అమ్రుత వర్షిణి BY పునర్కథనం &/ సంఖ్యానువాదం: అన్నెపూ.......

[LUKYYRUS]

కాళ్ళు చేతులు అడట్లేదు అనిష్ కి ఎం చెయ్యాలొ పాలుపొలేదు. స్వాతికి ఫొన్ కలిపాడు, సమయానికి తనది కనెక్ట్ అవలేదు, ఇక ఆలస్యాం చెయకుండా రమ్య ఆఫిస్ కి పరిగేట్టాడు, ఆమె అస్సలు ఆఫిస్ కే రాలేదు అన్నాడు వాచ్ మెన్, వాళ్ళా బాస్ కి కాల్ కలిపి ఇవ్వమన్నడు, వాడికి తెలిదు అన్నాడు, ఇక చెసెదెం లేక అక్కడ నుండి తనకి తెలిసిన వాళ్ళాందరికి కాల్స్ చెస్థూ పిచ్చి వాడిలా సిటీ అంత తిరిగాడు. ఎక్కడ తన జాడలేదు. ఇంతలొ ఎదొ అన్నొన్ నెంబర్ నుండి కాల్ వచ్చింది, లిఫ్ట్ చెశాడు, అవతల వైపు నుండి ఒక మగ గొంతు "హెల్లొ, రమ్యగారి హస్బెండా మాట్లాడేది" అని అడిగాడు, "అవును ఎవరు మాట్లాడుతొంది, రమ్య ఎక్కడ ఉంది????" అని కంగారుగా మాట్లాడాడు అనిష్.

"నేను రమ్య బాస్ ని మాట్లాడుతున్నాను, మీరు ఒకసారి అప్పొలొ ఆసుపత్రికి వస్తారా" అని గబగబ చెప్పాడు బాస్.

"ఏ ఎమైంది ఎందుకు, నా రమ్యకి ఎమి అవలేదు కద" గొంతు పెగుల్చుకుని అడిగాడు,

"లేదు... లేదు... మీరు కంగారు పడాల్సిందేమి లేదు, మీరు త్వరగా రండి, సికింద్రాబాద్ బ్రాంచ్ కి" అని చెప్పి కాల్ కట్ చెశాడు.

15 నిముషలల్లొ ఆ ఆసుపత్రిలొ ఉన్నాడు అనిష్, ఎమార్జెన్సి కి వెళ్ళి రమ్య పేరుతొ వాకాబ్ చెశాడు, ఆ పేరు గల వారు ఎవరు లేరాని అన్నారు, ఇందక వచ్చిన నెంబర్ కి కాల్ చేసాడు ఎవరొ తిసి, 4 ఫ్లొర్ కి 3 నెంబర్ వార్డ్ కి రామ్మన్నారు. మెట్లు ఎక్కుతూ ఒక్కసారిగా ఆగిపొయాడు,

3 నెంబర్ వార్డ్ కి దారి చుపిస్తున్నా బొర్డ్ లొ ఐ.సి.యు అని ఉంది, ఒక్కసారిగా అతని గుండె ఆగి ఆగి కొట్టూకొడం ప్రారంభించింది, అతని నరలు ఎవరొ బయటకి లాగెస్తూన్నట్టూ, కాళ్ళు కూడా కదపలేని స్తిథి లొ ఉన్నట్టూగా అడుగు అడుగు కి తుళుతూ ఆ రూం లొకి వెళ్ళాడు, చాలా మంది గుమ్మి కుడి ఉన్నారు, ఆర్తనాదాలు, ఎడుపులతొ ఆ ప్రాంతమంత దద్దరిల్లుతొంది. వెంటిలెటర్ మిద ఉన్న ప్రాణాలాను చుస్తూన్నడు, కళ్ళలొ నిళ్ళ పొర వల్ల ఎది సరిగ్గ కనపడడం లేదు, "నా రమ్యకి ఎమి కాదు" అదొ జపంలా అంటూ నడుస్తున్నాడు అనిష్.

ఎవరొ తన వైపు పరిగెట్టూకుంటూ వచ్చి అనిష్ ని చుట్టేసారు, "రమ్య" అని గట్టిగా పొదివి పట్టుకున్నడు అతడు. రమ్య ఎక్కిళ్ళు పెట్టి ఎడుస్తూంది. ఇదేమి పట్టించుకునే లొకం లొ లేడు అతను, రమ్య తలని గట్టిగా అతని గుండెలకి హత్తుకుని అలానే ఉన్నడు. రమ్య బాస్ వచ్చి చెప్పాడు " నిన్న రాత్రి లేట్గా వెళ్ళింది అని స్వాతిని, ఆమె హస్బెండ్ బెల్ట్ తొ చితకాబాది బయటకి గెంటెస్తున్నప్పుడూ పొరపాటునా కాలు జారి మెడ మిద నుండీ పడిపొయింది అంటా, కనిసం పట్టించుకొకుండా లొపలికి వెళ్ళిపొయడు అంటా, రొడ్డు మిద పడి ఉన్నా ఆమెను ఎవరొ అంబులెన్స్ కి కాల్ చెస్తే, వాళ్ళు ఇక్కడ చెర్పించారు అంటా రమ్యకి ఆమె భర్తనే పొన్ చెసి చెప్పడు అంటా, తను ఒక్కతే తెలవరుజాము నుండి ఇక్కడ ఫార్మాలిటిస్ పుర్తి చెసి ఆపరెషన్ కి సిద్దం చెయించింది, ఆమె భర్త మిద పొలిస్ కేస్ పెట్టి అతన్ని అరెస్ట్ చెయించింది." అని ముగించాడు.

వింటున్నా అనిష్ కి అదెమి ఎక్కట్లెదు, రమ్యని అలాగే హత్తుకుని నడిపించి కింద లాబిలొకి తెస్కుకొచ్చడు. నిళ్ళు తెచ్చి మొహం తుడిచి తాగించాడు. రమ్య మెల్లిగా తల ఎత్తి చుసి "సారి, రా, నిన్ను లేపాను కాని నువ్వు లెవానే లేదు, హడావిడిలొ ఫొన్ మార్చిపొయా, నేను ఇక్కడికి వచ్చెసరికి స్వాతి పరిస్ధితి ఎమి బాగొలేదు, నిముషం కుడా ఆలస్యాం చెయ్యకుండా ఆపరెషన్ చెయించా దాని భర్త ఇంత దుర్మర్గుడూ అని అది చెఫ్ఫాలేదు, నా వల్లె ఇలా జరిగింది, నువ్వు నన్ను ఎంతొ ప్రెమిస్తావు అయిన నితొ గొడవ పడ్తా కదా సారి, " అని ఉబికి వస్తున్నా కన్నిళ్ళని అపుతూ.

"రమ్య, ఉరుకొ నేను తప్పులు చెస్తుంటా, వాటిని కవర్ చెయ్యాడానికి అబద్దాలు ఆడుతా, సారి, పెళ్ళికి ముందు ని వెంటా పడినప్పుడు, అది కాదు రా బుజ్జి ప్రేమ, ఇప్పుడు నువ్వు కనబడని ఈ 4 గంటలు నరకం చుశా, నాకు ని మిద ఎంత ప్రేమ ఉందొ అర్ధం అయింది బుజ్జి" అని గట్టిగా తన చెతిని నొక్కాడు.

"ఇప్పుడు ఎలా ఉంది స్వాతికి" అని అడిగాడు అనిష్, "పర్వలేదు, బాగుంది" అని మెల్లిగా జాలి కళ్ళతొ చెప్పింది.
"ఔనే, కనిసం కాల్ కూడా చెయ్యలేవా, పెద్ద పుడింగిలాగా అలా గొడవకి వెళ్ళిపొతావ" అని రమ్య తల మిద మొట్టికాయ వెసాడు,
"నాకు ని నెంబర్ గుర్తులేదుగా, వాచ్ మెన్ కి ఇచ్చావంటా కద, అతను మా బాస్ కి కాల్ చెసినప్పుడు చెప్పాడు అటా" అని నవ్వింది, ఆమె నవ్వు చుసాక, అనిష్ గుండె మళ్ళి మాములుగా కొట్టూకుంది.
"ప్రేమ అంటే మాటల్లొ చెప్పెది కాదు, చేతల్లొ చుపించేది, ప్రేమంటూ అస్సలు అవతల వ్యక్తి మిద ఉంటే అది ఎనాటికి అయిన బయటకి వస్తుంది" అని అనుకున్నాడు.

******************

 

[LUKYYRUS]

నా మనసు

 
"ఎంత మాట అన్నాడు, 'నన్ను, నన్ను పట్టుకుని విసుగు పుడుతోంది వదిలెయ్యీ'అని అంటాడా అంత మాత్రానికి అస్సలు నా వెంట మూడు సంవత్సరాలు ఎందుకు తిరగాలి, నేను ఒప్పుకోనప్పుడు నేనేమన్న పట్టించుకోని మనిషి ఇప్పుడు ఇలా ఎలా మట్లాడుతున్నాడు" ఉబికి వస్తున్న కన్నిళ్ళను దిగమింగుతూ అనుకున్నాను.
గడియారం వైపు చూసాను అర్దరాత్రి 12 కి దగ్గరగా ఉంది, కళ్ళ వెంట నీళ్ళు దారళంగా కారుతున్నాయి. "అస్సలు అంత మాట అనడానికి పెద్ద విషయం ఏం జరిగింది అని, అవును గొడవ అయ్యింది, నేను తిట్టాను అయితే అలా మాటలు అంటాడా" అని కళ్ళు గట్టిగా మూసుకున్నాను. "మా పరిచయం ఎలా జరిగింది, తను నా స్నేహితురాలికి స్నేహితుడు, రెండు మూడు సార్లు కలిశాను " అలా ఒక్కొక్క సంఘటన నాకు తెలికుండానే నా తలలోకి, నా తలపులలోకి వచ్చేసాయి.
నన్ను చూసిన వెంటనే ప్రేమ పుట్టింది అన్నాడు, ప్రేమిస్తున్నా అని మోకాలి మీద కూర్చోని అదేదో సినిమలో చూపిన విధంగా పువ్వు చేతిలో పట్టుకుని చెప్పాడు, కాసేపు అర్దం కాలేదు, ఏమి చెప్పకుండా అక్కడ నుండి వెళ్ళిపోయా.
అప్పటి నుండి అతను వస్తున్నాడు అంటే చాలు నా స్నేహితులను కలవడానికి కూడా వెళ్ళేదాన్ని కాదు, అఖరికి సినిమాకి అని అడిగిన వెళ్ళడం మానేసా.
కాని తను విడవలేదు రోజు పొద్దున్నే ఒక మెసేజ్, రాత్రి ఒక మెసేజ్ పంపేవాడు, నా ఫ్రెండ్స్ వద్దన్నా నన్ను పిలవమని అడిగేవాడంట, అలా వారి బలవంతం మీద చాలా సార్లు వెళ్ళవలసి వచ్చింది. వెళ్ళీన ప్రతిసారి నాతో మాట్లాడాడానికి ప్రయత్నించేవాడు. కావాలని తాకేవాడు, నా కోపం తారాస్థాయికి చేరుకునేది, బాగా తిట్టేదాన్ని. అయినా మళ్ళీ మాములే, బతిమిలాడేవాడు గంటలు కాదు,రోజులు కూడా ఉన్నాయి.
తనంటే మెల్లిగా ఇష్టం మొదలైంది, తన ఉద్యోగం పని మీద బెంగళూరులో ఉండేవాడు అయినా నాకు కాల్స్ చేసే వాడు, అప్పుడప్పుడు తన రాక కోసం ఎదురు చుసేదాన్ని, వచ్చాక షరమాములే అలక, మాట్లాడకుండా ఉండడం, ఎందుకో అలా బాగా నచ్చేది, నేనేం చేసినా నావైపు మాట్లడేవాడు. చిన్న మాట కూడా పడని తను, నా ముందు నేనేమన్నా కూడా పడటం, ఆ ఒర్పు, అస్సలు నన్ను భరిస్తూ, నన్ను ఒక భారంగా అనుకోని తన ప్రేమ మీద గౌరవం కలిగింది. ఆ విషయం తనకి చెప్పే రోజు కూడా వచ్చింది.
ఫిబ్రవరి 22, 2014 నా మనసులో శిలా ఫలకం మిద లిఖించబడిన రోజు. తనని కలుస్తున్నా అని ముందు రోజే చెప్పాను. ఆరోజు నాకు ఇష్టమైన తెలుపు రంగు చుడిదార్ వేసుకుని, నాది పొడుగు జుత్తు కావడం తో చిన్న క్లిప్ పెట్టి వదిలేసాను, అద్దంలో ముఖం చుసుకున్నాను చాలా అందగా అనిపించా, పెద్ద కళ్ళు, కళ్ళకు కాజల్, చిన్న పెదాలు, పెదాలకు లిప్ గ్లస్ తో గులాబి రంగులో ఉన్నాయి, మెడలో లాకెట్, చెవులకు వెండిలాంటి పెద్ద బూట కమ్మలు , అప్పుడే నా మొబైల్ రింగ్ అయింది, స్క్రీన్ మిద తన పేరు చూడాగానే పెదాలపై నవ్వు, కట్ చేసి మెసేజ్ పంపించా, కమింగ్ అని.
అమ్మకి చెప్పి బ్యాగ్ తీసుకుని బయటకి నడిచా. వెళ్ళేసరికి తను తన బైక్ మీద కుర్చోని ఫోన్ మాట్లడుతున్నాడు, నన్ను చుడగానే లేచి నా వైపే చూస్తూ ఫోన్ కట్ చేసాడు. అతని దగ్గరగా వెళ్ళిన తర్వాత కూడా కన్నర్పకుండా చుస్తూనే ఉన్నాడు, నేను చిటికేసి వెళ్దామా అని అడిగెంత వరకు. "ఎక్కడికి వెళ్ళాలి "అని అడిగాడు. "ఎక్కడికైనా నీ ఇష్టం అన్నాను, ఒక కాఫి షాప్ లో కుర్చున్నాం. చెప్పు అన్నట్టు చూసాడు, ఏం చెప్పాలో ఎలా మొదలెట్టాలో అర్దం కాలేదు చాలా అసహనంగా కదిలాను. అతని కళ్ళు మాత్రం నన్ను కొరుక్కుతినేల నా వైపే చూస్తున్నాయి. "నన్ను జీవితంతాం భరించగలవా "అని అడిగాను నా కింద పెదవిని కొరుక్కుంటూ బయటకి చూస్తూ..

[LUKYYRUS]

నా చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుని నొక్కాడు, నా నరాలు బిగుసుకున్నయి. "నా జీవితంలో అముల్యమైనది ఏదైన ఉందంటే అది నువ్వే, నీతో గడిపిన కాలమే, నా జీవితం ఇది అని చెప్పటానికి వస్తే అది నీకు ముందు నీ తర్వాత అనే చెప్తా" అన్న తన కళ్ళలో నీళ్ళు నా కంటిని వదిలిపోలేదు.

ఆ రోజు నుండి తనతో నా బంధం ముడిపడిపోయింది, తను నా దినచర్యగా మారిపోయడు. రోజు ఆఫీస్ కి వెళ్ళేప్పుడు, తిరిగి ఇంటికి వచ్చేప్పుడు ఫోన్ లో మాట్లాడుకోవడము, ఇంట్లో ఉన్నప్పుడు మెసేజ్లు చేయడం, వీలు ఉన్నప్పుడల్లా ఆఫీస్ పని వేయించుకుని మరి బెంగుళూరు నుండి నన్ను చూడడానికి వచ్చేవాడు, ఆ రెండు రోజులు నాకు గంటలు నిముషాలు అయిపోయేవి, తిరిగి తను వెళ్ళే ముందు ఏడవకుండా ఉండని రోజు లేదు, మిగత రోజులు తను ఎఫ్ఫుడు వస్తాడా అని ఎదురు చూడడమ్లో గడిచిపోయేవి.

ఒక్క పూట తను నా ఫోన్ ఎత్తకున్నా, మెసేజ్ కి రీప్లై ఇవ్వకున్నా కంగారు పడేదాన్నీ, ఎందుకు చెయ్యలేదు అని గొడవపడేదాన్ని. తను బిజీగా ఉండి 'తర్వాత చేస్తా' అని చెప్పి చెయ్యకున్నా కూడా గొడవ పడేదాన్ని. మరి నా గొడవలో నా కోపం తప్ప నా ప్రేమ తనకి కనపడిందో లేదొ నాకు తెలియలేదు కాని "విసిగిపోయాను" అనే మాట గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా నా మనసు కాకవికాలం అవుతొంది.

అప్పుడప్పుడు తను నాకు అబద్దాలు చెప్పేవాడు, చెప్పిన రోజే దొర్కిపోవడం తన స్పెషాలిటి, దొర్కినఫ్ఫుడు బాగా సతాయించేదాన్ని, కావాలని గొడవ పెద్దది చేసి కొపంలో ఎంత మాట వస్తే అంత మాట అనేదాన్ని, ఓపిగ్గా సముదాయించేవాడు, వినేదాన్ని కాదు, ఇక అరిచేవాడు, తిట్టేవాడు నేను ఎడ్చేదాన్ని, తను మళ్ళీ కరిగిపోయేవాడు, బతిమిలాడేవాడు, నేను మాములు అయ్యేదాన్ని. నా సతాయింపులో ఒక అర్దం ఉంది తన పై ప్రేమ ఎక్కువ అయ్యి ఎలా చుపించాలో తెలీక అలా.

'నేనంటే నీకెందుకు ఇష్టం' ఈ ప్రశ్న తనని చాలా సార్లు అడిగా, అడిగిన ప్రతిసారి తన సమాధానం ఒక్కటే "తెలీదు" అని నా కళ్ళలోకి చుస్తూ నా నుదుటి మీద ముద్దు పెట్టేవాడు.

అంతే గుండె బరువెక్కింది నిద్ర తేలిపోయింది. గడియారం వైపు చూసా 3 అవుతొంది. తనేం చేస్తుండొచ్చు ఈ సమయం లో పడుకుని ఉంటాడా??????,

ఇంత గొడవ అయిన కూడా, నాకు కోపం వచ్చి ఫోన్ పెట్టేసిన తను మళ్ళీ ఎందుకు చెయ్యలేదు???? అంటే నిజంగానే వదిలేస్తాడా????

అమ్మో నా గుండె జల్లుమంది, చీ చీ తనలాంటి వాడు కాదు!!!! ఏమో ఎవరికి తెలుసు, మగాళ్ళను నమ్మిందెవరు ????

వదిలేసేవాడు అయితే ఇన్ని రోజులు ఉండేవాడు కాడు కదా!!!!! దేని కోసం ఉన్నాడో, "అది" కుదరట్లేదు అని ఏమైనా వదిలించుకునే ప్రయత్నమా????

అవును, అవును, అదే, అధే అయ్యుంటాది, చాలాసార్లు ముట్టుకోడానికి, పట్టుకోడానికి చుసేవాడు "ఆ" విధంగా మాట్లాడడానికి చుసేవాడు కాని ఎక్కడ, ఎప్పుడు నా పరిమితులు దాటలేదు.!!!

[LUKYYRUS]

ఎంటి ఇలా ఆలోచిస్తున్నా ఒకసారి ఫోన్ చేస్తే సరిపోతది కదా, మొబైల్ లో తన నెంబర్ కి డయిల్ చేసా రింగ్ అయ్యింది, ఆగిపోయింది, మళ్ళీ చేసా రింగ్ అయ్యి ఆగిపోయింది, మళ్ళీ చేసా, ఈ సారి అందుబాటులో లేదంటొంది.

నాకు ఏడుపు తన్నుకొచ్చింది, నా మనసాంత బాధతో నిండి పోయింది ఏమి చెయ్యలి, అస్సలు గొడవకి కారణాలు వెతికా, ఎమి గుర్తురాలేదు.

ఆ!!! ఆ!!! తను నన్ను పెళ్ళి అయ్యాక ఎక్కడ ఉందాం అని అడిగాడు నేను "హైదరబాద్" అని ఠక్కున చెప్పా, "అదేంటి బెంగళూరుకి రావా" అన్నాడు 'రాను నాకు నచ్చదు, నువ్వు రీలొకేట్ చేసుకుంటా అన్నావు గా' అన్నాను. "అన్నాను కాని అవకపొతే " అన్నాడు, 'ఉద్యోగం మానేసి ఇక్కడ వెతుక్కో' అన్నాను, "అదేదో నువ్వే మానేసి ఇక్కడ వెతుక్కో' అన్నాడు" 'నేనెందుకు మానెయ్యాలీ' అని నేను అంటే 'నేనెందుకు మానెయ్యాలి ' అని తను అన్నాడు, ఇలా చాలా విషయాలు మధ్యలోకి వచ్చి తిట్టుకున్నాం 'నువ్వు అడిగినండుదుకు అయిన రాను" అని తెల్చేసాడు.

"అయితే నాకు నువ్వు అక్కరలేదు" నేను తత్తరపాటులో అనేసాను.

"సరే, వదిలెయ్యి అయితే, నాకు విసుగొచ్చింది, తెంచేదాకా తీసుకొస్తావు నన్ను, ఈ ప్రేమలోకి వచ్చాక నాకు మనశ్శాంతి లేదు" అని అరిచాడు. 'ఏం మాట్లాడాలో అర్దం కాలేదు ఫొన్ పేట్టేసాను, తను మళ్ళీ చెయ్యలేదు.

ఈ రెండేళ్ళలో మాకు చాలా సార్లు గొడవ అయ్యింది కాని ఎప్పుడు తను అలా మాట్లాడలేదు. అలా ఏడుస్తూ ఎప్పుడు పడుకున్నానో నాకే తెలీదు.

పొద్దున లేచేసరికి 3 మిస్డ్ కాల్స్ ఉన్నాయి. కోపంగా ఉండి తిరిగి చెయ్యలేదు. స్నానం చేసి తయారయ్యి ఆఫిస్ కి బయలుదేరాను. ముభవంగా తల కిందకి వేసి వెళ్తున్నా, నాకు తను కనిపించాడు.

[LUKYYRUS]

తల విదిలించి మళ్ళీ చూసాను తనే, నిలబడి నావైపే చూస్తున్నాడు, నా కళ్ళలోకి నీళ్ళు చేరి అవి రెప్పలు, చెంపలు దాటి నా గుండెల్లోకి చేరాయి. అంతే ఒక్క ఉదుటునా తన షర్ట్ పట్టుకుని "వదిలేస్తావా నన్ను వదిలేస్తావా, విసుగొచ్చిందా నీకు నా మిద, విసిగిపోయవా నాతో" అని అరుస్తూ తన గుండెల మీద కొడ్తున్నాను, తను నా చేతులను ఆపి, నా తలని హత్తుకున్నాడు రోడ్డు మీద ఉన్నం అని గుర్తొచ్చి వెంటనే వదిలేసాను. పదా అని తన బండి మీద ఎక్కమన్నాడు. ఏమి మాట్లాడకుండా ఎక్కి కూర్చున్నాను.

బండి నెక్లెస్ రోడ్డు లో ఆగింది. కిందకి దిగి తననే చూస్తున్నాను, తనేం మాట్లాడట్లేదు, నాకు ఎక్కిళ్ళు వస్తున్నాయి ఏడ్చి ఏడ్చి పక్కనే ఉన్న బెంచ్ పై కుర్చోపెట్టి నీళ్ళ బాటిల్ నోటికి అందిన్చాడు, ఎక్కిళ్ళ ఏడుపు వల్ల ఎక్కువ తాగాలేకపోయా, నా పక్కనే కుర్చొని నా భుజం పై చెయ్యి వేసాడు, నేను తన కళ్ళలోకి చూసా. తన చూపుడు వేలితో నా బుగ్గలపై ఉన్న కన్నిళ్ళను తుడిచి, నా మెడ వెనక చెయ్యి పెట్టాడు తన చేతిలో నా తలని ఒంపి కళ్ళుమూసుకున్నాను.

" పిచ్చి, ఎందుకు ఏడుస్తున్నవే, కోపం వచ్చింది నీకు, తిట్టింది నన్ను, ఏడుస్తొంది కూడా నువ్వేనా, నువ్వు ఎడుస్తే నేను అస్సలు తట్టుకోలేను, నిన్ను బాధపెట్టాను కదా సారి, ఏదో కోపం లో అన్నాను అంతే కాని నిన్ను బాధ పెడదామని కాదు. నువ్వు కూడా ఈ మధ్య చాలా విసిగిస్తున్నావురా, నేను కాదు అంటే అవును అని, అవును అంటే కాదని అంటున్నావు, నీతో ఏది మాట్లాడలన్నా తప్పుగా అర్దం చేసుకుంటావేమో అని అబద్దాలు అడాల్సి వస్తొంది, నా ఖర్మ కి ఉరికెనే దొరికిపోతున్నా, నేనేం చేసిన తప్పు అంటావు, చెయ్యకున్నా తప్పు అంటావు, చెప్పింది చెయ్యాలంటావు, చెప్పింది మాత్రమే చేస్తావా అంటావు, నువ్వు ఏంటో, నీ మనసు ఎంటో అర్దం కావట్లేదు. కనీసం నీకు ఏం కావాలో నేనేం ఇవ్వాలో కూడా అర్దం కావట్లేదు, ఏ విషయానికి ఎలా స్పందిస్తావో, ఎలా తీసుకుంటావో కూడా తెలీదు" అని నా మొహం మీద పడుతున్న ముంగురులను పక్కకి తీసి "చెప్పు" అని నా చెవిలో అన్నాడు.

"ఎం చెప్పాలి, అదే నా మనసు, ఆడపిల్లని రా, నాకు అబద్దం చెప్పిన ప్రతిసారి నాకు భయం, ఎక్కడ ఇలాంటి చిన్న విషయాలకే అబద్దాలు ఆడుతున్నవంటే పెద్ద విషయాలకు కూడా ఆడుతున్నావేమో అని, నాకు అర్దం చేసుకోడం రాదని నువ్వు తప్పుగా అర్దం చేసుకుంటే నాది కాదు కద తప్పు" ఏంటీ ఈ ప్రస్తావనొచ్చింది, తన వైపు చూసా సిరియస్గ వింటున్నాడు, మళ్ళి మొదలెట్టాను.

" నీకు విసుగురాడానికి నిన్ను ఎప్పుడైన నాకు ఇది కావలి, అది కావలి, షాపింగ్కి తీసుకెళ్ళు అని అన్నానా, లేదా సినిమాలు షికార్లు అని డబ్బులు ఖర్చు పెట్టించానా లేదు కద, నేను అడిగేది ఏంటి 'నాతో ఫోన్ లో మాట్లాడు, మెసేజ్ చెయ్యి అనే కదా, నువ్వు ఎక్కడో బెంగుళూరులో ఉంటావు, నేను ఇక్కడ, మనిద్దరి మధ్య వారధి మాటలే కద, ఏమైన చెప్పు అంటే, ఏమి చెప్పాలి అంటావు లేదా ఏమి లేదు అంటావు, అలా అంటే నాకెలా ఉంటది.. నీకు ఇంట్రెస్ట్ లేదేమో అనే కదా, అందుకే తిడతాను" అని కళ్ళు మూసుకుని ఒక గుటక వేసి..

"అవును అంటే కాదని అన్న కూడా నీకు నచ్చిందే చేస్తానుగా ఫైనల్ గా, అది కనిపించలేదా, విసిగిస్తున్నా అంటావా, అవును కాని మా నాన్న తర్వాత నేను అలా చిన్నపిల్లలా ప్రవర్తించేది నీ దగ్గరనే, నాకు నాలా ఉండడం ఇష్టం నీతో, నీకెప్పటికి అర్దం అవుతుంది రా, నువ్వు ఏమన్నా ఏమి చేసిన నువ్వు కావాలి, నువ్వే కావాలి అని నీకోసమేగా ఏడుస్తొందిస్తోంది, నువ్వు అబద్దాలు ఆడినా, తిట్టినా, నేను అడిగింది చెయ్యకున్నా, వస్తాను అని చెప్పి రాకున్నా గొడవపడ్డానే తప్ప నీలాగా వదిలెయ్యి అనలేదుగా???, ఒక్క రోజైనా మాట్లడకుండా ఉన్నానా నీతో???? చెప్పు మాట్లాడవేం ???" అని కనుబొమ్మలు ఎగరేస్తూ, ముక్కు తుడుచుకున్నాను.

[LUKYYRUS]

నా చెయ్యి చేతిలోకి తీసుకుని మెల్లిగా నిమురుతూ "లేదు రా తప్పు నాదే, సారి సారి, ఇంకెప్పుడు ఇలా చెయ్యను సరేనా, చూడు నిన్ను వదిలేస్తా అని ఎలా అనుకున్నవు నువ్వు నా ప్రాణం, నీకొసమేగా నిన్న నేను అన్న మాటలకు నువ్వు బాధా పడ్తవనేగా రాత్రికి రాత్రి దొరికిన బస్ పట్టుకుని వచ్చేసా " అని నా చెయ్యి మీద ముద్దు పెట్టాడు.

"ఇంకెప్పుడు అలా అనొద్దు, నాకు ఊపిరి ఆడదు, చంపేస్తా, నిన్ను ఇంక సతాయించనులే మారతాను, కాని కొంచెం సమయం కావాలి, అప్పట్లాగే లేనుగా ఇప్పుడు చాలా మారానుగా, ఇంకా మారాతాను పెళ్ళి అయ్యకా" అని చున్నితో కళ్ళు తుడుచుకున్న.

"పిల్లలు పుట్టాక ఇంక మారాతావా" అని చిలిపిగా చూస్తూ నా నడుము మీద గిల్లాడు.

"ముందు పెళ్ళి చేసుకోవయ్యా" అని అంతే చిలిపిగా గిచ్చాను. లేచి నిలబడి మెల్లిగా నడుస్తున్నాం తనే నా చెయ్యి పట్టుకుని అన్నాడు..

"ఎంత మంది పిల్లలు కావాలి" అని తన భుజం తో నా భుజన్ని తట్టాడు. "నువ్వు చెప్పు ముందు" అని అన్నాను.

"ఒక్కరు, ఎవరైనా పర్లేదు" అని అన్నాడు.

"నో ఇద్దరు కావాలి నాకు, ఒక బాబు, ఒక పాప " అని అన్నాను.

"వద్దు ఒక్కరు చాలు"

"ఉహూ ఇద్దరు కావాలి"

మా గొడవ ఇప్పట్లో తీరదులెండి, మా జివితాతం మేము అలాగే ఉండాలి. అమ్మాయి మనసు అర్దం కాదని అన్నవాళ్ళు ఎవరో కాని అర్దం చేసుకోవాలనే మనసు ఉంటే అర్దం అవుతుంది, మామూలుగా గొడవలు మనుషులను దూరం మాత్రమే చేస్తాయి అని అనుకుంటారంతా కాని మా విషయంలో గొడవలు మా మనసులను దగ్గర చేస్తాయి. తన మనసు నాకు, నా మనసు తనకు అర్దం అయ్యేలా చేస్తాయి.

మా గొడవలోపడి అస్సలుది మరిచాను ఇప్పటిదాకా.. నా పేరు, తన పేరు చెప్పనే లేదు కదా, నా పేరు సారిక, అతని పేరు సూర్య.

*** THE END ***

[LUKYYRUS]

ప్రేమ

ఉదయం 7:30 మలక్ పేట లోకల్ బస్టాండ్.
చుట్టూ జనాలు ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళు ఉన్నారు. ఒక పక్కగా నలుపు రంగు హీరో బండి మీద కూర్చుని ఉన్నాడు నీల్. తెలుపు రంగు షర్ట్ కాకి రంగు పాంట్ లో రేబన్ గ్లాస్సెస్ తో చూడటానికి చామన ఛాయ అయిన మొహం లో ఒక రకమైన కళ దాగి ఉంది. అప్పుడప్పుడు చాలా అసహనంగా రోడ్డు కు అవతల వైపు చూస్తున్నాడు. అంతలోనే తన పెదలపై చిన్న చిరునవ్వు చేరింది. ఆ చిరునవ్వు కు కారణం స్వప్న. ఎల్లో కలర్ చుడిదార్ లో వాయ్ట్ కలర్ చున్నీ తో బుజానికి చిన్న హాండ్ బ్యాగ్ తో మెల్లిగా నడుచుకుంటూ వాహనాలను దాటుకుని నీల్ కి దగ్గరగా వచ్చింది. తన మొహం లో ఒక తెలియని బెరుకు కనిపిస్తున్న లయ్ట్ పింక్ కలర్ లిప్ స్టిక్ తో, చిన్న బొట్టు బిల్ల తో చాలా ముద్దు గా ఉంది. కొన్ని క్షణాలు తన మొహం వైపు తదేకంగ చూసి తన చేతిలోకి తన చేతిని తీస్కొని మెల్లిగా నొక్కి వదిలాడు. ఆ స్పర్శ కి స్వప్న కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగాయి. అది గమనించిన నీల్ తన కి దగ్గరగ వచ్చాడు. స్వప్నకి నీల్ ఏం చేయబోతున్నాడో అర్దం అయ్యి ఒక అడుగు వెనక్కి వేసి తన చూపుడు వేలితొ కొడ్త అన్నట్టు చూపించింది. నీల్ నవ్వి తన చెయ్యి పట్టి ముందుకు లాగాడు. స్వప్న తుళ్ళి నీల్ మీద పడింది. అప్పుడు ఇద్దరి కళ్ళు కలుసుకున్నాయి.
"నిజంగా మీ ఇంట్లో ఒప్పుకుంటారా నీల్" అని అడిగింది స్వప్న. " నా మీద నమ్మకం లేదా" అడిగాడు నీల్.
"ఉంది కాని నా మీద, నా లక్ మీద లేదు" నెమ్మదిగా తన కళ్ళను వింతగా తిప్పుతూ జవాబిచ్చింది.
"ఎవరు ఒప్పుకున్నా లేకున్నా ఎమనుకున్నా నిన్ను నేను చేసుకుంటాను సరేనా" అని తన బండి ని స్టార్ట్ చేసి స్వప్న ని కూర్చో అని సైగ చేసాడు. ఏదో మంత్రం వేసినట్టు ఎక్కి కూర్చుని చున్ని ని ముందుకు తీస్కొని పట్టుకుంది స్వప్న. బండి వేగం అందుకుంది, స్వప్న అలోచనలో పడింది.
నీల్ ది తనది ఏడు సంవస్సరాల పరిచయం. ఇద్దరు కాలేజ్ లో స్నేహితులు. తొలినాళ్ళలో స్వప్నకి నీల్ మీద సదభిప్రాయం లేదు కాని నీల్ కి మాత్రం స్వప్న మీద రోజు రోజు కి అభిమానం పెరుగుతూ వచ్చింది. అది ప్రేమగా మారడనికి ఎక్కువ సమయం పట్టలేదు. అదే విషయం స్వప్నకి చెప్పాడు. మొదట్లో స్వప్న ఒప్పుకోలేదు కారణం ఇద్దరి కులాలు వేరు. కాని మెల్లిగా నీల్ నిజాయితికి స్వప్న పడిపోయింది. ఎలాంటి పరిస్థ్తుల్లోను స్వప్నని వదలను అని మాట ఇచ్చాడు నీల్. రెండు సంవత్సరాల తరువాత నీల్ ప్రేమ ని అంగికరించింది. ప్రస్తుతం ఇద్దరు మంచి ఉద్యోగాల తో స్థిర పడ్డారు.
నీల్ వాళ్ళ ఇంట్లో వారి ప్రేమ విషయం చెప్పాడు. వాళ్ళ నాన్నగారి పేరు ధర్మరావు, అమ్మ లీలవతి. స్వప్న గురించి వివరాలు అడిగారు. నీల్ అన్ని విషయాలు తనకు తెలిసినంత వరకు చెప్పాడు ఆ ఒక్క విషయం తప్ప. అదే తన ప్రేమ కి అడ్డంకి అవుతుంది అని తను ఆ నిమిషం ఉహించి ఉండడు.
"అమ్మాయి మన వాళ్ళేనా ?" గద్దింపుగా అడిగాడు ధర్మరావు. "కాదు" ముక్తసరిగా సమధానం ఇచ్చాడు నీల్. వాళ్ళ నాన్న అరుపులతో, అమ్మ ఎడుపుతో పెద్ద యుద్దమే జరిగింది. నచ్చచెప్పాలని చాలా ప్రయత్నించినా నీల్ కూడా సహనం కోల్పోయాడు. వారి మాటకి మాట ఇవ్వడం లీలవతి జీర్ణించుకొలేకపోయింది. ఎట్టకేలకు అమ్మాయిని ఇంటికి తీస్కురమ్మని ధర్మరావు అడగడం తో స్వప్నని అతి కష్టం మీద ఒప్పించి ఇదిగో యిలా తీసుకుని వెళ్తున్నాడు.

[LUKYYRUS]

బండి అగిన శబ్దానికి తుళ్ళిపడి ఈ లోకంలోకి వచ్చింది స్వప్న. అది డబుల్ బెడ్రూం ఢాభా. ఇంటి ముందు పూలమొక్కలు పద్దతిగా అమర్చి ఉన్నాయి. గేట్ తీస్కొని లోపలికి వెళ్తే పెద్ద హాల్ లో సోఫా సెట్ ఉంది. స్వప్న ఇంట్లోకి వెళ్ళగానే లీలవతి ఎదురు వచ్చింది. స్వప్న పలకరింపుగా నవ్వినా, లీలవతి నవ్వకపోగా రుస రుసగా వంటింట్లోకి వెళ్ళిపోయింది. ఆ ఉహించని పరిణామానికి స్వప్న మనసు చివుక్కుమన్న, అది తన మొహం లో కనపడనివ్వలేదు. ధర్మరావ్ కుర్చిలో కూర్చుని పేపర్ చదువుతున్నాడు. నీల్ స్వప్నని పరిచయం చేసాడు. స్వప్న మర్యాదపూర్వకంగా నమస్తే చెప్పింది. ఆమెను కుర్చోమని చెప్పి నీల్ ని వెళ్ళిపొమ్మని సైగ చేసాడు ధర్మరావ్ .

"చెప్పమ్మ, నీ గురించి" అని క్లుప్తంగా అడిగాడు ధర్మరావ్. తన పేరు, చదువు, ఉద్యోగం, అమ్మనాన్న, తన కుటుంబం గురించి వివరంగా చెప్పింది స్వప్న. ధర్మరావు పెద్దగా నిట్టూర్చి " నేను అడిగింది ఇవి కాదమ్మ, మీరు ఏంటి?" అని కుండ బద్దలు కొట్టాడు. స్వప్నకి మొత్తం చిత్రం అర్దం అయిపోయింది, అస్సలు వాళ్ళు తనని అక్కడికి పిలిపించిన కారణం అర్దం అయింది. "మీకు మీ అబ్బాయి చెప్పుంటాడుగ అంకుల్" అని స్వప్న సూటిగా చూస్తూ చెప్పింది. "చెప్పాడామ్మా, నీ గురించి మాకు చెప్పిన మా అబ్బాయి, నీకు మా గురించి చెప్పాలేదా, మీరు అనుకున్నంత మాత్రాన అన్ని జరిగిపోతాయి అనుకున్నారా. మేము ఏం సమాధానం చెప్పాలి మా చుట్టాలకి, మా చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళకి, లవ్ మ్యారేజ్ లు ఎన్ని సక్సెస్ అవుతున్నాయి, పెద్దలని కాదని పెళ్ళి చేసుకుని ఎంత మంది హ్యాపిగా ఉంటున్నారు???" అని ఒక విధమైన వెటాకారంగా అన్నాడు ధర్మరావ్.
" ప్రేమ పెళ్ళి అయిన, పెద్దలు కుదిరించిన పెళ్ళి అయిన సక్సెస్ అయింది అంటే ఆ ఇద్దరి మధ్య ఉన్న ప్రేమ, అర్దం చేసుకునే తత్వం,నమ్మకం మీద అధారపడి ఉంటుంది. పెద్దలని కాదని పెళ్ళి చేసుకోవాలనే ఉద్దేశం మాకు ఎంత మాత్రము లేదు, అదే చెయ్యాలి అనుకుంటే ఇక్కడి దాకా వచ్చి మిమ్మల్ని ఒప్పించాలి అనుకోము కదా అంకుల్. ఇక మీ అసలు సమస్య కి వస్తే ఈ రోజుల్లో కూడా పక్క వాళ్ళ గురించి మట్లాడుకోడానికీ అంత ఓపిక కాని తీరిక కాని ఇక్కడ ఎవ్వరికి లేదు" అని స్పష్టంగా ధర్మరావ్ కళ్ళలోకి చూస్తూ చెప్పింది. స్వప్న కళ్ళలోని తీవ్రతకు, మాటల్లోని గాంభీర్యానికి ఒక్క క్షణం ధర్మరావుకి నోట మాట రాలేదు. పక్క గదిలో నుండి వీళ్ళ మాటలని వింటున్న నీల్, లీలావతిలు కూడా అవాక్కయ్యారు."చిన్న విషయంకి చిన్న పిల్లలా అలిగే తను, ఒక్క మాట అంటేనే కళ్ళలోకి నీళ్ళు తెచ్చుకొనే తనలో ఇంత పరిపక్వత దాగి ఉందా. ఎప్పుడు గల గల ముద్దుగా ఉండే తన మాటల్లో ఇంతటి గాంభీర్యమా?" అని నీల్ మనసులోనే తనను అభినందించకుండా ఉండలేకపోయాడు.
"ఇప్పుడు మీ జెనరేషన్ పిల్లలకు అర్దం కాదు ప్రేమకి, పెళ్ళికి మధ్య దూరం ఎంతో. మీ పెళ్ళికి నేనే కాదు మా కుటుంబంలో మీ కుటుంబంలో కూడా ఎవరు ఒప్పుకోరు. మమ్మల్ని కాదని మీరు చేసుకుంటే రేపు ఏం జరిగిన దిక్కులేని వాళ్ళు అవుతారు. అంత మిమ్మల్ని వదిలేసుకుంటారు. చాలా కష్టపడాలి, అమ్మాయిగా నువ్వు ఎక్కువ బాధా పడ్తావ్. మేము ఒకట్రెండు సంవత్సరాలకు ఒప్పుకున్న మా చూట్టాల్లో ఎవరో ఒకరు ఏదో ఒక మాట అంటారు. అప్పుడు నువ్వు వాడు బాధపడాలి మిమ్మల్ని చూసి మేము బాధపడాలి. ఇవన్ని మీరు అలోచించి ఉండరు. ఇంటర్ కాస్ట్ పెళ్ళి చేసుకోవడం మీకు గొప్ప అనిపిస్తుందేమో కాని మాకు కాదు. మీరు చేసిన పనికి మేము ఎందుకు అవమానం పడాలి." అని ముగించి రొప్పుతూ మంచి నీళ్ళు తాగడనికి బాటిల్ చేతిలోకి తీసుకున్నాడు ధర్మరావ్ .

[LUKYYRUS]

ఈలోపు లిలావతి హల్లోకి వచ్చింది." ప్రేమ పెళ్ళిళ్ళు మా ఇంటా వంటా లేవమ్మ, పెళ్ళి అంటే అటు ఏడు తరాలు ఇటు ఏడు తరాలు చూడాలి అని ఊరికే అన్నారా???, కులం, గోత్రం ఏంటో తెలియకుండా, అవి కలవకుండా ఎలా పెళ్ళి చేయండి అని అడుగుతున్నారు నాకు అర్దం కావట్లేదు. మాకు ఇష్టం లేదు, నిన్ను కోడలి గా అంగికరించలేము. మేము పెళ్ళి చెయ్యము, మాకు గౌరవం ఇవ్వాలి అనుకుంటే విడిపొండి స్నేహితులుగా, లేదూ, మీరు చేసుకోవాలి అనుకుంటే బయటకి వెళ్ళి చేసుకొండి." అని తన చీర కొంగుని తీసి కళ్ళని వత్తుకుంటూ చెప్పింది లీలవతి. నీల్ కూడా హల్లోకి వచ్చాడు. స్వప్న ఏమి మట్లాడాకుండా మౌనంగా కుర్చ్చుని దీర్గంగా ఆలోచిస్తోంది.

"మీ సమస్య ఎంటంటే కులం గోత్రం అవునా??? అని తలని ఎత్తకుండా జీర పోయిన లోగొంతు లో అడిగింది స్వప్న. గొంతు సవరించుకుని లేచి నిలబడింది. ఫ్యాన్ గాలికి తన ముంగురులు నుదుటి పై పడ్తుంటే తన కుడి చేతితో వాటిని వెనక్కి పెడుతూ, లీలవతిని చూస్తూ "అమ్మాయికి చదువు ఉందా, గుణం ఉందా అని చూడండి, మన కులమేనా, మన వాళ్ళేనా అని కాకుండా, ఎందుకంటే కులం అన్నం పెట్టదు, గోత్రం గౌరవం ఇవ్వదు. మన వ్యక్తిత్వం, గుణం మాత్రమే మనకి విలువని ఇస్తాయి అని మర్చిపోకండి. పెద్దవారు, మీకుచెప్పెంత దాన్ని కాదు, ఇవ్వాళ మీ గురించి మట్లాడేవాళ్ళే, రేపు ఇంకో కొత్త విషయం జరిగితే వేరేవాళ్ళ గురించి మాట్లాడతారు, అలాంటి వాళ్ళ గురించి పట్టించుకోవడం మీ ఆవివేకం. రేపు మీకు ఎదైన అయితే చుడాల్సింది ఎంత కాదు అన్న మీ కోడాలిగా నేనే, విడిపొండి అని చాలా తెలిగ్గా అన్నారు కాని విడిపోవాలి అని అనుకుంటే అస్సలు మేము మీ వరకు తీసుకొచ్చేవాళ్ళమే కాదు కదా ఆంటీ. ఇలాంటి ఒక రోజు వస్తుందని మూడు సంవస్సరాల క్రితమే నీల్ కి చెప్పాను, తను చాలా కాన్ఫిడెంట్ గా మా ఇంట్లో ఒప్పుకుంటారనీ చెప్పాడు. ఎందుకంటే మా ఇష్టంని కాదనరు అని నమ్మకం తో, మీకు మేము పిల్లలమే అయుండొచ్చు కాని మా వయస్సు చిన్న వయస్సు కాదు కదా తొందరపాటునిర్ణయాలు తీసుకోడానికి. మా చదువు మాకు కొంత పరినితి ఇచ్చింది, మా తల్లితండ్రులుగా మీ వళ్ళ మాకు కొంత సంస్కారము వచ్చింది. పెళ్ళి చేసుకోవాలి అనేది మా నిర్ణయం కాదు, మీరు నిర్ణయించమని మీ ముందు నిల్చున్నం. ఇక మీ ఇష్టం, మీ అంగీకరం కోసం ఎదురు చూస్తుంటాం, వస్తాను, నమస్తే" అని చేతులు జోడించి తన బ్యాగ్ తీసుకుని బయటకి వెళ్ళిపోతూ నీల్ కళ్ళలోకి ఒక క్షణం అగి చూసి "ఇంక నన్ను కలవాడనికి ప్రయత్నించకు నీల్, మీ అమ్మనాన్నలు ఒప్పుకునే వరకు" అని వెళ్లిపొయింది.
నీల్ అలాగే సోఫాలొ కూలపడిపోయాడు. లీలావతి, ధర్మరావ్ తో "చుశారా, ఎంత పొగరు ఉందో ఆ అమ్మాయికి, ఇలాంటి అమ్మాయిని చేసుకుని వాడు ఏం సుఖపడ్తాడు, పోని రా.. నీకు దాని కన్నా మంచి అమ్మాయిని, అందగత్తెని చూసి చేస్తాను??" అని గట్టిగా నీల్ కి వినపడేలా అరిచింది. ఏదో లోకం లో ఉన్నవాడిలా "ఎవరిని తెచ్చిన స్వప్నని మాత్రము నువ్వు తేలేవు అమ్మ" అని లీలవతిని చూసి "తను రమ్మంటే బయటకి వెళ్ళి చెసుకునేంత ప్రేమ ఉంది నాకు తన మీద, కాని మీ అంగీకరామే ముఖ్యం అని ఇక్కడి దాకా తీసుకొచ్చిన తనని బాధ పెట్టి పంపిచాం. చాలు అమ్మ ఇంక సంతొషమేగా" అనేసి వెళ్ళిపొయాడు.

###################

[LUKYYRUS]

కొన్ని నెలల తరువాత

 

"స్వప్న తొందరగా, ఫ్లైట్ కి లేట్ అవుతోంది" అని గట్టిగా అరుస్తున్నాడు నీల్. నీలం రంగు చిఫాన్ చీరలొ లూజ్ గా జడ వేసి వదిలేసి, అద్దం ముందు నిలబడి బొట్టు పెట్టుకుంటన్న స్వప్న "అబ్బ ఎందుకు అలా అరుస్తున్నవు మనిషిని పక్కనే పెట్టుకుని" అని నీల్ చెంప మీద గిచ్చింది. నీల్ స్వప్నని వెనక నుండి గట్టిగా హత్తుకుని తన చుబుకం ని స్వప్న భుజాలపై పెట్టి, ఆమె చెంప మీద ముద్దు పెట్టాడు. ఆమె ముందుకి తిరిగి, తన రెండు చెతులను నీల్ మెడ చూట్టూ వేసి నీల్ కళ్ళలోకి చూస్తూ "అబ్బాయి గారికి తొందరగా ఉందే" అని అంది. దానికి నీల్ ఏదో చెప్తుండగానె లీలవతి అరిచింది "నీల్ ఎంత సేపు రా, అమ్మ స్వప్న త్వరగా రండి లగేజ్ కార్ లో పెట్టిస్తున్నాను, ఒక సారి రీచెక్ చేసుకొండి" అని అంది.

నీల్ చెతుల్లో నుండి విడివడి " ఆ వస్తున్నా అత్తయ్య" అని బయటకి నడుస్తున్న స్వప్న చేతిని అతను పట్టుకుని ఆపాడు. "ఏమిటి" అన్నట్టు కనుబొమ్మలు ఎగరెసింది స్వప్న. ఆమెని దెగ్గరగా తీసుకుని నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టాడు నీల్. స్వప్న తన్మయత్వం తో కళ్ళు మూసుకుంది. అతను ఆమెను ఒక రెండు నిముషాలు అలగే పొదివి పట్టుకుని గట్టిగా హత్తుకున్నాడు. "ఇంక వదులు, ఎవరైన వస్తే బాగోదు" ముందుగా తేరుకున్నా స్వప్న నీల్ తో అంది. "జీవితాంతం ఇలాగే ఉండిపొమ్మన్నా కూడా ఉండి పోతాను, తెలుసా!!!" అని ఆమె మెడ ఒంపులో తల దాచుకున్నడు నీల్. అతని తలని చేతుల్లోకి తీసుకుని తన పెదాలతో అతని పెదాలను సుతారంగా తాకి "మిగతాది అంతా కేరళలో" అనేసి గది బయటకి వెళ్లింది స్వప్న.

స్వప్న వెనకే వచ్చాడు నీల్. హల్లో అంతా హడవిడిలో ఉన్నారు ఒక పక్క స్వప్న వాళ్ళ నాన్నగారు లగేజ్ కార్లొ పెట్టిస్తున్నారు, మరో పక్క ధర్మరావ్ , లీలవతి ఇంటికి వచ్చిన కాలని వాళ్ళకి స్వప్న ని పరిచయం చేస్తున్నారు. అప్పుడు లీలవతి కళ్ళలో కనిపిస్తున్న మెరుపు, దర్మరావు మొహం లొ అగుపిస్తున్న అనందం అతన్ని అశ్చర్యానికి గురి చేసింది. స్వప్న ఎంతో మర్యాదగా, చిరునవ్వుతొ సమాధానాలు ఇస్తుంది. అదంతా అతనికి కళలా ఉంది. ఎంగెజ్మెంట్ జరగడం, పెళ్ళి, రిసెప్షన్ ఇప్పుడు హనీమూన్ కి కెరళకి వెళుతుండడం అంత కలగానే ఉంది. ఆ రోజు స్వప్న వెళ్లిపోయాక నీల్ ఇంట్లో జరిగిందంతా అతని కళ్ళ ముందుకు వచ్చింది.

*****

నీల్ ఇంటికి రావడమె మానేసాడు, వచ్చినా తినకుండా, ఎవ్వరితో మాట్లాడకుండా తన గదిలో పడుకునేవాడు. అప్పటికి వారం గడిచిన అదే పరిస్థితి. లీలవతికి ధర్మరావు కి ఎం చెయ్యాలో పాలుపోలేదు. నచ్చచెప్పడానికి చాలా ప్రయత్నమే చేశారు కాని ఫలితం శూన్యం. ఒక రోజు లీలవతి గట్టిగానే నిలదీసింది. "ఆ అమ్మయిని మార్చిపో, నువ్వే ఇంతలా పాకులడుతున్నవ్, ఆమెకు నీ మీద అంతా ప్రేమ ఉంటే వచ్చెదే గా రాలేదు అంటేనే అర్దం అవుతుంది. నా మాట విను వదిలెయ్యి నాన్నా అమెను" అని నీల్ పక్కగా కుర్చుని చెప్పింది లీలవతి.

[LUKYYRUS]

"ఆ మాటా నేనే తన దగ్గరకి వెళ్ళి చెప్పాను, నీ కోసం అందరిని వదిలి వస్తాను స్వప్న మా అమ్మతో సహా" అని బతిమిలాడాను, కాని తను మాత్రం, "మీ అమ్మ అంగికారం లేకుండా మన పెళ్ళి జరగదు" అని నా మొహం మీదే చెప్పింది" అని చేతిలొ ఉన్న కుషన్ని నేల మిదకి విసిరి కొట్టాడు నీల్." మీ పంతాలు మీవి నా ఇష్టంతో ఇక్కడ ఎవ్వరికి అవసరంలేదు. నా మనసేంటో దానికి బాగా తెలుసు, నాకు ఏది నచ్చుతుందో నీకు బాగా తెలుసు అయిన ఇద్దరు నన్ను అర్దం చేసుకోరు. మీ ఇద్దరి మధ్య నేను ఎంత నలిగిపొతున్నానో తెలుసా అమ్మ, అస్సలు స్వప్న నాకు ఎందుకు నచ్చుతుందో తెలుసా??? తనలో నాకు నువ్వు కనిపిస్తావు అమ్మ, అచ్చు తను నీలగే నన్ను ప్రేమిస్తాది, చూసుకుంటది. తనను చూసినప్పుడు అంత నాకు నువ్వే గుర్తొస్తావు, అమ్మలాంటి అర్దాంగి దొరకడం అదృష్టం అంటారు కాని ఒకే మనస్థత్వాలు గల వాళ్ళు కలవలేరు అని ఆలస్యాంగా తెలుసుకున్నాను, నిన్ను ఒప్పించలేను, నిన్ను ఒప్పించకుండా తను రాదు, మీకు ఎలా చెప్పాలో అర్దం కావట్లేదు, స్వప్న కావాలా, నువ్వు కావాలా అనే ప్రశ్న వస్తే, ఎవరికి వారు త్యాగాలు చేస్తున్నారు, నాకు మీ ఇద్దరూ కావాలి, మీలో ఏ ఒక్కరూ లేకున్నా నా జీవితం అసంపూర్ణం. స్వప్న చాలా మంచిది అమ్మ, తను లేకుండా నేను బతకలేను, అలా అని నిన్ను బాధ పెట్టలేను. ఇంత కన్నా ఏం చెప్పాలో ఎలా చెప్పాలో కూడా నాకు తెలీదు." అని అతని చెంప పై నుండి కారుతున్న కన్నీళ్ళను తుడుచుకుంటూ అతని గదిలోకి వెళ్ళిపోయాడు.

కొడుకు మాటలతొ నిశ్చేష్టురాలైంది లీలవతి, అలానే సోఫాలొ కూలబడింది. ధర్మరావు దగ్గరగా వచ్చి లీలవతి భుజం పై చెయ్యి వేసాడు, ఆమె ఉలిక్కిపడి చూసి భోరున విలపించింది. "నేనెమైనా తప్పు చెసానాండీ, చుశారా వాడు ఎలా మాట్లాడుతున్నాడో" అని అంది. "చూడు లీల పిల్లలు ఒక వయసు వచ్చే వరకు మాత్రమే మన మాట వింటారు, తరువత వాళ్ళ ఇష్టంని మనం గౌరవించాలి. అయిన వాడు మన అనుమతి అడుగుతున్నాడు, ఆలోచించు ఆ తరువాత నీ ఇష్టం" అని తన కళ్ళ నీళ్ళు తుడిచాడు.

ఆ రోజు ప్రొద్ధున నీల్ లేచేసరికి లీలవతి చక్కగా స్నానం చేసి పూజ చేసి ఎక్కడికో వెళ్ళడానికి అన్నట్లు తయారైంది. ధర్మరావు కూడా రెడి అయ్యి టిఅవి చూస్తున్నారు. " నీల్ తొందరగా స్నానం చేసి రా బయటకి వెళ్ళాలి" అని అరిచింది లీలవతి. " ఎక్కడికి అమ్మ" అని సంశయిస్తునే అడిగాడు నీల్.

 

[LUKYYRUS]

"ఎక్కడికో చెప్తే కాని రావా??? సరే!!! దేవి దర్శనంకి వెళుతున్నాం, ఇక వెళ్ళి త్వరగా రా" అని నీల్ అంగీకరం కూడా తెలుసుకోకుండా పూజ గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది. ఇంక ఏం చెప్పినా వినదు అనుకున్నా నీల్ ఏమి మాట్లాడకుండా తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయి ఒక గంట తర్వాత రెడి అయ్యి వచ్చాడు. "ఏంటి ఇలాంటి బట్టలు వేసుకున్నావు, ఇదిగో ఈ షర్ట్ వేసుకొని రా" అని ఒక తెల్లని చొక్కా ఇచ్చింది. "ఇది ఎందుకు ఇప్పుడు, నాకు వద్దమ్మా ఈ షర్ట్ బాగానే ఉందిగా" అని అన్నాడు నీల్ విసుగ్గా.

"చెప్పింది చెయ్యి నానా, అమ్మ చెప్పింది చేస్తా అన్నవ్ గా" అని తన కుడి చేతిని నడుము మీద పెట్టి సూటిగా చూస్తూ అంది లీలవతి. ఇక చేసేదేం లేక వేసుకొని వచ్చాడు నీల్. అప్పటికి నీల్ పిన్ని, బాబాయి ఉన్నారు హాల్లో. " ఏంట్రా నీల్ పెళ్ళి కల వచినట్టుంది అప్పుడే " అన్నాడు బాబాయి. "ఏంటి మీరనేది బాబాయి, మనం ఎక్కడికి వెళుతున్నాం అమ్మ దేవిదర్శనంకి అని చెప్పి నన్ను ఎక్కడకి తీసుకుని వెళుతున్నారు" అని గట్టిగా అరిచాడు నీల్. లీలవతి పూజ గదిలో నుండి బయటకి హడవిడిగా వచ్చింది. చేతిలొ తాంబూలం, తాంబూలంలో చీర, గాజులు, పూలు, కుంకుమ భరిణ ఉన్నయి.నీల్ కళ్ళు ఎర్రగా నీళ్లతో నిండి ఉన్నాయి, లీలవతి మొదట జంకినా మెల్లిగా "నీల్ ఎందుకు అరుస్తున్నావు అలా, నానా నువ్వు ముందు కార్ తియ్యి అన్ని నీకు నేను దారిలో చెప్తాను పద" అని అతనికి దగ్గరగా వచ్చి చెయ్యి పట్టి లాగింది. నీల్ వెంటనే విసురుగా చెయ్యి విదిలించాడు. " నీ దేవి దర్శనంకి కూడా రావా??? అని అడిగింది ఆమె. నీల్ ధర్మరావు వైపు చుశాడు, అతను నవ్వుతూ నిలబడి కళ్లతో "అవును" అన్నట్లు సైగ చేసాడు. నీల్ కళ్లలో నీళ్ళు సుడులు తిరిగాయి. లీలవతిని గట్టిగా కౌగిలించుకుని బొంగురుపోయిన గొంతుతో "థ్యాంక్స్ అమ్మ" అని కళ్ళు మూసుకున్నాడు. "పిచ్చి నానా ఆ అమ్మాయి మాకు నచ్చింది రా కాని కులం అనే పొర మా కళ్ళకు కమ్మింది, నిన్న మీ నాన్నతో మాట్లాడాకా ఈ నిర్ణయం తీసుకున్నాము. స్వప్న అమ్మనాన్నాల తో మాట్లాడాము, వాళ్ళే ఇవాళ రమ్మని అడిగారు, నీ సంతోషము కన్నా మాకు ఏమి కావాలి రా, పద వెళదాం అక్కడ అమ్మాయి ఎదురు చూస్తూ ఉండి ఉంటది" అని నీల్ నుదుట మీద ముద్దు పెట్టింది.

"నీల్ పద ఏంటీ అలా నిలబడిపోయావ్" అని చిటికెలు వేస్తూ అడిగింది స్వప్న. అప్పుడు ఈ లోకం లోకి వచ్చాడు నీల్. ఆ రోజు స్వప్న వాళ్ళింటికి వెళ్ళాడం, పెద్దలు ఒప్పుకోవడం, పెళ్ళి అర్భాటం లేకుండా సింపుల్ గా జరిగిపోవడం అన్ని ఒకదాని వెంటా ఒకటి జరిగాయి.

ఎయిర్ పోర్ట్ వరకు ఇరు పెద్దలు వచ్చి సెండ్ ఆఫ్ ఇచ్చి పంపించారు. విమానం లొ స్వప్న నీల్ గుండెల మీద పడుకుని తన కుడి చేతి వేలితో అతని చాతి మీద రాస్తూ అడిగింది " ఓయ్ అస్సలు ఏం చెప్పి ఒప్పించావ్ మీ అమ్మని" అని. నీల్ పెద్దగా నవ్వి "ఈ రాక్షసి లేకుండా నేను ఉండలేను అని చెప్పా అంతే" అని తన మొహాన్ని చెతుల్లోకి తీసుకొని ఇంక ఏదో మాట్లాడడానికి వెళ్ళిన స్వప్న పెదాలను తన పెదాలతొ అందుకున్నాడు.

*************

[LUKYYRUS]

అను-అరవింద్

"హా మా....వచ్చేస్తాను.....అయినా ఇంత సడన్ గా ఎందుకు రమ్మంటున్నారు నన్ను...?నాకర్థం కావట్లేదు...."అడిగింది అనుపల్లవి వాళ్లమ్మని...

"నువ్వు ముందు రా తర్వాత అన్ని నీకే తెలుస్తాయి"అని ఫోన్ కట్ చేసింది వాళ్ళమ్మ....

"ఏంటొ ఈ అమ్మలంతా ఇంతే...."ఆనుకుని బస్ స్టాండ్ లో వెయిట్ చేయసాగింది.....ఇంతలో తన ముందొక కార్ వచ్చి ఆగింది.....

వెనక డోర్ కి వున్న కార్ అద్దం కిందకి జరిగింది...లోపులున్న వ్యక్తి....

"మీరు అనుపల్లవి ఏనా...?"అని అడిగాడు...చీకట్లో అతని ముఖం సరిగ్గా కనిపించలేదు....

"హా....అవును..."అంది అను...

"గెట్ ఇన్ సైడ్ "అన్నాడతను...లోపల కూర్చుంటూ అప్పుడు చూసింది అతని ముఖం......ప్రపంచం స్తంభించి పోయింది ఒక్కసారిగా అతన్ని చూడగానే.........

అతని కళ్ళలోకి చూస్తూ అలానే వుండిపోయిన తనని ఈ లోకం లోకి తెస్తూ "హాయ్ దిస్ ఈస్ అరవింద్...."అన్నాడతను చెయ్యి చాస్తూ....

ఈ లోకం లోకి వచ్చిన అను....అతనికి ష్యాక్ హ్యాండ్ ఇస్తూ... "హాయ్... అను...అనుపల్లవి..."అంది....

అంతే అతను...తనకి కాల్ రావడం తో ఇయర్ ఫోంస్ తో మాట్లాడుతూ అవతల వైపున్న కిటికి లోంచి బయటకి చూస్తున్నాడు.......

కాని అను మాత్రం అతన్నే చూస్తుంది........

సరిగ్గా 2 ఏళ్ళ క్రితం........

ఇంట్లో పెద్దక్క పెళ్ళి వుండటంతో.....బస్ ఎక్కి కూర్చుంది అను.....సెల్ లో పాటలు వింటూ కాలేక్షేపం చేస్తుండగా...ఒక పది నిమిషాలకి తను పక్క వచ్చి కూర్చున్నాడు తను......సరిగ్గా పది నిమిషాల క్రితం అరవింద్ చూడగానే ఎలా స్థానువై పోయిందో రెండు సంవత్సరాల క్రితం తనని చూడగానే అలానే చూస్తుండిపోయింది.....ఏ అమ్మాయి కైనా చూస్తుండిపోవాలి అనిపించే ముఖ వర్చస్సు.....అల్లరి గా నవ్వే తన కళ్ళు......అవి చాలు అను అరవింద్ రెండు సంవత్సరాల క్రితం చూసినా ఇప్పటికీ గుర్తుండిపోయాడంటె అర్థం చేస్కోవచ్చు....

ఆరోజు తనని చూసిన క్షణమే తనతో ప్రేమ లో పడిపోయింది అనుపల్లవి....అతని పేరేంటొ తెలీదు....అతని తీరేంటొ తెలీదు...అయినా కూడా ప్రేమించేసింది.....ఒక్క క్షణం లో ప్రేమ పుట్టినా మాట్లాడడానికి ధైర్యం చేయలేదు......

అతను ఎక్కిన 20 నిమిషాల తర్వాత...

"ఎక్స్ క్యూస్ మీ..."అని అనుపల్లవి పిల్చాడతను....

ఆశ్చర్యం...ఆనందం కలగలిపిన సంగమం లో అను మునిగిపోయి......బయటకి పెగలని గొంతుతో...."హా...."అంది

"నేను వాటర్ బాటిల్ మర్చిపోయాను కోంచెం వాటర్ ఇస్తారా....?"అడిగాడు అతను

వెంటనే క్షణం కూడా ఆలోచించకుండా అతనికి తన వాటర్ బాటిల్ ఇచ్చేసింది...తిరిగి దానిని తనకిస్తూ థ్యాంక్స్ చెప్పి నిద్ర కి ఉపక్రమించాడు అతను.....

ఆ రాత్రి అంతా ఇంకో మాట లేదు వారి మధ్య...కాని దానికి అను అంత బాధ పడనూ లేదు....

[LUKYYRUS]

ఆ రాత్రి మొత్తం అతన్ని చూస్తూ కాలం గడిపేసింది......అతని ముఖాన్ని గుండెల్లో నింపుకుంది......ఉదయన్నే అతన్ని ఫాలో చేసి అతని అడ్రెస్ కనుక్కుందామని మెంటల్ గా ఫిక్స్ అయ్యింది కాని తన దురదృష్టం......బస్టాండ్ కి వాళ్ళ నాన్న రావడం తో తన ప్లాన్ విరమించుకుంది...ఆరోజు నుంచి ఈరోజు దాకా అతని ముఖాన్ని ఆ రాత్రి సెల్ లో బంధించిన ఫోటో లో చూస్తూ గడిపేస్తుంది.......కాని ఇలా ఇన్నాళ్ళ తర్వాత తారాసపడతాడని కలలో కూడా ఊహించలేదు........

తనిలా గతం లో వుండగా....తన ఫోన్ మోగింది....అవతల తన ఫ్రెండ్ సిద్దు....

"హా సిద్ధు చెప్పరా...."అంది అను.....సిద్ధు తో ఒక పది నిమిషాలు మాట్లాడి ఫోన్ పెట్టెశాక చూసింది అరవింద్ తననే చూడటం....తనకి కొంచెం ఇబ్బంది గా అనిపించింది.....

తను ఇబ్బందిగా ఫీల్ అవుతుంది అని అర్థమైన అరవింద్...."అనుపల్లవి....మీ నాన్నగారు మా నాన్నగారు చిన్నప్పుడు కలసి చదువుకున్నారు ఈ మధ్యే రీయూనియన్ లో కలుసుకున్నారు....."అన్నాడు అరవింద్...

"హో అవునా..."అంది అను

"మీరు ఈ టైం లో వూరికి ఎందుకు వెళ్తున్నారు...?"అడిగింది అను

"అది ఎల్లుండి అన్నయ్య కి పెళ్ళి చూపులు...సో..."జవాబిచ్చాడు అరవింద్....

"ఓహ్..."అంది అను అనునయంగా

"ఏంటి అను....పెళ్ళి చూపులకి కూడా వెళ్తారా తమ్ముళ్ళు అనుకుంటున్నావా...? "అన్నాడు అరవింద్...

"అయ్యొ అదేం లేదు...."ఆంది అనుపల్లవి

"అది ఆల్మొస్ట్ పెళ్ళి ఫిక్స్ అయినట్లే అందుకే మా వదినని చూడ్డానికి వెళ్తున్నా...." అన్నాడు అరవింద్....

"మరి నేను ఎలా...?"అర్థం కానట్తు అడిగింది అను

"నాన్నగారు నిన్ను కూడా తీసుకు రమ్మని చెప్పారు.....రీసన్ నాకు తెలియదు "అన్నాడు అరవింద్....

"హ్ం...అంది అను....

ఇంతలొ డ్రైవర్ కి ఏదో కాల్ రావడం తో కార్ పక్కకి ఆపి....ఫోన్ ఎత్తి విషయం కనుక్కున తర్వాత ఆయన ముఖం పాలిపోయింది....

"ఏమైంది బాబాయ్....?"అడిగాడు అరవింద్...

"అది...బాబు.....వత్సల(ఆయన కూతురు) కి పురిటి నొప్పులంట......మా ఇంటిది కంగారు పడుతూ ఫోన్ చేసింది....."అన్నాడాయన

"అయ్యొ బాబాయ్.....నువ్వెందుకొచ్చావ్ ఇలాంటి టైం లో......సరే పద మన సిటి దాటి గంట కూడా కాలేదు....నిన్ను హాస్పిటల్ లో డ్రాప్ చేసి మేము ఊరు వెళ్తాం..."అన్నాడు అరవింద్...

"అయ్యొ...వద్దు బాబు....ఏం కాదు మిమ్మల్ని ఊర్లో దిగబెట్టి అప్పుడు వెళ్తాను..."అన్నాడాయన

"అంకుల్ అలా అంటారేంటి...మీరు కార్ వెనక్కి తియ్యండి....."అని అను అంది....

అరవింద్ కూడా ఒత్తిడి చేయడంతో ఆయన వెనక్కి పోనివ్వక తప్పలేదు ఆయన్ని హాస్పిటల్ లో డ్రాప్ చేసి....ఖర్చులకు డబ్బులిచ్చి.....తిరుగు ప్రయాణమయ్యారిద్దరు... అరవిండ్ కార్ డ్రాప్ చేస్తున్నాడు.....

"అను ఏమైనా తిన్నావా...?"అడిగాడు అరవింద్....

"లేదు....ఇవాళ శనివారం కదా నేను శనివారాలు ఉపవాసం వుంటాను..."అంది అను

"హలో మేడం టైం చూశారా 1 గంట అంటె ఇవాళ ఆదివారం...సొ కార్ వచ్చే దాబా దగ్గర ఆపుతాను తిని వెళ్దాం...నో చెప్పకు..."అన్నాడు అరవింద్....

[LUKYYRUS]

నవ్వింది అను....ఇద్దరూ పరోట తిని మళ్ళి బయల్దేరారు......ఒక గంట గడిచింది...ఇద్దరూ చిన్నపట్టి విషయాల నుంచి అన్ని మాట్లాడుకుంటూ వస్తున్నారు.......

"అరవింద్ నువ్వెవరినైనా ప్రేమించావా....?"అడిగింది అను
"ప్రేమించావా ఏంటి...ప్రేమిస్తున్నాను..."అన్నాడు అరవింద్
అంతే గుండెల్లో ఒక విస్పోటనం జరిగింది అను కి.....అను ఏమి మాట్లాడకపోవడంతో...."ప్రేమిస్తున్నాను మా అమ్మ ని నాన్న ని అన్న ని" చెప్పాడు అరవింది.......
"ఉష్....నేను అన్నది అమ్మాయి ని...."అంది అనుపల్లవి
"అమ్మాయి అంటె.....హా కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం ఒకమ్మాయిని లవ్ చేసాలే వన్ సైడ్ ....."అన్నాడు అరవింద్
తేలికగా ఊపిరి పీల్చుకుంది అను
"సరే కాని నువ్వెవరినైనా లవ్ చేశావా...?"అడిగాడు అరవింద్
"హా లవ్ యట్ ఫస్ట్ సైట్.....అంతకు మించి ఏం అడగకు....సరే గాని నేను డ్రైవ్ చేస్తాను...నువ్వు కొంచెం రెస్ట్ తీస్కో...."అంది అనుపల్లవి
"ఆర్ యూ ష్యూర్...?"అన్నాడు అరవింద్
"నీ ముఖం చూస్తేనే తెలుస్తుంది నువ్వు నిద్రకి ఆగలేవని ఐ కెన్ మ్యానెజ్ ఒక రెండ్ గంటలు నిద్రపో....ఆ తర్వాత నేనే లేపుతాను...."అని చెప్పేసరికి అరవింద్ కూడా కాదనలేదు....
తను స్టీరింగ్ తీసుకోవడం ఆలశ్యం.....అరవింద్ మత్తుగా నిద్రపోయాడు.......గంట గడిచింది......
"రేపు వెళ్లగానే ఇంట్లో నువ్వు నాకు నచ్చావని చెప్పేస్తాను ఎలాగో మావయ్య(అరవింద్ వాళ్ళ నాన్న) -నాన్న ఫ్రెండ్స్ ఎ కాబట్టి ఎం ప్రాబలం వుండదు.....నీక్కూడా ఏం ప్రాబలం లేకపోతే....నీపక్కన నేను ఇలాగే జీవితాంతం వుండొచ్చు....అని అనుకుని కార్ ఒక పక్కగా ఆపింది........
కాని ఈ లోపు.....ఈ రెండేళ్ళ నిరీక్షణ ని నేను ఒక పని చేసి సంతృప్తి పొందుదామనుకుంటున్నాను.....అని మనసులో అనుకుని...ఏం చెయ్యాలా అని ఆలోచించసాగింది......
అరవింద్ బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి వెంటనే తన సీట్లొ నిద్రపోయినట్టు నటించాలి....ఒకవేళ అరవింద్ లేచిన నిద్రపోతున్న నన్ను చూసి ఏం చేశానో తనకి అర్థం కాదు......ఐడియా బాగుంది అనుకుని.......
అరవింద్ దగ్గరికి జరిగింది....అరవింద్ కి తనకి గ్యాప్ ఇంచులలో మాత్రమే.....తనని చూస్తూ ముద్దు పెట్టాలి అంటె భయమేసి.....కళ్ళు మూస్కుని ముందుకు జరగసాగింది....సరిగ్గా ముద్దు పెట్టె సమయానికి అరవింద్ అను వైపు తిరిగేసరికి ఆమె పెదవులు అతని పెదవులని ముద్దాడాయి.........
షాక్ తిన్న అను వెంటనే కళ్ళు తెరిచింది...తన పెదవులు అరవింద్ పెదవులపై వున్నాయి....అంతే వెను వెంటనే వెనక్కి తగ్గింది......తన గుండె మామూలు కంటే వేగంగా కొట్టుకుంటుంది అరవింద్ తన గురించి ఏమనుకుంటాడా అనుకుంటూ మెల్లగా కళ్లు తెరిచింది...అరవింద్ ఏమీ జరగనట్టు నిద్రపోతున్నాడు.....ఒక్క నిమిషం ఏం అర్థం కాలేదు తనకి కాని తను మంచి నిద్రలో వున్నాడని అందుఖె అర్థమయ్యి వుండదని సమాధానపర్చుకుంది.....
 
***

[LUKYYRUS]

ఉదయం తనని వాళ్లింటి దగ్గర దింపేసి తను వెళ్ళిపోయాడు అరవింద్....

ఆ రోజు రాత్రి.......

గోడ దూకింది అను......తన కోసం బైక్ పైన వెయిట్ చేస్తున్నాడు సిద్ధు,.....చీకట్లో వాడి ముఖం కనిపించట్లేదు.....

"ఏంటి రా నీకు సెకండ్ షో కి తప్ప వేరే షో కి టికెట్లు దొరకవా....?"అంది అను....

వాడేమి మాట్లాడలేదు......థియేటర్ చేరుకున్న తర్వాత.....బైక్ పార్క్ చెయ్యడానికి వెళ్ళిపోయాడు సిద్ధు....తన కోసం వెయిట్ చేయసాగింది అనుపల్లవి..ఇంతలో సిద్ధు నుంచి కాల్ వచ్చింది...

"అను....సారీ రా.....అర్జెంట్ గా కాకినాడ వెళ్ళాల్సి వచ్చింది సో రాలేక పోయాను...." అన్నాడు సిద్ధు

"ఏం మాట్లాడుతున్నావ్ రా నువ్వు.....?"అర్థం కానట్టు అడిగిన అను... వెంటనే...." ఇప్పుడే గా ఇద్దరం థియేటర్ కి వచ్చాం....?"అంది...

ఇంతలొ తన వైపు వస్తున్న అరవింద్ ని చూసి "అరవింద్ నువ్వేంటిక్కడ...?"అంది అను

"మనిద్దరం కలిసేకదా వచ్చాం...."అన్నాడు అరవింద్....అప్పుడర్థమయ్యింది అనుకి తను సిద్ధు అనుకుని అరవింద్ బైక్ ఎక్కింది అని....

"ఓహ్ నేను నా ఫ్రెండ్ అనుకుని ఎక్కాను..పైగా చీకట్లో నువ్వు నాకు కనిపించలేదు కూడా...."అంది అను

"అవును...నువ్వక్కడ ఆ టైం లో ఏం చేస్తున్నావ్...?"అర్థం కానట్టు అడిగింది మళ్ళి

"నాకు నిద్రపట్టకపోతే అలా బయటకి వచ్చాను...ఇంతలో నువ్వొచ్చావ్......సెకండ్ షో అనేసరికి నాకర్థం అయ్యింది....థియేటర్ కి అని.....అందుకే దింపాను...ఏరి నీ ఫ్రెండ్స్...?"అడిగాడు అరవింద్

"మేము ముగ్గురం నేను-పర్ణిక-సిద్ధు వాళ్ళిద్దరు లవర్స్ ఇప్పుడు వాడికేదో పని పడింది అంట వాడు రావట్లెదు ఇక పర్ణిక అసలే రాదు......"అంది నిటూర్పుగా

"సరే పద ఇంతదూరం వచ్చాను నీతో మూవీ చూడలేనా...."అనేసరికి ఎగిరి గంతేసింది అను....రెండేళ్ళ క్రితం బస్ లో ఏదైతే రిపీట్ అయ్యిందో సినిమా హాల్లో కూడా అదే రిపీట్ అయ్యింది...(అను సినిమా చూడకుండా అరవింద్ నే చూసింది)

ఆ తర్వాత అరవింద్ అను ని ఇంటి దగ్గర డ్రాప్ చేశాడు....ఆ మరుసటి రోజు ఉదయం 6:00 గంటలకే వాళ్ళమ్మ తనని లేపి...పెళ్ళి చూపులకని తయారు చేసింది.......

8:30 కల్లా పెళ్ళి వాళ్ళు వచ్చారు......వాళ్లని చూసి అనుపల్లవి పై ప్రాణాలు పైనే పోయాయి....

ఇద్దర్ని మాట్లాడుకొమ్మని రూం లోకి పంపించారు...ముందు అను తర్వాత అతను రూం లోకి వెళ్ళారు......అటు వైపు తిరిగిన అను అతనితో.....

"సారి అండి నేను మీ తమ్ముడ్ని ప్రేమిస్తున్నాను...తనని 2 ఇయర్స్ బ్యాక్ బస్ లో చూసినప్పుడే ప్రేమించాను ఆరోజు నుంచి ఈ రోజు దాకా తను మళ్ళి కలిసే అవకాశం రాదని తెల్సినా తననే ప్రేమించాను.....డెస్టిని నమ్మాను....అందుకు అనుగుణంగానే తను నాకు మళ్ళి కనిపించాడు తనని నేను వదులుకోవడానికి సిద్ధంగా లేను....నేను ఇప్పుడు మీరు నచ్చలేదని చెబితే తనతో వుండె ఛాంస్ కూడా వుండదు...సొ మీకు ఈ పెళ్ళి ఇష్టం లేదని చెప్పండి...లేకపోతే నేనే వెళ్ళి తనంటే ఇష్టమని చెబితే సరిపోతుందేమో.....అని అతని వైపు చూడకుండా బయటకి వెళ్తుండగా......తన చెయ్యి అతను పట్టుకోవడం తో చివుక్కున వెనక్కి తిరిగి చూసిన అనుపల్లవి తన ఎదురుగా వున్న అరవింద్ ని చూసి షాక్ అయ్యింది

"ఆమ్మా ఆత్రం రూం లోకి ఎవరొచ్చారో కూడా చూస్కోకుండా వాగటమేనా...?" అన్నాడు నవ్వుతూ

[LUKYYRUS]

"నువ్విక్కడ వున్నావేంటి.....మీ అన్న కదా వుండాల్సింది...?"అడిగింది అను

"సరే వుండు వాడ్నే పంపిస్తాను మా వదినొచ్చి నీకు బ్యాండ్ బాజా బారాత్ చేస్తుంది వాళ్ళ పుట్టింటి నుంచి పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి మరి...."అన్నాడు అరవింద్

"నాకేం అర్థం కాలేదు....అరవింద్..."అంది అను

"ఒసేయ్ మొద్దు పెళ్ళిచూపులకని వచ్చిన పెళ్ళికొడుకు నేనే నే......నీ లాగె నిన్ను మొదటిసారి చూడగానే పిచ్చి పిచ్చి గా లవ్ చేశాను...ఆ రోజు మనం బస్ లో కలసి నప్పుడు ముందు 4 రోజులు నాకు నిద్రలేదు అందుకే నిన్ను చూడాగానే నిద్ర ఆపుకుందామనుకున్నా నీతో మాట్లాడదామనుకున్నా కాని నా వల్ల కాలేదు....ఆ తర్వాత బస్ దిగాక నిన్ను ఫాలో చేశాను.....మీ నాన్నగారిని ఎక్కడో చూశాను అనిపించి మా ఇంట్లో ఫోటోలు అన్నీ వెతికితే మా అమ్మ-నాన్న పెళ్ళి ఫోటొళ్ళొ కనిపించారు వాళ్ళ బ్యాచ్ మేట్స్ అందర్ని కనుక్కుని వాళ్ళకి రీయూనియన్ ఏర్పాటు చేశాను నిన్ను కలవడం కోసం కాని నా బ్యాడ్ లక్ నువ్వప్పుడు రాలేదు......నేను నాన్నకి ఈ విషయం చెబుదామనుకున్నా కాని నాకొక జాబ్ వస్తే బాగుంటుంది అని ఇన్నాళ్ళు ఆగాను జాబ్ రావడం ఆలస్యం మా ఇంట్లో -మీ ఇంట్లో మాట్లాడాను....పెళ్ళి చూపులకన్నా ముందు నీతో టైం స్పెండ్ చెయ్యాలి అని అర్జెంట్ గా నిన్ను రమ్మని చెప్పి కాల్ చెయ్యించాను నీతో కలసి ట్రావెల్ చెయ్యాలని కార్ ప్లాన్ వేశాను నా బ్యాడ్ లక్ నాన్న డ్రైవర్ తో పాటు రమ్మని చెప్పేసరికి ఏమి చెప్పలేకపొయాను కాని నా అదృష్టం బాగుండి మనిద్దరం మాత్రమే ట్రావెల్ చేసె లా ఆ దేవుడు ప్లాన్ చేశాడు.......ఇంక నీ ఫ్రెంద్ తో సినిమా ప్లాన్ గురించి మాట్లాడడం విని నీ ఫ్రెండ్ ని అప్రొచ్ అయ్యి తను రాకుండా చేశాను.......ఇదంతా నీకొసమే చేస్తే ఇప్పుడెల్లి.....నువ్వు చెడగొట్టకు..."అన్నాడు అరవింద్...

అతను చెప్పడం పూర్తి చెయ్యడంతోనే అతన్ని గట్టిగా చుట్టెసింది అనుపల్లవి........

"కార్ లో నా కావాల్సిన బ్యాలెంస్ నాకివ్వవా...?"అనేసరికి అతని మీద ముద్దుల వర్షం కురిపించింది అనుపల్లవి........

*** THE END ***

[sri7869]

Nice collection of Stories