Thriller అభిమాన సంఘం

[anaamika]

వాళ్ళు మళ్ళీ ప్రయాణం మొదలుపెట్టి ఇరవై నిముషాలు అవుతుంది.

వాళ్ళ ప్రయాణం మొదలుపెట్టే ముందు వాళ్ళ మధ్య చిన్న వాదన జరిగింది. శరత్ అప్పటివరకు బండి నడిపాడు కాబట్టి, రంజిత్ అక్కడినుండి డ్రైవ్ చేయాలని అనుకున్నారు. అయితే ఆ దారి శరత్ కి కొత్త కాబట్టి, రంజిత్ ప్రక్కన శరత్ కూర్చుంటే అతనికి ఆ దారి గురించి ఒక అవగాహన వస్తుందని అనుకున్నారు. అలా చేస్తే స్పృహ తప్పి వున్న స్మిత దగ్గర ఆదినారాయణతో బాటు రాహుల్ కూర్చోవాల్సి వస్తుంది. అది శరత్ కి ఎంతమాత్రమూ ఇష్టం లేదు. శరత్ మనసులో ఏముందో రంజిత్ కి అర్ధం అయింది. అందుకే మళ్ళీ వాళ్ళ యధావిధి స్థానాలతో బయలుదేరారు అయితే రంజిత్ వెనుకనుండి కొద్దిగా ముందుకి జరిగి రాహుల్, శరత్ ల మధ్య తల ఉంచి, దారి గురించి దిశ చెప్పడం మొదలుపెట్టాడు. రాహుల్ హాయిగా పడుకున్నాడు.

బయలు దేరిన దగ్గర నుండి మొత్తం దారిని శరత్ జాగ్రత్తగా గుర్తుపెట్టుకుంటూ నడుపుతున్నాడు. అప్పటికి రహదారిని వదిలి వాళ్ళు కొండ దారికి మళ్లారు. నెమ్మదిగా చెట్లు దట్టం అవడం మొదలైంది. ఇక అక్కడ చుట్టుపక్కల ఎక్కడా ఇల్లు లేకుండా విశాలమైన మైదానం లోకి అడుగు పెట్టినట్లు అయింది. ఎటు చూసినా కొండలే కనిపిస్తున్నాయి.

నెమ్మదిగా రోడ్ ఏటవాలుగా ఎత్తు పెరగసాగింది. వాళ్ళు ఒక పెద్ద చెరువుని దాటారు. ఇక అక్కడినుండి రోడ్ లేకుండా ఒక కాలిబాటలా, అంతా గుంతల మయంగా ఉండడంతో శరత్ బండిని నెమ్మదిగా నడప సాగాడు. అతనికి ఒక చిన్న గది లాంటి ఇల్లు కనిపించింది. అదేనా అని రంజిత్ ని అడిగితే, అక్కడ ఒక ముసలావిడ ఒక్కతే ఉండేదని, చాల ఏళ్ల నుండి ఆమె కనిపించడం లేదని, ఇప్పుడు అక్కడ ఎవరూ ఉండడం లేదని, అది దాటిన తర్వాతే తమ గమ్యం వస్తుందని చెప్పాడు.

"ఇక్కడినుండి ఇంకా మెల్లిగా పోనివ్వు. మనకి ఒక మట్టి రోడ్ ఇంకో అయిదు నిమిషాల్లో వస్తుంది. అక్కడినుండి కార్ ని ఇంకా జాగ్రత్తగా నడపాలి" జాగ్రత్తలు చెప్పాడు రంజిత్.

అయిదు నిమిషాల తర్వాత అతనికి ఒక కనిపించీ కనిపించని ఒక సన్నటి దారి కనిపించింది. అందులోకి మళ్ళిన తర్వాత ఆ మట్టి దారి నేరుగా కొండ మీదకి పోతున్నట్లు ఎత్తు పెరుగుతూ పోయింది. ఇంకొద్దిగా ముందుకు వెళ్ళాక ఇక కార్ ముందుకి పోవడానికి వీలు లేకుండా దట్టమైన అడివి మొదలైంది.

"ఇక్కడ మనం మన కార్ ని వదిలి, బైక్ మీద వెళ్లాల్సి వస్తుంది" చెప్పాడు రంజిత్.

"మీరు ఇక్కడే ఆగండి. నేను వెళ్లి బైక్ ని తెస్తాను. అప్పుడు మళ్ళీ నువ్వు ఈ కార్ ని ఎవరికీ కనిపించకుండా, బైక్ పెట్టిన స్థలంలో దాచేయొచ్చు" చెప్పాడు రాహుల్.

కానీ శరత్ కి అక్కడ ఏ బండి కనిపించలేదు. రాహుల్ కొంచెం ముందుకి వెళ్లి, ఒక చెట్టుకొమ్మ లాంటిది పట్టుకుని లాగగానే, అది మొత్తం ఒక కవర్ లా జరిగిపోయింది. అప్పుడు గానీ శరత్ కి అర్ధం కాలేదు అది ఒక పెద్ద బండిని దాచే టార్పాలిన్ అని.

మొత్తం ప్రదేశాన్ని జాగ్రత్తగా పరిశీలించి, తన మనసులో దాన్ని ముద్రించుకున్నాడు శరత్. అతనికి తాము నాగరిక ప్రపంచం నుండి వేరు అయినట్లు అనిపించి తృప్తిగా అనిపించింది.

ఇంతలో బండి స్టార్ట్ అయిన శబ్దం వినిపించి అటు చూసాడు. అతనికి చాలా ఆశ్చర్యం వేసింది. బైక్ కి ఒక Extra  సీట్ పెడతాడని అనుకున్నాడు కానీ రాహుల్ మొత్తం బైక్ ఆకృతిని మార్చేశాడు. ఎడారి ఇసుకలో నడిపించే బైక్ మల్లే దానికి వాళ్ళందరూ కూర్చోడానికి అనుకూలంగా సీట్ లను నిర్మించాడు. ముందు రెండు చెక్కతో చేయబడ్డ సీట్లు, వెనుక మూడు సీట్లు కాక ఇంకా ఏమైనా సామాగ్రి పెట్టుకోడానికి కూడా అందులో స్థలం వుంది.

"ఇప్పుడు మన కార్ ని తీసుకుని వెళ్లి నేను బైక్ తీసిన ప్రదేశంలో పెట్టి రా" అన్నాడు రాహుల్, శరత్ తో.

శరత్ ఆ బండిని నెమ్మదిగా అక్కడికి పోనిచ్చాడు. బండిని ఆపిన తర్వాత రంజిత్ వెనుక తలుపుని తీసి కిందికి దిగాడు. అతను చెబుతుండగా శరత్ తమ కార్ ని అక్కడ ఎవరికీ కనిపించకుండా పార్క్ చేసాడు. ఇంజిన్ ని ఆపి, బండి దిగి, తన వళ్లు విరుచుకున్నాడు శరత్.

రాహుల్ కూడా వచ్చాక ముగ్గురు కలిసి బైక్ టార్పాలిన్ ను కార్ మీద కప్పారు. అప్పటికీ ఆది బండిలో స్మిత తోనే వున్నాడు. శరత్ అంతకుముందే బండి తాళాలను జాగ్రత్తగా తన జేబులో వేసుకున్నాడు. ముగ్గురు కవర్ మీద ఇంతకు ముందులా చెట్ల కొమ్మలు, ఆకుల్ని సర్దారు బండి కనిపించకుండా.

ఇదంతా అయ్యాక రంజిత్ నేరుగా కార్ వెనుక వైపుకి వెళ్లి "ఇక ఇప్పుడు చేయాల్సిన అసలు పని మిగిలింది. మనం కార్ లో వున్న ఈ బాడీ ని, బైక్ పైకి చేర్చి, నేరుగా కొండ మీదున్న ఇంటికి చేరడం" అన్నాడు.

రంజిత్ వాడిన బాడీ అన్న పదం శరత్ కి విచిత్రంగా అనిపించింది. ధ్యాస అంతా బండి నడపడం, దారిని గుర్తుపెట్టుకోవడంలో తీరిక లేకుండా ఉండడం వల్ల అతను వారితో స్మిత కూడా వుంది అన్న సంగతి మర్చిపోయాడు.

"రాహుల్, నువ్వు వెళ్లి బైక్ ని వీలైనంత దగ్గరగా ఇక్కడికి తీసుకరా. అప్పుడు మేము ముగ్గురం ఆమెని బండి మీదకి చేరుస్తాము. నువ్వు బండి నడుపుతూ మమ్మల్ని కొండపైనున్న ఇంటికి తీసుకుపో" అన్నాడు రంజిత్.

"హమ్మయ్య, ఇప్పటికైనా నాకు నడిపే అవకాశం ఇచ్చారు. నేను వెళ్లి బైక్ ని తెస్తా" అన్నాడు రాహుల్.

రాహుల్ వెళ్ళగానే, రంజిత్ వెనుకున్న సింగల్ పెద్ద డోర్ ని బార్లా తెరిచాడు. పొద్దున్న ఆమెని బండిలో ఎక్కించిన తర్వాత మళ్ళీ ఇన్ని గంటల తర్వాత శరత్ ఆమెని చూసాడు. ఆమెని సీట్ ల మధ్య వున్న ఖాళీ స్థలంలో, ఒక మెత్తని బెడ్ షీట్ వేసి పడుకోబెట్టారు. ఆమె ప్రక్కన క్రిందనే ఆది కూడా కూర్చుని వున్నాడు.

"నేను ఇంజక్షన్ ఇచ్చిన దగ్గర నుండి ఇప్పటివరకు ఆమె కదలను కూడా కదల్లేదు" చెప్పాడు ఆది.

"ఆమెకి ఏమి జరగలేదు కదా" శరత్ ఆందోళనగా అడిగాడు.

"అబ్బే అలాంటిది ఏమి లేదు. ఆమె నాడి సరిగ్గా వుంది. చాలా సేపటి నుండి స్పృహలో లేకపోవడం వల్ల అలా వుంది. అయిన ఎంత అందంగా వుందో చూడండి. మనం ఆమెని ఇలా కాకుండా మామూలుగా కలిసి ఉంటే బావుండేది" చెప్పాడు ఆది.

"ఇక అదంతా ఆలోచించకు. మనం త్వరగా ఇక్కడినుండి బయలుదేరాలి. రాహుల్ బైక్ తెస్తున్నాడు. మనం తనని అందులోకి మారుద్దాం. ఆది, నువ్వు నువ్వు వెనుక కూర్చోవాలి. శరత్, నేను ఆమెని లేపి పట్టుకున్నాక, నీతో పాటు రెండో సీట్ లో శరత్ ఆమెతో కూర్చుంటాడు. మీరు జాగ్రత్తగా ఆమెని మీ వొడిలో పడుకోబెట్టుకోవాలి. నేను రాహుల్ తో ముందు సీట్ లో కూర్చుంటాను" చెప్పాడు రంజిత్.

"మనం మీది ఇంటికి చేరడానికి ఎంత సమయం పట్టొచ్చు ?" అడిగాడు ఆది.

"దారి కొంచెం ఇబ్బందిగా ఉంటుంది. ఎక్కువ దూరమేమి కాదు. పదిహేను నుండి ఇరవై నిమిషాల్లో చేరుకుంటాము. అదిగో రాహుల్ వచ్చాడు. ఆమెని పైకి లేపు" అన్నాడు రంజిత్.

"జాగ్రత్తగా ఆమెని పట్టుకోండి" అన్నాడు శరత్.

స్మితని కార్ నుండి బైక్ మీదకి మార్చడం చాలా తేలికగా జరిగిపోయింది. రంజిత్ కార్ లో నుండి కొన్ని వస్తువులని తీసి, మిగిలినవి రెండో సారి వచ్చి తీసుకుందామని వదిలేసాక, వాళ్ళ ప్రయాణం బైక్ మీద మొదలైంది.

శరత్ వెనుక సీట్ లో, ఒక చేతితో స్మిత తలని, ఇంకో చేతితో ఆమె నడుముని జాగ్రత్తగా పట్టుకుని కూర్చున్నాడు. ఆమె నడుము కింది భాగం, ఇంకా కాళ్ళు ఆది ఒడిలో వున్నాయి. వాళ్ళు వెళుతున్నది కొండ మార్గం కావడంతో బండి కిందకీ, మీదకి, ప్రక్కలకి ఊగుతూ వెళుతుంది. బైక్ వెళుతున్న మార్గం తప్ప, పక్కనుండి చీమ కూడా వెళ్లే అవకాశం లేకుండా వుంది ఆ మార్గం. పదిహేను నిమిషాల అనంతరం చెట్లు పూర్తిగా తగ్గి, మార్గం కిందకి దిగింది.

"కొంచెం ముందుకి వెళ్ళామంటే చాలు" రాహుల్ తో అన్నాడు రంజిత్.

శరత్, స్మిత ని తనకి దగ్గరగా పట్టుకున్నాడు. అయినా మొత్తం మార్గాన్ని అతను జాగ్రత్తగా పరిశీలిస్తున్నాడు. అతను ఆమె ముఖాన్ని చూసాడు. రెండు మాస్క్ లు ఒకటి ఆమె నోటిని, రెండోది ఆమె కళ్ళనీ మూసి ఉంచాయి. ఐనా ఆమె చాలా అద్భుతంగా వుంది. ఆమె వేసుకున్న కళ్లద్దాలు ఇప్పుడు అతని జేబులో వున్నాయి. అతను ఆమెని పరిశీలించడం మొదలు పెట్టాడు. అతని చూపు ఆమె ఎత్తైన నిండు స్థనాల మీదకి వెళ్ళింది. వెంటనే అతను తప్పు చేసిన వాడిలా, తన చూపుని మళ్ళించాడు.

అతని గుండె వేగం పెరిగింది. అతని అంగం మెల్లిగా గట్టి పడడాన్ని అతను గ్రహించాడు. అయితే ఇప్పుడు ఆమె వున్న నిస్సహాయ స్థితిని చూసి అతని మీద అతనికే కోపం వచ్చింది. తాను ఆమెని ప్రేమిస్తున్నాడు. కామించడం లేదు. తన పెదవులతో ఆమె పెదవులు కలిసే సమయం, తనంతగా తాను అతని కౌగిలి లోకి వచ్చి, తనని తాను నాకు సమర్పించుకుంటే ఆ అద్భుత సమయం ఎలా ఉంటుంది ?

అతనికి అకస్మాత్తుగా ఒకటి గుర్తుకొచ్చింది.

ఈమె మామూలు అందమైన మనిషి కాదు. తను స్మిత. నిజంగా తన చేతుల్లో వుంది. మొత్తం దేశమే ఆమెని కోరుకుంటది. అలాంటి తను, ఇప్పుడు, ఇక్కడ, ఈ కొండల్లో, తన కౌగిలిలో వుంది. ఇది నిజంగా అద్భుతం. అమోఘం. అనిర్వచనీయం. ఈరోజుకి ఈ మరపులేని నిమిషం చాలు.

"ఒకే సభ్యులారా, మన ఎదురుగా వున్న ఇంటిని చుడండి" చెప్పాడు రాహుల్.

కొండని ఆనుకుని కట్టిన ఇల్లు వాళ్ళ దృష్టిపధం లోకి వచ్చింది. కొండని ఆనుకుని ఉండడంతో బాటు అక్కడ చెట్లు కూడా ఎక్కువగా వున్నాయి. వాళ్ళకి ఇంటి కింది భాగం మాత్రమే కనిపిస్తుంది. మిగిలిన భాగాన్ని చెట్లు కమ్మేశాయి.

ఒక్కసారి ఇంటికి సమీపంలోకి వెళ్ళాక ఆ ఇల్లు ఎంతో సుందరంగా, విశాలంగా శరత్ కి కనిపించింది. అతను ఊహించిన దానికన్నా ఇంకా బావుంది.

బైక్ వెళ్లి ఇంటి ముందున్న వరండా లో ఆగింది.

వాళ్లు స్వర్గధామాన్ని చేరుకున్నారు.

"ఆమెని లోపలికి తీసుకెళదాం. తన కోసం మంచం ఎదురుచూస్తుంది" అన్నాడు రాహుల్.  

***

రాహుల్ సహకారంతో, శరత్ ఇంకా ఆది, వేలాడబడిపోతున్న ఆమె శరీరాన్ని బైక్ నుండి పైకి లేపారు.

రంజిత్ దగ్గరనుండి ఇంటి తాళం తీసుకున్న రాహుల్, తాళం తీసి తలుపుల్ని తెరవగా, శరత్, ఆది లు ఆమె శరీరాన్ని జాగ్రత్తగా మోస్తూ, రాహుల్ దారి చూపిస్తుండగా, పెద్ద బెడ్ రూమ్ లోకి చేర్చారు.

"ఆమెని బెడ్ మీదకి చేర్చండి. నేను వెళ్లి బండిలో వున్న సామానుని ఇంట్లోకి తెస్తా. అవి తెచ్చాక మీకు, ఆమెని పడుకోబెట్టడంలో సహాయం చేస్తా" అన్నాడు రాహుల్.

"అక్కరలేదు. మేము చేసుకోగలం" అంటూ శరత్ ఆమెని బెడ్ వరకు తీసుకెళ్లాడు.

వాళ్లిద్దరూ ఆమెని బెడ్ మీద పడుకోబెడుతుండగా "హ్మ్మ్, మన కష్టానికి మంచి ఫలితం దక్కింది" అని వంకరగా నవ్వి, రాహుల్ బయటికి వెళ్ళాడు.

బెడ్ రూమ్ విశాలంగా ఉండడం చూసి శరత్ ఆనందపడ్డాడు. మంచం పురాతన కాలపు మంచంలా వుండి, తలాపి వైపు రెండు బెడ్ పోస్ట్ లు వున్నాయి. ఇద్దరూ స్మితని జాగ్రత్తగా బెడ్ మీద మధ్యలో, సక్రమంగా, ఇబ్బంది పడకుండా వుండేట్లు పడుకోబెట్టారు. శరత్ ఆమె జుట్టుని ముఖం మీద పడకుండా సర్దాడు. ఆమె మెడలో వున్న పెండెంట్ తో వున్న గొలుసుని తీసి మంచం ప్రక్కన వున్న టీపాయ్ మీద పెట్టాడు. ఆమె వేసుకున్న జాకెట్ మీది రెండు గుండీలు పెట్టాడు. ఆమెని సర్దుతున్నపుడు, ఆమె వేసుకున్న స్కర్ట్ పైకి లేవడంతో, తొడ పైన వున్న ఒక చిన్న పుట్టుమచ్చ కనిపించింది. ఆమె స్కర్ట్ ని కిందకి సర్దుతుండగా అతని చేతికి ఆమె తొడ తగిలింది. అతనికి ఆ స్పర్శకి వొళ్ళంతా పులకరించిపోయింది.

"ఆమె వేసుకున్న షూస్ ని తీస్తే, ఆమెకి ఇంకా సుఖంగా ఉంటుందేమో" తను పెట్టుకున్న కళ్ళద్దాలను సవరించుకుంటూ అన్నాడు ఆది.

ఆమె నిస్సహాయ స్థితిలో వున్నప్పుడు, ఆమెని అలా సర్దడం మంచి పనేనా అని శరత్ కి అనిపించింది. అయినా షూస్ ఉండడం ఆమెకి ఇబ్బంది అవుతుంది అని తెలిసి "అవును, షూస్ ని తీసేద్దాం. నువ్వొక కాలుది తియ్యి, నేనొక కాలుది తీస్తా" అన్నాడు.

మెల్లిగా వాళ్ళు షూస్ తీశారు.

ఇప్పుడు వాళ్ళు ఎటూ నిర్ణయించుకోలేని సమస్య వచ్చి పడింది. అది చేయడానికి ఇద్దరికీ మనసు రాలేదు. ఆది ఇబ్బందిగా శరత్ వైపు చూస్తూ "మనం ఆమెని కట్టి ఉంచాలా ? ఆమెని కిడ్నాప్ చేయడం కన్నా ఇది నాకు ఎక్కువ తప్పుగా అనిపిస్తుంది. కట్టి ఉంచితే, మనం నిజంగానే ఆమె ఇష్టానికి వ్యతిరేకంగా ప్రవర్తించినట్లే. ఆమెని మనం కిడ్నాప్ చేసినట్లే" అన్నాడు.

"మనం ఆమెని కట్టి ఉంచాల్సిందే. మనం నలుగురం ఇలా చేయాలని ముందే నిర్ణయించాం. ఇప్పుడు మనం వద్దనుకున్నా, వాళ్లిద్దరూ అందుకు ఒప్పుకోరు" ఇబ్బందిగా చెప్పాడు శరత్.

"అయితే తప్పదు మరి"

"నేను తెచ్చిన బాగ్ లో తాడు వుంది. వెళ్లి తెస్తా" అంటూ శరత్ గదినుండి బయటికి వచ్చాడు. అక్కడ అతనికి రాహుల్, రంజిత్ తో మాట్లాడుతూ బైక్ లో పెట్రోల్ నింపుతుండడం కనిపించింది.

శరత్ అక్కడినుండి వాళ్ళు సామాన్లు పెట్టిన రెండో గదిలోకి వెళ్లి, అక్కడ కుప్పగా వున్న బాగ్ ల నుండి తన బాగ్ ని బయటికి తీసి, తిరిగి స్మిత వున్న బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళాడు. సంచిలో వెతికి రెండు చిన్న తాళ్లను తీసి ఒకటి ఆది కి ఇచ్చి రెండోది తను తీసుకున్నాడు. ఆది ముఖంలో అసంతృప్తి శరత్ కి తెలిసింది.

"ఇది చేయక తప్పదు ఆది. చేసేద్దాం పదా" అన్నాడు.

"మళ్ళీ నా పేరు ఇంకోసారి చెప్పకు"

"క్షమించు. మర్చిపోయా"

చెరొక తాడు తీసుకుని దాన్ని మొదట స్మిత మణికట్టుకి కట్టారు. తర్వాత రెండో కొనను ఆ మంచానికి వున్న బెడ్ పోస్ట్ లకి కట్టారు. దాంతో ఆమె రెక్కలు చాపిన పక్షిలా మంచం మీద కనిపించింది.

"మరీ గట్టిగా కట్టకు. కొద్దిగా వదులుగా ఉండేటట్లు కట్టు. ఎందుకంటే తనకి అటు ఇటు చేతుల్ని కదిలించడానికి అవకాశం ఉండాలి. ఒకే పోసిషన్ లో ఉండడం కష్టం అవుతుంది" చెప్పాడు శరత్.

"సరే" వినిపించనంత మెల్లగా అన్నాడు ఆది.

కట్టడం పూర్తి అవగానే, ఇద్దరు ఒకరిది ఇంకొకరు పరిశీలించి సంతృప్తి చెందారు.

"ఒక విషయం చెబుతాను. నా భార్య ఆరోగ్యం బాగోలేక ఒకసారి ఆసుపత్రిలో చేర్పించాల్సి వచ్చింది. ఆమెకి రోజు సెలైన్ బాటిల్స్ ఎక్కించాల్సి వచ్చింది. అది ఆమె భరించలేక వాటిని పీకెయ్యడం మొదలుపెట్టింది. దాంతో డాక్టర్ లు ఆమె చేతిని మంచానికి కట్టేసారు. మనం అలాగే ఇక్కడ చేశామని అనుకుందాం. ఆమె మన మనసుని తెలుసుకున్నాక వీటిని తీసేస్తాం కదా" అన్నాడు ఆది శరత్ తో.

"అలాగే అనుకుందాం. ఆమెని ఇలా కట్టెయ్యడం తాత్కాలికమే"

"ఈ మధ్యాన్నం వరకే వీటి అవసరం ఉండొచ్చేమో"

"నేను అలాగే అనుకుంటున్నా. అలాగే ఇప్పుడు ఆమె కళ్ళకి కట్టిన గంతలు, నోటిలో అరవకుండా పెట్టిన గుడ్డ, అవసరం లేదని అనిపిస్తుంది. ఆమె ఎంత అరిచినా వినడానికి ఇక్కడ ఎవరూ లేరు" అంటూ ఆమె నోటిలో పెట్టిన గుడ్డని ఆది తీసి వేసాడు.

"మరి కళ్ళ గంతలు సంగతి ఏమిటి ?" ప్రశ్నించాడు శరత్.

ఆది ఆ ప్రశ్నకి సమాధానం ఇచ్చే లోపు అక్కడికి రాహుల్, రంజిత్ తో వచ్చాడు.

"మీరు చాలా బిజీ గా ఉన్నట్లున్నారు. ఆమెని మంచానికి బాగానే కట్టేసారుగా" అన్నాడు రాహుల్.

"నిద్ర పోతున్న దేవతలా అత్యద్భుతంగా వుంది. నేను మొదటిసారి ఒక దేవతను చూస్తున్నా" గొంతులో మైకం ధ్వనిస్తుండగా చెప్పాడు రంజిత్.

"మేము ఆమె కళ్ళకి కట్టిన గంతలని తీసేద్దామని అనుకుంటున్నాం" అన్నాడు ఆది.

"ఎం చేద్దామంటావు రంజిత్ ?" రాహుల్ ప్రశ్నించాడు.

"మనం మన వేషాల్ని మార్చుకున్నాం. ఆమె మనల్ని గుర్తించే అవకాశమే లేదు. అయినా ఇంకొద్ది సేపు గంతలు ఉంటే నష్టమేమి ఉండదు కదా" చెప్పాడు రంజిత్.

"ఆమెకి గంతలు ఇంకా ఉండడానికి నేను ఒప్పుకోను. ఆమెకి మెలకువ వచ్చినప్పుడు తన కళ్ళకి గంతలు ఉండడాన్ని తెలుసుకుని విపరీతంగా భయపడుతుంది. అసలే మంచానికి కట్టేసాము. ఇక కళ్ళు కనిపించకపోతే, ఎక్కడ వుందో, ఎలా వుందో తెలియక ఆమెకి మనం హాని చేస్తామని అనుకుంటుంది. మనమేమి నేరగాళ్లం కాదు. ఆమె మనల్ని చుస్తే, భయపడడం తగ్గుతుంది. మన మాటల వల్ల తర్వాత ఆమె భయం పూర్తిగా పోతుంది. అప్పుడు తను కూడా మనకి సహకరిస్తుంది" చెప్పాడు శరత్.

"నువ్వు చెప్పింది నిజమే. మన ఈ అవతారాల్ని చూసి ఆమె మనల్ని మామూలు మనుషులుగా అనుకుంటుందా ?" అన్నాడు రంజిత్.

"నువ్వు మామూలు మనిషి లానే వున్నావు. అయినా మనం ఇంతకు ముందు ఎలా ఉన్నామో ఆమెకి తెలియదు. ఇప్పుడు చూసిన ప్రకారమే వున్నాం అనుకుంటుంది. ఒక్కసారి ఇక్కడ పని అయిపోయాక, తిరిగి వెళ్లి మనం మన యధా రూపాల్లోకి మారతాం. అప్పుడు ఆమె మనల్ని గుర్తించే అవకాశమే లేదు. ఆమె మనల్ని చూడాలని నేను ఓటు వేస్తున్నా. ఆమె మనల్ని తెలుసుకోవాలి. మనతో కలిసిపోవాలి. మనం ఇదంతా చేసింది అందుకే" చెప్పాడు శరత్.

"శరత్ సరిగ్గానే చెప్పాడు" అన్నాడు రాహుల్.

"నాకు అతను చెప్పింది కరెక్ట్ అనిపిస్తుంది" చెప్పాడు రంజిత్.

"మీరందరూ ఏది చెబితే అది నాకు సమ్మతమే" అన్నాడు ఆది.

"సరే అయితే" అని శరత్ మంచం మీదకి వంగి, నెమ్మదిగా స్మిత కళ్ళకి వున్న గంతలని తీసాడు.

ఆమె కను రెప్పలు కదిలాయి కానీ మూసుకునే వున్నాయి.

[tshekhar69]

[anaamika]

"ఇప్పుడు పది గంటలు కావొస్తుంది. నీకున్న మెడికల్ నాలెడ్జి ప్రకారం, తనకి ఎప్పటి వరకు మెలకువ రావొచ్చు?" చేతి గడియారం వంక చూస్తూ ఆది ని రాహుల్ అడిగాడు.

"మనం ఆమెకి రెండు డోస్ లు ఇచ్చాము. ఒకటి క్లోరోఫామ్ ఇంకోటి Sodium Luminal  ఇంజక్షన్. మొత్తంగా ఆరు గంటల వరకు మత్తు ఉండొచ్చు. అంటే దాదాపుగా సాయంత్రం నాలుగు గంటలకి మెలకువ రావొచ్చు. అప్పటికి మెలకువ వచ్చినా, మత్తు ప్రభావం వెంటనే పోదు. అయిదు గంటల వరకు మొత్తం మత్తు ప్రభావం పోయి మామూలు మనిషి అవుతుంది" చెప్పాడు ఆది.

"ఏంటీ ? అంత సేపా ? మన పని మొదలు పెట్టడానికి అంతసేపు ఎదురు చూడాలా ?" చిరాకుగా అన్నాడు రాహుల్.

"ఏ పని ? ఏ పని మొదలుపెడతావు ?" గద్దించినట్లు అడిగాడు శరత్.

"ఇంకేం పని. ఆమెని దెంగే పని. మనం ఆమెని ఇక్కడికి ఎందుకు తెచ్చాము ? ఆమెతో మెడల్స్ అందుకోవడానికా ? బుద్ధి లేని ప్రశ్న అడుగుతావ్" అన్నాడు రాహుల్.

"నువ్వు నీ ఆశని చంపుకోవేం. మనం ఆమె అనుమతి లేకుండా, తన వంటి మీద చేయి వేయకూడదు. ఆమె ఎప్పుడు అందుకు ఒప్పుకుంటుందో అప్పుడు అది జరుగుతుంది. ఆమె అలా చెప్పడానికి ఒక్క క్షణం ముందు కూడా ఆమె మీద చేయి వేయడానికి వీలులేదు. ఈ మాటని నీ బుర్రలోకి గట్టిగా ఎక్కించుకో రాహుల్" కటువుగా చెప్పాడు శరత్.

"సరే ..... సరే ... నీ లెక్క ప్రకారం ముందు మనం ఆమెతో మాట్లాడాలి. ఆమెకి మెలకువ రాగానే ఆ పని మీద ఉందాం. అదంతా ఇక్కడే మనం ఆమెకి చెబుదాం" అన్నాడు రాహుల్.

"ఏ0 కంగారు పడకు. స్మిత కి పూర్తిగా తెలివి వచ్చాక, మనం ఆమెతో మాట్లాడదాం. కొద్దిగా కాదు, వివరంగా మాట్లాడదాం" చెప్పాడు శరత్.

"సరే, అయితే మనకి ఇంకా చాలా సమయం వుంది. మీ గురించి నాకు తెలియదు కానీ నాకు బాగా ఆకలి అవుతుంది. మనందరికీ ఇప్పుడు బలం కావలి. వెళ్లి వంట పనులు మొదలు పెడదామా ?" అన్నాడు రాహుల్.

ఆది, రంజిత్ లు రాహుల్ ని అక్కడినుండి బయటికి తీసుకెళ్లారు. కానీ శరత్ కి అక్కడినుండి కదలాలని అనిపించలేదు.

నెమ్మదిగా మంచం దగ్గరికి వెళ్లి స్మిత ముఖాన్ని పరిశీలనగా చూసాడు. ఆమె గాఢ నిద్రలో వున్నట్లుగా వుంది. అతనికి ఆమె దివి నుండి దిగివచ్చిన దేవత లా కనిపించింది. ఆమె వేసుకున్న జాకెట్ లోపల వున్న ఆమె ఎత్తైన స్తనాలు, ఆమె ఉఛ్వాస నిశ్వాసాలకి అనుగుణంగా కిందకీ మీదకి కదులుతున్నాయి. పొడుగ్గా వున్న కాళ్ళ మీది ఫ్రాక్ లోపలున్న నిధి కోసం ఎంతమంది మొగాళ్ళు వెర్రులెక్కి పోయి వుంటారు. ఆమె గురించి తానెన్ని కలలు కన్నాడు. ఎన్ని నిద్ర లేని రాత్రులు గడిపాడు. ఎన్ని విషయాలు తెలుసుకున్నాడు. ఇప్పుడు ఎవరికీ సాధ్యం కాని పని అతనికి సాధ్యమైంది. తన కళ్ళెదురుగా, తనకి అందేంత దగ్గరలో, ఒంటరిగా తాను స్మిత తో వున్నాడు. ఇలాంటి అనుభవం ఇప్పటివరకు ఎవరికీ దక్కలేదు.

కాకపొతే ఆమెని ఈ స్థితిలో చూడడం లేదా ఉంచడం అతనికి ఎక్కువ బాధని కలిగిస్తుంది. ఆమె ఇప్పుడు ఒక బందీలా వుంది. ఆమెకి ఇది తగదు. కానీ తప్పదు. ఇలా కాకుండా అతనికి ఇంకో అవకాశం ఉండదు. ఆమె ఇలా కొద్దిసేపే ఉంటుందని తనకి తాను సర్ది చెప్పుకున్నాడు. సాయంత్రం తనకి మెలకువ రాగానే, తమ ఉద్దేశం ఏమిటో తెలుసుకుంటుంది. వాళ్ళెందుకు చేయాల్సి వచ్చిందో అర్ధం చేసుకుంటుంది. ఆమె కళ్ళలో వాళ్ళు హీరో లుగా కనిపిస్తారు. తమని అర్ధం చేసుకుని తమ కోరికల్ని నెరవేరుస్తుంది.

శరత్ కి స్మిత తో తన జీవితం ఎలా గడవబోతుందో తలుచున్నాక, అతని పెదవుల మీద నవ్వు ఏర్పడింది. అది తన జీవితాశయం. అలాగే జరిగి తీరుతుంది.

శరత్ తన బాగ్ తీసుకుని అందులోని వస్తువుల్ని బయటపెట్టాడు - అవి తాను స్మిత కోసం తీసుకున్న వస్తువులు. టూత్ బ్రష్, పేస్ట్, దువ్వెన, హెయిర్ బ్రష్, సబ్బు, గర్భ నిరోధక మాత్రలు, KY lubricating jelly, ఒక బాగ్, face and body lotion, టిష్యూ పేపర్ లు బాత్ రూమ్ లో పెట్టాడు.

బెడ్ రూమ్ మంచం ప్రక్కన ఒక జత ఖరీదైన బాత్ రూమ్ చెప్పులు ఉంచాడు. టీపాయ్ మీద ఒక గడియారం, ఒక మంచి నీళ్ల గ్లాస్ పెట్టాడు. పక్కన వున్న టేబుల్ డ్రాయర్ లో తాను ఇష్టపడి స్మిత కోసం కొన్న సీత్రూ నైట్ గౌన్ ఉంచాడు.  

తన బాగ్ నుండి కొన్ని నవలలను తీసి అక్కడ పెట్టాడు. తాను ఆమె గురించి తెలుసుకున్న వివరాల బట్టి, ఏ ఏ రచయితలంటే ఇష్టమో వాళ్ళ పుస్తకాలు అక్కడ పెట్టాడు. చివరలో తనకెంతో ఇష్టమైన, ప్రేమ గురించి చెప్పిన ఒక రచయిత పుస్తకాన్ని కూడా అక్కడ పెట్టాడు.

అదంతా అయ్యాక తన బాగ్ నుండి ఒక కవర్ తీసాడు. అందులో ఆమె కొంచెం వివాదాస్పదంగా ఇచ్చిన ఇంటర్వ్యూ పేపర్ లను పెట్టాడు. అవి ఆమె ప్రేమ మరియు సెక్స్ మీద వెలిబుచ్చిన తన అభిప్రాయాలు. మళ్ళీ అతను మంచం కాళ్ళ దగ్గరికి వచ్చి నిలబడ్డాడు. ఆమెను అక్కడ పడుకోబెట్టినప్పుడు ఎలా వుందో ఇప్పుడూ అలానే వుంది. ఒక్క ఇంచ్ కూడా కదలలేదు. ఆమె భారంగా ఊపిరి తీసుకుంటుంది. ఆమెని ఒక ఆరాధనా భావంతో చూసాడు.

శరత్ తన బాగ్ ను తీసుకుని, ఆ గది తలుపుల దగ్గరికి వచ్చి, చప్పుడు కాకుండా బయటినుండి తలుపు వేసాడు.

అక్కడినుండి అతను నేరుగా అంతకు కొన్నిరోజుల ముందు పంపిన తన వస్తువుల దగ్గరికి వెళ్లి, తన వస్తువుల్ని తీసుకున్నాడు. తర్వాత ఆ ఇంటిని తిరిగి చూడడం మొదలుపెట్టాడు.

ఆ ఇంటికి విశాలమైన వరండా వుంది. ఒక సోఫా, మూడు కుర్చీలు వున్నాయి. ఒక చెక్క బల్ల కూడా వుంది. అక్కడినుండి వంట గదిలోకి దారి వుంది. వంట గది కూడా పెద్దగా వుండి, దానిలోనే డైనింగ్ టేబుల్ కూడా వుంది. అప్పుడే దాని మీద రంజిత్ భోజనాన్ని పెట్టాడు. కిచెన్ లోనుండి రాహుల్, ఆది మాట్లాడుతున్న మాటలు వినిపిస్తున్నాయి. హాల్ లో వున్న టేబుల్ మీదే TV వుంది. దాని వెనుకగా వున్న తలుపు నుండి వెళితే, అక్కడ చిన్న బెడ్ రూమ్ వుంది. అక్కడ రెండు బెడ్ లు వేసి వున్నాయి. దానితో పాటు అక్కడ రాహుల్, రంజిత్ ల వస్తువులు వున్నాయి.

ఆ రూమ్ కి ఒకవైపు తెలుపుంది. దానిని తెరిచి చుస్తే అది బాత్ రూమ్ అని అర్ధమైంది. హాల్ నుండి చిన్న బెడ్ రూమ్ పక్కాగా వెళితే, అక్కడొక చిన్న cubicle లాంటి గది వుంది. అక్కడ కార్తీక్ వాడిన బండి సామాన్లు ఒక పక్కాగా పెట్టబడి వున్నాయి. దానికి ఒకవైపు రెండు పరుపులు కింద వేసి వున్నాయి. ఒక బెడ్ ప్రక్కన ఆది బాగ్ వుంది. రెండోది తన కోసం అని అర్ధం అయింది. అక్కడ శరత్ తన బాగ్ ని పెట్టాడు. అక్కడినుండి ఒక తలుపు నేరుగా వాళ్ళు వచ్చిన బైక్ పార్కింగ్ వైపు దారి తీసింది. రెండో తలుపు తిరిగి కిచెన్ వైపు వుంది. అక్కడికి వెళ్లి తొంగి చుస్తే ముగ్గురూ తింటూ కనిపించారు.

ఆ గదిలో వున్న మూడు కప్ బోర్డు అరల్లో, ఒక అరలో తన వస్తువుల్ని సర్దడం మొదలుపెట్టాడు. బట్టల్ని నీట్ గా సర్దాడు. షూస్ ఇంకా చెప్పుల్ని ఒక మూలలో పెట్టాడు. ముందు అనుకున్న ప్రకారం, తదుపరి వారం తను, ఆది రెండో బెడ్ రూమ్ లోకి మారితే, రాహుల్, రంజిత్ ఈ గదిలోకి వస్తారు. ఇక చేసేదేమి లేదు అనుకున్నాక శరత్ కిచెన్ లోకి వెళ్ళాడు.

అక్కడ తన అపార్ట్మెంట్ గదిలో ఉండాల్సిన వంట సామగ్రి కన్నా ఇక్కడే ఎక్కువ ఉండడం చూసి సంతోష పడ్డాడు. అతనికి, అక్కడున్న కరెంటు పొయ్యిని చూసాక, తమకోసం స్మిత ఎప్పుడు వంట చేస్తుందో, తమతో కలిసి అన్ని పనులు ఎప్పుడు షేర్ చేసుకుంటుందో అనిపించింది. తన ఆలోచనలనుండి బయటికి వచ్చి, తన స్నేహితులతో తినడానికి కూర్చున్నాడు.

రాహుల్ గట్టిగానే లాగిస్తున్నాడు. అతని పక్కనే కూర్చున్న ఆది గోధుమ రొట్టెలకి వెన్న రాసుకుని తింటున్నాడు. రంజిత్ కూడా ఒక చేత్తో బ్రెడ్ తింటూ, ఆది తెచ్చిన portable టీవీ ని చెక్ చేస్తున్నాడు. అంతలో అది ఆన్ అయింది. అందులో వీడియో అస్పష్టంగా, ఆడియో వస్తూ పోతూ వుంది.

"నేను దీనికి మెయిన్ టీవీ కి ఇచ్చిన ఆంటెన్నాని కలుపుతా. అప్పుడు సరిగ్గానే వస్తది" చెప్పాడు రాహుల్.

"అయినా దాని గురించి బాధ ఎందుకు ? మనకి మెయిన్ టీవీ ఉందిగా. అందులో క్రికెట్ మ్యాచ్ చూసుకోవచ్చు" రంజిత్ చెప్పాడు.

"క్రికెట్ మ్యాచ్ ? మనకి ఆటలు చూసే టైం కూడా వుంటుందా ?" అన్నాడు రాహుల్.

"కొంచెం బుర్ర వాడు రాహుల్. మనతో స్మిత వున్నా, ఏ మనిషి ఒక్క బెడ్ రూమ్ లో మాత్రమే గడుపుతాడు ?" రంజిత్ ప్రశ్నించాడు.

"బహుశా నువ్వు ఆలా వుండలేవేమో !! కానీ నేను ఉండగలను. నేను అలా ఇంతకుముందు వున్నా. నేను ఈ సెలవలని రెండు విధాలుగా ఎంజాయ్ చేద్దామని వచ్చా. దెంగడం ఇంకా పడుకోవడం. అలా చేయడం ఎంత బావుంటుంది. రోజులో ఎనిమిది గంటలు పడుకోవాలి...... పదహారు గంటలు దెంగుతూనే ఉండాలి. అటు చూడు - మనతో ఎవరు చేరారో. ఇంతకీ ఇప్పటివరకు ఎక్కడున్నావ్ శరత్ ?" అడిగాడు రాహుల్.

"నేను స్మిత గదిని సర్దుతున్నా" ఒక కుర్చీ లాక్కుని కూర్చుంటూ చెప్పాడు శరత్.

"నువ్వు అలాంటిదే చేస్తావనుకున్నా. అంతే చేసావా ? మేము ఎవ్వరం లేమని చూడాల్సినవి అన్నీ చూసేసావా ? ఆమెకి ఎలాగూ స్పృహ కూడా లేదుగా" అన్నాడు రాహుల్.

"నా గురించి నీకు అంతకన్నా ఎక్కువే తెలుసనుకుంటా" చెప్పాడు శరత్.

"ఆమె ఇంకా అలానే పడుకుందా" అడిగాడు రంజిత్.

"సోయి లేకుండా పడుకుంది" చెప్పాడు శరత్.

"ఈ రాత్రికి ఆమెలో వేడి పుట్టిద్దాం. ఏమంటావు ఆది ? నీ ముసలి రాడ్ ని ఆమెలో దింపుతావా ? లేక రంజిత్ తో కలిసి మ్యాచ్ చూసుకుంటావా ? అసలైన మ్యాచ్ ఆడడం అంటే తెలుసా ఆది ?" రాహుల్ అన్నాడు.

"మనం మన పూర్తి పేర్లను కానీ, ముద్దు పేర్లను కానీ పిలుచుకోకూడదు అని అనుకున్నాం కదా" ఆది గుర్తు చేసాడు.

"నాకు గుర్తుందిలే ముసలోడా !! ఆమె దగ్గర వున్నప్పుడు మనం పేర్లు పిలుచుకోవద్దు. కానీ ఇలా మనమే వున్నప్పుడు ............"

"ఇక్కడ ఎప్పుడు, ఎలా పిలుచుకోవాలి అనేది కాదు. మనం ఒక అలవాటులా చేసుకోవాలి. లేకపోతే మర్చిపోతాం"

"సరే సరే, నీకు ఏ మ్యాచ్ ఆడడం ఇష్టమో ఇంకా నాకు చెప్పలేదు. ఆ అమ్మాయి నా మనసులోనే లేదని మాత్రం చెప్పకు"

"నేను స్మిత గురించి అనుకోలేదని అబద్దం మాత్రం చెప్పను. అయితే నిజం చెప్పాలంటే, మనం ఈరోజు ప్రొద్దున చేసింది ఎవరైనా చూసి వుంటారా అనిపిస్తుంది" అన్నాడు ఆది.

"చుసిందిగా, ఆ కుక్క మనల్ని చూసింది. అయితే అది మాట్లాడుతుందని నేను అనుకోను" అన్నాడు రాహుల్.

"ఆమె మాయం అయిందని వాళ్ళకి తెలియగానే, ఆమె ఎస్టేట్ మొత్తం వెతుకుతారు. మనమేమైనా ఆధారాలు వదిలి ఉంటామా ?" ఆది అన్నాడు.

"ఏమి ఆధారాలు ?"

"మనం గేట్ తెరిచేటట్లు చేసాం కదా. అదేమన్నా తెలుస్తుందా ?"

"మళ్ళీ నేనే వెళ్లి యధావిధిగా పెట్టేసాను కదా"

"నువ్వు మోటార్ బాక్స్ ని బలవంతంగా తెరిచావు కదా. అది గమనించరా ?"

"గమనిస్తే ? దానివల్ల వాళ్లకేం తెలుస్తుంది ? మన పాత్ర ఉందని ఎలా తెలుసుకోగలరు ? అవకాశమే లేదు. మనం సురక్షితం"

"మన ట్రక్ మీద నువ్వు మందుల కంపెనీ పేరు వేశావు కదా ! దాన్ని ఎవరైనా గుర్తు పెట్టుకుంటే ? మనం తర్వాత దాని పేరుని మార్చి ఉంచుదాం. వేరే ఇంకో పేరు ఏదైనా పెడదాం. అలాగైతే గుర్తు పట్టడం కష్టం అవుతుంది"

"ఈ ఆలోచన బావుంది రాహుల్" అన్నాడు రంజిత్.

"తన చేతులు చాచి స్మిత నన్ను కౌగిలించుకుంటే నేను అలాగే మారుస్తా. టైం పదకుండు దాటింది. ఇంకా ఆరు గంటలు ఎదురుచూడాలి. అంత సమయం వృధా చెయ్యడం నాకిష్టం లేదు. స్మిత ఎప్పుడు ఒప్పుకుంటుందో, అప్పుడు మొదటి అవకాశం నాదే. మొదటి మ్యాచ్ నేనే ఆడతాను" చెప్పాడు రాహుల్.

"రాహుల్, వూరికే పరాచికాలు ఆడకు. ఆమెకి స్పృహ వచ్చిన తర్వాత, ఆమె ఈ వాతావరణానికి అలవాటు పడాలి. మనతో మాట్లాడాలి. తర్వాత నువ్వు ఆమెతో మాట్లాడి ఒప్పించుకోవాలి. ఇదంతా ఒక్క నిమిషం లోనో, ఒక్క గంట లోనో అయ్యేది కాదు. బహుశా ఒకటి రెండు రోజులు పట్టొచ్చు" చెప్పాడు శరత్.

"సరే, నీ కలల రాణికి ప్రతి అవకాశం ఇద్దాం. నేను పొందబోయే సుఖం కోసం ఇంకొన్ని రోజులు ఎదురుచూస్తా. నువ్వమైనా తింటావా ?"

"ఇప్పుడు వద్దు. నాకు ఆకలి గా లేదు"

"నాకు అర్ధం అయింది. నువ్వు ఏమి తినాలని అనుకుంటున్నావో నాకు తెలుసు" వంకరగా నవ్వుతూ అన్నాడు రాహుల్.

"నేను బయట కొంచెంసేపు నడుస్తా. పరిశుద్ధమైన ఈ గాలిని ఆస్వాదిస్తా. తర్వాత నేను రాస్తున్న నా నోట్స్ ని చూసుకుంటా" చెప్పాడు శరత్.

"నోట్స్ ఏంటి ? ఏమంటున్నావు ? ఇప్పుడు జరుగుతున్నదంతా పేపర్ మీద పెడుతున్నావా ? అంటే డైరీ లా రాస్తున్నావా ?" కోపంగా అడిగాడు రాహుల్.

"లేదు. డైరీ లా కాదు ............."

"మరేంటి ? నీకేమన్నా మతి పోయిందా ? లేకపోతే నీ పధకం అంతా రాసుకున్న దాని ప్రకారం చేశామని, ఇది కూడా రాయడం మొదలు పెట్టావా ?"

"నువ్వేం కంగారు పడకు. నువ్వు భయపడాల్సిన పని లేదు. నేను రచయితని కాబట్టి నాకొచ్చిన ఆలోచనల్ని నేను రాసుకుంటుంటా. మనం చేసిన కొన్ని ముఖ్యమైన పనుల్ని రాసా. అయితే ఎక్కడా పేర్లు రాయలేదు. ఒక కథ లా రాసా"

"అది అలానే ఉండనివ్వు. ఒకవేళ నువ్వు పొరబాటున మనం చేస్తున్నట్లు ఆధారాలు రాసావనుకో, అది ఎవరైనా చేతుల్లో పడిందనుకో, మా ప్రతి ఒక్కరినీ నువ్వు ఆపదలో పడేసిన వాడివి అవుతావు నీతో సహా"

"నేను చెబుతున్నా కదా ! నువ్వు ఈ సంగతి మర్చిపో రాహుల్. నేనేమైనా పిచ్చి వాడినా ? నా పతనాన్ని నేనే కోరుకుంటానా ? నాతో బాటు మీ ముగ్గురి జీవితాల్ని నాశనం ఎందుకు చేస్తాను ? దీని గురించి మర్చిపో"

"మన పేర్లని మాత్రం నువ్వు ఎక్కడా రాయకు" అని చెప్పి రాహుల్ కిచెన్ లోకి వెళ్ళాడు.

శరత్ కూడా అక్కడినుండి బయటికి వచ్చాడు.

ఆరోజు జరిగిన మొత్తం సంఘటనని రాద్దామని అనుకున్నాడు కానీ రాహుల్ తో అయిన మాటల వల్ల అతనికి ఇప్పుడు రాయాలని అనిపించలేదు. తను రాయాలనుకున్నది కూడా ప్రత్యేకంగా రాహుల్ గురించే. అతని మనస్తత్వం గురించే. ఇప్పుడు అది రాస్తే, తన పని సింహం తోక పట్టుకుని కెలికినట్లు అవుతుంది. అదీకాక వాళ్ళ మధ్య అభిప్రాయ బేధాలు మొదలవుతాయి.

అతనికి ఆ కొండ ఎక్కి చుట్టూ అంతా చూడాలని అనిపించింది కానీ మంచిది కాదని అనుకున్నాడు. అతనికి రాత్రంతా సరి అయిన నిద్ర లేదు. వరండాలో వున్న అరుగు మీద కూర్చొని, కాళ్ళను ఎదురుగా వున్న రైలింగ్ మీద పెట్టాడు.

ఇంత గొప్ప పధకాన్ని విజయవంతంగా పూర్తి చేసినా తనకెందుకు సంతోషం కలగడం లేదు. చాలా కొద్ది మంది మనుషులు మాత్రమే తాము కన్న కలల్ని నిజం చేసుకుంటారు. ఇప్పడు తనేం కల కన్నాడో ఆ కల పక్కనున్న బెడ్ మీద వుంది.

తనకెందుకు కల నిజమైందన్న పారవశ్యం లేదు.

ఆలోచించగా అతనికి ఒక కారణం తట్టింది.

ఇప్పటివరకు స్మిత గురించి ఎన్నో కలలు కన్నాడు. తన ఊహాలోకంలో ఆమెతో విహరించాడు. ఆమెతో ఎన్నో ఫాంటసీ లు ఊహించాడు. ప్రతి కల, ప్రతి ఫాంటసీ లో ఇద్దరే వుండేవాళ్ళు. ఇంకొక మనిషి ఎవరూ లేరు. కేవలం తామిద్దరే. అయితే ఇప్పుడు ఇంకో ముగ్గురు అతనితో కలిశారు. అందులో రాహుల్ వాడుతున్న భాష, స్మిత పట్ల అతని ప్రవర్తన అతనికి చాలా చికాకు కలిగిస్తుంది. మామూలుగా వున్న రంజిత్, ఆది లనే అతను తన కలలో చోటివ్వడానికి ఇష్టపడడం లేదు అలాంటిది రాహుల్ ని భరించడం ఇంకా కష్టంగా వుంది. అందుకే తనకి, తాను ఊహించిన అనుభూతి కలగడంలేదు.

వాళ్ళని తన పధకంలో భాగం చేసుకుని తన కోరికను తీర్చుకునే భాగంలో మొదటి అడుగు వేసాడు. రంజిత్, ఆది లు వయసు ఎక్కువ ఉన్నోళ్లు. అలాగే రాహుల్ తీవ్ర మనస్తత్వం కలవాడు. అతడిని ఏ అమ్మాయి ప్రేమించి ఇష్టపడడం జరగదు. అలాగే స్మిత కూడా ఆ ముగ్గురిని దూరం పెడుతుందని ఊహించాడు. అందుకే ఆమె ఇష్టం లేకుండా తనని ముట్టుకోకూడదు అన్న నియమాన్ని పెట్టాడు. ఇప్పుడు ఒకవేళ స్మిత వాళ్ళని ఒప్పుకున్నా అది భరించే స్థితిలో అతను లేడు. అయినా ఆమె ఒప్పుకోదు అన్న నమ్మకం అతనికి వుంది. తన ప్రేమను ఆమె అంగీకరిస్తుంది.

ఇలా ఆలోచించుకుంటూనే అతను నిద్రలోకి జారిపోయాడు. ఆ నిద్రలో నగ్నంగా వున్న తను, స్మిత తో కౌగిలిలో ఒదిగి, ఆమె పెదవుల్ని ముద్దాడుతూ, ఆమెని ఆక్రమించుకుంటుండగా .....

అతని భుజాల్ని పట్టుకుని ఎవరో గట్టిగా వూపుతున్నారు. దానితో అతను తన కల నుండి బయటపడి చూస్తే, ఆది అతన్ని పిలుస్తూ, నిద్ర లేపుతున్నాడు.

"రాత్రి నిద్ర లేకపోయేసరికి తెలియకుండా నిద్ర పోయా. ఎందుకు లేపుతున్నావు ఆది ?" అని అడిగాడు.

"స్మిత లేచింది. ఆమెకి మనమిచ్చిన మత్తు దిగిపోయింది. ఇప్పుడు పూర్తి మెలకువతో వుంది"

శరత్ ముఖాన ఐస్ నీళ్లు కుమ్మరించినట్లు అయింది.  "ఇప్పుడు టైం ఎంత అయింది ?" అన్నాడు.

"దాదాపుగా అయిదున్నర"

"పూర్తి మెలకువ వచ్చిందని అన్నావా"

"అవును. పూర్తిగా"

"ఆమెతో ఎవరైనా మాట్లాడారా ?"

"ఎవరూ మాట్లాడలేదు"

"మిగిలిన ఇద్దరూ ఎక్కడున్నారు ?"

"నీ కోసం ఎదురు చూస్తూ ఆమె గది తలుపు వద్ద వున్నారు"

"మనమిప్పుడు ఎదో ఒకటి చేయాలి"

రాహుల్, ఆది తో కలిసి మిగిలిన ఇద్దరి దగ్గరికి వెళ్ళాడు.

"అనుకున్న టైం వచ్చింది. అయిదు నిమిషాల క్రితం నుండి కాళ్ళని తంతూ పెద్దగా అరవడం మొదలు పెట్టింది" రాహుల్ చెప్పాడు.

"ఆమె ఏమంటుంది ? ఏమని అరుస్తుంది ?" కంగారుగా అడిగాడు శరత్.

"నువ్వే విను"

శరత్ తలుపుకి చెవి ఆనించి వినడానికి ప్రయత్నించాడు. ఆమె కొట్టుకుంటున్న శబ్దం తెలుస్తుంది. ఎదో అరుస్తుంది. తలుపు మూసి ఉంచడం వల్ల సరిగా తెలియడంలేదు.

"అన్నిటికి ప్రధాన కర్త వి నువ్వే. అందుకే మనం లోపలికి వెళ్లి ఆమెతో మాట్లాడదాం. నువ్వు అంతా సరిగ్గా జరిగేటట్లు మాట్లాడు" చెప్పాడు రాహుల్.

శరత్ కి కూడా భయంగానే వుంది. అయితే మిగిలిన ముగ్గురూ అతడినే చూస్తున్నారు. అతనికి తాను వంటరిగా ఉంటే బావుండేదని అనిపించింది. అప్పుడు వెళ్లి ఆమెని తన దారికి తెచుకునేవాడు.

"అలా కాదు. అందరం అంటే భయపడొచ్చు. నేను ఒంటరిగా వెళ్లి మాట్లాడే ప్రయత్నం చేస్తా. తర్వాత మీరు ........"

"అలా నేను ఒప్పుకోను. మీరిద్దరు లోపల వుంటారా ? అప్పుడు ఆమెని నీకు అనుగుణంగా మార్చుకుంటావు. మనం మొదటి నుండి అనుకున్నట్లు, ఇప్పుడు కూడా అందరం కలిసే వెళదాం. మేము మాట్లాడము. నువ్వే మాట్లాడి ఒప్పించు. ఆమె ఒప్పుకున్నాక మనం లాటరి వేసి, ఎవరి వంతు వస్తే వాళ్ళు ఆమెతో గడుపుతారు" చెప్పాడు రాహుల్.

"సరే అయితే. ఏది జరిగితే అదే జరగనివ్వు" వేరే దారి లేక ఒప్పుకున్నాడు శరత్.

టెన్షన్ తో అతడు తలుపు తెరవడానికి చేతిని ముందుకి చాచాడు.

***

[DasuLucky]

[ramd420]

అప్డేట్ లు చాలా బాగున్నాయి

[anaamika]

 

Thanks

[anaamika]

అప్డేట్ లు చాలా బాగున్నాయి

Thanks for the encouragement 

[ramd420]

Thanks for the encouragement 

[anaamika]

వాళ్ళు ఒకరి తర్వాత ఒకరుగా లోపలికి వెళ్లారు. మొదట శరత్, తర్వాత రాహుల్, తర్వాత రంజిత్, చివరిగా ఆది.

ఆమె చేతులు మంచానికి చాపి కట్టి ఉండడంతో, ఒక ఆడది సిలువ మీద వున్నట్లుగా వుంది. తల మాత్రం దిండు మీది నుండి పూర్తిగా పైకి లేపి వుంది.

ఎప్పుడైతే వీళ్ళు నలుగురు లోపలికి వెళ్లారో, ఆమె ఒక్కసారిగా తన అరుపుల్ని ఆపింది. వాళ్ళు మంచానికి చేరువగా వచ్చి ఒకరి ప్రక్కన ఒకరు నిలబడడాన్ని ఆమె కళ్ళు పెద్దవి చేసి భయంతో చూసింది.

తనని అలా ఎందుకు కట్టేసారో తెలియడానికి ఒకరి తర్వాత ఒకర్ని పరిశీలనగా చూసింది. ఆమెకి ఏమీ అర్ధం కాలేదు. తనని ఎం చేస్తారో అని భయపడింది.

ఆ నలుగురు ఒక్క మాట మాట్లాడకుండా అలానే నిలబడ్డారు.

శరత్ ఇబ్బందిపడుతూ అక్కడున్న ఒక కుర్చీని తీసుకుని మంచానికి కొద్దీ దూరంలో ఆమె వైపు తిరిగి కూర్చున్నాడు. రాహుల్ ఇంకో కుర్చీలో ఆమెకి ఎదురుగా మెల్లిగా కూర్చున్నాడు. రంజిత్, ఆది లు అక్కడున్న చిన్న సోఫా లో నెమ్మదిగా కూర్చున్నారు.

శరత్ కి ఆ పరిస్థితి ఇబ్బందిగా వుండి, ఎదురుగా వున్న స్మిత ని చూసి కంగారులో ఎలా మాటలు మొదలు పెట్టాలో అర్ధంకాక చూస్తున్నాడు. ఆది కి వాళ్ళు చేసింది తప్పు అన్న భావం, ఏమీ చెయ్యాలో తెలియనివ్వకుండా చేసింది. ఇక రంజిత్ అయితే షాక్ లో బిగుసుకుపోయి వున్నాడు. అందరిలో రిలాక్స్ గా వుండి, తర్వాత ఏమి జరగబోతుందా అన్న కుతూహలంతో చూస్తున్నది ఒక్క రాహుల్ మాత్రమే.

ఎవరూ ఏమీ మాట్లాడకుండా ఉండేసరికి అక్కడ ఏర్పడిన నిశ్శబ్దం ఆ పరిస్థితిని ఇంకా భయానకంగా చేసేసరికి, రాహుల్, ఆది, రంజిత్ లు తమ చూపుల్ని శరత్ వైపు తిప్పి మొదలుపెట్టు అన్నట్లుగా చూసారు.

అలా వాళ్ళు శరత్ వైపు చూపుల్ని త్రిప్పడం, అతను మాట్లాడాలని అనుకోవడాన్ని గమనించి, అతనే వాళ్ళ నాయకుడు అయి ఉంటాడని గ్రహించి, తను కూడా తన దృష్టిని అతని వైపు త్రిప్పింది.

శరత్ ఏమి మాట్లాడాలో తన మనసులో నెమరువేసుకుంటూ, మాటలు మొదలు పెట్టడానికి చూస్తే, అతని గొంతు ఎండిపోయి, గుటకలు మింగుతూ, సరైన మాటల కోసం వెతుక్కుంటూ, తన వల్ల ఆమెకి ఎటువంటి హాని ఉండదని తెలియడానికి చిన్నగా నవ్వాడు. అప్పటివరకు భయంతో వున్న స్మిత, ఎప్పుడైతే అతని స్థితిని గమనించిందో, అతని నవ్వుని చూసిందో, ఆమె కళ్ళలో భయం స్థానంలో ఆశ్చర్యం కనిపించింది.

తమ వల్ల ఆమెకి ఎటువంటి హాని జరగదని, తాము నేరస్తులం కామని, తను భయపడాల్సిన పని లేదని, చెబుదామనుకుని శరత్ నోరు తెరిచే లోపు, ఆమే ముందుగా మాట్లాడింది.

"ఎవరు మీరు ? మీరు కిడ్నాపర్సా ? ఒకవేళ మీరు ............"

"కాదు" అతి ప్రయత్నం మీద పలికాడు శరత్.

అది ఆమె వినిపించుకోలేదు.

"ఒకవేళ మీరు కిడ్నాపర్లు అయితే, మీరు తప్పు చేసారు. మీరు నన్ను ఎవరో అనుకుని తెచ్చినట్లున్నారు. అసలు నేను ఎవరో మీకు తెలుసా ?" అని అడిగింది.

"నువ్వు స్మిత వి" వెంటనే చెప్పాడు శరత్.

వెంటనే ఆమె మాట్లాడడం మొదలు పెట్టింది.

"నన్ను ఇలా చేయమని ......... మిమ్మల్ని ఎవరైనా నన్ను ఇలా చేయడానికి .......  నాకు తెలుసు. ఇది ఒక ప్రాంక్, ఒక పబ్లిసిటీ స్టంట్, ఎవరో పత్రికా ప్రతినిధి మిమ్మల్ని ఈ పనికి పురమాయించాడు. ఇదంతా నిజం అనుకునేలా చేస్తే, ఈ విషయం హెడ్ లైన్స్ లో వస్తుంది. నా కొత్త సినిమా ............"

"కాదు కాదు స్మిత గారు, మేము ఇది మాకోసమే చేసాము. మీరు భయపడొద్దు. నేను మీకు వివరిస్తాను ......."

స్మిత అతడినే చూస్తుంది. ఇప్పుడు ఆమె ముఖంలో ఆశ్చర్యం పోయి ఆ స్థానంలో భయం తిరిగి వచ్చింది.

"అయితే ఇది ప్రాంక్ కాదా ? మీరు చేసారా ? మీరు నన్ను నిజంగా కిడ్నాప్ చేసారా ? నేను నమ్మలేక పోతున్నా. మీరు అబద్దం చెబుతున్నారు కదా. ఇదంతా ఒట్టి......."

శరత్ తన చూపుల్ని ఆమె చూపులతో కలపలేక పక్కకి చూడడంతో ఆమె తన మాటలని ఆపింది.

అతను అలా మౌనంగా ఉండేసరికి, ఆమె వేసిన ప్రశ్నకి సమాధానం సూటిగా వచ్చి బాణంలా గుచ్చుకున్నట్లు అర్ధమైంది. అప్పటివరకు ఏ మూలో వున్న చిన్న ఆశ పూర్తిగా ఆవిరి అయింది.

"నువ్వెవరు ? మీరందరు ఎవరు ? నన్ను ఇక్కడ ఇలా ఎందుకు ఉంచారు ? ఎందుకు నన్ను ఇలా కట్టేసారు ? నన్ను ఏమి చేద్దామని అనుకుంటున్నారో నాకు చెబుతారా ? ఇది చాలా ఘోరం. ఘోరాతిఘోరం. నేనెవరికీ ....... నాకు ఏమి చెప్పాలో, ఏమి ఆలోచించాలో తెలియడం లేదు. అసలు నేను ............."

ఆమెకి ఒక్కసారి ఊపిరి ఆగినట్లు అయింది. ఊపిరి పీల్చుకోవడం కష్టంగా మారింది. ఒక్కసారి హిస్టీరియా వచ్చిన దానిలా అయింది.

ఆమెని ఆ పరిస్థితి నుండి బయట పడేయాలని, ఆమెకి భయం పోగొట్టాలని శరత్ మృదువుగా మాట్లాడాడు.

"స్మిత, కొంచెం ఆగు. నేను చెప్పేది విను. నువ్వు వింటేనే నేనేం చెప్పాలని అనుకున్నానో అది అర్ధం అవుతుంది. మేము నలుగురం నేరస్తులం కాము. మేము సాధారణ మనుషులం. నీ సినిమా చూసే సాధారణ మనుషులు ఎలానో మేము కూడా అలాంటి వాళ్ళమే. మేము నీ అభిమానులం. మేము ఇంతవరకు ఎప్పుడూ ఎవరినీ ఇబ్బంది పెట్టలేదు. మేము నలుగురం ఫ్రెండ్స్. మేము ఫ్రెండ్స్ ఎలా అయ్యామంటే, మాకున్న ఒకే అభిరుచి వల్ల. మేము నలుగురం నీకు వీర అభిమానులం. నీ అంత అందమైన వ్యక్తి ప్రపంచం లో ఇంకెవరు ఉండరని నమ్మేవాళ్లం. అందుకే మేము నలుగురం కలిసి ఒక సంఘాన్ని ఏర్పరచాము. నేను చెప్పేది అర్ధం అవుతుంది కదా ?"

"అంటే !! మీరు నిజంగా నా అభిమాన సంఘాన్ని పెట్టారా ? అంతేనా ?" శరత్ చెబుతున్నది అర్ధం అవక అయోమయంగా అడిగింది.

"అవును. మేము పెట్టుకున్న అభిమాన సంఘం, మీ స్టార్స్ కి వున్న అభిమాన సంఘం లాంటిది కాదు. మేము నీ కెరీర్, నీ ఇష్టాలు అన్నిటిని అభిమానించే వాళ్ళం. కానీ అది మీకు ఎలా చెప్పాలో తెలియలేదు. అందుకే మిమ్మల్ని కలవాలని అనుకున్నాం. అయితే మేము క్రిమినల్స్ మీ కాము. ఇది కిడ్నాప్ కూడా కాదు. మేము నిన్ను ఎత్తుకుని వచ్చింది, ఏ డబ్బు, నగల కోసమో కాదు. నీకు అపకారం జరిపే ఉద్దేశమే మాకు లేదు..." వెంటనే తన ఆలోచనని ఆమెకి వివరించాడు శరత్.

అతను చెబుతున్నదేమిటో, అది అతనికైనా అర్ధం అవుతుందా, లేదా అని

"కిడ్నాప్ కాదా ? ఇది కిడ్నాప్ అవకపోతే, మరి ఇదేమిటి ? నన్ను చూసారుగా, నేను కదలడానికి వీలులేకుండా ఈ మంచానికి ఎందుకు కట్టబడి వున్నా ? ఎందుకు ......."

"ఇది తాత్కాలికమే" వెంటనే అన్నాడు శరత్.

ఆమె అతను చెప్పింది లెక్కచేయలేదు.

"నాకు అర్ధం అవడం లేదు, మీకు,  మీరు ఏమి చేసారో అర్ధం అవుతుందా ?  నాకు ఇప్పుడు గుర్తు వస్తుంది. ఈరోజు ఉదయం మీరు వచ్చారు కదా. ట్రక్ లో వచ్చారు. ఎదో అడగడానికి వచ్చినట్లు. నాకు మత్తు ఇచ్చారు. నన్ను కిడ్నాప్ చేసారు. నన్ను ఎక్కడికో తీసుకొచ్చారు. నేనెక్కడ ఉన్నానో నాకు తెలియడంలేదు. బలవంతంగా ఎత్తుకుని వచ్చి, మెలకువ వచ్చాక చుస్తే, ఇలా మంచానికి కట్టి పడేసి .... ఇదంతా ఎవరు చేస్తారు ? అయినా మీరు క్రిమినల్స్ కాదా ? నన్ను ఇలా కట్టి ఏమి చేద్దామని ? అయితే మీరు పిచ్చివాళ్లయినా అయి ఉండాలి లేదా నాకన్నా పిచ్చి పట్టి ఉండాలి. మీ ఉద్దేశం ఏమిటో నాకు చెబుతారా ? నాకు భయంగా వుంది. నిజంగా భయమేస్తుంది. నన్ను ఇలా బలవంతంగా ఎత్తుకొచ్చే హక్కు మీకెవరు ఇచ్చారు ? నన్ను ఇంతవరకు ఎవరూ ఇలా ఎత్తుకొని ......" మాటలు ఆగి, గొంతు భారమైంది.

"నాకు తెలుసు. నీకు అర్ధం అయ్యేట్లు చేయడం కష్టం అని మా నలుగురికి తెలుసు. కొంచెం అవకాశం ఇవ్వు. నేను చెప్పేది విను. నీకు వివరంగా అర్ధం అయ్యేట్లు చెబుతా" ఇక్కడే తన తెలివితేటలు ఉపయోగించాలని శరత్ కి తెలుసు. తన లో వున్న ప్రతిభ అదే - మాటలతో ఎదుటి మనిషిని ఒప్పించేటట్లు చెయ్యడం. ఆమెకి ఇప్పుడు అతని మీద నమ్మకం కలిగేటట్లు చేయాలి. అయితే ఇప్పుడు తను అలా మాట్లాడగలడా అని అనుమానం వస్తుంది. వాస్తవం లోకి వచ్చేసరికి పరిస్థితి ఎదురు తిరిగింది. అయినా అతను చెప్పాడు  "స్మిత, నేను ఏమి చెప్పాలనుకున్నాఅంటే, మేము నలుగురం నిన్ను పూజించాలని,  కలవాలని అనుకున్నాం. అందుకు మాకు నీ సమయం దొరకాలి. ఇంతకుముందు ఒకసారి నేను, నిన్ను కలవాలని ప్రయత్నించాను. అయితే అప్పుడు ........"

"నోర్ముయ్యి" రాహుల్ మొట్టమొదటిసారి మాట్లాడాడు.

"ఏమి మాట్లాడుతున్నావో తెలుస్తుందా !! నీ గురించి, మా గురించి ఆమెకి ఇంకొక్క మాట కూడా చెప్పకు" అన్నాడు కోపంగా.

శరత్ కి అవమానం జరిగినట్లు అనిపించినా సరే అన్నట్లు తలూపాడు. అప్పటికే స్మిత కళ్ళు రాహుల్ వైపు తిరిగి మళ్ళీ శరత్ మీద నిలిచాయి. ఆమె ముఖంలో కొత్త భావం తొంగి చూసింది.

"నేనేం చెప్పాలని అనుకున్నా అంటే, మేము సాధారణ మనుషులం. మాకు మీలాంటి స్టార్స్ ని కలిసే అవకాశం దొరకదు. అందులోనూ మేము అభిమానించే, మా ప్రపంచమే మీరు అనుకునే లాంటి మిమ్మల్ని ఎలా కలవగలం ? నేరుగా కలవడానికి మేము మీ వరకు రాలేము. రానివ్వరు. మంచో, చెడో మేము ఈ మార్గాన్ని ఎంచుకున్నాం. అయితే నిన్ను బాధ పెట్టే, కీడు చేసే ఉద్దేశం మాకు లేదు. మొత్తం విన్నాక మాపై నీకు సానుభూతి కూడా కలగొచ్చు. మేము చేసిన పని తప్పు అయినా, నీకోసం మేము ఎంచుకున్న ఈ మార్గం ఎంత సాహసంతో కూడుకున్నదో, మేము నీ మీద ప్రేమ కోసం ఎంత రిస్క్ తీసుకున్నామో, అది కూడా జస్ట్ నిన్ను కలవడం మరియు మమ్మల్ని నీతో కలుపుకోడం కోసమే అన్నది అర్ధం చేసుకుంటే చాలు" అన్నాడు శరత్.

ఇదంతా తనని మెచ్చుకోడం కోసం ఇలా నాటకాలు ఆడుతున్నాడా అన్న అనుమానం వచ్చి, అతని ముఖాన్ని పరిశీలనగా చూసింది. అయితే ఆమెకి అతను చెబుతున్నది నాటకం కాదని, నిజంగానే చెబుతున్నాడని అర్ధమైంది. ఆమె అది నమ్మలేకపోయింది.

"నాతో పరిచయం చేసుకోడానికా ? అందుకోసం ఇలా, ఇంత ఘోరంగా చేస్తారా ? నువ్వేమిటో, నీ ఆలోచన ఏమిటో ......... ఘోరం. సాధారణ మనుషులు ఇలాంటివి చేస్తారా ? వాళ్ళు పరిచయం చేసుకోడానికి ఇలా కిడ్నాప్ లేదా ఎత్తుకరావడం లాంటివి చేయరు. నువ్వు నిజంగా దుర్మార్గుడివి. నీకు పిచ్చి పట్టింది. ఇంతా చేసి, ఇందులో నుండి తప్పించుకోగలవనే అనుకుంటున్నావా ?" తీక్షణంగా అడిగింది స్మిత.

"నిన్ను ఎత్తుకుని వచ్చాం.  మమ్మల్ని ఎవరూ పట్టుకోలేక పోయారుగా" చల్లగా చెప్పాడు రాహుల్.

ఆమె అతనివైపు ఒకసారి చూసి తిరిగి తన చూపుని శరత్ వైపు త్రిప్పింది.

"ఎలాంటి వెధవ, పిచ్చొడు అయినా ఒక ఆడదాన్ని తన ఇంటినుండో, రోడ్ మీది నుండో తేలికగా ఎత్తుకు పోగలడు. అలా మానసిక సమతుల్యత లేని వాళ్ళు చేస్తారు. నాగరికత తెలిసిన వాళ్ళు అలా చెయ్యరు. ఒకవేళ నాగరికత తెలిసిన మనుషులు చేస్తారని అనుకున్నా, అది వాళ్ళ ఊహల్లో చేస్తారు తప్ప నిజంగా చేయరు. అలాంటివి పుస్తకాల్లో, సినిమాల్లో చూపిస్తారు ఎందుకంటే అది ఒక ఫాంటసీ కాబట్టి. అంతే తప్ప మామూలు మనుషులు నిజ జీవితాల్లో కిడ్నాప్ చేయరు. ఎందుకంటే అది చట్టం దృష్టిలో నేరం కాబట్టి. అందుకు జైలు శిక్ష పడుతుంది కాబట్టి. ఒకవేళ మీరు క్రిమినల్స్ కాకపొతే, అలా అని మీరు చేబుతున్నారు కాబట్టి, నా కట్లు విప్పండి. నన్ను వదిలెయ్యండి. దయచేసి నా కట్లు విప్పండి" అని చెప్పింది.

"ఇప్పుడే కాదు స్మిత" ఆమె కాళ్ళ వైపు కూర్చున్న రంజిత్ మెల్లిగా అన్నాడు.

"అయితే ఎప్పుడు మరి ?" ఆమె అతని వైపు చూస్తూ అడిగింది.

"అసలు నా నుండి మీరు ఏమి కోరుకుంటున్నారు ?" అని శరత్ వైపు చూస్తూ అడిగింది.

ఇలా ఆమె నేరుగా ఈ ప్రశ్న అడుగుతుంది అని వూహించకపోవడంతో శరత్ ఒక్కసారిగా షాక్ కి గురయ్యాడు. వాళ్ళు ఆమెని అక్కడికి ఎత్తుకొచ్చిన కారణానికి అసలు ఉద్దేశం అలా అందరిముందు ఆమెతో ఎలా చెప్పాలో అతనికి అర్ధం అవలేదు.

అతను ఏ సమాధానం చెప్పకపోయేసరికి ఆమె ఇంకా తన ఒత్తిడిని పెంచింది.

"మీరు నన్ను కలవాలని అనుకున్నారు. ఇప్పుడు కలిశారు. మీరు అనుకున్నది జరిగింది. ఇక నన్ను వదిలెయ్యొచ్చుగా ? నా నుండి మీకు ఇంకేం కావాలి ?" అంది.

"చెప్పు.  ఇంకా మనకి డొంక తిరుగుడు సమాధానాలు అవసరమా ?" శరత్ చెబుతూ నేరుగా టాపిక్ లోకి వచ్చేసాడు రాహుల్.

"సరే, సరే... నన్ను నా పద్దతిలో చెప్పనివ్వు" అంటూ స్మిత వైపు తిరిగి శరత్ శ్రద్ధతో చెప్పడం మొదలుపెట్టాడు.

"చూడు స్మిత, నాకు నీ గురించి, నీ సినిమా కెరీర్ గురించి, నీ పర్సనల్ జీవితం గురించి ఈ ప్రపంచంలో అందరికన్నా నాకు ఎక్కువ తెలుసు. నువ్వు ఇంతకుముందు అడిగావు కదా అభిమాన సంఘం అంటే అని. అప్పుడు నేను కరెక్ట్ గా చెప్పలేదు. నీ జీవితాన్ని నేను ఒక విద్యార్థి గా తెలుసుకున్నాను, నిన్ను మొదటిసారి సినిమా తెర మీద చూసినప్పటినుండి. బహుశా ఇది నీ మొదటి సినిమా విడుదల అయ్యి ఎనిమిది ఏళ్ల క్రితం నుండి జరిగిన పరిణామం. నీ గురించి పేపర్ లలో, టీవీ లలో వచ్చిన వార్తలు అన్నిటినీ, ఒక్కటీ వదలకుండా జమ చేసి ఉంచా. నువ్వు ఎక్కడ పుట్టావో, ఎవరికీ పుట్టావో, ఎలా పెరిగావో, కాలేజ్ ఎక్కడ చదివావో, కాలేజ్ ఎక్కడ చదివావో, అందాల పోటీలో నీ తల్లిదండ్రులకు తెలియకుండా ఎలా ఎప్పుడు పాల్గొన్నావో, నీ మొదటి టీవీ ప్రకటన ఏమిటో, నిన్ను ఎవరు చూసి నీకు సినిమా అవకాశం ఇచ్చారో ఇవన్నీ నాకు తెలుసు" అన్నాడు.

అప్పుడు స్మిత ముఖంలో కనిపించిన ఆసక్తి, శ్రద్ద అతనికి మరింత ఉత్సహాన్ని ఇచ్చింది.

"ఇంకా చాలా చెప్పగలను. నీ జీవితంలో నువ్వు ఎదుర్కున్న కష్టాలు, నువ్వు అధిరోహించిన విజయాలు, ఇలా అన్నీ నీకెంత తెలుసో, నాకు కూడా నీకు తెలిసినంత నాకు తెలుసు. అయితే కొన్ని సంగతులు, నువ్వు ఆలోచించే విధానం, నీకు తెలిసిన దానికన్నా నాకు ఎక్కువ తెలుసని చెప్పగలను. అదంతా నీ గురించి నేను చదివిందీ, నిన్ను గమనించిందీ, నీ శరీరాన్ని నువ్వు జాగ్రత్తగా మైంటైన్ చేస్తున్నదీ, నీ psychological అనుభూతులూ, అంతర్గతంగా ఒక ఆడదానిగా నీకు వచ్చే ఆలోచనలు, ఒక మగవాడిపై నీకున్న అభిప్రాయాలూ, ఎవరికీ తెలియని నీ సంబంధాలు, నీ కోరికలు, ఆశలు, ఒక ఆడదానిగా నువ్వు ఎలా బ్రతకాలని అనుకుంటున్నదీ అన్నీ నాకు తెలుసు. ఇవన్నీ నువ్వు చాలాసార్లు నాకు చెప్పావు. ఇవన్నీ చెప్పావు కాబట్టే మేము ఇక్కడ వున్నాము. నువ్వు మాతో ఇక్కడ వున్నావు" అని గర్వంగా చెప్పాడు శరత్.

అప్పుడు అతనికి స్మిత ముఖంలో భావాలు సుస్పష్టంగా కనిపించాయి. మొదట ఆమె పెద్ద కళ్ళు ఇంకా పెద్దవి అయ్యాయి. తర్వాత ఆమె నోరు తెరుచుకుంది. ఆపై నిచ్చేష్టురాలై మాటలు రాక అలా ఉండిపోయింది.

హమ్మయ్య ఇప్పటికి తనకి అర్ధమైంది అనుకున్నాడు శరత్. వెంటనే అతను లేచి, అక్కడి టేబుల్ మీద పెట్టిన తన కవర్ ని తీసుకుని, మళ్ళీ వచ్చి తన కుర్చీలో కూర్చుని, తెరిచి చదవడం మొదలుపెట్టాడు. అందులొ  ఆమె చెప్పిన కొన్ని ఇంటర్వ్యూ విషయాలు వున్నాయి.

"ఇది విను. ఇవి నీ నోటి నుండి వచ్చిన వ్యాఖ్యలు. 'ఏ మగాడైతే దూకుడుగా ఉంటాడో, ఏ మగాడైతే నన్ను బలహీన పరుస్తాడో, ఏ మగాడైతే నా మీద తన ఆధిపత్యం చెలాయిస్తాడో' అని చెబుతూ 'నిజం చెప్పాలంటే, ఏ మగాడైతే నన్ను కోరికతో చూస్తాడో, అతడు నన్ను మోసం చేసి అనుభవించడం కన్నా బలవంతంగా అనుభవించడాన్నే ఇష్టపడతాను' మళ్ళీ ఇంకో సందర్భంలో 'ఏ మగాడు అయితే ఈ ప్రపంచంలో దేనికీ ఇవ్వనంత ప్రాముఖ్యత, నా పొందు కోసం ఎలాంటి ప్రమాదాన్నైనా ఎదుర్కొనే ధైర్యం చూపిస్తాడో అతనికి నేను సంతోషంగా అర్పించుకుంటా' మళ్ళీ ఇంకోసారి 'చాలామంది మగాళ్లకు ఆడది ఏమి కోరుకుంటుందో తెలియదు ముఖ్యంగా నాలాంటి ఆడదానికి. బహుశా చాలా కొద్ది మందికి మాత్రమే తెలిసుంటుంది. అలాంటి వాళ్ళ కోసం స్మిత ఎప్పుడూ ఎదురుచూస్తుంటుంది' ఇలాంటి వాటన్నిటీ సారాంశం ఒక్కటే - నీకు నిజమైన మగాడు, వాడి పరపతి, ఆస్తి తో సంబంధం లేకుండా కావాలి. మానసిక ధైర్యవంతులు, దూకుడు మగాళ్లు, నీ కోసం ఏ ప్రమాదాన్నైనా ఎదుర్కునే మగాళ్లు నీకు నచ్చుతారు" అని చెప్పాడు.

తన దగ్గరున్న కవర్ ని మూసి, మళ్ళీ టేబుల్ దగ్గరికి వెళ్లి, దాన్ని అక్కడ పెట్టి, వచ్చి కూర్చుని మళ్ళీ తన సంభాషణని కొనసాగించాడు.

"ఇదంతా నువ్వు మాకు చేబుతున్నట్లే అనిపించింది. నీకేం కావాలో అది మాకు చెప్పావు. మాకు అది ఒక ఆహ్వానం లా అనిపించి, మేము నిన్ను కలవాలని అనుకున్నాము. అందుకే మేము నలుగురం ఇక్కడున్నాము. మేమేమీ నేరం చేయలేదు. నువ్వు పంపిన ఆహ్వానాన్ని స్వీకరించాము. నీ మాట ప్రకారమే చేసాము. అలా చేయడం వల్లే మేము నిన్ను కలిసాము, నువ్వు మమ్మల్ని కలిసావు. అందుకే నువ్వు ఇక్కడ వున్నావు. ఇందులో అర్ధం కానిది ఏముంది. ఇప్పుడు నీకు ఇదంతా అర్ధమయ్యి మమ్మల్ని ఒప్పుకో" అని శరత్ చెప్పి ఆమె నుండి మెప్పుకోలు, పొగడ్త వస్తుందని ఆశించి ఆమె వైపు నవ్వుతూ చూసాడు. కానీ ఆమె ముఖంలో కనిపించిన భావాన్ని చుసిన అతడికి, నవ్వు మాయమయ్యి, ఆశ్చర్యం, అయోమయం రెండూ ఒకేసారి కలిగాయి.

ఆమె కళ్ళు మూసుకుని దిండుపై తలని ఆనించింది. ఆమె ముఖం తెల్లగా పాలిపోయినట్లు అయ్యి, తలను ప్రక్కలకు త్రిప్పుతూ నిస్పృహతో ఏ మాటా రాక స్తబ్దురాలై ఉండిపోయింది.

ఆమె అలా ఎందుకు అయిందో అర్ధం కానీ శరత్ విస్మయంతో ఆమెనే చూస్తున్నాడు.

చివరికి ఆమె నోటి నుండి కొన్ని మాటలు వెలువడ్డాయి.

[anaamika]

"ఓ భగవంతుడా..... దేవుడా .....దేవుడా .... నేను....నేను ఇది నమ్మలేక పోతున్నా. దేవుడా నాక్కొంచెం సహాయం చెయ్యి.... అది .... అది... వేరొకరు.... అదంతా నువ్వు నమ్మావా.... ఆ చెత్త వాగుడంతా విని, అదే నిజమని నమ్మి, ఈపని చేసావా..... ఈ ప్రపంచం అంతా పిచ్చివాళ్లతో నిండిపోయింది. అందరిలో నువ్వు పెద్ద పిచ్చొడివి. మహా పిచ్చొడివి.... అదంతా నిజమనుకుని ....... ఇలా ఎలా ....... ఏమి ఊహించావు....."

అదంతా విన్న శరత్ ఒక్కసారి అవాక్కై, తాను ఎక్కడ పడిపోతాడో అని కుర్చీని బలంగా పట్టుకున్నాడు. అతనికి మిగిలిన ముగ్గురి ముఖాలలో వున్న భావాలు చూడాలని అనిపించలేదు. కానీ వాళ్ళు ముగ్గురూ తననే చూస్తున్నారని అతనికి తెలిసింది.

"లేదు....లేదు.... ఇదంతా ఒక చెడ్డ కల" ఆమె ఊపిరి భారంగా పీలుస్తూ, దగ్గుతూ తనని తాను కంట్రోల్ లో పెట్టుకునే ప్రయత్నం చేస్తుంది. తనలో తానే మాట్లాడుకుంటున్నట్లు, కొన్ని వాళ్ళతో మాట్లాడుతున్నట్లు మాటలు మొదలు పెట్టింది.

"నాకు తెలుసు. నేను ఎప్పుడో నా PR మనిషిని వుద్యోగం నుండి తీసేయాల్సింది. మొదట్లోనే ఆ పని చేయాల్సింది. నేటి నారి, అభ్యుదయ భావాలు, స్త్రీ స్వాతంత్య్రం అంటూ చెత్త అంతా మాట్లాడించాడు. నేను కూడా సినిమా వాళ్ళకి ప్రాముఖ్యత వస్తుందని, నాకు ఇష్టం లేకపోయినా, అతడు చెప్పిన చెత్త అంతా ఎక్కడపడితే అక్కడ వాగాను. నా వ్యక్తిత్వాన్ని దాచుకుని ఇంకొకరిగా బయటికి చూపించా. అలా ఉంటేనే ఒక పెద్ద స్టార్ గా ఎనలేని ప్రాముఖ్యత వస్తుందని నన్ను నమ్మించాడు. నేను వేసిన వేషాలకు ఇలాంటి మాటలు సరిగ్గా అతికినట్లు సరిపోతాయని, అందరూ నన్ను ఎక్కువగా కోరుకుంటారని, మగవాళ్ళకి సహజంగానే కోరికలు ఎక్కువని, ఇలాంటి మాటల ద్వారా జనాలకి నేనంటే ఇంకా క్రేజ్ పెరుగుతుందని నన్ను మభ్యపెట్టి మాట్లాడించాడు. పేపర్ లలో, టీవీ లలో వచ్చిన, నేను చెప్పిన మాటలు అన్నీ అబద్దం. అదొక పబ్లిసిటీ స్టంట్ మాత్రమే" అని ఇంకా చెప్పసాగింది.

"చూడు, నువ్వెవరో నాకు తెలియదు. అయితే నేను ఇప్పుడు చెప్పేది నమ్ము. నేను ఏదైతే బయట జనాలకి తెలిసేలా మాట్లాడాను అని నువ్వు అనుకుంటున్నావో అదంతా పచ్చి అబద్దం. అందులో ఒక్క పదం కూడా నిజం కాదు. నేను బయట చెప్పిన మాటలు ఏవీ నా మనసునుండి వచ్చినవి కావు. అదంతా ఒక డ్రామా. అది నీకు రుజువుతో చూపిస్తా. కానీ అదంతా నిజమని నమ్మిన ఓ పిచ్చ్చి మూర్ఖుడా, నువ్వు దారుణంగా మోసపోయావు. నువ్వు ఇలా చేయడానికి ముందు ఒక్కసారైనా నేను చెప్పింది అంతా నిజమేనా అని ఎందుకు ఆలోచించలేదు. ఒక అమ్మాయి తనని బలవంతంగా అనుభవించాలని ఎప్పుడైనా కోరుకుంటుందా ? అదికూడా కొత్త మనుషులతో ! ఏ అమ్మాయి అయినా తనకి మత్తు ఇచ్చి, కిడ్నాప్ చేసి, ఎక్కడికో ఎత్తుకెళ్లాలని కోరుకుంటుందా ? ఆమె పిచ్చిది అయితే తప్ప అలా కోరుకోదు. కొంచెం తెలివి వున్న ఏ మగాడు అయినా దీన్ని ఎలా నమ్ముతాడు ? కానీ నువ్వు నమ్మావు. ఇప్పుడు నన్ను నమ్ము. నేను చెప్పేది నమ్ము. ఇదే నిజం. నేను నువ్వు అనుకున్న మనిషిని కాను......"

"కానీ నువ్వు అదే. నాకు తెలుసు నువ్వు అలాగే కోరుకుంటావు. నేను స్వయంగా విన్నా. నిన్నెవరు బలవంత పెట్టారని అలా చెబుతావు ? నువ్వు ప్రతి పేపర్ లో, ప్రతి టీవీ లో చెప్పావు. కావాలంటే నేను ఆ మాటలు నీకు వినిపిస్తా" అన్నాడు శరత్.

"నువ్వు ఏ టేప్స్ లో విన్నా....... నన్ను నమ్ము. నమ్మి తీరాల్సిందే. నేను చెప్పినవన్నీ అబద్దాలు. అతిశయాలు. నేను తెలిసో, తెలియకో చెప్పినవే అవి. ఇప్పుడు నువ్వు ఏమంటావంటే - ప్రపంచంలోనే నేను గొప్ప సెక్స్ సింబల్ అంటావు. అంటే, నేను ఒక మామూలు ఆడదానికన్నా ఎక్కువ మంది మగాళ్లతో గడుతాను అని అర్థమా ?" అంది.

"నువ్వు చాలా సెక్సీ గా ఉంటావు. అది నిజం. ఇది అందరూ ఒప్పుకునే నిజం. నువ్వు సినిమాలలో నీ శరీరాన్ని ఎక్సపోజ్ చేస్తూ ఎలా ఆనందిస్తావో నేను చూసాను. నీ ప్రేమ చరిత్ర గురించి నాకు తెలుసు. నీ విడాకుల సంగతీ తెలుసు. ఇప్పుడు నువ్వు, నువ్వు కాదని, ఇంకొకరివి అని ఎందుకు బుకాయిస్తున్నావు ?" అడిగాడు శరత్.

"ఒహ్హ్హ్, దేవుడా !! ఈ మగాళ్లు ఎందుకింత మూర్ఖుల్లా ప్రవర్తిస్తారు !! నేను ఒక నటిని. నేను నటిస్తా. నేను నటించి, అదే నిజమని నమ్మిస్తా. అది నా వృత్తి. అది అంతవరకే. బయటికి చెప్పిన, బయటపడినవి అన్నీ నిజాలు కాదు. నేనేమని నువ్వు అనుకుంటున్నావో, నిజంగా నేనేమిటో అది నాకు మాత్రమే తెలుసు. బయటికి కనిపించే నేను, నా గురించి అనుకునేది అంతా అబద్దం. బయటికి కనిపించే నేను ఒక మోసం. అది నా స్వభావాన్ని చూపించదు. లోపల నేను ఒక సాధారణ మహిళని. ఇతర మహిళలా నాకూ భయాలు ఉంటాయి. అందరిలా నాకు పెళ్లి చేసుకుని స్థిరపడాలని ఉంటుంది. అదే నిజమైన నేను. బయటికి కనిపించే నేను అబద్దం, భ్రమ" అంది.

ఆమె చెప్పిన ఈ మాట అతని గుండెల్లో కత్తిలా దిగింది. అతని ప్రయోగం అంతా చెల్లాచెదరు అవుతున్నట్లు కనిపించసాగింది.

"నేను ఒక మిధ్య. నన్ను డైరెక్టర్ లు, రైటర్ లు, నటన నేర్పించిన వ్యక్తులు, నా PR మనుషులు, జానాల ఊహలకు తగ్గట్లుగా నన్ను నిర్మించారు. అయితే జనాలు ఏమి కావాలని కోరుకుంటున్నారో అది నేను కాదు. మీకు బయట సాధారణంగా కనిపించే మహిళ ఎలా ఉంటుందో, నేను కూడా అలాంటి దానిని. నేను చెప్పింది నువ్వు నమ్మాలి. నా వాస్తవం ఏమిటంటే - నేను ఒక పబ్లిక్ ఫిగర్ అయినా, నేను ఒక సాధారణ, మంచి మనిషిని. ఒక సాధారణ అమ్మాయి ఒక మగవాడి దగ్గర ఏమి ఆశిస్తుందో, నేను కూడా అదే కోరుకుంటాను. నన్ను ప్రేమించే ఒక అబ్బాయి నాకు దొరకవచ్చు. అతడు నాకు కూడా నచ్చితే, నేను అతడిని పెళ్లి చేసుకోవచ్చు. నువ్వు నా గురించి ఏమనుకుంటున్నావో అలా... అసలు గత ఏడాదిగా నాకు ఒక మగాడితో సంబంధమే లేదు. నేను ముందు నా జీవితంలో స్థిరపడాలి. నా గురించి నేను తెలుసుకోవాలి. మీరు ఎలా హాయిగా జీవిస్తున్నారో అలాంటి జీవితం నాకు కావాలి. ఈ అబద్దపు జీవితం నాకొద్దు. నువ్వు మోసపోయావు. ఇప్పుడు నీకు నిజం తెలిసింది. అది నువ్వు గ్రహించి, ఈ మొత్తం దుర్ఘటనని మర్చిపోదాం. నన్ను వదిలెయ్యి. సాహసం ఇంతటితో అయిపొయింది" శరత్ వైపు చూస్తూ చెప్పింది.

"నువ్వు అబద్దం చెబుతున్నావు. మేము చేసింది కరెక్ట్" అన్నాడు కానీ అతని గొంతులో తన తప్పు తెలిసిపోతుంది. అయోమయంలో పడిపోయాడు.

"కాదు. నువ్వు చేసింది ముమ్మాటికీ తప్పే. ఇంక ఈ పిచ్చితనాన్ని వదిలెయ్యి. అసలు నీ మనసులో నువ్వేం అనుకున్నావు. ఏమి వూహించుకున్నావు. ఒహ్హ్ దేవుడా !! అసలు నన్ను ఇక్కడికి తెచ్చి ఏమి చేద్దామని అనుకున్నావు ?" అడిగింది.

"నిజాయితీగా చెప్పాలంటే నీతో స్నేహం చేసి, అనుకూలంగా ఉందామని అనుకున్నాము" రంజిత్ ఆమె పాదాల వైపు చూస్తూ చెప్పాడు.

"మీ అందరితోనా ? ఇంత దారుణంగా నా పట్ల వ్యవహరించాకనా ? స్నేహం, అనుకూలం ? ఎలా ? ఏ విధంగా ? మీ దయ్యపు బుర్రలో అలా అనుకుంటానని ఎలా ఊహించారు ?" అంది.

"దానికి నేను సమాధానం చెబుతాను. ఇప్పటివరకు ఇక్కడ మాట్లాడిన సొల్లు ఇక చాలు. నీ ప్రశ్నలకి నేను జవాబు ఇస్తా. మేము ఏమి కోరుకుంటున్నామో నేను చెబుతా. మేము నిన్ను దెంగాలని అనుకుంటున్నాము" తన సీట్ నుండి లేచి స్మిత దగ్గరికి వెళ్లి ఉత్సహంగా చెప్పాడు రాహుల్.

"అలాంటి దరిద్రపు భాష మాట్లాడకు" కోపంగా అన్నాడు శరత్.

"నువ్వే నోరు మూసుకో పిచ్చి నాయాల!! ఇక ఇప్పటినుండి ఈమెని నేను చూసుకుంటాను. మీ సోది అంతా విన్నా. ఇక్కడ మోసం చేసింది మనం కాదు. ఆమె చేసింది. ఇప్పటికీ మనల్ని మోసం చేస్తుంది. ఆమెకి ఇది అలవాటులా వుంది. ఆమె నన్ను మోసం చేయలేదు. నీ దగ్గర లెక్కకు మించిన ఆస్తి ఉందని మమ్మల్ని తక్కువ అంచనా వేయకు. నీకు ఎంత డబ్బులున్నా, ఎంత పేరు వున్నా నాకు అనవసరం. నీ గురించి, నీ కోరికల గురించి నాకు తెలుసు. ఇప్పటివరకు డబ్బులు, హోదా వున్న వాళ్ళని ఇన్ని ఏళ్లుగా ఉచితంగా అనుభవిస్తూ సంతోషాన్ని పొందావు. అలాంటి వాళ్ళతో దెంగించుకోవడం నీకు బోర్ కొట్టి ఉంటుంది. వాళ్ళు నిన్ను పెద్దగా సుఖపెట్టి ఉండరని నేను అనుకుంటున్నాను.

మా లాంటి నిజమైన మగాళ్లతో నీకు ఎనలేని తృప్తి లభిస్తుంది. ఒక్కసారి మాతో స్నేహం పెరిగి, దగ్గర అయితే, ఒకళ్ళనొకళ్ళం దెంగుతుంటే, అందులో వుండే ఆనందం నీకూ తెలుస్తుంది. ఇక్కడికి నిన్ను తీసుకొచ్చింది నీతో పేకాట ఆడుకోవడానికి కాదు. తెచ్చింది నిన్ను తనివితీరా దెంగాలని. అదొక్క కారణమే నిన్ను ఇక్కడికి తెచ్చేలా చేసింది" మొహమాటం లేకుండా చెప్పాడు రాహుల్.

ఆమె మొఖం కోపంతో ఎర్రగా అయింది. ముఖంలో అసహ్యం కనిపించింది.

"దొంగ లంజాకొడకా ! మిగిలిన వాళ్లకన్నా నువ్వు పెద్ద పిచ్చి లంజకొడుకువి. నిన్ను నా వంటి మీద వేలిని కూడా వేయనివ్వను. నువ్వు ......"

"నువ్వు అడిగావు. నేను చెప్పా. అంతే" అన్నాడు రాహుల్.

"నిన్ను చూస్తుంటే నాకు వాంతికి వస్తుంది" అని ఆమె శరత్, రంజిత్ ల వైపు తిరిగి "ఇంతవరకు నా పట్ల చూపించిన క్రూరత్వం చాలు. ఇక్కడితో నన్ను వదిలేయండి లేదా మీకు చిక్కులు తప్పవు. నన్ను ఇప్పుడు వదిలేశారంటే, నేను జరిగింది మొత్తం మర్చిపోతా. ఎవరికీ చెప్పను. అపార్ధాలు జరుగుతాయి. అందుకు ఎవరూ అతీతులు కారు. ఇది కూడా అలాటిదే అనుకుందాం. మనం సాధారణ మనుషులం. నేను అర్ధం చేసుకోగలను. అన్ని మర్చిపోదాం. నన్ను వదిలెయ్యండి" అంది.

"నేను మర్చిపోయే ప్రసక్తే లేదు. నిన్ను వదిలిపెట్టే అవకాశమే లేదు. మనమందరం ఒకళ్ళకొకళ్ళం సహకరించుకోవాల్సిందే. నీ గురించి పూర్తిగా తెలియాలి. ఇప్పుడు తొందరేమీ లేదు. అన్నీ సమయం ప్రకారమే జరుగుతాయి" ఆమె శరీరపు కొలతల వంక ఆకలిగా చూస్తూ చెప్పాడు రాహుల్.

"మనం ఇదంతా మర్చిపోదాం. అదే మనకి ......." ఆది ముందుకి జరిగి, తన నుదుటి నుండి కారుతున్న చెమటను తుడుస్తూ అన్నాడు.

"నువ్వు నోరు మూసుకుని కూర్చో. ఇక్కడినుండి ఇదంతా నేను చూసుకుంటాను. మాలో ఎవరికి ఎలా కంపెనీ ఇస్తావో ఒక నిర్ణయానికి రా. మేము నీకు కొంత సమయం ఇస్తాము" ఆది నోరు మూయిస్తూ, స్మిత వైపు తిరిగి చెప్పాడు రాహుల్.

"నిర్ణయించుకోవాలా ? నిర్ణయించుకోడానికి ఏముంది ?" అంది స్మిత.

"మా నలుగురితో నువ్వు ఎలా గడుపుతావు అన్నది నిర్ణయించుకో. ప్రపంచంలో నీ అంత రెచ్చగొట్టే ఆడది ఇంకోటి వుండదని నిరూపించావు. నేను నీకు ఇంకో అవకాశం ఇస్తున్నా. మా విషయంలో అది కరెక్ట్ అని ఇంకోసారి రుజువు చెయ్యి" అన్నాడు రాహుల్.

"నేను ఎవడికీ ఏమీ రుజువు చేయాల్సింది లేదు. మీతో నేను పంచుకునేదీ ఏమి లేదు. అసలు నీ గురించి నువ్వేం అనుకుంటున్నావు ? నన్ను మీలో ఏ ఒక్కడు ముట్టుకున్నా, ఎవడినీ వదిలిపెట్టను. జీవితాంతం జైల్లో ఉండేలా చేయగలను. నన్ను మీ ఇష్టానికి వాడుకుంటే ఎవడినీ వదలను. నా గురించి ఏమనుకుంటున్నారు ? నేనెవరో మీరు మర్చిపోయినట్లున్నారు. నాకు ముఖ్యమంత్రి తెలుసు. గవర్నర్ తెలుసు. ప్రధానమంత్రి కూడా తెలుసు. డీజీపీ తెలుసు. వాళ్ళకి చెబితే, మీలో ఎవడినీ వదలరు. అది గుర్తు పెట్టుకోండి" వాడిగా చెప్పింది స్మిత.

"నేను నీ స్థానంలో ఉంటే ఇలా బెదిరించను అమ్ముడూ" అన్నాడు రాహుల్.

"నేను వాస్తవాలు చెబుతున్నా. మీకు తెలియాలి కదా, నా మీద చేయి వేస్తె ఏమవుతుందో. నేను బెదిరించాడు చెప్పడంలేదు. మీకు అవకాశం వున్నప్పుడే, మీరు నేరం చేయబోయేముందే మిమ్మల్ని హెచ్చరిస్తున్నా. నన్ను వదిలెయ్యండి" చెప్పింది స్మిత ఖచ్చితమైన గొంతుతో.

"నువ్వు ఇంకా మమ్మల్ని బెదిరించాలనే అనుకుంటున్నావు. మా కన్నా నువ్వు గొప్ప అంటావు. అంతేనా ?" ఆమె వైపు చూసి రాక్షసంగా నవ్వుతూ చెప్పాడు.

"నేను ఎవరితో ఎవర్నీ పోల్చను. నేను ఏమిటనేది చెప్పా. నువ్వెవరివో నాకు తెలియదు. నీతో నాకు శత్రుత్వం ఏమీ లేదు. నన్ను నన్నుగా ఉండనివ్వమని చెబుతున్నా. ఎవడు పడితే వాడు వాడుకోవడానికి నేనేం వస్తువుని కాను. అది గుర్తు పెట్టుకో. నన్ను వదిలి, నా బ్రతుకుని నన్ను బ్రతకనివ్వు. మీ బ్రతుకులు మీరు బ్రతకండి" అన్నది.

"నేను ఎలా బ్రతకాలని అనుకున్నానో అలానే బ్రతుకుతున్నా అమ్ముడూ. నేను నీతో నాకు నచ్చిన విధంగా ఉండాలని అనుకుంటున్నా" చెప్పాడు రాహుల్ ఇంకా పెద్దగా నవ్వి.

"అలా అయితే నా నుండి నీకు ఏమీ దక్కదు. మిగిలిన వాళ్లకి కూడా. నిజాన్ని ఒప్పుకోండి. వాస్తవంలోకి రండి. నన్ను వదిలెయ్యండి"

"నీకు ఒకటి చెప్పనా అమ్ముడూ, నేనున్న పరిస్థితి నుండి చుస్తే, నువ్వు మమ్మల్ని భయపెట్టే స్థితిలో లేవు. అలాగే నీ నుండి ఏమి తీసుకోవాలో నీకన్నా మాకే బాగా తెలుసు"

ఆమె అప్పటివరకు తెచ్చి పెట్టుకున్న ధైర్యం మెల్లిగా దిగిపోవడం మొదలైంది. ఆమె నెమ్మదిగా మిగిలిన వాల్ల వైపు చూసింది.

"ఆమెకి ఇప్పుడు విశ్రాంతి ఇద్దాం. మనం పక్క గదిలోకి వెళ్లి మాట్లాడుకుందాము" అప్పటివరకు అంతా వింటున్న శరత్ మిగిలిన వాళ్లతో అన్నాడు.

అక్కడినుండి ఒక్కొక్కళ్ళుగా అందరూ తలుపు వైపు నడిచారు. చివరగా రంజిత్ వచ్చాక, శరత్ ఆమె వైపు చూస్తూ "ఒక్కసారి ఆలోచించు స్మిత, మమ్మల్ని అర్ధం చేసుకో. మేము నిన్ను గౌరవిస్తాం. మమ్మల్ని కూడా నువ్వు గౌరవించు. అలా అయితే అందరికీ మంచిది" అన్నాడు.

"మర్చిపో. వెధవ నా కొడకా. నన్ను వదిలెయ్యకపోతే, మీ కోసం ఎం ఎదురుచూస్తుందో ఆలోచించు. నిన్ను చనిపోయేవరకు జైలు నుండి బయటికి రానివ్వను. అది మాత్రం మర్చిపోకు" అని గట్టిగా అరిచింది.

***

[anaamika]

వాళ్ళు స్మిత వున్న గది నుండి బయటికి వచ్చి హాలులో సమావేశమయ్యారు. మందు బాటిల్ తెరిచి నాలుగైదు రౌండ్స్ వేసేసరికి చీకటి పడింది. దాంతో డిన్నర్ చేసారు.

మళ్ళీ కిచెన్ లో వున్న డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చొని మిగిలిన ముగ్గురు మందు మళ్ళీ మొదలుపెట్టగా, శరత్ మాత్రం మందు వద్దని సిగరెట్ కాలుస్తూ కూర్చున్నాడు.

వాళ్ళు మళ్ళీ తమ సంభాషణలో వచ్చిన విషయాల గురించి చర్చ మొదలుపెట్టారు. తాము స్మిత తో జరిపిన సంభాషణ, అదెంత వాడిగా జరిగిందీ, వాదన ఎలా అయిందీ, తర్వాత తాము బయటికి రావడం, మందు తాగుతూ మళ్ళీ చర్చించుకోవడం, మళ్ళీ నిశ్శబ్దం, మళ్ళీ స్మిత తో జరిగిన వాదన - తాను అలా ఎందుకు చెప్పింది ? ఆమెకి కోపం రావడానికి కారణం ఏమిటి ? తను నిజం చెప్పిందా ? అబద్దం చెప్పిందా ? తమని ఎందుకు కాదంది ?

వాళ్ళ చర్చలో రాహుల్, ఇలా తాము ఫెయిల్ అవడానికి కారణం శరత్ అని దెప్పిపొడిచాడు. అన్నీ తనకి తెలుసని, వాళ్లందరికీ స్వర్గం చూపిస్తా అని చెప్పి, తీసుకొచ్చి అడివిలో పడేసాడని విమర్శించాడు. అయితే ఇక్కడ ఒక గమ్మత్తైన సంగతి ఏమిటంటే, మిగిలిన వాళ్ళ నిస్పృహ కన్నా, రాహుల్ ఎక్కువగా ఫీల్ అయినట్లు కనిపించలేదు. రంజిత్ అయితే మొత్తం వాళ్ళ శ్రమ వృధా అయినందుకు, స్మిత తో గడిపే అవకాశం పోయినందుకు విసుగు చెందాడు. ఇక ఆదినారాయణ అయితే, స్మిత బెదిరించిన బెదిరింపులకు ఒక రోగిలా అయ్యాడు.

వున్న నలుగురిలో ఎక్కువ నిరుత్సహపడిందీ, తక్కువ మాట్లాడిందీ ఒక్క శరత్ మాత్రమే. స్మిత ఎప్పుడైతే వద్దని అన్నదో, అతని మనసు అస్తవ్యస్తం అయింది. అతని ఎమోషనల్ ఫీలింగ్ అంతా గందరగోళం నుండి నిరాశ లోకి వెళ్ళిపోయింది.

అందుకే అతడు మిగిలిన ముగ్గురికీ దూరంగా టీవీ దగ్గర కూర్చొని సిగరెట్ తాగుతూ, ఎక్కడైనా తన కోరిక తీరే మార్గం ఉందేమోనని వెతుకుతున్నాడు. తన కలలరాణి, తన ఊహాప్రపంచంలో తన జీవిత భాగస్వామి, వాస్తవంలో అతన్ని నిర్ద్వందంగా తిరస్కరించింది. తాను ఆమె గురించి అనుకున్నది, తన మీద చేద్దామనుకున్న ప్రయోగం మొత్తం తప్పని తెలియడం అతడు నమ్మలేకపోతున్నాడు. తాను స్థాపించిన అభిమాన సంఘం తన కళ్ళముందే కొన్ని రోజుల్లో మూసేయాల్సి రావడం చాలా బాధాకరం.

సిగరెట్ తాగడం వల్ల అతని మనసు బాగుకాక పోయినా అతని ఇంద్రియాలు మాత్రం ఉత్తేజితం అయ్యాయి. వాళ్ళు స్మిత గురించి మాట్లాడుకుంటున్న మాటల మీదకి అతని మనసు మళ్లింది.

వారు తరచుగా చర్చించబడిన అంశాన్ని మళ్లీ కవర్ చేస్తూ, తమ సమస్యల మడుగులో నుండి బయటపడే మార్గాన్ని ఇంకా అన్వేషిస్తున్నారు.

"ఆమె ఇలా ఒక సన్యాసినిలా ఉంటుందని ఎవరన్నా అనుకోగలరా ? నాకొచ్చే పెద్ద అనుమానం ఏమిటంటే - ఆమె నిజంగా అలానే ఉందని మనకి చెబుతుందా లేక అలానే ఉన్నట్లు మనల్ని నమ్మించాలని చూస్తుందా ? ఆమె పతివ్రతా వేషాలు వేస్తుందా లేక నిజంగా అలాంటిదేనా ?" అన్నాడు రంజిత్.

"నేను ఆమెని నమ్ముతున్నా. తనకి జరిగిన ఈ సంఘటనతో చాలా భయపడిపోయింది. అంతే తప్ప మనం తనని భయపెట్టలేదు" చెప్పాడు ఆది.

"నేను చెబుతున్నా వినండి, ఆ దొంగముండ చెప్పేది అంతా అబద్దం. అందులో ఒక్కముక్కా నిజం లేదు. అలాంటి కథ ఇంతకుముందు మీరు ఎవరైనా విన్నారా ? అది పోయిన ఏడాది అంతా ఒక్కడి దగ్గరా పడుకోలేదా ? అది రోజు కాదు....... ఒక ఏడాది. హ హ హ. అది చెప్పేది అంతా అబద్దం. మీరు కూడా విన్నారుగా. 'నేను ఒక సాధారణ మహిళను. నేను బట్టలు కుట్టుకుంటా, వంట వండుకుంటా, దెంగడం అనే బూతు పదాన్నే నేను వినలేదు.' మళ్ళీ ఒక గొప్ప సెక్స్ సింబల్. మరి దానికి అర్ధం ఏమిటి ? అంతా అబద్దం. అయినా నిప్పు లేకుండా పొగ ఎలా వస్తుంది. దాన్ని చూసారుగా ఎలా షేపులు, సైజు లు పెంచుకుని వుందో. అలా ఎలా అవుతారో తెలుసా, దాని జీవితంలో సగం జీవితం మగాడితో దెంగించుకుంటే తప్ప అలా అవదు. అలా చేపించుకుంటూ ఎంజాయ్ చేస్తూంటేనే అలా తయారవుతారు. ఈ విషయంలో నేను పందెం కూడా కాస్తా" అన్నాడు రాహుల్.

"అలాంటప్పుడు మనల్ని ఎందుకు వద్దంటుంది మరి ?" ఆశ్చర్యపడుతూ అడిగాడు రంజిత్.

"ఎందుకో నేను చెబుతా. ఆమెకి మనమంటే చులకన. మనమంటే ఆమెకి కుక్కలతో సమానం. దానికున్న బంగారు పూకు, పలుకుబడి, ధనవంతులకి మాత్రమే ఇస్తుంది. అలాంటివాళ్ళు ఆమెకి మనుషులుగా కనిపిస్తారు. నీయమ్మ.... అలాంటి ఆడవాటిని చూస్తేనే నాకు అంగం లేస్తుంది. వదిలిపెట్టకూడదని అనిపిస్తుంది. అలాంటి వాటిని వాటి పూకు పచ్చడయ్యేలా దెంగాలని అనిపిస్తుంది" చెప్పాడు రాహుల్.

"బహుశా ఆమెకి తాను ప్రేమించిన వాడితో గడిపితేనే రొమాన్స్ అనిపిస్తుందేమో. బలవంతంగా అనుభవించితే అప్పుడు ఆమెకి అది రొమాన్స్ లా అనిపించిందేమో" అన్నాడు ఆది.

"తొక్కేమికాదు" అన్నాడు రాహుల్.

ఆ సంభాషణ మరలా ఆగిపోయింది. అంతా నిశ్శబ్దం.

"చూడబోతే మన అభిమాన సంఘంలో ఒక సభ్యుడు పాలుపంచుకోడం లేనట్లుంది" అన్నాడు రాహుల్.

"నేను వున్నా. నేను అంతా వింటున్నా" చెప్పాడు శరత్.

"మామూలుగా అన్నీ నువ్వే మాట్లాడుతుంటావు, అలాంటిది ఈ సాయంత్రం నువ్వు చాలా తక్కువగా మాట్లాడుతున్నావు. ఏమి ఆలోచిస్తున్నావు ?" అడిగాడు రాహుల్.

"నిజం చెప్పాలంటే, అసలేం ఆలోచించాలో తెలియడంలేదు" చెప్పాడు శరత్.

"అవును నీకు అర్ధం కాదు. మర్యాదగా వచ్చి ఇక్కడ మాతో పాటు కూర్చో. లేదంటే మాకు తిక్క పుట్టిందంటే ఇంకోలా ఉంటది" అన్నాడు రాహుల్.

"నువ్వేం అనాలని అనుకున్నావో అనెయ్యి. ఆమె ముఖంలో కనిపించిన భావం, నేను అనుకున్న ప్రకారం అది నిజమే అనిపిస్తుంది. అదే నాకు మనసు, శాంతి పరచడంలేదు. నేను ఎదుటి వ్యక్తి ఎలా ఆలోచిస్తుంటాడు అనేది ఖచ్చితంగా గెస్ చేస్తుంటాను. కానీ ఈమె విషయంలో, నేను తప్పుగా ఊహించానా అనిపిస్తుంది. ఏమీ తెలియడం లేదు" అన్నాడు శరత్ తన కుర్చీ నుండి లేచి మెల్లిగా ఆది ప్రక్కన కూర్చుంటూ.

"నువ్వు అలా నిరాశపడకు. నేను మొదటినుండి నువ్వు అమాయకుడివని భావించా. డబ్బున్న ఇలాంటి అందమైన అమ్మాయి, ప్రపంచంలోనే పేరున్న అమ్మాయి, తన హోదా, పరపతి లకు సంబంధం లేని మనలాంటి వాళ్ళతో గడుపుతుంది అని నేను అనుకోలేదు" చెప్పాడు రాహుల్.

"బహుశా నేను అమాయకుడినేమో. అలాగే నువ్వు కూడా అమాయకుడివే. అందుకు సాక్షం ఈ ఆది మరియు రంజిత్ లే. ఎందుకంటే నువ్వు కూడా నా పధకంలో ముఖ్య పాత్రని పోషించావు. ఆమె మనతో గడుపుతుంది అన్న నమ్మకంతో" శరత్ ఒప్పుకున్నాడు.

"అలాగే అనిపిస్తుంది. మనం మన పధకాన్ని మొదలుపెట్టిన దగ్గరినుండి, అన్నీ సులభంగా జరిగిపోతాయని అనుకున్నా. అందుకే నీతో కలిసి నేను కూడా కలలు కన్నా. మన అభిమాన సంఘానికి నువ్వే ప్రెసిడెంట్ కదా. ప్రయత్నిస్తే పోయేది ఏముంది అనుకున్నా. అయితే మీ ముగ్గురికన్నా నేను వాస్తవాన్ని కూడా గుర్తుపెట్టుకున్నా. అందుకే మీరు అనుకున్న ప్రకారం జరిగితే అది అందరికీ ఉపయోగమే. ఒకవేళ ఆమె ఒప్పుకోకపోయినా, మనం అనుకున్న పని అయితే చేసాము. ఎలా చూసినా మనం నస్టపోయేది ఏమీ లేదు. అమ్మాయి అయితే ఇప్పుడు మన దగ్గరే వుంది. అన్నిటికన్నా అది ముఖ్యం. ఇక ఇప్పుడు మనం ఎలా ముందుకి వెళతాం అనేది మన చేతుల్లో వుంది. ఒప్పుకుంటే మనం అనుకున్నట్లే జరుగుతుంది. ఒప్పుకోకపోతే ఒప్పుకోవాల్సి వచ్చేటట్లు చేద్దాం" అన్నాడు రాహుల్.

"ఎలా ? అది ఎలా సాధ్యం ? ఆమె మొట్టమొదటి మాటనే వ్యతిరేకతతో మొదలుపెట్టింది. అలాంటప్పుడు ఆమె మనకి ఎలా సహకరిస్తుంది ? మనం ఎలా సహకరించేటట్లు చేయగలం ?" ప్రశ్నర్ధకంగా చూస్తూ అడిగాడు రంజిత్.

"ఇలాంటి అమ్మాయిలని ఒప్పించడానికి ఒకే మార్గం వుంది. మన అంగం. దీన్ని నువ్వు రాహుల్ మంత్రదండం అనుకో, ఇంకేమైనా అనుకో. నాకున్న అనుభవం ప్రకారం ఇలాంటి వాళ్ళకి అదే మందు. ఒక్కసారి మనం దాన్ని వాళ్ళకి ఎక్కడ పెట్టాలో అక్కడ పెట్టాక, ఇక అమ్మాయి నీ హోదా, డబ్బు, పరపతుల గురించి అడగదు, పట్టించుకోదు. అన్నీ మర్చిపోయి అప్పుడు తాను కూడా సుఖపడుతూ, నిన్ను ఇక ఆపకుండా ఇంకా కావాలని కోరుకుంటుంది. నాతో గడిపిన ప్రతి అమ్మాయి అలానే ప్రవర్తించేది. ఇప్పుడు మన పక్క గదిలో వున్న పోరి కూడా అంతే. దానికి కూడా ప్రతి ఆడదానికి వున్నవే వున్నాయి. అయితే ఇది కొంచెం క్లాస్ పోరి. అయితేనేం ఇది కూడా అలానే కోరుకుంటది. నన్ను నమ్మండి. మనం అలా చేస్తే అది తప్పకుండా మనకి సహకరిస్తుంది. ఒక్కసారి మనకి అలవాటు పడితే, తర్వాత దాన్ని వదిలించుకోడానికి మనం కష్టపడాల్సి వస్తుంది" ఎంతో నమ్మకంగా చెప్పాడు రాహుల్.

"నువ్వు ఏమి చేయాలని అనుకుంటున్నావో మాకు అర్ధం అయ్యేట్లు చెప్పు" అతని భావమేమిటో కొద్ది కొద్దిగా అర్ధం అవుతుండగా అడిగాడు శరత్.

"నేను వివరంగానే చెబుతున్నా. నువ్వు ఒక అద్భుతమైన ప్రణాళిక వేసి, ఒక గొప్ప అందగత్తెని పట్టుకొచ్చి పక్క గదిలో ఉంచావు. మనకి ఆమెతో గడపడానికి పదో, పదిహేను రోజులో వున్నాయి. మనం ప్రతి రోజుని ఆమెతో సంతోషంగా గడుపుదాము. నేను మీకు వాగ్దానం చేస్తున్నా - మనం ఒక్కసారి దాన్ని దెంగామంటే, అది తన బెట్టు వీడి, మనతోబాటు సమానంగా ఎంజాయ్ చేస్తుంది. తర్వాత మనకి ఇక అడ్డంకులు ఏవీ వుండవు" గర్వముగా చెప్పాడు రాహుల్.

"అది మన నియమాలకు విరుద్ధం. నువ్వు బలాత్కరించడం గురించి చెబుతున్నావు. కానీ మనం అలా చేయకూడదని అనుకున్నాము" తల అడ్డంగా ఊపుతూ అన్నాడు శరత్.

"అందుకు నేను కూడా అసలు ఒప్పుకోను. మనం పేపర్ మీద రాసుకోకపోయినా, మాట ఇచ్చుకున్నాము. హింస, నేర ప్రవ్రుత్తి పనులు చేయొద్దు అని" వెంటనే శరత్ వైపు సపోర్ట్ చేస్తూ అన్నాడు ఆది.

"అలా అయితే మనం ఈరోజు ఉదయం చేసిన పనిని ఏమంటారు ? మనం మన ట్రక్ లో వస్తువుని తీసుకొని రాలేదు. మనం ఒక మనిషిని ఎత్తుకొచ్చాము. మనం కిడ్నాప్ అనే నేరాన్ని చేసేసాము" అన్నాడు రాహుల్.

"అలా కాదు. మనం ఉదయం చేసింది ఒక ఎత్తు. మనం, మనిషి ఇష్టానికి వ్యతిరేకంగా పోకూడదని నిర్ణయించుకున్నాము. ఆమె తనని వదిలేయమని అడిగితే, వదిలేయాలని అనుకున్నాము. హాని తలపెట్టకుండా, ఆమె ఇష్టానికి వ్యతిరేకంగా చేయకపోతే, కిడ్నాప్ నేరానికి నేర ప్రవ్రుత్తి తోడవదు. ఆమెని వదిలేస్తే, మనం సురక్షితం. అలా కాకుండా ఆమె ఇష్టానికి వ్యతిరేకంగా చేస్తే, అది ఖచ్చితంగా నేరం అవుతుంది. దాన్ని మనం సరిదిద్దుకోలేము" భయంగా చెప్పాడు ఆది.

"అదంతా చెత్త వాగుడు. మనం నేరం చేశామని, మనమే చేశామని ఆమె ఎలా నిరూపిస్తుంది ? ఇంతకుముందు నువ్వే ఒకసారి శరత్ తో 'ఒక అమ్మాయి రేప్ కి గురి కాబడింది అని మన కోర్ట్ లలో నిరూపించడం కష్టం' అని చెప్పావు మర్చిపోయావా ? అదీకాక నేను కుండ బద్దలు కొట్టినట్లు చెబుతా. మీరు కూడా అలానే మాట్లాడండి. దాపరికాలు వద్దు. మనం ఇంత కష్టపడింది ఎందుకో! ఇంతవరకు వచ్చాక ఎలా అయినా అనుకున్న దాన్ని సాధించుకోవాలని. అందుకోసం మనం ఎలా అయినా ముందుకు వెళ్లాల్సిందే. అంత అద్భుత సౌందర్యమున్న అమ్మాయిని ఒక్కసారి అయినా దెంగకుండా వదిలేయాలని మీరు నిజంగా అనుకుంటున్నారా ?" సూటిగా అడిగాడు రాహుల్.

"మిగిలిన వాళ్ళు మాట్లాడకముందు నేనొక మాట చెబుతాను. తన మనసులో వున్న మాట వున్నది వున్నట్లుగా చెప్పిన మన రాహుల్ ని మనం అభినందించి తీరాలి. ఒక విధంగా చెప్పాలంటే రాహుల్ చెప్పింది నిజం. అసలు మన మనసుల్లో మనమేమి అనుకున్నామో, మన పధకం మొదలుపెట్టిన దగ్గరనుండి ఎవరికీ తెలియదు. ఒకవేళ అప్పుడే మనం ఏమి కోరుకుంటున్నామో ఎవరికీ తెలియకుండా ఒక వుత్తరం రాసి ఉంటే, అందులో ఖచ్చితంగా ఇలాంటి అమ్మాయి మనలాంటి వాళ్ళని ఇష్టపడదని రాసేవాళ్ళం. అసలు మనతో మంచం పంచుకుంటుందని రాసే వాళ్ళం కాదు. నిజం చెప్పాలంటే, ఆమెకి ఇష్టం వున్నా, లేకపోయినా, బలవంతంగా అనుభవించాలి అని రాసుకునే వాళ్ళం" తన చేతిలో వున్న మందుని సిప్ చేస్తూ చెప్పాడు రంజిత్.

"నేను కాదు. నా మనసులో ఒక్క క్షణం కూడా అలాంటి ఆలోచన రాలేదు" అన్నాడు శరత్.

"నాకు కూడా" చెప్పాడు ఆది.

"సరే. మీ ఇద్దరికీ అలాంటి ఆలోచనలు రాలేదని అనుకుందాం. కానీ ఇప్పటి పరిస్థితి వేరు. ఇప్పుడు మన పక్క గదిలో ఆమె వుంది. అది కల కాదు నిజం. ఒక సెక్స్ బాంబు. ఇప్పుడు మీరు చేయాల్సిందల్లా, ఆమె గదిలోకి వెళ్లి, ఆమె ఫ్రొక్ ని పైకి జరిపి, కోట్ల మంది తమ ఊహల్లో తలుచుకునే ఆమె పూకుని ఒకసారి నిమరండి. అలా చేయడం ఆమెకి ఇష్టమా కాదా అన్నది తర్వాత సంగతి. అలా చేసాక మరుసటి నిమిషంలో మీరు ఆమెని దెంగడం మొదలుపెడతారు ఆమె ఒప్పుకోకపోయినా సరే. అలాంటి నిమిషాన్ని తలచుకోండి. అప్పుడు మీకు ఇదంతా ఎందుకు చేసామన్న స్పృహ కూడా ఉండదు" రంజిత్ మాట్లాడబోతుండగా అడ్డుకుని రాహుల్ చెప్పాడు.

"అయినా సరే. నేను అలా చేయను" అన్నాడు శరత్.

"నేను కూడా అంతే" చెప్పాడు ఆది.

"సరే ... సరే. ఒకవేళ మీరు అలా వున్నా, మనల్ని ఆమె ఏమారుస్తుందని ఎలా తెలుస్తుంది. అందుకే మనం పిచోళ్ళల్లా ఏది తప్పు ఏది ఒప్పు అని వాదించుకోవద్దు. మన మనసుకి ఏది కరెక్ట్ అనిపిస్తే అదే చేయాలి. మనం మోసపోకూడదు. చూడండి, మనం ఇంత వరకు వచ్చాము. కష్టపడ్డ కాలం వెళ్ళిపోయింది. ఆపద తొలగిపోయింది. ఇప్పుడు మనం సురక్షితం. ఇప్పుడు మనం ఏది అనుకుంటే అది చేయగలం. ఇప్పుడు ఇక్కడ మనం కొత్త నియమాలు, కొత్త చట్టాలు ఏర్పరచుకోవచ్చు. ఇది మన ప్రపంచం. ఇది మన స్వర్గధామం. ఇక్కడున్నదంతా మనదే. మన బంగారం మన పక్క గదిలోనే వుంది. ఇప్పటివరకు మనం జీతగాళ్లలా బ్రతికాము. ఇప్పుడు ఇక్కడ మనమే రాజులం. మనం అనుకునేదీ, మనం కోరుకున్నదీ మన సొంతం. ఒక రాజుకి పక్క గదిలో ఒక అందమైన అమ్మాయి నగ్నంగా ఉంటే, ఆరాజు తాను అనుకున్నవన్నీ ఆమెతో చేస్తాడు. అలానే ఇక్కడ మనము కూడా. అలాంటిది ఇప్పుడు మీరు నన్ను ఆపాలని అనుకుంటున్నారా ? నేను వింటానని మీరు అనుకోవద్దు" చెప్పాడు రాహుల్.

"అయినా సరే, నేను బలాత్కారాన్ని నమ్మను" అన్నాడు శరత్.

రాహుల్ అతడిని పట్టించుకోలేదు.

"చూడండి, ఆమెని ముట్టుకోకుండా వదిలెయ్యడమా ? లేదా ఆమెతో రెండు వారాలు, ఆమె తన నిర్మాతలు, సహ నటులు, రాజకీయ నాయకులు తో ఎలా ఎంజాయ్ చేసిందో, అలా మనం కూడా ఎంజాయ్ చేసి వదిలెయ్యడమా అనేది నిర్ణయించుకోవాలి. ఆమె ఏమన్నా కన్యానా మనం ఆమె మానాన్ని చెడగొట్టడానికి. ఆమెని మనం హింసిస్తామా. చంపుతామా. కేవలం సుఖపెట్టి సుఖపడదాము" నవ్వుతూ అన్నాడు రాహుల్.

అయితే అక్కడ ఎవ్వరూ నవ్వలేదు. ఒక్క రంజిత్ పెదవుల చివరన మాత్రం చిన్న చిరునవ్వు వచ్చి మాయమైంది.

"ఆమెకి ఇలాంటి అనుభవాలు కొత్తేమీ కాదు. కానీ మనకి మర్చిపోలేని అనుభవం. ఎందుకంటే జీవితంలో మొదటిసారి మనం మన తాహతుకి మించిన వ్యక్తి తో ఎంజాయ్ చేయబోతున్నాము. మరి ఇక ఇందులో మాట్లాడడానికి ఇంకేముంది ? మనం మనకి నచ్చింది చేద్దాం. అంతే కానీ ఆమె చెప్పేది, ఆమె కోరేదీ కాదు. ఇది మన ప్రపంచం. మన అభిమాన సంఘ ప్రపంచం" అన్నాడు రాహుల్.

"కాదు రాహుల్, ఇది మన ప్రపంచం కాదు. స్వర్గధామం ఎవరికీ తెలియని ఒక అజ్ఞాత ప్రదేశం కావొచ్చు కానీ ఇక్కడ కూడా నాగరిక సమాజానికి వర్తించే అన్ని నియమాలు వర్తిస్తాయి. ఒకవేళ మనం అభిమాన సంఘం ని స్థాపించినా, దానికి మనం కొన్ని నియమ నిబంధనల్ని పెట్టాము. అందులో మనం పెట్టిన మొదట నియమం - అందరి అభిమతం తోనే ఏ పనైనా చేయాలి. అది ఏకగ్రీవంగా జరగాలి. ఒక్క వ్యతిరేక ఓటు వచ్చినా మనం ఆ పని చేయకూడదు" అన్నాడు శరత్.

"నీ యమ్మ, అది ముందు అనుకున్నమాట. కానీ ప్రస్తుత పరిస్థితుల ప్రకారం, నేను అందుకు కట్టుబడి లేను. నువ్వు ఒకటి గమనించావా ? మనం ఎప్పుడూ ఏకగ్రీవంగా ఒక నిర్ణయానికి రాలేదు. అయినా మన రాజకీయ నాయకులు పార్టీ లు మారినట్లు మనం మన నిర్ణయాలను మార్చుకుంటే తప్పేంటి ?" అడిగాడు రాహుల్.

"అందులో తప్పేమీ లేదు. అందులో తప్పు పట్టాల్సిన విషయమేమీ లేదు" అన్నాడు శరత్.

"అయితే నేను ఇప్పుడు మీకు మారిన నియమాల గురించి చెబుతా. ఇప్పటినుండి ఒక అభిప్రాయానికి ఓటు వేయాల్సి వస్తే, ఆ అభిప్రాయం నెగ్గాలంటే, నామ మాత్రపు మెజారిటీ ఉంటే చాలు. అంటే, ముగ్గురు ఒప్పుకుని, ఒకళ్ళు ఒప్పుకోకపోయినా ఆ నిర్ణయం గెలుస్తుంది" అన్నాడు శరత్.

"ఆలా అయితే దానికి నేను ఒక సవరణ చేరుస్తా. ముగ్గురు సరే అని, ఒకళ్ళు వద్దన్నా అది చేయొచ్చు. అయితే ఒకవేళ రెండు, రెండు ఓట్లతో అది సమానమైతే, అప్పుడు అది చెల్లదు. ఎలా అయితే మూడిటికి ఒకటి చెల్లుతుందో అలాగే రెండిటికి రెండు చెల్లదన్నమాట" చెప్పాడు శరత్.

"నేను అందుకు ఒప్పుకుంటా. నాకు ఈ మార్చిన నియమం, అలాగే మార్చిన సవరణ రెండూ సమ్మతమే. మరి నువ్వేమంటావు రాహుల్ ?" అడిగాడు రంజిత్.

"నాకు అది సమ్మతమే" చెప్పాడు రాహుల్.

"శరత్ మరి నీకు ?"

"మీకు నేను చేర్చిన సవరణ సమ్మతం అయితే, కొత్త నియమం నాకు ఒకే నే" అన్నాడు శరత్.

"మరి నువ్వు ఆది ?"

"నాకు కూడా అది ఒకే"

"అయితే, కొత్త సవరణ ఒకే అయింది. అలాంటప్పుడు ఇంతకుముందు నువ్వు చెప్పిన దాని మీద వోటింగ్ పెడదామా" అడిగాడు రంజిత్.

"అంటే, మనం ఆమె గదిలోకి వెళ్లి, మన ఇష్టప్రకారం చేద్దామని నేను చెప్పిన సంగతి మీద వోటింగ్ అని అంటున్నావా ?" అడిగాడు రాహుల్.

"అవును. ఆమె ఇష్టాయిష్టాలతో సంబంధం లేకుండా ...." అన్నాడు రంజిత్.

"అదే, నేను దాని మీదే వోటింగ్ పెడుతున్నా. ఇక్కడ అంతా మనం చెప్పినట్లు జరగాలి. ఆమె కోరుకున్నట్లు కాదు. ఇప్పుడూ అదే చెబుతున్నా. ఒక్కసారి ఆమెని మనం అనుభవిస్తే, ఆమె తన డబ్బున్న స్నేహితులతో ఎలా ఎంజాయ్ చేసిందో, మనతో అలానే ఎంజాయ్ చేస్తుంది. ఇందులో ఆమెని మనం బాధ పెట్టేది ఏమీ లేదు" అన్నాడు రాహుల్.

"ఆలా చేస్తే ఆమెకి మానసిక ఒత్తిడి కలగొచ్చు" అన్నాడు శరత్.

"అహ్హ్, బొక్కేమీ కాదు, ఇరవై ఎనిమిది ఏళ్ళ అమ్మాయిని, మంచిగా దెంగితే, ఆమెకేమీ బాధ కలగదు. ఇంకా చెప్పాలంటే తనకి మనం సహాయం చేసిన వాళ్ళం అవుతాము. శరీరంలోని అన్ని భాగాలు ఉత్తేజితం అయ్యి, తాను కూడా ఎంజాయ్ చేస్తుంది" చెప్పాడు రాహుల్.

"అది మానభంగం అయినప్పుడు అలా జరగదు" అన్నాడు శరత్.

"లోపల పెట్టిన పది క్షణాల తర్వాత, అది ఆమె ఇష్టంతో పెట్టినా, అయిష్టంతో పెట్టినా, తర్వాత నుండి ఇంకా ఇంకా కావాలని కోరి మరీ చేయించుకుంటుంది. నా అనుభవంతో చెబుతున్నా. వినండి" అన్నాడు రాహుల్.

"ఇక ఈ వాదన అనవసరం. రాహుల్ చెప్పిన విషయం మీద ఇప్పుడు ఓటు వేద్దాం. అతను పెట్టిన నిర్ణయం - ఆమెకి ఇష్టం వున్నా, లేకపోయినా, మనం ఆమెని దెంగాలి. నీ ఓటు ఏమిటి రాహుల్ ?" రంజిత్ అడిగాడు.

"కామెడీ చేస్తున్నావా ? నా ఓటు 'అవును'

"అంటే ఇప్పుడు రాహుల్ తీర్మానానికి అనుకూలంగా ఒక ఓటు. వ్యతిరేకంగా ఏమీ లేదు. నేను కూడా నా ఓటు 'అవును' కి వేస్తున్నా. అప్పుడు అనుకూలం రెండు. వ్యతిరేకం - ఏమీ లేదు. మరి నీ ఓటు సంగతి ఏమిటి శరత్ ?" అడిగాడు రంజిత్.

"నేను ఈ తీర్మానానికి పూర్తి వ్యతిరేకం. నా ఓటు 'కాదు'

"అయితే ఇప్పుడు తీర్మానానికి అనుకూలం రెండు. వ్యతిరేకం ఒకటి. అతి ముఖ్యమైన, నిర్ణయాత్మకమైన ఓటు ఇప్పుడు మన పార్లమెంట్ సభ్యుడు అయిన ఆది చెబుతాడు. నువ్వేమంటావు ఆది ?" నవ్వుతూ అడిగాడు రంజిత్.

ఆది తన నుదుటికి పట్టిన చెమటని రుమాలుతో తుడుచుకున్నాడు.

"ఏంటి ఆది !! ఒక్కసారి దాని పిర్రల్ని, సళ్ళని తలుచుకో. ఇప్పుడు ఆమె మనకి చేతికి అందే దూరంలో వుంది. నువ్వు జీవిత కాలం గుర్తుంచుకునే అనుభవం అవుతుంది" ఉత్సహపరుస్తూ చెప్పాడు రాహుల్.

"ఆది జాగ్రత్త !! తర్వాత నువ్వు నీ జీవిత కాలం నీ మనసుని చంపుకుంటూ బ్రతకాల్సి వస్తుంది" హెచ్చరించాడు శరత్.

"మీ ఇద్దరూ నోళ్లు మూస్తారా ? పోలింగ్ ప్రదేశంలో ప్రచారం చేయడం కుదరదు. ఆది, నువ్వు నీ మనసుకి నచ్చినట్లు ఓటు వెయ్యి. నీ ఓటు ఎటు ?" అడిగాడు రంజిత్.

"ఇరువైపులా వాదనలు బలంగానే వున్నాయి. బహుశా నేను మానసిక బలహీనుడిని కావొచ్చు. నేను అలా చేయలేను. మనసుకి సంతృప్తి లేకపోయినా సరే, నా ఓటు 'కాదు' " చెప్పాడు ఆది.

"మనది ప్రజాస్వామ్యం. కాబట్టి నీ ఓటుకి విలువిస్తాము. ఇక ఓటు ఫలితాల ప్రకారం, చెరి రెండు ఓట్లు పడ్డాయి. ఇక్కడ శరత్ తెచ్చిన సవరణ ప్రకారం - అభిమాన సంఘం రాహుల్ తెచ్చిన తీర్మానాన్ని రద్దు చేస్తుంది. సారీ రాహుల్" చెప్పాడు రంజిత్.

"నేనే అన్నీ ఎలా గెలుస్తా ? ఇక ఈ తీర్మానం వీగిపోయింది కాబట్టి తర్వాత మనమేం చేద్దాం ?" నవ్వుతూ అడిగాడు రాహుల్.

"మనం ఏ ఉద్దేశంతో ఆమెని తెచ్చామో అదే కొనసాగిద్దాము. ఆమెతో స్నేహితుల్లా మెలుగుదాం. ఆమె మనసుని గెలిచే ప్రయత్నం చేద్దాం. అందుకు మనం రెండు రోజుల సమయాన్ని కేటాయిద్దాం. మనం ఆమెని ఒప్పించగలిగితే, అప్పుడు మనం ఏ నియమాన్ని పక్కన పెట్టాల్సిన అవసరం రాదు. ఒకవేళ మనం సఫలీకృతం కాకపొతే, ఆమె కట్లని విప్పదీసి, జాగ్రత్తగా వూరిలో ఏదో ఒక చివరన వదిలేసి, ఆమెకి ఏ హాని తలపెట్టకుండా వదిలేద్దాం. ఇందుకు అందరూ వొప్పుకుంటున్నారా ?" అడిగాడు శరత్.

అందరూ అందుకు ఒప్పుకున్నారు.

"సరే, ఇక ఇక్కడితో ఈ ప్రసక్తి వదిలేద్దాం. ఇప్పటికే చాలా మాట్లాడాము. ఇంకొంచెం మందు తాగి వెళ్లి పడుకుందాం. మీ గురించి నాకు తెలియదు కానీ నేను త్వరగా పడుకునే మనిషిని. పడుకుని లేచాక మన మనసు కూడా తాజాగా ఉంటది. మంచి ఆలోచనలు వస్తాయి. అయినా ఆమెని మాటలతో ఒప్పించగలిగేలా చేయగలమని నువ్వు ఇంకా నమ్ముతున్నావా ?" నెమ్మదిగా మందు తాగుతూ శరత్ వైపు తిరిగి ప్రశ్నించాడు రాహుల్.

"నేను అలా ఒప్పించగలనని నమ్ముతున్నా" గంభీరంగా చెప్పాడు శరత్.

"నాకైతే నమ్మకం లేదు. దాన్ని చుస్తే, అది ఒప్పుకుంటుందని నేను నమ్మడంలేదు. ఇప్పుడే కాదు ఎప్పుడూ ఒప్పుకోదు. అయినా నీ ప్రజాస్వామ్య పద్దతిలోనే వెళదాం. ఇప్పుడైతే నువ్వు చెప్పిన ప్రకారమే జరగనివ్వు. నేను నా ప్రపంచంలో పెట్టుకున్న నియమాల్నే అనుసరిస్తా. నా ప్రపంచమే గొప్పది. ఇప్పుడు కాకపోయినా, తర్వాత అయినా ఆ నిజాన్ని నువ్వు తెలుసుకుంటావు" మందు తనపై ప్రభావం చూపిస్తుండగా శరత్ తో చెప్పాడు రాహుల్.

[anaamika]

ఇక్కడినుండి కొన్ని అధ్యాయాలు చాలా brutal గా, sexual violence తో కూడి ఉంటాయి. అలాంటివి చదవడం ఇష్టం లేని వారికి ఇక్కడితో ఆపమని చెప్పగలను.
If you people can share your thoughts, I will be most happy.

[DasuLucky]

సైట్ కి కావలసిన కీలకమైన ఘట్టానికి వచ్చేసింది కథ.. 

థాంక్యూ..   

[krish1973]

sooper

[anaamika]

సైట్ కి కావలసిన కీలకమైన ఘట్టానికి వచ్చేసింది కథ.. 

థాంక్యూ..   

మీరు చెప్పింది నిజం  


అయితే కథ ఇంకా 50% వరకు రాలేదు.

చాలా ట్విస్ట్ లు, టర్న్ లు ఉంటాయి.

[anaamika]

sooper

Thank you  

[anaamika]

CHAPTER - 8

 అర్ధరాత్రి దాటింది. అయినా స్మిత కి నిద్ర రావడం లేదు. మంచానికి కట్టేసి, నిస్సహాయంగా ఉండేసరికి ఆమెకి భయంతో బిక్కచచ్చిపోయి నిద్ర దూరం అయింది.

ఆమెకి మెలకువ వచ్చిన దగ్గరనుండి, ఆమె మనసు, ఆలోచనలు తన ఆధీనంలో లేకుండా పోయాయి. భయం వల్ల వచ్చిన ఆందోళన తో చమట పట్టి పట్టీ ఇప్పుడు అది కూడా రాకుండా నిస్సహాయ స్థితికి చేరుకుంది.

ఆమె అక్కడినుండి పారిపోయి ఎవరికీ తెలియని, కనబడని ప్రదేశంలో దాక్కోవాలని అనిపిస్తుంది. తనని ఇలాంటి పరిస్థితి నుండి బయటపడేసే తన నిద్ర మాత్ర లేకపోయేసరికి భయం ఆమెని వీడడంలేదు.

అప్పటికి మూడు గంటల క్రితం తనతో మాట్లాడిన ఇద్దరు వ్యక్తులు - ఒకడు ఎత్తుతో బలంగా ఉన్నోడు, ఇంకొకడు వయసు మళ్ళిన వ్యక్తి - తన కట్లు వదులు చేసి, బాత్ రూమ్ వెళ్లనిచ్చారు. తినడానికి తిండి ఇచ్చారు. అయితే ఆమె కోపంతో దాన్ని తిరస్కరించింది. అయితే నీళ్ళని కూడా వద్దని చెబుతామనుకుంది కానీ తీసుకుంది. ఇదంతా అయ్యాక వాళ్ళు మళ్ళీ ఆమెని మంచానికి కట్టి అక్కడినుండి వెళ్లిపోయారు. అయితే వాళ్ళు మాయమయ్యేవరకు ఆమె వాళ్ళని బెదిరిస్తూ తిడుతూనే వుంది. తర్వాత ఆమెకి తన పక్క గదిలో వాళ్ళు మాట్లాడుకుంటున్న మాటలు అస్పష్టంగా వినిపించాయి. తర్వాత అవి కూడా ఆగిపోయి ఇప్పుడు అక్కడ నిశ్శబ్దం ఆవహించింది.

ఆమె ఆలోచనలు ఈరోజు ఉదయం, తర్వాత మధ్యాన్నం నుండి నిన్నటికి, అక్కడినుండి కొన్ని రోజుల క్రితానికి వెళ్లాయి.

తన మొత్తం జీవిత కాలంలో ఇలాంటి పరిస్థితి తనకి ఎప్పుడూ ఎదురవలేదు. అయితే ఇలాంటి పరిస్థితే మూడు ఏళ్ళ క్రితం ఒక సినిమా లో చేయాల్సి వచ్చింది. అది మామూలుగా అయితే గుర్తుండేది కాదు కానీ అప్పుడు జరిగిన సంఘటన గుర్తుపెట్టుకోవడానికి కారణం - ఆ సినిమా దర్శకుడు చేసిన చిలిపి పని వల్ల. సినిమా షూటింగ్ అప్పుడు మధ్యాన్నం వరకు సాగింది. విలన్ తనని బందించి ఇలాగే ఒక మంచానికి కట్టేస్తాడు. అక్కడ కొన్ని సంభాషణలు జరుగుతాయి. తర్వాత హీరో వచ్చి తనని కాపాడతాడు. అయితే భోజన సమయం కావడంతో దర్శకుడు విరామం చెప్పాడు. అందరు భోజనానికి వెళ్లారు. అయితే స్మితని మాత్రం అలాగే మంచానికి కట్టేసి ఉంచి వెళ్లిపోయారు. ఆమె కొద్దిసేపు తనని ఎవరైనా వచ్చి విడిపిస్తారని చూసింది కానీ అక్కడ ఎవరూ కనిపించలేదు. ఇంకాసేపటికి ఆమెకి భయం వేసి పెద్దగా పిలిచింది. అయినా ఎవరూ రాలేదు. దాంతో ఆమె పెద్దగా అరవడం మొదలు పెట్టింది. ఇదంతా దాక్కుని గమనిస్తున్న దర్శకుడు వెంటనే వెళ్లి ఆమె కట్లు విప్పి, అంతా తాము ఆడిన నాటకంగా చెప్పాడు. అయితే స్మిత ఆ దర్శకుడికి ఎంత గడ్డి పెట్టాలో అంతా పెట్టింది.

ఆమెకి ఇప్పుడు అదంతా గుర్తుకొచ్చింది. జీవితం ఎంత విచిత్రమైనది. తన సినిమాలో చేసిన ఘటన ఇప్పుడు నిజంగా తనకి జరగడం.

ఆమె తన తల తిప్పి కిటికీ అద్దాల వైపు చూసింది. బయట అంతా చీకటిగా వుంది. చిమటలు అరుస్తున్న శబ్దాలు వినిపిస్తున్నాయి. కిటికీలను గ్రిల్ తో బిగించడం చుస్తే, తన కిడ్నాప్ చాలా ముందునుండే ప్లాన్ చేసారని గ్రహించింది. ఇక్కడి ఇల్లు కూడా తన కోసమే సిద్ధం చేసారు.

అసలు వీళ్ళు ఎవరు, ఎక్కడి వాళ్ళు, తనని ఏమి చేద్దామని ఇక్కడికి తెచ్చారు. ఒకవేళ ఆ పొడుగ్గా, వికారంగా కనిపించిన వ్యక్తి చెప్పిన మాటల ప్రకారం, వీళ్ళు సెక్స్ ఉన్మాదులో, వికృత ఆలోచనలు వున్న వాళ్ళో అయి ఉండాలి. తనని వీళ్ళ కోరికలకు అనుగుణంగా మారాలని చెప్పడం చుస్తే, వీళ్ళు పిచ్చి వాళ్ళ కన్నా అధములుగా కనిపిస్తున్నారు.

తన పేరు, ప్రాముఖ్యత, జనాలలో తనకున్న సెక్స్ సింబల్ ముద్ర వల్ల, వీళ్ళు నేరం చేసి, తాను తెరపై వున్నట్లే ఉంటానని అనుకుని, తమతో ఎంజాయ్ చేయాలని కోరుకోవడం, ఆమెకి నిజంగానే పిచ్చి పట్టినట్లు అయింది.

ఆమెకి గాఢంగా నిద్ర పోవాలని వుంది. తనకి ఇప్పుడు తన నిద్ర మాత్ర కావాలి. అయితే అవి వేసుకున్నా ఇప్పుడు తనకి నిద్ర రాదని ఆమెకి తెలుసు. తాను అక్కడినుండి తప్పించుకోవాలి అన్న ఆలోచన, నిద్ర మాత్ర వేసుకున్నా నిద్రని రానివ్వదు. ఒకవేళ నిద్ర పోతే, అప్పుడు తనని వాళ్ళేమైనా చేయొచ్చు. అది ఎట్టి పరిస్థితుల్లో తాను ఒప్పుకోదు. అయితే ప్రొద్దున వాళ్ళు తనకి మత్తు ఇచ్చినా, తనని ఇంతదూరం తెచ్చినా, ఇంతవరకు తనపై అత్యాచారం మాత్రం చేయలేదు. చేసారా ? లేదు ...... చేయలేదు. అది తనకి తెలుసు.

ఈరోజు ఉదయం వచ్చి కొన్ని యుగాలు అయినట్లు అనిపిస్తుంది. ఈరోజు కోసం తాను ఎన్ని పధకాలు వేసుకుంది. బట్టలు సర్దుకోవడం, ఫోన్ లు చేయడం, ఉత్తరాలు రాయడం, అమెరికా కి వెళ్లడం..... అన్నీ ... అన్నీ పాడయ్యాయి.

ఒకే ఒక్క నమ్మకం ఆమెకి ఏ వందోసారో కలిగింది.

ప్రొద్దునే నిద్ర లేవగానే బెడ్ కాఫీ తాగడం తన అలవాటు. అది తాగి తన నడక వ్యాయామం మొదలుపెడుతుంది. అది పూర్తి అయ్యాక తన డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరికి వెళ్లి ఆ రోజు వార్తా పత్రికలూ చదువుతూ పళ్ళ రసాలు, పాలు తాగుతుంది. ఈ దినచర్య తానెప్పుడూ అతిక్రమించలేదు. అది తన వంటమనిషికి, ఆమె భర్తకి బాగా తెలుసు. మరి ఇప్పుడు వాళ్ళు ఇది గమనించి వుంటారా ? తన ఉదయపు అల్పాహారాన్ని కూడా తీసుకోలేదు కాబట్టి వాళ్ళు ఏమని అనుకుంటారు ? సునీత ఉదయం 8.౦౦ కి తన దగ్గరికి వస్తుంది. వాళ్ళు ఆమెకి చెప్పి వుంటారా ?

తనని మంచానికి కట్టేసి వున్నా, అక్కడ తన ఇంట్లో ఏమేం జరగచ్చొ స్మిత వూహించసాగింది. వంటమనిషి భర్త తాను లేకపోవడం చూసి, ఆశ్చర్యపోయి ఇల్లంతా వెతుకుతూ ఉండొచ్చు. తనకి జ్వరం ఏమైనా వచ్చిందా లేదా తనకేమైనా ప్రమాదం జరిగిందా అని ఆందోళన చెందుతుండొచ్చు. తన భార్యకి ఈ విషయం చెప్పి, ఇంటి బయట, గేట్ వరకు వెళ్లి అంతా వెతకొచ్చు.

అప్పుడు వాళ్ళకి తన కుక్కపిల్ల కనబడుతుందా ? పాపం. దానికి ఏమై ఉండొచ్చు ? దాన్ని చంపేసి వుంటారా ? చంపక పోవచ్చు. ఎందుకంటే చంపితే అది ఒక ఆధారం అవుతుంది కాబట్టి. అయితే ఈ నలుగురు దుర్మార్గులు అక్కడ ఇంకేమైనా ఆధారం వదిలి ఉండొచ్చా ? తన ఇంటి భార్య భర్తలు అప్పుడేం చేస్తారు ? మొగుడు వెంటనే తన గ్యారేజ్ కి వెళ్లి అక్కడ వున్న తన మూడు కార్ లలో ఏదన్నా మిస్ అయిందేమో అని చూస్తాడు. ఒకవేళ నేను బయటికి అనుకోకుండా వెళ్లానేమో అన్న అనుమానంతో. అయితే అలా వెళ్ళలేదు అని అతనికి తెలుస్తుంది. ఇప్పుడు వాళ్లకి ఏదో జరిగి ఉండొచ్చు అన్న అనుమానం కలుగుతుంది. వెంటనే వెళ్లి సునీతని లేపుతారు.

తర్వాత ? సునీత వెంటనే భయపడదు. నేను ఒక్కోసారి ఎలా చేస్తూంటానో తనకి బాగా తెలుసు. అందుకే భయాందోళనలు పెట్టుకోదు. మళ్ళీ ఇంకోసారి ఇంటిలో, ఇంటి బయట వెతకమని వాళ్లకి చెబుతుంది. తర్వాత ? తన యజమాని నడుచుకుంటూ పక్కింటి వాళ్ళ దగ్గరికి వెళ్లి ఉండొచ్చేమో అని ఊహిస్తుంది. ఇంకొంచెం సేపు అయ్యాక, నన్ను ఎవరైనా నడుచుకుంటూ వెళుతుండగా చూశారేమో అని ఇరుగు పొరుగు వాళ్ళని అడుగుతుంది.

అయినా ఆమెకి నా సంగతి తెలియదు. అప్పుడు తిరిగి ఇంట్లో వున్న తన ఆఫీస్ కి వెళుతుంది. నడక సమయంలో గేట్ దగ్గర ఎవరైనా పురాతన స్నేహితురాలు కలిస్తే, వాళ్ళతో నేను అల్పాహారానికి వెళ్లి ఉంటానేమో అనుకుంటుంది. తన టేబుల్ పైన వున్న ఫోన్ తీసుకుని నా స్నేహితుల ఇళ్ళకి, సినిమా స్టూడియో ఆఫీస్ లకి ఫోన్ లు చేస్తుంది. అయితే నేను మాయం అయ్యా అన్న సంగతి చెప్పదు.

అక్కడ ఎక్కడా తనకి నా గురించి తెలియదు. ఒకవైపు సమయం గడిచిపోతుంటుంది. ఇప్పుడు సునీతకి తప్పకుండా ఆందోళన మొదలవుతుంది.

ఇక చివరికి బ్రహ్మం కి ఫోన్ చేస్తుంది. ఏమి జరిగిందో చెబుతుంది. ఇద్దరూ దీనిపై చర్చిస్తారు. ఒకవేళ బ్రహ్మం నేను నిజంగా మాయమయ్యాను అని నమ్మితే, తాను కూడా సునీత కి వెతుకులాటలో సహాయం చేస్తాడు.

అయితే, నేను కిడ్నాప్ అయ్యా అన్న సంగతి తాను వూహించగలడా ? అసలు కిడ్నాప్ అవొచ్చు అన్న ఆలోచన తనకి వస్తుందా ? బహుశా ఈరోజు రాత్రికో లేదా రేపు ఉదయం వరకో ఆ ఆలోచన రావొచ్చు. అయితే బ్రహ్మం సెక్యూరిటీ అధికారి ల దగ్గరికి అంతా త్వరగా వెళ్ళడు. అంతకంటే ముందు తన శక్తి మేరా నా గురించి తెలుసుకోడానికి ప్రయత్నిస్తాడు. అందుకోసం అతను ఎంతవరకైనా వెళ్తాడు. సెక్యూరిటీ అధికారి ల దగ్గరికి వెళితే, తన పేరు ప్రఖ్యాతలు అందరికీ తెలుసు కాబట్టి ఆ వార్త సంచలనం రేపుతుంది. అది మీడియా కి లీక్ అవుతుంది. చిలవలు పలువలుగా మీడియా లో వస్తుంది. ఇలా జరుగుతున్న సమయంలో నేను మామూలుగా వచ్చేస్తే, అంతా అభాసు పాలవుతుంది. అందుకే బ్రహ్మం అంత త్వరగా సెక్యూరిటీ అధికారి లకి చెప్పడు.

ఎంత ప్రయత్నించినా బ్రహ్మం తన గురించి కనుక్కోలేడు. నా అమెరికా ప్రయాణ సమయం అయిపోతుంది. టికెట్ కాన్సల్ చేస్తారు. అప్పుడు బ్రహ్మం కి, నాకేదో జరిగింది అన్న అనుమానం బలపడుతుంది. నేను మేజర్ కాబట్టి 48 గంటల తర్వాత సెక్యూరిటీ అధికారి లకి నేను మాయం అయ్యా అన్న సంగతి చెప్పి, తన పలుకుబడి ద్వారా ఈ వార్త మీడియా కి వెళ్లకుండా చేయడానికి ప్రయత్నిస్తాడు.

ఇక అప్పుడు అంతా సెక్యూరిటీ అధికారి చేతుల్లో ఉంటుంది. అయినా సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు ఎం చేస్తారు ?

ఆమెకి ఒక్కసారిగా తన గతం గుర్తుకొచ్చింది. ఏడు, ఎనిమిది ఏళ్ళ క్రితం అనుకుంటా - అప్పటికి తనకి ఇంకా ఇంత పేరు రాలేదు. అప్పుడప్పుడే ఎదుగుతుంది. ఒక స్టూడియో వాళ్ళు ఒక ముఖ్య పాత్రని ఇచ్చారు. షూటింగ్ పూర్తి అవడానికి ఇంకో వారం రోజులే వుంది. తన ముఖ్యమైన సీన్స్ అన్నీ అయిపోయాయి. అప్పటివరకు షూటింగ్ లో అలిసిపోవడంతో తనకి సెలబ్రేషన్ చేసుకుని హాయిగా రిలాక్స్ కావాలని అనిపించింది.

ఎవరిదో ఒక గొప్ప పారిశ్రామిక వేత్త పార్టీ కి ఆహ్వానం అందింది. అక్కడికి వెళితే, అక్కడ తనకి ఒక అందమైన యువ వ్యాపారవేత్త పరిచయం అయ్యాడు. అతనికి సొంత విమానమే వుంది. బాగా తాగి ఉండగా అతను ఆమెని తన ఇంటికి రమ్మనమని పిలిచాడు. అతని ఇల్లు ఎక్కడ వుందో తెలియని తాను సరే అని ఒప్పుకుంది. అతను తనని విమానంలో తన ఇంటికి తీసుకెళ్లాడు. అక్కడ పార్టీ చేసుకుంటూ వారం గడిపింది.

అప్పుడు నిజంగా తనెంత బాధ్యతారహితంగా ప్రవర్తించింది ? అప్పుడు తాను మాయమైన ఆ వారం తన ఇంటి దగ్గర ఎం జరిగిందీ గుర్తుకొచ్చింది. తాను లేకపోయేసరికి కొన్ని సీన్స్ కోసం సినిమా షూట్ ఆగిపోయింది. నిర్మాతకి ఖర్చు తడిచి మోపెడు అయింది. వాళ్ళ కోపానికి అంతు లేదు. బ్రహ్మం అప్పుడే కొత్తగా తన దగ్గర చేరాడు. వాళ్ళ కోపం అంతా అతనిపై చూపించారు. బ్రహ్మం వెళ్లి సెక్యూరిటీ అధికారి కేసు పెట్టాడు.

సెక్యూరిటీ అధికారి లు వచ్చి పరిశీలించి, ఎక్కడా నేరం జరిగినట్లు నిర్ధారణ జరగలేదని పట్టించుకోవడం మానేశారు. ఆమె సినిమా స్టార్ అని తెలిసాక, ఇలాంటివి సర్వ సాధారణంగా జరుగుతుంటాయని, మళ్ళీ వాళ్ళే తిరిగి వస్తుంటారని కేసు ని అటకెక్కించారు. సినిమా ప్రమోషన్ కోసం ఇదొక స్టంట్ అని కూడా చెప్పారు.  పాపం బ్రహ్మం చాలా సార్లు సెక్యూరిటీ అధికారి లతో వెళ్లి ఆసుపత్రుల్లో వున్న morgue లలో కూడా చూసి వచ్చాడు.  ఆఖరికి తాను తిరిగి వచ్చింది.

తిరిగి రావడం తెలుసుకున్న నిర్మాత తనపై కేసు వేద్దామని అనుకుని, సినిమా హిట్ కావడంతో విరమించుకున్నాడు. బ్రహ్మం కి విపరీతమైన కోపం వచ్చింది కానీ అది అతను చూపించలేదు. తాను సొంత మనిషి అనుకుని పని చేస్తున్నా అని, ఒక వ్యాపారం లా చూడడంలేదని, ఇలా చేసినప్పుడు తన అవసరం లేదని వెళ్లిపోతానని చెప్పాడు. తానే ఎంతో బ్రతిమిలాడి, మళ్ళీ ఇంకోసారి ఇలాంటిది జరగనివ్వమని ఒట్టు వేయడం వల్ల అతను ఆగిపోయాడు. అప్పటినుండి అలా మళ్ళీ జరగనివ్వలేదు. కొత్తలో అలా పిచ్చి పిచ్చి పనులు చేసినా, తన ప్రాముఖ్యత పెరుగుతున్న కొద్దీ అవన్నీ మానేసింది.

ఇప్పుడు బ్రహ్మం తన విషయాన్ని సీరియస్ గా తీసుకుంటాడా ? సెక్యూరిటీ అధికారి లు ఎలా తీసుకుంటారు ?

ఇప్పుడు బ్రహ్మం కి తన గురించి బాగా తెలుసు. తనంటే చాలా ప్రేమ. సొంత ఇంటి మనిషిలా భావిస్తాడు. ఒక్కసారి ఇలా నేను మాయం అవడాన్ని పోయిన సారిలా అనుకోడు.

ఇప్పుడు సెక్యూరిటీ అధికారి ల దగ్గరికి వెళితే, వాళ్ళు అసలు ఈ కంప్లైంట్ తీసుకుంటారా ? ఇంతకుముందు తాను చేసిన వెధవ పని రికార్డ్స్ లో వుంది కదా. నా ఖర్మ కాలి ఈసారి కూడా ఒక పెద్ద బడ్జెట్ సినిమా విడుదల అయింది. అప్పుడే నేను మాయం అయ్యా. ఇది కూడా ఒక పబ్లిసిటీ స్టంట్ అని అనుకుంటారా ? ఇక్కడ కూడా నేరం జరిగిన ఆనవాళ్లు లేవు. పోయినసారి జరిగినప్పుడు తనకి పెద్దగా పేరు లేదు. కానీ ఇప్పుడు తన గురించి తెలియని వాళ్ళెవరూ లేరు. అందువల్ల సెక్యూరిటీ అధికారి లు కేసు ని సీరియస్ గానే తీసుకుంటారు. ఒకటి, రెండు రోజుల్లో తన గురించి వెతుకులాట మొదలు పెడుతుండొచ్చు.

అయితే, వాళ్ళు ఎక్కడి నుండి ఎలా మొదలుపెడతారు ? ఆమెకి అర్ధం కాలేదు.

ఏదైతే ఆశాకిరణంలా తోచిందో, అది మాయమైంది.

మళ్ళీ ఆమెలో అంతర్మధనం మొదలైంది. తప్పిపోయినట్లు, తీసివేసినట్లు, మాయమైనట్లు, వదిలేసినట్లు అన్ని రకాల భావాలు ఆమెని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేయసాగాయి.

ఒక్కటైతే నిజం - నలుగురు పిచ్చివాళ్ల వల్ల విచిత్రమైన కుట్రకి గురైన తాను వారితో ఒకే ఇంట్లో వుంది. వారు అపహరించిన తర్వాత నిజంగా ఏం జరిగిందో అసలు తెలియదు. అంతేకాక, ఆమె అపహరణకు బాధ్యులెవరో కూడా తెలుసుకోలేకపోయింది. తనకే ఏమీ తెలియకపోతే, ఇక సునీతకి గాని, బ్రహ్మం కి గాని, సెక్యూరిటీ అధికారి లకి గాని, తానెక్కడ వుందో, తననెవరు బంధించారో, ఎందుకు బంధించారో ఎలా తెలుసుకోగలరు ? తెలుసుకోలేరు. తనని అమితంగా ఇష్టపడే తన మనుషులైనా, సెక్యూరిటీ అధికారి అధికారులైనా, ఈ విచిత్ర నమ్మశక్యం గాని ఈ నేరాన్నీ, తన ప్రస్తుత స్థితినీ ఊహించలేరు.

ఆశ లేని పెద్ద నిరాశే.

ఆమె మనసు తనను ఎత్తుకొచ్చిన మనుషుల గురించి ఆలోచించసాగింది. నలుగురికీ గడ్డాలు, మీసాలున్నాయి. వయసులో వ్యత్యాసాలు వున్నాయి. ఒక్కొక్కళ్ళు శారీరకంగా వేరుగా వున్నారు. భాష ఒకేలా వుంది. ఎవరు వీళ్ళు ? ఇది చాలా ముఖ్యం. వాళ్ళ గురించి తెలియడం చాలా ముఖ్యం. ఆమె తన మనసులో, మొదట వాళ్ళని చూసిన దగ్గర నుండి, ఒక్కొక్కరిని గుర్తుపెట్టుకోసాగింది. వాళ్ళు నలుగురూ విభిన్నంగా వున్నారు.

వాళ్ళు తెలివిగా తమ పేర్లని గానీ, వాడుక పేర్లని గానీ వాడలేదు. అందుకే ఆమె తన మనసులో వాళ్ళ రూపానికి తగ్గట్లుగా తన సొంత పేర్లని పెట్టుకుంది.

నలుగురిలో ఒకడు - బహుశా ఈ పధకానికి ముఖ్య సూత్రధారి, వాళ్ళ నాయకుడు అయి ఉంటాడు. అతని మెదడు ఎంత నేర ప్రవ్రుత్తి కలిగి వుందో, అతడి పాత్రకు అసలు సరిపోలేదు. అతడు వంకీల జుట్టు, గడ్డంతో, మూడీ గా, సిగ్గుతో, వింతగా, తన గురించి అంతా తెలుసు అన్న భ్రమలో వున్నాడు. ఒక పిచ్చి అభిమాని, ఆ అభిమానంలో చెడు వుంది. అతడు ఇలాంటి ఒక చెడు అభిమాన సంఘాన్ని పెట్టడం ఆమె మొదటిసారి చూసింది.

అతడు ఆమెని చాలా ఆశ్చర్యపరిచాడు. అది పక్కన పెడితే, ఆ నలుగురిలో ఇతను ఎక్కువ చదువుకున్నవాడూ, ఎక్కువ మాట్లాడేవాడూ కూడా. అతని మెదడులో ఊహించలేని ఫాంటసీ లు వున్నాయి. అతనికి వాస్తవం కన్నా, అతని ఊహలే నిజమని నమ్ముతూ, మిగిలిన ముగ్గురినీ తన వూహ నిజమని నమ్మించాడు. అతను వీళ్ళని ఎంతలా నమ్మించాడు అంటే - కిడ్నాప్ చేయడం, బందీగా ఉంచడం, అలా చేయడం వల్ల తాను అది మెచ్చుకుంటుందని నమ్మడం, ఆహ్వానిస్తానని అనుకోవడం, అనుకూలంగా మారిపోతానని ఊహించడం - పిచ్చొడు కాక ఇంకేం అనుకోవాలి. అతడిని చుస్తే, అతను కస్టపడి పనిచేసే వాడు కాదు, క్రీడాకారుడు కూడా కాదు. ఏ కోవలోకి రాడు. అతడిని అంచనా వేయడం, అర్ధం చేసుకోవడం చాలా కష్టం. అయితే ఒకటి నిజం - చూడడానికి అతడిలో నేరప్రవృత్తి లేదు. అయితే నేరం చేసేంతవరకు నేరస్తుడు అని ఊహించడం కష్టమే.

అతడికి ఏ పేరు పెట్టొచ్చు ? 'కలలరాజు'. అతికినట్లు సరిపోతుంది.

రెండోవాడు - ముఖం నిండా జుట్టుతో, భారీగా, పెద్దగా, అధిక బరువుతో, అధిక కొవ్వుతో వున్నవాడు. అతను తన కాళ్ళ దగ్గర వున్న కుర్చీలో కూర్చున్నాడు. తాను అతడిని ఎక్కువగా గమనించలేదు. అతడు ఎక్కువగా మాట్లాడలేదు కూడా. అతడి ముఖంలో గెలుపు గర్వం కనిపించింది. తెచ్చిపెట్టుకున్న చిత్తశుద్ధి వుంది. అతడిలో ఆమెకి ఒక వర్తకుడు (salesman) కనిపించాడు. ఆమె అలాంటి వాళ్ళని తన జీవితంలో చాలా మందిని చూసింది. అయితే అతడు కూడా కిడ్నాప్ చేసే మనిషిలా అగుపించలేదు. అతడు ఒక అబద్దాలు చెప్పే మోసగాడు అవొచ్చు.

అతడికి ఏ పేరు పెట్టొచ్చు ? 'వర్తకుడు'.

ఇక అందరిలోకి వయసులో పెద్దవాడు - చాలా మౌనంగా ఉంటాడు. మాటిమాటికీ ముక్కుని ఎగరేస్తుంటాడు. చెమట ఎక్కువ పడుతుంటుంది. అతను పెట్టుకున్నవిచిత్రమైన  టోపీ, ముఖానికి సరిపోని నల్ల కళ్లద్దాలు, చూడడానికి జాలి గొలిపే ఆకారం, విచిత్రమైన వంకర నోరు, పాలిపోయినట్లున్న అతని రంగు, ఇంకొన్ని రోజుల్లో సీనియర్ సిటిజెన్ లిస్ట్ లోకి చేరిపోవచ్చు. అయినా తను అతని వయసు చూసి, ఆకారం చూసి మోసపోదల్చుకోలేదు. ఇలాంటి వాళ్ళు గతంలో తనతో ఎలా ప్రవర్తించేవారో ఆమెకి అనుభవపూర్వకంగా తెలుసు. ఈ ముసలోడి బుర్ర ఈ పధకంలో ఎంతవరకు వుందో తనకి తెలియదు.

ఏది ఏమైనా, అతనికి సరిపోయే పేరు 'పిరికోడు'.

ఆమెని విపరీతంగా భయపెట్టిన, క్రూరమైన, వణుకు పుట్టించిన వ్యక్తి నాలుగోవాడు - విపరీతమైన కోపం, బూతులు ఎక్కువ మాట్లాడేవాడు, తనని ఒక ఆటబొమ్మలా భావిస్తున్నవాడు, ఎవరినీ లెక్కచేయని మొండితనం వున్నవాడు, తన మీద విపరీత కోరిక కలిగినవాడు, అందరిలోకి అధముడు. వాడిని చుస్తే వాడొక లేబర్ పని చేసే వాడిగా కనిపిస్తున్నాడు. కోపం, ద్వేషం, క్రూరత్వం, శాడిజం అన్నీ అతనిలో కలిసి వున్నాయి. తన అంచనా ప్రకారం అతను తప్పకుండా ఒక నేరస్తుడు అయి ఉంటాడు. బహుశా ఇంతకుముందు చాలా నేరాలు చేసి ఉండొచ్చు. ఆ నలుగురి మనసులు కుళ్లిపోయి, అసహ్యంగా తయారయ్యాయి. అయితే వాళ్లలో ఇతను ఇంకా ఘోరంగా వున్నాడు. వాళ్ళలా ఇతను చదువుకోలేదు. వాళ్లంత తెలివితేటలు ఇతనికి లేవు. తనతో వాళ్ళ నాయకుడు మాట్లాడుతున్నప్పుడు ఇతను అడ్డుపడడం చుస్తే, ఇతను ఆ గ్రూప్ కి రెండో నాయకుడిలా వున్నాడు.

ఇతనికి సరిగ్గా అతికిపోయే పేరు 'దుర్మార్గుడు'. అతడిని తలుచుకోగానే ఆమె శరీరం అంతా భయంతో వణికిపోయింది.

ఆ నలుగురి గురించి ఆలోచించినా, ఒక్కొక్కళ్ళుగా తలచుకున్నా ఆమెకి జ్వరం వచ్చినట్లు అవుతుంది. ఆరు గంటల క్రితం, తనని వదిలి వెళుతున్నప్పుడు, వాళ్ళ నాయకుడు 'కలలరాజు' చెప్పిన చివరి మాటలు తనని విశ్రాంతి తీసుకోమని చెబుతూ "మనం ఇంకో గదిలోకి వెళ్లి మనమేమి చేయాలో ఆలోచిద్దాం" అన్నాడు.

బహుశా వాళ్ళు ఆ సాయంత్రం అంతా మాట్లాడుతూ, అది రాత్రికి కూడా పూర్తి కాక మాట్లాడడం ఆపి వెళ్లి పండుకున్నట్లున్నారు.

ఆమెకి ఆశ్చర్యం కలిగించింది ఏమిటంటే - వాళ్ళు ఏమని మాట్లాడుకున్నారు ? ఉదయం ఆమె కోసం ఏమి ఎదురుచూస్తుందో మరి.

తనని అక్కడికి బలవంతంగా ఎత్తుకుని రావడానికి 'కలలరాజు' చెప్పిన మాటల ప్రకారం, తను వాళ్ళతో స్నేహం పెంచుకుని, వాళ్ళ కోరికని అర్ధం చేసుకుని, 'దుర్మార్గుడు' చెప్పిన ప్రకారం, తను వాళ్ళతో సెక్స్ బాంధవ్యం కొనసాగించాలి. అయితే తను ఒప్పుకోకపోతే, 'పిరికోడి' ప్రకారం తనని వదిలెయ్యాలి అయితే 'వర్తకుడి' ప్రకారం తనని బలవంతంగా అయినా ఒప్పుకునేట్లు చేయాలి. అయితే ఇక్కడ తనకి అర్ధం కాని విషయం ఏమిటంటే, నేను ఏ విధంగా సహకరించాలని ఆ మూర్ఖులు అనుకుంటున్నారు ? వాళ్ళకి తన స్నేహం మాత్రమే కావాలా లేక ఇంకేమైనానా ? స్నేహం మాత్రమే అయితే అందుకు తాను సరే అంటే తర్వాత తనని వదిలేస్తారా ? లేక వాళ్ళకి సహకరించడం అనేది కేవలం ఒక వంక లా భావించి, 'దుర్మార్గుడు' చెప్పినట్లు తన తో సెక్స్ బాంధవ్యం కోరుతున్నారా ? అయితే తన సహకారం లేకపోతే, బలవంతం చేయకూడదు అని అతనికి మిగిలిన వాళ్ళు చెప్పారు కాబట్టి అక్కడితోనే ఆగిపోతుందా ?

ఆమెకి ఎంత ఆలోచించినా ఏమి జరగబోతుందో అర్ధం కావడంలేదు.

అయితే అప్పుడు జరిగిన సంభాషణలో, తన పరిస్థితి ఘోరంగా వున్నా, తనకి హాని కలగకుండా బయటపడే కొన్ని అవకాశాలు ఉన్నట్లు ఆమెకి అనిపిస్తుంది. 'దుర్మార్గుడు' పచ్చిగా తనని కావాలని చెప్పినప్పుడు, 'కలలరాజు' అలాంటి భాష మాట్లాడొద్దు అని అతనితో ఖచ్చితంగా చెప్పి, 'పిరికోడి' సహాయంతో అది జరగదని తేల్చేసాడు. బలవంతం చేయడం అనేది జరగనివ్వం అని వాళ్ళ మాట నెగ్గుకునేలా చేసారు. ఆ మాటని వాళ్ళు కూడా ఒప్పుకునేలా చేసారు కాబట్టి తను భయపడాల్సిన పని లేదు. తను కూడా వాళ్ళ తప్పుని గట్టిగా ఎదిరించింది. వాళ్ళకి తమ తప్పు అర్ధం అయ్యేలా చేయగలిగింది. నేరం చేయడం వల్ల జరిగే పర్యవసనాలను సూటిగా చెప్పింది. బహుశా అందువల్లే వాళ్ళు మళ్ళీ తన దగ్గరికి తిరిగి రాలేదు. తనని బలాత్కారం చేయాలని అనుకున్నట్లు లేరు.

అదే నిజం. వాళ్ళు చేసిన పనికి వాళ్ళే సిగ్గు పడ్డారు. అదీకాక తన ఇష్టానికి వ్యతిరేకంగా తన పట్ల ప్రవర్తిస్తే, ఏమి జరుగుతుందో తాను వివరంగా చెప్పింది. తన పలుకుబడి ఎలాంటిదో చెప్పింది.

తాను సురక్షితమే.

తానెవరు ? స్మిత. తనకున్న పేరుకి, ప్రతిష్టకి, తన డబ్బుకి, తన ఆదరణకి, తన హోదాకి వాళ్ళు తనకి అపకారం, హాని, కీడు లాంటివి ఏవీ తలపెట్టరు. తనకన్నా ఇంతకుముందు పేరు తెచ్చుకున్న నటుల విషయంలో ఎప్పుడైనా ఇలా జరిగిందా ? లేదు. ఎప్పుడూ జరగలేదు. వీళ్ళు పిచ్చివాళ్లు కాబట్టి ఇలా చేసారు.

ఆమె తన కట్ల వైపు చూసుకుంది. ప్రస్తుతం తాను వాళ్ళ బందీ. అసలు ఇది ఇంతవరకు జరగడమే అనూహ్యం. కలలో కూడా ఊహించని ఇలాంటి పధకాన్ని వాళ్ళు ఇంతవరకు సఫలీకృతం అవడమే గొప్ప. తనని ఇలా కట్టి పడేసి, శక్తిలేని, రక్షణలేని స్థితి లోకి, ఎవరి సహాయం అందకుండా చేసారు. ఇంత దూరం వచ్చిన వాళ్ళు, ఇంకా ముందు ముందు ఎంతవరకు వెళ్లగలరో ఎలా ఊహించడం ?

ఆమె మనసు గందరగోళం నుండి ఆశ వైపు, అక్కడినుండి నిస్సహాయత వైపు, తిరిగి నిరాశ లోకి పోసాగింది.

వాళ్ళ సమావేశంలో ఏమని అనుకున్నారు ?

చివరికి ఏమి చేద్దామని నిర్ణయించుకున్నారు ?

బహుశా రేపు ఉదయం మళ్ళీ తనతో ఇంకో సమావేశం జరుపుతుండొచ్చు. వాళ్ళు తమ మాటల ద్వారా తనని ఒప్పించలేకపోతే, అప్పుడు మళ్ళీ తన కళ్ళకి గంతలు కట్టి, మత్తుమందు ఇచ్చి, బండిలో తీసుకువెళ్లి ఇంటికి దగ్గర్లో ఎక్కడో ఒక దగ్గర వదిలివేస్తుండొచ్చు. ఉదయం వరకు తన మనసుకి కావాల్సిన శక్తిని సమీకరించుకోవాలి. రేపు వాళ్ళు నన్ను పొగడ్తలతో నింపొచ్చు. బ్రతిమిలాడోచ్చు. బెదిరించవచ్చు. నేను స్థిరంగా ఉంటే, వాళ్ళు కోరుకున్నది జరగదని ఖరాఖండిగా చెబితే, వాళ్ళు చేసిందంతా తప్పని చెప్పి, వాళ్ళే సిగ్గు పడేలా చేయగలిగితే అప్పుడు ఈ చెర నుండి బయటపడొచ్చు.

తాను బయటపడ్డాక జరిగినదంతా ఎవరికైనా చెబితే, అప్పుడు వాళ్ళు అది నిజమని నమ్ముతారా ?

ఇల్లంతా స్మశానంలో ఉన్నట్లు నిశ్శబ్దంగా వుంది. వాళ్ళు పడుకున్నట్లున్నారు. బహుశా రేపు ఉదయం మళ్ళీ తనని ఒప్పించడానికి అవసరమయ్యే శక్తి కోసం ఇప్పుడు రిలాక్స్ అవుతున్నారు. తాను కూడా పడుకోవాలి. తనకీ రేపటికి వాదించేందుకు శక్తి అవసరం. ఇప్పుడు పాడుకోకపోతే రేపటికి ఇంకా నీరసంగా తయారవుతాను.

తనకి చీకట్లో పడుకోవడం అలవాటు. అయితే ఇక్కడ తన గదిలో ఒక బల్బ్ వెలుగుతుంది. వెలుతురులో నిద్ర కష్టం. అయినా తప్పదు. బల్బ్ వైపు కాకుండా రెండో వైపు తిరిగి, దిండులో తల దూర్చి పడుకోవాలని ప్రయత్నించింది.

అయితే ఏదో శబ్దం విన్పించింది. తానేమైనా భ్రమ పడుతుందేమో అనుకుంది కానీ ఆమె చెవులు ఆ శబ్దాన్ని గ్రహించాయి. దిండులో నుండి తలని బయటికి లేపి జాగ్రత్తగా వినసాగింది.

అది అడుగుల చప్పుడులా ఆమె గ్రహించింది. ఎవరో బయట నడుస్తున్నారు. ఆ శబ్దం మెల్లి మెల్లిగా తన గది వైపు వస్తున్నట్లు ఆమెకి అర్ధం అయింది.

ఆమె కళ్ళు తెరిచింది. ఆమె గుండె చప్పుడు ఆమెకే వినిపిస్తుంది. గుండె వేగం పెరిగింది.

తన కాళ్ళ మీదుగా చుస్తే తలుపుకి వున్న doorknob తిరగడం కనిపించింది.

[krish1973]

bagundi

[tshekhar69]

Things are getting interesting

[anaamika]

bagundi