Incest இதுவரை இல்லாத உணர்வுகள்

[Kannmani]

“மம்மி... எங்க இருந்தோ வந்த அர்ஜூனுக்கு அவன் விரும்புற மாதிரி செய்ய பெர்மிசன் தர்றீங்க... ஆனா பெத்த பொண்ணுங்கள எதுவும் எதிர்த்து பேச கூடாதுன்னு கண்டிசன் போடுறீங்க... இது உங்களுக்கே நல்லா இருக்கா?”

நித்யா சோகத்துடன் மனதில் இருப்பதை வெளிப்படுத்தினாள்.
 
ஆனால் தீபிகா அர்ஜூனுக்கு ஆதரவாக பேசிவிட்டதால் எதுவும் சொல்ல முடியாத ஒரு நிலையில் இருந்தாள்.
 
இளைய மகளின் பேச்சை கேட்டு பவித்ராவால் பேச முடியவில்லை.
 
மோகனும் அமைதியாகவே இருந்தார்.
 
“தீபிகா கூட எப்படியோ ஒத்துகிட்டா... ஆனா வந்ததுல இருந்து இந்த நித்யா மட்டும் நம்மல வெறுக்கிறாளே... ஏன் இப்படி பண்றா?”
 
அர்ஜூன் கொஞ்சம் வருந்தினான்...
 
“சொல்லுங்க டாடி... இப்படி சைலென்டா இருந்தா என்ன அர்த்தம்?”
 
நித்யா மீண்டும் அதிக சத்தத்துடன் கேட்டதும் மோகன் பேச ஆரம்பித்தார்.
 
“அப்படியெல்லாம் இல்ல நித்யா... வீட்டுக்கு வந்தவங்களுக்கு நாமதானே உதவியா இருக்கணும்... அதான் பவித்ரா இப்படி ஒரு முடிவு எடுத்துருக்கா... அவன் படிப்பு முடியுற வரைக்கும் கொஞ்சம் அட்ஜெஸ்ட் பண்ணிக்கோ... ப்ளீஸ்மா...”
 
“என்ன டாடி நீங்க கூட இப்படி பேசுறீங்க... அர்ஜூன் படிப்பு முடியுறதுக்கு இன்னும் ரெண்டு வருஷம் ஆகும்... நான் அது வரைக்கும் அட்ஜெஸ்ட் பண்ணனுமா?”
 
நித்யா வெறுப்புடன் கேட்டதும் பவித்ராவுக்கு கொஞ்சம் கோபம் வந்தது.
 
“ஏங்க... நம்ம மாடில புதுசா ஒரு ப்ளோர் பில்ட் பண்றதுக்கு ப்ளான் போட்டோம்ல... ஞாபகம் இருக்கா?”
 
“ஆமா பவித்ரா... கொஞ்ச நாள் முன்னாடி கூட யோசிச்சோம்... பட் வேணாம்னு விட்டுட்டோமே...”
 
மோகன் குழப்பத்துடன் சொன்னார்.
 
“அது நம்ம வீட்டுக்கு கெஸ்ட் யாரும் வர மாட்டங்கன்னு நினைச்சு சொன்னோம்... ஆனா இப்ப அர்ஜூன் இங்க வந்துட்டான்... இனிமே சுகன்யாவும் பையன பாக்குறதுக்கு பேமிலியோட வீட்டுக்கு வர்றதுக்கு சான்ஸ் இருக்கு... அதனால நாம ப்ளான் பண்ண மாதிரி மாடில ஒரு ப்ளோர் கட்டலாம்னு நினைக்கிறேன்... இந்த ரூம் பிரச்னைக்கு அதுதான் ஒரே தீர்வு...”
 
பவித்ரா கேப்பே விடாமல் பேசி முடித்ததும் மோகனின் குழப்பம் கொஞ்சம் நீங்கியது.

[Kannmani]

“ஹ்ம்ம்... இது நல்ல ஐடியாதான்... நம்ம இன்ஜினியர் கிட்ட பேசிட்டு சீக்கிரம் வொர்க் ஸ்டார்ட் பண்ணிடலாம்...”

மோகன் சம்மதம் சொன்னதும் பவித்ரா நித்யாவை பார்த்தாள்.
 
“என்னடி இப்ப எல்லாம் ஓகேதானே...?”
 
“ஒகேதான் மம்மி... பட் மாடில பில்டிங் கட்டி முடிக்க எவ்வளவு நாள் ஆகும்?”
 
“ஹ்ம்ம்... ரெண்டு மாசம்தான் ஆகும்...”
 
மோகன் சிரித்த முகத்துடன் சொன்னார்.
 
நித்யா அதை கேட்டு மகிழ்ச்சி அடைந்தாள்.
 
“சரி ரெண்டு வருஷம் கஷ்டப்படுறதுக்கு ரெண்டும் மாசம் எவ்வளவோ பரவாயில்ல... ஒகே மம்மி... அர்ஜூன் என்னோட ரூம்ல படுத்துகட்டும்... நான் அட்ஜெஸ்ட் பண்ணிக்கிறேன்...”
 
ஒரு வழியாக நித்யாவும் சம்மதம் தெரிவித்தாள்.
 
உடனே தாயின் மனது குளிர்ந்து போனது.
 
மோகனும் எல்லா பிரச்சனைகளும் தீர்ந்தது என்று நிம்மதி அடைந்தார்.
 
“இவ ரொம்ப திமிர் பிடிச்ச பொண்ணா இருப்பானு நினைக்கிறேன்... இவளோட ரூம்ல எப்படி தங்குறது...? பயமா இருக்கே...”
 
நித்யா சம்மதம் சொன்ன பிறகும் அர்ஜூன் கவலை அடைந்தான்.  
 
அதே நேரத்தில் தீபிகாவின் மனதில் பல சிந்தனைகள் ஓடியது...
 
இனி தம்பியுடன் ஒரே அறையில் உறங்க போகிறோம்.
 
ஆனால் அவன் நல்லவனா? கெட்டவனா? என்று தெரியவில்லையே.
 
எப்படியாவது தம்பியுடன் பேசி பழகி... அவன் மனதில் இருக்கும் காம எண்ணங்களை மாற்ற வேண்டும்.
 
ஒருவேளை அவன் திருந்தவில்லை என்றால் என்ன செய்வது?
 
ஒரு பெரிய ஆபத்தில் மாட்டிக் கொண்டோமே என்று பயந்தாள்.
 
“என்னடி தீபிகா... ரொம்ப நேரமா பேசாம இருக்கே... இந்த முடிவுல உனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லையே?”
 
பவித்ரா மூத்த மகளிடம் அக்கறையுடன் கேட்டாள்.
 
உடனே தீபிகா அர்ஜூனை ஓரக்கண்ணால் பார்த்துவிட்டு பேசினாள்.
 
“இதுல என்ன இருக்கு மம்மி... அர்ஜூன் கஷ்டபடாம ஹேப்பியா இருந்தாலே எனக்கு போதும்...”
 
தீபிகாவும் சம்மதம் தெரிவித்ததும் பவித்ரா மகனை பார்த்தாள்.
 
“அர்ஜூன் எல்லாரும் ஒகே சொல்லிட்டாங்க... பட் நீதான் எந்த ரூம்ல தூங்க போறேனு சொல்லவே இல்ல...”
 
“ஆண்ட்டி... அதான் முன்னாடியே சொல்லிட்டேன்ல... நீங்க எது சொன்னாலும் ஓகேதான்...”
 
“இல்ல அர்ஜூன்... இன்னிக்கி சண்டே... மறந்துட்டியா?”
 
“ஆமா... அப்போ முதல் நாளே என்னோட சாய்ஸ்தானா?”
 
“ஆமா அர்ஜூன்... யோசிச்சு சீக்கிரம் சொல்லு...”
 
“இதுல யோசிக்க ஒன்னும் இல்ல...”
 
“அப்போ எந்த ரூம்ல படுக்க போறே?”
 
“நான் உங்க ரூம்ல படுத்துக்கிறேன் ஆண்ட்டி...”
 
அர்ஜூன் அதிக உற்சாகத்துடன் சொன்னான்.
 
முதல் நாளே மகன் தன்னுடன் உறங்க போகிறான் என்று தெரிந்ததும் பவித்ராவின் கண்கள் லேசாக கலங்கியது.
 
அது ஆனந்த கண்ணீராக இருந்தாலும் வெளியில் தெரியக்கூடாது என்று நினைத்து வேகமாக துடைத்தாள்.
 
பிறகு மெல்ல தீபிகாவை பார்த்து புன்னகைத்தாள்.
 
“அச்சச்சோ... இன்னிக்கி மம்மிய தம்பி என்ன பண்ண போறானோ...?”
 
தீபிகா வெளியில் சொல்ல முடியாமல் மனதிற்குள் வருந்தினாள்...

[Rajar32]

Ippo kannu kalangum, konja naal ponathum pundai vali la kannu la thanni aara odum paaru pavi

[mahesht75]

welcome back good update bro

[Ammapasam]

Good update bro

[omprakash_71]

Super update bro

[Kannmani]

good narration. keep going.

மிக்க நன்றி

[Kundi lover]

இத்தன நாள் இந்த கதைய எப்டி பாக்காம miss பன்னேனு தெரியல?யப்பா என்ன எழுத்து நடை சும்மா அட்டகாசமா இருக்கு, முக்கியமா கதை ஓட set up(அர்ஜுனுக்கு பவித்ரா தான் அம்மானு தெரியாம ஒரு ஆன்ட்டியா அவள ரசிக்கிறான்). அக்கா, தங்கச்சி, அம்மான்னு , கதைல அர்ஜுனுக்கு ஒரே கில்மா தான். Please continue this story bro.

[krish196]

Continue pannunga bro

[Muralirk]

Super story please continue pannunga bro

[Mak060758]

அருமையாக நிறைய கில்மா வாய்புகளுடன் நேர்த்தியாக தொடங்கப்பட்ட கதை..ஆசிரியர் ஏனோ கை விட்டு விட்டார். Sad.

[Kannmani]

இரவு விளக்குகள் அணைக்கப்பட்டதும் பவித்ராவின் அறைக்குள் கட்டிலுக்கு அருகே தரையில் ஒரு பெரிய மெத்தையில் அர்ஜூன் கண்களை மூடி உறங்கினான்.

கட்டிலின் மீது மோகன் குறட்டைவிட்டு தூங்கிகொண்டு இருக்க கணவனுக்கும் அர்ஜூனுக்கும் நடுவில் ஒருக்களித்து பவித்ரா படுத்திருந்தாள்.

அவளது விழிகள் இரண்டும் மகனை மட்டும் பார்த்துகொண்டு இருந்தது.

எத்தனை வருட போராட்டம்! முதல் முறையாக மகனுக்கு பக்கத்தில் படுத்துக்கொண்டு இருப்பதை நினைத்து பூரித்து போனாள்.

ஆனால் மகன் கீழே உறங்குவதால் அவன் அருகில்  செல்ல முடியவில்லையே என்றும் ஏங்கினாள்.

அந்த ஏக்கத்தின் வெளிப்பாடு பவித்ராவின் வலது கையை அர்ஜூனின் முகத்திற்கு நேராக நகர்த்தி சென்றது.

மகனின் சூடான மூச்சு காற்று பவித்ராவின் உள்ளங்கையை தீண்டியது. அந்த நொடி அவளது உள்ளம் நெகிழ்ந்து போனது.

“அர்ஜூன் செல்லம்! சுகன்யா உன்னோட வளர்ப்பு அம்மா! நான்தான் உன்னோட உண்மையான அம்மானு எப்போ சொல்ல போறேனோ?”

அவள் நினைத்தபடி மகனின் கன்னத்தை விரல்களால் லேசாக வருடினாள்.

அர்ஜுனிடம் எந்த அசைவும் இல்லை.

பவித்ரா அவனது கன்னத்தை மெல்ல கிள்ளி வாயில் ஒற்றிகொண்டாள்.

அவள் பாசத்துடன் செய்த வேளையில் அர்ஜூன் உடலில் அசைவு தெரிந்தது.

உடனே கையை வேகமாக எடுத்துவிட்டு எதுவும் நடக்காதது போல் கண்களை மூடி கொண்டாள்.

காலையில் இருந்து காரில் பயணித்து வந்த அர்ஜூனுக்கு கொஞ்சம் அசதியாக இருந்ததால் படுத்தவுடன் உறங்கிவிட்டான். இப்போது பவித்ராவின் கை பட்டதும் கொஞ்சம் தூக்கம் கலைந்தது.

அவன் விழித்தவுடன் முகத்தில் நைட் லாம்ப் வெளிச்சம் பட்டதும் கண்களை கசக்கியபடி சுற்றி பார்த்தான்.

“என்ன ஆச்சு? யாரோ என் முகத்த தொட்ட மாதிரி இருக்கே?”

அவன் குழப்பத்துடன் யோசித்ததும்தான் ஒன்று நினைவுக்கு வந்தது.

“ஆகா! நாம இருக்குறது பவித்ரா ஆண்ட்டி வீடுல! அவங்க கை எதுவும் தெரியாம நம்ம மேல பட்டு இருக்குமா?”

அர்ஜூன் சட்டென்று அவளை திரும்பி பார்த்தான். பவித்ரா கண்களை மூடி நன்றாக உறங்கிக்கொண்டு இருந்தாள்.

நைட்டியில் இருந்தவளை பார்த்ததும் அர்ஜூனுக்கு மூட் ஏறியது.

“ஆண்ட்டி இந்த வயசுலயும் செமையா இருக்காளே!”

போர்வையின் உள்ளே கையை நுழைத்து டவுசருக்குள் விட்டான். அவனது விரல்கள் சுன்னியை பிடித்ததும் கண்கள் சொருகியபடி சுக வேதனை அடைந்தான்.

“பவி ஆண்ட்டி!”

மெல்ல முனகியபடி சுன்னியை ஆட்டியபடி பவித்ராவை கவனித்தான்.

அவளது உடல் லேசாக சிணுங்குவது போல் தெரிந்தது.

உடனே சுன்னியில் இருந்து கையை எடுத்துவிட்டு நல்ல பிள்ளை போல் கண்களை மூடினான்.

அர்ஜூன் செய்ததை இமைகளின் லேசான இடைவெளி மூலம்  பவித்ரா பார்த்துவிட்டாள்!

“அய்யோ! நம்ம பையன் நைட்ல குஞ்ச புடிச்சு தடவிட்டு இருக்கானே!”

பவித்ராவுக்கு நெஞ்சம் பதறியது! கண்களும் கொஞ்சம் நீரால் நிரம்பியது.

ஆனால் அவளது பெயரை சொல்லிதான் சுன்னியை பிடித்தான் என்பதை மட்டும் அவள் அறியவில்லை.

சற்று நேரத்தில் அவளுக்கு ஒன்று புரிந்தது.

“ச்சே..! அவன்தான் வயசு பையன் ஆச்சே! இதெல்லாம் இப்ப ரொம்ப சாதாரணம்! பாவம் தூக்கத்துல ஏதாச்சும் கனவு வந்துருக்கும்... அவனுக்கே தெரியாம புடிச்சுருப்பான்... உடனே தப்புனு தெரிஞ்சதும் விட்டுட்டான். அவ்வளவுதான்! இதுக்கு போயி பீல் பண்ணிட்டு இருக்கியே! எதையும் நினைக்காம தூங்கு...”

அவள் மனதிற்கு ஆறுதல் சொல்லிவிட்டு நன்றாக உறங்கினாள். அப்போது அர்ஜூனின் இமைகள் திறந்துகொண்டது.

அதற்கு காரணம் அவன் மொபைலில் வந்த மெசேஜ் டோன்தான்!

எடுத்து பார்த்தவனுக்கு ஒரு அதிர்ச்சி!

“அண்ணா! முதல் நாளே என்னைய மறந்துட்டியா?”

அர்ஜூனின் தங்கை அபிராமியிடம் இருந்து வந்திருந்தது.

“அச்சச்சோ! இவகிட்ட பேசாம இருந்தது தப்பா போச்சே”

வேகமாக மெத்தையை விட்டு எழுந்தான்.

“அர்ஜூன்! எங்கப்பா போறே?”

பவித்ராவின் குரலை கேட்டதும் பதற்றம் அடைந்தான்.

“ஆண்ட்டி! நீங்க இன்னும் தூங்கலயா?”

“தூங்கிட்டேன்! பட் சத்தம் கேட்டு எழுந்தேன்! இந்த நேரத்துல எங்க போறே?”

“அதுவந்து... ஆண்ட்டி.... வந்ததுல இருந்து தங்கச்சிகிட்ட பேசவே இல்ல! இப்ப மெசேஜ் பண்ணிருக்கா... நான் பேசலனா கோவப்படுவா... வெளிய போயி பேசிட்டு உடனே வந்துடுறேன்”

“ஹ்ம்ம்... சரிப்பா சீக்கிரம் பேசிட்டு வந்துடு... நாளைக்கு காலைல கிளம்பனும் மறந்துடாதா”

“ஆமா... காலேஜ் தானே... நான் கரெக்ட் டைம்க்கு எந்திரிச்சுடுவேன்... நீங்க தூங்குங்க...”

“ஹ்ம்ம்...சரிப்பா”

அர்ஜூன் குடும்பத்தை விட்டு பிரிந்திருப்பதை நினைத்து கொஞ்சம் கவலைடைந்தாலும் எல்லாம் மாறிவிடும் என்று நினைத்தவாறு உறங்க ஆரம்பித்தாள். அதற்குள் அவன் ரூமைவிட்டு வெளியில் வந்தான்.

அவன் ஹாலுக்கு வந்ததும் மற்றொரு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது.

அங்கே தீபிகா ஏதோ ஒரு புத்தகத்தை வைத்து படித்துகொண்டு இருந்தாள்.

“ஹையோ! இவன் இன்னும் தூங்கலயா?”

அவள் குழபத்துடன் பார்க்கும்போதே லேசான புன்முறுவலுடன் அர்ஜூன் அவளை தாண்டி சென்றான்.

“ஏய்! இந்த நேரத்துல எங்க போறே?”

அவள் முதல் முறையாக அர்ஜூனிடம் பேசியதும் அவன் பதில் பேச தடுமாறினான்.

“தங்கச்சிகிட்ட பேசணும்...”

“நித்யாகிட்ட நீ என்ன பேசணும் ?”

“ஹையோ! உங்க தங்கச்சி இல்ல! என்னோட தங்கச்சி அபிராமிகிட்ட மொபைல்ல பேசணும்”

“ஓஹோ! அப்படியா... சரி இங்கயே பேசு”

“இல்ல எனக்கு கொஞ்சம் ப்ரைவசி வேணும்! மொட்டை மாடில போயி பேசிக்கிறேன்!”

“ஒகே மேல லைட் போட்டுக்கோ”

அவள் சொன்னதும் சரி என்று தலை ஆட்டிவிட்டு மாடிக்கு சென்றுவிட்டான்.

அங்கே தனிமையில் தங்கைக்கு வீடியோ கால் செய்தான். முதல் ரிங்கிலேயே அவள் அட்டென்ட் செய்தாள்.

“அபி...குட்டி...”

மொபைல் திரையில் அபிராமியின் அழகான வட்ட முகம் தெரிந்ததும் அர்ஜூன் பரவசம் அடைந்தான்.

“டேய் அண்ணா! தூங்கிட்டியா? நான் எதுவும் டிஸ்டர்ப் பண்ணலையே?”

பஞ்சைவிட மிகவும் மிருதுவான சிவந்த தேகத்துடன் மெல்லிய நைட்டியில் இருந்த அபிராமி கேட்டாள்

“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லடி குட்டி... நான்தான் இங்க வந்ததும் உனக்கு கால் பண்ண மறந்துட்டேன்! பட் ஈவினிங் அம்மாகிட்ட பேசும்போது நீ வெளிய போயிருக்குறதா சொன்னாங்க...”

“ப்ச்ச்... ஆமா டென்னிஸ் விளையாட போனே... அத விடு நீ எப்படி இருக்கே? உனக்கு புது இடம் பிடிச்சுருக்கா?”

“பிடிக்கலனாலும் இங்க இருந்துதான் ஆகணும்!”

“டேய் என்ன ஒரு மாதிரி பேசுறே? அம்மாகிட்ட சொல்ல முடியாத விஷயத்த கூட என்கிட்டே ஷேர் பண்ணுவியே? இப்ப ஏன் தயங்குறே?”

அர்ஜூனும் அபிராமியும் அண்ணன் தங்கை என்பதையும் மீறி நெருக்கமான நண்பர்கள் போல பழகுவதால் ஒளிவு மறைவின்று அனைத்தையும் பகிர்ந்து கொள்வார்கள். அதனால் பவித்ராவின் வீட்டிற்கு வந்தது முதல் நடந்த அனைத்தையும் கூறி முடித்தான்.

“என்னடா சொல்றே? பவித்ரா ஆண்ட்டி பொண்ணுங்க ரெண்டு பேரும் உன்னைய வெறுக்குறாங்களா?”

“ஆமா! பட் இப்போ படுக்க இடம் தரேன்னு சொல்லிட்டாங்க! நோ ப்ராப்லாம்டா குட்டி!”

“இங்க பாருடா நம்ம ரூம்ல உன்னோட கட்டில் காலியா இருக்கு! அங்க போயி இப்படி கஷ்டபடுறியே?”

“என்ன பண்றது அபி... காலேஜ்ல தெரியாம ஒரு பிரச்சனைல மாட்டி டிஸ்மிஸ் ஆகிட்டேன்... பவித்ரா ஆண்ட்டி மட்டும் இல்லனா என்னோட நிலைமைய யோசிச்சு பாரு... இங்க அவங்களும் மோகன் அங்கிளும் ரொம்ப அன்பா என்னைய பாத்துகிறாங்க அதுவே எனக்கு போதும்”

“நீ என்ன வேணாலும் சொல்லு... தீபிகாவும் நித்யாவும் பண்றது எனக்கு கொஞ்சம் கூட பிடிக்கல...”

“ஹே லூசு... நீயே யோசிச்சுபாரு நம்ம வீட்ல இப்படி திடீர்னு பழக்கமே இல்லாத ஒரு புது ஆள் வந்து ரெண்டு வருஷம் இருக்க போறாங்க... அதுக்கு நம்ம ரூமா ஷேர் பண்ண சொன்னா என்ன பண்ணுவே? கோவம் வராதா? அதான் அவங்களும் பண்றாங்க!”

“போடா நீ என்ன வேணாலும் சொல்லு! நீ கஷ்டபடுறத பாக்க முடியல”

“அப்போ வீடியோ கால கட்  பண்ணு”

“கிண்டல் பண்றியா?”

“கோவப்படாத குட்டி! நாளைக்கு இங்க முதல் நாள் காலேஜ் போகணும்... பவித்ரா ஆண்ட்டி சீக்கிரம் தூங்க சொன்னாங்க...”

“சரி சரி... அவங்க சொன்னா ரெஸ்பெக்ட் பண்ணிதான் ஆகணும்... நீ தூங்கு... நாளைக்கு நானும் காலேஜ் போகணும்! ஆல் டி பெஸ்ட் அண்ணா! டைம் கிடைக்கும்போது கால் பண்ணு! பை டா...”

அபிராமி பாசத்துடன் வைத்ததும் அர்ஜூனும் மன நிறைவுடன் நடந்தான்.

அவன் மாடியை விட்டு இறங்கும் வேளையில் கொலுசு சத்தம் கேட்டது.

அது தீபிகாதான்... அதை அவனும் அறிந்தான்.

“இவ்வளவு நேரம் நாம பேசுனத ஒட்டு கேட்டுட்டு இருந்தாளா? ச்சை... இந்த வீட்ல நமக்கு ப்ரைவசி கிடைக்காது போலயே”

கவலையுடன் மாடியில் இருந்து ஹாலுக்கு வந்தவன் அங்கே இருந்த தீபிகாவை கண்டுகொள்ளாமல் பவித்ராவின் அறைக்குள் நுழைந்தான்.

அவன் சென்றதும் தீபிகாவும் விளக்கை அணைத்துவிட்டு அவளது அறைக்கு சென்றுவிட்டாள்.

உள்ளே சென்ற அர்ஜூனுக்கு மேலும் ஒரு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது.

கட்டிலின் மீது மோகன் தனியாக குறட்டைவிட்டு தூங்கிகொண்டு இருந்தார்.

“ஆண்ட்டி எங்க காணோம்?”

அவன் யோசிக்கும்போதே கட்டிலுக்கு கீழே இருந்த அவனது மெத்தையின் ஒரு பக்கத்தில் பவித்ரா படுத்து உறங்கிக்கொண்டு இருந்தாள்...

[Muralirk]

Very very thanks for continue story.... super update interesting.,..... please continue thanks for update

[Kundi lover]

@kanmani bro, செம surprise almost ஒரு வருஷம் அப்புறம் இந்த கதைய continue பன்றீங்க. Thank you so much bro. செம்ம அப்டேட். பவித்ரா, தீபிகா ,நித்யா இவங்களோட இன்னொரு பக்கம் என்ன? அர்ஜுன் கிட்ட எப்போ அவ தான் உன்மையான அம்மானு பவித்ரா சொல்ல போறா?? பவித்ராக்கு தன் மகன் தன்ன அம்மானு தெரியாம தன் மேல ஆசபடுறான் தெரிஞ்சா என்ன ஆகும்? அர்ஜுன்க்கு புது இடம், புது காலேஜ்ன்னு அவன் life எப்படி change ஆக போகுது?? இப்படி பல கேள்விகள். தொடர்ந்து எழுதுங்க நண்பா..

[omprakash_71]

Very Nice Update Nanba Super

[rkasso]

So nice story

[alisabir064]

சொந்த தாய் குடும்பம் என்று தெரியாமல் அவர்களிடம் விருந்தினராக பழகுகிறார்.
கதை கரு படு சூப்பர்.
பாசத்திற்காக ஏங்கும் தாய், காம வேதனையில் தவிக்கும் மகன், தன் தம்பி அம்மாவிடம் தவறாக நடந்து விடுவானே என்று பயம் கொள்ளும் அக்கா..
விட்டில் விருந்தினராக வந்த அண்ணனை அன்னிய மாக் நினைக்கும் தங்கை என் கதை படு அசத்தல்.
ஆசிரியர் அவர்களுக்கு நன்றி, வாழ்த்துக்கள்.
தொடர்ந்து சிறப்பாக எழுத

[Eesan21A]

அருமையான கதை. கதை நடை மிகவும் நன்று.

[omprakash_71]

அற்புதமான பதிவுக்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[Kannmani]

அர்ஜூனுக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை! பவித்ரா ஆண்ட்டி தன்னுடைய மெத்தைக்கு எப்படி வந்தாள்? என்கிற குழப்பத்துடன் வியந்து பார்த்தான்.

“அர்ஜூன்...”
 
மெல்ல கண் விழித்தபடி பவித்ரா அழைத்தாள்.
 
“ஆண்ட்டி...”
 
“தங்கச்சி கிட்ட பேசிட்டியா?”
 
“ஹ்ம்ம்... பேசிட்டேன்...”
 
“சரிப்பா வந்து படுத்து தூங்கு...”
 
“நீங்க ஏன் கீழ படுத்துருகீங்க?”
 
“அதுவா... மேல அங்கிள் நல்லா குறட்டை விட்டு தூங்குறாரு! சில நேரத்துல அவர டிஸ்டர்ப் பண்ணாம காலையில சீக்கிரம் எந்திரிக்கனும்னா இப்படிதான் கீழ படுப்பேன்... சரி நீயும் வா! இந்த மெத்தைல நிறையாவே இடம் இருக்கு! நீ தாராளமா வந்து படுத்து தூங்கு!”
 
பவித்ராவின் பேச்சை கேட்டு அர்ஜூனுக்கு ஆச்சிரியமாக இருந்தது. ஆனால் அவள் மகனுக்கு அருகில் பாசத்துடன் படுத்து உறங்க வேண்டும் என்பதற்காகத்தான் இப்படி செய்கிறாள் என்பதை அவன் அறியவில்லை.
 
“எப்படி திடீர்னு நான் உங்க பக்கத்துல படுக்குறது? எனக்கு கொஞ்சம் கூச்சமா இருக்கு!”
 
“ஹே அர்ஜூன் உங்க வீட்ல அப்பா வெளியூர் போயிருந்தா நீ சுகன்யா! அபிராமி! எல்லாரும் ஒண்ணா ஹால்ல பெட் போட்டு தூங்குவீங்கனு கேள்விபட்டேன்! ஆனா என்னப்பா இப்படி சொல்றே?”
 
“ஹையோ! அம்மா தங்கச்சி கூட படுத்தா எப்படி கூச்சம் வரும்? முதல் தடவையா உங்க பக்கத்துல படுக்குறதுக்குதான் ரொம்ப பயமா இருக்கு!”
 
“ஹ்ம்ம்... புரியுதுப்பா! பட் நானும் உன்னோட அம்மா மாதிரிதான்! எனக்கு உன்கூட படுக்குறதுல எந்த கூச்சமும் இல்ல! தைரியமா வந்து தூங்குப்பா!”
 
இவ்வளவு தூரம் பவித்ரா கெஞ்சுவதை பார்த்து அர்ஜூனுக்கு மகிழ்ச்சி ஏற்பட்டாலும் அதையும் தாண்டி ஆண்ட்டிக்கு பக்கத்தில் படுப்பதை பற்றி நினைக்கும்போதே மூடை கிளப்பிவிட்டது.
 
“சரி ஆண்ட்டி! பாத்ரூம் போயிட்டு வந்து படுக்குறேன்!”
 
அர்ஜூன் சொல்லிவிட்டு வேகமாக பாத்ரூம் உள்ளே சென்றான்.
 
இப்போது அங்கே பவித்ராவின் ப்ராவும் ஜட்டியும் இல்லை.
 
ஆனால் அர்ஜூனனுக்கு அது தேவையும் இல்லை.
 
“முதல் நாளே பவித்ரா ஆண்ட்டி ரூம்ல படுக்க போறோம்னு நினைக்கும்போதே குஞ்சு செமையா தூக்குச்சு! இப்ப அவங்க பக்கத்துல படுக்குறதுக்கு வாய்ப்பு கிடைச்சத பாத்ததும் கஞ்சியே வந்துடும் போலயே! இதுக்கு ஒரு முடிவு கட்டியே ஆகணும்”
 
அவன் கையில் வைத்திருந்த மொபைலை ஓபன் செய்தான்.
 
அதில் ஒரு வீடியோ ஓடியது.
 
சற்று நேரத்திற்கு முன்பு பேசிய அவளது தங்கை அபிராமியின் முகம் அதில் வந்தது.
 
அவளோடு பேசிய வீடியோ காலை ரெகார்ட் செய்துவைத்து இப்போது ப்லே செய்துகொண்டே டவுசரை இறக்கிவிட்டான்.
 
கடப்பாரை கம்பி போல் அவனது ஆண்மை செங்குத்தாக நின்றது.
 
“அபி குட்டி! இந்த மெலிசான நைட்டில கும்முனு இருக்கியே! நாள் முழுக்க உன்னோட உதட்ட வாய் வச்சு ருசிச்சுகிட்டே நெஞ்சுல இருக்குற சாத்துக்குடி பழத்த பிசஞ்சு எடுக்கனும்”
 
அவன் சொல்லிக்கொண்டே சுன்னியின் முன்தோலை இழுத்து மெதுவாக உருவினான்.
 
தங்கையின் உதட்டு அசைவையும் உடல் அழகையும் பார்த்துக்கொண்டே வேகத்தை மேலும் கூட்டினான்.
 
“அபி...ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..... ஹா.....ன்.....”
 
அவன் முனகிக்கொண்டே உருவினான்.
 
சில நிமிடங்களில் குஞ்சில் இருந்து பீறிட்ட கஞ்சியை வெளியேற்றினான்.
 
அவளது ஆண்மையில் இருந்தது வெண்ணிற துளிகள் மொத்தமாக வெளியேறியதும் நிம்மது பெருமூச்சு விட்டான்.
 
அப்போது அவனது மொபைலுக்கு ஒரு குறுந்தகவல் வந்தது.
 
“என்னடா அண்ணா! நீ சொன்ன மாதிரியே நைட்டி போட்டு பேசுனேன்! கையடிச்சு முடிச்சுட்டியா? இப்போ ஹேப்பியா?”
 
தங்கை அபிராமியிடம் இருந்து வந்த மெசெஜ்ஜை பார்த்தும் அர்ஜுன் புன்னகையுடன் டைப் செய்தான்.
 
“டபுள் ஹேப்பிடி! இப்பதான் முடிஞ்சுது!”
 
“ஹ்ம்ம்... பட் எனக்குதான் ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு!”
 
“கவலபடாத அபி குட்டி! லீவ் கிடைச்ச அங்க வந்துடுறேன்! நாம ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து....”
 
“ஹையோ அதெல்லாம் வேணாம் அண்ணா! நாம இதுவரைக்கும் ஒருத்தர ஒருத்தர் தொடாமா! ட்ரெஸ்ஸோட மட்டும் பாத்து டிஸ்டன்ஸ் மெயின்டைன் பண்ணி பேசியே ஆசைய தீர்த்துகிட்டோம்! அடுத்த லெவலுக்கு போனா நமக்குதான் ஆபத்து!”
 
“ஆமா! அடுத்த லெவலுக்கு போயி! துணிய அவுத்து பாக்கலாம்னு நினைக்கும்போதுதான் காலேஜ்ல இருந்து டிஸ்மிஸ் பண்ணிட்டாங்களே! ச்சே... உன்னைய முழுசா பக்காவே முடியலையே!”
 
“அண்ணா! எல்லாம் நல்லதுக்குதான்! இனிமே நாம தப்பு பண்ண கூடாதுன்னு நமக்கு குடுத்த வார்னிங்கா நான் நினைக்கிறேன்!”
 
“ஹ்ம்ம்...”
 
“சரிண்ணா வீடியோவோட சேர்த்து எல்லாத்தையும் டெலிட் பண்ணிடு! நானும் பண்ணிடுறேன்! திரும்ப எப்பயாவது மூட் வந்தா சொல்லுடா பேசலாம்!”
 
“ஹ்ம்ம்...இனிமே டைம் கிடைக்குமான்னு தெர்ல! ஏன்னா நாம வீடியோ கால் பேசுனத அந்த தீபிகா ஒட்டு கேட்டுட்டா!”
 
“ஐயோ! என்ன சொல்றேணா? அவ ரொம்ப டேஞ்சர் போலயே!”
 
“நல்லவேள நாம ரெண்டு பேரும் டீசன்ட்டா பேசுனதுனால தப்பிச்சோம்!”
 
“இனிமே கொஞ்சம் ஜாக்கரதையா இரு!”
 
“ஹ்ம்ம்...”
 
“சரிண்ணா! நான் இப்ப நிஜமாவே தூங்கபோறேன்! நீயும் தூங்கு குட் நைட்!”
 
தங்கை சொன்னதும் பதிலுக்கு அர்ஜூனும் குட்நைட் அனுப்பிவிட்டு அனைத்து மெசேஜ்களையும் டெலிட் செய்தான்.
 
தண்ணீரால் ஆண்மையை சுத்தபடுத்திவிட்டு எந்த சத்தமும் இல்லாமல் மெத்தையின் ஓரத்தில் வந்து மெல்ல படுத்தான்.
 
“என்ன அர்ஜூன்! ஏன் இவ்வளவு லேட்டு? தண்ணி வரலயா?”
 
மெத்தையின் ஒரு பக்கத்தில் அர்ஜூனை பார்த்தபடி ஒருக்களித்து படுத்திருந்த பவித்ரா கேட்டதும் ஷாக் அடித்தது போல் உணர்ந்தான்.
 
“ஹையோ! அதெல்லாம் நல்லாவே வந்துச்சு!”
 
“என்ன தண்ணியா?”
 
“ஆமா என்னோட தண்ணி!”
 
“ஏய் என்ன சொல்றே?”
 
“ஆண்ட்டி! ரொம்ப நேரமா ஏசில இருக்கேன்ல! லிட்டர் கணக்குல ஸ்டாக் வச்சுருந்த யூரின ரிலீஸ் பண்ணிட்டு வர டைம் ஆகிருச்சு!”
 
அர்ஜூன் வெண் திரவத்தை வெளியேற்றிவிட்டு வந்ததை மனதில் நினைத்துபடி சொல்கிறான் என்பதை பவித்ரா அறியவில்லை.
 
“போப்பா! நீ ரொம்ப நாட்டியா பேசுறே”
 
மகனின் பேச்சில் பவித்ரா கொஞ்சம் சொக்கிப் போனாள்.
 
“வீட்ல இப்படிதான் சாதாரணமா பேசுவேன்! தப்புனா மன்னிச்சுடுங்க!”
 
“இல்ல... இல்ல... இது மாதிரி என்கிட்ட வெளிப்படையா பேசுறதுதான் எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சுருக்கு! இன்னைல இருந்து நாம ப்ரெண்ட்ஸ்!”
 
பவித்ரா சிரித்த முகத்துடன் கைகளை நீட்டினாள்.
 
இரண்டு அடிக்கும் குறைவான தூரத்தில் பவித்ராவை பார்த்தபடி படுத்திருந்த அர்ஜூன் தயக்கத்துடன் கை கொடுத்தான்.
 
அவள் கையை குலுக்கிகொண்டே “இனிமே காலேஜ்! வீடு! எங்க எது நடந்தாலும் என்கிட்டே ஷேர் பண்ணு! ப்ராப்லம் இருந்தா நான் சால்வ் பண்றேன்!” என்று சொன்னாள்.
 
அவளது கனிவான பேச்சை கேட்டதும் பவித்ராவின் கைகளை இறுக்கமாக பற்றிக்கொண்டான்.
 
“ரொம்ப தேங்க்ஸ் ஆண்ட்டி! இங்க எனக்கு இருக்குற ஒரே ஆறுதல் நீங்க மட்டும்தான்”
 
“ஹையோ! அப்படியெல்லாம் சொல்லாத! அங்கிள்! தீபிகா! எல்லாரும் இருக்கோம்! அப்பறம் நித்யா கூட உன்னைய சீக்கிரம் புரிஞ்சுகுவா!”
 
பவித்ரா ஆறுதலாக சொல்லிக்கொண்டு மகனின் கையை இறுக்கமாக பற்றிகொண்டாள்.
 
“ஹ்ம்ம்... ஆண்ட்டி உங்க கிட்ட ஒன்னு கேக்கட்டுமா?”
 
“என்ன அர்ஜூன்?”
 
“நான் வீட்ல அம்மா தங்கச்சி கூட படுக்கும்போது! இப்படிதான் அம்மாவோட கைய பிடிச்சுகிட்டு என் நெஞ்சுல வச்சுட்டு தூங்குவேன்! இன்னக்கி உங்க கைய பிடிச்சுட்டு தூங்கவா? ப்ளீஸ்?”
 
அர்ஜூன் அவனது அம்மா சுகன்யாவிடம் இருந்து பிரிந்து இருப்பதால் மட்டும்தான் ஏக்கத்துடன் அவளிடம் கேட்டான். அதை பவித்ராவும் புரிந்துகொண்டாள்.
 
“எடுத்து வச்சுக்கோப்பா! உனக்கு இல்லாமயா?”
 
அவளது வலது கையை மகனின் நெஞ்சுக்கு அருகில் எடுத்து சென்றாள்.
 
“தேங்க்ஸ் ஆண்ட்டி!”
 
பவித்ராவின் உள்ளங்கையை எடுத்து தன நெஞ்சோடு புதைத்துக்கொண்டான்!
 
அதை பார்க்கும்போதே பவித்ராவின் முகத்தில் அவ்வளவு ஆனந்தம்!
 
இதற்குத்தானே இத்தனை நாட்களாக ஏங்கினேன். முதல் நாளே எனக்கு இப்படி ஒரு வாய்ப்பா என்று ஆச்சர்யம் அடைந்தாள். இனி மகன் எனக்கு மட்டுமே சொந்தம் ஆக போகிறான் என்று நம்பிக்கையுடன் சொல்லிகொண்டாள்.
 
“அர்ஜூன்! தூங்குப்பா!”
 
“ஒகே ஆண்ட்டி!” என்றபடி கண்களை நன்றாக மூடிகொண்டான்.
 
நீட்ட நாட்களுக்கு பிறகு பவித்ராவும் நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டபடி இமைகளை மூடி தூங்கினாள்.
 
“ஆகா... என்ன ஒரு ஆச்சரியம் ஆண்ட்டியே இப்படி நம்ம பக்கத்துல நெருங்கி வந்து படுத்துடாங்களே! அதுவும் அவங்களோட பஞ்சு கைய என்னோட நெஞ்சுல வச்சுட்டு தூங்குவேன்னு கனவுல கூட நினைச்சு பாக்கல! நல்லவேள இன்னக்கி கையடிச்சுட்டு வந்துட்டோம்! இல்லனா மூட் தலைக்கு ஏறி ஆண்ட்டி மேலயே ஏறி இருப்போம்! கூடிய சீக்கிரம் நெஞ்சுல வச்ச ஆண்ட்டி கைய என்னோட குஞ்சுல வச்சே தீருவேன்”
 
அர்ஜூன் அந்த சபதத்துடன் பவித்ராவின் கைகளை பற்றிக்கொண்டு நிம்மதியாக தூங்கினான்.
 
சில மணி நேரத்திற்கு பிறகு!
 
“ஹே... அர்ஜூன் எந்திரிப்பா விடிஞ்சுடுச்சு!”
 
பவித்ராவின் குரல் கேட்டதும் இமைகளை மெதுவாக திறந்தான்.
 
இப்போது அவள் குளித்து முடித்து! அழகான காட்டன் புடவையை உடுத்தி ஈரமான கூந்தலை துணியால் துடைத்தபடி இருந்தாள்.
 
“ஆண்ட்டி! அதுக்குள்ளே விடிஞ்சுடுச்சா?”
 
சோம்பல் முறித்தபடி அர்ஜூன் எழுந்தான்.
 
“ஆமா! சீக்கிரம் குளிச்சுட்டு ரெடி ஆகு! நான் டிபன் ரெடி பண்றேன்!”
 
பவித்ரா சொல்லிவிட்டு சென்றதும் அர்ஜூன் புத்துணர்ச்சியோடு எழுந்தான்.
 
அருகில் இருக்கும் கட்டிலில் மோகன் தூங்கிகொண்டு இருந்தார்.
 
இன்று முதல் நாள் கல்லூரி செல்வதால் வேகமாக காலை கடன்களை முடித்துவிட்டு உடை மாற்றிக்கொண்டு அர்ஜூன் ஹாலுக்கு வந்தான்.
 
அங்கே! தீபிகா குளித்து முடித்து சுடிதாருடன் அமர்ந்து இருந்தாள்!
 
“குட்! மார்னிங் அர்ஜூன்!” முகம் முழுவதும் புன்னகையுடன் கூறினாள்.
 
வழக்கத்துக்கு மாறாக அவள் மிகவும் கனிவோடு நடந்துகொள்வதை பார்த்தான்.
 
நேற்று இரவு அர்ஜூன் அவனது தங்கை அபிராமியுடன் மொபைலில் பேசியதை ரகசியமாக கேட்டதில் இருந்தே தீபிகாவின் மனது நிலையாக இல்லை.
 
“ச்சே... தம்பி இவ்வளவு பாசக்காரனா? இவன போயி தப்பா நினைச்சுட்டோமே! இனிமே அம்மா மாதிரி நாமளும் அவன்கிட்ட பாசத்த மட்டும்தான் காட்டனும்! அவனுக்கு தப்பான எண்ணம் வந்தாலும் என்னோட அன்பால என் தம்பிய திருத்துவேன்!”
 
அவள் உறுதியுடன் மனதில் நினைத்துகொண்டாள்.
 
ஆனால் அர்ஜுன் அதை முழுவதுமாக அறியவில்லை என்றாலும் லேசான புன்முறுவலுடன் அவளை பார்த்தான்.
 
“ஏண்டி! ராத்திரி என்னோட ஒரு பக்கத்ததானே பாத்தே! மறுபக்கத்த பாத்தது இல்லையே! கூடிய சீக்கிரம் பாப்பே!”
 
அவன் வில்லன் ரேஞ்சுக்கு அப்படி நினைத்தாலும் அடுத்த நொடியே அதை மறந்துவிட்டு கல்லூரியில் சேர்வதற்கு தேவையான டாக்குமேட்டுகளை எடுத்து வைத்தான்.
 
ஒரு மணி நேரத்தில் டிபன் சாப்பிட்டதும் முதலில் தீபிகா ஸ்கூட்டியை எடுத்தாள்!
 
“இன்னக்கி அர்ஜூன நான் கூட்டிட்டு போறேன்! வா போலாம்” என்று அழைத்தாள்.
 
தீபிகா எம்பிஏ இறுதி வருடம் படிப்பது அவன் படிக்க போகும் பொறியியல் கல்லூரியின் ஒரு பிளாக்கில்தான்.
 
அர்ஜூனுக்கு என்ன செய்வது என்று புரியவில்லை.
 
“அதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம் டெய்லி நானே கூட்டிட்டு போறேன்! நீ கிளம்பு” என்றபடி பவித்ரா அவளது ஸ்கூட்டியை எடுத்தாள்.
 
“சரி! நான் கிளம்புறேன்! தீபிகா கொஞ்சம் கோபத்துடன் அங்கிருந்து கிளம்பினாள்.
 
“என்னங்க! வேலைக்கு கிளம்புறதுக்கு முன்னாடி நித்யாவ எழுப்பி ரெடி ஆக சொல்லுங்க! நாங்க கிளம்புறோம்!”
 
வாசலில் சேரில் அமர்ந்து பேப்பர் படித்துகொண்டு இருந்த மோகனை பார்த்து சொன்னதும் அவர் சரி என்று தலை அசைத்தார்.
 
“வா அர்ஜூன்! பின்னாடி உக்காரு! டைம் ஆச்சு!”
 
அர்ஜூனுக்கு பைக் ஓட்டுவது மட்டுமே பிடிக்கும்! இப்படி பின்னால் சென்று அமர்வது பிடிக்கவில்லை.
 
“ஆண்ட்டி! நான் வேணும்னா வண்டிய ஓட்டுறேன்! நீங்க பின்னாடி உட்காருங்க!”
 
“ஏன்பா! என் மேல பயமா? நான் நல்லா ஓட்டுவேன்”
 
“அப்படி இல்ல! எனக்கு வண்டி ஓட்டனும்னு ஆசை”
 
“அதெல்லாம் அப்பறம் பாக்கலாம்! இன்னைக்கி ஒழுங்கா என் பின்னாடி உக்காரு! ஓகேயா?”
 
பவித்ரா கண்டிப்பு கலந்த பாசத்துடன் சொன்னதும் அவன் ஏறிகொண்டான்.
 
ஸ்கூட்டிய ஸ்டார்ட் செய்தவுடன் பவித்ராவின் நெஞ்சுக்குள் பரிதவித்த கவலைகள் எல்லாம் காற்றில் பறந்தது.
 
“ரொம்ப பின்னாடி போயி உட்காராதப்பா விழுந்துடுவ! தைரியமா நெருங்கி உட்காரு!”
 
அர்ஜூன் ஆண்டியிடம் தவறாக எதுவும் செய்துவிடக்கூடாது என்று பயந்துதான் நகர்ந்து உட்கார்ந்தான்.
 
ஆனால் தாய்மையின் உணர்வால் பவித்ரா அவனை விடுவதாக இல்லை.
 
உடனே அவளது சொல்லை கேட்டு நன்றாக நெருங்கி அமர்ந்தான்.
 
பவித்ராவின் இரு தொடைகளையும் அர்ஜூனின் தொடைகள் உரச! அவளது இடுப்பு சதைகளை அர்ஜூனின் ஆண்மை தொட்டு பார்த்தது.
 
அறிந்தும் அறியாமல் இருவரும் ஒருவிதமான மன போராட்டத்துடன் கல்லூரியை அடைந்தனர்...
 
அங்கே மாணவர்கள் அனைவரும் கல்லூரிக்குள் சென்று கொண்டு இருந்தனர்.
 
“டேய்! அங்க பாருங்கடா! யாருடா இவன்? மேக்ஸ் மேடம் பின்னாடி ஒட்டிகிட்டு வரான்!” என்று ஒருவன் கத்தினான்.
 
“சரியான மச்சக்காரன்டா!” இது வேறு ஒருவனின் குரல்.
 
“ச்சே... நமக்கு இப்படி சான்ஸ் கிடைக்கலயே!” என்று மேலும் ஒருவன் கூறி வருந்தினான்.
 
கல்லூரிக்குள் நுழையும்போதே மாணவர் கூட்டத்தில் இருப்பவர்கள் சொன்னதை பவித்ரா கேட்டும் கேட்காதபடி இருந்தாள்.
 
ஆனால் அர்ஜூன் அதை கேட்டவுடன் உள்ளுக்குள் எதையோ சாதித்த மகிழ்ச்சியுடன் இருந்தான்.
 
இந்த புதிய கல்லூரி வாழ்க்கையால் அர்ஜூனுக்கு என்னவெல்லாம் நிகழ போகிறது என்பதை அவன் அறியவில்லை...