08-02-2022, 04:07 PM
ஆமாம்பா தம்பி! நாங்களும் பல வருஷமா உனக்கு பொண்ணு தேடிகிட்டு இருந்தாலும் ஒரு வரணும் சரியா அமையல!! இதுக்கு மேலயும் எங்களால பொண்ணு தேட முடியாது! நீயும் தரம் கெட்டு போயிட்ட!! அதனால வீட்டுக்கும் சரியா காசு குடுக்க மாட்டேங்கற!! உன் கூட பிறந்தவனும் அவன் காதலி தான் முக்கியம்னு வெளி மாநிலத்தில் போய் செட்டில் ஆகிட்டான்! எங்களுக்கு இருக்கிறது நீ ஒருத்தன் மட்டும்தான். நீயாவது எங்க கூடவே இருக்கணும்னு நாங்க ஆசைப்பட்டோம். உன்னோட வயசு காரணமா நீ கண்டவ கிட்ட போறது எங்களுக்கு பிடிக்கல! அது உனக்கும் நல்லது இல்ல. என்று சொல்லிக்கொண்டே சொல்லடி!!!! எல்லாமே நானே சொல்லிக்கொண்டு இருப்பேனா? என்று அவனுடைய தந்தை லோகராணியை பார்த்து கூறினான்.
அவனுடைய அம்மாவும் ஆமாம் கண்ணு! உனக்கு ஓக்கறதுக்கு வீட்டிலேயே ஒரு புண்டை இருந்தால் வெளிய எவ கிட்டயும் போக மாட்ட இல்ல??!!! அதனால நானும் அப்பாவும் சேர்ந்து தான் இந்த முடிவை எடுத்தோம்! என்று கூறினாள். இருந்தாலும் எப்படிமா? பெத்த அம்மா கூடவே!? இதெல்லாம் தப்பு இல்லையா!? என்று கேட்டான். அப்போது குறுக்கிட்ட இளவரசனின் தந்தை இளவரசனைப் பார்த்து தம்பி அதெல்லாம் நீ எதுவும் நினைச்சுக்காத! இனிமே லோகராணியை உன் அம்மாவா பார்க்காத?! நீ கட்டிக்க போற பெண்ணாகவும், கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் பொண்டாட்டி ஆகவும் பாரு!! என்று சொல்லி லோகு ராணியை பார்த்து என்னடி சும்மா நிக்கிற? உன்னை கட்டிக்கப்போறவன் கால்ல விழுந்து ஆசீர்வாதம் வாங்கடி!! என்று கூற சடாரென்று இளவரசனின் காலில் விழுந்தாள் லோகராணி.
சிறிது நேரம் யோசித்துக் கொண்டிருந்த இளவரசன் ஒருவழியாக சம்மதித்து சரிப்பா! உங்கள் விருப்பம் போலவே பண்ணுங்க!! என்று கூற அனைவருக்கும் சந்தோஷம். சரி இளவரசா, நீ கடைக்கு கிளம்பு! நாளை மறுநாள் உனக்கும் லோகராணிக்கும் நம்ம வீட்டிலேயே கல்யாணம்!! ரெடியாக இரு!! என்று கூறி அனுப்பி வைத்தார். கல்யாண பெண்ணை வீட்டிலேயே விட்டுவிட்டு இளவரசனின் தந்தை கல்யாணத்திற்கு தேவையான உடைகளையும் மற்றும் இதர பொருட்களை வாங்குவதற்காக அலைந்து கொண்டிருந்தார். இளவரசன் அன்று இரவு கடையை அடைத்துவிட்டு வீட்டுக்கு வந்து தன்னுடைய புது வாழ்க்கையை எண்ணிக்கொண்டே தூங்கினான்.
அவனுக்கு அந்த இரண்டு நாட்கள் செல்வது இரண்டு யுகங்கள் கடப்பதை போல இருந்தது. ஒரு வழியாக அவன் எதிர்பார்த்த அந்த திருமண நாள் வந்தது அன்று காலை நேரமாக எழுந்து பட்டு வேட்டி சட்டை உடுத்திக்கொண்டு மணப்பெண்ணுக்காக காத்திருந்தான். அப்போது லோகராணி புதிய பட்டு புடவை உடுத்தி நிறைய நகைகளை அணிந்து புதுமணப் பெண்ணைப் போலவே வெட்கத்தோடு வந்து இளவரசனுக்கு அருகில் நிற்க இளவரசனின் தந்தை தன்னுடைய மனைவியை தன் மகனுக்கு பொண்டாட்டியாக தாரை வார்த்துக் கொடுத்தார். பின்னர் இளவரசனும் தன்னுடைய முன்னாள் அம்மாவும் புது பொண்டாட்டி ஆகிய லோகராணியும் இளவரசனின் அப்பாவின் காலில் விழுந்து வணங்கினர். நல்லா இருங்க! நீடோடி பல ஆண்டுகள் சந்தோசமாக வாழ்க!! என்று வாழ்த்தினார் இளவரசனின் தந்தை. சரிப்பா! நீ போயி வழக்கம்போல கடையை திறந்து வை!! நான் போயி உங்க முதலிரவுக்கு தேவையான சாமான் வாங்கிட்டு வரேன் என்று சொல்லி வெளியே கிளம்பினார்.
இளவரசன் தன் புது பொண்டாட்டி செய்த சாப்பாட்டை ருசித்து சாப்பிட்டு வெளியே கிளம்ப வெட்கத்தோடு கதவுக்கு அருகே நின்ற லோகராணி என்னங்க! பத்திரமா போயிட்டு வாங்க!! சாயங்காலம் சீக்கிரமே வந்துருங்க!! என்று கொஞ்சி குரலில் கூறினாள். அதைக் கேட்ட இளவரசன் மீண்டும் உள்ளே வந்து தனது புது பொண்டாட்டி ஆகிய அம்மாவை கட்டி அணைத்து முத்தம் கொடுத்து சாயங்காலம் சீக்கிரமே வந்துடுறேன்டி செல்லம்!! என்று கூறி கடைக்கு கிளம்பினான்.
அவனுடைய அம்மாவும் ஆமாம் கண்ணு! உனக்கு ஓக்கறதுக்கு வீட்டிலேயே ஒரு புண்டை இருந்தால் வெளிய எவ கிட்டயும் போக மாட்ட இல்ல??!!! அதனால நானும் அப்பாவும் சேர்ந்து தான் இந்த முடிவை எடுத்தோம்! என்று கூறினாள். இருந்தாலும் எப்படிமா? பெத்த அம்மா கூடவே!? இதெல்லாம் தப்பு இல்லையா!? என்று கேட்டான். அப்போது குறுக்கிட்ட இளவரசனின் தந்தை இளவரசனைப் பார்த்து தம்பி அதெல்லாம் நீ எதுவும் நினைச்சுக்காத! இனிமே லோகராணியை உன் அம்மாவா பார்க்காத?! நீ கட்டிக்க போற பெண்ணாகவும், கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் பொண்டாட்டி ஆகவும் பாரு!! என்று சொல்லி லோகு ராணியை பார்த்து என்னடி சும்மா நிக்கிற? உன்னை கட்டிக்கப்போறவன் கால்ல விழுந்து ஆசீர்வாதம் வாங்கடி!! என்று கூற சடாரென்று இளவரசனின் காலில் விழுந்தாள் லோகராணி.
சிறிது நேரம் யோசித்துக் கொண்டிருந்த இளவரசன் ஒருவழியாக சம்மதித்து சரிப்பா! உங்கள் விருப்பம் போலவே பண்ணுங்க!! என்று கூற அனைவருக்கும் சந்தோஷம். சரி இளவரசா, நீ கடைக்கு கிளம்பு! நாளை மறுநாள் உனக்கும் லோகராணிக்கும் நம்ம வீட்டிலேயே கல்யாணம்!! ரெடியாக இரு!! என்று கூறி அனுப்பி வைத்தார். கல்யாண பெண்ணை வீட்டிலேயே விட்டுவிட்டு இளவரசனின் தந்தை கல்யாணத்திற்கு தேவையான உடைகளையும் மற்றும் இதர பொருட்களை வாங்குவதற்காக அலைந்து கொண்டிருந்தார். இளவரசன் அன்று இரவு கடையை அடைத்துவிட்டு வீட்டுக்கு வந்து தன்னுடைய புது வாழ்க்கையை எண்ணிக்கொண்டே தூங்கினான்.
அவனுக்கு அந்த இரண்டு நாட்கள் செல்வது இரண்டு யுகங்கள் கடப்பதை போல இருந்தது. ஒரு வழியாக அவன் எதிர்பார்த்த அந்த திருமண நாள் வந்தது அன்று காலை நேரமாக எழுந்து பட்டு வேட்டி சட்டை உடுத்திக்கொண்டு மணப்பெண்ணுக்காக காத்திருந்தான். அப்போது லோகராணி புதிய பட்டு புடவை உடுத்தி நிறைய நகைகளை அணிந்து புதுமணப் பெண்ணைப் போலவே வெட்கத்தோடு வந்து இளவரசனுக்கு அருகில் நிற்க இளவரசனின் தந்தை தன்னுடைய மனைவியை தன் மகனுக்கு பொண்டாட்டியாக தாரை வார்த்துக் கொடுத்தார். பின்னர் இளவரசனும் தன்னுடைய முன்னாள் அம்மாவும் புது பொண்டாட்டி ஆகிய லோகராணியும் இளவரசனின் அப்பாவின் காலில் விழுந்து வணங்கினர். நல்லா இருங்க! நீடோடி பல ஆண்டுகள் சந்தோசமாக வாழ்க!! என்று வாழ்த்தினார் இளவரசனின் தந்தை. சரிப்பா! நீ போயி வழக்கம்போல கடையை திறந்து வை!! நான் போயி உங்க முதலிரவுக்கு தேவையான சாமான் வாங்கிட்டு வரேன் என்று சொல்லி வெளியே கிளம்பினார்.
இளவரசன் தன் புது பொண்டாட்டி செய்த சாப்பாட்டை ருசித்து சாப்பிட்டு வெளியே கிளம்ப வெட்கத்தோடு கதவுக்கு அருகே நின்ற லோகராணி என்னங்க! பத்திரமா போயிட்டு வாங்க!! சாயங்காலம் சீக்கிரமே வந்துருங்க!! என்று கொஞ்சி குரலில் கூறினாள். அதைக் கேட்ட இளவரசன் மீண்டும் உள்ளே வந்து தனது புது பொண்டாட்டி ஆகிய அம்மாவை கட்டி அணைத்து முத்தம் கொடுத்து சாயங்காலம் சீக்கிரமே வந்துடுறேன்டி செல்லம்!! என்று கூறி கடைக்கு கிளம்பினான்.