Fantasy சப்தஸ்வரங்கள்

[Vaaliba Vayasu]

Super

[Kaja.pandiyan]

'ம்ம்....நீ இப்படி கேப்பேன்னு எப்பவோ எதிர்பார்த்தேன்..... இப்பவாவது கேட்டியே.....'
'ஐயோ அத்தை.....நான் ஒரு ஜாலிக்குதான் கேட்டேன்....'

'அதனால ஒண்ணுமில்லைடி.... நானே சொல்றேன்.....நீ நினைக்குற மாதிரி நானும் உன் மாமாவும் நல்லா சந்தோசமாத்தான் இருந்தோம்.... ஆனா என்னவோ தெரியலை....உன் புருஷனுக்கு அப்புறம் நான் உண்டாகவே இல்லை.... நாலஞ்சு தடவை நாள் தள்ளிப் போயி அதனால சந்தோசப்பட்டோம்... ஆனா என்ன செய்ய....எதுவுமே தங்கலை.....சரி... நமக்கு ஒரு பிள்ளைதான் ப்ராப்தம்னு சமாதானமாயிட்டோம்....ஆனா அவர் போற வரை எங்களுக்குள்ள அந்த சந்தோசத்துக்கு மட்டும் குறைச்சலே இல்லடி.....'
'அப்படின்னா மாமா திடீர்னு தவறி போனதும் உங்களுக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருந்து இருக்குமே.....'

'ஆமா....அதெப்படி இல்லாம இருக்கும்.....பாவி மனுஷன் .... ஒரு நாள் கூட என்னை சும்மா விட மாட்டார்.....ஆபீஸ் விசயமா வேற ஊருக்கு போனாலும் கூட கூடவே என்னையும் கூட்டிகிட்டு போயிடுவார்,,,,உன் புருஷனுக்கு விவரம் தெரிஞ்சதுக்கு அப்புறம் கூட என்னை அவரு சும்மா இருக்க விட்டதில்லை....புள்ளைக்கு தெரிஞ்சுடும்னு சொன்னாலும் எதையும் கண்டுக்க மாட்டார்.....'

'அப்படின்னா உங்க புள்ளைக்கு தெரிஞ்சேவா.....?'
'ஆமாடி.....அப்பா அம்மா வீட்டுக்குள்ள விளையாடுறதை பாத்துட்டு அவன் என்ன சொல்வான்.....அவனுக்கு அது பழகி போயிட்டு....'

'அத்தை நீங்க சொல்றதெல்லாம் ஆச்சரியமா இருக்கு.....இம்புட்டு அந்நியோன்னியமா இருந்துட்டு மாமா இல்லாம போனது ரொம்பத்தான் கஷ்டமா இருந்து இருக்கும்.....'

'ஆமாண்டி....அதுக்கு என்ன செய்ய......அந்த கஷ்டம் என்னான்னு எனக்கு நல்லாத் தெரியும். அதனாலதான் எல்லாத்தையும் யோசிச்சு....நான் இளவயசுல உணர்ச்சிகளை கட்டு படுத்த எப்டில்லாம் கஷ்டப்பட்டேனோ அத நீ அனுபவிக்க கூடாதுன்னு தான் நான் இந்த மாதிரி ஒரு முடிவுக்கு வந்தேன்.....நீ எனக்கு மக மாதிரி.....அவன் இல்லாம நீ ராத்திரி நேரத்துல விரகத்துல தூக்கமில்லாம புரள்றதையும் ,அப்பபோ காலுக்கிடையில தலையனைய வச்சுக்கிட்டு தூங்கிரதையும், குழந்தைக்கு பசி இல்லாதப்போ கூட பால் குடிக்க சொல்லி மார்காம்ப சப்ப குழந்த வாய்ல வச்சு திணிக்கிறதையும் எல்லாம் நான் கவனிச்சுகிட்டுதான் இப்படி ஒரு முடிவுக்கு வந்தேன்.....என்ன புரியுதாடி....?' என்றெல்லாம் சாந்தி மிக நீளமாக விளக்கம் கொடுக்க....அதை கேட்டுக் கொண்டிருந்த வாணிக்கு கண்ணீர் வராத குறையாக சாந்தியின் மீது ஒரு பாசம் பொங்கியது. தன் மாமியாரை பாசமாய் கட்டி அணைத்துக்கொண்டாள்.

[Kaja.pandiyan]

இந்த காலத்தில் இப்படி ஒரு மாமியாரா....? தன்னை மருமகள் என்றும் பாராமல் தன் மீது இத்தனை அக்கறையும் பரிவும் காட்டுகிராளே..... இதற்கு நான் என்ன கைமாறு செய்யப் போகிறேன்......பதிலுக்கு நானும் அத்தைக்கு சீக்கிரம் ஏதாவது நம்மாலான சந்தோசத்தை நிச்சயம் கொடுக்க வேண்டும்......என்று நினைத்தபடியே....குழந்தையை மறுபக்கம் மாற்றி படுக்கவைத்து பாலூட்டிக் கொண்டு சாந்தியை பார்த்து....'நீங்க சொல்றதெல்லாம் சரிதான் அத்தை.....அதுக்காக அவங்களை நம்ம வீட்டுக்குள்ள வச்சே குடிக்க சொல்லணுமா.....?' என்று கேட்டாள்.

'ஏன்....உனக்கு பிடிக்கலியா....?'

'நிஜமா சொல்லணும்னா.....இதுல எனக்கு கொஞ்சம் உடன்பாடு இல்லைதான் அத்தை......அவங்களுக்கு பாட்டிலை எடுத்து குடுத்ததுல எனக்கு எந்த வருத்தமும் இல்லை.....ஆனா இங்கியே வச்சு குடிக்கச் சொல்லணுமா....?'

'அப்படியா சொல்ற.....உனக்கு பிடிக்கலைன்னா வேண்டாமடி....ஆனா...'
'நீங்க சொல்ல வர்றது எனக்கு புரியுது அத்தை.....என்னை மனசுல வச்சுகிட்டுதான் நீங்க அவங்களை இங்க வச்சு குடிக்க சொல்றீங்கன்னு எனக்குத் தெரியும்.....ஆனாலும் இம்புட்டு அவசரமா வேணுமான்னுதான் பாக்கிறேன்....'

'நீ என்னடி சொல்ற.....?'

'ஆமா அத்தை.....கொஞ்சம் கொஞ்சமா போலாமே அத்தை.....இத்தனை நாள் வரை அவங்க கூட அண்ணன் மாதிரி பழகிட்டு இப்போ சட்டுன்னு “அந்த” மாதிரி நினைக்கிறதுக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு அத்தை.....'

'அட கூறு கெட்டவளே....நீ காரியத்தையே கெடுத்துருவே போல இருக்கே......அப்படின்னா அவனை உனக்கு பிடிக்கலியா.....?'

'ஐயோ...அத்தை அப்படி நான் சொல்லலை.....நீங்களும் வெளிப்படையாவே என்கிட்டே கேட்டு.....நானும் வெளிப்படையாத்தான் சொல்லிட்டேனே....ஆனாலும் கொஞ்சம் கூச்சமா இருக்கு அத்தை.....ரெண்டு மூணு நாள் கழிச்சு பாத்துக்கலாமே அத்தை.....நானும் என்னை மனசளவில் கொஞ்சம் தயார் பண்ணிக்கிறேனே அத்தை....?'

இப்போது சாந்தி வாணியை சற்று தீர்க்கமாக ஒரு அரை நிமிடம் எதுவும் பேசாமல் பார்த்து விட்டு.....'சரி.....உன் இஷ்டம்....உன் சந்தோசத்துக்காகத்தானே இதை செய்யப் பாக்குறேன்..... அதுல உன் மனசுக்கு கொஞ்சம் எதுவும் பிடிக்கலைன்னாலும் வேண்டாம்.... நீ சொன்ன மாதிரியே ரெண்டு நாள் கழிச்சு பாத்துக்கலாம்....ஆனா நான் இப்போ அவனை இங்கே வர சொல்லிட்டேன்.....அதனால நீ சும்மா அவன்கிட்ட சிரிச்ச முகமா பேசிக்கிட்டு இரு....அது போதும்.....'

'நிச்சயமா அத்தை......அவங்ககிட்ட நான் இங்க வச்சு குடிக்கிறதுக்காக முகத்தை காட்டவோ கோபப்படவோ மாட்டேன் அத்தை....'
'அது போதுமடி....'

'எங்க வச்சு அத்தை குடிக்க சொல்லப்போறீங்க....இங்க ஹால்ல வச்சா...?'
'ச்சீச்சீ....பின்னால திண்ணையில வச்சுதான்....ராத்திரி நேரம்தானே.....?'
'பாக்கியம் அக்கா வந்துரப் போறாங்க....'
'ம்ஹூம்.....அவ நாளைக்கு சாயந்திரம்தான் வருவா.....'
'ம்ம்...அப்ப சரி......'

'நாளைக்கு பௌர்ணமி.....அதனால நல்ல வெளிச்சம் இருக்கு.... லைட்டு கூட போட வேண்டாம்....'
'ம்ம்..ம்ம்....எல்லாத்தையும் நல்ல ப்ளான் பண்றீங்க அத்தை.....'
'சரி...சரி....உன் பாராட்டெல்லாம் எனக்கு வேண்டாம்.......அவன் போற வரை சும்மா பேசிகிட்டு இருந்தா போதும்.....'.

அதற்குள் குழந்தை பால் குடித்து முடித்திருக்க....அதனை நகர்த்தி நைட்டியின் ஜிப்பை சரி செய்து கொண்டு குழந்தையை மடியில் போட்டு கொஞ்ச நேரம் கொஞ்சி விட்டு....கட்டிலின் அருகில் தரையில் ரப்பர் மேட்டை விரித்து குழந்தையை அதில் தவழ விட்டு விட்டு டிவியை ஆன் செய்து பார்க்கலானாள்.

'உனக்கு பசிக்குதா வாணி....?'
'இல்லை அத்தை.....கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு சாப்பிட்டுக்கலாம்.....'
'சரி....நானும் அப்புறமா உன்கூட சேர்ந்து சாப்பிட்டுக்கிறேன்....'

'அத்தை......நான் இப்படி நைட்டி போட்டுக்கிட்டு அவங்க முன்னாடி நடமாடுறது ... இப்போ நாம அவங்ககிட்ட நடந்துக்கிறது எல்லாம் சந்தியாவுக்கு தெரிஞ்சா அவ நம்மளை தப்பா நினைக்க மாட்டாளா...?'
'அதை பத்தி நான் யோசனை பண்ணாம இருப்பேனா.....தெரிஞ்சா வருத்தப்படுவா.....நம்ம மேல கோபப்படுவா.....ஆனா அவளுக்கு இதெல்லாம் தெரியாம பாத்துக்கிறது நம்ம கையில்தான் இருக்கு.....'

'அது எப்படி அத்தை முடியும்....?'
'தெரியணும்னா நாம சொல்லித்தான் தெரியனும்.....நம்மளை தவிர ராகவன் அவகிட்ட ஏதாவது சொன்னாத்தான் உண்டு....ஆனா அவனை சொல்லாம இருக்க வைக்கிறதுலதான் எல்லாமே இருக்கு....'
'அது எப்படி அத்தை.....?'

'வேற என்ன.....அவனுக்கும் தான் தப்பு செய்ற மாதிரி தோணனும்.....அப்படி தோணிச்சுன்னா அவன் அவகிட்ட ஏதாவது சொல்றதுக்கு தயங்குவான்....'
'அப்படியா சொல்றீங்க.....?'

'ஆமாண்டி.....அதுக்குத்தான் நான் என்னால முடிஞ்சவரைக்கும் சீக்கிரம் உனக்கும் அவனுக்கும் சாந்தி முகூர்த்தம் நடத்தப் பாக்குறேன்....'
சாந்தி பளிச்சென்று இத்தனை வெளிப்படையாக சொன்னவுடன் வாணிக்கு வெட்கம் வெட்கமாக வந்தது....

'ச்சீ....என்னத்தை நீங்க....இப்படி அசிங்கமா பேசுறீங்க....?'
'ஆமா.....அது உனக்கு அசிங்கமா தெரியுதாக்கும்.....ஏன்....சந்திரன் கூட நீ அசிங்கம் செய்யாமலா இப்படி கையில பிள்ளையை வச்சு இருக்கே....?'
'ம்ம்...அது என் புருஷன்.....உங்க பிள்ளை....'

'சரிம்மா.....வேணும்னா இப்படி வச்சுக்கலாம்.....ராகவனையும் நான் என் பிள்ளை மாதிரி வச்சுக்கிறேன்....அப்போ சரிதானே....?'
எந்த வகையிலாவது சாந்தி தன்னை ராகவனிடம் எத்தனை சீக்கிரமாக முடியுமோ அத்தனை சீக்கிரமாக பிணைத்து விட முயல்கிறாள் என்று புரிய அதை நினைத்து அமுக்கலாக சிரித்துக் கொண்டாள்...

'என்னமோ செய்ங்க அத்தை......'
'சரி...சரி.....தலைக்கு பூ வச்சுக்கோயேன்.....அவன் நிறைய வாங்கிட்டு வந்து இருக்கான்....'
'இருக்கட்டும் அத்தை....கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு வச்சுக்கிறேன்....'
'அதுக்கு இல்லடி....பூ வச்சுக்கிட்டேன்னா நல்லா இருக்குமேன்னுதான் சொன்னேன்....'

'சரி அத்தை....வச்சுக்கிறேன்.....இந்தாங்க....ரேவதியை ஒரு நிமிஷம் பாத்துக்கோங்க....தரையில உருண்டுரப் போறா....'
'நான் பாத்துக்கிறேண்டி.....'

அதற்குள் வாசலில் கேட் திறக்கும் சப்தம் கேட்டது.

[Renjith]

Nice bro

[prrichat85]

Good update

[Kaja.pandiyan]

வாசல் படியேறி உள்ளே வந்த ராகவனின் கையில் ஒரு பெரிய பிளாஸ்டிக் பை இருப்பதை பார்த்த சாந்தி....'பெரிய பையா இருக்கு......அப்படி என்ன வாங்கிட்டு வந்து இருக்கே....?' என்று சிரித்துக் கொண்டே கேட்டாள்.

'பெருசா ஒண்ணுமில்ல அக்கா....நம்ம மூணுபேருக்கும் சேர்த்து பிரியாணியும் சிக்கனும் வாங்கிட்டு வந்தேன்.....'
'ஐயோ....இதெல்லாம் எதுக்குப்பா.....நான்தான் நீ போகும்போதே எங்களுக்கு எதுவும் வேண்டாம்னு சொன்னேனே...'

'இருக்கட்டும் அக்கா.....சாப்பிடறதுக்குத்தானே ....?'
'வீட்டுல ஏற்கனவே சாப்பாட்டு இருக்குப்பா....வேஸ்டா போயிருமே......'
'ஒரு நாள் வேஸ்டாப் போனா ஒண்ணுமில்ல அக்கா.....இன்னிக்கு இதை சாப்பிடுங்க.....நல்ல டேஸ்டா இருக்கும்....'

அதற்கு பதில் சொல்லாமல் சிரித்துக் கொண்டே தலையை ஆட்டி சம்மதம் சொல்ல....

சாந்தியிடம் பதில் சொல்லிக் கொண்டிருந்த ராகவனின் பார்வை தற்செயலாக டீவியின் அருகே நின்ற வாணியின் மீது பட அவனது பேச்சு சற்று தடுமாறியது. ஆயினும் தன்னை சட்டென்று சமாளித்துக் கொண்டு பேச்சு தடுமாறாமல் பார்த்துக் கொண்டான். காரணம் அதுவரை குழந்தைக்கு இருபக்கத்து மார்பிலும் மாற்றி மாற்றி பால்கொடுத்து இருந்ததால் குழந்தையின் எச்சிலும், பால் ஈரமும் சேர்ந்து அவளது அந்த மெல்லிய ரோஸ் நிற நைட்டியில் முன்பக்கத்தில் ஏற்கனவே குத்திக் கொண்டு நின்றதை போலிருந்த அவளது இரு முலைக் காம்புளும் இப்போது மிகத் தெளிவாக பார்வையில் பட்டது.

அதை சாந்தியும் கவனிக்காமல் இல்லை....அப்படி தெளிவாகத் தெரிந்த முலைக்காம்புகள் ராகவனை தடுமாறச் செய்த அதே நேரம் அவனுக்கு கீழே தொடை இடுக்கில் விறைப்பு தோன்றி 'அது' பேன்ட் ஜிப்பை முட்டிக் கொண்டு வந்தது.

ஜிப் கிழிந்து விடுமோ என்று பயந்த ராகவன் பேசிக் கொண்டே கட்டிலின் அருகே சென்று தன்னை சற்று ஆசுவாசப் படுத்திக் கொண்டு கையில் இருந்த அந்த பிளாஸ்டிக் பையை கட்டிலில் வைத்து விட்டு சாந்தியை பார்த்து திரும்பி....'அக்கா....இப்போ ஒரு பத்து நிமிஷத்துல வந்துடறேன்...'என்று சொல்லி விட்டு வெளியே போகப் போன ராகவனிடம் சாந்தி கேட்டாள்.

'எங்கப்பா......எதுவும் மறந்துட்டியா....?'
'இல்லக்கா..... லைப்ரரிக்கு போலாம்னு பேன்ட் ஷர்ட் போட்டுட்டு வந்துட்டேன்.....அதனால வீட்டுல போய் வேற டிரஸ் மாத்திட்டு வர்றேன்...'

'அப்படின்னா ஒண்ணு செய்யேன்....எதுக்கு வெளியே போற....கொஞ்சம் இரு....நான் அந்த கதவை திறந்து தாரேன்.....இனிமே சந்தியா குழந்தை பெத்து திரும்புற வரைக்கும் நீ அந்த உள்வாசல் வழியாவே வரப்போக இரு....'
சாந்தி அவனுக்கு நிறைய சுதந்திரமும் உரிமையும் கொடுப்பதை போல அவனுக்கு பட்டது.....அதனால் மேலும் மேலும் சந்தோஷம் கூடியது.

ஹாலுக்கு வெளியே இருந்த முன்னறைக்கும் ராகவன் குடியிருந்த வீட்டின் முன்னறைக்கும் நடுவே ஒரு கதவு இருந்தாலும் கூட அதை வாடகைக்கு விடும்போதே சாந்தி வீட்டின் உள்புறமாக பூட்டி இரண்டு போர்ஷனாக பிரித்து விட்டிருந்த படியால் என்னதான் நெருக்கமாக பழகினாலும் இரு வீட்டில் உள்ளவர்களும் அடுத்தடுத்த வீட்டுவாசிகளைப் போல வெளி வாசல் வழியாகவே சுற்றிக் கொண்டு போய் பழகி கொண்டு இருந்தார்கள். ஆனால் இப்போது சாந்தி அந்த கதவை திறந்து வைத்துக் கொள்ளலாம் என்று சொன்னதால் ராகவனுக்கு ரொம்ப சந்தோசமாக இருந்தது.

அந்த கதவை திறந்து விட்டால் இரண்டு போர்ஷனுக்கும் நடுவில் எவ்வித மறைப்பும் இருக்காது. அதே போல இரண்டு போர்ஷனுக்கும் நடுவே நடுஹாலில் ஒரு அகலமான ஜன்னல் இருந்தது. அந்த ஜன்னலின் மரக்கதவுகளையும் சாந்தியின் வீட்டின் உள்புறமாக பூட்டி அடைத்து வைத்து இருந்தார்கள். இனிமேல் ராகவன் சாந்தி வீட்டுக்கு வருவதென்றால் வெளிவாசலை திறந்து கொண்டு படியிறங்கத் தேவை இல்லை....இரண்டு போர்ஷனிலும் வெளிவாசல் பூட்டியிருந்தாலும் அந்த முன்னறை கதவு வழியாக புழங்கிக் கொள்ளலாம்...

'நிஜமாவா சொல்றீங்க அக்கா.....?'
'ஆமாப்பா.....சந்தியா வர்ற வரை காலைலயும் ராத்திரியும் நீ இங்கதானே சாப்பிட வரணும்....எதுக்கு தேவை இல்லாம சுத்தி வரணும்..... இந்த வழியவே யூஸ் பண்ணிக்கோ...'
அதை வாணியும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

அது அவளுக்கும் ஒரு விதத்தில் சந்தோசமாக இருந்தது. அத்தை போகிற போக்கை பார்த்தால் இன்று ராத்திரியே 'அது' நடந்து விடும் போலதான் அவளுக்கு தெரிந்தது. அதனால் அவளுக்கு உடம்புக்குள் ஒரு இனம் புரியாத குறுகுறுப்பு தோன்றியது.

ராகவனிடம் தனக்கு பின்னால் வரும்படி சைகை காட்டுவதை போல 'வா' என்று அழைத்துக் கொண்டு திரும்பி முன்னறைக்கு போன சாந்தியை தொடர்ந்து ராகவன் போக.....அந்த முன்னறையின் மேற்கு பக்கம் இருந்த கதவின் முன்னால் வைத்து இருந்த சிறிய மேஜையை நகர்த்தி வைத்து விட்டு கதவின் மேலேயும் நடுவிலும் இருந்த தாழ்ப்பாள்களை விடுவித்து அந்த கதவை திறந்து விட.....அந்தப் பக்கத்தில் ராகவனின் வீட்டு போர்ஷனின் முன் பக்க அறை தெரிந்தது.

'இனிமேல் இதை பூட்ட வேண்டாமா அக்கா...?'
'ம்கும்....ரொம்பத்தான் ஆசை.....அப்டில்லாம் இல்ல....சந்தியா திரும்பி வர்ற வரைக்கும்தான்.....இது உனக்கு மட்டும் ஸ்பெசல் பெர்மிஷன்....'
'ம்ம்....ரொம்ப சந்தோசம்கா.... '

'சரி.....போ...போயிட்டு சீக்கிரம் வா....'
'அக்கா ஒரு நிமிஷம்.....நான் வேணும்னா இங்கியே வச்சு சாப்பிட்டுக்கிறனே....அங்க உங்க ரெண்டு பேர் முன்னாடியும் வச்சு சாப்பிடறதுக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு....'என்று தயக்கமாக சொல்ல....
'என்ன திடீர்னு ....நாங்க ஒன்னும் பங்கு கேக்க மாட்டோம்பா....'என்று சாந்தி சிரிக்க....

'ஐயோ,,.,,என்ன நீங்க....அப்டில்லாம் இல்ல....கொஞ்சம் கூச்சமா இருக்கு....'
'சரிப்பா உன் இஷ்டம்.....ஆனா எங்க வீட்டுல இதெல்லாம் புதுசு இல்ல....சந்திரன் மட்டுமில்ல....என் வீட்டுக்காரர் கூட அவர் இருக்குற வரைக்கும் அப்பப்போ வீட்டுல வச்சு குடிப்பார்...அதனால் நீ இங்க வச்சு சாப்பிடறதுல எங்களுக்கு எந்த பிரச்சினையும் இல்லை.....உனக்கு இஷ்டம் இல்லைன்னா வேண்டாம்பா....'

'என்னக்கா சொல்றீங்க.....உங்க வீட்டுல வச்சே அவங்க ரெண்டுபேரும் சாப்பிடுவாங்களா....?'

'ம்ம்....ரெண்டு பேருக்கும் அதெல்லாம் தாராளமா கிடைக்கும்....அவங்க வேலை அப்படி....அதனால அடிக்கடி இல்லைன்னாலும் உன்னை மாதிரிதான்.....வாரத்துக்கு ஒரு நாளோ பத்து நாளைக்கு ஒரு நாளோ வீட்டுல வச்சு சாப்பிடுவாங்க....ஆனா வெளியே போய் சாப்பிடுற வழக்கம் கிடையாது.....அதனால நானும் எதுவும் சொல்ல மாட்டேன்...'

'அப்ப சரிக்கா.....நான் இங்க வச்சே சாப்பிட்டுக்கிறேன்....நீங்க சொன்ன மாதிரி பேசிகிட்டே சாப்பிடலாம்....'

'ம்ம்....அதான் சொன்னேன்....சரிப்பா போயிட்டு வா.....'என்று சொல்லி சாந்தி திரும்பி தனது வீட்டு ஹாலுக்குள்ளே போக.....அங்கே டீவியின் அருகில் இவளுக்காகவே காத்து நின்ற வாணி இவளைப் பார்த்து அமைதியாக சிரித்தாள்.
அவள் எதற்கு சிரிக்கிறாள் என்று சாந்திக்கும் புரிந்ததால் சாந்தியும் வாணியை பார்த்து அமைதியாக சிரித்தபடி....'சரி...சரி.....போயி பூவை எடுத்து வச்சுக்கோ....'என்று அவளை விரட்டுவதை போல சொல்ல....அந்த நேரம் பார்த்து தரையில் சின்ன மெத்தையில் படுத்துக் கிடந்த ரேவதி செல்லமாக சினுங்கினாள்.

'என்னடி....எதுக்கு ரேவதி சினுங்குரா..வயிறு நிறையலியா....?'
இல்லியா....ரொம்ப நேரம் குடிச்சாளே....'என்று சொல்லிக் கொண்டே மீண்டும் குழந்தையின் அருகே சென்று அதனை கையில் வாரி மார்போடு சேர்த்து அணைத்துக் கொண்டு கொஞ்சினாள்.

சற்று நேரம் கொஞ்சியபிறகும் அது செல்லமாக விடாமல் சிணுங்கவே ...சாந்தி அவளைப் பார்த்து ...'அதுக்கு இன்னும் பசி அடங்கலை.....இன்னும் கொஞ்சம் பால் குடுத்துப் பாரேன்...'என்று சொல்ல.....சாந்தி சொல்வது சரிதான் என்று வாணிக்கு தோன்றவே ... மார்போடு அணைத்திருந்த குழந்தையோடு மீண்டும் கட்டிலில் போய் உட்கார்ந்து நைட்டியின் ஜிப்பை மீண்டும் இறக்கி விட்டு விட்டு அதற்கு பால் கொடுக்கத் தொடங்கினாள்.

அதை பார்த்த சாந்தி தனக்குள்.....'இதுவும் நல்லதற்குத்தான்....'என்று நினைத்தபடி 'சரி...அப்போ நான் குளிக்கப் போகட்டுமா....?'என்று வாணியிடம் கேட்க ..... 'ஐயோ அத்தை.....என்ன நீங்க....அவங்க இப்ப வந்துருவாங்களே...இது எல்லாம் வேற இங்க அப்படியே இருக்கு.....என்னை இங்க தனியா விட்டுட்டு குளிக்கப் போரேன்னு சொல்றீங்க...?' என்று லேசாக பதறுவதை போல சொல்ல....அதை கேட்டு சிரித்த சாந்தி.....'அதுக்கென்னடி....அவன் வந்தா என்ன....கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கிட்டு இருக்க வேண்டியதுதானே....நான் குளிச்சுட்டு வர்றதுக்கு ஒரு மணி நேரமா ஆவப்போவுது...?'என்று கேட்டாள்.

'அதெல்லாம் வேண்டாம் அத்தை....நீங்க அப்புறமா போய் குளிங்க....'
'ஒரே புழுக்கமா இருக்குடி....நேத்து ராத்திரி குளிச்சது.....அதாண்டி....'
'அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம் அத்தை....நீங்க அப்புறமா போய் குளிங்க....'என்று உரிமையோடு அதட்டலாக சொல்ல....

'அப்படியா சொல்ற....? சரி...அப்புறமாவே குளிச்சுக்கிறேன்....நான் எதுக்கு சொல்றேன்னு உனக்கு புரிய மாட்டேங்குதே...' என்றாள்.

'ம்ம்..ம்ம்....அதெல்லாம் புரியுது.....அதனாலதான் நானும் சொல்றேன்....நீங்களும் கூடவே இருங்க அத்தை....'

இப்போது சாந்திக்கு ஒரு உற்சாகம் தொற்றிக் கொண்டதை போல தோன்ற....அவள் சற்று வாய்விட்டு சிரித்தபடி வாணியை நோக்கி....
'அப்படின்னா.....எல்லாத்துக்கும் நான் கூடவே இருக்கணுமாடி....?' என்று கிண்டலாக கேட்க.....

அதை புரிந்து கொண்ட வாணி....
வெட்கமும் பதற்றமும் சேர்ந்த குரலில்....'அது உங்க இஷ்டம்....இருந்தா எனக்கும் கொஞ்சம் தைரியமா இருக்கும்....'என்று மெதுவாக சொல்ல...
'அட இவளே....நிஜமாவாடி சொல்ற....ஐயோ....அதை நினைக்கவே எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்குடி....' என்று போலியாக முகத்தை சுளித்தபடி சொல்ல...
இப்போது வாணியின் குரலில் குறும்பு தனம் தொற்றிக் கொண்டதைப் போல அவள் சொன்னாள்.

'எல்லாம் நீங்க சொல்றபடிதானே நடக்குது.....நீங்கதானே எல்லாத்துக்கும் டைரக்டர்....அப்போ நீங்களும் கூட இருந்தாதானே நல்லா இருக்கும்....?'
அவளும் தன்னோடு சேர்ந்து குறும்பு செய்கிறாள் என்று புரிந்து கொண்ட சாந்தி....
'ம்ம்....நல்லாத்தாண்டிமா இருக்கு நீ சொல்றது....' என்று அங்கலாய்ப்பாக சொல்லி விட்டு 'சரி...இதை இன்னும் நல்லா இழுத்து விட்டுக்கோ....'என்று சொல்லிக் கொண்டே சாந்தியே வாணியின் நைட்டியின் ஜிப்பை இன்னும் கொஞ்சம் கீழே இறக்கி விட....
பால் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த ஒரு பக்கத்து முலை முழுவதும் வெளியே தெரிய....அதை குனிந்து பார்த்த வாணி....எதிரே தன்னை நோக்கி குனிந்து நின்ற சாந்தியை ஏறிட்டுப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டாள்.

அதற்கு என்ன பொருள் என்று இருவருக்குமே புரிந்ததால் பதிலுக்கு சாந்தியும் அவளைப் பார்த்து ஒரு நமுட்டு சிரிப்பு சிரித்தபடி அவளிடம் இருந்து நிமிர்ந்து நகர்ந்து நிற்க....ராகவன் கைவைத்த வெள்ளை நிற பனியனும் லுங்கியும் அணிந்து கொண்டு முன் அறையின் வாசல் வழியாக அந்த ஹாலுக்குள் வந்தான்.

[Kaja.pandiyan]

உள்ளே வந்த ராகவனுக்கு மீண்டும் வாணியின் பட்டவர்த்தனமான முலைதரிசனம் கிடைக்க.....

அதைப் பார்த்துக் கொண்டே தயங்கி நடக்க....அவனை நோக்கி திரும்பிய சாந்தி அதை கவனியாதவளைப் போல ....

'வா....வந்து உட்காரு.....'என்று அவனை கட்டிலில் வந்து உட்காருமாறு கையை காட்ட.....அவனுக்கு காலையில் ஏற்பட்ட தர்மசங்கடம் இப்போதும் உண்டானது.

அக்கா தெரிஞ்சுதான் சொல்றாங்களா....இல்லை...தெரியாம சொல்றாங்களா....என்று ஒரு வினாடி குழம்பினாலும்.....அதுதான் காலையிலேயே தனக்கு முன்னால் வைத்து இந்த மாதிரி வெளிப்படையாக வாணி பால் கொடுப்பதில் தவறு ஒன்றுமில்லை என்பதை போல நடந்து கொண்டது மட்டுமின்றி....நைட்டி கூட இல்லாமல் நமக்கு அருகில் அவள் இருந்தால் கூட தான் தவறாக நினைக்க மாட்டேன் என்று சொன்னார்களே....

பிறகு நாமாக எதற்கு இப்படி தயங்க வேண்டும்....என்று தனக்கு தானே விளக்கம் சொல்லிக் கொண்டு....கட்டிலுக்கு அருகே போய் நின்று வாணியைப் பார்த்து.....'என்ன வாணி....ரேவதி சாப்புடுற நேரமா....?'என்று ஒரு அசட்டுச் சிரிப்பை வெளிப்படுத்திக் கொண்டு விசாரித்தான்..

'ஆமாண்ணா.....கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாலதான் பால் குடிச்சா....என்னவோ தெரியல....திரும்பவும் பாலுக்கு அழுதுட்டா....'என்று சொல்லி விட்டு தனது குழந்தையை பார்த்து குனிந்து அதனை கொஞ்சுவதை போல பாவனை செய்ய..... இப்போது வாணிக்கும் காலையில் உண்டான ஒருவித படபடப்பும் குறுகுறுப்பும் மீண்டும் உண்டானதை உணர்ந்தாள்.

டிரஸ் மாற்றி விட்டு வருகிறேன் என்று தனது போர்ஷனுக்குப் போனவன் பேன்ட் ஷர்ட்டை கழற்றி விட்டு லுங்கி பனியனுக்கு மாறி கூடவே ஒரு நல்ல வாசனையான பெர்ப்யூமையும் அடித்து கொண்டு வந்திருந்த படியால் அவன் உட்கார்ந்திருந்த இடத்திற்கும், வாணிக்கும் கட்டிலுக்கு அருகே நின்று கொண்டிருந்த சாந்திக்கும் அந்த பெர்பியூம் வாசனை நன்கு உறைத்தது.

விலை உயர்ந்த பெர்பியூம் என்பதால் அந்த வாசனை மிகவும் ரம்மியமாக இருந்தது. அந்த வாசனையை உணர்ந்த சாந்தி தனது மனதினுள் சிரித்துக் கொண்டு....
'சரி....நீ வேணும்னா ஆரம்பிச்சுக்கோ தம்பி....'என்று அவனுக்கு மது குடிக்க சம்மதம் சொல்வதை போல சொல்ல....அவளையும் எதிரே பாலூட்டிக் கொண்டிருந்த வாணியை ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு....'அக்கா....இங்க வச்சா....வேண்டாமே....வீட்டுக்குள்ள இப்படி நடுஹால்ல வச்சு குடிக்க வேண்டாம்னு பாக்குறேன்.....நீங்க இங்க வச்சு குடிக்கலாம்னு சொன்னப்பவே நான் ஒரு இடம் செலெக்ட் பண்ணி வச்சுட்டேன்....' என்று சொல்லி நிறுத்தி விட்டு சாந்தியை பார்த்து சிரித்தான்.

'அப்படியா....எந்த இடத்துல வச்சு சாப்பிடலாம்னு இருக்கே....?'
'அதான்....அங்கே வீட்டுக்கு பின்னால் திண்ணையில வச்சு சாப்பிடுறதுக்கு ரொம்ப வசதியா இருக்கும்.....காற்றோட்டமாவும் இருக்கும்.... அடுத்த வீட்டுல வேற அந்த பாக்கியம் அக்கா இன்னிக்கு ஊருல இல்லன்னு வேற சொல்லி இருக்கீங்களே....'

'ம்ம்...பரவாயில்லியே.....நானும் அப்படித்தான் நினச்சேன்....இருந்தாலும் அங்கே வச்சு சாப்பிடுறதுக்கு நீ ஏதாவது நினைப்பியோன்னுதான் உன்னை இங்க வச்சே சாப்பிடச் சொன்னேன்...'

நேரமும் காலமும் கூடி வந்தால் இப்படித்தான் எல்லோருடைய சிந்தனையும் ஒரே மாதிரி அமையுமோ என்று அவர்களுடைய பேச்சை கேட்ட வாணிக்கு சிந்தனை ஓடியது. அப்படி என்றால் அத்தையின் ப்ளான் இன்று எப்படியும் நிறைவேறி விடுமோ....இவங்களோட கூட நான் இன்னிக்கு இருக்கப் போறேனா....ஐயோ....நினைக்கவே ஒரு மாதிரி இருக்கே...என்று வாணி தனக்குள்ளே வெட்கத்திலும் காம உணர்ச்சியிலும் ஒரு வித கிறக்கமான மனநிலைக்கு ஆளானாள்.

'சரி....இரு....டம்ளர் எடுத்துட்டு வர்றேன்....'என்று சொல்லி விட்டு சாந்தி அடுக்களைக்கு போக....தனியாக விடப் பட்ட வாணியும் ராகவனும் ஒரு நிமிடம் எதுவும் பேசாமல் மௌனமாக இருந்து விட்டு....அந்த அமைதியை கலைக்கும் விதமாகவும் எதையாவது பேசவேண்டுமே என்பதற்காகவும் ராகவன் வாணியிடம் பேச்சுக் கொடுத்தான்.

அவன் அவளிடம் பேச்சுக் கொடுக்கும்போது அவனை அறியாமல் அவனது பார்வை முதலில் அவள் முகத்தில் விழுந்து உடனேயே கீழே இறங்கி வெளியே தெரிந்த அவளது முலையில் விழுந்தது. அதை வாணியும் கவனித்தாள்.

முதலில் அவளுக்கு சற்று கூச்சமாக இருந்தாலும்.....ஏற்கனவே காலையில் இரண்டையும்தான் இவங்களுக்கு மறைக்காம காட்டியாச்சே....அப்புறம் என்ன...என்று நினைத்துக் கொண்டு அவளும் அவனது முகத்தை பார்க்க....

'வாணி....உங்களுக்கு சிக்கன் பிரியாணி பிடிக்கும்தானே....?' என்று கேட்ட ராகவனை பார்த்து புன்னகைத்தபடி....'ம்ம்...பிடிக்கும்....ஆனா....எதுக்கு எத்தனை தடவை சொன்னாலும் திரும்ப திரும்ப என்னை நீங்க வாங்கன்னு கூப்புடுறீங்க...?' என்று உரிமையோடு கேட்க....

'ம்ம்...அதில்லை...வாணி....நானும் அந்த மாதிரி ப்ரீயா பேசனும்னுதான் நினைக்குறேன்... இடையிடையில அப்படித்தான் கூப்பிட்டுப் பாக்குறேன்..,....சில சமயம் என்னை அறியாமலேயே அப்படி வாங்க போங்கன்னு வந்துருது....'என்று விளக்கம் சொன்ன அவனது குரலில் சின்னதாய் ஒரு நடுக்கம் இருந்ததை வாணி கவனிக்காமல் இல்லை.

அது எதற்கென்று அவளுக்கு புரிந்ததால் அவள் அதை கவனித்த மாதிரி காட்டிக்கொள்ளாமல் மனதுக்குள் ரசித்தபடி...அவனைப் பார்த்து மேலும் பேசினாள்.

'அதெப்படி....உங்களுக்கு தெரியாம அப்படி வாயில வந்துருது....இனிமேல் கண்டிப்பா நீங்க என்னை 'வா போ...'ன்னுதான் கூப்பிடனும்....நான் உங்களை விட வயசுல ரொம்ப சின்னவ அண்ணா...'
என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கும்போதே சாந்தி ஒரு கையில் ஒரு அழகான கண்ணாடி டம்ளரும் மறுகையில் ராகவன் வாங்கி வந்த வாழையில் இலையில் கட்டப்பட்டிருந்த பூவுமாக உள்ளே வந்தவள்....'என்ன அண்ணனும் தங்கச்சியும்...ஏதோ கோவமா பேசிகிட்டு இருக்குற மாதிரி தெரியுது....என்ன விஷயம்...?'என்று சாதாரணமாக கேட்கவே.....வாணி அவளைப் பார்த்து புகார் சொல்வதை போல சொன்னாள்.

'இதோ பாருங்க அத்தை....எத்தனை தடவை சொன்னாலும் அண்ணன் திரும்ப திரும்ப என்னை 'வாங்க போங்கன்னு' கூப்புடுறாங்க...அதான் அப்படி கூப்புடாதீங்கன்னு சொல்லிக்கிட்டு இருக்கேன்...'

'ம்ம்...அவ சொல்றது கரெக்டுதானே தம்பி...அவ உன்னை விட மூணு நாலு வயசு சின்னவதானே....சும்மா வா போன்னே கூப்பிட்டா போதும்....'
'சரி அக்கா...அந்த மாதிரியே கூப்பிடுறேன்....'

'ம்ம்...சரி....ஏய்....இந்த பால் குடுத்துட்டு இந்த பூவை தலையில வச்சுக்கோ....இல்லன்னா இம்புட்டு பூவும் வேஸ்டாப் போயிடும்....'என்று சொன்னவள் ராகவனை பார்த்து....

'எதுக்கு தம்பி....இம்புட்டு பூவை வாங்கிட்டு வந்தே....இது ரொம்ப ஜாஸ்தியா இருக்குப்பா....'என்றாள்.

'அதனால என்ன அக்கா.....வழக்கமா வாங்குற மாதிரி வாங்கிட்டு வந்துட்டேன்....இப்ப என்ன என்னோட தங்கச்சிக்குத்தானே வாங்கிட்டு வந்து இருக்கேன்...அதனால ஒன்னும் இல்லை அக்கா...'என்று அவன் சொல்ல....

அவனுக்கு அறியாமல் வாணியும் சாந்தியும் வினாடி நேர பார்வை பரிமாற்றத்தில் ஏதோ பொருள்பட பேசிக் கொண்டார்கள். தங்கச்சின்னு இப்ப சொல்றான்....இது எப்படி....என்ற நினைப்புதான் இருவருக்கும்....அவன் சொன்னதை கேட்டு சிரித்த சாந்தி...வாணியை பார்த்து....'சரிம்மா....உன் அண்ணன் உனக்காக வாங்கிட்டு வந்த பூவை மறக்காம தலையில வச்சுக்கோ...'என்று வாணியிடம் நீட்ட....வாணி அவளை பார்த்து.....'நான்தான் மடியில இவளை வச்சு இருக்கேனே....நீங்களே வச்சு விடுங்க அத்தை...'என்று சொன்னாள்.

'ஐயையோ...நான் வச்சு விட மாட்டேன்பா....நான் இனிமேதான் குளிக்கவே போறேன்.... பாத்தியா....பூவை கையால் தொடாம இலையிலதான் பிடிச்சு இருக்கேன்....நான் குளிக்காம பூவை தொட்டே மாட்டேண்டி....நீயே வச்சுக்கோ...'

'இவளை மடியில வச்சுகிட்டு நான் எப்படி வச்சுக்குவேன் அத்தை...'

சட்டென்று ஏதோ யோசனை வந்தவளைப் போல...செயற்கையாக கண்களை விரித்தபடி எதிரே கட்டிலில் உட்கார்ந்திருந்த இருவரையும் ஓரிரு வினாடிகள் பார்த்து விட்டு....
'ம்ம்...அதனால என்ன....தம்பி உன் தங்கச்சிக்கு நீயே வச்சு விடுப்பா....'என்று அந்த பூமடிப்பினை ராகவனிடம் நீட்ட....

அவனுக்கு இன்ப அதிர்ச்சியில் கண்கள் விரிய சாந்தியை ஏறிட்டுப் பார்க்க.....வாணியும் இதை எதிர்பார்த்திருக்க வில்லை.....என்ன இது....கொஞ்சமும் யோசிக்காமல் இப்படி சொல்லி விட்டார்கள்...என்று வாணியும் கண்கள் விரிய சாந்தியை ஏறிட்டுப் பார்க்க...

'ஐயோ...என்ன அக்கா....என்னைப் போய் பூ வைக்க சொல்றீங்க....நான் எப்படி....?'என்று தயக்கமும் சந்தோசமும் ஒன்றாக பிரதிபலிக்கும் முகத்தோடு வினவிய ராகவனை நிதானமாக பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே சாந்தி சொன்னாள்.

'எதுக்கு இப்படி கேக்குற....இதுல என்னப்பா இருக்கு....நான் திரும்ப திரும்ப உன்கிட்ட சொல்லணுமா தம்பி.....காலையிலேயே என் மனசுல உள்ளதை வெளிப்படையா சொல்லிட்டேன்....திரும்ப திரும்ப என்னால விளக்கம் சொல்லிக்கிட்டு இருக்க முடியாது தம்பி...... நீயே சொல்ற....தங்கச்சிக்காத்தான் வாங்கிட்டு வந்தேன்னு....அப்புறம் என்ன....இந்தா உரிமையா நீயே வச்சு விடு....'என்று மீண்டும் அவனிடம் சொல்ல....

அதை கேட்டு விட்டு பதில் சொல்ல முடியாமல் தவித்த ராகவன் எதிரே இருந்த வாணியை பார்க்க,அவளோ எதுவும் பேசாமல் உதட்டில் ஒரு மெல்லிய புன்னைகையை காட்டியபடி தலையை குனிந்து கொண்டாள்.

அப்படி என்றால் அவளுக்கு தான் பூ வைத்து விடுவதில் சம்மதம்தான் என்பதை புரிந்து கொண்டு ... கட்டிலில் இருந்து எழுந்த ராகவன் சாந்தியிடம் இருந்து அந்த இலை சுற்றிய பூவை வாங்கிக் கொண்டு வாணியை நோக்கி இரண்டடி நகர ....அதே நேரம் வாணியும் அவன் தனது தலையில் பூவை வைப்பதற்கு வசதியாக ஒரு பக்கமாக சாய்ந்து கொண்டு தலையை காட்டினாள்.

எழுந்து வாணியை நோக்கி இரண்டடி நகர்ந்த ராகவனை ஒட்டியபடி சாந்தி நிற்க....மீண்டும் ஒரு வினாடி சாந்தியை திரும்பி பார்த்த ராகவன் லேசாக கைநடுங்க அந்த இலையை பிரித்து பூவை வெளியே எடுத்து மிகவும் லாவகமாக வாணியின் தலையில் முடிக்கற்றையினுள்ளே நுழைத்து இருபுறமுமாக தொங்க விட்டான். அவனது கைநடுக்கத்தை கவனித்த சாந்தி அமைதியாக அவனுக்குத் தெரியாமல் சிரித்தபடி அவன் வாணியின் தலையில் பூவைப்பதை ஒரு மன நிறைவோடு பார்த்தாள். நிஜத்தில் சொல்லவேண்டுமெனில் ராகவனுக்கு உண்டான நடுக்கம் வாணிக்கும் தொற்றிக் கொண்டதை போல அவளும் லேசாக நடுங்கினாள்.

தனக்கு திருமணமான அன்று இரவு தனது கணவன் சந்திரமோகன் தன்னை முதன்முதலாக ஸ்பரிசித்தபோது உண்டான அதே போதையும் நடுக்கமும் கிளர்ச்சியும் மீண்டும் இப்போது உண்டாவதை வாணி அப்பட்டமாக உணர்ந்தாள்.

[prrichat85]

Good updatee

[magan123]

Super.. continue..

[alisabir064]

Shanti & vaani summa morattu kattaiga....raghva oththu velaiyeadu

[Renjith]

Super bro

[muthu01377]

இந்த கதை தான் xosipp தளத்தில் வந்ததே, நின்று போன இடத்துல இருந்து தொடங்கலாமே

[Kaja.pandiyan]

கட்டிலின் உள்பக்கமாக சாய்ந்து திரும்பிய வாணியின் முதுகுப் புறத்தில் நின்று அவளுடைய தலையில் பூவை சூடிய ராகவனுக்கு வாணியின் தலைக்கு மேலே இருந்து பார்க்கும்போது ஜிப்பை இறக்கி ஒருபக்கத்து முலையை வெளியே எடுத்து வைத்துக் கொண்டு பாலூட்டிக் கொண்டிருந்ததாள்.

மறுபக்கத்தில் நைட்டியின் மேல்புறம் நெகிழ்த்து போயிருக்க அவளது இரண்டு முலைகளும் மட்டுமின்றி அதற்கு கீழே அவளது பளிங்கு போன்ற வயிற்றுப்பகுதி தொப்புள் வரை கண்ணுக்கு தெரியும் வகையில் இருக்க.....அந்த கோணத்தில் வாணியை பார்த்த ராகவனுக்கு உடம்பு சூடேறியது.

அதனால் அவனுடைய ஆண்மை மேலும் விரைக்க தொடங்கியது. லுங்கியினுள்ளே அணிந்திருந்த ஜட்டி புடைக்க தொடங்கியதை அவன் உணர்ந்தான்.

அதுவும் வாணியை ஒட்டியபடி நின்றதால் அது லேசாக புடைக்கத் தொடங்கியதுமே அவளுடைய வலது கைக்கும் முதுகின் பக்கவாட்டுப் பகுதிக்கும் இடையே லேசாக அவனது ஆண்மை உரசியதை போல ராகவனுக்கு தெரிய....

அதனாலோ என்னவோ தெரியவில்லை....தலையை குனிந்தபடி இருந்த வாணி டக்கென்று திரும்பி அவனை ஏறிட்டுப் பார்க்க....தன்னுடைய ஆண்மை அவளை உரசியது போல தோன்றியது நிஜம்தான் என்று அவனுக்கு புரிய...பூவை வைத்து விட்டு படக்கென அவளிடம் இருந்து விலகி சற்று தள்ளி நின்று சாந்தியை பார்த்து சிரிக்க....இந்த உரசல் விஷயம் சாந்திக்கு தெரியவில்லை..

ஆனால் அவனது ஆண்மைதான் தன்மேல் உரசியது என்பதை உணர்ந்து கொண்ட வாணி நிமிர்ந்து அவனை பார்த்து லேசாக வெட்கத்தோடு புன்னகைத்தாள்.

இந்த நிஜமான காரணத்தை அறியாத சாந்தியோ அவள் தலையில் அவன் பூ வைத்ததால்தான் அவள் வெட்கத்தில் அப்படி புன்னகைக்கிறாள் என்று நினைத்த சாந்தி...'நீ பூ வச்சு விட்டவுடனே உன் தங்கச்சி முகத்துல சந்தோசத்தை பாரு தம்பி....'என்று அவனையும் வாணியையும் சந்தோசப் படுத்துவதை போல சொன்னாள். ஆனால் அந்த உரசல் விஷயம் அவர்கள் இருவருக்குமே புரிந்து போனதால் சாந்தி அதை தெரியாமல் சொன்னதை கேட்டு அவர்கள் இருவரும் இப்போது ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து பார்வையிலேயே எதையோ பரிமாறிக் கொண்டதை போல அமைதியாக சிரித்துக் கொண்டார்கள்.

இப்போதும் சாந்திக்கு அவர்கள் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் அப்படி பார்த்து சிரித்துக் கொண்டதற்கான உண்மையான காரணம் தெரியவில்லை.... வாணிக்கு அது ஒரு புதுவிதமான போதையை தந்தது.

தன்னையும் அவனையும் ஒன்று சேர வேண்டி ஒவ்வொன்றாக திட்டமிட்டு செய்யும் தனது அத்தைக்கு தெரியாமல் நடந்த இந்த உரசல் படலம் அவளுக்கு ஒரு கிளுகிளுப்பை தந்தது.


ராகவன் இப்போது மேலும் பின்னால் நகர்ந்து அந்த கட்டிலில் முன்பு போல வாணிக்கு எதிரே உட்கார்ந்து கொண்டான். ஆனால் வாணியை நிமிர்ந்து பார்க்காமல் குனிந்து கொண்டிருக்க....அதை பார்த்த சாந்தி....'அட என்னப்பா நீ....வாணியே சந்தோசப்பட்டுகிட்டு இருக்கா....நீ என்னன்னா வெட்கபட்டுகிட்டு இருக்க...?' என்று அவனை உசுப்பினாள்.

அவனுக்கோ வாணியின் தலைக்கு மேலே இருந்து அவளை பார்த்த விதத்தில் தெரிந்த அவளது அந்தரங்கப் பகுதிகளின் கவர்ச்சியிலும்....அதனை தொடர்ந்து அவனுக்கு ஏற்பட்ட கிளர்ச்சினால் புடைத்து எழுந்த அவனது ஆண்மை அவள் மேல் உரசியதால் ஏற்பட்ட இன்ப அவஸ்தையிலும் அவன் சற்று கிறங்கித்தான் போயிருந்தான்.

அதானால்தான் அவன் அப்படி தலையை குனிந்தபடி உட்கார்ந்திருந்தான். அது மட்டுமல்லாமல் தனது ஆண்மை உரசியவுடனேயே சட்டென்று திரும்பி பார்த்த வாணியின் கண்களில் கோபம் எதுவும் தெரியவில்லை என்றாலும் அவள் தன்னை பற்றி என்ன நினைத்திருப்பாள் என்ற கவலையும் அவனை நிமிர்ந்து பார்க்க விடாமல் செய்தது.

எதிரே வாணியின் நிலைமையோ வேறு விதமாக இருந்தது. இரண்டு வினாடி நேரமே உரசிய அவனது ஆண்மையின் வீரியத்தையும் அளவையும் அந்த குறைவான நேரத்திலேயே அவளால் உணர முடிந்தது. ஐயோ...எத்தனை பெரியதாக இருக்கிறது.

அதுவும் எத்தனை இறுக்கமாக இருந்தது. லேசாக உரசும்போதே இப்படி என்றால் நேரில் பார்த்தால் இன்னும் எப்படி இருக்குமோ என்றெல்லாம் அவனது ஆண்மையை பற்றிய சிந்தனை அவள் மனதில் ஓடினாலும் .. பெண்ணுக்கே உரிய அனிச்சையான நாணம் அவள் கன்னங்களை சிவக்க செய்து ,அது அவளையும் ரொம்ப நேரம் நிமிர்ந்த நிலையில் சாந்தியையோ அவனையோ பார்க்க விடாமல் செய்தது. ஆகவே அவளும் தலையை லேசாக குனிந்து கொண்டாள்.

இப்படி இருவருடைய நிலையை கண்ட சாந்திக்கு தன்னுடைய ஆசைப்படி இன்று இரவுக்குள் எப்படியும் ஒரு நல்ல காரியம் நடந்து விடும் என்று நிம்மதி பிறந்தது.

சாந்திக்கு தெரியாமல் வாணிக்கும் ராகவனுக்கும் இடையே உருவான அந்த ஒரு தர்மசங்கடமான சூழ்நிலையில் இருந்து விடும்படும் பொருட்டு தானாகவே சுதாரித்துக் கொண்டு கட்டிலில் வைக்கப் பட்டிருந்த அந்த கண்ணாடி டம்ளரை கையில் எடுத்து பார்த்து விட்டு சாந்தியிடம் ...

'இந்த டமளரை எங்கே அக்கா வாங்கினீங்க.....ரொம்ப அழகா இருக்கே.....இந்த மாதிரி ட்ரிங்க்ஸ் சாப்பிடறதுக்குன்னே தயார் பண்ணின மாதிரி இருக்கே...' என்று கேட்ட ராகவனை நோக்கி சாந்திதான் பதில் சொன்னாள்.

'அதான் சொன்னேன்லப்பா....எங்க வீட்டுல இதெல்லாம் ஒன்னும் புதுசு இல்ல....என் மகன் அங்கே இருந்து வரும்போதே இந்த மாதிரி ஏதாவது வாங்கிட்டு வருவான்.....'

'ம்ம்...நிஜமாவே ரொம்ப நல்லா இருக்கு அக்கா...'

சுதாரித்துக் கொண்டு சாந்தியிடம் பேச்சு கொடுத்தானே ஒழிய....அவனுக்கு விறைப்பு இன்னும் குறைந்தபாடில்லை....அதனால் அங்கே புடைப்பை லுங்கியினுள்ளே மறைக்க ரொம்ப சிரமப் பட்டான்.

அதனால் அருகில் இருந்த பிளாஸ்டிக் கவரில் இருந்த மூன்று பிரியாணி பார்சல்களை வெளியே எடுத்து வைத்து விட்டு அந்த பிளாஸ்டிக்பையை எடுத்துக் கொண்டு கூடவே அந்த டம்ளரையும் பாட்டிலையும் எடுத்துக் கொண்டு கட்டிலில் இருந்து எழுந்து சாந்தியிடம்

'சரி அக்கா....நேரமாகிட்டே போகுது.....நான் அங்கே போறேன்....'என்று சொல்லி விட்டு அவளுடைய பதிலை எதிர்பாராமல் விடுவிடுவென பின்கட்டை நோக்கி நடக்க....அவன் பின்னால் படிக்கட்டில் போய் இறங்குவதை உறுதி செய்து கொண்டு வாணியிடம் மெதுவாக சொன்னாள்.

'ம்ம்....பூ வைக்க சொன்னது உனக்குப் பிடிச்சு இருந்துச்சா.....?'
அதற்கு வாணி உடனே பதில் சொல்லாமல் கொஞ்ச நேரம் பால் குடிக்கும் தனது குழந்தையையே பார்த்தபடி அமைதியாக இருக்க....

சாந்தி அவளுடைய வலது பக்க தோளை லேசாக தட்டி...."என்னடி....நான் கேட்டது உனக்கு பிடிக்கலியா....?' என்று விடாமல் மீண்டும் கேட்கவே....இப்போது வாணி மெதுவாக தலையை ஆட்டினாள்.

ஆனாலும் சாந்தி அவளை விடாமல் ..'இப்படி தலையை ஆட்டினா என்னடி அர்த்தம்....பிடிச்சு இருக்கா....இல்லியா...வாயை திறந்து பதில் சொல்லேன்..இங்க நான் மட்டும்தான இருக்கேன்...' என்று அவளை உலுக்குவதை போல கேட்க...

'போங்க அத்தை வெட்கமா இருக்கு....'என்று வாணி செல்லமாக சிணுங்கினாள்.
'ம்கும்...திரும்ப திரும்ப அதையே சொல்லிகிட்டுஇரு....இப்ப சொல்லுடி....பிடிச்சு இருக்கா....இல்லியா....?'
'ம்ம்....பிடிச்சு இருக்கு....'

'ம்ம்....சரி....இதே மாதிரி சொல்றத கேட்டு நட...அது போதும்.....' என்று சொல்லி விட்டு....'சரி..சரி...முன்னாடி கேட் கதவை பூட்டிட்டு வெளிக்கதவை எல்லாம் பூட்டிட்டு நான் பின்னால போயி சும்மா பேசிகிட்டு இருக்கேன்...முடிஞ்சா குளிக்கிறேன்....நீ ரேவதியை சீக்கிரம் உறங்க வச்சுட்டு சும்மா வர்ற மாதிரி கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு பின்னால வா.....என்ன சரியா....?' என்று சொன்னவள் என்ன நினைத்தாளோ....

மீண்டும் வாணியை நோக்கி குனிந்து அவளுடைய இரு கன்னங்களிலும் திருஷ்டி கழிப்பதை போல தடவி எடுத்துக் கொண்டு....'தலையில பூ வச்சுகிட்டு பாக்கும்போது அப்படியே மகாலட்சுமி மாதிரி இருக்கியேடி....'என்று ஆகோஷிக்க....அந்த புகழ்ச்சி பேச்சு வாணியை மேலும் கிறக்கியது.

'போங்க அத்தை.....சும்மா இதையே எப்ப பார்த்தாலும் சொல்லிக்கிட்டு...'என்று வேண்டா வெறுப்பாக சொல்வதை போல வாணி சொல்ல....

'சரி..சரி....நான் போறேன்....நீ வரும்போது இந்த மூணு பார்சலையும் எடுத்துகிட்டு வா.....'என்று சொல்லி விட்டு காம்பவுண்ட் கேட் கதவையும் முன்வாசல் கதவையும் அடைத்துப் பூட்டுவதற்காக சாந்தி அங்கே இருந்து சென்றாள்.

வீட்டின் பின்புறம் நல்ல நிலா வெளிச்சம் இருந்தது. ஏழு சென்ட் நிலத்தில் கட்டப் பட்டிருந்த வீட்டுக் கட்டிடத்தின் அளவுக்கு பின்னால் இடம் இருந்ததால் அந்த தோட்டம் போன்ற பின்புறம் நல்ல விஸ்தாரமாக இருந்தது.

வீட்டை ஒட்டி ஓய்வாக உட்கார்ந்து அந்த திண்ணையும் அதற்கு அப்பால் நல்ல இடம் விட்டு பத்து பதினைந்து விதம் விதமான மரங்கள் நடப்பட்டு கடைசியில் கிழக்குப் பக்கம் குளியலறையும் டாய்லெட்டும் இருக்க அதற்கு எதிர்புறம் நல்ல அகலமான குளியல் தொட்டி ஒன்றும் அமைக்கப் பட்டிருந்தது. எல்லாம் சாந்தியின் கணவன் திட்டமிட்டு கட்டியதுதான்....

அவர்கள் இருவரும் அந்த நாட்களில் இரவு நேரங்களில் அந்த குளியல் தொட்டியில் ஒன்றாகவே இறங்கிக் குளிப்பார்கள்.

அவர்களது விளையாட்டில் அதுவும் ஒன்று.....பத்தடி அகலமும் பதினைந்தடி நீளமும் கொண்ட அந்த தொட்டியின் சுவர் மூன்றரையடி உயரத்தில் இருந்தாலும் ஏறி இறங்க வசதியாக படிக்கட்டும் அமைக்கப் பட்டு இருந்ததால் சாந்தி இப்போது கூட சில நாட்களில் இரவு நேரத்தில் மட்டுமல்லாது பகல் நேரத்திலும் அந்த தொட்டியில் இறங்கித்தான் குளிப்பாள்.

அவளுக்கு அந்த தொட்டியில் இறங்கிக் குளிப்பதில் ஒரு அலாதி சுகம் உண்டு....அந்த தொட்டியில் இறங்கி குளிக்கும் போது அவளுக்கு பழைய நினைவுகள் வந்து விடும்.....தானும் தனது கணவரும் சேர்ந்து அந்த குளியல் தொட்டியில் போட்ட களியாட்டங்கள் நினைவுக்கு வரும்.அந்த நினைப்பிலேயே வெகு நேரம் அந்த வெதுவெதுப்பான தொட்டி தண்ணியில் நீச்சல் அடித்து குளித்து விட்டுத்தான் வெளியே வருவாள். அதில் அவளுக்கு அப்படி ஒரு சந்தோசம்.

ராகவன் வேலைக்குப் போய் விட்டபிறகு வாணியுடன் சேர்ந்து சந்தியா கூட இந்த தொட்டியில் ஓரிரு முறை குளித்து இருக்கிறாள்.

கேட் கதவையும் முன்வாசல் கதவையும் பூட்டி விட்டு உள்ளே வந்த சாந்தி மீண்டும் வாணியின் அருகே வந்து ஏதோ காதில் சொல்லி விட்டு அங்கே இருந்து வீட்டின் பின்பக்கம் செல்ல....

அங்கே சுவற்றை ஒட்டிய அந்த விஸ்தாரமான சிமெண்ட் திண்ணையில் உட்கார்ந்து இருந்த ராகவன் தனக்கு முன்பாக அந்த பாட்டிலை திறந்து கண்ணாடி டம்ளரில் மதுவையும் கடையில் இருந்து வாங்கி வந்து இருந்த சோடாவையும் ஒன்றாக ஊற்றி கலக்கிக் கொண்டிருந்தான்.

பின்பக்கம் மின்விளக்கு இல்லாத போதும் நல்ல நிலா வெளிச்சம் இருந்தது.... ஆகவே பின்பக்கம் படிக்கட்டில் இறங்கிய சாந்தி அங்கே திண்ணையில் உட்கார்ந்திருந்த ராகவனைப் பார்த்து சிரிக்க....அவனும் பதிலுக்கு சிரித்தான்.
'லைட்டு போடணுமா....?'

'இல்லை அக்கா....அதெல்லாம் வேண்டாம்...நல்ல வெளிச்சமாத்தானே இருக்கு....'
'ம்ம்...என்ன எல்லாம் தயாரா இருக்குற மாதிரி தெரியுதே.....ஆரம்பிக்க வேண்டியதுதானா....?'

'ஆமா அக்கா......என்னதான் நீங்க பெர்மிஷன் குடுத்தாலும் எனக்கு இங்க வச்சு இப்படி ட்ரிங்க்ஸ் பண்றதுக்கு ஒரு மாதிரியாத்தான் இருக்கு அக்கா...'
'அப்டில்லாம் ஒண்ணுமில்ல தம்பி....எதுவும் நினைக்காம ஸ்டார்ட் பண்ணுப்பா......சியர்ஸ்'என்று அவனை ஊக்குவிப்பதை போல சொல்ல....

அனிச்சையாக அவனும் அவளை நோக்கி அந்த டம்ளரை உயர்த்தி சியர்ஸ் சொல்லி ஒரு வாய் குடித்து விட்டு அந்த டம்ளரை கீழே வைத்து விட்டு....'இதெல்லாம் உங்களுக்கு எப்பிடி தெரியும் அக்கா....?'என்று ஆச்சரியமாக கேட்க....அவளோ மிக சாதாரணமாக பதில் சொன்னாள்.

'அதான் ஏற்கனவே உன்கிட்ட சொல்லி இருக்கேனே .... ஞாபகம் இல்லியா....என் மகனும் வீட்டுக் காரரும் இந்த மாதிரி வீட்டுல வச்சு குடிக்கிற பழக்கம் உண்டுன்னு.....என் வீட்டுக் காரருக்கு சில சமயம் நானே ஊத்தி குடுத்து இருக்கேன்....ஆம்லெட் செஞ்சு குடுத்து இருக்கேன்....சிக்கன் செஞ்சு குடுத்து இருக்கேன்...அதனால இதெல்லாம் தெரியும்....'

அவள் சொல்ல சொல்ல அவைகளை மிகுந்த ரசனையோடு ராகவன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தான்.

'அக்கா நீங்க சொல்றதை எல்லாம் கேட்க ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு அக்கா....ரொம்ப சந்தோசமான வாழ்க்கைதான் வாழ்ந்து இருக்கீங்க...'
அவன் அப்படி சொன்னவுடன் அவளிடமிருந்து ஒரு பெருமூச்சு வெளிப்பட்டது....

'நீ சொல்றது சரிதான்பா.....நல்ல சந்தோசமான வாழ்க்கைதான்.....பாவி மனுஷன் இப்படி திடீர்னு என்ன விட்டுட்டு போவார்னு நான் நினச்சே பாக்கலியே தம்பி.....சாகக் கூடிய வயசா....?' என்று குரல் தழுதழுக்க சொன்ன சாந்தியை ஆறுதல் படுத்துவதை போல ராகவன் அவளைப் பார்த்து

'ஐயோ....நான் தேவை இல்லாம எதையோ பேசப் போக...உங்களுக்கு பழைய நினைவெல்லாம் வந்துட்டுதே....சாரி அக்கா...' என்று சொன்னதை கேட்ட சாந்தியும் ...'சரி..சரி...விடுப்பா.....அதெல்லாம் ஒரு காலம்.....இப்போ எனக்கு வயசும்தான் ஆயிட்டுதே.....அதை எல்லாம் நினச்சா கஷ்டமாத்தான் இருக்கும்.....'என்று சொன்ன சாந்தியை சந்தோசப் படுத்தும் நோக்கில்....

'இதானே வேண்டாங்கிறது.....உங்களுக்கு வயசு ஆயிட்டுன்னு யாருக்கா சொன்னாங்க....அதெல்லாம் இல்லை....'என்று சொன்ன ராகவனை பார்த்து ... லேசாக கலங்கிய கண்ணை துடைத்துக் கொண்டே ..
'ம்ம்...தெரியும் தெரியும்.....என்னை சமாதானப் படுத்துறதுக்காகத்தான் நீ இப்படி சொல்றேன்னு....எனக்கு வயசு ஆயிட்டுதுன்னு எனக்கு தெரியாதா....?’என்று மெதுவாக சிரிக்க...ராகவன் விடாமல் சொன்னான்.

'உங்களைப் பார்த்தா யாருக்கா வயசாயிட்டுன்னு சொல்வாங்க...?' என்று மீண்டும் அவன் கேட்கவும் .....கையில் குழந்தையோடு வாணி அங்கே வந்து நிற்கவும் சரியாக இருந்தது.

'என்ன அக்காவும் தம்பியும் ரொம்ப பாசமா பேசிகிட்டு இருக்குற மாதிரி தெரியது....அப்படி என்ன விஷயம் பேசுறீங்க...?' என்று கேட்டுக் கொண்டே படியில் இருந்து இறங்கி அந்த திண்ணைக்கு அருகே நின்று ராகவனையும் சாந்தியையும் பார்த்து சிரித்தாள்.

அந்த திண்ணையில் உட்கார்ந்து இருந்த ராகவனுக்கும் படிக்கட்டில் உட்கார்ந்திருந்த சாந்திக்கும் நடுவில் வந்து நின்ற வாணி இருவரையும் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே.....'அக்காவும் தம்பியும் அப்படி என்ன பேசிகிட்டு இருக்கீங்க....?' என்று கேட்க பதிலுக்கு அவளை பார்த்த இருவருக்கும் அவளது நைட்டியின் ஜிப் மூடாமல் ஒரு பக்க முலை வெளியே தெரிவதை கவனித்தார்கள்.

உள்ளே வைத்து குழந்தைக்கு பால் கொடுத்து விட்டு அதை தூக்கிக் கொண்டு இங்கே வரும்போது வேண்டுமென்றேதான் ஜிப்பை மேலே ஏற்றி விடாமல் திறந்து இருந்த நிலையிலேயே இருக்கச் செய்தாள். அதை பார்த்தவுடனேயே சாந்திக்கு புரிந்து விட்டது.

தனது மருமகள் தான் சொன்ன மாதிரியே நடந்து கொள்கிறாள் என்பதில் அவளுக்கு சந்தோசம். அதே நேரம் வீட்டினுள் வைத்து வாணியின் எதிரே உட்கார்ந்திருந்த போது மிக அருகில் தெரிந்த அவளது ஒரு பக்க முலை தன்னை சூடேற்றிய காரணத்தால்தான் அங்கே இருந்து எழுந்து இங்கே வந்து உட்கார்ந்திருந்த ராகவனுக்கு இப்போது அவள் இங்கேயும் வந்து அருகில் நின்றபடி நிலா வெளிச்சத்தில் அதே மாதிரி தந்த முலை தரிசனத்தால் அவனுக்கு தற்செயலாக மட்டுப் பட்டிருந்த உடற்சூடு மீண்டும் ஏறத் தொடங்கிற்று.

வாணியை இந்த கோலத்தில் இத்தனை அருகில் வைத்து பார்க்கும்போது அவனுக்கு என்ன மாதிரி உணர்ச்சி பிரவாகம் உருவாகும் என்பது சாந்திக்கும் தெரியும் என்பதால் அவள் தனது மருமகளின் சாமர்த்தியத்தை நினைத்து தனக்குள் மெச்சிக் கொண்டாள்.

ராகவன் மீண்டும் தனது உணர்ச்சியை சற்று கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு வாணியை பார்த்து.....'அதுவா....உங்க அத்தைக்கு வயசாயிட்ட மாதிரி அவங்க ரொம்ப பீல் பண்றாங்க....'என்று ஏதோ பேச வேண்டுமென்று ஆரம்பித்தான்.

'அப்புறம் எனக்கு வயசு ஆகலியா....?'
'அதெல்லாம் இல்லை அக்கா....உங்களுக்கு என்ன வயசு ஆகுது இப்போ...?'
'ம்ம்...அம்பத்தி ரெண்டு வயசாகுது...'

'ஐயோ அக்கா......உங்களைப் பார்த்தா அவ்வளவு வயசெல்லாம் சொல்ல முடியாது.....மிஞ்சி மிஞ்சி போனா 45 வயசு சொல்லலாம்...'

'போப்பா....நீ வேற....சும்மா கிண்டல் பண்ணிட்டு இருக்கே...'
'நிஜமாத்தான் சொல்றேங்கா....உங்களைப் பார்த்தா 45 வயசுக்கு மேல சொல்லவே முடியாது....'

இப்போது அவர்களுடைய பேச்சில் வாணி குறுக்கிட்டாள்.

'அப்படி உங்க அக்காகிட்ட எதை பார்த்து 45 வயசுக்கு மேல இருக்காதுன்னு இப்படி உறுதியா சொல்றீங்க....?'

அவள் குரலில் இருந்த குறும்புத் தனத்தை ராகவன் உணர்ந்தானோ என்னவோ....வாணி உணர்ந்து கொண்டாள்.

சின்ன சந்தர்ப்பம் கிடைத்தாலும் அதை நாம் பயன்படுத்திக் கொள்ள முயல்வதை போல....தனது மருமகளும் சமயம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் தன்னையும் அவளுக்கு துணையாக உள்ளிழுக்கிறாள் என்பதை புரிந்து கொண்ட சாந்தி ராகவனை முந்திக் கொண்டு சொன்னாள்.

'உங்க ரெண்டு பேருக்கும் வேற வேலை இல்லியா....ரெண்டு பேரும் சேர்ந்துகிட்டு என்னை ஓட்டுறீங்களா....?'

'நான் ஒன்னும் கிண்டல் பண்ணலை அத்தை....அவங்க சொல்றதுக்கு காரணம் கேட்டேன்...அவ்வளவுதான்....'
'ம்கும்....இப்போ எனக்கு என்ன வயசாயிட்டுன்னு தெரிஞ்சுட்டு என்ன செய்யப் போறீங்க...?'
'சும்மா ஒரு பேச்சுக்குத்தானே அக்கா....ஆனாலும் நான் சொல்றதுதான் நிஜம்....'

'அதான் நான் கேட்டேன்...உங்க அக்காகிட்ட அப்படி எதை பாத்துட்டு 45 வயசுக்கு மேல சொல்ல முடியாதுன்னு சொல்றீங்க...?'
வாணி அந்த பேச்சை விடுவதாக தெரியவில்லை....ஆகவே இப்போது ராகவன் பதில் சொன்னான்.

'அதெப்படி வாணி....பொதுவா அக்காவை பாக்கும்போது அப்படி ஒண்ணும் வயசானமாதிரி தெரியலை....'
அந்த பேச்சை அத்தோடு நிறுத்தும் பொருட்டு படிக்கட்டில் இருந்து எழுந்து கொண்ட சாந்தி....
'உங்க ரெண்டுபேருக்கும் வேற வேலை இல்லை....நான் போயி குளிச்சுட்டு வர்றேன்பா....நீங்க ரெண்டு பேரும் பேசிகிட்டு இருங்க....'

என்று தோட்டத்தின் ஓரத்தில் இருந்த குளியல் தொட்டியை நோக்கி நடக்க....வாணியும் ராகவனும் தனியாக விடப்பட்டதை போல உணர்ந்தார்கள்.

[Renjith]

Super bro

[lotoffun768]

arumaiyana pathivu superb continue...

[Kaja.pandiyan]

தோட்டத்தின் ஓரத்தில் இருந்த குளியல் தொட்டியை நோக்கி நடக்க....வாணியும் ராகவனும் தனியாக விடப்பட்டதை போல உணர்ந்தார்கள். ...(தொடர்ச்சி)

ஆகவே கொஞ்ச நேரம் அவர்களுக்கு இடையே எவ்வித பேச்சும் இல்லாமல் ஒரு அமைதி நிலவ....வாணி அந்த படிக்கட்டில் போய் உட்கார்ந்து குழந்தையை மடியில் வைத்துக் கொண்டு ராகவனைப் பார்க்க....ராகவனும் அவளைப் பார்க்க....ஒரு மூன்றடி இடைவெளியில் எதிரே உட்கார்ந்த அவளுடைய முலை தரிசனம் அவனுக்கு இப்போது இன்னும் தெளிவாக கிடைத்தது.
குளிக்கப் போகிறேன் என்று சொல்லி விட்டு சாந்தி போன பிறகு தனித்து விடப்பட்ட ராகவனும் வாணியும் கொஞ்ச நேரம் பேசாமல் அமைதியாக இருக்க....வாணியை பார்த்துக் கொண்டே கீழே வைத்திருந்த டம்ளரை எடுத்து கொஞ்சம் குடித்து விட்டு .. பிரித்து வைத்திருந்த சிக்கன் துண்டை எடுத்து வாயில் போட்டு விட்டு வாணியை நோக்கி....'ம்ம்...இந்தாங்க சிக்கன் சாப்பிடுங்களேன்...'என்று சொன்னான்.

அவன் சொன்னதை கேட்டு விட்டு நிமிர்ந்து பார்த்த வாணி சற்று தணிந்த குரலில் 'பாத்தீங்களா....எத்தனை தடவை சொன்னாலும் நீங்க திரும்ப திரும்ப என்னை வாங்க போங்கன்னே கூப்புடுறீங்க....'
என்று புகார் சொல்வதை போல சொல்ல...'சாரி...சாரி...வாணி...இனிமேல் ..அப்படி கூப்பிடலை....போதுமா...?' என்று ஒரு அசட்டு சிரிப்பு சிரித்தான்...
'ம்ம்..எதுக்கு சொல்றேன்னா நீங்க அந்த மாதிரி மரியாதையா கூப்புடறப்போ முன்னப் பின்ன பழகாத ஆள்கிட்ட பேசுற மாதிரி தெரியுது....'
'சரி..கண்டிப்பா இனிமேல் அப்படி கூப்பிட மாட்டேன் வாணி... அப்படின்னா நீ என்னை ரொம்ப பழகுன ஆள் மாதிரிதான் பாக்குறியா வாணி...?'
அவனது அந்த கேள்வி அசட்டுத்தனமான கேள்வி என்பது புரிந்தாலும் அவளும் அதே ரீதியில் பேசலானாள்.

'என்னண்ணா...திடீர்னு இப்படி ஒரு கேள்வியை கேட்டுட்டீங்க...? அப்படின்னா நீங்க என்னை பத்தி என்ன நினைக்குறீங்க...?'
'நான் உன்னை என் தங்கச்சி மாதிரிதான் நினைக்கிறேன்....'
'அதே மாதிரிதான் நானும் உங்களை என்னோட சொந்த அண்ணன் மாதிரிதான் பாக்குறேன்....அந்த மாதிரிதான் பழகுறேன்...'
'ம்ம்...அதை நானும் புரிஞ்சுகிட்டேன் வாணி ...' - தான் விரும்பிய திசையில் பேச்சு மாறுவதை வாணி புரிந்து கொண்டாள்.

இவர்கள் இப்படி சற்று மனசு விட்டு பேசவேண்டுமென்றுதான் சாந்தியும் அவர்களை தனியாக விட்டு விட்டு ஓரமாக இருந்த அந்த குளியல் தொட்டிக்கு குளிக்கப் போனாள். இவர்கள் பேசுவது சாந்திக்கு கேட்க வாய்ப்பில்லை... அதற்கு ஏற்றார்போல வாணியும் தணிந்த குரலிலேயே ராகவனிடம் பேசினாள்.
'எப்படி புரிஞ்சுகிட்டீங்க....எப்ப புரிஞ்சுகிட்டீங்க...?'
'ம்ம்...அது வந்து.....'என்று ராகவன் லேசாக இழுக்க....

'சொல்லுங்கண்ணா....எப்ப புரிஞ்சுகிட்டீங்க....எப்படி புரிஞ்சுகிட்டீங்க...?' என்று வாணி விடாமல் கேட்க...
'அது வந்து....அன்னிக்கு நீ இந்த இடத்துல வச்சு ரேவதிக்கு பால் குடுத்துகிட்டுஇருக்கும் போதும்...இன்னிக்கு காலைலயும் ..' என்று சொல்லவே...
அவன் எதை பற்றி சொல்ல வருகிறான் என்பது அவளுக்குப் புரிந்தாலும்....அதை அவன் வாயால் சொல்ல வைக்க வேண்டும் என்று 'அதெப்படி....எனக்கு நீங்க என்ன சொல்ல வர்றீங்கன்னு புரியலையே அண்ணா....?' என்று முகத்தை அப்பாவியாக வைத்துக் கொண்டு சொன்னாள்.

[Kaja.pandiyan]

நிலா வெளிச்சத்தில் அவளுடைய முகபாவம் அவனுக்கு தெளிவாகவே தெரிந்ததால் அதை கவனித்த ராகவன்...
'சொன்னா தப்பா நினைச்சுக்காதே வாணி....அன்னிக்கும் இன்னிக்கு காலைலயும் என்னை வேற ஆள் மாதிரி நினைக்காம எனக்கு தெரியிற மாதிரி குழந்தைக்கு பால் குடுத்தியே...இப்ப கூட என் முன்னால இப்படிஉட்கார்ந்து இருக்கியே....இதை எல்லாம் வச்சுதான்....'என்று சொன்னவனின் பார்வை கடைசி வார்த்தையை சொல்லும்போது அவளது முலையை சுட்டிக் காட்டுவதை போல அசைந்ததையும் கவனித்த வாணி.....

ஒரு வழியாக அவன் வாயிலிருந்தே தான் எதிர்பார்த்தது வந்து விட்டது என்று சந்தோசப் பட்டுக் கொண்டு....'ம்ம்...இதைத்தான் சொல்றீங்களா....?

"இதுல என்னண்ணா இருக்கு....நீங்க என்ன முன்னப் பின்ன தெரியாத ஆளா....? ஒரே குடும்பம் மாதிரிதானே நாம பழகிட்டு வர்றோம்...உங்க முன்னால வச்சு பால் குடுக்கறதுக்கு நான் எதுக்கு வெட்கப் படனும்....? என்று கிறங்கிய குரலில் சொல்வதை போல நிறுத்தி நிதானமாக சொல்ல....

அந்த நேரத்திலும் அவள் சொல்வதில் ஏதோ சந்தேகம் கொண்டவனைப் போல ....'கேக்கிறேன்னு தப்பா நினைச்சுக்காதே வாணி....சந்தியா இருக்கும்போது எதுக்கு நீ இந்த மாதிரியெல்லாம் நடந்த்துக்கலை....?' என்று கேட்க....அந்த கேள்வியில் அவள் சற்று திணறித்தான் போனாள்.

ஆயினும் பெண்ணுக்கே உள்ள புத்தி சாதுரியத்தினால் சட்டென்று சமாளித்துக் கொண்டு....'ம்ம்...நானே சொல்லனும்னு நினைச்சேன்....அது வேற ஒண்ணுமில்லை அண்ணா....சந்தியா இருந்தவரை இந்த மாதிரி உங்க பக்கத்துல வச்சு பால் குடுக்குற மாதிரி சந்தர்ப்பம் அமையலை....அது மட்டுமில்லாம அப்படி சந்தர்ப்பம் அமைஞ்சு இருந்தாலும் இப்படி இருந்து இருப்பேனான்னு தெரியலை....?' என்று சொன்ன வாணியை பார்த்து....'எதுக்கு அப்படி சொல்ற" என்று கேட்டான்.

'வேற ஒண்ணுமில்லை அண்ணா....எனக்கு உங்க முன்னாடி இந்த மாதிரில்லாம் இருக்க கூச்சமெல்லாம் இல்லைன்னாலும் சந்தியா இதை எல்லாம் பார்த்தா ஈசியா எடுத்துப்பாளான்னு தெரியல....அதான்....' என்று சொல்லி நிறுத்தி விட்டு அவனை உற்றுப் பார்க்க....அவனது முகத்தில் ஒரு பிரகாசம் தெரிந்தது....அதை கவனித்த வாணிக்கும் நிம்மதியாக இருந்தது. அவளுக்கு மேலும் நிம்மதியை கொடுப்பதை போல அவனே சொன்னான்.

'நீ சொல்றது கூட சரிதான் வாணி....என்னதான் நீயும் சந்தியாவும் ரொம்ப க்ளோசா பழகினாலும் என் பக்கத்துல வச்சு எனக்கு தெரியுற மாதிரி இந்த மாதிரி வெளிப்படையா நீ பால் குடுக்கிறதை விரும்ப மாட்டா...நீ சொல்றதும் ரொம்ப சரிதான்....'

'ம்ம்..அதனாலதான் அண்ணா....ஆனா இப்போ நிலைமை வேற....நீங்க இங்க அடிக்கடி வர்றீங்க....நல்லா பழகுறீங்க....எங்க வீட்டுல ஒருத்தர் மாதிரிதானே பழகுறீங்க....அதனால எனக்கு உங்ககிட்ட எந்த கூச்சமும் இல்ல...'
'நீ சொல்றதை கேக்குறதுக்கு எனக்கு ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு வாணி....நீ மட்டுமில்லை வாணி....சாந்தி அக்காவும் என்னை அதே மாதிரிதான் பாக்குறாங்க....உனக்கும் அவங்களுக்கும் நான் ரொம்ப கடமை பட்டு இருக்கேன் வாணி....'

(அத்தை உங்களை பத்தி என்ன மாதிரி நினைக்குறாங்கன்னு எனக்குதானே தெரியும் என்று அவள் மனசுக்குள் நினைத்துக் கொண்டாள்)

'இதுல என்னண்ணா இருக்கு....இதுக்கு போயி கடமை பட்டுகிட்டு இருக்கேன்லாம் சொல்றீங்க...'

[prrichat85]

Good update

[sureshoo7]

continue super update g

[Kaja.pandiyan]

'சரி...சொல்லல... ஆனா அக்கா காலையில அவசரப்பட்டு உணர்ச்சி வேகத்துல கொஞ்சம் அதிகமா ஏதோ சொல்லிட்டாங்க...அதை நீயும் கவனிச்சு இருப்பேன்னு நினைக்கிறேன்...'
'அப்படியா....அப்படி என்ன சொன்னாங்க....?'

'அப்படின்னா நீ அதை கவனிக்கலியா....?'

அவன் மீண்டும் அதை பற்றிக் கேட்டவுடன் ஏதோ திடீரென்று ஞாபகம் வந்ததை போல....

'ஒ..அதை சொல்றீங்களா....இ.....இது கூட போடாம இருந்தாலும் பரவாயில்லைன்னு சொன்னாங்களே ..அதுவா.,,.? ம்ம்...நானும் கவனிச்சேன்....' என்று சொல்லும்போது வெட்கப் படுவதை போல தலையை கவிழ்ந்து கொண்டாள்.

'ஆமா வாணி....ஏதோ உணர்ச்சி வேகத்துல அப்படி சொல்லிட்டாங்க....என் மேல உள்ள ஒரு பாசத்துல அப்படி சொல்லிட்டாங்க....என்னதான் உன்னோட அத்தையா இருந்தாலும் இந்த விஷயத்துல அவங்களுக்காக நான் உன்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டுக்கிறேன்...'

'ஐயோ...என்ன நீங்க இப்படில்லாம் பேசுறீங்க....அவங்களுக்காக நீங்க எதுக்கு என்கிட்டே மன்னிப்பு கேட்கணும்....?'
'அவங்க அந்த மாதிரி சொல்லியிருக்கக் கூடாது.....என்ன இருந்தாலும் அது தப்புதானே......?'

அவன் அதை சொல்லி முடித்து ஒரு நிமிடத்துக்கு மேல் வாணி எதுவும் சொல்லாமல் தலை கவிழ்ந்த நிலையில் இருப்பதை கவனித்த ராகவன்...

'என்ன வாணி....ஒன்னும் சொல்ல மாட்டேங்குற....அவங்க சொன்னது தப்புதான்....'என்று சொல்ல....வாணி மேலும் தணிந்த குரலில் மிக மிக மெதுவாக அவனுக்கு கேட்கும்படியான குரலில் சொன்னாள்.

'அது தப்புன்னு நீங்க நினைக்கிறீங்களா...?'

இப்படி ஒரு கேள்வியை ராகவன் வாணியிடமிருந்து எதிர்பார்க்கவே இல்லை....அவள் அப்படி சொன்னதும் சற்று நேரத்துக்கு முன்பு வீட்டுக்குள் வைத்து வலது இரண்டு முலைகளையும் தொப்புள் பகுதியையும் தலைக்கு மேலே இருந்து பார்த்த போது உண்டானதை போல ஒரு சிலிர்ப்பு இப்போதும் அவனுக்கு உண்டானது.

என்ன இவள் இப்படி சொல்கிறாள்...அப்படி என்றால். ...? என்று அவனது சிந்தனை வளரும் நிலையில் வாணி அதே போல தணிந்த குரலில் ரகசியம் சொல்வதைப் போல மீண்டும் சொன்னாள்.,

'அத்தை சரியாத்தான் சொல்லி இருக்காங்க அண்ணா....நான்தான் ஏற்கனவே உங்ககிட்ட சொல்லிட்டேனே....நான் உங்களை என்னோட சொந்த அண்ணன் மாதிரிதான் நினைக்கிறேன்.....அண்ணன் தங்கைக்குள்ள என்னண்ணா ஒளிவு மறைவு....அந்த மாதிரி ஒரு சூழ்நிலை வந்துச்சுன்னா அத்தை சொன்ன மாதிரி உங்க முன்னாடி அந்த மாதிரி நிக்கிறதுல எனக்கு ஒன்னும் ஆட்சேபனையே இல்லை....'