28-08-2024, 07:37 AM
அடுத்த காதல் பதிவிற்கு காத்திருக்கின்றேன். எப்பொழுது காதல் அலை வீசும்
Indian Private Cams | Porn Videos: Recently Featured XXXX | Most Popular Videos | Latest Videos | Indian porn sites Sex Stories: english sex stories | tamil sex stories | malayalam sex stories | telugu sex stories | hindi sex stories | punjabi sex stories | bengali sex stories
|
யட்சி
|
29-08-2024, 12:37 AM
நேரம் காலை 10 மணி கடந்திருந்தது.
இரவு வீட்டுக்கு வந்ததிலிருந்து அவளை நான் இது வரை நேரில் பார்க்கவில்லை. நேரில் பார்க்கும் ஆசையும் எனக்கு இருக்கவில்லை. அவளை நேரில் பார்க்கும் பொழுது அவளுடன் எப்படி நேருக்கு நேர் முகம் கொடுப்பது, அவளுடன் என்ன பேசுவது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. அதுமட்டுமில்லாமல் அவளை நேரில் பார்த்தால், நான் என்ன ஆகுவேன் எனவும் எனக்குத் தெரியாமல் இருந்தது. 5 வருடங்கள் கழிந்திருந்தாலும் எல்லாமே நேற்றைய தினம் நடந்தது போல ஞாபகத்தில் இருந்து கொண்டிருந்தது. அவ்வளவு வேகமாக காலம் கடந்திருந்தது. காலைச் சாப்பாட்டினை முடித்துவிட்டு, நண்பர்களுக்காக துபாயிலிருந்து கொண்டு வந்திருந்த சரக்கு போத்தல்களையும், சிகரெட் பாக்கெட்டுக்களையும் எடுத்துக்கொண்டு அம்மாவிடம் கூறிவிட்டுக் கிளம்ப, "பகல் சாப்பாட்டுக்கு சீக்கிரமா வந்துருப்பா. உனக்காக விஷேஷமா சமைக்கிறேன். வெளிய எங்கயும் சாப்பிட்டுராத." என்றார் அம்மா. "சரிம்மா" என்றவாறு கிளம்பினேன். நீண்ட நாட்களுக்குப் பின்னர் நண்பர்களை சந்தித்து பல கதைகள் பேசிவிட்டு, பல சிகரட்டுக்களையும் ஊதித் தள்ளிவிட்டு, அம்மா கூறியது நினைவுக்கு வரவே, நண்பர்களிடம் இரவு தண்ணீர்ப் பார்ட்டியில் சந்திப்பதாக வாக்களித்துவிட்டு 2 மணியளவில் வீடு திரும்பினேன். அம்மாவும் கீர்த்தனாவும் கிட்சனில் வேலை செய்துகொண்டிருக்க, நான் சிகரட் வாசனையில் அம்மாவிடம் இருந்து தப்பிக்க ரூமினுள் நுழைந்தேன். கிட்சனில் இருந்து வந்த தடல்புடலான மசாலா வாசனைகளும், பொரியல் சத்தங்களும் எனது பசி நரம்புகளைத் தூண்ட, கீர்த்தனாவை அழைத்து, "சீக்கிரமா சாப்பாட்ட வை. பசிக்குது." என்றேன். "கொஞ்சம் பொறுண்ணா. உனக்காக சமைக்க ஸ்பெஷலா ஒரு செஃப் வந்திருக்காங்க. அவங்க ஸ்பெஷலா செய்யிறதனால லேட்டாகுது." "ஓஹ். யாரு அந்த ஸ்பெஷல் செஃப்?" "வேற யாரு. நம்ம யாமினி தான்." "காமெடி பண்ணாத. எனக்காக சமைச்சி தர்றதுக்கு அவ எதுக்கு வரணும்?" "நா தான் கூப்டேன். அவ மட்டன் பிரியாணி சூப்பரா பண்ணுவா." "ஓஹ்." "நீ சாப்ட்டு பாத்துட்டு அப்புறம் சொல்லு." "நீ எதுக்கு அவள கூப்ட? நீயும் அம்மாவும் ஏதாச்சும் பாத்து பண்ணி இருக்கலாமே!" "இப்ப அவ பண்ணுனா உனக்கு என்ன பிரச்சன?" "எனக்கு ஒண்ணும் இல்ல. அவள எதுக்கு கஷ்டப்படுத்தனும் னு தான்." "அவக்கு எந்த கஷ்டமும் இல்ல. இன்னும் ஒரு 5 மினிட்ஸ் பொறுத்துக்கோ. சாப்பிடலாம்." யாமினி நடந்தவற்றை கீர்த்தனாவிடம் சொல்லி இருப்பாளா இல்லையா என இவ்வளவு நாளும் எனக்குள் ஒரு சந்தேகம் இருந்துகொண்டே தான் இருந்தது. ஆனால், இன்று எனக்காக பிரியாணி செய்வதற்காக கீர்த்தனா அவளை அழைத்ததையும், அவள் வந்திருப்பதையும் வைத்துப் பார்க்கும் பொழுது அது பற்றி அவள் எதுவுமே வாய் திறக்கவில்லை என எனக்குத் தெளிவாகியது. ஆனாலும், அது ஏனோ தெரியவில்லை. அவள் வந்திருப்பது எனக்கு ஒரு மாதிரியாக இருந்தது. யாமினியை நேரில் பார்ப்பதற்கு மனது தயாராக இல்லை. அவளைப் பார்க்கும் பொழுது எதுவுமே நடக்காதது போல எப்படிப் பேசுவது? இல்லை என்றாலும் அம்மா, கீர்த்தனா முன்னிலையில் அவளைக் கண்டும் காணாதது போல இருந்து விடத்தான் முடியுமா என்ன? என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் தவித்துக் கொண்டிருந்தேன். சற்று நேரத்தில் அம்மா என்னை சாப்பிட அழைக்க, எனக்கு 'திக்' என்றது. மெல்ல எழுந்து ரூமை விட்டு வெளியே சென்று டைனிங் டேபிளில் அமர்ந்தேன். அவளைக் காணப் போகும் அந்த நொடியில் என்ன செய்யப் போகிறேன் என்று மனது அங்கலாய்த்துக் கொண்டிருந்தது. ஆனால், அம்மாவும் கீர்த்தனாவும் மாத்திரமே என்னுடன் அமர்ந்தனர். அவளைக் காணோம். "யாமினி எங்க?" "அவ போய்ட்டா." "ஓஹ். சாப்டாளா அவ?" "அவ சாப்பிடல. குளிச்சிட்டு வரேன்னு போய் இருக்கா." "அப்பாடா. ரொம்ப சந்தோசம். அவ வர்றதுக்குள்ள சாப்பிட்டு எங்கயாச்சும் வெளிய போயிரனும். இல்லன்னா தூங்கிறனும்." என்று மனதினுள் நினைத்துக் கொண்டு சந்தோசமாக சாப்பிட ஆரம்பித்தேன். ரொம்பவே டேஸ்ட்டாக சமைத்திருந்தாள். "எப்டி இருக்கு பிரியாணி?" என்று கேட்டாள் கீர்த்தனா. "ஹ்ம்ம். நல்லா இருக்கு. நீயும் அவ கிட்ட கேட்டு கத்துக்கோ" "இவளுக்கு சாப்பிட மட்டும் தான் தெரியும்." என்றார் அம்மா. "நானும் பண்ணுவேன். நாளைக்கி நா பண்ணி தாரேன். சாப்பிட்டு பாரு." என்று கீர்த்தனா கூற, "இன்னக்கி பர்ஸ்ட் நாள் எங்குறதனால உன்ன நல்ல சாப்பாடு சாப்பிட விட்டிருக்கா. நாளைல இருந்து உனக்கு சங்கு தான்." என்று கூறி அம்மா சிரிக்க, மூஞ்சை 'உர்' என வைத்துக் கொண்டு கோபமாக எழுந்து ரூமினுள் சென்றாள் கீர்த்தனா. "அடியேய். சாப்பிட்டு போடி." "அவ யாமினி வந்ததும் சேர்ந்து சாப்பிடுவா. நீ சாப்பிடு." என்றார் அம்மா. சாப்பிட்டு முடித்ததும் நான் கீர்த்தனாவின் ரூமினுள் சென்றேன். அவளுக்கென நான் கொண்டு வந்து கொடுத்திருந்த ஐபோனில் ஏதோ செய்து கொண்டு கட்டிலில் மல்லாக்க படுத்திருந்தாள். முன்பெல்லாம் நான் கீர்த்தனாவிடம் எனது தலையினை மசாஜ் செய்து விடுமாறு கூறுவேன். அவளும் செய்து விட்டு, அதற்குக் கூலியாக ஏதாவது தீன்பண்டங்கள் வாங்க வேண்டும் எனக்கூறி என்னிடம் பணம் கேட்பாள். நானும் கொடுப்பேன். சில நேரங்களில் அவள் இப்படி படுத்திருக்கும் பொழுதுகளில் நான் அவளது வயிற்றின் மேல் படுத்துக் கொண்டு தலையினை மசாஜ் செய்து விடுமாறு கூறுவேன். அந்த பழைய ஞாபகம் மீண்டும் வர, அதே போன்று அவளது வயிற்றில் தலையை வைத்துக் கொண்டு கிடையாக படுத்துக் கொண்டேன். அவள் எனது நெற்றியின் மேல் போனை வைத்துக் கொண்டாள். "என்னடி! போன் பிடிச்சிருக்கா?" "ஹ்ம்ம்." "போன அப்டி வச்சிட்டு தலைய மசாஜ் பண்ணி விடு" "இன்னும் மறக்கலயா நீ இதெல்லாம்?" என்றவாறு போனை பக்கத்தில் வைத்து விட்டு மசாஜ் பண்ண ஆரம்பித்தாள். "ஹாஹா. அப்புறம்? இந்த 5 வருஷமும் அண்ணன ரொம்ப மிஸ் பண்ணியா?" "இதென்ன கேள்வி? லூஸு" "சொல்லு." "இல்ல" "ஓஹோ!" "ஆமா" "அது சரி. நா இல்லாம எந்த தொல்லையும் இல்லாம ரொம்ப சந்தோசமா இருந்திருப்பியே?" "ஆமா" "சரி. உன்னோட பாய் ப்ரெண்ட்டு பேரு என்ன சொன்ன?" "நா எப்ப சொன்னேன்?" "அன்னக்கி சொன்னியே" "கனவுல தான் சொல்லி இருப்பேன். ஹாஹா. லூஸு அண்ணா. என்னடா ஆச்சி உனக்கு?" என்றவாறு தலை முடியினை பிடித்து இழுத்தாள். "ஓய். வலிக்குதுடி." "வலிக்குறதுக்கு தான் இழுத்தேன்." "அப்போ பாய் ப்ரெண்ட் இல்லையா உனக்கு?" "இல்ல" "என்னடி சொல்ற? இவ்ளோ நாள் காலேஜ் லாம் போனியேடி . அங்க போய் என்ன தான் பண்ண?" "காலேஜ் போறது படிக்கிறதுக்கு. நம்ம அப்பா போனதுக்கு அப்புறம் குடும்பத்துக்காக நீ இவ்ளோ கஷ்டப்படுற. அதெல்லாம் பத்தி யோசிக்காம லவ் பண்ணின்னு இருக்க சொல்றியா?" அவள் அப்படிக் கூறியதும் நான் அவளது முகத்தின் பக்கம் தலையினை திருப்பினேன். ஆனால் அவளது முலைகள் இரண்டும் முன்பைப் போல இல்லாமல் இப்பொழுது மலையளவு உயர்ந்திருந்தன. அதனால் அவளது முகம் தெரியவில்லை. நான் சற்று விலகி தலையை தூக்கி ஒரு கையில் முட்டுக் கொடுத்துக் கொண்டு அவளது முகத்தினைப் பார்த்தேன். "ஏய் லூஸு. நீ எதுக்கு அதெல்லாம் பத்தி யோசிச்சிக்கிட்டு இருக்க? உன்னோட லைஃப நீ என்ஜோய் பண்ணி வாழணும். அந்தந்த வயசுல என்னென்ன பண்ணணுமோ அதெல்லாம் பண்ணனும். அப்ப தான் லைஃப் இன்டெரெஸ்ட்டிங்கா இருக்கும்." "அதெல்லாம் எதுவும் தேவலண்ணா. எனக்கு எது நல்லது எது கெட்டதுன்னு பாத்து செஞ்சி வைக்க நீயும் அம்மாவும் இருக்கீங்க. இப்போதைக்கு எனக்கு நீங்க ரெண்டு பேரும் போதும். அடுத்ததெல்லாம் அப்புறமா பாத்துக்கலாம்." என்றதும் எனது கண்கள் லேசாக கலங்க ஆரம்பிக்க, சற்று முன்னேறி அவளது நெற்றியில் அழுத்தமாக ஒரு முத்தம் கொடுத்தேன். அவளது முலைகள் லேசாக எனது நெஞ்சோடு உரச நான் சட்டென விலகி அவளுக்குப் பக்கத்தில் படுத்துக் கொண்டேன். அவள் எழுந்து எனது தோள்பட்டையில் தலையினை வைத்துப் படுத்துக் கொண்டாள். கீர்த்தனா முன்பு மிகவும் ஒல்லியாக இருப்பாள். இப்பொழுது அளவாக சதை வைத்து தளதளவென இருந்தாள். உடம்புக்கேற்ப அவளது மார்பகங்களும் பின்னழகுகளும் பெருத்திருந்தன. வயது ஏற ஏற பெண்களின் உறுப்புக்களும் வளருவது இயற்கை தானே! ஆனால், தங்கை என்ற காரணத்தினால் அவை எனது கண்களுக்குப் பெரிதாகப் புலப்படுவதில்லை. ஆனாலும், அதனை உணரும் பொழுது என்ன தான் செய்ய முடியும்? "உன்னோட காலேஜ் ல யாராச்சும் உனக்கு ரூட்டு விடலயா என்ன?" நான் மெல்ல அவளது தலையினை வருடியபடி கேட்டேன். "அதெல்லாம் விடுவானுங்க" "அப்புறம் என்ன? அவங்க யாரையாச்சும் பாத்து ஓகே சொல்ல வேண்டியது தானே." "இப்ப எதுக்கு இந்த டாப்பிக்?" "உனக்கும் வயசு 23 ஆகுதுல்ல. ஒரு கல்யாணத்த பண்ணி வைக்கணும் ல?" "அதுக்கு இப்ப என்ன அவசரம். முதல்ல நா ஒரு வேலைக்கு போகணும். கொஞ்சம் ஏர்ன் பண்ணனும். என்னோட கல்யாணத்த என்னோட செலவுலையே பண்ணனும் னு ஒரு ஆச இருக்கு." "ஓஹோ!" "என்ன விடு. உனக்கு 29 வயசு ஆகுதுல்ல. நீ பர்ஸ்ட் கல்யாணத்த பண்ணு. அப்புறம் என்னோட கல்யாணத்த பத்தி பேசிக்கலாம்." "லூசாடி நீ? நீ இருக்கும் போது நா எப்டி கல்யாணம் பண்றது? நீ பர்ஸ்ட் பண்ணு. அப்புறமா நா பண்ணிக்கறேன்." "சரி. உன்கிட்ட கேக்கணும் னு நெனச்சேன். யாமினி பத்தி நீ என்ன நினைக்கிற?" "எதுக்கு கேக்குற?" "சும்மா சொல்லு. அவள பத்தி என்ன நினைக்குற?" "அவளுக்கென்ன? அழகான பொண்ணு. எதுக்கு கேட்ட?" "சரி. இன்னொரு கேள்வி." "ஹ்ம்ம். கேளு." "நீ என்ன கேய் ஆ?" "ஏய்! என்னடி பேசுற நீ?" "சொல்லு." "எதுக்குடி இப்டிலாம் கேள்வி கேக்குற? அம்மாக்கு கேட்டிச்சோ அவ்ளோ தான். லூஸு." என்றவாறு அவளது மண்டையில் மெல்ல ஒரு போடு போட்டேன். "இல்ல. இவ்ளோ நாள் அவ கூட பழகியும் உனக்கு அவ மேல எந்த ஒரு இன்டரெஸ்ட்டும் வரலையே. அதனால தான் கேட்டேன்." "அடிப்பாவி! அவ கூட நா எங்க பழகுனேன்? நா துபாய் போகும் போது அவங்க இங்க வந்து ரெண்டு மாசம் கூட ஆகல. உனக்கு தெரியாதா என்ன?" "அத தான் நானும் கேக்குறேன். நீ போக முதல்ல இங்க இருந்த அந்த ரெண்டு மாசமும் நீங்க ரெண்டு பேரும் ப்ரெண்ட்ஸ் தானே. அப்புறம் என்ன? ஒழுங்கா பேசிப் பேசி அவள கரெக்ட் பண்ணி இருக்கலாம் ல? நீ கரெக்ட் பண்ணி இருந்தன்னா அவ இந்நேரம் எனக்கு அண்ணி ஆகி இருப்பால்ல." நடந்தது எதுவும் தெரியாமல் இப்படி குழந்தைத் தனமாகக் கேட்ட அவளை என்ன தான் செய்வது என்று தெரியாமல், "ஜஸ்ட். எனக்கு தோணல." என்று கூறி சமாளித்தேன். "அதுதான் சொல்றேன். அப்டி ஒரு அழகான பொண்ணு மேல உனக்கு எதுவுமே தோணலன்னா நீ உண்மையிலேயே கேய் தான். ஹாஹா." "ஓய். உனக்கு யாரு இதெல்லாம் சொல்லி குடுக்குறா?" "காலேஜ் போற ஒரு பொண்ணுக்கு இதெல்லாம் தெரியாத என்ன?" "காலேஜ்ல இதெல்லாமா சொல்லி குடுக்குறாங்க?" "சேச்சே. எங்க காலேஜ் ல இந்த மாதிரி கேஸ் லாம் நிறைய இருக்கு. அப்பப்ப நியூஸ் வெளிய வரும். ஹாஹா." அவள் எனது தங்கை என்பதனால், அது பற்றி அவளிடம் தொடர்ந்து பேச எனக்கு ஒரு மாதிரியாக இருந்தது. "ஓஹ். சரி. அத விடு. என்ன பத்தி யாமினி எதுவும் உன்கிட்ட பேசுவாளா?" "அப்பப்ப நா தான் உன்ன பத்தி அவகிட்ட பேசுவேன். அவ கேட்டுன்னு இருப்பா. அவ்ளோ தான்." "என் கூட பேசுறதான்னு கேக்கலயா நீ?" "கேட்டுருக்கேன்." "என்ன சொன்னா?" "எப்பவும் இல்ல. சும்மா அப்பப்ப பேசுவேன் னு சொன்னா." "ஆமா. அப்பப்ப தானே பேச முடியும். ஃப்ரீ டைம் ல உங்க கூட பேசவும் சமைக்கவும் தான் நேரம் சரியா இருக்கும். இதுல எங்க அவ கூட பேசவெல்லாம் நேரம் இருக்க போகுது? அப்புறம் நா தூங்க வேணாமா?" "சரி விடு. இப்ப அத பத்தி பேசி என்ன யூஸ்? இன்னும் கொஞ்ச நாள் ல அவ கல்யாணம் பண்ணின்னு போகவும் போறா." அவள் அப்படிக் கூறியதும் எனது மனம் லேசாக கனக்க ஆரம்பித்தது. "ஹ்ம்ம். சரி ஓகே. எனக்கு டயர்ட்டா இருக்கு. நா தூங்கப் போறேன்." என்றவாறு அது பற்றி எனக்கு எந்த விதமான வருத்தங்களும் இல்லை என்பதனைப் போல எழுந்து எனது ரூமினுள் நுழைந்தேன். நடந்தது பற்றி கீர்த்தனாவிடம் யாமினி எதுவும் சொல்லவில்லை என்பதனை விட நாங்கள் இருவரும் பேசிக்கொள்வதில்லை என்பதனைக் கூட அவ்வளவு அழகாக மறைத்திருக்கிறாள் என்பதனை நினைக்கும் போது மனது கொஞ்சம் நிம்மதி அடைந்தது. அது மட்டுமல்லாமல், என்னை சந்திப்பதனைத் தவிர்ப்பதற்காகவே சமையல் முடிந்ததும் "குளித்துவிட்டு வருகிறேன்" எனக்கூறி எஸ்கேப் ஆகியும் இருக்கிறாள். அது சரி. என்னைப் போலவே அவளுக்கும் என்னை சந்திப்பதில் ஒரு சங்கடம் இருக்கத்தானே செய்யும். நினைக்கும் போதே கண்கள் வியர்க்க ஆரம்பித்தன. அவளை நினைத்து உருகுவதனைத் தவிர வேறு என்னதான் பண்ண முடியும் என்னால்? தொடரும்.....
29-08-2024, 12:38 AM
29-08-2024, 05:10 AM
Semma Interesting and Beautiful Update Nanba
29-08-2024, 06:10 AM
29-08-2024, 05:44 PM
Beautiful beginning. Nicely paced writing. So much promise. And possibly the only erotic story with reference to jeyamohan
29-08-2024, 05:54 PM
(This post was last modified: 29-08-2024, 05:54 PM by rathibala. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
அருமையான எழுத்து நடை..! கவர்ந்து ஈர்க்கும் வார்த்தைகள். வாழ்த்துக்கள் நண்பா.
சூடான பதிவுக்கு {Likes | Comments | Rate } செய்யுங்கள்..!!
கருத்துக்களை பகிர rathibala.story @ gmail .com வருகைக்கு நன்றி..!!!
29-08-2024, 07:59 PM
29-08-2024, 08:01 PM
29-08-2024, 08:02 PM
29-08-2024, 08:03 PM
29-08-2024, 08:04 PM
30-08-2024, 02:13 AM
துபாயில் இருந்த காலம் முழுவதும் அவளை மறந்து கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தேன். ஆனால், இங்கு வந்த முதல் நாளே மீண்டும் அவள் பற்றிய எண்ணங்கள் மனதினில் அலைமோத ஆரம்பித்திருந்தன. கவலையில் கட்டிலில் சாய்ந்தேன். சற்று நேரத்தில் தூக்கம் என்னை ஆட்கொண்டது.
அம்மா என்னை வந்து எழுப்பும் வரை நன்றாக தூங்கி விட்டுருந்தேன். எழுந்து பார்க்கும் பொழுது நேரம் 6 மணி தாண்டி இருந்தது. எழுந்து பாத்ரூம் சென்று கொஞ்சம் ஃப்ரெஷ் ஆகிக் கொண்டு வெளியே வந்தேன். சற்று நேரத்தில், யாமினி தவிர அவளது அப்பாவும் அம்மாவும் அவளது தம்பி வருணும் என்னைப் பார்ப்பதற்காக வந்திருந்தனர். அவர்களை வரவேற்று, அமர வைத்து, உபசரித்து நீண்ட நேரம் அவர்களுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். அவர்கள் எனக்குச் செய்த உதவிகளுக்காக, நன்றி மறக்காமல் அவர்களுக்காக நான் சில விலை உயர்ந்த பரிசுப் பொருட்களையும் வாங்கிக்கொண்டு வந்திருந்தேன். ஒவ்வொருத்தருக்கும் என்ன கொடுக்கலாம் என யோசித்து யோசித்து வாங்கிய எனக்கு, யாமினிக்காக என்ன வாங்குவது என்று தெரியவில்லை. ஒரு கட்டத்தில் அவளுக்கு எதுவுமே கொடுக்கத் தேவையில்லை எனவும் மனதில் தோன்றியது. இருந்தாலும், அது முறையில்லை என்ற காரணத்தினால், கீர்த்தனாவுக்கு வாங்கியது போல அவளுக்கும் ஒரு விலை உயர்ந்த அரேபியன் சுடிதார் செட்டும் ஒரு பட்டுப் புடவையும் வாங்கிக்கொண்டு வந்திருந்தேன். அவர்களுக்கென கொண்டு வந்த எல்லாவற்றையும் அவர்களுக்குப் பகிர்ந்தளித்தேன். அதன் பிறகு சிறிது நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்துவிட்டு அவர்கள் சென்றதும், நான் நண்பர்களைப் பார்க்கப் புறப்பட்டேன். அம்மாவுக்குத் தெரிந்தால் அவரது மனது கஷ்டப்படும் என்கின்ற காரணத்தினால், நான் அளவாகவே குடித்தேன். எல்லாம் முடிந்து வீட்டுக்கு வர நேரம் 11.30 மணி தாண்டி இருந்தது. வீட்டுக்கு வந்ததும் கீர்த்தனா எழுந்து வந்து கதவைத் திறந்தாள். அவளே சாப்பாடும் வைத்துத் தந்தாள். அம்மா நன்றாக தூங்கிக் கொண்டிருந்தார். சாப்பிடும் போது அவளும் எனக்குப் பக்கத்திலேயே போனை நோண்டிக் கொண்டு அமர்ந்திருந்தாள். "அங்கயும் இப்டித்தானா?" "என்ன?" "டெய்லி குடிப்பியா?" "இது ஜஸ்ட் ப்ரெண்ட்ஸ் கம்பல் பண்ணதனால கொஞ்சமா குடிச்சேன். அவ்வளவு தான். அம்மாகிட்ட போட்டுக் குடுத்துறாத." "ஹ்ம்ம்" "ப்ரெண்ட்ஸ் எல்லாரும் சேர்ந்து ஒரு டூர் போகலாம்ன்னு முடிவு பண்ணி இருக்கோம்." "எப்போ? எங்க?" "தெரியல. இனிமே தான் எல்லாம் பிளான் பண்ணனும்." "உன்கிட்ட ஒண்ணு சொல்லணும் ணா." போனை மேசையில் வைத்துவிட்டு என்னை நோக்கினாள். "ஹ்ம்ம். சொல்லு." "நம்ம அம்மா ரொம்ப பாவம்ணா. அப்பா போனதுக்கு அப்புறம் அவங்க லைஃப்ல எந்த ஒரு சந்தோஷமும் இல்ல. நீயும் துபாய் போனதுக்கு அப்புறம் அவங்க பெருசா வீட்ட விட்டு வெளிய எங்கயும் போறதும் இல்ல. குடும்பம் வீடுன்னு வீட்டுக்குள்ளயே அடஞ்சி கிடப்பாங்க." "ஹ்ம்ம்" "நீ ப்ரெண்ட்ஸ் கூட டூர் போறத விட முக்கியம் நம்ம அம்மாவ எங்கயாச்சும் ஒரு தூர இடத்துக்கு டூர் கூட்டின்னு போகணும். ஒரு நாலஞ்சி நாள் அவங்க ரொம்ப சந்தோசப்படுற மாதிரி இடங்களுக்கு கூட்டிப் போகணும். பாட்டி, சித்தி, மாமா ன்னு அவங்க ஊர்ல எல்லார் வீட்டுக்கும் கூட்டி போகணும்." "அதுக்கென்ன? போலாமே." "உண்மையாவா சொல்ற?" "ஆமா. நீ கேட்டு நா எத வேணாம் னு சொல்ல போறேன்?" "பணம் ரொம்ப செலவாகுமே. பரவால்லயா?" "அத பத்தி நீ எதுக்கு கவலப்படுற? பணம் சேக்குறதே சந்தோசமா செலவழிக்கத்தானே! உங்க ரெண்டு பேரோட சந்தோசம் தான் எனக்கு முக்கியம்." "சரி. எங்க போலாம்?" "அதெல்லாம் நீயே முடிவு பண்ணு. வாடகைக்கு ஒரு கார் எடுத்துகிட்டு ஜாலியா போயிட்டு வரலாம்." "ஹ்ம்ம். தேங்க்ஸ் ணா. லவ் யு சோ மச்." என்றவாறு எழுந்து எனது கன்னத்தில் ஒரு முத்தமிட்டாள். "சரி. போய் தூங்கு." என்றேன். "பரவால்லண்ணா. நீ சாப்பிட்டு போ. நா இதெல்லாம் எடுத்து வச்சிட்டு தூங்குறேன்." சற்று நேரத்தில் சாப்பிட்டுவிட்டு நான் ரூமினுள் நுழைந்தேன். ஆடைகளை மாற்றிவிட்டு கட்டிலில் அமர்ந்து போனை எடுத்தேன். நெட் ஆன் செய்ததும் நிறைய வாட்ஸாப் மெசேஜ்கள் வந்து குவிந்தன. அதில், "ஹாய்" என புதிய நம்பர் ஒன்றிலிருந்து ஒரு மெசேஜ் வந்திருந்தது. நானும், "ஹாய். ஹூ இஸ் திஸ்?" என பதில் அனுப்பினேன். கொஞ்ச நேரத்தில் அதற்கு பதில் வந்தது. "இஸ் திஸ் கார்த்திக்?" "யெஸ். ஹூ இஸ் திஸ்?" "யாருன்னு தெரியலையா?" "டீ.பி ல பேபி போட்டோ வச்சின்னு யாருன்னு தெரியலையான்னு கேட்டா என்ன சொல்றது?" "என்னோட நம்பர் உங்ககிட்ட இல்லையா?" "இல்லையே. ஹூ இஸ் திஸ்?" "பொய் சொல்லாதீங்க." "நா எதுக்கு பொய் சொல்லணும்? உண்மையிலேயே உங்க நம்பர் என்கிட்ட இல்ல." என்றவாறு அந்த சாட் ஸ்க்ரீனை ஸ்க்ரீன்ஷாட் எடுத்து அனுப்பினேன். "ஓகே. ஐம் யாமினி" ஒரு நிமிடம் நான் ஸ்தம்பித்துப் போனேன். "யாமினி?" "யெஸ்" திடீரென மனது முழுவதும் வெறுமையானது போன்ற ஒரு உணர்வு. உடம்பெங்கும் குப்பென வியர்த்தது. வேகமாக மூச்சு வாங்கியது. ஆனாலும், அடுத்த நொடியே நான் சுதாகரித்துக் கொண்டேன். நடந்தது பற்றி எனக்கு அவள் மேல் எந்த வருத்தமோ கோபமோ இல்லை என்பது போலவும், உணர்ச்சி வசப்படாமலும் கெத்தினை மெயிண்டைன் பண்ணியும் பேச வேண்டும் என முடிவு செய்தேன். "ஓஹ். ஓகே. சாரி யாமினி. உங்க நம்பர் என்கிட்ட இருக்கல. டெலீட் ஆயிடிச்சி. அதனால தான் யாருன்னு தெரியாம கேட்டேன். ஐம் சாரி." "இட்ஸ் ஓகே. பரவால்ல. நீங்க கொண்டு வந்திருந்த கிப்ட்ஸ்க்கு தேங்க்ஸ் பண்ணத் தான் மெசேஜ் பண்ணேன்." "ஆஹ். பரவால்ல யாமினி. இதுல என்ன இருக்கு? டிரஸ் எல்லாம் பிடிச்சிருக்கா?" "ஹ்ம்ம். ரொம்ப அழகா இருக்கு. நம்பர் டெலீட் ஆன மாதிரி என்னையும் மறந்துடாம இதெல்லாம் எடுத்துட்டு வந்ததுக்கு ரொம்ப தேங்க்ஸ்." "அப்டின்னு இல்ல. யாராச்சும் முன் வீட்டுல இருக்குறவங்கள மறப்பாங்களா என்ன?" "ஆனா நீங்க அங்க போனதும் மறந்திருப்பீங்கன்னு நெனச்சேன்." "அப்டிலாம் இல்ல. பை த வேய். எப்டி இருக்கீங்க?" "ஐம் பைன். நீங்க?" "ஹ்ம்ம். ஐம் ஆல்ஸோ பைன்." "அப்புறம். ஐம் சாரி." "எதுக்கு சாரி?" "லாஸ்ட்டா நாம மீட் பண்ணப்போ நா நடந்துகிட்டதுக்கு." "ஐயோ! யாமினி. அதெல்லாம் நா எப்பவோ மறந்துட்டேன். அண்ட் அது என்னோட தப்புத் தானே. அதுல உங்க தப்பு எதுவுமே இல்ல. நோ வொர்ரீஸ். ப்ளீஸ்." "நீங்க பண்ணது தப்புன்னு இல்ல. அந்த நேரத்துல நா அப்டி பேசி இருக்கக்கூடாது." "ஆனாலும், அப்ப நடந்ததுக்கு 5 வருஷத்துக்கு அப்புறமா சாரி கேக்குறீங்களே. ஹாஹா." "நீங்க ஏதாச்சும் மெசேஜ் பண்ணா சாரி கேக்கலாம்ன்னு நெனச்சேன். ஆனா, நீங்களும் 5 வருஷமா என்கிட்ட எதுவும் பேசல. சோ, நானும் பேசல." "ஓஹ். நான் தான் இனிமே உங்கள டிஸ்டர்ப் பண்ண மாட்டேன்னு சொன்னேன் தானே. அப்டி சொல்லிட்டு மறுபடியும் டிஸ்டர்ப் பண்ணா எப்படி?" "ஓஹ். குட் பாலிசி." "ஹ்ம்ம்." "நீங்க வந்துட்டீங்கன்னு கேள்விப் பட்டதும் மனசுக்குள்ள ஒரு மாதிரி இருந்திச்சு. உங்க முகத்த பக்கவே சங்கடமா இருந்திச்சு. அதனால தான் எல்லாத்தையும் பேசி ஒரு முடிவுக்கு வரலாமேன்னு இப்ப மெசேஜ் பண்ணேன்.." "எதுக்கு சங்கடப்படணும்?" "தெரியல. சங்கடமா இருந்துச்சு. இன்னக்கி ரெண்டு தடவ உங்க வீட்டுக்கு வந்தேன். ஆனாலும் உங்கள பாக்க எனக்கு மனசு வரல. ஒரு மாதிரி பயமா இருந்திச்சு." "ஹ்ம்ம். சரி. அதெல்லாம் மறந்துடுங்க. நானும் மறந்துட்டேன். அப்புறம் இனிமே சந்திக்கும் போது எந்த சங்கடமும் இல்லாம என்கூட நீங்க பேசலாம். நடந்தது எல்லாத்துக்கும் நானும் சாரி சொல்லிக்கிறேன். ஐம் எக்ஸ்ட்ரீம்லி சாரி." "ஹ்ம்ம்." "பிரியாணி செம்ம டேஸ்டா இருந்திச்சு. தேங்க்ஸ் ஃபொ த டெலிசியஸ் பிரியாணி." "ஹ்ம்ம். பரவால்ல. இருக்கட்டும்." "அப்புறம். உங்களுக்கு மாப்புள பாத்திருக்காங்கன்னு கேள்விப் பட்டேன்." "ஹ்ம்ம். உண்ம தான்." "பெஸ்ட் ஒஃப் லக்." "தேங்க்ஸ்." "சோ, உங்க எங்கேஜ்மெண்ட்க்கு தேவைப்படுமேன்னு தான் அந்த சாறிய கொண்டு வந்தேன்." அடித்து விட்டேன் மிகப்பெரிய ஒரு பொய்யை. "ஓஹ். நீங்க அங்க இருக்கும் போதே கீர்த்தனா சொன்னாளா எனக்கு மாப்புள பாத்திருக்காங்கன்னு." அவள் கீர்த்தனாவிடம் கேட்டால் ஏதாவது உளறி வைத்து விடுவாள் என்பதனால், "இல்ல. அம்மா சொன்னாங்க." என்றேன். "ஓஹ். ஓகே. அப்புறம் உங்களுக்கு அம்மா ஏதும் பொண்ணு பாக்கலையா?" "இல்ல." "ஏன்?" "அவங்க பொண்ணு பாக்கணும் ன்னு என்கிட்ட கேட்டப்போ, கீர்த்தனாக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சதுக்கு அப்புறமா பண்ணிக்கறேன்னு சொல்லிட்டேன்." "ஹ்ம்ம். குட்." "அப்புறம்? உங்க ஃபியான்ஸி கூட பேசுனீங்களா? எல்லாம் ஓகேயா?" "பேசல." "ஏன்?" "அவங்க வீட்ல இருந்து முடிவு இன்னும் சொல்லல. 2 நாள்ல சொல்றேன்னு சொல்லி இருக்காங்க. அதுக்கப்புறமா தான் இதெல்லாம்." "ஹ்ம்ம். அப்போ உங்க வீட்ல எல்லாம் ஓகேயா?" "ஹ்ம்ம். அப்பா அம்மாக்கு ஓகே. அதனால எனக்கும் ஓகே தான்." "ஹ்ம்ம். குட்." "ஹ்ம்ம்." "தூங்கலையா?" "தூங்கத்தான் போறேன்." "ஹ்ம்ம். குட் நைட் தென்." "ஹ்ம்ம். குட் நைட்." பேசி முடிந்ததும் போனை கீழே அடித்து உடைக்க வேண்டும் போல இருந்தது. கோபத்தை அடக்கிக் கொண்டு அதனை கட்டிலில் தூக்கி வீசி விட்டு, இருந்த கோபத்தை எல்லாம் தலையணை மீது காட்டினேன். இந்த உலகத்தில் யாராக இருந்தாலும் அவர்களுக்கு மிகவும் கொடூரமான, கடினமான விடயம் என்று ஒன்று இருக்கும் என்றால், அது இன்னும் தான் காதலித்துக் கொண்டிருக்கும் நபரிடமே அவரது கல்யாணத்தினைப் பற்றிப் பேசுவதாகத் தான் இருக்கும். அதுவும் நமக்கு வலிக்காத மாதிரியே பேசவேண்டும். கொடுமை. என்னைப் பார்த்ததும் பிடித்துக் காதல் கொள்ளும் அளவிற்கு நான் அந்தளவு பெரிய ஒரு ஆணழகன் இல்லை. ஆனாலும், எனது காதலைக் கூறிய பின்னரும் என்னில் துளியும் விருப்பம் இல்லாத அவளிடம் மீண்டும் எனது காதலைச் சொல்லிக் கெஞ்சவோ மன்றாடவோ எனக்குத் துளியும் விருப்பம் இருக்கவில்லை. அவள் மறுத்தது மறுத்ததாகவே இருக்கட்டும். அவளது ஆசைப்படி அவள் யாரையாவது கல்யாணம் செய்து கொண்டு சந்தோசமாக வாழட்டும். நான் செய்ய வேண்டியதெல்லாம் ஒன்றே ஒன்று தான். அவளைப் பார்ப்பதனையும் பேசுவதனையும் தவிர்க்க வேண்டும். அவளை விட்டு எந்த அளவுக்கு தூரமாக முடியுமோ அந்த அளவுக்கு தூரமாக வேண்டும். தூக்கம் இல்லாத அந்த இரவு நரகத்திற்குச் சமமாக என்னை வாட்டி வதைத்து விடிந்திருந்தது. காலை எழுந்ததும் நான் செய்த முதல் வேலை, டூர் கூட்டிக் கொண்டு போக அம்மாவிடம் சம்மதம் வாங்கியது தான். நானும் கீர்த்தனாவும் அவ்வளவு போராடி அம்மாவை சம்மதிக்க வைத்திருந்தோம். அடுத்த நாளே டூர் கிளம்புவதற்கு எல்லா முன்னேற்பாடுகளையும் செய்து முடித்து விட்டு வீடு வந்தேன். கீர்த்தனா ரொம்பவே சந்தோசமாக இருந்தாள். ஒரு குழந்தையைப் போல அவளது நடவடிக்கைகள் இருந்து கொண்டிருந்தன. "அண்ணா! கார் ல எத்தன பேர் போகலாம்?" "5 பேர் போகலாம். ஏன்?" "யாமினியையும் கூப்பிடலாம்னு தான்." யாரை விட்டு கொஞ்ச நாளைக்காவது தூரமாகி இருக்கவேண்டும் என்பதற்காக நான் இந்த டூர் செல்ல ஆயத்தம் ஆனேனோ, அவளையே டூர் செல்ல கூப்பிடப் போகிறேன் என்றதும் எனக்கு கடுமையான கோபம் வந்தது. "லூஸாடி நீ? அவக்கு இப்பதான் மாப்ள பாத்திருக்காங்க. இந்த நேரத்துல அவங்க அப்பா அம்மா வெளிய கூட்டி போக சம்மதிப்பாங்களா என்ன?" "அவளும் இதையே தான் சொன்னா. நீயும் இதையே தான் சொல்ற." "அப்போ, அவகிட்ட ஆல்ரெடி கேட்டுட்டியா?" "ஆமா." "சரி. அவங்க அப்பா அம்மா அவள விட மாட்டாங்க. சோ, நாம கிளம்பலாம்." "நா அவ அப்பா அம்மாகிட்ட பேசுறேன்." "லூஸு மாதிரி பண்ணாத. நாம மூணு பேரும் போயிட்டு வரலாம்." "அவளும் டூர் வாரதுல உனக்கு என்ன பிரச்சன?" "எனக்கு எதுவும் இல்ல. ஆனா..." "என்ன ஆனா?" "அம்மா ஏதாச்சும் சொல்ல போறாங்க." "அம்மா தான் சொன்னாங்க அவங்களையும் கூப்டு பாக்கலாம் ன்னு." "எதுக்கு?" "நாலஞ்சி பேர் போனா தான் கலகலன்னு இருக்கும்ன்னு தான்." "ஓஹ். கிழிஞ்சிது போ." "என்ன?" "ஒண்டும் இல்ல" "ஹ்ம்ம். அவ வாரதுல உனக்கு ஏதும் விருப்பம் இல்லையா என்ன?" "அப்டின்னு இல்ல. நா சும்மா ஒரு பேச்சுக்குத்தான் சொன்னேன்." "இங்கப் பாருண்ணா. யாமினியையும் வருணையும் கூப்பிடலாம். அவங்க ரெண்டு பேரும் வந்தா, வருண் உனக்கு டிரைவிங்ல ஹெல்ப்பா இருப்பான். யாமினி எனக்கு பேச்சுத் துணைக்கு இருப்பா. அப்புறம் கொஞ்சம் ஃபன்னாவும் இருக்கும்." "உனக்கு ஃபன்னா இருக்கும் தான். எனக்குத்தான் டி ப்ராப்ளம். எனக்குத்தான் ப்ராப்ளம்." என்று மனதினுள் நினைத்தபடி, "என்னமோ பண்ணிக்கோ" என்றவாறு ரூமினுள் நுழைந்தேன். அவளது அப்பா அம்மா அவளை டூர் அனுப்புவதற்கு சம்மதிக்கவே கூடாது என இஷ்ட தெய்வங்களையெல்லாம் வேண்டிக்கொண்டேன். தொடரும்...
30-08-2024, 02:22 AM
(This post was last modified: 03-10-2024, 08:55 AM by rathibala. Edited 5 times in total. Edited 5 times in total.)
நான், நிருதி கதைகளை தவிர வேறு எந்த காம கதையும் படித்ததில்லை.. ஏனோ தெரியவில்லை.. இந்த கதை ஈர்த்து போனது? சூப்பர் நண்பா.
சூடான பதிவுக்கு {Likes | Comments | Rate } செய்யுங்கள்..!!
கருத்துக்களை பகிர rathibala.story @ gmail .com வருகைக்கு நன்றி..!!!
30-08-2024, 04:16 AM
Very Nice Update Nanba
30-08-2024, 07:15 AM
(30-08-2024, 02:13 AM)KaamaArasan Wrote: துபாயில் இருந்த காலம் முழுவதும் அவளை மறந்து கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தேன். ஆனால், இங்கு வந்த முதல் நாளே மீண்டும் அவள் பற்றிய எண்ணங்கள் மனதினில் அலைமோத ஆரம்பித்திருந்தன. கவலையில் கட்டிலில் சாய்ந்தேன். சற்று நேரத்தில் தூக்கம் என்னை ஆட்கொண்டது.Enathu nanbanin vazhvil nadanthathu pola ullathey Avan than ipo enge irukkane theriyalai Super update bro Love storya mattum kondu ponga Kaamam melottama irunthale pothum endru naan karuthukiren... Aanal writter neengal ungal paaniyil eluthungal
30-08-2024, 01:16 PM
30-08-2024, 01:17 PM
30-08-2024, 01:18 PM
(30-08-2024, 07:15 AM)Thamizhan98 Wrote: Enathu nanbanin vazhvil nadanthathu pola ullathey Unga friend life la enna aachi bro? |
|
« Next Oldest | Next Newest »
|
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)
வாழ்க வளமுடன் என்றும் 
Users browsing this thread: 15 Guest(s)