Incest மார்கழியும், மார்பழகி அம்மாவும்!

[Dick123]

Super. கலக்குங்க நண்பா

[Terrorraj]

i am waiting

[yaksh]

நண்பா எனுக்கு பிடிதது uma கேரக்டர் . அவர்கள் வர்ணனை அருமை . மக்கள் உங்கள் கதையை விருபிறார்கள் நண்பா கொஞ்சம் கருனை காட்டக்கூடா

[Dick123]

Update போடுங்க நண்பா.

[Vimala1976]

மாடியிலிருந்து இறங்கிவந்த உமா, 'என் பையன் பக்கத்துல நெருங்கவே விடமாட்டேங்குறாளே கடங்காரி' என்று தனது அக்கா செல்வியின் மேல் பயங்கர கோபத்தில் கடுப்பில் மனதிற்குள்ளேயே கருவிக்கொண்டிருந்தாள். உமாவுக்கோ, எப்படியாவது மனதில் உள்ள ஆசைகளை மகனிடம் சொல்லி அவனை காதலனாக அடைந்துவிட மாட்டோமா என்று அவள் ஏங்கிக்கொண்டிருக்க, ஆனால் அங்கே அதற்க்கு சூழ்நிலைகள் எதுவும் உகந்ததாக இல்லாமல் என்னசெய்வதென்று தவித்துக்கொண்டிருந்தாள். இதற்க்கு நடுவில் அக்கா செல்வியும் நாத்தனார் பார்வதியும் வேறு செல்வாவின் பின்னாலேயே 'எப்படா கேப்பு கிடைக்கும், போய் கேப்புல சொருகிக்கலாம்' என்று அலையோ அலை என அலைந்துகொண்டிருக்க உமாவுக்கு பயங்கர கடுப்பாக இருந்தது. அவர்களாவது எவ்வளவோ தேவலை, செல்வாவிடம் சென்று தயக்கத்தை எல்லாம் உதறிவிட்டு எப்படியோ 'வாடா படுக்கலாம்' என்று கூப்பிட்டுவிட முடியும். ஆனால் செல்வி மகனிடம் சென்று எப்படிச் சொல்லுவாள், 'எனக்கு உங்கூட படுக்க ஆசை, அம்மாகூட படுத்துக்கிறியா?!' என்று. அவள்தான் அம்மாவாயிற்றே, வெளிப்படையாக தனது ஆசையை மகனிடம் சொல்லமுடியாமல், இப்படி இடையிடையே வந்து இம்சித்துக் கொண்டிருக்கும் அக்கா மற்றும் பார்வதியை சகித்துக்கொள்ளவும் முடியாமல் மனதிற்குள்ளேயே வைத்து புழுங்கிக்கொண்டிருந்தாள். அப்படியே அக்கடாவென்று அங்கிருந்த ஒரு படுக்கையில் படுத்தவளுக்கு மனது முழுக்க அவள் மகன் மட்டுமே நிறைந்திருந்தான். உமாவால் வேறு எதையுமே சிந்திக்கக் கூட முடியவில்லை இப்போது.

செல்வாவும் கிட்டத்தட்ட அதே நிலமையில்தான் இருந்தான். அம்மாவின் நடவடிக்கைகள், அவள் அவனிடம் நடந்துகொள்ளும் விதம், சமீபத்திய அம்மாவின் நெருக்கம், அவளிடமிருந்து வந்த அன்பான மற்றும் ஆசையான வார்த்தைகள், மேலும் உமாவின் ஏக்கப் பார்வைகளும் அவனுக்கு அம்மாவின் மேல் இனம்புரியாத, வார்த்தைகளில் விவரிக்கமுடியாத ஏதோ ஒரு ஈர்ப்பையும். அதேநேரம் என்னவென்று சொல்லமுடியாத ஒரு புதிய உணர்வுகளையும் அவனுக்குள் தீவிரமாக ஏற்படுத்தியிருந்தது. இந்நேரம் வேறொரு பெண்ணாயிருந்தால், அதற்க்கு அவன் காதல் என்று பெயர் சொல்லியிருப்பான். இல்லை அவளிடமே கூட மனதில் உள்ளதை கொட்டியிருக்கக்கூடும். ஆனால் உமா அவனுக்கு அம்மாவாயிற்றே! எப்படிச் சொல்லுவான். மனதில் தயக்கம், குழப்பம் மற்றும் அம்மாவுக்குள் இருந்த அதே ஏக்கத்தோடு அவனுமே உழன்றுகொன்றிருந்தான். 

இவையெல்லாம் போதாதென்று பெரியம்மா செல்வி மற்றும் அத்தை பார்வதியின் எல்லைமீறிய உரசல்கள், அத்துமீறிய நடவடிக்கைகள், காமப் பேச்சுக்கள் அவனுக்கு உடலில் காமத்தையும் சேர்த்தே தூண்டி அவனைப் பாடாய் படுத்திக் கொண்டிருந்தது. இவை எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக தங்கையின் காதல் வாக்குமூலங்கள், அவள் மனதில் உள்ள நினைத்துப் பார்க்கமுடியாத ஆசைகள் இப்போது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனுக்குள்ளும் இறங்கி புயலாய், அனலாய் வீசிக்கொண்டிருந்தது. இப்படி மனதில் காதலும் உடலில் காமமும் வந்து, அதனை தீர்க்கவும் வழியில்லாமல் அவனும் மிகவும் தவித்துப் போயிருந்தான். அந்தப் பெண்மணிகள் சுற்றிச் சுற்றி வந்து ஏற்றிய சூட்டால் இப்போது அவன் உடலோடு சேர்த்து ஆணுறுப்பு வரைக்கும் சூடாகி விறைத்து ஏங்கி மனதில் வெந்துகொண்டிருந்தான். இப்படி ஆளாளுக்கு அங்கே உள்ளவர்கள் மனதில் புழுங்கிக் கொண்டிருக்க...

அப்போது, அந்தநேரம்தான் கோயம்புத்தூரிலிருந்து செல்வியின் மகள் கவிதா வீட்டிற்குள் நுழைந்துகொண்டிருந்தாள். அவளைக் கண்ட ஆனந்தத்தில் அனைவரும் அவளைச் சுற்றி நின்றுகொண்டு  நலம் விசாரித்துக் கொண்டிருந்தனர். அவளின் ஒருவயது கைக்குழந்தையும் உடனிருக்க அவளை தூக்கி வைத்துக்கொண்டு ஒருவர் மாற்றி ஒருவர் கொஞ்சிக் கொண்டிருந்தனர். இப்படியே கொஞ்ச நேரம் அனைவரும் சிரித்துப் பேசிக்கொண்டிருக்க

இப்போது, ஏறத்தாழ மணியும் 7-ஐ நெருங்கிவிட்டிருந்தது. வந்திருந்த தூரத்து உறவினர்களில் பெரும்பாலோனோர் புறப்பட்டுவிட்டிருந்தனர். 

அங்கே சமையல்கட்டில் செல்வி, பார்வதி, செண்பகம் மற்றும் உமா அனைவரும் இரவுக்கான உணவை சமைத்துக்கொண்டிருக்க, அடுப்பின் அருகில் நின்றுகொண்டிருந்த செல்விவியின் அருகில் மெதுவாக பூனைபோல் நெருங்கி வந்த பார்வதி யாருக்கும் கேட்காத வண்ணம் சன்னமானதொரு குரலில்,

"அண்ணி....அண்ணி, என்னண்ணி நீங்க ஒண்ணுமே சொல்லாம பேசாம இருக்கீங்க?!" செல்வியின் காதுகளில் மெதுவாக ஓதிக்கொண்டிருந்தாள். செல்விக்கும் அவள் கேட்கவருவது என்னவென்று புரிய 

"அதான் சமச்சிட்டு இருக்கேன்ல. உன்னால கொஞ்சநேரம் பசிய பொறுத்துக்க முடியாதா?!" சிரித்துக்கொண்டே கேட்டாள். பார்வதிக்கோ வெட்கம், கேட்கமுடியாமல் தவித்தாள். 

"அண்ணீ...." என்று பார்வதியும் செல்லமாக நீட்டி முழக்கினாள்.

"என்ன அண்ணி, நோண்ணீன்னு. இப்ப என்னதான் வேணும் உனக்கு?" செல்வியின் வார்த்தைகளில் அவ்வளவு குறும்பு.

"என்னண்ணீ நீங்க! ஒண்ணுமே தெரியாத மாதிரியே கேக்குறீங்க. இந்தவிஷயத்துல, நான் உங்கள நம்பியே இருக்கக் கூடாது. கடைசியில இப்படி ஆச காட்டி மோசம் பண்றீங்களே. நான் சொன்னது என்னாச்சி? உமா அண்ணிகிட்ட பேசுனீங்களா? இல்லையா!"

"ஏன்...? ரொம்ப தாங்க முடியலையா உனக்கு. மருமகங்கிட்ட முத்தான விரிக்க அவ்வளவு ஆசையோ?!" அவள் குரலில் அவ்வளவு மிடுக்கும் தோரணையும். பார்வதிக்கோ செல்வியின் கிண்டலை ரசிக்கும் மனநிலையில் அவள் அப்போது இருக்கவில்லை. அவளுக்கும் இப்போது லேசாகக் கோபம் வர

"போங்கண்ணி நீங்க. எதோ தெரியாம அவன்மேல ஆச ஆசைப்பட்டுட்டேன், அதுக்குன்னு என்ன நீங்க ரொம்பதான் நோகடிக்கிறீங்க" என்று சொல்லிவிட்டு பார்வதி செல்வியின் பதிலுக்குக் கூட காத்திருக்காமல் வெடுக்கென்று அடுப்படியை விட்டு வேகமாக வெளியேறினாள். இப்போது செல்வியுமே அவளது நாத்தனாரின் இந்த பரிதாப நிலைக்காக மிகவும் வருந்தத் தொடங்கினாள். அவளும் பார்வதியை பின்தொடர்ந்து சமையல்கட்டைவிட்டு வெளியேற, அங்கே பார்வதி நடுவரையில் போடப்பட்டிருந்த ஒரு நாற்காலியில் சோகமாக வந்து அமர்ந்திருந்தாள். அவளை மெதுவாக நெருங்கிச் சென்ற செல்வி,

"ஏய்... என்னாடி நீ! பொசுக்குன்னு இப்படிக் கோச்சிக்கிறியே? பின்ன, யே(ன்) நாத்தனாருகிட்ட நா விளையாடக் கூடாத? எனக்கு அந்த உரிமை இல்லையா!" பார்வதியின் முகவாயை பிடித்து உயர்த்தியவளுக்கு  அதிர்ச்சி. பார்வதியின் கண்கள் இப்போது முற்றிலும் குளமாக மாறியிருந்தது.

"ஏய் சீ... இப்போ எதுக்கு நீ இப்ப சின்னப்புள்ள மாதிரி கண்ணு கலங்கிட்டு நிக்கிறவே. ஓ(ன்) நெலம எனக்கு நல்லாவே புரியுதுடீ. நீ ஒன்னுமே கவலப் பாடாத. எல்லாத்தையும் இந்த அண்ணி பாத்துக்குறேன், போதுமா? சொல்லிவிட்டு பார்வதியின் கண்களை விரல்களால் துடைத்துவிட்டு அவளது கன்னத்தில் ஆறுதலாக கைகளை வைத்துக் கொண்டாள். அவளும் செல்வியின் கைகளில் ஆறுதலாகச் சாய்ந்து கொள்ள.

அப்போது தற்செயலாக அங்கு வந்து நின்ற பூஜாவும் இந்த அண்ணி, நாத்தனார் நாடகத்தை பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். அவளுக்கு முழுவதுமாக என்னவென்று புரியாவிட்டாலும் அவர்கள் இருவரும் பெரிதாக ஏதோ ஒன்றிற்கு அடி  போடுவதாக அவளுக்குத் தோன்றியது. தற்செயலாக பூஜாவை அங்கே பார்த்துவிட்ட செல்வியும் இப்போது, பார்வதியிடமிருந்து விலகி அவளை நெருங்கியபடி மெதுவானதோரு குரலில்

"பூஜா... பெரியம்மா கூட கொஞ்சம் மாடி வரைக்கும் வாயேன். உங்கிட்ட முக்கியமா கொஞ்சம் பேசணும்" சொல்லிவிட்டு அவளும் விடுவிடுவென்று முன்னாள் செல்ல பூஜாவும் செல்வியின் சொல்லுக்குக் கட்டுப்பட்டவள் போல பெரியம்மாவை பின்தொடர்ந்து மாடிக்குச் சென்றாள். அங்கே சென்றதும்,

"ஏம் பெரியம்மா? எதுக்கு அத்தை அழுதிட்டு இருந்தாங்க! ஏதாவது பிரச்சனையா!" என்ற பூஜாவின் கேள்விக்கு

"அதான் நான் உன்கிட்ட சொன்னேன்ல.... உங்க அத்த ரொம்பத்தான் ஏங்கிப் போய் கிடக்குறாடி. நான் வேற சும்மா இல்லாம அவளை ரொம்ப கிண்டல் பண்ணிட்டேன். அதுக்குதான் சின்னப்ப புள்ள மாதிரி உக்காந்து அழுதிட்டு இருக்கிறா"

"இதுக்கெல்லாமா அழுவாங்க....?" பூஜா 

"ஏன்? இன்னைக்கு மத்தியானம் உங்க அண்ணனோட நீ என்ன பண்ணிட்டு இருந்தியாம்?!  அதுவுமில்லாம, உங்க மாமா, அதான் ஏந்தம்பி இந்த விஷயத்துல ரொம்பவே மோசண்டி. அவளை சுத்தமா எதுவுமே பண்றதில்லன்னு நெனைக்கிறேன். நீ ஒரு வயசுப்பொண்ணு! இதெல்லாமா உனக்கு புரியாம இருக்கும். அதான்....!!" என்று சொல்ல வந்ததை சுருக்கமாக சொல்லி முடித்தாள்.

"சரி பெரியம்மா. அதுக்கு நான் என்ன பண்ணனும்?!" பூஜாவும் புரியாமல் பெரியம்மாவையே கண்ணிமைக்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

"இன்னைக்கே அவளுக்கு அத ஏற்பாடு பண்ணணுண்டி பூஜா. நான் சொல்ல வர்றது உனக்கு புரியதாடீ" மிகவும் தீர்க்கமான குரலில் மகளிடம் சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள்.

"புரியுது பெரியம்மா! ஆனா, வந்து.... கூட நீங்களுமா பெரியம்மா?" 

"சீ போடி. நா இல்ல. இன்னைக்கு அவளுக்கு மட்டும்தான். போதுமா?!"

"அதெல்லாம் சரி பெரியம்மா. ஆனா நீங்க எங்கிட்ட சொன்னது என்னாச்சி?"

"நான் உங்கிட்ட என்ன சொன்னேன். நீ சொல்ல வர்றது எனக்குப் புரியலடீ பூஜா"

"வந்து....எனக்கு.....? என்னோட நிலைமை?!  நீங்க தான் 'நான் பத்துக்கறேன்னு' சொன்னேங்களே பெரியம்மா....?!" சொல்லவந்த வார்த்தைகளை மென்று விழுங்கி சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள் பூஜா. இருந்தாலும் செல்விக்கு அவள் என்ன சொல்ல வருகிறாள் என்று மிக நன்றாகவே புரிந்தது.

"சரிடி. சொன்னேந்தான். புரியுது! அதுக்குன்னு உனக்கு அண்ணனோட இப்பவேவா? 

"இன்னைக்கே இல்ல. நாளைக்கு?!" என்று பூஜா சொல்ல, அவளது சின்னப் பெண் அவசரம் செல்விக்கு சற்றே சிரிப்பை வரவழைத்தது. அவளும் லேசாகச் சிரித்துக்கொண்டே

"ஓஹோ. கூடப் பொறந்த அண்ணனையே பெண்டாள, ஏ(ன்) சின்ன சிறுக்கிக்கு அவ்வளவு அவசரமோ. ம்ம்ம்ம்" மகளை கேலி செய்ய பூஜாவும் இப்போது வெட்கப்பட்டு தலையை குனிந்துகொண்டே

"அப்புறம் என்ன பெரியம்மா... ஏற்கனவே லிஸ்ட்டு ரொம்ப பெருசாயிட்டே போகுது. இன்னும்விட்டா, அவ்வளவுதான். எனக்கு பிம்பிளிக்கி, பிளாப்பித்தான். அதான்...." அம்மாவையும் மனதில் நினைத்துக்கொண்டு பெரியம்மாவிடம் சொல்லாமல் நீட்டி முழக்கினாள்.

"அடியே சீமச் சிறுக்கி. நாங்க ரெண்டு பெரு. நீ ஒருத்தி மூணாவது. இன்னும் எனக்குத் தெரியாம யாரெல்லாம் இருக்காங்க. பெரிய்ய லிஸ்டுன்னு சொல்றியே?!" 

"அய்யயோ பெரியம்மா....! அவ்வளவுதான். வேற யாரும் இல்ல!!" பெரியம்மாவிடம் இன்னமுமே கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையாக பேசவேண்டும் என்பதை பூஜா இப்போது நன்றாக உணர்ந்திருந்தாள்.

"அப்ப சரி. அண்ணனை, இன்னைக்கு ஒரு நாள் நான் அத்த வீட்டுலையே தாங்கிக்க சொல்லுறேன். நீ உங்கம்மாகிட்ட எதுவும் உளறிக் கிளறி வைக்காத, சரியா?" என்று செல்வி சொல்ல பூஜாவும் வேகமாக தலையாட்டினாள்.

அதற்குள் கீழே சமையல் வேலைகள் அனைத்தும் ஒவ்வொன்றாக முடிய ஓவ்வொருவராக சாப்பிடத் தொடங்கினர். சமயலறையில் செண்பகமும் மகள் உமாவும் உணவுகளை எடுத்துவைத்துக்கொண்டிருக்க, அங்கே வந்த செல்வி தனது அம்மா சேண்பகத்திடம் லேசாக லேசாக காய் நகர்த்தத் தொடங்கினாள் 

"அம்மா, இன்னைக்கு நம்ம வீட்டுல கூட்டமா இருக்கும். அதனால இன்னைக்கு ராத்திரி நம்ம செல்வாவ வேணும்னா பார்வதி வீட்டுல தாங்கிக்க சொல்லலாம். நாமல்லாம் இங்கே கொஞ்சம் சித்தப்பா வீட்டுல கொஞ்சம் படுத்துக்கலாம்" என்று அவள் மனதிற்குள் போட்ட கணக்கை அம்மாவின் மூலம் செயல் படுத்தத் தொடங்க, அதற்க்குள் செண்பகம் 

"ஏய் என்னடி உளர்றே! இங்க இத்தாப் பெரிய வீடு இருக்கு. படுக்குறதுக்கா இடத்துக்கு கொறச்சல். அதுவுமில்லாம இன்னைக்கு செல்வாவும் தாத்தாவுக்கு சடங்கெலாம் செஞ்சிருக்கான். அதனால, சாங்கியதுக்கு இன்னைக்கு ஒரு ராத்திரி அவன் இந்த வீட்டுலதான் தங்கணும். புரிஞ்சுதா?! " இதைச் சொல்லிவிட்டு மகள் செல்வியையே சிறிதுநேரம் சந்தேகமாகப் பார்த்த செண்பகம், பின்பு முகம் நிறைய சிரிப்போடு

"என்னடி செல்வி! காலைலதான் அந்த சக்காளத்தி பார்வதி அந்த பேச்சு பேசினா... இப்ப என்னடான்னா நீ அவ கூட எம்பேரன படுக்க வைக்க ஏற்பாடு பண்ணுறியா?! அது வந்து.... தூங்குறதுக்கு ஏற்பாடு பண்ணுறியா! -ன்னு கேட்டேன்!" செண்பகத்தின் முகத்தில் அதே கிராமத்து கிண்டலும் கேலியும் தெரிய இப்போது செல்வியின் முகத்திலோ கொஞ்சமும் ஈயாடவில்லை. அவளுக்கு 'அம்மா நாம போட்ட பிளானை இப்படிக் கெடுத்துட்டாளே' என்கிற கோபமும் வருத்தமும்தான் தெரிந்தது. 

இதனையெல்லாம் பக்கத்திலிருந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்த உமாவுக்கோ அக்காவின் மேல் எரிச்சலும் கோபமுமாக வந்தது. அவள் காலையில் நடந்த நிகழ்சசிகளையும், இப்போது செல்வி வந்து மகனை பார்வதியின் வீட்டில் படுக்க சொல்வதையும் வைத்து மனதிற்குள்ளேயே ஒரு சின்ன முடிச்சுப்போட. உமாவுக்கு தனது அக்கா மற்றும் நாத்தனாரின் மேல் பெருத்த சந்தேகம் கிளம்பியது. இப்போது அக்காவின் மேல் இருந்த கோபத்தில் உமா அவளைப் பார்த்து முறைத்துக்கொண்டே இருந்தவள், சட்டென்று எதுவும் சொல்லாமல் அங்கிருந்து விடுவிடுவென்று கோபத்தோடு சமைலறையை விட்டு வெளியேறினாள். அவள் கோபமாக வெளியேறுவதை பார்த்த செண்பகம்,

"என்னடி செல்வி நீ. உனக்கு கொஞ்சமும் அறிவே கிடையாதா? பாரு இப்ப அவ எப்படி கொச்சிட்டு போறான்னு " என்று செண்பகம் தன் மகள் செல்வியை கடிந்துகொள்ள

"அம்மா, இப்ப நான் என்ன பெருசா சொல்லிட்டேன். நீயும் உன் சின்ன மகளுக்கு ரொம்பதான் சப்போர்ட் பண்ணுறே. கூட்டமா படுக்குறதுக்கு இடைஞ்சலா இருக்குமேன்னு, செல்வாவ அங்க படுத்துக்க சொன்னேன். இது ஒரு குத்தமா?!" செல்வியும் தனது பங்குக்கு அம்மாவிடம் அங்கலாய்த்தாள்.

"படுக்குறதுக்கு இடைஞ்சலா இருக்குமா....?!  இல்ல, நீங்க அவங்கூட படுக்க போடுற பிளானுக்கு இடைஞ்சலா இருக்குமா டீ?" இதைச் சொல்லும்போது செண்பகத்தின் குரலிலும் வார்த்தைகளிலும் இருந்த தீவிரம் செல்வியை அப்படியே ஆடிப் போகச் செய்துவிட்டது. அம்மாவுக்கு இதெல்லாம் தெரிய வாய்ப்பே இல்லை என்று நினைத்துக்கொண்டிருந்தவள்

"அம்மா... என்னாம்மா நீ! இப்படியெல்லாம் பேசுறே?" முகத்தில் செயற்கையாக அதிர்ச்சியை வரவழைத்துக்கொண்டு கிசுகிசுப்பான குரலில் சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள் 

"ஏய்... நான் உனக்கு அம்மாடி. அது உனக்கு ஞாபகம் இருக்கா இல்லையா. நீங்க மனசுல என்ன நினைக்கிறீங்க ஏது நினைக்கிறீங்கன்னு எனக்குத் தெரியாதா. நீங்க சின்னதா மூச்சு விட்டாக்கூட அது எதுக்குன்னு எனக்கு நல்லாத் தெரியுண்டீ. இது தெரியாத?!. நானும் காலைல இருந்து பாத்துட்டுத் தான் இருக்கேன். அவன் முன்னாடி நாத்தனாருங்க உங்க ரெண்டு பேரோட நடவடிக்கை எதுவுமே சரியில்ல. சும்மா விளையாட்டுக்குத்தான்  பேசுறீங்கன்னு பாத்தா, என்னதாண்டி ரெண்டுபேரும் மனசுல நினைச்சிட்டு இருக்கீங்க" செண்பகம் சற்றே கோபமாக இதைச் சொல்லி முடிக்க, அதற்க்குள்

"நாங்க ஒன்னும் நினைக்கல. நீயா எதுவும் பெருசா கற்பனை பண்ணிக்காதம்மா, சரியா!" சொல்லிவிட்டு செல்வியும் இப்போது கோபத்திலும் ஏமாற்றத்திலும் அங்கிருந்து வேகமாக வெளியேறினாள். செண்பகம் அங்கிருந்து கோபமாய் வெளியேறும் மகளையே சிறிதுநேரம் அதிர்ச்சியும் ஆச்சரியமாகவும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். அவள் மனத்திலோ, 'அக்காவும் தங்கச்சியும் இப்படி சக்காளத்திங்க மாதிரி  சண்டை போட்டுட்டு இருக்கீங்களே' என்று தோன்றியது.

அப்போது சமையலறையின் வெளியே அங்கே வந்துகொண்டிருந்த பெரியம்மாவை பார்த்த செல்வா, 

"என்ன பெரியம்மா எல்லாரும் சாப்பிட்டீங்களா. எனக்கும் பசிக்குது பெரியம்மா. சாப்பாடு எடுத்து வைக்கிறீங்களா?!" உண்மையிலேயே பசியோடு வந்த அவன் கேட்டுக்கொண்டிருக்க அதற்க்கு

"உள்ள, உம்பாட்டி இருப்பா அவகிட்டயே நல்லா வாங்கி  சாப்பிடு. போ..... எங்கிட்ட ஏன் கேக்குறே?" பெரியம்மாவின் குரலில் தெரிந்த திடீர் கோபம் அவனை மேலும் குழப்ப அதற்குள் அவன் பின்னாலிருந்து ஒரு குரல். 

"பசிக்குதுன்னா நீ எங்கிட்ட சொல்லவேண்டியதுதான டா செல்வா. நீ ஏன் அவ கிட்ட போய் கேக்குறே. பசிக்குதுன்னா அம்மா உனக்குச் சாப்பாடு போட மாட்டேனா? நீ வா நான் உனக்கு சாப்பாடு எடுத்து வைக்கிறேன்" அம்மாவின் உடனடியான பதிலில் இருந்து செல்வாவும் அங்கே எதோ ஒன்று நடந்திருக்கக் கூடும் என்பதை உணர்ந்தான். அதற்குள் 

"அமாப்பா... உங்கம்மாவே உனக்கு நல்லா பொங்கிப் போடுவா. அவகிட்டயே வாங்கி சாப்பிட்டுக்கோ. நாங்கல்லாம் உனக்கு எம்மாத்திரம்" செல்வியின் மனதில் உள்ள கோபம் வார்த்தைகளில் தீவிரமாக வெளிப்பட்டது

"அக்கா... போதும்! வார்த்தை ரொம்ப தடிச்சு வருது. இதுக்குமேல ஒரு வார்த்த பேசினே நல்ல இருக்காது சொல்லிட்டேன். ஆமா, எம்புள்ளைக்கு நான்தான் பொங்கிப் போடுவேன். அதைக் கேக்க நீ யாரு?" அங்கே உமாவின் வார்த்தைகள்  இன்னும் உக்கிரமாக வந்து விழுந்தது.

"ஆமாடி. நான் யாரோதான். ஏன் கேக்கமாட்டே! ; செல்வா, அவன் பொறந்து ஆறு மாசம் இருக்கும். அப்பாவோட உம்புருஷன் போட்ட சண்டைல, நீ உம் புருஷன் பேச்ச கேட்டுக்கிட்டு பச்சபுள்ளைய இங்கயே அப்படியே அம்போன்னு போட்டுட்டு போயிட்டே. அதுக்கப்புறம் நாலு வருஷம் அவனை மார்லயும் தோள்லயும் போட்டு வளத்தது யாருடி. அந்த நன்றியெல்லாம் உனக்கு இருக்காடி உமா. நீ ஏன் பேச மாட்டே. இதுவும் பேசுவே, இதுக்கு மேலயும் பேசுவே" இதைச் சொல்லும்போதே செல்வின் கண்கள் அழுது கண்ணீர் கன்னத்தில் ஓடி வழிந்தது.   

"ஓஹோ.... அப்ப எம்புள்ள முன்னால வேணும்னே என்ன கேவலப் படுத்துறியாக்கா. அவனை எனக்கு வளக்கத் தெரியலே, வக்கில்லன்னு குத்திக் காட்டுறே. அப்படித்தான" இந்த வார்த்தைகளைச் சொல்லும்போதே உமாவும், தாரை தாரையாக கண்களில் கண்ணீர் வழிய அங்கே நடுவரையில் அழுதுகொண்டிருந்தாள். இப்படி அங்கிருந்த சூழ்நிலையே மிகவும் ரசாபாசமாகிக் கொண்டிருக்க பின்னாலேயே அங்கே வந்த செண்பகம் இதெயெல்லாம் பார்த்தபடி செய்வதறியாது சிலையாக நின்றிருந்தாள்.

(தொடரும்)


PS : << நீண்ட நாள் அப்டேட் போடாததால், பிராயச்சித்தமாக, அடுத்த அப்டேட் நாளை காலைக்குள் வந்துவிடும். உங்களது பொறுமைக்கும் அன்புக்கும் மிகவும் நன்றி நண்பர்களே! தொடர்ந்து கதையைப் பற்றிய உங்களது கருத்துக்களை பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள். நன்றி!>>

[Ammapasam]

Good update bro
Sentiments scenes la semma ya work out aguthu story ku
Keep going

[varmanr663]

புதிதாக ஒரு character-ன் அறிமுகம், "கவிதா", பெரியம்மா செல்வியின் மகள், திருமணமானவள், ஒரு வயது குழந்தையின் தாய், நமது ஹீரோ செல்வாவிற்கு பால் ஊட்ட போகிறாள். உன்னோட story-ல வர ஹீரோ செம lucky bro.

[Vimala1976]

இரவு மணி 9-ஐ தாண்டிக்கொண்டிருந்தது. கலகலவென்றிருந்த வீடே இப்போது நிசப்தமாக அமைதியாக இருந்தது. அங்கிருந்த அறைகளில் ஒன்றில் கவிழ்ந்து படுத்தபடி செல்வி அழுதுகொண்டிருக்க, அங்கே வந்த செண்பகம்.

"ஏய் செல்வி... இப்ப என்னாச்சுன்னு இப்படி குப்புற படுத்துட்டு அழுதிட்டு இருக்க?" 

"பின்ன என்னம்மா. உமா எப்படி பேசுனா பாத்தீங்கள்ல? செல்வா அவளுக்கு மட்டும்தான் புள்ளையா? எனக்கு புள்ள இல்லையா. அவனுக்கு, அவன் அழும்போதெல்லாம் நாலு வருஷம் இதோ இந்த மார்லதான் பாலூட்டுனேன். என்னப் பாத்து என்ன கேள்வி கேக்குறா, நீங்களே பாத்தீங்கள்ல!" திரும்பிப் படுத்துக்கொண்டே அம்மா செண்பகத்தை கண்ணீரோடு பார்த்தாள் 

"அம்மான்னு சொல்லுறே... அப்பறம் ஏன் காலைல ரெண்டுபேரும் அந்தமாதிரி பண்ணுனீங்க. நீ செஞ்சது மட்டும் தப்பில்லையாடி செல்வி . உமா முன்னாலையே அவ பையன கட்டி புடிச்சி அப்படி இப்படின்னு பண்ணா எந்த அம்மாவுக்குத்தான் கோபம் வராது" இதைச் சொல்லும்போது செண்பகத்தின் முகத்திலோ வார்த்தையிலோ எந்த விதமான கோபமும் இருக்கவில்லை

"அம்மா.... என்ன மன்னிச்சுடு. ரொம்ப நாள் கழிச்சு அவனை பாத்த ஒடனே அவனை கட்டி புடிக்கனும்போல இருந்ததும்மா. அனா, கட்டிப்புடிச்சதுக்கப்புறம்தான் அவன் ஒரு முழு ஆம்பளைன்னே ஞாபகம் வந்தது. வந்து... என்ன பண்றதுன்னு எனக்கே தெரியலம்மா. நான் பண்ணது தப்புத்தான் என்ன மன்னிச்சுடு"  சொல்லிவிட்டு அவமானத்தில் செல்வி தலையைக் குனிந்து கொண்டாள்.

"புரியுதுடி செல்வி. சின்னப்ப புள்ளைல உம்புள்ளையா நெனச்சி அவனுக்கு பால் கொடுத்த. இப்ப அவனைப் பாத்ததும் அதேமாதிரி உனக்கு திரும்பவும் மாரெல்லாம் பரபரன்னு ஆயிருச்சு. உனக்கு, அவனை கிட்டவும் வச்சுக்கணும், அப்படியே கட்டிப் புடிச்சு கொஞ்சனும்னு கெடந்து மனசு ஏங்குது. நீயும்தான் என்ன பண்ணுவே. உனக்கு வயசும் உடம்பும் அப்படி. அவனும் ஆளு ஹீரோ கணக்கா ஜம்முன்னு இருக்கான் இப்ப அவனை மகனாவும் பாக்கமுடியாம, வளைந்த ஆம்பளையாவும் ஏத்துக்க முடியாம கெடந்து தவிக்கிற. உனக்குத்தான் என்ன கொறச்சல். இன்னும் ஆளு சும்மா தளதளன்னு தாக்களிப் பழமாட்டம்தான் இருக்குற" செண்பகம் சொல்லிவிட்டு நிறுத்த செல்வி அம்மாவையே கண்கொட்டாமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.

"அம்மா,  என்னம்மா சொல்ல வர்ற நீ. எனக்கு சுத்தமா புரியல" புரியவில்லையென்று அவள் வாய் சொன்னாலும், அம்மாவின் வார்தைகளினால் மனதுக்குள் சிரித்துக்கொண்டுதான் இருந்தாள்.

"ஏண்டி இப்படி நடிக்கிறே, எதுவுமே தெரியாதமாதிரி. சரி, அதெல்லாம் கெடக்கட்டும். உனக்கும் அவ பார்வதிக்கும் என்னடி சம்பந்தம். எம்பேரன் வந்ததுல இருந்து பாக்குறேன் சும்மா குசுகுசுன்னா எதோ ரகசியமா திட்டம் தீட்டுற மாதிரி பேசிக்கிட்டு, ஒன்னாவே சுத்துறீங்களே. அப்படி, உங்களுக்குள்ள என்ன ரகசியம். எங்கிட்ட சொல்ல மாட்டியாடீ செல்வி" செண்பகம் மீண்டும் அதே குறும்போடு கேட்க, அதற்க்கு 

"அம்மா... நீ வேற சும்மா இரும்மா. அப்படியெல்லாம் ஒன்னுமே இல்ல" அவள் அப்படிச் சொன்னாலும் அவள் முகத்தில் தெரிந்த சிரிப்பே அவள் கள்ளத்தனத்தை செண்பகத்திற்கு காட்டிக் கொடுத்தது.

"எப்படியெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல?!  சும்மா எங்கிட்ட நடிக்கமா அம்மா கிட்ட உண்மைய சொல்லிரு. நீ உண்மைய சொன்னா, என்னால முடிஞ்சா நானும் உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்ணுவேன்ல...ம்ம்ம்ம். என்ன சொல்ற?" செண்பகம் பெண்களுக்கே உரிய புத்திசாலித்தனத்தோடு குறுக்குக் கேள்விக்கணைகளை தொடுக்க

"அய்யோ அம்மா... நீ ரொம்ப மோசம்மா. சீ எப்படியெல்லாம் பேசுறே" வெட்கப்பட்டாள் செல்வி

"எப்படியெல்லாம் பேசுறாங்க!? அவங்கூட படுக்க பிளான் போடுறது நீங்க... என்ன மோசம்னு சொல்லுறியா?" அவள் கிடுக்குப் பிடி கேள்விகளுக்கு செல்வியும் வேறு வழியில்லாமல் அல்லது, அம்மாவிடம் சொல்லி அவள் ஆசியுடன் செல்வாவுடன் இணைவதுதான் சரியான வழியென்று நினைத்தோ 

"அம்மா... வந்து அவ, பார்வதித்தான் ஆசப்பட்டா..." என்று ஆரம்பித்து பார்வதியின் கணவனுக்கு இருக்கும் பிரச்சனைகளையும் பார்வதியின் முழு ஏக்கங்களையும் அம்மாவிடம் எப்படியோ மென்று விழுங்கிச் சொல்லி முடித்தாள்.

"ம்ம்ம் புரியுது. ஆனா, அவ பார்வதி மட்டும்தான் ஆசைப்பட்டாளா? நீயெதுவும் ஆசைப்படல! அப்படித்தான"

"இல்ல...! வந்து... அம்மா, போம்மா. நீ வேற அநியாயதுக்கு கேள்வி கேக்குறே" இதைச் சொல்லிவிட்ட செல்வியுமே இப்போது சின்னைப் பெண்ணைப் போல அநியாயத்துக்கு வெட்கப்பட அவள் முகமெல்லாம் சிவந்துவிட்டது. செண்பகம்  

"ஆக மொத்தத்துல நாத்தனாருங்க ரெண்டு பேரும் மகன் கூடவும், மருமகன் கூடவுமே முத்தான விரிக்க பெருசா பிளான் போட்டுருக்கீங்க. உங்க ரெண்டு பேருக்கும் உடம்புல அவ்வளவு தெனவெடுத்துப்போய் திரியுறீங்க. அப்படித்தானா? செண்பகத்தின் முகத்திலும் வார்த்தைகளிலும் அவ்வளவு குறும்பு.

"அய்யோ அம்மா. உன்கிட்ட சொல்லியே இருக்கக் கூடாதுன்னு நெனைக்கிறேன். ரொம்ப மோசம்மா நீ" மீண்டும் வெட்கப்பட்டாள்

"அதெல்ல்லாம் கெடக்கட்டும். நீங்க பிளான் போட்டுட்டீங்க, அப்படியே நீங்க பொய் கேட்ட ஒடனே எம்பேரன் உங்க கூட படுக்க சம்மதிச்சிருவானா. அவன் என்ன, வேற ஆளு கிடைக்காமலா இருக்கான், உங்கள மாதிரி ஆண்டிங்க கிட்ட படுக்க? ம்ம்ம்ம்" என்ற செண்பகத்தின் சந்தேகத்திற்கு.

"ஏன்... எங்களுக்கு என்ன கொறச்சல்" சட்டென்று செல்வியிடமிருந்து பதில் வந்தது.

"எதுவும் கொறச்சல் இல்லேடீம்மா. நல்லா கொழுகொழுன்னு எல்லாமே பெருத்துப் போய்தான் இருக்குது உங்க ரெண்டு பேருக்குமே. கைவைக்கத்தான் ஆளில்லாம ரொம்பவும் கெடந்து அலையிறீங்க. ஆனா, எனக்கென்னமோ அவன் நீங்க கேட்டதும் அப்படியே சம்மதிக்கிற ஆளு மாதிரி தெரியல. நான் சொல்லுறத சொல்லீட்டேன் அப்புறம் உங்க இஷ்டம். தேவையில்லாம வீணா ஆசைய வளத்துட்டு அப்பறம் இல்லன்னா நீங்கதான் கஷ்டப் படணும் பாத்துக்கோங்க" 

"அம்மா. போம்மா நீ...! உன் வாயில பெனாயில ஊத்தி கழுவு. நானாவது பரவாயில்ல அவ பார்வதி அவ்வளவுதான் அவன் கெடைக்கலன்னா... செத்தே போயிருவா போல. இன்னைக்கு எப்படி அழுதா தெரியுமா?" செல்வி அம்மாவிடம் அவளுக்கும் சேர்த்தே அவர்கள் இருவரின் நிலைமையையும் சொல்லமால் சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள்.   

"அமாடி செல்வி. உங்க அண்ணன் எனக்கு கல்யாணமே வேண்டான்னு தான் ஒத்தக் காலுல நின்னான். நானும் உங்க அப்பாவும்தான் கட்டாயப் படுத்தி பார்வதிக்கு கட்டி வச்சோம். ஒரு பொம்பளப் புள்ள பொறந்ததே பெரிய அதிசயம்னுதான் சொல்லணும். அதோட இவளுக்கு, அதான் உங்க அண்ணி பார்வதிக்கு அடுத்ததா ஒரு ஆம்பளப் புள்ள வேணும்னு ரொம்ப நாளா ஆசை. அது கடைசி வரைக்கும் நடக்காமலே போயிருச்சி. இப்பக் கெடந்து தவிச்சிட்டு இருக்கா. இதுக்கு நானும் உங்க தாத்தாவுமே ஒரு வகையில காரணமாயிட்டோம்" செண்பகம் மருமகளின் நிலமையைக் கண்டு உண்மையிலேயே மனம் வருந்தினாள்.

"அதாம்மா நானும் சொல்லுறேன்..." 

"ஏதாம்மா நீயும் சொல்லுறே....?! பிளான் போடுறதெல்லாம் ரொம்ப ஈசீடீ. அதான் பாத்தேல்ல, இன்னைக்கு  
உமா சமையல்காட்டுல எப்படி கோச்சிக்கிட்டு போனான்னு. இதுக்கெல்லாம் அவ விடுவாளா மொதல்ல. அவ உங்க கிட்ட இருந்து அவ புள்ளைய காப்பாத்த, அவனையே கண்கொத்தி பாம்பா சுத்தி சுத்தி வர்றா. இந்த லட்சணத்துல நீங்க நினைக்கிறதெல்லாம் எங்க இருந்து நடக்கும்." மகளை இடை மறித்தாள் செண்பகம் 

"விடலேன்னா.... மகன, எங்களோட சேத்து அவளையும் பங்கு போட்டுக்க சொல்லு" பட்டென்று செல்வியிடமிருந்து பதில் வர,

"எடு செருப்ப... நீங்க கெட்டது போதான்னு, இப்ப அவளையுமா? அவ அவனுக்கு அம்மாடி. அவ அப்படி மகனோட படுக்க சம்மதிப்பா?" செண்பகத்தின் வார்தைக்குகளில் லேசானதொரு கோபம் தெரிந்தது.

"அவ நடந்துக்கறதெல்லாம் வச்சி பாத்தா எனக்கென்னமோ சந்தேகமா இருக்குதும்மா. அவனை சின்ன வயசில வளத்த எனக்கே அவன் மேலே ஆச வரும்போது, உமாவுக்கு கொஞ்சம்கூட இல்லாமலா இருக்கும்" அவள் சந்தேகத்தை அம்மாவிடம் சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள்

"நீதான் அரிப்பெடுத்துப்போய் இப்படி அலையிறேன்னா. அதுக்காக எம்புள்ளையும் அப்படிதான் இருப்பான்னு நினைச்சியா. பேசுற நாக்க அப்படியே ஓட்ட வச்சி நறுக்கிருவேன் பாத்துக்கோ" -செண்பகம்   

"இதெல்லாம் நல்லாப் பேசு. எங்களை நல்ல புரிகிஞ்சி வச்சிருக்கே....! நாங்க என்ன நினைக்கிறோம்னு கரெக்ட்டா புரிஞ்சிக்கிறேன்னு சொல்ரேல்ல...!! உம்மக உமா மனசில உள்ளது உனக்கு தெரியாத. நீயே அவ நடவடிக்கை எல்லாம் பாக்குறேல்ல. எப்படி மகனையே சுத்தி சுத்தி வர்றான்னு?!" - செல்வி 

"சரி சரி. இந்தப் பேச்ச இதோட விட்டுரு. நீங்க படுக்க அசைப்பட்டீங்க. அதுக்கு நான் எப்படியாவது ஏற்பாடு பண்றேன். அதுக்காக எம்புள்ளையையும் (உமா) இதுல இழுக்காதீங்க. இன்னொரு வாட்டி இப்படியெல்லாம் பேசிட்டு திரியக்கூடாது சொல்லிட்டேன்" இதை செண்பகம் சொல்லும்போதே அவளுக்கும் கொஞ்சம் சந்தேகம் வந்தது. 'ஒருவேளை செல்வி சொன்னதில் ஏதாவது உண்மை இருக்குமோ' என்று.

"ரொம்ப தேங்க்ஸ்-ம்மா" கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டிருந்த செல்வி இப்போது எழுந்து செண்பகத்தை இறுக்கமாக கட்டி அணைத்துக்கொண்டாள்.

"சரி சரி ரொம்ப வழியாத. அவன் கூட படுக்கும்போது வழிய விடுறதுக்கும் கொஞ்சம் மிச்சம் இருக்கட்டும். மகன்கிட்டயே படுக்குறதுக்கு இப்படிக் கெடந்து அலையிரே....ம்ம்ம்ம். உன்னச் சொல்லி குத்தமில்லடி. உன்ன வளத்தவளச் சொல்லணும். அவளுக்கும் இப்படித்தான் கெடந்து அரிக்குதோ என்னமோ" செண்பகம் சூசகமாக தன்னையே சொல்லிற்க்கொள்ள இப்போது கொஞ்சம் தைரியம் வந்த செல்வி.

"என்ன பெத்தவளுக்கும் அரிப்பு வந்ததுன்னா... நா வேணுன்னா எம்புருஷண அனுப்பவா" அம்மாவிடம் கிண்டலாய் கேட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.

"வௌக்குமாறு பிஞ்சிரும். உம்புருஷன் சரியில்லைன்னுதான் எம்பேரன்கிட்ட முந்தி விரிக்க என்னையே கூட்டிக் கொடுக்கச் சொல்லுறே. இப்ப எனக்கே உம்புருஷன அனுப்புறியா? எங்களுக்கு அரிச்சதுன்னா எங்களுக்கு பேரன்கிட்ட போகத் தெரியாத?!" சீரியஸாக முகத்தை வைத்தபடி சொன்னாள் செண்பகம்

"ஓஹோ, கெளவிக்கு அந்த ஆசை வேற இருக்குதா. புருஷன் செத்த ஈரம் கூட காயல அதுக்குள்ளே அரிப்பெடுத்திருச்சா ம்மா உனக்கு?" என்ற செல்வியின் நய்யாண்டிக்கு  

"ஏண்டி! எனக்கென்னடி கொறச்சல்?. இந்த ஆவணி வந்தா 57 தான் நடக்குது. இன்னும் எப்படி இருக்கேன் பாருடீ, சின்னத் தேவிடியா. இது களத்துமேட்டுல காட்டு வேல செஞ்ச உடம்புடி, எங்கிட்ட நீயெல்லாம் போட்டிக்கே வரமுடியாது பாத்துக்கோ. இப்படியே ரொம்ப பேசினேன்னு வச்சுக்கோ, அப்புறம் எம்பேரன உங்கிட்ட எல்லாம் விட்டுத் தர மாட்டேன். எனக்கே அவன எப்படி மடக்கணும்னு நல்லா தெரியும்" அம்மாவின் இந்த அசாத்திய தைரியமான பேச்சை கேட்டதும் சற்றே ஆடிப் போன செல்வி...

"அம்மா... அப்புறம் நான் பொல்லாதவளாயிடுவேன் பாத்துக்கோ. எங்களுக்குத்தான் தெரியும் அவனை ப்ராக்கெட்டு போடுறதுக்கு எவ்வளவு கஷ்டப் பட்டிருக்கோம்னு. ஏற்க்கனவே எண்னிக்கை நெறைய இருக்குது. இதுல நீ வேறயா புதுசா...?!" அவள் வாய்தான் அப்படிச் சோல்லியதே தவிர, அவள் அம்மா ஆசைப் படும் பட்சத்தில் அதனை மறுக்கும் எண்ணம் உண்மையில் செல்விக்கு இருக்கவில்லை 

"சரிடி, அரிப்பெடுத்த சின்னச் சிறுக்கி எம்புள்ளைங்க சந்தோஷமா இருந்தா எனக்கும் சந்தோசம் தான. எங்கிட்ட இப்படி வாயடிக்காம, இப்படி வெளஞ்ச கூதியையும், குலுங்குற மொலையையும் வச்சி எப்படியாவது எம் பேரான கவுக்குற வழியப் பாருங்க, சரியா?!" சொல்லுக்கொண்டே ஒரு கையால் மகளின் உப்பிய புண்டையை அவள் சேலைக்கு மேலாகவே அவளது தொடைக்கு நடுவில் கைவைத்து கப்பென்று அழுத்திக்கொண்டே. மற்றொரு கையால் செல்வியின் ஒரு பக்க முலையையே கொத்தாகப் பிடித்தாள் செண்பகம். திடீரென்ற இந்த அம்மாவின் செயல்களால் சூடேறிப் போன செல்வியோ,

"அம்மா, சீ.... என்ன இது. எனக்கு ஒரு மாதிரியா இருக்கு. இப்ப விடப் போறியா இல்ல.." என்று அவள் சொல்லிக்கொண்டிருக்க

"விடலேன்னா என்னடி பண்ணுவ. கூதி அரிப்பெடுத்த சின்னத் தேவிடியா!" - செண்பகம் 

"விடலேன்னா....." என்று சொல்லிவிட்டு, அந்தக் கட்டிலின் மேலேயே அம்மாவின் மீது படாரென்று பாய்ந்த செல்வி, இப்போது அம்மாவின் கொழகொழப்பான பெருத்த இளநீர்போன்ற முலைகளை தனது இரு கைகளாலும் மாறி மாறிப் பிசய்யத் தொடங்கினாள். செண்பகம் எதிர்பாராத ஒரு நொடியில், இரு கைகளாலும் அப்படியே அம்மாவின் முகத்தை கைகளில் ஏந்தியவள், செண்பகத்தின் தடித்த உதடுகளைத் தேடித் சென்று அவள் உதடுகளை அப்படியே கவ்விக்கொண்டு அவசர அவசரமாக முத்தமிடத் தொடங்கினாள். வேகவேகமாகச் செல்வி அம்மாவின் உதடுகளை சப்பத் தொடங்கியிருக்க. இந்த திடீர் தாக்குதலை தனது மகளிடமிருந்து எதிர்பார்க்காத சேண்பகமோ, கண்கள் விரிய இதயம் படபடக்க அதிர்ச்சியோடு மகளுக்கு தனது உதடுகளை சுவைக்கக் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தாள். அவர்களது உதட்டு முத்தங்கள் அப்படியே சிறிதுநேரம் நீடிக்க  இப்போது செண்பகமும் மகளின் சீண்டல்களினால் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக காமத்தில் தன்னை இழந்துகொண்டிருந்தாள். 

செல்வியின் உதட்டு முத்தங்கள் தொடர, அவள் தனது அம்மாவின் முலைகளை மென்மையாகப் பெண்களுக்கே உரித்தான நளினதோடு பிசைந்துவிட்டுக்கொண்டே இருந்தாள் . இப்போது செல்விக்கு, அம்மா செண்பகத்தின் உதடுகளில் இருந்து வந்த எச்சிலின் மணம் மிகவும் பிடித்துவிட்டிருக்க, அவள் தனது நாக்கை கூர்மையாக்கிக் கொண்டே, அம்மாவின் உதடுகளைத் திறந்து அவளது வாய்க்குள் நாக்கை நுழைக்க முயற்சித்தாள். இதனை எதிர்பார்க்காத செண்பகம் மகளின் உதடுகளில் இருந்து தனது உதடுகளை விடுவித்துக்கொண்டே,

"ஏய் செல்வி,... என்னடி இது. என்ன பண்றே. சீ.... நீ ரொம்ப மோசண்டீ. அம்மான்னு கூட பாக்காம இப்படியா பண்ணுவே. அசிங்கம் புடிச்சவளே!" அவள் வாய் தான் அப்படிச் சொல்லியதே தவிர, உதடுகள் இன்னமும் சிரித்துக்கொண்டுதான் இருந்தது.

"நானா ஆரம்பிச்சேன்?! நீதானா ஆரம்பிச்ச, இப்ப வந்து குத்துதே குடையுதேன்னா. நீதானா விடேலேன்னா 
என்ன பண்ணுவேன்னு கேட்ட.... அதான் செஞ்சி காட்டிட்டேன்" 

சீ... அதுக்காக இப்படி அம்மாகிட்டயேவா பண்ணுவ. ஐயோ ஆண்டவா இந்த அநியாமெல்லாம் வேற எங்கயாவது நடக்குமா! இப்படி பொம்பளையோட பொம்பள செய்யலாமாடி?!" செண்பகம் இன்னமும் மகளையே ஆசையாகப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.

"ஏம்மா உனக்குப் புடிக்கலையா...? செல்வியும் அம்மாவை தீவிரமாகப் பார்த்துக்கொண்டே கேட்டாள்.

"புடிச்சிருக்குடீ. ஆனா ஒருமாதிரியா இருக்குது. நீ பாட்டுக்கு ஏத்திவிட்டுப் போயிட்டீன்னா அப்புறம் யாரு வந்து அடக்குறது. அம்மாவப் பாத்தா பாவமா இல்லையா உனக்கு" அவளது ஆசைகளை மகளுக்கு நாசூக்காக, சொல்லாமல் சொல்லிக்கொண்டிருக்க இப்போது அம்மாவின் மேனியில் முழுவதுமாகப் படர்ந்தபடி படுத்திருந்த செல்வி மீண்டும் அம்மாவின் உதடுகளைக் கவ்விக் கொண்டே அவளது வாய்க்குள் நாக்கை நுழைத்து ஆழமாக முத்தமிட... அங்கே ஒரு நாற்பது வயதைக் கடந்த மகள் அம்மாவின் ஏக்கம் தீர்க்க அம்மாவிற்க்கே காமப் பாடம் எடுக்கத் தொடங்கியிருந்தாள். அவர்கள் இருவரின் தடவல்களும் முத்தங்களும் முன்பைவிட இன்னமும் தீவிரமாகத் தொடங்கியது. இப்போது செண்பகமும் தனது ஆசைகளை முழுவதுமாக வெளிப்படுத்தியபடி மகளோடு சேர்ந்து அவளது முலைகளைக் கசக்கிக் கொண்டும், செல்வியின் முத்தத்திற்கு ஈடுகொடுத்தபடி அவளும் தன் பாங்கிற்கு மகளின் வாயில் நாக்கை நுழைத்து துழாவிக்கொண்டிருந்தாள். அவர்கள் இருவரின் மார்புக் காம்புகளும் காமத்தினால் முழுவதும் விறைத்து துருத்தியபடி, ஒன்றோடொன்று மோதி அவர்களை இன்னமும் சூடேற்றத் தொடங்கியிருந்தது.

அங்கே அந்த இருபெண்மணிகளும், கதவு திறந்துகிடக்கிறதே என்ற லஜ்ஜையே இன்றி மாறி மாறி முத்தமிட்டபடி ஒருவர் மற்றவரது உடலில் காமத்தை அதிதீவிரமாகத் தேடத் தொடங்கியிருந்தனர். 

இவர்கள் இப்படி ஆரம்பிக்கத் தொடங்கும் முன்னரே, அங்கே இருந்த மற்றொரு அறையில்... உமா அழுதபடி படுத்திருக்க அப்போதுதான் செல்வாவும் அந்த அறைக்குள் நுழைந்தான். அம்மா அழுதுகொண்டிருப்பதை பார்த்தவன்...

(தொடரும்)


பி.கு : இந்த கதை பற்றிய உங்களது கருத்துக்களை தொடர்ந்து பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள். மீண்டும் ஒருமுறை நன்றி!

[Chellapandiapple]

இவ்வளவு டிமாண்ட் ஒருத்தனுக்கு இருக்குன்னா
அவரை நானே பார்க்கனும் போல இருக்கு

[varmanr663]

செண்பகம் மட்டுமில்ல ப்ரோ, நானும் செல்வியோட இந்த தாக்குதல சற்றும் எதிர்பார்க்கல...

[Eros1949]

அவனுக்கு எங்கே எல்லாம் மச்சம் இருக்கோ !!

[Dick123]

Wow.just wow. அனல் பறக்கிறது

[Ammapasam]

Good update bro
Hero ku semma demand pola
Sebagam and selvi semma twist
Semma flow la poguthu
Apdiyea kondu ponga
Next time update pannum pothu
Photo konjam serthu upload pannunga

[Vimala1976]

[omprakash_71]

Very good update bro

[varmanr663]

Bro how you added this gif?

[karthikhse12]

நண்பா நீங்கள் வந்து கதை தொடர்ந்து எழுதியதற்கு மிக்க நன்றி. மிகவும் அருமையான பதிவு அதிலும் குறிப்பாக செல்வியின் மகள் கதை புது கதாபாத்திரம் வந்த உடனே செண்பகம் உடன் நடக்கும் கூத்து எதிர்பாரத நன்றாக இருக்கிறது

[krish196]

Super nalla irukku bro

[GEETHA PRIYAN]

வயது முதிர்ந்த அம்மாவும் நடுத்தர வயது மகளும் லெஸ்பியன் வைத்துக்கொள்ளும் சீன் சூப்பர். செக்ஸ் பீலிங்கிஸ் வந்துவிட்டால் அம்மா என்ன மகள் என்ன? சூப்பர் ப்ரோ. கதை வேற லெவலில் போய்க் கொண்டிருக்கிறது.

வாரம் இரண்டு அப்டேட் எழுதப்பாருங்கள்.

[GEETHA PRIYAN]

செண்பகம்.




செல்வி.