Fantasy பவித்ரா

[krish196]

கல்பனா வோட flashback யாரோட இருக்கும் தெரிந்து கொள்ள ஆர்வமா இருக்கு ப்ரோ.இளங்கோ கல்பனா ரெண்டு பேரையும் சீக்கிரம் ஆஹ் சேர்த்து விடுங்க நண்பா

[Kalifa]

எப்ப அம்மாட்ட பால் குடிக்க போறான்?

[fuckandforget]

Fantastic update

[Gopal Ratnam]

Awesome. So, the Ayesha and Chandran flash is coming soon.

[Ammapasam]

Good update bro
Amma Magan conversation semma
Kalpana flashback kaga waiting
Amma Magan koodal kaga waiting

[omprakash_71]

மிகவும் அற்புதமான அம்மா மகனின் காதலை எழுதியதற்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[Vino27]

Hi bro, 1st of all congrats bro , story plotting rmba super bro entha place layum mugam sulikra pola ila rmba nalla Iruku amma vah amma ah pakkama oru kadhaliya nenaikra pola feel achi rmba super keed it rock bro and knjm ckrm updates thara Mudinja try panunga bro I hope intha kadha rmba long ah poganumn nenaikra bro

[krish196]

Update kondunga

[Ajay Kailash]

Waiting for chandran saga. Did he fuck all girls in Ayesha family?

[Karmayogee]

Look like author writing a BIGGGGGGGG update.

[Tamilmathi]

Excellent updates

[Manmadhan67]

கல்பனா    :      ஸாரிடா... நான் உன்னை புரிஞ்சுக்காம என்னென்னவோ பேசிட்டேன் உன்னை...

 

இளங்கோ  :      பரவாயில்லைம்மா. நீங்க என்னை ஆயிஷா ஆண்ட்டி கூட கனெக்ட் பண்ணி சந்தேகப்பட்டது கூட ஒரு நல்லது தான்.

 

கல்பனா    :      என்ன நல்லது?

 

இளங்கோ  :      அதுக்கப்புறம் தான் நீங்க என் கூட அதிகமா பழக ஆரம்பிச்சீங்க. நெருங்கியும் பழக ஆரம்பிச்சீங்க...

 

கல்பனா    :      ம்...

 

கல்பனாவின் மனம் படபடவென அடித்துக் கொண்டது.

 

இளங்கோ  :      உங்க அன்பும் பாசமும் நெருக்கமும் என்னை ப்ரவீணா நினைப்பிலிருந்து வெளியே கொண்டு வந்திச்சு.

 

கல்பனா    :      குட். அதான் நல்ல பையனுக்கு அழகு. கிடைக்காம போனதை நினைச்சிட்டிருக்காம அடுத்த ஸ்டேஜை பார்த்து போயிட்டே இருக்கனும். உனக்கு ஒருத்தி பிறந்திருப்பாடா. கண்டிப்பா அவ உனக்கு சொந்தமாவா ஒருநாள்.

 

இளங்கோ  :      எனக்கு இனி யாரும் வேண்டாம்மா.

 

கல்பனா    :      அப்படி எல்லாம் சொல்ல கூடாதுடா.

 

இளங்கோ  :      எனக்கு நீங்க போதும்மா. நீங்க மட்டும் போதும்மா.

 

கல்பனா    :      அப்ப என் செல்லக் குட்டி கல்யாணமே பண்ணிக்காம அம்மா புள்ளையாவே வாழ போகுதா?

 

இளங்கோ  :      ஆமா...

 

கல்பனா    :      லூசு...

 

கல்பனா    :      நான் ஒண்ணும் லூசில்லே. கிட்டத்தட்ட நான் வாழ்க்கையே வெறுத்து போயிருந்தேன். என் மனசை மாத்தினது உங்க பாசமும் அன்பும் தான். அதனாலே எனக்கு யாரும் வேண்டாம். எப்பவும் என் அம்மா கூடவே இருந்துக்குவேன். அவங்க அன்பு மட்டும் எனக்கு கிடைச்சா போதும்.

 

இளங்கோ இதை தன் அம்மாவுக்கு ஒரு உள் நோக்கத்தோடு தான் சொல்லிக் கொண்டிருந்தான். அவன் மனதில் இனி மெல்ல மெல்ல வலையை விரித்து அம்மாவை வழிக்கு கொண்டு வர வேண்டும், அவளை தன் ஆசைக்கு இணங்க வைக்க வேண்டும், கடைசியாக அவளை, அவளுடைய அந்த அம்சமான உடம்பை ஆசை தீர அனுபவிக்க வேண்டும் என்ற அவனுடைய முடிவின் முதல் படியாக தான் அவன் இப்படி எல்லாம் பேச ஆரம்பித்தான். ஆனால் பேச்சை எப்படி தான் நினைக்கும் திசையில் கொண்டு போய் அம்மாவை அனுபவிக்க ஆசைப்படுவதை அவளுக்கு புரிய வைப்பது என்று தெரியாமல் அவன் தடுமாறிக் கொண்டிருந்த போது தான் விதி அவனுக்கு, அவர்கள் இருவருக்குமே சாதகமாக வேலை செய்ய துவங்கியது.

 

இளங்கோ அம்மாவுக்கு வலை வீசி பேசிக் கொண்டிருந்த போது, வீட்டில் டிவியில் அந்த பாடல் ஒளிபரப்பாக துவங்கியது. எடுத்தவுடனே ஹைபிச்சில் ஆரம்பிக்கும் அந்த பாடலால் கல்பனா இளங்கோ அம்மா மகன் வாழ்க்கையிலும் ஹைபிட்சில் திருப்பங்கள் உருவாக துவங்கியது.

 

அந்த பாட்டு....

 

அம்மாடி இதுதான் காதலா

அட ராமா இது என்ன வேதமோ

நெஞ்சுக்குள்ள ஏதோ ராகம் கேட்குது

கண்ணும் ரெண்டு தானா தாளம் போடுது

கொட்டுங்க கொட்டுங்க கும்மியை கொட்டுங்க நேரம் நல்ல நேரம்

ஒரு கூர சேல மாலையோடு நாளை வந்து சேரும்

அம்மாடி இதுதான் காதலா

அட ராமா இது என்ன வேதமோ

 

இங்கே வீட்டில் டிவியில் ஒலிக்க துவங்கிய இந்த பாட்டு அங்கே இளங்கோவுக்கும் கேட்க...

 

மகனுடன் பேசிக் கொண்டிருந்த கல்பனாவுக்கும் காதில் இந்த பாட்டு வரிகள் விழ...

 

கல்பனா சிலிர்த்து தான் போனாள்.

[Manmadhan67]

அவளுடைய அப்பாவி மனம் அவளிடம் எதோ சொல்ல விரும்பியது.

 

கல்பனா    :      கண்டிப்பா இது காதல் தாண்டி...

 

கல்பனா    :      எதை வைச்சு அப்படி சொல்றே?

 

கல்பனா    :      காதல் இல்லைன்னா உன் மனசு இந்த பாட்டை கேட்டதும் ஏன் இப்படி சிலிர்த்துக்குது.

 

கல்பனா    :      ம்... காதலா இருந்தா எனக்கும் சந்தோஷம் தான். ஆனா ஒரு மகனை ஒரு தாய் காதலிக்கலாமா? தப்பில்லையா?

 

கல்பனா    :      தப்புன்னா எதுக்காக நீ உன் மகன் கூட ஆசையா பேசிட்டு இருக்கும் போது இந்த பாட்டு வரனும்.

 

கல்பனா    :      தெரியலையே...

 

கல்பனா    :      எல்லாம் அதுக்கு தாண்டி.

 

கல்பனா    :      எதுக்குதான்?

 

கல்பனா    :      ம்... எதாவது பச்சையா சொல்லிடப் போறேன். உனக்கும் உன் மகனுக்கும் இப்ப நடந்திட்டிருக்க நாடகத்துக்கு பேரு காதல் தான். அதை ஒத்துக்க உங்க ரெண்டு பேருக்கும் ஒரே தயக்கம். ஊரு உலகம் இதை ஒத்துக்குமோன்னு ஒரு பயம்.

 

கல்பனா    :      ம்... இருக்கலாம். ஆனா ஊரு உலகத்துக்கு பயப்படாம இருக்க முடியுமா?

 

கல்பனா    :      எதுக்குடி ஊரு உலகத்துக்கு பயப்படனும். சரி பயந்து தான் ஆகனும்ன்னா ஊரு உலகத்துக்கு தெரியாம லவ் பண்ணுங்க.

 

கல்பனா    :      ரகசியமா காதல் பண்ண சொல்றியா?

 

கல்பனா    :      ஆமாடி. காதலை எல்லோருக்கும் தெரிஞ்சு பண்றதை விட ரகசியமா பண்ணினா தான் கிக்கே. காதலை விட கள்ளக் காதல்லே தாண்டி போதை அதிகம்.

 

கல்பனா    :      ம்...

 

கல்பனா    :      உனக்கு இதுலே சுகம் இருக்கா இல்லையா?

 

கல்பனா    :      இருக்கு...

 

கல்பனா    :      பிடிச்சிருக்கா இல்லையா?

 

கல்பனா    :      பிடிச்சிருக்கு...

 

கல்பனா    :      ஆசையா இருக்கா?

 

கல்பனா    :      ம்...

 

கல்பனா    :      அப்புறம் எதுக்குடி நாடகம் நடிப்பெல்லாம். உன் மகனும் உனக்கு ரூட் தான் விடுறான். அவனுக்கு அனுபவமில்லை. கூட படிக்கிற பொண்ணையே கரெக்ட் பண்ண தெரியாம நழுவ விட்டுட்டான். அவன் கொஞ்சம் தயங்கி தயங்கி தான் உன்னை நெருங்குவான். நீ மட்டும் லைட்டா சிக்னல் குடு போதும். அவன் சீக்கிரமே...

 

கல்பனா    :      சீக்கிரமே...

 

கல்பனா    :      சொல்லவா?

 

கல்பனா    :      வேண்டாம். நீ எதாவது அசிங்கமா பச்சையா சொல்லுவே.

 

கல்பனா    :      அப்ப கண்டிப்பா சொல்லி தான் ஆகனும்.

 

கல்பனா    :      சொல்லித் தொலை. வேண்டாம்ன்னா விடவா போறே.

 

கல்பனா    :      நீ மட்டும் லைட்டா சிக்னல் குடு போதும். அவன் சீக்கிரமே உன்னை பண்ணிடுவான்.

 

கல்பனா    :      ச்சீ... நாயே... நான் ஒண்ணும் அதுக்கு அலையலை.

 

கல்பனா    :      அடி நாயே. நானும் அதை சொல்லலை. லவ் பண்ணுவான்னு சொன்னேன்.

 

கல்பனா    :      ம்...ம்ம்ம்...

 

கல்பனாவுக்கு ஒரே வெட்கம் சூழ்ந்துக் கொண்டது.

 

கல்பனா    :      சரி வெட்கப்பட்டது போதும். உன் மகன் லைன்லே தான் இருக்கான். இந்த சான்ஸை மிஸ் பண்ணாம எதாவது பண்ணுடி.

 

கல்பனாவின் காதில் அந்த பாடல் விடாமல் நுழைந்து அவளுக்குள் எதையோ குடைந்துக் கொண்டிருந்தது. அவள் உடலும் மனமும் காதலில் விழுந்தது போல பரவசமாக இருந்தது. மகனிடம் என்ன பேசலாம் என்று அவள் யோசித்துக் கொண்டிருந்த போது...

 

இளங்கோ  :      டிவி பார்க்கிறியாமா?

 

கல்பனா    :      ம்... ஆமாண்டா...

 

இளங்கோ  :      சரி நீ பாரு. நான் அப்புறம் கால் பண்றேன்.

 

கல்பனா    :      ஏண்டா? நான் டிவி பார்க்கலை. சாங்க் மட்டும் கேட்டுட்டு இருக்கேன். அப்படியே உன் கூட பேசுறேன். நீ பேசு. அது பாட்டுக்கு பாடிட்டு இருக்கட்டும்.

 

இளங்கோ  :      செம சாங்க்ம்மா அது. எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்.

 

டிவியில் அந்த பாட்டு முடிந்து விளம்பரம் போட்டிருந்தார்கள்.

 

கல்பனா    :      எந்த சாங்க்டா...

 

இளங்கோ  :      அம்மாடி இதுதான் காதலா?

 

கல்பனா    :      ம்...

 

இளங்கோ  :      அட ராமா இது என்ன வேதமோ?

 

கல்பனா    :      நெஞ்சுக்குள்ள ஏதோ ராகம் கேட்குது, கண்ணும் ரெண்டு தானா தாளம் போடுது.

 

இளங்கோ  :      வாவ்... உங்க வாய்ஸ்லே கேட்கும் போது என்னமோ பண்ணுதும்மா.

 

கல்பனா    :      என்ன பண்ணுது என் செல்லத்துக்கு.

 

இளங்கோ  :      பேசாம உங்களையே லவ் பண்ணிருக்கலாமோன்னு தோணுது.

 

கல்பனா    :      ம்... அப்ப இனி என்னையே லவ் பண்ணிக்கடா. அந்த பொண்ணை மறந்துடு.

 

இளங்கோ  :      அம்மாடி இது தான் காதலா, அட ராமா இது என்ன வேதமோ, நெஞ்சுக்குள்ளே ஏதோ ராகம் கேட்குது, கண்ணு ரெண்டும் தானா தாளம் போடுது

 

கல்பனா    :      டேய் அந்த பாட்டை விடு...

 

இளங்கோ  :      அம்மா...

 

கல்பனா    :      ம்...

 

இளங்கோ  :      எனக்கொரு ஆசைம்மா...

 

கல்பனா    :      என்ன ஆசைடா செல்லம்?

 

இளங்கோ  :      எனக்காக அந்த பாட்டை உங்க குரல்லே ஒரு டைம் பாடுங்கம்மா. எனக்கு உங்க வாய்ஸ்லே அதை கேட்கனும் போல இருக்கு.

 

கல்பனா    :      அது டூயட் சாங்க்டா குட்டி.

 

இளங்கோ  :      அதனாலே என்னம்மா? பாட்டு தானே. எனக்காக பாட மாட்டீங்களா?

 

கல்பனா    :      அதுக்கில்லைடா செல்லம். டூயட்ன்னா ரெண்டு பேர் பாடனும் தானே. கேர்ள் வாய்ஸ் நான் பாடுறேன். ஜெண்ட்ஸ் வாய்ஸ் நீ பாடுறியா?

 

இளங்கோ மனதுக்குள் மிகவும் மகிழ்ந்தான். அட்ரா சக்கை என்று அவன் மனம் துள்ளி குதித்தது. அம்மாவுக்கும் கண்டிப்பாக அவன் மேல் அந்த மாதிரி எண்ணம் இருக்கிறது என்று கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனுக்கு தோன்ற ஆரம்பித்தது. இல்லையென்றால் இது மாதிரி ஒரு பாட்டை மகனுடன் சேர்ந்து பாட ஆசைப்படுவாளா? நாம ஒரு ரூட் போட்டு ஒரு அடி முன்னாலே போனா இவ ரெண்டு அடி முன்னாடி வராளே. இப்ப ஆயிஷாவை முதல்லே போடுறதா? இல்லை, அம்மாவை முதல்லே போடுறதான்னு குழப்பம் வந்திடும் போல இருக்கே என்று நினைத்து தனக்குள் சிரித்துக் கொண்டான்.

 

இளங்கோ  :      சூப்பர்ம்மா. எனக்கு ஓகே. ஆனா இப்படி காலேஜ் காம்பஸ்லே தனியா உட்கார்ந்து போன்லே லவ் சாங்க் பாடிட்டிருந்தா பார்க்கிறவங்க தப்பா நினைக்க மாட்டாங்களாம்மா?

 

கல்பனா    :      என்னடா தப்பா நினைப்பாங்க. லூசுன்னா?

 

இளங்கோ  :      இல்லைம்மா. யாரையோ லவ் பண்றான். அவ கூட போன்லே பேசுறான்னு நினைப்பாங்கல்லே...?

 

கல்பனா    :      நினைச்சுட்டு போகட்டும். இந்த பக்கம் யார் பேசுறாங்கன்னு யாரும் கண்டுபிடிக்க முடியாதில்லை. கேட்டா ஆமா லவ்வர்தான்னு சொல்லிடு. உனக்கு அது பெருமையா இருக்குமில்லே.

 

இளங்கோ  :      சூப்பர்ம்மா. அப்ப நாம இப்ப லவ்வர்ஸ் மாதிரி இந்த சாங்கை பாட போறோம்... இல்லையாம்மா?

 

கல்பனா    :      சும்மா ஒரு ட்ரை தானேடா. செஞ்சு பார்ப்போம். பாடவா?

 

இளங்கோ  :      பாடுங்கம்மா.

 

கல்பனா யோசிக்கவே இல்லை. மகனின் விருப்பத்திற்காக மட்டுமில்லாமல், அவளுடைய விருப்பத்திற்காகவும் அவள் அந்த பாட்டை பாட துவங்கினாள்.

 

கல்பனா    :      அம்மாடி இதுதான் காதலா, அட ராமா இது என்ன வேதமோ, நெஞ்சுக்குள்ள ஏதோ ராகம் கேட்குது, கண்ணும் ரெண்டு தானா தாளம் போடுது...

 

இளங்கோ  :      கன்னம் அழகிய ரோசாப்பூ கண்ணில் சிரிக்குது ஊதாப்பூ, உதட்டில் உதிரும் தேன் முல்லைப்பூ, அஞ்சி ஒதுங்குது மாராப்பு, இன்னும் எதுக்கிந்த வீராப்பு, அணைக்க துடிக்கும் ஆவாரம்பூ, அடி சித்திரம் எப்படி சேலைய கட்டுச்சு, தேவதை பாதங்கள் பூமியில் ஒட்டுச்சு...

 

கல்பனா    :      உன் பத்து விரல்களும் மேனியில் பட்டுச்சு, பட்ட இடங்களில் குங்குமம் கொட்டுச்சு, நித்தம் இரவினில் வித்தை படிக்கையில், ரசிச்சு பழகும் அழகு அள்ளி அணைக்கையில் அந்தி விளக்கினில், விழியில் எனக்கு கடிதம் எழுது... 

 

பாட்டை பாடும் சாக்கில் காதலனிடம் காதலை சொன்னது போல ஒரு திருப்தி கல்பனாவுக்கு. அதிலும் மகன் தன் வாயால் அவளை தேவதை என்றெல்லாம் சொல்வதை கேட்டு கல்பனா காதலில் விழுந்தாள், பெற்ற மகனுடன். அஞ்சி ஒதுங்குது மாராப்பு என்று மகன் பாடிய வரிகளால் இரண்டு நாள் முன் அவனுடன் பேசிக் கொண்டிருந்த போது அவள் புடவை தலைப்பு விலகி அவளுடைய பால் குடங்களின் விளிம்புகள் மகன் கண்களுக்கு விருந்தானதையும், அவன் கண்கள் அவள் பால் கலசங்களின் பிதுங்கலை பார்த்து தடுமாறுவதை தானும் கவனித்து ரசித்ததையும் நினைத்து கல்பனா வெட்கத்தில் விழுந்தாள். அணைக்க துடிக்கும் ஆவாரம் பூவா நான்? திருட்டு ராஸ்கல் என்று மகனை செல்லமாக திட்டிய கல்பனாவுக்கு இப்போது மகனின் அருகாமையும், ஏன் சொல்லப் போனால் அவனுடைய அரவணைப்பும் தேவைப்பட்டது.

 

கல்பனா    :      நீ எப்படா வீட்டுக்கு வருவே...

 

இளங்கோ  :      ஏம்மா?

 

கல்பனா    :      உன்னை இப்பவே பார்க்கனும் போல இருக்குடா.

 

இளங்கோ  :      எனக்கும் தாம்மா...

 

கல்பனா    :      அப்ப போனை கட் பண்ணிட்டு சீக்கிரம் வீட்டுக்கு வந்து சேரு. உன் கூட கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு இருக்கனும் போல இருக்கு. உன் அப்பாவும் அந்த பவித்ரா கழுதையும் வந்துட்டா நாம ப்ரீயா பேச முடியாதுடா.

 

கல்பனா எதோ கள்ளக்காதலனை வீட்டில் ஆளில்லாத போது ஓக்க வர சொல்வது மாதிரி தன் மகனை சீக்கிரம் வர சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். அதை கேட்டு இளங்கோவுக்கும் மனசுக்குள் பட்டாம் பூச்சிகள் பறக்க துவங்கின. ஐயோ... இது நான் நினைத்த மாதிரியே... நான் ஆசைப்பட்ட மாதிரியே போகிறதே. சீக்கிரம் இதற்கொரு முடிவு கிடைத்தால் நன்றாக இருக்குமே என்று எண்ணி அவன் மனம் மகிழ்ச்சியில் விம்மி எழும்பியது. எழும்பியது இளங்கோவின் மனசு மட்டுமில்லை என்பது நமக்கும் தெரியும், அவனுக்கும் தெரியும்.

 

அம்மாவை போலவே இப்போது மகனும் காதல் வயப்பட்டான். அம்மா தன் மென்மையான குரலில் அந்த அம்மாடி இது தான் காதலா என்று அவன் காதுக்குள்ளேயே வந்து பாடியது போல இருந்தது. அதில் அம்மாவின் வழக்கமான பாடும் திறமையோடு, கண்டிப்பாக உணர்வு பூர்வமான ஒரு ஈடுபாடும், காதலும் இருந்ததாக இளங்கோவுக்கு தோன்றியது. அந்த குரலில் இருந்த ஏதோ ஒன்று அவன் மனதை பிசைந்தது. ப்ரவீணாவுக்கு அடுத்து அவன் அம்மாவிடம் தான் இந்த உணர்வை உணர்ந்தான். இது வெறும் உடல் சார்ந்த ஈர்ப்பு மட்டுமல்ல என்று புரிந்துக் கொண்டான்.

 

இளங்கோவை பொருத்த வரை அவன் உயிரினும் மேலாக நேசித்த ப்ரவீணா அவன் கை விட்டு போன பின் வாழ்க்கையே வெறுத்து போய் விட்டான். விரக்தியின் விளிம்பிற்கே சென்று விட்டான். காதல் கை கூடாமல் போனதற்கு ப்ரவீணா எந்த விதத்திலும் காரணம் இல்லையென்றாலும், அவன் மனம் இயலாமையால், அவள் மீது தன்னை விட்டு விட்டு போய் விட்டாள் என்று கோபப்படத் துவங்கி நாளடைவில் பெண்கள் என்றாலே ஒரு வித வெறுப்பு உணர்வு உண்டாகி போக போக இவளுக எல்லாம் காதலிக்கவே லாயக்கில்லை, கிடைச்சா போட்டுட்டு போயிட்டே இருக்கனும் என்ற மனநிலைக்கு வந்திருந்தான்.

 

       அவன் மனம் அப்படி நினைத்தாலும் அவன் நினைத்த மாதிரியெல்லாம் பெண்கள் சும்மா போட்டு விட்டு போக அமைய வேண்டுமே, அதனால் இளங்கோ பிட்டு படங்கள் பார்த்தும், காம கதைகள் படித்தும், பெண்களை எல்லா வயதிலும் சைட் அடித்து, அவர்களை ஓக்கிற மாதிரி நினைத்து இரவில் கையடித்தும் வாழ துவங்கியிருந்தான். அவன் மனமும் உடலும் முழுமையாக காமத்தின் பக்கம் திரும்பி ப்ரவீணாவின் நினைவுகள் மனதை பாதிக்காத அளவுக்கு தன் மனதை மாற்றிக் கோள்ள ஆரம்பித்திருந்தான்.

 

       இடையில் ஆயிஷா என்ற பெண் அவன் வாழ்க்கையில் வருவாள் என்று அவன் நினைக்கவில்லை. அழகாயிருந்தாள். அம்சமாயிருந்தாள். வயதுக்கேற்ற கும்மென்ற உடல் வாகு. எல்லாவற்றையும் விட பெரிய முலைகளின் ரசிகனான இளங்கோவுக்கு பிடித்த மாதிரி பாச்சி பழங்களை பப்பாளிகள் சைஸுக்கு வளர்த்து வைத்திருந்தாள். அவளை பார்த்த அன்றே இளங்கோ அவளை நினைத்து கையடித்தான். அவனுக்கு ஆயிஷா அம்மாவின் தோழி என்பதெல்லாம் ஒரு பெரிய தடையாக தெரியவில்லை. ஏனென்றால் அவன் நிறைய முறை ஆயிஷா மாதிரி நடுத்தர வயது பெண்மணிகளை நினைத்து கையடித்திருக்கிறான். அப்படி அவன் ஆசைப் பட்டு கையடித்த பெண்களில் பெரும்பாலான பெண்கள், அவனுடைய நண்பர்களின் அம்மாக்களும், உறவு முறையில் அவனுக்கு சித்தி, பெரியம்மா, அத்தை ஆகிற பெண்களும் தான் இருந்தனர். ஆனால் யாரையும் இது வரை அவன் ட்ரை பண்ணி பார்க்கவில்லை. ஆயிஷாவையும் அப்படிதான் பார்த்தோமா? ரசித்தோமா? கையடித்தோமா என்று மட்டும் நினைத்திருந்தான். ஆனால் அவனுடைய அம்மா மூலமாகவே ஆயிஷாவை அடைவது சுலபம் என்று தெரிய வந்த பின் அவன் ஆயிஷாவை எப்படியாவது போட்டு விட வேண்டும் என்று அலைய துவங்கினான்.

 

அதற்கான அச்சாரமும் போட்டு ஆயிஷாவுடன் படுப்பது என்று முடிவான பின்பும் அவன் மனம் அதில் செலுத்திய கவனத்தை விட தன் தாய் கல்பனாவிடம் அதிகம் கவனம் செலுத்த காரணம் என்னவென்று அவனுக்கு புரியவில்லை. அம்மாவுடன் காமம் என்பது இயல்பானதில்லை என்பது இளங்கோவுக்கு தெரியும். ஆனாலும் அவள் மீது அதிக ஈர்ப்பு உண்டாவது, அந்த ஈர்ப்பினால் கையில் கிடைத்த ஆயிஷாவை கூட அனுபவிக்க அவசரம் காட்டாமல் கல்பனாவுக்கு, பெற்ற தாய்க்கு ரூட் போடுவதற்கு என்ன காரணம் என்று அவனால் முடிவுக்கு வர முடியவில்லை. அவன் அதை காதலென்று சொல்லிக் கொண்டான். அதில் ஓரளவு உண்மையும் இருந்தது.

 

ப்ரவீணாவுக்கு அடுத்து அவன் மனதையும் உடலையும் ஒரே சமயத்தில் ஈர்த்தவள் கல்பனா தான். அவன் ப்ரவீணா எப்படியெல்லாம் தன்னுடன் இருக்க வேண்டும் என்று கற்பனை செய்து வைத்திருந்தானோ அத்தனையையும் கல்பனா செய்தாள். இன்னொரு பெண்ணுடன் அவன் நெருங்கினால் இவள் பொறாமையால் துடித்தாள். இவனிடம் செல்லக் கோபப்பட்டாள். அவள் முன் வெற்று மார்புடன் வந்ததற்கு ஒரு காதலியை போல, மனைவியை போல பொறாமைப்பட்டு அவனை கன்னம் வீங்குமளவுக்கு அடித்தாள். அவளுடைய வாட்ஸ் அப் மெசெஜ் பார்க்கவில்லை என்று அழுகிறாள். அவளுடன் சாட் பண்ணவில்லை என்று சொல்லி ஏங்குகிறாள். அவனை அணைக்கிறாள். அணைக்க அனுமதிக்கிறாள். முத்தங்கள் தருகிறாள். கண் சிமிட்டுகிறாள்.

 

இதற்கெல்லாம் என்ன பெயராம்?

 

அம்மாடி இது தான் காதலா?

 

ஆமா...

 

கண்டிப்பாக...

 

இது தான் காதல்....

 

என்று இளங்கோ தன் தாய் மீது உண்டான உணர்வுகளுக்கு காதல் என்று பெயரிட்டுக் கொண்டான்.

 

அது உண்மையும் கூட. முதலில் அம்மா மீது காதலா என்று திகைத்த அவனுடைய அனுபவமற்ற மனதிற்கு அம்மா மீதே காதல் என்ற உணர்வு தடுக்க முடியாத அளவுக்கு வளர்ந்து விட்ட பின் அதுவே அந்த காதலை அதிகரிக்க வைத்துக் கொண்டிருந்தது. இயல்பான காதலை விட பெற்ற தாயின் மீதே காதல் கொள்வதிலும், அதற்கு அவளும் பட்டும் படாமலும் ஒத்துழைத்துக் கொண்டு வருவதிலும், இருவரும் தெரிந்தும் தெரியாமலும் அந்த உணர்வுகளை அனுபவித்துக் கொண்டும், இருவருக்கும் நடுவில் பரிமாற்றம் செய்துக் கொண்டும், கடத்திக் கொண்டும் கண்ணாமூச்சி நாடகம் நடத்துவதில் இனம் புரியாத ஒரு போதை கலந்த உணர்வு உண்டாவதையும் புரிந்துக் கொண்ட இளங்கோ, ஆயிஷாவை இரண்டாவது இடத்திற்கு அனுப்பி விட்டு தன் தாய்க்கு காதலி என்ற அந்தஸ்த்தை கொடுத்து முதலிடத்திற்கு கொண்டு வந்து விட்டான்.

 

ஆயிஷாவை அவன் நினைத்தால் இப்போதே கூட வெளியில் தள்ளிக் கொண்டு போய், அவளை அவிழ்த்துப் பார்த்து, அவளுடைய அம்சமான உடம்பை புரட்டி புரட்டிப் போட்டு, திகட்ட திகட்ட அனுபவிக்க முடியும். ஆனால் அவன் அம்மா கல்பனாவை அவன் ஓரளவுக்கு மேல் தொடுவதை இப்போதைக்கு அவனால் நினைத்துக் கூட பார்க்க முடியாது. முதலில் அம்மாவின் மனதில் என்ன இருக்கிறது என்று வெளிப்படையாக தெரியாமல் எதாவது செய்து அது பூதாகரமாக வெடித்து இருக்கிற இன்பமும் பறி போய் விடும் நிலையை உருவாக்கி விடக் கூடாது. இரண்டாவதாக ஆயிஷாவை தள்ளிக் கொண்டு போவது போலெல்லாம் அவன் அம்மாவை தள்ளிக் கொண்டு போவதும் நடக்கக் கூடிய காரியமில்லை.

 

அம்மா மகன் உறவு என்பதால் மனதுக்குள் ஆயிரம் எண்ணங்களும் ஆசைகளும் இருந்தாலும் வெளியில் காட்டிக் கொள்ளாமல் அம்மா மகன் பாசம் என்ற போர்வையில் யாருக்கும் சந்தேகம் வராமல் கிடைக்கும் சின்ன சின்ன தொடுதல்கள், உரசல்கள், பட்டும் படாத முத்தங்கள் என்று கிடைப்பதை அனுபவித்துக் கொண்டு காலம் ஒரு கனியும் என்று தான் காத்திருந்தாக வேண்டும். இதெல்லாம் இளங்கோவுக்கு தெரிந்திருந்தாலும் அவனுக்கு இப்போது ஆயிஷாவை போடும் வாய்ப்பை விட அம்மாவுடன் நடத்தும் இந்த புரியாத நாடகம், அளவில்லாத இன்பத்தை கொடுத்துக் கொண்டிருந்தது. அதை தான் அவன் அதிகம் விரும்பினான்.

 

அம்மாவுடன் இன்று போனில் நடத்திய இன்னிசை கச்சேரி இளங்கோவை மிகவும் நெகிழ வைத்து விட்டது. அவனுக்கு இப்போது வேறு எதுவும் தேவைப்படவில்ல்லை. அவனுக்கு உடனே அவன் அம்மாவை பார்க்க வேண்டும் போல இருந்தது. பார்த்தால் மட்டும் போதும், வேறு எதுவும் வேண்டாம், முடிந்தால் அவள் மடியில் படுத்துக் கொண்டு, அவள் இடுப்பை வளைத்துக் கொண்டு, முகத்தை அவள் வயிற்றில் புதைத்துக் கொண்டு, அந்த இதமான இளம் சூட்டை உணர்ந்துக் கொண்டு, அப்படியே அவள் மடியில் கிடந்தால் கூட போதும் என்று தோன்றியது. இளங்கோ உடனே காலேஜை விட்டு கிளம்பினான்.

 

மகனின் நிலையே இப்படி என்றால் தாயின் நிலை எப்படி இருக்கும்? எப்போதும் மகனை விட பெற்ற தாய்கள் தான் பாசத்தில் அதிகம் தவிப்பார்கள். அதே நிலை தான் இங்கே கல்பனாவுக்கும் உண்டாகி இருந்தது. முக்கியமாக தன் அன்பு மகன் இளங்கோ கல்லூரியில் ஒரு பெண்ணின் மீது காதல் கொண்டிருந்தான் என்பதை தெரிந்துக் கொண்டதும், அந்த பெண் அவனை ஏமாற்றி விட்டு எங்கோ போய் விட்டாள் என்பதை அவன் வாயால் சொல்லி தெரிந்துக் கொண்டதும் கல்பனாவை உருக வைத்திருந்தன. இளங்கோ தன் காதல் உணர்வுகளை அவளிடம் வெளிப்படையாக பகிர்ந்துக் கொண்டதில் கல்பனா மிகவும் நெகிழ்ந்து போயிருந்தாள். 

 

பருவ வயது உணர்வுகளை அவளும் கடந்து வந்தவள் தானே. அந்த வயதின் காதல், அதுவும் கை கூடாத காதல், என்ன பாடு படுத்தும் என்பது அவளுக்கு தெரியாதா என்ன? அவளால் தன் மகனின் நிலையை புரிந்துக் கொள்ள முடிந்தது. பாவம், அவன் மனம் எத்தனை வேதனைப்பட்டதோ என்று மகனுக்காக உருகினாள் தாய். இது மிகவும் ஆபத்தான வயது. இந்த வயதில் காதல் தோல்வி வரவே கூடாது. அது அவனை தவறான பாதைகளுக்கு வழி காட்டும். அவனை இப்போது கவனமாக பார்த்துக் கொள்வதும், அரவணைத்து அன்பு காட்டுவதும், அவன் மனம் வேறு பக்கம் சென்று விடாமல் அவனை தன் பக்கம் கவனம் செலுத்த வைப்பதும் மிகவும் முக்கியம் என்று கல்பனா முடிவு செய்திருந்தாள். அது ஒரு தாயின் கடமை என்று அவள் நம்பினாள்.

 

அவள் முடிவுக்கும், நம்பிக்கைக்கும் வலு சேர்ப்பது போல ஆயிஷா அவள் வாழ்க்கையில் மீண்டும் நுழைந்திருக்கிறாள். அவள் இளங்கோவின் மீது கண் வைத்து விட்டாள் என்று விரைவாகவே கண்டுபிடித்து விட்டாள் கல்பனா. இப்போது மகனின் மனநிலையும் தெரிந்த பின் அவள் மனம் பரபரப்பானது. ஏற்கெனவே அவள் ஆயிஷாவைப் பற்றி மகனிடம் சொல்லி எச்சரித்திருந்தாலும், மகனின் இன்றைய பேச்சுக்குப் பிறகு, அவன் காதல் கதையை கேட்ட பிறகு, அவள் அந்த நொடியிலேயே முடிவு எடுத்து விட்டாள், இளங்கோவை இந்த பலவீனமான தருணத்தை பயன்படுத்தி ஆயிஷா வீழ்த்தி விடக் கூடாது, அவனை ஆயிஷாவிடம் பறி கொடுத்து விடவே கூடாது என்று. அந்த வைராக்கியம் அவளை எங்கெல்லாம் கொண்டு போக போகிறது, அவள் வாழ்க்கையிலும், அவளுடைய அன்பு மகன் வாழ்க்கையிலும் என்னவெல்லாம் நடக்கப் போகிறது என்பதெல்லாம் பாவம் அவளுக்கு அப்போது தெரியாது.

 

ஆனால் அவள் தீர்க்கமாக இருந்தாள், மகனை விடாப்பிடியாக பிடித்து வைத்துக் கொள்ள எல்லா வேலைகளையும் செய்வது என்று.

[Manmadhan67]

மகன் காலை கட் பண்ணிய பின் கல்பனா மனமெல்லாம் எதோ காதல் வயப்பட்ட மாதிரி உணர்ந்தாள். உடம்பும் மனசும் பரபரவென்று இருக்க, அவள் கூகுளில் அந்த பாடலின் வரிகளை தேடினாள்.

 

அம்மாடி இது தான் காதலா,

அட ராமா இது என்ன வேதமோ,

நெஞ்சுகுள்ள ஏதோ ராகம் கேட்குது

கண்ணு ரெண்டு தானா தாளம் போடுது

கொட்டுங்க கொட்டுங்க கும்மிய கொட்டுங்க

நேரம் நல்ல நேரம்

ஒரு கூற சேல மாலையோடு நாளை வந்து சேரும்

கன்னம் அழகிய ரோசாப்பூ கண்ணில் சிரிக்குது ஊதாப்பூ

உதட்டில் உதிரும் தேன் முல்லைப்பூ

அஞ்சி ஒதுங்குது மாராப்பு

இன்னும் எதுக்கிந்த வீராப்பு

அணைக்க சிவக்கும் ஆவாரம்பூ

அடி சித்திரம் எப்படி சேலைய கட்டுச்சு

தேவதை பாதங்கள் பூமியில் ஒட்டுச்சு

 

ஒவ்வொரு வரியாக படித்துக் கொண்டே வந்தவளுக்கு எதுவும் தோன்றவில்லை. ஆனால் அடுத்த வரிகளை படித்தவுடன் உடல் சிலிர்த்தது. அந்த வரிகள் அவளுக்காகவும் அவள் மகன் இளங்கோவுக்காகவும் எழுதிய மாதிரியே தோன்றியது கல்பனாவுக்கு. அந்த வரிகள்...

 

உன் பத்து விரல்களும் மேனியில் பட்டுச்சு

பட்ட இடங்களில் குங்குமம் கொட்டுச்சு

 

இந்த வரிகளை படித்ததும், இளங்கோ அவனுடைய மொபைல் ரிங் டோனாக வைத்துக் கொண்டு, அவனுக்கு போன் வரும் போதெல்லாம் அவளை சிலிர்க்க வைக்கும் அந்த தொட்டு தொட்டு பேசும் சுல்தானா பாட்டு தான் கல்பனாவுக்கு நினைவுக்கு வந்தது. பத்தாத குறைக்கு அவனும் அவ்வப்போது அவளை ஓரக் கண்ணால் பார்த்துக் கொண்டு குறும்பு சிரிப்போடு அந்த பாட்டை பாடி வேறு அவளை வெட்கப்பட வைப்பானே... எல்லாவற்றையும் விட நேற்று அவள் எதேச்சையாக பாடிய நீ தொட்டால் எங்கும் பொன்னாகுமே என்ற பாட்டை பிடித்துக் கொண்டு அவள் இடுப்பை கூட பிடித்து நான் தொட்டா இது பொன்னாச்சு, ஏற்கெனவே பொன் மாதிரி தானே இருக்கு என்று சொல்லி அவள் இடுப்பின் நிறத்தையும் வழுவழுப்பையும் அப்பட்டமாக வர்ணித்ததோடு இடுப்பை தடவி, மடிப்பையும் பிசைந்தானே, இப்போ இந்த வரிகள் அவன் பாட்டுக்கும் சேட்டைக்கும் செமயா மேட்ச் ஆகுமே என்று யோசித்த கல்பனா, அந்த வரிகளை மட்டும் காபி செய்து தன் வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸாக வைக்க முடிவு செய்தாள்.

 

அந்த இரண்டு வரிகளை மட்டும் வைத்தால் அது இளங்கோவுக்கு நேராகவே சிக்னல் கொடுத்த மாதிரி இருக்கும் என்பதால், இப்போதைக்கு அவனிடம் அந்த அளவு நெருங்க துணிச்சலில்லாமல் பாட்டின் முதல் பகுதியை ஸ்டேடஸாக வைக்க நினைத்தாள் கல்பனா. அப்படி முடிவு செய்ததும் எப்போதுமே வாட்ஸ் அப்பில் ஸ்டேடஸ் வைக்காத கல்பனா முதல் முறையாக அந்த பாடல் வரிகளை ஸ்டேடஸாக வைத்தாள், தன் மகன் மட்டுமே பார்க்கும் படி செட்டிங்ஸை மாற்றி.

 

கன்னம் அழகிய ரோசாப்பூ

கண்ணில் சிரிக்குது ஊதாப்பூ

உதட்டில் உதிரும் தேன் முல்லைப்பூ

அஞ்சி ஒதுங்குது மாராப்பு

இன்னும் எதுக்கிந்த வீராப்பு

அணைக்க சிவக்கும் ஆவாரம்பூ

அடி சித்திரம் எப்படி சேலைய கட்டுச்சு

தேவதை பாதங்கள் பூமியில் ஒட்டுச்சு

உன் பத்து விரல்களும் மேனியில் பட்டுச்சு

பட்ட இடங்களில் குங்குமம் கொட்டுச்சு

 

ஸ்டேடஸ் வைத்து விட்டு என்னமோ காதலனுக்காக ஏங்கி தவிக்கும் இளம் பெண்ணை போல கல்பனா ஒவ்வொரு நிமிடமும் தன் மகன் இளங்கோ தன் வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸை பார்க்கிறானா என்று பார்த்துக் கொண்டே இருந்தாள். அப்போது என்னடி ரொம்ப வேகமா போறே போல இருக்கு? இன்னைக்கு நைட் எதாவது நடக்க போகுதா? என்ற குரல் கேட்க...

 

கல்பனா அந்த குரலை கேட்டு எந்த பதட்டமும் அடையவில்லை. அவளுக்கு இப்போதெல்லாம் இது பழக்கமாகி விட்டது. அது தன் மனசாட்சி என்று அவளுக்கு தெரியும்.

 

கல்பனா    :      வந்திட்டியா? அதானே... வரனுமேன்னு யோசிட்டிருந்தேன்.

 

குரல்        :      நான் உன் மனசாட்சி இல்லைடி.

 

கல்பனா    :      அப்புறம்?

 

குரல்        :      நானும் கல்பனா தான். உனக்குள்ளே ஒளிஞ்சிட்டிருக்க இன்னொரு கல்பனா. வெளியே காட்டிக்காத ஆசைகள் மட்டும் நிரம்பியிருக்க உன்னோட உண்மையான உருவம். ஆனா வெளியே தெரிய மாட்டேன். நாம ஏற்கெனவே பேசிருக்கோம். நினைவிருக்கா?

 

கல்பனா    :      ம்... நினைவிருக்கு. மனசாட்சியையே சமாளிக்க முடியாது. இதிலே நீ வேற புதுசா...

 

கல்பனா(2)  :      நான் மனசாட்சி மாதிரியில்லைடி. ஒவ்வொரு மனுசனுக்கும் வெளியே தெரியாத ஒரு முகம் இருக்கும். வெளியே சொல்ல முடியாத நிறைவேத்திக்க முடியாத ஆசைகளை அந்த இரண்டாவது மனசுக்குள்ளே வைச்சிருப்பாங்க. அந்த இரண்டாவது மனசு தான்  நான். உனக்கு சப்போர்ட் பண்ணுவேன்.

 

கல்பனா    :      சரி... இப்ப என்ன விசயமா வந்தே? அதை சொல்லு.

 

கல்பனா(2)  :      என்ன முடிவு பண்ணிருக்கே?

 

கல்பனா    :      முடிவுன்னா? எதைப் பத்தி?

 

கல்பனா(2)  :      உன் மகன் இளங்கோ கூட படுக்குறதைப் பத்தி?

 

கல்பனா    :      ச்சீ... நாயே... என்னடி வார்த்தை இது?

 

கல்பனா(2)  :      இளங்கோ கூட படுக்குறதுன்னு முடிவு பண்ணிட்டே தானே?

 

கல்பனா    :      ...

 

கல்பனா(2)  :      கல்பனா... சும்மா நடிக்காதே. எனக்கு எல்லாம் தெரியும்ன்னு புரிஞ்சுட்டு பேசு. நீ இப்ப உன் மகன் கூட நடத்திட்டிருக்க நாடகத்துக்கு காரணம் தாய் பாசம் மட்டும் தானா? அதிலே உடம்பு சம்பந்தப்பட்ட விசயம் எதுவும் இல்லையா? நீ அவன் கூட உடம்பாலே ஒண்ணு சேர விரும்பலையா? உன் உடம்பும் உன் மகனோட உடம்பும் உடம்புலே துணியே இல்லாம ஒண்ணா கலந்து உறவாடுறதை நீ விரும்பலையா? அவன் கூட ஒண்ணு கலக்கனும்ன்னு உனக்கு நிஜமாவே ஆசையில்லையா?

 

கல்பனா    :      ஸ்ஸ்ஸ்... என்னடி நீ தெரிஞ்சுக்க கேட்குற மாதிரி தெரியலையே. கண்டதை சொல்லி என்னை மூட் ஏத்த வேணும்ன்னே கண்ட விசயத்தை கண்ட வார்த்தைகளை போட்டு பேசுற மாதிரி தெரியுது.

 

கல்பனா(2)  :      இதிலேயே உன் ரகசியம் வெளியே வந்திடுச்சு. நான் அப்படி சொன்னா உனக்கு மூட் ஆகுதுன்னா... அப்ப உன் மனசிலே நான் சொன்ன அத்தனை ஆசையும் இருக்குன்னு தானே அர்த்தம்.

 

கல்பனா    :      இருக்குடி. ஆனா இது சரியா தப்பான்னு முடிவு பண்ண முடியாம தவிக்கிறேண்டி.

 

கல்பனா(2)  :      அதுலே என்ன உனக்கு சந்தேகம். இது தப்பு தான். கண்டிப்பா தப்பு. ரொம்ப பெரிய தப்பு.

 

கல்பனா    :      என்னடி இப்படி சொல்லிட்டே?

 

கல்பனா(2)  :      பின்னே அம்மாவும் மகனும் அவுத்து போட்டுட்டு மாட்டிக்கிட்டு ஆட்டம் போட நினைக்கிறதை சரின்னா சொல்வாங்க.

 

கல்பனா    :      என்னமோ எனக்கு சப்போர்ட் பண்ண போறேன்னு சொன்னே. இப்ப இப்படியும் பேசுறே. அப்படியும் பேசுறே. இதுக்கு மனசாட்சியே பரவாயில்லைடி.

 

கல்பனா(2)  :      சப்போர்ட் பண்ணனும்ன்னா? உன் மகன் கூட மேட்டர் பண்ண நான் சப்போர்ட் பண்ணனுமா?

 

கல்பனா    :      அதுக்கு பேர் தாண்டி சப்போர்ட்.

 

கல்பனா(2)  :      அப்ப உனக்கு ஆசை இருக்கு.

 

கல்பனா    :      இல்லைன்னு யார் சொன்னா? ஓபனா ஒத்துக்க கூச்சமா இருக்குடி.

 

கல்பனா(2)  :      அப்படி வா வழிக்கு. இப்பவும் சொல்றேன். இது கண்டிப்பா தப்பு தான்.

 

கல்பனா    :      போடி...

 

கல்பனா(2)  :      இருடி அவசரப்படாதே. நான் இன்னும் சொல்லி முடிக்கலை. இது பெரிய தப்பு தான். ஆனா...

 

கல்பனா    :      ஆனா...

 

கல்பனா(2)  :      யோசிச்சுப் பாரு. நாம எல்லாமே சரியா தான் செய்றோமா? சமுதாயம் தப்புன்னு சொல்ற எத்தனையோ விசயங்களை நாம செய்யறோமோ இல்லையோ மனசுக்குள்ளே செய்யனும்ன்னாவது ஆசைப்படாமயா இருக்கோம். வெளியே உத்தம பத்தினி மாதிரி நடிக்கிற எத்தனையோ பொண்ணுங்க ஒவ்வொருத்தி வாழ்க்கைலேயும் ஒரு சினிமா நடிகன், ஒரு பக்கத்து வீட்டு பையன், புருசனோட நண்பன், அப்பாவோட ப்ரண்ட், வீட்டு வேலைக்காரன், ட்ரைவர்ன்னு யாராவது ஒரு க்ரஷ் கண்டிப்பா இருப்பான். யாருமே கண்டுபிடிக்க முடியாத கற்பனை உலகத்திலே அந்த க்ரஷ் கூட அந்த பொண்ணு ஒரு கிஸ்ஸாவது அடிச்சிருப்பா. இப்படி எல்லோரோட மனசிலேயும் தப்பு தப்பான ஆசைகள் இருக்க தான் செய்யுது. சிலர் அந்த தப்பை தைரியமா நிஜமாக்கி சந்தோஷத்தை அனுபவிச்சிடறாங்க. சிலர் கடைசி வரை கற்பனையே போதும்ன்னு திருப்தி அடைஞ்சுடாறாங்க. உனக்கு வயசு 45 ஆச்சு. உன் புருசன் சந்திரனை தவிர வேற எந்த ஆம்பிளை மேலேயும் சின்னதா கூட அட ஆள் நல்லாருக்கானேன்னாவது நினைச்சதில்லையா?

 

கல்பனா    :      நினைச்சிருக்கேன். ஆனா அதுக்காக அவங்க கூட எல்லாம் போய் படுத்துட்டனா?

 

கல்பனா(2)  :      அதுக்கு உனக்கு சான்ஸ் கிடைக்கலை. அதான் உண்மை. ஊர் உலகத்துக்கு பயந்துட்டு தாண்டி நாம பல தப்புகளை செய்யாம இருக்கோம். அந்த தப்பை பண்றதிலே இருக்க சுகத்தை அனுபவிக்காம இருக்கோம். கேட்க யாருமில்லைன்னா நடக்கிற கதையே வேற. தப்பை செய்யறதிலே ஒரு கிக் இருக்குடி. அதுவும் உனக்கு கிடைச்ச சான்ஸே ஜாக்பாட் மாதிரி பெரிய தப்பா செய்ய சான்ஸ் கிடைச்சிருக்கு. பெத்த மகன் கூடவே.... ஸ்ஸ்ஸ்.... நினைச்சா எனக்கே ஒரு மாதிரி ஜிவ்வுன்னு இருக்கு. சீக்கிரம் முடிவு பண்ணி அனுபவிச்சிடுடி.

 

கல்பனா    :      இப்ப நான் இருக்க மனநிலைலே இதை அனுபவிச்சிடனும்ன்னு எப்பவோ முடிவு பண்ணிட்டேண்டி. ஆனா எப்படின்னு தான் தெரியலை. இதிலே எத்தனையோ சிக்கல் இருக்கு.

 

கல்பனா(2)  :      ஒரு சிக்கலும் இல்லை. சிக்கல்ன்னு நினைச்சா எல்லாமே சிக்கல் தான். அம்மா மகன் உறவே உங்களுக்கு ஒரு வசதிதாண்டி. அந்த முகமுடியை போட்டுட்டே எல்லா ஆட்டமும் போடலாம். அம்மா மகன்ங்க்றதாலே யாருக்கும் அத்தனை சீக்கிரம் சந்தேகம் வராது. அதில்லாம இதை ரகசியமா யாருக்கும் தெரியாம செய்யறப்ப கிடைக்கிற கிக் இருக்கே... ஸ்ஸ்ஸ்...

 

கல்பனா    :      ஐயோ.... இவ வேற... என்னை ஏத்தி விடாதடி... இப்ப நான் என்ன செய்யனும்ன்னு சொல்லு.

 

கல்பனா(2)  :      உன் மகன் வந்தா...

 

கல்பனா    :      அவனை தள்ளிட்டு பெட்ரூமுக்கு போய் வாடா செய்யலாம்ன்னு அவன் மேலே பாய சொல்றியா?

 

கல்பனா(2)  :      அலையாதே. உன் வாயாலேயே உன் மனசுக்குள்ளே எவ்ளோ டர்ட்டியா உன் தாட்ஸ் ஓடுதுன்னு அப்பட்டமா தெரியுது. இப்படி அலைஞ்சின்னா மாட்டிக்குவே. அதனாலே இப்போ இவ்ளோ ஸ்பீட் எல்லாம் வேண்டாம். அவனை தூண்டி விடு. நல்லா தூண்டி விடு...

 

கல்பனா    :      எப்படிடி?

 

கல்பனா(2)  :      அவனுக்கு கொஞ்சம் காட்டுடி. நீ ரொம்ப மூடி மறைக்கிறே?

 

கல்பனா    :      எதை?

 

கல்பனா(2)  :      ம்... நீ நினைக்கிற இடம் இல்லை. அதை அவனே அவுத்து பார்ப்பான். அதுக்கு நீ வேற சில சின்ன சின்ன இடங்களை காட்டினா போதும்.

 

கல்பனா    :      புரியற மாதிரி சொல்லுடி.

 

கல்பனா(2)  :      நீதான் பால் மாட்டு மடி மாதிரி செமயா வளர்த்து வைச்சிருக்கியே... அவனுக்கு பால் குடுத்த அந்த முலை ரெண்டையும். அதை கொஞ்சம் வெளியே பிதுங்க விட்டு காட்டுடி சிறுக்கி.

 

கல்பனா    :      ஏற்கெனவே ஒரு டைம் லைட்டா காட்டினேன். அவனும் ஆசையா பார்த்தான்.

 

கல்பனா(2)  :      ம்... எனக்கும் தெரியும். இன்னும் கொஞ்சம் காட்டு. அடிக்கடி காட்டு.

 

கல்பனா    :      ம்... ட்ரை பண்றேன்.

 

கல்பனா(2)  :      அப்புறம் உன் தொப்புள்...

 

கல்பனா    :      அதையும் காட்டனுமா?

 

கல்பனா(2)  :      ஆமாடி... உனக்கு உன் தொப்புள் ஒரு பெரிய சொத்துடி. தொப்பை போடாத உன் வயிறிலே அது ஒரு கிணறு மாதிரி செம கவர்ச்சியா இருக்கு. இந்த கால பசங்களுக்கு தொப்புள்ன்னா ரொம்ப உசிருடி.

 

கல்பனா    :      ம்... நானும் கேள்விப்பட்டிருக்கேன். மெயின் மேட்டரை விட்டுட்டு அங்கே ஏன் ஆசைப்படுறாங்கன்னு தான் எனக்கு புரியலை.

 

கல்பனா(2)  :      அடிப்போடி... உனக்கு சைக்காலஜியே தெரியலை. நீ ஒரு ஊருக்கு போறேன்னு வைச்சுக்க, ஊர் கிட்ட வந்திருச்சுன்னு ஒரு இடத்தை பார்த்து தெரிஞ்சுக்கிட்டதும் உனக்கு ஒரு பரபரப்பு, சந்தோசம் வருமில்லே. அது மாதிரி தான் தொப்புளும். மெய்ன் பாய்ண்ட் கிட்டே தான் இருக்குன்னு காட்டுற பாய்ண்ட் அது. அதான் ஆம்பிளைங்க அந்த இடத்துக்கு அவ்ளோ இம்பார்டண்ஸ் குடுக்குறாங்க.

 

கல்பனா    :      நல்ல விளக்கம். சரி நீ சொல்ற மாதிரியே செய்றேன். அவன் ரொம்ப சின்ன பையண்டி. காஜூ ஏறி என் மேலே ஏறிட்டான்னா?

 

கல்பனா(2)  :      லூசாடி நீ? அதுக்கு தானே அலையுறே. ஏறுனான்னா நீ விரி...

 

கல்பனா    :      என்னது?

 

கல்பனா(2)  :      பாயை விரிடின்னு சொன்னேண்டி.

 

கல்பனா    :      ம்... ஆனா பயமா இருக்குடி. யாருக்காவது தெரிஞ்சிட்டா ரொம்ப கேவலமாகிடும்.

 

கல்பனா(2)  :      தெரியாம செய்ங்கடி. அதான் கிக்...

 

மனசாட்சி  :      வெளங்கிடும்...

 

கல்பனா(2)  :      எவ அவ?

 

மனசாட்சி  :      ம்... உன் சக்களத்தி... ஏண்டி அவளை தூண்டி விட்டுட்டு இருக்கே?

 

கல்பனா(2)  :      இல்லைன்னா இவ சும்மா விட்டுருவா? அடப் போடி... நான் சொன்னாலும் சொல்லாட்டியும் இவ பெத்த மகன் கூட படுக்கதான் போறா. எல்லாம் அதுக்கு தான். அதுக்கு சும்மா காதல் கத்திரிக்காய்ன்னு வெத்து சீனு. அனுபவிக்கிறதுன்னு முடிவு பண்ணியாச்சுன்னா அதை ஏன் லேட் பண்ணனும்ன்னு சீக்கிரம் அவுத்து போட்டுட்டு ஆசை தீர அனுபவிங்கடின்னு சொல்லிட்டிருக்கேன். அதுலே உனக்கென்ன ப்ரசனை?

 

கல்பனா    :      நீ ஒண்ணும் ரொம்ப என்னை கேவலப்படுத்த வேண்டாம். எனக்கொண்ணும் அது முக்கியமில்லை. என் பையன் என் கூட இருந்தா போதும். செக்ஸ் எல்லாம் எனக்கு முக்கியமில்லை. நீ சொன்னாலும் சொல்லாட்டியும் இது காதல் தான்.

 

கல்பனா சொன்னதை கேட்டு கல்பனாவின் மனசாட்சியும் கல்பனாவின் இன்னொரு பிம்பமும் ஒன்றாக கேலியாக கிளுகிளுவென்று சிரித்தன.

 

கல்பனா    :      நீங்க ரெண்டு பேரும் எனக்குள்ளே தானடி இருக்கீங்க? அப்புறம் ஏண்டி ஏன் எப்பவும் என்னை கிண்டலாவே பாக்குறீங்க. ஒரு தெளிவான முடிவெடுக்க முடியாத மாதிரி என்னை குழப்புறீங்க. முதல்லே இங்கேயிருந்து வெளியே போங்கடி சனியனுங்களா.

 

கல்பனா(2)  :      யாரு? நாங்க? உன்னை தெளிவா முடிவெடுக்க விடாம தடுக்குறோம்? அடப் போடி... தெளிவா முடிவெடுத்து சீக்கிரமா நீயும் உன் மகனும் முதலிரவு பண்ணுங்கன்னு தான் நான் சொல்லிட்டிருக்கேன்.

 

மனசாட்சி  :      அதை நான் வேண்டாம்ன்னு சொல்றேன்.

 

கல்பனா    :      சுத்தம்...

 

கல்பனா(2)  :      ஏண்டி வேண்டாம்ன்னு சொல்றே. இவ சந்தோஷம் தானே நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் முக்கியம். இப்ப அவன் பெத்த மகன் கூடவே செக்ஸ் வைச்சிக்க ஆசைப் பட்டு, ஊரு உலகத்துக்கு பயந்துட்டு, அவ மனசாட்சிக்கும் பயந்துட்டு அனுபவிக்க முடியாம தவிக்கிறா. அதெல்லாம் தேவையில்லை, குழப்பிக்காம அனுபவின்னு நான் சொல்றேன். நீ அவ மனசாட்சி தானே. அவளுக்கு எது சந்தோஷமோ அதை தானே நீயும் சொல்லனும். ஏன் அவ சந்தோஷத்தை கெடுக்குற மாதிரியே ஐடியா குடுக்கிறே. சும்மா நியாயம் அநியாயம்ன்னு எதையாவது சொல்லி கடுப்பேத்தாதே. உனக்கு என்ன தான் ப்ரசனைன்னு ஓபனா சொல்லு.

 

மனசாட்சி  :      எனக்கும் என் கல்பனாவோட சந்தோஷம் தான் முக்கியம். ஆனா நீ சொல்ற மாதிரி செஞ்சா கல்பனா திரும்பவும் கஷ்டம் தான் படுவா. அதனாலே தான் உன் ஐடியாவை நான் நிராகரிக்கிறேன்.

 

கல்பனா(2)  :      சரி நீ என்ன சொல்ல வரேன்னு தெளிவா சொல்லு. கல்பனா அவ மகன் கூட சேர வேண்டாம்ன்னு சொல்றியா?

 

மனசாட்சி  :      இல்லை. அவளுக்கு அது ஓகேன்னா அவங்க சேரட்டும். ஆனா அவசரப்பட வேண்டாம்ன்னு சொல்றேன்.

 

தன் கண் எதிரே எதோ மாய மந்திர உலகம் போல தன் மனசாட்சியும் தன் இன்னொரு பிம்பமும் சீரியஸாக டிஸ்கசன் செய்வதை பார்த்து கல்பனா தலையில் கை வைத்து உட்கார்ந்துக் கொண்டாள். பின் தலையை உயர்த்தி இருவரையும் பார்த்து...

 

கல்பனா    :      ஏய்... கிளம்புங்கடி. தொணதொணன்னு பேசிட்டு. ஒரு முடிவும் சொல்லாம... எரிச்சலை கிளப்பாம போய் தொலைங்க ரெண்டு பேரும்.

 

கல்பனா(2)  :      அவளுக்கு மகன் வந்துடுவான். அவன் கூட ரொமான்ஸ் பண்ற அவசரம். அதுக்கு தான் நம்மளை துரத்துறா.

 

கல்பனா    :      செருப்பாலே அடிப்பேன். நான் ஒண்ணும் அதுக்கு அலையலேன்னு சொல்லிட்டேனில்லே.

 

மனசாட்சி  :      அப்படியா செல்லம்... அப்புறம் ஏண்டி கண்ணம்மா உன் உள்பாவாடை இப்ப நனைஞ்சிருக்கு?

 

கல்பனா(2)  :      ஐயோ... இது வேறயா? நான் கவனிக்கலையே. இது எப்ப நடந்துச்சு?

 

மனசாட்சி  :      அணைக்க சிவக்கும் ஆவாரம்பூன்னு வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸ் வைச்சாளில்லே... அப்ப நம்ம கண்ணம்மா கசிய விட்டுட்டா. அவ முனகினதை நீ கேட்கலையா? முனகிட்டே ஒழுக்கிட்டா நம்ம செல்லம்.

 

கல்பனா(2)  :      வாவ்... இவளுக்கு நாம ஐடியாவே தர வேண்டியதில்லை போல இருக்கே. அல்ரெடி இவ எல்லாத்துக்கும் தயாராதான் இருக்கா. என்னமோ காதல் அது இதுன்னு சீன் போட்டா. ஆனா அடிவாரத்திலே அம்மணிக்கு இப்பவே ஊத்தெடுக்குதுன்னா... செம அரிப்புலே இருக்கா போல இருக்கே.

 

கல்பனா    :      ஏய்... ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து ரொம்ப கேவலப்படுத்தாதீங்க. எனக்கு அரிப்புன்னா அதை தீர்த்துக்க இது ஒண்ணு தான் வழியா? இது அது மட்டுமில்லை. அதே சமயம் அதுக்கு நான் ஆசைப்படாமயும் இல்லை. எனக்கு ரெண்டும் வேணும். இதுலே காதல் தான் முக்கியம். அந்த காதலோட எனக்கு... அதுவும் கிடைச்சா சந்தோஷம் தான். சும்மா என்னை தேவுடியா மாதிரி நினைச்சு பேசாதீங்க ரெண்டு பேரும்.

 

கல்பனா(2)  :      ஓகே... ஓகே... டென்சன் ஆகாதே... உன் மனசாட்சி என்ன சொல்லுதுன்னு கேட்போம்.

 

மனசாட்சி  :      உன் மகன் வர நேரமாகிடுச்சு. அவன் வந்துட்டா உனக்கு எங்களை கண்டாலே பிடிக்காது. துரத்தி விட தான் பார்ப்பே. அதுக்குள்ளே சொல்ல வேண்டியதை சொல்லிட்டு நாங்க கிளம்பறோம். முதல்லே இது தப்பா சரியான்னு குழம்புறதை நிறுத்து. நீங்க ரெண்டு பேரும் அதையெல்லாம் தாண்டி வந்து ரொம்ப நாளாச்சு. ஒரு அம்மாவும் மகனும் பேசுற முறையையும் பழகுற முறையையும் தாண்டி வந்துட்டீங்க. இந்த ஆசை மனசிலே வந்தப்புறம் இதிலே இருக்க சுகத்தை மேலோட்டமா அனுபவிச்சு இந்த போதை ஏறினப்புறம் இதை இனி தடுத்து நிறுத்தவே முடியாது. ஆனா அதுக்காக நீ உன்னை உடனே விட்டு குடுத்திடாதே. அப்புறம் உன் மகன் உன்னை ரொம்ப சீஃப்பா நினைச்சிடுவான். அதில்லாம மூடி வைக்க வைக்க தான் அது மேலே ஆசை அதிகமாகும். திறந்து காட்டிட்டா ஒரு சில நாள்லே சலிச்சு போயிடும். அதனாலே அனுபவி. ஆனா நிதானமா அனுபவி. அவனை தூண்டி விடு, அதே சமயம் கொஞ்சம் அலைய விடு. நான் சொல்றது உனக்கு புரியுதாடி?

 

கல்பனா    :      நல்லா புரியுது. ஸாரிடி. நீ என் நல்லதுக்கு சொன்னதை நான் புரிஞ்சுக்காம உன்னை திட்டிட்டேன்.

 

மனசாட்சி  :      லீவ் இட். இதென்ன எனக்கு புதுசா? ஓகே நாங்க கிளம்புறோம்.

 

கல்பனா(2)  :      பைடி

 

என்று சொல்லி விட்டு கிளம்பும் போது...

 

கல்பனா(2)  :      என் பையன் வருவான். ஒரு முத்தம் தருவான். என் அச்சம் வெட்கம் கூச்சம் அதை அள்ளி ருசிப்பான்.

 

என்று எதோ ஒரு பாடலை முணுமுணுத்துக் கொண்டே விடை பெற்று செல்ல... அந்த வரிகளில் பொதிந்திருந்த காதல் கலந்த காமத்தில் கல்பனா உணர்ச்சியில் வீழ்ந்தாள். உடலெங்கும் ஒரு சிலிர்ப்பும் பரவசமும் பரவ தன் மகனுக்காக காத்திருந்தாள்.

[Manmadhan67]

ஆனால் அவள் எதிர்பார்த்ததற்கு எதிராக இளங்கோ அவள் வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸை பார்க்கவே இல்லை. ஆனால் ஆன்லைனில் தான் இருந்தான். கல்பனா ரொம்ப ஏமாந்து போனாள். அவள் மனமும் உடலும் சோர்ந்து விட்டன. மூட் அவுட்டாகி உட்கார்ந்திருந்தாள்.

 

இளங்கோ வீட்டுக்குள் நுழைந்து அவளருகில் ஷோபாவில் வந்து உட்கார்ந்து அம்மா என்று ஆசையாக அழைத்தான். ம்... என்று மட்டும் பதில் சொன்ன கல்பனாவை மெல்ல நெருங்கி அவள் உடலோடு உடல் உரச உட்கார்ந்தான் இளங்கோ.

 

இளங்கோ  :      என்னம்மா, என்னமோ பேசனும்ன்னு சொன்னீங்க...

 

கல்பனா    :      சும்மா தாண்டா. உன் கூட சும்மா பேசிட்டிருக்கனும்ன்னு தோணுச்சு.

 

இளங்கோ  :      இல்லையே. எதையோ சொல்ல தயங்குற மாதிரி தோணுது.

 

கல்பனா    :      ப்ச்... இல்லைடா...

 

இளங்கோ  :      சரி நானே சொல்றேன். அந்த ஆயிஷா ஆண்ட்டி மேட்டர் தானே.

 

கல்பனா    :      அவளே ஒரு மேட்டர் தான்.

 

இளங்கோ  :      ப்ச்... அப்படியெல்லாம் சொல்லாதீங்கம்மா...

 

கல்பனா    :      அடேங்கப்பா... அவளை சொன்னா உனக்கு என்னடா?

 

இளங்கோ  :      அட லூசு அம்மா. தேவையில்லாம யாரைப் பத்தியும் தப்பா பேச வேண்டாமேன்னு சொன்னேன். உங்களுக்கு இப்ப என்ன வேணும்? அந்த ஆயிஷா கூட நான் பழக கூடாது. அதானே. இனி அவங்க கண்ணிலேயே பட மாட்டேன். நானும் அவங்க வந்தா அந்த பக்கமே வர மாட்டேன். ஓகே தானே?

 

கல்பனா    :      அவ நினைப்பே உனக்கு வரக் கூடாது.

 

இளங்கோ  :      ஓகே... ஆனா... அதுக்கு எனக்கு எதாவது தரனுமே என் அம்மா.

 

கல்பனா    :      போடா... அடிக்கடி எல்லாம் தர முடியாது. யாராவது பார்த்தா என்ன விவஸ்தை இல்லாம அம்மாவும் புள்ளையும் இப்படி கட்டி புடிச்சு முத்தம் குடுத்துக்குதுங்கன்னு நினைக்க போறாங்க.

 

இளங்கோ  :      ஓ... நீங்க அங்கே வரீங்களா? நான் ஒரு கப் காஃபி கேட்கலாம்ன்னு நினைச்சேன். உங்க சாய்ஸ் வேற மாதிரி இருக்கே. அதுவும் ஓகே தான். குடுங்க...

 

கல்பனா    :      ஓ... சார் காஃபி கேட்டீங்களோ... இருங்க காஃபியே போட்டு தரேன்.

 

மகன் நான் முத்தம் கேட்கவில்லை என்று ஏமாற்றிய கோபத்தோடு அவசரப்பட்டு தன் மனதில் இருந்த முத்தம் வாங்க வேண்டும் என்ற ஏக்கத்தை வெளிப்படுத்தி மகன் கிண்டலாக நான் முத்தம் கேட்கவில்லை என்று சொன்னதால் மெலிதாக அவமானப்பட்டது போல உணர்ந்த கல்பனா விசுக் என்று எழுந்து வேகமாக சமையலறைக்குள் நுழைந்தாள். இளங்கோ சிரித்துக் கொண்டான். பெண்களை இந்த மாதிரி அவ்வப்போது சீண்டுவது அவர்களை சீக்கிரம் வழிக்கு கொண்டு வரும் என்று அவன் இப்போது தெரிந்துக் கொண்டிருந்தான். கல்பனா தான் வைத்த வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸை மகன் பார்க்கவில்லையே என்ற ஏமாற்றத்துடன், அவள் அப்பாவித் தனமாக முத்தம் கேட்கிறான் என்று நினைத்துக் கொண்டு பேச, அவனோ நான் காஃபி தானே கேட்டேன் என்று அவளை கிண்டலாக பார்த்து சொன்னதும் சேர்ந்து ஒரு மாதிரி மூட் அவுட்டாகி, அமைதியாக காஃபி போட்டுக் கொண்டிருக்க, இளங்கோ மெல்ல சமையலறைக்குள் நுழைந்தான்.

 

தங்கை பவித்ரா காலேஜ் விட்டு வீட்டுக்கு வர இன்னும் ஒரு மணி நேரத்திற்கும் மேலாவது ஆகும். அப்பா சந்திரன் இரவு தான் வருவார். இந்த இடைவெளியில் அம்மாவிடம் எதாவது சில்மிஷம் செய்யலாம் என்ற திட்டத்தோடு இளங்கோ மெல்ல கல்பனாவை நெருங்கினான். அவன் வந்ததை உணர்ந்தாலும் கல்பனா அதை கண்டுக் கொள்ளாமல் திரும்பி பார்க்காமல் அமைதியாக காஃபி போடுவதில் பிஸியாக இருந்தாள். அதே சமயம் அவள் மனம் மீண்டும் கிளர்ச்சியடைந்தது. மகன் கண்டிப்பாக எதாவது சில்மிஷம் பண்ணுவான் என்று அவளுக்கு தெரியும். அவள் அதற்காக காத்துக் கொண்டிருந்தாள். என்ன பண்ண போகிறானோ என்று அவள் மனசும் உடம்பும் படபடவென அடித்துக் கொண்டது.

 

இளங்கோ மெதுவாக அம்மாவின் பின்னால் வந்து நின்று அவள் தோள்கள் இரண்டிலும் கை வைத்தான். கல்பனா தன் கண்களை மெல்ல மூடிக் கொண்டாள். அவன் அவளை அப்படியே பின்னாலிருந்து கட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்ட்டிப் பிடித்து அவன் முரட்டுக் கைகளால் தன் உடல் நசுங்க கசங்க இறுக்கி அணைத்து அவள் கழுத்தில் ஒரு ஆழமான முத்தம் தர மாட்டானா என்று அவள் உடலும் உள்ளமும் துடிதுடித்தன. ஆனால் இளங்கோ அப்படி எதுவும் செய்யாமல், அவள் காதில்...

 

இளங்கோ  :      உங்க வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸ் செமயா இருந்திச்சும்மா...

 

அப்படியானால் மகன் தன் வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸை பார்த்து விட்டானா? கல்பனாவின் மனம் ஐயோ என்ன நினைத்திருப்பான் தன் மகன், ஒரு வேகத்தில் வேட்கையில் உணர்ச்சிக் கொந்தளிப்பில் அந்த வார்த்தைகளை ஸ்டேடஸாக வைத்து விட்டோம். ஒரு மகனாக தன் தாயின் அந்தரங்க உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தும் அந்த வார்த்தைகளை இளங்கோ எப்படி எடுத்துக் கொள்வான். அதை அவன் சரியாக புரிந்துக் கொண்டு, அந்த வார்த்தைகள் அவனுக்காக...

 

அவனுக்காக தான்...

 

அவனுக்காக மட்டும் தான்...

 

அவனுடைய காதலுக்காக....

 

அவனுடைய...

 

அவனுடைய...

 

அவனுடைய...

 

ஆண்மைக்காக...

 

ஏங்கி தான் வைத்தது என்பதை சரியாக புரிந்துக் கொண்டிருப்பானா என்ற தவிப்புடன், மகன் அடுத்து சொல்ல போகும் வார்த்தைகளுக்காக கல்பனா தவிப்போடு காத்திருந்தாள்.

 

இளங்கோ  :      கன்னம் அழகிய ரோசாப்பூ, கண்ணில் சிரிக்குது ஊதாப்பூ, உதட்டில் உதிரும் தேன் முல்லைப்பூ...

 

மகன் அந்த பாடல் வரிகளை அவள் காதில் கிசுகிசுத்ததும் கல்பனாவை அளவில்லாத வெட்கம் வந்து ஆட்கொண்டது. அவளுக்கு தன் இரண்டு கைகளாலும் தன் முகத்தை மூடிக் கொள்ள வேண்டும் போல் இருந்தது. ஆனால் அப்படி செய்தால் மகன் இன்னும் தன்னை அதிகமாக கிண்டல் செய்வான் என்று அவள் முகத்தை கைகளால் மூடாமலே வெட்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அவள் கன்னங்கள் இரண்டும் குங்குமமாய் சிவந்து விட்டன. அதை இளங்கோ பின்னாலிருந்து பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான். அவன் கைகள் இரண்டும் அம்மாவின் தோள்களை இறுக்கி பிடித்தன. கல்பனா மீண்டும் கண்களை மூடிக் கொண்டாள். அவள் மனம் அந்த பாட்டின் அடுத்த வரிகளை மனதுக்குள் நினைத்துப் பார்த்தன.

 

நெஞ்சுக்குள்ளே ஏதோ ராகம் கேட்குது, கண்ணு ரெண்டும் தானா தாளம் போடுது.

 

கல்பனாவின் நெஞ்சுக்குள் உண்மையிலேயே எதோ ராகம் கேட்க தான் துவங்கியது. கண்கள் இரண்டும் படபடவென அடித்துக் கொண்டன. ஆனால் கல்பனா அதை வெளியில் காட்டிக் கொள்ளவில்லை. ஆனால் இளங்கோ அவளை விடுவதாக இல்லை. அவன் தன் உடலை இன்னும் கொஞ்சம் தன் தாயின் பின்பக்கத்தில் நெருக்கமாக கொண்டு வந்தான். தனிமையும், அம்மாவின் இணக்கமான மறைமுக சம்மதமும், அவளுடன் இப்போது உண்டான நெருக்கமும் அவன் ஆண்மைக்கு வலுவேற்றியிருந்தன. அவன் பேண்ட்டின் முன் புறம் மிகவும் புடைத்துக் கொண்டு இருந்தது. அதை அவன் தன் அம்மா கல்பனாவின் பூசணி சைஸ் புட்டங்களின் மேல் வைத்து அழுத்திக் கொள்ள விரும்பினான். விரும்பியதை செய்தான். தன் பேண்ட்டின் புடைப்பை மெதுவாக கல்பனாவின் பிருஷ்டங்களின் மேட்டில் வைத்து மெலிதாக அழுத்தம் கொடுத்தான். மெல்ல அதை தேய்க்கவும் செய்தான். ஆனால் மேலுக்கு ஒன்றும் தெரியாத அப்பாவி குழந்தை போல, கல்பனாவிடம்...

 

இளங்கோ  :      சரி... இப்ப சொல்லுங்கம்மா... என்னமோ பேசனும்ன்னு சொன்னீங்கல்லே...

 

கல்பனா    :      இன்னும் என்ன சொல்லனும். அதான் ஹால்லேயே சொல்லிட்டேனேடா...

 

கல்பனாவுக்கு புரிந்தது. மகன் அவளிடம் பேச்சுக் கொடுத்துக் கொண்டே அவள் பின்புறங்களை, அவளுடைய அந்த அம்சமான பிருஷ்டங்களை கொஞ்ச நேரம் அனுபவிக்க விரும்பி தான் மீண்டும் முடிந்து போன பேச்சை ஆரம்பிக்கிறான் என்று. தன் பிருஷ்டக் குன்றுகளின் அழகையும், கவர்ச்சியையும் கல்பனா நன்றாகவே தெரிந்து வைத்திருந்தாள். கணவனுடனோ, தனியாகவோ அவள் வெளியில் செல்லும் நேரங்களில் தன் பின்னால் வரும் பல ஆண்களின் கண்கள் தன் பின்னழகை ரசிப்பதை அவள் பல முறை உணர்ந்திருக்கிறாள். அதனால் இளங்கோவும் அந்த சதைக் குன்றுகளின் மேல் கண் வைக்காமலா இருந்திருப்பான் என்று கல்பனா சரியாக கணித்து விட்டாள். மகன் அனுபவிக்கட்டும் என்று அமைதியாக இருந்தாள்.

 

இளங்கோ  :      அது மட்டும் தானா? வேற எதோ சொல்ல போறீங்கன்னு நினைச்சேன்.

 

கல்பனா மனசுக்குள் ஏதேதோ சொல்ல நினைத்தாள். அவள் மனம் முழுவதுமாக காதல் வயப்பட்டிருந்தது. தான் பெற்ற மகன் மீதே அவள் காதல் கொண்டிருந்தாள். அதை அவள் எப்படி அவனிடம் சொல்வது என்று தவித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

 

கல்பனா    :      ஹால்லே போய் உட்கார்ந்து பேசலாம் வா...

 

இருவரும் ஹாலுக்கு மீண்டும் திரும்பி வந்து ஷோபாவில் அருகருகே உட்கார்ந்துக் கொண்டனர்.

 

இளங்கோ  :      நான் உங்களை ஒண்ணு கேட்கட்டுமா?

 

கல்பனா    :      ம்...

 

இளங்கோ  :      கோபப்படாம பதில் சொல்லனும்.

 

மகனின் பார்வை தைரியமாக அவள் உடலை மேய்வதை கல்பனா உணர்ந்து விட்டாள். ஸ்ஸ்ஸ்... அப்பா... என்ன பார்வை இது? பையனுக்கு குளிர் விட்டு போச்சு. பயப்படாம பார்க்கிறானே என்று நினைத்தாள் கல்பனா.

 

மனசாட்சி  :      அதான் பார்க்கிறான்னு தெரியுதுல்லே. மெதுவா அந்த புடவை முந்தானையை ஒரு சைடா விலக்கி விடுடி. உன் பால் குடத்தை கொஞ்சம் உன் மகன் பார்த்து ரசிக்கட்டும்.

 

கல்பனா    :      ச்சீய்... சனியனே. வந்துட்டியா... அவன் என் மகன்டி. அவன் கிட்டே போயி.... எப்படி?

 

மனசாட்சி  :      ஐயோடா... நாம பேசினதெல்லாம் மறந்து போச்சா. உன்னை எனக்கு தெரியாதாடி. சும்மா நடிக்காதே. கொஞ்ச நேரம் முன்னாடி அவன் கிச்சன்லே உன் பின்னாடி வைச்சு அவன் ராடை தேய்ச்சிட்டிருந்தப்ப அமைதியா அதை அனுபவிச்சிட்டு தானே இருந்தே...

 

கல்பனா    :      அவனுக்கு தான் விவஸ்தையில்லை. வயசு கோளாறிலே என்னமோ பண்றான். அதுக்காக நான் அவனுக்கு கண்டதை எல்லாம் காட்ட முடியுமா?

 

மனசாட்சி  :      கண்டதை எல்லாம் காட்ட சொல்ல்லை. அவன் ஏற்கெனவே கண்டதை தான் காட்ட சொல்றேன். அவன் ஏற்கெனவே பார்த்த விசயம் தானேடி...

 

கல்பனா    :      பார்த்த விசயமா? ஐயோ... என்னடி? எப்ப பார்த்தான்? எனக்கு தெரியாம? உனக்கு எப்படி தெரியும்?

 

மனசாட்சி  :      பதறாதே. அவன் பால் குடிச்ச பாச்சி தானேடி. குழந்தையா...

 

கல்பனா    :      எரும மாடே... பதறி போயிட்டேன். அதுவும் இதுவும் ஒண்ணாடி...

 

மனசாட்சி  :      ஒண்ணில்லே. அப்ப உன் கிட்டே சப்பி சப்பி பால் குடிச்சான். இப்ப சும்மா ஜாக்கெட்டோட கொஞ்சம் ஓரமா பாதியை காட்டுனா என்ன புடிச்சு சப்பவா போறான். பார்த்து ரசிச்சிட்டு போக போறான். வாய் வைச்சு சப்பி பால் குடிக்க இன்னும் கொஞ்ச நாள் போகனும்.

 

கல்பனா    :      நீ வேணும்ன்னே பச்சை பச்சையான வார்த்தை சொல்லி என் மனசை கெடுக்கப் பார்க்கிறே...

 

மனசாட்சி  :      யார் மனசை... உன் மனசை? ஓகே... ரைட்டு விடு... எக்கேடோ கெட்டு போ... சந்தோஷமா இருக்க ஐடியா சொன்னா என்னையா திட்டுறே...

 

இளங்கோ  :      அம்ம்ம்ம்மா...

 

கல்பனா    :      ம்... என்னடா?

 

இளங்கோ  :      என்ன பதில் சொல்லாம எங்கேயோ பார்த்துட்டு உட்கார்ந்திட்டிருக்கீங்க?

 

கல்பனா    :      என்னடா கேட்டே?

 

இளங்கோ  :      ம்... ஒண்ணுமில்லே...

 

கல்பனா    :      ஸாரி... ஸாரி... நான் கவனிக்கலைடா. திரும்ப சொல்லு.

 

இளங்கோ  :      நீ யாரையாவது லவ் பண்ணிருக்கியாம்மா?

 

கல்பனா    :      டேய் என்ன கேள்வி இது? அம்மா கிட்டே இப்படி கேட்கலாமா?

[Manmadhan67]

இளங்கோ  :      சும்மா சொல்லும்மா. ஒவ்வொருத்தர் வாழ்க்கைலேயும் சும்மா ஒரு நிமிசமாவது லவ் வந்து போயிருக்கும்ன்னு எனக்கு தெரியும். என் கிட்டே தானே சொல்றீங்க. நான் என் லவ் ஃபீலிங்க்ஸை உங்க கிட்டே சொல்லி என் மனசுக்கு ஆறுதல்  தேடிக்கலையா? அந்த மாதிரி உங்க மனசிலே எதாவது பாரமா இருந்தா என் கிட்டே இறக்கி வைங்க.

 

கல்பனா    :      அப்படி எல்லாம் எதுவுமில்லை. ஏன் திடீர்ன்னு இந்த கேள்வி?

 

இளங்கோ  :      இல்லை... உங்க வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸ் பார்த்து கேட்கனும்ன்னு தோணுச்சு.

 

கல்பனாவுக்கு கொஞ்சம் கடுப்பாக இருந்தது. அது உனக்காக வைச்சதுடா எரும மாடே. நான் லவ் பண்ணினதில்லை. ஆனா இப்ப பண்றேன். அது உன்னை தான். உன்னை தாண்டா லவ் பண்றேன் என்று மகனை இரண்டு அரை வைத்து சொல்ல வேண்டும் போல இருந்ததை அடக்கிக் கொண்டு...

 

கல்பனா    :      அது சும்மா இன்னைக்கு டிவிலே ஓடினப்ப பிடிச்ச பாட்டா இருக்கேன்னு வைச்சேன்.

 

இளங்கோ  :      ம்...

 

கல்பனா    :      நீயும் அதை கேட்டுட்டு உனக்கும் பிடிக்கும்ன்னு சொன்னியா. அதான் வாட்ஸ் அப்லே ஸ்டேடஸா வைச்சா உனக்கும் சந்தோஷமா இருக்கும்ன்னு வைச்சேண்டா.

 

இளங்கோ  :      ஐ... சூப்பர்... அப்ப அது எனக்காக வைச்ச ஸ்டேடஸா?

 

கல்பனா    :      ம்...

 

இளங்கோ  :      அப்ப அம்மா குட்டி என்னை லவ் பண்ணுதா?

 

கல்பனா    :      ஆமா... ஏன் பண்ணக் கூடாதா?

 

இளங்கோ  :      பண்ணலாம். பண்ணலாம்.

 

கல்பனா    :      நீ அம்மாவை லவ் பண்றியாடா?

 

இளங்கோ  :      ரொம்ப பண்றேன்ம்மா.

 

கல்பனாவுக்கு வெட்கம் தாங்கவில்லை.

 

கல்பனா    :      ச்சீ... போடா... எனக்கு வெட்கமா இருக்கு.

 

இளங்கோ  :      வெட்கப்படும் போது நீங்க இன்னும் அழகா இருக்கீங்கம்மா.

 

கல்பனா    :      ஐயோ... பேசாம இருடா...

 

இளங்கோ  :      சரி விளையாடினது போதும். நான் சொன்னது இந்த அம்மா மகன் பாசத்தை இல்லை. உங்க யங் ஏஜ்லே யார் மேலேயாவது உங்களுக்கு லவ் வந்திருக்கான்னு கேட்டேன்.

 

கல்பனா    :      அப்படி எல்லாம் வந்ததில்லைடா. நாங்க வாழ்ந்த காலம் வேற. அப்பெல்லாம் இந்த காலம் மாதிரி பொண்ணுங்களுக்கு சுதந்திரம் கிடையாது. வெளியே போக கூட விட மாட்டாங்க. இதிலே எங்கே போய் லவ்வெல்லாம் பண்ண...?

 

இளங்கோ  :      அப்பாவை லவ் பண்ணி தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டீங்கன்னு அப்பாவே சொன்னாரேம்மா.

 

கல்பனா    :      லவ்வுன்னு எல்லாம் சொல்ல முடியாதுடா. அவரை புடிச்சிருந்தது. எனக்கு அத்தை பையன் தான். அப்பாவோட அக்கா மகன். வீட்டுக்கு எல்லாம் அடிக்கடி வருவாரு. அவரை பிடிச்சு போச்சு எனக்கு. பிடிவாதம் பிடிச்சு கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன். லவ் அது இதுன்னெல்லாம் நாங்க எதுவும் பண்ணலை.

 

இளங்கோ  :      பிடிச்சிருந்துச்சு. பிடிவாதமா கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டீங்க. அப்ப அது லவ் தான்.

 

கல்பனா    :      சரி அப்படியே வைச்சிக்க... இப்ப எதுக்காக இதை இப்படி துருவி துருவி கேட்கிறே...?

 

இளங்கோ  :      எல்லாம் உங்க வாட்ஸ் அப் ஸ்டேடஸ் பார்த்து தான். எதுக்காக திடீர்ன்னு என்னைக்குமில்லாம இன்னைக்கு இந்த ஸ்டேடஸ்ன்னு...

 

மகன் தன் வாயால் எதையோ சொல்ல வைக்க விரும்புகிறான் என்று புரிந்து விட்டது கல்பனாவுக்கு. அது என்னவென்றும் புரிந்து விட்டது. அவள் அவன் மேல் மையல் கொண்டிருக்கிறாள், அது அம்மா மகன் பாசம் மட்டுமல்ல, பெற்ற மகனுடன் அவள் உடலால் கூட நினைக்கிறாள். உறுப்புகளை இணைத்துக் கொண்டு உடலுறவு கொள்ள விரும்புகிறாள் என்பதை அவள் வாயால் சொல்ல மாட்டாளா என்று அவன் தவிக்கிறான் என்பதை கல்பனா சரியாக கண்டு பிடித்து விட்டாள்.

 

அதே சமயம், எந்த சூழ்நிலையிலும், அதை தானாக அவனிடம் சொல்லவே கூடாது என்று முடிவு செய்து கொண்டாள். அது அவளுக்கு ஏனோ பிடிக்கவில்லை. அதற்கு பல காரணங்கள் இருந்தன. முதல் காரணம் தான் செக்ஸுக்காக அலைகிறேன் என்று மகன் நினைத்து விடக் கூடாது என்பது. இரண்டாவது காரணம், அவனாக அவளை புணர்ச்சிக்கு அழைத்தால் தான் தனக்கு பெருமை, அப்போது தான் அவனை தன் கட்டுக்குள் வைத்துக் கொள்ள முடியும் என்று நினைத்தாள். உண்மையில் கல்பனா வெறும் உடல் சுகத்திற்காக மட்டும் ஏங்கிக் கொண்டிருக்கவில்லை.

 

உடலும் உயிரும் உணர்வோடு பிணைந்து ஒன்றாக கலந்து உறவாடி உன்னதமான உச்சம் தரும் ஒரு காதல் கலந்த காமத்திற்கு அவள் உடலும் மனமும் ஏங்கிக் கொண்டிருந்தது என்பது தான் உண்மை.

 

தன்னுயிர் தோழி ஆயிஷாவிடம் மகன் சிக்கி சீரழிந்து போய் விடக் கூடாது என்று துவங்கிய இந்த பாச போராட்டம், போக போக தோழி தன் மகனை அபகரித்து விடக் கூடாது என்று பொறாமையாக மாறி, அவனை தன் பக்கமே வைத்துக் கொள்ள மெல்ல அந்த பொறாமையுடன் காமமும் இணைய, கல்பனாவின் மனநிலை இப்போது ஆயிஷாவை தன் சக்களத்தியாக பார்க்கும் நிலைமைக்கு வந்து விட்டது. அவளை விட நான் தான் ஒசத்தி என்று காட்டியாக வேண்டும் என்று கல்பனாவின் மனதில் ஒரு வைராக்கியம் உருவாகி இருந்தது. அந்த வைராக்கியம், நானாக அவனை கெஞ்ச மாட்டேன். அவன் என்னிடம் சரணடைய வேண்டும். அதற்கு என்னவெல்லாம் செய்ய வேண்டுமோ அதெல்லாம் செய்வேன். அவன் என்னிடம் மண்டியிட்டு என் காதலுக்கும் என்னுடன் காமத்துக்கும் கெஞ்ச வேண்டும். காலமெல்லாம் என் காதலனாக, ரகசிய காதலனாக இருக்க வேண்டும் என்று கல்பனா விரும்பினாள்.

 

இதோடு கொஞ்ச நேரம் முன் அவளுடைய மாய பிம்பங்கள் இரண்டும் அவளுக்கு சொன்ன, ஒரேயடியா திறந்து காட்டிட்டா சலிச்சு போயிடும், என்ற அட்வைஸ் கூட சரியானது தான் என்று புரிந்துக் கொண்டிருந்தாள் கல்பனா. அதனால் மகனை தன் பின்னால் அலைய விடுவது தான் பல விதத்திலும் நல்லது. ஆசையாக இருக்கும் போது மட்டும், அம்மா மகன் பாச நாடகம் போட்டு சின்ன சின்ன சுகங்களை அனுபவித்துக் கொள்ளலாம் என்று முடிவு செய்து விட்டாள் கல்பனா.

 

இளங்கோ  :      அம்மாஆஆஆஆஆ...

 

கல்பனா    :      ஏண்டா கத்துறே...?

 

இளங்கோ  :      என்ன அடிக்கடி இப்படி பேஸ்தடிச்ச மாதிரி முழிச்சிட்டு உட்கார்ந்துக்கிறீங்க? நான் கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லாம.

 

கல்பனா    :      நீ என்ன ஒரு அம்மா கிட்டே கேட்குற கேள்வியா கேட்டே. அதான் என்ன சொல்றதுன்னு யோசிச்சிட்டிருந்தேன்.

 

இளங்கோ  :      சரி எப்படியோ போங்க... நான் போய் கொஞ்ச நேரம் படிக்கிறேன்.

 

கல்பனா    :      ஐயே... படிக்கிற புள்ளையை பாரு. சும்மா கோபப்படாம உட்காருடா. டிவிலே வேணா அந்த பாட்டை போடு. ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து கேட்கலாம்.

 

இளங்கோ  :      டிவி சேனல்காரன் என்ன என் மச்சானா? வேணும்ங்கறப்ப வேணும்ங்கற பாட்டை போட...

 

கல்பனா    :      மண்டு மண்டு... அதான் நெட் கனெக்சன் இருக்கில்லே. டிவிலே. யூ ட்யூப்லே போடுடா.

 

இளங்கோவின் மனதில் இது நல்ல ஐடியாவா இருக்கே என்று தோன்ற...

 

இளங்கோ  :      அடேங்கப்பா... இவ்ளோ விவரமாம்மா நீங்க? நல்லா தேறீட்டீங்க...

 

என்று கல்பனாவை கிண்டல் செய்துக் கொண்டே,  உற்சாகமாக ரிமோட்டை எடுத்து டிவியை ஆன் செய்து அதில் யூ ட்யூப்க்கு போய் பாட்டை சர்ச் கொடுத்து ஓட விட...

 

மகனின் விவரம்... நல்லா தேறீட்டீங்க என்ற வார்த்தைகளில் கல்பனா வெட்கப்பட...

 

அம்மா மகன் இருவர் மனதிலும் விதவிதமான உணர்ச்சிகளை தூண்டி விட்டபடி டிவியில் ஓட துவங்கியது அந்த பாட்டு.

 

அம்மாடி இதுதான் காதலா...

அட ராமா இது என்ன வேதமோ...

நெஞ்சுகுள்ள ஏதோ ராகம் கேட்குது

கண்ணும் ரெண்டு தானா தாளம் போடுது

கொட்டுங்க கொட்டுங்க கும்மியை கொட்டுங்க நேரம் நல்ல நேரம்

ஒரு கூர சேல மாலையோடு நாளை வந்து சேரும்

 

இளங்கோ  :      இந்த நடிகை பேரு என்னம்மா?

 

கல்பனா    :      ஷோபனாடா...

 

இளங்கோ  :      செம அழகு, இல்லைம்மா?

 

கல்பனா    :      ம்...

 

கன்னம் அழகிய ரோசாப்பூ கண்ணில் சிரிக்குது ஊதாப்பூ

உதட்டில் உதிரும் தேன் முல்லைப்பூ

அஞ்சி ஒதுங்குது மாராப்பு

இன்னும் எதுக்கிந்த வீராப்பு

அணைக்க சிவக்கும் ஆவாரம்பூ

அடி சித்திரம் எப்படி சேலைய கட்டுச்சு

தேவதை பாதங்கள் பூமியில் ஒட்டுச்சு

உன் பத்து விரல்களும் மேனியில் பட்டுச்சு

பட்ட இடங்களில் குங்குமம் கொட்டுச்சு

 

 

அந்த வரிகள் வந்ததும் இளங்கோ தன் அம்மாவை ஓரக் கண்ணால் பார்க்க, கல்பனாவும் அவனை ஓரக் கண்ணால் கவனித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

 

இளங்கோ  :      இந்த லைன்ஸை தானே ஸ்டேடஸ்லே வைச்சிருக்கீங்க?

 

கல்பனா    :      ம்...

 

இளங்கோ  :      அந்த கடைசி வரி செமயா எழுதிருக்காங்க, இல்லைம்மா, உன் பத்து விரல்களும் மேனியில் பட்டுச்சு, பட்ட இடங்களில் குங்குமம் கொட்டுச்சு...

 

கல்பனா    :      ம்... சும்மா அதையே கேட்காதடா. எனக்கு கூச்சமா இருக்கு.

 

அம்மாவும் மகனும் பாடலில் மெல்ல உருகிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

 

நித்தம் இரவினில் வித்தை படிக்கையில்

ரசிச்சு பழகும் அழகு

அள்ளி அணைக்கையில் அந்தி விளக்கினில்

விழியில் எனக்கு கடிதம் எழுது

 

ஆடி பறக்குற பாவாடை

மூடி மறைக்கிற மேலாட

இரண்டும் எனக்கு நீயாகனும்

 

நீந்தி குளிக்கிற நீரோட

நெஞ்ச தழுவுற பூமால

இரண்டும் எனக்கு நீயாகனும்

 

பாடலின் வரிகளில் வழிந்த காமத்தால் இருவரும் காம வயப்பட்டார்கள். அவர்களுடைய வைராக்கியமெல்லாம் மெல்ல இளக துவங்கியது. பாடலை டிவியில் பார்த்துக் கொண்டே அவ்வப்போது அம்மாவையும் அவளுடைய அம்சமான உடம்பையும் ஓரக் கண்களால் பார்த்துக் கொண்டிருந்த இளங்கோவுக்கு தடி எப்போதோ எழும்பி விட்டது. ஆனால் கல்பனாவின் நிலைமை தான் ரொம்ப மோசமாகியிருந்தது. காதல் காதல் என்று அவள் சொல்லிக் கொண்டிருந்த உறவின் அடியில் புதைந்துக் கிடந்த கட்டுப்பாடில்லாத காமம், அவளும் மகனும் தனித்திருந்த ஏகாந்த சூழ்நிலையாலும், பாட்டின் வரிகளாலும் கரையை உடைத்துக் கொண்டு வெளியேறும் ஏரி நீரை போல தடைகளை உடைத்துக் கொண்டு வெளிப்பட துவங்கியது.

 

கல்பனா சமீப வருடங்களில் அவள் உடலில் உண்டாகாத அந்த பரவச உணர்வு மீண்டும் தன் உடம்பில் உண்டாவதை உணர துவங்கினாள். முதலில் அவளுக்கு மயக்கம் வருவது போல இருந்தது. எதனால் அப்படி இருக்கிறது என்று முதலில் கல்பனா குழம்பி போனாள். ஆனால் உடலில் பரவிய சிலிர்ப்பான உணர்வினால் அவளுக்குள் என்ன நடந்துக் கொண்டிருக்கிறது என்பதை புரிந்துக் கொள்ள துவங்கினாள்.

 

பச்சையாக சொல்வதென்றால் கல்பனாவின் பெண்மை மேடையில் மெதுவாக, மிக மெதுவாக, அவளே உடனே கண்டுபிடிக்க முடியாத நிதானத்தோடு ஒரு குறுகுறுப்பு உருவாகி, அந்த முக்கோண பீடபூமியெங்கும் அது பரவி, மெல்ல மெல்ல அதிகரித்து, சில நிமிடங்கள் சென்ற பின் தீவிரமான உணர்வுகளாக பரிமளிக்க துவங்க...

 

கல்பனாவுக்கு தினவெடுக்க துவங்கியிருந்தது.

 

அவளே அதை லேட்டாக தான் புரிந்துக் கொண்டாள்.

 

புரிந்துக் கொண்டதும் அது தீவிரமடைய துவங்கியது.

 

அடிவார ஆப்பம் சூடாகி...

 

விம்மி...

 

பூரித்து...

 

அந்த சதை மேடையின் மேற்பரப்பில் நமநமவென ஒரு உணர்வு மிக வேகமாக பரவி...

 

ஒட்டு மொத்த சதைப் பரப்பும் உஷ்ணமாகி தகிக்க துவங்கியது.

 

கல்பனா பாவம் தவித்துப் போனாள். அவள் இந்த மாதிரி உணர்வை அனுபவித்து பல வருடங்கள் ஆகி இருந்தன. இதற்கெல்லாம் முக்கியத்துவம் கொடுத்தும் நீண்ட காலம் ஆகியிருந்தது. அவள் உட்கார முடியாமல் தவித்தாள். மகனை ஏக்கமாக பார்த்தாள். அவன் எதாவது செய்ய மாட்டானா என்று தவித்தாள். அவன் தொட்டால் இணங்க கூட தயாராகி விட்டாள்.  

[karimeduramu]

nice writing

[Muthiah Sivaraman]

Very good.

[Kalifa]

அம்மாவுக்கு புண்டைய Shave பண்ற மாதிரி oru plot வைங்க just request

[krish196]

சூப்பர் ப்ரோ அருமையா இருக்கு ஒரு பாடல் வச்சி ஒரு எபிசொட் சூப்பர் ப்ரோ அடுத்த அப்டேட் கொஞ்சம் சீக்கிரமாக போடுங்க