Incest தாயும் ஒரு பெண் தானே.

[kumar.2120.raj]

what a man you are i am reading incest stories for more then 10 yrs i never read this kind of story and your narration style is very super ... awaiting for up coming stories and very egar to know wt happened between mom and son and why he left his mom

[starboy111]

Wow what a narration, Each and every scene came in fornt of my eyes. Awesome story, please continue and give big updates like these ones.

[Sparo]

Nice update bro
Super

[jprabhu]

super update bro... ................ I am waiting

[Vinothkumar86102]

வினீத்தின் புதிய அம்மா எப்படி இருக்க போகிறாள் பார்க்கா ஆவலாக உள்ளது....
இது போல் ஒரு கதை களத்தை எங்கும் பார்த்தது இல்லை..
அட்டகாசமா உள்ளது ..
அடுத்த அப்டேட் சீக்கிரம் குடுங்க நண்பா...

[venkivenki]

நண்பரே யாரும் தொடமுயலாத கதைக்களம்..... சிந்தனை...எழுதிய விதம் மிகவும் சிறப்பு... படித்து... படித்து கலைத்து போனேன்.... இதை படித்து கடந்து போக காமக் கதை அல்ல.... நன்றிகள் பல காத்திருக்கேன்.... தொடர்ச்சியாக

[Deep_Lover]

நண்பர்களே வணக்கம்.
யாரிடமாவது, கலாரஞ்சனி என்கிற ஆசிரியர் எழுதிய, “மல்லிகை என்றும் மணக்கும்.” என்கிற கதையின் முழுத் தொகுப்பு இருக்கின்றதா. வேண்டிய ஒருவருக்கு வேண்டும்.

மேலும், கதைக்கு கமெண்ட் செய்து எனக்கு ஊக்கமும் உற்சாகமும் அளித்த அனைத்து அன்பர்களுக்கு என் மனமார்ந்த கோடி நன்றிகள்.

நன்றிகள்.

[sexyrock006]

wow..... nice naraation.. semms thrilll super sex story

[Sparo]

Bro waiting for the update

[sexyrock006]

waiting for the updates

[Sparo]

Update bro

[Deep_Lover]

I will give update tomorrow.

[Sparo]

I will give update tomorrow.

Cool
Thank you

[Sparo]

Bro waiting for your update

[Deep_Lover]

எனக்கு இரண்டு புதிய பூஸ் பூஸ் என்று ஊதிவிட்ட பெரிய பலூனைப் போல பெரிய உருண்டையான அழகான பெண் நண்பர்கள் கிடைத்துவிட்டார்கள். காற்றடித்த பலூனைப் போலவர்கள் துள்ளிக் குதிக்க நானும் அவர்களோடு துள்ளிக் குதித்தேன். மொட்டை மாடியில் நாங்கள் சத்தம் போட்டு ஓடியாடி விளையாடிக் கொண்டிருந்தோம்.

“அடிய்...நான் வினித். உங்க பெயர் என்னாங்கடி...” என்றேன்.

இருவரும் ஓன்றாக சிரித்து பலூன் பந்தைப் போல உருண்டோடி, “எங்க பெயரா ஹா...ஹா...” என்று சிரித்தார்கள்.

அவர்களை கிள்ளியப்படி “சொல்லுங்கடி...” என்றேன்.

ஓருத்தி, ”ஆஆஆ...வலிக்குதுடா...டேய் முரட்டு பையா என்னை கிள்ளாதேடா..” என்று வலியால் நெளிந்து, “என் பெயர் மேனகா.” என்றாள். இன்னொருத்தி “ஹா...ஹா...என் பெயரும் மேனகா.” என்றாள்.

“என்ன இது இரண்டு பேருக்கும் ஓரே பெயரா...” என்றேன் அதிசயித்து.

“ஆமாம்...அமாம்.” என்றனர்

என்னது இது தெரிஞ்ச பெயரா இருக்கே என என் மனம் சொல்ல கோவத்துடன் “நில்லு...நில்லு...ஏன் என் அம்மாவை பெயரை சொல்றீங்க.” என்று கேட்டேன்.

“ஹா...ஹா...எல்லோரும் எங்களை மேனகா அம்மாவின் பொருளுன்னு தானே சொல்றாங்க.” என்று மொட்டைமாடியின் மூலைக்குமூலை ஓட்டம் பிடித்தார்கள்.

பின்னால் ஓடி உற்றுப் பார்த்தேன், அதிசயித்து உறைந்துப் போய், “யேய்...யேய்...நில்லுங்கடி...நீங்க ரெண்டு பேரும் என் அம்மா நெஞ்சுல தொங்கிட்டிருக்கற பந்துங்க தானே...” என்றேன்.

ஏனோ அவர்கள் மீது அதீதமான சிநேகித அன்பு ஏற்பட்டது.

அவர்கள் வெடகப்படு சிவந்தபடி, “ஹி...ஹி...இப்பத்தான் உனக்கு புரியுதா...” ஒருச் சேர சிரித்தனர்.

குழப்பிப் போய், “நீங்க எப்படி எங்கம்மா நெஞ்லேர்ந்து வந்தீங்க...” என்று படபடப்புடன்.

அவர்கள் என்னிடம் சிக்காமல் ஓடியப்படியே, “நீ எங்க பெஸ்ட் ஃபிரண்டு தானே. அதான் உன் கூட விளையாட உங்கம்மா மார்பிலேருந்து நாங்களாவே கழண்டுகிட்டு வந்துட்டோம்.” என்று கெக்கெபெக்கென்று வெட்கத்துடன் சிரித்தனர்.

“அடப்பாவிகளா.” என்று அவர்களை அடிக்கப் ஓடினேன். ஏதோ தோன்ற பயந்துப்போய் “நில்லு நில்லுங்கடி... நீங்க கழண்டுகிட்டு வந்தீங்கன்னா... எங்க அம்மா மார்பு கிழிஞ்சி போயிருக்குமே... அம்மாவுக்கு இரத்தம் வந்திருக்குமே... வலியால துடிச்சிட்டிருப்பாங்களே...ஐயோ ஐயோ...அம்மாஆஆஆ...” என்று அலறினேன்.

அதில் ஓருத்தி இன்னொருத்தியைப் பார்த்து, “இங்க பாருடி...நாம இவன் கிட்ட விளையாட ஆசையாசையா வந்தா...நம்மளை விட்டுட்டு அம்மா எப்படியிருங்காங்கன்னு அலற்ரான்.” என்றாள்.

எனக்கு அம்மாவின் நிலைமை நினைத்து வருத்தமாக இருந்தது. அம்மாவின் பீய்த்தெடுக்க மார்பை நினைக்கவே என் மனம் அஞ்சியது.

“ப்ளீஸ்...ப்ளீஸ்...கெஞ்சிக் கேட்டுக்குறேன்...அம்மா வலியால் துடிச்சிகிட்டிருப்பா... நல்ல பொண்ணுங்கலா போய் என் அம்மா மார்புல ஓட்டிக்கிங்க... ப்ளீஸ் நீங்க என் பிரண்ட்ஸூன்னா என் அம்மா மார்புல போய் ஓட்டிகங்கடி... அம்மா பாவம்டி...வலியால் துடிச்சிகிட்டிருப்பாங்க...” என்று அழுகைஅழுகையாக கெஞ்சினேன்.

“இங்கே பாருடி... பொம்பளை மாதிரி இவன் அழறான்... நாங்க உன் மேலே பாசம் வெச்சு விளையாட வந்தா... நம்மளை விட்டுட்டு இவன் அம்மா மார்பை பத்தியே யோசிக்கிறான்.” என்று ஓருத்தி மற்றொருத்தியிடம் சொன்னாள்.

“ப்ளீஸ்...ப்ளீஸ்...சீக்கிரம் போய் என் அம்மா மார்புல ஏறி ஓட்டுங்கடி.” என்று அழுமையுடன் கெஞ்சினேன்.

இருவரும் ஒருச் சேர, “உனக்கு நான்க வேணும்மா...இல்ல உங்கம்மா மேனகா வேணுமா...” என்று கேட்டனர்.

சற்று யோசித்த நான், “ என் அம்மா மேனகா மார்புல தொங்கிட்டிருக்கற நீங்கத்தான் எனக்கு வேணும்...தனியாயெல்லாம் வேணாம்.” என்றேன்.

ஓருத்தி, “டேய் இங்கபாருடி பயங்கர புத்திசாலியா இருக்கான். இவன் அம்மா மார்புல நாம் போய் தொங்கனாத்தான் இவனுக்கு புடிக்குமா...ஏன் மன்மதராசாவுக்கு தனியா வந்தா புடிக்காதோ.” என்றாள்.

“ப்ளீஸ்...ப்ளீஸ்...எங்கம்மா வலியால துடிச்சிகிட்டிருப்பாங்க...சீக்கிரம் போஙகடி.” என்று குத்துக்காலிட்டு உட்கார்ந்து அழுதேன்.

“சரி உங்கம்மா மேனகா மார்புல நாங்க மறுபடியும் போய் தங்குனும்னா... நீ எங்ககூட நல்லா விளையாடனும்... நாங்க சந்தோஷப்படறளவுக்கு விளையாடனும் சரியா.” என்று நிபந்தனை போட்டார்கள்.

வேறு வழியில்லாமல் “சரிங்கடி...ஆனா விளையாட்டை சீக்கிரம் முடிச்சடனும்... அம்மா பாவம் வலியால் துடிச்சிகிட்டிருப்பாங்க...அழுதுகிட்டிருப்பாங்க...” என்றேன்.

அவையிரண்டும் நமட்டுச் சிரிப்பு சிரித்தப்படி, “அது உன் கையிலத்தான் இருக்குடா சின்ன பையா...” என்றனர்.

“என்ன விளையாட்டு விளையாடலாம்.” என்றேன்.

“முதல்ல ஓடி பிடிச்சு விளையாடலாமா.” என்றனர் குதூகலம் சிரிப்புடன்.

“சரிங்கடி.” என்று நான் சொல்ல ஆளுக்கொரு மூலை என உருண்டோடினார். நான் அவர்கள் பின்னால் ஓட அவர்கள் என் பிடிக்கு தப்பாமல் நமட்டுச் சிரிப்பு சிரித்தப்படி உருண்டோடினர். நான் விடாமல் தொரத்தி ஓருத்தியை கப்பென்று பிடித்துவிட்டேன். நன்றாக கசக்கி பிழிந்து கிள்ளினேன்.

“டேய் வினித நான் உன் பெஸ்ட் பிரண்டுடா...இப்படி கசக்கி கிள்ளாதடா... எங்க மேல பாசம் வைடா...” என கெஞ்சினாள்.

“நான் ஏன் உங்கமேலே பாசம் வைக்கனும்... எங்கம்மா மார்பை கிழிச்சிகிட்டு அவங்களை வலியால கதறவிட்டுட்டு வந்து நிக்கும் உங்க மேலே நான் ஏன் பாசம் வைக்கனும்.” என்றேன் கோவமாக. இன்னும் வெறிக் கொண்டு பிழிஞ்சி கிள்ளினேன்.

அது ஐயோ என்று அது அலறியது.

“ப்ளீஸ் அப்படி கிள்ளாதேடா...எங்களுக்கு உன்னை ரொம்ப புடிக்கும்டா... நீ சின்ன குழந்தையா இருக்கும்போது நாங்க தான் உனக்கு பால் கொடுத்து காப்பாத்தினோம்...எங்க தசைக தான் உங்கம்மா உன் மேல வெச்ச பாசத்தை காட்டியது... நீ எங்க உயிர்டா...மேனகாவை விட எங்களுக்கு நீ தாண்டா முக்கியம்...” என்றாள் ஆசையாக அன்பாக.

அப்போதுதான் பார்த்தேன். மேலே பெரிய காம்பு அதன் அகன்ற பீடத்தின் மேல் நட்டு நின்றிருந்தது. அதன் வழியே புஸ் புஸ் யென்று பால் பீய்ச்சியடித்தது.

நான் கிள்ளி கசக்கிய இடத்தை இதமாக தடவி முத்தம் கொடுத்தேன் அது “வினித் வி லவ் யூ...” என்றது. என் பக்கத்தில் மற்றொருத்தியும் வந்து, “என்னையும் அந்த மாதிரி விளையாடுடா.” என்றது.

நான் இருவரையும், மென்மையாக தொட்டு, பிடித்து, கசக்கி, எச்சிலொழுக முத்தம் கொடுத்தேன். இரண்டும் துடித்து தடித்தது. “அப்படிதாண்டா... எங்களை இப்படி நடத்தனும்...இந்த பாசத்துக்காக எப்படி ஏங்கிப் போனோம் தெரியுமா... மத்தவங்க எங்களை எப்படி கையாண்டு சின்னாபின்னமாக்கிறாங் தெரியுமா...அவங்களை பார்த்தாலே பயம் தாண்டா.” என்று காம்புகளிலிருந்து புஸ் புஸ்ஸென்று பாலை பீய்ச்சியடித்தப்படி சொன்னார்கள்.

எனக்கு திடுக்கென்றது, “என்னடி சொல்றீங்க... உங்களை மத்தவங்க தொட்டாங்களா...” என்றேன் படபடப்புடன்.

“ ஐயோ...மன்னிச்சுடா...சாரி...வார்த்தை தவறிடுச்சு... உங்கப்பாவை தவிர வேறு யாரையும் உங்கம்மா தொட விட்டுருவாங்களா. கொன்னுடுவாங்க. நாங்க உங்கப்பா மேலே எவ்வளவு பாசம் வெச்சிருக்கோம். ஆனா உங்கப்பா அதை தெரிஞ்சுக்காமே, போராட்டா மாவு பிழியறாப்பால வெறியோடு பிழியறாரு. எங்க காம்பை சும்மா திருகி கசக்கி போட்டுவாரு. உங்கப்பாவைப் பார்த்தா எங்களுக்கு பயம் வந்து அழுதுடுவோம். எங்களை அன்பா யாராவது தொட மாட்டாங்களான்னு ஏங்குவோம். உங்கம்மா மேனகா உன்னை அவங்க மார்போடு தூக்கும்போது எங்களுக்கு எவ்வளவு சந்தோஷம் தெரியுமா. ஆனந்தத்துல துடிச்சுப் போய்டுவோம். எங்களை அன்பா நடத்துற ஓரு ஆள் கிடைச்சுட்டான்னு, நாங்க பால் கொடுத்து வளர்த்த பையன் எங்களுக்கு கிடைச்சாட்டான்னு இன்பமா இருப்போம். உன்னை நினைச்சி நினைச்சி, எங்க காம்புக இரும்பு ராடா மாறி துடிச்சுப் போய்டும்.” என்று துள்ளிக் குதித்தப்படி.

நான் அவர்களை அன்பாகவும் பாசத்துடனும் கசக்கினேன். முத்தமிட்டேன். தொட்டேன். மென்மையாக கிள்ளினேன். பிடித்து மசாஜ் செய்தேன். அதில் ஓருத்தி காம்பை என் வாய்க்கு கொண்டு வந்தாள். “பால் குடிடா வினித்.” என்றாள். நான் பால் குடித்தேன். இன்னொருத்தியும், “சேர்ந்து பால் குடிடா...” என்று தன் காம்பையும் என் வாயில் திணித்தாள். இரண்டு காம்பிலிருந்தும் பால் குடித்துக் கொண்டிருந்தேன். உபரி பால் என் வாயிலிருந்து வழிந்துக் கொண்டிருந்தது. வயிர் முட்ட பால் குடித்தேன். மறுபடியும் அவர்களை ஆறத் தழுவி முத்தம் கொடுத்தேன்.

அம்மா அங்கே முலையில்லாமல் ரத்தம் வழிந்து துடித்துக் கொண்டிருப்பாள் என்கிற எண்ணம் ஒரு புறம் என் நெஞ்சை அரிக்க. என் மொத்த உயிரையும் கொடுத்து என் அன்பையும் நேசத்தையும் அவர்கள் மேல் பொழிந்துக் கொண்டிருந்தேன். அவர்கள் திருப்தி அடைந்து விட்டார்கள் என எண்ணி நான் நிறுத்தினேன்.

என் அம்மாவின் முலைகளைப் பார்த்து, “போதுமா... என் அம்மா கஷ்டப்பட்டு கொண்டிருப்பாங்க... ப்ளீஸ் நீங்க போய் அவங்க மார்புல ஓட்டிக்கோங்க.” என்று பாசமாக கேட்டேன்.

அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டார்கள். காம்புகளிலிருந்து பால் வழிந்துக் கொண்டிருந்தது. சிவந்துப் போயிருந்தார்கள். என்னை பார்த்து நமட்டுச் சிரிப்பு சிரித்து, “டா...டா...பாய் பாய்...” என்று சொல்லியவாறு புயல் காற்றைப் போல மாடிப்படிகளில் கீழிறிங்கி ஓடினார்கள்.

ஐயோ என் அம்மா என்னாவாது, இப்படி என்னை ஏமாற்றி ஓடுகிறார்களே, என்று நான் அவர்களைப் பிடிக்க இருக்கைகளை நீட்டியப்படி பின் தொடர்ந்தேன். என் அம்மாவின் முலையில்லாத ரத்தம் வழியும் மார்பை நினைத்து அழுதேன், கதறினேன், உடலெல்லாம் வியர்த்துக் கொட்டியது, சிறுநீர் முட்ட அடக்கமுடியாமல் கழித்துவிட என் உடம்பின் நடுப்பகுதியிலெல்லாம் ஈரமானது. பயங்கரமா கத்தினேன்.

“வினீனீனீனீனீனீனீனீனீனீனீனீத்த்த்...” என்று அம்மாவின் சத்தம் என் காதுகளில் விழ கண்களை திறந்தேன். அம்மா என்னை உலுக்கி கொண்டிருந்தாள். நான் வியர்வையாலும் சிறுநீராலும் தொப்பலாக நனைந்து நடுங்கிக் கொண்டும் அழுது கொண்டிருந்தேன்.

... தொடரும்

[Deep_Lover]

பயந்துப் போய் நைட்டியால் மூடியிருந்த அம்மாவின் முலைகளை இரு கைகளால் பலமாக வெறியுடன் பற்றி, “அம்மா...அம்மா... இது ரெண்டும் உன் மார்புல இருந்து கழண்டு ஓடிகிட்டிருக்கும்மா...” என்றேன்.

அம்மா புரியாமல் ”என்னடா சொல்றே...கெட்ட கனவு ஏதாவது வந்துச்சா...” என்று பதறினாள்.

அம்மாவின் முலைகளை மேலும் கசக்கி, “ஐயோ அம்மா பேசிகிடிருக்காதீங்கம்மா... இது ரெண்டும் ஓடிப்போச்சு...உங்க மார்பு ஃபுல்லா ரத்தமா இருக்கு...அவங்களை புடிங்கம்மா.” என்று உறுமி அவசரப்படுத்தினேன்.

“ஓடிப் போச்சா... ரத்தமா இருக்கா...என்னடா சொல்ற.” அம்மா குழம்பிப் போனாள்.

என் உடம்பெல்லாம் முறுக்கி துடித்தப்படி, “நைட்டியை கழட்டி காட்டுங்கம்மா...பந்து ரெண்டும் இருக்கா இல்லையான்னு பார்க்கனும்...” என்று அம்மாவின் நைட்டியை இழுத்து உயிரே போய்விடுவதைப் போல அரண்டுப் புரண்டேன்.

விக்கித்துப் போன அம்மா நான் ஆர்ப்பாட்டம் செய்வதைப் பார்த்து பயந்துப் என்னை சாந்தம் படுத்த முயன்றாள். ஆனால் நான் முரடனாக மாறி முரண்டுப் பிடித்தேன். ஒரு கட்டத்தில் அம்மாவால் ஓன்றும் செய்யமுடியவில்லை. என்னை பார்த்து அரண்டுப் போய் நைட்டியை தலைக்கு மேலாக கழட்டினாள். பிராவில்லாத அம்மாவின் இரண்டு முலைகளும் குலுங்கி மேலும் கீழும் ஆடி என்னைப் பார்த்து சிர்ப்பதைப் போலிருந்தது.

நிம்மதி மூச்சுவிட்டப்படி, “அப்பாடா...வந்து மார்புல ஓட்டிகிட்டீங்களா... ரொம்ப தேங்க்ஸ்டி...” என்று முலைகளை அன்பாக தடவிப் பார்த்து, நேசத்துடன் பலமாக எச்சிலொழுக ப்ச்ச்க் ப்ச்சக் என்று பல முறை முத்தமிட்டேன்.

கொஞ்சம் ஆசுவாசப்படுத்தி, “இனிமே என் அம்மா மார்புலேர்ந்து கழண்டு வரக்கூடாது தெரியுமா...” என்று அவர்களை செல்லமாக அழுதுச் சிரித்துக் கொண்டு பட் பட் என்று அடித்தேன். அவையிரண்டும் கமுக்கமாக இருந்து என்னை பார்த்து நமட்டுச் சிரிப்பை உதிர்ப்பதைப் போலிருந்தது.

“நீங்க ரெண்டுப் பேரும் உண்மைல எனக்கு ஃபிரண்ட்ஸ்ன்னா...என் அம்மா மார்புலேயே இருக்கனும் சரியா...நீங்க எப்ப கூப்பிட்டாலும் நான் உங்க கூட விளையாடுறேன்...என்ன சொல்றீங்க...” என்று காதை அவர்கள் பக்கம் எடுத்தச் சென்றேன். அவர்கள் பதில் சொல்லவில்லை.

“ஓ...ஓ...அம்மா இருக்காங்கன்னு பயப்படறீங்களா...பயப்படாம சொல்லுங்க...” என்று இரண்டு முலைகளை செல்லமாக கிள்ளினேன்.

நடப்பவற்றை பேயறைந்தவளைப் போல பார்த்துக் கொண்டிருந்த அம்மா, இப்போது சுதாரித்துக் கொண்டாள், “என்னடா வினித் நடந்துச்சு... அம்மாவுக்கு தெரியனும்ல... இது அம்மா பந்துல...இதை பத்தி நான் தெரிஞ்சிக்க வேணாம்.” என்று என் தலையை மெதுவாக தடவியப்படி கேட்டாள்.

நான் அம்மாவின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு, “அம்மா இது ரெண்டும் உங்ககிட்ட சொல்லாமா மார்புலேருந்து துள்ளி குதிச்சிட்டு என்கிட்ட விளையாட வந்திருச்சு. எனக்கு புது ஃபிரண்ட்ஸ் கிடைச்சுதுன்னு சந்தோஷப்பட்டேன். பேர் என்னான்னா இரண்டு பேரும் உங்க பேரை சொல்றாங்க. எங்கம்மா மார்புலேருந்து ரத்தம் வந்து வலியில துடிச்சிகிட்டிருப்பாங்களேன்னு கேட்டா. என்னை தான் அவங்களுக்கு புடிச்சிருக்காம். அன்பா விளையாடனா உங்க மார்புல போய் மறுபடியும் மாட்டிகிடுவாங்கலாம். சரின்னு அவங்க கூட அன்பா விளையாண்டே. அன்பா கசக்கி முத்தம் கொடுத்து கிள்ளி வாயால கவ்வுனே. அப்புறம் ரெண்டு பேரும் எனக்கு பால் குடுத்தாங்க. பால் வந்துகிட்டேயிருந்துச்சும்மா. அவங்களுக்கு அப்பாவை பார்த்தா ரொம்ப பயம். அவங்களை அப்பா கண்ணு மண்ணு தெரியாம கசக்கி பிழிஞ்சி கடிச்சு கொதருவாரம்மா. உயிர் போகிறளவுக்கு பயமாம் அவங்களுக்கு. சரி பாசமா விளையாண்டுட்டோம் போதும் என் அம்மா மார்புல போய் ஓட்டிகிங்கோங்க கேட்டேன். சரின்னு சொல்லிட்டு என்னை ஏமாத்திட்ட்டு ஓரே ஓட்டமா ஓட்டிட்டாங்க. அவங்க பின்னாடியே ஓடினேன். கண்டே பிடிக்க முடியலம்மா. ஐயோன்னு அலறி அழுதுக்கிட்டிருந்தேன். அம்மா வலியால் துடிப்பாங்களேன்னு துடிச்சிப் போய்ட்டேன். இப்ப என்னடான்னு எனக்கு தெரியாம உன் மார்புல வந்து மறுபடியும் ஓட்டிகிட்டாங்கம்மா... ரொம்ப குறும்பு பண்றாங்கம்மா.” என்றேன்.

அம்மாவுக்கு புரிந்துப் போய்விட்டது நான் கனவுலகில் சஞ்சரித்துக் கொண்டிருந்தேன் என்பது. ஆனால் இந்த கனவை நான் கண்டிருக்க கூடாது இல்லையில்லை இந்த கனவு வந்திருக்க கூடாதென்று அவளின் உள்மனம் கண்டிப்பாக சொல்லியிருக்க வேண்டும்.

குற்ற உணர்வால் அம்மாவின் முகம் துவண்டுப் போய் பெரும் பாவத்தின் பாரத்தை சுமப்பதைப் போலிருந்தாள் அம்மா.

“அது வெறும் கனவுடா...அது உண்மையில்லை பயப்படாதே வினித்” மெதுவாக என் நெற்றியில் முத்தமிட்டு அரவணைத்து எனக்கு பாதுகாப்பை கொடுத்தாள்.

என்னால் கனவு என்று நம்ப முடியவில்லை. எல்லாம் இரத்தமும் சதையுமுமாக நடந்தாக என் மனம் சொல்லியது. “இல்லம்மா சாமி மேல சத்தியம், உண்மையா நடந்துச்சு... நன் என் கண்ணால பார்த்தேன்.” என்றேன்.

அம்மாவின் முலைகளை கெட்டியாக பற்றிக் கொண்டேன்.

இதுவரை இருட்டில் மட்டும்தான் அம்மாவின் முலைகளை பார்த்திருக்கிறேன். இருட்டில் பதுங்கியிருந்து அது தன் வனப்புகளை வளைவுகளை பரிணாமங்களை காட்டிக் கொண்டிருந்தது.

ஆனால் முதன் முறையாக காலை ஆதவனின் இளம் கதிர்களால் வெளிச்சம் காட்டப்பட்ட அம்மாவின் முலைகள் என் கண்களை தாக்கியது. அந்த முலைகளின் கதிர்வீச்சு என் கண்களுக்கு உள் புகுந்து என் மூலைக்கு எட்டியது. அதன் அழுகு என் நாடி நரம்பு ஆன்மாவில் புகுந்து அதனிடம் என்னை அடிமையாக்கியது. என்வொரு உருவம். என்னவொரு காம்பு மேடு. என்னவொரு காம்புகள். அதன் மேல் வாழ்கையே கழித்து செத்துவிடலாம் என்ற எண்ணம் தோண்டும்.

அந்த முலைகளின் அழகை உலகத்தில் வேறு எந்த முலைகளும் தந்துவிடாது என்பது எனக்கு தெரியாமல் என் ஆழ்மனதில் பதிந்துவிட்டது. ஏன் விலாசினியின் முலைகள் கூட என் அம்மாவின் முலைகளுக்கு கீழ்தான்.

இந்த முலைகள் எனக்கு நண்பர்களாக இருப்பது எனக்கு பெருமை ஏற்பட்டது. அவைகளை என் ஆசைத்தீர முட்த்தமிட்டேன். அவைகள் காட்டிய பாசத்தை அன்பை நேசத்தை நான் திருப்பி அவர்களுக்கு காட்டினேன்.

”அம்மா நான் எப்படி பால் குடித்தேன்னு இவங்க எனக்கு சொல்லிக் குடுத்தாங்க.” என்றேன் சந்தோஷமாக.

அம்மாவுக்கு தூக்கிவாரி போட்டது. “என்னடா சொல்றே...”

நான் சட்டென்று அம்மாவின் ஒரு காம்பை விரல்களால் இழுது என் வாய் மேல் பதித்து காம்பை என் வாயினுள் இழுத்து உறிஞ்ச ஆரம்பித்தேன். அம்மாவின் உடல் அதிர்ந்து திடுக்கிடுவதைப் உணர முடிந்தது. அம்மாவின் உடலில் அலையலையாக ஏதோ உணர்ச்சிகள் பாய்வதை உணர முடிந்தது.

கொஞ்ச நேரம் அம்மா என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் இருந்தாள்.

அம்மா விசும்பியப்படி மெதுவாக என் வாயிலிருந்து அவள் காம்பை விடுவித்தாள். என்னை மார்போடு அணைத்துக் கொண்டாள். முலைகளால் என்னை ஆறுதல் படுத்துவதைப் போலிருந்தது.

“எல்லாம் என்னால் தாண்டா...” என்று அவளுக்குள்ளே ரணவேதனையுடன் முனுமுனுத்தாள்.

கொஞ்ச நேரம் கழித்து, “வாடா வினித் குளிக்கலாம் வாடா...” என்று என்னை தன் மார்பிலிருந்து சற்றி விலக்கினாள்.

“அம்மா...வேணாம்மா நான் இப்படியே இந்த சிறுக்கிகளை பிடிச்சிகிறேம்மா. இல்லேன்னா ஓடிப் போயிரும்.” என்று அம்மாவின் முலைகளை கப்பென்று பிடித்தேன்.

அம்மா என் கனவு எனக்கு ஏற்படித்தியிருந்த தாக்கத்தை புரிந்து நிலைகொல்நிது,”அம்மா பிராவும் ஜாக்கெட்டையும் போட்டா இவங்களால ஈஸிய என் மார்பை விட்டு எஸ்கேப்பாக முடியாதுடா...” மெல்லிய குரலில்

நான் விடாப்பிடியாக முலைகளை பிடித்துக் கொண்டு, “உங்களுக்கு தெரியாதும்மா, இவங்க ரொம்ப மோசம் ஏமாத்துகாரிங்க. நீங்க ப்ரா ஜாக்கெட் போட்டாலும் எப்படியோ ஓடிப்போய்டுவாங்க... இதுகள நம்பவேக் கூடாதம்மா...” என்றேன்.

நான் அவளின் முலைகளை எப்பேற்பட்ட பூகம்பம் வந்தாலும் விட மாட்டேன் என்று அம்மாவுக்கு தெரியும்.

“அப்ப என்ன பண்ணனும்...” மனதளவில் வலுவிழுந்த அம்மா கேட்டாள்.

நான் என் கையில் மாட்டிய முலைகளைப் பார்த்தேன், என் கையில் பிடிப்படாமல் திமிறிக் கொண்டிருந்தன, “இந்த குறும்புக்காரிகளை, ஓடிப்போகாதளவுக்கு கட்டிப் போட்டுறுங்கம்மா... கெட்டியான கயிறால ஸ்ட்ராங்க்கா கட்டிப் போடுங்கம்மா” என்றேன்

அம்மா நான் சொன்ன யோசனை சிறிது நேரம் யோசித்து “சரிடா...” என்றாள்.

“இந்த ஏமாத்துக்காரிகளை கொஞ்சம் கெட்டியா பிடிம்மா...” என்று என் கையை விடுவிக்க, அம்மா தன் கையால் தன் முலைகளை கசக்கியப்படி பிடித்தாள். நான் ஓடிப் போய் துணி உலர்த்த பயன்படும் கெட்டியான நைலான் கயிற்றை எடுத்து வந்து அம்மாவிடம் கொடுத்து, “இதால அவங்களை கட்டிப் போடுங்க...” என்றேன்.

...தொடரும்.

[Deep_Lover]

அம்மா கயிற்றையும் என்னையும் தன் கைகளால் பற்றிய முலைகளையும் மாறி மாறி பார்த்தாள். அம்மாவின் மனதில் என்ன ஓடியது என்று தெரியவில்லை. ஆனால், இப்போது நினைத்துப் பார்த்தால், தன் மகன் தன் முலைகளை ஓடிப்போகாதளவுக்கு கட்டிப் போடும்படி தாயிடம் சொல்லும் போது, அந்த தாயின் மனதில் என்ன ஓடும் என்று தெரியவில்லை.

ஆனால் என் தாயின் மனதில் குற்றணர்வு எரிமலையாக வெடித்தது. செய்துவிட்ட பாவத்தின் தீ அவளின் ஆன்மாவையும் உடலையும் எரித்துக் கொண்டிருந்தது. வாழ்வதே சாபம் என்று தோன்றும். நரகம் இருக்கும்வரைக்கும் அதில் குடிக்கொள்ள தோன்றியிருக்கும்.

அம்மா முகத்தில் அவ்வளவு வேதனை பரிதவிப்பு.

சட்டென்று அம்மா முகத்தில் ஓரு பாவனை குடிக்கொண்டது. தனக்கு தானே தண்டனை கொடுக்கும் பாவம். கொடூருமான தண்டனை கொடுக்கும் பாவம். காமம் பாசத்தைக் காட்ட அதைத்தானே கேட்கும்.


அம்மா மெதுவாக அந்த கயிற்றை ஒரு முனையை பிடித்து முலைகளின் மேல் வைத்து மீதி கயிற்றை அவளின் பரந்த முதுகுப்பக்கமாக போட, நான் அதனை எடுத்து பின்புறமாக சுற்றி மறுபடியும் அம்மாவிடம் குடுத்து, “நல்லா டைட்டா கட்டுங்கம்மா...அவங்க ஓடவே கூடாது.” என்றேன்.

அம்மாவின் முகத்தில் வேதனை கலந்த புன்முறுவல்.

சுற்றி எடுத்த வந்த கயிற்றை உடம்பையும் முகத்தையும் முறுக்கி ஒரு கையால் பிடித்து மறுகையால் கயிற்றின் முனையை பிடித்து பல்லை கடித்து...ம்ம்ம்ம்... என்று அசுர பலம் கொண்டு இழுத்துப் கயிற்றை முதுகுப்பக்கமாக போட, நான் முதுகுப் பக்கம் சென்று மறுபடியும் கயிற்றை அம்மாவின் மார்புக்கு முன் கொண்டு வந்தேன்.

அம்மா இன்னும் தன் முழுப்பலத்தை காட்டி இழுத்து கயிற்றை முதுகுப்பக்கமாக போட்ட கட்ட ஆரம்பிக்க நான், “இன்னும் டைட்டாம்மா...” என்று அம்மாவை ஊக்கப்படுத்தியப்படி கயிற்றை ஓவ்வொரு சுற்றுக்கும் அம்மாவிடம் கொடுத்து கொண்டேயிருந்தேன். அம்மா இறுக்கமாக பத்து சுற்று சுற்றி யாராலும் அவிழ்க்க முடியாத முடிச்சுப் போட்டாள். மேல் மூச்சு விட்டப்படி சுவரோரம் சாய்ந்து கண்களை மூடிக்கொண்டாள்.

வலிகளை வரவேற்றுக் கொண்டிருந்தாள். வலி ஏற ஏற அம்மாவின் முகத்தில் தண்டனை ஏற்கும் இன்ப உணர்ச்சி தெரிந்தது.

இப்போது நயிலான் கயிற்றால் சுற்றப்பட்ட அம்மாவின் முலைகளைப் பார்த்தேன். முலைகளின் தோல் கிழிக்கமளவுக்கு அம்மா சுற்றியிருந்தாள். இன்னும் கொஞ்சம் இழுத்திருந்தால், முலைத்தோல் கிழிந்து ரத்தம் வடிந்திருக்கும். வேறு யாராவது பெண் முலைகளாக இருந்தால், இந்நேரம் மார்போடு மார்பாக அமுங்கிப் போய் தன் மேடு வனப்பை இழந்து தட்டையாக மாறியிருக்கும். ஆனால் அம்மாவின் முலைகளோ, சற்றுத்தான் அமுங்கிப் போயிருந்தன. வடிவும் உருவமும் அப்படியே தான் இருந்தன. அது அம்மாவின் முலைகளின் திரட்சிக்கு திடாகத்திருத்துக்கு சாட்சி, கயிற்றின் இடைவெளியில் முலைகள் பிதுங்கி சதை துண்டுகளாக காட்சியளித்தது. காம்புள் கயிற்றில் இடைவெளியில் வெளியே தள்ளி துருத்திக் பெரிதாகி வெடித்துவிடும் போலிருந்தது. அதன் பல பாலூற்று ஓட்டைகளின் திறப்பின் வழியாக இரத்தம் எந்த நேரமும் வெளியே வந்துவிடும் என்றளவில் இருந்தது.

வெள்ளைவெளரேன்றிருந்த அம்மாவின் முலைகள் மாலை நேரத்து வானம் போல பொன் நிறமாக சிவந்துக் காணப்பட்டது.

இது அம்மா தனக்கு தானே கொடுத்துக் கொண்ட தண்டனை. அம்மா கயிற்றை கட்டிய விதத்தில் அவள் முலைகளில் நரக வேதனை வலி ஏற்பட்டிருக்கும். அம்மா கண்களில் வலி கண்ணீர் துளிகளை காண முடிந்தது. கன்னியாஸ்திரீகள், ராத்திரி நேரத்தில், தங்களுக்கு ஏற்பட்ட காம இச்சைகளுக்கும் ஆசைகளுக்கும் தங்களை தாங்களே சாட்டையால் அடித்து மெழுவர்த்தியால் சூடு போட்டு தங்களுக்கு கொடுக்கும் தண்டனைக்கு ஓப்பானது அம்மா தனக்கு தானே கொடுத்துக்கொண்ட தண்டனை என்று நான் பல ஆண்டுகள் கழித்துதான் உணர முடிந்தது.

அப்போது எனக்கு இருந்த ஓரே குழந்தைத்தனமான எண்ணம், எப்படி அம்மாவின் முலைகளை அடக்கி காப்பாற்றி அவள் மார்பில் வைப்பது என்பதே. எனக்கு அம்மாவின் முலைகள் மீது நம்பிக்கையில்லை. எப்போது வேண்டுமானாலும் கழன்று ஓடிவிடும் என்று அஞ்சினேன்.

அம்மாவின் வேதனை, எண்ணங்கள், வலி மற்றும் உணர்ச்சிகளையெல்லாம் புரிந்து அறிந்துக் கொள்ளும் வயதில்லை எனக்கு.

“இப்ப என்னாங்கடி பண்ணுவீங்க...” என்றேன் நைலான் கயிற்றால் சிக்கி சின்னாபின்னமான முலைகள் முன் என் கைகளை ஆட்டியப்படி.

அவைகள் பேசாமல் இருந்தன. “என்னாங்கடி பேச்சு மூச்சே காணோம். இப்ப தைரியமிருந்தா ஓடுங்கடி...” என்று அம்மாவின் முலைகளை அதட்டிக் கொண்டிருந்தேன்.

”இனிமே இது இரண்டும் தப்பவே முடியாது வினித்...” என்று வலியை அடுக்கிக் கொண்டு பாசமாக ஒரு புன்னைகை வரவழைத்து அம்மா சொன்னாள்.

அம்மாவின் அலங்கோலமான முலைகளை சில நொடிகள் பார்த்து, “இந்த ஏமாற்றுக்காரிங்க தப்ப முடியாதும்மா...” என்றேன்.

அம்மா ஐயோ அம்மா என்று வலியால் முனுகியப்படி எழுந்து, நைட்டியை போட்டுக் கொண்டு என்னை குளியலறைக்கு அழைத்துக் கொண்டுச் சென்று நன்றாக தெய்த்து குளிப்பாட்டி விட்டாள். எப்போதும் என்னை குளிப்பாட்டும் போது நைட்டியை கிழிக்கமளவுக்கு தொங்கும் அம்மாவின் முலைகள் எந்த ஒரு சலனமின்றி அடக்க ஓடுக்கமாக இருந்தன. ஆனால் அம்மாவின் முகத்தில் தாங்க முடியாத வேதனை. பல்லை கடித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அப்போதைக்கு அப்போது, அம்மா வலியால் முனுகியப்படி ஆனால் முகத்தில் அன்பு புன்னகை மாறாமல் எனக்கு குளிப்பாட்டினாள். நேற்று இரவு நடந்தவற்றை கழுவி அழிக்க நினைத்து என்னை குளிப்பாட்டியதைப் போலிருந்தது.

என் இடுப்பு பகுதியை அம்மா பார்க்க பயந்து அதை தவிர்ப்பதை என்னால் உணர முடிந்தது.

டவலால் என்னை துடைத்து என் இடுப்பில் அதனை சுற்றி வீட்டிற்கு வந்தோம்.

எனக்கு அம்மாவின் முலைகள் ஓடியிருக்குமா என்ற சந்தேகம் ஏற்பட்டது.

“அம்மா அந்த சிறுக்கிக ஓடினாலும் ஓடியிருப்பாங்க...இருக்காங்களா இல்லையா என ஒன் டைம் பார்த்திரலாம்மா...” என்று பயந்தப்படி கேட்டேன்.

சில வினாடிகள் ஆடிப் போன அம்மா, “அம்மா அதை ஸ்டராங்க கட்டிப் போட்டிருக்கேன். எங்கும் ஓடிர மாட்டாங்க...” என்று கெஞ்சுவதைப் போல சொன்னாள்.

“இல்லம்மா ஒரு தடவை பார்த்திரலாம்...” என்றேன் விடாப்பிடியாக.

அம்மா கண்களை மூடினாள். வரப்போகும் வலியை எதிர்ப்பார்த்து, தன் மகனிடம் முலைகளை காண்பிக்கும் நிலைமையை நினைத்து கண்களை மூடினாள்.

அம்மா பொறுமையாக வலியில்லாமல் எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு மெதுவாக நைட்டியை தலை வழியே கழட்டினாள்.

அப்பாடா என்று என் மனம் நிம்மிதியடைந்தது. அம்மாவின் முலைகள் அம்மா கட்டிப்போட்டப்படி அப்படியே இருந்தது. கயிற்றுக்குள் சிக்கி சின்னாப்பின்னமாக இருந்தது.

சட் சட் என்று செல்லமாக அதனை தட்டினேன். அம்மா வலியால், “ஆஆஆஆ...” என்ற அலறினாள். எங்கே நான் பயந்துப் போய்விடுவேனோ என்று பல்லை கடித்து வலியை பொறுத்துக் கொண்டாள். கயிற்றின் இடையே தொங்கிக் கொண்டிருந்த இரண்டு காம்புகளை பிடித்து திருகினேன். அம்மாவின் உடல் ஒருமுறை உதறியது. வலியால் துடித்தது. ஆனால் அடுத்த வினாடி, அம்மாவின் உடல் வலியால் துடிப்பதை விட இன்பம் வந்து பாய்ந்ததை அறிந்து அவமானத்தால் துடிப்பதை, பல வருடங்களுக்கு பின் அந்த காட்சியை அசைப் போடும் போது தெள்ளத் தெளிவாக எனக்கு தெரிந்தது.

“அம்மா இனிமே தப்பி போக மாட்டாங்கன்னு நினைக்கிறேன்.” என்றேன்.

“கண்டிப்பா தப்பி போக மாட்டாங்க...” என்றாள் அம்மா ஏதோ பெரும் சரிவில் உருள இருப்பவளைப் போல.

அம்மா நைட்டியை மெதுவாக வலியுடன் முனுகியப்படி மாட்டினாள். என்னை பார்த்து வெற்று வேதனை புன்னகையொன்றை உதிர்த்து, காலை உணவை வலியுடன் தயார் செய்தாள். வலித் தாங்கமுடியவில்லை போலும் அம்மா கண்களில் நீர் வழிந்து நின்றது.

அம்மா ஏன் அழுகின்றாள் என்று தெரியவில்லை. ஒருவேளை முலைகள் ஓடிவிடும் என்று பயப்பட்டிருப்பாளோ என்று எண்ணி, “அம்மா பயப்படாதீங்கம்மா... நான் நைட்டிக்கு கீழே பார்த்துகிட்டிருக்கேன். பந்து ரெண்டு அந்த வழியா ஓடிப் போனா நான் புடிச்சிருவேன்...” என்று நான் சொல்ல, அம்மா அப்படி எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட்டு அப்படியே ஓடிவந்து என்னை தூக்கி அரவணைத்து, “வினித்த்த்த்த்...” என்று அழுதாள். வலியால் துடித்தாள்.

எனக்கு ஓன்றுமே புரியவில்லை. கொஞ்ச நேரம் என்னை தூக்கி ஆசுவாசப்படுத்திவிட்டு, சமைக்க சென்று சமையல் செய்து முடித்தாள்.

செய்து நானும் அம்மாவும் உண்டோம்.

அம்மா வலியால் முனுகியப்படி வீட்டை சுத்தப்படுத்த தொடங்கினாள். அம்மா சுத்ததுக்கு பெயர் போனவள். கடகடவென் நேர்த்தியாக வீட்டை சுத்தப் படுத்துவாள்.

வீட்டை கூட்டியப்படி, “அப்பா வருவதற்கு சாய்ந்தரமாயிடும் போல...” என்றாள் அம்மா. அப்பா என்று சொல்லும் போது, அம்மாவின் உடலில் குடிக்கொண்டிருந்த வலி சோகம் பாவம் எல்லாம் சில வினாடிகள் மறைந்துப் போயின.

“அப்பா எனக்கு எல்லாம் வாங்கிட்டு வருவாரம்மா...” என்று கேட்டேன்.

“ஆமாடா....கண்டிப்பா...” என்றாள்.

அம்மா வீட்டை சுத்தப்படுத்திவிட்டு என் பக்கம் வந்து தரையில் உட்கார்ந்தாள். கொஞ்ச நேரம் மவுனமாக இருந்து அம்மாவே தொடர்ந்தாள், “இவங்க போக மாட்டாங்களே... கயிற்றை அவிழ்த்துடலாமா.” என்று அம்மா கேட்டது என் மனதை உலுக்கியிருக்க வேண்டும். ஆனால் அந்த வயதில் எனக்கு உறைக்கவில்லை.

என்னைப் பெற்ற அம்மா என்னிடம் பிச்சைக் கேட்டுக் கொண்டிருக்கின்றாள். நாலு தட்டு தட்டி அதட்டி உதைத்து வழிக்கு கொண்டு வரவேண்டிய வயதிலிருக்கும் என்னிடம் இப்படி பிச்சைக் கேட்டுக் கொண்டிருப்பதை நினைக்கும் போது, இப்போதும் எனக்கு நெஞ்சு வெடித்து அழுகை வரும். அம்மாவின் மனது என்ன பாடுப் பட்டிருக்கும் என நினைத்து ஓடிந்துப் போயிவிடுவேன்.

“கொஞ்ச நேரம் இரும்மா...அப்பத்தான் அதுகளுக்கு புத்தி வரும்...” என்றேன் அம்மாவின் மார்பை விரல்களால் குத்தியப்படி. அம்மா வலியால் ஆஆஆவென முனுகினாள்.

சில நொடிகள் கண்களை மூடி பெருமூச்சு விட்டாள் அம்மா.

“சரி வாடா வினித் தூங்கலாம்...” என்றாள்.

சட்டென்று நைட்டியை கழட்டினாள். நைட்டியை கழட்டும் போது. அது கயிற்றாள் கட்டப்பட்ட முலைகளை உராய அம்மாவின் முகம் வலியால் அஷ்ட கோனலானது. அப்படியே மல்லாந்து படுத்து கண்களை மூடி நிதானமாக மூச்சை விட்டப்படி சட்டென்று என்னை இழுத்து அவள் மார்பில் மீது குப்புற படுக்க வைக்க, நைலான் கயிற்று என் உடல் முழுக்க குத்த, நான் ஆவென்ற அலற, என் உடல் எடை அம்மாவின் முலைகள் மேல் சுற்றப்பட்ட நைலான் கயிற்றை பலமாக தோலினுள் அழுத்த, அது மேலும் முலைகளில் ஆழமாக பாய, எழுந்த பயங்கரமான நரக வேதனை வலியை அம்மா கட்டுப்படுத்துவதை, அவள் கீழ் உதட்டை தன் பற்களால் கடித்து முகம் கோணலாகி மூடிய கண்களில் வழியே நீர் கசிவதை வைத்து என்னால் உணரமுடிந்தது.

வலி பயங்கர்மாக இருந்திருக்க வேண்டும். இது அவளுக்கு தானே அளித்த தண்டனை என்று நினைத்து பொறுத்திருக்க வேண்டும். நைலான் கயிறு என் உடலை குத்த நான் நெளிந்தேன். நான் நெளிய நெளிய அம்மாவுக்கு வலி அதிகமெடுத்தது.

அம்மா வாயிலிருந்து மெதுவாக ஓஓஓஓவென்று வலியின் ஓலம் எழுந்தது. எனக்கு பயமேற்பட்டது. ஓன்றுமே புரியவில்லை.

...தொடரும்.

[Deep_Lover]

சட்டென்று அம்மாவின் முகத்தில் தெரிந்த மரண வலிகளில் ஒருத் துளி இன்பத்தை கண்டேன். நான் கயிற்றின் சொரசொரப்பினால் அசைய அம்மாவின் இன்பத் துளி அதிகரித்தது. எப்படி என்று தெரியவில்லை. இப்போது யோசிக்கும் போது, நான் அம்மாவின் கட்டிப்போட்ட மார்பின் மீது அசையும் போது, கயிற்றின் இடைவெளியில் வெடிப்பதைப் போல பெருத்து துருத்திக் கொண்டிருந்த காம்புகளை உராய்ந்துக் கொண்டிருந்தேன். அந்த காம்பு சீண்டல்களால் அம்மாவுக்கு அந்த வலியில் இன்பத்தை அடைந்திருக்கின்றாள்.

அம்மாவின் முகத்தை இப்போது கூர்ந்து அவதானித்தால், எந்த இன்பத்திற்காகவோ அம்மா தன் மீது நரக வலியை திணித்தாளோ அந்த வலிக்கு நிவாரணமாக அந்த இன்பமே வந்திருக்கின்றது. காமம் எந்த சந்துபொந்து கிடைத்தாலும் உயிர்ப்பித்து தாண்டவமாடிவிடும் என்பதற்கு சாட்சியாக அம்மா அப்போது இருந்தாள்.

நான் அசைவதால் அம்மாவுக்கு வலியிலிருந்து விடுதலை என்ற எண்ணமே இன்னும் என்னை அசைய தூண்டியது. அம்மா வலியில் இன்பத்தை அனுபவித்தாள்.

ஒரு கட்டத்தில் என்னால் முடியாமல் அப்படியே தூங்கிப் போனேன். எவ்வளவு நேரம் தூங்கினேன் என்று தெரியவில்லை. சட்டென்று முழிப்பு வந்தது. அம்மாவின் பக்கவாட்டில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தேன்.

எழுந்து அம்மாவின் கயிற்றால் கட்டப்பட்ட மார்பை பார்த்தேன். கயிற்றின் சிராய்ப்புகளால் அம்மாவின் முலைகள் ரத்தச் சிவப்பாய் மாறிப் போயிருந்தது. காயப்பட்டிருந்தன. அம்மா மல்லாந்துப் படுத்து வாயை சிறிது திறந்து மென்மையான குறட்டை விட்டு தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

எனக்கு தூக்கிவாரிப் போட்டது. கட்டப்பட்டிருந்த முலைகள் என்னை பார்த்து அழுதுக் கொண்டிருந்தன.

“என்னடி.... பண்ணுற குறும்பையெல்லாம் பண்ணிட்டு அழறீங்க...” என்றேன்.

“ப்ளீஸ்டா வினித் இந்த கட்டை அவிழ்த்து விடுடா... நாங்க இனிமே உங்கம்மா மார்புலத்தான் தொங்கிகிட்டிருப்போம். இனிமே உன் கூட விளையாடனும் இங்கேயே தொங்கிகிட்டு விளையாடுவோம். கழண்டுகிட்டு கீழே எல்லாம் வர மாட்டோம்.” என்றழுதனர்.

எனக்கு அவர்களை பார்க்க பாவமாக இருந்தது. “ப்ளீஸ் வினித் வலிக்குதுடா... எங்களுக்கும் வலிக்கிறதில்லாம...உங்கம்மாவுக்கு பயங்கரமா வலிக்குதுடா... அவங்க வெளியே சொல்ல முடியாம அழுதுகிட்டிருக்காங்க...ப்ளீஸ் கட்டை அவுத்து விடறா... நாங்க இங்கேயே தொங்கிட்டிருப்போம்...” என்று என்னிடம் அழுதனர்.

“சத்தியமா கழண்டு வரமாட்டீங்களே...” கறாராக அவைகளிடம் கேட்டேன்.

“பிராமிஸ்...உங்கம்மாவை பாருடா எப்படி வலியோட தூங்கறாங்கன்னு” என்றனர்.

“எங்கம்மாவுக்கு வலிச்சிருக்குமா...” என்றேன்.

‘ஆமாட உங்கம்மாவுக்கு வலிக்குதுடா... உனக்காக இந்த வலியெல்லாத்தையும் பொறுத்துக்கிறா... யாராலேயும் இந்த வலியை பொறுத்துக்க முடியாது... உங்கம்மாவாலத்தான் தன் மகனுக்காக பொறுத்துக்கறா...” என்றனர்.

தூக்கத்திலும் அம்மா வலியால் முனுகினாள். அம்மாவின் முலைகள் கழண்டு ஓடும் பயமில்லாமல் போய்விட்டதால், எனக்கு இப்போது அம்மாவின் வலியினை உணரத் தொடங்கினேன். துடித்தேன்.

“ஐயோ...அம்மாஆஆஆஆ...” என்றலறினேன்

“அம்மா...அம்மா எழுந்திருங்கம்மா...” என்று அம்மாவை உலுக்கினேன்.

அம்மா திடுக்கிட்டு முழித்து, கண்களை திறந்து என் அலறும் முகத்தைப் பார்த்து, “என்னாச்சு வினித்...” என்று அக்கறையுடன் பதறி எழ முயன்றாள்.

ஆனால் அடுத்த கணம் வலியினால், “யம்ம்மாஆஆஆஆ...” என்று துடித்து, “என்..ன்ண்டாஆஆ....ஆச்ச்ச்ச்சு...” என்று வலியில் துடித்தப்படியே பாச அக்கறையுடன் கேட்டாள்.

“உங்களுக்கு வலிக்குதுன்னு எனக்கு ஏன் சொல்லல...” அம்மா முகத்துல பாசத்துடன் ப்சக் ப்சக் என்று முத்தமிட்டேன்.

அம்மா ஒரு கணம் கணத்த சிந்தனை மவுனம் காத்தாள். வலியே இன்பம் என நினைத்திருப்பாளோ. மகனுக்கு தியாகம் என்று நினைத்திருப்பாளோ. முலைகளைப் பற்றி நான் பகல் கனவு கண்டதுக்கு அவள் தான் காரணம் என்று வலியை தண்டனை என்று ஏற்றிருப்பாளோ. காமத்தை அடித்து துரத்த அந்த வலிதான் காரணம் என்று நினைத்திருப்பாளோ. என்ன நினைத்திருப்பாள் என்று இதுவரை எனக்கு தெரியவில்லை.

ஆனால் அம்மா சொன்னது, “இப்படி இதுக ரெண்டு கட்டிப்போடலைன்னா ஓடிப்போயிடுமே...” என்று கண்கலங்கி வரவழைக்கப்பட்ட புன்னகையுடன் சொன்னாள். புன்னகை சிரிப்பாக மாறியது.

“இவங்க இனிமே உங்க மார்புலேர்ந்து கழண்டு போகமாட்டேன்னு என்கிட்ட காட் பிராமிஸ் பண்ணிட்டாங்கம்மா கயிறை அவுறுங்கம்மா...உங்களுக்கு வலிக்குது...” என்று அம்மாவை துரிதப்படுத்தினேன்.

”யம்மாஆஆஆ...” என்று வலியோடு அம்மா எழுந்து உட்கார்ந்தாள்.

“ரொம்ப வலிக்குதாம்மா...” என்றேன்.

“இல்லடா...” என்றாள் முகத்தை சுழித்தப்படி.

அம்மா கயிற்றின் முடிச்சை அவிழ்க்க தொடங்கினாள். அவளால் முடிச்ச அவிழ்க்க முடியவில்லை. முடிச்சு நன்றாக இறுக்கமாக இருந்தது. சின்ன அசைவும் அம்மாவுக்கு வலியை கொடுத்தது. அவ்வளவு இறுக்கமாக கட்டியிருந்தாள். ஒரு கட்டத்தில் அவளின் முயற்சியே வலியை அதிகமாக்கியிருக்க வேண்டும். முடியால சலித்துப் போய் விட்டுவிட்டாள்.

“வினித்...அந்த சிஸ்ஸரை எடுத்துட்டு வாடா...” என்று அம்மாச் சொல்ல நான் ஓடிப் போய் கத்திரிக்கோலை எடுத்து வந்து அம்மாவிடம் கொடுத்தேன். அம்மா வலியால் துடித்தப்படி உதட்டை பல்லால் கடித்தப்படி எப்படியோ முடிச்சை கத்திரித்து அவிழ்த்துவிட்டாள்.

மெதுவாக நைலான் கயிற்றை எடுக்க ஆரம்பிக்க, அது அம்மாவின் முலைகளின் தோலை சர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ரென்று கொஞ்சமா பீய்த்துக் கொண்டு விடுப்பட அம்மா, “கடவுளேஏஏஏஏஏ...” என்று வலியால் துடித்தப்படி அழ ஆரம்பித்தாள்.

எனக்கும் அழுகை வந்தது. அம்மாவுக்கு இப்படி கயிற்றை கட்டி வலியெடுப்பது என்னால்தானே என்று குற்றணர்வு தாக்க அழ ஆரம்பித்தேன்.

கயிறு அம்மாவின் முலைகளிலும் முதுகிலும் நன்றாக தோலுடன் பின்னி ஓட்டிக் கொண்டிருந்தது. அம்மாவால் வலியை பொறுத்துக் கொண்டு கயிற்றை எடுக்க தைரியமில்லாமல் கைவிட்டுவிட்டாள். நடுங்கிய அழும் குரலில், “வினித் அம்மாவுக்கு ஹெல்ப் பண்ணுடா...இந்த கயிறை எடுத்துவிடுடா...” என்று உதட்டை பல்லால் கடித்து கண்களை மூடினாள்.

நான் மெதுவாக கயிற்றை பிடித்து எடுக்க ஆரம்பித்தேன். அது சர்ர்ர்ர்ர்ர்ரென்று அம்மாவின் தோலை பீய்த்து எடுத்தப்படி விடுப்பட்டது.

அம்மா, “ஐயோஓஓஓஓஒ....” என்று அலறி வாய் விட்டு அழ ஆரம்பித்தாள்.

நான் பயந்துப் போய் கயிற்றை விட்டு அழ ஆரம்பித்தேன்.

அம்மா அழுதப்படி, “வினித் நிப்பாட்டாதேடா எடுத்துவிடுடா...” என்று கத்தினாள்.

நான் கயிற்றை பிடித்து எடுத்து இழுத்து அம்மாவை சுற்றி வர, கயிறு சர்ர்ர்ர்ர்ர்ர் என்று தோலை பிடித்துக் கொண்டு வந்தது. வலியால் துடித்தப்படி, “அய்யோஓஓஓ...அம்மாஆஆஆஆ...அய்யோஓஓஓ...அம்மாஆஆஆஆ...அய்யோஓஓஓ...அம்மாஆஆஆஆ...அய்யோஓஓஓ...அம்மாஆஆஆஆ...அய்யோஓஓஓ...அம்மாஆஆஆஆ...அய்யோஓஓஓ...அம்மாஆஆஆஆ...” என்று அம்மா அலற ஆரம்பித்தாள். கயிறு விடப்பட்ட இடத்தில் மெல்லிய இரத்த துளிகள் இருந்தன.

நானும் பயந்துப் போய் அழுதப்படி அம்மாவை பத்து முறை சுற்றிவந்தேன். கயிறு முழுவதுமாக வந்துவிட்டது. அதுவரை சிறைப்பிடிக்கப்பட்ட அம்மாவின் முலைகள் ஆனந்தத்தில் துள்ளி குதித்தன. அம்மாவின் முலைகளிலும் முதுகு பக்கத்திலும் வரிவரியாக தோலை பீய்த்தெடுத்த ரத்தக் கோடுகள் தெரிந்தன. பயத்தால் அழ ஆரம்பித்தேன். அம்மாவும் அழ ஆரம்பித்தாள்.

“எல்லாம் என்னால் தான்...சாரி அம்மா...சாரி அம்மா... என்னை அடிங்க... என்னை அடிக்க...” என்று அழுகையால் மூக்கொழுகியப்படி அம்மாவின் கையை தூக்கி என்னை அடிக்கச் சொன்னேன்.

குணிந்து அழுதுக் கொண்டிருந்த அம்மா தலையை தூக்கி என்னை தன் பக்கம் இழுத்து, “ நீ ஓன்னும் பன்னலேடா விணித்...எல்லாம் அம்மாவாலத்தான் வந்தது...” என்று என் மூக்கில் ஓழுகியதை கட்டை ஆட்காட்டி விரல்களால் மூக்கை அழுத்தி பிடித்து எடுத்து தன் பாவாடையில் துடைத்து, என்னை அவளின் மார்போடு அழுத்தி, “அழாதேடா வினித்...” என்றாள்.

எனக்கு என்ன வந்ததோ தெரியவில்லை. அடக்க முடியாமல் ஓவென்று குரலெத்து ஆரம்பித்தேன். அம்மாவின் வலி நிறைந்த நிராதரவான நிலையை நினைத்து என் மனம் அழுதது.

அம்மா எவ்வளவோ முயன்றாள் என் அழகையை அடக்க. ஆனால் என் அழுகை தொடர்ந்தது.

சட்டென்று ஒரு காம்பை என் வாயினுள் திணித்தாள். மறுநிமிடம் என் உடல் முழுக்க ஒரு சாந்தம் பரவியது. என் அழுகை மெல்ல அடங்கியது. அம்மாவின் முலையும் காம்பும் ரகசியமாக எனக்கு ஆறுதல் சொல்லி அழாதே என்றது. என் அழுகை நின்று நான் பாசமாக அம்மாவின் காம்பை சப்பி உறிஞ்ச ஆரம்பித்தேன். என் சாந்தம் அம்மாவையும் சாந்தப்படுத்தியது.

நீண்ட நேரம் காம்பு என் வாயில் இருந்தது. அம்மா இப்போது சகஜ நிலைமைக்கு வந்துவிட்டாள். மெதுவாக என்னை தூக்கி அவளை பார்க்கும்படி கால்களுக்கு மேல் உட்கார வைத்தாள்.

என்னை உற்று நோக்கினாள். ஆன்மாவை மனதை உடலை ரத்தத்தை சதையை நாடியை நரம்பை என் உடலின் ஓவ்வொரு அணுவையும் பிளந்து உற்று நோக்கி துழாவி அதில் என்னயிருக்கின்றது என்று தேடினாள்.

இப்போது நினைத்தால் அம்மா என்னிடம் ஒரு துளி அணுவளவு காமம் இருக்கிறதா கசிக்கிறதா என்று பெரிய பூதக்கண்ணாடியை வைத்து பார்ப்பதைப் போன்றிருந்தது.

“சாரி வினித்...” என்றாள்.

“எதுக்கு சாரிம்மா...நீங்கத்தான் எந்த தப்பும் பண்ணலேயே...”

“எல்லாம் தப்பும் நான் தான் செஞ்சேன்... உனக்கு இப்ப புரியாது...” என்று ரகசியமா தனக்கு தானே சொல்லிக் கொண்டாள்.

நான் மவுனமாக இருந்தேன்.

“அம்மாகிட்ட மறைக்காம உன மனசுல என்ன இருக்குங்கறதை உண்மையைச் சொல்லனும் சரியா...” அம்மா என்னை உற்று நோக்கியப்படி கேட்டாள்.

“சரி அம்மா...” என்றேன் அம்மாவின் கண்களைப் பார்த்தப்படி.

“அம்மா கிட்ட இப்ப இப்படி இருக்கும் போது உன் மனசுக்கு ஏதாவது தப்பா தோனுதா...” என்று கிசுகிசுப்பாக கேட்டாள்.

“இல்லம்மா...” என்றேன்.

“நைட் நடந்தது...இப்போ அம்மா முலையை கட்டி வெச்சப்போ...அம்மா இப்படி உன்கிட்ட அம்மணமா இருக்கறது உனக்கு ஏதாவது தோணிச்சா... மனசுல ஏதாவது ஹாப்பினஸ் இல்ல வேற ஏதாவது உணர்ச்சி ஃபீலிங்க்ஸ் இருந்துச்சா தோனிச்சா...” என்று அடியாழுத்துள் கத்தியை துழாவி கேட்பதைப் போலக் கேட்டாள்.

“எதுவுமே தோணல அம்மா...” என்று உண்மையைச் சொன்னேன்.

“அப்படின்னா என்ன ஃபீலிங்க்ஸ் இருக்கு...” என்றாள்.

“சின்ன வயசுல எனக்கு என்ன ஃபீலிங்க்ஸ் இருக்கோ அதேதாம்மா...” என்றேன்.

“இப்படி அம்மா கூட இருக்கறது பிடிச்சியிருக்கா...உனக்கு என்ன தோணுது....தோணுனதை சொல்லு.” ரகசியமான என் ஆன்மாவை குரலில் என் ரகசியத்தை அறிய கேட்டாள்.

அவளின் கேள்வி என்னையறியாமலேயே உண்மையைச் சொல்ல வைத்தது.

நான் கண்களை அகல திறந்து, “ஓன்னுமே தோணலேம்மா....ம்ம்ம்ம்... பொம்மைகிட்ட விளையாடற சந்தோஷம் எப்படி வருமோ அப்படி இருக்கும்மா... ஏதோ உன் மேல அதிகமான லவ் வர்ற மாதிரி இருக்குமா... நீ சொன்னப்படி நடந்து உன் சந்தோஷமா வெச்சுக்கனும்னு தோணுதம்மா... ஆனா...” என்றேன்.

”என்ன ஆனா...”ஆவலுடன் கேட்டாள்.

“முன்னாடி உங்களை துணியில்லாம பார்த்தா பயமா இருக்குமா. ஆனா இப்ப இந்த பந்துக்களை மட்டும் பார்த்தா பயமில்லேம்மா... ஆனா அதுக்கு கீழே பார்க்க பயமா இருக்கும்மா...” என்றேன்.

நான் பேசியவற்றை உள்வாங்கி சிந்திப்பதைப் போல் மவுனமாக இருந்தாள். எனக்குள் எந்த விதமான மாற்றத்தையும் அவளால் காணமுடியவில்லை. அவளின் நிர்வாணம் என்பது எனக்கு தப்பாகவும் சாதரணமற்றதாகவும் தெரியவில்லை. தாய்ப்பாசத்தின் மகன்பாசத்தின் வெளிப்பாடாகவே என்னுள் பதிந்துள்ளதை கண்டுக்கொண்டிருப்பாள்.

அவள் நேற்றிரவிலிருந்து இதுவரை செய்தது என் மனதை எந்தளவும் பாதிக்கவில்லை என்பதை புரிந்துக் கொண்டிருப்பாள்.

ஆனால், அடுத்து வருவதை அவள் எதிர்ப்பார்க்கவில்லை. ஏதோ பழுக்க காய்ச்சின இரும்பு கம்பி ஓன்று அவளின் இதயத்தை துளைத்துக் கொண்டு செல்வதைப் போல துடித்துவிட்டாள்.

“உங்களுக்கு ஏதாவது ஃபீலிங்க்ஸ் இருந்துச்சும்மா...” என்று போகிற போக்கில் கேட்டேன். அம்மா என்னிடம் கேள்வி கேட்டால், அதை திரும்ப அம்மாவிடம் கேட்க வேண்டும் என்கிற சிறுகுழந்தைத்தனமான குணத்தில் தான் கேட்டேன்.

ஆனால் அவளை அது அவளை கொல்லுமளவுக்கு உலுக்கிப் போட்டுவிட்டது. அம்மாவின் உடலெல்லாம் நடுங்கின. பொளபொளவென்று அவளின் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வழிந்தது. என்னை அப்படியே மார்போடு இழுத்துக் கொண்டாள். தவற்றுடன் என் கண்கலை நோக்க இயலாததால் இழுத்து அணைத்தாள்.

“ஆமாடா...அது அது...அம்மாவை கொன்னுப்போட்டுட்டிருக்கு...” என்று அவளின் உணர்வுகளை வெளிப்படையாகச் சொல்ல முடியாமல் ரகசிய பீடிகையுடன் தனக்கு தானே சொல்லிக் கொண்டாள்.

...தொடரும்.

[Deep_Lover]

என் தலையை தூக்கி அம்மாவின் முகத்தைப் பார்த்து “அழாதேம்மா...” என்றேன்.

சற்று ஆறுதலைந்து, “வினித அம்மா கஷ்டப்பட்டிருக்கிறது உனக்கு புரியும் நினைக்கிறேன். அம்மாவுக்கு வேற வழி தெரியல. நாளைக்கு காலைலிருந்து அம்மா உங்ககிட்ட ஸ்டிரிக்டா நடந்துப்பேன்...சரியா... நாம கொஞ்சம் விலகியிருப்பதுதான் சரி. அம்மா உன்கிட்ட இந்த மாதிரி அன்யோன்யமா பழக மாட்டேன். அம்மா உன்கிட்ட அன்பில்லாதவளா நடக்கற மாதிரி தோனும். ஆனா என் அன்பு மாறாது. நீ புரிஞ்சி அம்மா சொல்றப்படி நடந்துக்கனும். அம்மா மேலே நீ பாசம் வெச்சிருக்கறதை கொஞ்சம் கூட குறைக்க கூடாது. அம்மா உன்கிட்ட மோசமா பொல்லாதவளா நடந்துகிட்டாலும், நீ அதை புரிஞ்சி நடந்து ஏத்தக்கனும்...சரியா....” என்று என்னிடம் அழும் கண்களுடன் கெஞ்சினாள்.

“சரிம்மா...” என்றேன். அம்மா என்னிடம் மோசமாக நடந்துக்கொண்டாலும் பரவாயில்லை என் அன்பு மாறவேக்கூடாது என என் பிஞ்சு மனம் நினைத்தது.

“நீ பெரிய ஆளாயிட்டேடா வினித்... அம்மாவும் நீயும் சேர்ந்து அம்மாவுக்கு ஏற்பட்ட இக்கட்டிலிருந்து வெளியே வந்துருவோம் சரியா...” என்று ஐ ஃபைவ்வாக கையை உய்ர்த்த அம்மாவின் கரத்தை நானும் தட்டினேன்.

அம்மாவுக்கு என்ன சிக்கல் என்ன பிரச்சனையென்று அப்போது புரியவில்லை.

அம்மாவைப் பார்த்தேன். நேற்றிரவு கழுத்தில் நான் பலமாக கடித்ததின் பற்சுவடுகள் நன்றாக மென்மையான ரத்தக் காயத்துடன் தெரிந்தது. அம்மாவின் முலைகளில் என் நகக் கீரல்கள் தெரிந்தன. இடது காம்பு நான் பலமாக நகத்தை கொண்டு திருகியதால் காயத்துடன் துடித்துக் கொண்டிருந்தது.

நான் காயங்களை ஆராய்வதை பார்த்த அம்மா, “என் பையன் பயங்கரமா முரடனா இருக்கான்...அம்மாவை என்னமா பண்ணி வெச்சியிருக்கான் பாரு...” என்று கிண்டலுடன் சிரித்தாள்.

“போம்மா...நேத்து நைட்டு அசோக் அங்கிள் வீட்டுக்கு முன்னாடியும் நடு ரோட்டுலேயும் நான் கூப்பிட்டு கூப்பிட்டு எழுந்திருக்காமே அப்படி மயங்கிகிட்டு கிடந்தீங்க... நான் என்ன பண்றதாம்...கடிச்சி புடிச்சித்தான் உங்களை எழுந்திருக்க வைக்க முடிஞ்சது...சாரிம்மா...” என்று அம்மாவின் கன்னத்தில் செல்லமாக முத்தமிட்டேன்.

“எதுக்கு சாரி சொல்றே... அப்படி செஞ்சதாலத்தான் அம்மாவை நீ காப்பாத்த முடிஞ்சது...இல்லேன்னா ஏரியா ஃபுல்லா அம்மா பெயரு நாறியிருக்கும்.... ஆனா இதுக்கெல்லாம் யார் காரணம்...” என்று கயிற்றினாள் ஏற்பட்ட வரி காயங்களை காண்பித்து முறுவலித்தாள்.

“ஐயோ அதுக்கு நான் காரணமில்லேம்மா...எல்லாமே இவங்களாலத்தான்...” என்று கோவமாக அம்மாவின் முலைகளை அடித்தேன்.

“ஆஆஆ...”என்று அம்மா வலியால் முனுகி, “அந்த தேங்காய் எண்ணெய் பாட்டலை எடுத்துட்டு வாடா வினித்...” என்றாள். நான் கிடுகிடுவென ஓடிப்போய் பாட்டிலை எடுத்து வந்து அம்மாவிடம் கொடுக்க, அம்மா கொஞ்சம் எண்ணெயை என் இடது கையில் கொட்டி, “அம்மா காயத்து மேல ஸ்மூத்தா தடவி விடுடா...” என்றாள் அன்பொழுக

நான் வலது கை விரல்களின் நுனிகளால் இடது அங்கையில் கொட்டப்பட்ட எண்ணெயை தொட்டு, அம்மாவின் காயப்பட்ட இடங்களை மெல்லிய பூவிதழ்களாக நினைத்து தொட்டு மென்மையாக சுற்றி தடவினேன். என் கையில் எண்ணெய் தீர தீர அம்மா கொட்டிக் கொண்டிருந்தாள் நான் அதனை மென்மையாக காயங்களின் மீது ஒத்தடம் செய்துக் கொண்டிருந்தேன்.

அழகு மிளிரும் பளிங்கு கற்சிலை ஓன்றிக்கு எண்ணெய் தடுவுவதைப் போலிருந்தது. காயங்கள் மீது எண்ணெய் படர படர அம்மாவின் முகத்தில் தெரிந்த வலி மெதுவாக மறைந்துக் கொண்டிருந்தது.

எல்லா இடங்களில் எண்ணெயை தடவி முடித்துவிட்ட பார்க்க, எண்ணெயில் அம்மாவின் முலைகளும் முதுகும் பளபளவென்று மின்னலடித்துக் கொண்டிருந்தன. அப்படி ஒரு மினுமினுப்பான அழகை அம்மாவிம் இதுவரை நான் கண்டதில்லை. என் கண்களே பட்டுவிடும் போலிருந்தது.

ரதி தேவதையாக காட்சியளித்தாள்.

அம்மா என்னை இழுத்து என் நெற்றியில் பச்சென்று ஈரமான முத்தத்தை பதித்து, “தேங்க்ஸ்டா...என் செல்ல பையா...” என்றாள்.

“இன்னும் எண்ணெய் தேய்க்கனும்மா...” என்று கேட்டேன்.

“போதும்..” என்று எழுந்தாள்.

அந்த கணம் என் வாழ்நாளில் மறுக்க முடியாத கணம். அப்பழுக்கற்ற தூய்மையான என் மனதின் ஓழுக்க நெறியின்மை அளவுக்கோலை அம்மா புரிந்த கொண்ட நேரம். இன்றும் அந்த கணத்தை அசைப்போட்டால், பகீரென்று என் உடல் முசுக்க உலகத்தில் உள்ள அனைத்து உணர்ச்சிகளும் தாக்கி திக்குமுக்காடுவேன்.

எழுந்த அம்மா என்னை நோக்கி ஒரு பார்வை வீசினாள். இதுவரை நான் கண்டிராத புது உணர்ச்சிகளை தேக்கியிருந்தது. எனக்கு அதனை வகை காணமுடியவில்லை. ஆனால் ஒன்று மட்டும் எனக்கு புரிந்தது. அந்த உணர்ச்சிகள் எனக்கு புடிக்கவில்லை, அது ஏதோ அசிங்கமாக பட்டது. தெரு நாய்களின் மிருக உணர்ச்சிகளைப் போலிருந்தது. அம்மா கண்களை மூடி சற்று கிறக்கமாக என்னைப் பார்த்தாள். இதுவரை நான் கண்டிராத வித்தியாசமான பார்வை.

சட்டென்று மார்பை முன்புறம் தள்ளினாள். அதுவரை மெதுவாக ஆடிக்கொண்டிருந்த அந்த அகன்ற மார்புகள் விம்மி புடைத்து கருங்கல்லாக மாறிப் போனது. இதுவரை நான் பார்த்திராத அம்மாவின் மார்புகள். காம்புகள் பாமபைப் போல படமெடுத்து நீண்டு நேராக நின்று அதிர்ந்துக் கொண்டிருந்தது. அம்மாவின் மார்புகளும் காம்புகளும் என்னை வாவாவென்று வெறியோடு அழைத்துக் கொண்டிருந்தன. காம்புகள் வெடித்து விடும் போலிருந்தது. அம்மாவின் மேல் பூசப்பட்ட எண்ணெய் இப்போது வேறு வடிவம் எடுத்து எதற்கோ பூசப்பட்டதைப் போலிருந்தது.

அம்மாவின் இதழ்களில் தவழ்ந்த புன்னகை இதுவரை நான் கண்டிராத புன்னகை. அது புன்னகையல்லா இளிப்பு. அதுவரை அழகாக மலரைப் போலிருந்த அம்மாவின் இதழ்கள் அசிங்காக தோன்றியது.

அம்மா எதற்கோ என்னை அழைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அம்மாவே அசிங்கமாக மாறி நான் கோயிலில் கண்ட மோகினி சிலையாக மாறியிருந்தாள். அம்மாவின் மார்புகள் ராட்சசிகளாக என்னை பயமுறுத்தின.

அம்மாவின் கோலம் ஏன் எதற்கு என்று அப்போது தெரியவில்லை. இப்போது எல்லாமே தெள்ளத்தெளிவாகத் தெரிகிறது.

அம்மாவின் அந்த காமகிறக்கப் பார்வை அழைப்பு உருவமெல்லாம், இந்த ஜென்மம் வரை எந்த ஆண்மகனும் பார்த்தது கிடையாது. அம்மாவின் கோலத்தை பார்த்த எந்த ஆண்மகனும் அது மனிதனாக இருந்தாலும் ஜந்துவாக இருந்தாலும், தானாகவே மின்னலைப் போல காமயிச்சை தூண்டப்பட்டு, போதையேறி பித்தனாகி, அம்மாவிடம் சரணடைந்து அடிமையாகி விடுவான்.

இந்த கோலத்தை அப்பாவிடம் கூட காட்டியிருக்க மாட்டாள். என்னிடம் காட்டினாள்.

சூம் என்று என் உடல் முழுக்க பயம் பரவியது.“ பயமா இருக்கும்மா...” என்றேன்.

அம்மா இளித்தப்படி, “என்னடா பயம்... அம்மாவை புடிக்கலியா...” என்றாள்.

“இந்த கோலத்தை புடிக்கல அம்மா...”

“உனக்கு புடிக்கும்...அம்மா கிட்ட வாடா...” என்று என்னை இழுக்க கை நீட்ட நான் பின்புறம் சென்று தப்பித்தேன்.

“நீங்க பேய் மாதிரி இருக்கீங்க...உங்க பந்துங்க ரத்தக் காட்டேரி ராட்சசி மாதிரி இருக்கு...”

“டேய் அம்மாகிட்ட வாடா...” என்றாள் அம்மா கிறக்கமாக.

“இப்படி இருக்கறது எனக்கு புடிக்கல... அசிங்கமா இருக்கீங்க... எனக்கு உங்க மேல லவ் வரல வெறுப்பா இருக்கு...எனக்கு பயமா இருக்கு...” என்று என் ஆழ்மனதில் இருக்கும் உண்மையைச் சொல்லி அலறினேன். கொஞ்சம் அழுகையும் வந்தது.

நீண்ட நேரம் என்னை உற்றுப் பார்த்த அம்மா, சட்டென்று அந்த கோலத்தை களைத்துவிட்டு பழைய பாசமுள்ள நேசமுள்ள அன்புள்ள தெய்வீக தாய் கோலத்துக்கு மாறினாள்.

மாறிய மறுகணமே, சட்டென்று ஓடிப்போய் ஓரே தாவு தாவி அம்மாவின் மார்புல் ஏற அம்மா என்னைக் கட்டிக் கொண்டாள். அம்மாவின் முகத்தில் நான் இதுவரை கண்டிராத ஆனந்தம் இன்பம் இருந்தது. ஆனந்த கண்ணீர் துளிகள் கண்களில் பூத்தன. இதுவரை அம்மா மனதில் தேங்கியருந்த ஏதோ ஒரு பாரம் கீழே இறக்கிவிடப்பட்டதைப் போல நிம்மதி.

இப்போது நினைத்தால், அம்மா என் மனதில் ஏதாவது ஓரத்தில் ஒரு துளி காமம் ஓளிந்திருக்கின்றதா என்று சோதனைச் செய்திருக்கிறாள். தன்னிடம் இருந்த காம பிரம்மாஸ்திரத்தை என் மீது ஏவி இருக்கின்றாள். அந்த பிர்ம்மாஸ்திரம் பிசிபிசுத்துப் போய் தோல்வியில் முடிந்தது விட்டது. என்னுள் எந்த ஒரு காம விஷத்தன்மை இல்லை என்று ஆராய்ந்து முடிவுச் செய்துவிட்டாள்.

என்னை தன் பெருத்த முலைகளின் மீது ஆரத் தழுவி சுற்றிக்கொண்டு, “நீ தாண்டா என் மகன். எனக்கு விடுதலையளித்த மகன். நீ உண்மைல எனக்கு மகனாக இருக்கே...” என்று என் மீது பல முத்தங்களை பதித்தாள்.

” அப்போ நீங்க எனக்கு உண்மையான தாயா இல்லையா...” என்று என்னையறியாமல் கேட்டுவிட்டேன். ஏன் அப்படி கேட்டேன் எது என்னை தூண்டியது என்று இதுவரையும் தெரியவில்லை.

சுழன்றுக் கொண்டிருந்த அம்மா சட்டென்று நின்றுவிட்டாள். என்ன பதில் சொல்வது என்று தெரியவில்லை. அவள் பொய் சொன்னால் நான் கண்டுப்பிடித்து விடுவேனென்று தெரியும். “ப்ச்ச்ச்ச்ச்ச்ச்....” என்று உச்சுக் கொட்டி எங்கோ பார்த்தால். எனக்கு ஓன்றும் புரியவில்லை. அம்மாவை கஷ்டப்படுத்த வேண்டாம் என்று விட்டுவிட்டேன்.

நீண்ட நேரம் என்னை முத்தமிட்டப்படியிருந்து, “லஞ்ச் டைம்மாச்சு...அம்மா சமைக்கனும்...” என்று என்னை கீழிருக்கி நெற்றியில் பதிந்திருந்த என் முடிகற்ற்றை இருகைகளால் விளக்கு தலைக்கு மேல் கொண்டுச் சென்று என் தலையா ஆட்டி நேற்றியில் முத்தம் கொடுத்து சமையலறைக்குள் நுழைந்தாள்.

அம்மா தொப்புளுக்கு மேல் பாவாடைக் கட்டிக்கொண்டு மேலே ஒன்றும் போடாமல் முலைகள் அசைந்தாட, மேல் நிர்வாணத்தை ஒரு பொருட்டாக கருதாமல், சந்தோஷமாக வாயில் ஒரு சினிமா பாட்டை முனுமுனுத்துக் கொண்டு சமையல் செய்துக் கொண்டிருந்தாள்.

நான் கலைஞரின் விலையில்லா தொலைக்காட்சியில் ஜெயா சேனலில் வடிவேல் அங்கிள் நடித்த ஏதோ ஒரு ஜோக் படத்தை பார்த்துக் கொண்டு வடிவேல் அங்கிள் அடிவாங்குவதை ரசித்து கைத்தட்டி சிரித்துக் கொண்டிருந்தேன். அம்மா என்னை ஓரக் கண்ணால் பார்த்தப்படி சமைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

சட்டென்று அம்மா சமையல் செய்யும் சத்தம் நின்றுப்போனது. அம்மாவை பார்த்தேன். மவுனமாக அம்மா தன் முலைகளை உன்னிப்பாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் தேய்த்து விட்ட எண்ணெயில் பளீர் என்று மின்னிக் கொண்டிருந்தது. நானும் அம்மாவின் முலைகளைப் பார்த்தேன். அதுவரை துவண்டுப் போய் காம்பு மேட்டில் அடக்க ஓடுக்கமாக இருந்த அம்மாவின் காம்புகள் மெல்ல வளரத் தொடங்கின. ஒரு விதையிலிருந்து மலரும் செடியைப் போல மெல்ல பொங்க ஆரம்பித்தது. அம்மா உடல் நடுங்க, ஒரு வித மயக்கத்துடன் தன் காம்புகள் பெரிதாவதை ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

நானும் அதனை அதிசயமாக ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். என்னால் என் கண்களையே நம்ப முடியவில்லை.

அம்மாவின் நடுவிரலளவுக்கு நீண்டது என்பதைப் போலிருந்தது. நான் அசந்துப் போனேன். அம்மாவின் காம்புகள் முன்பு தடித்திருந்ததை பார்த்திருக்கேன். தொட்டும் வாயில் வைத்து உணர்ந்திருக்கிறேன். ஏன் நேற்று இரவு முழுவதும் அதன் தடித்தன்மைக் கூடவே இருந்திருக்கிறேன்.

ஆனால் இந்தளவுக்கு தடித்து நீண்டு வளரும் என்று கனவிலும் நினைத்துப் பார்க்க முடியாது.

“என்னம்மா ஆச்சு...” என்றேன்.

சற்று திடுகிட்டு கொஞ்சம் வெட்கப்பட்டு, “இது ரெண்டும் செம்மையா குறும்பு பண்ணது...அம்மா சொல் பேச்சை கேட்கவே மாட்டேங்கது... அது பாட்டுக்கு ஆட்டம் போடுது...முரண்டு பிடிக்குது... சும்மாவே இருக்காமா அம்மாவுக்கு தொல்லைக் குடுக்குது... என் நெஞ்சலேர்ந்து கழண்டு உன்னோட விளையாடனும் அடம் பிடிக்குது...எனக்கு வலிக்கும்ங்டின்னா கேட்க மாட்டேங்கறாங்க...” வெட்கப் புன்னகையோடு சொன்னவள், சட்டென்று கையில் அதுவரை சமைத்துக் கொண்டிருந்த கரண்டியை வைத்து எண்ணெயில் பளபளத்துக் கொண்டிருந்த தன் முலைகளை மாறி மாறி பலம் கொண்டு பட் பட என்று ஓயாமல் அடித்துக் கொண்டிருந்தார்.

“சொன்ன பேச்சை கேளுங்கடி...” என்று ஓயாமல் சொல்லி அடித்துக் கொண்டிருந்தாள் அம்மா.

...தொடரும்.

[Its me]

Marvellous update.. தமிழின் மீதான உங்களுடைய ஈர்ப்பும், அன்பும் இக்கதையின் ஒவ்வொரு வரியிலும் தெரிகிறது.. நான் இதுவரை எத்தனையோ காமகதைகள் படித்துள்ளேன். ஆனால் இவ்வளவு நேர்த்தியாக எழுதப்பட்ட கதையை படித்ததில்லை.. தமிழின்பால் தாங்கள் கொண்டிருக்கும் அன்பிற்கு நான் தலைவணங்குகிறேன்..