Posts: 2,161
Threads: 246
Likes Received: 1,325 in 805 posts
Likes Given: 160
Joined: Nov 2018
Reputation:
67
20-12-2018, 11:13 PM
(This post was last modified: 20-12-2018, 11:14 PM by Vikatakavi02.)
Episode 92
కోయిల తన తోటి ఆడంగులను పిలిచి వాళ్ళ సహాయంతో శ్రీదేవిని మెల్లగా నడిపించుకుంటూ బంగళాలోకి తీసుకుపోయింది. శ్రీదేవికి తను ఎటు పోతుందో ఏంటో ఏమీ తెలీటం లేదు. ఒళ్ళంతా నీరసించిపోవటంతో తనకి తలంతా బొంగరంలా గిర్రుమని తిరుగుతోంది. చివరకు ఆ అండర్ గ్రౌండు గదికి తీసుకుపోయాక ఆమెను అక్కడున్న మంచమ్మీద జాగ్రత్తగా పడుకోబెట్టారు. తర్వాత కోయిల శ్రీదేవి దుస్తులను మార్చి తడి గుడ్డతో ఆమె ముఖాన్ని, మెడను, చేతులనూ ఇంకా కాళ్ళను శుభ్రంగా తుడవసాగింది. తను అలా చేస్తుంటే శ్రీదేవికి కాస్త ఉపశమనంగా అనిపించింది. మిగతా పనమ్మాయిలతో చెప్పి కాస్త ఆహారం ఇంకా ఫలరసాలు తెప్పించింది కోయిల. అలా కొన్ని గంటలు గడిచాక శ్రీదేవి మెల్లగా తన కళ్ళను తెరచింది. అంతా అస్పష్టంగా కనిపించడంతో తన కళ్ళను ఓసారి మూసి మళ్ళీ తెరిచి చూసింది. ఎదురుగా కోయిల ఆమె కాళ్ళకు శ్రద్ధగా సపర్యలు చేయటం తనకి కనిపించింది. ఒళ్ళంతా సన్నగా వణుకుతుండగా నెమ్మదిగా లేవటానికి ప్రయత్నించింది. కానీ, లేవలేక దబ్బుమని మళ్ళీ మంచం మీద పడిపోయింది. అది చూసి, "అమ్మగోరూ...!" అంటూ కోయిల వెంటనే లేచి శ్రీదేవిని చేరి, "ఏటమ్మా... కూర్సోవాల్నా....?" అంటూ మెల్లగా శ్రీదేవిని భుజం పట్టుకొని జాగ్రత్తగా పైకి లేపింది. రెండు మూడు తలగడలను ఆమె వెనకాల దన్నుగా వుంచి ఆమెను కూర్చోబెట్టింది. తర్వాత పక్కనే పొడవాటి గాజు కూజాలో వుంచిన దానిమ్మరసాన్ని ఒక గ్లాసులోకి పోసి శ్రీదేవి నోటి అందిస్తూ ఆమెకు త్రాగించబోయింది. అయితే, శ్రీదేవి అయిష్టంగా తన తలను అడ్డంగా వూపుతూ ఆ గ్లాసును ప్రక్కకు తోసేసింది. దాంతో, అది నేలమీద పడి పగిలిపోయింది. సరిగ్గా అప్పుడే దుర్గాదాస్ గదిలో అడుగుపెట్టాడు.
గ్లాసు పగలడాన్ని చూస్తూ, "కోయిలా... ఇక్కడకురా!" అన్నాడు రౌద్రంగా. ఆ మాట గదంతా భయంకరంగా ప్రతిధ్వనించింది. శ్రీదేవి వులిక్కిపడి తలుపు వైపు చూసింది. కోయిల వణికిపోతూ వాడి ముందుకు వచ్చి, "సారూ... అదీ.... అమ్మగోరుకి.... దానిమ్మరసం.... ఇత్తాంటే....—" అంటూ నీలిగింది.
దుర్గాదాస్ గట్టిగా కోయిల చెంప పగలగట్టాడు. ఆ దెబ్బకి కోయిల మంచమ్మీదకు తూలి శ్రీదేవి కాళ్ళ దగ్గర పడింది. దుర్గాదాస్ వెంటనే ఒక కాలును ఎత్తి కోయిల లేవకుండా ఆమె మెడమీద నొక్కిపెట్టి శ్రీదేవి వైపు చూశాడు. వాడిని, వాడి పనుల్నీ చూస్తే తనకి కంపరంగా వుంది. కానీ, లేచే ఓపికలేదు మాట్లాడేందుకు గ్రొంతు సహకరించడం లేదు. అలా వాడ్ని కోపంగా చూడ్డం తప్ప ఏం చేయలేకపోయింది. "చూడూ... ఇది నా అడ్డా.! ఇక్కడ ఏదైనా నేను చెప్పినట్టు జరగాల్సిందే... లేదంటే... వాళ్ళ జీవితం ఇలా నా కాలి క్రింద నలిగిపోద్ది....!" అన్నాడు. శ్రీదేవి వాడి కాళ్ళ క్రింద గింజుకుంటున్న కోయిల వంక జాలిగా చూసింది. ఏం మాట్లాడ్డానికి తనకి గ్రొంతు సహకరించడంలేదు...
దుర్గాదాస్ మెల్లగా తన కాలుని కోయిల మీంచి తీసేసి ఆమెతో, "వెళ్ళి ఇంకో గ్లాసులో జ్యూస్ పోసి తీసుకురా...!" అన్నాడు. కోయిల చప్పున లేచి గట్టిగట్టిగా ఊపిరి తీసుకుని తన మెడను పాముకుంటూ వెళ్ళి మరో గ్లాసులో ఆ దానిమ్మరసాన్ని పోసి వాడి దగ్గరకు తీసుకొచ్చింది.
దుర్గాదాస్ దాన్ని అందుకుని శ్రీదేవికి చూపిస్తూ, "ఇంకో ఐదు నిముషాల్లో వస్తా.... ఆలోగా ఈ గ్లాసులో వున్న జ్యూసంతా నువ్వు త్రాగేయాలి... లేదంటే, నీ బట్టలూడదీసి నా పనివాళ్ళతో నాన్-స్టాప్ గా నిన్ను దెం...చి వాళ్ళ జ్యూసులతో నిన్ను పూర్తిగా నింపేస్తాను...!" అంటూ ఆ గ్లాసును శ్రీదేవి ముందు పెట్టి కోయిలను తనతో పాటూ రమ్మని సైగ చేసి బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.
దుర్గాదాస్ మాటలు విని శ్రీదేవికి భయంతో వళ్ళంతా వణుకుపుట్టింది. రాత్రి రాక్షసంగా వాడు తనని బలాత్కరించటం, ఇప్పుడు ఇక్కడి పరిస్థితులు చూస్తూంటే ఆమెకు దుర్గాదాస్ అన్నంత పనీ చేస్తాడనిపించింది. మెల్లగా ఒంట్లో సత్తువ కూడగట్టుకొని ముందుకు వంగి అతి కష్టమ్మీద ఆ గ్లాసునందుకొని పైకెత్తి గటగటా రెండు గుక్కలు త్రాగింది. గొంతంతా మంటగా అన్పించడంతో త్రాగటం ఆపి గ్లాసును క్రింద పెడుతూ ఓసారి గదంతా చూసింది. అనేక భంగిమల్లో రతి జరుపుతూ వున్న నగ్న చిత్రాలు, శిల్పాలు కన్పించాయి. వాటిని చూసి కంగారు పడుతూ మళ్ళా తన జ్యూస్ ని తీసుకుని పూర్తిగా త్రాగేసింది. ఇప్పుడు కాస్త ఓపిక వచ్చినట్టుంది తన ఒంట్లోకి.... తనను తాను చూసుకొంటూ తన దుస్తులు మారడం గమనించి 'ఎక్కడున్నాను నేను? అసలు వీడు నన్ను ఇక్కడికి ఎందుకు తీసుకొచ్చాడు...? ఇక్కడి నుంచి ఎలా బయటపడాలి?' అనుకుంటూ ఆలోచించసాగింది.
ఆరేడు నిముషాలు గడిచాక దుర్గాదాస్ కోయిలని వెంటబెట్టుకొని మళ్ళా ఆ గదిలోకి ప్రవేశించాడు.
లోపలికి వచ్చేముందే కోయిలతో, "దానితో నువ్వు ఏమీ మాట్లాడకూడదు... అదెక్కడికీ పోకూడదు. దానికి ఈ చోటు గురించి అస్సలు తెలీకూడదు...! దాని దగ్గర నిన్నేం చేసినా కిమ్మనకూడదు....!" అంటూ కొత్తగా మరికొన్ని ఆదేశాలు జారీచేశాడు. లోపలి కొచ్చాక శ్రీదేవి తన జ్యూస్ ని పూర్తిగా త్రాగేయడం చూసి, "హ్మ్.... గుడ్.... మొత్తానికి నీకు ఇక్కడి పద్ధతులు అర్ధమయ్యాయనే అనుకుంటున్నాను... నేను చెప్పినట్టు వినకుండా ఏమైనా తోక జాడించావో..." అంటూ కోయిల వైపు తిరిగి ఆమె చీర కొంగుని పట్టుకుని లాగాడు. అంతే, ఆమె బత్తాయి కాయల్లాంటి ఆమె రొమ్ములు నగ్నంగా శ్రీదేవికి దర్శనమిచ్చాయి. దుర్గాదాస్ కోయిల చీరను మొత్తం తొలగించి ఆమెను ప్రక్కనున్న కౌచ్ పైకి త్రోసాడు. పూర్తి నగ్నంగా వున్నా కూడా కోయిల ముఖంలో కొంచెం కూడా సిగ్గు కనపడలేదు. బొమ్మలా అలా కౌచ్ లో వెల్లకిలా పడుకుని వుంది. బాగా కండపట్టి రాకెట్‌ ఉపరితలాన్ని తలపించేలా ముందుకు పొడుచుకొచ్చిన రొమ్ములు, నవనీతం పోసినట్టుగా నున్నగా, మెత్తగా వున్న పలుచని పొట్ట, ఆడతనాన్ని దాచేసిన నల్లని దట్టమైన పూపొద ఇంకా వెనక కౌచ్ లో మెత్తగా అణిగిపోయిన ఆమె గుండ్రాని పిరుదులు... ఇలా మొత్తంగా ఓ చేయితిరిగిన శిల్పి ఎంతో శ్రమపడి అద్భుతంగా మలిచిన నల్లరాతి ప్రతిమలా మెరిసిపోతున్న కోయిల మేను సౌందర్యాన్ని చూడగానే శ్రీదేవికి చాలా సిగ్గుగా అనిపించింది. తన తలను క్రిందకు దించుకుంది. దుర్గాదాస్ వెంటనే తన పేంటు జిప్పు తెరిచి తన వేడి కడ్డీని బయటకు తీసి శ్రీదేవి వైపు తిరిగి ఆమెకు చూపిస్తూ ఊపాడు. అప్పుడే తలెత్తిన ఆమె అసహ్యంతో మళ్ళా తన తలను ప్రక్కకు తిప్పుకుంది. వాడు బిగ్గరగా నవ్వేస్తూ కోయిల పైకి లంఘించి ఆమె కాళ్ళను వెడల్పుగా చేసి సర్రున ఆమెలోకి దూసుకుపోయాడు. కోయిల చిన్నగా కెవ్వుమంది. శ్రీదేవి తలత్రిప్పి చూసింది. దుర్గాదాస్ ఆమెవైపే చూస్తూ కోయిల రొమ్ములను చేజిక్కించుకొని బలంగా పిసుకుతూ క్రింద అతని గూటంతో ఆమెను కుమ్మసాగాడు. శ్రీదేవి ఆ దృశ్యాన్ని చూడలేక ఠక్కున తన కళ్ళను గట్టిగా మూసుకుంది. దుర్గాదాస్ ఓ వూర కుక్కలా ఎగురుతూ తన అంగాన్ని లోపలికంటా దొబ్బుతూంటే కోయిల పెడుతున్న కూనిరాగాలూ, నిట్టూర్పులు వినలేక శ్రీదేవి తన చెవులను గూడ గట్టిగా మూసుకొంది.
చాలాసేపటి తర్వాత మెల్లగా తన కళ్ళను తెరచి వాళ్ళ వంక చూసింది. దుర్గాదాస్ తన పనిని పూర్తి చేసుకుని తన అంగాన్ని మళ్ళా తన ప్యాంట్ లోనకు తోసి జిప్ పెట్టేసి వెనుతిరిగి చూడకుండా బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.
అంతసేపూ ఒక శవంలా పడివున్న కోయిల మెల్లగా లేచి క్రిందకు వంగి తన చీరను తీసుకొని తొడలమధ్యన జిగటను దానితో తుడుచుకొని నెమ్మదిగా చీరను చుట్టుకోసాగింది.
శ్రీదేవి మెల్లగా, "ఎ-ఎవరు న్-నువ్వు....? న్-నేనెక్కడున్నాను...? నన్నేం చేద్దామని ఇక్కడకు తీసుకొచ్చారు..?" అంటూ కీచుగ్రొంతుతో కోయిలను ప్రశ్నించింది. కానీ, కోయిల ఏమీ సమాధానం చెప్పకుండా శ్రీదేవి దగ్గరకు వచ్చి టేబిల్ మీద వుంచిన భోజనాన్ని ఆమె ముందు ట్రేలో వుంచి మౌనంగానే పగిలిన గాజు ముక్కలను ఏరేసి అక్కడంతా శుభ్రంగా తుడిచేసి తను కూడా ఆ గది నుండి బయటకు వెళ్ళిపోయింది. లోపల శ్రీదేవి, "ఆగు... ప్లీజ్.... వెళ్ళొద్దు.... చెప్పు... ప్లీజ్—" అని అంటున్నా వినకుండా ఆ గది తలుపును మూసి బయట నుండి గడియ పెట్టేసింది.
ఇక దుర్గాదాస్ బయట లాన్ లోకి వచ్చి సాయంత్రపు పచ్చని గాలిని పీలుస్తూ జేబులోంచి నికోటిన్ ఫిల్డ్ సిగరెట్ ని తీసి వెలిగించి ఆ పొగని ఓసారి గుండెల నిండా పీల్చుకొని గుండ్రని పొరల్లాగ వదులుతూ ఏదో గుర్తుకొచ్చినట్టుగా ఫోన్ తీసి గిరీశానికి కాల్ చేశాడు.
"ఏరా.... ఎక్కడున్నావ్...?"
"ఇంకెక్కడా... ఇంట్లోనే.... అంతా సర్దేశాను. కాస్త అలసటగా అలా వుంటే చేరబడ్డాను. అవునూ... శ్రీదేవిగారు బానే వున్నారా...?"
"నీయబ్బా....! దానికేమైందిరా... శుబ్బరంగా వుంది.... అది సర్లేగానీ... ఇప్పుడేం ఏం చేయాలో ఏమైనా ఆలోచించావా..?"
"అప్పుడే ఎలా చెప్పగలం... కాస్త ఓపిక పట్టు... పోనీ, నీకేమైనా ఐడియా వచ్చిందా...?"
"ఊహూ... నాకూ ఏం చేయాలో తోచడం లేదు... అందుకే ముందు జాగ్రత్తగా దానికి నేనంటే బాగా భయం పుట్టేలా చేస్తున్నాను. ఒకవేళ దాన్ని వదిలేసినా నా గురించి ఎవరికీ చెప్పకూడదని....."
"అవునా... ఏం చేస్తున్నావేంటి? కొంపదీసి మళ్ళా ఆమెని రేప్ చేసావా...?"
దుర్గాదాస్ పొగను 'ఉఫ్ఫ్'అని సన్నగా వూదుతూ, "అహ...హా... మళ్ళా చెయ్లేదు. అఫ్కోర్స్.... దాన్ని రంజుగా అనుభవించాలని లాగేస్తా వుందిగానీ....మ్... అలాగేం చేయలేఁ.... నేనో పెద్ద గూండాని అనేలా దానికి బిల్డప్ ఇచ్చాను. కావాలనే దాని ముందు నా పనిదాన్ని గుడ్డలూడదీసి దెం...ను. అలాగే, నేను చెప్పినట్టు వినకపోతే నా పనివాళ్ళతో దాన్ని దెం...స్తానని వార్నింగ్ కూడా ఇచ్చేశాను.... లం...కి!" అంటూ గట్టిగా నవ్వి, "నా ఫాం హౌస్ లో పనిచేసేది ఆడాళ్ళే అని తెల్దు దానికి...!" అంటూ మళ్ళీ కిచకిచా నవ్వేశాడు.
గిరీశం కూడా నవ్వి, "ఊ.... అది కాస్త పనికొచ్చేదే... కానీ, అంతకుమించి ఏం చేయకురా..."
అన్నాడు మళ్ళీ.
"ఆ.... దాన్ని యింకోసారి- హ్మ్.... సరే... దాన్నేం చేయనులేగానీ.. అక్కడ ఏమైందీ ఎప్పటికప్పుడు నాకు చెప్తూ వుండు..." అని ఫోన్ పెట్టేసి గట్టిగా ఇంకో దమ్ము లాగి సిగరెట్ ని అవతల పారేశాడు.
★★★
సుజాత అంజలికి కూడా కాఫీ తయారు చేసిచ్చి స్నానం చేయటానికి బయట పెరట్లో వున్న బాత్రూం కి వెళ్ళింది. శంకర్ తన కాఫీని త్రాగుతూ కళ్ళతో అంజలి అందాల్ని జుర్రుకుంటూన్నాడు. అతని చేయి మెల్లగా ఆమె చేతిని మీటుతుంటే అంజలికి నరాల్లో జివ్వుమంటోంది. కైపెక్కిన కళ్ళతో శంకర్ ని చూస్తూ, "ఏంటండీ శంకర్ గారూ.... మీ శ్రీమతిగారు ఎప్పుడొస్తారంటా....?" అని నవ్వుతూ అడిగింది.
శంకర్ కాఫీ కప్ ని టీపాయ్ మీద పెడుతూ, "ఏఁ... మాయావడితో మీకేం పనో...?" అన్నాడు ఎగతాళిగా.
అంజలి తన కళ్ళను త్రిప్పుతూ తలని అడ్డంగా వూపి తన క్రింద పెదవిని పళ్ళమధ్యకు తీసుకుంది. శంకర్ కొంటెగా నవ్వుతూ ఒక్కసారిగా ముందుకు వంగి ఆమె చెంపలను పట్టుకొని ఆమెను దగ్గరకి లాక్కొని ఆమె పెదాలను అందుకోబోయాడు. "హేయ్...! కా-ఫీ...ఒలికి-పోతుంది..." అంటూ అంజలి అతన్ని అడ్డుకోవడానికి ప్రయత్నించింది. "పో-నీ..." అని హస్కీగా అంటూ ఆమె పెదాలను తాకాడు. అంజలి కూడా అతని అధర స్పర్శకు మత్తుగా మూల్గింది. ఆమె కళ్ళు అరమోడ్పులైపోయాయి.
అప్పుడే, డోర్ బెల్ మ్రోగడంతో తను వులిక్కిపడి శంకర్ ని బలంగా వెనక్కి నెట్టింది. శంకర్ కూడా తుళ్ళిపడి, 'ఎవడ్రా పానకంలో పుడగ్గాడు....' అని విసుక్కుంటూ లేచి వెళ్ళి దభీమంటూ తలుపు తీసాడు. ఎదురుగా అజయ్ కనిపించడంతో, "బ్రదర్... ఏంటీ ఇలా—?" అంటూ ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు.
అజయ్ తన చేతిలోని పేకేజీని చూపిస్తూ, "అక్కడ శ్రీదేవిగారి కోసం శారీస్ కొన్నావుగా బాసూ... ప్లేస్ లేదని నా బ్యాగ్ లో పెట్టుకోమన్నావ్.... నిన్న నీకివ్వడం మర్చిపోయా.... అందుకే—" అంటూ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు.
"అరే... దీనికోసం నువ్వు రావాలా...! పోస్టు చేస్తే సరిపోయేదిగా....!" అంటూ అతని దగ్గరనుంచి పేకెట్ ని తీసుకున్నాడు.
"అహ—హా... కేవలం దానికోసమే కాదనుకో... మరో పని కోసం ఈ వూరు మీంచే వెళ్ళాల్సి వచ్చింది. ఎలాగూ వస్తున్నాను కదాని—" అంటూ అంజలిని చూసి, "నమస్కారం అంజలిగారూ... " అంటూ చేతులు జోడించాడు.
అంజలి లేచి నిలబడి, "నమస్తే అ..అజయ్ గారూ...!" అంది. అయితే, ఆమె ముఖంలో ఒక రకమైన ఇబ్బందిని అజయ్ గమనించాడు. ఇద్దరినీ ఓసారి మార్చిమార్చి చూసిన మరుక్షణం అదేంటో అర్ధమై శంకర్ వైపు తిరిగి, "ఓహ్.... మీరేదో ముఖ్యమైన పనిలో ఉంటే మధ్యలో వచ్చి డిస్టర్బ్ చేసినట్టున్నానేఁ...!" అన్నాడు.
శంకర్ చిన్నగా తలను పాముకుంటూ ఒక కన్ను మూసుకొని అవునన్నట్టుగా తలూపాడు. అందులోనే 'నువ్వు వెళ్తే మేము మళ్ళీ కంటిన్యూ చేసుకుంటాం' అన్న భావం కూడా ప్రస్ఫుటంగా కనిపించటంతో అజయ్ కూడా చిన్నగా తలాడిస్తూ, "సరే సరే... అయితే నేను బయల్దేరుతాను మరి...!" అంటూ శంకర్ వీపును చరుస్తూ తలుపు దగ్గరకు నడిచాడు.
అంజలి వెంటనే ఒకడుగు ముందుకు వేసి, "అజయ్ గారూ... ఇలా వచ్చి అలా వెళ్ళిపోతున్నారు.... ఒక్క కాఫీ త్రాగి వెళ్ళండి...ప్లీజ్...." అంటూ అజయ్ ని ఆపమన్నట్టుగా శంకర్ వంక చూసింది.
శంకర్ కి అది ఇష్టం లేకపోయినా అంజలి కోసం, "బ్రదరూ... పోనీ.... ఒక్క కా-ఫీ... త్రాగి వెళ్ళు...!" అంటూ 'ఒక్క కాఫీ' అన్న మాటను ఒత్తి పలుకుతూ అజయ్ చెయ్యి పట్టుకుని ఆపాడు. అజయ్ ఓ రెండుమూడుసార్లు వాళ్ళచేత బ్రతిమాలించుకొని చివరకు వచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నాడు. అంజలి కాఫీ చేయటానికి వంటగదిలోకి వెళ్ళింది.
శంకర్ కూడా వచ్చి అజయ్ ప్రక్కన కూర్చున్నాడు. అతనికి ఏం మాట్లాడాలో తెలియటం లేదు. ఒక మూడ్ లోకి వెళ్ళాక వెంటనే మరో మూడ్ కి రావటం కొన్నిసార్లు అంత ఈజీ కాదు. సరిగ్గా ఓ రెండు క్షణాల సుదీర్ఘమైన నిశ్శబ్దం తర్వాత అజయ్, "బ్రదరూ... నీ ఫోన్ అనుకుంటా... రింగవుతున్నట్టుంది..." అన్నాడు. శంకర్ బుర్రలో ఏదో జోరీగ దూరి షికార్లు చేస్తున్నట్టుగా అనిపించడంతో అతను ఆ శబ్దాన్ని వినలేదు. వెంటనే తన జేబులను తడుముతూ తన ఫోన్ ని తీసి చూసుకొని, "లేదే... ఆ సౌండు నా ఫోన్లోంచి కాదు..." అన్నాడు.
"మరి ఆ సౌండ్ ఎక్కడినుంచి వస్తోంది..?" అన్నాడు అజయ్.
శంకర్ మెల్లగా సోఫాలోంచి లేచి ఆ శబ్దాన్ని అనుసరిస్తూ వెళ్ళాడు. ఆ శబ్దం తన గదిలోంచే వస్తుండటంతో వెళ్ళి ఆ గది తలుపు తెరిచాడు. ఫోన్ రింగింగ్ సౌండు ఇంకాస్త ఎక్కువగా వినిపించిందతనికి. ఒక్క క్షణం అక్కడే నిలబడి, "ఇది శ్రీదేవి ఫోన్ రింగ్ టోన్.... ఇక్కడి నుంచి వస్తుందేంటీ...?" అని అజయ్ తో అని లోపలికి వెళ్ళి మంచం క్రింద పడివున్న ఫోన్ ని తీసుకుని చూశాడు.
"Amma calling....' అని అందులో పేరు చూసి, 'కంగారులో ఫోన్ తీసుకెళ్ళటం మర్చిపోయింది కాబోలు...!' అనుకుంటూ కాల్ ఎత్తి చెవి దగ్గర పెట్టుకుని, "హలో...-" అనేంతలో ఆ ఫోన్ కట్టయిపోయింది.
"హుఫ్.... కాల్ కట్ అయిపోయింది..." అంటూ ఓసారి అజయ్ ని చూసి ఓసారి ఫోన్ కాల్ లిస్ట్ లోకెళ్ళి చూశాడు. మొత్తం ముప్పయి నాలుగు మిస్సడ్ కాల్స్ వున్నాయి 'అమ్మ' అన్న పేరుతో....
అప్రయత్నంగా ఆ నంబర్ కి డయల్ చేశాడు.
"హలో... పాపా...—" అంటూ ఒక పెద్దావిడ గొంతు వినిపించింది.
"ఆ.... అత్తగారూ...?" అన్నాడు శంకర్ తన అత్తగారి గ్రొంతును సరిగ్గా గుర్తుపట్టలేక...
"హా... అల్లుడుగారూ.... మీరా... మా పాప ఎలా వుంది...?"
శంకర్ అయోమయంగా, "అదేంటత్తయ్యా... తను మ-మీదగ్గరకే వచ్చిందిగా—"
"నాదగ్గరకా....? తనెప్పుడొచ్చిందీ...? నేను వారం రోజుల క్రితం తీర్ధయాత్రలకు వెళ్ళి నిన్న సాయంత్రమే ఇంటికి వచ్చానే—"
"ఏంటీ....? కానీ.... మూడ్రోజుల క్రితమేగా మీ దగ్గరనుంచి ఫోన్ వచ్చి తను మీ వూరికి బయలుదేరింది...."
అవతల నుంచి కంగారుగా, "అయ్యో.... ఏం మాట్లాడుతున్నారు అల్లుడుగారూ....! తనని నేనసలు పిలవనేలేదే...!"
అది వినగానే శంకర్ కి తల తిరిగినట్టయింది. దబ్బుమని మంచంమీద కూర్చుండిపోయాడు.
Posts: 269
Threads: 0
Likes Received: 51 in 45 posts
Likes Given: 12
Joined: Nov 2018
Reputation:
3
కంటిన్యూ అప్డేట్ ప్లీజ్ బైయ
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)
•
Posts: 2,138
Threads: 0
Likes Received: 783 in 631 posts
Likes Given: 3,556
Joined: Nov 2018
Reputation:
14
•
Posts: 46
Threads: 0
Likes Received: 1 in 1 posts
Likes Given: 5
Joined: Nov 2018
Reputation:
0
•
Posts: 269
Threads: 0
Likes Received: 51 in 45 posts
Likes Given: 12
Joined: Nov 2018
Reputation:
3
ప్లీజ్ ప్లీజ్ అప్డేట్ ప్లీజ్ బైయ
•
Posts: 2,161
Threads: 246
Likes Received: 1,325 in 805 posts
Likes Given: 160
Joined: Nov 2018
Reputation:
67
Episode 93
"ఏమైంది బెదరూ....?!" అజయ్ అడిగాడు. శంకర్ బదులివ్వలేదు. అతని చేతిలో వున్న ఫోన్ లోంచి, "—...అల్లుడుగారూ.... అల్లుడుగారూ.... హలో....హలో...—" అని మాటలు వినిపిస్తున్నాయి. దాన్నీ అతడు పట్టించుకోలేదు. తన ఆలోచనల్లో తాను మునిగిపోయాడు... 'అంతకుముందు చాలాసార్లు శ్రీదేవి ఇలా అమ్మ తనని పిలుస్తోందని చెప్పి మూడు నాల్గు రోజులకు వెళ్ళి వచ్చేది. ఒకసారి ఫోన్ లో, "నువ్వు మాటిమాటికి ఫోన్ చెయ్యకు.... నేనే వీలు చూసుకొని ఫోన్ చేస్తాను..!" అని తను అనడం కూడా విన్నాడు. అడిగితే, "అమ్మ.... ఫోన్ చేసింది. నాకు ఫోన్ లో ఆఫర్ వుంది కదాని తనకు చేయవద్దని నేనే చేస్తానని తనకి చెప్పాను," అని చెప్పింది. అప్పుడు తనకేమీ అనిపించలేదు... కానీ, ఇప్పుడదంతా ఆలోచిస్తుంటే బుర్రంతా పిచ్చెక్కిపోతోంది.'
అజయ్ శంకర్ భుజమ్మీద చెయ్యేసి ఊపుతూ, "బెదరూ.... ఏం జరిగింది...?" అన్నాడు మళ్ళీ. అంజలి కూడా లోపలికి వచ్చి శంకర్ వైపు ఆందోళనగా చూస్తోంది. అయితే, తలెత్తి వాళ్ళిద్దరి వైపూ చూడ్డానికి కూడా శంకర్ కి ఏదోలా వుంది. 'శ్రీదేవి.... అహ్—' తన మనసులో కూడా అలా అనుకోవటానికి అతనికి చాలా కష్టంగా వుంది.
మళ్ళా ఏదో గుర్తొచ్చి చేతిలో వున్న ఫోన్ వైపు చూశాడు. తన అత్తగారి కాల్ అప్పటికే కట్టయిపోయింది. రీసెంట్ హిస్టరీని ఓపెన్ చేసి మూడ్రోజుల క్రింద వచ్చిన కాల్స్ అన్నీ చూశాడు. ఒక నెంబరు దగ్గర అతడు ఆగిపోయాడు. దాని టైం చూసి మెల్లగా డయల్ బటన్ ప్రెస్ చేసి చెవి దగ్గర పెట్టుకున్నాడు.
'మీరు ప్రయత్నిస్తున్న వినియోగదారుడు స్విచ్చాఫ్ చేసియున్నారు... దయచేసి—' అని మెసేజీ వస్తూండటంతో విసురుగా ఫోన్ ని చెవి దగ్గర నుంచి తీసేసాడు. అతని ముఖంలోని కలవరం స్పష్టంగా కన్పిస్తుంది.
అంజలి నెమ్మదిగా శంకర్ దగ్గరకు వెళ్ళి అతని భుజమ్మీద చెయ్యేస్తూ, "ఎ-ఏమైంది శంకర్...?" అంది.
"నేను కూడా ఇందాకటినుంచి అదే తెలుసుకోవాలని దొబ్బించుకుంటున్నా నిక్కడ....!" అంటూ తన అసహనాన్ని కాస్త గట్టిగా వ్యక్తం చేశాడు అజయ్. అంజలి అజయ్ ని ఆశ్చర్యంగా చూసింది.
శంకర్ ఓసారి తలెత్తి అజయ్ ని చూశాడు. అతని కళ్ళు ఎర్రబడి వుండటం అజయ్ కి కనపడింది.
"సారీ.. అజయ్... న్నేనేదో ఆలోచనల్లో వుండి—" అని శంకర్ అంటుండగా అతన్ని మధ్యలోనే ఆపేస్తూ, "అదంతా తర్వాత.... ముందు ఏం జరిగిందో చెప్పు..!" అన్నాడు అజయ్ అదే తీవ్ర స్వరంలో.
"శ్రీదేవి... తన తల్లి దగ్గరకు వెళ్తున్నానని నాతో అబద్ధం చెప్పి ఎక్కడికో వెళ్ళిపోయింది. ఆరోజున తనకు వచ్చిన ఫోన్ నెంబర్ ఇది... కచ్చితంగా తను ఇప్పుడు ఈ నెంబర్ గాడి దగ్గరే వుండుంటుంది. నేను ఈ నెంబర్ కి ఇప్పుడే ట్రై చేశాను. కానీ, స్విచ్చాఫ్ అని వస్తోంది...!" అంటూ ఆ ఫోన్ ని తన ప్రక్కనే మంచమ్మీద పడేశాడు.
అజయ్ శంకర్ భుజాన్ని అదిమి పట్టుకొని, "ఓహ్.... సారీ బ్రో...! విషయం తెలీక అనవసరంగా నీమీద ఆరిచేసాను. ఏది... ఆ ఫోన్ నెంబర్... నేను కనుక్కుంటాను... ఎవరిదో...!" అంటూ శంకర్ పక్కన వున్న ఫోన్ ని తీసుకున్నాడు.
"ఇంతకీ శ్రీదేవి ఎక్కడికి వెళ్ళుంటుంది?" అంది అంజలి శంకర్ తో.
"అదే నాకూ అర్ధం కావడంలేదు...!" అంటూ తలపట్టుకున్నాడు శంకర్.
అప్పుడే శ్రీదేవి వాళ్ళ అమ్మ ఫోన్ చేసింది శంకర్ ఫోన్ కి. శంకర్ ఫోన్ ఎత్తగానే,
"బాబూ.... నా పాపకి ఏమైంది...? నాకు చాలా కంగారుగా వుంది... నా పాప—" అని అంటుండగా శంకర్ కోపంతో వూగిపోతూ, "మీ 'పాప' మీ దగ్గరకు వెళ్తున్నానని నాకు అబద్దం చెప్పి వెళ్ళి ఇప్పటికి మూడ్రోజులైంది. తను నన్ను నమ్మించడానికి మీరని చెప్పి వేరే ఎవరితోనో మాట్లాడించింది కూడా...! అలాంటి మీ పాపకి ఏమయిందోనని మీకు కంగారుగా... బెంగగా వుందా...? తను ఎక్కడకు పోయిందో....? 'ఎవడి' దగ్గరకు....పోయిందో...? ఎందుకు పోయిందో...? తిరిగొచ్చే వుద్దేశ్యం వుందో లేదో...? అన్నీ పూర్తిగా కనుక్కొని మీకు మళ్లీ ఫోన్ చేసి చెప్తాన్లేండీ...! మీ 'పాపని' కట్టుకున్న పాపానికి నాకది తప్పదుగా....!" అని అరుస్తూ విసురుగా ఫోన్ ని కట్ చేశాడు.
సరిగ్గా ఆ సమయంలోనే సుజాత ఆ గదిలోకి అడుగుపెట్టి, "అమ్మా... సార్.... ఈ డ్రెస్ చూడండి.... బాత్రూంలో నానబెట్టి వుంది," అంది.
శంకర్ ఆ డ్రెస్సును చూడగానే గుర్తుపట్టాడు. అది శ్రీదేవి అక్కణ్ణించి ప్రయాణమయ్యినప్పుడు వేసుకున్న డ్రెస్సు. అంతేకాదు, శ్రీదేవి కోసం తను ఎంతో ఇష్టపడి కొన్న డ్రస్సు అది.
ఆ రాత్రి ఊరునుంచి తిరిగొచ్చాక శ్రీదేవి ఆ డ్రస్సుని ఉతకడానికని బాత్రూమ్ కి తీసుకుపోయి అక్కడి బకెట్లో నానబెట్టి వుంచింది. అయితే, తను తిరిగి ఆ బాత్రూంకి వెళ్ళలేదు (ఎందుకో మనందరికీ తెలుసు!). నిన్న రాత్రి దాన్ని ఎవరూ గమనించలేదుగానీ, ఇవ్వాళ సుజాత స్నానం చేస్తూండగా మరో బకెట్ లో తేలుతున్న ఈ బట్టల్ని చూసి కాస్త అనుమానం వచ్చి వాటిని తీసుకొచ్చి చూపించింది.
'ఈ డ్రెస్ ఇక్కడ వుందంటే.... శ్రీదేవి తిరిగొచ్చిందా....? తిరిగొస్తే... మళ్ళా ఎక్కడికి పోయింది...?' అనుకుంటూ అజయ్ తో అదే మాట అన్నాడు.
అదంతా వింటుంటే అజయ్ కి బుర్రంతా వేడెక్కిపోయింది. వెంటనే జేబులోంచి గోల్డ్ ఫ్లేక్ సిగరెట్ ప్యాకెట్ ని తీసి ఒక సిగరెట్ ని నోటికందించి లైటర్ తో వెలిగించాడు. మరో జేబులోంచి తన ఫోన్ ని తీసి తన స్టేషన్ కి కాల్ చేసాడు. "హా... పాణి.... ఓ నెంబర్ చెప్తా, నోట్ చేసుకో... అదెవరిదో తెలుసుకొని అడ్రస్సు కనుక్కో... వెంటనే నాకు చెప్పు...." అంటూ ఆ ఫోన్ నెంబర్ ని ఇచ్చాడు. తర్వాత ఫోన్ ని మళ్ళా జేబులో పెట్టేస్తూ శంకర్ తో, "అది నిజంగా శ్రీదేవిగారి డ్రెస్సేనా...?" అని అడిగాడు.
"అవును... అది శ్రీదేవిదే...!"
"ఆమెకున్న అన్ని డ్రెస్సులనూ నువ్వు ఇలాగే గుర్తుపట్టగలవా...?" అంటూ గుప్పుమని పొగను వదులుతూ అడిగాడు. అంజలి ఆ పొగని భరించలేక తన కళ్ళు చిట్లిస్తూ ముఖాన్ని త్రిప్పుకుంది.
"ఏఁ... ఎందుకు—?" అంటూ విసుగ్గా అడిగాడు శంకర్.
"రేయ్...అలా మొ...లా మొహం పెట్టకుండా నేను అడిగిందానికి తిన్నగా సమాధానం చెప్పు... తిరిగి నన్ను కొషనింగ్ చెయ్యకు....!" అన్నాడు అజయ్ మళ్ళీ తన గొంతును పెంచుతూ... తనిప్పుడు ఇన్వెష్టిగేటివ్ మూడ్ లోకి మారిపోయాడు. 'ఇన్సపెక్టర్ టఫ్' ఈజ్ ఆన్ డ్యూటీ...
అజయ్ అలా తమ ముందు బూతు మాట మాట్లాడేసరికి అంజలి, సుజాత లు అవాక్కయి చిరాగ్గా అతని వంక చూశారు. అయితే, 'మిష్టర్ టఫ్' అదేమీ పట్టించుకోకుండా శంకర్ నే తీక్షణంగా చూడసాగాడు.
దాంతో, శంకర్ కూడా కాస్త తడబడుతూ, "ల్లేదు... అన్నీ గుర్తు పట్టలేను. ఈ డ్రెస్.... నా ఫెవరెట్... నిజానికి, దీన్ని నేనే కొన్నాను.... త్-తనకోసం... అందుకే—" అంటుండగా
"నీకెవరిమీదైనా అనుమానం వుందా...?" అనడిగాడు అజయ్.
"ఆ ఫోన్ చేసినవాళ్ళ మీద తప్ప... ఇంక ఎవ్వరిపైనా... లేదు...!"
అజయ్ ఆలోచిస్తూనే మరో దమ్ము లాగి వదులుతూ చప్పున అంజలి వైపు చూసి, "అన్నట్టూ...గిరీశంగారు కనపడలేదు... ఎక్కడున్నారు?" అని అడిగాడు సడెన్ గా.
"ఆయన... ఏదో డీల్ వుందని.... ఇవ్వాళ పొద్దున్నే హైద్రాబాద్ కు వెళ్ళారు... రావటానికి కనీసం రెండుమూడు రోజులు పడుతుందనన్నారు..."
ఓ క్షణం ఆగి ఇలా అడిగాడు. "అది ఏఁ డీలో మీతో ఏమైనా చెప్పారా....?"
వెంటనే, శంకర్ మంచం మీద నుంచి లేచి, "అజయ్... నా పెళ్ళాం ఎవడి దగ్గరకో వెళ్ళడానికీ గిరీశంగారి డీల్ కి సంబంధం ఏముందీ....?" అన్నాడు చిరాగ్గా.
"శంకర్...! నీకు తెలీదు... పో'లీస్ ఇన్వెస్టిగేషన్ అంటే ఇలానే వుంటుంది. ఒక కేసును పరిష్కరించడానికి అనేక కోణాల్లో దర్యాప్తు చేస్తుంటాం. అన్నిటినీ పరిగణనలోకి తీసుకుంటాం. అందరినీ విచారిస్తాం. ఈ మేటర్ తేలేదాక ప్రతి ఒక్కరిపై నా దృష్టి వుంటుంది. శ్రీదేవిగారు ఎమైయ్యారో తెలిసేదాకా ఎవ్వరినీ వదిలేది లేదు. అవసరమైతే, నిన్ను కూడా విచారిస్తాను—"
"న్-నన్ను....— నేనేం చేసానని—?"
"బ్రదరూ.... ఒక విషయం చెప్పు. ఈ టూర్ కి వెళ్ళే ముందు రాత్రి నువ్వు ఓ కొత్త సిమ్ తీసుకున్నావ్... అంత అర్జంటుగా నువ్వు సిమ్ కార్డును మార్చాల్సిన అవసరం ఏమొచ్చింది? ఇక్కడ చూడు...ఈ మూడ్రోజుల్లో శ్రీదేవిగారి ఫోన్లోంచి సుమారు అరవై కాల్స్.. నీ నెంబర్ కు చేసినట్టుగా వుంది...! తను వూరెళ్ళిందని తెలిసి తను అక్కడకి చేరిందా లేదా... ఏంటీ అన్నదాని కోసమైనా నువ్వు తనకు ఫోన్ చేయలేదు. ఇక్కడ ఒక్క కాల్ నువ్వు చేసినట్టుగా లేదు. కనీసం, తీసుకున్న ఆ కొత్త నెంబర్ తో కూడా నువ్వు శ్రీదేవిగారికి ఫోన్ కి చేయలేదు....? ఏఁ....?"
అజయ్ అడిగింది విని శంకర్ మొహం ఎర్రబడింది. బదులివ్వటానికి అతనికి ఠక్కున ఏమీ తోచలేదు. తల దించుకుని నేలచూపులు చూడసాగాడు.
అజయ్ కొనసాగిస్తూ, "శంకర్.... నువ్వు కూడా శ్రీదేవిగారిని కావాలనే ఎవాయిడ్ చేశావ్. అలా ఎందుకు చేశావో నీకూ నాకూ తెలియంది కాదు," అంటూ ఓసారి అంజలి వంక చూశాడు. అంజలి కాస్త ఇబ్బందిగా మొహం పెట్టింది.
"సరే.... ఇక గిరీశంగారి గురించి ఎందుకు అడుడుతున్నానంటే.... శ్రీదేవిగారు ఇక్కడకు తిరిగొచ్చినట్టు మనకు ఈ డ్రెస్సును బట్టీ తెలుస్తోంది. ఒకవేళ తను వచ్చినప్పుడు గిరీశంగారు ఇంటిలోనే వున్నారేమోనని నా సందేహం. అంతేగానీ, ఆయనేదో చేశారని నేనడం లేదు," అని అంజలితో, "మీరోసారి గిరీశంగారికి ఫోన్ చేసి ఈ విషయాన్ని గురించి ఏదో క్యాజువల్ గా మాట్లాడుతున్నట్లు అడగండి," అనేసి మరలా శంకర్ వైపు తిరిగి, "ఇకపై మనం ప్రొసీడ్ అవ్వాలంటే, ముందు ఈ నెంబర్ ఎవరిదో తెలియాలి. దాన్ని బట్టే మనం ఏదైనా చేయగలం," అంటూ తన వాచ్ లో టైంని చూసి, "నేనిప్పుడు వెళ్తున్నాను. ఒక చిన్న పనుంది. అది చూసుకొని మళ్ళా మధ్యాహ్నం కల్లా మిమ్మల్ని కలవటానికి ట్రై చేస్తాను. ఉంటాను మరి," అని ఓసారి అందరివైపు చూసి ఆ రూంలోంచి చకచకా బయటకు నడిచాడు.
★★★
తర్వాత అంజలి తన గదిలోకి వెళ్ళి తలుపు గడియపెట్టి అజయ్ చెప్పినట్టుగా గిరీశానికి ఫోన్ చేసింది.
"హలో... ఏఁవండీ...!"
"ఆ... అంజలీ...! ఏంటీ... ఫోన్ చేశావ్?" అన్నాడు గిరీశం.
అతనిప్పుడు ధ్యవళేశ్వరంలోని దుర్గాదాస్ ఆఫీస్ గెస్ట్ రూంలో పడుకుని వున్నాడు. అంజలి ఎందుకు ఫోన్ చేసిందా అని అతనికి గుండెల్లో గుబులు మొదలైంది.
అంజలి మామూలుగా అడిగినట్లు, "ఎక్కడున్నారండీ...?" అని అడిగింది. ఆమె ఎంత వద్దనుకున్నా ఆమె గ్రొంతు సన్నగా కంపించింది. గిరీశం అది గమనించకపోలేదు.
"ఆ... పొద్దున్న చెప్పాగా... డీల్ పనిమీద హైద్రాబాద్ వెళ్తున్నాను.... అని.... దారిలో వున్నాను..."
"ఏఁండీ... మ్... శ్రీదేవి గానీ మీరు ఇక్కడున్నప్పుడు ఇంటికి వచ్చిందా...? అదే... మేం టూర్ వెళ్ళాకా—"
శ్రీదేవి పేరు వినపడగానే గిరీశానికి వెన్నులో వణుకుపుట్టింది. వెంటనే నుదురంతా చెమట పట్టేసింది. తడబడుతూ, "ల్...లేదే.... ఆ....అయినా... స్..శ్రీదేవిగారు పుట్టింటికి వ్-వ్వెళ్ళారని నువ్వే చెప్పావు-గా....!" అన్నాడు.
ఒకవేళ వింటోంది అజయ్ అయితే ఈపాటికే గిరీశానికి సీన్ సితారయిపోయుండేది. కానీ, అంజలి ఆతని తడబాటుపై పెద్దగా శ్రద్ధ పెట్టలేదు.
"అదే మాకూ అర్ధం కావటంలేదండీ.... శ్రీదేవి తన అమ్మగారి ఇంటికి వెళ్తున్నానని చెప్పి వెళ్ళింది, కానీ—ఇందాకనే తన ఫోన్ ఇంకా తను ఇక్కణ్ణుంచి వెళ్ళినప్పుడు వేసుకున్న డ్రెస్సు దొరికాయ్... ఇంకా—" అని అంజలి చెప్తూండగా గిరీశం పెద్దగా—
"హా..రి... దేవుడా....!" అని అంటూ తన గుండెలమీద చెయ్యేసుకున్నాడు.
"ఏమైందండీ.? మీకేమైనా తెలుసా..?" అంది అంజలి కంగారుగా...
"ఛ...ఛ.... ఛా...న్..నాకేం తెల్సూ...నా... బొంద....!" అంటూ కప్పిపుచ్చడానికి అన్నట్టుగా అన్నాడు గిరీశం వెంటనే.
"మరి అంత గట్టిగా అరిచారెందుకు...?" అంది అంజలి కాస్త అనుమానంగా.
"హ్... నువ్వు చెప్పింది నాకు— చాలా ఆ...ఆ..శ్చ..ర్యానికి గురిచేసిందిలే...! అవుతే, శ్రీదేవిగారు వాళ్ళమ్మగారింటి నుంచి తిరిగొచ్చి... మళ్ళీ వెళ్ళారా?" అన్నాడు గిరీశం. అతని గుండె డప్పు మాదిరి 'డమడమ' కొట్టుకుంటోంది.
"లేదండీ.... శ్రీదేవి అసలు తన అమ్మగారింటికి వెళ్ళనే లేదంట..?" అంటూ అసలు విషయాన్ని వెల్లడించింది.
"ఏంటీ...?" అన్నాడు గిరీశం వెంటనే... అతని చెయ్యి ఇంకా ఛాతీకి గట్టిగా అదిమిపెట్టి వుంది.
"శ్రీదేవిని వాళ్ళమ్మగారు అస్సలు పిలవనే లేదంటా... ఇందాకనే శంకర్ తన అత్తగారికి ఫోన్ చేస్తే ఆ విషయం తెలిసింది. మరి తను మాకు అబద్ధం చెప్పి ఎక్కడికి వెళ్ళిందో, ఏమిటో తెలీడం లేదు. అలాగే, ఇంటికి తిరిగి వచ్చి మళ్ళీ ఎటు పోయిందో కూడ అర్ధంకావటం లేదు...!"
అంతసేపూ ఏం వినాల్సి వస్తుందా అని ఊపిరి బిగపట్టి వింటున్న గిరీశం అంజలి చెప్పింది విని కాస్త రిలీఫ్ గా ఫీలయ్యాడు. ఈ రెండ్రోజులలో మొదటిసారి అతని మొహంలో సంతోషం తొణికిసలాడింది. ఓసారి గుండెలనిండా గాలిని పీల్చుకున్నాడు. ఒత్తిడంతా రివ్వున ఎగిరిపోయినట్టనిపించింది. ఆ తర్వాత అంజలితో, "అవునా....? శ్రీదేవి నిజంగా అలాంటిది అనుకోలేదే...! నేను— అదే... తను మళ్ళా ఇంటికి రావటం చూళ్ళేదు...! ఐనా.... నేను పొరుగూరిలోని పని ముగించుకుని.... మీరొచ్చేముందే ఇంటికొచ్చాను. తను అంతకుముందేమైనా వచ్చి మళ్ళా వెళ్ళిపోయిందేమో! ఆవిడగారి దగ్గరా ఇంటి మారుతాళం వుండి వుంటుందిగా....!" అన్నాడు.
"మ్.... సరేనండీ... దీని గురించి కనుక్కుందామనే ఫోన్ చేశాను. ఇక వుంటాను. హైద్రాబాద్ చేరాక ఫోన్ చేయండి...!"
"ఆ... అలాగే!" అంటూ ఫోన్ కట్చేసి ఒక్కసారి లేచి ఎగిరి గెంతేశాడు గిరీశం.
'అమ్మ శ్రీదేవీ...! నువ్వేదో పెద్ద పతివ్రతవి అనుకున్నాను.... నువ్వు కూడా లం...నే! మొగుడికి అబద్దం చెప్పి ఎవడితోనో కులకటానికి వెళ్లొచ్చావా!!! ఛ.... అనవసరంగా నీవల్ల ఇంతసేపూ ఇంత టెన్షను పడ్డాను కదే...!' అని అనుకుంటూ వెంటనే దుర్గాదాస్ కి ఫోన్ చేశాడు.
Posts: 2,161
Threads: 246
Likes Received: 1,325 in 805 posts
Likes Given: 160
Joined: Nov 2018
Reputation:
67
Episode 94
"హలో.... దుర్గా...—"
అక్కడ దుర్గాదాస్ గిరీశాన్ని దగ్గరకే బయల్దేరాడు.
"ఆ.... ఇంకో అరగంటలో అక్కడుంటార్రా—" అనేసి ఫోన్ కట్ చేయబోతూండగా గిరీశం వెంటనే, "అది కాద్రా దుర్గా... ఆ శ్రీదేవి గురించి ఓ కొత్త మేటర్ తెల్సింది. దానిది మనం అనుకున్నంత గొప్ప కేరక్టరేమీ కాదురా..!" అనడం వాడి చెవిన పడింది. 'కీచు'మనే శబ్ధంతో తన కారుని ఆపి, "ఏంట్రా అంటున్నావ్..?" అని అడిగాడు.
"దుర్గా... ఆ శ్రీదేవి, తన తల్లి దగ్గరకు వెళ్తున్నానని దాని మొగుడికి అబద్ధం చెప్పి ఎవడి దగ్గరకో పోయి వచ్చిందట్రా.... ఇప్పుడే, అంజలి ఫోన్ చేసి చెప్పింది. ఇంక దాన్ని వదిలేసినా ఏం ఫర్వాలేదు. అదే తప్పు చేసిందీ... వాళ్ళాయనకు మన గురించి ఇంకేం చెప్పుద్దీ...?"
అది విని దుర్గాదాస్ కూడా రిలాక్సయ్యాడు. "దానమ్మా పూ...ని దెం...! లం.. ఏం కట్టింగులిచ్చిందిరా ఆరోజు...!" అంటూ ఫెళ్ళుమని నవ్వి, "అయితే... దాన్ని మరోసారి బాగా ఏస్కొని వదిలేయాలిరా...!" అన్నాడు.
గిరీశం కూడా నవ్వేస్తూ, "ఏస్కోరా, దుర్గా... ఏస్కో... నీ యిష్టం ఇంక... మళ్ళీ దాన్ని రేప్ చేస్కో.... కావాలంటే...!" అన్నాడు.
దానికి దుర్గాదాస్ చిన్నగా సకిలిస్తూ, "అది లం...ని తెలిశాక మళ్ళా రేప్ లూ, ఎల్లుండులూ ఏంటిరా...? దాన్నెలా డీల్ చేయాలో అది నేను చూస్కుంటాన్లేగానీ... నువ్వూ ఫామ్ హౌస్ కి వచ్చేయ్. ఇద్దరం కల్సి దాన్ని ముందూ యెనకా దున్నేద్దాం!" అని అన్నాడు.
గిరీశానికీ ఓక్షణం వెళ్ళాలని మనసులో అనిపించినా దుర్గాదాస్ తో, "లేద్రా దుర్గా... ఈ టెన్షన్ వదిలింది చాలు. గుండెల మీంచి కుంపటి తీసినట్టుగా ఎంతో హాయిగా వుందిప్పుడు. దాన్ని నువ్వే ఎంజాయ్ చేస్కో... నేను ఇంటికి బయల్దేరుతాను!" అనేసి వెంటనే ఫోన్ కట్చేశాడు.
దుర్గాదాస్ తన బండిని మళ్ళీ ఫాం హౌస్ వైపు త్రిప్పాడు.
★★★
అజయ్ శంకర్ దగ్గర నుంచి బయల్దేరి ఆ ఊరి పొలిమేర్లలో అడుగుపెట్టగానే అతని ఫోన్ రింగయింది. తన జీప్ ని ఓ ప్రక్కన ఆపి, ఫోన్ ఎత్తాడు.
"హా.... పాణి... చెప్పు... ఏమైనా తెల్సిందా...?"
"ఎస్ సార్... ఆ ఫోన్ నెంబర్ లంక శ్రీనివాస్ అనే వ్యక్తి పేరు మీద రిజిష్టర్ అయి వుంది సార్.... అతను రాజమండ్రిలో మంగళవారపేటలో ఓ ఎస్.టి.డి బూత్ నడుపుతున్నాడు..."
"ఎస్.టి.డీ. యా...? అంటే ఈ నెంబర్—"
"ఎస్ సార్....! ఇతను ల్యాండ్ లైన్స్ నే కాకుండా సెల్ ఫోన్ ని కూడా కస్టమర్స్‌ కి ఇస్తున్నాడు సార్!"
"ఓహో... అయితే, ఆ కాల్ విషయం తెలీలేదా...—?"
"ఆ విషయమై మన అప్పారావ్ ని అతని దగ్గరకు పంపించాను సార్. తనని ముందు అడిగినప్పుడు గుర్తులేదన్నాడంటగానీ ఆ తర్వాత గట్టిగా అడిగితే చెప్పాడట. ఆ రోజున తను ఏదో పనుండి త్వరగా కొట్టు కట్టేద్దాం అనుకుని అన్నీ సర్దేశాక ఎవరో ఒకతను ఒక ఆడమనిషి కలిసి బండి మీద వచ్చారనీ, ఆమె మాత్రమే ఫోన్ లో మాట్లాడిందనీ చెప్పాడు సార్...!"
"వాళ్ళెవరో ఏంటో వాడికి తెలుసా...?"
"తెలీదంట సార్.... ఇంతకుముందుగానీ, ఆ తర్వాతగానీ తను వాళ్ళను చూళ్ళేదంట సార్...!"
"నీకేమనిపిస్తోంది..?"
"నాకైతే.... అతను నిజమే చెప్తున్నాడనిపిస్తుంది సార్...."
"హ్మ్... సరే, పాణి... నేను నీకు.... తర్వాత కాల్ చేస్తాను."
"ఓకే సార్!"
అజయ్ ఫోన్ ని కట్చేసి తన ప్రక్కనున్న సీట్ లో పడేసి సిగరెట్ తీసి వెలిగించుకుంటూ 'ఆ నెంబర్ ఎవరిదో తెలిస్తే దాని ద్వారా ఏదైనా లీడ్ దొరుతుందని అనుకున్నా... కానీ, అలా ఏమీ జరగలేదు. ఇప్పుడేం చేయాలి...?' అని అనుకుంటూ జీప్ ని మళ్ళా స్టార్ట్ చేశాడు.
★★★
దుర్గాదాస్ ఫాంహౌస్ చేరుకుని బంగళాలోకి వెళ్ళాడు. కోయిలని పిలిచి, "అదేం చేస్తోంది?" అని శ్రీదేవిని గురించి అడిగాడు.
"అమ్మగోరు వన్నం తినేసి నిద్దరోయింది సారూ..." అని కోయిల చెప్పింది. "సరే... లేచాక వచ్చి చెప్పు," అనేసి తన గది వైపు పోతున్నవాడల్లా మధ్యలో ఆగి కోయిలవైపు తిరిగి, "పద... దాని గదికే పోదాం," అంటూ కోయిలను వెంటబెట్టుకొని శ్రీదేవి గది వైపు నడిచాడు.
గదిలోకి ప్రవేశించి మంచం మధ్యలో ఓ ప్రక్కకు తిరిగి పడుకున్న శ్రీదేవిని చూస్తూ పోయి కౌచ్ మీద కూర్చుని అక్కడే టీపాయ్ క్రిందున్న విస్కీ బాటిల్ ని తీసి కోయిల చేత పెగ్ ఫిక్స్ చేయించాడు. మెల్లగా సిప్ చేస్తూ శ్రీదేవిని చూడసాగాడు. తర్వాత కోయిల చెయ్యి పట్టుకొని తన ప్రక్కన కూచోబెట్టుకుంటూ ఆమె అందాలను మధ్యమధ్యలో నంజుకు తింటున్నాడు. గోళ్ళతో గాటుపడేలా ఆమె నడుమును గిల్లుతూ, ఆమె పెదాలను నిర్దాక్షిణ్యంగా కొరుకుతూ, పైట చాటున దాగున్న గున్న మామిడి పళ్ళను పట్టుకుని ముచ్చికల్ని కసిగా నలుపుతున్నాడు. కోయిల నొప్పితో 'ఇస్... ఇస్...' అని వగరుస్తూ మెలికలు తిరగడం తప్ప ఏం చెయ్యలేకపోయింది.
అలా ఆమె శరీరంతో ఆడుకుంటూ మరో నాలుగైదు పెగ్గులు గుటకాయించాక వానికి మైకం సర్రున తలకెక్కింది. ఫేంటులోని వాడి అంగం బాగా గట్టి పడింది. కళ్ళలో ఎర్ర జీరాలు ఏర్పడ్డాయి. నెమ్మదిగా వాడి దృష్టి శ్రీదేవి వైపు పోయింది. ఆమె ఇంకా నిద్రపోతూనే వుంది. తన చేతిలో వున్న గ్లాసును అలానే పట్టుకుని కౌచ్ లోంచి మెల్లగా లేచి ఆమె దగ్గరకు నడిచాడు. మంచమ్మీద ఆమెకు అతి సమీపంలో కూర్చుని మందారంలా విరిసిన ఆమె ముఖాన్ని రెప్పవాల్చకుండా గమనించాడు. ఆరోజు వాడు చాచి కొట్టినప్పుడు ఆమె బుగ్గ మీద ఏర్పడిన ముద్ర కాస్త తగ్గినా ఇంకా ఎర్రగా కంది వున్నది. కోయిల కట్టిన ఊదారంగు చీరలో ఆమె సొబగులు బాగా కనిపిస్తున్నాయి. ఆరోజున శ్రీదేవి చనిపోయిందనుకుని గదిలోంచి తనని కారు డిక్కీలోకి తెచ్చేటప్పుడు అక్కడే వున్న ఆమె బ్యాగును కూడా వెంట తీసుకుని వచ్చాడు. 'ఈ చీరని ఆ బ్యాగ్ లోంచే తీసి కట్టి వుంటాది కోయిల' అనుకున్నాడు. పొట్ట దగ్గర చీర ప్రక్కకు పోవడంతో మధ్యలో సుడులు తిరిగిన ఆమె లోతైన బొడ్డును చూస్తుంటే వాడికి కుక్కలా నోట్లోంచి నీళ్ళు కారసాగాయి. వెంటనే కోయిలతో సిగరెట్ ని తెమ్మని సైగ చేశాడు. ఇంకా ఆ కౌచ్ లోనే వున్న తను గబగబా లేచి టీపాయ్ మీదున్న సిగరెట్ ఇంకా లైటర్ ని పట్టుకొని వాడి దగ్గరకు వచ్చి ఇచ్చింది. దుర్గాదాస్ సిగరెట్ వెలిగించుకుని ఒక దమ్ములాగి వదులుతూ కోయిల చేతిని పట్టుకొని మంచమ్మీదకు లాగాడు. తను పడ్డం పడ్డం సరాసరి శీదేవి మీద అడ్డంగా పడటంతో శ్రీదేవి చిన్నగా కేక పెడుతూ ఒక్కుదుటున లేచి భయం భయంగా మంచం చివరగా పోయి మోకాళ్ళపై కూర్చుని వాళ్ళను చూసింది. దుర్గాదాస్ కామ్ గా శ్రీదేవితో, "ఇదిగో... నీ వంటి మీదున్న బట్టలన్నీ విప్పేయవేఁ!" అన్నాడు.
దానికామె బెదిరిపోతూ, "ప్లీజ్... నన్నొదిలేయ్...! నీకిది న్యాయం కాదు..." అంది గద్గద స్వరంతో...
దానికి దుర్గాదాస్, "ఏంటే... ఏదో పతివ్రతలా ఫోజు కొడ్తున్నావ్...! నీ మొగుడికి అబద్దం చెప్పి ఎవడితోనో దెం...చుకోవటానికి పోయావు.... నీకన్నా నెరజాణలనే నేను డీల్ చేశానే... నాదగ్గర నీ యేశాలు పన్జేయవ్...!" అన్నాడు కర్కశంగా.
వాడి మాటలు విని శ్రీదేవి ముఖం నెత్తురు చుక్క లేనట్టుగా తెల్లగా అయిపోయింది. వెంటనే తన కళ్ళముందు 'ఉదయ్' ముఖం మెదిలింది. 'తన ఉదయ్ ది...!'
శ్రీదేవి ముఖంలో రంగులు మారడం గమనించి, "ఏంటే లం...! ఇప్పుడు ఏమంటావ్....?" అంటూ తన చేతిని ముందుకు చాపి ఆమె పైటను లాగాడు. దాంతో జాకెట్ లోంచి ఆమె యదభారాలు నిండుగా వాని ముందర నిలిచాయి. ఆరోజు ఆమెను కబళించిన రాక్షసుడు మళ్ళీ వాడిలో మేల్కొన్నాడు. కానీ, శ్రీదేవి తన పైటను తిరిగి తీసుకోవడానికి ప్రయత్నం చేయక, "అ-అది నీకెలా తెలిసింది...?" అని వాడ్ని అడిగింది. అయితే, దుర్గాదాస్ ఇంకేమీ చెప్పే మూడ్ లో లేడు. సిగరెట్ ని ప్రక్కకు విసిరేసి ముందుకు పోయి ఆమె నడుమును బలంగా ఒడిసిపట్టి గ్లాసులో వున్నదంతా ఆమె గుండెలమీద పోశాడు. దాంతో జాకెట్ మొత్తంగా తడిచిపోయి ఆమె చన్నులు ఇంకా ముచ్చికలు వాడికి స్పష్టంగా కన్పించాయి. శ్రీదేవికి వెంటనే తేరుకొని ఒక చేత్తో తన స్తనాలను కప్పుకుంటూ మరో చేత్తో తన నడుమును పట్టుకున్న వాడి చేతిని విడిపించుకోడానికి ప్రయత్నించింది. దుర్గాదాస్ వెంటనే కోయిలతో, "వచ్చి దీని చేతుల్ని గట్టిగా వెనక్కి పట్టుకో...!" అంటూ అరిచాడు. కోయిల చప్పున శ్రీదేవి వెనక్కి పోయి గట్టిగా ఆమె రెక్కల్ని వెనక్కి లాగి పట్టుకుంది. శ్రిదేవి కోయిల పట్టునుండి విడిపించుకోవాలని ప్రయత్నించిందిగానీ అది సాధ్యపడలేదు. దుర్గాదాస్ కాసేపు శ్రీదేవి పెనుగులాడ్డాన్ని చూసి తన ప్యాంట్ జేబులోంచి కర్చీఫ్ ని ఇంకా క్లోరోఫామ్ బాటిల్ ని తీసి కర్చీఫ్ కి దాన్ని కాస్త అద్ది, "ఇప్పుడు నువ్వు నాముందు నటించినా... నీతో పెనుగులాడే మూడ్ మాత్రం నాకు లేదే...!" అంటూ శ్రీదేవి ముఖానికి ఆ కర్చీఫ్ ని నొక్కిపెట్టాడు. దాన్ని పీల్చిన వెంటనే ఆమె సినిమాల్లో చూపించినట్టుగా స్పృహయితే కోల్పోలేదుగానీ ఆమెకు మొదట కాస్త కళ్ళు బయర్లు కమ్మినట్టయింది. అలాగే, తన శరీరం మెల్లమెల్లగా తేలికబడుతున్నట్టుగా అన్పించింది. దుర్గాదాస్ ఆ కర్చీఫ్ ని తీసేసి శ్రీదేవి స్తనాల్ని పిసుకుతూ జాకెట్ హుక్స్ ని విప్పనారంభించాడు. శ్రీదేవికి ఆ మత్తు ప్రభావం మెల్లగా ఎక్కుతూ తలదిమ్ముగా అవుతోంది. వాడు చేస్తున్నది తెలుస్తున్నా వాడిని ఆపలేకపోతోంది. మాట ముద్దగా వస్తూండగా, "వద్..దు...రా....నన్...న్ను... వది..లెయ్....రా.... ప్..లీ...జ్....!" అంటూ ప్రాధేయపడసాగింది. ఆమెలో ప్రతిఘటన క్షీణిస్తుండటంతో కోయిల ఆమె చేతులను వదిలేసింది. దుర్గాదాస్ ఆమె హుక్స్ ని మొత్తంగా విప్పేసి బయటపడిన ఆమె నగ్న స్తనాలను ఒకచేత్తో ఒత్తుతూ మరో చేత్తో బొడ్డుని గిల్లి ఆమె చీర కుచ్చిళ్ళను లాగేశాడు. తర్వాత తన లంగా బొందును లాగడానికి యత్నిస్తుండగా శ్రీదేవి ఒక్కసారి తన చేతులను ఎత్తి అంతకుముందు చేసినట్టుగానే దుర్గాదాస్ ని వెనక్కి నెట్టడానికి ప్రయత్నించింది. అయితే, వాడు ఆమె చేతులను విరిచినట్టుగా పట్టుకొని ఆమెను మంచమ్మీద బోర్లా తిప్పి, "నీ గు... బలుపు నాకు బాగా తెలుసే... ముందు దాని దూల తీరుస్తాను....!" అంటూ ఆమె లంగాను వెనక నుంచి పైకెత్తి ఆమె గుండ్రాని పిరుదులను గట్టిగా చరిచాడు. "ఆ..హ్!" అంటూ ఆమె పెట్టిన కేక ఆ గది గోడలలో మారుమ్రోగింది. దుర్గాదాస్ తన పేంటులోంచి ఆయుధాన్ని బయటకు తీసి ఆమె కాళ్ళ మీదకెక్కి ఆమె పిరుదులను సమీపించాడు. కోయిల వారి వద్దనే కూర్చుని ప్రేక్షక పాత్ర వహించింది. శ్రీదేవి పూర్తిగా మంచమ్మీద అణిగిపోయింది. నిస్సహాయక స్థితిలో ఆమె కంటి కొసల్లోంచి సన్నగా నీటి బిందువులు జారిపడుతున్నాయి. మసకబారుతున్న మస్తిష్కంలో రెండే రూపాలు కదులుతున్నాయి. ఒకటి... తన ఉదయ్ ది... మరోటి శంకర్ ది...
Posts: 2,161
Threads: 246
Likes Received: 1,325 in 805 posts
Likes Given: 160
Joined: Nov 2018
Reputation:
67
Episode 95
టైం మధ్యాహ్నం పన్నెండవుతోంది.
శంకర్ ఇంకా అలానే కృంగిపోయి తన గదిలో కూర్చుని వున్నాడు. అంజలి మధ్యాహ్నం కోసం వంట ప్రిపరేషన్స్ లో వుంది. సుజాత లివింగ్ రూమ్ లో కూర్చుని టీవీ చూస్తోంది. ఆరోజు కాలేజీకు సెలవిస్తున్నట్టుగా అంజలి నిన్న బస్సు దిగగానే ప్రకటించేయడంతో ఆ ముగ్గురూ ఇంట్లోనే వున్నారు. వారి మూడ్ లో పెద్దగా మార్పేమీ లేదు.
వంట మధ్యలో అంజలికి, 'శంకర్ ఒంటరిగా గదిలో ఏం చేస్తున్నాడో..?' అన్పించి అతని కోసం కాస్త టీ తయారు చేసి పట్టుకెళ్ళింది. అతను ఇంకా అలానే తల దించుకుని తన మొహాన్ని వేలాడేసుక్కూర్చోడం చూసి అతన్ని సమీపించి, "శంకర్... కాస్త ఈ టీ అయినా త్రాగు... ప్రొద్దున్న టిఫిన్ కూడా చేయలేదు నువ్వు," అంటూ టీ కప్ ని బలవంతంగా అతని చేతుల్లో పెట్టి, "అయినా నువ్విలా తినకుండా దిగాలుగా కూర్చోవడం వల్ల లాభమేమైనా వుందా, చెప్పు! తను తప్పకుండా వస్తుందిలే...—" అని సముదాయిస్తూ అంజలి అనగానే శంకర్ ఆ కప్ ని నేలమీద విసిరికొట్టి, "వస్తుందా...? రానీ.... దాన్ని అడ్డంగా నరికి పారేస్తాను! నాతో అబద్ధమాడి ఎవడి దగ్గరకో పోతుందా...!" అన్నాడు కోపంతో రగిలిపోతూ...
హ్మ్... ఏంటో ఈ లోకం..? పెళ్ళాం ఎవడితోనో రంకు సాగిస్తోందని ఇంత ఫైరయిపోయే ఆ మొగుడికి... మాగానుబావుడికి... తాను నడిపే వ్యవహారాలు మాత్రం తప్పనిపించవు. అతడి దృష్టిలో 'తాను చేసేది శృంగారం... అదే ఆడది చేస్తే... అది వ్యభిచారం'. ఈజీగా వాళ్ళపై 'కులత' అని ముద్రవేస్తాడు. అంతే ఈజీగా వదిలేస్తాడు కూడా... ఈ సమాజం కూడా అలాంటి మగాళ్ళ తరపున వకాల్తా పుచ్చుకుంటుంది...
కప్ పగిలిన సౌండ్ వినపడి సుజాత ఓసారి ఆ బెడ్రూమ్ వైపు తొంగి చూసి వెంటనే మళ్ళీ తన దృష్టిని టీవీ వైపు త్రిప్పింది. ప్రొద్దున్న తను టిఫిన్ తీసుకెళ్ళినప్పుడు కూడా శంకర్ ఇలాగే ప్లేట్ ని నేలకు విసిరికొట్టాడు. తనకి కోపం వచ్చినా అతికష్టంమీద అణుచుకొని బయటకు వచ్చేసి అప్పట్నుంచీ కదలకుండా ఇలా టీవీ ముందు సెటిలైపోయింది.
ఆక్కడ అంజలి, శంకర్ మూడ్ మార్చడానికి ప్రయత్నిస్తూ అతని భుజమ్మీద చెయ్యేసి అతని ప్రక్కన కూర్చుంది. ప్రేమగా అతని భుజాన్ని ఒత్తుతూ అతనికి మరింత దగ్గరగా జరిగి అతని తలను పట్టుకొని తన గుండెలకు అదుముకోవాలని చూసింది. కానీ, శంకర్ కి ఇవాళ మూడ్ పూర్తిగా చెదిరిపోయింది. దాంతో, తన తలను విదిలించుకొని, "కాసేపు నన్ను ఒంటరిగా వదిలెయ్, అంజలీ....!" అన్నాడు.
అప్పుడే ఎవరో కాలింగ్ బెల్ కొట్టిన శబ్దం వినిపించింది.
సుజాత విసుగ్గా సోఫాలోంచి లేచి 'ఎవరా..?' అనుకుంటూ వెళ్ళి తలుపు తీసింది.
అక్కడ గిరీశాన్ని చూసి, "న్....నాన్నా... అదేంటి... హైద్రాబాద్ బయలుదేరారుగా ప్రొద్దున్నే...—"
గిరీశం సుజాతను ఆపమన్నట్టుగా చెయ్యి చూపిస్తూ, "ఆగాగు... గుమ్మం బయటే వుంచి అన్ని ప్రశ్నలూ అడిగేస్తావా... ఏంటి? ముందు నన్ను లోపలికి రానీ..! తర్వాత నీకంతా చెప్తాను..." అని చిన్నగా నవ్వుతూ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు.
అంజలి కూడా అప్పుడే శంకర్ గది నుండి బయటకు వచ్చింది. గిరీశాన్ని చూసి ఆశ్చర్యపోతూ, "ఎ-ఏమండీ మ్...మీరు హైద్రాబాద్—" అని తను అడగబోతుండగా సుజాత మధ్యలో కల్పించుకుని, "ఆగాగు... ఇలా నిలబెట్టే అడిగేస్తావా... ఏంటి? నిమ్మళంగా కూర్చొని ముందు నాన్నని కాస్త కాఫీ నీళ్ళు త్రాగనీ...! అంతేనా నాన్నగారూ....?" అంది కాస్త వెటకారంగా.
గిరీశం సుజాతను చిన్నగా మొట్టి, "ఎహేఁయ్...! నాన్నతోనే జోకులా...? వెళ్ళి నాకోసం స్ట్రాంగ్ గా కాఫీ చెయ్. ఫో....!" అని కసిరాడు. సుజాత మొహం మాడ్చుకుని వంటగదిలోకి పోయింది.
గిరీశం మాటలు విన్న శంకర్ బయటకు వచ్చి అతన్ని పలకరిద్దామనుకుని మంచం మీంచి లేవబోయి మళ్లా ఎందుకో గిరీశం ముందుకు పోవడానికి సిగ్గుగా అనిపించడంతో లోపలే వుండిపోయాడు. నిజానికి దాన్ని సిగ్గు అని కూడా అనకూడదు. గిరీశమే లోపలికి వచ్చి తనని ఓదార్చేలా కొన్ని మాటలు మాట్లాడాలని అతను ఆశిస్తున్నాడు. టూకీగా, అతను సానుభూతిని కోరుకుంటున్నాడన్నమాట.
గిరీశం సోఫాలో కూర్చొని ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ, "అబ్బబ్బ... ఈ ప్రయాణం కాదుగానీ, బస్సులో వళ్ళంతా హూనమైపోయిందనుకో...! హ్... ముందే చెప్పి తగలాడలేదు మా ఫ్రెండుగాడు... నిన్న రాత్రే వాడు ముంబయి నుంచి హైద్రాబాదుకు పోయాడనీ... సగం ప్రయాణంలో ఉండగా ఫోన్ చేసి అప్పుడు చెప్పాడు. 'నేను హైద్రాబాద్ లోనే వున్నాను, ఆ డీల్ విషయమై నన్ను వెళ్తానులేఁ!' అని. వాడక్కడున్నట్టు ముందే తెల్సుంటే నేనసలు అంత ప్రొద్దున్నే లేచి వెళ్ళాల్సి వచ్చేది కాదుగదా... ఇక, వాడినే ఆ డీల్ సెటిల్ చేసేయమని చెప్పి నేను తిరిగొచ్చేశాను...!" అన్నాడు బాగా అలిసిపోయినట్టుగా కలరింగ్ ఇస్తూ.
గిరీశం చెప్పడం పూర్తి చేశాక ఓ రెండు ఘఢియలకు అంజలి పరధ్యానంగా 'ఊ'కొట్టి ఊరుకుంది. ఈలోగా సుజాత కాఫీ కలిపి గిరీశానికి తెచ్చి ఇచ్చింది. అతని కళ్ళు శంకర్ కోసం వెదుకుతున్నాయ్... 'శంకర్ తన గదిలో వున్నాడా...?' అనుకుంటూ అంజలి వైపు చూసి, "శంకర్ గారు.... ఉన్నారా...?" అని సోఫాలోంచి లేస్తూ అడిగాడు.
★★★
అరగంటపాటు శ్రీదేవి గు...ని గుల్లించాక దుర్గాదాస్ ఆమె లోపల కార్చేసి ఆమె మీదన అలాగే పడిపోయాడు. కాసేపటికి వాడి అంగం మెత్తబడి ఆమె బొక్కలోంచి బయటకొచ్చేసింది. మత్తు ప్రభావంతో శ్రీదేవి శవంలా పడుంది. ఆమె బొక్కలోంచి తడిగా రక్తంతో కూడిన జిగటలాంటి ద్రవం బయటకు కారసాగింది. వాడు ఒకప్రక్క ఆమెను కుమ్ముతూనే తట్లు తేలేలా పిరుదులను కొట్టడంతో ఆమెకు ఆ ప్రదేశమంతా ఎర్రగా కందిపోయింది. ఓ పావుగంట తర్వాత మెల్లగా ఆమెమీంచి లేచి తన ప్యాంటు వేసుకుని చిరాగ్గా మొహం పెట్టి, "ఇదంతా క్లీన్ చెయ్..!" అని కోయిలతో అనేసి బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.
డ్రాయింగ్ రూమ్ లోకి పోయి తన రివాల్వింగ్ చెయిర్ లో కూర్చున్నాడు. జేబులోంచి సిగరెట్ ని తీసి నోట్లో పెట్టుకుని వెలిగించుకుంటూ, "థూ దీన్దల్లి...! మత్తిచ్చి చేస్తే శవంతో సంసారం చేసినట్టుగా వుంది. ఛ!" అనుకుంటూ గట్టిగా ఓ దమ్ము లాగి వెనక్కు చేరబడ్డాడు. ఆ పొగని మెల్లగా ముక్కులోంచి వదులుతూ, "అవునూ... మనకు తెలిసిన మ్యాటర్ గురించి దాన్ని బెదిరించి సమ్మగా పని కానిచ్చేసి వుండచ్చుగా.! ఈ అయిడియా నాకు అప్పుడెందుకు రాలేదూ....?? తొలినుంచీ 'అది గోల చెయ్యకుండా మత్తిచ్చి పని కానిచ్చేయాలి.... అయిపోయినాక దాన్నలాగే తీసుకుపోయి దాని వూర్లో పడేయాలి' అనుకున్నానేగానీ, ఇలా కూడా చేయ్యొచ్చనే ఆలోచనే నాకు రాలేదు... ఛ... ఈ మత్తుమందు ప్లాన్ వల్ల కిక్కు దొబ్బి మొత్తం అప్సెట్ అయిపోయింది. సరే... మళ్ళా ఈ రాత్రికి కరెక్టుగా ప్లాన్ చేసి దాన్ని బాగా అనుభవించాలి!" అనుకుంటూ మరో దమ్ములాగాడు.
★★★
అక్కడ కోయిల దుర్గాదాస్ చెప్పినట్టుగా శ్రీదేవి శరీరాన్ని శుభ్రంగా తుడిచి ఆమె బట్టలను మార్చింది. శ్రీదేవి ఇంకా అలాగే ఒళ్ళు తెలీకుండా నిద్రపోతోంది. మధ్యలో దుర్గాదాస్ ఓసారి వచ్చి శ్రీదేవి ఇంకా లేవకపోడంతో, "నేను బయటకు వెళ్తున్నాను. సాయంత్రానికి వస్తాను. ఈలోగా అది లేస్తే... దానికి ఏదయినా పెట్టు," అని కోయిలతో చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.
అలా కొన్ని గంటలు గడిచాక శ్రీదేవికి మెల్లగా మత్తు వీడి మెలుకువ వచ్చింది. వెనుక భాగమంతా చాలా మంటగా అనిపించింది. జరిగింది గుర్తుచేసుకుంటూంటే తనకి కన్నీళ్ళు ఆగడంలేదు. మంచంమీద నుంచి లేవకుండా అలాగే పడుకుని కూనిరాగాలు తీస్తూ ఏడ్వసాగింది. అప్పుడే ఆమె భుజమ్మీద ఒక చెయ్యి పడింది. ఉలిక్కిపడి తల త్రిప్పి చూసింది. కోయిల తన ప్రక్కనే కూర్చుని కనిపించింది. ఆమె కళ్ళలో కూడా నీళ్ళు నిండి వున్నాయి. శ్రీదేవి పైకి లేవడానికి ప్రయత్నించింది కానీ, బాగా నొప్పి రావడంతో లేవలేకపోయింది. ఆమె అవస్థ చూసి కోయిల, "కదలకం డమ్మగోరు.... అట్నే పడుకోండి," అని చెప్పింది. ఇప్పటివరకూ తాను ఇంకా తన తోటిపనోళ్ళు తప్ప దుర్గాదాస్ తెచ్చిన ఏ ఆడదీ ఇలా ఏడ్వడం తను చూడలేదు. శ్రీదేవి వేదనని చూసి కోయిల మనస్సు చలించిపోయింది. అందుకే, దుర్గాదాస్ మాట్లాడొద్దని హెచ్చరించినా ఆమెతో మాట్లాడకుండా వుండలేకపోయింది. ప్రక్కన టేబిల్ మీదనుంచి ఓ పింగాణీ పాత్రని తీసుకుని శ్రీదేవితో, "ఆడ నొప్పేత్తొందా...అమ్మగోరు? కాత్త యెన్న రాసేదా...?" అంది. శ్రీదేవికీ కోయిల తనతో మాట్లాడడం కాస్త ఊరటని కల్గించింది. "ఊ..." అంది మెల్లగా. కోయిల శ్రీదేవి బట్టని నడుం వరకూ పైకెత్తి ఆమె పిరుదులపైన చల్లగా వెన్నని రాయడం మొదలెట్టింది. "ఏడ్సకండమ్మగోరూ... బేగి తగ్గిపోద్ది...!" అంటూ తను వెన్న రాస్తూ వుంటే శ్రీదేవికి కాస్త సాంత్వన లభించినట్టయింది. కానీ, గుండెల్లో బాధ మాత్రం తగ్గకుండా అంతకంతకూ పెరిగిపోతున్నది.
"నేను ఏడ్చేది నొప్పితో కాదు.... బాధతో..." అని కోయిలతో అంది. తన మనసులో— 'నాగురించి.... అసలు.... వీడికి ఎలా తెలిసింది...?' అని పదేపదే అనుకోసాగింది. అలా అనుకుంటుంటే మెల్లగా తనలో ఆలోచన మొదలైంది. 'గిరీశం.... గిరీశం వీడికి స్నేహితుడు. అతను చెప్పుంటాడా....? అతనికి ఈ విషయం ఎలా తెలిసుంటుంది....? అంటే.... ఆ...ఆయనకు(శంకర్) తెలిసిపోయిందా...? అనుమానం లేదు. అయనకు నాగురించి నిజం తెలిసిపోయింది. ఇప్పుడేం చేయాలి???' అనుకుంటూ వెక్కి వెక్కి ఏడ్వసాగింది.
"వూరుకోండమ్మగారు... ఏడ్సడం వల్న యేటి నాభం...?" అంటూ కోయిల శ్రీదేవిని సముదాయించబోయింది.
"మరేం చెయ్యాలి..? నేనిప్పుడు ఇంటికి వెళ్ళలేను... ఆయనకు నిజం తెలిసిపోయింది. అలాగని ఈ నరకంలో వుండలేను. నాకో సాయం చేస్తావా...? ప్లీజ్... నన్నెలాగైనా ఇక్కణ్ణుంచి తప్పించవా...?" అంది.
కోయిల వైరాగ్యపు నవ్వొకటి నవ్వి, "నానూ ఈడ నుంచి బైటకు పోవాలనే సానా కాలంనుంచీ అనుకుంతున్నానమ్మా.... నానేఁటి... ఈడుండే ఆడాళ్ళంతా అట్టాగే అనుకుంతున్నారు... కానీ, అది యీలుకాదమ్మా...!" అంది నిర్వేదంగా.
శ్రీదేవి అవాక్కై కోయిల వైపు చూసింది. కోయిల కొనసాగిస్తూ, "మాది గిబ్బంగి కోన అమ్మగోరు. ఈ సారు మా వూరొచ్చి నన్నూ, నా పెనిమిటినీ యింకా సానా మందికి పనిత్తానని నమ్మబలికి ఈడకు తోలుకొచ్చిండు. యీడకోచ్చాక, మా మగోళ్ళను పని పదేశాన్ని సూపిత్తానని యాడికో తీస్కుపోయాడు...." అని కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంటూ, "ఆ రోజు నుంచీ మేం మా మాగాళ్ళను మళ్ళా సూళ్ళేదమ్మా.... సారు తినిగొచ్చి, 'మళ్ళా మీ మొగుళ్ళను పానాలతో సూడాలనుకుంటే నాను సెప్పినట్టు సేయాల్న'న్నారమ్మా... లేకుంటే, మా మగాళ్ళను సంపేత్తానన్నాడమ్మా.... ఈడెవరూ మాకు తెనీదు... ఎవర్ని నమ్మాల్నో తెనీదు... మాబాధ ఎవన్కి సెప్పుకోవాల్నో తెనీదు.... అయిదేళ్ళనుంచీ అందరం ఈడి క్రింద కుక్కల్లా నలుగుతూనేవున్నాం..." అని తను ఏడుస్తూ, "మేఁవుకూనా బైటకు పోనేక ఈడనే వుండనేక నరకం సూత్తన్నా మమ్మగోరూ," అంటూ వాపోయింది.
"అయిదేళ్ళనుంచీ ఇక్కడే వున్నారా....?" అంటూ లేచి కూర్చుంది శ్రీదేవి. తనకు నొప్పి కాస్త తగ్గినా ఇంకా సురుక్కుమంటోంది. దాన్ని పట్టించుకోకుండా, "ఇక్కడ వాడి పనివాళ్ళలో ఎంతమంది మీవాళ్ళున్నారు?" అంటూ కోయిల భుజమ్మీద చెయ్యేస్తూ అడిగింది. కోయిల కాస్త ఆగి, "మ్...మేమే పనంతా సేత్తారమ్మగోరూ.... మొత్తం పన్నెండుమందిమి...!" అంది తన కన్నీళ్ళు తుడుచుకుంటూ. శ్రీదేవి భృకుటి ముడి పడింది.
"మరి... వాడి మనుషులు—?"
"లోన ఎవలూ ఎపుడూ కానలేరమ్మ... బైటొకడు మాత్రం కావలుంటున్నాడు...! ఇంకనెవరూ మాకు అగుపింసనేదు!" అంది. అది విన్నాక శ్రీదేవి కాసేపు మౌనంగా వుండిపోయింది. 'వీళ్ళు నిజంగా ఎంత అమాయకులు!' అని మనసులో అనుకుంటూ చప్పున తలెత్తి, "మీరు ఇంతమంది వుండి ఇన్నేళ్ళలో మీలో ఎవ్వరికీ వీడిని ఎదిరించాలని అనిపించలేదా...?" అని అడిగింది కోయిలని.
•
Posts: 2,161
Threads: 246
Likes Received: 1,325 in 805 posts
Likes Given: 160
Joined: Nov 2018
Reputation:
67
21-12-2018, 11:41 PM
(This post was last modified: 21-12-2018, 11:56 PM by Vikatakavi02.)
Episode 96
టైం మధ్యాహ్నం రెండు గంటలవుతోంది.
అజయ్ తన పనిని ముగించుకొని మరలా అమలాపురానికి బయలుదేరాడు. ఆ నెంబర్ గురించి వివరాలను శంకర్ కి ఫోన్ చేసి చెబుదామని ముందు అనుకొన్నా, పర్సనల్ గా కలిసి చెప్పడం మంచిదనిపించి వాయిదా వేశాడు.
ఇంటికొచ్చి తలుపు తట్టాడు. లోపల అందరూ అప్పుడే భోజనం ముగించి లివింగ్ రూమ్ లో కూర్చున్నారు. శంకర్ మాత్రం తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయాడు.
గిరీశం వెళ్ళి తలుపు తెరిచాడు. అజయ్ ని అక్కడ చూడగానే అతనికి ఒళ్ళంతా వణుకు మొదలైంది. "వీడేంటిలా తగలడ్డాడు?" అనుకున్నాడు మనసులో.
అజయ్ గిరీశాన్ని చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు. "హా... గిరీశంగారూ...! మీరు హైదరాబాద్ వెళ్ళారని అంజలిగారు చెప్పారే....?" అని అడుగుతూ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు.
"అదీ... న్-నే-ను....నా పని అవ్వలేదు.... అందుకనీ...వెనక్కీ.... తిరిగొచ్చేశాను!" అన్నాడు గిరీశం కాస్త తడబడుతూ.
మిగతావాళ్ళ ముందు ఎంత బడాయిగా మాట్లాడినా అజయ్ ని చూడగానే గిరీశంలోని గాంభీర్యం సగం ఎగిరిపోయింది.
"అదేమిటీ...! మీ ఫ్రెండుకు అప్పగించానని చెప్పారుగా... ఆ డీల్ ని...?" అంది అంజలి అజయ్ ని చూసి పలకరింపుగా ముందుకు వస్తూ.
"హా... అవునూ... అదే... న్-నా ఫ్రెండుకు.... అదే.... నా ఫ్రెండు చూస్కుంటున్నప్పుడు నా పని ఉండదు కదా.... అ-అందుకే... న్-నా పని లేదన్నాను. ఇప్పుడేంటీ.... అందరికీ అన్నీ మొత్తం విడమర్చి చెప్పడానికి అదేమైనా భారతమా?" అన్నాడు అంజలితో విసుగ్గా మొహం పెట్టి.
అంజలి నిర్లిప్తంగా, "లేదు లెండి...!" అని గిరీశంతో అనేసి అజయ్ తో, "భోం చేశారా...?" అనడిగింది.
అజయ్ 'ఔన'న్నట్టుగా తలూపి, "శంకర్ యేడి...?" అనడిగాడు గిరీశాన్ని ఆసక్తిగా గమనిస్తూ. "తన గదిలోనే వున్నాడు. పిలవమంటారా?" అంటూ సమాధానం కోసం వేచి చూడకుండా శంకర్ గది వైపు నడిచింది తను. అజయ్ తన జేబులోంచి మెల్లగా సిగరెట్ పేకెట్ తీసి వెలిగించుకుంటూ ఇప్పుడు జరిగిందంతా ఆలోచించసాగాడు.
తలుపు తెరిచినప్పుడు గిరీశం ముఖంలో కనిపించిన ఒకలాంటి బెదురు... తర్వాత అతని మాటల్లో తడబాటు... ఇంకా అకారణంగా కోపాన్ని ప్రదర్శించడం.... గిరీశం గురించి తనకు పెద్దగా తెలియకపోయినా, ఎందుకో గిరీశం ప్రవర్తన చాలా వింతగా అనిపిస్తోంది.
అప్పుడే ఏదో గుర్తుకొచ్చి గిరీశంతో, "ఇదిగోండి, తీస్కోండి!" అంటూ ఆ సిగరెట్ పేకెట్ ని అతని ముందుంచాడు.
గిరీశం వెంటనే ముఖం చిట్లిస్తూ, "సారీ! నేను సిగరెట్లు తాగను," అన్నాడు చెయ్యి అడ్డంగా పెడుతూ.
"ఓహో...సారీ!" అంటూ ఆ పేకెట్ ని తిరిగి జేబులో పెట్టుకుని ఇలా అనుకున్నాడు. 'గిరీశానికి సిగరెట్లు త్రాగే అలవాటు లేదు. మరి, ఆరోజు తను చూసిన నికొటిన్ ఫిల్డ్ సిగరెట్స్...?'
అలా యోచిస్తూ,
"ఆ... గిరీశంగారు, మీ ఫ్రెండ్ పేరేమన్నారు...?" అన్నాడు సడెన్ గా.
గిరీశం అనాలోచితంగా, "దుర్గా-... అఁ.మ్.... ధర్మారావ్...ధర్మారావ్!" అని తడబడుతూ అన్నాడు.
కొంచెం కొంచెంగా అజయ్ కి గిరీశం పై అనుమానం బలపడుతూ వుంది.
తన ఫోన్ తీసి ఫేక్ కాల్ ని సెట్ చేశాడు. అప్పుడే శంకర్ తన గదిలోంచి బయటకు వచ్చి, "అజయ్... ఏమైంది... ఆ నెంబర్ గురించి తెలిసిందా...?" అనడిగాడు డైరక్టుగా.
"హా... అదే పనిలో వున్నాం.!" అంటూ ఓరకంట గిరీశాన్ని చూస్తూ, "శ్రీదేవిగారికి ఏం కాదు. నువ్వేం కంగారు పడకు... శ్రీదేవిగారి గురించి ఏమైనా తెలిస్తే చెప్పమని నా సబార్డినేట్ కి చెప్పాను, శ్రీదేవిగారికి ఎవడైనా ఏమైనా చేస్తే వాడి తాట తీసేవరకూ వదిలేది లేదు," అంటూ కావాలనే 'శ్రీదేవి' పేరుని మాటిమాటికీ ప్రస్తావించాడు. గిరీశానికి ఒళ్ళంతా చెమట్లు పట్టేయడం ఓరకంట గమనించాడు. అతని అనుమానం మరింత బలపడింది.
అప్పుడే తన సెల్ లో ముందుగా సెట్ చేసిన కాల్ రింగయింది. "ఇదుగో... కాలొచ్చింది," అంటూ ఎత్తి, "చెప్పు పాణి... ఏంటీ...? శ్రీదేవిగారు దొరికారా...?" అన్నాడు. గిరీశానికి నెత్తి మీద పిడుగుపడినట్టయింది.
అంజలి, "హమ్మయ్య! దొరికారా—" అనబోతుండగా అజయ్ ఆమెను ఆపమన్నట్టుగా చెయ్యెత్తి ఫోన్ లో కొనసాగిస్తూ, "ఎక్కడా...? ఓహో...అలా జరిగిందా? ఇంకేం చెప్పారావిడ..? ఊ.... అవునా...—?" అంటూ చప్పున గిరీశం వంక చూశాడు. గిరీశం నిలువెల్లా వణికిపోతూ నించుండిపోయాడు.
"ఇంకా...? మ్.... సరే... ఓకే...! నేను చూసుకొంటాను," అంటూ అజయ్ ఫోన్ ని చెవి దగ్గర నుంచి తీసేసి గిరీశం వంక చూస్తూ, "హ్మ్... గిరీశంగారూ... అయితే మొత్తం మీరే—" అనబోతుండగా, గిరీశం భయపడుతూ కంగారుగా, "న్-నేనేం చెయ్యలేదు. అ-అంతా వ్-వాడే చేసాడు... న్-నేనొద్దనే చెప్పాను. వినలేదు దుర్గాదాస్... న్—"
అతను మరో మాటని పూర్తిచేసేలోపు అతని చెంపని ఛెళ్ళుమనిపించాడు టఫ్.
ఆ దెబ్బకి విసురుగా నేలమీద పడ్డ గిరీశాన్ని కాలరు పట్టుకొని పైకి లేపి, "ఇప్పుడు చెప్పు.. ఏం చెప్పాలనుకుంటున్నావో.!" అన్నాడు అతని కళ్ళలోకి సూటిగా చూస్తూ...
గిరీశం వణికిపోతూ జరిగిందంతా పూసగుచ్చినట్లు అక్కడున్నవారిందరికీ చెప్పేశాడు.
తర్వాత అజయ్ గిరీశాన్ని అలాగే పట్టుకుని తన జీప్ లో పడేసి శంకర్ తో కలిసి ఫాం హౌస్ కి బయల్దేరాడు.
•
Posts: 2,161
Threads: 246
Likes Received: 1,325 in 805 posts
Likes Given: 160
Joined: Nov 2018
Reputation:
67
21-12-2018, 11:44 PM
(This post was last modified: 21-12-2018, 11:57 PM by Vikatakavi02. Edited 2 times in total. Edited 2 times in total.)
Episode 97
అజయ్ జీప్ కడియంలోని దుర్గాదాస్ ఫాం హౌస్ వైపు వేగంగా దూసుకుపోతోంది. వెనక సీట్లో కూర్చున్న గిరీశానికి అతడు కచ్చితంగా ఫ్రంటు గేటును బద్దలుకొట్టుకుని లోపలికి పోతాడని అనిపించింది. అయితే, మెరుపు వేగంతో తీసుకొచ్చి జీప్ ని సరిగ్గా గేటుకు అడుగు ముందు ఆపాడు అజయ్. గిరీశం, శంకర్ లు ఒక్కసారి ముందుకు తుళ్ళిపడ్డారు.
అజయ్ జీప్ దిగి, "హేఁ.... కౌన్ రేఁ తూ....!" అని అరుస్తూ గేటు పక్కనే వున్న చిన్న గదిలోంచి కర్రతో పరుగెత్తుకుంటూ వస్తున్న మనిషిని కుడి కాలెత్తి గుండెలమీద బలంగా తన్నాడు. ఆ తన్నుడుకి వాడు వెనక్కు తూలాడు. అజయ్ వేగంగా వాడి వైపు అడుగేస్తూ పంజా విసిరినట్టుగా చేత్తో వాడి తలని ప్రక్కనున్న గేటుకేసి బలంగా మోదాడు. అంతే, "హమ్మా..." అంటూ పొలికేక పెడుతూ వాడు తలను పట్టుకుని నిట్టనిలువునా నేలమీద కూలబడిపోయాడు.
ఈలోగా ప్రక్క సీట్లో వున్న శంకర్ కూడా జీప్ దిగాడు. గిరీశం దిగుదామా వద్దా అనే సంశయంతో కుర్చీకి అతుక్కుపోయాడు. అజయ్ ఆ గేట్ మేన్ ని చొక్కా పుచ్చుకొని పైకి లేపి, "పో-లీ-స్....! సాలా... గేట్ ఖోల్...!" అంటూ గర్జించాడు.
ముందు పడిన దెబ్బకే వాడికి గుండెకాయి గొంతులో కొచ్చింది. ఇక అజయ్ 'పో-లీ-స్' అని అనగానే వాడికి క్రింద ఎకరం మేర తడిచిపోయింది. గజగజా వణికిపోతూ జేబులోంచి గేట్ తాళాలను తీసి గేట్ ని బార్లా తెరిచాడు.
లోపల సుమారుగా డజనుమంది ఆడాళ్ళు వాళ్ళకి ఎదురుగా నిలబడి కన్పించారు. ఒక్కొక్కరూ వారి వారి పనిముట్లను ఆయుధాల్లా గట్టిగా పట్టుకొని నిలబడి వున్నారు. అందరి మొహాలలో ఒక రకమైన భయం ప్రస్ఫుటంగా కనిపిస్తోంది. వాళ్ళందరికీ మధ్యలో కాస్త ముందుకి నిలబడి శ్రీదేవి వాళ్ళకి కనిపించింది.
'శ్రీదేవి!'
★★★
ఇరవై అయిదు నిముషాల క్రితం....
.
.
.
డీల్ విషయమై ఓ బయర్ ని కలిసే పనిమీద బయటకి వెళ్ళిన దుర్గాదాస్ అరగంట క్రితమే తన ఫాం హౌస్ చేరుకున్నాడు. అంతకుముందు, ఆ బయర్ తోనే చిన్న మందు సెటప్ వేసాడు దుర్గాదాస్. గట్టిగా ఓ నాల్గు పెగ్గులు లాగించాడో లేదో ఫాం హౌస్ లో వున్న శ్రీదేవి జ్ఞాపకమొచ్చింది వాడికి. ఆమెను తక్షణం అనుభవించాలని వాడి మగతనం తెగ రెచ్చగొట్టడంతో సాయంత్రం వెళ్దామనుకున్నవాడు కాస్తా వెంటనే అక్కణ్ణుంచి బయల్దేరాడు. ఒక చేత్తో స్టీరింగ్ వీల్ ని కంట్రోల్ చేస్తూ మరో చేత్తో విస్కీ బాటిల్ని పట్టుకుని కొద్దికొద్దిగా గొంతులో పోసుకుంటూ కిక్కును కూడా మెయింటెయిన్ చేస్తూ డ్రైవ్ చేయసాగాడు. ఫాం హౌస్ చేరాక కార్ ని సరిగ్గా పార్క్ కూడ చేయకుండా సరాసరి శ్రీదేవి గది వైపు నడిచాడు. మందు ప్రభావం చేత వాడికి అడుగులు కాస్త తడబడుతున్నాయి. మూసివున్న గది తలుపులను ధబీమని తెరిచి ఎదురుగా మంచమ్మీద మధ్యలో కూర్చుని వున్న శ్రీదేవిని చూస్తూ, "ల్-లేచావన్నమాట.... ఈసారి నిన్ను అలా ఇలా కాదు, ఊ-ర నా-టు-గా దెం*తానే—" అంటూ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు. అప్పుడే తలుపు వెనక నించి వాడి తలమీద బలంగా ఒక దెబ్బ పడింది. 'హ్...మ్మా..!' అంటూ వాడు ఘీంకరించి ముందుకు తూలిపోతూ తట్టుకుని మళ్ళీ పైకి లేచాడు. వాడి చేతిలోని బాటిల్ చెయ్యిజారి నేలమీద పడి పగిలిపోయింది. రెండు చేతులతో తన తలని పట్టుకొని వెనక్కి తిరిగాడు. ఆ దెబ్బ ప్రభావం వల్ల కను చివర్లలో నీరు చేరి చూపు కాస్త మసకబారింది... కనుల ముందు ఎరుపు నలుపు మిశ్రమాలలో ఏవో రూపురేఖలు అస్పష్టంగా కన్పించాయి. "క్..కో-యి-లా...?" అన్నాడు. 'ఇన్నేళ్ళుగా కుక్కిన పేనులా వున్న అమాయకపు ముండకి ఉన్నట్టుండి తన పైనే దాడిచేసేంత ధైర్యం ఎక్కడినుంచి వచ్చింది?' అని దుర్గాదాస్ ఆశ్చర్యపోయాడు. "నీయమ్మ.... నిన్ను చంపేస్తానే..!" అంటూ వెంటనే తన చేతులను చాపి ఆమె చేతులను పట్టుకొన్నాడు. కోయిల వాడి పట్టు నుంచి తప్పించుకోడానికి కాలెత్తి వాడి డొక్కలో తన్నింది. దుర్గాదాస్ నొప్పితో "దొంగ లం.." అని అరుస్తూ కోయిల తలను గోడకేసి కొట్టడానికి యత్నించాడు. ఈలోగా వెనక నుంచి వాడి తల మీద బలంగా మరో దెబ్బ పడింది. "హ్....ర్..ర్రా...." అంటూ మరోసారి ఘీంకరించాడు వాడు. ఈసారి దెబ్బకొట్టింది శ్రీదేవి. దుర్గాదాస్ కోయిల పై దాడి చేయటంతో ఆమె ప్రక్కన టేబిల్ మీదున్న గాజు ఫ్లవర్ వాజుని చేతుల్లోకి తీసుకొని గబగబా మంచం దిగి వాడి తలమీద గట్టిగా మోదింది. ఆ దెబ్బతో వాడికి తల పగిలి రక్తం కార నారంభించింది. కళ్ళముందు చీకట్లు అలుముకుంటుంటే చుట్టూ లోకమంతా గిర్రున తిరిగినట్టయి చప్పున మోకాళ్ళ మీద కూచుండిపోయాడు వాడు.
అప్పుడే, "కోయిల... మ్... పిలు వాళ్ళని," అన్న శ్రీదేవి మాట వాడికి వినిపించింది. 'ఒసే లం... ఇది నీ పనా...!' అనుకుంటూ, "నిన్-ను...ఛ్....నరికేశ్తా.న్....." అన్నాడు జీర నిండిన గ్రొంతుతో. కోయిల తన కాలెత్తి వాడి తొడల మధ్య గట్టిగా తన్నింది. ఆ దెబ్బకు 'న్నీ.. యమ్మా...!" అని గట్టిగా అరుస్తూ నేలమీద పడి గిలగిల కొట్టుకోసాగాడు. వెంటనే, తన నాలికతో ఒక విచిత్రమైన శబ్దాన్ని చేసింది కోయిల. ఇద్దరాడాళ్ళు పరుగుపరుగున వచ్చి దుర్గాదాస్ ని తాళ్ళతో కట్టేశారు.
తర్వాత వాణ్ణి ఈడ్చుకుంటూ హాల్లోకి తీసుకొచ్చి చెక్క కుర్చీలో పడేశారు వారు. "కోయిల... వాడి జేబులను చూడు..." అంది శ్రీదేవి. కోయిల వాడి జేబుల్ని తడమసాగింది. ఎడమ జేబులోంచి ఐ ఫోన్ ని తీసి శ్రీదేవికి ఇచ్చింది. అయితే దానికి లాక్ వుండటంతో శ్రీదేవి చిరాగ్గా ఆ ఫోన్ ని వాడి మొహమ్మీద విసిరికొట్టింది. 'ఛ... ఇపుడేం చెయ్యాలి?' అని అసహనంగా అటు ఇటు కదిలింది. అప్పుడే, "అమ్మగోరు...!" అంటూ వాడి మరో జేబులోంచి ఇంకో ఫోన్ తీసిచ్చింది కోయిల. అది మామూలు ఫీచర్ ఫోన్. శ్రీదేవి దాన్ని ఆత్రంగా అందుకుని చూసింది. అదృష్టవశాత్తూ దానికి లాక్ పెట్టలేదు. "యస్..." అని ఆనందంతో కేకపెట్టి వెంటనే వంద నెంబరుకు డయల్ చేసింది.
అట్నుంచి, "హలో..—" అన్న చిన్న మాట వినబడగానే, "హలో... పో-లీ-స్టేషనా...?" అని గట్టిగా అరిచేసింది శ్రీదేవి.
"హా... ఔను...—"
"ప్లీజ్... మమ్మల్ని రక్షించండి. ఇక్కడ మమ్మల్ని వీడు బంధించాడు—"
"హలో... ఎవరు మీరు... ఎవరు మిమ్మల్ని బంధించారు. మీరు ఎక్కడున్నారు...?"
"మేము ఎక్కడున్నామో మాకు తెలీదు సార్... మమ్మలని కాపాడండి ప్లీజ్...." అంటూ బొంగురుగా అరిచింది.
"అఁ... ఆ.... కంగారు పడకండమ్మా....—" అంటూ ఆ కాల్ ని ట్రేస్ చెయ్యమన్నట్టుగా పక్కనున్న వ్యక్తికి సైగ చేశాడు. మాట్లాడ్డం కొనసాగిస్తూ, "మేము మిమ్మల్ని తప్పకుండా కాపాడుతాం... ఎవరు మీరు...? మీ పేరేంటి? మిమ్మల్ని బంధించినదెవరో మీకు తెలుసా...!?!" అనడిగాడు.
"నా పేరు... శ్ర్...—అక్-కోయిల... క్-కో...యిల.. హ్... మేం వేరే వూరువాళ్ళం సార్-రూ. వ్...వీడి పేరు... దుర్గా...దాస్... మమ్మల్నందిరినీ బలవంతంగా ఇక్కడకికి తీసుకొచ్చాడు. ఇది ఏ ప్రదేశమో మాకు తెలీదు. తొరగా రండి సార్-రూ..." అని వేడింది. ఎందుకో— తన పేరును కాకుండా కోయిల పేరును చెప్పింది శ్రీదేవి.
"ఓకే... ఓకే...—" అంటూ తన ప్రక్కనున్న వ్యక్తిని చూశాడు. అతను కాల్ ట్రేస్ అవుతోంది అన్నట్టుగా తలూపాడు. "ఓ....కే... మీరున్న చోటుని కనిపెడుతున్నామమ్మా.... ఇప్పుడే బయలుదేరుతాం," అంటూ సీట్లోంచి లేచి, మానిటర్ వైపు చూశాడు. అప్పుడే ఐడెంటిఫై అయిన లొకేషన్ ని చూస్తూ, "మీరేం కంగారుపడకండమ్మా.... ఇంకో అరగంటలో అక్కడుంటాం—" అని అనగానే శ్రీదేవి, "తొరగా రండి, సార్-రూ...." అనేసి కాల్ ని కట్ చేసి దుర్గాదాస్ దగ్గర పడేసింది.
తర్వాత మిగతా ఆడాళ్ళతో పోలీ'సులు వస్తున్నారని చెప్పి కోయిలతో, "పో'లీసులు వచ్చాక నాకు నువ్వు చెప్పిందంతా వాళ్ళకీ చెప్పు. మిగతాదంతా వాళ్ళే చూసుకుంటారు. సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ వాళ్లు వచ్చేలోగా నేనిక్కడినుంచి వెళ్ళిపోవాలి... వాళ్ళకు నా గురించి ఏమీ చెప్పకు—" అని అంటుండగా, "యెలిపోతావా అమ్మా... యాడకి పోతావ్...? మా కూడా మా కోనకి రారాదా.. నా తోడ బుట్టినదాన్లా నిన్ను మంచిగా సూసుకుంటాం..." అంది కోయిల. ఆ మాటకి బాగా కదిలిపోయింది శ్రీదేవి. కోయిల చూపిస్తున్న ఆప్యాయతకి ఆమె గుండె బరువెక్కింది. తనకి కూడా కోయిల ఓ అక్కయ్యలా అనిపించింది. ఓసారి గట్టిగా ఆమెను కావలించుకుంది. ఆమెకు ఉదయ్ జ్ఞాపకం వచ్చాడు. చెమర్చిన కళ్ళను తుడుచుకుంటూ, "లేదు... నావాళ్లు... హ్.... నేను వ్-వెళ్ళిపోవాలి..." అని మాత్రం అనగలిగింది.
కోయిలకి ఏం అర్ధమైందో తెలీదుగానీ, మెల్లగా తలూపి, "అలాగేనమ్మగోరు... కానీ, బైట వోళు కావలున్నాడు కంద... ఎట్టా పోతారు..?" అనడిగింది.
శ్రీదేవి దుర్గాదాస్ వైపు చూస్తూ, "గేట్ బయట వీడు ఎంతమందిని వుంచాడో మనకు తెలీదు. కానీ, ఇద్దరు, ముగ్గురు కంటే ఎక్కువమంది వుండకపోవచ్చునని నాకనిపిస్తోంది. మనం మొత్తం పదమూడు మంది ఆడాళ్ళం వున్నాం. అందరం ఇలానే కలసికట్టుగా వెళ్తే—" అంటూ ప్రక్కన గోడకి ఆనించి వున్న గొడ్డలిని తీసి చేత్తో పట్టుకొని, "—వాళ్ళూ మనల్ని ఏం చెయ్యలేరు," అంది.
వెంటనే, మిగతా ఆడాళ్ళు కూడా బంగళా చివరికి పోయి అక్కడ పడివున్న గునపాలు, గడ్డపారలు మొదలగు సామాన్లను పట్టుకుని గేటుని బద్దలు కొట్టడానికి సమాయత్తమయ్యారు.
"అమ్మగోరు... ఒకేళ ఆడ సానా యెక్కువమందుంటే...?" అని వణికిపోతూ అడిగింది మందలోని ఒకామె. శ్రీదేవి ఆమెను ఓసారి తేరిపార చూసింది. కాయాకష్టం చేసిన ఒళ్ళు కావడం చేత కండలు తిరిగి చాలా బలంగా కనిపిస్తూందామె. ఆమె ముఖంలోని బెరుకుని, చేతిలోని గునపాన్ని చూసి చిన్నగా నవ్వుతూ, "ఏముందీ...! భూమిలోకి ఎంత బలంగా దాన్ని పొడుస్తావో... వాళ్ళ గుండెల్లోకి కూడా అలాగే పొడిచేయ్...!" అంటూ గేటు దగ్గరికి కదిలింది. ఆమె వెనుకనే సైన్యంలా కదిలారు మిగతా ఆడాళ్ళంతా.
వాళ్ళు సరిగ్గా గేటుకు ఆరడుగుల దూరంలో వుండగా గేటు మీద దబ్బుమని ఏదో పడిన శబ్దం విని అందరూ ఆగిపోయారు. ఏవేవో మాటలు అస్పష్టంగా విన్పించాయి. శ్రీదేవి ఓసారి వెనక్కి తిరిగి అందరి వంక చూసింది. అందరి మొహాలలో భయం కొట్టొచ్చినట్టుగా కనపడుతోంది. అంతలో గేటు తెరుస్తున్న చప్పుడయింది. గొడ్డలి పిడి చుట్టూ తన చేయి బిగించి చప్పున తల తిప్పి ముందుకు చూసింది.
ఎదురుగా ఓ పోలీ'సు జీపు... దాని ప్రక్కనే ముగ్గురు మనుషులు కనిపించారు. 'పో-లీ-సులు ఇంత త్వరగా వచ్చేశారా...?' అనుకుంటూ అనుమానంగా వాళ్ళను చూసింది. అప్పుడే, ముందున్న ఇద్దరు వ్యక్తుల వెనకే నడుస్తూ వస్తున్న మూడో వ్యక్తిమీద తన దృష్టి నిలిచిపోయింది.
'శం-క-ర్!'
★★★
శ్రీదేవి కనిపించగానే శంకర్ కి మనసు ఒకింత తేలికపడింది. తను రేప్ కి గురయిందిని తెలిసినప్పటినుంచీ తక్షణం ఆమెను చూడాలని శంకర్ ఎంతగానో తపించిపోయాడు. అంతవరకూ ఆమె మీదున్న కోపం కాస్తా ఛటుక్కున మాయమైపోయింది. ఇప్పుడు తనని చూశాక "శ్రీదేవీ" అంటూ వడివడిగా ఆమెను చేరడానికి అడుగులేయసాగాడు. అక్కడ శ్రీదేవి కూడా శంకర్ ని చూసి ఆనందంగా, "మ్-నా భర్త... కోయిల... అతను—నా భర్త!" అని కోయిలకి శంకర్ ని చూపించింది. చేతిలో వున్న గొడ్డలిని ప్రక్కకు విసిరేసి కన్నీళ్ళతో శంకర్ దగ్గరికి పరుగెత్తింది. అయితే, శంకర్ కి అప్పటివరకూ తను మర్చిపోయిన పాత సంగతి మళ్ళా జ్ఞాపకమొచ్చింది. అంతే, వెళ్తున్నవాడల్లా ఠక్కున ఆగిపోయాడు. పాపం శంకర్ ఎందుకు ఆగిపోయాడో తెలీని శ్రీదేవి అతన్ని సమీపించి గట్టిగా అతన్ని హత్తుకుంది. శంకర్ మాత్రం శిలలా నిలుచుండిపోయాడు.
ఇక అజయ్ ఆ గేట్ మెన్ ని అలాగే ఈడ్చుకుంటూ, "చల్ బే...! ఎక్కడ్రా నీ బాసూ... పద, చూపియ్ ఆ దొంగనా———ని?" అంటూ వాణ్ణి లోపలికి నెడుతూ అడిగాడు.
అప్పుడే, "వాడిని వదిలెయ్, అజయ్! జరిగింది చాలు...! ఇంకేం వద్దు..." అన్నాడు శంకర్ సడెన్ గా.
అజయ్ శంకర్ ని ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ, "ఏంటీ... వదిలెయ్యాలా...? ఏం మాట్లాడుతున్నావ్—రా?" అన్నాడు.
శ్రీదేవి కూడా తలెత్తి తన భర్త మొహంలోకి చూసింది. ఆమె కనుబొమ్మలు ముడిపడ్డాయి.
"భర్తకి అబద్ధం చెప్పి ఎక్కడికో వెళ్ళొచ్చిన దాన్ని ఇంకెవడో రేప్ చేసినా, కిడ్నాప్ చేసినా పెద్దగా తేడా యేం లేదు. నీతి, నిజాయితీలు లేని అలాంటిదాని కోసం కేసు పెట్టి నా పరువును ఇంకా దిగజార్చుకోవడం నాకిష్టంలేదు!" అన్నాడు శంకర్. అది వినగానే శ్రీదేవి మొహం మ్లానమైపోయింది.
అజయ్ శంకర్ కి సర్దిచెప్పడానికి ప్రయత్నిస్తూ, "అ-అది కాదు బెదరూ—" అంటుండగా, "I AM NOT GOING TO COMPLAIN IN P-O-L-I-C-E...!" అంటూ గట్టిగా అరిచాడు శంకర్.
శ్రీదేవి వెంటనే శంకర్ ని వదిలి అతని వంక బెదురుగా చూసింది.
శంకర్ వెనక్కి తిరిగి జీప్ దగ్గరకు నడిచాడు.
అజయ్ ఆ వాచ్ మెన్ గాడిని వదిలేసి శంకర్ దగ్గరకు వెళ్ళి అతన్ని తన వైపుకు తిప్పుకున్నాడు.
"Take it easy, man... అంత కోపమెందుకు? నువ్వు కూడా అంజలితో రిలేషన్ మెయింటైన్ చేశావుగా..." అన్నాడు. చివరి మాటని శంకర్ కి మాత్రమే వినపడేలా మెల్లగా చెప్పాడు.
అయితే, శంకర్ లోని 'మగాడు' అది వినడానికి ఇష్టపడలేదు.
శంకర్ ఆవేశంలో వున్నాడని అర్ధమైంది అజయ్ కి. "సరే... ముందు ఇంటికి వెళదాం... అక్కడికి వెళ్ళాక అన్ని విషయాలూ మాట్లాడుకోవచ్చు... పద," అని శంకర్ తో అని శ్రీదేవి వైపు చూశాడు అజయ్. ఆమె ఇంకా శంకర్ వైపు భయం భయంగా చూస్తూ వుంది. "జీపెక్కండి శ్రీదేవిగారు...!" అన్నాడు. ఆమె మెల్లగా అడుగులో అడుగేసుకుంటూ జీప్ ఎక్కింది.
ఇక గిరీశంతో పనిలేదనిపించి అజయ్ అతన్ని అక్కడే వదిలేసి మిగతా ఇద్దరితో అక్కణ్ణించి బయలుదేరాడు.
సరిగ్గా వాళ్ళు బయలుదేరిన 15 నిమిషాలకి మరో పోలీ'స్ జీప్ అక్కడికి చేరుకుంది.
•
Posts: 2,161
Threads: 246
Likes Received: 1,325 in 805 posts
Likes Given: 160
Joined: Nov 2018
Reputation:
67
Episode 98
ఇల్లు చేరాక, అజయ్ శ్రీదేవిని ఇంట్లోకి వెళ్ళమని చెప్పి శంకర్ ని కేసు పెట్టడానికి ఒప్పించేందుకు మరోసారి ప్రయత్నించాడు. అయితే, శంకర్ ఇంకా అలానే మొండిగా వ్యవహరించడంతో ఇక లాభంలేదనుకుని అతడు అక్కడ్నుంచి నిష్క్రమించాడు.
ఇక, శ్రీదేవి ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టగానే అంజలి ఆమె దగ్గరకు వెళ్ళింది. ఆరోజు ప్రొద్దున్న నుంచీ శ్రీదేవి గురించి ఒక్కోసారి ఒక్కోలా తన అభిప్రాయం మారుతూ వచ్చింది. మొదట, శ్రీదేవి శంకర్ ని(అదే... తన కొత్త ప్రియుడ్ని) మోసం చేసి ఎవడి దగ్గరికో వెళ్ళిందని తెలిసి ఆమెను తీవ్రంగా అసహ్యించుకొంది. ఆ తర్వాత తను రేప్ కి గురయిందని తెలిశాక మెల్లగా ఆమె పైన జాలి వేసింది. అలాగే, శ్రీదేవిని కిడ్నాప్ చేయటంలో తన భర్త పాత్ర వుండటం జ్ఞాపకమొచ్చి ఆమె ముందు నిలవడానికి కాస్త సిగ్గుగా కూడా అనిపిస్తోంది. శ్రీదేవితో ఏం మాట్లాడటానికీ తోచక ఆమె చేతులని పట్టుకొని మెల్లగా నిమిరింది. అప్పుడే శంకర్ లోపలికి వచ్చాడు. అంజలి అతన్ని చూసి చటుక్కున శ్రీదేవి చేతిని వదిలేసింది. అయితే, అతడు లివింగ్ రూమ్ లో ఆగకుండా సరాసరి తన బెడ్రూమ్ లోనికి వెళ్ళిపోయాడు. అంజలి శ్రీదేవి వైపు ఓమారు ఇబ్బందిగా చూసి పెరట్లోకి వెళ్ళిపోయింది. బెడ్రూమ్ లోనికి వెళ్ళాలా వద్దా అనే మీమాంసలో కాసేపు కొట్టుమిట్టాడాక శ్రీదేవి మెల్లగా అడుగు అడుగు పేర్చుకుంటూ తను కూడా బెడ్రూంలోనికి ప్రవేశించి శంకర్ ని సమీపించింది. శంకర్ ముందు నిలవాలంటేనే బెరుగ్గా వుందామెకు. అతను మంచంమీద తల దించుకుని కూర్చుని వున్నాడు. అతని కళ్ళు మూసుకొని వున్నాయి. శ్రీదేవి భయం భయంగా తన చేతిని ఎత్తి అతని భుజమ్మీద వేస్తూ, "ఎ-ఏఁవండి..!" అంది. శంకర్ చప్పున తలెత్తి శ్రీదేవిని చూసాడు. అతని కళ్ళు చింతనిప్పుల్లా ఎర్రగా వున్నాయి. శ్రీదేవికి వెన్నులో వణుకు పుట్టింది. షాక్ కొట్టినట్టు చేతిని వెనక్కు తీసుకుంది. శంకర్ చివాలున లేచి కోపంగా, "రాక్షసి...!" అంటూ పెఢేళుమని ఆమె చెంప చళ్ళుమనిపించాడు. ఆ దెబ్బకి శ్రీదేవి నేలకొరిగి చెంపమీద చెయ్యి పెట్టుకుని నిలువెల్లా వణికిపోతూ శంకర్ వైపు చూసింది. ఆమె కళ్ళలో గిర్రున నీళ్ళు తిరిగాయి. శంకర్ ఆవేశంగా, "రాక్షసి....! నా గురించి ఏమనుకుంటున్నావేఁ...? నువ్వెంతమందితో దెం..చుకున్నా అంతా దులిపేసుకుని మళ్ళీ నీతో కాపురం చేస్తాననుకుంటున్నావా...? లం...! నువ్వెంతో మంచిదానివి, మంచి కుటుంబంలో నుంచి వచ్చావనుకుని నిన్ను పెళ్ళాడాను కదే! ఛ... మీ అమ్మని చూసొస్తానని చెప్తుంటే నిజమేనేమోనని పిచ్చి పూ...లా ప్రతిసారీ వేలకు వేలు డబ్బులిచ్చి పంపేవాడ్ని... నువ్వు చేసిన ద్రోహానికి నా స్థానంలో ఇంకెవడైనా వుండుంటే ఈపాటికి నిన్ను ముక్కలు ముక్కలుగా నరికేసేవాడు. నేను కాబట్టే ఇంత జరిగినా నిన్ను ఇంట్లోకి రానిచ్చాను. మళ్ళా నువ్వు నా ఛాయలకు గానీ వచ్చావో... నేనేం చేస్తానో నాకే తెలీదు! లం...!" అని ఆమెతో అనేసి ఆ గదిలోంచి, ఇంట్లోంచి బయటికి వెళ్ళిపోయాడు. భర్తతో కాక మరొకరితో సంబంధం పెట్టుకున్న ఆడదాన్ని 'లం...' అని హీనంగా సంబోధిస్తుంటారు... మరి, తన భార్యతోనే కాకుండా మిగతా ఆడాళ్ళతో కూడా రంకు సాగించే మగాడిని ఇంకెంత హీనమైన పదంతో పిలవాలి...???
శంకర్ మాటలకు శ్రీదేవి స్థాణువైపోయింది. ఆమె కళ్ళలోంచి ప్రవాహం ఆగటం లేదు. మెల్లగా మంచం దగ్గరకి జరిగి ఇందాక శంకర్ కూర్చున్న చోట తన తల పెట్టుకుని పడుకుంది. శంకర్ అన్న ఒక్కొక్క మాట ఆమె గుండెల్లో శూలాల్లా గుచ్చుకుని బాధించసాగింది. దాంతో... ఇక శంకర్ కి అంతా చెప్పేయాలని నిశ్చయించుకుంది. ఆ తర్వాత ఎలాంటి పరిణామాలు ఎదురైనా తను మాత్రం ఎట్టిపరిస్థితిలోనూ తన ఉదయ్ ని వదలుకోకూడదని కూడా నిర్ణయించుకుంది.
★★★
శంకర్ బాగా చీకటి పడ్డాక ఇల్లు చేరాడు. శ్రీదేవి అలా ఏడుస్తూనే మంచమ్మీద తల పెట్టుకుని నిదురపోయింది. అంజలి తనని భోంచేయడానికి పిలిచినా తను కదల్లేదు. ఇంకా పడుకోకుండా టీవీ చూస్తున్న సుజాత వెళ్ళి తలుపు తెరిచింది. శంకర్ తూలుతూ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు. అతను బాగా త్రాగి వున్నాడని అతని నుండి వచ్చే దుర్గంధమే చెబుతోంది. సుజాత ముఖం చిట్లిస్తూ రెండడుగులు వెనక్కి వేసింది. సాధారణంగా తనకి త్రాగివున్నవాళ్ళంటే భయం లేకపోయినా(తన తండ్రి ఇలాగే మందుకొట్టి ఇంటికొచ్చిన దాఖలాలు చాలానే వున్నాయి మరి!) శ్రీదేవిపై జరిగిన రేప్ వుదంతంతో ఆమెకు శంకర్ ని చూస్తే కాస్త భయంగా అనిపించింది. అయితే, శంకర్ తలెత్తి ఆమెను చూసి, "థాం.....క్యూ.. సుజీ...హిక్ఁ...ను...వ్..వు...చ్...చా...లా....మంచి..హిక్ఁ....దా...న్..వి....టా....టా...." అని ఒక్కోమాటనూ సాగదీసి పలుకుతూ అలానే పడుతూ లేస్తూ తన గదిలోకి వెళ్ళిపోవటంతో తను 'హమ్మయ్యా!' అని రిలీఫ్ గా వూపిరి పీల్చుకుని తలుపు గడియ పెట్టి వెళ్ళి టివి కట్టేసి తన పిన్నితో కలిసి పడుకోవటానికి ఆమె గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది.
శంకర్ తన గదిలోకి ప్రవేశించి అంతా చీకటిగా వుండటంతో లైటు వేయడం కోసం కాసేపు గోడల్ని తడిమి స్విచ్చుల్ని ఆన్ చేశాడు. గదంతా వెలుతురు పరుచుకొని నేలమీద కూర్చొని మంచం మీద తల పెట్టి పడుకున్న శ్రీదేవి అతనికి కనిపించింది. మెల్లగా ఆమెకు చేరువై చెమ్మెక్కిన కళ్ళను తుడుచుకొంటూ ఆమె ముఖాన్ని పరిశీలనగా చూశాడు. ఆమె ముఖమ్మీద కన్నీటి మచ్చలు మెరుస్తూ అగుపించాయి. తన వేలి ముద్రలు ఆమె చెంప మీద ఎర్రగా ఓ అచ్చులా కనపడసాగాయి. శంకర్ ఆమె ప్రక్కనే కూర్చుని తన చేత్తో ఆమె బుగ్గని మెల్లిగా నిమిరాడు. సురుక్కుమనిపించిందేమో, నిద్రలోనే శ్రీదేవి 'ఇస్'మని శబ్దం చేసింది. ఆమె బాధపడటం చూసి శంకర్ కి మళ్ళా కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయి. ముందుకు వంగి ఆమె నుదుటిని ప్రేమగా ముద్దాడి, "శ్-శ్రీదేవీ... నువ్వు- హ్... నిన్నెంతో ఇష్టపడ్డాను కదే..హిక్ఁ... నువ్వు అలా చేసావంటే...నే-నే-నేను... నమ్మలేనే... శ్రీదేవి...న-మ్మ-లే-ను!" అంటూ తను కూడా మెల్లగా నిద్రలోకి జారిపోయాడు.
★★★
మర్నాడు ప్రొద్దున్న ఏడున్నర ఆ సమయానికి శంకర్ కి మెలుకువ వచ్చింది. ప్రక్కన శ్రీదేవి కనపడలేదు. ఆమె గురించి శంకర్ కూడా ఆలోచించే స్థితిలో లేడు. చాలాకాలం తర్వాత మందు కొట్టడం, అదీ లిమిట్ మించి తీసుకోవడంతో హేంగోవర్ అయ్యి అతనికి తలకాయ్ పట్టేసింది. పెళ్ళికి ముందు కూడా ఏదో సరదాగా అప్పుడప్పుడు దోస్తులతో కలిసి కొంచెం మందు పుచ్చుకున్న అనుభవమున్నా, పెళ్ళయ్యాక అది కూడా మానేసాడాయే... అందుకే, తలనొప్పికి తట్టుకోలేకపోతున్నాడు. 'అబ్బా... ఏం నొప్పిరా బాబూ...' అనుకుంటూ రెండు చేతులతో తలను బలంగా వొత్తుకుంటూ మెల్లగా లేచి మంచం మీద కూర్చున్నాడు. అతనికి గ్రొంతు కూడా పిడచగట్టుకుపోతున్నది. కొంచెం కదిలినా పొట్టలో ఏదో కదిలినట్టయి వికారంగా అనిపిస్తుంది.
అప్పుడే— "ఇ-ఇదుగోండి... ఇవి తీసుకోండి!" అంటూ మాట వినపడేసరికి అలాగే తలని పట్టుకుని చూశాడు.
ఎదురుగా శ్రీదేవి మజ్జిగ గ్లాసుతో నిలబడింది. మరో చేతిలో ఎవో మాత్రలు వున్నవి. తలనొప్పి బాధిస్తున్నా ఆమెను చూడగానే తోక త్రొక్కిన త్రాచులా మంచమ్మీద నుంచి లేచి తిట్టడం మొదలెట్టాడు శంకర్. రాత్రి మద్యం మత్తులో ఆమె పై చూపించిన ప్రేమ అంతా మత్తు వీడగానే మాయమైపోయింది. అయితే, ఆమెను తిట్టేందుకు ఉపయోగించే ఒక్కోమాట తన తలలో సమ్మెట పోట్లను తలపించడంతో కాసేపటికి ఆపేశాడు. అంతసేపు మౌనం వహించిన శ్రీదేవి మెల్లగా అతనితో ఇలా అంది, "ముందు ఈ మాత్రలు వేసుకోండి. నన్ను తిట్టడానికైనా మీకు ఓపిక కావాలిగా...!" శంకర్ ఒకసారి ఆమెను గుడ్లురిమి చూడటానికి ప్రయత్నించాడు. ప్రయత్నించాడు అని ఎందుకన్నానంటే... అతను కళ్ళు పూర్తిగా తెరవడానికి యత్నించిన ప్రతీసారీ తల నొప్పి తీవ్రమవుతోంది. మెల్లగా చేతులు చాచి ఆమె చేతినుంచి మాత్రలను, మజ్జిగను అందుకున్నాడు.
ఈలోగా శ్రీదేవి నెమ్మదిగా అతని ప్రక్కకు వెళ్ళి, "మీకు అబద్దం చెప్పి నేను చాలా తప్పు చేశాను. నన్ను క్షమించండి..." అంది. శంకర్ ఆమె మాటల్ని పట్టించుకోలేదు. మందులు వేసుకుని తలదించుకుని సైలెంటుగా మజ్జిగ త్రాగసాగాడు. ఆమె కొనసాగిస్తూ, "మీ ద్వేషాన్ని నేను భరించలేకున్నాను. అందుకే, ఇన్నిరోజులుగా నాలోనే దాచుకున్న రహస్యాన్ని ఇక మీతో చెప్పేయాలనుకుంటున్నాను," అంది మెల్లగా.
మందులు వేసుకోవటం వల్లనో, లేక మజ్జిగ త్రాగటం చేతనో శంకర్ కి తల నొప్పి నుంచి కాస్త ఉపశమనం లభించినట్లుంది. చప్పున తలెత్తి శ్రీదేవిని చూశాడు. ఆమె ముఖంలో భావం ఇంకా అలా స్థిరంగానే వుంది. "ఇంకా ఏ రహస్యం చెప్తావ్? నన్ను ఎంత అందంగా మోసం చేశావో అంతా విడమరిచి చెబుతావా...?" అన్నాడు తను ఆవేశంగా.
"నా ఉదయ్ గురించి చెప్పాలి!" అందామె నిశ్చలంగా.
"ఉ-ఉ-ఉదయ్—?" శంకర్ అవాక్కయ్యాడు. కనుబొమ్మలు చిట్లిస్తూ, "అయితే, వాడి కోసమే నాతో అబద్ధం చెప్పి—" అని కోపంగా అనబోతుండగా శ్రీదేవి, "మీరు.... ఉదయ్ ని కలుస్తారా...?" అనడిగింది. అంతే, శంకర్ మాట మధ్యలోనే ఆగిపోయింది. ఆమెనే మళ్ళీ, "ఈరోజే మిమ్మల్ని అక్కడికి తీసుకెళ్తాను... అక్కడే మీకంతా చెప్తాను," అంది దృడమైన స్వరంతో.
★★★
శంకర్ అంజలితో ఆరోజు తను కాలేజీకు సెలవు పెడుతున్నట్టుగా చెప్పి శ్రీదేవితో కలిసి రాజమండ్రి బయలుదేరాడు.
ఎందుకో... ఆ సదరు ఉదయ్ ని కలవడం శంకర్ కి అస్సలు ఇష్టం లేదు. భార్య బోయ్ ఫ్రెండును కలవటం ఏ మగడికి నచ్చుతుంది లెండి...! అయితే, శ్రీదేవి చెప్పే నిజం ఏంటో తెలుసుకోవాలని అతని మనసు ఆరాటపడుతోంది. అలా తను ఆలోచనల్లో మునిగివుండగా బస్సు రాజమండ్రి చేరుకుంది.
మరో పది నిముషాల తరువాత పప్పుల వీధిలోని గంటమ్మ గుడి ప్రక్కన వున్న ఒక ఇంటి ముందు ఆటో దిగారా యిద్దరూ. శ్రీదేవి వెళ్ళి ఆ ఇంటి తలుపు తట్టింది. సుమారుగా యాభై యేండ్లు వయసున్న ఒకాడావిడ తలుపు తెరచి, "శ్రీదేవీ... బావున్నావమ్మా...?" అంటూ ఆప్యాయంగా పలకరించింది. శ్రీదేవి 'బావున్నా'నన్నట్టుగా తలూపి లోపలికి నడిచింది. శంకర్ కూడా ఆమె వెనకాలే లోపలికి అడుగుపెడుతూండగా, "రండి అల్లుడుగారూ...!" అంది ఆవిడ.
శంకర్ విస్తుపోయి ఆవిడ వంక చూస్తూ హాలులోకి వచ్చాడు.
శ్రీదేవి అతని మనసులోని సందేహాన్ని చదివినట్టుగా, "ఈమె పేరు లక్ష్మమ్మ.... మీతో అప్పుడప్పుడు మా అమ్మలా మాట్లాడింది తనే!" అంటూ ఆవిడని పరిచయం చేసింది.
లక్ష్మమ్మ శంకర్ కి నమస్కరించి, "కూర్చోండి బాబూ..." అంది. శంకర్ ఆమె వంక గుర్రుగా చూస్తూ వెళ్ళి కుర్చీలో కూర్చున్నాడు.
ఆ తర్వాత శ్రీదేవి లక్ష్మమ్మకి కళ్ళతోనే ఏదో సైగ చేసింది. లక్ష్మమ్మ వెంటనే లోపలికెళ్ళిపోయింది. శంకర్ ఆమె వెళ్ళపోవటాన్ని చూస్తూ యధాలాపంగా ఓసారి ఆమె వెళ్తున్న దారి వైపు దృష్టి నిలిపాడు. వరసగా రైలు పెట్టెల్లాగ రెండు గదులు కన్పించాయి. అలాగే తామున్న హాల్ ని కూడా ఓసారి పరికించి చూసాడు. ఎక్కడికక్కడ బూజులు పేరుకుపోయి వున్నాయి. 'శ్రీదేవి తనని ఇక్కడికి ఎందుకు తీసుకొచ్చింది? ఆ ఉదయ్ ఏడి...?" అనుకుంటూ తన ప్రక్కనే నిలబడి వున్న శ్రీదేవి వంక ప్రశ్నార్థకంగా చూశాడు.
అప్పుడే లోపలి గదిలోంచి లక్ష్మమ్మ ఓ అయిదారేళ్ళ వయసున్న బాబును ఎత్తుకుని తీసుకువచ్చింది. ఆ బాబు శ్రీదేవిని చూసి, "అమ్మా....! వచ్చేశావా...?" అని అరుస్తూ లక్షమ్మ మీదనుంచి దిగిపోయి శ్రీదేవి దగ్గరకు పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చాడు. శ్రీదేవి కూడా ఆ బాబు దగ్గరకు వడివడిగా అడుగులు వేస్తూ పోయి, "ఉదయ్...! నా బంగారు కొండా...!" అంటూ వాణ్ణి ఎత్తుకుని ప్రేమగా బుగ్గల్ని ముద్దాడింది.
అది చూసి శంకర్ కుర్చీలోంచి దిగ్గున లేచాడు. 'ఉదయ్...అంటే...ఈ చిన్న బాబునా?' అతనికి మైండు బ్లాంక్ అయిపోయింది.
"మూడ్రోజుల బట్టీ నీనుంచి ఫోన్ లేకపోవడంతో ఉదయ్ చాలానే బెంగ పెట్టుకున్నాడు, దేవీ!. అన్నంకూడా సరిగ్గా తినకుండా 'అమ్మతో మాట్లాడాలి...!' అంటూ ఒకటే గోల... ఇవాళ పొద్దున్న కూడా నువ్వు వస్తున్నట్టు ఫోన్ చేసి చెప్పావని చెప్తేనే భోంచేశాడు. రాను రానూ మరీ మొండిగా తయారవుతున్నాడనుకో, నీ పుత్రరత్నం...!" అంటూ లక్ష్మమ్మ శ్రీదేవి ప్రక్కకు వచ్చింది.
'పుత్ర-రత్నం....? ఈ ఉదయ్.. శ్రీదేవి కొడుకా? తన భార్య.... ఒక బిడ్డకు తల్లి...?' అంతా నమ్మశక్యంగా లేదు అతనికి. కాళ్ళ క్రింద భూమి కదిలినట్టయి కుర్చీ చేతిని ఆసరాగా పట్టుకున్నాడు.
•
Posts: 2,161
Threads: 246
Likes Received: 1,325 in 805 posts
Likes Given: 160
Joined: Nov 2018
Reputation:
67
21-12-2018, 11:53 PM
(This post was last modified: 21-12-2018, 11:55 PM by Vikatakavi02. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
Episode 99
అటు ఉదయ్ కూడా శ్రీదేవిని గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాడు. ఆమె వెనకనున్న శంకర్ వైపు వింతగా చూసి, "అమ్మా... ఈ అంకుల్ ఎవరు?" అని అడిగాడు.
శ్రీదేవి తల తిప్పి శంకర్ వైపు చూసింది. శంకర్ అక్కడే వున్నాడన్న సంగతిని ఒక్క క్షణం తను మర్చిపోయింది. తను అలా తిరగ్గానే ఆమె చెంప మీద కమిలిన ఎర్రని గుర్తుని చూసి ఉదయ్, "అమ్మా... ఏంటిది..?" అంటూ అక్కడ చెయ్యి వేసి పామాడు. శ్రీదేవి కాస్త నొప్పిగా అనిపించి వాడి చేతిని పట్టుకొని ఆపి, "కన్నలూ... నువ్వు లోపలికి వెళ్ళి ఆడుకో... నేను కాసేపట్లో వస్తానేఁ..!" అని చెప్పి వాడ్ని క్రిందకి దింపింది. వాడు శంకర్ ని ఆసక్తిగా చూస్తున్నాడు. శ్రీదేవి తన బ్యాగ్ లోంచి ఓ చాక్లెట్ ని తీసి వాడికి ఇచ్చి లక్ష్మమ్మతో వాడ్ని లోపలికి తీసుకెళ్ళమని చెప్పింది.
శంకర్ కి అంతా గజిబిజిగా వుంది. శ్రీదేవి తన ప్రియుడ్ని కలవటానికి వస్తోందని అనుకున్నాడు. కానీ, తను ఇక్కడ ఏకంగా ఓ పిల్లాడ్ని కనేసి రహస్యంగా పెంచుతోంది.! 'ఆరేళ్ళ పిల్లాడు...!?! ఇంకా ఏం నిరూపించాలని తనని ఇక్కడకి తీసుకొచ్చింది...?'
ఉదయ్ లోపలికి వెళ్ళిపోగానే శ్రీదేవి శంకర్ తో, "ఏఁవండీ...! ఉదయ్... నా సొంత బిడ్డ కాదు... నా అక్క కొడుకు," అంది శంకర్ మనసులో ప్రశ్నకు జవాబుగా.
"ఏంటీ—? న్-నీకో అక్క కూడా వుందా?" అన్నాడు శంకర్ ఆశ్చర్యపోతూ.
"ఊ.... ఇప్పుడు లేదు!"
"నాకేం అర్ధం కావటంలేదు...! పెళ్ళి సంబంధం కుదుర్చుకునేప్పుడు మీ అమ్మ తనకి నువ్వొక్కత్తివే సంతానమని చెప్పిందిగా..! మళ్ళా ఈ అక్క ఎక్కడ్నుంచి వచ్చిందీ?" అని అడిగాడు వెంటనే...
"ఔనండీ... మా అమ్మకి నేనొక్కదాన్నే సంతానం. అఁ—"
"ఒసేయ్.... పిచ్చెక్కించేస్తున్నావ్ కదే! మీ అమ్మకు నువ్వు ఒక్కదానివే అంటున్నావ్... మళ్ళా నీకో అక్క వుందని అంటున్నావ్....(అంటూ గట్టిగా పళ్ళు బిగించి) అసలేంటిదంతా....? సరిగ్గా చెప్పవేఁ.." అన్నాడు శంకర్.
శ్రీదేవి ఓసారి గాఢంగా వూపిరి పీల్చుకొని, "చెప్తానండీ.... అంతా చెప్తాను.... ముందు మీరు కూర్చోండి...!" అంది.
శంకర్ శ్రీదేవి వంక అసహనంగా చూస్తూ మళ్ళా కుర్చీలో కూర్చున్నాడు.
శ్రీదేవి అలాగే నిలబడి చేతులు కట్టుకుని చెప్పడం ప్రారంభించింది.
"మా అమ్మ, మా నాన్నగారికి రెండో భార్య.... మొదటి భార్య మా అక్కకి జన్మనిస్తూ చనిపోయింది. అక్కయ్య పేరు సరస్వతి. నాన్న అక్కను ప్రేమగా చూసుకుంటుందని అమ్మను పెళ్ళిచేసుకున్నాడు.
కానీ, తను అక్క పట్ల సవతి తల్లి ప్రేమనే చూపించింది. నాకు మాత్రం చిన్నప్పటినుంచీ అక్కంటే ప్రాణం. ఎప్పుడూ అక్కతోనే ఆడుకునేదాన్ని. తను కూడా నన్ను అక్కలా కాకుండా మరో అమ్మలా చూసుకునేది. నాపై ఎంతో ప్రేమని కురిపించేది. అమ్మ అక్కకి పదో తరగతితో చదువును ఆపించడానికి చూస్తే నేనే పట్టుబట్టి తను చదువును కొనసాగించేలా చేశాను. తను స్వతహాగా మెరిట్ స్టూడెంటు కావటంచేత స్కాలర్‌షిప్పులు కూడా తనకి వచ్చేవి. దాంతో, తను మాకు దూరంగా పట్నంలో కాలేజీ హాస్టల్ లో ఉండి చదువుకునేది.
అలా తను ఇంజనీరింగ్ చదివేప్పుడు తన క్లాస్ మేట్ ఒకతన్ని ప్రేమించింది. అతను తక్కువ కులానికి చెందినవాడు. పైగా అనాధ. వాళ్ళ ప్రేమ సంగతి తెలుసుకున్న అమ్మ దాన్ని ఓ అవకాశంగా వుపయోగించుకుని నానా రాద్ధాంతం చేసి అక్కని ఇంట్లోంచి వెళ్ళగొట్టింది. అమ్మ నోటికి జడిసి నాన్న కూడా ఏం చేయలేకపోయారు. అయితే, ఆ అబ్బాయి చాలా మంచివాడు. పట్నంలో ఉద్యోగం సంపాదించి అక్కను పెళ్ళి చేసుకుని అక్కడే కాపురం పెట్టాడు. నేను అమ్మకి తెలీకుండా అప్పుడప్పుడు వెళ్ళి అక్కా బావల్ని కలిసి వస్తుండేదాన్ని. వాళ్ళ సంసారం చూడ ముచ్చటగా వుండేది. అలా అంతా సంతోషంగా గడిచిపోతుండగా ఆరు సంవత్సరాల క్రితం వారి జీవితాల్లో పెను విషాదం చోటుచేసుకుంది. బావ రోడ్డు యాక్సిడెంటులో చనిపోయారు. దాంతో, అక్క చాలా కృంగిపోయింది. అప్పటికే తను నిండు గర్భిణి. అక్కను సముదాయించటానికి నేను ఎంతో ప్రయత్నించాను. కానీ, తను ఆ బాధనుంచి తేరుకోలేకపోయింది. ఆ ప్రభావం తన కాన్పు పై పడింది. చివరికి ఉదయ్ కి జన్మనిచ్చి వాడ్ని నా చేతుల్లో పెడుతూ తను... కన్నుమూసింది. 'శ్రీదేవీ.... నా బాబుని అనాధను కానివ్వకు... ఇకనుంచి నువ్వే వాడికి తల్లివి కావాలి... వీడు మా ప్రేమకు ప్రతిరూపం...' అంటూ తను నాకు చెప్పిన చివరి మాటలు నా చెవుల్లో ఇంకా మార్మోగుతూనేవున్నాయి...
అయితే, ఉదయ్ ని మా ఇంటికి తీసుకెళ్దాం అనుకుంటే అమ్మ ససేమిరా ఒప్పుకోలేదు. "ఈ దరిద్రాన్ని ఎందుకే ఇంటికి తీసుకొచ్చావ్... మనకు కూడా వీడివల్ల శని చుట్టుకోవటానికా... పుట్టకుండానే తండ్రిని, పుట్టిన వెంటనే తల్లినీ మ్రింగేశాడు వెధవ... వీడు ఈ ఇంట్లో వుండటానికి వీల్లేదు. తీసుకెళ్ళి అనాధ శరణాలయంలో తగలెయ్..!" అంటూ నాపై గట్టిగా అరిచేసింది. తను చెప్పింది చెయ్యకపోతే ఆత్మహత్య చేసుకుంటానని ఎమోషనల్ గా బ్లాక్మైల్ చేయడంతో అమ్మకు తెలీకుండా మా దూరపు బంధువైన ఈ లక్ష్మమ్మ సాయంతో ఉదయ్ ని ఇక్కడ రహస్యంగా ఈ ఇంట్లో వుంచాను. ప్రతీ నెలా వెళ్ళి వాడ్ని చూసి వాళ్ళకు కావలసినవి అన్నీ సమకూర్చి వస్తూండేదాన్ని.
మీతో పెళ్ళి కుదిరినప్పుడు మిమ్మల్ని కలిసి ఉదయ్ గురించి మీకు చెప్పాలని ఎంతగానో ప్రయత్నించాను. కానీ, మన పెళ్ళయ్యేంతవరకూ మీతో పర్సనల్ గా మాట్లాడేందుకు మా అమ్మ వీలు కల్పించలేదు. పోనీ, మొదటిరాత్రి మీతో చెప్దామని అనుకుంటే — 'మూడేళ్ళవరకూ మనకు పిల్లపీచూ ఎవరూ వద్దు. నువ్వూ, నేనూ హేపీగా ఎంజాయ్ చేద్దాం' అన్నారు మీరు. నాకు మీ గురించి ఏమీ తెలీదు. ఇక ఆ సమయంలో ఉదయ్ గురించి చెప్తే మీరు కూడా మా అమ్మలాగనే స్పందించి వీడ్ని ఓ పాపంగా భావిస్తారేమోనని భయపడి అప్పటికి నా ప్రయత్నాన్ని వాయిదా వేశాను. మీ మూడ్ మంచిగా ఉన్నప్పుడు మెల్లగా చెపుదామని వేచివున్నాను... కానీ, ఈ పరిస్థితులలో చెప్పాల్సి వస్తుందని నేననుకోలేదు!" అంటూ చెప్పడం ఆపి ఓసారి శంకర్ వైపు చూసింది. శంకర్ తల దించుకుని వున్నాడు. ఆమె కొనసాగిస్తూ, "మీతో ఇదంతా ముందుగా చెప్పకపోవటం నిజంగా నా తప్పే... దయచేసి నన్ను క్షమించండి..." అంది. ఆమె కళ్ళలోంచి నీరు చెంపలపైకి చేరింది. తల దించుకుని అతని ఎదుట మౌనంగా నిల్చుంది.
శంకర్ ఇంకా తలదించుకునే వున్నాడు. రెండు యుగాల(క్షణాల) మౌనం తర్వాత...
"ఔను... నువ్వు తప్పు చేశావ్...!" అన్నాడు మెల్లగా. శ్రీదేవి చప్పున తలెత్తి శంకర్ వైపు చూసింది. శంకర్ కూడా మెల్లగా తల ఎత్తి ఆమె వంక చూసి చిన్నగా నవ్వుతూ, "నిజంగా ఈ విషయాన్ని దాచి చాలా పెద్ద తప్పే చేశావ్, శ్రీదేవి...! ఏఁ.... నేను మరీ అంతటి కఠినాత్ముడను అనుకున్నావా....?" అన్నాడు. శ్రీదేవికి ఒక్కసారిగా సంతోషం పెల్లుబికింది. అనిర్వచనీయమైన ఆనందంతో మనసు తుల్లింతకు గురవుతుండగా శంకర్ పాదాల మీద పడబోయింది. శంకర్ ఆమెను మధ్యలోనే ఆపి కుర్చీలోంచి లేచి ఆమెను తన గుండెలకు హత్తుకున్నాడు.
శ్రీదేవి చెప్పింది విన్నాక, అతని హృదయం బరువెక్కింది. మనసులో తన భార్య యెడల మిక్కిలి గౌరవం ఏర్పడింది. ఆమె గురించి తప్పుగా అనుకున్నందుకు తనపై తనకే ఎంతో అసహ్యం వేసింది.
'నిజానికి తప్పు నీది కాదు శ్రీదేవి.... అగ్ని సాక్షిగా పెండ్లాడిన నీకు ద్రోహం చేస్తూ, వైవాహిక బంధానికి వున్న పవిత్రతను మంటగలుపుతూ పరస్త్రీలతో అక్రమ సంబంధాలు సాగించి 'నేను' తప్పు చేశాను... కాదు పాపం చేశాను...' అని మనసులో అనుకున్నాడు.
శంకర్ ఆమె ముఖాన్ని చేతుల్లోకి తీసుకుని కన్నీళ్ళను తుడిచాడు. ఆమె అతని కౌగిలిలో వెచ్చగా కరిగిపోయింది.
అప్పుడే శంకర్ కి ఏదో గుర్తుకొచ్చింది. జేబులోంచి ఫోన్ తీసి అజయ్ కి కాల్ చేశాడు.
"హలో అజయ్... కేసు పెట్టడానికి నేను ఒప్పుకుంటున్నాను. నువ్వు చెప్పింది నిజం. శ్రీదేవి విషయంలో నేను చాలా తప్పుగా అనుకున్నాను. తనే పాపమూ యెరుగదు... తనకి ఎలాగైనా న్యాయం జరగాలి... తప్పు చేసినవాళ్ళకి శిక్ష పడాలి..."
"బెదరూ... చాలా మంచి నిర్ణయం తీసుకున్నావ్... నాకు చాలా సంతోషంగా వుంది. మొత్తానికీ నువ్వు రియలైజ్ అయ్యావ్... ఇక మిగతా విషయాలు నాకు వదిలేయ్...! ఇవాళ సాయంత్రమే వచ్చి శ్రీదేవిగారి దగ్గర స్టెట్‌మెంట్ తీసుకుంటాను. సరేనా.... ఆనా కొడుక్కి సరైన శిక్ష పడేవరకూ వదిలేది లేదు..." అంటూ ఫోన్ పెట్టేశాడు.
నిజానికి శంకర్ కేసు పెట్టడానికి ఒప్పుకోక ముందే ఆ దుర్గాదాస్ గురించి ఎంక్వయిరీలు మొదలెట్టాడు అజయ్. అప్పుడే అజయ్ కి దుర్గాదాస్ తల పగిలి హాస్పిటల్లో వున్నాడని తెలిసింది. విషయం ఏంటా అని ఆరా తీస్తే వాడి పనివాళ్ళే వాడిపై దాడి చేయటం, సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లకు కబురు పెట్టడం తదితర విషయాలన్నీ బయటపడ్డాయి. అయితే, వాడి మీద ఎఫ్.ఐ.ఆర్ ఫైలయిందా..? అనే మేటర్ తెలుసుకునేందుకు ఆ డివిజన్ పో'లీస్ స్టేషన్ కి ఫోన్ చేస్తే, సదరు ఎస్సై, "ఆ పనివాళ్ళు కేసును విరమించుకున్నారు సార్...!" అని చావుకబురు చల్లగా చెప్పాడు. కారణం ఏంటని అడిగితే వెకిలిగా నవ్వుతూ, "మీకు తెలీందేముంది సార్... పెద్దోళ్ళ గొడవలు..! ఆ పనివాళ్ళ మొగుళ్ళని విడిచిపెట్టడానికి దుర్గాదాస్ గారు ఒప్పుకున్నారు. దాంతో, వాళ్ళు కేసును విరమించుకున్నారు... పైగా ఒక్కొక్కరికీ రెండు లక్షలు చొప్పున పరిహారం కూడా ఇచ్చేందుకు ఒప్పుకున్నారాయన... అందుకే—" అని ఇంకా ఏదో చెప్తుండగా అజయ్, " వాడి దగ్గర మీరు ఓ పది లకారాలు పుచ్చుకుని కేసు క్లోజ్ చేసేశారు... అంతేగా!" అంటూ విసురుగా ఫోన్ పెట్టేశాడు.
'ఇప్పుడేం చెయ్యడం?' అని అనుకుంటున్న తరుణంలో శంకర్ ఫోన్ తో అజయ్ లో మళ్ళా ఉత్సాహం ఉరకలెత్తింది. "రేయ్ దుర్గాదాస్... ఇక నువ్వు మటాష్ రా...!" అనుకుంటూ బల్లను గట్టిగా చరుస్తూ నవ్వాడు.
★★★
అజయ్ తో మాట్లాడాక శంకర్ శ్రీదేవితో కలిసి లోపలి గదికి వెళ్ళి అక్కడ లక్ష్మమ్మతో ఆడుకుంటున్న ఉదయ్ ని తన దగ్గరకు రమ్మని పిలిచాడు. "ఏంటి అంకుల్...?" అంటూ ఉదయ్ గెంతుకుంటూ వాళ్ళని సమీపించగానే శంకర్ వాణ్ణి ఎత్తుకుని, "అంకుల్ కాదు... 'నాన్నా' అని పిలువు నన్ను," అన్నాడు వాడి బుగ్గను ముద్దాడుతూ. "నాన్నా...?" అంటూ ఆశ్చర్యంగా శ్రీదేవి వంక చూశాడు ఉదయ్. శ్రీదేవి మునివేళ్ళతో వాడి జుట్టును దువ్వినట్టుగా చేస్తూ, "ఔను... కన్నా!" అంది విప్పారిన వదనంతో. శంకర్ ఆమె చుట్టూ ఓ చేతిని వేసి ఆమెను దగ్గరకు తీసుకున్నాడు. శ్రీదేవి శంకర్ భుజంపై తలవాల్చి, "థాంక్స్!" అంది మెల్లగా.
శంకర్, "ఐ లవ్ యూ... డియర్!" అన్నాడు ఆమె చెవిని ముద్దాడుతూ.
"అమ్మా.... నాన్నా...!" అంటూ ఉదయ్ కేరింతలు కొట్టాడు.
"పదండి... ఇక మన ఇంటికి వెళదాం!" అన్నాడు శంకర్ నవ్వుతూ.
★★★
ఆరోజు సాయంత్రం అజయ్ అమలాపురం వెళ్ళి శ్రీదేవి దగ్గర స్టేటుమెంట్ తీసుకున్నాడు. తర్వాత స్టేషనులో ఎఫ్.ఐ.ఆర్ ఫైల్ చేయించి అట్నుంచి అటే జ్యూడిషియల్ మేజిస్ట్రేటు కోర్టులో సెక్షన్ 64 కింద కేసును దాఖలు చేశాడు.
కేసును పరిశీలించిన జడ్జిగారు — 363, 366, 373 మరియు 506 సెక్షన్ల క్రింద దుర్గాదాస్ పైన అలాగే గిరీశం పైనా కేసులు నమోదు చేసి నలభై ఎనిమిది గంటల్లోగా వారిని అరెస్టు చేసి కోర్డులో హాజరుపరచాలని వారెంటుని జారీ చేశారు.
మధ్యలో ఎటువంటి లుకలుకలు జరగకుండా అజయ్ ముందే పక్కాగా అంతా ప్లాన్ చేసి నాన్-బెయిలెబుల్ వారెంటు జారీ చేయించడంతో వారు తప్పించుకునేందుకు వీలు లేకపోయింది.
ఆ కేసు అప్పగించబడిన ఆఫీసర్ ఏ.ఎస్.ఐ కమల్ క్రిష్ణ వారిద్దరినీ అరెస్టు చేసి రెండ్రోజులోనే కోర్టులో ప్రవేశపెట్టాడు. తదుపరి విచారణ జరిగేముందు వాళ్ళని పధ్నాలుగు రోజులకు రిమాండుకు తరలించాలని జడ్జి ఆదేశాలు జారీ చేశాడు.
గిరీశాన్ని జైల్లో పెట్టారని తెలిసి అంజలి ఏదో కొంచెం బాధపడింది. తను ముందునుంచి గిరీశం విషయంలో అంత సీరియస్‌గా లేదుగా. ఇక సుజాత అయితే చాలానే బాధ పడింది. ఎంత నేరం చేసినా అతను 'తన తండ్రి' కదా... పైగా చేసిందంతా ఆ దుర్గాదాస్ అయితే తన తండ్రి పై కూడా కేసు ఎందుకు పెట్టారని శ్రీదేవి, శంకర్ ల మీద కోపంతో అరిచేసింది కూడా. అయితే, నేరం చేసినవాడికే కాదు, సహకరించినవాడికి కూడా శిక్ష పడుతుందని తనకు తెలీంది కాదు. తనే మెల్లగా సర్దుకుంటుంది అని వాళ్ళు ఆమెను ఏమీ అనలేదు.
రిమాండు గడువు గడిచాక జడ్జిగారు కేసుకు సంబంధించిన కీలకమైన సాక్ష్యాలను విని పూర్వాపరాలను క్షుణ్ణంగా పరిశీలించాక దుర్గాదాస్ కి తొమ్మిదేళ్ళ కఠిన కారాగారవాసాన్ని, అతనికి పరోక్షంగా సహకరించినందుకు గానూ గిరీశానికి రెండేళ్ళ జైలు శిక్షను విధిస్తున్నట్టుగా తీర్పునిచ్చారు.
కేసు పక్కదారి పట్టకుండా తీర్పు త్వరగా వెలువడేందుకు తగిన జాగ్రత్తలు తీసుకున్నందుకుగానూ ఇన్సపెక్టర్ అజయ్ ని ప్రత్యేకంగా అభినందించాడు జడ్జి. శంకర్ కూడా అజయ్ కి కృతజ్ఞతలు తెలిపాడు.
తన తండ్రికి రెండేళ్ళు జైలు శిక్ష పడటం సుజాత మనసుని కలచివేసింది. తనకి శంకర్, శ్రీదేవిలపై కోపం తగ్గిందిగానీ, పూర్తిగా మానిపోలేదు. తనకీ తెలుసు, తన కోపం అర్ధరహితం అని... కానీ, దాన్ని మాపడానికి తను మాత్రం ఏ ప్రయత్నమూ చేయడం లేదు. వాళ్ళతో ఎప్పుడూ ముభావంగానే వుంటుంది.
ఇక ఈ మొత్తం వ్యవహారం వలన బాగా నష్టపోయింది మాత్రం అంజలి అని చెప్పుకోవచ్చు. తను అక్రమ సంబంధాలు పెట్టుకోవడం వల్లనే ఆ శ్రీదేవికి అలా జరిగిందని శంకర్ మనసులో బలంగా నమ్మాడు. అందుకే, ఇకమీదట అలాంటి పనులకు దూరంగా వుండాలని నిశ్చయించుకున్నాడు. శ్రీదేవి కూడా అతనిపై ఇంతకుముందు కన్నా ఎక్కువగా ప్రేమను కురిపించడంతో వారిరువురికీ ప్రతీరాత్రి వసంత రాత్రే అయ్యింది. దాంతో, కట్టుకున్నవాడు లేక ఉంచుకున్నవాడు రాక ప్రస్తుతం అంజలి బ్రతుకు రెంటికీ చెడ్డ రేవడిలా అయ్యింది.
ఇక్కడితో గర్ల్స్ హైకాలేజ్ రెండవ భాగం సమాప్తం
•
Posts: 1,197
Threads: 0
Likes Received: 193 in 168 posts
Likes Given: 90
Joined: Nov 2018
Reputation:
8
అద్భుతంగా ఉంది రెండవ భాగం కూడా....వెయిటింగ్ ఫర్ నెక్స్ట్ ఎపిసోడ్
-- కూల్ సత్తి
•
Posts: 269
Threads: 0
Likes Received: 51 in 45 posts
Likes Given: 12
Joined: Nov 2018
Reputation:
3
అద్భుతంగా ఉంది రెండవ భాగం కంటిన్యూ చెయ్యండి ముడవ బాగం వెయిటింగ్ మీ అప్డేట్ కోసం
•
Posts: 2,642
Threads: 0
Likes Received: 982 in 811 posts
Likes Given: 2,951
Joined: Nov 2018
Reputation:
25
•
Posts: 2,161
Threads: 246
Likes Received: 1,325 in 805 posts
Likes Given: 160
Joined: Nov 2018
Reputation:
67
23-12-2018, 04:58 PM
(This post was last modified: 23-12-2018, 05:02 PM by Vikatakavi02. Edited 2 times in total. Edited 2 times in total.)
Episode 100
ప్రేమ...
అణువంత మాట. అద్భుతమైన శక్తి.
పులకింపజేసే తలపు. తేలికపరిచే కొత్త చేతన.
వినోదపూరితమైన వింత భ్రమ. ప్రధమానుభూతి.
నాగరిక పరిమితిని జయించి మనతో జీవిస్తున్న ఓ పురాతనమైన స్పందన.
కాలగమనంలో దగ్గర దగ్గర ఆరునెలలు గడిచిపోయాయి... ఈ ఆర్నెళ్ళలో పెద్దగా చెప్పుకోదగ్గ సంఘటనలైతే ఏమీ జరగలేదు. అంజలి ఎప్పటిలాగే కాలేజ్లోని బాధ్యతలతో బిజీ అయిపోయింది. పగలంతా ఏదో అలా గడిచిపోయినా రాత్రిళ్ళు పక్కమీదకెక్కగానే ఒంటరితనం తనని వెక్కిరించేది. మొదట్లో తొడలమధ్య తీటని తట్టుకోలేక, ఒళ్ళంతా చిమచిమలాడుతుంటే సరిగ్గా నిద్ర పట్టక తీవ్రంగా అవస్థ పడేది. అలాగని తన కోరికని తీర్చుకోవడానికి కనపడ్డ ప్రతీ మగాడికీ కోకెత్తేంత దిగజారుడు మనస్తత్వం కూడా తనది కాదాయే...! దాంతో, మెల్లగా స్వయంతృప్తికి అలవాటుపడి అలా తనని తాను తృప్తి పరచుకోవడం ప్రారంభించింది.
అటు శంకర్ కి అంజలి పడుతున్న కష్టం తెలుస్తున్నా తన భార్యకు ఎట్టిపరిస్థితుల్లో అన్యాయం చేయకూడదన్న ఉద్దేశంతో మళ్ళా ఆమె దరి చేరలేదు. ఉదయ్ ని ఆ వూర్లోనే ఓ ప్రైమరీ కాలేజ్లో చేర్పించాడు. వారి సంసారం ఏ చీకూ చింత లేకుండా సంతోషంగా సాగిపోతూ వున్నది.
ఇక సుజాత విషయానికొస్తే, తన తండ్రి జైలుపాలు కావడం వలన కలిగిన బాధనుంచి తను మెల్లగా తేరుకున్నది. ఊర్లో ఎవరికీ గిరీశం గురించి గానీ, ఈ కేసు గురించి గానీ తెలియకుండా ఇంట్లో అందరూ జాగ్రత్తలు తీసుకోవడంతో అనవసర పంచాయితీలు, పరామర్శలు గట్రా తప్పాయి. ఎవరైనా గిరీశం గురించి అడిగితే అఫీసు పనిమీద ఫారిన్ వెళ్ళాడని చెప్పడం అలవాటు చేసుకున్నారు ఆ ఇంట్లోవాళ్ళు. సుజాత, నాస్మిన్ ఇంటికి తరచుగా వెళ్ళడం, తనతో ఎక్కువ సమయం గడపడం మొదలుపెట్టింది. దాంతో, వాళ్ళిద్దరి మధ్యనా స్నేహం ఇంకా బలపడింది. ప్రస్తుతం పదో తరగతి పరీక్షలు దగ్గర పడటంతో వాళ్ళిద్దరి కాన్సన్ట్రేషన్ మొత్తం చదువు మీదే ఉంది.
సరిగ్గా ఆ సమయంలోనే నాస్మిన్ అన్న సామిర్ వూర్లో అడుగుపెట్టాడు. ఆనాడు నాస్మిన్ కాలేజ్ టూర్ కి బయల్దేరిన రెండ్రోజులకే తనకు కాలేజీ సెలవులు అయిపోవడంతో చెన్నైకి వెళ్ళిపోయిన సామిర్ మళ్ళా ఇదుగో ఇప్పుడే అమలాపురం రావటం.
వస్తూనే అలవాటుగా సుజాత ఇంటి ముందు ఓసారి ఆగాడు. అమెను చూడాలని అతని కళ్ళు ఆత్రంగా వెదకసాగాయి. అయితే, ఇప్పుడా కళ్ళు ప్రేమతో కాక పూర్తిగా కోరికతో నిండి వున్నాయి.
నాస్మిన్ తో ఆనాడు జరిపిన సంభోగం తర్వాత్తర్వాత అతని మనస్తత్వంలో చాలానే మార్పును తీసుకొచ్చింది. ఓసారి ఆ రుచిని యెరిగాక తనని తాను నిగ్రహించుకోలేకపోయాడు సామిర్. ఇక చెన్నై వెళ్ళాక, తను అప్పటివరకూ పట్టించుకోని తన క్లాసులోని అమ్మాయిలు అతని కళ్ళకు ఇంపుగా కన్పించారు. వాళ్ళని దున్నేయాలని అతని మగసిరి తహతహలాడేది.
స్వతహాగా సామిర్ కూడా అందగాడు కావడంతో ఆ క్లాసులోని చాలామంది అమ్మాయిలకి ఎప్పటినుంచో అతడి మీద మంచి గురి వుంది. కొందరైతే, అప్పట్లో అతనితో పరిచయం పెంచుకోవాలని యత్నించి విఫలమయ్యారు కూడా... ఇప్పుడు సామిర్ తనంతతానుగా వెళ్ళి తమని చిరునవ్వుతో పలకరిస్తూ వుంటే ఆ అమ్మాయిలు ఆనందంతో ఉబ్బి తబ్బిబ్బయ్యారు. తీయగా మాటలు కలిపి ఒక్కొక్కరుగా చాలామందిని తన వశం చేసుకున్నాడు సామిర్. అలా... గడిచిన ఆర్నెళ్ళ కాలంలో దాదాపుగా తన క్లాసులోని సగంపైగా అమ్మాయిలనూ కవర్ చేసేశాడతను.
ఎగ్జామ్ ప్రిపరేషన్స్ కోసం కాలేజీలో సెలవులు ప్రకటించడంతో ఇప్పడు మళ్ళా వూరికి వచ్చాడు. తిరిగి చెన్నైకి వెళ్ళిపోయేలోగా ఎలాగైనా సుజాతని తనివితీరా అనుభవించాలన్నదే అతని వుద్దేశ్యం... లక్ష్యం.!
★★★
కాకినాడ టౌన్లో—
"ఏమైనా లీడ్ తెలిసిందా?" పో'లీస్ స్టేషన్ లోకి అడుగు పెడుతూనే ఏదో ఫైల్ తో ఎదురు వస్తున్న తన సబార్డినేట్ పాణీని అడిగాడు అజయ్.
మేజిస్ట్రేటు గంగాధరరావుగారి మనుమరాలు కిడ్నాప్ కేసును డీల్ చేస్తున్నారు వాళ్ళు. ముందురోజు సాయంత్రం కాలేజీ వదిలేప్పుడు ఎవరో కొంతమంది బొలెరోలో వచ్చి ఆ పాపని ఎత్తుకెళ్ళినట్టుగా ప్రత్యక్ష సాక్ష్యుల కథనం.
"మీరు చెప్పినట్టుగానే, నిన్న రాత్రి నుంచీ వాళ్ళ ఫ్యామిళీ కాల్స్ అన్నింటిపైనా నిఘా ఏర్పాటు చేశాం సార్. ఇవాళ ప్రొద్దున్నే అయిదున్నర ఆ ప్రాంతంలో కిడ్నాపర్స్ నుంచి కాల్ వచ్చింది. వాళ్ళ డిమాండ్స్ అయితే ఇంకా ఏమీ చెప్పలేదు సార్... పో'లీసులకు చెప్తే పాపని చిత్రహింసలు పెట్టి మరీ చంపేస్తామని మాత్రం హెచ్చరించారు. మళ్ళా ఎప్పుడు ఫోన్ చేసేది కూడా వారు చెప్పలేదు," అంటూ పాణి బదులిచ్చాడు.
"దొంగనా..యా...ళ్ళు!" అంటూ వాచీలో టైం చూశాడు అజయ్. మధ్యాహ్నం పన్నెండు కావొస్తుంది. నిన్న సాయంత్రం నుంచీ కేస్ గురించి సంబంధించిన అందరినీ ఎంక్వయిరీ చేయించాడు అజయ్. గంగాధరంగారితో కూడా విడిగా మాట్లాడాడు. పర్సనల్ గా అతనికి శతృవులు ఎవరూ లేరని తెలుసుకున్నాడు. ఒకవేళ అతనికి తెలియకుండా వృత్తిపరంగా ఎవరైనా శతృవులు ఏర్పడ్డారా అనే కోణంలో ఇప్పుడు దర్యాప్తు చేస్తున్నాడు. పొద్దున్నే ఆ పనిమీద కోర్టుకి వెళ్ళి కొన్ని వివరాలను సేకరించాడు.
"మ్... వాళ్ళ లొకేషన్ ట్రేస్ అయ్యిందా?" అనడిగాడు.
"సిగ్నల్స్ ఎగ్జాట్ ప్లేస్ ని ట్రేస్ చేసేలోగా కాల్ కట్ చేసేశారు సార్. ఐతే, వాళ్ళున్న లొకేషన్ రాజమండ్రి అవుట్ స్కర్ట్స్ లో ఉన్నట్టుగా మాత్రం డిటెక్ట్ అయ్యింది. వెంటనే, అక్కడి మన టీంని ఎలర్ట్ చేసాం సార్.!"
అజయ్ తన టేబిల్ దగ్గరకు వెళ్ళి అక్కడున్న ఆర్డర్ షీట్స్ మీద సంతకం చేస్తూ ఇలా అన్నాడు. "గుడ్. మరి... ఆ నెంబర్ డిటెయిల్స్—"
"కనుక్కున్నాం సార్," అంటూ తన చేతిలో వున్న ఫైల్ లోంచి ఓ పేపర్ ని తీసి అజయ్ కి అందించాడు పాణి. దాని మీద 'G SOWMYA' అని ఓ అమ్మాయి పేరు, ఫోన్ నెంబరు, క్రింద అడ్రస్సు వున్నాయి. ఆ డిటెయిల్స్ ప్రక్కనే బ్లాక్ అండ్ వైట్ లో ఆమె ఫొటో కూడా వుంది. పాణి కొనసాగిస్తూ, "ఈ అడ్రస్సు కూడా రాజమండ్రిదే కావడంతో పర్సనల్ గా వెళ్ళి ఎంక్వయిరీ చేయిద్దామని మన 202.... సప్తగిరిని సివిలియన్ లా అక్కడికి పంపాను సార్...! కానీ, ఆ అమ్మాయి చెప్పిన వివరాలు అంత కన్విన్సింగ్ గా అనిపించడం లేదని వాడు అన్నాడు."
"ఏం చెప్పిందీ?" పేపర్ లోని అమ్మాయి ఫొటోని చూస్తూ అడిగాడు.
"ఎవరో నిన్న తను కాలేజీ నుంచి ఇంటికెళ్తున్నప్పుడు తన దగ్గరనుంచి ఫోన్ లాక్కెళ్ళిపోయారనీ... మళ్ళా ఇవ్వాళ పొద్దున్న తన ఇంటికి వచ్చి ఫోన్ దొరికిందని ఇచ్చి వెళ్ళారనీ... ఆ ఫోన్ ఇచ్చిన వాళ్ళ వివరాలు తనకు తెలీవనీ—"
అది విని అజయ్ భృకుటి ముడి పడింది. తలెత్తి పాణీ వంక చూశాడు. అతను తలూపుతూ, "నాకూ కాస్త అనుమానమొచ్చి ఫర్దర్ ఎంక్వయిరీ కోసం ఆమెను ఇక్కడకు తీసుకురమ్మన్నాను సార్! కానీ, ఆ అమ్మాయి అందుకు ఒప్పుకోలేదట సార్. 'మీకు నేను జరిగింది అంతా చెప్పేశాను. ఇంక నేనెక్కిడికీ రాన'నీ తెగేసి చెప్పిందంట మనవాడితో..." అన్నాడు.
"వెంటనే అరెస్టు చేసి లాక్కురావల్సింది దాన్ని!" అంటూ కోపంగా బల్లను చరిచాడు అజయ్.. ఒక మామూలు ఆడది పో'లీసులు చెప్పినట్లుగా చెయ్యకుండా ఎదురు మాట్లాడటం ఎందుకో అతనికి ఆగ్రహాన్ని కలిగించింది.
ఇకపోతే, పాణి అజయ్ కోపాన్ని చూసి ఆశ్చర్యపోలేదు. అతనికి ఇది అలవాటే... అజయ్ ఇంతకన్నా సిల్లీ విషయాలకే మనుషుల్ని రక్తాలొచ్చేలా చితకబాదిన సంఘటనలు కోకొల్లలు. బహుశా ఆ అమ్మాయి పో'లిస్ స్టేషన్ కి రావడానికి భయపడి అలా మాట్లాడి వుంటుందని అతని అభిప్రాయం. పో'లీసులు అంటేనే భయపడిపోతారు కదా ఈ జనాలు!
అయితే, ఇప్పుడు అజయ్ వున్న మూడ్ లో ఆ మాట అంటే అతను దాన్ని ఇంకెలా తీసుకుంటాడో అనిపించి, "మ్... మన... లేడీ పో'లీసులు వేరే కేస్ పనిమీద బయటకి వెళ్ళారు సార్. వాళ్ళు తిరిగి వచ్చాక వెళ్ళమని వాళ్ళకు చెప్తాను..." అన్నాడు.
అజయ్ వెంటనే కుర్చీలోంచి లేచి, "అక్కర్లేదు... నేనే వెళ్తాను. దానికి పో'లీసులంటే ఏదో ఆషామాషీగా వున్నట్టుంది... దాని పొగరుని పూర్తిగా త్రొక్కిపడేయాలి....!" అంటూ టేబుల్ మీద ప్లేస్ చేసిన పేపర్ ని తీసుకొని మడిచి జేబులో పెట్టుకుంటూ వడివడిగా తన ఛాంబర్ లోంచి బయటకి వచ్చాడు. పాణి కూడా అతన్ని అనుసరిస్తూ, "సార్... ఇంత చిన్నదానికి మీరెందుకు—" అనబోతుండగా అజయ్ అతని మాటని మధ్యలోనే తుంచేస్తూ, "—నా ఇగోని టచ్ చేసేది ఏదీ చిన్నది కాదు, పాణీ!" అన్నాడు.
ముందునుంచీ అజయ్ తీరే అంత కదా... ఒకటి చెయ్యాలి అనుకున్నాడంటే ఇంక ఎవ్వరి మాటనీ లెక్కచేయడు. వెరీ టఫ్..!
"నువ్వు స్టేషన్లోనే ఉండు. ఏమైనా అప్డేట్స్ వుంటే నాకు ఫోన్ చేసి చెప్పు...!" అని పాణీతో అనేసి జీప్ ఎక్కి ఇంజిన్ స్టార్ట్ చేశాడు.
•
Posts: 2,161
Threads: 246
Likes Received: 1,325 in 805 posts
Likes Given: 160
Joined: Nov 2018
Reputation:
67
Episode 101
అలా ఎంతసేపు ఎదురుచూసినా సుజాత దర్శన భాగ్యం కలుగకపోవడంతో నిరాశగా తన ఇంటి దారి పట్టాడు సామిర్.
ఇల్లు చేరుకున్నాక తలుపు తెరిచే వుండటంతో, "అమ్మీ...!" అని పిలుస్తూ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు.
వంటగదిలోంచి వాళ్ళ అమ్మ బయటకు వచ్చి తన కొడుకుని చూసి నవ్వు మొహంతో పలకరించింది.
"సామిర్ బేటా.... వచ్చేశావా...! కూర్చో, పానీ తెస్తాను...!" అంటూ అతని తలనిమిరి తిరిగి వంటింటిలోనికి వెళ్ళిపోయింది.
సామిర్ తన బ్యాగ్ ని దివాణాకాట్ మీద పడేసి గదులన్నీ కలియదిరిగాడు. ఇంట్లో మరెవ్వరూ కనపడలేదు.
'బాబా వర్క్ నుంచి ఇంకా వచ్చివుండరులేఁ... మరి ఈ నాస్మిన్ ఎక్కడికి పోయింది? తన కాలేజ్ కూడ అయిపోయిందిగా?' అనుకుంటూ అప్పుడే మంచినీళ్ళు పట్టుకొచ్చిన తన తల్లితో, "నాస్మిన్ ఏది అమ్మీ?" అనడిగాడు.
"ఏదో నోట్సు కోసం తన స్నేహితురాలి ఇంటికి వెళ్ళింది. తనకీ పరీక్షలు దగ్గర పడుతున్నాయి కదా.... తెగ కంగారు పడిపోతోంది, బిచారి... ప్చ్... షుక్ర్ హే... సరిగ్గా సమయానికి వచ్చావు. ఆ పరీక్షలకు నువ్వు కాస్త దాన్ని సిద్ధం చెయ్!"
"అది నువ్వు చెప్పాలా అమ్మీ... నువ్వేం ఫికర్ కావద్దు. అంతా నేను చూసుకుంటానుగా!" అంటూ ఆమెకు భరోసా ఇచ్చాడు సామిర్. తర్వాత తన గదిలోకి వెళుతూ, 'ఒకవేళ నాస్మిన్... సుజాత దగ్గరికే వెళ్ళివుంటుందా?' అనుకున్నాడు మనసులో.
★★★
జీప్ రాజమండ్రి హైవే ఎక్కాక అజయ్ ఫోన్ రింగ్ అయ్యింది. పాణి ఫోన్ చేశాడు అనుకున్నాడు. కానీ, ఆ ఫోన్ శిరీష్ దగ్గరి నుంచి.
"హా... గురూ...!"
"ఏం టఫ్, బిజీనా?"
"హ్మ్... బిజీయా అంటే...! ఓ కేస్ పనిమీద రాజమండ్రికే వస్తున్నాను ఇప్పుడు."
"ఆహా... అయితే, ఇంటికి రా మరి!"
"చూస్తాను గురూ... కుదిరితే— అవునూ, ఏంటి ఫోన్ చేశావ్?"
"హ్మ్... ఏం లేదు. నీకు మన లక్కీగాడు గుర్తున్నాడుగా?"
"లక్కీ-యా?"
"అదేరా... మన కాలేజ్ మేట్... లక్ష్మీవరప్రసాదు— మర్చిపోయావా?"
"ఓ-హ్.. లక్కీగాడా... గుర్తున్నాడు... గుర్తున్నాడు... ఏవైంది వాడికి? కొంపదీసి పోయాడా?"
శిరీష్ చిన్నగా నవ్వుతూ, "పో-లేద్రా...ఇక్కడ తేలాడు. నిన్ననే కలిశాడు. ఇక్కడ రూలింగ్ పార్టీలో కార్యకర్తగా పని చేస్తున్నాడంట!"
"కార్యకర్తగానా? అదేంటీ... వాడు ఏదో రియల్ ఎస్టేటు వర్క్స్ చేసేవాడుగా," అంటూ సందేహం వ్యక్తం చేశాడు అజయ్.
"హ్మ్... నిజానికి నేనూ వాడితో ఇంకా డీప్ గా ఏమీ మాట్లాడలేదు టఫ్. కలిశాక వాడు ముందు నాగురించీ, నీ గురించి అడిగాడు. చెప్పాను. వాడి గురించి ఇంకా వివరాలు తెలుసుకునేలోగా ఏదో అర్జెంట్ కాల్ వచ్చిందని సడెన్ గా వెళ్ళిపోయాడు. వెళ్తూ వెళ్తూ వాడి విజిటింగ్ కార్డ్ ఇచ్చి, నా ఫోన్ నెంబర్ తీసుకున్నాడు," అని చెప్పి, మళ్ళా తనే కొనసాగిస్తూ, "ఇందాకనే ఫోన్ చేశాడు. వైజాగ్ వెళ్ళాడంట ఏదో పార్టీ మీటింగ్ వుంటే... 'రేపు తిరిగొస్తాను. తర్వాత మన ముగ్గురం పార్టీలో కలుద్దాం' అన్నాడు. ఏమంటావ్—?"
"గురూ... నాకీ పొలిటికల్ పార్టీల్లో కలిసిపోయే వుద్దేశం అయితే అస్సలు లేదు..." అన్నాడు అజయ్ వెంటనే.
శిరీష్ గట్టిగా నవ్వేస్తూ, "టఫ్.... నేను చెప్పింది ఆ పార్టీలో కలవడం గురించి కాదు. మన గెట్ టుగెదర్ పార్టీ గురించి!" అన్నాడు.
"ఓహొహో... ఆ పార్టీనా...! నేనింకా—"
"హ్మ్.... సర్లే... నీ కేసు పని అదీ పూర్తయ్యాక. వీలయితే ఓసారి ఇంటికి రా.... మర్చిపోకు!"
"అరే... నిన్ను మర్చిపోతానా గురూ... తప్పకుండా వస్తాను. వుంటా మరి..."
"హ్మ్... అలాగే..."
అజయ్ ఫోన్ పెట్టేసి బండిని ముందుకు పోనిచ్చాడు. ఫోన్ పెట్టేయగానే అజయ్ ఫోకస్ మళ్ళీ అతను వెళ్తున్న పని మీదకు షిఫ్టయిపోయింది. సిటీలోకి ఎంటరవ్వగానే జేబులో వున్న పేపర్ ని తీసి అందులో వున్న అడ్రస్సు వైపు జీప్ ని ఉరికించాడు.
పది నిముషాల తర్వాత ఒక ఇంటి ముందు బండిని ఆపాడు. ఆ ఇంటికి ముందర చిన్న కిరాణా షాప్ అటాచ్ అయి వుంది. ఆ షాప్ లో ఒక పెద్దావిడ కూర్చొని వుంది.
పో'లీ'స్ జీప్ తమ దగ్గర ఆగడంతో ఓసారి అటుగా చూసిందామె. అప్పుడే, ఇంటి లోపలినుంచి ఒకమ్మాయి బయటకు వచ్చింది.
సౌమ్య... వయసు సుమారుగా 22-23 సంవత్సరాలు వుండొచ్చు. పసిమి ఛాయతో ధగధగ మెరిసిపోతోంది. చూడగానే ఆకట్టుకునే రూపం ఆమెది. అయితే, అజయ్ ఇప్పుడు అదంతా గమనించే మూడ్ లో లేడు.
ఆమెను చూడగానే సర్రున్న జీప్ లోంచి దిగి వేగంగా ఆమె దగ్గరకు వెళ్ళి చాచి చెంపమీద లాగిపెట్టి కొట్టాడు. ఆ హటాత్పరిణామానికి తను అవాక్కయి కాస్త పక్కకి ఒరిగిపోయి మళ్ళా తిన్నగా నించుంది. చెయ్యి చెంప కంటుకుపోగా అజయ్ ని కోపంగా చూస్తూ, "ఎ-ఎవరు మీరు...—?" అంటూ అతని వెనకున్న పో'లీ'స్ జీప్ ని చూసి, "న్-నేను చ్-చెప్పాల్సిందంతా ఇందాకే మీ పో'లీ'సుకు చెప్పేశానుగా! మళ్ళీ ఏంటీ దౌర్జన్యం—?" అనబోతుండగా అజయ్, "ష్... నోర్మూసేయ్...! పో'లీ'సులంటే నాటకాలుగా వుందే నీకు? లేకపోతే యెర్రినాయాళ్ళం అనుకున్నావా? ఏది బడితే అది వాగేస్తే నమ్మేయడానికి!" అని గద్దిస్తూ అన్నాడు.
అంతలో పక్కనే కొట్టులో వున్న పెద్దావిడ వాళ్ళ దగ్గరకు వచ్చి, "ఎవరు బాబూ మీరు...? ఏంటిదంతా...?" అని కంగారుపడుతూ అడిగింది.
"మీరెవరు...?" అన్నాడు అజయ్ నిర్లక్ష్యంగా.
"తన తల్లిని బాబూ!" సౌమ్య ప్రక్కకు వచ్చి ఆమె భుజం చుట్టూ చెయ్యి వేస్తూ అంది.
ఈలోగా కానిస్టేబల్ సప్తగిరి అక్కడికి వచ్చి 'సార్..!' అంటూ అజయ్ కి సెల్యూట్ చేసి, "ఈ చుట్టు ప్రక్కల అందరినీ ఎంక్వయిరీ చేశాను సార్... అంతా వీళ్ళ గురించి మంచిగానే చెప్పారు..." అన్నాడు.
"పైకి కనిపించనంత మాత్రాన ఏమీ లేదనుకోవడానికి లేదు. సరైన ట్రీట్‌మెంటు పడితే నిజం దానంతటదే గటగట కారుతుంది!" అంటూ సౌమ్య వైపు కొరకొరా చూసి, "జీపెక్కండి ఇద్దరూ..!" అన్నాడు.
వెంటనే వాళ్ళమ్మ, "మాకేం తెలీదు బాబూ.. మమ్మల్ని వదిలేయండి...!" అంటూ కన్నీళ్ళతో చేతులు జోడిస్తూ వేడుకుంది.
అయితే, అజయ్ ఏమాత్రం కనికరించకపోవడంతో చివరికి ఆ యిద్దరూ జీపెక్కక తప్పలేదు.
అజయ్ ఆ కానిస్టేబుల్ తో, "నువ్వు ఇక్కడే వుండు.... మ్...పాణీకి ఫోన్ చేసి ఈ నెంబర్ రీసెంట్ కాల్ డిటెయిల్స్ అన్నీ కనుక్కుని నా ఫోన్ కి వాట్సాప్ చెయ్యమను..!" అన్నాడు. ఆ కానిస్టేబుల్ 'సరేన'న్నటుగా తలూపి అతనికి మరోసారి సెల్యూట్ చేశాడు.
ఆ తర్వాత అజయ్ జీప్ స్టార్ట్ చేసి అక్కణ్ణుంచి బయలుదేరాడు. పావుగంట తర్వాత బండిని ఓ యింటి ముందు ఆపాడు. అది శిరీష్ ఇల్లు.
•
Posts: 2,161
Threads: 246
Likes Received: 1,325 in 805 posts
Likes Given: 160
Joined: Nov 2018
Reputation:
67
Episode 102
ముందైతే వాళ్ళిద్దరినీ కాకినాడకే తీసుకుపోదామనుకున్నాడు అజయ్. ఐతే, మార్గంమధ్యలో అతనికి 'వీళ్ళని విచారించడానికి మళ్ళా కాకినాడ వరకూ పోవాలా?' అనిపించిందతనికి. అప్పుడే, శిరీష్ ఇల్లు అతనికి జ్ఞాపకం వచ్చింది. ఈ సమయంలో ఆ ఇల్లు ఎలాగూ ఖాళీగా వుంటుంది. శిరీష్, వాణీ తమతమ స్కూళ్ళ నుంచి రావటానికీ, ఆశాలత తన కాలేజీ నుంచి రావటానికి ఇంకా చాలా సమయముంది. కనుక, మరింక ఎక్కువ ఆలోచించకుండా తన బండిని అక్కడికే పోనిచ్చాడు.
జీప్ దిగి ఇంటి గేట్ తీస్తూ వాళ్ళిద్దరినీ కూడా దిగమని సైగ చేశాడు అజయ్. అతను ఊహించినట్టుగా ఇంటికి తాళం వేసి వుంది. అయితే, వాళ్ళు తాళం చెవిని ఎక్కడ పెడతారో అజయ్ కి బాగా తెలుసు. ఇంటి ముందున్న బంతిపూల కుండీలలో మూడవదాన్ని పైకెత్తి దాని క్రిందున్న తాళం చెవిని తీసి తలుపు తీశాడు.
లోపలికి ప్రవేశించి ఇద్దరినీ అక్కడున్న సోఫాలో కూర్చోమన్నాడు. వాళ్ళు ఒకరినొకరు విశ్మయంగా చూసుకుంటూ అతుక్కుపోయినట్టుగా ప్రక్కప్రక్కన కూర్చున్నారు. తమను ఈ ఇంటికి ఎందుకు తీసుకొచ్చాడో వాళ్ళకి అర్ధం కాలేదు.
సౌమ్యకి భయంతో కాళ్ళు తీవ్రంగా కంపిస్తున్నాయి.
అజయ్ మళ్ళా జీప్ దగ్గరకి వెళ్ళి తన సీట్ క్రింద పెట్టిన లాఠీని తీసుకొని లోపలకి వచ్చాడు. వీధి తలుపుని మూసి, "ఓయ్... నా దగ్గరికి రా...!" అన్నాడు సౌమ్యని చూసి.
లాఠీని చూసి ఇద్దరూ భయపడ్డారు. సౌమ్య వణుకుతూ మెల్లగా సోఫాలోంచి లేచింది. తనతోపాటుగా తన తల్లి కూడా లేచి నిల్చుంది. అజయ్ వారి వంక అసహనంగా చూస్తూ, "ఇదేమైనా ఫెవికాల్ యాడ్డా.... ఇద్దరూ అతుక్కుపోయినట్టుగా నిల్చునారు. నువ్వొక్కదానివే రా...!" అన్నాడు సౌమ్యతో...
తను ఓసారి తన అమ్మవైపు చూసి గుటకలు మ్రింగుతూ అజయ్ వైపు తిరిగి మెల్లగా ఒక్కో అడుగు వేస్తూ అతని దగ్గరికి వచ్చింది. అజయ్ బెడ్రూమ్ లోకి నడుస్తూ తనతో, "లోపలికి రా.." అన్నాడు. తను అతన్ని అనుసరించింది.
బయట వాళ్ళ అమ్మ 'ఏమవుతుందో'నని బిక్కుబిక్కుమంటూ మెల్లగా సోఫాలో కూర్చుంది.
సౌమ్య అక్కడ అల్మరాకి ఆనుకుని నిల్చుంది.
అజయ్ తన చేతిలోని లాఠీని నేలమీద 'టకటక'లాడించుకుంటూ ఆమె దగ్గరకు వచ్చి ఓసారి ఆమెను పైనుండి క్రిందకు తేరిపార చూశాడు. ముందున్న జుట్టు కాస్త ముఖం మీద పడుతూ తన కళ్ళను కప్పేస్తున్నది. తన నుదురంతా చెమటపట్టి మెరుస్తోంది. బుగ్గలు ఎర్రబడి వున్నాయి. పెదాలు సన్నగా కంపిస్తున్నాయి. మొత్తంగా, తను చూడటానికి అమాయకంగా అలాగే పద్ధతి గల మనిషిలా కనపడుతోంది. అయినా... ఇలా పైకి పద్ధతిగా కనిపిస్తూనే లం... వేషాలు వేసేవాళ్ళను తన సర్వీసులో ఎంతోమందిని చూశాడు.
లాఠీని పైకెత్తి ఆమె కళ్ళకు అడ్డుపడుతున్న జుత్తుని పక్కకు నెడుతూ, "వీటిని సరిగ్గా సర్దుకో... లేదంటే కత్తిరించి పారేస్తాను," అన్నాడు.
సౌమ్య వెంటనే తన కురులను పక్కకి సర్దుకుంది.
అజయ్ తన జేబులోంచి సిగరెట్ తీసి లైటర్ తో వెలిగించి గట్టిగా ఓ దమ్ములాగి వదులుతూ ఆమెను చూశాడు. తను ఆ పొగని భరించలేక ముఖం చిట్లిస్తూ తలని ప్రక్కకు తిప్పుకుంది. అజయ్ వెంటనే, "హేఁ... అటు ఇటు కాదు. నన్ను చూడు!" అంటూ గద్దించాడు.
ఆమె అదిరిపడి చప్పున తలెత్తి బెదురు కళ్ళతో అతన్ని చూసింది. అజయ్ ఆమె కళ్ళలోకి సూటిగా చూస్తూ, "చూడు... జరిగింది జరిగినట్టుగా చెప్తే నీకే మంచిది... లేదంటే, ట్రీట్మెంట్ మామూలుగా వుండదు. తోలు వొలిచేస్తాను. జాగ్రత్త!" అన్నాడు లాఠీని ఆమె కళ్ళముందు తిప్పుతూ. సౌమ్య గుటకలు మ్రింగుతూ 'సరే'నన్నట్టుగా తలూపి అంతకుముందు ఆ కానిస్టేబుల్ కి చెప్పిన మేటర్ అంతా మళ్ళా అజయ్ కీ చెప్పింది. ఆమె చెప్తున్నప్పుడు అజయ్ ఆమెను ఆపాదమస్తకం నిశితంగా గమనించసాగాడు.
సాధారణంగా నేరస్తులు తమ మాటలతో మోసం చేసేందుకు ప్రయత్నం చేసినా, ఒక్కోసారి వారి హావభావాలు వారిని పట్టించేస్తూంటాయి. అయితే, ఇక్కడ ఆమె మాటల్లో గానీ, ముఖ కవళికల్లో గానీ ఎలాంటి తేడా అతనికి కనపడటంలేదు. అలాగే, శరీర కదలికలు కూడా అంతగా అనుమానించేలా లేవు.
ఆమె చెప్పడం ముగించగానే, అజయ్ తలాడిస్తూ తన లాఠీని మెల్లగా ఆమె మోకాళ్ళపై పెట్టి నెమ్మదిగా తొడల వరకూ జరిపాడు. ఆమెకు ఒక్కసారిగా గొంతు తడారిపోయినట్టయింది. కాళ్ళు సన్నగా కంపించాయి. వెన్నులోంచి వణుకు పుట్టి మెడ వెనకనించి నడినెత్తి వరకూ సర్రున పాకింది. అయినా... తన చూపుని మాత్రం ప్రక్కకి తప్పించక అతన్ని కన్నార్పకుండా చూడసాగింది.
అజయ్ ఆమె తొడలమధ్య మెల్లగా లాఠీని ఆడిస్తూ, "ఎవడిదైనా పడ్డాదా...?" అన్నాడు.
సౌమ్య గుటకలు వేస్తూ, "ఎ-ఏంటి సార్...?" అంది. అలాగే చూస్తుండటంతో ఆమె కళ్ళలో నీళ్ళు తిరుగుతున్నాయి.
అజయ్ పళ్ళు బిగిస్తూ కోపంగా, "మరీ అంత అమాయకురాలిలా నటించకు... ఇంక ఏ సైజుదీ పనికి రాకుండా నాది పర్మనెంటుగా పడేస్తాను. అర్ధమైందా...?" అన్నాడు.
సౌమ్యకి అతను ఏమన్నాడో సరిగ్గా అర్ధం కాలేదుగానీ, బయట సోఫాలో కూర్చున్న తన తల్లికి మాత్రం అంతా అర్ధమవుతోంది. పో'లీసుల మాటతీరు గురించి ఆమెకు కొంత అవగాహన వుంది.
"ఫోన్ పోతే ఎవరైనా సిమ్ ని బ్లాక్ చేస్తారు. మరి నీకు ఆ పని చెయ్యాలని కూడా అనిపించలేదా....?"
"న్-నిన్న ఫోన్ పోయాక న్-నాకు ఏం చెయ్యాలో అస్సలు తోచలేదు సార్—"
"ఓకే... ఆల్ రైట్! తో...చ...లే...దు. పోనీ పొద్దున్న ఫోన్ దొరికిందని తీసుకొచ్చి ఇచ్చిన వాడు, ఎవడో నీకు తెలుసా...?"
"త్-తెలీదు సార్..." అడ్డంగా తలూపిందామె.
"మరి వాడెవడన్నదీ నీకు తెలుసుకోవాలనిపించలేదా...? నీ ఫోన్ వాడికెలా దొరికింది అనీ—"
"అ-అడుగుదాం అనుకున్నాను సార్... కానీ, అతను నాకు ఫోన్ ని ఇచ్చేసి నేను అతన్ని వివరాలు అడిగేలోపే తన బైక్ ని ఎక్కేసి పిలుస్తున్నా ఆగకుండా వెళ్ళిపోయాడు."
"ఆ బైక్ నెంబరు చూశావా...?"
"చూడలేదు సార్...!"
"పోనీ, వాడిని చూస్తే గుర్తుపట్టగలవా...?"
"హెల్మెట్ పెట్టుకున్నాడు సార్..."
అజయ్ అసహనంగా సిగరెట్ ని నేలమీద విసిరికొట్టాడు. లాఠీని ఆమె తొడలకు రాస్తూ మెల్లగా క్రిందకి దించి కాళ్ళ సందులోని ఖాళీ జాగాలోకి త్రోశాడు. సౌమ్య ఒక్కసారి ఉలిక్కిపడింది. ఆమె కాళ్ళు అప్రయత్నంగా కాస్త దగ్గరకు జరిగాయి. అజయ్ మళ్ళీ తన లాఠీని వెనక్కి తీసుకుంటూ మనసులో ఇలా అనుకున్నాడు.
'ఇది ఈ కిడ్నాప్ లో ఇన్వాల్వ్ అయ్యిందా లేదా అనేది తేలడం లేదు... ఇది చెప్పే విషయాలు కూడ అంత కన్విన్సింగ్ గా అనిపించడం లేదు. అయితే, ఇది చెప్పింది అబద్ధం అనుకోవడానికీ లేదు. బహుశా, నిజంగానే అమాయకురాలేమో! తమని పక్కదోవ పట్టించడానికి అప్పుడప్పుడు నేరస్తులు ఇలా అమాయకులను పావులుగా వాడుకుంటూ వుంటారు. ఇక్కడా అదే జరిగి వుంటుందా...? ఏమో! సరే... మరో విధంగా ప్రయత్నించి చూద్దాం... ఎక్కడో ఓ చోట దొరక్కపోదు!'
లాఠీని పైకెత్తి ఆమె ముఖం దగ్గర వూపుతూ, "మ్... ఏం చదువుతున్నావ్ నువ్వు..?" అనడిగాడు.
"అఁ... ఎమ్మే—ఎమ్మే....ఎకనామిక్స్... సార్!"
"ఎక్కడా...?"
"కందుకూరి ర్..రాజ్యలక్ష్మి మహిళా డిగ్రీ క-కాలేజ్...!"
సౌమ్య సమాధానాలైతే చెప్తోందిగానీ ఆమె కళ్ళు మాత్రం మాటిమాటికి అజయ్ చేతిలో ఆడుతున్న లాఠీమీదకి పోతున్నాయి.
"అయితే... వాడెవడో నీకు తెలీదంటావ్..." అన్నాడు సడన్ గా.
అజయ్ ఏమన్నాడో అర్ధంకాక అతని మొహంలోకి చూస్తూనే, "ఎ-ఎవరు సార్...?", అందామె.
అజయ్ కోపంగా, "నీ యమ్మా... ఎక్కువ వేశాలెయ్యకు... మొత్తం దిగేస్తా!" అన్నాడు.
అతను ఎవరి గురించి అడిగాడన్నదీ సౌమ్యకి మెల్లగా వెలిగింది.
"లేదు సార్... నేను అతనెవరో నాకు నిజ్జంగా తెలీదు," అంది వెంటనే.
ఎందుకో... సౌమ్య గురించి ఓ స్పష్టమైన అభిప్రాయానికి రాలేకపోతున్నాడు అజయ్. ఆమె కళ్ళను చూస్తే తను చెబుతున్నదంతా నిజమే అనిపిస్తున్నది. కానీ, అలా అనుకోడానికి ఎందుకో అతని మనసు మాత్రం అంగీకరించడం లేదు.
ఆమె వంక చిరాగ్గా చూస్తూ రెండు చేతులతో లాఠీని గట్టిగా పట్టుకుని తన మెడ వెనకాల పెట్టుకుంటూ, "హుఫ్... మీ ఇంట్లో ఎవరెవరు వుంటారు?" అని అడిగాడు.
సౌమ్య సన్నగా వణుకుతూ, "అ-అమ్మా...ఇంకా.... న్-నేను!" అన్నది.
అజయ్ వెంటనే ఆమె మొహం దగ్గర మొహం పెట్టి కళ్ళలోకి చూస్తూ, "మరి నీ బాబుగాడేం సేత్తుంటాడేటి.? లారీల్లోకి సిలకల్ని సప్లయి చేత్తాడా?" అన్నాడు ఎగతాళిగా.
అంతే, ఆమె కళ్ళలో అంతవరకూ తిరుగుతున్న నీళ్ళ స్థానంలో ఒక్కసారిగా నిప్పులు చెలరేగినట్టయి ఒక్కసారిగా ఆమె ముఖం ఉగ్రంగా మారిపోయింది. అది చూసి అజయ్ కి ఒక్కసారిగా ఒళ్ళంతా గగుర్పాటుకు గురయింది. తడబడుతూ అప్రయత్నంగా ఒక అడుగు వెనక్కేశాడు. ఇన్నేళ్ళలో అతనికి ఎన్నడూ ఇలా అనిపించలేదు.! 'ఆ ఒక్క చూపుకి నా గుండేంటి ఇంత వేగంగా కొట్టుకుంటోందీ..?' అనుకుంటూ గుండెలపై చెయ్యేసుకున్నాడు. గొంతార్చుకుపోయినట్లయింది. బలంగా గాలిపీల్చుకుంటూ కళ్ళను మూసుకొని తనేమన్నాడో మరలా ఓసారి గుర్తుచేసుకున్నాడు. ఆమె చేత ఎలాగైనా నిజం చెప్పించాలనే ప్రయత్నంలో తానెంత అమానుషంగా ప్రవర్తించాడో అజయ్ కి తెలిసొచ్చింది. 'ఛ... ఒకరి తండ్రి గురించి అంత నీచంగా ఎలా వాగేశాను...?' అనుకుంటూ ఓసారి ప్రక్కనున్న గోడని చరిచాడు.
తర్వాత సౌమ్యతో, "సారీ... నేను కావాలని అలా అనలేదు. ఏదో—" అంటుంగా ఆమె మధ్యలో కల్పించుకుని, "పర్లేదు సార్... నాకూ... మా అమ్మాకూ... ఇది అలవాటైపోయింది. నాన్న చనిపోయినప్పటినుంచీ.... ఎవడుబడితే వాడు...
షాప్ కొచ్చి... అమ్మతో... ఇలాగే... అసభ్యంగా ఏదో ఒకటి వాగుతుండేవారు. ఇరుగుపొరుగు వాళ్ళ... ఎత్తిపొడుపు మాటలు... రోడ్ల మీద ఆకతాయిల వెక్కిరింపులూ... రోజూ మాకు దినచర్యలో భాగమైపోయాయి... మగతోడు లేని మ్-మాలాంటి బ్రతుకులకు ఇదంతా మామూలే సార్.... మామూలే...!" అని ఉద్వేగంగా అనేసి వెక్కి వెక్కి ఏడ్చేసింది.
అజయ్ చేతిలోంచి లాఠీ జారిపోయి క్రిందపడిపోయింది. క్రిందకి వంగి దాన్ని తీసుకుని పైకి లేచి ఆమెతో, "సరే... ఇక పద... బయటకి— వెళ్దాం!" అన్నాడు.
సౌమ్య తన కన్నీళ్ళను తుడుచుకుంటూ అజయ్ వెంట ఆ గదిలోంచి బయటకు వచ్చింది. వాళ్ళమ్మ సోఫాలోంచి లేచి నిలబడింది. ఆమె కళ్ళలో కూడా నీళ్ళు సుడులు తిరుగుతున్నాయి. సౌమ్య తన తల్లి దగ్గరికి పరుగెత్తుకుంటూ వెళ్ళి ఆమె గుండెలపై తలపెట్టుకుని మళ్ళీ గట్టిగా ఏడవటం మొదలుపెట్టింది.
అజయ్ నెమ్మదిగా వాళ్ళ దగ్గరకు వచ్చి, "ఆఁ...చూడండమ్మా... నా భాషా... నా మాటలు మిమ్మల్ని బాధ పెట్టి వుంటే... క్షమించండి," అంటూ చేతులు జోడించాడు. "కానీ, ఇదంతా నిజం చెప్పించడానికి చేసే ప్రయత్నమే... మామూలుగా అడిగితే నేరస్తులు ఎవరూ నిజం చెప్పరు... అందుకే, ఇలా...హ్— అంతేగానీ, మా మనసులో మరేమీ వుండదమ్మా..."
అజయ్ చెప్పింది విని ఆ పెద్దావిడ, "అయితే... మేము వెళ్ళిపోవచ్చా బాబూ?" అని మాత్రం అడిగింది.
దానికి అజయ్ బదులిచ్చేలోగా—
అప్పుడే ఆ యింటి వీధి తలుపు తెరుచుకొంది. వాణీ నవ్వుతూ లోనికి ప్రవేశించింది.
•
Posts: 2,161
Threads: 246
Likes Received: 1,325 in 805 posts
Likes Given: 160
Joined: Nov 2018
Reputation:
67
Episode 103
వాణీ లోపలికి అడుగుపెడుతూనే అజయ్ తో, "అన్నయ్యా...! వచ్చి ఎంతసేపయింది...? బయట జీప్ ని చూడఁగానే నువ్వొచ్చావని తెలిసిపోయిందిలేఁ—" అంటూ అతని ప్రక్కనే వున్న ఇద్దరాడాళ్ళనీ చూసి మాట్లాడ్డం ఆపేసింది. సౌమ్య కన్నీళ్ళతో ఉండటం తను గమనించింది.
"ఓయ్... వాగుడుకాయ్... ఎన్నిసార్లు చెప్పాను నీకు... నన్ను 'అన్నయ్య' అని పిలవొద్దని... ఆఁ... ఇంకోసారి పిలిచావంటేనా... నీ పిలకలు కత్తిరించేస్తాను!" అని వేలు చూపిస్తూ కోపంగా అన్నాడు అజయ్.
వాణీ తన కాలేజ్ బ్యాగ్ ని క్రింద పడేసి అజయ్ ని చూసి వెక్కిరిస్తున్నట్టుగా తన నాలికని బయటకు చాపి, "అలాగా అన్నయ్యా... అలాగే అన్నయ్యా... ఇంకేంటి అన్నయ్యా....!" అంది నవ్వుతూ.
"ఏయ్...నిన్నూ.!" అంటూ అజయ్ వాణీని పట్టుకోవడానికి ఉరికాడు.
వాణీ కూడా కిలకిలా నవ్వుతూ, "పట్టుకో చూద్దాం...!" అని అతనికి దొరక్కుండా పరుగెత్తింది.
అదంతా చూస్తున్న సౌమ్యకి అప్రయత్నంగా నవ్వొచ్చింది. నవ్వుని బలవంతంగా ఆపుకోడానికి ప్రయత్నిస్తూ కన్నీళ్ళను తుడుచుకుని వాళ్ళని చూడసాగింది.
వాణీ అజయ్ నించి తప్పించుకోడానికి హాల్ చుట్టూ తిరుగుతూ సౌమ్య దగ్గరకు వచ్చి సడెన్ గా పరుగెత్తడం ఆపేసి, "అవునూ... అడగటం మర్చిపోయాను. వీళ్ళు ఎవరు అన్నయ్యా?" అంటూ అజయ్ ని అడిగింది.
అజయ్ కూడా ఆగిపోయాడు. ఏం చెప్పాలో ఠక్కున తోచక, "వాళ్ళూ... అ..మ్....వాళ్ళూ...నా—" అంటూ వుండగా, "మీ చుట్టాలా....?" అంది వాణీ.
చిన్నగా నవ్వి, "హా.... అలాగే అనుకో...!" అంటూ తలూపాడు అజయ్.
అప్పుడే, "మేమిక వెళ్ళిపోమా బాబూ...?" అంటూ అజయ్ ని మరలా అడిగింది ఆ పెద్దావిడ.
వాణీ వెంటనే అవిడ వంక చూస్తూ, "అరే... అలా ఎలా వెళ్ళిపోతారు.? రాక రాక వచ్చారు. కూర్చోండి, కాఫీ చేసిస్తాను. తాగుతూ అందరం చక్కగా కబుర్లు చెప్పుకుందాం..." అనేసి సౌమ్య చేతిని పట్టుకుని, "మీరు నాతో రండి!" అంటూ గుంజింది.
సౌమ్యకి వాణీని చూస్తే చాలా ముచ్చటేసింది. (సహజమేగా! ;)) తన చిలిపి పలుకులు వింటుంటే సౌమ్యకి మనసులో ఎంతో హాయిగా అనిపిస్తోంది. దాంతో, తన తల్లిని కూర్చోమని చెప్పి వాణీతో కలిసి తనూ వంటగది వైపు నడిచింది.
అప్పుడే శిరీష్ శ్రీమతి ఆశాలత కూడా ఇల్లు చేరింది. అజయ్ ఆమె దగ్గరకెళ్ళి, "గురుపత్నికి ప్రణామాలు," అంటూ బాగా వొంగి ఆమెకు నమస్కరించాడు.
లత చప్పున ఒకడుగు వెనక్కి వేసి, "అజయ్ గారూ... మీకెన్నిసార్లు చెప్పాను. ఇలా చెయ్యవద్దనీ... నేను మీకన్నా చాలా చిన్నదాన్ని!" అంది నవ్వుతూ.
"అయితే ఏంటి? నువ్వు మా గురువుగారికి అర్ధాంగివి. అంటే... అతనిలో సగభాగం అన్నమాట. మరి అతనికి నేను ఎంత గౌరవం ఇస్తానో నీకూ అంతే ఇవ్వాలి కదా...!" అన్నాడు నవ్వుతూ. నవ్వులాటగా అన్నా, శిరీష్ జీవితంలో మళ్ళా సంతోషాన్ని నింపిన ఆశాలత అంటే అజయ్ కి నిజంగానే ఎంతో అభిమానం.
"చాలు చాలు... మీతో మాట్లాడ్డం చాలా కష్టం. అవునూ... వాణీ వచ్చిందా—?" అంటూ అక్కడ సౌమ్య వాళ్ళ అమ్మను చూసి ఆగిపోయింది.
"ఆవిడ— మా... దూరపు బంధువు... అన్నమాట!" అంటూ వెంటనే లత దగ్గరకొచ్చి ఆవిడని పరిచయం చేశాడు అజయ్.
లత ఆ పెద్దావిడకి నమస్కరించింది.
ఈలోగా వాణీ కాఫీని తయారు చేసి కప్పులలో పోసి ట్రేలో పట్టుకుని సౌమ్యతో పాటూ వంటగదిలోంచి బయటకు వచ్చింది.
లతకి సౌమ్యని పరిచయం చేసి అందరికీ కాఫీలు ఇస్తూ అజయ్ దగ్గరకి వచ్చి, "అన్నయ్యా... సౌమ్యగారు అచ్చం లతక్క లాగే చాలా అందంగా వున్నారు కదా...!" కాఫీ అందిస్తూ అన్నది.
అజయ్ చప్పున తలెత్తి సౌమ్య వైపు చూసాడు. అప్పుడే ఆమె ఎందుకో మళ్ళా వంటగదిలోకి వెళ్ళింది.
అజయ్ తిరిగి తన కాఫీ పై దృష్టి మరల్చగానే వాణీ గబుక్కున అజయ్ చెవిలో, "ఏంటీ... నేను చెప్పింది నిజమే కదా!" అంటూ గొణిగింది.
అజయ్ వాణీ ముఖంలోకి చూసి 'ఏంటి?' అన్నట్టు కళ్ళెగరేశాడు. వాణీ ముసిముసిగా నవ్వుతూ వంటగదివైపు చూపించి కన్ను కొట్టింది.
ఇక అందరూ కాఫీలు ముగించాక ఆ పెద్దావిడ మళ్ళీ అజయ్ ని 'తాము వెళ్ళవచ్చా' అని అడగడంతో, "పదండి. నేను మిమ్మల్ని దిగబెడతాను," అంటూ అతను కూడా కుర్చీలోంచి లేచాడు.
•
Posts: 269
Threads: 0
Likes Received: 51 in 45 posts
Likes Given: 12
Joined: Nov 2018
Reputation:
3
అప్డేట్ పెట్టండి కవి గారు
•
|
