Adultery அவள் கணவன் செய்த தவறு (Completed)

[Abdul A]

Semma story bro

[sexyrock006]

Hi Sir, semma teasing cuckold story.. semma plot. super narration. semmmaaya iruthu. please continue it

[Shrutikrishnan]

துர்கா வாயில இருந்த முரளியோட கஞ்சி உப்பு கரிச்சது. குமட்டிட்டு வந்துச்சு. அத வெளிய துப்பணும்னு நினைச்சு அவ எழுந்தா.


ஆனா முரளி அவ கைய பிடிச்சு நிறுத்தினான். "எங்க போற?" அவன் குரல் அதிகாரமா கேட்டுச்சு.


துர்கா திரும்பிப் பார்த்தா. வாயில கஞ்சியோட எப்படி பேசுறது? கையால வாயைக் காமிச்சு, 'துப்பணும்'னு சைகை செஞ்சா.


முரளி வாய்விட்டுச் சிரிச்சான். "ஓ... அதுவா... ஹா ஹா... அதை ஏன்டி துப்பி வேஸ்ட் பண்ற? உடம்புக்கு நல்ல எனர்ஜி தரும்... அப்படியே முழுங்கு டி," னு ரொம்ப கூலா, அவ கண்ணையே பார்த்து சொன்னான்.


துர்காவுக்கு கஞ்சி முழுங்குறது புதுசு இல்ல. அவ எத்தனையோ தடவ பண்ணிருக்கா. ஆனா இந்த நாயோடத... அவளுக்கு அருவருப்பா இருந்துச்சு. அவ திரு திருனு முழிச்சுட்டு நிக்கிறத பார்த்து, முரளிக்கு கோவம் வந்துச்சு.


முரளி பார்வை தரையில கூனிக்குறுகி உக்காந்திருந்த கிருஷ்ணன் மேல போச்சு. "டேய்... உன் பொண்டாட்டிக்கு சொல்லுடா! முழுங்கச் சொல்லு!" னு கத்தினான்.


கிருஷ்ணன் அந்த சத்தத்துல நிலைகுலைஞ்சு போனான். 'ஐயோ... என் பொண்டாட்டிய... அவன் கஞ்சிய முழுங்கச் சொல்ல சொல்றானே... நான் என்ன புருஷன்...' னு மனசுக்குள்ள குனிக்குறுகினான். ஆனா முரளியோட கோவமான முகத்தைப் பார்த்ததும், அவனுக்குள்ள இருந்த பயம் எல்லாத்தையும் மீறி வந்துச்சு.


அவன் நடுங்குற குரல்ல, துர்காவைப் பார்த்து, "முழுங்கிக்கோ," னு சொன்னான். அந்த வார்த்தையச் சொல்லும்போது அவன் தொண்டை வறண்டு போச்சு.


துர்கா அவ புருஷனை ஒரு மாதிரி கேவலமா முறைச்சுப் பார்த்தா. 'நீ எல்லாம்...' னு அவ பார்வை கேட்டுச்சு. ஆனா அடுத்த செகண்ட், அவ முகத்துல ஒரு மாற்றம். ஒரு மாதிரி தீர்மானமான பார்வை. 'சரி... இவனை நம்பி பிரயோஜனம் இல்லை. இந்த நாய் கிட்ட இருந்து நம்மள நாமதான் காப்பாத்திக்கணும். இப்போ இவன அனுசரிச்சுப் போனாத்தான் தப்பிக்க முடியும்.


டக்குனு அவ முகத்துல ஒரு சின்ன வெட்கச் சிரிப்ப வரவழைச்சுக்கிட்டா. கஷ்டப்பட்டு, கண்ணை இறுக்கமா மூடிக்கிட்டு, தொண்டையில நின்னுட்டு இருந்த அந்த கஞ்சியை 'கொடக்'னு உள்ள இறக்கினா.


"முழுங்கிட்டியா?" முரளி கேட்டான். அவன் குரல்ல இன்னும் அந்த நக்கல்.


துர்கா "ம்ம்ம்...."னு தலையை மட்டும் ஆட்டி, கொஞ்சம் கொஞ்சலா அவனைப் பார்த்தா.


"எங்க காமி,"னு முரளி விடல.


துர்கா, முரளியைப் பார்த்து இன்னும் கொஞ்சம் வெட்கத்தோட, வாயைத் திறந்து, நாக்கை வெளிய நீட்டி காமிச்சா.


அவ அப்படி நாக்க நீட்டிக் காமிச்சதும், அதுல இன்னும் லேசா ஒட்டியிருந்த அவன் கஞ்சியோட ஈரமும் சேர்ந்து முரளிக்கு திரும்பவும் சுன்னிய தூக்கி விட்டுச்சு. 'அடடா... சொன்னதும் முழுங்கிட்டா... இவளை வச்சு இன்னும் என்னெல்லாம் பண்ணலாம்...' அவன் மனசுக்குள்ள காமத் தீ கொழுந்துவிட்டு எரிஞ்சுச்சு. கிருஷ்ணன் இதப் பாத்துட்டு இருந்தான். அவன் பொண்டாட்டி இன்னொருத்தனோட கஞ்சியை முழுங்கிட்டு நாக்க நீட்டிக் காட்டுறதப் பார்க்கும்போது அவனுக்குள்ள ஒரு மாதிரி வக்கிரமான கிளர்ச்சி. அவன் சுன்னி முட்டிக்கிட்டு நின்னுச்சு.


முரளி அவகிட்ட போய் நின்னு, அவ கழுத்துல இருந்த தாலியை 'படக்'னு இழுத்தான். துர்கா பயத்துல பின்னாடி போனா. 'ஐயோ... தாலியை அறுக்கப் போறானா?'


ஆனா அவன் அறுக்கல. அந்தத் தாலியோட நுனியப் புடிச்சு, அவ திறந்து காமிச்ச வாய்க்குள்ள வச்சான். 


"வாய மூடு,"னு முரளி சொன்னான்.


துர்கா தயங்கிட்டே வாயை மூடினா. அவ தாலி அவ பல்லுக்கு நடுவுல மாட்டுச்சு. தங்கத்தோட சுவையும், அவன் கஞ்சியோட சுவையும் கலந்து அவ நாக்குல ஒரு மாதிரி வித்தியாசமா பட்டுச்சு. அவளுக்கு உடம்பெல்லாம் சிலிர்த்துச்சு. ஆனா இப்போ, அவ முகத்துல ஒரு மாதிரி மயக்கமான பார்வை, முரளியையே பார்த்தா.


முரளிக்கு இதைப் பார்க்க பார்க்க வெறி ஏறுச்சு. 'இவ புருஷன் கட்டின தாலியை இவளே என் முன்னாடி வாயில வச்சு கடிக்கிறா...' அவன் சுன்னி இப்போ கல்லு மாதிரி நின்னுச்சு. அவன் குனிஞ்சு அவ இடுப்புல கைய வச்சு அவளை அப்படியே பூ மாதிரி தூக்கப் போனான். 


"ஐயோ... விடுங்க," துர்கா சிரிச்சிக்கிட்டே அவனைத் தடுத்தா. அவ பேசினதும், வாயில இருந்த தாலி 'கிளிக்'னு சத்தத்தோட கீழ அவ கழுத்துல வந்து விழுந்து, அவளோட அம்மண மொலைக்கு நடுவுல ஊஞ்சலாடுச்சு. அந்த தாலி விழுந்த வேகத்துல அவ மொலை லேசா குலுங்குச்சு.


"என்னடி ஆச்சு டி?" முரளி கேட்டான்.


"இல்லங்க... ஏற்கனவே லேட் ஆகிருச்சு. குட்டி பையன் வேற தனியா இருப்பான். வீட்டுக்குப் போகணும்," னு தயங்கிட்டே சொன்னா.


"அதனால என்ன... இதோ... இவனை மட்டும் போக சொல்லலாம். அவன் போய் பையன பாத்துக்கட்டும், நீ இங்கேயே இரு டி," னு சொல்லிட்டு, அவன் கைய கீழ இறக்கி, அவ குண்டியில ஒரு கைய வச்சான். சும்மா வைக்கல, நல்லா அஞ்சு விரலையும் பதிச்சு, சப்பாத்தி மாவு பிசையிற மாதிரி பிசைஞ்சான். அப்புறம் 'பளார்'னு ஓங்கி ஒரு அறை விட்டான். அந்த சத்தம் ஹால்ல நல்லா கேட்டுச்சு.


"ஸ்ஸ்ஸ்ஹா..."னு துர்கா வலியில கத்தி, லேசா குனிஞ்சா. ஆனா இந்த தடவை முகத்துல வலி தெரியல. பதிலா, அவ உதட்டைக் கடிச்சுக்கிட்டு, ஒரு மாதிரி சூடேத்துற மாதிரி முரளியைப் பார்த்தா.


"இல்லங்க... அவன் அம்மா இல்லனா அழுவான். தூங்க மாட்டான். ப்ளீஸ்..." அவ கெஞ்சுற மாதிரி சொன்னா, ஆனா அதுலயும் ஒரு அழைப்பு தெரிஞ்சது.


முரளி ஒரு செகண்ட் யோசிச்சான். அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு கணக்குப் போட்டான். அவன் கைய எடுக்காம, துர்காவோட குண்டிய மெதுவா தடவிக்கிட்டே இருந்தான். துர்கா இப்போ வலியில நெளியல, ஒரு மாதிரி சுகத்துல நெளிஞ்ச மாதிரி நடிச்சா.


அப்புறம் முரளி தரையில சிலை மாதிரி உக்காந்திருந்த கிருஷ்ணனைப் பார்த்தான். "டேய்... மாடி பெட்ரூம்ல பெட் பக்கம் இருக்குற டேபிள்ல சிகரெட் வச்சிருப்பேன். போய் எடுத்துட்டு வா," னு சொன்னான்.


கிருஷ்ணன் எழுந்தான். அவன் கண்ணு முன்னாடியே முரளி அவன் பொண்டாட்டி குண்டிய பிசைஞ்சுகிட்டே நிக்கிறான். துர்கா லேசா நெளியிறா, ஆனா அவன் கையத் தட்டிவிடல.


அவன் திரும்பிப் பார்க்காம மாடிப் படியேறினான். ஒவ்வொரு படியில கால் வைக்கும்போதும், கீழ ஹால்ல இருந்து முரளியோட கரகரப்பான சிரிப்பு சத்தமும், துர்காவோட கொஞ்சுற மாதிரி வர்ற மெலிசான சிரிப்பு சத்தமும் கேட்டுச்சு. 'சிரிக்கிறாளா? எதுக்கு சிரிக்கிறா?' நினைக்க நினைக்க, அவன் படி ஏறுற வேகம் குறைஞ்சது.


மாடிக்கு வந்ததும், அவன் நேரா முரளியோட பெட்ரூம் கதவு கிட்ட போனான். கதவு லேசா சாத்தியிருந்துச்சு. கை நடுங்குச்சு. மெதுவா கதவ லேசா தள்ளினான்.


உள்ள போனதும் 'குப்'னு ஒரு வாசனை அவன் மூஞ்சில அறைஞ்சது. முரளியோட பெர்ஃப்யூமும், துர்கா காலையில பூசின பவுடர் வாசனையும் கலந்து... கூடவே... ஆமா... அது கஞ்சி வாசனைதான்... முரளி விட்ட கஞ்சியோட நெடி... அப்புறம்... அது துர்காவோட ஸ்பெஷல் வாசனை... எல்லாம் ஒண்ணா கலந்து, கிருஷ்ணனோட மூளைக்குள்ள ஏறி, அவன் சுன்னியை மறுபடியும் ஒரு ஆட்டு ஆட்டுச்சு.


அவன் லைட்டப் போடல. அந்த மங்கலான வெளிச்சத்துலயே ரூமைப் பார்த்தான். பார்த்ததும் அவன் வாயைப் பொளந்துட்டான். 


முதல்ல அவன் கண்ணுல பட்டது கட்டில்தான். ஐயோ... என்ன கோலம்டா அது! பெட்ஷீட்... அப்படின்னு ஒன்னு இருந்ததான்னே தெரியல. மொத்தமா ஒரு துணி மூட்டை மாதிரி சுருண்டு, கசங்கி, நசுங்கி, கட்டிலோட கால்மாட்டுல குப்பையா கெடந்துச்சு. அது மேல... அங்கங்க ஈரமா... சில எடத்துல லேசா மஞ்சக் கறை மாதிரி... சில எடத்துல வெள்ளையா, கெட்டியா, காஞ்சு போன பிசின் மாதிரி... 'எத்தனை தடவைடா பண்ணீங்க? கஞ்சியை பெட்ஷீட்லயாடா விடுவீங்க? இல்ல துர்கா விட்ட தண்ணியா? ரெண்டும் கலந்து கெட்டியாகிருச்சா?' கிருஷ்ணனுக்கு பார்க்கப் பார்க்க கீழ முட்டிக்கிட்டு நின்னுச்சு.


தலைகாணி ரெண்டும் ரெண்டு மூலைல அநாதையா கெடந்துச்சு. ஒன்னு கட்டிலுக்குக் கீழேயே தரையில விழுந்து, அதோட உறை கிழிஞ்சு பஞ்சு லேசா வெளிய தெரிஞ்சது. அது மேலயும் ஏதோ ஈரமா, கறை மாதிரி... 'தலையணையைக் கடிச்சுக்கிட்டா இருப்பாளோ?' கிருஷ்ணனுக்கு மூச்சு வாங்குச்சு.


துர்கா காலையில ஆசையா தலையில வச்சுட்டு வந்தாளே மல்லிப் பூ... அதோட கதி... சின்னாபின்னமாகி, கசங்கி, நசுங்கி, பூவே இல்லாம வெறும் இதழ்களா பெட்ல அங்கங்க சிதறிக் கெடந்துச்சு. சில பூ இதழ்கள் அந்த ஈரமான கஞ்சிக் கறைகள்ல ஒட்டிக்கிட்டு இருந்துச்சு. 


அவன் பார்வை கட்டிலை விட்டு நகர்ந்து, தரையைப் பார்த்துச்சு. அங்கதான் உண்மையான சூடே ஆரம்பிச்சது. துர்காவோட துணிங்க... அவ காலையில அவ்வளவு அழகா கட்டிட்டு வந்தாளே... அந்த மஞ்ச கலர் புடவை... தரையில நீளமா சுருண்டு கெடந்துச்சு. அது பக்கத்துல அவளோட மேட்சிங் ஜாக்கெட்... அப்புறம் பாவாடை... நாடா அவுந்து ஒரு பக்கம் தொங்கிட்டு இருந்துச்சு.


அப்புறம்... அவன் தேடுன புதையல் அங்க இருந்துச்சு. கொஞ்சம் தள்ளி... சுவரோரம்... அவளோட கருப்பு ப்ரா... ஒரு பக்கம் ஸ்ட்ராப் அறுந்து தொங்குது! இன்னொரு பக்கம் கொக்கி பிஞ்சு தொங்குது! இது வெறும் அவசரத்துல கழட்டுன மாதிரி தெரியலையே! பல்லால கடிச்சு இழுத்தானா? இல்ல கையாலயே பிச்சி எறிஞ்சானா? கிருஷ்ணனுக்குத் தெரியல. ஆனா அதைப் பார்த்ததும் அவன் சுன்னி மறுபடியும் 'லப்டப் லப்டப்'னு குதிச்சது. அதுக்கு இன்னும் கொஞ்சம் தள்ளி... அவளோட கருப்பு பேன்ட்டி... சின்னதா... மெலிசா... கசங்கிப் போய் ஒரு மூலையில...


கிருஷ்ணனால நின்ன எடத்துல நிக்க முடியல. மெதுவா நடந்து அந்த ப்ரா கிட்ட போனான். குனிஞ்சு அதை எடுத்தான். அவன் கை நடுங்குச்சு. இன்னும் லேசா ஈரமா, ஒரு மாதிரி பிசுபிசுப்பா இருந்துச்சு. வேர்வையா? இல்ல... அவன் அதை முகத்துக்கிட்ட கொண்டு போய் மோந்து பார்த்தான். லேசா கஞ்சி வாசனை... கூடவே துர்காவோட அந்த மயக்குற வாசனை... ஆழமா மூச்சை உள்ள இழுத்தான். அவன் கண்ணு சொக்குச்சு.


அப்புறம் அந்த பேன்ட்டிய எடுத்தான். இதையும் மோந்து பார்த்தான். இதுலயும் அதே வாசனை... ஆனா கொஞ்சம் அதிகமா... பேன்ட்டியோட நடுவுல நல்லாவே ஈரமா, கொஞ்சம் பிசுபிசுப்பா இருந்துச்சு. 'சந்தேகமே இல்ல... அவளும் இறக்கியிருக்கா...' கிருஷ்ணனுக்கு உடம்பு சூடாச்சு. அவன் அந்த ப்ரா-வையும் பேன்ட்டியையும் விட மனசே இல்லாம, அங்கேயே தரையில போட்டான்.


நிமிர்ந்து ரூமை சுத்திப் பார்த்தான். டேபிள் மேல இருந்த தண்ணி பாட்டில் கீழ விழுந்து, கொஞ்சம் தண்ணி சிந்தி, தரை விரிப்பு நனைஞ்சிருந்துச்சு. அது பக்கத்துல ஆஷ்ட்ரே... அதுல நாலஞ்சு சிகரெட் துண்டுகள் நசுக்கிப் போட்டிருந்துச்சு.


அப்புறம் அவன் கண்ணுல பட்டது... பெட் பக்கத்துல இருந்த சின்ன டேபிள்... அது மேலதான் சிகரெட் பாக்கெட் இருந்துச்சு. அது பக்கத்துல... துர்காவோட நெத்தில வச்சிருந்த சின்ன பொட்டு... 


அவன் மெதுவா நடந்து அந்த டேபிள் கிட்ட போனான். சிகரெட் பாக்கெட்டை எடுத்துக்கிட்டான். 


அவன் அந்த ரூமை விட்டு வெளிய வர மனசே இல்ல. இந்த ரூம் முழுக்க அவன் பொண்டாட்டியோட வாசனை... அவளை இன்னொருத்தன் புரட்டி எடுத்ததோட வாசனை... அது அவனுக்கு ஒரு மாதிரி போதையா, கிறக்கமா இருந்துச்சு.


ஆனா, முரளி கீழ காத்துட்டு இருப்பானேன்னு பயம் வந்துச்சு. வேகமா ரூமை விட்டு வெளிய வந்தான். கதவைச் சாத்தும்போது, கடைசியா ஒரு தடவை அந்த கலைஞ்ச பெட்டையும், தரையில கெடக்குற துர்காவோட துணிகளையும் பார்த்தான். அவன் தொண்டை வறண்டு போச்சு.


மெதுவா படி இறங்கி வந்தான். அவன் கையில இருந்த சிகரெட் பாக்கெட்டு நடுங்குச்சு. அவன் உடம்பு சூடா இருந்துச்சு. லுங்கிக்குள்ள அவன் சுன்னி இன்னும் அதே விறைப்போட நின்னுட்டு இருந்துச்சு. கீழ ஹால்ல முரளியும் துர்காவும் இன்னும் பேசிட்டு இருக்கிற சத்தம் கேட்டுச்சு. 


கிருஷ்ணன் வேகமா கடைசிப் படில இறங்கி ஹாலுக்குள்ள வந்தான். அங்க பார்த்த காட்சி அவனை ஒரு நிமிஷம் ஸ்தம்பிக்க வச்சது.


முரளி இப்போ சோபால உக்காந்திருந்தான். ஆனா இப்போ துர்கா அவன் பக்கத்துல, உக்காந்து, அவன் தோள் மேல சாஞ்ச மாதிரி இருந்தா. அவளோட ஒரு கைய முரளி புடிச்சு, அவன் மடியில வச்சிருந்தான். இன்னொரு கையால முரளி, துர்காவோட இடது மொலைய ரொம்ப இயல்பா, சும்மா டிவியில ரிமோட்ட நோண்டுற மாதிரி, பிடிச்சு மெதுவா அழுத்திட்டு, அவகூட கிசுகிசுன்னு பேசிட்டு இருந்தான். துர்கா அவன் முகத்தையே பார்த்து, ஒரு மாதிரி... வெட்கப்பட்ட மாதிரி சிரிச்சுக்கிட்டு இருந்தா. அவ முகத்துல இருந்த சோர்வு இப்போ கொஞ்சம் மறைஞ்ச மாதிரி தெரிஞ்சது. ஆனா அது நிஜமான சந்தோஷமா இல்ல வெறும் நடிப்பான்னு கிருஷ்ணனுக்குப் பிரிச்சுப் பார்க்கத் தெரியல.


அவன் சத்தம் கேட்டு ரெண்டு பேரும் திரும்பினாங்க. முரளி முகத்துல எந்த சலனமும் இல்ல. ஆனா துர்கா, கிருஷ்ணனைப் பார்த்ததும், ஒரு நொடி அவ முகத்துல ஒரு சின்ன சலனம் வந்து மறைஞ்ச மாதிரி இருந்துச்சு. ஆனா அடுத்த நொடியே, அதை மறைச்சுக்கிட்டு, ஒரு மாதிரி அலட்சியமா சிரிச்சா.


கிருஷ்ணன் அவமானத்துல குறுகிப் போய், நடுங்குற கையால சிகரெட் பாக்கெட்டை முரளி கிட்ட நீட்டினான். முரளி அதை வாங்கிக்கிட்டான். துர்கா மேல இருந்த கைய எடுக்கவே இல்லை. ஒரு சிகரெட்டை எடுத்து உதட்டுல வச்சான்.


"லைட்டர் குடு."


கிருஷ்ணன் அதிர்ந்து போனான். 'ஐயோ... லைட்டரை அங்கேயே வச்சுட்டு வந்துட்டேனே...' அவன் பாக்கெட்ல தேடுற மாதிரி நடிச்சான். "ச... சார்... மறந்துட்டேன்..."


முரளியோட முகம் கோவத்துல சிவந்துச்சு. "மறந்துட்டியா? பொட்டை நாயே! ஒரு வேலைய உருப்படியா செய்ய மாட்டியாடா? எதுக்குடா இருக்க நீ?" முரளி கரகரப்பான குரல்ல கத்தினான். அவன் திட்டும்போது கூட, அவன் கை துர்கா மொலைய இன்னும் இறுக்கமா பிடிச்சு கசக்குச்சு.


துர்கா இதைக் கேட்டு 'கிக்'னு சிரிச்சிட்டா. அது நிஜமான சிரிப்பா இல்ல கிருஷ்ணனை வெறுப்பேத்த சிரிக்கிறாளானு தெரியல. ஆனா அந்த சிரிப்பு கிருஷ்ணனோட இதயத்துல கத்தி மாதிரி குத்துச்சு.


"போ... போய் லைட்டரை எடுத்துட்டு வாடா!" முரளி மறுபடியும் கத்தினான்.


கிருஷ்ணன் அவமானத்துல உடம்பு கூச, மறுபேச்சு பேசாம திரும்பவும் மாடிப் படி ஏறினான். 'ச்ச... என் பொண்டாட்டி முன்னாடி இப்படியா அசிங்கப்படுத்துறது...' அவன் பல்லக் கடிச்சுக்கிட்டான். வேகவேகமா பெட்ரூமுக்கு போய், டேபிள் மேல இருந்த லைட்டரை எடுத்துக்கிட்டு, மூச்சு வாங்க கீழ இறங்கி வந்தான்.


முரளி இன்னும் அதே மாதிரி சோபால துர்கா மொலைய பிடிச்சுக்கிட்டு உக்காந்திருந்தான். கிருஷ்ணன் நடுங்குற கையால லைட்டரை நீட்டி, முரளி வாயில இருக்குற சிகரெட்டைப் பத்த வச்சான். முதல் புகையை நல்லா உள்ள இழுத்து, துர்காவோட முகத்துக்கு நேரா ஊதினான். துர்கா லேசா கண்ணைச் சிமிட்டினா, ஆனா முகத்தை திருப்பிக்கல. அவளும் அந்தப் புகையை ரசிக்கிற மாதிரி ஒரு சின்ன சிரிப்பு சிரிச்சா.


முரளி சிகரெட்டைப் புகைச்சுக்கிட்டே ஒரு நிமிஷம் யோசிச்சான். அப்புறம் கிருஷ்ணனைப் பார்த்தான்.


"இங்க பாருடா... உன் பொண்டாட்டி எனக்கு ரொம்பப் புடிச்சிருக்கு," முரளி சொல்லிக்கிட்டே துர்காவோட மொலைய மறுபடியும் பிடிச்சு லேசா திருகினான். துர்கா 'ஸ்ஸ்'னு சத்தம் போட்டா. "என் பொண்டாட்டி வேற வெக்கேஷன் போயிருக்கா... ஒரு வாரம் கழிச்சுதான் வருவா. அதுவரைக்கும் எனக்கு இங்க தனியா போர் அடிக்கும்."
அவன் என்ன சொல்ல வரான்னு கிருஷ்ணனுக்குப் புரிய ஆரம்பிச்சது. அவன் இதயம் வேகமா அடிச்சுக்கிச்சு.
"உன் பையனுக்கும் அவ இல்லாம கஷ்டமா இருக்கும். எனக்கும் அவ வேணும். சோ... இப்படிப் பண்ணலாம்…இந்த ஒரு வாரம்... நீயும் உன் பையனும் இங்கேயே வந்து தங்கிடுங்க. துர்காவும் இங்கேயே இருக்கட்டும். அவ எனக்கு வேண்டியதைச் செய்வா... நீ எனக்கு எடுபுடி வேலை செய்... சரியா?" முரளி ரொம்ப சாதாரணமா சொன்னான்.


துர்கா அதிர்ச்சியா முரளியைப் பார்த்தா. அப்புறம் கிருஷ்ணனைப் பார்த்தா. அவ கண்ணுல ஒரு தயக்கம் தெரிஞ்சது.


"சார்... அது வந்து..." துர்கா இழுத்தா.


"என்னடி யோசிக்கிற? வேற வழி இருக்கா உனக்கு?" முரளி கேட்டான்.


துர்காவுக்கு வேற வழி இல்லைனு புரிஞ்சது. 'சரி... இங்கேயே இருந்தா, இந்த நாயை ஒரு வழி பண்ணிடலாம். புருஷனையும் காப்பாத்தலாம்'னு மனசுக்குள்ள நினைச்சுக்கிட்டு, "சரிங்க," னு சொன்னா. அவ குரல்ல இருந்த தயக்கம் மறைஞ்சு ஒரு உறுதி வந்துச்சு.


முரளி சிரிச்சான். "குட் கேர்ள்." அவன் கிருஷ்ணனைப் பார்த்தான். "டேய்... நீ இப்ப வீட்டுக்குப் போ. உன் பையன கூட்டிட்டு வா. அப்படியே உனக்கும் அவனுக்கும் ஒரு வாரத்துக்குத் தேவையான துணியெல்லாம் எடுத்துட்டு வா.”


அப்புறம் துர்காவைப் பார்த்து சிரிச்சான். "இவளுக்குத் துணி எதுவும் தேவையில்லை... இங்க நான் பார்த்துக்கிறேன்... ஹா ஹா ஹா..." அவன் கேவலமா சிரிச்சான்.
கிருஷ்ணன் பல்லக் கடிச்சுக்கிட்டான். அவமானத்துல அவன் உடம்பே கூசுச்சு.
"போடா... போய் கூட்டிட்டு வா," முரளி அதட்டினான்.
கிருஷ்ணன் துர்காவைப் பார்த்தான். அவ முகத்துல எந்த உணர்ச்சியும் இல்லை. அவன் தலையாட்டிட்டு, மெதுவா அந்த வீட்டை விட்டு வெளிய நடந்தான். 
கிருஷ்ணன் பைக்ல ஏறி உட்காரும் போது, அவன் மனசு ஒரு மாரியா இருந்தது. இப்போ அவன் பொண்டாட்டி... துர்கா... அந்த முரளி கூட... அந்தப் பெரிய வீட்டுல... தனியா.


பயமா? இல்ல... பயம் இல்ல. அதுக்கு மேல... அங்க என்ன நடக்கும்னு பார்க்க முடியலையேங்கிற ஒரு மாதிரி 'ஆர்வம்'. அவன் சுன்னி, பேண்ட் உள்ள துடிச்சது.

[Punidhan]

Wooooow you are continuing the story. Clicked like even before reading the update. Was waiting for a long time.

[Shrutikrishnan]

வேகமா பைக்கை ஓட்டிட்டு வீட்டுக்கு வந்தான். குட்டிப் பையன் கூப்பிட்டுக்கிட்டு, கதவைத் திறந்து உள்ள போனான். ஒரு பேக் எடுத்து, அவனுக்கும் அவன் பையனுக்கும் தேவையான துணியையும், மத்த பொருளையும் வேக வேகமா எடுத்து வச்சான். அவன் கை நடுங்குச்சு. 'இந்த ஒரு வாரம் அந்த வீட்டுல என்ன நடக்குமோ'... நெஞ்சு வலிச்சது... ஆனா... அவன் சுன்னி இன்னும் விறைப்பாவே தான் இருந்தது.


பையனைக் கூட்டிட்டு, பேக் எடுத்துட்டு பைக்கைக் கிளப்பினான். அவன் பைக் தெரு முனையில திரும்புறதை...


மாடில... ஜன்னல் வழியா... மகேஷ் பார்த்துட்டு இருந்தான்.


"என்னடா இது... அண்ணனும், குட்டிப் பையனும் பேக் ஓட எங்கயோ போறாங்க... அக்கா மட்டும் வீட்ல தனியா இருக்காங்களா?"... அவனுக்கு மனசு துடிச்சது. 'இது தான் சான்ஸ்... அக்கா கூட தனியா...'


அவன் குஷில அவசர அவசரமா அவன் போன் எடுத்து துர்காவுக்கு கால் பண்ணான்.


"The number you are trying to reach is currently switched off..."


அவனுக்குத் தூக்கி வாரிப் போட்டுருச்சு. "ச்ச... என்ன ஆச்சு?" அவனுக்கு ஒண்ணுமே புரியல. திரும்பத் திரும்ப கால் பண்ணான். அதே தான் சொன்னுச்சு. மகேஷ் மண்டை குழம்பிப் போய் நின்னான். அவனுக்கு ஏதோ தப்பா நடக்குதுனு மட்டும் நல்லா புரிஞ்சது.


ஒரு மணி நேரம் கழிச்சு...


கிருஷ்ணன் பைக், முரளியோட பிரம்மாண்டமான பங்களா கேட் முன்னாடி வந்து நின்னுச்சு. அவன் பையனைக் கீழ இறக்கி விட்டுட்டு, பேக்கை எடுத்துக்கிட்டான்.


கேட்ல இருந்த வாட்ச்மேன்... இவனை ஒரு பார்வை பார்த்தான். அந்தப் பார்வை சாதாரணமா தான் இருந்த மாரி தெரிஞ்சது. ஆனா கிருஷ்ணனுக்கு மட்டும் அது வேற மாரி பட்டது. அந்தப் பார்வையில அத்தனை கேவலம்... அதுக்கு அர்த்தம் இதுதான்னு அவனுக்கு புரிஞ்சது... 'பொழைக்கத் தெரியாதவன்... பொண்டாட்டியை வச்சு பொழைக்கிறான் போல...' கிருஷ்ணனுக்கு உடம்பெல்லாம் கூசுச்சு.


அந்த வாட்ச்மேன் ஒரு வார்த்தை கூடப் பேசாம, 'ரிமோட்'ல கேட்டைத் திறந்தான்.


கிருஷ்ணன், பையனோட கையப் புடிச்சுக்கிட்டு, அந்த நீளமான பாதைல நடந்து போனான். அவன் நெஞ்சு 'பக் பக்'னு அடிச்சது. அந்த அஞ்சு நிமிஷ நடை... அவனுக்கு அஞ்சு மணி நேரம் மாரி இருந்தது.


பெரிய கதவு முன்னாடி வந்து நின்னு, 'காலிங் பெல்' அடிச்சான்.


உள்ள சத்தம் கேட்டுச்சு... ஆனா யாரும் வரல.


ஒரு நிமிஷம்... ரெண்டு நிமிஷம்... அஞ்சு நிமிஷம் ஆச்சு.


'என்னடா... கதவைத் திறக்க இவளோ நேரமா?' கிருஷ்ணன் மனசுக்குள்ள... 'ஒருவேளை... முரளி... துர்காவை... ஓத்துட்டு இருப்பானோ? அதான் லேட் ஆகுதா?'... நினைக்க நினைக்க... அவன் பேண்ட் உள்ள சுன்னி முட்டிக்கிட்டு நின்னுச்சு.


அப்போ... கதவு திறக்குற சத்தம் கேட்டுச்சு.


முரளி தான் வந்து திறந்தான்.


அவனைப் பார்த்ததும் கிருஷ்ணனுக்கு ஒரு மாதிரி ஆச்சு. முரளி இப்போ தான் ஃப்ரெஷ்ஷா குளிச்சிருந்தான். ஒரு சிம்பிள் டீ-ஷர்ட், ஷார்ட்ஸ் போட்டுட்டு... ரொம்ப ரிலாக்ஸா... ஏதோ பெரிய வேட்டையை முடிச்ச திருப்தியோட நின்னுட்டு இருந்தான்.


அவன் கிருஷ்ணனை ஒரு கேவலமான பார்வை பார்த்தான். ஆனா... அவன் கண்ணு கீழ குட்டிப் பையன் மேல போனதும்... அவன் முகத்துல ஒரு சிரிப்பு வந்தது.


"வாடா குட்டி... ஹாய்... உள்ள வா..."னு சொல்லி பையனோட தலையைக் கோதி விட்டான்.


பையனும் சிரிச்சிட்டே உள்ள ஓடினான். கிருஷ்ணன் பேக்கோட... ஒரு வேலைக்காரன் மாரி... அவன் பின்னாடியே போனான்.


அந்த ஹால்... அத்தனை பெருசு. அவன் கண்ணு... அவன் பொண்டாட்டியைத் தேடுச்சு. "துர்கா... துர்கா..."... எங்கையும் காணோம். 


முரளி... இவன் மனசுல நினைச்சதைப் படிச்ச மாரி... சிரிச்சிட்டே... மாடியைப் பார்த்து சத்தம் போட்டான்.


"துர்கா... கீழ வா... உன் பையன் வந்துட்டான்..."


மாடில இருந்து எந்த சத்தமும் வரல. கிருஷ்ணன் பதட்டமா முரளியைப் பார்த்தான்.


முரளி இப்போ கொஞ்சம் குரலை உயர்த்தி, அதிகாரமா கூப்பிட்டான், "துர்கா...."


"ம்ம்... ரெடி ஆயிட்டு இருக்கேன்... இதோ வர்றேன்... ரெண்டு நிமிஷம்..." மாடியில இருந்து துர்காவோட குரல் கேட்டுச்சு. ஆனா அவ குரல்ல ஒரு மாதிரி... தடுமாற்றம்... இல்ல... ஒரு புதுவிதமான குழைவு... ஒரு கிறக்கம்... இப்பதான் ஒரு ஆட்டத்தைப் போட்டு முடிச்ச மாதிரி ஒரு களைப்பு... தெரிஞ்ச மாதிரி இருந்துச்சு கிருஷ்ணனுக்கு. அவன் சுன்னி மறுபடியும் துடிக்க ஆரம்பிச்சது.


அந்த ரெண்டு நிமிஷம்...


கிருஷ்ணன் அங்கேயே சிலையா நின்னான். குட்டிப் பையன் அந்தப் பெரிய சோபால ஏறி குதிச்சு விளையாடிட்டு இருந்தான்.


அப்போ... மாடிப் படியில... மெதுவா கால் எடுத்து வைக்கிற சத்தம்...


கிருஷ்ணன் தலையைத் தூக்கிப் பார்த்தான்.


அங்க...


அங்க துர்கா நின்னுட்டு இருந்தா.


அவளைப் பார்த்ததும் கிருஷ்ணன் 'பதறிப் போனான்'.


ஐயோ... என்ன கோலம் இது!


அவளும் இப்போ தான் ஃப்ரெஷ்ஷா குளிச்சிருந்தா. அவளோட நீளமான கூந்தல்... இன்னும் ஈரமா... காஞ்சியும் காயாம... அவ முதுகுல விரிஞ்சு கிடந்தது.


ஆனா... அவ போட்டுட்டு இருந்த டிரஸ்...


அது நைட்டி இல்ல... இல்ல... அதுக்கு பேரு 'negligee'.


பளபளன்னு... கருப்பு கலர்ல... சில்க் துணில... அவளோட தொடை வரைக்கும் தான் அந்த டிரஸ் இருந்தது. அது அவ உடம்போட ஒட்டி... அவளோட 'வளைவு நெளிவை'... இன்ச் பை இன்சா... காமிச்சது.


அந்த டிரஸ் அவளுக்கு கொஞ்சம் டைட்டா வேற இருந்தது. அதனால... அவளோட ரெண்டு மொலையும்... ப்ரா இல்லாம... புடைச்சுக்கிட்டு... வெளிய தள்ளுற மாரி நின்னுச்சு. அவளோட காம்பு... அந்த கருப்புத் துணியில... குத்திட்டு... தனியா தெரிஞ்சது.


கிருஷ்ணன் கண்ணு கீழ இறங்குச்சு. அவளோட 'தொப்புள்' மேடு... அந்த மெலிசான துணில... அப்பட்டமா தெரிஞ்சது.


ஆனா... இது எல்லாத்தையும் விட... கிருஷ்ணனை அதிர்ச்சி ஆக்கினது ஒண்ணு...


அவளோட 'தாலி'.


அவன் கட்டின தாலி... அந்த கருப்பு நெக்லிஜீக்கு உள்ள இல்ல... வெளிய... அவளோட ரெண்டு மொலையோட பிளவுல... கரெக்டா... தொங்கிட்டு இருந்தது. அவ ஒவ்வொரு அடி எடுத்து வைக்கும் போதும்... அந்தத் தாலி... அவ மொலைக்கு நடுவுல... ஊஞ்சல் ஆடிச்சு.


அவ முகத்துல... எந்த சோர்வும் இல்ல. எந்த அழுகையும் இல்ல. ரொம்ப ஃப்ரெஷ்ஷா... நெத்தியில சின்னதா ஒரு பொட்டு... அதுக்கு மேல... புதுசா வச்ச மாரி... 'குங்குமம்'.


'அச்சோ... இவனும் குளிச்சிட்டு பிரெஷா இருக்கான், அவளும் குளிச்சிட்டு பிரெஷா இருக்கா… அப்போ ரெண்டு பேரும்... ஒண்ணாதான்... குளிச்சிருப்பாங்களோ?' கிருஷ்ணனுக்கு அடிவயிறு கலங்குச்சு. 'குளிச்சு... முரளியே இவளுக்குப் பொட்டு வச்சு... குங்குமம் வச்சு... இந்த 'தேவிடியா' டிரஸ்ஸைப் போட்டு... என் தாலியை எடுத்து வெளிய போட்டு விட்டுருக்கானோ?'


அவன் நினைக்க நினைக்க... அவமானத்துல... காமத்துல... அவனோட 'சுன்னி' துடிக்க ஆரம்பிச்சது.


'என் பையன் முன்னாடியா... இப்படி... ஒரு பொம்பள... அவ புருஷன் முன்னாடி... இப்படி ஒரு டிரஸ்ல... இப்படி... நிக்கிறாளே...'


துர்கா... மெதுவா... ஒவ்வொரு அடியா... அந்தக் கம்பீரமான மாடிப் படில இறங்கி வந்தா. அவ பார்வையில கூச்சமே இல்ல. ஒரு அலட்சியம்.


"அம்மா!" குட்டிப் பையன் சோபால இருந்து குதிச்சு அவகிட்ட ஓடினான்.


துர்கா முகத்துல இப்போ தான் ஒரு சிரிப்பு வந்தது. அவ குனிஞ்சு அவ பையனைத் தூக்கி கட்டிப் புடிச்சுக்கிட்டா. அவ அப்டிக் குனிஞ்சப்போ, அவ மொலையும்... அந்தத் தாலியும்... கிருஷ்ணன் கண்ணு முன்னாடி... முரளி கண்ணு முன்னாடி... நல்லா குலுங்கி... அந்தப் பிளவு ஆழமாத் தெரிஞ்சது.


"சாப்டியா டா கண்ணா?" அவளோட கொஞ்சுற குரல்.


முரளி... இதையெல்லாம் பார்த்துட்டே... சிரிச்சு, கிருஷ்ணன் கிட்ட வந்து, "உன் பொண்டாட்டி செமையா இருக்கால... என் பொண்டாட்டி துணி தான் அது. அவளை விட, உன் பொண்டாட்டிக்கு கும்முனு இருக்கு," னு சொன்னான்.
கிருஷ்ணன் வாய புலந்து பாத்தான்.


முரளி சோபால போய்... ராஜ மாரி உட்கார்ந்தான். அவன் முகத்துல ஒரு புன்னகை. ஒரு வெற்றிப் புன்னகை. 'பார்த்தியா... உன் பொண்டாட்டி... இப்போ எனக்கு...' அவன் பார்வை கிருஷ்ணன் கிட்ட அதைத்தான் சொல்லுச்சு.


கிருஷ்ணன் மட்டும் தான்... அந்த ஹால்ல... கையில பேக்கோட... ஒரு பொட்டை மாரி... அசையாம நின்னுட்டு இருந்தான்.


முரளி இப்போ கிருஷ்ணனைப் பார்த்தான். "என்னடா... பொம்மை மாரி நின்னுட்டு இருக்க... பேக் எல்லாம் கொண்டு போய்... மாடில கெஸ்ட் ரூம் இருக்கு... அங்க வச்சிக்கோ," னு அதிகாரமா சொன்னான்.


கிருஷ்ணன்... வாயைத் திறந்து ஒரு வார்த்தை கூடப் பேச முடியல. மெதுவா தலையை மட்டும் ஆட்டினான்.


முரளி இப்போ துர்காவைப் பார்த்தான். "நீ பையன கூட்டிட்டு கிச்சனுக்குப் போ. அவனுக்குப் பால் ஏதாவது சூடு பண்ணிக் குடு. ஃப்ரிட்ஜ்ல எல்லாம் இருக்கு." அவன் துர்கா கிட்ட பேசுறது... ஏதோ அவன் பொண்டாட்டி கிட்ட ஆர்டர் போடுற மாரி இருந்தது.


துர்கா... "சரிங்க," னு சொல்லிட்டு, பையனோட கையப் புடிச்சுக்கிட்டா.


அவ கிருஷ்ணனைத் திரும்பி கூடப் பார்க்கல. அவனை ஒரு மனுஷனாவே மதிக்காம... அவனைக் கடந்து... கிச்சனை நோக்கி நடந்தா.


அவ நடந்து போகும்போது... கிருஷ்ணன் அவளையே பார்த்துட்டு இருந்தான். அந்த நெக்லிஜீ... அவ நடக்குறதுக்கு ஏத்த மாரி... அவளோட சூத்தை ஒட்டி... அவ குண்டி ரெண்டும்... தனித் தனியா... ஆடுறது... அப்பட்டமா தெரிஞ்சது. 


கிருஷ்ணனுக்கு 'அடிவயிறு கலங்குச்சு'. அவன் கையில இருந்த பேக்கைப் பார்த்தான். அவன் ஒரு வேலைக்காரன் மாரி... அந்தப் பேக்கைத் தூக்கிட்டு... அவன் எஜமான் சொன்ன ரூமைக் தேடி... அந்த மாடிப் படியில ஏறினான்.


கிருஷ்ணன் படியில ஏறி அந்த கெஸ்ட் ரூமுக்குப் போனான். அது மாடில ஒரு மூலையில இருந்தது. கதவைத் திறந்து உள்ள போனான். சின்ன ரூம் தான். ஆனா நீட்டா இருந்தது. அவன் கையில இருந்த பேக்கைக் கீழ வச்சான்.


அவன் உடம்பு இன்னும் நடுங்கிட்டு இருந்தது. அவனுக்கு அந்த ரூம்ல நிக்கவே முடியல. ஆனா வேற வழி?


பேக்கைத் திறந்து, அவனோட பனியன், லுங்கி, மத்த துணி பையனோட சின்னச் சின்ன சட்டை, ட்ராயர்... எல்லாத்தையும் எடுத்து அந்தக் கப்போர்டுல அடுக்கி வச்சான். அவன் துணியை அடுக்கும் போதே... அவன் மனசு எல்லாம் கீழ ஹால்ல தான் இருந்தது. துர்கா என்ன பண்றா... அந்த முரளி அவளை என்ன பண்றான்...


வேகவேகமா துணியை வச்சிட்டு, திரும்பக் கீழ இறங்கிப் போனான்.


அங்க ஹால்ல... குட்டிப் பையன் சோபால உட்கார்ந்து ஜாலியா டிவி பார்த்துட்டு இருந்தான். கிச்சன்ல இருந்து துர்கா வந்தா. அவ பையனுக்கு ஒரு கிளாஸ்ல பால் குடுத்துட்டு இருந்தா.


அவ இன்னும் அதே கருப்பு நெக்லிஜீல தான் இருந்தா. அவ புருஷனே வீட்டுக்குள்ள வந்துட்டான்... பையன் இருக்கான்... அதப் பத்தி எந்தக் கவலையும் இல்லாம... அவ பாட்டுக்கு அந்த உடையிலயே நின்னுட்டு இருந்தா. கிருஷ்ணன் அவளையே பார்த்தான். அவ மொலை... அந்தத் துணியை விட்டு வெளிய வர்ற மாரி குத்திட்டு நின்னுச்சு. தாலி அதுக்கு நடுவுல ஊஞ்சல் ஆடிட்டு இருந்தது.


அப்போ... *டிங் டாங்...*


காலிங் பெல் சத்தம் கேட்டுச்சு.


முரளி சோபால உட்கார்ந்த எடத்துல இருந்தே... கிருஷ்ணனைத் திரும்பிப் பார்த்தான். ஒரு வார்த்தை பேசல. கண்ணாலயே... 'போய் தொற'னு... ஒரு நாய்க்குச் சொல்ற மாரி சொன்னான்.


கிருஷ்ணன் பல்லக் கடிச்சிட்டே கதவைத் திறக்கப் போனான்.


வெளிய... அந்த வாட்ச்மேன் நின்னுட்டு இருந்தான். அவன் கையில ஒரு பார்சல் கவர் இருந்தது.


கிருஷ்ணன் புரியாமப் பார்த்தான்.


"நைட் டின்னர் ஆர்டர் பண்ணேன் டா, வாங்கிக்கோ," முரளியோட குரல் ஹால்ல இருந்து கேட்டுச்சு.


கிருஷ்ணன் முகம் அசிங்கத்துல செவந்து போச்சு. வாட்ச்மேன் முன்னாடி அவமானமா இருந்தது. அவன் பார்சலை வாங்கக் கைய நீட்டினான்.


ஆனா அந்த வாட்ச்மேன்... அவன் பார்சலைக் குடுக்கும் போது, அவனோட பார்வை... கிருஷ்ணனைத் தாண்டி... வீட்டுக்குள்ள போச்சு.


அங்க... கிச்சன் வாசல்ல... துர்கா... அந்த கருப்பு நெக்லிஜீல... நின்னுட்டு இருந்தா.


ஒரு செகண்ட் தான். அந்த வாட்ச்மேன் கண்ணு... துர்காவோட கோலத்தைப் பார்த்தது. அவளோட தொடை... அவளோட மொலை... கழுத்துல தாலி...


அவன் கண்ணு அதிர்ச்சில விரிஞ்சது. அப்புறம்... மெதுவா... அவன் பார்வை கிருஷ்ணன் மேல திரும்பினுச்சு.


அந்தப் பார்வையில... அத்தனை கேவலம். அத்தனை நக்கல். 'ச்ச... இவன்லாம் ஒரு ஆம்பளையா... பொண்டாட்டியை இப்படி ஒருத்தனுக்கு முன்னாடி நிறுத்தி வச்சிருக்கானே...'


கிருஷ்ணனுக்குக் கூச்சமா இருந்தது. உடம்பே கூசுச்சு. அவன் வேகமா அந்தப் பார்சலைப் புடுங்கிட்டு... 'படார்'னு கதவைச் சாத்தினான்.


"சாப்பாடு எடுத்து வை," முரளி திரும்பவும் ஆர்டர் போட்டான்.


எல்லாரும் சாப்பிட உட்கார்ந்தாங்க. முரளியும் குட்டிப் பையனும் டைனிங் டேபிள்ல உட்கார்ந்தாங்க. துர்கா அவங்களுக்குப் பரிமாறினா. அவ குனிஞ்சு குனிஞ்சு பரிமாறும் போதெல்லாம்... அவ மொலை... அந்த நெக்லிஜீல இருந்து வெளிய விழுந்துருமோனு இருந்தது. முரளி அதை வெறிச்சுப் பார்த்துட்டே சாப்பிட்டான்.


கிருஷ்ணன்... அவன் ஹால்ல... தரைல... ஒரு மூலையில... ஒரு தட்டுல சாப்பாடு போட்டு... தனியா உட்கார்ந்து சாப்பிட்டான்.


அவன் தலையைக் குனிஞ்சுக்கிட்டே சாப்பிட்டான். அவனால நிமிர்ந்து பார்க்க முடியல. அவமானமா இருந்தது..


எல்லாரும் சாப்பிட்டு முடிச்சாங்க. மணி பத்து ஆச்சு.


"அம்மா... தூக்கம் வருது..." குட்டிப் பையன் கொட்டாவி விட்டான்.


"சரி டா கண்ணா..." துர்கா அவனைத் தூக்கிக்கிட்டா. அவ பையனைத் தூக்கிட்டு மாடிக்குப் போனா.


முரளி சோபால உட்கார்ந்து டிவி பார்த்துட்டு இருந்தான்.


கிருஷ்ணன் ஒரு நிமிஷம் யோசிச்சான். 'போகலாமா... வேணாமா...'


அவன் மனசு கேக்கல. அவன் பொண்டாட்டி... அவன் பையன்... அவன் மெதுவா எழுந்து... துர்கா பின்னாடியே மாடிக்குப் போனான்.


அவங்க கெஸ்ட் ரூமுக்குள்ள போனாங்க. துர்கா பையனை மெதுவா பெட்ல படுக்க வச்சா. அவன் கண்ணு மூடி உடனே தூங்கிட்டான்.


துர்கா... பெட்ஷீட்டைப் போத்தி விட்டுட்டு... அங்க இருந்து வெளிய போகத் திரும்பினா.


கிருஷ்ணன் வாசல்லயே நின்னுட்டு இருந்தான். அவன் திரு திருனு முழிச்சான்.


"எங்க... எங்க போற?" அவன் குரல் ஒரு மாதிரி... கெஞ்சுற மாரி... வந்தது.


துர்கா அவனை ஒரு பார்வை பார்த்தா. அந்தப் பார்வையில... துளி கூட இரக்கம் இல்ல.


"தூங்க," அவ சத்தமே இல்லாம சொன்னா.


கிருஷ்ணனுக்குத் தூக்கி வாரிப் போட்டுருச்சு. "தூங்கவா? அப்போ... இங்க... இங்க தூங்கலையா?"


துர்கா அவனைப் பார்த்து லேசா சிரிச்சா. அந்தச் சிரிப்புல அம்பு மாரி நக்கல். "என்கிட்ட ஏன் கேக்குறீங்க?"


கிருஷ்ணன் புரியாம அவளையே பார்த்தான்.


"கீழ... சோபால... உங்க 'எஜமான்' உட்கார்ந்து இருக்கார்ல... அவர்கிட்ட போய் கேளுங்க."


"என்ன... என்ன கேக்கணும்?" கிருஷ்ணன் உதடு துடிச்சது.


துர்கா அவன் கிட்ட இன்னும் ஒரு அடி முன்னாடி வந்தா. அவளோட சூடான மூச்சுக் காத்து அவன் மேல பட்டுச்சு.


"போய் கேளுங்க... 'சார்... ப்ளீஸ்... என் பொண்டாட்டி... என்கூட... என் பையன் கூட... தூங்கட்டும்'னு... கேளுங்க."


அவ அவன் கண்ணையே பார்த்து, நிறுத்தி, நிதானமா கேட்டா.


"அந்தத் தைரியம்... இருக்கா உங்களுக்கு?"


கிருஷ்ணன் திரு திருனு முழிச்சான். அவனால பதில் பேச முடியல. முரளியைப் பார்த்தாலே அவன் சுன்னி சுருங்கிடுதே... இவன் எப்படி...


துர்கா அவன் முகத்துல தெரிஞ்ச பயத்தைப் பார்த்தா. அவ முகம் கேவலமா சுருங்குச்சு.


"ச்ச..."


அவ அவனை இடிச்சிட்டுப் போகப் பார்த்தா.


"உங்க இடத்துல... மகேஷ் இருந்துருந்தா... இந்நேரம் அந்த முரளியை அடிச்சு... ஒரு வழி பண்ணி... என்னைத் தூக்கிட்டுப் போயிருப்பான்."


அவ வாசல்ல நின்னு... அவனைத் திரும்பிப் பார்த்து…  அந்தக் கடைசி ஆணியை அடிச்சா.


"அவன் ஆம்பள."


அப்டியே சொல்லிட்டு... அங்க இருந்து கிளம்பிப் போனா.


அவ நேரா மாடிப் படியில இறங்கிப் போகல... அவ முரளியோட பெட்ரூம் இருந்த திசையை நோக்கி நடந்தா.


கிருஷ்ணன் மட்டும்... அந்த கெஸ்ட் ரூம்ல... அவன் தூங்கிட்டு இருந்த பையன் பக்கத்துல... ஒரு 'பொட்டை' மாரி... அசையாம நின்னுட்டு இருந்தான்.

[Shrutikrishnan]

அவன் அந்த கெஸ்ட் ரூம்ல போய் படுத்துக்கிட்டான். ஆனா கண்ணுல தூக்கம் இல்ல. பக்கத்துல அவன் பையன், இந்த வீட்டுல நடக்குற எந்தக் கேவலமும் தெரியாம, அப்பா கூட இருக்கோம்கிற தைரியத்துல நல்லா தூங்கிட்டு இருந்தான். கிருஷ்ணன் கண்ணு மட்டும் அந்த ரூம் கதவையே வெறிச்சுப் பார்த்துட்டு இருந்தது, இருட்டுல வெறிச்சோடிப் போய்.


மணி இப்போ ஒண்ணு ஆச்சு.


இந்த ராத்திரி, இந்த மச மசங்குற அமைதியில, அவன் லுங்கிக்குள்ள அவனோட சுன்னி ஒரு முரட்டு மிருகம் மாரி முட்டிட்டு நின்னுச்சு. அவன் மெதுவா அது மேல கைய வச்சுத் தடவினான். ச்ச என்ன ஜென்மம் இது. அவமானம் ஒரு பக்கம் இருந்தாலும், காமம் அது அடங்கவே மாட்டேங்குது.


இன்னேரம் அந்த மாஸ்டர் பெட்ரூம்ல என்ன நடந்துட்டு இருக்கும்?


அவன் கண்ணை மூடினான். அவன் மனசுக்குள்ள அந்தக் காட்சி ஓடுச்சு.


துர்கா அந்த கருப்பு நெக்லிஜீல, அந்த டைட்டான துணில அவ மொலை குத்திட்டு நிக்க தாலி ஊஞ்சல் ஆட.


முரளி அவன் அம்மணமா அவ மேல.


ஐயோ.


கிருஷ்ணன் பல்லக் கடிச்சான்.


அவ கத்துவாளா? இல்ல சுகத்துல முனகுவாளா? மகேஷ் பண்ணப்போ அவ முனகுற சத்தம் கேட்டுச்சே ஸ்ஸ் ஆஆ அதே மாரி இப்போ முரளி பண்ணும் போதும் அவ முனகுவாளா?


நினைக்க நினைக்க கிருஷ்ணன் உடம்பு சூடு ஏறுச்சு. அவனுக்கு கை அடிக்கணும் போல வெறி வந்தது. ஆனா பையன் ச்ச அவன் பல்லக் கடிச்சிட்டுப் புரண்டு படுத்தான்.


மணி இப்போ ஒண்ணரை ஆச்சு.


ஒருவேளை முடிச்சுட்டுத் தூங்கிருப்பாங்களோ? இல்ல இன்னும் இன்னும் பண்ணிட்டு இருப்பாங்களோ? ஒரு ஆம்பளையால இவளோ நேரம்?


அப்போ தான் துர்கா சொன்னது அவன் மண்டைக்குள்ள ஓடுச்சு.


அவன் ஆம்பள.


மகேஷைச் சொன்னா.


அப்போ முரளி? அவனும் ஆம்பள தான? அப்போ நான் நான் மட்டும் தான் பொட்டையா?


அவனுக்கு அவமானம் ஒரு பக்கம் காமம் ஒரு பக்கம் ரெண்டும் சேர்ந்து அவனைப் பைத்தியம் புடிக்க வச்சது.


பார்க்கணும். இப்போ இப்போ என்ன நடக்குதுனு பார்த்தே ஆகணும்.


அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு வெறி.


மணி ரெண்டு ஆச்சு.


போதும். இதுக்கு மேல பொறுக்க முடியாது.


கிருஷ்ணன் மெதுவா சத்தம் வராம பெட்ல இருந்து எழுந்தான். அவன் பையன் நல்ல தூக்கத்துல இருந்தான்.


அவன் லுங்கியைச் சரி பண்ணிக்கிட்டு பூனை மாரி சத்தம் வராம கெஸ்ட் ரூம் கதவை மெதுவா திறந்தான்.


வெளிய அந்த பெரிய ஹால் நீளமா இருட்டா அமைதியா கிடந்தது. அந்த அமைதி அவனுக்குப் பயத்தைக் குடுக்கல ஒரு மாதிரி த்ரில் குடுச்சுது.


அவன் கால்ல செருப்பு கூடப் போடல. வெறும் கால்ல மெதுவா அடி மேல அடி வச்சு நடந்தான்.


மாஸ்டர் பெட்ரூம்.


அங்க தான் அந்த நீளமான ஹாலோட கடைசில அது இருந்தது.


கிட்டப் போகப் போக அவன் நெஞ்சு பக் பக் பக்குனு அடிச்சது. அவன் தொண்டை வறண்டு போச்சு.


கதவு கிட்டப் போய் நின்னு காதை வச்சுக் கேட்டான்.


ம்ஹூம்.


ஒரு சத்தமும் இல்ல.


சளக் சளக்குனு ஓக்குற சத்தம் இல்ல துர்காவோட முனகல் சத்தம் இல்ல முரளியோட கரகர குரல்.


ஒண்ணுமே கேக்கல.


என்னடா இது? முடிச்சுட்டுத் தூங்கிட்டாங்களா? அவனுக்கு ஏமாற்றமா இருந்தது. ச்ச கொஞ்சம் சீக்கிரமா வந்திருக்கணும்.


இருந்தாலும் ஒருவேளை சத்தம் வராம.


அவன் மெதுவா கதவைப் பார்த்தான். அது முழுசா சாத்தல லேசா ஒரு இன்ச் ஓபன்ல தான் இருந்தது.


கிருஷ்ணன் கை நடுங்கிருச்சு. அவன் மெதுவா அவன் விரலை அந்தக் கதவு மேல வச்சான்.


தள்ளு தள்ளு அவன் மனசு சொல்லுச்சு.


மெதுவா தள்ளுனான்.


கீச்.


ஒரு சின்ன சத்தம்.


கிருஷ்ணன் இதயம் நின்னு போச்சு. உடம்பை சுவரோட ஒட்டி நின்னுட்டான்.


உள்ள இருந்து எந்தச் சத்தமும் வரல.


நல்லவேளை. யாரும் கேக்கல.


அவன் திரும்பவும் மெதுவா இன்னும் கொஞ்சம் தள்ளுனான். இப்போ ஒரு ஆள் நுழையுற அளவுக்கு கேப் இருந்தது.


அவன் மெதுவா தலையை மட்டும் உள்ள நீட்டிப் பார்த்தான். அவனுக்குத் தூக்கி வாரிப் போட்டுருச்சு. அங்க ரூம்ல யாரும் இல்ல. பெட்ல முரளியும் இல்ல துர்காவும் இல்ல. என்னடா இது?அவன் குழப்பமா உள்ள போனான். நைட் லேம்ப் மட்டும் மங்கலா எரிஞ்சிட்டு இருந்தது. அந்த வெளிச்சத்துல அவன் ரூமைச் சுத்திப் பார்த்தான்.


பெட்.


அவன் ஆபீஸ் முடிஞ்சு வந்தப்போ எப்படிப் பார்த்தான்? கசக்கி நசுக்கிப் போட்டுக் கிடந்தது. ஆனா இப்போ. பெட் ரொம்ப நீட்டா சுத்தமா இருந்தது. புதுசா நீலக் கலர்ல பெட்ஷீட் விரிச்சு ஒரு சுருக்கம் கூட இல்லாம தலைகாணி எல்லாம் கரெக்டா அடுக்கி வச்சு.


என்னடா இது? அவங்க இங்க இல்லையா?


அவன் மண்டை குழம்புச்சு. ஒருவேளை சண்டை போட்டு துர்கா வந்துட்டாளோ? 


அவன் ரூமை விட்டு வெளிய வந்தான். மாடி ஹாலைப் பார்த்தான். வேற ஏதாவது ரூம்லயா? இந்த வீட்டுல நாலஞ்சு பெட்ரூம் இருக்கே.


அவன் கீழ இறங்கினான். ஹால் கிச்சன் டைனிங் ரூம். எங்கையும் அவங்களைக் காணோம். வீடு அத்தனை அமைதியா இருந்தது.


ஐயோ எங்க போனாங்க? என் பொண்டாட்டியை அவன் எங்க கூட்டிட்டுப் போனான்? கிருஷ்ணனுக்கு இப்போ காமத்தை விட ஒரு மாதிரி பயம் வந்தது.


அப்போ தான்.


ஹாலுக்குப் பின்னாடி அந்தப் பெரிய கண்ணாடி ஜன்னல் வழியா வெளிய ஏதோ சத்தம் கேட்டது.


தண்ணி.


சளக் சளக்.


யாரோ நீச்சல் அடிக்கிற சத்தம்.


இந்த நேரத்துல மணி ரெண்டு மணிக்கு யாருடா நீச்சல் அடிக்கிறது?


கிருஷ்ணன் மனசுக்குள்ள ஒரு சின்ன சந்தேகம். அவன் மெதுவா அந்த ஜன்னல் கிட்ட போனான். ஸ்க்ரீன் துணியை லேசா விலக்கி எட்டிப் பார்த்தான்.


அங்க வெளிய அந்தப் பெரிய ஸ்விம்மிங் பூல் நிலா வெளிச்சத்துலயும் ஸ்விம்மிங் பூல் லைட் வெளிச்சத்துலயும் நீலக் கலர்ல பளபளன்னு மின்னுச்சு. ஸ்விம்மிங் பூல் பக்கத்துல ஒரு சேர்ல முரளி அவன் மட்டும் தான் இருந்தான். அவன் உடம்புல இடுப்புல ஒரு துண்டு மட்டும் கட்டியிருந்தான். அவன் கையில ஒரு கிளாஸ் அதுல ட்ரிங்க்ஸ். அவன் ரொம்ப ரிலாக்ஸா அந்த ட்ரிங்க்ஸை கொஞ்சம் கொஞ்சமா குடிச்சிட்டு ஸ்விம்மிங் பூலையே பார்த்துட்டு இருந்தான். அவன் முகத்துல ஒரு மாதிரி திருப்தியான திமிரான சிரிப்பு..


கிருஷ்ணன் கண்ணு ஸ்விம்மிங் பூலைத் துழாவுச்சு.


வேற யாரு துர்கா துர்கா எங்க?


அப்போ ஸ்விம்மிங் பூலோட அந்த மூலைல இருந்து தண்ணிக்குள்ள இருந்து ஒரு உருவம் மேல வந்தது. நீளமான கருப்பான கூந்தல் முதல்ல வெளிய வந்தது. அப்புறம் அந்த முகம். துர்கா. அவ தான். அவ தண்ணில இருந்து மேல வந்து தலையைக் கோதி விட்டு சிரிச்சா. அவ ஜாலியா நீச்சல் அடிச்சிட்டு இருந்தா. தண்ணியக் கையால அடிச்சு முரளி மேல தெறிக்க வச்சா. ஹேய்னு முரளி சிரிச்சான்.


அப்போ தான் கிருஷ்ணன் அதைக் கவனிச்சான். அவன் உடம்பு ரத்தம் எல்லாம் சுண்டிப் போச்சு. துர்கா உடம்புல ஒட்டுத் துணி இல்ல. அம்மணமா. அவ அம்மணமா அந்தப் பூல்ல நீச்சல் அடிச்சிட்டு இருந்தா. அவளோட ரெண்டு மொலையும் அந்தத் தண்ணில பந்து மாரி மிதந்துச்சு. அவ சிரிச்சிக்கிட்டே குதிக்கும் போது அவளோட காம்பு ரெண்டும் தண்ணியை விட்டு வெளிய வந்து காத்துல நின்னுச்சு. அவளோட வெள்ளையான உடம்பு அந்த நீலத் தண்ணில பளீர்னு தெரிஞ்சது.


ஆனா இது எல்லாத்தையும் விட ஒண்ணு அவ கழுத்துல அவன் கட்டின தாலி அது மட்டும் அந்த நைட் வெளிச்சத்துல பளிச் பளிச்சுனு மின்னுச்சு. அவ நீச்சல் அடிக்கும் போது அந்தத் தாலி அவ மொலைக்கு நடுவுல ஊஞ்சல் ஆடிச்சு. கிருஷ்ணனுக்கு மூச்சே நின்னு போச்சு. அவன் உடம்பெல்லாம் ஜிவ்னு ஏறுச்சு. ஐயோ ஐயோ என் பொண்டாட்டி என் தாலியோட அம்மணமா அவன் முன்னாடி.


அவனால அதுக்கு மேல அங்க நிக்க முடியல. அவன் உடம்பு நடுங்க ஆரம்பிச்சிருச்சு. அவன் அந்த ஜன்னலை விட்டு வேகமா பின்னாடி நகர்ந்தான். மாட்டிக்கக் கூடாது மாட்டிக்கக் கூடாது. அவன் வேகமா ஹாலைத் தாண்டி மெயின் டோரைப் பார்த்தான். இப்போ மாடி ஏறினா சத்தம் கேட்கும் வேண்டாம். அவன் வேகமா மெயின் டோர் வழியா வெளிய ஓடினான். வெளிய கார்டன் பக்கம் இருட்டா இருந்தது. அவன் ஓடிப்போய் அங்க இருந்த ஒரு பெரிய தூண் அதுக்குப் பின்னாடி ஒளிஞ்சுக்கிட்டான்.



அவன் நின்னு மூச்சு வாங்கினான். அவன் நெஞ்சு வேகமா அடிச்சது. அவன் லுங்கிக்குள்ள அவனோட சுன்னி இப்போ வெடிக்கிற மாரி கல்லு மாரி நின்னுட்டு இருந்தது. ச்ச என்ன பொண்டாட்டி டி நீ. அவன் அந்தத் தூண் ஓரமா மெதுவா எட்டிப் பார்த்தான். அங்க இருந்து ஸ்விம்மிங் பூல் நல்லா தெரிஞ்சது. துர்கா இப்போ தண்ணியை விட்டு படி வழியா மெதுவா மேல ஏறிட்டு இருந்தா. தண்ணி அவ உடம்புல இருந்து சொட்டு சொட்டா வழிஞ்சது. அவளோட அம்மணக் குண்டில இருந்து தண்ணி வழிஞ்சு அவ கால் வழியா ஓடுச்சு. அவ மொலை அதுல இருந்து தண்ணி சொட்ட அவ காம்பு ரெண்டும் அந்தக் குளிர்ல திருகிட்டு நின்னுச்சு. கிருஷ்ணன் அதைப் பார்த்துட்டே அவன் சுன்னியை லுங்கியோட சேர்த்துப் புடிச்சு கசக்கினான்.


அவன் இப்போ அந்தத் தூண் பின்னாடி இருட்டுல மறைஞ்சு நின்னுக்கிட்டு. அங்க வெளிச்சத்துல அவன் பொண்டாட்டி அம்மணமா தாலியோட அவளோட ஆம்பள கூட சிரிச்சுப் பேசிட்டு இருக்கா. இங்க இவன் அத வேடிக்கை பாத்துட்டு நின்னுட்டு இருந்தான்.


அப்போ முரளி, கையில இருந்த கிளாஸோட எழுந்தான். இடுப்புல கட்டியிருந்த துண்டோட அவன் ஸ்விம்மிங் பூல் எட்ஜுக்குப் போய் உட்கார்ந்தான். ரெண்டு காலையும் தண்ணிக்குள்ள விட்டுக்கிட்டான். அவன் பார்வை பூரா துர்கா மேல தான் இருந்தது.


பூலோட இன்னொரு எண்டுல ஜாலியா தண்ணிய அடிச்சு விளையாடிட்டு இருந்த துர்கா, டக்குனு தண்ணிக்குள்ள மூழ்கினா. ஒரு நிமிஷம் அவளை எங்கையும் காணோம். வெறும் தண்ணி மட்டும் தான் தெரிஞ்சது.


கிருஷ்ணனுக்குப் பதறிப் போச்சு. 'ஐயோ... என்ன ஆச்சு? மூழ்கிட்டாளா?' அவன் கையில இருந்த சுன்னிய இறுக்கமாப் பிடிச்சுக்கிட்டான். அவன் இதயம் வேகமா அடிச்சது.


அடுத்த செகண்ட்...


'புளுக்'னு ஒரு சத்தத்தோட... முரளி உட்கார்ந்து இருந்தானே... அவன் காலுக்குக் கிட்ட... தண்ணிக்குள்ள இருந்து... துர்கா வெளிய வந்தா. அவளோட நீளமான முடி தண்ணியோட சேர்ந்து அவன் கால் மேல விழுந்தது. அவ சிரிச்சா. அந்தச் சிரிப்பு... அது கிருஷ்ணன் நெஞ்சுல குத்துச்சு.


'என்னடி சிரிப்பு இது? இவன் உனக்குப் புடிக்காது தானே? அப்புறம் எதுக்கு இவனைப் பார்த்து இப்படிக் காமமா சிரிக்கிற? நடிக்கிறாளா? இல்ல... நிஜமாவே இவன் கூட இருக்கிறது அவளுக்குப் புடிச்சிருக்கா?' கிருஷ்ணன் மண்டை குழம்புச்சு. அவமானமும் பொறாமையும் காமமும் ஒண்ணா சேர்ந்து அவனைப் பாடாப்படுத்துச்சு. அவன் சுன்னியை இன்னும் வேகமா கசக்கினான்.


துர்கா இப்போ முரளியோட கண்ணையே பார்த்தா. அவளோட கீழ் உதட்டைக் கடிச்சுக்கிட்டே... அவனோட இடுப்புல இருந்த துண்டோட முடிச்சைப் பிடிச்சு... லேசா இழுத்தா. ஒரு விளையாட்டுத்தனமான பார்வை.


முரளி ஒண்ணும் பண்ணல. கையில இருந்த ட்ரிங்க்ஸ் கிளாஸை எடுத்து, மீதி இருந்ததை ஒரே மடக்காக் குடிச்சான். அவன் குடிச்சு முடிக்குறதுக்குள்ள... துர்கா அந்த முடிச்சை அவுத்துட்டா.


முரளி கையில இருந்த கிளாஸை பூல் எட்ஜ்ல வச்சான். துர்கா அந்த அவுந்த துண்டை நல்லா விரிச்சுப் பிடிச்சா. இப்போ முரளி இடுப்புல ஒண்ணுமே இல்ல.


அவன் சுன்னி வெளிய வந்தது. மகேஷ் அளவுக்குப் பெருசா இல்லனாலும்... நல்லா விறைச்சு... துடிச்சுக்கிட்டு... ஆட்டம் போட்டுட்டு இருந்தது.


கிருஷ்ணன் அதைப் பார்த்தான். 'என் சுன்னியை விடப் பெருசு தான்... ஆனா... மகேஷ் அளவுக்கு இல்ல...' அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு கேவலமான ஒப்பீடு. அவனுக்கு இன்னும் அவமானமா இருந்தது. ஆனா... அதே சமயம்... அந்த விறச்ச சுன்னியைப் பார்த்ததும்... அவனோட சுன்னியும் இன்னும் வேகமாத் துடிச்சது.


முரளி இப்போ தண்ணிக்குள்ள இருந்த அவன் காலை எடுத்து, துர்காவோட வளையுற இடுப்பைச் சுத்திப் பின்னினான். ஒரு மல்லுக்கட்டுற மாதிரி. அவளை இன்னும் கிட்ட, அவன் உடம்போட ஒட்டி இழுத்தான். இப்போ துர்காவோட முகம் கரெட்டா அவன் சுன்னிக்கு நேரா இருந்தது. அந்த விறச்ச தடி அவளோட ஈரமான கன்னத்துலயும் உதட்டுலயும் உரசின மாரி. சுன்னியோட சூடு அவ முகத்துல பட்டுச்சு.


கிருஷ்ணன் லுங்கியோட சேர்த்து அவன் சுன்னியை இறுக்கமாப் பிடிச்சுக்கிட்டான். மூச்சு வாங்குச்சு.


துர்கா மெதுவா அவளோட நாக்கை வெளிய நீட்டினா. அந்த சிவந்த நுனி, துடிச்சுக்கிட்டு இருந்த சுன்னியோட நுனியை தொட்டுச்சு. லேசா ஒரு நக்கு நக்கினா. அந்த உப்பு கரிச்ச சுவை... 'ஸ்ஸ்ஸ்...' முரளி சுகத்துல கண்ணைச் சொருகி முனகினான். அவன் இன்னொரு கையால, துர்காவோட கழுத்துல ஊஞ்சல் ஆடிட்டு இருந்த தாலியைப் பிடிச்சு விளையாடிட்டு இருந்தான். அந்தத் தங்கச் சங்கிலியை அவன் விரலுக்குள்ள சுத்தி சுத்தி இழுத்தான். தாலி அவனோட பிடியில சிக்கி, துர்கா கழுத்தை லேசா இறுக்கிச்சு.


கிருஷ்ணன் அதைப் பார்த்துட்டு இருந்தான். 'என் தாலி... அவன் கையில... என் பொண்டாட்டி... அவன் சுன்னியை...' அவனுக்குப் பைத்தியம் பிடிக்கிற மாரி இருந்தது. அவன் வேகமா அவன் சுன்னியைக் கசக்கினான். அவன் மனசுக்குள்ள... துர்கா நக்கின அந்தச் சுவையை... அவனே ருசிக்கிற மாரி ஒரு பிரமை.


துர்கா இப்போ தண்ணில மிதந்துகிட்டே, வாயைத் திறந்து, அந்த மொத்த தடியையும் உள்ள வாங்க முயற்சி பண்ணா. முரளி சுன்னி அவ வாயை நிறைச்சது. அவ இப்போ முரளிக்கு ஊம்ப ஆரம்பிச்சா. அவளோட தல மட்டும் தண்ணிக்கு வெளிய தெரிஞ்சது. அந்த ஈரமான முடி அவ முகத்துல ஒட்டிக்கிட்டு இருந்தது. அவ கண்ணு அரை மயக்கத்துல சொருகி இருந்தது. அவளோட கன்னம் உப்பி உப்பி இறங்குச்சு. சப் சப்புன்னு ஒரு மாதிரி சத்தம் தண்ணியோட சேர்ந்து கேட்டுச்சு. அவ ஊம்புற வேகத்துல முரளியோட இடுப்பு லேசா முன்னும் பின்னுமா ஆடிச்சு.


கிருஷ்ணன் அந்த அசைவைப் பார்த்துட்டே மூச்சு வாங்க அவன் சுன்னியை வேகமா ஆட்டினான். 'அப்படி... அப்படி ஊம்பு டி... நல்லா... நல்லா ஊம்பு...' அவன் மனசு கத்துச்சு. அவன் கண்ணு முன்னாடி எல்லாமே மங்கலா தெரிஞ்சது. அவன் சுன்னி மட்டும் தான் அவனுக்கு உணர்ச்சியா இருந்தது


முரளி இப்போ ரெண்டு கையையும் பூல் எட்ஜ்ல ஊனி... 'ஹோ'னு கத்திக்கிட்டே... பூலுக்குள்ள குதிச்சான். தண்ணி 'சளார்'னு அடிச்சு சிதறுச்சு.


துர்கா சிரிச்சா.


முரளி தண்ணிக்குள்ளேயே அவளை நெருங்கினான். அவன் கண்ணு காம வெறியில மின்னுச்சு. துர்கா அவன் முன்னாடி தண்ணில மிதந்துக்கிட்டு, ஒரு மாதிரி விளையாட்டுத்தனமா ஆனா அதே சமயம் சூடேத்துற மாதிரி அவனைப் பார்த்தா. அவன் ரெண்டு கையையும் திடீர்னு அவளோட ஈரமான கூந்தலுக்குள்ள விட்டு, அவ தலையை இறுக்கமாப் பிடிச்சான். துர்கா லேசா சினுங்கினா, ஆனா தடுக்கல.


அப்புறம் திடீர்னு முரளி ஒரு மிருகம் மாரி அவ தலையைப் பிடிச்சு அழுத்தினான். துர்கா சிரிச்சிக்கிட்டே தண்ணிக்குள்ள போனா. அவளோட கடைசி சிரிப்பு சத்தம் தண்ணிக்குள்ள முழுகி அடங்குச்சு.


தண்ணிக்கு அடில, அவன் விறைச்சு நின்ன சுன்னி மேல கரெக்டா அவ வாயைக் கொண்டு வந்து அழுத்தினான். தண்ணிக்குள்ளேயே அவ வாயில அந்தத் தடியை முரட்டுத்தனமா சொருகினான்.


ஒரு நிமிஷம் அவ வெளிய வரவே இல்ல.


தண்ணிக்குள்ள என்ன நடக்குதுனு கிருஷ்ணனுக்குப் பார்க்க முடியல. ஆனா முரளியோட ரியாக்‌ஷனைப் பார்த்து அவனால ஓரளவு யூகிக்க முடிஞ்சது. முரளி கண்ணை மூடி, உதட்டைக் கடிச்சுக்கிட்டு இருந்தான். அவன் இடுப்பு லேசா முன்னும் பின்னுமா அசைஞ்சது. தண்ணிக்குள்ள... அவனோட சுன்னி... துர்காவோட வாய்க்குள் புகுந்து விளையாடிட்டு இருக்கு. அவளோட நாக்கு... பல்லு... அதையெல்லாம் கிருஷ்ணன் கற்பனை பண்ணிப் பார்த்தான்.


முரளி மட்டும் தண்ணிக்குள்ள லேசா நெளிஞ்சான்... துடிச்சான்... அவன் இடுப்பு இன்னும் வேகமா அசைய ஆரம்பிச்சது. அவன் தொண்டைல இருந்து 'க்ர்ர்ர்'னு ஒரு முனகல் சத்தம் வந்தது. அவன் இடுப்பை இன்னும் வேகமா ஆட்டி ஆட்டி... தண்ணிக்குள்ளேயே துர்கா வாயில... அவன் கஞ்சியைக் கக்க ஆரம்பிச்சான். அவன் உடம்பு ஒரு மாதிரி விறைச்சு நின்னுச்சு. அப்புறம் மெதுவா உடம்பை ரிலாக்ஸ் ஆக்கினான். அவன் முகத்துல ஒரு மாதிரி பரம திருப்தி. தண்ணிக்குள்ளேயே அவன் உச்சம் அடைஞ்ச திருப்தி.


கிருஷ்ணன் இதைப் பார்த்துட்டு இருந்தான். முரளியோட அந்த நெளிவு... அந்தத் துடிப்பு... அந்த முனகல்... அதைப் பார்த்ததுமே அவனுக்கு உச்சம் வந்துரும் போல இருந்தது. அவன் பல்லக் கடிச்சுக்கிட்டு... வேகமா அவன் சுன்னியை ஆட்டினான்.


ஒரு நிமிஷம் கழிச்சு... துர்கா தண்ணிக்குள்ள இருந்து வெளிய வந்தா. அவ வேகமா மூச்சு இழுத்து விட்டா. அவ முகம் பூரா தண்ணி. அவ வாயில... ஏதோ...  நிறைஞ்சிருந்தது தெரிஞ்சது.


அவ பூல் எட்ஜுக்கு நீந்தி வந்து... வாயில இருந்ததை... 'தூ'னு... வெளிய துப்பினா.


வெள்ளையா... கொழகொழன்னு... முரளியோட கஞ்சி... பூல் ஓரத்துல... தரையில... வழிஞ்சது.


அதைப் பார்த்ததும்... கிருஷ்ணன் அதுக்கு மேல கண்ட்ரோல் பண்ண முடியல. 'ஆஆஆ'னு மனசுக்குள்ள கத்திக்கிட்டே... அவன் சுன்னி வெடிச்சது. சூடான கஞ்சி... அவன் லுங்கிக்குள்ள பீச்சி அடிச்சது. அவன் உடம்பு ஒரு ஆட்டு ஆட்டி நின்னுச்சு. அவனுக்குக் கண்ணு இருட்டிக்கிட்டு வந்துச்சு. அவமானம்... கேவலம்... ஆனா... தாங்க முடியாத காம வெறி.


முரளியும் துர்காவும் இப்போ ஒருத்தர ஒருத்தர் பார்த்துச் சிரிச்சாங்க. அவங்களுக்குள்ள என்னவோ பேசிச் சிரிச்சாங்க.


அப்புறம் ரெண்டு பேரும் பூல்ல இருந்து எழுந்தாங்க. அங்கேயே பக்கத்துல இருந்த ஒரே ஒரு டவலை எடுத்து... முரளி அவன் உடம்பைத் துடைச்சான். அப்புறம் அதே டவல்ல துர்கா அவ உடம்பைத் துடைச்சுக்கிட்டா. அவளோட அம்மண உடம்பு... அந்த ஈரத்தோட... லைட் வெளிச்சத்துல... பளபளன்னு இருந்தது.


அப்புறம் துர்கா... தரையில கிடந்த... அந்த கருப்பு நெக்லிஜீயை எடுத்தா. அதை எடுத்து... சர்வ சாதாரணமா... உடம்புல மாட்டிக்கிட்டா.


அவங்க ரெண்டு பேரும் இப்போ வீட்டை நோக்கி நடக்க ஆரம்பிச்சாங்க.


'ஐயோ... உள்ள போறாங்க...' கிருஷ்ணனுக்கு அப்போ தான் உரைச்சது. 'நான் இங்கேயே நின்னா... மாட்டிப்பேன்...'


அவன் வேகமா... அந்தத் தூண் பின்னாடி இருந்து வெளிய வந்தான். சத்தம் வராம... அந்த வீட்டுக்குள்ள ஓடினான். மெயின் டோர் வழியா உள்ள போய்... வேகமா மாடிப் படி ஏறினான். அவன் கால் தடுக்கி விழப் பார்த்தான்.


சத்தம் கேட்டுறக் கூடாதுனு... மெதுவா... ஆனா வேகமா... கெஸ்ட் ரூமுக்கு ஓடினான். கதவைத் திறந்து உள்ள போய்... சத்தமே இல்லாம கதவைச் சாத்தினான்.


வேகவேகமா பெட்ல ஏறிப் படுத்து... போர்வையை இழுத்துப் போத்திக்கிட்டான். கண்ணை இறுக்கமா மூடி... தூங்குற மாதிரி நடிச்சான்.


ஆனா... அவனுக்குத் தூக்கம் வரல.


அவன் காது... வெளிய கேட்குற சத்தத்துக்காகக் காத்துட்டு இருந்தது. அவன் கண்ணு முன்னாடி... ஸ்விம்மிங் பூல்ல நடந்த காட்சி... திரும்பத் திரும்ப ஓடுச்சு. துர்கா... அம்மணமா... தாலியோட... அவன் சுன்னியை நக்கினது... முரளி கஞ்சி... அவன் லுங்கிக்குள்ள... இன்னும் அந்த ஈரம்... பிசுபிசுப்பு...


அவன் புரண்டு புரண்டு படுத்தான்.


எப்போ தூங்கினானே தெரியல.


காலைல... வெளிச்சம் கண்ணுல அடிச்சப்போ... அரைகுறைத் தூக்கத்தோட... கண்ணைத் திறந்தான்.

[Punidhan]

அட்டகாசமான தொடர்ச்சி. கிருஷ்ணன் அனுபவிக்கும் வலி கலந்த சுகமே ஒரு உண்மையான cuckold ன் மனதை அழகாகக் காட்சிப் படுத்துகிறது. கட்டிய மனைவியை மற்றவன் புணர்ந்த அறையில் அவன் காணும் காட்சி ஒவ்வொன்றும் நுகரும் வாசனையும் கற்பனையில் என்ன நடந்திருக்கும் என்று அவன் மனம் திளைக்கும் சுகமும் ஆஹா ஆஹா ஆஹா @shruthikrishnan you are one of the best

[Punidhan]

You rocked with back to back updates. Thanks a million. Every time I read the word தாலி fuckkkk its soooooooooooo hotttt soooooooooooo intoxicating. An absolute treat for cuckold lovers. அட்டகாசமான எழுத்து அட்டகாசமான காட்சிகள் especially when the husband masturbates seeing the wife spit out the other man's cummmm. Made me delirious.

[Punidhan]

Durga wearing the தாலி over the negligee reminds me of keerthi suresh wearing தாலி over her red tops.

[Punidhan]

https://www.google.com/imgres?imgurl=htt...IYAiACKAI7

[Siva veri 20]

Sema kik bro...thanks for update

[Vijay kinh]

Next update epo bro super seekiram update panungaaa

[Dharani]

Next update

[Rockket Raja]

Excellent update

[Vasanthan]

I though the hero magesh will come and blash murali and save the heroine. But everything went out of hands. Why she is still wearing a worthless man thali. She should throw it on his face and ask him to leave the house with the child born to him. The humiliation is good.

[Shrutikrishnan]

காலைல கண் முழிச்சான் கிருஷ்ணன். பக்கத்துல பையன் நல்லா தூங்கிட்டு இருந்தான். டைம் பார்த்தான் மணி 6:30. நேத்து நைட் நடந்ததெல்லாம் ஒரு மாதிரி சூடான கனவு மாதிரி மனசுக்குள்ள ஓடுச்சு. அவன் லுங்கிக்குள்ள லேசா பிசுபிசுப்பா இருந்தது. நைட் பூரா அவன் சுன்னி அந்த நினைப்புல துடிச்சுக்கிட்டே இருந்திருக்கு. பையனை மெதுவா எழுப்பி, ரெண்டு பேரும் பாத்ரூம் போய் பல் தேச்சு, குளிச்சு ரெடி ஆனாங்க. 7:30. அவன் கதவைத் திறந்து வெளிய வந்தான்.


மாஸ்டர் பெட்ரூம் கதவு இன்னும் சாத்தியே தான் இருந்தது. கிருஷ்ணன் பெருமூச்சு விட்டான். 'ஹும்ம் இன்னேரம் வரைக்கும் தூங்குறாளா? இல்ல ராத்திரி பூரா தூங்க விடாம அந்த முரளி பய என்னவெல்லாம் செஞ்சானோ?' நினைக்க நினைக்க அவன் அடிவயிறு லேசா ஜிவ்வுன்னு ஏறுச்சு. கீழ இறங்கி வந்தான். கிச்சன்ல இருந்து பாத்திரம் உருட்டுற சத்தம் கேட்டுச்சு, கூடவே வெங்காயம் வதக்குற வாசனை மூக்கைத் துளைச்சது.


கிருஷ்ணன் மெதுவா கிச்சன் பக்கம் போனான். அங்க துர்கா சமையல் செஞ்சுட்டு இருந்தா. ஆனா அவ கோலம் கிருஷ்ணன் வாயைப் பொளக்க வச்சது. அவ ஐயர் மாமிங்க கட்டுற அந்த மடிசார் மாதிரி ஒரு மஞ்ச கலர் புடவை கட்டி இருந்தா. அது கண்டிப்பா முரளி பொண்டாட்டியோட புடவையாத்தான் இருக்குமுன்னு கிருஷ்ணன் நினைச்சான். ஆனா மேல ஜாக்கெட் அது துர்காவோட பழைய ஜாக்கெட் தான், கொஞ்சம் டைட்டா அவளோட பழுத்த மொலை ரெண்டும் முட்டிட்டு நின்னுச்சு. தலையில ஈரமான முடியை மொத்தமா தூக்கி ஒரு துண்டைக் கட்டி வச்சிருந்தா. வேர்த்து விறுவிறுத்து வேகவேகமா வெங்காயம் வதக்கிட்டு இருந்தா. 'என்னடா இது? நைட் பூரா ஸ்விம்மிங் பூல்ல அம்மணமா நீச்சல் அடிச்சு அவன் சுன்னியை ஊம்பிட்டு இப்போ காலைல எதுமே நடக்காத பத்தினிப் பொண்டாட்டி மாதிரி, எவனோ ஒருத்தன் வீட்ல நின்னு, அவன் பொண்டாட்டி மாரி பவ்வியமா சமையல் செஞ்சுட்டு இருக்காளே! ' கிருஷ்ணனுக்கு அந்த கான்ட்ராஸ்ட் அவனுக்கு ஒரு மாதிரி மூடு ஏத்துச்சு.


குட்டிப் பையன் ஓடிப்போய் துர்காவைக் கட்டிப் புடிச்சான். "வாடா கண்ணா" அவ திரும்பிப் பார்த்துச் சிரிச்சா. அந்தச் சிரிப்புல நேத்து நைட் நடந்ததோட எந்த அறிகுறியும் இல்ல. ரொம்ப இயல்பா ஒரு குடும்பத் தலைவி மாதிரி. சமையல் முடிஞ்சது. முரளியும் குளிச்சு ரெடி ஆகி கீழ இறங்கி வந்தான். நீட்டா இன் பண்ணி ஆபீஸ் போற மாரி. சாப்பிட உட்கார்ந்தாங்க. முரளியும் குட்டிப் பையனும் டைனிங் டேபிள்ல. கிருஷ்ணன் வழக்கம் போல ஹால்ல தரைல.


முரளி சாப்பிடும் போது துர்கா பக்கத்துல நின்னு பரிமாறினா. முரளியோட கண்ணு பூரா அவ இடுப்புல தான் இருந்தது. அந்தப் புடவை நிக்காம லேசா விலகி அவ இடுப்புல வேர்வை துளி பளபளன்னு தெரிஞ்சது. ஹால்லுல இருந்து கிருஷ்ணன் அதப் பார்த்தான், அவனுக்கு வயிறு எரிஞ்சது ஆனா சுன்னி துடிச்சது. முரளி சாப்பிட்டு முடிச்சு கை கழுவிட்டு வந்தான். துர்கா அவன் முன்னாடி போய் நின்னா. அவன் கையை நீட்டினான். துர்கா சிரிச்சிக்கிட்டே அவளோட புடவை முந்தானையை எடுத்து அவன் கையத் துடைச்சு விட்டா. 


துடைச்சு முடிச்ச அப்புறம், முரளி சும்மா இல்லாம, அவன் கைய துர்காவோட குண்டி மேல வச்சு, நல்லா அழுத்தி தடவ ஆரம்பிச்சான். அவனோட அஞ்சு விரலையும் பதிச்சு, துர்காவோட குண்டியைப் பிசைஞ்சான். துர்கா சுகத்துல நெளிஞ்சா; அவ உதட்டைக் கடிச்சுக்கிட்டு, முரளியையே பார்த்து காமமா ஒரு சிரிப்புச் சிரிச்சா. கிருஷ்ணன் எட்டிப் பார்த்தான். அவன் பார்த்துட்டிருக்கப்போதே, முரளி அந்தப் பிசைஞ்ச குண்டியில ஓங்கி 'பளார்னு' ஒரு அறை விட்டான். அந்தச் சத்தம் 'பளீர்னு' கேட்டுச்சு. துர்கா வலியில லேசா 'ஸ்ஸ்ஸ்ஹா'னு முனகினாலும், பதிலுக்கு அவனை வெறிக்கப் பார்த்து சிரிச்சா. கிருஷ்ணனுக்கு உடம்பெல்லாம் நடுங்குச்சு, ஆனா அவனோட சுன்னி இன்னும் கல்லு மாதிரி விறச்சு நின்னது. குட்டி பையன் வீட்டுல என்ன நடக்குதுன்னு புரியாம ஜாலியா ஐபேட்ல பாட்டு கேட்டுட்டே சாப்பிட்டான்.


எல்லாரும் கிளம்புனாங்க. கிருஷ்ணன் குட்டிப் பையனைக் கூட்டிட்டு கிளம்பினான். முரளி ஆபீஸுக்கு போனான். கிருஷ்ணன் பையனை ஸ்கூல்ல விட்டுட்டு ஆபீஸ் போனான். ஆபீஸ்ல அவன் சீட்ல போய் உட்கார்ந்தான். காயத்திரி அவனைப் பார்த்தா. அவ பார்வைல அவ்வளவு பரிதாபம். 'பாவம் சார் ராத்திரி என்ன பாடுபட்டாரோ' அவ மனசுக்குள்ள நினைச்சுக்கிட்டா. கிருஷ்ணனுக்கு அவ பார்வை கூச்சமா இருந்தது, ஆனா அதே சமயம் ஒரு மாதிரி கிளர்ச்சியாவும் இருந்தது. வேலையில மனசு ஒட்டல. அவன் மண்டைக்குள்ள துர்கா, முரளி, நேத்து நைட் பண்ணது தான் ஓடிட்டு இருந்தது.


லஞ்ச் டைம் முடிஞ்சு ஆபீஸ் கொஞ்சம் கொஞ்சமா செட்டில் ஆகிட்டு இருந்தது. கிருஷ்ணன் அவன் சீட்ல உட்கார்ந்து இருந்தான், ஆனா அவன் மனசு பூரா இப்போ முரளி வீட்டுல துர்கா தனியா என்ன பண்ணிட்டு இருப்பாளோங்கிற நினைப்புலதான் ஓடிட்டு இருந்தது. அவன் பாண்ட் குள்ள லேசா ஒரு துடிப்பு ஆரம்பிச்சது. 'ச்ச... என்ன பண்றாளோ?' 


அப்போதான் பக்கத்து சீட்ல கூட வேல செய்ற ஒருத்தன், கிருஷ்ணன் கிட்ட, "சார், உங்க வைஃப் உங்களப் பார்க்க வந்திருக்காங்க,"னு சொல்லி கைய காமிச்சான்.


கிருஷ்ணனுக்கு உடம்பெல்லாம் 'ஜிவ்'னு ஏறுச்சு. அதிர்ச்சி ஒரு பக்கம், ஆனா அதைவிடப் பத்துப் மடங்கு எதிர்பார்ப்பு. 'இங்கயா? எதுக்கு?' அவன் வேகமா எழுந்தான். 


அங்க... துர்கா.


அவ... காலைல கட்டியிருந்தாளே, அந்த மஞ்ச கலர் ஐயர் மாமி மடிசார் புடவை... இப்போ இன்னும் கொஞ்சம் நேர்த்தியா, ஆனா அதே சமயம் ஏதோ ஒருவிதமான அலட்சியத்தோட கட்டியிருந்தா. தலையில இப்போ பிரெஷ்ஷா மல்லிகைப்பூ வச்சிருந்தா. முகத்துல ஒரு சிரிப்பு. கையில ஒரு பெரிய லஞ்ச் பேக். ஆனா அந்தச் சிரிப்பு கிருஷ்ணனைப் பார்த்து இல்ல. அவ கண்ணு அவனைத் தாண்டி எங்கயோ பார்த்துட்டு இருந்தது.


"துர்கா..." கிருஷ்ணன் குரல் ஒரு மாதிரி தழுதழுத்துச்சு. ஆசையா, கெஞ்சலா கூப்பிட்டான்.


ஆனா துர்கா அவனைக் கண்டுக்கவே இல்ல. அவன் நிக்கிற பக்கம்கூட திரும்பல. அவளோட பார்வை நேரா முரளியோட ரூம் இருந்த திசையில போச்சு. அவ கிருஷ்ணனை ஒரு பொருட்டா கூட மதிக்காம, அந்த பேக்கோட மெதுவா, ஆனா கம்பீரமா நடந்து போனா. முரளியோட ரூம் கதவை லேசா தட்டுனா. உள்ள இருந்து பதில் வர்றதுக்குக்கூட வெயிட் பண்ணாம, கதவைத் திறந்து உள்ள போயிட்டா. கதவு 'கிளிக்'னு சாத்திக்கிச்சு.


கிருஷ்ணன் அங்கேயே சிலையா நின்னுட்டான். ஆபீஸ்ல இருந்த எல்லாரும் அவனையும், அந்த மூடுன கதவையும்தான் பார்த்துட்டு இருந்தாங்க. ஒரு சிலர் கிசுகிசுன்னு சிரிச்சது அவன் காதுல விழுந்தது. 'என்னடா, பொண்டாட்டி புருஷனைப் பார்க்கக்கூட இல்ல, பாஸ் ரூமுக்குள்ள போறா?' எல்லார் பார்வையிலயும் அந்த கேவலமான கேள்வி. கிருஷ்ணனுக்கு அசிங்கத்துல முகம் செவந்து போச்சு. கேவலமா இருந்தது. ஆனா... அந்த சாத்தின முரளி ரூம் கதவையே பார்த்துட்டு நின்னுட்டு இருந்தான். அவன் மனசுக்குள்ள ஒரே கேள்வி... 'உள்ள... இப்போ... என்ன நடக்கும்?' அடிவயிறுல ஒரு மாதிரி கூச்சமா, கிளர்ச்சியா இருந்தது.


அவன் மெதுவா அவன் சீட்ல உட்காந்தான். அவன் கொண்டு வந்த லஞ்ச் பேக், எடுத்து சாப்பிட்டான். எல்லாரும் அவனை ஒரு மாதிரியாப் பார்த்தாங்க. அவன் யாரையும் பார்க்காம தலையைக் குனிச்சிட்டே சாப்பிட்டான். அவன் கண்ணு அப்பப்போ அந்த மூடுன கதவையே பார்த்துட்டு இருந்தது.


மணி ஓடிட்டு இருந்தது. ஒண்ணு... ஒண்ணேகால்... ஒன்றரை...


கிருஷ்ணனால ஒரு வேலையும் செய்ய முடியல. அவன் மண்டைக்குள்ள ஓரே கற்பனைதான். 'உள்ள என்ன நடக்கும்? முரளி லஞ்ச் சாப்பிடுவானா? இல்ல... லஞ்சுக்கு முன்னாடி... துர்காவை...? ஐயோ...' நினைக்க நினைக்க அவனுக்கு ஒரு மாதிரி ஆச்சு, ஆனா கீழ விறச்சிக்கிட்டு வந்துச்சு. 'என் பொண்டாட்டியை உள்ள வச்சு... என்ன பண்றானோ? அவ சம்மதிப்பாளா? இல்ல... மிரட்டி...' ச்சேச்சே... அவ இப்போலாம் ரொம்ப மாறிட்டா. அவளே கூட...


ரெண்டு... ரெண்டரை... மூணு...


கிருஷ்ணனுக்குப் பொறுக்க முடியல. அவன் சுன்னி இப்போ வலிக்குற அளவுக்கு விறச்சு நின்னுச்சு. பேண்ட்டுக்குள்ள நெளிஞ்சான். 'என்னடி பண்ற உள்ள? இவ்வளவு நேரமா? சாப்பாடு குடுக்கவா போன? இல்ல... சாப்பாடு முடிஞ்சு... இப்போ...' அவன் பல்லக் கடிச்சான்.


கரெக்டா 3:15க்கு, காயத்திரி வந்தா. அவ முகம் ஒரு மாதிரியா இருந்தது. அவ கிருஷ்ணன் கிட்ட வந்து, அவன் முகத்தைப் பார்க்காம, தரையைப் பார்த்துட்டு சொன்னா, "சார்... மீட்டிங். உங்களையும்... பாஸ்கர் சாரையும், ரவி சாரையும் வரச் சொன்னாரு." அவ குரல்ல ஒரு தயக்கம், ஒரு பதட்டம்.


கிருஷ்ணன் இதயம் 'பக்'னு அடிச்சது. அவன் வேகமா எழுந்தான். 'ஐயோ... எதாவது பிரச்சனையா? உள்ள என்ன ஆச்சு?' அவன் பதட்டமா காயத்திரியைப் பார்த்தான், ஆனா அவ அவன் முகத்தைப் பார்க்கவே இல்லை. வேகமா திரும்பிப் போயிட்டா.


கிருஷ்ணன், பாஸ்கர், ரவி மூணு பேரும் முரளியோட ரூம் கதவு கிட்டப் போனாங்க. கிருஷ்ணன் கை நடுங்குச்சு. காயத்திரி கதவைத் திறந்து விட்டா. எல்லாரும் உள்ள போனாங்க.


முரளி அவனோட பெரிய சேர்ல நல்லா சாய்ஞ்சு உட்கார்ந்து இருந்தான். அவன் முகத்துல ஒரு மாதிரி... கேவலமான, திருப்தியான சிரிப்பு. ஆனா... ஆனா கிருஷ்ணன் கண்ணு துர்காவைத் தேடுச்சு. அவளைக் காணோம். கிருஷ்ணன் ரூமைச் சுத்தி முத்திப் பார்த்தான். 


மீட்டிங் ஆரம்பிச்சது. முரளி ஏதோ ப்ராஜெக்ட் பத்திப் பேசினான். ஆனா கிருஷ்ணனோட கவனம் மீட்டிங்ல இல்ல. அவன் அப்பப்போ முரளியைப் பார்த்தான். முரளி பேசும் போதே கிருஷ்ணனைப் பார்த்து நக்கலா சிரிச்சான். கிருஷ்ணனுக்கு உடம்பெல்லாம் கூசுச்சு. 'இவன் என்ன சொல்ல வர்றான்?'


மீட்டிங் ஒரு பத்து நிமிஷத்துல முடிஞ்சது. பாஸ்கரும் ரவியும் கிளம்புனாங்க. கிருஷ்ணனும் அவங்க கூடவே கிளம்பப் போனான்.


"கிருஷ்ணன், நீ மட்டும் இரு," முரளி சொன்னான். அவன் குரல் இப்போ நார்மலா இல்ல. அதுல ஒரு அதிகாரம்.


கிருஷ்ணனுக்கு பயத்துல கால் நடுங்குச்சு. பாஸ்கரும் ரவியும் அவனை ஒரு மாதிரி பார்த்துட்டே வெளிய போனாங்க. காயத்திரி வெளிய இருந்து கதவு சாத்தினா.


முரளி ஆபீஸ் ஃபைலைப் பத்தி பேசினான். "நேத்து ராஜ் கிட்ட கொடுத்த ஃபைல்ல, நீ சில கரெக்ஷன்ஸ் பண்ணி இருந்தியே... அதை அவன் இன்னைக்குக் காலையில கேட்டுட்டு இருந்தான். அதெல்லாம் முடிஞ்சுதா?" என்று அதிகாரமாகக் கேட்டான்.


கிருஷ்ணன் தயங்கிட்டே சொன்னான், "ஆமா சார், எல்லாம் முடிச்சு மெயில் பண்ணிட்டேன்."


"ஹ்ம்... பார்த்துப் பண்ணுடா. சும்மா சில்லறைத் தப்பு பண்ணிட்டு என் பேரைக் கெடுக்காதே. நேத்து கிளைன்ட்ஸ் ஃபைலை நீதான் ஹேண்டில் பண்ணுன. அதை இன்னைக்கு சாயங்காலம் எனக்கு ரிப்போர்ட் பண்ணனும். மறந்துடாதே," என்று முரளி எச்சரித்தான்.


"சரிங்க சார், கண்டிப்பா ரெடி பண்ணிடுறேன்."


அப்புறம் கிருஷ்ணன் தயங்கிட்டே கேட்டான். "என்... என் வைஃப்... எங்க சார்?"


முரளி இதைக் கேட்டதும் 'கொடகொட'ன்னு சத்தமாச் சிரிச்சான். அந்தச் சிரிப்பு கிருஷ்ணன் நெஞ்சுல ஈட்டி மாரி குத்துச்சு. "ஹா ஹா ஹா... என்னடா கேள்வி இது? உன் பொண்டாட்டி எங்கனு என்னைப் பார்த்துக் கேக்குற? அவளுக்கு நானாடா புருஷன்?"னு நக்கலா கேட்டான்.


கிருஷ்ணன் தலை குனிஞ்சு, அவமானத்துல நெளிஞ்சான். "இல்ல சார்... அவ உங்களுக்கு லஞ்ச் கொண்டு வந்து இருந்தாளே... அதான்..."னு இழுத்தான்.


"ஓ... லஞ்ச் ஆ... ஆமா ஆமா... கொண்டு வந்தா...” முரளி இப்போ தான் கிண்டலும் கேலியுமா யோசிக்கிற மாரி நடிச்சான். "ச்சே! என்ன ஒரு லஞ்ச்! என் வாழ்க்கையிலயே இப்டி ஒரு 'சாப்பாடு' நான் சாப்ட்டதே இல்ல." முரளி சொல்லிக்கிட்டே, அவன் எழுந்து நிண்டு உடம்பை முறிச்சான். 'அப்பாடா'னு ஒரு சோம்பல் முறிச்சு, ரெண்டு கையையும் தூக்கி நெட்டி முறிச்சான்.


அவன் அப்டிப் பண்ணும்போதுதான் கிருஷ்ணன் அதைக் கவனிச்சான். முரளியோட ஷர்ட் இன் பண்ணாம வெளிய வந்து தொங்கிச்சு. அது மட்டும் இல்ல... அவனோட பேண்ட்... அது இடுப்புல இல்ல... இடுப்பை விட்டுக் கழண்டு, அவன் தொடைக்கு மேல நின்னுட்டு இருந்துச்சு.


கிருஷ்ணனுக்குத் தூக்கி வாரிப் போட்டுருச்சு. 'ஐயோ... என்ன இது?'


முரளி இப்போ கிருஷ்ணனையே பார்த்துச் சிரிச்சான். "என்னடா அப்படிப் பார்க்குற?"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவனோட தொடையில நின்னுட்டு இருந்த பேண்ட்டை இன்னும் கொஞ்சம் கீழ இறக்கி விட்டான்.


இப்போ கிருஷ்ணன் கண்ணு முன்னாடி... முரளியோட சுன்னி... அது ஜட்டியோட போராடி, வெளிய வந்து, பாதி விறைப்போட நின்னுட்டு இருந்துச்சு. அந்தச் சுன்னி மேல... லேசா... அப்போதான் கக்கின கஞ்சி... கொழகொழன்னு பிசுபிசுப்பா ஒட்டியிருந்துச்சு.


கிருஷ்ணனுக்கு அடிவயிறு கலங்குச்சு. 'அச்சோ... இவன் என்னடான்னா இப்படி... அப்போ துர்கா...'


" 'லஞ்ச்' சாப்ட்டா 'எச்சில்' இருக்கத் தானேடா செய்யும்?"னு முரளி கிருஷ்ணனை கிண்டல் பண்ணிட்டே, "ச்ச... இந்த... இந்த பிசுபிசுப்பு வேற... டேய்... அந்த டேபிள் மேல டிஷ்யூ பாக்ஸ் இருக்கு பாரு... எடுத்து நீட்டு,"னு சொன்னான்.


கிருஷ்ணன் மரத்துப் போன மாதிரி நின்னுட்டு இருந்தான். அவன் கை நடுங்குச்சு. முரளி அவன் சுன்னியில ஒட்டியிருந்த பிசுபிசுப்பைக் காட்டி அருவருப்பா முகத்தைச் சுளிச்சது அவன் கண்ணுல பட்டுச்சு. உடனே, ஒரு வேலைக்காரன் மாதிரி பதறிப்போய், முரளி உக்காந்திருந்த அந்தப் பெரிய டேபிள் கிட்ட போனான்.


டேபிளோட மூலைல இருந்த டிஷ்யூ பாக்ஸ்ல இருந்து ஒரு நாலஞ்சு டிஷ்யூ பேப்பரை நடுங்குற கையால உருவி எடுத்தான்.


"சார்... டிஷ்யூ..." னு சொல்லிக்கிட்டே, அதை முரளி நின்னுட்டு இருந்த பக்கம் நீட்டினான்.


ஆனா அந்த டிஷ்யூவை முரளி வாங்கல.


சடார்னு... முரளி நின்னுட்டு இருந்த அந்தப் பெரிய டேபிளுக்கு அடியில இருந்து ஒரு கை மட்டும் மின்னல் வேகத்துல வெளிய வந்துச்சு.


வெள்ளையா... மென்மையான விரல்களோட... முக்கியமான ஒண்ணு... அந்தக் கையில வளையல். அது துர்காவோட கண்ணாடி வளையல்.


கிருஷ்ணனுக்கு நெஞ்சே நின்னு போச்சு. 'ஐயோ... துர்கா...'


துர்காவோட கை... அவன் நீட்டிட்டு இருந்த அந்த டிஷ்யூவை... அவனோட கைல இருந்தே... 'சட்'னு புடுங்கிச்சு.


டிஷ்யூவை வாங்கின வேகத்துல, அந்தக் கை திரும்பவும் டேபிளுக்கு அடியில சர்ருனு உள்ள போயி மறைஞ்சுது.


கிருஷ்ணன் ஒண்ணுமே பேச முடியாம, கையை நீட்டுனபடியே சிலையா நின்னுட்டான். அவன் கண்ணு மட்டும் அந்த டேபிளுக்கு அடியையே வெறிச்சுப் பார்த்துட்டு இருந்தது. ஆனா அவனால துர்காவைப் பார்க்க முடியல.


ஆனா... அடுத்த செகண்ட்... டேபிளுக்கு அடியில இருந்து... இப்போ துர்காவோட ரெண்டு கையுமே வெளிய வந்துச்சு.


ஒரு கை... வெறுங்கையா... நேரா வந்து முரளியோட ரெண்டு கொட்டையையும் 'லபக்'னு மொத்தமா அள்ளிக் பிடிச்சுது. அந்த மென்மையான விரல்கள் அந்தக் கொட்டைகளை லேசா வருடி, பிசைஞ்சு குடுத்துச்சு.


இன்னொரு கை... கிருஷ்ணன் கிட்ட இருந்து புடுங்குன அந்த டிஷ்யூவோட... நேரா முரளியோட பாதி விறைப்புல நின்னுட்டு இருந்த சுன்னிக்குப் போச்சு. அந்தக் கொழகொழப்பான கஞ்சி பிசுபிசுத்து இருந்த அந்தப் பூலை... துர்காவோட கை டிஷ்யூவோட சேர்த்து இறுக்கமாப் பிடிச்சுது.


'சதக் சதக்'னு சத்தத்தோட... மேல இருந்து கீழ வரைக்கும்... சுன்னியோட தண்டுல இருந்த கஞ்சி எல்லாத்தையும் அழுத்தித் துடைச்சு எடுத்தா. அப்புறம் அந்தச் சுன்னியோட மொட்டுல... இன்னும் கொஞ்சம் கஞ்சி ஒட்டியிருந்தது... அதை அந்த டிஷ்யூவாலேயே நல்லா சுத்தி, ஒரு சொட்டு விடாம நச்சுனு துடைச்சா.


"ஆஆ... அப்படித்தான்... ச்ச... செம கைடி உனக்கு... அந்த மொட்டுல இருக்கிறதையும் வழிச்சு எடு..." முரளி சுகத்துல முனகினான்.


துர்காவோட இன்னொரு கை இப்போ முரளியோட கொட்டைகளை நல்லாத் தடவிக் குடுத்துட்டு இருந்துச்சு. சுன்னியைத் துடைச்ச கை இப்போ கீழ இறங்கி, அந்த ரெண்டு கொட்டைக்கும் அடியில... அங்கங்க சிதறிக் கிடந்த கஞ்சியையும் துடைச்சு சுத்தமாக்குச்சு.


கிருஷ்ணன் அவன் பேண்ட் உள்ள துடிச்சுக்கிட்டு இருந்த சுன்னியை நெளிஞ்சபடியே பார்த்துட்டு இருந்தான். அவன் கண்ணு முன்னாடி அவன் பொண்டாட்டி அவன் பாஸ் டேபிளுக்கு அடியில முட்டிப் போட்டு, அவன் சுன்னியையும் கொட்டையையும் துடைச்சு விட்டுட்டு இருந்தா.


"போதும்டி நிறுத்து," முரளி திடீர்னு சொன்னான். அவன் குரல்ல ஒரு திருப்தி.


டேபிளுக்கு அடியில இருந்து துர்காவோட கைகள் ரெண்டும் சட்டுனு மறைஞ்சுது.

[Shrutikrishnan]

முரளி அவன் தொடைக்குக் கீழ இருந்த பேண்ட்டை 'சர்'னு மேல இழுத்து விட்டான். ஜிப்பை மாட்டி, பெல்ட்டைப் போட்டு, கசங்கிப் போன ஷர்ட்டை பேண்ட்டுக்குள்ள சொருகி, மறுபடியும் ஒரு பெரிய ஆபீஸ் பாஸ் மாதிரி கெத்தா நின்னான்.


கிருஷ்ணன் இன்னும் அந்த டிஷ்யூ பேப்பரைக் கேட்ட இடத்துலயே நின்னுட்டு இருந்தான்.


"என்னடா கேட்ட? உன் பொண்டாட்டி எங்கனா? அதோ வர்றா பாரு... பேசிட்டு அப்றம் ஓடி போய், ஆபீஸ் வேலைய பாரு. எனக்கு அடுத்த மீட்டிங் டைம் ஆச்சு. நான் கிளம்புறேன்," முரளி ரொம்பச் சாதாரணமா சொன்னான்.


அவன் கிருஷ்ணனைத் தாண்டி ரூம் கதவு கிட்டப் போனான். ஆனா போகல. டக்குனு நின்னான்.


திரும்பி, கிருஷ்ணனை ஒரு மாதிரி கேவலமாப் பார்த்துச் சிரிச்சான்.


"ஆமா... சும்மா சொல்லக் கூடாதுடா... என் பொண்டாட்டியோட மடிசார் புடவை ஒண்ணு பீரோல சும்மாதான் கெடந்துச்சு. அது உன் பொண்டாட்டிக்கு எப்படிக் கச்சிதமா இருக்குனு பார்க்கணும்னு ஒரு ஆசை. அதான் கட்டச் சொன்னேன்."


அவன் ஒரு செகண்ட் நிறுத்தி, கண்ணைச் சிமிட்டினான்.


"அடேங்கப்பா... என்னமா இருக்கா தெரியுமா! நீ அவ அழகைப் பார்த்தா... இங்கேயே கஞ்சி கக்கிருவ…" னு சொல்லிட்டு, சத்தமாச் சிரிச்சிக்கிட்டே ரூம் கதவைத் திறந்து வெளிய போய் 'படார்'னு சாத்திட்டான்.


கிருஷ்ணன் மட்டும் அந்த ரூம்ல தனியா நின்னான்.


அமைதி. அந்த ஆபீஸ் ரூம் கடிகாரம் 'டிக் டிக்'னு ஓடுற சத்தம் மட்டும் அவன் காதுல விழுந்துச்சு. அவன் கண்ணு பூரா அந்த டேபிளுக்கு அடியிலயே இருந்துச்சு. அவன் சுன்னி வலிச்சது.


அப்போ... 'க்ரீச்...'


அந்தப் பெரிய டேபிள் லேசா அசைஞ்சுச்சு.


கிருஷ்ணன் மூச்சை அடக்கிக்கிட்டான்.


டேபிளுக்கு அடியில இருந்து... முதல்ல... ரெண்டு கையும் தரையில ஊணி வெளிய வந்துச்சு. அந்த வளையல் சத்தம் 'கிளிக் கிளிக்'னு கேட்டுச்சு. அப்புறம்... தலையில கசங்கிப் போன மல்லிகைப்பூ தெரிஞ்சது.


மெதுவா... ரொம்ப மெதுவா... துர்கா அந்த டேபிளுக்கு அடியில இருந்து தவழ்ந்து வெளிய வந்தா.


அவ நாலு கால்ல வெளிய வந்து, அப்புறம் சுவத்தைப் பிடிச்சு மெதுவா எழுந்து நின்னா.


அவ நிமிர்ந்து நின்னு கிருஷ்ணனைப் பார்த்தா.


அவளைப் பார்த்த கிருஷ்ணனுக்கு உடம்பெல்லாம் ஒரு செகண்ட் ஆடிப் போச்சு. 'ஐயோ... என்ன கோலம் இது!'


அவ கட்டி இருந்த அந்த மஞ்ச கலர் மடிசார் புடவை... அது புடவையாவே இல்ல. மொத்தமா அவ இடுப்புல ஒரு சுருக்கு மாரி சுருண்டு, கசங்கி, அவளோட இடுப்பு மடிப்புக்குக் கீழ தொங்கிட்டு இருந்துச்சு. அவளோட மார்புப் பகுதியை அது கொஞ்சம் கூட மூடல.


அவ போட்டிருந்த ஜாக்கெட்... அதோட கொக்கி எல்லாமே கழண்டு தொங்கிட்டு இருந்துச்சு. ஜாக்கெட் ரெண்டா கிழிஞ்ச மாதிரி ரெண்டு தோள்ல மட்டும் தொங்கிட்டு இருந்தது.


அதுக்குள்ள இருந்த ப்ரா... அதை ப்ரானு சொல்ல முடியாது... அது ஒரு பக்கம் கழண்டு, அவளோட இடது பக்கம் மொலையை மட்டும் தாங்க முடியாமத் தாங்கி, அந்த மொலையை இன்னும் பெருசா 'பிதுக்கி' காட்டிட்டு இருந்துச்சு. அவளோட வலது பக்க மொலை... அதுல ப்ரா இல்லாம... காத்துல... சுதந்திரமா... பெருசா தொங்கிட்டு நின்னுச்சு.


அவ கழுத்துல... அவன் கட்டின தாலி... அந்த ரெண்டு அம்மண மொலைக்கும் நடுவுல ஊஞ்சல் ஆடிட்டு இருந்தது.


ஆனா இது எல்லாத்தையும் விடக் கேவலம்... அவளோட முகம்.


அவ முகம் பூரா... முரளியோட சூடான கஞ்சி... கெட்டியா... பிசுபிசுன்னு அப்பிக் கெடந்துச்சு.


அவ நெத்தியில இருந்த குங்குமம் அந்த வெள்ளைக் கஞ்சியோட கலந்து, ஒரு மாதிரி கொழகொழன்னு செம்பசையா மாறி இருந்துச்சு. கஞ்சி அவ கன்னத்துல... மூக்குல... வழிஞ்சு, அவளோட உதடு ரெண்டையும் பூசி மெழுகி இருந்துச்சு.


அந்தக் கஞ்சி அவ முகத்தோட நிக்கல... அங்க இருந்து வழிஞ்சு... அவ கழுத்து வழியா ஓடி... அவ தாலி மேல பட்டு... அப்புறம்...


அவளோட வலது பக்க மொலை மேல ஒரு கோடு மாரி வழிஞ்சு இருந்துச்சு. இடது பக்க மொலையில... அந்தத் திருகிக்கிட்டு நின்ன கருப்பு காம்பு மேல... ஒரு பெரிய சொட்டுக் கஞ்சி... கெட்டியா... நச்சுனு உக்காந்து இருந்துச்சு.


அவ கிருஷ்ணனையே வெறிச்சுப் பார்த்தா. அவ கண்ணுல கோபமோ, அவமானமோ இல்ல. ஒரு மாதிரி வெறிச்சோடிப் போயிருந்தது. அவ உடம்பு பூரா வேர்த்து, காமச் சூட்டுல செவந்து போயிருந்தது.


கிருஷ்ணன் அவளோட அந்த கஞ்சி வழிஞ்ச மொலையையும், தாலியையும், முகத்தையும் பார்த்துட்டே... அவன் பேண்ட்டுக்குள்ள... அவனோட சுன்னி வெடிச்சுச் சிதறுற மாதிரி துடிச்சது.


"என்னங்க சும்மாவே நின்னு வேடிக்கை பார்க்கப் போறீங்களா? அதைக் குடுங்க" துர்கா அவனைப் பார்த்து சலிப்போடு சொன்னா. அவளோட குரல் களைச்சுப் போயிருந்தது.


கிருஷ்ணன் ஒரு செகண்ட் ஆடிப் போய், அப்புறம் பதறிப்போய் டேபிள் மேல இருந்த டிஷ்யூ பாக்ஸை எடுத்துட்டு வந்து துர்கா கிட்ட நீட்டினான்.


ஆனா அவ அதை வாங்கல. அவளோட ரெண்டு கையும் தூக்கி அவளோட களஞ்சி இருந்த தல முடிய சரி பன்னிட்டு இருந்தா.


அவ அவனை எரிச்சலா நிமிர்ந்து பார்த்தா. "எனக்கு ரெண்டு கை தான் இருக்கு"


அவ என்ன எதிர் பாக்குறானு அவனுக்கு புரிஞ்சது. கிருஷ்ணன் தயங்கினான். அவன் கை நடுங்குச்சு.


கிருஷ்ணன் பயந்து போய் அவ கிட்ட போனான். அவன் மூச்சுல அவ உடம்புல இருந்து வர்ற வேர்வை வாசனையும், முரளியோட கஞ்சி வாசனையும் கலந்து அடிச்சது. அவன் நடுங்குற கையால ஒரு டிஷ்யூவை எடுத்து, அவ முகத்துக்கிட்ட கொண்டு போனான்.


அவன் முதல்ல அவ நெத்தியில இருந்த, குங்குமத்தோட கலந்து பிசுபிசுன்னு இருந்த கஞ்சியைத் துடைச்சான். துர்கா சலிச்சுக்கிட்டே, அவ முடிய சரி பண்ணா. அவளோட தாலி அவன் கை மேல பட்டு ஆடுச்சு.


அவ கன்னம், மூக்குனு மெதுவாத் துடைச்சான்.


"ச்சே ஒரு வேலையைக் கூட ஒழுங்காச் செய்யத் தெரியாதா உங்களுக்கு?" துர்கா கோவமா அவன் கையில இருந்த டிஷ்யூ கொத்தைப் பிடுங்கினா. அவளே அதை அவளோட உதடு ஓரம் ஒட்டி இருந்த முரளி கஞ்சிய துடைச்சா. அப்புறம் கீழ பார்த்தா. அவளோட தாலி மேலயும், மொலைக் காம்பு மேலயும் கஞ்சி வழிஞ்சு ஒட்டியிருந்தது.


"ம் இங்கயும் துடைங்க" அவளோட குரல் இப்போ கொஞ்சம் கம்மி, ஆனா சூடா இருந்துச்சு. அவளோட கசங்கிப் போன தாலியையும், கஞ்சி ஒட்டியிருந்த அவளோட கருப்பு மொலைக் காம்பையும் காட்டுனா.


கிருஷ்ணன் எச்சை முழுங்கினான். புது டிஷ்யூவை எடுத்து, மெதுவா அவ தாலி மேல ஒட்டியிருந்த கஞ்சியைத் துடைச்சான். அப்புறம் அவன் கை நடுங்க அவளோட திருகிக்கிட்டு நின்ன அந்தக் காம்பு மேல இருந்த பிசுபிசுப்பை மெதுவா ஒத்தி எடுத்தான்.


"போதும்" னு சொல்லிட்டு, அவ வேகவேகமா அவ ப்ராவை சரி பண்ணி, ஜாக்கெட்டை இழுத்துப் பிடிச்சு கொக்கியை மாட்டுனா.


அவ வேலை முடியுற வரைக்கும் கிருஷ்ணன் அவளையே பார்த்துட்டு நின்னான்.


துர்கா இப்போ ஒரு வழியா ஜாக்கெட்டை மாட்டி முடிச்சுட்டு, தரையில மடிசார் புடவை கசங்கிக் கிடக்கிறதைப் பார்த்தா. அதை எடுத்து வேகவேகமா இடுப்புல சுத்தி, ஒரு மாதிரி சரி பண்ணிக்கிட்டா.


அப்புறம், டேபிளுக்கு அடியில குனிஞ்சா. அவளோட பெரிய குண்டி அவன் கண்ணு முன்னாடி நல்லாத் தெரிஞ்சது. அவ அங்கிருந்து அவளோட லஞ்ச் பேக்கையும், காலி டிபன் பாக்ஸையும் எடுத்து டேபிள் மேல வச்சா.


எல்லாத்தையும் பேக்ல போட்டுட்டு இருக்கும்போது, டக்குனு நின்னா. முரளியோட டேபிள் டிராயரைத் திறந்து, அதுக்குள்ள இருந்து ஒரு சின்ன வெள்ளைப் பாட்டிலை எடுத்தா. அதை அவசரமா அவ லஞ்ச் பேக்குக்குள்ள வைக்கப் போனா.


"அது… அது என்ன துர்கா?" கிருஷ்ணன் குரல் நடுங்கிக் கேட்டான்.


துர்கா ஒரு செகண்ட் நின்னா. அவளோட கசங்கின புடவை, கலைஞ்ச தலை, ஆனா அவ கண்ணுல மட்டும் ஒரு மாதிரி குரூரமான சிரிப்பு. அவ மெதுவாத் திரும்பி, அந்தப் பாட்டிலை வெளிய எடுத்தா. "இதுவா?"


கிருஷ்ணன் பயத்தோட தலையாட்டினான்.


"ஏன் உங்களுக்கு வேணுமா?" அவ கிண்டலா கேட்டா.


அப்டியே அவனையே பார்த்துக்கிட்டு, மெதுவா அவன்கிட்ட நடந்து வந்தா. நேருக்கு நேரா வந்து நின்னா. அவ உடம்புல இருந்து வந்த காம சூடு கிருஷ்ணனைத் தாக்குச்சு.


அவ டக்குனு முன்னாடி குனிஞ்சு, கிருஷ்ணனோட பேண்ட்டை லபக்னு பிடிச்சா.


கிருஷ்ணன் அதிர்ச்சில துள்ளிப் போனான். அவளோட அஞ்சு விரலும் அவன் பேண்ட்டுக்குள்ள துடிச்சுக்கிட்டு இருந்த சுன்னியை இறுக்கமாப் பிடிச்சது.


"அதானே பார்த்தேன்" அவளோட குரல் இப்போ ரகசியமா, ஆனா அத்தனை சூடா இருந்துச்சு. "பொண்டாட்டி இன்னொருத்தன் கஞ்சியோட, கிழிஞ்ச ஜாக்கெட்டோட வந்து நின்னாதானே உங்களுக்கு இது தூக்கிட்டு நிக்கும்? உங்களுக்கு இது தேவையில்லை."


அவ நக்கலாச் சிரிச்சா.


அவ அவன் சுன்னியை விட்டா. இப்போ அவனை ஒரு மாதிரி சுத்தி வந்தா, பூனை மாதிரி. "இது உங்களுக்கு இல்ல உங்க பாஸுக்கு. என்னோட சின்ன கிஃப்ட்."


அவ அந்தப் பாட்டிலை அவன் கண்ணு முன்னாடி ஆட்டுனா. அதுல வயாக்ரானு எழுதி இருந்துச்சு.


கிருஷ்ணன் கண்ணு பயத்துல விரிஞ்சது. "துர்கா… என்ன… என்ன இது?"


"ஏன் கேக்குறீங்க? உங்களை நம்பினா வேலைக்கு ஆகுமா? இன்னைக்கு லஞ்ச் வர்றதுக்கு முன்னாடி நானேதான் மெடிக்கல் ஷாப்ல வாங்கிட்டு வந்தேன். அந்தப் பையன் சொன்னான், ஒரு நாளைக்கு ஒண்ணுதான் மேடம், நாலு அஞ்சு மணி நேரம் தாங்கும்னு."


அவ இன்னும் கிட்ட நெருங்குனா. அவளோட மொலை இப்போ அவன் நெஞ்சுல உரசுச்சு. அவளோட சூடான மூச்சுக் காத்து அவன் காதுல பட்டுச்சு.


"உங்க பாஸுக்கு ஒண்ணு போட்டதுக்கே நல்லாதான் வேலை செய்யுது. ஆனா"


அவ கண்ணு இப்போ இருண்டுச்சு. அதுல ஒரு வெறி தெரிஞ்சது.


"ஆனா இந்த நாய்க்கு இவன் போதும் போதும் துர்கா முடியலனு என் கால்ல விழுந்து கெஞ்சினாலும், நான் விடமாட்டேன்."


"இவனை விடாம சூடு ஏத்தி இந்த முப்பது மாத்திரையையும் அவன் தொண்டைக்குள்ள தள்ளி அவன் சுன்னியை ஒரு நிமிஷம் கூட அடங்க விடாம அவன் உடம்புல இருக்குற கஞ்சி சொட்டு பாக்கி இல்லாம மொத்தத்தையும் கறந்து"


அவ திரும்பவும் அவன் முன்னாடி வந்து நின்னா. அவளோட ரெண்டு கண்ணும் அவன் கண்ணை நேராப் பார்த்துச்சு.


"இனிமே அவன் எந்த பொண்ணையும் தொடாத மாரி… அவன் பூலை சக்கையாப் புழிஞ்சு எடுக்க போறேன். இனிமேல் என் பேரைச் சொன்னா கூட அவன் பயந்து ஓடணும். அவனை அந்த நிலைமைக்குக் கொண்டு வர்றேன். என்ன நான் சொல்றது சரிதானேங்க?"


அவ அவனை ஒரு கேவலமான பார்வை பார்த்துட்டு, வேகமாத் திரும்பி, அவளோட லஞ்ச் பேக்கை எடுத்துக்கிட்டா. அவளோட கசங்கிப் போன மடிசார் புடவையை ஒரு கையால இழுத்துப் பிடிச்சு சரி பண்ணிக்கிட்டா.


"சரி... என்னோட ஆபீஸ் வேலை முடிஞ்சது. நான் வீட்டுக்கு போறேன். நீங்க பொறுமையா வேல முடிச்சிட்டு வாங்க."


அவ ஒரு நிமிஷம் கூட நிக்கல. 'படார்'னு முரளியோட ரூம் கதவைத் திறந்து வெளிய நடந்தா.


ஆபீஸ்ல கீபோர்டு சத்தம் 'தடதட'னு கேட்டுட்டு இருந்துச்சு. அந்த ரூம் கதவு திறந்ததும், எல்லாரும் இயல்பாத் திரும்பிப் பார்த்தாங்க.


அங்க துர்கா நின்னுட்டு இருந்தா.


அவ கோலம்... ஐயோ... தலையில வச்சிருந்த மல்லிகைப்பூ கசங்கி, பாதி உதிர்ந்து தொங்கிட்டு இருந்துச்சு. தல முடி கலைஞ்சு போயிருந்தது. அவ கட்டி இருந்த அந்த மஞ்ச மடிசார் புடவை, அது சரியா இடுப்புல நிக்காம, கசங்கி, சுருண்டு, அவளோட இடுப்பும் வயிறும் லேசா தெரியுற மாதிரி இருந்துச்சு. அவ முகத்துல... கஞ்சியைத் துடைச்ச அந்த ஈரம் இன்னும் காயாம பிசுபிசுன்னு தெரிஞ்சது.


ஆபீஸ்ல இருந்த அத்தனை பேரும் அவளையே தான் பார்த்தாங்க. அத்தனை கண்ணும் அவளை மேல இருந்து கீழ வரைக்கும் ஒரு மாதிரி அருவருப்பா, ஆனா அதே சமயம் வெறிச்சுப் பார்த்துச்சு. கீபோர்டு சத்தம் மொத்தமா நின்னு போச்சு. ஆபீஸ்ல ஊசி விழுந்தா கேட்குற அளவுக்கு அமைதி.


துர்காவுக்கு அத்தனை கண்ணும் அவளைத் துளைக்கிறது நல்லாத் தெரிஞ்சது. அவளுக்குள்ள அவ்வளவு கோவம், அவ்வளவு அவமானம் கொந்தளிச்சது. ஆனா... அந்தக் கோவம் முரளி மேல இல்ல.


எல்லாத்துக்கும் காரணமான... அந்த ரூமுக்குள்ள இன்னும் பொம்மை மாரி நின்னுட்டு இருக்கானே... அவ புருஷன்... அவன் மேல தான் அத்தனைக் கோவமும்.


அவ பல்லக் கடிச்சா. கூச்சப்படல. குனியல. தலையை நிமிர்ந்து, அந்த அத்தனை பேரையும் ஒரு கேவலமான பார்வை பார்த்துக்கிட்டே, கம்பீரமா நடந்து ஆபீஸை விட்டு வெளிய போனா.


அவ போன ரெண்டு நிமிஷம் கழிச்சு...


கிருஷ்ணன் அந்த ரூமை விட்டு வெளிய வந்தான்.


அவனால தலையைத் தூக்க முடியல. குனிஞ்சு, குறுகி, ஒரு திருடனை விடக் கேவலமா நடந்து வந்தான். ஆபீஸ்ல இருந்த அத்தனை கண்ணும் இப்போ அவன் மேல திரும்புச்சு. 'இவன் பொண்டாட்டி தான் டா அவ', 'பாஸ் ரூம்ல இருந்து இப்பிடி ஒரு கோலத்துல வரா', 'இவன்லாம் ஒரு ஆம்பளையா... பொண்டாட்டியை வச்சுப் பொழைக்கிறான்'... யாரும் வாய் திறந்து பேசல, ஆனா அந்தக் கேவலமான பார்வை, அந்த நக்கலான சிரிப்பு... அது எல்லாத்தையும் கிருஷ்ணன் காதுல கத்திச் சொல்லுச்சு.


அவன் வேகவேகமா நடந்து, அவன் சீட்ல போய் 'தொப்'னு உக்காந்தான். கம்ப்யூட்டரை ஆன் பண்ணி, ஏதோ வேலை பார்க்கிற மாதிரி நடிச்சான். ஆனா அவன் கை நடுங்குச்சு. காது ரெண்டும் அவிஞ்சு போற மாதிரி சூடா இருந்துச்சு.


அவன் மனசுக்குள்ள துர்கா சொன்னது தான் ஓடிட்டு இருந்துச்சு. அந்த வயாக்ரா பாட்டில். 'ஐயோ... இவ என்ன லூசு மாதிரிப் பேசுறா... முப்பது மாத்திரையா? அந்த முரளி நாய்க்கு எதாச்சும் ஆச்சுன்னா?' அவ போற போக்கைப் பார்த்தா, முரளிக்கு ஹார்ட் அட்டாக் வர வச்சு, அவனைக் கொன்னே போடுவா போலயே. அவமானத்தை விட இப்போ அவனுக்குப் பயம் தான் உடம்பை நடுங்க வச்சது.

[Punidhan]

Superb treat. So durga was sucking his cock while the meeting was taken place

[NovelNavel]

superrrrr

[Opama]

Wow. 

One of the best stories. Definitely has the potential to reach the league of legendary stories in tamil. 

Wish someone made this into a Ullu series ???