Gay/Lesb - LGBT பொட்டை சரண்(யா)

[budbed]

rasippu

[budbed]

.காத்திருக்கிறோம்...!!

[sagotharan]

வீட்டிற்குள் நுழைய கேட்டைத் திறந்த பார்வதியை அந்தப் பாடல் தடுத்தது.

"ஓலை குறுத்தோலை காத்துல ஆடுது..
கண்ணனை தேடுது..". கங்கை அமரன் வரிகளுக்கு எஸ். ஜானகி பாடுவது போல அத்தனை இனிமையான குரலோசை.

இனிய பெண் குரல். ஒரு நிமிடம் திகைத்தாள். பெரிய பையன் ரகு காலேஜ்க்குப் போய் விட்டான். அவர் ஆபீஸ்க்கு போய் விட்டார். வேலைக்காரி கூட இப்போது இங்கே இருக்க வழி இல்லை.

அப்படியானால் இப்படி இனிய பெண் குரலில் பாடுவது யாராக இருக்கும். ஆச்சர்யம் மேலிட பார்வதி மெல்லப் பூனை நடை நடந்து திறந்திருந்த ஜன்னல் கதவை மெல்லத் திறந்தாள்.
அங்கே....
அங்கே...
அவள் கண்ட காட்சி அவளை உண்மையிலேயே நிலை குலைய வைத்தது.

எத்தனையோ பேர் எத்தனையோ சந்தர்ப்பங்களில் சொன்னதை எல்லாம் அவள் பெரிது படுத்தவில்லை. ஆனால் இப்போது, வேறு வழியில்லை நம்பியே ஆக வேண்டும்.

"என்ன பார்வதி! உன் சின்னப்பையன் நடை பொம்பளை நடை போல இருக்குது.

"என்னடிப் பார்வதி உன் பையனுக்கு குரலே உடையல பொம்பளப் போல பேசுறான்."

"பார்வதி உன் பையன் வாச தெளிச்சு கோலம் போடுறது எல்லாம் சரியில்ல. இது ஆம்பள புள்ளக்கு அழகுல்ல."

அப்போதெல்லாம் நம்பவில்லையே!

"அம்மா இவன கடைக்கு அனுப்பாதே. அவன் பொம்பளை மாதிரி பேசுறான்னு என் ப்ரண்ட்ஸ் எல்லாம் சொல்றாங்க. அசிங்கமா இருக்கு" என்றான் போன வாரம் பெரியவன்.

அப்போதும் கூட நம்பவில்லையே! ஆனால் இன்று பெண் குரலில் பாடுவது மட்டுமல்ல! அவளின் புடவை, ஜாக்கெட் எல்லாம் எடுத்து போட்டுக் கொண்டு கண்ணாடி முன்னால் நின்று கொண்டு தன் அழகைப் பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருந்தான்.

ஒரு நிமிடம் அப்படியே உட்கார்ந்து விட்டாள். முதல் முறையாய் தன் கண் எதிரே தன் மகன் புடவைக் கட்டிக் கொண்டு... சே சே... நினைத்துப் பார்க்கவே அருவெறுப்பாய் இருந்தது. சுய நினைவிற்கு வந்தவள் பாட்டுச் சத்தம் கேட்கின்றதா என்று கூர்ந்து கவனித்தாள். இல்லை. பாட்டுச் சத்தம் நின்று விட்டிருந்தது. மெல்ல எழுந்து கதவை தட்டினாள்.

"சரண்..சரண்.. கதவைத் திறடா"... குரல் கொடுத்தாள்.

"இதோ வந்துட்டேம்மா" பதில் கொடுத்தான்.

அரக்க, பரக்க அவன் ஓடுவதும், பீரோவை திறந்து மூடும் ஒலியும் துல்லியமாகக் கேட்டது. புடவையை சுருட்டி பீரோவில் போடுகிறான் போலும்.

"என்னடா பண்ணுற. சீக்கிரம் கதவை திறடா." அவசரப் படுத்தினாள்.

"இதோம்மா" சொல்லிக் கொண்டே அவசர கதியில் ஓடி வந்து கதவை திறந்தாள்.

வாசலிலேயே நின்று ஒரு நிமிடம் அவனையே கூர்ந்து கவனித்தாள். அவன் முகம் வேர்வையில் நனைந்திருந்தது. ஒப்பனையை அவசரக் கதியில் கலைத்திருந்தான். ஆனால் கண்ணில் மட்டும் மை போகவில்லை.

"என்னம்மா புதுசாப் பாக்குற மாதிரிப் பாக்குற" கள்ளம் கபடமில்லாத சிரிப்புடன் கேட்டான்.

"ஒண்ணுமில்லேப்பா ரொம்ப வெயில், அதான் வாசல்லேயே நின்னுட்டேன். உன்னோட உருவம் கூட சரியா தெரியல வெயில் இருந்து வந்தேன்ல அப்படியே இருள் அடிச்ச மாதிரியே வீடே இருக்குது.."
"சரி பார்த்து வாம்மா என கைகளை பிடித்துக் கொண்டான்". அத்தனை கரிசனம் மிக்க பையன்.

"சரி யாராவது வந்தாங்களா? யாராவது போன் செஞ்சாங்களா?" கேட்டுக் கொண்டே வீட்டினுள் நுழைந்தாள்.

"யாரும் வரலம்மா போய் சோபாவில் உட்காருங்க. எலுமிச்சை ஜூஸ் கொண்டு வரேன்" என்றபடி பேனைத் தட்டி விட்டு சமையலறக்குள் புகுந்தான். படபடவென வேலை செய்தான்.

அவன் சமையலறைக்குள் சென்று எழுமிச்சை பழங்களை அறிந்து பிழிந்து சாறு எடுத்தான். மிக லாபமாக அவன் கையாண்ட விதங்களை பார்த்து பார்வதிக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. சட்டென்று ஒரு டம்ளர் கொஞ்சம் உப்பு கொஞ்சம் சர்க்கரை விட்டு தண்ணீரை வைத்து ஆற்றினான்.

திருச்சி திறந்து சில ஐஸ்பார்களை போட்டு மேலே சில கொத்தமல்லி இலைகளையும் கிள்ளிப் போட்டான். சோபாவில் சரிந்தபடி கவனித்தாள் பார்வதி.

ஒரு தட்டில் இரண்டு கண்ணாடி டம்ளர்களில் நிறைய அழகான சுவையான லெமன் ஜூஸ் அவள் கைக்கு வந்தது. அவள் வாங்கி குடித்தாள். லெமன் ஜூஸ் என்றல்ல.. சரணுக்கு நன்றாக சமைக்க தெரியும். நன்றாக கோலம் போட தெரியும்.

இவ்வாறு சமைக்க தெரிவதும், கோலம் போடத் தெரிவதும், வீட்டை சுத்தமாக வைத்துக் கொள்வதும் பெண்களுக்கான வேலை மட்டுமல்ல அது ஆண்களுக்கான வேலையும் தான். ஒரு ஆண் மகனை எங்காவது விளக்கமாறுடன் பார்த்தால் கிராமத்தில் இருக்கும் பெண்கள் பதறிப் போய் விடுவார்கள். அதெல்லாம் வீட்டிற்கு ஆகாது என்று தள்ளி வைப்பார்கள். ஆனால் அலுவலகங்களில் அதுவும் பெண்கள் இல்லாமல் தானே நடத்தக்கூடிய கடைகளை வைத்திருக்கும் ஆண்கள் பலரும் கடை மிகவும் சுத்தமாக பேணுவதை அவள் கண்டிருக்கிறாள்.

அவள் மற்றவர்களை போல பத்தாம் பசலியாக என்றும் முடிவெடுத்ததே இல்லை. தன்னுடைய பையன் நன்றாக சமைக்க தெரிந்தவன் என்பது வரப்போகும் மருமகளுக்கு கொடுத்து வைத்திருக்கிறது என நினைத்து மகிழ்ச்சி தான் அடைந்தாள். ஆனால் சரண் சமைப்பது துவைப்பது, துடைப்பது என்பதும் இல்லாமல் இப்பொழுது பெண்களுடைய ஆடைகளையும் ஆவணங்களையும் அணிந்து பார்த்து மகிழக்கூடிய ஒரு மனநிலையில் இருக்கின்றான் என்பது அவளுக்கு திகைப்பாக இருந்தது.

"அம்மா எப்படி இருக்கு என்னோட ரெசிபி." என கேட்டான்

"நீ எந்த இதை சமைச்சாலும் டா அப்படியே ஆச்சியோட டேஸ்ட் வந்துருது. இந்த சக்கரையும் உப்பையும் லெமன் கூட சேர்ந்து போடுற பழக்கத்தை யாருகிட்ட இருந்து கத்துக்கிட்ட.." தன் உணர்வுகளை மறைத்தபடி கேட்டாள்.

"எனக்கா தோணுச்சு மா நான் சில யூடிபிலை பார்த்து வைத்திருந்தேன். அதெல்லாம் ஞாபகம் வந்துச்சு நல்லா தானே இருக்கு.. இதே கன்டினியூ பண்ணிரலாம் தானே.." என ஆவலாக கேட்டான். அவனுடைய கண்ணில் ஆச்சரியமும் ஆவல் எல்லாம் மிளிர்ந்தது.

"இதயம் மெயிண்டேயின் பண்ணுடா எதையும் கூட்டவோ குறைக்கவோ செய்யாதே அப்பதான் நல்லா இருக்கும்." என்று பார்வதி எடுத்துரைத்தாள்.
"சரிம்மா.."

"சரண்.. நான் வரும் போது ஏதோ பாட்டுச் சத்தம் கேட்டதே நீயா கண்ணா பாடியது.." தன் இயலாமையை வேறுவிதத்தில் வெளிப்படுத்தினாள். தலையைத் தாழ்த்திக் கொண்டான்.
"டேய் நல்லா இருந்துச்சி டா அதனால தான் கேட்டேன் அப்படியே ஜானகி அம்மா பாடுற மாதிரியே இருந்துச்சு.."
"அப்படியா அம்மா.."
"நான் ஏன்டா பொய் சொல்ல போறேன் நிச்சயம் இதே மாதிரி நீ நிறைய பாட்டு பாடணும்.."
"சரிம்மா.. நிறைய பாட்டு பாடறேம்மா.."

மகனின் உணர்வை புரிந்து கொண்ட அம்மா அவனை ஆரத் தழுவினாள். அவனுடைய உடலும் ஒரு பெண்ணைப் போல மிருதுவாக இருந்ததை உணர்ந்தாள். இவனை நாம் கண்டித்தால் மிகவும் பெரிய அளவிற்கு மன உளைச்சல் ஏற்படும். இவனை சரி செய்வதற்கு நல்லதொரு ஆளை நாம் கண்டுபிடிக்க வேண்டும் என ஆலோசித்துக் கொண்டாள்.

லெமன் ஜூஸ் குடித்த பிறகு அந்த டம்ளர்களை மிகவும் கவனமாக கழுவி கவிழ்த்துவிட்டு வெளியே வந்தான் சரண்.
"ஏன்டா இன்னைக்கு காலையில டியூசன் போகலையா?"
"இல்லம்மா எனக்கு டியூசன் போகவே பிடிக்கல."
"ஏன்டா நல்லா படிக்கிற பையன் டியூசனுக்கு போக மாட்டேன் என்று சொல்ற.."
"அது இந்த பசங்க தான் மா ரொம்ப கிண்டல் பண்றானுங்க.."
"நீ ஏன்டா.. கிண்டல் பண்ற மாதிரி நடந்துக்குற.."

"நீயும் அவங்களை மாதிரி பேசாதம்மா.. நான் என்ன வேணும்னா பண்ணினேன்.. என் குரல் கீச்சு குரலா இருக்கிறக்கு.. நான் என்ன பண்ண முடியும்.. டியூஷன்ல வேற ரெண்டு மாசம் பணம் பாக்கி இருக்கு.."
"சரி வாடா நான் டியூஷன் சார் கிட்ட பேசிக்கிறேன். டியூஷன் பீஸுக்கும் நான் சொல்லி விட்டுட்டு வரேன். ஆனா படிப்பு மட்டும் எக்காரணத்தை கொண்டும் நிறுத்திடாதடா.. உன்னோட வாழ்க்கையில இனி வரப் போற எல்லா விஷயத்துக்கும் படிப்பு தான் கை கொடுக்கும்"
"சரிமா.. படிக்கிறதுல எனக்கு ஒரு பிரச்சனையும் கிடையாது நல்லா படிப்பேன்.ஓகேவா.."
"ஓகேடா.."
அவள் மகிழ்ந்தாள்.

[sagotharan]

குக்கூ குக்கூ என காலிங் பெல் அடித்தது.
46 இன்ச் எல்சிடி தொலைக்காட்சியில் சமீபத்தில் வெளிவந்த கொரியன் படமான குட் பேச்சுலர் படத்தை பாஸ் செய்துவிட்டு சோபாவிலிருந்து எழுந்து வெளியே சென்றேன். நான் சிவநாகம். கவர்மண்ட் ஹைஸ்கூல் பிசிக்ஸ் டீச்சர். இன்று ஞாயிறு என்பதால் காலையிலேயே டியூசன் எடுத்து முடித்துவிட்டேன். கட்டின மனைவியும், ஒரே மகனும் ஸ்டெடி ஹாலிடேஸ் என தாத்தாவின் வீட்டுக்கு சென்றுவிட.. ஒன்டிக்கட்டையாக எந்த தொந்தரவும் இருக்காது என புதுப்படத்தை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

காலை பத்தரை மணிதான் ஆகியிருந்தது. இப்போது என்னைக் காண யாரும் வர வேண்டியதில்லையே.. யாராக இருக்கும் என கதவின் திரையை திறந்து வெளியே பார்த்தேன்.
என்னுடைய டியூசன் மாணவன் சரணும், அருகில் அவனுடைய அம்மாவும் நின்றிருந்தனர். அவர்களை நோக்கி நடந்தேன்.

“குட் மார்னிங் சார்”.. என்றான் கீச்சுக் குரலில் சரண்.
“ம்.. மார்னிங். டியூசன் பக்கம் வரதேயில்லையே..” என்றேன் சரண்னிடம். அவன் மௌனித்திருந்தான்.
“என்ன விசயம்மா” என்றேன் அவன் அம்மாவிடம்.
“சார் டியூசன் பசங்க கிண்டல் பண்ணறாங்கனு படிக்க வர மாட்டேங்குறான் சார். அதான் உங்களாண்ட ஒரு வார்த்தை சொல்லி விட்டுட்டு வரலாமுனு வந்தேன்.” என்றாள்.

“ம்ம்.. அப்படியா.. யார்டா கிண்டல் பண்ணறது” என அவனைப் பார்த்துக் கேட்டேன். பதிலில்லை. “நான் விசாரிக்கறேன்ம்மா. நீங்க சரணை விட்டுட்டு போங்க.” என்றேன்.
“ம்ம்.. சரிங்க சார். ரெண்டு மாச டியூசன் பீஸ் பாக்கியிருக்கு. அடுத்த வாரம் இவன்கிட்ட கொடுத்துவிடறேன்.”
“சரிங்கம்மா.” என்றேன். அவள் பின்னால் திரும்பி நடந்து சென்றாள். ச்சே என்ன அழகு. இரண்டுவாரம் செக்ஸ் செய்யாமல் இருந்தால் உலகில் இருக்கும் அத்தனைப் பெண்களுமே அழகாகத்தான் தெரிவார்கள்.

அவள் என் தெருவிலிருந்து மறையும் வரை ரசித்துவிட்டு. ஏக்கப் பெருமூச்சுவிட்டுக் கொண்டு என்னுடைய லுங்கையை சரி செய்து கொண்டே உள்ளே வந்தேன்.
சரண் வராண்டாவில் புத்தகப்பையை வைத்துக் கொண்டிருந்தான். உட்காரப் போனவனை.
“டேய்.. உள்ள வா” என நான் முன்னே சென்று ஹாலில் உள்ள சோபாவில் உட்காந்தேன். ஹாலில் வாசல்கதவின் ஒளிமட்டும் உள்ளே வந்துகொண்டிருந்தது. தியேட்டர் எபக்டில் படம் பார்க்க எல்லா ஜன்னல்களையும் சாத்தி வைத்திருந்தேன். சரண் உள்ளே வந்தான்.

“ம்ம்.. சரண் சொல்லுடா. உன்னை யார் கிண்டல் பண்ணினாங்க”
“சார் அது வந்து..”
“சொல்லு.. யார் கிண்டல் பண்ணினாங்க”
“நிறைய பேர் சார்”
“நிறைய பேரா.. சரி.. யார் யாருனு சொல்லு.. கண்டிப்பா அந்த அடங்காப்பிடாரி செல்வம் இருப்பான்.”
“ஆமாம் சார்.” என்றான்.

“வேற யாரெல்லாம் கிண்டல் பண்ணினாங்க.. “
“அது வந்து.. ராமநாதன், சேகர், சுந்தரம், பாலு, தீனா..” என பல பெயர்களை அடுக்கிக் கொண்டே போனான்.
“ஓ.. என்ன இத்தனை பேரு கிண்டல் பண்ணியிருக்காங்க…” எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.

“என்ன சொல்லி கிண்டல் பண்ணினாங்க” எனக் கேட்டேன்.
“சார்.. அது வந்து.. அது…”
“சொல்லுடா என்ன சொல்லி கிண்டல் பண்ணறாங்க..”
அவன் தயங்கி தயங்கி… “பொட்டைனு சொல்லறாங்க சார்” கம்மியக் குரலில் சொன்னான். அவன் சொன்னது எனது காதிலும் விழுந்தது. இருந்தாலும் மீண்டும் சரி பார்த்துக் கொள்ள.. “பொட்டைனு சொல்லறாங்களா..” என வியந்தேன்.

“ஏன்டா அப்படி சொல்லறானுங்க.. நீ என்ன பண்ணுன..” என அவனிடம் கேட்டேன்.
பதில் சொல்லாமல் கண்களில் நீர் கசிய நின்றான். நான் அவனுடைய முக பாவனைகளை புரிந்து கொள்ள போதுமான வெளிச்சம் இல்லை என்பதால்.. ஹால் விளக்கை போட்டேன்.
அவனுடைய உடலை கண்களால் ஸ்கேன் செய்தேன். சரண் சற்று நளினமானவன், நடையில் பேச்சில் பெண்மை இருப்பதால் கிண்டல் செய்கிறார்கள் போல.. அதென்ன அவனுடைய சட்டையில் “ஓ.. மை.. காட்”

அவனுடைய சட்டையில் பெண்கள் மார்பு புடைத்திருப்பது போல லேசான புடைப்பு தெரிந்தது. அவன் அருகில் சென்று கழுத்திலிருந்து கைகளை வைத்து சட்டையை தடவினேன். ஸ்.. ஒரு வளரிளம் பெண்ணின் மார்பை தொடுவதைப் போல ஸ்பரிசம் எனக்கு.
அவன் என் தொடுகையிலிருந்து விலக சற்று பின்னோக்கி தள்ளி நின்றான். இது வரை எனக்கு ஏற்படாத வினோத உணர்வு ஏற்பட்டது.

“ஒன்னுமில்லைடா.. பயப்படாத.. பக்கத்துல வா” என அவனை இழுத்து அருகில் நிறுத்தி அவனின் பின் பக்கத்தைப் பார்த்தேன். இடுப்பு சிறுத்து சூத்து பெரிதாக இருந்தது. அந்த இடுப்பின் இரு பக்கமும் சின்னதாய் ஒரு சதைப் பிடிப்பு இருந்தது. அதை இரண்டு கைகளாலும் பிடித்தேன். சரண் மீன் துள்ளுவதைப் துள்ளினான்.

“சார் என்ன பண்ணறீங்க” என என்னை வினோதமாகப் பார்த்தான்.
“ஒன்னும் இல்லடா. நீ பார்க்கவே வித்தியாசமா இருக்க. அதான்..” என பேசிக் கொண்டே அவனின் முகத்தைப் பார்த்தேன். நீள்வட்ட முகம். தலைமுடியும், புருவங்களும் அடர்ந்து இருந்தது. ஆனால் முகத்தில் மீசை முளைப்பதற்கோ, தாடி முளைப்பதற்கோ எந்த அறிகுறியும் இல்லை. ஏன் உடல் முழுக்க கூட மினுமினுப்பாக இருந்தது. இவன் உண்மையில் மாணவனா, மாணவன் உருவத்தில் வந்த மாணவியா.

“டேய் உண்மையை சொல்லு.. உன்னோட உருவமே வேற மாதிரி இருக்கு. உனக்கு சுன்னி இருக்கா…” என நான் கேட்கவும். அவன் திணறிப்போனான். “சொல்லுடா.. உண்மையை சொல்லு..”
“இருக்கு சார்.. ஆனா சின்னதா..”
“எனக்கு நம்பிக்கை இல்ல. நீ பேண்ட்டை கழட்டு.”
“சார்..”
“என்ன சார்ன்னு இழுக்கற.. நான் பிரம்பெடுத்தேனா என்ன நடக்குமுனு தெரியுமுள்ள.. கழட்டுடா..” அவன் கண்களில் பயம் தெரிந்தது. லேசாக கண் கலங்கியது. பயந்தவாறே பேண்ட் ஹூக்குளை அவிழ்த்து ஜிப்பை இழுத்து பேண்ட்டை நழுவ விட்டான். மேல்சட்டையை இழுத்து கீழே விட்டவாறு இருந்தான். வழுவழுப்பான தொடைகள்.

“சட்டையை தூக்கு..ம்ம்… “
“வேணாம் சார்.. வேணாம்..”

“சொல்லறதை கேளுடா.. இல்லைனா படற பின்னிடுவேன்.” அவன் சட்டையை மேலே தூக்க.. தூக்க.. சம்பந்தமே இல்லாத பெரிய பேண்டீசினை அரைஞான் கயிறில் சுற்றியிருந்தது தெரிந்தது.
“இதென்னடா.. இது கூத்து பேண்டிஸ்.. போட்டிருக்க..” சரண் திருதிருவென விழித்தான்.

“யாரோடது இது..” என்றேன்.
“அக்காவோடது” என்றான் மெல்லிய குரலில் சரண்.
“அதை ஏன்டா நீ போட்டிருக்க..”
“பிடிச்சிருந்தது சார்.” என்றான் வெகுளியாக.
பேண்டீசின் உள்ளே இருப்பது சுன்னியா.. புண்டையா.. என சந்தேகம் வந்தது. வளுவளுப்பான தொடைகளுக்கு நடுவே சுருக்கமாக இருக்கும் ஒரு பேண்டீசின் உள்ளிருக்கும் ஐட்டத்தைக் காண மணம் துடித்தது.

இதற்கும் மேல் எனக்கு பொறுமை இல்லை. சரணின் கூச்சலை பொருட்படுத்தாமல் நானே அவனின் முன்னே குத்த வைத்து உட்காந்தேன். அவனுடைய வலது கையை பிடித்துக் கொண்டு பேண்டிசில் கையை வைத்து கீழே இழுத்துவிட்டேன். அரைஞான் கயிறின் பிடிப்பிலிருந்து விடுவித்து பேண்டீஸ் கீழே விழுந்தது. ஒரு இன்ச்சுக்கும் குறைவான சுன்னி.. குட்டி குட்டி சுன்னிக் கொட்டைகள். சுத்தமாக வழித்து எடுக்கப்பட்டது போல சுன்னி பளீர் என இருந்தது. சரண் வெட்கத்தால் சிவந்து “வேணாம் சார்.. வேணாம்.. சார்..” என முனகிக் கொண்டிருந்தான்.

அவனுடைய சட்டைக்குள் என்னுடைய கைகள் சென்று மேலுள்ள பாகத்தினையும் பார்த்திட எத்தனித்து. ஒரு மாணவனின் நிர்வாணத்தை காண ஆசைப்படுவேன் என கனவிலும் நினைத்தில்லை. அவனின் அகன்ற இடுப்பினையும் அதன் பின் மடிந்து ஒடுங்கிப் போகும் வயிற்றுப்பகுதியையும் வருடிக் கொண்டு நெஞ்செழும்புக்கூடு மேல் சென்று மெல்ல புடைத்து நின்ற மார்பு வருடிக் கொடுத்தேன். சட்டைப் பொத்தான்களை கழட்டாமேலேயே மேலே தூக்கியிருந்தால் சரணின் முகம் மறைத்திருந்தது. அவனுடைய முழு உடலையும் கண்டபின்பு… ஒன்றே ஒன்றுதான் தோன்றியது.
இவன் சரண் அல்ல.. சரண்யா.

பொட்டச்சி சரண்(யா)வின் முழு உடலையும் கண்ட பிறகு என் சுண்ணித்தண்டு நட்டுக்கொண்டு நின்றது. அவள் உடலில் ஆங்காங்கு என் முரட்டுக் கைகள் பட்டதில் அவளுக்குள் இருந்த பெண்மை வெளிவந்திருந்தது. கலங்கிய கண்களுடன் இருந்தவளை என் மார்போடு அணைத்து “இதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை. இயற்கையோட திருவிளையாடல்தான். “ என ஆறுதல் சொன்னேன். அவளும் என் மீது கைகளை படரவிட்டு அணைத்தாள்.
மெதுவாக அவளது சிவந்த உதடுகளில் முத்தமிட்டு.. “உனக்கு லேடீஸ் டிரசை போடனுமுனு ஆசையா இருக்கா” என்றேன்.

“ஆமாம் சார். ஆனா என்னை யாரும் புரிஞ்சுக்க மாட்டேங்குறாங்க என்றாள். சட்டென எனக்கு ஒரு யோசனை வந்தது. அவளை எங்கள் படுக்கை அறைக்கு கூட்டிச் சென்று என்னுடைய மனைவியின் வாட்ரூபை திறந்து காமித்தேன். உனக்கு எந்த டிரஸ் வேணுமோ அதை எடுத்து போட்டுக்கோ.. ஆனா களைக்காம எடு என்றேன்.
விதவிதமான கலர் பிராக்கள், கலர் பேண்டீசுகளை எடுத்து ஒவ்வொன்றாக போட்டுப் பார்த்தாள். பெரிதாகவே அவளுக்கு இருந்தது. இருந்தாலும்… மகிழ்ச்சியோடு அவற்றை போட்டுப் பார்த்தாள். அவளை நான் அனுஅனுவாக ரசித்தேன். இயற்கை என்னவெல்லாம் செய்கிறது. சிறுகுழந்தைகள் செருப்பை மாற்றி போடுவது போல பெண்ணை ஆணின் உடலுக்குள் போட்டிருக்கிறது.

ஒரு கருப்பு கலர் பிராவினை இறுதி ஹூக்கில் போட்டு கச்சிதமாக இருக்கிறது என்றாள். படுக்கையில் படுத்துக் கொண்டு அவள் உடை மாற்றி மாற்றி போடுவதை ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.
அழுது வடிந்த கண்களில் இருந்து ஆனந்தம் தெரிந்தது. வாட்ரூபில் இருக்கும் ஒரு சிகப்பு புடவையை எடுத்து அழகாக கட்டிக் கொண்டாள். பெண்களே புடவைக்கட்ட தடுமாறும் இந்த நாளில் எப்படி நீ கட்டிக்கிட்ட எனக் கேட்டேன்.

“அக்காவும், அம்மாவும் கட்டறதைப் பார்த்து கத்துக்கிட்டேன் சார். நிறைய தடவை கட்டிப்பார்த்திருக்கேன் சார் என்றாள். ஸ்கூலில் நடந்த மாறுவேடப் போட்டிக்கு மகனுக்கு ஜான்சி ராணி வேடம் போட வாங்கியிருந்த விக்கை அவளை எடுத்துக் கொள்ள சொன்னேன். முகத்தை கழுவிக் கொண்டு அருகிலிருந்து டிரசிங் டேபிளில் சில மேக்கப்புகளைப் போட்டுக் கொண்டு வந்து நின்றாள். லேசான பவுண்டேசன், பிறகு பவுடர், கண் புருவத்தில் ஐபுரோ, கண்ணின் இமையில் காஜல், உதட்டில் லிப்டிக், நெற்றியில் அகலமான என் மனைவின் ஸ்டிக்கர் பொட்டு..

“சார் எப்படி இருக்கேன்.” அட.. அட.. அச்சு அசலாக பெண்ணைப் போலவே இருந்தாள்.
“உன்னைப் பார்க்கும் போது ஆம்பளைனே தொணலடா. நீ பொட்டச்சியேதான்.“ என வர்ணித்தேன்.
“உண்மையாவா சார்”
என்னுடைய போனின் அவளை விதவிதமாக போட்டோ எடுத்து காமித்தேன். கட்டிலில் அவள் அருகே வந்து அமர்ந்து கொண்டு என் போனில் போட்டோக்களைப் பார்க்கும் போது.. அவளது அருகாமை என்னை காமத்தில் ஆழ்த்தியது.

அவள் புகைப்படங்களைப் பார்த்து அசந்துப் போனாள். "சார் நான் அழகாக இருக்கேனா என்று கேட்டாள். ஆமாம்.. நீ அழகு.. அவ்வளவு அழகு... என அவளது முதுகினை தடவிக் கொண்டே சொன்னேன். "ஸ்.. ஸ்.. சார்.. தொடாதிங்க. எனக்கு கூச்சமா இருக்கு.." என்றாள். நான் தடவுவதை நிறுத்தாமல் அவளை வருடிக்கொண்டே "சரண்யா.. நீ பொட்டச்சி மாதிரியே... இருக்கில்ல.. அதான்.. என்னால தடவறதை நிறுத்தவே முடியலை.." என்றேன். அவள் மௌனமாக இருந்தாள். மௌனம் சம்மதம் அல்லவா.. நான் அவளை இறுக கட்டியணைத்தேன்.

[zacks]

மிக அருமை