Misc. Erotica చిట్టిపొట్టి కథలు — పెద్దల కోసం

[Vikatakavi02]

కేరళా అరటికాయ

"రాజ్యం" నెమ్మదిగా పిలిచాడు నరహరి. రాజ్యం గోడవైపుకు తిరిగి పడుకునివుంది. ఆమె నిద్రపోతుందో, లేదో అతనికి తెలియటం లేదు. అప్పటికి రాత్రి పదిదాటి వుంటుంది. బయట నిశ్శబ్దంగా ఉంది. లోపల చీకటి. చల్లగావుంది. రాజ్యం పలకకపోయేసరికి నరహరి మంచంమీద కూర్చుని రాజ్యం నడుంమీద చేయివేసి కదుపుతూ, "రాజ్యం" అన్నాడు.
రాజ్యానికి అప్పుడే నిద్రపడుతోంది. పడుతోన్న నిద్ర భర్త పిలుపుతో చెదిరిపోయేసరికి రవ్వంత విసుగువేసి అతనివైపు తిరిగి "ఊ" అంది.
"లే" 
"ఎందుకు?" అడిగింది విసుగ్గా.
"నీకో సినిమా చూపెడతాను - బ్లూసినిమా... ముందు లేవాలిమరి..." అన్నాడు రహస్యం చెబుతున్నట్లు.
రాజ్యానికి ఈ మాట వెంటనే అర్ధంకాలేదు గానీ ఈ మాటతో బద్దకం సడలి లేచి కూర్చుని నరహరి అన్నమాట మననం చేసుకున్నాక కొద్దిగా బోధపడింది.
"ఎక్కడ?" అడిగింది.
"మెల్లిగా మాట్లాడు. ప్రక్కగదిలో సుబ్బరావు లేడూ, వాడూనూ..."
"వాడూనూ...?"
"ముందు మంచందిగు, చూద్దువుగాని" అన్నాడు.
రాజ్యం మంచందిగి ఊడిపోయిన చీరను కుచ్చెళ్ళు పోసుకుని సరిగా కట్టుకుంది. బద్దకం ఒదిలిపోయేలా ఒళ్ళు ఒకసారి విరుచుకునేసరికి రవికె గుండీ తెగి క్రిందపడింది. నిద్రపోతున్న పిల్లమీద దుప్పటికప్పి భర్తవైపు చూసింది. నరహరి బల్లమీదకి ఎక్కి ఆమెను పైకి రమ్మన్నట్లు సైగ చేసాడు. సుబ్బారావు గదిలోని వెలుగు పై వెంటిలేటర్లోంచి సన్నగా వీళ్ళున్న గదిలో పడుతోంది. భర్తచేయి ఆసరా తీసుకుని రాజ్యం బల్లమీదకు ఎక్కింది. బల్ల కిర్రుకిర్రుమంటుంటే "విరిగిపోతుందేమో" అంది.
"విరగదులే, చూడు..." అన్నాడు నరహరి.
సుబ్బారావుకు ఇరవైఏడు సంవత్సరాలుంటాయేమో, సన్నగా, పొడుగ్గా చామనచాయలో ఉంటాడు. అతనికి కాలేజీలో ఉద్యోగం. పెళ్ళి అయింది కాని కుటుంబ కలతలు వలన భార్యను పుట్టింటినుండి తెచ్చుకోలేదు. అతను నరహరి ప్రక్కవాటాలో ఉంటున్నాడు. ఆ చుట్టుప్రక్కల ఉంటున్న వాళ్ళ నోటిలో సుబ్బారావు నాలుకవంటివాడు. అతనంటే అక్కడివారందరికీ గౌరవాభిప్రాయం వుంది. అతను చేసేది కాలేజీలో గుమస్తా ఉద్యోగమే అయినా ఐదారుగురు హైకాలేజీ పిల్లలకు ట్యూషన్లు చెబుతుంటాడు. కాలేజీలో అడ్మిషనప్పుడు అతనికి మంచి గిరాకీ ఉంటుంది.
అతని వాటా అతనికి ముందే అందితే సీటు ఖాయం. సంవత్సరాంతంలో హాజరు చాలని కాలేజీ కుర్రాళ్ళకు సుబ్బారావు శ్రీరామరక్షలాంటివాడు.
నరహరిది బ్యాంకులో ఉద్యోగం, ముప్పైఐదు సంవత్సరాలుంటాయి. ఇద్దరు పిల్లలున్నారు. అతనికి ఇద్దరు పెళ్ళాలు ఉన్నారు. మొదటిది పేకాటక్లబ్. పేకాటక్లబ్ అంటే అతనికి తగని ప్రేమ. బ్యాంకులో ఎంతసేపువుంటాడో అంత టైముకు సగానికి పైగా అతను క్లబ్*లో వుంటాడు. బాగా ఆకలి వేసినపుడు అతనికి ఇల్లు, రెండోపెళ్ళం రాజ్యం గుర్తుకువస్తుంది. రాజ్యానికి ముప్పైరెండు సంవత్సరాలుంటాయేమో సన్నగా, ఎర్రగా, నాజూకుగా ఉంటుంది. పెళ్ళి అయి పదిసంవత్సరాలు గడిచి ఇద్దరు పిల్లలు కలిగినా ఆమె శరీరపు బిగి ఎక్కడా సడలలేదు. చాలా ట్రింగా వుంటుంది. ఆ ఇంట్లో పెత్తనమంతా ఆమెదే. సర్వసామాన్యంగా నరహరి ఆమెమాటకు ఎదురుచెప్పడు.
రాజ్యం బల్లమీద నిలబడి సుబ్బారావు గదిలోకి తొంగిచూసింది. ఆమె చూపు మొట్టమొదట సుబ్బారావుతో వున్న మనిషిమీద పడింది. ఆమె వీపుభాగం మటుకు కనిపిస్తోంది. ఇద్దరి ఒంటిమీద దుస్తులులేవు. మంచంమీద ఎదురెదురుగా పడుకునివున్నారు. ఆమె తొడ అతని నడుంమీద వుంది. ఆమె ఏదో చెబుతోంటే సుబ్బారావు ఆమె స్థనాలు వత్తుతూ; వింటూ ఊ కొడుతున్నాడు.
"ఇంకెవరు ఆముండే అయివుంటుంది" అనుకుంది రాజ్యం.
నరహరికి దూరపుచూపు సరిగా ఆనదు, హ్రస్వదృష్టి వుంది. "ఎవరామె?" అడిగేడు.
"సోమయాజులు పెద్ద కూతురులేదూ - శాంత అది" అంది అక్కసుగా.
సోమయాజులు సుబ్బారావు ప్రక్కవాటాలో ఉంటున్నాడు. అతనికి నలభైఐదు సంవత్సరాలుంటాయి. రయిల్*వేలో పని. అతని భార్య అన్నపూర్ణ అతనికంటే అయిదారు సంవత్సరాలు పెద్దది. ఆమె వట్టి చాదస్తపు మనిషి, భజనల స్పెషలిస్టు. ఎక్కడ ఏ భజన జరిగితే ఆమె అక్కడ వుంటుంది. ఆమెకు భజనలమీద, తీర్ధయాత్రలమీద వున్నంత ప్రేమ తన ఇంటిమీద, భర్తమీద, పిల్లలమీద లేదు. వాళ్ళను వాళ్ళమానాన వదిలేస్తుంది. సోమయాజులకు ఇరవైరెండు సంవత్సరాలు చిన్నవాడయిన కొడుకు ఉన్నా అతనికి ఆడపిల్లలపిచ్చి ఉంది.
అన్నపూర్ణకు భజనలంటే ఎంతిష్టమో సోమయాజులకు నైట్*డ్యూటీలంటే అంత ఇష్టం. కావాలని కోరి నైట్*డ్యూటీలు వేయించుకుంటాడు. అందుచేత అతనికి ఎన్.డి (నైట్*డ్యూటీ) సోమయాజులనే పేరుంది. నైట్*డ్యూటీలో అతనాడపిల్లల వేటకు వెడుతుంటాడు. అతని గురి తప్పదుగానీ - ఏవైనా రోగం తగిలితే ఇంజక్షన్లకు తప్ప - కానీ ఖర్చుపెట్టడు. అతనికి ఫ్రీ సర్వీసు కావాలి. శాంత పెద్దమనిషి కాకమునుపే భార్య తరపు బంధువు కొడుక్కిచ్చి ఉన్న ఊళ్ళో అయితే డబ్బు ఖర్చు అవుతుందని తిరుపతి తీసుకువెళ్ళి గుడిలో పెళ్ళి చేశాడు. శాంత మొగుడు శాంత పెద్దమనిషి అయిన మరుసటి సంవత్సరంలో ఓ బస్సు అక్సిడెంటులో చనిపోయాడు. ఆ తరువాత శాంత సంవత్సరంపాటు మామగారి ఇంట్లోనే వుండి అక్కడ గొడ్డుచాకిరీ భరించలేక పుట్టింటికి వచ్చేసింది. తన తమ్ముడిని కాలేజీలో చేర్పించేప్పుడు శాంతకు సుబ్బారావుతో పరిచయం ఏర్పడింది. అయితే సుబ్బారావు అయస్కాంతంలాంటి మనిషి.
"శాంతా?" అన్నాడు నరహరి ఆశ్చర్యంగా.
"ఊ"
"ఎంత బరితెగించింది? ఈ టైంలో వాళ్ళ అమ్మా, నాన్నల కళ్ళుకప్పి..."
రాజ్యం అతని మాటలకు అడ్డువచ్చి, "వాళ్ళ అమ్మ ఏ భజనకో వెళ్ళివుంటుంది, నాన్న నైట్*డ్యూటీకి వెళ్ళి వుంటాడు. ఇదో ఈ నైటుభజన డ్యూటీకి ఇది వచ్చింది" అంది మెటికలు విరుస్తూ.
ఈ మాటకు నరహరి మరొకప్పుడయితే నవ్వేవాడేమోకాని అతని దృష్టి అంతా శాంత పాలరాతి శరీరంమీద కేంద్రీకృతమైవుంది. రాజ్యంతో పోలిస్తే శాంత అందంగా ఉండకపోయినా బొద్దుగా వుంటుంది. ఆమె తొడలు బలంగా ఉన్నాయి. ఆమె చేయి సుబ్బారావు తొడలమధ్య కదులుతోంది. వాళ్ళు మాట్లాడుకుంటున్న మాటలు స్పష్టంగా వినిపించటంలేదు. శాంత చటుక్కున లేచి మంచమ్మీద కూర్చుంది. నరహరి చూపు సుబ్బారావు పొత్తికడుపు క్రిందకు జరిగింది. అతనికి కేరళా అరటికాయ గుర్తుకువచ్చింది. అతని శరీరం అక్కడ మరింత నలుపుగావుంది. కథల్లో చదవటమేగాని అతనికి అంతషేపు పురుషత్వం ఉంటుందని తెలియదు. లావు శాంత గుప్పెడంత ఉంది. శాంత అతని శరీరాన్ని వెనక్కిలాగి ముందుకు వంగి ముద్దు పెట్టుకుంది.
"చూడు ఎంతవుందో!, అంత పడుతుందా?"
"ఎందుకు పట్టదు? ఏం మీది మట్టుకు తక్కువా?"
"అంత లేదుకదా? - అంతలావు, పొడుగూ ఉండబట్టే ఇతగాడి పెళ్ళాం ఇతనితో కాపురం చేయటం లేదల్లే ఉంది" అని నవ్వేడు.
అప్పటికే అతని నరాలు బిరుసెక్కి రాజ్యం పిర్రలపై తగులుతున్నాయి. రాజ్యానికి మరింత దగ్గిరగా జరిగి ఆమె స్థనాలపై చేతులేసి చిన్నగా వత్తేడు. రాజ్యం "ఉండండి" అని అన్నదేకాని అతని చేతులు తీయమనలేదు.
ఆ పిల్లను చూస్తుంటే ఇంత కసిగల పిల్లలా కనిపించదుకదూ" అన్నాడు.
"మరే" అంది రాజ్యం.
శాంత మంచమ్మీద వాలి తొడలు విశాలం చేసి అతన్ని రమ్మనట్లు చేతులు చాపింది. సుబ్బారావు ఆమె మీదకొచ్చి నడుంను ఆమెకు ఆనించాడు. శాంత అతన్ని అందుకుని పెట్టుకుంది. అతను నడుంను ముందుకు దింపేడు.
"అబ్బా" అన్నాడు నరహరి.
సుబ్బారావు పురుషత్వం తనలో దిగబడినట్లు రాజ్యానికి అనిపించినా భర్త అబ్బా అనేసరికి ఆమెకు నవ్వగలేదు. "ఏం, మీలో దిగబడినట్లు అనిపించిందా?" అడిగింది చిన్నగా నవ్వుతూ.
"నేను అంతది భరించలేను బాబు" అన్నాడు నరహరి, అని "నువ్వో" అడిగేడామె చెవిలో.
ఈ మాట రాజ్యం విననట్టు, "చూడండి, శాంతలో మొత్తం దింపేసేడు! ఏదో అంటారే ఏనుగులు మింగేవాడికి పీనుగులు పిండాకూడు అని" అంది.
"నేనయితే పూర్తిగా వెళ్ళిపోతానేమో?" అన్నాడు.
రాజ్యం జవాబు చెప్పలేదు. సుబ్బారావు పొత్తికడుపు శాంత పొత్తికడుపును ఆనుకుంది. ఇద్దరి నల్లటి వెంట్రుకలు కలుసుకుపోయాయి. అతను మరింత ముందుకు జరిగేడు. శాంత అతని నడుం కిరువైపులా కాళ్ళువేసింది.
సుబ్బారావు ముందుకువంగి ఆమె కుడి స్తనం నోట్లో పెట్టుకుని ఎడమస్తనం కుడిచేతితో వత్తసాగాడు. క్రమంగా అతని నడుంలో చలనం కలిగింది. ఊగుతున్నాడు. ఈసరికి ఆయిలింగయి ఉంటుంది. అతని పురుషత్వం ఆమె యవ్వనంలో ఫ్రీగా దిగుతుంది.
ఈ ట్రిపిల్ యాక్షన్ అంటే రాజ్యానికి తగని ఇష్టం. సుబ్బారావు ఊపు ప్రతీఊపూ రాజ్యంగుండెకు వచ్చి తగులుతున్నట్లుగా అనిపించేసరికి కడుపుమంట భరించలేకపోయింది. పళ్ళు పట పట కొరుకుతూ, "కృతఘ్నుడు" అంది రాజ్యం.
"ఎవడు?" అడిగేడు నరహరి.
"ఇంకెవడు, వీడే సుబ్బారావు" అంది ఆవేశంగా.
"ఏంచేసేడు?"
"నిన్నటికి నిన్నకూడా తను ఇహనుండి శాంతను కలవనని ప్రమాణం చేసేడు" కోపంగా, అనాలోచితంగా అని వెంటనే నాలుక్కరుచుకుంది. నరహరి అవాక్కయిపోయేడు.

*** సమాప్తం ***

(Typed by Satish bro)

[Vikatakavi02]

కొత్తనీరు

కాకి తెగ అరుస్తోంది విడవకుండా!...
"హుష్! ఎందుకే ముదనష్టపుదానా, అలా అరుస్తున్నావు?... మా ఇంట్లో ఉన్న గోల చాలదనా...? దిక్కుమాలిన సంతని దిక్కుమాలిన సంత. నీ అమ్మా కడుపు కాలిపోనూ. పోవే ముదనష్టపు ముండా!..." మా అత్తగారి అదిలింపు గొంతులో వినిపిస్తుంది. ఆ గొంతులో అక్కసుంది, అసహ్యం ఉంది. ఆ అసహ్యం అదలింపు తిట్లూ ఏ "కాకి" పయినో నాకు తెలుస్తూనే ఉంది. హృదయంలో ములుకుల్లా గ్రుచ్చుకుంటూనూ వుంది.
గది తలుపులు బిడాయించుకొని, లోపల ఒంటరిగా కూర్చున్నాను నేను. పగలే అయినా మూలగది కావడం వలన లైటు వేసుకోకపోతే కొంచెం చీకటిగా ఉంటుంది. గుండె బరువెక్కి, ఎవరో గట్టిగా పట్టి నొక్కుతున్నట్ట్లుగా ఉంది. ఎంత నిగ్రహించుకుందామని ప్రయత్నించినా మనసు నీరయిపోతుంది.
పిల్లలు వచ్చినట్లున్నారు. "ఎవర్ని నాయనమ్మా తిడుతున్నావు?" అని అడుగుతున్నాడు బాబు మా అత్తగారిని.
"కాకిని" మా అత్తగారి జవాబు.
"ఎందుకూ?"
"ఒళ్ళు కొవ్వెక్కి అరుస్తున్నందుకు" గొంతులో విసుగు.
"భలే, కాకి అరిస్తే చుట్టాలొస్తారుగదూ నానమ్మా?" పాప ప్రశ్న.
"ఆ వస్తారొస్తారు రాకేం చేస్తారు? మన కొంపనుద్దరించొద్దు మరి. వెధవల్లారా, అన్నీ మీకే కావాలి. నన్ను విసిగించక బయటకి పొండి"
"మా అమ్మేదీ?"
"ఏమో, ఎక్కడ చచ్చిందో, నాకు తెలియదు. ముందు బయటకు పొండి వెధవగోలా మీరూను..."
మా అత్తగారి మాటలు నా చెవుల్లో రొద చేస్తున్నాయి. భరించలేక రెండు చేతులతో చెవులు మూసుకున్నాను. కళ్ళు మూసుకున్నాను గట్టిగా. చీకటి సరిపోవడంలేదు. ఆ సరిపోని చీకటిని అతి సులువుగా చీల్చుకొని పదే పదే సినిమా రీలు తిరిగినట్లు ప్రదర్శితమవుతుంది ఉదయం సంఘటన.
ఇవాళ ఉదయం మా అత్తగారివెంట హాస్పిటల్ కు వెళ్ళాను. మా అత్తగారికి ఇంజక్షన్ ఇవ్వడం అయ్యేకా "నాలుగురోజులనుంచి నువ్వూ నీరసంగా వుటున్నావు కదా నువ్వూ చూపించుకోవే" అంది ఆవిడ.
వారం నుంచి నాకు నీరసంగా వుంటున్నమాట నిజమే కానీ, ఆ మాత్రం దానికి డాక్టరుకు చూపించుకోవడం అనవసరం అదే సర్ధుకుంటుందిలెమ్మనిపించి...
"ఫరవాలేదులెద్దురూ" అని వద్దన్నాను.
అయినా ఆవిడ వినిపించుకోలేదు. డాక్టరు పరిక్ష చేసేంతవరకు వదలనూ లేదు. అడగాల్సిన ప్రశ్నలు అవీ అడగడం అయినాక, చావు కబురు చల్లగా చెప్పిన్నట్లుగా "నువిప్పుడు గర్భవతివమ్మా" అని తేల్చి చెప్పింది డాక్టరు తాపీగా.
నా నెత్తిన పిడుగు పడినట్లైంది. తల దించుకొని వుండిపోయాను. కానీ, మా అత్తగారే నమ్మలేక రెండు మూడుసార్లు రెట్టించి మరీ అడిగింది ఏమిటన్నారు? అని ఎన్నిసార్లడిగినా సమాధానం అదే. దాంతో ఆవిడా కిమ్మనలేదు.
ఆ తరువాత ఇంటికి ఎలా చేరుకున్నామో ఏమో? వచ్చీ రావడంతోనే మా గదిలోకిలా వచ్చి తలుపులు బిగించుకుని కూర్చుండిపోయాను. దారిలో మేం పన్నెత్తి కూడా మాట్లాడుకోలేదు. కనీసం ఆవిడవైపు చూడడానికి కూడా నాకు ధైర్యం సరిపోలేదు.
తన అక్కసు దాచుకోలేక అన్యాపదేశంగా వెళ్ళగ్రక్కుకుంటుంది మా అత్తగారు. ఆవిడ పేరు శాంతమ్మ.
మనిషి కూడా స్వతహా పేరుకు తగినంత శాంతమూర్తి. నేనంటే ఎంతో ప్రేమాభిమానాలున్నాయి. నాకు పెళ్ళాయి కాపురానికొచ్చిన ఈ పన్నెడేళ్ళలోనూ మా అత్తాకోడళ్ళ మధ్య చిన్న గొడవైనా రాలేదంటే నమ్మరేమోగానీ... నిజం అదే. ఆవిడ కడుపు చించుకు పుట్టిన మావారు సత్యమూర్తి కూడా మంచితనంలో తల్లికి తగిన తనయులే. నేనంటే వల్లమాలిన ప్రేమ ఆయనకు. అటువంటి మంచి భర్త, అత్తగారు... ముత్యాల్లంటి ఇద్దరు పిల్లలతో వున్నా నా కాపురం చూసుకొని నేనే గర్వపడిన రోజులు అనేకం ఉన్నాయి.
ఇంతటి అనుకూల సంసారంలో ఇల్లాలు గర్భవతి కావడం ఇంటిల్లిపాదికీ ఆనందదాయకమే అవుతుంది. కానీ నా విషయంలో మాట్రం అందుకు వ్యతిరేకంగా పరిణమిస్తుంది. అయితే దానికి కారణం లేకపోలేదు.
నాలుగేళ్ళ క్రితం పాప పుట్టినపుడు- మా అత్తగారికి అంతగా ఇష్టం లేకపోయినా పిల్లలు పుట్టకుండా వేసక్టమీ ఆపరేషను చేయించుకున్నారు మా ఆయన. అలా ఆయన ఆపరేషను చేయించుకున్నా.. ఇంతకాలం తరవాత నేను నెల తప్పడం జరిగిందంటే... నా పరిస్థితి మరింకెలా వుంటుంది?
ఏమయితేనేం- నా చేతులు కాలాయి. ఇప్పుడు ఏ ఆకుల్ని పట్టుకొని మాత్రం ఏమిటి ప్రయోజనం!... ఇంతలా చేతులు కాకి నా జీవితమే నాశనమవుతుందని ఏ మాత్రం తెలిసినా ఆ నిప్పు జోలికి వెళ్ళి వుండేదానిని కానేమో! ప్చ్...
నా బ్రతుకుకు అంటిన ఆ నిప్పు- ప్రకాష్! అయితే తప్పంతా అతనిదే అని అనను. కానీ, అతను నా జీవితంలో ప్రవేశించకపోతే నా కాపురానికి బెడద వచ్చివుండేది కాదు.
ప్రకాష్ కి ఇరవైయేళ్ళుంటాయి. కాలేజీలో బి.ఎ. చదువుకుంటున్నాడు. మంచి పర్సనాలిటీతో అందంగా వుంటాడు. అంతేగాక బుద్దిమంతుడిలా కనిపిస్తాడు. కనిపిస్తాడు అంటే అది వ్యంగ్యమనుకోకండి. నిజంగానే అతన్ని చూసినపుడు ఎవరికైనా మంచి కుర్రవాడనే భావం కలుగుతుంది.
మాకు కూడా అలా అనిపించబట్టే- అతను గది గురించి తిరుగుతూ వచ్చ్ అడిగినపుడు, మా సామాన్ల గది ఖాళీ చేసి అతనికి అద్దెకిచ్చాం. రెండు మూడు నెలలు గడిచేసరికి అతనంటే మా అందరికీ సదభిప్రాయం స్థిరపడింది. అందువల్లే మరి కొంతకాలానికి అతనినుంచి నాకు ప్రేమలేఖ వచ్చినపుడు చాలా షాక్ అయింది నాకు. ఆ వుత్తరం తీరూ అదీ నేనింకా మరిచిపోలేదు. అందులోని అక్షరం అక్షరం నాకు గుర్తున్నాయి. చాలా నేర్పుగా, ఏదో కధలా రాసుకొచ్చాడు దాన్నంతా.
"చంద్రకాంతగారికి,
నేను మీకీ విధంగా లెటరు వ్రాయడం తప్పని నా అంతరాత్మ చెబుతూనే ఉంది. అయినాసరే, మనసు చంపుకోలేక, తెగించి వ్రాస్తున్నాను. లేకపోతే- నాకు పిచ్చెక్కిపోయేలా ఉంది. దానికంటే మీకు నా మనసులోని భాధ తెలియజెప్పుకుంటే కొంత తేలికవుతుందనిపించింది. దీన్ని చివరంటా చదివి, నా హృదయాన్ని అర్ధం చేసుకోవలసిందిగా కోరుతున్నాను.
మీరు చాలా అందంగా ఉంటారు. నవ్వుతుంటే మరింత బాగుంటారు. (ఇది పొగడ్తకాదు) అందుకనేమో, మిమ్మల్ని తొలుత చూసినపుడే మీరంటే ఏదో ఇష్టం కలిగింది. మీ ఇంట్లోనే రూం ఇవ్వడంతో నేను చాలా సంతోషించాను. రోజూ మిమ్మల్ని చూసి అనందిచవచ్చని. అంతే, అంతకుమించి మరో ఆలోచన లేదు నాకు.
సుమారు ఇరవై రోజులక్రితం- మీకు గుర్తుండే వుంటుంది. మీ పిల్లల్ని తీసుకొని మీ అత్తయ్యగారు ఏదో ఊరికి వెళ్ళారు. ఆరోజు మీరూ, సత్యమూర్తిగారు మీ పడాకను గదిలో కాక మధ్య వసారాలో మేసుకున్నారు గాలికోసం.
ఆ రోజు రాత్రి- మచినీళ్ళు అయిపోయి, నూతి దాగ్గరకు మీ గుమ్మ ముందునుంచి వెళుతూ మీ మాటలు వినిపించి ఆగిపోయాను. ఏదో కుతూహలం పుట్టుకొచ్చి కిటికీలోంచి లోపలికి చూశాను. అంతే, నా మనసు పాడయిపోయింది. అదెలా జరిగిందో కొంచెం వివరంగా వ్రాస్తాను- ఏమనుకోకండి.
నేను చూసే సమయానికి- సత్యమూర్తిగారు క్రిందున్నారు. మీరు ఆయన మీదికెక్కి.. బంధంలో... చురుగ్గా వూగుతున్నారు! మీ ఇద్దరి శరీరాలపైనా గుడ్డలు లేవు. పూర్తి నగ్నంగా ఉన్నారు. నిట్రాటలా నిగిడి ఉన్న సత్యమూర్తిగారి రహస్యాంగాన్ని- పాము నోరు తెరిచి కప్పను మింగినట్లుగా మీరు తొడలు తెరిచి మింగేస్తుండడం నాకు స్పష్టంగా అగుపించింది.
నాకు ఇరావైయేళ్ళు నిండవస్తున్నాయి. కానీ ఇంతవరకూ స్త్రీ ముఖం ఎరుగను. కనీసం స్త్రీని నగ్నంగా చూడానైనా చూడలేదు. అటువంటిది మీ ఇద్దరినీ ఆ విధంగా కలయికలో చూసేసరికి గొంతు మరింత పొడారిపోయింది. ఒళ్ళంతా ఏదోలా అయిపోయింది. అలాగే గుడ్లప్పగించి చూస్తుండిపోయాను మీ కదలికలను.
"మీరే పైకి రద్దురు బాబు" అన్నారు మీరు ఆయాసపడుతూ, సత్యమూర్తిగారితో, మీ స్తనాలను రెంటినీ రెండు చేతులతో పట్టుకుని నలుపుతున్న ఆయన ఏమని అడిగారు.
"కాళ్ళు పీకుతున్నాయి" మీరు చెప్పేరు.
"అప్పుడేనా?" ఆయన నవ్వేరు.
"మీకేం? కింద తాపీగా పడుకుని, ఎన్ని కబుర్లైనా చెబుతారు!"
"ఫరవాలేదు, ఇంకాసేపు" అన్నారాయన.
"నేనిక చెయ్యలేను బాబు, కావాలంటే మీకు దగ్గర పడ్డాక మళ్ళీ పైకి వస్తాన్లెండి"
మీరిలా ఖచ్చితంగా చెప్పాక, సత్యమూర్తిగారు మిమ్మల్ని కింద చేసి తను మీదయ్యారు. బలంగా, వేగంగా ఊగసాగారు. ఆయనలా చేస్తుంటే మీకు చాలా సుఖంగా వుంది ఉంటుంది. ఆయన పిరుదల మీద చేతులేసి మరీ గట్టిగా నొక్కుకుంటూ, ఎదురొత్తులివ్వసాగేరు.
చూస్తున్న నాకు కళ్ళు చెదిరిపోయాయి నరాలు పురెక్కిపోయి, లుంగీని గుడారంలా లేపుతూ తన్నుకొచ్చాయి. ఆ క్షణంలో నాకేమనిపించిందో తెలుసా? గబగబావచ్చి, సత్యమూర్తిగారిని మీ నుంచి పక్కకు లాగేసి- మిమ్మల్ని... (కోప్పడకండి) చేసెయ్యాలనిపించింది. కానీ చెయ్యడం అనుకున్నంత తేలిక కాదుగదండీ!
"ఆగండి నేను పైకొస్తా" అంటూ బంధం విడకుండా మీరు మళ్ళీ సత్యమూర్తిగారి పైకొచ్చి, తల వెనక్కి విదిలిచుకొని, ఊగసాగారు.
మరి కాసేపటికే... సత్యమూర్తిగారు నీ నడుం చుట్టూ తన కాళ్ళాతో బిగించేశారు. ఆయన... మీ లోపల కోడిగుడ్లల్లే చితికిపోయి వుంటారు. మీరు కూడా సొమ్మసిల్లిపోతూ, ఆయనపైకి వాలిపోయారు.
అంతే, నేనిక నిలబడలేకపోయాన్. గదికి ఎలా చేరుకున్నానో నాకే తెలియదు. అది మొదలు నా మనసు చలించిపోతుంది. కన్ను మూసినా, తెరిచినా, ఎక్కడున్నా, ఏం చేస్తున్నా, తప్పు మిమ్మల్ని మరిచిపోవాలని విశ్వప్రయత్నం చేసినా నిష్ప్రయోజనమైనా గుండెనిండా మీ పేరే- మీరూ నిండిపోయున్నారు. చదుకోవాలన్నా వీలుకాని విధంగా అనుక్షణం మీరే గుర్తుకొస్తున్నారు. కలల్లో సైతం కవ్విస్తున్నారు కవ్వించి, నన్ను కరిగించి- కన్ను తెరిచి మాయమవుతున్నారు.
నాకు మీరే కావాలి, మీరే కావాలి. లేకపోతే మీ గురించి పిచ్చివాడినే అవుతానో- ఆత్మహత్యే చేసుకుంటానో నాకింకా తెలియదు. కానీ యీ రెండింటిలో ఏదో ఒకటి ఖాయం. నా హృదయాన్ని చాలా ఫ్రాంక్ గా మీ ముందు పరిచాను. దాన్నేం చేస్తారో- మీ ఇష్టం.

- మీ ఆరాధకుడు"

అని చివరలో ప్రకాష్ సంతకం కూడా వుంది!
ఆ ఉత్తరం చదివాక మనసు స్థిమితం లేకుండాపోయింది. సహజంగా, అతని మీద చాలా కోపం వచ్చింది మొదట. కానీ, మంచివాడనుకుంటున్న ప్రకాష్ ఎందుకిలా చేసాడని ఆలోచించిన మీదట క్రమంగా అతని మీద కోపం తగ్గి, దాని స్తానే జాలి కలిగింది.
స్వతహాగా ప్రకాష్ మంచి కుర్రాడే. ఆ రోజు శృగారంలో నన్ను చూసి, నా మీద మోజుపడుతున్నాడు. ఆ తప్పు అతనిది కాదు. పరవళ్ళుతొక్కే, అనుభవంలేని అతనీ వయసులో అలాంటి కోరికలు సహజమేమో! ఆ రోజు నన్నూ, మా ఆయనను ఆ సమయంలో చూసి ఉండకపోతే, అతనికీవిధంగా నా మీద గ్లామరు కలిగి ఉండేది కాదేమో! ఏ విధంగా ఆలోచిస్తే అతనికి నా పైన వాంచ కలగడానికి పరోక్షంగా నాకు తెలియకుండా నేనే కారణమేమోనని అనిపించింది.
నేను పెళ్ళయి, భర్త- పిల్లలతో కాపురం చేసుకుంటున్నదానిని. అతను నాకంటే పదేళ్ళు చిన్నవాడు. ఏమీ తెలియని కుర్రాడు. ఏమైనా అతనీ విధంగ నన్ను కోరడం తప్పే. అందుకతన్ని మందలించవలసిందే. కానీ, అతను నా మీద పిచ్చిగా కోరిక పెంచుకున్నట్లు అతని లెటరులో ఉంది. తన కోరిక విఫలమైతే, అతను విరక్తితో ఏమవుతాడో అని ఆలోచించాలి. అతనిదెంత సున్నిత హృదయమో మరి. కొంపదీసి తన లెటరులో వ్రాసినట్లు పిచ్చివాడో లేక.. అయితే!... ఛఛ...
నా మూలంగా ఒక కుర్రాడి భవిష్యత్తు, జీవితం అలా పాడవడం నా కిష్టం లేదు. ఆ వుసురు నాకు తగలకుండా వుండదు. ఎలాగయినా అతనికి నచ్చజెప్పి, నా మీది గ్లామరు పోయేలా చేయాలి. అప్పుడుగానీ, కర్ర విరగకుండ పాము చావదు.
ఇలా ఆలోచించి మరునాడే ప్రకాష్ ను కలుసుకున్నాను. అతని కోరిక సబబు కాదనీ, బుద్దిగా చదువుకొని, బాగుపడమని నయాన, భయానా చెప్పి చూశాను.
"తప్పని నాకు తెలుసు. కానీ, నేను మీ మీద కోరికను చంపుకోలేకపోతున్నాను. మిమ్మల్ని మరిచిపోడానికి చాలా విధాల ప్రయత్నించాను. చివరికి- ఏదో ఒక ఆడదాని పొందులో మిమ్మల్ని మరవగలనేమోనని రెండుసార్లు కంపెనీలకు కూడా వెళ్ళాను. కానీ ఒకసారీ ఎవరిదగ్గరా ఉండలేక, ఏమీ చేయకుండానే తిరిగొచ్చాను. నాకు... మీరే కావాలి..."
నాకేమనడానికీ తోచలేదు. ఏమీ చెప్పకుండా వెనక్కి వచ్చేసాను. నాలుగురోజులు అతనికి కనిపించకుండా తప్పించుకు తిరిగాను.
ఆ తరవాత రోజు కనిపించిన ప్రకాష్ ని చూసి ఆస్చర్యపోయాను. ఈ నాలుగురోజులకే మనిషి చిక్కిపోయి, చాలా నీరసంగా కనిపించాడు. గడ్డం పెరిగింది. షేవ్ చేసుకొని వారమయివుంటుందేమో, కళ్ళు లోతుకుపోయి వున్నాయి. అతని వాలకం గురించి మా అత్తగారు కూడా బాధపడింది. నీళ్ళు పడలేదేమోనని.
"ఏమిటిలా తయారయ్యావ్? ఒంట్లో బావుండలేదా?" అని పలకరించాను నేనే.
అతను నీరసంగా నవ్వాడు.
"కారణం నేనేనా?" అన్నాను మెల్లగా.
అతను జీవంలేని నవ్వోకటి నవ్వేడు. "ఛ!.. అదేం మాటండీ, ఎవరి ఖర్మకు ఎవరు కర్తలు?" అన్నాడు పెద్ద వేదాంతిలా.
"ప్రకాష్ ఇలా చూడు" అన్నాను.
అతను తలెత్తి చూశాడు. అతని కళ్ళలో నా మీద కోరికలేదు. ఏదో గుండెల్ని పిండే దీనత్వం ఉంది. ఆకు చాటున దాగిన పిందెలా నా మీద ఆవ్యక్త ప్రేమ ఉంది.
ముందుకు వంగి, అతని నుదురుపైన ముద్దు పెట్టుకున్నాను.
అతను ఆశ్చర్యంతో నోరు తెరిచాడు.
అతని బుగ్గ గిల్లి నవ్వాను. "ఎందుకంత కంగారు! నేను నీకు కావాలి కదూ? నా గురించి నువ్విలా మఙ్నూనవ్వక్కరలేదు. రేపో ఎల్లుండో మా వారు ఊరుకెళతారు. అప్పుడు నీ గదికి వస్తాను. అంతా నీ ఇష్టం ఆ రాత్రంతా. ఈ చాన్సు ఒక్కసారే నీకు. ఆ తరవాత నా జోలికి రాకూడదు తెలిసిందా?... ఈ గెడ్డం గిడ్డం అన్నీ శుభ్రం చేసుకొని రడీగా వుండు మరి..." అని చెప్పేసి, అతనేమనడానికీ అవకాశం ఇవ్వకుండా వడివడిగా మా ఇంట్లోకి వచ్చేశాను.
వచ్చిన తరువాత ఆలోచించాను. నా ప్రవర్తన నాకే వింతగా అనిపించింది. అయినా ప్రకాష్ రూపం నా కళ్ళల్లో చెరగటం లేదు. అతడు నన్ను ఎంతగా ప్రేమిస్తున్నాడో తెలిసాక నాలో అతడిపై తీవ్రత ఏర్పడి ఉండాలి. అన్నమాట ప్రకారం మా ఆయన ఊరికి వెళ్ళిన రాత్రి- అతని గదికెళ్ళాను. గదిలోకి అడుగు పెడుతుండగా నా కాళ్ళు వణికాయి. నేను చేస్తున్నని ఘోరమని తెలుసు. కాని అంతలో...
"రా, నీ కోసమే చూస్తున్నా" అంటూ ప్రకాష్ గొంతు వినిపించింది. ఆ వెనకే అతను వచ్చి పట్టుకున్నాడు. అతను నాకంటే రెండు మూడంగుళాలు పొడవు, అతనలా కౌగలించుకునేసరికి నాకు ఊపిరాడలేదు. మా వారు కూడా ఎప్పుడూ అంత గట్టిగా ఆత్రంగా కౌగలించుకొనుండరు. అలాగే నా మెడ దిగువున ముద్దులు కురిపించసాగాడతను.
అతని తల పట్టుకుని ఆపి, "ఏయ్, ఏమిటా కంగారు!" అన్నాను.
అతను మాట్లాడే మూడ్ లో లేడు.
"కాళ్ళు పీకుతున్నాయి. మంచం మీదికయినా పోదాం పద" అన్నాను నవ్వుతూ.
అతను అమాంతం నన్ను రెండు చేతులతో ఎత్తుకున్నాడు.
"ఏయ్! పడేస్తావ్ వదులు" అన్నాను కంగారుగా, అతని మెడకు చేతులు బిగించి పట్టుకుని.
"చూస్తావుగా" అంటూ ధీమాగా నడిచి, నన్ను మంచం మీద మెల్లగా పడుకోబెట్టాడు.
మరో పదినిముషాలకల్లా ఇద్దరం నగ్నంగా తయారయ్యాం. అతను నన్ను నిలువునా తినేసేటట్లు చూడసాగాడు. నా కుడికాలు తడుముతూ, ఉన్నట్లుండి తలవంచి పాదాన్ని ముద్దుపెట్టుకున్న్నాడు. నేను తృళ్ళిపడ్డాను.
"ఛ.. తప్పు పైకి రా" అన్నాను.
అయినా అతను వినిపించుకోలేదు. అలాగే పాదాల దగ్గరనుంచి ముద్దులతో తడుపుతూ పిక్కలు, తొడలు దాటివచ్చి పొత్తికడుపు దగ్గిర ఆగి- నిలువు పెదవులను చప్పుడయేలా ముద్దు పెట్టుకున్నాడు. అంతటితో ఆగకుండా నాలుకతో ఆకురాయిలా రాపాడించసాగేడు.
నా మీది అతని పిచ్చికి నాకు సరదా, గర్వం కలిగాయి. అతని చేష్టలకు శరీరం రోమాంచితమై, నరాలలోని రక్తం వేగంగా అతనివైపు ప్రవహించసాగింది.
భర్తను తప్ప మరో మగాడిని ఎరగనిదానినే నేను కానీ, ఆ సమయంలో- నాలో కోరిక బుసలు కొడుతుండగా ప్రకాష్ వైపు అరమోడ్పు కళ్ళతో చూస్తుంటే నా తప్పు నాకు గుర్తుకు రాలేదు. నా అంతట నేనే చేయి సాచి, అతని మగసిరిని పట్టుకుని ఆప్యాయంగా తడిమాను. చేతిని వెచ్చగా ఇనపకడ్డీలా కాలుస్తున్నాడతను. ఒక చేయి సరిపోవడంలేదు. కుర్రాడిలా అనిపించే అతనిలో యవ్వనం ఇంత ఏపుగా ఉంటుందనుకోలేదు. మెల్లిగా నాలోకి సర్ధుకోబోయాను. చర్మం వెనక్కిపోయి వెచ్చగా నా పెదాలను తాకుతూ ఊరిస్తుంది."ఊఁ" అన్నాను నెట్టమని.
అతను ఆలశ్యం చేయకుండా ఒక్కసారిగా సాంతం ఏమీ మిగలకుండా దురుసుగా దిగబడ్డాడు. అంచులు ఒరుసుకుపోయి కీచుగా మూలిగాను నేను. అడుగు అదిరి గుండెల్లో దిగబడినట్లయింది.
అతను చివరంటా వెనక్కితీసి మళ్ళీ దించాడు. అలాగే పైకి, కిందకి ఊగసాగాడు. అతని ఊపుల్లో ఏదో కొత్తదనం, కొత్త సుఖం కలగసాగాయి నాకు. చకచకా వూగుతూనే రొమ్ముల్ని నలుపుతూ, నోట్లో ఉంచుకుని చీకసాగాడు. అతనికిదే మొట్టమొదటసారంటే నాకు నమ్మకం కలగలేదు. ఆ సంగతే అతన్నడిగితే- నవ్వి, "నమ్మకపోతే నేనేం చెయ్యను!" అన్నాడు.
ఆ రాత్రి అతను నన్ను మొత్తం నాలుగుసార్లు చేసేడు. చివరిసారి అతని బలవంతం మీద నేనే అతని మీదకెక్కి చేశాను.
అతనితో సంభందం అదే మొదలు, చివరకూడా అవ్వాలని ముందు అనుకొన్నప్పటికీ- ఊహించని విధంగా ఆ తరవాత కూడా కంటిన్యూ అయ్యింది. ఇందులో ఎవరి బలవంతమూ లేదు. ఎందుకో అతనితో సంభందం తెంచుకోబుద్దికాలేదు నాకే. చాటుమాటుగా గప్ చిప్ గా మా కలయికలు జరిగిపోతూనే ఉండేవి.
మరో నాలుగు నెలల తరవాత అతనికి పరిక్షలయిపోయి, తప్పనిసరిగా వాళ్ళ ఊరు వెళ్ళిపోయాడు. అతని తలపులే మిగిలిపోయాయని బాధపడ్డాను కానీ... చాలా తేలిగ్గా అతణ్ణి మర్చిపోయాను. అతడి తాలూకు అవినీతికి ప్రతిరూపు నాలో జీవం పోసుకుంటొందని ఇంకో మూడు నెలల తరవాత ఇప్పుడుగాని నాకు తెలియలేదు. తీరా తెలిసాకా అంతా అయోమయంగా భయంకరంగా తోస్తూంది. ఏం చేయడానికీ దిక్కుతోచని స్థితి. నేను ప్రత్యేకించి చేయడ్నికింకేం వుందిగనక జరగాల్సిందేదో జరిగింది. ఇక ముందు జరగవలసింది కూడా అదే జరుగుతుంది!- కాని, ఆ జరిగేదానికి నేను తట్టుకోగలనా?!...
మరికాసేపటికయినా అయన ఇంటికి వస్తారు. మా అత్తగారి ద్వారా పిడుగులాంటి ఈ వార్త వింటారు. విని..! భగవంతుడా...! ఆయనకి నేనంటే ఎంతా ప్రేమ! ఎంత నమ్మకం!!... నా గురించి ఇంతలా తెలిసాక ఆయన భరించగలరా?...
ఎవరో మెత్తని నా గుండెను పల్లేరుకాయల్లో నొక్కి పొడుస్తున్నట్లుగా వుంది!... భరించలెక తల అటూ ఇటూ తిప్పుకుంటుండగా నా దృష్టిని ఆకర్షించింది టేబులు మీదున్న చిన్న సీసా! అది నిద్రమాత్రల సీసా. మా అత్తగారికోసం డాక్టరు ఇచ్చినది.
నా కళ్ళు మెరిసాయి. నాకు ఇప్పుడు కావలసింది అటువంటిదే. అయినవాళ్ళందిరినీ నా నీచపు ప్రవర్తనతో కష్టపెట్టి, వాళ్ళ మధ్య నేను బ్రతకలేను.
గబగబా వెళ్ళి ఆ సీసాను అందుకున్నాను. మూత తియ్యబోతుండగా గడియారం ఠంగ్ మంది. నేను ఉలిక్కిపడ్డాను. టైం ఇప్పుడు ఒంటిగంటయి ఉంటుంది. అంటే ఆయన వచ్చే వేళవుతుంది.
సీసాలో సగానికిపైగా మాత్రలు వున్నాయి అన్నీ చేతిలోకి వంపుకున్నాను. మింగటానికి ఎక్కువసేపు పట్టలేదు. అలాగే గోడకానుకొని నేలమీద కూలబడ్డాను.
కడుపులో అదో మాదిరిగా వుంది. శరీరమంతా చెమటలు పడుతూ ఎక్కడాలేనంత నీరసంగా వుంది. కళ్ళు బరువెక్కుతున్నాయి. చావు అంటే అలాగే వుంటుందేమో! ఛ, ఇదేమిటి- నాకింకా ఆలోచనలు వస్తున్నాయి? త్వరగా చచ్చిపోతే బాగుండును. కళ్ళు గట్టిగా మూసుకున్నాను.
అలా ఎంతసేపు గడిచిందో తెలియదు.
"కాంతం... కాంతం... తలుపు తియ్యి" అని మా ఆయన తలుపు తడుతుంటే తృళ్ళిపడ్డాను. కానీ లేచి నిలబడలేకపోయాను. ఆ తరువాత ఏం జరిగిందో తెలియదు.
"కాంతం... కాంతం..." ఎవరో పిలుస్తున్నారు.
ఏదో వెచ్చని స్పర్శ... బలవంతంగా కళ్ళు తెరిచాను. కళ్ళు తట్టుకోలేనంత వెలుగు. మళ్ళీ కళ్ళు మూసుకుని తెరిచాను.
"కాంతం, నేను నీ భర్తను, చూడు" అంటున్నారాయన.
ఆయన ప్రక్క ప్రకాష్ నిలబడి ఉన్నాడు. మా వారు ఆప్యాయంగా నా భుజంపై చేయి వేసి, "పిచ్చిదానా! నీ కోసం ఏ త్యాగమైనా చేసే ప్రేమ ఉంది నాలో. నిద్రమాత్రలు మింగినంత మాత్రాన వెళ్ళిపోయిన ప్రకాష్ వస్తాడా? ఇప్పుడు చూడు" అన్నారాయన.
నిర్వుణ్నురాలినైపోయాను. నోటివెంట మాట రాలేదు నాకు.
"కాంతం! మీ ఇద్దరి సంబందం నాకు తెలుసు. ప్రకాష్ వ్రాసిన ఉత్తరం నీ చీర మడతల్లో కనిపిస్తే చదివాను. మానసిక వ్యధతో నేను సతమతమైన మాట నిజమే! కాని నిన్ను వదులుకుని జీవించలేనని తెలిసి, నిన్ను క్షమించటం ఈ నాలుగు నెలలుగా నేర్చుకున్నాను. ఇంట్లో మా అమ్మ ఇప్పుడు నిన్ను తిట్టడంలేదు. నన్ను తిడుతోంది. ప్రకాష్ ని తేగలిగిన వాడికి, అమ్మ తిట్లు ఏం బరువుగా ఉంటాయి చెప్పు" అన్నారాయన నవ్వుతూ.
ఆ నవ్వులో విషాదపు లోతులు నాకు అంతుపట్టలేదు. నా గుండె చెదిరిపోతోంది. మళ్ళీ కళ్ళూ మూతలు పడిపోతున్నాయి. మావారు కంగారుగా నా బుజం పట్టుకుని ఊపి, "కాంతం! కాంతం!" అని కేకలు పెట్టడంవినీస్తూంది. అంతటితో ఆగక ప్రకాష్ తో పిలిపించటం కూడా వినిపిస్తోంది.
బహుశా అది ప్రకాష్ చేయి అయి ఉండాలి. స్తనాన్ని పట్టినంత గట్టిగా పట్టాడు బుజాన్ని.
"డియర్! డియర్!"
నాలో పోతున్న సృహను కాసేపు నిలదొక్కుకున్నాను. నాలో జారిపోతున్న ప్రాణాన్ని కాసేపు బిగబట్టాను. నాకు ఒకే ఒక మాట మాట్లాడాలని వుంది. "భగవాన్! ఆ ఓపిక ఇవ్వు!!" అని దేవుణ్ణి ప్రార్ధించాను.
పెదాలు విప్పాను. ఒక్కమాట, అదీ నా భర్త యెడ నాకుగల ప్రేమ, కృతజ్ఞత, ఏకాగ్రత ప్రకటించుకునేందుకు ఒకే ఒక్క మాట!
ఆ సమయంలో జుగుప్సతో ఎలా నా బుజంపైగల ప్రకాష్ చేతిని నెట్టగలిగానో నాకే తెలియదు. నా నోటినుండి ఆ వెంటనే ఆ ఒక్కమాట హాస్పిటల్ దద్దరిల్లేలా బయటికి వచ్చింది.

*** సమాప్తం ***
(Typed by Satish bro)

[raj558]

★ అనుకోకుండా....!

హాయ్... అయామ్ చందు... చంద్రశేఖర్. నేను ఇప్పుడు మీకు చెప్పబోయే సంఘటన రెణ్ణెళ్ళ క్రితం జరిగింది. ముందుగా మా ఫ్యామిళీ విషయానికొస్తే — అమ్మా నాన్నా అక్కా ఇంకా నేనూ ఉన్నాము. అమ్మ (సంగీతా) హోమ్ మేకర్; నాన్న (గురుస్వామి) రైల్వే డిపార్ట్*మెంట్ ఎంప్లాయీ... అక్క పేరు అనూరాధ. తనకి పెళ్ళయింది. మా బావగారు (సంజయ్) కోయంబత్తూరులో కోక్ & కోల్ డీలింగ్ బిజినెస్ చేస్తున్నారు. ఈ మధ్యే మా అక్క నాకో బుజ్జి మేనళ్ళుడిని కూడా ఇచ్చింది. ఇక రెండేళ్ళ క్రితం వాళ్ళ పెళ్ళిలో మా బావగారి చెల్లెలు శిరీషని చూడగానే నా గుండె "లబ్.. డబ్" అనడం మానేసి, "లవ్.. లవ్..!" అంటూ కొట్టుకోవడం మొదలెట్టింది. పొరపాటున దేవలోకంనుండి భూలోకానికి జారిపడిన అప్సరసలా అనిపించింది తను. ఇక నేనైతే ఆ పెళ్ళిలో తన దృష్టిని నా వైపుకి తిప్పుకోవడానికి చాలానే ప్రయత్నించాను. అయితే, అదృష్టవశాత్తు మా బావగారే తనని నాకు పరిచయం చేసారు. తను చాలా ఫ్రెండ్లీ... కాసేపు మాట్లాడుకున్న తర్వాత ఇద్దరం ఫోన్ నెంబర్స్ ఎక్సఛేంజ్ చేస్కున్నాం. ఇక ఆ రోజునించీ ఊరకే తనకి మెసేజ్ చేసేవాడిని. మెల్లగా తను కూడా నాకు మెసేజ్ చేయడం మొదలెట్టింది... అలా మామధ్య చాటింగ్ స్టార్ట్ అయ్యింది. అదేంటోగానీ తనతో చాటింగ్ చేస్తుంటే టైమే తెలిసేది కాదు... ఆఖరికి తన నుంచి వచ్చే బ్లాంక్ మెసేజులు సైతం ఎన్నో ఊసులు చెప్పేవి!
తనతో అంతలా చాటింగ్ చేసినా తనపై నా ప్రేమని ఎలా బయటపెట్టాలో అర్ధంకాలేదు. ఓసారి మా అక్కకి మొత్తం మేటర్ చెప్పి తన సలహా కోరాను.
"ప్రేమకి సిఫార్సులు, సలహాలు ఏమీ అక్కరలేదురా... ఇష్టమైతే డైరెక్టుగా పోయి చెప్పు... నీ లవ్ సిన్సియర్* అయితే తను ఖచ్చితంగా ఒప్పుకుంటుంది. ఆ తర్వాత కావాలంటే మా ఆయన్నీ, అత్తమామల్నీ ఒప్పించే బాధ్యత నాది" అని తను ధైర్యం చెప్పడంతో సరే అనుకుని ఓ రోజు ఫోన్ లో తనకి ప్రపోజ్ చేసా... తన నుండి ఏ రెస్పాన్స్ లేదు. దాంతో పిచ్చెక్కి ఫోన్ అవతల పడేసి బయటకి వెళ్ళిపోయాను. తరవాతిరోజు వచ్చి పోన్ చూసేసరికి 2354 missed calls, 257 messages... అని display లో కనిపించింది... అన్నీ తననుండే.! మెసేజ్ చూద్దామనుకునేంతలో తన కాల్ వచ్చింది. ఎత్తగానే తనకి రిప్లై ఇవ్వనందుకు, తన కాల్ అటెండ్ చేయనందుకు నన్ను ఛెడామడా తిట్టేసి ఆనక 'ఐ మిస్ యూ... & లవ్ యూ టూ రా ఈడియట్!' అంటూ తీయని కబురు చెప్పింది. ఆ క్షణం ఆకశాన్ని తాకినంత ఆనందం కలిగింది.
మనం ప్రేమించిన వారు మన ప్రేమని యాక్సెప్ట్ చేస్తే.... ఆ ఫీల్ పీక్స్ లో ఉంటాది. ఇక చూస్కోండీ.... ఆ రోజునుండీ మా మెసేజెస్ చాలా కలర్ ఫుల్ గా మారిపోయాయి... ఫోన్ లోనే మా రొమేన్స్ సాగేది. అందులోంచే ముద్దులు పెట్టుకునేవాళ్ళం ఇంకా లిటరల్లీ సెక్స్ కూడా చేసుకునేవాళ్ళం.! ఎప్పుడెప్పుడు కలుస్తామా... అని మా ఇద్దరికీ మనసు లాగేసేది.
ఇంతలో మా మేనల్లుడి బారసాలని(నామకరణానికి) మా యింట్లో ఫంక్షన్ ఎరేంజ్ చేయడంతో ఇల్లంతా జనాలతో సందడిగా మారింది. తను కూడా వచ్చింది. నెమలిరంగు చీరలో తనని చూస్తుంటే... అబ్బా...! మైండ్ బ్లాక్ అయిపోయింది. తను కూడా నన్ను కవ్విస్తూ నా ముందు తిప్పుకుంటూ నడిచేది... ఇక ఆగలేక 'స్టోర్ రూమ్ కి రా..!' అంటూ చీటీలో రాసి ఓ కుర్రాడికి ఇచ్చి ఆ ఆంటీకి ఇవ్వమని వాడికి తనని చూపించి నేను స్టోర్ రూమ్*లో దూరాను.
కొద్దిసేపటికి తను వచ్చింది. నేను ముందే లైట్ కట్టేయడంతో తను ఆ చీకటికి కాస్త కంగారుపడింది. నేను వెంటనే తలుపు మూసేసి తనని కౌగిలించుకుని తన పెదవులపై దాడి చేసాను. హటాత్పరినామానికీ తను కాస్త షాకై మొదట నన్ను వదిలించుకోడానికి ప్రయత్నించింది. కానీ నేను పట్టు విడవకపోవడంతో మెల్లగా తను కూడా నా ముద్దుకి రెస్పాండ్ అవ్వడం మొదలెట్టింది. తన తేనెలూరే పెదాలని ఆబగా జుర్రుకోసాగాను. నెమ్మదిగా నా చేతుల్ని తీసుకెళ్ళి తన స్తనాలమీద వేసి గట్టిగా పట్టుకుని ఓసారి నొక్కాను... ఆరాటంలో తన స్తనాలు మరికాస్త పెద్దవిగా అనిపించాయి... రెండు స్తనాలని మార్చి మార్చి పిసుకుతూ తన బ్లౌజు హుక్స్ ఒక్కొక్కటిగా తీసేసాను. తన పైటని తొలగించి బ్లౌజుని కూడా విప్పేసి నేలమీద పడేసాను. బ్రాని తనే తీసేసి నా తల పట్టుకుని తన కుడి స్తనానికి అదుముకుంది. తను కూడా మంచి కసిమీదుంది అనుకుంటూ నేను తన నిపల్ ని నోట్లోకి తీస్కొని పంటితో పట్టుకుని చీకడం మొదలెట్టాను. ఆశ్చర్యం! తన స్తనాలనుండి పాలు వస్తున్నాయ్.! అప్పుడర్ధమైంది... తను శిరీష కాదనీ, స్వయానా నా అక్క అనూరాధ అనీ.....! చీటీని ఆంటీకి ఇవ్వమని నేను శిరీష ని చూపిస్తే వాడు కన్ఫ్యూజ్ అయ్యి తన పక్కనున్న మా అక్కకి ఇచ్చి చచ్చాడు! హుఫ్... ఇప్పుడేం చెయ్యాలి??? మా అక్క అందగత్తె కాదని కాదు... పెళ్ళయిన తర్వాత ఇంతకుముందు కన్నా నిండుగా పళ్ళ మార్కెట్ లాగ తయారయింది తను... ఇప్పుడు తన వొంట్లో ప్రధాన ఆకర్షణ పుచ్చకాయల్లాంటి తన పిరుదులు. తనని చాలామంది ఆ దృష్టితో చూడటం నేను చాలాసార్లు గమనించాను... కాకపోతే నేనెప్పుడూ తనని ఆ వుద్దేశంతో చూడలేదు. ఇప్పుడు నేను కనసాగించాలా...? వద్దా..? నేనీ డైలమాలో ఉండగా తను నా 8'' inch రాడ్ ని పేంట్ మీదనుంచే పట్టుకుని నొక్కుతూ, "సంజూ... చీకరా...!" అంది నా ముఖాన్ని తన యదకు అదుముకుంది... మెల్లగా తన చన్ను మొనను నోట్లోకి తీసుకుని చీకసాగాను... తన పాలు నా కడుపులోకి జారడం తెలుస్తున్నది... తను నా పేంట్ బటన్ విప్పి అండర్వేర్ లోకి తన చేతిని తోసింది. నాకు చిన్నగా వణుకు పుట్టింది, తనెక్కడ తేడా కనిపెట్టేస్తుందోనని... తను మోకాళ్ళమీద కూర్చొని నా అంగాన్ని తన పిడికట్లో బిగించి పట్టుకొని రెండు క్షణాలు అలా ఉండిపోయింది... భయంతో చెమట్లు పడుతున్నాయి నాకు. కానీ, తను మెల్లగా దాన్ని ఆడిస్తూ తన నాలికతో గుండుని రాసింది... నేను ఓ వేడి నిట్టూర్పుని వదిలి చిన్నగా కంపించాను... తర్వాత నా మొత్తం అంగాన్నీ తన నోట్లోకి తీసుకుని చీకసాగింది. తను తన భర్త చేస్తున్నాననుకుని నాకు చేస్తుండటంతో నేను చాలా థ్రిల్ ఫీలయ్యాను. "మ్.... మ్...!" అంటూ తన నోటినుండి సౌండ్స్ వస్తున్నాయ్. నా పిరుదుల్ని పట్టుకుని నా అంగాన్ని వేగంగా చీకసాగింది... తన నాలిక కదలికకి నా నరాలు జివ్వుమంటున్నాయి... ముఖ్యంగా నా అంగమ్మీద తేలివున్న నరాలు! కాసేపటికి నేనూ తన తలని పట్టుకుని తన నోటిని దెంగసాగాను. నా ఆయుధం తన గొంతువరకూ వెళ్తున్నా తను ఏమాత్రం ఇబ్బందిగా ఫీలవుతున్నట్టు నాకనిపించడంలేదు. ఓ పది నిముషాలకి నేను నా రసాలని తన నోట్లో కక్కేసాను. తను అదంతా జుర్రేసింది. నేను వెంటనే తనని పైకి లేపి తన పెదాలను ముద్దాడాను... తనుకూడా కసిగా నాకు ముద్దు పెట్టింది.
ముద్దు పెడుతూనే నేను మెల్లగా తన కుచ్చిళ్ళు లాగేసి తన లంగాలోకి చెయిపెట్టి పేంటీ మీదనుంచే తన ఆడతనాన్ని సుతారంగా నొక్కాను... "ఆ..హ్" అంటూ మత్తుగా మూల్గి నా పెదవిని చిన్నగా కొరికింది. నెమ్మదిగా పేంటీలోకి నా చేతిని దూర్చి తన పూ.. పెదాలని ఓసారి పామి మెల్లగా నా మధ్యవేలును ఆమె యోనిలోనికి తోసాను... ఆహ్...హా... అంటూ సన్నగా మూల్గులు తన నోటిని వీడాయి. శబ్దాలు బయటకి రాకుండా నేను తన నోటిని మూసేసాను. తన యోనిని షేవ్ చేసినట్టుంది... కాస్త గరుగ్గా తగులుతోంది... నేను నా మోకాళ్లమీద కూర్చుని తన లంగా ముడి విప్పేసి పేంటీనీ కిందకు లాగేసాను. ఓమారు ఆ ప్రదేశాన్ని తడిమి తన పూ.. పెదాలని విడదీసి నా నాలుకని అందులో దూర్చాను. తన మదనరసాలు నా జిహ్వని తడుపుతున్నాయి. నా నాలికను తన పూ.. గోడలకి తాకిస్తూనే ముందున్న బొడిపెను కూడా నాకేవాడిని...
ఒకవేలును తన యోని ద్వారంలోకి తోసి మెల్లగా ముందుకు వెనక్కు ఆడించసాగాను... అలా ఓ పదిహేను నిముషాలు చేసాక తను కాస్త వంగి నా భుజాలు పట్టుకుని తన గోళ్ళని నా శరీరంలోకి దించుతూ గట్టిగా ఓమారు మూల్గి తన భావప్రాప్తిని పొందింది. నేను నా నాకుడుని ఆపకుండా మరింత వేగంగా finger fuck చేసాను. తన మూల్గులు నన్ను ఇంకా ఉద్రేకపరచాయి. ఈసారి మరోవేలుని కూడా దూర్చాను.. 'అక్..' ఏదో వాయిద్యాన్ని మీటుతున్నట్టుగా తన యోనిని కెలకుతుంటే తను రాగాలు తీస్తోంది. తను నా తలను గట్టిగా ఒడిసిపట్టుకుని తన పువ్వును నాకు విందుగా అందించసాగింది. మరో పదిహేను నిముషాలు గడిచేసరికి తను రెండు సార్లు నా మొహంమీద పిచకారీ చేసింది. అంతకంతకూ పెరుగుతున్న కామదాహం ఈ రసాలతో చల్లారేలాలేదు... మళ్ళీ మా ఇద్దరి పెదవులు పెనవేసుకుపోయాయి. ఒక్క క్షణం కూడా వేస్ట్ చేయకూడదన్నట్టుగా తను నాకు ముద్దు పెడుతూనే నా మగసిరిని ఆడించసాగింది. నాది వేడి కడ్డీ మాదిరిగా తయ్యారై ఆమె గుహని ప్రవేశించడానికి సిద్ధంగా ఉన్నది. తను కిందకు వంగి డాగీ పొజిషన్*లోకి మారి నా ఆయుధాన్ని తన బొక్క దగ్గర పెట్టి తొయ్యమన్నట్టుగా సిగ్నల్ ఇచ్చింది. నేను కసుక్కున ఓ తోపు తోయగానే నా అంగం తనలోకి మొత్తంగా దూరిపోయింది. తనకి కాస్త నొప్పిగా అనిపించి కాస్త ఆగమని అన్నా నేను వినకుండా దాన్ని బయటకుతీసి మళ్ళీ బలంగా ఓ తోపు తోసాను. తను చిన్నగా పొలికేక పెట్టి, "నెమ్మదిగారా... లం... కొడకా..!" అంది. తన నోటినుండి బూతులు వినడం ఇదే మొదటిసారి. సెక్స్ చేసే టైంలో బూతులు ఉద్రేకాన్ని పెంచుతాయని ఎందుకంటారో నాకారోజు తెలిసింది. తను అలా బూతు తిట్టగానే నేను తన నడుమును బిగించి పట్టుకుని ఇంకా కసిగా దెంగడం మొదలెట్టాను. మెల్లగా తన మీదకు వంగి తన పాలిండ్లను నొక్కతూ కింద తన పూ.. గోడలను చీల్చసాగాను... తను 'మ్మ్....ఆ...హ్..!' అంటూ కైపుగా మూల్గుతోంది. 
తన రసప్రవాహం నా వేగానికి ఆజ్యం పోసింది. తన యోనిలోకి నా మొడ్డ చాలా ఈజీగా పోతున్నది.
ప్రతీ పోటుకీ వెన్న చిలికినట్టుగా శబ్దం వచ్చేది. మా అక్క కూడా... "దెంగు... ఇంకా.... మ్...వేగంగా...హ్...మ్..!" అంటూ తమకంతో మూలుగుతోంది. తను మరోసారి భావప్రాప్తికి చేరువైందని తెలిసి రెట్టించిన ఉత్సాహంతో వేగంగా కుమ్మసాగాను. అక్కని దెంగడం ఇంత బాగుంటుందని నేనెప్పుడూ అనుకోలేదు. ఇందాక తిట్టుకున్న ఆ కుర్రాడికి మనసులోనే థాంక్స్ చెప్పుకున్నాను. కాసేపు అలా దెంగాక తను, "నాకు అయిపో..తోందీ...!" అంటూ చిన్నగా నిట్టూర్పు వదిలింది. నేను తన నిపల్స్ చేత్తో పట్టుకుని గట్టిగా పిసికాను... తను సన్నగా వణుకుతూ "స్...ఆ..హ్...హ్..హా.." అని మత్తుగా మూల్గి చరమాంకానికి చెరుకుంది... నేను కూడా దాదాపుగా అదే సమయానికి నా రసాల్ని తన యోనిలో కక్కేసి ఆమె మీద పడిపోయాను.
ఓ ఇరవై నిముషాలు అలాగే ఉండిపోయి నెమ్మదిగా తనని నా వైపు తిప్పుకుని తన పాలను త్రాగేసి ఆమె స్తనాలను ఖాళీ చేసేసాను. తర్వాత తన మీదనుండి లేచి చీకట్లోనే బట్టలు కట్టుకున్నాను... తను కూడా తన చీర కట్టుకుని వెళ్ళి లైటేసింది. నన్ను అక్కడ చూసి షాకయ్యింది. ఇద్దరం ఒకరినొకరు చూస్కుంటూ అలా కాసేపు ఉండిపోయాం. నేను ఏదైతే అదయిందని తన దగ్గరకు వెళ్ళి తెరచివున్న తన నోటిని నా నోటితో మూసేసాను.
కాసేపటికి తను కూడా రెస్పాండ్ అవ్వింది. అప్పుడు తెలసింది నాకు.... నా అక్కకి మగాడైతే చాలు అది మొగుడే కానక్కరలేదని! ఆ రోజు ఆ అదృష్టం నాకు దక్కింది, అంతే! ఓ పది నిముషాలు అలా పెనవేసుకుపోయిన మా పెదాలు విడిపోయాయి.
తను ఏమీ మాట్లాడక తలుపు వైపు నడిచింది. నేను తన పిరుదుల ఊపును చూస్తూ, "అక్కా... నిన్ను ఇంకా దెంగాల్సిన ప్రదేశాలు మిగులేవున్నాయి... ముందుముందు నిన్నెలా దేంగుతానో... కాస్కో!" అన్నాను. నాకు సంబంధించినంత వరకూ తనింక నా లంజ!

---సమాప్తం---

(ఇదీ అనువాద కథే... ఒరిజినల్ గా దీనికి కంటిన్యూషన్ ఉంది... కానీ, నాకదంత నచ్చక కధకి ముగింపిచ్చేసాను.)

ee kadha link patta galara plz

[Cool Boy]

Wooow Adhiripoyee Stories... chala bagunnai... last lo aa writer pero leka type chesina vari pero rasthunnaru nice... andaru mi laga undalani korukuntunna...

[Vikatakavi02]

డాడ్జి బళ్ళు


రంగాయమ్మకి బ్యాంకులో ఉద్యోగం. ఎవరూ అమెని పేరుపెట్టి పిలవరు. ఆమెని చూడగానే తోటి ఉద్యోగస్థులంతా "ఒరేయ్! డాడ్జి వస్తోందిరోయ్!" అని చెవులు కొరుక్కోవటం కద్దు.
రంగాయమ్మకి నలభై ఏళ్ళు, ఎర్రగా, బొద్దుగా ఆపైన పొట్ట తిత్తులుగా వచ్చిపడుతుంది. అదంతా వుంటుంది. చీర కుచ్చిళ్ళు దోపాక ఆ కుచ్చిళ్ళు జారిపోయిన ఒళ్ళుకాదు. కొవ్వు ముద్దలు, కండలు వీలుచిక్కిన చోటల్లా చోటు చేసుకుని ఆమెనో రోడ్ రోలర్లా ఫీల్ జేయించుతాయి. పెద్దపెద్ద స్థనాలు, లోనెక్ జాకెట్ లోంచి పొంగులువారి ముసలివాళ్ళని, కుర్రకారుని కూడా గుటకలు మింగేలా జేస్తాయి. ఆమె కళ్ళల్లో, నడకలో, విశాలంగా ఎదిగిన ఆమె పిరుదుల్లో, చీరని తన్నుకుంటూ ముందుకొచ్చే తొడల్లో పచ్చి సెక్స్ ఒలుకుతూ వుంటుంది.
పానకాలరావ్ ఏజెంట్ గా ఆ బ్యాంకుకి ట్రాన్స్ఫర్ వచ్చీరావటంతోనే ఆమె పేరు 'డాడ్జి!' అని విన్నాడు ప్యూన్ ద్వారా.
"ఏం! అంత బోరా?" అడిగాడు పానకాలరావు.
"అవునండీ, ఆ అంబకి ఊళ్ళో మగాళ్ళంతా సరిపోరు-" అన్నాడు ప్యూన్.
ఏదో సంతకంకోసం ఆమె కాగితం పట్టుకొచ్చినప్పుడు పానకాలరావు ఆమె మొహంలోకి చూశాడు. విశాలమైన కళ్ళు, పెద్ద మొహం, తీర్చిదిద్దిన కనుబొమ్మలు.. అనుమానంలేదు. రంగాయమ్మ మంచి అందగత్తె! కైపెక్కించే ఒళ్ళు ఆమెది.
"నేనింకా సంసారం పెట్టలేదు" అన్నాడు పానకాలరావు.
ఆమె నవ్వి "అయితే ఏంజెయ్యను?" అంది.
"మీకు తెలిసినచోట ఎక్కడైనా ఇల్లుంటే చెబుతారేమోనని"
"నేను ఉదయమే ఆఫీసుకు వస్తాను. సాయంత్రం ఇంటికి వెళతాను. నాకు తెలియదు. మా అమ్మయిలకేమైనా తెలుసేమో అడుగుతాను" అందామె.
ఆమెవెళ్ళగానే ప్యూన్ ని పిలిచి "రంగాయమ్మకు కూతుళ్ళు ఉన్నారా?" అనడిగాడు.
"అవునండి ఇద్దరు. ఒకదాని పేరు లలిత, ఇంకోదాని పేరు సబిత"
"వాళ్ళు కూడా అటువంటి వాళ్ళేనా?"
"లలిత అనేది తల్లిని మించిన చెయ్యి అని విన్నాను సార్. మరి సబిత సంగతేమిటో తెలియదు"
పానకాలరావుకి భార్య పోయి ఎనిమిదేళ్ళయింది. ఇరవైరెండేళ్ళ కొడుకు ఉన్నాడు. దూరపు బణువైన ఒక ముసలామెను వంట చేసేందుకు ఇంట్లో పెట్టుకున్నాడు. పానకాలరావుకి అవసరమైనప్పుడల్లా బయటెక్కడో తంటాలు పడుతుంటాడు.
"మరి రంగాయమ్మకి భర్త లేడా?" ఆదిగాడు ప్యూన్ ని ఆసక్తితో.
"వుండేవాడట సార్! ఏమె వదిలేసింది"
పానకాలరావు ఆ రొజల్లా ఏ పనీ చెయ్యలేకపోయాడు. తనకి నలభైఐదేళ్ళు. ప్రతీరోజు కాకపోయినా ఆడదాని అవసరం తనకున్నది. రంగాయమ్మ డాడ్జే కావచ్చు. అవసమైనప్పుడల్లా తనకి చాన్సులిస్తే బాగుండుననే ఆశ పీకుతోంది మనస్సులో. అయితే ఆమెతో పరిచయం చేసుకోవటం ఎలా?!
నాలుగు రోజులు ఈ తికమకలోనే గడిచిపోయాయి. సంతకాలకోసం అప్పుడప్పుడూ ఆమె పానకాలరావు దగ్గరకు వస్తుండేది. తెల్లటి పలువరస, నవ్వినప్పుడు ముత్యాలలా మెరిసేవి రంగాయమ్మ పళ్ళు. పళ్ళే చూడాలో, ఒళ్ళే చూడాలో తెలియక మునుపే ఆమె సంతకం చేసిన కాగితాలతో వెళ్ళిపోయేది.
మనస్సేమీ బాగోక పానకాలరావు ఆరోజున సినిమాకి వెళ్ళాడు. యధాలాపంగా అతడి చూపులు ముందుప్రక్క కుర్చీలపై పడ్డాయి. కుర్చీకి నిండుగా రంగాయమ్మ కూర్చుని వుంది. ఆమె ప్రక్కనో యువకుడున్నాడు. ఒకరి భుజాలొకరికి తగులుతున్నాయి వెనకనించి చూస్తుంటే నున్నటి రంగాయమ్మ మెడ, జబ్బలు కనిపించాయి పానకాలరావుకి. బాగా అలంకరించుకుని, తలలో పూలు తురుముకుని వచ్చింది సినిమాకి. వెనక్కి తిరిగి చూస్తే ఆమెకి తను కనిపించేవాడు. అయితే ఆమె ఈ ధ్యాసలో లేదు. లైట్లు తీసేసి సినిమా ప్రారంభం కాగానే ఆమె ప్రక్కనున్న యువకుడి చెయ్యి కదలటం కనిపించింది. ఆంటే ఆమె వొడిలోకి అతడి చేతిని దోపి ఉండాలి. పానకాలరావు తాపంతో నిలువునా దహించుకుపోయాడు.
సినిమా అయ్యేవరకూ వాళ్ళు చేరువుగానే కూర్చున్నారు. ఆట వదిలాకా వాళ్ళిద్దర్నీ బయలుదేరనిచ్చి పానకాలరావు వెనకపడ్డాడు. గిరి లాడ్జిళొకి వెళ్ళారు వాళ్ళిద్దరూ. ఎనిమిదవ నెంబర్ రూం లోకి వెళ్ళి వాళ్ళు తలుపేసుకున్నాక పానకాలరావు తొమ్మిదవ నెంబర్ గది అద్దెకు అఈసుకున్నాడు. మనస్సంతా వుండగట్టుకుపోయినట్టుగా ఉంది. తనకి దక్కితే బాగుండుననుకున్న రంగాయమ్మ ఎవరో కుర్రాడితో గదిలో దూరేసరికి పానకాలరావులో విరక్తి కలగాల్సింది పోయి ఆమెపై వాంచ పడగ విప్పి బుసలు కొట్టసాగింది.
ఎనిమిదో నెంబర్ గదిలో ఏం జరుగుతుందో తెలియదు. పానకాలరావు కిటికీలకుగాని, తలుపులకుగాని ఎక్కదైనా చిల్లులుంటాయేమోనని వెదికాడు. అవి కనిపించలేదు. శబ్దమైనా చినిపిస్తుందేమోనని రెండు గదులకు మధ్యగానున్న తలుపుకి చెవి ఆన్చాడు.
"అమ్మబాబోయ్!" అన్న కుర్రాడి కంఠం వినిపించిని నవ్వుతూ.
"ఏమిటీ?" అంటోంది రంగాయమ్మ.
"నీ వొళ్ళే విశలమనుకున్నాను"
"ఏం ఇది వొళ్ళు కాదా!" అంటోంది రంగాయమ్మ నవ్వుతూ.
ఇద్దరూ పెనవేసుకుని మంచం మీద పడిపోయి వుండాలి. మంచం కిర్రుమని శబ్దమయింది. పానకాలరావు మరింత తలుపుకు అంటుకుపోయి చెవులు రిక్కించాడు.
"తెలియటంలేదు" అంటున్నాడా కుర్రాడు.
"ఏమిటి?"
"నేనెక్కడికిపోతున్నానో!"
"నోర్ముయ్!" అని ఆమె నవ్వింది. తర్వాత మంచం శబ్ధం ప్రారంభమైంది. అది కిర్రుకిర్రులాడే మంచమైనందుకు పానకాలరావు దేవుడికి ధన్యవాదాలు చెప్పుకున్నాడు.

"మీ ఆఫీసులో నిన్ను డాడ్జి అంటారటకదూ?" అని అడుగుతున్నాడా యువకుడు మధ్యలో రొప్పుని బిగబట్టుకుంటూ.

"నా యెదురుగా అంటే ఒక్కొక్క వెధవని నలిపేసి జాకెట్లో పడేసుకోనూ!"

"డాడ్జి అంటే అర్ధం నీకు తెలుసా?"

"ఏమిటి?"

"పెద్ద బండివని. సర్వీస్ ఎక్కువని"

"వాళ్ళకి నేను దొరకలేదని ఏడుపు. చాన్సులిస్తే అందరూ నోరు మూసే వెధవలే! అందుకే ఆఫీసులో వాళ్ళెవ్వర్నీ దగ్గరకు జేరనివ్వను"

కుర్రాడు మాట్లాడటం మానివేశాడు. ఆమె ఎలా వెల్లికిలా పడుకుందో, కాళ్ళు వెనక్కి ఎలా విరిచిపెట్టుకుందో, ఆ కుర్రాడు ముందుకెలా వెళ్ళి ఢీ కొడుతున్నాడో పానకాలరావు కళ్ళముందు ఆ సినిమా ఊహించుకుంటున్నాడు. ఆ సినిమాకి అనువుగా బ్యాక్ గ్రౌండ్ మ్యూజిక్ అవతలగదిలో మంచంలోంచి వస్తోంది.

"ఎలా ఉంది నీకు?" అడుగుతున్నాడా యువకుడు.

"బాగున్నప్పుడు నేను బాగుందని చెబుతాగా కానియ్!" అందామె. ఆమె స్వరంలో ఇంకా వేగం కావాలనే తొందర స్ఫురింపజేస్తోంది.

కాసేపటికి కుర్రాడు నీరుగారిపోయి మంచం దిగినట్టున్నాడు. ఆమెకూడా మంచం మీదనుంచి లేచిన శబ్దమయింది.

"ఈ కుర్రకారుతో ఇదే తంటా!"

"ఏమిటి?"

"ఛీ.. ఛీ.. ఇటు చూడు" అందామె.

ఆ మాటల్లో అర్ధం పానకాలరావుకి అవగాహనయ్యింది. 'ఇటు చూడు!' అన్నప్పుడు రంగాయమ్మ ఏ భంగిమలో ఉంటుందో ఊహించాడు. చేత్తో చీర చెంగులు పైకి పట్టుకుని ఉండాలి. విశాలమైన పెద్ద పెద్ద తొడలు.. అంతకంటే పెద్ద పొత్తికడుపు.. అతడు కుర్రాడుగనుక అతడికి సంభందించిన బలం ఆమె తొడల సమీపాన్నిచి కాలవలై క్రిందకు పరుగెడుతూ ఉండాలి. లేకపోతే కుర్రకారుని తిట్టాల్సిన అవసరం ఆమె కేమిటి? ఛీ! అనాల్సిన అవసరం ఏమిటీ??

వారి మాటల మూలంగా పానకాలరావుకి చక్కటి దృశ్యాలు కళ్ళముందు పరుగెడుతున్నాయి. ఆ ఇద్దరూ నీళ్ళగదిలోకి వెళ్ళి తిరిగి వచ్చి ఉంటారు.

"ఇక వెళదామా? అంటోంది రంగాయమ్మ.

"నీ ఇష్టం"

ఇహ వాళ్ళు బయలుదేరతారని అర్ధమయింది పానకాలరావుకి. గబగబా గది తలుపులు తెరుచుకుని బయటకు వెళ్ళి రంగాయమ్మ బయటకు వచ్చే సమయానికి ఎదురు నడిచి వచ్చాడు.

"మీరా!" అంది నిఘాంతపోయి రంగాయమ్మ.

"చెప్పనుగా నేనికా ఫేమిలీ తీసుకురాలేడని. హొటల్లో ఉంటున్నాను" అని ఆమె ప్రక్కనున్న కుర్రాణ్ణి చూసి "మీ తమ్ముడా?" అన్నాడు. ఆమెనసలు అనుమానించనట్టు.

రంగాయమ్మ తడబాటుని తమాయించుకుని "అవును" అంది.

"నేను రూం నెంబర్ 9లో ఉంటున్నాను. ఒకసారి రండి" అని పిలిచాడు.

ఏజంట్ పిలిచాక రాననే ధైర్యం లేకపోయిందామెకు. అతడు తంకి బాస్. కాని డబ్బులిచ్చి వచ్చినతనికి తనలాగ పానకలరావంటే భయం దేనికి ఉంటుంది.

"నీవు వెళ్ళు!" అని రంగాయమ్మ తన ప్రక్కనున్న కుర్రాడిని పంపేసి పానకాలరావుతోపాటు అతడి గదిలోకి వచ్చింది. వెంటనే పానకాలరావు తలుపులు వేశాడు.

"ఏమిటది?" అంది ఆమె బిత్తరపోయి

పానకాలరావు తన సమయస్ఫూర్తి అప్పుడుపయోగించాడు.

"నిన్ను అతడిముందు కించపరచటానికి ఇష్టంలేక ఊరుకున్నాను కానీ నీవతడితో వెళ్ళావనే సంగతి నాకు తెలుసు" అన్నాడు.
రంగాయమ్మ మొహం ఎర్రబడింది.
"అబద్దం! అతడు నా తమ్ముడు అనవసరంగా మాటలు జారవదలకండి" అంది బుకాయిస్తూ.
"నేనబద్దం చెప్పడంకాదు, చీర అడుగున నీ లంగా తడి నడుగు ఆ విషయం" అన్నాడు.
రంగాయమ్మ ఏమి ఆలోచించుకున్నదో తెలియదు. సీరియస్ గా ఉన్నదల్లా నవ్వి గదినంతా పరిశీలనగా చూసి "ఒక్కసామానులేదీ గదిలో, అంటే మీరుంటోంది ఈ గదిలో కాదన్నమాట, మేము ఎనిమిదవ నెంబరు గదిళొకి వెళ్ళామని మీరు తొమ్మిదవ నెంబరులోకి వచ్చారన్నమాట!" అంది.
"అంతే! అంతే!!" అన్నాడు పానకాలరావు వికసించిన మొహంతో.
"తర్వాత"
"ఇంకేం చెప్పను?" అన్నాడు పానకాలరావు.
ఆమె మంచం మీదకు విలాసంగా వాలి "ఆ మంచం కిర్రు వినిపించాల్సిందే!" అంది. అంటూ అతడి ఫాంటువైపు చూసి నవ్వి "తలుపు ప్రక్క నిలబడబట్టే మీ ఫాంటు దగ్గర ఆ తడి ఏర్పడింది; చూసుకోలేదా ఏమిటీ? అలాగే నన్ను పిలుచుకురావటానికని బయటకు వచ్చేశారు" అంది.
అప్పుడర్ధమైంది ఆమె ఎటువంటి డాడ్జో పానకాలరావులి జీవితంలో తను కోరుకుంటోంది అటువంటావిడనే!
ఫాంటు విప్పేసి ఆమెవైపు వచ్చాడు. ఆమె ఆశ్చర్యంగా అతడి తొడల్లోకి చూసి "ఏం! ఆ వేడి ఏమైపోయింది!" అంది ఆశ్చర్యంగా. అతడిని మళ్ళీ ఫాంటు వేసుకోమని ఎనిమిదవ నెంబరు గదివైపు నడిపించింది.
"దేనికి?" అన్నాడర్ధంకాక పానకాలరావు.
ఆమె మాట్లాడకుండా నీళ్ళ గది తలుపుతోసి క్రిందయిన నీళ్ళ తడి చూడమన్నట్టు చెయ్యిపట్టుకు లాగింది.
"ఆ కుర్రాడూ నేనూ ఒలకబోసిన నీళ్ళు" అందామె నవ్వి. పానకాలరావు కళ్ళు ఆ తడిలో దేనికోసమో వెదుకుతున్నట్టు తచ్చాడాయి. రంగాయమ్మ అతణ్ణి చెయ్యి పట్టుకుని మంచం దగ్గరకు నడిపించింది.
పక్క రేగిపోయి ఉంది.పరుపు మీద ఒకటి రెండు చోట్ల తడిగా కూడా కనిపించింది పానకాలరావుకి.
"అతడు కుర్రవెధవ కదూ!" అన్నది నవ్వి రంగాయమ్మ.
అంటూనే చుక్కలమీదనే అడ్డుగా పడుకుంది రంగాయమ్మ. చీరచెంగులు వెనక్కి లాక్కుని తొడలు రెండూ ప్రక్కకు జరీంది.
పానకాలరావు కన్ను ఆర్పలేకపోయాడు. రంగాయమ్మ అతడి ఫాంటువైపు చూసి "నేను వేసిన మందు పనిఝేసి ఉండాలి, ఏదీ ఫాంటు తీసేయండి" అంది.
నిజంగానే ఆమె విచ్చలవిడితనానికి పానకాలరావులో మళ్ళీ వేడి పుట్టింది. ఆమాంతం ఆమెపై పడిపోయాడు. ఆమె మొహమ్నిండా ముద్దుల వర్షం కురిపించాడు.
"మీక్కు భార్యలేదటగా!" అంది రంగాయమ్మ అడుగున తన చేతికి పని కల్పిస్తూ.
"నీకెవరు చెప్పారు?!" అడిగాడాశ్చర్యంగా పానకాలరావు.
"నీకు ఈడొచ్చిన కొడుకు కూడా ఉన్నాడని విన్నాను" అందామె కులుకుతూ నవ్వి.
"అర్ధమైంది, నీకు మన ప్యూన్ చెప్పి ఉండాలి" అన్నాడు పానకాలరావు. కానివ్వమన్నట్టు రంగాయమ్మ అడుగునుండి ఒకసారి అతడిని పైకి ఎగరేసి మళ్ళీ సరిగ్గా తనమీదకు వచ్చిపడేలా ఓ కుదుపు ఇచ్చింది. పానకాలరావు నరాలన్నీ జివ్వున లాగినట్లయింది. ఎంత ఆనందం!!
"అబ్బ!! మళ్ళీ!!" అన్నాడు పరవశిస్తూ.
"ఆశ!!" అంటూనే అతడిని ఎగరేసి ఎగరేసి దించుకుంది తనవైపు రంగాయమ్మ.
"రంగూ!!" అన్నాడు కళ్ళు తేలవేసి పానకాలరావు.
"పానకాలూ!!" అంది ఆమె కూడా కళ్ళు మూసి సుఖాన్ని తొడల్లోంచి మనస్సుకి లాక్కుంటూ.
"అబ్బ! స్వర్గం చూపిస్తున్నావు రంగూ!" అన్నాడు మళ్ళీ పానకాలరావు.
"నిజంగా నీకంత సుఖమనిపిస్తే ఈ సుఖం శాశ్వతం చేసుకోకూడాదూ!" అందామె ఆలవోకగా అతడివంక చూసి.
"తప్పకుండా, జన్మ జన్మలకీ సార్ధకం చేసుకుంటాను. నన్ను ఏం చెయ్యమంటావో చెప్పు" అన్నాడు పానకాలరావు.
"నాకిద్దరు కుతుళ్ళని నీకు తెలిశే ఉంటుంది"
"ఎందుకు తెలియదు, మన ప్యూన్ చెప్పాడు"
"ఇంకేం! మీ అబ్బాయిని మా పెద్దమ్మాయికిస్తే మనం ఇలాగే వీలైనప్పుడల్లా కలుసుకుంటూ ఉండవచ్చు!"
ఆమె అకస్మాత్తుగా తొమ్మిదవ నెంబరు గదిలో ఎందుకు నవ్వి తనని ఆహ్వానించిందో పానకాలరావుకు అర్ధమైంది. ఆమెకు తట్టిన మెరుపులాంటి ఆలోచనే పానకాలరావుకి మరొకటి తట్టింది.
"మా అబ్బాయికి మీ అమ్మాయిని అలాగే చేసుకుందాం- కాని ఒక షరతు" అన్నాడు.
"ఏమిటో చెప్పు!" అందామె అతణ్ణి మళ్ళీ ఓసారి పైకెగరేసి లోపలికి పంపించుకుంటూ.
"చెబుతాను, కాని నీవు ఏమనుకోకూడదు"
"ఎందుకనుకుంటాను? ఆఫీసులో నీవు నా బాస్*వి. పడకగదిలో నేను నీ స్వారీగుర్రాన్ని. మన మధ్య మనస్సులు విప్పుకోపోతే, ఇంక ఎవరి దగ్గర విప్పుకు మాట్లాడతాం!" అందామె.
"మీ పెద్దమ్మాయి అంత మంచిదికాదని విన్నాను. రెండో అమ్మాయికైతే నా కభంతరం లేదు" అన్నాడు పానకాలరావు.
రంగాయమ్మ మొహంలో రంగులు మారాల్సింది బదులుగా పకపకా నవ్వింది. పానకాలు రెండు పిరుదుల మీద ముద్దుగా ఓ గుద్దు గుద్దింది. ఆ గుద్దుకి పానకాలు కయ్యలో కాలు దిగబడ్డవాడిలా మరింత రంగాయమ్మలోకి చొచ్చుకెళ్ళాడు.
"అయితె నీకు తెలిసిందన్నమాట మా పెద్దది డాడ్జి అని" అంది.
"ప్యూన్ చెప్పాడు"
"ప్యూనే ఖర్మ మా పెద్దమ్మాయి వ్యవహారం నాకే నచ్చలేదు. నేనవడి వెంటో వెళ్ళానని కోపగించుకుని నేను వెళ్ళినవాడి వెంట, వాడి బాబు వెంటకూడా వెళ్ళి వచ్చింది.

కోపంవచ్చి అంతంత పనులు చేస్తే తల్లినైతే మాత్రం నేనెలా క్షమించగలను? అయినా మన సంబందం స్తిరంగా ఉండాలంటే మీ అబ్బాయికి మా పెద్దమ్మాయి వొద్దు. రెండోదాన్నే చేసుకోండి"
"ఇంతకూ నేను అసలు షరతు చెప్పనేలేదు" అన్నాడు పానకాలరావు.
"ఏమిటి?"
"మీ పెద్దమ్మాయి నాకు కావాలి"
రంగాయమ్మ ఒకసారి పానకాలు మొహంలోకి చూసింది. పళ్ళు వూడగొడుతుందేమో అనుకున్నాడు పానకాలు. అలా గాకుండా అమాంతం రెండు చేతులతో అతడి తలను పట్టుకుని ఫెడీ ఫెడీమని పెదాలమీద నాలుగు ముద్దులు పెట్టింది.
"మగాడైనందుకు శెభాషైన కోరిక కోరావు. నీవు నాతో వుంటుంటే పైనుండి నీవు ఏంజేస్తున్నావో నాకంతగా కనిపించటంలేదు. మా అమ్మాయి వెంటపోతే ఆ చూసే అవకాశం వస్తుంది. ఒకరితో ఇలా తాపం తీర్చుకోవటం ఎంత సరదాగా వుంటుందో ఇద్దరు పడకగదిలో వుండగా వాళ్ళ శృంగారం చూసి తాపం పెంచుకోవటం కూడా అంతే సరదాగా వుంటుంది. మా పెద్దదాన్ని నీవు తగులుకో కాదనను, అమ్మాకూతుళ్ళని వాడుతున్నాననే గర్వం నీకు వుంటుంది. ఒక కూతురికి పెళ్ళి చేశాననే తృప్తి నాకు వుంటుంది" అంది రంగాయమ్మ.
మొత్తానికి రంగాయమ్మ పానకాలు కలిసి మరొకరితో రహస్యాంగం ప్రక్కకు జారకముందే చిన్న కూతురు పెళ్ళి ఖాయం చేసుకుంది.
"మీ పెద్దమ్మాయిని ఎప్పుడు పంపిస్తావ్?" అడిగాడు పానకాలరావు.
"నీ కొడుకుని పెళ్ళి చూపులకు తీసుకొచ్చిన రోజున"
"అట్లయితే మా అబ్బాయికి రేపే కబురు పంపి ఇక్కడకు పిలిపిస్తాను"
"వెరీగుడ్. మా పెద్దమ్మాయి నేను కలిసి రేపు రాత్రే నీ గదిలోకి వస్తాం!"
పానకాలరావు అన్నట్టుగానే కొడుకుని పిలిపించాడు.
రంగాయమ్మ చిన్న కూతుర్ని చూసుకున్నారు. అందాల బొమ్మ ఆమె. ఎర్రగా అన్నీ రంగాయమ్మ పోలికలే! అయితే సన్నం.
ఆ ఊపులోనే పానకాలరావు రంగాయమ్మ పెద్ద కూతుర్ని చూశాడు. టీపాయిమీద కాఫీ పెట్టడానికి వచ్చి వొంగినప్పుడు గుండ్రటి ఆమె స్తనాలు మొదలంటా కనిపించాయి. పెళ్ళికూతుర్ని హాలులోకి నడిపించి తీసుకువస్తూ వుండగా మళ్ళీ చూశాడామెని. చక్కటి వొళ్ళు, నిషా నింపుకున్న కళ్ళు. ఆకుల్లాంటి పెదాలు, చిన్నపిల్లకన్నా పెద్దదే బాగుంది. రాత్రి ఆమెని అనుభవించబోతున్నానని ఆలోచన కలగగానే పానకాలరావు ఆనందానికి అవధిలేదు.
పెళ్ళికొడుకుకు పెళ్ళికూతురు నచ్చినట్టు తల ఊపాకా పానకాలరావు హొటల్*కి బయలుదేరాడు.
"మీ అబ్బాయి మనం కలుసుకునే హొటల్లో దేనికి? వేరే ఉంచకపోయావా?" అడిగింది రంగాయమ్మ.
"వాణ్ణి డీలక్స్*లో దింపాను"
"గుడ్! ఎనిమిదింటికి వస్తాం ఇద్దరం" అని చెప్పింది రంగాయమ్మ.
రంగాయమ్మ గదిలోకి వచ్చి తలుపేయగానే "నీ కూతురేది?" అడిగాడు పానకాలరావు.
"బయట నిలబడి వుంది"
"ముందు ఆమెను పిలువ్"
"కాదు, గుడిలోకి వెళ్ళేవాడు ఏం చేస్తాడు? ముందు చెర్లో కాళ్ళు కడుగుతాడు. నీవూ అంతే! ముందు నేను తర్వాత అది"
కూతుర్ని తగులుకుని తనవంక చూడడేమోనని రంగాయమ్మ భయపడటం చూసి పానకాలరావుకి గర్వం ఏర్పడింది.
రంగాయమ్మ వచ్చి వెల్లకిలా పడుకుని చీర వెనక్కి లాక్కుంది.
"నీ పేరు విశాల అని పెడితే బాగుంటుంది" అన్నాడు పానకాలరావు మంచం ఎక్కి అరచేతిని పూర్తిగా తెరిచి ఆమెపై నిమురుతూ.
"ఏం అంత విశాలంగా ఉన్నానా?" అన్నది నవ్వి రంగాయమ్మ "చూడగానే పేర్లు పెట్టేస్తున్నావు, అయితే నా కూతుర్ని చూసి ఏం పేర్లు పెడతావో!" అంది.
పానకాలరావుని కాసేపు తనపై చేసుకుని క్రిందామీదకు ఆడించింది.
"చిన్నప్పటి సంగతులు గుర్తుకొస్తున్నాయి" అందామె కళ్ళు మూసుకుని
"ఏమిటి?"
"మా అమ్మాయి ఏడుస్తుంటే కాళ్ళ మీద ఎక్కించుకొని పైకి క్రిందకు ఊపి ఆడిచేదాన్ని. ఇప్పుడు నీవు ఏడుస్తుంటే..." అంటూ ఆగి పానకాలలోకి చిలిపిగా చూసి "నువ్వంటే సరిగ్గా నీవు కాదనుకో.. నీ సొత్తు ఏడుస్తుంటే నా సొత్తు జోలపాడుతోంది. ఏమంటావు?" అంది.
"ఎంత గమ్మత్తుగా మాట్లాడతావ్ రంగాయమ్మా!" అన్నాడు ముచ్చట పడిపోతూ పానకాలు.
అతణ్ణి క్రిందకు దింపి ఆమె లేచి నిలబడి చీర చెంగులు పైకి పట్టుకుంది. అద్దంలో కనిపిస్తున్నాయి ఆమె తొడలు, ఆ మూలలు.. పానకాలు వెనక నిలబడి ఆమె పిరుదులు నిమిరాడు.
"ఇక చాలా! వెళ్ళనా?" అడిగిందతణ్ణి రంగాయమ్మ.
"నేను కూడా వస్తాను పద" అన్నాడు పానకాలరావు రంగాయమ్మతో ఇద్దరూ కలిసి నీళ్ళ గదిలోకి వెళ్ళీ చెంబు పట్టుకుని ఎదురు బొదురు కూర్చున్నారు.
"అమ్మాయిని లోపలికి ఇప్పుడే పంపించనా?" అడిగిందామె.
"ఆలస్యం దేనికి?"
"అది పడుచుపిల్లకదా?"
"అయితే"
"రాగానే కావాలని వుంటుంది వాళ్ళకి. నీవు చప్పున సిద్ధం కాలేకపోతే దానికి చిరాకు వేసి బయటకుపోవచ్చు. అయినా పడుచుపిల్ల దగ్గరకు వెళ్ళేముందు నాకు నాగస్వరం పట్టాలన్నట్టుగా వుంటే లాభంలేదు, లోకువైపోతావు" అందామె.
"అయితే ఏమిటి చెయ్యటం?" అన్నాడు దిగాలుగా పానకాలరావు.
"ఒక్కటే ఉపాయం"
"చెప్పు"
"నేను మా అమ్మాయిని తీసుకెళ్ళి అలా అలా బజారు తిప్పుకు వస్తాను. నీవు ఈలోగా బలం కూడగట్టుకుని అసలు అంగంలోకి శక్తిని లాక్కురా!"

"నాకు నలభైఐదేళ్ళు గంటకే...?"
రంగాయమ్మ నవ్వింది. అర్ధమైంది, పోనీ రెండుగంటలు పోయాక తీసులొస్తాను"
పానకాలరావు వున్నట్టుండి రంగాయమ్మ గడ్డం పట్టుకున్నాడు బ్రతిమాలుతున్నట్టుగా.
"ఏమిటి?" అందామె.
నీకు డాడ్జి అని పేరు వుంది, ప్లీజ్! నీకు తెలియందేమీ లేదు. నేను చప్పున సిద్ధం కావాలంటే ఏం చెయ్యాలో చెప్పవా?" అన్నాడు.
ముద్దుగా పానకాలు బుగ్గ గిల్లింది రంగాయమ్మ.
నీళ్ళ గదిలోంచి తీసుకొచ్చి అతణ్ణి అద్దం ముందు నిల్బెట్టి "చూసుకో!" అంది. నగ్నంగా వున్నాడతను. అన్నీ కనిపిస్తూనే ఉన్నాయి.
"తర్వాత!" అన్నాడు దీనంగా రంగాయమ్మ వంక చూస్తూ.
"అద్దం ముందు డాన్స్ చెయ్యి. అవయువాల కదలిక కనిపిస్తుంది. అలా ఊగుతుంటే చిలిపి ఆలోచనలు రేకెత్తుతాయి. అప్పటికీ సాధ్యం కాలేదనుకో చెయ్యి ఉండనే ఉంది. అద్దం ముందు నిటారుగా నిలబడి రెండు కాళ్ళు ఎడం చూసి చేతిని ముందుకు తెచ్చి గుప్పిట మూసి సాధనాలు చేస్తూ చూడు. పని జరుగుతుంది. సరిగ్గా సమయానికి నేను అమ్మయిని లోపలకు తోస్తాను"
"ఓకే!" అన్నాడు ఉత్సాహంగా పానకాలరావు.
రంగాయమ్మ బయటకు వెళ్ళినప్పటినుండి అతడు అద్దం ముందు నిలబడ్డాడు. డాన్స్ మీద తనకి నమ్మకం లేదు. దేవుదిచ్చిన చెయ్యి ఉండనే ఉంది. చప్పున తనలో శక్తి ఏర్పడితే డెవుడికి కొబ్బరికాయ కొడతానని ప్రారంభించాడు. గోడ గడియారం పదికొట్టింది. అప్పుడే రెండు గంటలు గడచిపోయాయి. ఏ క్షణంలోనైనా రంగాయమ్మ కూతురితో రావొచ్చు.
పానకాలరావు నరాలు బిగపట్టుకుని, పొట్టని వెనక్కి లాక్కుని గుప్పిట గట్టిగా మూశాడు బాతు మెడని పట్టుకున్నట్టుగా.
గడియారం ఒంటిగంట కొట్టింది.
రంగాయమ్మ కూతురితో ఇంకా రాలేదు. అది అదృష్టంగా భావించి పానకాలరావు చేతిని ఆడిస్తున్నాడు. నిజంగా తన నిశ్చలత్వంపై పట్టరాని ఆగ్రహంగా ఉంది. ఇంకో అప్పుడైతే బాకు పెట్టి కోసి అవతల పారవేసేవాడే అంత పనికిరానప్పుడు, కాని రంగాయమ్మ కూతురు.. అప్సరస.. అందాలభరిణ..
కోడి కూసింది. పానకాలు ప్రయత్నం ప్రయత్నంలోనే వుండిపోయినంది. నీర్సం నరనరాన్ని ఆవహించి నీరుగారిపోయాడు. రంగాయమ్మ తెల్లవారాకా కూడా కూతురితో రాలేదు గ్నుకగాని లేకపోతే తానేం సంజాయిషీ యిచ్చుకోగలిగేవాడు? ఇంత ఆడంగివాడివా అని ఆ లలిత అంటే తనేం చెప్పగలడు?
మరునాడు ఫ్రెష్*గా ఆమెని వాడుకుందామని నిశ్చయించుకుని స్నానం చేసి కొడుకు ఉన్న డీలక్స్ హొటల్*కి వెళ్ళాడు. కొడుకు గదిలో లేడు. ఉత్తరం మాత్రం వుంది.
నాన్నా...
నీవు సబితను చూపించావు. కాని ఆమె ఎలా ఉంటుందో నేను సరిగ్గా చూడలేదు. ఆమెను నడిపించుకొచ్చిన లలితను చూసి ముగ్ధుడనైపోయాను. రాత్రి ఆమె గదికి వచ్చింది. ఇది ఆధునిక యుగం. స్త్రీ పురుషుల మధ్య లైంగిక అవగాహన ఉండాలి. తెల్లవార్లూ ఆమె నేను అర్ధం చేసుకునే ప్రయత్నం చేశాము. ఇక ఆమె లేకుండా నేను ఉండలేనని అనిపించిది నాకు. మా పెళ్ళికి ఆ రంగాయమ్మగారు మీరు ఒప్పుకుంటారో లేదోనని మేమిద్దరం ఎవరికీ చెప్పకుండా వెళ్ళిపోతున్నాం. నన్ను క్షమించు.
నీ
సుపుత్రుడు,
సుదర్శనరావు.
మంచం మీద దుప్పటి చెదిరిపోయి వుంది. దాని మీద అన్నీ కర్లు. నీళ్ళగదిలో తడి ఇంకా ఆరలేదు. "రండి ఆఫీసువేళ అయింది" అని పిలిచిన రంగాయమ్మ కేక విని తృళ్ళిపడ్డాడు పానకాలరావు.
రంగాయమ్మ ఒక్కతే కాదు డాడ్జి. ఆమె కూతురు కూడా. లేకపోతే ఆడవారివంక కన్నెత్తైనా చూడని సుదర్శనం ఆమెతో లేచిపోవటం ఏమిటి? పానకాలరావు రంగాయమ్మ మీద పళ్ళు నూరుతూ బయలుదేరాడు.
"ఏమిటా పిచ్చితనం! నేను డాడ్జీనని మీకు తెలియకనా! తెలిసాకే ఎక్కువమోజు పుట్టింది మీకు. మీ అబ్బాయి ఏ మోజుతో వెళ్ళాడో మా లలిత వెంట... ద్వేషాలు వద్దు. మీరు వియ్యంకుళ్ళు, నేను వియ్యపరాల్ని. కావాలంటే నేను డాడ్జని, మీరు ఫోర్డ్ సరేనా!" అంది నవ్వుతు. రంగాయమ్మతో అదే తంట. ఆమె నవ్వుతుంటే రొమ్ములు ఊగుతాయి. పళ్ళు తెల్లగా మెరుస్తాయి. పానకాలరావు నవ్వేసి ఆమె వెనక బయలుదేరాడు.

*** సమాప్తం ***
(Typed by Satish bro)

[Vikatakavi02]

మిత్రమా రాజ్

ఆ కథ లింక్ నాదగ్గర లేదు. కానీ పేరు 'Store room with my sister' అని గుర్తు. తర్వాత పార్ట్ 2, 3 కూడా రాశారు ఆ రైటర్.
మీకుగానీ ఆ కథలు దొరికితే మన సైట్ లోని ఇంగ్లీషులో క్యాటగిరీలో వాటిని పోస్టు చెయ్యగలవు. (రైటర్ పేరు వుంటే అది కూడా జతచేయండి)

[raj558]

waiting for the next stories

[krish]

బాగుంది అప్డేట్

[Vikatakavi02]

కామానికి కళ్ళులేవు

-జి.ఎన్.మూర్తి

నేను కారు డ్రైవర్*గా పనిచేస్తున్నాను. నా యజమాని పేరు రాజారావు. ఆయన పెద్ద వ్యాపారస్థుడు.
ఒకరోజు పని మీద మద్రాసు వెళ్ళాము. సాయంత్రం ఆరుగంటలైంది మద్రాసు చేరుకోడానికి. కారుని తిన్నాగా పాంగ్రో హొటల్లోకి పోనిచ్చాను, ఏప్పుడు మద్రాస్ వచ్చినా అందులోనే ఉంటుండేవాళ్ళం.
ఏడుగంటలకల్లా స్నానం ముగించి కాఫీ టిఫిన్*లు ముగించి, బయటకొచ్చి నిలుచున్నాను. కొంతసేపటికి ఒకావిడ వచ్చింది.వయసు 30 సంవత్సరాలు వుండొచ్చు... టకటకా చెప్పులాడించుకుంటూ మేమున్న రూం దగ్గరకొచ్చింది.
"రాజారావుగారు ఉన్నారా?" అని అడిగింది ఏదో పనివున్న దానికిమల్లే.
"లోపల ఉన్నారు!" అన్నాను -దారి ఇస్తూ.
ఇది నాకలవాటే -వచ్చిన వాళ్ళందరినీ లోపలికి పంపించడం.
ఏడున్నర గంటల సమయంలో సిగరెట్టుకోసం కదలబోయాను. 'అబ్బాఁ...!!' అన్న తీయని మూల్గు వినిపించింది. గొంతు గుర్తుపట్టాను అది ఇందాకొచ్చిన ఆవిడది.
ఆమె అలా ఎందుకు మూల్గిందో చూడాలన్న కుతూహలం పెరిగింది నాలో! నెమ్మదిగా కిటికీకున్న కర్టెన్ తొలగించి చూసాను. అంతే...!! నా నరాలు జివ్వుమన్నయి. కరెంటుషాక్ కొట్టినట్లు నిలుచుండిపోయాను.
రాజారావు నగ్నంగా ఈజీచైర్*లో పడుకుని ఉన్నాడు. ఆమె ఈజీచైర్ చేతుల మీద అటోకాలు, ఇటోకాలు వేసి కూర్చుని ఉంది. రెండు బిందెలు నడుముకు కట్టినట్లు వ్రేలాడుతున్నాయి. ఆమె పిరుదులు -నావైపుకు పెట్టిఉన్నాయి. చేతులతో ముందుకు పడిపోకుండా గట్టిగా పట్టుకుంది.పిరుదుల కిందనుండి రాజారావు జోరుగా పొడుస్తున్నాడు.
ఆమె మన్మధ మందిరం పువ్వులా విచ్చుకుని అతనికి దారి ఇస్తుంది. ఆమె పలవరింతతో "ఊఁ... ఇంకా... స్పీడుగా... అలాగే... ఆఁ..." అంటూ మరోలోకంలో తేలిపోతోంది.
రాజారావు ఆమె చంకల్లోనుండి చేతులుచాపి ఆమె స్థనాలను నలపసాగాడు. అందని లోతులను అందుకుంటూ శిఖరాలను అధిరోహిస్తున్నాడు అతడు. అందిన ఆనందాన్ని అనుభవించి తన్మయత్వం చెందుతుందామె. తీయని తీపుల బాధలతో ఆరాటంతో ఒకరిలో ఒకరు విలీనమవడానికి ప్రయత్నిస్తూ పేట్రేగిపోతున్నారు... 
అంతే... చటుక్కున దించేశాను కర్టెన్*ని నేనెప్పుడూ అలాంటి దృశ్యం చూడలేదు. అందులోనూ అటువంటి భంగిమ చూడ్డం అదే ప్రధమం. నాకు వళ్ళు తిమ్మిరెక్కింది.కళ్ళు బైర్లుకమ్మాయి. ఆ సమయంలో నా భార్య లక్ష్మి ఉంటే ఎంత బాగుణ్ణో అనిపించింది.
అలా ఎంతసేపు నిలబడ్డానో ఏమో, "మరి సరుకు త్వరగా పంపుతారు కదూ!?" అన్న ఆమె మాటలు వినిపించాయి నాకు.
"షూర్... షూర్, తప్పకుండా... రేపే ఇంటికెళ్ళి దెలివరీ చేస్తాను" అన్నాడు రాజారావు.
అక్కడనుండి కదిలి గబగబా కారిడార్ వరండాలోకెళ్ళాను. మెట్లు దిగుతున్న ఆమెను చూసాను. నలిపివేయబడ్డ మల్లెపూల చెండులా ఉంది. తొందరలో కట్టుకున్న చీరనుండి ఆమె వెనుక భాగపు ఎత్తుపల్లాలు, తొడల బిగువులూ లీలగా కనబడుతున్నాయి. నిండుగా కప్పుకుంటున్న పైటనుండి హుక్సూడిపోయిన బ్రాసరీ, జాకెట్టు తళుక్కుమనిపించాయి.
త్వరత్వరగా నడుస్తుంటే ముచ్చటగా ఊగే ఆమె పిరుదులను చూస్తూ మైమరచిపోయాను.
రాజారావు దగ్గరికి రకరకాల స్త్రీలు వస్తుండేవాళ్ళు. వారి దుస్తులు రకరకాలుగా ఉండేవి. ఒకరోజు పంజాబీ డ్రెస్సు పిల్ల వస్తే, రెండోరోజు బెల్*బాటం అమ్మాయి వచ్చేది. ఇంకోరోజు ఓణీ వాళ్ళు, మరోరోజు చీర, లుంగీ, ఫ్రాక్... ఇలా వేర్వేరు అమ్మాయిలు వచ్చేవారు. మరివారు డబ్బుకోసం వచ్చేవారో లేక అతనికోసం వచ్చేవారోగానీ హాయిగా ఆనందించి వెళ్ళేవారు.
అలా కొన్నాళ్ళు గడిచయి. ఎంత ఆలోచించినా రాజారావు ఆడవాళ్ళ పిచ్చికి కారణం అంతుబట్టటం లేదు. పోనీ అతనికి భార్యా, పిల్లలు లేరా అంటే.. అదీకాదు -దేవతలాటి భార్య, అప్సరసలాంటి కుమార్తె ఉన్నారు.
రాజారావు కూతురికి పదహారేళ్ళు. కాలేజీలో చదువుకుంటుంది. పేరు సుగుణ... పేరుకుతగ్గట్టే సుగుణాల రాశి.
అప్పుడప్పుదూ నా చేత ఏవైనా బుక్స్ తెప్పించుకుని చదువుతుండేది. చాలా చనువుగా ఉందేది నాతో... కమ్మని కబుర్లతో కాలం వెళ్ళబుచ్చేది. ఇంతకన్నా ఎక్కువ చెప్పాలంటే ఆమె నా పాలిట కల్పవృక్షం. ఒకవిధంగా నా కష్టసుఖాలు పాలుపంచుకునే వ్యక్తి.
ఒకరోజు అడిగింది; "రామూ... నువ్వెప్పుడూ రాత్రిపూట ఇంటికెళ్ళవు కదా -నీ భార్య ఏమీ అనదా?"
"మీ సేవకన్నా... నాకు నా ఇల్లు ఎక్కువా చిన్నమ్మగారూ?" అని సమాధానమిచ్చేను.
"మరి -నీ భార్య కోప్పడదూ?" అమాయకంగా అడిగింది.
"ఆఁ... దాని మొఖం! ఏం గొణిగినా దులపరించుకొని వచ్చేస్తాను!" అని అన్నాను. "నీకయితే ఫర్వాలేదు కానీ... ఆమె భాదపడదూ? అయినా -నీకు రాత్రిళ్ళు ఇంట్లో భార్యతో పడుకుందామని ఉండదా...!?? చిక్కు ప్రశ్న వేసింది.
ఆ మాటకు జవాబు చెప్పడానికి సిగ్గేసింది. తలవంచుకుని "వుంటుంది... కానీ..." అని నసుగుతూ ఆపేసాను.
"అలా ఉనాప్పుడు... నా దగ్గరకు రాకూడదూ!? అనేసి చెంగున దూకి, నవ్వుకుంటూ పారిపోయింది. నేనాశ్చర్యపడ్డాను సుగుణ ఆహ్వానానికి! కానీ పసిపిల్ల తొందరపడుతుందని సరిపెట్టుకున్నాను.
సుగుణ నా యజమాని బిడ్డ వరసకి నాకేమీ కాకపోయినా ఆమెపట్ల గౌరవాభిమానాలు చూపే బాధ్యత ఎంతైనా ఉంది. కానీ ఆరోజునుండీ నా మనస్సు మనస్సులో లేదు. మెదడు అప్పుడప్పుడూ పట్టుతప్పుతుందేమో అనిపించేది.
సుగుణ ఆహ్వానం, ఆ అమ్మాయి ఒంపుసొంపులు నా కళ్ళల్లో అనుక్షణం తిరుగుతూ వుండేవి.
మొన్నీ మధ్య "హైదరాబాద్ వెళ్దాం" అన్నడు మా యజమాని. ఆ వెళ్ళేదేదో ఒంటరిగా వెళ్తేనా... రాజ్యం అనేదాన్ని వెంటేసుకుని వచ్చాడు.
వెనకసీట్లో కూర్చునే సరస సల్లాపాలన్నీ సాగించాడు... చీర బొడ్డు వరకూ లేపి, ఎడం కాలును ముందు సీటుపై ఉంచాడు.
"అమ్మో...! అంతదూరం సాగదీస్తే... చిరిగిపోదూ!?" పచ్చిగా మాట్లాడింది రాజ్యం.
"నీదా!! ఏనుగుకాలు పెట్టినా చిరగదే, నా కొండా!" అంటూ జాకెట్లోకి మొహం దూర్చి తలాడించాడు రాజారావు.
"ఛీ..., పోకిరీ... త్వరగా కానియ్యి" తొందర పెట్టింది రాజ్యం.
ముందు అద్దంలోంచి వాళ్ళ రతిక్రీడ చూడలేక కళ్ళు మూసుకున్నాను.ఒకోసారి రాజ్యం "అబ్బా... అమ్మో... నెమ్మది... ఉఁస్స్.. చాలు.. ఆహాఁ..." అని తీయగా బాధపడుతున్నప్పుడు స్టీరింగ్ కంట్రోలు కూడా తప్పేది.
డ్రైవరు అనేవాడు ఒకడున్నాడని, వాడూ మనిషేనని, వాడు చూస్తున్నాడనే ధ్యాసలేదు వారికి! డ్రైవరు అనేవాడికీ ఉద్రేకాలు ఉంటాయనీ, అతనికి ఇటువంటి మాటలు వింటున్నప్పుడూ, చేష్టలు చేస్తున్నప్పుడూ ఉద్రేకం కలుగుతుందని వారికి అనిపించేదికాదు.
ఏం చెయ్యను... కాసేపు వారి మాటలు వినకుండా ఉందామనుకునేవాణ్ణి. కానీ నా వల్ల అయ్యేది కాదు. మాటిమాటికీ వాళ్ళవంక చూడబుద్దేసేది.
అలా నరకయాతనపడి ఆరోజు ఎలాగో హైదరాబాద్ చేరుకున్నాం. తిరిగి వచ్చేటప్పుడు ఇంకోఆమె వచ్చింది కార్*లో. నాకు చాలా కోపమొచ్చింది అతనిమీద. వాళ్ళు బయట ఎంత చేసుకున్నా పర్వాలేదుకానీ, డ్రైవరు ముందు సాగించడం నాకేం నచ్చలేదు.
ఇలానే కొన్ని రోజులు గడిచాయి. అప్పుడప్పుడూ సుగుణ కొంటె సైగలు చేస్తుండేది. అవన్నిటినీ ఓర్చుకుంటూ వచ్చాను.
ఒకనాడు నేను తోటలో ఉన్న మల్లెతీగకు పందిరికట్టి పాదు చేస్తున్నాను. గునపంతో త్రవ్వుతున్నాను. తీగకు దగ్గరలోనే బాత్*రూం ఉంది. స్నానాలు చేసిన నీళ్ళు పూల చెట్టు పాదులోకి వచ్చాయి.
అప్పుడు సుగుణ స్నానం చేస్తుందని నాకు తెలీదు. తూమునుండి సబ్బు నురుగతోపాటూ వెంట్రుకలు ముద్దముద్దలుగా రావడం చూసి లోపల ఎవరేం చేస్తున్నారని తలుపు దగ్గరకు నడిచాను. మెల్లగా త్రోశాను. గడియలేదు. శబ్దం లేకుండా తెరుచుకుంది తలుపు. నేను బయట పనిచేస్తున్నానని తెలియదుకాబోలు, సుగుణ బట్టలు లేకుండా పూర్తి నగ్నంగా మోకాళ్ళమీద కూర్చొనుంది. చేతులతో ముందు ఏమో చేసుకుంటుంది. చేతులు అదేపనిగా కదిలిస్తుంది. ప్రక్కన నేలమీద రేజరు పెట్టివుంది.
గ్రహించగలిగాను సుగుణ ఏంచేసి -ఏంచేసుకుంటుందో! పిచ్చిపిల్ల వయస్సు కోరిన కోరికలను తీర్చలేక ఈ అవస్థ పడుతుంది.
తీక్షణంగా ఆమెవంక చూశాను. సృష్టికి నిర్వచనం తెలిసినట్లు, ఇన్నాళ్ళూ అజ్ఞాతంగా నేను వెదుక్కుంటున్న అందం ఆమె రూపంలో సాక్షాత్కరించినట్లు అనుభూతి చెంది, విస్మయంగా ఆమెవంక చూస్తూ నిలబడిపోయాను.
సుగుణ చేతుల స్పీడు ఎక్కువచేసింది. ఉండుండి నడుం కదిలిస్తూ ఊగిపోసాగింది. తారాస్థాయిని అందుకుంది. నేనింక ఆగలేకపోయాను. ఫాంటు డ్రాయరు విప్పేసి దగ్గరకు చేరాను. ఈ లోకంతో పనిలేదన్నట్లు కళ్ళు మూసుకుని అలానే పరవశతను ఆఘ్రాణిస్తుంది. వెనుకపాటుగా కూర్చుని గట్టిగా కౌగలించుకున్నాను.
త్రుళ్ళిపడి వేళ్ళు తీసేసుకుంది సుగుణ. సిగ్గుతోనూ, అవమానంతోనూ కుంచించుకుపోయింది. నోటమాట పెగల్లేదు.
నేనలాగే ఆనుకుంటూ లేచి నిలబడ్డాను. నాతోపాటూ సుగుణ కూడా మంత్రముగ్ధలా లేచింది. చేతులతో మొహం కప్పుకుంది.
"సిగ్గా...?" చేతులు తీస్తూ అన్నాను. అప్పటికే వెనుకనుండి పిరుదులకు గాట్లు పెడుతున్న నేను మెల్లగా ఆమెను నావైపుకు త్రిప్పుకుని గాఢంగా హత్తుకున్నాను. ఆమె ప్రక్కటెముకలు పటపటమన్నాయి. మనోజ్ఞమైన ఆమె స్త్రీ సంపద, మరులూరించే మనోహరమైన చనుబంతులు నా పురుషత్వాన్ని సవాలు చేశాయి.
వీపు మీదనుంచి చేతులు క్రిందకు జార్చి ఎత్తులను నిమిరాను. సుగుణ వళ్ళు జుమ్మంది. నన్నింకా గట్టిగా కౌగలించుకుంది.
పట్టువదలకుండా నెమ్మదిగా ఆమె ముఖాన్ని దగ్గరకు తీసుకున్నాను. ఆమె పెదాలకు నా పెదాలు పెనవేసి గట్టిగా చుంబించాను. సుగుణ తన నాలుకను నా నోట్లోకి జొనిపి మధురామృతం పీల్చుకుంది.
ఆమె చేతులు కైపుతో నా వీపుమీద ప్రాకసాగాయి. నోటితో మూగగా నా భుజాలు రాసింది. నా పెదాలు ఆమె మెడభాగాన్ని తడిపేయసాగాయి. ఇద్దరిలో విద్యుత్తు ప్రవహించసాగింది.
"రామూ... నాకేదో కావాలి... నన్నేదో చేసేయ్... త్వరగా" అంది.
తడినేలమీద ఆమెను సరిచేసుకున్నాను. కాళ్ళను ఎడం చేసి ముందుకురికాను. ఏదో ప్రతిబంధకం. కన్యాత్వపు చిహ్నం అడ్డు తగిలింది. మరింత ముందుకు జరిగాను. వెన్నులో ఏదో మెరుపు, కసి... అంతే ఒక్కసారిగా కెవ్వుమంది!! ఆమె కన్యత్వం చెదిరింది. ఏదో చురకత్తితో పొడిచినట్లు, సూదులతో గుచ్చినట్లు బాధకలిగి విలవిల్లాడిపోయింది.
ఆ తరువాత జీవితంలో ఎన్నడూ అనుభవించని ఆనందాన్ని, ఏనాడూ చవిచూడని సుఖాన్ని చవిచూసి, నన్ను అమాంతం కౌగలించుకుంది.
అంతే... ఆ మర్నాడు నా ఇంటికి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు వచ్చారు. నా చేతులకు బేడీలు తగిలించారు. కారణం అడగగా 'నేను రాజారావు ఇంట్లోనుంచి వజ్రపుటుంగరం దొంగిలించానట.'
కోర్టులో విచారణ జరిగింది; "రాజారావుగారమ్మాయి అయిన కుమారి సుగుణ స్నానం చేయడానికి ముందు వజ్రపుటుంగరం తీసి గట్టుమీద పెట్టిందని, తర్వాత దానిని మరచి వెళ్ళగానే ప్రక్కనే పొంచియున్న డ్రైవరు రాము దానిని కాజేశాడని ఋజువగుచున్నది -కాబట్టి ముద్దాయి అయిన రాముకు..." అంతే! ఆ తర్వాతి మాటలు వినదల్చుకోలేదు నేను.
బాత్*రూంలోని దృశ్యం రాజారావు చూసి, ఇంత దౌర్జన్యానికి ఒడిగడతాడనుకోలేదు నేను.
అవును మరి...!! గొప్పింతోళ్ళ గుట్లు ఇలానే ఉంటాయి! అతను ఎంతమంది పిల్లల్ని చెరిచినా తప్పులేదు. తన కూతురు మాత్రం చెడిపోకూడదు!!

***సమాప్తం***

(టైపు చేసిపెట్టటింది Satish bro)

[Vikatakavi02]

చిల్లరకొట్టు పుల్లమ్మ 

 -బాబుల్ చౌదరి

రోజులు దొర్లిపోతున్నాయి, మా వ్యాపారం మహా ముమ్మరంగా సాగిపోతుంది. నలుగురు చేతుల్లో నలిగిన తరువాత నా వళ్ళు కొంచెం కండ పట్టింది. అవయువాలు మరింత ఏపుగా పెరిగాయి. వంట్లో ఒంపుసొంపులు ఏర్పడ్డాయి. ఫేషన్లు నేర్చుకున్నాను. స్లీవ్*లెస్ జాకెట్లు, షిఫాన్ చీరలు నా అందానికి మరింత వన్నె తెస్తున్నాయి.నా దగ్గరకి వస్తున్న విటుల సంఖ్య పెరుగుతోంది. నా రేటు కూడా పెరిగింది. అడ్వాన్స్ బుకింగులు చేసుకునే వారు. విటుల్లో -తాతలు సంపాదించిన ఆస్తులున్న ఖామందులు ఒకరిద్దరు నన్ను పర్మినెంటుగా ఉంచుకుంటామని ముందుకొచ్చారు. కానీ అమ్మ గొంతెమ్మకోర్కెలు తీర్చలేక వెనుకంజవేశారు.

ఆ రోజు శుక్రవారం సాయంత్రం చక్కగా తలంటు పోసుకొని, మహాలక్ష్మి పూజ చేసుకుని, రతీ మన్మధుల ఫొటోలకు భక్తిపూర్వకంగా నమస్కరించి బుకింగ్ చేసుకున్న పాసింజర్ల లిస్టు చూడసాగాను.

నగరూరు వెంకటరెడ్డి, బుచ్చిపాలెం బసవయ్య చెరొకసారి వుండటానికి అడ్వాన్సు ఇచ్చారు. నర్సీపట్నం నాగేశ్వరరావు నాలుగు గంటలు, రాజోలు రంగారావు మిగిలిన రాత్రంతా బుక్ చేసారు.

ఈ నాలుగూ పాత గిరాకీలే! అందరికీ భోగందాని పక్కలో పడుకోవాలన్న యావేగానీ -ఒక్కడిలోనూ పసలేదు. అయినా వీళ్ళ పెళ్ళాలు ఈ మగాళ్ళతో ఎలా కాపురాలు చేస్తున్నారోనని అనిపించేది నాకు. పాలేర్లనో, పనిమనుషులనో మరిగారేమోనని కూడా అనుమానమేసేది.

అంతలో ఎవరో వెనకాలనుండి నా కళ్ళు మూశారు. నా దగ్గరకొచ్చే విటులంతా రాగానే ఏ చన్ను పట్టుకోవటమో, బుగ్గలు గిల్లటమో చేయటం తప్ప -ఇంత సునిశితమైన రసికత ఎరుగని వాళ్ళు. ఎవరబ్బా ఈ కొత్త వ్యక్తి అని చేతులు విదిలించుకొని వెనక్కు చూసాను. నా కళ్ళు మూసింది ఒకరు కాదు -ఇద్దరు.

నవనవలాడే వయసులో ఒంగోలుగిత్తల్లాంటి యువకులిద్దరు నా వెనకాల నిలబడి ఉన్నారు. ఎవరన్నట్లు అమ్మవైపు చూశాను.

"పిఠాపురం జమీందారుగారు వీరికి వేలు విడచిన మామగారట. ఏదో పని మీద ఈ వూరొచ్చి -నీ పేరు విని ఆశపడి వచ్చారు. మిగతా బుకింగులన్నీ కాన్సిల్ చేసాను.ఈ రోజంతా వీళ్ళే ఉంటారు" అంది అమ్మ.

రెగ్యులర్ కస్టమర్స్*కే సున్నా చుట్టిందంటే - వాళ్ళు అమ్మకు బాగా ముట్టజెప్పి ఉండాలి. అమ్మ వాళ్ళను నాకు అప్పజెప్పి బయటకు నడిచింది.

"నా పేరు కైలాసం... నా పేరు పురుషోత్తం...." గీతమీసం, ఉంగరాల జుత్తు తమ పరిచయాలు చేసుకున్నారు.

"పదండి" అంటూ గదివైపు దారి చూపించాను. ఇద్దరూ నా వెంట నడవసాగారు. "అదేమిటి? ఇద్దారూ ఒక్కసారేనా?" అన్నాను నేను కంగారుగా.

"అవును. మాది ఏ విషయంలోనైనా జాయింట్ ఆపరేషన్!" అన్నారు వాళ్ళు.

"సరే" వాళ్ళ ఏడుపేదో చూద్దామని గదిలోకి నడచి తలుపులు ముందుకు వేసాను. గడియ పెట్టేలోగా నా చీర లాగేసాడు కైలాసం, జాకెట్టు తీసేశాడు పురుషొత్తం. పోటీపడ్డట్టుగా నిమిషంలో నా శరీరం మీద నూలుపోగు లేకుండా చేసారు.

ఆశ్చర్యపడుతూ వెనుతిరిగి చూసాను. ఎప్పుడు తమ దుస్తులు తీసేసుకున్నారోగానీ -దిశమొలలతో నిలబడి ఉన్నారు. పురుషోత్తం పాము చూసి ఒక్క క్షణం నా వళ్ళు జలదరించింది. అంతకు మునుపు ఎన్నోరకాల ఆయుధాలు, గునపాలు, గడ్డపారలు చూసాను నేను. కానీ ఎలాన్

తి మగసిరి ఇంతకు మునుపెన్నడూ చూడలేదు. ప్రపంచంలో అందరికన్నా పెద్ద మగసిరి నీగ్రోలకు ఉంటుందని విన్నాను, ఒకసారి వాళ్ళతో వేయించుకుంటే ఎలా ఉంటుందో అనుకున్నాను. కానీ పురుషోత్తం గెడ నీగ్రోలను మించింది. రమారమి ఎనిమిది అంగుళాల పొడవున్న ఆ పురుష ద్వజం చూస్తుంటే -తామర పట్టిన వారికి మల్లే నా తొడల మధ్యన తీట పెరిగింది. ఇక కైలాసం బుజ్జోడు కొరకొరలాడుతూ -మగసిరి మిడిసి పడుతున్నాడు.

అమాంతంగా ఒకరు కాళ్ళు-ఒకరు చేతులు పట్టుకుని వెళ్ళి మంచం మీద పడుకోబెట్టారు. ఒకడు పెదాలు ముద్దు పెడుతున్నాడు. మరొకడు బుగ్గలు కొరుకుతున్నాడు. ఒకడు స్థనాలు నలుపుతున్నాడు. మరొకడు ముచ్చికలను పాముతున్నాడు. ఒకడు నాలుకతో ఆటలాడుతున్నాడు. మరొకడు తన నాలుకను నాలోకి జొనుపుతున్నాడు. నా శరీరంలో ఎక్కడా అంగుళం స్థలం వదలకుండా ముద్దులతో ముంచెత్తారు. నాకారు, చీకారు.

నాకినంతసేపు నాకి, చీకినంతసేపు చీకి నా తొడల మధ్యకు చేరాడు పురుషోత్తం. నా కాళ్ళు రెండూ విడదీస్తూ "పుల్లీ! నీ పాలకోవా బిళ్ళ చూస్తుంటే నమిలి మింగేయాలనిపిస్తుందే" అన్నాడు.

నా మందిర ద్వారాలను విడదీసి లోపల దాక్కున్న బుల్లమ్మాయిని మీటాడు. నా శరీరంలోని నరాలన్నీ జివ్వుమన్నాయి. అతగాడు ఆయుధం ఎప్పుడు లోపలికి తోస్తాడో అని ఎదురుచూడసాగాను.

"ఇంకా ముహూర్తం కుదరలేదా? కానీవోయ్ త్వరగా" అంటూ నా తలను తన ఒడిలోకి తీసుకున్నాడు కైలాసం. అతని మన్మధబాణం నా బుగ్గలను, పెదాలను స్పర్శిస్తోంది. ఎర్రటోపీ పెట్టుకున్న సోల్జర్*లా బిగుసుకుందది. ఆ ఎరుపుదనం మీద తడి తమాషాగా మెరుస్తోంది. 

"ఐస్*ఫ్రూట్ కావాలా పుల్లీ!" అంటూ తన వజ్రాయుధాన్ని ముందుకు తోసాడు కైలాసం.

ఇటు నోట్లోకి, అటు గూట్లోకి ఒకేసారి దూరాయి గునపాలు. కైలాసంది నోటి నిండుగా ఉంది. పురుషోత్తంది గూటి నిండుగా ఉంది. ఒకడు నోట్లో ఆడిస్తుంటే -మరొకడు రోట్లో ఆడిస్తున్నాడు. పురుషోత్తం పిరుదులు మర్ధిస్తున్నాడు. కైలాసం స్థనాలు పిసికేస్తున్నాడు. నా శరీరం నజ్జు నజ్జయిపోతుంది. ఏదో హాయి, మధురిమ, మత్తు ఆవరిస్తున్నాయి. ఎనిమిది అంగుళాల గెడ, బొడ్డులో దెబ్బ మీద దెబ్బ కొడుతుంటే బుడబుడా కక్కేసుకున్నాను.

పురుషోత్తం తీట ఇంకా తీరినట్లు లేదు. తను క్రిందకొచ్చి నన్ను పైన వాయించమన్నాడు. అతన్ని గట్టిగా కౌగలించుకొని ఒకే దొర్లు దొర్లాను. అతను క్రిందయ్యాడు నేను మీదయ్యాను. చిత్తకార్తె కుక్కలాగ అలాగే పెనవేసుకుని ఉండిపోయాడు. నిండుగా ఉన్న ఆ కడ్డీ బయటకు తీయాలనిపించలేదు. 

అంతలో నా తల దగ్గర కూర్చున్న కైలాసం లేచాడు.

"సరే! నేనూ నా పని కానిస్తాను" అంటూ నా వెనక్కి వచ్చాడు.

పురుషోత్తం మీద బోర్లా పడుకున్న నా పిరుదుల మధ్య చోటు చేసుకోసాగాడు. నా గుండెలు అదిరాయి.

"ఏయ్! ఏమిటిది? ఏం చేయబోతున్నావు?" అని అడిగాను.

"పుల్లీ!, నీవేమీ కంగారుపడక బేక్*షాట్*లో నేను ఎక్స్*పర్ట్*ను" అన్నాడతను.

"చూడు, ఇలాంటివి నాకలవాటు లేదు, నచ్చదు" అన్నాను సీరియస్*గా.

"అలవాటంటే ఏమిటి? ఈరోజు క్రొత్త, రేపు పాత. సాని వృత్తి నీవు ముందుగానే అలవర్చుకుని పుట్టావా? ఇదీ అంతే" అన్నాడు.

"ఊఁహు! ఆ పప్పులు నా దగ్గరఏం ఉడకవు!" లేచి ప్రతిఘటిద్దామని ఉంది. కానీ లేస్తే పురుషోత్తంది బయటపడిపోతుందని భయం.

"పోనీలే పుల్లీ! వాడొక కేటుగాడు. పాపం ఆశపడుతున్నాడు. మరో వంద ఇచ్చుకుంటాడులే" అన్నాడు పురుషోత్తం.

వంద మాట వినేసరికి నా నోరు మూతపడ్డది.

"ఊఁహూ! వాడొక కేటుగాడు, నీవొక పోటుగాడివి" అన్నాను పురుషోత్తం బుగ్గ కొరుకుతూ. ఇంతలో -నా కాళ్ళు రెండూ ఎడం చేసి, చేతులతో పిరుదులను విడచీల్చాడు కైలాసం. తన వజ్రాయుధాన్ని మధ్య పెట్టి నెమ్మదిగా నొక్కాడు. అది లోపలకు వెళ్ళిచావదే. మరింత గట్టిగా నొక్కాడు. నాకు మంట పుట్టింది. చర్మం చిట్లినట్లయ్యింది.

"కైలాసం! వద్దు తీసెయ్... నొప్పిపుడుతోంది చీలిపోతుంది" అన్నాను.

"ఎందుకా కంగారు? మొదటిరోజు ముందు తోయించుకున్నప్పుడు మంట పుట్టలేదా!? వేలయినా దూరని ఆ గూట్లో ఈనాడు దూలాలు దూరిపోతున్నాయా లేదా? ఇక్కడా అంతే! నోరు మూసుకొని కొంచెం ఓర్చుకో!" అంతూ బలంగా నాలోకి దూరిపోయాడు.

గొంతులో ఏదో అడ్డుపడ్డట్టయ్యింది నాకు. కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరిగాయి. క్రిందున్న పురుషోత్తం గెడ పిడత అంతు చూసింది.

కైలాసం నా మీద నెమ్మదిగా కదులుతున్నాడు. ఆ కుదుపులకు ఆటోమేటిక్*గా పురుషోత్తం మగసిరి నా బిళ్ళలో ఆడుతోంది. ముందూ వెనుకా రెండువైపులా రెండు గునపాలు పొడుస్తుంటే అదోరకమైన హాయిగా ఉంది.

రాత్రంతా ఒకరి తరువాత ఒకరు స్థలాలు మార్చుకుంటూ ముందూవెనుకా చేరి నా వళ్ళు కుళ్ళబొడిచారు.

తెల్లవారి కళ్ళుతెరచి చూసేసరికి పోటుగాడు లేడు, కేటుగాడు లేడు. వాళ్ళతో పాటు నా మెడలోని పది సవర్ల పతకం లేదు. బంగారం పోయినందుకు బాధపడలేదు నేను. అంత మజానిచ్చినవారితో మరోసారి పొడిపించుకునే అవకాశం పోయిందే అని చింతించాను.

ఈ నెలకు సెలవామరి...

***సమాప్తం***
(Typed by Satish bro)

[Vikatakavi02]

సినిమా ఐపోయింది

- ఎన్.ఎస్.కుసుమ బి.ఎ.

అప్పటికే ఆలస్యమైపోయిందన్న హడావుడిలో ఆదరాబాదరాగా వెళ్ళి కౌంటర్*లో టిక్కట్టు తీసుకొని, చిల్లరైనా లెక్క చూసుకోకుండా హాల్లో అడుగుపెట్టింది అలివేణి.
ఎండలో నుంచి రావడంవల్లా, లోపలంతా చీకటిగా ఉండటంవల్లా, ఆమె కళ్ళు చీకట్లుగ్రమ్మాయి. కదలకుండా కాసేపు గేటుదగ్గరే నిలబడిపోయింది. ఒకటి రెండు నిముషాల తరువాత కాస్త మసగ్గా కనపడసాగింది. 
ఇంచుమించుగా బాల్కనీ అంతా నిందిపోయింది. యికయికలూ... పకపకలూ... కాకమ్మ కబుర్లూ, చిలకమ్మ పలుకులతో..., -అంతా గందరగోళంగా ఉంది. ఇదే జంటనగరాల్లో ఓ ప్రత్యేకమైన తమాషా! ప్రజాస్వామ్య పరిపాలన ఏర్పడి, పదేళ్ళు పైబడ్డా కొన్ని వందల సంవత్సరాల నవాబు పరిపాలకుని దర్శనం-ప్రత్యక్ష నిదర్శనం -ఇదే! ఘోష!! ఆడవాళ్ళకు అరవై పైసలకే బాల్కనీ ప్రత్యేకం.... మూడురూపాయిలు చెల్లించినా మగవాడు వాళ్ళ కాళ్ళ క్రింద పోవలసిందే... నో అప్పీల్!
అలివేణికి చోటు కనిపించింది... ఆఖరు వరసలో చిట్టచివరి సీటు ఖాళీగా ఉంది... కూర్చున్నవాళ్ళ కాళ్ళను నెట్టుకుంటూ, మరికొందరి పాదాలు త్రొక్కుకుంటూ, ఆయాస పడుతూ - చివరకు తన గమ్యం చేరుకొని గాలి పీల్చుకుంది. అప్పటికిగానీ తెరమీద ఏదో జారిపోతూందన్న విషయం గుర్తుకు రాలేదు... సీటువెతుక్కోవడంలో స్క్రీను మీద పట్టించుకోనేలేదు. 
"బిగినై ఎంతసేపయిందండి?" ఆతృతకొద్దీ ప్రక్కసీట్లో కూర్చున్న వ్యక్తిని ప్రశ్నించింది.
"ఎక్కడ బిగినైంది? ఇంకా న్యూస్*రీలే!" కొంచెం బొంగురుగా వచ్చింది అవతలి ప్రక్కనుంచి సమాధానం.
"అవును! న్యూస్*రీలే!!" అనుకుంది అలివేణి స్క్రీన్*వైపు చూస్తూ.
అంతలోనే పైకి చూసింది... ఫేన్లన్నీ బాగానే తిరుగుతున్నాయ్! గాలి మాత్రం తగలటంలేదు. అసలే ఎండాకాలం... మారుమూల సీటు... తెర మీద 'న్యూస్*' అయిపోయింది. 'తిక్క శంకరయ్య' సెన్సారు ముద్ర తెరమీద పడేసరికి సర్దుకుని కూర్చుంది అలివేణి...
బిగినింగే బావుంది!
ప్రక్కన కూర్చున్న వ్యక్తి నవ్వాపుకోలేక అటూ ఇటూ ఒరిగిపోయి ఉక్కిరి బిక్కిరయిపోతుంది... అలివేణికీ నవ్వొస్తోంది... కానీ అంత కాదు... ఆశ్చర్యంగా ఆమె వైపు చూసింది.
"బావుంది కదూ?" అని నవ్వుతూ, అలివేణి కూర్చున్న చైర్ మీద చేయివేసి ఓ ప్రక్కగా కూర్చుందా ఆగంతుకురాలు.
సినిమా చూట్టంలో నిమగ్నమైన అలివేణి ఉలిక్కిపడింది. తన భుజం మీద ఆమె చేయి తీస్తుంది కదాని కొన్ని క్షణాలు ఓపికపట్టింది. ప్రయోజనం లేకపోయేసరికి భుజం విదిలించింది. దాంతో, అమె చెయ్యి మళ్ళీ కుర్చీపైకెక్కింది... విసుగ్గా చుసింది అలివేణి... ఆమె దృష్టి స్క్రీన్*మీద ఉంది.
ప్రముఖ నాయికా, నాయకులు యుగళ గీతం పాడుకుంటున్నారు. మసక వెలుతురులో స్పష్టంగా కనపడుతోంది... తనకంతే ఓ ఐదు సంవత్సరాలు పెద్దద్యి వుండొచ్చు. గుండ్రటి మొహం... పచ్చటి ఛాయ, కాటుక దిద్దుకోకపోయినా కళ్ళు అందంగానే కనపడుతున్నాయి. పువ్వులు పెట్టుకోకపోయినా గుండ్రంగా, పొందికగా, చక్కగా అమిరింది ఆమె సిగ... మెళ్ళో మూడుపేటల గొలుసు, చేతికి రెండు జతల బంగారు గాజులు. 'పాపం!' అనుకొని దృష్టి మరచుకొంది అలివేణి.
ఒళ్ళు ఝల్లుమంది... బుర్ర తిప్పకుండా కళ్ళు మాత్రం తిప్పి చూసింది, కాంతామణి చెయ్యి తన భుజం మీదుగా క్రిందికి దిగింది. పొడుగాటి ఆమె వేళ్ళు తన వక్షోజాల పరిమాణాన్ని పరిశీలిస్తున్నాయి! చుట్టుప్రక్కలంతా ఆడవాళ్ళే కనుక, ఉక్కబోస్తుందిగదాని పైటచెంగు ఒళ్ళో వేసుకొని కూర్చోవటంవల్ల బిగుతుగా ఉన్న జాకెట్టులోనుంచి తన ఒంపులన్నీ కొట్టొచ్చినట్లు కనపడుతున్నాయి... 'ఇంకా తడిమి చూస్తుందెందుకూ!' అనుకుంది అలివేణి.
ఈసారి ఉలిక్కిపడకుండా ఆమెవైపు విసురుగా చూసింది అలివేణి... ఆమె నవ్వుతూ తనవంక చూసి "మీపేరు?" అంది. ఏమీ అనలేక తన పేరు చెప్పి వూరుకుంది అలివేణి. "నా పేరు కాంతామణి" అందంగా నవ్వుతూ అందామె.
అప్పుడే, అమెను పరీక్షగా చూసింది అలివేణి. తన వంటిమీదనుంచి కాంతామణి చెయ్యి తీసిపారెయ్యాలనుకుంది కానీ ఎందుచేతో అలా చెయ్యలేకపోయింది. క్రీగంటగా కాంతామణివైపు చూసింది. తన జాకెట్టు ఉపరితలంలో ఏర్పడ్డ ఖాళీలోనుంచి, మసగ వెలుగులో అర్ధచంద్రాకారంగా పైకి పెల్లుబికి కనబడుతున్న తన స్తనద్వయం వంక తదేకంగా చూస్తూ కూర్చుందామె. అలివేణికి ఆమె పవర్తన ఆశ్చర్యమనిపించింది. 'సరే! ఈ తంతేమిటో చివరంటా చూద్దాం' అనుకుంటూ తెరమీదకు కళ్ళు త్రిప్పింది. కానీ, మనసు మాత్రం మళ్ళలేదు... స్వలింగసంపర్కం గురించి తనకు తెలిసినంతవరకూ ఆలోచిస్తూ కూర్చుంది... తెర మీద రొమాన్స్!
అలివేణి నరాలు జివ్వుమన్నాయ్! రోమాలు నిక్కబొడుచుకున్నాయ్! అసలు విషయం అర్ధం చేసుకోవటానికి ఆమెకు ఎంతోసేపు పట్టలేదు. కాంతామణి చేయి తన జాకెట్టులోకి జొరబడి, బాడీ సందుగుందా ప్రవేశించి, గాలి తగలక చెమట పోసుకుంటున్న చనుదోయి పరిధుల్ని పరిశీలిస్తుంది.
ఆ స్పర్శ తనను పిచ్చిదాన్ని చేస్తోంది. ఆ చేతిని ఆ ప్రదేశంనుండి నెట్టివేయలేకపోయింది. ఒక సాటి స్త్రీ వల్ల -అలాంటి అనుభూతి కలగటం, అలివేణికి ఆశ్చర్యంగా ఉంది. కాంతామణి చేతిలో -కాదు ఆ చేతివేళ్ళలో ఏదో మధురానుభవం ఉంది. అదేదో చూడాలి -కాదు అనుభవించాలి!
మెల్లగా తల త్రిప్పింది... కాంతామణి నవ్వుతూ చూస్తోంది. అలా ఎంతసేపటినుంచి చూస్తుందో! అర్ధరహితంగా ఆమె వైపు చూస్తుండిపోయింది.
"బావుంది కదూ?" అలివేణి చెవి దగ్గర నోరుపెట్టి మెల్లగా అంది కాంతామణి. ఆ ప్రశ్న అర్ధంకాకపోయినా "ఊఁ" కొట్టింది అలివేణి. అంతే! కాంతామణి అధరాలు తన చెక్కిలిని తాకాయి. గిలగిల్లాడిపోయింది. ఎంత నాజూకయిన మగవాడైనా అంత సున్నితంగా ముద్దుపెట్టుకోలేడు. ఏమిటిది? ఎందుకిది? ఆమె ప్రవర్తనలో పరమార్ధం ఏమిటి?
అంతలోనే మరో అనుమానం మెదిలింది. తనకివతలి ప్రక్కనైతే గోడే ఉంది. కానీ, కాంతామణికి అవతల కూర్చున్నవాళ్ళు... భయం భయంగా క్రీగంట చూసింది. కాంతామణికి ప్రక్క, వరుసగా ముగ్గురు పిల్లలు కూర్చున్నారు. ఆ పైన ఒక ముసిలావిడ కూర్చుంది. మొదటి ఇద్దరు పాపలు చక్కగా నిద్రపోతున్నారు. తృప్తిగా గాలి పీల్చుకుంది అలివేణి.
కాంతామణి చేయి వెనక్కు తీసుకుంది. అలివేణి సర్దుక్కూర్చుంది. తలుపులు తెరుచుకున్నాయ్. ఆ వెలుగులో ఒకర్నొకరు ఆకాంక్షతో చూసుకున్నారు. సన్నగా నవ్వుకున్నారు. అంతలోనే ఏదో గుర్తుకువచ్చిన దానిలా సీట్లోంచి లేచి గేటు వైపు బయలుదేరింది అలివేణి.
తిరిగి వచ్చి కూర్చునేసరికి తెరమీద స్లైడ్లు పడుతున్నయ్! కాంతామణి చెయ్యి తన భుజం మీదకు ప్రాకింది. ఆ చర్య తనకు ఆశ్చర్యం కలిగించకపోగా, యిదమిద్దమని తెలియని వినూత్న చైతన్యంతో ఒడలు పులకించిపోయింది. అనుకోకుండానే ఆ చేతిని తన చేత్తో సున్నితంగా తాకింది.
మళ్ళీ సినిమా ప్రారంభమైంది.
అసహనంగా ముందుకి జరిగి కూర్చుంది అలివేణి. తెర మీది బొమ్మలు లీలగా కనబడుతున్నాయ్! తెలిసీ తెలియని తిమ్మిరిలో శరీరం తూలిపోతోంది. ఆ మైకంలో ప్రక్కకు ఒరిగిపోయి కాంతామణి భుజం మీద తల అనించింది. ఇప్పుడామె పొడవైన హస్తం తన నడుం చుట్టూ మెలితిరిగి ఉంది. ఆ స్పర్శలో ఏదో దివ్యానుభూతి ద్విగుణీకృతమౌతుంది.
ఏదో చిలిపి కోరిక చటుక్కున పుట్టుకొచ్చింది అలివేణికి. ఓరగా చూసింది, అవతలి ప్రక్క ఇద్దరు పిల్లలూ గాఢ సుషుప్తిలో ఉన్నారు. ఆ తరువాత కూర్చున్న వాళ్ళు సినిమా చూట్టంలో లీనమైపోయారు. చేతులు వణుకుతున్నాయ్, ఊపిరి బిగబట్టి మెల్లిగా కాంతామణి గుండెలకు ఆనేంతవరకూ తన చేతిని చాచింది. అంతటితో చెయ్యి ఊరుకోలేదు!!
రెండు కుర్చీలకు మద్యనున్న హేండిల్ తన నడుమును నొక్కేస్తుంది. మరో ప్రక్క కాంతామణి, అనుభవపూరిత హస్తం. తన పొత్తికడుపును వెదుక్కుంటూ చీర కుచ్చెళ్ళలోనుంచి జొరబడి, ఇంకా లోనికి -మరికాస్త కిందికి పోవటానికి ప్రయత్నం చేస్తోంది. అంతా గమ్మత్తుగా ఉంది, తన భర్త స్పర్శలో ఎప్పుడూ ఇంతటి ఉద్రేకం కలుగలేదు. ఇదేమిటో? ఎందుకో? చూడాలి.
ఈజీచైర్*లో పడుకున్నట్టుగా మరికాస్త ముందుకు జరిగి, ఏటవాలుగా వాలిపోయింది అలివేణి. ఇప్పుడు కాస్త బావుంది, ఇరువురూ పరిసరాల్ని మర్చిపోయారు. కాంతామణి చేతివేళ్ళు తన తొడలను తాకుతున్నాయి. ఊపిరాట్టం లేదు. చూడకూడదనుకుంటూనే కాంతామణి కళ్ళల్లోకి చూసింది.
మసక వెలుతురులో మిలమిలా మెరుస్తున్న ఆ నయనాల్లో ఏదో ఆకర్షణ! ఆమె అధరాల మీద తొణికిసలాడుతున్న మధుర మందహాసంలో ఏదో ఉన్మత్తత! అన్నిటికీమించి - ఆమె స్పర్శవల్ల తనలో ఉత్పన్నమౌతున్న ఉద్రేకపువత్తిడి! అంతా వింతగా, మరింత సంతోషంగా ఉంది. నరాలు నిసత్తువుగా మూల్గుతున్నయ్. హృదయం పగిలిపోతుందా అన్నంత తీవ్రంగా పనిచేస్తోంది. కాంతామణి చేతుల్లో ఏ మగవాడికీ లేని బలం ఉందేమో! కాకపోతే -ఏమిటీ మైకం?ఎందుకీ ఆనందం? కాళ్ళు తేలిపోతున్నాయి. కళ్ళు మూతలు పడిపోతున్నయి.
బరువుగా మూతలుపడ్డ కనురెప్పల్ని బలవంతంగా విప్పి చూసింది అలివేణి. అప్పటికే సగం బాల్కనీ ఖాళీ అయ్యింది. ఖాళీగా ఉన్న ప్రక్క సీటు వికృతంగా వెక్కిరించింది. 

***సమాప్తం***

నాచర్ల సూర్యనారాయణగారు మారుపేరుతో 'ఎన్నెస్ కుసుమ'గా కథలు వ్రాసారని అప్పట్లో వదంతులు వచ్చాయని కొందరు పాఠకమిత్రులు తెలియజేశారు. అందులో ఎంతవరకు నిజం వుందో  మరి!

(ఈ కథను టైప్ చేసింది మిత్రుడు సతీష్)

[krish]

బాగుంది అప్డేట్

[Vikatakavi02]

కల్యాణి రహస్య డైరీ (14వ భాగం)
(పాత బంగారం — రసిక, రమణి పుస్తకాలలోని కథ)

మనుష్యుల్లో అతి విచిత్రమైనవారుంటారు... పైకి ఎంతో పెద్దమనుషుల్లా చలామణి అవుతూ సంఘ సంస్కారం, స్త్రీ జనాభ్యుదయం గురించి మాట్లాడుతూ, లోన తమ మానవత్వాన్ని కోల్పొయి పూర్తిగా పశువుల్లా ప్రవర్తించేవాళ్ళు ఎందరో ఉన్నారు. వారి పశువాంఛ విపరీత కోర్కెల్ని తీర్చుకోవడానికి డబ్బును మంచినీళ్ళప్రాయంగా ఖర్చు చేస్తారు. అవును -ప్రజల నోళ్ళు కొట్టీ సంపాదించిన డబ్బేగా... వాళ్ళకు అది ఒక లెఖ్కా? వారి కోర్కెలు తీరడానికి వయోభేధం వావి-వరుస, ఆఖరికి ఆడా-మగ తేడా కూడా అడ్డురావు. అటువంటి వింత పశు ప్రవృత్తి గల ఆ వ్యక్తితో నా అనుభవం రాస్తా! ఇది దాచాలానుకున్నాగానీ ఇన్ని విడమరిచి రాసి ఇది మాత్రం ఎందుకు దాచాలి?
"భావాజీ ప్రాపకంలో పడ్డ తరువాత నాకు ఆర్ధిక ఇబ్బంది తొలగింది. కానీ పూర్వం కన్నా నా వ్యభిచార జీవితం అధికమయ్యింది. నా తొడల మధ్య మగసిరి నాట్యమాడని రాత్రి లేదు. అదేం విచిత్రమో కాని భావాజీ స్నేహితుల్లో ముసలివాళ్ళకే నేనంటే ఆసక్తి కలిగేది. నా రొమ్ములు వాళ్ళ చేతుల్లో నలిగినా ఎందుకో యువకుల చేతుల్లో నలిగేవాటికి ఆ నలుగుడు చాలేది కాదు. పాపం-వాళ్ళు నన్ను రంజింపచేసి తామేదో గొప్ప రసికులమని నా చేత అనిపించుకోవాలని ఆరాటపడేవారు. కొంతమంది తమ చేతులతో నాలోని కామాన్నంతా తీర్చడానికి ప్రయత్నిస్తే, మరికొంతమంది నా శరీరం నిండా ముద్దుల వర్షం కురిపిస్తూ అతి సున్నితంగా నా రహస్యాంగాల్ని వారి పెదాలతో తడుముతూ నాలోని మన్మధ జలాన్ని వర్షింపజేయ ప్రయత్నించేవారు. మరికొందరు నేను ఎన్నిసార్లు జావ కారిపోయినా కూడా నా తొడల మధ్య ఇరికించిన తమ తలను తీయకుండానే నా మదన రసాస్వాధన చేస్తూ తన్మయత్వం చెందేవారు. అలాగే నేను కూడా... పాపం-వారిని సంతోషపెట్టడానికే సాధ్యమైనంతవరకూ సహకారమిస్తూ వారి మగసిరిని నా తొడల మధ్య పనిపాటులు చేయడానికి, సిద్ధం చేయడానికి నా అన్ని అంగాలను, తుదకు చేతులను, పెదాలనూ కూడా ఉపయోగించేదానిని. యువకుల వద్ద పొందు కన్నా ఈ ముసలివారి పొందులో అంత పోటు, మోటు, ఘాటు లేకపోయినా ఎందుకో వారు పడే అవస్థ చూస్తుంటే తెలియని ఆవేశం, ఉద్రేకం కలిగి త్వరగానే పూర్తిగా ద్రవించిపోయేదాన్ని.
ఇదంతా కూడా భావాజీ ఇంట్లోనో పెద్ద హొటల్లోనో సాగిపోయేది కాబట్టి నా రహస్య జీవితం ఎవ్వరికీ తెలిసేది కాదు. కృష్ణ కూడా ఏమాత్రం అనుమానం లేకుండా నాతో పూర్వంలాగే ఎంతో చనువుగా ఉండేవాడు. అతనితో మాట్లాడుతున్నంతసేపూ నాకు ఏమిటో శరీరమంతా అనందంతో వణికిపోయేది.నాకు తెలియకుండానే నా రహస్యాంగాలు చెమ్మగిల్లిపోయేవి. చనుమొనలు మొలకలెత్తేవి.
ఆ క్షణంలో అతని కౌగిలిలో ఒరిగిపోయి అలా కరిగిపోవాలని కలలు కనేదాన్ని. కానీ అవి ఒట్టి పగటి కలలై ఇట్టే కరిగిపోయేవి. ముఖ్యంగా కృష్ణ అమ్మగారు నన్ను ఎంతో ఆప్యాయంగా చూస్తూ ఇంట్లో ఏది చేసినా నాకు కృష్ణ ద్వారాగానీ కృష్ణ చెల్లెలు ద్వారాగానీ పంపించేది. అసలు ఆమెకు ఈ చెడిపోయిన దాని మీద ఎందుకు అపేక్షో అర్ధమవడంలేదు. కానీ కృష్ణ చెల్లెలు మాత్రం నన్ను ఎప్పుడూ అనుమానిస్తూనే ఉండేది. నాతో చనువుగా మాట్లడడానికే సిద్ధపడేది కాదు. కారనం నా గురించి మా కాలేజీలో అమ్మాయిలు అబ్బాయిలూ అనుకునే మాటలయి వుండవచ్చు.
ఇక అసలు సంగతికి వస్తా. ఒకరోజు మా ఊరిలో ఎదో హొటలు ప్రారంభోత్సవం చేయదానికి కళాభిలాషి, సాహిత్యసేవాపరుడు, ప్రఖ్యాత రాజకీయవేత్త రెడ్డిగారు వచ్చారు. ఆ రోజంతా భావాజీదే హడావుడి. రెడ్డిగారికి కావాల్సిన సదుపాయాలన్నీ భావాజీగారే చూస్తున్నారు. విమానాశ్రయానికి భావాజీగారు నన్ను తీసుకువెళ్ళారు.
రెడ్డిగారు నన్ను చూడగానే "ఎవరీ అమ్మాయి భావాజీ?" అన్నారు నావంక అదోలా చూస్తూ.
"నా రెండో కూతురు కళ్యాణి..." అని భావాజీ అంటే-
"ఏంటీ? నీకు రాజ్యం కాకుండా ఇంకో కూతురు కూడా ఉందా?" అయితే అదృష్టవంతుడివే! అన్నాడు నవ్వుతూ నా స్థనాల వంకే తన చూపులు నిల్పి.
ఆయన వయస్సు బాగా పెద్దదే కానీ, భలే షోగ్గా తయారయ్యాడు. మాంచి హుషారుగా ఉన్నాడు. ఉత్సవంలో నేను చాలా వుత్సాహంగా పాల్గొన్నా. ప్రార్ధన పాడ్డం దగ్గర నుండి, రెడ్డిగారికి పూలమాలలు వేయడం, అతిధులకు పానీయాలందియ్యడం వరకూ నావంతే అయ్యింది. అంతసేపూ రెడ్డిగారి చూపులు నా మీదే ఉన్నాయి. అది నేను గమనింపకపోలేదు.
ఆ సాయంత్రం భావాజీ గబగబా వచ్చి "కళ్యాణీ సిద్ధం కావాలి, నీ రొట్టె విరిగి నేతిలో పడింది. రెడ్డిగారి కళ్ళు నీ మీద పడ్డాయి. ఊఁ... త్వరగా తయారవ్వు" అని ఒక బిగుతు ఫాంటు, బుష్ షర్టు ఇచ్చాడు.
నేను ఆశ్చర్యపోతూ ఉంటే ప్రక్కనే ఉన్న రాజ్యం "నీకు తెలియదా కళ్యాణీ! రెడ్డిగారికి మగబ్బాయి డ్రస్*తో ఉంటేనే భలే ఇష్టం. పోనీ ఇప్పుడు నేను వేసుకుందామంటే నావి రెండూ పెద్ద మూటలాయె...అవి బుష్ షర్టులో ఇమడొద్దూ! నీవి చక్కటి బంతులు. బ్రాసరీలు లేకపోయినా నీవి భలేగా వుంటాయిలే! నిన్ను ఈ డ్రస్*లో చూస్తే ఎగిరి పడతాడనుకో!..." అని అంది.
"మరి నేను అబ్బాయి వేషంలో వెళ్తే రెడ్డిగారు కొంపదీసి నన్ను అబ్బాయి చేసే పని చేయమనరు కదా?, వేషం మారినా నా తొడల మధ్య రూపం మారదుగా?!" అన్నాను చిలిపిగా.
దానికి రాజ్యం నవ్వుతూ "నీవేమీ అబ్బాయి చేసే పని చేయనవుసరం లేదు, రెడ్డిగారే అబ్బాయిలకు చేసే పనే నీకు చేస్తారులే! నీవే రుచి చూస్తావుగా!" అంది గబగబా భావాజీ ఎదురుగానే నా పైట చెంగులాగి నా జాకెట్టు బొత్తాలు విప్పుతూ.
తనే దగ్గర ఉండి నా బట్టలన్నీ విప్పించి బాహుమూలల్లోను పొత్తికడుపు కింది మైదానంలోని పచ్చిక బీడుల్ని శుభ్రంగా ఫ్రెంచి క్రీంతో రుద్ది, బాగా నునుపుగా రోమరహితంగా తయారుచేసింది. ఇదంతా భావాజీ సమక్షంలోనే జరిగిందని తలచుకునేసరికి ఇప్పటికీ నాకు ఒళ్ళు ఝల్లుమంటుంది.
నేను ఫాంటు, బుష్ షర్టు వేసుకుంటే లోపల బ్రాసరీలు లేని కారణంగా నా రెందు రొమ్ములూ స్వేచ్ఛగా కదులుతూ బుష్*షర్టును పైకి తన్నిపెడుతున్నాయి. అలాగే నా తొడలు, పిరుదులు నా ఫాంటులో బాగా బిగుతుగా ఉండి వాటి పొంగులు ప్రస్ఫుటంగా కనిపిస్తున్నాయి. ఎప్పుదూ అలవాటు లేని కారణంగానూ, ఫాంటు వేసుకోవడం వల్లా, లోన డ్రాయరు కూడా లేని నా తొడలు, వాటి మధ్య నున్నగా కేశసంస్కారం పొంది, పొందికగా ఉబ్బి ఉండే నా రహస్య మదనగృహం, దానిపైనున్న మదనకీల, ఏదో తెలియని వింత అనుభూతి పొందుతున్నాయి. ఇంక కాస్సేపటిలో పొందబోయే విచిత్రానుభవం కోసం ఎదురు చూస్తున్నాయి. ఎప్పుడూ లెంది ఈ ఫాంటు వలన నా ఎత్తు పిరుదల మధ్యలోయ, దానియందలి నా చిరుత ద్వారం కూడా ఆ వింత రాపిడిని పొందుతున్నాయి. నాకు చాలా క్రొత్తగా ఉంది.
టాక్సీలో నేను, భావాజీ కలసి రెడ్డిగారుంటున్న గెస్ట్*హౌస్*కు వెళ్ళాం. బాగా రాత్రయింది... వరండాలో రెడ్డిగారు మా గురించి చూస్తున్నారు.
నన్ను చూడగానే "అబ్బా! నా ఇస్టానికి అనుగుణంగానే తయారుచేసావే! అచ్చం అబ్బాయిలాగే ఉంది సుమా!" అంటూ నా చేయి పట్టుకుని నా ముఖం పైకెత్తి "చూడు కల్యాణీ ఈ క్షణం నుండి నీవు అబ్బాయిలా ప్రవర్తించాలి. నీ పేరు 'కల్యాణ్' తెలిసిందా?" అని బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాడు. అంతేకాదు- ఒక్కసారిగా తనకేసి గట్టిగా లాక్కుని కౌగలించుకొని, నా ముఖం నిండా ముద్దులవర్షం కురిపించాడు.
అతని చేయి ఫాంటు మీద నుండి నా పిరుదులను సవరిస్తూ ఉంది. నా స్థనాలు రెండూ బుష్*షర్ట్*లో నుండి అతని ఛాతీకి అదుముకుపోయి నలిగిపోతున్నాయి. నా పొత్తికడుపుకు అతని పంచెలో నుండి అప్పుడే పూర్తి విజృభణంపొంది ఆతృతపడుతూ పంచెను చిన్న గుడారంలా చేస్తున్న అతని మగసిరి తగులుతూ ఉంది. ఇంత వయస్సులో కూడా అతని మగతనపు పటిమ నన్ను ఆశ్చర్యంలో ముంచింది. ఇంతలో ఎప్పుడు వెళ్ళిపోయాడో కూడా తెలియదు భావాజీ. గదిలో ఇద్దరమే మిగిలాం. నేను ఇక ఆలస్యమెందుకని మెల్లిగా నా షర్టు విప్పబోతుంటే "వద్దు కళ్యాణి! వాటి పని నేను చూసుకుంటాగానీ ముందు నీవు దీని పని చూడు" అని తన పంచెలోని ఎత్తు చూపిస్తూ నన్ను క్రిందకు అదిమాడు. అతని భావం అర్ధమయి వెంటనే నేను అతని ఎదురుగా నా మోకాళ్ళమీద కూర్చుని మెల్లిగా నా రెండు చేతులతోనూ అతని పంచె విప్పేసా. అంతే ఒక్కసారి బుస్*మనే పాములా అతని పురుషత్వం నా ముఖం మీదుగా విరుచుకపడ్డట్లు విజృంభించింది. వయస్సు మీరినా అతని తొడల మధ్య అంగాలు మంచి ధృడంగా ఉన్నాయి. ముఖ్యంగా అతని మగసిరి మహ్మదీయ సాంప్రదాయంలో వుండడం నన్ను మరింత ఆశ్చర్యచకితురాలిని చేసింది. నాలాగే అతనూ పూర్తి కేశసంస్కారం చేసి వుండడంవల్ల తెల్లగా ఉండే అతని పొత్తికడుపు క్రిందభాగం చక్కగా నున్నగా ఉంది. ఈ భాగంలో పురుషుల కేశసంస్కారం గురించి చూడ్డం నాకు ఇదే ప్రధమం.అతని పురుషత్వం నా కళ్ళ ఎదుట ఎర్రని గులాబీ పూలగుత్తిలా అవుపిస్తూఉంది. మరి ఆగలేక, నేను నా రెండు చేతులతోనూ అతని మగతనాన్ని ఆక్రమించుకున్నా. అతని చిన్నారి గులాబీ మొగ్గ నా బుగ్గకు తగులుతూ ఉంది.
ఇంతలో అతను నా షర్టు కూడా తీసేసి నా తలను రెండు చేతులతో పట్టుకుని తన తొడల మధ్యకేసి అదుముకోసాగాడు. అతనికి కావల్సిందేమిటో నాకు ఇప్పుడు పూర్తిగా అర్ధమయింది. అతను వాంఛించే ఈ చూషణ పద్దతి నాకేమీ క్రొత్తకాదు. పూర్వం రాజు అన్నయ్య నాకు నేర్పిందే అయినా ఇలా ఇంత పెద్దవయసు పురుషునితో ఇలా చేయడం మాత్రం నాకు ఇదే మొదటి అనుభవం. నేనూ ఆతృతగానే నా రెంద్డు చేతులతో అతని పురుషత్వాన్ని, పురుషత్వానికి శక్తి పుట్టించే అమృత గుళికల్ని తడుముతూ అతని కోర్కెకు అనుగుణంగా నా తలను అతని తొడలమధ్య దాచుకున్నాను. నా పాత అనుభవాన్ని పురస్కరించుకుని రెడ్డిగార్కి ఏమాత్రం నిరుత్సాహం కల్గింపకుండా అతన్ని నా పెదాలతోనూ,నోటితోనూ రంజింపజేయసాగా. కాసేపటికి అతను అందరిలాగే యధావిధిగా నన్ను అధిరోహిస్తాడనుకున్నా, కానీ అతను నన్ను అలానే తన తొడల మధ్య అదుముకుంటూ తన చేతులతో నా తలను అతిజోరుగా కదుపుతూ కళ్ళు మూసుకుని పిచ్చిగా "అదీ.. అలాగ.. అబ్బాయి నీవు నిజంగా చాలా మంచివాడివిసుమా! జాగ్రత్త, పళ్ళు గుచ్చుకుంటాయి" అంటున్నాడు. కాసేపటికి అతను అలాగే కరిగిపోయాడు. అతనితో ఈ ఫెల్లాషియోవలన నాలో కామం చెలరేగింది. అవయువాలు అనుభవం కావాలని అరుస్తున్నాయి. అంతవరకూ నా పెదాలు రుచిచూసిన అతని మగసిరి రుచి, నా తొడల మధ్య నా చిన్నారి చిరుత అధరాలు కావాలని గోలచేయసాగాయి. కానీ అతను ఇవేమీ పట్టించుకోకుండా నన్ను వదలి బల్ల మీద ఉన్న సీసా అందుకుని గడగడ త్రాగేసాడు. అంతవరకు అతని మదుర రసాన్ని చవిచూసిన నా పెదాలకు గ్లాసు అందించి మధువు త్రాగించాడు. దాంతో నాకు పూర్తిగా మతిపోయింది. అంతేకాకుండా జిప్*బాగ్*లోనుండి ఐదు వంద రూపాయిల నోట్లు తీసి నాకిస్తూ "ఇదిగో కళ్యాణి... ఈ క్షణం నుండి తెల్లవార్లు నీవు నా బానిసవు. నేను చెప్పినట్లు వినాలి. ఏమిటి? అని కూడా అడగకూడదు. నేను ఏమి చేసినా భరించాలి తెల్సిందా" అని మళ్ళీ నన్ను ముందుకు వంచి నా ముఖాన్ని తన తొడల మధ్య అదిమాడు. ఉద్రేకం కోల్పోయి మన్ను తిన్న పాములావుండే అతని మగసిరిని మళ్ళీ నా పెదాల పనితనంతో, నా నాలుక యొక్క నాట్యంతో, రెచ్చగొట్టాల్సివచ్చింది.
"ఇదిగో అబ్బాయ్... ఈ సీసాలోది పట్టించు" అంటూ ఒక సీసా ఇచ్చాడు. అందులోని సువాసనగా ఉన్న ముద్దలాంటిదాన్ని అతను రాయమన్న అంగాలకు రాసా. దాంతో అతని అంగాలు మరింత పెచ్చుపెరిగిపోయాయి. అతని ఆజ్ఞ మేరకు నేను మంచంకోడుపై చేతులువేసి ముందుకు వంగాను. ఈ విధానం నాకు క్రొత్త కాదు. అందుకని అతనికి పూర్తి సహకారమిస్తూ నా పిరుదులను మరింతగా పైకెత్తాను. రెడ్డి నా మీదుగా వంగి ఒకచేత్తో మెల్లగా నా ఫాంటు గుండీలు విప్పి ఫాంటు క్రిందకు జార్చాడు. ముందుకు వంగడంవల్ల నా చనుగుబ్బలు బుష్*షర్టు నుండి గమ్మత్తుగా క్రిందకు చూస్తున్నాయి. వెనుక నా నగ్నమైన పిరుదులకు అతని మగసిరి తాకుతూ ఉంది. అతను మెల్లిగా నా పిరుదులను సవరిస్తూ, వాటిని విడదీస్తూ మధ్యలోయలకు తన పురుషత్వాన్ని అదుముతున్నాడు. మరోక్షణంలో అతను నా స్త్రీ భిహ్నాన్ని ఛేదించుకుని ముందుకుపోతాడని నాకు తెలుసు. అందుకు సిద్ధంగా నా మదనగృహ ద్వారాలు తెరుచుకునే ఉన్నాయి. ఇంతలో అతను నా రెండు పిరుదులనూ విడదీస్తూ ఒక్కసారి ముందుకు ఊగాడు.
అంతే... ఒక్కసారిగా నా కళ్ళు బైర్లుకమ్మాయి. గుండె అదిరిపోయింది. నేను రెండుగా చీలిపోతున్నానా అనిపించింది. వేయి ఫిరంగిగుళ్ళు ఒక్కసారిగా నాలోకి దూసుకుపోయాయా అన్నట్టయ్యింది. శరీరం వణికిపోతూవుంది. నోటినుండి వెలువడబోయిన నా కేక అతని చేయి కప్పేయడంవల్ల నాలోనే ఆగిపోయింది. అందరిలా అతని మగతనం నాలోకి సక్రమంగా ప్రవేశించకుండా అక్రమంగా, ప్రకృతివిరుద్ధంగా విభిన్న మార్గంలో దొడ్డిదారిగుండా నాలోకి దూసుకుపోయింది. సోడమీ గురించి పుస్తకాల్లో చదివా, అన్నాతముళ్ళ అనుభవంలో చూసాగానీ స్త్రీ నయివుండీ ఇలాంటి అనుభవం కల్గడం నాకిదే మొదటిసారి. ఇంతటి బాధ నేను జన్మలో ఎరుగను. గిలగిల్లాడిపోయాను కాని అత్నేమీ పట్టించుకోకుండానే రమింపసాగాడు. నాలో మంటలు రేగిపోతున్నాయి. "అబ్బాయికి చేసే విధంగానే చేస్తాడు" అన్న మాటల్లోని గూఢ రహస్యం ఇప్పుడర్ధమైంది. నాకు మతి పోతూవుంది కానీ ఏం చెయ్యను? ఇప్పుడు నన్నెవరూ కాపాడలేరు. నేను ఈ రాత్రంతా ఇతని పశువాంఛకు బలికావల్సిందే. కాసేపటికి అతను నాలో పూర్తిగా కరిగిపోవడంతో పుండుమీద వెన్నపడ్డట్టు అతను ద్రవించటంవల్ల నాకు కాస్త బాధ తగ్గింది.
మరలా నేను నా ముఖంతోనూ, పెదాలతోనూ అతన్ని రెచ్చగొట్టడం -మరలా అతను నన్ను అలాగే అక్రమమార్గంగుండా రమించడం ఎలా రాత్రంతా సాగింది. పురుషుడు మరో పురుషునితో ఇలా సోడమీలో పాల్గొనడం నేను పూర్వపు అనుభవాల్లో అన్నా-తముళ్ళవద్ద చూసినా, ఇలా ఒక పురుషుడు ఒక స్త్రీని చేయడం నాకు తెలియదు. అన్నింటికన్నా విచిత్రం రాత్రంతా ఇలా నన్ను రమించినా అతను నా రొమ్ములనుగానీ, నా రహస్యాంగాలనుగానీ కనీసం ముట్టుకోను కూడా లేదు. నేను ఆడదాన్ననే భావం కూడా అతనిలో కలిగినట్లులేదు.అతని చేతుల్లో రత్రంతా నేను పూర్తిగా బాలునిగా మారిపోయాను. మొదటీ అనుభవం చాలా బాధగా ఉన్నా క్రమంగా అతను తిరిగి తిరిగి నన్ను అలా వెనకపాటుగా వక్రమార్గంగానే అనుభవించడంతో ఆ బాధలోనే ఏదో తెలియని ఆనందం, తీపి అనుభవింపసాగా. కానీ అతని వింత ప్రవృత్తికి మాత్రం నేను ఆశ్చర్యపోయాను. రాత్రంతా స్త్రీనైన నేను అలా అతని సోడమీకి బలికావడంతో నా వళ్ళంతా హూనమైపోయింది. అతని పశుప్రవృత్తి నన్ను కలచివేసి సెక్సులో ఇంతటి అతివిచిత్రాలు కూడా ఉన్నాయని, వీటిలో కూడా ఏదో గమ్మత్తైన హాయి ఉంటుందని ఆ రాత్రి తెలిసింది. అతన్ని పూర్తిగా రాత్రంతా ఓపికతో భరించడంవల్ల అతను సంతోషించి మరో ఐదు వందలిచ్చాడు. ఒక్క రాత్రికి వెయ్యి రూపాయిలు. ఆశ్చర్యపోయా... అవునుమరి -అదంతా ప్రజల నుండి గుంజిందేగా! వెయ్యేమిటి ఖర్మ? నేను ఇంకా ఛండాలంగా ప్రవర్తిస్తే మరిన్నివేలు కూడా ఇస్తాడు. మరి దేశనాయకుడుగా! హైక్లాసు వ్యభిచారంలో ఎలా డబ్బు నీళ్ళలా పారుతుందో నాకు తెలిసింది. అంతేకాదు -ఎన్ని విచిత్రమైన సెక్సు విపరీతాలుంటాయో కూడా నాకు తెలిసింది. ఈ ఘరానా వింతమనుష్యులు ఈ నీచపు పనులకు ఎంత చక్కని పాలిష్ చేస్తారు...!
నా జీవితంలో అతి రహస్యమైన -అతి ముఖ్యమైన అనుభవం రాశా. ఇది ఏనాటికీ మరువలేను. ఈ అనుభవం నా జీవితంలో మరో సోపానం ఎక్కించింది. ఈ అనుభవం జ్ఞాపకం వచ్చినప్పుడల్లా ఆ నాయక ప్రబుద్ధుడు నా కళ్ళ ఎదుటకొస్తాడు. అంతేకాదు -అతను అతి పవిత్రునిలా ఎలా ఎంత పెద్ద హోదాలకు ప్రాకాడో కూడా నాకు తలంపుకు వస్తుంది. అయినా నా జీవితాన్ని స్వర్గమయం చేసిన మా శ్రీవారి ముందు వీళ్ళంతా బలాదూర్... ఇలా మరి రాయలేను -ప్రస్తుతానికి ఆపుతా, మిగతా సంగతులు మరలా రాస్తా;....

***సమాప్తం***

(Typed by satish bro)

[Vikatakavi02]

వడగాల్పు

బయట ఎండ పేల్చేస్తోంది. ఇంట్లో కూర్చున్నా వడగాడ్పు వడదిప్పి కొడుతోంది. పిల్లలిద్దరూ చప మీద పడుకుని నిద్రోతున్నారు. నాకూ అలా నిద్రపోదామనే వుంది. కాని, నిద్రపట్టడంలేదు. ఒకటే ఉక్కబోతగా వుంది. పోనీ ఫాను వేసుకుందామంటే వెచ్చటిగాలి.. ఆవిరెత్తించేస్తోంది. కళ్ళు మండిపోతున్నాయి. అందుకే దాన్ని ఆఫ్ చేసేసి జాకెట్టూ, బాడీ తీసేసుకున్నాను. దాంతో పైన చెమటలు కారడం మానేశాయ్. క్రింద మటుకు తొడల దగ్గర్నుంచి పాదాలవరకూ ఊరికే ధారలు కారిపోతున్నాయ్. మరి చీరా లంగా కూడా విప్పేసుకోవాలంటే ఎక్కడ కుదురుతుందీ? ఓ గంట నుంచి ఆపసోపాలు పడుతూ అలాగే అవస్థ పడుతున్నాను.
వెనుక వైపు తలుపు కదులుతున్నట్టయింది. ఒకవేళ గెడవేయడం మర్చిపోయానేమో అనుకుని మంచం దిగాను. ఓ నల్లపిల్లి మూడు వాటాల మేదా బాగా నిఘావేసి తిరుగుతోంది. ఈ మత్రం సందు దొరికినా పాలూ, పెరుగూ దక్కనివ్వడంలేదు. అప్పడప్పుడూ కూరల్ కూడా స్వాహా చేసేస్తోంది. "చో.. చో.." అంటూ వెళ్ళి చూద్దును కదా పిల్లి లేదు గిల్లీ లేదు... గాయత్రి తలుపు పట్టుకు నిలబడుంది ఆమె నాకన్నా కొంచెం వళ్ళున్న మనిషి గనక ఈ ఉక్కబోతకి మరీ ఇబ్బంది పడిపోతూ ఉండవచ్చు. తనవంటి మీదా జాకెట్టు, బాడీ లేవు. చెంగు భుజం నిండా కప్పుకుంది. "నీకూ నిద్ర పట్టలేదా?" కటకటాలలోంచి అడుగుతూ గడియ తీశాను. తల అడ్డంగా ఊపి లోనకొచ్చింది. నేను మళ్ళా గెడ వేయబోతుంటే.. "ఓ మాటిలారా.." అంటూ చేయి పట్టుకుని గదిలోకి లాక్కుపోయి "నువ్వు సెవెంటి ఎం.ఎం. సిన్మా యెప్పుడూ చూడలేదు కదూ?" అనడిగింది. వేళకాని వేళప్పుడు తనకా సంగతి యెందుకు గుర్తు వచ్చిందో అర్ధం కాలేదు. అయినా సమాధానమంటూ చెప్పాలి గనుక చూడలేదంటూ తల అడ్డంగా ఊపాను. అంతే...
"ఇప్పుడు నేను చూపిస్తాను రా" అంటూ నా చేయి పట్టుకుని బరబరా లక్కుపోవటం మొదలెట్టింది. ఎక్కడకని అడగబోతే మాట్లాడొద్దని సైగచేసింది. ఏదో తమాషా చేయబోతోందని తెలుస్తోంది. తను ఒక్కతే ఉంటే నలుగురు మనుషులున్నంత సందడి. ఎప్పుడూ ఏదొక ఫార్సు చేస్తుంటుంది. ఏమత్రం సందు దొరికినా చమత్కార బాణం వేసేస్తుంది.
నన్ను తిన్నగా నాంచారి పోర్షన్ దగ్గరకి తీసుకెళ్ళి లోపలకు చూడమన్నట్టు సైగ చేసింది. చూశాను, గుండె ఝల్లుమంది! అటువంటి దృశ్యాన్ని చూపించడానికి చేయి పట్టుకుని తీసుకువచ్చినందుకు తనని నిందించాలో, ఇటువంటిదేదో చేస్తుందని తెలిసి కూడా తనతో వచ్చినందుకు నన్ను నేనే తిట్టుకోవాలో అర్ధం కాలేదు నాకు. అలాగని అక్కడినుంచి వెంటనే తప్పుకోనూ లేదు! "ఎలావుంది సినిమ?" అంటూ తను నా చెవి కొరికేవరకూ, ఏమిటో బొమ్మలా అలా చూస్తుండిపోయాను. తీరా తను అడిగేసరికి సిగ్గేసినట్టయ్యింది. "ఊ! మంచి భాగోతమే" అంటూ అక్కడినుంచి వచ్చేశాను.
గాయత్రి కూడా నా వెనకాలే వచ్చింది. నేను మళ్ళీ మామూలుగా నడుం వాల్చేశాను. తను నా ప్రక్కలో కూర్చుని కిచకిచా నవ్వటం మొదలెట్టింది. నాకింకా ఆ సీను కళ్ళముందు మెదులుతున్నట్టుగానే ఉంది.
"పాములాడు బుట్ట క్రిందెట్టి మూత తీయడంతోటే బుస్సు మంటూ పడగ విప్పుకు లేచే త్రాచుపాములా ఉందికదూ?" నవ్వుతూనే అడిగింది.
"మంచి పోలికేగానీ, అసలు నువ్వెలా చూశావ్?"
"ఊరికే ఇక్కడా కూర్చుందామని వస్తూ యధాలాపంగా అటు చూశాను. గుండె ఝల్లుమనిపోయిందనుకో! ఇవాళ లేచిన వేళా విషేషమేమిటోగాని తస్సాదియ్యా, జన్మ తరించిపోయిందిలే.. డబ్బిచ్చినా మళ్ళీ ఇంత మంచి సిన్మా ఎక్కడా చూడలేం.."
నేనూ నవ్వాపుకోలేకపోయాను. "ఇంకా ఎన్ని రోజులుంటాడో?" నవ్వుతూనే అడిగాను.
"రేపూ ఎల్లుండీ కూడా పరిక్షలున్నాయట. మరెప్పుడు వెడతాడో ఏమో! ఎంత అలసిపోయేలా చదివేస్తే మాత్రం మరీ అంత ఇదిగా గాలికొదిలేసి పడుకోవడమేంటమ్మీ?"
గాయత్రి ధోరణి చూస్తుంటే ఆ పూటకిక ఏమాట చెప్పినా ఆ విషయంలోకే లాక్కెళ్ళేలా కంపించింది. మనిషివంటే ఇక్కడ కూర్చున్నావుగానీ, పాపం నీ మనసంటా అక్కడే వున్నట్టుందన్నాను. నిజమని ఒప్పుకుంది. "అయితే మళ్ళీ వెళ్ళి చూసొస్తావేమి" టన్నాను. అది వెటకారమని తనకి తెల్సు. అయినా నవ్వుతూ మంచం దిగి పైట సర్దుకొని "మరి నువ్వు వస్తావా?" అని అడిగింది. రనన్నాను. అసలు పొజిషన్ ఎలావుందో చూసొచ్చేస్తానంటూ వెళ్ళింది. తను కటకటాల్లోంచి తొంగి చూస్తుండగా రంగారావుకి మెలుకువొచ్చి గబుక్కున లేచి కూర్చుంటే ఏమవుతుందో అన్న ఆలోచన రాగానే గుండె ఝల్లుమనిపోయింది.
రంగారావుది ఈ ఊరు కాదు. మధ్య పోర్షన్ లో ఉంటోన్న నాంచారికి మరిదిగారవుతాడు. ఏవో డిపార్టుమెంటల్ పరీక్షలు వ్రాయటానికి వచ్చాడు. అతనొచ్చేటప్పటికి ఆవిడ లేదు. వాళ్ళ అమ్మకు సుస్తీగా ఉందని ఉత్తరమొస్తే చూసి రావడానికి పుట్టింటికి వెళ్ళింది. మొగుడిని కూడా తనతో రమ్మని ప్రాకులాడింది గాని, ఆదిమూర్తికి సెలవు దొరకలేదు. అతను ఆర్.టి.సి. డ్రైవరు. ఎక్కువగా లాంగ్ రూటు ఎక్స్*ప్రెస్సుల్లో వెడుతుంటాడు. రంగారావు అదృష్టంకొద్దీ అతను వచ్చేవేళకి ఆదిమూర్తి ఇంటిలోనే వున్నాడు. ఆ సాయంకాలమే అతను లైనుమీద వెళ్ళిపోవడం కూడా జరిగింది.
రంగారావుకు ఉదయంపూట మాత్రమే పరీక్షలున్నాయ్, మధ్యహ్నం శలవులు.
ఆ రోజు రెండవ పరీక్ష రాసొచ్చి, ఏదో చదువుకొంటూ అలాగే పుస్తకం గుండెలమీద పడేసుకుని, నిద్దరలోకి జారుకున్నాడల్లే వుంది. ఆ పడుకోవడం మామూలుగా నాంచారీ వాళ్ళ పందిరిమంచం మీద పడుకునుంటే ఏ గొడవా లేకపోయేది! వీధి తలుపు గెడ వేసేసుకుని, గది మధ్యలో చాప మీద పక్క వేసుకు పవళించాడు. ఆ సుఖ నిద్రలో గాలికి లుంగీ ప్రక్కకి ఎగిరిపోయినట్టుంది పాపం ఆ దృశ్యం కాస్తా గాయత్రి కళ్ళబడింది. అదే నాకూ చూపించింది తను. అలా రెండుసార్లు చూసింది చాలక ఇప్పుడు మళ్ళీ పనిగట్టుకొని పొజిషన్ ఎలావుందో చూడ్డానికెళ్ళింది.
అతనికి నిద్ర చెడిపోతే చెప్పలేనుగాని, లేకపోతే ఇప్పట్లో ఆ పొజిషన్ చెదిరేలా లేదు. భూమిలో గునపం దిగేసినట్టు ఖచ్చితంగా నిలబడుంది..?
రంగారావుకి ముప్ఫైఏళ్ళు పైనే వుంటాయి. పుష్టిగా ఎత్తుగా వుంటాడు. ఆదిమూర్తికన్నా నాలుగైదేళ్ళు చిన్నవాడే కావచ్చుగాని, ఇద్దరూ ఒకరిసరసన ఒకరు నిలబడితే అతనిముందు ఆదిమూర్తి ఎక్కడా ఆనడు. పైగా అతనికి నలుగురాడపిల్లలట. మగపిల్లవాడికోసం నాలుగు కాన్పులవరకూ చూసి, ఇక లాభంలేదని ఎవరికీ చెప్పాచేయకుండా ఆపరేషన్ చేయించుకున్నాడని ఇదివరకెప్పుడో నాంచారే చెప్పింది. ఆ ఆపరేషన్ చేయించుకోకపోతే ఇంకా ఎంతమందిని పుట్టించేవాడోమరి!
గాయత్రి చూపించిన సీను తలుచుకొంటుంటే నాకింకా వళ్ళు ఝల్లుమనిపోతోంది. ఆ లావు, పొడుగూ అబ్బా!! అతని పెళ్ళాం ఎలా భరిస్తోందో? ఆ మనిషి పెర్సనాల్టీకి తగ్గ అందమని చెప్పుకోవచ్చు. అందుకే గాయత్రి సిగ్గు వదిలిపెట్టేసి మళ్ళీ మళ్ళీ చూడాలని ఉబలాట పడుతోందనుకుంటాను. తొడల సందుల్లో వత్తుగా పెరిగిన వెంట్రుకల మధ్య నుంచి నిటారుగా నిలబడ్డ ఆ అంగాన్ని చూడగానే ఎలాంటి ఆడదానికైనా కన్ను చెదరటం ఖాయం. గాయత్రికయితే ఏకంగా మనసే చెదిరిందేమోనని అనుమానం.
తను నాకన్నా ఏడేళ్ళు పెద్దది. హయిటుకి నేను సమానమేగాని, వెయిటులో మత్రం మళ్ళీ తేడా అసలు నేనే కాస్త మోటుగా వుంటానేమో అనుకుంటే తను ఇంకా బలంగా వుంటుంది. అలాగని మరీ వికృతంగా పీపాలా వుండదు. ఏమాటకామాటే చెప్పుకోవాలి! తనది చాలా గట్టి ఒళ్ళు. ఆమెకి ఒక్కడే కొడుకు, ఇప్పుడు వాడికి పన్నెండేళ్ళు. ఆ తర్వాత తనకి మళ్ళీ కడుపు రాలేదు. తను స్నానం చేస్తున్నప్పుడు చాలాసార్లు చూశాను. తాటికాయలంత రొమ్ములు నిక్కచ్చిగా నిలబడుంటాయి. అంతంత బరువులు ఆ వయసులో కూడా అంత టెన్షన్ గా ఉండటం నాలో అప్పుడప్పుడూ అసూయ కూడా కలిగిస్తుంది. పొత్తికడుపు కూడా నున్నగా ముద్దొస్తుంటుంది. ఇక తొడల గురించీ, పిర్రల గురించీ వేరే చెప్పక్కర్లేదు! అసలు ఆమె బరువంతా వాటిల్లోనే వుంటుందేమో! తన మూలంగా బావకీ నాకూ చిన్న తగువొచ్చింది కూడా.
ఒకసారి, తను స్నానం చేస్తుంటే బావ చూశాడట! అప్పుడు నేను కాయగూరలు తీసుకొద్దామని మా కాంపౌండుకి దగ్గర్లోనే వున్న కొట్టుదగ్గరికెళ్ళాను. అక్కడ్నుంచి ఇలా తిరిగొచ్చానో లేదో, నా చేతిలో సంచి లాగేసి ప్రక్కన పడేస్తూ "ఓసారి బట్టలు విప్పు" అన్నాడు తను. పట్టపగలు ఇదేం గొడవరా నాయనా అనుకొని "నీకు పిచ్చెక్కిందా?" అనడిగాను. అప్పటికే తను తలుపులన్నీ బిగించేశాడు. పిల్లకి ఏ మాత్రమో చిల్లర పైసలు పారేసి అంతకు ముందే లైను క్లియర్ చేసుకున్నాడనుకుంటాను. "నువ్వు విప్పుకుంటావా నన్ను విప్పేయమంటావా?" అంటూ నిలదీశాడు. "నేను బయటకు వెళ్ళేటప్పటికి బానే ఉన్నావు కదా, ఇంత షడన్ గా ఈ ఫాదు బుద్దెలా పుట్టిందయ్యా మొగడా?" అన్నాను. ఆ సంగతి తర్వాత చెబుతానంటూ పైట చెంగు పట్టుకుని బలంగా గుంజాడు. ఏమరిపాటుగా వున్నానేమో, ఆ ఊపు నన్ను గిర్రున తిప్పేసింది. నా చీరంతా ఊడి చేతిలోకొచ్చేసింది. ఆ వేడి మీద లంగా బొందు తెంపేస్తాడేమోనని భయంవేసి నేనే మిగిలినవన్నీ విప్పి మంచం మీద పడేశాను.
"అబ్బే నీకు ఆవిడకీ అసలు కంపేరిజనే లేదు! తస్సారవాలా.. తమ్ముడూ.. అని వరసపెట్టి పిలుస్తుందని తటపటాయించానుగాని, లేకపోతే ఈ పాటికి అక్కడే, నిలబెట్టి ఒకటీ, వంగోబెట్టి ఒకటీ -రెండు జాడింపులు జాడించేసేవాడ్ని! ఏదో దిబ్బచ్చిలా ఉంటుదనుకున్నానుగాని, గుడ్డలు విప్పితే ఇంత గ్లామరస్ గా అవుపడుతుందనుకోలేదు!" అంటూ ఎంతో ఆవేశంతో నా రొమ్ములందుకుని కసికొద్దీ పిసికేశాడు.
ఆ మాటల్నిబట్టి కొంతవరకూ పరిస్థితి ఊహించుకుని "నువ్వు మాట్లాడేది గాయత్రి గురించేనా?" అనడిగాను. మర్యాదగా నిజం ఒప్పేసుకున్నాడు. "ఆవిడని ఎప్పుడైనా నగ్నంగా చూశావా?" అనడిగాను. తలూపేడు. "ఆ తాతారావు ఎలా వాదుతున్నాడో ఏంటోగాని, తస్సారవలా ఆ బోడీ ఎక్కడా ఏ మాత్రం నలిగినట్లు కనబడ్డం లేదు. ముఖ్యంగా ఆ బ్రెస్టు ఫార్మేషన్ చూస్తుంటే అసలు వాటి మీద మగవాడి చేతులేఎ పడ్లేదా? అనిపించింది నాకు. ఈ వయసులో అప్పుడే నీవి సగంవాలిపోయాయ్! మరో ఐదారేళ్ళుపోతే ఏకంగా ఇవి బొడ్డు దాకా జారిపోతాయేమో?" అంటూ తన ఉక్రోషాన్నంతా వాటి మీద చూపించేడు.
"అబ్బా! నీ పొగరంతా వాటి మీద చూపిస్తుంటే జారిపోక ఏం చేస్తాయ్. వేలాపాళా లేకుండా ఎప్పుడుబడితే అప్పుడు ఎలాబడితే అలా నలిపి పారేస్తావు. అవి ఇలా అయిపోడానికి నువ్వే కరణం"
"అయితే ఇవ్వాళనుంచి కేర్*ఫుల్ గా హేండిల్ చేస్తాను"
"సరే.., అదీ చూద్దాం..."
"ఇదిగో... ఇప్పుడే చూడు"
"నేనెప్పుడూ ఎరుగనంత సున్నితంగా పనిచేయటం మొదలెట్టాయ్ బావ చేతులు. అతని లుంగీ లాగేశాను. రూళ్ళకర్రలా నిగడదన్నుకు నిలబడింది తన మగతనం.
ఓ ఏడాదికి సమర్తాడతానంగా మొదటిసారి చూశాను. అప్ప్ట్లో అది బెండకాయకన్నా కొంచెం పెద్దదిగా ఉండేదేమో! అమ్మా నాన్న ఆటాడుకుందామని చాటుకి తీసుకెళ్ళీ నిక్కరు పైకెత్తి చూపించాడు. నాకా ఆట తెలియదన్నాను. "నే చెబుతాగా" అంటూ నన్ను జాకెట్టు విప్పమన్నాడు. నాకేమిటో సిగ్గేసినట్టయింది. ఎందుచేతంటే, అప్పటికి నా గుండెల మీది బుటిమలు నిమ్మకాయలకన్నా కొద్దిగా పెద్దవయ్యాయి.
అయితే బాడీ వేసుకోవటం మొదలెట్టలేదు? బావ దృష్టి నా జాకెట్టుమీదే నిలిచిపోవడం నాకెలాగో అనిపించింది. నా చేతికి తన బుజ్జిగాణ్ణి అందించి తను నా జాకెట్టు గుందీలు లాగేయసాగాడు. "వద్దుబావా" అన్నాను. వినిపించుకోకుండా జాకెట్టు పాయలు ప్రక్కలకి తప్పించి, నా లేత రొమ్ములవంక పట్టుపట్టి చూస్తూ "బలేగా ఉన్నాయ్" అన్నాడు. నీదీ కర్రలా బాగానే ఉందిలే అని నవ్వుతూ మెల్లగా నొక్కేను. "వెనక్కి లాగి చూడు.. ఇంకా తమాషాగా వుంటుంది" అని నా బొటిమల్ని పట్టుకుని మునివేళ్ళతో మృదువుగా నలిపేడు. తను అలా నలుపుతోంటే ఏమిటో హాయిగా వున్నట్టనిపించింది. ఇంకా బాగా నలపమని చెప్పి, తనని పట్టుకున్న చేతిని తొడల్లోకి గుచ్చాను. నా చేతితో పాటూ అక్కడి చర్మం కూడా వెనక్కి జరిగి ముందరిబాగం బోదిగుండులా కంపించింది. మధ్యలో నిలువుగా చీలికలాంటిది కూడా వుంది. నేను దానివంక పరీక్షగా చూడ్డం చూసి "దీనితోనే అమ్మా-నాన్న ఆటాడుకుంటారు" అన్నాడతను. అదేలా అనడిగాను. నా పరికిణి మీద చెయ్యేసి ముందర భాగాన్ని పట్టుకుని "ఆ కర్ర ఈ కన్నంలో పెట్టి కదిలించాలి" అని, వెంటనే నా పరికిణి పైకెత్తేసి తన దానిని అక్కడ అదిమేడు.
అలా మొదలైన ఆ మాటలోని అసలు రహస్యం నేను పెద్దమనిషైన నాలుగు నెలల తర్వాత తెలిసింది. తీరా నాకు పెళ్ళీడు వచ్చేసరికి "ఎదురు మేనరికం ఎలా కుదురుద్దీ?" అన్నారు మా నాన్న. నా గుండె గుభేలుమంది. నాకు ప్రపంచజ్ఞానం తెలిస్సినప్పట్నుంచీ బావ నా మొగుడని అందరూ ఎన్నో రకాలుగా వెటకారాలాడుతూ వచ్చారు. ఆ మాటనుబట్టే అతనికి నా కన్యాత్వాన్ని సమర్పించాను. ఇంట్లో ఎవరూ లేరంటే -బావకి నాకూ ఇక ఇ ప్రపంచంతో నిమిత్తముండదు. రబ్బరు తగిలించుకోకుండా ఎన్నోసార్లు చేశాడు. రెండు మూడుసార్లు రావల్సిన టైముకు ముట్టు రాకపోతే ఏవో టాబ్లేట్సు మింగించి, ముంచుకు రాబోయే ప్రమాదాన్ని తప్పించేడు. ఇప్పుడు బావని గాకుండా ఇంకెవర్నో పెళ్ళి చేసుకోవటమంటే ఆపుకోలేనంత ఏడుపొచ్చేసింది. బావే నన్ను ఓదార్చి, ఇరుపక్షాలవారినీ పెళ్ళికి ఒప్పించేడు. మా పెళ్ళి జరిగిన రెండు నెలలకే తనకి ఉద్యోగమొచ్చి ఈ ఊరు కాపురం వచ్చేశాం. అప్పటికీ ఇప్పటికీ మూడు ఇళ్ళు మారాల్సొచ్చింది.
ఈ ఇంట్లో ప్రవేసించి ఏడ్నర్ధమైంది. గేటుకి ఎంట్రెన్సులో ఉన్న పోర్షన్లో గాయత్రీ వాళ్ళు ఉంటున్నారు. మధ్య పొర్షన్ నాచారీ వాళ్ళది. మూడోది మాది. అన్నీ ఒకేలా ఉంటాయి. ముందు పోర్షన్లో అంతా ఈ చిగుర్నుంచి ఆ చిగురుకు అంతా ఓపెన్ వరండా. ఆ తర్వాత ఓ పెద్ద గది, ఆ వెనకవైపు వరండానే మూడు భాగాలు చేసి చెక్కలతో ఝాఫరీలా కట్టించి కిచెన్ రూములా తయారు చేశారు. ఇక వెనకాల పెరట్లో మూడు పోర్షన్లకు కలిపి రెండు స్నానాల గదులూ, రెండు లెట్రిన్లూ ఒక బావి ఉన్నాయి. అవి కూడా తమాషాగా కట్టించారు. గాయత్రీ వాళ్ళ పోర్షన్ దగ్గర లావెట్రీలు ఉన్నాయి. రెండో పోర్షన్ దగ్గర నీళ్ళ గదులు, ఇక మా పోర్షన్ దగ్గర బావి ఇదీవరస. కరెంటు దగ్గర మాత్రం మాలో మాకు గొడవలు రాకుండా సెపరేటు మీటర్లున్నాయి. ఇంటిగల ఆసామి ప్రతి నెలా మూడు నాలుగు తారీఖుల్లో వచ్చి అద్దె డబ్బులు పట్టుకుపోతాడు. భగవంతుడి దయవల్ల ఇప్పటిదాకా మాకు ఏ కీచులాటలు లేకుండా కాపురాలు చేసుకొంటున్నాం.
అటువాంటిదా రొజుల్లో వంట్లో నలతగా ఉందని ఆఫీసు ఎగ్గొట్టి ఇంట్లో ముడిచి పెట్టుకు కూర్చున్న బావకి గాయత్రి స్నానం చేస్తూ కనుపించటంతో లేనిపోని ఉద్రేకం తెచ్చుకుని నామీదికెగబడ్డాడు. వేడెక్కనంతసేపేగాని, ఆ తర్వాత నేనూ మనిషిని కాను.
అతని మగతనాన్ని పిడికిలితో పిండేస్తూ బనీను కూడా తీసేసుకోమని హుకుం జారీ చేశాను. మాట్లాడకుండా తీసిపారేశాడు. అతనంటే నాకందుకే మొదట్నుంచీ అంత ఇష్టం. వట్టప్పుడు నా మీద ఎంత రుబాబు చెలాయించినా, ఈ పని దగ్గరకొచ్చేసరికి నేనెంత చెబితే అంత. ఎలా చెయ్యమంటే అలా చేస్తాడు. ఎలా ఉండమంటే అలా ఉంటాడు. తనంత తనే ముద్దుగా మొగుడా అని పిలిచిన సందర్భాలు కూడా ఉన్నాయి.
గాయత్రివి గట్టిగా ఉన్నాయనీ, నావప్పుడే వాడిపోతున్నాయనీ దిగులుపడి తను నా రొమ్ముల్ని సుకుమారంగా వత్తుతుండడం నాకేమీ అంత సుఖంగా ఉన్నట్లనిపించలేదు. మరీ అంతగా అవి జారిపోయిన రోజున బాడీతో బాగా బిగించి కట్టుకుంటానుగానీ, ఇప్పుడు మాత్రం ఎప్పటిలాగే పిసికెయ్ బావా అనాన్ను. "వద్దురా!" అని గారం గుడిశాడు. నాకిలా బావుండలేదని ఖచ్చితంగా చెప్పేశాను. ఏళ్ళ తరబడి అలవాటైపోయిన అనవాయితీని ఒక్కరోజులో మార్చేసులోవాలంటే కష్టమనీ నీతిబోధ చేశాను. అయితే నీ ఖర్మ అంటూ పౌరుషం కొద్దీ పది నిముషాలపాటు రెండూ వడిదిప్పి వదిలేశాడు. అంత చేశ్తేగాని నాకూ డాంట్లో మజా కంపించలేదు. ఇక తనని మీదెక్కించేసుకుందామని "పడుకుందాం రా!" అన్నాను.
"వద్దురా.. నిలబడి చేసుకుందాం" వేళ్ళు లోపలపెట్టి తిప్పుతూ అన్నాడు. తన స్ముఋతిపధంలో ఇంకా గాయత్రి నాట్యం చేస్తోంది. నాలో ఆమెను చూస్తున్నాడు. నన్ను పిసుకుతూ ఆమెని నలుపుతున్నానన్న అనుభూతి పొందుతున్నాడేమో కూడా!
"రొమ్ములేనా? మొలకూడా కనబడిందా?" నవ్వుతూ అడిగాను.
"ప్చ్.. లేదు.. ఎలాగయినా దర్శనం చేసుకుందామని తంటాలుపడ్డాను కాని, అవేమైనా సామాన్యమైన తొడలా! వాటి మధ్యలో తల దూర్చినా బయటకి కంపించదు. నీ తొడా, నాఆ తొడా, కలిపితేగన్ని ఆమె ఒక్క తొడకి సమానం కాదనుకుంటాను."
"మరి ఇంతకాలం నా తొడల్లాంటి తొడలు ఎక్కడ చుండావనేవాడివి - ఇక మీదటలా అనవేమో!!"
"ఛా.. ఛా.. అదేంకాదే.. ఎప్పటికీ నీ అందం నీదే.."
"ఔను గాయత్రి ముందు మాత్రం తీసికట్టు..."
"నువ్వలా అపార్ధం చేసుకుంటే ఇక నాపని ఖాళీ! సరదాకన్న మాటలు సీరియస్ గా తీసుకోకూడదు. కాళ్ళు దూరంగా జరుపు..."
"ఊఁహుఁ..."
"నా బుజ్జివి కదూ... పోనీ, నువ్వన్నట్టే మంచం మీదకి పోదాం..."
"వద్దు నిలబడే చేసుకుందాం... కాని -నా తొడల్లో నీ తల ఎంతదాకా ఇముడుతుందో ముందు చూడాలి"
నేనామాటా అనగానే పక్కున నవ్వేశాడు. తన టంగ్ టిక్లింగ్ అంటే నాకు అపరిమితమైన వ్యామోహమని బావకి తెలుసు. "అనవసరంగా నన్ను హడలగొట్టేశావ్ కదరా నాయనా! నీకది కావాలని ఇందాకే చెప్పిఉంటే ఈ పాటికి సగం అరగదీసేవాడినా?" అంటూ నా పాదాల మధ్య మోకాళ్ళ మీద కూలబడి, వెనుకవైపు పిర్రలు తడుముతూ ముందువైపు పెదాలతో తడపడం మొదలెట్టాడు. అనాలోచితంగా నా పదివేళ్ళూ అతని ఉంగరాల జుత్తులోకి దూరిపోయాయ్...
ఏమైనా, ఆరోజునుంచీ బావ దృష్టి గాయాత్రి మీద పడిందనే చెప్పాలి. ఆమె నాతో మాట్లాడడానికి వచ్చినప్పుడల్లా వళ్ళంటా కళ్ళు చేసుకుని చూస్తుడేవాడు. ఏదో విధంగా మా సంభాషనణలో జోక్యం చేసుకుని ఆమెతో మాట్లాడడానికి ప్రయత్నిచేవాడు. అతని వ్యవహారం ఆ అమ్మడు కూడా కనిపెట్టింది. "ఈ మధ్య నువ్వు మీ ఆయన్ని చేరనివ్వడం లేదేంటే తల్లీ!" అంది నవ్వుతూనే.
"నీకా అనుమానమెందుకొచ్చింది?" అనడిగాను.
"నీ మొగుడు నాకు సైటు కొడుతున్నాడాని డైరక్టుగా చెప్పేస్తే నేనేమైనా అనుకుంటాననో, ఏమిటో మరి వూరికే అడిగానని" మరో మాటలోకి మలివేసింది. కానీ నాకు మాత్రం తను ముందు అడిగిన మాటకే సిగ్గేస్సినట్టయింది. ఆ సాయంత్రం బావ ఇంటికి రాగానే లెఫ్ట్ అండ్ రైట్ ఇచ్చేసి, ఇల్లు మార్చేయమన్నాను.
"ఇదెక్కడి గొడవ బాబు!" అంటూ నెత్తి కొట్టుకున్నాడు. తన చేతిని నా నెత్తిమీదేసుకుని "గాయత్రి మీద నీకే దురుద్దేశం లేదని నా మీద ఒట్టేసి చెప్పు" అన్నాను. ఒట్టు వేయనన్నాడు. అంటే అర్ధమేమిటి? నాకు ఏడుపు ఆగలేదు.
"ఇక ఆమెవంక కన్నెత్తి చూడను.. నీమీద ఒట్టు.." అంటూ నన్ను ఆలింగనం వ్హేసుకుని నా కన్నీటిని తన పెదాలతో తుడిచాడు. అప్పట్నుంచీ నిజంగానే ఆమెవంక చూడ్డం మానేశాడు.
రంగారావు ఇక్కడకి రావటం ఇదే మొదటిసారి కాదు. గాయత్రి పెర్సనాల్టీ అతన్ని ఇదివరకే ఆకర్షించుకొని ఉండొచ్చు. ఇప్పుడామె తన మొలవంక ఆసక్తిగా చూస్తోందన్న సంగతి అతని ఏ మాత్రం పసిగట్టినా ఈ కాంపౌండులో మళ్ళీ చిన్న దుమారం లేచే ప్రమాదముంది.
ఆ సాయంత్రం బావ రావటం ఆలశ్యమైంది. అప్పటికి నేను వంట చేసుకుని స్నానంచేసి, పిల్లల్ని చదివిస్తూ కూర్చున్నాను. ముందు వరండాలో సైకిలు స్టండు వేస్తోన్న చప్పుడు చెవిన పడగానే "నాన్నా.. నాన్న.." అంటూ పిల్లలిద్దరూ ఒకరి వెనకారొకరు పరుగెత్తారు.
ఆఫీసునుండి వచ్చేటప్పుడు వాళ్ళకి ఏదొక చిల్లర తిండి పట్టుకురావడం బావకి అలవాటు. అఫ్*కోర్స్, నాకు పువ్వులు కూడా రెగ్యులర్*గా తెస్తుంటాడు.
గదిలో అడుగు పెడుతూనే నా వంక చిలిపిగా చూస్తూ సన్నగా విజిల్ వేశాడు బావ. ఆ రోజు నేను ఎర్రంచు తెల్లచీర కట్టుకోవడమే అతని ఆందానికి కారణం. తెల్లచీర కట్టుకుంటే నేను చాలా అందంగా ఉంటానంటాడు తను. మొన్న పుట్టిన రోజుకి ఆ చీర తనే ప్రజంట్ చేశాడు. సంచిలోనుంచి మల్లెపువ్వుల పొట్లం తీసి నాకందిస్తూ "యు ఆర్ వెరీ బ్యుటిఫుల్ డార్లింగ్" అంటూ వాటేసుకోబోయాడు. మా పెళ్ళికి ముందునుంచీ ఆ మాట తన నోటివెంట కొన్ని లక్షల సార్లు విన్నాను. అతని చేతులకు చిక్కకుండా ప్రక్కకి తప్పుకుని "చెమటలు కక్కుతూ వచ్చావ్.. ముందు బట్టలు విప్పుకుని స్నానం చెయ్.. ఆలశ్యమైతే నీళ్ళు కూడా చల్లరిపోతాయ్" అన్నాను.
ఈ లోగా మా చిన్నాడు అతని చేతిలో సంచి లాక్కుని దాంట్లోవున్న మామిడిపళ్ళు క్రింద గుమ్మరించేడు. "సరే రాత్రికి ఎలా తప్పించుకుంటావో చూస్తాను" అన్నట్టు నావంకో వాడి చూపు పారేసి బట్టలు విప్పుకోడాని కుపక్రమించాడు. నీళ్ళు తోడడానికి నేను లోపలికి వెళ్ళాను.
పైన మంగుళూరు టైల్స్ రూఫ్ కావడం చేత రాత్రిళ్ళు కూడా లోపల చాలా వేడిగా వుంటుంది. అలాగని బయట పడుకోడానికి నాకిష్టముండదు. ఇద్దరు పిల్లల్నీ వేసుకుని తను ముందు వరండాలో బిచాణా వేస్తాడు. నేను గదిలోనే గుమ్మం దగ్గర పక్కవేసుకుని, ఫేను పెట్టుకు పడుకుంటాను. పెద్దాడు త్వరగానే పడుకుంటాడుగాని, చిన్నాడికి ఓ పట్టాన నిద్రపట్టదు. వాడికి ఓపికగా పిట్ట కధలవీ చెప్పి పడుకోబెడతాడు. అప్పటికి సాధారణంగా నాకూ కునుకు పట్టేస్తుంటుంది. ఆ రోజు కూడా అంతే అయ్యింది.
చెక్కిలి మీద నునువెచ్చగా తగిలిన అధరాల స్పర్శకి మెలుకొవొచ్చి కళ్ళు తెరిచాను. "అప్పుడే నిద్రా?" అంటూ రెండో బుగ్గను కూడా ముద్దెట్టుకున్నాడు బావ. మేము చేసుకుని మూడు రోజులైంది. ప్రక్కకి జరిగి తనకి చోటిచ్చాను. గదిలో బెడ్ లైటు వెలుగుతోంది. మాది చివరి పోర్షన్ గనుక అటు ఎవరైనా వస్తారేమోనన్న బెడద లేదు. అయినా తలుపు తీసుండగా చేసుకోవడమంటే ఎలాగో ఉంటుంది. ప్రక్క గదిలో రంగారావు పడుకున్నాడు. పోనీ తలుపులు వేసేసుకుందామనుకుంటే బయట పిల్లలుండిపోతారు. "లైటు తీసెయ్యి" మెల్లగా బావ చెవి కొరికాను. అప్పటికే తను బ్లవుజు హుక్స్ తీసేశాడు. లోపల బాడీ వేసుకోలేదేమో "ఇప్పుడు మనల్నెవరు చూస్తారు లెద్దూ" అంటూ పిసుకుడు మొదలెట్టాడు.
నాకు షడన్ గా గాయత్రి మధ్యాహ్నం చూపించిన సీను గుర్తొచ్చింది. బావ లుంగీలోకి చెయ్యి పోనిచ్చి అతని మగతనాన్ని బయటకు తీశాను. అయ్యగారప్పుడే మంచి టెన్షన్ మీద ఉన్నాడు. మునివేళ్ళతో పట్టుకుని పరిశీలనగా చూశాను. ఒక గీతను చెరపకుండా చిన్నదానిని చెయ్యాలంటే దాని ప్రక్కన మరో పెద్దగీత గీయాలి! ఇంతకాలం నా కళ్ళకి ఎంతో పెద్దవాడిగా కనిపించిన బావ, ఇప్పుడు చాలా చిన్న వాడిలా అవుపిస్తున్నాడు. "బావకి కూడా రంగారావుకిన్నంత వుంటే...?" నా ఆలోచనలు చాలా దూరం పోయాయి. పొజిషన్ చూసొస్తానని చెప్పి వెళ్ళిన గాయత్రి మళ్ళీ నాకు కనిపించలేదు. ఆమె వెళ్ళాక ఏం జరిగిందో ఏమిటో తెలీదు.
ఒక రొమ్ము నోట్లో పెట్టుకు చీకుతూ, చీరాలోకి చేయి పోనిచ్చి బటన్ నలుపుతున్నాడు బావ. అతని చేష్టల్ కన్నా నా బుర్రలో మెదులుతున్న ఆలొచనలే నన్నెక్కువగా ఉద్రేకపరిచాయనుకుంటాను. బావ మూవ్మ్మెంట్సు నాకు బాగా తెలుసు. కాసేపటికి తన వేళ్ళు నా రెమ్మల మధ్య ప్రవేశించి రాపిడి మొదలెడతాయ్. "రైట్" అంటే రాకెట్ నాలో దిగిపోతోంది. ఇవ్వాళ ఆ రొటీనంతా జరిగే వరకూ ఆగేలాలేదు నా పరిస్థితి.
"వచ్చెయ్ బావా" అంటూ తొడలు ప్రక్కలకి విరుచుకున్నాను. "అప్పుడేనా?" అన్నట్టు చూసి మధ్యకి జరిగాడు. అతని మగరాయుడు నా గుప్పిట్లోనే ఉన్నాడు గనుక వెంటనే గాడిలో అడ్జస్టు చేసుకుని "ఊ" అంటూ నడుం పైకెత్తాను. తన ప్రమేయం లేకుండానే సగం సరుకు నాలో సర్ధుకుపోయింది. మిగిలిన సగం చిన్న జర్కుతో దూసుకుపోయింది. ఒక చేతిని నా వీపు క్రిదకి దూర్చి, నా చేయి క్రిందికి జరిగింది. బావ మొత్త నా మొత్తకి అతుక్కుపోయింది. ఆ మధ్యలోకి నా వేళ్ళు దూరడానికి కూడా జాగా లేదు కాని- నాలో ఇంకా చాలా ఖాళీ ఉన్నట్టనిపిస్తోంది. నా కన్నెపొరను తునాతునకలు చేసిపారేసి తను నాలో ప్రవేశించిన నాటినుచి ఈ నాటివరకూ ఎప్పుడూ నాకిట్లాంటి వెలితి కనిపించలేదు. ఇవ్వాళ నేను సాగిపోయానో, అతను చిక్కిపోయాడో తెలీదు!! అసహనంగా మెత్తను కదిలించాను. "చెయ్యమంటావా?" అని నవ్వేడు బావ. నీది నాకు చాలలేదని చెబితే ఏమనుకుంటాడో?
"చేద్దూగాని కానీ, ఒకటి రెండు వేళ్ళు కూడా వెడతాయేమో చూడు..." నవ్వుతూ అన్నాను.
వాంచ మరీ విపరీతంగా విజృంభించినప్పుడు ఇటువంటి క్రొత్త -క్రొత్త ప్రయోగాలు చేస్తూండడం ఇద్దరికీ అలవాటే గనుక, నా ప్రతిపాదనను తను అపార్ధం చేసుకోడానికి అవకాశం కలగలేదు. చిటికినవేలూ, బొటనవేలూ మినహా మధ్య మూడు వేళ్ళూ తమాషాగా లోపలికి జొప్పించి ఎలా ఉందనడిగాడు. ఏం చెప్పనూ? రెమ్మల దగ్గర కావలసినంత టైటుగా ఉంది. కాని, లోపల దానంత పొడుగూ వేళ్ళు దూరగలవా? అక్కడి వెలితి -వెలితిగానే ఉండిపోయింది. ఇక లాభం లేదనిపించింది. బావను పైకి లేచిపొమ్మన్నాను. మరో సజ్జెషన్ ఏదో ఉంటుందని ఊహించి మాట్లాడకుండా ప్రక్కకి జరిగి కూర్చున్నాడు. ఆ లేవడంలోనూ మళ్ళీ కూర్చోవడంలోనూ తన లుంగీ కాస్తా ఊడిపోయింది. నేనూ పైకి లేచి నిలబడి "రా బావా" అంటూ చెయి అందించేను. తలుపులు తీసే ఉన్నాయన్న సంగతి కూడా ఆ సమయంలో నాకు గుర్తులేడు. పట్టెమంచం మీద అడ్డంగా పడుకుని, చీర పైకిలాగేసుకుని "ఇప్పుడు పెట్టు బావా" అంటూ ఆశగా చూశాను. ఆ పొజిషన్ తనకి కొట్టినపిండి. నా మోకాళ్ళూ పట్టుకుని వెనక్కిలాగి రెండు కాళ్ళు భుజాలమీద వేసుకున్నాడు. నా పిర్రలు సరిగ్గా పరుపు అంచు మీదున్నాయ్. అతని అంగం నా రెమ్మల అంచులకి తగులుతోంది. "ఊ త్వరగా పెట్టు బావా.." అసహనంగా అరిచాను. తనే గురి చూసుకుని గుచ్చేశాడు. ఇందాకటికన్నా ఇప్పుడు కాస్త మెరుగ్గా కుదిరింది మోపు. ణేను బాగా కాక మీదున్నానన్న సంగతి తనకి అవగాహనైపోయింది గనుక బావ వెంటనే ఊపుడు మొదలెట్టాడు.
మామూలుగా పడుకుని చేయించుకోవడంకన్నా ఈ పొజిషన్ లో సాగే షంటింగ్ లో రెండు సంగతులు నేను బాగా లైక్ చేస్తాను. ఒకటి పని చివరివరకూ తను నా వక్షోజాలను వడిదిప్పి లాగుతుండొచ్చు. రెండు సావకాశంగా నిలబడి అతను జమాయించి కొట్టే ప్రతీ దెబ్బ స్ట్రేయిట్ గా నా గుండెవరకూ తగుల్తుంటుంది. లోపలంతా బాగా లూబ్రికేట్ అయ్యుండడం చేత తన మొత్త నా మొత్తని ఢీ కొట్టినప్పుడల్లా లబక్ లబక్ మని చప్పుడు కూడా వస్తోంది. రెండు రోజుల్నుంచి ఈ వ్యవహారం నాగా పడిపోవడం చేతనో ఏమిటోగాని, నేను సరిగ్గా ఎదురొత్తులివ్వటం ప్రారంభించిన కొద్దిసేపట్లోనే బావ జావకారిపోయాడు. నేనేమో ఇంకా అంతూ దరి తెలియకుండా కొట్టుకుంటున్నాను. అటువంటి సమయంలో అతను అవజేసుకుని షంటింగ్ ఆపేసి నా మీదకు ఒరిగిపోవడం నాకు తల తీసేసినట్టనిపించింది.
"అయ్యో! నాకికా అవలేదు బావా!!" అన్న మాటలు నా నోటివెంట అనాలోచితంగా వచ్చేశాయ్! ఇటువంటి కంప్లయింట్ ఇంతకు ముదెప్పుడూ విని ఉండలేదేమో, నా మొహంలోకి ఆశ్చర్యంగా చూశాడు.
"ఇవ్వాళెందుకో మహా కసిగా ఉంది బావా" అని తన బుగ్గలు ముద్దెట్టుకున్నాను.
అత్ని ఉదేకమంతా ఆఖరి డ్రాపువరకూ నాలోకి దిగజారి పోవడంతో రెమ్మల మధ్య అంగం అంతకంతకూ ముడుచుకుపోతోంది. మొత్తం మూడురోజుల స్తాకు ఒకేసారి దింపేయడంవల్ల గిన్నె నిండిపోయింది. నాకు అయినా అవకపోయినా, అతను అవజేసుకున్న దానిని వదిలించుకోవాలిగా? లేవడానికి మన్స్కరించడంలేదు. లంగాతో తుడుచుకుందామంటే ఆ జిడ్డు మళ్ళీ నాకే అంటుకుంటుంది.
"నువ్వు మరో లుంగీ తీసుకొందూగాని, ఆ లుంగీతో తుడిచెయ్ బావా" అన్నాను.
పాపం మాట్లాడకుండా లేచి క్రింద పడున్న లుంగీ తెచ్చి తను ఒలకబోసిందంతా క్లీన్ చేశాడు. నేను తలగడమీదకు జరిగాను. తను వెనక గదిలోకి వెళ్ళాడు. నీళ్ళగది దూరంగా ఉంటుంది గనుక రాత్రుళ్ళు ఇటువంటి అవశిష్టాలేమైనా ఉంటే అక్కడే కటకటాల దగ్గర కానిచ్చేసి రెండు చెంబుల నీళ్ళు కొట్టేస్తుంటాం.
తడి వొళ్ళు తుడుచుకోకుండానే నా ప్రక్కలోకి చేరాడు. నేను ఇంకేమీ డిలే చేయకుండా అతని తొడల్లోకి చేయి దూరుస్తూ "నీ బలం... పూర్తిగా పిసికెయ్ బావా" అని ప్రక్కకి తిరిగాను. సెకండ్ షో స్టార్టయింది.
ఈ సారి మాత్రం పట్టుదలగా అణిచిపెట్టి కొట్టి నాచేత అయిందనిపించాడు. నేను వెనక్కెళ్ళి కడుక్కొని వచ్చేసరికి పెట్లోనుంచి తీసిన ఇస్త్రీ లుంగీ మడతలు విప్పుతూ, కుతి తీరినట్టేనా, ఇంకో షాటు కూడా వేయమంటావా?" అనడిగాడు.
అప్పటికే వళ్ళంతా చెమటెక్కిపోయింది. "ఇక చాల్లే బాబు" అని నా పక్కమీద నడుం వాల్చేశాను. తను ఓ సిగరెట్టు వెలిగించుకొని బయటకెళ్ళి పిల్లల ప్రక్కన ఒరిగాడు.
భావప్రాప్తి పొందినది ఒక్కసారే అయినా, మొత్తం మీద రెండు ఫిటింగులయ్యయేమో ఒళ్ళు బాగా అలసిపోయింది. పక్కమీదికిలా ఒరగడంతోనే కళ్ళమీదకి నిద్ర కమ్ముకొచ్చేసింది.
అలా ఎంతసేపు పడుకున్నానో తెలీదు.
చెవిలో నోరు పెట్టి "ఏయ్.. లేవ్వే" అని బావ జబ్బ పట్టుకు కుదపడంతో తృళ్ళిపడి కళ్ళు తెరిచాను. "ష్.. చప్పుడు చెయ్యకు" చూపుడువేలు పెదాలకడ్డంగా పెట్టి రహస్యంగా అన్నాడు. అసలే మంచి నిద్దట్లోంచి లేచానేమో భలే భయమేసిపోయింది. గబుక్కున లేచి కూర్చున్నాను. తను బయట్నుంచి నా పక్కమీదకొచ్చి కూర్చోవడం కూడా నేనెరగను. "ఏమయింది బావా?" వణికిపోతూ అడిగాను.
"ఆదిమూర్తి చిన్నాన్న కొడుకెవడో వచ్చాడు కదా, గాయత్రి వాడితో వేయించుకొంటున్నట్టుంది! ప్రక్క పోర్షన్ లోంచి దాని నవ్వులూ, గుసగుసలూ వినబడుతున్నాయ్!! అతి మెల్లగా చెప్పాడు.
నా చెవుల్ని నేనే నమ్మలేకపోయాను. "నిజంగానా?" నా గుండె ఎందుకో దడదడా కొట్టేసుకొంటోంది. నేనే ఏదో తప్పు చేసినట్టు నిలువునా వణికిపోయాను.
"నేనూ అలా నమ్మలేక జాగ్రత్తగా వెళ్ళి కిటికీలోంచి చూశాను. బట్టలన్నీ విప్పేసుకొని మంచం మీద పర్వతంలా పడుకొనుంది. వాడూ బేర్ బాడీతోనే ఉన్నాడు. దాని మీదకు ఒరిగి కూర్చుని అవి పట్టుకు పిసుకుతున్నాడు. మరి ఇదే మొదలో ఇంతకుముందేమైనా షోలు పడ్డాయో తెలీదు! లంజముండకి వంట్లో ఎంత కొవ్వుందో, అంతకు రెండింతలు కుతి కూడా వున్నట్టుంది. వాడి అంగాన్ని గుప్పిటతో పట్టుకుని ఆడిస్తోంది అదేదో పెద్ద పతివ్రత అన్నట్టు.

*** సమాప్తం ***

(Typed by Satish bro)

[Vikatakavi02]

గుమ్మడికాయలు

వేసవి వస్తోందంటేనే రెండు మూడేళ్ళనుంచి జనానికొకరకమైన బెంగ పట్టుకొంటొంది. పల్లెటూళ్ళల్లో ఉండే వాళ్ళకి మంచినీళ్ళ చెరువులూ, నూతులూ ఎండిపోతాయేమోనన్న బెంగా. పట్టణాల్లో ఉండేవాళ్ళకి పైపులు సరిగ్గా పడవేమోనన్న బెంగా ఎప్పుడూ వుంది. మరి ఈ కొత్త బెంగ ఏమిటయ్యా అంటే- కరెంటు కొరతకు సంబందించిన బెంగ.
దీనివల్ల పల్లెటూళ్ళు ఎలా ఎఫక్టవుతున్నాయోగాని పట్టణాలకైతే పగటిపూట కనీసం నాలుగ్గంటలూ రాత్రిపూట రెండుగంటలూ పూర్తిగా సప్లై నిలిపివేయడం జరుగుతుంటుంది. ఇదిగాక, ఇన్ని యూనిట్లకి మించి కాలిస్తే డబుల్ ది రేట్ అన్న హెచ్చరిక కూడా చేయబడుతుంది.
ఎలక్ట్రిసిటీ సప్లయికి కూడా ఇటువంటి రేషన్ పెట్టడం ఎందుకు జరుగుతోంది? అని ఆలోచించి యధార్ధ పరిస్థితిని అర్ధం చేసుకోడానికి ప్రయత్నించే వాళ్ళెంతమందుంటారు? చీకట్లో దీపాలు ఆర్పివేసుకోడానికీ, ఉక్కబోస్తున్నప్పుడు ఫేన్ ఆన్ చేసుకోడానికీ కూడా లేనిపోని ఆంక్షలేమిటని ప్రభుత్వాన్ని దుయ్యబట్టే ప్రభుద్దులు మాత్రం ప్రతిచోటా కనిపిస్తారు. ఎలక్ట్రిసిటీ బోర్డుమీదనే ఈ నిందనంతా మోపేసి తమ ఉక్రోషాన్ని వెళ్ళబోసుకునే వాళ్ళు కూడా లేకపోలేదు.
ఐతే-
ఈ వేసవిలో- ఆ లొకాలిటీలో సాయంత్రం ఆరున్నర గంటలనుంచి రాత్రి ఎనిమిదింటివరకూ పవర్ కట్ జరుగుతున్నందుకు ప్రతీ శనివారం ఓ కొబ్బరికాయ కొడతానని వెంకటేశ్వరస్వామికి నిండు మనసుతో మొక్కుకున్నాడు భుజంగరావ్...!
జేబులోంచి తీసే ప్రతి పైసానూ తూచి చూసి ఖర్చు చేసే మనిషి. ప్రతి శనివారం కొబ్బరికాయ నిమిత్తం రూపాయిపైగా ఖర్చు చేయడానికి నిర్ణయించుకున్నాడంటే డెఫినిట్ గా దీనిలో ఏదో కుంభకోణముందనే అనుకోవాలి.
అదీగాక సరిగ్గా వంట వండుకొనీ భోజనాలు చేసే టైముకి దీపాలు లేకుండా పోతున్నాయని అందరూ అఘోరిస్తుంటే, అతనొక్కడూ అది పెద్ద వరంలా భావించి చంకలు కొట్టుకోవడం ఇంకా గొప్ప సర్ప్రైజు కడూ!!
భుజంగానికిప్పుడు ముప్పైయేళ్ళు ఎగ్జాట్టుఘా ఆరేళ్ళ్ క్రితం అతనికి అగ్నిసాక్షిగా పెళ్ళయింది. ఐతే ఈ విషయం మాత్రం అతనెవరికీ చెప్పడు. చెబితే, నీ పెళ్ళామేదని అవతలివాళ్ళు టక్కున అడిగేస్తారని భయం. ఆ మాటకొస్తే తనకి పెళ్లయిందన్న విషయం తనే మర్చిపోయాడేమో అనుకోవచ్చు. ఆ పెళ్ళి వ్యవహారమంతా ఇప్పుడొక పీడకలగా ఫీలవుతుంటాడు తను.
ప్రేమా, గీమా అనకుండా పెద్దవాళ్ళు ఏరికోరి కుదిర్చిన పిల్ల మెడలోనే ఎంతో సంబరంగా మూడు ముళ్ళూ వేశాడు. మరి అది ఆ ముహూర్తబలమో, తన అర్ధాంగిగా వచ్చిన అమ్మాణీ లోపమో తెలియదు. శోభనమ్నాటి రాత్రినుంచే ఆ పిల్ల అతన్ని ఎదిరించి మాట్లాడ్డం మొదలెట్టింది. కొత్త మోజుగనుక సర్ధుకుపోవడానికి ప్రయత్నించాడు. అది ఆమె అలుసుగా తీసుకుని ఇంకా మీదెక్కిపోవడం మొదలెట్టింది.
డబ్బు విషయంలో మొదట్నుంచీ అతను కొంచెం జాగ్రత్తైన మనిషి. ఆమె దానికి సుద్దవ్యతిరేకం- చూసిన సినిమాయే నాలుగుసార్లు చూడ్డం, సినిమాల్లో చూపిన చీరలూ, నగల్లంటివి తనకీ కావాలని గొంతెమ్మ కోరికలు కోరడం చేస్తుండేది. తనకొచ్చే గుమస్తా జీతంతో అవన్నీ ఎక్కడ సమకూర్చగలదు తనూ? ఆ మాత చెబితే- ఛా నీలాంటి పిసినిగొట్టు మొగుడు దొరకడం నా ఖర్మ! అని నెత్తి బాదుకొంటూ శోకండాలు పెట్టేది అది. ఆమె అమాయకత్వమో, మూర్ఖత్వమో కూడా అంతుపట్టేది కాదు భుజంగానికి. అలాగే రెండేళ్ళు నెట్టుకొచ్చాడు. ఆమె వైఖరి ఏ మాత్రం మారలేదు.
అతనిలో సహనం చచ్చిపోయింది. తన మాటము కాదన్నప్పుడల్లా చావదన్నడం ప్రారంభించాడు. వాళ్ళ గొడవ ఆలకించిన ఇరుగు పొరుగువాళ్ళు కూడా అమ్మాణీనే మందలిస్తుండేవారు. కొంతమందయితే ఆ పిల్లకి చిన్న పిచ్చి ఉందేమో! అన్న సందేహాన్ని వెలిబుచ్చారు. అది భుజంగం చెవినబడి, ఒకసారామెను డాక్టరుకి చూపిద్దామనుకునేతలో మావగారు చక్కా వచ్చాడు. మొగుడు రోజూ తాగొచ్చి తనని చితక బాదుతున్నాడని అమ్మాణీ ఉత్తరం వ్రాసిందట.
ఆ పెద్దమనిషి ముందూ వెనకా ఆలోచించకుండా వచ్చీ రావడంతోటే అల్లుడి మీద అగ్గిఫైరైపోయాడు. దాంతో భుజంగానికీ చిర్రెత్తింది. "నీకూతురు నీకు అంతగా అబ్బురమైతే, తీసుకెళ్ళి నీ ఇంట్లోనే పెట్టుకో... ఇక్కడింకేమైనా వాగావంటే ఇద్దర్నీ మెడ పట్టుకొని బయటకు గెంటేస్తాను" అని ఇంటికప్పు లేచిపోయేలా అరిచాడు. దాంతో ఆ పెద్దమనిషి మరి నోరెత్తకుండా కూతుర్ని తీసుకొని పౌరుషంగా వెళ్ళిపోయాడు.
అంతే-
ఇప్ప్పటికి మూడేళ్ళుపైనయింది. భుజంగం అక్కడికి వెళ్ళినదీ లేదు. అమ్మాణీ ఇక్కడికి వచ్చినదీ లేదూ! ఏదో విధంగా ఈ భార్యా భర్తల్ని మళ్ళీ కలుపుదామని ఇరుపక్షాల పెద్దలూ నడుములు బిగించి ఏవో ప్రయత్నాలు చేశారుగానీ ఏవీ ఫలించలేదు. ప్రజలకి జడిసి తల్లీతండ్రీ ఎంతగానో నచ్చచెప్పబోతున్నా మొగుడి తాపులకి జడిసి అమ్మాణీ కాపురానికి రావడానికి ససేమిరా ఒప్పుకోవడంలేదు.
ఇటువంటి పరిస్థితిలో భుజంగానికి విశాఖపట్నం ట్రాన్స్ఫరొచ్చింది. ఇదీ తన మంచికే వచినట్టు ఫీలై జాయినింగు టైము కూడా వాడుకోకుండా డ్యుటీలో చేరిపోయాడు. అదృష్టశావత్తూ ఆఫీసుకు దగ్గరలోనే మకాంకి గది దొరికింది.
ఆ గది కుదుర్చుకోడానికి వెళ్ళినప్పుడు, అతను భార్యా సమేతంగా దిగబోతాడనుకొని ఇది ఒంటి ప్రాణికేగానీ జంటకు చాలదు నాయనా అని నవ్విందా ఇంటావిడ.
ఆమె పేరు వరలక్ష్మి. ఆవిడ మాటకి తను కూడా నవ్వుతూ నేను ఒంటి ప్రాణినేనండీ అనేశాడు భుజంగం. ఓ క్షణం అతని మొహంలోకి ఆశ్చర్యంగా చూసి "నీకింకా పెళ్ళికాలేదా నాయనా?" అనడిగిందావిడ. సమాధానం చెప్పడానికి నోరు పెగలక, ఏం చెప్పాలో తొచక తల అడ్డంగా ఆడించి ఊరుకున్నాడు తను.
అప్పట్నుంచీ ఏదైనా సంధర్భం వచ్చినప్పుడల్లా- "తల నెరిసిపోతేనేగానీ పెళ్ళి చేసుకోవేమిటయ్యా పంతులూ?" అని పరిహాసం చేస్తుంటుందావిడ. దానికింకేం మాట్లాడలేక ఆ టాపిక్ మార్చేయడానికి మరో సంగతేదో ఎత్తుకుంటాడు భుజంగం.
తన పనేమిటో తన లోకమేమిటో తనదేగాని, ఇతరుల విషయాల్లో అనవసరంగా జోక్యం చేసుకుని అధికంగా మాట్లాడే స్వభావం కాదు వరలక్ష్మిది. భగవంతుడు తమకి కలిగిస్తున్న దాంట్లో ఎదుటివాళ్ళకి చేతనైనంత సాయం చేద్దామనుకునే మనిషామె.
ఆవిడ మొగుడు వెల్డరు స్వంతంగా చిన్న వర్క్ షాప్ పెట్టుకున్నాడు. రాబడి బావుంది. తను అట్టే చదువుకోలేదు గనుక, తన ముగ్గురు కొడుకుల్నీ బాగా చదివించి పైకి తీసుకురావాలని అతని సంకల్పం. పిల్లలు కూడా తెలివైన వాళ్ళే పెద్దవాడు నైంత్ క్లాసు చదువుతున్నాడు. రెండోవాదు ఆరవ తరగతిలోకొచ్చాడు. ఆఖరువాడు రెండో తరగతి ఆ ముగ్గురి పిల్లలకీ భుజంగమంటే ఎంతో ఇష్టం. అంకుల్ అంకుల్ అంటూ ఎంతో అభిమానంగా తిరుగుతారు. ఆఫీసునుంచి వచ్చాక మళ్ళీ బయటకు వెళ్ళే పనుండదు భుజంగానికి. వీధిలోకి వెడితే ఏదొక లేనిపోని ఖర్చూ, కాళ్ళపీకుడూ అన్న ధోరణిలో ఆలోచిస్తాడు. అందుకని, సాయంత్రం పూటంతా ఆ కుర్రాళ్ళతోనే కాలక్షేపం చేసేస్తుంటాడు. ఇక భోజనానిక్కూడా ఎక్కడికీ వెళ్ళాల్సిన పన్లేదు. స్వయంపాకమే! కూర రెండు పూటలకీ కలిపి ఉదయమే తయారు చేసేస్తాడు. సాయంత్రం రావడంతోనే కాసిన్ని బియ్యం కడిగి స్టౌ మీద పడేస్తే పదినిముషాల్లో అన్నమైపోతుంది. ఇంక పనేముంటుంది?
"ఎలాగూ స్టౌ ముట్టిస్తావు గనుక సాయంత్రానికి వేరే ఇంత కూరేదో వండి పడేసుకుంటే వేడివేడిగా తినొచ్చు కదయ్యా పంతులూ?" అని, రెండు మూడు సార్లు పెద్దమనిషి తరహాగా సలహా ఇచ్చింది వరలక్ష్మి. దానికతను వినీ విననట్టూరుకోవడంతో మైంకా మాటెత్తడం మానేసిందామె. అయితే-
కూరా నారా లేకుండా ఏ మజ్జిగతోనో అతను కాలక్షేపం చేసేస్తున్నాడని అనుమానం కలిగినప్పుడల్లా తను వండిన దానిలో ఓ గిన్నెడు కూర తీసి పిల్లలతో పంపిచడమో స్వయంగా తనే తీసుకెళ్ళి అందివ్వడమో చేస్తుంటుంది. ఇదంతా అతని ఒంటరి జీవితం పట్ల సానుభూతేగాని లోపల మరో ఉద్దేశ్యం ఉండిగాదు.
ఆ మాటకొస్తే! జూలపాలమ్మ విషయంలో ఇంకా చాలా ఉదారంగా ఉంటుంది తను. వరలక్ష్మికి ఆవిడ దూరపు బంధువు. కొంచెం బీద స్థితిలో ఉన్న కుటుంబం వాళ్ళది. మొగుడు ఏదో బట్టల షాపులో సేల్సుమాన్ గా పంచేస్తున్నాడు. అతను తెచ్చేది మహా అయితే నూట ఏభై ఉండొచ్చు. ఈ రోజుల్లో ఆ జీతమేపాటిది? వేడ్నీళ్ళకి చన్నీళ్ళుగా ఉంటుందని (ఇంకా పిల్లా పీతా లేదుగనుక) తీరిక వేళల్లో కాయితం సంచులు తయారుచేసి అమ్ముతూ నాలుగు రాళ్ళు సంపాదిస్తోంది జూలపాలమ్మ.
వరలక్ష్మికి, జూలపాలమ్మ ఆర్ధిక స్థితిపట్ల అంతో ఇంతో సానుభూతి ఉంది. తన ఇంట్లో చేసుకున్న ఏ వంటకమైనా ఆమెకి పెట్టడం, ఆపూట వండిన కూరా, పులుసూ లాంటివి ఇవ్వడం, అవసరమున్నప్పుడు రూపాయి, అర్ధా సర్ధుబాటు చేయడం ఇత్యాడి సహాయాలెన్నో చేస్తుంటుంది. జూలపాలమ్మ కూడా ఇక్కడ నుంచి ఏదొకటి మోసుకుపోవడానికొచ్చినట్టుగాకుండా బియ్యం ఏరడమనీ, పప్పురుబ్బడమనీ, చేసిపెడుతుంది. ఇంటి పనుల్లో సాయం చేయడానికి వరలక్ష్మికి ఆడపిల్లలు లేరుగనుక, జూలపాలమ్మ అప్పుడప్పుడూ వచ్చి అలా చిన్నపనికీ, పెద్దపనికీ సాయపడుతుండడం, ఆమెకెంతో రిలీఫ్గా వుంటుంది.
సంచులు కట్టడానికి పాత కాగితాలు కొనడం కోసం వరలక్ష్మి దగ్గర ఓ ఐదు రూపాయిలు చేబదులు తీసుకెడదామని వచ్చింది జూలపాలమ్మ ఒకరోజు.
దురదృష్టవశాత్తూ, ఆవేళకి, వరలక్ష్మి దగ్గర కూడా డబ్బులేదు. ఏం చేయడానికీ తోచక దిగులుగా కూర్చొంది జూలపాలమ్మ. అంతలోనే ఆఫీసునుండి తిరిగొచ్చాడు భుజంగం. పోనీ ఈ సారికి మన పంతుల్ని అడిగి చూడకూడదూ? అని యధాలాపంగా నవ్వుతూ అంది వరలక్ష్మి. అప్పటికతనా గదిలో చేరి మూడు నెలలవుతోంది. ఎలా లేదన్నా వారానికి మూడు నాలుగు రోజులు జూలపాలమ్మ అక్కడికి విధిగా వస్తుంటుంది గనుక, ఆ ఇద్దరికీ అంతో ఇంతో పరిచయం కూడా ఏర్పడింది. అయితే, ఎప్పుడేం మాట్లాడుకున్నా వరలక్ష్మి సమక్షంలోనేగాని విడిగా మాట్లాడుకునే సంధర్భం ఎప్పుడూ రాలేదు. అందుచేతనే ఆవిడా మాటనడంతోనే గమ్మున సిగ్గు పడిపోయింది జూలపాలమ్మ. భుజంగానికి ఆ సంగతేదో అర్ధం కాక, మామూలుగా ఏ సినిమా గొడవో అయ్యుండొచ్చునన్న ధోరణిలో తాళం తీయబోతున్న వాడల్లా గబుక్కున వెనక్కు తిరిగి "ఏమిటండీ అక్కయ్యగారూ?" అనడిగాడు.
వరలక్ష్మి నవ్వుతూనే విషయం చెప్పింది. వెంటనే జూలపాలమ్మ వైపు చూశాడు. అప్పటిదాకా గుమ్మ్మం ప్రక్కన గోడకి జారబడి కూర్చున్నదల్లా తువ్వున లేచి నిలబడి "అవునండీ... రెండు మూడు రోజుల్లో మళ్ళీ అప్పు తీర్చేస్తాను" అంది సిగ్గుపడుతూ. అసలీ విషయం తనంత తానే డైరక్టుగా ఆడిగుంటే అతని సమాధానమెలా వుండేదో మరి ముందుగా వరలక్ష్మి కలగజేసుకొని చెప్పడం వలన దానికేముందండీ! మీకు తోచినపుడే ఇవ్వండి అని నవ్వుతూ అక్కడికక్కడే జేబులోంచి కాయితం తీసి అందించాడు. అదామె అబ్బురంగా తీసుకోవడంలో ఒకరి వేళ్ళొకరికి మృదువుగా తగిలాయి. ఆ స్పర్శ, జూలపాలమ్మలో ఏదైనా సంచలనాన్ని కలిగించిందేమో తెలియదుగాని, భుజంగం మాట్రం తలక్రిందులైపోయాడు.
అసలు పెళ్ళంటూ జరగకుండా ఇప్పటిదాకా బ్రహ్మచారిగానే ఉంటే, పరిస్థితి ఎలా ఉండేదోగానీ, వివాహమై కొంత కాలం దాంపత్య జీవితాన్ని చవిచూసి, ఈ నాడిలా కఠిన భ్రమచర్యాన్ని పాటించవలసిన పరిస్థితి రావడం ఎవరికైనా బాధాకరంగానే ఉంటుంది మరి.
పగలు ఎలా పోట్లాడినా, రాత్రి పక్కమీదకు చేరేసరికి మాత్రం ఎంతో సరదాగా సహకరిస్తూ పనిచేయించుకునేది అమ్మణీ... ఆమెతో గడిపిన ఆ మధుర ఘడియలు మరచిపోదామన్నా మరపురావడంలేదు. ఆమెకి అంత అందాన్నిచ్చిన భగవంతుడు, ఆ పనికిమాలిన మూర్ఖత్వాన్ని ఎందుకు పెట్టాడా? అని అప్పుడప్పుడూ అదేపనిగా ఆలోచిస్తుంటాడు భుజంగం. అంతలోనే, మళ్ళీ విరక్తిభావం కలిగిపోయి ఛా! ఇంకా దానిగురించాలోచించడమేమిటీ! అని గొణుక్కుంటాడు.
కాని, దానివల్ల లోపల దహించివేస్తున్న మదనతాపం చల్లారుతుందా?
పోనీ- ముందు మునుపూ ఏదైనా ఎడ్వెంచర్ చేసుంటే, అమ్మాణీ వెళ్ళిపోయినా ఎదో విధంగా ఎక్కడో ఒక పిట్టను పట్టి పబ్బం గడుపుకునేవాడు. ఆ అనుభవం కూడా లేదు. ఇప్పుడు కొత్తగా ఎవరికైనా వలవేద్దామన్నా ఆ పట్టూ తెలియొద్దూ?
రోజురోజుకీ రగులుతున్న కోరికను జయించలేక అప్పుడప్పుడూ హస్తప్రయోగం చేసుకోవడం మొదలెట్టాడు. కొంతకాలానికి. దానివల్ల కూడా ఆశించినంత సుఖం అందక, ఎంతో ధైర్యం చేసి నిరోధ్ ఒకటి కొనుక్కుని ముండ దగ్గరకి వెళ్ళాడు. ఇది జరిగి చాలాకాలమైంది. చెయ్యక చెయ్యక ఆనాడంత సాహసం చేస్తే, పని మధ్యలో నిరోధ్ పిట్లిపోయింది. ఏదైనా రోగం అంటుకుందేమోనని మహా హడలిపోయాడు. కాని, అదృష్టవశాత్తూ అటువంటిదేమీ కలుగలేదు. ఇంకెప్పుడూ ఇట్లాంటి తప్పుడు తిరుగుళ్ళు తిరగకూడదని గట్టిగా రెండు చెంపలూ వాయించుకున్నాడు. అంతే- ఆనాటి నుంచి ఈనాటిదాకా మళ్ళీ ఆడ స్పర్శ ఎలాంటిదో ఎరుగడు తను.
జూలపాలమ్మ మునివేళ్ళ స్పర్శ అతనిలో నిద్రాణమైయున్న కోర్కెల్ని వెన్నుతట్టింది. అమాంతంగా ఆమె పట్ల విపరీతమైన గ్లామరు ఏర్పడిపోయింది. ఇంచుమించు అర్ధరాత్రివరకూ ఆమె గురించి ఆలోచించి, వేడెక్కిన వళ్ళు చల్లార్చుకోడానికి కుడిచేతిని ఉపయోగించక తప్పలేదు.
జూలపాలమ్మకిప్పుడు ఇరవైఎనిమిదేళ్ళు. చాయ నలుపైనా చేవగల ఒళ్ళామెది. ఇంకా పిల్లలు కూడా పుట్టలేదేమో వంపులన్నీ చెక్కు చెదరకుండా ఉన్నాయి. అందం విషయంలో అమ్మణీతో పోల్చే పనిలేదుగాని, అవుసరం తీర్చుకోడానికి మాత్రం అద్భుతంగా పనికొస్తుంది. ఆ చూపులు కూడా అదోమాదిరిగా, కవ్విస్తున్నట్టే ఉంటాయి. అతనిపట్ల ఓ విధమైన ఇది ఉన్నదానిలాగానే అవుపిస్తుంది. దానికితోడు ఇప్పుడు చిన్న సాయం కూడా చేశాడాయే!
నాలుగోనాడు నోటు పట్టుకొచ్చింది జూలపాలమ్మ... "అవుసరానికి దేవుడిలా ఆదుకున్నారు. ఇదుగోనండీ-" అంటూ వరలక్ష్మి సమక్షంలోనే ఐదు రూపాయిలూ తిరిగిచ్చివేసింది. ఈసారి కావాలనే ఆమె వేళ్ళను తాకాడు భుజంగం. వళ్ళు జలదించినట్లుగా అనిపించింది. ఓరగా మొహంలోకి చూశాడు. సిగ్గుగా నవ్వుతోంది. ఆ నవ్వునెలా అర్ధం చేసుకోవాలో అర్ధం కాలేదు. తనకి వరలక్ష్మి అక్కడే ఉందన్న విషయం గమ్మున గుర్తొచ్చి చటుక్కున దృష్టి మరల్చేసుకొని తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయాడు.
అయినా మనసటే లాగుతోంది. వారపత్రికను అడ్డం పెట్టుకొని, కిటికీలోంచి దుర్భిణీ వేయడం ప్రారంభించాడు. అట్నుంచి కూడా అప్పుడప్పుడూ చూపు కలుస్తోంది. నరాలు పురేసుకుపోతున్నాయి భుజంగానికి. ఆరాత్రి బొత్తిగా నిద్రపట్టలేదు. కుడిచేతికి రెండుసార్లు పని తగిలింది.
ఆ మర్నాడు శనివారం. అతనికి ఆఫ్ డే. భోజనం చేసి పక్క మీద నడుం వాల్చాడు. క్రిందటి రాత్రి సమంగా నిద్ర లేదేమో, వెంటనే రెప్పలు మూతలు పడిపోయాయి కానీ, ఇంకా పూర్తిగా మాగన్ను పట్టలేదు.
జూలపాలమ్మ గొంతు వినిపించింది. "ఎండ పోతుందేమో! ముందు బట్టలు పిండి ఆరేసి, ఆ తర్వాతే పప్పు రుబ్బుతాను నువ్వు పడుకో పిన్నీ" అంటోంది.
తువ్వున లేచి కూర్చున్నాడు భుజంగం.
వారంలో ఏరోజు వచ్చినా ఏ రోజు రాకపోయినా శనివారం మాత్రం అక్కడికి విధిగా వస్తుంటుంది జూలపాలమ్మ. వరలక్ష్మి శనివారం చాలా నిష్టగా చేస్తుంది. ఒంటిపూట భోజనం, రాత్రికి ఇడ్లీయో, మినపరొట్టో వేసుకుంటుంది. అయితే అందుకు పప్పురుబ్బే డ్యూటీ జూలపాలమ్మది. సాయంకాలం ఇద్దరూ కల్సి వెంకటేశ్వరస్వామి ఆలయానికెళ్ళి వస్తారు. ఇదక్కడ రొటీన్ గా జరిగే వ్యవహారం. టైము చూశాడు భుజంగం. పావుతక్కువ రెండయింది. వడగాలి చెవులకి వెచ్చగా తగుల్తోంది. ఇంత ఎండలో వచ్చేసిందేవిటి చెప్మా అనుకొంటూ వెళ్ళి కిటికీలోంచి చూశాడు. నూతి పళ్లెం దగ్గర కూర్చుని, ఆ ఉదయం వరలక్ష్మి విడిచేసిన బట్టలు గుంజుతోంది జూలపాలమ్మ. తన చీర తడిచిపోకుండా ముందరివైపు ఎగదోపుకొని కూర్చున్నట్టుంది. మోకాళ్ళు కొనంతవరకూ తొడలూ బేర్ గా కనిపిస్తున్నాయి. ఎండ పొడలో కూర్చున్న మూలాన మొహమంతా చెమట పట్టేసింది. పయిట, భుజం జారింది. జాకెట్టుకి పై బటను లేదో, ఊడిపోయిందోగాని, ఆ రెండూ మొత్తానికి చక్కగా కంపిస్తున్నాయి. అది కూడా, ఆ బట్టలు గుంజడంలో చేతులెంత వేగంగా కదుల్తున్నాయో అవీ అలానే ఊగిసలాడుతున్నాయి. ఇమ్మీడియట్ గా నూట ఇరవై డిగ్రీల కోణంలో లేచిందతని ఉద్రేకం.
ఇందాక వినిపించిన జూలపాలమ్మ డైలాగునుబట్టి వరలక్ష్మి నిద్రపోతూ ఉండాలి. తెల్లవారుజామున నాలుగున్నరకి లేచి ఇంటెడు పనీ తనే చక్కబెట్టుకోవటం వల్ల వళ్ళు అలసి మధ్యాహ్నం పూట ఓ గంట నడుం వాల్చడం అలవాటే ఆమెకి. జూలపాలమ్మతో డీలింగు పెట్టుకోదలుచుకుంటే ఇంతకన్నా మంచి చాన్సు దొరకదనుకున్నాడు భుజంగం. లోపల ఏమిటో భయం భయంగా ఉంది. సన్నగా దగ్గాడు. గిరుక్కున తల తిప్పి చూసిందామె. ఎం చెయ్యాలో పాలుపోక వెకిలిగా నవ్వేడు. ఆమె అధరాల మీద కూడా ధరహాసం విరిసింది. కాని, అంతలోనే ఓసారి క్రిదికి చూసుకుని ఆ రుబ్బు చేత్తోనే గమ్మున పయిట సర్దేసుకుంది. మేఘం కమ్మేసిన చంద్రుడిలా అయిపోయింది భుజంగం మొహం. తల దించేసుకుని యధాప్రకారంగా తన పని చేసేసుకొంటుందామె.
చూస్తూ చూస్తూ కేసు వదలబుద్ది కావడంలేదు! భుజంగానికి అలాగని ముందుకు ప్రొసీడవడనికి ధర్యమూ చాలడం లేదు! పది నుఇముషాలపాటు శ్లేష్మంలో పడ్డ ఈగలా కొట్టుకుందతని మనస్సు ఈలోగా. జూలపాలమ్మ దృష్టి రెండు మూడు సార్లయినా ఇటు పడి ఉంటుంది. దాని వల్లనే అతనిలో కొంచెం సంచలనం కలిగింది.
తలుపు తీసి బయటికొచ్చాడు. అది గమనించి మోకాళ్ళ మీదకి చీరలాక్కొందామె. "మంచి ఎండలో వచ్చారూ?" నూతిగట్టుకి జారబడుతూ అన్నాడు. ఆమె మాట్లాడలేదు. ఓసారి తన మొహంలొకి చూసి సన్నగా నవ్వి ఊరుకుంది. "వరలక్ష్మిగారు పడుకున్నారాండీ?" అంటూ కొద్దిగా ఆమెవైపుకి జరిగాడు. ఔనన్నట్ట్లు తలూపుతూ లేచి నిలబడింది. ఆ లేవడంలో పయిట మళ్ళీ స్థానం తప్పింది.
తాటికాయల్ని బోలిన ఆమె బంతుల బింకాల్ని క్లొజప్లో చూడ్డంతోనే ఆశ్చర్యంగా కళ్ళు తేలేసి నోరెళ్ళబెట్టాడు తను.
"ఏమిటలా వింతగా చూస్తున్నారూ?" కవ్వింపుగా నవ్వుతూ నిర్లక్ష్యంగా పయిట సవరించుకుంది జూలపాలమ్మ. ఆ నవ్వు అతన్ని మరింత వెర్రెక్కించింది. "నా మాట విని మీరు త్వరగా పెళ్ళి చేసేసుకోండి సార్! అటు పొద్దున్నా సాయంత్రం వంట బాఢా తగ్గుతుందీ! ఇటు హాయిగా..." అని వాక్యాన్ని పూర్తి చేయకుండా నానిచేసింది. జూలపాలమ్మ. "ఊఁ..! ఆ చెప్పదలుచుకున్నదేదో పూర్తిగా చెప్పేయండీ!" భుజంగం కొద్దిగా ఉత్సాహాన్ని పుంజుకున్నాడు. "నేను చెప్పకపోతే మీకు తెలియదంటారా?"
"ఎలా తెలుస్తుందీ?"
"అబ్బా! పాపం, మీరు చిన్నపాపాయి కదూ- అందుకూ!"
"పాపాయిని కాదుగానీ..."
"ఔనౌను- నోట్లో వేలుపెట్టినా కరవలేని అమాయకులు!"
"వెటకారమెందుకులెండి ఒకసారి పెట్టిచూస్తే మీకే నిజం తెలుస్తుంది. ఇక్కడింకెవరూ లేరు కూడానూ!"
ఆ మాటలకి జూలపాలమ్మలో సిగ్గావహించి అవాక్కుగా ఉండిపోయింది.
"కావాలంటే నీళ్ళు నేను తోడిపెడతాను. ఆ తాడు నాకిచ్చి మీరా మాటేదో చెప్పండి" అంటూ బాగా దగ్గరగా వెళ్ళి చొరవగా చేద తాడు లాక్కున్నాడు.
అతని ప్రవర్తన ఆమెకి మహాశ్చర్యంగా వుంది. ప్రక్కకి తప్పుకోవాలన్న విషయం కూడా మర్చిపోయి అక్కడే అచేతనంగా నిలబడిపోయింది. ఈ లోగా ఓ బొక్కెన తోడి ప్లాస్టిక్ బకెట్ లో కుమ్మరించాడు తను. "పిన్ని వచ్చి చూసిందంటే బావుండదు...!" మెల్లగా నసిగింది. ఆ కళ్ళలో సిగ్గు చాయలు కనిపిస్తున్నాయి.
భుజంగం ఆ అవకాశాన్ని వదులుకోలేదు. "ఆవిడ చూడకపోతే బాగానే వుంటుందంటారా?" అని ఠక్కున అడిగేసి, దానికి మళ్ళీ ఆమె నుంచి సమాధానం వచ్చేలోగా తనే అందుకొని "అలా అయితే నా గదిలోకి వెళ్ళిపోదాం- రండి" అన్నాడు.
"ఎందుకూ??" షాక్ తిన్నట్టు చూసింది జూలపాలమ్మ. "నేను చెప్పకపోతే- మీకు తెలియదంటారా?" వ్యంగ్యంగా ఆమె ప్రశ్నను ఆమెకే అప్పగిస్తూ మోచేత్తో జాకెట్టు మీద పొడిచాడు. ఆ స్పర్శకామె షాక్ తింది. అయితే అక్కడ్నుంచి మాట్రం కదలలేదు. భుజంగం హృదయం విజయోస్తాహంతో ఉప్పొంగిపోయింది. నూతిలో వేసిన బొక్కెనను రెండు బారల్లో పైకి లాగిపడేసి "రండి వెడదాం" అంటూ చేయి పట్టుకున్నాడు. భీత హరిణిలా చూస్తూ పట్టు విడిపించుకోబోయిందామె. "ప్లీజ్! సరిగ్గా పదంటే పది నిముషాలు!! కాదనకండి?" సన్నగా గొణుగుతూ ఆశగా చూశాడు. మేకపోతు గాంభీర్యంతో మాటలంటే ఆడేస్తున్నాడు గానీ కాళ్ళూ చేతులూ గజగజ వణికిపోతున్నాయి తనకి.

To be continued... (typed by Satish bro)

[Vikatakavi02]

గుమ్మడికాయలు
(తరువాయి భాగం)

"మీ గదిలోకొద్దండీ- ఇటు వెడదాం-" కళ్ళతో నీటిగదిని చూపించిందామె.
ఇంతింత కళ్ళు చేసుకొని ఒకే ఒక్క క్షణం ఆమె మొహంలోకి సమ్మోహనంగా చూసి, మరుక్షణంలో నడుం మీద చెయ్యి వేసి ఆమె చెప్పిన వైపుకే నడిపించి తీసుకెళ్ళిపోయాడు తను.
పైన ఆస్బెస్టాస్ రేకులు వేయడం వలన ఆ నీళ్ళ గది ఎంత వేడిగా ఉండాలో అంత వేడిగానూ ఉంది. అయితే- వాళ్ళు కూడా అంతకన్నా వేడిమీదున్నారు గనుక ఆ విషయమే పట్టించుకోలేదు! లోపల అడుగు పెట్టడంతోటే అర్జంటుగా ఆమె భుజం మీద నుంచి పయిట లాగిపడేసి, జాకెట్టు మీద నుంచే రెండు రొమ్ములూ అందుకుని పిసికేశాడు భుజంగం. ఆ కంగారు చూసి నవ్వాపుకోలేకపోయింది జూలపాలమ్మ.
"ఇన్ని రోజులూ ఏమీ ఎరగని నంగనాచిలా వుండి ఇవ్వాళ ఒక్కసారే ఇలా విజృంభించేశారేమిటి తమరూ?" వెటకారంగా సాగదీసుకొంటూ జాకెట్టు గుండీలు విప్పేసింది.
ఎంతైనా వరలక్ష్మిగారి ఇష్టసఖివి కదా! ఏదైనా చేస్తే ఎటుతిరిగెటొస్తుందోనన్న భయం చొప్పున ఊరుకునేవాణ్ణి. ఇవ్వాళ నిగ్రహం తప్పిపోయింది. తెగించేశాను" అని మరింకేమీ అడగడానికి సావకాశమివ్వకుండా ఆమె అధరాలని తన పెదాలతో సీలు వేసేశాడు.
రెండు నిముషాలపాటతని వేడి ముద్దుల జోరు ఊపిరిసలపనివ్వలేదామెకి. మొహమంతా ఎంగిలి చేసి పారేశాక మెడ మీదనుంచి భుజాల పైకి దిగాయ్ అతని అధరాలు. ఆ బట్టలు పిండి ఆరేశాక పప్పు కూడా రుబ్బాలి. పిన్ని లేస్తుందో ఏమిటో?" పురేసుకుపోయిన్న అతని నరాలపుట్ట, తన చీర కుచ్చెళ్ళకి గట్టిగా వత్తుకొంటున్నందువల్ల కలుగుతోన్న ఉల్లాసాన్ని దాచుకోడానికి ప్రయత్నిస్తూ గోముగా గొణిగింది జూలపాలమ్మ. ఆ మాటతో తనకేం నిమిత్తం లేనట్టూరుకున్నాడు భుజంగం. తను గదువు పెట్టిన పది నిముషాల్లోనూ అప్పుడే ఐదు నిముషాలు గతించిపోయినట్టు కూడా తెలియదతనికి.
"ఈ కితకితలు భరించలేకపోతున్నాను. ఆ ముద్దుల్లు మానేసి ముచ్చిక చప్పరించు. పాలు మాత్రం రావు సుమీ!" అతని మెడ చుట్టూ చేయి మెలేసి తన ఎదకి హత్తుకుంటూ కొంటెగా నవ్వింది తను. గమ్మున అమ్మాణీ గుర్తొచ్చిందతనికి ఆమె పొంగులు మరీ ఇంత సూపర్ సైజు కాదు. తన చేతులకి సమంగా అమరేవి. వాటినిలా ముట్టీ ముట్టడంతోనే ఆమెలో విపరీతమైన వేడి పుట్టుకొచ్చేది. అతని చేతుల మీద తన చేతులేసి నొక్కుకుంటూ పిచ్చిగా పిసికించుకునేది. ముచ్చికని పెదాల మధ్య పెట్టుకుని చీకుదామనుకుంటే, అలా కాదని మొత్తం రొమ్మునంతా నోట్లో కుక్కి కరిచేయండి బాగా కరిచేయంది అనరిచేది.
"అబ్బా! మండిపోతున్నాయ్! చప్పరించమని అడిగినందుకు శిక్షలగుంది! అమ్మోయ్!!" బేలగా అరచింది జూలపాలమ్మ. తను ఎవరితో ఇదవుతున్నదీ గుర్తొచ్చి, ఈసారామె మొహంలోకి చూసాడు భుజంగం. అప్పటిదాకా అతని నడుమును పట్టుకున్న చేతిని మెల్లగా క్రిందికి పోనిస్తూ "ఆలస్యమైపోతుంది ఇక వెళ్ళిపోదాం!" చిన్నగా అంది.
"ఊఁ..! అసల్ది చేసుకోకుండానే?"
"............"
"ఇంకా సిగ్గేనా? ఇలా చూడు!"
"............"
"ఎప్పుడెప్పుడా అని నాకూ ఎంతో కంగారుగా ఉంది చీర పైకెత్తు"
"ఊఁహుఁ.. అది మీ పనే"
అతను వాదించలేదు. రెండు గుప్పెళ్ళతోనూ పట్టుకుని అంచులు పైకెగలాగేశాడు. అతని కళ్ళల్లోకి ఓరగా చూస్తూ కాళ్ళు దగ్గర సాకూడదీసుకొంది తను. "ఇదిలా పట్టుకో" మీదికెత్తిన చీర చెంగుల్ల్ని ఆమె చేతికందించి, క్రిందికి దృష్టి సారించాడు భుజంగం. అమ్మాణీ తెలుపును చూడ్డానికి అలవాటుపడిన ఆ కళ్ళకి, జూలపాలమ్మ నల్ల తొడల్లో ఓ విషిష్టమైన ఆకర్షణ కనిపించింది. మునివేళ్ళతో వాటి నునుపుని టెస్ట్ చేస్తూ కొద్దిగా వంగి చూశాడు. సిగ్గుతో బిక్కచచ్చిపోయిందామె. తన మందనమందిరానికి దృష్టి తగిలిపోతుందేమో అన్నంత ఆత్రుతతో అక్కFఅ అరచెయ్యి మూతేసింది.
మురిపంతో ఆ చేతిమీదే ఓ ముద్దు పెట్టుకున్ మెల్లగా ఆ అడ్డు తొలగించాడు తను.
"ఊఁ... ఏమిటా చిలిపితనం? త్వరగా తెముల్చుకుపోదాం రండి?"
ఆ మాటలతని చెవుల్లో పడనేలేదు. రెండు రెమ్మల మీదా బొటనవేళ్ళు నొక్కిపట్టి విడదీసి చూస్తున్నానన్నాడు. పగులు విశాలమై బొట్టీం పొడుచుకొచ్చింది. ఇది చూడ్డానికే ఎన్నాళ్ళనుంచో తపించి పోతున్నాడు. ఉప్పెనలా పొంగిన ఉద్రేకానికి నిదర్శనంగా 'చుప్' మంటూ శబ్ధం చేశాయ్ అతని అధరాలు.
"ఛ! ఛ! ఛా!! ఇదేం పిచ్చిపనీ??"
విస్మయంతో, సిగ్గుతో మనిషి వంకర్లు తిరిగిపోతూ క్రిందికి చూసింది జూలపాలమ్మ. మొహం కనిపిస్తేగా? తలలోకి వేళ్ళు దూర్చి తన్మయత్వంతో తనకేసి వత్తుకుంటూ "చాలండీ పైకి లేవండీ" అంటూ గారాలు తీసింది. అంతట్లోనే లేచిపోతే అతని ఆవేశానికర్ధమేముందీ? నల్లగా ఎత్తుగా పెరిగున్న రెమ్మల్ని పెదాలతో పీల్చి పీల్చి వదిలేశాడు. 'హమ్మయ్య!' అని ఊపిరి తిప్పుకొంది జూలపాలమ్మ కానీ, అంతలోనే సురుక్కున గుచ్చుకొందతని నాలుక-
"హేయ్! ఇదెక్కడి చిత్రం బాబోయ్! ప్రాణం జిల్లార్చుకుపోతుంది- అబ్బా! ఏవండీ లోపలకంటా పోనివ్వండీ... ఏమిటో? ఆ పని చేయకుండానే- ఇలాగే అయిపోతుందేమో నాకు! ఆఁ-హాఁ...!!" తాపాన్ని తమాయించుకోలేక నోటికెలావస్తే అలా అనేస్తోంది!
ఆ ఆవేశం చూసి భుజంగానికి తెగ ఆశ్చర్యమేసింది. ఆమె తొడల్లోనుంచి తల పైకెత్తి చూశాడు. సన్నగా నవ్వుతూ పైకి లేవమన్నట్టు కళ్ళతోనే సంజ్ఞ చేసిందామె. లేచి చంకల క్రిందినుంచి రెండు చేతులూదూచి ఆలింగనం చేసుకున్నాడు.
"తమరు చేసినపని నాకేమీ నచ్చలేదు..." మునివేళ్ళతో అతని తడి మూతి తుడిచింది. "ఊఁహుఁ?" అంటూ తన నడుము మీదున్న ఆమె రెండో చేతిని లుంగీ మీద నొక్కుకుని "నాకు నచ్చింది గనుక చేశాను. కావాలంటే నువ్వు ఇప్పుడు నీకు నచ్చిన పని చెయ్యొచ్చు!" అన్నాడు.
జూలపాలమ్మకి అతని ఆంతర్యం అర్ధమైంది. ముసిముసిగా నవ్వుతూ లుంగీలోకి చెయ్యి పోనిచ్చి అతని మగతనాన్ని ఆశగా అందుకొంది. ఇనుపగొట్టంలా గట్టిగా గుండ్రంగా ఉన్నాడు. పిడికిలి నిండిపోయిన ఆ కండరాల్ని కసికొద్దీ నొక్కుతూ "పడుకొని చేసుకుందాం?" అందామె భుజంగం ఆశ్చర్యంగా కనుబొమలెగరేసి "ఇక్కడా! ఎలా పడుకుంటావు?" అనడిగాడు. ఆ ప్రశ్నకి, కొంటె కోణంగిలా చూస్తూ కిలకిల నవ్వి "నేలంతా పొడిగానే ఉందిగా! ఇదే మన మంచమనుకొని వెల్లకిలా కాళ్ళారజాపుకొని తొంగుంటాను. ఏఁ! మోకాళ్ళు కొట్టుకుపోతాయని తమరికి భయంగా ఉందా?" అని ఎదురు ప్రశ్న వేసింది. ఆ చిలిపి మాటలతనికి గిలిగింతలు పెట్టినట్టనిపించాయ్. "నా మోకాళ్ళూ నీ వీపుకన్నా ఎక్కువేం కాదులే- పడుకో" అంటూ కౌగిలి సడలించాడు.
చీరంతా నడుం పైకి ఎగలాక్కొని, అక్షరాలా తను చెప్పినట్టే కాళ్ళు చెరోపక్కా చాపేసి వెల్లకిలా పడుకొంది జూలపాలమ్మ. నల్ల స్తంబాల్లా నిగనిగలాడుతోన్న ఆ తొడలవంక కైపుగా చూస్తూ లుంగీ ఊడలాగేసుకొని వబ్బిడిగా మోకాళ్ళ మీదికి ఒరిగాడు భుజంగం.
అరక్షణం కూడా ఆలస్యం చేయ్యలేదామె. "ఈ స్థలం ఎటువంటిదైనా, మనకిది మొట్టమొదటి ఫిటింగు కనుక ఈ పద్దతే తృప్తిగా ఉంటుంది ఔనా?" తన రెమ్మల మధ్య అతని ఆయుధాన్ని నిలువునా రాపాడించుకొంటూ గోముగా అడిగింది. యాంత్రికంగా బుర్రూపేడు భుజంగం. ఇదివర్కట్నుంచీ నా మీద మీకు మనసుందన్న మాట ఎంతవరకూ నిజమో నాకు తెలియదు. నాకు మాత్రం, ఒడుపుగా ఒక్కసారైనా మీతో ఒత్తించుకోవాలన్న ఉబలాటం మీరీ గదిలోకి చేరినప్పట్నుంచీ ఉంది. కాని మరీ ఆడదాన్ని గనుక నా అంతట నేను బయట పడ్లేక నీరు ముందుకొచ్చేదాకా నిబ్బరించుకోవాల్సొచ్చింది. ఊఁ.. తోసెయ్యండి! ఇన్నాళ్ళ కరువు తీరిపోయేలా కసుక్కున తోసెయ్యండి!" ఆశగా అతని కళ్ళలోకి చూస్తూ చెరువంత మొత్తని చివాల్న పైకెత్తిపెట్టింది.
కట్టుకున్న కళత్రం దూరమై, ఏళ్ళ తరబడి ఆడగాలి కోసం అలమటిస్తోన్న ఏ మగవాడికైనా అటువంటి తరుణంలో వేయి ఏనుగుల బలమొస్తుందంటే అతిశయోక్తి కాదేమో!
జూలపాలమ్మకి కరువు తీరిపోవడమే కాదు వళ్ళంతా నజ్జు నజ్జయిపోయింది. చెవి దగ్గర నోరు పెట్టి ముద్దుగా అతను పిలిచేదాకా కళ్ళు కూడా విప్పలేదు. ఆ వెంటనే సిగ్గు ముంచుకొచ్చి రెండు చేతుల్లోనూ మొహం దాచేసుకొంది. సగర్వంగా నవ్వుకుంటూ, ఆ వేగం తగ్గక, ఇంకా ఎగసెగసి పడుతోన్న ఆమె స్తనాల మధ్య చుంబించాడు భుజంగం.
మరో రెండు నిముషాలకి ఇద్దరి అలసటా తగ్గింది. ఒకరి తరువాత ఒకరు లేచారు. అతను ఒలగబోసిన ఉష్ణం ఆమె గిన్నె నిండిపోయి ఇరుతొడల మీదా ధారలుకట్టింది. "అలా ఎందుకు చూసుకుంటావులే, నేకడిగేస్తాను రా" అని నవ్వేడు భుజంగం. ఆమె వద్దంది. వినిపించుకోకుండా చెంబుతో నీళ్ళందుకున్నాడు తను.
"మళ్ళీ ఈ పండుగ ఎప్పుడు చేసుకుందాం?" ఆశగా అడిగాడు.
దానికి జూలపాలమ్మ మాత్రం ఏం చెప్పగలదూ? ఇలాటి అవకాశం మళ్ళీ ఎప్పుడు దొరికితే అప్పుడే అంది. "అమ్మ బాబోయ్" అంటూ గుండెలు బాదుకున్నాడు. అంతవరకూ తాళలేనని గారం గునిశాడు. సాయంత్రం వరలక్ష్మితో గుడుకి వెళ్ళకుండా వుండిపొమ్మని సజెస్ట్ చేశాడు.
దానికామె గుండెలు బాదుకుని అది మాత్రం కుదరదంది. బిక్క మొహం వేశాడు భుజంగం. జాలేసింది జూలపాలమ్మకి. ఓ క్షణం క్రితమే మరువరాని సుఖాన్నిచ్చాడు. ఈ క్షణంలో ఎప్పుడూ మరిచిపోలేని పని చేస్తున్నాడు. మళ్ళీ ఇంటువంటి చాన్స్ దొరికేదాకా అతను కనబడకుండా ఉండే పరిథితీ కాదు. ఈ ఇంటికి రావడంతోనే అతని మొహం కనిపిస్తుంది. తను మాత్రం చూస్తూ చూస్తూ ఊరుకోగలదా? ఇవాళ ఈ మజా రుచి చూశాకా మళ్ళీ ఇదివరకటి నిబ్బరం వస్తుందా? అసలతని మాటెలా ఉన్నా మళ్ళీ ఇటువంటి రోజు వచ్చేవరకూ ఆగడానికి తనకె నిగ్రహం చాలనట్టుగా ఉంది.
ఓ క్షణం అలా ఆలోచించగా, బ్రహ్మాండమైన ఐడియా తట్టింది జూలపాలమ్మకి. అప్పటికతను కడాగడం కూడా పూర్తయింది. "ఇక మీ సంగతి చూసుకోండి" అంటూ తూము దగ్గర్నుంచి తువ్వున లేచింది. చీర, దానంతటదే క్రిందికి దిగిపోయింది. ఓ క్షణంలో తన వ్యవహారం ముగించుకొని, చెంబు ప్రక్కన పెట్టేసి అతనూ లేచాడు.
"మీరు ధైర్యం చేయగలనంటే ఓ మార్గం చెబుతాను...?" సాలోచనగా అంది. నడుముకి లుంగీ చుట్టబెట్టుకుంటూ ఆశ్చర్యంగా చూశాడు తను. నవ్వుతూ దగ్గరకొచ్చింది. "మా ఇల్లు మీకు తెలుసుగా! వారం క్రిందటే మేము ఇవతలి ప్రక్క వాటాలోకి మారాం. అంటే సందులోకి వస్తోండగా మొదటి గుమ్మం కనిపిస్తుందీ అదన్నమాట! సాయంత్రం అరున్నర తర్వాత ఎప్పుడు చీకటి పడితే అప్పుడు తిన్నగా అలా వచ్చేయండి. నేను గుమ్మం దగ్గరే ఉంటాను. మీరు వచ్చిన ఆనవాలుగా చిన్నగా ఓ మారు దగ్గండి. నేను అటూ ఇటూ చూసుకుని చెయ్యి ఊపుతాను. వెంటనే మీరు లోపలికొచ్చేయ్యొచ్చు. సరేనా?" కుతూహులంగా చూసింది.
"నీకేం గొడవరాదంటే నాకేం అభ్యంతరం లేదు" అంటూ ఆనందంగా ఆమెను వాటేసుకొని "ఈ ప్లాను ఇవ్వాల్టికా? రోజూ రావడానికా?" అనడిగాడు.
నవ్వింది. "మగవాళ్ళకి అసలు ఇటువంటి మార్గం చెప్పనేకూడాదు. ఒకసారి చెప్పేక మళ్ళీ వద్దన్నా వదల్రు. మీరు మటుకు నేను చెప్పిన వేళకి రోఝూ అలా ఓ మారు దయచేయండి. మా ఆయన తొమ్మిందింటికొస్తాడు. అంచేత ఏదైనా ఇబ్బంది వస్తే ఇరుగు పొరుగు వాళ్ళ వల్లనే రావాలి. అందుకే మనం కొంచెం జాగ్రత్తగా ఉండాలి. ఆరు గంటల నుంచి ఎనిమిది గంటల వరకూ మన ప్రాంతానికి కరెంటుండదు గనుక చీకటి పడ్డపట్నుంచీ మా సందులో కన్ను పొడుచుకున్నా కనబడదు. మా ఇల్లు సంగతి సరేసరి. అసలు కరెంటు గొడవే లేదు. మీరా చీకటి టైములో వచ్చి సర్ధుకొంటూ వుండొచ్చు. ఎలా ఉంది నా ఐడియా?"
"అమోఘంగా ఉంది"
'అయితే ఇప్పుడు నన్ను వదిలిపెట్టేసి మీ దారిన మీరు వెళ్ళండి. అన్నట్టూ ఈ రోజు శనివారం, రేపు ఆదివారం. ఇవ్వాళ నేను ఇంటి దగ్గర ఉండను. రేపేమో మా ఆయనుంటాడు. ఈ రెండురోజులు మినహా, ఏ వారంలో అయినా మిగిలిన ఐదురోజులూ మీ ఇష్టం" అని నవ్వుతూ అతని చేతులు విడిపించుకుని చట్టున బయటికొచ్చేసింది జూలపాలమ్మ.
ఆ సాయంత్రం పనిగట్టుకుని తను కూదా వెంకటేస్వరస్వామి గుడికెళ్ళి శ్రద్ధా భక్తులతో స్వామివారిని సేవించుకొని కరెంటు కోతవల్ల ఈ బ్లాకౌట్ కొనసాగినంతకాలం ప్రతివారం వచ్చి ఓ కోకోనట్ సమర్పించుకుంటాను స్వామీ" అని మనసా వాచా మొక్కుకున్నాడు.
స్వామివారు చిరునవ్వు నవ్వుకున్నారు. కుర్రాడు ఎన్నికాయలు కొడతాడో చూద్దామని.
వరసగా ఆయనకి ఆరు కాయలు దొరికాయి. ఏడోవారం ఏడో కాయ కూడా న్యాయతః ఆయనకి డ్యూ కాని, సరిగ్గా ఆ ముందరి రోజే ఊళ్ళో అధికార్క ప్రకటన వెలువడింది. ఆ మర్నాటి నుంచీ పవర్కట్ కి సంబంధించిన ఆంక్షలన్నీ ఉపసమ్హరించుకోవటం జరిగిందీ" అని.
తత్ఫలితంగా, ఆ సాయంత్రం ఆరు గంటలకల్లా ఆ లొకాలిటీలో అన్ని దీపాలూ వెలిగిపోయి వీధులూ, సందులూ పట్టపగల్లా అయిపోయాయి. బుజంగం పని మాత్రం బ్లాకౌట్ అయిపోయింది.
ఇలా జరిగినందుకు జూలపాలమ్మ కూడా చాలా నిరుత్సాహపడింది. ఆ నెలా పదిహేనురోజుల్లోనూ అతని పోటుకి చాలా అలవాటు పడిపోయింది. పైగా,అతనితో వేయించుకోవడం మొదలెట్టాక ఇంతవరాకూ పాతగుద్దాల అవుసరం పడలేదు. పోనీ ఈ నెల ఆలస్యమైందేమో అనుకోడానికి ఇంతకు ముందెప్పుడూ ఇలా జరగలేదు. నెలతప్పిన లక్షణాలు కొద్దికొద్దిగా బయటపడ్డం కూడా జరుగుతోంది.
ఇటువంటి టైములో అప్పుడప్పుడూ అయినా అతనితో పడుకోకుండా యెలా ఉండగలదు తనూ? ఆ తదుపరి వారం గుడికి వెళ్ళడాం మానేసి, వంట్లో బాగుండలేదని వరలక్ష్మికి మస్కా కొట్టి, ఆమె అటు వెళ్ళగానే అతని గదిలోకి దూరి దూల దుళ్ళగొట్టేసుకొంది.
"ఇదేం బాగాలేదు. ఒకళ్ళనొకళ్ళం చూసుకొంటూ కూడా మనసుదీరా చేసుకోడానికి వీలు చిక్కకుండా ఉంది. ఇంకో మంచి మార్గమేదైనా నువ్వే ఆలోచించు" అన్నాడు భుజంగం.
జూలపాలమ్మకీ ఏమీ పాలుపోవడంలేదు. తను రాననడం వల్ల వరలక్ష్మి ముగ్గురు కొడుకుల్నీ తీసుకుని బయల్దేరిందిగనుక ఈ చాన్సయినా దొరికింది. ఇంటి కాపలాకి పెద్దవాణ్ణి వదిలేస్తే ఇదీ దక్కకపోను.
"ఇంకా ఐదియా ఏమీ తట్టలేదా?" రొమ్ముల మీద నుంచి తల పైకెత్తి అడిగాడు భుజంగం. అప్పటికి ఒక షాటయింది. రెడవ షాటుకి ప్రిలిమినరీస్ మొదలయ్యాయి. ఇద్దరి దేహాల మీదా అడ్డులేమీ ఉంచుకోలేదు.
"నువ్వంటే నాకెంత ఇష్టమున్నా ఈ సరదా కోసం నీ వెనకాల బయటకి రావడం నాకు కుదరదు. అంత ధైర్యం చెయ్యలేను" అతని తల నిమురుతూ బరువుగా నిట్టూర్చింది జూలపాలమ్మ. "మనం కల్సుకోడానికి రెండే రెండు చోట్లున్నాయి. ఒకటి మా ఇల్లు. రెండోది ఈ ఇల్లు. మా ఇంటిదగ్గర బాగోతమైపోయింది. ఇప్పట్లో ఇక కుదరదు. ఏ మాత్రం కక్కుర్తిపడదామనుకున్నా నలుగురి కళ్ళల్లోనూ పడిపోతాం. ఆ సంగతింక వదిలెయ్. ఇక ఈ ఇంట్లో కూడా, మామూలుగా అయితే ఏం లాభంలేదు. మా పిన్నో, పిల్లలో ఎవరొకరు ఎప్పుడూ అటూ ఇటూ తారట్లాడుతూనే ఉంటారు. ఈ వారమంతా అనుభవించాంగా! కొంచెం రహస్యం మాట్లాడుకుందామంటేనే వీలవకుండా ఉంది"
"మరేం చేద్దామంటావ్?" నీరసంగా అడిగాడు భుజంగం.
ఆమె వెంటనే సమాధానం చెప్పలేదు. సాలోచనగా కాసేపు ఇంటి కప్పు వంక చూసి "ఏదైనా చేయవలసివస్తే నువ్వే చెయ్యాలనుకొంటాను!" నిదానంగా అంది.
"చెబుతాను. నువ్వు పిసకడం మాత్రం మానకు. నీ చేతులు పడక వాటికీమధ్య సలుపెక్కువైంది. ఊఁ ఇంకా గట్టిగా?"
"......"
"తేరిపారగా ఎప్పుడైనా మా పిన్ని సళ్ళని చూశావా నువ్వూ?"
కొయ్యబారిపోయాడు భుజంగం. అది ఆమె చాలా సీరియస్ గా అడిగిన ప్రశ్న. లోపల ఏదో మోటివ్ పెట్టుకునే అలా అడిఉండాలి. ఇంతకు ముందు ఏ సంధర్భంలోనూ వరలక్ష్మిని గురించి ఈ విధంగా మాట్లాడ్లేదామె! మరొక సంగతేమిటంటే వరల్క్మికి నాలుగుపదులు నిండినా, ముగ్గురు బిడ్డల తల్లైనా ఆ వంటితీరో ఏమిటోగానీ, ఎక్కడా బిగి సడల్లేదు. ఇదివరకెప్పుడో రెండు మూడు సార్లు ఈ విష్యాన్ని తర్కించుకుని, అంత పెద్దావిడ గురించి అలాంటి ఆలోచనలు చేయడం పాపమన్న లెక్కలో వదిలిపెట్టేశాడు.
"ఏం చెప్ప్పడానికి సిగ్గేస్తుందా?" నవ్వుతూ అడిగింది జూలపాలమ్మ.
"సిగ్గెందుకూ! ఇలా బేర్ గా ఎప్పుడూ చూడలేదు. బాడీతో ఉండగా మాత్రం ఆరుసార్లు చూశాను- అయినా ఆవిడ గొడవెందుకిప్పుడూ?"
"కావాలి. మనిద్దరం ఎప్పుడూ ఇలా కలుస్తుండాలీ అనుకుంటే మనం ఆమెను ఈ విధంగా కూడా మంచి చేసుకోవాలి. నువ్వు మా పిన్నిని తగులుకోడానికి ట్రయ్ చెయ్..."
"ఏడిసినట్టుంది నీ ప్లాను. ఓ ప్రక్క అక్కయ్యగారూ అని పిలుస్తూ ఇలాంటి వెధవ పనికి పూనుకున్నానంటే, వెంటనే ఇక్కడ్నుంచి ఖాళీ చేసి వెళ్ళిపొమ్మంటుంది!"
"చాల్లే ఊరుకో, తెలిసీ తెలియని కబుర్లు చెప్పకు. ఆవిడేం పెద్ద పతివ్రత కాదు. నాలాంటి చిల్లు చెంబే! అయితే అదిప్పటి మాట కాదనుకో, పదకొండేళ్ళయింది. నా మాట అబద్దమౌకుంటే ఆలయం నుంచి వాళ్ళు రావడంతోటే చూడు, రెండో కుర్రాడిలో వాళ్ళ అమ్మ పోలికగాని, నాన్న పోలికగాని చిన్నమెత్తు కూడా కైపించదు. వాడు అచ్చంగా మా పెద్దన్నయ్య పోలిక. అప్పట్లో వాడంటే పడి చచ్చిపోయేది తను. వాళ్ళిద్దరూ సరసాలాడుకోవడం, షంటింఫు చేసుకోవడం ఎన్నోసార్లు నా కళ్ళతో చూశాను. ఇవ్వాళ తను నా మీద ఇంత ప్రేమా, అభిమానం ఒలకబొసేస్తుందంటే ఊరికే కాదు. అప్పటి తన రహస్యం ఇప్పటికీ నాలో దాచుకున్నాను గనుక.
"అయితే వరలక్ష్మిగారిది కూడా పెద్ద చెయ్యే అన్న మాట?"
"ఆఁ.. అది కూడా పెద్దదే నీ అరచెయ్యంత ఉంటుంది చూసుకో! ఊరికే ఒక్కసారే బయటపడిపోయేలాగ కాకుండా నెమ్మది నెమ్మదిగా పడగొట్టటానికి చూడు. ఈవిడంటే ఇంకా పిక్కలా ఉందికానీ, మా బాబాయిలో సరుకైపోయింది. అప్పుడప్పుడూ ఆవిడ చెప్పే మాటల్నిబట్టి చూస్తే ఈ మధ్య తనకి కొద్దిగా గురెక్కుతున్నట్టు అనుమానమేస్తోంది. ఇలాంటప్పుడే జాగ్రత్త పడ్డావంటే కొన్నాళ్ళకీ గదికి అద్దె కూడా ఇచ్చుకోనక్కరేదు నువ్వు!"
మొత్తం మూడుసార్లు వేయించుకుని జూలపాలమ్మ పెళ్ళిపోయిన తర్వాత కూడా, ఆ ఆఖరి మాటలు భుజంగం చెవుల్లో గింగురుమంటూనే ఉన్నాయి.
"ఏమీ అలికిడి వినిపించడంలేదు. పడుకున్నావేంటయ్యా పంతులూ?" వరలక్ష్మి పిలుపు వినబడీ వినబడ్డంతోటే భుజంగం బుర్రలో మెరుపులాంటి ఆలోచన పుట్టింది. ఆ రోజు శనివారం గ్నౌక, ఆ పూట చేసిన మినపరొట్టె పెట్టడానికి అలా కేకేసి వుండాలి తను. అదే నిజమైతే ఓ క్షణం తనకోసం చూసి తర్వాత ఆవిడే స్వయంగా పట్టుకొస్తుంది. ఈలోగా చిన్న నాటకమాడి ఫస్ట్ టెస్ట్ చేస్తేనో?
భుజంగం ఊహించినట్లే, స్టీలుప్లేటులో మినపరొట్టే పట్టుకుని ఓరగా తెరిచున్న తలుపును తోసుకుంటూ "ఏం జేస్తున్నావయ్యా పంతులూ?" అని గుమ్మంలో అడుగెట్టింది వరలక్ష్మి అంతే! ఆమెకి కళ్ళూ చెదిరిపోయాయి!!
వీక్లీ చదువుతూ చదువుతూ నిద్రపోయినట్టుగా వుందతని వాలకం సన్నగా బుస కూడా విననడుతోంది. అయితే ఆ బుస అతని నిద్రకి సంబందించిందో, లేక లుంగీలోంచి బయటికెగదన్నుకొచ్చి నాగుపాములా ఊగిసలాడుతున్న అతని మగతనం ఆ విధంగా ఏమైనా అల్లరి చేస్తుండో అంతుపట్టలేదు వరలక్ష్మికి అతని మొహం వంకా, మొల వంకా మార్చి మార్చి సుమారు ఐదారు నిముషాలు అట్టే నిలబడిపోయింది. లోపలికి వచ్చేసరికి తెల్లగా ఉండే ఆ మొహం, కొద్ది క్షణాల్లోనే వింతగా ఎరుపెక్కిపోయింది. ఖాళీగా ఉన్న చేత్తో చీర కుచ్చిళ్ళను గట్టిగా అక్కడి దేహానికి వత్తుకుని బరువుగా నిట్టూర్పు విడిచిపెట్టింది. అంతలోంకే- "అమ్మా" అంటూ లోపల్నుంచి చిన్నకొడుకు కేకేశాడు. ఉలిక్కిపడింది వరలక్ష్మి చేతిలో ఉన్న ప్లేటును టేబులు మీద పెట్టేసి, ఎందుకైనా మంచిదని లైటు తీసేసి, బయటకొచ్చి తలుపు దగ్గరకి జారేసి- వడివడిగా నడుచుకొంటూ వెళ్ళిపోయింది.
ఈ వ్యవహారమంతా, నిద్ర నటిస్తూనే అబ్జర్వ్ చేసిన భుజంగం కొండంత ఆనందంతో పొంగిపోయాడు. వరలక్ష్మిని వల్లో వేసుకోవడం పెద్ద విశేషం కాదన్న విషయం మొదటి పరీక్షలో నిర్ధారణైపోయింది గనుక, ఇక ముందు ఏం చెయ్యాలా అనాలోచిస్తూ అలాగే నిద్రపోయాడు.
ఒక రాత్రివేల ఎవరో తనని పట్టుకు లాగుతున్నట్టుగా అనిపించి తృళ్ళిపడి లేచాడు.
"నేనే పంతులూ జడుసుకున్నావేమిటి, కొంపదీసి?" అతని తొడల్లోనుంచి తలపైకెత్తి మొహంలోకి చూస్తూ గోముగా నవ్వింది వరలక్ష్మి. ఆ మొహంలో సిగ్గుగాని సంకోచంగాని కంపించడంలేదు.
తన కళ్ళని తానే నమ్మలేకపోతున్నంత విస్మయంతో చూస్తూ తల అడ్డంగా ఆడించాడు భుజంగం. ఆవిడ ఎప్పుడొచ్చిందో తనకి తెలియదు. లైటు కూడా వేసి ప్రక్కలోకొచ్చి కూర్చుని, తీరుబడిగా తన దానిని పట్టుకుని ఎంగిలి చేసేవరకూ తనకి మెలుకువ రాలేదన్నమాట!
"ఇంతకాలం నుంచీ చూస్తున్నానన్న మాటేగాని ఎప్పుడూ ఏమీ అనిపించలేదు. రాత్రి ఎనిమిదింటికిలా వచ్చినప్పుడు వీదు కనిపించాడు. అంతే..! నిద్రేపట్టలేదనుకో!!" అంటూ ఇంత నోరు తెరిచేసిందామె...!

****సమాప్తం****

(typed by Satish bro)

[Vikatakavi02]

సంకరజాతి

"ఒరే తమ్ముడూ ఎమిట్రా, ఈ మధ్య నీ పెళ్ళాం ఒళ్ళు చేసినట్టుంది?"
గ్లాసులోకి విస్కీ వంచుతున్న మరదలు సంధ్యను చూసి కామెంట్ చేశాడు ఆనంద్. ఆమె పైటజారినా సర్దుకోలేదు. లోనెక్*లోంచి బలిసిన రొమ్ములు కుదుళ్ళతోసహా కనిపిస్తున్నాయి.
"వూరుకోండి బావగారు, మీ దిష్టే తగిలేలా వుంది" అంది ముసిముసిగా నవ్వుతూ.
"అన్నయ్యా మరదల్ని మెచ్చుకుంటున్నావేగాని వదిన సంగతేంది, ఈ మధ్య బాగా అరగదీస్తున్నట్టున్నావే, చేవదేలి మరీ గంధం బొమ్మలా వుంది; ముద్దొచ్చేస్తుందనుకో!" అన్నాడు అద్దంముందు కూర్చుని జుత్తు దువ్వుకుంటున్న వదిన సరళని చూస్తూ నవీన్.
సదరు ఒదినగారు ఓసారి తిరిగిచూసి ముగ్గురివంక - ముసిముసిగా నవ్వింది.
"మరిదిగారు, మెచ్చుకోవాలన్న టేస్ట్ వుండాలి - మీ అన్నయ్యకి అదిలేదులే" అంది మొగుణ్ణి ఉడికిస్తూ.
"ఏందక్కా, బావగారికి అదిలేదా? ఏంచేశావ్? కొంపదీసి కొరికేశావా?" అంది సంధ్య.
"నేనేం కొరుక్కుతినలేదు. నా ఉద్దేశ్యం టేస్ట్ లేదని - మొడ్డలేదని కాదు. సందేహంగా వుంటే లుంగీ ఎత్తి చూడు. అప్పుడే నిగడదన్ని వుంటుంది" అంది సరళ.
"అయితే నేను దోపుకోనా? నువ్వు దోపుకుంటావా?" అని అడిగింది సంధ్య.
"దోపుకోడానికీ - దెంగించుకోడానికి బోలెడు టైముందిగా ముందా ఇద్దర్నీ మందు ఫినిష్ చేయనీ" అంది సరళ.
"అదేమిటి మీరు పుచ్చుకోరా?" అడిగాడు నవీన్.
"మాదేముంది చెరోపెగ్గు చాలు. ఏయ్ సంధ్యా మన కోటా కలిపి పట్రా" అంది జడ అల్లుకుంటూ.
ఆవిడ వంటిమీద లంగా జాకెట్ మాత్రం వున్నాయి. అంతక్రితమే ఆమె స్నానం చేసినట్టుంది. నిజంగానే గంధంచెక్కలా వుంది బాడీ. ఎక్కడికక్కడ కొవ్వుపట్టి షేపుదేలిన అందాలు మగాణ్ణి వచ్చి దెంగమని రెచ్చగొడతాయి. సంధ్య సళ్ళకి ఏమాత్రం తీసిపోవు. ఎత్తుగా బరువుగా పూర్ణకుంభాల్లాంటి సళ్ళు.
సంధ్య రెండు గ్లాసుల్లో విస్కీ తెచ్చింది. ఇద్దరూ పుచ్చుకున్నారు.
"ఏంది అన్నదమ్ములిద్దరూ ఆట మొదలెడతారా? మమ్మల్ని ఆడుకోమంటారా?" అడిగింది సంధ్య చీర తీసిపడేస్తూ.
"ఏందన్నయ్యా నువ్వెళ్తావా?" అడిగాడు నవీన్.
"నాకింకా టైం వుందిలే నువ్వెళ్ళు" అన్నాడు ఆనంద్. 
"నేనూ కాస్త పుచ్చుకోవాలి; హలో గరల్స్, మేం జాయిన్ అవుతాంలేగానీ ఈ లోపల మీరు ఆరంభించండి!" అంటూ గ్లాసును ఫినిష్ చేశాడు తను.
"సర్లే, ఈరోజు కొత్తేముంది? రావే అక్కా! మనం మొదలెడదాం! అంటూ లంగా జాకెట్ కూడా విప్పుకుని పక్కనే వున్న బెడ్ ఎక్కేసింది సంధ్య.
సరళకి సంధ్యకి చిన్న తేడా వుంది. సరళ -మనిషి మంచి కలర్. సంధ్య కాస్త చామన చాయ. సరళ కాస్త పొడుగు. సన్నగా నాజూగా వున్నట్టుంటుంది. పొడగరి కావటంతో ఒళ్ళు తెలీదుగాని మంచి కండపుష్టి వుంది.
ఐనా సంధ్య గునపంకొడిలాంటి మనిషి. కాస్త ఎత్తు తక్కువైనా ముద్దబంతిపువ్వు. సరళకన్నా సీటు పెద్దది. నడుస్తుంటే పిర్రలు రబ్బరుబంతుల్లా ఎగురుతాయి.
సంధ్య నగ్నగా తయారై మంచం ఎక్కగానే- సరళ తను కూడా అన్నీ విప్పుకుని సంధ్య పక్కన చేరి కూర్చుంది.
అన్నదమ్ములిద్దరూ తీరిగ్గా మందుకొడుతూ వాళ్ళిద్దర్నే చూస్తున్నారు.
ఆనంద్, నవీన్*లిద్దరూ పరాయివాళ్ళేమీకాదు. స్వయానా అన్నదమ్ములు. మొదట ఆనంద్ పెళ్ళి జరిగింది. మొదట్లో ఇలాంటి వ్యవహారం ఏమీలేదు. కానీ తమ్ముడు నవీన్ పెళ్ళయ్యాక సంధ్యను మోజుపడ్డాడు ఆనంద్. అది గ్రహించిన నవీన్ వదినమీద నాకు మనసుంది అభ్యంతరం లేదంటే చెప్పరా! సంధ్యను నీకూ వాటా ఇస్తానన్నాడు. సంతోషంగా ఒప్పుకున్నాడు ఆనంద్. చిన్నగా ఇద్దరూ కలిసి తోడికోడళ్ళకి మందు అలవాటుచేసి తమ ట్రాక్*లోకి తెచ్చుకున్నారు. అంతే అప్పట్నుంచి ఎవరు ఎవర్ని దెంగినా అభ్యంతరం లేకుండా సంకరజాతి దొమ్మరి సంసారం అయిపోయిందది. పైగా ఇద్దరూ ఒకే ఇంట్లో కాపురం. కాబట్టి లోన భాగోతం బయటి ప్రపంచానికి తెలిసే అవకాశమేలేదు.
"నా మొగుడు చెప్పింది కర్క్టేనే సంధ్యా ఈ మధ్య మరీ ఒళ్ళు చేస్తున్నావ్" అంటూ సంధ్య సళ్ళమీద అరచేతులు బోర్లించింది సరళ.
చేతికి ఇమడని సైజుల్లో రబ్బరు బంతుల్లా ఎదురు తిరుగుతున్నాయి రొమ్ములు. కుదుళ్ళతోసహా అదిమి పిసికింది. మత్తుగా మూల్గింది సంధ్య.
"ఊరుకో అక్కా నువ్వుకూడా ఏంది? ఆమాటకొస్తే నువ్వుమాత్రం తక్కువ తిన్నావా? పొడుగు మీద తెలీడంలేదుగాని నీకు పూకు బలిసింది. పిర్రలు పలకదేరిపోయి వెనకనుంచి నాకే దెంగాలనిపిస్తోంది తెలుసా?" అంటూ ఆమె తొడలమీద చెయ్యేసి నిమిరింది.
"నన్ను దెంగుతావా? అయితే నీ మొగుడి మొడ్డని అరువు తెచ్చుకో!" అంటూ వంగి ఓ చన్ను మీద ముద్దుపెట్టుకుంది.
తన చేతుల్ని సరళ రొమ్ములమీద వేసి పట్టుకుని పిసికింది.
ఆడాళ్ళిద్దరూ ఒకరి సళ్ళు ఒకరు పిసుక్కొవడం మజాగా చూస్తూ మందుకొడుతున్నారు అన్నదమ్ములిద్దరూ. సరళ సాంతం సంధ్యమీదకు ఎక్కి- మగరాయుడిలా మీద పడుకుంది. సంధ్య తనతొడలు ఎడంచేసి ఆమె నడుంమీదా లంకె పెడుతూ చేతులు సరళ చాతీచుట్టూ తిప్పి కౌగలించుకుంది. ఇద్దరి రొమ్ములూ ఒకదానికొకటి హత్తుకుపోయాయి. సరళ పూకు తిన్నగా సంధ్య పూకుమీద ఆనింది. మొత్తని అటూ ఇటూ కదిపింది సరళ. రెండు పూకులూ రెమ్మలు ఒరుసుకున్నాయి. చింతగింజలు ముక్కులు రాసుకుని జివ్వున సుఖం నరాలకు ఎగబాకింది. సుఖంతో మత్తుగా మూలుగుతూ సంధ్య తన పెదవులతో మూసేసింది సరళ. దాంతో గమ్మత్తుగా మూలుగుతూ మొత్తను లేపి సంధ్య పూకుమీద తన పూకుతో కసకస నాలుగు దెబ్బలు వేసింది. పెనంలా కాలిపోతున్నాయి కుర్రపూకులు. పెదాలు రాపిడి దిమ్మమీద దిమ్మ సమ్మెట దెబ్బలా తాకేసరికి ఇద్దరికీ దిమ్మల్లోని నరాలు సాగి పూకుకు సుఖంతో జివ్వుమన్నాయి. సంధ్య తన రెండు కాళ్ళు ఎత్తి సరళ నడుంమీద లంకె వేసింది. సరళ నున్నగా గుండ్రటి పిర్రలమీద అరచేతులు బోర్లించి తన పూకుమీదకు గట్టిగా అదుముకుంది. సంధ్య బుగ్గలు పెదవులు ముద్దులు నింపేసింది సరళ. మోజుగా చేతులతో రొమ్ముల్ని లొంగదీసి పట్టుకుని మార్చి మార్చి చీకింది. చను ముచ్చికల్ని నాలుకతో రాపాడిస్తుంటే ఆగలేక సరళ రొమ్ముల్ని బలంగా పిసుక్కుంది. శరీరాలు క్రమంగా వేడెక్కుతున్నాయి. అక్కడ ఇద్దరు మగాళ్ళున్న సంగతే మర్చిపోయారు. సరళను కిందకు తోసి తను పైకి వచ్చింది సంధ్య. సరళకన్న సంధ్య పిర్రలు పెద్దవి. ఇసుకతిన్నెల్లా వున్నాయి. పిర్రలమధ్య గాడి, ఆ షేపు మతిపోగొడతాయి. తన పూకును సరళ పూకుమీద ఆనించి అదుముతూ, సరళ సళ్ళు ముద్దులు పెట్టేసింది. సరళ తొడల్ని పిసికి ముద్దాడింది.
"ఆగలేనే బాబు, కాస్త నాకిపెట్టు" అంది సరళ సంధ్య జుత్తు నిమురుతూ. అంతే- అడ్డంతిరిగి సరళ దిమ్మమీద ముఖం ముంచేసింది సంధ్య. ఆమె తొడల్ని కౌగలించుకుని తలని ముంచి పూకుమీద కండని పళ్ళతో మెత్తగా అదిమింది. సుఖంతో విలవిల్లాడుతూ సంధ్య పిర్రల్ని అరిచేతులతో నిమిరింది సరళ. తన ముఖంమీద వుంది సంధ్య దిమ్మ. అసలే బోర్లించిన మూకుడులాంటి పిర్రలు, పట్టులా మృదువుగా వుంది. చర్మం కొవ్వుపట్టి ఉబ్బెత్తుగా వుంది దిమ్మ. పూకు రెమ్మలు దళసరిగా నారింజతొనల్లా వునాయి. చింతగింజ బాగా ఉబికి దుంగలా వుంది. రెమ్మల పక్కన గజ్జల్లో కండ మడతపడి మోజుగా వుంది. సంధ్య పూకును విడదీసి -నాలుకను లోనకు దోపింది. ఆడాళ్ళిద్దరూ అలా -ఒకరినొకరు నాక్కుని చీక్కుంటూ రెచ్చిపోతుంటే అన్నదమ్ముల గూటాలు లుంగీల్లో లేచి ఆడుతున్నాయి.
"అన్నయ్యా ఇక ఆగలేను నేను ఎక్కేస్తాను" అన్నాడు ఆనంద్. ఇంతలో సంధ్య తలెత్తి చూసింది ఇద్దర్నీ.
"ఏంది? ఇద్దరు మగాళ్ళుండి మొడ్డ చేత్తో పట్టుకుని తమాషా చూస్తున్నారా? ఒకరి పూకు ఒకరి నాక్కుని మేం అవస్థపడుతుంటే కాస్త వచ్చి దెంగిపెట్టలేరూ?" అంది.
"కోప్పడకు మరదలా తమ్ముడ్ని పంపిస్తున్నాలే, ఒరే ముందు నీ పెళ్ళాం పూకులోకి తోసెయ్యరా, లంజ కసిమీదున్నట్టుంది" అన్నాడు ఆనంద్.
"కసి నాకేకాదు బావగారూ! నీ పెళ్ళాంకి వుంది, దిబ్బరొట్టె సెగమీద వుంది; వచ్చి తోస్తే అక్కా సంతోషిస్తుంది" అంది నవ్వుతూ.
"ఇంకాస్త వేడెక్కనీ, వచ్చి మూకుడు దించుకుంటాలే!" అన్నాదతను.
"ఆ శ్రమ నీకొద్దులే అన్నయ్యా ఈ లంజ సంగతి నువ్వే చూసుకో, బావ మొడ్డంటే ఎగబడి నాకుతుంది. నేసు వదిన సంగతి చూసుకుంటాలే!" అంటూ లుంగీ విప్పిపడేసి మంచం ఎక్కాడు నవీన్.
"ఏడ్చావులే, నీకు వదినంటే మోజని ఏడవరాదూ! రా పగలదీసి నేనే తోస్తాను" అంది సంధ్య.
దెంగేది వదిన పూకయినా చీకాల్సింది నువ్వే, కాస్త మొడ్డ చీకిపెట్టు" అంటూ వదిన టొడలమీద చెయ్యేసి దిమ్మముందు గొంతుక్కూర్చున్నాడు.
వీళ్ళ గోలతో సంబంధంలేనట్టు -సంధ్య పిర్రలమీద చేతులేసి అదుముకుంటూ -కిందనుంచి ఆమె పూకుని పగలదీసి నాకుతోంది సరళ. సరళ పూకు మీదనుంచి ముఖాన్ని ఎత్తి మొగుడి మొడ్డవంక చూసింది. జాన పొడవున దుంగలా నిక్కిపోయి వుందది. ఆ బలుపుకి నరాలు ఉబ్బి, ముందోలు తానుగా సగం వెనక్కిపోయి మొడ్డ చివర టోపీ తడిదేరి తేనెలో ముంచితీసిన టమాటోపండులా మిలమిలా మెరుస్తోంది. తొండలా ఎగనిక్కుతోంది.
మోజుగా నోరు సున్నాలా చుట్టి మొగుడి మొడ్డను నోటినిండా తీసుకుంది. సుఖంతో సమ్మగా మూలుగుతూ కళ్ళు మూసుకుని చేతుల్లొని వదిన తొడల్ని పిసుక్కున్నాడు. సంధ్య ఆత్రంగా మొడ్డగుడుస్తోంది. తోలు వెనక్కిలాగి మరీ నాలుకతో రాపాడిస్తూ, ఎగపీల్చి పెదవుల్ని మొడ్డచుట్టూ బిగించి గుడుస్తోంది. కిందనుంచి సరళ నాకుడికి తన దిమ్మ సుఖంతో జివజివలాడుతుంటే ఆ సుఖాన్ని అనుభవిస్తూనే నవీన్*ని మొడ్డగుడిచి రెచ్చగొట్టింది. మూడు నిముషాల తర్వాత వెచ్చగా కాలిపోతున్న మొడ్డని నోట్లోంచి తీసింది.
"ఇక చాలుగానీ తోసెయ్!" అంటూ ఓచెత్తో సరళ పూకు బాగా విడతీసి రెండోచేత్తో మొగుడి మొడ్డని పూకులోకి నెట్టింది. సరళ తొడల్ని పట్టుకుని బలంగా ఓ తోపు తోసాడు. సర్రున చివరంటా దూసుకెళ్ళి గుద్దుకున్నాడు.
అక్కడే కళ్ళింత చేసుకుని చూస్తున్న మధ్య వాళ్ళిద్దరి పూకు సుల్ల కలిసి మొత్తలు తాపడం కావటం సెవెంటీ ఎం.ఎం.లా వుండి కనువిందుచేసింది. సంధ్య సళ్ళు పిసుక్కుంటూ సరళ పూకును దెంగసాగాడు నవీన్.
ఇంతలో ఆ దృశ్యం చూసి రెచ్చిపోతూ గ్లాస్ ఫినిష్ చేసి లేచి వచ్చడు ఆనంద్. లుంగీ తీసిపడేసి మంచం ఎక్కి సంధ్య వెనక్కి చేరాడు. సంధ్య పిర్రల్ని మోజుగా నిమిరాడు. కింద అంతవరకూ సంధ్య పూకు నాకుతున్న సరళ, మొగుడు రావటం చూసి తల తిప్పింది.కింద మరిదిగారి దెంగుడికి పూకు పాకమై సుఖంతో కళ్ళు అరమూతలు పడుతున్నాయి. చేయి చాపి మొగుడి గూటం అందుకుంది. ఎనిమిదంగుళాల పొడవున ఎగనిక్కిపోతూ కేరెట్ దుంపలా వుంది. నరాలు తాళ్ళలా ఉబ్బిపోయాయి. అతడు చెప్పకుండానే లాగి నోటినుండా పెట్టుకుంది.
పెళ్ళాం చేత రెండునిమిషాలు గుడిపించుకున్నాడు. తర్వాత కాస్త నడుం లేపాడు. సరళ ముఖం మీద వుంది సంధ్య దిమ్మ. పిర్రమీద సరళ తట్టగానే కాస్త నడుం పైకి లేపిందామె. ఓ చేత్తో సంధ్య పూకు బాగా విడదీసి రెండోచేత్తో మొగుడి గూటాన్ని లాగి పూకులోకి నెట్టింది. నడుం దించాడు
"ఆ శ్రమ నీకొద్దులే అన్నయ్యా ఈ లంజ సంగతి నువ్వే చూసుకో, బావ మొడ్డంటే ఎగబడి నాకుతుంది. నేసు వదిన సంగతి చూసుకుంటాలే!" అంటూ లుంగీ విప్పిపడేసి మంచం ఎక్కాడు నవీన్.
"ఏడ్చావులే, నీకు వదినంటే మోజని ఏడవరాదూ! రా పగలదీసి నేనే తోస్తాను" అంది సంధ్య.
దెంగేది వదిన పూకయినా చీకాల్సింది నువ్వే, కాస్త మొడ్డ చీకిపెట్టు" అంటూ వదిన టొడలమీద చెయ్యేసి దిమ్మముందు గొంతుక్కూర్చున్నాడు.
వీళ్ళ గోలతో సంబంధంలేనట్టు -సంధ్య పిర్రలమీద చేతులేసి అదుముకుంటూ -కిందనుంచి ఆమె పూకుని పగలదీసి నాకుతోంది సరళ. సరళ పూకు మీదనుంచి ముఖాన్ని ఎత్తి మొగుడి మొడ్డవంక చూసింది. జాన పొడవున దుంగలా నిక్కిపోయి వుందది. ఆ బలుపుకి నరాలు ఉబ్బి, ముందోలు తానుగా సగం వెనక్కిపోయి మొడ్డ చివర టోపీ తడిదేరి తేనెలో ముంచితీసిన టమాటోపండులా మిలమిలా మెరుస్తోంది. తొండలా ఎగనిక్కుతోంది.
మోజుగా నోరు సున్నాలా చుట్టి మొగుడి మొడ్డను నోటినిండా తీసుకుంది. సుఖంతో సమ్మగా మూలుగుతూ కళ్ళు మూసుకుని చేతుల్లొని వదిన తొడల్ని పిసుక్కున్నాడు. సంధ్య ఆత్రంగా మొడ్డగుడుస్తోంది. తోలు వెనక్కిలాగి మరీ నాలుకతో రాపాడిస్తూ, ఎగపీల్చి పెదవుల్ని మొడ్డచుట్టూ బిగించి గుడుస్తోంది. కిందనుంచి సరళ నాకుడికి తన దిమ్మ సుఖంతో జివజివలాడుతుంటే ఆ సుఖాన్ని అనుభవిస్తూనే నవీన్*ని మొడ్డగుడిచి రెచ్చగొట్టింది. మూడు నిముషాల తర్వాత వెచ్చగా కాలిపోతున్న మొడ్డని నోట్లోంచి తీసింది.
"ఇక చాలుగానీ తోసెయ్!" అంటూ ఓచెత్తో సరళ పూకు బాగా విడతీసి రెండోచేత్తో మొగుడి మొడ్డని పూకులోకి నెట్టింది. సరళ తొడల్ని పట్టుకుని బలంగా ఓ తోపు తోసాడు. సర్రున చివరంటా దూసుకెళ్ళి గుద్దుకున్నాడు.
అక్కడే కళ్ళింత చేసుకుని చూస్తున్న మధ్య వాళ్ళిద్దరి పూకు సుల్ల కలిసి మొత్తలు తాపడం కావటం సెవెంటీ ఎం.ఎం.లా వుండి కనువిందుచేసింది. సంధ్య సళ్ళు పిసుక్కుంటూ సరళ పూకును దెంగసాగాడు నవీన్.
ఇంతలో ఆ దృశ్యం చూసి రెచ్చిపోతూ గ్లాస్ ఫినిష్ చేసి లేచి వచ్చడు ఆనంద్. లుంగీ తీసిపడేసి మంచం ఎక్కి సంధ్య వెనక్కి చేరాడు. సంధ్య పిర్రల్ని మోజుగా నిమిరాడు. కింద అంతవరకూ సంధ్య పూకు నాకుతున్న సరళ, మొగుడు రావటం చూసి తల తిప్పింది.కింద మరిదిగారి దెంగుడికి పూకు పాకమై సుఖంతో కళ్ళు అరమూతలు పడుతున్నాయి. చేయి చాపి మొగుడి గూటం అందుకుంది. ఎనిమిదంగుళాల పొడవున ఎగనిక్కిపోతూ కేరెట్ దుంపలా వుంది. నరాలు తాళ్ళలా ఉబ్బిపోయాయి. అతడు చెప్పకుండానే లాగి నోటినుండా పెట్టుకుంది.
పెళ్ళాం చేత రెండునిమిషాలు గుడిపించుకున్నాడు. తర్వాత కాస్త నడుం లేపాడు. సరళ ముఖం మీద వుంది సంధ్య దిమ్మ. పిర్రమీద సరళ తట్టగానే కాస్త నడుం పైకి లేపిందామె. ఓ చేత్తో సంధ్య పూకు బాగా విడదీసి రెండోచేత్తో మొగుడి గూటాన్ని లాగి పూకులోకి నెట్టింది. నడుం దించాడు"ఆ శ్రమ నీకొద్దులే అన్నయ్యా ఈ లంజ సంగతి నువ్వే చూసుకో, బావ మొడ్డంటే ఎగబడి నాకుతుంది. నేసు వదిన సంగతి చూసుకుంటాలే!" అంటూ లుంగీ విప్పిపడేసి మంచం ఎక్కాడు నవీన్.
"ఏడ్చావులే, నీకు వదినంటే మోజని ఏడవరాదూ! రా పగలదీసి నేనే తోస్తాను" అంది సంధ్య.
దెంగేది వదిన పూకయినా చీకాల్సింది నువ్వే, కాస్త మొడ్డ చీకిపెట్టు" అంటూ వదిన టొడలమీద చెయ్యేసి దిమ్మముందు గొంతుక్కూర్చున్నాడు.
వీళ్ళ గోలతో సంబంధంలేనట్టు -సంధ్య పిర్రలమీద చేతులేసి అదుముకుంటూ -కిందనుంచి ఆమె పూకుని పగలదీసి నాకుతోంది సరళ. సరళ పూకు మీదనుంచి ముఖాన్ని ఎత్తి మొగుడి మొడ్డవంక చూసింది. జాన పొడవున దుంగలా నిక్కిపోయి వుందది. ఆ బలుపుకి నరాలు ఉబ్బి, ముందోలు తానుగా సగం వెనక్కిపోయి మొడ్డ చివర టోపీ తడిదేరి తేనెలో ముంచితీసిన టమాటోపండులా మిలమిలా మెరుస్తోంది. తొండలా ఎగనిక్కుతోంది.
మోజుగా నోరు సున్నాలా చుట్టి మొగుడి మొడ్డను నోటినిండా తీసుకుంది. సుఖంతో సమ్మగా మూలుగుతూ కళ్ళు మూసుకుని చేతుల్లొని వదిన తొడల్ని పిసుక్కున్నాడు. సంధ్య ఆత్రంగా మొడ్డగుడుస్తోంది. తోలు వెనక్కిలాగి మరీ నాలుకతో రాపాడిస్తూ, ఎగపీల్చి పెదవుల్ని మొడ్డచుట్టూ బిగించి గుడుస్తోంది. కిందనుంచి సరళ నాకుడికి తన దిమ్మ సుఖంతో జివజివలాడుతుంటే ఆ సుఖాన్ని అనుభవిస్తూనే నవీన్*ని మొడ్డగుడిచి రెచ్చగొట్టింది. మూడు నిముషాల తర్వాత వెచ్చగా కాలిపోతున్న మొడ్డని నోట్లోంచి తీసింది.
"ఇక చాలుగానీ తోసెయ్!" అంటూ ఓచెత్తో సరళ పూకు బాగా విడతీసి రెండోచేత్తో మొగుడి మొడ్డని పూకులోకి నెట్టింది. సరళ తొడల్ని పట్టుకుని బలంగా ఓ తోపు తోసాడు. సర్రున చివరంటా దూసుకెళ్ళి గుద్దుకున్నాడు.
అక్కడే కళ్ళింత చేసుకుని చూస్తున్న మధ్య వాళ్ళిద్దరి పూకు సుల్ల కలిసి మొత్తలు తాపడం కావటం సెవెంటీ ఎం.ఎం.లా వుండి కనువిందుచేసింది. సంధ్య సళ్ళు పిసుక్కుంటూ సరళ పూకును దెంగసాగాడు నవీన్.
ఇంతలో ఆ దృశ్యం చూసి రెచ్చిపోతూ గ్లాస్ ఫినిష్ చేసి లేచి వచ్చడు ఆనంద్. లుంగీ తీసిపడేసి మంచం ఎక్కి సంధ్య వెనక్కి చేరాడు. సంధ్య పిర్రల్ని మోజుగా నిమిరాడు. కింద అంతవరకూ సంధ్య పూకు నాకుతున్న సరళ, మొగుడు రావటం చూసి తల తిప్పింది.కింద మరిదిగారి దెంగుడికి పూకు పాకమై సుఖంతో కళ్ళు అరమూతలు పడుతున్నాయి. చేయి చాపి మొగుడి గూటం అందుకుంది. ఎనిమిదంగుళాల పొడవున ఎగనిక్కిపోతూ కేరెట్ దుంపలా వుంది. నరాలు తాళ్ళలా ఉబ్బిపోయాయి. అతడు చెప్పకుండానే లాగి నోటినుండా పెట్టుకుంది.
పెళ్ళాం చేత రెండునిమిషాలు గుడిపించుకున్నాడు. తర్వాత కాస్త నడుం లేపాడు. సరళ ముఖం మీద వుంది సంధ్య దిమ్మ. పిర్రమీద సరళ తట్టగానే కాస్త నడుం పైకి లేపిందామె. ఓ చేత్తో సంధ్య పూకు బాగా విడదీసి రెండోచేత్తో మొగుడి గూటాన్ని లాగి పూకులోకి నెట్టింది. నడుం దించాడు"ఆ శ్రమ నీకొద్దులే అన్నయ్యా ఈ లంజ సంగతి నువ్వే చూసుకో, బావ మొడ్డంటే ఎగబడి నాకుతుంది. నేసు వదిన సంగతి చూసుకుంటాలే!" అంటూ లుంగీ విప్పిపడేసి మంచం ఎక్కాడు నవీన్.
"ఏడ్చావులే, నీకు వదినంటే మోజని ఏడవరాదూ! రా పగలదీసి నేనే తోస్తాను" అంది సంధ్య.
దెంగేది వదిన పూకయినా చీకాల్సింది నువ్వే, కాస్త మొడ్డ చీకిపెట్టు" అంటూ వదిన టొడలమీద చెయ్యేసి దిమ్మముందు గొంతుక్కూర్చున్నాడు.
వీళ్ళ గోలతో సంబంధంలేనట్టు -సంధ్య పిర్రలమీద చేతులేసి అదుముకుంటూ -కిందనుంచి ఆమె పూకుని పగలదీసి నాకుతోంది సరళ. సరళ పూకు మీదనుంచి ముఖాన్ని ఎత్తి మొగుడి మొడ్డవంక చూసింది. జాన పొడవున దుంగలా నిక్కిపోయి వుందది. ఆ బలుపుకి నరాలు ఉబ్బి, ముందోలు తానుగా సగం వెనక్కిపోయి మొడ్డ చివర టోపీ తడిదేరి తేనెలో ముంచితీసిన టమాటోపండులా మిలమిలా మెరుస్తోంది. తొండలా ఎగనిక్కుతోంది.
మోజుగా నోరు సున్నాలా చుట్టి మొగుడి మొడ్డను నోటినిండా తీసుకుంది. సుఖంతో సమ్మగా మూలుగుతూ కళ్ళు మూసుకుని చేతుల్లొని వదిన తొడల్ని పిసుక్కున్నాడు. సంధ్య ఆత్రంగా మొడ్డగుడుస్తోంది. తోలు వెనక్కిలాగి మరీ నాలుకతో రాపాడిస్తూ, ఎగపీల్చి పెదవుల్ని మొడ్డచుట్టూ బిగించి గుడుస్తోంది. కిందనుంచి సరళ నాకుడికి తన దిమ్మ సుఖంతో జివజివలాడుతుంటే ఆ సుఖాన్ని అనుభవిస్తూనే నవీన్*ని మొడ్డగుడిచి రెచ్చగొట్టింది. మూడు నిముషాల తర్వాత వెచ్చగా కాలిపోతున్న మొడ్డని నోట్లోంచి తీసింది.
"ఇక చాలుగానీ తోసెయ్!" అంటూ ఓచెత్తో సరళ పూకు బాగా విడతీసి రెండోచేత్తో మొగుడి మొడ్డని పూకులోకి నెట్టింది. సరళ తొడల్ని పట్టుకుని బలంగా ఓ తోపు తోసాడు. సర్రున చివరంటా దూసుకెళ్ళి గుద్దుకున్నాడు.
అక్కడే కళ్ళింత చేసుకుని చూస్తున్న మధ్య వాళ్ళిద్దరి పూకు సుల్ల కలిసి మొత్తలు తాపడం కావటం సెవెంటీ ఎం.ఎం.లా వుండి కనువిందుచేసింది. సంధ్య సళ్ళు పిసుక్కుంటూ సరళ పూకును దెంగసాగాడు నవీన్.
ఇంతలో ఆ దృశ్యం చూసి రెచ్చిపోతూ గ్లాస్ ఫినిష్ చేసి లేచి వచ్చడు ఆనంద్. లుంగీ తీసిపడేసి మంచం ఎక్కి సంధ్య వెనక్కి చేరాడు. సంధ్య పిర్రల్ని మోజుగా నిమిరాడు. కింద అంతవరకూ సంధ్య పూకు నాకుతున్న సరళ, మొగుడు రావటం చూసి తల తిప్పింది.కింద మరిదిగారి దెంగుడికి పూకు పాకమై సుఖంతో కళ్ళు అరమూతలు పడుతున్నాయి. చేయి చాపి మొగుడి గూటం అందుకుంది. ఎనిమిదంగుళాల పొడవున ఎగనిక్కిపోతూ కేరెట్ దుంపలా వుంది. నరాలు తాళ్ళలా ఉబ్బిపోయాయి. అతడు చెప్పకుండానే లాగి నోటినుండా పెట్టుకుంది.
పెళ్ళాం చేత రెండునిమిషాలు గుడిపించుకున్నాడు. తర్వాత కాస్త నడుం లేపాడు. సరళ ముఖం మీద వుంది సంధ్య దిమ్మ. పిర్రమీద సరళ తట్టగానే కాస్త నడుం పైకి లేపిందామె. ఓ చేత్తో సంధ్య పూకు బాగా విడదీసి రెండోచేత్తో మొగుడి గూటాన్ని లాగి పూకులోకి నెట్టింది. నడుం దించాడు
"ఆ శ్రమ నీకొద్దులే అన్నయ్యా ఈ లంజ సంగతి నువ్వే చూసుకో, బావ మొడ్డంటే ఎగబడి నాకుతుంది. నేసు వదిన సంగతి చూసుకుంటాలే!" అంటూ లుంగీ విప్పిపడేసి మంచం ఎక్కాడు నవీన్.
"ఏడ్చావులే, నీకు వదినంటే మోజని ఏడవరాదూ! రా పగలదీసి నేనే తోస్తాను" అంది సంధ్య.
దెంగేది వదిన పూకయినా చీకాల్సింది నువ్వే, కాస్త మొడ్డ చీకిపెట్టు" అంటూ వదిన టొడలమీద చెయ్యేసి దిమ్మముందు గొంతుక్కూర్చున్నాడు.
వీళ్ళ గోలతో సంబంధంలేనట్టు -సంధ్య పిర్రలమీద చేతులేసి అదుముకుంటూ -కిందనుంచి ఆమె పూకుని పగలదీసి నాకుతోంది సరళ. సరళ పూకు మీదనుంచి ముఖాన్ని ఎత్తి మొగుడి మొడ్డవంక చూసింది. జాన పొడవున దుంగలా నిక్కిపోయి వుందది. ఆ బలుపుకి నరాలు ఉబ్బి, ముందోలు తానుగా సగం వెనక్కిపోయి మొడ్డ చివర టోపీ తడిదేరి తేనెలో ముంచితీసిన టమాటోపండులా మిలమిలా మెరుస్తోంది. తొండలా ఎగనిక్కుతోంది.
మోజుగా నోరు సున్నాలా చుట్టి మొగుడి మొడ్డను నోటినిండా తీసుకుంది. సుఖంతో సమ్మగా మూలుగుతూ కళ్ళు మూసుకుని చేతుల్లొని వదిన తొడల్ని పిసుక్కున్నాడు. సంధ్య ఆత్రంగా మొడ్డగుడుస్తోంది. తోలు వెనక్కిలాగి మరీ నాలుకతో రాపాడిస్తూ, ఎగపీల్చి పెదవుల్ని మొడ్డచుట్టూ బిగించి గుడుస్తోంది. కిందనుంచి సరళ నాకుడికి తన దిమ్మ సుఖంతో జివజివలాడుతుంటే ఆ సుఖాన్ని అనుభవిస్తూనే నవీన్*ని మొడ్డగుడిచి రెచ్చగొట్టింది. మూడు నిముషాల తర్వాత వెచ్చగా కాలిపోతున్న మొడ్డని నోట్లోంచి తీసింది.
"ఇక చాలుగానీ తోసెయ్!" అంటూ ఓచెత్తో సరళ పూకు బాగా విడతీసి రెండోచేత్తో మొగుడి మొడ్డని పూకులోకి నెట్టింది. సరళ తొడల్ని పట్టుకుని బలంగా ఓ తోపు తోసాడు. సర్రున చివరంటా దూసుకెళ్ళి గుద్దుకున్నాడు.
అక్కడే కళ్ళింత చేసుకుని చూస్తున్న మధ్య వాళ్ళిద్దరి పూకు సుల్ల కలిసి మొత్తలు తాపడం కావటం సెవెంటీ ఎం.ఎం.లా వుండి కనువిందుచేసింది. సంధ్య సళ్ళు పిసుక్కుంటూ సరళ పూకును దెంగసాగాడు నవీన్.
ఇంతలో ఆ దృశ్యం చూసి రెచ్చిపోతూ గ్లాస్ ఫినిష్ చేసి లేచి వచ్చడు ఆనంద్. లుంగీ తీసిపడేసి మంచం ఎక్కి సంధ్య వెనక్కి చేరాడు. సంధ్య పిర్రల్ని మోజుగా నిమిరాడు. కింద అంతవరకూ సంధ్య పూకు నాకుతున్న సరళ, మొగుడు రావటం చూసి తల తిప్పింది.కింద మరిదిగారి దెంగుడికి పూకు పాకమై సుఖంతో కళ్ళు అరమూతలు పడుతున్నాయి. చేయి చాపి మొగుడి గూటం అందుకుంది. ఎనిమిదంగుళాల పొడవున ఎగనిక్కిపోతూ కేరెట్ దుంపలా వుంది. నరాలు తాళ్ళలా ఉబ్బిపోయాయి. అతడు చెప్పకుండానే లాగి నోటినుండా పెట్టుకుంది.
పెళ్ళాం చేత రెండునిమిషాలు గుడిపించుకున్నాడు. తర్వాత కాస్త నడుం లేపాడు. సరళ ముఖం మీద వుంది సంధ్య దిమ్మ. పిర్రమీద సరళ తట్టగానే కాస్త నడుం పైకి లేపిందామె. ఓ చేత్తో సంధ్య పూకు బాగా విడదీసి రెండోచేత్తో మొగుడి గూటాన్ని లాగి పూకులోకి నెట్టింది. నడుం దించాడు ఆనంద్. అడుగు నుంచి ఇద్దరి అంగాల్ని ఆనందంగా చూస్తోంది సరళ. సంధ్య పూకులోకి చివరంటా దూసుకుపోయాడు అతను. మొత్తలు తాపడం అయిపోగా, అతడి గోళీలు ముఖం మీద ఆడుతుంటే ముద్దుగా వాటిని నిమిరి ముద్దుపెట్టుకుంది సరళ. తన మొగుడు సరళను దెంగుతుంటే షూస్తూ వినోదిస్తోంది సంధ్య పైనుంచి. తన మొగుడు సంధ్యను దెంగుతుంటే చూసి అనందిస్తూ మరింత కసెక్కిపోతుంది కిందనుంచి సరళ. క్రమంగా తోపుడు వేగం పెంచారు అన్నదమ్ములిద్దరూ. సుఖంతో శరీరాలు గాల్లొ తేలిపోతునట్టున్నయి.
"దెంగు... కొట్టు... చించు... లంజకి పూకు పచ్చదైపోవాలి" అని సంధ్య అరుస్తుంటే
"చించెయ్... పగలగొట్టు... ఇంకా గట్టిగా... లంజకి పూకు కొవ్వెక్కువైపోయి మిటమిటలాడుతోంది దంచు" అని సరళ అరుస్తోంది.
వాళ్ళ అరుపులతో మరింత రెచ్చిపోయి అటునుంచి ఆనంద్, ఇటునుంచి నవీన్ శివమెత్తినట్టు వూగిపోతున్నారు. ఆ రెండు జంటల బరువు మోయలేక మంచం కిరకిరలాడిపోతోంది. కాస్సేపటికి నవీన్ వదిన పూకులోంచి లేచిపోయాడు.
"అన్నయ్యా దానిసంగతి నేను చూస్తా, నువ్విటురా!" అన్నాడు.
ఆనంద్ సంధ్య పిర్రల మధ్యనుంచి మొడ్డలాగేసుకుని ఇటు వచ్చాడు. ఒకరి చోటుకి మరొకరు మారారు.పెళ్ళాం సంధ్య దిమ్మలోకి నవీన్ తోస్తే -తన పెళ్ళం సరళ పూకులోకి ఆనంద్ దిగబడిపోయాడు.
కాస్సేపటికి సంధ్య సరళ మీదనుంచి లేచి విడిగా ఒంగుంది. ఈసారి మళ్ళి ఆనంద్ ఎక్కాడు. సరళ ఒంగుని మరిదిచేత తోయించుకుంటుంది. గంటసేపు ఆడాళ్ళిద్దర్నీ మార్చిమార్చి దెంగారు. అక్కడ వరస -వాయి లేదు. ఉనంది సుఖం ఒక్కటే. అదికూడా కాదు.
ఒక్కోసారి సంధ్యను ఆనంద్ మీద ఎక్కించుకుని ఆనంద్ చేయించుకుంటుంటే నవీన్ ఆమె వెనకచేరి మొడ్డని ఆమె గుద్దలోకి తోసేసేవాడు. అలా ఒకేసారి ఇద్దరూ సరళను సంధ్యను అనుభవించిన సందర్భాలున్నాయి.
"అయిపొయింది... అయిపోయింది" అంటూ ముందుగా సరళ సుఖంతో గుప్పిళ్ళు ఒదిలేసింది. అంతలో తన లావాని సంధ్యలోకి చిమ్మేసాడు ఆనంద్. ఆ తర్వాత నవీన్ అయిపోయాడు. అలా కాస్త తేడాతో నలుగురూ తృప్తిపడిపోయి ఆయాసంతో రొప్పుతూ ఒకరిమీద ఒకరు ఒరిగిపోయారు.
ఇలాంటి సంకరజాతులు లోకంలో చాలా ఉన్నాయి తెలిసి గుండెలు బాదుకుని ప్రయోజనం లేదు. ఎవరి దూల వాళ్ళకీ అనందం మరి అంతేగా!

*** సమాప్తం ***
(Typed by Satish bro)

[Vikatakavi02]

[naresh2706]

కారుచీకటి....

— నిషాదేవి

డాక్టర్ రవి క్లబ్ లోంచి బయటకి వచ్చేసరికి  పన్నెండుగంటలు. అర్ధరాత్రి ఆకాశం నిర్మలంగా వుండి చుక్కలు మెరుస్తున్నాయి. అమావాస్య దగ్గరపడుతున్న రోజులుగాబట్టి 
గాఢాంధకారం లోకమంతా వ్యాపించి వుంది. వీధిదీపాలు గుడ్డిగా వెలుగుతూ చీకట్లను పారద్రోలడానికి పోరాడుతున్నట్టున్నాయి. సముద్రహోరు విన్పిస్తోంది. సముద్రం మీదుగా వీస్తున్న ఈదురు గాలికి జుత్తుచెదిరి ముఖంమీద పడుతుంటే వెనక్కి త్రోసుకుంటూ తూలుతు పార్కింగ్ లాట్ వైపు అడుగులు వేసాడు. అక్కడ అయిదారు కార్లు వరసగా నిలబడున్నాయి. చివరగా ఉన్న అంబాసిడార్ కారులో కూర్చుని లైట్లు ఆన్ చేసాడు. మరుక్షణం ఇంజను స్టార్టై రేసుగుర్రంలా కాంపౌండ్ దాటి విశాఖ వీధుల్లోకి పరుగుతీసింది.
రవి ఫాదర్ విశాఖలో పెద్ద బిజినెస్ మాగ్నెట్. రవి అలవాట్లు నచ్చని కారణంగా తండ్రీ కొడుకులకు పడదు. అందుకని రవి సాధారణంగా ఇంటికి పోడు, ప్రస్తుతం విశాఖకి పదిహేను కిలోమీటర్ల దూరంలోని గ్రామంలో ఉంటున్నాడతను. రవికుమార్ కి ఇంకా పెళ్ళికాలేదు. పాతికేళ్ళ వయసు, ఆరడుగుల ఎత్తున దృఢమైన శరీరంతో చాలా అందంగా ఉంటాడు. ఎం. బి. బి. ఎస్ చదివి గ్రామంలో క్లీనిక్ ఓపెన్ చేసి ప్రాక్టీసు పెట్టాడు. ఆ చుట్టుప్రక్కల పెద్ద డాక్టరు ఎవరూ లేని కారణంగా రెండుచేతులా సంపాదించ గలుగుతున్నాడు. వారానికో రోజు రవికుమార్ విశాఖ వస్తాడు. ఎవరో ఒక చక్కని పిల్లను బుక్ చేసుకుని హేపీగా తిని త్రాగి గడిపి అర్ధరాత్రి వేళకి కార్లో గ్రామం తిరిగి పోతాడు. అదే ప్రకారం ఈరోజు అర్ధరాత్రి వరకూ గడిపి ఇంటికి బయల్దేరాడు.
క్రమంగా కారు సిటీ వదిలి హెడ్ లైట్ల కాంతిలో చీకటిని చీల్చుకుంటూ హైవేలో దూసుకొస్తోంది. రోడ్డంతా నిర్మానుష్యంగా ఉంది. వున్నట్టుండి రోడ్డుకడ్డంగా హెడ్ లైట్ల కాంతిలో కన్పించిన శాల్తీని చూడగానే ఉలికిపడి కార్ స్లో చేసాడు.
ఎవరో రోడ్డుకడ్డంగా అటుతిరిగి పడుకున్నారు. ఉత్తినే కాదు పైగా, రెండు తలదిండ్లు తలక్రింద వేసుకుని మరీ పడుకొన్నారు. వంటిమీద ఫాంటు మాత్రం ఉంది. షర్టు లేదు. వీపుభాగం నున్నగా గోధుమ రంగులో మెరుస్తోంది. పుష్టిగా ఉంది ఒళ్ళు. మగాడో ఆడదో అర్ధంకాక క్షణం తికమక పడుతూ రెండుసార్లు హారన్ కొట్టాడు రవికుమార్. ఆ శాల్తీ నిద్రపోతోందో మెలుకూగా ఉందోగానీ ఉలకలేదు పలకలేదు. పక్కనుంచి తప్పించుకుపోవడానికి చోటుందిగానీ, నడిరోడ్డు మీద తలదిండు వేసుకుని మరీ నిద్రపోతున్న ఆ ప్రబుద్ధుడు ఎవడో కాస్త చూడాలన్న క్యూరియాసిటీతో ఆ వ్యక్తికి రెండు గజాల కారు నిలిపాడు. హెడ్ లైట్లు ఆన్ లోనే ఉంచి క్రిందకు దిగాడు. ఆ వ్యక్తికి దగ్గరగా వెళ్ళి — "ఏఁయ్! బ్రతకాలని లేదా? ఏంటి రోడ్డుమీద పడకేసావ్. ఎవర్నువ్వు?" అంటూ గద్దించాడు. సమాధానంగా వీణమీటినట్టు తీయటి నవ్వు విన్పించింది. నవ్వు వెంబడే ఆ శాల్తీ వెలుగు వైపు తిరిగి — "తెలిసిందా? నేను ఆడపిల్లని!" అంది.
షాక్ తిన్నట్టు అదిరిపడ్డాడు రవికుమార్. అప్పుడు చూసాడు ఒక పక్కగా పడున్న షర్టు, హైహీల్స్ చెప్పల్సని. ఆమె వంటిమీద ఫాంటు తప్ప మరే అచ్చాదనా లేదు. అద్భుతమైన సౌందర్యవతి, ముట్టుకుంటే కందిపోయేట్టుంది. వల్లు, బంగారు కలశాల్లా ఉన్నాయి రొమ్ములు, కాలుబారు మనిషి ఆమె. వయసు పద్దెనిమిది పందొమ్మిది సంవత్సరాలకు మించి ఉండదు. విశాలమైన సోగకళ్ళు, పొడవాటి ముక్కు, గులాబీ బుగ్గలు, ఎర్రటి మధురాధరాలు, సన్నని నడుం, లోతైన నాభి చూస్తున్న రవికుమార్ కి కళ్ళు చెదిరిపోయాయి. కొంచెం కూడా వాలకుండా నిగ్గుదేలి బలిసిన ఆమె రొమ్ములు కుదుళ్ళతో సహా కవ్విస్తుంటే ఫాంటులోని అతడి ఆయుధం పురేసుకుని ఫాంటుని ఎక్కుపెట్టేసింది. అసలే మందుకొట్టి ఉన్నాడు. ఆపైన చలిరేయి కళ్ళముందు సొగసుకత్తె, కలో నిజమో క్షణకాలం అర్ధంకాలేదు అతడికి.
"హేయ్ - బేబీ.. ఎవర్నువ్వు? ఏమిటీ అవతారం!" అన్నాడు తడబడే మాటలతో. ఆమె మరోమారు కిలకిలా నవ్వింది. ఎగతాళిగా నవ్విందో పిచ్చినవ్వో అర్ధంగాక క్షణకాలం తికమకపడ్డాడు రవికుమార్.
"నా రొమ్ములు చూశాక నేను ఆడపిల్లనని అర్ధం కాలేదా? మగాడికి ఎక్కడన్నా బాయలు మొలుస్తాయా మొగుడా! కావాలంటే నా పప్పచూడు! అప్పుడైనా ఒప్పుకుంటావేమో!" అంటూ రవికుమార్ ఊహించని విధంగా సర్రున ఫాంటు జిప్ తీసి విడదీసి చూపించింది. రాగిరంగులో రింగు రింగులుగా దిమ్మమీద జుత్తు పెరిగింది. అరంగుళం పొడవున క్లిటారిస్ మెరుస్తోంది. ఆమె పచ్చితనాన్ని ఎలా అర్ధం చేసుకోవాలో రవికుమార్ కి అర్ధంకాలేదు.
"చూసావా మొగుడా! నేను ఆడదాన్నే కదూ?" చక్రాల్లా కళ్ళు తిప్పుతూ అడిగిందామె.
"అవునవును. ఆడదానివే!"
"మరి నా పూ బిల్ల నచ్చిందా?"
"మతి పోగొడుతోంది"
"మరి చూస్తావే. రా. ఎక్కు. నీ గూటాన్ని తోసి నాదిమ్మ పగిలిపోయేలా అదరగొట్టు. నేన్నీ పెళ్ళాన్ని కదూ. నా సళ్ళు చీకుతావా నీది నోట్లో పెట్టుకోనా. ఈ శోభనం గదిలో మనిద్దరమేగా ఉన్నాం సిగ్గెందుకు" అంటూ లేచి నిలబడి అతన్ని వాటేసుకుని ముఖమంతా ముద్దులు కురిపించింది. ఆమె సందట్లో ఎప్పుడు పాంటు బటన్స్ విప్పుకుందోగానీ పిర్రలమీంచి అది మోకాళ్ళమీదికి జారిపోయేసరికి పాలరాతి శిల్పంలా మలిచినట్టున్న పిర్రలు బలమైన తొడలు అతన్ని వివసుణ్ని చేశేసాయి. ఎంతతాగున్నా ఆమెస్థితి గ్రహించగలిగాడు. ఎవరో కలిగిన ఆడపిల్ల. ఏ కారణంచేతో సిమీక్రేక్ గా మారి పిచ్చిదైంది. మెళ్ళో తాళిలేదు. ఖచ్చితంగా అది మదపిచ్చి కావచ్చనిపించింది. ఏం చేస్తున్నాడో తనకే తెలీని స్థితిలో ఆమెను రెండు చేతులమీదా ఎత్తుకొని వెళ్ళి కార్లో పడేసి డోర్ మూసాడు. కారు స్టార్ట్ చేసి ముందుకు దూకించాడు. కారు వేగంగా పరుగుతీస్తోంది.
"నీ పేరేమిటి?" అడిగాడు.
"నా పేరా... గుర్తులేదు. నా మొగుడివేగా. నీకు గుర్తులేదా.. ఏదీ నీ కడ్డీని బుగ్గనేసుకోనా. అది నాదే, నన్ను కాదని దేని బొక్కలోనన్నా పెట్టావో.. కొరికేస్తా!" అంటూ ఏమేమో పిచ్చి పిచ్చిగా మాటాడుతూ అతడి ఫాంటు జిప్పు లాగి నిగిడిపోయిన అతడి దండాన్ని బయటకు లాగింది. ఎనిమిదంగుళాల పొడవున్న గెడ కొయ్యలా వెచ్చగా కాలిపోతున్న అతడి అంగాన్ని చేత్తో అరటిపండు ఒలిచినట్టు ఒలిచి పెదాలకు లిప్ స్టిక్ పూసుకుంటున్నట్టు పూసుకుంది. తర్వాత నాబ్ ని నోటినిండా పెట్టుకుని ఒళ్ళో పడుకుంది. ఆమె నాలుక రాపిడికి నోటి వెచ్చదనానికి అతడి నరాలు పురేసుకుపోయి కారాపి ఆమె పైకి ఎక్కేయాలన్నంత కసి పుట్టింది. కానీ మరీ కక్కుర్తి మనిషి కాడతను. కారు నిలవలేదు, పరిగెడుతూనే ఉంది. అయిపోతుందని అతడు గొడవచేసి ఆమె నోట్లోంచి తీయలేదు. కంట్రోల్ తప్పిపోవటంతో ఆమె గొంతులోకే ఎగజిమ్మేసాడు. ఆమె మ్రింగేసింది తప్ప నోట్లోంచి తీయలేదు. అదేం పట్టోగానీ ఉడుంలా పట్టేసింది. కారు గ్రామంలో ప్రవేశించి ఇంటి ముందు నిలిచాక తనే బలవంతంగా ఆమెనులాగి భుజమ్మీద వేసుకొని ఇంట్లోకి తీసుకెళ్ళి తలుపు మూసాడు.
గదిలోకి రాగానే ఆమె పిచ్చిపిచ్చిగా మాట్లాడటంవెకిలి చేష్టలు చేయటం ప్రారంభించింది. బట్టలన్నీ ఊడదీసుకొని మంచంమీద పడుకుంటూ, "మొగుడా! రారా.. ఎక్కి తొక్కరా!" అంటూ పూ బిల్లను అరచేత్తో రుద్దుకొంటూ కవ్వించింది. ఆగలేకపోయాడు రవికుమార్. బట్టలు విప్పుకొని మీదపడ్డాడు. ఆమె ముద్ధు ముఖాన్ని ముద్దులతో ముంచెత్తాడు. నలిపేకొద్దీ రాళ్ళలా ఎదురుతిరుగుతున్నాయామె రొమ్ములు. ఎక్కడ తాకినా ఆమె ఒళ్ళు పట్టులా మృదువుగా ఉంది. పిర్రలు పలకదేరి గులాబి రంగులో మతి పోగొట్టేస్తున్నాయి. అతడి కౌగిట్లో పువ్వులా ఒదిగిపోతోందామె. ఆమె శ్వాస బరువుగా వుంది. ఇష్టం వచ్చినట్టు కొరికేస్తున్నా ఆమె ఇంకస ఇంకా అన్నట్టు ఎగబ్రాకుతోందేగానీ బాధ పడ్డంలేదు.
అర్ధగంటసేపు ఆమెను నలిపి నలిపి లేచాడు. అతడి దండం గునపంలా లేచిపోయి ఎగదన్నేసింది. రక్తమంతా తొడల్లోకి ప్రవహించి ఉడికించేస్తోంది. ఆమెను వెల్లకిలా త్రిప్పి కాళ్ళను  ఎత్తి భుజమ్మీద వేసుకున్నాడు. తనే ఆమె పూ రేకులు విడదీసి సర్దుకుని నడుం దించాడు. నాబ్ వరకూ వెళ్ళి ఆగిపోయింది. రవికుమార్ షాక్ తిన్నట్టు ఆమె ముఖంలోకి చూసాడు. కళ్ళు మూసుకొని ఉందామె. ఆమె కన్యా?
నమ్మబుద్ధి కాలేదు. నడుం పట్టుకొని బలంగా నెట్టాడు. బాధతో కీచుమని అరిచిందామె. ఇక ఆగలేదతను. లాగి పెట్టి గుద్దాడు. పదునైన కత్తితో కోస్తున్నట్టు విలవిల్లాడి అతన్ని నెట్టేయాలని చూసిందామె. అతడు పట్టిన పట్టు వదలకుండా గబగబా కదలనారంభించాడు. మూడు నిముషాల పాటు గింజుకున్నా తర్వాత మౌనంగా ఉండిపోయిందామె. మరో రెండు నిముషాలు గ డి చే స రి కి తీయగా మూల్గుతూ రెస్పాన్స్ ఇవ్వటం మొదలుపెట్టింది.
రవికుమార్ బలంగా గుద్దుతున్నాడు. చివరంటా లాగి పొడుస్తు పోటు పోటుకీ ఆమె పరవశిస్తూ సన్నగా మూలుగుతోంది. పావుగంటసేపు దడ దడ లాడించాడు. అలాగే మీదకు ఒరిగిపోయి ఆమెను కౌగిలించుకొని ముద్దులు కురిపించేస్తూ నడుం ఎత్తెత్తి కొడుతుంటే ఆమె ఎదురొత్తులు ఇస్తూ పాములా అతడిని అల్లుకుపోసాగింది. మరో అయిదు నిముషాల తర్వాత ఆమె బిగ్గరగా మూలుగుతూ చేతులు తీసేసింది. ఆమె కళ్ళనిండా నీళ్ళు. ఆమెతోబాటు తన వేడిని కూడ ఆమెలోకి ఎగజిమ్మేసి మీద సోలిపోయాడు రవికుమార్.
పావుగంట తర్వాత అలసట తీరి అతడు లేచి చూసాడు. బెడ్ మీద రక్తపు మరకలు. అతడి ఆలోచనలన్నీ పటాపంచలయ్యాయి. ఆమె కన్య. తన మూలంగా ఆమె కన్నెచెర వదిలించబడింది. ఆ రాత్రి ఆమెను నాలుగుసార్లు అనుభవించి ఆమెను కౌగిలించుకొని నిద్రపోయాడు.

భయ్యా దీనికి కొనసాగింపు లేదా?

[naresh2706]

కథలన్నీ అద్భుతంగా ఉన్నాయి కవి భయ్యా