Login

SamarSaran

அன்று இரவு தூக்கம் வராமல் நான் மாடியில் நின்று அங்கும் இங்கும் நடந்துக் கொண்டிருந்தேன். தூக்கம் வராத சில சமயங்களில் இப்படி நடப்பது உண்டு. அன்றும் அப்படி தான் நடந்து கொண்டிருந்தேன். என் வீட்டு மாடியில் நின்று பார்த்தால் அந்த தெரு முழுவதையும் பார்த்துவிட முடியும். அப்படி தான் மாடியில் நின்று பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். என் வீட்டுக்கு எதிரில் புதிதாக வீடு கட்டி குடித்தனம் வந்து இருப்பதாக என் வீட்டில் இரு நாட்களுக்கு முன் பேசிய போது காதில் வந்து விழுந்தது. அதை நினைத்து பார்த்த அதே சமயம் எதிர் வீட்டு பெட்ரூமில் லைட் எரிந்தது. ஆனால் பெட்ரூம்க்கு வெளியே இருந்த ஜன்னல் கதவு அடைக்கபட்டு இருந்தது.

அந்த ரூமில் இருந்து டிவி ஓடும் சத்தம் கேட்டது. கூடவே இருவரின் பேச்சு சத்தமும் கேட்டது. அது சாதாரணமாக பேசுவது போல் இல்லை. அவர்களின் பேச்சின் இடையே சின்ன கொஞ்சல் வார்த்தைகளும், சிரிப்பும், சிணுங்கலும் வெட்கபடுவதும், வெளியே தெரியாத வண்ணம் தான் பேசினர். ஆனால் இரவின் அமைதியில் அவர்களின் சின்ன சின்ன சிணுங்கல் சத்தத்தை மூடி வைக்க முடியாமல் போய்விட்டது. இதை வைத்தே அவர்கள் திருமணம் ஆன கணவன் மனைவி என தெரிந்துக் கொண்டேன்

அவர்களின் சிணுங்கல், கொஞ்சல் பேச்சு எல்லாம் காமத்தில் ஈடுபடுவதற்கு தான் என்ற எண்ணம் மனத்தில் தோன்ற மனம் சில வினாடிகளில் சஞ்சலம் அடைய தொடங்கியது. அங்கிருந்து கிளம்பி போய் விடலாமா? என தோன்றியது. ஆனால் கேடு கெட்ட மனம் "வாழ்க்கையில் கணவன் மனைவி உடலுறவு கொள்வதை இப்படி பக்கத்தில் இருந்து கேட்டு ரசிக்க எவனுக்கும் குடுத்து வைக்காது. அதனால் பொறுமையாக இருந்து போ" என்றது. இன்னும் அந்த குழப்பத்துடனே அங்கு நிற்கலமா? இல்லை கிளம்பிவிடலாமா? என யோசித்துக் கொண்டேன்.

அதற்குள் அவர்கள் அடுத்த கட்டத்தை நோக்கி நகரந்து இருந்தனர். அதனால் எனக்குள் ஒரு எதிர்பார்ப்பு வந்து தொற்றுக் கொண்டது. அங்கிருந்து நகராமல் இருக்கலாம் என முடிவு செய்து மாடியின் சுவரில் உட்காந்து அவர்களின் ரூமை நோட்டம் விட்டு கொண்டிருந்தேன். அவர்களின் செய்கையில் பேச்சு குறைந்து சிணுங்கல், கொஞ்சல், கெஞ்சல் இது தான் அதிகம் இருந்தன. அந்த பெண்ணின் வாயில் இருந்து வரும் அந்த சத்தம் என் மனதை ஏதோ செய்தது. அந்த உணர்வை வார்த்தையால் சொல்லி விவரித்து விட முடியாது. ஒவ்வொரு முறையும் அவளின் சிணுங்கலோ கொஞ்சலோ அல்லது கெஞ்சலோ அவ்வளவு இனிமையாக இருந்தது காதில் கேட்பதற்கு.

அந்த கெஞ்சல் கொஞ்சலை பக்கத்தில் இருந்து பார்த்து ரசிக்க முடியாமல் இருக்கிறதே என்ற ஏக்கம் ஒரு பக்கம். அவள் என்னை இது போல் எதுவும் கொஞ்சிடமாட்டளா என்ற ஏக்கம் மற்றொரு பக்கம் இருந்தது. சட்டென்று என் மனம் முன்னால் வந்து "அவள் உன்னை கொஞ்சி கெஞ்ச வேண்டும் என்றால் அவளின் காதலனாகவோ அல்லது கணவனாகவோ இருக்க வேண்டும்" என்று சொல்லி விட்டு போனது. நமக்கு தான் அந்த குடுப்பினை இல்லையே என நானா என் மனதில் நினைத்துக் கொண்டேன். அதே சமயம் எனக்கு அவளின் கணவன் மீது சற்று பொறாமையாக இருந்தது. இது மாதிரி அழகான குரல் வளம் கொண்ட ஒரு பெண் நமக்கு கிடைத்திருந்தால் நாள் முழுவதும் அவளின் பேச்சை பக்கத்தில் இருந்து பார்த்து ரசித்து கேட்டுக் கொண்டே இருப்பேன். அதற்கெல்லாம் அதிர்ஷடத்தின் அண்டை வீட்டுக்காரனாக இருக்க வேண்டும் என நினைத்துக் கொண்டேன்.

என் நினைவுகள் ஒரு பக்கம் இருக்க அவளின் பேச்சு சத்தம் மீண்டும் என்னை நினைவு உலகத்தில் இருந்து நிஜ உலகத்திற்கு கொண்டு வந்தது. "கொஞ்ச நேரம் பொறுங்க.. எங்கையும் ஓடி போயிட மாட்டேன்" என்றாள்.. சில வினாடிகள் கழித்து "ஸ்ஸ் ஆஆ மெதுவா பிடிங்க. வலிக்குது" என்றாள். அவளின் கணவன் அவளிடமிருந்த எதை கையில் பிடித்தான் தெரியவில்லை அல்லது அவளை தான் இறுக்கமாக கட்டி பிடித்தானா? தெரியவில்லை. இவள் இது போல் அவள் கணவனின் செய்க்கைக்கு தன் கவர்ச்சியான குரலால் தன் உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தி அவனுக்கு பதிலை கொடுத்து கொண்டிருந்தாள்..

அந்த அமைதியான இரவில் சில்லென்று வீசும் காற்றை ரசித்தபடியே அவளின் காமத்தின் உணர்வுகளையும் உணர்ச்சிகளையும் தன் குரலால் வெளிபடுத்துவதை கேட்கும் எனக்கும் உடலில் உள்ள காம ஹார்மோன்கள் சுரந்து உணர்ச்சிகள் கிளம்பி என் ஆண்மையும் தலைத் தூக்கி நிற்க வைத்தது. இன்னும் அவர்கள் இருவருக்குமிடையே சிறு சிறு கூடல்கள் நடந்துக் கொண்டு தான் இருக்கும் என்பது என் எண்ணம். அந்த சிறு சிறு கூடலினால் இடையிடையே எழும் அதீத உணர்ச்சியின் வெளிப்பாடு தான் இந்த காம சிணுங்கல்கள் மற்றும் சில காம ஒலி அலைகள். இடையிடையே வரக் கூடிய அந்த சில வினாடி காம சிணுங்களுக்கே என் ஆண்மை முறுக்கிக் கொண்டு இருக்கிறது. இன்னும் அந்த குரலரசியினால் என்ன என்ன அவஸ்தை பட போகிறனோ தெரியவில்லை.

அவள் கையில் போட்டு இருந்த வளையல் சத்தம் அதிகமாக கேட்டது. நானும் காதை தீட்டி கூர்ந்து கவனிக்கும் போது தான் தெரிந்தது. அவள் கையில் இருந்த கண்ணாடி வளையல்களை கலட்டி கொண்டிருக்கிறாள் என்று. பின் அவளின் தரையில் நடக்கும் போது காலில் போட்டு இருந்த கொலுசு சத்தம் கூட அவள் பேசும் சத்தமாக என் காதில் விழுந்தது. அந்த அளவிற்கு என் மனதில் அவளின் அந்த சிணுங்கல் குரல் பதிந்துவிட்டது. ஓரிரு நிமிடம் கழித்து அவள் திரும்பி பெட்ரூமை நோக்கி நடந்து வரும் சத்தம் கேட்டது. சில வினாடிகள் கழித்து...

அவளுடைய கணவன் "என்ன ஆரம்பிக்கலாமா?" கேட்க

இவள் "கொஞ்சம் பொறுமையா இருங்க. இந்த இடம் புதுசு. இங்க இருக்குறவங்கள பத்தி எதுவும் தெரியாது. நாம பண்றத யாராவது கவனிச்சு கேட்டா நம்ம மானம் தான் போகும்" சொல்ல

"இந்நேரம் எல்லாரும் தூங்கி இருப்பாங்க செல்லம். இதுக்கு மேல என்னால வெயிட் பண்ணிட்டே இருக்க முடியாது."

"சரி இருங்க யாராவது இருக்காங்களா போய் பத்திட்டு மட்டும் வந்திடுறேன்" சொல்ல

அவள் வந்து என்னை பார்ப்பதற்குள் பதறி அடித்து கொண்டு மாடியில் இருக்கும் ரூம்க்குள் வந்துவிட்டேன். ரூமில் இருந்த ஜன்னலின் வழியே அவள் வருகிறளா என பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அவள் வரும் போது முகத்தை எப்படியும் பார்த்துவிட வேண்டும் என்ற ஆவலில் அவளின் வருகைக்கு வழி மேல் விழி வைத்து காத்திருந்தேன். ஆனால் அவள் வந்து பார்த்துவிட்டு மீண்டும் பெட்ரூம்குள் நுழையும் போது அவளின் கொலுசு சத்தம் கேட்டது. அவளை பார்க்க முடியவில்லை என்ற வருத்தம் இருந்தாலும் அவர்கள் அடுத்து என்ன செய்ய போய்கிறார்கள் என்ற ஆவல் தான் அதிகம் இருந்தது.

மீண்டும் மெதுவாக கால்தடம் பட்டு கூட சத்தம் எழாத வண்ணம் பார்த்து பார்த்து வெளியே வந்தேன். அப்போது அந்த எதிர் வீட்டின் பெட்ரூமில் லைட் எல்லாம் அணைக்கபட்டு வெறும் ஜீரோ வாட்ஸ் பல்ப் ஒன்றும் மட்டும் எரிந்தது. இதற்கு முன் இரண்டு பேர் உடலுறவு கொள்வதை பார்ன் விடியோவில் பார்த்து இருக்கிறேன். அதில் நடந்து கொள்வது எல்லாம் உண்மை தானா என்று கூட தெரியாது. ஆனால் இப்போது என் நிஜ வாழ்க்கையில் எதிர் வீட்டில் இரண்டு பேர் உடலுறவு வைத்துக் கொள்ள போகிறார்கள் என்ற அந்த நினைப்பே உடலிலும் மனதிலும் ஒரு வித கிலுகிலுப்பை ஏற்படுத்தியது. அதே சமயம் நோட்டம் விடும் போது அவர்கள் உள்ளிருந்து பார்த்துவிட்டால் என் நிலைமை பற்றி நினைக்கும் போது முன்பு இருந்ததை விட இப்போது இதயம் வேகமாக தாறுமாறாக துடிக்க ஆரம்பித்தது.

இதோ அவர்களுக்குள் காம யுத்தம் தொடங்கிவிட்டது. அவர்கள் இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் முத்தம் குடுத்து கொள்ளும் போது எழும் முத்த சத்தமும் முனங்கல் சத்தமும் கேட்க ஆரம்பித்துவிட்டது.. இடையிடையே அவளும் கணவனுக்கு 'உம்ம்மா' தன் அழகிய உதட்டால் முத்தம் குடுக்கும் சத்தம் என் காதில் விழந்தது. அதை போல் அந்த உதடு என் உடலில் ஒரு முறை பட்டுவிடாத என்று என் மனம் ஏங்க ஆரம்பித்தது. அவள் தொடர்ந்து கணவனுக்கு முத்தம் குடுத்து 'உம்ம்மா' என்ற சத்தம் விடாமல் தொடர்ந்து சில வினாடிக்கு வந்து கொண்டே இருந்தது. அடுத்த சில வினாடிகள் கழித்து அவள் வாயில் இருந்து "ஸ்ஆ மெதுவாக கசக்குங்க.. வலி உயிர் போகுது" என்ற வார்த்தைகளை காதில் கேட்க குப் என்று உடல் வியர்க்க ஆரம்பித்தது.

அவளின் கணவனின் முலையை டிரஸ் ஓட கசக்கினான அல்லது நிர்வாணமாக்கி கசக்கினான தெரியவில்லை. ஆனால் அவள் கணவன் கசக்கியதற்கு, உணர்ச்சி மிகுதியில் காம சிணுங்களுடன் இடையிடையே அமுத வார்த்தையும் வெளிபடுத்தியதை கேட்கும் போதே உடம்பில் காம போதை ஏறி குப்பென்று வியர்க்க ஆரம்பித்தது. கணவனின் செய்க்கைக்கு தொடர்ந்து "ஸஸ் ஆஆ நல்லா இருக்குங்க. அப்படியே சப்புங்க." என்ற வார்த்தைகள் அவளின் வாயில் வந்து கொண்டே இருந்தது. அதை எல்லாம் கேட்டுக் கொண்டிருந்த எனக்கு அந்த குளிமையான இரவிலும் உடல் சூடேறி கொதித்துக் கொண்டிருந்தது. உடல் மட்டுமல்ல ஆணுறுப்பும் கிட்டதட்ட அதே கொதிநிலையை கொண்டிருந்தது.

என் உணர்ச்சிகளை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் உள்ளிருந்த ஆணுறுப்பை எடுத்து காற்றோட்டமாக இருக்கட்டும் என வெளியேவிட்டேன். குளிர்ந்த காற்று பட்டு சற்று இதமாக இருந்தது. இதமாக இருந்தாலும் ஆணுறுப்பு அதிக விறைப்புடன் கட்டுகடங்காமல் தான் இருந்தது. அந்த சமயம் ஒரு உருவம் எதிர் வீட்டு பெட்ரூம் ஜன்னலில் தெரிந்தது. கனமான கண்ணாடியை ஜன்னலுக்கு போட்டு இருந்தாலும் அறையின் விளக்கு வெளிச்சத்தில் அந்த உருவம் தெளிவாக தெரியவில்லை என்றாலும் நிழல் போல் ஜன்னல் கண்ணாடியில் தெரிந்தது. சில வினாடிகளுக்கு அந்த உருவம் இருந்த நிலையை பார்த்து அவளின் கணவன் என தெரிந்துக் கொண்டேன்.

அவளின் பெண்மைக்கு சுகம் குடுப்பதற்காக கையை ஊன்றி உடலை தூக்கி காலை மண்டியிட்டு நிற்கிறான். அவன் சுகம் தர போகிறான் என்பதை விட அவள் சுகத்தை பெற போகிறாள் என்ற ஆர்வமும், சந்தோஷம் தான் இருந்தது. அதே சமயம் என்னிடமிருந்து இந்த சுகத்தை பெற்று கொள்ளமாட்டளா என்ற ஏக்கமும் மனதில் வந்து சென்றது. அவன் ஆணுறுப்பை அவளின் அழகிய சிதியில் சொருகி இருப்பான் போலும். அவள் 'ம்ம் ஆவ்' என்ற மெல்லிய காம முனங்கலை வெளியிட்டாள்.. அதை தொடர்ந்து 'ம்ம்ம்' என்ற வார்த்தை மட்டும் ரீங்கார ஓசையாக வெளியிட்டு கொண்டிருந்தாள். எதிர் வீட்டு பெட்ரூம் நிலைமை இப்போது என்ன என்பது தெளிவாக புரிந்துவிட்டது. அவள் கணவனின் ஆணுறுப்பு குடுக்கும் சுகத்தை அனுபவித்து கொண்டே அதனால் ஏற்படும் உணர்ச்சிகளை 'ஸ்ஸ்' 'ஆஆ' என மாறி ரீங்காரமாக வெளியிட்டு கொண்டு இருக்கிறாள்.

அதை பார்த்தும் கேட்டும் விறைத்த ஆணுறுப்பை அந்த நிலவு தரும் வெளிச்சத்தில் பிடித்து உறுவ ஆரம்பித்தேன். அந்த குளிர்ச்சிலும் என் உடல் இன்னும் சூடேறி எப்போதும் வேண்டுமானாலும் ஆணுறுப்பு வெடித்து தன் ஜீவ நீரை கக்கும் நிலையில் இருந்தது. எதிரே பார்க்க அவனின் வேகமும் அவளின் ரீங்கார சத்தமும் அதிகரித்து இருந்தது. இங்கு என் ஆணுறுப்பின் உறுவலின் வேகம் அதிகரித்து இருந்தது.. சில வினாடிகளில் அவளின் பெண்மை அமிழ்தத்தினை வாங்கியிருக்க வேண்டும். அவள் 'ஆஆஆ' என்ற சத்தத்தை மூச்சு வாங்கிக் கொண்டே வெளியிட்டாள். அதே தருணத்தில் என் ஆணுறுப்பும் தன் ஜீவ நீரை வெளியே கொட்டியது..

என் உறுப்பை போல் உடலும் சற்று சோர்வடைந்திருந்தது. எதிரே இருந்து எந்த ஒரு சத்தமும் வரவில்லை. இருளின் கருமையோடு அமைதி மட்டும் நிலவியது.
இவ்வளவு நேரம் சத்தத்தை முனங்களாக கெஞ்சல் கொஞ்சலாக ரசித்தவிட்டு இந்த இரவின் அமைதியையும் ரசித்துக் கொண்டிருக்கும் என்னை பற்றி..

நான் சமர். கல்லூரியில் கடைசி ஆண்டு படிக்கும் ஒரு மாணவன். மற்ற கல்லூரி படிக்கும் ஆண்களை போல் இல்லாமல் சற்று வித்தியாசமானவன். பெண்களிடம் பேசி பழகினாலும் அவர்களை தொலைவிலோ இல்லை பக்கத்திலோ தெரிந்தோ தெரியாமலோ ரசிப்பதோடு சரி. காதல் என்ற மந்திரத்தை பயன்படுத்தி பெண்களை புசுப்பவன் இல்லை. காதலில் சிக்கி நண்பனை போல் தன்னலம் மறந்து தள்ளாடி திரிபவனும் இல்லை. எல்லா பெண்களுடமும் பேசி பழகி அதிகபட்சம் தொடுதல் வரை சென்றிருக்கிறேன் அவ்வளவு தான். பெண்களை நேசிக்கும் அளவுக்கு வெறுக்கவும் செய்யும் சராசரி எண்ணம் கொண்ட ஒரு சராசரியான இளவட்டம்.

ஆனால் இன்று அந்த பெண்ணின் காம சிணுங்கல்கள் நான் கொண்டிருந்த எண்ணங்கள் எல்லாவற்றையும் மாற்றி எழுதிவிட்டது. அவள் திருமணம் ஆனவள் என தெரிந்தும் அவளை பார்க்க பேச மனம் துடிக்கிறது. அது அவளை பார்த்து குரலை கேட்டு பழக வேண்டும் என்ற ஆவலா? அல்லது அவள் மீது வந்த திடீர் காதலா? என தெரியவில்லை. எது எப்படியோ குரலாலே என்னை குறுகுறுக்க வைத்து விட்டு இப்போது நிம்மதியாக அவள் வீட்டில் உறங்கி கொண்டிருக்கிறாள்.. இங்கு நான் நித்திரை தொலைத்துவிட்டு அவளை நினைத்துக் கொண்டே நிற்கிறேன்.. நடு இரவை தாண்டிய பின் தான் தூக்கம் வந்து எட்டி பார்க்க நானும் அவளை நினைவாக தூங்க சென்றேன்.

தரிசனம் தொடர்ந்து கிடைக்கும்...

omprakash_71 · 19-10-2021, 10:10 PM

Very nice start

SamarSaran · 21-10-2021, 11:45 AM

சென்ற பகுதியின் தொடர்ச்சி...

நடு இரவை தாண்டியதும் ஏதோ கொஞ்சம் தூக்கம் வந்து எட்டி பார்க்க ரூமிற்க்குள் வந்து படுத்தேன். கண்ணை மூடி படுத்து இருந்தாலும் அவளின் அந்த கெஞ்சல், கொஞ்சல், சிணுங்கல் சத்தம் தான் திரும்ப திரும்ப காதில் கேட்டுக் கொண்டே இருந்தது. அதுனாலே என் தூக்கம் முழுவதும் ஒன்றுமே இல்லாமல் போனது. அசரிரீ மாதிரி அவளின் சிணுங்கல் சத்தம் தொடர்ந்து காதில் கேட்டு கொண்டே இருந்தது. படுத்திருக்க முடியாமல் மீண்டும் எழுந்து வெளியே சென்று ஒரு தம்மை பற்ற வைத்து ஆழமாக உள்ளே இழுத்து மனதை நானே கொஞ்சம் தேற்றிக் கொண்டு அந்த தம்மை முடித்து விட்டு வந்து படுத்தேன்.. நீண்ட நேர கண் முழித்தலுக்கு பின் என்னையும் அறியாமல் கண்ணை எப்போது மூடினேன் என்று எனக்கே தெரியவில்லை..

மறுநாள் காலையில் எல்லாருடைய வீட்டிலும் சுப்ரபாதம் பாடுவது போல் அம்மாக்கள் மகனை எழுப்புவதற்கு ஒரு பாட்டை விடாமல் பாடுவார்கள். அதே போல் என் அம்மாவும் என்னை எழுப்ப

" டே எந்திரிடா மணி 7ஆச்சு. இன்னும் மணி ஆனது கூட தெரியாம தூங்கிட்டே இருக்க. கொஞ்சம் கூட பொறுப்பே இல்லமா தூங்கிட்டு இருக்க. இன்னிக்கு நீ காலேஜ் போகனும் அதாவது தெரியுமா? னு"

பாடிய பாட்டை திரும்ப திரும்ப பாட அந்த சத்தம் கேட்டு முழிப்பு வந்தது. ஆம். இன்று தான் என் கல்லூரி வாழ்க்கையின் கடைசி வருடத்தின் முதல் நாள். இதன் பின் அந்த மாதிரி ஒரு சந்தோஷம் வாழ்வில் திரும்ப கிடைப்பது கொஞ்சம் கடினம் தான் என நினைத்துக் கொண்டே படுத்திருந்தேன். என் அம்மா மறுபடியும் நான் எழுந்திருப்பதற்கான பாட்டை பாட ஆரம்பிக்க அதற்குள்

"ஏம்மா.. இதோ.. எந்திரிச்சிட்டேன்.. உன் பாட்ட கொஞ்சம் நிறுத்திறியா? காலைல உன் பாட்ட ஆரம்பிச்சுட்டியா.." சொல்லிக் கொண்டே என் ரூமில் இருந்து கீழே இறங்கி போய் காபியை வாங்கி குடித்துக் கொண்டே எதிர் வீட்டை நோட்டம் விட்டேன். அந்த பொண்ணோ அல்லது அவளின் குரலோ எதுவும் கண்களுக்கோ, காதுக்களுக்கோ புலப்படவில்லை. அவள் வெளியே வருவது போல் தெரியவில்லை.

நான் குளிக்க சென்று காலேஜ்க்கு ரெடி ஆனேன். வழக்கம் போல் காலையில் அம்மா குடுக்கும் இட்லியை விருப்பம் இல்லாவிட்டாலும் உள்ளே தள்ளி விட்டு ஒன்றரை மாதங்களாக தொடாத வண்டியை தூசி தட்டி துடைக்கும் போது எதிர் வீட்டில் அந்த பெண் எதுவும் தென்படுகிறளா என பார்த்தேன். ம்கூம்.. அவளின் குரல் கூட வெளியே எட்டி பார்க்கவில்லை.. நமக்கு குடுத்து வச்சது அவ்வளவு தான் அந்த இடத்திலிருந்து துடைத்த வண்டியை எடுத்துக் கண்டு காலேஜ்க்கு புறபட்டேன்..

என் தெருவை தாண்டி பல வாகனங்கள் செல்லும் அந்த முக்கிய சாலையில் வண்டியை மிதமான வேகத்தில் ஓட்டிக் கொண்டிருந்தேன். என் மனம் வண்டிகள் செல்லும் அந்த சாலையில் இல்லை. நேற்று நான் கேட்ட பெண்ணின் குரலில் தான் மீண்டும் லயித்து இருக்க ஆரம்பித்தது. எவனோ ஒருவன் என்னை சாவுகிராக்கி திட்டிக் கொண்டே கடந்து செல்ல நிஜ உலகத்திற்கு வந்து அவன் செல்லும் வேகத்தை பார்த்து சாவை விலை குடுத்து வாங்கும் அவன் தான் சாவுகிராக்கி என நினைத்துக் கொண்டேன்.. வண்டி செல்லும் வேகம் அவளின் நினைவால் குறைந்து கொண்டே வந்து ஜர்க் ஆகி ஒரு இடத்தில் நின்று வண்டி ஆப் ஆகி விட மீண்டும் சுதாரித்து அவளை பார்க்க முடியவில்லை என்ற வெறுப்பை வண்டியின் கிக்கரில் காட்ட ஓங்கி ஒரே மிதியில் வண்டி ஸ்டார்ட் ஆக எடுத்துக் கொண்டு அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்து இந்த முறை எந்த சிந்தனையும் இல்லாமல் காலேஜை சென்று
அடைந்தேன்.

பல நாட்களுக்கு பின் நண்பர்களை பார்த்து பேசிக் கொண்டே இருக்கும் போது காலேஜ் பஸ்ஸில் இருந்து முகம் தெரிந்த பெண்களுக்கு இடையில் பல முகம் தெரியாத அழகான புது பெண்களும் இறங்க என் பக்கத்தில் இருந்த நண்பர்கள் எல்லாம் எங்களை கடந்து செல்லும் பெண்களை நோக்கி கையை காட்டி எதையோ சொல்ல ஆனால் பெண் என்றதும் என் மனம் எதிர் வீட்டு ஏஞ்சலை நினைக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. நண்பர்களை சொல்வதை கேட்கமால் என் உலகத்தில் இருந்ததை பார்த்து என்னை தட்டி உலுக்கி

"காலேஜ் வந்த முதல்ல நாளே எவ கூட சார் டூயட் பாடுறீங்க" கிண்டல் பண்ண

"அதலாம் ஒன்னும் இல்லடா" சொல்ல

"ஒன்னும் இல்லனா காலேஜ்க்கு வந்ததும் காலையிலே கனவு கண்டுட்டு இருக்க.. அது எப்படி ஒன்னும் இல்லாம இருக்கும்.. நீ சொல்லு மச்சி.. ஏதோ விசயம் இருக்கு. அதான் நீ இப்படி இருக்க.."

"வண்டி வரும் போது நம்ம காலேஜ் பஸ்ல ஒரு பொண்ணோட குரல்ல கேட்டேன்.. அதான்."

"இவ்வளவு தானா மேட்டர். இது சப்ப மேட்டரு" சொல்லிட்டு

"ஆமா மச்சான் எந்த ஏரியா பஸ்" கேட்க

நான் என்ன சொல்வது தெரியாமல் முழிக்க என்னையும் அறியாமல் என்னோட ஏரியா தான் சொல்ல..

" ஓ.. சூப்பர் மச்சான். பஸ் நம்பர சொல்லு" கேட்க எனக்கு பக் என்றது..

எதையாவது சொல்லி சமாளித்து விட்டு அவர்களை விட்டு தனியாக செல்ல நினைத்தேன்.

"சாரி மச்சான்.. அத கவனிக்கல.." சொல்லிவிட்டு அவர்கள் அடுத்து ஆரம்பிப்பதற்கு முன் அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்து சென்றுவிட்டேன்.. அந்த பெண்ணின் நியாபகமாகவே இருக்க வெளியே சென்று ஒரு தம்மை அடித்து விட்டு மீண்டும் உள்ளே வர எல்லாரும் கிளாஸ்க்குள் செல்வதற்கு பெல் அடிக்கவும் சரியாக இருந்தது..

அவளின் நினைவாகவே கிளாஸ்க்குள் சென்றேன். ஒரு மாதத்திற்கு முன் கேட்டு பழக்கப்பட்ட குரலை மீண்டும் கேட்க சலிப்பாக இருந்தது. அந்த குரலை மீண்டும் எப்போது கேட்பேன் என்ற ஆர்வம் தான் இருந்தது. அதே நினைவாகவே இருக்க கிளாஸ்க்குள் ஸ்டாப் வந்தது கூட தெரியாமல் கூட்டத்திற்கு நடுவில் உட்காந்து இருந்தேன். என் நண்பன் சட்டை பிடித்து தூக்க நிஜ உலகத்திற்கு வந்து கடமைக்கு என்று எழுந்து நின்று மீண்டும் உட்கார்ந்தேன்.. வகுப்பில் ஸ்டாப் எதையோ நடத்த நான் அந்த கொஞ்சல் ராணியின் குரலை திரும்ப திரும்ப ரிவைன் செய்து மனதிலே கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன். அப்படியே அந்த வகுப்பு முடிந்தது.

நான் அந்த வகுப்பு முடிந்தும் அதே நிலையில் அந்த குரலை மனதில் திரும்ப திரும்ப வந்து ஓடி கொண்டிருந்தது. நான் இருக்கும் நிலையை பார்த்து பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த வைரவ்

"மச்சான் இன்னும் அவளையே நினைச்சிட்டு இருக்க.. ஆள் பாக்கல. பஸ் நம்பர பாக்கல. ஆனா குரல்ல மட்டும் கேட்டதுக்கா இப்படி பிரம்ம புடிச்ச மாதிரி உட்காந்திருக்கா.."

"உனக்குலாம் சொன்னா புரியதுடா.. அந்த குரல்ல என்னை என்னமோ பண்ணிடுச்சு."

" ஆமா அப்படி என்ன பண்ணிச்சு உன்ன. கொஞ்சம் சொல்லு நாங்களும் கேட்குறோம்" சொல்ல

மற்ற நண்பர்களும் அதேயே கோரஸ் பாடினார்கள்...

"அதான் சொன்னேன்ல டா.. அதலாம் வெறும் வார்த்தையால அத சொல்லிட முடியாது.."

"ம்ம் வேணா இப்படி சொல்லலாம் அவ குரல் காந்த குயில் மாதிரி இருந்துச்சு" சொல்ல...

"நீ சொல்ற பாத்த அதுக்கு அந்த காட்டு குயிலே தேவல போலிருக்கே" கிண்டல் பண்ணவும் அவர்களை முறைத்து பார்க்க
அனைவரும் அமைதி ஆகினர்..

"சரி.. வா மச்சான்.. பாத்துக்கலாம்.. நீ சொல்றவ ஓரிஜினல் குயிலாவே இருந்தாலும் பேசி கரைக்ட் பண்ணி பழக மட்டும் தான் செய்வ" வைரவ் சொல்ல..

"ஆமாம் மச்சான். கரைக்டா சொன்னா.. அவன் கரைக்ட் பண்ணி பழகட்டும் நாம பஜனை பண்ணிக்கலாம்" விக்கி சொல்ல

அவன் தலை பிடித்து முன் இருந்த டெஸ்கில் முட்ட வைக்க அதே சமயம் அடுத்த வகுப்பு எடுக்க ஆள் வர அனைவரும் அமைதியானோம்.. வகுப்பு நடக்கும் போது அடிக்கடி விக்கி பார்த்து முறைத்துக் கொண்டே இருந்தேன்.

அவள் ஆள் யார் என தெரியாது. ஆனால் திருமணம் ஆனவள் என்பது நன்றாக தெரிந்தது. புரிந்தது. இருந்தாலும் அந்த குரலுக்காகவே அவளை காதலிக்கலாம் என தோன்றியது. காதலை ஏற்று கொள்ளவிட்டலும் பரவாயில்லை. ஆனால் அந்த குரலை பக்கத்தில் இருந்து கேட்க வேண்டும் போலிருந்தது. முடிந்தால் என்னையும் அதைப் போல் கொஞ்சி என்னிடம் கெஞ்சி நான் செய்வதற்கு சிணுங்கினால் நன்றாக இருக்கும் என யோசித்து கொண்டு இருக்க அட்டன்டர் வகுப்பிற்குள் வந்து எதையோ சொல்ல வகுப்பு எடுக்கும் ஆசிரியை என் பெயரை சொல்லி அழைக்க சுயநினைவுக்கு வந்தேன். உன்னை தேடி வீட்டில் இருந்து உன் அம்மா வந்திருப்பதாக சொல்ல என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து இருந்த நண்பர்கள் அனைவரும் ஒரு மாதிரி பார்க்க அவர்களுக்கு பதில் எதுவும் சொல்லாமல் வகுப்பை விட்டு யோசனையோடு வெளியே வந்தேன்..

இப்ப அந்த பெண்ணின் நினைவுகள் விலகி சென்று என் அம்மா எதற்காக காலேஜ்க்குள் அதுவும் முதல் நாளே வந்திருக்கிறாள் என்ற எண்ணம் வந்து தொற்றிக் கொண்டது. எதுவாக இருந்தாலும் காலையிலே வீட்டில் இருக்கும் போதே சொல்லிருப்பாள். ஆனால் அந்த மாதிரி எதுவும் இல்லை. ஒரு வேளை எதாவது அசாம்பாவிதம் நடந்திருக்குமோ? இல்லை.. இல்லை.. அப்படி என்றால் அம்மா வந்து இருக்காமாட்டாள் குழப்பத்துடனே மனதை தேற்றிக் கொண்டு என் அம்மாவை தேடி பார்த்தேன். நான் பார்த்த வரையில் கண்ணில் அகப்படவில்லை.

பொறுமையை இழந்த நிலையில் அவருக்கு கால் செய்தேன்... ரீங் தான் போனது.. எடுக்கவில்லை. எனக்கோ அந்த பெண்ணின் குரலை மீண்டும் கேட்போமா என்ற ஏக்கம் ஒரு பக்கம் இருக்க அம்மா வேறு காலேஜ்க்குள் ஏன் வந்தாள் என தெரியாமல் ஒரு குழப்பத்துடனே காலேஜ் சுற்றி வருவதினால் ஏற்பட்ட அசாதராணமான மனநிலை என் மனதை வாட்டி வதைத்து கொண்டிருந்தது. காலேஜ் கேட் வரை வந்து பார்த்துவிட்டேன். இன்னும் என் அம்மாவை பார்க்க முடியவில்லை..

மீண்டும் கால் செய்ய முதல் ரீங்கிலே எடுக்க

"எங்கம்மா இருக்க.. நீ வந்த பாதைய எல்லாம் வந்து பாத்திட்டேன்.. உன்ன காணோம்..?" கேட்க

"டே எல்லா பக்கமும் ஒரே மாதிரியே இருக்குடா.. நா எங்கன இருக்கேன் எனக்கே தெரியல" சொல்ல...

"சரியா போச்சு. அங்க யாராவது வந்தா கேண்டின்க்கு வர வழிய கேட்டு வந்து சேரு.. நானும் அங்க வந்திடுறேன்."

"சரிடா.. நீ சொன்ன மாதிரியே அங்கையே நாங்க வந்திடுறோம்" சொல்லிவிட்டு காலை கட் பண்ணிவிட்டாள்..

எனக்கு மீண்டும் ஒரு குழப்பம் வந்து தொற்றிக் கொண்டது. நேற்று இரவிலிருந்து என் மீது சனியன் சம்மணம் போட்டு உட்காந்திருக்கிறான் என நானாக நினைத்துக் கொண்டேன். யாருக்கும் தெரியும்.. ஒரு வேளை அது உண்மையாக கூட இருக்கலாம். வரக்கூடிய சனியன் "உன்ன தேடி வரேன்.. முடிஞ்சா தப்பிச்சுக்கோ" சான்ஸ் குடுத்திட்டா வரும்... எனக்கு நானே புலம்பிக் கொண்டே காலேஜ் கேண்டின் பக்கம் வந்துவிட்டேன். ஆனால் என் அம்மா இன்னும் வந்து சேரவில்லை.

மீண்டும் என் அம்மாக்கு கால் பண்ண எடுக்கவில்லை.. சில நிமிடங்களுக்கு பின் தூரத்தில் வருவது தெரிய அங்கிருந்த மரத்தடியின் கீழ் இருந்த பென்சில் உட்காரந்தேன். என் அம்மாவுடன் ஒரு பெண்ணும் அம்மா வயதை ஒட்டிய பெண்மணியும் கூட வந்தார்கள். யாராக இருக்கும்.. அவர்கள் தூரத்தில் நடந்து வரும் போது பார்த்தேன். அவர்கள் யாரென்றே எனக்கு தெரியவில்லை. என் ஏரியாவில் கூட இவர்கள் இருவரையும் இதற்கு முன் பார்த்ததில்லை. என் அம்மாவுக்கு தெரிந்த நபராக இருக்கலாம் என நானாக நினைத்துக் கொண்டேன்.

அவர்கள் மூவரும் நான் உட்காந்திருக்கும் இடத்தை பார்த்து விட்டு என்னை நோக்கி வந்தனர்... என் அம்மா தான் முதலில் வந்து என் பெயரை சொல்லி மற்ற இருவரிடம் அறிமுகப்படுத்தினாள்.. என் அம்மாவுடன் வந்திருந்த பெண்மணி, கூட வந்த பெண்ணுடைய அம்மாவை போல் தெரிந்தது.

அந்த பெண்மணி என்னை பார்த்து புன்னகைத்து "நீ இங்க தான் படிக்கிறேன் அம்மா சொன்னாங்க. அதான்பா அம்மாவையும் துணைக்கு கூட்டிட்டு வர வேண்டியதா ஆகிடுச்சு." சொல்ல

"அதுனால என்ன பரவாயில்ல.." என்றேன்..

சில வினாடி கழித்து..

"இது உங்கள் பொண்ணா.. இங்க புதுசா அட்மிஷன் போட வந்திருக்கிங்களா" கேட்டேன்...

"இதுவும் என் பொண்ணு தான்பா. ஆனா பெத்த பொண்ணு இல்லப்பா" சொல்லி குழப்ப..

அந்த பெண்மணி குழப்பத்துடன் பார்க்க அவர் அதை புரிந்துக் கொண்டு..

"இது என் மருமக.. இப்ப தான் என் மகனுக்கு கல்யாணம் ஆச்சு.. கல்யாணம் பண்றப்ப தொடர்ந்து படிப்பேன் சொல்லிடுச்சு.. நாங்களும் சரி சொல்லி படிப்பு செலவ ஏத்துக்கிறோம் சொல்லிட்டோம்.. முன்ன படிச்ச காலேஜ்ல இருந்து இங்க வந்து சேத்து விட வந்திருக்கோம்" அவரின் குடும்ப கதையை சொல்லி முடித்தார்.

அந்த பெண்ணை மேலிருந்து கீழ் வரை நாட்டம் விட்டேன். அப்போது காலின் விரலில் போட்டு இருந்த மெட்டியில் இருந்த சிறு சிறு சலங்கை சத்தம் காதில் கேட்டது.

சரி வாங்க போகலாம் சொல்ல.. அந்த பெண்ணை பார்த்து இங்க ஜாயின் பண்ணும்னா லெட்டர் எழுதி தர சொல்லுவாங்க.

"லெட்டர் எழுதிட்டியா?" கேட்க "இல்லை" என்பதை போல் தலையை ஆட்டினாள்.

"சரி எழுது.. அட்மிஷன் போட போலாம்.."

அதற்கும் அமைதியாக இருக்க...

"லெட்டர் எழுத தெரியுமா கேட்க.."

"தெரியாது" என தலையை ஆட்டினாள்..

சரி பேப்பர் குடு.. எழுதி தரேன் சொல்ல..

அதற்கும் தலையை குனிய என் அம்மாவை கொஞ்சம் முறைத்து பார்க்க புரிந்து கொண்ட என் அம்மா..

"சரி விடுடா.. பேப்பர் எங்க போய் வாங்கனும் சொல்லு நா கூட வாங்கி வந்து தரேன்.."

இங்க இரும்மா.. பேப்பர் வாங்கி வரேன் சொல்லிட்டு கேண்டின் உள்ளே இருந்த கடையில் ஏ4 சீட் வாங்கிட்டு வந்து லெட்டரை எழுதி குடுத்தேன். பெயரை தவிர அனைத்தையும் கேட்டு எழுதிவிட்டேன்.. கடைசியாக பெயரை கேட்ட போது அந்த பெண்ணின் மாமியார் தான் 'தீப ஜோதி' என்றார்.. அதையும் எழுதி கையெழுத்து போட சொல்லி அட்மிஷன் போடும் இடத்திற்கு அழைத்து சென்று எல்லா வேலையும் முடிக்க மதியம் ஆகிவிட்டது.. கடைசியாக அவளின் வகுப்பை காட்டி விட்டு நகரும் போது "தாங்கஸ் அண்ணா" என்றாள்..

தரிசனம் தொடர்ந்து கிடைக்கும்..

Vandanavishnu0007a · 21-10-2021, 05:00 PM

(21-10-2021, 11:45 AM)SamarSaran Wrote:
சென்ற பகுதியின் தொடர்ச்சி...

நடு இரவை தாண்டியதும் ஏதோ கொஞ்சம் தூக்கம் வந்து எட்டி பார்க்க ரூமிற்க்குள் வந்து படுத்தேன். கண்ணை மூடி படுத்து இருந்தாலும் அவளின் அந்த கெஞ்சல், கொஞ்சல், சிணுங்கல் சத்தம் தான் திரும்ப திரும்ப காதில் கேட்டுக் கொண்டே இருந்தது. அதுனாலே என் தூக்கம் முழுவதும் ஒன்றுமே இல்லாமல் போனது. அசரிரீ மாதிரி அவளின் சிணுங்கல் சத்தம் தொடர்ந்து காதில் கேட்டு கொண்டே இருந்தது. படுத்திருக்க முடியாமல் மீண்டும் எழுந்து வெளியே சென்று ஒரு தம்மை பற்ற வைத்து ஆழமாக உள்ளே இழுத்து மனதை நானே கொஞ்சம் தேற்றிக் கொண்டு அந்த தம்மை முடித்து விட்டு வந்து படுத்தேன்.. நீண்ட நேர கண் முழித்தலுக்கு பின் என்னையும் அறியாமல் கண்ணை எப்போது மூடினேன் என்று எனக்கே தெரியவில்லை..

மறுநாள் காலையில் எல்லாருடைய வீட்டிலும் சுப்ரபாதம் பாடுவது போல் அம்மாக்கள் மகனை எழுப்புவதற்கு ஒரு பாட்டை விடாமல் பாடுவார்கள். அதே போல் என் அம்மாவும் என்னை எழுப்ப

" டே எந்திரிடா மணி 7ஆச்சு. இன்னும் மணி ஆனது கூட தெரியாம தூங்கிட்டே இருக்க. கொஞ்சம் கூட பொறுப்பே இல்லமா தூங்கிட்டு இருக்க. இன்னிக்கு நீ காலேஜ் போகனும் அதாவது தெரியுமா? னு"

பாடிய பாட்டை திரும்ப திரும்ப பாட அந்த சத்தம் கேட்டு முழிப்பு வந்தது. ஆம். இன்று தான் என் கல்லூரி வாழ்க்கையின் கடைசி வருடத்தின் முதல் நாள். இதன் பின் அந்த மாதிரி ஒரு சந்தோஷம் வாழ்வில் திரும்ப கிடைப்பது கொஞ்சம் கடினம் தான் என நினைத்துக் கொண்டே படுத்திருந்தேன். என் அம்மா மறுபடியும் நான் எழுந்திருப்பதற்கான பாட்டை பாட ஆரம்பிக்க அதற்குள்

"ஏம்மா.. இதோ.. எந்திரிச்சிட்டேன்.. உன் பாட்ட கொஞ்சம் நிறுத்திறியா? காலைல உன் பாட்ட ஆரம்பிச்சுட்டியா.." சொல்லிக் கொண்டே என் ரூமில் இருந்து கீழே இறங்கி போய் காபியை வாங்கி குடித்துக் கொண்டே எதிர் வீட்டை நோட்டம் விட்டேன். அந்த பொண்ணோ அல்லது அவளின் குரலோ எதுவும் கண்களுக்கோ, காதுக்களுக்கோ புலப்படவில்லை. அவள் வெளியே வருவது போல் தெரியவில்லை.

நான் குளிக்க சென்று காலேஜ்க்கு ரெடி ஆனேன். வழக்கம் போல் காலையில் அம்மா குடுக்கும் இட்லியை விருப்பம் இல்லாவிட்டாலும் உள்ளே தள்ளி விட்டு ஒன்றரை மாதங்களாக தொடாத வண்டியை தூசி தட்டி துடைக்கும் போது எதிர் வீட்டில் அந்த பெண் எதுவும் தென்படுகிறளா என பார்த்தேன். ம்கூம்.. அவளின் குரல் கூட வெளியே எட்டி பார்க்கவில்லை.. நமக்கு குடுத்து வச்சது அவ்வளவு தான் அந்த இடத்திலிருந்து துடைத்த வண்டியை எடுத்துக் கண்டு காலேஜ்க்கு புறபட்டேன்..

என் தெருவை தாண்டி பல வாகனங்கள் செல்லும் அந்த முக்கிய சாலையில் வண்டியை மிதமான வேகத்தில் ஓட்டிக் கொண்டிருந்தேன். என் மனம் வண்டிகள் செல்லும் அந்த சாலையில் இல்லை. நேற்று நான் கேட்ட பெண்ணின் குரலில் தான் மீண்டும் லயித்து இருக்க ஆரம்பித்தது. எவனோ ஒருவன் என்னை சாவுகிராக்கி திட்டிக் கொண்டே கடந்து செல்ல நிஜ உலகத்திற்கு வந்து அவன் செல்லும் வேகத்தை பார்த்து சாவை விலை குடுத்து வாங்கும் அவன் தான் சாவுகிராக்கி என நினைத்துக் கொண்டேன்.. வண்டி செல்லும் வேகம் அவளின் நினைவால் குறைந்து கொண்டே வந்து ஜர்க் ஆகி ஒரு இடத்தில் நின்று வண்டி ஆப் ஆகி விட மீண்டும் சுதாரித்து அவளை பார்க்க முடியவில்லை என்ற வெறுப்பை வண்டியின் கிக்கரில் காட்ட ஓங்கி ஒரே மிதியில் வண்டி ஸ்டார்ட் ஆக எடுத்துக் கொண்டு அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்து இந்த முறை எந்த சிந்தனையும் இல்லாமல் காலேஜை சென்று
அடைந்தேன்.

பல நாட்களுக்கு பின் நண்பர்களை பார்த்து பேசிக் கொண்டே இருக்கும் போது காலேஜ் பஸ்ஸில் இருந்து முகம் தெரிந்த பெண்களுக்கு இடையில் பல முகம் தெரியாத அழகான புது பெண்களும் இறங்க என் பக்கத்தில் இருந்த நண்பர்கள் எல்லாம் எங்களை கடந்து செல்லும் பெண்களை நோக்கி கையை காட்டி எதையோ சொல்ல ஆனால் பெண் என்றதும் என் மனம் எதிர் வீட்டு ஏஞ்சலை நினைக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. நண்பர்களை சொல்வதை கேட்கமால் என் உலகத்தில் இருந்ததை பார்த்து என்னை தட்டி உலுக்கி

"காலேஜ் வந்த முதல்ல நாளே எவ கூட சார் டூயட் பாடுறீங்க" கிண்டல் பண்ண

"அதலாம் ஒன்னும் இல்லடா" சொல்ல

"ஒன்னும் இல்லனா காலேஜ்க்கு வந்ததும் காலையிலே கனவு கண்டுட்டு இருக்க.. அது எப்படி ஒன்னும் இல்லாம இருக்கும்.. நீ சொல்லு மச்சி.. ஏதோ விசயம் இருக்கு. அதான் நீ இப்படி இருக்க.."

"வண்டி வரும் போது நம்ம காலேஜ் பஸ்ல ஒரு பொண்ணோட குரல்ல கேட்டேன்.. அதான்."

"இவ்வளவு தானா மேட்டர். இது சப்ப மேட்டரு" சொல்லிட்டு

"ஆமா மச்சான் எந்த ஏரியா பஸ்" கேட்க

நான் என்ன சொல்வது தெரியாமல் முழிக்க என்னையும் அறியாமல் என்னோட ஏரியா தான் சொல்ல..

" ஓ.. சூப்பர் மச்சான். பஸ் நம்பர சொல்லு" கேட்க எனக்கு பக் என்றது..

எதையாவது சொல்லி சமாளித்து விட்டு அவர்களை விட்டு தனியாக செல்ல நினைத்தேன்.

"சாரி மச்சான்.. அத கவனிக்கல.." சொல்லிவிட்டு அவர்கள் அடுத்து ஆரம்பிப்பதற்கு முன் அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்து சென்றுவிட்டேன்.. அந்த பெண்ணின் நியாபகமாகவே இருக்க வெளியே சென்று ஒரு தம்மை அடித்து விட்டு மீண்டும் உள்ளே வர எல்லாரும் கிளாஸ்க்குள் செல்வதற்கு பெல் அடிக்கவும் சரியாக இருந்தது..

அவளின் நினைவாகவே கிளாஸ்க்குள் சென்றேன். ஒரு மாதத்திற்கு முன் கேட்டு பழக்கப்பட்ட குரலை மீண்டும் கேட்க சலிப்பாக இருந்தது. அந்த குரலை மீண்டும் எப்போது கேட்பேன் என்ற ஆர்வம் தான் இருந்தது. அதே நினைவாகவே இருக்க கிளாஸ்க்குள் ஸ்டாப் வந்தது கூட தெரியாமல் கூட்டத்திற்கு நடுவில் உட்காந்து இருந்தேன். என் நண்பன் சட்டை பிடித்து தூக்க நிஜ உலகத்திற்கு வந்து கடமைக்கு என்று எழுந்து நின்று மீண்டும் உட்கார்ந்தேன்.. வகுப்பில் ஸ்டாப் எதையோ நடத்த நான் அந்த கொஞ்சல் ராணியின் குரலை திரும்ப திரும்ப ரிவைன் செய்து மனதிலே கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன். அப்படியே அந்த வகுப்பு முடிந்தது.

நான் அந்த வகுப்பு முடிந்தும் அதே நிலையில் அந்த குரலை மனதில் திரும்ப திரும்ப வந்து ஓடி கொண்டிருந்தது. நான் இருக்கும் நிலையை பார்த்து பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த வைரவ்

"மச்சான் இன்னும் அவளையே நினைச்சிட்டு இருக்க.. ஆள் பாக்கல. பஸ் நம்பர பாக்கல. ஆனா குரல்ல மட்டும் கேட்டதுக்கா இப்படி பிரம்ம புடிச்ச மாதிரி உட்காந்திருக்கா.."

"உனக்குலாம் சொன்னா புரியதுடா.. அந்த குரல்ல என்னை என்னமோ பண்ணிடுச்சு."

" ஆமா அப்படி என்ன பண்ணிச்சு உன்ன. கொஞ்சம் சொல்லு நாங்களும் கேட்குறோம்" சொல்ல

மற்ற நண்பர்களும் அதேயே கோரஸ் பாடினார்கள்...

"அதான் சொன்னேன்ல டா.. அதலாம் வெறும் வார்த்தையால அத சொல்லிட முடியாது.."

"ம்ம் வேணா இப்படி சொல்லலாம் அவ குரல் காந்த குயில் மாதிரி இருந்துச்சு" சொல்ல...

"நீ சொல்ற பாத்த அதுக்கு அந்த காட்டு குயிலே தேவல போலிருக்கே" கிண்டல் பண்ணவும் அவர்களை முறைத்து பார்க்க
அனைவரும் அமைதி ஆகினர்..

"சரி.. வா மச்சான்.. பாத்துக்கலாம்.. நீ சொல்றவ ஓரிஜினல் குயிலாவே இருந்தாலும் பேசி கரைக்ட் பண்ணி பழக மட்டும் தான் செய்வ" வைரவ் சொல்ல..

"ஆமாம் மச்சான். கரைக்டா சொன்னா.. அவன் கரைக்ட் பண்ணி பழகட்டும் நாம பஜனை பண்ணிக்கலாம்" விக்கி சொல்ல

அவன் தலை பிடித்து முன் இருந்த டெஸ்கில் முட்ட வைக்க அதே சமயம் அடுத்த வகுப்பு எடுக்க ஆள் வர அனைவரும் அமைதியானோம்.. வகுப்பு நடக்கும் போது அடிக்கடி விக்கி பார்த்து முறைத்துக் கொண்டே இருந்தேன்.

அவள் ஆள் யார் என தெரியாது. ஆனால் திருமணம் ஆனவள் என்பது நன்றாக தெரிந்தது. புரிந்தது. இருந்தாலும் அந்த குரலுக்காகவே அவளை காதலிக்கலாம் என தோன்றியது. காதலை ஏற்று கொள்ளவிட்டலும் பரவாயில்லை. ஆனால் அந்த குரலை பக்கத்தில் இருந்து கேட்க வேண்டும் போலிருந்தது. முடிந்தால் என்னையும் அதைப் போல் கொஞ்சி என்னிடம் கெஞ்சி நான் செய்வதற்கு சிணுங்கினால் நன்றாக இருக்கும் என யோசித்து கொண்டு இருக்க அட்டன்டர் வகுப்பிற்குள் வந்து எதையோ சொல்ல வகுப்பு எடுக்கும் ஆசிரியை என் பெயரை சொல்லி அழைக்க சுயநினைவுக்கு வந்தேன். உன்னை தேடி வீட்டில் இருந்து உன் அம்மா வந்திருப்பதாக சொல்ல என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து இருந்த நண்பர்கள் அனைவரும் ஒரு மாதிரி பார்க்க அவர்களுக்கு பதில் எதுவும் சொல்லாமல் வகுப்பை விட்டு யோசனையோடு வெளியே வந்தேன்..

இப்ப அந்த பெண்ணின் நினைவுகள் விலகி சென்று என் அம்மா எதற்காக காலேஜ்க்குள் அதுவும் முதல் நாளே வந்திருக்கிறாள் என்ற எண்ணம் வந்து தொற்றிக் கொண்டது. எதுவாக இருந்தாலும் காலையிலே வீட்டில் இருக்கும் போதே சொல்லிருப்பாள். ஆனால் அந்த மாதிரி எதுவும் இல்லை. ஒரு வேளை எதாவது அசாம்பாவிதம் நடந்திருக்குமோ? இல்லை.. இல்லை.. அப்படி என்றால் அம்மா வந்து இருக்காமாட்டாள் குழப்பத்துடனே மனதை தேற்றிக் கொண்டு என் அம்மாவை தேடி பார்த்தேன். நான் பார்த்த வரையில் கண்ணில் அகப்படவில்லை.

பொறுமையை இழந்த நிலையில் அவருக்கு கால் செய்தேன்... ரீங் தான் போனது.. எடுக்கவில்லை. எனக்கோ அந்த பெண்ணின் குரலை மீண்டும் கேட்போமா என்ற ஏக்கம் ஒரு பக்கம் இருக்க அம்மா வேறு காலேஜ்க்குள் ஏன் வந்தாள் என தெரியாமல் ஒரு குழப்பத்துடனே காலேஜ் சுற்றி வருவதினால் ஏற்பட்ட அசாதராணமான மனநிலை என் மனதை வாட்டி வதைத்து கொண்டிருந்தது. காலேஜ் கேட் வரை வந்து பார்த்துவிட்டேன். இன்னும் என் அம்மாவை பார்க்க முடியவில்லை..

மீண்டும் கால் செய்ய முதல் ரீங்கிலே எடுக்க

"எங்கம்மா இருக்க.. நீ வந்த பாதைய எல்லாம் வந்து பாத்திட்டேன்.. உன்ன காணோம்..?" கேட்க

"டே எல்லா பக்கமும் ஒரே மாதிரியே இருக்குடா.. நா எங்கன இருக்கேன் எனக்கே தெரியல" சொல்ல...

"சரியா போச்சு. அங்க யாராவது வந்தா கேண்டின்க்கு வர வழிய கேட்டு வந்து சேரு.. நானும் அங்க வந்திடுறேன்."

"சரிடா.. நீ சொன்ன மாதிரியே அங்கையே நாங்க வந்திடுறோம்" சொல்லிவிட்டு காலை கட் பண்ணிவிட்டாள்..

எனக்கு மீண்டும் ஒரு குழப்பம் வந்து தொற்றிக் கொண்டது. நேற்று இரவிலிருந்து என் மீது சனியன் சம்மணம் போட்டு உட்காந்திருக்கிறான் என நானாக நினைத்துக் கொண்டேன். யாருக்கும் தெரியும்.. ஒரு வேளை அது உண்மையாக கூட இருக்கலாம். வரக்கூடிய சனியன் "உன்ன தேடி வரேன்.. முடிஞ்சா தப்பிச்சுக்கோ" சான்ஸ் குடுத்திட்டா வரும்... எனக்கு நானே புலம்பிக் கொண்டே காலேஜ் கேண்டின் பக்கம் வந்துவிட்டேன். ஆனால் என் அம்மா இன்னும் வந்து சேரவில்லை.

மீண்டும் என் அம்மாக்கு கால் பண்ண எடுக்கவில்லை.. சில நிமிடங்களுக்கு பின் தூரத்தில் வருவது தெரிய அங்கிருந்த மரத்தடியின் கீழ் இருந்த பென்சில் உட்காரந்தேன். என் அம்மாவுடன் ஒரு பெண்ணும் அம்மா வயதை ஒட்டிய பெண்மணியும் கூட வந்தார்கள். யாராக இருக்கும்.. அவர்கள் தூரத்தில் நடந்து வரும் போது பார்த்தேன். அவர்கள் யாரென்றே எனக்கு தெரியவில்லை. என் ஏரியாவில் கூட இவர்கள் இருவரையும் இதற்கு முன் பார்த்ததில்லை. என் அம்மாவுக்கு தெரிந்த நபராக இருக்கலாம் என நானாக நினைத்துக் கொண்டேன்.

அவர்கள் மூவரும் நான் உட்காந்திருக்கும் இடத்தை பார்த்து விட்டு என்னை நோக்கி வந்தனர்... என் அம்மா தான் முதலில் வந்து என் பெயரை சொல்லி மற்ற இருவரிடம் அறிமுகப்படுத்தினாள்.. என் அம்மாவுடன் வந்திருந்த பெண்மணி, கூட வந்த பெண்ணுடைய அம்மாவை போல் தெரிந்தது.

அந்த பெண்மணி என்னை பார்த்து புன்னகைத்து "நீ இங்க தான் படிக்கிறேன் அம்மா சொன்னாங்க. அதான்பா அம்மாவையும் துணைக்கு கூட்டிட்டு வர வேண்டியதா ஆகிடுச்சு." சொல்ல

"அதுனால என்ன பரவாயில்ல.." என்றேன்..

சில வினாடி கழித்து..

"இது உங்கள் பொண்ணா.. இங்க புதுசா அட்மிஷன் போட வந்திருக்கிங்களா" கேட்டேன்...

"இதுவும் என் பொண்ணு தான்பா. ஆனா பெத்த பொண்ணு இல்லப்பா" சொல்லி குழப்ப..

அந்த பெண்மணி குழப்பத்துடன் பார்க்க அவர் அதை புரிந்துக் கொண்டு..

"இது என் மருமக.. இப்ப தான் என் மகனுக்கு கல்யாணம் ஆச்சு.. கல்யாணம் பண்றப்ப தொடர்ந்து படிப்பேன் சொல்லிடுச்சு.. நாங்களும் சரி சொல்லி படிப்பு செலவ ஏத்துக்கிறோம் சொல்லிட்டோம்.. முன்ன படிச்ச காலேஜ்ல இருந்து இங்க வந்து சேத்து விட வந்திருக்கோம்" அவரின் குடும்ப கதையை சொல்லி முடித்தார்.

அந்த பெண்ணை மேலிருந்து கீழ் வரை நாட்டம் விட்டேன். அப்போது காலின் விரலில் போட்டு இருந்த மெட்டியில் இருந்த சிறு சிறு சலங்கை சத்தம் காதில் கேட்டது.

சரி வாங்க போகலாம் சொல்ல.. அந்த பெண்ணை பார்த்து இங்க ஜாயின் பண்ணும்னா லெட்டர் எழுதி தர சொல்லுவாங்க.

"லெட்டர் எழுதிட்டியா?" கேட்க "இல்லை" என்பதை போல் தலையை ஆட்டினாள்.

"சரி எழுது.. அட்மிஷன் போட போலாம்.."

அதற்கும் அமைதியாக இருக்க...

"லெட்டர் எழுத தெரியுமா கேட்க.."

"தெரியாது" என தலையை ஆட்டினாள்..

சரி பேப்பர் குடு.. எழுதி தரேன் சொல்ல..

அதற்கும் தலையை குனிய என் அம்மாவை கொஞ்சம் முறைத்து பார்க்க புரிந்து கொண்ட என் அம்மா..

"சரி விடுடா.. பேப்பர் எங்க போய் வாங்கனும் சொல்லு நா கூட வாங்கி வந்து தரேன்.."

இங்க இரும்மா.. பேப்பர் வாங்கி வரேன் சொல்லிட்டு கேண்டின் உள்ளே இருந்த கடையில் ஏ4 சீட் வாங்கிட்டு வந்து லெட்டரை எழுதி குடுத்தேன். பெயரை தவிர அனைத்தையும் கேட்டு எழுதிவிட்டேன்.. கடைசியாக பெயரை கேட்ட போது அந்த பெண்ணின் மாமியார் தான் 'தீப ஜோதி' என்றார்.. அதையும் எழுதி கையெழுத்து போட சொல்லி அட்மிஷன் போடும் இடத்திற்கு அழைத்து சென்று எல்லா வேலையும் முடிக்க மதியம் ஆகிவிட்டது.. கடைசியாக அவளின் வகுப்பை காட்டி விட்டு நகரும் போது "தாங்கஸ் அண்ணா" என்றாள்..

தரிசனம் தொடர்ந்து கிடைக்கும்..

வாவ் சூப்பர் நண்பா

மருமகளை காலேஜில் சேர்க்க வந்து இருப்பது சூப்பர் நண்பா

இவ்ளோ கஷ்ட பட்டும் அந்த பெண்ணுக்கு ஹெல்ப் பண்ணியும் கடைசில தேங்க்ஸ் அண்ணா என்று சொல்லி விட்டாலே நண்பா

சரியான நேரத்தில் தொடர் போட்டு இருக்கிறீர்கள் நண்பா

நேரம் கிடைக்கும் போது தொடருங்கள் ப்ளஸ் நண்பா

வாழ்த்துக்கள் நன்றி

SamarSaran · 22-10-2021, 10:30 AM

உங்கள் கருத்துக்கு மிக்க நன்றி.. தொடர்ந்து கதை எழுத வாழ்த்துக்கள்.

SamarSaran · 22-10-2021, 10:57 AM

சென்ற பகுதியின் தொடர்ச்சி...

அவள் 'தாங்க்ஸ் அண்ணா' சொன்னதும் மூளை மிகவும் சுறுசுறுப்பாக வேலை செய்து நேற்று இரவு கேட்ட அதே குரல் மீண்டும் இன்று படிக்கும் காலேஜில் கேட்கிறேன் என்பதை நம்ப முடியவில்லை. நம்பாமல் இருக்க முடியவில்லை.. அதற்காகவே மீண்டும் அவளை பார்த்து என்ன சொன்ன கேட்டேன். அவள் ஒரு வித குழப்பத்துடன் தயக்கத்துடன் மென்று முழுங்கி "இல்ல.. தாங்கஸ் அண்ணானு" சொன்னேன்..

அப்படியா சொன்னனு கேட்க அவள் பயந்துக் கொண்டே "இல்ல தாங்க்ஸ் மட்டும் தான் சொன்னேன். வேற எதுவும் சொல்லல.. எனக்கு கல்யாணம் வேற ஆகிடுச்சு" சொல்லி அழுத நிலைக்கு வந்துவிட்டாள்..

"ஹே... கூல்.. உன்ன ராகிங்லா எதுவும் பண்ணல... சரியா.. உன் வாய்ல இருந்து வாய்ஸ் கேட்க தான் திரும்ப திரும்ப கேட்டேன்.. வேற எதுவும் இல்லை."

சிறிது தூரத்தில் என் அம்மாவும் அவளின் மாமியாரும் வருவதை கண்ணில் சைகை காட்டி முகத்தை பாவமாக வைத்துக் கொண்டு திரும்பி "ராகிங்லா எதுவுமே பண்ணல சொல்ல" அவள் முகம் மலர்ந்து சிரித்துவிட்டாள்.. அந்த நேரம் பார்த்து என் அம்மாவும் அவளின் மாமியாரும் என் பக்கதில் வர சரியாக இருந்தது. நாங்கள் சிரித்து பேசிட்டு இருப்பதை பார்த்து ஜோதியின் மாமியார்..

"அதுக்குள்ள நல்ல பிரண்ட்ஸ் ஆயிட்டிங்க போல.. நல்ல விசயம் தான்.. எதுனாலும் தம்பிட்ட கூச்சபடாம கேளும்மா" அவர்களின் பாட்டை பாட..

"சரிம்மா.. நா பாத்துக்கிறேன்..."

நான் மணியை பார்க்க சாப்பிடும் நேரம் நெருங்க மீண்டும் அவர்களை கேன்டினுக்கு அழைத்து வந்து தேவையானதை சாப்பிட வாங்கி குடுத்தேன்.. நானும் ஜோதியும் சிக்கன் பிரியாணி வாங்கி கொள்ள அவர்கள் இருவரும் தயிர் சாதம் போதும் என்றார்கள். என் அம்மாவின் பக்கத்தில் நான் உட்காந்திருக்க ஜோதி எங்களுக்கு எதிராக அவளின் மாமியாரின் பக்கத்தில் உட்காந்திருக்க என் அம்மாவிற்கும் அவளின் மாமியாருக்கும் தெரியாமலே அவளின் அழகை பார்த்து ரசித்துக் கொண்டே சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தேன். ஆனால் சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு அவளை பார்த்திட்டே சாப்பிடுவதை கண்டுபிடித்து கண்ணின் புருவத்தை உயர்த்தி என்ன என்பதை போல கேட்க நான் ஒன்றும் இல்லை என்பது போல் தலையை ஆட்டி விட்டு குனிந்து சாப்பிட அவள் சிரிப்பை அடக்கி கொண்டு சாப்பிட்டாள்..

எல்லாரும் சாப்பிட்டு முடிக்க..

"சாய்ந்தரம் எப்படி மா வீட்டுக்கு வருவ.?" என் அம்மா கேட்க..

"அது ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல.. பக்கத்துல கேட்டு பஸ்ல வந்திடுவேன்."

"சரிம்மா.. பாத்து பத்திரம்மா வாம்மா.. உனக்கு ஏதாவது கெல்ப் தேவைப்பட்ட இவன்ட்ட தயங்காம கேளு.. அடிக்கடி கோவம் மட்டும் தான் பொத்துக்கிட்டு வருமே தவிர மத்தபடி உதவி எல்லாம் பண்ணி தருவான்.."

என் அம்மா இது அவன் நம்பர் சொல்லி என் நம்பரை குடுக்க அவளும் அதை அவளின் மொபைலில் சேவ் செய்து கொண்டாள். என். நம்பரை சேவ் செய்தது ஒரு பக்கம் சந்தோஷமாக இருந்தாலும் கால், மெசேஜ் எதுவும் செய்வாளா என்ற சந்தேகமும் வந்தது.

"சரிடா... இவள எந்த கிளாஸ் பாத்து பத்திரமா கூட்டிட்டு போய் விட்டுரு.. புது இடம் அவளுக்கு அப்பப்ப கொஞ்சம் பாத்துக்க என்ன?"

"சரிம்மா நீ கவலைபடாத.. நா பத்திரமா பாத்துக்கிறேன்.."

"சரிம்மா நீ பாத்து பத்திரம்மா இருந்துக்கோ.. எந்த உதவி வேணுமானாலும் அவன்ட்ட கேளு செய்வான்.."

"சரி ஆண்டி.. நா பாத்துகிறேன்.. இவ்வளவு தூரம் வந்தததுக்கு ரொம்ப தாங்க்ஸ்.. நாங்க தான் தேவையில்லாம உங்களுக்கு சிரமம் குடுத்திட்டோம்.."

"அதலாம் இல்லம்மா.. நாலு வருசமா இங்க படிக்கிறான்.. ஒரு நாளு கூட நா இங்க வந்தது இல்ல. இவனுக்கு அட்மிஷன் போடும் போது அவங்க அப்பா தான் வந்தாங்க.. உன்னால தான் இன்னிக்கி என் புள்ள படிக்கிற காலேஜ் பாக்க முடிஞ்சது.."

ஜோதியின் மாமியார் என் அம்மாவை பார்த்து கிளம்பலாமா கேட்க இருவரும் உடனே அங்கிருந்து கிளம்பினார்கள்.. ஜோதி அழைத்துக் கொண்டு வரும் போது அவளின் உடல் பரிசம் என் மேனியில் பட தவறவில்லை.. அவளின் வாசனை என்னை மயக்கி கொல்லாமல் கொன்று கொண்டிருந்தது.. அவளிடம் பேசலாம் என தோண்றினாலும் அவளின் கிளாஸ் வரும் வரை எதுவும் பேசமால் வந்தேன்... அவளை விட்டு விட்டு செல்ல மீண்டும் "தாங்க்ஸ் அண்ணா" சொன்னாள்.. மீண்டும் அவளின் குரலை தனிமையில் கேட்க எனக்கு சந்தோஷமாகவும் சுகமாகவும் இருந்தது.

அவளுடன் இருந்த இந்த சில மணி நேரமும் அவளை பார்த்து ரசித்துக் கொண்டே பேசிய சில வார்த்தைகள் கேட்டு மனம் லகித்து அந்த நினைவுடனே மதியம் கிளாஸ்க்குள் வந்து உட்காந்தேன்.. நான் உள்ளே வந்து உட்காந்ததும் நண்பர்கள் என்ன என்ன என கேட்க.,

"உன் அம்மா எதுக்கு வந்தாங்கடா?"

ஐய்யோ என்ன செல்வது தெரியாமல் முழிக்க ஆனால் உண்மையை மட்டும் சொல்ல கூடாது என உறுதியாக இருந்தேன்.

" அது ஒன்னும் இல்ல மச்சான்.. எங்க ஏரியால இருக்குற ஒரு அக்காக்கு வேற காலேஜ்ல இருந்து இங்க ரீ அட்மிஷன் போட வந்தாங்க.."

"அக்காவா? " குழப்பமாக கேட்க..

"ஆமாடா.. கல்யாணம் கூட ஆகிடுச்சு.."

" ஓ.. அப்படியா.. சரி விடு மச்சான் நமக்கு அந்த ஃபிகர் கிடைக்க கூடாது இருக்கு.. நியூ அட்மிஷன்ல நாம ட்ரை பண்ணிக்கலாம்."

அதன் பின் வகுப்புகள் ஆரம்பிக்க அவளுடன் இருந்ததை நினைத்து மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது. இது மாதிரி திரையில் வரும் படத்தில் தான் இப்படி நடக்கும்.. ஆனால் என் வாழ்க்கையிலும் அது மாதிரி நடக்கும் கனவிலும் நினைத்து பார்க்கவில்லை. நான் படிக்கும் காலேஜில் வந்து சேர்ந்நது சந்தோஷமாக இருந்தது. ஆனால் ஒரு வருடம் தான் அவளை இங்கு வைத்து பார்த்து ரசிக்க முடியும் என்ற சிறு கவலையும் இருந்தது. வீட்டில் இருக்கும் போது பார்த்து ரசித்து அவளின் குரலை கேட்க முடியுமா தெரியவில்லை.. இதை எல்லாம் யோசித்துக் கொண்டே இருக்க அன்றைக்கான கல்லூரி நேரம் முடித்து பெல் அடிக்க சுயநினைவுக்கு வந்து பார்த்த போது எல்லோரும் வகுப்பு விட்டு வெளியே சென்று கொண்டிருந்தனர்.

நானும் கனவு உலகத்தில் இருந்து நிஜ உலகத்திற்கு வந்து வகுப்பு விட்டு வெளியே வர நண்பர்கள் எல்லாம்

"காலையில இருந்து ஒரே ரொமான்ஸ் மூடுல இருக்க.. எத்தன டூயட் பாடுன?" கேட்க

"அதலாம் ஒன்னும் இல்ல.. சும்மா அவள பத்தி நெனச்சிட்டு இருந்தேன்.."

"அத தான் சொல்றோம்.. கனவுல எப்படி எல்லாம் அவக்கூட டூயட் பாடினியோ" சொல்ல...

"மச்சான் அவன் டிரிம் பாய்டா கனவுல மட்டும் தான்டா பாடுவான்.. நாம எல்லாம் ப்ளே பாய்டா.. நிஜத்துல குரூப் டூயட் பாடிடுவோம்" சொல்ல

அவனை முறைத்து பார்த்து விட்டு அவர்களை விட்டு தனியாக வண்டியை பார்க் செய்து இருக்கும் இடத்திற்கு சென்று வண்டியை எடுத்தேன். வண்டியை எடுக்கும் போது மீண்டும் ஜோதியின் நியாபகம் வந்தது. வண்டியை எடுத்துக் கொண்டு அனைவரும் நிற்கும் காலேஜ்க்கு முன்னால் இருக்கும் பஸ் ஸ்டாப்க்கு வந்து பார்த்தேன். பெண்கள் ஆண்கள் என நிறைய பேர் இருந்தனர். ஆனால் இவளை மட்டும் காணவில்லை. ஒருவேளை காலையில் மாதிரி வழி எதுவும் தெரியாமல் நிற்கிறாலோ என யோசித்தேன்.

சட்டென்று என் மனம் முன்னால் வந்து
"அவக்கூட இருக்குற பொண்ணுங்ககூட வந்தாளே வழி தெரிஞ்சிடும்" என சொல்லிவிட்டு போனது. அதுவும் சரி என பட்டது. வண்டியை அங்கேயே நிறுத்துவிட்டு உள்ளே போய் பார்த்தேன். அவளை எங்கும் காணவில்லை. ஒருவேளை வீட்டிற்கு போய் இருப்பாளோ என தோன்றியது. அப்படி யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் போது உள்ளிருந்து வருவதை பார்த்தேன். இப்போது முகம் கழுவியிருப்பாள் போல முகம் பளீச்சென்று இருந்தது. ஆனால் அவளின் முகத்தில் ஒரு கவலை தெரிந்தது.

அவள் வரும் போது நான் அவளை பார்க்கிறேன் என்பது தெரிந்து தயங்கிய படி என்னை நோக்கி நடந்து வந்தாள். என்னை விட்டு தள்ளி நின்றதும் அவளின் முகத்தில் இன்னும் அந்த குழப்பம் இருந்து கொண்டே இருந்தது. என்ன நடந்தது என்று கூட கேட்கலாமா என தோன்றியது. ஆனால் நான் கேட்டு அவளின் மனதை இன்னும் காயப்படுத்திவிட்டால் நன்றாக இருக்கிறது நினைத்து கேட்பதை விட்டுவிட்டேன். அந்த நேரம் பார்த்து என் ஏரியாக்கு செல்லும் பேருந்து வர அதில் எல்லோரும் ஏற இவளை பார்த்து

"இந்த பஸ் போகும். நீ வேணா இந்த பஸ்ல ஏறிக்கோ" அதனுடன் இறங்க வேண்டிய ஸ்டாப்பையும் சொன்னேன்.
அவள் ஏறுவதற்குள் பஸ்படிக்கட்டை காலேஜில் படிக்கும் பசங்க அடைத்து தொங்க ஆரம்பிக்க இவள் ஏறாமல் பின்னே நகர்ந்து வந்துவிட்டாள். வந்தவள் மீண்டும் என்னை பார்க்க நான் என்ன என்பது போல புருவத்தை தூக்கி கேட்க ஒன்றுமில்லை என்பது போல தலை ஆட்டிவிட்டு மீண்டும் என்னை விட்டு கொஞ்சம் நகர்ந்து மீண்டும் பழைய இடத்திலே நின்றாள்..

அவள் தயங்கி கொண்டே என்னிடம் "அடுத்த பஸ் எப்போ" கேட்டாள்.. நானும் மணியை பார்த்துவிட்டு இன்னும் அரை மணி நேரம் ஆகும்.. நீ வீட்டுக்கு போக எப்படியும் 5.45 ஆகிடும் சொல்ல அவள் கொஞ்சம் பயத்துடன் அவ்வளவு நேரம் ஆகுமா கேட்டாள்..

" ஆமா"

"மணி 4.45. பஸ் வர 5.15 அல்லது 5.20 ஆகும். பஸ் ஒவ்வொரு ஸ்டாப் நின்னு போகும்.. அதுனால நீ வீட்டுக்கு போக கன்பார்ம் 5.45 ஆகும்"

"5.15 முன்ன எந்த பஸ் இல்லையா?"

"எனக்கு சரியா தெரியல.. உனக்காக தான் பஸ் ஸ்டாப் இப்படி நின்னுட்டு இருக்கேன். இல்லைனா பெட்டிகடைல நின்னு வெட்டி பேச்சு பேசிட்டு இருப்பேன்"

அவளுக்காக வந்து நிற்கிறேன் சொன்னதும் அவளின் மனதில் ஒரு மகிழ்ச்சி பிறந்து முகத்தில் தெரிந்தது.

"நீங்க காலேஜ் பஸ்ல வரமாட்டார்களா?"

"வந்தேன்.. காலேஜ் ஜாயின் பண்ண அந்த வருசம் மட்டும்."

"செகண்ட் இயர்ல இருந்து பைக்ல தான் வரிங்களா?"

" ம்ம் ஆமா. ஏன்?"

" இல்ல.. எனக்கும் பைக்ல காலேஜ் வந்துட்டு போகனும் ஆசை.. அட்லீஸ்ட் யாராவது வந்து பைக்ல கொண்டு வந்து காலேஜ் விட்டுட்டு போன கூட சந்தோஷ படுவேன்"

"அதான் உன் ஹஸ்பண்ட் இருப்பாருல. அவர வந்து விட செல்ல வேண்டியது தான"

"ம்க்கூம்.. அதுக்கு எல்லாம் எங்க நேரம் இருக்கு அவருக்கு"

"அது சரி அவனுக்கு ஓக்குறதுக்கே நேரம் பத்தாது.. பின்ன எப்படி காலைல உன்ன வந்து காலேஜ்ல விடுவான்.." என நானாக யோசித்து கொண்டிருந்தேன்.

"ஏதோ யோசிட்டே இருக்கிங்க..? "

"அதலாம் ஒன்னுமில்ல."

"இல்ல. என்ன பாக்கும் போது எல்லாம் இடைல எதையோ பத்தி யோசிக்க ஆரம்பிச்சிடுறீங்க. அப்படி என்ன என்னைய பத்தி யோசிக்கிறீங்க?"

அவளிடம் "நேத்து நைட் நீ மூடுல கத்துனத நெனச்சி பாத்து யோசிட்டு இருக்கேன்" சொல்லவா முடியும்..

அதை சாமளிக்க "நீ பேசுறத கேட்டுட்டே இருக்கலாம். இவ்வளவு அழகாக எப்படி உன்னால மட்டும் பேச முடியுது யோசிட்டு இருக்கேன்."

ஆனால் இதுவும் உண்மை தான். அவள் பேசும் போது உதட்டில் தெரியும் சிறு சிரிப்பு. சின்ன புன்னகை வீசினால் வலது கண்ணத்தில் விழும் குழி எல்லாம் பார்க்க மிகவும் அழகாக கவர்ச்சியாகவும் தெரிந்தது.

"அப்படி எல்லாம் இல்ல.. நா எப்பவும் போல பேசுறேன். நீங்க புதுசா பாக்குறீங்கள அதுனால கூட அப்படி தெரியலாம்."

"ம். அதுவும் சரி தான்.. நீ புதுமையான பெண் தான்." (இரட்டை அர்த்தத்தில்)

அவள் புன்னைகை சிந்திவிட்டு அமைதியாக நின்றாள்..

"என் கூட பைக்ல வரலாம்ல" என ஏதோ குறுட்டு தைரியத்தில் கேட்டுவிட்டேன்..

"இல்ல பரவாயில்ல.. வீட்டுல தெரிஞ்சா தப்ப நெனப்பாங்க."

அவள் சொல்வதில் நியாயம் இருந்ததால் அமைதியாக அவளுடனே நின்றேன். அந்த சமயம் பார்த்து அவளின் போன் ரீங் ஆக எடுத்து பேசினாள்.. அவள் மாமியார் போன் பண்ணியிருக்கிறார்..

"இல்லம்மா இன்னும் ஏறல.. பஸ் ஸ்டாப்ல தான் நிக்கிறேன். ஒரு பஸ் வந்தது.. ஆனா ரொம்ப கூட்டமா இருந்தததால ஏறல நா.. ம்.. இங்க தான் நிக்குறாங்க.. ஆமா.. வண்டி வைச்சிட்டு தான் நிக்குறாங்க... சரி.." என சொல்லி போனை கட் செய்தாள்...

பின் என்னிடம் வந்து தயங்கியபடி நின்றாள்..

"என்ன?"

"வீட்டுக்கு போகனும்"

"ம். பஸ் வரட்டும் போவ."

"இல்ல. அத்த மழை வர மாதிரி இருக்குறனால உங்க கூட வண்டில வர சொல்லிடாங்க"

"ம்ம். அப்படியா.. நெசமா?"

"ம். ஆமா" என சந்தோஷத்துடன் தலை ஆட்டி சிரித்தாள்..

எனக்கும் சந்தோஷம் தான். ஆனால் என் கூடவே இருக்கும் ஜந்துக்கள் எதுவும் கண்ணில் படுகிறதா என சுற்றி ஒருமுறை நோட்டம்விட்டேன்.. பின் வண்டியை எடுத்து அவளை கொஞ்சம் தள்ளி நிற்க சொல்லி விட்டு அவளின் முன்னால் போய் நிறுத்த ஒரு பக்கமாக காலை போட்டு உட்காரந்து கொள்ள வண்டியை மிதமான வேகத்தில் ஓட்டினேன்..

இடதுபக்க கண்ணாடியில் அவளின் தரிசனம் நன்றாக கிடைத்தது. நேற்று இரவில் கேட்ட காம குரலோசைக்கு சொந்தகாரி இப்போது என்னுடன் பைக்கில் வருகிறாள் என்பதை நம்ப முடியவில்லை. அவளை கண்ணாடி பார்த்து ரசித்து கொண்டே வண்டியை ஓட்டினேன்.

அவள் போட்டிருந்த மஞ்சள் சிகப்பு கலந்த சுடிதார் மிகவும் பொருத்தமாக இருந்தது. கழுத்தில் போட்டு இருந்த தாலி செயின் போல அவளின் முகம் இப்போது கவலை நீங்கி மின்னியது.. தாலி செயினோடு சிறிய டாலர் வைத்த மெல்லிய தங்க செயின் போட்டு இருந்தாள். காதில் போட்டிருந்த பேன்சி தோடு கூட அவளின் அழகை கூட்டிதான் காட்டியது.. காற்றில் பறந்த அவளின் கூந்தல் முகத்தில் படும் அழகை பார்த்த போது என்னையே சில வினாடிகள் மறந்தேன்.. என் காதின் அருகில் வந்து

"இப்படி தான் மெதுவா போவீங்களா?"

"இல்ல. நீ உட்காந்திருக்க. அதான் மெதுவா போறேன்."

"பரவாயில்ல வேகமா போங்க.. நா ஒன்னும் கீழ விழுந்திடமாட்டேன்."

அவள் அப்படி சொன்னதும் அடுத்தடுத்து இரண்டு கியரை மாற்றி அக்ஸிலேடரை முறுக்க அவளின் ஒரு பக்கமார்பு முதுகில் பட்டு நசுங்கியது. முதன் முறையாக ஒரு இளம்பெண்ணின் மார்பு முதுகில் பட என் உணர்ச்சிகள் கிளம்பி ஆண்மை துடிக்க ஆரம்பித்தது. இவளும் வேகமாக ஓட்ட சொல்லிவிட்டால் மற்றும் உணர்ச்சிகள் கிளர்ச்சி அடைந்ததால் வண்டியை வேகமாக ஓட்ட அடுத்த சில நிமிடங்களிலே எங்களின் வீட்டை அடைந்துவிட்டேன். இவளுக்காகவே இவளின் மாமியார் வாசலில் காத்திருக்க வண்டியை விட்டு இறங்கியதும் அமைதியாக உள்ளே சென்றுவிட்டாள். அவளின் மாமியார் "ரெம்ப தாங்க்ஸ் " சொல்ல "பரவாயில்ல" சொல்லிவிட்டு என் வீட்டிற்குள் நுழைந்ததும் ரூமிற்குள் சென்று அவளை நினைத்து சுண்ணி பிடித்து குலுக்க விந்து பொங்கி வழிந்தது..

தரிசனம் தொடர்ந்து கிடைக்கும்.

VELAVAN · 22-10-2021, 05:56 PM

Really nice start.good narration.

omprakash_71 · 22-10-2021, 09:53 PM

Super update nanba

meenafan · 22-10-2021, 10:51 PM

Fantastic. Your writing is flawless and superb. Particularly without spelling mistakes. Great going.

Rangushki · 24-10-2021, 08:40 AM

Amazing story and narration bro.

Thangaraasu

Migavum arumai. Samarukku adichathu luck. College kooti kittu poratha solli anga inga kooti poyi thottu thadavi avanadhu uruppai kaatti mayakki thanadhu kaamathukku vadigaal aaki kolla poraan. ivanukku adiyil paduthu ival munaguvathu epppooo..

Karmayogee · 24-10-2021, 11:20 AM

Excellent story. Looking forward to see how samar is going to seduce jothi.

AjitKumar

Lovely update.

Samar has to now get close to jyothi. Know about her personal life and her husband performance in bed. Check out whether she is satisfied with her husband and make moves to impress and bed her. By the time she finishes the college, he will be in good job and they both will run away and get married.

sex

kadhalkirukkan · 24-10-2021, 11:47 AM

குரலில் ஆரம்பித்த அவள் மீதான ஆசையை அவள் உரலில் இடித்து தணித்து கொள்வானா கதா நாயகன். பார்ப்போம் எப்படி அவளை மயக்கி படுக்கையில் வீழ்த்தி தனது காம அடிமை ஆக்குகிறான் என்று. அட்டகாசமா எழுதுறீங்க. உங்க ரெண்டு கதையும் செம்மயா போகுது.

jiivajothii · 24-10-2021, 12:20 PM

Superb update

zulfique · 24-10-2021, 01:20 PM

Awesome writing friend !!!

Ananthukutty · 24-10-2021, 02:59 PM

superrr

Vasanthan · 25-10-2021, 06:44 AM

Nicely started.

SamarSaran · 25-10-2021, 09:47 AM

Thank you so much for loveable comments..

SamarSaran · 25-10-2021, 10:01 AM

சென்ற பகுதியின் தொடர்ச்சி..

ஜோதியை நினைத்து கை அடித்த பின்னும் அவளை பற்றிய நினைவுகள் மனதை விட்டு நீங்காமல் தான் இருந்தது. அவளின் கார்மேக கூந்தல், காற்றில் பறந்து முகத்தில் விழுந்த அந்த தருணம் நான் அந்த முடியாக இருந்திருந்தால் நன்றாக இருந்து இருக்கும் என்ற எண்ணம் வந்து போயின.. காற்றில் கலைந்து பறந்தது அவளின் முடி மட்டுமல்ல போட்டு இருந்த துப்பாட்டாவும் தான்.. அவளின் கையில் பிடித்திருந்தாலும் காற்று அதிகமாக வீசியதால் பறந்து அவளின் கனியாத சிறிய கொய்யாகனி சுடிதாரில் தெரிந்தது.. அக்ஸிலேட்டரை முறுக்கிய போது அந்த கொய்யாகனிகள் என் முதுகில் உரசிய அந்த நொடியை இப்போது நினைத்தால் கூட மனம் ஒருமாதிரி சந்தோஷத்தில் விடாமல் துடிக்கிறது..

இதலாம் ஒரு பக்கம் நினைத்தாலும் என்னுடம் பேசிய அந்த சில நிமிட பேச்சு என்னை ஏதோ செய்தது. அவளின் அழகை பார்த்து ரசிப்பதற்கு முன்பே காம குரலை கேட்டு அதில் தான் மயங்கினேன். மயக்கத்தில் தான் இன்னும் இருக்கிறேன். இன்னும் முழிக்கவில்லை. அவளின் அழகையோ பேச்சை பற்றி நினைத்தாலே மனம் உடலும் சந்தோஷத்தில் குதுக்கலம் அடைந்து விடுகிறது. திருமணம் மட்டும் ஆகாமல் அவளை பார்த்திருந்தால் அவளையே திருமணம் செய்து காலம் முழுவதும் கட்டிய கணவனாக இருந்திருப்பேன். இப்போது அவளின் மனதில் இடம் பிடித்து மனது வைத்தால் மட்டுமே ஓரளவு ஒட்டிக்கிட்ட கணவனாக கூட இருக்க முடியும்.. பார்க்கலாம்.. காலத்தில் கட்டாயத்தில் அது நடக்க வேண்டும் என்று இருந்தால் கண்டிப்பாக நடக்கும் என என்னை நானே தேற்றிக் கொண்டேன்.

என்னை வேறு ஒரு செயலில் ஈடுபடுத்திக் கொண்டாலும் அவளின் நினைவுகளும் பேசிய அந்த பேச்சுகளும் வந்து செல்ல தவறவில்லை. அவளை நினைக்கும் ஒவ்வொரு கணமும் மனமும் உடலும் காம உணர்ச்சிகளால் புத்துணரச்சி அடைய தவறவில்லை. அந்த காம உணர்ச்சிகளால் ஒவ்வொரு முறையும் ஆண்மையும் எழுச்சி பெற்று தலை தூக்க தவறவில்லை. என் காம உணர்ச்சியைக் கூட உள்ளுக்குள் கட்டுபடுத்த முடிந்தது. ஆனால் எழுச்சி பெற்ற ஆண்மையை கட்டுபடுத்த (மறைக்க) முடியாமல் தவியாய் தவித்தேன். அதன் பின் அவளை நினைக்க மட்டுமே முடிந்தது. அவள் தென்படுவளா என பார்த்தேன். இல்லை.. அவளின் கணவன் கூட உடலுறுவு கொள்வாள் என நினைத்தேன். அதுவும் நடக்கவில்லை.. இரவு படுக்கும் போது வாட்ஸ்ஆப்ல் 'தேங்க்ஸ் அன்ட் குட் நைட்' என புதிய எண்ணில் இருந்து வந்திருந்தது.. டிபியில் தீபஜோதி படம் இருந்தது.. அவளின் திருமணத்தின் போது எடுக்கப்பட்ட ஒரு படத்தை வைத்திருந்தாள். அவள் ஆன்லைன் இருக்கிறாளா பார்த்தேன்.. இல்லை என்றவுடன் அவளை நினைத்துக் கொண்டே நித்திரையில் ஆழ்ந்தேன்..

மறுநாள் காலையில் அவளை பார்க்க என் அம்மா சுப்ரபாதம் பாடுவதற்கு முன்பே எழுந்து கீழே போனேன். அந்த விடிய காலையில் எழுந்து வந்ததை பார்த்து என் அம்மா மேலையும் கீழேயும் கண்ணை கசக்கி பார்த்தார்..

"டே என்னடா.. காலங்காத்தால எந்திரிச்சு இப்படி பேய் மாதிரி வந்திருக்க.."

"ஏன்? இப்ப எந்திருச்சா என்ன? உனக்கு எதுவும் பிரச்சனையா?"

"இல்ல வழக்கமா துரை இப்படி எந்திரிச்சு வரமாட்டியே அதான் கேக்குறேன்.. இப்படி வந்திட்டா எனக்கு எந்த பிரச்சினையும் இல்ல.. காலையில கத்துறது மிச்சம் தான் எனக்கு.."

என் அம்மாவை தாண்டி வாசலுக்கு வந்தேன். நீண்ட வருடத்திற்கு பின் விடிய காலையில் எழுந்து வெளியே வந்து தெருவை பார்த்தேன்.. வெள்ளிக்கிழமை என்பதால் எல்லாருடைய வீட்டிலும் அழகான கோலம் போட்டிருந்தது. அதே மாதிரி எதிர்வீட்டிலும் போட்டிருந்தது.. அதை பார்த்தும் எனக்கு கொஞ்சம் ஏமாற்றமாக இருந்தது. அதை வெளிக்காட்டாமல் போய் டிவியை பார்த்தேன்.. அந்த தேவதையின் குரல் அவ்வப்போது கேட்டது.. அதை ரசித்துக் கொண்டே இருந்தேன்.. அந்த குரலை ரசித்ததில் மணியை பார்க்கவில்லை.. என் அம்மா மீண்டும் கத்த மணியை பார்த்து காலேஜ்க்கு கிளம்ப ஆரம்பித்தேன். வழக்கமான காலை வேலையை எல்லாம் முடித்து காலேஜ்க்கு கிளம்ப எதிர்வீட்டு ஏஞ்சல் மங்களகரமாக சிகப்பு சுடிதாரில் தேவதை போல் வந்தாள்.. சாத்தான் மாதிரி அவளின் மாமியாரும் கூடவே வந்தார்..

அவர்கள் வீட்டை விட்டு வெளியே சென்ற பின் நான் வீட்டில் இருந்து கிளம்பி வெளியே வந்து வண்டியை எடுத்து ஸ்டாப்க்கு வர அவள் ஏற வேண்டிய காலேஜ் பஸ் வர சரியாக இருந்தது. அவள் ஏறியதும் நானும் அந்த பஸ் ஒட்டியே சென்றேன். நான் வண்டியில் வருவதை பார்த்து உதட்டை விரித்து புன்னகை சிந்தினாள்.. தலை குளித்து ஈரம் துவட்டாமல் விரித்து விட்டிருந்தாள்.. அவளை பார்த்து அழகாக இருக்க சைகை பண்ணினேன்.. அதை பார்த்து சிரித்து வெட்கபட்டாள்.. அவளிடம் சைகை பேசிய படி காலேஜை அடைந்தேன்.. வண்டியை நிறுத்தி விட்டு வழக்கமாக நண்பர்கள் இருக்கும் இடத்தில் போய் அவர்களிடம் அட்டன்ஸ் போட்டுவிட்டு இவள் வந்த பஸ் இருக்கும் இடத்திற்கு போய் பார்த்தேன். அந்த பஸ்ஸில் யாரும் இல்லை.. காலியாக இருந்தது. அடுத்து அவள் கிளாஸ் பக்கம் போய் பார்க்கலாம் என அவளின் கிளாஸ் நோக்கி நடந்தேன்..

அப்படி நடந்து செல்லும் வழியில் பெண்கள் இவளை சுற்றி கும்பலாக நின்று கொண்டிருந்தனர்.. இவளிடம் எதையோ செய்ய சொல்லி கையை ஆட்டி கேட்டுக் கொண்டிருந்தனர். அங்கு இருந்த பெண்களை பார்த்த போது அவர்கள் எல்லாம் என் வகுப்பில் இருக்கும் சில அடாவடியான பெண்கள் என்று தெரிந்தது.. உடனே நான் அங்கு போய் நிற்க அமைதி நிலவியது...

"ஜோதி என்ன ஆச்சு.. இவங்க எதுவும் கிண்டல் பண்ணி ராகிங் பண்ணாங்களா?"

அவள் அமைதியாக இருக்க.. அந்த கூட்டத்தில் இருந்த ஷாலு மட்டும்

"இல்ல மச்சி.. புது பொண்ணா தெரிஞ்சது.. கேட்டதுக்கு நம்ம டிபார்மெண்ட் சொன்னா.. அதான் அப்படியே ஜாலியா பேசிட்டு இருந்தோம்.."

"யாரு நீங்க எல்லாம் ஜாலியா பேசிட்டு இருந்தீங்க... ஏன் டி பொய் சொன்னாலும் பொருத்தமாவே சொல்லமாட்டியா?"

"இல்ல மச்சி.. வேற எதுவும் பண்ணல.. என்னங்கடி சொல்லுங்க ஆமானு.."

"ஆமாடா.. வேறு எதுவும் பண்ணல.."

"உங்கள எல்லாம் நம்ப முடியாது" சொல்லி ஜோதி முகத்தை பார்க்க அவள் அமைதியாக இருந்தாள்.. ஆனால் நேற்று மாதிரியே முகம் சோகமாக இருந்தது..

"எதுவும் பண்ணலனா ஏன் டி முகம் வாடி இருக்கு" சொல்லி ஷாலு தலையில் தொடர்ந்து இரண்டு மூன்று முறை கொட்ட அவள் வலியால்

"மச்சி... மச்சி.. சாரி டா.. கல்யாணம் ஆகிடுச்சு.. அதான்.. இழுத்தாள்.."

அப்பவே தெரிந்துக் கொண்டேன்.. இவர்கள் என்ன கேட்டு இருப்பார்கள் என்று.. ஷாலு அப்படி சொன்னதும் மீண்டும் தலையில் கொட்ட அவள் வலியால் கத்த ஜோதியின் முகம் பிரகாசமானது...

"இனி இவ உங்களுக்கு எல்லாம் சிஸ்டர்.. புருஞ்சுதா..."

ஷாலு தலையை தடவிக் கொண்டே "சரிடா.."

"ம்ம். குட்.."

"ஆமா.. இவ உனக்கு சொந்தகார பொண்ணா?அவளை கிண்டல் பண்ணதுக்கு இந்த கொட்டு கொட்டுற."

"ஆமா.. சொந்தக்கார பொண்ணு தான்.. நீங்க தான் இனி இவள யாரும் ராகிங் பண்ணிடமா பத்திரமா பாத்துக்கனும்..."

"நீ கொட்டுனது வலிக்குதுடா.."

"ராகிங் பண்ணப்ப அவளுக்கும் இப்படி தான மனசு வலிச்சுருக்கும்.."

ஜோதியை பார்த்து "ஏ மா புண்ணியவதி.. இவனோட சொந்தக்கார பொண்ணு சொல்லி இருந்தா எதுவும் பண்ணி இருக்கமாட்டேன்.. அவன்ட்ட கொட்டும் வாங்கியிருக்கமாட்டேன்" ஷாலு சொல்ல ஜோதியை வாயில் கையை வைத்து சிரித்துவிட்டாள்..

நான் மறுபடியும் அந்த கும்பலை பார்க்க..

"எதுவும் பண்ணமாட்டோம் மச்சி.. ஸ்சேப் ஆ கொண்டு போய் கிளாஸ்ல விட்டுறோம்.."

"ம்ம்.. அது.."

என்னை பார்த்து 'தேங்க்ஸ்' மட்டும் சொன்னாள் ஜோதி.. அவள் வெறும் 'தேங்க்ஸ்' மட்டும் சொன்னதற்கான அர்த்தம் அப்போது எனக்கு புரியவில்லை. அவள் சொன்ன 'தேங்க்ஸ்' நினைத்துக் கொண்டே அன்று முழுவதும் வகுப்பில் இருந்தேன்.. அவ்வப்போது எனக்கு நானே 'தேங்க்ஸ்' சொல்லி பார்த்துக் கொண்டேன். அவள் சொன்னது போல் அழகாக சொல்ல முடியவில்லை.. அன்றைக்கான காலேஜ் முடிந்தது.. இரண்டு நாள் விடுமுறை என்பதால் கொஞ்சம் வருத்தமாக இருந்தது. காலை போலவே மாலையிலும் அவளின் காலேஸ் பஸ் உடன் அவளை பார்த்துக் கொண்டே வண்டியை ஓட்டினேன்..

அன்று மாலை வெள்ளிக்கிழமை என்பதால் அவளின் மாமியார் அம்மாவை வந்து கூப்பிட

"என்னங்க"

"இல்ல இங்க பக்கத்துல கோவிலுக்கு போகனும்.. அதான் துணைக்கு வர முடியுமா? "

"சரி இருங்க... விளக்கு மட்டும் ஏத்திட்டு வரேன்"

ஜோதியின் மாமியாரும் சரி சொல்லிவிட்டு அவள் வீட்டுக்கு போய்விட்டார். சிறிது நேரத்தில் என் அம்மாவும் என்னை வீட்டை பார்த்துக்க சொல்லிட்டு கோவிலுக்கு கிளம்பி எதிர்வீட்டில் போய் அவர்களை கூப்பிட முதலில் அந்த சாத்தான் ஜோதியின் மாமியார் தான் வந்தார். பின் இன்னொரு கொலுசு சத்தம் வரும் கேட்க நான் எட்டி பார்த்து மெய்மறந்து நின்றேன். ஜோதி உண்மையிலே தீப ஜோதியாக ஜீவாலையுடன் அழகில் மின்னினாள்.. சிகப்பு நிற புடவை நேர்த்தியாக கட்டி தலையில் மல்லிகை பூ வைத்து சில தங்கநகைகள் கழுத்தில் அணிந்து கொண்டு அந்த மாலையில், அழகில், மிளிரி கொண்டு மின்னினாள்.. அவளை அவளுக்கு தெரியாமலே என் போனில் விடியோ எடுத்தேன்.. அவர்கள் சென்ற பின் அந்த வீடியோவை ரிபீட் மோடில் போட்டு பார்த்து கொண்டிருந்தேன்.. என் அம்மாவுடன் சிரித்து சிரித்து பேசியது ஏதோ என்னுடன் பேசியது போல் ஒரு பிரம்மை இருந்தது. என் அம்மா வரும் வரை அதையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்..

என் அம்மா வரும் சத்தம் கேட்க வீடியோவை நிறுத்திவிட்டு நெட் ஆன் செய்தேன்.. ஜோதி எதோ ஃபோட்டா அனுப்பி இருந்தாள். போய் பார்த்தேன். கோவிலுக்கு செல்லும் முன் அவள் கட்டிய சேலையுடன் ஒரு செல்பி எடுத்து அனுப்பியிருந்தாள். எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. அவள் ஃபோட்டா எல்லாம் கேட்காமலே அனுப்புவாள் என நான் எதிர்பார்க்கவில்லை. நேற்று 'தேங்க்ஸ் அண்ணா' என சொன்னவள் இன்று வெறும் 'தேங்க்ஸ்' இப்போது கேட்காமலே ஃபோட்டா என கொஞ்சம் குழப்பமாகவே இருந்தது. ஃபோட்டா கீழே எப்படி இருக்கேன்.. நல்லா இருக்கேனா.. பாத்து சொல்லுங்க ஸ்மைலியுடன் அனுப்பியிருந்தாள்.

அதற்கு பதிலாக
"சேலை கட்டிய செந்தாமரையே
செத்தே போனடி - சேலையில்
உந்தன் அழகை கண்டு.."
என பதில் அனுப்பினேன்.. அவள் அப்போது ஆன்லைனில் இல்லை. அதனால் பதில் எதுவும் வராது என அமைதியாக இருந்துவிட்டேன். அவளின் குரல் மட்டும் எதிர்வீட்டில் இருந்து அவ்வப்போது கேட்டுக் கொண்டே இருந்தது. இடையிடையே அவள் எதுவும் பதில் அனுப்பியிருக்கிறளா என மொபைலை பார்த்துக் கொண்டேன். நான் அனுப்பிய பதில் கவிதையை இன்னும் பார்க்கவில்லை. அதனால் நானும் பதில் அனுப்பும் போது அனுப்பட்டும் என அதை பற்றி நினைக்காமல் இருந்துவிட்டேன்..

இரவு என் ரூமில் படுத்து மாலையில் எடுத்த வீடியோவை எடிட் செய்திட்டு இருந்த போது அவளிடமிருந்து அனுப்பிய கவிதைக்கு பதில் வந்தது. அதுவும் இது மாதிரி..
"உந்தன் கவிதையில் - ரசித்தேன்
உந்தன் கற்பனை அழகையும்
உந்தன் சொல் அழகையும்
உந்தன் அழகுக்கு முன்னால்
எந்தன் அழகு தோற்றுவிட்டது
எந்தன் அன்பாளனே" என்றாள் கவிதையாக...

அவள் இப்படி கவிதையாக பதில் சொல்லுவாள் என எதிர்பார்க்கவில்லை. இந்த எதிர்பாராத கவிதைக்கு பதிலாக

"உன்னிடமிருந்து எதிர்பார்த்தது
உந்தன் பதிலை மட்டுமே..
ஆனால் நீயோ
உந்தன் பதிலை கவியாக பாடி
எந்தன் கள்ளமில்லா நெஞ்சை
எந்த அறிவிப்புமின்றி களவாடினாய்" என அனுப்ப அவள்... போதும்.. போதும்.. படிக்க படிக்க ஒரு மாதிரி ஃபீல் ஆகுது சொன்னாள்..

"அப்படி என்ன சொல்லிட்டேன்"

"நீங்க கவிதையா சொல்வீங்க எதிர்பார்க்கல"

"நானும் நீ பதிலுக்கு கவிதை சொல்வேனு எதிர்பார்க்கல"

"ம்ம்.."

சிறிது நேரம் இருபக்கம் மௌனம். பின் அவள்..

"சேலை கட்டியிருந்தது எப்படி சொல்லுங்க.."

"அதான் சொன்னேன்ல

அப்படி கேட்கல.. சாதாரணமா சொல்லுங்க.."

"ம்ம்.. வானவில் மாதிரி வந்து நின்ன என் முன்னாடி.. சின்ன குழந்தை ரசிக்குற மாதிரி உன்ன பாத்து ரசிச்சேன்.."

"ம்ம்"

"ஆனா.. நீ ஃபோட்டா அனுப்புனது லேட்டா தான் பாத்தேன்.. ஆனா அதுக்கு முன்ன உன்ன பார்த்து பிரம்மிச்சு போனேன்.."

"அப்படியா எப்போ பாத்தீங்க.."

"நீ என் அம்மா கூட பேசிட்டு இருக்கும் போது மறைஞ்சிருந்து வீடியோ எடுத்தேன்.. அத பாத்து ரசிச்சிட்டு இருந்தேன்.. லேட்டா தான் நீ அனுப்பின ஃபோட்டா பார்த்தேன்.."

"ம்ம்.. அப்போ திருடன் மாதி திருட்டுதனமா என்ன வீடியோ எடுத்திருக்கீங்க"

"அப்படி பாத்த நீயும் திருடி தான்."

"நானா.? உங்ககிட்ட எத நா திருடினேன்."

"ம்ம்.. என் மனச தான்."

"அதலாம் நா திருடல.."

"ம்ம் என்கிட்ட என் மனசு இல்ல. அப்ப நீ தான் திருடி இருக்க.."

"அதலாம் இல்ல.. நீங்க பொய் சொல்றீங்க.."

"யாரு நா பொய் சொல்றனா.. திருடினத யாருமே முதல்ல ஒத்துக்கமாட்டாங்க.."

"ம்ம்.. நல்ல தான் பேசுறீங்க."

"ஆனா எனக்கு கல்யாணம் ஆகிடுச்சு. அது நியாபகம் இருக்கட்டும்."

"நியாபகம் இருக்கு.. இருந்தாலும் நீதான மனச திருடனதுக்கு பதில் கேட்டா சொல்லமாட்ற."

"அதலாம் சொல்ல முடியாது" என சொல்லவிட்டு ஆப்லைன் போய்விட்டாள்..
அவளுக்காக மீண்டும் சில நிமிடம் வருவாளா என காத்திருந்தேன்.. ஆனால் அவள் வரவில்லை.. அவள் அனுப்பிய செல்பி பார்த்து ரசித்து லயத்தில் என்னையும் அறியாமல் கண் மூடினேன்..

தரிசனம் தொடர்ந்து கிடைக்கும்..

Login
Username:
Password:	Lost Password?
	Remember me