Adultery భర్తల మార్పిడి (Husband Swap) by sandhya kiran (completed)

[sarit11]

నెమ్మదిగా చూపు కిందికి దింపాను... పక్కలకి తోసుకొస్తూన్న దాని ఎఱ్ఱటిగుబ్బలూ , నా మొగుడి నడుం కి అల్లుకుపోయిన దాని పచ్చటి తొడలూ , దాని ఎఱ్ఱటి పిర్రల్ని ఒడిసి పట్టుకునున్న నా మొగుడి కాఫీరంగు చేతులకి కాంట్రాస్టుగా, మిలమిలా మెరిసి పోతున్నాయి
‘....అలా కిందికి జారిపోతావేంటీ!...’ అంటూ ఫ్రిజ్ వతలవైపునుంచీ నా మొగుడి కంప్లైంట్...‘...టైల్స్ గోడలూ!...జారిపోనేంటీ!.. .ఉమ్మ్ఁ...’ అంటూ మళ్ళీ పైకి లేస్తూన్న వకుళ సన్నాయి నొక్కులూ...
‘...ఎహే!...ఇక్కడ బాగోలేదు...కాఫీ టేబుల్ దగ్గరకెళ్దాం దా!...’అంటూ తన ప్రయత్నాల చప్పుడ్లు...‘...ఇంకా నయం!...బజార్లో కెళ్దామన్నావు కాదు!...’ అంటూ ఆపుతూన్న దాని గాజుల గలగలలూ...
...నేనూ జారడం మొదలైంది...‘...అక్కడికెళ్ళడం తప్పదేమోరా భగవంతుడా!...’ అనుకుంటూ చేతికంకిన వాటిని కిందికి నొక్కి పైకి లేస్తూ ఏంటా అవి!?...అనుకుంటూ చూశాను... మధు చేతులవి... తన అరచేతుల్ని గోడకి నొక్కిపెట్టి కదులుతున్నాడు నా తొడల మధ్య...
...ఒక ఐడియా మెరిసింది బుర్రలో!...‘...వకూ!...’ అంటూ సన్నగా బుసకొట్టాను...అది నా వైపు తలతిప్పింది...
...మధు భుజాల్ని మోచేతుల్తో కిందికి నొక్కేస్తూ పైకి లేచి , ముందు కుడి కాలినీ , ఆపైన ఎడం కాలినీ తన చేతులమీంచి పైకి తీసుకుని, చెరో వైపూ దించి కుర్చీలో కూర్చున్నట్లుగా తన ముంజేతుల మీద కూర్చున్నాను...
తనూ నా మొగుడి భుజాలట్టుకుని పైకి లేచి ,తన చేతుల్ని పక్కలకి సర్దుకుని, ముంజేతులమీద సెటిలై... గుండెల నిండా గాలి పీల్చుకుని ‘...బలే!...’ అన్నట్లుగా నవ్వుతూ నాకు కన్ను గీటింది... పొంగిన దాని గుబ్బలు నా మొగుడి మొహాన్ని కప్పేశాయనుకుంటా!...తన జుత్తు మాత్రమే కనిపిస్తూంది పైకి...
‘...బాగుందీ పొజిషన్!...’ అని ముద్ద, ముద్దగా దాన్ని మెచ్చుకుంటూ నడుం కదపడం మొదలెట్టినట్లున్నాడు నా మొగుడు...వకుళ స్థనాలు లయగా కదలడం మొదలెట్టాయి...మధ్య మధ్యలో తలెందుకు విదిలిస్తున్నాడబ్బా!... అనుకుంటూ పరీక్షగా చూశాను... నలుపుడ్లతో ఎఱ్ఱబారిన దాని కుడి చనుమొన , నా మొగుడి ఎడం చెవిలో పైకీ , కిందికీ కదులుతూంది...అవతల చెవిలో కూడానేమో! ...అంచేతే కితకితలు!... అనుకుంటూంటే... మొదలయ్యాయి ,మధు పోట్లు...
...నా చిరకాల వాంఛ తీరేట్టుగా మధు జుత్తు నా చంకల్లో, గుబ్బలకీ , వాటి మధ్యా , తొడ మూలాల్లో , పొత్తికడుపు మీదా , పిర్రలమీదా, పిక్కల మీదా రుద్దుకుంటూంటే ...పోట్లమీద పోట్లు పడుతూంటే... ‘... ఒకేసారి నా వాంఛా, నా మొగుడికోరికా బలే తీరుతున్నాయి...’ అనుకుంటూ , వకుళ వైపు చూశాను...
...ఆల్చిప్పల్లాంటి దాని కళ్ళు మత్తుగా మూతబడున్నాయి...ఎఱ్ఱటి పెదాలమీద అందమైన చిరునవ్వు మెరుస్తూంది...దాని పొడుగాటి వేళ్ళు నా మొగుడి చిక్కటి తలకట్టులోకి చొరబడి, గుబ్బలకొత్తుకుంటున్నాయి...
‘...ఉహ్హ్...స్వర్గం...’ అంటూన్న నా మొగుడి మంద్రపు మాటా!...‘...అనుమానమా!...’ అని సర్టిఫై చేస్తూన్న బొంగురు స్వరం , చెవుల్లో పడేసరికి , మధుని వాటేసుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను ... తృప్తిగా!
...ఇంతలో ఫ్రిజ్ మీదెట్టిన మగాళ్ళ సెల్ ఫోన్స్ మోగాయి...ఒక్కసారే!... వాటిని పట్టించుకోకుండా దున్నేస్తున్నారు మగాళ్ళు...కాసేపు మోగి ఆగిపోయాయి...‘ ...అమ్మయ్య...’ అనుకుంటూంటే ఓ అర క్షణం తరవాత మళ్ళీ మొదలూ...
...ఒళ్ళు మండి , చేతికందిన దాన్ని అందుకుని చూశాను...అది మధుది...ఆఫీస్ నుంచి...తన చెవిదగ్గరెడ దామా!... అనుకుంటూంటే ...
‘...ఇస్స్...’ అన్న వకుళ బుస...అటు వైపు చూశాను... ‘...బిజీ!...విల్ కాల్ బాక్ సూన్ ...’ అన్న టెంప్లేట్ సెలెక్ట్ చే సి నాకు చూపిస్తూందది ... థంప్సప్ చూపించి నేనూ ఆ పనే చేసి గడియారం వైపు చూశాను...తొమ్మిదిన్నరౌతూంది... ‘...పావుగంటనీంచి నడుస్తూంది , ఈ వంటింటి వాయింపు...’ అనుకుంటూ మళ్ళీ కళ్ళు మూసుకున్నాను...
...మగాళ్ల రొప్పులు పెద్దవౌతున్నాయి...‘...కాసేపట్లో ఐ...పో...తా...రే...మో!... అనుకుంటూంటే మళ్ళీ మోగాయి...మొబైల్స్...మధుది తీసి చూస్తే ...అర్జెంట్...ఆఫీస్...అని ఫ్లాష్ అవుతూంది...
‘...వి...కా...స్!...మీ ...బా...సి...ణి...’ అని ముందుకొంగి నా మొగుడి చెవిలో గొణుగుతూంది వకుళ ... ‘...ఏ...య్...మ...దూ!... ఆఫీ...స్ ...అర్జెంటట!... ’ అని నేనూ గొణిగాను ...దాని మొగుడి చెవిలో...
‘...ఆఁ...’ అని దున్నుడు స్పీడు పెంచినట్లున్నారు... ‘...హు...హు...హు...హుమ్మ్...హూఁమ్మ్...’ మగ రొప్పులతో గది అదురుతూంది... అతి కష్టం మీద మా గొంతుల్ని అణుచుకుంటున్నాం నేనూ, వకుళా... ...ఫోన్లు ఆగకుండా మోగుతూనే ఉన్నాయి...వాచ్ మన్ గాడు పరిగెత్తుకొస్తాడేమోరా దేవుడా ! అనుకుంటూంటే ‘...ఆహ్హ్, అఆహ్హ్...’ ల మధ్య నా పూలోతుల్లో వెచ్చటి జడివాన...
...వకుళ ఫోన్ ఆన్ చేసి చెవిదగ్గరెట్టిందేమో!...‘...ఆహ్హ్ ...గు...డ్...మార్నిం...గ్...మధూ!...’ అంటున్నాడు వికాస్...రొప్పుల మధ్య...
‘...ఇప్పు...డేంటి...గు...డ్...మార్నింగ్!?...’ అని మధు అంటూంటే...‘ఇస్స్...’ అంటూ తన పెదాల మీద వేలెట్టి , ఆవిడ పేరు మాధురీ గోయల్... అని ఒక చెవిలో గుసగుసలాడి , మరో చెవిదగ్గర ఆన్ చేసిన ఫోన్ పెట్టాను... అవతల వాళ్ళు చెప్పేది వింటూనే గెంటు తున్నాడు ...నా వైపు చూసి నవ్వుతూ...
‘...ఛీ!...’ అంటూ ఓ చేత్తో నా నోరు మూసుకుని వెనక్కి వాలిపోయాను ...ఫోన్ మైక్రోఫోన్ నుంచి దూరంగా ఉండడానికి...
...వికాస్ స్పీకర్ కూడా ఆన్ ఐనట్లుంది...‘...ఏంటంత ఆయాసపడిపోతున్నావ్!...’ అంటూన్న మాధురీ దీదీ గొంతు ఖంగుమంది...‘... ర...న్నిం...గ్ ...ట్రాక్...మీదు...న్నాను...విల్ల్ కాల్ బాక్...’ అని బొంకి...‘ ...ఆఫ్...’ అని సైగ చేసి ,వకుళ చేతికిచ్చాడేమో తన మొబైల్!... ఆఖరి పోట్ల అదుర్లకి ‘...ఉ..ఉమ్మ్..’...అంటూ అది కుస్తీ పట్టడం కనిపించింది ... అది ఆఫ్ చెయ్యబోయి , వాల్యూం తగ్గించిందేమో!...
‘...ఏ ట్రాక్ ...మీదున్నావో తెలుస్తూనే ఉందిలే!... నీ ఒళ్ళో వకుళ కదూ!...సాయంత్రం నీ బాస్ కోసం కాస్త మిగుల్చు!...బై!...’ అని నవ్వుతూ దీదీ అంటూన్న మాట సన్నగా వినిపించి లైన్ కట్ ఐపోయింది...‘...ఛీ!...’ అంది వకుళ , మొహాన్ని కందగడ్డలా చేసుకుని...
‘...ఏమనుకున్నావ్!...అసాధ్యురాలావిడ!...’ అన్నాడు వికాస్ , నవ్వుతూ...
‘...ఓకే!...ఐ విల్ కాల్ హిమ్ నౌ!...విల్ బి ఇన్ ఆఫీస్ ...ఇన్ ఏన్ అవర్...థాంక్స్ సుచీ!...’ అంటూ మధు లైన్ కట్ చేస్తూంటే...‘ ...ఎవరా సుచీ!...’ అన్నాను ... నా గొంతులో ఈర్ష్య ధ్వనించిందేమో!...‘...నా నలభైఐదేళ్ళ సెక్రటరీ...సుచరిత... వెరీ స్ట్రైట్ ...’ అన్నాడు మధు నవ్వుతూ...
‘... నిజంగా సుచరితేనే ఆవిడ...ఏం బాధ పడక్కర్లే!...’ అంది వకుళ, తనూ గొంతు కలుపుతూ... ‘...నీకులేని బాధ నాకెందుకూ!...’ అంటూ తల తిప్పుకున్నాను...దొరికిపోయానే!...అని బాధ పడుతూ...
...ఇంతలో మరో సారి మోగింది...మధు మొబైల్...‘...హాఁ దీపా భాబీ!...ఇప్పుడే మీకు ఫోన్ చేద్దామనుకుంటున్నాం!...’ అని బొంకుతూ స్పీకర్ ఆన్ చేశాడు మధు...
‘...వరసలు కలిపేస్తున్నావ్...ప్రోగ్రామ్ సంగతేంటీ?... అనుకుంటున్నాం!... అంటున్నావు!...ఎవరెవరున్నారేంటక్కడ!?...’ అంటూ ప్రశ్నలు గుప్పించిందావిడ...
‘...అది చెబ్దామనే!...ఓ చిన్న సమస్య...వికాస్ వాళ్ల బాస్ , వైఫ్ ...మీలాగే...మా ఇంటికి వస్తామని అంటే...మా తరఫున మాటిచ్చేశాడట... మనం మరో రోజు...’ అంటూ అర్థోక్తి లో ఆపేశాడు మధు...తెచ్చిపెట్టుకున్న విచారంతో!...
‘...ఒహ్...ఓ రెండు రోజుల్లో బిమల్ యూరప్ కి వెళ్తున్నాడు...ఏదో కాన్ఫరెన్సుకి...’ అని ఓ అరక్షణం నిరుత్సాహంగా ఆగిపోయి ‘...అవునూ, సంధ్యేదీ!?...కనుక్కుందామని తను ట్రై చేస్తే...సెల్ స్విచ్ ఆఫ్ ట ...ఇంతకీ ఏ వయస్సు వాళ్ళేంటీ!?...సంధ్య కీ, వకుళకీ ఓకే యేగా! ’ అందావిడ ధారాళంగా...
‘... మీకన్నా ఓ మూడు , నాలుగేళ్ళు జూనియర్స్ అనుకుంటా...చాలా ఇంట్రెస్టింగ్ అండ్ సేఫ్ పార్టీలని వికాస్ అంటున్నా...’ అనేస్తూన్న మధు నోరుమూశేశాను...నా అరచేత్తో... ‘...ఏయ్ సందూ!...’ అంటూ విడిపించుకోడానికి మధు ట్రై చేస్తూంటే...
‘...ఆహ్! నీ ఒళ్ళో ఉందానాయనా సంధ్య!...అంచేతా ! ఇంటికి చేస్తే నో రిప్లయ్!...సరే!...మేం రెడీ , సాయంత్రం కలుద్దాం...మోర్ ద మెర్రియర్!...’ అని నవ్వుతూ కట్ చేసిందావిడ...
‘...నా పరువు తీశేశావ్!...’ అని అరిచేశాను , దిగిపోదామని పెనుగులాడుతూ... ‘...ఏం కాదు..’ అంటూ నా పిరుదుల్నట్టుకుని ...అహ్హ్... అంటూ మరోసారి తన మొత్త కొత్తుకుని మిగిలిందాన్ని కూడా నా లోతుల్లోకొదిలేశాడు మధు... తను వినేట్టుగా పైకి ‘...ఛీ...’ కొట్టినా ‘... ఎంత కోరికో...నామీద!...’ అని మనస్సులో సంతోషిస్తూ తన భుజం మీద తల వాల్చుకుంటూంటే ... ‘నచ్చిందా! ...’ అన్నట్లుగా నాకు కన్ను గీటాడు ఎదురుగా నిలబడ్డ వికాస్...
...తనతో కళ్ళు కలపలేక చటుక్కున దిగి పారిపోతూంటే , వికాస్ జబ్బుచ్చుకుని ఆపేసరికి సిగ్గుతో ...తన కళ్ళల్లోకి చూడలేక ,తల దించుకున్నాను...
...అప్పటిదాకా తన పక్కనే ఉన్న వకుళ , నవ్వుతూ దూరం జరిగిపోయి , నైటీ వేసుకుంటూనే , ఓర కంటితో చూస్తూండిపోయింది
‘...పర్లేదు సంధ్యా!...మాంఛి రసికురాలు మీ దీప!...’ అని ఓసర్టిఫికేటు పడేసి, ఓ కాఫీ కప్పందుకుని , టవల్ చుట్టుకుంటూనే ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ హాల్లోకి నడిచాడు వికాస్...
‘...బ్రేక్ ఫాస్ట్ రెడీ చెయ్యండమ్మాయిలూ...ఇప్పుడే వచ్చేస్తాం...అంటూ టవల్ చుట్టుకుని , తలుపుదాకా వెళ్ళి...కాఫీ ప్లీజ్ అంటూ ఆగిపోయి పోయి...రమ్మన్నట్లుగా తలూపాడు...నైటీ ఎక్కించుకుంటూనే గబగబా కాఫీ ఓ కప్పులో పోసి ముందుకెళ్ళి అందించాను...