Incest தாயும் ஒரு பெண் தானே.

[Deep_Lover]

***ALL CHARACTERS IN THIS STORY ARE AGED ABOUT 18 YEARS.

***IN SOME PARTS, PROTAGONIST WILL RECOLLECT ABOUT HIS HIGHER SECONDARY SCHOOL DAYS, AND IN THE STORY IT IS CLEARLY DESCRIBED THAT THE PROTAGONIST FAILED FOR YEARS AND HE ATTAINED 18 YEARS WHILE HE IS STUDYING THE SAID CLASS. HE IS DIMINUTIVE IN NATURE AND PHYSICALLY AND COGNITIVELY CHALLENGED. 

எச்சரிக்கை!! இந்த கதை இன்செஸ்ட் வகை கதை.  இந்த வகை பிடிக்காத வாசகர்கள் தவிர்க்கலாம்.  கதை வாசகர்களுக்கு பிடித்திருந்தால் என்னால் முடிந்தளவு மீதி பகுதிகளை அடிக்கடி தர முயற்சிக்கிறேன்.

 ”அம்மாஆஆஆ...” என்று என் வாய் என்னையறியாமல் முனுமுனுத்தப்போது திடுக்கிட்டேன். இவ்வளவு ஆண்டுகள் கழித்து அம்மாவின் நினைவு திரும்பி வந்ததும் அதிர்ந்தேன். கஷ்டப்பட்டும் படாதப்பாடுபட்டும் அவள் நினைவை குழித் தோண்டிப் புதைத்திருந்தேன். கண நொடியில் என்னுள் புதைந்திருந்தவள் எழுந்து வந்துவிட்டாள். அம்மாவை மறக்கடித்து கிட்டத்தட்ட பதிமூன்று வருடங்களாகிவிட்டன. அவள் எனக்கு மற்றொரு சாதாரண பெண்ணாகிவிட்டிருந்தாள். அவள் எந்நேரமும் பூதாகரமாக எழுந்துவந்துவிடக்கூடம் என்று ஜாக்கிரதையாகவே இருந்துவந்தேன்.

ஆனால், நேற்று உக்கிரமாக விலாசினியின் முலைகளை துவசம் செய்து காம்புகள் பிரிந்து வரும்படி சப்பிக்கொண்டிருக்கும் போது, சட்டென்று அம்மாவின் நியாபகம் வந்துவிட்டது. விலாசினி என் ஆருயிர் காதலி. பயங்கரமாக காதலித்துக் கொண்டிருக்கிறோம். உடலின் இச்சைகளை அனுபவிக்கும் அளவுக்கு எங்கள் காதல் காமத்தின் உச்சமாக மாறியிருந்தது. அவளிடம் பழகினால் அம்மாவின் நியாபகம் வந்துவிடும் என்று துளியும் நம்பவில்லை. ஆனால், அவள் முலையை மூர்க்கமாக சப்பும் போது அம்மாவின் எண்ணம் எனக்கு என்னையறியாமலேயே ஏற்பட்டுவிட்டது.

விலாசினியின் முலைகளை நினைத்தேன் என் சுன்னியெழும்பியது. என்ன ஒரு வட்டவடிவம். கெட்டியான சதையுடன் கூடிய பெரிய தடிமனான பந்து. தொங்கமே தொங்காது என நினைக்குமளவுக்கு உறுதியானது.  உறுஞ்சுவதுக்கே உண்டான அழகிய காம்புகள். அது நிற்கும் பீடம் பெரிய கரிய நிறத்தில் முலைகளின் பாதி பரப்பளவை ஆக்கரமித்துக் கொண்டிருந்தது.  

வாழ்கை முழுக்க அவள் முலைகளே போதும் என்றளவுக்கு இருந்தது. முதன் முதலில் அவள் முலைகளைப் பார்த்தப்போது யாரோயோ நியாபகப்படுத்தியதுப் போலிருந்தது. அதனை காமத்துடன் விளையாட விளையாட அது என்னுடம் பல விதத்தில் பேசியது. கடைசியில் என் காதலியின் முலைகள் என் அம்மாவாகவே மாறிவிட்டது.

இப்போது அம்மாவின் எண்ணம் என்னை முழுவதுமாக ஆக்கிரமித்துவிட்டது. காலையிலிருந்து அலுவலக வேலையகளை பார்க்க முடியாமல் நிலைக்கொலைந்துப் போயிருந்தேன். வியர்த்துக் கொட்டியது. உடல் முழுக்க நடுக்கம் ஏற்பட்டது. அம்மாவிடம் பேச வேண்டுமா வேண்டாமா என்று என் மனம் பட்டிமன்றம் நடத்திக் கொண்டிருந்தது என்னைக் கொன்று பயமுறுத்திக் கொண்டிருந்தது.

அம்மாவிடம் பேசிவிட முடிவெடுத்து விட்டேன். மனதில் அமைதிக் குடிக்கொண்டது. முகத்தில் மெல்லிய புன்முறுவலுடன் என் கைப்பேசியில் சேமித்து வைத்திருந்த ஈரோட்டுக்குப் பக்கத்திலிருக்கும் ஆதரவற்றவர்களின் இல்லத்தின் எண்ணை எடுத்து லேண்ட் லைன் எண்களை அழுத்தத் தொடங்கினேன். புன்முறுவல் என் முகத்தில் படர்வதை என்னால் உணர முடிந்தது. அம்மாவிடம் பதிமூன்று வருடங்கள் கழித்துப் பேச போகும் மகிழ்ச்சியா, அல்லது அம்மாவின் அசட்டுத்தனத்தை நினைத்தா என்று தெரியவில்லை. உடல் முழுக்க பரவசம் பரவியது.

என் அம்மாவின் பேரழகைப் பார்த்து அவளை புத்திசாலி, புனிதவதி என்று நினைப்பார்கள். அவள் நடவடிக்கைகள் எல்லாம் அப்படித்தான் தோன்றும். ஏதோ அசாத்திய திறமைக் கொண்டவள் என்று நினைப்பார்கள். ஆனால், அவளுக்கும் எனக்கும் மட்டும் தான் தெரியும் அவள் சராசரி ஒரு பெண் தான் சமூகத்தில் அப்படி ஒரு பிம்பம் ஏற்பட்டது என்று.

ஐ.ஐ.டியில் படித்து முடித்து ஐ.ஐ.எம்மில் படித்து மும்பையில் ஒருப் பன்னாட்டு நிறுவனத்தில் உயர் பதவியில் இருக்கும் என்னால், அவள் எங்கே இருக்கின்றாள் என்று கண்டுப்பிடிக்க முடியாது என்று நினக்கிறாள் என்பதை நினைக்கும் போது எனக்குச் சிரிப்புத்தான் வந்தது. அவளலவில் யாரும் கண்டுப்பிடிக்க முடியாதளவுக்குச்  சமூகத்தை விட்டு மறைந்துவிட்டோம் என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கின்றாள்,  என்னை இன்னும் சின்னப்பிள்ளையாக நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள். அவள் மகனின் திறமையை பார்த்து கார்ப்பேரேட் உலகமே அசந்துப் போய்விட்டது என்பதையறிவில்லை. அவளிருக்கும் இடத்தை கண்டுப்பிடிக்க ஒரு வினாடியாகாது என்றும் தெரியவில்லை.

கைப்பேசியின்  அழைப்பு ஓலி என் காதுகளில் பூதாகரமாக கேட்டது. மனமும் இதயமும் திக் திக்கென்று அடித்துக் கொண்டது. இரத்த ஓட்டமும் வேகம் எடுத்தது. வாய் வரண்டது.

மறுமுனையில் எடுக்கப்பட்டு, “அன்னை ஆதரவற்றோர் இல்லம்.” என்றது ஒரு ஆண்குரல்.

“மேனகா மேடம் இருக்காங்களா.” நடுங்கிய வரண்டுப் போன குரலில் கேட்டேன்.

”நீங்க?” மறுமுனை குரல் கேட்டது.

அம்மாவிடம் பேச ஒரு கட்டம் வரும், வரும்போது எப்படி பேசவேண்டும் என்று நூறு முறையாவது யோசித்து திட்டம் போட்டுவைத்திருந்தேன்.

“அவங்களுக்கு ரொம்ப வேண்டியவன். உங்க இல்லத்திலேதான் இருந்து படித்தேன். இப்போ நல்ல வேலையிலிருக்கேன். அவங்ககூட தனியா முக்கியமான விஷயம் ஒன்னு பேசனும்” என்று பலமுறை திட்டமிட்ட பதிலைச் சொன்னேன். அம்மாவிட சட்டென்று நான் பேசுகிறேன் என்று கூறினால் வரமாட்டாள் என்று தெரியும்.

“உங்க பேரு சார்.” என்று மறுமுனையில் சற்று கனிந்த குரலில் கேட்டது.

“சொல்ல விரும்பல, தயக்கமா இருக்கு. ஆனா அவங்க என் கூட பேசறதுக்கு விருப்பம் படுவாங்கா.” என்றேன்.

“புரியுது...சார்.” என்று சொன்னவர், “ மேனகா மேடத்தை கூப்பிடுப்பா.” என்று அங்கே யாரிடமோ கட்டளையிடுவது கேட்டது. பிறகு ஃபோன் ரீசீவர் ‘டொக்’ என்று வைக்கும் சத்தம் கேட்டது.

என் காதுகளில் அங்கே அலுவலகத்தின் சத்தங்கள் மெலிதாக கேட்டது. என் உடலும் மனமும் என் அம்மாவின் குரலுக்காக ஏங்கிக் கொண்டிருந்தது. பேசாமல் வைத்துவிடுவாளோ, என்ன பேசுவாளோ என்று குழம்பிக் கொண்டிருந்தேன். வியர்வை கொட்டியது. 

அந்த கணம் வந்தது.

“ஹலோ.” மறுமனையின் குரல் தாய்மையின் அன்பின் உச்ச வடிவமாக என் உணர்வுகளை எல்லா வகையிலும் தாக்கியது.

என்னால் பேச முடியவில்லை மவுனம் காத்தேன். நீண்டது.

”யாரு.” மீண்டும் அன்பு பாய்ந்தது.

சில வினாடிகள் மவுனமாக இருந்து என் தைரியத்தை திரட்டிக் கொண்டு ஏக்க குரலில், “அம்மாஆஆஆ...” என்று உடைந்தேன்.

இப்போது மறுமுனையில் என் அம்மாவின் நிலைமையை கற்பனைச் செய்துப் பார்த்தேன். அங்கே துடித்துக் நொறுங்கிப் போயிருப்பாள். அது சில நொடிகள்தான் நீடித்திருக்கும். ஏனென்றால் எதையும் சமாளிக்கும் அசாத்திய திறமை அவளுக்கிருந்தது. அவள் பார்க்காத காட்சிகளா. அரங்கேற்றாத சம்பவங்களா. யாரும் மீண்டு வரமுடியாது என்ற நிலையிலிருந்தெல்லாம் மீண்டு வந்திருக்கிறாள்.

”யாருப்பா..” அவளுக்கு தெரியும் நான் கூப்பிடுகிறேனென்று. ஆனால் நானாக இருக்கக்கூடாதோ என்ற அசட்டு நம்பிக்கையில் கேட்கிறாள்.

“அம்மா...”

“யாருப்பா.”

“அம்மா.”

“யா...யா...ருப்பா.”

“நான் தானம்மா... உங்க மகன் வினித்.”

மறுமுனையில் ஒரு பெருமூச்சு கேட்டது. நீண்ட மவுனம். தொலைப்பேசியின் இணைப்பை துண்டித்துவிடுவாளோ என்று பயந்துக் கொண்டிருந்தேன்.

“நல்லாயிருக்கியாடா...வினித்...” அந்த வார்த்தைகளில் என் அம்மாவின் ஈடுயிணையில்லா பாசத்தை உணர்ந்தேன்.

“நீங்க நல்லாயிருங்கீங்களா அம்மா.” என்றேன்.

“எனக்கென்னடா, நா நல்லாத்தான் இருக்கேன். நீ எப்படியிருக்கே.” அழுகையை அடக்கிக் கொண்டு பேசுவதைக் கேட்க முடிந்தது.

“நா  இருக்கற போசிஷன் கேட்டா நீங்க ரொம்ப பெருமைப்படுவீங்க அம்மா.” என்றேன் பெருமையாக.

“சந்தோஷமாக இருக்கியாடா.” சோகத்தை மறைத்தாள்.

“ஆமாம்.” வார்த்தைகளில் மகிழ்ச்சியை வரவழைத்தேன். அம்மா நான் மகிழ்ச்சியாக கவலையில்லாமல் இருப்பதை தன் வாழ்கையின் லட்சியக் குறிக்கோளாக கொண்டிருந்தாள்.

“அது போதும்டா எனக்கு. நான் பட்ட கஷ்டமெல்லாம், அவஸ்தையெல்லாம், அசிங்கமெல்லாம் அதுக்காகதானே.”  பெருமூச்சு விடுவது கேட்டது.

“அப்பா எப்படி இருக்காரும்மா.”

”அவரு அளவுக்கு நல்லா இருக்காரு. கடவுள் எவ்வளவு கஷம் கொடுத்தாலும் சகிச்சிகிட்டு நான் இருக்குற சந்தோஷத்துல வாழ்ந்துகிட்டிருக்காரு.” பெருமூச்சை அடக்கிக் கொண்டு பேசுவது கேட்டது.

“உன்னை பார்க்கனும்மா.”

எதிர்ப்பார்த்திருப்பாள் போல. நீண்ட நேரம் மவுனத்திற்கு பிறகு, “வேண்டாம்டா.” என்றாள்.

“ஏன்.”

“மறுபடியும் செத்துப் போய்டுவேன்.”

”கண்டிப்பா பார்க்கனும்.” உறுதியாக சொன்னேன்.

“வேண்டாம் வினித்.” என்றாள். முடிவுச் செய்துவிட்டாள். மாற்றமுடியாது எனத் தோன்றியது.

“நான் வாழனும் நீங்க நினைச்சா நான் உங்களை பார்த்தே ஆகனும் அம்மா.” என்று பிரம்மாஸ்திரத்தை பயன்படுத்தினேன். அவள் உயிர் வாழ்ந்ததே எனக்காகத்தான். நானில்லையென்றாள் அவள் வாழ்கைக்கு அர்த்தமற்ற போய்விடும். பட்ட கஷ்டமெல்லாம் வீணாகி சாக்கடையாகியிருக்கும்.

“அம்மாவை மிரட்டாதேடா. ப்ளீஸ்.”

”ஏன் நான் என் அம்மாவை பார்க்க கூடாதா. என் உயிரை பார்க்ககூடாத. தாய்ப்பாசத்தை பெறக்கூடாதா.”

“கட்டாயப்படுத்தாதே.”

“கட்டாயப்படுத்தல அம்மா. நீங்க பார்க்க விரும்பலேன்னு சொன்னா நா கட்டாயப்படுத்தலே. ஆனா அதன் விளைவுகள் என்ன இருக்கும்னு உனக்கு தெரிய வாய்ப்பில்லை. உன் மகன் என்னாவான்னு உனக்கு தெரியாது. அவன் இல்லாமல் கூட போய்டலாம்.” என்றேன் உடைந்துப் போன குரலில்.

கொஞ்ச நேரம் மவுனம். அவளின் மனப்போராட்டத்தை என்னால் யூகிக்க முடிந்தது.

“சரிடா.”

“தேங்க்ஸ் அம்மா.” என்றுச் சொல்லி, “இச்.” என்று அலைப்பேசிக்கு முத்தம் கொடுத்தேன்.

அது அதிர்வலைகள் உண்டாகியிருக்க கூடும். என் உடலில் மின்சாரம் ஆனந்தப்ரவச மின்சாரம் பாய்ந்தது. தூய அன்பு இப்படித்தான் இருக்கும் என்றுத் தோன்றியது.

மறுமுனையில் மவுனம்.

“அடுத்த வாரம் வர்றேன் அம்மா.” என்றேன் மகிழ்ச்சியாக.

“சரிடா வினித்.”

“சந்தோஷம் தானே.”

”ம்ம்ம்...” என்றாள்.

“எதுவா இருந்தாலும் ஓப்பனா சொல்லிடு அம்மா.”

“அம்மா வாழ்கையே உன் சந்தோஷத்துக்காக அவஸ்தைப் பட வேண்டியிருக்க். அப்படி அவஸ்தைப்படுவதே எனக்கு சந்தோஷமாகிவிட்டது....ம்ம்ம்ம்....வாடா வினித்...வாழ்கைல எல்லாத்தையும் பார்த்துட்டேன். என் மகன் அம்மா என்று பாசத்தோடு என்னை பார்க்க ஓடோடி வர்றான். மகனே என்று தாய்ப்பாசத்தை உனக்கு கொடுக்கமாலிருக்க நான் அவ்வளவு மோசக்காரி இல்லை. வாடா வினித்.”

“அம்மா.”

“வினித்.”

அம்மா.”

“வினித்.” அவள் குரலில் எனக்காக தன் மகன் பாசத்துக்காக ஏங்குவது தெரிந்தது.

“அம்மா வரேன் அம்மா.” என்றுக் கூறி இணைப்பை துண்டித்தேன்.

அம்மாவிடம் பேசியது என் உணர்வுகளை சக்தியையும் வழிய செய்துவிட்டது. நினைவு தெரிந்த நாளிலிருந்து அம்மாவிடம் பாசமாக இருந்தாலே, என் உடம்பிலிருந்து எல்லாம் பிடுங்கப்பட்டு சக்கையாக உணர்வேன். 

உணர்ச்சிகளில் குவியல்களில், சோர்வாகி தூக்கம் சொக்க கண்களை மூடினேன். கொஞ்ச கொஞ்சமாக காதலி விலாசினியியின் முலைகள் தூரத்திலிருந்து, என் முகத்தை நோக்கி குலுங்கிக் கொண்டு வந்துக் கொண்டிருந்தது. கிட்டே வர வர பெரிய மாமிச மலையாக மாறியது. முலைகள் குலுங்கும் சத்தம் கேட்டது. தடித்து கல் போன்ற காம்புகள் என் கண்களை நோக்கி, தோட்டாவைப் போல பாய்ந்துக் கொண்டு வந்தன. கண்களை மூடினேன்.  துருத்திக் கொண்டிருந்த காம்புகள் என் கண்களை தாக்க பாய்ந்துக் கொண்டு வந்து மூடிய என் இமைகள் மீது மோதியது. காம மின்சாரம் உடல் முழுக்க பரவியது. என் ஆணுறுப்பு வீறிட்டு எழுந்தது.

காம்புகள் என் கண்களை பிழிந்தது. அழுத்தமாக விளையாடியது முலைக்காம்புகள் என் கண்களிடம் பேசியது. என் ஆணுறுப்பு மேலும் விரைத்தது. முலைகள் என் காமத்தை தூண்டிக் கொண்டிருந்தன. முலை முலை முலை முலை என்று என் மனம் கதறி ஏங்கியது.

காமயுணர்ச்சித் தாங்காமல், “விலாசினீஈஈஈஈஈஈ...” என்று என் காதலியின் பெயரைக் கூப்பிட்டுக் கதறினேன்.

சட்டென்று காம்புகளிலிருந்து பால் பீய்ச்சியடித்தது. இமைகள் மீது பட்டுத் தெரிந்து முகத்தில் வழிந்தோடியது. சில்லிட்டுட்டது. காமக் கொந்தளிப்பில் இருந்து என்னை வேறு எங்கோ கூட்டிச் சென்றது.

பால் சுரந்துக் கொண்டிக் கொண்டிருந்தது.

“போதும் விலாசினி பசங்களுக்கு கொஞ்சம் வை.” என்று பிதற்றினேன்.

“கொள்” என்று சிரிப்பு வந்தது.

கண்களை திறந்துப் பார்த்தேன். முகம் தெளிவாகிக் கொண்டிருந்தது. அதிர்ச்சியில் உறைந்துப் போனேன். துடித்தேன். அங்கே என் அம்மா தெய்வீகமாக சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள், காம்புகளிலிருந்து பால் ஆறாக ஓடியது. முகத்தில் தெரித்தது.

திடுக்கிட்டேன். உடல் உதறியது. கனவிலிருந்து மீண்டேன். வியர்த்துக் கொட்டியது. இதயம் திக் திக்கென்றுயடித்து வாய் வழியே வெளியே வரத் துடித்தது. கஷ்டப்பட்டு விந்தைக் கக்க துடித்துக் கொண்டிருந்த என் ஆணுறுப்பை எப்படியோ பாடுப்பட்டு கட்டுப்படுத்தினேன்.

கண்களிலிருந்து பாவத்தின் கண்ணீர் கொட்டியதை துடைக்க மனமில்லாமல் அப்படியே செயலற்று பெரும்பாவியைப் போல உட்கார்ந்துக் கொண்டிருந்தேன். 

...தொடரும்

[knockout19]

நல்ல தொடக்கம். ஆனால் flashback ஆரம்பிக்க போகுது

[supererode]

தொடக்கம் அருமை அருமை இன்னும் எழுதுங்க நம்ம ஊருக்கு வாங்க

[praaj]

இனிய தொடக்கம். வாழ்த்துக்கள்.

[omprakash_71]

Super starring bro

[vatsayana2.0]

என்ன ஒரு அருமையான கதை. இது வரை நான் படித்த அம்மா மகன் காமக்கதைகளில் இது விதியசமான கதையாக இருக்கும் என எதிரிபாக்கிறேன். கதையின் ஓட்டத்தை பார்த்தால் கதை இரு காலகட்டத்தில் பயணிக்கும் என யூகிக்க முடியுது.

தாயுடனான முந்தைய கால நிகழ்வுகளையும், நிகழ்கால நிகழ்வுகளையும் பற்றி பேசும் கதை போல உள்ளது. மிகவும் ஆர்வத்தை தூண்டுகிறது. உங்களின் எழுத்து நடை மிகவும் அருமை.

மேலும் தொடருங்கள். நன்றி.

[jprabhu]

அருமை.............

[Sparo]

Good start bro

[Fun_Lover_007]

அருமையான தொடக்கம். வித்தியாசமான கதையாக இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.

கடந்த காலத்தில் நடப்பதும்,நிகழ்காலத்தில் நடப்பதும் குழப்பாமல் இருக்கும் படி பார்த்துக்கொள்ளவும். 

தொடர்ந்து எழுத வாழ்த்துக்கள்.

[Deep_Lover]

நல்ல தொடக்கம். ஆனால் flashback ஆரம்பிக்க போகுது

தொடக்கம் அருமை அருமை இன்னும் எழுதுங்க நம்ம ஊருக்கு வாங்க

இனிய தொடக்கம். வாழ்த்துக்கள்.

Super starring bro

அருமை.............

Good start bro

அருமையான தொடக்கம். வித்தியாசமான கதையாக இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.

கடந்த காலத்தில் நடப்பதும்,நிகழ்காலத்தில் நடப்பதும் குழப்பாமல் இருக்கும் படி பார்த்துக்கொள்ளவும். 

தொடர்ந்து எழுத வாழ்த்துக்கள்.

கருத்துக் கூறி, எதிர்ப்பார்ப்புடன் பாராட்டிய அனைத்து நல்லுங்களுக்கு நன்றிகள்.

[A.kumar]

Starting super bro pls update big

[Mr.HOT]

Super intro...

[muthu01377]

தொடக்கமே ரொம்ப அருமை, அம்மா - மகன் கதைகளில் இது ஒரு புதுசா இருக்கலாம், தொடர்ந்து எழுத என் வாழ்த்துக்கள்

[Kingofcbe007]

Neenga use pandra wordings writing style elame romba super. Normal ah oru amma magan story ah ilama oru affection and love oda story Iruka pothunu thonuthu. Congrats and thanks nanba.

[Kinglucifer]

எப்பா படம் பாத்தமாதிரி இருக்கு.
இறந்த காலம் நினைவு
நிகழ்கால ஏக்கம்
எதிர் கால ஆனந்தம்.
எதிர்பார்க்கிறோம். நன்றி.
அருமையான தொடக்கம்.
சூப்பர் கதை.

[வாலிப வயசு]

புது முயற்சி வாழ்த்துக்கள் தொடர்ந்து எழுதுங்கள்.

[arunkumar56]

Excellent beginning.... Looking forward to the next update

[Deep_Lover]

உடல் கூச அருவருப்புடன் உதறலெத்து நடுங்கியது. திடுக்கிட்டேன். ச்சே என்ன ஒரு அசிங்கமான எண்ணம். எப்படி இந்த மாதிரி ஒரு கனவு வரும். பெற்றத்தாயை தாயாகப் பார்க்காமல் இப்படியா கனவு வருவது. நம் ஆசைகள் தானே கனவாக வருகின்றது என நினைத்து என் இழிநிலையை நினைத்து வெட்கப்பட்டேன். இப்படிப்பட்ட கெட்ட ஆசையா என் மனதிலிருக்கின்றது. கடந்த காலத்தில் நடந்தவைகள் தான் நான் ஆசைப்பட்டா நடந்தது என்று ஆறுதலானேன். ஆனால்... உடல் முழுக்க பேரன்பு உணர்ச்சியுடன் கூடிய ஆனந்தபரவசம் பரவியது, நான் முன்னமே அனுபவித்த பரவசம். போதையாகிப் போன பரவசம் எப்படி மறக்க முடியும்.

என் கை அனிச்சையாக உதடுகளை தடவியது. அம்மாவின் பால் அங்கே ஓட்டிக் இருக்கின்றதா எனத் தேடியது. மறுப்படியும் கருமம் பிடித்தவனே என என் மனம் என்னைத் திட்டியது.

மறக்க வேண்டும் என முடிவு செய்தேன். மறக்க செய்யும் ஓரேச் சக்தி விலாசினிக்குத்தான் உண்டு என நினைத்தேன். இப்போது அவளுக்குப் பகலுணவு வேளை. எப்போதும் சாப்பிட்டு விட்டு கைப்பேசியில் ஒரு காமப் பேயாட்டமாடுவோம். சில சமயம் பேச்சு வாக்கிலே உச்சமடைந்திருக்கிறோம். செஞ்சில் குறுகுறுப்புடன் ஆணுறுப்பு துடிதுடிப்புடன் கைப்பேசியில் அழைத்தேன். எதிர்முனையில் அழைப்பு போக போக என் அம்மாவை மறந்து விலாசினி ஆக்கிரமித்துவிட்டாள்.

ஓரு உக்கிரமான காமயுரையாடலுக்கு தயாராகிக் கொண்டிருந்தேன்.

“ஹாய்....பூலு பையா.” என்று உற்சாகமாக விலாசினியின் குரல் கேட்டது. விலாசினி ஆச்சாரமான வடகலை ஐயங்கார் குடும்பத்தில் பிறந்தவள். ஆனால் தந்தை இராணுவத்தில் இருந்ததால், பல ஊர்களுக்குச் சென்று பல பள்ளிக்கூடம் படித்து, ஓரு காஸ்மோபாலிடன் பெண்ணாக மாறிவிட்டாள். பிராமன ஆச்சாரம் பேச்சுவழக்கு சுத்தமாக இல்லாத பேச்சு.

வசீகரமான அழகுடையவள். உயரமாக கச்சிதமான அங்கவளைவுகளுடன் பிராமணர்களுக்கே உரித்தான கூர்மையான மூக்குடன் உடல் வண்ணத்துடன், அழகு புதுமையாக காட்சியளித்துக் கொண்டிருப்பாள். ஆண்கள் பார்க்கும் இரண்டு விஷயங்கள் அபரிதமாக அவளிடம் உள்ளன. ஓன்று முலைகள். உடலில் பூத்துக் குலுங்கிக் கொண்டிருந்தது. அந்த இருப்பந்துடன் விளையாட ஏக்கம் கொள்ளாதவர்கள் இருக்க மாட்டார்கள். காம்புகள் ஆடைகளுக்கு வெளியே திமிறி தெரிவது உச்சபட்சம். பார்ப்பவர்கள் அதிலிருந்து கண்களை எடுக்க முடியாது. ஆண்களை நிலைக்குலைய வைக்க முலைகளை எடுப்பாக தெரியுமாறு பார்த்துக் கொள்வாள். பார்ப்பவர்கள் ஆண்களாக இருந்தால் கற்பனைச் செய்து அடைய முடியாமல் துவண்டுப் போவார்கள். பெண்களாக இருந்தால் பொறாமைத் தீயால் வெந்துப் போவார்கள்

இரண்டாது பொக்கிஷம், அவளின் யோனிதான். முலைகளையாவது வெளிப்பார்வைக்கு ஆடைகளுடன் பார்த்து யூகிக்கலாம். ஆனால் அவளின் யோனியை யூகிக்க முடியாது. அதனை பார்த்த என்னால் தான் அதன் அதிசயத்தைச் சொல்ல முடியும். அதன் அகலத்தையும் நீலத்தையும் ஆழத்தையும் கண்டுப்பிடிக்க முடியாது. அழகை வர்ணிக்க முடியாது. அதிலிருந்து தேனெடுத்தவன் இன்பத்தைப் பெற்றவன் பித்தாகிவிடுவான். எந்த ஒரு சுன்னி ஒரு முறை அதைப் பதம் பார்த்துவிட்டாள் பிறகு வேறு புண்டையை நோக்கிப் பாயாது. யோனி ஒரு தலைச் சிறந்த சிற்பி செதுக்கியதைப் போலிருக்கும். இதழ்கள். மன்மத முக்காடு, மன்மதமேடு, உள்ளிதழ்கள் என நேர்த்தியிருக்கும். காமத்துக்காகவே படைக்கப்பட்ட சொர்க்கம்.

பார்த்து அனுபவித்தவன் நான் சொல்கிறேன். அது உலகில் இருக்கும் அனைத்து விளையாட்டுகளையும் விளையாடும். என் நாக்கும் எப்புவமே அதைத் தேடிக் கொண்டிருக்கும். நக்குவதற்காக. அதை நக்கி நக்கி என் நாக்கு தேய்ந்துக் கொண்டிருக்கின்றது.

ஐ.ஐ.எம் அகமாதாபாத்தில் படிக்கும் போது ஏற்பட்ட பழக்கம். சட்டென்று பற்றிக் கொண்டு காதலாக மாறி. இப்போது வகைதொகைத் தெரியாத உறவில் இருக்கின்றோம். காமப்பிசாசாகளாக மாறிவிட்டோம். எவ்வளவு கீழ்த்தரமாக செல்ல முடியுமோ அவ்வளவு கீழ்த்தரமாக காமத்தை அனுபவத்திக் கொண்டிருந்தோம். எங்கள் இருவருக்கும் மட்டுமே இருக்கும் ரகசியம். வெளியிலிருப்பவர்கள் பார்த்தால், என்ன ஒரு பண்பான நவநாகரீகமான ஜோடி என்பார்கள். ஆனால் நாங்கள் கூவம் விட மோசமான சாக்கடையில் குளித்துக் கொண்டிருந்தோம்.

எவ்வளவு ஆட்டமாடினாலும், கடைசியில் எங்களிருவரிடம் எஞ்சியிருப்பது காதலும் அன்பும்தான். அதன் மேல் தான் காமம் என்ற கட்டிடத்தை கட்டிக் கொண்டிருந்தோம்.

”காது கேட்கலியா...காக் பாய்... என்ன யோசனை.” நக்கல் துள்ளல் இளமைப் பேச்சு கொஞ்சம் சிரிப்புடன் மறுபடியும் கேட்டது.

“ச்ச்சீ எப்ப பார்த்தாலும் அதே நினைப்பாத்தான் இருக்கே.” என்று பொய் கோபப்பட்டேன்.

“என்ன பண்றது. ஒரு பெரிய சுன்னியை லவ் பண்ணிட்டேன், மை டியர் காக் பாய்.” நாக்கை சுழற்றிக் கொண்டு பேசுவது கேட்டது.

“அடப் போடி. ஐஞ்சரை இன்ச் சுன்னிதான் உனக்கு பெரிய சுன்னியா.” என் விரத்துக் கொண்டிருந்த ஆணுறுப்பை பார்த்துக் கொண்டேச் சொன்னேன்.

“டேய் அந்த சுன்னித்தாண்டா என்னை உயிருக்கு உயிரா லவ் பண்ணுது. அது என் மேல வெச்சியிருக்கற அன்புத் தாண்டா அதை யானை தும்பிக்கை மாதிரி எனக்கு இருக்கு. என் புண்டை அதைப் பார்த்து பயந்துகிட்டிருக்கு தெரியுமா.” இவளின் இந்த பேச்சால் என் ஆணுறுப்பு யானையின் தும்பிக்கையைப் போல நீள முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தது.

“ஆமா, என் சுன்னி கடல்ல போட்டு சிறு கல்லு மாதிரி உன் புண்டைக்குள்ள போகுது, இதுல வேற யானை தும்பிக்கையாம்.” என்று என்னை நானே தாழ்த்திக் கொண்டேன்.

“யார் சொன்னது, என் லவ்வர் சுன்னி எனக்கு யானை தும்பிக்கைத்தான்.” என்று அடித்துச் சொன்னால். அவள் முன்னால் தாழ்வது அவளுக்கு பிடிக்காது.

“போடி.” கொஞ்சினேன்.

“என் லவ்வர் எனக்கு எப்பவும் சுன்னித்தான். உன் கண் மூக்கு காது வாய் நாக்கு....ம்ம்ம்ம் உன் உடல் எல்லாமே எனக்கு சுன்னித்தான். உன் நாக்கு இன்னொரு சுன்னி. புஸ்ஸியெல்லாம் இந்த மாதிரி டங் கிடைக்காது என ஏங்கிட்டிடிருக்கும். ஐ லவ் யூ காக் பாய். ஐ வாண்ட் யூர் காக் எவ்ரி செகண்ட் ஆஃப் மை லைஃப்.....ஊஊஊஉ...” என்று காமத்தில் சிலிர்த்தாள்.

“ஒரு எம்.என்.சி கம்பெனியில வேலைச் செய்யற பாப்பாத்தி இப்படியெல்லாம் பேசுவான்னு யாரும் நம்ப மாட்டாங்க.” என்றுத் தூண்டினேன்.

“ஆமா எல்லோரும் யோக்கியா சிகாமணிங்க. சான்ஸ் கிடைக்கலேன்னு அவனவனன் பூலையும் புண்டையையும் மறைச்சி வெச்சியிருக்காங்க. கொஞ்ச இடம் கொடுத்தா பாய்ஞ்சிடுவாங்க. ஆமா, என் லவ்வர்கிட்டேதானே பேசுறேன். மத்தவங்ககிட்டேயா பேசுறேன். போடா யாரு என்னச் சொன்னாலும் பரவாயில்ல, நீ எனக்கு பூலு பையந்தான்.” என்னை காமத்தில் மேலும் தள்ளினாள்.

“போடி புண்டை.” காமவயப்பட்டு திட்டினேன்.

“போடி பூலு.”

“புண்டை.”

“பூலு.”

“புண்டை.”

“இந்த புண்டையை நக்க வாடா.” கிறக்கத்துடன் சொன்னாள். அவளுக்கு யோனியில் வழிந்துவிட்டால் தன்னிலையிழந்து விடுவாள். பிதற்றுவாள். இப்போது வழிந்துக் கொண்டிருக்கின்றது என்று எண்ணமே என்னையும் கிறக்கமடையச் செய்தது.

“என்ன ஓரே மூடா இருக்கே போலிருக்கு.” என்றேன் அன்புடன்.

“இங்கே லஞ்ச் டைம். சாப்பிட்டு கேபினுக்கு வந்தேன். வந்தவுடன் உன் பூலு நியாபகம் வந்திடுச்சு. என் புண்டைல தண்ணீர் ஊறுது.” உஷணக் காற்று விடுவது கேட்டது.

“நானென்ன அவ்வளவு மன்மதனா. பேரழகுன்னு சொல்ல முடியாது. ஏதோ ஃபிட்டா இருக்கேன். உன்னையும் என்னையும் கம்பேர் பண்ணா ஏணி வெச்சாக் கூட எட்ட முடியாது. உன் அழகுல மயங்காதவன் எவனுமே இல்ல. உன்னை திருமணம் செய்வதுக்கு அவனவன் என்னவெல்லாமோ செய்ய தயாரா இருக்கான். என் கிட்ட என்ன இருக்குன்னு ஓட்டிகிட்டிருக்கே.” என காதலான வார்த்தைகளை கொட்டினேன்.

“உண்மையை சொல்லட்டுமா.”

”சொல்லு.”

“ஐ லவ் யூ. என் உடலும் உயிரும் உன்னை லவ் பண்ணுது. சிம்பிலா சொல்லனும்னா யூ ஆர் மை ஹீரோ.”

“நான் நம்ப மாட்டேன்.”

”நம்பலேன்னு யாரு அழுதா. எனக்கும் என் புஸ்ஸிக்கும் உன் காக் வேணும்.”

“அவ்வளவ லவ்வா.” ஏக்கமாக கேட்டேன்.

“ஆமாண்டா. உன்னை லவ் பண்றதாலதான் இப்படி அரிப்பெடுத்து அலையுறேன்.” என்று சொல்லி கொள்ளென்று இளமைத்துள்ளலுடன் சிரித்தாள்.

“நம்ப முடியல.”

“நம்பாட்டி போடா. இப்ப வந்து என் புண்டையை நக்கு. உன் நாக்குச் சுன்னிக்காக என் புண்டை ஏங்கிகிட்டிருக்கு.” கெஞ்சலுடன் வழியும் வார்த்தைகளைச் சொன்னால்.

அவளின் வழிந்துக் கொண்டிருந்த அழகிய புண்டையை கற்பனைச் செய்தேன். என் நாக்கு அடைப்படாமல் என் வாய்க்குள் நடனமாடிக் கொண்டிருந்தது. என் நாக்கு தானாகவே நாக்கைப் போல நீண்டு அலைப்பேசிக்குள் சென்று அவள் அலைப்பேசியின் வழியே வெளிவந்து அவளின் யோனியை நக்கத் துடித்துக் கொண்டிருந்தது.

“முடியாது. எனக்கு உன் புண்டை வேண்டாம்” என்று பிகு காட்டினேன்.

“புண்டை வேணாமா. வேற என்ன வேணும்.” சிரித்தப்படி கேட்டாள்.

சட்டென்று என் மனக்கண் முன்னால் முலை வந்தது. அம்மாவின் முலை என்று எண்ணத்தை உதறிவிட்டு விலாசினியின் முலைகளை நினைத்தேன். விலாசினியின் முலையை அப்படியே கடித்து சாப்பிட வேண்டும் போலிருந்தது.

“உன் முலை வேணும். உன் காம்புலேருந்து பால் வருனும். அதை நான் குடிக்கனும்.” என்றேன் உக்கிரமாக

“முதல்ல ஆசைத்தீர என் புண்டையை நக்கு. உன் நாக்கு திறமை எனக்கு சொர்க்கத்தை காமிச்சா, அப்புறம் என் முலையலேருந்து பால் வரவழைக்கறேன். நீ ஆசைத் தீர சப்பி சப்பி குடிக்கலாம்.” என என்னைத் தூண்டினாள்.

கண்களை மூடினேன். அம்மாவின் பால் வழியும் நீண்ட காம்பை உடைய பெருத்த முலைகள் என் கண் முன்னால் வந்தது. என் நிலைமை விலாசினிக்கு புரிய வாய்ப்பில்லை.

“முடியாது எனக்கு உன் முலை தான் வேணும்.” உண்மையாகவே கெஞ்சினேன்.

“உனக்கு இப்போ என் புண்டை மட்டும் தான்.” என் நிலைமை தெரியாமல் விளையாடினாள்.

“முலைப் பால் வேணும்டி” அழும் குரலில் கேட்டேன்.

“முடியாது....ஹா...ஹா.... என் புண்டையை நக்க வாடா.

என் அம்மாவின் முலைகள் என் முன்னால் ஊசலாடியது. மறக்க முயன்றேன். விலாசினியின் முலைகளைகளாக கற்பனைச் செய்தேன். ஆனால் அம்மாவின் முள்லைகளும் விலாசினியின் முலைகளும் வித்தியாசம் தெரியாமல் ஓன்றாக தெரிந்தது.

கோவம் வந்தது. என் மீது கோவம் வந்தது. இந்த நிலைக்குத் தள்ளிய சமூகத்தின் மீது கோவம் வந்தது. விலாசினியின் மீது கோவம் வந்தது.

“வேணும்.” என்றேன் இறைஞ்சினேன்.

“வந்து நக்குடா.” கட்டளையிட்டாள்.

“முடியாதுடி....முலை முலை...பால் பால்...” என்று அழும் குரலில் கேட்டேன்.

விதி விளையாடும் தருணம் வந்துவிட்டது. ஏதோ ஓன்றை நடக்க திட்டமிட, அது வேறு ஏதோ ஓன்றுக்கு இட்டுச் சென்று நம்மைப் போசுகிவிடும். விலாசினி அடுத்துக் கட்டத்து ஆட்டத்துக்குச் செல்வாள் என்று தெரியும் ஆனால் இப்படி செல்வாள் என்று எதிர்ப்பார்க்கவில்லை.

”நல்ல பிள்ளையா இப்ப வந்து நக்கு, இப்படி பிகுப் பண்றதா இருந்தா நம்ம கல்யாணம் வரைக்குத்தான். அப்புறம் நான் கேட்காமலேயே வந்து நக்குவே.” ஒரு காமவய்பப்ட்ட எள்ளல் தன்மையுடன் பேசினால்.

“எனக்கு உன் புண்டை வேண்டாம்.” என்று எதிர்க்க துவங்கினேன் அவளுக்கு புரிந்திருக்காது.

என்னால் சொல்ல முடியாது.

“அப்போ நா வேற ஓருத்தரை நக்கச் சொல்லுவேன்.” அவள் தன்னிலை இழந்து பித்து நிலைக்குச் சென்று விட்டாள்.

எனக்கு அதிர்ச்சி ஏற்பட, “ என்ன சொல்றே...யாரு.”

“சொல்ல மாட்டேன்.... போடா. ” என்று வார்த்தைகளில் வெட்கத்தை வரவழைத்தாள்.

என் எண்ணம் எங்கெங்கோ அலைப்பாய்ந்து பாய “அடப்பாவி கல்யாணம் பண்றதுக்கு முன்னாடியே கள்ளக்காதல்.” என்று குழப்பத்துடன் கேட்டேன்.

“இதுக் கள்ளக்காதல் கிடையாது.” சிரித்தப்படி சொன்னாள்.

“அப்புறம் என்ன, என்னை தவிர வேறு ஓருத்தன் உன் புண்டைய நக்குன அது என்ன காதல்... தெய்வீக காதலா.” என்றேன் கோவத்துடன்.

”நீங்க நக்க மாட்டீங்க... ஆனா நீங்க நக்குவீங்க.” என்று சொல்ல நான் குழம்பிப் போனேன்.

“யாருடி அது.” சிறு நடுக்கத்துடன் கேட்டேன்.

“நம்ம பையன் தான் அது.”

அதிர்ச்சியில் உரைந்துப் போனேன். யாரோ என் புதைந்துப் போன அந்தரங்கத்தை தோண்டியெடுத்து கண்ணாடி வைத்து எனக்கு காட்டுவதைப் போலிருந்தது. என் உடலில்லிருந்து உயிர் வழிந்துவிட்டது.

“நம்ம..ம்ம்..ம்மா பையனா.” என்று எங்கேயிருந்தோ இருந்து என் குரல் சொன்னது.

“ஆமா நீ விந்துவிட்டு நான் பெத்த பையான் என் கண் முன்னாடி நிக்குறான்... ஹா ஹா”

”வாட்.,” என்று செத்தப் பிணமாக கேட்டேன்.

“ஆமாடா...”

என் எண்ணம் கடந்த காலத்தை நோக்கி எங்கெங்கோ சென்று உலாவியது. எல்லாம் தெளிவாகியது. பயந்துப் போய் நடுங்கினேன்.

“வேணாம் விலாசு...விபரீதம்.” கெஞ்சினேன்.

“நீ நக்க போறியா இல்ல உன் பையனை கூப்பிடுட்டா.” காமவயப்படி மிரட்டினாள்.

“வேணாம் விலாசு...” என மீண்டும் கெஞ்சினேன்.

“அவுத்துப் போட்டு காலை விரிச்சுட்டேன். என் புண்டை தண்ணி வழிஞ்சு தள்ளிகிட்டு நிக்கது, நீ நக்க போறியா இல்ல என் பையனை கூப்பிடுட்டுமா.... ம்ம்ம்....ம்ம்ம்ம்...ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்” காமப் போதையில் என்ன பேசுகிறேன்னு என்றுத் தெரியாமல் விளையாடினாள்.

“வேணாம் விலாசு.... வேணாம் இது தப்பு.” எழுந்த கோவத்தை அடக்கிக் கொண்டு கெஞ்சினேன்.

“என் புருசன் நக்க மாட்டேங்கறான்... என் செல்ல குட்டிப் பையன் நக்க ரெடியாக இருக்கான்.”

“வேணாம் விலாசு...” கொஞ்சம் கோவத்துடன் கெஞ்சினேன்.

“வாடா என் செல்ல மகனே.... என் வயித்துல பிறந்த குட்டி வினித்தாஆஆஅ.” என்று கற்பனையில் பிதற்றினாள்.

“அவன விட்டுடு.... தப்பு..” கெஞ்சினேன்.

”கிட்ட வந்துட்டான்....”

“ஐயோ அவன் விட்டுடு... அவனுக்கு ஓன்னும் தெரியாது.... மனசு நொந்து தினம் தினம் செத்துப் போய்டுவான்... நரகத்துல வாழ்ந்துடுவான்.” அவளிடம் மன்றாடினேன்.

“என்ன உளற...அம்மா புண்டையை அன்பா நக்குனா எப்படிடா என் பையன் கஷ்டப்படுவான்... அன்பா ஒரு புண்டை கிடைச்சுதுன்னு சந்தோஷம் படுவான். அதுதாண்டா அவனுக்கு செல்லம்... நீ வாடா செல்லம்... என் செல்லக்குட்டி வினித்.” அங்கே அதீத காமக்கற்பனையில் உழன்றுக் கொண்டு வார்த்தைகளை கொட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.

“வேணாம் அவன் தினம் தினம் செத்துப் போய்டுவான்....விளையாடாதே...” கோவமாக சொன்னேன்.

“எப்படிடா உனக்கு தெரியும் அவன் செத்துப்போய்டுவான்னு.... இங்கே பாரு என் முன்னாடி வாய்ல ஜொல்லு விட்டுட்டு நின்னுகிட்டிருக்கான் என் செல்ல வினித்.” என்றாள் கிறக்கத்துடன்.

“ஐயோ என்னை கொல்லாதே.” கதறினேன்.

“அவன் எவ்வளவு சந்தோஷமாக இருக்கான் பாரு.”

“அது சந்தோஷம் கிடையாது... நரகத் தீ...தீ... வெந்துகிட்டேயிருப்பான்..” கோவமானேன்.

“உனக்கு எப்படிடா என் பையனைப் பத்தித் தெரியும்...” என்று சீண்டினாள்.

எனக்கு சுர்ரென்று கோவம் தலைக்கேறியது. அவளின் கற்பனை என்னை குத்திக் கொதறிக் கொண்டிருந்தது. என்னுள் ஏதோ புதைந்திருந்த ஒன்று வெளிவந்துவிட்டது.

“எனக்கு தெரியும்...ஏன்னா உண்மையில அம்மாவின் புண்டையை நக்குனவன் நான் சொல்றேன்....வேண்டாம் இந்த விபரீத பரீட்சை.” என்று ரகசியத்தை கோவத்துடன் கக்கி விட்டேன்.

நான் விளையாட்டுக்குச் சொல்லவில்லை உண்மையை சொல்கிறேன் என்று புரிந்திருக்கும். அதிர்ந்து நிற்கும் நிசப்தம் கேட்டது.

“வாட்...” அவள் வார்த்தையில் சொல்ல முடியாத அதிர்ச்சியிருந்தது.

“யெஸ்...” என்று பாவமன்னிப்பை கேட்பவனைப் போல ஓத்துக் கொண்டேன்.

“ரியலி...” பேரதிர்ச்சி விலாகாதவளைப் போல கேட்டாள்.

“ஆமா...” என் குரல் உயிரற்றவனின் குரலாக இருந்தது.

“உன் அம்மாவின் புண்டையை நக்க மட்டும்தான் செஞ்சியா...இல்ல...” கொலைக் குற்றவாளியை விசாரிக்கும் போலீஸ் அதிகாரியைப் போல குற்றத்தை தோண்டி எடுக்க கேள்விக் கேட்டாள்.

“அதுக்கு மேலே என் அம்மாவை ஃபக் பண்ணவன்....புணர்ந்தவன்....ஓத்தவன்...” என்று கத்தினேன். இதுவரை மறைத்திருந்த பாவக்குற்றத்தை முதன் முறையாக வெளியுலகத்தின் ஒரு மனிதனிடன் ஓப்புக்கொண்டே. என்னுள் புதைந்திருந்த பேய் ஓடிவிட்டது.

உடல் லேசாகி புதியதாக மாறியது. மறுமுனையில் எந்த ஒரு சத்தமில்லாத மவுனம்.

“மதர் ஃபக்கர்.... ஆர் யூ ரியலி எ மதர்ஃபக்கர்.” என்று மறுமுனையிலிருது விழுந்த வார்த்தைகளில் ஆயிரம் அர்த்தங்கள் இருந்தன.

மவுனமாக இருந்தேன். நிர்வாணமாக உணர்ந்தேன். அழுகை வந்தது. உலகமே என்னை மாபெரும் பாவியாக குற்றவாளியாக பார்ப்பதைப் போல இருந்தேன். கண்களில் நீர் வழிந்தது. அனாதையாக உணர்ந்தேன். ஆறுதல் சொல்லக் கூட யாருமில்லை என்று நினைத்தேன்.

என் இரகசியம் இப்படி அம்பலமாகும் என்று துளிக்கூட நினைக்கவில்லை. என் வாழ்கை இனி தடம் மாறிவிட்டது. வீழ்ச்சியை நோக்கிப் போனாலும் போகும்.

அலைப்பேசி என் கையை விட்டு நழுவி தரையில் விழுந்தது.

“வினித்...” அவள் கத்துவது கேட்டது

மவுனமாக இருந்தேன்.

”வினித்...”

”ஸ்பீக் வித் மீ....” வினித்” அவள் கத்தினாள்.

“பாஸ்டர்ட்...ஸ்பீக் வித் மீ.” கத்தினாள்.

“யூ மதர் ஃபக்கர் ஸ்பீக் வித் மீ.” என்று கத்தினாள். ஆயிரம் ஈட்டிகள் என் மீது பாய்ந்து மனதையும் ஆன்மாவையும் குதறியது.

ஊருக்கெல்லாம் இந்த விஷயத்தை அவள் பரப்பிவிடுவாள். மதர் ஃபக்கர் என்று ஊரே என்னைப் பார்த்து சிரிக்கும். சமூகம் தன் ஆழ்மன இச்சைகளை தீர்ப்பதற்காக என்னை கொன்றுத் தீர்க்கும். நல்லவர்கள் என்றுக் காட்டுவதற்காக பாவி என்று முத்திரை குத்தும்.

உலகத்தில் இரண்டு பெண்களிடம் தான் என் அன்பை செலுத்தியிருக்கிறேன். மற்றவர்களிடம் என் அன்பை செலுத்த தகுதியானவர்களா என்றுக் கூட எண்ணியதில்லை. அதில் ஓருவள் விலாசினி, இப்போது என்னை விட்டுப் பிரிந்து விட்டாள். மீதியிருப்பது என் அம்மா மட்டும் தான்.

அவள் தான் எனக்கு தஞ்சம் தரமுடியும் ஆறுதல் தரமுடியும் என நம்பினேன். மெதுவாக அம்மா என்னை ஆக்கரிமித்து பாசமாகச் சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

நான் கீழே குணிந்து அலைப்பேசியை எடுத்து முழுவதுமாக துண்டித்தேன். விலாசினி தொடர்ந்து கூப்பிட்டுக் கொண்டே இருந்தாள். ‘கால் மீ’ ‘கால் மீ’ என்று செய்திகளை அனுப்பிக் கொண்டிருந்தாள். அலைப்பேசியை முழுவதுமாக அணைத்தேன். என் வாழ்கையும் அணைந்து இருள் சூழத் தொடங்கியது.

[praaj]

Vithyasamana thodakkam kathaliyidam kutram oppukolla attu athan pin vilakkam kodukka Patti thayudan servana.

[knockout19]

ஆரம்பத்திலேயே டாப் ஸ்பீட்ல போகுது ஸ்டோரி