నేటి బాంధవ్యాలు - ఆఖరిబాగం

[k3vv3]

"ఏందే దీపూ!... ఏమిటి విషయం?"



"మీ అన్నయ్య నన్ను ఇంట్లో నిర్భందించాడు. నేను బయటికి వెళ్లకూడదట!" దీనంగా చెప్పింది దీప్తి.



"ఎప్పుడు చెప్పాడు?"
"నాతో చెప్పలా అమ్మతో చెప్పాడు అత్తయ్యా!"



"ఫోన్ అమ్మకివ్వు"
దీప్తి ఫోన్‍ని తల్లికి అందించింది.



"వదినా!..." అంది లావణ్య.



"ఆఁ.... నేనే!... దీపు చెప్పింది నిజమేనా!"
"అవును వదిన..."



"వాళ్ళు ఎప్పుడు వస్తున్నారట?"
"నాలుగురోజుల్లో!"



"నీకు భయంగా వుందా?"
"నాకేం భయం వదినా!... నీవు నాకు మాట ఇచ్చావుగా!" 
నవ్వింది ప్రణవి.



"ఫోన్ దీపుకు ఇవ్వు వదినా"
ప్రణవి సెల్‍ను దీప్తికి అందించింది.
"అత్తయ్యా!.... నేను..."
"దీపు!... నా కొడుకు ఈశ్వర్ వచ్చాడు. అన్నీ వాడు చూచుకొంటాడు. నీవు నిర్భయంగా వుండు సరేనా!..."



"అలాగే అత్తయ్యా!..." దీనంగా చెప్పింది దీప్తి.
"పెట్టేస్తున్నా!..." సెల్‍ను కట్ చేసింది లావణ్య.



"విన్నారుగా!"
"అంతా విన్నాను."



"మనం ఏం చెయ్యాలి"
"నేను వాడిని ఒకసారి కలవాలనుకొంటున్నాను."



"మీరా!"
"అవును"
"ఎందుకు? మరోసారి అవమానపడేదానికా!"
"కాదు..."



"మరెందుకు?"
"శివరామకృష్ణ వస్తున్నాడుగా!.. ప్రస్తుతం తన స్వాధీనంలో వున్న వాడి ఇంటికి ఖాళీ చేయమని చెప్పడానికి."



"వాడు చేయనంటే మీరేం చేస్తారు"
"అలా మాట్లాడ్డం తప్పు అని చెబుతాను."
"వాడు మీ మాటను వినకపోతే!"
"లావణ్య!...." కాస్త హెచ్చు స్థాయిలో పలికి ప్రశ్నార్థకంగా ఆమె ముఖంలోకి చూచాడు హరికృష్ణ.



"అదికాదండీ!... వాడు!..."
"రౌడి!.... మానవత్వం లేనివాడు!... పరమమూర్ఖుడు!... ఈ వేషాలన్నీ నీ అన్నయ్య ఒక్కడికే సొంతం కాదు. అవసరం వస్తే నీ ఈ హరికృష్ణ కూడా అలాంటి వేషాలు వెయ్యగలడు. పూర్వపరాలను బాగా ఆలోచించి... వాడి ప్రతిగురి తప్పిందే!... కానీ నా గురి తప్పదు."



"అంటే మీరు..."
"సామదాన భేదాదులను పాటిస్తూ వర్తిస్తాను. ఎదుటి వ్యక్తి ధోరణిని బట్టి"



"ఎప్పుడు కలవాలనుకొంటున్నారు?"
"రేపు ఉదయం"



"నేను మీతో రానా"
"వద్దు లావణ్యా!"
"నాన్నా!..."
"ఏమిటి నాన్నా!..."
"నేను మీతో వస్తాను!"



క్షణంసేపు ఈశ్వర్ ముఖంలోకి చూచి కళ్ళు మూసుకొన్నాడు హరికృష్ణ. కొన్నిక్షణాలు వారి మధ్యన మౌనంగా గడిచిపోయాయి.
"ఈశ్వర్!..."
"చెప్పండి నాన్నా!..."



"శివరామకృష్ణ ఇంటి విషయం... నాకు సంబంధించింది. దీప్తిని ఈ ఇంటికోడలుగా తీసుకొని రావలసింది, ఆమెచేత మా మామ అత్తయ్యల పేరున హాస్పిటల్ ఓపెన్ చేయించవలసింది నీకు సంబంధించింది. నీ తండ్రిగా నా సహకారం ఎప్పుడూ నీకు సంబంధించిన అన్ని విషయాల్లో వుంటుంది. రేపు ఉదయం ప్రజాపతిని కలిసి నాకు సంబంధించిన విషయాన్ని గురించి నేను మాట్లాడుతాను. 
నీకు సంబంధించిన దీప్తితో నీ వివాహ విషయాన్ని గురించి నీవు మాట్లాడు!..." సౌమ్యంగా చెప్పాడు హరికృష్ణ.



"అంటే... మీ ఇరువురికే నా సాయం అక్కరలేదా!" రోషంతో అడిగింది లావణ్య.
"లావణ్య!.... నా ప్రతిపలుకూ నీదే కదా!" నవ్వాడు హరికృష్ణ.
"అమ్మా!... నీవు మా ఆస్థానానికి ముఖ్యమంత్రివి కద అమ్మా!... మేము ముందుకు నడవబోయేది నీ సూచనల ప్రకారమే కదా అమ్మా!" గలగలా నవ్వాడు ఈశ్వర్.

[k3vv3]

హరికృష్ణ కూడా నవ్వాడు. కానీ...
లావణ్య నవ్వలేదు. ఆమె వదనం గంభీరంగా ఉంది.
"లావణ్యా! దేన్ని గురించో తీవ్రంగా ఆలోచిస్తున్నావు?"
అవునన్నట్లు తలాడించింది లావణ్య.



"విషయం ఏమిటో చెప్పమ్మా!" అనునయంగా అడిగాడు ఈశ్వర్.
"మీరు ఎదుర్కోబోయే రెండు సమస్యలూ చిక్కు సమస్యలే. ప్రజాపతిలో మానవత్వం లేని కారణంగా!" సాలోచనగా అంది లావణ్య.



"లావణ్యా! మనం తీసుకొన్న నిర్ణయాలను నేను ఘన నిర్ణయాలుగా భావించడం లేదు. అంతా ఆ దైవ నిర్ణయం అనే నా ఉద్దేశ్యం. రెండు నిర్ణయాలూ మంచివే. మంచికి ఆ సర్వేశ్వరుని కరుణా కటాక్షం ఉంటుందని నా నమ్మకం" అనునయంగా చెప్పాడు హరికృష్ణ.



"మీరు అన్నమాటలు యదార్థాలు నాన్నా!.... మనం దేనికి భయపడనవసరం లేదమ్మా. మీకు తెలియందేముంది. నేను... నాన్నా ఎలాంటి వారమో నీకు తెలుసుకదా అమ్మా!..."
"అవును.. మీ ప్రయత్నం మీరు చేయండి. దైవ నిర్ణయం ఎలా వుందో చూస్తాం. దేవుడు ధర్మపక్షపాతి కదా! విజయం మనదే అవుతుంది" చిరునవ్వుతో చెప్పింది లావణ్య.



తండ్రీ కొడుకులు ఆనందంగా నవ్వారు.
====================================================================
ఇంకా వుంది..

[TheCaptain1983]

తండ్రీ కొడుకులు ఆనందంగా నవ్వారు.
====================================================================
ఇంకా వుంది..

Very good updates, K3vv3 garu!!!

yr): yr): yr):  clp); clp);

[k3vv3]

నేటి బాంధవ్యాలు ఎపిసోడ్ 18



ఆ సాయంత్రం.. నాలుగు గంటల ప్రాంతం.. ప్రజాపతి ఫ్యాక్టరీ నుండి ఇంటివైపుకు, హరికృష్ణ ఇంటి నుంచి పాలఫ్యాక్టరీ వైపుకు కార్లో వెళుతున్నారు. రెండు కార్లు సమీపించాయి. ఆలమంద రోడ్డు ఆక్రమించి ముందుకు నడుస్తూ వుంది. డ్రైవర్లు కార్లను ఆపారు.



హరికృష్ణ ప్రజాపతిని.. ప్రజాపతి హరికృష్ణను చూచుకొన్నారు. ప్రజాపతి ముఖం చిట్లించి కారు దిగి పశువుల కాపరులను ఉద్దేశించి..
"రేయ్!.. ప్రక్కకు తోలండ్రా!" అన్నాడు.



హరికృష్ణ కారు దిగాడు.
’వాడి ఇంటికి పోయి మాట్లాడే దానికంటే.. ఎదురుపడ్డాడు కాబట్టి ఇప్పుడే పలకరించి మాట్లాడటం మంచిది. మాటలు తేడాగా వెలువడినా!.. మా ఇద్దరి మధ్యనే వుంటాయి. అది వాడికి గౌరవం. నాకూ గౌరవం’ అనుకొన్నాడు. ప్రజాపతిని సమీపించాడు. అతను తలను ప్రక్కకు త్రిప్పుకొన్నాడు.
"ప్రజా!" ప్రీతిగా పలకరించాడు హరికృష్ణ.



ఏం అన్నట్లు తలెగరేసి హరికృష్ణ వైపుకు చూచాడు ప్రజాపతి.
"మన శివరామకృష్ణ.. మన వూరికి వస్తున్నాడు."



"ఆ విషయం.. నాకెందుకు?"
"వాడికి సంబంధించిన ఇల్లు ప్రస్తుతం నీ స్వాధీనంలో నీ గోడౌన్‍గా వుంది కాబట్టి. అందులోని సామాగ్రిని నీవు వేరే చోటుకు మార్చి ఆ ఇల్లు ఖాళీ చేయాలి ప్రజా!"



"వాడు ఎందుకు వస్తున్నాడు?"
"మనతో కలిసి తన శేష జీవితాన్ని తాను పుట్టిన ఊరిలో గడపడానికి వస్తున్నాడు"



"విషయాన్ని నాకు తెలియజేయలేదే!"
"హుఁ.. వాడిమీద నీకు వున్న అభిమానం అడ్డుపడింది."



"నన్ను హేళన చేస్తున్నావా"
"లేదు. ఉన్న యదార్థ విషయాన్ని చెప్పాను."



ప్రజాపతి కొన్ని క్షణాలు శూన్యంలోకి చూస్తూ మౌనంగా వుండిపోయాడు.
"నీ మౌనం.. సమ్మతానికి నిదర్శనం అనుకొంటున్నా!.. రెండుమూడు రోజుల్లో ఆ ఇంటిలోని సామాగ్రిని వేరేచోటుకి మార్పించు."
"నాకు పదిరోజులు సమయం కావాలి"



"ఏమిటీ పదిరోజులా!"
"అవును.. వున్నట్లుండి ఖాళీ చేయమంటే.. ఎలా వీలవుతుంది."



"మూడురోజుల వ్యవధిలో ఖాళీచేయమన్నానుగా."
"కుదరదు. నాకు పదిరోజులు కావాలి. అసలు.. నేను నీమాట ప్రకారం ఎందుకు ఖాళీ చేయాలి. వాడు వచ్చి నన్ను అడగనీ అప్పుడు ఖాళీ చేస్తాను."



"నీకు నా మాటల మీద విశ్వాసంలేదా"
"లేదు"



"ప్రజా! నీవు గతాన్ని పూర్తిగా మరిచిపోయావు.. మారిపోయావు అది నీకు మంచిది కాదు."
"నా మంచిచెడ్డల గురించి నాకు బాగా తెలుసు. వాటిని గురించిన నీ ఉపదేశం.. నాకు అనవసరం."



"ఇది ఉపదేశం కాదు.. నాకు తోచిన మంచిమాట!"
"నీ మాటలను వినేదానికి నేను నీ ఫ్యాక్టరీ వర్కర్‍ను కాదు."



"నీవు ఫ్యాక్టరీ వర్కర్‍వి కావు. నా బావమరిదివి. నాకు అయినవాడివి.."
"ఆ బంధం మన మధ్యన తెగిపోయింది."
"కాదు.. అహంకారంతో నీవే తెంచేశావు."
ప్రజాపతి తీక్షణంగా హరికృష్ణ ముఖంలోకి చూచాడు.



"అవును.. నేనే తెంచేశాను. నీవంటే నాకు గిట్టని కారణంగా. ఇంకా ఎప్పుడూ నాతో మాట్లాడకు. నేను నీకు శత్రువును. నీవు నాకు శత్రువు" వేగంగా వెనుదిరిగి కార్లో కూర్చున్నాడు ప్రజాపతి. "పోనీరా!" అన్నాడు. ఆలమందలు ప్రక్కకు తొలిగాయి. ప్రజాపతి కారు వేగంగా ముందుకు వెళ్ళిపోయింది.



సాయంత్రం ఏడుగంటలకు ఇంటికి తిరిగి వచ్చిన హరికృష్ణ.. ప్రజాపతికి తనకు జరిగిన సంభాషణను గురించి లావణ్య, ఈశ్వర్‍లతో చెప్పాడు.
అంతా విన్న లావణ్య నిట్టుర్చి..
"ఇది నేను వూహించినదే!.." అంది.
చిరునవ్వుతో భార్య ముఖంలోకి చూచాడు హరికృష్ణ. క్షణం తర్వాత “నా ప్రయత్న ఫలితం తెలిసిపోయింది ఈశ్వర్!.. నీ ప్రయత్నా ఫలితం ఎలా వుంటుందో చూడాలి."
"ఆ ఫలితం కూడా ఇలా వుండబోతుందండీ!.. నాన్నా!.. నీవు వాడిని కలవవద్దు" తీక్షణంగా చెప్పింది లావణ్య.



"అమ్మా!.."
"అవును ఈశ్వర్ వద్దు"



"లావణ్యా!"
"ఏమిటండీ!"
"వాడి ప్రయత్నాన్ని వాణ్ణి చేయనీ!"
"నా కొడుకు వాడిముందు అవమానపడటం.. నాకు ఇష్టం లేదండీ!"



"ఈశ్వర్ మాటలకు వాడి మనస్సు మారుతుందేమో!.. మరో చివరి అవకాశాన్ని నా బావమరిదికి ఇవ్వు లావణ్యా!" ప్రాధేయపూర్వకంగా చెప్పాడు హరికృష్ణ.

[k3vv3]

ప్రశ్నార్థకంగా హరికృష్ణ ముఖంలోకి చూచించి లావణ్య.
"అవునమ్మా!.. నాన్న చెప్పింది సరికదా! నా ప్రయత్నాన్ని నన్ను చేయనీ!"



సుదీర్ఘంగా నిట్టూర్చి.. "సరే చెయ్యి!.. వాడి ఏ మాటకూ నీవు తలదించకూడదు. నిర్భయంగా నీ నిర్ణయాన్ని వాడికి తెలియజెయ్యి. ’సరే అన్నాడా!’ వాడిని పట్టి పీడిస్తున్న పీడ విరగడైనట్లు అవుతుంది. ’కాదన్నాడా!’ ఆ పీడే వాణ్ణి సర్వనాశనం చేయబోతుందని అర్థం. నీవు.. ఇంట్లోకి వెళ్ళి దీప్తి చేతిని పట్టుకొని నీతో కార్లో మన ఇంటికి తీసుకొనిరా! ఆ పై వాడేం చేస్తాడో చూద్దాం. ఏమండీ!.. మీరేమంటారు?"



"అనేదానికి ఇప్పుడు క్రొత్తగా ఏముంది లావణ్యా.. దీపూ పుట్టగానే అందరం అనుకొన్నాము కదా!.. ఆమె మన ఇంటి కోడలని. ఈశ్వర్ భార్య అని. అది ఆ రోజు జరుగబోతూ వుంది" నవ్వాడు హరికృష్ణ.



ఈశ్వర్ సెల్ మ్రోగింది. చూచాడు అది దీప్తి కాల్.
"అమ్మా దీపూ!"
"ఇలా యివ్వు.."
సెల్‍ను లావణ్యకు అందించాడు ఈశ్వర్.



"దీపూ!"
"అత్తయ్యా!"
"ఎందుకురా! అంత కలవరంగా వున్నావ్?"
"వాళ్ళు రేపు ఉదయం పదిగంటలకు నన్ను చూచేదానికి వస్తున్నారట."



"మరో పావుగంటలో నా కొడుకు ఈశ్వర్.. అదే నీ బావ వాళ్ళు మామగారిని కలవడానికి ఆ ఇంటికి వస్తున్నాడు. నిర్భయంగా ఉండు. అక్కడికి వచ్చి వాడు మీ నాన్నతో మాట్లాడిన తర్వాత వాడు నీతో ఏం చెబితే అది చెయ్యి సరేనా!"
"అంటే?"
"ఈశ్వర్ నీతో చెబుతాడన్నానుగా"
"బావ ఇక్కడికి వస్తే.. గొడవ జరుగుతుందేమో అత్తయ్యా!" విచారంగా చెప్పింది దీప్తి.



"దీపూ!..నేను మామయ్య. నేను, నా కొడుకు ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాము. మేము అన్నింటికీ సిద్ధమే. ఈ నా మాటను మీ అమ్మతో చెప్పు. ఆమె నీకు తగిన సూచన ఇస్తుంది. అక్కడికి ఈశ్వర్ రాగానే ఏం జరిగినా భయపడకు. వాడు చెప్పినట్లు చెయ్యి సరేనా!.. అవునూ.. మీ నాన్న ఇంట్లో వున్నాడా!" అడిగింది లావణ్య.



"వున్నారు అత్తయ్యా!"
"నేను చెప్పిన విషయాన్ని మీ అమ్మతో చెప్పు!" లావణ్య సెల్ కట్ చేసింది.



దీప్తి పరుగున వంటగదివైపు వెళ్ళి తనకు లావణ్య చెప్పిన విషయాన్ని చెప్పింది. జిడ్డుకారే ముఖంతో దీనంగా తల్లి ముఖంలోకి చూచింది. 
అంతా విన్న ప్రణవి నవ్వింది.



"అమ్మా!.. నేను ఎంతో దిగులుపడుతుంటే నీకు నవ్వు ఎలా వస్తుందమ్మా" బేలగా అడిగింది దీప్తి.
"నీవు చెప్పిన మా వదిన మాటలు నాకు ఎంతో ఆనందాన్ని కలిగించాయి దీపు. నేను కోరుకున్నదే జరుగబోతుంది"
"ఏమిటమ్మా అది!" అమాయకంగా అడిగింది దీప్తి.
"అదా!.. కొద్దినిముషాల్లో నీకు వివరంగా తెలుస్తుంది. వెళ్ళి స్నానంచేసి మంచిబట్టలు కట్టుకో. నా అల్లుడు నా ఇంటికి వస్తున్నాడు" ఆనందంగా నవ్వుతూ చెప్పింది ప్రణవి.



నిట్టూర్చి దీప్తి రెస్ట్ రూంలోకి ప్రవేశించింది.
మాధవయ్య, ప్రజాపతి ఆఫీస్ రూంలో ప్రవేశించాడు.
"ప్రజా!.."
"రా మాధవా.. కూర్చో!"



"ఆఁ.. ఆఁ.. వచ్చాను కదా! కూర్చుంటున్నా" కుర్చీలో కూర్చుని.
"ప్రజా!.. చిన్న సందేహం?"
"ఏమిటది?"



"వాకిట్లో ఎప్పుడూ లేనిది నలుగురు గధాద్ధరులను నిలబెట్టావు కారణం ఏమిటి?" ఆశ్చర్యంతో అడిగాడు మాధవయ్య. 



ప్రజాపతికి ’గధాద్ధరులు’ అనే పదం మాధవయ్య నోటినుంచి వచ్చిన తీరుకు నవ్వొచ్చింది. నవ్వాడు.



"జవాబు చెప్పకుండా ఏమిటా ఆ నవ్వు!" ఆశ్చర్యంతో అడిగాడు మాధవయ్య.
"వాళ్ళు మన ఫ్యాక్టరీలో పనిచేసేవారు. నాకు నమ్మిన బంట్లు. నేను ఇంట్లో లేని సమయంలో ఈ ఇంటి ఆడవారి రక్షకులుగా ఏర్పాటు చేశాను."



"అంటే.. మన వూర్లో.. ఈ ఇంటి ఆడవారి మీద ఎవరికిరా పగ!"
"వేరెవరో కాదు ఆ కుటుంబ సభ్యులు!"



"అంటే!.. హరికృష్ణ.. లావణ్య.. ఈశ్వర్ అనేనా నీ భావన!"
"అవును"
"ఒరేయ్!.. వాళ్ళు నీవు ఊహించినంత దుర్మార్గులు కారురా"
"నీకు అందరూ మంచివారే కానీ నాకు వారు చెడ్డవారు"



మాధవయ్య నిట్టూర్చి మౌనంగా వుండిపోయాడు. కొన్నిక్షణాల తర్వాత..
"సరే!.. నన్ను అర్జంటుగా రమ్మనదానికి కారణం?"
"నీవు రేపు.. మన అమ్మాయి నిశ్చితార్థాన్ని జరిపించాలి."
"ఎవరితో?" ఆశ్చర్యంతో అడిగాడు మాధవయ్య.



"అంటే.. పెళ్ళిచూపులు.. దీప్తి నిశ్చితార్థం రేపన్నమాట. అర్థం అయిందా!"
"కాలేదు"
"కాలేదా"
"అవును.. అబ్బాయి ఎవరో చెప్పకుండా ఎలా అర్థం చేసుకోగలనురా!"

[k3vv3]

"ఓహో!.. అబ్బాయి ఎవరో చెప్పలేదు కదూ!.. విను.. నా ఆప్తమిత్రుడు.. పరంజ్యోతి కొడుకు.. డాక్టర్ దివాకర్!" సగర్వంగా నవ్వాడు ప్రజాపతి.



మాధవయ్య కనుగుడ్లు పెద్దవైనాయి. ఆశ్చర్యంతో నోటిని కదపలేక తెరిచే వుంచాడు.
వాకిట వున్న రక్షక భటుల్లో ఒకతను ప్రజాపతి గదిని సమీపించి..
"అయ్యా!.."



"ఏమిట్రా"
"ఈశ్వర్ బాబుగారు వచ్చారయ్యా!"



"ఏ ఈశ్వర్?"
"మీ మేనల్లుడు ఈశ్వర్ గారు"



"వాడిని నేను రమ్మనలేదే! ఎందుకొచ్చాడు?" కసిరినట్లు అడిగాడు ప్రజాపతి.
అతని మాటలకు మాధవయ్య ఉలిక్కిపడ్డాడు. ప్రజాపతి ముఖాన్ని.. ద్వారం వద్ద నిలబడి వున్న ఆరడుగుల స్థూలకాయుణ్ణి విచిత్రంగా చూచాడు.



"అయ్యా!.. వచ్చింది ఎవరు?" అడిగాడు మాధవయ్య.
"అయ్యగారి మేనల్లుడు ఈశ్వర్ బాబుగారు!"



"ఒరేయ్!.. ప్రజా!.. ఈశ్వర్ నీ ఇంటికి వచ్చాడటరా!.. సాదరంగా లోనికి ఆహ్వానించు" చిరునవ్వుతో చెప్పాడు మాధవయ్య.
"మాధవా!" గర్జించాడు ప్రజాపతి.
మాధవయ్య బెదిరిపోయాడు. బిక్కమొహంతో తలదించుకున్నాడు.



"రేయ్!.. వాడికి చెప్పు.. వాడితో నాకు ఎలాంటి అవసరంలేదని వెళ్ళిపొమ్మని చెప్పు"



"మీతో ఏదో మాట్లాడాలని వారు చెప్పారయ్యా!" భయంతో మెల్లగా చెప్పాడు ఆ యోధుడు.
"ఒరేయ్!.. నేను చెప్పింది నీకు అర్థం అయిందా!.. కాలేదా!.. వాడిని వెళ్ళమని చెప్పు. వెళ్ళకపోతే మెడపట్టి వీధి గేటు బయటికి త్రోసి గేటును మూయండి వెళ్ళు" శాసించాడు ప్రజాపతి.



ఆ వ్యక్తి వెళ్ళి ఈశ్వర్‍ను సమీపించి ప్రజాపతి చెప్పిన మాటలను చెప్పాడు.
ఈశ్వర్ చిరునవ్వుతో "అన్నా! వారు నా మామగారు.. నామీద వారికి చిరుకోపం.. కనబడి మాట్లాడితే చల్లబడతారు. నేను లోనికి వెళుతున్నాను సరేనా!" అన్నాడు.



ఈశ్వర్ మంచితనాన్ని ఎరిగిన ఆ నలుగురూ ప్రక్కకు తప్పుకొన్నారు.
ఈశ్వర్ చిరునవ్వుతో వరండా దాటి హాల్లో ప్రవేశించాడు.
సర్వాంగ సుందరంగా చక్కని అలంకరణతో తల్లి ప్రక్కన దీప్తి ఈశ్వర్‍కి కనిపించింది.
"అత్తయ్యా" ప్రణవికి చేతులు జోడించి నమస్కరించాడు. ప్రక్కనే ఓరకంట తననే చూస్తున్న దీప్తిని కొన్ని క్షణాలు పరీక్షగా చూచాడు. నాలుగు కళ్ళూ కలిశాయి. సందేశాలు చేరాయి.
ప్రజాపతి ఆఫీస్ గది ద్వారాన్ని దాటి ఆ గదిలో ప్రవేశించాడు. లోనికి వచ్చి ఈశ్వర్‍ను చూచి మాధవయ్య నవ్వుతూ..
"ఒరేయ్ ప్రజా!.. లోనికి వచ్చాడు చూడు. నీ అల్లుడు ఈశ్వర్!" ఆనందంగా చెప్పాడు.



ఈశ్వర్‍ అందం అలంటిది. మగవారికే మైమరపించేది.
"మామయ్యా!.. నమస్కారం!" వినయంతో చేతులు జోడించాడు ఈశ్వర్.



ప్రణవి, దీప్తి హాల్లో సోఫాలో కూర్చొని ప్రజాపతి ఆఫీస్ గదిలో ఈశ్వర్ ప్రవేశించిన కారణంగా ఏం జరుగబోతుందో అని ఎంతో ఆసక్తితో ఆ గది ద్వారం వైపే చూపులు నిలిపారు. 
తేరుకున్న ప్రజాపతి.. "ఎందుకొచ్చావురా?" గద్దించి అడిగాడు.



"ఒరే ప్రజా!.. నీవు వాడికి మేనమామవు. వాడు నీకు మేనమామ కొంతకాలం గ్రహవీక్షణం సరిగా లేక భేదభావాలతో వున్నారు. ఇప్పుడు గ్రహాలు మంచి స్థానాల్లో వున్నాయి. దానికి నిదర్శనం ఈశ్వర్ తనకు తాను నీ వద్దకు వచ్చి.. సగౌరవంగా నీకు నమస్కరించడం. వాణ్ణి కూర్చోమని చెప్పు."



"మాధవయ్య మామయ్యా!.. ఈ ఇల్లు మా మామయ్యగారిది అంటే నా ఇంటిలో సమానం. వారు మా మామయ్యగారు. వారు నన్ను కూర్చోమని చెప్పవలసిన అవసరం లేదు. వారితో మాట్లాడాలని నేనే వచ్చాను. వారు చెప్పినా.. చెప్పకపోయినా ఈ ఇంట కూర్చునే హక్కు నాకుంది. అందుకే కూర్చుంటున్నా" నవ్వుతూ చెప్పి ప్రజాపతికి ఎదురుగా ఉన్న కుర్చీలో కూర్చున్నాడు.



అతని చర్యకు ప్రజాపతి ఆశ్చర్యపోయాడు. అతని ముఖంలో ఈశ్వర్ పట్ల కోపం.. ఆవేశం.. కసి.. తీవ్రంగా ఈశ్వర్ ముఖంలోకి చూచాడు.



"వాడు నీవేం చెబుతావో అనే సస్పెన్స్ లో తల్లడిల్లిపోతున్నాడు ఈశ్వర్!.. నీవు చెప్పదలచుకొన్నదేదో వెంటనే చెప్పు!" అన్నాడు మాధవయ్య.



"మామయ్యా!.. మాధవయ్య మామయ్య చెప్పినట్లుగా అది విధి నిర్ణయమే. గ్రహస్థితో, కొంతకాలంగా మన రెండు కుటుంబాల సభ్యుల భేదాభిప్రాయాలతో.. సఖ్యత లేని వారమైనాము. మేము గతాన్ని మరచిపోయాం. మీరు ఆ చేదు గతాన్ని మరిచిపొండి. మీ తరానికి ప్రొద్దు తిరిగింది. మా తరానికి ఇది సూర్యోదయం. తాతయ్య, అమ్మమ్మల హయంలో మన రెండు కుటుంబాలు ఎలా వున్నాయో.. అలాగే మా తరంలో వుండాలని నాకు దీప్తికి ఆశ. ఆ కారణంగా మేమిరువురం మీ సమ్మతితో వివాహం చేసుకోవాలని నిర్ణయించుకొన్నాము. ఈ మా నిర్ణయాన్ని మీరు అంగీకరించి మా ఇరువురికీ వివాహాన్ని జరిపించండి. పూర్వంగా అందరం కలిసిపోయి ఆనందంగా బ్రతుకుదాం" ఎంతో వినయంగా చెప్పాడు ఈశ్వర్.



"రేయ్ ఈశ్వర్!.. ఏం కూశావురా!.." గద్దించాడు ప్రజాపతి.
"ఒరేయ్!.. ప్రజా!.. వాడు పక్షి కాదురా కూయడానికి.. మనిషి. నీ మేనల్లుడు. ఎంతో వినయంగా తన మంచి అభిప్రాయాన్ని తన నిర్ణయాన్ని నీకు చెప్పాడు. వాడి మంచితనాన్ని అర్థం చేసుకో. ఆవేశపడకు" అన్నాడు మాధవయ్య.



"ఒరేయ్ మాధవా!.. నీవు నోరుముయ్యరా. నీ బోడి సలహాలు నాకు అనవసరం!" ఈశ్వర్ వైపుకు తిరిగి "ఒరేయ్! ఈశ్వర్! మర్యాదగా బయటికి నడు. ఈ జన్మలో మీ కుటుంబంతో నేను.. నావారు ఎలాంటి పొత్తును పెట్టుకోము. మీరు నాకు విరోధులు.. నేను మీకు విరోధిని. ఈ వరసలు మారవు. మారబోవు. లే.. వెళ్ళిపో.." ఆవేశంతో గర్జించాడు ప్రజాపతి.

[k3vv3]

ఈశ్వర్.. చిరునవ్వుతో ప్రజాపతి ముఖంలోకి చూచాడు. ఆవేశంతో అతని చేతులు, పెదవులు వణుకుతున్నాయి. క్రోధంగా ముఖం నిండా చెమట.
"మామయ్యా!.. మీకు నేను పదినిమిషాల టైమ్ ఇస్తున్నాను. సావధానంగా ఆలోచించి.. మంచి నిర్ణయానికి రండి.." చిరునవ్వుతో చెప్పాడు ఈశ్వర్.



"నాకు నీవు టైమ్ ఇస్తావా"
"అవును మామయ్యా!.. మీరు పెద్దవారు కదా!.. మీలా నేను ఆవేశపడకూడదు."
"ఏ విషయ్ంలో రా!.."
"మిమ్మల్ని ఎదిరించే విషయంలో!"



"నీవు నన్ను ఎదిరిస్తావా!"
"తొమ్మిది నిముషాలు మిగిలి వున్నాయి మామయ్యా!.."



"ఒరే ప్రజా!.. నీవు నన్ను గురించి ఏమనుకొన్నా.. నేను నీ మేలు కోరేవాణ్ణి. ఈశ్వర్ చెప్పిన మాటల్లో నీతి, న్యాయం, ధర్మం వున్నాయిరా. దీప్తి, ఈశ్వర్‍ల వివాహానికి అంగీకరించరా!" ప్రాధేయపూర్వకంగా చెప్పాడు మాధవయ్య.



"రేయ్ ఎక్కడ చచ్చార్రా! లోనికి రండి" పిచ్చివాడిలా ఆవేశంతో అరిచాడు ప్రజాపతి.
నలుగురూ పరుగున ఆ గదిలో ప్రవేశించారు.



"ఒరేయ్!.. వాణ్ణి లాక్కుపోయి రోడ్లో త్రోసి గేటు మూయండిరా!" శాసించాడు ప్రజాపతి.
"ప్రజా!.. తప్పు నిర్ణయం తీసుకొన్నావు. అది నీకు మంచిది కాదు.." బ్రతిమాలుతూ చెప్పాడు మాధవయ్య.



"రేయ్!.. ముందు ఈ ముసలి పీనుగును ఎత్తుకొనిపోయి వీధిలో పడేయండ్రా!"
నలుగురూ.. ఈశ్వర్, మధవయ్యల ముఖాల్లోకి దీనంగా చూచారు.
"అన్నయ్యలారా!.. మీకు ఆ శ్రమ అవసరం లేదు. మూడు నిముషాల సమయం మిగిలివుంది. అయిపోగానే మేమే వెళ్ళిపోతాం" చిరునవ్వుతో చెప్పాడు ఈశ్వర్.



హాల్లో కూర్చొని ప్రజాపతి, ఈశ్వర్, మాధవయ్యల సంభాషణ వింటున్న ప్రణవి.. దీప్తిలు భయంతో దిగాలు పడిపోయారు. 
"మామయ్యా!.. చివరి రెండు నిమిషాలు.." చెప్పాడు ఈశ్వర్.
ఆ క్షణంలో అతని పెదాలపైన చిరునవ్వు మాయమైంది.



ప్రజాపతి ఆవేశంగా కుర్చీ నుంచి లేచి.. ఆ నలుగురినీ సమీపించి వారి చెంపలు వాయకొట్టాడు.
"నేను చెప్పిన పని చేయకుండా కొయ్యబొమ్మల్లా నిలబడతార్రా. మీకు కూలి ఇచ్చేది నేనా.. వాడా!" ఆవేశంతో ఊగిపోయాడు ప్రజాపతి.



"మామయ్యా! చివరి నిముషం. అమాయకులైన వారికి ఎందుకు కొట్టావు మామయ్యా!.. తప్పు కదూ!" అన్నాడు.
"ప్రజా! నీ చావు నువ్వు చావు. నీవు బాగుపడబోవు నే వెళుతున్నా!.." మాధవయ్య వేదనతో గదినుంచి బయటికి వచ్చాడు.



"మాధవయ్య మామయ్యా! కొన్నిక్షణాలు ఆగండి.."
మాధవయ్య ఆగి.. ఈశ్వర్ ముఖంలోకి చూచాడు.



"మామయ్యా!.. అయిపోయాయి పదినిముషాలు. ఇప్పుడు చూడండి" వేగంగా హాల్లోకి వచ్చాడు. దీప్తిని సమీపించాడు.



దీప్తి, ప్రణవి కన్నీటితో దీనంగా ఈశ్వర్ ముఖంలోకి చూచారు.
ఈశ్వర్ దీప్తి చేతిని తన చేతిలోని తీసుకొన్నాడు. "అత్తయ్యా! దీప్తి నాది. నా జీవితాంతం.. నా ప్రాణ సమానంగా చూచుకొంటాను" అని ఈశ్వర్ వేగంగా దీప్తితో కలిసి వీధిగేటు వైపుకు నడిచాడు. దీప్తి అతని ప్రక్కన లేడి పిల్లలా పరుగెత్తింది. ఇరువురూ కార్లో కూర్చున్నారు. కారు వెళ్ళిపోయింది. హాల్లోకి వచ్చిన ప్రజాపతి.. వెళుతున్న దీప్తి, ఈశ్వర్‍లను శిలాప్రతిమలా నిలబడి చూడసాగాడు.



ప్రణవి.. మాధవయ్యల కళ్ళల్లో కన్నీరు. అవి కన్నీరు కాదు. ఆనందభాష్పాలు.
ప్రజాపతి ఆవేశంతో పళ్ళు కొరుకుతూ నిలబడిపోయాడు. ఆవేశంతో కొన్ని క్షణాలు వూగిపోయాడు. నిట్టూర్చి వేగంగా మేడపైని తన గదికి వెళ్ళి తలుపు మూసుకొన్నాడు.
ఆ క్షణంలో.. అతనికి ఎంతో దుఃఖం వచ్చింది. కళ్ళ నుండి కన్నీరు ధారగా చెక్కిళ్ళపైకి జారాయి. అవమానంతో అతని హృదయంలో ఆవేదన, బాధ. 



కనీ పెంచి పెద్దచేసి తన ఇష్టానుసారంగా చదివించి నా ప్రాణ సమానంగా చూచుకొన్న నా కూతురు దీప్తి నన్ను లెక్కచేయకుండా తన ఇష్టానుసారంగా ఆ ఈశ్వర్ గాడితో వెళ్ళిపోయింది. దీనికంతటికి కారణం వాడు.. ఆ నీచుడు.. ఈశ్వర్!.. వాణ్ణి బ్రతకనివ్వకూడదు. చంపెయ్యాలి!.. చంపెయ్యాలి!.. చివరి మాటలు ఆవేశంతో వున్న ప్రజాపతి నోటినుంచి పెద్దగా వెలువడ్డాయి.
అహంకారం.. స్వాతిశయం.. స్వార్థం.. మనిషిలోని మానవత్వాన్ని, వివేకాన్ని చంపేస్తాయి. మూర్ఖత్వం మంచిని సమాధి చేస్తుంది. ప్రస్తుత ప్రజాపతి ఆస్థితిలో వున్నాడు.



పగ.. ద్వేషం.. ప్రతికారాలు.. పర్యవసానం.. నష్టాన్ని, వేదనను కలిగించేవి కాని.. మంచిని పెంచలేవు.
క్రింద.. మాధవయ్య ప్రణవితో చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు. ఎంతో ఆనందంగా దీప్తి, ఈశ్వర్‍ల గురించి ఆలోచిస్తున్న ప్రణవి కళ్ళముందు ప్రజాపతి ప్రత్యక్షమైనాడు.



ఆమె మనస్సున ప్రజాపతి తన గదిలో ఏం చేస్తున్నాడనే అనే ఆందోళన.. చెడ్డవాడో!.. మంచివాడో!.. అతను ఆమె భర్త. ఆ పదానికి ఒక స్త్రీ మనస్సులో వుండవలసిన గౌరవం.. అభిమానం ప్రజాపతి పట్ల ప్రణవి హృదయంలో ఇంకా మిగిలివున్నాయి. ఆ కారణంగా మెల్లగా మెట్లు ఎక్కి అతని గదిని సమీపించి తలుపును త్రోసింది. లోన గడియ బిగించిన కారణంగా అది తెరువబడలేదు. నిట్టుర్చి మౌనంగా క్రిందికి వచ్చింది ప్రణవి.



ఈశ్వర్, దీప్తి హరికృష్ణ ఇంటికి చేరారు. ఇరువురూ కారు దిగి వరండాను సమీపించారు.
అక్కడే వున్నందున హరికృష్ణ.. లావణ్యలు చిరునవ్వుతో ఎంతో ప్రీతిగా వారిని చూచారు ఆ దంపతులు.
"ఆగండిరా!.." అంది లావణ్య.

[k3vv3]

దీప్తి, ఈశ్వర్‍లు ఒకరి ప్రక్కన ఒకరు నిలబడ్డారు. సిద్ధంగా ఉంచిన ఎర్రనీళ్ళ పళ్ళాన్ని చేతికి తీసుకొంది లావణ్య. ఆ ఇరువురినీ సమీపించి దిష్టి తీసింది. పళ్ళాన్ని ప్రక్కనే నిలబడి వున్న పనిమనిషి మంగకు అందించింది.
"రండి లోపలకి" అంది లావణ్య.
ఈశ్వర్, దీప్తి.. వరండాలోకి ప్రవేశించారు.



"నాకు తెలుసు. నా కొడుకు నా కోడలితో కలిసి వస్తాడని!" చిరునవ్వుతో సగర్వంగా అంది భర్త ముఖంలోకి చూస్తూ లావణ్య.
"నాకూ తెలుసు" నవ్వాడు హరికృష్ణ.



పనిమనిషి మంగ ఎర్రనీళ్లను పారబోసి దీప్తిని సమీపించి 
"కుడికాలు ముందు పెట్టి ఇంట్లోకి రండి చిన్నమ్మగోరూ!" నవ్వుతూ చెప్పి మంగ ఇంట్లోకి వెళ్ళిపోయింది.



నలుగురూ వరండాలో కూర్చున్నారు.
"నాన్నా!.. ఏమన్నాడు మీ మామయ్య?" అడిగింది లావణ్య.
అక్కడ జరిగిన సంభాషణ తల్లితండ్రికి వివరించాడు ఈశ్వర్.
"మూర్ఖుని మనస్సును రంజింప చేయలేము కదా అండీ!.." భర్త ముఖంలోకి చూస్తూ అంది లావణ్య.



"అవును.. లావణ్యా!.. సరే.. జరుగవలసింది జరిగింది.. పదండి లోపలికి!" అన్నాడు హరికృష్ణ.
నలుగురూ ఇంట్లోకి నడిచారు. దీప్తి కళ్ళల్లో శతకోటి వెలుగులు.



====================================================================
ఇంకా వుంది..

[TheCaptain1983]

"అవును.. లావణ్యా!.. సరే.. జరుగవలసింది జరిగింది.. పదండి లోపలికి!" అన్నాడు హరికృష్ణ.
నలుగురూ ఇంట్లోకి నడిచారు. దీప్తి కళ్ళల్లో శతకోటి వెలుగులు.



====================================================================
ఇంకా వుంది..

Nice update, K3vv3 garu!!!

yr): yr): yr):

[k3vv3]

నేటి బాంధవ్యాలు ఎపిసోడ్ 19

ప్రజాపతి సెల్ మ్రోగింది. చేతికి తీసుకొని చూచాడు. ఫోన్ చేసింది పరంజ్యోతి. అతని గుండె వేగం పెరిగింది. 



"ప్రజా!.. రేపు వుదయం పదిన్నరకల్లా మేము మీ ఇంటికి వస్తున్నాము. నా కోడలిని చూచేదానికి" నవ్వుతూ చెప్పాడు పరంజ్యోతి. 



ప్రజాపతి తలపై పిడుగు పడినట్లయింది. వెంటనే జవాబు చెప్పలేకపోయాడు. బిత్తర చూపులతో గదినంతా కలయచూచాడు. పరంజ్యోతికి విషయం తెలిస్తే ఏమంటాడో అనే భయం. 
’వీడికి నిజం చెప్పినా సమస్యే.. అబద్ధం చెప్పినా సమస్యే ఏం చేయాలి! ఏం చేయాలి!’ అనుకొన్నాడు. 



"ఏరా మాట్లాడవు?" పరంజ్యోతి పలకరింపు. 



"ఆఁ.. " ఆందోళనతో అప్రయత్నంగా అన్నాడు ప్రజాపతి. "ఏరా!.. మందు మైకంలో వున్నావా!.. నేను చెప్పింది అర్థం అయిందా లేదా!"



"అయిందిరా!.. " ఆవేదనగా చెప్పాడు ప్రజాపతి. 



"దీప్తి లేచిపోయిందిరా!" గద్గద స్వరంతో చెప్పాడు ప్రజాపతి. 



"లేచిపోయిందా!" ఆశ్చర్యపోయాడు పరంజ్యోతి. 



"ఎవరితో?"



"ఆ ఈశ్వర్ గాడితో!"



"ఎప్పుడు?"



"గంటముందు"



"నీవు ఆపలేదా?"



పరంజ్యోతి ప్రశ్నకు జవాబు చెప్పలేక ప్రజాపతి మౌనంగా వుండిపోయాడు. 
"నీవు ఇంత పనికిమాలిన వాడివని నేను వూహించలేదురా!.. కన్నకూతుర్ని కంట్రోల్లో పెట్టుకోలేని నీవు మనిషివారా!.. ఛీ.. నీదీ ఒక బ్రతుకేనా!" సెల్ కట్ చేశాడు పరంజ్యోతి. 



ఆవేశం, కోపం, అవమానాలతో వణికిపోతున్న ప్రజాపతి విస్కీ బాటిల్‍ను చేతికి తీసుకొని త్రాగసాగాడు. 



ఆ రాత్రి ఎనిమిదిన్నర నుండి పదిగంటల వరకూ ప్రణవి కాలుకాలిన పిల్లిలా మిద్దె మెట్లు ఎక్కి దిగి.. ఎక్కి దిగి భర్తతో మాట్లాడాలని ప్రయత్నించింది. గదిలో తాగిపడి ఉన్న ప్రజాపతికి ఆమె హృదయ వేదన ఎలా అర్థం అవుతుంది?



తొమ్మిది గంటల ప్రాంతంలో లావణ్యకు ఫోన్ చేసి దీప్తిని జాగ్రత్తగా చూచుకొనవలసిందిగా వేడుకొంది. 



"వదినా!.. నీవు నిర్భయంగా వుండు. ఏ క్షణంలో దీపు ఈశ్వర్‍తో నా ఇంట కాలు పెట్టిందో.. ఆ క్షణం నుంచి అది నా బిడ్డ" ఎంతో అభిమానంతో చెప్పింది లావణ్య. 



పదిగంటల ప్రాంతంలో కొడుకు సీతాపతికి ఫోన్ చేసి జరిగిన విషయం చెప్పింది. అతను "అమ్మా! బాధపడకు. అక్కను ఆ ఇంటివారంతా బాగా చూచుకొంటారు. అక్కడ ఆమె ఆనందంగా ఉంటుంది. వేరే కాల్ ఏదో వస్తూ వుందమ్మా. నీవు ఇక పడుకో!" ప్రీతిగా చెప్పి సీతాపతి కాల్ కట్ చేశాడు. 
మనోవేదనతో ఏడ్చి ఏడ్చి రాత్రి ఒంటిగంట ప్రాంతంలో నిద్రపోయింది ప్రణవి. 



మరుదినం ఉదయం ఆరుగంటలకు లేచి స్నానం చేసి.. తాను నిత్యం చేసే పూజను చేసి ’తండ్రి జగత్ రక్షకా! నా బిడ్డను చల్లగా చూచి కాపాడు. ఆమెకు నా భర్త వలన ఎలాంటి కష్టాలు కలుగనివ్వకు’ దీనంగా వేడుకొంది. 



పదిగంటలకు క్రిందికి వచ్చిన ప్రజాపతి. 
"ప్రణవీ!.. " పిలిచాడు. 
భయంతో అతన్ని సమీపించింది. 

[k3vv3]

"నీవు.. నీ కూతుర్ని సరిగ్గా పెంచలేదు. కన్నతండ్రిని నన్నే ధిక్కరించి ఆ ఈశ్వర్ గాడితో వెళ్ళిపోయింది. నాకు తెలుసు.. అది చేసిన పని నీకూ ఇష్టమేనని.. జరుగనివ్వను. దాని వివాహం ఆ బికారి నల్లకోటు వాడితో జరుగనివ్వను" ఆవేశంగా చెప్పి కార్లో కూర్చుని వెళ్ళిపోయాడు ప్రజాపతి. 
ప్రణవి బిక్కముఖంతో వెళుతున్న భర్తను చూస్తూ నిలబడిపోయింది. 
మరుదినం.. ఉదయం పదిగంటలకు శివరామకృష్ణ.. ఊర్మిళ.. విష్ణు వచ్చారు. ఇంట్లో వున్న దీప్తిని చూచి ఆశ్చర్యపోయారు. 
హరికృష్ణ, లావణ్యలు జరిగిన విషయాన్నంతా వారికి వివరంగా చెప్పారు. 
ప్రక్కనే వున్న భవంతి రంగులతో క్రొత్త అందాలను సంతరించుకొని వున్న దానికి కారణం అడిగాడు శివరామకృష్ణ. 
"మన దీపు హాస్పిటల్‍ను ఓపెన్ చేయబోతూ వుందిరా!" చెప్పాడు హరికృష్ణ. 



"చాలా మంచి పనిరా!" నవ్వుతూ నిలబడి వున్న దీప్తిని చూచి. 



"అమ్మా!.. నీది ఎంతో గొప్ప మనస్సు. ఈ కాలపు పిల్లల్లా నగరాల్లో డ్యూటీ టైమ్ ప్రకారం ధర్మాన్ని నిర్వహించకుండా పల్లెటూళ్ళో హాస్పిటల్ నడుపుతూ, పేదలకు సాయం చేయాలనే నీ నిర్ణయం ఎంతో గొప్పదమ్మా!.. నాకు ఎంతో ఆనందంగా వుంది" చిరునవ్వుతో చెప్పాడు శివరామకృష్ణ. 
"బాబాయ్! ఇందులో నా గొప్పతనం ఏమీలేదు. అంతా మా మామయ్య అత్తయ్య మీ అల్లుడిగారి ప్రోత్సాహం" వినయంగా చెప్పింది దీప్తి. 



ప్రజాపతి ఇరవైమంది గుంపుతో హరికృష్ణ ఇంటిముందుకు వచ్చాడు. 
"రేయ్!.. హరీ!.. ఈశ్వర్!.. బయటికి రండిరా!" పోలికేకపెట్టాడు ఆగ్రహావేశాలతో. 
హాల్లో వున్న అందరూ వరండాలోకి వచ్చారు. వాకిట్లో వున్న ప్రజాపతిని అతని అనుచరులను చూచారు. 



హరికృష్ణ, శివరామకృష్ణ, ఈశ్వర్ వీధిగేటును సమీపించారు. 
"బావా! లోనికిరా!.. కూర్చుని మాట్లాడుకొందాం!" అనునయంగా చెప్పాడు హరికృష్ణ. 



"నేను నీ కొంపలో కాలు పెడతాననుకున్నావురా!.. ఛీ.. ఛీ.. మర్యాదగా నా కూతురును నాకు అప్పగించు.. లేకపోతే!.. "



"చేయకపోతే ఏం చేస్తారు!" అడిగాడు ఈశ్వర్. 



వారిని లావణ్య, ఊర్మిళా సమీపించారు. 
"అన్నయ్యా! లోపలికిరా! వీధిలో ఆ అరుపులేంటి!"



"అవునే నేను అలాగే అరుస్తాను. నీ కొడుకు నా కూతుర్ని లాక్కునివచ్చాడు. మాటలు అనవసరం. దీపును పిలు!"



"ప్రజా! ఆవేశపడకు. వీళ్ళనందరినీ వెళ్ళిపొమ్మను. లోపలికిరా స్థిమితంగా కూర్చొని మాట్లాడుకొందాం. ఇది మన సొంత విషయం. ఊరి విషయం కాదుగా!" అభ్యర్థనగా చెప్పాడు శివరామకృష్ణ. 



"రేయ్!.. నీవు నాకు నీతులు చెప్పేవాడివా!.. విషయం నాకు వాడికి సంబంధించింది నీవు నోరుమూసుకో"



"మామయ్యా! దీపు మీతో రాదు.. పంపను. "



"నీవు ఎవడివిరా పంపేదానికి? పంపకుండా వుండేదానికి? ఇంట్లో జొరబడి లాక్కొని వెళతా!"



"ఇంట్లోకి రానన్నావుగా మామయ్యా!.. " వెటకారంగా చెప్పాడు ఈశ్వర్. 



"అన్నయ్యా!.. వాడు చెప్పింది అక్షర సత్యం. మేమంతా పిలుస్తున్నాము కదా!.. ఆవేశాన్ని అణచుకొని గౌరవంగా లోనికిరా! ప్రశాంతంగా మాట్లాడుకొందాం!" అనునయంగా చెప్పింది లావణ్య. 



"పోవే!.. మీతో నాకు మాటలేంటి?" ప్రక్కన వున్నవారిని చూచి.. 
"రేయ్! లోనికి వెళ్ళి దీప్తిని లాక్కొని రండిరా!" శాసించాడు. 

[b]వారు అతని ముఖంలోకి.. ఎదుట నిలబడి వున్న హరికృష్ణ, శివరామకృష్ణ, ఊర్మిళ, లావణ్య, ఈశ్వర్ ముఖాల్లోకి బిక్కముఖాలతో చూచారు. 
[/b]






"పోండ్రా!" గర్జించాడు ప్రజాపతి. 







పదిమంది ముందుకు జరిగారు. 

"అన్నయ్యలారా! ఆగండి. మీరు శ్రమ పడవనవసరం లేదు. దీపూను నేనే పిలిస్తాను" నవ్వుతూ చెప్పాడు ఈశ్వర్. 






[b]వాకిట్లో జరుగుతున్న వాదప్రతివాదాలను వరండాలో నిలబడి భయంతో చూస్తూ.. వింటూ వుంది దీప్తి. [/b]

[b][b]"దీపూ! ఇలారా!" బిగ్గరగా పిలిచాడు ఈశ్వర్. 
[/b][/b]
దీప్తి ఆ పిలుపు విని పరుగున వచ్చి ఈశ్వర్ ప్రక్కన నిలబడింది. 

"దీపూ.. ! నీవు మీ నాన్నతో వెళతావా?" అడిగాడు ఈశ్వర్. 







"వెళ్ళను"






[b][b]"ఏయ్!.. నీవు వచ్చేదేంటే!.. " ఆమె చేతిని పట్టుకోవాలని ప్రజాపతి ముందుకు అడుగువేశాడు. ప్రజాపతి చేతిని విదిలించి తన చేతిని వెనక్కు తీసుకొంది దీప్తి. [/b][/b]

[k3vv3]

"నాన్నా!.. నేను మీతో రాను. మీరు నాకు చేయాలనుకొనే సంబంధం నాకు ఇష్టం లేదు. బావంటే నాకు ప్రాణం. నా వివాహం నా బావతోనే జరుగుతుంది. దాన్ని నీవు.. నీ చుట్టూ వుండే ఈ కూలి గుంపు ఆపలేరు. మిస్టర్ ప్రజాపతీ!.. జాగ్రత్తగా విను. నేను మేజర్!.. నాకు నచ్చిన.. నాకు ఇష్టమైన వ్యక్తిని వివాహం చేసుకునే హక్కు నాకుంది. నా మనోభావాలను అర్థం చేసుకోలేని నీవు, నన్ను ఎలా శాసించగలవు? వీళ్ళంతా చెప్పిన మాటలు నీ చెవికి ఎక్కలేదు ఎక్కబోవు అని కూడా నాకు తెలుసు. 
అయ్యా!.. మీరంతా పెద్ద మనుషులా.. లేక రౌడీలా!.. నా మేనత్త కొడుకును.. నా బావను నేను పెళ్ళి చేసుకోవాలనుకోవడం తప్పా! నేరమా!.. మరోసారి చెబుతున్నాను. నా పెళ్ళి జరుగబోయేది నా బావతోనే. మీ ఈ ప్రజాపతి చూచిన సంబంధంతో కాదు. నాకంటే మీరంతా పెద్దవారు నా నిర్ణయాన్ని చెప్పాను. గౌరవంగా మీ మీ ఇళ్ళకు వెళ్ళిపొండి. "



దీప్తి సాహసానికీ, ధైర్యానికీ హరికృష్ణ, లావణ్య, శివరామకృష్ణ, ఊర్మిళ, ఈశ్వర్ ఆశ్చర్యపోయారు. సంతోషించారు. 



ఎంతో ఆవేశంతో చెప్పుకొచ్చిన దీప్తి.. చివరిమాటలను ఎంతో వందనంగా చెప్పింది. వెనుతిరిగి ఇంటివైపుకు నడిచింది. 



వారంతా ఒకరి ముఖాలు ఒకరు చూచుకొన్నారు. వెనుతిరిగి మెల్లగా వెళ్ళిపోయారు. వెళుతున్న వారిని ఆశ్చర్యంతో చూస్తూ నిలబడ్డాడు ప్రజాపతి. 



"అన్నయ్యా!.. అందరూ వెళ్ళిపోయారు లోనికిరా!" ప్రీతిగా పిలిచింది లావణ్య. 



"హు!.. " బుసకొట్టి ప్రజాపతి వేగంగా తన ఇంటివైపుకు బయలుదేరాడు. అందరూ ఇంట్లోకి నడిచారు. 
హాల్లోకి రాగానే హరికృష్ణ.. 
"ఈశ్వర్!" పిలిచాడు. 



అందరూ హరికృష్ణ ముఖంలోకి చూచారు ప్రశ్నార్థకంగా. 
"ఏం నాన్నా!.. "



"మనం వెంటనే నెల్లూరికి బయలుదేరాలి!"



"ఎందుకండి!.. " ఆత్రంగా అడిగింది లావణ్య. 



"ఈశ్వర్‍కు, దీప్తికి రిజిష్టర్ మ్యారేజ్ జరిపించాలి". 



"రిజిష్టర్ మ్యారేజా!" ఆశ్చర్యంతో అడిగింది లావణ్య. 



"అవును లావణ్యా!"



"రిజిస్టర్ మ్యారేజ్ ఏమిట్రా.. లక్షణంగా పెళ్ళి జరిపించకుండా!" అడిగాడు శివరామకృష్ణ. 



"బావా!.. ప్రజాపతి ఎంతటి ఆవేశంతో వచ్చాడో.. వెళ్లాడో.. నీవూ చూచావుగా!.. పై ఎత్తుగా వాడు ఏం చేయబోతాడో మనకు తెలియదు. వీళ్ళిద్దరికీ రిజిష్టరు మ్యారేజ్ అయిపోయిందనుకో!.. వాడు గాని ఎవరు కానీ ఏమీ చేయలేరు. కానిచ్చి త్వరగా బయలుదేరండి" లావణ్య వైపు చూచి "లావణ్యా!.. నా.. " హరికృష్ణ ముగించకముందే.. 
"మీ అభిప్రాయం నాకు అర్థం అయిందండీ. అలాగే వెళదాం" అంది. 



ఈశ్వర్ సెల్ మ్రోగింది. 
"హలో!.. "



"బావా!.. గుడ్ మార్నింగ్. నేను రాత్రి నెల్లూరికి వచ్చాను. మీరు చెప్పినట్లుగా అన్ని ఏర్పాట్లు చేశాను. మీరు బయలుదేరారా!" అడిగాడు సీతాపతి. 



"ఈశ్వర్!.. ఫోన్‍లో ఎవరు?"



"అమ్మా!.. మన సీతాపతి. వివరంగా చెబుతాను. ఆఁ.. సీతా! మేము పదినిముషాల్లో బయలుదేరుతున్నాము. పదిన్నరకల్లా అక్కడికి వచ్చేస్తాం" చెప్పి తల్లి వైపుకు తిరిగి.. 
"అమ్మా!.. నాన్నా!.. మామయ్య ప్రస్తుత తత్వం నాకు తెలిసినందున.. నిన్న సీతాపతికి ఫోన్ చేసి నెల్లూరికి వచ్చి రిజిష్టార్‍తో మాట్లాడమన్నాను. ఆ పని ముగించానని మనం ఎప్పుడు నెల్లూరు చేరుతామని అడిగాడు. వాడికి నే చెప్పిన సమాధానాన్ని మీరు విన్నారుగా!.. " చెప్పాడు ఈశ్వర్. 



"అవును ఈశ్వర్! హరి అన్నట్లుగా ఆ ప్రజాపతి ప్రస్తుతంలో అన్నింటికీ తెగించి వున్నాడు. మీ ఇరువురికీ రిజిష్టర్ మ్యారేజ్ జరగడం ఎంతో మంచిది" దీప్తి వైపు చూచి.. "అమ్మా!.. దీపూ!.. త్వరగా రెడీగా!" చిరునవ్వుతో చెప్పాడు శివరామకృష్ణ. 



దీప్తి క్షణంసేపు ఈశ్వర్ ముఖంలోకి చూచింది. అతని కళ్ళు ఆమెకు చెప్పవలసిన మాటలను చెప్పాయి. వారిరువురినీ గమనించిన లావణ్య.. 
"దీపూ పద" ఆమె చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకొని తన గదిలోనికి వెళ్ళింది. 



పావుగంటలో దీప్తిని తన స్వహస్తాలతో పెండ్లి కూతురిగా మార్చింది. 
మాధవయ్య టాక్సీలో వచ్చి వాకిట ముందు దిగాడు. అతన్ని చూచిన శివరామకృష్ణ.. 
"మాధవన్నా రా!" చిరునవ్వుతో పిలిచాడు. 



"బావా!.. రా లోపలికి" అన్నాడు హరికృష్ణ. 



"మా చెల్లి లావణ్య ఎక్కడరా? ఆమె వచ్చి పిలిస్తేనే కాని నేను లోనికి రాను" బుంగమూతితో చెప్పాడు మాధవయ్య. 



దీప్తితో హాల్లోకి వచ్చిన లావణ్య మాధవయ్యను చూచింది. 
"లావణ్యా!.. మీ మాధవన్నయ్య!" వాకిటి వైపు చూపుడు వ్రేలిని చూపించాడు హరికృష్ణ. 



లావణ్యకు గతం గుర్తుకు వచ్చింది. నాటి తన తొందరపాటు.. అన్నమాటలు.. గుర్తుకువచ్చాయి. పశ్చాత్తాపంతో వరండాలోకి వచ్చి మాధవయ్యను సమీపించింది. 

[k3vv3]

"అన్నయ్యా!.. నన్ను క్షమించండి. లోనికి రండి" ప్రాధేయపూర్వకంగా చెప్పింది లావణ్య. 



"అమ్మా!.. నిన్ను నేను క్షమించడమా! నీవేం తప్పు చేశావు తల్లీ. ఆ రోజు నీ స్థానంలో నేను వున్నా నీలాగే మాట్లాడేవాణ్ణి. నాకు నీమీద కోపం లేదమ్మా!.. వున్నది కేవలం మాట పట్టింపు మాత్రమే!.. అది ఇప్పుడు లేదు పద!" అన్నాడు మాధవయ్య. 



ఇరువురూ హాల్లోకి ప్రవేశించారు. ఈశ్వర్ తన గది నుండి బయటికి వచ్చాడు. దీప్తి అతన్ని సమీపించింది. 



"పెద్దల పాదాలు తాకి నమస్కరిద్దాం బావా!" మెల్లగా అతని చెవి దగ్గర నోటిని చేర్చి చెప్పింది దీప్తి. 
"అలాగే!" ప్రీతిగా దీప్తి ముఖంలోకి చూస్తూ అన్నాడు ఈశ్వర్. 



"ఏమిటా మీ గుసగుసలు!" అడిగింది లావణ్య. 



"ఏం లేదమ్మా! నీవు నాన్న ప్రక్కకు రా!.. ఊర్మిళత్తయ్యా!.. మీరు మామయ్య ప్రక్కకు రండి. " నవ్వుతూ చెప్పాడు ఈశ్వర్. 



వారు అలాగే నిలబడ్డారు. ముందు తల్లితండ్రి తర్వాత శివరామకృష్ణ, ఊర్మిళ పాదాలను తాకి వారి ఆశీస్సులను, చివరగా మాధవయ్య పాదాలను తాకి ఆ పెద్దలందరి ఆశీర్వచనాలను స్వీకరించారు దీప్తి, ఈశ్వర్‍లు. 



విష్ణు, ఈశ్వర్‍తో కరచాలనం చేసి "బావా! అక్కా! విష్ యు బోత్ ఆల్ ది బెస్ట్" ఆనందంగా చెప్పాడు. 
"విష్ణు! రేపు ఉదయం మనం చెన్నై వెళుతున్నాము. నా ఫ్రెండ్ సాయంతో డాక్టర్ బ్రౌన్‍తో మాట్లాడాను. నిన్ను తీసుకొని రమ్మన్నారు" చిరునవ్వుతో చెప్పాడు ఈశ్వర్. 



"ఓకే బావా! థాంక్యూ" నవ్వుతూ చెప్పాడు విష్ణు. మాధవయ్య వచ్చిన అంబాసిడర్ కార్లో ఈశ్వర్, దీప్తి కూర్చున్నారు. 



వారి సొంతకారు వ్యాగనార్‍లో హరికృష్ణ, లావణ్య, శివరామకృష్ణ, ఊర్మిళ, మాధవయ్య కూర్చున్నారు. రెండు కార్లు నెల్లూరివైపు బయలుదేరాయి. విష్ణు ఇంట్లోనే వుండిపోయాడు. 
వెనుక సీట్లో ముడుచుకొని కూర్చుని వున్న దీప్తిని చూచి ఈశ్వర్ "ఏమిటా కూర్చోడం ఫ్రీగా హ్యాపీగా కూర్చో. నీ ఆశయం నెరవేరబోతూ వుందిగా!" నవ్వుతూ చెప్పాడు ఈశ్వర్. 



దీప్తి ఈశ్వర్ ముఖంలోకి వాల్గంట చూచింది. 
"కేవలం నా ఆశయమేనా!"



"కాదు మన ఆశయం"



"ముందే ఆ మాట అని వుండవచ్చుగా!"



"అలా అని వుంటే.. ఈ అందాల ముఖంలో క్షణాల్లో మెరిసి మాయమైన అతి సుందరమైన మెరుపులను చూడలేను కదా!" కళ్ళు ఎగరేస్తూ చెప్పాడు ఈశ్వర్.
 
"ఇది వెక్కిరింపా!.. అభిమానమా!" బుంగమూతి పెట్టి అడిగింది దీప్తి. 



ఈశ్వర్ షర్టు బటన్స్ విప్పి రెండు చేతులను ఛాతికి తాకించి.. 
"ఈ గుండె నిండా వున్న పిచ్చిప్రేమ.. అభిమానం" అందంగా నవ్వాడు ఈశ్వర్. తెల్లని అతని పళ్ళ వరసలో మెరుపు. పరవశంతో అతని ఛాతిపై వాలిపోయింది దీప్తి. 



నలభై నిముషాల్లో రెండుకార్లు రిజిష్టార్ ఆఫీసు ముందు ఆగాయి. అందరూ కార్ల నుండి దిగారు. 
ఆ గతరాత్రే అక్కడికి వచ్చి ఉదయాన్నే అన్ని ఏర్పాట్లు చేసిన సీతాపతి నవ్వుతూ వారిని సమీపించాడు. పెద్దలకు వినయంగా నమస్కరించాడు. 



తన అక్కను సమీపించి ఆమె చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకొని.. 
"అక్కా! కంగ్రాచ్యులేషన్స్. నాకు చాలా ఆనందంగా ఉంది" ముసిముసి నవ్వులతో దీప్తి తన కుడిచేతిని అతని తలపై వుంచి వేళ్ళతో జుట్టు కదిలించింది. దీప్తికి చిన్నతనం నుంచి తన తమ్ముడు ఏదైనా మంచిమాట మాట్లాడినా.. తనకు సాయం చేసినా అలా అతని తలను నిమరడం అలవాటు. 



ఆ అక్క స్పర్శకు సీతాపతి ఎంతగానో ఆనందించేవాడు. ఈనాడూ అంతే.. 
"సీతా! నేను నీకు ట్రబుల్ ఇచ్చానుగా!.. "



"ఏంది బావా ఆమాట. ఇది నా డ్యూటీ బావా!"



అటెండర్ వచ్చి సీతాపతిని సమీపించి.. 
"సార్!.. మీ వాళ్ళంతా వచ్చారా!.. అయ్యగారు మిమ్మల్ని పిలిస్తున్నారు రండి" వెనుతిరిగాడు అటెండర్. 



అందరూ అతన్ని అనుసరించి రిజిష్టార్ గారి ముందుకు హాజరైనారు. రిజిష్టార్ గారు పేరు వినోద్ రావు. 



హరికృష్ణ సాయంతో చదివి.. ఎదిగి.. పట్టభద్రుడై ఆ ఉద్యోగాన్ని ప్రతిభతో సంపాదించాడు. ఎనిమిది సంవత్సరాల సర్వీస్ కూడా ముగిసింది. 



హరికృష్ణను చూడగానే కుర్చీ దిగి.. వారిని సమీపించి వినయంగా చేతులు జోడించి.. 
"సార్!.. నేను గుర్తున్నాన్నా! వినోద్ రావును సార్.. మీ సాయంతో చదువుకొనిపైకి వచ్చిన వాణ్ణి" కృతజ్ఞతా పూర్వకంగా చెప్పాడు. 



"నాకు వయస్సు అవుతుందిగా.. చూడడంతోనే గుర్తు పట్టలేకపోయాను. ఇప్పుడు గుర్తుకు వచ్చావు. ఆఁ.. వీడు నా కొడుకు ఈశ్వర్.. ఆమె నా మేనకోడలు దీప్తి.. కొన్ని కారణాల వల్ల వీరి వివాహం మీ రిజిష్టార్ కార్యానిలయంలో జరిపించవలసి వచ్చింది. ఈమె నా భార్య లావణ్య. ఆయన మా బావగారు శివరామకృష్ణ. ఆమె నా చెల్లెలు ఊర్మిళ. వీరు మా మరో బావగారు మాధవయ్య. వాడు నా.. " హరికృష్ణ పూర్తిచేయకముందే.. 

"వారు నాకు తెలుసు సార్!.. రాత్రి నన్ను కలిసి అన్ని విషయాలు చెప్పి.. కావలసిన ఏర్పాట్లను చేసింది వారే కదా సార్. సీతాపతి వెరీ గుడ్ బాయ్. వీరి స్నేహితులు ఇద్దరు కూడా చాలా మంచివారు" నవ్వుతూ చెప్పాడు వినోద్‍రావు. 

[k3vv3]

సీతాపతి క్షణంసేపు హరికృష్ణ ముఖంలోకి చూచి తర్వాత "చిన్నానా! పిన్నీ విష్ణు అన్నయ్యా బాగున్నారా!" శివరామకృష్ణను, ఊర్మిళను ప్రీతిగా పలకరించాడు. 



"అందరమూ బాగున్నాము నాన్నా!" చెప్పాడు శివరామకృష్ణ. 



"సరే వినోద్ రావుగారూ! మీ పనిని మీరు ప్రారంభించండి" అన్నాడు హరికృష్ణ. 



"అలాగే సార్!"



తన స్థానంలో కూర్చొని రిజిష్టర్‍లో ఈశ్వర్, దీప్తీల పేర్లను, సాక్షిల పేర్లు వ్రాసి సంతకం చేయమన్నాడు వినోద్ రావు. 



"సార్!.. ఒక్కక్షణం.. " వేగంగా జేబు నుండి రెండు బంగారు ఉంగరాలను తీసి ఒకదాన్ని ఈశ్వర్ చేతికి, రెండవదాన్ని అక్క దీప్తి చేతికి ఇచ్చాడు సీతాపతి. 



"మార్చుకోండి బావా!" అన్నాడు చిరునవ్వుతో. 



ఈశ్వర్ నవ్వుతూ తన చేతిలోని వుంగరాన్ని దీప్తి వేలికి తొడిగాడు. 
దీప్తి తన చేతిలోని వుంగరాన్ని ఈశ్వర్ చేతికి తొడిగిండి నవ్వుతూ. 
ఇరువురూ రిజిష్టార్ సంతకాలు చేశారు. 



సాక్షి సంతకాలు.. శివరామకృష్ణ, మాధవయ్య, సీతపతి, అతని స్నేహితుడు ఆనందరావు చేశారు. 
పన్నీరు, పూలదండలను ఇరువురికీ అందించాడు సీతాపతి. ఈశ్వర్, దీప్తిలు దండలు మార్చుకొన్నారు. పెద్దలకు నమస్కరించారు. 



పెద్దలు వారిని హృదయపూర్వకంగా ఆశీర్వదించారు. 



సీతాపతి అందరికీ స్వీట్స్ పంచాడు. అందరూ ఆనందంగా ఆరగించారు. కూల్‍డ్రింక్స్ అందించాడు త్రాగారు. 



హరికృష్ణ!.. "మీ సహకారానికి నా ధన్యవాదాలు" వినోద్ రావు తనకన్నా చిన్నవాడైనా హరికృష్ణ కృతజ్ఞతా భావంతో చేతులు జోడించాడు. 



ఆ చేతులు విడదీసి.. "ఈ చేతులు నన్ను ఆశీర్వదించవలసినవి సార్!" వినయంగా చెప్పాడు వినోద్ రావు. 



"సార్! ఈశ్వర్ గారూ! మీ వివాహం అభిజిత్ లగ్నంలో శుక్రవారం నాడు ఎంతో శుభంగా జరిగింది. మీ భావిజీవితం.. మూడుపువ్వులు, ఆరుకాయలుగా ఎంతో ఆనందంగా సాగుతుంది. నేను మీకంటే పెద్దవాణ్ణి. మీకు ఇవే నా శుభాశీస్సులు" హృదయపూర్వకంగా చెప్పాడు వినోద్ రావు. 



పరీక్షల కారణంగా శార్వరి నెల్లూరుకి రాలేకపోయింది. 
అందరూ రమణ విలాస్‍కు వెళ్ళి భోజనం చేశారు. శ్రీరంగనాయక స్వామి ఆలయాన్ని, ధర్మరాజుల ఆలయాన్ని, జొన్నవాడ శ్రీ కామాక్షమ్మ ఆలయాన్ని దర్శించి, కానుకలు అర్పించి, తీర్దప్రసాదాలను స్వీకరించి తిరిగి నెల్లూరుకు చేరారు. 



====================================================================
ఇంకా వుంది..

[TheCaptain1983]

పరీక్షల కారణంగా శార్వరి నెల్లూరుకి రాలేకపోయింది. 
అందరూ రమణ విలాస్‍కు వెళ్ళి భోజనం చేశారు. శ్రీరంగనాయక స్వామి ఆలయాన్ని, ధర్మరాజుల ఆలయాన్ని, జొన్నవాడ శ్రీ కామాక్షమ్మ ఆలయాన్ని దర్శించి, కానుకలు అర్పించి, తీర్దప్రసాదాలను స్వీకరించి తిరిగి నెల్లూరుకు చేరారు. 



====================================================================
ఇంకా వుంది..

K3vv3 garu!!! Nice update(s). Curious to see what Prajapati does next!!

yr): yr): yr): clp); clp);

[k3vv3]

నేటి బాంధవ్యాలు ఎపిసోడ్ 20



లావణ్య పనిమనిషి ఆసరాతో, దీప్తిని కన్నతల్లి ప్రణవి తన స్నేహితురాండ్ర సాయంతో తన ఇంట్లో జరుగవలసిన దీప్తి, ఈశ్వర్ల తొలిరేయి.. భర్త ప్రజాపతి కారణంగా ఆ ఏర్పాట్లను హరికృష్ణ ఇంట్లో చేయించింది. 



సీతాపతి నెల్లూరులో కారు దిగగానే ఈశ్వర్‍ను సమీపించి.. 
"బావా!.. మాట!"



"చెప్పు సీతా!"



"మీ మాట ప్రకారం ఏదో నా చేతనైంది చేశాను. లోపాలేమైనా వుంటే క్షమించండి. అక్క.. నా అక్క చాలా అమాయకురాలు. చిన్నప్పటి నుంచీ మీరంటే తనకు ఎంతో ప్రాణం. 
అప్పుడప్పుడూ నన్ను అడిగేది ’ఒరేయ్! బావ నన్ను పెండ్లి చేసుకొంటాడా’ అని. ’ ’తప్పక చేసుకొంటాడక్కా’ అనేవాణ్ణి. ఆ క్షణంలో ఆమె ముఖంలో ఎంతో ఆనందాన్ని చూచేదాన్ని. ఆ ఆనందాన్ని చాలాకాలం తర్వాత నా అక్క ముఖంలో ఈరోజు చూచాను. దానికి కారణం మీరు. బావా! నా అక్కను జాగ్రత్తగా చూచుకోండి" కన్నీటితో సీతాపతి ఈశ్వర్ చేతులు పట్టుకొన్నాడు. 



కొన్ని క్షణాల తర్వాత "బావా!.. మా నాన్న మనస్తత్వంలో మార్పు వస్తుందో రాదో నా ఊహకు అందని విషయం. కానీ మా అమ్మకు మీరంటే ఎంతో ప్రేమ, అభిమానం. నేను ఇంట్లో వుండగా చూచేవాణ్ణి. ఆమె ప్రతినిత్యం పూజ చేసే సమయంలో మీరు తన అల్లుడు కావాలని దేవుణ్ణి కోరుకొనేది. అమ్మ ఆశయం మంచిది. ఆమె కోర్కెను ఆ దేవుడు తీర్చాడు. ఊర్లో జనం అనుకొంటుంటే విన్నాను. 
మన తాతలు.. నానమ్మల హాయంలో మన కుటుంబాలు, వ్యక్తుల మధ్య సఖ్యత ఊరంతటికీ ఆదర్శం అని, మన తండ్రుల హాయంలో ఆ పేరుకు బూజు పట్టింది. మన హాయంలో ఆ బూజును దులిపి మన కుటుంబాల మధ్యన వుండిన పూర్వపు సఖ్యతను తాతల హాయంలోలా వుండేలా చేయాలని నా కోరిక.. స్వార్థంతో బంధుత్వాలు తెగిపోయి పగద్వేషాలు పెరగకూడదు. ఆ రెండు గుణాలు ఆశాంతికి కారణాలౌతాయి. ఆ స్థితి ఎవరికీ రాకూడదు. 



మా నాన్నకు వచ్చింది. అది ఆయన వరకే పరిమితం కావాలి. మనం మన జీవితాంతం కలిసిమెలసి ఉండాలి. బావా! శార్వరి అంటే నాకు ఇష్టం. తనకూ నేనంటే ఇష్టమేనని నా అభిప్రాయం. మా విషయంలో మీరు ఏమి నిర్ణయించినా అది నాకు సమ్మతమే!" చెప్పడం ముగించి చిరునవ్వుతో ఈశ్వర్ ముఖంలో చూచాడు సీతాపతి. 



"సీతూ!.. దీపుతో నా వివాహం దైవ నిర్ణయంగా భావిస్తున్నాను. నీ విషయంలో ఆ పరంధాముని నిర్ణయం ఎలా వుందో!.. నీ కోర్కె నెరవేరాలని నేను ఆ సర్వేశ్వరుని కోరుతాను. బాగా చదువు. నీ కాళ్ళ మీద నీవు నిలబడు. అమ్మను, అంటే మా అత్తయ్యను జాగ్రత్తగా చూచుకో. ఆమె అమాయకురాలు. మీ వల్లనే ఆమెకు ఆనందం" అనునయంగా చెప్పాడు ఈశ్వర్. 



"అలాగే బావా!"



అందరూ వచ్చిన రీతిగానే కార్లలో కూర్చున్నారు. అవి కదిలాయి. టాటా చెప్పి సీతాపతి స్నేహితులు రైల్వేస్టేషన్ వైపు నడిచారు. 
కార్లు హరికృష్ణ పోర్టికోలో ఒకదాని వెనుక ఒకటి ఆగాయి. ముందరి వ్యాగినార్ నుండి హరికృష్ణ, లావణ్య.. శివరామకృష్ణ.. ఊర్మిళ, మాధవయ్య దిగారు. 
లావణ్య వేగంగా ఇంట్లోకి వెళ్ళి రెండు నిముషాల్లో.. ఎర్రని తట్టతో వచ్చి ఈశ్వర్, దీప్తిలకు దిష్టి తీసింది. 



"పదండి ఇంట్లోకి" అంది. 



ఆమె సెల్ మ్రోగింది. 
"హలో!.. "



"వదినా!.. వచ్చారా!"



"వచ్చాము ప్రణవీ"



"బాగా జరిగిందా?"



"దివ్యంగా జరిగింది. అన్ని ఏర్పాట్లు చేసింది నా అల్లుడు సీతాపతే!" చిరునవ్వుతో చెప్పింది లావణ్య. 



హరికృష్ణ నవ్వుతూ భార్య ముఖంలోకి చూచాడు. 
"ఒరేయ్ హరీ!.. ఏ మాటకామాట చెప్పుకోవాలిరా!.. నా చిన్నకొడుకు సీతాపతి వాళ్ళ మాదిరి కాదురా! బంగారం, ఎంత వినయం, ఎంత విధేయత ఏమంయావ్?" అడిగాడు శివరామకృష్ణ. 



"అవును బావా! సీతూ.. " భార్య ముఖంలోకి చూచాడు హరికృష్ణ. 



"చెప్పండి.. సందేహం దేనికి?.. అన్నయ్యా!.. సీతూ చాలా మంచియోగ్యుడు. వాడి తండ్రిమాదిరి కాదు. అవునాండీ!"



"ఆఁ.. అవునవును.. అంతా మేనత్త పోలిక" నవ్వాడు హరికృష్ణ. 



"అవునమ్మా!.. లావణ్య!.. నీ పోలికలు వాడిలో చాలా వున్నాయి" అన్నాడు శివరామకృష్ణ. 
లావణ్య నవ్వింది ఆనందంగా. 



"వదినా!" ఫోన్‍లో పిలిచింది ప్రణవి. 



"ఆ.. ఆ.. చెప్పు వదినా!"



"మీ పనిమనిషి మంగ నా స్నేహితురాండ్ర సాయంతో మన పిల్లల తొలిరేయికి కావలసిన ఏర్పాట్లన్నీ మన ఇంట్లో చేయించాను. లోనికి వెళ్ళి చూచి నాకు ఫోన్ చెయ్యి" అంది ప్రణవి. 
"అలాగే వదినా!" సెల్ కట్ చేసింది లావణ్య. 

[k3vv3]

ఈశ్వర్ తన గదిని సమీపించి చూచాడు. తాళపు బుఱ్ఱ వ్రేలాడుతూ వుంది. ఆశ్చర్యపోయాడు. 
"అమ్మా!" పిలిచాడు. 



లావణ్య, ఊర్మిళలు అతన్ని సమీపించారు. 



"నెల్లురికి వెళ్ళబోయే ముందు నీవు నా గదికి తాళం వేశావా అమ్మా!.. అటు చూడు. "



ప్రక్కనే వున్న పనిమనిషి మంగ ముసిముసి నవ్వులతో తల దించుకొంది. లావణ్యకు, ఊర్మిళకు విషయం అర్థం అయింది. తన చేతిలో ఉన్న ఆ గది తాళాన్ని ఈశ్వర్ కంట పడకుండా లావణ్యకు అందించింది మంగ. 



"ఈశ్వర్! నీవు మీ నాన్నగారి గదికి వెళ్ళి ఫ్రెష్‍కా!"
"ఊర్మిళా! దీపు ఎక్కడ?"
"తను నీ గదివైపుకు వెళ్ళిందమ్మా!" చెప్పాడు ఈశ్వర్. 



"దార్లో దాన్ని ఏమీ అల్లరి చేయలేదు కదా!"
"కారు నెల్లురు దాటటంతోనే నాకు నిద్ర వస్తూవుందని నిద్రపోయింది. మన ఇంటి ముందుకు వచ్చాకే కళ్ళు తెరిచింది.. "



"అలాగా!" అంది ఊర్మిళ. 
"అవునత్తయా!.. నిజం.. "
"సరేలే అమ్మ చెప్పినట్లు చెయ్యి. "



ఈశ్వర్ వారిరువురినీ క్షణంసేపు చూచి తండ్రి గదివైపు నడిచాడు. 
హరికృష్ణ, శివరామకృష్ణలు హాల్లో కూర్చొని టీవీలో వస్తున్న శ్రీ కృష్ణపాండవీయం సినిమాను చూస్తున్నారు. 



లావణ్య, ఈశ్వర్ గది తలుపు తెరిచి.. మంచానికి చేసిన మల్లెపూల అలంకారం.. క్రమంగా అమర్చిన పళ్ళు.. స్వీట్లను చూచి.. 
"ఊర్మిళా!.. ప్రణవి వదిన డైరెక్షన్ అద్భుతం.. తాను ఎక్కడో కూర్చొని మన ఇంట్లో ఏర్పాట్లనన్నింటినీ ఎంత చక్కగా చేయించిందో చూడు" ఆనందంగా చెప్పింది లావణ్య. 



"అవును లావణ్యా!.. ప్రణవి మంచి పనిమంతురాలు. మహా సమర్థురాలు" నవ్వింది ఊర్మిళ. 



"అమ్మా!.. దాదాపు రెండు గంటలసేపు ఈ గదిలో నలుగురు ఆడవాళ్ళు పనిచేశారమ్మా!" ద్వారం దగ్గరకు చేతికర్ర సాయంతో వచ్చిన విష్ణు చెప్పాడు. 



"అలాగా!" అంది ఊర్మిళ. 



"అవునమ్మా!" విష్ణు జవాబు. 



లావణ్య, ఊర్మిళలు గదినుండి బయటికి వచ్చి తాళం బిగించారు. విష్ణు హాల్లోకి వచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నారు. 
వారిరువురూ లావణ్య గదిలోనికి వెళ్లారు. 
దీప్తి మంచంపై పడుకొని నిద్రపోతూ వుంది. 
"దీపూ!" పిలిచింది లావణ్య. 



దీప్తిలో చలనంలేదు. 
"వదినా! ఇదేంటి ఈ సమయంలో ఇలా నిద్రపోతూ వుంది" అడిగింది లావణ్య. 



"ఇంతకాలం.. తనకు ఈశ్వర్‍తో వివాహం అవుతుందో లేదో అనే భయం, కలత తన మనస్సున వుండేది. అది ఇప్పుడు లేదుగా!.. అందుకే హాయిగా నిద్రపోతూ వుంది" నవ్వింది ఊర్మిళ. 



ఇరువురూ డైనింగ్ హాల్లో ప్రవేశించారు. టేబుల్‍పై వంటకాలన్నీ సిద్ధంగా వున్నాయి. 
"అంతా ప్రణవీ అమ్మగారు చెప్పినట్లే చేశానమ్మా" అంది మంగ. 



హాల్లోకి వచ్చిన లావణ్య "ఏమండీ! స్నానాలు చేసేస్తే భోజనం చేయవచ్చు. ప్రణవి వదిన మన మంగచేత అన్నీ చేయించింది. "



పావుగంటలో హరికృష్ణ, శివరామకృష్ణ స్నానం చేశారు. లావణ్య, దీప్తిని లేపింది. స్నానం చేసి వచ్చిన దీప్తికి తెల్ల బంగారు అంచు చీర, రవికను అందించింది లావణ్య. తలలో మల్లెపూలను సింగారించింది. 



అందరూ కలసి భోజనం చేశారు. సరదా కబుర్లతో, మగవారంతా హాల్లోకి వచ్చి కూర్చున్నారు. సమయం రాత్రి తొమ్మిదిన్నర. లావణ్య వెళ్ళి ఈశ్వర్ గది తలుపు తెరిచింది. హాల్లోకి వచ్చింది. 



"ఈశ్వరా!.. రేపు ఉదయం చెన్నై వెళ్ళాల్సిందేనా!" అడిగింది లావణ్య. 



"అవునమ్మా! ఎల్లుండి మిస్టర్ బ్రౌన్ లండన్ వెళ్ళిపోతారు. "



"సరే!.. నీ గదికి వెళ్ళు.. పడుకో" అంది లావణ్య. 



ఈశ్వర్ లేచి తన గది తలుపును తెరిచి చూచాడు. ఆశ్చర్యపోయాడు. గుర్తుకు వచ్చింది ఆ రాత్రికి తన జీవితంలో వున్న ప్రాముఖ్యత. చిరునవ్వుతో లోన ప్రవేశించి తలుపు మూశాడు. గడియ బిగించలేదు. 



పావుగంట తర్వాత.. తలుపు తెరుచుకుంది. చేతిలో పాలగ్లాసుతో దీప్తి ద్వారం ముందు నిలబడి వుండి. 
"దీపూ!.. లోనికి పో!" అంది వెనుక వున్న లావణ్య. 



దీప్తి గదిలో తలదించుకొని ప్రవేశించింది. 
మంచంపైన కూర్చొని వున్న ఈశ్వర్ లేచి ద్వారాన్ని సమీపించి గడియ బిగించాడు. 

[k3vv3]

దీప్తి మంచాన్ని సమీపించింది. వెనుదిరిగి చూచింది. చేరువలో ఈశ్వర్ నవ్వుతూ దీప్తిని ప్రీతిగా చూస్తూ వున్నాడు. 
 
ఆ చూపుల తాకిడికి దీప్తి నయనాలు క్రిందికి వాలాయి. సిగ్గుతో తలదించుకొని గ్లాసును ఈశ్వర్ వైపుకు చూపింది. 



"ముందు మంచం మీద కూర్చో దీపు!"



దీప్తి మంచంపై కూర్చుంది. తల దించుకొనే వుంది. 
తన చేతితో దీప్తి చుబుకాన్ని పట్టుకొని తలను పైకెత్తాడు ఈశ్వర్. ఆమె కళ్ళల్లో కన్నీరు.. చూచి ఆశ్చర్యపోయాడు ఈశ్వర్. 
"దీపూ! ఏమిటా కన్నీళ్ళు?" ఆందోళనగా అడిగాడు. 



"ఇవి కన్నీరు కాదు బావా! నాలోని అంతులేని ఆనందానికి నిదర్శనం.. ఆనందభాష్పాలు.. పాలు త్రాగండి" గ్లాసును ఈశ్వర్‍కు అందించింది. 



చిరునవ్వుతో తన కుడిచేతిని దీప్తి భుజంపై వేశాడు ఈశ్వర్. గ్లాసులోని సగంపాలు త్రాగి దాన్ని దీప్తి పెదవుల ముందు వుంచాడు. 



దీప్తి కనురెప్పలను పైకెత్తి పరవశంతో నవ్వుతూ ఈశ్వర్ ముఖంలోకి చూచింది. ఆ చూపుల్లో అంతులేని ప్రేమ, అనురాగం, అభిమానం గోచరించాయి ఈశ్వర్‍కు. 
"దీపూ!.. పాలు త్రాగు!" మెల్లగా చెప్పాడు. 



ఈశ్వర్ చేతిపై తన చేతిని వుంచి.. గ్లాసులోని పాలను తాగింది దీప్తి. 



గ్లాసును తన చేతిలోనికి తీసుకొని మంచం ప్రక్కన వున్న టీపాయ్‍పై వుంచింది. కళ్ళుమూసుకుంది చిరునవ్వుతో. ఆ భంగిమలో దీప్తిలో ఎంతో ఆకర్షణ.. ముఖంలో ప్రశాంతత. 



ఈశ్వర్ చిరునవ్వుతో తన అధరాలను దీప్తికి దగ్గరగా చేర్చి.. "దీపూ!.. " అన్నాడు. 
కళ్ళు తెరువకనే "ఆఁ.. " పరవశంతో అంది దీప్తి. 



"కళ్ళు తెరు.. "



"బావా!"



"కళ్ళు తెరిచి మాట్లాడు!"



"ఇది కలా!.. నిజమా!"



"నీకు ఎలా అనిపిస్తుంది?"



"అయితే నేనే చెప్పాలంటావా"



"అవును బావా!"



ఈశ్వర్.. తన రెండు చేతులను దీప్తి చెక్కిళ్ళపై వుంచాడు. దీప్తిని తనవైపుకు లాక్కున్నాడు. ఇరువురి అధరాలు కలిశాయి. ఇరువురి తనువుల్లో జలదరింపు.. పులకింత.. 



ఈశ్వర్ నవ్వుతూ.. "దీపూ!.. ఇది నిజం.. నీవు నా దానివి. నేను నీవాడను. మనం నీవు కోరుకున్నట్లు.. ఇప్పుడు భార్యాభర్తలం. ఇది మన తొలిరేయి.. " దీప్తిని తన హృదయానికి హత్తుకొన్నాడు. తన్మయత్వంతో దీప్తి.. పందిరిని అల్లుకొన్న జాజితీగలా తన చేతులతో ఈశ్వర్‍ను చుట్టేసింది. 
మరునాటి ఉదయం ఆరున్నరకు ఈశ్వర్, విష్ణు చెన్నైకి బయలుదేరారు. మూడుగంటల్లో వారు కార్లో చెన్నై చేరారు. శంకర నేత్రాలయా హాస్పిటల్‍ల్లో వారు డాక్టర్ బ్రౌన్‍ను కలిశారు. బ్రౌన్ విష్ణు కళ్ళను పరీక్షించాడు. గంట తర్వాత ఈశ్వర్‍ను పిలిచి ఎవరైనా నేత్రదానం చేస్తే విష్ణుకు చూపు వస్తుందని.. నేత్రాలు కాక ట్రీట్‍మెంటుకు దాదాపు మూడు లక్షలు ఖర్చు అవుతుందని చెప్పాడు. చికిత్స నిమిత్తం మీరు నేత్రాలను.. డబ్బును రడీ చేసుకొని నాకు ఫోన్ చేస్తే లండన్ నుంచి వచ్చి చికిత్స చేయగలనని చెప్పాడు. ఆ విషయాన్ని విన్న ఈశ్వర్ సంతోషించాడు. కానీ ఆ సంతోషం అతని మనస్సున ఎక్కువసేపు నిలువలేదు. నేత్రాలను ఎవరు దానం చేస్తారనే ప్రశ్న గుర్తుకు రాగానే!.. 
ఆ విషయాన్ని విష్ణుకు చెప్పాడు ఈశ్వర్. 



"బ్రతికివున్న వారు ఎవరైనా నేత్రాలు దానం చేస్తారా బావా! డాక్టర్ గారు చెప్పింది వినేదానికి బాగుంది. కానీ దాన్ని ప్రాక్టికల్‍గా చూస్తే.. అసంభవం అనిపించడం లేదా బావా!" చిరునవ్వుతో అడిగాడు విష్ణు. 



ఇరువురూ గూడురుకు కార్లో బయలుదేరారు. 
"విష్ణు!.. నిరాశపడకు. డాక్టర్‍గారు చెప్పారుగా నేత్రాలు లభిస్తే నీకు చూపు వస్తుందని. ప్రయత్నిస్తాను. ఇకపై నీవు ఎప్పుడూ నాతోనే వుంటావుగా.. నేను చూచిన వాటిని గురించి నీకు వివరంగా చెబుతాను. నా నేత్రాలు నీవనుకో.. నీ అదృష్టం బాగుంటే ఏదైనా యాక్సిటెండ్‍లో చనిపోయే దానికి చివరిదశలో వున్న వ్యక్తిగాని, క్యాన్సర్ లాంటి వ్యాధి లాస్ట్ స్టేజ్‍లో వుండేవారు గాని.. నేత్రాలను నీకు దానంచేసే దానికి ముందుకు రావచ్చునేమో!.. చూద్దాం.. విచారిద్దాం.. బాధపడకు.. నీకు దృష్టి ప్రాప్తి వుంటే అలాంటివారు తప్పక మనకు తారసపడతారు. " అనునయంగా సాలోచనగా చెప్పాడు ఈశ్వర్. 



"బావా!.. నన్ను వూరడించే దానికి అలా చెప్పావు కానీ అది సంభవం కాదని.. నీకూ.. నాకూ తెలుసు. చిన్న వయసులో బాధపడేవాణ్ణి.. ఇప్పుడు నాకు ఏ బాధా లేదు. నాలాంటివారు సమాజంలో కొందరున్నారు కదా. "



"నీ నమ్మకమే నీకు జయం.. అన్నారు మన పెద్దలు విన్నావా ఈ మాటను" అడిగాడు ఈశ్వర్.           

[k3vv3]

అతని ఫోన్ మ్రోగింది. 
"హలో!.. "



"నేను.. "



"అంటే?"



"ఆఁ.. "



"ఎవరు?"



"బావా!"



"ఎవరండి మీరు?"
"ఇది అన్యాయం"



"మరి ఏది న్యాయం"
"మామూలుగా మాట్లాడం"



"మీరు ఎవరో తెలియకపోతే ఎలా మాట్లాడగలను?"
"నేను తెలీదా?"



"అందువల్లనేగా ఆ ప్రశ్న"
"ఎవరు బావా?" అడిగాడు విష్ణు. 



"ఎవరో.. పేరు చెప్పడంలేదు" నవ్వాడు ఈశ్వర్. 
"మరోసారి అడుగు బావా"
"ఆ.. మీ పేరేంటండీ!"
"ఏమిటీ నాపేరు మీకు తెలీదా!"



"తెలిస్తే ఎందుకు అడుగుతాను!"
"మా ప్రక్కన మా తమ్ముడు విష్ణు వున్నాడా!"
"ఆఁ.. నా బావమరిది వున్నాడు. "
"అతనికి ఒకసారి ఫోన్ ఇస్తారా"



"ఎందుకు?"
"మాట్లాడాలి!"
"ఎవరిని గురించి?"
"మావారు"
"మీవారు ఎవరు?"
"నా మనిషి"
"అంటే?"
"మై.. మై.. లైఫ్!"
"ఇది ఇంగ్లీష్ కదా అండీ!"
"కాదు మలయాళం.. "
"నాకు మలయాళం రాదండీ! మీపేరేంటో చెప్పండి. "
"వినండి"
"ఆ.. సిద్ధం.. "
"దీప్తీ ఈశ్వర్!”’
"వినిపించలేదు.. "
"ఆఁ.. "
"అవును.. మరోసారి"



"దీప్తి ఈశ్వర్.. దీప్తి ఈశ్వర్! బావా! మామూలుగా మాట్లాడు" దీనంగా అడిగింది దీప్తి. 
"అంటే.. ?"
"రాత్రి మాట్లాడినట్లు. "
"ఇది రాత్రి కాదుగా!"



"కాకపోయినా మాట్లాడవచ్చుగా!"
"కుదరదు.. "
"ఎందుకు కుదరదు?"
"కనీసం ఓ మూడుగంటలు ఆగాలి.. డ్రైవింగ్ చేస్తున్నాను. "



"బావా!"
"ఆఁ.. చెప్పు.. చెప్పు.. చెప్పు" వేగంగా నవ్వుతూ అన్నాడు ఈశ్వర్. 



"బావా! దీప్తి కదూ!"
"అవును"



"ఆట పట్టిస్తున్నావా!" నవ్వాడు విష్ణు. 
"ఎంతసేపట్లో వస్తారు?"



"రెండు గంటల్లో"
"పోయిన పని ఏమైంది?"



"ఎవరైనా నేత్రదానం చేస్తే.. విష్ణుకు చూపు వస్తుందట దీపూ!"
"అలాగా!"
"అవును.. "
"మరి నేత్రాలు!"
"ప్రయత్నించాలి.. ప్రయత్నిస్తాను"



"త్వరగా రండి బావా! బోరుగా వుంది"
"అలాగే! పండూ!"

[k3vv3]

"ఏం పండు?"
"జాంపండు"
ఇరువురూ ఆనందంగా గలగలా నవ్వుకొన్నారు. 



ఆరోజు ఉదయం పదిన్నర సమయంలో మంచి ముహూర్తాన.. ప్రక్కన బాగుచేయించిన భవంతి ముందు రుక్మిణీ కైలాసపతి హాస్పిటల్ బోర్డును పూజా పునస్కారాలతో హరికృష్ణ, లావణ్య, శివరామకృష్ణ, ఊర్మిళలు ఆవిష్కరించారు. దీప్తి పరమానందంతో పొంగిపోయింది. తన బావ.. భర్త ఈశ్వర్ ప్రక్కన లేనందున మదిలో కొరత.. 



పగ.. ద్వేషం.. రాక్షస గుణాలు.. అవి వున్నవారికి తన మన అనే అభిమానం, వాత్సల్యం వుండవు. పైశాచిక చర్యలు చేస్తారు. తమ పంతం నెగ్గించుకొనేదానికి ఆ గెలుపు ’గెలుపు’ కాదని తమ తత్వం మంచిది కాదనే విచక్షణా జ్ఞానం వారికి వుండదు. 



ఈశ్వర్ నడుపుతున్న కారు వెనకాలే ఓ లారీ.. అరగంట నుంచి ఫాలో చేస్తూ.. వస్తూ వుంది. 
సమయం.. సాయంత్రం ఆరున్నర.. వేగంగా వచ్చిన ఆ లారీ ఈశ్వర్ కారును గుద్ది ముందుకు శరవేగంతో వెళ్ళిపోయింది. కారు.. రోడ్డుప్రక్కన దొర్లిపోయింది. ముందువైపు నుంచి వస్తున్న ఓ కారులోని ఇరువురు వ్యక్తులు.. అదృశ్యాన్ని చూచారు. రోడ్డు ప్రక్క పడివున్న కారును సమీపించి ఆపి దిగి.. వేగంగా ఆ కారువద్దకు వచ్చారు. 



స్పృహ లేకుండా రక్తపు గాయంతో అచేతనంగా పడివున్న ఈశ్వర్, విష్ణులను చూచారు. బ్రతికి వున్నారా లేరా అనే సందేహంతో వంగి శ్వాసను గమనించారు. శ్వాస ఆడుతూ వున్న కారణంగా బ్రతికే వున్నారనే నిర్ణయానికి వచ్చి 102 నెంబర్‍కు ఫోన్ చేశారు. 



అతికష్టం మీద డోర్లను తెరిచి ఇరువురినీ బయటికి తీశారు. మంచి మనస్సున్న మనుషులు వారు. ఎంతో ఆందోళన చెందారు. తన కారులో వున్న వాటర్ బాటిల్‍ను తెచ్చి ఇరువురి ముఖాలపై వున్న రక్తాన్ని కడిగి ముఖాలను చూచి వ్యక్తులను గుర్తుపట్టాలనే ప్రయత్నాన్ని చేశారు. కాని వారి ప్రయత్నం ఫలించలేదు. ఎవరనేది తెలుసుకోలేకపోయారు. 



అంబులెన్స్ కోసం.. ఎదురుచూస్తూ ఈశ్వర్, విష్ణుల ప్రక్కన నిలబడ్డారు. రోడ్‍పై వెళ్ళే కొన్ని కార్లవారు, ఆపి యాక్సిడెంటుకు గురి అయిన ఈశ్వర్, విష్ణులను చూచారు. సంతాప వాక్యాలను పలుకుతూ వెళ్ళిపోయారు. 



ఈశ్వర్ ఫోన్ మ్రోగింది. ఇరువురిలో ఒక వ్యక్తి పేరు నారాయణ. ఫోన్ చేతికి తీసుకున్నాడు. ఫోన్ చేసింది లావణ్య.. 
"ఈశ్వర్.. !"



ఆ వ్యక్తి అనుకొన్నాడు ’ఇరువురిలో ఒకరిపేరు ఈశ్వర్’
"అమ్మా మీరు?"



"మీరెవరు?"
"నా కొడుకు ఈశ్వర్ ఫోన్ మీ చేతికి ఎలా వచ్చింది?" ఆత్రంగా అడిగింది లావణ్య. 



ఆ తల్లి గొంతులో ఆతృతను గమనించిన నారాయణ వెంటనే ఆమెకు జవాబు చెప్పలేకపోయాడు. 
తల్లి.. కన్నతల్లి.. తన కొడుకు స్థితిని విని తట్టుకోగలదా!.. విషయాన్ని చెప్పాలా వద్దా! ఆందోళనతో నారాయణ. 
"ఏమండీ మాట్లాడరు?" లావణ్య ప్రశ్న. 



"అమ్మా!.. " యాంత్రికంగా సంధిగ్దావస్తలో అన్నాడు నారాయణ. 
"జవాబు చెప్పండి!" ఆవేశంగా అడిగింది లావణ్య. 



ఆలస్యం చేసేకొద్దీ అక్కడ ఆమెకు టెన్షన్.. ఇక్కడ నాకు టెన్షన్.. భరించడం కష్టం. విషయాన్ని చెప్పేయడమే మంచిదనే నిర్ణయానికి వచ్చిన నారాయణ ఎంతో సౌమ్యంగా.. 
"వారి కారుకు యాక్సిడెంట్ జరిగింది. గాయాలు తగిలాయి. చెన్నై వైపు వెళుతున్న నేను ఆ దృశ్యాన్ని చూచాను. నా కారును ఆపి వారిని సమీపించాను. అంబులెన్స్ కు ఫోన్ చేశాను. పావుగంటలో రావచ్చు. నాపేరు నారాయణ. ఇక్కడికి చెన్నై దగ్గర కాబట్టి వారిని హాస్పిటల్లో చేర్చి మీకు ఫోన్ చేస్తానమ్మా! భయపడకండి" నారాయణ ఫోన్ కట్ చేశాడు. 



అరగంటలో అంబులెన్స్ వచ్చింది. ఈశ్వర్, విష్ణులను దానిలో ఎక్కించారు. అది చెన్నై వైపుకు బయలుదేరింది. నారాయణ అతని బావమరిది శశి ఆ అంబులెన్స్ ను ఫాలో అయ్యారు. 
నలభై నిముషాల్లో అంబులెన్స్ సెంట్రల్ ముందున్న జి. హెచ్. కు చేరింది. 
స్ట్రెక్చర్ మీదకు ఈశ్వర్, విష్ణులను చేర్చి.. ఎమర్జెన్సీ వార్డుకు తీసుకొని వెళ్ళారు. 
నారాయణ మామయ్య కిరిటీ ఆ హాస్పిటల్లో సీనియర్ డాక్టర్.. ఆ క్రిందటి రోజు రాత్రి ప్రజాపతి తన ప్రియురాలు నిలయం చేరాడు. మందు.. విందు.. పొందులో మునిగిపోయాడు. 



అహంకారానికి, స్వాతిశయానికి, ఆవేశానికి, తన మన అనే విచక్షణ వుండదు. దానికి నిదర్శనం.. ద్వాపర యుగ రారాజు దుర్యోధనుడు. ఈ కలియుగ ప్రజాపతి.. ఆ కోవకు చెందినవాడే. 
డ్యూటీలో లేని తన మామయ్య కిరీటికి నారాయణ ఫోన్ చేసి వెంటనే జి. హెచ్‍కి రావలసిందిగా కోరాడు. అదే మంచి మానవత్వం.. 



లావణ్యకు ఫోన్ చేసి ఇరువురినీ హాస్పిటల్లో చేర్చానని.. మీరు వచ్చేవరకూ నేను ఇక్కడే వుంటానని చెప్పాడు నారాయణ. 



ఆమె అతని మాటలను విన్నదో లేదో.. ఫోన్ కట్ అయిపోయింది. 
నారాయణ.. మరోసారి ఫోన్ చేశాడు అనుమానంతో ఫోన్ కట్ అయినందున.. 
శివరామకృష్ణ.. 



"హలో!" నీరసంగా అన్నాడు. 
నారాయణ విషయాన్ని వారికి చెప్పాడు.