Adultery రివర్స్ గేర్.... by lotuseater

[Eswar P]

అద్భుతమైన కథ ఇది. లోటసీటర్ గారు అద్భుతంగా వ్రాసారు. కానీ మధ్యలో ఆపేశారు . I like this story very much.thank you very much sir for reposting here.

[Milf rider]

యెంచేతంటావ్?"
"యేమో మరి!"
"ఓస్! యేముందందులో! ఇలా గుడ్డలు విప్పి ఒకర్నొకరం నాక్కోవడం, చీక్కోవడం - ఇదంతా కొత్తేగా మనకు!"
"అది కాదు. మరొకందుకు!"
"ఆ మరొకందుకు యెందుకో చెప్పు!"
"ఇన్నాళ్ళూ మధుకర్ తో సరసాల్లో పడి ఈ సంగతే నాకు అవగాహనకు రాలేదు. ఇప్పుడాలోచిస్తే నువ్వు నాకు తెలిసిన రుక్మిణివేనా అనిపిస్తోంది."
"ఎందుకటా?"
"అదే నాకు అంతుపట్టడం లేదు. మొదట నీతో పరిచయం యేర్పడినప్పుడు నిన్ను చాలా సాదా సీదా మామూలు గృహిణిలాగే భావించాను. కానీ ఇప్పుడలా అనిపించడం లేదు."
"మరిప్పుడేమనిపిస్తోంది?"
"నీగురించి నాకసలేం తెలీదేమో అనిపిస్తోంది."
ఆ మాటకు నేను సమాధానం చెప్పలేదు.
అచ్చమాంబ నావంక ఇంకా విచిత్రంగా అలా చూస్తూనే వుంది."లోకంలో భర్తనుంచి దూరంగా వున్న ఆడవాళ్ళని చాలామందిని చూశాను. అంతెందుకు, నేనూ అలా దూరంగా వున్నదాన్నే. అలాంటప్పుడు వాళ్ళు మూడు పనుల్లో యేదో ఒకటి చేస్తారు."
"యేం చేస్తారు?" ఆసక్తిగా చూశాను. 
"ఒకటి - మొగుడితో దూరంగా వుండలేక రాజీపడిపోయి ఉద్యోగమైనా మానేసి వెళ్ళి అతగాడితో కలిసిపోతారు."
"బావుంది, తర్వాత?" 
"రెండు - మొగుడ్ని యేమాత్రం కేర్ చేయకుండా నచ్చినవాడితో నప్పించుకుంటారు. అందుకు నేనే ఉదాహరణ."
"ఇంకా?"
"మూడోరకం ఆడవాళ్ళు అటు మొగిడితోనూ రాజీ పడక, పరాయి మగాడితోనూ పోక వ్యక్తిత్వం నిలుపుకుంటారు. నువ్వు మూడోరకం అనుకున్నాను."
"ఇప్పుడేమైంది. నేనా మూడోరకం కానంటావా?"
"కాదనే అనిపిస్తోంది. అసలు నువ్వీ మూడు రకాల ఆడవాళ్ళలో యే కోవకూ చెందినదానిలాగా లేవు. పైకి కనిపించేంత అమాయకురాలివేం కాదు. గొప్ప జాదూగర్ వి."
ఆ మాటకు గాట్టిగా నవ్వేశాను. 
నేను నవ్వుతుంటే గుండెమీద నా రొమ్ములు తుళ్ళి తుళ్ళి పడసాగాయి. 
"యెందుకూ నవ్వుతావ్? నేనిలా అంటుంటే నీకు కోపం రావడంలేదా?" అంది తను.
"మైడియర్ అచ్చమాంబా, నువ్వు చెబుతున్నదాంట్లో చాలా నిజముంది. ఒకవిధంగా జాదూగర్ నే నేను. నువ్వు నన్నలా పిలిచినా యేమనుకోను," అన్నాను.
"నీగురించి అన్ని విషయాలూ నాకు చెప్పలేదు. అవునా?"
"అసలు నామీద అనుమానం యెప్పుడొచ్చిందో చెబితే విని సంతోషిస్తాను."
"యెప్పుడో కాదు, ఇప్పుడే వచ్చింది. మొదట నేను మధుకర్ తో వేయించుకున్నప్పుడు నీతులు చెప్పావ్. అది అందరూ చేసేదే. కానీ నువ్వందులోంచి తప్పుకుపోయే ప్రయత్నం చేయలేదు. పైగా నన్ను యెంకరేజ్ చేశావ్. అందుకు పరాకాష్ఠ ఈ సాయంకాలం తర్వాత జరిగిన విశేషాలే! మొదట మధుకర్ చేత పక్కనుండి మరీ నన్ను చేయించడం. తర్వాత మధుకర్ తో కలిసి ఒకే ఇంట్లో వుండేలా యేర్పాటు చేయడం. తీరా చూస్తే ఇందులో నీ స్వార్థం యేమీలేదు. మధుకర్ తో చేయించుకోవడం నీకిష్టం లేదని మరోవంక చెబుతావ్. అయినా మాతో కలిసి అదే ఇంట్లో వుండడానికి సిద్ధపడ్డావ్. నిన్నెలా అర్థం చేసుకోవాలో తెలియడంలేదు."
చిన్నగా నిట్టూర్చాను.
అచ్చమాంబ ఇంకా నన్నలా విచిత్రంగా చూడ్డం మాననేలేదు.
ఇంకా నామీద అలా పడుకునే వున్న తన వీపు మీంచి ఓ చెయ్యి ప్రేమగా తన యెత్తు పిర్రలమీద బోర్లిస్తూ మృదువుగా నిమిరాను. 
"పిచ్చి అచ్చమాంబా! ఇందులో నా స్వార్థం లేదని యెందుకనుకుంటావ్?" అన్నాను.
"అంటే?" వింతగా చూసింది తను.
"నిన్ను మధుకర్ చేత పక్కనుండి చేయించడం లో నా స్వార్థం కూడా లేకపోలేదు. మీ ఇద్దరూ చేసుకుంటూ వుంటే చూసి ఆనందిస్తున్నాను కదా!" అన్నాను.
"నువ్వు చెప్పేది నాకర్థం కావడం లేదు."
"అర్థమయ్యేలా చెబుతాను విను. అమెరికాలో, ఇంకా కొన్ని దేశాల్లో బ్లూ ఫిల్ములు బాహాటంగానే చూస్తున్నారని పేపర్లలో వార్తలు చూస్తున్నాం. అవునా?"
బుర్రూపింది తను.
"బ్లూ ఫిల్ములు వాళ్ళంతా యెందుకు చూస్తున్నారు? ఎదుటివాళ్ళు పని జరుపుకుంటుండగా చూడాలనే ఇష్టమే కదా! అలాంటి ఇష్టమే నాలోనూ వుందనుకో! పైగా నువ్వు నాకు చూపిస్తున్నది లైవ్ బ్లూ ఫిలిం!"
"ఛీ! అది కూడా ఓ ఇష్టమే!?"
"యెందుక్కాకూడదు? నేను మధుకర్ తో చేయించుకుంటే చూడాలనుందని నువ్వేగా గోల పెడుతున్నావ్!"
అర్థమైనట్టు తలూపింది అచ్చమాంబ. 
"మధుకర్ తో చేయించుకోవడం నీకెందుకు ఇష్టం లేదో చెప్పు," అంది.
"అది చెప్పాలంటే చాలానే వుంది. అయితే ఇందాక నువ్వన్న మాటల్లో ఒకటి మాత్రం అక్షరాలా నిజం. నాగురించి అసలు నీకేమీ చెప్పనేలేదు నేను. చెప్పిందంతా పైపైనే చెప్పాను. చెప్పకుండా దాచిపెట్టింది ఇంకా యెంతో వుంది."
ఒక్కసారిగా నేనా మాట చెప్పేయడంతో నోరు తెరిచి నన్నలా చేష్టలుడిగినట్టు చూస్తుండిపోయింది తను.
"నిజం! నాగురించి నీకు చెప్పకుండా దాచిపెట్టింది యెంతో వుంది," అన్నాను.
"అదేమిటో నాకు చెప్పవా?" చివరికెలాగో నోరు మెదిపి అడగ్గలిగింది.
"చెబుతాను. చెప్పాల్సిన సమయం వచ్చేసింది. మనం ఇంత దగ్గరయ్యాక చెప్పకా తప్పదు. కానీ నువ్వుకూడా నాతో కొన్ని విషయాలు చెప్పలేదుగా!" అన్నాను కొంటెగా.
"నేనా! నేనేం చెప్పలేదు నీకు?" విచిత్రంగా మొహం పెట్టింది అచ్చమాంబ.
"చెప్పలేదు మరి! ఇన్నాళ్ళనుంచి మీ ఇద్దరికీ కాపలా కాస్తున్నాను. అయినా అసలు మధుకర్ కీ నీకూ లంకె యెలా కుదిరిందో మాత్రం యెప్పుడూ నాతో చెప్పలేదు నువ్వు. అవునా!?"
అచ్చమాంబ మొహం లో సిగ్గు తొంగి చూసింది. "అయినా అందులో అంత చెప్పుకోవడానికేం వుంది? ఒక అడ, ఒక మగ! ఇద్దరూ మాంచి అవసరం మీదున్నారు. వాళ్ళిద్దరికీ లింకు కుదరడంలో ఆశ్చర్యం యేముంది?" అంది.
"నేను చెప్పేది అది కాదు. మొదట మధుకర్ నీతో పరిచయం కావడానికి కారణం నేను. నాకే తెలీకుండా మీరిద్దరూ కూడబలుక్కున్నారంటే అసలు సిసలు జాదూగర్లు మీరే!" అన్నాను.
"సరే ఒప్పుకుంటున్నాను. మేం జాదూగర్లమే! నీ ఫ్లాష్ బ్యాక్ యేమిటో చెప్పు. వినాలని తెగ ఆరాటం పెంచేశావు నువ్వు!"
నవ్వుతూ తల అడ్డంగా వూపాను. "అదిప్పుడే చెప్పను. మధుకర్ తో నీకెలా కలిసిందో ముందు నువ్వు చెప్పాలి. నువ్వది చెప్పాక నాగురించి చెప్పాల్సింది అప్పుడాలోచిస్తాను!" అన్నాను.
అచ్చమాంబ నామీదనుంచి పక్కకు ఒరిగి యేదో ఆలోచనలో పడింది.
నేను తన తొడమీద లావాటి నా తొడ వేసి నొక్కుతూ, "చెప్పవా?" అన్నాను లాలనగా.
చివరికి ఆలోచనలోంచి బయటపడుతూ నావంక చూసింది చిన్నపాటి సిగ్గుతో నవ్వింది తను.
"సరే చెబుతాను విను!" అంది.
నేను మరింత దగ్గరగా జరిగి తనని కౌగిలించుకుంటూ, "చెప్పు!" అన్నాను.

[Milf rider]

Originally Posted by mahidhar809 

హమ్మయ్య ఇప్పటికి శాంతించారన్నమాట...... Thank u all.... 

A SMALL ADVICE ;

ఎవరికైనా సరే కత నచ్చకపోతే సున్నితంగా రచయితకి చెప్పండి ... అటు రచయితను ఇటు చదువరులను బాధ పెట్టకండి ...
ఔ మల్ల గిది బానే ఉంది గాని 

గా చెప్పేదేదో రచయితకు private message చేస్తే గీ 
లొల్లి ఉండదు అనుకుంట 

గట్లనే నాకు తోచిన చిన్న ముచ్చట 
రచియితను బాధపెట్టే లాంటి రిప్లయ్ లు వస్తే 

1) సున్నిత మనస్కులు - ఇంత కష్టపడి రాస్తే ఇక్కడ నా తరపున నన్ను 
అభిమానించే వాళ్ళు లేరా అని , అలాంటి కామెంటుకి బదులు ఇవ్వకపోతే కథను 
మధ్యలోనే వదిలి వెళ్ళే అవకాశం ఉంది 

2) జగమెరిగిన వాడు - పిచ్చి కామెంట్లు పెట్టే వాన్ని 
బజారులో మొరిగే దానిలా భావించి తన పని అలా చేసుకుంటూ వెళ్తాడు 

3) రఫ్ అండ్ టఫ్ - ఇలాంటి చోట అలా కామెంటు పెట్టిన వారికి ఇలాగే ఉండాలి అనేలా 
బూతు పురాణం లంకించుకుని దుమ్ము దులిపేస్తారు 

నాకు తోచింది రాశాను

______________________________

[Milf rider]

అచ్చమాంబ మళ్ళీ యేదో ఆలోచనలో పడింది. 
"మళ్ళీ యేమిటి నీ బోడి ఆలోచన?" అన్నాను తన పిర్ర గిల్లి.
"మరేం లేదు. యెక్కడినుంచి ప్రారంభించాలా అని ఆలోచిస్తున్నాను," అంది తను.
"అబ్బో! అంత పొడుగేంటి నీ కథ?!"
"చెప్పాలంటే పొడుగే! లేదంటే చిటికెలో చెప్పేయొచ్చు. అసలు కథ యెక్కడ ప్రారంభించాలన్నదే ముందు నిర్ణయించుకోవాలి."
"చాలానే వుందే!"
"ఛాయిస్ నీకే వొదిలేస్తున్నాను. కథ మొదట్నుంచీ చెప్పమంటావా, లేక మధుకర్ తో నాకు తంటసం కుదిరినప్పటినుంచే చెప్పమంటావా?" 
తన మొహం లోకి విచిత్రంగా చూశాను. "అంటే మధుకర్ తోటి ఇదవకముందునుంచే నీ కథ ఇంకా వుందన్నమాట!" అన్నాను ఆశ్చర్యంగా.
"కాస్త కాదు, చాలానే వుంది," అంది అచ్చమాంబ.
"అమ్మో! మధుకర్ కంటే ముందు నీకిలాంటి బేరాలేం లేవనుకుంటున్నానే!"
"నేనలా యెప్పుడైనా అన్నానా? అనివుంటే మాత్రం అదబద్ధం."
"నీకు అబద్ధాలు చెప్పడం కూడా చేతవుతుందన్నమాటా!"
"మన పాత సామెత వుండనే వుందిగా - రంకు నేర్చినమ్మ బొంకు నేర్వదా అని. అంతే అనుకో!"
"నిజంగా అలా అనుకోవల్సిందేనమ్మా! కానీ నువ్వలాంటిదానివంటే చస్తే నమ్మలేను," అన్నాను.
"ఇప్పుడు చెప్పు. కథ యెక్కడినుంచి మొదలెట్టమంటావ్?"
"పట్టువదలని విక్రమార్కుడు చెట్టువద్దకు తిరిగివెళ్ళి చెట్టుపైనుంచి శవాన్ని దించి......." 
"ఆగాగు! ఇప్పుడీ రాత్రప్పుడు శవాలూ బేతాళాలూ యెందుకులే! యెక్కడినుంచి కథ మొదలుపెట్టాలో చెప్పు!"
"ఇందులో చెప్పేదేముందీ? మొదట్నుంచీ ఫుల్లు స్టొరీయే చెప్పు!" అన్నాను నవ్వుతూ. 
అచ్చమాంబ చెప్పడం మొదలెట్టింది.

***

అచ్చమాంబ నాన్నగారికి వాళ్ల వూళ్ళో మంచి బట్టలకొట్టు ఒకటుంది. నలుగురు మగపిల్లల తర్వాత పుట్టిన అచ్చమాంబ అంటే వాళ్ళ నాన్నగారికి వల్లమాలిన అభిమానం. కొడుకులందరినీ వ్యాపారంలో పెట్టినా కూతుర్ని మాత్రం బాగా చదివించాడు. వాళ్ళ కుటుంబంలో అచ్చమాంబ ఒకర్తే డిగ్రీ చేసిన ఆడపిల్ల కావడం విశేషం. అన్నలు పొద్దుననగా కొట్టు చూసుకోవడానికి వెళ్తే ఇక రాత్రి యే తొమ్మిదిన్నరకో ఇంటికి రావడం. అందువల్ల వాళ్ళతో చిన్నప్పట్నుంచీ చనువులేదు అచ్చమాంబకు. తనేమిటో తన లోకమేమిటో అన్నట్టుండేది. సాయంత్రం నాలుగున్నరకి కాలేజీ వదిల్తే ఇంటికొచ్చాక ఒంటరిగా పుస్తకాలు చదువుతూ, రేడియో వింటూ కాలం గడిపేస్తుండేది. వాళ్ళమ్మ యెప్పుడూ వంటగదిలోనే! గారాల కూతురికి యే పనీ చెప్పేది కాదు. 
చిన్నప్పటినుంచీ అచ్చమాంబకు మంచి దోస్తు అంటూ ఎవరైనా ఉన్నదీ అంటే అది తన పిన్ని కాని పిన్ని. పేరు ప్రసన్నకుమారి. పిన్ని అన్నంతమాత్రాన అచ్చమాంబ కంటే చాలా పెద్దదేమీ కాదు - ఓ అయిదారు సంవత్సరాలు పెద్దది - అంతే. అచ్చమాంబ తల్లి నారాయణమ్మకు సొంత చెల్లెలేమీ కాదామె. వరసకు మాత్రమే పిన్ని అచ్చమాంబకు. దూరపు చుట్టరికం. కానీ రెండు కుటుంబాల మధ్య మంచి సంబంధాలుండేవి. అందువల్ల సందు దొరికితే చాలు, ప్రసన్నకుమారి ఇంటికి పరిగెత్తుకెళ్ళేది.
"అక్కా అని పిలవ్వే!" అని ప్రసన్నకుమారి యెంత మొత్తుకున్నా ఎందుకో చిన్నప్పట్నుంచీ తనని పిన్నీ అనే పిలిచేది అచ్చమాంబ. 
వాళ్ళిద్దరి స్నేహాన్ని చూసేవాళ్ళు తెగ ముచ్చట పడిపోయేవారు. "బావున్నారే మీ పిన్నీ కూతుళ్ళు! ఇంత చిన్న పిన్నికి అంత పెద్ద కూతురు!" అంటూ నవ్వే వాళ్ళు.
ప్రసన్నకుమారికి మొదట్నుంచీ మగపిచ్చి ఎక్కువ. వావీ వరసా కూడా చూడకుండా మగపిల్లలతో రాసుకు పూసుకు తిరుగుతుండేది - అదీ అచ్చమాంబ అన్నలతో. అచ్చమాంబ పట్ల యెంత వాత్సల్యం చూపించేవాడో కొడుకుల పట్ల అంతే ఖరోడాలా ప్రవర్తించేవాడు ఆమె తండ్రి. ఆయన చేతుల్లో తోలు వొలిపించుకోవడానికి భయపడి అచ్చమాంబ అన్నలు ప్రసన్నకుమారికి దూరంగా పారిపోయేవాళ్ళు. 
చిన్నప్పుడు అదంతా చూడ్డానికి తమాషాగా అనిపించేది అచ్చమాంబకు. అయితే పెద్దయ్యాక దాని అర్థం బోధపడ్డంతో ప్రసన్నకుమారికి ఆ విషయంలో మాంచి వత్తాసుగా మారిపోయింది. దేనికైనా రెండర్థాలు వచ్చేలా మాట్లాడ్డంలో ప్రసన్నకుమారి అందెవేసిన చెయ్యి. పిన్ని చెప్పే డబల్ మీనింగు జోకులకి పగలబడి నవ్వుతుండేది అచ్చమాంబ. అయితే స్వతహాగా సిగ్గరి కావడం వల్ల తను మాత్రం అలాంటివి మాట్లాడేది కాదు. 
ప్రసన్నకుమారికి వున్నయావకు తగ్గట్టే తన వొళ్ళు కూడా మాంచి కసిగా వుండేది. తెల్లని తెలుపు. వయసుకు మించి ఎక్కడికక్కడ ఎబ్నార్మల్ గా పెరిగిపోయిన సైజులు. "లావైపోతావే! తినడం తగ్గించు," అని ఎవరైనా హెచ్చరించినా లెక్క చేసేది కాదు. ఆ సైజుల వల్లే మగాళ్ళు తనని వెర్రెక్కినట్టు చూస్తారని బాగా తెలుసు ప్రసన్నకుమారికి. అలా అందరూ తనని చూడ్డమంటే ఇష్టం ఆమెకు. దాంతో బోర విరుచుకు తిరిగేది. అచ్చమాంబ తనకు పూర్తిగా విరుద్ధం. నల్లని మేను. సన్నని వొళ్ళు. ప్రసన్నకుమారి ముందు ఎవరి కళ్ళకూ ఆనేది కాదు అచ్చమాంబ.
పెళ్ళయే లోపు ప్రసన్నకుమారి యెవరో ఒకర్తో సీలు తెరిపించుకోవడం ఖాయమనిపిస్తుండేది అచ్చమాంబకు. అయితే అలాంటి ఉపద్రవం యేదీ జరక్కుండానే అచ్చమాంబ ఎయిత్ క్లాసులో వుండగా ప్రసన్నకుమారికి పెళ్ళైపోయింది. ఆమెగారి తిరుగుళ్ళు కనిపెట్టి అర్జెంటుగా పెళ్లి జరిపించేశారామె తల్లిదండ్రులు. లేకుంటే ఏమై వుండునో యేమో! 
ప్రసన్నకుమారి మొగుడికి పెద్ద బజారులో మంచి ఫ్యాన్సీ షాపుండేది. ఆ కుటుంబంలో మగపిల్లలకి పెళ్ళయ్యే సమయానికల్లా ఉమ్మడి కుటుంబం నుంచి విడిపోయి వేరే వ్యాపారం పెట్టుకోవడం ఆనవాయితీగా వస్తుండడంవల్ల పెళ్ళై కాపురానికి వెళ్ళేసరికే వేరే ఇల్లు, ఇంట్లో సొంత పెత్తనం అన్నీ సమకూడాయి ప్రసన్నకుమారికి. అది బాగా ఉపకరించింది అచ్చమాంబకు. ఇదివరకటి కంటే ప్రసన్నకుమారికి పెళ్ళయాకే ఆమె ఇంటికి రాకపోకలు ఎక్కువ చేసింది. 
అచ్చమాంబ వెళ్ళేసరికి ప్రసన్నకుమారి ఇంట్లో ఆమె ఒక్కతే వుండేది. ఇద్దరూ కూడబలుక్కుని చక్కిలాలూ పునుగుల్లాంటివి వండుకోవడం, అవి తింటూ జాలీగా కబుర్లు చెప్పుకోవడం ఇంచుమించు వాళ్ళ దినచర్యగా మారింది. పెళ్ళయినా గానీ కొంచెం కూడా మారలేదు ప్రసన్నకుమారి. అవే బూతు కబుర్లు. అవే డబల్ మీనింగు డైలాగులు. రాను రాను రెండర్థాల మాటలు మానేసి నేరుగా అసలుపని గురించే కొంచెం కూడా సంకోచం లేకుండా అచ్చమాంబతో పచ్చిగా మాట్లాడ్డం కూడా మొదలెట్టింది. అవన్నీ బోలెడు ఆసక్తితో వింటుండేది అచ్చమాంబ. 
రోజూ రాత్రిళ్ళు మొగుడితో తనెలా చేయించుకుందో అన్నీ విడమర్చి మరీ చెబుతుండేది ప్రసన్నకుమారి. అతగాడి పేరు గోవిందు. కొంచెం కూడా ఆ పని గురించి అవగాహనలేని వాజమ్మట. అతన్ని తనే గాడిలో పెట్టింది ప్రసన్నకుమారి. అసలు మొదటి రాత్రే పెళ్ళాన్ని ఏం చేయాలో తెలీక వెర్రిమొహం పెట్టుక్కూచున్నాడట తను. చూసినంత సేపు చూసి చివరికి వీడివల్ల యేమీ అయ్యేది లేదని తనే బరితేగించేసిందట. శోభనం రాత్రి పెళ్లికూతురు సిగ్గూ యెగ్గూ లేకుండా తనంతట తనే చీర విప్పుకుని పాలగ్లాసుతో జాకెట్టు లంగాల్లో తనవంక రావడం చూసి నోరు వెళ్ళబెట్టేశాడట ఆ మానవుడు. 
"పాలు తాగుతారా?" అని అడిగిన పెళ్ళానికి ఏం సమాధానం చెప్పాలో తెలీక గంగిరెద్దులా బుర్రూపేడట తను. 
"యే పాలు తాగుతారూ?" అందిట వయ్యారంగా ప్రసన్నకుమారి.
"ఏం పాలేంటీ? ఆవు పాలు తాగను. గేదె పాలయితే తాగుతాను," అన్నాడట తను.
"నయం! గాడిద పాలు తాగరూ?" అందట నెత్తి కొట్టుకుని.
"ఛీ! గాడిద పాలెవరయినా తాగుతారేంటీ?" అన్నాడట ప్రసన్నకుమారి మొగుడు.
"ఎలా చెప్పాలయ్యా మగడా నీకు! నా దగ్గరున్న పాలు తాగుతారా?" అందిట ప్రసన్నకుమారి.
" ఛీ ఛీ! నీదగ్గర అప్పుడే పాలెక్కడుంటాయమ్మా! నువ్వు పట్టుకున్న గ్లాసులో పాలు తాగుతాను!"
"అయితే తాగు!" అందిట విసురుగా ప్రసన్నకుమారి.
అతను అర్జెంటుగా పెళ్ళాం చేతుల్లో పాలగ్లాసు లాక్కుని చుక్క మిగలకుండా మొత్తం తాగేసి పిల్లిలా పెదాలు నాక్కుంటూ చూశాడట ఆమె వైపు.
ఈ సడేమియా మొగుడినుంచి అంతకంటే ఆశించేదేమీ వుండదుగనక అతనివంక మిర్రి చూస్తూ, "నాదగ్గర పాలుండవని తమరికెవరు చెప్పారమ్మా?" అంటూ కొర్రీ వేసిందట ప్రసన్నకుమారి.
"ఆ-! నాకెందుకు తెలీదు!! మా అమ్మ చెప్పిందిగా!!!" అంటూ తెలివిగా చూశాడట తను.
"ఓహో! ఇంకా ఏం చెప్పిందో మీ అమ్మ?!!"
"పిల్లలు పుడితేగానీ ఆడవాళ్ళకు పాలురావని కూడా చెప్పింది."
"సంతోషించాం! అదయినా చెప్పింది! పిల్లలు పుట్టాక పాలు ఎక్కడినుంచి వస్తాయో కూడా చెప్పిందా లేదా?"
"ఛీ! అదెక్కడయినా అమ్మ చెబుతుందేంటీ?" 
"అమ్మ చెప్పకపోతే మరెలా తెలుస్తుందీ?"
"అది మగాళ్ళే తెలుసుకోవాలిగా!"
"సరే! నాకు పిల్లలు పుడితే పాలు ఎక్కడినుంచి వస్తాయో చెప్పుకోండీ చూద్దాం!"
"ఛీ! అది నేను చెప్పను!"
"ఎందుకో?"
"నాకు సిగ్గేస్తుంది బాబూ!"
"మా నాయనే! పోనీ పిల్లలు ఎలా పుడతారో అదయినా చెప్పిందా లేదా మీ అమ్మ! లేక అదీ మగాడే తెలుసుకోవాలా?"
"ఓ! అది నాకెప్పుడో తెలుసు!" గొప్పగా చూశాడు గోవిందు.
"అలాగా! ఎలా పుడతారో చెప్పండిమరి!"
గోవిందు సిగ్గుతో మెలికలు తిరిగిపోతూ, "నాది తీసి నీదాంట్లో పెట్టి ఆడిస్తే పుడతారు!" అన్నాడు.
"అమ్మయ్య! ఇప్పటికి దారికొచ్చాడండీ మగాడు! యేది యెక్కడ పెట్టి ఆడించాలంటారూ?!" అంటూ గోముగా చూసింది తను.
గోవిందు కుడిచేతి మధ్యవేలు ఆడిస్తూ, "ఇది పెట్టాలి!" అన్నాడు.
"ఇదా!" అంది ప్రసన్నకుమారి నోరావులిస్తూ.
"ఇదే! ఇక్కడ పెట్టాలి," అన్నాడామె బొడ్డు చూపెడుతూ.
ప్రసన్నకుమారి చెప్పింది విని పొట్ట చెక్కలయ్యేలా నవ్వింది అచ్చమాంబ. "నీ దూలకు సరయిన మొగుడే దొరికాడులే పిన్నీ!" అనేసింది.
"ఒకవేళ నన్ను కనిపెట్టడానికి డ్రామా ఆడుతున్నాడా అని అనుమానం వచ్చిందంటే నమ్ము! ఉహు-కాదు! ఆయనగారి తెలివే అంత! దేవుడిచ్చిన మెదడంతా వ్యాపారంలో వేలకు వేలు సంపాయించడానికి మాత్రమే ఖర్చు చేస్తే శోభనం గదిలో ఇలాంటివే జరుగుతాయి!" అంది ప్రసన్నకుమారి.
"ఆ తర్వాతేం జరిగిందీ?" దీర్ఘం తీస్తూ అడిగింది అచ్చమాంబ. 
ఇంకా పడీ పడీ నవ్వుతూనే వుంది తను!
ఇలా లాభం లేదనుకుని ప్రసన్నకుమారి అతన్ని మంచం మీదనుంచి లేవమని ఆదేశించింది. ఎందుకో తెలీక తత్తరపాటుతో అతను లేచి నిలబడుతూనే అమాంతం అతన్ని కౌగిలించేసుకుంది.
"అయ్య బాబోయ్, ఇదేంటీ?" అన్నాడతను.
"ఏంటో చెబుతానుండు!" అంటూ అతన్ని మంచం మీదికి తోసి తనూ మీదపడిపోయిందట ప్రసన్నకుమారి.

[Milf rider]

అమ్మో! బరువుగా వున్నావ్!" అన్నాడు గోవిందు.
"కొత్త పెళ్ళాం మీదెక్కితే బరువంటావ్ నువ్వేం మగాడివయ్యా!" అంటూ అతని పట్టుపంచె లాగిపారేసింది ప్రసన్నకుమారి. 
"ఇదేంటీ! బట్టలెందుకు వూడదీస్తున్నావ్?" సిగ్గుపడ్డాడు గోవిందు.
ప్రసన్నకుమారి అతని ఎగ్గు సిగ్గుల్ని ఎంతమాత్రం కేర్ చెయ్యలేదు. విషయం యేమిటంటే గోవిందు పాపం యెప్పుడూ పాంటూ షర్టుల్లో తిరిగే అలవాటున్నవాడు. పెళ్ళికొడుకుని చేశాక అతని మొలకో పట్టు పంచ కట్టబెట్టారు. ఎలాగో దాన్ని అష్టకష్టాలు పడి వూడిపోకుండా కట్టుకొచ్చాడు. అదికాస్తా ఇప్పుడు ప్రసన్నకుమారి చేతుల్లో పడి శుభ్రంగా వూడిపోయింది. అతనలా గింజుకుంటుండగానే లోపలున్న లంగోటీ కూడా చట్టున లాగి పారేసింది ప్రసన్నకుమారి. అదీ కట్టుకునే అలవాటు లేనివాడాయె! అసలు పాంటులోపల అండర్వేరుకూడా వేయకుండా తిరిగే అర్భకుడాయె! గోవిందు బట్టలన్నీ కూడా కొత్త బనీనుతో సహా గోవిందా అయిపోయాయి. 
మొగుడి మొలమీద కూర్చుని గుర్రమెక్కిన వీరనారిలా చేతులు పైకెత్తి జాకెట్టూ, దానితో పాటు లోనున్న బ్రా రెండూ ఇంచుమించు ఒకేవూపులో తీసిపారేసుకుంది ప్రసన్నకుమారి. పెళ్ళాం కన్నెరొమ్ములు చూస్తూనే ఒక్కసారిగా గుడ్లు తేలేసి గప్ చిప్ అయిపోయాడు గోవిందు. ట్యూబ్ లయిటు వెలుతుర్ని తలదన్నేలా ఇందాక తను తాగిన పాలవన్నెలా తెల్లగా, గుండ్రంగా, నిక్కచ్చిగా నిలబడిపోయున్నాయవి. ఎప్పుడూ ఆడగాలి సోకని గోవిందుకి అకస్మాత్తుగా వాటంతటవే బయటపడిపోయేసరికికళ్ళు బైర్లు కమ్మేసినట్లైపోయాయ్. 
అంతటితో ఆగలేదు ప్రసన్నకుమారి. మొగుడి మొలమీదనుంచి అమాంతం లేచిపోతూ అతని నడుముకి అటోకాలూ ఇటో కాలూ వేసి జమాజెట్టిలా నిలబడిపోతూ లంగా బొందు వూడదీసేసి కిందికి జారిపోనీయకుండా గుప్పిట్లో ఒడిసిపట్టుకుని తలమీదనుంచి తీసి అవతల పారేసింది. 
అదిరిపోయాడు గోవిందు. వెన్నలా తెల్లగా కండబట్టి నిగనిగలాడిపోతున్న ప్రసన్నకుమారి తొడలు చూసి నాలుక తడారిపోయిందతనికి. ఆ తొడలు విడవిప్పుకుని ఆమె నిలబడ్డంతో వాటిమధ్య పొంగడంలా మధ్యలో సన్నని చీలికతో ఇంకా విడీ విడనట్టున్న ఉపస్తు ఆపూట కార్యానికి వీలుగా నున్నగా కోవాబిళ్ళలా తొడల లోపలి మడతల్తో సహా బహిర్గతమైపోయింది. ఆ తొడలమీదనుంచి కాంతి పరావర్తనం చెందుతుంటే భరించలేనట్టు కళ్ళు గాట్టిగా మూసేసుకున్నాడు. 
చట్టున మళ్ళీ అతని మొలమీద కూర్చుండిపోయింది ప్రసన్నకుమారి. ఈ రాత్రికోసం యెప్పట్నుంచో యెదురు చూస్తుండటంతో అతని చేతకానితనానికి రెచ్చిపోయి అప్పటికే అంతులేని కామం తలకెక్కి పోయిందామెకు.
"ఇంతవరకూ యే మగాడికీ అప్పగించకుండా భద్రంగా దాచిపెట్టి తెచ్చి ఇప్పుడు నీ ముందు పచ్చిగా తెరిచి చూపిస్తుంటే కళ్ళుమూసుకుంటావేమిటయ్యా? బాగా తెరిచి చూసుకో! వూ-! కళ్ళు తెరు!" అంది పిచ్చకోరికలో కాగిపోతూ. 
రెప్పలు రెపరెపలాడిస్తూ తెరవాలా వద్దా అన్నట్టుగా యెలాగో తెరిచి చూసిన గోవిందుకి యెదురుగా కనిపించిన దృశ్యానికి కళ్ళు పచ్చబడినట్టైపోయింది. మొగుడి మొలమీద కూర్చున్న ప్రసన్నకుమారి ఒక్కసారిగా జర్రున అలాగే ముందుకు జరిగిపోతూ మెత్తటి స్పాంజిదిండ్లవంటి పిర్రల్ని అతని చాతీ మీద మోపి తొడలు మహా పచ్చిగా విప్పేసుకుంది. 
ఇందాక తనకు అటో కాలు ఇటో కాలు వేసి నిలబడి ఆమె చూపించిన దృశ్యం వేరు. ఇప్పుడు మొహానికి అరంగుళం దూరంలో చూస్కో నారాజా అన్నట్టు తెరిచి చూపించేసిన దృశ్యం వేరు.
అడుగున బోర్లించిన మూడంకెలా తన ఛాతీ మీద కొద్దిగా అణిగి గొప్ప షేపులో కనిపిస్తున్న పిర్రల మట్టసం. ఆ పైన పళ్ళెంలా తెరుచుకున్న పెళ్ళాం ఉపస్తు. ఇందాక విడీ విడనట్టు కనిపించిన చీలిక ఇప్పుడు చాలా స్పష్టంగా విడిపోయి కనిపిస్తోంది. చీలిక కింది అంచున పల్చటి తడి పేరుకుని ట్యూబ్ లైటు వెలుగులో మిలమిలా మెరిసిపోతోంది. ఆ పైన చీలిక లోపలి మడతల్లోంచి చుంచెలుకలా మూతి బయటికి చాచి కవ్వింపుగా ముందుకు పొడుచుకొస్తున్న బొటిమ. 
ఆడదాని తొడలమధ్యన దాగివుండే రహస్యం ఇలా వుంటుందని వూహామాత్రంగా కూడా తెలియని గోవిందు అసలదేమిటో కూడా అర్థం కాక ఆ బుడిపె వైపు మంత్రముగ్ధుడిలా చూడసాగాడు. చిన్నఅవశిష్టం తీర్చుకునేటప్పుడు ఆడవాళ్ళకక్కడినుంచి ఫోర్సుగా జలధార బయటికి తన్నుకొస్తుందని తెలుసతనికి. అంతకు మించి ఆ దిబ్బరొట్టెలా కనిపిస్తున్న ప్రదేశానికి వేరే ప్రయోజనం వుందని తెలీదు. అసలా దిబ్బరొట్టె షేపు ఎలా వుంటుందో తెలీదు. ఇప్పుడు అమాంతం తలవని తలంపుగా కళ్ళముందర అది సెవెంటీ ఎం.ఎం. లో లా వెండితెరమీద చూస్తున్నట్టు కనిపిస్తుండటంతో ఉక్కిరిబిక్కిరైపోయాడు. 
శోభనం గదిలోకి వచ్చే ముందే గజ్జల్లో అక్కడ అగరు ధూపం వేసి మత్తైన సువాసనతో తెచ్చింది ప్రసన్నకుమారి. గోవిందు నాసికారంధ్రాలకు ఆమె రహస్యంలోంచి గుప్పున కమ్మటి మదపు వాసన అగరువాసనతో సోకుతుండేసరికి స్పృహ తప్పుతున్నట్టుగా వుంది. యెంత తెలీనివాడైనా మగపుట్టుక పుట్టాడుగనక అసంకల్పిత ప్రతీకార చర్యగా అతనిలో ఒకవిధమైన మత్తు ఆవహిస్తోంది. 
"ఏమిటిది?" అన్నాడు గొణుగుతూ.
"ఏమిటో బాగా చూడూ. ఈ చక్కెర బిళ్ళ ఇకనించీ నీ సొంతం. ఇప్పుడే బాగా చూసేసుకో!" అంటూ మునివేళ్ళతో అక్కడి నిలువుపెదాలు విప్పి చూపించింది తను. "యే కొత్త పెళ్ళికూతురూ శోభనం రాత్రి మొగుడికి తనంతట తానుగా ఇలా ఈ రహస్యం విప్పి చూపించదు తెలుసా? అలాంటిది నేను చూపిస్తున్నానంటే నీకంటే అదృష్టంతుడు మరొకడు వుండడు - తెలుసుకో!" అంది. 
లోపల యెర్రటి బిలం తెరుచుకుంటుండడం చూసి విభ్రాంతి పాలైపోయాడు గోవిందు. యెంతైనా ప్రసన్నకుమారిది కన్నెపూబిళ్ళ. యెంత తెరిచి చూపించినా లోపలున్న ఎర్రటి గుహ గోవిందుకు సాంతం కనబడలేదు. కానీ ఆ కనబడిందే చాలతన్ని సప్తవర్ణలోకాలకు తీసుకెళ్ళిపోవడానికి. 
"యేంటలా గుడ్లప్పగించి చూస్తావ్! మొదటిసారి పెళ్ళాం పూబిళ్ళ కళ్ళజూశావ్! అక్కడో ముద్దైనా ఇవ్వకూడదేంటీ?" గోముగా అంటూ నడుం పైకెత్తి ఉపస్తు నేరుగా అతని మొహమ్మీదుంచేసింది ప్రసన్నకుమారి. "పెట్టు ముద్దు!" అంది నడుం అతని మొహం మీద ముందుకీ వెనక్కీ ఆడిస్తూ. 
గోవిందుది మరీ కోటేరు లాంటి ముక్కు కాకపోయినా చప్పిడిముక్కు మాత్రం కాదు. చూడ్డానికి అంతో ఇంతో బావుంటాడు కాబట్టే అతన్ని చేసుకుందుకు ఒప్పుకుంది ప్రసన్నకుమారి. వున్నంతలో అతని ముక్కు పొడుగే. ఇప్పుడా ముక్కు కాస్తా ఆమె నిలువుబద్దల మధ్య చీలికలో చిక్కుకుపోయింది. అదే పనిగా ఆమె నడుం ముందుకీ వెనక్కీ రాస్తూ వుంటే మెత్తటి ఆ లోకండరాలు మత్తుగా రాసుకుంటున్నాయతని కొసముక్కుకు. దాంతో పాటే పసరు పూసినట్టు ముక్కు సాంతం ఆమె మదనరసంలో తడుస్తూ అదోరకం హాయిని కలగజేస్తోంది. 
మనిషంతా శోష వచ్చినట్టుగా కళ్ళుమూసుకు పడుండిపోయాడు గోవిందు. 
కాసేపలా అతని మొహం మీద స్వారీ చేస్తుండిపోయిందల్లా చిన్నగా లేచి అతని మొలకు అభిముఖంగా మళ్ళీ అలాగే కూర్చుండిపోయింది ప్రసన్నకుమారి. అయితే ఈసారి ఇటుతిరిగి అదే మొహం మీద అలాగే కూర్చున్నా ఇందాకటిలా నడుం విచ్చుకుని అతని మొహం మీద రాయడం ఆపేసింది. ఇప్పుడామె దృష్టి మొగుడి మొలమీదే వుంది. యెప్పటినుంచో వూహించుకుంటున్న సుఖం కళ్ళముందే కనబడుతుంటే ఆలస్యం ఇక యేమాత్రం తాళలేక పోతోంది తను. గోవిందు అనుభవజ్ఞుడు కాడనుకుంటే తనూ యే మగాడితోనూ తొడసంబంధమేమీ పెట్టుకున్నది కాదు. కాకపోతే నోటి దురదకొద్దీ ఆడామగా ఆడుకునే ఆ ఆటగురించి అస్తమానూ వాగుతుంటుందంతే! అయితే అసలు పని గురించి పూర్తి అవగాహన వున్న శాల్తీ తను. గోవిందులా మొదటిరాత్రి మొగుడూ పెళ్ళాలు యేం చేసుకుంటారంటే మధ్యవేలు చూపించి బొడ్లో ఆడించాలని సెలవిచ్చే శుద్ద మొద్దావతారం మాత్రం కాదు. 
యెదురుగా కనువిందుగా కనిపిస్తున్న గడకర్రని యేం చేసుకోవాలో పూర్తిగా తెలిసిన జాణ తను. 
మొగుడి మొహం మీద అలా కూర్చునే అతని మొల వైపు ముందుకు వాలింది. పెళ్ళిరోజు మొగుడు కట్టిన తాళిబొట్టు సరడు, బంగారు నెక్లెస్, ఒంటిపేట హారాలూ, ముత్యాల సరాలూ అన్నీ ఒకేసారి తనతోపాటు ముందుకు వాలాయి. సూటిగా గోవిందు మొలమీద వాలిపోతూ అయిరన్ రాడ్డులా నిలబడిపోయున్న అతని మగాడ్ని ముచ్చటగా మునివేళ్ళతో పట్టుకుని ఓసారి కదిలించి చూసింది. కదిలించే కొద్దీ వేళ్ళకు యెదురు తిరుగుతోందది. ఓసారి చూపుడువేలితో టింగుమని టోపీ మీద చిన్నగా కొట్టి చూసింది. కొంచెం కదిలి మళ్ళీ స్ప్రింగ్ యాక్షన్లో యథాస్థానంలోకొచ్చి స్టిఫ్ గా సోల్జర్లా నించుండిపోయిందది. ఇక తమకం ఆపుకోలేకపోయింది ప్రసన్నకుమారి. మోజుగా ముందుకు వంగి చుప్మని దాన్ని హెల్మెట్ మీద ముద్దెట్టుకుంది. అంత సున్నితమైన పెదాలు తాకినా నిమ్మకు నీరెత్తినట్టు అలాగే గమ్మున నిలబదిందది. ప్రసన్నకుమారికి దాన్ని చూస్తుంటే నవ్వొచ్చింది. "నీ బాసే అనుకున్నాను, నువ్వుకూడా శుద్ద మొద్దావతారానివే!" అంది బిగ్గరగానే. 
అప్పటికీ అదింకా అలాగే నిలబడిపోయింది. దాన్ని ఆ పొజిషన్లో అలా చూస్తూ ఇంకెంతమాత్రం తాళగలిగే పరిస్థితి కనబడలేదు ప్రసన్నకుమారికి. మూతి ముందుకు చాచి చుప్ మంటూ దాన్ని మరోసారి ముద్దెట్టుకుంది. ఈసారి ఇంక అదేం చేస్తుందో చూడ్డానికి టైము యెంతమాత్రం వేస్టు చేయదల్చుకోలేదు తను. మునివేళ్ళతో అపురూపంగా దాని ముందోలు కిందికి దించి నోరు సున్నాలా తెరిచింది. ఆ తర్వాత మెల్లమెల్లగా చెరుగ్గడ కొరకబోతున్నట్టు పూర్తిగా నోట్లోకి తీసేసుకుంది.

[Milf rider]

ప్రసన్నకుమారి తొడలమధ్య మదపువాసన ఆఘ్రాణించిన మైకంలో స్పృహతప్పిన స్థితినుంచి బయటపడి చూసేసరికి గోవిందుకి మొదట తానెక్కడున్నాడో అర్థం కాలేదు. ఆ సమయంలో అతని పరిస్థితి ఆపరేషన్ థియేటర్ లో క్లోరోఫాం వాసన చూసి మత్తులోకి వెళ్ళిపోయిన పేషంటుకంటే మరేమీ మెరుగ్గా లేదు. 
కొద్దికొద్దిగా అతనా మత్తులోంచి బయటపడుతుండగా క్రమక్రమంగా తనెక్కడున్నాడో గుర్తుకొచ్చింది. 
ప్రసన్నకుమారి అనే కన్యకామణిని అగ్నిసాక్షిగా తాను పెళ్ళిచేసుకున్నాడు. సదరు ప్రసన్నకుమారితో ఇది తనకు శోభనం రాత్రి. 
మరైతే ఇలా మొద్దులా మంచం మీద పడుకుని యేమిటి అఘోరిస్తున్నాడు? 
వున్నట్టుండి గోవిందుకు మెదడు క్లియరైంది. ఒకసారి తలవిదిలించుకుని చూసేసరికేముందీ, ఆశ్చర్యంతో అతని నోరు దానంతటదే తెరుచుకుండిపోయింది. 
శోభనం రాత్రి. 
తన శోభనం రాత్రి. 
ఇది తన మంచం. 
తన మంచం మీద తను ఒంటిమీద బట్టల్లేకుండా పడున్నాడు. 
ప్రసన్నకుమారి - అగ్నిసాక్షిగా తను పెద్ద స్వాములవారి మంత్రోచ్చాటనల మధ్య తాళికట్టి తన పెళ్ళాంగా స్వీకరించిన ప్రసన్నకుమారి - మొదటి రాత్రి సిగ్గుతో మొగ్గలా ముడుచుకుపోవలసిన తన భార్య ప్రసన్నకుమారి - సిగ్గూ ఎగ్గూ లేకుండా వొంటి మీద గుడ్డలన్నీ విప్పుకుని తన మొలనెక్కి జోరుగా వూగిపోతోంది. 
యేదో పెద్ద సుఖం అనుభవిస్తున్నట్టు ఆమె కళ్ళు పైపైన తేలిపోతున్నాయి. 
బరువైన ఆమె రొమ్ములు అదేపనిగా పైకీ కిందికీ ఎగుర్తున్నాయి. 
"యేమిటిది ప్రసన్నకుమారీ! యెందుకలా వూగుతున్నావ్?" సణిగాడతను.
అతనిమీద వూగుతూ మాంచి రసపట్టుమీదున్న ప్రసన్నకుమారికి వినిపించలేదా సణుగుడు.
ఈసారి కాస్త గట్టిగా అవేమాటలు గొణిగాడు.
అదేపనిగా అతని మొలమీద వూగుతున్నదల్లా ఆగింది ప్రసన్నకుమారి. 
"ఓ! కళ్ళు తెరిచారా!! నన్నిప్పుడాపొద్దు. మాంచి వూపుమీదున్నాను," రెండు చేతుల్తో తన ముందులు తడుముకుంటూ అంది తను. 
"ఇంతకీ నామీదెక్కి యేం చేస్తున్నావో అది చెప్పు!" మగతగా చూశాడతను.
"ఇది మన ఫస్ట్ నైట్ అని మర్చిపోయారా?"
"అవునూ! అయితే?"
"మీతో నేనిప్పుడు గర్భాదానం చేయించుకుంటున్నానన్నమాట!" అంది కొంటెగా కన్నుగీటి.
"గర్భాదానం......! ఈ మాటెక్కడో విన్నట్టుంది!" అంటూ మరింత స్పష్టంగా పెళ్ళాన్ని చూడ్డానికి ప్రయత్నం చేస్తూ వున్నట్టుండి వులిక్కిపడ్డాడతను. "గర్భాదానం! అవునుకదూ...గర్భాదానం....!" అని మరికాసేపు గొణుక్కుని ప్రసన్నకుమారి మొహంలోకి చూసి, "ఇప్పుడు గుర్తుకొచ్చింది! గర్భాదానం...అవునవును గర్భాదానం! మా అమ్మ చెప్పింది. కన్నెపొర......అదే కన్నెపొర యేదీ?" అన్నాడతను అస్పష్టంగా.
"కన్నెపొరా...?!" విడ్డూరంగా చూసింది ప్రసన్నకుమారి.
"అవును కన్నెపొరే! ఇంతకీ నీ కన్నెపొరేదీ?"
"నా కన్నెపొరేంటయ్యా మగడా! స్పష్టంగా చెప్పండి!"
"అదికాదు ప్రసన్నా! ఈరాత్రి నీకు నేను గర్భాదానం చెయ్యాలని అమ్మ చెప్పింది."
"యేమిటి, బొడ్లో వేలు పెట్టా....!" అంది తను పగలబడి నవ్వుతూ.
"అదేమో నాకు సరిగ్గా తెలీదుగానీ, ముందు నీ కన్నెపొర నాకు చూపించు," అన్నాడతను.
"సాంతం నీది లోపలికంటా గుండెలదాకా దోపుకుని నేనూగుతుంటే ఇంకా కన్నెపొర యెక్కడమిగిలిందండీ, మీ చాదస్తం పాడుగానూ!"
"అది కాదు, మరేం మా అమ్మ చెప్పింది."
"యేం చెప్పిందీ?"
"శోభనం రాత్రి గర్భాదానం చేసేటప్పుడూ కన్నెపొర వుందోలేదో చూసుకోవాలట!"
"సరే, చూసుకోండి! ఇంకేం?"
"యెక్కడ చూడాలీ అని!"
"ఇక్కడ చూడాలి," అంటూ నడుం కాస్త పైకెత్తింది ప్రసన్నకుమారి.
"ఇదేంటీ, నాది నీదాంట్లో దూరిందీ?"
"మీరే చెప్పారుగా, కన్నెపొర వుందోలేదో చూడాలని మీది నాదాంట్లోకి వెళ్ళింది."
"మరి కనపడిందా కన్నెపొరా?"
"ఆహా కనపడ్డమే కాదు, మీవాడు దాన్ని విజయవంతంగా చించేశాడు కూడా!"
"మరైతే కాస్తైనా రక్తం రావాలటగదా!"
"వచ్చింది!"
"యేదీ?"
"మీవాడు దాన్ని తాగేశాడు."
"అదెట్లా?"
"కావలిస్తే మీరే చూసుకోండి!"
ఆమె సాంతం తనదాంట్లోంచి అతన్ని బయటికి తీసి చూపిస్తూ, "చూశారుగా! ఇంత యెర్రగా కొలిమిలో కాల్చి బయటికి తీసిన కడ్డీలా ఎప్పుడైనా వుందా మీది?"
గోవిందు మోచేతులమీద లేచి తన అంగం వంక చూసుకున్నాడు. 
"అవునుస్మీ! ఇంత ఎర్రగా నాదెప్పుడూ లేదు."
"చూశారా మరి! మీది మహావీరుడిలా నాదాంట్లోకి దూరి నా కన్నెపొర చించినప్పుడు వచ్చిన రక్తాన్ని తాగేసి అలా యెర్రబడిపోయిందన్నమాట!" అందామె వస్తున్న నవ్వు బలవంతం మీదాపుకుంటూ.
"అంతేనంటావా?"
"అంతే మరి!"
"సరే అయితే! ఇక గర్భాదానం చేసుకో!" అంటూ గమ్మున వెనక్కి వాలిపోయాడు గోవిందు.
ఆ రాత్రి గడిచిన మర్నాడే జరిగిందంతా అచ్చమాంబకు చెప్పి పొట్ట చెక్కలయ్యేలా నవ్వించింది ప్రసన్నకుమారి.
ఆనాటి శోభనం రాత్రి తనే మీదెక్కి మొత్తం నాలుగు సార్లు మొగుడ్ని చేసింది ప్రసన్నకుమారి. మొదటి రెండు రౌండ్లలో తేలిగ్గానే లేచింది గోవిందానిది. తర్వాత రెండుసార్లు నోరుచేసుకోవలిసి వచ్చిందట ప్రసన్నకుమారికి. యేమైతేనేం, అ తర్వాత చాలారోజులవరకూ చెప్పుకోవడానికి వేరే టాపిక్కే లేకపోయింది వాళ్ళకి.
గోవిందు ఆ తర్వాత తనే ప్రసన్నకుమారిని చేయడంలో మంచి ప్రావీణ్యమే సంపాయించాడు. ఏదేది ఎలా చేయాలో ఒక్కక్కటే చెప్పి మరీ చేయించుకునేది ప్రసన్నకుమారి. 
శోభనం రాత్రి జరిగిన ఫార్సు మాత్రం యెప్పటికీ తన లోపమని ఒప్పుకోలేదతను. 
అయినా యే మగాడు ఒప్పుకుంటాడుగనక! 
ప్రసన్నకుమారికి ఇద్దరు పిల్లలు పుట్టాక కూడా గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా ఆ ఫార్సు గురించి చెప్పి అచ్చమాంబను నవ్వించేది. లేదంటే అచ్చమాంబే అది గుర్తు చేసి మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్పించుకునేది. 
రోజులు అలా గడిచిపోతున్నాయ్. 
ప్రసన్నకుమారికి పుట్టిన ఇద్దరూ మగపిల్లలే!
వాళ్ళు చెప్పినపని చేయనప్పుడల్లా, "చూడవే వీళ్ళూ వీళ్ళ నాన్నలా మొద్దావతారాలే!" అనేది ప్రసన్నకుమారి.
"అయితే రేపు పెళ్ళి చేస్తే పెళ్ళాం కన్నెపొర దాని బొడ్లో వెతుకుతారంటారా పిన్నోయ్!" అనేది అచ్చమాంబ. 
మళ్ళీ నవ్వులు. 
వాళ్ళెందుకు నవ్వుతున్నారో తెలీక పిల్లలిద్దరూ వెర్రిమొహాలేసుకు చూస్తే, "ఇలాంటివి పెద్దయ్యాకగానీ అర్థం కావులేరా బడుద్ధాయిలూ!" అంటుంది ప్రసన్నకుమారి.
గోవిందు యెంతైనా పెళ్ళానికి జడిసేవాడు. 
పడగ్గదిలో ప్రసన్నకుమారి చూపించే డామినేషనుకు యెంతటి మగాడైనా హడలిపోవాల్సిందే. 
మొదటే ఆ యావ పెద్దగా లేనివాడు గోవిందు. అతని యావంతా డబ్బు సంపాదనమీదే. అందుకే పడగ్గదిలో ఫ్రీగా పెళ్ళాన్నే అన్నీ చేయనిచ్చేవాడతను.
"నన్ను మీదెక్కి చేయనిచ్చి తనేమో ఆరోజు సంపాదనెంతో లెక్కేసుకుంటాడే నామొగుడూ!" అనేది ఒక్కోసారి ప్రసన్నకుమారి.
పిల్లలిద్దరూ పుట్టాక ఆమాత్రం ఆసక్తి కూడా సెక్సుమీద లేకుండా పోయిందతనికి. 
పగలంతా షాపు. రాత్రంతా గురకలు పెట్టి నిద్ర. 
ప్రసన్నకుమారికేమో పిల్లలు పుట్టాక ఆ యావ మరింత పెరిగిపోయింది. 
రేయింబవళ్ళూ అదే ధ్యాస తనకి. 
"దేవుడు నన్ను చిత్తకార్తెలో పుట్టించి వుంటాడే!" అని అచ్చమాంబతో తనమీద తనే కుళ్ళు జోకు వేసుకుని తెగ బాధపడిపోయేది ప్రసన్నకుమారి. "చూస్తూ వుండు! ఈ మొగుడుగాళ్ళు తాము తప్ప పెళ్ళాలకి వేరే దిక్కు లేదనుకుంటారు. వీడిలాగే వుంటే నేను వేరే రంకు మొగుడ్ని తెచ్చుకోకపోతే అప్పుడడుగు!" అనేది కోపంతో ఒక్కోసారి.
ప్రసన్నకుమారి అన్నంతపనీ చేస్తుందని అనుకోలేదు అచ్చమాంబ.

*

అచ్చమాంబ డిగ్రీ పరీక్షలు రాశాక సెలవుల్లో మధ్యాన్నమే ప్రసన్నకుమారి ఇంటికి వెళ్ళిందోరోజు. 
ఆ సమయంలో గోవిందు ఇంట్లో వుండే ప్రసక్తే లేదు. 
ప్రసన్నకుమారి ఇంటి తలుపు తెరిచే వుండడంతో అలవాటు ప్రకారం చొరవగా లోనికి దూరిపోయిది. 
లోనికి వెళ్తూనే పడగ్గదిలో కనిపించిన దృశ్యం చూసి అవాక్కుగా యెలావున్నదలాగే నిలబడిపోయింది అచ్చమాంబ.

[Milf rider]

ఎదురుగా పట్టెమంచం మీద అడ్డంగా మోకాళ్ళు కడుపులోకి ముడుచుకుని బొక్కబోర్లా పడుకునుంది ప్రసన్నకుమారి. 
పరుపులోకి ఆమె మొహం కూరుకుపోయినట్టుగా వుంది. ఆమె వొంటిమీద నూలుపోగన్నది లేదు. పూర్తిగా దిశమొలతో నడుం పైకెత్తుకునుంది. 
ఒక మగతను ఆమె వెనకాల నేలమీద కాళ్ళు రెండూ ఎడం చేసుకు నిలబడి నడుముతో జోరుగా ఆమె పిర్రల్ని మోదుతున్నాడు. 
అతని వొంటిమీద కూడా గుడ్డపీలిక లేదు. 
ఆ వ్యవహారం మొదలై చాలాసేపే అయిందని వాళ్ళిద్దరి వాలకం చూసి ఇట్టే అర్థం చేసుకుంది అచ్చమాంబ. ప్రసన్నకుమారిని వెనకనుంచి అతను రెచ్చిపోయి వాయిస్తున్నాడు. అతని చేతులు రెండూ ఆమె నడుముని ఒడిసిపట్టుకున్నాయి. 
గట్టిగా కళ్ళు మూసుకుని అతను జీటీ ఎక్స్ ప్రెస్ లా యమా స్పీడుగా వూగిపోతుండడాన్ని బట్టి ఇక చివరికొచ్చేస్తున్నాడని తెలిసిపోతోంది. 
ప్రసన్నకుమారి కూడా ఈ లోకంలో లేదు. 
మంచం మీద దుప్పటి గుప్పిళ్ళలో పట్టి నలిపేస్తూ అతని తోపుళ్ళకు అనుకూలంగా పిర్రలు వెనక్కీ ముందుకీ ఆడిస్తోంది. పరుపుకీ యెదకీ మధ్యనున్న ఖాళీలో గజనిమ్మపళ్ళ సైజులో ఒక్కోటీ ఇంత లావున్న ఆమె చళ్ళు రెండూ వేలాడిపోతూ ఒకటే వూగిపోతున్నాయి. 
మాంచి రసకందాయంలో వున్న వాళ్ళిద్దరూ అచ్చమాంబ రావడం యేమాత్రం గమనించలేదు. స్వర్గలోకంలో తేలిపోతూ తమ పనిలో తామున్నారు.
జన్మలో మొదటిసారి అటువంటి అద్భుత దృశ్యం కళ్ళబడేసరికి కళ్ళుతిరిగిపోయాయి అచ్చమాంబకి. 
కొద్ది క్షణాలు ఎలావున్నదలాగే బొమ్మలా నిలబడిపోయి వాళ్ళిద్దర్నీ చూస్తుండిపోయింది. 
కళ్ళెదుట కనిపిస్తున్నది కలో నిజమో తెలీలేదామెకు. యెదురుగా కనిపిస్తున్నది తన పిన్ని ప్రసన్నకుమారేనా లేక యేదైనా మరబొమ్మా అర్థం కాలేదు. వొంటిమీద గుడ్డల్లేకుండా తన పిన్నిని వాయిస్తున్నది ఎవరో కూడా చప్పున పోల్చుకోలేకపోయింది.
షాక్ లోంచి బయటపడి వొంటిమీద స్పృహ తెలిసేసరికి కాసేపు పట్టింది. 
'అమ్మయ్యో! పిన్ని అన్నంతపనీ చేసింది!' అనుకుంటూనే గుండెమీద చేతులు వేసుకుంది. 
ఉత్తరక్షణంలో ఆమెకు గుర్తుకొచ్చిందొకటే - వీధితలుపు తెరిచేవుంది!
ఛీ! వీళ్ళకింత సిగ్గు లేకపోయిందేమిటీ!
యెదురుగా కనిపిస్తున్న మజా అయిన సీను నుంచి బలవంతంగా చూపులు తిప్పుకుని చకా వెళ్ళి వీధి తలుపు గెడ వేసింది. 
అప్పటికి కానీ గుండె దిటవు కాలేదు అచ్చమాంబకు. 
మళ్ళీ పడగ్గది వైపుకు వెళ్ళడానికి కాస్త సిగ్గుగా అనిపించిందిగానీ అక్కడ వాళ్ళిద్దరూ ఇంకా యేం చేసుకుంటున్నారో అనే అలోచన ఆమెని వున్నచోటునే నిలవనీయలేదు. చిన్నగా అడుగులు వేసుకుంటూ మళ్ళీ పడగ్గది వైపు నడిచింది. 
లోపలున్నవాళ్ళకి తను కనపడకుండా గుమ్మం పక్కన నక్కి లోపలికి తొంగి చూసింది. 
ఆమె అనుకున్నట్టే పడగ్గదిలో సీను ఈసారికి పూర్తిగా మారిపోయింది. 
పట్టెమంచం మీద ఇంకా పడుకునే వుంది ప్రసన్నకుమారి. అయితే ఈసారి బోర్లా పడుకోలేదు. వెల్లకిలా తిరిగిపోయింది. అతగాడు సాంతం ఆమె మీదెక్కి పడుకుని రెండుచేతుల్తో రొమ్ములు బిగించి పిసుకుతూ నడుం కొద్ది కొద్దిగా వూపుతున్నాడు. 
గతంలో ఓసారెప్పుడో ఎవరో పాముని చంపడం చూసింది అచ్చమాంబ. ఇప్పుడు అతని కింద పడుకుని వొంట్లో సత్తువ లేకపోయినా కొంచెం కొంచెం మెలికలు తిరుగుతున్న ప్రసన్నకుమారిని చూస్తుంటే చచ్చేముందు ఇంకా పూర్తిగా చావక బలహీనంగా పాము కొద్దికొద్దిగా మెలికలు తిరగడం గుర్తొచ్చిందామెకు. 
ఆకాశంలో యెక్కడో పాలపుంతలో తేలిపోతున్నట్లున్న వాళ్ళిద్దర్నీ చూస్తుంటే తనకా అనుభవం లేకపోయినా వాళ్ళే స్థితిలో వున్నారో అర్థమైపోయింది అచ్చమాంబకు. కళ్ళు చిన్నవి చేసి వాళ్ళిద్దరి మొత్తల్లోకీ చూడ్డానికి ప్రయత్నించింది. ఇద్దరి మొత్తలూ తాపడమైపోయినట్లున్నాయి. ప్రసన్నకుమారి కలుగులో అతని పాము దూరి ఆలోపల యేమైపోయిందో తెలీడమే లేదు. అప్పటికే వాళ్ళిద్దరి పనీ అయిపోయింది. ఇంకా ఆ సుఖం వదులుకోలేక ఒకళ్ళనొకళ్ళు పెనవేసుకుని మంచం మీద పొర్లుతున్నారు వాళ్ళు. 
అంతలోకే అచ్చమాంబకో చిలిపి ఆలోచన తట్టింది. 
తామిద్దరూ తన కళ్ళబడిపోయారని తెలిస్తే వాళ్ళేం చేస్తారో చూడాలనిపించింది. 
తప్పు చేస్తున్నది వాళ్ళు. వాళ్ళెదుట పడ్డానికి తనెందుకు జంకాలి? అదీ కాక అతన్నెక్కడో చూసినట్టే వుంది. అతనెవరో ఇవతలికి తిరిగి మొహం చూపిస్తే గుర్తు పట్టొచ్చు. 
ఆ ఆలోచన కలుగుతూనే గుమ్మంలోకి వాళ్ళకు కనబడేలా జరిగి చిన్నగా దగ్గింది అచ్చమాంబ.
సరిగ్గా ఆమె వూహించినట్టే జరిగింది. కరెంటు షాకు కొట్టినట్టు వాళ్ళిద్దరూ మంచం మీద ఒక్క సారిగా ఎగిరి పడ్డారు. అతనైతే నేలమీదికి ఒక్క గంతు వేసి గుడ్డలెక్కడపడేశాడో గుర్తు రాక పిచ్చివాడిలా తనవంక చూశాడు.
వెంటనే అతనెవరో గుర్తు పట్టేసింది అచ్చమాంబ.
"ఎప్పట్నుంచీ జరుగుతోందీ వ్యవహారం?" గొంతు కావాలని మగాడిలా బొంగురు చేసుకుంటూ వాళ్ళని భయపెట్టడానికి గుడ్లు మిటకరించి చూసింది.
"నువ్వా! అఘోరించావులే!" తాపీగా అంది ప్రసన్నకుమారి. 
ఇందాక హఠాత్తుగా ఎవరో వచ్చారని తెలియడంతో ఆమె ఒక్కసారిగా భయపడిపోయిన మాట నిజమే. అయితే ఆ వచ్చింది అచ్చమాంబే అని తెలియడంతో అదిరిన గుండె సర్దుకుంది. 
"అవును నేనే! యేమిటీ బయట వీధి తలుపు తెరిచి పెట్టుకుని లోపల పడగ్గదిలో మీ ఇద్దరి చిందులాటలూ! నేనుగాక మరెవరైనా అయ్యుంటే...?!! పెద్దవాడివి! నీకైనా బుద్ధుండాలిగా బాబాయ్" ఆరిందాలా అంది అచ్చమాంబ.
ఆమె బాబాయ్ అని పిలిచినతను గోవిందు అయితే కాదు. 
హఠాత్తుగా జరిగిన పరిణామానికి అతనికింకా బెదురు తగ్గనేలేదు. గుటకలు మింగుతూ ప్రసన్నకుమారివైపు చూశాడు.
"మరేం పర్వాలేదు! అచ్చమాంబ మనగురించి యెవరికీ చెప్పదు!" అని రంకు మొగుడికి భరోసా ఇస్తూ మంచం దిగింది ప్రసన్నకుమారి. "నువ్వు బాబాయితో మాట్లాడుతూ వుండవే! నే వెళ్ళి బాత్రూములో యీ మకిలంతా కడుక్కొస్తానూ!" అంటూ చీర అందుకోకుండానే దిశమొలతో నీళ్ళగది వైపు వయ్యారంగా కదిలింది.
అచ్చమాంబ ఆసక్తిగా చూసిందామె మొత్తలోకి. 
అది గమనించి చిలిపిగా తొడలు విప్పి చూపించిందామెకు ప్రసన్నకుమారి. అక్కడంతా ఆమె లోతొడల్లో గంజి వొలకబోసినట్టు పైనుంచి కిందికంటా చిక్కటి ద్రవం పాకుడు కట్టిందామెకు. 
"చూశావా బాబాయ్ యెంత వొదిలాడో లోపల!" అంటూ అవతలికి తిరిగి బాత్ రూం కేసి నడిచింది తను.
ప్రసన్నకుమారి అటు వెళ్తూనే చొరవగా అతని యెదురుగా మంచం మీద కూర్చుండిపోయింది అచ్చమాంబ. 
భయంతో అప్పటికే చిన్నగా ముడుచుకుపోయిన అతని మగాడ్ని చూసి చిన్నగా నవ్వింది తను. 
"భయపడొద్దని పిన్ని చెప్పిందిగా! ఇలా కూర్చో బాబాయ్!" అంది అచ్చమాంబ.
ఆమె ఆ మాట చెప్పాక గాని బెదురు పూర్తిగా తగ్గలేదతనికి. 
"వూ-! రా ఇలా!" పక్కలో చోటు చూపింది అచ్చమాంబ.

[Milf rider]

ఆమెవంక విచిత్రంగా చూస్తూ మెల్లగా వచ్చి ఆమె చూపించినదానికి కొంచెం యెడంగా కూర్చున్నాడతను. 
అతన్ని ఆనుకునేలా జరిగిపోయింది అచ్చమాంబ. 
"ప్రసన్నకుమారి పిన్నిని యెప్పటినుంచీ వేసుకుంటున్నావు బాబాయ్?" సూటిగా కొర్రీ వేసింది తను. 
ఆ ప్రశ్నతో ఆగకుండా ఆమె చెయ్యి నెమ్మదిగా అతని తొడల మధ్యకు వెళ్ళి ఇంకా ముడుచుకునే వున్న అతని మగాడ్ని అంటీముట్టనట్టు పట్టుకుంది. 
అచ్చమాంబకతను బాబాయీ కాడు మరేమీ కాడు. కానీ, ఆ వూళ్ళో అందరికీ బాబాయే అతను. కారణం అతని పేరే బాబాయ్ కావడం. అతని అసలు పేరేమిటో అతనికే తెలీదు. అతని భార్య కూడా అతని పేరు బాబాయనే చెబుతుంది. ఇదేం పేరయ్యా అనెవరైనా అడిగితే చిన్నగా నవ్వి వూరుకుంటాడతను. 
చాలామంది అతన్ని హోటలు నడిపే బాబాయని అనుకుంటారు కానీ కాదు. 
బాబాయికి హోటలే కాదు, అసలే బిజినెస్సూ లేదు. నికరమైన ఆదాయం వచ్చే యే పనీ చేయడు. అలాగని రాజకీయ నాయకుడూ కాదు. అయితే పెద్ద వ్యవహారజ్ఞుడు. యెక్కడో యేదో మెలిక పెట్టి యెలాంటి పనైనా సాధించుకొస్తాడు. దానికి ఫీజు తీసుకుంటాడు. 
చిన్న మాటలో చెప్పాలంటే అతను 'ముత్యాలముగ్గు ' సినిమాలో కాంట్రాక్టరు లాంటి వాడు. దేవాంతకుడు. వాడి మెడకు వీడిదీ, వీడి మెడకు వాడిదీ ఉచ్చులు బిగిస్తూ వుంటాడు. 
అలాంటి బాబాయి చాలా రోజులనుంచీ ప్రసన్నకుమారి కోసం గాలం వేస్తున్నాడు. ఆ విషయం అచ్చమాంబకు తెలుసు. ప్రసన్నకుమారే చెప్పిందో సారి. ప్రసన్నకుమారి ఇంటికి దగ్గర్లోనే అతనిల్లు. 
నిన్నమొన్నటిదాకా బాబాయిని లెక్ఖపెట్టని ప్రసన్నకుమారి ఇప్పుడు ఏకంగా అతనితో వేయించుకోవడం చూసి అచ్చమాంబ షాకయ్యిందంటే అవదూ మరీ. 
"చెప్పు బాబాయ్! ఎప్పట్నుంచీ మీ మధ్య?" అంది అచ్చమాంబ.
అప్పుడే ప్రసన్నకుమారిని వేసుకోవడంచేత అతంది మొదలంటా జిడ్డుగానే వుంది. 
మొదట మునివేళ్ళతో దాన్ని కదిలించిందల్లా నెమ్మదిగా గుప్పెట్లోకి తీసుకుంది.
కళ్ళప్పగించి అచ్చమాంబ చేతివంక చూశాడు బాబాయ్. ఆమె గుప్పిట్లో పట్టి చిన్నగా ఆడిస్తున్నా ఇంకా పడుకునే వుంది తనది. లేవడానికి బహుశా మరికాస్త వ్య్వధి తీసుకోవచ్చు.
తల పైకెత్తి అచ్చమాంబ వంక చూస్తూ అదోలా నవ్వాడు బాబాయ్.
"జస్ట్ ఓ పదిరోజులవుతుంది!" అన్నాడామె చేతిమీద తన చెయ్యి వేసి తనదెలా ఆడించాలో నేర్పిస్తున్నట్టుగా అటూ ఇటూ కదిలించాడు.
"అమ్మయ్యో! పదిరోజులా!! పదిరోజులుగా నీతో వేయించుకుంటున్నా నాతో మాటవరసకైనా చెప్పలేదన్నమాట ప్రసన్నకుమారి పిన్ని!" కళ్ళు పెద్దవి చేసుకుని చూస్తూ ఆశ్చర్యంగా అంది తను.
"అయితే ఇలాంటి విషయాలు నీతో చెబుతుంటుందా ప్రసన్నకుమారి?" అడిగాడతను.
"ఏ టు జడ్ అన్నీ చెబుతుంది," అంది అచ్చమాంబ.
"అయితే నువ్వూ ప్రసన్నకుమారితో ఇలాంటివి చెబుతుంటావా?"
"అవును!"
"ఆ విషయం నాతోనూ చెప్పలేదు మరి ప్రసన్నకుమారి!"
"నీ విషయం వేరులే బాబాయ్!"
"యెంచేత?
"ప్రసన్నకుమారి పిన్నీ నేనూ నా చిన్నప్పట్నుంచీ దోస్తులం," గర్వంగా చూసింది అచ్చమాంబ.
"అయితే సరే! నేనెంతైనా కొత్త బేరగాడినేగా!!"
ఆమె వున్నట్టుండి యెలాంటి ఉపోద్ఘాతమూ లేకుండా అకస్మాత్తుగా ముందుకు వంగిపోతూ అతని మగాడ్ని నోటిలోకి తీసేసుకుంది.
అచ్చమాంబ అంత పని చేయడంతో ఒక్కసారి ఉలిక్కిపడ్డాడు తను.
"అగాగు, యేమిటిది! నాదింకా కడుక్కోలేదు!" అంటున్నాడు బాబాయ్.
అచ్చమాంబ అతను చెబుతున్నదేమాత్రం ఖాతరు చెయ్యకుండా మరింతగా నాలుక చాపి మొదలంటా ఓసారతనిది నాకేసింది. 
ఆ గడుగ్గాయితనానికి యేమనాలో తెలీక అలా చూస్తుండిపోయాడతను.
ప్రసన్నకుమారి బాత్రూం లోంచి తిరిగొచ్చేసరికి ఇంకా అదేపనిలో మునిగి వుంది అచ్చమాంబ. మంచం మీద అలాగే వెనక్కి వాలిపోయి తీరుబడిగా ఆమె నోటిపని సుఖం ఆస్వాదిస్తున్నాడతను. 
"ఇదేమిటే, నే తిరిగొచ్చేలోపలే బాబాయిది మింగేస్తున్నావ్!" అంటూ టవలందుకుని బోసిగా వున్న తెల్లటి తొడలమధ్య తుడుచుకుని టవలు మళ్ళీ పక్కన పడేసింది ప్రసన్నకుమారి.
ఆ తర్వాత తిన్నగా వచ్చి అచ్చమాంబ పక్కనే కూర్చుండిపోయి ఆమె వీపుమీద చెయ్యేసి నిముర్తూ ఆబగా అతన్ని తినేస్తోన్న అచ్చమాంబ మూతివంక ఆసక్తిగా చూసింది. 
అచ్చమాంబ చేస్తున్న పని చూసి అసలేమాత్రం ఆశ్చర్యపోలేదామె.
"బాగా కుడుస్తోందా మా అచ్చమాంబ?" చిలిపిగా బాబాయ్ వంక చూస్తూ కొంటెప్రశ్న వేసింది.
ఆ ప్రశ్నకు సూటిగా సమాధానం చెప్పకుండా, "మంచి శిష్యురాల్ని సంపాయించావ్!" అన్నాడతను మెచ్చుకోలుగా.
ప్రసన్నకుమారి దృష్టి మళ్ళీ అచ్చమాంబ చేస్తున్న పని వైపు మళ్ళింది. 
"అది నా శిష్యురాలు కాదు, నా గురివి!" అంది.
అచ్చమాంబ ఆ కామెంటు వింటూనే బాబాయిది నోట్లోంచి బయటికి తీసి, "నీకు నేనేం నేర్పించానమ్మా నన్ను గురివి అంటున్నావ్?!" అంది లేని నిష్ఠూరం ప్రదర్శిస్తూ.
"భలేదానివే! మొదటిసారి బాబాయితో ఇదయినప్పుడు కూడా తనది నేను డైరెక్టుగా నోట్లోకి తీసుకోలేదు నేను. నువ్వా విషయంలో మాత్రం నన్ను మించిపోయావ్. నిన్ను గురివి అని పిలవక మరింకేమని పిలవాలీ?" దీర్ఘం తీస్తూ కొర్రీ వేసింది ప్రసన్నకుమారి.
అచ్చమాంబ చేతుల్లో ఆసరికే బాబాయిది సుమారుగా లేచిపోయింది.
అది చూసి కళ్ళు మెరిశాయి ప్రసన్నకుమారికి.
చెయ్యి చాపి తనూ అతన్నందుకోబోయింది. కొంచెం కూడా అభ్యంతరం చెప్పలేదు అచ్చమాంబ. అయితే అతని మగతనం మీదనుంచి చెయ్యికూడా వెనక్కి తీసుకోలేదు.
అచ్చమాంబ చేతిమీద తన చెయ్యి వేసి ప్రోత్సాహపూరితంగా నిముర్తూ చెయ్యి గుడారంలా చేసి అచ్చమాంబ గుప్పిట్లోంచి టోపీ మాత్రం బయటపెట్టి సీలింగువైపు మెడ పైకెత్తి చూస్తున్న చిన్నపిల్లాడిలా వున్న దానిపైన బోర్లిస్తూ అక్కడికక్కడే అరచేతి నడిమధ్య రాపాడించుకుంది ప్రసన్నకుమారి.

[Milf rider]

అతనికెంత సుఖంగా అనిపించిందో యేమోగానీ, "స్..స్..స్..స్..స్....!" అన్నాడు.
"యేం బాబాయ్! ఇంతమాత్రానికే కారం తినేశావా! నాలిక మండినట్టుంది పాపం!" కిసుక్కున నవ్వింది అచ్చమాంబ.
ప్రసన్నకుమారి రెండో చేత్తో ఆమెను వీపుమీద చరిచి, "చాల్లేవే పిల్లకాకి! పిల్లొచ్చి గుడ్డుని వెక్కిరించిందట!" అంది.
"నిజంగా గుడ్డులాగే వున్నాడు పిన్నీ బాబాయీ! కదలామెదలక మంచం మీద యెలా పడుండిపోయాడో చూడు!" అంది అచ్చమాంబ నవ్వుతూ.
ప్రసన్నకుమారి మంచం మీదనుంచి లేచి అచ్చమాంబని కూడా తనతోపాటే బలవంతంగా లేవదీసింది. 
"హుష్! ఉండు పిన్నీ, నా సరదా అంతా పాడు చేసేట్టున్నావ్. ఇందాకేగా బాబయితో చేయించుకున్నావ్! అంతలోకే మళ్ళీ కావాల్సొచ్చిందా?!" అంది అచ్చమాంబ నిష్ఠూరంగా.
ఆ మాటకు అచ్చమాంబ నెత్తినోటి మొట్టిక్కాయ వేసింది ప్రసన్నకుమారి.
"ఇంకా ఒక్కసారి కూడా పెట్టించుకోనే లేదు, అప్పుడే అంత అథార్టీ వచ్చేసిందా నీకూ! నిన్ను లేవదీసింది అందుకు కాదు," అంది.
అందుకు కాకపోతే మరెందుకూ అన్నట్టు బుంగ మూతి పెట్టుకుంది అచ్చమాంబ.
"ఎందుకనడుగూ!?" అంది ప్రసన్నకుమారి.
"సరే యెందుకో చెప్పు!" అంది అచ్చమాంబ.
"ఇందుకు!" అంటూ ఆమె ఓణీ లాగేసింది ప్రసన్నకుమారి.
మొదటిసారి కొద్దిగా సంకోచించింది అచ్చమాంబ.
"ఏం చేస్తున్నావ్ పిన్నీ! వద్దొద్దు....." అంది చేతులడ్డు పెట్టేస్తూ.
"భలేదానివే! ఇందాక నేరుగా బాబాయిది నోట్లో పెట్టుకున్నప్పుడు లేని సిగ్గు ఇప్పుడెందుకమ్మా?!" అంటూ అచ్చమాంబ వెనక్కొచ్చి నిలబడింది ప్రసన్నకుమారి.
"నేనూ బాబాయీ యెలాగూ వేసుకోలేదు, నువ్వొక్కదానివీ వొంటిమీద ఇన్ని బట్టలు వేసుకుని ఈ చిలిపి పనులన్నీ చేస్తుంటే అస్సలు బాగోలేదమ్మీ! నువ్వు మాతోపాటే డిటో అయిపోయావనుకో, అప్పుడు అందరం సమంగా వుంటాం కదూ!"
బాబాయ్ మంచం మీద వెల్లకిలా పడుకుని వుండడంతో అతని కళ్ళతో పాటే అతని మగాడు కూడా సీలింగు వైపే చూస్తున్నాడు. ప్రసన్నకుమారి చెప్పిన మాటవిని ఆసక్తిగా లేచి కూర్చుండిపోయాడు. 
అతనలా చూస్తుండగానే అచ్చమాంబ వొంటిమీది బట్టలు సాంతం ఒకటొకటిగా విప్పి ఓ మూల పడేసింది ప్రసన్నకుమారి. 
ఓ చేత్తో పైవి రెండూ, ఓ చేత్తో కిందిదొకటీ దాచుకోవడానికి వ్యర్థప్రయత్నం చేస్తూ బాబాయ్ వంక ఇంకా సిగ్గుగా చూస్తూనే వుంది అచ్చమాంబ.
ఆమెను నాలుగడుగులు నడిపించుకుంటూ ముందుకు తెచ్చి బాబాయ్ కళ్ళెదుట నిలబెట్టింది ప్రసన్నకుమారి. 
"మా ఇద్దర్లో ఎవరిది బావుందంటావ్?" అంది అచ్చమాంబ తొడలమధ్యనుంచి ఆమె చేతులు బలవంతంగా తొలగిస్తూ చిద్విలాసంగా చూసింది తను.
ఊపిరి బిగబట్టి అచ్చమాంబ వంక గుడ్లప్పగించి చూస్తున్న బాబాయి బుర్ర ఆ సమయంలో బాగానే పనిచేసింది. 
"అచ్చమాంబతో నీకు నువ్వే పోలిక తెచ్చుకోవడం యెంతైనా అన్యాయం కదూ?" అన్నాడతను.
"యెందుకవుతుంది అన్యాయం? ఒక ఆడదాంతో మరొక ఆడది పోలిక పెట్టి చూసుకోక పోతే ఈ లోకంలో ఎనిమిదో వింత జరిగినట్టే!" అంది ప్రసన్నకుమారి. 
"అంతేనంటావా?" అన్నాడతను అచ్చమాంబ టీనేజీ అందాలు కళ్ళతోనే తాగేస్తూ.
అచ్చమాంబని చూస్తుంటే అతనికే ఆశ్చర్యంగా వుంది. చాలా రోజులుగా చూస్తున్నాడతను అచ్చమాంబను. ఇదివరకటి అచ్చమాంబ వేరే ఈ అచ్చమాంబ వేరే అనిపిస్తోంది. 
రెండేళ్ళ క్రితం అచ్చమాంబకీ ఈ అచ్చమాంబకీ చాలా తేడా వుంది. రెండేళ్ళ క్రితం అచ్చమాంబ మరీ సన్నగా అరిపేదగా వుండేది. ఇప్పుడలా కాదు. 
నిజానికి తను ఇంకా సన్నగానే వుంది. అయితే యెక్కడి వంపులక్కడ ఆరోగ్యంగా షేపులుదేరి నిగనిగలాడిపోతూ కనిపించిపోతున్నాయ్. 
ముఖ్యంగా ఆ పిర్రలు!
యెంతో అందమైన స్త్రీలో కూడా అలాంటి అందమైన పిర్రలు ఎప్పుడూ చూడలేదతను. యెత్తుగా మాంచి షేపులతో పిటపిటలాడిపోతున్నాయవి. 
"ఇలాంటి నల్ల కలువలంటే వల్లమాలిన వ్యామోహం నాకు," అనేశాడు వుండబట్టలేక.
"అయితే నాలాంటి తెల్ల తోలు నీకిష్టం లేదన్న మాట!" వెంటనే అనేసింది ప్రసన్నకుమారి.
"నేనలా అన్నానా! నీ అందం ముందు రంభా ఊర్వశీ మేనకలే దిగదుడుపు!" అన్నాడామెను కూడా చెయ్యిపట్టి దగ్గరికి తీసుకుంటూ. 
ఇద్దరి మొత్తల్లోకీ ఒకేసారి అతని చూపు ప్రసరించింది. 
"యెంతైనా నీకున్నంత కండ అచ్చమాంబకు అప్పుడే యెలా వస్తుందీ? మరీ ముద్దొచ్చేస్తొంది నీ బుజ్జి ముండ!" అంటూ చెయ్యి పెట్టి తదిమాడక్కడ.
అచ్చమాంబ వెంటనే ఉడుక్కుంటున్నట్టు చూసింది. 
"అయితే నాది బక్కచిక్కిపోయిందన్నమాట!" అంది రుసరుసగా.
బాబాయ్ గొంతులో పచ్చివెలక్కాయ పడినట్లైపోయింది. 
"యెంతైనా నీది కన్నె పూబిళ్ళ! దీని అందమే అందం!" అన్నాడు అచ్చమాంబది కూడా అక్కడ తడుముతూ.
"మస్కా కొట్టడం నీకు బాగా చేతవును. అయితే దానిదే చూసుకో!" అంటూ అచ్చమాంబని అతనిమీదికి తోసేసింది ప్రసన్నకుమారి.
అకస్మాత్తుగా ఆమె తనని అలా తోసేసరికి తూలి సూటిగా బాబాయి గుండెలమీద పడిపోయింది అచ్చమాంబ. చప్పున ఆమె నగ్నదేహాన్ని చేతుల్లో పొదివిపట్టుకుని తమకం ఆపుకోలేక చుప్ మని బుగ్గమీద ముద్దు పెట్టేసుకున్నాడు బాబాయ్. పాముల్లా అతని చేతులు అచ్చమాంబ చుట్టూ బిగుసుకున్నాయ్. 
అతని చేతుల్లో ఒదిగిపోతూ అంతలోకే యేదో సందేహంగా ప్రసన్నకుమారి వంక చూసింది అచ్చమాంబ.
మరేం పర్వాలేదు తనున్నానన్నట్టు భరోసాగా నవ్వింది ప్రసన్నకుమారి.

[Milf rider]

అయాచితంగా చేతికొచ్చిన కలువపూబాలని అందినట్టే నలిపి పారేస్తే తనకే నష్టమన్నట్టు అచ్చమాంబ నగ్నదేహాన్ని సున్నితంగానే అయినా ఆబగా తడుముతూ సైగ్గా పక్కకు దొర్లించి పైకొచ్చాడు బాబాయ్. 
అచ్చమాంబ అతనికి చాలా కాలంగా తెలుసు. అచ్చమాంబ తండ్రి అతనికి మంచి దోస్తు. అయితే అచ్చమాంబ తండ్రికి మాత్రం బాబాయిమీద మంచి అభిప్రాయం లేదు. దానికి కారణం ఈ బాబాయి అక్కడా ఇక్కడా ఆడవాళ్ళదగ్గర ప్రాపకం సంపాయించి, వాళ్ళని బట్టలు కొనడానికి అచ్చమాంబవాళ్ళ బట్టలకొట్టుకే పంపిస్తూ, అందుకు ప్రతిఫలంగా అచ్చమాంబ తండ్రిదగ్గర కమిషన్ లాగుతుండడమే మరి. వ్యాపారంలో ఆనుపానులు తెలిసినవాడు కాబట్టి అచ్చమాంబ తండ్రి అతనెలాంటి బేరం తెచ్చినా చేజారిపోనీక, ఆ వచ్చిన ఆడవాళ్ళని బాబాయి రికమెండేషనుతో పనిలేకుండా మళ్ళీ మళ్ళీ తన కొట్టుకే వచ్చేట్టు జాగ్రత్త పడుతూ బాబాయిని తగు దూరంలోనే వుంచుతూ వస్తున్నాడు. అయినా జిడ్డులా వదలడు బాబాయ్. 
ఆడవాళ్ళమధ్య కలగలుపుగా కలిసిపోయే విద్యలో ఆరితేరినవాడు బాబాయ్. ఆ విద్యతోనే ప్రసన్నకుమారికి మొదట దగ్గరయ్యాడు. తర్వాత ఆమెకు లైను వేశాడు. సెక్సులో మొగుడివల్ల ప్రసన్నకుమారి అసంతృప్తిగా వుండడం కనిపెట్టాడు. ఆ తర్వాత సైగ్గా మీద చెయ్యేశాడు. ప్రసన్నకుమారి కూడా మంచి అవసరం మీదుండటంతో లేదనకుండా చేయించుకుందతని చేత.
అలా గతంలో కూడా చాలామంది ఆడవాళ్ళని లోబర్చుకున్న విశేషానుభవం వుంది బాబాయికి. పరాయి మగాడికి ఆడది లోబడిందంటే అది ఆ ఆడదాని వీక్నెస్ వల్ల కంటే మగాడి వీక్నెస్ వల్లనే అనే నగ్నసత్యం బాగా గుర్తెరిగినవాడు బాబాయి. పెళ్ళయాక చాలామంది మగాళ్ళు రంభలాంటి పెళ్ళామున్నా నిర్లక్ష్యం చేస్తారు. చింతామణి నాటకంలో సుబ్బిశెట్టి చెప్పే ఈ పరమసత్యాన్ని స్వానుభవం ద్వారా బాగా తెలుసుకున్నాడు బాబాయ్. అంతే కాదు, తన రంకు పురాణంలో యెప్పుడైనా యేదైనా అపశృతి దొర్లి ప్రమాదం ముంచుకొస్తుందని తెలిస్తే యెంత చాకచక్యంగా అందులోకి దిగుతాడో అంత చాకచక్యంగానూ అందులోంచి బయటపడగల తెలివితేటలు కూడా అతని సొమ్ము. 
ఒకరి సంగతేమోగానీ ప్రసన్నకుమారి మాత్రం ఒకసారి తొడసంబంధం పెట్టుకుందంటే అంత సులభంగా వదులుకునే రకం కాదని మొదటిసారి ఆమెలోకి అరంగేట్రం చేసిన వెంటనే గ్రహించగలిగాడు బాబాయ్. ప్రసన్నకుమారితో తొడసంబంధం తనని చాలాదూరం తీసుకు వెడుతుందనుకున్నాడుగానీ, అదిలా పచ్చికొబ్బరిలాంటి అచ్చమాంబతో పొందు దాకా తీసుకెడుతుందని వూహించనైనా వూహించలేకపోయాడు. అచ్చమాంబ లేత సరుకులు చేతులకు రంజుగా తగులుతుంటే తన అదృష్టానికి తనే అభినందించుకోకుండా వుండలేకపోయాడు.
అచ్చమాంబ తనకు తెలిసినా చాలాకాలంగా ఆమెను చూడలేదు బాబాయ్. చూసినా సరిగ్గా చూడలేదు. అచ్చమాంబ ఇంకా చిన్న పిల్లే అనుకుంటున్నాడు గానీ ప్రసన్నకుమారితో తను ఇదవుతుండగా మధ్యలో దూరి తనని ఆటపట్టించగలంత ఆరిందా అయిపోయిందని తెలుసుకోలేకపోయాడు. ఆమెకు పంతొమ్మిదేళ్ళు నిండబోతున్నాయనీ, చాలారోజులుగా ప్రసన్నకుమారిదగ్గర శృంగారంలో తర్ఫీదు పొందుతోందనీ తెలిసి వుంటే తప్పక ఆమెకోసం సిన్సియర్ గా ట్రై చేసుకునేవాడు. అయినా ఇప్పుడు మాత్రం యేం తక్కువైంది గనక? అయాచితంగా ఈ టీనేజీ గుంట తనంతట తనే తన వళ్ళో వాలిపోయింది. 
"అచ్చూ......!" అని మోజుగా పిలుస్తూ ఆమె పెదాలందుకున్నాడు. 
మొదటిసారి ఓ మగాడు తనని పీల్పుడు ముద్దు పెట్టుకుంటే పరవశించిపోతుందనుకున్నాడుగానీ, అతను పిలిచిన తీరుకు నవ్వు పట్టలేక అతన్ని దూరంగా తోసేస్తూ రొమ్ములు కదిలిపోయేలా పడీ పడీ నవ్వసాగింది అచ్చమాంబ. 
ఆమె అలా నవ్వుతుండడంతో విస్తుపోయి చూస్తుండిపోయాడు బాబాయ్. 
"ఎందుకూ నవ్వుతున్నావ్?" అన్నాడు చివరికి.
దానికి సమాధానం చెప్పకుండానే ఇంకా నవ్వసాగింది అచ్చమాంబ.
అతనలా విస్తుపోయి చూస్తుండటంతో ప్రసన్నకుమారి కూడా గట్టిగా నవ్వేస్తూ, "ఇంకా నయం! ముచ్చూ, బొచ్చూ, పిచ్చూ అన్నావు కాదు! అచ్చూ అట అచ్చూ! ఇజ్జూ, ఇస్కూ కాదూ?!! దాని అమ్మానాన్నా దానికి చక్కటి పేరు పెట్టారు 'అచ్చమాంబా' అని. అదే పేరు పెట్టి పిలవలేవూ?" అంది అతని నెత్తినోటి మొట్టుతూ.
"అదికాదు ప్రసన్నా! ఆ పేరులో 'అంబా' అనుంది కాదూ!" అన్నాడతను నసుగుతూ.
"ఉంటే?" ఎదురు ప్రశ్న వేసింది ప్రసన్నకుమారి.
"అంబా అంటే అమ్మ కదూ!"
"మా నాయనే! అయితే యేంటీ? పెద్ద పత్తిత్తు దిగొచ్చాడండీ! నీ పేరు మాత్రం 'బాబాయ్' కాదూ? వాటం పడితే అమ్మనైనా పడుకోబెట్టేసుకుంటావ్! నీ సంగతి నాకు తెలీదూ!"
ఆమాటకు అదోలా నవ్వేడు బాబాయ్.
"సరే, అలాగే పిలుస్తాను. అచ్చమాంబా, యేదీ నీ పెదాలిలా తేమ్మా!" అన్నాడు గోముగా.
అచ్చమాంబ ఇంకా నవ్వుతూనే ప్రసన్నకుమారివైపు చూసింది.
"పాపం, పోనీలే పిన్నీ! తనకిష్టమైన పేరే పిల్చుకుంటాడు బాబాయ్! కదూ బాబాయ్!" అందతని బొచ్చు ఎగరేస్తూ.
"మరైతే ఎందుకలా నవ్వావే సిగ్గుమాలిందానా?!" అంది ప్రసన్నకుమారి.
"యేదో నవ్వొచ్చింది, ఆపుకోలేకపోయాను," అంది అచ్చమాంబ.
"సరేలే! యేదో అఘోరించండి. నేనిప్పుడే వస్తాను."
ఆ మాటకు అచ్చమాంబ దిగ్గున లేచి కూర్చుండిపోతూ, "యెక్కడికి పిన్నోయ్?" అనరిచింది. 
ప్రసన్నకుమారి వెళ్ళబోతున్నదల్లా ఆగి మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగి చూసింది.
"వంటగదిలోకి వెళ్ళొస్తాను. బాబాయ్ నన్నొకసారి చేస్తూనే అలిసిపోయాడుగా పాపం! అందుకని తినడానికేదైనా పట్టుకొస్తాను. ఈలోగా మీ పని కానివ్వండి," అంది.
మళ్ళీ అటుతిరిగి వంటగదిలోకి వెళ్తున్న ప్రసన్నకుమారి పిర్రలవైపు చూస్తుండిపోయాడతను. 
"ప్రసన్నకుమారి పిన్నిపిర్రలు భలే వుంటాయి కదూ?" అంది అచ్చమాంబ అతని చూపులు ఎటున్నాయో గమనిస్తూ.
"నీ అంత కావు!" అన్నాడతను చిన్నగా ఆమె పిర్రలమీదికి మళ్ళీ చెయ్యి పోనిస్తూ.
అచ్చమాంబ పిర్రల్ని ఎన్నిసార్లు తడిమినా తనివి తీరడంలేదతనికి. 
మూతి ముందుకు చాచి మళ్ళీ ఆమె పెదాలందుకున్నాడు. ఈసారి ఎలాంటి అల్లరీ చెయ్యకుండా పదిలంగా అతనికి పెదాలందించింది అచ్చమాంబ. ఇప్పుడతను మొదట వూహించినట్టు జరిగింది. మొదటిసారి మగాడి పీల్పుడు ముద్దుకు పరవశించిపోతూ అతన్ని అల్లుకుపోయింది అచ్చమాంబ. 

[Milf rider]

వంటగదిలోంచి చేగోడీలు నముల్తూ ప్రసన్నకుమారి దిశగా అక్కడికి తిరిగొచ్చేసరికి కూడా ఇంకా అతనితో అలా పీల్పుడు ముద్దు పెట్టించుకుంటూనే వుంది తను. 
ప్రసన్నకుమారీవాళ్ళ పట్టెమంచమీద వెల్లకిలా పడుకునుంది అచ్చమాంబ. ఆమె మీద బల్లిలా పాకి ఒకేపట్టున పెదాలతో పెదాలుపట్టి పీల్చేసుకుంటున్నాడతను. ఆ పట్టు చూసి ప్రసన్నకుమారి సైతం చేగోడీలు నమలడం మర్చిపోయింది. 
బాబాయి చేతులు మాత్రం ఖాళీగా లేవు. ఒకవైపు పీల్పుడు ముద్దు పెట్టుకుంటూనే అచ్చమాంబ రొమ్ముల్ని నైసుగా ఓ చేత్తో పట్టి పిసుకుతున్నాడతను. ముద్దుపెట్టుకునేటప్పుడు అతని ఆ పట్టుగురించి బాగా తెలుసు ప్రసన్నకుమారికి. ఎందుకంటే బాబాయ్ తననికూడా అదే పట్టున పైవి పిసుకుతూ పీల్పుడు ముద్దు పెట్టుకుంటాడు. కాకపోతే అచ్చమాంబవి నిమిరినట్టు తనదగ్గరమాత్రం నైసుగా వుండవతని చేతులు. 
అచ్చమాంబ కన్నెరొమ్ముల్ని అతను నైసుగా వత్తడంకంటే ప్రసన్నకుమారికి యెక్కువగా ఆశ్చర్యం కలిగించింది అచ్చమాంబ అతనితో ముద్దు పెట్టించుకుంటున్న తీరు. ఎంతో అనుభవం వున్నదానిలా, అతని ముద్దుకు దీటుగా, తనూ అతని పెదాల్ని ముద్దులాడుతూ అతని చేష్టలకు అనుగుణంగా స్పందిస్తోంది అచ్చమాంబ. 
ఆమె ఇస్తున్న ప్రోత్సాహానికి కొండెక్కిపోతున్నట్టుగా వున్నాడు బాబాయ్. 
ప్రసన్నకుమారి చూపులతని మొలవైపు తిరిగాయి. 
బుసకొడుతోన్న కోడెత్రాచులా అప్పటికే ఫుల్లుగా లేచాడుతోందతని మగతనం. అది చూస్తూనే మనసాపుకోలేక గమ్మున వాళ్ళ పక్కన చేరిపోయింది ప్రసన్నకుమారి. భారీ రొమ్ములు రెండూ అతని వీపుమీద మోపుతూ మీద వాలిపోయి వాళ్లిద్దరూ ముద్దులాడుకున్న తీరు మరింత దగ్గరగా గమనించసాగింది. ఆమె చెయ్యి అతని భుజం మీదుగా ముందుకు సాగి అచ్చమాంబ రొమ్ములతో ఆడుకుంటున్న అతని చేతిమీద ఆగింది. 
"నావైతే దయాదాక్షిణ్యం లేకుండా మోటుగా పిసికి పాకం పెట్టేస్తావ్! దానివెందుకమ్మా అంత సున్నితంగా వత్తుతున్నావ్?" అందతని చెవిలో.
అంతవరకూ తీరుబడిగా అచ్చమాంబ లేత పెదాల మాధుర్యం అమృతం తాగినట్టు తాగుతున్న బాబాయ్ తిన్నగా లేచి కూర్చుండిపోయాడు. చెరోవైపు వాళ్ళిద్దర్నీ పొదివిపట్టుకుని విజయగర్వంతో ప్రసన్నకుమారి చంకలోకి చెయ్యి పోనిచ్చి కసిగా ఆమె రొమ్మునోదాన్ని పట్టి పిసికి వదిలిపెట్టాడు. 
"ఉయ్యమ్మా! చంపేశావ్!!" అందామె అతన్ని మరింత గట్టిగా హత్తుకుపోతూ.
"నీవి అంత కసిగా ఉంటాయి మరి! అదీ కాక బాగా నలుగుడు పడ్డవయ్యే! అచ్చమాంబవి అలా కాదుగా! మరీ లేత సరుకులు. చాలా గట్టిగా వున్నాయి సుమీ! కొంచెం మోటుతనం ప్రదర్శిస్తే పగిలిపోయే గాజు కుప్పెల్లా వున్నాయి. అవునంటావా కాదంటావా?" అన్నాడతను.
"చూశావా ఎంత రసికుడైన రంకుమొగుణ్ణి రెడీ చేసిపెట్టానో నీకోసం! గాజుకుప్పెలా నీవి!! ఏదీ చూద్దాం!!!" అంటూ తనూ అచ్చమాంబ రొమ్ముల్ని పట్టి పిసికి చూసింది ప్రసన్నకుమారి. "అవునోయ్! గాజు కుప్పెలు కాదు, నల్లపాలరాతి గుళ్ళలా వున్నాయి. ఏది ఏమైనా నిన్ను చేసుకోబోయేవాడు మాత్రం అదృష్టవంతుడు!" మెచ్చుకోలుగా చూసింది. 
"ఛీ పో పిన్నీ! ఆ మాటకొస్తే నీవే పాదరసం బుడ్లు!" అంది అచ్చమాంబ.
ప్రసన్నకుమారి బాబాయ్ వైపు చూసి, "మరి దీని అసల్ది ఏమిటంటావ్? పింగాణీ పాత్ర కాబోలు!" అంది.
ఆమె చెప్పింది వింటూనే, "అయ్య బాబోయ్!" అంటూ తొడలు అర్జంటుగా మూసేసుకుంది అచ్చమాంబ.
"బావుంది! చల్లకొచ్చి ముంత దాచడమంటే ఇదే!" వెటకారంగా అంది ప్రసన్నకుమారి.
ఆ మాటతో మోకాళ్ళు రెండూ పొట్టలోకి దోపేసుకుంటూ మంచం మీద మరింత ముడుచుకు పోయింది అచ్చమాంబ.
"చూశావా బాబాయ్ దాని గడుగ్గాయితనం! ముందేమో సిగ్గూ ఎగ్గూ లేకుండా వస్తూనే నీది చీకిపెట్టిందా! ఇప్పుడేమో ఎలా నంగనాచిలా ముడుచుకుపోతోందో చూడు!"
"ఇప్పుడు నన్నేం చెయ్యమంటావో చెప్పు!" అన్నాడు బాబాయ్ ఉత్సాహంగా.
"చెప్పేదేముంది! ముందు దానిది ఇత్తడా పింగాణీయా తేల్చి చెప్పు!"

[Milf rider]

---

బాబాయ్ మంచం మీద ముడుచుకు పడుకున్న అచ్చమాంబవంక చూసి పెదాలు తడుపుకున్నాడు. ఎప్పుడో తన పెళ్లప్పుడు పెళ్ళాం కన్నెరికం విడిపించాడు తను. ముక్కుతూ మూలుగుతూ సరిగ్గా తనని తాకనివ్వకుండా చేయించుకుంది మొదటిసారి. తనకూ అప్పుడది కొత్త వ్యవహారం. ఇప్పట్లా పది చెరువుల్లో మునకలేసిన అనుభవం అప్పుడు లేదు. అంతటితో తనకూ పెద్ద కంగారైపోయింది. ఆ హడావిడిలో పెళ్ళాం కన్నెపొర విచ్చిందోలేదో కూడా అర్థమై చావలేదు. శోభనానికి అన్నీ గొప్పగా వూహించేసుకున్నాడు. ముందుగా పెళ్ళాన్ని బట్టలూడదీసి తీరుబడిగా మంచం మీద వెల్లకిలా పడుకోబెట్టాలి. ఆ తర్వాత పెళ్ళాం తొడలు రెండూ స్వయంగా పట్టి విప్పదీయాలి. ఆ బంగారు తొడల మధ్యన అసల్ది ఎలా ఉంటుందో సుమారు గంటసేపు పరిశీలనగా చూడాలి. అమ్మలక్కలందరూ తన పెళ్ళాన్ని పడగ్గదిలోకి పంపబోయే ముందు రేజర్ పెట్టి అక్కడంతా వెంట్రుకలు లేకుండా శుభ్రం చేసి ఉంచుతారు కాబట్టి అక్కడ తన మొహం చూసుకునేంతలా తళతళలాడిపోతూ అద్దంలా నిగనిగలాడిపోతూ ఉంటుంది. ఆ తర్వాత నెమ్మదిగా - అతి నెమ్మదిగా - పెళ్ళాం నిలువు పెదాలు మునివేళ్లతో సున్నితంగా తెరవాలి. అప్పుడు కనిపిస్తుంది తన పెళ్ళాం కన్నెపొర. పుట్టినప్పట్నుంచీ తనకోసం - తన చేత తెరిపించుకోవడం కోసం - అట్టే పెట్టి ఉంటుందది. ఆ తర్వాత తన మగాణ్ణి ప్రయోగించి కొద్దిగా - కొద్దీ కొద్దిగా - ఆ కన్నెపొర తను ఛేదిస్తాడు. 
ఆ పిచ్చి వూహల్తో పెళ్లికి ముందు వారం పది రోజులనుంచీ శ్రద్ధగా కొక్కోకం దగ్గర్నుంచీ మధు నవలలదాకా రోజుకు రెండు పుస్తకాల చొప్పున చదివి అవతల పారేశాడు. ఆ పుస్తక పరిజ్ఞానంతో ఎంతో గొప్ప కాన్ఫిడెన్సుతో శోభనంగదిలో మల్లెపూలు వాసన చూస్తూ కూర్చున్నాడు.
అంతలో తలుపు తెరుచుకుంది. మరీ సినిమాల్లోలా కాకపోయినా ఇంచుమించు అలాగే సిగ్గులు ఒలకబోస్తూ లోనికొచ్చింది సుందరి. 
బాబాయికి ఆ క్షణంలో తన పెళ్ళాంలాంటి అతిలోక సుందరి మరొకరు లేరనిపించింది. దగ్గరికెళ్లి కౌగిట్లోకి లాక్కోబోయాడు. ఆమె సర్రున జారిపోయి తన కాళ్ళమీద పడిపోయింది. మొగుడికి పాదనమస్కారం చేసి దీవెనలకోసమన్నట్టు అలాగే కూర్చుంది. బాబాయికది చాలా పేలవంగా కనపడింది. 
"గదిలోకొస్తూనే ఈ వేషాలేమిటీ గుణసుందరికథలో శ్రీరంజనిలాగా! మొగుడి వొళ్ళో పడాల్సిన సమయంలో కాళ్ళమీద పడ్డం చీప్ గా ఉంది!" అంటూ బలవంతంగా లేవదీసి సుందరిని అచ్ఛం యాక్షన్ సినిమాలో హీరోలాగే కౌగిలించేసుకున్నాడు.
అంతే! 
బుర్ర గిర్రున తిరిగిపోయింది. చదివిన కొక్కోకం మర్చిపోయాడు. మధు నవలలు మర్చిపోయాడు. తను రొమాంటిక్ హీరో కావడం మర్చిపోయాడు. హీరో కావలసినవాడు తనకు తెలీకుండానే విలనైపోయాడు. సుందరి గింజుకుంటున్నా పట్టించుకోకుండా మంచం దగ్గరికి లాక్కుపోయాడు. మొదటిరాత్రి పెళ్ళాం గుడ్డలు విప్పదీయడం కాదు సరికదా కనీసం జాకెట్టు హుక్స్ కూడా విప్పనివ్వలేదు. అసలు విప్పడానికి మనవాడికి మాత్రం ఓపికుండి చస్తే కదా! పెళ్ళాన్ని మంచం మీదికి తోసి చీర బలవంతంగా నడుం పైకెత్తేసి అంతకంటే బలవంతంగా తొడలు విప్పదీసేసి వేసేయడం మొదలెట్టేశాడు.
బాబాయ్ వేసుకున్న ప్లాను ప్రకారం ఫస్ట్ టైం పెళ్ళాన్ని వేసుకునేప్పుడు కనీసం మూడు గంటలైనా ఆపకుండా వేసేయాలి. అలాంటిది పది నిమిషాలైనా కాకముందే అంతా అయిపోయింది. మొదటి సారి పెళ్ళానికి వొళ్ళో పెట్టాడో దళ్ళో పెట్టాడో అర్థం కాకుండా దడదడలాడించేశాడు. ఆ తర్వాత మరో పదినిమిషాలయింతర్వాతగానీ తెలిసిరాలేదతనికి అసలేం చేశాడో. పాపం! అనుకున్నదంతా ఆవిరైపోయింది.
ఆ తర్వాత అతనికి దొరికినవన్నీ నలుగుడుపడ్డ సరుకులే.
ఇన్నాళ్ళకి మళ్లీ ఇప్పుడొచ్చింది ఛాన్సు!
పెళ్లాంతో మొదటి రాత్రి మిస్సైన అనుభవాలన్నీ ఇప్పుడే చవి చూసెయ్యాలి. 
ఆ ఆలోచన వస్తూనే ఒక్కసారిగా పదింతలు హుషారెక్కిపోయింది బాబాయికి. వెంటనే అచ్చమాంబ పక్కన చేరిపోయాడు. 
"చూపించవా ప్లీజ్!" అంటూ సాధ్యమైనంత మృదువుగా ఆమె తొడలు పట్టి విప్పదీసి ప్రయత్నం చేశాడు.
అయితే కొంచెం కూడా తన ప్రయత్నం సఫలం కాకపోవడంతో ప్రసన్నకుమారి వైపు నిస్సహాయంగా చూశాడు.
"ఏడిసినట్టే ఉంది. కన్నెతనపు బెట్టేమిటో తెలీకుండానే ఇంత మొనగాడివయ్యావా!" వెటకారంగా చూసింది ప్రసన్నకుమారి.
బాబాయ్ మొహం రోషంతో ఎర్రబడింది. అయినా తొందరపడకుండా మరోసారి సున్నితంగా అచ్చమాంబ తొడల్ని తెరవడానికి ప్రయత్నించాడు. అయినా లాభంలేకపోయింది. ప్రసన్నకుమారి మొహంలోకి మరోసారి చూసి సాయంచేయమన్నట్టు సారీ ఫేసు పెట్టుకున్నాడు.
ప్రసన్నకుమారి అతనికి అభయమిస్తున్నట్టు నవ్వి అచ్చమాంబ చెవి దగ్గరికి చేరింది.
"నువ్వెందుకు భయపడుతున్నావో నాకు బాగా తెలుసు. తీరా ఆ సమయం వస్తే నేను చూసుకుంటాను. సరేనా? పాపం నువ్వేగా ఊరించావ్! నీది దగ్గరగా చూడాలని తెగ ముచ్చట పడిపోతున్నాడు. ఒక్కసారి చూపిస్తే అరిగేదా తరిగేదా! చూపించేసేయ్!" అంది.

చ్చమాంబ సూటిగా చూసిందామె వైపు.
"తప్పదంటావా?" అంది గోముగా.
"తీరా ఆ సమయం వస్తే నే చూసుకుంటానన్నానుగా!" అంది ప్రసన్నకుమారి అనునయంగా.
అచ్చమాంబ ఓసారి బాబాయ్ వంక అదోలా చూసి కాళ్ళు బార చాపుకుంటూ వెల్లకిలా తిరిగేసింది. 
బాబాయ్ మొహం ఒక్కసారిగా మతాబాలా వెలిగిపోయింది. రెండు చేతులూ ఆమె మోకాళ్ళమీద వేసి కొద్దిగా అలా కదిపాడో లేదో, ఆమె తొడలు వాటంతటవే లాకు తలుపుల్లా తెరుచుకున్నాయి. 
బాబాయ్ కళ్ళు జిగేల్మన్నాయి!
రెండు చేతుల్తో ఆమె తొడలు అలాగే మరింత విశాలంగా విప్పదీస్తూ మొహం వాటి మధ్యకు తీసుకెళ్లిపోయాడు.
అరచేతి మందాన నిట్టనిలువునా పొంగడంలా పొంగి ఉంది అచ్చమాంబ ఉపస్తు. నిలువు పెదాలు నల్లగా వుండి ఒకదానికొకటి బాగా దగ్గరగా వున్నాయి. లోపల ఏముందో ఏమాత్రం తెలీకుండా పర్సు మూసినట్టు కర్చుకుపోయినట్టున్నాయి. వాటి మధ్య పెన్సిలుతో గీసినట్టు నిట్టనిలువుగా వున్న ఆ గీతే లేకపోతే ఆ రెండు నిలువుబద్దలు వేరని తెలిసే ఛాన్స్ లేనట్టుగా వున్నాయి. దిమ్మ మీద వెంట్రుకలు గుబురుగానే వున్నాయి గానీ ప్రసన్నకుమారికి ఉన్నట్టు దళసరిగా కాకుండా పల్చని సిల్కు దారాల్లా మృదువుగా ముచ్చటగా వున్నాయి.
వణుకుతున్న చేతులతో మునివేళ్ళు ప్రయోగించి ఆ నిలువు పెదాలు రెండూ పక్కకి జరిపి ఆత్రంగా లోపలికి చూసాడు. 
లోపలంతా ఏదో ఎర్రగా కనిపించిందిగానీ పొరలాంటిదేమీ అగుపించలేదు. 
బాబాయ్ మొహం వింతగా మారడం గమనించి ప్రసన్నకుమారి అతని చేతులమీద తన చేతులు వేస్తూ అచ్చమాంబ ఉపస్తు మరి కాస్త తెరిచి చూపించింది.
"అచ్చమాంబ సైకిలు తొక్కుతుంది. పైగా టెన్తు క్లాసులో తాను రన్నింగ్ రేస్ చాంపియను. ఇంతకాలం పాటు తనకు పొర నిలిచే అవకాశం లేదు," అంది.
గమ్మున తలూపేడు బాబాయ్. అంబడిపూడి పుస్తకంలో ఎక్కడో ఆ విషయం చూసి వున్నాడు. కన్నెపొర లేనంత మాత్రాన అచ్చమాంబ కన్నెపిల్ల కాదనేదానికి లేదు. మూతి ముందుకు చాపి చూపమని అచ్చమాంబ నిలువుపెదాలమీద ముద్దు పెట్టుకున్నాడు. నాలిక బయటికి తీసి గజ్జలతో సహా ఆమె మొత్త సాంతం ఒకసారి పిచ్చగా నాకేశాడు.
"అదే పట్టు. నాలిక తనలోపలికి పెట్టు!" వెనకనించి ఆదేశించింది ప్రసన్నకుమారి.
ఆమె చెప్పిన మాట తక్షణం అమల్లో పెట్టాడు బాబాయ్.
సురుక్కుమంటూ అతని నాలిక నిలువుపెదాల మధ్య గుచ్చుకుంటూనే, "స్స్.....స్.....స్.......బ్.....బ్.......బ్.......బ్బ....!" అంది అచ్చమాంబ.
ఏ మగాడితోనైనా మొదటి అనుభవం ఆమెకది.
బాబాయ్ ఎంత ప్రయత్నించినా నాలిక ఆమె లోపలికి వెళ్ళడం లేదు. నిలువుపెదాల వెలుపలే ఆగిపోయి లోపలికి వెళ్లే మార్గం కానరాక ఆమె మొత్తకేసి తలబాదుకుంటున్నట్టుగా ఉంది.
అచ్చమాంబడి అలా పిచ్చగా నాకుతూ కుక్కలా రొప్పడం మొదలెట్టే సరికి ప్రసన్నకుమారి సానుభూతిగా నవ్వింది. అతని మొహానికి దగ్గరగా తన మొహం పెట్టి అచ్చమాంబ ఉపస్తులో అతని నాలిక ఎలాంటి ప్రకంపనలు సృష్టిస్తోందో గమనిస్తోందామె.
"లాభం లేదు. ఆ ఇరుకు సందులోకి నరం లేని నీ నాలిక దూరదు," అంది.
ప్రసన్నకుమారి చెప్పిన మాట వింటూనే వదల్లేక వదల్లేక వదిలినట్టు ఆమె ఉపస్తుమీదనుంచి మొహం పక్కకి జరిపాడు బాబాయ్. అచ్చమాంబ తేనె తుట్టెలోంచి కారిన తేనె అంతా మూతికంటి పెదాల పైనా ఆ చుట్టూతా తడితడిగా ఉంది. అది చూస్తూనే మోజుగా అతని జుట్టుపట్టి తనవైపు లాగేసుకుంటూ అతని మూతి శుభ్రంగా నాకిపడేసింది ప్రసన్నకుమారి.
"ఆగాగు, ఏం చేస్తున్నావ్? అదంతా గలీజు!" అంటున్నాడు బాబాయ్. 
"అది గలీజైతే నా నోరు కూడా గలీజే!" తమకంగా అంది ప్రసన్నకుమారి నాలికతో పెదాల అంచులు నాక్కుంటూ.
బాబాయ్ చిన్నగా నవ్వి అచ్చమాంబ తొడలమధ్య మోకాళ్ళమీద లేచి కూర్చున్నాడు. అతని మగతనం గెడ్డపార కంటే గట్టిపడిపోయింది. కుడి చేత్తో అది పట్టుకుని అచ్చమాంబలోకి గురి చూసుకున్నాడు బాబాయ్.
సరిగ్గా అప్పుడే...............!

[Milf rider]

అంతవరకూ కళ్ళు మూసుకుని బాబాయ్ నాలికపనికి స్వర్గంలో విహరిస్తున్న అచ్చమాంబ తన తొడలమధ్య పగుల్లో ఎందుకో అతని నాలిక తగలేకపోయేసరికి కళ్ళు తెరిచి చూసింది. 
ఎదురుగా కనిపిస్తున్న దృశ్యం చూస్తూనే ఆమె కళ్ళు ఒక్కసారిగా పెద్దవైపోయాయి. 
కొద్దిసేపటి క్రితమే తను నోట్లో ఉంచుకుని ఎంతో మోజుగా చీకిన అదే బాబాయ్ మగతనం ఇప్పుడు తనని కాటేయడానికి సర్రున ముందుకొస్తున్న తాచు పాములా కనిపించడంతో ఉలిక్కి పడింది.
అదేం గమనించలేదు బాబాయ్. 
అతని చూపులన్నీ ఇప్పుడు తను పెట్టడానికి సిద్ధమవుతున్న అచ్చమాంబ ఉపస్తు మీదే ఉంది. ఆడదాని మర్మాంగం అలా దిబ్బకుడుంలా పొంగిందంటే అర్థం మగాడిది నిలువునా మింగేయడానికి తయారుగా ఉందనే! ఆ నమ్మకంతోనే ఉత్తర క్షణంలో ఏం జరగబోతోందో అస్సలు గుర్తించలేదతను.
బాబాయ్ మగతనం సరిగ్గా అచ్చమాంబ నిలువుపెదాల మధ్య రసాలూరుతున్న స్వర్గద్వారం సమీపించబోతోంది. 
సరిగ్గా అప్పుడే చిన్న కేక పెట్టింది అచ్చమాంబ.
రెండు మోకాళ్ళతో అతన్ని తోసేస్తూ దిగ్గున లేచి మంచం దిగిపోయింది.
అకస్మాత్తుగా అలా జరిగిపోతుందని ఎంతమాత్రం ఊహించలేదు బాబాయ్.
అచ్చమాంబ తోసిన తోయడం - అదిరిపాటుతో ఒకేసారి మంచం మీద వెనక్కి పడ్డాడు. అది పట్టెమంచం కావడంతో ఓ పట్టెకు అతని తల దభీమని కొట్టుకుని దెబ్బకు దిమ్మ తిరిగిపోయింది.
"అబ్బా...! చంపేశావు అచ్చూ!!" అంటూ తల పట్టుకుని మళ్లీ మంచం మీద లేవడానికి ప్రయత్నిస్తుంటే అదంతా వినోదంలా చూస్తున్న ప్రసన్నకుమారి అతన్ని పట్టి సరిగ్గా లేవదీసి కూర్చోబెట్టింది. 
"ఏమైంది ఎందుకలా తోసేసింది?" అయోమయంగా ఆమెవంక చూశాడతను.
"చు చ్చు చ్చుచ్చుచ్చుచ్చుచ్చుచ్చూ .......అవునే పాపం! ఎందుకలా చేశావు అచ్చమాంబా? బాబాయికి మాడు అదిరిపోయింది," అంది ప్రసన్నకుమారి వస్తున్న నవ్వాపుకుంటూ.
దానికేమీ సమాధానం చెప్పకుండా గోడవారగా జరిగిపోతూ అర్జంటుగా బట్టలు తీసి కట్టుకోనారంభించింది అచ్చమాంబ. 
"అసలేమిటి నీ ఉద్దేశం?" ఇంకా అయోమయంగానే ఆమెని చూస్తూ ప్రశ్నించాడతను.
అచ్చమాంబ అప్పటికీ సమాధానం చెప్పకుండా గమ్మున బట్టలు కట్టేసుకుని మళ్లీ మంచం దగ్గరికొచ్చి అతనికి దూరంగా కూర్చుండిపోయింది. 
"ఓయ్! భలే బాబాయివయ్యా నువ్వు!!" జాలిగా అతని తలందుకుని దెబ్బ తగిలిన చోట గట్టిగా రుద్దుతూ అంది ప్రసన్నకుమారి. "నీ వయసెంత చెప్పు!" అంతలోకే దబాయింపుగా అడిగింది.
"నలభై!" అన్నాడతను నీల్గుతూ.
"అవును మరి! నలభై ఏళ్ళొచ్చినయ్! బుద్ధి ఉండక్కర్లా?"
"దేనిగురించి నువ్వు మాట్లాడుతున్నది?"
"అదేనయ్యా రంకు మగాడా! నీకు నలభై ఏళ్ళు! దానికా ఇంకా ఇరవై కూడా నిండలేదు. నీ వయసులో సగం లేదు దానికి. అయినా దానికర్థమైంది నీకర్థం కాకుండానే పోయింది. ఎంతైనా మగాళ్లంతా ఇంతే! ఆడదాని కాళ్ళమధ్య బిళ్ళ కళ్లబడుతూనే తొక్కుడుబిళ్ళ ఆడేసుకుందామనుకుంటారు. ఆ తర్వాత జరిగేదేంటో కొంచెమైనా అర్థం చేసుకోలేరు!" అంది ప్రసన్నకుమారి నిష్థూరంగా.
"ఆ చెప్పేదేదో కాస్త బాగా తెలిసేలా చెప్పు!" అన్నాడు బాబాయ్ ఆమె చేతుల్లోంచి తల విడిపించుకుని గట్టిగా విదిలించుకుంటూ.
"ఎంతైనా పెళ్ళికాని ఆడపిల్ల! ఆ రుచి ఎలా ఉంటుందో తెలుసుకోవడానికి కాస్త బరి తెగించిందే అనుకో! తగుదునమ్మా అని తొండం వూపుకుంటూ తనదాంట్లో పెట్టబోతావా?!"
"అందులో తప్పేముందీ? తనేగా నన్ను ప్రోత్సహించిందీ! నువ్వుకూడా తన బట్టలన్నీ విడిపించి నామీదికి తోశావుగా!"
"తోశానే అనుకో! అడ్డూ ఆపూ లేకుండా నీది తీసి తనలోకి పెట్టేయడమే! ఆనక కడుపో కాలో వస్తే ఏ నూతిలో పడాలదీ?"
ప్రసన్నకుమారి అడిగిన ప్రశ్నకు ఈసారి మరింతగా దిమ్మ తిరిగిపోయింది బాబాయికి. 
వెంటనే సమాధానం చెప్పలేకపోయాడు. 
"అదీ...అదీ....!!" అన్నాడు నసుగుతూ.
"అందుకే ఏళ్ళొస్తే చాలదన్నాను. కాస్త తెలివుండాలి దేనికైనా!!"
"కానీ నా దగ్గరిప్పుడు నిరోధ్ లేదే!"
"చాల్లే! నిరోధ్ ఎవడిక్కావాలయ్యా స్వామీ!"
"మరైతే ఏం చెయ్యాలో నువ్వే చెప్పు!" అన్నాడు కాళ్ళ బేరానికొస్తూ.
"అది తర్వాత ఆలోచన చేద్దాం! ముందు నీది నిక్కి నిలబడిపోయినా పాపం బిక్క మొహం పెట్టుకు చూస్తోంది. ఇందాకట్నుంచీ మీ ఇద్దరి నాకుళ్ళూ చీకుళ్ళూ చూస్తూ మధ్యలో నాది కాకెత్తిపోయింది. ఏదీ, ఇందులో నీది సూటిగా పెట్టేయ్! ఏ అడ్డూ అవసరం లేదు," అంటూ అచ్చమాంబ స్థానంలో తను పడుకుండిపోయి పచ్చిగా పంగ పగలదీసుకుంటూ రెండు చేతుల్తో తనది తెరిచి చూపించింది ప్రసన్నకుమారి. 
ఏం చేయాలో అర్థం కానట్టు అచ్చమాంబ మొహంలోకి చూశాడు బాబాయ్. 
జరిగినదానికి తనూ మొహం చిన్నబుచ్చుకుని నేలచూపులు చూస్తోంది అచ్చమాంబ.
"దాని మొహంవంక ఏం చూశావులేవయ్యా! ముందు నా బుజ్జిదాని మొహం వంక చూడు. నాకు నాగా లేకుండా పెట్టావంటే నీకు మంచి సలహా ఇస్తాను," అంది ప్రసన్నకుమారి.
"ఏమిటో చెప్పు!"
"చెబితేగానీ చెయ్యవా?".
"చేస్తానుగానీ ముందు చెప్పు. నాకూ మంచి ఛాన్సు మిస్సైపోయిందని నువ్వూ అర్థం చేసుకోవాలి!" ఏడుపు మొహం పెట్టుకుని అన్నాడు బాబాయ్.
ప్రసన్నకుమారి మంచం మీద లేచి అలా బోసిమొలతోనే బాసింపట్టేసుక్కూచుని బోధ మొదలెట్టింది-
"సరే! నే చెప్పేది విను. అచ్చమాంబ పూకన్నె కోడిపెట్టని కోసుకు తినాలంటే తొందరపాటు ససేమిరా పనికిరాదు. మరి ఓపిక చాలా అవసరం. అక్కడికీ చిన్నపిల్లయినా అచ్చమాంబ సరైన సమయంలో తేరుకుంది. లేకపోతే చాలా అనర్థం వచ్చేసేది. ఇది కేవలం నిరోధ్ తోటే తీరే సమస్య కాదు. ఒకవేళ బల్బు పగిలిపోతేనో? లేక నీ లావా ఎక్కువైపోయి దానిలోకి పొర్లిపోతేనో? అందుకే నిరోధ్ ఒక్కటే కాకుండా ఇంకా వేరే పద్ధతులు కూడా అవలంబించాలి. నన్నడిగితే సేఫ్టీ పీరియడ్ చూసుకోవడం తో పాటు పిల్స్ కూడా వాడాలంటాను."
"ఇంకా నయం! నన్ను ఆపరేషన్ చేసుకోమనలేదు!" నసిగాడతను.
"చేసుకుంటే మరీ మంచిది. అయినా నీకేమైందీ? పిల్లలు పుట్టారుగా! ఇక చాలించేసేయ్."
"అందుకు మా ఆవిడ ఒప్పుకోదు."
"అది నీ ఖర్మ."
"సరే! ఇప్పుడు నీ ఉచిత సలహా ఏంటో చెప్పు!" విసుగ్గా చూశాడతను.
"ఇప్పుడు దారికొచ్చావ్! అచ్చమాంబకి సేఫ్టీ పీరియడ్ ఏదో చూసుకుని నే కబురు చేస్తాను. అప్పుడొచ్చి తగలడుదూగాని."
"అంతా చేసి ఇదా నీ ఉచిత సలహా!" ఉక్రోషంగా చూశాడతను.
"అనవసరంగా ఉడుక్కోకుండా నేను చెప్పినట్టు చేస్తే సుఖపడతావ్. లేదంటే అసలుకే మోసం రాగల్దు. అయినా దానిమీద నీ అథార్టీ ఏంటీ? దాన్నేమైనా నువ్వు ఎత్తుకొచ్చావా! తనంతట తానే నీ పక్కలోకొచ్చింది. అంత మాత్రం చేత హీరోననుకుంటున్నావా?"
"మీ ముందు నేనేం హీరోనిలే! వట్టి జీరోని!" నీరసంగా అన్నాడతను.
"అదంతే బాబాయ్! అసలు పనిలోకొస్తే ఆడదాని ముందు మగాడు జీరోయే! కాకపోతే నీకో మంచి అవకాశమిస్తాం!"
"అవకాశమా! ఏంటదీ?" అన్నాడు బాబాయ్.
"అచ్చమాంబ సేఫ్టీ పీరియడ్ వరకూ బుద్ధిగా వేచి ఉండడానికి ఒప్పుకుంటున్నావు కాబట్టి అచ్చమాంబతో నీకు స్పెషలుగా శోభనం ఏర్పాటు చేయిస్తాను. సరేనా?"
బాబాయ్ మొహం ఆ మాటతో మతాబాలా వెలిగిపోయింది.
"ఎప్పుడో నా పెళ్ళప్పుడు జరిగిన శోభనమది!" అన్నాడు మధుర స్మృతులు నెమరు వేసుకుంటున్నవాడిలా. 
కానీ అంతలోనే శోభనం నాడు తన ధాష్టీకం గుర్తుకొచ్చి గుటకలు మింగాడు.
"అదీ! ఎప్పుడో నీ పెళ్ళప్పుడు జరిగిన శోభనం నీకు అచ్చమాంబతో మళ్ళీ జరుగుతుంది. పనిలో పనిగా అచ్చమాంబతో కలిసి నేనూ నీతో జంట శోభనం చేయించుకుంటాను! ఏమంటావ్?" అంది ప్రసన్నకుమారి.
బాబాయ్ అప్పటికే గాల్లో విహరించేస్తున్నాడు. ప్రసన్నకుమారి చివర్లో అన్న మాట విని మరింతగా ఉబ్బి తబ్బిబ్బైపోయాడు. 
"భలే! లోకంలో జంట శోభనం జరిపించుకున్న మొదటి పెళ్ళికొడుకుని నేనే అవుతానప్పుడు!" అన్నాడు సంబరంగా.
ప్రసన్నకుమారి నువ్వేమంటావన్నట్టు అచ్చమాంబ వంక చూసింది.
ఎక్కడినుంచి వచ్చిందో, ఎక్కడలేని సిగ్గు ముంచుకొచ్చేసింది అచ్చమాంబకి. 
అలాగేనన్నట్టు ముసిముసిగా నవ్వుతూ తలూపింది.
"అమ్మయ్య! ఓ పెద్ద ప్రోగ్రామ్ సెటిలైపోయింది. మూడో ప్రపంచ యుద్దానికి ముహూర్తం నిర్ణయించినంత పనైపోయిందనుకో!" అంటూ మళ్ళీ మంచం మీద వెనక్కి వాలిపోతూ, "నీకోసం ఇంత చేస్తున్నాను. ఇకనైనా నాకా తోకెడతావా లేదా?" అంటూ గమ్మున కాళ్లార జాపుకుంది ప్రసన్నకుమారి.

***

ప్రసన్నకుమారీవాళ్ళ ఇంట్లోంచి బయటపడి అచ్చమాంబ మళ్ళీ తన ఇల్లు చేరుకునే సమయానికి మామూలుకంటే చాలా ఆలస్యమైపోయింది. 
అసలు సమయంలో ప్రమాదం జరిగిపోకుండా తనని కాపాడినందుకు మనసులోనే ప్రసన్నకుమారికి థ్యాంక్స్ చెప్పుకుంటూ, అనుకోకుండా అక్కడ తొందరపడిపోయినందుకు తనని తానే తిట్టుకుంటూ చకచకా తమ గుమ్మం మెట్లెక్కి ఇంట్లోకి పోబోయింది అచ్చమాంబ. 
అయితే- 
అక్కడ గుమ్మంలోనే ఎదురైన దృశ్యానికి ఎలా వున్నదలాగే 'కీ' అయిపోయిన బొమ్మలా ఆగిపోయింది.


-ఇంకా ఉంది. 

[Milf rider]

ఇంట్లో అందరూ ముందర పంచలోనే కనిపించారు. 
అచ్చమాంబ తండ్రి ఆనందరావు యెందుకో ధుమధుమలాడిపోతూ అటూ ఇటూ ఒకటే పచార్లు చేస్తున్నాడు. తల్లి నారాయణమ్మ గోడకానుకుని నేలమీద కూర్చొనుంది. చిత్రమేమిటంటే అచ్చమాంబ అన్నలు కూడా ఆ సమయంలో అక్కడే వున్నారు.
అచ్చమాంబ ఆశ్చర్యంగా వాళ్ళందరికేసీ చూసింది. 
అందరి మొహాలూ యెందుకో సీరియస్ గా వున్నాయి. అప్పటికింకా తమ బట్టల కొట్టు మూసే సమయం కూడా కాలేదు. ఇలా తండ్రితో పాటు అన్నలందరూ కూడా గుమస్తాలమీద అంగడి వదిలేసి ఒకేసారి ఇంటికొచ్చేయడం చాలా అరుదైన విషయం. చివరిసారి అలా యెప్పుడు జరిగిందో అచ్చమాంబకు అసలు గుర్తే లేదు. అలాంటిది ఇవాళ అందరూ ఒకేచోట చేరారు. 
అచ్చమాంబని చూస్తూనే నారాయణమ్మగారు ఒక్కసారిగా గుండెమీదనుంచి ఎవరో బరువు దించేసినట్టుగా చూసింది. 
"అమ్మాయొచ్చేసిందండీ!" అందావిడ ఒకేసారిగా నేలమీదనించి లేస్తూ.
ఆనందరావుగారు కూతురివంక కోపంగా చూస్తున్నాడు.
ఆ కోపం చూసి అచ్చమాంబ గుండె జారిపోయింది.
కొంపతీసి తనిందాక ప్రసన్నకుమారి ఇంట్లో వెలగబెట్టిన రంకుపురాణం వీళ్ళకుగాని తెలిసిపోలేదుగదా!
ఛా, ఎలా తెలుస్తుందీ!?
"యేమిటి నాన్నా?" అంది ధైర్యం కూడగట్టుకుంటూ.
"ఇంతసేపు యెక్కడికెళ్ళావే? నువ్వేమైపోయావని మేమంతా యెంత ఆందోళన పడుతున్నామో తెలుసా?" అంది నారాయణమ్మగారు కూతుర్ని సమీపిస్తూ.
"యేమైందమ్మా? నేనెక్కడికెళ్తానూ? ప్రసన్నకుమారీపిన్నింటికి వెళ్ళొస్తున్నానంతే! రావడంలో కాస్త ఆలస్యమైంది!" అంది అచ్చమాంబ.
నారాయణమ్మగారు భర్తవంక చూసింది. 
"నే చెప్పలేదటండీ! అమ్మాయి యెక్కడికీ వెళ్ళలేదు. మన ప్రసన్నకుమారి ఇంటికే వెళ్ళింది. అనవసరంగా మీరు రాద్ధాంతం చేస్తున్నారు!" అంది. 
"అసలేం జరిగింది నాన్నా? అందరూ ఇలా పంచలో కూర్చుని నాకోసం పడిగాపులు కాయడం యేమిటి? నాకర్థం కాలేదు!" అంది అచ్చమాంబ.
ఆనందరావు పచార్లు చేయడం ఆపి కూతురి మొహంలోకి సూటిగా చూశాడు.
"నువ్వు చెప్పేది నిజమేనా? ప్రసన్నకుమారి ఇంటికే వెళ్ళావా?" అన్నాడు సీరియస్ గా.
"అవును. ఈ మధ్య రోజూ నేనక్కడికే వెళ్తున్నాను. కావలిస్తే ప్రసన్నకుమారిపిన్నినే అడగండి."
"వెళ్ళే ముందు ఇంట్లో అమ్మకి చెప్పే వెళ్ళొచ్చుగా!" అన్నాడు పెద్దన్న కోపంగా.
"నేను పిన్నీ వాళ్ళింటికి వెళ్తానని అమ్మకు బాగా తెలుసు."
"చూశారాండీ! నేను మీకు చెబుతూనే వున్నాను అది ప్రసన్నకుమారి ఇంటికెళ్ళి వుంటుందని!" అంది నారాయణమ్మగారు కూతుర్ని సపోర్టు చేస్తూ.
"అయినాసరే! నువ్వు ఇంట్లో చెప్పకుండా వెళ్ళడం తప్పు!" అంటున్నాడు పెద్దన్న.
"ఇంతకీ యేమైందో అది చెప్పరేం?" తల్లివంక అసహనంగా చూసింది అచ్చమాంబ.
"యేం జరిగిందా! నీ ఫ్రెండు కావేరి యెవర్తోనో లేచిపోయిందటే!!" ఆక్రోశిస్తున్నట్టుగా అంది నారాయణమ్మగారు. 
అచ్చమాంబ అయోమయంగా చూసింది.
"ఛా! వూరుకోమ్మా! కావేరి అలా యెందుకు చేస్తుంది?" అంది. 
"యెందుకు చేస్తుంది కాదే - చేసింది!"
"అయితే యేంటటా? మీరంతా నాకోసం ఇక్కడెందుకు చేరారూ?"
ఆనందరావు ఉరిమి చూశాడు. "యెందుకా? యెవడో వెధవ మన కొట్టుదగ్గరికొచ్చి, 'ఆనందరావు కూతురికి తెలీకుండా అది జరగడానికే వీల్లేదు ' అని చెప్పాడే - అందుకు!" అన్నాడు అరిచినట్టు.
అచ్చమాంబ గుండె అప్పటికి కాస్త కుదుటబడింది. 
అమ్మయ్య! ఇది తన రంకువ్యవహారంగురించి కాదన్నమాట!
"యెవరా అన్నది నాన్నా? అయినా నువ్వెలా నమ్మావూ?" అంది తేలిగ్గా.
ఆనందరావు కూతురివంక ఇంకా నమ్మశక్యం కానట్టే చూస్తున్నాడు. 
"అయితే కావేరి ఆ వెధవెవడితోనో లేచిపోవడం గురించి నీకేం తెలీదంటావ్!?" అన్నాడు.
"ఒట్టు నాన్నా! నాకేం తెలీదు. అసలు కావేరితో నాకు పెద్ద స్నేహం కూడా లేదు. ఎవరో ఏవో కల్పించి చెప్పారు నీకు!"
నారాయణమ్మ మధ్యలో కలగజేసుకుంది. "బావుంది! నే చెబుతూనే వున్నా కాదుటే మీ నాన్నకూ! అమ్మాయికిలాంటివన్నీ యేమీ తెలీవండీ అంటే నా మాట వింటేనా? కొట్టుదగ్గర ఎవడో వెధవ యేదో వాగాడని మీ అన్నలందర్నీ పట్టుకొచ్చి ఇంటిదగ్గర ఇదిగో ఇలా పంచాయితీ మొదలెట్టారు. సమయానికి నువ్వు రాబట్టి సరిపోయిందిగానీ, లేకపోతే నీకోసం కొడుకులందర్నీ పంపించి వూరు వూరంతా చాటింపు వేయించేవారు! అప్పుడు సరిపోయేది!" అంది.
ఆనందరావు ఒంటి కాలిమీద లేచాడు. 
"అయితే ఎవడు పడితే వాడు చెప్పిన మాట వినేవాడినంటావ్!" అరిచాడు.
"యెందుకననూ? కనపడుతూనే వుందిగా!" అంది నారాయణమ్మ అదే స్వరంలో.
అంతవరకూ మొగుడి ధుమధుమలు చూసి పాపం ఆవిడా బెదిరిపోయింది. ఇప్పుడు కూతురు ఇంటికి తిరిగొచ్చి తనకేం తెలీదని చెప్పాక యెక్కడలేని బలం వచ్చేసిందావిడకి. 
"యేమిటి కనబడుతోంది నా పిండాకూడు!" అకస్మాత్తుగా ఆరోపణ తనమీద తిరిగేసరికి ఓటమి అంగీకరించక ఒకటే రెచ్చిపోయాడాయన. "అయినా ఇప్పటి పిల్లలు మాత్రం తక్కువటే?! అవకాశమిస్తే అగ్గి రాజెయ్యరూ? అయినా వీళ్ళనని యేం ప్రయోజనం? ఆ సినిమావాళ్ళననాలి. కన్నెవయసట, ప్రేమనగరట, మరోచరిత్రట, గాడిద గుడ్డట! న్యూ వేవ్ సినిమా అట! ప్రేమనవలలట! అవన్నీ చూసి ఆడపిల్లలు లేచిపోవద్దంటే లేచిపోరూ! ఆ సినిమాలనిండా పచ్చిబూతు! లే లే లే నా రాజా అట! బలెబలే మగాడివోయట! ఆ సినిమాలు తీస్తున్నవాళ్ళందర్నీ తీసికెళ్ళి బంగాళాఖాతంలో పడెయ్యాలి!" అంటూ రొప్పసాగాడాయన.
"అబ్బో! అయితే ఆ సినిమాలన్నీ తమరు చూశారన్న మాట!" అంది నారాయణమ్మ ఈసడింపుగా.
"నేనా! నేనా సినిమాలు చూశానా!" అరిచాడు ఆనందరావు.
"లేకపోతే యేమిటండీ మీ రాద్ధాంతం! నిక్షేపంలాంటి పిల్లమీద లేనిపోని అనుమానాలన్నీ యెందుకొస్తాయి మీకు? నువ్వు పదవే లోపలికి!" అంటూ కూతురు జబ్బ పట్టుకుని ఇంట్లోకి తీసుకెళ్ళిపోయింది నారాయణమ్మ.
ఆనందరావు వెనకనుంచి అరిచాడు - "రేపట్నుంచీ నువ్వు ఇంట్లోంచి కదిలావా తాట వొలుస్తాను!" అంటూనే కొడుకుల్ని తీసుకుని బట్టలకొట్టుకెళ్ళిపోయాడాయన.
"యేమిటమ్మా నాన్న అఘాయిత్యం? అయినా నేనేం చేశాననీ? యెవరో లేచిపోతే దానికి నాదా బాధ్యత?" అంది అచ్చమాంబ నిష్ఠూరంగా.
"అయ్యో నా తల్లీ! అంగడి దగ్గర్నించి మీ నాన్న ఈ పాడు కబురు మోసుకొచ్చేసరికి నాకూ మొదట కాళ్ళూ చేతులూ ఆడలేదంటే నమ్ము! అయినా మీ నాన్న చెప్పిందాంట్లో తప్పేం లేదు. రేపట్నుంచీ నువ్వు ఎక్కడికెళ్ళకుండా ఇంట్లోనే వుండు!" అంది నారాయణమ్మ.
"యెవరో చేసిన తప్పుకి నాకు శిక్ష వేస్తున్నారు!యెవరో అన్న మాటకి లేనిపోని అఘాయిత్యమంతా నామీద చూపిస్తున్నారు!" అని రుసరుసలాడుతూ తన గదిలోకి వెళ్ళి తలుపు మూసేసుకుంది అచ్చమాంబ.
కాసేపు మూల కూర్చుని లోలోపలే ఉడుక్కున్నాక కోపం తగ్గింది. 
అయినా కావేరి ఏమిటి ఇలా చేసిందీ?
ఆమె కోపమంతా కావేరివైపు తిరిగింది.
అంతలోకే ఆమెకు తను చేసిన నిర్వాకం గుర్తుకొచ్చింది.
అవును నిజమే! తను మాత్రం యేం తక్కువ తిన్నదీ?
ఆలోచిస్తూనే లేచి నిలబడి తన దుస్తులవైపు చూసుకుంది. ప్రసన్నకుమారి ఇంట్లో బాబాయితో పొర్లాక ఇంకా ఆ బట్టల్లోనే వుంది తను.
నిలువుటద్దం ముందు నిలబడి ఓణీ లాగేసుకుంది. ఆ తర్వాత ఒక్కటొక్కటిగా వొంటిమీదున్నవన్నీ తీసేసుకుంది. యేదో అనుమానం వచ్చి అద్దం ముందు అలాగే దిశగా నిలబడి చేతిలోని లంగా పైకెత్తి చూసింది.
లంగాలోపల సరిగ్గా వుపస్తు వుండే చోట అరచెయ్యంత డాగు కనిపించింది. 
బాబాయి చేత పెట్టించుకోకుండానే ఇంత కార్చుకుంది తన బుజ్జిముండ! 
ఒకవేళ పెట్టించుకుని వుంటే?
ఆ ఆలోచన వస్తూనే ఆమెకు యెక్కడలేని సిగ్గు ముంచుకొచ్చింది. 
అదే లంగాలోకి కాళ్ళు పోనిస్తూ మళ్ళీ తొడుక్కుంది. ఈసారి నడుంకన్నా ఇంకా పైకి లంగా లాక్కుంటూ రొమ్ములపైన ముడేసుకుంది. అద్దంలో తనని తాను ఓసారి చూసుకుని, "అచ్చం సినిమా హీరోయిన్ భారతిలా వున్నావ్!" అని తనకు తానే చెప్పుకుంటూ నీళ్ళగదివైపు నడిచింది.
నీళ్ళగదిలోకి వెళ్తూనే లంగా తీసి దండెం మీద పడేసి దిశగా ఓసారి వొళ్ళు విరుచుకుంది. 
అప్రయత్నంగా ఆమె చెయ్యి తొడల మధ్యకు వెళ్ళింది.
పొంగడంలా ఉపస్తు చేతికి తగుల్తూనే వొళ్ళు తియ్యగా పులకరించింది. చేతికి బొటిమలా తగిలిన కామకీలని కుడిచేతి చూపుడు వేలితో మీటుకుంది.
"ఇస్...స్....స్.....స్......!"
బాబాయితో తన కన్నెపొరగురించి ప్రసన్నకుమారి దంచిన ఉపన్యాసం గుర్తుకొచ్చి నవ్వొచ్చిందామెకు. 
తను సైకిల్ తొక్కుతుంది నిజమే! రన్నింగ్ రేసులో తనకు ప్రైజొచ్చింది నిజమే! అయితే బాబాయికి తన కన్నెపొర కనపడకుండా పోవడానికి అవేవీ కారణం కాదు. దానికి చాలా సింపుల్ కారణం ఒకటే వుంది-
అదేమిటంటే బాత్ రూములో స్నానం చేసేప్పుడు ఇలా కామకీల మీటుకుంటూ ఉపస్తులో వేళ్ళుపెట్టి కెలుక్కుంటుంటే ఎన్నిరోజులని ఆ కన్నెపొరమాత్రం అలాగే వుంటుందీ!
ప్రసన్నకుమారి ఇంటికి తన రాకపోకలు యెక్కువయాక ఇలా చేతిపనికూడా యెక్కువైపోయింది తనకు. ప్రసన్నకుమారి చూపించే పచ్చిదనానికి తను మాత్రం ఆ పగుల్లో వేళ్ళడించుకోక యెణ్ణాళ్ళుంటుందీ?
అలా ఆలోచిస్తుండగానే అచ్చమాంబ వేళ్ళు రెండు ఆమె ఉపస్తులో దూరిపోయాయి.
పక్కనే ఓ మూల బోర్లించివున్న బకెట్టుమీద ఓ కాలు పైకెత్తి వేసింది. 
ఓ చేత్తో రొమ్ములు పిసుక్కుంటూ మరో చేత్తో ఉపస్తులో వేళ్ళాడించుకుంటూ అలా పదినిమిషాలుండిపోయాక బాబాయి మగతనం రుచి తల్చుకుంటూ ఇంకా జోరు పెంచేసుకుంది తను.
మొదట రెండు వేళ్ళు మాత్రం లోపల దూరాయి. ఆ తర్వాత మూడో వేలు కూడా దానికి కలిపి తన మన్మథకుహరం లో కెలకసాగింది. 
అచ్చమాంబ వేళ్ళు సన్నగా పొడుగ్గా వుంటాయి. ఆమె మొత్త చీలిక కూడా అంతే! సన్నగా పొడుగ్గానే వుంటుంది. ఆ వేళ్ళకీ ఆ మొత్తకీ సరిగ్గా సరిపోయింది. 
లోన వెచ్చగా వున్న పూకండరాలు తన వేళ్ళ స్పర్శకు తామే పులకించిపోతున్నట్టుగా మృదువుగా, సుతిమెత్తగా స్పందిస్తున్నాయి. ఆ పూకండరాలు తన వేళ్ళను పట్టి విడుస్తూ వుండడం ఆమెకు స్పష్టంగా తెలుస్తోంది. పొడిచే కొద్దీ లోతు పెరుగుతున్నట్టుగా అనిపిస్తోంది. అయినా చివర్లో యెక్కడో గర్భకుహరంలో యేదో గట్టిగా తగుల్తోంది. అది తగుల్తూనే తమకంతో కళ్ళు వాటంతట అవే మూసుకు పోతున్నాయామెకు. లోనుండి కామరసాలు ధారాపాతంగా వూరిపోతున్నాయి.
అయినా యేదో అంతులేని అసంతృప్తి! 
ఒక్కరోజు క్రితంవరకే అయ్యుంటే ఇలా చేతిపనిలో ఆమెకు అఖండమైన తృప్తి దొరికిపోయుండేది. 
కానీ ఇవాళ....!
ఇవాళ అలాంటి తృప్తి లభించడంలేదామెకు.
కారణం?
వేరే చెప్పాల్సిన పనిలేదు - ఇవాళ తను ఒక పురుషాంగం రుచిమరిగింది.
ఒక పురుషాంగం ఇవ్వాళ తన ఆడతనంలోకి ప్రవేశించడం తప్ప అన్నిరకాలుగా తనని అలరించింది. 
ఈ అసంతృప్తినుంచి తను బయటపడాలంటే ఒకటే మార్గం!
ఒక అసలు సిసలైన పురుషాంగాన్ని తన భగరంధ్రంలో ప్రతిష్ఠించుకోవాలి. 
అప్పుడుగాని ఈ అసంతృప్తి వదల్దు తనని.
అలా చేతిపనిలోనే వూహలు పరిపరివిధాల పోతున్నాయామెకు. 
ఆ వూహల్లోనే ఒక మోస్తరు భావప్రాప్తి కలిగింది.
ఉపస్తులోంచి వేళ్ళు బయటికి తీసి చూసుకుంది అచ్చమాంబ. బలమైన మగాడి పురుషాంగాన్ని వూహించుకోవడంలో తన మొత్తలోంచి ఏకధాటిగా కారిపోయిన కామరసంలో నిలువెల్లా తడిసిపోయి కనిపించాయి వేళ్ళు. 
చెయ్యి పైకెత్తి నాలుక అంచుతో వాటిని రుచి చూసింది. 
తృప్తి కలగలేదు. 
ఆబగా వాటిని ఒకేసారి నాకెయ్యడం మొదలెట్టింది. మాంచి రుచికరమైన భోజనం తర్వాత కూడా వదలబుద్ధికాక భోజనప్రియుడు యెలా వేళ్ళు నాకేసుకుంటాడో అంతకంటే పిచ్చగా తన రసాలన్నీ తానే నాకేసుకుంది అచ్చమాంబ. 
ఆమె చేతిపని సాంతం పూర్తికావడానికి యెంత సమయం పట్టిందో ఆమెకే సరిగ్గా తెలీదు. 
పూర్తవుతూనే గబగబా స్నానం చేసి బాత్ రూం లోంచి బయటపడింది. 
పొడి బట్టలు కట్టుకుని మంచం మీద కూర్చుని ఆలోచించడం మొదలెట్టింది.
ఒక్కసారైనా మగాడిది లోన దింపుకోకుండా తను బతకలేదేమో అనిపిస్తోంది. ప్రసన్నకుమారి ఇంట్లో అనుకోకుండా అంది వచ్చిన అవకాశాన్ని లేనిపోని భయాల్తో చేజేతులా జారవిడుచుకుని మంచిపనే చేసిందా తను? బాబాయితో ఆ కాస్త పనీ అయిపోజేసుకునివుంటే యేమై వుండేది? యేమైనా ఈ తాపం మాత్రం తప్పి వుండేదేమో తనకు!
అయినా ఇప్పుడు మాత్రం పోయిందేముంది? ప్రసన్నకుమారిపిన్ని యెలాగూ బాబాయితో జంట శోభనం యేర్పాటు చేస్తాననేకదా చెప్పింది! 
యెప్పుడు తనకా జంట శోభనం?
యేమైనా ప్రసన్నకుమారిపిన్నితో తన తాపం వెల్లడించుకోవాలి.
యెప్పుడో కాదు, రేపే ప్రసన్నకుమారి పిన్నితో మాట్లాడాలి.
ఆ ఆలోచన కలుగుతూనే కొంచెం మనసు తేలికైనట్టుగా అనిపించిందామెకు.

[Milf rider]

---

ఆ మరునాడు ఎంచక్కా ముస్తాబై ఒకటికి రెండుసార్లు అద్దంలో తనని తాను చూసుకుని గదిలోంచి బయటికొచ్చింది అచ్చమాంబ. అప్పటికి సమయం ఉదయం తొమ్మిదిన్నర గంటలు కావస్తోంది. నారాయణమ్మగారు ఇంకా వంటగదిలోనే వుంది.
"అమ్మా, బయటికెళ్ళొస్తానే!" అంది అచ్చమాంబ.
పోపు డబ్బాలోంచి యేదో తీస్తున్న నారాయణమ్మ ఆశ్చర్యంగా వెనక్కి తిరిగి చూసింది.
"ఎక్కడికే?"
"ప్రసన్నకుమారిపిన్నింటికి వెళ్ళొస్తాను!"
"నిన్న వెళ్ళొచ్చావు చాలదూ?"
"ఇవాళ కొత్తరకం కుట్లూ అల్లికలూ నేర్పుతానంది ప్రసన్నకుమారిపిన్ని!" అడ్డంగా కోసేసింది అచ్చమాంబ.
"కుట్లూ అల్లికలా! అవి ప్రసన్నకుమారికేం వచ్చూ?"
"అదా....అదీ....ఆఁ...ఆ మధ్య హైదరాబాదునుంచి ఒకావిడ వచ్చి నేర్పిందటలే! వెళ్ళొస్తానమ్మా!" అంది గోముగా.
"యేమోనమ్మా! అవన్నీ నాకేం తెలుసూ? అయినా మీ నాన్నగారు ఇంట్లోనే వున్నారు. నువ్వు బయటికెళ్తే కాళ్ళు విరగ్గొడతానని నిన్ననేగా కోప్పడ్డారూ!" హెచ్చరించిందావిడ.
"నాన్నగారు ఇంట్లోనే వున్నారా!" ప్రాణం గతుక్కుమంది అచ్చమాంబకు.
"అవునే! అలా చూడు, ముందర పంచలోనే కూర్చున్నారు."
"సర్లెమ్మా, నీది మరీ విచిత్రం! నిన్నేదో నాన్నగారు కోపంలో అలా మాట్లాడారు. ఇవాళేం అనరు," అంటూ మొండిగా పంచలోకొచ్చింది అచ్చమాంబ.
తల్లి చెప్పింది నిజమే!
ఆనందరావు పంచలోనే కూర్చుని ఎవరికో సుదీర్ఘంగా వుత్తరం రాస్తున్నాడు. 
గుమ్మం ఎదురుగానే పడక్కుర్చీలో తిష్ఠ వేసుక్కూచున్నాడాయన. ఆ పడక్కుర్చీ చేతులు రెండు పొడుగ్గా అవసరమైతే కాళ్ళు బారా చాపుకోవడానికి వీలుగా వున్నయి. వాటిమీద రైటింగ్ పేడ్ పెట్టుకుని దీక్షగా ఇన్లాండ్ లెటర్లో ఏదో రాస్తున్నాడాయన. 
అచ్చమాంబ గుండె చిక్కబట్టుకుని మెల్లగా పిల్లిలా తండ్రిని దాటుకుని ముందుకు పోబోయింది.
"యెక్కడికి తల్లీ పొద్దునే బయలుదేరావ్?" తలవంచుకుని అలా రాస్తూనే సీరియస్ గా అడిగాడాయన.
గుండె ఝల్లుమనిపోవడంతో చటుక్కునాగిపోయింది అచ్చమాంబ.
"అదా....! అదీ....! ప్రసన్నకుమారిపిన్నింటికి వెళ్ళొద్దామనీ.....!" గునిసింది.
"అక్కర్లేదు, ఇంట్లోకి పో!"
"అది కాదు నాన్నా.....!"
ఆనందరావు వుత్తరం రాయడం ఆపి కూతురివైపు తలెత్తి చూశాడు.
"ఇవాళ్టినుంచీ నువ్వు బయటికెళ్ళడం బంద్!" అన్నాడు.
"నేను బయటికెళ్ళకూడదా! యెందుకు నాన్నా? నేనేం తప్పు చేశాననీ?"
"జనం నోట్లో పడ్డాక తప్పు చేశావా లేదా అన్న ప్రశ్నే వుండదిక. లోపలికెళ్ళు."
అచ్చమాంబ మొండిగా ఇంకా అలాగే నిలబడింది.
ఆనందరావు చాలా ప్రశాంతంగా అన్నాడు, "ఇప్పటికే చదువులనీ చట్టుబండలనీ అనవసరంగా చాలా ఆలస్యం చేశాను. నీకు పెళ్ళి చేసేద్దామనుకుంటున్నాను. మంచి సంబంధం చూడమని మనక్కావల్సినవాళ్ళందరికీ ఉత్తరాలు రాస్తున్నాను. ఇంట్లోకి వెళ్ళు."
"పెళ్ళా...! నాకా....! అప్పుడేనా....!"
"యేం? నీ వయసుకే మీ అమ్మకు పెద్ద వెధవలిద్దరూ పుట్టేసి మూడో గాడిద కడుపులో వున్నాడు."
"కానీ నా డిగ్రీ ఇంకా చేతికి కూడా రాలేదుగా నాన్నా!"
"వస్తుందిలే! రాక యెక్కడికి పోతుందీ పరీక్ష ప్యాసయ్యాక? నువ్వు లోపలికి పో!" 
ఇక కూతురితో ఆ విషయం గురించి ఇంకేం మాట్లాడ్డం ఇష్టం లేనట్టు మళ్ళీ ఉత్తరం రాయడంలో మునిగిపోయాడాయన!
కాసేపు ఓణీ అంచు చేత్తో పట్టుకుని చూపుడువేలికి చుట్టుకుంటూ అలాగే నుంచుండిపోయి చివరికి ధైర్యం తెచ్చుకుంటూ అంది అచ్చమాంబ, "ఈ ఒక్కసారికీ నన్ను ప్రసన్నకుమారిపిన్నింటికి వెళ్ళనీ నాన్నా! రేపట్నించీ నువ్వు చెప్పినట్టే వింటాలే!"
"అక్కర్లేదు. అంతగా అవసరమైతే ప్రసన్నకుమారే ఇక్కడికి వస్తుందిలే!"
మరికాసేపు అక్కడే నిలబడిపోయి ఇక లాభం లేదనట్టు ఇంట్లోకి తిరిగి వెళ్ళిపోయింది అచ్చమాంబ.
ఆ సాయంత్రం నాలుగింటికి అచ్చమాంబకోసం నిజంగానే ప్రసన్నకుమారి ఆమె ఇంటికొచ్చింది.
ముందరివైపు ఇంట్లో ఎక్కడా కనిపించలేదు అచ్చమాంబ.
ప్రసన్నకుమారి నారాయణమ్మ పక్కన చేరింది.
"అచ్చమాంబ యేదక్కా?"
"అదిగో దాని గదిలో వుంది. వాళ్ళ నాన్నమీద అలిగి కూర్చుంది," అంది నారాయణమ్మగారు.
"అలిగిందా! దేనికీ?"
"వాళ్ళ నాన్నగారు దానికి పెళ్ళిచేస్తానని కూర్చున్నారు. ఆయన సంగతి నీకు తెలుసుగా! తను పట్టిన కుందేటికి మూడే కాళ్ళు. అది కూడా అంతే!"
"అదేమిటక్కా! ఎంచక్కా బావగారు పెళ్ళి చేస్తానంటే ఎగిరి గంతేసి ఒప్పేసుకోవలసింది పోయి యెందుకూ అలగడం?" 
"అదేమిటో నువ్వే అడుగు దాన్ని. అన్నట్టూ నువ్వేదో కొత్తగా యేవో కుట్లూ అల్లికలూ నేర్చుకున్నావటగా!"
"కుట్లూ అల్లికలా! నేనా!"
"అవును నువ్వే! యెవరో హైదరాబాదునుంచి ఒకావిడ వచ్చి నీకు నేర్పిందటగా!"
"నీకెవరు చెప్పారక్కా?" 
"అచ్చమాంబే చెప్పింది!"
"ఓహో! అయితే అచ్చమాంబే చెప్పిందన్నమాట! ఆ సంగతి మళ్ళా చెబుతాలే!" అంటూ చల్లగా అక్కడినుంచి జారుకుని అచ్చమాంబ గది దగ్గరికొచ్చింది ప్రసన్నకుమారి.
మొదట తలుపు తడితే తెరుచుకోలేదు.
"అచ్చమాంబా! తలుపు తియ్యవే! నేను, ప్రసన్నకుమారిని!"
ఆమె అలా అంటూనే 'తెరుచుకో సిం సిం' అన్నట్టు చటుక్కున తలుపు తెరుచుకుంది.
గబుక్కున ప్రసన్నకుమారిని లోనికి లాగేసుకుని తలుపు మళ్ళీ మూసేసింది అచ్చమాంబ.
గదిలో అచ్చమాంబని చూస్తూనే నోరు తెరిచేసింది ప్రసన్నకుమారి.
అచ్చమాంబ వొంటిమీద గుడ్డ ఒక్కటీ సరిగ్గా లేదు. ఛాతీ మీద ఓణీ లేదు. జాకెట్టు ఫ్రంట్ బటన్స్ విప్పేసి వున్నాయి. లోన బ్రా లేదు. అచ్చమాంబ రొమ్ములు రెండూ బయటికి నిక్కి చూస్తున్నాయి. లంగా బొందు హడావిడిగా కట్టుకోవడంలో అది కాస్తా తుంటిమీదికి జారిపోయింది. జుట్టంతా అస్తవ్యస్తంగా రేగిపోయింది.

[Chandra228]

ఓల్డ్ xossip సైట్ లో కొద్దిగా చదివాను ఈ కథ ని మళ్ళీ స్టార్ట్ చేశారు ధన్యవాదాలు milfrider గారు...

[Milf rider]

---

"అచ్చమాంబా! యేమిటే ఈ అవతారం?" అంది ప్రసన్నకుమారి.
"యేం చెయ్యను? ముసలాయన నాకు పెళ్ళి చేస్తానని కూర్చున్నాడు," అంది అచ్చమాంబ.
"విన్నాను! ఇప్పుడే మీ అమ్మగారు చెప్పారు. నువ్వేమిటి నీ గదిలో బట్టలిప్పుకుని సత్యాగ్రహం చేస్తున్నావ్?"
"పెళ్ళి చేస్తే చేశాడు. కానీ, ఇంట్లోంచి బయటికి కదలొద్దని ఆర్డరేశాడు." 
"యెందుకటా!"
"ఆ కావేరి లేచిపోయిందట కదా!"
"అవునూ! అయితే?"
"అది నా ఫ్రెండనీ, ఆనందరావుగారి కూతురికి తెలీకుండా లేచిపోవడానికి వీల్లేదనీ యెవరో ప్రచారం లేవదీశారు. నాన్నగారి సంగతి నీకు తెలుసుగా! నన్ను గృహనిర్బంధంలో వుంచి నా పెళ్ళి చేయడానికి రెడీ అయిపోయాడు."
"ఓ, అదా సంగతీ! అయినా మంచి మొగుడొస్తుంటే ఇలా నువ్వు గుడ్డలూడదీసుకుని, జుట్టు విరబోసుకుని గొబ్బెమ్మలా కూర్చ్చోవాలా?"
"నేనేం గొబ్బెమ్మలా కూర్చుంటాననలేదు. కానీ ...... పిన్నీ! మీ ఇంట్లో నువ్వు రేపెట్టిన ఈ తాపం మాత్రం భరించలేకుండా వున్నాను. నాకు మదపిచ్చి పట్టేసింది. నిన్న అనవసరంగా బాబాయిని మీదెక్కించుకోకుండా పక్కకు తోసేసి తప్పు చేశాను....!" అంది అచ్చమాంబ తమకంగా తన రొమ్ములు తానే పిండుకుంటూ.
ప్రసన్నకుమారికి చిటికెలో అచ్చమాంబ పరిస్థితి అర్థమైపోయింది.
"అయితే ఇప్పుడేం చేద్దామని నీ వుద్దేశం?" అనడిగింది.
"యేం చెయ్యాలో నువ్వు చెప్పాల్సిందే. నాకేం పాలుపోవడం లేదు. ఇవాళ పొద్దునే మీ ఇంటికొచ్చి బాబాయిని రప్పించుకుని నువ్వు చెప్పిన జంటశోభనం కాస్తా అయిపోజేసుకుందామనుకున్నాను. కానీ మా నాన్న అడుగు బయటపెడితే కాళ్ళు విరగ్గొడతానన్నాడు," నిస్సహాయంగా చూసింది అచ్చమాంబ.
"అందుకని పొద్దున్నుంచీ అలిగి కూర్చున్నావన్నమాట!"
అచ్చమాంబ తల అడ్డంగా వూపింది. "అలిగి కూర్చునేంత బడాయి నాకేం లేదు. చెప్పాగా నిన్నట్నుంచీ నాకు మదపిచ్చి పట్టుకుందనీ! ఆ తాపం తట్టుకోలేక ఇలా తలుపు బిడాయించుకుని ఈ గదిలో నావి నేనే పిసుక్కుంటూ కింద వేళ్ళాడించుకుంటూ వేడి చల్లర్చుకోవాలని ట్రై చేస్తున్నాను," అంటూ గోడవారగా కూర్చుండిపోయి ప్రసన్నకుమారి కేసి దీనంగా చూసింది. "పిన్నీ, యేం చేస్తావో నువ్వే చెయ్యి. యెంత జుట్టు పీక్కున్నా నాకీ తాపం మాత్రం చల్లారడం లేదు. ఇప్పుడు గనక నువ్వు నన్ను కాపాడక పోతే ఆ కావేరి చేసిన పనే నేనూ చెయ్యాల్సి వస్తుంది. ఉన్నపళాన ఇంట్లోంచి పారిపోయి బాబాయితో యెక్కడికైనా లేచిపోదామనిపిస్తోంది!" అంది.
ప్రసన్నకుమారి చిన్నగా తలూపి అచ్చమాంబతో పక్కనే గోడవారగా తనూ నేలమీద బైఠాయించింది.
ఆమె దృష్టి అప్రయత్నంగా కాస్త అవతలిపక్క నేలమీద పడున్న వస్తువు మీద పడింది. యేదో అనుమానం వచ్చినట్టు అది చేతిలోకి తీసుకుని, "ఇదెందుకు ఇక్కడ పడుంది?" అనడిగింది దాన్ని అటూ ఇటూ తిప్పి చూస్తూ.
అచ్చమాంబకు ఆ స్థితిలో కూడా నవ్వొచ్చింది. "యే ఆడపిల్లగదిలో అయినా వంకాయ ఎందుకుంటుందీ? అమ్మకు తెలీకుండా వంటగదిలోంచి ఎత్తుకొచ్చేశాను," అంది.
"అయితే పొద్దుట్నుంచీ దీంతోటే పని జరుపుకుంటున్నావన్నమాట!" అంటూ దాన్నోసారి వాసన చూసింది ప్రసన్నకుమారి. "నిజమే! మదపువాసన ఘాటుగా వుంది! యెన్నిసార్లు వాడావేమిటీ? చాలానే కార్చుకున్నట్టున్నావ్ దీనిమీద!" అంది తనుకూడా నవ్వుతూ.
అచ్చమాంబ ఆమె చేతుల్లోంచి ప్రేమగా దాన్నందుకుంది. "యెంత ముద్దుగా వుందో బుజ్జి ముండ! నల్ల వంకాయ పిన్నీ! అచ్చు బాబాయిది ఇలాగే వుంటుంది కదూ?" అంటూ దాన్ని ముద్దు పెట్టుకుంది.
ప్రసన్నకుమారి నిట్టూర్చింది. "అయితే నిజంగానే నీకు మదపిచ్చి పట్టుకుంది. దీనికి యేదో విరుగుడు ఆలోచించాల్సిందే!" అంది.

[Milf rider]

అచ్చమాంబ చప్పున ప్రసన్నకుమారి మెడ కావిలించేసుకుంటూ, "ఆ విరుగుడేదో ఇప్పుడే ఆలోచించేయ్ పిన్నీ! రేపటిదాకా కూడా ఆగలేను!" అనేసింది.
ప్రసన్నకుమారి మెడమీద అచ్చమాంబ విడుస్తున్న వూపిరి వెచ్చగా తగుల్తోంది. ఆమె శరీరం అప్పటికే నూటొక్క డిగ్రీల జ్వరం వచ్చినట్టు కాలిపోతోంది.
"అబ్బ! ఇదేమిటే నీ వొళ్ళు ఇలా పేలిపోతోందీ? !" అంది ప్రసన్నకుమారి.
"జ్వరం పిన్నీ! విషజ్వరం! ఈ జ్వరాన్ని నువ్వే యెక్కించావ్. ఇప్పుడీ జ్వరం దిగకపోతే నువ్వే నామీద విషప్రయోగం చేశావని చీటీ రాసిపెట్టి చచ్చిపోతాను," అంది అచ్చమాంబ వేడిగా బుసలు కొడుతూ.
ఆ మాటతో అచ్చమాంబ మీద యెక్కడలేని ఆపేక్ష పుట్టుకొచ్చింది ప్రసన్నకుమారికి. 
"అయ్యో పిచ్చికూన! నేనుండగా అలా జరగనిస్తానా? నా బుజ్జికదూ!" అంది ప్రేమగా ఆమె వీపు నిముర్తూ.
అచ్చమాంబ తమకం ఆపుకోలేక, "మా మంచి పిన్ని!" అంటూ అమాంతం ప్రసన్నకుమారి బుగ్గమీద ముద్దు పెట్టుకుంది.
ప్రసన్నకుమారి ఆమెనుంచి దూరంగా జరుగుతూ, "యేమిటే! ఈ మదపిచ్చితో నామీదే యెగబడేట్టున్నావ్!" అంది కన్నుగీటి.
"ఈ మదపిచ్చి తగ్గిస్తానంటే నీమీదే కాదు, యెవరిమీదయినా యెక్కేస్తాను!" అంటూ ఆమె రెండుచేతులూ పట్టి తన రొమ్ముల మీద వేసుకుంది అచ్చమాంబ. 
ప్రసన్నకుమారికి అంతకు ముందెప్పుడూ సాటి ఆడదానితో అలాంటి అనుభవం లేదు. అయినా ఒక్కసారిగా అచ్చమాంబ రొమ్ములమీద తన చెయ్యి పడుతూనే ఒక్కసారిగా షాక్ తగిలినట్టయ్యింది. తనవంట్లోని నరాలన్నిట్లోనూ కరెంటు ప్రవహించడం ప్రారంభమైంది. 
తనక్కడికి వచ్చేసరికే అచ్చమాంబ జాకెట్టు విప్పుకుని బోసిగా రొమ్ములు తెరిచిపెట్టుకునుంది. యెలాంటి ఆచ్ఛాదనా లేకుండా ఆ కన్నెరొమ్ములు చేతులకి తగిలేసరికి యెనలేని తాపానికి ఒక్కసారిగా గురైపోయింది ప్రసన్నకుమారి. బిరుసెక్కిన అచ్చమాంబ చనుముచ్చికలు అరచేతులకు గుచ్చుకున్నాయి.
"స్...స్...స్....స్....! అచ్చమాంబా, ఇదేమిటే నీ మొనలు సూదుల్లా ఇలా వున్నాయీ!" అంది అప్రయత్నంగా వాటిని మెలిపెడుతూ!
అచ్చమాంబ దాదాపుగా ప్రసన్నకుమారిమీద పడిపోతూ, "పిసికేయ్ పిన్నీ వాటిని!" కసిగా అనేసింది.


***


అంతవరకూ అచ్చమాంబ చెబుతున్న కథ వింటున్న నేను ఒక్కసారిగా మంచం మీద లేచి కూర్చుండిపోయాను.
"యేమైందీ?" కథ మధ్యలో ఆపుతూ నా వంక విచిత్రంగా చూసింది అచ్చమాంబ.
"నీ కథలో యేదో పెద్ద తిరకాసుంది!" అన్నాను.
"తిరకాసా! యేమిటదీ?"
"నువ్వీ కథ మొదలెట్టక ముందు నేను స్పష్టంగానే అడిగాను."
"యేమనీ?" అంది తను యేమీ యెరగనట్టు.
" 'ఇంతకు ముందెప్పుడూ మరో ఆడదానితో ఇదవ్వలేదేమిటోయ్ నువ్వూ?' అనడిగాను అవునా కాదా?"
ఆ ప్రశ్నకు వస్తున్న నవ్వాపుకుంటూ తల అవతలివైపుకు తిప్పుకుంది తను.
"చెప్పు! అడిగానా లేదా?" నా ప్రశ్న రెట్టించాను.
నవ్వుతూనే తల మళ్ళీ ఇవతలికి తిప్పింది తను. 
"అడిగావా! అడిగావో యేమో!" అంది జవాబు దాటవేస్తూ.
"దొంగా!" అన్నాను తనకు తొడపాశం పెడుతూ.
"యీ...!" అని చిన్నపిల్లలా అరుస్తూ నున్నటి తొడమీద నేను గిచ్చిన చోట అరచేత్తో పాముకుంటూ నాలిక బయటపెట్టి, "వెవ్వెవ్వే!" అని వెక్కిరించింది తను.
"అడిగానా యేమోనా….?! నిన్నూ.......!"
"రుక్కూ....! రుక్కూ....! ఇంకాపు! మళ్ళీ తొడపాశం పెట్టొద్దు! మంట పుడుతుంది."
"ఆహా! మంట పుడుతుందేం?! నేనడిగిందానికి నువ్వేం సమాధానం చెప్పావ్?"
"యేం సమాధానం చెప్పానబ్బా?" అంది కళ్ళు రెండూ గుండ్రంగా తిప్పుతూ.
"మరో ఆడదానితో యెప్పుడూ ఇదవలేదని చెప్పావా లేదా?"
"ఓహో....! అలా చెప్పానా....?! యేమో...! అలా చెప్పానో యేమో.....!"
"మళ్ళీ చూడు!"
"వద్దొద్దు! తొడపాశం పెట్టొద్దు! అవును, ఒప్పేసుకుంటున్నాను. ముందూ మునుపూ యే ఆడదానితోనూ ఇదవలేదనే నీతో చెప్పాను!" రాజీ బేరానికి వచ్చేసింది తను.
"మరది అబద్ధం కదా!"
"యేదబద్ధం?"
"నువ్వు మరో ఆడదానితో ముండసరసం చేయలేదనడం."
"అవునూ, చేయలేదు!"
"మళ్ళీ చూడు!"
"ముండసరసం నేనెప్పుడు చేశాను?"
"ప్రసన్నకుమారితో నువ్వు చేసింది ముండసరసం కాదా మరీ?!"
"ఓ, అదా! అది ముండసరసం దేనికవుతుందీ?"
"ముండసరసం కాకపోతే మరింకేమవుతుందీ?"
"ప్రసన్నకుమారి పిన్నితో నే చేసింది కన్నెసరసం - ముండసరసం కాదు." 
"అంతేనంటావా?!"
"అంతేమరీ! అంతేకాక మరేముందీ? 
"యేదైనా అది సరసమేగా?"
"అవును, సరసమేగా!"
అచ్చమాంబవంక అప్పుడే కొత్తగా చూస్తున్నట్టు పరిశీలనగా చూశాను.
నల్లటి కాలసర్పంలా మంచం మీద మెలికలు తిరిగి పడుకునుంది అచ్చమాంబ.
నా కళ్ళముందు దిశగా అన్నీ విప్పుకు పడుకున్న అచ్చమాంబని చూస్తుంటే ఆ క్షణంలో ప్రసన్నకుమారికి లాగినట్టే నాకూ నరాల్లో కరెంటు పాకినట్టనిపించింది.
నిండైన ఆడతనం మూర్తీభవించినట్టు నా యెదురుగా మంచం మీద వెల్లకిలా పడుంది తను.
ఒక్కసారిగా మీద పడిపోయి తమకంగా తనని ముద్దు పెట్టుకున్నాను. 
"ఆ తర్వాత యేం జరిగిందో చెప్పు," అన్నాను వెచ్చగా తనని పొదివి పట్టుకుంటూ.
"ఆ తర్వాత యేం జరిగి వుంటుందో నువ్వూహించలేవా?" అంది తను నవ్వుతూ.
"వూహించగలను. కానీ వూహించను."
"యెంచేత?"
"నువ్వు చెబుతుంటే అంతులేనంత మజా కలుగుతోంది నాకు."
"చెబితే మజా యేముంది? ప్రసన్నకుమారిపిన్నీ నేనూ ఇద్దరం బొరుసులమే! అయినా ఇందాక మనం ఆడుకున్న ఆటేగా!"
"అలా కాదు! యెంత మనం ఆడుకున్న ఆటైనా నువ్వు చెబుతుంటే ఇంకా ఇంకా వినాలనిపిస్తోంది. నీకూ ప్రసన్నకుమారికీ మధ్య జరిగిన ఆ బొరుసాటే యెలా జరిగిందో అక్షరం అక్షరం విడమర్చి చెప్పు. నాకు వినాలనుంది."
"అలాగైతే నువ్వుకూడా నీ కథ అలాగే అక్షరం అక్షరం విడమర్చి చెప్పాలి నాకు," అంది అచ్చమాంబ.
"చెప్తానని ముందే చెప్పాగా! సమయం వచ్చినప్పుడు శోభనం గదిలో పెళ్ళికొడుకు ఒక్కటొక్కటీ వర్సగా కొత్త పెళ్ళాం గుడ్డలన్నీ యెలా విప్పుతాడో అలాగే అక్షరం అక్షరం విడమర్చి చెబుతాను," అన్నాను. 
"స్...స్స్స్...స్స్స్....! నువ్వలా చెబుతుంటే ఇప్పుడే నీ కథ వినెయ్యాలని ఉబలాటంగా వుంది," యేవో వూహాలోకాల్లో తేలిపోతున్నట్టుగా అంది అచ్చమాంబ. 
"తప్పకుండా చెబుతాను. కానీ ఇప్పుడు కాదు. ముందు నీ కథ పూర్తయ్యాక అప్పుడు చెబుతాను."
"నా కథ ఇంకా చాలా వుంది. ఈ రాత్రికి పూర్తి కాదు."
"ఈ రాత్రికి పూర్తి కాకపోతే రేపు రాత్రికి మళ్ళీ చెప్పు."
"అప్పటికీ పూర్తి కాకపోతే?"
"ఆ మర్నాటి రాత్రి చెప్పు. మొత్తానికి ఆరు నూరైనా నీ కథ నువ్వు చెప్పి తీరాల్సిందే!" అన్నాను గట్టిగా.
అచ్చమాంబ తిరిగి చెప్పనారంభించింది

[Milf rider]

హుష్! యేమిటంత గట్టిగా వాగేస్తున్నావ్?! మీ అమ్మకు వినిపించేను!" హెచ్చరికగా అంది ప్రసన్నకుమారి.
"యేమీ వినిపించదులే పిన్నీ! అమ్మ వంటగదిలోంచి ఇవతలికి రాదు," అంటూ మళ్ళీ ఆమె మెడ కావిలించేసుకుంది అచ్చమాంబ.
"అచ్చమాంబా! ఇవాళెందుకే నువ్వు నాకే కసెక్కించేస్తున్నావ్? ఇలా నాకెప్పుడూ జరగలేదు!" ఊపిరి బరువెక్కుతుండగా అంది ప్రసన్నకుమారి.
"నాకూ ఇలా యెప్పుడూ జరగలేదు పిన్నీ! నువ్వేదో బూతు కబుర్లు చెబుతుంటే విని ఆనందించేదాన్ని. కానీ, ఇవాళ నీమీదే యావ పుట్టుకొస్తుందని కల్లో కూడా అనుకోలేదు. ఇలా నాకెందుకవుతోందటావ్?" 
"అది నేనెలా చెప్పగలను? నా పరిస్థితీ నీలాగే వుంది!" ప్రసన్నకుమారి చేతులు వాటంతటవే అచ్చమాంబ చుట్టూ బిగుసుకున్నాయ్. 
"ఆడదీ ఆడదీ చేసుకోవచ్చని ఆ మధుగాడి పుస్తకాల్లో చదివాను. కానీ నిజమనుకోలేదు," అంది అచ్చమాంబ. 
"నేనూ ఇంచుమించు అదే అనుకున్నాను. అక్కడెక్కడో అమెరికాలోనో, ఇంగ్లండులోనో ఆడవాళ్ళు ఇలాంటివి చేసుకుంటారని అనుకునేదాన్ని. కానీ ఈ మాయరోగం నాకే దాపురిస్తుందని అనుకోలేదు సుమా!"
"ఇది మాయరోగమేనంటావా పిన్నీ?" 
"యే రోగమైనా ఇదోరకం వెరైటీ!"
"నిజమే పిన్నీ! బాబాయి నన్నిలా కావిలించుకున్నప్పుడు అనిపించిందానికంటే ఇది వేరుగా, మరోరకం మత్తుగా వుంది. బాబాయి వొళ్ళు నీ అంత మెత్తగా తగల్లేదు."
"నాకూ డిటోయే! యెంత మజా లేంది తెల్ల దొరసానమ్మలు ఈ బొరుసాట ఆడుకుంటారంటావ్?" అని పూర్తిగా అచ్చమాంబవైపు తిరిగిపోతూ ఆమెను మరింత బలంగా కావిలించుకుంది ప్రసన్నకుమారి!
ఆ తర్వాత వాళ్ళమధ్య మాటలే కరువైపోయాయ్.
ప్రసన్నకుమారి అచ్చమాంబకంటే రెండింతలు సైజుంటుంది మనిషి. ఆమె వొళ్ళు మెత్తగా, మృదువుగా తగుల్తోంది అచ్చమాంబకి. 
నేలమీద యెలా వున్నదలాగే కూర్చుని గోడకు పూర్తిగా చేరగిలబడిపోయింది ప్రసన్నకుమారి. అలా చేరగిలబడిపోతూ అచ్చమాంబని తనమీదికి లాక్కుంది. అచ్చమాంబ కూడా యేం తక్కువ తినలేదు. ఇంచుమించు మగాడిలాగే ప్రసన్నకుమారిమీద కలబడిపోతూ బోరవిరిచి ప్రసన్నకుమారి రొమ్ములకు తన రొమ్ములు తాటించింది. ఆ పొజిషన్లో విశాలమైన ప్రసన్నకుమారి వొడిలో చిన్నపిల్లలా ఒదిగిపోయినట్టుగా అనిపిస్తోంది అచ్చమాంబ. 
ఈసారి తను మగాడిలా మారిపోయింది ప్రసన్నకుమారి. అచ్చమాంబ మెడమీద ముద్దుపెట్టుకుని నాలికతో రాస్తూ ఆమె చెవి పట్టి పెదాల్తో లాగింది. అక్కడినుంచి ఆమె పెదాలు అచ్చమాంబ కుడివైపు బుగ్గమీదుగా ప్రయాణించి సున్నితంగా ఆమె పెదాలందుకున్నాయ్.
సన్నగా పొడుగ్గా వుండే అమ్మాయిలు కొందరికి బుగ్గలు లోతుకు పోయినట్టుగా వుండి చప్పి దవళ్ళలా కనిపిస్తాయ్. అచ్చమాంబకలా కాదు. మనిషి సన్నగానే వున్నా ఆమె బుగ్గలు మాత్రం నిండుగా ఆరోగ్యకరంగా వున్నాయ్. ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే కొలనిలో నిటారుగా నిలుచున్నట్టుండే నల్లకలువ అచ్చమాంబ. ఆ విషయం బాబాయి కూడా యెప్పుడో ఒప్పుకున్నాడు. 
అచ్చమాంబ పెదాలకు తన పెదాలు మెత్తగా రాసింది ప్రసన్నకుమారి. అచ్చమాంబ మెడ నిముర్తూ ప్రసన్నకుమారి చేతులు మెల్లిగా కిందికి జరిగాయ్. ముందుగానే అచ్చమాంబ జాకెట్టు హుక్సు విప్పేసి వున్నాయ్. లోన బ్రాసరీ కూడా డిటోయే. ఆ రెండూ కలిపి అచ్చమాంబ భుజాలమీంచి అలవోకగా కిందికి లాగి వాటినవతల పారేసింది ప్రసన్నకుమారి. ఆమె చేతులు అచ్చమాంబ వీపుమీద పారాడుతూ మరింత కిందికి జరిగాయ్. 
అచ్చమాంబ పెదాలు రెండూ విచ్చుకున్నాయ్. ప్రసన్నకుమారి నాలుక అచ్చమాంబ నోట్లోకి చొరబడింది. 
అచ్చమాంబ నాలుక ప్రసన్నకుమారి నాలుకను పెనవేసుకుంది. ఒకరి నాలుక మరొకరు చీక్కుంటూ, పెదాలు నాక్కుంటూ కాసేపట్లోనే బుసలు కొట్టసాగారు.
ప్రసన్నకుమారి చెయ్యొకటి అచ్చమాంబ వీపు తమకంగా నిమిరినంతసేపు నిమిరి నడుంపైకి జారింది. 
ప్రసన్నకుమారి తనకోసం వచ్చేసరికే లంగా నాడా విప్పేసి పెట్టుకునుంది అచ్చమాంబ. అందుకే అచ్చమాంబ తుంటిదగ్గర యెలాంటి అడ్డంకీ తగల్లేదు ప్రసన్నకుమారికి. 
గుండ్రంగా, యెత్తుగా వున్న అచ్చమాంబ పిర్రలపైనుంచి సగంజారిపోయున్న లంగాలోంచి ప్రసన్నకుమారి చెయ్యి సమ్మగా లోపలికి జొరబడింది. 
నామమాత్రంగా పిర్రలకు అంటిపెట్టుకున్న ఆ లంగా కాస్తా అచ్చమాంబ పిర్రలమీదనించి అటే పూర్తిగా అర్జెంటుగా ఆమె లోతొడలపైకి దిగజారిపోయి మోకాళ్ళు వెనక్కి మడుచుకున్న చోటికొచ్చి దానంటదే ఆగిపోయింది. అక్కడకూడా దాన్నుండనివ్వకుండా ప్రసన్నకుమారి చెయ్యి అచ్చమాంబ పిర్రలమీద నిలపకుండా అలాగే ఇంకా కిందికి, అచ్చమాంబ లోతొడల్లొకి ప్రయాణిస్తూ వెళ్ళి అచ్చమాంబ పిక్కలమీదుగా లంగా అవతలికి బలంగా తోసింది. 
కొద్దిగా మోకాళ్ళు పైకెత్తింది అచ్చమాంబ. 
ఆమె పాదాలమీదికొచ్చేసింది లంగా. 
తనే చేత్తో పట్టి దాన్ని కాళ్ళలోంచి తీసిపడేసింది అచ్చమాంబ. 
పుట్టింది పుట్టినట్టు ప్రసన్నకుమారి యెదుట దిశగా వుందిప్పుడు అచ్చమాంబ.
ప్రసన్నకుమారి చెయ్యి యెలా కిందికి జారిందో అలాగే మళ్ళీ పైకి అచ్చమాంబ పిక్కల్ని నిమురుకుంటూ, లోతొడల్ని పాముకుంటూ పాములాగా ఇంకా పైపైకి పాక్కుంటూ వచ్చి సరిగ్గా అచ్చమాంబ పిర్రలు కలిసే చోట లోయమీద ఆగింది. ఒకచేత్తో ఆమె రెండు పిర్రల్ని కలిపి కసిగా పిసుకుతూ, రెండోచెయ్యి ఆమె కన్నెరొమ్ములపైకి నడిపించింది ప్రసన్నకుమారి. అచ్చమాంబ చనుమొనలు సూదుల్లా అరచేతులకి గుచ్చుకున్నాయ్ ప్రసన్నకుమారికి. వెనకవైపు ఆమె పిర్రల్ని పిసికినట్టే అచ్చమాంబ చిన్న సైజు రొమ్ముల్ని కూడా ఒక చేత్తోనే మర్దిస్తూ, చూపుడువేలునీ మధ్యవేలినీ కొక్కేల్లా అరచేతిలోకి మడుచుకుని పట్టుకారులా చేసి వాటిమధ్య అచ్చమాంబ ముచ్చికనొకదాన్ని పట్టి లాగింది ప్రసన్నకుమారి. 
వెనకవైపు పిర్రలూ, ముందరివైపు రొమ్ములూ ఒకేలా ముందుకు పొడుచుకొచ్చాయి అచ్చమాంబకి. ఆమె రొమ్ములైతే మరీను. చిన్నవైనా ప్రసన్నకుమారి చేతిలో అచ్చమాంబ రొమ్ములు రెండూ క్షణక్షణానికీ వేడిమీద బొబ్బట్లలా పొంగుతున్న ఫీలింగ్ కలుగుతోంది. 
ఆ డబుల్ యాక్షనుకి వల్లమాలిన కసెక్కిపోతూ అచ్చమాంబ అమాంతం పులిలా ప్రసన్నకుమారిమీద విరుచుకుపడి ఆమె బుగ్గ కొరికి పారేసింది.
కెవ్వునరవబోయి అతికష్టం మీద అరుపు గొంతులోంచి బయటికి రాకుండా ఆపుకోగలిగింది ప్రసన్నకుమారి.
"దొంగముండ! యేమిటే అలా కొరికేశావ్?! మరికాస్తైతే బుగ్గ వూడొచ్చి వుండేది!" అందామె పిర్రమీద ఒక్కటిచ్చుకుంటూ ప్రసన్నకుమారి.
"ఈ మదపిచ్చిలో నాకు కిందా పైనా యేమీ తెలీడం లేదు పిన్నీ! సారీ, మరేమనుకోకేం!" అంటూనే మళ్ళీ ప్రసన్నకుమారి మొహం మీదికి మొహం వంచేసి కొరికినచోట మందు పెడుతున్నట్టు నాలికపెట్టి నాకింది అచ్చమాంబ. 
దాంతో ఐస్ లా కోపం కరిగిపోయింది ప్రసన్నకుమారికి. తనూ మొహం పైకెత్తి అచ్చమాంబ మీద కలబడిపోతూ ఆమె మొహమంతా ఆవు నాకినట్టు నాకిపడేసింది ప్రసన్నకుమారి.
ప్రసన్నకుమారి చేస్తున్న ఆ నాకుళ్ళకూ చీకుళ్ళకూ విసుక్కోకుండా అచ్చమాంబ వాటిని గొప్పగా ఎంజాయ్ చేయడం అంత అనుభవం వున్న ప్రసన్నకుమారికే ఆశ్చర్యమనిపించింది.
"ఇంకా యెంత సేపిలాగే బట్టల్లో వుండిపోతావు పిన్నీ? నువ్వూ నాలాగే అన్నీ విప్పేసి డిటో అయిపో!" మళ్ళీ దాదాపు అరిచినంత పని చేసింది అచ్చమాంబ.
ప్రసన్నకుమారికి ఆమె పరిస్థితి అర్థం కావడానికి యెక్కువసేపు పట్టలేదు. 
ఇలాగే మరికాసేపు వాగనిస్తే అచ్చమాంబది తాగుబోతు పరిస్థితిలా అయిపోతుందనిపించింది. ఆమె మాటలు ఆమె కంట్రోల్ లో వున్నట్టు లేవు. ఇక యేమాత్రం ఆలస్యమైనా బయటికి వినిపించేలా కేకలు పెట్టేస్తుందనిపించింది. 
అచ్చమాంబచేత ఇప్పుడు వాగుడు ఆపించాలంటే ఒకటే మార్గం!
చప్పున అచ్చమాంబని తనమీదినుంచి పక్కకి తోసి చచకా తనవన్నీ విప్పేసుకోసాగింది ప్రసన్నకుమారి. 

[Milf rider]

రివర్స్ గేర్ ' - ఒక సందేహం
పాఠకమహాశయులకు మీ లోటసీటర్ పునర్నమస్కారాలు!
మిమ్మల్ని కలిసి చాలా రోజులే అయ్యింది. అయితే కావాలనేమీ నేనలా ఆలస్యం చేయలేదు. 'రివర్స్ గేర్ ' నేనెప్పుడూ కాస్తంత పెద్ద ఎపిసోడ్లతో మిమ్మల్ని అలరించాలనే ప్రయత్నించాను. అయితే బొత్తిగా ప్రైవసీలేకపోవడంవల్ల పోస్టింగ్స్ ఇవ్వడానికి తరచుగా తెల్లార్లూ మేలుకోవలసి వచ్చేది. ఒక్కోసారి రాత్రిరెండున్నరకూ మూడున్నరకూ కూడా పోస్టింగ్స్ ఇచ్చిన సందర్భాలున్నాయి. పోస్టింగ్స్ కు ముందు కథరాసిపెట్టుకోవడం మరొక ఎత్తు.
సరదాగా ఈ కథ రాయడం మొదలెట్టానే కానీ, కొనసాగించడం ఇంత కష్టమవుతుందనుకోలేదు. అసలేఅర్భకుణ్ణి. వీటన్నింటి మూలంగా అరోగ్యం బాగా దెబ్బ తింది. తేరుకుని మళ్ళీ మీ ముందుకు వస్తున్నాను.
'రివర్స్ గేర్ ' కథ యెప్పుడో ఆగస్టులో ఆగింది. చెప్పానుగా, ఆరోగ్యం చెడిపోవడంతో అసలు నేనీవైపురావడమే గగనమైపోయింది. ఈలోగా మన గాసిప్ తెలుగు ఫోరమ్స్ లో అద్భుతమైన ప్రోగ్రెస్ జరిగింది. ప్రసాద్ గారు మిస్టర్ గిరీశం కథ ఇచ్చారు. సిరిపురపుగారు రమణీయమైన కథలు ఇవ్వడం కొనసాగిస్తూనేవున్నారు. సరిత్ గారు సరేసరి. 
ఇంతలోనే లింగం గారు ఒక్కసారిగా విజృంభించారు!
మనమీ ఫోరమ్స్ లో తరచుగా ఏ రచయితలగురించయితే చర్చించుకుంటూ వస్తున్నామో, ఆ రచయితలపుస్తకాలు ఆకాశం నుంచి కామదేవత ఇచ్చిన వరాల్లా ఒక్కసారిగా వర్షించి మనల్ని ఆనందసాగరంలోముంచెత్తాయి. 
లోగడ నాక్కూడా 'మధు ' పుస్తకాలు కొన్ని మాత్రమే చదవడానికి దొరికాయి. అలాంటిది ఇప్పుడు లింగంగారి పుణ్యమా అని అరవైకి పైగా ఒకేసారి లభ్యమైపోయాయి. సరిత్ గారన్నట్టు ఇది ఒకరకంగా గొప్పసంపద. లింగం గారి వల్ల అది మనమిప్పుడు కాపాడుకోగలిగాం.
లింగం గారు అంతటితో ఆగలేదు. కొన్ని దశాబ్దాలుగా నేను ఎవరి పుస్తకాలకోసమైతే కళ్ళు కాయలు కాచేలాఎదురుచూస్తున్నానో, ఆ పుస్తకాలు - నాచర్ల సూర్యనారాయణ, ఎన్నెస్ కుసుమ వంటివారి మాస్టర్ పీసెస్ఇప్పుడు మనకు అందిస్తున్నారు. ఇటీవలే సిరిపురపుగారు 'తీర్థయాత్ర ' అందించారు. ఇప్పుడు లింగం గారు'త్రీ టైయర్ కంపార్ట్ మెంట్ ' అందించారు. ఈ రెండు పుస్తకాలని సంపూర్ణ రూపం లో చూసుకుంటుంటేమనసు ఏమిటేమిటోగా అయిపోతోంది. ఇదంతా ప్రారంభించిన ప్రసాద్ గారికీ, కొనసాగించిన సిరిపురపుగారికీ, లింగం గారికీ, పీడీయఫ్ లతో ప్రోత్సహించిన సరిత్ గారికీ ఏమిచ్చి ఋణం తీర్చుకోవాలో తెలియడంలేదు. 'థ్యాంక్స్ ' అనే చిన్న మాట చెప్పుకోవడం తప్ప మరింకేమీ ఇచ్చుకోలేను. మిత్రులు నాతోఏకీభవిస్తారనుకుంటాను.
అయితే నాకో సందేహం.
నేను 'రివర్స్ గేర్ ' ఎందుకు రాయడం ప్రారంభించానో మీకు తెలుసు. నా అభిమాన రచయితలైన 'నాచర్ల ' 'ఎన్నెస్ కుసుమ ' గార్లకు కాంప్లిమెంటరీగా 'రివర్స్ గేర్ ' ప్రారంభించాను. సిరిపురపుగారన్నట్టు వారిదిఅనితరసాధ్యమైన శైలి. ప్రసాద్ గారుకూడా ఆ మాటతో ఏకీభవిస్తారు. ఆ శైలి అందుకోవడం నాకుకాదుగదా, మరెవరికీ సాధ్యం కాదు. వారి రచన ఏది చదివినా వారిముందు నేను తీసికట్టనేది బాగాఅర్థమవుతుంది. వారిద్దరిదీ ఒకటే శైలి. అందుకే 'నాచర్ల ' 'ఎన్నెస్ కుసుమ ' ఒకే రచయిత అని నాతో సహాచాలా మంది అనుకోవడం జరిగింది. కానీ సరసశ్రీ గారి ఆర్గుమెంటు చూశాక నాకూ కొన్ని సందేహాలుతలెత్తాయి. ఈ చర్చ మరికొంతకాలం సాగుతుందనుకుంటాను. ఇదివరకటికీ ఇప్పటికీ తేడా యేమిటంటేవారి నవలలు ఎదురుగా లేకుండా చర్చ జరిగింది. ఇప్పుడు లింగం గారి సహృదయం వల్ల ఇప్పుడుకొన్నయినా వాటిలో సంపూర్ణంగా మనకు దొరికే అవకాశం వచ్చింది. వాటి నేపధ్యంలో ఈ చర్చ జరగడంమంచిది.
ఇటీవల కొత్తరకం ఉద్యమం ఒకటి బయలుదేరింది. 'ది హండ్రెడ్ మూవీస్ యూ మస్ట్ సీ బిఫోర్ యూ డై ' అనీ 'ది హండ్రెడ్ బుక్స్ యూ మస్ట్ రీడ్ బిఫోర్ యూ డై ' అనీ కొన్ని లిస్టులు వెలువడుతున్నాయి. తెలుగుశృంగార సాహిత్యానికి సంబంధించి కూడా అలాంటి లిస్టు ఎవరైనా తయారుచేస్తే వాటిలో 'నాచర్ల ' 'ఎన్నెస్కుసుమ ' గార్ల రచనలు తప్పనిసరిగా వుంటాయని నా ప్రగాఢ విశ్వాసం. వీలయితే నేనే అలాంటి లిస్టు ఒకటితయారు చేయాలని అనుకుంటున్నాను. 
ఇంతకీ నా సందేహం ఏమిటంటే, మన లింగం గారు 'నాచర్ల ' 'ఎన్నెస్ కుసుమ ' గార్ల నవలలు వెలికి తెస్తున్నఈ శుభసందర్భం లో నేను 'రివర్స్ గేర్ ' కొనసాగించడం అవసరమా? చెప్పగలరు.
ప్రియపాఠకులందరూ ది గ్రేట్ 'నాచర్ల ', 'ఎన్నెస్ కుసుమ ' గార్ల నవలలు చదివి ఆనందింతురు గాక!

-మీ 'లోటస్ ఈటర్ '