కల్పతరువు Part - 15

[k3vv3]

కల్పతరువు - పార్ట్ 1


రచన: సురేఖ పులి
 

సత్యప్రకాష్, చెల్లెలు సత్యలీలకు తోడుగా రాజధాని ఎక్స్ప్రెస్ టూటైర్ ఎసిలో వెళ్తున్నాడు. ఇద్దరి మనసులు బరువుగా ఉన్నాయి. సత్యలీల ప్రైవేట్ సంస్థలో సాఫ్ట్ వేర్ ప్రోగ్రామర్ ‌గా చండీగఢ్‌లో ఉద్యోగం సంపాదించుకుంది. ట్రైన్ కదిలింది.



అల్లారు ముద్దుగా చూసుకున్న చెల్లెలికి డి. ఎస్. పి. విశ్వంతో ఘనంగా పెళ్లి చేసి హానీమూన్కు పంపించాడు లాయర్ సత్యప్రకాష్. చల్లటి ఊళ్లన్ని వెచ్చ వెచ్చగా తిరిగి వచ్చిన జంట అన్యోనంగా కాపురం చేసుకుంటున్నారు.



ఎన్ని మార్లు అందమయిన ప్రకృతి ఫోటోలు చూసినా తృప్తి తీరటము లేదు.



భర్తతో కోరిక వెల్లడించింది “నాకు హిమాచల్ ప్రదేశ్ చాలా నచ్చింది. స్వచ్చమయిన గాలి, మంచుతో కప్పబడిన పచ్చటి కొండలు.. ఏమో నాకు వర్ణించటము రాదు, కానీ మళ్ళీ చూడాలని వుంది. ”



భార్య ప్రక్కనే కూర్చుంటూ ఆల్బమ్ తిరగేస్తూ “మళ్ళీ హానీమూన్ వెళ్లాలని వుందా?! అంటే రోజూ ఇంట్లో జరిగే హానీమూన్తో సరిపెట్టుకోలేక పోతున్నావన్నమాట. " భార్యను చేతుల్లోకి తీసుకుంటూ కొంటెగా అన్నాడు విశ్వం.



చిరునవ్వు నవ్వి “నేను ప్రకృతి అందాల గురించి చెబుతుంటే, మీరు వేరే అర్థాలు తీస్తునారు. "



“నా ప్రకృతి.. నా భార్య! కనుక నాకు వేరే ఎక్కడికో పోయి అందాలు చూసే ఆనందం కంటే ఎల్లప్పుడూ నాతోనే వుంటున్న నా ఇల్లాలు చాలు. "



“ఓకే, మీ మాట సరే, కానీ నిజంగానే మరోసారి కులుమనార్, కుర్ఫీ, సిమ్లా, ఒకటేమిటి హిమాచల్ ప్రదేశ్ మొత్తం చూడాలని వుంది. మీకు వీలయియతే అక్కడికి ట్రాన్సఫర్ చేయించుకోండి. ”



“నా భార్య గర్బవతి, ఆమె కోరిక మేరకు ఫలానా చోటుకు ట్రాన్సఫర్ చేయండి, అంటే ఎవ్వరూ వినరు మేడమ్! నాలాంటి జూనియర్లను జల్సా చేసుకోమని మన కోరిక మన్నించరు. " డి. ఎస్. పి. గారి స్టేట్మెంట్ విన్నది సత్యలీల.



ఏమనుకొని ట్రాన్సఫర్ గురించి అనుకున్నారో గాని మూడు నెలల్లోనే నల్గొండకు ట్రాన్సఫర్ అయి ఆరు నెలల్లోనే నక్సలైట్స బాంబుల కాల్పులలో మరణించాడు.



చదువు, ఉద్యోగం, ఆస్తి, అందమయిన భార్య కల్గిన విశ్వం జీవితానికి ఆయువు కొరత ఏర్పడ్డది. హృదయవిధారకంగా రోధించిన సత్యలీలకు భర్త చనిపోయిన రెండో రోజుకే గర్భం పోయింది.



భర్త పాత్రకు ముగ్ధురాలయిన భార్యకు మౌనం ఒక్కటే మార్గంగా తోచింది. సుఖవంతమైన సంసారంలో అన్నీ దెబ్బలే!



కన్నుల్లో కళ లేదు. ముఖంలో తేజస్సు లేదు. సత్యలీల పరిస్థితి చూడలేక అన్నావదినలు మళ్ళీ పెళ్లి చేయతలచారు.



“విశ్వంను మర్చిపోలేను, మరో మనిషిని భర్తగా నా జీవితంలో ఒప్పుకోను” ఎంత చెప్పినా చెల్లెలు ఒప్పుకోలేదు.



“నీకు యింకా ఎంతో జీవితం వుంది, పెళ్ళయి ఏడాది నిండలేదు. ఆస్తి వుంది; పిల్లలు లేరు, భవిష్యత్తులో నీకు తోడు అవసరం. ” అభ్యర్థన వెళ్ళడించాడు.



“నేను బావుండలి అంటే నన్నిలా వదిలెయ్యండి. ”



“కాలక్షేపానికి ఏదైనా నిర్వాకం మొదలుపెట్టు చెల్లెమ్మా. ”



“కంప్యూటర్ ప్రోగ్రామర్ పోస్టులకు అప్లై చేశాను, ఉద్యోగం రాగానే జాయిన్ ఆవుతాను. " సత్యలీల చెప్పింది. చెల్లెలి దుఃఖానికి అన్న మనసు కుంచించుకు పోతున్నది.



ఆర్ధిక యిబ్బంది లేకున్నా, సత్యలీల తనకున్న కంప్యూటరు డిగ్రీతో తాను ఇష్టపడే హిమాచల్ ప్రదేశ్కు ప్రక్కనే వున్న హర్యానా రాజధాని చండీగఢ్‌లో పేరుగాంచిన ప్రైవేట్ కంప్యూటరు సంస్థలో సాఫ్ట్ వేర్ ప్రోగ్రామర్ ఉద్యోగం సంపాదించుకొన్నది.



ఇది కేవలం టైమ్ పాస్కే అని తెల్సినా, చెల్లెలిని దిగపెట్టి అన్ని బాగోగులు చూడ్డానికి తోడుగా వెళ్తున్నాడు లాయర్ సత్యప్రకాష్.



>>>>>>>>>> 



వూహ తెలిసినప్పటి నుండి ప్రజ్ఞా పృథ్వీధర్లు స్వయానా బావామరదళ్లు అయినందుకు కాబోలు ఇరువురి తల్లిదండ్రులు ఇద్దరి మనసులో భార్యభర్తలన్న బీజాన్ని నాటారు. ఆ భావన తోనే పెరుగుతూ ప్రజ్ఞ తానొక రాధ, పృథ్వి మాధవుడు అనే ముద్ర మనసుల్లో నాటుకుంది.



ప్రియమైన బావకు, నువ్వు వీలైనంత త్వరగా ఇంటికి రావాలి. నీకో తీయటి మాట చెప్పాలి. వుత్తరంలో చెప్పలేను, వస్తావుగా. ఇట్లు, నీ ప్రజ్ఞ.



ప్రజ్ఞ వుత్తరాన్ని ఆజ్ఞగా పాటించి రెక్కలు కట్టుకొని అమాంతం రాలేదు. పృథ్విథర్ తన వీలు చూసుకొని వూరికి వచ్చాడు.



బక్కపలచగా చిన్న పిల్లలా వుండే ప్రజ్ఞ, రెండేళ్లలో బాగా రంగొచ్చి, ఒళ్ళు చేసి పౌష్టిగా వుంది. పృథ్విథర్ని చూడగానే ముగ్ధ అయింది.



“తీయటి మాట అన్నావు, నన్ను చూడగానే చప్పబడి పోయావా? వచ్చి రెండు రోజులైంది ఏది చెప్పవేం. ”



ఎంతో సిగ్గు పడుతూ చెప్పాలని ప్రయత్నిస్తూ వుంది. పృథ్వీ బావ తన కాబోయే భర్త! త్వరలోనే పెళ్ళి, పెద్దలు మాట్లాడుకున్నారు. ఈ అమూల్యమైన ముచ్చట విన్నవించాలంటే ఏదో తడబాటు!



ప్రజ్ఞ సిగ్గు, బిడియం చూసిన పృథ్వీకు థ్రిల్లింగ్ గా వుంది. పెద్దల అనుమతి పొంది ఒక చల్లటి సాయంత్రం వేళ ప్రజ్ఞను తీసుకొని బయటికి వచ్చాడు.



ఒక వైపు గాలితో సమంగా వూగుతూన్న పచ్చని పొలాలు, మధ్యన కాలువ, ఇటుకేసి మామిడి తోట, చెట్టు నిండా భారంగా వేలాడుతున్న మామిడి కాయలు.



సూర్యాస్తమం. కాషాయ రంగుతో నిండిన వాతావరణం. తోటలో ఓ వైపు కూర్చుంటూ “ఇప్పుడు చెప్పు, నీ మాటలతో నేనే కాదు, ఈ పుల్లటి మామిడికాయలు కూడా తీయని పండ్లు అయిపోవాలి. "



ప్రశాంత వాతావరణనానికి తోడైన ఏకాంతం. ప్రజ్ఞలో ధైర్యం వచ్చింది. బావ కళ్ళలోకి చూస్తూ భవిష్యత్తుని వూహిస్తు ఇబ్బంది పడుతూ పెళ్లి కబురు చెప్పింది. పృథ్వి పకపకా నవ్వాడు. క్షణం బిత్తరపోయి చేసేది లేక తాను నవ్వింది.



“ప్రజ్ఞా, చాలా థాంక్స్. నాతో ఈ మాట చెప్పడానికి యింత బిడియ పడ్డావెందుకు?” మెత్తని చేతిని అందుకొని అన్నాడు.



“నేను ఇంకా చదువుకోవాలి. మా నాన్నకు నన్నొక సైంటిస్టు గా చూడాలని కోరిక. మరి నువ్వేం అంటావు?”



పెళ్లికి ముందే పురుషోత్తముడు కాబోయే భార్య సంప్రదింపుకు, సలహాకు విలువ ఇస్తున్నాడు, ఎంతటి మహానుభావుడు! సరేనని తల వూపింది.



ఇంట్లో పెద్దలకు చెప్పి కొన్ని సార్లు, చెప్పక కొన్ని సార్లు పొలం వైపు తోటలో కలుసుకోవటం, ప్రకృతిలోని అందాలను జీవితంలో అన్వయించుకోవడం, కలల జగత్తులో మైమర్చి పోయేవారు ప్రేమికులు, కాబోయే దంపతులు.



..



“ప్రజ్ఞా, ఈ రోజు ప్రకృతి అందాలు కాదు, నీకు వేరే అందాలు చూపిస్తాను. ”



“అంటే”



“అదొక ఫాంటసీ, థ్రిల్లింగ్!”



మందంగా వున్న ఒక మాగ్జీన్ తెరిచాడు. పేజీ తరువాత పేజీ తీస్తున్నాడు. అన్ని పేజీల్లోనూ స్త్రీ పురుషుల నగ్న శృంగార భంగిమల చిత్రాలు. ప్రజ్ఞకు గుండె దడ హెచ్చింది. పుస్తకం మూసి అన్నాడు.



“ఎలా వుంది?”



ఏం చెప్పాలి? నచ్చిన ప్రియుడితో బాగుందని చెప్పాలా? కాబోయే భర్తతో బాగాలేదని చెప్పాలా? మౌనంగా తలదించుకుంది.



తల ఎత్తి ముద్దు పెట్టుకొని, “ప్రజ్ఞా, హాలిడేస్ అయిపోతున్నాయి. నేను సిటీ వెళ్ళి చదువులో నిమగ్నం అవుతాను. మన ప్రేమకు నిదర్శనంగా ఈ పుస్తకంలో వున్నట్టు మనం కూడా.. ”



“వద్దు, నాకు భయం. ”



“భయం ఎందుకు? రేపు మా అమ్మ మీ ఇంటికి పచ్చళ్లు పెట్టేందుకు వస్తుంది, మా ఇంట్లో ఎవ్వరూ వుండరు. ఐనా కాబోయే భార్యాభర్తలం మనకేంటి భయాలు, హద్దులు?”



ప్రజ్ఞ కుదురుగా కూర్చున్నా కాళ్ళు చేతులు వణుకు తున్నాయి, తలలో ఏదో తిమ్మిరిగా వుంది. ఎప్పుడు లేని ఈ కొత్త శారీరిక చిత్రమేంటి?



పృథ్వి బ్రతిమాలాడు. “తీయటి మాట చెప్పావు, నేను తీయటి కార్యాన్ని పంచుకోవాలని.. ” ధీనంగా అడుక్కుంటున్న ముఖం; ఎర్ర జీరలేర్పడిన ఆతని కళ్ళు; పుస్తకంలో కొత్తగా మొదటి సారి చూసిన నగ్న శృంగార భంగిమల చిత్రాలు తాలూకు ఏర్పడిన తొందర ‘సరే' అనిపించాయి ప్రజ్ఞతో.
===================================================================
ఇంకా వుంది..

[sri7869]

అప్డేట్ చాల బాగుంది

[k3vv3]

కల్పతరువు - పార్ట్ 3

ఆదివారం నాడు అచల తన భర్త త్యాగిసోనీని పరిచయం చేసింది. సినిమా హీరోలా వున్నాడు. “నమస్తే మేడమ్ జీ” ఎంతో వినయంగా నమస్కరించాడు. మురుకులు, టీ తెచ్చి టేబల్ పైన పెట్టింది. 



అచల చెప్పింది తన భర్తకు కంప్యూటర్ నేర్చుకోవాలని వుంది అని. త్యాగిజీని వుద్దేశించి అతని చదువు గూర్చిన వివరాలు తెలుసుకున్నది. 



త్యాగి కాలేజ్ ఫైనల్ తప్పాడు. పైగా ఇంట్లో పీసీ లేదు. అతన్ని నిరుత్సాహ పర్చక “కొన్ని రోజులు ఆగండి పీసీ కొన్నాక నేర్చుకుందురుగాని” సత్యలీల చెప్పింది. 



“మీ ల్యాప్టాప్లో నేర్చుకుంటాను”. 



“నో, పీసీలోనే నేర్పిస్తాను. ” ఆమాట, ఈమాటలతో పొద్దుగడిచింది. 



రెండు రోజుల తరువాత మళ్ళీ అచల ఎంతో రేలాక్సేడ్ గా వచ్చింది. 



“సత్యాజీ! ఈ రోజు మా వారు బాబుని తీసుకొని ఊరువెళ్లారు. రేపు సాయంత్రo గాని రారు. పాప ఎదురింట్లో ఆడుకుంటున్నది. నాకోసం ఒకరోజు చుట్టి పెట్టండి. ” 



“సెలవు పెట్టి చేసే పనేమున్నది?”



“నా గురించి విని, నాకు సలహా ఇవ్వండి. ”



“నేను నీ జీవితం గూర్చి సలహా ఇచ్చేంత పెద్ద మనిషిని కాదు. ”



“మీలో ఆత్మవిశ్వాసము, ధైర్యము వున్నై, నాకు మీలాంటి వారి స్నేహం, సలహా కావాలి, ప్లీజ్ కాదనకండి. ”



“సరే, సెలవు తీసుకుంటాను, కానీ నీ జీవిత సమస్య గూర్చి నువ్వే బాగా ఆలోచించి దారి వెతుక్కోవాలి, అప్పుడే నీకు తృప్తి వుంటుంది లేకుంటే నీ మనసు మాటిమాటికీ వేరేవాళ్ళని నిందిస్తుంది. ”



“నేను బీద కుటుంబంలో పుట్టి పెరిగాను. చదువు లేకపోయినా కుట్లు, అల్లికలు నేర్చుకున్నాను. నేను అందంగా వున్నానని మా వారు నన్ను ఇష్టపడి, పెళ్లి ఖర్చులన్నీ భరించి వివాహం చేసుకున్నారు. అత్తవారింట్లో నేను సుఖంగానే వున్నాను. డబ్బు చెలామణి తెలియని దాన్ని కాబోలు అవసరానికి మించి ఖర్చులు చూసేసరికి నాకు చాలా ఇబ్బందిగా వుండేది. 



పగలు-రాత్రీ కష్టపడి బిజినెస్ చూసేదీ మా వారు, కానీ డబ్బు విలువ తెలియక ఖర్చు చేసేవారు మా అత్తా, మామా, మరిది. ఇదేమాట ఒకసారి మావారితో చెబితే “ఈ వ్యాపారం మా తరాల నాటిది. అమ్మా నాన్నలను ప్రశ్నించే హక్కు లేదు. తమ్ముడు చేసేవి వృధా ఖర్చులు. ఎంత చెప్పినా వినడు. వాడికి పెళ్లి జరిగితే మారుతాడేమో” అని సర్ది చెప్పేవారు. 



మా మరిది అందగాడు. చదువు అబ్బలేదు. బిజినెస్లో ఏకాగ్రత లేదు. సినిమా హీరో వేషం కోసం కాలాన్ని, డబ్బుని వృధా చేసేవాడు. అప్పుడప్పుడు నాతో వదినా, నా ప్రక్కన నువ్వు సరిపడే జోడీ! నువ్వు హీరోయిన్, నేను హీరో, అన్నయ్య ప్రొడ్యూసర్ అని పగటి కలలు కనే వాడు. 



పాప పుట్టింది. మావారు పాపతో ఆడుకోవాలని ఇంటికి తొందరగా వచ్చేవారు. జ్వాలాదేవి అని ముద్దుగా పిలిచేవారు. బిజినెస్లో లాభాలు పెరిగాయి. స్టిరఆస్తులు పెంచారు. అత్తగారు మరిదికి పెళ్లి చేసి వేరే కాపురం పెట్టించాలి అన్నారు. 



శ్రీమంతుల అమ్మాయితో పెళ్లి నిశ్చయించారు. 



నా ఖర్మ కాలింది. మావారు మొదటిసారి వచ్చిన గుండెపోటు దెబ్బకే ప్రాణాలు కోల్పోయారు. సంపాదించే దిక్కు పోయింది. మరిది పెళ్లి ఆగిపోయింది. 



అందరూ డబ్బులు ఖర్చు పెట్టేవాళ్ళమే, రోజురోజుకూ దిగజారి పోతున్నాము. 



సడన్ గా ఒకరోజు మా అత్తగారు పంచాయితీ పెట్టించారు. ఆస్తి కాపాడుకోవాలంటే నాకు మరిదితో పునర్వివాహం జరపాలని, ఆస్తి విభజన కాదని ఆమె నమ్మకం. 



స్వతంత్రంగా నిల్చి నేనూ, పాప బ్రతికే మార్గాలు ఆలోచించాను. నేను అరిచి గీపెట్టినా నా గోడు వినేవారు లేరు. మా పుట్టింట్టి వాళ్ళు కూడా నాకు యిష్టం లేని మళ్లీ పెళ్ళికి వంత పలికారు. 



బంధువులను, మిత్రులను పిలిచి మా అత్తగారు “జగ్రాత” జరిపించారు అంటే జగన్మాత పేరిట పూజలు. రాత్రంతా పాటలు, భజనలు. వచ్చిన వారంతా నా కాబోయే మళ్ళీ పెళ్ళికి శుభాకాంక్షలు చెప్పడమే. మా మరిది అంటే త్యాగిసోనీ నా కోసం, పాప కోసం ఏదో త్యాగం చేస్తున్నట్టు ప్రచారం చేశారు. 



నన్ను ఏ దేవతలు శపించారో, ఏ దరిద్రం నా నెత్తి మీద తిష్ట వేసిందో.. నేను ఒప్పుకున్నాను. 



ఇద్దరి అన్నదమ్ముల సంభోగంలో ఎవరి వలన ఎక్కువ సుఖంగా వుంది అని చవక బారు జోకులతో మానసికంగా, శారీరకంగా హింసించేవాడు త్యాగి. చదువు లేదు, సంస్కారం లేదు, సంపాదన లేదు. కానీ సేవలకు, సుఖానికి భార్య కావాలి. 



అన్నగారు ఆస్తిని గుణించి కూడబెట్టే వారు. తమ్ముడు ఆస్తిని భాగహరించి తీసీ వేస్తున్నాడు. ”



>>>>>>>>>> 



ప్రజ్ఞ జ్వరంతో టౌన్ ఆసుపత్రిలో వుంది. తగ్గు ముఖమే లేదు. టైఫాయిడ్ అని నిర్దారించి, ఆసుపత్రి సూపరింటెండెంట్ సూచన మేరకు హైదరాబాద్ హాస్పిటల్లో అడ్మిట్ చేయాల్సి వచ్చింది. 



నారాయణ బాల్య స్నేహితుడు కేశవరెడ్డి సహాయంతో హాస్పిటల్ దగ్గరలోని లాడ్జ్ లో బస కుదిరింది. అన్ని రకాల విషజ్వరాలకు ప్రభుత్వ జ్వరాల ఆసుపత్రి; హైదరాబాద్ నల్లకుంట ఫీవర్ హాస్పిటల్. 



రూమ్ దొరకనందుకు జనరల్ వార్డులోనే కూతురి చికిత్స; నిద్రను దూరం చేసుకొని తల్లి దగ్గరుండి సేవలు; గేటు బయట తండ్రి మానసిక ఆవేదన; సాయంత్రం విసిటింగ్ టైమ్లోనే చికిత్స పొందే వారిని చూడవచ్చును. 



పది రోజులకు విషజ్వరం ప్రజ్ఞను చాలా బలహీనతకులోను చేసి వదిలి పెట్టింది. డిశ్చార్జ్ తీసుకొని లాడ్జ్ కు వెళ్లారు. స్నానం చేసి ఇడ్లీ తిని నిద్దర పోయింది. అలసి పోయిన తల్లి కూడా కూతురుతో పాటు నడుం వాల్చింది. 



మధ్యాన్నం మూడు కావస్తుంది. కళ్ళు మండుతున్నా, నారాయణకు నిద్ర రావటం లేదు. ఇంటి పెద్దగా ఏదయినా చేయాలి. వేరే మంచి సంబంధం చూసి పెళ్లి చేస్తే.. గొప్ప ప్రజ్ఞావంతురాలు కావాలి నా బిడ్డ. 



మరి వూళ్ళో ఇల్లు, పొలము, తోటలు?.. 



అమ్మేసి, హైదరాబాద్కు మకాం మారితే సరి.. 



ఆలోచిస్తూనే తల పైన తిరగే సీలింగ్ ఫ్యాన్ ని చూశాడు. ఇంట్లో నాలుగు రెక్కలున్న ఫ్యాన్ వుంది, కానీ ఈ లాడ్జ్ లో ఫ్యాన్ మూడు రెక్కలున్నా గిర గిరా తిరుగుతూ చల్లని గాలి వీస్తూంది. 



అవును, జీవితమూ అంతే, ఎక్కడైన, ఎప్పుడైన అనుకున్న పనులు అనుకున్నట్టుగా జరగక పోతే చింతించాల్సిన పని లేదు. వేరే మార్గంలో గమ్యం వెతుక్కోవాలి. 



మనసు శాంతించింది. కునుకు పట్టినట్టుగా వుంది. 



ఏదో కీచు గొంతు అదే పనిగా అరుస్తుంది. గాఢ నిద్ర పారిపోయింది. 



మంచం మీద ప్రజ్ఞ నాలుక కొరుక్కొని అరస్తూ నోట్లో నుండి నురగ బయటకు తీస్తుంది. ప్రమీల వులిక్కిపడిలేచి చివుక్కున తాళంచెవి గుత్తి ప్రజ్ఞ అరచేతిలో పెట్టి, తలను లేవనెత్తి భర్త వైపు బేలగా చూసింది. 



“ఇది ఫిట్స్, నేను టాక్సీ తెస్తాను” గబాల్న లాడ్జ్ రిసెప్షన్ సహాయంతో, ముగ్గురూ టాక్సీలో ఉస్మానియా ఆసుపత్రికి వెళ్ళటమూ, ఎమర్జెన్సీగా అడ్మిట్ అవ్వటమూ వెంట వెంటనే జరిగి పోయాయి. 



రెండు రోజుల తరువాత ప్రజ్ఞకు స్పృహ వచ్చింది. పళ్ళతో గట్టిగా కొరుక్కున్న నాలుక పైన గ్లిజరిన్ పూసింది ప్రమీల. సలైన్ మాత్రమే ఆధారం. 



డ్యూటి డాక్టర్, నర్సులు క్రమం తప్పకుండా వార్డ్ పేషెంట్లను పరిశీలిస్తున్నారు. 



డిస్చార్జ్ రోజున డాక్టర్ కౌన్సిలింగ్: “మీ పేరెంట్స్ కు నువ్వు ఒక్క దానివే సంతానం, మనం రోజూ జరిగే విషయాల్లో మనకు నచ్చనివి, మనకు అనుకూలించని వాటిని వదిలేయాలి, అంతేకాని అవే మనసులో పెట్టుకుని, ఆలోచించి, బాధ పడి ఆరోగ్యం పాడు చేసుకోవద్దు. నువ్వు బాగుంటేనే మీ పేరెంట్స్ ఆనందంగా వుండగలుగుతారు. గారాల ముద్దుల కూతురిగా నీ బాధ్యత ఏమిటి?”



నాలుక కొరుక్కున్న నొప్పి వలన జవాబు ఇవ్వలేక పోతున్నది. 



“చూడమ్మాయి ప్రజ్ఞా, నేను చెప్పిన మాటలు విను, పూర్తిగా ఆరోగ్యం కోలుకున్న తరువాత నీకు ఇష్టమయిన హాబీని అభివృద్ది చేస్కో. ” 



“అంటే, ” కళ్ళతోనే ప్రశ్నించింది. 



“కుట్లు-అల్లికలు, డ్రాయింగ్, పెయింటింగ్, తోటపని, మ్యూజిక్, డాన్స్, వంటా-వార్పూ లేకపోతే ఏదయినా వృత్తి విద్య, ఏదో ఒక సబ్జెక్ట్ లో శిక్షణ తీసుకొని సాధన చేయి. నీ పేరును సార్థకం చేసుకో, అంతే గానీ అన్నీ కోల్పోయానని చింతించకు. చింత చితికి దగ్గర అవుతుంది. 



మనం సంతోషపడుతూ మన వాళ్ళని సంతశ పెట్టాలి. సరేనా. ” డాక్టర్ మాటలకు సరే అని తల వూపింది ప్రజ్ఞ. 



“అమ్మా, మీ పాప మంచిగా అయిపోతుంది, వర్రీ లేదు. మూడు సంవత్సరాలు తప్పకుండా మందులు వాడాలి. ఒక సంవత్సరం వరకు నెలకొక సారి చెక్ చేయించు కోవాలి, అంటే పేషెంట్ ఆసుపత్రికి రావాలి. ”



“అలాగే డాక్టర్” అంటూ ప్రమీల చేతులు జోడించి వినయంగా నమస్కరించింది. 
====================================================================ఇంకా వుంది..

[sri7869]

Super excellent update  :

[k3vv3]

కల్పతరువు - పార్ట్ 2
ఉదయం రాజధాని ఎక్స్ప్రెస్ హజరత్ నిజాముద్దీన్ రైల్వే స్టేషన్ లో అలసి ఆగిపోయింది. నరాలు బిగుసుకుంటున్న చలి! పొగమంచుతో వాతావరణం మందంగా వుంది. టీ తీసుకున్నారు. లోకల్ ట్రైన్లో న్యూఢిల్లీ వరకు వచ్చారు. భారత దేశ రాజధాని క్రిక్కిరిసిన హడావిడి.. ఏమిటోగా వుంది. 



చండీగఢ్ శతాబ్ధి చైర్ కార్లో కూర్చున్నాక కాస్త మనసు కుదురుగా అనిపించింది, సత్యప్రకాష్కు. నిర్ధారించిన సమయానికే రైలు కదిలింది. శతాబ్ధిలో ప్రయాణం చాలా సౌకర్యముగా వున్నది. 



ప్రజలు తొంభై శాతం బలమైన అంగ సౌష్టంతో మంచి రంగు కలిగి వున్నారు. రైతులకు మద్దతు ఇచ్చే సారవంతమయిన నేల, నీటి సమృద్ది. స్వచ్చమయిన వాతావరణం. తను కోరుకున్న ప్రకృతి అందాలు మళ్ళీ కనబడుతున్నాయి, కానీ భర్త తోడుగా లేనందుకు నిరాశగా, బాధగా వుంది. మూడు గంటల ప్రయాణం తరువాత దిగాల్సిన స్టేషన్ వచ్చింది. 
 
లాయర్ సత్యప్రకాష్ కొలీగ్ లాయర్ సర్దార్ శరణ్ జీత్ రిసీవ్ చేసుకున్నాడు. అతని కార్లో వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లారు. 



శరణ్ జీత్ గారి ఇంట్లో పంజాబీ భోజనం చేశారు. తరువాత తెలిసింది, సత్యలీలను పేయింగ్ గెస్ట్ గా, అన్న చేసిన ఏర్పాట్లు. చెల్లెలు ఒప్పుకోలేదు. 



“అన్నా, నేను ఒక్కదాన్నే రూమ్ తీసుకొని, నా వంట నేనే వండుకొని ఆఫీసుకు వెళతాను. నా జీవితాన్ని పూర్తిగా ఏదో వ్యాపకాలతో బిజీ చేసుకోవాలనుకుంటే, నువ్వేంటి మీ ఫ్రెండ్ ఇంట్లో పేయింగ్ గెస్ట్ గా వుండమంటున్నావు?”



“నీకు తెలియదమ్మా! ఇది మన వూరు కాదు, మన భాష కాదు నీ సేఫ్టీ కోసం నేను ఈ నిర్ణయం తీసుకున్నాను”. 



“అన్ని తెలిసే వచ్చాను కదా, నేనొక్కదాన్నే వేరేగా ఉండాలి. నీ తృప్తి కోసం శరణ్ జీత్ గారిని అప్పుడప్పుడు పరామర్శించమను. అంతేగానీ పేయింగ్ గెస్ట్ గా ఐ డోంట్ లైక్” ముక్కుసూటిగా అయిష్టాన్ని బయటపెట్టింది. 



ఎప్పుడూ అన్నయ్య చెబితే చెల్లెలు వినేది, కానీ విశ్వం మరణించిన తరువాత చెల్లెలు మాటకే ప్రాధాన్యత హెచ్చింది. 



పెద్ద బంగాళా కుడి వైపు ఫస్ట్ ఫ్లోర్ లో వన్ రూమ్ సెట్ అంటే వన్ బిహెచ్ కే వుడ్ వర్క్ చేసి నీట్ గా వున్న కబోర్డ్స్. మరో వైపు పోర్షన్ వుడ్ వర్క్ లేకుండా కబోర్డ్స్, చిన్న ఫ్యామిలీ వున్నారు. క్రింద పోర్షన్లో ఓనర్స్. కుడి వైపున వున్న ఖాళీ పోర్షన్ రెంట్కు తీసుకున్నారు. సత్యలీలకు గ్యాస్తో పాటు ఇంట్లోకి కావాల్సిన సామానులు అన్ని కొని తెచ్చాడు సత్యప్రకాష్. 



వదిన జగదాంబ కోసం మెత్తటి, వెచ్చటి పష్మిన్ శాలువ గిఫ్ట్ పంపింది. 



బ్యాచ్స్ గా వచ్చే వివిధ కోర్సుల ద్వారా కంప్యూటర్ శిక్షణ ఇవ్వటముతో ప్రతిరోజూ ఆఫీసు బిజీ లైఫ్ అలవాటై పోయింది. ఎవరి కోసం ఆగని కాలంతో పాటు మనుషులు వేగం పెంచుతున్నారు, కాలంతో పోటీ!



ప్రక్క పోర్షన్లో వున్న అచలాదేవికి, సత్యలీలకు బట్టలు ఆరేసుకునే స్థలం ఒకటే. 



కాశ్మీర్ కన్యలలో వుండే నాజూకైన అందంతో ముద్దుగా వుంది అచల. పాప, బాబు చిన్న ఫ్యామిలీ. చూడ ముచ్చటగా వున్నారు. అచల ఎలక్ట్రిక్ కుట్టు మిషిన్ సాయంతో రెండు గంటల్లో షల్వార్ కమీజ్ కుట్టేస్తుంది, నాలుగు గంటల్లో పెద్దసైజ్ స్వెటర్ అల్లుతుంది. ఎప్పుడూ సంతోషంగా చురుగ్గా వుండే అచల పనిలో ఎంతో నాణ్యత, ప్రవర్తనలో నమ్రతతో కనబడుతుంది. 



హర్యాన్వి కలిసిని హిందీలో అచలాదేవి సత్యలీల స్వవిషయాలు అడిగి తెలుసుకుంది. క్లుప్తంగా జవాబు చెప్పింది. 



“పిల్లలు లేరు కదా, మళ్ళీ పెళ్లి ఎందుకు చేసుకోలేదు, పైగా చదువు, వుద్యోగం కూడా వున్నాయి. ” అచలాదేవి ప్రశ్న. 



ఉర్దూ కలిసిన హిందీలో జవాబు చెప్పింది సత్యలీల “మా వారు నాకు ఆత్మబంధువు, శారీరకంగా ఆయన లేరు కానీ మానసికంగా మావారు నా వెంటే వున్నారు, సదా వుంటారు. ఇక పిల్లలు.. నాకు పిల్లల లోటు లేదు, అనాథ పిల్లలు మన దేశంలో ఎందరో వున్నారు. ఎవరో ఒకర్ని పెంచుకుంటే సరి."



అంతటితో తృప్తి చెందక అచల మళ్ళీ ప్రశ్నించింది. “మరి మీ పునర్వివాహం గురించి మీ అత్తగారు వాళ్ళ తరపు బంధువులు ఏమీ అనలేదా?” 



“నేను బాల్య వితంతును కాదు, నాలో పరిపక్వం ఏర్పడిన తర్వాత నా యిష్టం మేరకు నా పెళ్లి జరిగింది. నాకంటూ ఒక వ్యక్తిత్వము వుంది. మా అత్తగారు కొడుకు పోయిన దుఃఖంలో వున్నారు”.



“మరి మీ వారి ఆస్తి గాని, ఉద్యోగం గాని మీకు రాలేదా?” 



“నాకు సెక్యూరిటీ అధికారి డిపార్ట్మెంట్ జాబ్స్ నచ్చవు. ఉద్యోగం నేను ట్రై చేయలేదు. మా వారి వాటా ఆస్తిని, మా అత్తగారు నా పేరిట రిజిస్టర్ చేసేశారు. చేతికి వచ్చిన కొడుకు, ఎంతో ధైర్యం యిచ్చే మనిషి లేకపోయే సరికి వాళ్ళ ఇంట్లో అంతా మరింత ప్రేమ, జాలి చూపిస్తున్నారే తప్ప ఎవ్వరికీ వేరే ఆలోచనలు లేవు.” చెబుతూ సీరియస్ అయింది సత్యలీల. 



అచల ఒక్కసారిగా భోరుమని ఏడ్చింది. 



“ఏమిటి? ఎందుకిలా ఏడుస్తున్నావు? 



సారీ, నా గతం చెప్పి నేనే బాధ వ్యక్తం చేయలేదు, నువ్వెందుకు ఏడుస్తున్నావు?” సత్యలీల గాబరా పడ్డది. 



వెంటనే జవాబు చెప్పలేదు. కొద్ది సేపు వెక్కివెక్కి ఏడుస్తు, కన్నీళ్ళ ధార నిలిచిన తర్వాత అచల చన్నీళ్లతో ముఖం కడుక్కొని తన గూర్చి చెప్పడం మొదలు పెట్టింది. 



“వద్దు, ఏమి చెప్పొద్దు, ముందు ఈ వేడి కాఫీ తాగు, నీ మనసు పూర్తిగా నెమ్మది అయినప్పుడు వింటాను. " కాస్సేపటికి పాప “మాజీ” అంటూ రావడంతో విషయం సశేషంగా మిగిలింది. 
 
>>>>>>>>>> 

[sri7869]

Nice update 

[k3vv3]

కల్పతరువు - పార్ట్ 3

ఆదివారం నాడు అచల తన భర్త త్యాగిసోనీని పరిచయం చేసింది. సినిమా హీరోలా వున్నాడు. “నమస్తే మేడమ్ జీ” ఎంతో వినయంగా నమస్కరించాడు. మురుకులు, టీ తెచ్చి టేబల్ పైన పెట్టింది. 



అచల చెప్పింది తన భర్తకు కంప్యూటర్ నేర్చుకోవాలని వుంది అని. త్యాగిజీని వుద్దేశించి అతని చదువు గూర్చిన వివరాలు తెలుసుకున్నది. 



త్యాగి కాలేజ్ ఫైనల్ తప్పాడు. పైగా ఇంట్లో పీసీ లేదు. అతన్ని నిరుత్సాహ పర్చక “కొన్ని రోజులు ఆగండి పీసీ కొన్నాక నేర్చుకుందురుగాని” సత్యలీల చెప్పింది. 



“మీ ల్యాప్టాప్లో నేర్చుకుంటాను”. 



“నో, పీసీలోనే నేర్పిస్తాను. ” ఆమాట, ఈమాటలతో పొద్దుగడిచింది. 



రెండు రోజుల తరువాత మళ్ళీ అచల ఎంతో రేలాక్సేడ్ గా వచ్చింది. 



“సత్యాజీ! ఈ రోజు మా వారు బాబుని తీసుకొని ఊరువెళ్లారు. రేపు సాయంత్రo గాని రారు. పాప ఎదురింట్లో ఆడుకుంటున్నది. నాకోసం ఒకరోజు చుట్టి పెట్టండి. ” 



“సెలవు పెట్టి చేసే పనేమున్నది?”



“నా గురించి విని, నాకు సలహా ఇవ్వండి. ”



“నేను నీ జీవితం గూర్చి సలహా ఇచ్చేంత పెద్ద మనిషిని కాదు. ”



“మీలో ఆత్మవిశ్వాసము, ధైర్యము వున్నై, నాకు మీలాంటి వారి స్నేహం, సలహా కావాలి, ప్లీజ్ కాదనకండి. ”



“సరే, సెలవు తీసుకుంటాను, కానీ నీ జీవిత సమస్య గూర్చి నువ్వే బాగా ఆలోచించి దారి వెతుక్కోవాలి, అప్పుడే నీకు తృప్తి వుంటుంది లేకుంటే నీ మనసు మాటిమాటికీ వేరేవాళ్ళని నిందిస్తుంది. ”



“నేను బీద కుటుంబంలో పుట్టి పెరిగాను. చదువు లేకపోయినా కుట్లు, అల్లికలు నేర్చుకున్నాను. నేను అందంగా వున్నానని మా వారు నన్ను ఇష్టపడి, పెళ్లి ఖర్చులన్నీ భరించి వివాహం చేసుకున్నారు. అత్తవారింట్లో నేను సుఖంగానే వున్నాను. డబ్బు చెలామణి తెలియని దాన్ని కాబోలు అవసరానికి మించి ఖర్చులు చూసేసరికి నాకు చాలా ఇబ్బందిగా వుండేది. 



పగలు-రాత్రీ కష్టపడి బిజినెస్ చూసేదీ మా వారు, కానీ డబ్బు విలువ తెలియక ఖర్చు చేసేవారు మా అత్తా, మామా, మరిది. ఇదేమాట ఒకసారి మావారితో చెబితే “ఈ వ్యాపారం మా తరాల నాటిది. అమ్మా నాన్నలను ప్రశ్నించే హక్కు లేదు. తమ్ముడు చేసేవి వృధా ఖర్చులు. ఎంత చెప్పినా వినడు. వాడికి పెళ్లి జరిగితే మారుతాడేమో” అని సర్ది చెప్పేవారు. 



మా మరిది అందగాడు. చదువు అబ్బలేదు. బిజినెస్లో ఏకాగ్రత లేదు. సినిమా హీరో వేషం కోసం కాలాన్ని, డబ్బుని వృధా చేసేవాడు. అప్పుడప్పుడు నాతో వదినా, నా ప్రక్కన నువ్వు సరిపడే జోడీ! నువ్వు హీరోయిన్, నేను హీరో, అన్నయ్య ప్రొడ్యూసర్ అని పగటి కలలు కనే వాడు. 



పాప పుట్టింది. మావారు పాపతో ఆడుకోవాలని ఇంటికి తొందరగా వచ్చేవారు. జ్వాలాదేవి అని ముద్దుగా పిలిచేవారు. బిజినెస్లో లాభాలు పెరిగాయి. స్టిరఆస్తులు పెంచారు. అత్తగారు మరిదికి పెళ్లి చేసి వేరే కాపురం పెట్టించాలి అన్నారు. 



శ్రీమంతుల అమ్మాయితో పెళ్లి నిశ్చయించారు. 



నా ఖర్మ కాలింది. మావారు మొదటిసారి వచ్చిన గుండెపోటు దెబ్బకే ప్రాణాలు కోల్పోయారు. సంపాదించే దిక్కు పోయింది. మరిది పెళ్లి ఆగిపోయింది. 



అందరూ డబ్బులు ఖర్చు పెట్టేవాళ్ళమే, రోజురోజుకూ దిగజారి పోతున్నాము. 



సడన్ గా ఒకరోజు మా అత్తగారు పంచాయితీ పెట్టించారు. ఆస్తి కాపాడుకోవాలంటే నాకు మరిదితో పునర్వివాహం జరపాలని, ఆస్తి విభజన కాదని ఆమె నమ్మకం. 



స్వతంత్రంగా నిల్చి నేనూ, పాప బ్రతికే మార్గాలు ఆలోచించాను. నేను అరిచి గీపెట్టినా నా గోడు వినేవారు లేరు. మా పుట్టింట్టి వాళ్ళు కూడా నాకు యిష్టం లేని మళ్లీ పెళ్ళికి వంత పలికారు. 



బంధువులను, మిత్రులను పిలిచి మా అత్తగారు “జగ్రాత” జరిపించారు అంటే జగన్మాత పేరిట పూజలు. రాత్రంతా పాటలు, భజనలు. వచ్చిన వారంతా నా కాబోయే మళ్ళీ పెళ్ళికి శుభాకాంక్షలు చెప్పడమే. మా మరిది అంటే త్యాగిసోనీ నా కోసం, పాప కోసం ఏదో త్యాగం చేస్తున్నట్టు ప్రచారం చేశారు. 



నన్ను ఏ దేవతలు శపించారో, ఏ దరిద్రం నా నెత్తి మీద తిష్ట వేసిందో.. నేను ఒప్పుకున్నాను. 



ఇద్దరి అన్నదమ్ముల సంభోగంలో ఎవరి వలన ఎక్కువ సుఖంగా వుంది అని చవక బారు జోకులతో మానసికంగా, శారీరకంగా హింసించేవాడు త్యాగి. చదువు లేదు, సంస్కారం లేదు, సంపాదన లేదు. కానీ సేవలకు, సుఖానికి భార్య కావాలి. 



అన్నగారు ఆస్తిని గుణించి కూడబెట్టే వారు. తమ్ముడు ఆస్తిని భాగహరించి తీసీ వేస్తున్నాడు. ”



>>>>>>>>>> 



ప్రజ్ఞ జ్వరంతో టౌన్ ఆసుపత్రిలో వుంది. తగ్గు ముఖమే లేదు. టైఫాయిడ్ అని నిర్దారించి, ఆసుపత్రి సూపరింటెండెంట్ సూచన మేరకు హైదరాబాద్ హాస్పిటల్లో అడ్మిట్ చేయాల్సి వచ్చింది. 



నారాయణ బాల్య స్నేహితుడు కేశవరెడ్డి సహాయంతో హాస్పిటల్ దగ్గరలోని లాడ్జ్ లో బస కుదిరింది. అన్ని రకాల విషజ్వరాలకు ప్రభుత్వ జ్వరాల ఆసుపత్రి; హైదరాబాద్ నల్లకుంట ఫీవర్ హాస్పిటల్. 



రూమ్ దొరకనందుకు జనరల్ వార్డులోనే కూతురి చికిత్స; నిద్రను దూరం చేసుకొని తల్లి దగ్గరుండి సేవలు; గేటు బయట తండ్రి మానసిక ఆవేదన; సాయంత్రం విసిటింగ్ టైమ్లోనే చికిత్స పొందే వారిని చూడవచ్చును. 



పది రోజులకు విషజ్వరం ప్రజ్ఞను చాలా బలహీనతకులోను చేసి వదిలి పెట్టింది. డిశ్చార్జ్ తీసుకొని లాడ్జ్ కు వెళ్లారు. స్నానం చేసి ఇడ్లీ తిని నిద్దర పోయింది. అలసి పోయిన తల్లి కూడా కూతురుతో పాటు నడుం వాల్చింది. 



మధ్యాన్నం మూడు కావస్తుంది. కళ్ళు మండుతున్నా, నారాయణకు నిద్ర రావటం లేదు. ఇంటి పెద్దగా ఏదయినా చేయాలి. వేరే మంచి సంబంధం చూసి పెళ్లి చేస్తే.. గొప్ప ప్రజ్ఞావంతురాలు కావాలి నా బిడ్డ. 



మరి వూళ్ళో ఇల్లు, పొలము, తోటలు?.. 



అమ్మేసి, హైదరాబాద్కు మకాం మారితే సరి.. 



ఆలోచిస్తూనే తల పైన తిరగే సీలింగ్ ఫ్యాన్ ని చూశాడు. ఇంట్లో నాలుగు రెక్కలున్న ఫ్యాన్ వుంది, కానీ ఈ లాడ్జ్ లో ఫ్యాన్ మూడు రెక్కలున్నా గిర గిరా తిరుగుతూ చల్లని గాలి వీస్తూంది. 



అవును, జీవితమూ అంతే, ఎక్కడైన, ఎప్పుడైన అనుకున్న పనులు అనుకున్నట్టుగా జరగక పోతే చింతించాల్సిన పని లేదు. వేరే మార్గంలో గమ్యం వెతుక్కోవాలి. 



మనసు శాంతించింది. కునుకు పట్టినట్టుగా వుంది. 



ఏదో కీచు గొంతు అదే పనిగా అరుస్తుంది. గాఢ నిద్ర పారిపోయింది. 



మంచం మీద ప్రజ్ఞ నాలుక కొరుక్కొని అరస్తూ నోట్లో నుండి నురగ బయటకు తీస్తుంది. ప్రమీల వులిక్కిపడిలేచి చివుక్కున తాళంచెవి గుత్తి ప్రజ్ఞ అరచేతిలో పెట్టి, తలను లేవనెత్తి భర్త వైపు బేలగా చూసింది. 



“ఇది ఫిట్స్, నేను టాక్సీ తెస్తాను” గబాల్న లాడ్జ్ రిసెప్షన్ సహాయంతో, ముగ్గురూ టాక్సీలో ఉస్మానియా ఆసుపత్రికి వెళ్ళటమూ, ఎమర్జెన్సీగా అడ్మిట్ అవ్వటమూ వెంట వెంటనే జరిగి పోయాయి. 



రెండు రోజుల తరువాత ప్రజ్ఞకు స్పృహ వచ్చింది. పళ్ళతో గట్టిగా కొరుక్కున్న నాలుక పైన గ్లిజరిన్ పూసింది ప్రమీల. సలైన్ మాత్రమే ఆధారం. 



డ్యూటి డాక్టర్, నర్సులు క్రమం తప్పకుండా వార్డ్ పేషెంట్లను పరిశీలిస్తున్నారు. 



డిస్చార్జ్ రోజున డాక్టర్ కౌన్సిలింగ్: “మీ పేరెంట్స్ కు నువ్వు ఒక్క దానివే సంతానం, మనం రోజూ జరిగే విషయాల్లో మనకు నచ్చనివి, మనకు అనుకూలించని వాటిని వదిలేయాలి, అంతేకాని అవే మనసులో పెట్టుకుని, ఆలోచించి, బాధ పడి ఆరోగ్యం పాడు చేసుకోవద్దు. నువ్వు బాగుంటేనే మీ పేరెంట్స్ ఆనందంగా వుండగలుగుతారు. గారాల ముద్దుల కూతురిగా నీ బాధ్యత ఏమిటి?”



నాలుక కొరుక్కున్న నొప్పి వలన జవాబు ఇవ్వలేక పోతున్నది. 



“చూడమ్మాయి ప్రజ్ఞా, నేను చెప్పిన మాటలు విను, పూర్తిగా ఆరోగ్యం కోలుకున్న తరువాత నీకు ఇష్టమయిన హాబీని అభివృద్ది చేస్కో. ” 



“అంటే, ” కళ్ళతోనే ప్రశ్నించింది. 



“కుట్లు-అల్లికలు, డ్రాయింగ్, పెయింటింగ్, తోటపని, మ్యూజిక్, డాన్స్, వంటా-వార్పూ లేకపోతే ఏదయినా వృత్తి విద్య, ఏదో ఒక సబ్జెక్ట్ లో శిక్షణ తీసుకొని సాధన చేయి. నీ పేరును సార్థకం చేసుకో, అంతే గానీ అన్నీ కోల్పోయానని చింతించకు. చింత చితికి దగ్గర అవుతుంది. 



మనం సంతోషపడుతూ మన వాళ్ళని సంతశ పెట్టాలి. సరేనా. ” డాక్టర్ మాటలకు సరే అని తల వూపింది ప్రజ్ఞ. 



“అమ్మా, మీ పాప మంచిగా అయిపోతుంది, వర్రీ లేదు. మూడు సంవత్సరాలు తప్పకుండా మందులు వాడాలి. ఒక సంవత్సరం వరకు నెలకొక సారి చెక్ చేయించు కోవాలి, అంటే పేషెంట్ ఆసుపత్రికి రావాలి. ”



“అలాగే డాక్టర్” అంటూ ప్రమీల చేతులు జోడించి వినయంగా నమస్కరించింది. 
====================================================================
ఇంకా వుంది..

[sri7869]

Good update

[k3vv3]

కల్పతరువు - పార్ట్ 4
“బాబు పుట్టాడు. పాపను చిన్న చూపు చూస్తూ బాబును ముద్దులాడే వాడు. మా అత్త మామ గార్లు పోయారు. పెద్దదిక్కు లేదు. 



ఇన్నాళ్లూ వీధి వరకే పరిమితమైన సిగరెట్లు, గుట్కా, లిక్కర్, అన్ని చెడు అలవాట్లు ఇంట్లోకి చేరుకున్నాయి. నన్ను పాపను అనవసరంగా కొట్టటం, అసహ్యంగా తిట్టటం పరిపాటి అయింది. ఎక్కడికి వెళుతున్నాడో, ఎప్పుడు తిరిగి వస్తాడో తెలియదు, అడిగినా జవాబు చెప్పడు. 



ఆస్తి పోయి అప్పుల జాబితా పెరిగిపోతున్న వేళ నేను స్వెటర్లు, డ్రస్లు కుట్టి రేడిమేడ్ షాపుల్లో కాంట్రాక్ట్ కుదుర్చుకున్నాను. 



త్యాగి ఖర్చులకు నన్ను డబ్బు సర్దమనేవాడు. నేను ఇవ్వకపోతే నన్ను చితకబాది, వాతలు పెట్టెవాడు. చావలేక నరకం భరిస్తున్నాను. నన్ను పెళ్లి చేసుకొని చాలా మోసపోయాడని ఉక్రోషంతో నన్ను పాపను ఇంట్లోనుండి పొమ్మని నానా రభస చేసినందుకు ఎన్నో అద్దె ఇళ్ళు మారాల్సి వస్తుంది. 



మా వారు యోగిసోనీగారి జ్ఞాపకాలతో బ్రతుకు సాగించక త్యాగిసోనీని మళ్ళీ పెళ్లి చేసుకన్న తప్పుకు, శిక్ష అనుభవిస్తున్నాను. పదిహేను రోజులకొకసారి హిమాచల్ వెళతాడు. కారణాలు చెప్పడు, అడిగే అవసరమూ, ధైర్యమూ నాలో లేవు. ” 



హర్యాన్వి కలిసిన హిందీలో ఏకధాటిగా చెప్పుకుంటూ పోతున్నది, బాగా టెన్షన్తో వున్నట్టున్నది, బుగ్గలు, పెదాలు, చెవులు ఎర్రబడ్డాయి. 



అచల రెండు చేతులు జోడించి “యోగిగారి సమక్షంలో సంతోషం, స్వేచ్చా, శాంతి వుండేవి కానీ వీడు రాక్షసుడు! నేనూ, జ్వాల వీడికి దూరంగా వెళ్లిపోవాలి. విడాకులు తీసుకోవాలి. ”



“నీ బాధ అర్థమైంది, కానీ నేను ఏ విధంగా సాయం చేయగలను?”



“మీరు మళ్ళీ పెళ్లి చేసుకోకుండా సుఖంగా మీ బ్రతుకు మీరు బ్రతుకుతున్నారు. నేను ప్రతీరోజు ఛస్తున్నాను. మీ కాళ్ళు పట్టుకుంటాను, నాకు విముక్తి కావాలి”. 



“నా కాళ్ళు వదులు” కాళ్లని దూరంగా జరిపి కూర్చుంది సత్యలీల. “నన్ను కూడా పెళ్లి చేసుకోమని అంతా బలవంతం చేశారు. అన్నయ్య పెంపకంలో నాకు చదువుతో పాటు స్వేచ్ఛ, స్వాతంత్రం కూడా ఇచ్చాడు. నా ఆలోచనలకు విలువ యిచ్చి నా ఆత్మవిశ్వాసాన్ని బలపర్చాడు. సమాజంలో అన్నావదినల అండదండలున్నా సరే, నేను మళ్ళీ పెళ్ళికి ఒప్పుకోలేదు, కారణం నా ఈ చిన్ని వైవాహిక జీవితంలో మావారి జ్ఞాపకాలు, గుర్తులు చాలు. 



కొన్నాళ్లపాటు అందరికీ దూరంగా, ఒంటరిగా వుండాలని యింత దూరం వచ్చి, వుద్యోగం చేసుకుంటున్నాను. ” సత్యలీల మాట్లాడుతూనే వుంది. 



వుద్యోగంలోని కష్టనష్టాలు గూర్చి వివరించింది. చాలాసేపు ఇద్దరూ మౌనంగానే వున్నారు. 



సత్యలీల ధైర్యం గొంతు విప్పింది “కొంత ఆస్తి అత్తగారికి, మరిదికి యిచ్చేసి, నీ వంతు ఆస్తితో నువ్వు, పాప దూరంగా వుండిపోవలిసింది. మనం విన్నకొద్దీ, భరిస్తూన్న కొద్దీ మన చుట్టూ జనాలు మనల్ని భయపెడుతూనో, బాధపెడుతూనో యిబ్బంది పెడుతూ వుంటారు. మన ఆత్మవిశ్వాసం ముందు సమాజం పిరికిది. "



అచల సంజాయిషీ ఇచ్చుకుంది “మీకు చదువు, సంస్కారం, మంచి పెంపకం వున్నై, మీ వాళ్ళందరు మీ నిర్ణయానికి మీకు తోడుగా వున్నారు, కానీ నా విషయంలో పూర్తిగా వ్యతిరేకం. అయినా ఇప్పటికైనా మించిపోయిందిలేదు, మిమ్మల్ని చూశాక నాలో ఆశ మొదలయింది. నాకు ఈ బంధం నుండి విముక్తి కావాలి. ”



“నేను ఆలోచించుకోవాలి, నాకు కొంచెం టైమ్ కావాలి. ” సత్యలీల నిలకడగా జవాబు చెప్పింది. 



ఈ విషయంపై కొన్ని రోజుల పాటు అచలను, త్యాగిసోనీను, పిల్లలను గమనిచ్చింది. 



ఫలానా విధంగా జవాబు రావాలంటే కంప్యూటర్ లో ప్రోగ్రాం ఒక పద్దతిగా రాసుకోవాలి. జీవితం కూడా అంతే! మనకు కావలసిన రీతిలో జీవితం సాగాలంటే కొన్ని తెలివిగల అడుగులు వేయాలి. 



లాయర్ సర్దార్ శరణ్జీత్ ఇంటికి వెళ్ళి కొన్ని సలహాలు తీసుకుంది. 



>>>>>>>>>> 



“కేశవ్, నాకు నీ సలహా కావాలి. ” తీరిగ్గా అన్నాడు నారాయణ. 



“అలాగే, విషయం ఏమిటీ?” 



“నాకు హైదరాబాద్లో ఏదైనా వ్యాపారం చేయాలని వుంది. ”



“పొలం పండించే భూస్వామివి, వ్యాపారం ఎందుకు, ఐనా వ్యాపారానికి పెట్టుబడి కావాలి. కొన్ని రోజుల వరకు లాభాలు మర్చిపోవాలి. ”



“నాకు తెల్సు, నేను, నా కుటుంబం కొత్త పరిసరాల్లో, కొత్త పయనం సాగించాలి. ”



“వూళ్ళో వున్న స్వంత ఇల్లూ, పొలం?”



“అమ్మేస్తాను. ”



“సరేలే, అమ్మటం తేలిక. కానీ ఒక సారి ఇంట్లో వాళ్ళని కూడా సంప్రదించు. ” 



“అన్నీ జరిగిన తరువాతే నిన్ను అడుగుతున్నాను. ”



“ఏం బిజినెస్ చేద్దామని?” 



“నాకు తెలియక నిన్ను అడుతున్నాను. ”



“తొందర ఎందుకు ఆలోచిద్దాం. ” 



“ఆలోచనకు సమయం లేదు, పెట్టుబడి పెడతాను, మార్గం చూపెట్టు. ” 



“కిరాయి ఇంట్లో వుంటావా, సొంతిల్లు కొంటావా?"



“ముందు బిజినెస్. ”



“సరే, కల్పనా జనరల్ స్టోర్స్, కోఠి వద్ద బడీచౌడీ లో నా బిజినెస్ వుంది, దాన్నే కొంత నీ పెట్టుబడి పెట్టి మెరుగైన వ్యాపారం చేద్దాం. " ఇద్దరూ ఒప్పందం కుదుర్చుకొన్నారు. 



వూళ్లోని స్థిరాస్తిని అమ్మేసి, హైదరాబాద్కు వలస వచ్చాడు నారాయణ. కోఠి, ఎడిన్బాఘ్ వద్ద కేశవరెడ్డి నివసించే కాలనీ లోనే చిన్న ఇల్లు కిరాయికి తీసుకొని జీవితానికే కొత్త పునాదులు వేశాడు. 



కల్పనా జనరల్ స్టోర్స్ ‘గృహకల్ప’ గా రూపుదిద్దు కుంది, కొత్త హంగుల సూపర్ బజార్ జనాలందరిని ఆకర్షిస్తుంది. 
 
ఆశ్వీయుజ మాసం, దసరా, దీపావళి పండుగల కొనుగోళ్లు బాగా జరిగాయి. గృహకల్ప సూపర్ బజారు సరుకుల నాణ్యతకు పలుకుబడి కూడా హెచ్చింది. కేశవరెడ్డి తో జత కలిపి చేసిన పని కలసి వచ్చింది. 



“మా బంధువుల అబ్బాయి ఆనంద్ అని.. కొంచెం ఆర్దిక ఇబ్బందిలో వున్నాడు, తండ్రి లేడు, తల్లికి అనారోగ్యం. మన షాప్ తెరిచి నప్పటి నుండి షాప్ మూసే వరకు శ్రద్ద తీసుకుంటాడు, నీ అభిప్రాయం?” అడిగాడు నారాయణను. 



“రెడ్డీ, మనకూ, మన వ్యాపారానికీ నష్టం రాకుండా, మనని వెన్నుపోటు పొడవని వాళ్లు ఎవరయినా సరే, నాకు సమ్మతమే. ”



షాపు పనులతో పాటు అప్పుడప్పుడు ఇంట్లో పన్లు కూడా చూసుకోవాలని కేశవరెడ్డి ఆనంద్ కు జీవనోపాధి కల్పించాడు. శివయ్య పేరుకే పనివాడు కానీ ఇంటి మనిషి వలె పనులన్నీ చక్కబెట్టు కుంటాడు. 



కేశవరెడ్డి భార్య కల్పన మొదటి పుణ్యతిథి. క్రిందటేడు దసరా నవరాత్రుల్లో గుండె పోటుతో చనిపోయింది. కేశవరెడ్డికి సంతానం లేరు. 



కల్పన ఫోటోకు పూజ చేసి ఇష్టాహారము, తద్దిన వంటకాలు సమర్పించి, తిలోదకాలు ధార విడిచి, ఆవుకు ఆరగింపైన పిమ్మట కేశవరెడ్డితో బాటు అంతా భోజనాలు చేశారు. 



ఇంటికి తిరిగి వచ్చిన ప్రమీల భర్తతో: “రెడ్డి గారి ఇల్లు చాలా బాగుంది, మనం కూడా ఒక చిన్న ఇల్లు కొనుక్కుంటే.. ” పల్లెల్లో, టౌన్లల్లో జీవితం చూసిన ఇల్లాలికి పట్టణ పరిసరాల్లో స్వంత యింటి ఆశ!



“చూద్దాం, ఇంటికంటే ముందు ప్రజ్ఞ భవిష్యత్తు ఆలోచించాలి. ” నారాయణ జవాబు. 



“కాలేజీకీ వెళ్ళనంటున్నది. అసలు మనుషుల్లో తిరగటం అంటేనే విసుగు పడుతున్నది. ” 



“అవును, నేనూ గమనించాను, కానీ ఎన్నాళ్లు యిలా ఖాళీగా? ఏదో ఒక అభ్యాసం, నిర్వాకం వుండాలి. ”



ఆరోగ్యం కొంచెం కుదుట పడిన ప్రజ్ఞతో, “అమ్మా, మన దగ్గరలోనే కేవలం అమ్మాయిలకు మాత్రమే రెడ్డి కాలేజీ, ఉమెన్స్ కాలేజీ వున్నాయి, ఇంకాస్త దగ్గరలోనే సంగీతం కాలేజీ వుంది. నువ్వు ఖాళీగా వుంటే కుదరదు. ”



“నాన్న, ఎవరిని చూసినా ఒక లాంటి భయం వేస్తుంది. నాకు ఇంట్లోనే బాగున్నది. ”



“భయపడే సమయం కాదు. సృష్టి రీత్యా అమ్మాయివి, కానీ మాకు అమ్మాయి వైనా, అబ్బాఐనా నువ్వే, మాకు ధైర్యం ఇవ్వాలి. ఒక మంచి వుదాహరణగా, మాకు అండగా, బలంగా నువ్వు వుండాలి. అంతేకాని భయపడొద్దు. ”



“ప్రతీ రోజూ అమ్మ చెప్పే మాటలు కూడా ఇవే. ”



“మేమిద్దరుమూ నీతో పాటే వున్నాము, ఇంటర్ చదువు తావా, లేక సంగీతం నేర్చు కుంటావా?”



“నాన్నా, మీరే నిర్ణయించండి, నాకు తెలియదు. అమ్మను కూడా అడగండి. ”



“నువ్వు ఏది నేర్చు కున్నా శ్రద్ధగా, ఏ పని చేసిన ఒక నిర్దిష్ట కార్యాచరణ రూపంలో బయటకు రావాలి. అంతే కానీ టైమ్ పాస్ చేయొద్దు. ” అమ్మ మాట. 



“మీరేలా చెబితే అలాగే చేస్తాను, కానీ వూళ్ళో తెలుగు మీడియంలో చదివిన నాకు సిటీ చదువులకు పొంతన కుదురు తుందా?”



“అమ్మలూ, తెలుగు మీడియం చదువు, చదువు కాదా? జీవితంలో కొత్త విషయం ఏది నేర్చుకున్నా ఏకాగ్రత, సాధన ముఖ్యం. అన్నింటికీ సమయం వుంటుంది. ” 



ఇక ఆలస్యం చేయక నారాయణ తన కూతర్ని మార్వాడీ వాళ్లు నిర్వహించే ఫైన్ఆర్ట్స్ ఇన్స్టిటుట్లో ‘కుట్లు-అల్లికల’ ట్రైనింగ్, ఆరు నెలల సర్టిఫికేట్ కోర్సులో జాయిన్ చేశాడు. 



====================================================================
ఇంకా వుంది..

[sri7869]

అప్డేట్ చాల బాగుంది

[k3vv3]

కల్పతరువు - పార్ట్ 5



జ్వాల పుట్టినరోజని అచల డబల్కామీటా ఇచ్చింది. 



సత్యలీల మాట కదిపి ”బాగా ఆలోచించుకో, ఒకసారి వివాహబంధం తెంచుకున్నావంటే మళ్ళీ వెను తిరగలేవు. ” 



“చాలా గట్టి నిర్ణయం తీసుకున్నాను. నాకు ఈ దినదిన గండం కంటే విడాకులు ముఖ్యం. ”



“ఐతే విడకులైన మహిళ పట్ల రోజూ ఎదుర్కునే మనుషుల భాష, ప్రవర్తన అన్నీ వేరేగా వుంటాయి. ఒక్కొక్క సారి చాలా హీనమైన పరిస్థితులు దాటుకొని పోవాల్సి వుంటుంది. అన్నీ సహించగలను అనుకుంటేనే నువ్వు ఈ బంధం తెంచుకోగలవు. "



అచల యెంతో శ్రద్దగా వింటూ వున్నది. 



"మరో ముఖ్యమైన విషయం.. ఇప్పుడున్న భర్తతో నీ కష్టాలు. కానీ, బాబును వదులుకో గలవా?” ధైర్యాన్ని పెంచే ప్రశ్న వేసింది. 



“నాకు జ్వాల ముఖ్యం, బాబు ఎలాగైనా తండ్రి సమక్షంలో బ్రతగ్గలడు. కానీ ఛీత్కారాల మధ్య పాప నలిగి పోతుంది. పైగా నా మనఃశాంతి కోసం నేను కూడా కొంత త్యాగం చేయాలి కదా. ” స్థిరత్వం వ్యక్త పర్చింది. 



“ఐతే, శ్రద్దగా విను, మీ వారితో నేను స్నేహం పెంచుకుంటాను, అతని ద్వారానే విడాకుల ప్రయత్నం చేద్దాం. అందుకని ఇదిగో ఈ ఐదు వందలు పాప బర్త్ డే గిఫ్ట్, వెయ్యి రూపాయలు బాబుకు గిఫ్ట్. ”



"బాబుకు ఎందుకు? వాడి పుట్టిన రోజుకు ఇంకా టైమ్ వుంది.”



"ఇప్పటి నుండి నీకూ - నాకు సఖ్యత అంతంత మాత్రమే. త్యాగి గారికి బాబు అంటే చాలా ప్రేమ కనుక నేను వెయ్యి రూపాయల ఎర వేసి ప్రోగ్రామ్ మొదలు పెడుతున్నాను.”



మారు మాట్లాడకుండా అచల వెళ్ళిపోయింది. మర్నాడు ఉదయమే త్యాగి బాబును తీసుకుని వచ్చాడు. నిజమే, త్యాగి అందగాడు, సినిమాలో ఛాన్స్ వస్తే బావుండేది. 



“మేడమ్ జీ, మా వూళ్ళో మీకు సౌకర్యంగా వుందా?” అని మాట కలుపుతూ చాలాసేపు కబుర్లు సాగించాడు. 



ప్రతీ రోజు రావడంతో కొంచెం ఫ్రీడం ఏర్పడ్డది. ఇక ఆదివారం సత్యలీలకు సెలవు అని తీరిగ్గా గోడు వెళ్ళగక్కాడు. చాలా ఆర్ధిక యిబ్బందులు వున్నాయని, ఐదు వేలు సద్దమని సారాంశం. 



“ఐదు వేలు కాకుంటే పదివేలు ఇవ్వగలను, కానీ ఒక్క విషయం నిజంగా చెప్పండి. ”



“మీరు నన్ను ఎంత బాగా అర్థం చేసుకున్నారు మేడమ్ జీ, అడగండి. ”



“అచలాదేవి వలన మీరు సంతోషంగా వున్నట్టు లేరు. మీ స్వంత విషయాలు అడుగుతున్నానని ఏమి అనుకోవద్దు, ప్లీజ్.. నేనొక సోదరి లాంటిదాన్ని.. ”



త్యాగి తలవంచుకొని “అచల నా గురించి మీతో ఏమైన చెప్పిందా?” అనుమానంగా అడిగాడు. 



“లేదు, ఏమీ చెప్పలేదు. ఎప్పుడూ ఏదో పనిలో వుంటుంది. నాతో ముఖాముఖీగా వుంటది. మీ ముఖంలో వున్న బాధ అచల ముఖంలో లేదు. ”



టీ, బిస్కట్స్ టీపాయి పైన పెడుతూ సత్యలీల చెప్పింది “రేపు సోమవారం, బ్యాంక్ నుండి మనీ డ్రా చేసి యిస్తాను. సరేనా, టీ తీసుకోండి. ”



టీ తాగుతూ ఆత్మకథ చెప్పుకున్నాడు. అచల చెప్పిన వివరాలకు త్యాగి చెప్పే వివరాలుకు తేడా వుంది. “ఇంతగా చీకటి వున్న నా జీవితంలో నా కొడుకు ఒక సూర్యుడు. ” అన్నాడు. 



“బాబు సూర్యుడు ఐతే మరి చందమామ ఎవరు?” కొంచం చిరునవ్వు ప్రకటిస్తూ అడిగింది. 



"ఎవ్వరితోనూ చెప్పనని ఒట్టేస్తే చెప్తాను మేడమ్ జీ. " 



సరేనని ఒట్టేసింది. 



కొంచెం సంతోషంగా, ఇంకొంచం సిగ్గుగా సంభాషణ మొదలుపెట్టాడు. “మనాలిలో నాకు మరో స్త్రీతో సంబంధం వుంది. చాలా మంచి అమ్మాయి.” పరోక్ష స్త్రీ పట్ల దయ, జాలి, అత్యంత ప్రేమ ప్రకటిస్తూ తన వివాహేతర సంబంధం గూర్చి, చెబుతూ ఆమెకు పిల్లలు పుట్టరని భావోధ్యేగం వెళ్ళాడించాడు. 



విషయాన్ని మారుస్తూ పిల్లల భవిషత్తు, పొదుపు అంటూ పరిస్థితిని స్తబ్ధ పర్చింది సత్యలీల. 



>>>>>>>>>> 



ఒక నెల రోజులు తల్లి తోడుగా వెళ్ళింది. తోటి విద్యార్తుల కలయికతో ప్రజ్ఞలో జంకు, బిడియం పోయాయి. 



ఆరోగ్యరీత్యా పిల్లల మతి స్తిమితం లేకున్నా, నిరాశల్లో కూరుకు పోయినా తల్లిదండ్రుల ప్రథమ కర్తవ్యం వారిని ఆ వూబిలో నుండి బయటకు లాగాలి. 



“నాన్నా, టీచర్ కుట్టుమెషిన్ కొనుక్కోమంది. కానీ వద్దులే, ఎందుకంటే నేను టైలర్ అవ్వను కదా, అదొక వృధా ఖర్చు. కాలేజీలో ఇంటర్ చదవాలి అన్నారు కదా. ”



“కుట్టుమెషిన్ ఇంట్లో వుంటే ఎన్నో లాభాలు. దాని మాట వినకండి, చిన్చిన్న చిరుగులు కుట్టుకోవచ్చును. కూతుళ్లందరూ తల్లుల వద్ద నేర్చుకుంటారు. నేనూ మాత్రం ప్రజ్ఞ వద్ద కుట్టు నేర్చుకుంటాను.” తల్లి హుషారుగా చెప్పింది. 



ఇదొక వంక అని తెల్సినా, నారాయణ కుట్టుమెషిన్ కొన్నాడు. ప్రజ్ఞ మనసులో తెలియని ఆనందం. “నాన్న తన కోసం బొమ్మలు, బట్టలు, పుస్తకాలే కాదు, కుట్టుమెషిన్ కూడా కొన్నాడు. ” 



కొబ్బరి కాయ కొట్టి పూజ చేశారు. అన్నీ కోల్పోయినట్లు, ఓ మూల కూర్చోవటం పూర్తిగా మానేసింది. అమ్మను విశ్రాంతి తీసుకోమని తానే వంటలు రుచిగా చేయడమూ, ఆ తృప్తిని ముగ్గురూ పంచుకునే రోజులు వచ్చాయి. 



ఆరు నెలలు ఆవిరై పోయాయి, 'కుట్లు-అల్లికల' కోర్సు పూర్తయింది. 



డిసెంబర్లో రామకోఠి మ్యూజిక్ కాలేజీ నుండి అప్లికేషన్ ఫామ్ తెచ్చాడు నారాయణ. 



“నీకు నచ్చిన సంగీతం నేర్చుకో అమ్మా, ఈ ఫామ్ నింపి, రేపు మనిద్దరము వెళ్దాం. ”



“నాన్నా, జూన్లో నేను కాలేజీకి వెళతానుగా, మళ్ళీ సంగీతం డిగ్రీ నాకెందుకు?”



“డిగ్రీ కోసం కాదమ్మా, నా కోరిక. నాకు అవకశాల్లేవు, కనీసం నిన్ను చూసి నేను సంతృప్తి పడతాను. ”



“నాన్నా, సిటీలో ఏది వూరికే రాదు, అన్నిటికీ కాసులు, కాణీలు గుమ్మరించాలి. ”



“ఈ మ్యూజిక్ కాలేజీ ప్రభుత్వం వారిది, ఖర్చు చాలా తక్కువ. ప్రతీ రోజు ఒక గంట మ్యూజిక్ కాలేజీకి వెళ్ళి, ఇంట్లో కూడా సాధన చేస్తే చాలు. ” 



అడ్మిషన్ ఫామ్ తీసి చదివింది. “ఏ కోర్సు తీసుకోవాలి?”



“నీ ఇష్టం మీద ఆధారపడి వుంది. ” 



“నాకు గాత్ర సంగీతం కంటే వాయిద్య సంగీతమే ఇష్టం. ”



అమ్మ: “వీణ నేర్చుకో.. ” 



“నాన్నా, నువ్వేమంటావు?” 



జవాబు రాలేదు. 



“సితార్ వాయిద్యం విన సొంపుగా వుంటుంది” ప్రజ్ఞ మనసులోని మాట. 



“మన దక్షిణ భారత దేశంలో వీణ ప్రాముఖ్యత ఎక్కువ. సితార్ ఉత్తర భారత దేశంలో చలామణి. ”



“మరి తూర్పు, పశ్చిమ ప్రాంతాల్లో వాయిద్య సంగీతానికి పలుకుబడి లేదా?” నారాయణ వ్యంగ్యం. 



ప్రజ్ఞ ముసిముసిగా నవ్వుకుంది. ఈ ఆహ్లాదమే తల్లిదండ్రులు తమ సంతానం నుండి ఆశించేది. 



“కర్ణాటక వోకల్ గానీ, హిందుస్తానీ వోకల్ గానీ నేర్చుకుంటే సితార్ వాయిద్యం కొనే అవసరం రాదు. ” సద్దుకోవాలనుకుంది ప్రజ్ఞ. 



“నీ అభిలాషను తోసిపుచ్చకు, నేను కదా సితార్ కొనిచ్చేది. నువ్వు సితార్ నేర్చుకునేంత వరకే నీ ప్రయత్నం, మిగితా విషయాలు మావి. ” 



ఆ మర్నాడే సితార్ క్లాస్ లో అడ్మిషన్ దొరికింది. జనవరి నెలలో సితార్ క్లాస్ మొదలైంది. కొన్ని రోజులు బాగానే గడిచాయి. సాఫీగా సాగిపోయే బాటలో ముల్లు గానీ చిన్ని రాయి కానీ గుచ్చుకోక మానదు. 



ప్రతీ రోజు ఉదయాన్నే సితార్ క్లాస్ కు వెళ్ళే దారిలో కొందరబ్బాయిలు ప్రజ్ఞను హేళన చేస్తూ వెంబడిస్తున్నారు. 



“మా క్యురియాసిటీ.. నువ్యే సిటీ?” ప్రజ్ఞ వెనుకగా అబ్బాయి మాట. 



“మేం సింప్లిసిటీ.. మాకు మాటలు రావమ్మా..” మరో అబ్బాయి జవాబు. 



ప్రజ్ఞ నడక వేగం చేసింది. 



“మాటలు నేర్పక, నడక మాత్రమే నేర్పించరా.. ”



“అమ్మాయిలు హంస నడక నడవాలి.. అంత జోరు పనికిరాదు.. పాప.. ” 



“పాప కాదురా.. , మరి పేరేమిటో.. ”



“పేరెందుకులే.. మ్యూజిక్ కాలేజీ నుండి వస్తుంది.. అర్థం చేసుకో.. ”



“ఓహో, మ్యూజిక్ కాదు, డాన్స్ నేర్చుకుంటున్నాని చెప్పకనే చెప్పుతున్నది రోయ్. ” 
 
“ఆ జడ చేసే నాట్యం చూసి అర్థం చేసుకో.. ”



“అటు ఇటు తబలా.. జడ డాన్స్.. వరెవహ!” 



చేతులతో చప్పట్లు కొడుతూ, వెకిలి నవ్వులతో అబ్బాయిల మూక ప్రజ్ఞ వెనకే వస్తూ వున్నారు. 



మౌనంగా వెళ్ళినా, వాళ్ల ద్వంద్వార్థ మాటలతో, పాటలతో చిరాకు కల్గింది. 



రోజూ ఇదే తంతు. 



“సితార క్లాస్ మానేస్తా.. ఈ కోతి మూక ముఖం చూడాల్సిన పని లేదు. కానీ ఇంట్లో కారణం ఫలనా అని తెలిస్తే అమ్మానాన్నలు నిరాశ పడతారు. ఈ సమస్య పరిష్కారమేమి?” ఆలోచిన మొదలయింది. 



.స్వస్థల హైదరాబాద్ నివాసి కేశవరెడ్డి గారికి చెబితే పరిష్కారం దొరుకుతుందేమో..’ వెంటనే నిర్ణయం స్పూర్తికి వచ్చింది. 



ప్రజ్ఞను కూతురు వలెనే ఆదరిస్తూన్న కేశవరెడ్ది సమస్య విని, ఆనంద్ ను రహస్యంగా గమనించమని చెప్పాడు. అల్లరి చేస్తూ వెంబడిస్తున్న మూకలో మేయర్ గారి కొడుకున్నాడు. 



“నారాయణ, నువ్వొక కారు కొని ప్రజ్ఞను ప్రతీ రోజు మ్యూజిక్ క్లాస్ కు తోడుగా వెళ్ళాలి”



“అంతా మామూలుగానే వుంది కదా, నేను తోడు వెళ్తే, పిరికితనం మొదలౌతుంది. అమ్మాయిల్లో ఆత్మనిర్భరత మనమే పెంచాలి. ”



అల్లరి అబ్బాయిల భాగోతం విన్పించాడు. “కారు కొంటానేమో కానీ ప్రజ్ఞ తన సమస్యని తానే తెలివిగా ఎదుర్కోవాలి. ” స్నేహితుడి మాటను పట్టించుకోలేదు. 



‘తన మాట తనదే..



’ మొదటి సారి కేశవరెడ్డికి నారాయణ పైన కోపం, ప్రజ్ఞ అంటే ఆత్మీయత పెరిగాయి. 



====================================================================
ఇంకా ఉంది

[sri7869]

Nice update

[k3vv3]

కల్పతరువు - పార్ట్ 6



సత్యలీల ఫోన్ చేసి లాయర్ శరణ్జీత్ ఇంటికి వెళ్ళి, అచల కథను వివరంగా విన్నవించింది. 



“ఏది ఏమైనా అచలకు విడాకులు ఇప్పించాలి సర్, ఖర్చు నేను భరిస్తాను. ” 



లాయర్ చాలాసేపు నచ్చచెప్పాడు. “ఇద్దరినీ కూర్చోబెట్టి కౌన్సిల్లింగ్ ఇస్తే వాళ్ళే సర్దుకుంటారు. అనవసరంగా కుటుంబాలను విడదీయడం అంత సబబుకాదు. " వృత్తి అనుభవాన్ని నెమరు వేశాడు. 



శ్రోత విన్పించు కోలేదు. 



“సర్, స్వేచ్ఛ ప్రతీ జీవి జన్మహక్కు. సంఘంలో ‘భర్త’ అని ఒక పురుషుడికి, ‘భార్య’ అని ఒక స్త్రీకి ‘వివాహం’ అనే అర్హత గల పీఠం ఇచ్చినప్పుడు; వారు వారివారి విధులను సక్రమంగా, క్రమశిక్షణతో ఒకరిపట్ల ఒకరికి ప్రేమ, విశ్వాసం కల్గి వుండాలి. ఇద్దరూ సమఉజ్జీవులుగా జీవనం సాగించాలి. 



అంతేగానీ యిద్దరి మధ్య హింస, బానిసత్వం, మోసం అనబడే బలహీనతలు వుంటే ఎవరికి వారే, వాళ్ళ అర్హతలకు రాజీనామా చేయాలి. కలిసి జీవించలేరు. ఎన్ని కౌన్సిల్లింగ్లు ఇచ్చినా ఆత్మాభిమానం చంపుకుంటూ సమాజం కోసమో, పిల్లల భవిష్యత్ కోసమో రాజీ పడి, ఎవ్వరికీ చెప్పలేక, బాధను దిగమింగుతూ చావలేక బ్రతకాలి. ” 



“ఆచాలదేవికి ఏ దారి చూపిస్తావు మరి?”



“సర్, ఆ విషయం కూడా నేను ఆలోచించాను, నేను హైదరాబాద్ తిరిగి వెళ్లిపోతాను, బంజారా హీల్స్ లోని నా స్థలం కొంత అమ్మేసి, మిగితా స్థలంలో ఒక బుటీక్ తెరుస్తాను. 



అచల వర్కింగ్ పార్టనర్, నేను ఫనాన్సియర్ అండ్ స్లీపింగ్ పార్టనర్. కొంచెం ఎస్టాబ్లిష్మెంట్ అయే వరుకు యిబ్బంది, తరువాత అదే సర్దుకుంటుంది. ”



“సరే, ముందుగా మీ అన్నగారితో చెబుదాము. ” 



లాయర్ మాటకు సరేనంది. 



***



త్యాగి సోమవారం అప్పు పైకము తీసుకున్నాడు, “త్యాగిగారు ఒక్క షరతు.. ”



“చెప్పండి మేడమ్ జీ “



“వచ్చే శని, ఆదివారం సెలవుల్లో టాక్సీ బుక్ చేసుకొని మీరు నాకు హిమాచల్ ప్రదేశాల్ని, ముఖ్యంగా మీ ప్రియురాలిని పరిచయం చేయాలి. ”



“అలాగే, కానీ ఎవరెవరు వస్తారు?”



“నేనూ, నా తరుపున మీ పాప; మీరూ, మీ తపున మీ యిష్టం! ఖర్చు నాది. మీరు గైడ్, సరేనా?”



అమ్మయ్య! అచల లేదు అనుకోని, “సరే, నేనూ, నా బాబు వస్తాం. హిమాచల్ అంతా చూడాలంటే వారమైనా సరిపోదు, కొన్ని అందమైయిన, ముఖ్య ప్రదేశాలకు వెళదాము. కానీ దయచేసి అచలకు మన ప్రోగ్రామ్ తెలియవద్దు. ”



“హిమాచల్ సంగతి చెప్పొచ్చును కదా, మీ ప్రియురాలి సంగతి చెప్పను. ” 



సెలవు తీసుకొని చాలా హుషారుగా త్యాగి వెళ్ళాడు. 



>>>>>>>>>> 



వినయ విధేయతల గల్గి కౌమార దశలో వున్న ప్రజ్ఞకు చేయూత నివ్వాలని నిశ్చయించాడు. వీలుచూసుకొని ఆనంద్కు విషయాన్ని వివరించి కొంత కాలం పాటు రహస్యంగా ప్రజ్ఞకు కూడా తెలియకుండా తోడు వెళ్లమన్నాడు, పరోక్షంగా తండ్రి పాత్ర పోషిస్తున్న కేశవరెడ్డి. 



అంగరక్షకుడి సేవ అనుకున్నంత సులువైన పని కాదు. అందునా అటు మేయర్ కుమారుడు, ఇటు నారాయణసేఠ్. దొందూ దొందే! 



రెడ్డిసేఠ్ చెప్పిన పని చేయక పోతే కడుపులో పేగులు నకనక మంటాయి. 



గొడవ చేసి లాభం లేదు. మన జాగ్రత్తలో మనముండాలి. 



ఆనంద్ టి. వి. యస్. బండి వేసుకొని డ్యూటి చేయసాగాడు. రహస్యం ఎన్నాళ్ళూ నిలువ లేదు. 



“ఆనంద్గారు, ప్రతీ రోజు మీరు నా వెనక పడుతుంటే బాగా లేదు” నచ్చని విషయాన్ని నిక్కచ్చిగా చెప్పింది. 



'అల్లరి చేసే ఆకతాయి మూకను నిలువునా ప్రశ్నించి ఎదురించ లేదు కానీ, నన్ను నిలదీస్తున్నది' పైకి అనే సత్తా లేక మనసు లోనే గొణుక్కున్నాడు. 



“వేరే వుద్దేశ్యం ఏమి లేదు మేడమ్ గారు.. ” అంటూ అసలు విషయం చెప్పేశాడు. 



“సేఠ్లకు భయపడి చేస్తున్నారా?”



“కాదు, సేఠ్ పురామాయించిన పని చేస్తున్నాను. ప్లీజ్ మీరు ఏమి తెలియనట్లుగానే ప్రవర్తించండి. ”



“ఎందుకు?”



“మీ డ్యూటి చేస్తునందుకు ఒక ఇంక్రిమెంట్ వచ్చింది, మా ఇంట్లో మనుషుల సంఖ్య, సంపాదన నిష్పత్తి సరి పాళ్ళల్లో లేదు. మేడమ్, ప్లీజ్. ” 



ప్రాధేయతను మన్నించింది. “నాది కూడా ఒక రెక్వేస్ట్. ” 



“చెప్పండి మేడమ్. ”



“నాకు టి. వి. యస్. వెహికల్ డ్రైవింగ్ నేర్పించాలి. పెద్దవాళ్ళు సమ్మతించరు, కానీ నేను నేర్చు కోవాలి. ఈ విషయం కూడా రహస్యంగానే వుంచుదాము. ”



“నేను డ్రైవింగ్ నేర్పించటము, మీరు నేర్చుకోవటం సమస్య కాదు. సేఠ్లకు తెలిస్తే ఇంతే సంగతులు. 



మీకు అందరి ప్రొత్సహం వుంది. నేను ఆశ్రయం కోరి వచ్చిన వాడిని, ఫలితం ఎలా వున్నా, నా పైన అపవాదు రావద్దు. ”



“చాలా జాగ్రత్త మనిషివి, అలాగే, నేను హామీ ఇస్తున్నాను. ”



కృషి వుంటే మనుషులు ఋషులౌతారు, మనఃస్పూర్తిగా ఏ పని సాధన చేసినా గెలుపు తథ్యం!



***



గృహకల్ప సూపర్ బజార్ ప్రక్కనే బట్టల దుకాణం ఓనర్ నష్టాల తాకిడికి తట్టుకోలేక రాత్రికి రాత్రే మూటా-ముల్లె సర్దుకునే సమయానికి, ఆనంద్ పసికట్టి, ఇద్దరి సేఠ్ల చెవిన వూదేశాడు. 



భాగస్వాములిద్దరూ సునాయాసంగా బట్టల షాపును తక్కువ రొక్కానికి సొంతం చేసుకున్నారు. ఆనంద్ సమయస్పూర్తికి ఎంతో మెచ్చుకున్నారు. పర్యవసానంగా జీతం ద్విగుణీకృతమైంది. 



ప్రజ్ఞ ఇంటర్ హుమానిటీస్ గ్రూపులో పూర్తి చేసి, డిగ్రీ జాయిన్ అయింది. 
====================================================================ఇంకా వుంది..

[sri7869]

అప్డేట్ చాల బాగుంది

[k3vv3]

కల్పతరువు - పార్ట్ 7




అనుకున్న రోజు రానే వచ్చింది. అంతా ప్లాన్ ప్రకారం టాక్సీలో ఉదయం ఆరింటికి బయలుదేరారు. విద్య, ధనం, సంస్కారం కల్గిన స్త్రీతో తన ప్రియురాలి పరిచయం కాబోతున్న ఊహ పిచ్చి సంబరంగా, ఆకాశ వీధిలో రెక్కలు లేకపోయినా ఎగిరే శక్తివంతంగా వున్నది త్యాగి పరిస్థితి. 



రమ్యమైన ప్రకృతి. ఆకుపచ్చ కొండలతో కరచాలన స్నేహం చేయాలనే తపన కల్గిన మబ్బులు. చల్లగా, హాయిగా శరీరాన్ని స్పృశిస్తున్న గాలి. 



‘హిమగిరి సొగసులు, చిగురించు మనసులు’ అంటూ కవి సి. నారాయణరెడ్డిగారి సినిమా పాట గుర్తొచ్చింది. సహజమైన సృష్టి అందాల అనుభూతులను ఆస్వాదిస్తు, కంప్యూటర్ అనలిస్ట్ తన భర్త లేని లోటును స్మరించుకుంది. 



జీవితంలో మలుపు ఒక్కొక్కరికి ఒక్కొక్క రీత్యా గోచరిస్తుంది. 



అన్ని వేళల పనులతో నిమగ్నమైన అచల ఇంట్లోనే ఖాళీగా వున్నది. అందరికంటే ఎక్కువ ఆతృత, ఆందోళన కల్గినా, సత్యలీలపై నమ్మకం వున్నా, ఎద స్పందన హెచ్చుతూ యేమీ తోచని స్థితిలో వున్నది. 



సిమ్లా చేరుకున్నారు. విశ్వంతో హానీమూన్ వచ్చినపుడు మంచు కురుస్తుండినది. 



‘విశ్వం, ఎందుకని నన్ను వదిలి పోయావు?’



 ఎంత వద్దనుకున్నా కళ్లలో కన్నీరు సుళ్ళు తిరుగుతున్నాయి. 



అక్టోబర్ నెలలో మంచు లేదు. ఈ సారి సిమ్లా అందంగా లేదు. అంటే ప్రయాణికులకు ఇది సీజన్ కాదు. ఎండాకాలంలో సిమ్లా రావాలని ఎందరో యాత్రికులు ప్రయాస పడతారు. అలాటి వారికి కొంత నిరాశే! కురిసే మంచుతోనే ఎంజాయ్మెంట్!



సాయంత్రం చీకటి పడే వేళ మనాలి చేరుకున్నారు. “హైదరాబాద్ మేడమ్జీ" అంటూ పరిచయం చేశాడు జస్ప్రీత్ ప్రియుడు త్యాగిసోనీ. జస్ప్రీత్ కళ గల వర్చస్సు, పుష్టిగల శరీరం, చెరగని చిరునవ్వు. 



ఆవు నేతితో రొట్టెలు, ఛోలే బట్టురే, ఆలుమట్టర్ కూరతో రాత్రి భోజనం ముగిసింది. రాత్రి వేళలో చలిగా పెరిగింది. పాప సత్యలీలను అంటుకునే వుంది. బాబు మాత్రం జస్ప్రీత్ ఇంట్లో ఫ్రీగా తిరుగుతున్నాడు, తండ్రి రెగ్యులర్గా జస్ప్రీత్ వద్దకు తెస్తాడేమో మరి. 



జస్ప్రీత్ తొమ్మిది గంటల ప్రాంతంలో ఇంటిపని పూర్తిచేసి పడుకోడానికి పక్కలు సర్దింది. కన్నవారిని కాదని వివాహితుడితో లేచిపోయి వచ్చింది. పాపం జస్ప్రీత్! ఎన్ని మాయమాటలు చెప్పాడో, సునాయాసంగా బుట్టలో పడ్డది. 



జస్ప్రీత్ కు హిందీ రాదు. అయినా సైగలతో ఏదో చెబుతానే వుంది. 



ఆమాటా-ఈమాటా తర్వాత, “మీ యిద్దరి జంట బావుంది. మీరు ఇద్దరూ కలిసి ఒకే ఇంట్లో వుండండి. ”



“సంఘం పెళ్ళికాని జంటను ఒప్పుకోదు, ఇద్దరి భార్యల పోషణ నాకు భారమే. ” మోయరాని బరువు ప్రకటించాడు. 



“మీ యిద్దరి భార్యల్లో ఎవరు కావాలో తేల్చుకోండి, మీ కష్టానికి నేను సలహా ఇవ్వగలను. ”



“సెకండ్ హ్యాండ్ అని తెలసి కూడా బలవంతంగా, అయిష్టంగా అచలను పెళ్లి చేసుకున్నాను. అమాయకురాలు జస్ప్రీత్ నన్ను నమ్ముకుంది. ”



జస్ప్రీత్ కళ్లు తుడుచుకున్నది. “పిల్లల్ని ఏంచేయాలని?” సత్యలీల ప్రశ్న. 



“ఏమో తెలియదు. ” త్యాగి జవాబు. 



జస్ప్రీత్ చాలా బాధగా హర్యాని భాషలో మాట్లాడింది. ఎవరికి వారే మౌనంగా వున్నారు. 



“నేనొక సలహా ఇస్తాను, వింటారా?” 



శ్రోతలిద్దరూ వింటామని తల వూపారు. 



“అచలకు విడాకులు ఇవ్వండి, పాపను తల్లి దగ్గరే వుండనీ, బాబును మీరు పెంచుకోండి. జస్ప్రీత్ను పెద్దల సమక్షంలో పెళ్లి చేసుకొని ధైర్యంగా జీవించండి. ”
 
“అచల వాళ్ళ బంధువులు వూరుకుంటారా?” త్యాగి అనుమానం. 



“ఆ భయం మీకు అనవసరం, మీ విషయం చూడండి. జీవితంలో దొంగలా బ్రతకొద్దు. స్వేచ్ఛగా, శాంతియుతంగా, ఎవరిని మోసాగించకుండా బ్రతకాలి. ”



“అనుకున్నంత సుళువు కాదు మేడమ్ జీ, అచలతో విడాకులు తీసుకుంటే నేను వాళ్ళ భవిష్యత్ పోషణకై కోర్టు నిర్ణయించిన భరణం చెల్లించాలి. నా వల్ల కాని పని. నేను మామూలు మనిషిని. ”



“అవునా? మంచి లాయర్ని సంప్రదించి, ఒక నిర్ణయం తీసుకుందాము. ”



“సరే, మేడమ్ జీ. ” జరిగిన సంభాషణ జస్ప్రీత్ కు అర్థమైనట్టుగా చెప్పాడు. పిరికి జంట మౌనంగా ఆలోచించసాగారు. 



“ఎంతో కొంత భరణం ఇస్తేనే కోర్టు విడాకులు మంజూరు చేస్తుంది. నేను ఇన్నాళ్ళూ బ్రతకలేక బ్రతుకుతున్నా, నేను ఒక్క పైసా కూడా అచలకు ఇవ్వను. ” రెట్టింపు గొంతుతో అన్నాడు. 



సత్యలీల మనసులో అసహ్యం పేరుకుంది, ఏం మనిషి? అచల ఆస్తి నాశనం చేసి ఇప్పుడు చేతులు దులుపుకుంటున్నాడు. 



“సరే, మ్యూచువల్ డివోర్స్ పెడదాము. మరి లాయర్ ఖర్చులకు డబ్బులు జమ చేయండి. మనకు అనువుగా వున్న లాయర్ని చూద్దాం. ”



>>>>>>>>>> 



“మన కోసం ఒక ఇల్లు కొనలేక పోయారు, ఎంతసేపు బిజినెస్, లాభాలు. ఎన్నాళ్లు కిరాయి ఇల్లు?”



ప్రమీల కోరిక నెరవేరే దారి లేక పోయింది. స్వంత ఇంటి కల నెరవేరాలని సమయావకాశం చూసి, “కేశవగారు, మా ఆయన అనుకున్నవన్నీ అంటే ప్రజ్ఞ ఆరోగ్యం, చదువు అన్నీ సాధించారు. కానీ ఎందుకో ఇల్లు కొందాము అంటే మాట దాటేస్తారు. ” 



ప్రమీల ఇచ్చిన కాఫీ తాగి, కప్పు ప్రక్కనే వున్న బల్ల పైన పెట్టి “నారాయణ తన వంతుగా జీతం తీసుకుంటున్నాడు కానీ వచ్చే లాభాల్లో వంతు తీసుకోక అంతా బిజినెస్ అభివృద్ధి కార్యక్రమంలోనే వెచ్చిస్తున్నాడు. నేనూ నామమాత్రంగానే వున్నాను. ”



“అదే మాట నాతో చెప్పాలి కదా. నా మనసు కుదుట పడేది. ”



“ప్రజ్ఞ పెళ్లి విషయంలో బాగా దెబ్బ తిన్నాడు. అందుకేనేమో ప్రతీ పనిలో పట్టుదల రెట్టింపైంది. ” స్నేహితుడికి మద్ధతు పలికాడు కేశవరెడ్డి. 



“అవును, మా వారి పట్టింపు సరే, ప్రజ్ఞ చాలా వరకు కోలుకున్నది. ఈ మార్పునే మేము ఆశించాము. ”



“ప్రమీలమ్మా, నీతో ఒక విషయం చెప్పాలి, మీరు అన్యధా అనకోవద్దు. ”



“ఫరవాలేదు చెప్పండి. ” ప్రమీలకు ఆసక్తి పెరిగింది. 



“నారాయణతో ముందే అన్నాను కానీ ఒప్పుకోవటం లేదమ్మా, నాకు సంతానం లేరు. నేను ఒక్కడినే, ఎంత నౌకర్లు వున్నా, ఇల్లు కళ తప్పినట్టే వుంది. మీరు ఈ ఇల్లు ఖాళీ చేసి మా ఇంట్లోకి మారితే, నాకు తృప్తిగా వుంటుంది. "



“రెడ్డీ సేఠ్! నేను కొత్త ఇల్లు కొనాలని అనుకున్న మాటను మీరు అపార్థం చేసుకున్నారు. ” నొచ్చుకుంది ప్రమీల. 



“అమ్మ! అమ్మా! నాది సదుద్దేశ్యం, మీరు అన్యధా అనుకోకండి. నా మాటలను వెనక్కి తీసుకుంటాను. నారాయణ నాకు తోబుట్టువు లాంటి వాడు, ప్రజ్ఞకు నేను పెదనాన్నగా భావిస్తాను. ఇంత వరకు మా వ్యాపారంలో మాకు ఎటు వంటి పొరపొచ్చలు లేవు. వుండవు కూడా.. ” సంజాయిషీ ఇచ్చుకున్నాడు కేశవరెడ్డి. 



ప్రమీల తనలో తానే ఇబ్బందిగా “ఫర్వాలేదు, ఇట్లాంటి విషయాలు నాకు తెలియవు, మీరు ఆయన్ను సంప్రదిస్తే మంచిది. ” మారు మాట్లాడక వెళ్ళి పోయాడు కేశవరెడ్డి. 



రాత్రి భోజనాల సమయంలో ప్రమీల నారాయణతో జరిగిన సంఘటన చెప్పింది. 



నారాయణ జవాబు యింకా రానేలేదు, ప్రజ్ఞకు తొందర హెచ్చింది. 



“అమ్మా, కేశవరెడ్డి గారు నిజంగానే నాకు పెదనాన్న వలెనే అనిపిస్తారు. వారి మాటలను పెడార్థం తీసుకోవద్దు. వారికి మాత్రం ఎవరున్నారు? మనం అందరమూ కలసి ఒకే ఇంట్లో వుంటే తప్పేంటి?”



“నేనేమన్నాను, పెద్ద నిర్ణయాలు ఇంటి పెద్ద వాళ్లు ఆలోచించాలి, నాన్న సమాధానం చెప్పాలి, నేను కాదు. ”



“ఎంత స్నేహితుడైనా లిఖిత పూర్వకంగా ఒప్పందం కుదిరిన తరువాత మనం నిర్ణయం తీసుకుందాం. ” నారాయణ చెప్పాడు. 



“నాన్నా, కేశవరెడ్డి గారు చాలా మంచి వారు. మనను ఆపదలో ఆదుకున్నారు. అలాటి మిత్రులు చాలా అరుదు. ఒంటరితనం భరించలేక మనని సాయం కోరుతున్నారు. ”



“అందరూ మంచి వాళ్ళే, కానీ పరిస్తితులు మనిషిని కలుషితము చేయవచ్చును. ” 



చాలా సేపు మౌనంగానే గడిచింది. కాని అందరి మనసుల్లో ప్రశ్నాజవాబుల పరంపర నడుస్తూనే వుంది. 
====================================================================
ఇంకా వుంది.

[sri7869]

Super excellent update

[k3vv3]

కల్పతరువు - పార్ట్ 8        




తెల్లారింది. తిరుగు ప్రయాణం. టాక్సీ ఎక్కుతూ “మేడమ్ జీ, విడాకులు దొరికే వరకు అచలతో చెప్పకండి. ఆమెకు మా కుటుంబ పెద్దల అండదండలు వున్నాయి. పెద్దల కోర్కె ప్రకారమే నన్ను పెళ్లి చేసుకుంది. ” సంజాయిషి ఇచ్చాడు. 



“అలాగే. ” అన్ని లొసుగులు తనలోనే పెట్టుకొని, అన్యాయంగా ఒక స్త్రీని అబలగా మార్చాడు. 



“మరోమాట, మీరు లాయర్తో మాట్లాడి మాకు అనువుగా తీర్పు ఇప్పించండి. ” జేబులోనుండి ఐదు వేలు సత్యలీల చేతిలో పెడుతూ, “ఇవి విడాకుల ఖర్చుల మేరకు వుంచండి. ” అర్ధిస్తున్నాడు జీవితాలతో చెలగాటం ఆడిన జిత్తులమారి. 



జస్ప్రీత్ అందుకుంది, “మేము సామాన్యులము, కోర్టు ఖర్చులు మా అందుబాటులో వుండేలా.. ” త్యాగి హిందీలో తర్జుమా చేసి వాక్యాన్ని పూర్తి చేశాడు. 



డబ్బును బ్యాగ్లో పెట్టుకొని, 'చాలు' తనకు ఏ విధంగా జవాబు కావాలో అదే రీత్యా ప్రోగ్రామ్ను తయారుచేసింది, సత్యలీల. 



ఫోన్లో సత్యప్రకాష్ కు జరిగిన సంగతి, కొత్తగా బుటిక్ ఓపెన్ చేయాలనుకున్న విషయాలు వివరించింది. 



***



త్యాగిసోని అనుమానంగా విడాకుల డాక్యుమెంట్స్ అచల చేతిలో పెట్టి, సంతకం కోసం వేచి ఉన్నాడు. 



ఏంటని కొత్తగా అడిగింది. విడమర్చి చెప్పాడు. ఆలస్యం చేస్తే మనసు మార్చుకుంటాడేమో అనే భయంతో మారు మాట్లాడక సంతకం పెట్టింది. పంజరం నుండి విముక్తి దొరుకుతున్న తొందరపాటు. 



త్యాగి చాలా సంతోషపడ్డాడు. ఆ డాక్యుమెంట్లోని ఒక ముఖ్యమైన అంశాన్ని రహస్యంగా వుంచాడు. విడాకుల అనంతరం అచలకు గాని, ఆమె కూతురు జ్వాలకు గాని ఎటువంటి భరణం చెల్లించే అవసరము లేదు. 



ప్రశాంతమైన జీవితము కోరుకుంటున్న అచలాదేవికి విడాకుల డాక్యుమెంట్లోని ప్రతీ అంశాన్ని వాటి అర్థాన్ని ముందే సత్యలీల తెలియజేసింది. 



ఎవరి గమ్యం వైపు వాళ్ళు సాగారు. ఒక్క సారిగా భోరుమంది అచల. సత్యలీల ఏడ్పును ఆపలేదు. మనసులో బాధ కరిగి పోతేనే ధైర్యం వస్తుంది. 



జీవన సమరంలో ప్రధానంగా కావల్సిన ఆయుధమే ధైర్యం. ఒక స్త్రీ మరొక స్త్రీకి ఆధారం కల్పించింది. 



>>>>>>>>>> 



కేశవరెడ్డి నారాయణతో మాటలు తగ్గించాడు. గృహకల్ప షాపు ప్రక్కనే తీసుకున్న షాపు పునఃనిర్మాణ పనులతో కొత్త బిజినెస్ మొదలు పెట్టాలి. తప్పదు మాట్లాడుకోవాలి. 



ఆదివారం ప్రొద్దున్నే నారాయణ ప్రజ్ఞా, ప్రమీలను తోడు తీసుకుని కేశవరెడ్డి ఇంటికి వచ్చారు. 



శివయ్య ఇచ్చిన అల్లం టీ తాగాక, “పెదనాన్న, ఈ రోజు నేను వంట చేస్తాను, ఇక్కడే అందరమూ భోజనం చేద్దాం. ”



“నాకైతే సమ్మతమే, మా తమ్ముడు, మరదలు ఏమంటారో?”



“ప్రజ్ఞ మాట కాదన లేము. ” ప్రమీల నవ్వుతూ సమాధానం ఇచ్చింది. 



శివయ్య పెరట్లోని కూరలు తెచ్చాడు. తల్లీ కూతుళ్ల పాకం, వంటింట్లో సందడి! 
 
“చాలా ఆనందంగా వుంది నారాయణా. ” తృప్తిగా అన్నాడు కేశవరెడ్డి. అవునని తలాడించాడు. 



దినపత్రిక చదవటం పూర్తి చేసి, నారాయణ అన్నాడు, “జనరల్ స్టోర్ ఇంకాస్త విస్తరించే బదులు కొత్త షాపులో బట్టలు అమ్మటం, కుట్టటం లాంటి వ్యాపారం పెడితే కొంత బిజినెస్లో కొత్తదనం, కొంత లాభాలు కూడా పెరుగుతాయేమో. ”



“ఆలోచన బాగానే వుంది కానీ అమలు చేయడానికి సమయం పట్టొచ్చు. ”



“ఆనంద్ వంటి నమ్మకమైన వారిని పెట్టుకొని కొంత మన ఆధ్వర్యములో.. ”



“సరే, మన శ్రమ 'కొంత' సరిపోదు, ఇద్దరమూ పూర్తి సమయం కేటాయించాలి. ” రెడ్డి అన్నాడు. 



“అమ్మ సాయంతో వంట చేశాను పెదనాన్న. ” ప్రజ్ఞ గర్వంగా చెప్పింది. తరుముకొస్తున్న ఆకలి ముందు ఆలోచన తగదు. 
 
“ఓఫ్! అన్నీ నోరూరించే భోజన పదార్థలే! పుదీనా పచ్చడి, వంకాయ వేపుడు, మిరియాల చారు, చింతకాయ-బచ్చలి పప్పు, పెరుగు, వేడివేడి అన్నం”. కేశవరెడ్డి కడుపులో ఆకలి రెండింతలు పెరిగింది. 



కొత్త షాపు పునఃనిర్మాణం పనులు సాగుతున్నాయి. మంచి రోజు చూసుకొని నారాయణ కేశవరెడ్డి ఇంట్లోకి మారారు. 



కేశవరెడ్డి భార్య కల్పన బ్రతికున్న రోజుల్లో ఎన్నో ఆశలతో పెద్దిల్లు కట్టుకున్నాడు. 



అన్ని సదుపాయాలు సౌకర్యంగా వున్నాయి. ఇంటి చుట్టూ మొక్కలు, శివయ్య కోసం రెండు గదుల చిన్ని ఇల్లు. 



కానీ తన కంటూ కళత్రం, సంతానం లేని లోటును భాగస్వామిని తమ్ముడి వరుస కలుపుకుని కలిసి పోయాడు, మిత్రుడు. 



కేశవరెడ్డి వున్న కారు మార్చి కొత్త పెద్ద కారు కొన్నాడు, అందరూ కల్సి పంచముఖి ఆంజనేయస్వామి దేవాలయం వెళ్లి పూజలు చేయించారు. 



ఇంటికి వస్తున్న దారిలో నారాయణ అన్నాడు. “వీలు చూసుకొని నాకు మన దేశంలో ప్రసిద్ధి చెందిన శివాలయం చూడాలని వుంది. ” 



“సేఠ్జీ.. నాకు తెల్సి రెండు ఉత్తర భారత్ లో వున్నాయి. ఒకటి జమ్మూ లోని అపురూపమైన మంచు శివలింగం అమర్నాథ్ గుహ, హిందువుల పుణ్యక్షేత్రం. ” ఆనంద్ డ్రైవ్ చేస్తూ అన్నాడు. 



కేశవరెడ్డి అందుకొన్నాడు “మరొకటి శ్రీఖండ్మహాదేవ్. హిందూ పురాణాలలో ప్రసిద్ధి చెందిన శివాలయం. హిమాచల్ ప్రదేశ్ భూభాగంలోని సహజ ప్రకృతి దృశ్య అద్భుతం. హిమాలయ పర్వత శ్రేణుల మంచుతో కప్పబడిన శిఖరం!”



ప్రమీల, “రెండో ఆలయము గూర్చి అంత తెలియదు కానీ అమర్నాథ్ తీర్థయాత్ర, మంచు శివాలయం విన్నాం. ”



“ఆనంద్, ఇక్కడ కారు ఆపు భోజనాలు చేద్దాం. ” దారి లోని గోపి హోటల్లో తృప్తిగా భోజనాలు చేశారు. 



ఇంటికి వచ్చి, సూర్యాస్తపు వేళ ఈజీ చైర్లల్లో వ్యాపారస్తులిద్దరూ ఇంటి ముందున్న పూల చెట్ల ఆవరణలో కూర్చున్నారు. 



ప్రజ్ఞ యిలాచి టీ యిచ్చింది. అక్కడక్కడా తెల్లటి మబ్బుల ఆకాశం, చల్లటి గాలి. “రెడ్డీ, ఇంతటి ప్రశాంత జీవితం నీ స్నేహం వల్లనే దక్కింది. ”



“నీ ధృడ నిశ్చయం, కార్యదీక్ష ముందు.. తరువాతనే స్నేహం!



నారాయణా నాదొక విన్నపం. ”



“చెప్పు రెడ్డి”



“మీ తీర్థయాత్ర కంటే ముందు ప్రజ్ఞ పెళ్లి మాట చూద్దాం. ”



“నేను ఒకట్రెండు మార్లు అడిగి చూశాను. ఇప్పుడే పెళ్లి వద్దంటున్నది. ”



“ఈ ఏడుతో డిగ్రీ అయిపోతుంది. మనం సంబంధాలు చూస్తుంటే సరి, మనకు నచ్చిన తరువాత కదా ప్రజ్ఞాను అడిగేది. ”



“ఏమో, దాన్ని నొప్పించటం నాకు నచ్చదు. అయినా నీ మాట కూడా సబబే. ” 



ప్రమీల వత్తిడి రోజు రోజూకు పెరుగుతున్నది. “అమర్నాథ్ తీర్థయాత్ర వెళ్ళి, ఆ పరమేశ్వరుని వేడుకుందాము. మంచి అల్లుడు వెతుక్కుంటూ వస్తాడు. ”



ఆబిడ్స్ లోని ట్రావెల్స్ అండ్ టూర్స్ కన్సల్టెన్సీ ని సంప్రదించి, ప్రమీలా నారాయణ టిక్కెట్స్ బుక్ చేసుకున్నారు. 
====================================================================ఇంకా వుంది..

[sri7869]

Good update

[k3vv3]

కల్పతరువు - పార్ట్ 9






"నమస్తే ఆంటీజీ" సత్యలీల, అచల కలసి ఇంటి ఓనర్ శారద మెహతా గారి వద్దకు వచ్చారు. 



“నమస్తే, లోపలికి రండి” అని గౌరవ పూర్వకంగా హిందీలో ఆహ్వానిచ్చింది. 



ఎంతో ఖరీదైన ఫర్నీచర్తో విశాలమైన గదులు. ఇల్లంతా పరిశుభ్రంగా వుంది. రిటైర్డ్ ఆర్మీ ఆఫీసర్ ప్రతాప్ మెహతాగారు టీవి చూడ్డం మానేసి, నవ్వుతూ లేచి నిలబడ్డారు. 



అచల హర్యాన్విలో కొంత సేపు మాట్లాడింది. పనిమనిషి ఖారా బూందీ, పెటా స్వీట్ (బూడిద గుమ్మడి కాయ హల్వా), టీ అన్నీ ఒకే సారి తెచ్చి పెట్టింది. స్వీట్, హాట్ తింటే టీ చల్లబడి పోతుంది. ఐనా సరే, దేని దారి దానిది. 



“తీసుకోండి. ” శారదగారు రౌండ్ టేబల్ వైపు జరుపుతూ అన్నది. 



ఒక చేత్తో టీ తాగుతూ మరో చేత్తో స్వీట్ తింటూ వున్నారు అచల, శారద గారు. 



ఇదేదో నచ్చలేదు సత్యలీలకు, వేడివేడి టీ తాగుతూ, స్వీట్ ఎట్లా తినాలి? ఒక స్పూన్ బూందీ తిని, టీ తీసుకుంది. 



“మీఠా లీజియే” పెటా స్వీట్ ప్లేట్ సత్యలీలకు ఇచ్చింది. హిందీలో యిబ్బందిగా అన్నది “నేను టీ తాగుతూ స్వీట్ తినలేను ఆంటీజీ. ”



“కోయి భాత్ నహి, ” అంటూ తానే స్వీట్ తినేసింది. 



మళ్ళీ హిందీలోనే మాటలు కొనసాగాయి. 



“ఆంటీ, అచలకు విడాకులు జరిగాయి. త్యాగిగారు శాశ్వతంగా ఈ ప్రదేశాన్ని వదిలి వెళ్లారు. అచల, పాప ఉంటున్నారు. ”
 
“అవునట, త్యాగిజీ వెళ్లేముందు మమ్మల్ని కలిసి విషయం చెప్పారు, ఫర్వాలేదు. మనసులు కలవనప్పుడు, విడిపోటమే సబబు. ”



ప్రతాప్ మెహతాగారు నోరు విప్పారు “మాకు అమ్మాయిలు లేరు, అచల మా కూతురు అనుకుంటాము. ఏమి శోచనేకా పని లేదు. ”



వాళ్ళ ఆప్యాయతకు అచల కళ్ళు చెమర్చాయి, రెండు చేతులెత్తి నమస్కారం చేసింది. 






>>>>>>>>>> 






ట్రావెల్స్ అండ్ టూర్స్ ఇచ్చిన బ్రోచర్ చదువుతున్నదీ ప్రజ్ఞ, అమర్నాథ్ గుహలో ఏర్పడే మంచు లింగాన్ని దర్శించేందుకే ప్రతీ సంవత్సరం అధిక సంఖ్యలో ఎన్నో సవాళ్ళతో అమర్నాథ్ యాత్ర చేస్తుంటారు భక్తులు. 



ఈ క్షేత్రానికి జమ్మూ-కాశ్మీర్ లోని పహల్గాం గ్రామం నుంచి వెళ్ళాలి. ఈ గుహ చుట్టూ ఎత్తైన మంచుకొండలు ఉంటాయి. అమర్నాథ్ కొండలు వేసవి కాలంలో తప్ప మిగిలిన సంవత్సరమంతా మంచుతో కప్పబడే ఉంటాయి. 



అమర్నాథ్ గుహలోని మంచు శివలింగం, లోపల నీటి చుక్కలతో నిలువుగా లింగాకారంలో మంచు గడ్డ కడుతుంది. పంచభూతాల రూపాల్లో శివుడు ఉంటాడనే హిందువుల నమ్మకం. అందుకే ఇక్కడ శివుడు జలరూపంలో ఉన్నాడని భక్తులు శ్రమ పడి, ఈ పుణ్యక్షేత్రానికి వస్తారు. 



ప్రతీ యేటా మే నెల నుంచి ఆగస్టు వరకు హిమాలయాలలో మంచు కరగడం వల్ల ఈ పుణ్యక్షేత్రం సందర్శనకు వీలుగా ఉంటుంది. ఈ లింగం వేసవిలో చంద్రుని కళల ప్రకారం పెరుగుతూ, తగ్గుతూ ఉంటుందని విశ్వసిస్తారు. 



కళ్ళకు కనపడు తున్నట్లు భక్తితో చదివింది. 



అమ్మానాన్నలు తనను కూడా తోడు రమ్మంటే బాగుండును. అసలు ఒక్క సారి కూడా తన ప్రస్తావనే రాలేదు. ప్రజ్ఞ మనసు తొలుస్తుంది. 



ఆ మాటే వీలు చూసుకొని పెదనాన్నను అడిగింది. “వాళ్లు వెళ్ళనీ తల్లీ, మనం వచ్చే యేట వెళ్దాము. ” 



పసిపాప వలె మారము చేసే వయసు కాదు కనుక, సరేనంది; కానీ తల్లిదండ్రుల ప్రయాణ సమయాన దుఃఖం ఆగక ఏడ్చేసింది. “మిమ్మల్ని వదిలి ఒక్కరోజు కూడా లేను. ”
 
తల్లి ఓదార్చి, “మహా ఐతే ఇరవయి రోజుల ప్రయాణం, పెదనాన్నకు మంచి ఆరోగ్యమైన భోజనం పెట్టు, కొత్త మొక్కలను జాగ్రత్తగా చూసుకో, కాలక్షేపానికి సితార్ వుండానే వుంది. ” 
 
తండ్రి దగ్గరగా తీసుకుని, “ప్రజ్ఞా, నా బంగారం! నువ్వు పెద్దదానివి అయిపోయావనుకున్నాను, కానీ యింకా చిన్న పాపవే! కళ్ళు తుడుచుకో. 



మాకు మంచి అల్లుడు రావాలని, ఒక్కసారి ప్రత్యక్షంగా ఆ భగవంతుడిని వేడుకోవాలని మా యాత్ర. అంతే గానీ ఏదో పుణ్యం రావాలని, స్వర్గానికి వెళ్ళే కోరిక కాదు కన్నమ్మా!”



కూతురు బయటకు చెప్పగల్గుతుంది, తల్లిదండులు మనసులో ఇముడ్చు కున్నారు. ఎడబాటు ఇద్దరికీ సమానమే. 



అమర్నాథ్ గుహలోని మంచు శివలింగం దర్శన భాగ్యం కల్గింది. తమకు తెలియకుండానే ఏకధాటిగా కన్నీళ్ళు కారుతూనేవున్నై, చేతులు జోడించి వున్నా తనువు, మనసు శివునిలో ఐక్యమైనాయి. 



భక్తి పారవశ్యము ఒక వర్ణనాతీతమైన అనుభవం. మనసులోని కోర్కెలు మనసులోనే వుండి పోయాయి, వెలికి వచ్చే అవకాశం రాలేదు. ఈ జన్మకిది చాలు అనుకున్నారు భక్తులు. 



తిరుగు ప్రయాణం. భద్రతా దళాలు వున్నా, అధిక ఎత్తులో ఆక్సిజన్ గాఢత తక్కువ వుండుట వలన వూపిరి ఆడక యాత్రికుల్లో కొందరు ప్రాణాలు కోల్పోయారు. 



ప్రమీలా నారాయణల జంట కూడా మరణించిన జాబితాలో వున్నారు. 



====================================================================ఇంకా వుంది..

[sri7869]

Nice update