అరణ్య {completed}

[Pallaki]

20    

కావేరి ముందుకు నడుస్తూ...
సరిగ్గా ఇరవై సంవత్సరాల క్రితం నేను పెళ్లి చేసుకుని అత్తారింటికని ఈ ఊరికి వచ్చాను వచ్చిన నెల రోజులకే తెలిసింది నేను మా ఆయన వాళ్ళ కుటుంబం చేతిలో మోసపోయానని.

ఆయనకి పిల్లలు పుట్టరని ముందే తెలిసి కూడా నాకు చెప్పకుండా నన్ను పెళ్లి చూసుకున్నాడు, ఎన్ని రోజులని కప్పిపుచ్చుతారు చివరికి నాకు తెలిసి కోపంలో మా ఇంటికి బైలుదేరాను.

రోడ్ మీదకి వచ్చి బస్సు కోసం ఎదురు చూస్తుండగా ఒకావిడ యూనిఫామ్ లో తల నిండా రక్తంతొ పసికందును ఎత్తుకుని పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి పిల్లోడిని నాకిచ్చి నా కాళ్ళు పట్టుకుని ఏడుస్తూ మళ్ళీ వేగంగా పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది తన వెనకాలే పది మంది కత్తులు పట్టుకుని తన వెనక పడుతున్నారు, నాకేం చెయ్యాలో అర్ధం కాలేదు పిల్లోడిని తీసుకుని మా ఇంటికి వచ్చేసాను ఎందుకో నాకు దేవుడు ఇచ్చిన ప్రసాదం అనిపించింది.

ఎంత మంది చెప్పినా వినలేదు వాడిని నా కొడుకుని చేసుకున్నాను, ఎందుకంత పట్టుబట్టాను అంటే ఆవిడ చూసిన చూపు అలాంటిది, పది మంది కత్తులతో వెంటపడుతున్నా తన కళ్ళలో భయంలేదు తన కొడుకు మీద బెంగ తప్ప, తను శివని నా చేతిలో పెట్టి నా కాళ్ళు పట్టుకుని ఏడుస్తూ వెళ్ళిపోయింది తిరిగి వెళ్ళేటప్పుడు చూసాను నాకింకా గుర్తే నా చేతుల్లో ఉన్న తన కొడుకుని ఒక్క క్షణం చూసి ఏడుపు ఆపేసి కోపంగా పరిగెత్తింది.

ఆ మొహం చూస్తేనే చెప్పొచ్చు ఎంతో నిజాయితీగా మంచిగా ఉంటే తప్ప అలాంటి ఒక గర్వం, తెగింపు మొహంలోకి రావు.

అదీ జరిగింది, తన కొడుకు కోసం ఎప్పటికైనా తిరిగి వస్తుందేమో అన్న చిన్న ఆశతొ ఇక్కడే ఉండాలని నిర్ణయించుకున్నాను తిరిగి మా అత్త వాళ్ళతో కలిసిపోయినా వాళ్ళ మాట వినకుండా శివని నేనే పెంచుకున్నాను, అని కళ్ళు తుడుచుకుని ముగించింది.

ముస్కాన్, మీనాక్షి కూడా ఏడ్చేశారు.

మీనాక్షి : మరి ఈ అనాధఆశ్రమం?

కావేరి : అది నా ఆలోచనే, ఎప్పటికైనా జాబ్ చెయ్యాలనుకున్నాను కానీ మా అమ్మ వాళ్ళు నా మాట వినకుండా నాకు పెళ్లి చేసేసారు, ఆ తరువాత పది సంవత్సరాలకి ఇదే రోడ్డులో ఐదుగురు పిల్లలు అన్నానికి అల్లాడటం చూసి తట్టుకోలేక చేరదీసాను డబ్బు సరిపోక ఇలా చిన్న ట్రస్ట్ లాంటిది తెరిచి చాలా కష్టాలు పడితే చివరికి ఇలా ఆశ్రమంగా మారింది.

శివకి పదేళ్లు నిండే వరకు నా దెగ్గరే పెరిగాడు, కానీ అది మా ఇంట్లో వాళ్ళకి ఇష్టం లేదు. శివ ఇక తను కూడా ఆశ్రమంలోనే ఉండి చదువుకుంటానని నన్ను బలవంతంగా ఒప్పించి చివరికి తను ఎలా నా చేతుల్లోకి వచ్చింది తెలుసుకున్నాడు. ఆ తరువాత కొన్ని సంవత్సరాలకి ఆశ్రమం నడపడం నా వల్ల కావట్లేదని నా మాట వినకుండా బైటికి వచ్చేసి హోటల్లో జాయిన్ అయ్యాడు అక్కడ నుంచి మీకు తెలుసు.

ముస్కాన్ : పెద్దమ్మా.. మరి మిమ్మల్ని భయ్యా పెద్దమ్మ అని పిలుస్తాడు.

కావేరి : నేనే అలా పిలిపించుకున్నాను, అమ్మా అని పిలిపించుకోవాలని ఉండేది కానీ నాకు శివ వాళ్ళ అమ్మ గుర్తొచ్చి ఆ కోరికని అణుచుకున్నాను.

మీనాక్షి : తను మీకు మళ్ళీ కనిపించలేదా, తన కోసం వెతకలేదా?

కావేరి : లేదు, తను శివని నా చేతుల్లో పెట్టేటప్పటికే చావు బతుకుల్లో ఉంది. ఆ తరువాత తను బతికి ఉంటుందని నేను అనుకోలేదు అందులోనూ నాకు తనని వెతికే సమయం లేకపోయింది.

మీనాక్షి : శివ మీరు ఒంటరిగా ఉంటున్నారని చెప్పాడు?

కావేరి : రెండేళ్ల క్రితం మా ఆయన చనిపోయాడు, నాకు పిల్లలు లేరు ఉన్న ఒకేఒక్క దారం మా ఆయన. ఆయన కూడా లేకపోయేసరికి మా ఆయన వాళ్ళ కుటుంబం వాళ్లు నన్ను వదిలించున్నారు. మా అమ్మ వాళ్లతొ నాకు ఉండాలనిపించలేదు అందుకే ఒంటరిగా ఉంటున్నాను.

ఇప్పుడు డబ్బు శివ పంపిస్తున్నాడు, అప్పుడప్పుడు చిన్న చిన్న డొనేషన్స్ వస్తాయి, ఈ ఆశ్రమం చూసుకుంటూ బతికేస్తున్నాను.

మీనాక్షి : మీరు ఒంటరిగా ఉంటున్నారు కదా అయినా శివ మీ దెగ్గర కాకుండా వేరేగా ఎందుకు ఉంటున్నాడు?

కావేరి : అది నాకు కూడా తెలీదు, బతిమిలాడినా శివ ఒప్పుకోలేదు నన్ను వదిలి వెళ్ళేటప్పుడు వాడు ఎంతగా ఏడ్చి ఉంటాడో నాకు తెలుసు కానీ ఎందుకు నాకు దూరంగా ఉంటున్నాడో నాకూ తెలీదు, వాడు ఎప్పుడు ఏం ఆలోచిస్తాడో ఏ మూడ్ లో ఉంటాడో మనకి తెలీదు. ఏడుపు వచ్చినా వాడి మొహం మీద చిరునవ్వు చెరిగిపోదు అంత నిబ్బరంగా ఎలా ఉండగలుగుతాడో.. బహుశా వాళ్ళ అమ్మ జీన్స్ అయ్యి ఉంటుంది.

ఇంతలో శివా, సందీప్ లు ఇద్దరు రావడం చూసి కావేరి మాట్లాడడం ఆపేసింది, మీనాక్షి ముస్కాన్ లు కళ్ళు తుడుచుకుని మాములు అయిపోయారు.

[Pallaki]

21    

కావేరి : అయిపోయిందా

శివ : ఆ అయిపోయింది, పదండి వెళదాం అంటూనే మీనాక్షి మొహం చూసి ఏమైంది అని సైగ చేసాను, ఏం లేదు అని తల ఊపింది.

నలుగురం పెద్దమ్మ ఇంటికి వెళ్లి భోజనం చేసాం, ముచ్చట్లు పెట్టుకుని అందరం కూర్చున్నాం.

శివ : సందీప్, ఖాసీం చాచా దెగ్గరికి వెళ్ళు బైక్ ఇస్తాడు తీసుకునిరా, తొందర ఏమి లేదు ఏమైనా పనులుంటే చూసుకునిరా

సందీప్ : అలాగే అని వెళ్ళిపోయాడు.

మీనాక్షి ముస్కాన్ ఇద్దరు మాట్లాడుకుంటుంటే నేను లేచి కిచెన్ లోకి వెళ్లాను పెద్దమ్మ అందరికి కూల్ డ్రింక్స్ పోస్తుంది. వెళ్లి తన పక్కన నిల్చున్నాను.

కావేరి : ఏంట్రా?

శివ : మీనాక్షి నీకు నచ్చిందా?

కావేరి : చాలా మంచి అమ్మాయి, నీకు ఈడైన జోడి. అయినా ఏంటి కొత్తగా అడుగుతున్నావు, నువ్వేం చేస్తున్నావో ఏం తింటున్నావో అస్సలు నీ గురించిన ఒక్క విషయం కూడా నాతో పంచుకోవు, మీనాక్షి గురించి మాత్రం గుచ్చి గుచ్చి అడుగుతున్నావ్.

పెద్దమ్మని వెనక నుంచి కౌగిలించుకుని హాల్లోకి వస్తుంటే, మీనాక్షి చూసింది. మాట్లాడకుండా మీనాక్షిని చూసి బైటికి వెళ్లిపోయాను.

మీనాక్షి లోపలికి వెళ్లి కావేరి పక్కన నిల్చుంది, కావేరి ఏడుస్తుండడం చూసి మాట్లాడింది.

మీనాక్షి : ఏమైంది?

కావేరి కొంగుతో కళ్ళు తుడుచుకుని, నవ్వుతూ

కావేరి : ఏం లేదు, వాడలా నన్ను కౌగిలించుకుని చాలా సంవత్సరాలు దాటిపోయింది. పదా వెళదాం.

రాత్రి వరకు అక్కడే గడిపి బైటికి వచ్చి మీనాక్షిని ముస్కాన్ ని పంపించేసాను. పెద్దమ్మ వాళ్ళకి బాయ్ చెప్పి లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

ముస్కాన్ : గుడ్ నైట్ భయ్యా

శివ : గుడ్ నైట్, అని మీనాక్షిని చూసి కెమెరా తెచ్చావా అని అడిగాను.

మీనాక్షి : ఆ తెచ్చాను, ఇదిగో

శివ : బాయ్.

మీనాక్షి చెయ్యి ఊపి కార్ ఎక్కి వెళ్ళిపోయింది, లోపలికి వెళ్లాను. పెద్దమ్మ టీవీ ముందు సోఫాలో కూర్చుని ఉంది. వెళ్లి పక్కన కూర్చున్నాను.

శివ : ఏం చెప్పావ్ వాళ్ళకి, మొహాలు వేలాడేసుకుని ఉన్నారు.

పెద్దమ్మ నా ఒళ్ళో పడుకుంది, ఏం మాట్లాడలేదు. టీవీ ఆపాను.

శివ : ఎందుకు ఏడుస్తావ్, లే ఇప్పుడేమైందని.

పెద్దమ్మ : నా దెగ్గర ఉండిపో కన్నయ్యా.

చిన్నగా తల నిమురుతూ పడుకోపెట్టాను కొంత సేపటికి పడుకుంది, ఇంతలో బైక్ సౌండ్ అయితే పెద్దమ్మని పక్కకి పడుకోబెట్టి లేచి బైటికి వెళ్లాను సందీప్ బైక్ తీసుకుని వచ్చాడు. లోపలికి వచ్చి పెద్దమ్మ తల కింద దిండు పెట్టి దుప్పటి కప్పి లైట్ ఆపేసి కెమెరా తీసుకుని బైటికి వచ్చాను.

శివ : పెట్రోల్ ఉందా అందులో

సందీప్ : ఉంది

శివ : పదా వెళదాం

సందీప్ : ఎక్కడికి

శివ : చెప్తా పోనీ

ఇద్దరం బైలుదేరి మీనాక్షి వాళ్ళ కంపెనీ వెనక్కి వెళ్లి రోడ్ మీదే ఆపాను.

శివ : ఇక్కడ ఆపు.

సందీప్ : ఇక్కడా? ఈ టైం లోనా?

శివ : ఆ ఆపు ఇంకా టైం అవ్వలేదు.

సందీప్ : సరే

ఒక అరగంటకి ట్రక్ వస్తుంటే నేను చెట్టు వెనకాలకి వెళ్ళాను, నన్ను చూసి సందీప్ కూడా అదే చేసాడు.

శివ : సందీప్ పదా పదా, బండి ఇక్కడే ఉంచు నా వెనకాలే రా అని గోడ వైపుకు నడిచాను.

ఇద్దరం గోడ దెగ్గర నిలబడ్డాము.

శివ : నీ మీద ఎక్కుతాను, కొంచెం ఒంగో

సందీప్ భుజాల మీద నిల్చొని గోడ మీద నుంచి చూసాను పెద్ద గ్రౌండ్ లాగ ఉంది ఆల్రెడీ మూడు ట్రక్స్ వచ్చేసి ఉన్నాయి, నేను వంగోని కెమెరా గోడ మీద పెట్టి దొరికిన సమయంలో ఎన్ని ఫోటోలు తీయ్యాలో అన్నీ తీసి కిందకి దిగి మళ్ళీ బండి దెగ్గరికి వచ్చేసాం.

శివ : నన్ను పెద్దమ్మ  దెగ్గర వదిలేసి నువ్వు వెళ్ళిపో, బైక్ నీ దెగ్గరే పెట్టుకో పొద్దున్నే చాచాకి ఇచ్చేద్దాం.

సందీప్ : సరే.

నన్ను పెద్దమ్మ దెగ్గర దింపి సందీప్ వెళ్ళిపోయాడు, ఇంట్లోకి వెళ్లి డోర్ లాక్ చేసి సోఫాలో పడుకున్న పెద్దమ్మని చూసి బెడరూం లోకి వెళ్లి నేనూ పడుకున్నాను.

[Pallaki]

22    

పొద్దున్నే లేచేసరికి పెద్దమ్మ లేచి పనులు చేసుకుంటుంటే వెళ్లి బ్రష్ చేసుకుని తన పక్కన నిల్చున్నాను. నా చేతికి కాఫీ అందించి తను కూడా తాగుతూ హాల్లోకి వచ్చి సోఫాలో కూర్చుంది, తన ఎదురుగా కూర్చున్నాను.

శివ : పెద్దమ్మా అలా ఉండకు, నాకేం బాలేదు.

కావేరి : (కళ్ళు తుడుచుకుంది తప్ప ఇంకేం మాట్లాడలేదు)

ఇంతలో మీనాక్షి నుంచి వచ్చిన ఫోన్ చూసి శివ లేచాడు, కావేరి కప్పులు అందుకుని లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

శివ : గుడ్ మార్నింగ్ మేడం.

మీనాక్షి : మార్నింగ్ మార్నింగ్ (అని నవ్వుతూ). నేను, నాన్న నీకోసం వెయిటింగ్, ఆఫీస్ లో ఉన్నాం.

శివ : వస్తున్నా.

కాల్ కట్ చేసి లోపలికి పరిగెత్తి స్నానం చేసి కావేరి పెద్దమ్మ నాకోసం ఇంట్లో ఉంచిన ఇంకో జత బట్టలు వేసుకుని ఆఫీస్ కి బైలుదేరాను. లోపల అంతా సాఫీగానే సాగుతుంది వెళ్లి గగన్ సర్ ని పలకరించి మీనాక్షి కోసం గోడౌన్ దెగ్గరికి వెళ్లాను, అక్కడున్న పనివాళ్ళతో మాట్లాడుతుంది.

శివ : (వెనకగా వెళ్లి) మేడం గారు బిజీగా ఉన్నట్టున్నారు.

మీనాక్షి : (నా గొంతు వింటూనే నావైపు తిరిగింది) హమ్మయ్య వచ్చావా, ఇందాకటి నుంచి నీకోసమే చూస్తున్నాను.

శివ : దేనికి?

మీనాక్షి : నీతో మాట్లాడాలి. (ఏంటా అన్నట్టు చూసాను)  ఇప్పుడు కాదు సాయంత్రం కార్ డ్రైవింగ్ నేర్చుకోడానికి రా, అప్పుడు మాట్లాడదాం.

సరే అంటూ వెళ్లి పని చేసుకుంటున్నాను, గంటా గంటన్నరకి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు వచ్చారు, అందరూ గుంపు గూడి దీని గురించే మాట్లాడుకుంటున్నారు, నేను నవ్వుతూ పని చేసుకుంటున్నా. మీనాక్షి భయపడుతూ నా దెగ్గరికి వచ్చింది తనతో పాటే ఆఫీస్ దెగ్గరికి వెళ్ళాను, గగన్ సర్ వాళ్ళని కూర్చోపెట్టి మాట్లాడుతున్నారు. లోపలికి వెళుతూనే నోరు తెరిచాను.

శివ : హాయ్ సర్ నేనే మీకు ఫోన్ చేసింది, అని ఆయనని చూస్తూ షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చాను.

గగన్ సర్, మీనాక్షి ఒకరి మొహాలు ఒకరు చూసుకుని నన్నే చూస్తున్నారు. వాళ్ళని చూసి సర్ ని పరిచయం చేసాను ఈయన పేరు శంకర్. మన సిటీకి CI,  శంకర్ గారు చాలా నిజాయితీ గల హ్యాండ్సమ్ ఆఫీసర్ మాత్రమే కాదు రఫ్ అండ్ టఫ్ కూడా రీసెంట్ గా రేప్ కేసులో నిందితులని ఎన్కౌంటర్ చేసింది సారే, అన్నాను శంకర్ గారిని చూస్తూ.

శంకర్ : థాంక్స్, సారీ నీ పేరు?

శివ : శివ సర్.

శంకర్ : థాంక్స్ శివా, ఇక వచ్చిన పని చూద్దాం. నాకు ఎందుకు ఫోన్ చేసారు?

శివ : సర్ మా కంపెనీలో గత కొన్ని రోజులుగా రా మెటీరియల్ మిస్ అవుతుంది, అలాగే వేరే కంట్రీస్ కి ఎక్స్పోర్ట్ చేసే కాస్టలీ ఫాబ్రిక్ కూడా మిస్ అవుతుంది, దాని గురించి మీకు కంప్లైంట్ చేద్దామనే పిలిపించాము అని పక్కనే నిల్చొని చూస్తున్న గోపాల్ మరియు శ్యామ్ ని చూస్తూ అన్నాను.

శంకర్ : అలాగా, నాకు రెండు రోజులు టైం ఇవ్వండి, ఎవడైనా సరే బొక్కలో వేస్తాను.

శివ : తప్పుగా అనుకోకండి సర్, మీరు సమర్ధులే అని నాకు తెలుసు కానీ మీకు నేను శ్రమ తగ్గించాను, ఒక్క సారి ఈ ఎవిడెన్స్ చూడండి అని పెన్డ్రైవ్ చూపిస్తూ మీనాక్షిని చూసాను, వెంటనే లాప్టాప్ తీసి ముందు పెట్టింది దాన్ని కనెక్ట్ చేసి రాత్రి తీసిన ఫోటోలు, వీడియోలు, స్టాఫ్ వర్కర్స్ నాతో చెప్పినవి రికార్డింగ్స్. మేనేజర్ గోపాల్, అసిస్టెంట్ మేనేజర్ శ్యామ్ చాటు వ్యవహారాలు మాటలు అన్ని శంకర్ గారి ముందు పెట్టాను.

పదిహేను నిమిషాల పాటు ఆఫీస్ లో ఉన్న అందరూ అన్ని విని చూసి పక్కకి చూసేసరికి వాళ్లిద్దరూ జారుకోవడం గమనించి సైగ చెయ్యగానే గోపాల్ ని శ్యామ్ ని అదుపులోకి తీసుకున్నారు, వాళ్లిద్దరూ నన్ను కోపంగా చూడటం గమనించాను.

శంకర్ : ఇంటెలిజెంట్ బాయ్, ముందుగా అన్ని సిద్ధం చేసే నన్ను పిలిచావన్నమాట. పక్కా సాక్ష్యాలతో వాళ్లు తప్పించుకోలేని నాన్ బెయిలెబుల్ అరెస్ట్ ఇది నా సర్వీస్ లో ఇదే మొదటిది, శభాష్.

శివ : థాంక్యూ సర్. అంటునే మీనాక్షిని చూసాను నన్నే ఓరగా కోపంగా చూస్తుంది. చిన్నగా నవ్వాను.

శంకర్ గారు గోపాల్ శ్యామ్ ని తీసుకువెళుతుంటే స్టాఫ్ అడ్డుపడ్డారు, శంకర్ గారు వాళ్ళకి చెప్పి జీప్ ఎక్కించాడు. కానీ గోపాల్ ఈ గ్యాప్ లో వాళ్ళకి ఏం చెప్పాడో ఏమో కానీ నినాదాలు మొదలెట్టారు. అది అరగంట లోపే స్ట్రైక్ గా మారిపోయింది.

గగన్ సర్ మీనాక్షి భయపడుతూ నా వైపు చూసారు.

[Pallaki]

23     

మీనాక్షి భయపడుతూ పక్కకి వచ్చి నిల్చొని నన్ను చూస్తూ నా చెయ్యి పట్టుకుంది. తనని చూసి చిన్నగా నవ్వి కుర్చీలో కూర్చోబెట్టి గగన్ సర్ ని చూసాను, చైర్ లో నుంచి లేచాడు.

శివ : సర్ వర్కర్స్ తో మాట్లాడండి, కంపెనీ కోసం నిలబడేవాళ్లు, పని చేసుకుంటాం అనేవాళ్ళని ఉంచండి,  ఇక మాట వినని మిగతావాళ్ళని ఎంత మంది ఉంటె అంత మందిని బైటికి తోసెయ్యండి.

గగన్ : కానీ శివా 

శివ : నన్నింకా నమ్ముతున్నారు కదా 

మీనాక్షి : (లేచి నా చెయ్యి అందుకుని) మనస్ఫూర్తిగా.

గగన్ : అలాగే శివ నువ్వు చెప్పినట్టే చేస్తాను, అని నీరసంగా బైటికి నడిచాడు.

శివ : సర్, అలా వెళితే వాళ్లే మిమ్మల్ని భయపెడతారు, సీరియస్ గా.  మీరు క్లాస్ లోకి ఎలా అడుగుపెట్టేవారో ఒకసారి గుర్తుతెచ్చుకోండి, ఉంటె ఉంటారు లేకపోతే పోతారు మనకి వాళ్ళ అవసరం లేదు. ముందు మీరు ఆ పని చేసుకొని రండి, ఆ తరువాత ఎం చెయ్యాలో అస్సలు ఇదంతా ఎందుకు చేసానో వివరంగా చెప్తాను.

గగన్ ఒక్కసారి షర్ట్ సర్దుకుని గంభీరంగా ఫోజ్ పెట్టి బైటికి నడిచాడు, నేను మీనాక్షి నిల్చొని లోపలినుంచే అద్దం లోనుంచి చూస్తున్నాం. బైట అందరూ మూడు వందల మంది దాకా అందరూ కింద కూర్చుని డౌన్ డౌన్ అని నినాదాలు చేస్తున్నారు. 

గగన్ వాళ్ళ ముందుకి వెళ్ళగానే ఇంకా జోరు పెంచారు.

గగన్ : అందరూ సైలెంట్ గా వినండి, (కొంత సైలెంట్ అయ్యారు ).

వాళ్ళు తప్పు చేసారు జైలుకి వెళ్లిపోయారు బుద్దిగా పనిచేసుకుంటాం అనుకున్నోళ్ళు నాతో పాటు రండి, కాదు కూడదు అనుకుంటే ఇన్ని రోజుల వరకు మీకు రావాల్సిన అమౌంట్ సెటిల్ చేస్తాను గెటౌట్ ఫ్రొం హియర్. ఇంకొక్క మాట కూడా నాకు వినిపించకూడదు అండర్స్టాండ్, అని కోపంగా చూసాడు అంతే అందరూ సైలెన్స్ అయిపోయారు కానీ అందరిలో ఒకడు ఉంటాడు కదా గెలికాడు దాని వల్ల అందరూ నవ్వుతూ వర్కర్స్ లేకపోతే కంపెనీ మూత పడుతుందని హితులు చెప్పబోయారు.

నేను వెంటనే "మీనాక్షి వాళ్ళకి సెటిల్ చెయ్యడానికి డబ్బులు ?" 

మీనాక్షి : మనకి వచ్చిన ఆస్తుల్లో కొన్ని డబ్బు రూపంలో కూడా ఇచ్చారు సరిపోతాయి కానీ 

శివ : సెటిల్ చేసి వాళ్ళని వదిలించుకో, వాళ్ళు వర్కర్స్ కాదు పందికొక్కులు ఉంచితే మొత్తం తినేస్తారు, అందులో ఒక పది మంది పేర్లు చెప్తాను రాసుకో వాళ్ళని మాత్రం వదలద్దు, అత్యాశకి పోకుండా ఇక్కడే సంవత్సరాలుగా నిజాయితీగా పనిచేస్తున్నారు.

మీనాక్షి : అలాగే.

బైట గగన్ : ఇంకే వెళ్ళండి.

"మా డబ్బులు మాకు సెటిల్ చేసేవరకు అడుగు కూడా బైటికి పడదు" అరిచాడెవడో గుంపులోనుంచి.

గగన్ సర్ కోపంగా లోపలికి వచ్చాడు.

మీనాక్షి : నేను బ్యాంకు కి వెళ్ళొస్తాను.

గగన్ : నేనూ వస్తాను.

శివ : మీరు ఆ పని మీద ఉండండి, నాకొక చిన్న పని ఉంది రెండు గంటల్లో అందరం మల్లి ఇక్కడే కలుద్దాం.

మీనాక్షి గగన్ సర్ వాళ్ళు వెళ్ళిపోగానే, ఫోన్ తీసాను.

శివ : సందీప్ ఎంత వరకు వచ్చింది.

సందీప్ : అయిపోవచ్చింది, సాయంత్రం ఐదు గంటల లోపు నీ ముందు ఉంటాను.

శివ : అలాగే అని ఫోన్ పెట్టేసి వెంటనే పెద్దమ్మకి ఫోన్ చేసాను.

కావేరి : చెప్పు శివా 

శివ : ఎక్కడున్నావ్?

కావేరి : ఇంట్లోనే 

శివ : రెడీ అవ్వు నీతో చాల పని ఉంది, వస్తున్నా.

[Pallaki]

24     

వెంటనే చాచా దెగ్గరికి వెళ్ళాను. అక్కడ బండి తీసుకుని ముస్కాన్ తో మాట్లాడాను.

శివ : బిజీ నా?

ముస్కాన్ : లేదు భయ్యా, చెప్పు.

శివ : చాలా పని ఉంది, నువ్వు మన హోటల్ నుంచి మనందరికీ ఏడుగురికి బిర్యానీ తీసుకొని మధ్యానానికల్లా కంపెనీ దెగ్గరికి వచ్చేయి, చాచాకి చెప్పాను.

ముస్కాన్ : అలాగే ఒంటి గంటకల్లా నీ ముందు ఉంటాను.

శివ : నేను వెళుతున్నా, ఆ మర్చిపోయా నాకు బైక్ కీస్ ఇవ్వు, పెద్దమ్మని కూడా తీసుకెళ్లాలి.

ముస్కాన్ : ఒక్కనిమిషం (అంటూ లోపలి వెళ్ళి కీస్ తెచ్చి నా చేతికిచ్చింది)

అక్కడనుంచి నేరుగా పెద్దమ్మ దెగ్గరికి వెళ్లి తనని ఎక్కించుకుని కంపెనీ ఆఫీస్ దెగ్గర దింపి అన్ని చూపించి ఏమేం చెయ్యాలో అన్ని చెప్పి, వేరే రూంలోకి వెళ్లి మీనాక్షి పర్సనల్ లాప్టాప్ ఓపెన్ చేసాను పాస్వర్డ్ పెట్టి ఉంది మీనాక్షి అని టైపు చేసాను ఓపెన్ అవ్వలేదు, నవ్వుకుని మీనాక్షిశివ అని టైపు చేసాను ఓపెన్ అయింది. 

దుబాయ్ కి సంబందించిన ఇంపోర్ట్ కంపెనీకి మెయిల్ పెట్టాను, అరగంటకి రిప్లై వచ్చింది. సాయంత్రం  ఐదు గంటలకి మీటింగ్ ఆరెంజ్ అయినట్టు కన్ఫర్మేషన్ వచ్చింది. లాప్టాప్ మూసేసి బైటికి వచ్చి పెద్దమ్మని చూసాను. కంపెనీకి సంబంధించిన రికార్డ్స్ అన్నీ తిరగేస్తుంది. మీనాక్షికి ఫోన్ చేసాను.

మీనాక్షి : చెప్పు శివా 

శివ : నాకొక సూట్ కావాలి.

మీనాక్షి : ఇంకా ?

శివ : నువ్వు కూడా ఒకటి వేసుకో, మీటింగ్ ఉంది.

మీనాక్షి : ఏం మీటింగ్?

శివ : అన్నీ చెప్తాను, మీ పని ఎంతవరకు వచ్చింది?

మీనాక్షి : ఇంకో అరగంట అంతే.

శివ : సరే అయితే.

ఫోన్ పెట్టేసి పెద్దమ్మ పక్కన కూర్చుని ఎంప్లాయ్ లిస్ట్ తీసి చూస్తున్నాను, సంతోషకరమైన విషయం ఏంటంటే ఎప్పటికప్పుడు జీతాలు మాత్రం తీసుకుంటూనే ఉన్నారు ఎవ్వరికి పెండింగ్ లేదు, ఈ నెల జీతాలు సర్దితే చాలు. పిఎఫ్ ఎలాగో వాళ్ళకే ఉంటుంది కాబట్టి పెద్దగా టెన్షన్ పడనవసరం లేదు.

కొంతసేపటికి మీనాక్షి వాళ్ళు వచ్చాక, అందరికి ఏమేం చెయ్యాలో అన్ని వివరించాను. గగన్ సర్, పెద్దమ్మ పెద్దవాళ్ళు అవ్వడంతో కొంచెం ఇబ్బంది పడ్డా వాళ్ళు కూడా నేను చెప్పేది త్వరగానే అర్ధం చేసుకున్నారు.

మీనాక్షి : నాన్నా, తను కావేరి శివ వాళ్ల అమ్మగారు. అనాధ ఆశ్రమం నడుపుతున్నారు నా ఇన్స్పిరేషన్ లిస్ట్ లో చేరిన మొదటి మహిళ కావేరి గారు. అంటూ పరిచయం చేసింది.

గగన్ : నమస్కారం

కావేరి లేచి నవ్వుతూ నమస్కారం చేసి మళ్ళీ పనిలో పడిపోయింది. ఈ లోగా ముస్కాన్ కూడా వచ్చేసింది. పెద్దమ్మ ముస్కాన్ ఎవరికీ ఎంత ఇవ్వాలో సెటిల్ చేసి మీనాక్షికి ఫైల్ ఇస్తే, గగన్ సర్ మీనాక్షి చెప్పినట్టు వాళ్ళకి డబ్బులు పంచి అకౌంట్ క్లోజ్ చేస్తున్నాడు. అలా అందరిని సెటిల్ చేస్తుండగా మధ్యలో సర్ ఫోన్ రింగ్ అయ్యేసరికి లేచి నిల్చున్నాడు.

మీనాక్షి : ఏమైంది నాన్నా?

గగన్ : మీ అమ్మమ్మ రాజేశ్వరి.

మీనాక్షి : ఎవరో అన్నీ అప్పుడే మోసేసి ఉంటారు, ఇప్పుడు ఎలా?

ఇద్దరు ఆలోచనలో పడ్డారు, ఇంతలో ఫోన్ మల్లి రింగ్ అయింది.

శివ : ఏంటి భయపడుతున్నారా, అంతకాడికి ఇవ్వన్నీ ఎందుకు. సర్ మీరు ఆ ఫోన్ ఈ రాత్రి వరకు ఏత్తకండి, అస్సలు ఇక్కడ ఎం జరుగుతుందో ఎవ్వరికి తెలియనవసరం లేదు.

గగన్ : కానీ శివా

శివ : మీనాక్షి ఆ ఫోన్ సైలెంట్లో పెట్టి పక్కకి పారేసి నీ పని చూసుకో.

మీనాక్షి నేను చెప్పినట్టుగానే చేసి నా పక్కకి వచ్చి నిల్చుంది. ఏంటన్నట్టు చూసాను.

మీనాక్షి : ఏంటి నువ్వు మా ఇద్దర్ని డామినెట్ చేస్తున్నావా ?

శివ : అయ్యో సారీ మీనాక్షి, నేను...

గగన్ సర్, మీనాక్షి ఇద్దరు నవ్వారు. నేను వాళ్లిద్దరినీ చూసేసరికి మీనాక్షి "ఊరికే అన్నాలెవోయి కానీ కానీ" అని నవ్వుకుంటూ వెళ్లి పనిలో పడింది, నేనూ నవ్వుకున్నాను నా నోటిదూలకి.

అక్కడున్న మూడు వందల మందికి సెటిల్ చేసి  అందరిని పంపించేసరికి సాయంత్రం ఐదు అయ్యింది, నాకు మీటింగ్ గుర్తొచ్చి మీనాక్షిని పిలిచాను.

మీనాక్షి : నువ్వు పేర్లు రాసిచ్చిన ఎనిమిది మంది ఇక్కడే ఉన్నారు, నాన్న వాళ్ళతో ఆల్రెడీ మాట్లాడాడు, నువ్వు వెళ్ళు నేను వాళ్ళతో మాట్లాడి పంపించి మధ్యలో జాయిన్ అవుతాను. బట్టలు ఆ కేబిన్ లో ఉన్నాయ్ చూడు.

శివ : మీటింగ్ సంగతి నేను చూసుకుంటాలే ముందు నువ్వు అన్నం తిను ముస్కాన్ తీసుకొచ్చింది, అందరూ తినెయ్యండి అని ఫ్లోలో మాట్లాడుతూ పని వల్ల చెమటతొ ఉన్న తన మొహం మీదకి వచ్చిన కురులని చెవి వెనక్కి సర్దుతూ నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుని లోపలి పరిగెత్తాను.

లోపలికి వెళ్లి లాప్టాప్ ఓపెన్ చేసాకగాని గుర్తురాలేదు, అక్కడ అందరి ముందు మీనాక్షిని ముద్దు పెట్టుకున్నానని. ఛా అని తల కొట్టుకుని ఇప్పుడు ఇక చేసేది ఏం లేక నన్ను నేనే తిట్టుకుంటూ మీటింగ్ లింక్ ఓపెన్ చేసాను.

ఇక్కడ మీనాక్షి ఇంకా షాక్ లోనే ఉండిపోయింది, శివ అలా ముద్దు పెట్టేసరికి, తేరుకుని పక్కన ఉన్న ముస్కాన్ ని చూసింది. ముస్కాన్ నవ్వుతుంటే పెద్దమ్మ తల దించుకుని నవ్వు ఆపుకుంటుంది, మొహమాటంగా వెనక్కి తిరిగి గగన్ ని చూసింది. గగన్ నడుము మీద రెండు చేతులు వేసుకుని మీనాక్షిని చూస్తూ నవ్వుతుంటే సిగ్గుగా వెళ్ళి తన నాన్నని వాటేసుకుంది. 

మీనాక్షి : నాన్నా, నవ్వకు.

గగన్ : సర్లే  ఇప్పుడు నేనేం అన్నాను, చూడు నువ్వే ఎలా సిగ్గుపడుతున్నావో అని బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టాడు.

ముస్కాన్ టేబుల్ మీద పేపర్ ప్లేట్స్ లో బిర్యానీ వడ్డిస్తూ అందరినీ పిలిచింది భోజనానికి. అందరూ చేతులు కడుక్కుని కూర్చున్నారు.

కావేరి : మీనాక్షి నువ్వు రా 

మీనాక్షి : లేదు మీరు తినండి నేను కొంచెం ఆగి తింటాను.

గగన్ నవ్వుతూ చూస్తుంటే, ముస్కాన్ "భయ్యాతో కలిసి తింటుందేమోలే పెద్దమ్మా అలా పిలవకండి" అని నవ్వింది.

మీనాక్షి గగన్ ని చూస్తూ "లేదు నాన్న, మనకోసం అంత కష్ట పడుతుంటే తను తినకుండా ఎలా తినను, ఆయన వచ్చాక తింటాను మీరు తినండి".

గగన్ : ఆయన వచ్చాకే తిను, సరేనా. 

మీనాక్షి : పొ నాన్నా, అంటూ మొహం చేతులతో చాటేస్తూ సిగ్గుపడుతూ బైటికి పరిగెత్తింది.

అందరూ మీనాక్షి సిగ్గుని చూస్తూ ఎవరికి వాళ్ళు నవ్వుకుంటూ తింటున్నారు.

[Pallaki]

25     

మీటింగ్ అవ్వగొట్టి వాళ్ళని ఒప్పించేసరికి గంటన్నర పట్టింది, నాకు తలనొప్పి కూడా వచ్చేసింది, టైం చూస్తే ఏడు అయిపోయింది, లాప్టాప్ స్క్రీన్ ముసేసి సూట్ పక్కన పడేసి కిటికీ తెరిచి చూసాను చీకటి పడింది. చిన్నగా రూంలో నుంచి తొంగి చూసా ఎవ్వరూ కనిపించలేదు ఇక అస్సలు పని బాలన్స్ ఉండిపోయిందని గుర్తొచ్చి ఫోన్ తీసి సందీప్ కి కాల్ చేసాను.

సందీప్ : శివ నేను రెడీ.

శివ : ఏమైనా తిన్నావా అస్సలు?

సందీప్ : లేదు, తింటాను.

శివ : అంతా రెడీనే కదా?

సందీప్ : ఆ రెడీ, నా పని మొత్తం అయిపోయింది.

శివ : సరే, ఇక అందరినీ పంపించేసేయి. ఇవ్వాళ పని అయిపోవాలనుకున్నాం కానీ ఇవ్వాలె అవ్వాలనేం లేదు కదా, మిగతావి రేపు చూసుకోవచ్చు ముందు పక్కన అక్కడ ఏ హోటల్ ఉంటే అక్కడికి వెళ్లి తినేసేయి నేను హాస్టల్ కి వచ్చాక మాట్లాడుకుందాం.

సందీప్ : అలాగే శివ.

శివ : సరే, బై.

ఫోన్ పెట్టేస్తూనే బైటికి వచ్చాను, తల ఎత్తి చూసాను మీనాక్షి ఎదురుగా నన్నే చూస్తుంది. తన చెయ్యి పట్టుకున్నాను.

శివ : సారీ, ఇందాక నేను కావాలని చెయ్యలేదు, అదీ..

మీనాక్షి : (ప్రేమగా చూస్తూ) ష్... ముందు తిందువు పదా.

శివ : హా, పదా చాలా ఆకలిగా ఉంది.

మీనాక్షి : అటు కాదు అది చల్లగా అయిపోయి గట్టిగా ఉంది, ఇంకోటి తెప్పించాను ఇటు రా

వెంటనే వెళ్లి టేబుల్ మీద కూర్చున్నాను, మీనాక్షి వడ్డించగానే వేగంగా ప్లేట్ అందుకుని ముద్ద నోట్లో పెట్టుకుంటూనే ఆగిపోయాను.

శివ : నువ్వు తిన్నావా?

మీనాక్షి ఏం మాట్లాడలేదు, నా చెయ్యి నాకు తెలీకుండానే తన వైపు వెళుతుంటే ఆగిపోయాను పెట్టాలా వద్దా అని ఒకసారి చుట్టూ చూసాను ఎవ్వరు లేరు, ఈలోపే మీనాక్షి నా చెయ్యి పట్టుకుని తన నోటి దెగ్గరికి తీసుకుంది నన్ను చూసి నవ్వుతూ, తినిపించాను.

శివ : ఎందుకు తినలేదు?

మీనాక్షి : అప్పుడు ఆకలి అవ్వలేదు.

శివ : నిజంగా?

మీనాక్షి : నిజంగా

శివ : ఇంతకీ అందరూ ఏరి?

మీనాక్షి : నాన్న బైటికి తీసుకెళ్లాడు, కొంచెం రెస్ట్ కోసం చల్లగాలికి ఫ్రెష్ అవుతారని.

ఇంతలో మీనాక్షికి ఎక్కిళ్ళు వస్తే లేచి వాటర్ బాటిల్ తెచ్చి ఇచ్చాను, తాగి నన్నే చూస్తుంది.

శివ : ఏంటి?

మీనాక్షి : శివా... (అని పిలిచి నేను పెట్టిన అన్నం ముద్ద తింటుంది)

శివ : ఆ

మీనాక్షి : నన్ను జీవితాంతం ఇలానే చేసుకుంటావా?

నేను నోట్లో పెట్టుకునే ముద్ద నోటి దెగ్గరే ఆగిపోయింది, మీనాక్షిని చూసాను.

శివ : నేను ఎప్పుడు ఆలోచించి చెయ్యను మీనాక్షి, ఇంతకముందుది కూడా నాలోనుంచి వచ్చిందే కానీ ముందు ప్లాన్ చేసింది కాదు, నేను ఎప్పటికీ అలానే ఉంటానో లేదో నాకు తెలీదు కానీ నీకు ఇలా నేను నచ్చి ఉంటే మాత్రం నా క్యారెక్టర్ ని మార్చుకోకుండా ఉండటానికి ప్రయత్నిస్తాను. కానీ ఒక్కటి నిన్ను అస్సలు వదులుకోను. ఐ ప్రామిస్.

మీనాక్షి నా ఒళ్ళోకి వచ్చి వాటేసుకుంది, అలానే కూర్చుని ఉండేసరికి తనకి తినిపించి నేనూ తిన్నాను, ఇద్దరం మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా కార్ వచ్చిన సౌండ్ విని విడిపడ్డాము, నేను చెయ్యి కడుక్కుందామని వెళుతుంటే సర్ వాళ్ళు ఎదురు వచ్చారు ముస్కాన్ చేతిలో ఐస్ క్రీం డబ్బా ఉంది, నవ్వుతూ వెళ్లి కడుక్కుని వచ్చేసరికి అందరూ కూర్చుని ఐస్ క్రీం తింటూ మాట్లాడుకుంటున్నారు, నేనూ వెళ్లి ముస్కాన్ పక్కన కూర్చున్నాను నాకు కప్ లో వేసి ఇచ్చింది.

గగన్ : శివ, ఏదో చెప్తా అన్నావు, చెప్పు శివ సస్పెన్స్ తట్టుకోలేకున్న.

శివ : తరువాత మాట్లాడుకుందాం సర్, ముందు నేను పెద్దమ్మని, ముస్కాన్ ని దించాలి ఇప్పటికే లేట్ అయిపోయింది, అక్కడ చాచా వాళ్లు తనకోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంటారు.

గగన్ : పర్లేదు శివ డ్రైవర్ ఉన్నాడు, (అని డ్రైవర్ ని పిలిచాడు, అటు వెళ్లి తనతో ఏదో మాట్లాడుతున్నాడు)

పెద్దమ్మని చూసాను.

శివ : మిమ్మల్ని ఇబ్బంది పెట్టినట్టున్నాను.

ముస్కాన్ : (కోపంగా) భయ్యా.

పెద్దమ్మ తల మీద మొట్టింది, నవ్వాను.

శివ : నేను డ్రాప్ చెయ్యనా, కార్ లో వెళతారా?

పెద్దమ్మ : వెళతాలే శివ, ఇప్పటికే అలిసిపోయావు, నేను కూడా అని నవ్వింది.

కొంతసేపు మాట్లాడుకుని, ముస్కాన్ ని పెద్దమ్మని పంపించేసాను. కార్ ఎక్కి కూర్చున్నారు బైట నుంచే చూస్తూ

శివ : పెద్దమ్మ ముందు ముస్కాన్ దిగిన తరువాత నువ్వు ఇంటికి వేళ్ళు.

పెద్దమ్మ : రేయి పొద్దున నుంచి చెప్పింది విన్నానని ఓవర్ చెయ్యకు, నాకే జాగ్రత్తలు చెప్తున్నావా, బాబు నువ్వు పోనీ (అని డ్రైవర్ కి చెప్పింది)

ముస్కాన్ నవ్వుతుంటే, నేను నవ్వుతూ బై చెప్పి మీనాక్షితొ పాటు వెనక్కి తిరిగి వచ్చేసాను.

గగన్ సర్ నా కోసం ఎదురు చూస్తుంటే వెళ్లి పక్కన కూర్చున్నాను, మీనాక్షి కూడా నా పక్కన కూర్చుని నన్ను చూస్తుంటే.

శివ : ఈ కంపెనీ ఇలా అవ్వడానికి కారణం సుశాంత్.

గగన్ : ఏ సుశాంత్?

శివ : మీ పెద్దల్లుడు సుశాంత్, ఈ కంపెనీ మీ చేతికి రాకముందు తనే ఇండైరెక్ట్ గా నడిపేవాడు, ఎవ్వరికీ తెలీదు ఆ గోపాల్ మరియు శ్యామ్ ఇద్దరు మీ అల్లుడు మనుషులే తనతో పాటు చదువుకున్న కాలేజీ ఫ్రెండ్స్.

[Pallaki]

26     

గగన్ : మొదటి నుంచి చెప్పు శివా (అని మధ్యలో కదిలించేసరికి శివ మళ్లీ మొదలుపెట్టాడు)  

శివ : కంపెనీ మీ మావయ్య గారి ఆరోగ్యం బాగోలేనప్పుడో మరి ఎలానో నాకు తెలీదు కానీ ఈ కంపెనీ సుశాంత్ చేతుల్లోకి వచ్చింది. అప్పటి నుంచి ఇండైరెక్ట్ గా ఎవ్వరికీ తెలీకుండా ఇక్కడున్న మేనేజర్స్ ని తీసేసి తన ఫ్రెండ్స్ అయినా గోపాల్ ని శ్యామ్ ని పెట్టుకున్నాడు.

ఇక ముగ్గురు కలిసి డబ్బులు దున్నుకోడం మొదలుపెట్టారు, నేను సుశాంత్ ని ఒక రోజు ఫోలో అయ్యాను తనకి డబ్బులు తాగుళ్ళకి, అమ్మాయిలకి, పేకాటకి, క్రికెట్ బెట్టింగులకి అవసరం అందుకు తనకీ ఎంత కావాలో అంతే తీసుకునేవాడు కానీ ఈ గోపాల్, శ్యామ్ లు ఆ అవకాశాన్ని ఉపయోగించుకోవడం మొదలుపెట్టారు, అందులోనూ ఈ ఇద్దరు బావ బామ్మర్దుల వరస. వాళ్ల చుట్టాలని తెలిసిన వాళ్ళని కంపెనీ తమ కంట్రోల్లో ఉంచుకోడానికి అందరినీ వాళ్ళకి సంబంధించిన వాళ్లనే ఎంప్లాయిస్ గా పెట్టుకున్నారు, అందరూ కలిసి కంపెనీ లాభాలు దున్నుకుంటూ బాగానే సంపాదించారు. అందుకే పొద్దున వాళ్ళని అరెస్ట్ చెయ్యగానే అందరూ కలిసి అంత ఎత్తుకు ఎగిరారు. ఇక ఆ సుశాంత్ కి అవసరమైనప్పుడల్లా డబ్బు ముడుతుండడంతొ వీటన్నిటిని పట్టించుకోకుండా తన జల్సాల్లో తను ఉన్నాడు.

(మీనాక్షి, గగన్ ఇద్దరూ విని నోరేళ్ళబెట్టారు)

మీనాక్షి : అందుకే నాన్నా మనకి ఈ కంపెనీ అమ్మమ్మ ఇస్తుంటే వద్దని మొండికేసాడు నేను మనకింకా సపోర్ట్ గా ఉన్నాడేమో మనకి లాభాల్లో ఉన్న కంపెనీ ఇప్పిస్తాడేమో అనుకున్నాను, తన ఇన్కం మీద దెబ్బ పడుతుందని జాగ్రత్త పడబోయాడు కానీ అమ్మమ్మ వినలేదు.

గగన్ ఆలోచిస్తూ అవునన్నట్టు తల ఊపి శివ వైపు చూసాడు.

శివ : కంపెనీ తన చేతిలోకి వచ్చాక, చిన్నగా లాభాలు తగ్గించాడు ఆ తరువాత మన ప్రోడక్ట్ మీద మొగ్గు చూపడంలేదని అందరిని నమ్మించాడని గోపాల్ మాటల ద్వారా తెలిసింది. లోకల్ ఇండియా బ్రాండ్స్ వరకు అమ్మేసి ఆ లాభాలను అకౌంట్స్ లో జీతాలకి ఖర్చులకి టాల్లి చేసి బాలన్స్ చేశారు. గ్లోబల్ గా ఎక్స్పోర్ట్ చేసే అస్సలైన కాస్టలీ ఫాబ్రిక్ ని మాత్రం బైట దుబాయ్ వాళ్ళకి అమ్మేస్తున్నాడు. 

నాలుగు రోజుల క్రితం గోపాల్ కి తెలీకుండా తన పెన్డ్రైవ్ తీసి అందులోని ఫైల్స్ కాపీ చేసి చూసాను, దుబాయ్ లో ఉన్న ఒక బ్లాక్ గ్యాంగ్ కి అమ్మేస్తున్నాడు, ఇవ్వాళ జరిగిన మీటింగ్ దాని గురించే. దుబాయ్ లోని మీ మావయ్య గారు బిజినెస్ చేసే పాత కంపెనీకి మెయిల్ పెట్టి వాళ్ళకి జరిగింది వివరించాను మన కంపెనీలో ఉన్న లోపాలని గుర్తించామని, కొత్త స్టాఫ్ ని పెట్టుకున్నామని ఇక నుంచి పర్ఫెక్ట్ గా బిజినెస్ చేద్దామని చెప్పాను, వాళ్ళు మళ్లి మనతో బిజినెస్ చెయ్యడానికి సిద్ధంగా ఉన్నారు.

సో ఇక మనకి ఒక ప్రాబ్లెమ్ తీరింది, ఇక ఢిల్లీలో మన దెగ్గర కొన్ని సంవత్సరాలుగా రా మెటీరియల్ సప్లై చేస్తున్న వాళ్ళు, నాలుగు నెలలుగా సప్లై చెయ్యడంలేదు, మెయిల్ చేసినా రిప్లై ఇవ్వలేదు. ఢిల్లీ వెళ్లి వాళ్ళని లైన్ లో పెట్టాలి. మన దెగ్గర కొనే రెగ్యులర్ వాళ్ళందరిని మళ్లి కలుపుకోవాలి. ఇంకా చాలా పనులున్నాయి, మనకి లోకల్ సపోర్ట్ లేదు వాళ్ళని మచ్చిక చేసుకోవాలి. వాళ్ళతో స్నేహంగా మెలిగితేనే అస్సలైన బిజినెస్.

ఈ కంపెనీకి చాల మంచి పేరు ఉంది దాన్ని మొత్తం సర్వ నాశనం చేశారు, మల్లి దీనికి పూర్వ వైభవం తీసుకు రావాలి, తీసుకొస్తాను. కచ్చితంగా లాభాలు వస్తాయి అని మాట్లాడుతూనే లేచి నిల్చున్నాను.

శివ మాటలకి గగన్, మీనాక్షి ముందు ఆనందపడ్డా, తరువాత గగన్ మాత్రం వెంటనే తన సందేహం బయట పెట్టడము.

గగన్ : అన్నీ ఓకే శివా, కానీ ఇప్పుడు ,మన దెగ్గర అస్సలు ఎంప్లాయిస్ లేరు కదా, మనం ఎం చెయ్యాలన్నా వర్కర్స్ లేకుండా ముందడుగు ఎలా వెయ్యడం?

శివ : ఎంప్లాయిస్ వస్తారు, రేపు పొద్దున్న పది గంటలకి వచ్చేయండి, మన కొత్త స్టాఫ్ ని పరిచయం చేస్తాను.

(ఆ మాటకి మీనాక్షి గగన్ ఆశ్చర్యంగా చూసారు, మీనాక్షికి గత పది రోజులుగా కనీసం శివ ఎందుకు ఫోన్ చెయ్యట్లేదో అప్పుడప్పుడు ఫోన్ చేసినా ఎందుకు ఎత్తడం లేదో అర్ధమైంది)

మీనాక్షి : ఒక్కడివే ఎలా చేస్తున్నావ్ ఇవన్నీ, మాకు మాత్రం ఏమి కనిపించటంలేదు ఏం జరుగుతుందో తెలీట్లేదు, పనులు మాత్రం జరుగుతున్నాయి.

శివ : నేను ఇక్కడ పనికి చేరిన క్షణం నుంచే అన్నీ గమనించడం మొదలుపెట్టాను, రెండోరోజు నుంచే ఎం చెయ్యాలో, ఎలా చెయ్యాలో అన్ని ప్లాన్ చేసి పెడుతున్నాలే.

మీనాక్షి : ఆ బుర్రలో ఇంకా ఏమేమి ఉన్నాయో సస్పెన్సులు ఇవ్వకుండా అన్నీ చెప్పొచ్చు కదా.

దానికి నేను గగన్ సర్ ఇద్దరం నవ్వాము.

మీనాక్షి : నాన్నా ఇంటికి వెళ్తే మరి అమ్మమ్మకి ఎలా, ఏమని చెప్పాలి?

గగన్ సర్, మీనాక్షి ఇద్దరు నా వైపు చూసారు.

శివ : నన్ను చూడకండి, అది నాకు సంబంధం లేని విషయం.

గగన్ : అది నేను చూసుకుంటాలే, ఇప్పటికే లేట్ అయ్యింది శివ రేపు కలుద్దాం. మీనాక్షి పదా వెళదాం.

అక్కడనుంచి వాళ్ళని పంపించేసి ముస్కాన్ కి ఫోన్ చేసాను, ఆ తరువాత పెద్దమ్మకి ఫోన్ చేసాను.

కావేరి : పడుకోడానికి వస్తున్నావా?

శివ : లేదు హాస్టల్ కి వెళ్ళిపోతా, సరే పడుకో నేను రేపు మాట్లాడతా.

కావేరి : గుడ్ నైట్.

శివ : హ్మ్.

చాచా బండి మీద హాస్టల్ కి వెళ్లి టీ షర్ట్ మార్చుకుని పక్కన మంచం మీకహ పడుకున్న సందీప్ ని చూసాను,అలిసిపోయి పడుకున్నాడు. నేను కూడా, మంచం మీద అలా ఆనుకోగానె నిద్ర పట్టేసింది.

ఇటు మీనాక్షి, గగన్ లు కార్ ఇంటి గ్యారేజ్లో పార్క్ చేసి ఇంట్లోకి వెళ్లారు, ఆ ఇంటికి తగ్గట్టే పెద్ద హాలు, ఎంత పెద్దదంటే ఒక పెద్ద సినిమా హాల్ అంత. ఇంట్లో ఉన్న అందరూ గగన్ రాక కోసమే చూస్తున్నారు. గగన్ కూడా అన్ని ఆలోచిస్తూనే మెట్లు ఎక్కుతూ ఇంటి లోపలికి వెళ్ళాడు.

మీనాక్షి ముందుగా లోపలికి వెళ్లి హాల్లో సోఫాలో కూర్చున్న తన అమమ్మ రాజేశ్వరిని చూసి ఆగిపోయింది. తన పక్కనే మీనాక్షి వాళ్ళ అమ్మ రజిత, ఆ పక్కనే మీనాక్షి మావయ్యలు అత్తలు అందరూకూర్చుని ఉన్నారు. మిగతా పిల్లలు, మీనాక్షి ఇద్దరు బావలు వదినలు తన తమ్ముడు పైకి వెళ్లే మెట్ల మీద కూర్చుని మాట్లాడుకుంటున్నారు, సుశాంత్ కోపంగా ఉన్నాడు.

గగన్ లోపలికి నడిచి మీనాక్షి పక్కన నించొని ఎదురుగా ఉన్న రాజేశ్వరిని చూసాడు, ఇద్దరినీ కోపంగా చూస్తుంది, మీనాక్షి సుశాంత్ ని చూసింది, కోపంగా వాళ్ళ వైపే చూస్తూ పళ్ళు కోరుకుంటున్నాడు, మీనాక్షి మొహం మీదకి నవ్వు వచ్చింది అది చుసిన ఆ ఇంట్లో అందరిలోకల్లా పెద్దది ఎదురు లేనిదీ, అరవై ఏళ్ళ వయసులో డబ్బుతొ వచ్చిన పొగరులో ఉన్న రాజేశ్వరి కోపం నషాళానికి అంటింది.

రాజేశ్వరి : ఎవడా శివ?

[Pallaki]

27     

రాజేశ్వరి : చెప్పు గగన్, ఎవడు వాడు ఏదేదో చేస్తున్నాడు, ఏంటి కధ?

మీనాక్షి వెంటనే "తను డ్రైవర్" అంది.

రాజేశ్వరి : డ్రైవరా ?

మీనాక్షి : అవును అమ్మమ్మ, నేనే పెట్టుకున్నాను.

రాజేశ్వరి : మరి కంపెనీ పనులు ఎందుకు చేస్తున్నాడు.

మీనాక్షి : నేను చెప్తే చేస్తున్నాడు, వాళ్ళ పని అదే కదా ఓనర్ ఏది చెప్తే అది చెయ్యడం. అంతే కదా మమ్మీ?

రాజేశ్వరి : అంతేనా గగన్, అంటే ఇదంతా మీ పనేనా? ఒక్క రోజులో కంపెనీని రోడ్డుకి లాగేసారు, ఉన్న ఎంప్లాయిస్ స్ట్రైక్ చేస్తే తెలివిగా ఆపాల్సింది పోయి మీరే వాళ్ళని బైటికి వెళ్ళగొట్టారట.

అప్పటికే అలిసిపోయి ఉన్న మీనాక్షికి రాజేశ్వరి మాటలు వినగానే చిర్రెత్తుకొచ్చింది.

మీనాక్షి : అవును, అయితే ఏంటి? కంపెనీ ఇప్పుడు మా చేతుల్లో ఉంది నేను ఏదో ఒకటి చేసుకుంటాను లాభమో నష్టమో మాకే కదా, అయినా ఏదో లాభాల్లో ఉన్న కంపెనీ ఇచ్చినట్టు మాట్లాడతారేంటి, లాభాలు వచ్చేవన్నీ మీరు తీసుకుని ఎందుకు పనికిరాని దాన్ని తెలివిగా మా మోహన కొట్టారు. అంతేగా

రజిత : మీనాక్షి..

మీనాక్షి : ఏంటి మమ్మీ, నువ్వు అలానే కూర్చో నీకు తిండి బట్టా ఉంటె చాలు, నేను నీలా ఎందుకు పనికిరాకుండా పక్షవాతం వచ్చినదానిలా బతకలేను.

రాజేశ్వరి : ఏయ్ మీనాక్షి, నోరు అదుపులో పెట్టుకో. ఏంటి కొత్తగా నోరు లేస్తుంది. ఏంటి గగన్ ఇది, పిల్లని పెంచే పద్ధతి ఇదేనా?

మీనాక్షి : నన్ను మా నాన్నతో పాటు మా అమ్మ కూడా పెంచింది.

రాజేశ్వరి : నువ్వు నోరుముయ్యి, నా ముందు మీ నాన్నే మాట ఎత్తడు నువ్వెంత నీ బిసాదెంత ఇంట్లో పద్ధతిగా ఉండక పోతే ఊరుకునే ప్రసక్తే లేదు. 

మీనాక్షి : మా నాన్న నోరు ఎత్తట్లేదు కాబట్టే ఇవన్నీ జరుగుతున్నాయి అని గొణిగి, ఇంకో విషయం నేను దుబాయ్ వెళుతున్నాను.

రాజేశ్వరి : దేనికి ?

మీనాక్షి : కంపెనీ డీల్ గురించి మాట్లాడడానికి.

రాజేశ్వరి : ఆహా, నువ్వెళ్ళి మాట్లాడితే ఐపోద్దా (అని చిన్నచూపుగా నవ్వింది)

మీనాక్షి : ఏమో, ఎవరికి తెలుసు.

రాజేశ్వరి : అయితే ఇంట్లో మేమంతా ఎందుకు పనికిరాము అంటావా ఇన్ని రోజులు మేము చెయ్యలేనిది నీవల్ల అవుతుందంటావ్.

మీనాక్షి : ఇన్ని రోజులు కంపెనీ మీ చేతిలోనే ఉందిగా, మరి అప్పుడు లాభాల్లోకి రాలేదే. అయినా మీరేదో తెగ సంపాదిస్తున్నారని అనుకోకండి అదంతా తాతయ్య కష్టం. మీరు వాటి లాభాలని తింటున్నారు అంతే.

ఆ మాటతో పక్కనే ఉన్న గగన్ మీనాక్షి చెయ్యి పట్టుకుని ఆపబోయాడు. అప్పటికే ఇదంతా సహించని రజిత, మీనాక్షి చెంప మీద ఒక్కటి పీకింది. అక్కడే ఉన్న సుశాంత్ మిగతా వాళ్లంతా అది చూసి నవ్వారు. మీనాక్షి ఏడ్చేసింది.

రాజేశ్వరి : సరే నీకు సంవత్సరం టైం ఇస్తున్నాను కంపెనీ లాభాలు చూపించు, నీకు నా పేరు మీద ఉన్న ఐదు కంపెనీలలో రెండు నీ పేర రాస్తాను.

మీనాక్షి : (కళ్ళు తుడుచుకుని నవ్వుతున్న అందరి వైపు చూసి) మాట మీద నిలబడతారని గ్యారంటీ ఏంటి?

రాజేశ్వరి : మాటంటే మాటే, అందరి ముందు చెప్తున్నా కదా, చూద్దాం నువ్వెంత పోటుదానివో.

మీనాక్షి : అయితే ఇక డిస్కషన్ అనవసరం, ఇక నుంచి నేను ఎం చేసినా అడ్డు చెప్పకూడదు.

రాజేశ్వరి : కంపెనీ వరకు అన్ని నువ్వన్నట్టే చేసుకో, కానీ ఇలా పద్ధతి లేకుండా మాట్లాడితే కుదరదు, ఇదే నీకు లాస్ట్ వార్నింగ్, పెళ్లి చేసి ఇంట్లో కూర్చోబెడతా ఏమనుకున్నావో.

సుశాంత్ : దుబాయ్ కి నేనూ వస్తాను.

మీనాక్షి : అవసరం లేదు, నా విషయంలో నువ్వు ఎంత జోక్యం చేసుకోకపోతే నీకు అంత మంచిది. నీ హద్దుల్లో నువ్వుండు  అని కోపంగా చూస్తున్న తన అమ్మ రజితని తోసుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది. వెనకే గగన్ కూడా.


రజిత కోపంగా మీనాక్షి బెడ్ రూంకి వచ్చి "మీనాక్షి నా రూంకి రా, నీతో మాట్లాడాలి" అని చెప్పి వెళ్లిపోయింది. మీనాక్షి విసురుగా తన చేతిలో ఉన్న హ్యాండ్ బాగ్ విసిరేసి తన అమ్మా నాన్నా బెడ్ రూంకి వెళ్ళింది, లోపల తన తమ్ముడు చందు కూడా ఉన్నాడు.

[Pallaki]

28     

మీనాక్షి లోపలికి వచ్చి మంచం మీద కూర్చుంది, రజిత వెళ్లి డోర్ పెట్టేసి మీనాక్షి వైపు తిరిగి కోపంగా చూసింది దానికి మీనాక్షి ఎం బెదరలేదు. దానికి రజిత ఒకింత కంగుతినింది, ఎప్పుడు ఏమన్నా తలదించుకుని ఉండే తన కూతురు ఇవ్వాళ తను నోరు విప్పితే ఎలా ఉంటుందో చూసింది. చందు మాత్రం ఎం జరుగుతుందా అని అయోమయంగా చూస్తున్నాడు.

రజిత : ఏం చేస్తున్నావో ఏం మాట్లాడుతున్నావో ఏమైనా అర్ధం అవుతుందా?

మీనాక్షి : చందు వెళ్లి ఆడుకోపో

రజిత : ఉండనీ వాడు ఈ ఇంటికి మగపిల్లాడు తెలుసుకోకపోతే నీలాగే తయారు అవుతాడు.

మీనాక్షి : వాణ్ని ఇందులో కలపకు, వాడికింకా ఏమి తెలీదు చిన్నపిల్లోడు ఏది వింటే అదే నమ్మే వయసు వాడిది.

రజిత : అంటే నువ్వు పెద్దదానివి ఐపోయావా?

మీనాక్షి : ఇప్పుడు నీ బాదేంటి?

గగన్ : మీనాక్షి, మర్యాద తగ్గుతుంది. అమ్మతో అలాగేనా మాట్లాడేది.

మీనాక్షి : మరేంటి నాన్నా, ఇలా ఎన్ని రోజులు.  చూడమ్మా వీళ్ళు నీ తోడబుట్టిన వాళ్ళే కావొచ్చు నీకు వీళ్ళు తప్ప ఇంకెవ్వరు లేరు మాకు కూడా అని నాకు జ్ఞాపకం ఉంది, అలా అని నీలా నంగిలా కూర్చుని నా జీవితమంతా వీళ్ళకి ఊడిగం చేస్తూ కూర్చోలేను. ఏమైనా మాట్లాడాలని ఉంటే నాన్నతో మాట్లాడుకో అని అక్కడనుంచి రజిత మాట్లాడుతున్నా పట్టించుకోకుండా లేచి వెళ్ళిపోయింది.

తన అక్క ఇంట్లో మొదటి సారి గొంతు ఎత్తినప్పుడే షాక్ ఐన చందు ఇప్పుడు అమ్మ మీద అరిచేసరికి అస్సలు అక్కకి ఏమైందో అన్న మీమాంసతో అక్క వెనుకే వెళ్ళాడు.

మీనాక్షి వెళ్లి మంచం మీద కూర్చుని ఇంకా కోపంగా ఆలోచిస్తూనే ఉంది, అది గమనించి చందు ఫ్యాన్ వేసాడు, మీనాక్షి తల తిప్పి చందు ని చూసి, రమ్మని సైగ చేసింది. చందు డోర్ లాక్ చేసి మంచం మీద తన అక్క ముందు కూర్చుని చూసాడు.

చందు : అక్కా ఎందుకంత కోపంగా ఉన్నావ్, నిన్ను ఎప్పుడు ఇలా చూడలేదు.

మీనాక్షి : నా గురించి వదిలేయి చందు, నీ గురించి ఎప్పుడైనా ఆలోచించావా నువ్వు, నువ్వు వాడే ఫోన్ ఎవరిది?

చందు : పెద్ద బావది.

మీనాక్షి : తిరిగే బండి?

చందు : చిన్న బావది.

మీనాక్షి : ఎందుకు నీకు కొనివ్వడానికి వీళ్ళ దెగ్గర డబ్బులు లేవా, వాళ్ళు వాడుకుని నీకు ఇస్తారు. ఏమైనా అంటే ఉన్నవి పారేసుకుంటామా అని చిందులు తొక్కుతుంది అమ్మ. మరి ప్రకాష్ నీకంటే నాలుగేళ్లు చిన్నవాడు, వాడికి కొత్త ఆపిల్ ఫోన్ కొన్నారు, మొన్న బర్తడే కి గోల్డ్ చైన్ పెట్టింది అమ్మమ్మ నీకు నాకు ఎప్పుడైనా వేసిందా, కనీసం ఎప్పుడైనా మనతో ప్రేమగా మాట్లాడిందా?

చందు : లేదు.

మీనాక్షి : సరే ఇవన్నీ వదిలేద్దాం, ఆస్తి పంపకాల్లో మనకి ఎంత అన్యాయం చేసారో తెలుసా వాళ్లంతా తిని మనకి మాత్రం కొంత పొలం, ఒక పాడు బడ్డ కంపెనీ మన మొహం మీద కొట్టారు అది కూడా ఇంటికి మొగపిల్లాడివి నీ పేరు మీద రాయకుండా నా పేరు మీద ఎందుకు రాసారో తెలుసా?

చందు : ఎందుకు?

మీనాక్షి : నన్ను మళ్ళి పెద్ద బావకో లేక చిన్న బావకో ఇచ్చి పెళ్లి చేస్తే ఆ ఆస్తి కూడా మళ్ళి వాళ్ళకే చేరుతుంది అందుకని. అది అడిగితే నువ్వు చిన్న పిల్లాడివి ఇప్పుడే వాడి చేతికి అంత ఆస్తి ఇవ్వడం మంచిది కాదు అన్నారు. అన్ని నాటకాలు.

చందు : ఇదంతా నిజమా 

మీనాక్షి : కళ్ళ ముందు కనిపిస్తుంటే మళ్ళీ అడుగుతావేంట్రా, ఎప్పుడైనా నీతో అమ్మమ్మ ప్రేమగా మాట్లాడడం చూసావా, బైటికి వెళ్ళేటప్పుడు నిన్ను ఎందుకు తీసుకెళ్తారు నీతో పనులు చేపించుకోడానికి. ఎటిఎంలో డబ్బులు తీసుకురడానికి వీటన్నిటికీ పంపిస్తుంటే నిన్ను కూడా వాళ్ళతో కలుపుకుంటున్నారని భ్రమ పడకు నీతో పనులు చేయించుకుంటున్నారు అంతే. ఇలాగే చదువు అన్ని వదిలేసి వీళ్ళ వెనక తిరిగావనుకో నీకు కెరీర్ ఉండదు ఆఖరికి చేతులు దులుపుకుంటారు, వాళ్ళు ఓనర్లగా ఉన్న అదే కంపెనీలో నువ్వు ప్యూన్ అవుతావు ఇప్పటికైనా తెలుసుకో. ఇవన్నీ నేను చెప్పకుండానే అర్ధం చేసుకుంటావేమో అనుకున్నా ఇన్నిరోజులు కానీ నువ్వు ఇంకా నిజమేనా అని అడుగుతున్నావు. ఇక నీ ఇష్టం.

చందు తల దించుకుని ఆలోచిస్తుంటే, మీనాక్షి ప్రేమగా చందు బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టింది.

మీనాక్షి : సారీ రా కొంచెం అరిచాను కదా, నీకోసమే చెప్తున్నా నన్ను తప్పుగా అర్ధం చేసుకోకు.

చందు : లేదక్కా ఐ లవ్ యు. ఎవరెన్ని చెప్పినా నేను ఎవరి వెనక తిరిగినా ఎప్పుడు నీతోనే.

మీనాక్షి : నా బంగారం, ఇవ్వాళ అన్నం ఇక్కడికే తీసుకురా మన ఇద్దరికీ. నీక్కూడా నేనే తినిపిస్తా. నువ్వు వచ్చేలోగా ఫ్రెష్ అవుతాను అని చందుని బుజ్జగిస్తూ లేచింది.

మీనాక్షి ఫ్రెష్ అయ్యి తాను అన్నం తింటూ తన తమ్ముడికి కూడా తినిపించి తన పక్కనే పడుకోబెట్టుకుని ముచ్చట్లు చెపుతూ చందు ని నిద్రబుచ్చి ఆలోచిస్తుంది.

మీనాక్షి : ఇవ్వాళ ఇంత ధైర్యంగా అందరిని ఎదిరించినా, గట్టిగా తెలివిగా మాట్లాడినా, నా ధైర్యం వెనుక ఉన్నది శివ అని నాకు తెలుసు, నిజమే ఒక మనిషి మనకోసం ఉన్నాడు అంటే ఆ ధైర్యమే వేరు. శివా లవ్ యు అని తన తమ్ముడి తల నిమురుతూ నిద్రలోకి జారుకుంది.

[Pallaki]

29     

పొద్దున్నే మీనాక్షి లేచే సరికి తన తమ్ముడికి కూడా మెలుకువ వచ్చి లేచాడు.

చందు : గుడ్ మార్నింగ్ అక్కా

మీనాక్షి : గుడ్ మార్నింగ్ రా

చందు : అక్కా ఇవ్వాల్టి నుంచి నేను కూడా నీతో పాటే ఆఫీస్ కి వస్తాను, నీకు హెల్ప్ చేస్తాను.

మీనాక్షి : మరి కాలేజీ

చందు : అది ఉంటుందిలే

మీనాక్షి : వద్దు రా, నువ్వు డిగ్రీ అయినా కంప్లీట్ చెయ్యి ఆ తరువాత మన కంపెనీ లోనే పని చేద్ధు, ముందు స్టడీ ఇంపార్టెంట్.

చందు : మరి నువ్వు కూడా చేస్తున్నావ్ కదా

మీనాక్షి : నాకు తప్పదు కదా, వేరే ఆప్షన్ లేదు అదీ కాక నేను కాలేజీ కూడా అటెండ్ అవుతున్నాను, ఎగ్జామ్స్ కూడా రాస్తున్నాను. నువ్వు కూడా డిగ్రీలో జాయిన్ అయ్యాక నాలాగే అటు స్టడీస్ ఇటు కాలేజీ మేనేజ్ చెయ్యి ఇప్పుడు మాత్రం రోజు కాలేజీకి వెళ్లి చదువుకో సరేనా

చందు : అలాగే

మీనాక్షి : నేను ఇవ్వాళ పని మీద దుబాయ్ వెళ్తున్నా, నీకేం కావాలి చెప్పు తీసుకొస్తా

చందు : నేనూ వస్తా

మీనాక్షి : వద్దు

చందు : అబ్బా ప్లీజ్, కావాలంటే మమ్మీని అడగనా

మీనాక్షి : నేనేమైనా టూర్ కి వెళుతున్నానా, ఆఫీస్ మీటింగ్స్ కి వెళుతున్నా అక్కడ ఎక్కడికి వెళ్లాలో, మీటింగ్ ఎంత సేపు పడుతుందో నాకే తెలీదు నిన్ను ఎక్కడని కూర్చోపెట్టనూ. టైం వచ్చినప్పుడు నేను వెళ్లకుండా ఒకరోజు నిన్నే పంపిస్తాను. అప్పుడేమంటావో తెలుసా అక్క పని చెయ్యకుండా నన్ను తిప్పుతుంది అని గొడవ చేస్తావ్.

చందు : (నవ్వుతూ) సరే, అయితే వచ్చేటప్పుడు ఏమైనా తీసుకురా

మీనాక్షి : ఏం కావాలి

చందు : నీకు నచ్చింది తీసుకురా.

మీనాక్షి : పో లేచి రెడీ అయ్యి కాలేజీకి వేళ్ళు.

ఇంతలో ఫోన్ వచ్చి చూసేసరికి శివ కాల్ చేస్తున్నాడు.

మీనాక్షి : హలో

శివ : ఏంటి చాలా ఆనందంగా ఉన్నట్టున్నావ్

మీనాక్షి : హా ఫ్లైట్ లో చెపుతా

శివ : పదింటికే ఫ్లైట్

మీనాక్షి : అయిపోయింది రెడీ అయ్యి బైలుదేరడమే

శివ : ఓకే అయితే, ఎయిర్పోర్ట్ లో కలుద్దాం

మీనాక్షి ఫోన్ పెట్టేసి చక చకా రెడీ అయ్యి కిందకి వెళ్లి టిఫిన్ చేస్తుంటే తన అమ్మమ్మ, మావయ్యలు, అత్తయ్యలు తన వైపే చూడటం చూసి చిన్నగా నవ్వొచ్చినా ఆపుకుని తన పని తను చేసుకుని లేచింది.

ఒకసారి డాకుమెంట్స్ మొత్తం సరిగ్గా ఉన్నాయా లేదా అని ఆఖరి సారి చెక్ చేసుకుని కార్ తీసి బైలుదేరింది కానీ మీనాక్షిని ఫాలో అవ్వడానికి తన అమ్మమ్మ మనిషిని పెట్టిన సంగతి మాత్రం గ్రహించలేకపోయింది. నేరుగా ఎయిర్పోర్ట్ కి వెళ్లి శివకి ఫోన్ చేసింది.

మీనాక్షి : శివా ఎక్కడా

శివ : ఇక్కడే ఉన్నా, ఎక్కడున్నానో చెప్పుకొ చూద్దాం.

మీనాక్షి : వావ్ తమరి దెగ్గర ఈ చిలిపి ఆటలు కూడా ఉన్నాయన్నమాట.

శివ : హ్మ్.. సరే వస్తున్నా

మీనాక్షి : ఏ వద్దొద్దు ఇంకా బొచ్చెడు టైం ఉంది, ప్లీస్ ఆడదాం.

శివ : సరే కనిపెట్టు.

మీనాక్షి : ఎక్కడున్నావ్, క్లూ ఇవ్వు.

శివ : నేను నిన్ను చూస్తూనే ఉన్నాను.

మీనాక్షి : అయితే త్వరగా దొరికిపోతావు.

శివ : మీనాక్షి ఒక్కసారి సడన్ గా ఆగు.

మీనాక్షి : ఏమైంది?

శివ : ఒక ఇరవై అడుగులు నేరుగా అటు ఇటు చూడకుండా వెళ్లి వాటర్ బాటిల్ కొను.

మీనాక్షి : దేనికి?

శివ : చెప్పింది చెయ్యి

మీనాక్షి : అలాగే

శివ : నిన్ను ఎవడో ఫాలో చేస్తున్నాడు.

మీనాక్షి : ఎక్కడా?

శివ : అ.. ఆ.. ఆ.. అ.. అలా సడన్ గా కాదు, డౌట్ రాకుండా చిన్నగా తిరిగి చూడు బ్లాక్ కాప్, గ్రీన్ షర్ట్ వేసుకుని ఒకడు ఫాలో అవుతున్నాడు. ఎవరో తెలుసా?

మీనాక్షి : ఎవరో తెలీదు కానీ, ఎవరి పనో తెలుసు. ఇప్పుడేం చేద్దాం

శివ : నేను చెప్పినట్టు చెయి.

[Pallaki]

30    

శివ : నేను చెప్పినట్టు చెయ్యి, అక్కడ కొన్న బాటిల్ తీసుకుని స్ట్రెయిట్ గా నడిచి కొన్ని తాగి మిగతాది డస్ట్ బిన్ లో వెయ్యి, ఒకసారి అటు ఇటు చూడు అక్కడ ఎంక్వయిరీ కౌంటర్ దెగ్గరికి వెళ్లి ఏదో ఒక ఇన్ఫర్మేషన్ అడుగు, ఒకసారి వెనక్కి తిరిగి వాడిని చూసి మళ్ళీ ఇన్ఫర్మేషన్ డెస్క్ వాళ్ళతో మాట్లాడు, ఇప్పుడు వెళ్లి పక్కనే ఉన్న వెయిటింగ్ చైర్లో కూర్చో అప్పుడప్పుడు వాడిని డౌట్ గా చూడు.

మీనాక్షి : టైం అవుతుంది, ఇలా ఎంత సేపు 

శివ : అయిపోయింది లేచి లోపలికి వెళ్లి బోర్డింగ్ పాస్ తీసుకో, లగేజ్ చెక్ చేయించుకో, నీ పక్కనే ఉన్న సెక్యూరిటీ అధికారి ఆయన దెగ్గరికి వెళ్ళు, నేను వస్తున్నాను.

మీనాక్షి సెక్యూరిటీ దెగ్గరికి వెళ్లి ఆయనతో మాట్లాడుతుండగా నేను కూడా వెళ్లాను.

శివ : సర్ వన్ గయ్, దేర్ హి ఇస్ ఫాలోయింగ్ అస్ ఫ్రొం పాస్ట్ టు హౌర్స్, హి ఇస్ లూకింగ్ సస్పీషియస్. యు కెన్ చెక్ ద సిసి ఫుటేజ్ ఇఫ్ నీడెడ్.

ఆఫీసర్ : ఓహ్ ఇస్ ఇట్. లెట్ మీ చెక్ అని పక్కనే ఉన్న రూంలోకి వెళ్లి కోపంగా బైటికి వచ్చి, యు కెన్ గో, ఐ విల్ టీచ్ హిం ఎ లెసన్ అని మమ్మల్ని చూసి నవ్వి వెళ్ళిపోయాడు.

ఇద్దరం వెనక్కి చూసాం, వాడిని పక్కకి రమ్మన్నాడు వాడు వినకపోయేసరికి చొక్కా పట్టుకుని ఈడ్చుకెళ్లాడు. వాడు బతిమిలాడుకుంటున్నాడు మీనాక్షి నన్ను చూసింది. నవ్వాను, గట్టిగా నవ్వుతూ నన్ను వాటేసుకుంది. అందరూ మమ్మల్నే చూస్తుంటే తేరుకుని గేట్ క్లీయరెన్స్ పూర్తి చేసి ఫ్లైట్ ఎక్కి కూర్చున్నాం. విండో సైడ్ మీనాక్షి కూర్చుంటే తన పక్కనే కూర్చున్నాను, నా పక్కన ఇంకొక ఆయన సుమారు అరవై ఏళ్ళు ఉండొచ్చు వచ్చి కూర్చున్నాడు, మమ్మల్ని చూసి నవ్వి ఏదో బిజినెస్ మ్యాగజిన్ తీసి చదువుకుంటున్నాడు. మీనాక్షి నా చెయ్యి కరుచుకుని ఆనందంగా మాట్లాడుతుంటే తన నవ్వుతున్న పెదాలు ఆ పళ్ళ వరస చూస్తూ కూర్చున్నాను.

మీనాక్షి : ఏమైంది ?

శివ : చాలా అందంగా ఉన్నావ్ 

మీనాక్షి : నీకు ఇలా రొమాంటిక్ గా మాట్లాడడం కూడా తెలుసన్న మాట.

శివ : ఏ, ఎందుకలా అడిగావ్

మీనాక్షి : అంటే ఎప్పుడు నీ ధ్యాస డబ్బులు సంపాదించడం మీద లేకపోతే పని మీదే ఎక్కువగా ఉంటుంది. నాతో ఎప్పుడైనా సరదాగా మాట్లాడతావేమో అని ఎదురు చూసే దాన్ని.

శివ : సారీ, అదేంటో చిన్నప్పటి నుంచి అంతే ఒక పని మీద కూర్చుంటే అది అయిపోయేదాకా నాకు నిద్ర పట్టదు, అలా అని నాకు వేరే వాళ్ళు గుర్తు ఉండరు అనుకోకు, నా బుర్రలో అందరి యోగ క్షేమాలు అవతలి వాళ్ళు నా నుంచి ఏం కోరుకుంటున్నారో అని కూడా ఆలోచిస్తాను కానీ బైటికి కనిపించేలా ప్రవర్తించను. ఇంకోటి నేను మనీ మైండెడ్ కాదు.

మీనాక్షి : నేను అలా అనలేదు సరే ఆ టాపిక్ వదిలేయి, నిన్ను ఒకటి అడుగుతాను, చేస్తావా 

శివ : చెప్పు 

మీనాక్షి : అది నీకు ఇష్టం లేనిదీ అయితే 

శివ : చెయ్యను, కానీ నీకు నచ్చే ఇంకో పని చేస్తాను. ముందు ఒక పని బాలన్స్ ఉంది అది పూర్తి చెయ్యాలి.

మీనాక్షి : ఏంటది ?

శివ : ఈ డీల్ కనుక ఓకే అయితే, నీ దెగ్గర కొంచెం అప్పు చేద్దాం అనుకుంటున్నాను. ఒక ఇల్లు కట్టాలి నా జీవితాంతం ఆ ఇంట్లోనే ఉండబోతున్నాను నువ్వు కోరుకున్నట్టు పెద్దమ్మతో, అదేనా నువ్వు అడగబోయేది.

మీనాక్షి : (ఆశ్చర్యంగా) నీకెలా తెలుసు, మీ పెద్దమ్మతో మాట్లాడావా 

శివ : లేదు 

మీనాక్షి : మరి అంత కచ్చితంగా అదే అడుగుతానని ఎలా తెలుసు?

శివ : చెప్పాను కదా, నాకు దెగ్గరైన వాళ్ళు నా నుంచి ఏం కోరుకుంటున్నారో కూడా ఆలోచిస్తానని.

మీనాక్షి : నువ్వు ఒంటరిగా ఉండటం నాకు నచ్చలేదు, మీ పెద్దమ్మ కూడా ఒక్కటే ఉంటుంది, అంత మంచి వ్యక్తి అందులోనూ నన్ను ఇన్స్పైర్ చేసిన ఆవిడ ఒంటరిగా ఉండటం కూడా నాకు నచ్చలేదు.

శివ : అన్ని అనుకున్నట్టు జరిగితే రాబోయే నాలుగు నెలల్లో పెద్దమ్మ బర్తడే ఉంది, సప్రయిజ్ చెయ్యాలని ఉంది.

మీనాక్షి : కచ్చితంగా నువ్వనుకున్నది జరుగుతుంది.

శివ : ఇంకా చాలా ఓకే అవ్వాలి

మీనాక్షి : అయిపోతాయి, ఇక్కడ ఉన్నది ఎవరు శివ.

శివ : ఇది మరీ కొంచెం.

మీనాక్షి : ఓవర్ ఏం కాలేదు, నువ్వు చాలా టాలెంటెడ్ అండ్ నీ కమ్యూనికేషన్ స్కిల్స్ గురించి వంక పెట్టేదే లేదు, ఒక్క అమ్మాయిల విషయంలో తప్ప

శివ : ఆహా

మీనాక్షి : మరి ఇన్ని రోజులు ఎందుకు తనకి దూరంగా ఉన్నావ్ ?

శివ : తనకి ఎవ్వరు లేకపోతే అనుకోవచ్చు కానీ అటు అత్తింటి వాళ్ళు ఉన్నారు, ఇటు పుట్టింటి వాళ్ళు ఉన్నారు. వాళ్ళు దూరంగా ఉంటే కొన్ని రోజులకి ఒంటరితనం భరించలేక ఎవరో ఒకరి దెగ్గరికి వెళ్ళిపోతుందిలే అనుకున్నాను.

మీనాక్షి : కానీ నువ్వన్నట్టు ఏమి జరగలేదు, అంతేనా?

శివ : మొండిది నా అమ్మ 

మీనాక్షి : నీ ఇంట్లో నాకొక రూం ఉంటుందా 

శివ : ఇద్దరికీ ఒకటే రూం అనుకున్నాను, నీకు కావాలంటే ఇంకో రూం కట్టిస్తాను.

మీనాక్షి : ఆ ఆ ఇద్దరికీ ఒకటే రూం, నేను అదే అనుకున్నాను కానీ అడగాలంటే సిగ్గేసింది. అని నా చెయ్యి వెనక దాక్కుంది. నుదిటి మీద  ముద్దు పెట్టుకున్నాను.    

శివ : నా నుంచి గత కొన్ని రోజులుగా నువ్వు కోరుకుంటుంది ఇలాంటి ప్రేమే కదా, అలాగే నువ్వు కోరుకునే ఆ ముద్దులు కూడా ఇస్తాను సరేనా

మీనాక్షి : నీకు మైండ్ రీడింగ్ తెలుసా, ఎలా తెలుస్తున్నాయి నీకు నా మనసులో అనుకునేవి.

శివ : అందులో ఏముంది, సాధారణంగా వయసులో ఉండే అమ్మాయి అందులోనూ కొత్తగా ప్రేమలో పడిన వారు కోరుకునేది ఇవే కదా.

మీనాక్షి : ఆమ్మో నువ్వు మాములోడివి కాదు

శివ : అవును మాములు వాడిని కాదు, నీ వాడిని.

[Pallaki]

31     

బాబు కొంచెం సైలెంట్ గా ఉండరా చిన్న పనిలో ఉన్నాను అన్న మాటలు వినిపించేసరికి శివ, మీనాక్షి ఇద్దరు పక్కన కూర్చున్న ఆయనని చూసారు. మీనాక్షి కొంత అసహనం వ్యక్తం చేస్తే శివ సర్దిచెప్పి ఆయన వైపు తిరిగి చూసాడు. ఆయన ఏదో లాప్టాప్ లో టైపు చేస్తుండడం చూసి మెలకుండా కూర్చున్నాడు.  కొంత సేపటికి ఆయన తల పట్టుకోవడం చూసి శివ తన చేతిలో ఉన్న వాటర్ ఆయనకి అందించాడు. ఆయన వద్దని వారించినా 

శివ : మీకు ఇప్పుడు అవసరమే తాగండి అని చనువుగా ఆయన చేతిలో ఉన్న లాప్టాప్ తీసుకున్నాడు. ఆయన వాటర్ తాగుతుంటే శివ అందులోని మ్యాటర్ చదవడం చూసి శివ వంక చూసాడు.

ఏమైనా అర్ధం అయ్యిందా అని చులకనగా అడిగాడు.

శివ : సర్ మీరు ఎందుకని IPOకి వెళ్ళలేదు అనగానే ఆయనకి శివ దెగ్గర కంపెనీలకి సంబంధించి కొంత అవగాహన ఉందని అర్ధం చేసుకుని శివతో మాట్లాడడం మొదలు పెట్టాడు.

నా పేరు మాధవ్ 

శివ : సారీ అండి నా పేరు శివ, అని షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చాడు.
(మీనాక్షి వీళ్లిద్దరు మాట్లాడుకునే మాటలు వింటూ అటువైపు తిరిగి కూర్చుంది)

మాధవ్ : IPOకి వెళ్ళచ్చు కానీ సమస్య అది కాదు నా స్నేహితుడు నాకు తెలియకుండా వేరే పెద్ద కంపెనీతో డీల్ కుదుర్చుకున్నాడు అది ఒక వేస్ట్ కంపెనీ గత పన్నెండు సంవత్సరాలుగా అప్పుల్లో కూరుకుపోయి ఉంది. వీడు వాళ్ళ చేతిలో ఎలా ట్రాప్ అయ్యాడో తెలీదు కానీ డీల్ కుదుర్చుకుని వాళ్ళకి హాఫ్ పేమెంట్ కింద ఇరవై కోట్లు కుమ్మరించేసాడు. నాకు తెలిసి వద్దని డీల్ క్యాన్సల్ చేద్దామని వాళ్ళకి మెయిల్ పెడితే రెస్పాన్స్ లేదు ఫోన్ చేశాను కుదరదని చాలా గట్టిగా మాట్లాడుతున్నారు. ఇప్పుడు వాళ్ళతో డైరెక్టుగా మాట్లాడదామనే వెళుతున్నాను.

శివ : వాళ్ళు ఒప్పుకోకపోతే 

మాధవ్ : అదే అర్ధం కావటంలేదు, నాకు వేరే సోర్స్ లేదు ఇప్పటికే రా మెటీరియల్ వచ్చేసి రెడీగా ఉంది. ప్రొడక్షన్ లేట్ అయితే మిగతా కంపెనీలు దున్నుకుంటాయి. నా కంపెనీ నుంచి సప్లై లేకపోతే ఆటోమేటిక్ గా డిమాండ్ పడిపోద్ది. ఇప్పటికే పోయిన ఏడాది వచ్చిన నష్టాలు నెత్తి మీద తాండవం చేస్తున్నాయి. ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కావట్లేదు ఒక్కన్నే అయిపోయాను.

శివ : మీ ఫామిలీ సపోర్ట్ తీసుకోండి, ఇప్పుడున్న మీ ఫ్రెండ్ పోసిషన్ లో మీ ఆవిడనో మీ అబ్బాయినో కూర్చోపెట్టండి. IPOకి వెళ్ళండి ఫండ్స్ కలెక్ట్ చేసి ముందు ప్రొడక్షన్ స్టార్ట్ చెయ్యండి. బండి ముందుకు కదిలితే సమస్యలన్నిటికీ పరిష్కారాలు అవే దొరుకుతాయి.

మాధవ్ : నేను అలానే అనుకున్నాను కానీ ఇందులో ఒక చిన్న మెలిక ఉంది, ఏదైనా రివర్స్ అయ్యిందంటే నేను దివాళా తీయాల్సి వస్తుంది. నా గుడ్ విల్ పోతుంది మళ్ళి బిజినెస్ లోకి ఎంటర్ అయ్యే ఛాన్స్ ఉండదు.

శివ : ఆ మెలిక నేను కనిపెట్టాను లెండి, నా దెగ్గర సొల్యూషన్ ఉంది. నా కంపెనీ కోసం ఫ్యూచర్ లో అవసరం పడుతుందని నేనే ఒక ప్లాన్ రూపోంచించాను. మీకోసం చెపుతాను కానీ అది మీ వల్ల అవుతుందో కాదో

మాధవ్ : నా వల్ల ఎందుకు కాదు 

శివ : ఎందుకంటే దీనికి కొంచెం తెలివితో పాటు నటన కూడా వచ్చి ఉండాలి, ఇటు రండి ఏం చెయ్యాలో చెపుతాను కానీ ఎవ్వరికి చెప్పకూడదు మరి. బైటికి వస్తే అందరం కష్టాల్లో పడతాం, మీ మాట చూస్తుంటే నిజాయితీగల వారిలా ఉన్నారు అందుకే సహాయం చేస్తున్నాను. దెగ్గరికి రండి అని రెండు నిమిషాలు ఆయన చెవిలో ఎలుక కోరినట్టు గడగడా వాగాడు.

మాధవ్ : ఎక్సలెంట్ ఐడియా కానీ, ఫెయిల్ అయ్యే ఛాన్స్ లేదు. సారీ ఇందాక నీ వయసు చూసి నిన్ను తక్కువ అంచనా వేసాను కానీ ఇలాంటి ఒక గమ్మత్తు ఐన ఐడియా నీకు ఎలా వచ్చింది.

శివ : మీనాక్షి కంపెనీ గురించి వచ్చిన సమస్య గురించి నావన్నట్టుగా చెప్పాను. కొంత అనుభవంతో పాటు చదివానని చెప్పాను.

మాధవ్ : నువ్వు నాకు హెల్ప్ చేసావ్, ఇప్పుడు నా వంతు మీకు రా మెటీరియల్ సప్లై చేసే అబ్దుల్లాతో నేను ఇంతక ముందు బిజినెస్ చేసాను, మీకు ఏ ఆటంకం కలగకుండా నేను రికమెండ్ చేస్తాను.

శివ : పరవాలేదండి, నేను చెప్పిన ఐడియా వర్క్అవుట్ అవుతుందో లేదో కూడా నాకు తెలీదు 

మాధవ్ : నాకు తెలుసు, లెట్ మీ హెల్ప్ యు 

శివ : అలాగే, థాంక్యూ వెరీ మచ్ సర్ 

మాధవ్ : నాకు నీ నెంబర్ ఇవ్వు, ఇప్పుడు నేను నీకు మాట సహాయం చేసే స్థాయిలో మాత్రమే ఉన్నాను. నా వల్ల అయినంత చేస్తాను అని నిజాయితీగా చెప్పేసరికి శివ కాదనలేకపోయాడు.
 
ఫ్లైట్ ల్యాండ్ అయ్యింది ఇద్దరు ఫ్లైట్ దిగి ఎయిర్పోర్ట్ నుంచి బైటికి వచ్చాము. మాధవ్ గారు మాకు బై చెప్పి మరొక్కసారి ధన్యవాదాలు చెప్పి వెళ్లిపోయారు.

మీనాక్షి : ఏం కావాలట ఆయనకి, ఇద్దరు తెగ ముచ్చట్లు పెట్టుకున్నారు గంటన్నర వరకు 

శివ : ఆయనకి చిన్న సమస్య, ఇద్దరం మాట్లాడుకోగా పరిష్కారం దొరికింది, దానికి బదులుగా మనకి మాట సాయం చేస్తా అన్నాడు అంతే.

మీనాక్షి : ఇంతకీ ఏం కంపెనీ ఆయనది 

శివ : శ్రీ కృష్ణ షుగర్స్

మీనాక్షి : ఓహ్ అలాగ, చూద్దాం. మనం ముందు రిసార్ట్ కి వెళదాం, అక్కడ ఫ్రెష్ అయ్యి మీటింగ్ కి వెళదాం. ఏమంటావ్

శివ : వద్దంటాను మన సిట్యుయేషన్ కి, అదీ నువ్వు ఉన్న సిట్యుయేషన్ కి అవసరమా ఇవన్నీ. వచ్చిన పని చూసుకుందాం. ముందు ఏదైనా ఒక హోటల్ చూడు అది తక్కువ ఖర్చులో అయిపోయేలా 

మీనాక్షి : నువ్వున్నావే...  అబ్బాయిలు బైట అమ్మాయిలని పడెయ్యడానికి అప్పులు చేసి మరి అటు ఇటు తిప్పి, గిఫ్టులు, సినిమాలు షికార్లు, చాక్లేట్లు ఇన్ని చేస్తే మళ్ళి ప్రేమిస్తారో హ్యాండ్ ఇస్తారో అని భయపడుతుంటారు. ఇక్కడ నువ్వేమో డబ్బులు నావైనా వద్దంటున్నావ్ గిఫ్ట్స్ నేను ఇచ్చినా తీసుకోవు పైగా నన్నే డామినేట్ చేస్తావ్ ఏంటో ఇలా అయిపోయింది. 

శివ : సారీ మేడం మీరు అలా ఫీల్ అవుతున్నారని నేను అనుకోలేదు, ఇక నుంచి మీ డబ్బులని మంచి నీళ్లలా ఖర్చుపెడదాం. ముందు బుర్జ్ అల్ హోటల్ కి వెళదాం పదండి.

మీనాక్షి : మళ్ళి నా మీద కోపం. సరే పదా నువ్వు అన్ని ఫిక్స్ అయ్యి వచ్చావ్ కదా అని ముందుకు నడిచింది. 

ఇద్దరం హోటల్ కి వెళ్లి ఒక పదినిమిషాలు కూర్చుని ఫ్రెష్ అయ్యి మీటింగ్ అడ్రస్ హోటల్ వాళ్ళకి చెపితే వాళ్ళు సహాయం చేసారు అక్కడనుంచి క్యాబ్ బుక్ చేసుకుని నేరుగా వాళ్ళ కంపెనీ ముందు ఆగి లేట్ చెయ్యకుండా రిసిప్షనిస్ట్ దెగ్గరికి వెళ్లి మా గురించి చెప్పి మాధవ్ గారు ఇచ్చిన తన విసిటింగ్ కార్డు చూపించాను. పావుగంటకి లోపలికి పిలిచారు.

కంపెనీలో జరిగిన అవకతవకల గురించి అటు ఇటుగా చెప్పి ఇప్పుడు కంపెనీ మా చేతుల్లో ఉందని రెండు ప్రూఫ్స్ తో పాటు మాధవ్ గారి అస్సురిటీ కూడా బాగా పని చేసింది. హాఫ్ పేమెంట్ తోనే కావాల్సిన మెటీరియల్ సప్లై చెయ్యడానికి ఒప్పుకున్నారు. గంటన్నర మీటింగ్ తరవాత అగ్రిమెంట్ చేసుకున్నాం ఆమ్మో అది మీటింగ్ అనడం కంటే సిబిఐ రైడ్ అనొచ్చు ఎన్ని ప్రశ్నలు అడిగారో.

అక్కడనుంచి బైటికి వచ్చి రెస్టారెంట్ కి వెళ్లి మంది ఆర్డర్ చేసాము. తింటుంటే మీనాక్షి వెళ్లి ముందు మొహం కడుక్కుని నా ముందు కూర్చుని తల విదిలించింది.

మీనాక్షి : ఆమ్మో తల తిరిగిపోయింది 

శివ : ఈ డ్రింక్ తాగు 

మీనాక్షి : అన్నిటికి సమాధానాలు చెపుతున్నావ్ నీకు ఇంత ఎలా తెలుసు?

శివ : కొంత తెలుసుకున్నాను కొంత చదివాను. అయినా నేనేమి అన్ని ప్రశ్నలకి సమాధానం చెప్పలేదు. తెలిసిన వాటికి మాత్రమే చెప్పాను, తెలియని వాటికి నాకు తెలిసిన సోల్లంతా చెప్పాను. మన దెగ్గర మ్యాటర్ ఉందని వాళ్ళకి అర్ధమయ్యేలా కొంచెం కాన్ఫిడెంట్ గా చెప్పాను అంతే.

మీనాక్షి : నాకైతే భయం వేసింది, ఎప్పుడు ఇలాంటి ఒక మీటింగ్ కి వెళ్లిందే లేదు.

శివ : మొత్తానికి అయిపోయింది.

మీనాక్షి : అవును అంతా నీవల్లే కానీ నీకు క్రెడిట్ ఇవ్వదలుచుకోలేదు

శివ : ఎందుకో

మీనాక్షి : అలా ఇస్తే నేనే నా నుంచి నిన్ను వేరు చేసినట్టు అనిపిస్తుంది, నాకు అది ఇష్టం లేదు.

శివ : (కొంచెం ప్రేమగా చూసాను) ఇంకా

మీనాక్షి : ఫ్లైట్ రాత్రికి ఉంది, అప్పటివరకు ఏం చేద్దాం 

శివ : ఏదో చూడాలన్నావ్ కదా 

మీనాక్షి : ఏమొద్దు రూంకి వెళ్ళిపోదాం 

శివ : వెళ్లి 

మీనాక్షి : నీతో కొంచెం సేపు, మళ్ళి మళ్ళి మనకి ఇలాంటి ఏకాంతం దొరకదు.

శివ : సరే...

మీనాక్షి : సరే అని తల ఊపుతావేంటి, ముద్దులు పెడతా అన్నావు కదా 

శివ : అలాగా 

మీనాక్షికి సిగ్గుతో బుగ్గలు ఎరుపెక్కితే శివ నవ్వాడు, మీనాక్షి లేచి శివ పక్కకి వచ్చి కూర్చుని ఇద్దరు తినేసి రూంకి బైలుదేరారు. రూంకి వెళ్లి కుర్చున్నారనే కానీ ఇద్దరికీ బుర్రలు హీట్ ఎక్కిపోతున్నాయి. మీనాక్షి శివకి ఎదురుగా వచ్చి కూర్చుంది. 

శివ : చాలా తొందరగా ఉన్నట్టు ఉందే 

మీనాక్షి : మరి నీకోసం ఎదురు చూస్తే వచ్చే సంవత్సరానికి కూడా ఇలానే కూర్చుని ఉంటాం. పైకే నువ్వు గట్టిగా ఉంటావు కానీ అమ్మాయిల విషయంలో నువ్వు ఎంత మొహమాట పడతావో నాకు తెలీదా అని ముందుకు జరిగింది.

మీనాక్షి సన్నటి కోర పెదాలు చూస్తూనే ముందుకు జరిగాను కానీ టెన్షన్ గా ఉంది. ఇదే నా తొలి ముద్దు ఎలా ఉంటుందో నేను తొందరపడితే తను ఇబ్బంది పడుతుందేమో, తనే ముద్దు పెట్టేవరకు ఆగుదామా కానీ కళ్ళు మూసుకుని ఆగిపోయిందే. ఏం చెయ్యను సరే అని నేను కూడా నా పెదాలని తన పెదాలకి దెగ్గరగా తీసుకెళ్లి కళ్ళు మూసుకున్నాను. ఒక పది సెకండ్లు ఏమి కాలేదు. కళ్ళు తెరిచి చూసాను మీనాక్షి నా కళ్ళల్లోకే చూస్తుంది. చిన్నతనంగా నవ్వాను. నాకు తెలుసు అంటూనే మీనాక్షి నా కాలర్ పట్టుకుని దెగ్గరికి లాక్కుంది. ఇద్దరి పెదాలు కలుసుకున్నాయి.

మీనాక్షి పెదాల మీద నా పెదాలు ఉంచి అటు ఇటు రుద్దాను, అంతకు మించి ఏం చెయ్యాలో నాకు తెలీలేదు. నాకు ముద్దు పెట్టడం రావట్లేదు నాకు తెలుస్తుంది భయపడిపోయాను ఎంత ప్రయత్నించినా అస్సలు కుదరడం లేదు, ఇంతలో మీనాక్షి నా గుండె మీద గట్టిగా ఒక్కటి చరిచింది ఆగిపోయాను. నన్ను వెనక్కి తోసి నా మీద ఎక్కి ఆటో కాలు ఇటో కాలు వేసి కూర్చుంది. నా కళ్ళలోకి చూస్తూ తన వేలుని నా పెదాల మధ్యలో పెట్టి తెరిచింది. మీనాక్షి అలా నా మీద కూర్చునేసరికి నా ఆలోచనలన్నీ ఆగిపోయాయి ఇలాంటి ఒక అనుభవం గురించి నేను కల కూడా కనలేదు, అనుకున్నాను అలా ముద్దు పెట్టాలి ఇలా ముద్దు పెట్టాలి అని కానీ ఇక్కడి దాకా వచ్చాక శిల్పంలా స్తంభించిపోయాను.

మీనాక్షి తన పెదాలతో ముందు నా కింద పెదం అందుకుని ఆ వెంటనే పై పెదం అందుకుని మళ్ళి కింద పెదం, తరువాత అలానే చెయ్యమన్నట్టు తన పెదాన్ని నా పెదాల మధ్య దూర్చింది. నేను కూడా మీనాక్షి చేసినట్టే చేసాను సడన్ గా తన నాలికతో నా నాలిక మీద నాకింది ఏమైందో ఏమో ఆత్రం ఆగలేదు తన వీపు మీద చెయ్యి వేసి గట్టిగా హత్తుకుని నేనూ నా నాలికని తన పెదాల మధ్యలోకి తోసాను. అలా ఎన్నో మాటలు  ముద్దు ముచ్చట్ల తరువాత మీనాక్షి నా మీద పడుకుని నిద్ర పోయింది. కొన్ని కొంటె ఆలోచనలు వచ్చినా నన్ను నేను ఆపుకున్నాను.

మీనాక్షి : అన్నిటిలో ముందు ఉండే నువ్వు ఈ విషయంలో కొంచెం వెనకాల పడ్డావోయి అని నవ్వుతూ వాటేసుకుని, పదా షాపింగ్ కి వెళదాం అని లేచింది.

ఇద్దరం బైటికి వెళ్లి మీనా బజార్, అలానే గార్డెన్ మార్కెట్ వెళ్లి వచ్చాం. మీనాక్షి తన తమ్ముడి కోసం ఏదో కొనింది. అక్కడనుంచి కొంచెం సేపు హోటల్ కి వచ్చేసి ఇద్దరం ముద్దుల లోకంలోకి వెళ్లిపోయాం. ఈ సారి ప్రిపేర్ అయ్యాను నేనే కావాలని ఎక్కువగా ముద్దులు పెట్టేసాను నా అవస్థ చూసి నవ్వుకుంది.

మీనాక్షి : నువ్వు ఇంకా చాలా ఓపెన్ అవ్వాలి, నేనున్నాగా నాకు వదిలేయి నేను చూసుకుంటాను అని నా నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టి మళ్ళి పెదాల మీద పెట్టింది.

ఇద్దరం ఇండియాకి తిరిగి వచ్చేసాం, ఎయిర్పోర్ట్ నుంచి ఇద్దరం విడిపోడానికి మా ఇద్దరికీ ఎంత భారంగా అనిపించిందో మాటల్లో చెప్పలేను. పెద్దమ్మ కూడా నేను వెళ్లిపోయేటప్పుడు ఇంతకంటే ఎక్కువ బాధ పడిందేమో అనిపించింది. హాస్టల్ కి వెళ్లకుండా నేరుగా పెద్దమ్మ దెగ్గరికి వెళ్ళిపోయాను.

[Pallaki]

32     

టైం చూస్తే అర్ధరాత్రి రెండవుతుంది తలుపు కొట్టాను ఐదు నిమిషాలకి తలుపు తెరుచుకుంది. పెద్దమ్మ నన్ను చూసి కళ్ళు తుడుచుకుని మళ్ళి చూసి లోపలికి రమ్మని తలుపు వేసేసింది. ఎం మాట్లాడకుండా వెళ్లి సోఫా ఎక్కి పడుకున్నాను. నాకు దుప్పటి కప్పి మంచినీళ్ల బాటిల్ ఒకటి కింద పెట్టి వెళ్ళిపోయింది. మళ్ళీ లేచింది పెద్దమ్మ లేపాకే.

కావేరి : శివ.. శివా 

శివ : (దుప్పటి తీసేసి లేచి కూర్చున్నాను) చెప్పు 

కావేరి : టైం పది అవుతుంది, ఏం చెప్పాలి నీకు. ఆఫీస్ లేదా  

శివ : ఆమ్మో మర్చిపోయా ఇవ్వాళ నా ఎగ్జామ్ అంటూనే లేచి పరిగెత్తి త్వరగా బ్రుషు పేస్ట్ పట్టుకుని బాత్రూంలోకి దూరి స్నానం చేసి రెడీ అయ్యి బైటికి పరిగెత్తాను.

కావేరి : మళ్ళీ ఎప్పుడు 

శివ : ఎగ్జామ్ రాసొస్తా 

కావేరి : సరే వెళ్ళిరా ఆల్..

శివ : ఆల్ ద బెస్ట్ వద్దు నేనేం చదవలేదు అంటూనే వెళ్ళిపోయాను.

కాలేజీకి వెళ్లి గగన్ సర్ పుణ్యమా లేట్ అయినా అల్లో చేసారు. మూడు గంటల ఎక్జామ్ ని ఏమి రాక తెలిసినంత వరకు రాసేసి గంటన్నరలో బైటికి వచ్చేసా. కొంత సేపటికి సందీప్ వాళ్లంతా వచ్చారు, బానే రాశాం అన్నారు. నా పరిస్థితి ఆ దేవుడికే తెలియాలి అనుకుని మీనాక్షికి ఫోన్ చేద్దాం అని చూస్తే లేదు ఇంట్లోనే మర్చిపోయా. కొంతసేపు ఫ్రెండ్స్ తో మాట్లాడి ఇంటికి బైలుదేరాను.

ఇంటికి వెళ్లేసరికి పెద్దమ్మ ఆల్రెడీ అన్నం వండేసి నా ఫోన్లో మాట్లాడుతూ కూర వండుతుంది. నన్ను చూసి నవ్వి మీనాక్షి అని పెదాలతో చెప్పి మళ్ళీ ఫోన్లో మాట్లాడుతుంటే వెళ్లి సోఫాలో కూర్చుని టీవీ పెట్టాను. పది నిమిషాలకి వచ్చి నా పక్కన కూర్చుని నా చేతికి ఫోన్ ఇచ్చింది. చూస్తే అరగంట మాట్లాడుకున్నారు.

శివ : ఏంటి అరగంట నుంచి ఏం మాట్లాడుకుంటున్నారు 

కావేరి : ఊరికే నీకోసం చేసింది ఎగ్జామ్ ఎలా రాసావ్ అని ఫోన్, నేను ఎత్తే సరికి అలా మాట్లాడుతూ కూర్చున్నాం.

శివ : ఏం ఎగ్జామ్లో ఏంటో 

కావేరి : ఎలా రాసావ్ అని అడగనులే 

శివ : అంత బాగా ఏం రాయలేదు. ఏదో ఇంటర్మీడియట్ ఆన్సర్లు రాసొచ్చాను.

కావేరి : దుబాయి నుంచి నాకేం తెచ్చావ్ 

శివ : మర్చిపోయా ఉండు ఒక్క నిమిషం బ్యాగ్లో ఉన్నాయి చూడు.

పెద్దమ్మ బ్యాగ్ తెచ్చి ఓపెన్ చేసింది.

శివ : ఆ కవర్ ముస్కాన్ ది, గాజులు ఒక డ్రెస్ తీసుకున్నా

కావేరి : తీసి చూసి బాగున్నాయి అని కింద్దున్న కవర్ తీసింది.

శివ : ఆ కవర్ నీదే 

కావేరి : చీర బాగుంది కానీ ఈ జాకెట్టే అస్సలు బాగాలేదు అని చూపించింది. (నవ్వొచ్చింది బాలీవుడ్ హీరోయిన్స్ చీర మీద వేసుకునే బ్రా లాగ ఉందది)

శివ : హహ చీర మాత్రమే కొన్నాను అది దాని మాచింగ్ ఏమో ఇంకోటి కుట్టించుకోమా సరిపోద్ది. అవి దాని మాచింగ్ గాజులు 

కావేరి : థాంక్స్ 

శివ : అవన్నీ తరవాత రాత్రి సోఫా నాకు చాల్లేదు, దుప్పటి కూడా చలి ఆగట్లేదు ఇలా అయితే ఇక్కడ రోజు పడుకోవడం కష్టమే  
 
కావేరి : నిజంగానా అని లేచింది

శివ : వద్దంటే చెప్పు వెళ్ళిపోతా 

కావేరి : హమ్మయ్య మొత్తానికి నా కొడుకు నా దెగ్గరికి చేరాడు అంటూ నవ్వుతు కళ్ళలో నీళ్లతో వచ్చి కౌగిలించుకుంది.

శివ : ఆ కొన్ని రోజులు మాత్రమే 

కావేరి : ఇంక నిన్ను నేను పోనివ్వను అని గట్టిగా పట్టుకొనేసరికి పెద్దమ్మని చూసాను 

శివ : సారీ ఇన్ని రోజులు నిన్ను బాధ పెట్టినందుకు 

కావేరి : ఉండు అన్నం పెట్టుకొస్తా ఇద్దరం తిందాం, వెళ్లి కాళ్ళు చేతులు కడుక్కోపో అని లోపలికి వెళ్ళింది ఆనందంగ

పెద్దమ్మ అలా అనగానే మళ్ళీ ఇలాంటి మాటలు విని నాకు నా చిన్నతనం గుర్తు వచ్చింది. ఒకప్పుడు ఇలానే నన్ను తిడుతూ ఆట పట్టిస్తూ నాతో ఆడుకుంటూ ఉండేది పెద్దమ్మ, నేనేమో నాకు కోపం వచ్చినప్పుడల్లా బకెట్లో నీళ్లు తీసుకొచ్చి పెద్దమ్మ మీద పొసేవాడిని. నవ్వుకుంటూ బైటికి వెళ్లి కాళ్ళు చేతులు కడుక్కుని బకెట్లో నీళ్లు నింపి వచ్చి తలుపు చాటున దాక్కున్నాను 

కావేరి : శివా అన్నం పెట్టాను ఎక్కడా 

శివా : అమ్మా ఒకసారి ఇలా రా అని పిలిచి పెద్దమ్మ లోపలికి రాగానే బకెట్ నీళ్లు కుమ్మరించేసాను. 

ఆనందంగా ఆశ్చర్యపోయి నవ్వుతూ ఏడుస్తూ నన్ను వాటేసుకుంది.

కావేరి : ఇన్ని రోజులు నాకు దూరంగా ఎలా ఉండాలనిపించింది నీకు 

శివ : సారీ సారీమా నేను ఏదో అలోచించి వెళ్లాను, అలా అయితే నువ్వు ఇటు అత్తగారింటికో లేక పుట్టింటికొ వెళతావని కానీ నేను అనుకున్నవేవీ జరగవని నాకు అర్ధం అయ్యింది ఈ కొన్ని నెలలేగా నీకు దూరంగా ఉన్నదీ.. ఇక నీతోనే ఉంటాను రేపు పెళ్ళైనా మీనాక్షినే నీ ఇంటి కోడలిగా వస్తుంది సరేనా మనం కలిసే ఉంటాము.

కావేరి : ఉ కొట్టింది. నువ్వు నన్ను ఒంటరిగా వదిలేసి వెళ్ళిపోతే నేను వెళ్ళిపోతాననుకున్నావా ఇంకోసారి ఇలాంటి పిచ్చి ఆలోచనలు చేస్తే ఊరుకోను చెప్తున్నా అని నా చెవి పిండి, తడిచిన తన చీరని చూసుకుని పాత రోజులు గుర్తు చేసుకుని నవ్వుతూ ఉంది.

శివ : స్నానం చేసి వస్తే ఇద్దరం తినేద్దాం.

ఇద్దరం తినేసి ఎన్నెన్నో ఎప్పటెప్పటి విషయాలో గుర్తుచేసుకుని నవ్వుకున్నాం కొంతసేపటికి మీనాక్షి, ముస్కాన్ ఇద్దరు కలిసి వచ్చారు.

శివ : ముస్కాన్ ఎలా ఉన్నావ్, మొత్తానికి హోటల్ కంస్ట్రక్షన్ పూర్తి చేసావు ఎవ్వరి హెల్ప్ లేకుండా ఐయామ్ ప్రౌడ్ ఆఫ్ యు 

కావేరి : నిజంగానా, వెరీ గుడ్ ముస్కాన్ 

ముస్కాన్ : ఊరుకోండి పెద్దమ్మ మీరు కూడా, భయ్యా ఎంత బిజీగా ఉన్నా రోజు మేస్త్రితో మాట్లాడుతూనే ఉన్నాడు ఒక పక్క నాకు హెల్ప్ చేస్తూనే నాకు తెలీకుండా జాగ్రత్త పడ్డాడు అంతా నేనే చేస్తున్నాను అనుకోవాలని 

శివ : నేను చేసింది మాట సాయం మాత్రమే, పని అంతా నువ్వే చేసుకున్నావ్

ముస్కాన్ : అవే మాటలు నా నోటి నుంచి చెప్తే ఎవరైనా నమ్ముతారా పోనీ వింటారా, నువ్వే గ్రేట్ 

మీనాక్షి : మీ అన్నా చెల్లెళ్ళ గొడవ ఆపండి ఇక.. ఆంటీ ఎటైనా వెళదామా 

కావేరి : ఎటు వెళదాం మీరే చెప్పండి అని నవ్వుతూ లోపలికి వెళ్లి దుబాయి నుంచి నేను తెచ్చిన గిఫ్ట్ తీసుకొచ్చి ముస్కాన్ చేతికి ఇచ్చింది.

ముస్కాన్ : ఏంటిది 

మీనాక్షి : ఓపెన్ చేసి చూడు నీకోసం మీ భయ్యా ఇష్టంగా కొనుక్కొచ్చాడు 

ముస్కాన్ : అవునా అంటూ తెరిచి లోపల ఉన్న డ్రెస్, గాజులు, దర్గా నుంచి తెచ్చిన తాయత్తులు చూసి వావ్ థాంక్స్ భయ్యా అంది

శివ : కవర్లో పెన్ ఉంది చూడు అది చాచాకి ఇవ్వు 

ముస్కాన్ : చాలా అంటే చాలా సూపర్ గా ఉంది భయ్యా.. థాంక్యు, ఇంతకీ ఎక్కడికి వెళదాం 

శివ : ఎక్కడికి వద్దు కానీ ఇక్కడే ఇంట్లోనే దాగుడు మూతలు ఆడదాం 

కావేరి : హహ 

మీనాక్షి : ఏమైంది ఆంటీ 

కావేరి : వీడు దొంగ, తొండి ఆట ఆడతాడు 

మీనాక్షి : ఇదిగో తొండి గిండి ఏం లేవు, సరిగ్గా ఆడాలి సరేనా 

శివ : సరే అని నవ్వాను గట్టిగా 

కావేరి : చూడు ఎలా నవ్వుతున్నాడో దొంగ 

శివ : సరే సరే ముందు దొంగ ఎవరు వస్తారు 

ముస్కాన్ : రండి పంటచెక్కలు వేద్దాం అని వేయగా ముస్కాన్ ఏ దొరికిపోయింది 

ముస్కాన్ వెళ్లి అంకెలు లెక్కపెడుతుంటే అందరం దాక్కోడానికి లోపలికి దూరాము, అప్పుడే  నాకు ఫోన్ వచ్చింది.. సందీప్ నుంచి.

శివ : చెప్పు సందీప్ 

సందీప్ : చిన్న ప్రాబ్లం ఒకసారి కంపెనీ దెగ్గరికిరా గగన్ సర్ కూడా ఇక్కడే ఉన్నాడు  లోకల్ బయ్యార్స్ మాట వినడంలేదు

శివ : వస్తున్నా. మీనాక్షి మీనాక్షి...

ముస్కాన్ : ఏంటి భయ్యా ఇంకా దాక్కోలేదా 

శివ : లేదురా చిన్న పని ఇలా వెళ్లి అలా వచ్చేస్తా.. మీనాక్షి 

మీనాక్షి : వచ్చాను 

శివ : కార్ కీస్ ఇవ్వు కంపెనీ దాకా వెళ్ళొస్తాను

మీనాక్షి : నేనూ రావాలా 

శివ : లేదు అవసరంలేదు ఇప్పుడే వస్తాను. లోకల్ బయ్యర్స్ వచ్చారట మాట్లాడి వస్తాను.

పెద్దమ్మ కూడా బైటికి వచ్చేసింది 

మీనాక్షి : సరే అంది దిగాలుగా 

శివ : అలా దిగులు పడకపోతే ఇంట్లో ముగ్గురు ఉన్నారు మీకు వచ్చింది చెయ్యండి వచ్చేటప్పుడు చాక్లేట్ కొనుక్కొస్తా ఎవరి వంట బాగుంటే వాళ్ళకి చాక్లేట్ 

ముస్కాన్ : డన్ 

కావేరి : చూద్దాం 

మీనాక్షి : నాకు వంట రాదు

కావేరి : నేను నేర్పిస్తా కదా పదండి అస్సలు ఇంట్లో  ఏమున్నాయో చూద్దాం ముందు అని నవ్వుకుంటూ కిచెన్ లోకి వెళ్లిపోయారు ముగ్గురు నేను కంపెనీ దెగ్గరికి కార్ స్టార్ట్ చేశాను.

[Pallaki]

33     

మీనాక్షి కంపెనీ గేట్ లోపలికి వెళుతుంటేనే లోపల ఏదో జరుగుతుందనిపించింది ఎందుకంటే బైట కొంతమంది ఇంతకముందు పనిచేసిన గోపాల్, శ్యామ్ మనుషులు కనిపించారు. లోపలికి వెళ్లాను

శివ : గగన్ సర్ ఏమైంది ఏంటిదంతా

సందీప్ : వీళ్లంతా లోకల్ బయ్యర్స్ మన వస్తువులని కొనుక్కోబోయ్యేదే లేదని వచ్చి వార్నింగ్ ఇస్తున్నారు.

గగన్ : ఇప్పుడేం చేద్దాం శివా

శివ : ఇదంతా ఎవరు చేపిస్తున్నారో నాకు తెలుసు, అని అందరినీ చూసి హలో అని అరిచాను.

హలో బాబు నిన్నే వినాలి, అరుస్తుంటే వినిపించట్లేదా.. అస్సులు ఇక్కడికి మీరంతా ఎందుకు వచ్చినట్టు మిమ్మల్ని కొనమని బలవంతంగా ఎవరైనా మిమ్మల్ని లాక్కొచ్చారా? (అందరూ సైలెంట్ గా అయిపోయారు)

మీరు చేసేది ఎలా ఉందొ తెలుసా అమ్మ అన్నం పెట్టకపోయినా దెగ్గరికి వెళ్లి మరీ అమ్మా నేను అన్నం తినను అని మారం చేసినట్టుంది. అమ్మ అయినా కరిగి బతిమిలాడుతుంది ఇక్కడ మీ అమ్మ అయ్యలు ఎవ్వరు లేరు కొనకపోతే వెళ్లిపోండి అంతే.

"మా సపోర్ట్ లేకుండానే బిజినెస్ చేద్దామనుకుంటున్నారా, ఎలా చేస్తారో మేమూ చూస్తాం"

శివ : నీ బాదేంటి బామ్మర్ది.. అనగానే వెనక ఉన్న అందరూ నవ్వారు. నా ప్రోడక్ట్ కొనను అనుకున్నప్పుడు ఇంకా ఎందుకు ఇక్కడే ఉన్నావ్, అస్సలు ఇక్కడికి ఎందుకు వచ్చావ్.. (ఇంతలో ప్యూన్ అందరికి చాయ్, బిస్కెట్స్ తీసుకువచ్చాడు)

రాజు ఇక్కడ మనతో బిజినెస్ చేసేవాళ్ళు ఎవ్వరు లేరు, చాయ్ బిస్కెట్స్ దండగ లోపల పెట్టు.. (అనగానే రాజు లోపలికి వెళ్ళిపోయాడు)

ఆ ఎక్కడున్నాం.. మీకు ఒక చిన్న కధ చెపుతా వినండి. నాకు తెలిసిన ఒకాయన పొట్ట చేత్తో పట్టుకుని ఈ ఊరు వచ్చాడు, చేతిలో చిల్లిగవ్వ కూడా లేదు, కాని ఒక్కడే ఎదుగుతూ స్థిరపడుతూ తను ఏదగడమే కాకుండా తన చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళు కూడా ఎదగాలని అందరికి షేర్స్ ప్రాఫిట్స్ కూడా పంచాడు. ఎవరో తెలుసా ఈ కంపెనీ ఓనర్ సీతారామ్ గారు. బాబులు ఇందులో సుబ్బారావు గారి ఫ్యామిలీ నుంచి ఎవరైనా ఉన్నారా అనగానే ముగ్గురు లేచి నిలబడ్డారు, వాళ్ళని చూస్తూనే ఒక్కసారి ఈ కంపెనీ గురించి మీ నాన్న గారిని అడగండి చెపుతారు. రెడ్డి గారి కుటుంబం అనగానే ఇద్దరు చేతులు లేపారు.

మీరంతా ఎప్పటి నుంచో ఈ వ్యాపారంలో కొన్ని తరాలుగా ఉంటూ వస్తున్నారు, ఎవడో నిన్న మొన్న వచ్చిన వాడి మాటలు విని ఇంత దూరం వచ్చారు, కంపెనీ పేరు మాత్రమే మారింది, దాని విలువలు మారలేదండి. మీరు ఇంకా నమ్మకపోతే కంపెనీ ఓనర్ సీతారామ్ గారి మనవరాల్ని పిలిపిస్తాను తనే ఇప్పుడు ఈ కంపెనీ ఓనర్.. ఈ రెండేళ్లు మాత్రమే కంపెనీ ఇలా ఉందండి కొన్ని రోజుల్లో పాత కంపెనీ ఎలా నడిచేదో దాన్ని మించిన పూర్వ వైభవం మీకు చూపిస్తాను. ఎవరైతే కంపెనీని నమ్ముతాం తిరిగి కంపెనీ మనకి తోడుగా ఉంటుంది అని నమ్ముతున్నారో వాళ్ళు మాత్రమే ఉండండి. మిగతా వాళ్ళంతా మళ్ళీ గెట్అవుట్ అని చెప్పక ముందే వెళ్ళిపోరా ప్లీజ్ చెప్పాలంటే మనసు రావట్లేదు.. అనగానే ఒక పది మంది వచ్చిన ప్లాన్ ఫెయిల్ అయినట్టు మొహం మాడ్చుకుని లేచివెళ్ళిపోగా మిగతావాళ్ళు ఎక్కడివాళ్ళు అక్కడే కూర్చుండిపోయారు.

రాజు.. చాయ్ బిస్కెట్స్ తోపాటు భోజనం ఏర్పాట్లు కూడా చెయ్యి, అందరూ భోంచేసి వెళ్ళండి, ఒక వారంలో మీటింగ్ పెట్టుకుందాం.. ఏమంటారు అనగానే అందరూ చెప్పట్లు కొట్టారు. తిరిగి గగన్ సర్ పక్కన నిల్చున్నాను.

శివ : హ్యాపీయేనా

గగన్ : నిజంగా నువ్వు చాలా గ్రే..

శివ : ఊరుకోండి సర్.. ఆమ్మో లేట్ అయిపోయింది వెళ్ళాలి, సర్ అదీ..

గగన్ : నేను చూసుకుంటాను, వెళ్ళు

శివ : సందీప్ మన పని ఎంతవరకు వచ్చింది

సందీప్ : రేపు పొద్దున్నే అందరూ నీ ముందుంటారు

అక్కడనుంచి బైటికి వచ్చేసి ఇంటికి వచ్చాను, డోర్ తీసుకుని లోపలికి అడుగుపెడుతుండగానే వాసన గుమగుమలాడుతుంది. అమ్మ నాకిష్టమైన కూర వండింది.

శివ : నేనొచ్చేసా..

కావేరి : రేయి ఆగాగు.. అక్కడే ఉండు వస్తున్నాం.. ముందు కళ్ళు మూసుకో

శివ : అలాగే..

ముగ్గురు చేతిలో మూడు గిన్నెలతో శివ ముందుకు వచ్చారు.

శివ : కళ్ళు తెరవనా

కావేరి : ఆగు ముందు వాసన చూసి అవేంటో కనిపెట్టు చూద్దాం

శివ : సరే

కావేరి : ఇదేంటో చెప్పు చూద్దాం

శివ : వాసన కూడా చూడనవసరంలేదు గుత్తోంకాయ, మసాలా స్టఫ్

కావేరి నవ్వుతూ ఆగిపోయింది

ముస్కాన్ : భయ్యా మరి ఇదీ.. అని శివ మొహం దెగ్గరికి తెచ్చింది.

శివ : హ్మ్మ్.. ఏదో స్వీట్ లా ఉంది.. ఏంటో తెలియట్లా

మీనాక్షి : మరి ఇదీ.. అని ముందుకు వచ్చింది

శివ : ఇది కూడా స్వీటే, కాని తెలియట్లా ఆగాగు గులాబ్ జాం అదేనా

మీనాక్షి : హా.. అదే

కళ్ళు తెరిచి ముందుగా ముస్కాన్ చేతిలో ఉన్నది తీసుకుని చూసాను కద్దు ఖీర్. గబగబా రెండు స్పూన్లు తినేసి మీనాక్షిని చూసాను, నన్ను చూసి నవ్వుతుంది.

శివ : ముస్కాన్ అంత బాగా చేస్తుంది మరి ఖీర్

మీనాక్షి : మరి నాది ?

శివ : ఇవ్వు.. వావ్ ఇంత సాఫ్ట్ గా వచ్చింది, టేస్ట్ కూడా అదిరిపోయింది.. నువ్వే గెలిచావ్

మీనాక్షి : అదేంటి మరి..

శివ : మా అమ్మ వంట రుచి చూడాల్సిన పనిలేదు, అది ఎలా ఉంటుందో నాకు తెలుసు అని అమ్మని చూసాను.. అమ్మా ఆకలేస్తుంది..
కావేరి కళ్ళ నిండా నీళ్లతో కొంగుతో తుడుచుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

మీనాక్షి : ఏమైంది శివా

శివ : ఎప్పుడూ పెద్దమ్మ అని పిలుస్తాను కదా అమ్మా అని పిలిచేసరికి కొంచెం ఎమోషనల్ అయ్యింది

ముస్కాన్ : ఎంత హ్యాపీగా ఉండుంటుందో

శివ : అవును రా.. ఇక నుంచి అమ్మా అనే పిలుస్తాను.. బతికుందో లేదో కూడా తెలియని అమ్మని మనసులో పెట్టుకుని ఈ అమ్మని బాధ పెట్టలేను.

మీనాక్షి : అంటే నువ్వు ఇంకా మీ అమ్మ కోసం వెతుకుతున్నావా

శివ : మీకెలా తెలుసు ఇదంతా, అమ్మ చెప్పిందా

ముస్కాన్ : అవును భయ్యా

శివ : తన గురించి తెలిసేంత వరకు వెతుకుతూనే ఉంటాను, ఆ రోజు తరవాత తను ఉందా చనిపోయిందా, ఎవరు చంపారు.. బతికుంటే ఇప్పుడు ఎక్కడ ఉంది.. జస్ట్ తెలుసుకుంటాను అంతే..

మీనాక్షి : తెలుసుకుని..?

శివ : తెలుసుకుంటాను అంతే ఎప్పటి నుంచో ఈ ప్రశ్నలు నన్ను సరిగ్గా నిద్రపోనివ్వడంలేదు.. ఇదంతా అమ్మతో చెప్పకు

మీనాక్షి : అలాగే

ముస్కాన్ : భయ్యా చెప్పడం మర్చిపోయా ఇవ్వాళ లతీఫ్ వాళ్ళు మళ్ళి వచ్చారు, నాన్నని నన్ను లతీఫ్ కి ఇచ్చి పెళ్లి చెయ్యమని బలవంత పెడుతున్నారు. నాకు ఇష్టం లేదు

శివ : భయపడకు అయినా ఎందుకు భయం నీ వెనక ఎవరున్నారు

ముస్కాన్ : మా భయ్యా ఉన్నాడు అని వచ్చి వాటేసుకుంది (నవ్వుతూ)

శివ : కదా.. అన్ని నువ్వన్నట్టుగానే జరుగుతాయి, సరేనా

ముస్కాన్ : థాంక్స్

శివ : థాంక్స్ కాదు ఇంకో కప్ ఖీర్ పొయ్యి అని నవ్వాను

నలుగురం భోజనం చేసి ముచ్చట్లు పెట్టుకుంటూ కాలక్షేపం చేసాం. అమ్మా, ముస్కాన్ ఏదో మాట్లాడుకుంటుంటే మీనాక్షి వచ్చి నా పక్కన కూర్చుంది.

శివ : ఇంకా.. ఏంటి విశేషాలు.. నిజంగా గులాబ్ జాం నువ్వే చేసావా

మీనాక్షి : లేదు అత్తయ్య చేసింది

శివ : ఓహ్.. అత్తయ్య
మీనాక్షి : నువ్వు అమ్మా అని పిలుస్తున్నావ్ గా మరి, నేను ఏమని పిలవాలి, రేపటి నుంచి రోజు గంట ట్యూషన్ నాకు వంట నేర్పిస్తా అంది.

శివ : నేర్చుకో

మీనాక్షి : ఇంకా

శివ : చెప్పాలి

మీనాక్షి : ఏముంటాయి.. కంపెనీ పనులు నాన్న చూసుకుంటున్నాడు, తమ్ముడు నా మాట విని బుద్ధిగా చదువుకుంటున్నాడు, అమ్మ ఎప్పటిలానే ఇక నేనేమో ఎప్పుడు నీ చుట్టే నీ గురించే.. ఇక నువ్వేమో అన్ని చూసుకుంటావ్ ఇటు నా గురించి అటు అమ్మ గురించి ముస్కాన్ గురించి ఇంకా నీ మెదడులో ఏం ఏం ఉన్నాయో అంతా హ్యాపీనే.. మర్చిపోయా ఇంకో విషయం ఉంది, ఆ రోజు మనం ముద్దు పెట్టుకున్నాం గుర్తుందా

శివ : ఎప్పుడు

మీనాక్షి : ఆ.. ఎప్పుడంటా పెట్టుకుందే ఒక్కసారి, దుబాయిలో

శివ : హహ గుర్తుందిలే

మీనాక్షి : ఆ రోజు ఇంటికి వెళ్లి పడుకున్నాక కడుపు నొప్పి పుట్టింది, ఎంతలా అంటే ఆ రాత్రి అస్సలు నేను పడుకోలేదు. టాబ్లెట్ వేసుకున్నా ఉపయోగంలేదు.. బాగా నొప్పి పుట్టింది

శివ : డాక్టర్ దెగ్గరికి వెళ్లలేదా

మీనాక్షి : లేదు తగ్గిందికదా అని ఇక పోలేదు

శివ : ఇప్పటికే చీకటి పడింది, వెళతావా

మీనాక్షి : ప్చ్..ఇప్పుడు వెళ్ళాలి, ఎందుకో నిన్ను వదిలి దూరంగా ఉండాలంటే ఏదో పెయిన్ లా అనిపిస్తుంది

శివ : మన వయసు అలాంటిదిలే అని నవ్వాను

మీనాక్షి : ముస్కాన్ పదా వెళదాం

శివ : చాచా ఫోన్ చెయ్యలేదా

ముస్కాన్ : లేదు.. అయినా నీ దెగ్గరికి అని చెప్పానులే ఇంకెందుకు ఫోన్

కావేరి : ముస్కాన్ ఉండు కొంచెం పార్సెల్ చేసి ఇస్తాను ఇంట్లో తింటారు అని లోపలికి వెళ్ళింది, తనతోపాటు ముస్కాన్ కూడా లోపలికి వెళ్ళింది.

మీనాక్షి : ఇంకోటి

శివ : ఏంటి

మీనాక్షి : ముద్దు

శివ : ఇక్కడా.. వద్దు

మీనాక్షి : ఏం కాదులే రా అని శివ కాలర్ పట్టుకుని పక్క రూంలోకి లాక్కెళ్ళింది.

శివ : త్వరగా కాని వాళ్ళు వచ్చేస్తారు

మీనాక్షి : నువ్వెక్కడ దొరికావురా మగడా అని రెండు నిముషాలు వేడి సరసాలు, ముద్దులు ఆడి ఇద్దరం బైటికి వచ్చి చూస్తే అక్కడ ముస్కాన్, కావేరి ఇద్దరు నిల్చొని మమ్మల్నే చూసి నవ్వుకుంటున్నారు.

మీనాక్షి : అదీ ఏదో ఉందంటే చూస్తున్నాం

కావేరి : అలాగా, సరే అని నవ్వు ఆపుకుంది.

మీనాక్షి : టైం అవుతుంది ముస్కాన్ వెళదాం పద అని సిగ్గుపడుతూ బైటికి పరిగెత్తింది.

ముస్కాన్ : బై భయ్యా, బై అమ్మా అని నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయింది.

కావేరి : బై జాగ్రత్తగా వెళ్ళండి ఇద్దరూ అని సాగనంపడానికి ఇంటి బైటికి వెళ్ళింది.

సోఫాలో కూర్చుని టీవీ పెట్టాను, అమ్మ లోపలికి వచ్చింది.

కావేరి : పడుకుందాం పదా

శివ : వెళ్ళారా

కావేరి : హా..

శివ : హ్మ్.. ఏమంటుంది మీనాక్షి

కావేరి : ఆమ్మో తనకి అస్సలు వంట రాదు, రేపటి నుంచి రోజు ఒక్క గంట ఇంటికి రమ్మన్నాను

శివ : వెళ్లి పక్క వెయ్యిపో ఈ లోపు నేను స్నానం చేసి వస్తా

కావేరి : హ్మ్మ్.. అని లేచింది

ఇటు ముస్కాన్ ని ఇంటి దెగ్గర డ్రాప్ చేసి తన ఇంటికి వెళుతూ కారుని మూల తిప్పుతుండగా ఒక్కసారిగా కడుపు నొప్పి వచ్చి పొట్ట పట్టుకుంది. ముందుకు పోనిస్తూ కొంత ఓర్చుకుంది కాని నొప్పి విపరీతంగా పెరగడంతో తనవల్ల కాకా కారు పక్కకి ఆపబోయింది అప్పుడే వెనక నుంచి వస్తున్న లారీ మీనాక్షి కారు లారీకి అడ్డం రాగా డ్రైవర్ కి ఆ స్పీడ్ లో బ్రేక్ వేసినా లారీ ఆగలేదు. ముందున్న మీనాక్షి కారుని గుద్దేసింది.. మీనాక్షి కారు పక్కనే ఉన్న కిరాణా షాప్ గోడని గుద్దుకుని లోపలికి దూసుకెళ్లి ఆగిపోయింది, కార్లో ఉన్న ఎయిర్ బ్యాగ్స్ తెరుచ్చుకున్నాయి కాని అప్పటికే మీనాక్షి స్పృహ తప్పి పడిపోయింది.

[Pallaki]

34     

తెల్లారి మూడు గంటలకి 

కావేరి : శివా.. శివా..

శివ : ఏంటి మా 

కావేరి : ఇందాకటి నుంచి ఫోన్ ఆగకుండా మోగుతూనే ఉంది చూడు 

శివ : ఈ టైంలో మీనాక్షి...? హలో మీనా !

ఇక్కడ ఈ అమ్మాయికి ఆక్సిడెంట్ అయ్యిందండి హాస్పిటల్లో అడ్మిట్ చేసాము, లాస్ట్ కాల్ మాట్లాడిన నెంబర్ మీదే ఉంది అందుకే కాల్ చేశాను.

శివ : ఏ హాస్పిటల్ అని దాదాపు అరుస్తూనే లేచాను కప్పుకున్న దుప్పటి విసిరేస్తూ

కావేరి : ఏమైంది నాన్నా 

శివ : మీనాక్షికి ఆక్సిడెంట్ అయిందంట.. తను ఎప్పుడో బైలుదేరింది కానీ.. అని గోడకి తగిలించిన అమ్మ కార్ కీస్, నా పర్స్ అందుకుని బైటికి పరిగెత్తాను నా వెనకే అమ్మ కూడా వచ్చి కూర్చుంది.

ఇద్దరం ఎవరో తెలియని వ్యక్తి చెప్పిన హాస్పిటల్ అడ్రస్ కి వెళ్ళాం, నేను లోపలికి వెళుతుంటే అమ్మ గగన్ సర్ కి కాల్ చెయ్యడం నాకు వినబడుతుంది. మీనాక్షి నెంబర్ కి కాల్ చేశాను నా ఎదురుగా ఉన్న వ్యక్తే ఫోన్ ఎత్తే సరికి చెయ్యి చూపించాను.

సర్ మీ వాళ్లేనా 

శివ : అవును ఇప్పుడు తను ఎక్కడ, ఎలా ఉంది ?

మరేం పరవాలేదన్నాడు డాక్టర్, స్పృహ తప్పి పడిపోయింది. వెళ్లి చుడండి అనగానే లోపలికి పరిగెత్తాను. బెడ్ మీద పడుకుని జ్యూస్ తాగుతూ ఉంది.. టెన్షన్ తగ్గి నెమ్మదించి వెళ్లి పక్కన కూర్చున్నాను 

మీనాక్షి : హాయి 

శివ : ఏంటిదంతా 

వెనక నుంచి కావేరి వచ్చి శివా ఆయన నిన్ను పిలుస్తున్నాడు.

లేచి బైటికి వెళ్ళాను 

సర్ నేను వెళ్ళాలి 

శివ : అస్సలు ఎలా జరిగింది ?

తెలీదండి పొద్దు పొద్దున్నే కూరగాయల లోడ్ వచ్చిందని ఫోన్ వస్తే వెళుతున్నాను, ఒక లారీ షాప్ ని గుద్దినట్టు అనిపించి అది దాటి వెనక్కి చూస్తే కార్ సౌండ్ ఇంకా వస్తూనే ఉంది.. అనుమానం వచ్చి లోపలికి వెళ్లి చూస్తే తను ఉంది.. వెంటనే జేబులో చెయ్యి పెట్టి చూసాను రాత్రి పెట్టిన ఐదు వేలు అలానే ఉన్నాయి.

శివ : సర్ తప్పుగా అనుకోకండి నాకెందుకులే అనుకోకుండా అర్ధరాత్రి ధైర్యం చేసి ముక్కు మొహం తెలియని అమ్మాయిని కాపాడారు, మిమ్మల్ని తక్కువ చెయ్యడానికి కాదు ఒక గుర్తుగా థాంక్స్ గివింగ్ గా ఇస్తున్నాను తీసుకుంటారా అని తన చేతిలో ఐదు వేలు పెట్టాను.

అయ్యో సర్ నేను చాలా కష్టాల్లో ఉన్నాను, నేను చేసిన మంచే నాకు తిరిగి వచ్చిందనుకుంటాను సంతోషంగా తీసుకుంటాను.. ఇవి నాకు చాలా అవసరం నేనే మీకు థాంక్స్ చెప్పాలి.. అని వెళ్ళిపోయాడు నేను ఆయన దెగ్గర మీనాక్షి ఫోన్ తీసుకుని హడావిడిగా లోపలికి వెళుతూ వెనక్కి తిరిగి.. సర్ మీ నెంబర్ చెప్పండి అని నెంబర్ తీసుకుని తిరిగి మీనాక్షి దెగ్గరికి వెళ్ళిపోయాను.

నన్ను చూడగానే కావేరి అమ్మ లేచి శివా కూర్చో నేను వెళ్లి కొన్ని టెస్ట్ చేశారట రిపోర్ట్స్ తీసుకుని వస్తాను అని వెళ్ళిపోయింది. వెళ్లి మీనాక్షి పక్కన కూర్చున్నాను ఆపిల్ తింటూ నన్ను చూసి నవ్వింది.

శివ : ఏంటిదంతా 

మీనాక్షి : ముస్కాన్ ని వదిలి ఇంటికి వెళుతున్నానా ఉన్నట్టుండి కడుపు నొప్పి వచ్చింది కార్ పక్కకి ఆపుతుంటే వెనక నుంచి లారీ గుద్దింది అంతే గుర్తుంది.. పెద్దగా దెబ్బలేమి తగల్లేదు.

శివ : అప్పుడే హాస్పిటల్ కి వెళ్ళాల్సింది 

మీనాక్షి : ఇప్పుడు ఇక్కడేగా ఉంది, డాక్టర్ చెక్ చేసాడు స్కానింగ్ కూడా అయిపోయింది. డాక్టర్ పదింటికి వస్తాడట అప్పుడు మాట్లాడతాను రెస్ట్ తీసుకో అన్నాడు నేనేమో ఇవన్నీ కుమ్ముతున్నా  అని నవ్వింది ఏం కాలేదు నువ్వు కంగారు పడకు అని ఆ నవ్వుతోనే నాకు అర్ధమయ్యేలా తెలియచేయడానికి ప్రయత్నస్తుందని అర్ధమయ్యి తన పక్కన కూర్చుని మాటలు చెపుతున్నాను, కొంతసెప్టికి

కావేరి : శివా... మీనాక్షి వాళ్ళ పేరెంట్స్ వచ్చారు

ఆ మాట వినగానే ఇష్టం లేకపోయినా మీనాక్షి పక్కన నుంచి లేచి నిలబడి పక్కకి జరిగాను, మీనాక్షి కొంత అసహనానికి ఫీల్ అయినా అర చెయ్యి చూపించగానే మాములు అయ్యింది. గగన్ సర్ తో పాటు తన భార్య కొడుకు వచ్చారు.. సర్ మీనాక్షిని పలకరించి ఎలా జరిగిందో తెలుసుకుని నన్ను చూసి వచ్చి నా పక్కన నిలబడ్డారు. నేను ఆయనతో మాట్లాడుతూ ఇప్పటివరకు జరిగింది చెపుతుంటే మీనాక్షి వాళ్ళ అమ్మతో, తమ్ముడితో మాట్లాడుతుంది. తెల్లారే వరకు అక్కడే ముచ్చట్లు పెట్టుకుంటూ కూర్చున్నాం. మీనాక్షి తమ్ముడు నాతో అంతగా ఏం మాట్లాడలేదు ఏదో మాటల్లో ఒక మాట కలిపాడు అంతే కాని మీనాక్షి నాకు సైగలు చేస్తుంటే మా ఇద్దరి వంకా మార్చి మార్చి చూడటం నేను గమనించాను.

అందరం డాక్టర్ రాక కోసం ఎదురు చూస్తున్నాం ఇంతలో ఇన్ని రోజులు కంపెనీని బ్రష్టు పట్టించిన ఆ సుశాంత్  వచ్చాడు, తన వెనుకే మీనాక్షి వాళ్ళ అమ్మమ్మ రాజేశ్వరి గారు కూడా వచ్చారు. వాళ్ళ అమ్మమ్మ మీనాక్షితో మాట్లాడుతుంటే సుశాంత్ వచ్చి నాకు ఎదురు నిలుచున్నాడు. మొన్న లోకల్ బయ్యర్స్ ని రెచ్చగొట్టి పంపించింది వీడే అని తెలుసు అప్పుడే వీడి సంగతి చూద్దాం అనుకున్నాను కానీ బతికిపోయాడు చిన్నగా నవ్వాను.

సుశాంత్ : ఎరా నువ్వేనా డ్రైవర్, మేడంని ఇంటి వరకు డ్రాప్ చెయ్యకుండా డ్యూటీ ఎందుకు దిగావు అని నా కాలర్ పట్టుకున్నాడు కోపంగా 

గగన్ : సుశాంత్ వదులు.. ఏంటిది?

నవ్వుతూనే గగన్ సర్ ని చూసి వీడి సంగతి ఏంటో కనుక్కుందామని ఉండమన్నాను..

సుశాంత్ : మీరు ఉండండి మావయ్య, నాలుగు తగిలిస్తేనే వీళ్ళ లాంటి అలగా జనం మాట వినేది, లేకపోతే బలుపు ఎక్కి కొట్టుకుంటుంటారు.

మీనాక్షి : బావా ఏం చేస్తున్నావ్ వదులు, పిచ్చి ఏమైనా పట్టిందా అరిచేసింది మీనాక్షి 

సుశాంత్ నా కాలర్ వదిలేసి మీనాక్షి దెగ్గరికి నడుచుకుంటూ వెళ్ళాడు నవ్వుతూ..

సుశాంత్ : నానమ్మా నేను మాట్లాడతాను అనగానే వాళ్ళ అమ్మమ్మ లేచి మీనాక్షి అమ్మ దెగ్గరికి వెళ్ళింది తన తమ్ముడు గగన్ సర్ దెగ్గరికి వచ్చి నిలబడ్డాడు .

సుశాంత్ : ఏంటి మీనాక్షి ఇలా అయిపోయావ్, నీకోసం ఎంత కంగారు పడ్డాను అని మీనాక్షి చెయ్యి పట్టుకుని నలిపేస్తున్నాడు, మీనాక్షి విడిపించుకోవాలనుకున్నా వదలలేదు. మీనాక్షి ఇబ్బందిగా శివ వైపు చూసింది.. భయపడకు మీనాక్షి నీ లవర్ ముందు నీ చెయ్యి పట్టుకున్నాననా అనగానే మీనాక్షి ఆశ్చర్యంగా, భయంతో సుశాంత్ ని చూసింది.. ఏంటి నాకెలా తెలుసనా నాకన్నీ తెలుసు ఏం మానేజ్ చేస్తున్నావే డ్రైవరని.. ఈ సంగతి ఇంట్లో చెప్పనా ??

మీనాక్షి : బావా ప్లీజ్ వద్దు 

సుశాంత్ : నవ్వు.. మళ్ళి అందరికి డౌట్ వస్తుంది , మనల్నే చూస్తున్నారు.

మీనాక్షి : నీకేం కావాలి 

సుశాంత్ : అదీ ఇప్పుడు దారిలోకి వచ్చావ్.. రేపు అంతా నువ్వు నాతోనే ఉండాలి అదీ నీకు ఇష్టం లేని ఆ పబ్ ఉంది కదా, అక్కడికి నువ్వు వస్తున్నావ్. నేను నిన్ను నా లవర్ గా , నాకు కాబోయే భార్యగా అందరికి పరిచయం చేస్తున్నా దానికి నువ్వు ఒప్పుకుంటున్నావ్. అందరి ముందు ఒక డీప్ లిప్ లాక్ అంతే.. మిగతా విషయాలు టర్మ్స్ అండ్ కండిషన్స్ తరువాత చెపుతాను అయినా నువ్వు వాణ్ణి ఎంత త్వరగా మర్చిపోతే అంత మంచిది, నీకు నాకు పెళ్లి చెయ్యమని నేను ఆల్రెడీ నానమ్మ దెగ్గర మాట తీసుకున్నాను. సో.. నువ్వు అనుకున్నవి ఏవి జరగవు.. అయ్యో నుదిటి మీద చెమట పడుతుంది తుడుచుకో.. అని నవ్వుతూ జేబులోనుంచి కర్చీఫ్ తీసి మీనాక్షి నుదిటి మీద శాడిస్ట్ లా తుడుస్తూ శివని చూసి నవ్వాడు.

ఇంతలో డాక్టర్ వచ్చి మీనాక్షిని చెక్ చేసి కొంత మెడిసిన్ రాసి గగన్ సర్ చేతికి ఇచ్చాడు. ఆయన కిందకి వెళుతుంటే సుశాంత్ పిలిచాడు..

సుశాంత్ : అదేంటి మావయ్య పనోళ్ళు ఉండగా మనం పని చెయ్యడం ఎందుకు.. డ్రైవర్ వెళ్లి మెడిసిన్ తీసుకురాపో అని మీనాక్షిని చూసి వెర్రిగా నవ్వాడు.. మీనాక్షికి కోపంతో పాటు బాధ కూడా వచ్చింది.

మందుల చీటీ తీసుకుని కిందకి వెళ్లాను కొంత కోపం వచ్చినా నా మీనాక్షి కోసం నేను కాకపోతే ఇంకెవరు పనులు చేస్తారు అని సర్దుకున్నాను కానీ ఆ సుశాంత్ నాకు పని చెప్పడం నాకు నచ్చలేదు.. మీనాక్షి భయం వాడి చూపులు నాకు అర్ధమైంది మా ఇద్దరి గురించి వాడికి తెలిసిపోయిందని. వాడి డబల్ మీనింగ్ డైలాగులు అలానే ఉన్నాయి. మీనాక్షి ని బ్లాక్ మెయిల్ చేస్తున్నాడా అన్న అనుమానం కూడా వచ్చింది, ఆలోచిస్తూనే మెడిసిన్ తెచ్చి ఇచ్చాను.

గగన్ : సర్ నేను ఇక వెళతాను అమ్మ రాత్రి నుంచి ఇక్కడే ఉంది 

సుశాంత్ : ఉండనివ్వు ఎలాగో మాకు ఒక ఆయా కావలి, ఆ పనులు మీ అమ్మ చేస్తుందిలే అన్నాడు నవ్వుతూ 

గగన్ : శివ నువ్వు వెళ్ళు, ఐయామ్ సారీ ఫర్ ఎవరీథింగ్ 

సుశాంత్ : మీరెందుకు మావయ్య సారీ చెప్తున్నారు..

గగన్ : సుశాంత్ నువ్వు కూడా ఇక్కడనుంచి వెళ్ళిపో నీ అవసరం ఉంటె నేనే పిలుస్తాను 

సుశాంత్ : మీనాక్షికి ఏం కావాలన్నా నన్నే పిలవండి మావయ్యా, అడ్డమైన వాళ్ళని పిలవకండి అని నన్ను కోపంగా చూస్తూ గగన్ సర్ కి ఏదో వార్నింగ్ ఇచ్చినట్టు వెళ్ళాడు.. అప్పుడు అర్ధమయ్యింది మీనాక్షి చెప్పింది నిజమేనని, గగన్ సర్ ని వీళ్లంతా చులకనగా చూస్తున్నారు ఇంత కూడా ఆయనకి మర్యాద ఇవ్వడం లేదు, ఆ పెద్దావిడ కూడా ఎంత సేపు తన కూతురితో మాట్లాడుతుంది కాని గగన్ సర్ వంక కనీసం చూడనైనా చూడలేదు.

శివ : సర్ నేను వెళతాను, అని అక్కడ నుంచి కోపంగా అమ్మతో పాటు వచ్చేసాను.

కారులో కొడుకు కోపంగా ఉన్నాడని కావేరి గమనించింది కానీ ఎందుకో అర్ధం కాలేదు.. అదే అడిగింది 

కావేరి : శివుడు ఏమైందమ్మా కోపంగా ఉన్నావ్ 

శివ : ఆ సుశాంత్ నిన్ను పనికి పెట్టమని అవమానించాడమ్మా 

కావేరి : పోనీలే నాన్నా వాళ్ళకి తెలీదు కదా 

శివ : లేదు వాడికి అంతా తెలుసు, తెలిసే కావాలని నాటకాలు ఆడి నన్ను గెలుకుతున్నాడు.. నేను తిరగబడితే ఆ కారణం చూపించి నన్ను బొక్కలో తొయ్యడానికో లేదా నన్ను కొట్టించాలనో చూస్తున్నాడు..

కావేరి : హహ.. నిన్ను కొడతాడా.. సరే.. నవ్వొస్తుందిరా.. ఎక్కడైనా ఆపు కొబ్బరినీళ్లు తాగి వెళదాం.. అవును కోడలి పిల్లకి ఏమైనా తెచ్చావా 

శివ : అది రాత్రి నుంచి తెస్తూనే ఉన్నాను, తింటూనే ఉంది 

కావేరి : పిచ్చి పిల్ల 

ఇద్దరం నవ్వుకుని అమ్మకి కొబ్బరి నీళ్లు తాగించి ఇంట్లో వదిలి ఫ్రెష్ అయ్యి కంపెనీకి వెళ్లాను.. సందీప్ ఆల్రెడీ వచ్చేసి ఉన్నాడు.

శివ : సందీప్ అంతా రెడీనా 

సందీప్ : మొత్తం ఇంకో గంటలో అంతా నీ ముందుంటారు 

శివ : అలాగే ఇవ్వాళ రాత్రికి చిన్న పని ఉంది ఎవరిదైనా ఒక బైక్ చూడు 

సందీప్ : చాచా ది తీసుకురానా 

శివ : లేదు బైట బండి కావాలి, అలానే ఒకటి మంచి తుప్పు పట్టిన ఐరన్ రాడ్ ఒకటి కావాలి 

సందీప్ : దేనికిరా 

శివ : మర్చిపోయా మొహానికి కర్చీఫ్ కట్టుకోవడం మర్చిపోవద్దు 

సందీప్ : అర్ధమయ్యింది అని నవ్వాడు

[Pallaki]

35     

సరిగ్గా పదిన్నర, ఆ టైములో వరసపెట్టి బస్సులు వచ్చి ఆగడంతో లేచి ఆఫీస్ డోర్ తీసుకుని బైటికి వచ్చి నిలబడ్డాను. సందీప్ వచ్చి నా పక్కనే నిలబడ్డాడు.

శివ : ఇంతమంది ?

సందీప్ : మొత్తం మనోళ్లే

శివ : ఒరేయి ఇంతమందిని తీసుకొచ్చావ్, అంత పని కూడా లేదురా మనదెగ్గరా

సందీప్ : ఓహ్.. ఇప్పుడెలా

శివ : మనకి మూడు వందల మంది సరిపోతారని నీకు చెప్పానుగా

సందీప్ : నేను అదే చెప్పా.. చూస్తుంటే ఐదు ఆరు వందల మంది దాకా ఉన్నట్టున్నారు అని గ్యాప్ ఇచ్చి ఉండు అని వాళ్ళ దెగ్గరికి వెళ్ళాడు.

శివ : ఇదెక్కడి గోలరా బాబు.. మన టైం బాగుంది కాబట్టి ఇక్కడ ఉన్నాం లేకపోతే ఆ గుంపులో ఉద్యోగం కోసం నేను కూడా ఎదురు చూడాల్సి వచ్చేదేమో అని మనసులో అనుకుంటున్నాను ఈలోగా గగన్ సర్ వచ్చాడు

గగన్ : శివా ఎవరు వీళ్లంతా  ??

శివ : ఎంప్లాయిస్.. పిలిచిన వాళ్ళకంటే ఎక్కువ మంది వచ్చారు

సందీప్ : వాళ్ళెవ్వరు మాట వినేలా లేరు, ఏం చేద్దాం?

శివ : నాకూ అందరికి జాబ్ ఇవ్వాలనే ఉంది కానీ ఆ తరువాత కంపెనీయే ఉండదు. మనకి కావాల్సిన వాళ్ళని తీసుకుని మిగతావాళ్ళని పంపించేసేయి. మనిద్దరం సెలెక్ట్ చేసిన వాళ్లలో ఎవరైనా రాకపోతే వేరే ఎవరినైనా తీసుకో అంతే, కావాలంటే అందరి నెంబర్స్ తీసుకో ఎవరైనా పరిచయం అయినా.. పక్క కంపెనీలకి స్టాఫ్ కావాలన్నా తోసేద్దాం. నచ్చజెప్పి పంపించు

సందీప్ : నేనా ??

శివ : మరి తెచ్చింది నువ్వే కదా.. మీరు వచ్చేయండి సర్ వాళ్ళు చూసుకుంటారు అని పాత స్టాఫ్ కి సెక్యూరిటీకి సైగ చేసి లోపలికి వచ్చేసాను. ఇద్దరం పక్కనే ఉన్న సోఫాలో కూర్చున్నాం.

శివ : మీనాక్షి ఎలా ఉంది
గగన్ : బానే ఉంది ఇంకా లేవలేదు ఈ పాటికి వచ్చేస్తూ ఉంటుంది.. స్టాఫ్ కూడా వచ్చేసారు తరవాత?

శివ : రెండు రోజుల్లో షెడ్యూల్ ప్రిపేర్ చేసి ప్రొడక్షన్ మొదలు పెట్టెయ్యడమే, ఆల్రెడీ రా మెటీరియల్ వచ్చేసింది అని మాట్లాడుతూనే ఆఫీస్ డోర్ చప్పుడు అయితే అటువైపు చూసాను.   ఎరుపు రంగు చీరలో జుట్టు విరబూసుకుని మేడలో సన్నని బంగారపు చైన్ ఒకటి వేసుకుని నడుచుకుంటూ వస్తుంటే నాకు తెలీకుండానే లేచి నిలబడ్డాను. ఆ నడుముని ఏమేసి చెక్కిందో కాని అబ్బబ్బ.. కళ్ళు మెల్లగా మూసి మళ్ళీ తెరిచ్చాను. నన్ను.. నా ఆత్రపు మొహాన్ని చూసి నవ్వుతూ వచ్చింది.

మీనాక్షి : ఏం మాట్లాడుకుంటున్నారు అని తన నాన్నని పలకరిస్తూనే నన్ను చూసి నవ్వి వేలితో కూర్చోమని సైగ చేసింది కొంచెం చురుగ్గా

శివ : గగన్ సర్, లేవండి త్వరగా బాస్ వచ్చినప్పుడు లేవాలని తెలీదా

గగన్ : ఓహ్.. సారీ శివా మర్చిపోయాను, సారీ మేడం అంటూ నవ్వాడు

మీనాక్షి : ఏంటి నాన్నా నువ్వు కూడా.. శివా మర్చిపోయాను రాత్రి హాస్పిటల్లో ఉండడం వల్ల చూడలేదు కానీ మెయిల్ వచ్చింది, ఫైనల్ అప్రూవల్ చేస్తూ అడ్వాన్స్ గా హాఫ్ అమౌంట్ పంపించారు.. అది చెపుదామనే వచ్చాను.. నువ్వు పడ్డ కష్టం వృధా పోలేదు శివా

శివ : ఎస్ ఎస్ ఎస్.. మీనా.. అని వాటేసుకుని ఎత్తుకుని తిప్పాను ఆనందంగా.. దీని కోసం ఎంత గ్రౌండ్ వర్క్ చేసానో నాకే తెలుసు. చాలా సంతోషంగా ఉంది మీనాక్షి..

మీనాక్షి సిగ్గు పడుతూ నా భుజం మీద ఆగకుండా కొడుతుంటే అప్పుడు గుర్తొచ్చింది పక్కనే గగన్ సర్ ఉన్నాడని.. అప్పుడే గగన్ సర్ కూడా కొంచెం దగ్గాడు. ఎమ్మటే మీనాక్షిని కిందకి దించి అక్కడనుంచి పారిపోబోతే సర్ నా చెయ్యి పట్టుకుని ఆపాడు.

శివ : సర్.. అదీ.. అని తల కొట్టుకుంటూ.. సారీ సర్ అన్నాను ఆయనా మొహం చూడకుండా.. సర్ నన్ను అలానే మీనాక్షిని దెగ్గరికి తీసుకుని ముందు మీనాక్షిని ఆ తరువాత నన్ను ముద్దు పెట్టుకుని మా ఇద్దరి చేతులు పట్టుకుని కలిపాడు.

మీనాక్షి : లవ్ యు నాన్నా

శివ : లవ్ యు సర్ అన్నాను దానికి ఆయన గట్టిగా నవ్వి మీనాక్షి.. శివ చిన్నగా మన దెగ్గర ఓపెన్ అవుతున్నాడు.. ఇప్పుడే మనల్ని ఆట పట్టిస్తున్నాడు పూర్తిగా ఓపెన్ అయితే మనం తన ముందు సరిపోతామా అని నవ్వాడు.

మీనాక్షి : ఇంట్రోవర్ట్ కదా నాన్నా ఇవన్నీ మనముందేలే ఎవరైనా కొత్తవాళ్ళు వస్తే మళ్ళి మౌనంగా అయిపోతాడు.. అయినా నువ్వన్నది కూడా నిజమే మంచి అల్లరోడు దాగున్నాడు శివలో పోను పోను చూడాలి అని మాట్లాడుతూనే సడన్ గా ఏదో గుర్తొచ్చినట్టు నాన్నా మర్చిపోయా వచ్చిన అడ్వాన్స్ లోనుంచి మాకు కొంత డబ్బు కావాలి.

గగన్ : నాకు ఈ కంపెనీకి ఎటువంటి సంబంధం లేదు. ఇది నీది, శివది మీ ఇష్టం.. కానీ ఏం చేయబోతున్నారో నాకు చెప్పండి మీ ఆనందంలో నన్ను కూడా పాలుపంచుకోనివ్వండి.

మీనాక్షి : తప్పకుండా నాన్నా, శివ ఎప్పుడు నిన్ను ఒక తండ్రిలానే చూస్తాడు.. నీకు చెప్పకుండా ఏం చేస్తాం.. మేము ఇల్లు కట్టుకుందాం అనుకుంటున్నాం.

గగన్ : అర్ధం అవ్వలేదు మీనూ..

మీనాక్షి : నాకు మెట్టినిల్లు కడుతున్నాడు నాన్నా అని సిగ్గుపడుతూ గగన్ భుజం వెనక నిలుచొని చెప్పింది.

గగన్ సర్ నా వంక చూసాడు

శివ : ఎప్పటి నుంచో మంచి ఇల్లు కట్టాలి అందులో మా అమ్మని చూసుకోవాలని కోరిక.. అది ఇప్పుడు మీ సాయం వల్ల తీరబోతుంది.. థాంక్ యు సర్.. అని కౌగిలించుకున్నాను.. మీరే కనక నా జీవితంలో లేకపోయి ఉంటే ఇప్పుడు ఇలా ఉండేవాడిని కాదు

గగన్ : అంత మాట అనకు శివా నీ ప్రతిభ ఏంటో ఖాసీం చచ్చా ద్వారా విన్నాను ఆ తరువాత నా కళ్ళతో చూసాను.. మొన్నీమధ్యనే చచా కలిసి ఏమన్నాడో తెలుసా నా బిడ్డ షేర్ ఎలా ఉన్నాడు అని అడిగాడు.. నీకు మళ్ళీ చెప్తున్నాను నాకు కూడా ఇక మీరే, రేపు నేను మీతో పాటు ఉండటానికి వస్తే నాకు నా భార్యకి మీ ఇంట్లో ఒక రూం ఉంటుందా

శివ : తప్పకుండా సర్ అని ఆయన చెయ్యి పట్టుకున్నాను

గగన్ : పనులు ఎప్పుడు మొదలు పెడుతున్నారు

శివ : ఇంకా ఏమి అనుకోలేదు ఇప్పుడు మీనాక్షి గుర్తు చేసేవరకు ఆ ఆలోచన కూడా చెయ్యలేదు, జస్ట్ తనకి నా ఆలోచన చెప్పాను అంతే.. థాంక్స్ మీనాక్షి.

మీనాక్షి : నాకు థాంక్స్ చెపుతున్నావా, ఇప్పుడు మా నాన్న ఏమని చెప్పారు ఇదంతా మనదే అని చెప్పారా లేదా నీ డబ్బు నువ్వు తీసుకోడానికి నాకు థాంక్స్ చెప్పాలా

శివ : ఇది ఎప్పటికి నీదే తప్ప నాది అవ్వదు

అలా అనగానే ఇద్దరి మొహాలు మాడిపోయ్యాయి

గగన్ : అదేంటి శివా అలా అన్నావ్

శివ : ఇందులో తప్పేముంది సర్, ఇది మీనాక్షిదే కదా

మీనాక్షి : మరి ఇన్ని రోజులు నువ్వు పడ్డ కష్టం అంతా?

శివ : ఇంకా వంద రేట్ల కష్టంమైనా పడతాను నీకోసం.. ఇది నీది. నీకోసం నేను బలంగా నిలబడ్డాను అంతే, రేపు నాకు ఏదైనా సమస్య వస్తే నువ్వు అలానే నాకోసం నిలబడతావని నాకు తెలుసు అని నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాను.

గగన్ : ఇక ఈ టాపిక్ ఇక్కడితో వదిలెయ్యండి, ముందు పార్టీ చేసుకుందాం, ఎక్కడికి వెళదాం చెప్పండి.. శివా నీ చెల్లెలు అమ్మగారిని కూడా పిలువు తనకి నేను క్షమాపణలు చెప్పాలి.

మీనాక్షి : ఎందుకు

గగన్ : మొన్న సుశాంత్ వల్ల..

శివ : ఏం లేదులే.. సర్ పార్టీ రేపు చేసుకుందాం ఇవ్వాళ చిన్న పని ఉంది

మీనాక్షి : రేపు నాకు పని ఉంది బైటికి వెళ్ళాలి

గగన్ : ఎక్కడికి

మీనాక్షి : పని ఉంది అంతే రేపు నేను రావడం కుదరదు అని గట్టిగా చెప్పేసి ఆఫీస్ చైర్లో కూర్చుంది డెస్క్ లో నుంచి ఫైల్స్ తీస్తూ..

గగన్ : ఏమైంది ఇప్పటి వరకు బానే ఉంది కదా

శివ : సర్ మీరు వర్కర్స్ తో మాట్లాడి వస్తానన్నారు, అని ఆయనతో పాటే బైటికి నడిచాను.

లోపల కూర్చున్న మీనాక్షి, శివ మరియు తన నాన్న బైటికి వెళ్ళగానే ఫైల్స్ పక్కన పడేసి తల పట్టుకుని కూర్చుంది. ఇందాక ఇంటి నుంచి బైటికి వచ్చేటప్పుడు కూడా సుశాంత మళ్ళీ తనని బ్లాక్మెయిల్ చేసాడు. మీనాక్షికి వేరే దారి దొరకట్లేదు.

మీనాక్షి : ముందు శివకి చెప్పేద్దాం అనుకున్నాను కాని శివ ఎంతటి ఆవేశపరుడో నేనింత వరకు చూడలేదు, తన పెద్దమ్మ చెప్పింది తన వాళ్ళ జోలికి వస్తే ఎంత దూరం అయినా వెళతాడని కాని ఇంతవరకు ఎప్పుడు శివ ఒక మాట దొర్లడం తప్పుగా మాట్లాడడం ఇతరుల గురించి కామెడీగా మాట్లాడడం ఇలాంటివి ఎప్పుడు చెయ్యలేదు ఏదైనా ఉంటే మొహం మీదె చెప్పేస్తాడు జోక్ చేసినా అంతే అవతలి వాళ్ళని నవ్విస్తాడు తప్ప తన మాటలతో ఇబ్బంది పెట్టడు.

ఒకవేళ తనతో చెప్పి ఏదైనా గొడవ అయితే అప్పుడు ఇంట్లో తెలిస్తే పెద్ద గొడవ అవుతుందని నాకు తెలుసు, అంతా కలిసి శివని ఏమైనా చేస్తారన్న భయం కూడా ఉంది. ఏం చెయ్యాలో అర్ధం కావట్లేదు ఆ సుశాంత్ గాడిని ముద్దు పెట్టుకోవడం అన్న ఆలోచనే నాకు కంపరం తెప్పిస్తుంది.


గగన్ సర్ ఏదో మాట్లాడుతుంటే ఆయనతో మళ్ళీ వస్తాను అని చెప్పి సర్ ని పంపించేసి తిరిగి ఆఫీస్ లోకి మీనాక్షి తల వంచి కళ్ళు మూసుకుని ఏదో తీవ్రంగా ఆలోచిస్తుంటే తన ఎదురు కుర్చీలో కూర్చుని ముందున్న టేబుల్ గ్లాస్ మీద చప్పుడు వచ్చేలా తట్టాను. లేచి నన్ను చూసి మళ్ళి ఫైల్ మీద సంతకాలు చేస్తుంది.

శివ : హలో మేడం మాట్లాడొచ్చా

మీనాక్షి : చెప్పు అని అలిగినట్టు మాట్లాడింది

శివ : రేపు నువ్వు పార్టీకి రావట్లేదు అంతే కదా దానికెందుకు ఇంత అలక

మీనాక్షి : నువ్వేగా ఇందాక మన ఇద్దరినీ వేరు చేసి మాట్లాడావ్

శివ : మీనాక్షి... కొన్ని కొన్నిట్లో నువ్వు కళ్ళు మూసుకుని నన్ను ఫాలో అవ్వు నీకొక అందమైన జీవితాన్ని అందిస్తాను.

మీనాక్షి : ఏదేదో చెప్తావ్

శివ : నిజంగా నన్ను నమ్ము

మీనాక్షి : ఇప్పటివరకు చేసింది ఇకపై చెయ్యబొయ్యేది కూడా అదే కదా

శివ : ఏంటి ?

మీనాక్షి : నిన్ను నమ్మడం

శివ : సరే డీల్ ఫైనల్ అయ్యిందిగా, నాకొకటి కావలి ఇస్తావా

మీనాక్షి : అలా అమాయకంగా అడిగేసరికి మీనాక్షి నవ్వుకుని.. ఏం కావాలి

శివ : ముద్దు కావాలి.. నాకూ అని సాగదీసాను

మీనాక్షి : నవ్వుతూ రా అని చైర్ లో నుంచి లేచి వంగి శివని దెగ్గరికి తీసుకుని ముద్దు పెట్టుకుంది.. చాలా ఇంకా కావాలా

శివ : చాలు అని మళ్ళి నడుము వంక చూసాను.. కళ్ళు మాత్రమే అటువైపు పెట్టాను మొహం మాత్రం మీనాక్షి వంకే ఉంది.

మీనాక్షి : వచ్చిన దెగ్గర నుంచి చూస్తున్నాను నా నడుముని తినేసేలా చూస్తున్నావ్, పక్కనే మా నాన్న ఉన్నాడన్న భయం కూడా లేదు నీకు

శివ : ఒక్కసారి..

మీనాక్షి : ఒక్కసారి ?

శివ : ఒకే ఒక్కసారి ముట్టుకోనా ప్లీజ్..

ఇంతలో ఏదో శబ్దం అయితే ఇద్దరం డోర్ వంక చూసాం కాని ఎవ్వరు లేరు.

మీనాక్షి : ఇక్కడ వద్దులే కాని నువ్వెళ్ళి కార్ తీపో, నేనొక ఫోన్ చేసి వస్తాను అని శివని బైటికి పంపించి వెంటనే కావేరికి ఫోన్ చేసింది.

కావేరి : చెప్పరా బంగారు

మీనాక్షి : అత్తయ్యా... అని సాగదీసింది

కావేరి : ఏంట్రా

మీనాక్షి : ఎక్కడున్నావ్

కావేరి : నేనెక్కడికి వెళతాను ఇంట్లోనే ఉన్నాను

మీనాక్షి : కొంచెం సేపు ఆశ్రమం వైపు వెళ్లి రాక పోయావా

కావేరి : ఏదో తేడా కొడుతుంది నాన్నా

మీనాక్షి : అంటే నువ్వేళితే ఇంటి తాళాలు అక్కడే పెడితే

కావేరి : పెడితే

మీనాక్షి : పో.. అత్తయ్య

కావేరి : ఏమయిందిరా

మీనాక్షి : అబ్బా మట్టి బుర్ర.. నీ కొడుక్కి నా నడుము పట్టుకోవాలని ఉందట వాడి కోరిక తీరుద్దామనీ

కావేరి : ఓహో.. సారీ బంగారు నిజంగా నాది మట్టి బుర్రే, అయినా నడుము పట్టుకోడానికి ఇంత దూరం రావాలా అక్కడే కానిచేయ్యక

మీనాక్షి : అక్కడితో ఆగుతాడా నీ కొడుకు

కావేరి : నా కొడుకు బుద్ధిమంతుడే పిల్లా

మీనాక్షి : కాని నేను కాదు

కావేరి : సరే సరే అని ముసి ముసిగా నవ్వుకుంటూ తాళాలు కిటికీలో పెడుతున్నా.. ఓకే నా

మీనాక్షి : డబల్ ఓకే అని నవ్వుకుంటూ కారులో రెడీగా ఉన్న శివ దెగ్గరికి పరిగెత్తి కారులో కూర్చుంది పోనీమంటూ

శివ : ఎక్కడికి ?

మీనాక్షి : నువ్వు ముందు పోనీ చెప్తా, నాన్నకి చెప్పలేదు

శివ : నేను చెప్పాలే

మీనాక్షి : ఓహో.. గురుడు అన్నిటికి ప్రిపేర్ అయ్యి ఉన్నాడు అనగానే శివ నవ్వుతూనే ముందుకు పోనిచ్చాడు. నేరుగా ఇంటికి పోనీ

శివ : ఎక్కడికి

మీనాక్షి : మన ఇంటికే, కంగారుపడకు అమ్మ ఆశ్రమానికి వెళ్లిందట తాళాలు కూడా ఇంటి దెగ్గరే పెడతా అంది.. అలా చూడకు పొద్దున్న చెప్పింది నీకు చెప్పమని కూడా చెప్పింది.

నేరుగా ఇంటికి వెళ్లి తలుపులు తీసి లోపలికెళ్లి కూర్చున్నాను మీనాక్షి నవ్వుతూ నావైపు వస్తుంటే ఇప్పటి వరకు కుడా తెచ్చుకున్న ధైర్యం మొత్తం నీరుగారిపోతుంది. మంచం మీద కూర్చున్నాను, మీనాక్షి వచ్చి నా కాళ్ళ మధ్యలో నిలబడి ఎర్రని పైట తీసి పక్కన పారేసింది.

మీనాక్షి : రా పట్టుకో అని నవ్వుతూ నా రెండు చేతులు తీసుకుని నడుము మీద వేసుకుంది.

వణుకుతూనే పట్టుకుని చూసాను సన్నని నడుముకి చక్కని బొడ్డు, బొడ్డు కింద కట్టిన చీర దాని కుచ్చిళ్ళు.. నాకు మీనాక్షిలో నచ్చేది అదే తన డ్రెస్సింగ్ సెన్స్ ఎంత మోడరన్ గా రెడీ అయినా అందులో ఎబ్బెట్టు తనం ఉండదు, ఇదేంటి ఇలా రెడీ అయింది అని అనిపించదు చూడ చక్కగా ఉంటుంది. మీనాక్షి కళ్ళలోకి చూసి నవ్వుతూ తన పొట్ట మీద నా బుగ్గని ఆనించి వెచ్చదనం ఫీల్ అవుతుంటే నా తల మీద చెయ్యి వేసింది.

మీనాక్షి : శివు..

శివ : హ్మ్..

మీనాక్షి : దించుతావా

ఆ మాట వినగానే నడుముని వదిలి తన కళ్ళలోకి చూసాను ఆశ్చర్యంగా

మీనాక్షి : చెప్పు

శివ : పెళ్లయ్యాకే అవన్నీ

మీనాక్షి : ప్చ్.. పోనీలే ఆ మాట అనగానే నీకు అర్ధమయ్యిందంటే మంచి రసికుడవే అని నవ్వుతూ జాకెట్ విప్పేస్తుంటే

శివ : మీనాక్షి అదీ.. వద్దు..

మీనాక్షి : ఊరికే కొంచెం సేపు నీ ఒళ్ళో పడుకుంటాను అని తను వేసుకున్న ఎర్రని బ్రా కూడా విప్పేసి శివ ఒళ్ళో కూర్చుని శివ షర్ట్ బటన్స్ విప్పేసి, వెనక్కి తోసి శివ కళ్ళలోకి చూస్తూ మీదెక్కి ఇద్దరి ఛాతులు కలిసేలా పడుకుని శివ పెదాలు అందుకుని రెండు నిమిషాలకి విడిపడి ముక్కు మీద ముద్దు పెట్టుకుని కిందకి జరిగి శివ గుండె మీద పడుకుంది.

శివ : ఒళ్ళంతా అదోలా అయిపోయింది నా మీద వెల్లికల పడుకొని నా ఒక చేతిని తన పొట్ట మీద వేసుకుని నిమురుతూ ఇంకో చేతిని తన ఎద మీద వేసుకుంది.. నా చెయ్యి తన ఎదని ఆ పొడుచుకొచ్చిన ముచ్చిక నా అరచేతిని గీరుతూ ఏదో జిల అది నా చేతిలోనా లేక ఒంట్లోనా అర్ధం కాలేదు. మీనాక్షి ఒళ్ళు మొత్తం తడుముతూ నా వైపు తిప్పుకుని తెల్లటి వీపుని తడుముతూ ఇక నా వల్ల కాక అడిగేసాను.. దించనా

మీనాక్షి : తొందరపడకు నువ్వు వద్దనుకున్నా ఈ శరీరం నీ సొంతం కాక తప్పదు, నువ్వు అనుకున్నట్టుగానే మన పెళ్ళైయ్యాకే ఆడుకుందాం ఆ కేళి.. అప్పటివరకు ఇలా ఒకరినొకరం ప్రేమించుకుందాం అని మళ్ళీ తలని శివ గుండె మీద పెట్టుకుని పడుకుంది.

ఆ వెచ్చదనంలో మీనాక్షి తీయ్యని పలుకులతో ఒకరి చేతిలో ఇంకొకరి చెయ్యి వేసుకుని గడుపుతూ ఎప్పుడు నిద్ర పొయ్యామో లేచేసరికి సాయంత్రం అయ్యింది. మెలుకువ వచ్చి కళ్ళు తెరిచేసరికి మీనాక్షి మొహమే కనిపించింది మా ఇద్దరి మీదా దుప్పటి కప్పి ఉంది వంటింట్లో ఏదో చప్పుడు రాగానే నిద్ర మత్తు ఎగిరిపోయి త్వరగా మీనాక్షిని లేపాను. లేచి చూసుకుని ఫోన్లో టైం చూసుకుంది అప్పటికే శివ పెద్దమ్మ కావేరి నుంచి పదికి పైగా మిస్డ్ కాల్స్, నాన్న నుంచి నాలుగు మిస్డ్ కాల్స్ చూసి త్వరగా బట్టలు వేసుకుని పైట సర్దుకుని బైటికి వచ్చి చూసేసరికి అప్పటికే శివ వెళ్లి కావేరి పక్కన నిలుచొని ఏదో మాట్లాడుతున్నాడు.

కావేరి : చూడవే మీను నాకు సారీ చెప్తున్నాడు అని నవ్వింది

మీనాక్షి : అత్తయ్య సారీ అదీ

కావేరి : వాడి కౌగిలిలో గువ్వపిల్లలా ఒదిగిపోయావు నిండు నూరేళ్లు ఇలానే ఆనందంగా జీవించండి అంది పెద్ద మనసుతో

మీనాక్షి వెళ్లి కావేరిని కౌగిలించుకుంది థాంక్స్ చెపుతూ, అక్కడనుంచి మీనాక్షి కొంతసేపు మాట్లాడి వెళ్ళిపోగా అటుఇటు తిరిగి బైటికి చాచా దెగ్గరికి వెళ్లాను. ఇంట్లో వాళ్లందరిని పలరించి ముస్కాన్ తను కట్టించిన హోటల్ చూపిస్తుంటే చిన్న చిన్న మార్పులు చేపించి ఇంటికి వచ్చేటప్పుడు బిర్యానీ పార్సెల్ చేపించుకోచ్చాను.

నేను అమ్మా ఇద్దరం తినేసి టీవీ చూస్తూ మాట్లాడుకుంటుంటే సందీప్ నుంచి ఫోన్ వచ్చింది.

శివ : చెప్పరా

సందీప్ : బండి రాడ్ మాస్కులు నేను అన్ని రెడీ ఇంటి ముందే ఉన్నా

శివ : వస్తున్నా..

[Pallaki]

36     

శివ : అమ్మా నువ్వు పడుకో నేనొక గంటలో వచ్చేస్తాను 


కావేరి : లేదు కొంచెం సేపు టీవీ చూస్తాను, త్వరగా వచ్చేయి 

అలాగే అని బైటికి వచ్చి గేట్ పెట్టేసి మెయిన్ రోడ్ వరకు నడుచుకుంటూ వెళ్లి సందీప్ బండి ఎక్కాను, వాడి చేతిలో ఉన్న కర్చీఫ్ మొహానికి కట్టుకుని.

శివ : రేయి రోటరీ క్లబ్ కి పోనీరా 

సందీప్ : వాళ్లంతా బలిసినోళ్లు మావా 

శివ : నాకు కావలిసినోడు అక్కడే ఉన్నాడు 

సందీప్ : మళ్ళి ఒకసారి ఆలోచించు 

శివ : అన్ని ఆలోచించాను, నీకు భయంగా ఉంటె దిగిపో నేను చూసుకుంటాను 

సందీప్ : అదికాదు పెద్దొళ్లతో గొడవ అంత తొందరగా తెగదు అందుకని చెప్తున్నాను.. ఇంతకీ ఏం చేసాడు వాడు

శివ : చాలా చేసాడు అని జరిగినవన్ని చెపుతుంటే సందీప్ లేట్ చెయ్యకుండా పావుగంటలో రోటరీ క్లబ్ అండ్ పబ్ దెగ్గరకి తీసుకొచ్చేసాడు.

ఇద్దరం చెట్టు కింద నిలుచుని.. రేయి లోపల వీడు ఉన్నాడో లేడో చూసి ఒకసారి ఫోన్ చెయ్యి అని నా ఫోన్లో ఉన్న సుశాంత్ ఫోటో చూపించాను.

సందీప్ : ఎంట్రీ టికెట్ ఐదు వేలు మామా

శివ : నువ్వు వెళ్ళరా చందమామ.. అని జేబులోనుంచి ఐదు వేలు తీసి ఇచ్చాను.

సందీప్ తన ఫోన్ తీసి శివ నెంబర్ కి కాల్ చేసి ఇయర్ ఫోన్స్ చెవిలో పెట్టుకుని వేసుకున్న స్వేటర్ కాప్ తల మీద వేసుకుని, ఫోన్ జోబులో పెట్టుకుంటూ అలానే చేతులు జోబులో పెట్టుకుని స్టైల్ గా నడుచుకుంటూ వెళ్లి అక్కడ ఉన్న ఎంట్రీ వాళ్ళతో వన్ ఎంట్రీ టికెట్ అన్నడు వాళ్ళకి అనుమానం వచ్చి కింద నుంచి పైదాకా అనుమానంగా చూసేసరికి.. వాట్ మొన్నటి నుంచి రోజు వస్తున్నాను, ఆధార్ కార్డ్ ఏమైనా తెచ్చుకోవాలా అని సీరియస్ గా చూడగానే సారీ సర్ అవర్ మిస్టేక్ అని లోపలి దారి వదిలారు.

శివ : ఆస్కార్ నేనే దెగ్గరుండీ చేపించి మరీ నీకోసం తీసుకొస్తా మావా 

సందీప్ : ఇట్స్ కాల్డ్ స్వాగ్.. క్యా బొల్తే.. అంటూ నవ్వుతూ వెళ్లి అటు ఇటు వెతికి మామా టార్గెట్ ఇక్కడే ఉన్నాడు చిన్నగా గొడవ పెట్టుకుంటాను నువ్వొచ్చి అందుకో వీర కుమ్ముడు కుమ్ముదాం.. ఏమంటావ్ 

శివ : లోపల వద్దులే బాడీగార్డ్స్ ఉంటారు మళ్ళి పుల్లైసులు అని గొడవ వాడే బైటికి వస్తాడు కదా వెయిట్ చేద్దాం 

సందీప్ : బైటికి వచ్చేయ్యనా 

శివ : ఐదు వేలు పెట్టి కొన్నాంరా టికెట్ కనీసం ఎంజాయ్ చేసిరా, ఫ్రీ డ్రింక్స్ ఏవో ఒకటి ఇస్తారు కదా

సందీప్ : హా ఇచ్చారు ఇచ్చారు ఒక టిన్ కాన్

శివ : మంచి కలరింగ్ ఉన్నట్టుంది 

సందీప్ : ఆ మొత్తం బలిసినోళ్లే అన్ని తొడలు కనిపించే మిడ్డీలు, లిపిస్టిక్కులు..అబ్బో ఒకళ్ళు ఇద్దరైతే బట్టలు లేకపోయినా అలానే ఉంటారు 

శివ : నీకివ్వాళ రాసిపెట్టుంది.. కళ్ళ నిండా నింపుకో రాత్రికి పనికొస్తుంది 

సందీప్ : నలుగురు ఏదో తెగ మాట్లాడుకుంటున్నారు ఉండు విందాం అని వెళ్లి సుశాంత్ వెనకున్న టేబుల్లో కూర్చున్నాడు.. సుశాంత్ వాళ్ళు మాట్లాడుకునేది ఇటు సందీప్ తో పాటు అటు శివ కూడా వింటున్నాడు 

ఎరా మీ మీనాక్షిని ఎలా ఒప్పించావ్, రేపు పార్టీకి వస్తుందా 

సుశాంత్ : చచ్చినట్టు వస్తుంది, దాని లవ్ గురించి ఇంట్లో చెప్పేస్తా అని బెదిరించాను.. రేపు అందరి ముందు దాన్ని ముద్దు పెట్టుకుని ఆ తరవాత ఎక్కువసేపు ఎవరు లిప్ లాక్ చేస్తారో చూద్దామని బెట్ వేసుకున్నాము కదా.. అందులో గెలిచి చూపిస్తా 

నీ మీనాక్షి సహకరించకపోతే 

సుశాంత్ : దానికి వేరే ఆప్షన్ లేదు, ఇంట్లో తెలిస్తే మళ్ళి ఆఫీస్ కి వెళ్లనివ్వరు అని దానికి బాగా తెలుసు. రేయి రేపు నేను మీనాక్షి లవ్ బైట్ ఇచ్చుకునేటపుడు నువ్వు పిక్స్ తీసి ఆ.. వాడెవడు ఆ శివ ఉన్నాడు కదా వాడికి పంపించు.. ముందు వాడికి అనుమానం వచ్చేలా చేద్దాం.. రేపు రాత్రికి మీనాక్షిని ఇంట్లో డ్రాప్ చేసాక వాడికి స్పాట్ పెడదాం.. కొడుకు ఉచ్చ పోసుకోవాలి మనల్ని చూసి 

సందీప్ : రేయి శివా అంటే నువ్వేనా 

శివ : నీకు మీనాక్షి అని వినపడలేదా, బైటికి వచ్చేయి ఆ నా కొడుకు సంగతి చూసుకుందాం 

సందీప్ : కొంచెం సేపు ఉంటారా మళ్ళి మళ్ళి ఎప్పుడు వస్తామో ఏంటో 

శివ : నీ ఆత్రం తగలెయ్యా 

సందీప్ : నేత్రానందం బై.. జర కళ్ళళ్ళ నింపుకోనీ నువ్వే అన్నావ్ గద రాత్రికి పనికొస్తదని 

శివ : కానీరా కానీ అని ఫోన్ కట్టేసి మీనాక్షికి ఫోన్ చేసాను 

మీనాక్షి : శివుడు చెప్పరా 

శివ : ఏం చేస్తున్నావ్ 

మీనాక్షి : మన గురించే ఆలోచిస్తున్నా 

శివ : ఎక్కువగా ఆలోచించకు, ఏం జరిగినా నేను చూసుకుంటాను

మీనాక్షి : నాకు తెలుసు, నువ్వేం చేస్తున్నావ్   

శివ : నేనా.. నేనింకా నీ నడుము గురించే ఆలోచిస్తున్నా 

మీనాక్షి : ఏంటి పొద్దున్న డీల్ ఫైనల్ అయ్యిన దెగ్గర నుంచి మాటలు పొర్లి పొర్లి వస్తున్నాయి 

శివ : ఏదో కొంత ధైర్యం.. అయినా నీకు భయపడతాను కదా 

మీనాక్షి : నీ బిజినెస్ ట్రిక్స్ లవ్ లో పని చెయ్యవు నాన్నా 

శివ : ఆమ్మో పట్టేసింది..

మీనాక్షి : హహ.. ఎక్కడున్నావ్.. అత్తయ్య బైటికి వెళ్లావని చెప్పింది 

శివ : అదే రేపు నువ్వు బైటికి వెళ్తా అన్నావ్ కదా ఆ ప్లాన్ ని ఎలా నాశనం చెయ్యాలా అని అలోచిస్తున్నా 

మీనాక్షి : ప్చ్.. ఎలా అయినా కాన్సల్ అయితే బాగుండు 

శివ : ఇష్టం లేనప్పుడు వెళ్లడం దేనికో 

మీనాక్షి : తప్పదు శివుడు.. నా బాధ నాది

శివ : అలా దాచుకోకపోతే చెప్పొచ్చుగా 

మీనాక్షి : నీ దెగ్గర ఇంతవరకు నేనేమి దాయలేదు ఈ ఒక్క విషయం తప్ప.. తరవాత ఎప్పుడైనా చెపుతా ఇప్పుడేం అడక్కు 

శివ : సరే సరే ఎలాగో నేను శివుడిని.. బోళాశంకరుడిని.. మంచి వరం కోరుకో 

మీనాక్షి : సరే మిస్టర్ శివుడు గారు.. నా కోరిక వినండి రేపు ఒకడి కాళ్ళు చేతులు విరిగిపోయి నడవలేని స్థితిలో ఉండాలి దాని వల్ల మీటింగ్ కాన్సల్ అయ్యి నా ఫామిలీతో పార్టీకి వెళ్ళాలి. రేపంతా మా ఆయన శివతోనే గడిపేట్టు వరం ప్రసాదించండి 

శివ : తధాస్తు 

ఇంతలో సందీప్ బైటికి వచ్చి శివని చూసి వాడు వస్తున్నాడు అని సైగ చేసాడు.

శివ : నేను మళ్ళీ చెయ్యనా 

మీనాక్షి : బిజీనా

శివ : కొంచెం.. పావుగంటలో మళ్ళీ కాల్ చేస్తా 

మీనాక్షి : సరే ఈలోగా తమ్ముడితో కలిసి భోజనం చేస్తా 

శివ : ఎక్కువగా తినకు.. నా చిట్టి నడుం జాగ్రత్త 

మీనాక్షి : అబ్బో.. నేనంటే ఎంత ప్రేమో అర్ధమవుతుంది 

శివ : హహ బై,  అని ఫోన్ పెట్టేసి బండికి తగిలించిన రాడ్ తీసుకుని కర్చీఫ్ కట్టుకున్నాను..

సందీప్ ఆ నలుగురు కార్ ఎక్కుతుంటే వాళ్ళ వెనకే వెళుతుంటే వాడిని ఆగమని సైగ చేసి శివ ముందుకు వెళ్లి రాడ్ తన వెనకాల పెట్టుకుని, కార్ ఎక్కుతున్న సుశాంత్ మీద గట్టిగా చరిచి.. బాసు టైం ఎంతా అనగానే సుశాంత్ వెనక్కి తిరిగాడు 

సుశాంత్ : రేయి నువ్విప్పుడు నన్ను కొట్టావా

శివ : నిన్ను నేనెందుకు కొడతాను బె.. టైం అడిగాను 

సుశాంత్ : ఏమన్నవ్ రా ఇప్పుడు 

శివ : టైం అడిగితే ఎడ్డి చూపులు చూస్తావేంట్రా పాకీ నా కొడకా అని వెనక పెట్టిన రాడ్ తీసుకుని కాలు మీద ఒక్కటి పీకేసరికి సుశాంత్ అక్కడే కూల బడిపోయాడు.. వెంటనే మిగతా ముగ్గురు కార్ దిగి శివ వైపు వస్తుంటే శివ అప్పటికే కింద కారుకి ఆనుకుని కూలబడ్డ సుశాంత్ గుండె మీద మూడు సార్లు తన్నాడు.

రేయి ఎవడ్రా నువ్వు.. అని శివ చేతిలో ఉన్న రాడ్ చూసి ఏయి కొట్టొద్దు మా గురించి నీకు తెలీదు అంటూ చెయ్యి చూపిస్తూ అరుస్తుంటే 

శివ : మీరన్నా చెప్పండ్రా టైం ఎంతా అని ఎదురున్న వాడు చాపిన చెయ్యి మీద గట్టిగా కొట్టాడు.. వాడు అమ్మా అని అరుస్తూ గింజుకుంటుంటే.. ఇంకొకడి దెగ్గరికి వెళ్లి టైం ఎంతా.. బోలో బై.. ఆప్కా ఘడి మే టైం క్యా హోరాబై.. ఘడి అంటే నాగార్జున ఘడి డిటర్జెంట్ ఆడ్ కాదు వాచ్ వాచ్.. ఆప్కో హిందీ ఆతా హే నా.. ఆప్ పాకిస్థానీ హేనా 

సుశాంత్ : అరేయ్ వాడికి టైం చెప్పండిరా ముందు అని అరిచాడు విరిగిన కాలుని పట్టుకుని ఏడుస్తూ

అరేయి మెం పాకిస్థానోల్లం కాదురా.. ఇండియన్స్.. మమ్మల్నెనందుకు కొడుతున్నావ్ రా అని ఏడ్చేశాడు. ఇంకొకడు

శివ : నేను నమ్మ 

సుశాంత్ : మేము ఇండియన్స్ రా అని లేచి నిలబడ్డాడు సుశాంత్ కోపంగా 

శివ వెనక్కి తిరిగి సుశాంత్ ని కింద నుంచి పై వరకు చూసాడు నవ్వుతూ.. సుశాంత్ ఏమైందా అని వాడిని వాడు చూసుకుంటే గ్రీన్ షర్ట్ వేసుకుని ఉన్నాడు. అది కాదు అని సర్ది చెపుతుండగా శివ పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి మళ్ళీ సుశాంత్ ని తన్ని.. చేతిని కార్ లోపల పెట్టి గట్టిగా డోర్ వేసాడు.. దెబ్బకి సుశాంత్ గట్టిగా అరుస్తుంటే కాళ్ళ మీద రాడ్ తో పిచ్చి కొట్టుడు కొట్టాడు.. అప్పటికే అక్కడికి పది మంది వస్తుండగా.. పబ్ బౌన్సర్లు కూడా రావడం గమనించి సందీప్ పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి బండి స్టార్ట్ చేసి శివ దెగ్గరికి వచ్చాడు 

సుశాంత్ : ఎవడ్రా నువ్వు, కావాలనే పగతో కొట్టావ్.. నిన్ను వదలను అనగానే శివ సుశాంత్ ఎడమ చెయ్యి తన ఎడమ కాలు పెట్టి నిలుచొని కుడి కాలితో గట్టిగా తన్నాడు కళక్ అన్న సౌండ్ తో పాటు సుశాంత్ అరుపు కూడా చాలా గట్టిగా వచ్చింది.

ఈలోగా శివ అందరిని తలా ఒక రౌండు వేసుకుని అందరితో జై ఇండియా.. భారత్ మాతాకీ జై అనిపించి ఇంకో నాలుగు పీకి బండి ఎక్కి ఆవేశంగా వెనక వస్తున్న గుంపుని చూసి భారత్ మాతాకీ జై అని గుండెలు పగిలేలా అరుస్తూ అక్కడనుంచి ఎస్కేప్ అయిపోయారు ఇద్దరు.

సందీప్ : ఆక్టర్ ని నేను కాదురా నువ్వు 

శివ : బాగుందా 

సందీప్ : ఎక్స్ట్రా ఆర్డినరీ పెర్ఫార్మేన్స్ 

శివ : అరేయి వాళ్ళు బండి నెంబర్ గుర్తుకు పెట్టుకుంటారేమో 

సందీప్ : ఉంటెగా గుర్తుపెట్టుకోడానికి అనగానే వెనక్కి చూసాను నెంబర్ ప్లేట్ లేదు.. నేనే తీసేసా మామ

శివ : నువ్వు సూపర్రా మామా 

సందీప్ : మా ఊళ్ళో నా చిన్నప్పుడు చిరంజీవి బాలయ్య ఫాన్స్ కొట్టుకున్నప్పుడు మా నాన్న వాళ్ళు వెళ్ళేవాళ్ళు అప్పుడు గమనించాలే

శివ : ఇందాక ఏంటి నాన్నా అది.. స్వాగ్.. హా 

సందీప్ : మొహానికున్న కర్చీఫ్ తీసేస్తూ స్వాగ్ కాదు అది ష్.. షా.. ష్వాగ్..

శివ : హహ.. పోనీలే ఒక పని అయిపోయింది, వాడికి దూల తీరిపోయి ఉంటదిగా

సందీప్ : మాములుగా కాదు.. పార్టీ చేసుకుందాం సక్సెసఫుల్ గా మిషన్ కంప్లీట్ అయింది 

శివ : రేపు పార్టీ ఉంది రోయి.. అందరూ వస్తున్నారు నేనే చెపుదాం అనుకుంటున్నా ఈ గోలలో పడి మర్చిపోయా

సందీప్ : ఎక్కడా.. ఎప్పుడు 

శివ : అందరం ఇంటి దెగ్గర కలుద్దాం ఆ తరువాత ఎటు వెళ్లాలో ఆలోచిద్దాం.. ఏమంటావ్ 

సందీప్ : అంతే అయితే రేపు కలుద్దాం అని బండి ఇంటి ముందు ఆపాడు 

శివ : గుడ్ నైట్.. అని లోపలికి వచ్చి గేట్ వేస్తూ బండి ఎక్కడా కనిపించకుండా ఒక పది రోజులు మన హాస్టల్ మెట్ల కింద దాచెయ్యి 

సందీప్ : లేదు ఇది నాన్నది ఆయన ఇప్పుడు ఊరు వెళ్ళిపోతున్నాడు.. నెంబర్ ప్లేట్ బిగించి ఇచ్చేస్తే ఇంక ఈ బండి ఈ సిటీలోనే దొరకదు 

శివ : హహహ్హ.. సరే బై అని లోపలికి వచ్చి అమ్మతో మాట్లాడి నిద్రకుపక్రమించాను.

పొద్దు పొద్దున్నే మీనాక్షి నుంచి వరసపెట్టి కాల్స్ రావడంతో లేచాను

శివ : ఏంటి మీనా

మీనాక్షి : ఓయి నువ్వేనా ఇది చేసింది

శివ : ఏంటి

మీనాక్షి : రాత్రి నేను కోరుకున్నది పొద్దున లేచేసరికి నిజమైపోయింది

శివ : ఇంకా నిద్ర మత్తు పోలేదా

మీనాక్షి : కొట్టింది నువ్వేనా కాదా

శివ : నేనే అయితే ఏంటంటా ఇప్పుడు

మీనాక్షి : అవ్వ...! నేనొస్తున్నా

శివ : ఇంట్లోనే ఉన్నాను,  రా..

అరగంటకి మీనాక్షి ఇంట్లోకోచ్చి నేరుగా లోపలికి వెళ్ళింది అది చూసి కావేరి కూడా బెడ్ రూంలోకి వచ్చింది. మీనాక్షి దిండు తీసుకుని పడుకున్న శివని బాదిపారేసింది.

కావేరి : ఏమైంది మీనాక్షి?

మీనాక్షి : మా బావని కుక్కని కొట్టినట్టు కొట్టాడు అత్తయ్య.. వాడిప్పుడు హాస్పిటల్లో అడ్మిట్ అయ్యాడు.. డాక్టర్ చూసి కనీసం ఎనిమిది నెలలు ఆగితే కాని కోలుకోవడం కుదరదని చెప్పాడు.. చూడండి ఎలా చేసాడో వాడి కాళ్ళు చేతులు అన్ని విరిచేసాడు.. అని తల పట్టుకుని కూర్చుంది.

కావేరి : శివా.. శివా.. లెగు ముందు..

శివ : ఆ.. ఏంటి

కావేరి : అనుకుంటూనే ఉన్నాను ఇలాంటిదేదో జరుగుతుందని, కాని ఇంత గోరంగా ఒక మనిషిని ఎలా కొట్టావు, అతను తప్పు చేసినా తెలియక చేసింది, కాని నువ్వు తప్పని తెలిసి కూడా చేసావు.

శివ : రాత్రి మీనాక్షి అడిగితేనే కొట్టాను

మీనాక్షి : అవ్వ అవ్వ చూడు అత్తయ్య నా మీదకి నెడుతున్నాడు.. అక్కడ ఆల్రెడీ మా వాళ్ళు మనుషులని పెట్టి వెతికిస్తున్నారు

శివ : దొరకంలే

కావేరి : ఏంటి నాన్నా ఇదంతా

మీనాక్షి : అస్సలేం జరిగింది అత్తయ్య మొన్న నాన్న కూడా ఏదో చెప్పబోతుంటే మధ్యలో ఆపేసాడు

కావేరి : ఆ అబ్బాయి నా గురించి ఏదో వంకరగా మాట్లాడాడట, నన్ను పనిలో పెట్టుకుంటా అని దానికి అవమానంగా ఫీల్ అయ్యి ఇలా చేసాడు, వాడి తరపున నేను క్షమాపణలు చెపుతున్నా మీనాక్షి

మీనాక్షి : ఛ ఛ లేదు అత్తయ్య.. నేను కూడా వాడికి అలానే కావాలని కోరుకున్నాను కాని శివ అని ఆపేసి శివ వైపు చూడగానే కావేరి కూడా శివ వంక కోపంగా చూసాడు.

అప్పుడే సందీప్ ఆగమేఘాల మీద లోపలికి వస్తూ..

సందీప్ : రేయి శివా ఆ సుశాంత్ గాడు బెడ్ ఎక్కేసాడు, నాటు కొట్టుడు కొట్టావేంట్రా అయినా కాని మొహం బానే ఉంది ఇంకో రెండు పీకాల్సింది ఆ నా కొడుకుని అంటూ లోపలికి వచ్చి శివతో మాట్లాడి గోడ పక్కన ఉన్న కావేరి, మీనాక్షిలని చూసి నాలిక కరుచుకున్నాడు

శివ మంచం మీద కూర్చుని తల పట్టుకున్నాడు.

శివ : తిట్లు తిట్టించుకోడానికి కూడా అంత ఆత్రం ఏంట్రా, వచ్చావ్ గా దా వచ్చి నువ్వు కూడా తిను

మీనాక్షి : సరిపోయారు ఇద్దరికి ఇద్దరు.. సందీప్.. అని కోపంగా చూసింది

సందీప్ : మీ బావకి ఆ మాత్రం పడాల్లే మీనాక్షి లేకపోతే చిన్నపిల్లాడితో గంజాయి తెప్పించుకుంటాడా అని కోపంగా అనేశాడు

మీనాక్షి : ఏంటి.. శివా ఏంటి సందీప్ చెప్పేది

సందీప్ : అంటే వీడు నీకేం చెప్పలేదా??

కావేరి : సందీప్ నువ్వు చెప్పు

శివ : ఏం లేదు లేమ్మా

కావేరి : నువ్వు నోరు ముయ్యి.. సందీప్..

సందీప్ : మీనాక్షి మన కంపెనీలో ఉన్న శ్యామ్, గోపాల్ ఇద్దరు ఫ్రాడ్ చేసి దొరికిపోయారు గుర్తుందా వాళ్లిద్దరూ సుశాంత్ మనుషులే, వాళ్లిద్దరూ అరెస్ట్ అయ్యాక వాళ్ళకి సుశాంతే బెయిల్ ఇప్పించాడు, మొన్న స్ట్రైక్ చేపించింది ఆ తరువాత లోకల్ బయ్యార్స్ ని రెచ్చగొట్టి మన మీదకి పంపించింది అంతా చేసింది సుశాంతే..

మీనాక్షి : కానీ ఎందుకు.. ఇదంతా చేసి మనల్ని దెబ్బ తీస్తే వాడికోచ్చే లాభం ఏంటి

శివ : కంపెనీ మూత పడితే మీకు వేరే ఆప్షన్ ఉండదు చచ్చినట్టు వాళ్ళ కాళ్ళ కింద బతకాల్సిందే.. అందుకు

సందీప్ : అంతేకాదు మీనాక్షి బయ్యర్స్ ఇన్సిడెంట్ తరవాత శివ ఒక రోజంతా సుశాంత్ ని ఫాలో అయ్యాడు, మీ తమ్ముడు చందుతో గంజాయి కొని తెప్పించుకుంటున్నాడు ఇదే అస్సలు కారణం వాడిని కొట్టడానికి.

మీనాక్షి : నిజమా

శివ : ఉం.. ఉం.. అని తల మూడు సార్లు ఊపాను నిలువుగా

మీనాక్షి : చచ్చాడు నా కొడుకు మిగిలిన తల ఒక్కటి నేను తెంచుతా.. దొంగనాకొడుకు అని ఆవేశంగా బైటికి పరిగెత్తుతుంటే శివ లేచి మీనాక్షి నడుము గట్టిగా పట్టుకున్నాడు..  వదులు నన్ను వాడికి ఎంత ధైర్యం ఉంటే నా తమ్ముడితో ఇలాంటి పనులు చేపిస్తాడు.. ఈ నా కొడుకు కూడా రోజు ముచ్చట్లు చెపుతాడు కాని ఈ విషయం దాచాడు.. లే.. వదులు నన్ను అని విడిపించుకోబోయింది.

శివ : అయిపోయిందేదో అయిపోయింది వదిలేయి

మీనాక్షి : ఇంత జరుగుతుంటే నాకు నువ్వు ఒక్క మాట కూడా చెప్పలేదు

శివ : నువ్వు చెప్పావా నాకు

మీనాక్షి : దేని గురించి నువ్వు మాట్లాడేది

శివ : మన లవ్ ని అడ్డుపెట్టుకుని వాడు నిన్ను బ్లాక్ మెయిల్ చేయడం గురించి అనగానే మీనాక్షి ఆశ్చర్యంగా

మీనాక్షి : నీకెలా తెలుసు...?

[Pallaki]

37     

శివ : ఎలాగోలా తెలుసు

మీనాక్షి : నేను వెళ్ళాలి, నిన్ను మళ్ళీ కలుస్తా అని బైటికొచ్చేసి ఏడుస్తూ కార్ తీసి ఇంటికి వెళుతు ఫోన్ తీసి తన తమ్ముడికి కాల్ చేసింది. రేయి ఎక్కడున్నావ్?

చందు : ఇక్కడే హాస్పిటల్లో

మీనాక్షి : ఇంటికిరా త్వరగా

చందు : హా వస్తున్నా

ఇటు చందు అందరికి చెప్పేసి ఇంట్లోకి వెళ్లి వాళ్ళ రూంలోకి వెళ్లేసరికి మీనాక్షి ఏడుస్తూ కోపంగా బెల్ట్ పట్టుకుని కూర్చుంది. చందు తన అక్క మొహం చూసి మీనాక్షి ఎదురు నిలుచున్నాడు.

చందు : అక్కా ఏమైంది అలా ఉన్నావ్, ఇవ్వాళ నా బర్తడే విషెస్ కూడా చెప్పలేదు నువ్వు, సప్రైజ్ గిఫ్ట్ ఇస్తా అన్నావ్, పొద్దున్నే చూస్తే ఏటో వెళ్లిపోయావ్?

మీనాక్షి : నువ్వు సుశాంత్ కి గంజాయి కొనుక్కోస్తున్నావా అని వాడి కళ్ళలోకి చూసి అడిగింది

చందు : అదీ అక్కా.. నీకెలా తెలిసిందన్నట్టు మొహం పెడుతూనే ఇంకోపక్క భయంతో వాడి కాళ్ళు చేతులు వణకడం స్టార్ట్ అయ్యాయి.

మీనాక్షి : చెప్పు

చందు  నిజమే అనగానె మీనాక్షి చేతిలో ఉన్న బెల్ట్ తీసుకుని ఎడా పెడా బాది పారేసింది తను కూడా ఏడుస్తూ.

మీనాక్షి : ఎంత చెప్పాను, ఎన్ని సార్లు చెప్పాను వాళ్ళ సావాసం వదిలేయ్యమని, అన్నిటికి గంగిరెద్దులా తల ఊపి నువ్వు నన్ను మోసం చేసావ్. ఎంత నమ్మాను నిన్ను.. చెప్పు ఎందుకు చేస్తున్నావ్ ఈ పని నువ్వు కూడా గంజాయి కొడుతున్నావా అని ఏడ్చింది

చందు : లేదక్కా లేదు.. బావకి గంజాయి తెచ్చిస్తే నాకు పాకెట్ మనీ ఇస్తాడు దానికోసం అని ఆపేసాడు

మీనాక్షి : ఆ మాట వినగానే మీనాక్షి కళ్ళు కోపంతో ఎర్రగా అయిపోయాయి.. ఎంత ఇస్తాడు నీకు పాకెట్ మనీ

చందు : నెలకి ఐదు వేలు

ఆ మాట వినగానే బెల్ట్ తిప్పి బకెల్ తో కొట్టింది గట్టిగా, చందు మాత్రం మూగ మొద్దులా అలానే నిల్చున్నాడు ఏడుస్తూ.

మీనాక్షి : దుబాయి నుంచి వస్తూ వస్తూ ప్లే స్టేషన్ తెచ్చాను, చదువుకుంటాను లాప్టాప్ కావాలంటే లేటెస్ట్ మాక్ బుక్ కొనిచ్చాను, కొత్త ఫోన్ కొనిచ్చాను, ఇవ్వాళ నీకు గిఫ్ట్ ఇద్దమని నీ కోసం కొత్త బండి కొన్నాను. ఇంత చేస్తుంటే నువ్వు ఐదు వేలకి పది వేలకి ఇలాంటి చెత్త పనులు చేస్తున్నావ్.. ఏదో ఒకరోజు నిన్ను బొక్కలో తోస్తారు అప్పుడు నీకోసం ఎవడు రాడు అంతా అయిపోయాక చిన్నగా నీ దెగ్గరికి వచ్చి ఒక సారీ నీ మొహం మీద కొడతాడు ఆ సుశాంత్.. అయినా ఇదంతా ఇక నాకు అనవసరం నీకు ఎంత చెప్పినా నువ్వు మారవని ఇవ్వాల్టితో అర్ధం అయిపోయింది. ఇక నీకు నాకు మధ్య ఏం లేదు.. నీ మొహం కూడా నాకు చూపించొద్దు అని లేచి వెళ్లిపోతుంటే చందు మీనాక్షి కాళ్ళు పట్టుకున్నాడు గట్టిగా.. అదే కాలితో తన్నింది కోపంగా వదలమని మాట్లాడకుండానే

చందు : అక్కా నేను నిన్ను మోసం చెయ్యలేదు నన్ను నమ్ము నేను ఇంతక ముందు అలా చేసాను, ఒప్పుకుంటున్నాను కాని ఈ సారి అలా కాదు ఒక్కసారి నేను చెప్పేది విను

మీనాక్షి : చెప్పు

చందు : మనం ఇద్దరం మాట్లాడుకున్న తరువాత నేను మళ్ళీ వాళ్ళతో తిరగడం మానేశాను, ఈ నెల బావ గంజాయి తెమ్మని డబ్బులు కూడా ఇచ్చాడు కాని నేనా పాకెట్ మనీ ముట్టుకోలేదు, గంజాయి కూడా తేనని చెప్పేసాను కాని బతిమిలాడాడు ఇంకోసారి అడగనని ప్రామిస్ చేస్తే తెచ్చిచ్చాను.. ఒక్క నిమిషం అని లోపలికి పరిగెత్తి తన కాలేజీ బ్యాగ్ లోనుంచి పేపర్స్ తెచ్చాడు.. అక్కా ఇవి అంతక ముందుకు పేపర్స్ 35 కి ఐదు లేదా ఆరు మార్కులు వచ్చేవి ఇదిగో ఇవి మొన్న పెట్టిన టెస్ట్ లో మర్క్స్ పదిహేను వచ్చాయి.. అని చూపించి.. నేను చదువుతున్నాను నీకు హెల్ప్ చేద్దామని.. ఇంతకంటే నిన్ను ఎలా నమ్మించాలో నాకు తెలీదు.. బావ నాతో మీ అక్క ఎప్పుడైనా ఏమైనా అంటే నీ లవ్ ని అడ్డం పెట్టుకుని బ్లాక్మెయిల్ చెయ్యమని చెప్పాడు కాని నేను ఎప్పుడు అలా చెయ్యలేదు.. అక్కా నువ్వంటే నాకు చాలా ఇష్టం, ఐ లవ్ యు.. నిన్ను బాధ పెట్టె పనులు నేను చెయ్యట్లేదు.. అని మోకాళ్ళ మీద నిలుచుని మీనాక్షి చేతులు పట్టుకుని ఏడ్చాడు.

మీనాక్షి కూడా తన తమ్ముణ్ణి గట్టిగా వాటేసుకుని ఏడ్చి తనని తీసుకుని క్లినిక్ కి తీసుకెళ్లి ఆయింట్మెంట్ రాపించి మళ్ళీ ఇంటికి తీసుకొచ్చి బెడ్ మీద పడుకోబెట్టి దుప్పటి కప్పి నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుంది.

మీనాక్షి : సారీ అండ్ లవ్ యు బుజ్జి

చందు : మరి బైక్

మీనాక్షి : బైక్ వెనక్కి పంపించేస్తున్నా

చందు : అయ్యో నీకు నా మీద ఇంకా కోపంగా ఉందా

మీనాక్షి : లేదురా.. నువ్వంటే నాకు ప్రాణం అలా చేసేసరికి చాలా కోపం వచ్చేసింది అంత నమ్మకం నువ్వంటే నాకు. నిన్ను హాస్టల్లో వేస్తాను నా కోసం వెళ్ళు.. వెళతావా

చందు దిగాలుగా ఓకే అన్నాడు

మీనాక్షి : నువ్వు సివిల్ ఇంజనీర్ అవుతా అన్నావ్ కదా అందుకని బాగా చదువుకోవాలి ఇక్కడుంటే నిన్ను ఊరికే ఉండనివ్వరు, నా మాట విను కన్నా

చందు : ఓకే.. కాని నువ్వు నన్ను నిజంగానే నమ్ముతున్నావా

మీనాక్షి : నిన్ను కాకపోతే ఇంకెవరిని నమ్ముతాను చందు, పార్టీకి వెళదామా

చందు : నీ బాయ్ ఫ్రెండ్ వస్తున్నాడా

మీనాక్షి : కలుస్తావా

చందు : ఓకే కలుస్తా, నాకు నచ్చక పోతే మాత్రం మొహం మీదె చెప్పేస్తా తరవాత నువ్వు ఫీల్ అవ్వకూడదు మరి

మీనాక్షి : చూద్దాం.. కచ్చితంగా నీకు నచ్చుతాడు

చందు : ఎలా చెపుతున్నావ్

మీనాక్షి : ఎందుకంటే నాకు నచ్చాడు కాబట్టి, నా సెలక్షన్ ఇంత వరకు నీకు నచ్చలేదన్న మాటే లేదు.

చందు : చూద్దాం, సరే రెడీ అవ్వు

మీనాక్షి, చందులు ఇద్దరు రెడీ అయ్యి శివ వాళ్ళింటికి వెళ్లేసరికి అప్పటికే అక్కడికి ముస్కాన్ తన ఫ్యామిలీతో వచ్చేసింది, పక్కనే సందీప్, ఆ పక్కనే గగన్ సర్ కూడా అందరూ శివ ఇంట్లో కూర్చుని మాట్లాడుకుంటున్నారు. 

కావేరి : మీనాక్షి దామ్మా 

మీనాక్షి : అత్తయ్య మా తమ్ముడు చందు అనగానే గగన్ సర్ కంగారుపడడం, సోఫాలో పడుకుని ఫోన్ చూసుకుంటున్న శివ తల ఎత్తి చూడడం ఒకేసారి జరిగాయి 

చందు : ఈ ఇల్లు ఇంత చిన్నగా ఉందేంటి అని గొణిగాడు మీనాక్షి చెవిలో 

మీనాక్షి : సైలెంట్ గా ఉండు రేపు నేను కాపురం చెయ్యబోయే ఇల్లు ఇదే 

చందు : నాకు నచ్చలే 

మీనాక్షి : ఇష్..

శివ : ఏంటి మా ఇల్లు నచ్చలేదా 

మీనాక్షి : పట్టేసాడు అని మనుసులోనే నవ్వుకుంది 

చందు : తనేనా అని మళ్ళి మీనాక్షి భుజం గోకాడు

శివ : మీనాక్షి అన్ని వినపడుతున్నాయి ఆ పక్కకెళ్లి ఇద్దరు ఒకేసారి మాట్లాడుకుని రండి అనగానే అందరూ నవ్వారు 

గగన్ లేచి చందుని చూసి లోపలికి తీసుకొచ్చి తన పక్కన కూర్చోబెట్టుకున్నాడు. మీనాక్షి వెళ్లి రెండు కుర్చీల మధ్య కూర్చుని తన నాన్నని చూసి తమ్ముడు మన పార్టీనే కంగారు పడకు అని సైగ చెయ్యడంతో తన కొడుకు కూతురు ఇద్దరినీ ముద్దు పెట్టుకున్నాడు.

ముస్కాన్ : ఇప్పటికే లేట్ అయిపోయింది వెళదాం పదండి ఇక.. ముందు భయ్యాని సోఫా లోనుంచి లేపండి.. అనగానే మీనాక్షి వెళ్లి శివ పక్కన కూర్చుంది.

మీనాక్షి : ఏంటి తెగ చూస్తున్నావ్ కాంటాక్ట్స్ ని

శివ : ఏమైనా పెరిగాయా అని

మీనాక్షి : అవును ఆ కాంటాక్ట్ ఎవరిది మీనాక్షి హెల్ప్ అని పెట్టుకున్నావు

శివ : అరెరే.. మర్చిపోయా మొన్న నిన్ను హాస్పిటల్లో అడ్మిట్ చేసినవాడు, ఏదో కష్టాల్లో ఉన్నాను అన్నాడు అందుకే నెంబర్ తీసుకున్నా, ఆ తరువాత అస్సలు మాట్లాడ్డమే మర్చిపోయా.. కనీసం తన పేరు కూడా తెలుసుకోలేదు.

మీనాక్షి : చేద్దువులే.. వెళదాం పదా

శివ : పదండి, అమ్మా కార్ కీస్ తీసుకురా

మీనాక్షి : నేను కూడా కార్ తెచ్చాను, నాన్న దెగ్గర ఇంకో కార్ ఉంది.. రెండు సరిపోతాయి

శివ : ఎందుకు ఇరుగ్గా.. అది కాకా ఖాసీం చాచా వాళ్ళు ఇబ్బంది పడతారు అమ్మ కారులో నేను వాళ్ళని తీసుకొస్తా, నువ్వు, మీ తమ్ముడు, అమ్మ ఒక కారులో రండి సందీప్ గగన్ సర్ తో కలిసి వస్తాడు..

ముస్కాన్ : ముందు ఆశ్రమానికి వెళదాం చూసి చాలా రోజులు అవుతుంది.

మీనాక్షి : నేను కూడా అదే అనుకుంటున్నాను, చందు పదా నా లోకం చూపిస్తాను నీకివ్వాళ అని తమ్ముడి చెయ్యి పట్టుకుంది.

శివ అందరి వెనకాల నడుస్తూ ఫోన్ చెవిలో పెట్టుకుని ఇంటి తాళం వేస్తూ మాట్లాడుతున్నాడు

శివ : హలో భయ్యా నేను.. మొన్న నా వాళ్ళని హాస్పిటల్లో అడ్మిట్ చేసారు కదా అనగానే అవతలి గొంతు ఏడుస్తూ నేను మళ్ళీ చేస్తాను అని ఫోన్ కట్ చెయ్యకుండా పక్కన బల్ల మీద పెట్టాడు.

ఏడుపు గొంతు వినగానే తనదే అని అర్ధమయ్యింది, ఎవరినో ఏడుస్తూ బతిమిలాడుతున్నాడు.. అన్నా మీ కాళ్ళు పట్టుకుంటాను మా అమ్మని నాకు ఇచ్చేయండన్నా.. కావాలంటే ఎక్కడ సంతకాలు పెట్టమంటే అక్కడ పెడతానన్న.. ప్లీజ్ అన్నా

అవతలి మాటలు వినపడట్లేదు కాని వాళ్ళ అమ్మ గారు చనిపోయారు, బాడీ ఇవ్వమని మొహం మీదె చెప్తున్నారు ఇంతలో ఒక గొంతు వినపడింది.

హలో

శివ : అమ్మాయి గొంతు చిన్న పాపలా అనిపించింది.. హలో

ఎవరు కావాలి అంది ఏడుస్తూ, మా అన్నయ్య.. అని ఆపేసింది ఏడుస్తూ

శివ : నేను అన్నయ్య ఫ్రెండ్ ని.. మీరు ఏ హాస్పిటల్లో ఉన్నారు.. నేనొస్తున్నాను.

లైఫ్ కేర్ హాస్పిటల్ అన్నయ్య

శివ : పది నిముషాలు వచ్చేస్తున్నా అని పెట్టేసి ఇంటి తాళాలు తెరిచి లోపలికి వెళ్ళి బండి తాళాలు తీసుకున్నాను.. బీరువా తీసి చూస్తే కొంత డబ్బు కనిపించింది లెక్కపెట్టకుండానే తీసి జోబులో పెట్టుకుని బైటికి వచ్చాను.

శివ : సందీప్ నువ్వు ఈ కార్ డ్రైవ్ చెయ్యి, అది గగన్ సర్ కి ఇచ్చేయి..

మీనాక్షి : పనుంది నేను మధ్యలో జాయిన్ అవుతాను, మీరు వెళ్ళండి

ముస్కాన్ : భయ్యా.. ఎప్పుడు ఇంతేనా

శివ : ఎమర్జెన్సీ రా.. వెళ్ళాలి

కావేరి : ఏదైనా సీరియస్సా

శివ : అవును మీరు వెళ్ళండి.. అమ్మా నేను కాల్ చేస్తాను అని సైగ చేసి వెంటనే బండి తీసి లైఫ్ కేర్ కి పోనిచ్చాను. అక్కడికి వెళ్లేసరికి మానసని కాపాడిన వ్యక్తి హాస్పిటల్ రిసెప్షన్ దెగ్గర తల పట్టుకుని కూర్చుని ఏడుస్తుంటే ఆ రిసెప్షనిస్ట్ అమ్మాయి సర్ ఇక్కడ ఏడవకండి ప్లీజ్ బైటికి వెళ్ళండి అని అందరికి వినిపించేలా మాట్లాడుతూ కసిరింది. కోపం వచ్చి తన దెగ్గరికి వెళ్లి భుజం మీద చెయ్యి వేసాను.

నన్ను చూసి కళ్ళు తుడుచుకుని, తమ్ముడు నువ్వు ఇక్కడా??

శివ : అమ్మ కోసం బిల్ ఎంత కట్టాలి

నీకెలా తెలుసు..అని క్షణం మౌనంగా ఉండి లక్షన్నర అన్నాడు

జేబులోనుంచి డబ్బులు తీసి లెక్కపెడుతుంటే లేచి నిలుచొని నన్నే ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నాడు.. చూస్తే నలభై వేలే ఉన్నాయి.. వెంటనే మీనాక్షికి ఫోన్ చేసాను.

మీనాక్షి : ఊరుకోండి అత్తయ్య మీరు మరీను.. హహ.. హలో శివా ఎక్కడున్నావ్ ఇంకా రాలేదు

శివ : ఒక రెండు లక్షలు ఉన్నాయా

మీనాక్షి : ఉన్నాయి

శివ : కొంచెం అర్జెంటు.. నా అకౌంట్ కి ట్రాన్స్ఫర్ చెయ్యవా

మీనాక్షి : అంతా ఓకేనా.. ఇందాక కూడా హడావిడిగా వెళ్లిపోయావ్

శివ : వచ్చాక చెపుతాను

మీనాక్షి : ఓటీపీ.. 2..4.666..8.. హలో శివా.. ట్రాన్స్ఫర్ చేసాను చూసుకో

శివ : ఫోన్ కట్టేసి తన వంక చూసాను.. మీ పేరు?

భరత్

శివ : పదండి ముందు బిల్ కట్టి అమ్మని తీసుకొద్దాం

వెంటనే శివ కాళ్ళు పట్టుకుని ఏడ్చేసాడు గట్టిగా థాంక్స్ థాంక్స్ అంటూ.. కాని..

శివ : నువ్వు చేసిన మంచే నీకు సాయ పడుతుంది, పదా డబ్బులు వాడి మొహాన కొట్టి అమ్మని తీసుకుపోదాం.

భరత్ : అమ్మ నిన్న సాయంత్రమే కన్ను ముసింది తమ్ముడు, కాని వీళ్ళు బిల్ కట్టనిదే అమ్మని ఇవ్వమని ఖరాఖండిగా చెప్పేసారు, ఒంటరి వాణ్ని అయిపోయాను.. ఏం చెయ్యాలో తెలీలేదు..

శివ : నా పేరు శివా.. శివ అని పిలవండి

భరత్ దారి అటు అని చూపిస్తే వెళ్లి వాడు చెప్పిన లక్షా అరవై ఐదు వేల బిల్ కట్టేసి భరత్ వాళ్ళ అమ్మని అంబులెన్సు ఎక్కించి వాళ్ళింటికి వెళ్ళాం. అప్పుడే చూసాను భరత్ వెనక ముగ్గురు ఆడపిల్లలు..

భరత్ : నా చెల్లెళ్ళు శివా

చూడగానే తెలుస్తుంది అన్నం తిని చాలా రోజులయ్యిందని, వాళ్ళ అవతారాలు చూసి బాధేసింది. భరత్ వాళ్ళింటికి చేరుకోగానే చుట్టూ జనాలు ఉన్నారు.. భరత్ పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి చూసాడు అప్పటికే బ్యాంకు వాళ్ళు పాట పాడేసి ఇంటిని జమ చేసుకున్నారు.. ఏడుస్తూనే బైట పడేసిన తన అమ్మ ఫోటో తీసుకుని తిరిగి అంబులెన్సు దెగ్గరికి వచ్చేసాడు.. పాపం కష్టాలన్ని వీడికే ఉన్నాయి.. నేనేం మాట్లాడలేదు.. ముందు దెగ్గరుండి వాళ్ళ అమ్మ గారికి జరగాల్సిన కార్యక్రమాలు చేపించాను.. పాపం ఆ ముగ్గురు ఆడపిల్లలు ఒకటే ఏడుపు.. నాకూ ఏడుపొచ్చేసింది.

వెంటనే ఫోన్ చేసాను

మీనాక్షి : చెప్పు శివా

శివ : పార్టీ కాన్సల్ చెయ్యి..

మీనాక్షి : ఏమైంది

శివ : అమ్మ కారు అమ్మకి ఇచ్చేసి ఇంటికి వెళ్లి నలుగురికి భోజనాలు ఏర్పాట్లు చూడమను.. నువ్వు ముస్కాన్ వెళ్లి.. ఒక చిన్న పాప నా నడుము కిందకి ఉంది పదేళ్ళు ఉండుంటుంది, ఇంకో అమ్మాయి నీ తమ్ముడు చందు వయసు.. ఇంకో అమ్మాయి నీ అంత ఉంది ముగ్గురికి ఒక మూడు నాలుగు జతల బట్టలు తీసుకో ఇంటికి తీసుకొస్తున్నాను.

మీనాక్షి : అలాగే.. మేం వెళుతున్నాం

భరత్ తన పెద్ద చెల్లెలికి జరిగింది చెప్పాడేమో వచ్చి నా కాళ్ళు పట్టుకుంది, లేపాను.. చేతులెత్తి దణ్ణం పెట్టింది.. వద్దని వారించి.. పనులన్నీ ముగించి అందరినీ ఆటో ఎక్కించి ఇంటికి తీసుకొచ్చాను. బైట కారు లోపల తలుపులు తెరిచే ఉన్నాయి అంటే అమ్మ వచ్చేసుంటుంది.. లోపలికి తీసుకెళ్లి అందరికి టవల్స్ ఇస్తే ఏడ్చుకుంటూనే తప్పకో లేక మన ఇల్లు కాదనో కాని నలుగురు బైట బాత్రూంలో స్నానం చేసి ఇంట్లోకి వచ్చేసరికి అమ్మ నలుగురికి భోజనం వడ్డించింది వద్దాన్నారు కాని ఒప్పుకోలేదు.

శివ : చూడండి మీ అమ్మ గారు చనిపోయారు నాకు అర్ధమవుతుంది, కాని మిమ్మల్ని మీరు ఒకసారి అద్దంలో చూసుకోండి.. మీరు కనక ఇప్పుడు తినకపోతే ఇంకా వీక్ అయ్యి మిమ్మల్ని కూడా హాస్పిటల్లో వెయ్యాల్సి వస్తుంది ఇప్పటికే నాకు లక్షా ఎనభై వేలు అయింది ఖర్చు.. నాతో ఇంకా ఖర్చు పెట్టించాలనుకుంటున్నారా అని కొంచెం కఠినంగానే మాట్లాడాను నాకు ఇష్టంలేకపోయినా మాట్లాడక తప్పలేదు

ఎందుకంటే ఒక పక్క అమ్మ పోయి ఇంకో పక్క ఇల్లు పోయి ఇంత బాధలో వాళ్ళు ఎంత కుంగిపోతున్నారో నాకు తెలుసు. ఈ టైంలో అస్సలు అన్నం సహించదు.. కాని పిల్లలు పాపం తిని ఎన్ని రోజులయ్యిందో మొహం మొత్తం పీక్కు పోయింది, చిన్నదాని కాళ్ళు పాపం ఆకలికి ఒక దెగ్గర నిలబడ్డం లేదు.. అమ్మకి సైగ చెయ్యగానే అన్నం ప్లేట్ తీసుకుని పాపని తీసుకుంది

శివ : మీరు కూడా కూర్చోండి.. ప్లీజ్ ముందు ఏమైనా తినండి.. వాస్తవంలోకి రండి.. మిమ్మల్ని మీరు చూసుకోడానికైనా కనీసం స్పృహలో ఉండాలి కదా అనగానే.. ఏడుస్తూనే భోజనం చేసారు.

అందరూ తింటుంటే భరత్ కొంచెం తిన్నానిపించి లేచాడు, ఇద్దరం ఇంటి బైటికి వచ్చి నిలబడ్డాము.

భరత్ : థాంక్స్ శివా.. నీ ఋణం ఎలా తీర్చుకోవాలో కూడా నాకు..

శివ : నువ్వు నా ప్రాణాన్ని కాపాడావు, నేను నీ ప్రాణాలని కాపాడతాను అని చిన్నది బైటికి వస్తుంటే ఎత్తుకున్నాను.. భరత్ అస్సలు ఏం జరిగింది.. మీ గురించి చెప్పు

[Pallaki]

38      

భరత్ : నాన్న తాగుబోతు.. తాగుడికి బానిస అయ్యి ఇంటిని పట్టించుకోకుండా మమ్మల్ని వదిలేసాడు అప్పులు పెరిగిపోయాయి ఉన్న ఒక్క ఇంటిని బ్యాంకులో పెట్టి లోన్ తీసుకుని అవి కూడా అవ్వగొట్టేసాడు, నేను చేతికిందకి రాకముందే అంతా అయిపోయింది, తెలుసుకోలేకపోయాను.. ముగ్గురు చెల్లెళ్ళతో చేతిలో ఉన్న డిగ్రీతో ఉద్యోగం వెతుక్కునే అవకాశం కూడా దొరకలేదు. ఇవన్నీ చూడలేక అమ్మ మంచాన పడింది. ఇప్పుడు మాకు వేరే దిక్కు కూడా లేదు. ఒక చిన్న రిక్వెస్ట్ నా చెల్లెళ్లని కొన్ని రోజులు మీ ఇంట్లో 

శివ : చెల్లెళ్ళు నా ఇంట్లోనే ఉంటారు, నువ్వు కూడా.. ముందు ఇవి కాదు  వాళ్ళకి కొంత ఉపశమనం కలగని ఆ తరువాత ఏం చెయ్యాలో ఆలోచిద్దాం.. ఇంతకీ వీడేడి.. అని ఫోన్ తీసి సందీప్ కి కాల్ చేశాను.

సందీప్ : హాల్లో 

శివ : ఇవే తగ్గించుకుంటే మంచిది, ఎక్కడ చచ్చావ్ రా 

సందీప్ : వస్తున్నా అయిపోయింది 

శివ : ఎప్పుడు వస్తావ్.. నీకోసం వండిన అన్నం ఏం చేయమంటావ్ 

సందీప్ : పదే పది నిమిషాలు.

శివ : త్వరగా రా అని పెట్టేసాను 

సందీప్ వచ్చి వాడు తినేసాక అంతా వివరించి భరత్ తో మాట్లాడించాను, మీనాక్షి వాళ్ళు బట్టలు తీసుకుని వచ్చారు, అమ్మ పోయింది కొత్త బట్టలు వేసుకోవడం ఇదంతా నాకు అంత మంచిగా అనిపించకపోయినా వాళ్ళని అలా చూడలేకపోయాను. అందరం తినేసి మీనాక్షి వెళ్ళిపోయాక పడుకున్నాం.

కావేరి : స్నానం చెయ్యకూడదు

శివ : రాగానే చేసాను, ఇప్పుడు ఓపిక లేదే..

కావేరి : ఆ అమ్మాయిల సంగతి ఏంటి, బాధలో ఉన్నారని నేను అంతగా ఏమి మాట్లాడలేదు వాళ్ళతో

శివ : మీనాక్షి చెప్పింది ఆ పెద్దమ్మాయి డిగ్రీ మధ్యలో ఆపేసిందని, మా ఏజ్ అని పేరు శ్రావణి, మధ్యలో అమ్మాయి ఇంటర్ ఇప్పుడు వెళ్లట్లేదట పేరు రవళి ఇక చిన్నదాని పేరు  భాగ్య, ఐదో తరగతి.

అమ్మా నేను మాట్లాడుకుంటూ పడుకున్నాం.

తెల్లారి లేచి చూసేసరికి అన్నా చెల్లెళ్ళు కూర్చుని మాట్లాడుకుంటూ ఏడ్చుకుంటుంటే అమ్మ నేను వెళ్లి కూర్చుని ఓదార్చాము. కంపెనీకి వెలుతూ వస్తావా అని అడిగితే వస్తా అన్నాడు. భరత్ ని తీసుకుని ఆఫీస్ కి వెళ్లాను సందీప్ తో పాటు వెళ్లి మళ్ళి రాత్రికే వచ్చాడు. సందీప్ లా తోడు ఉండమన్నాను కానీ జాబ్ చేస్తా అన్నాడు ఓకే అన్నాను. భోజనాలు చేసాక మళ్ళి మాట్లాడుకున్నాం.

భరత్ : ఇక్కడ ప్లేస్ సరిపోవడం లేదు శివా నేను పైన పడుకుంటాను

శివ : కష్టం గాలి లేదు దోమలు.. ఒక పని చెయ్యి కొన్నిరోజులు ఇంతకముందు నా బెడ్ ఉండేది హాస్టల్లో సందీప్ పక్కది అక్కడికెళ్లి పడుకో ఈ లోపు ఏదో ఒకటి సెట్ చేద్దాం. అని సందీప్ తోపాటు పంపించి వెళ్లి అమ్మ పక్కన పడుకున్నాను 

కావేరి : ఏంటంటా

శివ : ఏముంది మాములే, కొంచెం తల నొప్పిగా ఉందమ్మా 

కావేరి : అస్సలు ఈ వారం రోజులుగా ఎప్పుడు ఏదో ఒకటి, ఆ పని ఈ పని అని తిరుగుతూనే ఉన్నావ్. కళ్ళు మూసుకుని ఏం ఆలోచించకుండా పడుకో అని మీద చెయ్యి వేసి తల నిమిరేసరికి నిద్రలోకి జారుకున్నాను. 

తెల్లారి లేచినా అమ్మ ఒప్పుకోలేదు ఇవ్వాల్టి నుంచి వారం వరకు ఇంట్లో నుంచి బైటికి కదలకుండా కట్టేసింది. ఫోన్ చేసి చెప్పేసరికి మీనాక్షి కూడా వచ్చి కూర్చుంది.

మధ్యాహ్నం అమ్మ అందరికి భోజనం వడ్డిస్తూ మీనాక్షిని చూసింది 

కావేరి : ఎంతసేపయ్యింది వచ్చి 

మీనాక్షి : ఇప్పుడే.. కానీ థాంక్స్ చెప్పాలి నీకు.. నీ వల్ల మాకు వారం రోజులు రెస్ట్ దొరికింది అదే చేత్తో ఇంకో హెల్ప్ అత్తయ్య 

కావేరి : ఏంటో అది 

మీనాక్షి : మీరు కూడా అప్పుడప్పుడు ఆశ్రమానికి వెళ్ళొస్తే...

శివకి పొరబోయింది, కావేరి వెంటనే తల మీద తడుతూ మంచినీళ్లు అందించి మీనాక్షిని చూసింది నవ్వుతూ

కావేరి : ఏంటి భయపెట్టేస్తావా పిల్లోడిని

మీనాక్షి : పిల్లోడు

కావేరి : అవును పిల్లోడు

మీనాక్షి : అవును పిల్లోడు.. ఏం పిల్లడా

కావేరి : నీకూ అన్నం పెట్టుకొస్తున్నా

మీనాక్షి : నేను తినే వచ్చా సరే ఒక ముద్ద పెట్టు టేస్ట్ చూద్దాం అని కావేరి చేత ఒక ముద్ద పెట్టించుకుని తినింది.

అందరూ బైట ముచ్చట్లు పెట్టుకుంటుంటే భరత్ పెద్ద చెల్లలు వచ్చింది.

శివ : చెప్పండి

శ్రావణి : చాలా థాంక్స్ అండి..

శివ : హహ

శ్రావణి : సారీ వచ్చినప్పటి నుంచి చెపుదామనుకున్నాను కాని మిమ్మల్ని కలిసే అవకాశం రాలేదు

శివ : పర్లేదండి.. మీరు కూడా కాలేజీ ఆపేసారని విన్నాను మళ్ళీ మొదలు పెట్టండి, వాళ్ళని కూడా కాలేజ్లో జాయిన్ చేద్దాం.

శ్రావణి : అదే మీతో మాట్లాడాలని వచ్చాను, మా అన్నకి జాబ్ ఇప్పించారు నాకు కూడా ఏదైనా చూస్తారని

శివ : ముందు కూర్చోండి.. ఇలా చుడండి.. మీ అన్నకి సాయంగా ఉండాలనుకుంటున్నారు నాకు అర్ధమవుతుంది. కానీ డిగ్రీ లేకుండా ఏం చేస్తారు చెప్పండి, ముందు డిగ్రీ పూర్తి చెయ్యండి ఆ తరువాత మన కంపెనీ లోనే జాబ్ చెయ్యండి అప్పటి వరకు ఈ భారం మీ అన్ననే మొయ్యనివ్వండి.. మీ అన్నయ్య మిమ్మల్ని చూసుకోగలరు. ఇల్లు జప్తులో పోవడం వల్ల ఇప్పుడు కట్టుకోవాల్సినవి ఏమి లేవు తను ఒక్కడే మిమ్మల్ని పోషించగలడు సాయానికి నేనెలాగో ఉన్నాను చదువుని మాత్రం వదలద్దు. తిరిగి మీ జీవితాలని మొదలు పెట్టండి.. ఈ సారి మీరు ఒంటరి వాళ్ళు మాత్రం కాదు కూడా ఇంత మంది ఉన్నారు.

శ్రావణి : అలాగే.. మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్తున్నానని ఏమనుకోకండి థాంక్ యు వెరీ మచ్.

శివ : ఇక వెళ్ళండి.. బి హ్యాపీ.. మీ అమ్మగారు పోతూ పోతూ మీ కష్టాలని కూడా తనతో పాటు తీసుకెళ్లిందని అనుకోండి.. అంతా మంచే జరుగుతుంది.. మంచికే జరుగుతుంది. అని ఏదో నచ్చచెప్పాను.

వారం రోజులు ఇంట్లోనే రెస్ట్ పేరుతో నేను మీనాక్షి అమ్మ.. ముగ్గురం తెగ ఎంజాయ్ చేసాం..  భరత్ వాళ్ళు మా ఇంట్లో మూడు నెలలు ఉండి ఆ తరువాత కొత్త ఇంట్లోకి మారి వాళ్ళ జీవితాలు మొదలు పెట్టారు. భరత్ బుద్ధిగా ఉద్యోగం చేసుకుంటున్నాడు, తన ముగ్గురు చెల్లెళ్ళు వాళ్ళ చదువులు కొనసాగిస్తున్నారు. అంతా సాఫీగా సాగుతుంది.

మధ్యలో ముస్కాన్ పెళ్లి గోల ఎక్కువైంది, ఇష్టంలేకపోయినా నా చెల్లిని ఆ లతీఫ్ గాడికి ఇచ్చి చెయ్యడం నాకు ఇష్టం లేక వెళ్లి మాట్లాడాను, అందరితో కాదు చాచాతో మాత్రమే, ఆయన కూడా ఒప్పుకున్నాడు వాళ్ళు గొడవ చేసినా పట్టించుకోలేదు.

ఒక శుభముహుర్తానా ముస్కాన్ చేతుల మీదగా హోటల్ తెరిచాము, హోటల్ బాధ్యత మొత్తం ముస్కానే తీసుకుంది, నేను చేసిన సాయం చాలా తక్కువ.

ఇక అనుకున్నట్టే మీనాక్షి తన తమ్ముణ్ణి హాస్టల్లో వేసింది. చందు కూడా బుద్ధిగా చదువుకుంటున్నాడు సివిల్ ఇంజనీరింగ్ చేస్తానని చెప్పి వెళ్ళాడు.. అలా రెండేళ్లు గాడిచాయి.. నేను, మీనాక్షి, ముస్కాన్, సందీప్, శ్రావణి ఒక గ్రూప్ అయిపోయాం.. మా డిగ్రీ అయిపోయింది, మీనాక్షి తమ్ముడు ఇంజనీరింగ్ మొదటి సంవత్సరం జాయిన్ అయ్యాడు.

ఈ రెండేళ్లలో నేను చదువు మీద కంటే బిజినెస్ మీదె ఎక్కువ దృష్టి పెట్టాను, చాలా పరిచయాలు అయ్యాయి.. నా కంటూ ఒక సొంత వ్యాపారం చెయ్యాలని కొంత వెనకేసాను..అమ్మ కోసం కట్టిస్తున్న ఇల్లు కూడా దెగ్గర పడింది, కొంచెం పెయింట్ వర్క్ ఉందంతే.

ఈ రెండేళ్లలో మీనాక్షి తన ఫ్యామిలీని దూరం చెయ్యడానికి చాలా ప్రయత్నించింది, కాని ఎంత చెప్పినా వాళ్ళ అమ్మ వినలేదు. మీనాక్షి కూడా విసిగిపోయింది. కాని ఈ రెండేళ్లలో మీనాక్షి నేను విడతీయలేనంతగా దెగ్గరైపోయాం. మీనాక్షి బావ కోలుకుని ఎలా మీనాక్షి కంపెనీని ఎలా నాశనం చెయ్యాలా అని ఆలోచిస్తూనే ఉన్నాడు.. వాడింకా మారలేదు అయినా ఇప్పుడు మీనాక్షి కంపెనీకి ఇబ్బందులు తీసుకురావడం అంత ఈజీ కాదు. లాభాలు లేకపోయినా కంపెనీ క్వాలిటీ అండ్ సెక్యూరిటీ చాలా పెంచాను చాలా కొత్త పద్ధతులు అమలుచేసాను అదే సందీప్ సాయంతో, నేను వేసే ప్రతీ అడుగులోనూ నాకు తోడు ఉన్నాడు.

ఒక రోజు అమ్మా నేను బైటికి వెళుతుంటే రోడ్ మధ్యలో పది మంది అడ్డంగా నిలుచున్నారు, ఐదు నిమిషాల వరకు ఆపకుండా కారు మీద రాళ్ళ వర్షం కురిపించారు. అమ్మ మీద ఒక్క రాయి కూడా పడనివ్వలేదు.

ఆ పది మంది వెనకే ఎవరో ఉన్నారు కొంచెం దీర్గంగా చూస్తే అప్పుడు అర్ధం అయ్యింది, ఎవరో కాదు సుశాంత్. అమ్మని కారులో కూర్చోబెట్టి కారు దిగి బైటికి వచ్చాను. ప్రతీ వాడి చేతిలో రాడ్ ఉంది.

సుశాంత్ : నన్ను కొట్టి ఇన్ని రోజులు సంతోషంగా ఉన్నావు, నా బాకీ నేను తీర్చుకోవాలి కదా

శివ : ఓహ్.. తెలిసిపోయిందా, ఇప్పుడేంటి

సుశాంత్ : నాకు ఎప్పుడో తెలుసు, కాని ఈ రోజు కోసమే ఆగాను

శివ : ఈ రోజు నీ బర్త్ డే నా

సుశాంత్ : జోక్ బాగుంది, ఇన్ని రోజులు నన్ను కొట్టింది నువ్వే అని నాకు తెలిసి కూడా ఎందుకు మౌనంగా ఉన్నానో అడగవా

శివ : అడక్కపోయినా చెపుతావ్ కదా, సరే చెప్పు

సుశాంత్ : నీకు పెద్దగా ఇంట్రెస్ట్ లేనట్టుందిలే, ఇది విను చాలా ఇంట్రెస్టింగ్ మ్యాటర్.
ఫస్ట్ దెబ్బ నీ లవ్ మీద కొట్టా, ఇంట్లో చెప్పాను అక్కడ మీనాక్షిని లాక్ చేసారు పాపం నీకోసం తెగ ఏడుస్తుంది.
సెకండ్  ఏంటో తెలుసా మీ లవ్ విషయం నాకు తెలిసి ఇంట్లో చెపుతానని నువ్వు నన్ను కావాలని కొట్టి భయపెట్టి బ్లాక్మెయిల్ చేసావని చిన్న అబద్ధం ఆడాను, మా వాళ్ళు నీ అంతు చూడమని నాకు ఆఫీషియల్ గా చెప్పారు.
మూడో దెబ్బ ఇంకేం లేదు, వీళ్ళు కొడతారు.. హా ఇంకోటి ఇవ్వాళ నాకు మీనాక్షికి ఎంగేజ్మెంట్.. అవును ఇవ్వాళ నా బర్త్ డేనే అందుకే ఇన్ని రోజులు ఆగి మా నాయనమ్మ దెగ్గర ఇవ్వాళే వరం కోరాను, ఎంగేజ్మెంట్ ఇవ్వాళే జరిగిపోవాలని.. ఇచ్చేసింది.. రేయి కానివ్వండ్రా అని సైగ చెయ్యగానే పది మంది మీదకి వచ్చేసరికి నేనే ఎదురు వెళ్లి ముందు ఒకడిని కొట్టి వాడి చేతిలో ఉన్న రాడ్ తీసుకుని కొడుతుంటే దెబ్బలు వాళ్ళకి నాకు ఇరువైపులా తగులుతున్నాయి ఎవడు దెబ్బలని ఓర్చుకుంటే వాళ్ళే నిలబడతారు కొట్టుకుంటుంటే ఒక అరుపు వినిపించింది అమ్మది.

అమ్మ కారులో నుంచే అరుస్తుంది, అటు చెయ్యి చూపించగానే తల అటు తిప్పాను. సుశాంత్ చేతిలో గన్ ఉంది, అది నాకే గురి పెట్టి ఉంది. కాల్చేశాడు.. బుల్లెట్ నేరుగా గుండె కింద దిగింది మళ్ళీ కాల్చాడు పక్కకి జరిగాను ఎడమ భుజానికి తగిలింది ఇంకో బుల్లెట్.

వెంటనే వాడి వైపు పరిగెత్తుతూనే, నా కుడి చేతిలో ఉన్న రాడ్ వాడి మీదకి విసిరాను, అది వాడి చేతికి తగిలి వాడి చేతిలో ఉన్న గన్ కింద పడడం. వెంటనే అది తీసుకుని రెండు బుల్లెట్లు సుశాంత్ వైపు పెట్టి టపాసులు కాల్చినట్టు కాల్చేశాను కాని అవి వాడికి తగల్లేదు, నేను స్పృహ కోల్పోతూ ఏటో గురి పెట్టానని అప్పుడు అర్ధమయ్యింది. వాడు భయపడుతూ పారిపోవడం చూస్తూ కళ్ళు మూసుకున్నాను.

[Pallaki]

39      

శివ చేతిలో గన్, అతను కాల్చడం చూసి ఏటోళ్ళు అటు పారిపోయారు, వచ్చిన పని అయిపోగానే సుశాంత్ కూడా అక్కడ నుంచి జారుకున్నాడు. కావేరి పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి శివని పట్టుకుని వెంటనే పక్కన గుమి గూడి చూస్తున్న వారి సాయంతో కారులో పడుకోబెట్టి హాస్పిటల్ కి తీసుకెళ్ళింది. హాస్పిటల్ ముందు శివని స్ట్రెచర్ ఎక్కిస్తుండగా ఒక్కసారి స్పృహ వచ్చి గుండె గట్టిగా కొట్టుకుంది కావేరి ఏడుస్తూ శివ చెయ్యి పట్టుకుంది. లోపలికి తీసుకెళుతుంటే కావేరి చెయ్యి పట్టుకుని ఏదో చెప్పబోయాడు, కావేరి శివ దెగ్గర వంగి లోపలికి తీసుకెళుతుంటే శివ నోట్లో నుంచి విన్న ఒకే ఒక్క మాట చందు.

నా కళ్లు ఎందుకు తెరుచుకోవడంలేదో నాకు తెలియట్లేదు కాని చెవులకి ఏవేవో వినిపిస్తున్నాయి, ఒక్కటి అర్ధం కావట్లేదు. మీనాక్షి.. మీనాక్షి అక్కడ ఎలా ఉందొ.. తనిప్పుడు ప్రెగ్నన్ట్

మా మొదటి కలయిక జరిగి ఇవ్వాల్టికి రెండున్నర నెలలు, మీనాక్షికి పీరియడ్ మిస్ అవ్వగానే డౌట్ వచ్చి చెక్ చేపించింది. ప్రెగ్నన్సీ కన్ఫర్మ్ అవ్వగానే నన్ను కలిసి చెప్పింది. కొంత భయపడింది కాని నేనే ఉంచమన్నాను, మా ఇద్దరి కలయిక జరిగిన ఆ రోజుని నేను ఎన్ని జన్మలకి మర్చిపోలేను అంత ప్రేమగా జరిగింది అందుకే నాకు ఆ గుర్తుని చేరిపెయ్యాలని లేదు, అందరికి తెలిసే లోగా పెళ్లి చేసుకుంటానని మాటిచ్చాను. కాని ఇప్పుడు తన పరిస్థితి ఎలా ఉందొ ఏంటో, నా నోరు పెగలడం లేదు, కనీసం ఈ విషయం అమ్మకి కూడా చెప్పలేదు మేము.

శివని లోపలికి తీసుకెళుతూ కావేరిని బైటే ఉండమని ఆపేసారు వెంటనే సందీప్ కి ఫోన్ చేసి ఆ వెంటనే మీనాక్షి వాళ్ళ నాన్నకి ఫోన్ కలిపింది అందరూ పది నిమిషాల్లో హాస్పిటల్లో ఉన్నారు.

సందీప్ : ఇప్పుడెలా ఉందమ్మా

కావేరి : ఇంకా ఏం తెలీదు

విషయం తెలుసుకున్న సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు హాస్పిటల్ కి వచ్చారు, అక్కడికి వచ్చిన CI గగన్ ని చూసి గుర్తు పట్టాడు.

శంకర్ : సర్ మీరు..

గగన్ : ఎటాక్ జరిగింది శివ పైనే

శంకర్ : ఎవరు చేసారో తెలుసా

గగన్ : తెలుసు కాని ఏమి చెయ్యలేని పరిస్థితి

శంకర్ : పేరు చెప్పండి చాలు మిగతాది నేను చూసుకుంటాను.

గగన్ : నా అల్లుడు సుశాంత్

శంకర్ : ఇప్పుడేం చెయ్యమంటారు అరెస్ట్ చెయ్యమంటారా

గగన్ : ప్రత్యక్ష సాక్షి నా చెల్లెలు పేరు కావేరి ఇక్కడే ఉంది, ఎంత దూరం వెళ్ళడానికైనా రెడీ కాని మీరు ఏమి చెయ్యలేరు

శంకర్ : నాకు కొంచెం టైం ఇవ్వండి అని సీరియస్ గా బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.

కావేరి ఏడుస్తూ కూర్చుంది. సందీప్ వెళ్లి కావేరి పక్కన కూర్చుని చెయ్యి పట్టుకున్నాడు. ఇంతలో భరత్ వాళ్ళు కూడా అక్కడికి చేరుకున్నారు.. గగన్ వెళ్లి కావేరి ముందు నిలుచున్నాడు.

కావేరి : ఏం మనుషులు వీళ్ళు చంపేస్తారా

గగన్ : వాడు ఎవ్వరి మాట వినట్లేదు, మా అత్తగారి మాట కూడా వినట్లేదు ఆవిడ గారాబమే వాడిని చెడ కొట్టింది. మీనాక్షికి బలవంతంగా పెళ్లి చేసుకోబోతున్నాడు. ఆపాలని ప్రయత్నిస్తున్నాను కాని నన్ను ఎవ్వరు లెక్క చెయ్యటం లేదు.

కావేరి : మీనాక్షి గారి అమ్మ?

గగన్ : తనే దెగ్గరుండి చేపిస్తుంది.. సుశాంత్ శివ మీనాక్షిల గురించి ఇంట్లో చెప్పేసాడు. నా భార్యకి ఏమి ఎక్కడం లేదు.

కావేరి : శివ లోపలికి వెళుతు వెళుతు చందు అన్నాడు.

గగన్ : చందు అన్నాడా

గగన్ వెంటనే చందుకి ఫోన్ చేసాడు.

చందు : డాడీ అక్కడ ఏం జరుగుతుంది..

గగన్ జరిగింది మొత్తం వివరించాడు.

చందు : ఏం చెయ్యాలో నాకు తెలుసు, నేను ఆల్రెడీ దెగ్గరికి వచ్చేసాను. అని ఫోన్ పెట్టేసాడు.

గగన్ : నేను అక్కడికి వెళతాను ముందు మీనాక్షికి ఈ విషయం చెప్పాలి అని కావేరికి చెప్పేసి అక్కడనుంచి బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.

ఫోన్ పెట్టేసిన చందుకి, గగన్ చెప్పింది వినగానే కోపం వచ్చింది. ఊళ్ళోకి దిగగానే నేరుగా ఇంతక ముందు గంజాయి సప్లై చేసే వాడి దెగ్గరికి వెళ్లి వాడి సాయంతో చిన్న స్లం లోకి వెళ్లి ఒక గన్ కొని నేరుగా ఇంట్లోకి వెళ్ళాడు.

చందు : అమ్మా అమ్మా అక్క ఎక్కడా

రజిత : రేయి లోపల ఉంది వెళ్ళు, దాన్ని పెళ్ళికి ఒప్పించు ఇష్టమున్నా లేకపోయినా ఈ పెళ్లి జరిగే తీరుతుందని కూడా చెప్పు.

చందు లోపలికి వెళ్లి ఏడుస్తున్న మీనాక్షిని కలుసుకున్నాడు.

చందు : అక్కా

మీనాక్షి ఏడుస్తూ లేచి తన తమ్ముణ్ణి చూసి గట్టిగా వాటేసుకుని ఏడ్చేసింది.

చందు : అక్కా శివని సుశాంత్ కాల్చేశాడు, శివ ఇప్పుడు హాస్పటల్లో ఉన్నాడు

మీనాక్షి : ఏంటి నువ్వనేది..

చందు : అవునక్కా డాడీ చెప్పాడు.. ఇందాకే

మీనాక్షి : నేను ఇంతసేపు ఇక్కడ ఎదురు చూస్తున్నదే శివ వస్తాడని, ఇక ఇక్కడ ఒక్క నిమిషం కూడా ఉండలేను.. నేను ముందు శివని చూడాలి అని లేచి బైటికి పరిగెత్తింది.. అది చూసిన సుశాంత్ అడ్డు పడ్డాడు.

చందు : బావా అడ్డు తప్పుకో

సుశాంత్ : రేయి నీకేం తెలీదు, నువ్వు ముయ్యి

రజిత : ఏయి మీనాక్షి, నీ ఛాన్స్ అప్పుడే అయిపోయింది.. మర్యాదగా లోపలికి వెళ్ళు లేకపోతే నేనేం చేస్తానో నాకే తెలీదు.

మీనాక్షి : నీకు భయపడి ఇంట్లో ఉన్నాననుకున్నావా, శివ వచ్చి మీతో మాట్లాడి నన్ను తీసుకెళతాడని ఇంత సేపు ఆగాను.. కాని వీడు నా శివని షూట్ చేసాడు అని మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని గట్టిగా ఏడ్చేసింది.

రజిత : ఏంటి నువ్వు చెప్పేది, సుశాంత్ ఇది నిజమేనా

రాజేశ్వరి : నేను కొట్టించమని మాత్రమే చెప్పాను, సుశాంత్.. మీనాక్షి చెప్పేది నిజామా

మీనాక్షి : నేను వెళ్ళాలి

సుశాంత్ : లోపలికి పో

మీనాక్షి మోకాళ్ళ మీద నుంచి లేచి సుశాంత్ చెంప పగలగొట్ట బోతే చెయ్యి పట్టుకున్నాడు, పక్కనే ఉన్న చందు సుశాంత్ ని ఒక్కటి తన్నాడు.

రజిత : చందు..

చందు : నీకేం తెలీదు మా.. నువ్వు ఊరుకో.. నా అక్కకి ఏది బెస్టో నాకు తెలుసు

సుశాంత్  కోపంగా లేచి ముందుకు రాబోతే చందు వెంటనే జేబులో ఉన్న గన్ తీసి సుశాంత్ కి పెట్టాడు. అది చుసిన అందరూ ఆశ్చర్యపోయి భయపడిపోయారు.

చందు : అక్కా నువ్వు పదా, ఎవడు ఆపుతాడో నేను చూస్తాను

మీనాక్షి ముందుకు నడుస్తుంటే చందు గన్ సుశాంత్ వైపు పెట్టి బైటికి నడుస్తుంటే, సుశాంత్ తన దెగ్గర ఉన్న గన్ తీసి రజితకి పెట్టాడు.

చందు : నువ్వు చంపవు

సుశాంత్ : అవునా అని గాల్లోకి ఒక సారి కాల్చాడు.

రాజేశ్వరి : రేయి సుశాంత్ ఏం చేస్తున్నావ్, గన్ దించు

సుశాంత్ : ఏం చేస్తున్నానో నాకు బాగా తెలుసు నువ్వు నోరు మూసుకుని పడి ఉండు అని ఒక్క మాటతో రాజేశ్వరిని నోరు మూపించేసాడు.

రజిత : ఒరేయి కన్నా అత్తని రా

సుశాంత్ : నా ఇగో కంటే నువ్వు గొప్పదానివేం కాదు అత్తయ్య, మీనాక్షి మర్యాదగా ఇంట్లోకి వెళ్లకపోతే ఏం చేస్తానో నాకే తెలీదు

మీనాక్షి ఏడుస్తూ రాజేశ్వరి వైపు చూసింది

మీనాక్షి : అమ్మమ్మ నాకు సుశాంత్ అంటే నిజంగానే ఇష్టం లేదు అమ్మమ్మ, మీరు నాకు రాసిచ్చిన కంపెనీ పతనం అవ్వడానికి కారణం ఈ సుశాంత్, దొంగతనంగా సరుకు అమ్ముకున్నాడు, కాని ఏ రోజు నేను ఈ విషయం మీకు చెప్పలేదు, నా తమ్ముడితో బలవంతంగా గంజాయి డ్రగ్స్ తెప్పించుకునేవాడు, ఈ విషయం కూడా నేను చెప్పలేదు.. నాకు మీ ఎవ్వరి మీద పంతం, కోపం లేదు.. కాని వీడు నా శివని షూట్ చేసాడు.. నాకు ప్రెగ్నన్సీ కంఫర్మ్ అయ్యి ఇవ్వాల్టికి ముప్పై ఐదు రోజులు దాటింది ఇంకో పద్దెనిమిది రోజులు దాటితే నాకు మూడో నెల పడుతుంది.. ప్లీజ్ నన్ను వదిలెయ్యండి నాకు మీ డబ్బులు, ఆస్తులు హోదాలు ఏమి వద్దు అన్ని మీ పేరునే రాసేస్తాను, నన్ను వదిలెయ్యండి అని ప్రాధేయపడింది.

రాజేశ్వరికి ప్రెగ్నెన్సీ అన్న మాట వినగానే ముందు కోపం వచ్చినా మీనాక్షి ఏడుపు చూసి తన పంతాన్ని వెనక్కి తీసుకుంది. రజిత కూడా అంతే కూతురు బతిమిలాడుకోవడం చూసి ఆలోచించింది.

రాజేశ్వరి : రేయి నువ్వు గన్ దించు అని గట్టిగా అరిచేసరికి సుశాంత్ బెదిరి గన్ దించాడు.. మీనాక్షి వెళ్ళు

సుశాంత్ : నానమ్మా

రాజేశ్వరి : నేను చెపుతున్నాను కదా, మీనాక్షి వెళ్ళిపో

సుశాంత్ : ఎక్కడికే వెళ్ళేది, ఏయి పో లోపలికి పో

రాజేశ్వరి : నన్నే ఎదిరిస్తావా

సుశాంత్ : చందు కోపంతో ముందుకు రాబోతే, కాల్లో షూట్ చేసాడు. రక్తం చూసి అందరూ భయంతో అరిచారు. రజిత పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి చందుని పట్టుకుంది.

రాజేశ్వరికి కూడా అర్ధమైపోయింది, సుశాంత్ పూర్తిగా చెడిపోయాడని. మతి స్థిమితం లేని పనులు చేస్తున్నాడని కూడా అర్ధమైంది కాని ఇప్పుడు ఏం లాభం, జరగాల్సిన చెడు జరిగిపోయింది.

రజిత : రేయి సుశాంత్ ఏంట్రా ఇది, నువ్వేనా ఇలా చేస్తుంది నా బిడ్డల కంటే మిమ్మల్నే ఎక్కువగా ప్రేమించాను కదరా

సుశాంత్ : మా దెగ్గర డబ్బులున్నాయి కాబట్టి మమ్మల్నే ప్రేమిస్తావ్ అత్తా.. ఇప్పుడు మీనాక్షి దెగ్గర డబ్బు ఉంది కాబట్టి ఆ శివ గాడు దీన్ని ప్రేమించాడు. అంతా ఒకటే అత్తయ్య అని మీనాక్షి చెయ్యి పట్టుకుని బలవంతంగా బైటికి లాక్కెళ్ళాడు ఎంత మంది నచ్చజెప్పినా వినకుండా. గగన్ వచ్చేసరికి అప్పటికే అంతా అయిపోయింది. గగన్ వచ్చి చందుని హాస్పటల్ కి తీసుకెళ్లాడు.

మీనాక్షిని కారులో కూర్చోపెట్టి ఊరు దాటించి పాత గోడౌన్ల దెగ్గరికి తీసుకెళ్లి రూంలో లాక్ చేసి చుట్టు రౌడీలని కాపలా పెట్టి, హాస్పటల్ కి బైలుదేరాడు శివ బతికాడో చచ్చాడో చూద్దామని. మీనాక్షి ఒక్కటే చీకటిలో ఏడుస్తూ కూర్చుంది. సాయంత్రానికి తలుపు తెరుచుకోవడంతో మీనాక్షి తలుపు వైపు చూసింది.

సుశాంత్ : నేనే మీనాక్షి నీ బావని

మీనాక్షి : ఏం చేస్తున్నావ్ బావా, ఇద్దరం ఒకే ఇంట్లో పుట్టిన వాళ్ళం..కలిసి పెరిగిన వాళ్ళం.. ఎందుకు అంత కోపం, నన్ను అంత ప్రేమించిన వాడివైతే ఇలా చేస్తావా.. కేవలం నీ పంతం నెగ్గించుకోడానికేగా ఇదంతా.. మమ్మల్ని వదిలేయి బావ.. శివని తీసుకుని ఎటైనా దూరంగా వెళ్ళిపోతాను మళ్ళీ నీకు కనిపించము అని కాళ్లు పట్టుకుంది.

సుశాంత్ : అదే కాలితో మీనాక్షి పొట్టలో తన్నాబోతే మీనాక్షి చేతులు అడ్డం పెట్టింది.. నాకు దక్కాల్సిన దాన్ని వేరేవడో ఎగరేసుకుపోతుంటే చూస్తూ ఊరుకుంటానా, ప్రెగ్నన్సీ అని నువ్వేం టెన్షన్ పడకు టాబ్లెట్స్ ఇస్తాను వేసుకుంటే అదే పోతుంది. ఆ.. ఇంకోటి నీ శివ ఇంకా బతికే ఉన్నాడు కాని బాడ్ లక్ కోమాలో ఉన్నాడు ఎప్పుడు లేస్తాడో ఎవ్వరికి తెలియదట.. ఇంతలో ఏదో ఫోన్ వస్తే డోర్ లాక్ చేసి బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.

మీనాక్షి నిస్సహాయంగా అక్కడే పడుకుండిపోయింది.. కనీసం బతికున్నాడన్న వార్త విని దేవుడికి దణ్ణం పెట్టుకుంది.. కొంత సేపటికి తప్పించుకోడానికి ఏదైనా దారి దొరుకుతుందేమో అని చూసింది కాని లాభం లేదు ఏడుస్తూ అలానే అక్కడే నిద్రపోయింది.. రాత్రికి ఎవరో తలుపు తెరిచి ఒకడు వచ్చి అన్నం ప్లేట్ పెట్టి వెళ్ళాడు. ఆకలేసి తిందామని ప్లేట్ తీసుకుంది కాని ప్రెగ్నన్సీ పోవడానికి, సుశాంత్ ఏదైనా మందు ఇందులో కలిపి ఉంటాడని అనుమానంతో తినలేదు అన్నం మూలకి పారేసి కాళీ ప్లేట్ పెట్టింది.

నాలుగు రోజుల పాటు గుక్క మంచినీళ్లు కూడా ముట్టుకోలేదు, నోట్లో ఉన్న ఉమ్ము మాత్రమే మింగుతూ కాలం గడిపి చివరికి నాలుగో రోజు రాత్రి స్పృహ తప్పి పడిపోయింది.. చిమ్మ చీకటిలో మీనాక్షి ఉన్న రూంలో నుంచి ఒక వెలుగు వచ్చేసరికి అక్కడ కాపలాగా ఉన్న రౌడీలు వెళ్లి తలుపు తీసి చూసారు కాని ఏ వెలుతురు లేదు, మళ్ళీ తలుపులు మూసి వెళ్లిపోయారు.

తెల్లారి మెలుకువ వచ్చి లేచింది, కడుపు చిన్నగా నొప్పి అనిపించి చెయ్యి వేసింది కాని ఎమ్మటే నొప్పి పోయింది, ఆకలి వెయ్యడం లేదు దాహంగా కూడా లేదు. పెట్టిన అన్నం నీళ్లు మాత్రం తిన్నట్టే నటిస్తూ మూలకి పారేసింది.. మధ్యలో సుశాంత్ బలవంతం చెయ్యబోతే కిటికీకి ఉన్న గాజు పెంకు సాయంతో అడ్డం పెట్టుకుని తనని తాను కాపాడుకుంటుంది.. వేరే ఆప్షన్ లేక చచ్చినట్టు అదే ఒప్పుకుంటుందిలే అన్న ధీమాతో ఇటు సుశాంత్ అటు సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లకి ఇటు తన ఇంట్లో వాళ్ళకి దొరక్కుండా జాగ్రత్త పడుతున్నాడు.

ఇవ్వాల్టికి మీనాక్షిని బంధించి ఇరవై మూడు రోజులు, ఇప్పటివరకు మీనాక్షి నోటికి ఆహరం కాని నీళ్లు కాని అందలేదు. మీనాక్షి ఆశ్చర్యపోయినా దీని వల్ల పుట్టే బిడ్డకి ఏమైనా అవుతుందేమో అన్న భయంతోనే గడుపుతుంది.
ఒళ్ళంతా నొప్పిగా అనిపించేసరికి ఏం చెయ్యాలో తెలీక కొంతసేపు నొప్పి తట్టుకోలేక కింద పడి దొల్లింది. కొంత సేపటికి నొప్పి పోయింది కాని  ఒకటే నిద్ర కమ్ముతుంది. రాత్రి పన్నెండు దాటినట్టుంది మీనాక్షికి రోజు రోజుకి పిచ్చెక్కుతుంది. అటు తమ్ముడు ఎలా ఉన్నాడో తెలీదు ఇటు శివ ఎలా ఉన్నాడో తెలీదు, సుశాంత్ ఏమి చెప్పడం లేదు కాని మీనాక్షిని అనుభవించాలన్న పట్టు మాత్రం వదలడం లేదు.. ఇంతలో మీనాక్షిని ఎవరో పిలిచినట్టు ఒక సన్నని గొంతు వినిపించింది.. ఆ గొంతు కొంత సేపటికి పెద్దగా వినిపించింది

అమ్మా...

మీనాక్షి అటు ఇటు చూసింది కాని ఎవ్వరు లేరు

అమ్మా ఇక్కడా..

మీనాక్షి కిటికీ దెగ్గరికి వెళ్లింది అక్కడ ఎవ్వరు లేరు, వెంటనే డోర్ దెగ్గరికి వచ్చింది ఏ చప్పుడు లేదు.

అమ్మా ఇక్కడ ఇటు చూడు, నా మాట నీకు తప్ప ఎవ్వరికి వినపడదు

మీనాక్షి : ఎవరు.. సుశాంత్.. నువ్వేనా.. బావా..

అమ్మా నేను నీ కొడుకుని, ఒక్కసారి నీ పొట్ట మీద చెయ్యి పెట్టి చూడు అనగానే మీనాక్షి భయపడిపోయి ఆ వెంటనే తన పొట్ట మీద చెయ్యి వేసి చూసుకుంది.. ఇన్ని రోజులు గమనించలేదు కాని కొంచెం పొట్ట తెలుస్తుంది..

మీనాక్షి : ఎవరు

నేనేనమ్మా

మీనాక్షి : కాదు.. కానీ..

ఆశ్చర్యపోకు నీ బిడ్డనే.. నాన్న దెగ్గరికి వెళదామా అన్న మాటలు వినపడేసరికి ఏది నిజమో ఏది అబద్ధమో తెలుసుకోలేని స్థితిలో కళ్ళు తిరిగి పడిపోయింది.