அண்ணியன்

[Vkdon]

Sema update nanba bus la antha ponna senjitinga pola antha ponnu number vangunana namba hero

[அந்நியன்]

Why ?
Enn ?
Track change ?

இது Track change இல்ல.. கதை ஒரே கோட்டில் தான் பயணிக்கின்றது. கதைக்கு எது தேவையோ அதனை மாத்திரம் தான் எழுதுகிறேன்.

[அந்நியன்]

Sema update nanba bus la antha ponna senjitinga pola antha ponnu number vangunana namba hero

Haha

[அந்நியன்]

சூப்பர் அப்டேட்  அடிபட்ட காயங்களுக்கு மருந்தாக அண்ணி மறுவாளா என்று காத்திருக்கிறேன் நண்பா

இப்போதைக்கு அந்தக் காயத்திற்கு மருந்து டாக்டர் தான் போடுவார். ஆனால் எனது காமத்திற்கு மருந்து  அண்ணி போடுவாள். காத்திருங்கள் நண்பரே...!

[அந்நியன்]

Great update

U r keep supporting me after reading every parts. Thanks bro..

[omprakash_71]

செம்ம அட்டகாசமான பதிவுக்கு நன்றி நண்பா

[anarth_maddy]

CONTINUE STORY AS YOU LIKE FRIEND

[Thangaraasu]

Arumai

[அந்நியன்]

நேரம் இரவு 12 மணியைக் கடந்திருந்தது. அந்த ஹாஸ்பிடலில் வேலை செய்யும் டாக்டர்களும் நர்ஸ்களும் பரபரப்பாக இயங்கிக் கொண்டிருந்தனர். தமது கடமை நேரம் முடிந்து வீடு சென்ற டாக்டர்களும் கூட அவசர அறிவித்தல் கிடைத்ததும் உடனடியாக வந்து அடிபட்டவர்களுக்கு வைத்தியம் பார்க்க ஆரம்பித்தனர்.

சிறிய காயங்களுடன் வந்தவர்களுக்கு முதலுதவிகளை வழங்கி, காயங்களுக்கு கட்டுப்போட்டு, மருந்துகளும் கொடுத்து வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்தனர். அதேபோல பலத்த காயங்களுடன் வந்தவர்களைப் பரிசோதித்து முதலுதவிகளையும் அளித்து ஒவ்வொருவராக தனி அறைகளுக்கும் மாற்றியிருந்தனர்.

எல்லா பரிசோதனைகளும் முடிந்து வலி முறிவு மருந்தும் கொடுத்து என்னையும் தனி ஒரு அறைக்கு மாற்றியிருந்தனர். அந்த நேரத்தில் தான் அண்ணனும் அண்ணியும் வந்து சேர்ந்தார்கள். அண்ணனுடன் அண்ணியும் வருவாள் என்று நான் எதிர்பார்க்கவே இல்லை. அந்த இரவிலும் அழகாகவும் நேர்த்தியாகவும் புடவை அணிந்து அழகு தேவதை போல அவளும் உட்பிரவேசித்தாள். அவளைப் பார்த்தவுடன் நான் தலையைக் குனிந்துகொள்ள, அண்ணா பதட்டத்துடன் எனதருகில் வந்து அமர்ந்துகொண்டு, "என்னாச்சிடா? எதுல அடி பட்டிருக்கு? எப்புடி ஆச்சி? நீ எதுக்கு அந்த பஸ்ல வந்த? எதுக்கு யார்கிட்டயுமே சொல்லாம வந்த?" என்று கேள்விகளை அடுக்கினான். நானும் அவனுக்கு பதில் சொல்லியே களைத்துப் போனேன். 

அண்ணா வாய் ஓயாமல் கேள்விகளைக் கேட்டுத் துளைத்துக் கொண்டிருக்க, அண்ணியோ எதுவுமே பேசாமல் மௌனமாக அழகுப் பதுமை போல அண்ணனுக்குப் பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்தாள். கிட்டத்தட்ட ஒரு மாத காலத்திற்கு பிறகு அவளைப் பார்த்ததில் எனது மனம் மட்டில்லாத மகிழ்ச்சியில் திளைத்திருந்தது. ஆனால் அவளோ என்னைக் கண்டுகொள்ளாதவள் போல வேறு எங்கோ பார்த்தபடி நின்றுகொண்டிருந்தாள். நானும் அண்ணனின் பார்வையில் படாமல் இடையிடையே அவளது கவர்ந்திழுக்கும் பின்னழகையும் முன்னழகையும் பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். 

கொஞ்ச நேரம் என்னுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தவன் பின்னர் டாக்டரைப் பார்த்துப் பேசிவிட்டு வருகிறேன் என வெளியே கிளம்ப, அண்ணியும் அவனுடன் வெளியே செல்ல எத்தனிக்க, நான் "அண்ணி" என்று அழைத்தேன். அவள் திரும்பி என்னவென்று கேட்க, நான் எனதருகில் வரும்படி கண்களால் கெஞ்சுவது போல சைகை செய்தேன். 

"நீ இங்கயே இரு. நா போயிட்டு வரேன்" என்று கூறிவிட்டு அண்ணா கிளம்ப, அண்ணி விருப்பமே இல்லாமல் மெல்ல எனதருகில் வந்தாள். 

"என்ன பிரச்சன உங்களுக்கு? எதுக்கு என்கூட பேச மாட்றீங்க?"

"நா எதுக்கு உங்க கூட பேசணும்?" வேறு எங்கோ பார்த்தபடி கேட்டாள்.

"பேசாம இருக்குற அளவுக்கு நா என்ன பண்ணேன்?"

"ஏன்? உங்களுக்குத் தெரியாதா நீங்க என்ன பண்ணீங்கன்னு?"

"அந்தக் கவிதைய அனுப்புனதுக்கா இவ்ளோ கோவம்?"

"ஆமா.. கண்ட கண்ட கவிதையெல்லாம் அனுப்புற உங்க கூட நா எப்புடி பேசுறது?"

"என்னண்ணி நீங்க? இதெல்லாம் ஒரு விஷயமா?"

"நா ஒண்டும் உங்க கேர்ள் ஃப்ரெண்ட் கிடையாது கிருஷ்ணா. உங்களுக்கு கொஞ்சம் கூட வெக்கம், மானம், சூடு, சொரண, இதெல்லாம் இல்லையா? அண்ணின்னு கூட ஒரு மரியாத இல்லாம இப்புடி பண்ணுன உங்ககூட எந்த மூஞ்ச வச்சிட்டு பேச சொல்றீங்க?" வெளியே கேட்காமல் மெல்லிய குரலில் என்னைப் பார்த்தபடியே கோபமாக படபடவென வெடித்தாள். கோபத்தில் அவளது முழு வதனமும் சந்திரமுகியாக மாறியது.

அவளது கோபமும் திமிரும் அவளது அழகை இன்னும் இன்னும் மெருகூட்டின. எனக்கு அவளது அழகை ரசிப்பதா, அங்கங்களை ரசிப்பதா என்று தெரியவில்லை. 

"ஐயோ அண்ணி. எதுக்கு இவ்ளோ கோபம்? இது ஒண்டும் நா எழுதுன கவித கிடையாது. யாரோ எழுதுன கவித. அத உங்களுக்கு ஷேர் பண்ணேன். அவ்ளோ தான். பிடிக்கலைன்னா டெலீட் பண்ணிருங்க." நான் சமாளித்தேன்.

"யார் எழுதுனா என்ன? அதுல இருக்குற விஷயங்கள் எல்லாத்தையும் வாசிச்சிட்டு தானே எனக்கு அனுப்புனீங்க. வாசிக்கும் போது உங்களுக்கு தெரியலயா இத எனக்கு அனுப்பலாமா வேணாமான்னு?"

"அதுல அப்புடி என்ன தப்பா இருக்கு? எல்லாமே தூய தமிழ்ல அவ்ளோ அழகா சொல்லியிருக்காங்க."

"தூய தமிழ்ல சொன்னாலும் பச்சையா சொன்னாலும் விஷயம் ஒண்ணுதானே."

"சாரி அண்ணி. தப்பு தான். அதனால தான் எனக்கு இப்புடி ஒரு தண்டன. ப்ளீஸ்.. என்ன மன்னிச்சிருங்க. இப்புடி பேசாம மட்டும் இருக்க வேணாம். ப்ளீஸ்.."

"இதோட எத்தனையாவது தடவ உங்கள மன்னிக்கிறது? தப்புப் பண்ணிட்டு சாரி கேட்டா மட்டும் போதாது. தப்புப் பண்ணாம இருக்கவும் தெரிஞ்சிக்கனும். நா இனிமே உங்ககூட பேசுறதா இல்ல. பேசுனாலே மறுபடியும் இப்புடித்தான் எதையாவது பண்ணுவீங்க."

"நீங்க பேசாம இருந்ததனால தான் எனக்கு இந்த மாதிரி அடிபட்டிருக்கு. ப்ளீஸ் அண்ணி..! பேசாம மட்டும் இருக்க நெனைக்காதீங்க."

"நா என்ன பண்ணேன்? நானா உங்கள வீட்டுக்கு வர சொன்னேன்?"

"நீங்க பேசாம இருந்தா என்னால எப்புடி நிம்மதியா இருக்க முடியும்? ஆபிஸ்ல என்னால வேலையே செய்ய முடியல. அதனால தான் கிளம்பி வந்துட்டேன்."

"உங்கள என்ன பண்றதுன்னு சத்தியமா எனக்குத் தெரியல. அவ்ளோ கோவப்படுத்துறீங்க என்ன"

"சாரி அண்ணி. இது நாங்க லவ் பண்ணிட்டு இருந்தப்போ மீரா எனக்கு அனுப்புன கவித. இத மாதிரி இன்னும் நிறைய அனுப்பி இருக்கா. இதெல்லாம் பாத்துத்தான் அவளுக்கு பெட்ல என்னென்ன தேவன்னு நா புரிஞ்சிக்கிட்டேன்."

"அதுக்கு?"

"இத நீங்களும் அண்ணனுக்கு காட்டினாலோ இல்லன்னா அதுல இருக்குற மாதிரி நடந்துக்க  சொன்னாலோ அவனும் அது மாதிரி நடக்க ட்ரை பண்ணுவான்ல. அதனால தான் உங்களுக்கு அனுப்புனேன்."

"என்ன நீங்க என்னன்னு நெனச்சிட்டு இருக்கீங்க? நா ஒண்டும் அந்த மீரா மாதிரி இதுக்காக அலையுற பொண்ணு கிடையாது. சரியா?" கோபமாகக் கொந்தளித்தாள்.

"நீங்க அலையுறீங்கன்னு நா சொன்னேனா? பொதுவான ப்ராப்ளம் இது. அதுக்கு பொதுவான ஒரு சொல்யூஷன் மாதிரி அந்தக் கவித இருந்திச்சு. அதனால அனுப்புனேன். அவ்ளோ தான். உங்களுக்கு தேவன்னா யூஸ் பண்ணிக்கோங்க. இல்லன்னா டெலீட் பண்ணிருங்க. இதுக்கெல்லாம் போய் யாராச்சும் பிளாக் பண்ணுவாங்களா?"

"உங்க மீரா மாதிரி பொண்ணுங்கன்னா இதெல்லாம் பாத்து உங்க கூட வலிஞ்சிட்டு வருவாங்க. ஆனா நா அப்புடி இல்ல. ப்ளாக் தான்."

அவளது கோபம் தணிவதாக இல்லை. நானும் இன்னும் இன்னும் கெஞ்சிக் கொண்டிருந்தால் அவளும் இதே போலத்தான் பேசிக் கொண்டிருப்பாள். ஆகையால் நானும் சற்று கோபமாக பேச ஆரம்பித்தேன்.

"மீரா மாதிரி பொண்ணுங்கன்னா? எதுக்கு அவளப் பத்தி தப்பா பேசுறீங்க? உங்களுக்கு என்ன தெரியும் அவளப் பத்தி?" என்று அவளது கண்களை நேருக்கு நேராகப் பார்த்து, கோபமாகக் கேட்டேன்.

"நீங்க சொன்னதெல்லாம் வச்சி பாக்குறப்போ நல்லாவே புரியுது.. அவ எப்புடிப்பட்டவள்னு.." சற்று குழம்பினாலும் அவளும் கோபமாகவே மழுப்பினாள்.

"அவளும் கிட்டத்தட்ட உங்கள மாதிரித்தான் அண்ணி. ரொம்ப நல்லவ. ஆரம்பத்துல அவள தொடக் கூட விட மாட்டா. ஆனா அவள இந்த அளவுக்கு கெடுத்து வச்சதே நான் தான். நீங்க நினைக்கிற மாதிரி அவ ஒன்னும் தப்பான பொண்ணு கிடையாது." என்றேன் பாவமாக..

"சரி. இப்ப எதுக்கு அவளப் பத்தி பேசிக்கிட்டு? எதுவா இருந்தாலும் நீங்க செஞ்சது தப்பு. அவ்ளோ தான்."

"தப்புத்தான். அதனால தானே இப்புடி கெஞ்சிட்டு இருக்கேன்."

"நீங்க என்னதான் கெஞ்சினாலும் நா இனிமே உங்க கூடப் பேசப்போறது இல்ல."

"சரி ஓகே. அப்புறம் உங்க இஷ்டம். நீங்க பேசாம இருங்க. பரவால்ல. ஆனா நம்பர் ப்ளாக் பண்ண வேணாம். அண்ணா பாத்தா ஏதும் சந்தேகம் வந்துரும். ப்ளீஸ்."

அவள் எதுவும் கூறாமல் என்னை முறைத்துப் பார்த்துவிட்டு அப்படியே திரும்பி வேகமாக வெளியேறினாள். அவளது வேகத்தில் அவளது பின்னழகு அதிர்ந்து குலுங்க என்னுடன் சேர்ந்து அந்தக் காமனுமே அதிர்ந்து போனான்.

சற்று நேரத்தில் அண்ணா அறைக்குள் நுழைந்தான். அவள் வரவில்லை.

"அண்ணி எங்க?"

"அவ வெளிய உக்காந்துட்டு இருக்கா. கால் வலிக்குதாம்."

"ஹ்ம்ம். அவங்கள எதுக்கு கூட்டிட்டு வந்த? பாவம்."

"நா எங்க கூட்டிட்டு வந்தேன். நீ கால் பண்ணி பேசுனப்போ அவளும் பக்கத்துலயே தான் இருந்தா. விஷயத்த சொன்னதும் அப்புடியே பதறிப் போய்ட்டா. என்னாச்சோ ஏதாச்சோன்னு பயந்து நானும் வரேன்னு அடம்புடிச்சா. அதனால தான் கூட்டிட்டு வந்தேன்."

எனக்கு அடிபட்டது அவளையும் கவலையடையச் செய்திருந்தது. கோபம் இருந்தாலும் என்மீது பாசம் குறையவில்லை என்று நினைக்கும் போது எனக்கு மிகவும் சந்தோசமாக இருந்தது.

"அம்மா அப்பாகிட்ட ஏதும் சொல்லலையே?"

"ஹேமா ஃப்ரெண்ட்க்கு ஆக்சிடென்ட் ஆயிடிச்சின்னு பொய் சொல்லிட்டுத் தான் வந்தோம்."

"ஹ்ம்ம். குட்."

"சரி ஓகே. நாம இங்க இருந்து கெளம்பலாம். ஊருக்கு போயி அங்க ஒரு ஹாஸ்பிடல்ல டிரீட்மென்ட் எடுத்துக்கலாம்."

"அப்புடி போக விடுவாங்களா?"

"நா டாக்டர்கிட்ட எல்லாமே பேசிட்டேன். எப்புடியும் காலைல தானே ஆபரேட் பண்ணப் போறாங்க. அதனால உங்க இஷ்டம்ன்னு சொல்லிட்டாங்க. அப்புறம் கால எங்கயும் அடி பட விடாம ரெஸ்ட்ல வச்சிருக்க சொன்னாங்க.."

பஸ்ஸில் வந்த அந்தப் பெண்ணுடன் பேசுவதற்கு எதுவும் சந்தர்ப்பம் கிடைக்கவில்லையே என்று எனக்குச் சற்றுக் கவலையாக இருந்தது. ஹாஸ்பிடல் வந்ததும் அவளது புருஷனைப் பரிசோதித்து விட்டு ஸ்கேன், எக்ஸ்-ரே என்று உள்ளே அனுப்பினார்கள். அதன் பின்னர் நான் அவர்களைப் பார்க்கவில்லை. அங்கேயே இருந்தால் மீண்டும் ஒருமுறை அவளைச் சந்திக்கும் சந்தர்ப்பங்கள் வாய்க்கலாம். இருந்தாலும், புருஷனுக்கு அடிபட்ட துக்கத்தில்  இருப்பவள் என்னைக் கண்டால் பேசவா போகிறாள்? எனக்கும் அங்கிருந்து கிளம்பினால் நன்றாக இருக்கும் என்று தோன்றியது.

"ஹ்ம்ம். அப்போ ஓகே. கெளம்பலாம்."

அண்ணா டாக்டரை அழைத்துக் கொண்டு வர, அவரும் மீண்டும் ஒரு முறை என்னைப் பரிசோதித்து விட்டு, வலி வந்தால் எடுத்துக்கொள்ள சில மருந்துகளையும் தந்து என்னை அங்கிருந்து டிஸ்சார்ஜ் செய்தார். அதன் பின்னர், அண்ணா என்னை ட்ரோலியில் வைத்து தள்ளிக்கொண்டு வந்து கவனமாகக் காரில் ஏற்றினான்.

எனக்குத் தாகமாக இருந்தது. அதனால் ஹாஸ்பிடல் கேன்டீனில் தண்ணீர்ப் போத்தல் ஒன்றை வாங்கிக்கொண்டு வருமாறு அண்ணனிடம் கூற.. அவனும் சரியென்று காரை ஸ்டார்ட் செய்து ஏசியை ஆன் செய்து விட்டு, அண்ணியையும் காரின் உள்ளே அமருமாறு கூறிவிட்டுக் கிளம்ப, நான் அண்ணியைப் பார்த்தேன். அவள் காரில் ஏறாமல் முன் கதவில் சாய்ந்தபடி நின்று கொண்டிருந்தாள்.

நான் காரின் கண்ணாடியைப் பதித்து,
"என்னதான் கோவமா இருந்தாலும், அதெல்லாம் மறந்து பாசமா என்னப் பாக்க வந்ததுக்கு ரொம்ப தேங்க்ஸ்." என்றேன்.

"அதெல்லாம் ஒரு மன்னாங்கட்டியும் இல்ல. இந்த நேரத்துல அவரு இல்லன்னா நா வீட்ல தனியா இருக்கனும்ன்னு அவர்தான் என்னையும் கிளம்ப சொன்னாரு. விருப்பமே இல்லாம தான் நானே இங்க வந்தேன்."

"ஹாஹா..!"

"என்ன சிரிப்பு?"

"அண்ணா எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டான்."

"என்ன சொன்னாரு?"

"வழி முழுக்க அழுதுட்டே வந்தீங்களாமே?"

"பச்சப் பொய். நா எதுக்கு அழனும்?"

"ஹாஹா.. நா சும்மா சொன்னேன்."

"ம்க்கூம்.."

"சரி. நீங்க பின் சீட்ல வந்து இருங்க. நா அப்புடியே உங்க மடியில கால வச்சின்னு சாஞ்சி படுத்துக்குறேன்."

"கால ஒடைப்பேன். பரவால்லயா?"

"ஏற்கனவே ஒடஞ்சி தானே இருக்கு."

"இன்னும் நாலு விரல் இருக்குல்ல?"

"ப்ப்ப்பப்ப்பாஹ்.. சரியான ரௌடி தான் போங்க."

"ஆமா. நா ரௌடி தான்."

"ஹ்ம்ம். அழகான ரௌடி."

"மறுபடியும் ஆரம்பிக்காதீங்க. எனக்கு கோவம் வரும்."

"நா என்ன செய்ய? நீங்க அழகா இருக்கீங்க. அதனால சொல்றேன்."

"இப்ப அதுக்கு என்ன?"

"ஒண்டும் இல்ல. நீங்க பின் சீட்ல வந்து உக்காருங்க"

"முடியாது.. அண்ணா வராரு. கொஞ்சம் அடங்குறீங்களா?"

"அண்ணாகிட்ட சொல்லி உங்கள பின் சீட்ல உக்கார வைக்கவா?"

"அவரு சொன்னா நா வந்து உக்காருவேன்னு நெனைக்கிறீங்களா?"

நான் அதற்கு பதில் கூற முன்னர், அண்ணா வந்து கதவைத் திறந்து, காரில் அமர்ந்து, தண்ணீர் போத்தலை என்னிடம் நீட்டிக்கொண்டு,

"என்னடா! எல்லாம் ஓகேயா? கால் வலிக்குதா?" என்றான் அக்கறையாக.

எனக்கோ காலை வைக்க அண்ணியின் மடி கிடைத்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று தோன்றியது.

"வலிக்காம இருக்குமா?" என்று பொய்யாக சிணுங்கினேன்..

"சீட்ல தூக்கி கால வச்சி, நல்லா நீட்டி நிமிர்ந்து சாஞ்சி படுத்துக்கோ. வலிக்காது. அப்புடி வலி தாங்க முடியலைன்னா சொல்லு. டேப்லெட் போட்டுக்கலாம்." என்று ஒரேயடியாக எனது ஆசையில் மண்ணைப் போட்டான் அண்ணன்.

நானும் சரியென்று ஏமாற்றத்துடன் ஒரு பெருமூச்சை விட்டவாரு காலைத் தூக்கி சீட்டில் வைத்துக்கொண்டு சாய்ந்து அமர்ந்து கொண்டேன்.

அண்ணியோ சிரிப்பை அடக்க முடியாமல் "களுக்" என சிரித்துக் கொண்டு முன் சீட்டில் ஏறி அமர்ந்து கொண்டாள்.


தொடரும்...

[karthikhse12]

நண்பா மிகவும் எதார்த்தமான பதிவு அதிலும் ஹாஸ்பிடல் வைத்து அண்ணியின் உடன் கவிதை இருந்து ஆரம்பித்து அதன் பின்னர் வெளியே சென்ற உடன் அவள் எதற்காக ஆஸ்பத்திரி வந்தால் என்பதை சொல்லியது மிகவும் அற்புதமாக இருந்தது

[Punidhan]

True love is always forgiving

[Vkdon]

Cha antha bus la vantha ponnu number vangunana nalla irukkum athan miss aiduche antha ponnu number vanguna anni ah innum veruppu ethalam

[sureshoo7]

Super bro keep going

[Ironman0]

Super update nanba waiting for romantic scene

[Lusty Goddess]

Good update. Try to update more

[anishgeetha0812]

எனது telegram @ding_ding_ding

[Gopal Ratnam]

Anni is definitely in love with kolunthan now. She is waiting for right time to open her legs to him.

[Jayam Ramana]

Looks like both of them are in full lust now. After reading the kavidhai, anni waiting to have kolunthan sunni inside her and punish her impotent husband

[அந்நியன்]

அண்ணி என்னைக் கலாய்க்கும் விதமாக சிரித்தபடி வண்டியில் ஏற,

"எதுக்கு சிரிக்கிற?" என்றான் அண்ணன்.

அவள் ஏதாவது தடுமாறி உளறி வைத்து விடுவாளோ என்று அந்த ஒரு நொடியில் நான் பயத்தில் ஆடிப்போனேன். ஆனால் அவளோ, "நா எதுக்கு சிரிக்கிறேன்னு உங்க தம்பிக்கிட்டயே கேளுங்க" என்று கூறி என்னை மாட்டிவிட்டு அவள் தப்பித்துக் கொண்டாள்.

நானும் சுதாகரித்துக் கொண்டு,
"அண்ணிகிட்ட நா வண்டி ஓட்டப் போறேன்னு சொல்லிட்டு இருந்தேன். அதனால தான் நீ அப்புடி சொன்னதும் நக்கலா சிரிக்கிறாங்க" என்று கூறி சமாளித்தேன்.

"எது? இந்தக் கால வச்சிக்கிட்டா வண்டி ஓட்டப் போற? ஹாஹா"

"எதுக்கு எல்லாரும் என்ன ஒரு நோயாளி மாதிரியே ட்ரீட் பண்றீங்க?"

"கால் சரியாகுற வரைக்கும் நீ நோயாளி தான். கால பத்திரமா வச்சிக்கோ. மறுபடியும் அடிபட விட்டுறாத.." என்றபடி அண்ணா பார்க்கிங்கில் இருந்து காரை வெளியே எடுத்து கேட் அருகில் வர, அந்த கேட் ஓரத்தில் இருந்த செக்யூரிடி ரூம் அருகில் என்னுடன் பஸ்ஸில் வந்த அந்த மஞ்சள் சுடிதார் பெண் இப்பொழுது நீல நிற சுடிதாருடன் நின்று கொண்டிருந்தாள். அவளது கையில் ஒரு பேக்கும் தோளில் ஹேண்ட் பேக்கும் தொங்கிக் கொண்டிருந்தன. அவள் ஊருக்குச் செல்லத்தான் தயாராக நிற்கின்றாள் என்று தோன்றியது. நான் அவளைத் தாண்டும் வரை முகத்தினை மறைத்துக் கொண்டேன். ஆனால், அவளைத் தாண்டி சற்று முன்னால் சென்றதும் அண்ணா காரை நிறுத்திவிட்டு,

"அந்தப் பொண்ணு யாருன்னு தெரியுதா?" என்று அண்ணியைப் பார்த்துக் கேட்டான்.

"இல்லையே.. யாரு?"

"என் ஃப்ரெண்ட் வினோத் இருக்கான்ல. அவனோட சிஸ்டர் மாதிரி இருக்கா." என்றான் சந்தேகத்துடன்.

"அவ எதுக்கு இந்த நேரத்துல இங்க நிக்குறா?" என்று அண்ணி கேட்க.

"தெரியலயே. இரு கேப்போம்."
என்றபடி காரைப் பின்னால் எடுத்தான்.

ஏனென்று தெரியவில்லை. எனக்கு உள்ளே பக் பக் என்றிருந்தது. அவள் என்னை யாரென்று தெரிந்து கொண்டால் அதனால் ஏதாவது பிரச்சனைகள் வந்து விடுமோ என்று பயமாக இருந்தது. ஆனாலும், அவளும் ஒத்துழைத்ததனால் தானே இதெல்லாம் நடந்தது என்று எனக்கு நானே ஆறுதல் சொல்லிக் கொண்டு அமைதியாக அமர்ந்திருந்தேன்.

கார் அவள் அருகில் வந்ததும், சட்டரைப் பதித்து,

"என்ன அபி! இங்க நிக்குற?" என்று உரிமையுடன் விசாரித்தான் அண்ணன்.

இருட்டில் முகம் சரியாகத் தெரியாததனால் அவள் அண்ணனின் முகத்தைக் கூர்ந்து பார்த்து விட்டு,

"ஆ.. கார்த்திக் அண்ணா! நீங்களா?" என்று கேட்டு முகம் மலர்ந்தாள்.

"ஹ்ம்ம். என்னாச்சி? எதுக்கு இங்க நிக்குற"

"இல்லண்ணா. சென்னை போய்ட்டு வர வழில நாங்க வந்த பஸ் ஆக்சிடென்ட் ஆய்டிச்சி. இவருக்கும் நல்லாவே அடிபட்டிருக்கு. தோள்கட்டுல பிராக்சர் வேற ஆகி இருக்கு. ஆபரேஷன் பண்ணனும்ன்னு சொல்லி அவர இங்கயே அட்மிட் பண்ணிட்டாங்க." என்று கவலையுடன் கூறினாள்.

"சரியா போச்சிது போ.. அதே பஸ்ல தான் எங்க தம்பியும் வந்து, அவனுக்கும் கால்ல பிராக்சர் ஆகியிருக்கு."

"அப்புடியா? இப்ப அவரு எங்க?"

"இதோ.. பின்னாடி தான் இருக்கான். சீஃப் டாக்டர்கிட்ட பேசி, அங்க ஊர்லயே ஏதாச்சும் ஒரு ஹாஸ்பிடல்ல அட்மிட் பண்றேன்னு சொல்லி அப்ருவல் வாங்கி அவனையும் அழைச்சின்னு தான் கெளம்புறேன்."

"நானும் பேசிப் பாத்தேன்ணா. ஆனா அவரால இந்த நிலமைல ட்ராவல் பண்ணுறது ரொம்பக் கஷ்டம்ன்னு சொல்லிட்டாங்க."

"ஓஹ். என்ன தான் பண்றது? பாவம். அவரு கூட யாரு இருக்காங்க இப்போ?"

"அவரோட தம்பி வந்திருக்காரு."

"அப்போ நீ எங்க போறதுக்கு நிக்குற?"

"பாப்பாவ அவங்க அம்மா கூட விட்டுட்டு வந்தேன்ணா. அதனால தம்பி வந்ததும் இவரு என்ன போக சொல்லிட்டாரு. கேப் புக் பண்ணியிருக்கேன். அதுக்காகத் தான் வெயிட்டிங்."

"ஹ்ம்ம். சரி. நாங்களும் ஊருக்குத் தான் போறோம். வா போலாம்."

"இல்லண்ணா. பரவால்ல. நா கேப்லயே போய்க்கிறேன்."

"இந்த இரவு நேரத்துல எப்புடி தனியா கேப்ல போவ? வா போலாம்." என்று அண்ணா கண்டிப்புக் கலந்த குரலில் கூற, அவள் காரின் உள்ளே கூர்ந்து பார்த்தாள். அந்த இருட்டில் எனது முகம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்குமா இல்லையா என்று எனக்குப் புரியவில்லை. ஆனால், அவள் மறுத்தாள்.

"அவருக்கும் அடிபட்டிருக்கு. பாவம். நல்லா சாஞ்சி படுத்துக்கட்டும். நீங்க போங்கண்ணா. நா கேப்லயே வரேன்."

"இல்லம்மா. அது பரவால்ல. அவன் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்குவான். நீ வா. இட்ஸ் ஓகே."

"இல்லண்ணா. பரவால்ல. கேப் வேற புக் பண்ணிட்டேன். வந்துட்டு இருப்பாங்க. பாவம்."

"அதெல்லாம் பரவால்ல. கேன்சல் பண்ணிக்கலாம். இவ்ளோ தூரம் கேப்ல போறதுக்கு நெறைய பணம் செலவாகும். நீ வா. போலாம்."

"அது.. வந்து.." அவள் சற்று இழுத்தாள்.

"என்னாச்சி? ஆபத்துக்குப் பாவமில்ல. வந்து உக்காரும்மா. அவன் உனக்கு தம்பி மாதிரித் தான்" என்று அண்ணா கூற, அவளும் வேறு வழி இல்லாமல் சரியென சம்மதித்தாள்.

"சரி.. ஒரு எட்டு உன் புருஷனையும் பாத்துட்டு போய்டலாம். இரு வரேன்" என்று கூறி காரை மீண்டும் பார்க் செய்து விட்டு, "நீயும் வரியா?" என்று அண்ணியிடம் கேட்க,

"அவர யாருன்னே எனக்கு தெரியாது. நீங்க போயிட்டு வாங்க. நா கார்லயே இருக்கேன்." என்று கூறி மறுக்க.. அண்ணா அபியுடன் கிளம்பினான்.

அண்ணா போனதும் அவள் திரும்பி என்னைக் கலாய்த்தாள்.

"பாத்தீங்களா..! உங்க கால வைக்கிறதுக்கு ஒரு நல்ல மடி கெடச்சிருக்கு உங்களுக்கு."

"ப்ப்ப்ப்ப்ப்ச்"

"என்ன ப்ப்ப்ச்?"

"பாவம். அவளே ஹஸ்பண்ட் அடிபட்ட கவலைல இருப்பா. அவகிட்ட போய்.."

"இல்லன்னா மட்டும்?"

"என்ன இல்லன்னா மட்டும்?"

"அவ நார்மலா இருந்தா மட்டும் உங்க கால அவ மடில போட சம்மதிப்பாளா என்ன? ஹாஹா.."

"இதெல்லாம் பெரிய விஷயமா? எனக்கு ஒரு 5 மினிட்ஸ் போதும். பேசியே அவள கவுத்துருவேன்."

"ஹாஹா. நெனைப்புத்தான்"

"நா நெனச்சா என்னால முடியும்."

"என்ன முடியும்?"

"எது வேணா பண்ண முடியும்."

"அது எப்புடி?"

"எப்புடியோ.. முடியும்."

"சரி. அவ வந்ததும், அவகிட்ட பேசி அவ மடில கால வைங்க பாப்பம்."

"கால என்ன? கையயே வைப்பேன்."

"ஹாஹா. கன்னத்துலயே ரெண்டு வைப்பா"

"எது? கிஸ்ஸா?"

"நினைப்புத்தான் பொழப்ப கெடுக்குமாம்."

"நினைப்பெல்லாம் இல்ல. நா உண்மைய தான் சொல்றேன். நா சொன்னா செய்வேன்."

"அப்புடியா? என்ன பெட்?"

"பெட்டா?"

"ஆமா.."

"சரி. ஓகே. நா ரெடி. நா என்ன பண்ணனும்ன்னு சொல்லுங்க. அத பண்றேன். ஆனா, அத நா பண்ணிட்டேன்னா நீங்க எனக்கு என்ன தருவீங்க?

"நீங்க என்ன கேட்டாலும் தரேன்."

"என்ன கேட்டாலுமா?"

"ஆமா"

"அவ்ளோ தைரியமா?"

"ஆமா"

"பேச்சு மாற மாட்டீங்களே?"

"இல்லவே இல்ல."

"ஆர் யூ ஸ்வர்?"

"ஹ்ம்ம். ஸ்வர்"

"சரி. நா என்ன பண்ணனும்ன்னு சொல்லுங்க."

"அவ மடி மேல உங்க கால போட்டுக் காட்டுங்க."

"இதெல்லாம் சப்ப மேட்டர் அண்ணி."

"சப்ப மேட்டரா? அப்போ செஞ்சி காட்டுங்க."

"இல்ல.. அவ என் பக்கத்துல உக்காந்துட்டு வரப்போறா.. எனக்கு கால்ல அடிபட்டிருக்குற விஷயம் அவளுக்கு நல்லாவே தெரியும். சோ.. கால இப்புடி வச்சிருந்தா வலிக்குதுன்னு அவகிட்ட சொன்னா.. எனக்கு பாவப்பட்டாச்சும் கால அவ மடில வச்சிக்க ஒத்துக்குவா."

"ஓஹோ..!"

"அதனால பெருசா ஏதாச்சும் ஒரு டாஸ்க் குடுங்க."

"இதையே செய்ய முடியுதான்னு பாருங்க முதல்ல"

"நா தான் சொல்றேன்ல. அது ஈஸி."

"சரி. அப்போ அவ தோள் மேல கை போட்டுக் காட்டுங்க."

"ஹாஹா. அதுவும் ஈஸி."

"எப்புடி?"

"தூங்குற மாதிரி போடலாம்ல?"

"அப்போ அவள கிஸ் பண்ணி காட்டுங்க."

"ஹ்ம்ம். அதுவும் பண்ணிரலாம்."

"ஹாஹா. அடி விழுகாம இருந்தா சரி."

"ஹாஹா. அத நா பாத்துக்குறேன். நீங்க கிஸ் எங்க பண்ணனும்ன்னு மட்டும் சொல்லுங்க?"

"அவ கன்னத்துல"

"ஹாஹா. கன்னத்துல என்ன? உங்களுக்காக அவ லிப்ஸ்லயே கிஸ் பண்ணிக் காட்றேன். லிப்ஸ் டு லிப்ஸ்.."

"ஹாஹா. பாக்கலாம்."

"ஹ்ம்ம். இதெல்லாம் நீங்க எப்புடி பாப்பீங்க?"

"இதோ இருக்குல்ல. இந்த கண்ணாடில பாத்துக்குறேன்." என்று ரியர்வியூ கண்ணாடியைக் காட்டினாள்.

"காருக்குள்ள இருட்டா இருக்கு. அதுல எப்புடி தெரியும்? பண்ணுனதுக்கு அப்புறமா நீங்க பண்ணல, நா பாக்கலன்னு எதுவும் சாட்டு சொல்லக்கூடாது. சரியா?"

"ஹ்ம்ம். பயப்படாதீங்க. நா ரொம்ப கவனமா அவதானிச்சுக்கிறேன்."

"ஆனா.. அவள கிஸ் பண்ணிட்டேன்னா நா என்ன சொன்னாலும் நீங்க செய்யணும். சரியா?"

"ஹ்ம்ம். நா ஒண்டும் வாக்கு மாற மாட்டேன். டோன்ட் வொரி.. அதே மாதிரி, அவள கிஸ் பண்ணலன்னா நா என்ன சொன்னாலும் நீங்க செய்யணும். சரியா?"

"ஹ்ம்ம்.. அதுக்கென்ன..! செஞ்சிட்டா போச்சி"

"ஹ்ம்ம்.. பாக்கலாம்."

"ஹ்ம்ம். அது சரி.. என் மேல இருக்குற கோவம் எல்லாம் போயிடிச்சா உங்களுக்கு?"

"இப்ப எதுக்கு அத மறுபடியும் ஞாபகப் படுத்துறீங்க?"

"இல்ல.. இங்க வந்தப்போ கோவமா இருந்தீங்க. இப்ப இவ்ளோ ஜாலியா பேசுறீங்க. அதனால தான் கேட்டேன்."

"கோவம் இருக்கு. ஆனாலும் என்ன பண்ண? இப்புடி அடிபட்டு வந்திருக்குற உங்க மேல கோவத்த காட்ட வேணாமேன்னு நெனச்சேன்."

"ஹாஹா.. ரொம்ப தேங்க்ஸ் அண்ணி.. ஆனாலும், எனக்கு உங்கள நெனச்சா பாவமா இருக்கு."

"எதுக்கு?"

"எனக்கு ஆக்சிடென்ட் ஆனதனால இன்னைக்கு ஒரு நைட் உங்களுக்கு அநியாயமா போயிடிச்சுல?"

"என்ன அநியாயம்?"

"அந்த கவிதைய அண்ணாகிட்ட காட்டுனீங்களா இல்லையா?"

"ஒன்ன கொல்லப் போறேன் இப்ப. மூடிட்டு இருடா" என்றாள் கோபத்துடன்.

"ஹாஹா"

"என்ன இளிப்பு?"

"நீங்க வாடா போடான்னு பேசுறது எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு."

"டேய்.. நா உன்ன கோவமா திட்றேன்டா. அத போய் புடிச்சிருக்குன்னு சொல்ற?"

"கோவமா திட்டும் போது உரிமையும் பாசமும் கூடுதலா இருக்குறவங்கள தான் எல்லாரும் வாடா போடான்னு திட்டுவாங்க."

"ஓஹோ..!"

"ஆமா..!"

"இனிமே உங்கள வாங்க சார் போங்க சார்ன்னே சொல்லிக்கிறேன்."

"ஹாஹா"

"சரி.. தேவ இல்லாத பேச்செல்லாம் வேணாம். பாவம் அந்தப் பொண்ணு. அவ கூட ஏதும் சேட்ட பண்ணாம ஒழுங்கா அடக்க ஒடுக்காம இருங்க. சரியா?"

"அப்போ நம்ம பெட் என்னாச்சி?"

"அதெல்லாம் வேணாம்."

"ஏன்?"

"அவ கூட நீங்க ஏதாச்சும் ஏடாகூடமா பண்ணப்போயி.. அப்புறம் ஏதும் ப்ராப்ளம் ஆயிடப் போகுது. அப்புறம் நா தான் பண்ண சொன்னேன்னு வேற சொல்லுவீங்க."

"ஹாஹா. அதெல்லாம் எதுவும் நா சொல்லமாட்டேன். பயப்படாதீங்க"

"இருந்தாலும் வேணாம்."

"என்ன? பயமா?"

"நா எதுக்கு பயப்படணும்?"

"நா பண்ணிட்டேன்னா அப்புறம் நா சொல்றதெல்லாம் செய்ய வேண்டி வந்துடும்ன்னு நெனச்சி பயப்படுறீங்களா?"

"அதெல்லாம் இல்ல. எதுக்கு வீணா உங்களுக்கு செருப்படி வாங்கித் தரணும்ன்னு தான் யோசிக்கிறேன்."

"ஹாஹா.. அதெல்லாம் பத்தி நீங்க கவலப்படாதீங்க. நா பாத்துக்குறேன்."

"எனக்கு பயமா இருக்கு. வேணாம். ப்ளீஸ்.."

"சேலன்ஞ்ன்னு ஒண்ணு பண்ணிட்டா அத பண்ணலைன்னா எனக்கு தூக்கமே வராது."

"ஐயோ..! ப்ளீஸ் கிருஷ்ணா.. சொன்னா கேளுங்க."

"நோ.."

"சரி.. கால மட்டும் அவ மடியில வச்சி காட்டுங்க. அது போதும். வேற எதுவும் வேணாம். சரியா?"

"ஹாஹா.. சரி.."

அவளுடன் பேசிக் கொண்டிருந்ததில் நேரம் போனதும் தெரியவில்லை. அண்ணனும் அபியும் பக்கத்தில் வந்ததும் தெரியவில்லை. அண்ணா வந்து காரின் கதவைத் திறந்த போது தான் இருவரும் பேச்சை நிறுத்தினோம்.

தொடரும்..

[Ironman0]

என்ன நண்பா முக்கியமான இடத்துல தொடரும்னு போட்டுட்டீங்க அடுத்த அப்டேட் சீக்கிரம் குடுங்க பெட்ல ஜெயித்து அண்ணியை அனு அணுவா அனுபவிக்க போறான் சூப்பர் அப்டேட் நண்பா