யட்சி

[Thamizhan98]

Guys!
இதுல incest sex இருக்காது. லைட்டா ஒரு incest touch இருக்கும். அதுவும் கதைக்கு தேவ பட்டதனால use பண்ணி இருக்கேன். அவ்ளோ தான்.

Ithu than vendum nanba 
Adutha padhivirku kathirukiren

[KaamaArasan]

எனக்குள் தோன்றிய உணர்வுகள் போல கீர்த்தனாவுக்கும் ஏதாவது தோன்றி இருக்குமா என எனக்குத் தெரியவில்லை. சட்டென மாறிய எனது ஆண்மையின் கோலின் வீரியத்தினை அவள் ஒரு வேளை உணர்ந்திருப்பாளா என்றும் தெரியவில்லை. அப்படி ஒரு வேளை உணர்ந்திருந்தால், அவள் என்னைப் பற்றி ஏதாவது தப்பாக நினைத்திருக்கவும் கூடும்.

ஆனால், அவளைக் கட்டிப் பிடிப்பது, நெற்றியில் முத்தமிடுவது எல்லாம் அவள் மேல் இருக்கும் அன்பினால் மட்டும் தான். சிறு வயதில் இருந்தே எனக்கும் அவளுக்குமான உறவு முறை அப்படித்தான் இருந்து வருகிறது.
ஆனாலும், ஏனோ தெரியவில்லை நீண்ட இடைவெளியின் பின்னர் அவளை அணைக்கும் பொழுது ஏதோ ஒன்று எனக்குள் வித்தியாசமாக நிகழ்கிறது. வயசு காரணமா இல்லையென்றால் அவளது உடம்பின் வளர்ச்சிகள் காரணமா என எதுவும் எனக்குப் புரியவில்லை. ஆனாலும், மனதுகுத்தான் அவள் தங்கை. உடம்புக்கு இல்லையே. அதற்குத் தேவை எல்லாம் இன்னொரு எதிர்ப்பாலின உடம்பு. அப்படி ஒரு உடம்பு கிடைத்தால் போதும். மற்றவை எல்லாமே பாஸ்வேர்ட் இல்லாத வைஃபை போல அதுவாகவே கனெக்ட் ஆகும். அவ்வளவு தான்.

அவள் வளர்ந்து விட்டாள். இனிமேல் அதற்குரிய கண்ணியம் கட்டுப்பாட்டுடன் நானும் இருக்க வேண்டும் என நினைத்துக் கொண்டேன்.

பயணத்திற்குத் தேவையான எல்லாவற்றையும் காரில் எடுத்து வைத்துவிட்டு நான் தனியாக காரில் அமர்ந்திருந்தேன்.

யாமினியின் வீட்டிலும் லைட்டுக்கள் எரிந்துகொண்டிருந்தன. யாமினியும் வருவது உறுதியாகி விட்டதாகையால் எனக்கு ரொம்பவே கடுப்பாக இருந்தது. தனது பிடிவாதத்தினால் எப்படியோ யாமினியையும் டூரில் சேர்த்துக் கொண்டாள் அந்தக் கிராதகி கீர்த்தனா.

எவள் வந்தாலும் பரவாயில்லை. என்னுடைய மனது எனது கண்ட்ரோலிலேயே இருக்க வேண்டும். எந்தச் சந்தர்ப்பத்திலும் அவளை பார்ப்பதோ ரசிப்பதோ கூடாது. முடிந்தளவுக்கு அவளை விட்டு தூரமாகி இருந்து இந்த நாட்களை கழித்துவிட்டு வீடு வந்து சேர வேண்டும் என்று பல நூறு திடசங்கற்பங்கள் எடுத்துக் கொண்டேன்.

சற்று நேரத்தில் அவளது வீட்டின் வெளிக்கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்க, நான் திரும்பிப் பார்த்தேன்.

பேரழகுப் பெட்டகமாக அந்த யட்சி நடந்து வந்து கொண்டிருந்தாள்.
மஞ்சள் நிற சுடிதார் அணிந்திருந்தாள். மெல்லிய பச்சை நிறத்தில் ஸ்ட்ரெச் பாண்ட்டும், துப்பட்டாவும் அணிந்திருந்தாள். அவளது மேனியின் நிறம் சுடிதாரின் மஞ்சள், பச்சை நிற காம்பினேஷனுடன் சேர்ந்து வேறு விதமான ஒரு அழகினை அவளுக்கு வழங்கிக்கொண்டிருந்தது.

அவளுக்குப் பின்னால் அவளது அப்பாவும் அம்மாவும் தம்பியும் லெக்கேஜ்களை தூக்கிக் கொண்டு வந்து கொண்டிருந்தனர். நான் உடனே காரில் இருந்து இறங்கி டிக்கியை திறந்து விட்டேன். அதில் அவர்கள் லெக்கேஜ்களை அடுக்கிக் கொண்டிருக்க, அவளைப் பார்க்கவும் முடியாமல் பார்க்காமல் இருக்கவும் முடியாமல் நானோ தவியாய் தவித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

அவள் கைகளில் ஆயுதங்கள் இல்லை. என்னைத் தொடவும் இல்லை. ஆனாலும் என் இதயத்தினை அரிந்து கூறு போட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அது சரி. யட்சிகளுக்கு ஆயுதங்கள் எதற்கு?

"நல்ல கார். என்ன மாடல் இது?"
என்று யாமினியின் அப்பா பேச்சை ஆரம்பிக்கவும் தான் நான் கொஞ்சம் சுய நினைவுக்கு வந்தேன்.

"இது சுசூகி பலீனோ அங்கிள்."

"ஹ்ம்ம். குட். நைஸ் ஒன். நல்ல பெரிய கார் தான்."

"ஆமா அங்கிள். இந்த மாதிரி ஒரு கார் எடுக்கணும் னு எனக்கும் ஆச இருக்கு. அதனால தான் இதையே கொண்டு வந்தேன் டூர் க்கு."

"ஹ்ம்ம். குட் குட். வெரி குட்."

யாமினி காரை கொஞ்சம் நோட்டமிட்டாள்.

"என்ன அங்கிள்? யாமினி வரலன்னு சொன்னா? இப்ப முதல் ஆளா ரெடியாகின்னு வந்து நிக்குறா?"

நான் கேட்டதும் அங்கிள் சிரிக்க, யாமினி என்னைப் பார்த்து முறைத்தபடி,
"ஹா. எல்லாம் உங்க தொங்கச்சியால தான்." என்றாள் கடுப்புடன்.

"அது என்னன்னா, இவ இல்லாம அவளுக்கு இருக்க முடியாது. அவ இல்லாம இவளாலேயும் இருக்க முடியாது. அதனால தான் இப்படி."என்று கூறி சிரித்தார் யாமினியின் அம்மா.

பின்னர் யாமினியும் வருணும் அவர்களது அம்மாவும் எங்கள் வீட்டிற்குள் நுழைய, யாமினியின் அப்பா எனக்கு நீர்வீழ்ச்சிகளிலும் ஆறுகளிலும் நடந்து கொள்ளும் முறைகள் முதற்கொண்டு நீண்ட தூரம் வாகனம் ஓட்டுவது எப்படி என்ற வரை அறிவுரைகள் பலவற்றை காது கடுக்கும் அளவுக்கு வழங்கிக் கொண்டிருந்தார்.

பெற்ற பிள்ளைகள் மீது இருக்கும் கரிசனை அது. என்னதான் பண்ண? எல்லாவற்றையும் "ஓகே அங்கிள் சரி அங்கிள்" என்றவாறு கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன்.

நேரம் அதிகாலை 4 மணியினைத் தொட்டுக்கொண்டிருந்தது. ஒரு வழியாக எல்லாரும் வந்து சேர, எங்கள் பயணம் இனிதே ஆரம்பமானது.

வருண் எனக்குப் பக்கத்தில் முன் சீட்டில் அமர்ந்துகொள்ள பின் சீட்டில் அம்மாவும் கீர்த்தனாவும் யாமினியும் அமர்ந்து கொண்டனர்.

பயணம் ஆரம்பித்து சற்று நேரத்தில், "பாட்டு ஏதாச்சும் போடவாண்ணா?"
என்று கேட்டான் வருண்.

"அதுக்கென்ன! போடு" என்றேன்.

ஏற்கனவே நான் டூருக்கு என எனக்குப் பிடித்த குத்துப் பாடல்களையும் காதல் பாடல்களையும் போனில் ஒரு பிளேலிஸ்டாக செய்து வைத்திருந்தேன். ஆனால், யாமினியும் கூட வருவதனால், காதல் பாடல்கள் கேட்கும் பொழுது நான் இன்னும் உடைந்து விடுவேன் என்பதனாலும், ஒரு வேளை நான் அவளை இம்ப்ரெஸ் பண்ணுவதற்காக இப்படியெல்லாம் பாட்டு போடுகிறேன் என அவள் நினைத்துவிடக்கூடும் என்பதனாலும் அது வேண்டாம் என்று தோன்றியது.

வருண் 'அட்றாட்றா நாக்குமுக்கா' ரேஞ்சுக்கு பாடல்களை போட்டுவிட கொஞ்ச நேரத்தில் யாமினி மூட்அவுட் ஆனாள்.

"என்ன பாட்டுடா போடற? இந்த நேரத்துல நல்ல மெலோடி சாங்ஸ் கேட்டா தான் நல்லா இருக்கும்." என்றாள்.

"அதானே. கொஞ்சம் தெய்வீகமா ஆரம்பிக்கலாமே." என்றாள் கீர்த்தனா.

"சரி சரி. நல்ல சாங்ஸ் போடறேன். வெயிட்." என்றவாறு போனை எடுத்து இளையராஜா சாங்ஸ் லிஸ்டினை பிளே செய்தான் வருண்.

"செம்பருத்தி செம்பருத்தி பூவ போல பெண்னொருத்தி......." என்று ஆரம்பித்தது அவனது பிளேலிஸ்ட்.

"ப்ப்பா.. செம்ம சோங். இந்த மாதிரி சாங்ஸ் கூட கேப்பியா நீ?" என்றேன்.

"கேப்பனாவா? மோஸ்ட்லி நா கேக்குறதே இளையராஜா சாங்ஸ் தான்ணா." என்றான் பெருமையாக.

"ஓகே. ஓகே. கீப் இட் அப்." என்று சொல்லிவிட்டு நான் பாதையில் கவனத்தினை செலுத்தினேன்.

வருண் போனில் இருந்து வந்த ஒவ்வொரு பாடல்களும் என்னையும் என் இதயத்தினையும் கிழித்துத் தொங்கவிட்டுக் கொண்டிருந்தன.

இந்த மாதிரியான ஒரு இரவு நேரப் பயணத்தில் தனது விருப்பத்திற்குரிய காதலி பக்கத்திலேயே இருக்கும் பொழுது பாடல்களில் வரும் ஒவ்வொரு வரியாக அவளை அதனோடு ஒன்றிணைத்து, ஒப்பிட்டுப் பார்த்து ரசித்து மகிழ்வடையும் காதலர்கள் மத்தியில் நான் மாத்திரம் அந்தப் பாடல்களையும் வரிகளையும் கேட்டு இதயம் உடைந்து உள்ளுக்குள்ளேயே அழுதுகொண்டிருந்தேன்.

என்னால் எதுவுமே பேச முடியவில்லை. அமைதியாக காரினை ஓட்டிக்கொண்டிருந்தேன்.

இருள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கரைய, வானம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விடிந்து கொண்டிருந்தது.

காரினுள்ளும் வெளிச்சம் கொஞ்சம் பரவ, நான் ரியர் வியூ கண்ணாடியில் பின்னால் பார்த்தேன். மூவருமே நல்ல தூக்கம். யாமினி கீர்த்தனாவின் தோளில் சாய்ந்து தூங்கிக் கொண்டிருக்க, கீர்த்தனா அவளது தலையில் சாய்ந்தவாறு தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

மனதில் எத்தனை கவலைகள் இருந்தாலும், எத்தனை எத்தனை திடசங்கற்பங்கள் நான் பூண்டிருந்தாலும் கூட, என்னையும் அறியாமல் இடையிடையே அவளைக் கண்ணாடியில் பார்த்துப் பார்த்து ரசித்துக் கொண்டே வாகனத்தினை செலுத்திக் கொண்டிருந்தேன்.

பயணத்தின் இடையினில்,
சில பாடல்களை ரசித்து தலையாட்டி இதழ்களை மட்டும் அசைத்து மனதுக்குள் பாடுவதையும், கீர்த்தனாவுடன் செல்லச் சண்டைகள் சில போடுவதையும், அம்மாவுடன் மரியாதையாகவும் குழந்தைத் தனமாகவும் நடப்பதனையும் , சில சமயங்களில் தம்பி வருணை அழகாகக் கண்டிக்கும் விதங்களையும், ஹோட்டல்களில் அமர முன்னர் சுத்தமான நாற்காலியினைக் கூட டிஸ்ஸு பேப்பர் எடுத்து சுத்தம் செய்வதனையும், சாப்பிடுவதற்கு முன்னர் மெனக்கெட்டு கைகளை நிமிடக் கணக்கில் சுத்தம் செய்வதனையும், சாப்பிடும் பொழுது அவளது இதழ் அசைவுகளையும், தலையினை ஆட்டி ஆட்டிப் பேசும் பொழுது அடிக்கடி அவளது முகத்தினில் வந்து விழும் கூந்தல் முடிகளையும், அதனைக் கோதி காதின் இடையினில் சொருகும் அழகினையும், புகைப்படங்கள் எடுக்கும் பொழுது அவள் கொடுக்கும் அழகான போஸ்களையும், பொது இடங்களில் குழந்தைகளைக் கண்டால் அவள் கொடுக்கும் முக பாவனைகளையும், வெளியில் நடக்கும் பொழுது கீர்த்தனாவின் கைகளைப் பிடித்து ஜோடி போட்டு நடந்து செல்வதனையும் நான் அணு அணுவாக ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

"அப்போ அந்த திடசங்கற்பங்கள்?"

"அது கிடக்குது கழுதை. இவள் அழகினை ஒரு நொடி ரசிக்க ஆயிரம் சோடிக் கண்கள் வேண்டும். நமக்கு இருப்பதோ ஒரே ஒரு சோடிக் கண்கள் தான். ஒரு நொடியில் ஆயிரம் தடவைகள் அவளை ரசிப்பதனை விட்டு விட்டு திடசங்கற்பமும் மயிரும் மண்ணாங்கட்டியும் தான்."

மூளையும் இதயமும் சண்டைகள் பல போட்டுக் கொண்டன.

ஆனாலும், அவளை ரசிப்பதனைத் தவிர நான் அவளுடன் எதுவும் பேசிக்கொள்ளவில்லை. பேசத் தோணவும் இல்லை. அவளே வந்து பேசினால் நாமும் பேசலாம் என நினைத்துக் கொண்டேன்.

இடையில் ஒரு அழகான விவசாயக் கிராமம். அதில் பாதை ஓரத்தில் சுமார் 2 கிலோ மீட்டர் நீளத்திற்கு
அழகான ஒரு பெரிய குளம்.

அதில் ஒவ்வொரு இடத்திலும் குளிக்க ஏதுவான இடங்களில் ஆண்களும் பெண்களுமாக குளித்துக் கொண்டிருக்க, எனக்கும் அதில் குளிக்கலாம் என ஒரு ஆசை பிறந்தது. நான் காரை ஒரு பெரிய மரத்தின் கீழ் நிறுத்தினேன்.

"என்னண்ணா? குளிக்கப் போறோமா?" என்றாள் கீர்த்தனா.

"ஆமா."

"யெஸ். செம்ம" என்றவாறு அம்மாவைப் பார்த்தாள் கீர்த்தனா.

ஆனால், அந்த இடம் அக்கம் பக்கம் பற்றி எதுவுமே தெரியாது என்பதனால் அம்மா அவளுக்கு அனுமதி வழங்கவில்லை. "கொடைக்கானல் போனதும் பார்த்துக்கலாம்" என்று கூறி மறுத்துவிட்டார்.

நானும் வருணும் ஷார்ட்ஸினை அணிந்து கொண்டு குளத்தினில் பாய, கீர்த்தனாவும் யாமினியும் ஆசையுடன் கரையில் இருந்து எங்களைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். அம்மா காரில் இருந்து இறங்கி வீதியில் போன அந்தக் கிராமப்புறப் பெண்கள் இருவரைப் பிடித்து ஏதோ கதை பேசிக்கொண்டு இருந்தார்.

கீர்த்தனாவுக்கு அந்தக் குளத்தில் குளிக்கும் ஆசை மேலும் மேலும் அதிகரிக்க கையில் இருந்த பொருட்களையும் துப்பட்டாவையும் யாமினியிடம் கொடுத்துவிட்டு சுடிதாருடனேயே சட்டென குளத்தினுள் பாய்ந்தாள்.

அம்மாவுக்கு கோபம் வந்தாலும் எதுவும் சொல்லாமல் இருக்க, சற்று நேரத்தில் யாமினியும் அம்மாவிடம் அனுமதி பெற்றுக்கொண்டு வந்து மெல்ல குளத்தினுள் இறங்கினாள்.

அவர்கள் இருவருக்கும் நீச்சல் சுத்தமாகத் தெரிந்திருக்காது. ஆகையால், அவர்களுக்கு நீச்சல் பழக்கி விடும் சாக்கில் யாமினியை கொஞ்சம் அங்கே இங்கே தொட முடியும் என்று நினைத்தேன். ஆனால், அவர்கள் இருவரும் நன்றாகவே நீத்திக் கொண்டிருந்தனர்.

எனக்கு ஆச்சரியம் மேலிட கீர்த்தனாவிடம் கேட்டேன்.

"நீ எங்கடி நீச்சல் கத்துகிட்ட?"

"அதுவா? நா அப்பப்ப வீக்கென்ட்ல யாமினி கூட அவங்க ஊருக்கு போவேன். அங்க அவங்க தாத்தா வீட்ல பெரிய ஸ்விம்மிங் பூல் இருக்கு. அதுல தான் கத்துக்கிட்டேன்."

"ஓஹ் குட் குட்."

நால்வரும் மிகவும் சந்தோசமாக நன்றாகவே நீந்திக் குளித்தோம். இடையிடையே நான் ஓரக்கண்களால் யாமினியை அளந்து கொண்டே தான் இருந்தேன்.

இன்னும் நிறைய தூரங்கள் செல்லவேண்டி இருப்பதனால், அம்மாவின் நச்சரிப்பில் சீக்கிரமே குளித்து முடித்துவிட்டு வெளியேறினோம். யாமினியினதும் கீர்த்தனாவினதும் முழு உடம்பும் அப்பட்டமாக வெளியே தெரியும் அளவுக்கு அவர்களது ஆடைகள் அவர்களது உடம்போடு ஒட்டி இருக்க, நான் யாமினியின் பின் பக்கம் நோக்கினேன். அவள் உள்ளே போட்டிருந்த ப்ரா, இன்னர் வெஸ்ட், பேன்ட்டி என எல்லாமே அவளது சுடிதாருக்கு மேலாக கருப்பு நிறத்தில் எனது கண்களுக்கு காட்சியளித்தன. அவளது அரைவட்ட வடிவான இரண்டு பின்னழகுப் புட்டங்களின் சதைகளும் அவள் நடக்கும் அதிர்வுகளுக்கேற்ப ஆடி அசைந்துகொண்டு அழகாக அவளுடன் சென்று கொண்டிருந்தன.

ஆடைகளை மாற்றுவதற்காக அம்மா அவர்கள் இருவரையும் அந்த மரத்திற்கு பின் புறமாக ஒரு மறைவான இடத்திற்கு அழைத்துச் செல்ல நானும் வருணும் ஷார்ட்ஸை கழட்டி நன்றாகப் பிழிந்து ஒரு பிளாஸ்டிக் பையில் போட்டுவிட்டு வேறு உடைகள் மாற்றிக் கொண்டு காரில் அமர்ந்திருந்தோம்.

யாமினி ஆடை மாற்றும் காட்சி எனது கற்பனையில் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. கண்களை மூடி அதனை ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

சற்று நேரத்தில்,
"கார்த்திக் ணா! அங்க கொஞ்சம் பாருங்க." என்றான் வருண்.

வெள்ளை நிறச் சுடிதாரும் வெள்ளை நிறப் பாண்டும் வெள்ளை நிறத் துப்பட்டாவும் என ஒரே மாதிரியாக அணிந்து கொண்டு யாமினியும் கீர்த்தனாவும் தேவதைகள் போல வந்து கொண்டிருந்தனர்.

"ஒரே மாதிரி டிரஸ் எப்ப எடுத்தாங்க?" என்று கேட்டேன்.

"எங்க அக்கா பிறந்த நாளைக்கு அப்பா கிப்ட் பண்ணது. அதே மாதிரி டிரஸ் கீர்த்தனா அக்காக்கும் வேணும்னு எங்க அக்கா கேட்டு அப்பா எடுத்துக் குடுத்தாரு." என்றான்.

அவர்கள் காரில் ஏறியதும், பின்னால் திரும்பி கீர்த்தனாவைப் பார்த்து,
"கீர்த்து! யு லுக் லைக் என் ஏஞ்சல்." என்றேன்.

"ஓஹ். தேங்க்ஸ் ணா. அப்போ யாமினி?"

அதனை என் வாயால் வேறு சொல்ல வேண்டுமா? இருந்தாலும் அது பற்றி பதில் சொல்லாமல் கொஞ்சம் சமாளித்தேன்.

'காக்கைக்கும் தன் குஞ்சு பொன் குஞ்சு. எனக்கு நீ தான் ஏஞ்சல் மாதிரி தெரியுற. ஒரு வேள வருணுக்கு அவங்க அக்கா ஏஞ்சல் மாதிரி தெரியலாம்" என்றேன்.

யாமினி என்னை முறைப்பது எனது பக்கப் பார்வைக்கு நன்றாகவே தெரிந்தது. ஆனாலும், அவளை நேருக்கு நேர் பார்க்காமல் அப்படியே முன்னால் திரும்பி காரை ஸ்டார் செய்தேன்.

"ஷீ இஸ் நாட் அன் ஏஞ்சல். ஷீ இஸ் அ டெவில்." என்றான் வருண்.

"ஹாஹா. எதுக்கு அப்டி சொல்ற?" என்று கேட்க, கீர்த்தனா முந்திக் கொண்டாள்.

"வருண் ஏதாச்சும் தப்பு பண்ணா யாமினி அங்கிள் கிட்ட சொல்லி குடுத்திருவா. அங்கிள் செம்ம சாத்து சாத்துவாரு. அதனால தான் அப்டி"
என்று கூறி சிரித்தாள்.

"ஓஹோ! ரியல்லி?" என்று வருணைப் பார்த்துக் கேட்க,

"ஆமாண்ணா. இது ஒரு டெவில்." என்றான்.

"அந்த வகையில பாக்க போனா என்னோட சிஸ்டர் ஏஞ்சல் ப்ரோ மாக்ஸ்னு தான் சொல்லணும். சின்ன வயசுல நா என்ன தப்பு பண்ணாலும் அப்பா அம்மாகிட்ட சொல்லாம என்ன காப்பாத்துவா. அப்பாகிட்ட அம்மாகிட்ட எனக்காக அப்பப்ப அடியும் வாங்கி இருக்கா. எப்பவுமே எனக்கு சப்போர்ட்டா இருப்பா. இவள மாதிரி ஒரு தங்கச்சி கிடைக்க நா குடுத்து வச்சிருக்கணும்" என்றவாறு அம்மாவை நோக்கி,
"இல்லம்மா?" என்றேன்.

சட்டென எனது கன்னங்களைப் பிடித்து இழுத்து, கன்னத்தில் ஒரு முத்தமிட்டு,
"லவ் யு ண்ணா" என்றாள் கீர்த்தனா. அதற்கிடையில், அவளது கண்களிலிருந்து கண்ணீர் துளிகள் கன்னங்கள் வழியாக உருண்டோட,

நான் அவளைப் பார்த்து,
"லூஸு! எதுக்கு அழுற? கண்ண தொடச்சிக்கோ." என்றேன்.

"நல்ல அண்ணனும் நல்ல தங்கச்சியும் தான்." என்றவாறு அவளை அணைத்தார் அம்மா.

யாமினியும் வருணும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டனர்.

"நா ஒண்டும் இவன வேணும்னே அப்பாகிட்ட போட்டுக் குடுக்க மாட்டேன். அவன் செய்ற வேலைகள் அப்டியிருக்கும். அதனால தான் போட்டுக் குடுப்பேன்." என்றாள் யாமினி.

"ஓஹ். சரி சரி. லீவ் இட். லீவ் இட்." என்றவாறு காரை எடுத்தேன்.

அன்றைய தினம் கொடைக்கானல் சென்று சேர மாலை 7 மணி ஆகி விட்டிருந்தது. ஒரு ஹோட்டலில் இரண்டு ரூம்கள் புக் செய்தேன். ஒரு ரூமில் நானும் வருணும் அடுத்த ரூமில் அம்மாவும் கீர்த்தனாவும் யாமினியும் தங்கிக்கொள்ள முடிவு செய்தோம்.

கொடைக்கானலின் குளிர்மை உடம்புக்கு வேறு விதமான ஒரு உணர்ச்சியினைக் கொடுக்க பீர் ஒன்று இருந்தால் நன்றாக இருக்கும் எனத் தோன்றியது.

அம்மாவிடம் இரவுக்கு சாப்பாடு எடுத்துக்கொண்டு வருகிறேன் எனக் கூறி விட்டு காரை எடுத்துக்கொண்டு தனியாகப் புறப்பட்டேன்.

சாப்பாடும் பீரும் சிகரட்டும் வாங்கிக்கொண்டு ரூமுக்கு வந்து ரூமை திறந்தால், ரூம் லாக் ஆக இருந்தது. வருண் அங்கே இல்லை. நான் பீரை மீண்டும் காரில் கொண்டு சென்று வைத்துவிட்டு, அடுத்த ரூமுக்குச் சென்று பார்த்தால் கீர்த்தனாவும் யாமினியும் கூட அங்கே இல்லை. அம்மா மாத்திரம் குளிர் பொறுக்க முடியாமல் போர்த்திக் கொண்டு படுத்திருந்தார்.

அம்மாவிடம் சாப்பாட்டினைக் கொடுத்து விட்டு,
"எல்லாரும் எங்க போய்ட்டாங்கம்மா?" என்று கேட்டேன்.

"சும்மா இந்த ஹோட்டல சுத்திப் பாத்துட்டு வரேன்னு போறாங்க." என்றார்.

நானும் சரியென கீழே இறங்கி வந்து கீர்த்தனாவுக்கு கால் செய்தேன். அவள் போனை எடுக்கவில்லை. வருணுக்கு கால் செய்தேன். அவனும் எடுக்கவில்லை. யாமினிக்கு கால் செய்ய மனம் வரவில்லை. ஆகையால், அவர்கள் வருகின்ற நேரம் வரட்டும் என நினைத்துக் கொண்டு, காரில் வைத்து பீரினைக் குடிக்கலாம் என முடிவு செய்து பீரினை எடுத்து அதனை ஓபன் செய்து வாயில் வைத்துக் கொண்டு அண்ணாந்தேன்.

அப்பொழுது அங்கே விசித்திரமான ஒரு சம்பவம் நடந்தது.


தொடரும்....

[Thamizhan98]

Kaadhal velipadum neram vegu tholaivil illai enbathu purikirathu.
Kodaikkanalile yamini kaadhalai solli viduvaal endru nambukiren
Kaadhalil vetri vaagai soodattum

[omprakash_71]

Fantastic Update Nanba Super

[KaamaArasan]

Thank you guys

[KaamaArasan]

யார்டா இவன்? காம தளத்துல வந்து காதல் கதை சொல்லின்னு இருக்கான் ன்னு யாராச்சும் நினைக்கிறீங்களா ப்ரெண்ட்ஸ்?

[Alone lover]

Nope adila illa neenga unga creativity la eluthunga ella story layum irrukurathu maathiri list mattum irruntha nalla irukathu but one thing konjam romance scenes vaaiga love content ku etha maathiri. Intha hero waste maathiri theriyuthu, laddu maathiri oruthi pakkathu veetula irrunthum summa irrukan

[Alone lover]

And one question is this story is like a horror genre like யட்சிணி

[Thamizhan98]

யார்டா இவன்? காம தளத்துல வந்து காதல் கதை சொல்லின்னு இருக்கான் ன்னு யாராச்சும் நினைக்கிறீங்களா ப்ரெண்ட்ஸ்?

Bro apdilam sonna avan pombala sokku ullavanathan iruppan
Kaadhalil varum kaamamum kaamam kalantha kaadhalum kodukkum feel vera maadhiri irukkum
Neenga sariya kondu poreenga apdiye ponga bro
Updateku waitting bro

[Raja0071]

Fantastic update nanba. Eagerly waiting for your next update.

[KaamaArasan]

Nope adila illa neenga unga creativity la eluthunga ella story layum irrukurathu maathiri list mattum irruntha nalla irukathu but one thing konjam romance scenes vaaiga love content ku etha maathiri. Intha hero waste maathiri theriyuthu, laddu maathiri oruthi pakkathu veetula irrunthum summa irrukan

Laddu madhiri ponnu ok. Correct panna chance nu onnu kedaikanum la.

[KaamaArasan]

And one question is this story is like a horror genre like யட்சிணி

Idhu antha யட்சி illa bro. Purely love and lust genre than.

[KaamaArasan]

Kaadhal velipadum neram vegu tholaivil illai enbathu purikirathu.
Kodaikkanalile yamini kaadhalai solli viduvaal endru nambukiren
Kaadhalil vetri vaagai soodattum

Thanks bro. Will update as soon as possible

[KaamaArasan]

Fantastic update nanba. Eagerly waiting for your next update.

Thanks bro. Writing bro. Will update soon

[Losliyafan]

Super update

[KaamaArasan]

நான் காரை பார்க் செய்திருந்த அந்த ஹோட்டலின் கார் பார்க்கிங்கை நோக்கி எனது ஆருயிர்க் காதலி யாமினி யாரோ ஒருத்தனுடன் சிரித்துப் பேசிக்கொண்டு வந்து கொண்டிருந்தாள். வருணும் கீர்த்தனாவும் அவர்களுக்குப் பின்னால் சற்று இடைவெளி விட்டு வந்து கொண்டிருந்தனர். நல்ல உயரமான வாட்டசாட்டமான ஒரு ரிச் லுக் ஆண்மகன் அவன். வெள்ளையாகவும் அழகாகவும் இருந்தான். பேசிக்கொண்டே வந்தவர்கள் ஒரு பிராண்ட் நியூ பென்ஸ் காருக்கு முன்னால் நின்று கொண்டனர். கார் ஷட்டர்கள் எல்லாமே மூடிய நிலையில் இருந்ததனால், அவர்கள் என்ன பேசுகிறார்கள் என என்னால் சரியாக கேட்க முடியவில்லை.

கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்து விட்டு அவன் யாமினியிடம் "பை" சொல்லிவிட்டு அந்த பென்ஸில் ஏறிப் புறப்பட்டான்.

எனக்கு தலையெல்லாம் சுற்ற ஆரம்பித்தது. மூளையும் இதயமும் சற்று நேரம் ஸ்தம்பித்துப் போனது போல இருந்தது. அந்தக் குளிரிலும் எனக்கு வியர்க்க ஆரம்பித்தது.

இதுவரை காலமும், யாமினி எந்த ஒரு அந்நிய ஆண்களுடனும் பேசி நான் பார்த்ததில்லை. போனில் கூட அவள் யாரும் ஆண்களுடன் பேசி நான் பார்த்ததில்லை. ஆனால், திடீரென அதுவும் கொடைக்கானலில் ஒரு ஆணுடன் சிரித்துப் பேசிக்கொண்டு வருகின்றாள் என்றால் எனக்கு அது ரொம்பவே விசித்திரமாக இருந்தது.

யார் அவன்?
ஒரு வேளை அவளது காதலனாக இருப்பானா? அவளுடன் கூடப்படித்த யாரவது ஒரு நண்பனாக இருப்பானா? இல்லையென்றால் யாராவது ஒரு சொந்தக்காரப் பையனாக இருப்பானா? ஒரு வேளை, அவளுக்கு பார்த்திருக்கும் அந்த டாக்டர் மாப்பிள்ளை அவன் தானா?

விடை தெரியாத கேள்விகள் பலவற்றுடன் நான் காரில் அமர்ந்திருந்தேன். அவர்கள் மூவரும் அங்கிருந்து ரூமுக்குச் சென்றதும் சற்று நேரத்தில் நானும் ரூமுக்குச் சென்றேன்.

அவர்கள் மூவரும் எங்களது ரூமிலேயே உக்கார்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்தனர். என்னைக் கண்டதும் பேச்சை நிறுத்திவிட்டு ஒருவர் முகத்தை ஒருவர் பார்த்தவாறு அமர்ந்திருந்தனர். யாமினியின் முகம் வெட்கத்தில் சற்று சிவந்திருந்தது.

"எங்க போனீங்க மூணு பேரும்? கால் பண்ணாலும் எடுக்கல?" என்றேன்.

"அது வந்து....." என்று இழுத்தான் வருண்.

"என்ன வந்து?"

"அக்காக்கு பாத்திருந்த மாப்ள வீட்ல இருந்து கல்யாணத்துக்கு ஓகே சொல்லிட்டாங்க."
பெரும் புயல் ஒன்று எனது இதயத்தோடு மோதி நாடி, நாளங்களில் இருந்து இதயத்தினை தனியாக பிய்த்து இழுத்து எடுத்தது போல இருந்தது.

"ஓஹ். கங்ராட்ஸ் யாமினி. இது எப்போ? சொல்லவே இல்ல?" என்று பொய்யாகக் கேட்டு சிரித்தவாரு அவர்களுடன் அமர்ந்தேன்.

"நேத்து நைட் தான் அவங்க வீட்ல இருந்து கால் பண்ணி சொன்னாங்க." என்றான் வருண்.

"ஓஹ்!"

"இன்னொரு விஷயம்" வருண் தொடர்ந்தான்.

"என்ன?"

"மாப்ள எங்க அப்பாகிட்ட பேசும் போது நாமெல்லாம் காலைல கொடைக்கானல் டூர் போறோம்ன்னு பேச்சு வாக்குல சொல்லியிருக்காரு போல, அவரும் இதுதான் சாக்குன்னு அக்காவ பாக்குற ஆசைல உடனே கிளம்பி இங்க வந்துட்டாரு."

"ஓஹோ. இது வேறயா? அவரு எங்க இப்போ?"

"அவரு பக்கத்து ஹோட்டல் ஒண்ணுல தான் தங்கி இருக்காராம். இப்போ தான் இங்க வந்து அக்காவ பாத்துட்டு போறாரு. நாளைக்கு வரேன்னு சொல்லி இருக்காரு." என்றான் வருண்.

"அவர இங்க வர சொன்னா நாம இங்கயே அவர தங்க வைக்கலாம் ல?" என்றேன்.

"அதெல்லாம் வேணாம் ணா. உங்க அம்மாக்கு தெரிஞ்சா ஏதாச்சும் நினைப்பாங்க. அவரும் அப்பா அம்மாகிட்ட பொய் சொல்லிட்டு தான் வந்திருக்காராம். அவரு இங்க வந்தது யாருக்குமே தெரியாது. ஈவ்ன் அக்காக்கு கூட தெரியாது." என்றான் வருண்.

"ஐயோ! எங்க அம்மா அதெல்லாம் எதுவும் நினைக்க மாட்டாங்க. நோ வொர்ரிஸ்" என்றேன்.

"பரவால்லண்ணா. நாளைக்கு வரேன்னு சொல்லி இருக்காரு. முடிஞ்ச வரைக்கும் அம்மாக்கு தெரியாம சமாளிப்போம்." என்றாள் கீர்த்தனா.

"சரி. என்னமோ பண்ணுங்க. முதல்ல எல்லாரும் போய் சாப்பிடுங்க." என்றேன்.

"நீ சாப்பிடலையா?" என்று கேட்டாள் கீர்த்தனா.

"நா கொஞ்சம் வெளிய போயிட்டு வந்து சாப்பிடுறேன்." என்று கூறி விட்டு எழுந்து ரூமை விட்டு வெளியே வந்தேன்.

மனது வலித்தது. காதுகள் இரண்டும் அடைத்துக் கொண்டது. கண்கள் இரண்டும் சாரை சாரையாக கண்ணீரைச் சொரிய வேகமாக காரை நோக்கி நடந்தேன்.

அவளுக்கு மாப்பிள்ளை பார்த்திருக்கிறார்கள் என்று சொன்ன போது இருந்ததை விட, இருவருக்கும் பிடித்துப் போய் சம்மதமும் கூறி, இப்பொழுது அவனே நேரில் வந்து அவளை சந்தித்து விட்டுப் போய் இருந்தது எனக்கு ரொம்பவே வலித்தது.

அவள் எனது காதலை வேண்டாம் என்று கூறிய போது கூட எனது கண்கள் இந்த அளவுக்கு கண்ணீரினைச் சொரியவில்லை.

காரில் அமர்ந்தபடி வலி தீர அழுது தீர்த்தேன். அழுதழுது கொண்டே பீரினையும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குடித்து முடித்து விட்டு சிகரட் ஒன்றினை எடுத்துக் கொண்டு காரை விட்டு இறங்கினேன். பக்கத்தில் இருந்த மதில் சுவற்றில் சாய்ந்து கொண்டு சிகரட்டினைப் பற்ற வைத்தேன்.

போன் அலறியது. எடுத்துப் பார்த்தால் கீர்த்தனா.

"ஹ்ம்ம். சொல்லு."

"எங்க இருக்க?"

"கார் பார்க்கிங் ல."

"அங்க என்ன பண்ற?"

"சும்மா தான். கார் ல உக்காந்து பாட்டு கேட்டுன்னு இருக்கேன்."

"இரு வரேன்." என்றவாறு போனை கட் செய்து விட்டு அடுத்த கணமே பக்கத்தில் வந்து நின்று,

"இதுக்குத் தான் தனியா இங்க வந்தியா?" என்றாள்

"இல்ல. அது வந்து..... ரொம்ப கூலா இருந்திச்சா. அதனால தான்."

"குடிச்சிருக்கியா?"

"இல்லயே."

"பொய் சொல்லாத. இந்த நாத்தம் நாறுது."

"ஒரே ஒரு பீர் தான் டி. குளிருக்காகத் தான்."

"எங்களுக்கும் தான் குளிருது. நாங்க என்ன பீரா குடிச்சிட்டு இருக்கோம்?"

"ஒண்ணே ஒண்ணு தான் டி. விடு."

"சரி. அத விடு. பாத்தியா அந்த பையன் செஞ்ச வேலைய?"

"எந்த பையன்?"

"விக்ரம். யாமினி பியான்ஸி."

"ஓஹ். அவன் பேரு விக்ரமா? என்ன பண்ணான் அவன்?"

"யாமினிய அவங்க வீட்ல ஓகே பண்ணதும் அவள பாக்க அவன் இங்கயே வந்துட்டான். அதுவும் பென்ஸ் கார்ல."

"அதுக்கு என்ன என்ன பண்ண சொல்ற? என்கிட்ட பென்ஸ் கார் இருக்கா என்ன?"

"கார விடு. அதில்ல மேட்டரு. பொண்ணுங்களுக்கு இந்த மாதிரி பண்ற பசங்களத் தான் ரொம்ப பிடிக்கும். இப்டியெல்லாம் பண்ணா தான் இம்ப்ரெஸ் ஆவாங்க. நீயும் இருக்கியே. பக்கத்துலயே மெழுகு பொம்ம மாதிரி ஒரு பொண்ண வச்சிக்கிட்டு அவள கொஞ்சம் கூட இம்ப்ரெஸ் பண்ணாம இருந்திருக்க இவ்ளோ நாள். வேஸ்ட்டுணா நீ."

எனக்கு மறுபடியும் "ஓ" வென அழ வேண்டும் போல இருந்தது. ஆனாலும், எனது கஷ்டங்களைக் கூறி அவளையும் கஷ்டப்படுத்த வேண்டாமே என நினைத்து என்னை நானே கட்டுப்படுத்திக் கொண்டேன்.

"என்னடி சொல்ற நீ? நா எதுக்குடி அவள இம்ப்ரெஸ் பண்ணனும்?"

"அவள மாதிரி ஒரு பொண்ணு உனக்கு கிடைப்பாளாண்ணா? பாரு. அவ இன்னொருத்தன கல்யாணம் பண்ணப்போறா ன்னு நினைக்கும் போது எனக்கே அவ்ளோ கடுப்பாகுது. நீயும் இருக்கியே. சீ."

"இங்க பாரு கீர்த்து. அவங்க அப்பா பாத்திருக்குற மாப்ளைய பாரு. அவன் ஒரு டாக்டர். ரிச் பேமிலி. சொந்தமா பென்ஸ் கார் வச்சிருக்கான். அந்த மாதிரி அவங்க ஸ்டேட்டஸ்க்கு ஏத்தமாதிரித் தான் அவங்க மாப்ள பாப்பாங்க. நா அவள இம்ப்ரெஸ் பண்ணி லவ் பண்ண வச்சாலும் அவங்க அப்பா அம்மா அத ஏத்துப்பாங்களான்னு தெரியாது. சும்மா இதையெல்லாம் நெனச்சி நீ மனச போட்டுக் குழப்பிக்காத. போய் தூங்கு. அம்மா தேடப்போறாங்க."

'அம்மா தூங்கிட்டாங்க. யாமினி துணைக்கு என்னையும் கூட்டிகிட்டு கீழ வந்து, அதோ.. அங்க நின்னு விக்ரம் கூட போன் பேசிட்டு இருக்கா. அதனால தான் நா உனக்கு போன் பண்ணேன்."

"ஹ்ம்ம். சரி. நீ போய் யாமினி கூட துணைக்கு நின்னுக்கோ. நா கொஞ்ச நேரம் இங்கயே இருந்துட்டு வரேன்."

"ஹ்ம்ம். சரிண்ணா. உன் ரூம்ல சாப்பாடு எடுத்து வச்சிருக்கேன். சீக்கிரமா போய் சாப்ட்டு தூங்கு."
என்றவாறு அவள் கிளம்ப, நான் சற்று தூரத்தில் ஒரு மரத்தடி பென்ச்சில் அமர்ந்து, சிரித்து சிரித்து பேசிக் கொண்டிருக்கும் வெள்ளை நிற ஆடையணிந்திருந்த அந்த யட்சியினை நோக்கினேன்.

அவளுக்கென்ன? அவளுக்கு எங்கே புரியப் போகிறது எனது வலி? என் கண்களுக்கு முன்னாலேயே அவளது வருங்காலக் கணவனுடன் சிரித்து சிரித்துப் பேசிக்கொண்டிருக்கிறாள்.

ஆனாலும் அவள் மேல் எந்தத் தப்பும் இல்லை. அவள் அவளுக்கென அவளது அப்பா அம்மா பார்த்து வைத்திருக்கும் மாப்பிள்ளையுடன் தானே பேசுகிறாள்.

என்னைப் பற்றி நினைக்க எனக்கே கோபமாகவும் எரிச்சலாகவும் வந்தது.

கீர்த்தனா கூறியது முற்றிலும் சரி தான். நான் ஒரு கையாலாகாதவன். ஆண்டவன் அவளை என்னிடம் அனுப்பி இத்தோடு 5 ஆண்டுகளும் இரண்டு மாதங்களும் கடந்துவிட்டன. ஆனால், அவளிடம் எனது காதலைக் கூறியதனைத் தவிர, நான் அவளை கவரும் விதமாக எதுவுமே செய்ததில்லை. அவள் என்னைத் தொல்லை எனக் கூறிய ஒரு வார்த்தைக்காக கோபத்திலும் ஈகோவிலும் 5 வருடங்களாக நான் அவளிடம் பேசாமல் இருந்திருக்கிறேன். பின்னர் அவள் எப்படி என்னைக் காதலிப்பாள்?

அவள் எனக்கு வேண்டும் என்றால், அவள் என்னை செருப்பால் அடித்துத் துரத்தியிருந்தாலும் கூட நான் வலிந்து சென்று அவளுடன் பேசி இருக்க வேண்டும். அவளை சமாதானப்படுத்தி இருக்க வேண்டும். பேசிப் பேசியே அவளை சிரிக்க வைத்திருக்க வேண்டும். என்னுடன் பேசாமல் இருக்க முடியாது என்னும் நிலைமைக்கு அவளை நான் கொண்டு வந்திருக்க வேண்டும். மாயங்கள் பல செய்து அவளை நான் எனது காதல் வலையிலும் சிக்க வைத்திருக்க வேண்டும்.

அதையெல்லாம் விட்டுவிட்டு, அவளைப் பற்றி எனக்குக் கணக்கே இல்லை என்கின்ற மாதிரியாக நடந்துகொண்டால் அவளும் என்னதான் செய்வாள்?

ஆனால், இப்பொழுது கூட ஒன்றும் கெட்டுப் போகவில்லை. நமது வாழ்க்கையில் நாம் எதிர்பார்க்கவே முடியாத சில விஷயங்கள் கூட நடக்கலாம். அவள் இப்பொழுது தான் விக்ரமுடன் பேச ஆரம்பித்திருக்கிறாள். அவள் அவனைக் காதலிக்க ஆரம்பிக்க முன்னர், ஏதாவது ஒரு வகையில் அவளை இம்ப்ரெஸ் செய்து என்னை உருகி உருகி காதலிக்க வைக்க வேண்டும்.

அவள் என்னை விட்டுப் போய் விட்டாளே என்று வாழ்நாள் முழுக்க வருந்துவதனை விட, ஏதாவது முயற்சி செய்து பாக்கலாமே எனத் தோன்றியது. உதவிக்கு கீர்த்தனா இருக்கின்றாள். தைரியமாக இறங்கலாம் என முடிவு செய்தேன்.

இவ்வளவு நேரமும், அவளுக்கு மாப்பிள்ளை பார்த்தது பற்றி எனக்குக் கவலையே இல்லை என்பது போல அவள் முன்னால் நடித்துக் கொண்டிருந்தேன். ஆனால், அதை வைத்தே ஒரு நாடகத்தினை அரங்கேற்றலாம் என முடிவு செய்தேன்.

யாமினி போன் பேசி முடித்ததும் மேலே செல்ல முன்னர் கீர்த்தனா எனக்கு போன் செய்தாள். ஆனால் நான் போனை எடுக்காமல் போதையில் மட்டையான மாதிரியாக கார் சீட்டில் படுத்துக் கொண்டேன்.

நான் போனை எடுக்காததால், யாமினியையும் அழைத்துக் கொண்டு நேராக காரின் அருகில் வந்தாள் கீர்த்தனா. நான் தூங்கிக் கொண்டிருக்கிறேன் என நினைத்து என்னை எழுப்ப முயற்சித்தாள். ஆனால், நான் கண்களையே திறக்காமல் முழுப் போதையில் இருப்பது போல நடந்து கொள்ள, மீண்டும் மீண்டும் எழுப்ப முயற்சித்தாள். நான் அசும்பவில்லை. பின்னர் யாமினியைப் பார்த்து,

"ஏய் நல்லா குடிச்சிருக்கான்டி. இப்ப என்ன பண்றது?" என்றாள்.

"கார்லயே தூங்கட்டும். லாக் பண்ணிட்டு நாம போகலாம்." என்றாள் யாமினி.

"அம்மாக்கு தெரிஞ்சா அவ்ளோ தான். பேசாம தூக்கின்னு போகலாமா மேல?"
என்றவாறு என்னை காரில் இருந்து வெளியே தூக்கி எடுத்து கைத்தாங்கலாக கூட்டிச் செல்ல முயற்சித்தாள். அவளால் தனியாக என்னை தூக்கவோ நடக்க வைக்கவோ முடியாமல் போக யாமினியையும் உதவிக்கு அழைத்தாள்.

எனது இடது கையை கீர்த்தனாவின் தோளிலும் வலது கையை யாமினியின் தோளிலும் போட்டு இறுக்கமாகப் பிடித்துக்கொண்டனர். பின்னர் யாமினி இடது கையால் எனது இடது பக்க இடுப்பையும் கீர்த்தனா வலது கையால் எனது வலது பக்க இடுப்பையும் X ஷேப்பில் இறுக்கமாகப் பிடித்துக் கொண்டு மெல்ல நடக்க ஆரம்பித்தனர். நானும் போதையில் நடப்பது போல வாய்க்கு வந்ததையெல்லாம் உளறிக் கொண்டே மெல்ல மெல்ல நடந்து கொண்டிருந்தேன். எனது வேகத்திற்கே அவர்களும் நடந்து கொண்டிருந்தனர்.

இரண்டு பெண்களின் பஞ்சு மேனிகளும் எனது மேனியை அவ்வளவு நெருக்கமாக உரச எனது உடம்பெங்கும் இலத்திரன் பாய்ச்சல்கள் வெகு விமர்சையாக நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தன. நான் கீர்த்தனாவை விட்டு லேசாக விலகி யாமினியின் பக்கம் முழுவதுமாக சாய்ந்தபடி தலையினை முன்னால் தொங்கப் போட்டவாறு சென்று கொண்டிருந்தேன்.

யாமினியின் வாசனைகள் என்னை அவள் பற்றிய அத்தனை கவலைகளையும் மறக்கடித்துக் கிறங்கடிக்கச் செய்தன. துப்பட்டா அணிந்திருந்தாலும் கூட, அவள் நடக்கும் அதிர்வுகளில் மெல்ல மெல்லக் குலுங்கும் அவளது வட்ட வட்ட கொழு கொழு முலைகளை என்னால் மிக அருகிலேயே பார்க்க முடிந்தது. சில நேரங்களில் எனது வலது முழங்கையினால் அவளது இடது முலையின் ஸ்பரிசத்தினை உணரவும் முடிந்தது.

அவளது முலையின் ஸ்பரிசம் எனது ஆண்மையின் கோலினைத் தூண்டிவிட அது மெல்ல உசும்ப ஆரம்பித்தது.

தொடரும்....

[Thamizhan98]

Sila idangalil kankal kalangum kanneer varikal koduthatharku nandri bro...
Podhaiyil thangaiyidam solvathu pola sila vishayngal yaminiku therigindra maadhiri koorinal nalla irukkalamo

Ungal kadhaiyinai padikum poluthu en nanban eluthiya kathai than ninaivu varukirathu..
Aanal avan kathaiyil kamathirkana varikal irukkathu

Nanba ithey pola idhayathil thaakkathinai yearpaduthum ungal varikalukkaka kaththirukum naan

Padhivu seekkiram nanba

Intha kadhaiyinai kaamathin varikal illamal pdf kidaithaal nandraga irukkum

[Jayam Ramana]

Marveloussss

[omprakash_71]

சூப்பர் நண்பா சூப்பர்

[Murugan siva]

சூப்பர் நண்பா. யாமினி உடன் கார்த்திக் சேரட்டும் நண்பா