14-09-2024, 08:13 AM
Wonderful bro
யட்சி
|
15-09-2024, 01:44 AM
காலை 9 மணியளவில் எல்லோரும் ஹோட்டலில் இருந்து கிளம்பினோம்.
யாமினியும் கீர்த்தனாவும் முக்கால் டெனிம் பேண்ட்டும் டீஷர்ட்டும் ஷூவும் அணிந்திருந்தனர். டீஷர்ட்டில் இருவரின் முலைகளும் தூக்கிக் கொண்டு நிற்க, அதனைப் பார்த்து எனக்கும் லேசாக தூக்கிக் கொண்டது. காலை சாப்பாட்டினை முடித்துவிட்டு குளிருக்காக பாதையோர கடை ஒன்றில் ஆளுக்கொரு லோங் ஸ்லீவ் ஹூடி ஜாக்கெட் வாங்கிக்கொண்டோம். சற்று நேரத்தில் விக்ரமும் வந்து எங்களுடன் சேர்ந்து கொண்டான். அம்மாவுக்கு தெரிய வேண்டாம் என்று அவர்கள் சொன்னாலும் கூட நான் அம்மாவிடம் சொல்லி புரிய வைத்து அதற்கான அனுமதியும் வாங்கிக் கொடுத்தேன். கீர்த்தனா என்னை முறைத்தாள். பின்னர் என்னைக் கொஞ்சம் தனியாக அழைத்துச் சென்று, "எதுக்கு நீ இதெல்லாம் பண்ற?" என்றாள் கோபமாக. "சரி விடு. அவ சந்தோசமா இருந்துட்டு போகட்டும்." என்றேன். "ரொம்ப ஓவரா பண்ணாத. லூஸு." "இதுல என்னடி இருக்கு?" "அவன் அம்மாக்கு தெரியாம தூரத்துல இருந்து அவள பாத்துட்டு போய் இருப்பான். இல்லன்னா திருட்டுத்தனமா ரெண்டு மூணு தடவ அவ கூட பேசி இருப்பான். ஆனா நீயே அம்மாகிட்ட சொல்லி பெர்மிஸ்ஸனும் வாங்கிக் குடுத்துட்ட. இப்ப பாரு. அவன் அவ கூடவே நடந்து வருவான்." "வரட்டுமே. அதுல என்ன இருக்கு?அவங்க ரெண்டு பேரும் கல்யாணம் பண்ணிக்க போறாங்க. ஒருத்தர ஒருத்தர் பேசி புரிஞ்சிக்க வசதியா இருக்கும். இதெல்லாம் அவங்களுக்கு லைஃப்ல மறக்க முடியாத ஒரு அனுபவமா இருக்கும்." "ஆமா. உனக்கும் தான் மறக்க முடியாத அனுபவமா இருக்கும். பாரு." "சரி.. சரி.. வா போலாம்." என்று அவளது தோள் மீது கை போட்டுக் கொண்டு எங்கள் மலையேற்ற நடை பயணத்தினை ஆரம்பித்தோம். அம்மாவும் வருணும் எங்களுக்குப் பின்னால் வந்துகொண்டிருக்க யாமினியும் விக்ரமும் கொஞ்சம் இடைவெளி விட்டு பேசிக்கொண்டு வந்துகொண்டிருந்தனர். முன்னால் இருப்பது என்னவென்று தெரியாத அளவுக்கு எங்கள் கண்களை மேகங்கள் போன்ற பனிமூட்டங்கள் மறைத்துக் கொண்டிருந்தன. பனியின் தாக்கத்தில் காதுகள் இரண்டும் அடைத்துக் கொண்டன. பாதையின் இரண்டு பக்கங்களும் ஈரமாகவும் பச்சைப்பசேல் எனவும் காட்சியளித்துக் கொண்டிருந்தன. மேலே போகப்போக சூரிய ஒளியில் பனிமூட்டங்கள் சற்றுக் குறைந்து அந்த மலையின் அழகு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வெளிப்பட ஆரம்பித்தது. இன்னும் நூற்றுக் கணக்கான மக்களும் எங்களுடன் சேர்ந்து நடைபயணம் மேற்கொண்டிருந்தனர். இயற்கையின் கொடையான அந்த 'மலைகளின் இளவரசி' என்று அழைக்கப்படும் கொடைக்கானல் மலைகளின் அழகும் பச்சைப்பசேல் காட்சிகளும் அந்த இடத்தின் குளிர்ச்சியும் என்னை எதுவுமே செய்யவில்லை. அங்கு வந்திருந்த அழகான பெண்களும் அவர்களது மேடு பள்ளங்களும் கூட என்னை எதுவுமே செய்யவில்லை. உள்ளுக்குள்ளே எரிந்து கொண்டிருந்த தீயின் அகோரம் கண்களில் இருந்து கண்ணீராக வெளியே வந்து கொண்டிருந்தது. கீர்த்தனா அறியாத வண்ணமாக அவ்வப்போது நான் கண்களை துடைத்துக் கொண்டிருந்தேன். கீர்த்தனாவுக்கும் மனது ரொம்பவே பாதிக்கப்பட்டிருக்கும் போல. அவளும் சந்தோசமாக இல்லை. நான் அவளை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தேற்றிக் கொண்டிருந்தேன். பின்னர் அவளை வருணுடன் பேசிக்கொண்டு வர செய்துவிட்டு நான் அம்மாவுடன் முன்னால் நடந்தேன். அவ்வப்போது எல்லோரும் ஒன்றாக நின்று போட்டோக்கள் எடுத்துக்கொண்டோம். யாமினியும் விக்ரமும் கூட சில இடங்களில் தனியாக நின்று போட்டோ எடுத்துக்கொண்டனர். அதையெல்லாம் பார்த்து கீர்த்தனா என்மேல் ரொம்பவே கடுப்பில் இருந்தாள். இடையிடையே யாருக்கும் தெரியாமல் என்னை நச்சரித்தும் கொண்டாள். நான் அவற்றையெல்லாம் காதில் வாங்கிக்கொள்ளாமல் கீர்த்தனாவை சமாளித்துக் கொண்டு நடந்துகொண்டிருந்தேன். ஒரு கட்டத்தில் அம்மாவால் நடக்க முடியாமல் போகவே ஒரு சிறிய கல் குற்றியில் அமர்ந்து கொண்டார். அம்மா களைப்பாறும் வரை நாங்களும் அங்கே நின்றுகொள்ள, யாமினியும் விக்ரமும் கொஞ்சம் தள்ளி புல்வெளியில் நின்று பேசிக்கொண்டிருந்தனர். வருணும் கீர்த்தனாவும் வேறு ஒரு பக்கமாக போட்டோக்கள் எடுத்துக்கொண்டும் பேசிக்கொண்டும் இருக்க, நான் அம்மாவுடன் பேசிக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தேன். திடீரென யாமினி அலறும் சத்தம் கேட்க அவர்கள் நின்ற திசையை நோக்கி திரும்பிப் பார்த்தேன். யாமினி எதையோ பார்த்து பயந்து கைகளையும் கால்களையும் உதறிக் கொண்டு கூக்குரலிட்டுக் கொண்டிருந்தாள். எல்லோரும் அவளை நோக்கி ஓடினோம். அவளது கால்களில் நூற்றுக்கணக்கான சிறிய அட்டைப் பூச்சிகள் ஒட்டிக்கொண்டு அவளது இரத்தத்தினை உறிஞ்சிக் கொண்டிருந்தன. அவள் வலியில் துடித்துக் கொண்டிருக்க, நான் விக்ரமின் காலை நோக்கினேன். அவனது காலில் எதுவும் இல்லை. போட்டோ எடுப்பதற்காக யாமினி கொஞ்சம் விக்ரமை விட்டு தள்ளிச் செல்ல அங்கே தான் அட்டைப் பூச்சிகள் அவளது கால்களில் ஏறிக்கொண்டிருந்தன. யாமினி பயத்தில் அலறிக் கொண்டிருக்க விக்ரம் எதுவும் செய்யாமல் அவளது கால்களில் இருந்த அட்டைப் பூச்சிகளைப் பார்த்துப் பயந்து பதட்டத்தில் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தான். எல்லோருக்கும் அது ஒரு புதிய அனுபவம் தான். கீர்த்தனா, அம்மா, வருண் கூட பயந்து போய் அவளுடன் சேர்ந்து கூச்சலிட்டுக் கொண்டிருந்தனர். நான் எது பற்றியும் யோசிக்காமல் களத்தில் இறங்கினேன். அவளது கையைப் பிடித்து இழுத்து ஒரு சிறிய கற்பாறையில் உட்கார வைத்தேன். பின்னர் அவளுக்குப் பக்கத்தில் நானும் முட்டி போட்டு அமர்ந்துகொண்டு அவளது காலைத் தூக்கி ஷூவைக் கழட்டிவிட்டு எனது தொடை மேல் வைத்துக் கொண்டு அட்டைப் பூச்சிகளை ஒவ்வொன்றாக மளமளவென பிடுங்கினேன். பிடுங்கியதும் அவை எல்லாம் திரும்பி எனது கைகளில் ஒட்டிக்கொண்டன. அதனைப் பற்றி நான் கவலைப்படாமல் அவளது கால்களில் இருந்து எல்லாவற்றையும் பிடுங்கி எடுத்துவிட்டு எனது கைகளில் ஒட்டிக்கொண்டு இருந்த அட்டைப் பூச்சிகளை பாறைகளிலும் நிலத்திலும் அழுத்தி உராய்ந்து சாகடித்தேன். பின்னர் லேசாக இரத்தம் வழிந்து கொண்டிருந்த அவளது கால்களை தண்ணீர் ஊற்றி தடவி கழுவி விட்டேன். அவள் ரொம்பவே பயந்து போயிருந்தாள். அவளது அழகிய சிவந்த கன்னங்களில் கண்ணீர்த்துளிகள் பரவி இருந்தன. அவளைப் பார்க்க ரொம்பவே பாவமாக இருந்தது. இருந்தாலும், நான் அவளைப் பார்த்து ஏளனமாக சிரித்தபடி, "கண்ண தொடச்சிக்கோங்க யாமினி. இதெல்லாம் ஒண்ணுமே இல்ல. இது நம்ம ஒடம்புல உள்ள அழுக்கு ரத்தத்த தான் குடிக்கும். ஒரு வகைல பாத்தா நமக்கு நல்லது தான் பண்ணி இருக்கு." என்றேன். உடனே கீர்த்தனா, "என்ன டாக்டர் சார்! நீங்களே பயந்தா எப்டி? என விக்ரமிடம் கேட்க, "பயம்ன்னு இல்ல. எனக்கு இதெல்லாம் பாத்தாலே ஒரு மாதிரி அருவருப்பா இருக்கும். பக்கத்துலையும் போக மாட்டேன்." என்று கூறி அவன் சிரிக்க, யாமினி அவனை பார்த்து முறைத்துக் கொண்டு எழுந்து என்னைப் பார்த்து, "ரொம்ப தேங்க்ஸ்" என்றாள். நான் எதுவும் கூறாமல் லேசாக உதட்டினை மாத்திரம் அசைத்து சிரித்துவிட்டு, "சரி வாங்க போலாம்." என்று கூறிவிட்டு நடக்க ஆரம்பித்தேன். கீர்த்தனா யாமினியை பிடித்து தூக்கிவிட அவள் கீர்த்தனாவுடன் நடக்க ஆரம்பித்தாள். விக்ரம் வருணுடன் பேசிக்கொண்டு வந்து கொண்டிருந்தான். அவ்வப்போது விக்ரமின் பார்வை யாமினி மேல் இருந்தது போலவே கீர்த்தனா மேலும் இருந்துகொண்டே தான் இருந்தது. அவன் அவர்கள் இருவரினதும் அங்கங்களை அணு அணுவாக ரசித்தபடி நடந்து கொண்டிருந்தான். இயற்கையின் ரம்மியங்களை ரசித்துக்கொண்டு புகைப்படங்களும் எடுத்துக்கொண்டு எங்கள் மலையேற்ற நடைபயணத்தினை இனிதே முடித்துக் கொண்டு வந்து காரில் ஏறினோம். யாமினி விக்ரமுடன் பேசிக்கொண்டு வந்து கொண்டிருந்தாள். பின்னர் விக்ரம் எங்களிடம் வந்து, "ஓகே கைஸ். நா கெளம்பறேன்." என்றான். "எங்க கெளம்புறீங்க? எதுக்கு அவ்ளோ அவசரம். இன்னும் கொஞ்ச நேரம் இருந்துட்டு போகலாமே." என்றேன் நான். "இல்ல ப்ரோ. நாளைக்கு மார்னிங் நா ஹாஸ்பிடல் போகணும். இப்ப ஆல்ரெடி 2 மணி ஆய்டிச்சி. எப்படியும் ஊருக்குப் போக லேட் நைட் ஆய்டும். இப்ப கெளம்புனாத்தான் சரியா இருக்கும்." என்றான். "ஹ்ம்ம். ஓகே ப்ரோ. அப்புறம் உங்க இஷ்டம். அப்புறம் பாக்கலாம். பை." என்றதும், எல்லோரிடமும் சொல்லிவிட்டு அவன் கிளம்பினான். யாமினியும் காரில் ஏறிக்கொள்ள நாங்கள் குளிப்பதற்காக நீர்வீழ்ச்சியினை நோக்கி எங்கள் பயணத்தினை ஆரம்பித்தோம். விக்ரம் சென்றது எனக்கு ரொம்பவே சந்தோசமாக இருந்தது. ஆனாலும், யாமினியின் மனதில் விக்ரம் பற்றிய அபிப்பிராயம் என்னவென்று என்னால் ஊகிக்க முடியவில்லை. எதுவாக இருந்தாலும் பொறுத்திருந்து பாக்கலாம் என முடிவு செய்துவிட்டு வண்டியை ஓட்டினேன். நீர் வீழ்ச்சியில் ஆண்கள் பெண்கள் என ஏராளமானவர்கள் குளித்துக் கொண்டிருந்தனர். நிறைய பெண்கள் ஷார்ட்ஸ்ஸும் டீஷர்ட்டும் அணிந்து கொண்டு குளித்துக் கொண்டிருக்க, கீர்த்தனாவும் யாமினியும் கூட அம்மாவின் அனுமதியுடன், எங்களது ஷார்ட்ஷினை எடுத்து மாற்றிக் கொண்டு கிளம்பினர். அம்மா சேலையுடனேயே கிளம்ப, "உங்களுக்கும் ஒரு ஷார்ட்ஸும் டீஷர்ட்டும் தரவாம்மா?" என நக்கலாகக் கேட்டேன். கீர்த்தனாவும் சிரித்துக்கொண்டு, "ஹ்ம்ம். குடு. ஒண்ணும் ப்ரோப்ளம் இல்ல. அம்மாக்கு இன்னும் 25 வயசு தான் ணா. நீ வேணா பாரு. அம்மாவ எத்தன பேரு சைட் அடிக்க போறாங்கன்னு." என்றாள் பதிலுக்கு. "எனக்கு எதுவும் வேணாம்பா. இதுவே போதும். வாங்க போலாம்." என்றார் அம்மா. அவர்கள் முன்னால் நடக்க நான் காரை லாக் செய்துவிட்டு அவர்களின் பின்னால், இருவரினதும் தொடை அழகுகளையும் பின்னழகு ஆட்டங்களையும் ரசித்துக் கொண்டு அவர்களின் பின்னால் நடந்து கொண்டிருந்தேன். வருணின் கண்கள் கீர்த்தனாவின் பின்னழகிலேயே குத்திக் கொண்டிருந்தது. குளிக்கும் போது ஈரமான யாமினியின் எல்லா அங்கங்களும் எனது கண்களுக்கு விருந்தாகின. அதே போல கீர்த்தனாவின் அங்கங்கள் எல்லாம் வருணின் கண்களுக்கும் விருந்தாகின. அங்கு குளித்துக் கொண்டிருந்த ஆண்கள் எல்லோரின் கண்களும் இவர்களையும் மேய ஆரம்பித்தன. எனக்கு கடுப்பாக இருந்தாலும் கொஞ்சம் பெருமையாகவும் இருந்தது. எங்கு சென்றாலும், அங்குள்ள ஆண்கள் எல்லோரும் சைட் அடிக்கும் அளவுக்கு ஒருத்தி அழகுப் புயலாகவும் இன்னொருத்தி அம்சமான அழகியாகவும் இருந்தார்கள். கீர்த்தனா யாமினி அளவுக்கு பெரிய அழகி இல்லை என்றாலும் அவளும் அழகு தான். கூடவே யாமினியை விட சற்று அம்சமான உடலமைப்பினையும் கொண்டவள். அண்ணனாக நான் அவளிடம் தோற்றுப் போனதற்கு காரணம் கூட அவளது அந்த அம்சமான உடலமைப்பு தான். ஆசை தீர இருவரையும் கண்களாலேயே புணர்ந்தேன். தண்ணீரில் நின்றுகொண்டு யாரும் அறியாத வகையில் அவர்களைப் பார்த்து கையடித்து தண்ணீருக்குள்ளேயே விந்தினைத் தெறிக்கவும் விட்டேன். கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரக் குளியலின் பின்னர் எல்லோரும் வெளியேறினோம். ஆடைகளை மாற்றிவிட்டு காரில் ஏறி நல்ல ஒரு ஹோட்டலுக்குச் சென்று வருணின் ஆசைப்படி மட்டன் பிரியாணியும் சாப்பிட்டுவிட்டு இருட்டும் வரை பார்க்க வேண்டிய இடங்களையெல்லாம் பார்த்துவிட்டு எங்களது ரூமை அடைந்தோம். அன்றைய நாள் எனது வாழ்க்கையில் மறக்கவே முடியாத ஒரு நாளாக அமையும் என்று அப்பொழுது நான் அறிந்திருக்கவில்லை. தொடரும்...
15-09-2024, 01:45 AM
15-09-2024, 05:17 AM
Idhayangakalai thotta sila varikal
Siriya pathivaga irunthaalum Antha idathul yaminiyin mel ulla paasam kaadhalai velipadutha oru vaippu kidaithathu Athuve yaminiku siru thakkathinai undakki irukkum endru ninaikkiren. Iravil roomil yaminiyidam pesa vaippu kidaikkuma endru ninaikkum naan Kathaiyinai padikum poluthu anttha hero naanaga iruka virumpukiren Kaadhalin vali therinthathaal Ungal varikalin rasigan Adutha padhivirku aavalai
15-09-2024, 07:10 AM
nanba unga writing speciality eh character oda manasula irukaratha indepth ah solringa athan, semaya iruku nanba
oru request apapo nama amma character um light ah scene katuna konjam nalarukum plz consider
15-09-2024, 09:41 AM
Vikram spoiled his name. He is not a doctor either. shame.
15-09-2024, 07:34 PM
உங்கள் மகத்தான ஆதரவிற்கும் பாராட்டுக்களுக்கும் நன்றி நண்பர்களே!
15-09-2024, 07:34 PM
எனக்கு தம் அடிக்க வேண்டும் போல இருந்தது. அவர்கள் இறங்கி உள்ளே செல்லும் வரை நான் காரில் அமர்ந்திருந்தேன். பின்னர் அவர்கள் உள்ளே சென்றதும் காரை விட்டு இறங்கி ஒரு சிகரட்டினை எடுத்துப் பற்ற வைத்தேன்.
மனம் முழுவதும் யாமினி மீதே இருந்தது. அவள் விக்ரமை கல்யாணம் செய்து கொண்டால் எனது வாழ்வு என்னாவது? என்னால் அதனை எப்படி தாங்கிக்கொள்ள முடியும் என்றெல்லாம் பயங்கரமான யோசனைகளுடன் சிகரெட்டை ஊதித் தள்ளிக்கொண்டிருந்தேன். சிறிது நேரத்தில் யாமினி மட்டும் தனியாக காரை நோக்கி வந்துகொண்டிருந்தாள். அவள் அருகில் வந்ததும், "என்ன யாமினி?" என்றவாறு சிகரட்டை கீழே போட்டுவிட்டு காரின் அருகில் வந்தேன். "இல்ல. ஃபோன கார்லயே வச்சிட்டு போய்ட்டேன். அதான்." "ஹ்ம்ம். எடுத்துக்கோங்க." என்றவாறு காரை அன்லாக் செய்தேன். "நீங்க இங்க என்ன பண்றீங்க? உள்ள வரலையா?" பின் சீட்டில் இருந்து போனை எடுத்துக்கொண்டு நிமிர்ந்தபடி என்னிடம் கேட்டாள். "இல்ல. இங்கயே கொஞ்ச நேரம் உக்காந்து சாங்ஸ் கேக்கலாமேன்னு..." "ஹ்ம்ம். சாங்ஸ் மட்டும் தானா? இல்லன்னா வேற ஏதும் கூட இருக்கா?" "வேற ஏதும் னா?" "நேத்து மாதிரி ஏதாவது?" "ஐயோ! அதெல்லாம் இல்ல யாமினி. நேத்து கொஞ்சம் ஓவர் ஆய்டிச்சி. சாரி." "ஓவராகுற அளவுக்கு எதுக்கு குடிக்கணும்?" "அவ்ளோ தூரம் வண்டி ஓட்டுன களைப்புல கொஞ்சம் ஓவர் ஆகிட்டு. சாரி." "ஓஹ். அது தான் ரீசனா?" "மேய் bபீ" "உண்மைய சொல்லுங்க கார்த்திக். நீங்க இன்னும் என்ன மறக்கலையா?" "என்ன திடீர்னு இப்டி கேக்குறீங்க?" "சொல்லுங்க." "அப்டி எதுவும் இல்ல யாமினி. அதெல்லாம் நா அப்பவே மறந்துட்டேன்." "இத நா எப்டி நம்புறது? எனக்கு நைட் பூரா இது தான் ஒரே யோசனையாவே இருந்துச்சி. என்ன லவ் பண்ணுன உங்க கண் முன்னாடியே என்னோட ஃபியான்ஸிய சந்திக்கிறதும் ஃபோன் பேசுறதுமா இருந்தா உங்க மனசு எவ்வளவு கஷ்டப்படும் ன்னு எனக்கு அப்ப புரியல. நீங்க நைட் அந்த அளவுக்கு போதையாகி இருந்தப்ப தான் நா அத உணர்ந்தேன்." "இல்ல யாமினி. அதெல்லாம் எதுவும் இல்ல. நா டயர்ட்ல தான் குடிச்சேன். நீங்க அதெல்லாம் பத்தி யோசிச்சி மனச குழப்பிக்க வேணாம். ப்ளீஸ்." "நைட் பூரா என்னோட பேர சொல்லி உளறின்னு இருந்திருக்கீங்க. அப்புறம் எதுக்கு அதெல்லாம் எதுவும் இல்லன்னு பொய் சொல்றீங்க?" "நா எப்ப உங்க பேர சொல்லி உளறுனேன்? கீர்த்தனா ஏதாச்சும் சொன்னாளா?" "ஆமா. நீங்க நைட் பூரா போதைல என் பேர சொல்லி உளறிக்கிட்டு இருந்தீங்கன்னு சொன்னா. உங்களுக்குள்ள ஏதாச்சும் இருக்கான்னு வேற என்கிட்ட கேக்குறா." நான் நினைத்தது போலவே கீர்த்தனா தனது வேலையை காட்ட ஆரம்பித்திருந்தாள். "இல்ல யாமினி. அது வந்து... ஐ ஆம் சாரி." "நீங்க இன்னும் என்ன மறக்கல கார்த்திக். அது எனக்கு நல்லாவே புரியுது." "அது போதைல ஏதாச்சும் உளறி இருப்பேன். அதெல்லாம் பெருசா எடுத்துக்காதீங்க. ப்ளீஸ்." "போதைல தானே உண்மை எல்லாமே வெளிய வரும்!" "அதெல்லாம் இல்ல யாமினி. அப்டி பாத்தா இன்னக்கி அம்மாகிட்ட பேசி உங்க ரெண்டு பேரையும் சந்திக்க வச்சது நான் தானே." "நீங்க இங்க பண்ணது எல்லாமே உங்க மனச தாண்டின விஷயங்கள் கார்த்திக். இதனால உங்களுக்கு எந்த கஷ்டமும் இல்லன்னு என்கிட்ட காட்டறதுக்காக நீங்க நடிச்சி இருக்கலாம். இல்லன்னா அது உங்க ஜெனுயினிடியா கூட இருக்கலாம். ஆனா, உங்க மனச கஷ்டப்படுத்தின்னு விக்ரம் கூட என்னால சந்தோசமா பேச கூட முடியல. ஒரே கில்ட்டியா இருக்கு." "எல்லாம் ஓகே யாமினி. நீங்க சொல்றது உண்மையா கூட இருந்துட்டு போகட்டும். ஆனா, நீங்க எதுக்கு என்ன பத்தி யோசிக்கிறீங்க? நீங்க உங்க மனசுல என்ன தோணுதோ அத மட்டும் பண்ணுங்க. அடுத்தவங்கள நீங்க பாக்கணும்ன்னு அவசியம் இல்லையே." "என்னால அப்டி இருக்க முடியல கார்த்திக். உங்கள பாத்தாலே எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா ஃபீல் ஆகுது. உங்க மனச ரொம்ப கஷ்டப்படுத்துறோமேன்னு தோணுது." "அதுக்காக இப்ப என்ன பண்ணலாம் ன்னு சொல்றீங்க யாமினி? எனக்கு புரியல. இதெல்லாம் மனசு சம்பந்தப்பட்ட விஷயங்கள். நாம 'ஸ்டாப் திங்கிங் அபௌட் ஹர்' னு சொன்னதும் மனசு கேட்டிடுமா என்ன?" "மனச நாம தான் கட்டுப்படுத்திக்கணும்." "நானும் அதுக்காகத் தான் இவ்ளோ ட்ரை பண்றேன். துபாய்ல இருந்தப்போ உங்கள மறந்து தான் இருந்தேன். ஆனா இங்க வந்து உங்கள பார்த்தப்போ..." ஏதோ வாய் தவறி உளறிவிட்டதனைப் போல சற்று நிறுத்தினேன். "என்ன?" "இல்ல. ஒண்ணுமில்ல." "பரவால்ல. சொல்லுங்க." "இல்ல. அத விடுங்க. நீங்க கெளம்புங்க." "ஐயோ. சொல்லுங்க கார்த்திக்." "இதுக்கு தான் நீங்க டூர் வர வேணாம் னு நா அந்த லூஸுகிட்ட சொன்னேன். அவ தான் கேக்கல. இப்ப பாருங்க. இதனால உங்களுக்கும் கஷ்டம். எனக்கும் கஷ்டம்." "பேச்ச மாத்தாம விஷயத்த சொல்லுங்க. துபாய்ல இருந்து வந்து என்ன பாத்தப்போ என்னாச்சி?" "கட்டாயம் சொல்லனுமா?" "ஆமா." "சரி. சொல்றேன். ஆனா, என்ன தப்பா நெனைக்காதீங்க." "ஹ்ம்ம். சொல்லுங்க." "உங்கள முதல் முதல்ல பாத்தாப்போ சத்தியமா உங்க அழகுல நா மயங்கிட்டேன். உங்கள ஒரு நிமிஷம் கூட பாக்காம இருக்கவே முடியாம இருந்திச்சு. அப்புறம் போகப்போக அது லவ்வா மாறிடிச்சி. என்னால உங்கள விட்டு துபாய் போக முடியல. மனசு ரொம்ப கஷ்டமா இருந்திச்சு. அதனால தான் துபாய் போக முன்னால அட்லீஸ்ட் என்னோட லவ்வயாச்சும் உங்ககிட்ட சொல்லிட்டு போய்டலாம்ன்னு உங்ககிட்ட வந்தேன். லவ்வயும் சொன்னேன். ஆனா நீங்க என்ன தொல்ல பண்ணாம போங்க அது இதுன்னு அவமானப் படுத்துற மாதிரி பேசி அனுப்பிட்டீங்க. அது என்ன ரொம்பவே ஹர்ட் பண்ணிச்சு. அது கோவமா மாறி, ஈகோவா மாறி உங்ககூட பேசாமலே அந்த 5 வருஷமும் இருந்தேன். அப்டியே கொஞ்சம் கொஞ்சமா உங்கள மறந்துட்டேன்." அவள் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக என்னையே பார்த்துக் கொண்டு நின்றுகொண்டிருந்தாள். நான் தொடர்ந்தேன். "அப்புறம் அங்க இருந்து வந்து உங்கள பாத்த அடுத்த செக்கனே அந்தக் கோவம் ஈகோ எல்லாம் மறைஞ்சி போச்சி. முன்ன இருந்தத விட இன்னும் பல மடங்கு அழகா இருக்கீங்க. என்னால என்னோட மனச கண்ட்ரோல் பண்ண முடியாத அளவுக்கு தேவத மாதிரி அழகா இருக்கீங்க. யட்சி மாதிரி மனசுக்குள்ள புகுந்து என்ன ஆட்டிப் படைக்கிறீங்க." நான் அவளது அழகினைப் பற்றி புகழ்ந்து பேசப் பேச அவளது நடவடிக்கைகளில் சிறிய ஒரு மாற்றம். நான் பேசும் போது என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த அவளது கண்கள் குனிந்து தரையைப் பார்க்க ஆரம்பித்தன. அவளது பூவிதழ்கள் லேசாக அசைந்து பூத்துக் கொண்டன. வெட்கம் அவளது வதனத்தினை ஆட்கொள்ள, "ப்ளீஸ் கார்த்திக். போதும். நா ஒண்டும் அவ்வளவு பெரிய அழகி இல்ல. நீங்க வேணா பாருங்க. உங்களுக்கு என்ன விட நல்ல ஒரு அழகான பொண்ணு கிடைப்பா." "ஹ்ம்ம். ஓகே யாமினி. அது கிடைக்கிற நேரம் கிடைக்கட்டும். நீங்க என்ன பத்தி கவல படாதீங்க. ப்ளீஸ். உங்க லைஃப பாருங்க." "ஹ்ம்ம்." "ஓகே. நீங்க கிளம்புங்க. நா அப்புறமா வரேன். "ஹ்ம்ம். அப்புறம்...... இன்னக்கி குடிக்காதீங்க. ப்ளீஸ்." "ஹ்ம்ம். ஓகே." "குடிச்சிட்டு வந்து ஏதாச்சும் உளறி அது வருண் காதுல கேட்டிச்சின்னா ஏதும் ப்ராப்ளம் ஆயிட போகுது. ப்ளீஸ்." "ஹ்ம்ம். பயப்பட வேணாம் யாமினி. குடிக்கமாட்டேன்." "ஹ்ம்ம். அப்புறம் ரொம்ப தேங்க்ஸ்." "எதுக்கு?" "இன்னக்கி அந்த லீச் அட்டாக்ல இருந்து என்ன காப்பாத்துனதுக்கு." "இட்ஸ் ஓகே யாமினி." "ஹ்ம்ம். நா கிளம்புறேன்." "ஒன் மினிட்" "என்ன?" "விக்ரம உங்களுக்கு பிடிச்சிருக்கா?" "ஹ்ம்ம்." "ரொம்ப?" "எதுக்கு கேக்குறீங்க?" "ஜஸ்ட் டெல்." "அதெல்லாம் தெரியல. அப்பா அம்மா பாத்து வச்சிருக்காங்க. அவர புடிக்கலன்னா கூட நா அவர கல்யாணம் பண்ணித்தானே ஆகணும்." "ஏன் அப்டி?" "ஏன் அப்டின்னா? அப்பா அம்மா நமக்கு கெட்டது பண்ணுவாங்களா என்ன?" "அப்பா அம்மா கெட்டது பண்ண மாட்டாங்க. ஆனா அவங்களுக்கு விக்ரம் பத்தி என்ன தெரிய போகுது? எதுவா இருந்தாலும் கல்யாணத்துக்கு அப்புறமா தான் தெரியவர போகுது." "நீங்க எத சொல்றீங்க?" "நீங்க விக்ரம கல்யாணம் பண்ணிக்க போறீங்கன்னு பொறாமைல நான் சொல்றேன்னு நினைக்காதீங்க. அண்ட், விக்ரம் இல்லன்னா கூட உங்க அப்பா அம்மா உங்களுக்கு வேற ஒரு நல்ல பையன பாத்து கல்யாணம் பண்ணி வைக்கப் போறாங்க. இதுல நா அட்வான்டேஜ் எடுத்துக்குறேன்னு நினைக்காதீங்க." "ஹ்ம்ம். சொல்லுங்க." "ஜஸ்ட் உங்களுக்கு ஒரு ஆபத்துன்னு வரும் போது அவரு ஓடி வந்து உங்கள காப்பாத்தல. இந்த மாதிரி ஒருத்தர் உங்க லைஃப் பார்ட்னரா வந்தா உங்க லைஃப் சந்தோசமா இருக்கும் ன்னு நெனைக்கிறீங்களா?" அவள் எதுவும் கூறாமல் அமைதியாக இருந்தாள். நான் தொடர்ந்தேன். "தப்பா எதுவும் சொல்லி இருந்தா மன்னிச்சிடுங்க. ஆனா, இது பத்தி கொஞ்சம் கன்சிடர் பண்ணுங்க. அழகு பணம் அந்தஸ்து ன்னு பாத்து கல்யாணம் பண்ணி எந்த யூஸும் இல்ல. நம்மள வச்சி நல்லா பாத்துக்கற மாதிரி ஒரு லைஃப் பார்ட்னர் தான் தேவ. அத புரிஞ்சிக்கோங்க." அவள் அமைதியாகவே இருந்தாள். "உங்களுக்கு ஓகே ன்னா ஓகே. ஆனா, ஓகே இல்லன்னு மனசுல பட்டா நடந்தத உங்க அப்பாகிட்ட சொல்லுங்க. அவரு யோசிச்சு ஏதாச்சும் பண்ணுவாறு." "ஹ்ம்ம். பாக்கலாம்." "அப்போ விக்ரம உங்களுக்கு பிடிக்கலயா?" "வீட்ல பாத்தாங்க. ஓகே பண்ணாங்க. என்கிட்ட கேட்டாங்க. அவங்களுக்கு ஓகேன்னா எனக்கும் ஓகேன்னு சொன்னேன். அவ்ளோ தான்." "இது உங்க வாழ்க்க யாமினி. நீங்க தான் முடிவு பண்ணனும். இன்னும் சின்ன குழந்த மாதிரி அப்பா அம்மா ன்னு இருக்காதீங்க. உங்க மனசுக்கு எது பிடிச்சிருக்கோ அதையே பண்ணுங்க." "இங்க பாருங்க கார்த்திக். நா ஒண்டும் சின்ன குழந்த இல்ல. எனக்கு எங்க அப்பா அம்மா சொல்ற பேச்ச மீறி எதுவும் செய்ய முடியாது. வேற எதுனா கூட பரவால்ல. ஆனா, கல்யாண விஷயத்துல அவங்க பேச்ச மீறவே மாட்டேன்." "ஏன்?" "அது அப்டிதான்." "என்னாச்சி? என்கிட்ட சொல்ல கூடாதா?" "சொல்லக் கூடாதுன்னு இல்ல. ஆனா, நாங்க எங்க ஊர விட்டு வந்து உங்க ஊர்ல வீடு வாங்கி செட்டில் ஆனதுக்கு காரணம் ஒண்ணு இருக்கு. அதனால தான் இந்த விஷயத்துல அவங்கள கஷ்டப்படுத்தக் கூடாதுன்னு நினைக்குறேன். "என்ன காரணம்?" "எனக்கு ரொம்ப குளிருது. நா ரூமுக்கு கிளம்புறேன். அப்புறமா நேரம் கெடச்சா சொல்றேன்." "உங்க லைஃப் ல ஏதோ நடந்திருக்குன்னு தெரிஞ்சதுக்கு அப்புறம் அது என்னன்னு தெரியலன்னா ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கும் யாமினி. ப்ளீஸ். உங்களுக்கு குளிரா இருந்தா கார்ல ஏறிக்கோங்க. நா கார் ஸ்டார்ட் பண்ணி ஹீட்டர் ஆன் பண்றேன்." அவள் சற்று யோசித்து விட்டு காரில் பின் சீட்டில் ஏறிக்கொள்ள, நான் முன் சீட்டில் ஏறி காரை ஸ்டார்ட் செய்து ஹீட்டரை ஆன் செய்தேன். பின்னர் அவள் பக்கமாகத் திரும்பி, "இப்ப சொல்லுங்க யாமினி. அப்பா அம்மா சொல்றவங்களத் தான் கல்யாணம் பண்ணிக்குவேன்னு சொல்ற அளவுக்கு உங்க லைஃப்ல அப்டி என்ன தான் நடந்திச்சு?" என்று கேட்டேன். "அது வந்து..." தொடரும்...
15-09-2024, 07:45 PM
15-09-2024, 07:46 PM
(15-09-2024, 05:17 AM)Thamizhan98 Wrote: Idhayangakalai thotta sila varikal Thankyou nanba.. U r words mean alot to me.. ?
16-09-2024, 05:38 AM
Nice update and 2perum pesikka romba neram kidaichiruku
Athulaye yaaminiyoda flashback therinchidum. And avanga sonna thollai pannama ponga apdingura antga wrdsla already avangala yaaro love panna solli thollai kodutha maadhiri enakku feel aaguthu Epdiyo yaamini manam maarum neram koodiya viraivil varum endru ninaikiren
16-09-2024, 05:40 AM
(15-09-2024, 07:46 PM)KaamaArasan Wrote: Thankyou nanba.. U r words mean alot to me.. ? Roomla pesa chance ethirpartha enakku carukul pesa vaippu kidaithirukkirathu. Enaku thevaiyanathu 2perum manam vittu pesa oru idam athu engeva irunthal enna Yaaminiyin kanneer thulikaludan flashback mudiyum endru nambukiren Ungal varikalin rasigan |
« Next Oldest | Next Newest »
|