதும், அவன் ஒரு பணிவான தொனியில, "சரி மேடம், நீங்க relax-ah உக்காருங்க. நான் டார்ச்சை ஆன் பண்ண மாட்டேன்"னு சொன்னான். அவன் ஒரு அடக்கமானவன் மாதிரித் தலைய ஆட்டினான்.

இருட்டு அதிகமா இருந்ததால, நான் மேலும் relax-ah இருக்க நெனச்சேன். மேல இருந்த ரெண்டு கொக்கிகளை அவிழ்த்தது, எனக்குக் கொஞ்சம்தான் நிம்மதியக் குடுத்துச்சு. இன்னும் அதிகச் சூடு உள்ளுக்குள்ள முட்டிமோதிட்டு இருந்துச்சு. என் வியர்வையில ஜாக்கெட் உடம்போட ஒட்டிப் பிடிச்சு, பிராவோட துணி என் முலைகள்ல ஒட்டிட்டு இருந்துச்சு. என்னால இந்தச் சூட்டத் தாங்கவே முடியல.

அவன் கவனிக்கத  மாதிரி, நான் மெதுவா மத்த மூணு கொக்கிகளையும் அவிழ்க்க ஆரம்பிச்சேன். கடைசி கொக்கியும் லேசாத் தளர்ந்தப்போ, என் ஜாக்கெட் மொத்தமாப் பிரிஞ்சுச்சு. அது என் ஊதா நிற பிராவை மொத்தமா வெளிச்சம் போட்டு (இருட்டுலயும் வெளிச்சம் தான்) காட்டிச்சு. எனக்கு ஒரு பெரிய விடுதலைக் கிடைச்ச மாதிரி உணர்வு. என் முலைகள் இறுக்கத்திலிருந்து விடுபட்டுடுச்சு, அப்புறம் நானும் நிம்மதியாச் சுவரோட சாஞ்சிட்டேன்.

நான் என் சேலை கொசுவத்த விசிரியாகப் பயன்படுத்தும்போது, என் பிரா மேல ஒரு குளிர்ந்த காத்துப்பட்ட மாதிரி ஒரு உணர்வு வந்துச்சு. உள்ளுக்குள்ள ரொம்ப ஆசுவாசமா இருந்துச்சு.

ஆனா, அதே நேரம் நான் இப்போ கவனிச்சேன்: அவன் என்னையவே பார்த்தான். அவனோட கண்ணு, என் மார்பு மேல அப்படியே நிலைச்சுப் போயிருந்துச்சு.

'இவ்வளவு இருட்டுலயும் இவனுக்குத் தெரியுதா? நான் இப்போ ஜாக்கெட் கொக்கிகளை அவிழ்த்து, என் முலை பிளவும் பிராவும் தெரியிற இந்த நிலைமைய இவன் பார்க்க முடியுதா?'—இப்படி யோசிச்சதுமே, என் புண்டைக்குள்ள ஒரு பரபரப்பு வந்துச்சு. என் பேண்டிஸ் லேசா ஈரமாயிடுச்சு. அந்த இருட்டுக்குள்ள என் உள்ளாடையின் நிறம் கூட அவனுக்குத் தெரிஞ்சிருக்கும்னு நெனச்சேன்.

நான் என் ஜாக்கெட் அவிழ்ந்த நிலையில, முதுகுல வியர்வையோட, உக்காந்திருந்தேன். ஆனா, அவன நான் கவனிச்சேன். அவன் ஒரு சிலை மாதிரி, அமைதியான முகத்தோட உக்காந்திருந்தான். ஆனா, அவனோட கண்ணு மட்டும் சுறுசுறுப்பா இருந்துச்சு. அது என் மேல, என் நெஞ்சு மேல, என் முலைகள் மேல இருந்துச்சு. நான் என் சேலையால என் முலை பிளவ மறைச்சேன், ஆனா என்னால முழுசாப் போர்த்திக்க முடியல. அவன் இந்த காட்சிய முழுசா ரசிச்சுட்டு இருக்கான்னு மட்டும் எனக்குத் தெரிஞ்சுச்சு. 'இவ்வளவு நேரம் மாட்டிக்கிட்டதுலயும் இவனுக்கு ஒரு சந்தோஷமா?'னு நெனச்சேன்.

சில நிமிஷங்கள் நாங்க ரெண்டு பேரும் அமைதியா உக்காந்திருந்தோம். லிஃப்ட்டுக்குள்ள சூடும், வியர்வையின் நெடியும், மௌனமும் அதிகமாச்சு. இப்போ என் கண்ணு இன்னும் தெளிவாத் தெரிஞ்சுச்சு. அவனை இன்னும் நல்லாப் பார்க்க முடிஞ்சுச்சு. ஒருவேளை, அவனுக்கும் அப்படித்தான் இருக்கணும். என் மெல்லிய ஊதாச் சேலை வியர்வையில நனைஞ்சு, அவனுக்கு இன்னும் அதிகமா என்னையக் காட்டிக் குடுக்கலாம். ஆனா, எனக்குக் கவலையே இல்ல. ஏன்னா, வெயில் அந்த அளவுக்கு இருந்துச்சு. என் வெட்கத்தை அந்தச் சூடு மொத்தமா ஜெயிச்சுடுச்சு.

அப்போ அவன் என்னைப் பார்த்துக் கேட்டான்: "மேடம், மறுபடியும் ஒரு தடவ கால் பண்ணி செக் பண்ணவா?"

நான் எரிச்சலோட, "இது என்ன question? ஏன் நீ என்னை கேட்கிற? கால் பண்ணி செக் பண்ணு பிரகாஷ்"னு சொன்னேன்.

அவன் போனை எடுத்தான், டார்ச்சை ஆன் பண்ணல, ஆனா ஸ்கிரீன் வெளிச்சம் அவனோட உடம்புல பட்டுச்சு. அந்த வெளிச்சத்துல, அவனோட மார்புல இருந்த அடர்த்தியான முடியும், இறுக்கமான தசைகளும் எனக்கு நல்லாத் தெரிஞ்சுச்சு. அவனோட சட்டை இல்லாத உடல், என் கண்ணுக்கு விருந்தா இருந்துச்சு. அந்த உடம்பைப் பார்த்து நான் ரசிச்சேன். 'இவன் gym போற ஆளுங்களோட உடம்பு மாதிரி வச்சிருக்கானே'ன்னு நெனச்சுக்கிட்டேன்.

அவன் யாருக்கோ கால் பண்ணான். ஆனா, அந்தப் பக்கம் யாரும் எடுக்கல. ஒரு ரெண்டு தடவை ட்ரை பண்ணிட்டு, போனை கீழ வச்சான்.

"மேடம், அவரு driving-ல இருப்பார் போல. அதனாலதான் கால் எடுக்கல"னு சொன்னான்.

அப்போ நான் அவனைப் பார்த்துக் கேட்டேன், "இப்போ? எவ்வளவு நேரம் ஆகும்னு நெனக்கிற?"

அவன் தயக்கத்தோட, "இன்னும் ஒரு 5 நிமிஷம் wait பண்ணலாம் மேடம். அதுக்குள்ள அவருக்கு வேல முடிஞ்சுடும்னு நெனக்கிறேன்"னு சொன்னான்.

'என்னடா இது கர்மம்!' இப்போ என் கோபம் அதிகமாச்சு. இவ்வளவுக்கும் காரணம் என்னோட புருஷன்தான். நான் மனசுக்குள்ள கார்த்திக்க சபிச்சேன். 'இப்போ, ஜாக்கெட் அவிழ்ந்து, பிரா தெரிய, மேலாடை இல்லாத ஒரு செக்யூரிட்டி கூட இந்த லிஃப்ட்க்குள்ள மாட்டிக்கிட்டு இருக்கேன். எல்லாம் கார்த்திக்காலதான்!' அவன் இன்னும் ஒரு 5 நிமிஷம் சொல்றதைக்கூட என்னால ஏத்துக்க முடியல.

நான் என் காலை இறுக்கமா வச்சுக்கிட்டேன். என்னோட நிலைமையை இவன் ரசிக்கிறத உணர்ந்துட்டு, வேற வழியில்லாம அந்தச் சூட்டோட, இருட்டோட உக்காந்திருந்தேன்.

[Punidhan]

Excellent writing

[karthikhse12]

நண்பா இப்போது உங்கள் கதை முழுவதும் படித்தேன் மிகவும் அருமையாக உள்ளது. அதிலும் குறிப்பாக தன் தோழி தனக்கு நடந்ததை சொல்லி அதன் பிறகு பவி
எதார்த்தமாக பிரகாஷ் தன் அழகை காண்பித்து விட்டு அவனுடன் கோவமாக பேசி சொல்லியது மிகவும் அற்புதமாக இருந்தது. பின்னர் முதல் முதலில் லிஃப்ட் நடக்கும் செயல்கள் பிரகாஷ் ஆண்குறி பிடித்து பவி அதன் நீளத்தை பற்றி சொல்லி பின்னர் தன் கணவன் உடன் கூடல் நிகழ்வு நடக்கும் போது பிரகாஷ் ஆண்குறி நினைத்து கொண்டு வருவது சொல்லியது மிகவும் தத்ரூபமாக இருந்தது.


பின்னர் இந்த பிரண்ட் மெசின் மூலமாக பவி லிஃப்ட் வைத்து அவளின் கொங்கைகள் அழகை ரசித்து வருவதை பார்க்கும் போது பிற்பகுதியில் பல ஆட்டங்கள் நிறைந்து காணப்படும் என்று அறிய ஆவலுடன் எதிர்பார்த்து காத்திருக்கிறேன்