Incest தாயும் ஒரு பெண் தானே.

[Vinothkumar86102]

எப்பா சாமி முடில....
என்ன ஒரு கற்பனை உங்களுக்கு....
மேனகா அம்மாவின் சாகசங்கள் அருமை...
உங்கள் எழுத்தும் டாப் கிளாஸ்...
அடுத்து என்ன நடக்குமோ...
அடுத்த அப்டேட் சீக்கிரம் குடுங்க நண்பா...ஆவலுடன் காத்து கொண்டு இருக்கிறேன்...

[omprakash_71]

Semma thrilling update bro

[Dick123]

பயங்கர திரில்லா இருக்கு.

[Sparo]

Nice update bro

[Deep_Lover]

Thanks for the comments friends.

[MalathyVeriyan]

As Usual Superb Update..

விநோத விளையாட்டு..விபரீத சாகசம்..

கண்ணை மறைத்த கட்டுகடங்கா காமம்..

காட்சிகள் மிக பிரம்மாண்டம்..

Keep Rocking Bro..

[venkivenki]

நிர்வாணம் ஒரு அளவற்ற இன்பம்... பிறர் பார்க்க வண்ணம் நாம் பார்த்து சந்தோஷப்படுங்கள் நாயகி.... ஆசிரியர் மிகச்சிறந்த எழுத்து நடை... அற்புதமான கற்பனை.... அருமை நண்பரே....... அந்த முதல் தளத்தில் நாங்களும் அமர்ந்து இருக்கிறோம்.... அடுத்து என்ன.....

[Iwonttell]

Bro waiting for the update....pls continue.....

[Deep_Lover]

இந்த கதைக்கு அப்டேட் எழுதலாம் என்று மூன்று வாரங்களுக்கு முன் தேடினேன். ஆறு பக்கங்கள் தேடியும் தளத்தில் கதை தென்படவில்லை. சரி கதைக்கு ஏதோ ஆகிவிட்டது அல்லது ஆதரவில்லாமல் கீழே எங்கோ சென்றுவிட்டது, தொலையட்டும் என்று விட்டுவிட்டேன். இன்று தான் தொலைந்துப் போனதை தேடி கண்டுப்பிடித்தேன். இனி என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை.

[rojaraja]

உங்கள் கதைக்கு வந்து இருக்கும் பின்னுட்டங்கள் படித்து பாருங்கள், கதைக்கும் உங்கள் எழுத்துக்கும் எவ்வளவு ஆதரவு இருக்கின்றது என்று தெளிவாக சொல்லும்!

[Its me]

இதை வெறும் கதை என்று ஒரு வார்த்தையில் சொல்லிவிட முடியாது.. அவ்வளவு நேர்த்தியாகவும் அழகாகவும் உள்ளது தங்களது எழுத்து நடை..

அதேபோல எந்த ஒரு கதைக்கும் அப்டேட் கொடுத்த அடுத்த சில நாட்களுக்கு தான் கமெண்ட்களையும் விமர்சனங்களையும் பார்க்கமுடியும்.. கிட்டத்தட்ட ஒரு மாதங்களுக்கு முன்னர்தான் அப்டேட் கொடுத்துள்ளீர்கள்.. நீங்கள் அப்டேட் கொடுத்த சமயத்தில் உங்கள் கதைக்கு கிடைத்த ஆதரவை பார்த்துவிட்டு எந்த ஒரு முடிவையும் எடுங்கள்..

இது என்னுடைய வேண்டுகோள் மட்டுமே..

[MalathyVeriyan]

இந்த கதைக்கு அப்டேட் எழுதலாம் என்று மூன்று வாரங்களுக்கு முன் தேடினேன்.  ஆறு பக்கங்கள் தேடியும் தளத்தில் கதை தென்படவில்லை. சரி கதைக்கு ஏதோ ஆகிவிட்டது அல்லது ஆதரவில்லாமல் கீழே எங்கோ சென்றுவிட்டது,   தொலையட்டும் என்று விட்டுவிட்டேன். இன்று தான் தொலைந்துப் போனதை தேடி கண்டுப்பிடித்தேன். இனி என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை.

இது நியாயமில்லை..

தங்களிடம் அடிக்கடி அப்டேட் கேட்டு தொந்தரவு செய்ய கூடாது என்ற காரணத்திற்காகவே, இத்திரியில் நாங்கள் ஓயாமல் பதிவு எதுவும் செய்யவில்லை..

மற்றபடி தங்களின் அப்டேட்டை எதிர்பார்த்து அடிக்கடி இத்திரிக்கு வந்து சென்று கொண்டிருக்கிறேன்..

குறுகிய காலத்திலேயே கிட்டதட்ட 1 இலட்சம் Views எட்டியுள்ள இக்கதைக்கு கிடைத்திருக்கும் பேராதரவை தாங்கள் சரிவர உணரவில்லை என்பதை அறியும்போது மிகுந்த ஏமாற்றத்தை அளிக்கிறது..

இனி வரும் நாட்களில், மாதம் இருமுறையாவது நீண்ட அப்டேட் கொடுக்க முயற்சிக்குமாறு தங்களை கேட்டுக்கொள்கிறேன்..

[starboy111]

You coul use your own profile page to see all the threads and posts posted by you, no need search the main tamil sex stories page for this. Please go through all the previous comments of this story, literally everyone supports the story and wants an update, as an user above mentioned it would not be fair if we nag you to update and we waited for your updates silently. please continue the story, this is a story that should not be let die like this. You have amazing story writing skills, each and every scene's descripation made me feel like I am a part of this story and it made me to yearn that I did not have any such relationships with my motherly figures. So once again I request you to continue the story and regulalry give the updates, Please brother.

[Deep_Lover]

நண்பர்களுக்கு வணக்கம்.
எங்கே இந்த கதையை முடிக்காமல் போய்விடுவோமோ வாசகர்களை ஏமாற்றிவிடுவோமோ என்கிற பயத்தை தவிர,கமெண்ட் வரவில்லை, ஆதரவில்லை என்ற வருத்தமெல்லாம் கிடையாது.
இந்த தளத்தில் நிறைய பாப் அப் விளம்பரமெல்லாம் வருவதால், அதி திருட்டத்தனமாகத்தான் கதையை அப்டேட் செய்ய வேண்டியுள்ளது. அப்டேட் தர கதையை தேடும் போது கண்ணில் தட்டுப் படவில்லை.
எது எப்படியிருந்தாலும். கதைக்கு அடிக்கடி எழுதி துரிதமாக முடித்துவிடுகிறேன்.

[vatsayana2.0]

நண்பா ஒரு நாளைக்கு இரண்டு மூன்று தடவைகள் கதைக்கு update வந்து இருக்கிறதா என்று பார்ப்பேன்.தயவுசெய்து update தாங்க. ரொம்பநாளா காத்துகிட்டு இருக்கோம்

[manmathan1]

நண்பர்களுக்கு வணக்கம்.
எங்கே இந்த கதையை முடிக்காமல் போய்விடுவோமோ வாசகர்களை ஏமாற்றிவிடுவோமோ என்கிற பயத்தை தவிர,கமெண்ட் வரவில்லை, ஆதரவில்லை என்ற வருத்தமெல்லாம் கிடையாது.
இந்த தளத்தில் நிறைய பாப் அப் விளம்பரமெல்லாம் வருவதால், அதி திருட்டத்தனமாகத்தான் கதையை அப்டேட் செய்ய வேண்டியுள்ளது. அப்டேட் தர கதையை தேடும் போது கண்ணில் தட்டுப் படவில்லை.
எது எப்படியிருந்தாலும். கதைக்கு அடிக்கடி எழுதி துரிதமாக முடித்துவிடுகிறேன்.

Opera browser பாவியுங்கள், அதில் private mode பாவித்தீர்கள் என்றால் popup, browsing history எதுவும் வராது.

[Deep_Lover]

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

"வினித் என்னடா ஆச்சு...” என்று பதற்றத்துடன் விலாசினி என் தலையை கோதியவாறு கேட்டது காதில் விழுந்தது.

நானும் அம்மாவும் கூண்டில் அடைப்பட்ட எலிகளைப் போல அசோக் மாமா வீட்டின் முன் நிர்வாணமாக மாட்டிக்கொண்ட தருணத்தை அவளிடம் சொல்லும் போது என்னையறியால் உடல் நடுங்கி வியர்த்து கொட்டி தாய் வயிற்றில் சுருண்டிருக்கும் குழந்தையைப் போல சுரண்டுப் படுத்து மயங்கிவிட்டேன். அந்த கணத்தின் தாக்கத்தை என் மனதும் உடலும் இன்னும் ஜீரணிக்க முடியாமல் தவிக்கின்றது.

“என்னால அதை நினைச்சு பார்க்க கூட முடியல விலாசு... அம்மா ஏன் அப்படி செஞ்சாங்கன்னு இன்னும் எனக்கு புரியல.” என்று குளிர் ஜூரம் வந்தால் எப்படி நடுங்குவோமோ அப்படி நடுங்கியப்படி சொன்னேன்.

கொஞ்ச நேரம் என்னை உற்றுப் பார்த்த விலாசினி, “வினித் இப்போது உங்கம்மா என் மனசுல் உசர்ந்து தெய்வமா நிக்கறாங்க. உங்க அம்மா ஏன் அப்படி செஞ்சாங்கன்னு உன்னை மாதிரி ஆண்களுக்கு புரியாது. சொல்லால் சொல்லி உணரவும் புரியவும் வைக்கவும் முடியாது. ஒரு பெண்ணாலத்தான் அதை உணர முடியும். ஒரு பெண்ணை மொத்த பிரபஞ்சமே மூச்சு முட்ட அடக்கி வெச்சிருக்கு. அதுக்கு நியாயமா கற்பிக்க பெண்ணை தெய்வமா சித்திரிச்சு விட்டிருக்காங்க. பெண்களுக்கு இயற்கை அளித்த சுதந்திரம் எதுவுமே கிடைக்காம இருக்கு. ஏதொ ஜடப் பொருள் மாதிரி இருக்காங்க. அதனால தான் உங்கம்மா மாதிரி அதி தைரியமான பெண்கள் அந்த இயற்கையான சுதந்திர காற்றை இன்பமாக ரசிக்க, சின்ன சான்ஸ் கிடைச்சாலும் தைரியமா இப்படியெல்லாம் பண்றாங்க. அதுல, கரணம் தப்பினால் மரணங்கற மாதிரி, மாட்டிகிட்டா அவங்க எரிஞ்சு சாம்பலாகிவிட வேண்டியதுதான். அந்த அபாயம் தான் அந்த சுதந்திர காற்றின் இன்றியமையாததை காட்டுது, மேலும் ருசிக்க தூண்டும். சுதந்திரத்தின் இன்பத்தை ரசிக்க வைக்குது. தைரியசாலியான மாடர்ன் பெண்ணான என்னாலக் கூட உங்கம்மா செஞ்ச மாதிரி அப்படி செய்ய முடியுமான்னு தெரியல. சத்தியமா உங்கம்மா மிகப்பெரிய பெண்மணிதான். சொல்லப் போனா உண்மையான பெண்ணியவாதி அவங்கதான்.” என்று சொல்லி என்னை ஆரத்தழுவி முத்தமிட்டால்.

என் உடல் பயம் கொஞ்சம் தணிந்தது.

“உங்கம்மா செய்ததை சரின்னு ஏத்துக்கிட்டு அந்த சம்பவங்களை எடைப்போட்டாத்தான் உன்னால அதிலிருந்து விடுப்பட முடியும். உண்மையான் காரணங்கள் எண்ணங்கள் உணர்வுகள் எல்லாம் உங்கம்மா மனசுல புதைந்துகிடக்குது. அதை கடவுளுக்கும் தெரியாது. உங்கம்மாவை மெல்ல மெல்ல ஏத்துக்கோ.” என்றாள் அன்பாக.

என் மனம் கொஞ்சம் நிம்மதியடைந்து தைரியமானது. பழைய சம்பவங்களை அசைப்போட்டு சொல்ல தெம்பானது. விலாசினி எனக்கு உற்றத் துணையாக இருக்கின்றாள் என்ற தைரியமே மேற்கொண்டு என்ன நடந்தது என்று சொல்ல தூண்டியது.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

இப்போது நினைவுப்படுத்தி பார்த்தாலும், அன்று பயத்தினால் ஏற்பட்ட குலைநடுக்கம் இன்றும் என் இதயத் துடிப்பை வேகப்படுத்தி என்னை பதற்றத்தில் ஆழ்த்தும். என் பயத்தை விட அம்மா உயிர்போகுமளவுக்கு பயந்துப் போயிருந்ததுதான் என்னை பயங்கரமாக தாக்கியிருக்க வேண்டும். அதுவரை மாபெரும் மலையாக அஞ்சா நெஞ்சியாக தைரியமானவளாகத் சாகசகாரியாக தோன்றிய அம்மா பயந்து ஓடுங்கிப் போயிருந்ததுதான் என்னை திகிலடையச் செய்தது. என்னை கையாளாகதவனாக ஆக்கியது.

அசோக் மாமாவும் கண்ணன் மாமாவும் படியேறி மேலே வரும் சத்தம் டால்ஃபி சவுண்டைப் போல என் காதுகளில் அதிர்ந்துக் கொண்டிருந்தது. அசோக் மாமாவின் வீட்டின் முன் நிர்வாணமாக சாய்ந்து நீட்டியிருந்த அம்மாவின் கால்களுக்கு இருபுறமும் என் கால்களை போட்டு நான் உட்கார்ந்துக் கொண்டிருந்தேன்.

இருவரும் பயத்தில் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தோம். நான் அம்மாவின் மாபெரும் முலைகளில் புதைந்துப்போக முயன்றுக் கொண்டிருந்தேன். அதன் திரட்சி பல பரிணாமங்களை எடுத்து வழுக்கிக் கொண்டிருந்தது. சில நொடிகளில் எனக்கு அதிர்ச்சி ஏற்பட்டது. அம்மாவின் காம்புகள் கற்களைப் போல என்னை குத்திக் கொண்டிருந்தன. முலைகள் பெருத்து தடித்திருந்தது.

சட்டென்று, அந்த கணத்தில் தான், அம்மாவின் முலைகளுக்கும் எனக்கும் ஒரு இனம் புரியாத பந்தம் ஏற்பட்டது. அம்மாவின் முலைகள் ஓவ்வொரு அணுவும் என்னிடம் பேசின. பயப்படாதே நானிருக்கேன் என்றது. என்னை அரவணைத்தது. என் பயத்தை போக்க முயன்றது. அது அம்மாவிடமிருந்து விலகி ஏதோ தான் வளர்த்த உயிரைப் போன்று என்னிடம் பாசம் காட்டியது. என்னை அதுனுள் இழுத்துக் கொண்டது. அதுவும் நானும் வேறல்ல என்பதை உணர்ந்தேன். அதன் வனப்பில் தஞ்சம் புகுந்தேன். எனை உதவுமாறு அவைகளிடம் கெஞ்சினேன். கண்டிப்பாக உதவுவதாக என்னிடம் சத்தியம் செய்தது அம்மாவின் இரு முலைகளும்.

எனக்கு மேலும் அதிர்ச்சி ஏற்பட்டு திகிலடைந்தேன்.

அம்மாவின் தொடையிடுக்கிலிருந்து அந்த மகரந்த வாசம் எழுந்தது. அவளின் உடல் துடிக்க ஆரம்பித்தது. அம்மா கண்கள் சொறுக அந்த வினோதமான மயக்கத்திற்குச் சென்றுக் கொண்டிருந்தாள்.

அந்த புரியாத வயதிலும், பயத்தால் நடுங்கிக் கொண்டிருந்த அம்மாவின் உடல் சந்தோஷத்தில் மிதந்து அதிர்ந்துக் கொண்டிருப்பதை உணர முடிந்தது. இன்பத்தில் தன்னையே இழந்து மயக்க நிலையில் இருந்தாள். இது மேலும் என்னை குழப்பித்தில் ஆழ்த்தி பயத்தைக் கூட்டி திகிலடைய வைத்தது. அம்மாவை மெதுவாக உலுக்கினேன். அசோக் அங்கிள் வந்துவிட்டால், அம்மா ஜடம் போலிருக்கின்றாள், நான் மட்டும் மாட்டிவிடுவேனோ என்று முட்டாள்தனமாக பயம் ஏற்பட்டது. அம்மாவை உலுக்கினேன். அம்மா எழுந்தப் பாடில்லை.

முதல் தளத்திற்கு அவர்கள் வரும் நொடிகள் நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது.

என்னையும் அம்மாவையும் காப்பாற்று என்று வேண்டாத கடவுளில்லை. அம்மாவின் முலைகள் நானிருக்கேன் பயப்படாதே. அவற்றை ஆறுதல் தேடி பற்றினேன்.

“அம்மா...அம்மா...” என்று ரகசிய குரலில் கிசுகிசுத்து அம்மாவை உலுக்கினேன். அம்மா ஏதோ இன்பத்தில் மிதந்துக் கொண்டிருந்தாள்.

பகீரென்றது. என் இரத்தம் உறைந்துப் போனது.

அசோக் மாமாவும் கண்ணன் மாமாவும் முதல் தளத்துக்கு வந்துவிட்டார்கள். மறுமுனையின் இருட்டில் மெல்லிய வெளிச்சத்தில் அவர்களின் உருவம் தெரிந்தது. இருவரும் கையில் ஏதோ தூக்கிக் கொண்டிருப்பது தெரிந்தது.

“நீங்க ஓருத்தரா எப்படி இதை தூக்கிட்டுப் போவீங்க. நான் உங்க வீட்டு வரைக்கும் இது தூக்கிட்டு வரேன்.” என்று அசோக் மாமா சொல்வது கேட்டது.

“உனக்குத்தான் கஷ்டம்.” என்று கண்ணன் மாமா சொல்வது கேட்டது.

“பரவால்ல வாங்க.” என்று அவர்கள் இருவரும் கண்ணன் மாமா வீட்டுக்குச் செல்ல் படியேறினார்கள்.

எங்களை நோக்கி கொன்று தின்ன சீறிப் பாய்ந்து வந்த சிங்கம் ஓன்று சட்டென்று காணாமல் போனால் எப்படி ஆறுதலலடைவோமோ அந்த அளவுக்கு தப்பித்தோம் பிழைத்தொம் என்று ஆசுவாசப்பட்டேன். கடவுள்களுக்கு நன்றிச் சொன்னேன். அம்மா முலைகள் தான் அசோக் மாமாவை மேலே அனுப்பிவிட்டது என்று நினைத்து அவைகளுக்கு நன்றியுணர்ச்சியுடன் முத்தமிட்டேன்.

அம்மாவை உலுக்கியப்படி, “அம்மா அவங்க மேலே போய்ட்டாங்க...” என்றேன். ஆனால் மாமிச மலையாக இருந்த அம்மா அசையவில்லை. அம்மா முகத்தை உற்று நோக்கினேன். ஏதோ ஆழ்ந்த இன்பத்தில் கிறக்கத்தில் இருந்தாள். முகத்தில் மென்மையான ஒரு சந்தோஷ புன்னகையுடன் இந்த உலகத்தை மறந்து போதையில் வேறு ஒரு உலகத்தில் சஞ்சரித்துக் கொண்டிருந்தாள். உடல் ஆனந்த அதிர்வலைகளில் மிதந்துக் கொண்டிருந்தது.

“அம்மா...அம்மா...” என்று அம்மாவை உலுக்கினேன்.

வினாடிகள் நகர்ந்துக் கொண்டிருந்தன. அம்மா விழிக்கவேயில்லை. மேலே பேச்சுக்குரல்கள் கேட்டன. கதவு சாத்தப்படும் சத்தம் கேட்டது. அசோக் அங்கிள் கீழே வர வேண்டியதுதான்.

எனக்கு தூக்கிவாரிப் போட்டது. என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. அசோக் அங்கிள் எப்போது வேண்டுமானாலும் வந்துவிடலாம்.

அபாயத்திலிருந்து தப்பிக்க இயற்கை அந்த நொடியில் எனக்கு வழிக்காட்டியது. எனக்கு அந்த எண்ணம் எப்படி தோன்றியதோ தெரியவில்லை. அம்மாவின் முலைகள் நானிருக்கேன் நானிருக்கேன், உங்களை காப்பாற்ற நானிருக்கேன் என்று கத்திக் கொண்டு என்னை அழைத்து அதன் காம்புகளை வெளியே துருத்திக் கொண்டிருந்தது.

எனக்கு அதுதான் அபாய உதவியாகத் தெரிந்தது.

சட்டென்று அம்மாவின் இடது காம்பை கவ்வி அதனை அம்மாவின் முலையிலிருந்து பீய்த்தெடுத்து விடுவதைப் போல கடித்து இழுத்தேன். வலது கரத்தால் அம்மாவின் வலது முலைக் காம்பை என் சிறுவயது சக்திக்கேற்ப கிள்ளி திருகினேன்.

ஆனால் அம்மா கிறக்க போதையிலிருந்து விடுப்பட்டதைப் போல தெரியவில்லை. மேலும் கடித்தும் கிள்ளினேன். அம்மாவின் காம்புகள் தனியாக தனியாக பீய்ந்தெடுத்து முலையிலிருந்து பிரிந்து என் வாயிலும் கையிலும் கோலிக் குண்டைப் போல உருள்வதாக உணர்ந்தேன்.

“ஆஆஆ...” என்று மீளா இன்பத்திலிருந்த அம்மா வலியால் துடித்து. தன்னிலைக்கு வந்து, சொறுகிய கண்களை திறந்து வலியில் துடித்தாள். மறு நொடி பயத்தில் பதறினாள். மறுபடியும் அம்மாவுக்கு குப்பென்று வியர்த்தது. எங்கே அம்மா மறுபடியும் தன்னை மெய்மறந்து விடுவாளோ என்று காம்புகளை மேலும் கடித்து கிள்ளினேன்.

அம்மாவுக்கு அப்போது தன்னிலை புரிந்தது, பயந்து நடுங்கியப்படியே, “வினித்...எங்கேடா அசோக் அங்கிள்...வரலியா.” என்று முகத்தை மறுமுனைக்கு திருப்பிப் பார்த்தாள்.

அம்மாவுக்கு என்ன நடந்தது என்று தெரியவில்லை. அசோக் அங்கிகளை பார்ப்பார், மானம் கப்பலேறிவுடும் என்று உயிர் பயம் பட்ட அம்மாவுக்கு அதில் எப்படி சந்தோஷமடைந்தாள் என்று அப்போது எனக்கு புரியவில்லை. எல்லாமே குழப்பமாக இருந்தது.

நான் இப்போது காம்பிலிருந்து வாயையும் கையையும் எடுக்க, ”ஆஆஆ...” என்று அம்மா வலியால் கத்தினாள்.

“டேய்...அதை போய் ஏண்டா கடிக்கிறே...கிள்ளுறே...” என்று அம்மா அருவருப்பாகவும் புரியாமலும் வெட்கமாகவும் திட்டுவதைப் போலவும் கேட்டாள்.

“போம்மா...எவ்வளவு நேரம் தான் கூப்பிடறது. அசோக் அங்கிள் கண்ணன் அங்கிள் வீட்டுக்கு பொருள் கொடுக்க மேலே போயிருக்காரு. எப்ப வேணும்னாலும் வரலாம். நீங்க ஏதோ மயங்கிப் போய் கிடந்தீங்க. அசோக் அங்கிள் எப்ப வேணும்னாலும் வரலாம்.” என்று அம்மாவிடம் அவசர அபாய நிலைமையை விளக்கினேன்.

அம்மாவின் முகத்தில் அசிங்கத்தின் உணர்வுகள் தெரிந்தன. எனக்கு அந்த வயதில் புரியாமல் போனாலும், அப்பாவுக்குவே தெரியாத, அவராலே கண்டு புடிக்க முடியாத, அம்மாவின் அதி அந்தரங்கமான காம பித்து நிலையை, விவரம் புரியாத அவளின் மகனான நான் கண்ணால பார்த்துவிட்டேன், கண்டுக்கொண்டேன் என்று அசிங்கப்பட்டு அவமானப்பட்டு கூனி குறுகிப் போனாள். அது அப்போது எனக்கு புரியவில்லை தெரியவில்லை. எனக்கு அப்போதிருக்கும் எண்ணமெல்லாம், அந்த அபாய நிலையிலிருந்து தப்பிப்பதுதான்.

“வாம்மா... அசோக் அங்கிள் வர்றதுக்குள்ளே வீட்டுக்கு போய்டுவோம்.” என்று எழுந்து ஓட ஆரம்பித்தேன். வினாடியில் சில மணித்துளிகள் அவமானத்தால் உறைந்த அம்மா, அபாயத்தை உணர்ந்து, எழுந்து என் பின்னால் ஓடி வந்தாள். என்னை முந்திக் கொண்டு பிட்டம் அதிர்ந்து ஆட ஓடினாள். நாங்கள் படியிருக்கும் மறுமுனையை அடைந்தோம். வீட்டுக்குச் செல்ல மாடிப் படியேற கால் வைக்கும் போது அசோக் அங்கிள் கீழே இறங்கி வரும் சத்தம் கேட்டது. திடுக்கிட்ட அம்மா திரும்பி குணிந்து சட்டென்று என்னை அலேக்காக தூக்கி, படியிறங்கி முதல் தளத்திலிருந்து தரை தளத்துக்கு வேகமாக இறங்கினாள். அம்மா நிலைப்படியில் திரும்ப அம்மாவின் தோல்மேல் முகத்டைப் போட்டு பின்னோக்கி இருந்த நான் அசோக் அங்கிகளை வினாடிகளில் சில மணித்துளிகளில் பார்த்தேன். அவர் பார்த்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

வினாடியின் மணித்துளிகளில் தப்பித்தோம்.

தரை தளத்துக்கு வந்து அம்மா அப்படியே உறைந்துப் போனால். வெளியே தெருவில் வெளிச்சம் இல்லையென்றாலும் எங்கள் கட்டிடத்தில் உள்நுழையும் இடத்தில் முக்கப்பு ட்யூப் விளக்கு எரிந்து கொண்டிருந்தது. அழகு அங்கங்களை கொண்ட நிர்வாணமான அம்மா நிர்வாணமான தன் மகனை தூக்கிக் கொண்டிருப்பது பளிச் பளிச்சென்று விளக்கு வெளிச்சம் காட்டியது. யாராவது அதிர்ஷ்டசாலிகள் முழித்திருந்து பார்த்திருந்தால், கற்பனையிலும் எட்டாது காணக்கிடைக்காத காட்சிகளை பார்த்திருப்பார்கள். ஆனால், யாருக்கும் அந்த அதிர்ஷ்டம் வாய்க்கவில்லை.

அம்மா சில வினாடிகள் விக்கித்து நின்றாள், தரை தளத்துக்கும் தெருவுக்குமிடையே சுற்றுச்சுவர் இருந்தது. அங்கே போவது இன்னும் அபாயகரமானது. அம்மா சட்டென்று தெருவுக்கு வந்தாள். அம்மாவின் உடல் சிலிர்த்ததை உணர முடிந்தது. சில வினாடிகள் அந்த சிலிர்ப்பை அம்மா அனுபவித்தாள். நீண்ட நேரம் அனுபவிக்க அதனை அனுபவிக்க அம்மாவுக்கு ஆசை இருந்தது ஆனால் நேரமில்லை, சூழ்நிலையும் அபாயகரமானது. அப்படியே குணிந்து சுவரோரம் ஓட்டி மெதுவாக ஓடியவள் வெளிச்சமில்லாத இடத்துக்கு வந்ததும் அப்படியே சம்மணம் போட்டு உட்கார்ந்து, இருட்டில் புகுந்து என்னையும் அவளையும் மறைத்துக்கொண்டாள்.

மூச்சை இழுத்துப் பிடித்து தடதடக்கும் இதயத்துடிப்புடன் அமைதியாக இருப்பதை உணர்ந்தேன். மேலே அசோக் அங்கிள் முதல் தளத்தின் வெரண்டாவில் நடக்கும் சத்தம் கேட்டது. அப்பாடா சில வினாடிகளில் தப்பித்தோம் என்று எனக்கு தோன்றியது. அம்மா உண்ணிப்பாக அவரின் காலடித் தடத்தை கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அவரின் வீட்டுக் கதவை திறந்து சாத்தியவுடன், அப்பாடா என்று பெருமூச்சு விட்டாள்.

ஆறுதலடைந்த அம்மா, என்னைப் பார்த்து புன்னகையிப்பதை அந்த இருட்டிலும் பார்க்க முடிந்தது. சாகச வெற்றிப் புன்னகை. ஆனால், அந்த புன்னகை சில நொடிகள் தான் நீடித்தது. அம்மா முகத்தில் அவமானம் தெரிய குலுங்கி குலுங்கி அழ ஆரம்பித்தாள். ஓழுக்காரி, நெருப்பு, கிட்டே நெருங்கினாள் பொசுக்கி விடுவாள் என்று பெயரெடுத்த அம்மா, இப்படி நடுத் தெருவில் அம்மணமாக உட்கார்ந்துக் கொண்டு அம்மணமான தன் மகனை தூக்கிக் கொண்டிருக்கும் நிலையை நினைத்திருக்கலாம். காமவயப்பட்டு பித்து போதை நிலையில் ஆடிய அசிங்கமான ஆட்டத்தை நினைத்திருக்கலாம். இவ்வளவு நாள் கட்டிக் காப்பாற்றிய குடும்ப மானத்தை, கணவனின் கவுரவத்தை, தன் ஓழுக்கத்தை, மகனின் எதிர்க்காலத்தை இப்படி காம அரிப்புக்காக ஏலம் விட்டதை நினைத்திருக்கலாம். சிற்றின்பத்துக்காக தன் வாழ்கையை தொலைக்க நினைத்ததை எண்ணியிருக்கலாம்.

எதுவோ எனக்கு தெரியாது, அம்மா குலுங்கி குலுங்கி என் ஆன்மாவை உலுக்கமளவுக்கு அழுதாள். நானும் அம்மாவுடன் சேர்ந்து அழுதேன். அம்மா நான் அழுவதைப் பார்த்து, “அழாதேடா வினித்.” என்று தன் அழுகையை கட்டுப்படுத்தி என் அழுகையை நிறுத்த முயன்றாள்.

“முதல்ல நீங்க அழாதீங்க அம்மா.” என்று அம்மாவை பார்த்து என் சின்னஞ்சிறு மூக்கை உறிஞ்சியப்படி கெஞ்சினேன்.

அம்மா பிராய்த்தனப்பட்டு அழகையை நிற்பாட்டி மூக்கை உறிஞ்சியப்படி, “நான் அழலேடா வினித்.” என்று கண்ணீர் வழியச் சொன்னாள்.

....தொடரும்.

[Deep_Lover]

அம்மா அமைதியாக கண்களை மூடினாள். அந்த வயதில் வயதைக் கடந்த முதிர்ச்சி என்னிடம் இருந்தது. அதுவே எனக்கு பாரமாக இருந்தது. நான் சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன். தெருவே விளக்கு ஓளியில்லாமல் கும்மிரட்டாக இருந்தது. ஓன்றிரண்டு வீடுகளில் முன்முகப்பு விளக்கு மங்கலாக ஓளித்தந்துக் கொண்டிருந்தது. இருட்டில் நடமாட்டம் இருக்கும் பகுதி. மின் தடையால் அணைந்து தெருவிளக்குகள் எந்நேரமும் ஓளிர்ந்துவிடும்.

எனக்கு பயமேற்பட்டது, “வாம்மா வீட்டுக்கு போய்விடலாம்...” அழுகையாக அம்மாவை உலுக்கியப்படி கெஞ்சினேன்.

அம்மா கண்களை மூடத் துவங்கியிருந்தாள். மறுபடியும் எனக்கு புரியாத மர்மமான வினோதமான மயக்க நிலைக்கு போய்விடுவாளோ என்று திகிலடைந்தேன்.

சட்டென்று அம்மாவின் காம்பை பிடித்து திருகினேன். அம்மா கண்களைத் திறந்தாள், “ப்ளீஸ் அம்மா...ப்ளீஸ்...ப்ளீஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...மறுபடியும் மயங்கிடாதீங்க...ப்ளீஸ் அம்மா என்னை தனியா விட்றாதீங்க.” என்று கெஞ்சினேன்.

அம்மா திடுக்கிடுவதை உணர முடிந்தது. ஒன்றுமறியாத பையன் தன் காம பித்து நிலையை பார்த்துப் பயப்படுவது அவள் ஆன்மாவை உலுக்கியிருக்க வேண்டும். அம்மாவின் முகம் சற்று நேரம் குழப்பமாக இருந்தது.

“கொஞ்ச நேரம்தாண்டா இருந்துட்டு போய்டலாம்.” என்று அம்மா தன் ஏதோ ஓரு ஆசையை அடக்க முடியாமல் கேட்பதாக தோன்றியது.

“சரி அம்மா...ஆனா கண்ணை மூடக் கூடாது.” என்றேன் பயந்தப்படி.

“சரிடா...வினித்.” என்றாள்.

அம்மாவின் கண்கள் திறந்திருந்தது என்னை நோக்கிக் கொண்டிருந்தது. ஆனால் உண்மையில் அம்மாவின் கண்கள் இங்கே இல்லை எங்கோ எனக்கு புரியாத நான் அறியாத கனவுலகை பார்த்துக் இருந்தது. அம்மா சப்பணம் போட்டு உட்கார்ந்திருந்தாள். சரிந்த நிலையில் என் பிட்டத்தை அவளின் கால்களுக்கு நடுவே வைத்து இடது கையால் என்னை ஏந்திக் கொண்டிருந்தாள். அம்மாவின் தொடைகளும் அதன் இடுக்குகளும் என் பிட்டத்தை தாங்கிக் கொண்டிருந்தது. என் தலை அம்மாவின் இடது முலையில் சாய்ந்திருந்தது.

சற்று நேரத்தில் திடுக்கிட்டேன். என் பிட்டப் பகுதி முழுவதும் சில்லென்று ஏதோ ஐஸ் தண்ணியும் சுடுத் தண்ணியும் கலந்ததைப் போல ஈரமானது. ஏதோ பசை ஓட்டினாற் போலிருந்தது. அம்மா உணர்ச்சியில் ஆழ்ந்து மயங்கும் போது தொடைகள் நடுவிலிருந்து எழும் அந்த உன்னதமான வாசம் எழுந்தது என் மூக்கை துளைத்து உடம்பில் ஏறியது. இரவில் அம்மாவை அப்பா ஏதோ செய்யும்போது இந்த வாசம் அறை முழுக்க எழும். எனக்கு அது என்னவெறு தெரியாததால் பயந்துப் போனேன்.

அம்மா ஜலம் கழித்துவிட்டாளோ என்று பயம் வேறு ஏற்பட்டது. சில தடவைகள் படுக்கையில் என்னையறியாமல் நானே இரவில் மூத்திரம் கழித்திருக்கிறேன். அம்மா என்னை கிண்டலடித்திருக்கிறாள் செல்லமாக திட்டியிருக்கிறாள். ஆனால், இவ்வளவு பெரிய ஆளான அம்மா எப்படி தன்னை மீரி சிறுநீர் கழிக்க முடியும் என்று குழம்பி என்னை பயம் கொள்ள வைத்தது.

“அம்மா மூத்திரம் போய்ட்டீங்கம்மா.” என்று பயத்துடன் சத்தமாக அம்மாவிடம் சொன்னேன்.

எங்கோ நிலைக் கொத்திருந்த அம்மா திடுக்கிட்டு உடல் சிலிர்த்து தன்னிலைக்கு வந்து, “என்னடா வினித் சொல்றே...” என்று கேட்டாள்.

“மூத்திரம் போய்ட்டீங்கம்மா...என் குண்டியெல்லாம் ஈரமா நீரா இருக்கு.” என்றேன்.

அம்மா முகத்தில் சட்டென்று அவமானம் குடிக் கொண்டது. உடல் அருவருப்பால் துவண்டு புழுவைப் போல துடிப்பதை உணர முடிந்தது. நான் இன்னும் பயந்துப் போனேன். அம்மா சிறுநீர் கழித்ததை சொல்லியிருக்க கூடாதோ என தோன்றியது. அம்மாவை அசிங்கப்படுத்தி விட்டேனோ என்று தோன்றியது.

அம்மா பதறியப்படி, “அது மூத்திரமில்லடா...வினித்.” என்று துடித்து நடுங்கியப்படி சொன்னாள்.

அம்மாவின் அந்தரங்கமான காம எச்சத்தை நான் தொட்டு உணர்ந்திருக்கிறேன் என்பதை அப்போது உணரவில்லை. கணவன் மட்டுமே உணர பார்க்க தொட உரிமையுள்ள அந்தரங்கத்தை நான் அறிந்துக்கொண்டேன், என்பதை அம்மா அறிந்து ஆடிப் போய்விட்டாள். யார் அந்த அந்தரங்கத்தை பார்க்க உணர தொடக் கூடாதோ, பெற்ற மகனான நான் அறிந்து கொண்டதை எண்ணி அவமானப்பட்டு கூசியது அவளுடலும் மனமும். தன் மகன் முன் தன் காமத்தை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை என்ற துடிப்பு வேறு.

“அப்படின்னா அது என்னம்மா.” என்று குழம்பிப் போய் துடிதுடித்துக் கொண்டிருந்த அம்மாவைப் பார்த்து கேட்டேன்.

“அது....அது...வந்து....வந்து...” என்று கூறத் தெரியாமல், முடியாமல், அவமானத்தால் அம்மா வெந்துக் கொண்டிருந்தாள்.

“என்னம்மா அது.” என்று சொன்னால் தான் உண்டு என்று தொனியில் கேட்டேன்.எனக்கு ஆவல் அதிகமானது.

நான் விடமாட்டேன் என்று அம்மாவுக்கு புரிந்திருக்கும். நீண்ட நேரம் அமைதியாக இருந்த அம்மா ஒரு நீண்ட பெருமூச்சுக்குப் பின் என் முகத்தை பார்க்க திராணியற்றவளாக தன் முகத்தை திருப்பிக் கொண்டு, “அம்மா ஒருத்தர் மேலே அதிகமான ஆசைப்பட்டுட்டேனா...அன்புக் காட்டிட்டேனா... அது தானா தண்ணீர் மாதிரி வெளிவந்திரும்.” என்று உள்ளுக்குள் அழுது உடல் குலுங்கினாள்.

எல்லாவற்றையும் ஏன் எதற்கு எப்படி என்று தெரிந்துக் கொள்ளும் வயது எனக்கு அப்போது.

”அந்த தண்ணி எங்கிருந்து வருதும்மா...” ஆவலோடு கேட்டேன்.

அம்மா கண்களை இறுக மூடினாள். “ஐயோ கடவுளே.” என்று முணுமுணுத்தாள். அவமானம் தாங்க முடியாமல், “எனக்கே தெரியலேடா... அது எங்கிருந்தோ இருந்து வருது...” என்று சமாளித்தாள்.

“உனக்கு தெரியாதாம்மா எது வழியா வருதுன்னு...” என்றேன்.

அம்மா ஆமாம் என்பதைப் போல தலையை ஆட்டினாள்.

“இப்போ யார் மேலே ஆசை வெச்சீங்க...” என்று ஆவலுடன் கேட்டேன்.

அம்மா திடுக்கிட்டு தன் முழு பலத்தை திரட்டுவதை தெரிந்தது. தைரியத்துடன் என் கண்களை நேருக்கு நேர் பார்த்தப்படி, “உன் மேலே ஆசைப்பட்டுட்டேன்...” என்றாள். அவள் கண்கள் இதற்கு மேல் கேட்காதேடா என்று என்னிடம் கெஞ்சிக் கதறுவதைப் போலிருந்தது.

அம்மா சொன்னது உண்மையா பொய்யா என்று தெரியாது. என் மேல் ஆசை வைத்திருந்ததாக சொல்லி என் வாயையடைத்து அவளின் இக்கட்டிலிருந்து தப்ப நினைத்திருக்கலாம்.

ஆனால், எனக்கு கர்வம் பெருமை ஏற்பட்டது. அம்மா மூத்திரத்தை போல ஓன்றை போகுமளவுக்கு என்னை நேசிக்கிறாள் என்ற பெருமிதம் என் உடல் முழுக்க பரவியது.

அம்மாவை ஓன்று பேசாமல் அன்பாக பார்த்து கொண்டு அவளின் அன்புக்கு சாட்சியாக எங்கிருந்தோ வழிந்த அந்த ஈரத்தை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

நேரம் செல்ல செல்ல எனமனதில் அபாய மணியடித்தது.

“வாம்மா...வீட்டுக்கு போய்டுவோம்...ப்ளீஸ்...” என்று மறுபடியும் கெஞ்சினேன்.

“சரிடா...வினித்...” என்று அம்மா சொல்லி என்னை நிற்க வைத்து, என் தோள்களை பிடித்துக் கொண்டு, முலைகளும் தாலியும் தொங்கி அசைந்தாட அம்மா எழுந்தாள். நான் அம்மாவின் முட்டியளவுக்குத்தான் இருந்தேன். தேக்கு மரத்தைப் போன்றிருந்த அம்மாவின் வலது தொடையை கைகளை சுற்றிப் பற்றி இழுத்து, “வாம்மா...போலாம்.” என்றேன்.

அம்மா ஏதோ திட்டத்தோடு தடுமாறுவதை உணர்ந்தேன். நான் பலமாக இழுக்க “கீகீகீச்ச்ச்ச்ச்.” என்று வழுக்கி அம்மாவின் காலுக்குடியில் விழுந்தேன். அப்போதுதான் உணர்ந்தேன், அந்த பிசுபிசு திரவம் அம்மாவின் கால்களில் வழிந்து அதனை முழுவதுமாக வழுவழுப்பாக்கியிருக்கின்றது. காலை பிடித்து எழ முயன்ற போது, மறுபடியும் வழுக்கினேன். திருவிழாவில் வழுக்கு மரம் ஏறுவதைப் போலிருந்தது.

அம்மா என்னை குணிந்து தூக்கினாள். அம்மாவின் அந்தரங்க திரவம் என் கை முழுவதும் படிந்துவிட்டிருந்தது. அதனை பார்த்து ஆசையாசையாக நக்கினேன்.

பதறிப் போன அம்மா, “ச்ச்சீ...கருமம் அதையெல்லாம் நக்க கூடாது.” என்று என்னை உலுக்கினாள்.

இது ஏதோ தப்புப் போல என்று நினைத்து, “சரி அம்மா...” என்று அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்டு, “வா வீட்டுக்கு போலாம்மா...ப்ளீஸ் எனக்கு பயம்மா இருக்கு.” என்றேன்.

“சரி வாடா.” என்று ஒரடி எடுத்து வைத்த அம்மா, ஏதோ நினைவில் மூழ்கினாள். அம்மாவின் உடல் கிளர்ந்தெழுந்து சிலிர்ப்பதை உணர்ந்தேன். வாயில் ஒரு புன்முறுவல் ஏற்பட்டது. சட்டென்று, என் நிம்மதியை குலைக்கும் விதமாக, ”இன்னும் கொஞ்சம் நேரம்டா.” என்று சொல்லி, அப்படியே திரும்பி தெருவின் நடுப்பகுதிக்கு விரைந்துச் சென்றாள். அம்மா அப்படி நடக்கும் போது இன்பத்தில் துடித்துக் கொண்டிருப்பதை அவளின் மார்பில் சாய்ந்திருந்த எனக்கு தெரிந்தது. தெருவை அங்கும் இங்கும் பார்த்து யாருமில்லை என்று உறுதிப் படுத்திக் கொண்டு, என்னை அவளின் முலைகள் மேல் போட்டுக் கொண்டு நடுத் தெருவில் அப்படியே மல்லாந்துப் படுத்து விட்டாள்.

வாய் வழியே என் இதயமே வந்துவிடும் போலிருந்தது. அவ்வளவு பயம். நடுத் தெருவில் அம்மணமாக படுப்பது என்பது சாதாரண் விஷயம் கிடையாது என்று அந்த வயதிலும் எனக்கு புரிந்திருந்தது. தெருவில் யார் வேண்டுமானாலும் எந்த வண்டி வேண்டுமானாலும் வரலாம். மனம் திக் திக் என்று அதிர்ந்துக் கொண்டிருந்தது.

அம்மாவின் முலைகள், உன் அம்மாவை காற்றுடா வினித் உன் அம்மாவை காப்பாற்றுடா வினித் என்று கத்தி என்னிடம் கென்சிக் கொண்டிருந்தது

அம்மாவின் பிடியில் திமிறிக் கொண்டு, “ப்ளீஸ் அம்மா....வேணாம்மா...ப்ளீஸ் எனக்கு பயமா இருக்கு அம்மா...யாராவது வந்துடுவாங்கம்மா...வீட்டுக்கு போலாம்மா” என்று கெஞ்சிக் கதறிக் கொண்டிருந்தேன்.

அம்மா என் கெஞ்சல்களை கதறல்களை காதில் வாங்காமல், என்னை தன் முலைகளின் மேல் ஆழமாக அழுத்திப் பிடித்துக் கொண்டு, தன் கால்களை மடக்கி தொடைகளை விரித்து தன் தொடைகளின் நடுப்பகுதியை உலகிற்கே காட்டுவதைப் போலே தூக்கிக் கொண்டிருந்தாள். அம்மாவின் கண்கள் சொக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. கிளர்ச்சியில் மூழ்கி கிறக்கத்தில் இருந்தாள்.

மறுபடியும் அம்மா அந்த மர்மமான வினோதமான மயக்கத்திற்கு செல்ல ஆயத்தமாகிக் கொண்டிருக்கின்றாள் என்று புரிந்தது. அம்மாவின் முலைகள், அம்மாவை அப்படி மயக்கத்துக்கு செல்ல விடாதே என்று எனக்கு அறிவுறுத்திக் கொண்டிருந்தது.

நான் என் கைகளால் அம்மாவின் முலைகளின் மேல் பரப்பையும் அம்மாவின் முகத்தையும் அடித்துக் கொண்டு, “ப்ளீஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...அம்மா.... வேணாம்மா வாங்க வீட்டுக்கு போகலாம்...மறுபடியும் மயங்கி விழாதீங்க...” என்று அழுது அம்மாவை மயக்கத்திற்கு போக விடாமல் பலமாக அடித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

அம்மா என்னை ஆற்றுப்படுத்துவதற்காக மேலும் என்னை இறுகப் பற்றி அவள் முலைகளின் மேல் புதைத்து, “கொஞ்ச நேரம் தாண்டா... அப்புறம் வீட்டுக்கு போய்டலாம்... வினித் ...கொஞ்ச நேரம் ப்ளீஸ்ஸ்ஸ்ஸ்....அம்மாவுக்காக கொஞ்ச நேரம் பொறுத்துக்கடா.” என்று இப்போது அம்மா என்னை நோக்கி கெஞ்சினாள்.

இப்போதும் நினைத்தாலும் எனக்கு சிலிர்ப்பு ஏற்படுகின்றது. அம்மா நடுத்தெருவில் நடு இரவில் ஓட்டுத் துணியில்லாம மல்லாந்து படுத்திருக்கிறாள். அவள் மார்பகங்களின் மேல் நான் ஓட்டுத் துணியில்லாமல் படுத்துக் கொண்டிருக்கின்றேன். இது யாராலும் கற்பனை செய்ய முடியாத கற்பனைச் செய்தாலும் செயல் படுத்த முயற்சி செய்ய முடியாத காரியம். காமத்தின் அன்பின் உச்சக்கட்ட வெளிப்படு என்றேச் சொல்லலாம்.

அம்மாவுக்கு விடுதலை தேவை. எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாத விடுதலை, தன்னை கட்டிப் போட்டியிருக்கின்றன அனைத்து சங்கிலிகளையும் உடைத்தெறிந்து நான் விடுதலையாகிவிட்டேன் என்று உலகத்துக்கு சொல்லும் செயலது.

அம்மா கிளர்ச்சியில் சிலிர்ப்பில் அச்சத்தில் உணர்ச்சிகளில் ஆட்ப்பட்டு கிறங்க ஆரம்பித்தாள். கண்கள் சொறுக ஆரம்பித்தது. அப்படி என்னை பிடித்து அழுத்திக் கொண்டிருந்த ஒரு கையை எடுத்து தொடைகளுக்கு நடுவே எடுத்துச் சென்றாள். கை வினோதமாக அசைந்தது. வினோதமான சத்தங்கள் எழுந்தது. என் நாடி நரம்பில் ஏறிவிட்ட அந்த வாசனை மீண்டும் வந்தது. அம்மாவின் உடலில் இன்பமும் ஆனந்தமும் கிளர்ச்சியும் ஏறுவதை உணர முடிந்தது. அந்த உயர்வுக்கு ஏற்ப அம்மாவின் கை தொடை நடுவே ஆட்டம் போட்டது.

அம்மா பித்துப்பிடித்த மயக்க நிலைக்கு போகப் போவது தெரிந்தது. அம்மாவை நிறுத்த வேண்டும். நடுத் தெருவில் மாட்டிவிட்டால் தப்பிக்க வழியில்லை. இப்போது அம்மாவின் ஒரு கைதான் என்னை அழுத்துவதால் எனக்கு சிறு இடைவெளி கிடைக்க, இரு கைகளை துழாவி அம்மாவின் மாமிச மலை முலைகளில் இருந்த காம்பை பிடித்து திருகி, கிள்ளி, இழுத்தேன். அம்மாவின் கழுத்து பகுதில் என் வாயை புதைத்து கடிக்க ஆரம்பித்தேன்.

ஒரு பக்கம் அம்மாவுக்கு இன்பம் ஏறிக் கொண்டு தன்னிலை மறந்து கொண்டிருக்க, இன்னொரு பக்கம் நான் அம்மாவுக்கு வலிகளை கொடுத்து கொண்டிருந்தேன். அம்மா இன்பத்திலும் வலியிலும் துடித்துக் கொண்டிருந்தாள். ஒரு கணம் வலியினால் தன்னிலைக்கு வர மறுகணம் தொடைகளுக்கு நடுவே இருக்கும் தன் கையின் பேய்யாட்டத்தால் கண்கள் சொறுக இன்பத்துக்குச் சென்றாள். அம்மாவின் காமத்துக்கும் அம்மாவை காப்பாற்ற நினைக்கும் என் பாசத்துக்குமிடையே பெரும் போராட்டம் நடந்துக் கொண்டிருந்தது.

நான் இன்னும் அம்மாவை ஆழமாக கடித்தேன். அம்மாவின் இரத்ததை என் நாக்கு சுவைக்க ஆரம்பித்தது. என் நககங்களின் கிள்ளல்களால் அம்மாவின் காம்புகளிலிருந்து இரத்தம் கண்டிப்பாக பீறிட்டிருக்க வேண்டும். ஆனால் இதையும் மீறி, அம்மா தன்னிலை மறந்துப் போகும் நேரம் அதிகமாகிக் கொண்டிருந்தது.

அம்மாவின் முலைகள் தோற்றுப் போய்டாதேடா...இன்னும் கிள்ளு இன்னும் கடி... உங்கம்மாவை காப்பாற்று... மயக்க இன்பநிலைக்கு அவளை போகவிடாதே... போகவிட்டா தெருவிலிருக்கும் நாய்க்கு சமமாக அசிங்கப்பட்டு போய்டுவீங்க... என்று எனக்கு சொல்லிக் கொண்டிருந்தது.

ஏதாவது தெய்வாதீனமாக நடந்தால் தான் அம்மாவை காப்பாற்ற முடியும் என்று நினைத்தேன். இன்னும் பலமாக கடிக்க காம்பை கிள்ள அம்மா வலியினால் துடிதுடித்து கண்களை திறந்து தன்னிலைக்கு வந்த நொடியில், சட்டென்று தொலைவிலிருக்கும் தெருவின் திருப்பத்தில் ஓரு ஆட்டோ திரும்பும் சத்தமும் வெளிச்சமும் கேட்டோம் பார்த்தோம்.

அம்மாவின் கழுத்தை கடித்துக் கொண்டிருந்த என் வாயை எடுத்து, “அம்மா ஆட்டோ வருதும்மா.” என்று அலறினேன்.

அம்மா பயந்து பதறினாள்.

அம்மாவுக்கு எப்படித்தான் அப்படி ஒரு சக்தி வந்ததுதோ தெரியவில்லை. எந்த ஒரு பிடிப்புமில்லாமல் மல்லாந்து நிலையிலிருந்து என்னை தூக்கிக் கொண்டே அப்படியே எழுந்தாள், ஓடிப்போய் எங்கள் கட்டிதத்தின் சுவரோரம் ஓட்டிய இரட்டில் ஓளிந்துக் கொண்டு குணிந்து ஓடி, முகப்பு விளக்கின் வெளிச்சத்தை மின்னல் போன்று சடுதியில் தாண்டி, இரண்டு இரண்டு படிகளாக எடுத்து வைத்து மொட்டை மாடிக்கு வந்துச் சேர்ந்தாள்.

ஒரு புயல் போல தெருவிலிருந்து மூன்றாவது மாடிக்கு வந்து, மூச்சு வாங்கிக் கொண்டு சவற்று பக்கம் நின்று எட்டிப் பார்க்க, சரியாக நாங்கள் நடுத்தெருவில் படுத்திருந்த இடத்தை ஆட்டோ கடந்துச் சென்றது. கொஞ்ச இடைவெளியில் தப்பித்துவிட்டோம்.

....தொடரும்

[Deep_Lover]

அம்மா ஆறுதலடைந்து ஒரு பெருமூச்சுவிட்டாள். இன்பம் அவளுடலில் பாய்வதை என்னால் உணர முடிந்தது. என்னைப் பார்த்து வெற்றிப் புன்னகையொன்றை உதிர்த்தாள்.

என்னை கீழேயிறக்கிய அம்மா, ஆட்டத்தில் வென்ற சிறுப் பெண்ணைப் போல துள்ளிக் குதித்து ஆட்டம் போட்டாள். “யேய்யாஆஆஆஆஆ... நாம் ஜெயிச்சோடோம்டா வினித்...” என்று கை கால்களை ஆட்டினாள். அம்மாவின் முலைகள் முயல்கள் போல துள்ளி குதித்தது. இல்லையில்லை மலைகள் துள்ளி குதிப்பதைப் போலிருந்தது. பிட்டங்கள் அதிர்ந்தன.

“ஆமாம் நாம ஜெயிச்சுட்டோம் வினித்.” என்று ஹை ஃபைவ் காட்டினாள். நானும் ஹை ஃபைவ் காட்டி அம்மாவின் கரத்தை தட்டினேன். எந்த ஆட்டத்தில் ஜெயிச்சோம், எந்த ஆட்டமாடினோம் என்று தெரியாமல் நானும் அம்மாவுடன் சேர்ந்து ஆடி துள்ளி குதித்தேன். அவ்வளவு நேரம் நெருக்கடியில் இருந்த நான் விடுப்பட்டவனைப் போல ஆட்டம் போட்டேன். கண்மண் தெரியாமல் குத்தாட்டம் போட்டோம்.

“எல்லோரையும் ஏமாத்திட்டோம். யாரும் நம்மளை கண்டுப்புடிக்கல. எனக்கு சந்தோஷமா இருக்கு.” என்று அம்மா சொல்லிக் கொண்டே கண்ட மேனிக்கு ஆட்டம் போட்டாள். நானும் அம்மாவுக்கு இணையாக ஆட்டம் போட்டேன். அம்மா மேல் மோதினேன். தொடைகளுக்கு நடுவே சிக்கிக் கொண்டு விழுந்து எழுந்து ஆட்டம் போட்டேன். கொஞ்ச நேரம் நின்று அம்மாவின் பேயாட்டத்தை ரசித்தேன். அம்மா எதைப் பற்றியும் கவலைப் படாமல் ஆடிக் கொண்டிருந்தாள். முலைகள் தாறுமாறாக கழன்று விடுவதைப் போல ஆடியது. அம்மாவின் முகம் அங்கிங்கும் சுழன்றது. கைகளை உயர்த்தி சுழற்றினாள். அம்மாவின் ஓவ்வொரு தசையும் துள்ளிக் குதித்தது. பிட்டங்கள் அதுப் பாட்டு தனி ஆவர்த்தனம் நடத்தியது. நானும் அம்மா கூட சேர்ந்து தொடார்ந்து ஆடினேன்.

உலகத்தை மறந்து ஆனந்தமாக ஆடினோம்.

நீண்ட நேரம் ஆட்டம் தொடர்ந்தது. ஒரு கட்டத்தில் சோர்வடைந்து வியர்வை வழிய சிரித்தப்படி குணிந்து கைகளை முட்டிக்கால்களை வைத்து ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து நமட்டுச் சிரிப்பு சிரித்தப்படி, நாங்கள் ஆடிய ஆட்டத்தை நினைத்துக் கொண்டோம். ஓய்வெடுத்தோம்.

அம்மா அப்படியே முட்டிக்கால் போட்டு உட்கார்ந்து கைகளை அகல விரித்து என்னை அழைக்க, நான் அப்படியே அம்மாவிடம் ஓடிப் போனேன். என்னை அவளின் வியர்வை நிறைந்த முலைகளில் அமுக்கி கட்டிப் பிடித்து, “தேங்க்ஸ் வினித்.” என்று என் நெற்றியில் முத்தமிட்டாள்.

அந்த முத்தம் வித்தியாசமானதாக இருந்தது.

என் உள்ளுணர்வு பேசியதா, அல்லது அவளின் ஆன்மா பேசியதா என்று தெரியவில்லை. அந்த சின்னஞ் சிறிய வயதிலும் அந்த முத்தம் கடைசி அத்தியாயத்தின் தொடர்ச்சி என்று தெரிந்தது. அம்மாவுடனான அன்பான உறவுக்கு முற்றுப் புள்ளி வரப்போகிறதென்று தோன்றியது. அம்மாவின் முலைகளும் அதை உணர்ந்திருக்க வேண்டும். என்னை கெட்டியாக பிடித்து என்னிடம் ஓட்டிக் கொண்டது.

சட்டென்று, அம்மாவை என்னிடம் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்ற வெறி ஏற்பட்டது.

அம்மா மெதுவாக, “ இப்படியே காலை வரைக்கும் மொட்டை மாடியில தூங்குவோம்.” என்றாள்.

“யாராவது வந்துடப் போறாங்க.” என்றேன் பயத்துடன்.

அம்மா என்னை தீர்க்கத்துடன் பார்த்து, “வந்தா வரட்டும்.” என்று மர்ம புன்னகையுடன் சொல்லியவாறு உள்ளேச் சென்று பாயையும் தலையணையும் எடுத்து வந்து போட்டு மல்லாந்துப் படுத்து என்னை அவளின் முலைகள் மேல் படர விட்டு, என் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். முலைகளின் திரட்சி என்னை தாலாட்டிக் கொண்டிருந்தது.

டக்கென்ற சத்தத்துடன் தெருவிளக்குகள் உயிர் பெற்று வெளிச்சத்தை மெதுவாக கக்க ஆரம்பித்தது. அந்த வெளிச்ச கதிர்கள் அம்மாவின் முகத்தை துலங்கச் செய்தன.

நான் அம்மாவின் முகத்தை பார்த்தேன். அது தெள்ளத்தெளிவாக தெளிந்த நீரோடையைப் போல அழகாக இருந்தது. அம்மாவின் முகத்தை இவ்வளவு அழகாக நான் பார்த்தது கிடையாது. இந்த அழகுக்காகத்தான் அம்மா இந்த ஆட்டத்தை ஆடியிருக்கிறாளோ என நினைத்தேன்.

இப்போது அம்மாவின் முகம் இதுதான் கடைசி தரிசனம் என்பதைப் போல எனக்கு சொல்லியது. அம்மா என்னிடமிருந்து விலகக் கூடாது. என் அன்பை அவளுக்கு காட்டி என்னிடமே கட்டிப் போட வேண்டும் என்று நினைத்தேன்.

மெதுவாக அம்மாவின் நெற்றியில் முத்தங்கள் பதிக்க தொடங்கினேன் என் எச்சில்கள் பட்டு அவளின் நெற்றி மினுமினுத்தது. அப்படியே நடு நெற்றியில் நாக்கை இழுத்து மூக்கின் நுனிக்கு வந்தேன். அம்மாவின் மூக்கு அவ்வளவு அழகாக நேர்த்தியாக இருக்கும். தடித்து அளவான நீளமும் அகலமும் கொண்டது. நாசி துவாரங்களின் அழகு சுண்டி இழுக்கும். நிறைய பேர் அம்மாவின் மூக்கை வெறித்தனமாகப் பார்ப்பதை நானே கண்கூடாக பார்த்திருக்கிறேன்.

அம்மாவின் மூக்கை மென்மையாக கடித்தேன். அம்மா மூக்கை சுளித்தாள். சட்டென்று அம்மாவின் வலது நாசி துவாரத்தில் என் சிறிய நாக்கை நுழைத்து ஒரு சுழற்று சுற்றினேன். அது அம்மாவின் மூக்கில் அரிப்பை ஏற்படுத்தியிருக்க வேண்டும் அம்மா மூக்கை சுளித்து கைகளால் மூக்கை கசக்கியப்படி சிரித்தாள். மறு மூக்கு துவார ஓட்டையில் என் நாக்கை நுழைத்து சுழற்றி எடுத்தேன். மறுபடியும் அம்மா சிரித்தப்படி மூக்கை சுளித்து கையால் கசக்கினாள். அம்மாவின் மூக்கு என் எச்சில்களால் மின்னியது.

“டேய் அது அசிங்கம்டா அப்படியெல்லாம் பண்ணக்கூடாது.” என்றாள்.

“எனக்கு புடிச்சியிருக்கும்மா.” என்றாள்.

கடைசி முறைதானே என்று அம்மா நினைத்திருப்பாள் போல. சும்மா இருந்தாள்.

நான் என் சின்னஞ்சிறு நாக்கை அம்மாவின் மூக்கின் துவாரங்களில் விட்டு நன்றாக சுத்தம் செய்தேன். என் எச்சிலை முழுவதுமாக அதுனுள் பரப்பினேன். நாக்கை துவாரத்தினுள் எவ்வளவு உள்ளே செலுத்த முடியுமோ அவ்வளவு உள்ளே செலுத்தி சுழற்றினே. அம்மா மூக்கை சுளித்தப்படி கையால் மூக்கை கசக்கியப்படி இருந்தாள். என் நாக்கு வளிக்குமளவுக்கு அம்மாவின் மூக்கினுள் என் நாக்கை செலுத்தினேன். அம்மாவின் மூக்கு இப்போது பளபளவென்று சிவந்து ரோஜாவைப் போல அழகாக இருந்தது. மூக்கின் துவார சுவை என் நாக்கை சுண்டியிழுத்தது. அம்மாவுக்கு சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை. அம்மாவின் மூக்கை பலமாக கடித்தேன்.

அப்படியே அம்மாவின் வாய்க்கு வந்து பெரிய வனப்பான உதடுகளை மென்மையாக கடிக்க ஆரம்பித்தேன். சிவப்பாக இருந்த அது மேலும் சிவப்பாக ஆனது. அம்மா நாக்கை வெளியே நீட்ட அதனை அப்படியே கவ்வினேன். அம்மா சட்டென்று நாக்கை இழுத்து தன் வாயினுள் போட்டுக் கொண்டு சிரித்தப்படியே மீண்டும் நாக்கை வெளியே நீட்டினாள். நான் மீண்டும் கவ்வினேன். இந்த விளையாட்டு நீண்டது.

ஓரு கட்டத்தில் அம்மா வாயை ஆவென்று திறக்க அதினுள் என் நாக்கை போட அம்மா என் நாக்கை அவளின் வாயினுள் இழுத்து அவளின் நாக்கினாள் என் நாக்கை சுத்தமாக சுத்தம் செய்தாள். நான் நாக்கை வெளியே எடுக்கவிடாதபடிக்கு என் நாக்கை கவ்வினால், நான் எப்படியோ திமிறி நாக்கை எடுத்து அம்மாவின் கன்னத்தில் வைத்து கோலம் போட்டேன். முகம் முழுக்க கோலம் போட்டேன்.

கண்கள் பக்கம் வரும் போது, அம்மா கண்ணிமைகளை மூட காத்திருந்தேன். இமைகள் மீது முத்தமிட காத்திருந்தேன். ஆனால், அம்மா இமைகளை மூடாமல் அப்படியே என்னை வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

எனக்கு எப்படி அந்த எண்ணம் தோன்றியதோ தெரியவில்லை.

சட்டென்று மென்மையாக இமை மூடாத அம்மாவின் இடது கண்கள் மீது என் சின்னஞ் சிறிய நாக்கை வைத்து கண்கள் முழுவதும் சுழற்றினேன். அதிசயமாக அம்மா இமைகளை மூடி கண்களை பாதுகாக்கவில்லை. இமைகளை மூடாமல் இருந்தாள். நாக்கை எடுத்து அம்மாவின் அழகான கண்களை பார்த்து மீண்டும் இமைமூடாத கண்களின் மீது என் நாக்கை வைத்து சுழற்றினேன். ஆசைத்தீர் இடது கண்ணை என் நாக்கு தீண்டியப் பிறகு வலது கண்ணை என் நாக்கு அதேப் போல தீண்டியது.

நாக்கும் வாயும் வலிக்க அம்மாவின் முகத்தை ஆசையாசையாக பார்த்தேன்.

"என்னடா வினித் அம்மா முகத்தை அப்படி பண்ணிட்டே...” அன்போடு அம்மா கேட்டாள்.

“உங்க முகம் இன்னிக்கு அவ்வளவு அழகா இருக்கும்மா...” என்றேன்

“அப்படியா...அம்மா முகம் புடிச்சியிருக்கா...” என்றாள்.

“ஆமாம்மா...”

“அம்மாகிட்ட வேறே என்னவெல்லாம் புடிச்சியிருக்கு...”

“உங்க முகம் மட்டும் தான் புடிச்சியிருக்கும்...” என்றேன்.

“மத்ததெல்லாம்...” குழப்பமாக கேட்டாள்.

“மத்ததெல்லாம் பார்த்த பயமா இருக்கும்மா...” என்றேன் நடுக்கத்துடன்.

“என்னடா சொல்ற பயமா...அம்மாகிட்ட என்ண்டா பயம்...எதைப் பார்த்து பயந்துட்டே...” மேலும் குழம்பி பதற்றத்துடன் கேட்டாள் அம்மா.

“இதைப் பார்த்தா பயமா இருக்கா...” என்று அம்மாவின் முலைகளை தொட்டு காண்பித்தேன்.

“அதைப் பார்த்து பயப்படறளவுக்கு என்ண்டா இருக்கு...” அம்மாவின் குரல் ஏனோ தழுதழுத்தது.

கொஞ்ச நேரம் கண்களை மூடி அம்மாவின் முகத்தைப் பார்த்து, “பெருசு பெருசா இருக்குமா...பெரிய ஃபுட்பால் மாதிரி தொங்கிட்டிருக்கும்மா... நீ எப்படி அதை தூக்குறேன்னு எனக்கு பயமா இருக்கும்மா... அது ஆடும்போது ஏதோ பெரிய பலாப்பழம் ஆடற மாதிரி இருக்கும்மா...எங்கே அது உங்க மார்பை கிழித்துக் கொண்டு ரத்தம் வழிய கீழே விழுந்ததுடுமோ பயமா இருக்குமா...நீங்க மயக்கமா இருக்கறப்போ அது பெருசா தடியாயிடுதும்மா... இது...” காம்புகளை சுட்டிக்காட்டி, “ என் விரலை விட பெருசா இருக்கும்மா...சில சமயம் கோலிக் குண்டு மாதிரி பெருசாயாயிடுமா...எப்படி கோலிக்குண்டு மாதிரியாகுதுன்னு தெரியல... இருட்டுல அதை பார்த்தா ஏதோ பெரிய இரண்டு ராட்சச பூதங்களை பார்த்தா பயமா இருக்கும்மா.” என்றேன்.

“அது பயப்படற மாதிரி ஓன்னுமேயில்லடா வினித்...” தூக்கிவாரிப் போட்ட குரலில் சொன்னாள்.

“இப்போ பயமில்லம்மா...” என்றேன் சந்தோஷமாக.

“இப்போ பயமில்லையா...” குழப்பமாக கேட்டாள் அம்மா.

முகத்தில் சந்தோஷம் பொங்க, “ஆமாம்மா இப்போ நாங்க ரொம்ப ஃபிரண்ட்ஸாயிட்டோம்.”

”ஃபிரண்ட்ஸ் ஆயிட்டிங்களா...” திடுக்கிட்டப்படி கேட்டாள்.

“ஆமாம்மா...” என்றேன் குதூகலத்துடன்.

“எப்போ...எப்படி...” அம்மாவின் முகத்தில் ஆச்சரிய ரேகைகள்.

நான் சிரித்தப்படி, “நானும் நீயும்...அசோக் அங்கிள் வீட்டுக்கு முன்னாடி பயந்து செத்துகிட்டிருந்தப்போ...இந்த இரண்டும் தான் என்னை கட்டிப் பிடிச்சு அரவணைச்ச மாதிரி இருந்துச்சும்மா...பயப்படாதே வினித் நாங்க இருக்கோம்...உன்னை காப்பாத்துவோம்னு எனக்கு சொல்லிச்சும்மா...அப்பத்தேலேருந்து நானும் இவங்களும் ஃபிரண்ட்ஸாயிட்டோம்...பேசிகிட்டோம்...”

“ஓஓஒ...” அம்மா புரியாமல் சொன்னாள்.

“அப்போ ஏண்டா ரத்தம் பீய்ச்சியடைக்கிற மாதிரி கிள்ளுன அதை... அம்மாவுக்கு பயங்கரமான வலிடா அங்கே...எரிச்சல் எரிச்சலா இருக்கு...” அம்மா வேதனையுடன் சொன்னாள்.

“அதுதான் என்கிட்ட கிள்ளச் சொல்லிச்சும்மா... என்னையும் உன்னையும் காப்பாத்த அதுதான் கிள்ளச் சொல்லிச்சும்மா...”

“ஓஓஓ...” என்று அம்மா விக்கித்துப் போனாள்.

இப்போது குழந்தைகளுக்கு உரித்தான ஆர்வம் ஏற்பட்டது, “இது ஏன் லேடீஸுக்கு மட்டும் இருக்கு பாய்ஸீக்கு இல்ல...” என கேட்டேன்.

அம்மாவுக்கு சற்று அதிச்சியானால். “அதுவா...ம்ம்ம்ம்...அம்மாவுங்களுக்கு பாப்பாக்கள் பிறந்தா அவங்களால சாப்பிட முடியாதுல அதனால இதை வெச்சுத்தான் பாப்பாக்களுக்கு பால் கொடுக்கனும்னு கடவுள் படைச்சிருக்காரு.” என்று கதைச் சொன்னாள்.

“அப்போ நானும் இதுலத்தான் பால் குடிச்சேனா...” ஆவலுடன் கேட்டேன்.

“ஆமாடா...” அம்மா முகத்தில் கலவையான உணர்ச்சிகள்.

“எப்படி...” என்றேன்.

அம்மா நெளிந்தாள், “இப்ப வேணாம் இன்னொரு டைம் சொல்றேன் சரியா.” என்றாள் கண்டிப்புடன்.

"சரிம்மா...” என்றேன்.

அம்மா பெருமூச்சு விட்டாள். நான் முலைகளை பார்த்துப் பயப்படுவது அம்மாவை ஏதோ செய்திருக்க வேண்டும். என் மனதை அறிய ஆவல் உண்டாக்கியிருக்க வேண்டும்.

”வேற என்னடா பயம் உனக்கு..." அம்மா பாசமாக கேட்டாள்.

“இதைப் பார்த்தா பயம்...” என்று தொப்புளை தொட்டுக் காட்டினேன்.

“அதுல என்னடா பயம்...”

“பெரிய ஓட்டையா இருக்குது...” பயந்தப்படி சொன்னேன்.

”நீயும் பெரியவனான அது பெருசாத்தான் இருக்கும்...”

“இல்லம்மா உந்து ரொம்ப பெருசு...குகை மாதிரி இருக்கு...”

“ஓ அப்படியா...” அம்மாவின் முகத்தில் இப்போது கவலை ரேகைகள்.

“எல்லாத்தையும் விட அதை பார்த்தா தான் பயமா இருக்கு...” என்றேன் மெதுவாக

“எதுடா...”

“உங்க தொடைக்கு நடுவே இருக்குல அது...” என்றேன்.

அம்மா சற்று நேரம் அமைதியாக இருந்தாள்.

“அங்கே என்ண்டா இருக்கு...” என்றாள் மெதுவாக.

“என்ன இருக்குன்னு தெரியாதும்மா...ஆனா என் தலை முடியை விட அங்கு நிறைய முடி இருக்கும்மா...கருப்பா பயங்கரமா இருக்கு...பேய்க் காட்டுப் போல முடி இருக்கும்மா...அதை பார்த்தாலே எனக்கு பயமா இருக்கும்மா...”

“பயப்படறதுக்கு ஒண்ணுமில்லடா...” என்றாள் சிறு நடுக்கத்துடன்.

“இல்லம்மா நீங்க முழிச்சிகிட்டிருக்கறப்போ எனக்கு பயம் கிடையாதும்மா... ஆனா நைட் எனக்கு முழிப்பு வந்து.... நீங்க நல்லா தூங்கிட்டிருப்பீங்க...எனக்கு இந்த பந்தைப் பார்த்து கீழே எப்படியிருக்கும்னு நினைச்சு பயம் ஏற்பட்டு உங்க மேலே மூத்திரம் போய்டுவேம்மா...” என்றேன் படுக்கையில் சிறுநீர் கழிக்கும் வெட்கத்துடன்.

“என் செல்லக்குட்டி...அம்மாவை பார்த்து இவ்வளவு பயமா...” என்று அம்மா அக்கறையுடன் கேட்டாள்.

“ஆமாம்மா...” சற்று தயங்கி, “ ஆனா உங்களை எனக்கு புடிச்சிருக்கு...ஐ லவ் யூ அம்மா...” என்றேன் நெகிழ்ச்சியாக

“எப்பவுமே அம்மாவை லவ் பண்ற பையன் தானே நீ... என்ன புதுசா சொல்லிகிட்டு” என்றாள் அம்மா அன்பாக.

“ஆமாம்ம...ஆனா...”

“என்னடா ஆனா...”

“நீங்க என்னை இனிமே லவ் பண்ண மாட்டீங்க... என்னை ஹேட் பண்ணூவீங்க... என்னை உங்க கிட்ட சேர்க்க மாட்டீங்க.” என்று உடைந்துப் போன குரலில் சொன்னேன்.

திடுக்கிட்ட அம்மா, “யார் சொன்னது...” எனக் கேட்டாள்.

“உங்க முகம் காட்டிக்குடுக்கது... எனக்கு தெரியும்...” அம்மாவின் முலைகளை பற்றியப்படி, “என் ஃபிரண்ட்ஸான இந்த பந்து ரெண்டும் எனக்கு சொல்லிச்சு... இனிமே என்னை கிட்டக்கவே சேர்த்துக்க மாட்டீங்க...” என்றேன் அழும் குரலில்

“அப்படியெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல...” அம்மா பதறிப் போய் சமாதனப்படுத்த முயன்றாள்.

“ஓண்ணுமில்லேன்னா...நீங்க ஏன் அம்மணமா கீழே போய் விளையாடீனீங்க...” எனக்கு முழுவதுமாக புரியவில்லையென்றாலும் சில உண்மைகளை கோடிட்டு காட்டும் வயதுக்கு மீறிய முதிர்ச்சி இருந்தது.

உண்மை எனக்கு தெரிந்து விட்டது என்று அம்மாவின் முகத்தில் பயம் ஏற்பட, “அது அம்மா சந்தோஷத்துக்காக விளையாடனும் விளையாட்டுடா...அது இப்ப சொன்னா புரியாது... அது அம்மாவை புதுப்பிக்கறதுக்கான விளையாட்டு...ஆன்மா விளையாட்டு... நீ பெரியவனான அதெல்லாம் புரிஞ்சிக்குவே...” என்று சால்ஜாப்பு சொன்னாள்.

“போம்மா எனக்கு எல்லாமே தெரியும்...கடைசியா என்கிட்ட அன்பு காட்டனும்ங்கறதுக்காக அப்படி செஞ்சீங்க...” என்று அழுதேவிட்டேன்.

அம்மா பதறிப் போய்விட்டாள். நான் இப்படி முதிர்ச்சியாக பேசுவேன் என்று எதிர்ப்பார்க்கவில்லை. ஒன்று தெரியாத வயசு என்று நினைதிருந்தவளுக்கு எனக்கு எல்லாம் தெரியும் புரிநிதிருக்கின்றது என்ற உண்மை அவளுக்கு தெரிய வந்த தருணம் அது. விக்கித்து அப்படியே இருந்துவிட்டு, “டேய் வினித் அம்மாவை மன்னிச்சுருடா... உன் வயசு பசங்களுக்கு ஓன்னும் தெரியாத விவரமறியாத பசங்களா இருக்காங்க...அதேப் போல நீயும் இருப்பேன்னு நம்பிட்டேன்...ஆனா கடவுள் உன் வயசுக்கு மீறிய புரியற சக்தியும் அறிவும் கொடுத்திருக்காரு...அதுப் புரியாம நான் ஏதோ ஏதோ பண்ணிட்டேன்... கொஞ்சம் சாக்கிரதையாக இருந்திருக்கனும்...” என்று ஏற்பட்ட அதிர்ச்சியை மறைத்து, என்னிடம் மன்னிப்பு கேட்டு சமாளிக்க முயன்றாள்.

அம்மா அவமானப்படுகிறாள் என்று தோன்றியது. என் கண்களுக்கு அம்மா செய்தது எல்லாம் அசிங்கமானது கிடையாது, ஏன் அம்மாவின் நிர்வாணமே எனக்கு அழகுதான் அசிங்கம் கிடையாது என்று புரியவைக்க வேண்டும் என நினைத்தேன்.

ஆனால் அவள் நினைத்ததைப் போல என் மனதில் எந்த தாக்கமும் ஏற்படவில்லை, அவளை ஆறுதல் படுத்த, “அதெல்லாம் எனக்கு தப்பா படலேம்மா... நீங்களும் அப்பாவும் எதை செஞ்சாலும் எனக்கு தப்பா தெரியலேமா... நல்லதுக்குத்தான் செய்வீங்க எனக்கு தெரியும்... எதையும் அசிங்கமா பார்க்கல... எனக்கு...” என்று நான் சொல்ல வந்ததை சொல்ல தெரியாமல் நிறுத்தினேன்.

“உனக்கு...” என்று கேட்ட அம்மாவின் முகத்தில் திகில் நிறைந்திருந்தது.

“நீங்க வேணும்மா...உன் அன்பு வேணும்மா...உங்க அரவணைப்பு வேணும்மா.... ப்ளீஸ் என்னை விலக்காதீங்கம்மா...” என்று அழுது அரற்றினேன். அழுதுக் கொண்டே அம்மா முகத்தில் முத்தங்களைப் பதித்தேன். என் கண்ணீர் அவளின் முகத்தில் மழைப் போல விழுந்தது.

அம்மா என்னை நீண்ட நேரம் அழ விட்டாள். என் கண்ணீர் துளிகளை அவளின் நாக்கால் துடைத்தாள். ஒரு கட்டத்தில் என் அழுகை விசும்பலாக மாறியது. நான் அப்படியே அன்புக்காக ஏங்கும் கண்களுடன் அம்மாவை ஏறிட்டேன்.

அம்மாவின் முகத்தில் அன்புத் தேங்கியிருந்தது. புன்னகையும் நேசத்தையும் கருணையையும் பொழிந்துக் கொண்டிருந்தது.

என் கன்னத்தை தன் விரல்களால் வருடியப்படி“வினித் அம்மா சொல்றதை நல்லா கேட்டு மனசுல பதிய வெச்சிடு...” என்றாள்.

“சரிம்மா...” என்றேன்.

“இப்போ அம்மா உன்னை தள்ளி வைக்கறது விஷயமே கிடையாது. நீ அம்மாவை தள்ளி வெச்சு, அம்மாவ புரிஞ்சிக்காம அம்மாகிட்ட அன்பும் பாசமும் காட்டாம போறதுதான் பிரச்சனை.” என்றாள்.

“எனக்கு புரியலம்மா...” என்றேன் குழப்பமாக.

“சரி புரிய வைக்கிறேன்... ஆனா முதல்ல பிராமிஸ் பண்ணனும்...” அம்மாவின் முகத்தில் ஆவல் தெரிந்தது.

“சரிம்மா...”

“சாதாரணமா பிராமிஸ் பண்ணக் கூடாது. அம்மா மேலே பிராமிஸ் பண்ணனும். பிராமிஸை மீறிட்டேனா அம்மா செத்துப் போய்டுவேன் சரியா... அந்த மாதிரி பிராமிஸ் பண்ணனும்.” அம்மா தீர்க்கமா சொன்னாள்.

அம்மாவின் தலைமேல் என் வலது கையை வைத்து“உங்க மேலே பிராமிஸ் அம்மா...” என்றேன்.

”அம்மாவை நீ எப்போதும் தப்பா நினைக்க கூடாது. அம்மா விலகினாலும் நீ அம்மாவை விட்டு விலகக் கூடாது. பிராமிஸ் பண்ணு.” என்றாள்.

அவள் தலை மேல் இருந்த என் கையை அழுத்தியப்படி, “பிராமிஸ்...அம்மா...” என்றேன்.

“ஓகே...நான் உன்மேலே அன்பு செலுத்துலேன்னா நீ எப்படியோ வாழ்ந்துடுவே... ஆனா நீ என் மேலே அன்பு வைக்காம போனா அம்மா செத்துப் போய்ட வேண்டியதுதான்...” மென்மையான குரலில் சத்தியத்தைச் சொன்னால் அம்மா.

“நான் அந்த மாதிரி பண்ண முடியாதும்மா...பண்ண மாட்டேன்ம்மா...” என்று மறுபடியும் சத்தியம் செய்தேன்.

“நீ அம்மாவை லவ் பண்றதுக்கு காரணம் என்ன...” என்று கேட்டாள்.

“எனக்கு தெரியலம்மா... தானா லவ் பண்றேன்...”

“அம்மா உன் மேலே பாசமா இருக்காங்னு, நீ கேட்டதையெல்லாம் வாங்கி தரவாங்கன்னு, உன்னை அடிக்க மாட்டாங்கன்னு, உன்னை சந்தோஷமா வெச்சிருக்காங்கன்னு நினைச்சுதான் அம்மா மேலே பாசமா இருக்கியா...” என என் கண்களைப் பார்த்து கேட்டாள்.

“இல்லம்மா... அதுக்காக எல்லாம் இல்லம்மா...” என்று வேகமாக சொன்னேன்.

“அப்போ...”

“தானா உன் மேலே லவ் வருதும்மா...” என்று தாயின் மேல் உள்ள மகன் பாசத்தை ஐந்து வார்த்தைகளில் சொன்னேன்.

“அப்போ அம்மா உன் மேலே கறாராவும் கண்டிப்பாவும் கரெக்டாவும் இருந்தா... நல்லது கெட்டதை சொல்லி... தப்பு செஞ்சா அடிச்சான்னா... அம்மாவை லவ் பன்ண மாட்டியா...” நிதானமாக கேட்டாள்.

“இல்லம்மா...அப்பவும் உன் மேல உள்ள லவ் போகாதும்மா...” என என் ஆன்மாவில் என்ன இருக்கிறதோ அதை அம்மாவிடம் சொன்னேன்.

” சோ இனிமே அம்மா உஙகிட்டிருந்து விலகி உன்னை கறாராவும் கண்டிப்பாவும் கரெக்டாவும் வளர்த்தா...என் மேல வெச்சியிருக்கற லவ்வை கொஞ்சம் கூட குறைக்க கூடாது...சரியா வினித்.” என்று கெஞ்சும் குரலில் மொத்த தாய்ப்பாசத்தை கொட்டும் வார்த்தைகளால் அன்பொழுக கேட்டாள்.

நான் நெகிழ்ந்துப் போய், “கண்டிப்பாம்மா...நீங்க என்கிட்ட எப்படி நடந்துகிட்டாலும்...நான் உங்க மேலே வெச்சியிருக்கற லவ் குறையாதும்மா...” என்றேன் அம்மாவை திருப்திப் படுத்தும் சந்தோஷத்தில்

இப்போது அம்மா முகத்தில் நிம்மதி பரவி சந்தோஷத்துடன், “அதுதான் நீ என் பையனா இருக்கே...அம்மா செய்யறது எல்லாம் உன் நன்மைக்காகத்தான் உன் மனசுல ஆழமா பதிய வெச்சுக்கோ...” என்றாள்.

“கண்டிப்பாம்மா....ஆனா...” என்றேன் பீடிகையுடன்.

“என்ன ஆனா...” என்றாள் புருவத்தை உயர்த்திய அம்மா.

“ஏன்...” என்று முக்கியமான கேள்வியை கேட்டேன்.

அம்மா நீண்ட நேரம் மவுனம் காத்தாள். அந்த கேள்விக்கான விடையை எப்படி சொல்வது என்று யோசித்துக் கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. ஓரு நீண்ட பெருமூச்சை விட்டுப்படி, “வினித் நீ தான் என் உயிர் வாழ்கை எல்லாம். வினித். எந்த அம்மாவும் பழகாத விதமா உன்கிட்ட நான் பழகியிருக்கேன். அப்படி பழக இந்த சமூகம் விடாது. சின்ன பையன் தெரியாதுன்னு தைரியமா நான் செஞ்சாலும் உனக்கு இப்போ அது தெரிஞ்சிப் போச்சு. அது எப்படிப்பட்ட வரப்பிரசாதம் உன்னதம்னு உனக்கு இப்ப புரியாது உணர முடியாது. நீ அம்மாவை தப்பா நினைக்க மாட்டேன் எனக்கு தெரியும். அம்மாவை புரிஞ்சப்பேன் தெரியும். அம்மாகிட்டே இன்னும் நெருக்கமா வந்து எனக்கு மகன் ஸ்தானத்தை விட ஃபிரண்ட்ன்னு ஆயிடுவே. நான் நினைச்ச மாதிரி வளர்வே...உன் மனசு சொக்கத் தங்கம்...ஆனா...” கண்களை மூடியப்படி நிறுத்தினாள்.

”என்னம்மா...” என்றேன்.

உடலை ஒரு முறை முறுக்கினாள்.

“அம்மாவுக்குன்னு ஒரு மனசு இருக்கு உணர்ச்சிகள் இருக்கு, ஒரு எல்லை இருக்கு. செய்யக் கூடாதுன்னு ஓன்னு இருக்கு. நினைக்க கூடாதுன்னு ஒன்னு இருக்கு. இதை தாண்டக் கூடாதுன்னு ஓன்னு இருக்கு. அதெல்லாத்தையும் மீறினா அம்மாவும் அழிஞ்சி நீயும்....அப்பாவும் .... ஏன் கூட இருக்கறவங்களையும் அழிச்சிடும். அம்மாவின் அந்த மனசை இப்ப புரியற வயசு உனக்கு கிடையாது. வளர்ந்து அனுபவப்பட்டால் தான் அம்மா இப்போ சொன்னது அப்போ புரியும்....”

அம்மா கண்களை மூடியப்படி நிறுத்தினாள். கொஞ்ச நேரம் ஆழ்ந்த அமைதிக்கு பின், “உன்னை விலகியிருக்க அம்மாவால முடியாது. ஆனா அதுதான் நல்லதுன்னு தெரிஞ்சப்பறம் அதை நீயும் நானும் சகிச்சிக்கத்தான் வேண்டும்.” என்று அழுகை நிறைந்த குரலில் சொன்னாள்.

நான் மவுனமாக இருந்தேன். அம்மா சொல்வது எனக்கு சுத்தமாக புரியவில்லை. ஆனால் ஓன்று மட்டும் நிச்சயமாக தெரிந்தது. இதுவரை இருந்த அம்மா போலில்லாமல் புது அம்மாவாக மாறப் போகிறாள் என்று.

சட்டென்று என் முகத்தில் சோகம் குடிக்கொண்டது.

அதை உனர்ந்த அம்மா, “அம்மாவை நம்பு, அம்மாகிட்டேயிருந்து விலகியிரு வினித். அம்மா இனிமே உன்கிட்ட கண்டிப்பா இருப்பேன். எப்போ அன்பு செலுத்தனுமோ அப்ப செலுத்துவேன். உனக்கு என்ன செய்ய வேண்டுமோ அதை அந்த நேரத்துல செய்வேன்.” என்றாள்.

அது தான் இறுதி என்று அம்மா சொன்னவிதத்தில் தெரிந்தது. அதை மாற்ற மாட்டாள் என்று தெரிந்தது.

“எனக்கு என்னமோ பயமா இருக்கும்மா...” என் உள்ளுணர்வு உணர்ந்ததை சொன்னேன்.

“ப்ளீஸ்டா...புரிஞ்சிக்கோ வினித்...நீ என் செல்ல மகன்ல.” என்றாள் என்னிடம் இறைஞ்சும் தொனியில்.

“ம்ம்ம்ம்...” என்று முழுமனதில்லாமல் சம்மதம் சொன்னேன்.

அதை உணர்ந்த அம்மா, தன் நிலையை பட்டவர்த்தனமாக உணர்த்த முடியாமல் திணறினாள்.

“என்ன செஞ்சாலும் என்ன ஆனாலும் கட்டங்கடைசியா... அம்மா ஒரு பெண் தானே...” என்றாள் சத்தமாக.

அம்மா ஒரு பெண் தானே, என்ற வார்த்தைக்கு அவ்வளவு சக்தி கொடுத்து சொன்னாள். அது என் மனதில் ஆன்மாவில் பதியுமாறு சத்தத்துடன் சொன்னாள்.

அம்மா ஒரு பெண் தானே, என்ற மந்திரம் என் மனதில் ஓளிக்க தொடங்கியது. அந்த மந்திரம் எனக்கு பலத்தை கொடுக்கும் என நினைத்தாள் போல.

“அம்மாவுக்கு ஓரே ஒரு ஆசைத்தாண்டா, என் மகனான உனக்கு அம்மாவா மட்டும் இருக்க விரும்புறேன்....” என்றாள்.

எனக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை. ஆனால் இப்படி பேசுகிறாளே என்று நினைத்து, முழுமனதுடன் “சரிம்மா...” என்றேன்.

இனிமேல் அம்மா எனக்கில்லை என்று நினைத்து அம்மாவிடமிருந்து விலக எழ முற்பட்டேன். அம்மா அதனைப் புரிந்துக் கொண்டாள்.

”இன்னிக்கு நைட்டும் நாளைக்கும் அடுத்த நாள் காலை வரைக்கும் அம்மா பழைய அம்மா. அடுத்த நாள் காலைலேருந்துதான் புதிய அம்மா” என்று சொல்லி என்னை இழுத்து இறுக பற்றிக் கொண்டாள்.

நான் சோகமாக அம்மா மேல் படுத்துக் கொண்டிருந்தேன். என்னால் கசங்கிய அவள் முலைகள் சோகமாக இருந்தன. நானும் முலைகளும் பரஸ்பரம் ஆறுதல் சொல்லிக் கொண்டிருந்தோம்.

அம்மா என் தலையை கோதியப்படி, “நாளைக்கு அப்பா வரார்டா...” என்று அம்மா சந்தோஷம் பொங்க சொன்னாள். அவள் உடலில் பூரிப்பும் இன்பமும் ஏற்பட்டது.

அப்பா வருவதில் எனக்கு சந்தோஷம் தான். எனக்கு பிடித்த விளையாட்டுப் பொருட்களை வாங்கி வருவார் என தெரியும்.

தூக்கம் என்னை ஆட்கொள்ள ஆரம்பித்தது கண்கள் சொக்கியது.

“வினித் தூங்கிட்டியா...”

“ஆ...” என்று தூக்க கலக்கத்தில் சொன்னேன். கண்கள் திறக்க முடியாமல் இமைகள் அழுத்தமாக மூடியது.

அம்மா மெதுவாக கால்களை மடக்கி தொடையை விரித்து ஒரு கையை தொடைகளுக்கு நடுவே எடுத்துச் செல்வதை உணர முடிந்தது. கையசைந்தது. அந்த அசைவுக்கு ஏற்ப அம்மாவின் உடலில் இன்பதிர்வலைகள் எழுந்து அடங்கி மீண்டும் எழுத் தொடங்கியது. அலை அலையாக அம்மாவும் உடலில் இன்பம் பாய்ந்ததை உணர முடிந்தது. அந்த இன்ப அலைகளின் மேல் தாலாடியப்படி தூங்க தொடங்கினேன்.

“வினித்.” அம்மா கூப்பிடவது எங்கோ கேட்பதைப் போலிருந்தது.

அம்மா பேசுவது கேட்டாலும். தூக்கம் என்னை பதிலளிக்காமல் செய்தது. அம்மா என் நெற்றியில் முத்தமிட்டாள். நான் தூங்கிவிட்டேனா என்று உறுதிப்படுத்தினாள்.

“நாளைக்கு அப்பா வரப்போறாருடா. அம்மாவை வெச்சி செய்யப்போறாருடா. என்னை கிழிச்சி தொங்கப்போட்டுருவாருடா. உண்டு இல்லைன்னு ஆக்கிடுவாருடா.” என்று சொல்லியவாறு தன் கை ஆட்டத்தை அதிகப்படுத்தினாள்.

“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆஆஆ... அப்பாகிட்டேயும் மகன் கிட்டேயும் மாட்டிகிட்டு நான் படற அவஸ்தை இருக்கே, யார் கிட்டே போய் முறையிடறது. யார் கிட்டே போய் இந்த பஞ்சாயத்தை சொல்றதுன்னு தெரியல. இரண்டுப் பேரும் என்னை உண்டு இல்லைன்னு பண்ணிடுவாங்க.” என்று பிதற்றுவது எனக்கு கேட்டது.

“வினித் அம்மா கிட்ட இருக்குற பெரிய பந்துலேருந்து நீ எப்படி பால் குடிச்சேன்னு கேட்டல...இப்படித்தான் நீ பால் குடிச்சேடா என் செல்லம்.” என்று அடக்க முடியாத சந்தோஷத்துடன், மெதுவாக ஒரு முலைக் காம்பை எடுத்து என் இதழ்களில் தழுவி உருட்டி அழுத்தி காம்பினாலேயெ என் இதழ்களை பிளக்க வைத்து திறந்த வாயினுள் அந்த அழகிய வனப்பான காம்பை உள்ளே புகுத்தினாள். இயற்கை தந்த உணர்வு ஞானத்தால் என் வாய் தன்னிச்சையாக அம்மாவின் காம்பை சப்ப ஆரம்பித்தது. அம்மாவின் காம்பு வளரத் தொடங்கியது. பெரிய கோலிக் குண்டாகி என் வாயை நிரப்பியது. பப்புள் கம்மைப் போல கடித்து உருட்டி சப்பிப்படியே எச்சில் ஓழுக தூங்கிப் போனேன். அதை இன்னும் ரசித்து ருசிக்க வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டாலும் தூக்கம் அதனை நிறைவேற்ற விடவில்லை.

எங்களுக்கு அப்போது விதி செய்தது தெரியாது. அம்மாவை மீறி செயல்கள் அறங்கேறின. அம்மா விலக சொன்ன நேரத்திலிருந்து, நானஅம்மாவை சாதரணமாக தொடவே நெடும் நாட்களாகிவிட்டன. நானும் அம்மாவும் பரம எதிரிகளாக மாறிவிட்டோம்.

வானத்தில், எதிர்காலத்தை அறியும் தேவதைகள் இருந்தாள், கண்டிப்பாக பாவம் தாயும் மகனும் என்று உச்சுக் கொட்டியிருப்பார்கள்.

...தொடரும்.

[knockout19]

கதை மோனநிலையில் போய்டிருக்கு முக்கியமான இடத்தில் சஸ்பென்ஸ் வைத்து விட்டீர்கள். இதைப் போன்றே பெரிய அப்டேட் களாக வழங்குங்கள்