కథలు మధ్యలోనే ఎందుకు ఆపేస్తారంటే....

[kamaraju50]

కథలు మధ్యలోనే  ఎందుకు ఆపేస్తారంటే.....

ప్రతీ బూతు రచయితకీ ఒక ప్లాటు తడుతుంది. ఆ ప్లాటు తలుచుకున్నకొద్దీ వొళ్ళంతా కసి పెరిగి పెరిగి అవి తలుచుకొని పరిస్థితిని బట్టి దెంగడమో, చేత్తో ఊపుకొని కార్చుకోవటమో, రచయిత్రులైతే కెలుక్కోవటమో చేస్తారు.

దీనికి ఒక లిమిట్ ఉంటుని. ఎందుకంటే పూకూ మొడ్డా సున్నితమీనవి. ఆలోచనల తీవ్రతని అవి పూర్తిగా తృప్తి పరచలేవు. 

అదిగో, అప్పుడు ఒక ఆప్షన్ కథ రాసెయ్యటం. ప్రముఖ బూతు రచయిత ఖుష్వంత్ సింగ్ (ఈయనని డర్టీ ఓల్డ్ మేన్ ఆఫ్ డిల్లీ అనేవారు) తన ఎనబయ్యో ఏట కంపెనీ ఆఫ్ విమెన్ అనే ఇంగ్లీషు నవల రాసేడు. దానిని తెలుగులోకే కాదు, ఏభారతీయ భాషలోకీ అనువదించలేము. నేరుగా దెంగుడు దృశ్యాలు వర్ణించాడు. ఒక చోట కంట్ (అచ్చతెలుగులో పూకు) అనే పదాన్ని వాడేడు అంటే ఇంక ఏ ఇంగ్లీషు బూతు పదాలూ మిగల్లేదు. ఆయన ఆనవల ని ఎనబయ్యోఏట రాస్తూ ముందుమాటలో ఏమన్నాడంటే, మొగాడు వయసులో ఉన్నప్పుడు మొల తో చేయాలనుకున్న పనులన్నీ, వయసు పెరిగే కొద్దీ మనసుతో చేస్తాడు, నేణు రచయితని కనుక ఎనభయ్యేళ్ళ ముసిలాడి ఫేంటసీస్ ఇవి అన్నాడు. ఔఇతే ఆ నవల మార్కెట్టులోకి రావాలి కనుక క్లైమాక్సు రాసేడు. అందులో హీరో ఎయిడ్సు వచ్చి చచ్చిపోయినట్టు రాసేదు కానీ, నిజానికి అంతకు రెండు చాప్టర్ల ముందు నుండే మొక్కుబడి కథనం మొదలవుతుంది.  

మన సైటు రచయితల విషయానికొస్తే,

కథలో తమకు అత్యంత కసి రగిలించే సన్నివేశాలు (క్లైమాక్సులు కాదు, పీక్స్) వచ్చాకా, ఆకథ మీద రచయితకే ఆసక్తి పోతుంది. 

నేను రాసిన అమ్మానాన్నల లవ్ అనే కథలో అడవిబిడ్డల స్వేచ్చనీ, పన్నెందేళ్ళవాడికి కూడా తల్లి సళ్ళు చీకనిచ్చి, వాడి ఎదురుగానే వడికన్నా ఐదేళ్ళు పెద్దవాడితో దింగించుకుంటూ, ఆ పెద్దాడు తన పూకు అసాలు సళ్ళ్కి రాస్తే ఈ పిల్లాడు సళ్ళమీద తల్లిపూకు రసాలు రుచి చూస్తూ పెరగటం అనేది నా పీక్. ఆతర్వాత నేను దాన్ని ఇంకో కథకి జోడిస్తే గానీ (హీరో చిన్నతాత ఫ్లేష్ బేక్) కొనసాగించే ఆసక్తి రాలేదు. 

రతిమంజరిని పీక్ తరువాత పట్టుపట్టి ముగించేను. కనీసం ఒక కథనైనా ముగించాలి అనే తపనతో.

దేవతలాంటి అత్తగారి లో అత్త కోడళ్ళ స్నేహంలో సెక్స్ ఎడ్యుకేషన్, పగలు వారి అనుభవాలు పంచుకోవటంలో రాత్రి పెరిగే సుఖం, లెస్బియన్ సెక్స్ వరకూ తీసుకెళ్ళేను. 
తండ్రీకొడుకులు కూడా మరీ బరితెగించి కాకుండా కొద్ది చాటు చుసుకొని, తమ పెళ్ళాలని దెంగుతూనే, తమని వేరే కళ్ళు గమన్సితున్నాయన్న విషయం తెలిసినా తెలీనట్టు, ఆ కళ్ళు గమనిచటం వల్ల మరింత కసిగా దెంగే ఉమ్మడి కుటుంబం వర్ణించాను. ఇప్పుడు మామా కోడలికీ తొడ సంబంధం కలిపే సన్నివేశం రాసే ప్రయత్నంలో ఉన్నాను.  

చివరగా

రచయిత తన దురద తీర్చుకుందికి పేపర్ మీద కథ పెడతాడు. మిగిలినవాళ్ళు చదవటం ఒక బైప్రోడక్టు. సూర్యుడు జనులకోసం ప్రకాశిస్తున్నాడు అన్నాట్టు, రచయిత పాఠకులకోసం రాయడు. దురద తీరగానే (పీక్స్ రాగానే) ఆపేస్తాడు.

ఐతే పాఠకులు చదివి మెచ్చుకోవటం అనేది, కొత్త దురదని పుట్టీంచి ఆ రచయితనుండి వచ్చే కథల నిడివీ, సంఖ్యా పెంచుతుంది. 

నేను, ఇంతర్ నెట్ లో వందల కథల్లో వేల పేజీలు చదివాను. గత పదేళ్ళుగా లిటరోటికా, ఫ్రీ సెక్స్ ఇణ్దీయ FreeSexIndiaForum, యహ్హో హిట్స్ Yahoo HITS, ఎగ్జిబీ Exhibi, గాసిప్ Xossip, ఇప్పుడు గాసిపీ సైట్లు చూసా. ఇంగ్లీషు హిందీ కూడా చదివా. మహా ఐతే ఒకటి రెండు సార్లే మెచ్చుకుంటూ కామెంట్లు పెట్టేను. అంచేత నేను రాసిన katha ని మెచ్చుకుంటు కామెంట్లు రాకపోతే అప్సెట్ అయి అందరినీ నిందించే నైతిక హక్కు లేదు (బూతుకథలూ, నైతిక హక్కులూ)

నా అభిప్రాయంతో అందరు రచీతలూ, అందరు పాఠకులూ ఏకీభవించాలని లేదు. ఒక పాఠకుడిగా రచయితని మెచ్చుకొనే తీరికలేని నిరల్క్యం (Carelessness), ఓక్ రచయితగా న్ను రాsతున్న కారణాలు మాత్రమే చెప్పేను.

[sarit11]

మిత్రమా kamaraju50

నా బుర్రలోని ఆలోచన మీకు కూడా తట్టిందే  ...

ఈ రోజో .. రేపో నేనే ఈ పేరుతో దారాన్ని తెరిచి ఈ ప్రశ్న వేద్దాము అనుకున్నాను.

ఏకంగా మీరు సమాధానం కూడా చెప్పారు.

నేను రచయితను కాదు కాబట్టి కొన్ని విషయాలు తెలియదు.

చాలా వరకు మీ సమాధానంతో ఏకీభవిస్తున్నాను.

నా అభిప్రాయంతో అందరు రచీతలూ, అందరు పాఠకులూ ఏకీభవించాలని లేదు.

కథని మధ్యలో ఆపడానికి మరికొన్ని కారణాలు కూడా ఉండవచ్చు .

పాత xossip లో ఒక పోస్టు పెట్టాను (C & P) , కథ క్లైమాక్స్ ముందే అనుకుంటే కథ చివరి వరకు సునాయాసంగా సాగుతుంది అని.

[kamaraju50]

మిత్రమా kamaraju50

నా బుర్రలోని ఆలోచన మీకు కూడా తట్టిందే  ...

ఈ రోజో .. రేపో నేనే ఈ పేరుతో దారాన్ని తెరిచి ఈ ప్రశ్న వేద్దాము అనుకున్నాను.

ఏకంగా మీరు సమాధానం కూడా చెప్పారు.

నేను రచయితను కాదు కాబట్టి కొన్ని విషయాలు తెలియదు.

చాలా వరకు మీ సమాధానంతో ఏకీభవిస్తున్నాను.


కథని మధ్యలో ఆపడానికి మరికొన్ని కారణాలు కూడా ఉండవచ్చు .

పాత xossip లో ఒక పోస్టు పెట్టాను (C & P) , కథ క్లైమాక్స్ ముందే అనుకుంటే కథ చివరి వరకు సునాయాసంగా సాగుతుంది అని.

పదేళ్ళక్రితం అడవిమల్లెలు అని కథ చదివా. ఆ కథలో తొలి వాక్యాలను బట్టి అది 2004లో రాసి ఉండాలి. 

అది కూడా మంచి కథే ఐనా అసంపూర్తిగా ముగిసింది. 

దొరల అత్యాచారాలు భరించలేక అడవి బాటపట్టిన పదహారేళ్ళ పిల్ల, నక్షలైట్లలో చేరాలని వెళ్లటం, ఆక్రమంలో అడవిలో కనపడ్డ నక్సలైటు మాలొ చేరాలంటే మతో దెంగించుకోవాలి అని కండీషన్ పెట్తటం, దొరకొడుకుకి కన్యత్వం అర్పించిన ఆపిల్ల, నక్సలైటుతో మాత్రం ఇష్టంగా దెంగించుకోవడం, 
ఆతర్వాత నక్సలిటు, తన తరపున కోయగూడెం లో ఉన్న పద్దెనిమిదేళ్ళ ఇంఫార్మర్ ని పరిచయం చేయటం, వాడితో మాటల్లో, అడవిలో నక్సలైట్లని అన్నలు అక్కలు అంటారనీ, వారు ఎవరిని ఎవరితో దెంగినా ఏమీ అనుకోరనీ, తాను వారి వద్దకు వెళితే నలబయ్యేళ్ళ మహిళా నక్స్లైట్లు తనను వదలకుండా ఇష్టంగా దెంగించుకుంటారని చెప్తాడు. అలాగే వాడు తన కోయం గూడేంలో తన తల్లి వయసు వాళ్ళని దెంగినట్టు, తానూ తన బాల్యమిత్రుడూ ఒకరి అమ్మలిని ఒకరు, తెలిసే దెంగుతున్నట్టూ, వాడి చెల్లెలిని కూడా వీడు దెంగుతున్నా వాడెమీ అనుకోడనీ, అలాగే తాను ఎవరిని దెంగినా తన తల్లి కూడా ఏమీ అనుకోదనీ చెప్తాడు. అవి విని, వేడెక్కి,  వాడితో కూడా దెంగించుకుంటుంది. 
ఆ తర్వాత నక్స్లైటు నాయకుడి సూచనతో దొర గడీలో పనికి కుదిరి దొర గడీలో కూడా యాబై ఏళ్ళ పని మనిషిని ఇరవ్య్యేళ్ళ పనివాళ్ళు దెంగడం, దొర లూళ్ళో లేకపోతే దొరసాని కూడా పాలేళ్ళతో దెంగించుకోవడం తో అసంపూర్తిగా ముగుస్తుంది. 

నిజానికి ఈపిల్ల దొరనో దొర కొడుకునో చంపేకా పూర్తి అజ్ఞాతంలోకి వెళ్ళిపోవటం, వెళ్ళిన కొత్తలో రకరకాల వయసు నక్సలైట్లతో అనుభవాలూ, చీకట్లో ఎవరికి పంగ చాపుతున్నామో తెలియకుండా దెంగించుకోవలసిన సందర్భాలూ రాయొచ్చు. 

నా ఉద్దేశ్యంలో అడవిమల్లెలుఆ రచయిత పీక్ అక్కడితో ఐపోయింది. లేదా తరువాత రాదామని బద్దకించి ఈ పదిహేణేళ్ళలో మళ్ళి ఎప్పుడూ దాని జోలికెళ్ళకుండా ఉండాలి. 

ప్రౌడ అనే కథ యాహూ గ్రూప్స్ లో ఉండేది. పద్నాలుగో ఏట సీలు తెరిపించుకొని, ఊళ్ళొ అడగనివాడిదే పాపం అనేలా కుమ్మించుకొనే కల్పన తన ఇరవై ఏడో ఏట తన కన్నా ఆరేళ్ళ చిన్నవాడికి కాలెత్తితే, వాడూ ఇది ఇచ్చిన సుఖానికి పెళ్ళి చేసుకుంటాడు. కల్పన అత్త భారతి యాబై ఏళ్ళది పన్నెండేళ్లపిల్లల చేతులు పూకులో తోసుకుంటూ, ఆ టైములో ఏమిరా మీ అమ్మల సళ్ళు చీకుతున్నారా అంటే చీకుతున్నాం బామ్మా. మా అమ్మలు కూడా మా బెల్లం కాయలు నలుపుతున్నారు. కొంచెం గట్టిపడుతున్నాయి అంటూ ఉంటారు. వీళ్ళు కాక తన్ పలేర్లు ఇద్దరూ ఇరవై ఏళ్ళ లోపు వాళ్ళు భారతిని దెంగుతూ, ఊళ్ళో ఎవరెవరు తమ కొడుకులతో దెంగించుకుంటున్నారో చెప్తారు.

ఇవన్నీ భారతి కావాలనే కల్పనకి తెలిసేలా చేసి కోదలితో లెస్బియన్ చేసున్నక అప్పుడు మాటల్లో తనకీ ఊళ్ళో చాలామంది తల్లుల్లగే కొడుకుతో దెంగించుకోవాలనుందని చెబుతుంది. కల్పన తల్లీ కొడుకులిని కలుపినట్టు చెపుతుంది. 
ఇక్కడితో ఈకథ అసంపూర్తిగా ముగుస్తుంది. చదివిన నాకు, ఇంకా కొన్ని సన్నివేశాలు రాసి ముగిస్తే బావుణ్ణు అనిబించింది. అత్తాకోడళ్ళు చీకట్లో లెస్భియన్ మద్యలో ఉండగా, కోడలు మొగుణ్ణి మంచం కింద దాచి, తల్లి మీదెక్కించే సన్నివేశం ఉంటే బాగుంటుందనీ, అలానే కొన్నాళ్ళకి కల్పనకి ఇంకో షాకింగ్ నిజం తెల్సుస్తుంది. అది తన మొగుడు పదహారో ఏటనుంచీ తల్లిని దెంగుతున్నట్టూ, ఇది అంగీకరించే బోకులంజని వెతుకుతూ ఉంటే కల్పన దొరికినట్టూ, పెళ్ళి తరువాత తల్లీ కొడుకులు కొన్నాళ్ళు రంకు ఆపి, కల్పనే వారి తొలి దెంగుడు చేయించినట్టు నమ్మించేరని తెలిసి, వెర్రిపూకు ఐంపోయానని తెలిసినా సంతోషిస్తుంది. కథ సుఖాంతం. ఇది నేణు అనుకున్న ముగింపు. కానీ ఒరిజినల్ రచయిత ఆపేయ్యటం తన ఇష్టం. 

మదనార్ణవం అనే గ్రాంధిక కథ కి కొనసాగింపే నేను రతిమంజరి గా రాసా.

[telugublackcock]

....

కథని తిరిగి కొనసాగించండి ...

దాంట్లో వాళ్ళ తాతయ్య ట్రాక్ ని ముగించి మల్లి మెయిన్ ఎపిసోడ్ ఐన అమ్మ , నాన్న స్టోరీ టెల్లింగ్ , ఆయమ్మ తో దెంగులాట ని కొనసాగించండి ..

నాకు తెలిసి కథ ని అంతటితో ముగియ్యకుండా కొంచెం ఆలోచిస్తే చాల ట్విస్ట్స్లు పెట్టొచ్చు ..

అయ్యమ్మ ని కొడుకు దెంగుతుంటే చాటుగా చూసిగా తల్లి కి తీత లేవడం ..

ఆ దెంగులాట ని మొగుడి కి వివరిస్తూ ఇద్దరు మొడ్డలని పోల్చడం or పంపు సెట్లో పులి గాడి అమ్మని మన హీరో దెంగడం or పులి గాడి హీరో గాడి అమ్మ మీద మనసు పాడడం ఇలా చాలా పెట్టొచ్చు...

దయ చేసి కథ ని మధ్యలో ఆపకుండా పూర్తి చేయండి ....

[Vikatakavi02]

కథలు మధ్యలో ఎందుకు ఆపేస్తారంటే... శీర్షిక చాలా బాగుంది సార్.
కథని వ్రాయడం నిజంగా ఒక రచయిత/త్రికి 'తుత్తి' అని నేనూ నమ్ముతాను. అది ఎవరినో ప్రత్యేకంగా ఉద్ధరించడానికి కాదు, మనః ఇచ్ఛలను సంతృప్తి పరచుకోవడానికే... పాఠకుల స్పందన కేవలం బయటనుంచి వచ్చే ప్రేరణ మాత్రమే!
ఉదా- ఒక కోడి గ్రుడ్డుకి బయట నించి వచ్చే పీడన/ప్రేరణ కాదు అంతఃప్రేరణ ప్రాణం పోస్తుంది. అదే మాదిరి వ్రాయాలనుకునేవాడు తనకుతానుగా పొందే ప్రేరణ అద్భుతమైన ఫలితాన్ని ఇస్తుంది. పాఠకుల నుంచి వచ్చే ప్రేరణ కొన్నిసార్లు పీడనగా మారి వ్రాసేవారికి కథని కొనసాగించాలని అనిపించదు. మరికొన్నిసార్లు స్వతహాగా రచయితకి/త్రికి వ్రాయాలని లేకపోయినా సదరు పాఠకుల స్పందన ఉత్ప్రేరకంగా పనిచేస్తుంది. ఆ సమయంలో పాఠకులు గ్రుడ్డుని పొదిగే తల్లి పక్షిలా కనిపిస్తారు.
వహ్... వాటే 'గుడ్డు' ఫిలాసఫీ!
సెహభాష్ వికటకవి (నా భుజం నేనే కొట్టుకుంటున్నాను);)

ఇక నా కథల విషయానికొస్తే, ఇంతకుముందు కన్నా నేను బిజీగా ఉండటం వలన కొనసాగించలేకపోతున్నాను. పైగా (గర్ల్స్ హైస్కూల్)కథలో ఇంకాస్త భావుకతని జోడించే ప్రయత్నం చెయ్యడం, వాటిపై నాకు లేశమంతమైనా అనుభవం లేకపోవడం కారణాలు కావచ్చును. ఏదో ఒకటి గబగబా వ్రాసేసి జనాలమీదకి వదలాలన్నా ముందుగా నాలోని పాఠకుడు ఒప్పుకోవాలిగా! గతంలో ఓసారి ఇలాగే కొందరు పాఠకులపై కోపంతో అప్డేట్ సరిగ్గా వ్రాయకుండా ఎలా ఉంటే అలా పోస్టు చేసేశాను. కానీ, అలా చెయ్యడం వల్ల చెడింది నా కథే! అందుకే, ఇప్పుడు (అతిగా)జాగ్రత్త పడుతున్నాను!
ఎంతైనా 'అతి'గాన్ని కదా!
నేను వ్రాసేవన్నీ అనువాద కథలేఁ....! స్వంతంగా ఆలోచించి వ్రాసేంత ఊహాశక్తి నాకులేదనే నా ప్రగాఢ విశ్వాసం. అందుకే, ఎప్పుడూ ఆ దిశగా ప్రయత్నం చెయ్యలేదు. నేను వ్రాస్తున్న కథల్లో అక్కడక్కడా స్వంతంగా కొన్ని ఎపిసోడ్లను అప్పుడప్పుడు వ్రాయటానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను గానీ, ఒక పూర్తి కథను స్వంత ఊహతో వ్రాయలేదింతవరకు. నేను వ్రాస్తున్న మరికొన్ని చిన్న కథలలో కూడా ఇదే పద్ధతిని అవలంబిస్తున్నాను.
అందుకే, నేను వ్రాసే దేనికీ క్రెడిట్ తీసుకోను. కావాలంటే చేసే తప్పులకు బాధ్యత తీసుకుంటాను.
అంతే!

[kamaraju50]

కథలు మధ్యలో ఎందుకు ఆపేస్తారంటే... శీర్షిక చాలా బాగుంది సార్.
కథని వ్రాయడం నిజంగా ఒక రచయిత/త్రికి 'తుత్తి' అని నేనూ నమ్ముతాను. అది ఎవరినో ప్రత్యేకంగా ఉద్ధరించడానికి కాదు, మనః ఇచ్ఛలను సంతృప్తి పరచుకోవడానికే... పాఠకుల స్పందన కేవలం బయటనుంచి వచ్చే ప్రేరణ మాత్రమే!
ఉదా- ఒక కోడి గ్రుడ్డుకి బయట నించి వచ్చే పీడన/ప్రేరణ కాదు అంతఃప్రేరణ ప్రాణం పోస్తుంది. అదే మాదిరి వ్రాయాలనుకునేవాడు తనకుతానుగా పొందే ప్రేరణ అద్భుతమైన ఫలితాన్ని ఇస్తుంది. పాఠకుల నుంచి వచ్చే ప్రేరణ కొన్నిసార్లు పీడనగా మారి వ్రాసేవారికి కథని కొనసాగించాలని అనిపించదు. మరికొన్నిసార్లు స్వతహాగా రచయితకి/త్రికి వ్రాయాలని లేకపోయినా సదరు పాఠకుల స్పందన ఉత్ప్రేరకంగా పనిచేస్తుంది. ఆ సమయంలో పాఠకులు గ్రుడ్డుని పొదిగే తల్లి పక్షిలా కనిపిస్తారు.
వహ్... వాటే 'గుడ్డు' ఫిలాసఫీ!
సెహభాష్ వికటకవి (నా భుజం నేనే కొట్టుకుంటున్నాను);)

ఇక నా కథల విషయానికొస్తే, ఇంతకుముందు కన్నా నేను బిజీగా ఉండటం వలన కొనసాగించలేకపోతున్నాను. పైగా (గర్ల్స్ హైస్కూల్)కథలో ఇంకాస్త భావుకతని జోడించే ప్రయత్నం చెయ్యడం, వాటిపై నాకు లేశమంతమైనా అనుభవం లేకపోవడం కారణాలు కావచ్చును. ఏదో ఒకటి గబగబా వ్రాసేసి జనాలమీదకి వదలాలన్నా ముందుగా నాలోని పాఠకుడు ఒప్పుకోవాలిగా! గతంలో ఓసారి ఇలాగే కొందరు పాఠకులపై కోపంతో అప్డేట్ సరిగ్గా వ్రాయకుండా ఎలా ఉంటే అలా పోస్టు చేసేశాను. కానీ, అలా చెయ్యడం వల్ల చెడింది నా కథే! అందుకే, ఇప్పుడు (అతిగా)జాగ్రత్త పడుతున్నాను!
ఎంతైనా 'అతి'గాన్ని కదా!
నేను వ్రాసేవన్నీ అనువాద కథలేఁ....! స్వంతంగా ఆలోచించి వ్రాసేంత ఊహాశక్తి నాకులేదనే నా ప్రగాఢ విశ్వాసం. అందుకే, ఎప్పుడూ ఆ దిశగా ప్రయత్నం చెయ్యలేదు. నేను వ్రాస్తున్న కథల్లో అక్కడక్కడా స్వంతంగా కొన్ని ఎపిసోడ్లను అప్పుడప్పుడు వ్రాయటానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను గానీ, ఒక పూర్తి కథను స్వంత ఊహతో వ్రాయలేదింతవరకు. నేను వ్రాస్తున్న మరికొన్ని చిన్న కథలలో కూడా ఇదే పద్ధతిని అవలంబిస్తున్నాను.
అందుకే, నేను వ్రాసే దేనికీ క్రెడిట్ తీసుకోను. కావాలంటే చేసే తప్పులకు బాధ్యత తీసుకుంటాను.
అంతే!

FULLY AGREEING WITH YOU.

[gopalika]

కథలు మధ్యలోనే  ఎందుకు ఆపేస్తారంటే.....

ప్రతీ బూతు రచయితకీ ఒక ప్లాటు తడుతుంది. ఆ ప్లాటు తలుచుకున్నకొద్దీ వొళ్ళంతా కసి పెరిగి పెరిగి అవి తలుచుకొని పరిస్థితిని బట్టి దెంగడమో, చేత్తో ఊపుకొని కార్చుకోవటమో, రచయిత్రులైతే కెలుక్కోవటమో చేస్తారు.

దీనికి ఒక లిమిట్ ఉంటుని. ఎందుకంటే పూకూ మొడ్డా సున్నితమీనవి. ఆలోచనల తీవ్రతని అవి పూర్తిగా తృప్తి పరచలేవు. 

అదిగో, అప్పుడు ఒక ఆప్షన్ కథ రాసెయ్యటం. ప్రముఖ బూతు రచయిత ఖుష్వంత్ సింగ్ (ఈయనని డర్టీ ఓల్డ్ మేన్ ఆఫ్ డిల్లీ అనేవారు) తన ఎనబయ్యో ఏట కంపెనీ ఆఫ్ విమెన్ అనే ఇంగ్లీషు నవల రాసేడు. దానిని తెలుగులోకే కాదు, ఏభారతీయ భాషలోకీ అనువదించలేము. నేరుగా దెంగుడు దృశ్యాలు వర్ణించాడు. ఒక చోట కంట్ (అచ్చతెలుగులో పూకు) అనే పదాన్ని వాడేడు అంటే ఇంక ఏ ఇంగ్లీషు బూతు పదాలూ మిగల్లేదు. ఆయన ఆనవల ని ఎనబయ్యోఏట రాస్తూ ముందుమాటలో ఏమన్నాడంటే, మొగాడు వయసులో ఉన్నప్పుడు మొల తో చేయాలనుకున్న పనులన్నీ, వయసు పెరిగే కొద్దీ మనసుతో చేస్తాడు, నేణు రచయితని కనుక ఎనభయ్యేళ్ళ ముసిలాడి ఫేంటసీస్ ఇవి అన్నాడు. ఔఇతే ఆ నవల మార్కెట్టులోకి రావాలి కనుక క్లైమాక్సు రాసేడు. అందులో హీరో ఎయిడ్సు వచ్చి చచ్చిపోయినట్టు రాసేదు కానీ, నిజానికి అంతకు రెండు చాప్టర్ల ముందు నుండే మొక్కుబడి కథనం మొదలవుతుంది.  

మన సైటు రచయితల విషయానికొస్తే,

కథలో తమకు అత్యంత కసి రగిలించే సన్నివేశాలు (క్లైమాక్సులు కాదు, పీక్స్) వచ్చాకా, ఆకథ మీద రచయితకే ఆసక్తి పోతుంది. 

నేను రాసిన అమ్మానాన్నల లవ్ అనే కథలో అడవిబిడ్డల స్వేచ్చనీ, పన్నెందేళ్ళవాడికి కూడా తల్లి సళ్ళు చీకనిచ్చి, వాడి ఎదురుగానే వడికన్నా ఐదేళ్ళు పెద్దవాడితో దింగించుకుంటూ, ఆ పెద్దాడు తన పూకు అసాలు సళ్ళ్కి రాస్తే ఈ పిల్లాడు సళ్ళమీద తల్లిపూకు రసాలు రుచి చూస్తూ పెరగటం అనేది నా పీక్. ఆతర్వాత నేను దాన్ని ఇంకో కథకి జోడిస్తే గానీ (హీరో చిన్నతాత ఫ్లేష్ బేక్) కొనసాగించే ఆసక్తి రాలేదు. 

రతిమంజరిని పీక్ తరువాత పట్టుపట్టి ముగించేను. కనీసం ఒక కథనైనా ముగించాలి అనే తపనతో.

దేవతలాంటి అత్తగారి లో అత్త కోడళ్ళ స్నేహంలో సెక్స్ ఎడ్యుకేషన్, పగలు వారి అనుభవాలు పంచుకోవటంలో రాత్రి పెరిగే సుఖం, లెస్బియన్ సెక్స్ వరకూ తీసుకెళ్ళేను. 
తండ్రీకొడుకులు కూడా మరీ బరితెగించి కాకుండా కొద్ది చాటు చుసుకొని, తమ పెళ్ళాలని దెంగుతూనే, తమని వేరే కళ్ళు గమన్సితున్నాయన్న విషయం తెలిసినా తెలీనట్టు, ఆ కళ్ళు గమనిచటం వల్ల మరింత కసిగా దెంగే ఉమ్మడి కుటుంబం వర్ణించాను. ఇప్పుడు మామా కోడలికీ తొడ సంబంధం కలిపే సన్నివేశం రాసే ప్రయత్నంలో ఉన్నాను.  

చివరగా

రచయిత తన దురద తీర్చుకుందికి పేపర్ మీద కథ పెడతాడు. మిగిలినవాళ్ళు చదవటం ఒక బైప్రోడక్టు. సూర్యుడు జనులకోసం ప్రకాశిస్తున్నాడు అన్నాట్టు, రచయిత పాఠకులకోసం రాయడు. దురద తీరగానే (పీక్స్ రాగానే) ఆపేస్తాడు.

ఐతే పాఠకులు చదివి మెచ్చుకోవటం అనేది, కొత్త దురదని పుట్టీంచి ఆ రచయితనుండి వచ్చే కథల నిడివీ, సంఖ్యా పెంచుతుంది. 

నేను, ఇంతర్ నెట్ లో వందల కథల్లో వేల పేజీలు చదివాను. గత పదేళ్ళుగా లిటరోటికా, ఫ్రీ సెక్స్ ఇణ్దీయ FreeSexIndiaForum, యహ్హో హిట్స్ Yahoo HITS, ఎగ్జిబీ Exhibi, గాసిప్ Xossip, ఇప్పుడు గాసిపీ సైట్లు చూసా. ఇంగ్లీషు హిందీ కూడా చదివా. మహా ఐతే ఒకటి రెండు సార్లే మెచ్చుకుంటూ కామెంట్లు పెట్టేను. అంచేత నేను రాసిన katha ని మెచ్చుకుంటు కామెంట్లు రాకపోతే అప్సెట్ అయి అందరినీ నిందించే నైతిక హక్కు లేదు (బూతుకథలూ, నైతిక హక్కులూ)

నా అభిప్రాయంతో అందరు రచీతలూ, అందరు పాఠకులూ ఏకీభవించాలని లేదు. ఒక పాఠకుడిగా రచయితని మెచ్చుకొనే తీరికలేని నిరల్క్యం (Carelessness), ఓక్ రచయితగా న్ను రాsతున్న కారణాలు మాత్రమే చెప్పేను.

రచయిత తన దురద తీర్చుకుందికి పేపర్ మీద కథ పెడతాడు. మిగిలినవాళ్ళు చదవటం ఒక బైప్రోడక్టు. సూర్యుడు జనులకోసం ప్రకాశిస్తున్నాడు అన్నాట్టు, రచయిత పాఠకులకోసం రాయడు. దురద తీరగానే (పీక్స్ రాగానే) ఆపేస్తాడు.
Exactly Sir. I experienced it.

[kamal kishan]

రచయిత తన దురద తీర్చుకుందికి పేపర్ మీద కథ పెడతాడు. మిగిలినవాళ్ళు చదవటం ఒక బైప్రోడక్టు. సూర్యుడు జనులకోసం ప్రకాశిస్తున్నాడు అన్నాట్టు, రచయిత పాఠకులకోసం రాయడు. దురద తీరగానే (పీక్స్ రాగానే) ఆపేస్తాడు.
Exactly Sir. I experienced it.

ఈ మాట సూర్యదేవర, యండమూరి వంటి మల్లాది వంటి వారికి కూడా వర్తిస్తుందా?!
లేక కేవలం సెక్స్ కథలకి మాత్రమేనా?!

[kamal kishan]

కథలు మధ్యలో ఎందుకు ఆపేస్తారంటే... శీర్షిక చాలా బాగుంది సార్.
కథని వ్రాయడం నిజంగా ఒక రచయిత/త్రికి 'తుత్తి' అని నేనూ నమ్ముతాను. అది ఎవరినో ప్రత్యేకంగా ఉద్ధరించడానికి కాదు, మనః ఇచ్ఛలను సంతృప్తి పరచుకోవడానికే... పాఠకుల స్పందన కేవలం బయటనుంచి వచ్చే ప్రేరణ మాత్రమే!
ఉదా- ఒక కోడి గ్రుడ్డుకి బయట నించి వచ్చే పీడన/ప్రేరణ కాదు అంతఃప్రేరణ ప్రాణం పోస్తుంది. అదే మాదిరి వ్రాయాలనుకునేవాడు తనకుతానుగా పొందే ప్రేరణ అద్భుతమైన ఫలితాన్ని ఇస్తుంది. పాఠకుల నుంచి వచ్చే ప్రేరణ కొన్నిసార్లు పీడనగా మారి వ్రాసేవారికి కథని కొనసాగించాలని అనిపించదు. మరికొన్నిసార్లు స్వతహాగా రచయితకి/త్రికి వ్రాయాలని లేకపోయినా సదరు పాఠకుల స్పందన ఉత్ప్రేరకంగా పనిచేస్తుంది. ఆ సమయంలో పాఠకులు గ్రుడ్డుని పొదిగే తల్లి పక్షిలా కనిపిస్తారు.
వహ్... వాటే 'గుడ్డు' ఫిలాసఫీ!
సెహభాష్ వికటకవి (నా భుజం నేనే కొట్టుకుంటున్నాను);)

ఇక నా కథల విషయానికొస్తే, ఇంతకుముందు కన్నా నేను బిజీగా ఉండటం వలన కొనసాగించలేకపోతున్నాను. పైగా (గర్ల్స్ హైస్కూల్)కథలో ఇంకాస్త భావుకతని జోడించే ప్రయత్నం చెయ్యడం, వాటిపై నాకు లేశమంతమైనా అనుభవం లేకపోవడం కారణాలు కావచ్చును. ఏదో ఒకటి గబగబా వ్రాసేసి జనాలమీదకి వదలాలన్నా ముందుగా నాలోని పాఠకుడు ఒప్పుకోవాలిగా! గతంలో ఓసారి ఇలాగే కొందరు పాఠకులపై కోపంతో అప్డేట్ సరిగ్గా వ్రాయకుండా ఎలా ఉంటే అలా పోస్టు చేసేశాను. కానీ, అలా చెయ్యడం వల్ల చెడింది నా కథే! అందుకే, ఇప్పుడు (అతిగా)జాగ్రత్త పడుతున్నాను!
ఎంతైనా 'అతి'గాన్ని కదా!
నేను వ్రాసేవన్నీ అనువాద కథలేఁ....! స్వంతంగా ఆలోచించి వ్రాసేంత ఊహాశక్తి నాకులేదనే నా ప్రగాఢ విశ్వాసం. అందుకే, ఎప్పుడూ ఆ దిశగా ప్రయత్నం చెయ్యలేదు. నేను వ్రాస్తున్న కథల్లో అక్కడక్కడా స్వంతంగా కొన్ని ఎపిసోడ్లను అప్పుడప్పుడు వ్రాయటానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను గానీ, ఒక పూర్తి కథను స్వంత ఊహతో వ్రాయలేదింతవరకు. నేను వ్రాస్తున్న మరికొన్ని చిన్న కథలలో కూడా ఇదే పద్ధతిని అవలంబిస్తున్నాను.
అందుకే, నేను వ్రాసే దేనికీ క్రెడిట్ తీసుకోను. కావాలంటే చేసే తప్పులకు బాధ్యత తీసుకుంటాను.
అంతే!

మీ అదృష్టమో లేక భగవంతుని అనుగ్రహమో కానీ సిట్యుయేషన్ మీకు చాలా త్వరగా అనుభవంలోకి వస్తున్నాయి. దాంతో మీరు 30+ అయినా maturity మాత్రం పుష్కలంగా ఉంది.

చిరంజీవి గారు ఒక ఆడియో ఫంక్షన్లో అన్నారు. నేను ఈ తరానికి పోటీ పడకపోతే ఈ తరంలో నేను లేను. అంటూ 
ఇది ప్రతి రచయితకూ వర్తిస్తుంది.
ఒకనాడు చక్రవర్తి 
తరువాత ఇళయరాజా 
నిన్న ఏ ఆర్ రెహమాన్ 
నేడు తమన్ 
రేపు ఎవ్వరో.....?

కొన్ని తరాలు ఆడవారే ఆడవారిని 
ఆడది రోడ్ మీద నడిచి వెళుతూ ఉంటే "అమ్మాయి కొంగు కప్పుకో" అనేవారు.
ఆ పైన "ఎంతెంత బొండాలు..మా ఆయన చూసాడంటే నలిపి పారేస్తాడు"
ఆటు పిమ్మట "ఈ మాత్రం కనపడకపోతే..మనల్ని ఓల్డ్ అనుకోగలరు..రేపటి నుండీ బ్రా చిన్న సైజు  వేసుకోవాలి; మా సార్ వెదవ  ఇవి చూపిస్తే గానీ లీవ్ శాంక్షన్ చెయ్యడు"
నేడు "పెద్ద పత్తిత్తువు కాకపోతే.......మా బాస్ తో తిరిగితే ఏమీ అనలేదు. అలాంటిది మీ ఫ్రెండ్ గాడు ఒక్కసారి వేసుకుని 50వేలు ఇచ్చాడు., అది తప్పా....నీక్కూడా మాఫ్రెండ్ ని ఆరెంజ్ చెయ్యనా?!"

ఇవ్వన్నీ రచయితే కళ్ళకి కట్టినట్లు చూపిస్తాడు.

OKAYS  గారు warfare గురించితెలియజేశారు.

sankalp అని నేవీ లో ఒకటుంది. అది చాలా బిగ్ ప్రాజెక్ట్.

నరేష్ తన రచనలో GUNS గురించి తెలియాజేశాడు.

ఇలా వాళ్ళ వాళ్ళ రచనల్లో దేశ కాలమాన పరిస్థితులని గురించి తెలియజేశారు.

వృత్తి వేరు....వ్యాపకం వేరు.

సెక్స్ వేరు - సెక్స్ ఎడ్యుకేషన్ వేరు. 

నేను రచయితను కాను నా కథలు ఒక మాగజైన్లో పడగానే వాళ్ళ మగజైన్ సర్క్యూలేషన్ సగానికి పడిపోయింది. మళ్ళీ నా ఊసెత్తలేదు వాళ్ళు. కానీ విధి బలీయం నాలాంటి వాడొకడి రచన ప్రచురించారు అంతే మ్యాగజైన్ మూతపడింది. 
పెద్దల్ని ఎదురించేంతవడివా అని వికటకవి గారు ఏ ఉత్పలమాలో ఎత్తుకుంటే....  
తప్పయితే మన్నించండి.

[kamaraju50]

ఈ మాట సూర్యదేవర, యండమూరి వంటి మల్లాది వంటి వారికి కూడా వర్తిస్తుందా?!
లేక కేవలం సెక్స్ కథలకి మాత్రమేనా?!

కొంతమంది తమ రచనలు ఎందరు చదువుతారో మాకు అనవసరం అనుకొనే రచయితలు కేవలం తమ మనసులో తిష్ట వేసుకున్న కథని, భారం దింపుకుందికే రాస్తారు. 

ఐతే, పూర్తిగా రాసాకా పదిమందికీ చేరాలంటే కొన్ని నగిషీలు తప్పవు.

అలాకాకుండా, యండమూరి తదితరులు, తామురాసినది తమకు డబ్బు సంపాదించి పెడుతుంది కనుక, దానిని వదులుకోలేరు కనుక చచ్చినట్టు పాఠకరంజకంగా తీర్చి దిద్దుతారు. 

సంసారపక్ష రచయితలలో ఇలా అన్నిరకాలవారూ ఉంటారు. 

పాతరోజుల్లో ప్రింటులో వచ్చే బూతుకథలు రాసేవారు కూడా కద పుర్తిచేయాల్సిన ఆబ్లిగేషన్ తో ఉండేవారు.

మన ఫోరం లో మాత్రం రచయిత దురద తీరగానే ఆగిపోయే అవకాశాలు ఎక్కువే. మినహాయింపు రచయితలు ఉండొచ్చు కానీ, వారికి పాఠకులు చదివీసి కుతి తీర్చేసుకొని స్పందించకపోతే కోపం వస్తుంది.

[kamal kishan]

కొంతమంది తమ రచనలు ఎందరు చదువుతారో మాకు అనవసరం అనుకొనే రచయితలు కేవలం తమ మనసులో తిష్ట వేసుకున్న కథని, భారం దింపుకుందికే రాస్తారు. 

ఐతే, పూర్తిగా రాసాకా పదిమందికీ చేరాలంటే కొన్ని నగిషీలు తప్పవు.

అలాకాకుండా, యండమూరి తదితరులు, తామురాసినది తమకు డబ్బు సంపాదించి పెడుతుంది కనుక, దానిని వదులుకోలేరు కనుక చచ్చినట్టు పాఠకరంజకంగా తీర్చి దిద్దుతారు. 

సంసారపక్ష రచయితలలో ఇలా అన్నిరకాలవారూ ఉంటారు. 

పాతరోజుల్లో ప్రింటులో వచ్చే బూతుకథలు రాసేవారు కూడా కద పుర్తిచేయాల్సిన ఆబ్లిగేషన్ తో ఉండేవారు.

మన ఫోరం లో మాత్రం రచయిత దురద తీరగానే ఆగిపోయే అవకాశాలు ఎక్కువే. మినహాయింపు రచయితలు ఉండొచ్చు కానీ, వారికి పాఠకులు చదివీసి కుతి తీర్చేసుకొని స్పందించకపోతే కోపం వస్తుంది.

మన ఫోరం లో మాత్రం రచయిత దురద తీరగానే ఆగిపోయే అవకాశాలు ఎక్కువే. మినహాయింపు రచయితలు ఉండొచ్చు కానీ, వారికి పాఠకులు చదివీసి కుతి తీర్చేసుకొని స్పందించకపోతే కోపం వస్తుంది.

పై మాట నిజం. ప్రశ్నలు వేసినా కోపం వస్తుంది. వేలెత్తి చూపినా వచ్చేస్తుంది. 
రాశి గొప్ప కానీ వాసి గొప్పతనం చాటలేకపోతున్నారు. 
అందులో నేనూ మినహాయింపు కాదు. 

[chiru143]

నిజమేననుకోండీ...... కానీ, విమర్శ లేని రచనలు, చప్పగా ఉంటాయి సామీ......

మన ఫోరం లో మాత్రం రచయిత దురద తీరగానే ఆగిపోయే అవకాశాలు ఎక్కువే. మినహాయింపు రచయితలు ఉండొచ్చు కానీ, వారికి పాఠకులు చదివీసి కుతి తీర్చేసుకొని స్పందించకపోతే కోపం వస్తుంది.

పై మాట నిజం. ప్రశ్నలు వేసినా కోపం వస్తుంది. వేలెత్తి చూపినా వచ్చేస్తుంది. 
రాశి గొప్ప కానీ వాసి గొప్పతనం చాటలేకపోతున్నారు. 
అందులో నేనూ మినహాయింపు కాదు. 

[gopalika]

ఈ మాట సూర్యదేవర, యండమూరి వంటి మల్లాది వంటి వారికి కూడా వర్తిస్తుందా?!
లేక కేవలం సెక్స్ కథలకి మాత్రమేనా?!

సెక్స్ కథలకి మాత్రమే

[kamaraju50]

ఈ పోస్టులో మితృల స్పందనవల్లే, 
నా పెన్ను మళ్ళీ నిగిడి, 
అమ్మానాన్నల Love అనే కథను పూర్తిచేసాను. 

మితృలు ఆ కథ చదివి, 
మీ పెన్ను జాడించి 
కొన్ని అక్షరాలు విదిల్చగలరు. 
ముందే చెప్పినట్టు, స్వంతగులకి, కథ రాయించే శక్తి ఉన్నా, ఆ గుల తీరేసరికి పాఠకుల పెన్నులు కూడా నిగిడితే, రచీతకి పెన్ను మళ్ళీ లేస్తుంది.

[kamaraju50]

కొత్త పాఠకులు
వీలైతే
ఈ దారం (Thread) ముందునుంచీ చదవగలరు.

[sarit11]

మిత్రులారా


అలాగే నాది మరొక సందేహం ,

ఇక్కడ కొద్ది మంది మిత్రులు/మిత్రురాళ్ళు (రచయితలు/రచయిత్రులు) ఉత్సాహంతో దారం తెరుస్తారు కొంచెం కథ వ్రాస్తారు, దారాన్ని డిలీట్ చేస్తారు.

మళ్ళీ కొన్ని రోజులకు మరొక దారం తెరుస్తారు కొన్ని సార్లు అదే కథను వ్రాస్తారు లేదా మరొక కథను మొదలుపెడతారు, మళ్ళీ డిలీట్ చేస్తారు.
అలా ఎందుకు చేస్తారో నాకు అర్ధం కాలేదు.
ఈ ప్రశ్నకు సమాధానం తెలిసికూడా చెప్పక పోతే మీకు రోజుకు ఒకసారి మాత్రమే రతిసుఖం దక్కు గాక.

[Mnbvcxz33]

సరిత్ గారు ఈ విషయం గురించి నా అభిప్రాయం వ్యక్తం చేస్తున్నాను.
నేను కూడా కథ పి మొదలు పెట్టాను.కాని ఇంకా కొత్తగా రాయాలని ఆలొచనలు రావటం లేదు.అందులోను ఏకాంత సమయం దొరకడం లేదు.దొరికినా నా కోరిక తిరగ్గానే కథ రాయబుద్ధి కావట్లేదు.ఏం చెయాలొ.ఎలా రాయాలొ కాస్తా సలహా ఇవ్వగలరు.

[sreeram the lanjakoduku]

నావరకు నేను కేవలం నా ఫాంటసీ లనే రాస్తాను, ఎప్పుడు ఎంత మంది చదివారు, ఎంత మంది రేటింగ్ ఇచ్చారు అని చూడను కానీ ఒక్కోసారి నా కధ కన్న తక్కువ వ్యూస్ వున్న కధలకి కామెంట్స్ ఎక్కువ రావటం, ఆ రచయితలకు ఎక్కువ రేటింగ్స్ ఉండటం లాంటివి చూసినప్పుడు, రెగ్యులర్ గ అప్డేట్ లు ఇచ్చే నాకు ఎందుకు ఇవ్వరు అని కాస్త నిరుత్సహపడుతూవుంటాను. అలంటి సమయంలో కధని ఇక ఆపెదము అనుకుంటాను. కానీ రెగ్యులర్ గ కామెంట్స్ పెట్టేవారు కూడా వున్నారు కదా అనే ఆలోచనతో మళ్ళి తిరిగి మొదలుపెడుతూ వుంటాను. 

కానీ ఒక్కోసారి ఒకరిద్దరు మటుకు మధ్యలో ఒకే కామెంట్ పెడతారు, స్టోరీ ఇలా లేదు ఆలా లేదు అని నిరుత్సాహపరిచి వెళ్ళిపోతారు అలాంటిఅప్పుడు కాస్త కధని ఆపేయాలి అని కోపం వొస్తుంది. నేను పట్టించుకోకుండా మళ్ళి రాస్తూ వుంటాను. 
బహుశా ఈ పై కారణాలు కూడా చాల మంది కధలు రాయకపోవటానికి కారణం అయ్యి ఉండవచ్చు 

[sarit11]

నావరకు నేను కేవలం నా ఫాంటసీ లనే రాస్తాను, ఎప్పుడు ఎంత మంది చదివారు, ఎంత మంది రేటింగ్ ఇచ్చారు అని చూడను కానీ ఒక్కోసారి నా కధ కన్న తక్కువ వ్యూస్ వున్న కధలకి కామెంట్స్ ఎక్కువ రావటం, ఆ రచయితలకు ఎక్కువ రేటింగ్స్ ఉండటం లాంటివి చూసినప్పుడు, రెగ్యులర్ గ అప్డేట్ లు ఇచ్చే నాకు ఎందుకు ఇవ్వరు అని కాస్త నిరుత్సహపడుతూవుంటాను. అలంటి సమయంలో కధని ఇక ఆపెదము అనుకుంటాను. కానీ రెగ్యులర్ గ కామెంట్స్ పెట్టేవారు కూడా వున్నారు కదా అనే ఆలోచనతో మళ్ళి తిరిగి మొదలుపెడుతూ వుంటాను. 

కానీ ఒక్కోసారి ఒకరిద్దరు మటుకు మధ్యలో ఒకే కామెంట్ పెడతారు, స్టోరీ ఇలా లేదు ఆలా లేదు అని నిరుత్సాహపరిచి వెళ్ళిపోతారు అలాంటిఅప్పుడు కాస్త కధని ఆపేయాలి అని కోపం వొస్తుంది. నేను పట్టించుకోకుండా మళ్ళి రాస్తూ వుంటాను. 
బహుశా ఈ పై కారణాలు కూడా చాల మంది కధలు రాయకపోవటానికి కారణం అయ్యి ఉండవచ్చు 

మిత్రమా sreeram
చాలా బాగా చెప్పారు మీ అనుభవాన్ని .
కొన్ని సార్లు కామెంట్లు/పోస్టులకు , views కు సంబంధమే ఉండదు.
2017 లోని screen shot ఇది.

[dom nic torrento]

మిత్రులారా
అలాగే నాది మరొక సందేహం ,
ఇక్కడ కొద్ది మంది మిత్రులు/మిత్రురాళ్ళు (రచయితలు/రచయిత్రులు) ఉత్సాహంతో దారం తెరుస్తారు కొంచెం కథ వ్రాస్తారు, దారాన్ని డిలీట్ చేస్తారు.
మళ్ళీ కొన్ని రోజులకు మరొక దారం తెరుస్తారు కొన్ని సార్లు అదే కథను వ్రాస్తారు లేదా మరొక కథను మొదలుపెడతారు, మళ్ళీ డిలీట్ చేస్తారు.
అలా ఎందుకు చేస్తారో నాకు అర్ధం కాలేదు.
ఈ ప్రశ్నకు సమాధానం తెలిసికూడా చెప్పక పోతే మీకు రోజుకు ఒకసారి మాత్రమే రతిసుఖం దక్కు గాక.

హాయ్ సరిత్ గారు మీకు నేను గుర్తు వున్నా అనుకుంటా. 

అయినా సరే ఒకసారి పరిచయం చేస్తా 
నేను మీ డామ్ నిక్ టర్రెంటో..
ఇక మీరు అడిగిన విషయానికి వస్తె
ఈ విషయం మీకు ఆల్రెడీ తెలిసే ఉంటుంది
అయినా మా మాటల్లో వినాలని అంటున్నారు కాబట్టి నేను  నాకు అనిపించింది చెప్తాను *తప్పుగా చెప్తే క్షమించండి*
నాకు తెలిసినంతవరకు రచయితలు
(మామూలుగా ఒకటి రెండు updates ఇచ్చి వదిలేసే వాళ్ళు)
మొదట ఎక్కడో ఏదో సన్నివేశం లో తళుక్కున మెరిసిన ఒక చిన్న ఆలోచనను మనసులో తలుచుకుంటూ దానికి కొంత రూపం పోసి దాన్ని (ఇక్కడ మనకు ఈ ప్లాట్ ఫామ్ ఉంది కాబట్టి) ఇక్కడ దారం తెరిచి అందులో మనసులో ఉన్న ఆ ఆలోచన లను కథ గా తయారు చేసి పోస్ట్ చేస్తారు తరువాత  నెక్స్ట్ స్టోరీ ఎపిసోడ్ ఇవ్వకుండా పక్కన పెడతారు ఎందుకు అంటే ఆ రచయిత ఆ కథను అంత వరకే ఆలోచించాడు కాబట్టి.
 ఇతను మళ్లీ మొదలుపెట్టే అవకాశం కూడా ఉంది ఎప్పుడో ఒకసారి ఏదో కథను చదివే సమయం లో పుడుతుంది ఇంకో ఆలోచన అది మొదట రాసిన కథకు దగ్గరగా ఉంటే రెండవ ఆలోచనను రెండవ ఎపిసోడ్ కింద మలిచి పోస్ట్ చేస్తాడు అదే మొదటి కథకు సంబంధం లేదనుకోండి వెంటనే ఇంకో దారం పుట్టిస్తాడు. 
ఇక్కడ దారాలు ఎందుకు delete చేయడం అనే విషయానికి వస్తే (ఇది నాకు బాగా వర్తించే విషయం)
ఫస్ట్ స్టోరీ రాస్తాం అది అప్పటికి బాగా అనిపిస్తుంది కానీ మనం మళ్లీ వేరే మూడ్ లోకి వెళ్లి నప్పుడు ఈ స్టోరీ గుర్తొస్తే చీ చీ నేనా ఇది రాసింది అని తనని తానే తిట్టుకుని ఆ స్టోరీ ని delete చేస్తాడు  
ఎందుకు అలా అనిపిస్తుందో చిన్న ఉదాహరణ తీసుకుంటే మన వాయిస్ మనం రికార్డ్ చేసి తిరిగి మన వాయిస్ వింటుంటే ఆ వాయిస్ మనకు నచ్చడు. అలాగే మనం రాసింది మనకు నచ్చడు even vere వాళ్లకు నచ్చినా కూడా అది మనం వినడానికి ఇష్టపడం అలా అన్నమాట
తెందుకు నా ఓల్డ్ స్టోరీస్ లో అంతా అమ్మ గురించి తప్పుగా రాశా అంటే స్టోరీ కోసం అనుకోండి, అది అప్పటికి నాకు ఉద్రేకం కలిగించింది కానీ ఆ ఉద్రేకం చల్లారాక నాకే అనిపించింది ఎంటి నేను అమ్మ గురించి ఇంత తప్పుగా రాశానా అని ఎన్నో సార్లు గిల్టీ ఫీలింగ్ వచ్చేది ఇలాంటి కథ ఎలా రాశా అసలు నిజ జీవితం లో ఇలాంటి వాన్నా నేను ? అని. అందుకే చాలా సార్లు delete చేసా మళ్లీ అది ప్రేక్షకుల కోసం రికవర్ చేయించాను అనుకోండి అది వేరే విషయం, (ఎక్కువ చెప్తున్నా అనుకుంటా కొంచెం ఓపిక చేసుకుని చదవండి సోదెల ఫీల్ కాకుండా )

ఇది కేవలం నా వైపు నుండి మాత్రమే ఆలోచించి చెప్పింది బహుశా ఎవరికి వారికి వేరు వేరు కారణాలు వుండొచ్చు ఇక నాకు ఇంకో బలమైన కారణం అనిపించింది ఏంటంటే చాలా కథలు మన సైట్ లో  దొంగలించి వాళ్ళ పెయిడ్ సైట్స్ లో పోస్ట్ చేసుకుంటున్నారు నాకు అది నచ్చలేదు ఎంతో ఓపికగా కథ రాసి పోస్ట్ చేస్తుంటే వాళ్ళు దొంగలించి వాళ్ళ సైట్ లో పెట్టుకుంటున్నారు అది నాకు సమస్య కాదు కానీ ఆ సైట్ వాళ్ళు మనం ఫ్రీ గా రాసిన కథలను తీసుకుని రీడర్స్ కు ఫ్రీ గా ఇవ్వకుండా డబ్బులు చేసుకుంటున్నారు నాకేదో డబ్బులు ఇవ్వలేదు అని కాదు , వాళ్ళు కూడా కథను ఫ్రీ గా పెడితే బాగుంటుంది అని నా ఫీలింగ్ ఎలాగో సైట్ ట్రాఫిక్ ఆడ్స్ వల్ల డబ్బు వస్తుంది కదా, 
 వీళ్ళని మనం ఏం చేయలేం అనుకోండి, ఎందుకో ఈ సైట్స్ ఇలా చేశాక నాకు రాయడం మీద ఇంట్రెస్ట్ పోయింది పైగా పనులు ఉంటాయి కదా అందుకే నేను ఇప్పుడు రన్ చేస్తున్న కథను కూడా  కొద్దిగా ఆపేసా రాయడం. 
 ఈ పెయిడ్ సైట్స్ ని చూస్తుంటే నాకు కొంచెం భాధగా ఉంటుంది అందుకే ఎలాగో చెప్పకపోయినా కాపీ కొడతారుగా అందుకే మన సైట్ లో ఆల్రెడీ delete చేసిన నా కథను ఒక పేయిడ్ సైట్ ఓనర్ కు అమ్మేసా ఆ తరువాత అనిపించింది కాపీ కొడితే కొట్టనీ అమ్మడం ఎందుకు అని ఇలా మన మూడ్ ఒక్కోసారి ఒక్కో లాగా ఉంటుంది 
 అలా మూడ్ బాగున్నప్పుడు కథ రాస్తాం మూడ్ మారితే కథ delete చేస్తాం లేదా అవకాశం ఉంటే ఇంకేదైనా చేస్తాం 
 అంతెందుకు ఒకసారి మిమ్మల్ని నేను కొపగించుకున్నా కూడా ఎందుకు అంటే అంతే అది మన మూడ్ మీద ఆధార పడిన విషయం అలాగని అన్నీ విషయాలలో అలా వుండం లెండి 
 ఏదో కొన్ని విషయాలలో ఇలా జరుగుతూ ఉంటాయి 
 ఇప్పటికే ఒక మినీ ఎపిసోడ్ లాగా అయ్యింది,
 చాలా ఎక్కువ చెప్పా అనుకుంటా 
 ఏమైనా మీ ప్రశ్నకు సమాధానం దొరికింది అని అనుకుంటున్నా